HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, Livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


β  =  55 formes différentes pour 143 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 8]   πορεύεται οὐ βίᾳ, ἀλλ᾽ ἑκών.  (β)   δὲ ἐπιθυμία οὐ πείσασα
[2, 10]   τῶν χρημάτων, εἰ τούτου ἕνεκα  βαδίζει.   Διὸ οἷς μηθεὶς κεῖται (σκοπός,
[2, 10]   αἴτιόν φαμεν εἶναι, οἷον τοῦ  βαδίζειν   κομιδὴ τῶν χρημάτων, εἰ
[2, 10]   καὶ τῶν ἀδυνάτων εἰδότες, οἷον  βασιλεύειν   τε πάντων ἀνθρώπων καὶ ἀθάνατοι
[2, 10]   μηδὲ (βουλευσάμενος, εἰ χεῖρον  βέλτιον,   βουλεύεται δὲ ὅσα ἐφ᾽ ἡμῖν
[2, 1]   ἔργον χρῆσις, τὴν χρῆσιν  βέλτιον   εἶναι τῆς ἕξεως. Τούτων δὲ
[2, 1]   ἕξις ἐνέργεια&#-247; ἐπεὶ  βέλτιον   ἐνέργεια τῆς διαθέσεως καὶ
[2, 3]   ἐλλείπων καὶ μηδ᾽ ὅσον  βέλτιον   καὶ κατὰ τὴν φύσιν ἐπιθυμῶν,
[2, 1]   Ὅτι μὲν τοίνυν τὸ ἔργον  βέλτιον   τῆς ἕξεως καὶ τῆς διαθέσεως,
[2, 1]   τῆς βελτίονος δὴ ἕξεως ἔστω  βέλτιον   τὸ ἔργον· καὶ ὡς ἔχουσιν.
[2, 1]   Φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων ὅτι  βέλτιον   τὸ ἔργον τῆς ἕξεως· (τὸ
[2, 3]   μηδεμίαν ὑπομένων λύπην, μηδ᾽ εἰ  βέλτιον,   τρυφερός, δὲ πᾶσαν (ὁμοίως
[2, 1]   τι ἔργον αὐτῆς. Καὶ τῆς  βελτίονος   δὴ ἕξεως ἔστω βέλτιον τὸ
[2, 1]   κινεῖσθαι μετέχουσι, καὶ αἱ (φαντασίαι  βελτίους   αἱ τῶν σπουδαίων, ἐὰν μὴ
[2, 1]   τούτων, διὰ τί ποτ᾽ οὐθὲν  βελτίους   οἱ σπουδαῖοι τῶν φαύλων τὸν
[2, 1]   αὔξεται καὶ φθείρεται, πρὸς  βέλτιστα   διατίθησιν. Σημεῖον δ᾽ ὅτι περὶ
[2, 1]   περὶ ἀρετῆς, ὅτι ἐστὶν  βελτίστη   διάθεσις ἕξις δύναμις
[2, 1]   ἔχειν. Ὑποκείσθω δὴ πρῶτον  βελτίστη   διάθεσις ὑπὸ τῶν βελτίστων γίγνεσθαι,
[2, 1]   καὶ τῆς βελτίστης ἕξεως  βελτίστη   ἐνέργεια, δ᾽ ἀρετὴ (βελτίστη
[2, 5]   γίνονται. ἀλλὰ μὴν γε  βελτίστη   ἕξις περὶ ἕκαστα μέση
[2, 1]   βελτίστη ἐνέργεια, δ᾽ ἀρετὴ  (βελτίστη   ἕξις, τῆς ἀρετῆς ἐνέργειαν τῆς
[2, 1]   καὶ χρῆσις ἐστίν· καὶ  βελτίστη   ἕξις τοῦ ἱματίου ἀρετὴ ἐστίν.
