Chapitre
[2]	~Τριῶν δὲ μερῶν ὄντων εἰς	ἃ	διαιρεῖται πάντα τὰ τέλεια τῶν
[3]	τὰ γὰρ τῶν ἄλλων μορίων	ἔργα	περὶ τὴν τροφὴν τοῦ ταύτης
[2]	μὴ ἔχειν ὄργανα πρὸς σωτηρίαν͵	ἐνδεᾶ	τ΄ εἶναι τὰ μὲν τοῦ
[3]	τε καυλὸς ἐκφύεται καὶ ἡ	ῥίζα	τῶν φυομένων͵ ἡ δ΄ ἀρχὴ
[3]	κοινὸν αἰσθητήριον. Δύο δὲ φανερῶς	ἐνταῦθα	συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν τε γεῦσιν
[3]	τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ	τελευταία	τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται τὰ
[5]	πῦρ· οὔτε γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵	διὰ	μανότητα τῆς τέφρας͵ ἀντιφράττει τε
[5]	δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄ ἀμφοτέρας	διὰ	ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης
[1]	ζῴοις· τῷ μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ	διὰ	τὴν ὀρθότητα μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο
[6]	δὲ τὸ περιέχον ὑπερβάλλῃ ψυχρότητι	διὰ	τὴν ὥραν͵ ἰσχυρῶν γινομένων πάγων͵
[6]	εἴπομεν͵ τοῖς μὲν φυτοῖς ἡ	διὰ	τῆς τροφῆς καὶ τοῦ περιέχοντος
[3]	τὸ σῶμα ζῷον εἶναι λέγομεν.	Διὰ	τί δ΄ αἱ μὲν τῶν
[2]	τοῦτ΄ οὐ πάσχει τῶν ζῴων	διὰ	τὸ εἶναι τὴν φύσιν αὐτῶν
[2]	δὲ πολλὰ διαιρούμενα δύναται ζῆν	διὰ	τὸ θρεπτικόν. Τὸ δὲ τοιοῦτον
[5]	μαραίνεσθαι συμβαίνει͵ πλείονος ἀθροιζομένου θερμοῦ	διὰ	τὸ μὴ ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι·
[2]	δύναται͵ ταῦτα δ΄ οὐ δύναται	διὰ	τὸ μὴ ἔχειν ὄργανα πρὸς
[5]	ῥέον ὥσπερ ποταμός͵ ἀλλὰ λανθάνει	διὰ	τὸ τάχος. Δῆλον τοίνυν ὡς
[4]	δ΄ ἐν ταύτῃ φθείρεται πάμπαν͵	διὰ	τὸ τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν τῆς
[3]	δοκεῖ τισιν αἰσθάνεσθαι τὰ ζῷα	διὰ	τὸν ἐγκέφαλον) τὸ αἴτιον τούτων
[1]	εἰπεῖν· ἐνίοις γὰρ τῶν ζῴων	διὰ	τοῦτο συμβαίνει τὸ ζῆν καὶ
[6]	τὴν δίαιταν͵ ἐκ τούτων καὶ	διὰ	τούτων πορίζεται τὴν κατά ψυξιν͵
[3]	ἀναίμοις ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον τῇ	καρδίᾳ	γίνεσθαι πρῶτον. Ἡ δὲ καρδία
[3]	τῶν ζῴων τῶν ἐναίμων ἡ	καρδία	γίνεται πρῶτον· τοῦτο δὲ δῆλον
[3]	περὶ τὴν τροφήν͵ ἡ δὲ	καρδία	κυριωτάτη͵ καὶ τὸ τέλος ἐπιτίθησιν.
