Chapitre
[1]	σώματος τῶν ζώντων πάντων τῷ	τ΄	ἄνω καὶ κάτω (πάντα γὰρ
[4]	καὶ τὸν τόπον) ὥσπερ οἵ	τ΄	αὐλοὶ καὶ τὸ κινοῦν τοὺς
[1]	καὶ δῆλον ὅτι οὐχ οἷόν	τ΄	εἶναι σῶμα τὴν οὐσίαν αὐτῆς͵
[2]	ἔχειν ὄργανα πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ	τ΄	εἶναι τὰ μὲν τοῦ ληψομένου
[3]	ζῴων͵ τῶν μὲν φυτῶν τήν	τ΄	ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσιν ἐπισκοποῦσι
[3]	τὴν ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις·	τὰ	γὰρ τῶν ἄλλων μορίων ἔργα
[1]	ταύτῃ ζῷον ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον·	τὰ	γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵ οὐκ
[2]	δὲ τοῦ δεξομένου τὴν τροφήν͵	τὰ	δ΄ ἄλλων τε καὶ τούτων
[2]	μὲν οὐ δύναται διαιρούμενα ζῆν͵	τὰ	δ΄ ἀποφυτεύεται τῶν φυτῶν͵ ἕτερος
[2]	τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν	(τὰ	δ΄ ἄριστα συνεστηκότα τοῦτ΄ οὐ
[6]	ἐπεὶ τὰ μέν ἐστιν ἔνυδρα	τὰ	δ΄ ἐν τῷ ἀέρι ποιεῖται
[1]	μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵	τὰ	δὲ δι΄ αὑτῶν. ~Τριῶν δὲ
[2]	εἶναι τὰ μὲν τοῦ ληψομένου	τὰ	δὲ τοῦ δεξομένου τὴν τροφήν͵
[6]	ψυξιν͵ τὰ μὲν τῷ ὕδατι	τὰ	δὲ τῷ ἀέρι. Τίνα δὲ
[6]	λέγεται σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα γίνεσθαι	τὰ	δένδρα περὶ τοὺς καιροὺς τούτους.
[2]	αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν	τὰ	διαιρούμενα αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς τὸ
[3]	(διὸ καὶ δοκεῖ τισιν αἰσθάνεσθαι	τὰ	ζῷα διὰ τὸν ἐγκέφαλον) τὸ
[1]	ζῴοις͵ δι΄ οὗ τὴν τροφὴν	τὰ	μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵
[6]	φυτῶν. Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ	τὰ	μέν ἐστιν ἔνυδρα τὰ δ΄
[2]	δένδρα. Δι΄ ἓν δ΄ αἰτίαν	τὰ	μὲν οὐ δύναται διαιρούμενα ζῆν͵
[1]	ἐχόντων δύναμιν ἐν τοῖς μορίοις͵	τὰ	μὲν οὖν ἄλλα τῆς ψυχῆς
[2]	πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι	τὰ	μὲν τοῦ ληψομένου τὰ δὲ
[6]	τούτων πορίζεται τὴν κατά ψυξιν͵	τὰ	μὲν τῷ ὕδατι τὰ δὲ
[2]	πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵	τὰ	μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα δ΄
[4]	τῷ ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα δὲ	τὰ	μόρια καὶ πᾶν τὸ σῶμα
[3]	τελευταία τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται	τὰ	μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν
[1]	ὁποτέρως ποτὲ δεῖ καλεῖν͵ ἀφείσθω	τὰ	νῦν· ὅσα δὲ ζῷα λέγεται
[3]	τῶν φλεβῶν ἐν τοῖς περὶ	τὰ	Πέρη τῶν ζῴων εἴρηται (πρότερον·
[2]	ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται καὶ μόρια	τὰ	πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵ οἷς
[2]	ὁμοίως ἔχει κατά γε τοῦτο	τά	τε φυτὰ καὶ τὸ τῶν
[2]	ὄντων εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα	τὰ	τέλεια τῶν ζῴων͵ ἑνὸς μὲν
[2]	καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις
[2]	σκέλη τε καὶ πόδες καὶ	τὰ	τούτοις ἔχοντα τὴν αὐτὴν δύναμιν.
[3]	εἴρηται χωρίς. Κατὰ μὲν οὖν	τὰ	φαινόμενα δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων
[1]	καὶ τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ	τὰ	φυτά) δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν
[2]	τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ	τὰ	φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ
[3]	ἔν τε ταῖς ἐμφυτείαις καὶ	ταῖς	ἀποφυτείαις μάλιστα συμβαίνει τοῦτο περὶ
[3]	μέσον αὐτῶν ἐστιν) ἔν τε	ταῖς	ἐμφυτείαις καὶ ταῖς ἀποφυτείαις μάλιστα
[6]	Διὸ καὶ γένη τινὰ λίθων	ταῖς	ῥίζαις ὑποβάλλουσι καὶ ὕδωρ ἐν
[1]	καὶ περὶ ἀναπνοῆς ἀναγκαῖον ἴσως	τὰς	αἰτίας εἰπεῖν· ἐνίοις γὰρ τῶν
[3]	καὶ τὴν ἁφήν͵ ὥστε καὶ	τὰς	ἄλλας ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ μὲν
[3]	καὶ τὰς ἐμφυτείας τε καὶ	τὰς	ἀποφυτείας. Ἥ τε γὰρ ἐκ
[3]	τῶν σπερμάτων γένεσιν ἐπισκοποῦσι καὶ	τὰς	ἐμφυτείας τε καὶ τὰς ἀποφυτείας.
[1]	κοινόν ἐστιν αἰσθητήριον͵ εἰς ὃ	τὰς	κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεις ἀναγκαῖον ἀπαντᾶν͵
[5]	δ΄ ἀμφοτέρας διὰ ταὐτὸ γίνεσθαι	τὰς	φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς τροφῆς͵
[2]	φύσιν͵ τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵	ταῦτα	δ΄ οὐ δύναται διὰ τὸ
[3]	αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν͵	ταῦτα	δ΄ οὐδὲν συντείνει πρὸς τὸν
[1]	μὴ ζῆν· ᾗ δὲ ζῇ͵	ταύτῃ	ζῷον ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ
[3]	ἀναγκαῖον· ᾗ μὲν γὰρ ζῷον͵	ταύτῃ	καὶ ζῆν φαμεν͵ ᾗ δ΄
[3]	ζῆν φαμεν͵ ᾗ δ΄ αἰσθητικόν͵	ταύτῃ	τὸ σῶμα ζῷον εἶναι λέγομεν.
