Chapitre
[6]	δίψας ποιοῦσιν· ἀκίνητος γὰρ ὢν	ὁ	ἀὴρ ἀεὶ θερμαίνεται͵ τῆς δὲ
[3]	εἰς τοῦτο ἐμβάλλουσιν͵ ἵνα ἢ	ὁ	κλάδος ἢ αἱ ῥίζαι ἐκ
[3]	ὄζους· ἔστι γὰρ ἀρχή τις	ὁ	ὄζος τοῦ κλάδου͵ ἅμα δὲ
[1]	(ἔμπροσθεν μὲν γὰρ λέγεται ἐφ΄	ὅ	ἐστιν ἡμῖν ἡ αἴσθησις͵ ὄπισθεν
[1]	εἶναι καὶ ἓν μόριον καθ΄	ὅ	τε ζῇ καὶ καθ΄ ὃ
[3]	ἔστιν ἑκατέρου τῶν μορίων͵ ἐντεῦθεν	ὅ	τε καυλὸς ἐκφύεται καὶ ἡ
[1]	ἂν ἐν μέσῳ τούτων· καθ΄	ὃ	μὲν γὰρ εἰσέρχεται μόριον ἡ
[1]	ὅ τε ζῇ καὶ καθ΄	ὃ	προσαγορεύομεν αὐτὸ ζῷον· τὸ μὲν
[1]	τι κοινόν ἐστιν αἰσθητήριον͵ εἰς	ὃ	τὰς κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεις ἀναγκαῖον
[1]	περιέχον ὅλον͵ κάτω δὲ καθ΄	ὃ	τὸ περίττωμα ἀφίησι τὸ πρῶτον.
[3]	ἔστι γὰρ ἀρχή τις ὁ	ὄζος	τοῦ κλάδου͵ ἅμα δὲ καὶ
[3]	μάλιστα συμβαίνει τοῦτο περὶ τοὺς	ὄζους·	ἔστι γὰρ ἀρχή τις ὁ
[4]	ἐνδέχηται͵ καὶ τὸν τόπον) ὥσπερ	οἵ	τ΄ αὐλοὶ καὶ τὸ κινοῦν
[3]	οὐκ ἐν τοῖς τούτου ἕνεκα͵	οἷον	ἰατρὸς πρὸς τὴν ὑγίειαν. Ἀλλὰ
[2]	γὰρ τῶν σπλάγχνων ποιεῖται κίνησιν͵	οἷον	καὶ αἱ χελῶναι τῆς καρδίας
[2]	Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν ἐντόμων͵	οἷον	σφηκῶν τε καὶ μελιττῶν͵ τοῦτο
[1]	διώρισται͵ καὶ δῆλον ὅτι οὐχ	οἷόν	τ΄ εἶναι σῶμα τὴν οὐσίαν
[2]	τὰ πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵	οἷς	τὸ πᾶν οἴσουσι κύτος͵ σκέλη
[2]	τὴν ὑπηρεσίαν͵ οἷς τὸ πᾶν	οἴσουσι	κύτος͵ σκέλη τε καὶ πόδες
[1]	ἀλλ΄ οὐ πρὸς τὸ περιέχον	ὅλον͵	κάτω δὲ καθ΄ ὃ τὸ
[2]	εἶναι μίαν͵ δυνάμει δὲ πλείους͵	ὁμοίως	δὲ καὶ τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται
[2]	φυτῶν͵ ἕτερος (ἔσται λόγος. Ἀλλ΄	ὁμοίως	ἔχει κατά γε τοῦτο τά
[1]	σῶμα τὴν οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄	ὅμως	ὅτι γ΄ ἔν τινι τοῦ
[2]	δι΄ αὑτῶν. ~Τριῶν δὲ μερῶν	ὄντων	εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα τὰ
[3]	ἐκ τοῦ μέσου (διθύρων γὰρ	ὄντων	πάντων͵ ᾗ συμπέφυκεν καὶ τὸ
[1]	ὅ ἐστιν ἡμῖν ἡ αἴσθησις͵	ὄπισθεν	δὲ τὸ ἀντικείμενον) ἔτι δὲ
[1]	μέσον τοῦ πρόσθεν καλουμένου καὶ	ὄπισθεν	(ἔμπροσθεν μὲν γὰρ λέγεται ἐφ΄
[1]	ψυχῆς ἢ μόρια ἢ δυνάμεις͵	ὁποτέρως	ποτὲ δεῖ καλεῖν͵ ἀφείσθω τὰ
[6]	ὑποβάλλουσι καὶ ὕδωρ ἐν (ἀγγείοις͵	ὅπως	αἱ ῥίζαι ψύχωνται τῶν φυτῶν.
