Livre, chapitre
[2, 6]	ἀκινήτοις ἀρχαῖς, οἷον ἐν ταῖς	μαθηματικαῖς,	οὐκ ἔστι τὸ κύριον, καίτοι
[2, 1]	ἔργον, οἷον ὄψεως ὅρασις καὶ	μαθηματικῆς	ἐπιστήμης θεωρία. Ὥστ᾽ ἀνάγκη, ὧν
[2, 6]	ἐνταῦθα κινουμένης τῆς ἀρχῆς πάντα	μάλιστ᾽	ἂν τὰ δεικνύμενα μεταβάλλοι, αὐτὰ
[2, 8]	μὲν οὕτω διῃρήσθω οἱ γὰρ	μάλιστ᾽	ἐμποδίζοντες τὸ ἑκούσιον ὡς βίᾳ
[2, 6]	πρῶτον αἱ κινήσεις, κύριαι λέγονται,	μάλιστα	δὲ δικαίως ἀφ᾽ ὧν μὴ
[2, 10]	τὸ προαιρετὸν ἢ ταὐτὸν ἐστίν.	Μάλιστα	δὲ λέγεται παρά τινων, καὶ
[2, 10]	ἕνεκα ἄλλου. Βούλεται δέ γε	μάλιστα	τὸ τέλος, καὶ δοξάζει δεῖν
[2, 10]	Βούλεσθαι μὲν γὰρ> καὶ δόξα	μάλιστα	τοῦ τέλους, προαίρεσις δ᾽ οὐκ
[2, 8]	πεφυκότα βιάζεσθαι τὴν φύσιν. καὶ	μᾶλλον	ἂν δόξειε βίᾳ καὶ ἄκων
[2, 5]	ἀλλ᾽ ἧττον μὲν φιλόπονοι ἐσμέν,	μᾶλλον	δ᾽ ἀπολαυστικοί. ὁμοίως δὲ ταῦτ᾽
[2, 5]	ἐπ᾽ ἐκεῖνο δὲ πάντες ῥέπουσι	μᾶλλον.	διὸ καὶ οὐ κολακικὸν ὁ
[2, 7]	κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ πράγματος,	μᾶλλον	ἑκούσιον τὸ κατὰ βούλησιν τοῦ
[2, 8]	ἀκολουθεῖ χαίρων, ὥστε ὁ ἀκρατὴς	μᾶλλον	ἑκὼν καὶ οὐ βίᾳ, ὅτι
[2, 1]	σώματος· ἐν τῷ ὕπνῳ γὰρ	μᾶλλον	ἐνεργεῖ τὸ θρεπτικόν, τὸ δ᾽
[2, 5]	προαιρετικαὶ ἕξεις αἱ φιλογυμναστικαὶ φιλοϋγιεῖς	μᾶλλον	ἔσονται καθ᾽ ἑκατέραν τὴν αἵρεσιν,
[2, 10]	τοῦτο βουλευομένοις. Ἐκ προτέρου δὲ	μᾶλλον	ἔσται τὸ δι᾽ ὅ, τοῦτ᾽
[2, 3]	Ὀργίλος μὲν γάρ ἐστιν ὁ	μᾶλλον	ἢ δεῖ ὀργιζόμενος καὶ θᾶττον
[2, 3]	πάσχειν. (Οἷον μοιχὸς οὐ τῷ	μᾶλλον	ἢ δεῖ πρὸς τὰς γαμετὰς
[2, 11]	ψέγομεν εἰς τὴν προαίρεσιν βλέποντες	μᾶλλον	ἢ εἰς τὰ ἔργα· καίτοι
[2, 3]	ὑπερβολὴν ἢ χρόνου ἢ τοῦ	μᾶλλον	ἢ πρός τι τῶν ποιούντων
[2, 5]	(ἕξιν ἐφ᾽ ἥν τε ἁμαρτάνομεν	μᾶλλον	καὶ ἐφ᾽ ἣν οἱ πολλοί
[2, 7]	ὡς οὐκ ἀκούσιον ἀπεδείχθη, (ἀλλὰ	μᾶλλον	πᾶν ὃ βούλεται καὶ ἑκούσιον
[2, 3]	λαμβάνειν, ἂν πῶς λαμβάνηται τῷ	μᾶλλον	πάσχειν. (Οἷον μοιχὸς οὐ τῷ
[2, 3]	χαλεπὸς δὲ καὶ θυμώδης τῷ	μᾶλλον,	πικρὸς δὲ τῷ φυλακτικὸς εἶναι
[2, 7]	δ᾽ ὁ ἐγκρατὴς δικαιοπραγήσει, καὶ	μᾶλλον	τῆς ἀκρασίας. Ἡ γὰρ ἐγκράτεια
[2, 1]	τὸν ὅρον αὐτῆς λέγομεν καλῶς,	μαρτύρια	τὰ δοκοῦντα πᾶσιν ἡμῖν. (Τό
[2, 7]	αὐτοῦ· χαλεπὸν γάρ" φησι θυμῷ	μάχεσθαι·	ψυχῆς γὰρ ὠνεῖται. Εἰ δ᾽
[2, 3]	(Χαυνότης μικροψυχία μεγαλοψυχία. Δαπανηρία μικροπρέπεια	μεγαλοπρέπεια.	(Πανουργία εὐήθεια φρόνησις) Τὰ μὲν
[2, 3]	(Τρυφερότης κακοπάθεια καρτερία. (Χαυνότης μικροψυχία	μεγαλοψυχία.	Δαπανηρία μικροπρέπεια μεγαλοπρέπεια. (Πανουργία εὐήθεια
[2, 8]	βίᾳ καὶ ἀναγκαζόμενος, ἀλλὰ δεῖ	μεῖζον	κακὸν καὶ λυπηρότερον εἶναι, ὃ
[2, 3]	τὸ ἴσον τοῦ μὲν ἐλάττονος	μεῖζον,	τοῦ μείζονος δὲ ἔλαττον. Ὥστ᾽
[2, 3]	τοῦ μὲν ἐλάττονος μεῖζον, τοῦ	μείζονος	δὲ ἔλαττον. Ὥστ᾽ ἀνάγκη τὴν
[2, 8]	ὅταν κακὸν ἀγαθοῦ ἕνεκα ἢ	μείζονος	κακοῦ ἀπολύσεως πράττῃ, καὶ ἄκων
[2, 3]	καὶ κακοπαθητικός· χαῦνος δ᾽ ὁ	μειζόνων	ἀξιῶν αὑτόν, μικρόψυχος δ᾽ ὁ
[2, 1]	ὁ (τῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ	μελάντατος·	τί μὲν γὰρ ἑκάτερον τούτων
[2, 7]	γίνηται ἀκρατής· εἰ οὖν τὸ	μὲν	ἀδικεῖν ἑκούσιον, τὸ δ᾽ ἑκούσιον
[2, 10]	Τὸ δὲ τέλος ἐστὶ φύσει	μὲν	ἀεὶ ἀγαθόν, καὶ περὶ οὗ
[2, 6]	ἐπιούσης σκέψεως. Εἰσὶ δὴ πᾶσαι	μὲν	αἱ οὐσίαι κατὰ φύσιν τινὲς
[2, 5]	καθ᾽ ἑκατέραν τὴν αἵρεσιν, ἔνθα	μὲν	αἱ πολυπονώτεραι, ἔνθα δ᾽ αἱ
[2, 1]	αἱ δ᾽ ἠθικαὶ τοῦ ἀλόγου	μέν,	ἀκολουθητικοῦ δὲ κατὰ φύσιν τῷ
