Livre, chapitre
[3, 10]	συγγενεῖς· αἱ δ´ ὑστερογενεῖς γίνονται	θᾶττον.	Οἱ δ´ ἰξίαν ἔχοντες ἧττον
[3, 2]	δὲ τοῖς ζῶσιν ἀδύνατόν ἐστι	θεάσασθαι	πῶς ἔχουσιν· ἐντὸς γὰρ ἡ
[3, 16]	τῷ ἐν Λήμνῳ ἀνεῖλεν ὁ	θεὸς	μαντευομένῳ ἐπίκτησιν ἔσεσθαι κτημάτων. Ἐν
[3, 3]	ἔκερσεν, ἥ τ´ ἀνὰ νῶτα	θέουσα	διαμπερὲς αὐχέν´ ἱκάνει" Ἀπὸ δὲ
[3, 10]	ἀνθρώπων τρίχες ἐν μὲν τοῖς	θερμοῖς	σκληραί, ἐν δὲ τοῖς ψυχροῖς
[3, 14]	μὲν τῷ ζῴῳ ὑγρὸν καὶ	θερμὸν	ἀεί, ἐξιὸν δὲ ἔξω πήγνυται
[3, 2]	τοὺς τόπους τούτους λεπτὸν καὶ	θερμὸν	καὶ ἀφρῶδες γίνεται. Συέννεσις μὲν
[3, 10]	καὶ κατὰ τοὺς τόπους τοὺς	θερμοτέρους	καὶ ψυχροτέρους, οἷον αἱ τῶν
[3, 16]	ὃ ἐκ τῆς τοῦ ζῴου	θερμότητος	πεττομένου τοῦ γάλακτος γίνεται. Ἔχει
[3, 17]	τὸ πάχος· ὑπὸ δὲ τοῦ	θερμοῦ	πήγνυται καὶ παχύνεται. Καὶ ὅταν
[3, 1]	ἔκ τε τῶν ἀνατομῶν δεῖ	θεωρεῖν	καὶ ὕστερον λεχθήσεται ἐν τοῖς
[3, 1]	κέλυφός ἐστι τὸ καλούμενον αἰδοῖον.	Θεωρείσθω	δὲ τὰ εἰρημένα ταῦτα ἐκ
[3, 1]	διαφορὰ τῶν ὑστερῶν ἀκριβέστερον ἂν	θεωρηθείη	τοῖς σχήμασιν ἐκ τῶν ἀνατομῶν.
[3, 3]	οὔσης, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τῆς	θεωρίας	ἐν μόνοις τοῖς ἀποπεπνιγμένοις τῶν
[3, 2]	τεθνεῶσι καὶ διῃρημένοις τοῖς ζῴοις	θεωροῦντες	τὰς μεγίστας ἀρχὰς οὐκ ἐθεώρουν,
[3, 16]	γάλα ἐστίν· τῶν γὰρ ἔτι	θηλαζόντων	γίνεται ἐν τῇ κοιλίᾳ. Ἔστιν
[3, 13]	τὰ πιμελώδη καὶ ἄρρενα καὶ	θήλεα.	Πιαίνεται δὲ πάντα πρεσβύτερα μᾶλλον
[3, 14]	πύου πῶρος. Τὸ δὲ τῶν	θηλειῶν	πρὸς τὸ τῶν ἀρρένων διαφέρει·
[3, 1]	εἰπεῖν. Ταῦτα γὰρ τοῖς μὲν	θήλεσι	πᾶσιν ἐντός ἐστι, τὰ δὲ
[3, 4]	τοῖς ἄρρεσιν, ἐν δὲ τοῖς	θήλεσι	πρὸς τὰς ὑστέρας. Τείνει δ´
[3, 14]	ἐπιπολῆς μὲν ἔλαττον ἐν τοῖς	θήλεσιν,	ἐντὸς δὲ πολυαιμότερον. Μάλιστα δὲ
[3, 14]	ὑγίειαν καὶ ἡλικίαν ἐν τοῖς	θήλεσιν,	καὶ ἐπιπολῆς μὲν ἔλαττον ἐν
[3, 14]	πολυαιμότερον. Μάλιστα δὲ καὶ τῶν	θηλέων	ζῴων γυνὴ πολύαιμον, καὶ τὰ
[3, 7]	ἄνθρωπος, καὶ τούτου τὸ μὲν	θῆλυ	κύκλῳ ἔχει τὴν ῥαφήν, τὸ
[3, 10]	ἕλκει εὐθὺς ἐκτιλθεῖσα τὰ κοῦφα	θιγγάνουσα.	Ὅσα δὲ ποικίλα τῶν ζῴων
[3, 1]	τῆς ὀχείας θοροῦ πλήρεις, καὶ	θλιβομένων	ἐξέρχεται τὸ σπέρμα λευκόν. Αὐτοὶ
[3, 10]	ὅταν ἀποβάλλῃ ἡ μέλιττα, ἀλλὰ	θνήσκει.	~Εἰσὶ δὲ καὶ ὑμένες ἐν
[3, 16]	πᾶσιν ἀλλ´ ἐνίοις οἱ καλούμενοι	θοροὶ	οἷον τοῖς ἰχθύσιν. Ἔχει δέ,
[3, 1]	μὲν τὴν ὥραν (τῆς ὀχείας	θορός	τε φαίνεται ἐνὼν καὶ οἱ
[3, 1]	περὶ τὴν ὥραν τῆς ὀχείας	θοροῦ	πλήρεις, καὶ θλιβομένων ἐξέρχεται τὸ
[3, 10]	τῇ Χαλκιδικῇ τῇ ἐπὶ τῆς	Θρᾴκης	ἐν τῇ Ἀσσυρίτιδι ἐποίει ὁ
[3, 9]	οὐδὲν καμπτὸν οὐδὲ σχιστόν, ἀλλὰ	θραυστόν.	Καὶ τὰ χρώματα τῶν κεράτων
[3, 13]	Τὸ μὲν γὰρ στέαρ ἐστὶ	θραυστὸν	πάντῃ καὶ πήγνυται ψυχόμενον, ἡ
[3, 10]	δὲ καὶ ἀπ´ ἄκρας ἡ	θρίξ.	Αἱ δὲ πλεῖσται εὐθὺς φύονται
[3, 10]	ἔνιοι δασύνονται. Οὐκ αὐξάνεται δὲ	θρὶξ	ἀποτμηθεῖσα, ἀλλὰ κάτωθεν ἀναφυομένη γίνεται
[3, 10]	εἶτα οὐκέτι. Ἔχει δὲ πᾶσα	θρὶξ	ὑγρότητα πρὸς τῇ ῥίζῃ γλίσχραν,
[3, 10]	σκληρότητι μεταβαίνουσαι κατὰ μικρὸν οὐκέτι	θριξὶν	ἐοίκασιν ἀλλ´ ἀκάνθαις, οἷον αἱ
[3, 17]	καὶ παχύ, ἂν ᾖ ὑγιαῖνον,	θύραζε	δ´ ἐλθὸν λεπτὸν γίνεται καὶ
[3, 3]	Δύο φλέβες εἰσὶν ἐν τῷ	θώρακι	κατὰ τὴν ῥάχιν ἐντός, ἔστι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009