[3]	γε κύριον τῶν αἰσθήσεων ἐν	ταύτῃ	τοῖς ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν τούτῳ
[4]	τὸ ζῆν͵ τοῦ δ΄ ἐν	ταύτῃ	φθείρεται πάμπαν͵ διὰ τὸ τὴν
[4]	ἐναίμοις ἀναγκαῖον ἐν τῇ καρδίᾳ	ταύτην	ἔχειν τὴν ἀρχήν͵ τοῖς δ΄
[2]	πρόσκειται καὶ μόρια τὰ πρὸς	ταύτην	τὴν ὑπηρεσίαν͵ οἷς τὸ πᾶν
[3]	ἔργα περὶ τὴν τροφὴν τοῦ	ταύτης	ἔργου χάριν ἐστί· δεῖ μὲν
[5]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς αἰτίας	ταύτης͵	ὅτι τὸ ἐναντίον συμβαίνει τῷ
[4]	τοῦ ζῆν τοὐναντίον. Ἀναγκαῖον δὴ	ταύτης	τὴν ἀρχὴν τῆς θερμότητος ἐν
[5]	βίαιον͵ συμβαίνει δ΄ ἀμφοτέρας διὰ	ταὐτὸ	γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ
[1]	πλείω καὶ ἕτερα· οὐ γὰρ	ταὐτὸ	τὸ ζῴῳ εἶναι καὶ τὸ
[1]	εἶναι καὶ τοῦ ζῆν) ἀνάγκη	ταὐτὸν	εἶναι καὶ ἓν μόριον καθ΄
[5]	τῷ καλουμένῳ πνιγεῖ συνεχῶς͵ ἀποσβέννυνται	ταχέως·	ἂν δὲ παρ΄ ἄλληλά τις
[5]	ποταμός͵ ἀλλὰ λανθάνει διὰ τὸ	τάχος.	Δῆλον τοίνυν ὡς εἴπερ δεῖ
[5]	τὸ μὴ ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι·	ταχὺ	γὰρ καὶ οὕτω καταναλίσκει τὴν
[3]	τε καὶ τὰς ἀποφυτείας. Ἥ	τε	γὰρ ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσις
[3]	φανερῶς ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν	τε	γεῦσιν καὶ τὴν ἁφήν͵ ὥστε
[1]	καὶ ἓν μόριον καθ΄ ὅ	τε	ζῇ καὶ καθ΄ ὃ προσαγορεύομεν
[4]	ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν ἅμα τό	τε	ζῆν ὑπάρχειν καὶ τὴν τοῦ
[1]	τετυχηκόσι (λέγω δ΄ ἀμφοτέρων τοῦ	τε	ζῷον εἶναι καὶ τοῦ ζῆν)
[3]	τῶν εἰρημένων ὅτι ἐν τούτῳ	τε	καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ
[2]	ἐπὶ τῶν ἐντόμων͵ οἷον σφηκῶν	τε	καὶ μελιττῶν͵ τοῦτο συμβαῖνον· καὶ
[2]	τὸ πᾶν οἴσουσι κύτος͵ σκέλη	τε	καὶ πόδες καὶ τὰ τούτοις
[5]	γε δύο ὁρῶμεν φθοράς͵ μάρανσίν	τε	καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν δὲ τὴν
[3]	γένεσιν ἐπισκοποῦσι καὶ τὰς ἐμφυτείας	τε	καὶ τὰς ἀποφυτείας. Ἥ τε
[2]	τὴν τροφήν͵ τὰ δ΄ ἄλλων	τε	καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ
[2]	ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν μορίων͵ τῆς	τε	καλουμένης κεφαλῆς καὶ τοῦ δεκτικοῦ
[4]	ἑκάτερον τὸ αὑτοῦ ἔργον͵ τό	τε	κατεργαζόμενον τὴν ἐσχάτην τροφὴν καὶ
[3]	ἑκατέρου τῶν μορίων͵ ἐντεῦθεν ὅ	τε	καυλὸς ἐκφύεται καὶ ἡ ῥίζα
[3]	τὸ μέσον αὐτῶν ἐστιν) ἔν	τε	ταῖς ἐμφυτείαις καὶ ταῖς ἀποφυτείαις
[3]	σώματος τῶν τριῶν μορίων ἥ	τε	τῆς αἰσθητικῆς ψυχῆς ἀρχή ἐστι
[5]	διὰ μανότητα τῆς τέφρας͵ ἀντιφράττει	τε	τῷ πέριξ ἀέρι πρὸς τὸ
[3]	καρδίας ἀφῃρημένης. ~Ἔτι δὲ ἐπί	τε	τῶν φυτῶν δῆλον καὶ ἐπὶ
[2]	ἔχει κατά γε τοῦτο τά	τε	φυτὰ καὶ τὸ τῶν ἐντόμων
[3]	τοῖς ἐνδεχομένοις ἔτι γινομένοις ἰδεῖν	τεθεωρήκαμεν.	Ὥστε καὶ ἐν τοῖς ἀναίμοις
[2]	εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα τὰ	τέλεια	τῶν ζῴων͵ ἑνὸς μὲν ᾗ
[3]	τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ	τελευταία	τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται τὰ
[4]	διὸ ζῶντα μὲν φαίνεται θερμά͵	τελευτῶντα	δὲ καὶ στερισκόμενα τοῦ ζῆν
[3]	δὲ καρδία κυριωτάτη͵ καὶ τὸ	τέλος	ἐπιτίθησιν. Ὥστ΄ ἀνάγκη καὶ τῆς
[1]	ἐν μὲν τοῖς ἀμφοτέρων τούτων	τετυχηκόσι	(λέγω δ΄ ἀμφοτέρων τοῦ τε
[5]	ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ μανότητα τῆς	τέφρας͵	ἀντιφράττει τε τῷ πέριξ ἀέρι
[5]	τινα τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν	τῇ	ἀρχῇ κατάψυξιν. Παράδειγμα δὲ τούτου
[3]	τοῖς ἀναίμοις ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον	τῇ	καρδίᾳ γίνεσθαι πρῶτον. Ἡ δὲ
[4]	τοῖς μὲν ἐναίμοις ἀναγκαῖον ἐν	τῇ	καρδίᾳ ταύτην ἔχειν τὴν ἀρχήν͵
[3]	καὶ τῆς θρεπτικῆς ψυχῆς ἐν	τῇ	καρδίᾳ τὴν ἀρχὴν εἶναι τοῖς
[4]	τὴν ἀρχὴν τῆς θερμότητος ἐν	τῇ	καρδίᾳ τοῖς ἐναίμοις εἶναι͵ τοῖς
[4]	ἐν τῷ ἀνάλογον͵ ἐν δὲ	τῇ	καρδίᾳ τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν
[3]	καρδίαν͵ αἱ δ΄ εἰσὶν ἐν	τῇ	κεφαλῇ (διὸ καὶ δοκεῖ τισιν
[5]	ὅτι τὴν μὲν οὖσαν ἐν	τῇ	φλογὶ τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ
[2]	τῶν τριῶν μορίων καὶ κατὰ	τὴν	αἴσθησιν οὖσα φαίνεται καὶ κατὰ
[3]	πᾶσίν ἐστι͵ δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	αἰσθητικὴν ἀρχὴν ἀναγκαῖον· ᾗ μὲν
[4]	οὖν τὸ ζῷον ὥρισται τῷ	τὴν	αἰσθητικὴν ἔχειν ψυχήν͵ τοῖς μὲν
[2]	δὲ πλείους͵ ὁμοίως δὲ καὶ	τὴν	αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν
[5]	καὶ φθάνει καταναλίσκον πρὶν ἐπιστῆναι	τὴν	ἀναθυμίασιν. Διόπερ οὐ μόνον μαραίνεται
[3]	θρεπτικῆς ψυχῆς ἐν τῇ καρδίᾳ	τὴν	ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις· τὰ
[4]	ταύτῃ φθείρεται πάμπαν͵ διὰ τὸ	τὴν	ἀρχὴν ἐντεῦθεν τῆς θερμότητος ἠρτῆσθαι
[4]	ζῆν τοὐναντίον. Ἀναγκαῖον δὴ ταύτης	τὴν	ἀρχὴν τῆς θερμότητος ἐν τῇ
[4]	ἐν τῇ καρδίᾳ ταύτην ἔχειν	τὴν	ἀρχήν͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν
[2]	πόδες καὶ τὰ τούτοις ἔχοντα	τὴν	αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄ ἥ γε
[5]	παρ΄ ἄλληλά τις ποιῇ πυκνὰ	τὴν	ἀφαίρεσιν καὶ τὴν ἐπίθεσιν͵ μένουσι
[3]	ὁρῶμεν͵ τήν τε γεῦσιν καὶ	τὴν	ἁφήν͵ ὥστε καὶ τὰς ἄλλας
[5]	τὴν μὲν ὑφ΄ αὑτοῦ μάρανσιν͵	τὴν	δ΄ ὑπὸ τῶν ἐναντίων σβέσιν͵
[5]	ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν μὲν γήρᾳ͵	τὴν	δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄ ἀμφοτέρας
[6]	δ΄ ἐν τῷ ἀέρι ποιεῖται	τὴν	δίαιταν͵ ἐκ τούτων καὶ διὰ
[4]	χρώμενον δεῖ διαφέρειν (ὥσπερ δὲ	τὴν	δύναμιν͵ οὕτως͵ ἂν ἐνδέχηται͵ καὶ
[5]	ποιῇ πυκνὰ τὴν ἀφαίρεσιν καὶ	τὴν	ἐπίθεσιν͵ μένουσι πεπυρωμένοι πολὺν χρόνον.
