Livre, chapitre
[2, 8]	ἔτι ἴσως τούτων τὰ μὲν	φαίη	τις ἂν τὰ δ᾽ οὔ.
[2, 10]	γὰρ ἔχει ὥστε τῇ ψυχῇ	φαίνεσθαι	τὸ μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν (καὶ
[2, 7]	βουλόμενον καὶ ἑκούσιον ταὐτό, σκέψασθαι.	(Φαίνεται	δὲ καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ὑπόκειται
[2, 10]	δόξα ἢ ὄρεξις· ἀμφότερα γὰρ	φαίνεται	παρακολουθοῦντα. Ὅτι μὲν οὖν οὐκ
[2, 7]	ἡ δ᾽ ἀκρασία μοχθηρία τις	φαίνεται·	συμβήσεται δὲ τοὐναντίον. Βούλεται μὲν
[2, 10]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ τὰ	φαινόμενα,	τοιαῦτα δὲ φύσει ἡδονὴ καὶ
[2, 11]	ταῦτα, καὶ ἔτι ὁμολογεῖται τοῖς	φαινομένοις.
[2, 10]	οὐ τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ τὸ	φαινόμενον	ἀγαθόν. Αἴτιον δ᾽ ὅτι τῶν
[2, 10]	ἢ γίγνεταί τι, τοῦτ᾽ αἴτιόν	φαμεν	εἶναι, οἷον τοῦ βαδίζειν ἡ
[2, 8]	διανοίας ἔργον ποιοῦντας, ὅμως οὔ	φαμεν	ἐφ᾽ αὑτοῖς εἶναι, οὔτ᾽ εἰπεῖν
[2, 8]	ὅταν δὲ παρὰ ταύτην, βίᾳ	φαμέν.	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ ἐμψύχων
[2, 8]	ὁρμὴν κινῇ ἢ ἠρεμίζῃ, βίᾳ	φαμέν,	ὅταν δὲ μή, οὐ βίᾳ·
[2, 8]	κάτω βίᾳ καὶ ἀναγκαζόμενα φέρεσθαι	φαμέν.	ταῦτα δ᾽ ὅταν κατὰ τὴν
[2, 8]	τὸ πράττειν ἀποδίδομεν. οὐ γάρ	φαμεν	τὸ παιδίον πράττειν, οὐδὲ τὸ
[2, 4]	δὲ καὶ λύπας φαύλους εἶναι	φαμέν,	τῷ διώκειν καὶ φεύγειν ἢ
[2, 8]	τὸ ἀκούσιον πᾶν βίαιον εἶναι	φαμέν.	ὥστε περὶ τοῦ βίᾳ σκεπτέον
[2, 8]	ὥστε τὸ μὲν βίᾳ ἑκάτερον	φάναι	ποιεῖν ἔχει λόγον, καὶ διὰ
[2, 10]	ὑγιαίνειν καὶ εὖ (πράττειν. Ὥστε	φανερὸν	διὰ τούτων ὅτι ἄλλο καὶ
[2, 10]	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν ὄρεξις	(φανερόν.	Ἢ γὰρ βούλησις ἂν εἴη
[2, 10]	προαίρεσιν. Ἅμα δ᾽ ἐκ τούτων	φανερὸν	καὶ ὅτι καλῶς διορίζονται οἳ
[2, 10]	μὴ πρᾶξαι. Ὥστε τοῦτο μὲν	φανερόν,	ὅτι ἀνάγκη τὸ προαιρετὸν τῶν