[2]	δύναται διὰ τὸ μὴ ἔχειν	ὄργανα	πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι
[1]	μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν	ὀρθότητα	μάλιστα ὑπάρχει τοῦτο τῶν ζῴων͵
[4]	τὸν λόγον͵ ὅτι τὴν φύσιν	ὁρῶμεν	ἐν πᾶσιν ἐκ τῶν δυνατῶν
[3]	Δύο δὲ φανερῶς ἐνταῦθα συντεινούσας	ὁρῶμεν͵	τήν τε γεῦσιν καὶ τὴν
[5]	~Ἀλλὰ μὴν πυρός γε δύο	ὁρῶμεν	φθοράς͵ μάρανσίν τε καὶ σβέσιν.
[2]	διήρθρωται δὲ μᾶλλον ἑτέροις ἑτέρων.	Ὅσα	δ΄ αὐτῶν ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται
[1]	δεῖ καλεῖν͵ ἀφείσθω τὰ νῦν·	ὅσα	δὲ ζῷα λέγεται καὶ ζῆν͵
[5]	παῦον τὴν πέψιν κωλύει τρέφεσθαι·	ὁτὲ	δὲ μαραίνεσθαι συμβαίνει͵ πλείονος ἀθροιζομένου
[1]	τὴν οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως	ὅτι	γ΄ ἔν τινι τοῦ σώματος
[3]	φαινόμενα δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων	ὅτι	ἐν τούτῳ τε καὶ ἐν
[3]	γίνεσθαι πρῶτον. Ἡ δὲ καρδία	ὅτι	ἐστὶν ἀρχή͵ τῶν φλεβῶν ἐν
[2]	ἔνια ποιεῖ διαιρούμενα τῶν μορίων	ὅτι	ἔχει τι ψυχικὸν πάθος· χωριζομένων
[3]	τῷ μορίῳ πᾶσίν ἐστι͵ δῆλον	ὅτι	καὶ τὴν αἰσθητικὴν ἀρχὴν ἀναγκαῖον·
[3]	γίνεται τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	μίαν μέν τινα ἐργασίαν ἡ
[1]	ἐν ἑτέροις διώρισται͵ καὶ δῆλον	ὅτι	οὐχ οἷόν τ΄ εἶναι σῶμα
[1]	ὥστε καὶ τὰ φυτά) δῆλον	ὅτι	τὴν (θρεπτικὴν ἀρχὴν ἔχοι ἂν
[5]	ἄλλο τῶν καυστῶν. Αἴτιον δ΄	ὅτι	τὴν μὲν οὖσαν ἐν τῇ
[4]	θρεπτικῆς· ~κατὰ δὲ τὸν λόγον͵	ὅτι	τὴν φύσιν ὁρῶμεν ἐν πᾶσιν
[3]	τῶν ζῴων εἴρηται (πρότερον· καὶ	ὅτι	τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ
[5]	περὶ μὲν τῆς αἰτίας ταύτης͵	ὅτι	τὸ ἐναντίον συμβαίνει τῷ ἐγκρυπτομένῳ
[5]	ἐντιθεμένη πλείονι φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ	ὁτιοῦν	ἄλλο τῶν καυστῶν. Αἴτιον δ΄
[1]	δ΄ εἶναι πλείω καὶ ἕτερα·	οὐ	γὰρ ταὐτὸ τὸ ζῴῳ εἶναι
[5]	φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς τροφῆς͵	οὐ	δυναμένου λαμβάνειν τοῦ θερμοῦ τὴν
[2]	μὲν φυτὰ δύναται͵ ταῦτα δ΄	οὐ	δύναται διὰ τὸ μὴ ἔχειν
[2]	ἓν δ΄ αἰτίαν τὰ μὲν	οὐ	δύναται διαιρούμενα ζῆν͵ τὰ δ΄
[5]	πρὶν ἐπιστῆναι τὴν ἀναθυμίασιν. Διόπερ	οὐ	μόνον μαραίνεται τὸ ἔλαττον παρὰ
[2]	(τὰ δ΄ ἄριστα συνεστηκότα τοῦτ΄	οὐ	πάσχει τῶν ζῴων διὰ τὸ
[1]	καλοῦμεν͵ πρὸς αὐτὸ βλέποντες ἀλλ΄	οὐ	πρὸς τὸ περιέχον ὅλον͵ κάτω
[3]	ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία τροφή͵ ἐξ	οὗ	γίνεται τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν
[3]	γὰρ τὸ κύριον πρὸς τὸ	οὗ	ἕνεκα διατελεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐν
[1]	καλούμενον στόμα τοῖς ζῴοις͵ δι΄	οὗ	τὴν τροφὴν τὰ μὲν ἐκ
[3]	ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν͵ ταῦτα δ΄	οὐδὲν	συντείνει πρὸς τὸν ἄνω τόπον.