[4]	αὑτοῦ ἔργον͵ τό τε κατεργαζόμενον	τὴν	ἐσχάτην τροφὴν καὶ τὸ δεκτικόν·
[1]	καὶ τὰ φυτά) δῆλον ὅτι	τὴν	(θρεπτικὴν ἀρχὴν ἔχοι ἂν ἐν
[2]	ἐντόμων γένος. Ἀνάγκη δὲ καὶ	τὴν	θρεπτικὴν ψυχὴν ἐνεργείᾳ μὲν ἐν
[3]	τῶν αἰσθήσεων φανερῶς συντείνουσι πρὸς	τὴν	καρδίαν͵ αἱ δ΄ εἰσὶν ἐν
[6]	τούτων καὶ διὰ τούτων πορίζεται	τὴν	κατά ψυξιν͵ τὰ μὲν τῷ
[3]	τοῖς ἄλλοις αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι	τὴν	κίνησιν͵ ταῦτα δ΄ οὐδὲν συντείνει
[5]	δ΄ ὑπὸ τῶν ἐναντίων σβέσιν͵	(τὴν	μὲν γήρᾳ͵ τὴν δὲ βίαιον͵
[5]	τῶν καυστῶν. Αἴτιον δ΄ ὅτι	τὴν	μὲν οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ
[5]	τε καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν δὲ	τὴν	μὲν ὑφ΄ αὑτοῦ μάρανσιν͵ τὴν
[1]	τῷ μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ	τὴν	ὀρθότητα μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο τῶν
[1]	οὐχ οἷόν τ΄ εἶναι σῶμα	τὴν	οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως ὅτι
[6]	καταψύχεται κινούμενος͵ ἕως ἂν λάβῃ	τὴν	πέψιν. Ἐὰν δὲ τὸ περιέχον
[5]	Τὸ μὲν γὰρ ἐναντίον παῦον	τὴν	πέψιν κωλύει τρέφεσθαι· ὁτὲ δὲ
[3]	τῶν ζῴων͵ τῶν μὲν φυτῶν	τήν	τ΄ ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσιν
[3]	δὲ φανερῶς ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵	τήν	τε γεῦσιν καὶ τὴν ἁφήν͵
[4]	τό τε ζῆν ὑπάρχειν καὶ	τὴν	τοῦ θερμοῦ τούτου σωτηρίαν͵ καὶ
[6]	περιέχοντος ἱκανὴ γίνεται βοήθεια πρὸς	τὴν	τοῦ φυσικοῦ θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ
[4]	καὶ τὸν καλούμενον θάνατον εἶναι	τὴν	τούτου φθοράν. ~Ἀλλὰ μὴν πυρός
[1]	καὶ λαμβάνουσιν ἐκ τῆς γῆς	τὴν	τροφὴν ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω τοῦτ΄
[2]	ζῴων͵ ἑνὸς μὲν ᾗ δέχεται	τὴν	τροφήν͵ ἑνὸς δ΄ ᾗ τὸ
[3]	δ΄ ἡ τῆς κοιλίας͵ περὶ	τὴν	τροφήν͵ ἡ δὲ καρδία κυριωτάτη͵
[4]	καὶ πέττει τῷ φυσικῷ θερμῷ	τὴν	τροφὴν πάντα͵ μάλιστα δὲ τὸ
[5]	ταχὺ γὰρ καὶ οὕτω καταναλίσκει	τὴν	τροφὴν πολὺ συναθροιζόμενον τὸ θερμόν͵
[2]	ληψομένου τὰ δὲ τοῦ δεξομένου	τὴν	τροφήν͵ τὰ δ΄ ἄλλων τε
[1]	στόμα τοῖς ζῴοις͵ δι΄ οὗ	τὴν	τροφὴν τὰ μὲν ἐκ τῆς
[3]	τῶν ἄλλων μορίων ἔργα περὶ	τὴν	τροφὴν τοῦ ταύτης ἔργου χάριν
[5]	οὐ δυναμένου λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ	τὴν	τροφήν͵ φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός.
[3]	τούτου ἕνεκα͵ οἷον ἰατρὸς πρὸς	τὴν	ὑγίειαν. Ἀλλὰ μὴν τό γε
[2]	καὶ μόρια τὰ πρὸς ταύτην	τὴν	ὑπηρεσίαν͵ οἷς τὸ πᾶν οἴσουσι
[2]	τῶν ζῴων διὰ τὸ εἶναι	τὴν	φύσιν αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται μάλιστα
[4]	~κατὰ δὲ τὸν λόγον͵ ὅτι	τὴν	φύσιν ὁρῶμεν ἐν πᾶσιν ἐκ
[2]	αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζεσθαι	τὴν	φύσιν͵ τὰ μὲν φυτὰ δύναται͵
[6]	τὸ περιέχον ὑπερβάλλῃ ψυχρότητι διὰ	τὴν	ὥραν͵ ἰσχυρῶν γινομένων πάγων͵ ἐξαυαίνεται
[3]	τέλος ἐπιτίθησιν. Ὥστ΄ ἀνάγκη καὶ	τῆς	αἰσθητικῆς καὶ τῆς θρεπτικῆς ψυχῆς
[3]	τῶν τριῶν μορίων ἥ τε	τῆς	αἰσθητικῆς ψυχῆς ἀρχή ἐστι καὶ
[5]	αὐτῷ θερμότητος. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τῆς	αἰτίας ταύτης͵ ὅτι τὸ ἐναντίον
[3]	ἐκ τούτου γίνωνται͵ ὡς οὔσης	τῆς	ἀρχῆς ἐκ τοῦ μέσου κλάδου
[4]	τῷ μέσῳ δὲ τῆς οὐσίας	τῆς	ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας μάλιστα ἂν
[3]	ψυχῆς ἀρχή ἐστι καὶ ἡ	τῆς	αὐξητικῆς καὶ θρεπτικῆς· ~κατὰ δὲ
[1]	τὴν τροφὴν τὰ μὲν ἐκ	τῆς	γῆς λαμβάνει͵ τὰ δὲ δι΄
[1]	ἀκινήτοις οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ	τῆς	γῆς τὴν τροφὴν ἀναγκαῖον ἀεὶ
[6]	μὴ δύνηται τὸ σπώμενον ἐκ	τῆς	γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται μαραινόμενον
[6]	ὢν ὁ ἀὴρ ἀεὶ θερμαίνεται͵	τῆς	δὲ τροφῆς εἰσιούσης καταψύχεται κινούμενος͵
[5]	τὸ μὴ σβεννύναι͵ τῷ πλήθει	τῆς	ἐνυπαρχούσης αὐτῷ θερμότητος. Ἀλλὰ περὶ
[4]	Ἀναγκαῖον δὴ ταύτης τὴν ἀρχὴν	τῆς	θερμότητος ἐν τῇ καρδίᾳ τοῖς
[4]	διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν	τῆς	θερμότητος ἠρτῆσθαι πᾶσι͵ καὶ τῆς
[2]	αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄ ἥ γε	τῆς	θρεπτικῆς ἀρχὴ ψυχῆς ἐν τῷ
[3]	ἀνάγκη καὶ τῆς αἰσθητικῆς καὶ	τῆς	θρεπτικῆς ψυχῆς ἐν τῇ καρδίᾳ
[2]	κίνησιν͵ οἷον καὶ αἱ χελῶναι	τῆς	καρδίας ἀφῃρημένης. ~Ἔτι δὲ ἐπί
[3]	λειτουργεῖ δύναμις͵ ἑτέραν δ΄ ἡ	τῆς	κοιλίας͵ περὶ τὴν τροφήν͵ ἡ
[4]	κάλλιστον· ἐν τῷ μέσῳ δὲ	τῆς	οὐσίας τῆς ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας
[2]	ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν μορίων͵	τῆς	τε καλουμένης κεφαλῆς καὶ τοῦ
[5]	γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ μανότητα	τῆς	τέφρας͵ ἀντιφράττει τε τῷ πέριξ
[2]	καλουμένης κεφαλῆς καὶ τοῦ δεκτικοῦ	τῆς	τροφῆς͵ ζῇ μεθ΄ οὗπερ ἂν
[6]	τοῖς μὲν φυτοῖς ἡ διὰ	τῆς	τροφῆς καὶ τοῦ περιέχοντος ἱκανὴ
[5]	γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ	τῆς	τροφῆς͵ οὐ δυναμένου λαμβάνειν τοῦ
[1]	μορίοις͵ τὰ μὲν οὖν ἄλλα	τῆς	ψυχῆς ἢ μόρια ἢ δυνάμεις͵
[4]	τῆς θερμότητος ἠρτῆσθαι πᾶσι͵ καὶ	τῆς	ψυχῆς ὥσπερ ἐμπεπυρευμένης ἐν τοῖς
[3]	σῶμα ζῷον εἶναι λέγομεν. Διὰ	τί	δ΄ αἱ μὲν τῶν αἰσθήσεων
[1]	οὖν τῶν ἰδίων αἰσθητηρίων ἕν	τι	κοινόν ἐστιν αἰσθητήριον͵ εἰς ὃ
[2]	διαιρούμενα τῶν μορίων ὅτι ἔχει	τι	ψυχικὸν πάθος· χωριζομένων γὰρ τῶν
[6]	ὕδατι τὰ δὲ τῷ ἀέρι.	Τίνα	δὲ τρόπον καὶ πῶς͵ λεκτέον
[3]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν μέν	τινα	ἐργασίαν ἡ τοῦ στόματος λειτουργεῖ
[6]	καιροὺς τούτους. Διὸ καὶ γένη	τινὰ	λίθων ταῖς ῥίζαις ὑποβάλλουσι καὶ
[4]	τὸ σῶμα τῶν ζῴων ἔχει	τινὰ	σύμφυτον θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα
[5]	εἴπερ μέλλει ζῆν) δεῖ γίνεσθαί	τινα	τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν τῇ
[1]	ἀλλ΄ ὅμως ὅτι γ΄ ἔν	τινι	τοῦ σώματος ὑπάρχει μορίῳ φανερόν͵
[1]	μορίῳ φανερόν͵ καὶ ἐν τούτῳ	τινὶ	τῶν ἐχόντων δύναμιν ἐν τοῖς
[3]	τοὺς ὄζους· ἔστι γὰρ ἀρχή	τις	ὁ ὄζος τοῦ κλάδου͵ ἅμα
[5]	ταχέως· ἂν δὲ παρ΄ ἄλληλά	τις	ποιῇ πυκνὰ τὴν ἀφαίρεσιν καὶ
[3]	τῇ κεφαλῇ (διὸ καὶ δοκεῖ	τισιν	αἰσθάνεσθαι τὰ ζῷα διὰ τὸν
[3]	ζῴων εἴρηται (πρότερον· καὶ ὅτι	τὸ	αἷμα τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία
[3]	τὰ ζῷα διὰ τὸν ἐγκέφαλον)	τὸ	αἴτιον τούτων ἐν ἑτέροις εἴρηται
[2]	στῆθος͵ ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις	τὸ	ἀνάλογον͵ διήρθρωται δὲ μᾶλλον ἑτέροις
[3]	καὶ ἐν τοῖς ἀναίμοις ἀναγκαῖον	τὸ	ἀνάλογον τῇ καρδίᾳ γίνεσθαι πρῶτον.
