HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. De la jeunesse et de la vieillesse, de la vie et de la mort (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 24 formes différentes pour 44 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[2]   ὁμοίως δὲ καὶ τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα

[4]   θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται θερμά͵ τελευτῶντα δὲ καὶ στερισκόμενα

[2]   καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν οὖσα φαίνεται καὶ κατὰ τὸν λόγον· πολλὰ

[3]   χωρίς. Κατὰ μὲν οὖν τὰ φαινόμενα δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι

[3]   γὰρ ζῷον͵ ταύτῃ καὶ ζῆν φαμεν͵ ᾗ δ΄ αἰσθητικόν͵ ταύτῃ τὸ

[1]   τινι τοῦ σώματος ὑπάρχει μορίῳ φανερόν͵ καὶ ἐν τούτῳ τινὶ τῶν

[3]   ἐξ οὗ γίνεται τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν μέν τινα

[3]   αἰσθητηρίων κοινὸν αἰσθητήριον. Δύο δὲ φανερῶς ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν τε

[3]   δ΄ αἱ μὲν τῶν αἰσθήσεων φανερῶς συντείνουσι πρὸς τὴν καρδίαν͵ αἱ

[5]   πολὺ συναθροιζόμενον τὸ θερμόν͵ καὶ φθάνει καταναλίσκον πρὶν ἐπιστῆναι τὴν ἀναθυμίασιν.

[5]   οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων φλὸξ πρὶν

[6]   ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται μαραινόμενον τὸ θερμόν͵ καὶ λέγεται

[4]   ζῆν͵ τοῦ δ΄ ἐν ταύτῃ φθείρεται πάμπαν͵ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν

[5]   λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ τὴν τροφήν͵ φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν

[4]   καλούμενον θάνατον εἶναι τὴν τούτου φθοράν. ~Ἀλλὰ μὴν πυρός γε δύο

[5]   μὴν πυρός γε δύο ὁρῶμεν φθοράς͵ μάρανσίν τε καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν

[5]   ἀμφοτέρας διὰ ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς τροφῆς͵ οὐ

[3]   καρδία ὅτι ἐστὶν ἀρχή͵ τῶν φλεβῶν ἐν τοῖς περὶ τὰ Πέρη

[5]   τοῦ λύχνου φλὸξ ἐντιθεμένη πλείονι φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ ὁτιοῦν ἄλλο τῶν

[5]   τὴν μὲν οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων

[5]   καθ΄ αὑτὴν ἡ τοῦ λύχνου φλὸξ ἐντιθεμένη πλείονι φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ

[5]   τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων φλὸξ πρὶν ἐπελθεῖν ἑτέραν͵ τὸ δὲ

[3]   ἐκφύεται καὶ ἡ ῥίζα τῶν φυομένων͵ ἡ δ΄ ἀρχὴ τὸ μέσον

[4]   ζῴων ἔχει τινὰ σύμφυτον θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται θερμά͵

[6]   ψυχήν͵ αὕτη δ΄ οὐκ ἄνευ φυσικῆς ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ τοῖς

[6]   γίνεται βοήθεια πρὸς τὴν τοῦ φυσικοῦ θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ γὰρ ἡ

[4]   ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει τῷ φυσικῷ θερμῷ τὴν τροφὴν πάντα͵ μάλιστα

[2]   ζῴων διὰ τὸ εἶναι τὴν φύσιν αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται μάλιστα μίαν)

[4]   δὲ τὸν λόγον͵ ὅτι τὴν φύσιν ὁρῶμεν ἐν πᾶσιν ἐκ τῶν

[2]   Ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα

[1]   τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ τὰ φυτά) δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν ἀρχὴν

[2]   φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται

[2]   σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα δ΄ οὐ δύναται

[1]   ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει δ΄

[2]   κατά γε τοῦτο τά τε φυτὰ καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος.

[1]   δ΄ ἄλλοις μεταξύ· τοῖς δὲ φυτοῖς ἀκινήτοις οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ

[6]   θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ τοῖς μὲν φυτοῖς ἡ διὰ τῆς τροφῆς καὶ

[1]   γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι τοῖς φυτοῖς καὶ τὸ καλούμενον στόμα τοῖς

[1]   πρῶτον. Ἔχει δ΄ ἐναντίως τοῖς φυτοῖς τοῦτο καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ

[2]   τὸν αὐτὸν γὰρ συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ

[3]   ~Ἔτι δὲ ἐπί τε τῶν φυτῶν δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων͵

[2]   ζῆν͵ τὰ δ΄ ἀποφυτεύεται τῶν φυτῶν͵ ἕτερος (ἔσται λόγος. Ἀλλ΄ ὁμοίως

[3]   ἐπὶ τῶν ζῴων͵ τῶν μὲν φυτῶν τήν τ΄ ἐκ τῶν σπερμάτων

[6]   ὅπως αἱ ῥίζαι ψύχωνται τῶν φυτῶν. Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ τὰ