[2, 3]	γὰρ (ἢ ἀναγκαζόμενοι καὶ πατάξαι	μέν,	ἀλλ᾽ οὐχ᾽ ὑβρίσαι: ὁμοίως δὲ
[2, 3]	ὁ δὲ πᾶσαν (ὁμοίως ὡς	μὲν	ἁπλῶς εἰπεῖν ἀνώνυμος, μεταφορᾷ δὲ
[2, 5]	ὥστε τοῦ αὐτοῦ πράγματος ὃ	μὲν	ἀποδέχεσθαι τὴν ὑπερβολὴν ὃ δὲ
[2, 8]	γὰρ κακὸν πράττειν. ὥστε τὸ	μὲν	βίᾳ ἑκάτερον φάναι ποιεῖν ἔχει
[2, 10]	μία τῶν αἰτιῶν ἐστίν· τὸ	μὲν	γὰρ διὰ τί αἰτία· οὗ
[2, 4]	δυνάμεις καὶ τὰς ἕξεις. Αἱ	μὲν	γὰρ δυνάμεις καὶ αἱ ἕξεις
[2, 10]	ἐνίων δ᾽ οὐκ ἐνδέχεται. Τὰ	μὲν	γὰρ δυνατὰ μέν ἐστι καὶ
[2, 11]	ἡ ἀρετή, τοῦτο αἴτιον. Ἡ	μὲν	γὰρ> ἐγκράτεια τοιοῦτον, τῶν ἐπαινετῶν
[2, 1]	καὶ ἔπαινος καὶ ἐγκώμιον. Τὸ	μὲν	γὰρ (ἐγκώμιον λόγος τοῦ καθ᾽
[2, 1]	ἐν τῇ ἀγορᾷ μελάντατος· τί	μὲν	γὰρ ἑκάτερον τούτων οὐκ ἴσμεν,
[2, 10]	βούλησις καὶ προαίρεσις ταὐτόν. Βούλονται	μὲν	γὰρ ἔνια (ταὐτὸν) καὶ τῶν
[2, 1]	τὸ ἔργον λέγεται διχῶς. Τῶν	μὲν	γάρ ἐστιν ἕτερόν τι τὸ
[2, 3]	τὰ δὲ τῷ (ἐλλείπειν. Ὀργίλος	μὲν	γάρ ἐστιν ὁ μᾶλλον ἢ
[2, 8]	ἂν τὰ δ᾽ οὔ. ὅσα	μὲν	γὰρ ἐφ᾽ αὑτῷ τῶν (τοιούτων
[2, 1]	δὲ ἐκ τῶν ὑποκειμένων ἦν	μὲν	γὰρ ἡ εὐδαιμονία τὸ ἄριστον,
[2, 10]	καὶ δόξης καὶ βουλήσεως. Βούλεσθαι	μὲν	γὰρ> καὶ δόξα μάλιστα τοῦ
[2, 7]	πάλιν ἐκ τῶνδε δῆλον. Τὸ	μὲν	γὰρ κατὰ βούλησιν ὡς οὐκ
[2, 3]	καὶ τεχνικῇ καὶ ἀτέχνῳ. Ἡ	μὲν	γὰρ κίνησις συνεχές, ἡ δὲ
[2, 1]	ἀτελής, καὶ ἀρετὴ ὡσαύτως ἣ	μὲν	γὰρ ὅλη, ἣ δὲ μόριον&#-247;
[2, 7]	φαίνεται· συμβήσεται δὲ τοὐναντίον. Βούλεται	μὲν	γὰρ οὐθεὶς ἃ οἴεται εἶναι
[2, 10]	ἂν ὁ κύκλος (τετραγωνισθείη. Τὰ	μὲν	γὰρ οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν· τὸ
[2, 10]	ἀρετὴ καὶ ἡ κακία. Περὶ	μὲν	γὰρ τὰ προαιρετὰ τυγχάνουσιν οὖσαι,
[2, 8]	κἀκεῖ λύεται τὸ λεχθέν. ὅταν	μὲν	γάρ τι τῶν ἔξωθεν παρὰ
[2, 3]	μικροπρεπὴς καὶ ὁ σαλάκων, ὁ	μὲν	γὰρ ὑπερβάλλει τὸ πρέπον, ὁ
[2, 1]	ἡ πρακτικὴ χρηστικὴ ἐστίν· ὁ	μὲν	γὰρ χαλκεὺς ποιεῖ χαλινόν, χρῆται
[2, 1]	καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν πὼς	μὲν	γίνεται, πὼς δὲ φθείρεται, καὶ
[2, 6]	αἴτιος καὶ ἀρχὴ πράξεων. Πάντες	μὲν	δὴ ὁμολογοῦμεν, ὅσα μὲν ἑκούσια
[2, 10]	βουλευτικῆς ἐστιν ἡ προαίρεσις. (Περὶ	μὲν	δὴ τοῦ τέλους οὐδεὶς βουλεύεται,
[2, 10]	ἡ γένεσις ἐστίν, ἀλλὰ τὰ	μὲν	διὰ φύσιν τὰ δὲ δι᾽
[2, 7]	τὸν λογισμόν. Ὥστ᾽ εἰ τὸ	μὲν	δικαιοπραγεῖν ἑκούσιον, ὥσπερ καὶ τὸ
[2, 2]	κατὰ ἐπιτακτικὸν λόγον τοῦ ἀλόγου	μέν,	δυναμένου δ᾽ ἀκολουθεῖν τῷ λόγῳ
[2, 10]	τοῦ διὰ τί· ἀλλὰ δοξάσαι	μὲν	εἰ ποιητέον ἢ μὴ ποιητέον
[2, 6]	Πάντες μὲν δὴ ὁμολογοῦμεν, ὅσα	μὲν	ἑκούσια καὶ κατὰ προαίρεσιν τὴν
[2, 10]	διορίζονται οἳ τῶν παθημάτων τὰ	μὲν	ἑκούσια τὰ δ᾽ ἀκούσια τὰ
[2, 7]	(προαίρεσιν ἢ κατὰ διάνοιαν, τὸ	μὲν	ἑκούσιον κατὰ τούτων τι, τὸ
[2, 3]	ἐστίν, οἷον τὸ ἴσον τοῦ	μὲν	ἐλάττονος μεῖζον, τοῦ μείζονος δὲ
[2, 5]	ἔσται δ᾽ ἡ μεσότης ὁτὲ	μὲν	ἐν ἡδοναῖς καὶ γὰρ ὑπερβολὴ
[2, 1]	Τῶν δὲ ἐν ψυχῇ τὰ	μὲν	ἕξεις ἢ δυνάμεις εἰσί, τὰ
[2, 6]	τὰ ἀπ᾽ (αὐτῶν ἔργα τὰ	μὲν	ἐπαινετὰ τὰ δὲ ψεκτά ψέγεται
[2, 10]	ἐνδέχεται. Τὰ μὲν γὰρ δυνατὰ	μέν	ἐστι καὶ εἶναι καὶ μὴ
[2, 10]	τέλος, δῆλον ὅτι ἡ προαίρεσις	μέν	ἐστιν ὄρεξις τῶν ἐφ᾽ αὑτῷ
[2, 10]	αὐτό. Ἡ γὰρ προαίρεσις αἵρεσις	μὲν	ἐστίν, οὐχ ἁπλῶς δέ, ἀλλ᾽
[2, 10]	οὐ βουλευτικοί. Ὥστ᾽ ἐπεὶ τὸ	μὲν	ἐφ᾽ αὑτῷ ὂν ἢ πράττειν
[2, 10]	(Ἀνάγκη τοίνυν, ἐπειδὴ ἡ ἀρετὴ	μὲν	ἡ ἠθικὴ αὐτή τε μεσότης
[2, 10]	ὥστε τῇ ψυχῇ φαίνεσθαι τὸ	μὲν	ἡδὺ ἀγαθὸν (καὶ τὸ ἥδιον
[2, 1]	(Ἀρετῆς δ᾽ εἴδη δύο, ἡ	μὲν	ἠθικὴ ἡ δὲ διανοητική. Ἐπαινοῦμεν