[1]	ἡμῖν ἡ αἴσθησις͵ ὄπισθεν δὲ	τὸ	ἀντικείμενον) ἔτι δὲ διῃρημένου τοῦ
[1]	καὶ κάτω (πάντα γὰρ ἔχει	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω͵ ὥστε
[1]	τοῦτο τῶν ζῴων͵ τὸ ἔχειν	τὸ	ἄνω μόριον πρὸς τὸ τοῦ
[1]	οὖν ἀναγκαῖον ἓν εἶναι καὶ	τὸ	αὐτὸ τοῦτο τὸ μόριον͵ τῷ
[4]	ἂν ἀποτελοῖ τῶν μορίων ἑκάτερον	τὸ	αὑτοῦ ἔργον͵ τό τε κατεργαζόμενον
[3]	πρὸς τὴν ὑγίειαν. Ἀλλὰ μὴν	τό	γε κύριον τῶν αἰσθήσεων ἐν
[5]	πυρί (τὸ μὲν γὰρ μαραίνεται͵	τὸ	δὲ διαμένει πλείω χρόνον) εἴρηται
[5]	μείζων φλὸξ πρὶν ἐπελθεῖν ἑτέραν͵	τὸ	δὲ πῦρ ἀεὶ διατελεῖ γινόμενον
[2]	δύναται ζῆν διὰ τὸ θρεπτικόν.	Τὸ	δὲ τοιοῦτον μόριον ἐνεργείᾳ μὲν
[4]	κατεργαζόμενον τὴν ἐσχάτην τροφὴν καὶ	τὸ	δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ γὰρ αὐτῶν
[2]	οὐ πάσχει τῶν ζῴων διὰ	τὸ	εἶναι τὴν φύσιν αὐτῶν ὡς
[5]	ἀναθυμίασιν. Διόπερ οὐ μόνον μαραίνεται	τὸ	ἔλαττον παρὰ τὸ πλεῖον πῦρ͵
[5]	μὲν τῆς αἰτίας ταύτης͵ ὅτι	τὸ	ἐναντίον συμβαίνει τῷ ἐγκρυπτομένῳ καὶ
[1]	μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο τῶν ζῴων͵	τὸ	ἔχειν τὸ ἄνω μόριον πρὸς
[3]	τόπον. Χωρὶς δὲ τούτων͵ εἰ	τὸ	ζῆν ἐν τούτῳ τῷ μορίῳ
[1]	ταὐτὸ τὸ ζῴῳ εἶναι καὶ	τὸ	ζῆν. Ἐπεὶ οὖν τῶν ἰδίων
[1]	τῶν ζῴων διὰ τοῦτο συμβαίνει	τὸ	ζῆν καὶ τὸ μὴ ζῆν.
[4]	μὲν ἄλλων μορίων ψυχομένων ὑπομένει	τὸ	ζῆν͵ τοῦ δ΄ ἐν ταύτῃ
[1]	δ΄ αἴσθησιν͵ τῷ δ΄ αἰσθάνεσθαι	τὸ	ζῷον πρὸς τὸ μὴ ζῷον
[4]	αὐλούς͵ ἡ χείρ. Εἴπερ οὖν	τὸ	ζῷον ὥρισται τῷ τὴν αἰσθητικὴν
[1]	καὶ ἕτερα· οὐ γὰρ ταὐτὸ	τὸ	ζῴῳ εἶναι καὶ τὸ ζῆν.
[6]	γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται μαραινόμενον	τὸ	θερμόν͵ καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ
[5]	καταναλίσκει τὴν τροφὴν πολὺ συναθροιζόμενον	τὸ	θερμόν͵ καὶ φθάνει καταναλίσκον πρὶν
[5]	τοίνυν ὡς εἴπερ δεῖ σῴζεσθαι	τὸ	θερμόν (τοῦτο δ΄ ἀναγκαῖον͵ εἴπερ
[2]	πολλὰ διαιρούμενα δύναται ζῆν διὰ	τὸ	θρεπτικόν. Τὸ δὲ τοιοῦτον μόριον
[4]	πᾶσιν ἐκ τῶν δυνατῶν ποιοῦσαν	τὸ	κάλλιστον· ἐν τῷ μέσῳ δὲ
[1]	αἱ ῥίζαι τοῖς φυτοῖς καὶ	τὸ	καλούμενον στόμα τοῖς ζῴοις͵ δι΄
[1]	γὰρ ἔχει τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω͵ ὥστε καὶ τὰ φυτά)
[4]	ὥσπερ οἵ τ΄ αὐλοὶ καὶ	τὸ	κινοῦν τοὺς αὐλούς͵ ἡ χείρ.
[3]	χάριν ἐστί· δεῖ μὲν γὰρ	τὸ	κύριον πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα
[4]	τὴν τροφὴν πάντα͵ μάλιστα δὲ	τὸ	κυριώτατον. Διὸ τῶν μὲν ἄλλων
[5]	τροφήν͵ φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός.	Τὸ	μὲν γὰρ ἐναντίον παῦον τὴν
[1]	καθ΄ ὃ προσαγορεύομεν αὐτὸ ζῷον·	τὸ	μὲν γὰρ ζῷον ᾗ ζῷον
[5]	τῷ ἐγκρυπτομένῳ καὶ καταπνιγομένῳ πυρί	(τὸ	μὲν γὰρ μαραίνεται͵ τὸ δὲ
[3]	τῶν φυομένων͵ ἡ δ΄ ἀρχὴ	τὸ	μέσον αὐτῶν ἐστιν) ἔν τε
[2]	ζῇ μεθ΄ οὗπερ ἂν ᾖ	τὸ	μέσον. Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν
[3]	ὄντων πάντων͵ ᾗ συμπέφυκεν καὶ	τὸ	μέσον ἔστιν ἑκατέρου τῶν μορίων͵
[5]	συμβαίνει͵ πλείονος ἀθροιζομένου θερμοῦ διὰ	τὸ	μὴ ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ
[2]	ταῦτα δ΄ οὐ δύναται διὰ	τὸ	μὴ ἔχειν ὄργανα πρὸς σωτηρίαν͵
[1]	τοῦτο συμβαίνει τὸ ζῆν καὶ	τὸ	μὴ ζῆν. Ἐπεὶ δὲ περὶ
[1]	δ΄ αἰσθάνεσθαι τὸ ζῷον πρὸς	τὸ	μὴ ζῷον διορίζομεν. Ἀριθμῷ μὲν
[5]	τε τῷ πέριξ ἀέρι πρὸς	τὸ	μὴ σβεννύναι͵ τῷ πλήθει τῆς
[1]	ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω τοῦτ΄ ἔχειν	τὸ	μόριον. Ἀνάλογον γάρ εἰσιν αἱ
[1]	εἶναι καὶ τὸ αὐτὸ τοῦτο	τὸ	μόριον͵ τῷ δ΄ εἶναι πλείω
[3]	μὲν γὰρ τὸ κύριον πρὸς	τὸ	οὗ ἕνεκα διατελεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ
[2]	πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵ οἷς	τὸ	πᾶν οἴσουσι κύτος͵ σκέλη τε
[3]	ἐν τούτῳ γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι	τὸ	πάντων τῶν αἰσθητηρίων κοινὸν αἰσθητήριον.
