HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Histoire des animaux, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


υ  =  45 formes différentes pour 98 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[4, 1]   μέγα ἴσχει· ἔσω δὲ τὸ  ὑγρόν,   ὁμόχρουν ἅπαν καὶ λεῖον, χρῶμα
[4, 6]   ἀφίησι καὶ δέχεται τὸ  ὑγρόν·   περίττωμα γὰρ οὐδὲν ἔχει φανερόν,
[4, 6]   δέχεται τὴν τροφὴν καὶ τὸ  ὑγρόν,   ὡς ἂν εἰ τὸ μὲν
[4, 11]   ἔχοντα κατὰ τὸ ἀνάλογον. Καὶ  ὑγροσαρκότερα   (δὲ τὰ θήλεα τῶν ἀρρένων
[4, 6]   θατέρῳ δὲ τῶν κοίλων  ὑγρότης   ἐγγίνεται. Ἄλλο δ´ οὐδὲν ἔχει
[4, 2]   εἰσι λεπτοὶ καὶ λευκοὶ καὶ  ὑγρότητα   ἔχοντες ἐν αὑτοῖς ὠχράν, ἔτι
[4, 9]   κτένες ὅταν φέρωνται ἀπερειδόμενοι τῷ  ὑγρῷ,   καλοῦσι πέτεσθαι, ῥοιζοῦσι, καὶ
[4, 8]   ψόφος, ὅμως τοῖς ἐν τῷ  ὑγρῷ   τὴν ἀκοὴν ἔχουσι χαλεπὸς καὶ
[4, 9]   δὲ τὴν γινομένην ἐν τῷ  ὕδατι   οἱ βάτραχοι οἱ ἄρρενες ποιοῦσιν,
[4, 9]   κάτω σιαγόνα ποιήσας ἐπὶ τῷ  ὕδατι   περιτείνῃ τὴν ἄνω. Δοκεῖ δὲ
[4, 3]   ὀφθαλμούς· καὶ ὅταν δέξηται τὸ  ὕδωρ,   ἐπιλαμβάνει τὸ στόμα τοῖς ἐπικαλύμμασιν
[4, 3]   ὀδοῦσιν. Δέχεται μὲν οὖν τὸ  ὕδωρ   παρὰ τὸ στόμα, ἀπωθῶν τοῖς
[4, 10]   (δηλοῦσι δ´ οἱ κύνες τῷ  ὑλαγμῷ.   Περὶ δὲ τῶν ᾠοτοκούντων τοῦτο
[4, 6]   Ἀνοιχθέντα δ´ ἔσωθεν πρῶτον μὲν  ὑμένα   ἔχει νευρώδη περὶ τὸ ὀστρακῶδες·
[4, 7]   τὸ διάζωμα διῃρῆσθαι καὶ ἔχειν  ὑμένα   φανερόν, τὰ δὲ τεττιγόνια μὴ
[4, 4]   τοῦτο οὐδὲ πόρον, ἀλλ´ ἐν  ὑμένι   ἐστὶ λεπτῷ, κοιλότητα ἔχον ἐν
[4, 6]   τοῦτο κατὰ δύο τόπους τῷ  ὑμένι   καὶ τῷ δέρματι ἐκ τοῦ
[4, 2]   ἑκατέρωθι μέχρι εἰς τὸ σαρκῶδες,  ὑμένι   λεπτῷ περιεχόμενα. Τὰ μὲν οὖν
[4, 1]   θολός, καὶ τῷ αὐτῷ  ὑμένι   περιεχόμενον (ἔχει τὸν πόρον τῷ
[4, 5]   δὲ τὴν κοιλίαν ἐν ἄλλῳ  ὑμένι   τὰ καλούμενα (ᾠά ἐστιν, ἴσα
[4, 4]   εἴρηται, περίττωμά ἐστι πᾶσιν ἐν  ὑμένι.   Τὸ δὲ καλούμενον ᾠὸν οὐκ
[4, 9]   Πάντα δὲ ταῦτα ψοφεῖ τῷ  ὑμένι   τῷ ὑπὸ τὸ ὑπόζωμα, ὅσων
[4, 4]   ἐν τοῖς μεγάλοις κόχλοις συνεχόμενος  ὑμενίῳ   μακρὸς πόρος καὶ λευκός, ὅμοιος
[4, 2]   βραχὺν καὶ κοιλίαν τούτου (ἐχομένην  ὑμενώδη,   ἧς πρὸς τῷ στόματι ὀδόντες
[4, 1]   καὶ μεταξὺ τῶν ποδῶν  ὑμὴν   διατέταται πᾶς· ἐὰν δ´ εἰς
[4, 1]   ὑπό τινων ναυτίλος καὶ ποντίλος,  ὑπ´   ἐνίων δ´ ᾠὸν πολύποδος· τὸ