[2, 8]	οὐδὲν ἐξαίφνης. ~εἰ δὲ ἀνάγκη	μὲν	ἦν τριῶν τούτων ἕν τι
[2, 5]	πρὸς τὸ μέσον, ἀλλ᾽ ὁτὲ	μὲν	θᾶττον ἂν μεταβαίη ἀπὸ τῆς
[2, 10]	τις, τί δή ποθ᾽ οἱ	μὲν	ἰατροὶ βουλεύονται περὶ ὧν (ἔχουσι
[2, 10]	(προαιροῦνται, ἀλλὰ καρτεροῦσιν. Ἔτι ἐπιθυμία	μὲν	καὶ θυμὸς ἀεὶ μετὰ λύπης,
[2, 10]	ἑκούσιον (μὴ προαιρετόν, καὶ τὰ	μὲν	κατὰ προαίρεσιν πάντα ἑκούσια εἶναι,
[2, 10]	ἐπιστήμη καὶ νόσου, ἀλλὰ τῆς	μὲν	κατὰ φύσιν τῆς δὲ παρὰ
[2, 1]	ὥστε ἀεὶ διὰ τῶν ἀληθῶς	μὲν	λεγομένων οὐ σαφῶς δὲ πειρᾶσθαι
[2, 3]	δὲ ὁ ἐλάττω· καὶ τὸ	μὲν	λίαν πρὸς ἡδονὴν ἀρέσκεια, τὸ
[2, 10]	ἀδύνατον, οὐδ᾽ ὅλως ἃ δυνατὸν	μέν,	μὴ ἐφ᾽ αὑτῷ δ᾽ οἴεται
[2, 3]	μόγις εὐθάδεια· (ἔτι δ᾽ ὁ	μὲν	μηδεμίαν ὑπομένων λύπην, μηδ᾽ εἰ
[2, 10]	τὴν ἀρχήν. Εἰ δὴ προαιρεῖται	μὲν	μηθεὶς μὴ παρασκευασάμενος μηδὲ (βουλευσάμενος,
[2, 5]	τῷ ὡς ὁ λόγος ἔνθα	(μὲν	ὁ ἄπονος καὶ οὐκ ἄμφω,
[2, 3]	ὅτε καὶ ὥς· καὶ θρασὺς	μὲν	ὁ μήτε ἃ χρὴ φοβούμενος
[2, 3]	δὲ ὁ ἐλάττω· καὶ κόλαξ	μὲν	ὁ πλείω συνεπαινῶν ἢ καλῶς
[2, 9]	οὗ ἕνεκα ἐνίοτε γὰρ οἶδε	μὲν	ὅτι πατήρ, ἀλλ᾽ οὐχ ἵνα
[2, 10]	οὐδ᾽ ἄμφω ἐξαίφνης γὰρ προαιρεῖται	μὲν	οὐθείς, δοκεῖ δὲ πράττειν καὶ
[2, 10]	δ᾽ ὅτι τῶν ὄντων τὰ	μὲν	οὐκ ἔστιν ἐπ᾽ ἄλλῳ χρήσασθαι
[2, 3]	τῶν τεχνῶν τὰς λογικάς. Ἁπλῶς	μὲν	οὖν διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον,
[2, 8]	οὐ γὰρ μετέχει λόγου. ὅτι	μὲν	οὖν δοκοῦσιν οὗτοι μόνοι βίᾳ
[2, 11]	τινὸς καὶ ἕνεκα τινός. Οὗ	μὲν	οὖν ἕνεκα τὸ μέσον ἐστίν,
[2, 9]	τὸ ἐναντίον ἄρ᾽ ἑκούσιον. ὅσα	μὲν	οὖν ἐφ᾽ ἑαυτῷ ὂν μὴ
[2, 11]	ἀναγκαζόμεθα κρίνειν ποῖός τις. Αἱρετώτερον	μὲν	οὖν ἡ ἐνέργεια, ἐπαινετώτερον δ᾽
[2, 10]	ὀρέγεται μηθὲν πεπονθὼς τούτων. Θυμὸς	μὲν	οὖν καὶ ἐπιθυμία καὶ τοῖς
[2, 11]	ὀρθαί, ἀνάγκη τοδὶ εἶναι. Τῆς	μὲν	οὖν νοήσεως ἀρχὴ τὸ τέλος,
[2, 10]	ἀμφότερα γὰρ φαίνεται παρακολουθοῦντα. Ὅτι	μὲν	οὖν οὐκ ἔστιν ὄρεξις (φανερόν.
[2, 10]	προαίρεσις δ᾽ οὐκ ἔστιν. Ὅτι	μὲν	οὖν οὐκ ἔστιν οὔτε βούλησις
[2, 8]	ἑκάτερος, οὐ τὴν αὐτήν. αἱ	μὲν	οὖν περὶ τὸν ἀκρατῆ καὶ
[2, 9]	λύπην. ταῦτ᾽ οὖν προσδιοριστέον. περὶ	μὲν	οὖν τοῦ ἑκουσίου καὶ ἀκουσίου
[2, 11]	ἀλλὰ τῶν τούτου ἕνεκα. Τὸ	μὲν	οὖν (τυγχάνειν τούτων ἄλλης δυνάμεως,
[2, 8]	ψυχῇ τι τοιοῦτον ὁρῶσιν. ἐπὶ	μὲν	οὖν τῶν μορίων ἐνδέχεται τοῦτο
[2, 8]	τὸ βίᾳ ἔδει (σκέψασθαι, τοῦτο	μὲν	οὕτω διῃρήσθω οἱ γὰρ μάλιστ᾽
[2, 3]	μεγαλοπρέπεια. (Πανουργία εὐήθεια φρόνησις) Τὰ	μὲν	πάθη ταῦτα καὶ τοιαῦτα συμβαίνει
[2, 3]	ἐλλείπει τοῦ πρέποντος· (καὶ ὁ	μὲν	πανοῦργος πάντως καὶ πάντοθεν πλεονεκτικός,
[2, 8]	λυπηρὸν εἶναι, καὶ οὐθεὶς βίᾳ	μὲν	ποιεῖ, χαίρων δέ. διὸ περὶ
[2, 9]	αἱ Πελιάδες, ἤτοι ὡς τοδὶ	μὲν	πόμα, ἀλλ᾽ (ὡς φίλτρον καὶ
[2, 10]	βουλευσάμενοι οὐδὲ προνοήσαντες, ἀνάγκη τὸ	μὲν	προαιρετὸν ἅπαν ἑκούσιον εἶναι, τὸ
[2, 11]	σκοπὸν διαμαρτάνειν· ἔστι δὲ τὸν	μὲν	σκοπὸν ἡμαρτῆσθαι, τὰ δὲ πρὸς
[2, 11]	δὲ προαπορήσαντες. Ἔστι (γὰρ τὸν	μὲν	σκοπὸν ὀρθὸν εἶναι, ἐν δὲ
[2, 11]	τις, ἐφ᾽ αὑτῷ ὂν πράττειν	μὲν	τὰ καλὰ ἀπρακτεῖν δὲ τὰ
[2, 2]	τῶν ἕξεων. Λέγω δὲ πάθη	μὲν	τὰ τοιαῦτα, θυμὸν φόβον αἰδῶ
[2, 2]	λύπη καθ᾽ αὑτά. Καὶ κατὰ	μὲν	ταῦτα οὐκ (ἔστι ποιότης, ἀλλὰ
[2, 10]	τὴν αἴσθησιν αὐτὸ δρῶντες&#-247; ἐν	μὲν	τῇ ἰατρικῇ ἀμφοτέρως ἐνδέχεται ἁμαρτεῖν,
[2, 10]	ἕνεκα προαιρεῖται, ἔστι δὲ τὸ	μὲν	τίνος, οὗ ἕνεκα προαιρεῖται ἄλλο,