[2, 3]   δὲ τοῦτο καὶ ποιεῖ τὴν  βελτίστην   ἕξιν. Καὶ τοῦτο (δῆλον διὰ
[2, 1]   ἐνέργεια τῆς διαθέσεως καὶ τῆς  βελτίστης   ἕξεως βελτίστη ἐνέργεια,
[2, 5]   ἣν ἄριστα διάκεινται περὶ τὸ  βέλτιστον,   βέλτιστον δὲ καὶ ἄριστον τὸ
[2, 5]   ἄριστα διάκεινται περὶ τὸ βέλτιστον,  βέλτιστον   δὲ καὶ ἄριστον τὸ κατὰ
[2, 7]   τὸ γὰρ παρ᾽ οἴεται  βέλτιστον   εἶναι πράττειν δι᾽ ἐπιθυμίαν ἀκρατεύεσθαι
[2, 1]   τέλος· ὑπόκειται γὰρ τέλος τὸ  βέλτιστον   καὶ τὸ ἔσχατον, οὗ ἕνεκα
[2, 3]   τὸ μέσον τὸ πρὸς ἡμᾶς  βέλτιστον·   τοῦτο γάρ ἐστιν ὡς
[2, 1]   βελτίστη διάθεσις ὑπὸ τῶν  βελτίστων   γίγνεσθαι, καὶ πράττεσθαι ἄριστα περὶ
[2, 5]   ἕξις ἀφ᾽ ἧς πρακτικοὶ τῶν  βελτίστων   καὶ καθ᾽ ἣν ἄριστα διάκεινται
[2, 4]   οἵων πέφυκε γίνεσθαι (χείρων καὶ  βελτίων,   πρὸς ταῦτα καὶ περὶ ταῦτά
[2, 8]   καὶ ἑκόντας, εἰ δὲ τὸ  βίᾳ   ἀκούσιον, ἅμα ἑκόντας καὶ ἄκοντας
[2, 8]   πέπεισται ἄγει, καὶ πορεύεται οὐ  βίᾳ,   ἀλλ᾽ ἑκών. (β) δὲ
[2, 8]   ἀκρατοῦς καὶ τοῦ ἐγκρατοῦς πράττει,  βίᾳ   δ᾽ οὐδέτερος, ἀλλὰ τῶν ἐν
[2, 2]   λίθον, οὐδέποτε ποιήσει τοῦτο μὴ  (βίᾳ&#-247;   διὸ ἔστω τὸ> ἦθος τοῦτο
[2, 8]   καὶ ἀκούσιον καὶ πρὸς τὸ  βίᾳ   ἔδει (σκέψασθαι, τοῦτο μὲν οὕτω
[2, 8]   κακὸν πράττειν. ὥστε τὸ μὲν  βίᾳ   ἑκάτερον φάναι ποιεῖν ἔχει λόγον,
[2, 8]   φαμέν, ὅταν δὲ μή, οὐ  βίᾳ·   ἐν δὲ τῷ ἀκρατεῖ καὶ
[2, 8]   (δ᾽ ἔσωθεν ἀρχή, οὐ  βίᾳ.   ἔτι καὶ ἡδονὴ καὶ λύπη
[2, 8]   ὅτι καθ᾽ ὁμοιότητά τινα τοῦ  βίᾳ,   καθ᾽ ἣν καὶ (ἐπὶ τῶν
[2, 8]   μὲν οὖν δοκοῦσιν οὗτοι μόνοι  βίᾳ   καὶ ἄκοντες ποιεῖν, καὶ διὰ
[2, 8]   φύσιν. καὶ μᾶλλον ἂν δόξειε  βίᾳ   καὶ ἄκων πράττειν, ἵνα μὴ
[2, 8]   ἄνω καὶ τὸ πῦρ κάτω  βίᾳ   καὶ ἀναγκαζόμενα φέρεσθαι φαμέν. ταῦτα
[2, 8]   ἂν εἴη, εἰ λέγοι ὅτι  βίᾳ   καὶ ἀναγκαζόμενος, ἀλλὰ δεῖ μεῖζον
[2, 8]   λέγονται δὲ κατ᾽ ἄλλον τρόπον  βίᾳ   καὶ ἀναγκασθέντες πρᾶξαι, οὐ διαφωνοῦντος
[2, 8]   λυπηρῶς. δὲ πειθὼ τῇ  βίᾳ   καὶ ἀνάγκῃ ἀντιτίθεται. δ᾽
[2, 8]   μὴ ἑκόντας ἅμα  βίᾳ   καὶ ἑκόντας, εἰ δὲ τὸ
