Livre, chapitre |
[2, 9] |
τὸ
εἰδότα
ἢ
ὃν
ἢ
|
ᾧ |
ἢ
οὗ
ἕνεκα
ἐνίοτε
γὰρ |
[2, 9] |
τῷ
ἀγνοοῦντα
καὶ
ὃν
καὶ
|
ᾧ |
καὶ
ὃ
δι᾽
ἄγνοιαν,
μὴ |
[2, 9] |
δι᾽
ἄγνοιαν,
καὶ
ὃ
καὶ
|
ᾧ |
καὶ
ὅν,
ἀκούσιον·
τὸ
ἐναντίον |
[2, 6] |
ἡ
κακία
περὶ
ταῦτ᾽
ἐστιν
|
ὧν |
αὐτὸς
(αἴτιος
καὶ
ἀρχὴ
πράξεων. |
[2, 6] |
ταῦτ᾽
ἐστι
γίνεσθαι
καὶ
μή,
|
ὧν |
γε
κύριός
ἐστι
τοῦ
εἶναι |
[2, 1] |
τε
ἄριστοι
(καὶ
τροφὴ
ἀφ᾽
|
ὧν |
γίνεται
εὐεξία,
καὶ
ἀπὸ
τῆς |
[2, 10] |
ἐγχειρήσειε
βουλεύεσθαι
μὴ
ἀγνοῶν·
περὶ
|
ὧν |
δ᾽
ἐνδέχεται
μὴ
μόνον
τὸ |
[2, 1] |
ζῆν
τὸ
αὐτὸ
τῷ
εὐδαιμονεῖν,
|
ὧν |
ἕκαστον
χρῆσίς
ἐστι
καὶ
ἐνέργεια, |
[2, 4] |
μὲν
τοῦ
λόγον
ἔχοντος
διανοητικαί,
|
ὧν |
ἔργον
(ἀλήθεια,
ἢ
περὶ
τοῦ |
[2, 1] |
μαθηματικῆς
ἐπιστήμης
θεωρία.
Ὥστ᾽
ἀνάγκη,
|
ὧν |
ἔργον
ἡ
χρῆσις,
τὴν
χρῆσιν |
[2, 10] |
οἱ
μὲν
ἰατροὶ
βουλεύονται
περὶ
|
ὧν |
(ἔχουσι
τὴν
ἐπιστήμην,
οἱ
δὲ |
[2, 1] |
ἀρετὴ
καὶ
ἡδονὴ
ἐν
(ψυχῇ,
|
ὧν |
ἢ
ἔνια
ἢ
πάντα
τέλος |
[2, 1] |
ταὐτὰ
ἡ
χρῆσις
αὐτῆς
ὑφ᾽
|
ὧν |
καὶ
αὔξεται
καὶ
φθείρεται,
πρὸς |
[2, 6] |
λέγονται,
μάλιστα
δὲ
δικαίως
ἀφ᾽
|
ὧν |
μὴ
ἐνδέχεται
ἄλλως,
ἣν
ἴσως |
[2, 10] |
δι᾽
(ἄλλας
αἰτίας
γίνεται,
περὶ
|
ὧν |
οὐδεὶς
ἂν
ἐγχειρήσειε
βουλεύεσθαι
μὴ |
[2, 7] |
φησι
θυμῷ
μάχεσθαι·
ψυχῆς
γὰρ
|
ὠνεῖται. |
Εἰ
δ᾽
ἀδύνατον
τὸ
(αὐτὸν |
[2, 1] |
ὑπὸ
τροφῆς
καὶ
πόνων
καὶ
|
ὥρας. |
Ταῦτα
δὲ
δῆλα
ἐκ
τῆς |
[2, 9] |
οὔτε
τῇ
προαιρέσει
τὸ
ἑκούσιον
|
ὥρισται, |
λοιπὸν
δὴ
ὁρίσασθαι
τὸ
κατὰ |
[2, 6] |
τετράγωνον
ἔχειν
τέτταρας
ὀρθάς,
φανερὸν
|
ὡς |
αἴτιον
τούτου
τὸ
δύο
ὀρθὰς |
[2, 8] |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
δῆλον
ἡμῖν
|
ὡς |
ἀπαντητέον.
(α)
λέγονται
δὲ
κατ᾽ |
[2, 8] |
γὰρ
μάλιστ᾽
ἐμποδίζοντες
τὸ
ἑκούσιον
|
ὡς |
βίᾳ
πράττοντες,
ἀλλ᾽
ἑκόντες-247;
~ἐπεὶ |
[2, 5] |
οἱ
πολλοί:
ὁ
δ᾽
ἀγαθὸς
|
ὡς |
δεῖ.