[3]	καρδίᾳ γίνεσθαι πρῶτον. Ἡ δὲ	καρδία	ὅτι ἐστὶν ἀρχή͵ τῶν φλεβῶν
[4]	μὲν ἐναίμοις ἀναγκαῖον ἐν τῇ	καρδίᾳ	ταύτην ἔχειν τὴν ἀρχήν͵ τοῖς
[3]	τῆς θρεπτικῆς ψυχῆς ἐν τῇ	καρδίᾳ	τὴν ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις·
[4]	ἀρχὴν τῆς θερμότητος ἐν τῇ	καρδίᾳ	τοῖς ἐναίμοις εἶναι͵ τοῖς δ΄
[4]	τῷ ἀνάλογον͵ ἐν δὲ τῇ	καρδίᾳ	τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν ἅμα
[2]	δὲ καὶ τὴν θρεπτικὴν ψυχὴν	ἐνεργείᾳ	μὲν ἐν τοῖς ἔχουσιν εἶναι
[2]	θρεπτικόν. Τὸ δὲ τοιοῦτον μόριον	ἐνεργείᾳ	μὲν ἔχει ἕν͵ δυνάμει δὲ
[6]	καὶ τοῦ περιέχοντος ἱκανὴ γίνεται	βοήθεια	πρὸς τὴν τοῦ φυσικοῦ θερμοῦ
[2]	εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα τὰ	τέλεια	τῶν ζῴων͵ ἑνὸς μὲν ᾗ
[2]	μίαν) Διὸ καὶ μικρὰν αἴσθησιν	ἔνια	ποιεῖ διαιρούμενα τῶν μορίων ὅτι
[1]	οὖν ἄλλα τῆς ψυχῆς ἢ	μόρια	ἢ δυνάμεις͵ ὁποτέρως ποτὲ δεῖ
[4]	ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα δὲ τὰ	μόρια	καὶ πᾶν τὸ σῶμα τῶν
[2]	αὐτῶν ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται καὶ	μόρια	τὰ πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵
[3]	τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται τὰ	μόρια.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν μέν
[3]	τὸ κύριον πρὸς τὸ οὗ	ἕνεκα	διατελεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐν τοῖς
[3]	ἀλλ΄ οὐκ ἐν τοῖς τούτου	ἕνεκα͵	οἷον ἰατρὸς πρὸς τὴν ὑγίειαν.
[2]	ἑτέρων. Ὅσα δ΄ αὐτῶν ἐστι	πορευτικά͵	πρόσκειται καὶ μόρια τὰ πρὸς
[5]	ἀποσβέννυνται ταχέως· ἂν δὲ παρ΄	ἄλληλά	τις ποιῇ πυκνὰ τὴν ἀφαίρεσιν
[5]	ἔλαττον παρὰ τὸ πλεῖον πῦρ͵	ἀλλὰ	καὶ αὐτὴ καθ΄ αὑτὴν ἡ
[5]	γινόμενον καὶ ῥέον ὥσπερ ποταμός͵	ἀλλὰ	λανθάνει διὰ τὸ τάχος. Δῆλον
[5]	θάνατον εἶναι τὴν τούτου φθοράν.	~Ἀλλὰ	μὴν πυρός γε δύο ὁρῶμεν
[3]	οἷον ἰατρὸς πρὸς τὴν ὑγίειαν.	Ἀλλὰ	μὴν τό γε κύριον τῶν
[5]	πλήθει τῆς ἐνυπαρχούσης αὐτῷ θερμότητος.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τῆς αἰτίας ταύτης͵
[2]	ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα αὐτῶν.	Ἀλλὰ	πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵
[1]	τοῖς μορίοις͵ τὰ μὲν οὖν	ἄλλα	τῆς ψυχῆς ἢ μόρια ἢ
[2]	διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται	πολλὰ	ἀπὸ μιᾶς ἀρχῆς δένδρα. Δι΄
[2]	φαίνεται καὶ κατὰ τὸν λόγον·	πολλὰ	γὰρ τῶν ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου
[2]	καὶ τῶν μὴ ἐντόμων δὲ	πολλὰ	διαιρούμενα δύναται ζῆν διὰ τὸ
[3]	τις ὁ ὄζος τοῦ κλάδου͵	ἅμα	δὲ καὶ μέσον͵ ὥστε ἢ
[1]	ζωῆς καὶ θανάτου λεκτέον νῦν·	ἅμα	δὲ καὶ περὶ ἀναπνοῆς ἀναγκαῖον
[4]	καρδίᾳ τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν	ἅμα	τό τε ζῆν ὑπάρχειν καὶ
[5]	τοῦ ἐν τῇ ἀρχῇ κατάψυξιν.	Παράδειγμα	δὲ τούτου λαβεῖν ἔστι τὸ
[3]	εἴρηται (πρότερον· καὶ ὅτι τὸ	αἷμα	τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία τροφή͵