[1]	αὐτὸ βλέποντες ἀλλ΄ οὐ πρὸς	τὸ	περιέχον ὅλον͵ κάτω δὲ καθ΄
[6]	λάβῃ τὴν πέψιν. Ἐὰν δὲ	τὸ	περιέχον ὑπερβάλλῃ ψυχρότητι διὰ τὴν
[1]	ὅλον͵ κάτω δὲ καθ΄ ὃ	τὸ	περίττωμα ἀφίησι τὸ πρῶτον. Ἔχει
[2]	τὴν τροφήν͵ ἑνὸς δ΄ ᾗ	τὸ	περίττωμα προΐεται͵ τρίτου δὲ τοῦ
[5]	μόνον μαραίνεται τὸ ἔλαττον παρὰ	τὸ	πλεῖον πῦρ͵ ἀλλὰ καὶ αὐτὴ
[1]	καθ΄ ὃ τὸ περίττωμα ἀφίησι	τὸ	πρῶτον. Ἔχει δ΄ ἐναντίως τοῖς
[6]	εἰσιοῦσα͵ καθάπερ καὶ τοῖς ἀνθρώποις	τὸ	πρῶτον προσενεγκαμένοις͵ αἱ δὲ νηστεῖαι
[5]	χρόνον. Ἡ δ΄ ἔγκρυψις σῴζει	τὸ	πῦρ· οὔτε γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵
[6]	συμβαίνῃ καύματα καὶ μὴ δύνηται	τὸ	σπώμενον ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν
[5]	Παράδειγμα δὲ τούτου λαβεῖν ἔστι	τὸ	συμβαῖνον ἐπὶ τῶν καταπνιγομένων ἀνθράκων·
[2]	τὰ διαιρούμενα αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς	τὸ	σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ μὲν
[3]	φαμεν͵ ᾗ δ΄ αἰσθητικόν͵ ταύτῃ	τὸ	σῶμα ζῷον εἶναι λέγομεν. Διὰ
[4]	δὲ τὰ μόρια καὶ πᾶν	τὸ	σῶμα τῶν ζῴων ἔχει τινὰ
[5]	ὥσπερ ποταμός͵ ἀλλὰ λανθάνει διὰ	τὸ	τάχος. Δῆλον τοίνυν ὡς εἴπερ
[4]	τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν ἅμα	τό	τε ζῆν ὑπάρχειν καὶ τὴν
[4]	μορίων ἑκάτερον τὸ αὑτοῦ ἔργον͵	τό	τε κατεργαζόμενον τὴν ἐσχάτην τροφὴν
[3]	ἡ δὲ καρδία κυριωτάτη͵ καὶ	τὸ	τέλος ἐπιτίθησιν. Ὥστ΄ ἀνάγκη καὶ
[4]	ἐν ταύτῃ φθείρεται πάμπαν͵ διὰ	τὸ	τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν τῆς θερμότητος
[1]	ἔχειν τὸ ἄνω μόριον πρὸς	τὸ	τοῦ παντὸς ἄνω͵ τοῖς δ΄
[2]	τοῦτο τά τε φυτὰ καὶ	τὸ	τῶν ἐντόμων γένος. Ἀνάγκη δὲ
[4]	τὸ χρώμενον καὶ ᾧ χρῆται	τὸ	χρώμενον δεῖ διαφέρειν (ὥσπερ δὲ
[4]	μέσου χώρα ἄρχοντος (χώρα. Ἔτι	τὸ	χρώμενον καὶ ᾧ χρῆται τὸ
[2]	τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ζῴων πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν
[4]	τῇ καρδίᾳ τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη	τοίνυν	ἅμα τό τε ζῆν ὑπάρχειν
[3]	οὗ γίνεται τὰ μόρια. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι μίαν μέν τινα ἐργασίαν
[5]	λανθάνει διὰ τὸ τάχος. Δῆλον	τοίνυν	ὡς εἴπερ δεῖ σῴζεσθαι τὸ
[2]	διὰ τὸ θρεπτικόν. Τὸ δὲ	τοιοῦτον	μόριον ἐνεργείᾳ μὲν ἔχει ἕν͵
[4]	ἔσται͵ καὶ ἔστιν ἡ τοῦ	τοιούτου	μέσου χώρα ἄρχοντος (χώρα. Ἔτι
[3]	ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ μὲν γὰρ	τοῖς	ἄλλοις αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι τὴν
[2]	ζῴων καλεῖται στῆθος͵ ἐν δὲ	τοῖς	ἄλλοις τὸ ἀνάλογον͵ διήρθρωται δὲ
[1]	λέγεται καὶ ζῆν͵ ἐν μὲν	τοῖς	ἀμφοτέρων τούτων τετυχηκόσι (λέγω δ΄
[3]	ἰδεῖν τεθεωρήκαμεν. Ὥστε καὶ ἐν	τοῖς	ἀναίμοις ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον τῇ
[6]	ποιεῖ κατάψυξιν εἰσιοῦσα͵ καθάπερ καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις τὸ πρῶτον προσενεγκαμένοις͵ αἱ
[1]	πρὸς τὸ τοῦ παντὸς ἄνω͵	τοῖς	δ΄ ἄλλοις μεταξύ· τοῖς δὲ
[4]	καρδίᾳ ταύτην ἔχειν τὴν ἀρχήν͵	τοῖς	δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον
[4]	τῇ καρδίᾳ τοῖς ἐναίμοις εἶναι͵	τοῖς	δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον·
[1]	ἄνω͵ τοῖς δ΄ ἄλλοις μεταξύ·	τοῖς	δὲ φυτοῖς ἀκινήτοις οὖσι καὶ
[4]	τῆς θερμότητος ἐν τῇ καρδίᾳ	τοῖς	ἐναίμοις εἶναι͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις
[3]	(πρότερον· καὶ ὅτι τὸ αἷμα	τοῖς	ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία τροφή͵ ἐξ
[3]	κύριον τῶν αἰσθήσεων ἐν ταύτῃ	τοῖς	ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν τούτῳ γὰρ
[3]	τῇ καρδίᾳ τὴν ἀρχὴν εἶναι	τοῖς	ἐναίμοις· τὰ γὰρ τῶν ἄλλων
[3]	δὲ δῆλον ἐξ ὧν ἐν	τοῖς	ἐνδεχομένοις ἔτι γινομένοις ἰδεῖν τεθεωρήκαμεν.
[2]	θρεπτικὴν ψυχὴν ἐνεργείᾳ μὲν ἐν	τοῖς	ἔχουσιν εἶναι μίαν͵ δυνάμει δὲ
[1]	φυτοῖς καὶ τὸ καλούμενον στόμα	τοῖς	ζῴοις͵ δι΄ οὗ τὴν τροφὴν
[1]	ἐναντίως τοῖς φυτοῖς τοῦτο καὶ	τοῖς	ζῴοις· τῷ μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ
[2]	μέσου τούτων͵ τοῦτο ἐν μὲν	τοῖς	μεγίστοις τῶν ζῴων καλεῖται στῆθος͵
[4]	τῷ τὴν αἰσθητικὴν ἔχειν ψυχήν͵	τοῖς	μὲν ἐναίμοις ἀναγκαῖον ἐν τῇ
[6]	φυσικῆς ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵	τοῖς	μὲν φυτοῖς ἡ διὰ τῆς
[1]	τινὶ τῶν ἐχόντων δύναμιν ἐν	τοῖς	μορίοις͵ τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[4]	τῆς ψυχῆς ὥσπερ ἐμπεπυρευμένης ἐν	τοῖς	μορίοις τούτοις͵ τῶν μὲν ἀναίμων
[3]	ἐστὶν ἀρχή͵ τῶν φλεβῶν ἐν	τοῖς	περὶ τὰ Πέρη τῶν ζῴων
[5]	διαμένει πλείω χρόνον) εἴρηται ἐν	τοῖς	προβλήμασιν. ~Ἐπεὶ δὲ πᾶν ζῶν
[3]	ἕνεκα διατελεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐν	τοῖς	τούτου ἕνεκα͵ οἷον ἰατρὸς πρὸς
[1]	Ἀνάλογον γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι	τοῖς	φυτοῖς καὶ τὸ καλούμενον στόμα
[1]	τὸ πρῶτον. Ἔχει δ΄ ἐναντίως	τοῖς	φυτοῖς τοῦτο καὶ τοῖς ζῴοις·
[2]	πλείω· τὸν αὐτὸν γὰρ συνέστηκε	τοῖς	φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ
[3]	ταῦτα δ΄ οὐδὲν συντείνει πρὸς	τὸν	ἄνω τόπον. Χωρὶς δὲ τούτων͵
[2]	ἔχει ἕν͵ δυνάμει δὲ πλείω·	τὸν	αὐτὸν γὰρ συνέστηκε τοῖς φυτοῖς
[3]	τισιν αἰσθάνεσθαι τὰ ζῷα διὰ	τὸν	ἐγκέφαλον) τὸ αἴτιον τούτων ἐν
[4]	τοῦ θερμοῦ τούτου σωτηρίαν͵ καὶ	τὸν	καλούμενον θάνατον εἶναι τὴν τούτου
[6]	τρόπον καὶ πῶς͵ λεκτέον ἐπιστήσασι	τὸν	λόγον μᾶλλον.