ἐπεὶ
δ᾽
ἐστί
τις |
[2, 9] |
μὴ
χρώμενος
δὲ
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
δικαίως
ἂν>
ἀγνοῶν
λέγοιτο,
ἔστι |
[2, 10] |
οὔτε
βούλησίς
ἐστι
προαίρεσίς
ἐστιν
|
ὡς |
ἑκάτερον,
οὐδ᾽
ἄμφω
ἐξαίφνης
γὰρ |
[2, 10] |
δοκεῖ
δὲ
πράττειν
καὶ
βούλονται-247;
|
ὡς |
ἐξ
ἀμφοῖν
ἄρα.
(Ἄμφω
γὰρ |
[2, 2] |
αἰδῶ
ἐπιθυμίαν,
ὅλως
οἷς
ἕπεται
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ἡ
αἰσθητικὴ |
[2, 1] |
ἔστω
βέλτιον
τὸ
ἔργον·
καὶ
|
ὡς |
ἔχουσιν.
Αἱ
ἕξεις
πρὸς
ἀλλήλας, |
[2, 3] |
ἡμᾶς
βέλτιστον·
τοῦτο
γάρ
ἐστιν
|
ὡς |
ἡ
ἐπιστήμη
κελεύει
καὶ
ὁ |
[2, 3] |
τρυφερός,
ὁ
δὲ
πᾶσαν
(ὁμοίως
|
ὡς |
μὲν
ἁπλῶς
εἰπεῖν
ἀνώνυμος,
μεταφορᾷ |
[2, 4] |
τῷ
διώκειν
καὶ
φεύγειν
ἢ
|
ὡς |
μὴ
δεῖ
ἢ
ἃς
μὴ |
[2, 5] |
ἐναντίος
τῷ
μετρίῳ
καὶ
τῷ
|
ὡς |
ὁ
λόγος
ἔνθα
(μὲν
ὁ |
[2, 5] |
τινα
ὅρον,
οἷον
ὅταν
μὴ
|
ὡς |
οἱ
πολλοί:
ὁ
δ᾽
ἀγαθὸς |
[2, 3] |
καὶ
ὅτ᾽
οὐ
δεῖ
καὶ
|
ὡς |
οὐ
δεῖ·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[2, 9] |
ἂν>
ἀγνοῶν
λέγοιτο,
ἔστι
δὲ
|
ὡς |
οὐ
δικαίως,
οἷον
εἰ
δι᾽ |
[2, 7] |
Τὸ
μὲν
γὰρ
κατὰ
βούλησιν
|
ὡς |
οὐκ
ἀκούσιον
ἀπεδείχθη,
(ἀλλὰ
μᾶλλον |
[2, 2] |
δυνάμεις
τῶν
παθημάτων,
καθ᾽
ἃς
|
ὡς |
παθητικοὶ
λέγονται,
καὶ
κατὰ
τὰς |
[2, 8] |
τὴν
φύσιν·
καὶ
συγγνώμην
ἔχομεν
|
ὡς |
πεφυκότα
βιάζεσθαι
τὴν
φύσιν.