[2, 8]   τὸ ἀναγκαῖον ἀντικεῖσθαι, καὶ  βία   καὶ ἀνάγκη, τῷ ἑκουσίῳ
[2, 8]   ἀκουσίου διορισμῷ. δοκεῖ γὰρ τὸ  βίᾳ   καὶ (μὴ βίᾳ τι ποιεῖν
[2, 8]   ἅπαν λυπηρὸν εἶναι, καὶ οὐθεὶς  βίᾳ   μὲν ποιεῖ, χαίρων δέ. διὸ
[2, 8]   βούλεται, ἑκὼν πράττει, καὶ οὐ  βίᾳ·   ὅσα δὲ μὴ ἐφ᾽ αὑτῷ
[2, 8]   ἀκρατὴς μᾶλλον ἑκὼν καὶ οὐ  βίᾳ,   ὅτι οὐ λυπηρῶς. δὲ
[2, 8]   καθ᾽ αὑτὰ ὁρμὴν φέρηται, οὐ  βίᾳ,   οὐ μὴν οὐδ᾽ ἑκούσια λέγεται,
[2, 8]   (ἄμφω γὰρ ἔχει&#-247; ὥστ᾽ οὐ  βίᾳ   οὐδέτερος, ἀλλ᾽ ἑκὼν διά γε
[2, 8]   τὴν ὄρεξιν&#-247; τ᾽ ἀκρατὴς  βίᾳ   παρὰ τὸν λογισμόν. ἧττον δὲ
[2, 8]   καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων ὁρῶμεν  βίᾳ   πολλὰ καὶ πάσχοντα καὶ ποιοῦντα,
[2, 8]   οὕτω γὰρ ἀναγκαζόμενος καὶ (μὴ)  βίᾳ   πράξει, οὐ φύσει, ὅταν
[2, 8]   ἐγκρατῆ ἀπορίαι αὗται> περὶ τοῦ  βίᾳ   πράττειν ἀμφοτέρους τὸν
[2, 8]   μάλιστ᾽ ἐμποδίζοντες τὸ ἑκούσιον ὡς  βίᾳ   πράττοντες, ἀλλ᾽ ἑκόντες&#-247; ~ἐπεὶ δὲ
[2, 8]   μὴ ἐφ᾽ αὑτῷ τῶν τοιούτων,  βίᾳ   πώς, οὐ μέντοι γ᾽ ἁπλῶς,
[2, 8]   εἶναι φαμέν. ὥστε περὶ τοῦ  βίᾳ   σκεπτέον πρῶτον, τί ἐστι καὶ
[2, 8]   γὰρ τὸ βίᾳ καὶ (μὴ  βίᾳ   τι ποιεῖν οἰκεῖα τοῖς εἰρημένοις
[2, 8]   ἀντίθεσις. ὅταν δὲ παρὰ ταύτην,  βίᾳ   φαμέν. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[2, 8]   αὐτῷ ὁρμὴν κινῇ ἠρεμίζῃ,  βίᾳ   φαμέν, ὅταν δὲ μή, οὐ
[2, 8]   πράττει, ὥσθ᾽ τ᾽ ἐγκρατὴς  βίᾳ,   φασίν, ἀφέλκει αὑτὸν ἀπὸ τῶν
[2, 8]   καὶ συγγνώμην ἔχομεν ὡς πεφυκότα  βιάζεσθαι   τὴν φύσιν. καὶ μᾶλλον ἂν
[2, 8]   εἰρημένοις εἶναι· τό τε γὰρ  βίαιον   ἀκούσιον, καὶ τὸ ἀκούσιον πᾶν
[2, 7]   κάθεξις, ὥστ᾽ εἰ τὸ  βίαιον   ἀκούσιον, τὸ κατὰ τὸν θυμὸν
[2, 8]   λογισμὸν πράττοντα. δοκεῖ δὴ τὸ  βίαιον   ἅπαν λυπηρὸν εἶναι, καὶ οὐθεὶς
[2, 8]   ἀκούσιον, καὶ τὸ ἀκούσιον πᾶν  βίαιον   εἶναι φαμέν. ὥστε περὶ τοῦ
[2, 7]   παρὰ τὸν θυμὸν λυπηρόν, καὶ  βίαιον   κάθεξις, ὥστ᾽ εἰ τὸ
[2, 7]   γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέος&#-247; ὥστε  (βίαιον   καὶ ἀκούσιον. Τὸ ἄρα κατ᾽
[2, 7]   ἔφυ" Ὥστ᾽ εἴ τι λυπηρόν,  βίαιον,   καὶ εἰ βίαιον, λυπηρόν. Τὸ
