HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. De la jeunesse et de la vieillesse, de la vie et de la mort (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  98 formes différentes pour 180 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[2]   ~Τριῶν δὲ μερῶν ὄντων εἰς     διαιρεῖται πάντα τὰ τέλεια τῶν
[6]   ῥίζαις ὑποβάλλουσι καὶ ὕδωρ ἐν  (ἀγγείοις͵   ὅπως αἱ ῥίζαι ψύχωνται τῶν
[1]   μὲν γὰρ ζῷον ζῷον  ἀδύνατον   μὴ ζῆν· δὲ ζῇ͵
[5]   ἐπελθεῖν ἑτέραν͵ τὸ δὲ πῦρ  ἀεὶ   διατελεῖ γινόμενον καὶ ῥέον ὥσπερ
[6]   ἀκίνητος γὰρ ὢν ἀὴρ  ἀεὶ   θερμαίνεται͵ τῆς δὲ τροφῆς εἰσιούσης
[1]   τῆς γῆς τὴν τροφὴν ἀναγκαῖον  ἀεὶ   κάτω τοῦτ΄ ἔχειν τὸ μόριον.
[6]   ἔνυδρα τὰ δ΄ ἐν τῷ  ἀέρι   ποιεῖται τὴν δίαιταν͵ ἐκ τούτων
[5]   τέφρας͵ ἀντιφράττει τε τῷ πέριξ  ἀέρι   πρὸς τὸ μὴ σβεννύναι͵ τῷ
[6]   τῷ ὕδατι τὰ δὲ τῷ  ἀέρι.   Τίνα δὲ τρόπον καὶ πῶς͵
[6]   ποιοῦσιν· ἀκίνητος γὰρ ὢν  ἀὴρ   ἀεὶ θερμαίνεται͵ τῆς δὲ τροφῆς
[5]   ὁτὲ δὲ μαραίνεσθαι συμβαίνει͵ πλείονος  ἀθροιζομένου   θερμοῦ διὰ τὸ μὴ ἀναπνεῖν
[3]   φανερῶς συντείνουσι πρὸς τὴν καρδίαν͵  αἱ   δ΄ εἰσὶν ἐν τῇ κεφαλῇ
[6]   τοῖς ἀνθρώποις τὸ πρῶτον προσενεγκαμένοις͵  αἱ   δὲ νηστεῖαι θερμαίνουσι καὶ δίψας
[3]   εἶναι λέγομεν. Διὰ τί δ΄  αἱ   μὲν τῶν αἰσθήσεων φανερῶς συντείνουσι
[3]   ἵνα κλάδος  αἱ   ῥίζαι ἐκ τούτου γίνωνται͵ ὡς
[1]   τὸ μόριον. Ἀνάλογον γάρ εἰσιν  αἱ   ῥίζαι τοῖς φυτοῖς καὶ τὸ
[6]   καὶ ὕδωρ ἐν (ἀγγείοις͵ ὅπως  αἱ   ῥίζαι ψύχωνται τῶν φυτῶν. Τῶν
[2]   σπλάγχνων ποιεῖται κίνησιν͵ οἷον καὶ  αἱ   χελῶναι τῆς καρδίας ἀφῃρημένης. ~Ἔτι
[3]   εἴρηται (πρότερον· καὶ ὅτι τὸ  αἷμα   τοῖς ἐναίμοις ἐστὶ τελευταία τροφή͵
[3]   κεφαλῇ (διὸ καὶ δοκεῖ τισιν  αἰσθάνεσθαι   τὰ ζῷα διὰ τὸν ἐγκέφαλον)
[1]   ἔχει δ΄ αἴσθησιν͵ τῷ δ΄  αἰσθάνεσθαι   τὸ ζῷον πρὸς τὸ μὴ
[1]   εἰς τὰς κατ΄ ἐνέργειαν  αἰσθήσεις   ἀναγκαῖον ἀπαντᾶν͵ τοῦτο δ΄ ἂν