[1]	τοῖς φυτοῖς καὶ τὸ καλούμενον	στόμα	τοῖς ζῴοις͵ δι΄ οὗ τὴν
[4]	φυσικήν· διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται	θερμά͵	τελευτῶντα δὲ καὶ στερισκόμενα τοῦ
[3]	ᾗ δ΄ αἰσθητικόν͵ ταύτῃ τὸ	σῶμα	ζῷον εἶναι λέγομεν. Διὰ τί
[1]	ὅτι οὐχ οἷόν τ΄ εἶναι	σῶμα	τὴν οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως
[4]	τὰ μόρια καὶ πᾶν τὸ	σῶμα	τῶν ζῴων ἔχει τινὰ σύμφυτον
[1]	κάτω δὲ καθ΄ ὃ τὸ	περίττωμα	ἀφίησι τὸ πρῶτον. Ἔχει δ΄
[2]	τροφήν͵ ἑνὸς δ΄ ᾗ τὸ	περίττωμα	προΐεται͵ τρίτου δὲ τοῦ μέσου
[2]	δύναται διὰ τὸ μὴ ἔχειν	ὄργανα	πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι
[4]	φαίνεται θερμά͵ τελευτῶντα δὲ καὶ	στερισκόμενα	τοῦ ζῆν τοὐναντίον. Ἀναγκαῖον δὴ
[3]	χωρίς. Κατὰ μὲν οὖν τὰ	φαινόμενα	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι
[2]	φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ	διαιρούμενα	αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζεσθαι
[2]	τῶν μὴ ἐντόμων δὲ πολλὰ	διαιρούμενα	δύναται ζῆν διὰ τὸ θρεπτικόν.
[2]	τρόπον· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ	διαιρούμενα	ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται πολλὰ
[2]	αἰτίαν τὰ μὲν οὐ δύναται	διαιρούμενα	ζῆν͵ τὰ δ΄ ἀποφυτεύεται τῶν
[2]	καὶ μικρὰν αἴσθησιν ἔνια ποιεῖ	διαιρούμενα	τῶν μορίων ὅτι ἔχει τι
[3]	ἀφαιροῦσιν ἢ εἰς τοῦτο ἐμβάλλουσιν͵	ἵνα	ἢ ὁ κλάδος ἢ αἱ
[6]	ὕδατι τὰ δὲ τῷ ἀέρι.	Τίνα	δὲ τρόπον καὶ πῶς͵ λεκτέον
[3]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν μέν	τινα	ἐργασίαν ἡ τοῦ στόματος λειτουργεῖ
[6]	καιροὺς τούτους. Διὸ καὶ γένη	τινὰ	λίθων ταῖς ῥίζαις ὑποβάλλουσι καὶ
[4]	τὸ σῶμα τῶν ζῴων ἔχει	τινὰ	σύμφυτον θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα
[5]	εἴπερ μέλλει ζῆν) δεῖ γίνεσθαί	τινα	τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν τῇ
[5]	δὲ παρ΄ ἄλληλά τις ποιῇ	πυκνὰ	τὴν ἀφαίρεσιν καὶ τὴν ἐπίθεσιν͵
[5]	οὐ μόνον μαραίνεται τὸ ἔλαττον	παρὰ	τὸ πλεῖον πῦρ͵ ἀλλὰ καὶ
[2]	γίνεται πολλὰ ἀπὸ μιᾶς ἀρχῆς	δένδρα.	Δι΄ ἓν δ΄ αἰτίαν τὰ
[6]	σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα γίνεσθαι τὰ	δένδρα	περὶ τοὺς καιροὺς τούτους. Διὸ
[6]	ζῴων ἐπεὶ τὰ μέν ἐστιν	ἔνυδρα	τὰ δ΄ ἐν τῷ ἀέρι
[1]	τῷ δ΄ εἶναι πλείω καὶ	ἕτερα·	οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ ζῴῳ
[5]	τῶν ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν μὲν	γήρᾳ͵	τὴν δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄
[5]	λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ τὴν τροφήν͵	φθορὰ	γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν
[4]	ἔστιν ἡ τοῦ τοιούτου μέσου	χώρα	ἄρχοντος (χώρα. Ἔτι τὸ χρώμενον
[4]	τοῦ τοιούτου μέσου χώρα ἄρχοντος	(χώρα.	Ἔτι τὸ χρώμενον καὶ ᾧ
[2]	διήρθρωται δὲ μᾶλλον ἑτέροις ἑτέρων.	Ὅσα	δ΄ αὐτῶν ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται
