Livre, Chap.
[1, 7]	ἴδιον. Ἔτι δὲ πῶς δεῖ	λαβεῖν	αἴτια μὲν εἶναι τὰ τοῦ
[1, 8]	τὸ εὐθύ, οὐκ ἔστι δήπου	λαβεῖν,	ἀλλ' εἴπερ, τῶν οὐσιῶν μόνον
[1, 3]	τῶν ἐξ ἀρχῆς αἰτίων δεῖ	λαβεῖν	ἐπιστήμην (τότε γὰρ εἰδέναι φαμὲν
[1, 4]	καὶ τῶν ἄλλων τοσαῦτα ἔστι	λαβεῖν.	~Μετὰ δὲ τὰς εἰρημένας φιλοσοφίας
[1, 4]	οὖν τούτων ἀμφοῖν τοσοῦτον ἔστι	λαβεῖν,	ὅτι τἀναντία ἀρχαὶ τῶν ὄντων·
[1, 7]	ἐν τῷ οὐρανῷ, ὃν δεῖ	λαβεῖν	ὅτι τούτων ἕκαστόν ἐστιν, ἢ
[1, 8]	μὲν ζητοῦντες τωνδὶ τῶν ὄντων	λαβεῖν	τὰς αἰτίας ἕτερα τούτοις ἴσα
[1, 3]	τε καὶ ἀέρι καὶ ὕδατι·	λάβοι	δ' ἄν τις αὐτὸ θεωρῶν
[1, 2]	ἐπιστήμη σοφία ἐστίν. εἰ δὴ	λάβοι	τις τὰς ὑπολήψεις ἃς ἔχομεν
[1, 4]	χάριν ἐπερχόμεθα, τοῦτό ἐστιν ὅπως	λάβωμεν	καὶ παρὰ τούτων τίνας εἶναι
[1, 3]	γῆν ἐφ' ὕδατος ἀπεφήνατο εἶναἰ,	λαβὼν	ἴσως τὴν ὑπόληψιν ταύτην ἐκ
[1, 3]	τε δὴ τοῦτο τὴν ὑπόληψιν	λαβὼν	ταύτην καὶ διὰ τὸ πάντων
[1, 3]	Εἰ γάρ τις ἀκολουθοίη καὶ	λαμβάνοι	πρὸς τὴν διάνοιαν καὶ μὴ
[1, 8]	σύμφυτος οὖσα, (α) θαυμαστὸν πῶς	λανθάνομεν	ἔχοντες τὴν κρατίστην τῶν ἐπιστημῶν.
[1, 7]	καὶ μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε	λέγει	μὲν οὔτ' ὀρθῶς οὔτε σαφῶς,
[1, 7]	οὔτ' εἴ τις τούτων τι	λέγει	πλὴν πυρός, οὔτ' εἴ τις
[1, 9]	διὰ τὴν ὕλην, ἣν ἐκεῖνος	λέγει,	πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ
[1, 8]	τούτων ἕκαστος οὐ τὸ κοινὸν	λέγει	στοιχεῖον, οἷον τὸ σῶμα, ἀλλὰ
[1, 7]	τῷ ῥᾳδίως τῶν ἁπλῶν σωμάτων	λέγειν	ἀρχὴν ὁτιοῦν πλὴν γῆς, οὐκ
[1, 7]	καθαρόν. Ἐκ δὴ τούτων συμβαίνει	λέγειν	αὐτῷ τὰς ἀρχὰς τό τε
[1, 8]	μεταβολῆς) τὴν δ' οὐσίαν οἰόμενοι	λέγειν	αὐτῶν ἑτέρας μὲν οὐσίας εἶναί
[1, 7]	τις ἀκολουθήσειε συνδιαρθρῶν ἃ βούλεται	λέγειν,	ἴσως ἂν φανείη καινοπρεπεστέρως λέγων.