[2, 7]	ἀκούσιον τὸ παρὰ τὴν ὄρεξιν,	φανερόν·	ὅτι δ᾽ οὐδὲ κατὰ προαίρεσιν,
[2, 6]	ἄνθρωπός ἐστιν (ἀρχὴ καὶ κύριος,	φανερὸν	ὅτι ἐνδέχεται καὶ γίνεσθαι καὶ
[2, 5]	λέγειν τὸ μέσον, ὕστερον ἐπισκεπτέον&#-247;	φανερὸν	ὅτι πᾶσαι αἱ ἠθικαὶ ἀρεταὶ
[2, 1]	Καὶ τέλος ἑκάστου τὸ ἔργον.	Φανερὸν	τοίνυν ἐκ τούτων ὅτι βέλτιον
[2, 6]	τὸ τετράγωνον ἔχειν τέτταρας ὀρθάς,	φανερὸν	ὡς αἴτιον τούτου τὸ δύο
[2, 5]	μέντοι τὰς ἀντιθέσεις ἔνθα μὲν	φανερωτέρας	εἶναι πάσας, ἔνθα δὲ τὰς
[2, 1]	πῃ κινεῖσθαι μετέχουσι, καὶ αἱ	(φαντασίαι	βελτίους αἱ τῶν σπουδαίων, ἐὰν
[2, 10]	ἰατρὸς βουλεύσαιτο ἂν εἰ δῴη	(φάρμακον,	καὶ στρατηγὸς ποῦ στρατοπεδεύσηται, οἷς
[2, 8]	ἢ θάνατοι ὦσιν. ταῦτα γάρ	φασιν	ἀναγκασθέντες πρᾶξαι. ἢ οὔ, ἀλλὰ
[2, 8]	ὥσθ᾽ ὅ τ᾽ ἐγκρατὴς βίᾳ,	φασίν,	ἀφέλκει αὑτὸν ἀπὸ τῶν ἡδέων
[2, 3]	Διὸ καὶ ἀμφισβητοῦσι, συγγενέσθαι μὲν	φάσκοντες,	ἀλλ᾽ οὐ μοιχεῦσαι: ἀγνοοῦντες γὰρ
[2, 11]	τῆς ἀρετῆς, ὅτι πράττουσι μὲν	φαῦλα	καὶ ἀναγκαζόμενοι, (προαιρεῖται δ᾽ οὐδείς.
[2, 4]	εἰ μεριστὴ ἐστίν&#-247; ἀνάγκη δὴ	φαῦλον	τὸ ἦθος καὶ σπουδαῖον εἶναι
[2, 8]	πράττωσιν ὃ καὶ λυπηρὸν καὶ	φαῦλον	ὑπολαμβάνουσιν, (ἀλλ᾽ ἂν μὴ τοῦτο
[2, 4]	(Δι᾽ ἡδονὰς δὲ καὶ λύπας	φαύλους	εἶναι φαμέν, τῷ διώκειν καὶ
[2, 1]	οὐθὲν βελτίους οἱ σπουδαῖοι τῶν	φαύλων	τὸν ἥμισυν τοῦ βίου· ὅμοιοι
[2, 8]	ἡ αὐτοῦ φύσις οἵα τε	φέρειν·	ὃ δὲ μὴ οἵα τε,
[2, 8]	πῦρ κάτω βίᾳ καὶ ἀναγκαζόμενα	φέρεσθαι	φαμέν. ταῦτα δ᾽ ὅταν κατὰ
[2, 8]	καὶ τὴν καθ᾽ αὑτὰ ὁρμὴν	φέρηται,	οὐ βίᾳ, οὐ μὴν οὐδ᾽
[2, 10]	δὲ τῶν πρὸς τὸ τέλος	φερόντων	ἡ σκέψις καὶ μετὰ τέχνης
[2, 4]	εἶναι φαμέν, τῷ διώκειν καὶ	φεύγειν	ἢ ὡς μὴ δεῖ ἢ
[2, 4]	σπουδαῖον εἶναι τῷ διώκειν καὶ	φεύγειν	ἡδονάς τινας καὶ λύπας. Δῆλον
[2, 7]	ἡ κώλυσις αὐτοῦ· χαλεπὸν γάρ"	φησι	θυμῷ μάχεσθαι· ψυχῆς γὰρ ὠνεῖται.
