HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. De la jeunesse et de la vieillesse, de la vie et de la mort (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 20 formes différentes pour 62 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως ὅτι γ΄ ἔν τινι τοῦ σώματος ὑπάρχει

[3]   τοῖς ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν τούτῳ γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πάντων τῶν

[1]   καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ μὲν γὰρ ἀνθρώπῳ διὰ τὴν ὀρθότητα μάλιστα

[5]   ἔγκρυψις σῴζει τὸ πῦρ· οὔτε γὰρ ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ μανότητα τῆς

[3]   τοῦτο περὶ τοὺς ὄζους· ἔστι γὰρ ἀρχή τις ὁ ὄζος τοῦ

[4]   καὶ τὸ δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ γὰρ αὐτῶν οὕτως ἔσται͵ καὶ ἔστιν

[1]   μέσῳ τούτων· καθ΄ ὃ μὲν γὰρ εἰσέρχεται μόριον ἡ τροφή͵ ἄνω

[1]   τοῦτ΄ ἔχειν τὸ μόριον. Ἀνάλογον γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι τοῖς φυτοῖς

[3]   καὶ τὰς ἀποφυτείας. Ἥ τε γὰρ ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσις συμβαίνει

[5]   γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν γὰρ ἐναντίον παῦον τὴν πέψιν κωλύει

[1]   τ΄ ἄνω καὶ κάτω (πάντα γὰρ ἔχει τὸ ἄνω καὶ τὸ

[2]   δὲ καὶ τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα αὐτῶν.

[1]   προσαγορεύομεν αὐτὸ ζῷον· τὸ μὲν γὰρ ζῷον ᾗ ζῷον ἀδύνατον μὴ

[3]   αἰσθητικὴν ἀρχὴν ἀναγκαῖον· ᾗ μὲν γὰρ ζῷον͵ ταύτῃ καὶ ζῆν φαμεν͵

[6]   τοῦ φυσικοῦ θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ γὰρ ἡ τροφὴ ποιεῖ κατάψυξιν εἰσιοῦσα͵

[5]   μὴ ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ γὰρ καὶ οὕτω καταναλίσκει τὴν τροφὴν

[4]   ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον· ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει τῷ φυσικῷ θερμῷ

[1]   καλουμένου καὶ ὄπισθεν (ἔμπροσθεν μὲν γὰρ λέγεται ἐφ΄ ὅ ἐστιν ἡμῖν

[5]   καὶ καταπνιγομένῳ πυρί (τὸ μὲν γὰρ μαραίνεται͵ τὸ δὲ διαμένει πλείω

[3]   πᾶσιν ἐκ τοῦ μέσου (διθύρων γὰρ ὄντων πάντων͵ ᾗ συμπέφυκεν καὶ

[2]   δυνάμει δὲ πλείω· τὸν αὐτὸν γὰρ συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ

[2]   τε καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι γὰρ τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων πολλοῖς

[2]   συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵

[1]   εἶναι πλείω καὶ ἕτερα· οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ ζῴῳ εἶναι καὶ

[5]   ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς τροφῆς͵ οὐ δυναμένου λαμβάνειν

[3]   ἔργου χάριν ἐστί· δεῖ μὲν γὰρ τὸ κύριον πρὸς τὸ οὗ

[3]   ἄλλας ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ μὲν γὰρ τοῖς ἄλλοις αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι

[3]   ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις· τὰ γὰρ τῶν ἄλλων μορίων ἔργα περὶ

[2]   καὶ κατὰ τὸν λόγον· πολλὰ γὰρ τῶν ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν

[1]   ἴσως τὰς αἰτίας εἰπεῖν· ἐνίοις γὰρ τῶν ζῴων διὰ τοῦτο συμβαίνει

[2]   ἔχει τι ψυχικὸν πάθος· χωριζομένων γὰρ τῶν σπλάγχνων ποιεῖται κίνησιν͵ οἷον

[1]   ζῷον ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει

[6]   θερμαίνουσι καὶ δίψας ποιοῦσιν· ἀκίνητος γὰρ ὢν ὁ ἀὴρ ἀεὶ θερμαίνεται͵

[5]   τῶν καταπνιγομένων ἀνθράκων· ἂν μὲν γὰρ ὦσι περιπεπωμασμένοι τῷ καλουμένῳ πνιγεῖ