[1, 4]	τοῦ τί ἐστιν ἤρξαντο μὲν	λέγειν	καὶ ὁρίζεσθαι, λίαν δ' ἁπλῶς
[1, 7]	καὶ φθορᾶς ἐπιχειροῦντες τὰς αἰτίας	λέγειν,	καὶ περὶ πάντων φυσιολογοῦντες, τὸ
[1, 3]	τις φαίη τρόπον τινὰ καὶ	λέγειν	καὶ πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν
[1, 3]	δὴ πλείω ποιοῦσι μᾶλλον ἐνδέχεται	λέγειν,	οἷον τοῖς θερμὸν καὶ ψυχρὸν
[1, 4]	δὲ μᾶλλον βλέπων ἔοικέ που	λέγειν·	παρὰ γὰρ τὸ ὂν τὸ
[1, 8]	τῶν εἰωθότων λέγεσθαι. Τὸ δὲ	λέγειν	παραδείγματα αὐτὰ εἶναι καὶ μετέχειν
[1, 8]	τἆλλα κενολογεῖν ἐστὶ καὶ μεταφορὰς	λέγειν	ποιητικάς. Τί γάρ ἐστι τὸ
[1, 6]	ὥστε λέγειν τε καὶ μὴ	λέγειν	πως συμβαίνει αὐτοῖς τἀγαθὸν αἴτιον·
[1, 7]	δ' εἴ τις ὑπολάβοι δύο	λέγειν	στοιχεῖα, μάλιστ' ἂν ὑπολάβοι κατὰ
[1, 6]	ἢ εἶναι ἢ γίγνεσθαι, ὥστε	λέγειν	τε καὶ μὴ λέγειν πως
[1, 3]	τινὰ καὶ λέγειν καὶ πρῶτον	λέγειν	τὸ κακὸν καὶ τὸ ἀγαθὸν
[1, 8]	αἱ μονάδες διάφοροι, ἐχρῆν οὕτω	λέγειν	ὥσπερ καὶ ὅσοι τὰ στοιχεῖα
[1, 5]	μὴ ἕτερόν γέ τι ὂν	λέγεσθαι	ἕν, παραπλησίως τοῖς Πυθαγορείοις ἔλεγε,
[1, 5]	παρὰ ταῦτα καὶ κατὰ ταῦτα	λέγεσθαι	πάντα· κατὰ μέθεξιν γὰρ εἶναι
[1, 8]	κατ' οὐθένα τρόπον τῶν εἰωθότων	λέγεσθαι.	Τὸ δὲ λέγειν παραδείγματα αὐτὰ
[1, 4]	ἑνίσας (ὁ γὰρ Παρμενίδης τούτου	λέγεται	γενέσθαι μαθητής) οὐθὲν διεσαφήνισεν, οὐδὲ
[1, 8]	μετέχειν ᾗ μὴ καθ' ὑποκειμένου	λέγεται	(λέγω δ' οἷον, εἴ τι
[1, 5]	δ' ἓν ἐν τοῖς εἴδεσι	λέγεται,	ὅτι αὕτη δυάς ἐστι, τὸ
[1, 3]	ἂν ἄδηλον εἴη, Θαλῆς μέντοι	λέγεται	οὕτως ἀποφήνασθαι περὶ τῆς πρώτης
[1, 3]	οἰώμεθα γνωρίζειν) τὰ δ' αἴτια	λέγεται	τετραχῶς, ὧν μίαν μὲν αἰτίαν
[1, 8]	καὶ τοῦτό ἐστιν ἀρχή, πλεοναχῶς	λέγεται	τὸ ἕν· ἄλλως γὰρ ἀδύνατον.
[1, 8]	Ἐν δὲ τῷ Φαίδωνι οὕτω	λέγεται,	ὡς καὶ τοῦ εἶναι καὶ
[1, 8]	σῶμα, εἴτε μή. Νῦν δὲ	λέγεται	ὡς ὄντος τοῦ ἑνὸς ὥσπερ
[1, 7]	δὲ λεπτότερον, οὐκ ὀρθῶς ἂν	λέγοι·	εἰ δ' ἔστι τὸ τῇ
[1, 3]	ἀγαθὸν ἀρχὰς Εμπεδοκλέα, τάχ' ἂν	λέγοι	καλῶς, εἴπερ τὸ τῶν ἀγαθῶν
[1, 7]	ὁμολογουμένως ἂν τῷ λόγῳ τούτῳ	λέγοιεν·	τοιοῦτον δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	οὖν τῶν δύο αἰτιῶν, ὥσπερ	λέγομεν,	ἐπὶ τοσοῦτον ἔοικεν ἐζητῆσθαι παρὰ
