Chapitre
[4]	οὐσίας τῆς ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας	μάλιστα	ἂν ἀποτελοῖ τῶν μορίων ἑκάτερον
[4]	φυσικῷ θερμῷ τὴν τροφὴν πάντα͵	μάλιστα	δὲ τὸ κυριώτατον. Διὸ τῶν
[2]	τὴν φύσιν αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται	μάλιστα	μίαν) Διὸ καὶ μικρὰν αἴσθησιν
[3]	ταῖς ἐμφυτείαις καὶ ταῖς ἀποφυτείαις	μάλιστα	συμβαίνει τοῦτο περὶ τοὺς ὄζους·
[1]	γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν ὀρθότητα	μάλιστα	ὑπάρχει τοῦτο τῶν ζῴων͵ τὸ
[6]	πῶς͵ λεκτέον ἐπιστήσασι τὸν λόγον	μᾶλλον.
[2]	ἄλλοις τὸ ἀνάλογον͵ διήρθρωται δὲ	μᾶλλον	ἑτέροις ἑτέρων. Ὅσα δ΄ αὐτῶν
[5]	οὔτε γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ	μανότητα	τῆς τέφρας͵ ἀντιφράττει τε τῷ
[5]	πέψιν κωλύει τρέφεσθαι· ὁτὲ δὲ	μαραίνεσθαι	συμβαίνει͵ πλείονος ἀθροιζομένου θερμοῦ διὰ
[5]	καταπνιγομένῳ πυρί (τὸ μὲν γὰρ	μαραίνεται͵	τὸ δὲ διαμένει πλείω χρόνον)
[5]	τὴν ἀναθυμίασιν. Διόπερ οὐ μόνον	μαραίνεται	τὸ ἔλαττον παρὰ τὸ πλεῖον
[6]	τῆς γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται	μαραινόμενον	τὸ θερμόν͵ καὶ λέγεται σφακελίζειν
[5]	πυρός γε δύο ὁρῶμεν φθοράς͵	μάρανσίν	τε καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν δὲ
[5]	δὲ τὴν μὲν ὑφ΄ αὑτοῦ	μάρανσιν͵	τὴν δ΄ ὑπὸ τῶν ἐναντίων
[2]	τούτων͵ τοῦτο ἐν μὲν τοῖς	μεγίστοις	τῶν ζῴων καλεῖται στῆθος͵ ἐν
[2]	τοῦ δεκτικοῦ τῆς τροφῆς͵ ζῇ	μεθ΄	οὗπερ ἂν ᾖ τὸ μέσον.
[5]	φλογὶ τροφὴν φθάνει λαμβάνουσα ἡ	μείζων	φλὸξ πρὶν ἐπελθεῖν ἑτέραν͵ τὸ
[2]	ἐντόμων͵ οἷον σφηκῶν τε καὶ	μελιττῶν͵	τοῦτο συμβαῖνον· καὶ τῶν μὴ
[5]	θερμόν (τοῦτο δ΄ ἀναγκαῖον͵ εἴπερ	μέλλει	ζῆν) δεῖ γίνεσθαί τινα τοῦ
[4]	δὲ τὸ κυριώτατον. Διὸ τῶν	μὲν	ἄλλων μορίων ψυχομένων ὑπομένει τὸ
[4]	ἐν τοῖς μορίοις τούτοις͵ τῶν	μὲν	ἀναίμων ἐν τῷ ἀνάλογον͵ ἐν
[1]	τοῦτο καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ	μὲν	γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν ὀρθότητα
[1]	ἐν μέσῳ τούτων· καθ΄ ὃ	μὲν	γὰρ εἰσέρχεται μόριον ἡ τροφή͵
[5]	φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ	μὲν	γὰρ ἐναντίον παῦον τὴν πέψιν
[1]	ὃ προσαγορεύομεν αὐτὸ ζῷον· τὸ	μὲν	γὰρ ζῷον ᾗ ζῷον ἀδύνατον
[3]	τὴν αἰσθητικὴν ἀρχὴν ἀναγκαῖον· ᾗ	μὲν	γὰρ ζῷον͵ ταύτῃ καὶ ζῆν