[3]   μὴν τό γε κύριον τῶν  αἰσθήσεων   ἐν ταύτῃ τοῖς ἐναίμοις πᾶσιν·
[3]   τί δ΄ αἱ μὲν τῶν  αἰσθήσεων   φανερῶς συντείνουσι πρὸς τὴν καρδίαν͵
[2]   μάλιστα μίαν) Διὸ καὶ μικρὰν  αἴσθησιν   ἔνια ποιεῖ διαιρούμενα τῶν μορίων
[2]   τριῶν μορίων καὶ κατὰ τὴν  αἴσθησιν   οὖσα φαίνεται καὶ κατὰ τὸν
[2]   τὴν αἰσθητικήν· φαίνεται γὰρ ἔχοντα  αἴσθησιν   τὰ διαιρούμενα αὐτῶν. Ἀλλὰ πρὸς
[1]   ζῇ μέν͵ οὐκ ἔχει δ΄  αἴσθησιν͵   τῷ δ΄ αἰσθάνεσθαι τὸ ζῷον
[1]   ἐφ΄ ἐστιν ἡμῖν  αἴσθησις͵   ὄπισθεν δὲ τὸ ἀντικείμενον) ἔτι
[3]   τούτῳ μὲν γὰρ τοῖς ἄλλοις  αἰσθητηρίοις   ἐνδέχεται ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν͵ ταῦτα
[3]   τὸ πάντων τῶν αἰσθητηρίων κοινὸν  αἰσθητήριον.   Δύο δὲ φανερῶς ἐνταῦθα συντεινούσας
[1]   αἰσθητηρίων ἕν τι κοινόν ἐστιν  αἰσθητήριον͵   εἰς τὰς κατ΄ ἐνέργειαν
[1]   ζῆν. Ἐπεὶ οὖν τῶν ἰδίων  αἰσθητηρίων   ἕν τι κοινόν ἐστιν αἰσθητήριον͵
[3]   ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πάντων τῶν  αἰσθητηρίων   κοινὸν αἰσθητήριον. Δύο δὲ φανερῶς
[3]   ἐστι͵ δῆλον ὅτι καὶ τὴν  αἰσθητικὴν   ἀρχὴν ἀναγκαῖον· μὲν γὰρ
[4]   τὸ ζῷον ὥρισται τῷ τὴν  αἰσθητικὴν   ἔχειν ψυχήν͵ τοῖς μὲν ἐναίμοις
[2]   πλείους͵ ὁμοίως δὲ καὶ τὴν  αἰσθητικήν·   φαίνεται γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ
[3]   ἐπιτίθησιν. Ὥστ΄ ἀνάγκη καὶ τῆς  αἰσθητικῆς   καὶ τῆς θρεπτικῆς ψυχῆς ἐν
[3]   τριῶν μορίων τε τῆς  αἰσθητικῆς   ψυχῆς ἀρχή ἐστι καὶ
[3]   καὶ ζῆν φαμεν͵ δ΄  αἰσθητικόν͵   ταύτῃ τὸ σῶμα ζῷον εἶναι
[2]   ἀρχῆς δένδρα. Δι΄ ἓν δ΄  αἰτίαν   τὰ μὲν οὐ δύναται διαιρούμενα
[1]   περὶ ἀναπνοῆς ἀναγκαῖον ἴσως τὰς  αἰτίας   εἰπεῖν· ἐνίοις γὰρ τῶν ζῴων
[5]   θερμότητος. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς  αἰτίας   ταύτης͵ ὅτι τὸ ἐναντίον συμβαίνει
[5]   καθάπερ ὁτιοῦν ἄλλο τῶν καυστῶν.  Αἴτιον   δ΄ ὅτι τὴν μὲν οὖσαν
[3]   ζῷα διὰ τὸν ἐγκέφαλον) τὸ  αἴτιον   τούτων ἐν ἑτέροις εἴρηται χωρίς.