[2, 8]   τῶν πραττομένων. καθόλου δὲ τὸ  βίαιον   καὶ τὴν ἀνάγκην καὶ ἐπὶ
[2, 8]   καὶ ἀκούσιον. δοκεῖ δὴ τὸ  βίαιον   καὶ τὸ ἀναγκαῖον ἀντικεῖσθαι, καὶ
[2, 7]   δοκεῖ εἶναι βίαιον, τὸ δὲ  βίαιον   λυπηρόν, καὶ πᾶν ἀναγκαζόμενοι
[2, 7]   τι λυπηρόν, βίαιον, καὶ εἰ  βίαιον,   λυπηρόν. Τὸ δὲ παρὰ τὴν
[2, 7]   γὰρ (ἀκούσιον πᾶν δοκεῖ εἶναι  βίαιον,   τὸ δὲ βίαιον λυπηρόν, καὶ
[2, 8]   τῶν ἄλλων ζῴων ἁπλοῦν τὸ  βίαιον,   ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀψύχων οὐ
[2, 1]   τῶν φαύλων τὸν ἥμισυν τοῦ  βίου·   ὅμοιοι γὰρ καθεύδοντες πάντες. Αἴτιον
[2, 11]   καὶ ψέγομεν εἰς τὴν προαίρεσιν  βλέποντες   μᾶλλον εἰς τὰ ἔργα·
[2, 7]   εἰς τὴν ἰσχὺν τοῦ θυμοῦ  βλέψας   ὅτι λυπηρὰ κώλυσις αὐτοῦ·
[2, 8]   τύπτοι τινὰ ἀντιτείνοντος καὶ τῷ  βούλεσθαι   καὶ τῷ ἐπιθυμεῖν· ὅταν (δ᾽
[2, 10]   ἄλλο καὶ δόξης καὶ βουλήσεως.  Βούλεσθαι   μὲν γὰρ> καὶ δόξα μάλιστα
[2, 7]   πράττει, καὶ βούλεται, ἑκών.  Βούλεται   δ᾽ οὐθεὶς οἴεται εἶναι
[2, 10]   τί, προαιρεῖται ἕνεκα ἄλλου.  Βούλεται   δέ γε μάλιστα τὸ τέλος,
[2, 7]   πράττει, βουλόμενος πράττει, καὶ  βούλεται,   ἑκών. Βούλεται δ᾽ οὐθεὶς
[2, 8]   ἀεὶ ὅσα πράττει μὴ  βούλεται,   ἑκὼν πράττει, καὶ οὐ βίᾳ·
[2, 7]   ἀπεδείχθη, (ἀλλὰ μᾶλλον πᾶν  βούλεται   καὶ ἑκούσιον ἀλλ᾽ ὅτι καὶ
[2, 7]   τις φαίνεται· συμβήσεται δὲ τοὐναντίον.  Βούλεται   μὲν γὰρ οὐθεὶς οἴεται
[2, 7]   μὴν ἀκρατευόμενος οὐχ  βούλεται   ποιεῖ· τὸ γὰρ παρ᾽
[2, 10]   δὲ καὶ τοῦ κακοῦ, καὶ  βούλεται   (φύσει μὲν τὸ ἀγαθόν, παρὰ
[2, 10]   περὶ ὧν οὐδεὶς ἂν ἐγχειρήσειε  βουλεύεσθαι   μὴ ἀγνοῶν· περὶ ὧν δ᾽
[2, 10]   τοῦ βουλεύσασθαι συμπερανθῶσιν. Ἐπεὶ δὲ  βουλεύεται   ἀεὶ βουλευόμενος ἕνεκα τινός,
[2, 10]   περὶ μὲν τοῦ τέλους οὐθεὶς  βουλεύεται,   ἀλλὰ τοῦτ᾽ ἐστιν ἀρχὴ καὶ
[2, 10]   μὲν δὴ τοῦ τέλους οὐδεὶς  βουλεύεται,   ἀλλὰ τοῦτο κεῖται πᾶσι, περὶ
[2, 10]   τοιοῦτον τυγχάνει οὗ ἕνεκα.  Βουλεύεται   γὰρ βουλευόμενος, εἰ ἀπὸ