[2, 10]	τοῦ κακοῦ, καὶ βούλεται (φύσει	μὲν	τὸ ἀγαθόν, παρὰ φύσιν δὲ
[2, 9]	καὶ τὸ εἰδέναι διττόν, ἓν	μὲν	τὸ ἔχειν, ἓν δὲ τὸ
[2, 10]	καὶ εἶναι καὶ μὴ τὰ	μὲν	τοιαῦτα ὥστε ἐνδέχεσθαι βουλεύσασθαι περὶ
[2, 1]	αἱ διανοητικαὶ μετὰ λόγου, αἱ	μὲν	τοιαῦται τοῦ λόγον ἔχοντος, ὃ
[2, 2]	ἄλλων, διὰ τούτων εἰσίν. ~Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἡ ἠθικὴ ἀρετὴ περὶ
[2, 7]	ἀκρατής. Τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον. Τι	μὲν	τοίνυν οὐκ ἔστι τὸ ἑκούσιον
[2, 1]	οὗ ἕνεκα τἆλλα πάντα. Ὅτι	μὲν	τοίνυν τὸ ἔργον βέλτιον τῆς
[2, 7]	ἔσονται οἱ ἀκρατεῖς γινόμενοι. Ἐκ	μὲν	τοίνυν τούτων δόξειεν ἂν τὸ
[2, 8]	ὁρμὴν ἔξωθέν τι κινῇ. ἐν	μὲν	τοῖς ἀψύχοις ἁπλῆ ἡ ἀρχή,
[2, 10]	(εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν	μὲν	τοῖς ἐν ἀρχῇ βραχέως, ἐν
[2, 5]	καὶ περὶ τὸ σῶμα ἐν	μὲν	τοῖς πόνοις ὑγιεινότερον ἡ ὑπερβολὴ
[2, 10]	δὲ καὶ ἡ βούλησις φύσει	μὲν	τοῦ ἀγαθοῦ ἐστί, παρὰ φύσιν
[2, 4]	κατὰ ταῦτα διῄρηνται, καὶ αἱ	μὲν	τοῦ λόγον ἔχοντος διανοητικαί, ὧν
[2, 10]	ὃν σκοπεῖ τὸ συμφέρον, περὶ	μὲν	τοῦ τέλους οὐθεὶς βουλεύεται, ἀλλὰ
[2, 10]	πῃ τῆς ἀληθείας. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων ἐροῦμεν ἐν τῇ περὶ
[2, 8]	ὑγιαίνων· καὶ ὁ ἀκρατὴς χαίρει	μὲν	τυγχάνων (ἀκρατευόμενος οὗ ἐπιθυμεῖ, λυπεῖται
[2, 1]	μετέχειν λόγου ἄμφω, ἀλλὰ τὸ	(μὲν	τῷ ἐπιτάττειν, τὸ δὲ τῷ
[2, 3]	πάθη. Λέγω δ᾽ οἷον ὀξύθυμος	μὲν	τῷ θᾶττον πάσχειν ἢ δεῖ,
[2, 3]	ψυχαῖς, πάντα δὲ λέγεται τὰ	μὲν	τῷ ὑπερβάλλειν τὰ δὲ τῷ
[2, 8]	ὁ λόγος (συμφωνεῖ. ὥστ᾽ ἐπὶ	μὲν	τῶν ἄλλων ζῴων ἁπλοῦν τὸ
[2, 8]	πάθος. ἔτι ἴσως τούτων τὰ	μὲν	φαίη τις ἂν τὰ δ᾽
[2, 10]	ἢ μὴ πρᾶξαι. Ὥστε τοῦτο	μὲν	φανερόν, ὅτι ἀνάγκη τὸ προαιρετὸν
[2, 5]	συμβαίνει μέντοι τὰς ἀντιθέσεις ἔνθα	μὲν	φανερωτέρας εἶναι πάσας, ἔνθα δὲ
[2, 3]	ὕβρις. Διὸ καὶ ἀμφισβητοῦσι, συγγενέσθαι	μὲν	φάσκοντες, ἀλλ᾽ οὐ μοιχεῦσαι: ἀγνοοῦντες
[2, 11]	ἐνέργεια τῆς ἀρετῆς, ὅτι πράττουσι	μὲν	φαῦλα καὶ ἀναγκαζόμενοι, (προαιρεῖται δ᾽
[2, 5]	ἀφέστηκε τοῦ μέσου, ἀλλ᾽ ἧττον	μὲν	φιλόπονοι ἐσμέν, μᾶλλον δ᾽ ἀπολαυστικοί.
[2, 9]	ἔχων μὴ χρώμενος δὲ ἔστι	μὲν	ὡς δικαίως ἂν> ἀγνοῶν λέγοιτο,
[2, 8]	τῶν τοιούτων, βίᾳ πώς, οὐ	μέντοι	γ᾽ ἁπλῶς, ὅτι οὐκ αὐτὸ
[2, 10]	βουλευόμεθα ἃ καὶ προαιρούμεθα, οὐ	μέντοι	γε ἃ βουλευόμεθα, πάντα προαιρούμεθα.
[2, 1]	ψυχὴ οὔτ᾽ εἰ ἀμερής, ἔχει	μέντοι	δυνάμεις διαφόρους καὶ τὰς εἰρημένας,
[2, 11]	τῷ προαιρεῖσθαι οὗ ἕνεκα. Ἔστι	μέντοι	ἡ προαίρεσις οὐ τούτου, ἀλλὰ
[2, 5]	εἶναι καὶ τῇ ἀρετῇ. συμβαίνει	μέντοι	τὰς ἀντιθέσεις ἔνθα μὲν φανερωτέρας
[2, 1]	ἑκάτερον τούτων οὐκ ἴσμεν, πρὸς	μέντοι	τὸ εἰδέναι τί ἑκάτερον αὐτῆς
[2, 1]	ἀνάγκη ἄρα ταῦτ᾽ ἔχειν τὰ	μέρη.	Καὶ ὥσπερ ἡ εὐεξία σύγκειται
[2, 4]	ταῦτα λεκτέον ὅτι ἐπειδὴ δύο	μέρη	τῆς ψυχῆς, καὶ αἱ ἀρεταὶ
[2, 1]	ἀνθρωπίνην ἀρετὴν ζητοῦμεν, ὑποκείσθω δύο	μέρη	ψυχῆς τὰ λόγου μετέχοντα, οὐ
[2, 4]	ἔχει τῆς ψυχῆς ὄρεξιν, εἰ	μεριστὴ	ἐστίν&#-247; ἀνάγκη δὴ φαῦλον τὸ
[2, 1]	Διαφέρει δ᾽ οὐδὲν οὔτ᾽ εἰ	μεριστὴ	ἡ ψυχὴ οὔτ᾽ εἰ ἀμερής,
[2, 10]	ἀγαθόν, καὶ περὶ οὗ κατὰ	μέρος	βουλεύονται, οἷον ἰατρὸς βουλεύσαιτο ἂν
[2, 4]	δ᾽ ὄρεξιν οὐ γὰρ ὁτιοῦν	μέρος	ἔχει τῆς ψυχῆς ὄρεξιν, εἰ
[2, 1]	καὶ εἴ τι ἄλλο ἐστὶ	μέρος	ψυχῆς, οἷον τὸ φυτικόν. Ἀνθρωπίνης
[2, 3]	ἀνάγκη τὴν ἠθικὴν ἀρετὴν περὶ	μές᾽	ἄττα εἶναι καὶ (μεσότητα τινά.