[1, 3]	κακόν) Οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ	λέγομεν,	καὶ μέχρι τούτου δυοῖν αἰτίαιν
[1, 3]	ἐπῶν) Οὗτος μὲν οὖν, ὥσπερ	λέγομεν,	οὕτω τε καὶ τοσαύτας εἴρηκε
[1, 8]	τοῦτο μὲν εἰάκαμεν (οὐθὲν γὰρ	λέγομεν	περὶ τῆς αἰτίας ὅθεν ἡ
[1, 8]	ἐκεῖναι τούτων οὐσίαι, διὰ κενῆς	λέγομεν·	τὸ γὰρ μετέχειν, ὥσπερ καὶ
[1, 3]	τὰ ὡς ἐν ὕλης εἴδει	λεγόμενα	στοιχεῖα τέτταρα πρῶτος εἶπεν (οὐ
[1, 8]	ἀριθμητική, καὶ πάντα τὰ μεταξὺ	λεγόμενα	ὑπό τινων, ἃ πῶς ἢ
[1, 3]	εὑρήσομεν αἰτίας ἢ ταῖς νῦν	λεγομέναις	μᾶλλον πιστεύσομεν. Τῶν δὴ πρώτων
[1, 4]	λέγουσιν εἶναι τὰς κατὰ συστοιχίαν	λεγομένας,	πέρας (καὶ) ἄπειρον, περιττὸν (καὶ)
[1, 3]	ἂν τὴν ἐν ὕλης εἴδει	λεγομένην·	προϊόντων δ' οὕτως, αὐτὸ τὸ
[1, 8]	ζητεῖν στοιχεῖα μὴ διελόντας, πολλαχῶς	λεγομένων,	ἀδύνατον εὑρεῖν, ἄλλως τε καὶ
[1, 7]	Τῶν γὰρ ἐν μέρει τι	λεγομένων	εἰδῶν ὑπῆρχεν ἂν αὐτῷ, τοῦτο
[1, 2]	ἐλαττόνων ἀκριβέστεραι τῶν ἐκ προσθέσεως	λεγομένων,	οἷον ἀριθμητικὴ γεωμετρίασ) ἀλλὰ μὴν
[1, 1]	τῶν ἄλλων τινὰ τῶν οὕτω	λεγομένων	ᾧ συμβέβηκεν ἀνθρώπῳ εἶναι· ἐὰν
[1, 3]	οἷον νήφων ἐφάνη παρ' εἰκῇ	λέγοντας	τοὺς πρότερον. Φανερῶς μὲν οὖν
[1, 8]	ἃ μᾶλλον εἶναι βουλόμεθα (οἱ	λέγοντες	εἴδη) τοῦ τὰς ἰδέας εἶναι·
[1, 6]	πέφυκεν. Οἱ μὲν γὰρ νοῦν	λέγοντες	ἢ φιλίαν ὡς ἀγαθὸν μὲν
[1, 7]	οὐθὲν περὶ τῶν αἰσθητῶν οἶμαι	λέγοντες	ἴδιον. Ἔτι δὲ πῶς δεῖ
[1, 2]	γὰρ διδάσκουσιν, οἱ τὰς αἰτίας	λέγοντες	περὶ ἑκάστοὐ, τὸ δ' εἰδέναι
[1, 3]	καὶ τὸ κενὸν εἶναί φασι,	λέγοντες	τὸ μὲν ὂν τὸ δὲ
[1, 9]	ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα ἄλλου μὲν	λέγοντος	συνέφησεν ἂν ἐξ ἀνάγκης, σαφῶς
[1, 7]	οὐθεὶς γοῦν ἠξίωσε τῶν ἓν	λεγόντων	γῆν εἶναι στοιχεῖον, δηλονότι διὰ
[1, 6]	ἔχομεν ἐξ αὐτῶν, ὅτι τῶν	λεγόντων	περὶ ἀρχῆς καὶ αἰτίας οὐθεὶς
[1, 4]	μὲν οὖν παλαιῶν καὶ πλείω	λεγόντων	τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως ἐκ
[1, 3]	ἀλλ' ἔνιοί γε τῶν ἓν	λεγόντων,	ὥσπερ ἡττηθέντες ὑπὸ ταύτης τῆς
[1, 7]	τι παραπλήσιον τοῖς τε ὕστερον	λέγουσι	καὶ τοῖς νῦν φαινομένοις μᾶλλον.
