HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, Livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


δ  =  4 formes différentes pour 131 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 5]   μὴ ὡς οἱ πολλοί:  δ᾽   ἀγαθὸς ὡς δεῖ. ἐπεὶ δ᾽
[2, 9]   τὸ (ἑκούσιον τοῦτ᾽ ἐστίν· ὅσα  δ᾽   ἀγνοῶν καὶ διὰ τὸ ἀγνοεῖν,
[2, 7]   ὅταν ἐνεργῇ κατ᾽ αὐτήν, τὸ  δ᾽   ἀδικεῖν ἑκούσιον, (ὥσθ᾽ ἀκρατὴς
[2, 7]   (ἑκόντα καὶ ἄκοντα πράττειν· τοῦτο  δ᾽   ἀδύνατον. Ἔτι δ᾽ ἐγκρατὴς
[2, 7]   πρὶν γενέσθαι ἀκρατής. Τοῦτο  δ᾽   ἀδύνατον. Τι μὲν τοίνυν οὐκ
[2, 7]   μάχεσθαι· ψυχῆς γὰρ ὠνεῖται. Εἰ  δ᾽   ἀδύνατον τὸ (αὐτὸν ἑκόντα καὶ
[2, 1]   ἀλλ᾽ εἰσὶν αὐτῶν ἐνέργειαι. Ἐπεὶ  δ᾽   αἱ διανοητικαὶ μετὰ λόγου, αἱ
[2, 5]   ἔνθα μὲν αἱ πολυπονώτεραι, ἔνθα  δ᾽   αἱ ὑποστατικώτεραι, καὶ ἐναντίος τῷ
[2, 1]   μᾶλλον ἐνεργεῖ τὸ θρεπτικόν, τὸ  δ᾽   αἰσθητικὸν καὶ ὀρεκτικὸν ἀτελῆ ἐν
[2, 2]   λόγον τοῦ ἀλόγου μέν, δυναμένου  δ᾽   ἀκολουθεῖν τῷ λόγῳ ποιότης. Λεκτέον
[2, 10]   προαίρεσιν πάντα ἑκούσια εἶναι, τὰ  δ᾽   ἀκούσια μὴ πάντα κατὰ προαίρεσιν.
[2, 6]   ἑκάστου, ἐκεῖνον αἴτιον εἶναι, ὅσα  δ᾽   ἀκούσια, οὐκ αὐτὸν αἴτιον. Πάντα
[2, 10]   παθημάτων τὰ μὲν ἑκούσια τὰ  δ᾽   ἀκούσια τὰ δ᾽ ἐκ προνοίας
[2, 7]   ἑκούσιον κατὰ τούτων τι, τὸ  δ᾽   ἀκούσιον παρὰ τούτων τι. Ἀλλὰ
[2, 3]   γὰρ ἐναντία (φθείρει ἄλληλα· τὰ  δ᾽   ἄκρα καὶ ἀλλήλοις καὶ τῷ
[2, 7]   μοχθηρία ἀδικώτερον πᾶσα ποιεῖ,  δ᾽   ἀκρασία μοχθηρία δοκεῖ εἶναι,
[2, 7]   μοχθηρία ἀδικωτέρους ποιεῖν,  δ᾽   ἀκρασία μοχθηρία τις φαίνεται· συμβήσεται
[2, 7]   ἀκρασία μοχθηρία δοκεῖ εἶναι,  δ᾽   ἀκρατὴς κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[2, 10]   παρά τινων, καὶ ζητοῦντι δόξειε  δ᾽   ἂν δυοῖν εἶναι θάτερον
