Livre, chapitre
[4, 10]	ἑαυτούς, οἱ δὲ πλατεῖς ἐν	τῇ	ἄμμῳ· γινώσκονται δὲ τῇ σχηματίσει
[4, 8]	πρὸς τὰ ὀξέα. Τὸ δὲ	τῇ	ἁφῇ αἰσθάνεσθαι, (ὥσπερ καὶ πρότερον
[4, 11]	καὶ προσπεφυκότα, ἀλλ´ οὐκ ἐν	τῇ	γαστρί· ἐπέττετο γὰρ ἂν ὥσπερ
[4, 8]	τοῦ δέρματος πάχος, ὡς ἐν	τῇ	γενέσει πηρουμένης τῆς φύσεως· εἰσὶ
[4, 8]	πιόνων ἰχθύων, ὡς χαίροντες ἐν	τῇ	γεύσει καὶ ἐδωδῇ τοῖς τοιούτοις
[4, 1]	τοῦ ὀστρέου ἁλίσσκεται (καὶ ἐν	τῇ	γῇ ἀποθνήσκει. Εἰσὶ δ´ οὗτοι
[4, 9]	δ´ ἡ τῆς φωνῆς ἐστι	τῇ	γλώττῃ διάρθρωσις. Τὰ μὲν οὖν
[4, 4]	τοιαύτη ἡ ἔξοδος (τῆς περιττώσεως,	τῇ	δ´ ἀγρίᾳ λεπάδι, ἥν τινες
[4, 2]	ἐρυθρὰν καὶ αἱματώδη τὴν χρόαν,	τῇ	δ´ ἁφῇ γλίσχραν καὶ οὐχ
[4, 1]	δυσὶ ταῖς ὑπὲρ τοῦ στόματος·	(τῇ	δ´ ἐσχάτῃ τῶν πλεκτανῶν, ἥ
[4, 4]	τῇ μὲν ὁμοίως ἔχει τούτοις	τῇ	δ´ ἑτέρως. Κεφαλὴν μὲν γὰρ
[4, 4]	τὰ τοιαῦτα τῇ μὲν συμπέφυκε	τῇ	δὲ διαλέλυται, ὥστε συγκλείεσθαι καὶ
[4, 1]	περὶ ἅπαν ἐστὶ τὸ κύτος·	τῇ	δὲ τευθίδι ἐλλείπει. Ἔστι δὲ
[4, 7]	συμφυὲς καὶ ἀδιάσχιστον, δι´ οὗ	τῇ	δρόσῳ τρέφεται μόνον· ἐν δὲ
[4, 4]	καὶ τῶν κηρύκων ἐστὶν ἐν	τῇ	ἑλίκῃ τοῦ ὀστράκου. Τοῦ δὲ
[4, 1]	ἤνυστρον· τὸ δὲ σχῆμα ὅμοιον	τῇ	ἐν τοῖς κήρυξιν ἑλίκῃ. Ἀπὸ
[4, 7]	ἔνια ζῷα περιττὰ καὶ ἐν	τῇ	θαλάττῃ, ἃ διὰ τὸ σπάνια
[4, 8]	μονοξύλοις, ψοφοῦντες ἐξ αὐτῶν ἐν	τῇ	θαλάττῃ ἀθρόους ποιοῦσιν ἐξοκέλλειν φεύγοντας
[4, 4]	τινων κοκάλια καὶ τῶν ἐν	τῇ	(θαλάττῃ αἵ τε πορφύραι καὶ
[4, 7]	ἁλιέων (οἱ μὲν) ἑωρακέναι ἐν	τῇ	θαλάττῃ ὅμοια δοκίοις, μέλανα, στρογγύλα
[4, 4]	Πάντα δὲ ταῦτα τίνα τρόπον	τῇ	θέσει ἔχει, ἐκ τῶν ἀνατομῶν
[4, 2]	τὸ κάτω· βλαισοὶ δ´ ἀμφόεροι	τῇ	θέσει, καθάπερ πρὸς τὸ λαβεῖν
[4, 2]	ἑκάτερα ἔχουσιν, ὀξεῖς τοὺς πρὸς	τῇ	κεφαλῇ, ἄλλους δὲ πέντε ἐφ´
[4, 2]	ὧν ἡ πρόσφυσίς ἐστι πρὸς	τῇ	κοιλίᾳ καὶ τοῦ ἐντέρου ἑκατέρωθι
[4, 7]	δρόσῳ τρέφεται μόνον· ἐν δὲ	τῇ	κοιλίᾳ οὐκ ἴσχει περίττωμα. Ἔστι
[4, 8]	τοῖς δυσώδεσιν, ὥσπερ ἡ σάλπη	τῇ	κόπρῳ. Ἔτι δὲ πολλοὶ τῶν