[5]   τούτου φθοράν. ~Ἀλλὰ μὴν πυρός γε δύο ὁρῶμεν φθοράς͵ μάρανσίν τε

[3]   τὴν ὑγίειαν. Ἀλλὰ μὴν τό γε κύριον τῶν αἰσθήσεων ἐν ταύτῃ

[2]   τὴν αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄ ἥ γε τῆς θρεπτικῆς ἀρχὴ ψυχῆς ἐν

[2]   λόγος. Ἀλλ΄ ὁμοίως ἔχει κατά γε τοῦτο τά τε φυτὰ καὶ

[3]   τήν τ΄ ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσιν ἐπισκοποῦσι καὶ τὰς ἐμφυτείας τε

[3]   τε γὰρ ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσις συμβαίνει πᾶσιν ἐκ τοῦ μέσου

[6]   τοὺς καιροὺς τούτους. Διὸ καὶ γένη τινὰ λίθων ταῖς ῥίζαις ὑποβάλλουσι

[2]   φυτὰ καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος. Ἀνάγκη δὲ καὶ τὴν θρεπτικὴν

[3]   ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν τε γεῦσιν καὶ τὴν ἁφήν͵ ὥστε καὶ

[5]   τῶν ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν μὲν γήρᾳ͵ τὴν δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄

[0]   ~Περὶ Νεότητος καὶ Γήρως καὶ Ζωῆς καὶ Θανάτου. ~(Περὶ

[1]   Θανάτου. ~(Περὶ δὲ νεότητος καὶ γήρως καὶ περὶ ζωῆς καὶ θανάτου

[1]   τροφὴν τὰ μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει͵ τὰ δὲ δι΄ αὑτῶν.

[1]   οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ τῆς γῆς τὴν τροφὴν ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω

[6]   δύνηται τὸ σπώμενον ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται μαραινόμενον τὸ

[3]   ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον τῇ καρδίᾳ γίνεσθαι πρῶτον. Ἡ δὲ καρδία ὅτι

[6]   καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα γίνεσθαι τὰ δένδρα περὶ τοὺς καιροὺς

[5]   συμβαίνει δ΄ ἀμφοτέρας διὰ ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς

[5]   ἀναγκαῖον͵ εἴπερ μέλλει ζῆν) δεῖ γίνεσθαί τινα τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν

[6]   τροφῆς καὶ τοῦ περιέχοντος ἱκανὴ γίνεται βοήθεια πρὸς τὴν τοῦ φυσικοῦ

[2]   φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται πολλὰ ἀπὸ μιᾶς ἀρχῆς δένδρα.

[3]   ζῴων τῶν ἐναίμων ἡ καρδία γίνεται πρῶτον· τοῦτο δὲ δῆλον ἐξ

[3]   ἐστὶ τελευταία τροφή͵ ἐξ οὗ γίνεται τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι

[5]   τοῦ θερμοῦ τὴν τροφήν͵ φθορὰ γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν γὰρ