[2, 7]   καὶ πρῶτον κατ᾽ ἐπιθυμίαν. Δόξειε  δ᾽   ἂν πᾶν τὸ κατ᾽ ἐπιθυμίαν
[2, 1]   ψυχῆς, οὐ κατὰ συμβεβηκός. Ἐπεὶ  δ᾽   ἀνθρωπίνην ἀρετὴν ζητοῦμεν, ὑποκείσθω δύο
[2, 6]   καὶ δι᾽ ἐκείνης δεῖξαι.  δ᾽   ἄνθρωπος ἀρχὴ κινήσεως τινός·
[2, 8]   ἀλλὰ τῇ ὀρέξει ζῇ&#-247; ἐν  δ᾽   ἀνθρώπῳ ἔνεστιν ἄμφω, καὶ ἔν
[2, 5]   ἐπὶ τὴν μέσην ἕξιν, ὁτὲ  δ᾽   ἀπὸ τῆς ἐλλείψεως, ἧς ὃς>
[2, 5]   ἧττον μὲν φιλόπονοι ἐσμέν, μᾶλλον  δ᾽   ἀπολαυστικοί. ὁμοίως δὲ ταῦτ᾽ ἔχει
[2, 1]   ἕξεως βελτίστη ἐνέργεια,  δ᾽   ἀρετὴ (βελτίστη ἕξις, τῆς ἀρετῆς
[2, 7]   γὰρ ἐγκράτεια ἀρετή,  δ᾽   ἀρετὴ δικαιοτέρους ποιεῖ. Ἐγκρατεύεται δ᾽
[2, 11]   οὐ διαφθείρει τὸν λόγον. Ἔστι  δ᾽   ἀρετὴ καὶ ἐγκράτεια ἕτερον. Λεκτέον
[2, 6]   οὐθὲν εἴποιμεν ἂν πράττειν. Τῶν  δ᾽   ἀρχῶν ὅσαι τοιαῦται, ὅθεν πρῶτον
[2, 3]   μικρόψυχος δ᾽ ἐλαττόνων· ἔτι  δ᾽   ἄσωτος πρὸς ἅπασαν δαπάνην
[2, 6]   ἂν τὰ δεικνύμενα μεταβάλλοι, αὐτὰ  δ᾽   αὑτὰ οὐ μεταβάλλει ἀναιρουμένου θατέρου
[2, 7]   πράξει ἑκὼν καὶ ἄκων.  δ᾽   αὐτὸς λόγος καὶ περὶ θυμοῦ.
[2, 8]   βίᾳ καὶ ἀνάγκῃ ἀντιτίθεται.  δ᾽   ἐγκρατὴς ἐφ᾽ πέπεισται ἄγει,
[2, 1]   ψυχῆς ἀρετὴ τέλος. (Ἀρετῆς  δ᾽   εἴδη δύο, μὲν ἠθικὴ
[2, 5]   οὐ κολακικὸν θυμός. (ἐπεὶ  δ᾽   εἴληπται διαλογὴ τῶν ἕξεων
[2, 10]   ἑκούσια τὰ δ᾽ ἀκούσια τὰ  δ᾽   ἐκ προνοίας νομοθετοῦσιν· (εἰ γὰρ
[2, 1]   τις χρῆσις ἔργον. (Δῆλον  δ᾽   ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς. Ἐπὶ πάντων
[2, 10]   μὴ πάντα κατὰ προαίρεσιν. Ἅμα  δ᾽   ἐκ τούτων φανερὸν καὶ ὅτι
[2, 10]   προαιρετὸν ἅπαν ἑκούσιον εἶναι, τὸ  δ᾽   ἑκούσιον (μὴ προαιρετόν, καὶ τὰ
[2, 7]   τὸ μὲν ἀδικεῖν ἑκούσιον, τὸ  δ᾽   ἑκούσιον τὸ κατὰ βούλησιν, ὅταν
[2, 3]   γὰρ ὑπερβάλλει τὸ πρέπον,  δ᾽   ἐλλείπει τοῦ πρέποντος· (καὶ
[2, 5]   ὁτὲ δ᾽ ἐν λύπαις, ὁτὲ  δ᾽   ἐν ἀμφοτέραις. γὰρ (ὑπερβάλλων