[4]	αὐξητικῆς καὶ θρεπτικῆς· ~κατὰ δὲ	τὸν	λόγον͵ ὅτι τὴν φύσιν ὁρῶμεν
[2]	αἴσθησιν οὖσα φαίνεται καὶ κατὰ	τὸν	λόγον· πολλὰ γὰρ τῶν ζῴων
[4]	δύναμιν͵ οὕτως͵ ἂν ἐνδέχηται͵ καὶ	τὸν	τόπον) ὥσπερ οἵ τ΄ αὐλοὶ
[3]	οὐδὲν συντείνει πρὸς τὸν ἄνω	τόπον.	Χωρὶς δὲ τούτων͵ εἰ τὸ
[4]	οὕτως͵ ἂν ἐνδέχηται͵ καὶ τὸν	τόπον)	ὥσπερ οἵ τ΄ αὐλοὶ καὶ
[4]	μορίων ψυχομένων ὑπομένει τὸ ζῆν͵	τοῦ	δ΄ ἐν ταύτῃ φθείρεται πάμπαν͵
[2]	τῆς τε καλουμένης κεφαλῆς καὶ	τοῦ	δεκτικοῦ τῆς τροφῆς͵ ζῇ μεθ΄
[2]	μὲν τοῦ ληψομένου τὰ δὲ	τοῦ	δεξομένου τὴν τροφήν͵ τὰ δ΄
[5]	δεῖ γίνεσθαί τινα τοῦ θερμοῦ	τοῦ	ἐν τῇ ἀρχῇ κατάψυξιν. Παράδειγμα
[1]	τοῦ τε ζῷον εἶναι καὶ	τοῦ	ζῆν) ἀνάγκη ταὐτὸν εἶναι καὶ
[4]	θερμά͵ τελευτῶντα δὲ καὶ στερισκόμενα	τοῦ	ζῆν τοὐναντίον. Ἀναγκαῖον δὴ ταύτης
[6]	ἰσχυρῶν γινομένων πάγων͵ ἐξαυαίνεται ἡ	τοῦ	θερμοῦ ἰσχύς͵ ἂν δὲ συμβαίνῃ
[5]	τῆς τροφῆς͵ οὐ δυναμένου λαμβάνειν	τοῦ	θερμοῦ τὴν τροφήν͵ φθορὰ γίνεται
[5]	μέλλει ζῆν) δεῖ γίνεσθαί τινα	τοῦ	θερμοῦ τοῦ ἐν τῇ ἀρχῇ
[4]	τε ζῆν ὑπάρχειν καὶ τὴν	τοῦ	θερμοῦ τούτου σωτηρίαν͵ καὶ τὸν
[3]	γὰρ ἀρχή τις ὁ ὄζος	τοῦ	κλάδου͵ ἅμα δὲ καὶ μέσον͵
[2]	ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι τὰ μὲν	τοῦ	ληψομένου τὰ δὲ τοῦ δεξομένου
[5]	καὶ αὐτὴ καθ΄ αὑτὴν ἡ	τοῦ	λύχνου φλὸξ ἐντιθεμένη πλείονι φλογὶ
[3]	σπερμάτων γένεσις συμβαίνει πᾶσιν ἐκ	τοῦ	μέσου (διθύρων γὰρ ὄντων πάντων͵
[3]	ὡς οὔσης τῆς ἀρχῆς ἐκ	τοῦ	μέσου κλάδου καὶ ῥίζης. Καὶ
[2]	τὸ περίττωμα προΐεται͵ τρίτου δὲ	τοῦ	μέσου τούτων͵ τοῦτο ἐν μὲν
[1]	τὸ ἄνω μόριον πρὸς τὸ	τοῦ	παντὸς ἄνω͵ τοῖς δ΄ ἄλλοις
[6]	ἡ διὰ τῆς τροφῆς καὶ	τοῦ	περιέχοντος ἱκανὴ γίνεται βοήθεια πρὸς
[1]	τοῦτο δ΄ ἂν εἴη μέσον	τοῦ	πρόσθεν καλουμένου καὶ ὄπισθεν (ἔμπροσθεν
[5]	θερμοῦ τὴν τροφήν͵ φθορὰ γίνεται	τοῦ	πυρός. Τὸ μὲν γὰρ ἐναντίον
[3]	μίαν μέν τινα ἐργασίαν ἡ	τοῦ	στόματος λειτουργεῖ δύναμις͵ ἑτέραν δ΄
[1]	τὸ ἀντικείμενον) ἔτι δὲ διῃρημένου	τοῦ	σώματος τῶν ζώντων πάντων τῷ
[3]	τε καὶ ἐν τῷ μέσῳ	τοῦ	σώματος τῶν τριῶν μορίων ἥ
[1]	ὅμως ὅτι γ΄ ἔν τινι	τοῦ	σώματος ὑπάρχει μορίῳ φανερόν͵ καὶ
[3]	μορίων ἔργα περὶ τὴν τροφὴν	τοῦ	ταύτης ἔργου χάριν ἐστί· δεῖ
[1]	τούτων τετυχηκόσι (λέγω δ΄ ἀμφοτέρων	τοῦ	τε ζῷον εἶναι καὶ τοῦ
[4]	οὕτως ἔσται͵ καὶ ἔστιν ἡ	τοῦ	τοιούτου μέσου χώρα ἄρχοντος (χώρα.
[6]	ἱκανὴ γίνεται βοήθεια πρὸς τὴν	τοῦ	φυσικοῦ θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ γὰρ
[4]	δὲ καὶ στερισκόμενα τοῦ ζῆν	τοὐναντίον.	Ἀναγκαῖον δὴ ταύτης τὴν ἀρχὴν
[4]	τ΄ αὐλοὶ καὶ τὸ κινοῦν	τοὺς	αὐλούς͵ ἡ χείρ. Εἴπερ οὖν
[6]	ἀστρόβλητα γίνεσθαι τὰ δένδρα περὶ	τοὺς	καιροὺς τούτους. Διὸ καὶ γένη
[3]	ἀποφυτείαις μάλιστα συμβαίνει τοῦτο περὶ	τοὺς	ὄζους· ἔστι γὰρ ἀρχή τις
[1]	τὴν τροφὴν ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω	τοῦτ΄	ἔχειν τὸ μόριον. Ἀνάλογον γάρ
[2]	συμπεφυκόσιν (τὰ δ΄ ἄριστα συνεστηκότα	τοῦτ΄	οὐ πάσχει τῶν ζῴων διὰ
[3]	δὲ καὶ μέσον͵ ὥστε ἢ	τοῦτο	ἀφαιροῦσιν ἢ εἰς τοῦτο ἐμβάλλουσιν͵
[1]	κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεις ἀναγκαῖον ἀπαντᾶν͵	τοῦτο	δ΄ ἂν εἴη μέσον τοῦ
[5]	εἴπερ δεῖ σῴζεσθαι τὸ θερμόν	(τοῦτο	δ΄ ἀναγκαῖον͵ εἴπερ μέλλει ζῆν)
[3]	ἐναίμων ἡ καρδία γίνεται πρῶτον·	τοῦτο	δὲ δῆλον ἐξ ὧν ἐν
[3]	ἢ τοῦτο ἀφαιροῦσιν ἢ εἰς	τοῦτο	ἐμβάλλουσιν͵ ἵνα ἢ ὁ κλάδος
[2]	τρίτου δὲ τοῦ μέσου τούτων͵	τοῦτο	ἐν μὲν τοῖς μεγίστοις τῶν
[1]	Ἔχει δ΄ ἐναντίως τοῖς φυτοῖς	τοῦτο	καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ μὲν
[3]	καὶ ταῖς ἀποφυτείαις μάλιστα συμβαίνει	τοῦτο	περὶ τοὺς ὄζους· ἔστι γὰρ
[1]	ἐνίοις γὰρ τῶν ζῴων διὰ	τοῦτο	συμβαίνει τὸ ζῆν καὶ τὸ
[2]	οἷον σφηκῶν τε καὶ μελιττῶν͵	τοῦτο	συμβαῖνον· καὶ τῶν μὴ ἐντόμων
[2]	Ἀλλ΄ ὁμοίως ἔχει κατά γε	τοῦτο	τά τε φυτὰ καὶ τὸ
[1]	ἓν εἶναι καὶ τὸ αὐτὸ	τοῦτο	τὸ μόριον͵ τῷ δ΄ εἶναι
[1]	διὰ τὴν ὀρθότητα μάλιστα ὑπάρχει	τοῦτο	τῶν ζῴων͵ τὸ ἔχειν τὸ
[2]	τε καὶ πόδες καὶ τὰ	τούτοις	ἔχοντα τὴν αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄
[4]	ὥσπερ ἐμπεπυρευμένης ἐν τοῖς μορίοις	τούτοις͵	τῶν μὲν ἀναίμων ἐν τῷ
[3]	κλάδος ἢ αἱ ῥίζαι ἐκ	τούτου	γίνωνται͵ ὡς οὔσης τῆς ἀρχῆς
[3]	διατελεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐν τοῖς	τούτου	ἕνεκα͵ οἷον ἰατρὸς πρὸς τὴν
[5]	τῇ ἀρχῇ κατάψυξιν. Παράδειγμα δὲ	τούτου	λαβεῖν ἔστι τὸ συμβαῖνον ἐπὶ
[4]	ὑπάρχειν καὶ τὴν τοῦ θερμοῦ	τούτου	σωτηρίαν͵ καὶ τὸν καλούμενον θάνατον
[4]	τὸν καλούμενον θάνατον εἶναι τὴν	τούτου	φθοράν. ~Ἀλλὰ μὴν πυρός γε
[6]	τὰ δένδρα περὶ τοὺς καιροὺς	τούτους.	Διὸ καὶ γένη τινὰ λίθων
