Livre, chapitre
[3, 3]	οὕτως ὥστε μηδὲν εἶναι μόριον	λαβεῖν	ἐν ᾧ οὐ τρῆμά τ´
[3, 13]	πρόβατα τῆς ἡμέρας, ὅπως ἐλάττω	λάβωσι	τὴν τροφήν. Πάντων δὲ τῶν
[3, 10]	ἧττον φαλακροῦνται, κἂν ὄντες φαλακροὶ	λάβωσιν,	ἔνιοι δασύνονται. Οὐκ αὐξάνεται δὲ
[3, 10]	ὀρνίθων μεταβάλλουσι τὰς χρόας, ὥστε	λαθεῖν	ἂν τὸν μὴ συνήθη. Μεταβάλλουσι
[3, 5]	διακοπῇ, οὐ συμφύεται πάλιν. Οὐ	λαμβάνει	δ´ οὐδὲ νάρκη, ὅπου μὴ
[3, 16]	ὑπομένωσι τὴν ὀχείαν τῶν αἰγῶν,	λαμβάνοντες	κνίδην τρίβουσι τὰ οὔθατα βίᾳ
[3, 3]	Οὕτω δὲ τείνουσαι, καὶ μεταξὺ	λαμβάνουσαι	τὴν ἀρτηρίαν, φέρουσι μέχρι τῶν
[3, 4]	καὶ σχίζονται εἰς δύο ὡσπερεὶ	λάμβδα	ἑκάτερα, καὶ γίνεται εἰς τοὔπισθεν
[3, 2]	Κύπριος ἰατρὸς τόνδε τὸν τρόπον	λέγει.	Αἱ φλέβες αἱ παχεῖαι ὧδε
[3, 2]	Διογένης δ´ ὁ Ἀπολλωνιάτης τάδε	λέγει.	Αἱ φλέβες ἐν τῷ ἀνθρώπῳ
[3, 1]	ᾠὰ τῶν ἰχθύων τούτων, ὅσων	λέγεται	τὸ ᾠὸν εἶναι ψαθυρόν· ἔστι
[3, 1]	περιττώματος ἐξόδου· τὸ δ´ ἄνωθεν	λέγομεν	τὸ πρὸς τὴν ἄκανθαν. Οὗτοι
[3, 3]	κεφαλῆς καὶ τοῦ ἐγκεφάλου ποιοῦσι,	λέγοντες	οὐ καλῶς. Χαλεπῆς δ´ οὔσης,
[3, 2]	πρότερον εἰρηκότων τινὲς οὐ καλῶς	λέγουσιν.	Αἴτιον δὲ τῆς ἀγνοίας τὸ
[3, 10]	ἔχειν, τοῖς δὲ ταῦτα μὲν	λεῖα	τὰς σιαγόνας δὲ δασείας· ἧττον
[3, 1]	καὶ ζῳοτόκα καὶ ὑπόποδα πάντα	λείαν	ἔχει τὴν ὑστέραν, καὶ ἡ
[3, 10]	Ἡ μὲν οὖν κατὰ κορυφὴν	λειότης	φαλακρότης καλεῖται, ἡ δὲ κατὰ
[3, 4]	τῆς μεγάλης φλεβός, πλὴν πολλῷ	λειπόμεναι	τῷ μεγέθει· στεναὶ γάρ εἰσι
[3, 10]	τε συγγενεῖς καὶ αἱ ὑστερογενεῖς.	Λείπουσι	δὲ καὶ ῥέουσι κατὰ τὴν
[3, 2]	τῶν φλεβῶν, πρῶτον περὶ τούτων	λεκτέον,	ἄλλως τ´ ἐπειδὴ καὶ τῶν
[3, 5]	ἡ φύσις αὐτῶν, ἐν τοῖς	λελεπτυσμένοις	ἂν καταφανὴς ἐγίνετο ἡ συνέχεια
[3, 5]	(οὕτως ὥστ´ ἐν τοῖς σφόδρα	λελεπτυσμένοις	πάντα τὸν ὄγκον φαίνεσθαι πλήρη
[3, 2]	ἐθεώρουν, οἱ δ´ ἐν τοῖς	λελεπτυσμένοις	σφόδρα ἀνθρώποις ἐκ τῶν τότε
[3, 15]	φασιν ὅλως ἔχειν μυελὸν τοὺς	λέοντας,	ὥσπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Καὶ