[1]	δὲ ζῇ͵ ταύτῃ ζῷον ὑπάρχειν	οὐκ	ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ
[6]	ζῶν ἔχει ψυχήν͵ αὕτη δ΄	οὐκ	ἄνευ φυσικῆς ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ
[3]	τὸ οὗ ἕνεκα διατελεῖν͵ ἀλλ΄	οὐκ	ἐν τοῖς τούτου ἕνεκα͵ οἷον
[1]	τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵	οὐκ	ἔχει δ΄ αἴσθησιν͵ τῷ δ΄
[1]	ἐν τοῖς μορίοις͵ τὰ μὲν	οὖν	ἄλλα τῆς ψυχῆς ἢ μόρια
[1]	μὴ ζῷον διορίζομεν. Ἀριθμῷ μὲν	οὖν	ἀναγκαῖον ἓν εἶναι καὶ τὸ
[3]	ἑτέροις εἴρηται χωρίς. Κατὰ μὲν	οὖν	τὰ φαινόμενα δῆλον ἐκ τῶν
[4]	τοὺς αὐλούς͵ ἡ χείρ. Εἴπερ	οὖν	τὸ ζῷον ὥρισται τῷ τὴν
[1]	εἶναι καὶ τὸ ζῆν. Ἐπεὶ	οὖν	τῶν ἰδίων αἰσθητηρίων ἕν τι
[2]	δεκτικοῦ τῆς τροφῆς͵ ζῇ μεθ΄	οὗπερ	ἂν ᾖ τὸ μέσον. Δῆλον
[2]	μορίων καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν	οὖσα	φαίνεται καὶ κατὰ τὸν λόγον·
[5]	Αἴτιον δ΄ ὅτι τὴν μὲν	οὖσαν	ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν φθάνει
[4]	δὲ τῆς οὐσίας τῆς ἀρχῆς	οὔσης	ἑκατέρας μάλιστα ἂν ἀποτελοῖ τῶν
[3]	ῥίζαι ἐκ τούτου γίνωνται͵ ὡς	οὔσης	τῆς ἀρχῆς ἐκ τοῦ μέσου
[1]	μεταξύ· τοῖς δὲ φυτοῖς ἀκινήτοις	οὖσι	καὶ λαμβάνουσιν ἐκ τῆς γῆς
[1]	οἷόν τ΄ εἶναι σῶμα τὴν	οὐσίαν	αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως ὅτι γ΄
[4]	ἐν τῷ μέσῳ δὲ τῆς	οὐσίας	τῆς ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας μάλιστα
[5]	δ΄ ἔγκρυψις σῴζει τὸ πῦρ·	οὔτε	γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ μανότητα
[5]	μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ γὰρ καὶ	οὕτω	καταναλίσκει τὴν τροφὴν πολὺ συναθροιζόμενον
[4]	διαφέρειν (ὥσπερ δὲ τὴν δύναμιν͵	οὕτως͵	ἂν ἐνδέχηται͵ καὶ τὸν τόπον)
[4]	δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ γὰρ αὐτῶν	οὕτως	ἔσται͵ καὶ ἔστιν ἡ τοῦ
[1]	ἑτέροις διώρισται͵ καὶ δῆλον ὅτι	οὐχ	οἷόν τ΄ εἶναι σῶμα τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/11/2009