[1]	πρόσθεν καλουμένου καὶ ὄπισθεν (ἔμπροσθεν	μὲν	γὰρ λέγεται ἐφ΄ ὅ ἐστιν
[5]	ἐγκρυπτομένῳ καὶ καταπνιγομένῳ πυρί (τὸ	μὲν	γὰρ μαραίνεται͵ τὸ δὲ διαμένει
[3]	ταύτης ἔργου χάριν ἐστί· δεῖ	μὲν	γὰρ τὸ κύριον πρὸς τὸ
[3]	τὰς ἄλλας ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ	μὲν	γὰρ τοῖς ἄλλοις αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται
[5]	ἐπὶ τῶν καταπνιγομένων ἀνθράκων· ἂν	μὲν	γὰρ ὦσι περιπεπωμασμένοι τῷ καλουμένῳ
[5]	ὑπὸ τῶν ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν	μὲν	γήρᾳ͵ τὴν δὲ βίαιον͵ συμβαίνει
[1]	δι΄ οὗ τὴν τροφὴν τὰ	μὲν	ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵ τὰ
[2]	καὶ τὴν θρεπτικὴν ψυχὴν ἐνεργείᾳ	μὲν	ἐν τοῖς ἔχουσιν εἶναι μίαν͵
[4]	τὴν αἰσθητικὴν ἔχειν ψυχήν͵ τοῖς	μὲν	ἐναίμοις ἀναγκαῖον ἐν τῇ καρδίᾳ
[6]	Τῶν δὲ ζῴων ἐπεὶ τὰ	μέν	ἐστιν ἔνυδρα τὰ δ΄ ἐν
[2]	Τὸ δὲ τοιοῦτον μόριον ἐνεργείᾳ	μὲν	ἔχει ἕν͵ δυνάμει δὲ πλείω·
[2]	τὰ τέλεια τῶν ζῴων͵ ἑνὸς	μὲν	ᾗ δέχεται τὴν τροφήν͵ ἑνὸς
[2]	Δι΄ ἓν δ΄ αἰτίαν τὰ	μὲν	οὐ δύναται διαιρούμενα ζῆν͵ τὰ
[1]	ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ	μέν͵	οὐκ ἔχει δ΄ αἴσθησιν͵ τῷ
[1]	δύναμιν ἐν τοῖς μορίοις͵ τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα τῆς ψυχῆς ἢ
[1]	τὸ μὴ ζῷον διορίζομεν. Ἀριθμῷ	μὲν	οὖν ἀναγκαῖον ἓν εἶναι καὶ
[3]	ἐν ἑτέροις εἴρηται χωρίς. Κατὰ	μὲν	οὖν τὰ φαινόμενα δῆλον ἐκ
[5]	καυστῶν. Αἴτιον δ΄ ὅτι τὴν	μὲν	οὖσαν ἐν τῇ φλογὶ τροφὴν
[5]	ἐνυπαρχούσης αὐτῷ θερμότητος. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τῆς αἰτίας ταύτης͵ ὅτι τὸ
[3]	μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν	μέν	τινα ἐργασίαν ἡ τοῦ στόματος
[1]	ζῷα λέγεται καὶ ζῆν͵ ἐν	μὲν	τοῖς ἀμφοτέρων τούτων τετυχηκόσι (λέγω
[2]	τοῦ μέσου τούτων͵ τοῦτο ἐν	μὲν	τοῖς μεγίστοις τῶν ζῴων καλεῖται
[2]	σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ τ΄ εἶναι τὰ	μὲν	τοῦ ληψομένου τὰ δὲ τοῦ
[6]	πορίζεται τὴν κατά ψυξιν͵ τὰ	μὲν	τῷ ὕδατι τὰ δὲ τῷ
[3]	λέγομεν. Διὰ τί δ΄ αἱ	μὲν	τῶν αἰσθήσεων φανερῶς συντείνουσι πρὸς
[5]	καὶ σβέσιν. Καλοῦμεν δὲ τὴν	μὲν	ὑφ΄ αὑτοῦ μάρανσιν͵ τὴν δ΄
[4]	σύμφυτον θερμότητα φυσικήν· διὸ ζῶντα	μὲν	φαίνεται θερμά͵ τελευτῶντα δὲ καὶ
[2]	τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵ τὰ	μὲν	φυτὰ δύναται͵ ταῦτα δ΄ οὐ