[2, 10]   (βουλευσάμενος, εἰ χεῖρον βέλτιον,  βουλεύεται   δὲ ὅσα ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστι
[2, 10]   ἐφ᾽ αὑτῷ βουλευτική. Ἅπαντες γὰρ  βουλευόμεθα   καὶ προαιρούμεθα, οὐ μέντοι
[2, 10]   δεδογμένου τοῦτο πῶς ἔσται.  Βουλευόμεθα   δὲ τοῦτο πάντες, ἕως ἂν
[2, 10]   προαιρούμεθα, οὐ μέντοι γε  βουλευόμεθα,   πάντα προαιρούμεθα. Λέγω δὲ βουλευτικήν,
[2, 10]   μὴ πρᾶξαι. Διὸ οὐ  βουλευόμεθα   περὶ τῶν ἐν Ἰνδοῖς, οὐδὲ
[2, 10]   πολεμῶσιν μὴ πολεμῶσιν τοῦτο  βουλευομένοις.   Ἐκ προτέρου δὲ μᾶλλον ἔσται
[2, 10]   οὗ ἕνεκα. Βουλεύεται γὰρ  βουλευόμενος,   εἰ ἀπὸ τοῦ τέλους ἔσκεπται,
[2, 10]   Ἐπεὶ δὲ βουλεύεται ἀεὶ  βουλευόμενος   ἕνεκα τινός, καὶ ἐστὶ σκοπός
[2, 10]   ἐστὶ σκοπός τις ἀεὶ τῷ  βουλευομένῳ   πρὸς ὃν σκοπεῖ τὸ συμφέρον,
[2, 10]   καὶ περὶ οὗ κατὰ μέρος  βουλεύονται,   οἷον ἰατρὸς βουλεύσαιτο ἂν εἰ
[2, 10]   δή ποθ᾽ οἱ μὲν ἰατροὶ  βουλεύονται   περὶ ὧν (ἔχουσι τὴν ἐπιστήμην,
[2, 10]   κατὰ μέρος βουλεύονται, οἷον ἰατρὸς  βουλεύσαιτο   ἂν εἰ δῴη (φάρμακον, καὶ
[2, 10]   δὲ τῶν τοιούτων πράττομεν οὐ  βουλευσάμενοι   οὐδὲ προνοήσαντες, ἀνάγκη τὸ μὲν
[2, 10]   μὲν μηθεὶς μὴ παρασκευασάμενος μηδὲ  (βουλευσάμενος,   εἰ χεῖρον βέλτιον, βουλεύεται
[2, 10]   ἐστι, καὶ ὀρέγεται διὰ τὸ  βουλεύσασθαι.   Διὸ οὔτε ἐν τοῖς ἄλλοις
[2, 10]   ἔχοντος ἀνθρώπου. Οὐδὲ γὰρ τὸ  βουλεύσασθαι,   οὐδ᾽ ὑπόληψις τοῦ διὰ τί·
[2, 10]   τὰ μὲν τοιαῦτα ὥστε ἐνδέχεσθαι  βουλεύσασθαι   περὶ αὐτῶν· περὶ ἐνίων δ᾽
[2, 10]   καὶ ὄρεξις, ὅταν (ἐκ τοῦ  βουλεύσασθαι   συμπερανθῶσιν. Ἐπεὶ δὲ βουλεύεται ἀεὶ
[2, 10]   καὶ μή, ἀλλὰ καὶ τὸ  βουλεύσασθαι   τοῖς ἀνθρώποις, ταῦτα δ᾽ ἐστὶν
[2, 10]   βουλευτικήν, ἧς ἀρχὴ (καὶ αἰτία  βούλευσίς   ἐστι, καὶ ὀρέγεται διὰ τὸ
[2, 10]   ἐστιν ὄρεξις τῶν ἐφ᾽ αὑτῷ  βουλευτική.   Ἅπαντες γὰρ βουλευόμεθα καὶ
[2, 10]   βουλευόμεθα, πάντα προαιρούμεθα. Λέγω δὲ  βουλευτικήν,   ἧς ἀρχὴ (καὶ αἰτία βούλευσίς
[2, 10]   καὶ βουλῆς. Διὸ ἐκ δόξης  βουλευτικῆς   ἐστιν προαίρεσις. (Περὶ μὲν
[2, 10]   οἷς μηθεὶς κεῖται (σκοπός, οὐ  βουλευτικοί.   Ὥστ᾽ ἐπεὶ τὸ μὲν ἐφ᾽
