Livre, chapitre |
[2, 6] |
μὲν
ἐπαινετὰ
τὰ
δὲ
ψεκτά
|
ψέγεται |
γὰρ
καὶ
ἐπαινεῖται
οὐ
διὰ |
[2, 11] |
ἀκούσια
αἰσχρὰ
καὶ
κακὰ
οὐ
|
ψέγεται |
οὐδὲ
τὰ
ἀγαθὰ
ἐπαινεῖται,
ἀλλὰ |
[2, 9] |
δὲ
καὶ
μὴ
ἔχων
τις
|
(ψέγοιτο |
ἄν,
εἰ
ὃ
ῥᾴδιον
ἢ |
[2, 11] |
ἑκούσια.
Ἔτι
πάντας
ἐπαινοῦμεν
καὶ
|
ψέγομεν |
εἰς
τὴν
προαίρεσιν
βλέποντες
μᾶλλον |
[2, 6] |
τὰ
μὲν
ἐπαινετὰ
τὰ
δὲ
|
ψεκτά |
ψέγεται
γὰρ
καὶ
ἐπαινεῖται
οὐ |
[2, 11] |
μοχθηρὰ
πράττειν.
Διὰ
ταῦτα
καὶ
|
ψεκτὸν |
ἡ
κακία
καὶ
ἡ
(ἀρετὴ |
[2, 10] |
οὐκ
ἔστι
προαίρεσις
ἀληθὴς
ἢ
|
ψευδής. |
Οὐδὲ
δὴ
ἡ
(τῶν
ἐφ᾽ |
[2, 8] |
εἰ
γὰρ
ἵνα
μὴ
λάβῃ
|
ψηλαφῶν |
(ἀποκτείνοι,
γελοῖος
ἂν
εἴη,
εἰ |
[2, 6] |
ἄλλος
αἴτιος,
ἐκεῖνος
καὶ
τὸν
|
ψόγον |
καὶ
τὸν
ἔπαινον
ἔχει-247;
δῆλον |
[2, 3] |
ταῦτα
καὶ
τοιαῦτα
συμβαίνει
ταῖς
|
ψυχαῖς, |
πάντα
δὲ
λέγεται
τὰ
μὲν |
[2, 1] |
τούτων
αἱρετώτερα
τὰ
ἐν
τῇ
|
ψυχῇ, |
καθάπερ
διαιρούμεθα
καὶ
ἐν
τοῖς |
[2, 1] |
ἄριστον,
τὰ
δὲ
(τέλη
ἐν
|
ψυχῇ |
καὶ
τὰ
ἄριστα
τῶν
ἀγαθῶν, |
[2, 8] |
λέγειν·
ἡ
δ᾽
ὅλη
ἑκοῦσα
|
ψυχὴ |
καὶ
τοῦ
ἀκρατοῦς
καὶ
τοῦ |
[2, 1] |
ἀγαθὰ
ἢ
ἐκτὸς
ἢ
ἐν>
|
ψυχῇ, |
καὶ
τούτων
αἱρετώτερα
τὰ
ἐν |
[2, 1] |
οὐδὲν
οὔτ᾽
εἰ
μεριστὴ
ἡ
|
ψυχὴ |
οὔτ᾽
εἰ
ἀμερής,
ἔχει
μέντοι |
[2, 1] |
δοκεῖ
πᾶσιν.
Τῶν
δὲ
ἐν
|
ψυχῇ |
τὰ
μὲν
ἕξεις
ἢ
δυνάμεις |
[2, 8] |
μεταφέρουσι
ψυχήν,
ὅτι
τῶν
ἐν
|
ψυχῇ |
τι
τοιοῦτον
ὁρῶσιν.
ἐπὶ
μὲν |
[2, 4] |
εἶναι
καὶ
λύπας.
Πᾶσα
γὰρ
|
ψυχὴ |
ὑφ᾽
οἵων
πέφυκε
γίνεσθαι
(χείρων |
[2, 10] |
οὕτω
γὰρ
ἔχει
ὥστε
τῇ
|
ψυχῇ |
φαίνεσθαι
τὸ
μὲν
ἡδὺ
ἀγαθὸν |
[2, 1] |
καὶ
ἀρετὴ
καὶ
ἡδονὴ
ἐν
|
(ψυχῇ, |
ὧν
ἢ
ἔνια
ἢ
πάντα |
[2, 1] |
τε
ὑπὸ
τῶν
ἀρίστων
περὶ
|
ψυχὴν |
κινήσεων
καὶ
ἀφ᾽
ἧς
πράττεται |
[2, 8] |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
(ὅλην
μεταφέρουσι
|
ψυχήν, |
ὅτι
τῶν
ἐν
ψυχῇ
τι |
[2, 1] |
ἄριστον.