[4, 8]   ἀπόλλυται. Ἔτι δ´ οἱ μύρμηκες  ὑπ´   ὀριγάνου καὶ θείου περιπαττομένων λείων
[4, 11]   τῶν ζῴων, τοῖς δ´ οὐχ  ὑπάρχει,   ἀλλὰ καθ´ ὁμοιότητά τινα καὶ
[4, 4]   καὶ γὰρ ἐκείνοις τοῦτο ὅμοιον  ὑπάρχει.   Ἀλλὰ πάντα τὰ τοιαῦτα (μόρια,
[4, 9]   καὶ μάλιστα ἔχει διάλεκτον ὅσοις  ὑπάρχει   γλῶττα πλατεῖα, καὶ ὅσα
[4, 4]   γιγγλυμώδει. Καὶ τὰ τριχώδη πᾶσιν  ὑπάρχει   κύκλῳ τούτοις, οἷον καὶ τοῖς
[4, 11]   τῶν ὑῶν. Ἐν ἐνίοις δ´  ὑπάρχει   μὲν ἀμφοῖν, ἀλλὰ κρείττω καὶ
[4, 4]   δὲ τούτοις κατὰ τὸ ὄστρακον  ὑπάρχει   πᾶσι τὸ ἑλίκην ἔχειν τὸ
[4, 8]   (ὥσπερ καὶ πρότερον εἴρηται, πᾶσιν  ὑπάρχει   τοῖς ζῴοις. Τὰ δ´ ὀστρακόδερμα
[4, 11]   ἄρρεν καὶ θῆλυ τοῖς μὲν  ὑπάρχει   τῶν ζῴων, τοῖς δ´ οὐχ
[4, 11]   πρὸς ἀλκὴν ἐν τῇ φύσει  ὑπάρχοντα   μόρια, οἷον ὀδόντες καὶ χαυλιόδοντες
[4, 8]   λεκτέον· οὐ γὰρ ὁμοίως (ἁπᾶσιν  ὑπάρχουσιν,   ἀλλὰ τοῖς μὲν πᾶσαι τοῖς
[4, 1]   ἐν ἔνεισι δύο ὀδόντες·  ὑπὲρ   δὲ τούτων ὀφθαλμοὶ μεγάλοι δύο,
[4, 1]   Προσάγεται δὲ ταῖς δυσὶ ταῖς  ὑπὲρ   τοῦ στόματος· (τῇ δ´ ἐσχάτῃ
[4, 1]   ὀχείαις. Πρὸ τοῦ κύτους δ´  ὑπὲρ   τῶν πλεκτανῶν ἔχουσι κοῖλον (αὐλόν,
[4, 8]   (ὅταν αἴσθωνται τὸ σιδήριον προσιόν  (ὑπερέχει   γὰρ αὐτῶν μικρόν, τὸ δ´
[4, 10]   φάλαινα, (καὶ ὅσα αὐλὸν ἔχει,  ὑπερέχοντα   τὸν αὐλὸν καθεύδει τῆς θαλάττης,
[4, 4]   ἀλλήλων διαφέρει καὶ τοῖς καθ´  ὑπεροχὴν   πάθεσιν) οὐ πολὺ δὲ διαφέρει
[4, 4]   διαφέρει δ´ ὥσπερ εἴρηται, καθ´  ὑπεροχήν   (τὰ μὲν γὰρ μείζω μόρια
[4, 10]   ἔχει βλεφαρίδας, μύοντα ποιεῖται τὸν  ὕπνον.   Ἔτι δ´ ἐνυπνιάζειν φαίνονται οὐ
[4, 10]   δὲ τῶν ζῴων ὅτι τυγχάνει  ὕπνου,   διὰ τοιούτων σημείων ἐστὶ φανερόν·
[4, 10]   Περὶ μὲν οὖν αἰσθήσεως καὶ  ὕπνου   καὶ ἐγρηγόρσεως τοῦτον ἔχει τὸν
[4, 10]   τετραχυσμένῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δ´  ὕπνου   καὶ ἐγρηγόρσεως τῶν ζῴων, ὅτι
[4, 10]   αὐτῶν· φέρεται γὰρ ὥσπερ ἐξ  ὕπνου   ὄντα. Ἔτι δ´ ἐν ταῖς
[4, 5]   περιττώσεως, τετρύπηται τὸ ὄστρακον.  Ὑπὸ   δὲ τὴν κοιλίαν ἐν ἄλλῳ
[4, 10]   χειρὶ λαβεῖν πατάξαντα λαθεῖν·  (ὑπὸ   δὲ τὸν καιρὸν τοῦτον ἠρεμοῦσι
[4, 10]   ἐν τῷ βυθῷ, ἀποκρύψαντες  ὑπὸ   πέτραν (ἢ θῖνα ἑαυτούς, οἱ
[4, 8]   ταῦτα θηρεύουσί τινες διὰ τὸ  ὑπὸ   ταῖς πέτραις ὑποδεδυκέναι κόπτοντες τὰς
[4, 1]   ἐστὶ καὶ ἄνω. (Ἀμφοτέροις δ´  ὑπὸ   ταῦτα ἐρυθρὰ ἄττα σωμάτια πρόσεστιν.