[2, 7]	ἢ πάσχουσιν, ὥσπερ καὶ Εὔηνος	φησί	πᾶν γὰρ ἀναγκαῖον πρᾶγμ᾽ ἀνιαρὸν
[2, 3]	τοῦ λόγου. Τὰ γὰρ ἐναντία	(φθείρει	ἄλληλα· τὰ δ᾽ ἄκρα καὶ
[2, 1]	ὑπὸ τῶν αὐτῶν γίγνεσθαι καὶ	φθείρεσθαι	πὼς προσφερομένων, ὥσπερ ὑγίεια ὑπὸ
[2, 1]	πὼς μὲν γίνεται, πὼς δὲ	φθείρεται,	καὶ πρὸς ταὐτὰ ἡ χρῆσις
[2, 1]	ὑφ᾽ ὧν καὶ αὔξεται καὶ	φθείρεται,	πρὸς ἃ βέλτιστα διατίθησιν. Σημεῖον
[2, 3]	δ᾽ εὐήθης οὐδ᾽ ὅθεν δεῖ·	φθονερὸς	δὲ τῷ λυπεῖσθαι ἐπὶ πλείοσιν
[2, 3]	ἄξιοι εὖ πράττειν λυποῦσι τοὺς	(φθονεροὺς	εὖ πράττοντες&#-247; ὁ δ᾽ ἐναντίος
[2, 3]	ὃ δὲ δυσχερὴς κατὰ τὸν	φθόνον	ἐστίν. Τὸ δὲ πρὸς ἕκαστον
[2, 3]	κατάπληξις αἰδώς. Ἀκολασία ἀναισθησία σωφροσύνη.	Φθόνος	ἀνώνυμον νέμεσις. Κέρδος ζημία δίκαιον.
[2, 10]	κακόν. Ἀλλὰ μὴν ἑκάστου γε	φθορὰ	καὶ διαστροφὴ οὐκ εἰς τὸ
[2, 3]	Ἀλαζονεία εἰρωνεία ἀλήθεια. Κολακεία ἀπέχθεια	φιλία.	Ἀρέσκεια αὐθάδεια σεμνότης. (Τρυφερότης κακοπάθεια
[2, 10]	χαίρων ἢ λυπούμενος· ὁ γὰρ	φιλόγλυκυς	ἢ φιλόπικρος οὐ λέγεται ποῖός
[2, 5]	καὶ αἱ προαιρετικαὶ ἕξεις αἱ	φιλογυμναστικαὶ	φιλοϋγιεῖς μᾶλλον ἔσονται καθ᾽ ἑκατέραν
[2, 8]	διανοίας καὶ λογισμούς, ἀλλ᾽ ὥσπερ	Φιλόλαος	ἔφη εἶναί τινας λόγους κρείττους
[2, 10]	λυπούμενος· ὁ γὰρ φιλόγλυκυς ἢ	φιλόπικρος	οὐ λέγεται ποῖός τις τὸ
[2, 5]	τοῦ μέσου, ἀλλ᾽ ἧττον μὲν	φιλόπονοι	ἐσμέν, μᾶλλον δ᾽ ἀπολαυστικοί. ὁμοίως
[2, 5]	αἱ προαιρετικαὶ ἕξεις αἱ φιλογυμναστικαὶ	φιλοϋγιεῖς	μᾶλλον ἔσονται καθ᾽ ἑκατέραν τὴν
[2, 9]	τοδὶ μὲν πόμα, ἀλλ᾽ (ὡς	φίλτρον	καὶ οἶνον, τὸ δ᾽ ἦν
[2, 2]	πάθη μὲν τὰ τοιαῦτα, θυμὸν	φόβον	αἰδῶ ἐπιθυμίαν, ὅλως οἷς ἕπεται
[2, 3]	μὲν ὁ μήτε ἃ χρὴ	φοβούμενος	μήθ᾽ ὅτε μήθ᾽ ὥς, δειλὸς
[2, 1]	καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις:	φρόνησις	γὰρ καὶ ἀρετὴ καὶ ἡδονὴ
[2, 3]	Δαπανηρία μικροπρέπεια μεγαλοπρέπεια. (Πανουργία εὐήθεια	φρόνησις)	Τὰ μὲν πάθη ταῦτα καὶ
[2, 3]	τῷ μᾶλλον, πικρὸς δὲ τῷ	φυλακτικὸς	εἶναι τῆς ὀργῆς, πλήκτης δὲ
[2, 8]	ἐν ἐκείνοις τι, ἐπεὶ καὶ	φύσει	ἀμφότερα ἔχομεν. καὶ γὰρ ὁ
[2, 8]	σχεδὸν δὲ τούτοις δυσὶ τὸ	φύσει	διορίζομεν, τῷ τε ὅσα εὐθὺς
[2, 10]	καὶ τὰ φαινόμενα, τοιαῦτα δὲ	φύσει	ἡδονὴ καὶ λύπη. (Ἀνάγκη τοίνυν,