[1]   ἄλλοις μεταξύ· τοῖς δὲ φυτοῖς  ἀκινήτοις   οὖσι καὶ λαμβάνουσιν ἐκ τῆς
[6]   νηστεῖαι θερμαίνουσι καὶ δίψας ποιοῦσιν·  ἀκίνητος   γὰρ ὢν ἀὴρ ἀεὶ
[2]   τούτοις ἔχοντα τὴν αὐτὴν δύναμιν.  Ἀλλ΄   γε τῆς θρεπτικῆς ἀρχὴ
[2]   τῶν φυτῶν͵ ἕτερος (ἔσται λόγος.  Ἀλλ΄   ὁμοίως ἔχει κατά γε τοῦτο
[1]   εἶναι σῶμα τὴν οὐσίαν αὐτῆς͵  ἀλλ΄   ὅμως ὅτι γ΄ ἔν τινι
[1]   ἄνω καλοῦμεν͵ πρὸς αὐτὸ βλέποντες  ἀλλ΄   οὐ πρὸς τὸ περιέχον ὅλον͵
[3]   πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα διατελεῖν͵  ἀλλ΄   οὐκ ἐν τοῖς τούτου ἕνεκα͵
[5]   ἔλαττον παρὰ τὸ πλεῖον πῦρ͵  ἀλλὰ   καὶ αὐτὴ καθ΄ αὑτὴν
[5]   γινόμενον καὶ ῥέον ὥσπερ ποταμός͵  ἀλλὰ   λανθάνει διὰ τὸ τάχος. Δῆλον
[5]   θάνατον εἶναι τὴν τούτου φθοράν.  ~Ἀλλὰ   μὴν πυρός γε δύο ὁρῶμεν
[3]   οἷον ἰατρὸς πρὸς τὴν ὑγίειαν.  Ἀλλὰ   μὴν τό γε κύριον τῶν
[5]   πλήθει τῆς ἐνυπαρχούσης αὐτῷ θερμότητος.  Ἀλλὰ   περὶ μὲν τῆς αἰτίας ταύτης͵
[2]   ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα αὐτῶν.  Ἀλλὰ   πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν φύσιν͵
[1]   τοῖς μορίοις͵ τὰ μὲν οὖν  ἄλλα   τῆς ψυχῆς μόρια
[3]   τὴν ἁφήν͵ ὥστε καὶ τὰς  ἄλλας   ἀναγκαῖον· ἐν τούτῳ μὲν γὰρ
[5]   ἀποσβέννυνται ταχέως· ἂν δὲ παρ΄  ἄλληλά   τις ποιῇ πυκνὰ τὴν ἀφαίρεσιν
[5]   πλείονι φλογὶ (κατακαίεται͵ καθάπερ ὁτιοῦν  ἄλλο   τῶν καυστῶν. Αἴτιον δ΄ ὅτι
[3]   ἐν τούτῳ μὲν γὰρ τοῖς  ἄλλοις   αἰσθητηρίοις ἐνδέχεται ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν͵
[1]   τοῦ παντὸς ἄνω͵ τοῖς δ΄  ἄλλοις   μεταξύ· τοῖς δὲ φυτοῖς ἀκινήτοις
[2]   καλεῖται στῆθος͵ ἐν δὲ τοῖς  ἄλλοις   τὸ ἀνάλογον͵ διήρθρωται δὲ μᾶλλον
[3]   τοῖς ἐναίμοις· τὰ γὰρ τῶν  ἄλλων   μορίων ἔργα περὶ τὴν τροφὴν
[4]   τὸ κυριώτατον. Διὸ τῶν μὲν  ἄλλων   μορίων ψυχομένων ὑπομένει τὸ ζῆν͵
[2]   δεξομένου τὴν τροφήν͵ τὰ δ΄  ἄλλων   τε καὶ τούτων ἀμφοτέρων. Ἐοίκασι
[3]   τις ὄζος τοῦ κλάδου͵  ἅμα   δὲ καὶ μέσον͵ ὥστε
[1]   ζωῆς καὶ θανάτου λεκτέον νῦν·  ἅμα   δὲ καὶ περὶ ἀναπνοῆς ἀναγκαῖον
[4]   καρδίᾳ τῶν ἐναίμων. Ἀνάγκη τοίνυν  ἅμα   τό τε ζῆν ὑπάρχειν καὶ
[5]   τὴν δὲ βίαιον͵ συμβαίνει δ΄  ἀμφοτέρας   διὰ ταὐτὸ γίνεσθαι τὰς φθοράς·
[2]   δ΄ ἄλλων τε καὶ τούτων  ἀμφοτέρων.   Ἐοίκασι γὰρ τὰ τοιαῦτα τῶν
[1]   ἀμφοτέρων τούτων τετυχηκόσι (λέγω δ΄  ἀμφοτέρων   τοῦ τε ζῷον εἶναι καὶ
[1]   καὶ ζῆν͵ ἐν μὲν τοῖς  ἀμφοτέρων   τούτων τετυχηκόσι (λέγω δ΄ ἀμφοτέρων
[4]   τῆς ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας μάλιστα  ἂν   ἀποτελοῖ τῶν μορίων ἑκάτερον τὸ