[3]   ὧν ἐν τοῖς ἐνδεχομένοις ἔτι γινομένοις ἰδεῖν τεθεωρήκαμεν. Ὥστε καὶ ἐν

[5]   τὸ δὲ πῦρ ἀεὶ διατελεῖ γινόμενον καὶ ῥέον ὥσπερ ποταμός͵ ἀλλὰ

[6]   ψυχρότητι διὰ τὴν ὥραν͵ ἰσχυρῶν γινομένων πάγων͵ ἐξαυαίνεται ἡ τοῦ θερμοῦ

[3]   ἢ αἱ ῥίζαι ἐκ τούτου γίνωνται͵ ὡς οὔσης τῆς ἀρχῆς ἐκ

Chapitre
[1]	οὐσίαν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ὅμως ὅτι	γ΄	ἔν τινι τοῦ σώματος ὑπάρχει
[3]	τοῖς ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν τούτῳ	γὰρ	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πάντων τῶν
[1]	καὶ τοῖς ζῴοις· τῷ μὲν	γὰρ	ἀνθρώπῳ διὰ τὴν ὀρθότητα μάλιστα
[5]	ἔγκρυψις σῴζει τὸ πῦρ· οὔτε	γὰρ	ἀποπνεῖν κωλύεται͵ διὰ μανότητα τῆς
[3]	τοῦτο περὶ τοὺς ὄζους· ἔστι	γὰρ	ἀρχή τις ὁ ὄζος τοῦ
[4]	καὶ τὸ δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ	γὰρ	αὐτῶν οὕτως ἔσται͵ καὶ ἔστιν
[1]	μέσῳ τούτων· καθ΄ ὃ μὲν	γὰρ	εἰσέρχεται μόριον ἡ τροφή͵ ἄνω
[1]	τοῦτ΄ ἔχειν τὸ μόριον. Ἀνάλογον	γάρ	εἰσιν αἱ ῥίζαι τοῖς φυτοῖς
[3]	καὶ τὰς ἀποφυτείας. Ἥ τε	γὰρ	ἐκ τῶν σπερμάτων γένεσις συμβαίνει
[5]	γίνεται τοῦ πυρός. Τὸ μὲν	γὰρ	ἐναντίον παῦον τὴν πέψιν κωλύει
[1]	τ΄ ἄνω καὶ κάτω (πάντα	γὰρ	ἔχει τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2]	δὲ καὶ τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται	γὰρ	ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα αὐτῶν.
[1]	προσαγορεύομεν αὐτὸ ζῷον· τὸ μὲν	γὰρ	ζῷον ᾗ ζῷον ἀδύνατον μὴ
[3]	αἰσθητικὴν ἀρχὴν ἀναγκαῖον· ᾗ μὲν	γὰρ	ζῷον͵ ταύτῃ καὶ ζῆν φαμεν͵
[6]	τοῦ φυσικοῦ θερμοῦ σωτηρίαν. Καὶ	γὰρ	ἡ τροφὴ ποιεῖ κατάψυξιν εἰσιοῦσα͵
[5]	μὴ ἀναπνεῖν μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ	γὰρ	καὶ οὕτω καταναλίσκει τὴν τροφὴν
[4]	ἀναίμοις ἐν τῷ ἀνάλογον· ἐργάζεται	γὰρ	καὶ πέττει τῷ φυσικῷ θερμῷ
[1]	καλουμένου καὶ ὄπισθεν (ἔμπροσθεν μὲν	γὰρ	λέγεται ἐφ΄ ὅ ἐστιν ἡμῖν
[5]	καὶ καταπνιγομένῳ πυρί (τὸ μὲν	γὰρ	μαραίνεται͵ τὸ δὲ διαμένει πλείω
[3]	πᾶσιν ἐκ τοῦ μέσου (διθύρων	γὰρ	ὄντων πάντων͵ ᾗ συμπέφυκεν καὶ
[2]	δυνάμει δὲ πλείω· τὸν αὐτὸν	γὰρ	συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ
[2]	τε καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι	γὰρ	τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων πολλοῖς
[2]	συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον· καὶ	γὰρ	τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵
[1]	εἶναι πλείω καὶ ἕτερα· οὐ	γὰρ	ταὐτὸ τὸ ζῴῳ εἶναι καὶ
[5]	ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης	γὰρ	τῆς τροφῆς͵ οὐ δυναμένου λαμβάνειν
[3]	ἔργου χάριν ἐστί· δεῖ μὲν	γὰρ	τὸ κύριον πρὸς τὸ οὗ
[3]	ἄλλας ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ μὲν	γὰρ	τοῖς ἄλλοις αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι
[3]	ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἐναίμοις· τὰ	γὰρ	τῶν ἄλλων μορίων ἔργα περὶ