[2, 5]   γὰρ ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις&#-247; ὁτὲ  δ᾽   ἐν λύπαις, ὁτὲ δ᾽ ἐν
[2, 3]   τοὺς (φθονεροὺς εὖ πράττοντες&#-247;  δ᾽   ἐναντίος ἀνωνυμώτερος, (ἔστι δ᾽
[2, 10]   βουλεύεσθαι μὴ ἀγνοῶν· περὶ ὧν  δ᾽   ἐνδέχεται μὴ μόνον τὸ εἶναι
[2, 10]   γὰρ διὰ τί αἰτία· οὗ  δ᾽   ἕνεκά ἐστιν γίγνεταί τι,
[2, 1]   ἕξεις δυνάμεις εἰσί, τὰ  δ᾽   ἐνέργειαι καὶ κινήσεις. Ταῦτα δὴ
[2, 1]   εὐδαιμονισμὸς τέλους. Καὶ τὸ ἀπορούμενον  δ᾽   ἐνίοτε δῆλον ἐκ τούτων, διὰ
[2, 1]   τοῦ καθ᾽ ἕκαστον ἔργου·  δ᾽   ἔπαινος τοιοῦτον εἶναι καθόλου·
[2, 6]   Κἂν εἰ μὴ μεταβάλλοι, τοιοῦτον  δ᾽   ἐστί, κακεῖνο τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι.
[2, 5]   δ᾽ ἀγαθὸς ὡς δεῖ. ἐπεὶ  δ᾽   ἐστί τις ἕξις ἀφ᾽ ἧς
[2, 2]   καὶ λυπηρά ἐστι, δῆλον· ἐπεὶ  δ᾽   ἐστὶ τὸ ἦθος, ὥσπερ καὶ
[2, 5]   κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον, τοῦτο  δ᾽   ἐστὶ τὸ μέσον ὑπερβολῆς καὶ
[2, 11]   τὰ πρὸς τὸ τέλος. Τέλος  δ᾽   ἐστὶ τὸ οὗ ἕνεκα. Ἔστι
[2, 11]   προαιρέσεως κρίνομεν ποῖός τις· τοῦτο  δ᾽   ἐστὶ τὸ τίνος ἕνεκα πράττει,
[2, 10]   τὸ βουλεύσασθαι τοῖς ἀνθρώποις, ταῦτα  δ᾽   ἐστὶν ὅσα ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστι
[2, 8]   βούλεσθαι καὶ τῷ ἐπιθυμεῖν· ὅταν  (δ᾽   ἔσωθεν ἀρχή, οὐ βίᾳ.
[2, 5]   ἐφ᾽ ἣν οἱ πολλοί  δ᾽   ἑτέρα ὥσπερ οὐκ οὖσα λανθάνει:
[2, 1]   ἔπαινος τοιοῦτον εἶναι καθόλου·  δ᾽   εὐδαιμονισμὸς τέλους. Καὶ τὸ ἀπορούμενον
[2, 3]   πάντως καὶ πάντοθεν πλεονεκτικός,  δ᾽   εὐήθης οὐδ᾽ ὅθεν δεῖ· φθονερὸς
[2, 6]   καὶ τοῦ μὴ εἶναι. Ὅσα  δ᾽   ἐφ᾽ αὑτῷ ἐστι ποιεῖν
[2, 11]   ὀρθῶς ἔχειν, καὶ μηδέτερον. Πότερον  δ᾽   ἀρετὴ ποιεῖ τὸν σκοπὸν
[2, 11]   γὰρ> ἐγκράτεια τοιοῦτον, τῶν ἐπαινετῶν  δ᾽   ἐγκράτεια. Λέγομεν δὲ προαπορήσαντες.