καὶ |
[2, 5] |
ὃ
δὲ
(τὴν
ἔλλειψιν,
ἀνάγκη,
|
ὡς |
ταῦτ᾽
ἀλλήλοις
ἐναντία
καὶ
τῷ |
[2, 1] |
ἕξεως·
(τὸ
γὰρ
τέλος
ἄριστον
|
ὡς |
τέλος·
ὑπόκειται
γὰρ
τέλος
τὸ |
[2, 9] |
σώσῃ,
ὥσπερ
αἱ
Πελιάδες,
ἤτοι
|
ὡς |
τοδὶ
μὲν
πόμα,
ἀλλ᾽
(ὡς |
[2, 9] |
ὡς
τοδὶ
μὲν
πόμα,
ἀλλ᾽
|
(ὡς |
φίλτρον
καὶ
οἶνον,
τὸ
δ᾽ |
[2, 3] |
χρὴ
φοβούμενος
μήθ᾽
ὅτε
μήθ᾽
|
ὥς, |
δειλὸς
δὲ
ὁ
καὶ
ἃ |
[2, 3] |
καὶ
οἷς
καὶ
ὅτε
καὶ
|
ὥς· |
καὶ
θρασὺς
μὲν
ὁ
μήτε |
[2, 1] |
τελέα
καὶ
ἀτελής,
καὶ
ἀρετὴ
|
ὡσαύτως |
ἣ
μὲν
γὰρ
ὅλη,
ἣ |
[2, 1] |
καὶ
τῆς
ἀρετῆς,
ἀλλ᾽
οὐχ
|
ὡσαύτως. |
Οἷον
σκυτοτομικῆς
καὶ
σκυτεύσεως
ὑπόδημα· |
[2, 7] |
αὐτήν,
τὸ
δ᾽
ἀδικεῖν
ἑκούσιον,
|
(ὥσθ᾽ |
ὁ
ἀκρατὴς
ἀδικήσει
τῷ
πράττειν |
[2, 8] |
ἔχων
αὐτὸς
ἕκαστος
αὑτῷ
πράττει,
|
ὥσθ᾽ |
ὅ
τ᾽
ἐγκρατὴς
βίᾳ,
φασίν, |
[2, 8] |
πληγαὶ
ἢ
δεσμοὶ
ἢ
θάνατοι
|
ὦσιν. |
ταῦτα
γάρ
φασιν
ἀναγκασθέντες
πρᾶξαι. |
[2, 9] |
ἵνα
ἀποκτείνῃ,
ἀλλ᾽
ἵνα
σώσῃ,
|
ὥσπερ |
αἱ
Πελιάδες,
ἤτοι
ὡς
τοδὶ |
[2, 1] |
σαφῶς.
Νῦν
γὰρ
ὁμοίως
ἔχομεν
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
καὶ
ὑγίειαν,
ὅτι |
[2, 11] |
συλλογισμὸς
οὐδὲ
(λόγος.
Ἀλλὰ
δὴ
|
ὥσπερ |
ἀρχὴ
τοῦτο
ὑποκείσθω.
Οὔτε
γὰρ |
[2, 11] |
ἄλλη
οὐδεμία
περὶ
τοῦ
τέλους·
|
ὥσπερ |
γὰρ
ταῖς
θεωρητικαῖς
αἱ
ὑποθέσεις |
[2, 11] |
οὗ
ἕνεκα
δεῖ
προαιρεῖσθαι,
ἢ
|
ὥσπερ |
δοκεῖ
τισί,
τὸν
(λόγον.
Ἔστι |
[2, 8] |
ἐμποδίζουσαν
ἢ
κινοῦσαν,
ἀνάγκην
λέγομεν,
|
ὥσπερ |
εἴ
τις
λαβὼν
τὴν
χεῖρα |
[2, 11] |
τοδὶ
ὑπάρξαι,
εἰ
ἔσται
ἐκεῖνο,
|
ὥσπερ |
ἐκεῖ,
εἰ
ἔστι
τὸ
τρίγωνον |
[2, 10] |
τοῦτ᾽
ἐστιν
ἀρχὴ
καὶ
ὑπόθεσις,
|
ὥσπερ |
ἐν
ταῖς
θεωρητικαῖς
ἐπιστήμαις
ὑποθέσεις |
[2, 1] |
διὰ
τίνων.
Δεῖ
δὴ
ζητεῖν
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ἔχοντές
τι |
[2, 6] |
γὰρ
πρᾶξις
κίνησις.
Ἐπεὶ
δ᾽
|
(ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ἡ
ἀρχὴ |
[2, 1] |
δυνάμεις
διαφόρους
καὶ
τὰς
εἰρημένας,
|
ὥσπερ |
ἐν
τῷ
καμπύλῳ
τὸ
κοῖλον |
[2, 8] |
ἄλλων
ζῴων
ἁπλοῦν
τὸ
βίαιον,
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
τῶν
ἀψύχων
οὐ
γὰρ |
[2, 1] |
ταῦτ᾽
ἔχειν
τὰ
μέρη.