[5]   καλουμένῳ πνιγεῖ συνεχῶς͵ ἀποσβέννυνται ταχέως·  ἂν   δὲ παρ΄ ἄλληλά τις ποιῇ
[6]   ἐξαυαίνεται τοῦ θερμοῦ ἰσχύς͵  ἂν   δὲ συμβαίνῃ καύματα καὶ μὴ
[1]   αἰσθήσεις ἀναγκαῖον ἀπαντᾶν͵ τοῦτο δ΄  ἂν   εἴη μέσον τοῦ πρόσθεν καλουμένου
[1]   ὅτι τὴν (θρεπτικὴν ἀρχὴν ἔχοι  ἂν   ἐν μέσῳ τούτων· καθ΄
[4]   (ὥσπερ δὲ τὴν δύναμιν͵ οὕτως͵  ἂν   ἐνδέχηται͵ καὶ τὸν τόπον) ὥσπερ
[2]   τῆς τροφῆς͵ ζῇ μεθ΄ οὗπερ  ἂν   τὸ μέσον. Δῆλον δ΄
[6]   τροφῆς εἰσιούσης καταψύχεται κινούμενος͵ ἕως  ἂν   λάβῃ τὴν πέψιν. Ἐὰν δὲ
[5]   συμβαῖνον ἐπὶ τῶν καταπνιγομένων ἀνθράκων·  ἂν   μὲν γὰρ ὦσι περιπεπωμασμένοι τῷ
[1]   ἐκ τῆς γῆς τὴν τροφὴν  ἀναγκαῖον   ἀεὶ κάτω τοῦτ΄ ἔχειν τὸ
[1]   τὰς κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεις  ἀναγκαῖον   ἀπαντᾶν͵ τοῦτο δ΄ ἂν εἴη
[4]   καὶ στερισκόμενα τοῦ ζῆν τοὐναντίον.  Ἀναγκαῖον   δὴ ταύτης τὴν ἀρχὴν τῆς
[3]   ἐναίμοις πᾶσιν· ἐν τούτῳ γὰρ  ἀναγκαῖον   εἶναι τὸ πάντων τῶν αἰσθητηρίων
[5]   σῴζεσθαι τὸ θερμόν (τοῦτο δ΄  ἀναγκαῖον͵   εἴπερ μέλλει ζῆν) δεῖ γίνεσθαί
[4]   ἔχειν ψυχήν͵ τοῖς μὲν ἐναίμοις  ἀναγκαῖον   ἐν τῇ καρδίᾳ ταύτην ἔχειν
[3]   ἁφήν͵ ὥστε καὶ τὰς ἄλλας  ἀναγκαῖον·   ἐν τούτῳ μὲν γὰρ τοῖς
[1]   ζῷον διορίζομεν. Ἀριθμῷ μὲν οὖν  ἀναγκαῖον   ἓν εἶναι καὶ τὸ αὐτὸ
[3]   ὅτι καὶ τὴν αἰσθητικὴν ἀρχὴν  ἀναγκαῖον·   μὲν γὰρ ζῷον͵ ταύτῃ
[1]   ἅμα δὲ καὶ περὶ ἀναπνοῆς  ἀναγκαῖον   ἴσως τὰς αἰτίας εἰπεῖν· ἐνίοις
[1]   ζῇ͵ ταύτῃ ζῷον ὑπάρχειν οὐκ  ἀναγκαῖον·   τὰ γὰρ φυτὰ ζῇ μέν͵
[3]   Ὥστε καὶ ἐν τοῖς ἀναίμοις  ἀναγκαῖον   τὸ ἀνάλογον τῇ καρδίᾳ γίνεσθαι
[2]   καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος.  Ἀνάγκη   δὲ καὶ τὴν θρεπτικὴν ψυχὴν
[3]   καὶ τὸ τέλος ἐπιτίθησιν. Ὥστ΄  ἀνάγκη   καὶ τῆς αἰσθητικῆς καὶ τῆς
[1]   ζῷον εἶναι καὶ τοῦ ζῆν)  ἀνάγκη   ταὐτὸν εἶναι καὶ ἓν μόριον
[4]   δὲ τῇ καρδίᾳ τῶν ἐναίμων.  Ἀνάγκη   τοίνυν ἅμα τό τε ζῆν
[5]   φθάνει καταναλίσκον πρὶν ἐπιστῆναι τὴν  ἀναθυμίασιν.   Διόπερ οὐ μόνον μαραίνεται τὸ
[3]   τεθεωρήκαμεν. Ὥστε καὶ ἐν τοῖς  ἀναίμοις   ἀναγκαῖον τὸ ἀνάλογον τῇ καρδίᾳ
[4]   τοῖς ἐναίμοις εἶναι͵ τοῖς δ΄  ἀναίμοις   ἐν τῷ ἀνάλογον· ἐργάζεται γὰρ
[4]   ἔχειν τὴν ἀρχήν͵ τοῖς δ΄  ἀναίμοις   ἐν τῷ ἀνάλογον μορίῳ. Πάντα
[4]   τοῖς μορίοις τούτοις͵ τῶν μὲν  ἀναίμων   ἐν τῷ ἀνάλογον͵ ἐν δὲ
[1]   κάτω τοῦτ΄ ἔχειν τὸ μόριον.  Ἀνάλογον   γάρ εἰσιν αἱ ῥίζαι τοῖς
[2]   ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις τὸ  ἀνάλογον͵   διήρθρωται δὲ μᾶλλον ἑτέροις ἑτέρων.