[2, 8]	ταῦτα δ᾽ ὅταν κατὰ τὴν	φύσει	καὶ τὴν καθ᾽ αὑτὰ ὁρμὴν
[2, 10]	τέλος. Τὸ δὲ τέλος ἐστὶ	φύσει	μὲν ἀεὶ ἀγαθόν, καὶ περὶ
[2, 10]	καὶ τοῦ κακοῦ, καὶ βούλεται	(φύσει	μὲν τὸ ἀγαθόν, παρὰ φύσιν
[2, 10]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἡ βούλησις	φύσει	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἐστί, παρὰ
[2, 8]	τε, μήδ᾽ ἐστὶ τῆς ἐκείνου	φύσει	ὀρέξεως ἢ λογισμοῦ, οὐκ ἐφ᾽
[2, 8]	(μὴ) βίᾳ πράξει, ἢ οὐ	φύσει,	ὅταν κακὸν ἀγαθοῦ ἕνεκα ἢ
[2, 8]	ἔχομεν. καὶ γὰρ ὁ λόγος	φύσει	ὑπάρχει, ὅτι (ἐωμένης τῆς γενέσεως
[2, 6]	ἐξ ἀνάγκης ἢ τύχης ἢ	φύσεως	ὑπάρχοντα, ἀλλ᾽ ὅσων αὐτοὶ αἴτιοι
[2, 8]	καὶ θυμοὺς ἐνίους καὶ τὰ	φυσικά,	ὅτι ἰσχυρὰ καὶ ὑπὲρ τὴν
[2, 10]	(φύσει μὲν τὸ ἀγαθόν, παρὰ	φύσιν	δὲ καὶ διαστροφὴν καὶ τὸ
[2, 10]	τὸ ἁπλῶς ἄριστον ἐστίν· παρὰ	φύσιν	δὲ καὶ διαστροφὴν οὐ τὸ
[2, 10]	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἐστί, παρὰ	φύσιν	δὲ καὶ τοῦ κακοῦ, καὶ
[2, 8]	ἑκάτερος πράττει, ἁπλῶς δὲ κατὰ	φύσιν	ἑκάτερος, οὐ τὴν αὐτήν. αἱ
[2, 8]	τὰ (τοιαῦτα. ὥστε μὴ κατὰ	φύσιν	ἑκάτερος πράττει, ἁπλῶς δὲ κατὰ
[2, 3]	ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν	φύσιν	ἐπιθυμῶν, ἀλλ᾽ ἀπαθὴς ὥσπερ λίθος·
[2, 8]	ἔχομεν ὡς πεφυκότα βιάζεσθαι τὴν	φύσιν.	καὶ μᾶλλον ἂν δόξειε βίᾳ
[2, 8]	ὅτι ἰσχυρὰ καὶ ὑπὲρ τὴν	φύσιν·	καὶ συγγνώμην ἔχομεν ὡς πεφυκότα
[2, 10]	κατὰ φύσιν τῆς δὲ παρὰ	φύσιν.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἡ βούλησις
[2, 10]	ἐστίν, ἀλλὰ τὰ μὲν διὰ	φύσιν	τὰ δὲ δι᾽ (ἄλλας αἰτίας
[2, 10]	νόσου, ἀλλὰ τῆς μὲν κατὰ	φύσιν	τῆς δὲ παρὰ φύσιν. Ὁμοίως
[2, 6]	πᾶσαι μὲν αἱ οὐσίαι κατὰ	φύσιν	τινὲς ἀρχαί, διὸ καὶ ἑκάστη
[2, 1]	ἀλόγου μέν, ἀκολουθητικοῦ δὲ κατὰ	φύσιν	τῷ λόγον ἔχοντι· οὐ γὰρ
[2, 5]	συμβαίνει δὲ τοῦτο, διότι ἡ	φύσις	εὐθὺς οὐ πρὸς ἅπαντα ὁμοίως
[2, 8]	τοῦτ᾽ ἐστιν (ὃ ἡ αὐτοῦ	φύσις	οἵα τε φέρειν· ὃ δὲ
[2, 6]	ὂν ὅλως ζῷα καὶ φυτὸν	φυτά.	Πρὸς δὲ τούτοις ὅ γ᾽
[2, 1]	ἐστὶ μέρος ψυχῆς, οἷον τὸ	φυτικόν.	Ἀνθρωπίνης γὰρ ψυχῆς τὰ εἰρημένα
[2, 6]	ζῷον ὂν ὅλως ζῷα καὶ	φυτὸν	φυτά. Πρὸς δὲ τούτοις ὅ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009