[2, 5]   καὶ ἡδέσι καὶ λυπηροῖς. ἔσται  δ᾽   μεσότης ὁτὲ μὲν ἐν
[2, 11]   μὲν οὖν ἐνέργεια, ἐπαινετώτερον  δ᾽   προαίρεσις. Ἔκ τε τῶν
[2, 1]   οὐχ ὑγίανσις οὐδ᾽ ἰάτρευσις, τῶν  δ᾽   χρῆσις ἔργον, οἷον ὄψεως
[2, 6]   ὅσων αἴτιος, ἐφ᾽ αὑτῷ. Ἐπεὶ  δ᾽   τε ἀρετὴ καὶ
[2, 1]   (ψυχῆς λόγον ἔχει, αἱ  δ᾽   ἠθικαὶ τοῦ ἀλόγου μέν, ἀκολουθητικοῦ
[2, 9]   (ὡς φίλτρον καὶ οἶνον, τὸ  δ᾽   ἦν κώνειον&#-247; τῷ ἀγνοοῦντα καὶ
[2, 7]   πράττειν· τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον. Ἔτι  δ᾽   ἐγκρατὴς δικαιοπραγήσει, καὶ μᾶλλον
[2, 3]   μειζόνων ἀξιῶν αὑτόν, μικρόψυχος  δ᾽   ἐλαττόνων· ἔτι δ᾽ ἄσωτος
[2, 1]   γὰρ χαλκεὺς ποιεῖ χαλινόν, χρῆται  δ᾽   ἱππικός&#-247; (καὶ τὸ μήτε
[2, 1]   (καὶ) ἀρχὴν καὶ πρᾶξιν, (ἄρχει  δ᾽   λογισμὸς οὐ λογισμοῦ ἀλλ᾽
[2, 3]   καὶ ταλαίπωρος καὶ κακοπαθητικός· χαῦνος  δ᾽   μειζόνων ἀξιῶν αὑτόν, μικρόψυχος
[2, 3]   ὀλίγα καὶ μόγις εὐθάδεια· (ἔτι  δ᾽   μὲν μηδεμίαν ὑπομένων λύπην,
[2, 5]   κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τίς  δ᾽   ὀρθὸς λόγος, καὶ πρὸς
[2, 3]   δ᾽ ἐναντίος ἀνωνυμώτερος, (ἔστι  δ᾽   ὑπερβάλλων (ἐπὶ) τῷ μὴ
[2, 6]   κακεῖνο τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι. Δῆλον  δ᾽   ἐπιχειροῦμεν ὅτι ἀναγκαῖον, ἐκ
[2, 1]   εὔδαιμον· οὐ γὰρ ὅλον&#-247; ἔτι  δ᾽   οἱ ἔπαινοι τῆς ἀρετῆς διὰ
[2, 10]   δυνατὸν μέν, μὴ ἐφ᾽ αὑτῷ  δ᾽   οἴεται πρᾶξαι μὴ πρᾶξαι.
[2, 3]   τῶν ποιούντων τὰ πάθη. Λέγω  δ᾽   οἷον ὀξύθυμος μὲν τῷ θᾶττον
[2, 10]   τὰ πρὸς τὸ τέλος· λέγω  δ᾽   οἷον οὐθεὶς ὑγιαίνειν προαιρεῖται, ἀλλὰ
[2, 8]   μορίων ἐνδέχεται τοῦτο λέγειν·  δ᾽   ὅλη ἑκοῦσα ψυχὴ καὶ τοῦ
[2, 3]   λίαν πρὸς ἡδονὴν ἀρέσκεια, τὸ  δ᾽   ὀλίγα καὶ μόγις εὐθάδεια· (ἔτι
[2, 10]   γὰρ οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν· τὸ  δ᾽   ὅλως οὐ πρακτόν ἀλλ᾽ οὐδὲ