[1, 3]	φασιν. Ταύτας μέντοι τρεῖς εἶναι	λέγουσι,	σχῆμά τε καὶ τάξιν καὶ
[1, 7]	οὐθὲν μᾶλλον περὶ τῶν μαθηματικῶν	λέγουσι	σωμάτων ἢ τῶν αἰσθητῶν· διὸ
[1, 2]	καθ' αὑτὸν ἐπιστήμην. Εἰ δὴ	λέγουσί	τι οἱ ποιηταὶ καὶ πέφυκε
[1, 1]	καθ' ἕκαστα γνώσεις· ἀλλ' οὐ	λέγουσι	τὸ διὰ τί περὶ οὐδενός,
[1, 6]	αἱ κινήσεις τρόπον μέν τινα	λέγουσιν	αἴτιον, οὕτω δὲ οὐ λέγουσιν
[1, 3]	ἀρχῆς οὐ τὸ αὐτὸ πάντες	λέγουσιν,	ἀλλὰ Θαλῆς μὲν ὁ τῆς
[1, 6]	γὰρ ὡς ὕλην τὴν ἀρχὴν	λέγουσιν,	ἄν τε μίαν ἄν τε
[1, 3]	ἀληθείας. Δῆλον γὰρ ὅτι κἀκεῖνοι	λέγουσιν	ἀρχάς τινας καὶ αἰτίας· ἐπελθοῦσιν
[1, 4]	αὐτῶν τούτων τὰς ἀρχὰς δέκα	λέγουσιν	εἶναι τὰς κατὰ συστοιχίαν λεγομένας,
[1, 7]	τί καλῶς ἢ μὴ καλῶς	λέγουσιν	εἰς τὴν τῶν νῦν ἡμῖν
[1, 4]	ἑνός, ἀλλ' ἕτερον τρόπον οὗτοι	λέγουσιν·	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ προστιθέασι κίνησιν,
[1, 7]	τὰς ἀρχάς, ὥσπερ εἴπομεν, ἱκανὰς	λέγουσιν	ἐπαναβῆναι καὶ ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω
[1, 7]	καὶ περιττοῦ καὶ ἀρτίου, οὐθὲν	λέγουσιν,	ἢ πῶς δυνατὸν ἄνευ κινήσεως
[1, 8]	τὰ στοιχεῖα τέτταρα ἢ δύο	λέγουσιν·	καὶ γὰρ τούτων ἕκαστος οὐ
[1, 8]	οἱ δὲ τὸν τρίτον ἄνθρωπον	λέγουσιν.	Ὅλως τε ἀναιροῦσιν οἱ περὶ
[1, 6]	γὰρ ἁπλῶς ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς	λέγουσιν.	Ὅτι μὲν οὖν ὀρθῶς διώρισται
[1, 7]	ἀλλοίωσιν ἀναιρεῖσθαι ἀνάγκη τοῖς οὕτω	λέγουσιν·	οὐ γὰρ ἐκ θερμοῦ ψυχρὸν
[1, 6]	λέγουσιν αἴτιον, οὕτω δὲ οὐ	λέγουσιν	οὐδ' ὅνπερ πέφυκεν. Οἱ μὲν
[1, 7]	Ἐξ ὧν γὰρ ὑποτίθενται καὶ	λέγουσιν,	οὐθὲν μᾶλλον περὶ τῶν μαθηματικῶν
[1, 6]	δ' οἱ τὰ εἴδη τιθέντες	λέγουσιν	(οὔτε γὰρ ὡς ὕλην τοῖς
[1, 3]	οὗτοι ἐοίκασιν εἰδέναι ὅ τι	λέγουσιν·	σχεδὸν γὰρ οὐθὲν χρώμενοι φαίνονται
[1, 6]	ἀπὸ τούτων τὰς κινήσεις οὔσας	λέγουσιν·	ὡς δ' αὔτως καὶ οἱ
[1, 7]	ποτ' οὐ καὶ τὴν γῆν	λέγουσιν,	ὥσπερ οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων;
[1, 8]	τινὲς ἔσονται ἑτέρου πρὸς ἕτερον.	Λέγω	δ' οἷον, εἰ ἔστιν ὁ
[1, 8]	ᾗ μὴ καθ' ὑποκειμένου λέγεται	(λέγω	δ' οἷον, εἴ τι αὐτοδιπλασίου
[1, 4]	πᾶσαν αὐτοῖς εἶναι τὴν πραγματείαν·	λέγω	δ' οἷον, ἐπειδὴ τέλειον ἡ