[2, 5]	ἕκαστον μεσότητα εἶναι καὶ περὶ	μές᾽	ἄττα ἐν ἡδοναῖς καὶ λύπαις
[2, 3]	μεσότης ἀρετή, καὶ περὶ ποῖα	μέσα.	Εἰλήφθω δὴ παραδείγματος χάριν, καὶ
[2, 5]	βελτίστη ἕξις ἡ περὶ ἕκαστα	μέση	ἐστίν. δῆλον τοίνυν ὅτι αἱ
[2, 5]	ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς ἐπὶ τὴν	μέσην	ἕξιν, ὁτὲ δ᾽ ἀπὸ τῆς
[2, 5]	ἀνισότητος ἢ ὁμοιότητος πρὸς τὸ	μέσον,	ἀλλ᾽ ὁτὲ μὲν θᾶττον ἂν
[2, 3]	τῷ μέσῳ ἐναντία. Τὸ γὰρ	μέσον	ἑκάτερον πρὸς ἑκάτερον ἐστίν, οἷον
[2, 11]	Οὗ μὲν οὖν ἕνεκα τὸ	μέσον	ἐστίν, οὗ αἰτία ἡ ἀρετὴ
[2, 3]	ἐστιν ὑπεροχὴ καὶ ἔλλειψις καὶ	μέσον,	καὶ ταῦτα ἢ πρὸς ἄλληλα
[2, 3]	κίνησις. Ἐν πᾶσι δὲ τὸ	μέσον	τὸ πρὸς ἡμᾶς βέλτιστον· τοῦτο
[2, 5]	λόγον, τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τὸ	μέσον	ὑπερβολῆς καὶ (ἐλλείψεως τῆς πρὸς
[2, 5]	δεῖ ὅρον ἀποβλέποντας λέγειν τὸ	μέσον,	ὕστερον ἐπισκεπτέον&#-247; φανερὸν ὅτι πᾶσαι
[2, 3]	τινά. Ληπτέον ἄρα ἡ ποία	μεσότης	ἀρετή, καὶ περὶ ποῖα μέσα.
[2, 5]	καὶ λυπηροῖς. ἔσται δ᾽ ἡ	μεσότης	ὁτὲ μὲν ἐν ἡδοναῖς καὶ
[2, 10]	μὲν ἡ ἠθικὴ αὐτή τε	μεσότης	τίς ἐστι καὶ περὶ ἡδονὰς
[2, 5]	ἠθικὴν ἀρετὴν καθ᾽ αὑτὸν ἕκαστον	μεσότητα	εἶναι καὶ περὶ μές᾽ ἄττα
[2, 3]	περὶ μές᾽ ἄττα εἶναι καὶ	(μεσότητα	τινά. Ληπτέον ἄρα ἡ ποία
[2, 10]	εἶναι τὴν ἠθικὴν ἕξιν προαιρετικὴν	μεσότητος	τῆς πρὸς ἡμᾶς ἐν ἡδέσι
[2, 5]	ἢ τούτων τινὲς ἔσονται τῶν	μεσοτήτων.	~(Λάβωμεν οὖν ἄλλην ἀρχὴν τῆς
[2, 5]	πρὸς ἅπαντα ὁμοίως ἀφέστηκε τοῦ	μέσου,	ἀλλ᾽ ἧττον μὲν φιλόπονοι ἐσμέν,
[2, 5]	τῆς (ἐλλείψεως καὶ ἐγγύτερον τοῦ	μέσου,	ἐν δὲ τῇ τροφῇ ἡ
[2, 10]	καὶ τὴν προαίρεσιν ἀπὸ τοῦ	μέσου	ἐπὶ τὰ ἐναντία γίνεσθαι ἐναντία
[2, 3]	ἄκρα καὶ ἀλλήλοις καὶ τῷ	μέσῳ	ἐναντία. Τὸ γὰρ μέσον ἑκάτερον
[2, 10]	ἐναντία γίνεσθαι ἐναντία δὲ τῷ	μέσῳ	(καὶ) τὸ πλέον καὶ τὸ
[2, 5]	ταῦτ᾽ ἀλλήλοις ἐναντία καὶ τῷ	μέσῳ,	οὕτω καὶ τὰς ἕξεις ἀλλήλαις
[2, 1]		~(Μετὰ	δὲ ταῦτ᾽ ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχὴν
[2, 1]	ἐνέργειαι. Ἐπεὶ δ᾽ αἱ διανοητικαὶ	μετὰ	λόγου, αἱ μὲν τοιαῦται τοῦ
[2, 10]	ἐπιθυμία μὲν καὶ θυμὸς ἀεὶ	μετὰ	λύπης, προαιρούμεθα δὲ πολλὰ καὶ
[2, 2]	(πάσχειν πως ἢ ἀπαθεῖς εἶναι.	Μετὰ	ταῦτα ἡ διαίρεσις ἐν τοῖς
[2, 4]	τὰ τοιαῦτα. ~Εἰλημμένων δὲ τούτων,	μετὰ	ταῦτα λεκτέον ὅτι ἐπειδὴ δύο
[2, 1]	μὴ διὰ νόσον ἢ πήρωσιν.	Μετὰ	ταῦτα περὶ ψυχῆς θεωρητέον· ἡ
[2, 1]	ἀλλ᾽ ὅτι πρᾶος ἢ θρασύς.	Μετὰ	ταῦτα σκεπτέον πρῶτον περὶ ἀρετῆς
[2, 10]	τέλος φερόντων ἡ σκέψις καὶ	μετὰ	τέχνης καὶ ἄνευ τέχνης πᾶσιν
[2, 10]	τὸν τρόπον· ~Περὶ δὲ προαιρέσεως	μετὰ	τοῦτο λέγωμεν, διαπορήσαντες πρῶτον τῷ
[2, 5]	ἀλλ᾽ ὁτὲ μὲν θᾶττον ἂν	μεταβαίη	ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς ἐπὶ τὴν
[2, 6]	μεταβάλλοι, αὐτὰ δ᾽ αὑτὰ οὐ	μεταβάλλει	ἀναιρουμένου θατέρου ὑπὸ θατέρου, ἂν
[2, 6]	τὸ τρίγωνον. Εἰ δέ γε	μεταβάλλει	τὸ τρίγωνον, ἀνάγκη (καὶ τὸ
[2, 6]	τρίγωνον, ἀνάγκη (καὶ τὸ τετράγωνον	μεταβάλλειν,	οἷον εἰ τρεῖς, ἕξ, εἰ
[2, 6]	πάντα μάλιστ᾽ ἂν τὰ δεικνύμενα	μεταβάλλοι,	αὐτὰ δ᾽ αὑτὰ οὐ μεταβάλλει
[2, 6]	τέτταρες, ὀκτώ. Κἂν εἰ μὴ	μεταβάλλοι,	τοιοῦτον δ᾽ ἐστί, κακεῖνο τοιοῦτον
[2, 10]	εἰς τὰ ἐναντία καὶ τὰ	μεταξύ.	Οὐ γὰρ ἔστιν ἐκβῆναι ἐκ
[2, 8]	ὅθεν καὶ ἐπὶ τὴν (ὅλην	μεταφέρουσι	ψυχήν, ὅτι τῶν ἐν ψυχῇ
[2, 3]	ὡς μὲν ἁπλῶς εἰπεῖν ἀνώνυμος,	μεταφορᾷ	δὲ λέγεται σκληρὸς καὶ ταλαίπωρος
[2, 8]	οὐ πείσασα ἄγει· οὐ γὰρ	μετέχει	λόγου. ὅτι μὲν οὖν δοκοῦσιν
[2, 1]	οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	μετέχειν	λόγου ἄμφω, ἀλλὰ τὸ (μὲν
[2, 1]	δύο μέρη ψυχῆς τὰ λόγου	μετέχοντα,	οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[2, 1]	Ὅσον δὲ τοῦ πῃ κινεῖσθαι	μετέχουσι,	καὶ αἱ (φαντασίαι βελτίους αἱ
[2, 5]	αἱ ὑποστατικώτεραι, καὶ ἐναντίος τῷ	μετρίῳ	καὶ τῷ ὡς ὁ λόγος
[2, 9]	ἑαυτῷ ὂν μὴ πράττειν πράττει	μὴ	ἀγνοῶν καὶ δι᾽ αὑτόν, ἑκούσια
[2, 10]	ἀθάνατοι εἶναι, προαιρεῖται δ᾽ οὐθεὶς	(μὴ	ἀγνοῶν ὅτι ἀδύνατον, οὐδ᾽ ὅλως
[2, 10]	ὧν οὐδεὶς ἂν ἐγχειρήσειε βουλεύεσθαι	μὴ	ἀγνοῶν· περὶ ὧν δ᾽ ἐνδέχεται
[2, 8]	μὴ ἠρέμα, καὶ ὅλως ἵνα	μὴ	ἀλγῇ ἢ ἵνα (μὴ) χαίρῃ.