[4, 2]	τοῦ περιττώματος· οὗτος δ´ ἐστὶ	τῇ	μὲν θηλείᾳ ὑστερικός, τῷ δ´
[4, 4]	Τὰ δὲ μονόθυρα καὶ δίθυρα	τῇ	μὲν ὁμοίως ἔχει τούτοις τῇ
[4, 4]	μύες· ἅπαντα γὰρ τὰ τοιαῦτα	τῇ	μὲν συμπέφυκε τῇ δὲ διαλέλυται,
[4, 2]	ἐν οἷς ἔνεστι χυμὸς ὅμοιος	τῇ	μύτιδι, μεταξὺ δὲ τῶν ὀδόντων
[4, 5]	ὥστε τὸ μὲν στόμα πρὸς	τῇ	νομῇ, τὸ δὲ περίττωμα ἄνω
[4, 8]	(ἐκ πολλοῦ γὰρ αἰσθάνονται ὡς	τῇ	ὀσμῇ γινώσκοντα. Καὶ ὑπὸ τῆς
[4, 2]	κραγγὼν πτερύγια ἐφ´ ἑκάτερα ἐν	τῇ	οὐρᾷ· τὸ δὲ μέσον αὐτῶν
[4, 6]	μὲν στόμα εἴη, τὸ δὲ	τῇ	περιττώσει ἔξοδος· καὶ ἔστιν αὐτῶν
[4, 1]	αἱ κοτυληδόνες εἰσίν) ταύτῃ δὴ	τῇ	πλεκτάνῃ χρῆται ἐν ταῖς ὀχείαις.
[4, 9]	αἱ (μέλιτται καὶ τἆλλα πάντα,	τῇ	πτήσει αἴροντα καὶ συστέλλοντα· ὁ
[4, 1]	δικρόα (ἔστι δ´ αὕτη ἐπὶ	τῇ	ῥάχει· καλεῖται δὲ ῥάχις τὸ
[4, 2]	ἁφῇ γλίσχραν καὶ οὐχ ὁμοίαν	τῇ	σαρκί. Ἀπὸ δὲ τοῦ περὶ
[4, 2]	ἄρρην πρὸς τὴν θήλειαν ἐν	τῇ	σαρκὶ κατὰ τὸ στῆθος δύο
[4, 10]	ἐν τῇ ἄμμῳ· γινώσκονται δὲ	τῇ	σχηματίσει τῆς ἄμμου, καὶ λαμβάνονται
[4, 1]	Τῇ μὲν οὖν σηπίᾳ καὶ	τῇ	τευθίδι καὶ τῷ τεύθῳ ἐντός
[4, 2]	ἐκτὸς ἔχει ἐν τῇ χώρᾳ	τῇ	τοῦ δέρματος, τὸ δὲ σαρκῶδες
[4, 9]	οἷον τῶν τεττίγων τι γένος	τῇ	τρίψει τοῦ πνεύματος. Καὶ αἱ
[4, 9]	δοκοῦσαν φωνὴν ἀφιᾶσι, τὰ μὲν	τῇ	τρίψει τῶν βραγχίων (ἀκανθώδεις γὰρ
[4, 8]	ἔχει στόμα, χαίρει καὶ λυπεῖται	τῇ	τῶν χυμῶν ἅψει. Περὶ δ´
[4, 11]	ἔχουσα· ὅσα τε ζῳοτοκεῖ, ἐν	τῇ	ὑστέρᾳ ἔχει καὶ προσπεφυκότα, ἀλλ´
[4, 11]	(Τὰ δὲ πρὸς ἀλκὴν ἐν	τῇ	φύσει ὑπάρχοντα μόρια, οἷον ὀδόντες
[4, 10]	καθεύδει ἐνίοτε ὥστε καὶ λαμβάνεσθαι	τῇ	χειρί. Δελφὶς δὲ καὶ φάλαινα,
[4, 10]	ἰχθύσι λαθεῖν οὕτως ὥστε καὶ	τῇ	χειρὶ λαβεῖν ἢ πατάξαντα λαθεῖν·
[4, 10]	τοὺς καλουμένους ψύλλους, κἂν ὥστε	τῇ	χειρὶ λαμβάνειν ῥᾳδίως· νῦν δ´,
[4, 2]	καὶ ὀστρακῶδες ἐκτὸς ἔχει ἐν	τῇ	χώρᾳ τῇ τοῦ δέρματος, τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009