Καὶ
|
ὥσπερ |
ἡ
εὐεξία
σύγκειται
ἐκ
τῶν |
[2, 7] |
ἐγκράτεια
καὶ
θυμοῦ
δοκεῖ
εἶναι,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐπιθυμίας·
καὶ
(τὸ
παρὰ |
[2, 7] |
ὃ
ἀναγκαζόμενοι
ποιοῦσιν
ἢ
πάσχουσιν,
|
ὥσπερ |
καὶ
Εὔηνος
φησί
πᾶν
γὰρ |
[2, 7] |
εἰ
τὸ
μὲν
δικαιοπραγεῖν
ἑκούσιον,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
(ἀδικεῖν
ἄμφω
γὰρ |
[2, 2] |
ἐπεὶ
δ᾽
ἐστὶ
τὸ
ἦθος,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
ὄνομα
σημαίνει
ὅτι |
[2, 3] |
τὴν
φύσιν
ἐπιθυμῶν,
ἀλλ᾽
ἀπαθὴς
|
ὥσπερ |
λίθος·
κερδαλέος
δὲ
ὁ
πανταχόθεν |
[2, 3] |
ἀναξίοις
εὖ
πράττουσιν,
ἀλλ᾽
εὐχερὴς
|
ὥσπερ |
οἱ
γαστρίμαργοι
πρὸς
τροφήν,
ὃ |
[2, 1] |
ἔστι
μόριον
τῆς
ὅλης
ἀρετῆς,
|
ὥσπερ |
οὐδ᾽
ἡ
τοῦ
σώματος·
ἐν |
[2, 5] |
οἱ
πολλοί
ἡ
δ᾽
ἑτέρα
|
ὥσπερ |
οὐκ
οὖσα
λανθάνει:
διὰ
γὰρ |
[2, 1] |
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
πὼς
προσφερομένων,
|
ὥσπερ |
ὑγίεια
ὑπὸ
τροφῆς
καὶ
πόνων |
[2, 8] |
τοιαύτας
διανοίας
καὶ
λογισμούς,
ἀλλ᾽
|
ὥσπερ |
Φιλόλαος
ἔφη
εἶναί
τινας
λόγους |
[2, 3] |
μεῖζον,
τοῦ
μείζονος
δὲ
ἔλαττον.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη
τὴν
ἠθικὴν
ἀρετὴν
περὶ |
[2, 11] |
σπουδαῖός
ἐστιν
οὗτος
ὁ
ἄνθρωπος.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη
τήν
τε
κακίαν
ἑκούσιον |
[2, 1] |
ὅρασις
καὶ
μαθηματικῆς
ἐπιστήμης
θεωρία.
|
Ὥστ᾽ |
ἀνάγκη,
ὧν
ἔργον
ἡ
χρῆσις, |
[2, 7] |
λυπηρόν,
καὶ
βίαιον
ἡ
κάθεξις,
|
ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
βίαιον
ἀκούσιον,
τὸ |
[2, 8] |
εἶναί
τινας
λόγους
κρείττους
ἡμῶν.
|
ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
ἑκούσιον
καὶ
ἀκούσιον |
[2, 7] |
τὴν
ἐπιθυμίαν
κατὰ
τὸν
λογισμόν.
|
Ὥστ᾽ |
εἰ
τὸ
μὲν
δικαιοπραγεῖν
ἑκούσιον, |
[2, 7] |
γὰρ
ἀναγκαῖον
πρᾶγμ᾽
ἀνιαρὸν
ἔφυ"
|
Ὥστ᾽ |
εἴ
τι
λυπηρόν,
βίαιον,
καὶ |
[2, 6] |
τοῦτο
καὶ
αἴτιον
τῶν
ὕστερον.
|
Ὥστ᾽ |
εἴπερ
ἐστὶν
ἔνια
τῶν
ὄντων |
[2, 1] |
ὕπνος
ἀργία
τις
καὶ
ἡσυχία.
|
Ὥστ᾽ |
ἐπεὶ
τὸ
ἔργον
ἀνάγκη
ἓν |
[2, 10] |
μηθεὶς
κεῖται
(σκοπός,
οὐ
βουλευτικοί.
|
Ὥστ᾽ |
ἐπεὶ
τὸ
μὲν
ἐφ᾽
αὑτῷ |
[2, 8] |
ὄρεξις
καὶ
ὁ
λόγος
(συμφωνεῖ.
|
ὥστ᾽ |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
ζῴων |
[2, 8] |
ἐνοῦσα
ἄγει
(ἄμφω
γὰρ
ἔχει-247;
|
ὥστ᾽ |
οὐ
βίᾳ
οὐδέτερος,
ἀλλ᾽
ἑκὼν |
[2, 1] |
ἄλλοις
ἔχοντές
τι
ζητοῦσι
πάντες,
|
ὥστε |
ἀεὶ
διὰ
τῶν
ἀληθῶς
μὲν |
[2, 7] |
πράττειν
δι᾽
ἐπιθυμίαν
ἀκρατεύεσθαι
ἐστίν.
|
Ὥστε |
ἅμα
συμβήσεται
τὸν
αὐτὸν
(ἑκόντα |
[2, 7] |
ἡ
γὰρ
ἐπιθυμία
τοῦ
ἡδέος-247;
|
ὥστε |
(βίαιον
καὶ
ἀκούσιον.