[2, 4]   αἱ δὲ τοῦ ἀλόγου, ἔχοντος  δ᾽   ὄρεξιν οὐ γὰρ ὁτιοῦν μέρος
[2, 6]   ἀκούσια, οὐκ αὐτὸν αἴτιον. Πάντα  δ᾽   ὅσα προελόμενος, καὶ ἑκὼν δῆλον
[2, 7]   οἴεται εἶναι κακά, πράττει  δ᾽   ὅταν γίνηται ἀκρατής· εἰ οὖν
[2, 7]   τὸν λογισμὸν οἷος πράττειν, ἀκρατεύεται  δ᾽   ὅταν ἐνεργῇ κατ᾽ αὐτήν, τὸ
[2, 8]   καὶ ἀναγκαζόμενα φέρεσθαι φαμέν. ταῦτα  δ᾽   ὅταν κατὰ τὴν φύσει καὶ
[2, 3]   διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον, ἀκριβέστερον  δ᾽   ὅταν περὶ τῶν ἕξεων λέγωμεν
[2, 7]   δ᾽ ἀρετὴ δικαιοτέρους ποιεῖ. Ἐγκρατεύεται  δ᾽   ὅταν πράττῃ παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[2, 1]   ὅμοιοι γὰρ καθεύδοντες πάντες. Αἴτιον  δ᾽   ὅτι ἀργία ψυχῆς ὕπνος,
[2, 10]   οἱ δὲ γραμματικοὶ οὔ; αἴτιον  δ᾽   ὅτι διχῇ γινομένης τῆς ἁμαρτίας
[2, 1]   πρὸς βέλτιστα διατίθησιν. Σημεῖον  δ᾽   ὅτι περὶ ἡδέα καὶ (λυπηρὰ
[2, 10]   ἀλλὰ τὸ φαινόμενον ἀγαθόν. Αἴτιον  δ᾽   ὅτι τῶν ὄντων τὰ μὲν
[2, 10]   καὶ τοῖς θηρίοις ὑπάρχει, προαίρεσις  δ᾽   οὔ. Ἔτι δὲ καὶ οἷς
[2, 8]   μὲν φαίη τις ἂν τὰ  δ᾽   οὔ. ὅσα μὲν γὰρ ἐφ᾽
[2, 11]   εἰ παλαῖσαι μή. Ὁμοίως  δ᾽   οὐδ᾽ ἄλλη οὐδεμία περὶ τοῦ
[2, 7]   παρὰ τὴν ὄρεξιν, φανερόν· ὅτι  δ᾽   οὐδὲ κατὰ προαίρεσιν, πάλιν ἐκ
[2, 11]   μὲν φαῦλα καὶ ἀναγκαζόμενοι, (προαιρεῖται  δ᾽   οὐδείς. Ἔτι διὰ τὸ μὴ
[2, 7]   δὲ βουλόμενοι πράττομεν ἐξαίφνης, προαιρεῖται  δ᾽   οὐδεὶς οὐδὲν ἐξαίφνης. ~εἰ δὲ
[2, 1]   ἀφείσθω τοῦτο τὸ μόριον. Διαφέρει  δ᾽   οὐδὲν οὔτ᾽ εἰ μεριστὴ
[2, 8]   καὶ τοῦ ἐγκρατοῦς πράττει, βίᾳ  δ᾽   οὐδέτερος, ἀλλὰ τῶν ἐν ἐκείνοις
[2, 10]   ἀνθρώπων καὶ ἀθάνατοι εἶναι, προαιρεῖται  δ᾽   οὐθεὶς (μὴ ἀγνοῶν ὅτι ἀδύνατον,
[2, 7]   καὶ βούλεται, ἑκών. Βούλεται  δ᾽   οὐθεὶς οἴεται εἶναι κακόν.