[4, 8]   ὡς τῇ ὀσμῇ γινώσκοντα. Καὶ  ὑπὸ   τῆς τοῦ θείου ὀσμῆς πολλὰ
[4, 4]   καὶ κόγχαι ἔνιαι αἱ καλούμεναι  ὑπό   τινων γάλακες, τὰ δὲ τραχυόστρακα,
[4, 4]   χερσαῖοι κοχλίαι καὶ τὰ καλούμενα  ὑπό   τινων κοκάλια καὶ τῶν ἐν
[4, 1]   ἐν ὀστρείοις, τε καλούμενος  ὑπό   τινων ναυτίλος καὶ ποντίλος, ὑπ´
[4, 7]   τῷ τοὺς μὲν καλουμένους ἀχέτας  ὑπὸ   τὸ διάζωμα διῃρῆσθαι καὶ ἔχειν
[4, 3]   λεπτόν· τελευτᾷ δὲ τὸ ἔντερον  ὑπὸ   τὸ ἐπικάλυμμα τὸ ἔξω, ὥσπερ
[4, 3]   μὲν ἐκ τοῦ πλαγίου ἄνω  ὑπὸ   τὸ πρανὲς εὐθὺς πολὺ διεστῶτας,
[4, 1]   μὲν οὖν μύτις κεῖται  ὑπὸ   τὸ στόμα, καὶ διὰ ταύτης
[4, 9]   ταῦτα ψοφεῖ τῷ ὑμένι τῷ  ὑπὸ   τὸ ὑπόζωμα, ὅσων διῄρηται, οἷον
[4, 1]   μὲν γὰρ ἄρρενες ἔχουσι πόρον  ὑπὸ   τὸν στόμαχον, ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου
[4, 8]   ἁλίσκονται δὲ διὰ τὸ καρηβαρεῖν  ὑπὸ   τοῦ ψόφου, καθάπερ εἴρηται πρότερον.
[4, 8]   εἰς τὴν γῆν, καὶ λαμβάνουσιν  ὑπὸ   τοῦ ψόφου καρηβαροῦντας. Καίτοι οὐδ´
[4, 8]   παραφερόμενα ὡς ἀκούοντα καὶ καρηβαροῦντα  ὑπὸ   τοῦ ψόφου. Ὅτι μὲν οὖν
[4, 3]   εἰσῆλθεν· οὗτοι δ´ εἰσὶν (εὐθὺς  ὑπὸ   τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ ὅταν δέξηται
[4, 1]   πολλάκις παρὰ τὴν γῆν, εἶθ´  ὑπὸ   τῶν κυμάτων ἐκκλύζεται εἰς τὸ
[4, 8]   διὰ τὸ ὑπὸ ταῖς πέτραις  ὑποδεδυκέναι   κόπτοντες τὰς πέτρας λίθοις· τὰ
[4, 9]   τῷ ὑμένι τῷ ὑπὸ τὸ  ὑπόζωμα,   ὅσων διῄρηται, οἷον τῶν τεττίγων
[4, 3]   οἱ Ἡρακλεωτικοὶ καὶ αἱ μαῖαι.  Ὑποκάτω   δὲ τὸ στόμα τῶν ὀφθαλμῶν,
[4, 4]   οἱ τῶν καρκίνων ἀλλ´ ὀρθούς,  ὑποκάτω   δὲ τούτων (τὸ στόμα καὶ
[4, 2]   ὥσπερ ἁρπεδόνη τὸ πάχος· ὧν  ὑποκάτω   δύο (ἄττα ψαθυρά ἐστι προσηρτημένα
[4, 2]   τραχείας, καὶ ἄλλα κεράτια μικρὰ  ὑποκάτω   λεῖα. Τὰ δ´ ὄμματα πάντων
[4, 2]   διαπεπασμένον. Ἔχει δὲ τοὺς μὲν  ὑποκάτω   πόδας τοὺς ἄχρι τῶν μεγάλων