Τὸ
ἄρα |
[2, 4] |
πάθη
λύπῃ
καὶ
ἡδονῇ
διώρισται·
|
ὥστε |
διά
τε
ταῦτα
καὶ
διὰ |
[2, 10] |
καὶ
μὴ
τὰ
μὲν
τοιαῦτα
|
ὥστε |
ἐνδέχεσθαι
βουλεύσασθαι
περὶ
αὐτῶν·
περὶ |
[2, 8] |
ἢ
ἀμφοτέρους
ἢ
τὸν
ἕτερον,
|
ὥστε |
ἢ
μὴ
ἑκόντας
ἢ
ἅμα |
[2, 5] |
τῇ
τροφῇ
ἡ
ἔλλειψις
ὑπερβολῆς.
|
ὥστε |
καὶ
αἱ
προαιρετικαὶ
ἕξεις
αἱ |
[2, 8] |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
δι᾽
ἐπιθυμίαν·
|
ὥστε |
καὶ
διάνοιαί
τινες
καὶ
πάθη |
[2, 10] |
κακὸν
καὶ
τὸ
λυπηρότερον
χεῖρον.
|
(Ὥστε |
καὶ
ἐκ
τούτων
δῆλον
ὅτι |
[2, 1] |
καὶ
οἰκίας
καὶ
τῶν
(ἄλλων.
|
Ὥστε |
καὶ
ψυχῆς·
ἔστι
γάρ
τι |
[2, 8] |
γῆρας
καὶ
τἆλλα
τὰ
(τοιαῦτα.
|
ὥστε |
μὴ
κατὰ
φύσιν
ἑκάτερος
πράττει, |
[2, 8] |
τοῦ
ἡδέος,
ᾗ
ἀκολουθεῖ
χαίρων,
|
ὥστε |
ὁ
ἀκρατὴς
μᾶλλον
ἑκὼν
καὶ |
[2, 6] |
ἀρχαὶ
τῶν
τοιούτων
εἰσὶν
αὐτοί.
|
Ὥστε |
ὅσων
πράξεων
ὁ
ἄνθρωπός
ἐστιν |
[2, 11] |
καὶ
τὸ
τέλος
ὀρθόν,
οὕτως
|
ὥστε |
οὗ
ἕνεκα
δεῖ
προαιρεῖσθαι,
ἢ |
[2, 8] |
ἀκούσιον
πᾶν
βίαιον
εἶναι
φαμέν.
|
ὥστε |
περὶ
τοῦ
βίᾳ
σκεπτέον
πρῶτον, |
[2, 7] |
βούλησιν
καὶ
θυμὸν
καὶ
ἐπιθυμίαν·
|
ὥστε |
ταῦτα
διαιρετέον,
καὶ
πρῶτον
κατ᾽ |
[2, 10] |
τὸ
λυπηρόν·
οὕτω
γὰρ
ἔχει
|
ὥστε |
τῇ
ψυχῇ
φαίνεσθαι
τὸ
μὲν |
[2, 8] |
λύπην,
οἴεται
γὰρ
κακὸν
πράττειν.
|
ὥστε |
τὸ
μὲν
βίᾳ
ἑκάτερον
φάναι |
[2, 5] |
τοιοῦτος
ἔσται
ὁ
ἔχων
αὐτὴν
|
ὥστε |
τοῦ
αὐτοῦ
πράγματος
ὃ
μὲν |
[2, 10] |
οἴεται
πρᾶξαι
ἢ
μὴ
πρᾶξαι.
|
Ὥστε |
τοῦτο
μὲν
φανερόν,
ὅτι
ἀνάγκη |
[2, 10] |
καὶ
ὑγιαίνειν
καὶ
εὖ
(πράττειν.
|
Ὥστε |
φανερὸν
διὰ
τούτων
ὅτι
ἄλλο |
[2, 8] |
ὕστερον
ὠφεληθήσεται,
ἢ
καὶ
ἤδη
|
ὠφελεῖται |
ὑγιαίνων·
καὶ
ὁ
ἀκρατὴς
χαίρει |
[2, 8] |
ἀπ᾽
ἐλπίδος
ἡδονήν,
ὅτι
ὕστερον
|
ὠφεληθήσεται, |
ἢ
καὶ
ἤδη
ὠφελεῖται
ὑγιαίνων· |