Livre, chapitre |
[2, 8] |
πορεύεται
οὐ
βίᾳ,
ἀλλ᾽
ἑκών.
|
(β) |
ἡ
δὲ
ἐπιθυμία
οὐ
πείσασα |
[2, 10] |
τῶν
χρημάτων,
εἰ
τούτου
ἕνεκα
|
βαδίζει. |
Διὸ
οἷς
μηθεὶς
κεῖται
(σκοπός, |
[2, 10] |
αἴτιόν
φαμεν
εἶναι,
οἷον
τοῦ
|
βαδίζειν |
ἡ
κομιδὴ
τῶν
χρημάτων,
εἰ |
[2, 10] |
καὶ
τῶν
ἀδυνάτων
εἰδότες,
οἷον
|
βασιλεύειν |
τε
πάντων
ἀνθρώπων
καὶ
ἀθάνατοι |
[2, 10] |
μηδὲ
(βουλευσάμενος,
εἰ
χεῖρον
ἢ
|
βέλτιον, |
βουλεύεται
δὲ
ὅσα
ἐφ᾽
ἡμῖν |
[2, 1] |
ἔργον
ἡ
χρῆσις,
τὴν
χρῆσιν
|
βέλτιον |
εἶναι
τῆς
ἕξεως.
Τούτων
δὲ |
[2, 1] |
ἢ
ἕξις
ἢ
ἐνέργεια-247;
ἐπεὶ
|
βέλτιον |
ἡ
ἐνέργεια
τῆς
διαθέσεως
καὶ |
[2, 3] |
ὁ
ἐλλείπων
καὶ
μηδ᾽
ὅσον
|
βέλτιον |
καὶ
κατὰ
τὴν
φύσιν
ἐπιθυμῶν, |
[2, 1] |
Ὅτι
μὲν
τοίνυν
τὸ
ἔργον
|
βέλτιον |
τῆς
ἕξεως
καὶ
τῆς
διαθέσεως, |
[2, 1] |
τῆς
βελτίονος
δὴ
ἕξεως
ἔστω
|
βέλτιον |
τὸ
ἔργον·
καὶ
ὡς
ἔχουσιν. |
[2, 1] |
Φανερὸν
τοίνυν
ἐκ
τούτων
ὅτι
|
βέλτιον |
τὸ
ἔργον
τῆς
ἕξεως·
(τὸ |
[2, 3] |
μηδεμίαν
ὑπομένων
λύπην,
μηδ᾽
εἰ
|
βέλτιον, |
τρυφερός,
ὁ
δὲ
πᾶσαν
(ὁμοίως |
[2, 1] |
τι
ἔργον
αὐτῆς.
Καὶ
τῆς
|
βελτίονος |
δὴ
ἕξεως
ἔστω
βέλτιον
τὸ |
[2, 1] |
κινεῖσθαι
μετέχουσι,
καὶ
αἱ
(φαντασίαι
|
βελτίους |
αἱ
τῶν
σπουδαίων,
ἐὰν
μὴ |
[2, 1] |
τούτων,
διὰ
τί
ποτ᾽
οὐθὲν
|
βελτίους |
οἱ
σπουδαῖοι
τῶν
φαύλων
τὸν |
[2, 1] |
αὔξεται
καὶ
φθείρεται,
πρὸς
ἃ
|
βέλτιστα |
διατίθησιν.
Σημεῖον
δ᾽
ὅτι
περὶ |
[2, 1] |
περὶ
ἀρετῆς,
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
|
βελτίστη |
διάθεσις
ἢ
ἕξις
ἢ
δύναμις |
[2, 1] |
ἔχειν.
Ὑποκείσθω
δὴ
πρῶτον
ἡ
|
βελτίστη |
διάθεσις
ὑπὸ
τῶν
βελτίστων
γίγνεσθαι, |
[2, 1] |
καὶ
τῆς
βελτίστης
ἕξεως
ἡ
|
βελτίστη |
ἐνέργεια,
ἡ
δ᾽
ἀρετὴ
(βελτίστη |
[2, 5] |
γίνονται.
ἀλλὰ
μὴν
ἥ
γε
|
βελτίστη |
ἕξις
ἡ
περὶ
ἕκαστα
μέση |
[2, 1] |
βελτίστη
ἐνέργεια,
ἡ
δ᾽
ἀρετὴ
|
(βελτίστη |
ἕξις,
τῆς
ἀρετῆς
ἐνέργειαν
τῆς |
[2, 1] |
καὶ
χρῆσις
ἐστίν·
καὶ
ἡ
|
βελτίστη |
ἕξις
τοῦ
ἱματίου
ἀρετὴ
ἐστίν. |
[2, 3] |
δὲ
τοῦτο
καὶ
ποιεῖ
τὴν
|
βελτίστην |
ἕξιν.