[1]	δεῖ καλεῖν͵ ἀφείσθω τὰ νῦν·	ὅσα	δὲ ζῷα λέγεται καὶ ζῆν͵
[2]	μορίων καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν	οὖσα	φαίνεται καὶ κατὰ τὸν λόγον·
[6]	γὰρ ἡ τροφὴ ποιεῖ κατάψυξιν	εἰσιοῦσα͵	καθάπερ καὶ τοῖς ἀνθρώποις τὸ
[5]	ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν φθάνει	λαμβάνουσα	ἡ μείζων φλὸξ πρὶν ἐπελθεῖν
[3]	τὴν ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις·	τὰ	γὰρ τῶν ἄλλων μορίων ἔργα
[1]	ταύτῃ ζῷον ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον·	τὰ	γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵ οὐκ
[2]	δὲ τοῦ δεξομένου τὴν τροφήν͵	τὰ	δ΄ ἄλλων τε καὶ τούτων
[2]	μὲν οὐ δύναται διαιρούμενα ζῆν͵	τὰ	δ΄ ἀποφυτεύεται τῶν φυτῶν͵ ἕτερος
[2]	τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν	(τὰ	δ΄ ἄριστα συνεστηκότα τοῦτ΄ οὐ
[6]	ἐπεὶ τὰ μέν ἐστιν ἔνυδρα	τὰ	δ΄ ἐν τῷ ἀέρι ποιεῖται
[1]	μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵	τὰ	δὲ δι΄ αὑτῶν. ~Τριῶν δὲ
[2]	εἶναι τὰ μὲν τοῦ ληψομένου	τὰ	δὲ τοῦ δεξομένου τὴν τροφήν͵
[6]	ψυξιν͵ τὰ μὲν τῷ ὕδατι	τὰ	δὲ τῷ ἀέρι. Τίνα δὲ
[6]	λέγεται σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα γίνεσθαι	τὰ	δένδρα περὶ τοὺς καιροὺς τούτους.
[2]	αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν	τὰ	διαιρούμενα αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς τὸ
[3]	(διὸ καὶ δοκεῖ τισιν αἰσθάνεσθαι	τὰ	ζῷα διὰ τὸν ἐγκέφαλον) τὸ
[1]	ζῴοις͵ δι΄ οὗ τὴν τροφὴν	τὰ	μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵
[6]	φυτῶν. Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ	τὰ	μέν ἐστιν ἔνυδρα τὰ δ΄
[2]	δένδρα. Δι΄ ἓν δ΄ αἰτίαν	τὰ	μὲν οὐ δύναται διαιρούμενα ζῆν͵
[1]	ἐχόντων δύναμιν ἐν τοῖς μορίοις͵	τὰ	μὲν οὖν ἄλλα τῆς ψυχῆς
[2]	πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι	τὰ	μὲν τοῦ ληψομένου τὰ δὲ
[6]	τούτων πορίζεται τὴν κατά ψυξιν͵	τὰ	μὲν τῷ ὕδατι τὰ δὲ
[2]	πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵	τὰ	μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα δ΄
[4]	τῷ ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα δὲ	τὰ	μόρια καὶ πᾶν τὸ σῶμα
[3]	τελευταία τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται	τὰ	μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν
[1]	ὁποτέρως ποτὲ δεῖ καλεῖν͵ ἀφείσθω	τὰ	νῦν· ὅσα δὲ ζῷα λέγεται
[3]	τῶν φλεβῶν ἐν τοῖς περὶ	τὰ	Πέρη τῶν ζῴων εἴρηται (πρότερον·
[2]	ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται καὶ μόρια	τὰ	πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵ οἷς
[2]	ὁμοίως ἔχει κατά γε τοῦτο	τά	τε φυτὰ καὶ τὸ τῶν
[2]	ὄντων εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα	τὰ	τέλεια τῶν ζῴων͵ ἑνὸς μὲν
[2]	καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις
[2]	σκέλη τε καὶ πόδες καὶ	τὰ	τούτοις ἔχοντα τὴν αὐτὴν δύναμιν.