[1, 7]	εἰπεῖν κατὰ τῆς οὐσίας ἐκείνης,	λέγω	δ' οἷον ὅτι οὔτε λευκὸν
[1, 3]	ὑποκείμενον αὐτὸ ποιεῖ μεταβάλλειν ἑαυτό·	λέγω	δ' οἷον οὔτε τὸ ξύλον
[1, 7]	ἐξ ἀλλήλων γένεσιν πῶς ποιοῦνται,	λέγω	δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
[1, 4]	ψυχρόν, οἷον πῦρ καὶ γῆν	λέγων·	(α) τούτων δὲ κατὰ μὲν
[1, 3]	καὶ μὴ πρὸς ἃ ψελλίζεται	λέγων	Εμπεδοκλῆς, εὑρήσει τὴν μὲν φιλίαν
[1, 6]	τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν	λέγων,	οἱ δ' Ιταλικοὶ τὸ ἄπειρον,
[1, 7]	λέγειν, ἴσως ἂν φανείη καινοπρεπεστέρως	λέγων.	Ὅτε γὰρ οὐθὲν ἦν ἀποκεκριμένον,
[1, 4]	δύο τὰ πολλὰ τῶν ἀνθρωπίνων,	λέγων	τὰς ἐναντιότητας οὐχ ὥσπερ οὗτοι
[1, 7]	κρίσις ἢ μῖξις, ἀπόδειξιν δὲ	λέγωσιν	ὅτι τούτων μὲν ἕκαστον ἀριθμός
[1, 7]	τοιοῦτον δὲ τὸ μικρομερέστατον καὶ	λεπτότατον	ἂν εἴη τῶν σωμάτων (διόπερ
[1, 6]	πυρὸς μὲν πυκνότερον ἀέρος δὲ	λεπτότερον·	καὶ γὰρ τοιοῦτόν τινες εἰρήκασιν
[1, 7]	πυκνότερον τοῦτο τίθησιν ὕδατος δὲ	λεπτότερον,	οὐκ ὀρθῶς ἂν λέγοι· εἰ
[1, 3]	καὶ τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς·	Λεύκιππος	δὲ καὶ ὁ ἑταῖρος αὐτοῦ
[1, 4]	διωρισμένας ἀλλὰ τὰς τυχούσας, οἷον	λευκὸν	μέλαν, γλυκὺ πικρόν, ἀγαθὸν κακόν,
[1, 8]	αἴτια δόξειεν εἶναι ὡς τὸ	λευκὸν	μεμιγμένον τῷ λευκῷ, ἀλλ' οὗτος
[1, 7]	λέγω δ' οἷον ὅτι οὔτε	λευκὸν	οὔτε μέλαν ἢ φαιὸν ἢ
[1, 8]	ὡς τὸ λευκὸν μεμιγμένον τῷ	λευκῷ,	ἀλλ' οὗτος μὲν ὁ λόγος
[1, 4]	καὶ ᾧ πρώτῳ ὑπάρξειεν ὁ	λεχθεὶς	ὅρος, τοῦτ' εἶναι τὴν οὐσίαν
[1, 4]	ἤρξαντο μὲν λέγειν καὶ ὁρίζεσθαι,	λίαν	δ' ἁπλῶς ἐπραγματεύθησαν. Ὡρίζοντό τε
[1, 8]	ἀλλ' οὗτος μὲν ὁ λόγος	λίαν	εὐκίνητος, ὃν Αναξαγόρας μὲν πρῶτος
[1, 1]	ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ καὶ	λογισμοῖς.	Γίγνεται δ' ἐκ τῆς μνήμης
[1, 8]	ἀναιροῦσιν οἱ περὶ τῶν εἰδῶν	λόγοι	ἃ μᾶλλον εἶναι βουλόμεθα (οἱ
[1, 8]	οὐδὲν διοίσει. Εἰ δ' ὅτι	λόγοι	ἀριθμῶν τἀνταῦθα, οἷον ἡ συμφωνία,
[1, 8]	ἕν γέ τι ὧν εἰσὶ	λόγοι.	Εἰ δή τι τοῦτο, ἡ
[1, 8]	ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ	λόγοι	τινὲς ἔσονται ἑτέρου πρὸς ἕτερον.