[3, 13]	εὐβοσίαν, (οἷον τῆς Σικελίας περὶ	Λεοντίνους·	διὸ καὶ ἐξελαύνουσιν ὀψὲ τὰ
[3, 15]	οὐκ ἔνεστιν· τὰ γὰρ τοῦ	λέοντος	ὀστᾶ τὰ μὲν οὐκ ἔχει
[3, 10]	δ´ ὅσα πεζὰ καὶ ᾠοτόκα,	λεπίδας	δ´ ἰχθύες μόνοι, ὅσοι ᾠοτοκοῦσι
[3, 10]	ἀναφυομένη γίνεται μείζων. Καὶ αἱ	λεπίδες	δὲ τοῖς ἰχθύσι σκληρότεραι γίνονται
[3, 10]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν	λεπιδωτῶν	ἔχει καὶ τῶν φολιδωτῶν. Ὅσα
[3, 5]	ἀλλ´ ἄποδα καὶ ἄχειρά ἐστι,	λεπτὰ	καὶ ἄδηλα· διὸ τῶν ἰχθύων
[3, 7]	κατὰ τὴν σάρκα κεχωρισμένα ἀκάνθια	λεπτά.	Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ὄφις
[3, 1]	πρὸς τῷ ὑποζώματι ὑμενώδη καὶ	λεπτὰ	πάμπαν, ὥστε δόξαι ἂν ἔξω
[3, 3]	καὶ σχίζεται εἰς πολλὰ καὶ	λεπτὰ	φλέβια εἰς τὴν καλουμένην μήνιγγα
[3, 4]	δέ, ἀφ´ ἧς πολλαὶ καὶ	λεπταὶ	εἰς τὸ ἧπαρ ἀποτείνουσαι ἀφανίζονται.
[3, 2]	νωτιαίου μυελοῦ εἰς τοὺς ὄρχεις,	λεπταί.	Ἕτεραι δ´ ὑπὸ τὸ δέρμα
[3, 2]	τὸν ταρσόν· ἀπὸ δὲ τούτων	λεπταὶ	καὶ πολύοζοι ἐπὶ τὴν ἄλλην
[3, 1]	ζῳοτοκούντων διπόδων καὶ τετραπόδων, πλὴν	λεπταὶ	καὶ ὑμενώδεις καὶ μακραί, ὥστ´
[3, 2]	πλευρὸν πολλαὶ ἀπ´ αὐτῶν καὶ	λεπταὶ	φλέβες. Αἱ δ´ εἰς τὴν
[3, 11]	ἐλάττοσι διὰ τὸ πάμπαν εἶναι	λεπτοὶ	καὶ μικροί. Μέγιστοι δὲ τῶν
[3, 4]	στεναὶ γάρ εἰσι καὶ ἰνώδεις·	λεπτοῖς	γὰρ καὶ ποικίλοις καὶ ἰνώδεσι
[3, 1]	μὲν λευκοτέρους τὰ δ´ ὠχροτέρους,	λεπτοῖς	πάμπαν φλεβίοις περιεχομένους. Καὶ ἀφ´
[3, 3]	αἰσθητήρια ἀποτελευτῶσι καὶ τοὺς ὀδόντας	λεπτοῖς	πάμπαν φλεβίοις. Τὸν δ´ αὐτὸν
[3, 17]	ᾖ ὑγιαῖνον, θύραζε δ´ ἐλθὸν	λεπτὸν	γίνεται καὶ μέλαν. Ἐν δὲ
[3, 10]	οὐ συμφύεται, οἷον γνάθου τὸ	λεπτὸν	καὶ ἀκροποσθία καὶ βλεφαρίς. Τῶν
[3, 16]	οὐδ´ ἡ πιμελή, καὶ ἔστι	λεπτὸν	καὶ γλυκύ. Ἔστι δὲ λεπτότατον
[3, 7]	τὸ πάμπαν ἔχειν μικρὸν καὶ	λεπτὸν	καὶ ἐν ὀλίγοις· ἔχει δὲ
[3, 2]	δ´ εἰς τοὺς τόπους τούτους	λεπτὸν	καὶ θερμὸν καὶ ἀφρῶδες γίνεται.