[4]   τῶν μὲν ἀναίμων ἐν τῷ  ἀνάλογον͵   ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ τῶν
[4]   τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ  ἀνάλογον·   ἐργάζεται γὰρ καὶ πέττει τῷ
[4]   τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ  ἀνάλογον   μορίῳ. Πάντα δὲ τὰ μόρια
[3]   ἐν τοῖς ἀναίμοις ἀναγκαῖον τὸ  ἀνάλογον   τῇ καρδίᾳ γίνεσθαι πρῶτον.
[5]   ἀθροιζομένου θερμοῦ διὰ τὸ μὴ  ἀναπνεῖν   μηδὲ καταψύχεσθαι· ταχὺ γὰρ καὶ
[1]   νῦν· ἅμα δὲ καὶ περὶ  ἀναπνοῆς   ἀναγκαῖον ἴσως τὰς αἰτίας εἰπεῖν·
[6]   ἔχει ψυχήν͵ αὕτη δ΄ οὐκ  ἄνευ   φυσικῆς ὑπάρχει θερμότητος͵ ὥσπερ εἴπομεν͵
[5]   τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν καταπνιγομένων  ἀνθράκων·   ἂν μὲν γὰρ ὦσι περιπεπωμασμένοι
[6]   κατάψυξιν εἰσιοῦσα͵ καθάπερ καὶ τοῖς  ἀνθρώποις   τὸ πρῶτον προσενεγκαμένοις͵ αἱ δὲ
[1]   τοῖς ζῴοις· τῷ μὲν γὰρ  ἀνθρώπῳ   διὰ τὴν ὀρθότητα μάλιστα ὑπάρχει
[1]   αἴσθησις͵ ὄπισθεν δὲ τὸ  ἀντικείμενον)   ἔτι δὲ διῃρημένου τοῦ σώματος
[5]   κωλύεται͵ διὰ μανότητα τῆς τέφρας͵  ἀντιφράττει   τε τῷ πέριξ ἀέρι πρὸς
[1]   τῶν ζώντων πάντων τῷ τ΄  ἄνω   καὶ κάτω (πάντα γὰρ ἔχει
[1]   κάτω (πάντα γὰρ ἔχει τὸ  ἄνω   καὶ τὸ κάτω͵ ὥστε καὶ
[1]   γὰρ εἰσέρχεται μόριον τροφή͵  ἄνω   καλοῦμεν͵ πρὸς αὐτὸ βλέποντες ἀλλ΄
[1]   τῶν ζῴων͵ τὸ ἔχειν τὸ  ἄνω   μόριον πρὸς τὸ τοῦ παντὸς
[1]   μόριον πρὸς τὸ τοῦ παντὸς  ἄνω͵   τοῖς δ΄ ἄλλοις μεταξύ· τοῖς
[3]   δ΄ οὐδὲν συντείνει πρὸς τὸν  ἄνω   τόπον. Χωρὶς δὲ τούτων͵ εἰ
[1]   τὰς κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεις ἀναγκαῖον  ἀπαντᾶν͵   τοῦτο δ΄ ἂν εἴη μέσον
[2]   ζῇ χωρίς͵ καὶ γίνεται πολλὰ  ἀπὸ   μιᾶς ἀρχῆς δένδρα. Δι΄ ἓν
[5]   σῴζει τὸ πῦρ· οὔτε γὰρ  ἀποπνεῖν   κωλύεται͵ διὰ μανότητα τῆς τέφρας͵
[5]   περιπεπωμασμένοι τῷ καλουμένῳ πνιγεῖ συνεχῶς͵  ἀποσβέννυνται   ταχέως· ἂν δὲ παρ΄ ἄλληλά
[4]   ἀρχῆς οὔσης ἑκατέρας μάλιστα ἂν  ἀποτελοῖ   τῶν μορίων ἑκάτερον τὸ αὑτοῦ
[3]   τε ταῖς ἐμφυτείαις καὶ ταῖς  ἀποφυτείαις   μάλιστα συμβαίνει τοῦτο περὶ τοὺς
[3]   τὰς ἐμφυτείας τε καὶ τὰς  ἀποφυτείας.   τε γὰρ ἐκ τῶν
[2]   δύναται διαιρούμενα ζῆν͵ τὰ δ΄  ἀποφυτεύεται   τῶν φυτῶν͵ ἕτερος (ἔσται λόγος.