Ἔστιν
ἄρα
ἡ
(εὐδαιμονία
|
ψυχῆς |
ἀγαθῆς
ἐνέργεια.
Ἐπεὶ
δὲ
ἦν |
[2, 1] |
ἀρετῶν,
οὕτω
καὶ
ἡ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀρετὴ
ᾗ
τέλος.
(Ἀρετῆς
δ᾽ |
[2, 1] |
ἕξις,
τῆς
ἀρετῆς
ἐνέργειαν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἄριστον
εἶναι.
Ἦν
δὲ
καὶ |
[2, 7] |
χαλεπὸν
γάρ"
φησι
θυμῷ
μάχεσθαι·
|
ψυχῆς |
γὰρ
ὠνεῖται.
Εἰ
δ᾽
ἀδύνατον |
[2, 5] |
δὲ
ταῦτ᾽
ἔχει
καὶ
περὶ
|
ψυχῆς. |
ἐναντίαν
δὲ
τίθεμεν
τὴν
(ἕξιν |
[2, 1] |
ἧς
πράττεται
τὰ
ἄριστα
τῆς
|
ψυχῆς |
ἔργα
καὶ
πάθη,
καὶ
ὑπὸ |
[2, 1] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
ἔστω
|
ψυχῆς |
ἔργον
τὸ
ζῆν
ποιεῖν,
τοῦ |
[2, 1] |
καὶ
τῶν
(ἄλλων.
Ὥστε
καὶ
|
ψυχῆς· |
ἔστι
γάρ
τι
ἔργον
αὐτῆς. |
[2, 1] |
ἔχοντος,
ὃ
ἐπιτακτικόν
ἐστι
τῆς
|
(ψυχῆς |
ᾗ
λόγον
ἔχει,
αἱ
δ᾽ |
[2, 1] |
ἢ
πήρωσιν.
Μετὰ
ταῦτα
περὶ
|
ψυχῆς |
θεωρητέον·
ἡ
γὰρ
ἀρετὴ
ψυχῆς, |
[2, 4] |
ὅτι
ἐπειδὴ
δύο
μέρη
τῆς
|
ψυχῆς, |
καὶ
αἱ
ἀρεταὶ
κατὰ
ταῦτα |
[2, 1] |
ἓν
καὶ
ταὐτὸ
εἶναι
τῆς
|
ψυχῆς |
καὶ
τῆς
ἀρετῆς,
ἔργον
ἂν |
[2, 2] |
διὸ
ἔστω
τὸ>
ἦθος
τοῦτο
|
ψυχῆς |
κατὰ
ἐπιτακτικὸν
λόγον
τοῦ
ἀλόγου |
[2, 1] |
πάντες.
Αἴτιον
δ᾽
ὅτι
ἀργία
|
ψυχῆς |
ὁ
ὕπνος,
ἀλλ᾽
(οὐκ
ἐνέργεια. |
[2, 1] |
ἄλλο
εἴ
τι
μόριόν
ἐστι
|
ψυχῆς, |
οἷον
τὸ
θρεπτικόν,
ἡ
τούτου |
[2, 1] |
εἴ
τι
ἄλλο
ἐστὶ
μέρος
|
ψυχῆς, |
οἷον
τὸ
φυτικόν.
Ἀνθρωπίνης
γὰρ |
[2, 4] |
γὰρ
ὁτιοῦν
μέρος
ἔχει
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄρεξιν,
εἰ
μεριστὴ
ἐστίν-247;
ἀνάγκη |
[2, 1] |
ψυχῆς
θεωρητέον·
ἡ
γὰρ
ἀρετὴ
|
ψυχῆς, |
οὐ
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἐπεὶ
δ᾽ |
[2, 2] |
Λεκτέον
δὴ
κατὰ
τί
τῆς
|
ψυχῆς |
ποιότης
τὰ
ἤθη.
Ἔστι
δὲ |
[2, 1] |
οἷον
τὸ
φυτικόν.
Ἀνθρωπίνης
γὰρ
|
ψυχῆς |
τὰ
εἰρημένα
μόρια
ἴδια·
διὸ |
[2, 1] |
ἀρετὴν
ζητοῦμεν,
ὑποκείσθω
δύο
μέρη
|
ψυχῆς |
τὰ
λόγου
μετέχοντα,
οὐ
τὸν |
[2, 10] |
οὐκέτι.
Ἔστι
γὰρ
βουλευτικὸν
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸ
θεωρητικὸν
αἰτίας
τινός.
Ἡ |