[3]	εἴρηται χωρίς. Κατὰ μὲν οὖν	τὰ	φαινόμενα δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων
[1]	καὶ τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ	τὰ	φυτά) δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν
[2]	τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ	τὰ	φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ
[2]	(ἔσται λόγος. Ἀλλ΄ ὁμοίως ἔχει	κατά	γε τοῦτο τά τε φυτὰ
[4]	ἡ τῆς αὐξητικῆς καὶ θρεπτικῆς·	~κατὰ	δὲ τὸν λόγον͵ ὅτι τὴν
[3]	τούτων ἐν ἑτέροις εἴρηται χωρίς.	Κατὰ	μὲν οὖν τὰ φαινόμενα δῆλον
[2]	μέσῳ τῶν τριῶν μορίων καὶ	κατὰ	τὴν αἴσθησιν οὖσα φαίνεται καὶ
[2]	τὴν αἴσθησιν οὖσα φαίνεται καὶ	κατὰ	τὸν λόγον· πολλὰ γὰρ τῶν
[6]	καὶ διὰ τούτων πορίζεται τὴν	κατά	ψυξιν͵ τὰ μὲν τῷ ὕδατι
[6]	θερμοῦ ἰσχύς͵ ἂν δὲ συμβαίνῃ	καύματα	καὶ μὴ δύνηται τὸ σπώμενον
[6]	θερμόν͵ καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ	ἀστρόβλητα	γίνεσθαι τὰ δένδρα περὶ τοὺς
[1]	μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν	ὀρθότητα	μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο τῶν ζῴων͵
[4]	τῶν ζῴων ἔχει τινὰ σύμφυτον	θερμότητα	φυσικήν· διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται
[5]	οὔτε γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ	μανότητα	τῆς τέφρας͵ ἀντιφράττει τε τῷ
[1]	τῷ τ΄ ἄνω καὶ κάτω	(πάντα	γὰρ ἔχει τὸ ἄνω καὶ
[4]	ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον μορίῳ.	Πάντα	δὲ τὰ μόρια καὶ πᾶν
[4]	τῷ φυσικῷ θερμῷ τὴν τροφὴν	πάντα͵	μάλιστα δὲ τὸ κυριώτατον. Διὸ
[2]	μερῶν ὄντων εἰς ἃ διαιρεῖται	πάντα	τὰ τέλεια τῶν ζῴων͵ ἑνὸς
[2]	καὶ τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ	ἔχοντα	αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα αὐτῶν. Ἀλλὰ
[2]	καὶ πόδες καὶ τὰ τούτοις	ἔχοντα	τὴν αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄ ἥ
[4]	τινὰ σύμφυτον θερμότητα φυσικήν· διὸ	ζῶντα	μὲν φαίνεται θερμά͵ τελευτῶντα δὲ
[4]	διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται θερμά͵	τελευτῶντα	δὲ καὶ στερισκόμενα τοῦ ζῆν
[2]	ζῴοις συμπεφυκόσιν (τὰ δ΄ ἄριστα	συνεστηκότα	τοῦτ΄ οὐ πάσχει τῶν ζῴων
[4]	οὐσίας τῆς ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας	μάλιστα	ἂν ἀποτελοῖ τῶν μορίων ἑκάτερον
[4]	φυσικῷ θερμῷ τὴν τροφὴν πάντα͵	μάλιστα	δὲ τὸ κυριώτατον. Διὸ τῶν
[2]	τὴν φύσιν αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται	μάλιστα	μίαν) Διὸ καὶ μικρὰν αἴσθησιν
[3]	ταῖς ἐμφυτείαις καὶ ταῖς ἀποφυτείαις	μάλιστα	συμβαίνει τοῦτο περὶ τοὺς ὄζους·
[1]	γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν ὀρθότητα	μάλιστα	ὑπάρχει τοῦτο τῶν ζῴων͵ τὸ
[2]	πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν (τὰ δ΄	ἄριστα	συνεστηκότα τοῦτ΄ οὐ πάσχει τῶν
[2]	τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν
[2]	φύσιν͵ τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵	ταῦτα	δ΄ οὐ δύναται διὰ τὸ
[3]	αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν͵	ταῦτα	δ΄ οὐδὲν συντείνει πρὸς τὸν
[1]	τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ τὰ	φυτά)	δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν ἀρχὴν
[2]	φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ	φυτὰ	διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται
[2]	σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ μὲν	φυτὰ	δύναται͵ ταῦτα δ΄ οὐ δύναται
[1]	ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ	φυτὰ	ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει δ΄
[2]	κατά γε τοῦτο τά τε	φυτὰ	καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος.
[3]	καὶ δοκεῖ τισιν αἰσθάνεσθαι τὰ	ζῷα	διὰ τὸν ἐγκέφαλον) τὸ αἴτιον
[1]	ἀφείσθω τὰ νῦν· ὅσα δὲ	ζῷα	λέγεται καὶ ζῆν͵ ἐν μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/11/2009