[3]	ταύτῃ τοῖς ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν	τούτῳ	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πάντων
[3]	καὶ τὰς ἄλλας ἀναγκαῖον· ἐν	τούτῳ	μὲν γὰρ τοῖς ἄλλοις αἰσθητηρίοις
[3]	ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι ἐν	τούτῳ	τε καὶ ἐν τῷ μέσῳ
[1]	ὑπάρχει μορίῳ φανερόν͵ καὶ ἐν	τούτῳ	τινὶ τῶν ἐχόντων δύναμιν ἐν
[3]	τούτων͵ εἰ τὸ ζῆν ἐν	τούτῳ	τῷ μορίῳ πᾶσίν ἐστι͵ δῆλον
[2]	τὰ δ΄ ἄλλων τε καὶ	τούτων	ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ τὰ τοιαῦτα
[3]	τὸν ἄνω τόπον. Χωρὶς δὲ	τούτων͵	εἰ τὸ ζῆν ἐν τούτῳ
[3]	διὰ τὸν ἐγκέφαλον) τὸ αἴτιον	τούτων	ἐν ἑτέροις εἴρηται χωρίς. Κατὰ
[1]	ἀρχὴν ἔχοι ἂν ἐν μέσῳ	τούτων·	καθ΄ ὃ μὲν γὰρ εἰσέρχεται
[6]	ἀέρι ποιεῖται τὴν δίαιταν͵ ἐκ	τούτων	καὶ διὰ τούτων πορίζεται τὴν
[6]	δίαιταν͵ ἐκ τούτων καὶ διὰ	τούτων	πορίζεται τὴν κατά ψυξιν͵ τὰ
[1]	ζῆν͵ ἐν μὲν τοῖς ἀμφοτέρων	τούτων	τετυχηκόσι (λέγω δ΄ ἀμφοτέρων τοῦ
[2]	προΐεται͵ τρίτου δὲ τοῦ μέσου	τούτων͵	τοῦτο ἐν μὲν τοῖς μεγίστοις
[5]	ἐναντίον παῦον τὴν πέψιν κωλύει	τρέφεσθαι·	ὁτὲ δὲ μαραίνεσθαι συμβαίνει͵ πλείονος
[2]	δ΄ ᾗ τὸ περίττωμα προΐεται͵	τρίτου	δὲ τοῦ μέσου τούτων͵ τοῦτο
[2]	λαμβάνει͵ τὰ δὲ δι΄ αὑτῶν.	~Τριῶν	δὲ μερῶν ὄντων εἰς ἃ
[3]	τῷ μέσῳ τοῦ σώματος τῶν	τριῶν	μορίων ἥ τε τῆς αἰσθητικῆς
[2]	ψυχῆς ἐν τῷ μέσῳ τῶν	τριῶν	μορίων καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν
[2]	αὐτὸν γὰρ συνέστηκε τοῖς φυτοῖς	τρόπον·	καὶ γὰρ τὰ φυτὰ διαιρούμενα
[6]	δὲ τῷ ἀέρι. Τίνα δὲ	τρόπον	καὶ πῶς͵ λεκτέον ἐπιστήσασι τὸν
[1]	μὲν γὰρ εἰσέρχεται μόριον ἡ	τροφή͵	ἄνω καλοῦμεν͵ πρὸς αὐτὸ βλέποντες
[3]	αἷμα τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία	τροφή͵	ἐξ οὗ γίνεται τὰ μόρια.
[6]	θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ γὰρ ἡ	τροφὴ	ποιεῖ κατάψυξιν εἰσιοῦσα͵ καθάπερ καὶ
[1]	λαμβάνουσιν ἐκ τῆς γῆς τὴν	τροφὴν	ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω τοῦτ΄ ἔχειν
[2]	ἑνὸς μὲν ᾗ δέχεται τὴν	τροφήν͵	ἑνὸς δ΄ ᾗ τὸ περίττωμα
[3]	ἡ τῆς κοιλίας͵ περὶ τὴν	τροφήν͵	ἡ δὲ καρδία κυριωτάτη͵ καὶ
[4]	τό τε κατεργαζόμενον τὴν ἐσχάτην	τροφὴν	καὶ τὸ δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ
[4]	πέττει τῷ φυσικῷ θερμῷ τὴν	τροφὴν	πάντα͵ μάλιστα δὲ τὸ κυριώτατον.
[5]	γὰρ καὶ οὕτω καταναλίσκει τὴν	τροφὴν	πολὺ συναθροιζόμενον τὸ θερμόν͵ καὶ
[2]	τὰ δὲ τοῦ δεξομένου τὴν	τροφήν͵	τὰ δ΄ ἄλλων τε καὶ
[1]	τοῖς ζῴοις͵ δι΄ οὗ τὴν	τροφὴν	τὰ μὲν ἐκ τῆς γῆς
[3]	ἄλλων μορίων ἔργα περὶ τὴν	τροφὴν	τοῦ ταύτης ἔργου χάριν ἐστί·
[5]	μὲν οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ	τροφὴν	φθάνει λαμβάνουσα ἡ μείζων φλὸξ
[5]	δυναμένου λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ τὴν	τροφήν͵	φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ
[6]	ἀὴρ ἀεὶ θερμαίνεται͵ τῆς δὲ	τροφῆς	εἰσιούσης καταψύχεται κινούμενος͵ ἕως ἂν
[2]	κεφαλῆς καὶ τοῦ δεκτικοῦ τῆς	τροφῆς͵	ζῇ μεθ΄ οὗπερ ἂν ᾖ
[6]	μὲν φυτοῖς ἡ διὰ τῆς	τροφῆς	καὶ τοῦ περιέχοντος ἱκανὴ γίνεται
[5]	τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς	τροφῆς͵	οὐ δυναμένου λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ
[6]	ἐστιν ἔνυδρα τὰ δ΄ ἐν	τῷ	ἀέρι ποιεῖται τὴν δίαιταν͵ ἐκ
[6]	μὲν τῷ ὕδατι τὰ δὲ	τῷ	ἀέρι. Τίνα δὲ τρόπον καὶ
[4]	τούτοις͵ τῶν μὲν ἀναίμων ἐν	τῷ	ἀνάλογον͵ ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ
[4]	εἶναι͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν	τῷ	ἀνάλογον· ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει
[4]	ἀρχήν͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν	τῷ	ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα δὲ τὰ
[1]	μέν͵ οὐκ ἔχει δ΄ αἴσθησιν͵	τῷ	δ΄ αἰσθάνεσθαι τὸ ζῷον πρὸς
[1]	τὸ αὐτὸ τοῦτο τὸ μόριον͵	τῷ	δ΄ εἶναι πλείω καὶ ἕτερα·
[5]	ταύτης͵ ὅτι τὸ ἐναντίον συμβαίνει	τῷ	ἐγκρυπτομένῳ καὶ καταπνιγομένῳ πυρί (τὸ
[5]	ἂν μὲν γὰρ ὦσι περιπεπωμασμένοι	τῷ	καλουμένῳ πνιγεῖ συνεχῶς͵ ἀποσβέννυνται ταχέως·
[1]	φυτοῖς τοῦτο καὶ τοῖς ζῴοις·	τῷ	μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν
[4]	δυνατῶν ποιοῦσαν τὸ κάλλιστον· ἐν	τῷ	μέσῳ δὲ τῆς οὐσίας τῆς
[3]	ἐν τούτῳ τε καὶ ἐν	τῷ	μέσῳ τοῦ σώματος τῶν τριῶν
[2]	τῆς θρεπτικῆς ἀρχὴ ψυχῆς ἐν	τῷ	μέσῳ τῶν τριῶν μορίων καὶ
[3]	εἰ τὸ ζῆν ἐν τούτῳ	τῷ	μορίῳ πᾶσίν ἐστι͵ δῆλον ὅτι
[5]	μανότητα τῆς τέφρας͵ ἀντιφράττει τε	τῷ	πέριξ ἀέρι πρὸς τὸ μὴ
[5]	ἀέρι πρὸς τὸ μὴ σβεννύναι͵	τῷ	πλήθει τῆς ἐνυπαρχούσης αὐτῷ θερμότητος.