[1, 7]	μᾶλλον ἢ τοῖς περὶ φύσεως	λόγοις	ἁρμοττούσας. Ἐκ τίνος μέντοι τρόπου
[1, 5]	εἰσαγωγὴ διὰ τὴν ἐν τοῖς	λόγοις	ἐγένετο σκέψιν (οἱ γὰρ πρότεροι
[1, 7]	οὗτοι μὲν τοῖς περὶ γένεσιν	λόγοις	καὶ φθορὰν καὶ κίνησιν οἰκεῖοι
[1, 4]	γὰρ ἔοικε τοῦ κατὰ τὸν	λόγον	ἑνὸς ἅπτεσθαι, Μέλισσος δὲ τοῦ
[1, 3]	τὸ διὰ τί εἰς τὸν	λόγον	ἔσχατον, αἴτιον δὲ καὶ ἀρχὴ
[1, 1]	σοφωτέρους ὄντας ἀλλὰ κατὰ τὸ	λόγον	ἔχειν αὐτοὺς καὶ τὰς αἰτίας
[1, 1]	ἔμπειροι τῶν ἄνευ τῆς ἐμπειρίας	λόγον	ἐχόντων (αἴτιον δ' ὅτι ἡ
[1, 9]	τῶν ἄλλων ἕκαστον εἶναι τὸν	λόγον,	ἢ μηδὲ ἕν· διὰ τοῦτο
[1, 1]	τῆς ἐμπειρίας ἔχῃ τις τὸν	λόγον,	καὶ τὸ καθόλου μὲν γνωρίζῃ
[1, 7]	στοιχεῖα, μάλιστ' ἂν ὑπολάβοι κατὰ	λόγον,	ὃν ἐκεῖνος αὐτὸς μὲν οὐ
[1, 8]	ἐνίοις ἀδύνατον. Οὐθένα δ' ἔχει	λόγον	οὐδὲ τὰ μετὰ τοὺς ἀριθμοὺς
[1, 7]	κατὰ μὲν οὖν τοῦτον τὸν	λόγον	οὔτ' εἴ τις τούτων τι
[1, 4]	τὸ ἓν μὲν κατὰ τὸν	λόγον	πλείω δὲ κατὰ τὴν αἴσθησιν
[1, 1]	δ' ἕνεκα νῦν ποιούμεθα τὸν	λόγον	τοῦτ' ἐστίν, ὅτι τὴν ὀνομαζομένην
[1, 4]	ἐκεῖνοι παρὰ τούτου παρέλαβον τὸν	λόγον	τοῦτον· καὶ γὰρ (ἐγένετο τὴν
[1, 8]	οἷον, εἰ ἔστιν ὁ Καλλίας	λόγος	ἐν ἀριθμοῖς πυρὸς καὶ γῆς
[1, 8]	ὢν εἴτε μή, ὅμως ἔσται	λόγος	ἐν ἀριθμοῖς τινῶν καὶ οὐκ
[1, 8]	λευκῷ, ἀλλ' οὗτος μὲν ὁ	λόγος	λίαν εὐκίνητος, ὃν Αναξαγόρας μὲν
[1, 4]	οὐδαμῶς συναρμόττει περὶ αὐτῶν ὁ	λόγος	(οὐ γὰρ ὥσπερ ἔνιοι τῶν
[1, 8]	τι πέρας· ὥστ' ἐξ οὗ	λόγου	γραμμὴ ἔστι, καὶ στιγμὴ ἔστιν.
[1, 4]	ὁρῶντες τὰ πάθη καὶ τοὺς	λόγους,	Ἐπεὶ δὴ τὰ μὲν ἄλλα
[1, 8]	γίγνεται. Κατά τε γὰρ τοὺς	λόγους	τοὺς ἐκ τῶν ἐπιστημῶν εἴδη
[1, 4]	παρὰ τῶν συνηδρευκότων ἤδη τῷ	λόγῳ	σοφῶν ταῦτα παρειλήφαμεν, παρὰ μὲν
[1, 7]	τιθέασι, μάλιστα ὁμολογουμένως ἂν τῷ	λόγῳ	τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον δὲ καὶ
[1, 7]	δὲ καὶ ἄχυμον τῷ αὐτῷ	λόγῳ	τούτῳ, οὐδὲ ἄλλο τῶν ὁμοίων
[1, 9]	ἐπεὶ καὶ Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν τῷ	λόγῳ	φησὶν εἶναι, τοῦτο δ' ἐστὶ
[1, 3]	Αναξαγόραν ἴσμεν ἁψάμενον τούτων τῶν	λόγων,	αἰτίαν δ' ἔχει πρότερον Ερμότιμος
[1, 8]	Ἔτι δὲ οἱ ἀκριβέστεροι τῶν	λόγων	οἱ μὲν τῶν πρός τι
[1, 4]	οὖν ἀδιορίστως ἀπέρριψε περὶ τῶν	λοιπῶν,	(β) οἱ δὲ Πυθαγόρειοι καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007