Καὶ
τοῦτο
(δῆλον
διὰ |
[2, 1] |
ἐνέργεια
τῆς
διαθέσεως
καὶ
τῆς
|
βελτίστης |
ἕξεως
ἡ
βελτίστη
ἐνέργεια,
ἡ |
[2, 5] |
ἣν
ἄριστα
διάκεινται
περὶ
τὸ
|
βέλτιστον, |
βέλτιστον
δὲ
καὶ
ἄριστον
τὸ |
[2, 5] |
ἄριστα
διάκεινται
περὶ
τὸ
βέλτιστον,
|
βέλτιστον |
δὲ
καὶ
ἄριστον
τὸ
κατὰ |
[2, 7] |
τὸ
γὰρ
παρ᾽
ὃ
οἴεται
|
βέλτιστον |
εἶναι
πράττειν
δι᾽
ἐπιθυμίαν
ἀκρατεύεσθαι |
[2, 1] |
τέλος·
ὑπόκειται
γὰρ
τέλος
τὸ
|
βέλτιστον |
καὶ
τὸ
ἔσχατον,
οὗ
ἕνεκα |
[2, 3] |
τὸ
μέσον
τὸ
πρὸς
ἡμᾶς
|
βέλτιστον· |
τοῦτο
γάρ
ἐστιν
ὡς
ἡ |
[2, 1] |
ἡ
βελτίστη
διάθεσις
ὑπὸ
τῶν
|
βελτίστων |
γίγνεσθαι,
καὶ
πράττεσθαι
ἄριστα
περὶ |
[2, 5] |
ἕξις
ἀφ᾽
ἧς
πρακτικοὶ
τῶν
|
βελτίστων |
καὶ
καθ᾽
ἣν
ἄριστα
διάκεινται |
[2, 4] |
οἵων
πέφυκε
γίνεσθαι
(χείρων
καὶ
|
βελτίων, |
πρὸς
ταῦτα
καὶ
περὶ
ταῦτά |
[2, 8] |
καὶ
ἑκόντας,
εἰ
δὲ
τὸ
|
βίᾳ |
ἀκούσιον,
ἅμα
ἑκόντας
καὶ
ἄκοντας |
[2, 8] |
πέπεισται
ἄγει,
καὶ
πορεύεται
οὐ
|
βίᾳ, |
ἀλλ᾽
ἑκών.
(β)
ἡ
δὲ |
[2, 8] |
ἀκρατοῦς
καὶ
τοῦ
ἐγκρατοῦς
πράττει,
|
βίᾳ |
δ᾽
οὐδέτερος,
ἀλλὰ
τῶν
ἐν |
[2, 2] |
λίθον,
οὐδέποτε
ποιήσει
τοῦτο
μὴ
|
(βίᾳ-247; |
διὸ
ἔστω
τὸ>
ἦθος
τοῦτο |
[2, 8] |
καὶ
ἀκούσιον
καὶ
πρὸς
τὸ
|
βίᾳ |
ἔδει
(σκέψασθαι,
τοῦτο
μὲν
οὕτω |
[2, 8] |
κακὸν
πράττειν.
ὥστε
τὸ
μὲν
|
βίᾳ |
ἑκάτερον
φάναι
ποιεῖν
ἔχει
λόγον, |
[2, 8] |
φαμέν,
ὅταν
δὲ
μή,
οὐ
|
βίᾳ· |
ἐν
δὲ
τῷ
ἀκρατεῖ
καὶ |
[2, 8] |
(δ᾽
ἔσωθεν
ἡ
ἀρχή,
οὐ
|
βίᾳ. |
ἔτι
καὶ
ἡδονὴ
καὶ
λύπη |
[2, 8] |
ὅτι
καθ᾽
ὁμοιότητά
τινα
τοῦ
|
βίᾳ, |
καθ᾽
ἣν
καὶ
(ἐπὶ
τῶν |
[2, 8] |
μὲν
οὖν
δοκοῦσιν
οὗτοι
μόνοι
|
βίᾳ |
καὶ
ἄκοντες
ποιεῖν,
καὶ
διὰ |
[2, 8] |
φύσιν.
καὶ
μᾶλλον
ἂν
δόξειε
|
βίᾳ |
καὶ
ἄκων
πράττειν,
ἵνα
μὴ |
[2, 8] |
ἄνω
καὶ
τὸ
πῦρ
κάτω
|
βίᾳ |
καὶ
ἀναγκαζόμενα
φέρεσθαι
φαμέν.
ταῦτα |
[2, 8] |
ἂν
εἴη,
εἰ
λέγοι
ὅτι
|
βίᾳ |
καὶ
ἀναγκαζόμενος,
ἀλλὰ
δεῖ
μεῖζον |
[2, 8] |
λέγονται
δὲ
κατ᾽
ἄλλον
τρόπον
|
βίᾳ |
καὶ
ἀναγκασθέντες
πρᾶξαι,
οὐ
διαφωνοῦντος |
[2, 8] |
λυπηρῶς.
ἡ
δὲ
πειθὼ
τῇ
|
βίᾳ |
καὶ
ἀνάγκῃ
ἀντιτίθεται.