[2, 8]	βίᾳ καὶ ἄκων πράττειν, ἵνα	μὴ	ἀλγῇ ἰσχυρῶς, ἢ ἵνα μὴ
[2, 11]	εἰ δεῖ εὖ ἔχειν ἢ	μή,	ἀλλ᾽ εἰ παλαῖσαι ἢ μή.
[2, 11]	σκοπεῖ εἰ δεῖ ὑγιαίνειν ἢ	μή,	ἀλλ᾽ εἰ περιπατεῖν ἢ μή,
[2, 10]	μὴ μόνον τὸ εἶναι καὶ	μή,	ἀλλὰ καὶ τὸ βουλεύσασθαι τοῖς
[2, 2]	τὸν λίθον, οὐδέποτε ποιήσει τοῦτο	μὴ	(βίᾳ&#-247; διὸ ἔστω τὸ> ἦθος
[2, 8]	ποιήσας. οὕτω γὰρ ἀναγκαζόμενος καὶ	(μὴ)	βίᾳ πράξει, ἢ οὐ φύσει,
[2, 8]	δοκεῖ γὰρ τὸ βίᾳ καὶ	(μὴ	βίᾳ τι ποιεῖν οἰκεῖα τοῖς
[2, 8]	ὑπάρξαι, ἀεὶ ὅσα πράττει ἃ	μὴ	βούλεται, ἑκὼν πράττει, καὶ οὐ
[2, 7]	καὶ ἑκούσιον ἀλλ᾽ ὅτι καὶ	μὴ	βουλόμενον ἐνδέχεται πράττειν ἑκόντα, τοῦτο
[2, 4]	ὡς μὴ δεῖ ἢ ἃς	μὴ	δεῖ. Διὸ καὶ διορίζονται πάντες
[2, 4]	διώκειν καὶ φεύγειν ἢ ὡς	μὴ	δεῖ ἢ ἃς μὴ δεῖ.
[2, 3]	δειλὸς δὲ ὁ καὶ ἃ	μὴ	δεῖ καὶ ὅτ᾽ οὐ δεῖ
[2, 10]	ἢ ἀπρακτῇ δι᾽ αὑτὸν καὶ	μὴ	δι᾽ ἄγνοιαν, ἑκὼν πράττει ἢ
[2, 1]	βελτίους αἱ τῶν σπουδαίων, ἐὰν	μὴ	διὰ νόσον ἢ πήρωσιν. Μετὰ
[2, 10]	προνοίας νομοθετοῦσιν· (εἰ γὰρ καὶ	μὴ	διακριβοῦσιν, ἀλλ᾽ ἅπτονταί γέ πῃ
[2, 10]	μέν ἐστι καὶ εἶναι καὶ	μὴ	εἶναι, ἀλλ᾽ οὐκ ἐφ᾽ ἡμῖν
[2, 6]	ἐστι τοῦ εἶναι καὶ τοῦ	μὴ	εἶναι. Ὅσα δ᾽ ἐφ᾽ αὑτῷ
[2, 8]	ἢ τὸν ἕτερον, ὥστε ἢ	μὴ	ἑκόντας ἢ ἅμα βίᾳ καὶ
[2, 2]	(ἐθίζεται δὲ τὸ ὑπ᾽ ἀγωγῆς	μὴ	ἐμφύτου τῷ πολλάκις κινεῖσθαι πώς,
[2, 6]	μάλιστα δὲ δικαίως ἀφ᾽ ὧν	μὴ	ἐνδέχεται ἄλλως, ἣν ἴσως ὁ
[2, 8]	διάνοιαν, τούτων δὲ τὰ δύο	μὴ	ἐστί, λείπεται ἐν τῷ διανοούμενόν
[2, 10]	ἐστιν (ὄψις, οὐδ᾽ ἀκοῦσαι οὗ	μή	ἐστιν ἀκοή· ἀλλ᾽ ἀπὸ ἐπιστήμης
[2, 10]	ἀπὸ ἐπιστήμης ποιῆσαι καὶ οὗ	μή	ἐστιν ἡ ἐπιστήμη. Οὐ γὰρ
[2, 10]	γὰρ οἷόν τ᾽ ἰδεῖν οὗ	μή	ἐστιν (ὄψις, οὐδ᾽ ἀκοῦσαι οὗ
[2, 10]	οὐδ᾽ ὅλως ἃ δυνατὸν μέν,	μὴ	ἐφ᾽ αὑτῷ δ᾽ οἴεται πρᾶξαι
[2, 8]	καὶ οὐ βίᾳ· ὅσα δὲ	μὴ	ἐφ᾽ αὑτῷ τῶν τοιούτων, βίᾳ
[2, 9]	ὃ ῥᾴδιον ἢ ἀναγκαῖον ἦν,	μὴ	ἔχει δι᾽ ἀμέλειαν ἢ ἡδονὴν
[2, 9]	δικαίως, οἷον εἰ δι᾽ ἀμέλειαν	μὴ	ἐχρῆτο. ὁμοίως δὲ καὶ μὴ
[2, 9]	μὴ ἐχρῆτο. ὁμοίως δὲ καὶ	μὴ	ἔχων τις (ψέγοιτο ἄν, εἰ
[2, 1]	τὸ Σόλωνος ἔχει καλῶς, τὸ	μὴ	ζῶντ᾽ εὐδαιμονίζειν, ἀλλ᾽ ὅταν λάβῃ
[2, 8]	μὴ ἀλγῇ ἰσχυρῶς, ἢ ἵνα	μὴ	ἠρέμα, καὶ ὅλως ἵνα μὴ
[2, 6]	ὅτι ἐνδέχεται καὶ γίνεσθαι καὶ	μή,	καὶ ὅτι ἐφ᾽ αὑτῷ ταῦτ᾽
[2, 3]	ἐστίν. Τὸ δὲ πρὸς ἕκαστον	μὴ	κατὰ συμβεβηκὸς οὕτως ἔχειν (περίεργον
[2, 9]	ᾧ καὶ ὃ δι᾽ ἄγνοιαν,	μὴ	κατὰ συμβεβηκός· τὸ δὲ δι᾽
[2, 8]	καὶ τἆλλα τὰ (τοιαῦτα. ὥστε	μὴ	κατὰ φύσιν ἑκάτερος πράττει, ἁπλῶς
[2, 8]	τις διαφορά. εἰ γὰρ ἵνα	μὴ	λάβῃ ψηλαφῶν (ἀποκτείνοι, γελοῖος ἂν
[2, 6]	τῶν ἀναλυτικῶν· νῦν δ᾽ οὔτε	μὴ	λέγειν οὔτε λέγειν ἀκριβῶς οἷόν
[2, 3]	δ᾽ ὁ ὑπερβάλλων (ἐπὶ) τῷ	μὴ	λυπεῖσθαι μηδ᾽ ἐπὶ τοῖς ἀναξίοις
[2, 6]	δὲ τέτταρες, ὀκτώ. Κἂν εἰ	μὴ	μεταβάλλοι, τοιοῦτον δ᾽ ἐστί, κακεῖνο
[2, 10]	ἀγνοῶν· περὶ ὧν δ᾽ ἐνδέχεται	μὴ	μόνον τὸ εἶναι καὶ μή,
[2, 1]	ἀλλ᾽ οὐχ οἱ δυνάμενοι νικᾶν,	μὴ	νικῶντες δέ· καὶ τὸ κρίνειν
[2, 11]	ἢ ἡ ἀρετὴ αἰτία, εἰ	μὴ	(ὁ λόγος, διὰ τὴν ἀρετὴν
[2, 8]	οἵα τε φέρειν· ὃ δὲ	μὴ	οἵα τε, μήδ᾽ ἐστὶ τῆς
[2, 11]	μή, ἀλλ᾽ εἰ παλαῖσαι ἢ	μή.	Ὁμοίως δ᾽ οὐδ᾽ ἄλλη οὐδεμία
[2, 5]	καὶ τὸ καταλλακτικὸν εἶναι καὶ	μὴ	ὀργίζεσθαι ῥαπιζόμενον. ἀλλ᾽ ὀλίγοι οἱ
[2, 8]	ἠρεμίζῃ, βίᾳ φαμέν, ὅταν δὲ	μή,	οὐ βίᾳ· ἐν δὲ τῷ
[2, 11]	μή, ἀλλ᾽ εἰ περιπατεῖν ἢ	μή,	οὔτε ὁ γυμναστικὸς εἰ δεῖ
[2, 10]	ἑκούσια εἶναι, τὰ δ᾽ ἀκούσια	μὴ	πάντα κατὰ προαίρεσιν. Ἅμα δ᾽
[2, 10]	Εἰ δὴ προαιρεῖται μὲν μηθεὶς	μὴ	παρασκευασάμενος μηδὲ (βουλευσάμενος, εἰ χεῖρον