[6]	ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ τοῖς	μὲν	φυτοῖς ἡ διὰ τῆς τροφῆς
[3]	καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων͵ τῶν	μὲν	φυτῶν τήν τ΄ ἐκ τῶν
[5]	τὴν ἀφαίρεσιν καὶ τὴν ἐπίθεσιν͵	μένουσι	πεπυρωμένοι πολὺν χρόνον. Ἡ δ΄
[2]	δὲ δι΄ αὑτῶν. ~Τριῶν δὲ	μερῶν	ὄντων εἰς ἃ διαιρεῖται πάντα
[3]	φυομένων͵ ἡ δ΄ ἀρχὴ τὸ	μέσον	αὐτῶν ἐστιν) ἔν τε ταῖς
[2]	μεθ΄ οὗπερ ἂν ᾖ τὸ	μέσον.	Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν ἐντόμων͵
[3]	πάντων͵ ᾗ συμπέφυκεν καὶ τὸ	μέσον	ἔστιν ἑκατέρου τῶν μορίων͵ ἐντεῦθεν
[1]	ἀπαντᾶν͵ τοῦτο δ΄ ἂν εἴη	μέσον	τοῦ πρόσθεν καλουμένου καὶ ὄπισθεν
[3]	τοῦ κλάδου͵ ἅμα δὲ καὶ	μέσον͵	ὥστε ἢ τοῦτο ἀφαιροῦσιν ἢ
[3]	γένεσις συμβαίνει πᾶσιν ἐκ τοῦ	μέσου	(διθύρων γὰρ ὄντων πάντων͵ ᾗ
[3]	οὔσης τῆς ἀρχῆς ἐκ τοῦ	μέσου	κλάδου καὶ ῥίζης. Καὶ τῶν
[2]	περίττωμα προΐεται͵ τρίτου δὲ τοῦ	μέσου	τούτων͵ τοῦτο ἐν μὲν τοῖς
[4]	καὶ ἔστιν ἡ τοῦ τοιούτου	μέσου	χώρα ἄρχοντος (χώρα. Ἔτι τὸ
[4]	ποιοῦσαν τὸ κάλλιστον· ἐν τῷ	μέσῳ	δὲ τῆς οὐσίας τῆς ἀρχῆς
[3]	τούτῳ τε καὶ ἐν τῷ	μέσῳ	τοῦ σώματος τῶν τριῶν μορίων
[1]	(θρεπτικὴν ἀρχὴν ἔχοι ἂν ἐν	μέσῳ	τούτων· καθ΄ ὃ μὲν γὰρ
[2]	θρεπτικῆς ἀρχὴ ψυχῆς ἐν τῷ	μέσῳ	τῶν τριῶν μορίων καὶ κατὰ
[1]	παντὸς ἄνω͵ τοῖς δ΄ ἄλλοις	μεταξύ·	τοῖς δὲ φυτοῖς ἀκινήτοις οὖσι
[5]	πλείονος ἀθροιζομένου θερμοῦ διὰ τὸ	μὴ	ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ γὰρ
[6]	ἂν δὲ συμβαίνῃ καύματα καὶ	μὴ	δύνηται τὸ σπώμενον ἐκ τῆς
[2]	μελιττῶν͵ τοῦτο συμβαῖνον· καὶ τῶν	μὴ	ἐντόμων δὲ πολλὰ διαιρούμενα δύναται
[2]	δ΄ οὐ δύναται διὰ τὸ	μὴ	ἔχειν ὄργανα πρὸς σωτηρίαν͵ ἐνδεᾶ
[1]	συμβαίνει τὸ ζῆν καὶ τὸ	μὴ	ζῆν. Ἐπεὶ δὲ περὶ ψυχῆς
[1]	γὰρ ζῷον ᾗ ζῷον ἀδύνατον	μὴ	ζῆν· ᾗ δὲ ζῇ͵ ταύτῃ
[1]	αἰσθάνεσθαι τὸ ζῷον πρὸς τὸ	μὴ	ζῷον διορίζομεν. Ἀριθμῷ μὲν οὖν
[5]	τῷ πέριξ ἀέρι πρὸς τὸ	μὴ	σβεννύναι͵ τῷ πλήθει τῆς ἐνυπαρχούσης
[5]	θερμοῦ διὰ τὸ μὴ ἀναπνεῖν	μηδὲ	καταψύχεσθαι· ταχὺ γὰρ καὶ οὕτω
[5]	εἶναι τὴν τούτου φθοράν. ~Ἀλλὰ	μὴν	πυρός γε δύο ὁρῶμεν φθοράς͵
[3]	ἰατρὸς πρὸς τὴν ὑγίειαν. Ἀλλὰ	μὴν	τό γε κύριον τῶν αἰσθήσεων
[2]	φύσιν αὐτῶν ὡς ἐνδέχεται μάλιστα	μίαν)	Διὸ καὶ μικρὰν αἴσθησιν ἔνια
[2]	μὲν ἐν τοῖς ἔχουσιν εἶναι	μίαν͵	δυνάμει δὲ πλείους͵ ὁμοίως δὲ
