Livre, chapitre |
[3, 5] |
καὶ
ἀρχόμενος
ὑπὸ
ἀναξίου.
Καὶ
|
χαίρει |
μάλιστα
τυγχάνων.
Οὕτω
μὲν
οὖν |
[3, 7] |
τὴν
ἀξίαν
(κακοπραγίαις
καὶ
εὐπραγίαις,
|
χαίρειν |
δ᾽
ἐπὶ
ταῖς
ἀξίαις·
διὸ |
[3, 7] |
ἣ
μὲν
γὰρ
ἐν
τῷ
|
χαίρειν |
ἐστι
τῷ
γελοίῳ
καὶ
τῷ |
[3, 2] |
ἀνάλγητοι
οὐ
γὰρ
ἐλλείπουσι
τῷ
|
χαίρειν |
ἢ
λυπεῖσθαι,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ὑπερβάλλουσιν-247; |
[3, 2] |
ἀκόλαστοι
οὐ
γὰρ
ὑπερβάλλουσι
τῷ
|
χαίρειν |
μᾶλλον
ἢ
δεῖ
τυγχάνοντες
καὶ |
[3, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
πάντας
καὶ
|
χαίρειν· |
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων
ἀκόλαστος.
Πάντες |
[3, 7] |
ὁ
ἔχων
δῆλος,
ἐπὶ
τὸ
|
χαίρειν |
ταῖς
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
κακοπραγίαις. |
[3, 2] |
καθ᾽
αὑτάς,
αἷς
ἢ
ἐλπίζοντες
|
χαίρομεν |
ἢ
μεμνημένοι,
οἷον
ὄψων
καὶ |
[3, 2] |
δι᾽
ἑτέραν
γὰρ
ἡδονὴν
ταύταις
|
χαίρομεν, |
(τὴν
τοῦ
φαγεῖν
ἢ
πιεῖν-247; |
[3, 2] |
μόνον
τυγχάνει
αἰσθητικῶς
ἔχοντα,
καὶ
|
χαίροντα |
καὶ
λυπούμενα,
περὶ
τὰ
γευστὰ |
[3, 2] |
Πάντες
γὰρ
τούτοις
φύσει
τε
|
χαίρουσι, |
καὶ
ἐπιθυμίας
(λαμβάνουσι,
καὶ
οὐκ |
[3, 2] |
Ἁλλὰ
καὶ
τῶν
ὀσμῶν
ταύταις
|
χαίρουσιν |
ὅσαι
κατὰ
συμβεβηκὸς
εὐφραίνουσιν,
ἀλλὰ |
[3, 4] |
γὰρ
κτήσει
μὲν
πάσῃ
(μᾶλλον
|
χαίρων |
ἢ
δεῖ,
ἀποβολῇ
δὲ
πάσῃ |
[3, 3] |
καὶ
ἔλλειψις
ὁ
μὲν
γὰρ
|
χαλεπὸς |
τοιοῦτος
ἐστίν,
ὁ
καὶ
θᾶττον |
[3, 3] |
ληπτέον
καὶ
περὶ
πραότητος
καὶ
|
χαλεπότητος· |
καὶ
γὰρ
τὸν
πρᾶον
περὶ |
[3, 3] |
καὶ
ὁ
πρᾶος
μέσος
τοῦ
|
χαλεποῦ |
καὶ
τοῦ
ἀνδραποδώδους.
~Ἔστι
δὲ |
[3, 3] |
καὶ
ἀντεθήκαμεν
τῷ
ὀργίλῳ
καὶ
|
χαλεπῷ |
καὶ
ἀγρίῳ
πάντα
γὰρ
τὰ |
[3, 7] |
μὲν
μηθὲν
ἢ
ὀλίγα
καὶ
|
χαλεπῶς |
προσίεσθαι,
ὃ
δὲ
πάντα
εὐχερῶς, |
[3, 7] |
μὲν
γὰρ
οὐθὲν
γελοῖον
ἀλλὰ
|
χαλεπῶς |
(προσίεται,
ὃ
δὲ
πάντα
εὐχερῶς |
[3, 6] |
τοιούτους
(δεχόμενος
ἐκείνως
μὴ
δόξης
|
χάριν |
μηδὲ
δι᾽
ἐξουσίαν
ὅμοιος
τῷ |
[3, 5] |
εἰ
γὰρ
(ἂν)
μεγάλων
ἀξιῶν
|
χαῦνος |
ἦν,
ἢ
ἐλαττόνων
ἔτι.