[2, 8]	ὅτι (ἐωμένης τῆς γενέσεως καὶ	μὴ	πηρωθείσης ἐνέσται, καὶ ἡ ἐπιθυμία,
[2, 6]	ἐφ᾽ αὑτῷ ἐστι ποιεῖν ἢ	μὴ	ποιεῖν, αἴτιος τούτων αὐτὸς ἐστίν·
[2, 8]	ποιοῦσιν αὐτὸ τοῦτο; ἔξεστι γὰρ	μὴ	ποιεῖν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ὑπομεῖναι τὸ
[2, 8]	καὶ λυπηρότερον εἶναι, ὃ πείσεται	μὴ	ποιήσας. οὕτω γὰρ ἀναγκαζόμενος καὶ
[2, 10]	δοξάσαι μὲν εἰ ποιητέον ἢ	μὴ	ποιητέον οὐθὲν κωλύει πολλοῖς ὑπάρχειν,
[2, 10]	ἐστίν, οἷον εἰ πολεμῶσιν ἢ	μὴ	πολεμῶσιν τοῦτο βουλευομένοις. Ἐκ προτέρου
[2, 10]	ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστι πρᾶξαι ἢ	μὴ	πρᾶξαι. Διὸ οὐ βουλευόμεθα περὶ
[2, 10]	αὑτῷ δ᾽ οἴεται πρᾶξαι ἢ	μὴ	πρᾶξαι. Ὥστε τοῦτο μὲν φανερόν,
[2, 10]	αὑτῷ ὂν ἢ πράττειν ἢ	μὴ	πράττειν, ἐάν τις πράττῃ ἢ
[2, 9]	μὲν οὖν ἐφ᾽ ἑαυτῷ ὂν	μὴ	πράττειν πράττει μὴ ἀγνοῶν καὶ
[2, 10]	ἑκούσιον εἶναι, τὸ δ᾽ ἑκούσιον	(μὴ	προαιρετόν, καὶ τὰ μὲν κατὰ
[2, 11]	δ᾽ οὐδείς. Ἔτι διὰ τὸ	μὴ	ῥᾴδιον εἶναι ἰδεῖν τὴν προαίρεσιν
[2, 10]	τῶν δυνατῶν καὶ εἶναι καὶ	μὴ	τὰ μὲν τοιαῦτα ὥστε ἐνδέχεσθαι
[2, 8]	καὶ φαῦλον ὑπολαμβάνουσιν, (ἀλλ᾽ ἂν	μὴ	τοῦτο πράττωσι, πληγαὶ ἢ δεσμοὶ
[2, 6]	ἀναιρουμένου θατέρου ὑπὸ θατέρου, ἂν	μὴ	τῷ τὴν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν καὶ
[2, 10]	τῶν δυνατῶν καὶ εἶναι καὶ	μὴ	τῶν πρὸς τὸ τέλος, δῆλον
[2, 8]	γὰρ ἐφ᾽ αὑτῷ τῶν (τοιούτων	μὴ	ὑπάρξαι ἢ ὑπάρξαι, ἀεὶ ὅσα
[2, 8]	ἵνα μὴ ἀλγῇ ἢ ἵνα	(μὴ)	χαίρῃ. τὸ γὰρ ἐφ᾽ αὑτῷ,
[2, 9]	χρῆσθαι τῇ ἐπιστήμη, ὁ ἔχων	μὴ	χρώμενος δὲ ἔστι μὲν ὡς
[2, 6]	αὑτῷ ταῦτ᾽ ἐστι γίνεσθαι καὶ	μή,	ὧν γε κύριός ἐστι τοῦ
[2, 5]	πρός τινα ὅρον, οἷον ὅταν	μὴ	ὡς οἱ πολλοί: ὁ δ᾽
[2, 3]	ὁ μὲν μηδεμίαν ὑπομένων λύπην,	μηδ᾽	εἰ βέλτιον, τρυφερός, ὁ δὲ
[2, 3]	ὑπερβάλλων (ἐπὶ) τῷ μὴ λυπεῖσθαι	μηδ᾽	ἐπὶ τοῖς ἀναξίοις εὖ πράττουσιν,
[2, 8]	ὃ δὲ μὴ οἵα τε,	μήδ᾽	ἐστὶ τῆς ἐκείνου φύσει ὀρέξεως
[2, 3]	ἀναίσθητος δὲ ὁ ἐλλείπων καὶ	μηδ᾽	ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν
[2, 3]	πανταχόθεν πλεονεκτικός, ζημιώδης δὲ ὁ	μηδαμόθεν,	ἀλλ᾽ ὀλιγαχόθεν· ἀλαζὼν δὲ ὁ
[2, 10]	προαιρεῖται μὲν μηθεὶς μὴ παρασκευασάμενος	μηδὲ	(βουλευσάμενος, εἰ χεῖρον ἢ βέλτιον,
[2, 3]	εὐθάδεια· (ἔτι δ᾽ ὁ μὲν	μηδεμίαν	ὑπομένων λύπην, μηδ᾽ εἰ βέλτιον,
[2, 11]	ἐκεῖνον περαίνοντα ὀρθῶς ἔχειν, καὶ	μηδέτερον.	Πότερον δ᾽ ἡ ἀρετὴ ποιεῖ
[2, 1]	ἡμέραν εἶναι εὐδαίμονα μήτε παῖδα	μήθ᾽	ἡλικίαν πᾶσαν διὸ καὶ τὸ
[2, 3]	ὁ μήτε ἃ χρὴ φοβούμενος	μήθ᾽	ὅτε μήθ᾽ ὥς, δειλὸς δὲ
[2, 3]	ἃ χρὴ φοβούμενος μήθ᾽ ὅτε	μήθ᾽	ὥς, δειλὸς δὲ ὁ καὶ
[2, 10]	τούτου ἕνεκα βαδίζει. Διὸ οἷς	μηθεὶς	κεῖται (σκοπός, οὐ βουλευτικοί. Ὥστ᾽
[2, 10]	ἀρχήν. Εἰ δὴ προαιρεῖται μὲν	μηθεὶς	μὴ παρασκευασάμενος μηδὲ (βουλευσάμενος, εἰ
[2, 6]	τε, πλὴν τοσοῦτον. Εἰ γὰρ	μηθὲν	ἄλλο αἴτιον (τοῦ τὸ τρίγωνον
[2, 10]	ἢ θυμός· οὐθεὶς γὰρ ὀρέγεται	μηθὲν	πεπονθὼς τούτων. Θυμὸς μὲν οὖν
[2, 8]	τῶν ἀψύχων λέγομεν, εἴρηται· οὐ	μὴν	ἀλλ᾽ εἴ τις προσθῇ τὸ
[2, 10]	διαστροφὴν καὶ τὸ κακόν. Ἀλλὰ	μὴν	ἑκάστου γε φθορὰ καὶ διαστροφὴ
[2, 7]	ἀκούσιον παρὰ τούτων τι. Ἀλλὰ	μὴν	ἡ ὄρεξις εἰς τρία διαιρεῖται,
[2, 5]	ἕξεων καὶ παθημάτων γίνονται. ἀλλὰ	μὴν	ἥ γε βελτίστη ἕξις ἡ
[2, 7]	ὃ οἴεται εἶναι κακόν. Ἀλλὰ	μὴν	ὁ ἀκρατευόμενος οὐχ ἃ βούλεται
[2, 8]	ὁρμὴν φέρηται, οὐ βίᾳ, οὐ	μὴν	οὐδ᾽ ἑκούσια λέγεται, ἀλλ᾽ ἀνώνυμος
[2, 10]	πολλὰ καὶ ἄνευ λύπης. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ βούλησις καὶ προαίρεσις ταὐτόν.