[1]   πρὸς τὸ μὴ ζῷον διορίζομεν.  Ἀριθμῷ   μὲν οὖν ἀναγκαῖον ἓν εἶναι
[2]   πολλοῖς ζῴοις συμπεφυκόσιν (τὰ δ΄  ἄριστα   συνεστηκότα τοῦτ΄ οὐ πάσχει τῶν
[3]   τε τῆς αἰσθητικῆς ψυχῆς  ἀρχή   ἐστι καὶ τῆς αὐξητικῆς
[5]   τοῦ θερμοῦ τοῦ ἐν τῇ  ἀρχῇ   κατάψυξιν. Παράδειγμα δὲ τούτου λαβεῖν
[3]   περὶ τοὺς ὄζους· ἔστι γὰρ  ἀρχή   τις ὄζος τοῦ κλάδου͵
[3]   ῥίζα τῶν φυομένων͵ δ΄  ἀρχὴ   τὸ μέσον αὐτῶν ἐστιν) ἔν
[3]   δὲ καρδία ὅτι ἐστὶν  ἀρχή͵   τῶν φλεβῶν ἐν τοῖς περὶ
[2]   Ἀλλ΄ γε τῆς θρεπτικῆς  ἀρχὴ   ψυχῆς ἐν τῷ μέσῳ τῶν
[3]   δῆλον ὅτι καὶ τὴν αἰσθητικὴν  ἀρχὴν   ἀναγκαῖον· μὲν γὰρ ζῷον͵
[3]   ψυχῆς ἐν τῇ καρδίᾳ τὴν  ἀρχὴν   εἶναι τοῖς ἐναίμοις· τὰ γὰρ
[4]   φθείρεται πάμπαν͵ διὰ τὸ τὴν  ἀρχὴν   ἐντεῦθεν τῆς θερμότητος ἠρτῆσθαι πᾶσι͵
[1]   φυτά) δῆλον ὅτι τὴν (θρεπτικὴν  ἀρχὴν   ἔχοι ἂν ἐν μέσῳ τούτων·
[4]   τοὐναντίον. Ἀναγκαῖον δὴ ταύτης τὴν  ἀρχὴν   τῆς θερμότητος ἐν τῇ καρδίᾳ
[4]   τῇ καρδίᾳ ταύτην ἔχειν τὴν  ἀρχήν͵   τοῖς δ΄ ἀναίμοις ἐν τῷ
[2]   καὶ γίνεται πολλὰ ἀπὸ μιᾶς  ἀρχῆς   δένδρα. Δι΄ ἓν δ΄ αἰτίαν
[3]   τούτου γίνωνται͵ ὡς οὔσης τῆς  ἀρχῆς   ἐκ τοῦ μέσου κλάδου καὶ
[4]   μέσῳ δὲ τῆς οὐσίας τῆς  ἀρχῆς   οὔσης ἑκατέρας μάλιστα ἂν ἀποτελοῖ
[4]   τοῦ τοιούτου μέσου χώρα  ἄρχοντος   (χώρα. Ἔτι τὸ χρώμενον καὶ
[6]   θερμόν͵ καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ  ἀστρόβλητα   γίνεσθαι τὰ δένδρα περὶ τοὺς
[4]   τὸν τόπον) ὥσπερ οἵ τ΄  αὐλοὶ   καὶ τὸ κινοῦν τοὺς αὐλούς͵
[4]   αὐλοὶ καὶ τὸ κινοῦν τοὺς  αὐλούς͵   χείρ. Εἴπερ οὖν τὸ
[3]   ἀρχή ἐστι καὶ τῆς  αὐξητικῆς   καὶ θρεπτικῆς· ~κατὰ δὲ τὸν
[5]   τὸ πλεῖον πῦρ͵ ἀλλὰ καὶ  αὐτὴ   καθ΄ αὑτὴν τοῦ λύχνου
[6]   δὲ πᾶν ζῶν ἔχει ψυχήν͵  αὕτη   δ΄ οὐκ ἄνευ φυσικῆς ὑπάρχει
[2]   καὶ τὰ τούτοις ἔχοντα τὴν  αὐτὴν   δύναμιν. Ἀλλ΄ γε τῆς