Chapitre
[2]	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν αἰσθητικήν·	φαίνεται	γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα
[4]	θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα μὲν	φαίνεται	θερμά͵ τελευτῶντα δὲ καὶ στερισκόμενα
[2]	καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν οὖσα	φαίνεται	καὶ κατὰ τὸν λόγον· πολλὰ
[3]	χωρίς. Κατὰ μὲν οὖν τὰ	φαινόμενα	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι
[3]	γὰρ ζῷον͵ ταύτῃ καὶ ζῆν	φαμεν͵	ᾗ δ΄ αἰσθητικόν͵ ταύτῃ τὸ
[1]	τινι τοῦ σώματος ὑπάρχει μορίῳ	φανερόν͵	καὶ ἐν τούτῳ τινὶ τῶν
[3]	ἐξ οὗ γίνεται τὰ μόρια.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι μίαν μέν τινα
[3]	αἰσθητηρίων κοινὸν αἰσθητήριον. Δύο δὲ	φανερῶς	ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν τε
[3]	δ΄ αἱ μὲν τῶν αἰσθήσεων	φανερῶς	συντείνουσι πρὸς τὴν καρδίαν͵ αἱ
[5]	πολὺ συναθροιζόμενον τὸ θερμόν͵ καὶ	φθάνει	καταναλίσκον πρὶν ἐπιστῆναι τὴν ἀναθυμίασιν.
[5]	οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν	φθάνει	λαμβάνουσα ἡ μείζων φλὸξ πρὶν
[6]	ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵	φθείρεται	μαραινόμενον τὸ θερμόν͵ καὶ λέγεται
[4]	ζῆν͵ τοῦ δ΄ ἐν ταύτῃ	φθείρεται	πάμπαν͵ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν
[5]	λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ τὴν τροφήν͵	φθορὰ	γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν
[4]	καλούμενον θάνατον εἶναι τὴν τούτου	φθοράν.	~Ἀλλὰ μὴν πυρός γε δύο
[5]	μὴν πυρός γε δύο ὁρῶμεν	φθοράς͵	μάρανσίν τε καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν
[5]	ἀμφοτέρας διὰ ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς	φθοράς·	ὑπολειπούσης γὰρ τῆς τροφῆς͵ οὐ
[3]	καρδία ὅτι ἐστὶν ἀρχή͵ τῶν	φλεβῶν	ἐν τοῖς περὶ τὰ Πέρη
[5]	τοῦ λύχνου φλὸξ ἐντιθεμένη πλείονι	φλογὶ	(κατακαίεται͵ καθάπερ ὁτιοῦν ἄλλο τῶν
[5]	τὴν μὲν οὖσαν ἐν τῇ	φλογὶ	τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων
[5]	καθ΄ αὑτὴν ἡ τοῦ λύχνου	φλὸξ	ἐντιθεμένη πλείονι φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ
[5]	τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων	φλὸξ	πρὶν ἐπελθεῖν ἑτέραν͵ τὸ δὲ
[3]	ἐκφύεται καὶ ἡ ῥίζα τῶν	φυομένων͵	ἡ δ΄ ἀρχὴ τὸ μέσον
[4]	ζῴων ἔχει τινὰ σύμφυτον θερμότητα	φυσικήν·	διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται θερμά͵
[6]	ψυχήν͵ αὕτη δ΄ οὐκ ἄνευ	φυσικῆς	ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ τοῖς
[6]	γίνεται βοήθεια πρὸς τὴν τοῦ	φυσικοῦ	θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ γὰρ ἡ
[4]	ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει τῷ	φυσικῷ	θερμῷ τὴν τροφὴν πάντα͵ μάλιστα
[2]	ζῴων διὰ τὸ εἶναι τὴν	φύσιν	αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται μάλιστα μίαν)
[4]	δὲ τὸν λόγον͵ ὅτι τὴν	φύσιν	ὁρῶμεν ἐν πᾶσιν ἐκ τῶν
[2]	Ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν	φύσιν͵	τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα
[1]	τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ τὰ	φυτά)	δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν ἀρχὴν
[2]	φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ	φυτὰ	διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται
[2]	σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ μὲν	φυτὰ	δύναται͵ ταῦτα δ΄ οὐ δύναται
[1]	ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ	φυτὰ	ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει δ΄
[2]	κατά γε τοῦτο τά τε	φυτὰ	καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος.
[1]	δ΄ ἄλλοις μεταξύ· τοῖς δὲ	φυτοῖς	ἀκινήτοις οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ
[6]	θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ τοῖς μὲν	φυτοῖς	ἡ διὰ τῆς τροφῆς καὶ
[1]	γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι τοῖς	φυτοῖς	καὶ τὸ καλούμενον στόμα τοῖς
[1]	πρῶτον. Ἔχει δ΄ ἐναντίως τοῖς	φυτοῖς	τοῦτο καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ
[2]	τὸν αὐτὸν γὰρ συνέστηκε τοῖς	φυτοῖς	τρόπον· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ
[3]	~Ἔτι δὲ ἐπί τε τῶν	φυτῶν	δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων͵
[2]	ζῆν͵ τὰ δ΄ ἀποφυτεύεται τῶν	φυτῶν͵	ἕτερος (ἔσται λόγος. Ἀλλ΄ ὁμοίως
[3]	ἐπὶ τῶν ζῴων͵ τῶν μὲν	φυτῶν	τήν τ΄ ἐκ τῶν σπερμάτων
[6]	ὅπως αἱ ῥίζαι ψύχωνται τῶν	φυτῶν.	Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ τὰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/11/2009