Διὸ |
[3, 5] |
ἑαυτὸν
ἀγαθῶν
μεγάλων
ἀνάξιον
ὄντα
|
χαυνότης |
τοὺς
τοιούτους
γὰρ
χαύνους
λέγομεν, |
[3, 5] |
καὶ
τὴν
μεγαλοψυχίαν
εἶναι
μεσότητα
|
χαυνότητος |
καὶ
μικροψυχίας.
Ὁ
δὲ
τέταρτος |
[3, 5] |
ὄντα
χαυνότης
τοὺς
τοιούτους
γὰρ
|
χαύνους |
λέγομεν,
ὅσοι
μεγάλων
οἴονται
ἄξιοι |
[3, 7] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
τὰ
|
χείρω |
καθ᾽
αὑτοῦ
ψευδόμενος
μὴ
ἀγνοῶν |
[3, 1] |
θανεῖν
ἐρῶσιν.
Ὥσπερ
καὶ
τὸν
|
Χείρωνα |
μυθολογοῦσιν
οἱ
ποιηταὶ
διὰ
τὴν |
[3, 4] |
καὶ
ἀποβολήν.
Διχῶς
δὲ
τὰ
|
χρήματα |
λέγομεν
καὶ
τὴν
χρηματιστικήν.
Ἢ |
[3, 4] |
τὸν
κατὰ
συμβεβηκὸς
τρόπον
τοῦ
|
χρηματισμοῦ, |
καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τοῦ
κατὰ |
[3, 4] |
γὰρ
ἐπὶ
τοῦ
κατὰ
φύσιν
|
χρηματισμοῦ |
τὴν
αὔξησιν
διώκει·
ὁ
δ᾽ |
[3, 4] |
τὰ
χρήματα
λέγομεν
καὶ
τὴν
|
χρηματιστικήν. |
Ἢ
μὲν
γὰρ
καθ᾽
αὑτὸ |
[3, 4] |
εἶναι
ἀσωτίας
καὶ
ἀνελευθερίας
περὶ
|
χρημάτων |
κτῆσιν
καὶ
ἀποβολήν.
Διχῶς
δὲ |
[3, 4] |
μεσότητες.
Ἡ
μὲν
ἐλευθεριότης
περὶ
|
χρημάτων |
κτῆσιν
καὶ
ἀποβολήν.
Ὁ
μὲν |
[3, 5] |
μεγάλων
καὶ
πολλῶν,
καὶ
ἐλευθέριος
|
χρημάτων. |
Μεγαλοψύχου
δὲ
δοκεῖ
τοῦτο
διὰ |
[3, 4] |
ὡς
ἂν
εἴ
τις
σταθμῷ
|
χρήσαιτο |
τῷ
ὑποδήματι,
ἀλλ᾽
οἷον
ἡ |
[3, 4] |
κτήσεως
ἀντὶ
τῆς
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
χρήσεως |
ἐστίν·
ὁ
δ᾽
ἀνελεύθερος
ἂν |
[3, 1] |
παρακελεύσεις
τὰς
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
|
χρήσιμα |
ταῦτα
πάντα.
Περὶ
δὲ
τῶν |
[3, 5] |
ἀποδίδομεν,
καὶ
οὐ
περὶ
τὰ
|
χρήσιμα, |
τῷ
μεγαλοψύχῳ,
ἅμα
δὲ
καὶ |
[3, 5] |
οὖν
περὶ
τιμῆς
αἵρεσιν
καὶ
|
(χρῆσιν |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀγαθῶν
τῶν |
[3, 4] |
Ἢ
μὲν
γὰρ
καθ᾽
αὑτὸ
|
χρῆσις |
τοῦ
κτήματος
ἐστίν,
(οἷον
ὑποδήματος |
[3, 4] |
ἡ
πώλησις
καὶ
ἡ
μίσθωσις·
|
χρῆται |
γὰρ
ὑποδήματι.
Ὁ
δὲ
φιλάργυρος |
[3, 3] |
καὶ
μᾶλλον
πάσχων
καὶ
πλείω
|
χρόνον |
καὶ
ὅτ᾽
οὐ
δεῖ
καὶ |
[3, 3] |
τὸ
σφόδρα,
τῷ
δὲ
πολὺν
|
χρόνον |
τὸ
ὀλίγον
(λυπεῖσθαι
ταύτην
τὴν |