Livre, chapitre |
[2, 5] |
ἀρετὴ
εἶναι
ἡ
τοιαύτη
ἕξις
|
ἀφ᾽ |
ἧς
πρακτικοὶ
τῶν
βελτίστων
καὶ |
[2, 1] |
ἀρίστων
περὶ
ψυχὴν
κινήσεων
καὶ
|
ἀφ᾽ |
ἧς
πράττεται
τὰ
ἄριστα
τῆς |
[2, 5] |
ἐπεὶ
δ᾽
ἐστί
τις
ἕξις
|
ἀφ᾽ |
ἧς
τοιοῦτος
ἔσται
ὁ
ἔχων |
[2, 1] |
πόνοι
τε
ἄριστοι
(καὶ
τροφὴ
|
ἀφ᾽ |
ὧν
γίνεται
εὐεξία,
καὶ
ἀπὸ |
[2, 6] |
κύριαι
λέγονται,
μάλιστα
δὲ
δικαίως
|
ἀφ᾽ |
ὧν
μὴ
ἐνδέχεται
ἄλλως,
ἣν |
[2, 8] |
ἀνάγκῃ
ἀντιτίθεται.
ὁ
δ᾽
ἐγκρατὴς
|
ἐφ᾽ |
ἃ
πέπεισται
ἄγει,
καὶ
πορεύεται |
[2, 8] |
ἔργον
ποιοῦντας,
ὅμως
οὔ
φαμεν
|
ἐφ᾽ |
αὑτοῖς
εἶναι,
οὔτ᾽
εἰπεῖν
ἃ |
[2, 6] |
ἐνδέχεται
γενέσθαι
τἀναντία,
καὶ
ὃ
|
ἐφ᾽ |
αὑτοῖς
ἐστι
τοῖς
ἀνθρώποις,
πολλὰ |
[2, 10] |
προαίρεσις
μέν
ἐστιν
ὄρεξις
τῶν
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
βουλευτική.
Ἅπαντες
γὰρ
βουλευόμεθα |
[2, 10] |
ὅλως
ἃ
δυνατὸν
μέν,
μὴ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
δ᾽
οἴεται
πρᾶξαι
ἢ |
[2, 8] |
φύσει
ὀρέξεως
ἢ
λογισμοῦ,
οὐκ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ.
διὸ
καὶ
τοὺς
ἐνθουσιῶντας |
[2, 8] |
ἵνα
(μὴ)
χαίρῃ.
τὸ
γὰρ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ,
εἰς
ὃ
ἀνάγεται
ὅλον, |
[2, 6] |
αὐτὸς
ἐστίν·
καὶ
ὅσων
αἴτιος,
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ.
Ἐπεὶ
δ᾽
ἥ
τε |
[2, 6] |
τοῦ
μὴ
εἶναι.
Ὅσα
δ᾽
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ἐστι
ποιεῖν
ἢ
μὴ |
[2, 10] |
βουλευτικοί.
Ὥστ᾽
ἐπεὶ
τὸ
μὲν
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ὂν
ἢ
πράττειν
ἢ |
[2, 11] |
(τὴν
προαίρεσιν.
Εἰ
δή
τις,
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ὂν
πράττειν
μὲν
τὰ |
[2, 10] |
ψευδής.
Οὐδὲ
δὴ
ἡ
(τῶν
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ὄντων
πρακτῶν
δόξα,
ᾗ |
[2, 6] |
γίνεσθαι
καὶ
μή,
καὶ
ὅτι
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ταῦτ᾽
ἐστι
γίνεσθαι
καὶ |
[2, 8] |
καὶ
ἄκων
γε·
οὐ
γὰρ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
ταῦτα.
διὸ
(καὶ
τὸν |
[2, 10] |
ὅτι
ἀνάγκη
τὸ
προαιρετὸν
τῶν
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
τι
εἶναι.
(Ὁμοίως
δὲ |
[2, 10] |
τις
οἴεταί
τι.
Τῶν
γὰρ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
τι
ἦν
τὸ
προαιρετόν, |
[2, 8] |
οὐ
βίᾳ·
ὅσα
δὲ
μὴ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
τῶν
τοιούτων,
βίᾳ
πώς, |
[2, 8] |
δ᾽
οὔ.
ὅσα
μὲν
γὰρ
|
ἐφ᾽ |
αὑτῷ
τῶν
(τοιούτων
μὴ
ὑπάρξαι |
[2, 9] |
ἄρ᾽
ἑκούσιον.
ὅσα
μὲν
οὖν
|
ἐφ᾽ |
ἑαυτῷ
ὂν
μὴ
πράττειν
πράττει |
[2, 10] |
καὶ
μὴ
εἶναι,
ἀλλ᾽
οὐκ
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
αὐτῶν
ἡ
γένεσις
ἐστίν, |
[2, 8] |
διάνοιαί
τινες
καὶ
πάθη
οὐκ
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
εἰσίν,
ἢ
πράξεις
αἱ |
[2, 10] |
ἀνθρώποις,
ταῦτα
δ᾽
ἐστὶν
ὅσα
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
ἐστι
πρᾶξαι
ἢ
μὴ |
[2, 10] |
ἢ
βέλτιον,
βουλεύεται
δὲ
ὅσα
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
ἐστι
τῶν
δυνατῶν
καὶ |
[2, 10] |
πολλὰ
καὶ
τῶν
οὐκ
ὄντων
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν,
οἷον
τὴν
διάμετρον
σύμμετρον. |
[2, 10] |
δὲ
προαιρετὰ
καὶ
πρακτὰ
τῶν
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
ὄντων
ἐστίν.
Διὸ
καὶ |
[2, 10] |
πρακτόν
ἀλλ᾽
οὐδὲ
περὶ
τῶν
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν
πρακτῶν
περὶ
ἁπάντων.
καὶ |
[2, 10] |
(τετραγωνισθείη.
Τὰ
μὲν
γὰρ
οὐκ
|
ἐφ᾽ |
ἡμῖν·
τὸ
δ᾽
ὅλως
οὐ |
[2, 5] |
ἐναντίαν
δὲ
τίθεμεν
τὴν
(ἕξιν
|
ἐφ᾽ |
ἥν
τε
ἁμαρτάνομεν
μᾶλλον
καὶ |
[2, 5] |
ἥν
τε
ἁμαρτάνομεν
μᾶλλον
καὶ
|
ἐφ᾽ |
ἣν
οἱ
πολλοί
ἡ
δ᾽ |
[2, 4] |
καὶ
λύπας.
Πᾶσα
γὰρ
ψυχὴ
|
ὑφ᾽ |
οἵων
πέφυκε
γίνεσθαι
(χείρων
καὶ |
[2, 1] |
πρὸς
ταὐτὰ
ἡ
χρῆσις
αὐτῆς
|
ὑφ᾽ |
ὧν
καὶ
αὔξεται
καὶ
φθείρεται, |