[3, 17]	οὐ πήγνυται, ἀλλὰ γίνεται πάμπαν	λεπτὸν	καὶ ὑδατῶδες καὶ τὸ χρῶμα
[3, 14]	οὔτε λίαν παχὺ οὔτε λίαν	λεπτὸν	τὸ βέλτιστον, ἐὰν μὴ χεῖρον
[3, 10]	τῶν ὀστῶν. Δέρμα δὲ πάντων	λεπτότατον	ἄνθρωπος ἔχει κατὰ λόγον τοῦ
[3, 14]	περὶ τὰ ὀστᾶ. Ἔχει δὲ	λεπτότατον	μὲν αἷμα καὶ καθαρώτατον ἄνθρωπος,
[3, 16]	λεπτὸν καὶ γλυκύ. Ἔστι δὲ	λεπτότατον	μὲν γάλα καμήλου, δεύτερον δ´
[3, 2]	χεῖρα καὶ δακτύλους. Ἕτεραι δὲ	λεπτότεραι	ἀπὸ τῶν πρώτων φλεβῶν τείνουσιν,
[3, 2]	τῆς κοιλίας εὐρύτεραί εἰσιν, ἔπειτα	λεπτότεραι	γίνονται, ἕως ἂν μεταβάλωσιν ἐκ
[3, 10]	πάχη τῶν τριχῶν καὶ αἱ	λεπτότητες	καὶ τὰ μεγέθη διαφέρουσι κατὰ
[3, 10]	κεφαλῇ, εἶτα πώγωνι, καὶ οἱ	λεπτότριχοι	μάλιστα. Δασύνονται δέ τισι καὶ
[3, 10]	γίνονται καὶ παχύτεραι, τοῖς δὲ	λεπτυνομένοις	καὶ τοῖς γηράσκουσι σκληρότεραι. Καὶ
[3, 12]	αἱ φλέβες ἐπὶ μῆκος μόνον.	Λεπτυνομένων	μὲν οὖν τῶν ζῴων ἀφανίζονται,
[3, 11]	ὁ ὑμὴν δέρματι πυκνῷ καὶ	λεπτῷ,	ἔστι δὲ τὸ γένος ἕτερον·
[3, 5]	(γίνεται γὰρ ὁ αὐτὸς τόπος	λεπτῶν	μὲν ὄντων φλέβια, παχυνθέντων δὲ
[3, 10]	ὑδάτων μεταβολάς· ἔνθα μὲν γὰρ	λευκὰ	γίνονται, ἔνθα δὲ μέλανα ταὐτά.
[3, 9]	χηλὰς ἔχει, καὶ τῶν λευκῶν	λευκά,	μεταξὺ δὲ τὰ τῶν ἀνὰ
[3, 10]	ποταμοί εἰσιν, ὧν ὁ μὲν	λευκὰ	ὁ δὲ μέλανα ποιεῖ τὰ
[3, 10]	ἐκ μελάνων τε καὶ μελαντέρων	λευκά,	οἷον κόραξ τε καὶ στρουθὸς
[3, 10]	Αἱ δὲ πλεῖσται εὐθὺς φύονται	λευκαὶ	τῶν πολιῶν. Ἧι καὶ δῆλον
[3, 10]	δὲ σφόδρα, πλὴν ἐν ἵππῳ.	Λευκαίνεται	δὲ καὶ ἀπ´ ἄκρας ἡ
[3, 10]	δὲ τὰς χρόας γηρασκόντων καὶ	λευκαίνονται	ἐν ἀνθρώπῳ· τοῖς δ´ ἄλλοις
[3, 1]	καυλὸν τὸν ἐν τῷ αἰδοίῳ	λευκή	ἐστιν ἡ ὑγρότης. Φέρει δὲ
[3, 1]	ἐν οἷς ἡ ὑγρότης ἡ	λευκή,	ἐφ´ οἷς τὰ ΒΒ· αἰδοῖον
[3, 5]	δὲ περὶ αὐτὰ μυξώδης γίνεται,	λευκὴ	καὶ κολλώδης, ᾗ τρέφεται καὶ
[3, 10]	δὲ τῷ ἐξανθήματι ὃ καλεῖται	λεύκη,	πᾶσαι πολιαὶ γίνονται· ἤδη δέ
[3, 9]	τῶν τοιούτων, οἱ μὲν ὀδόντες	λευκοὶ	καὶ τὰ ὀστᾶ, οἱ δ´
[3, 1]	καὶ θλιβομένων ἐξέρχεται τὸ σπέρμα	λευκόν.	Αὐτοὶ δὲ πρὸς αὑτοὺς ἣν
[3, 17]	ἄλλων ζῴων οὐκ ἔχει γλισχρότητα.	Λευκὸν	δὲ πάντων· ἀλλ´ Ἡρόδοτος διέψευσται
[3, 17]	Τὸ δὲ σπέρμα ἐξέρχεται μὲν	λευκὸν	καὶ παχύ, ἂν ᾖ ὑγιαῖνον,
[3, 1]	κάτωθεν τοῦ διαζώματος, τὰ μὲν	λευκοτέρους	τὰ δ´ ὠχροτέρους, λεπτοῖς πάμπαν