[3]	τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	μίαν	μέν τινα ἐργασίαν ἡ τοῦ
[2]	χωρίς͵ καὶ γίνεται πολλὰ ἀπὸ	μιᾶς	ἀρχῆς δένδρα. Δι΄ ἓν δ΄
[2]	ἐνδέχεται μάλιστα μίαν) Διὸ καὶ	μικρὰν	αἴσθησιν ἔνια ποιεῖ διαιρούμενα τῶν
[5]	ἐπιστῆναι τὴν ἀναθυμίασιν. Διόπερ οὐ	μόνον	μαραίνεται τὸ ἔλαττον παρὰ τὸ
[1]	οὖν ἄλλα τῆς ψυχῆς ἢ	μόρια	ἢ δυνάμεις͵ ὁποτέρως ποτὲ δεῖ
[4]	ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα δὲ τὰ	μόρια	καὶ πᾶν τὸ σῶμα τῶν
[2]	αὐτῶν ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται καὶ	μόρια	τὰ πρὸς ταύτην τὴν ὑπηρεσίαν͵
[3]	τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται τὰ	μόρια.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι μίαν μέν
[1]	τῶν ἐχόντων δύναμιν ἐν τοῖς	μορίοις͵	τὰ μὲν οὖν ἄλλα τῆς
[4]	ψυχῆς ὥσπερ ἐμπεπυρευμένης ἐν τοῖς	μορίοις	τούτοις͵ τῶν μὲν ἀναίμων ἐν
[1]	ἀεὶ κάτω τοῦτ΄ ἔχειν τὸ	μόριον.	Ἀνάλογον γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι
[2]	τὸ θρεπτικόν. Τὸ δὲ τοιοῦτον	μόριον	ἐνεργείᾳ μὲν ἔχει ἕν͵ δυνάμει
[1]	καθ΄ ὃ μὲν γὰρ εἰσέρχεται	μόριον	ἡ τροφή͵ ἄνω καλοῦμεν͵ πρὸς
[1]	ἀνάγκη ταὐτὸν εἶναι καὶ ἓν	μόριον	καθ΄ ὅ τε ζῇ καὶ
[1]	ζῴων͵ τὸ ἔχειν τὸ ἄνω	μόριον	πρὸς τὸ τοῦ παντὸς ἄνω͵
[1]	καὶ τὸ αὐτὸ τοῦτο τὸ	μόριον͵	τῷ δ΄ εἶναι πλείω καὶ
[4]	δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον	μορίῳ.	Πάντα δὲ τὰ μόρια καὶ
[3]	τὸ ζῆν ἐν τούτῳ τῷ	μορίῳ	πᾶσίν ἐστι͵ δῆλον ὅτι καὶ
[1]	ἔν τινι τοῦ σώματος ὑπάρχει	μορίῳ	φανερόν͵ καὶ ἐν τούτῳ τινὶ
[4]	ἑκατέρας μάλιστα ἂν ἀποτελοῖ τῶν	μορίων	ἑκάτερον τὸ αὑτοῦ ἔργον͵ τό
[3]	τὸ μέσον ἔστιν ἑκατέρου τῶν	μορίων͵	ἐντεῦθεν ὅ τε καυλὸς ἐκφύεται
[3]	ἐναίμοις· τὰ γὰρ τῶν ἄλλων	μορίων	ἔργα περὶ τὴν τροφὴν τοῦ
[3]	μέσῳ τοῦ σώματος τῶν τριῶν	μορίων	ἥ τε τῆς αἰσθητικῆς ψυχῆς
[2]	ἐν τῷ μέσῳ τῶν τριῶν	μορίων	καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν οὖσα
[2]	αἴσθησιν ἔνια ποιεῖ διαιρούμενα τῶν	μορίων	ὅτι ἔχει τι ψυχικὸν πάθος·
[2]	τῶν ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν	μορίων͵	τῆς τε καλουμένης κεφαλῆς καὶ
[4]	κυριώτατον. Διὸ τῶν μὲν ἄλλων	μορίων	ψυχομένων ὑπομένει τὸ ζῆν͵ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/11/2009