[2]	καὶ κατὰ τὸν λόγον· πολλὰ	γὰρ	τῶν ζῴων ἀφαιρουμένου ἑκατέρου τῶν
[1]	ἴσως τὰς αἰτίας εἰπεῖν· ἐνίοις	γὰρ	τῶν ζῴων διὰ τοῦτο συμβαίνει
[2]	ἔχει τι ψυχικὸν πάθος· χωριζομένων	γὰρ	τῶν σπλάγχνων ποιεῖται κίνησιν͵ οἷον
[1]	ζῷον ὑπάρχειν οὐκ ἀναγκαῖον· τὰ	γὰρ	φυτὰ ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει
[6]	θερμαίνουσι καὶ δίψας ποιοῦσιν· ἀκίνητος	γὰρ	ὢν ὁ ἀὴρ ἀεὶ θερμαίνεται͵
[5]	τῶν καταπνιγομένων ἀνθράκων· ἂν μὲν	γὰρ	ὦσι περιπεπωμασμένοι τῷ καλουμένῳ πνιγεῖ
[5]	τούτου φθοράν. ~Ἀλλὰ μὴν πυρός	γε	δύο ὁρῶμεν φθοράς͵ μάρανσίν τε
[3]	τὴν ὑγίειαν. Ἀλλὰ μὴν τό	γε	κύριον τῶν αἰσθήσεων ἐν ταύτῃ
[2]	τὴν αὐτὴν δύναμιν. Ἀλλ΄ ἥ	γε	τῆς θρεπτικῆς ἀρχὴ ψυχῆς ἐν
[2]	λόγος. Ἀλλ΄ ὁμοίως ἔχει κατά	γε	τοῦτο τά τε φυτὰ καὶ
[3]	τήν τ΄ ἐκ τῶν σπερμάτων	γένεσιν	ἐπισκοποῦσι καὶ τὰς ἐμφυτείας τε
[3]	τε γὰρ ἐκ τῶν σπερμάτων	γένεσις	συμβαίνει πᾶσιν ἐκ τοῦ μέσου
[6]	τοὺς καιροὺς τούτους. Διὸ καὶ	γένη	τινὰ λίθων ταῖς ῥίζαις ὑποβάλλουσι
[2]	φυτὰ καὶ τὸ τῶν ἐντόμων	γένος.	Ἀνάγκη δὲ καὶ τὴν θρεπτικὴν
[3]	ἐνταῦθα συντεινούσας ὁρῶμεν͵ τήν τε	γεῦσιν	καὶ τὴν ἁφήν͵ ὥστε καὶ
[5]	τῶν ἐναντίων σβέσιν͵ (τὴν μὲν	γήρᾳ͵	τὴν δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄
[0]	~Περὶ Νεότητος καὶ	Γήρως	καὶ Ζωῆς καὶ Θανάτου. ~(Περὶ
[1]	Θανάτου. ~(Περὶ δὲ νεότητος καὶ	γήρως	καὶ περὶ ζωῆς καὶ θανάτου
[1]	τροφὴν τὰ μὲν ἐκ τῆς	γῆς	λαμβάνει͵ τὰ δὲ δι΄ αὑτῶν.
[1]	οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ τῆς	γῆς	τὴν τροφὴν ἀναγκαῖον ἀεὶ κάτω
[6]	δύνηται τὸ σπώμενον ἐκ τῆς	γῆς	ὑγρὸν καταψύχειν͵ φθείρεται μαραινόμενον τὸ
[3]	ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον τῇ καρδίᾳ	γίνεσθαι	πρῶτον. Ἡ δὲ καρδία ὅτι
[6]	καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα	γίνεσθαι	τὰ δένδρα περὶ τοὺς καιροὺς
[5]	συμβαίνει δ΄ ἀμφοτέρας διὰ ταὐτὸ	γίνεσθαι	τὰς φθοράς· ὑπολειπούσης γὰρ τῆς
[5]	ἀναγκαῖον͵ εἴπερ μέλλει ζῆν) δεῖ	γίνεσθαί	τινα τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν
[6]	τροφῆς καὶ τοῦ περιέχοντος ἱκανὴ	γίνεται	βοήθεια πρὸς τὴν τοῦ φυσικοῦ
[2]	φυτὰ διαιρούμενα ζῇ χωρίς͵ καὶ	γίνεται	πολλὰ ἀπὸ μιᾶς ἀρχῆς δένδρα.
[3]	ζῴων τῶν ἐναίμων ἡ καρδία	γίνεται	πρῶτον· τοῦτο δὲ δῆλον ἐξ
[3]	ἐστὶ τελευταία τροφή͵ ἐξ οὗ	γίνεται	τὰ μόρια. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[5]	τοῦ θερμοῦ τὴν τροφήν͵ φθορὰ	γίνεται	τοῦ πυρός. Τὸ μὲν γὰρ
[3]	ὧν ἐν τοῖς ἐνδεχομένοις ἔτι	γινομένοις	ἰδεῖν τεθεωρήκαμεν. Ὥστε καὶ ἐν
[5]	τὸ δὲ πῦρ ἀεὶ διατελεῖ	γινόμενον	καὶ ῥέον ὥσπερ ποταμός͵ ἀλλὰ
[6]	ψυχρότητι διὰ τὴν ὥραν͵ ἰσχυρῶν	γινομένων	πάγων͵ ἐξαυαίνεται ἡ τοῦ θερμοῦ
[3]	ἢ αἱ ῥίζαι ἐκ τούτου	γίνωνται͵	ὡς οὔσης τῆς ἀρχῆς ἐκ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/11/2009