[3, 16]	τὸ πελιώτερον γάλα βέλτιον τοῦ	λευκοῦ	τοῖς τιτθευομένοις· καὶ αἱ μέλαιναι
[3, 10]	καὶ χελιδόνες· ἐκ δὲ τῶν	λευκῶν	γενῶν οὐκ ὦπται εἰς μέλαν
[3, 9]	ὅσα χηλὰς ἔχει, καὶ τῶν	λευκῶν	λευκά, μεταξὺ δὲ τὰ τῶν
[3, 16]	τιτθευομένοις· καὶ αἱ μέλαιναι τῶν	λευκῶν	ὑγιεινότερον ἔχουσιν. Τροφιμώτατον μὲν οὖν
[3, 1]	ἀνατομῶν δεῖ θεωρεῖν καὶ ὕστερον	λεχθήσεται	ἐν τοῖς περὶ ἕκαστον αὐτῶν
[3, 17]	γένεσιν καὶ πῶς, ἐν ἄλλοις	λεχθήσεται.	Πλεῖστον δὲ κατὰ τὸ σῶμα
[3, 9]	τῶν ἐκτετμημένων ἐν τοῖς ὕστερον	λεχθήσεται.	Τὰ δὲ κέρατα προσπέφυκε μᾶλλον
[3, 7]	μυελὸν ἐν τοῖς ὀστοῖς, οἷον	λέων,	διὰ τὸ πάμπαν ἔχειν μικρὸν
[3, 7]	Στερεὰ δὲ πάντων μάλιστα ὁ	λέων	ἔχει τὰ ὀστᾶ· οὕτω γάρ
[3, 9]	γαμψώνυχα, ὥσπερ καὶ τῶν πεζῶν	λέων	καὶ τῶν πτηνῶν ἀετός. ~Περὶ
[3, 16]	ἔν τισιν, ἐπεὶ καὶ ἐν	Λήμνῳ	αἲξ ἐκ τῶν μαστῶν, οὓς
[3, 16]	ὑπολαμβάνουσιν, ἐπεὶ καὶ τῷ ἐν	Λήμνῳ	ἀνεῖλεν ὁ θεὸς μαντευομένῳ ἐπίκτησιν
[3, 14]	ἢ τῷ ὑγιαίνειν οὔτε πολὺ	λίαν	ἔχει, ὥσπερ τὰ πεπωκότα πόμα
[3, 14]	Καὶ οὔτε λίαν παχὺ οὔτε	λίαν	λεπτὸν τὸ βέλτιστον, ἐὰν μὴ
[3, 14]	δ´ ἄγαν ἀποθνήσκουσιν. Ἐξυγραινομένου δὲ	λίαν	νοσοῦσιν· γίνεται γὰρ ἰχωροειδές, καὶ
[3, 14]	ἢ νόσῳ μελάντερον. Καὶ οὔτε	λίαν	παχὺ οὔτε λίαν λεπτὸν τὸ
[3, 14]	οὔτ´ ὀλίγον, ὥσπερ τὰ πίονα	λίαν·	τὰ γὰρ πίονα καθαρὸν μὲν
[3, 11]	ξηρὰς συστάσεις, ἐξ ὧν οἱ	λίθοι	γίνονται τοῖς κάμνουσιν. Ἐνίοις δ´
[3, 7]	σκληρὰ ὥστε συντριβομένων ὥσπερ ἐκ	λίθων	ἐκλάμπειν πῦρ. Ἔχει δὲ καὶ
[3, 3]	μορίου τῆς φλεβὸς ἐν ᾧ	λιμνάζει	τὸ αἷμα. Ἡ δ´ ἀορτὴ
[3, 13]	δ´ ἐγκέφαλοι τῶν μὲν πιμελωδῶν	λιπαροί,	οἷον ὑός, τῶν δὲ στεατωδῶν
[3, 16]	πάρχει δ´ ἐν τῷ γάλακτι	λιπαρότης,	ἣ καὶ ἐν τοῖς πεπηγόσι
[3, 10]	οὖν ἄλλαι τρίχες αὐξάνονται κατὰ	λόγον	ἢ πλέον ἢ ἔλαττον, μάλιστα
[3, 10]	πάντων λεπτότατον ἄνθρωπος ἔχει κατὰ	λόγον	τοῦ μεγέθους. Ἔνεστι δ´ ἐν
[3, 7]	τὰ ὦτα, μικρὰ πρὸς τὰ	λοιπά.	Ἀπὸ δὲ τῆς κεφαλῆς αἱ
[3, 1]	τίνας ἔχει πρὸς ἄλληλα διαφοράς·	λοιπὸν	δὲ περὶ τῶν εἰς τὴν
[3, 3]	τελευτᾷ εἰς αὐτόν. Τῶν δὲ	λοιπῶν	τῶν ἀπὸ τῆς φλεβὸς ταύτης
[3, 2]	ὅταν τι ὑπὸ τὸ δέρμα	λυπῇ·	ἂν δέ τι περὶ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009