[4, 2]   κατ´ ἀλλήλους, δ´ εἷς  ὑποκάτω.   Τῆς δὲ κοιλίας ἐκ τοῦ
[4, 4]   ἥν τινες καλοῦσι θαλάττιον οὖς,  ὑποκάτω   τοῦ ὀστράκου περίττωσις ἐξέρχεται·
[4, 2]   μεγάλων ἄλλοι δύο δασεῖς, μικρὸν  ὑποκάτω   τοῦ στόματος, καὶ ὑποκάτω τούτων
[4, 4]   δύο λεπτὰ πυρρά, καὶ ὀφθαλμοὺς  ὑποκάτω   τούτων δύο μακρούς, οὐκ εἰσδυομένους
[4, 2]   μικρὸν ὑποκάτω τοῦ στόματος, καὶ  ὑποκάτω   τούτων τὰ βραγχιώδη τὰ περὶ
[4, 2]   ἀπὸ τῶν κοτυληδόνων, αἵ εἰσιν  ὑποκάτω   τῶν ἐσχάτων ποδῶν. Ἔχει δὲ
[4, 2]   δ´ ἀστακὸς τὸ μὲν ὅλον  ὑπόλευκον   ἔχει τὸ χρῶμα, μέλανι δὲ
[4, 8]   προσέχονται ὥστε μὴ ἀποσπᾶσθαι ἀλλ´  ὑπομένειν   τεμνόμενοι· ἐὰν δέ τις κόνυζαν
[4, 10]   τοῦ ἡσυχάζοντας καὶ τὰ λευκὰ  ὑποφαίνοντας   ἁλίσκεσθαι. Καθεύδουσι δὲ τῆς νυκτὸς
[4, 8]   ἀκουόντων· ἐὰν δὲ φθέγγωνται, φασὶν  ὑποφεύγειν   αὐτούς. Ἥκιστα δὲ τὴν ὄσφρησιν
[4, 7]   ἔχει τὰ πρανῆ πρὸς τὰ  ὕπτια   διάφορα, ὥσπερ καὶ τἆλλα ζῷα.
[4, 1]   δὲ καὶ κατέχει ταῖς πλεκτάναις  ὑπτίαις,   καὶ μεταξὺ τῶν ποδῶν
[4, 1]   ἐντομὰς ἔχοντα ἐν τοῖς  ὑπτίοις   ἐν τοῖς πρανέσιν (ἢ
[4, 2]   (ἔχοντας πλατέα· πλάκας δ´ ἐν  ὑπτίοις   οὐκ ἔχουσι, τὰ δ´ ἐν
[4, 2]   ἐντός, τὰ δ´ ἐν τοῖς  ὑπτίοις   πλακωδέστερα, εἰς καὶ ἐκτίκτουσιν
[4, 2]   τὰ πτερύγια τὰ ἐν τῷ  ὑπτίῳ   μὲν θήλεια μεγάλα ἔχει
[4, 1]   τοῦ κύτους, ὄντα μελάντερα τῶν  ὑπτίων,   τραχύτερά τ´ ἔχει ἄρρην
[4, 9]   πλησιασμόν, οἷον καὶ τράγοις καὶ  ὑσὶ   καὶ προβάτοις. Ποιεῖ δὲ τὴν
[4, 11]   ὅσα τε ζῳοτοκεῖ, ἐν τῇ  ὑστέρᾳ   ἔχει καὶ προσπεφυκότα, ἀλλ´ οὐκ
[4, 2]   δ´ ἐστὶ τῇ μὲν θηλείᾳ  ὑστερικός,   τῷ δ´ ἄρρενι θορικός. Ἔστι
[4, 4]   δ´ ἔσται φανερὸν ἐκ τῶν  ὕστερον   μᾶλλον. δὲ φύσις τῶν
[4, 11]   αἱ θήλειαι οὐκ ἔχουσι τῶν  ὑῶν.   Ἐν ἐνίοις δ´ ὑπάρχει μὲν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/11/2009