Livre, chapitre |
[2, 8] |
πρὸς
ἀντιτείνουσαν
τὴν
ὄρεξιν-247;
ὅ
|
τ᾽ |
ἀκρατὴς
βίᾳ
παρὰ
τὸν
λογισμόν. |
[2, 8] |
ἕκαστος
αὑτῷ
πράττει,
ὥσθ᾽
ὅ
|
τ᾽ |
ἐγκρατὴς
βίᾳ,
φασίν,
ἀφέλκει
αὑτὸν |
[2, 10] |
οἷον
ὄψει·
οὐ
γὰρ
οἷόν
|
τ᾽ |
ἰδεῖν
οὗ
μή
ἐστιν
(ὄψις, |
[2, 8] |
ὡς
ἀπαντητέον.
(α)
λέγονται
δὲ
|
κατ᾽ |
ἄλλον
τρόπον
βίᾳ
καὶ
ἀναγκασθέντες |
[2, 1] |
ἡ
εὐδαιμονία
ζωῆς
τελείας
ἐνέργεια
|
κατ᾽ |
ἀρετὴν
τελείαν.
(Ὅτι
δὲ
τὸ |
[2, 7] |
πράττειν,
ἀκρατεύεται
δ᾽
ὅταν
ἐνεργῇ
|
κατ᾽ |
αὐτήν,
τὸ
δ᾽
ἀδικεῖν
ἑκούσιον, |
[2, 7] |
ὥστε
ταῦτα
διαιρετέον,
καὶ
πρῶτον
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν.
Δόξειε
δ᾽
ἂν
πᾶν |
[2, 7] |
τοίνυν
τούτων
δόξειεν
ἂν
τὸ
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν
ἑκούσιον
εἶναι,
ἐκ
δὲ |
[2, 7] |
Δόξειε
δ᾽
ἂν
πᾶν
τὸ
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν
ἑκούσιον
εἶναι.
Τὸ
γὰρ |
[2, 7] |
(βίαιον
καὶ
ἀκούσιον.
Τὸ
ἄρα
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν
ἑκούσιον·
ἐναντία
γὰρ
ταῦτ᾽ |
[2, 7] |
ὁ
ἀκρατὴς
ἀδικήσει
τῷ
πράττειν
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν·
ἑκὼν
ἄρα
πράξει,
καὶ |
[2, 7] |
ἄρα
πράξει,
καὶ
ἑκούσιον
τὸ
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν·
καὶ
γὰρ
ἄτοπον
εἰ |
[2, 7] |
ἑκούσιον
τὸ
κατὰ
βούλησιν
τοῦ
|
κατ᾽ |
ἐπιθυμίαν
καὶ
θυμόν.
Τεκμήριον
δέ· |
[2, 8] |
τι
εἶναι
τὸ
ἑκούσιον,
ἢ
|
κατ᾽ |
ὄρεξιν
ἢ
κατὰ
προαίρεσιν
ἢ |
[2, 7] |
τι
δόξειεν
ἂν>
εἶναι,
ἤτοι
|
κατ᾽ |
ὄρεξιν
ἢ
κατὰ
(προαίρεσιν
ἢ |
[2, 1] |
Σόλωνος
ἔχει
καλῶς,
τὸ
μὴ
|
ζῶντ᾽ |
εὐδαιμονίζειν,
ἀλλ᾽
ὅταν
λάβῃ
τέλος· |
[2, 3] |
καὶ
ἃ
μὴ
δεῖ
καὶ
|
ὅτ᾽ |
οὐ
δεῖ
καὶ
ὡς
οὐ |
[2, 1] |
δῆλον
ἐκ
τούτων,
διὰ
τί
|
ποτ᾽ |
οὐθὲν
βελτίους
οἱ
σπουδαῖοι
τῶν |
[2, 6] |
ἐνταῦθα
κινουμένης
τῆς
ἀρχῆς
πάντα
|
μάλιστ᾽ |
ἂν
τὰ
δεικνύμενα
μεταβάλλοι,
αὐτὰ |
[2, 8] |
μὲν
οὕτω
διῃρήσθω
οἱ
γὰρ
|
μάλιστ᾽ |
ἐμποδίζοντες
τὸ
ἑκούσιον
ὡς
βίᾳ |
[2, 3] |
μεῖζον,
τοῦ
μείζονος
δὲ
ἔλαττον.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη
τὴν
ἠθικὴν
ἀρετὴν
περὶ |
[2, 11] |
σπουδαῖός
ἐστιν
οὗτος
ὁ
ἄνθρωπος.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη
τήν
τε
κακίαν
ἑκούσιον |
[2, 1] |
ὅρασις
καὶ
μαθηματικῆς
ἐπιστήμης
θεωρία.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη,
ὧν
ἔργον
ἡ
χρῆσις, |
[2, 7] |
λυπηρόν,
καὶ
βίαιον
ἡ
κάθεξις,
|
ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
βίαιον
ἀκούσιον,
τὸ |
[2, 8] |
εἶναί
τινας
λόγους
κρείττους
ἡμῶν.
|
ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
ἑκούσιον
καὶ
ἀκούσιον |
[2, 7] |
τὴν
ἐπιθυμίαν
κατὰ
τὸν
λογισμόν.
|
Ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
μὲν
δικαιοπραγεῖν
ἑκούσιον, |
[2, 7] |
γὰρ
ἀναγκαῖον
πρᾶγμ᾽
ἀνιαρὸν
ἔφυ"
|
Ὥστ᾽ |
εἴ
τι
λυπηρόν,
βίαιον,
καὶ |
[2, 6] |
τοῦτο
καὶ
αἴτιον
τῶν
ὕστερον.