[1]	τοῦ σώματος τῶν ζώντων πάντων	τῷ	τ΄ ἄνω καὶ κάτω (πάντα
[4]	Εἴπερ οὖν τὸ ζῷον ὥρισται	τῷ	τὴν αἰσθητικὴν ἔχειν ψυχήν͵ τοῖς
[6]	τὴν κατά ψυξιν͵ τὰ μὲν	τῷ	ὕδατι τὰ δὲ τῷ ἀέρι.
[4]	ἀνάλογον· ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει	τῷ	φυσικῷ θερμῷ τὴν τροφὴν πάντα͵
[3]	Ἀλλὰ μὴν τό γε κύριον	τῶν	αἰσθήσεων ἐν ταύτῃ τοῖς ἐναίμοις
[3]	Διὰ τί δ΄ αἱ μὲν	τῶν	αἰσθήσεων φανερῶς συντείνουσι πρὸς τὴν
[3]	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πάντων	τῶν	αἰσθητηρίων κοινὸν αἰσθητήριον. Δύο δὲ
[3]	εἶναι τοῖς ἐναίμοις· τὰ γὰρ	τῶν	ἄλλων μορίων ἔργα περὶ τὴν
[6]	αἱ ῥίζαι ψύχωνται τῶν φυτῶν.	Τῶν	δὲ ζῴων ἐπεὶ τὰ μέν
[4]	φύσιν ὁρῶμεν ἐν πᾶσιν ἐκ	τῶν	δυνατῶν ποιοῦσαν τὸ κάλλιστον· ἐν
[3]	οὖν τὰ φαινόμενα δῆλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων ὅτι ἐν τούτῳ τε
[4]	ἀνάλογον͵ ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ	τῶν	ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν ἅμα τό
[3]	καὶ ῥίζης. Καὶ τῶν ζῴων	τῶν	ἐναίμων ἡ καρδία γίνεται πρῶτον·
[5]	αὑτοῦ μάρανσιν͵ τὴν δ΄ ὑπὸ	τῶν	ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν μὲν γήρᾳ͵
[2]	τά τε φυτὰ καὶ τὸ	τῶν	ἐντόμων γένος. Ἀνάγκη δὲ καὶ
[2]	τὸ μέσον. Δῆλον δ΄ ἐπὶ	τῶν	ἐντόμων͵ οἷον σφηκῶν τε καὶ
[1]	φανερόν͵ καὶ ἐν τούτῳ τινὶ	τῶν	ἐχόντων δύναμιν ἐν τοῖς μορίοις͵
[1]	ἔτι δὲ διῃρημένου τοῦ σώματος	τῶν	ζώντων πάντων τῷ τ΄ ἄνω
[2]	κατὰ τὸν λόγον· πολλὰ γὰρ	τῶν	ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν μορίων͵
[2]	ἄριστα συνεστηκότα τοῦτ΄ οὐ πάσχει	τῶν	ζῴων διὰ τὸ εἶναι τὴν
[1]	τὰς αἰτίας εἰπεῖν· ἐνίοις γὰρ	τῶν	ζῴων διὰ τοῦτο συμβαίνει τὸ
[3]	ἐν τοῖς περὶ τὰ Πέρη	τῶν	ζῴων εἴρηται (πρότερον· καὶ ὅτι
[2]	ἃ διαιρεῖται πάντα τὰ τέλεια	τῶν	ζῴων͵ ἑνὸς μὲν ᾗ δέχεται
[4]	μόρια καὶ πᾶν τὸ σῶμα	τῶν	ζῴων ἔχει τινὰ σύμφυτον θερμότητα
[2]	τοῦτο ἐν μὲν τοῖς μεγίστοις	τῶν	ζῴων καλεῖται στῆθος͵ ἐν δὲ
[2]	ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ζῴων πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν (τὰ
[1]	τὴν ὀρθότητα μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο	τῶν	ζῴων͵ τὸ ἔχειν τὸ ἄνω
[3]	μέσου κλάδου καὶ ῥίζης. Καὶ	τῶν	ζῴων τῶν ἐναίμων ἡ καρδία
[3]	τῶν φυτῶν δῆλον καὶ ἐπὶ	τῶν	ζῴων͵ τῶν μὲν φυτῶν τήν
[1]	καὶ τὸ ζῆν. Ἐπεὶ οὖν	τῶν	ἰδίων αἰσθητηρίων ἕν τι κοινόν
[5]	λαβεῖν ἔστι τὸ συμβαῖνον ἐπὶ	τῶν	καταπνιγομένων ἀνθράκων· ἂν μὲν γὰρ
[5]	φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ ὁτιοῦν ἄλλο	τῶν	καυστῶν. Αἴτιον δ΄ ὅτι τὴν
[4]	μάλιστα δὲ τὸ κυριώτατον. Διὸ	τῶν	μὲν ἄλλων μορίων ψυχομένων ὑπομένει
[4]	ἐμπεπυρευμένης ἐν τοῖς μορίοις τούτοις͵	τῶν	μὲν ἀναίμων ἐν τῷ ἀνάλογον͵
[3]	δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων͵	τῶν	μὲν φυτῶν τήν τ΄ ἐκ
[2]	καὶ μελιττῶν͵ τοῦτο συμβαῖνον· καὶ	τῶν	μὴ ἐντόμων δὲ πολλὰ διαιρούμενα
[4]	οὔσης ἑκατέρας μάλιστα ἂν ἀποτελοῖ	τῶν	μορίων ἑκάτερον τὸ αὑτοῦ ἔργον͵
[3]	καὶ τὸ μέσον ἔστιν ἑκατέρου	τῶν	μορίων͵ ἐντεῦθεν ὅ τε καυλὸς
[2]	μικρὰν αἴσθησιν ἔνια ποιεῖ διαιρούμενα	τῶν	μορίων ὅτι ἔχει τι ψυχικὸν
[2]	γὰρ τῶν ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου	τῶν	μορίων͵ τῆς τε καλουμένης κεφαλῆς
[3]	μὲν φυτῶν τήν τ΄ ἐκ	τῶν	σπερμάτων γένεσιν ἐπισκοποῦσι καὶ τὰς
[3]	ἀποφυτείας. Ἥ τε γὰρ ἐκ	τῶν	σπερμάτων γένεσις συμβαίνει πᾶσιν ἐκ
[2]	τι ψυχικὸν πάθος· χωριζομένων γὰρ	τῶν	σπλάγχνων ποιεῖται κίνησιν͵ οἷον καὶ
[3]	ἐν τῷ μέσῳ τοῦ σώματος	τῶν	τριῶν μορίων ἥ τε τῆς
[2]	ἀρχὴ ψυχῆς ἐν τῷ μέσῳ	τῶν	τριῶν μορίων καὶ κατὰ τὴν
[3]	δὲ καρδία ὅτι ἐστὶν ἀρχή͵	τῶν	φλεβῶν ἐν τοῖς περὶ τὰ
[3]	καυλὸς ἐκφύεται καὶ ἡ ῥίζα	τῶν	φυομένων͵ ἡ δ΄ ἀρχὴ τὸ
[3]	ἀφῃρημένης. ~Ἔτι δὲ ἐπί τε	τῶν	φυτῶν δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν
[2]	διαιρούμενα ζῆν͵ τὰ δ΄ ἀποφυτεύεται	τῶν	φυτῶν͵ ἕτερος (ἔσται λόγος. Ἀλλ΄
[6]	(ἀγγείοις͵ ὅπως αἱ ῥίζαι ψύχωνται	τῶν	φυτῶν. Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