[2, 10]   βουλεύσασθαι περὶ αὐτῶν· περὶ ἐνίων  δ᾽   οὐκ ἐνδέχεται. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 1]   ἀρετὴ τὸ ἔργον, ταῦτα  δ᾽   οὐκ ἐνεργεῖ, ἀλλ᾽ εἰσὶν αὐτῶν
[2, 10]   δόξα μάλιστα τοῦ τέλους, προαίρεσις  δ᾽   οὐκ ἔστιν. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 6]   ἀναγκαῖον, ἐκ τῶν ἀναλυτικῶν· νῦν  δ᾽   οὔτε μὴ λέγειν οὔτε λέγειν
[2, 5]   κακίας ἐκ (τῶν ἐναντίων. ~ἐπεὶ  δ᾽   ὑπόκειται ἀρετὴ εἶναι τοιαύτη
[2, 11]   ἀρετὴ καὶ ἐγκράτεια ἕτερον. Λεκτέον  δ᾽   ὕστερον περὶ αὐτῶν, ἐπεὶ ὅσοις
[2, 6]   γὰρ πρᾶξις κίνησις. Ἐπεὶ  δ᾽   (ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις
[2, 3]   μὲν μηδεμίαν ὑπομένων λύπην,  μηδ᾽   εἰ βέλτιον, τρυφερός, δὲ
[2, 3]   ὑπερβάλλων (ἐπὶ) τῷ μὴ λυπεῖσθαι  μηδ᾽   ἐπὶ τοῖς ἀναξίοις εὖ πράττουσιν,
[2, 8]   δὲ μὴ οἵα τε,  μήδ᾽   ἐστὶ τῆς ἐκείνου φύσει ὀρέξεως
[2, 3]   ἀναίσθητος δὲ ἐλλείπων καὶ  μηδ᾽   ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν
[2, 1]   τὰ εἰρημένα μόρια ἴδια· διὸ  οὐδ᾽   αἱ ἀρεταὶ αἱ τοῦ θρεπτικοῦ
[2, 10]   ἰδεῖν οὗ μή ἐστιν (ὄψις,  οὐδ᾽   ἀκοῦσαι οὗ μή ἐστιν ἀκοή·
[2, 7]   ἑκούσιον τὸ κατὰ ὄρεξιν πράττειν,  οὐδ᾽   ἀκούσιον τὸ παρὰ τὴν ὄρεξιν,
[2, 11]   παλαῖσαι μή. Ὁμοίως δ᾽  οὐδ᾽   ἄλλη οὐδεμία περὶ τοῦ τέλους·
[2, 10]   ἐστι προαίρεσίς ἐστιν ὡς ἑκάτερον,  οὐδ᾽   ἄμφω ἐξαίφνης γὰρ προαιρεῖται μὲν
[2, 8]   διά γε ταῦτα πράττοι ἄν,  οὐδ᾽   ἀναγκαζόμενος. τὴν γὰρ ἔξωθεν ἀρχήν,
[2, 10]   δὲ δῆλον ὅτι οὐδὲ δόξα,  οὐδ᾽   ἁπλῶς εἴ τις οἴεταί τι.
[2, 8]   φέρηται, οὐ βίᾳ, οὐ μὴν  οὐδ᾽   ἑκούσια λέγεται, ἀλλ᾽ ἀνώνυμος (ἡ
[2, 10]   καθῆσθαι τοῦ ὑγιαίνειν ἕνεκεν,  οὐδ᾽   (εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ χρηματίζεσθαι κινδυνεύειν
[2, 1]   μόριον τῆς ὅλης ἀρετῆς, ὥσπερ  οὐδ᾽   τοῦ σώματος· ἐν τῷ
[2, 1]   ἰατρικῆς ὑγίεια ἀλλ᾽ οὐχ ὑγίανσις  οὐδ᾽   ἰάτρευσις, τῶν δ᾽ χρῆσις
[2, 3]   πάντοθεν πλεονεκτικός, δ᾽ εὐήθης  οὐδ᾽   ὅθεν δεῖ· φθονερὸς δὲ τῷ
[2, 10]   οὐθεὶς (μὴ ἀγνοῶν ὅτι ἀδύνατον,  οὐδ᾽   ὅλως δυνατὸν μέν, μὴ
[2, 10]   ἀνθρώπου. Οὐδὲ γὰρ τὸ βουλεύσασθαι,  οὐδ᾽   ὑπόληψις τοῦ διὰ τί· ἀλλὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009