[2, 8]	(οὔτε πρᾶξαι ἃ ἔπραξαν. ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ δι᾽ ἐπιθυμίαν· ὥστε καὶ
[2, 3]	ὥς· καὶ θρασὺς μὲν ὁ	μήτε	ἃ χρὴ φοβούμενος μήθ᾽ ὅτε
[2, 1]	δ᾽ ὁ ἱππικός&#-247; (καὶ τὸ	μήτε	μίαν ἡμέραν εἶναι εὐδαίμονα μήτε
[2, 1]	μήτε μίαν ἡμέραν εἶναι εὐδαίμονα	μήτε	παῖδα μήθ᾽ ἡλικίαν πᾶσαν διὸ
[2, 10]	τινός. Ἡ γὰρ οὗ ἕνεκα	μία	τῶν αἰτιῶν ἐστίν· τὸ μὲν
[2, 1]	ὁ ἱππικός&#-247; (καὶ τὸ μήτε	μίαν	ἡμέραν εἶναι εὐδαίμονα μήτε παῖδα
[2, 8]	εἶναι τὸ ἑκούσιον. ἔτι δὲ	μικρὸν	προαγαγόντες τὸν λόγον, ἐπιθῶμεν τέλος
[2, 3]	καρτερία. (Χαυνότης μικροψυχία μεγαλοψυχία. Δαπανηρία	μικροπρέπεια	μεγαλοπρέπεια. (Πανουργία εὐήθεια φρόνησις) Τὰ
[2, 3]	ἐλλείπων· ὁμοίως (δὲ καὶ ὁ	μικροπρεπὴς	καὶ ὁ σαλάκων, ὁ μὲν
[2, 3]	σεμνότης. (Τρυφερότης κακοπάθεια καρτερία. (Χαυνότης	μικροψυχία	μεγαλοψυχία. Δαπανηρία μικροπρέπεια μεγαλοπρέπεια. (Πανουργία
[2, 3]	δ᾽ ὁ μειζόνων ἀξιῶν αὑτόν,	μικρόψυχος	δ᾽ ὁ ἐλαττόνων· ἔτι δ᾽
[2, 3]	ἀρέσκεια, τὸ δ᾽ ὀλίγα καὶ	μόγις	εὐθάδεια· (ἔτι δ᾽ ὁ μὲν
[2, 3]	συγγενέσθαι μὲν φάσκοντες, ἀλλ᾽ οὐ	μοιχεῦσαι:	ἀγνοοῦντες γὰρ (ἢ ἀναγκαζόμενοι καὶ
[2, 3]	λαμβάνηται τῷ μᾶλλον πάσχειν. (Οἷον	μοιχὸς	οὐ τῷ μᾶλλον ἢ δεῖ
[2, 8]	ὅτι μὲν οὖν δοκοῦσιν οὗτοι	μόνοι	βίᾳ καὶ ἄκοντες ποιεῖν, καὶ
[2, 7]	ἐνδέχεται πράττειν ἑκόντα, τοῦτο δέδεικται	μόνον&#-247;	πολλὰ δὲ βουλόμενοι πράττομεν ἐξαίφνης,
[2, 10]	περὶ ὧν δ᾽ ἐνδέχεται μὴ	μόνον	τὸ εἶναι καὶ μή, ἀλλὰ
[2, 1]	δὲ διανοητική. Ἐπαινοῦμεν γὰρ οὐ	μόνον	τοὺς δικαίους ἀλλὰ καὶ τοὺς
[2, 6]	καὶ πράξεών τινών ἐστιν ἀρχὴ	μόνον	(τῶν ζῴων: τῶν γὰρ ἄλλων
[2, 1]	ἠθικῆς, τί ἐστι, καὶ ποῖα	μόρια	αὐτῆς εἰς τοῦτο γὰρ ἀνῆκται&#-247;
[2, 1]	εἰς ταύτην ἀναφέρεσθαι ἢ τῷ	μόρια	εἶναι αὐτῆς. Διὸ ἕτερον εὐδαιμονισμὸς
[2, 1]	Ἀνθρωπίνης γὰρ ψυχῆς τὰ εἰρημένα	μόρια	ἴδια· διὸ οὐδ᾽ αἱ ἀρεταὶ
[2, 1]	εὐεξία σύγκειται ἐκ τῶν κατὰ	μόριον	ἀρετῶν, οὕτω καὶ ἡ τῆς
[2, 1]	ἑτέρως ἄλογον, ἀφείσθω τοῦτο τὸ	μόριον.	Διαφέρει δ᾽ οὐδὲν οὔτ᾽ εἰ
[2, 1]	Διὸ καὶ ἄλλο εἴ τι	μόριόν	ἐστι ψυχῆς, οἷον τὸ θρεπτικόν,
[2, 1]	μὲν γὰρ ὅλη, ἣ δὲ	μόριον&#-247;	ἡ δὲ τῶν ἀτελῶν ἐνέργεια
[2, 1]	ἡ τούτου ἀρετὴ οὐκ ἔστι	μόριον	τῆς ὅλης ἀρετῆς, ὥσπερ οὐδ᾽
[2, 8]	ὁρῶσιν. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν	μορίων	ἐνδέχεται τοῦτο λέγειν· ἡ δ᾽
[2, 11]	ἀρετήν· οὐδεμία γὰρ ἀνάγκη τὰ	μοχθηρὰ	πράττειν. Διὰ ταῦτα καὶ ψεκτὸν
[2, 7]	γὰρ ταῦτ᾽ ἀλλήλοις. Ἔτι ἡ	μοχθηρία	ἀδικώτερον πᾶσα ποιεῖ, ἡ δ᾽
[2, 7]	γὰρ ἡμῖν καὶ δοκεῖ ἡ	μοχθηρία	ἀδικωτέρους ποιεῖν, ἡ δ᾽ ἀκρασία
[2, 7]	πᾶσα ποιεῖ, ἡ δ᾽ ἀκρασία	μοχθηρία	δοκεῖ εἶναι, ὁ δ᾽ ἀκρατὴς
[2, 3]	πλησιάζειν οὐ γὰρ ἐστίν&#-247; ἀλλὰ	μοχθηρία	τις αὐτὴ δὴ ἐστίν. Συνειλημμένον
[2, 7]	ἀδικωτέρους ποιεῖν, ἡ δ᾽ ἀκρασία	μοχθηρία	τις φαίνεται· συμβήσεται δὲ τοὐναντίον.
[2, 2]	οὐχ ὁρῶμεν οὐδὲ γὰρ ἂν	μυριάκις	ῥίψῃς ἄνω τὸν λίθον, οὐδέποτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009