[5]   πῦρ͵ ἀλλὰ καὶ αὐτὴ καθ΄  αὑτὴν   τοῦ λύχνου φλὸξ ἐντιθεμένη
[1]   τ΄ εἶναι σῶμα τὴν οὐσίαν  αὐτῆς͵   ἀλλ΄ ὅμως ὅτι γ΄ ἔν
[1]   τροφή͵ ἄνω καλοῦμεν͵ πρὸς  αὐτὸ   βλέποντες ἀλλ΄ οὐ πρὸς τὸ
[1]   ζῇ καὶ καθ΄ προσαγορεύομεν  αὐτὸ   ζῷον· τὸ μὲν γὰρ ζῷον
[1]   ἀναγκαῖον ἓν εἶναι καὶ τὸ  αὐτὸ   τοῦτο τὸ μόριον͵ τῷ δ΄
[2]   ἕν͵ δυνάμει δὲ πλείω· τὸν  αὐτὸν   γὰρ συνέστηκε τοῖς φυτοῖς τρόπον·
[4]   ἀποτελοῖ τῶν μορίων ἑκάτερον τὸ  αὑτοῦ   ἔργον͵ τό τε κατεργαζόμενον τὴν
[5]   Καλοῦμεν δὲ τὴν μὲν ὑφ΄  αὑτοῦ   μάρανσιν͵ τὴν δ΄ ὑπὸ τῶν
[5]   σβεννύναι͵ τῷ πλήθει τῆς ἐνυπαρχούσης  αὐτῷ   θερμότητος. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς
[2]   γὰρ ἔχοντα αἴσθησιν τὰ διαιρούμενα  αὐτῶν.   Ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν
[2]   μᾶλλον ἑτέροις ἑτέρων. Ὅσα δ΄  αὐτῶν   ἐστι πορευτικά͵ πρόσκειται καὶ μόρια
[3]   δ΄ ἀρχὴ τὸ μέσον  αὐτῶν   ἐστιν) ἔν τε ταῖς ἐμφυτείαις
[4]   τὸ δεκτικόν· πρὸς ἑκατέρῳ γὰρ  αὐτῶν   οὕτως ἔσται͵ καὶ ἔστιν
[2]   διὰ τὸ εἶναι τὴν φύσιν  αὐτῶν   ὡς ἐνδέχεται μάλιστα μίαν) Διὸ
[1]   γῆς λαμβάνει͵ τὰ δὲ δι΄  αὑτῶν.   ~Τριῶν δὲ μερῶν ὄντων εἰς
[5]   ἄλληλά τις ποιῇ πυκνὰ τὴν  ἀφαίρεσιν   καὶ τὴν ἐπίθεσιν͵ μένουσι πεπυρωμένοι
[2]   λόγον· πολλὰ γὰρ τῶν ζῴων  ἀφαιρουμένου   ἑκατέρου τῶν μορίων͵ τῆς τε
[3]   καὶ μέσον͵ ὥστε τοῦτο  ἀφαιροῦσιν   εἰς τοῦτο ἐμβάλλουσιν͵ ἵνα
[1]   δυνάμεις͵ ὁποτέρως ποτὲ δεῖ καλεῖν͵  ἀφείσθω   τὰ νῦν· ὅσα δὲ ζῷα
[3]   τήν τε γεῦσιν καὶ τὴν  ἁφήν͵   ὥστε καὶ τὰς ἄλλας ἀναγκαῖον·
[2]   καὶ αἱ χελῶναι τῆς καρδίας  ἀφῃρημένης.   ~Ἔτι δὲ ἐπί τε τῶν
[1]   δὲ καθ΄ τὸ περίττωμα  ἀφίησι   τὸ πρῶτον. Ἔχει δ΄ ἐναντίως




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 13/11/2009