[2, 10]   διὰ λογισμοῦ οὐκέτι. Ἔστι γὰρ  βουλευτικὸν   τῆς ψυχῆς τὸ θεωρητικὸν αἰτίας
[2, 10]   οἷόν τε ἄνευ σκέψεως καὶ  βουλῆς.   Διὸ ἐκ δόξης βουλευτικῆς ἐστιν
[2, 10]   ὅτι ἄλλο καὶ δόξης καὶ  βουλήσεως.   Βούλεσθαι μὲν γὰρ> καὶ δόξα
[2, 10]   δὲ περὶ δόξης τοῦτο καὶ  βουλήσεως·   οὐθεὶς γὰρ τέλος οὐδὲν προαιρεῖται,
[2, 7]   ὄρεξις εἰς τρία διαιρεῖται, εἰς  βούλησιν   καὶ θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν· ὥστε
[2, 7]   τὸ δ᾽ ἑκούσιον τὸ κατὰ  βούλησιν,   ὅταν (ἀκρατὴς γένηται, οὐκέτι ἀδικήσει,
[2, 7]   πράγματος, μᾶλλον ἑκούσιον τὸ κατὰ  βούλησιν   τοῦ κατ᾽ ἐπιθυμίαν καὶ θυμόν.
[2, 7]   δῆλον. Τὸ μὲν γὰρ κατὰ  βούλησιν   ὡς οὐκ ἀκούσιον ἀπεδείχθη, (ἀλλὰ
[2, 10]   ἔστιν ὄρεξις (φανερόν. γὰρ  βούλησις   ἂν εἴη ἐπιθυμία
[2, 10]   Ἐπειδὴ οὖν οὔτε δόξα οὔτε  βούλησίς   ἐστι προαίρεσίς ἐστιν ὡς ἑκάτερον,
[2, 10]   ἄνευ λύπης. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ  βούλησις   καὶ προαίρεσις ταὐτόν. Βούλονται μὲν
[2, 10]   δὲ προαίρεσις ὅτι οὔτε ἁπλῶς  βούλησις   οὔτε δόξα ἐστί, δῆλον, ἀλλὰ
[2, 10]   μὲν οὖν οὐκ ἔστιν οὔτε  βούλησις   οὔτε δόξα οὔθ᾽ ὑπόληψις ἁπλῶς
[2, 10]   φύσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ  βούλησις   φύσει μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἐστί,
[2, 7]   τοῦτο δέδεικται μόνον&#-247; πολλὰ δὲ  βουλόμενοι   πράττομεν ἐξαίφνης, προαιρεῖται δ᾽ οὐδεὶς
[2, 7]   ἑκούσιον ἀλλ᾽ ὅτι καὶ μὴ  βουλόμενον   ἐνδέχεται πράττειν ἑκόντα, τοῦτο δέδεικται
[2, 7]   ἐπιθυμίας. (Λείπεται ἄρα, εἰ τὸ  βουλόμενον   καὶ ἑκούσιον ταὐτό, σκέψασθαι. (Φαίνεται
[2, 7]   γὰρ ἑκών τις πράττει,  βουλόμενος   πράττει, καὶ βούλεται, ἑκών.
[2, 10]   οὐδὲ βούλησις καὶ προαίρεσις ταὐτόν.  Βούλονται   μὲν γὰρ ἔνια (ταὐτὸν) καὶ
[2, 10]   οὐθείς, δοκεῖ δὲ πράττειν καὶ  βούλονται&#-247;   ὡς ἐξ ἀμφοῖν ἄρα. (Ἄμφω
[2, 10]   ἐν μὲν τοῖς ἐν ἀρχῇ  βραχέως,   ἐν δὲ τοῖς ἀναλυτικοῖς δι᾽




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009