|
Ὥστ᾽ |
εἴπερ
ἐστὶν
ἔνια
τῶν
ὄντων |
[2, 1] |
ὕπνος
ἀργία
τις
καὶ
ἡσυχία.
|
Ὥστ᾽ |
ἐπεὶ
τὸ
ἔργον
ἀνάγκη
ἓν |
[2, 10] |
μηθεὶς
κεῖται
(σκοπός,
οὐ
βουλευτικοί.
|
Ὥστ᾽ |
ἐπεὶ
τὸ
μὲν
ἐφ᾽
αὑτῷ |
[2, 8] |
ὄρεξις
καὶ
ὁ
λόγος
(συμφωνεῖ.
|
ὥστ᾽ |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
ζῴων |
[2, 8] |
ἐνοῦσα
ἄγει
(ἄμφω
γὰρ
ἔχει-247;
|
ὥστ᾽ |
οὐ
βίᾳ
οὐδέτερος,
ἀλλ᾽
ἑκὼν |
[2, 5] |
δὲ
(τὴν
ἔλλειψιν,
ἀνάγκη,
ὡς
|
ταῦτ᾽ |
ἀλλήλοις
ἐναντία
καὶ
τῷ
μέσῳ, |
[2, 7] |
κατ᾽
ἐπιθυμίαν
ἑκούσιον·
ἐναντία
γὰρ
|
ταῦτ᾽ |
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἡ
μοχθηρία
ἀδικώτερον |
[2, 1] |
~(Μετὰ
δὲ
|
ταῦτ᾽ |
ἄλλην
λαβοῦσιν
ἀρχὴν
περὶ
τῶν |
[2, 9] |
ἀγνοῶν
καὶ
δι᾽
αὑτόν,
ἑκούσια
|
ταῦτ᾽ |
ἀνάγκη
εἶναι,
καὶ
τὸ
(ἑκούσιον |
[2, 6] |
μή,
καὶ
ὅτι
ἐφ᾽
αὑτῷ
|
ταῦτ᾽ |
ἐστι
γίνεσθαι
καὶ
μή,
ὧν |
[2, 6] |
ἀρετὴ
καὶ
ἡ
κακία
περὶ
|
ταῦτ᾽ |
ἐστιν
ὧν
αὐτὸς
(αἴτιος
καὶ |
[2, 5] |
μᾶλλον
δ᾽
ἀπολαυστικοί.
ὁμοίως
δὲ
|
ταῦτ᾽ |
ἔχει
καὶ
περὶ
ψυχῆς.
ἐναντίαν |
[2, 1] |
ὀρέξεως
καὶ
παθημάτων,
ἀνάγκη
ἄρα
|
ταῦτ᾽ |
ἔχειν
τὰ
μέρη.
Καὶ
ὥσπερ |
[2, 9] |
ἀμέλειαν
ἢ
ἡδονὴν
ἢ
λύπην.
|
ταῦτ᾽ |
οὖν
προσδιοριστέον.
περὶ
μὲν
οὖν |
[2, 1] |
οὔτ᾽
εἰ
μεριστὴ
ἡ
ψυχὴ
|
οὔτ᾽ |
εἰ
ἀμερής,
ἔχει
μέντοι
δυνάμεις |
[2, 1] |
τὸ
μόριον.
Διαφέρει
δ᾽
οὐδὲν
|
οὔτ᾽ |
εἰ
μεριστὴ
ἡ
ψυχὴ
οὔτ᾽ |
[2, 8] |
οὔ
φαμεν
ἐφ᾽
αὑτοῖς
εἶναι,
|
οὔτ᾽ |
εἰπεῖν
ἃ
εἶπον,
(οὔτε
πρᾶξαι |
[2, 10] |
ἕνεκά
ἐστιν
ἢ
γίγνεταί
τι,
|
τοῦτ᾽ |
αἴτιόν
φαμεν
εἶναι,
οἷον
τοῦ |
[2, 1] |
εἴη
τῆς
ἀρετῆς
ζωὴ
σπουδαία.
|
Τοῦτ᾽ |
ἄρα
ἐστὶ
τὸ
τέλεον
ἀγαθόν, |
[2, 3] |
οὔτε
πράττει
τοῦτο
προσδιορίζουσα,
ἀλλὰ
|
τοῦτ᾽ |
ἐστι
πρὸς
τὰς
συκοφαντίας
τῶν |
[2, 10] |
μᾶλλον
ἔσται
τὸ
δι᾽
ὅ,
|
τοῦτ᾽ |
ἐστι
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
οἷον |
[2, 10] |
τοῦ
τέλους
οὐθεὶς
βουλεύεται,
ἀλλὰ
|
τοῦτ᾽ |
ἐστιν
ἀρχὴ
καὶ
ὑπόθεσις,
ὥσπερ |
[2, 8] |
αὑτῷ,
εἰς
ὃ
ἀνάγεται
ὅλον,
|
τοῦτ᾽ |
ἐστιν
(ὃ
ἡ
αὐτοῦ
φύσις |
[2, 9] |
ἀνάγκη
εἶναι,
καὶ
τὸ
(ἑκούσιον
|
τοῦτ᾽ |
ἐστίν·
ὅσα
δ᾽
ἀγνοῶν
καὶ |
[2, 9] |
πράττοντες,
ἀλλ᾽
ἑκόντες-247;
~ἐπεὶ
δὲ
|
τοῦτ᾽ |
ἔχει
τέλος,
καὶ
οὔτε
τῇ |