ὁ
δ᾽ |
[2, 8] |
ἢ
μὴ
ἑκόντας
ἢ
ἅμα
|
βίᾳ |
καὶ
ἑκόντας,
εἰ
δὲ
τὸ |
[2, 8] |
τὸ
ἀναγκαῖον
ἀντικεῖσθαι,
καὶ
ἡ
|
βία |
καὶ
ἡ
ἀνάγκη,
τῷ
ἑκουσίῳ |
[2, 8] |
ἀκουσίου
διορισμῷ.
δοκεῖ
γὰρ
τὸ
|
βίᾳ |
καὶ
(μὴ
βίᾳ
τι
ποιεῖν |
[2, 8] |
ἅπαν
λυπηρὸν
εἶναι,
καὶ
οὐθεὶς
|
βίᾳ |
μὲν
ποιεῖ,
χαίρων
δέ.
διὸ |
[2, 8] |
βούλεται,
ἑκὼν
πράττει,
καὶ
οὐ
|
βίᾳ· |
ὅσα
δὲ
μὴ
ἐφ᾽
αὑτῷ |
[2, 8] |
ἀκρατὴς
μᾶλλον
ἑκὼν
καὶ
οὐ
|
βίᾳ, |
ὅτι
οὐ
λυπηρῶς.
ἡ
δὲ |
[2, 8] |
καθ᾽
αὑτὰ
ὁρμὴν
φέρηται,
οὐ
|
βίᾳ, |
οὐ
μὴν
οὐδ᾽
ἑκούσια
λέγεται, |
[2, 8] |
(ἄμφω
γὰρ
ἔχει-247;
ὥστ᾽
οὐ
|
βίᾳ |
οὐδέτερος,
ἀλλ᾽
ἑκὼν
διά
γε |
[2, 8] |
τὴν
ὄρεξιν-247;
ὅ
τ᾽
ἀκρατὴς
|
βίᾳ |
παρὰ
τὸν
λογισμόν.
ἧττον
δὲ |
[2, 8] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ζῴων
ὁρῶμεν
|
βίᾳ |
πολλὰ
καὶ
πάσχοντα
καὶ
ποιοῦντα, |
[2, 8] |
οὕτω
γὰρ
ἀναγκαζόμενος
καὶ
(μὴ)
|
βίᾳ |
πράξει,
ἢ
οὐ
φύσει,
ὅταν |
[2, 8] |
ἐγκρατῆ
ἀπορίαι
αὗται>
περὶ
τοῦ
|
βίᾳ |
πράττειν
ἢ
ἀμφοτέρους
ἢ
τὸν |
[2, 8] |
μάλιστ᾽
ἐμποδίζοντες
τὸ
ἑκούσιον
ὡς
|
βίᾳ |
πράττοντες,
ἀλλ᾽
ἑκόντες-247;
~ἐπεὶ
δὲ |
[2, 8] |
μὴ
ἐφ᾽
αὑτῷ
τῶν
τοιούτων,
|
βίᾳ |
πώς,
οὐ
μέντοι
γ᾽
ἁπλῶς, |
[2, 8] |
εἶναι
φαμέν.
ὥστε
περὶ
τοῦ
|
βίᾳ |
σκεπτέον
πρῶτον,
τί
ἐστι
καὶ |
[2, 8] |
γὰρ
τὸ
βίᾳ
καὶ
(μὴ
|
βίᾳ |
τι
ποιεῖν
οἰκεῖα
τοῖς
εἰρημένοις |
[2, 8] |
ἀντίθεσις.
ὅταν
δὲ
παρὰ
ταύτην,
|
βίᾳ |
φαμέν.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[2, 8] |
αὐτῷ
ὁρμὴν
κινῇ
ἢ
ἠρεμίζῃ,
|
βίᾳ |
φαμέν,
ὅταν
δὲ
μή,
οὐ |
[2, 8] |
πράττει,
ὥσθ᾽
ὅ
τ᾽
ἐγκρατὴς
|
βίᾳ, |
φασίν,
ἀφέλκει
αὑτὸν
ἀπὸ
τῶν |
[2, 8] |
καὶ
συγγνώμην
ἔχομεν
ὡς
πεφυκότα
|
βιάζεσθαι |
τὴν
φύσιν.
καὶ
μᾶλλον
ἂν |
[2, 8] |
εἰρημένοις
εἶναι·
τό
τε
γὰρ
|
βίαιον |
ἀκούσιον,
καὶ
τὸ
ἀκούσιον
πᾶν |
[2, 7] |
ἡ
κάθεξις,
ὥστ᾽
εἰ
τὸ
|
βίαιον |
ἀκούσιον,
τὸ
κατὰ
τὸν
θυμὸν |
[2, 8] |
λογισμὸν
πράττοντα.
δοκεῖ
δὴ
τὸ
|
βίαιον |
ἅπαν
λυπηρὸν
εἶναι,
καὶ
οὐθεὶς |
[2, 8] |
ἀκούσιον,
καὶ
τὸ
ἀκούσιον
πᾶν
|
βίαιον |
εἶναι
φαμέν.
ὥστε
περὶ
τοῦ |
[2, 7] |
παρὰ
τὸν
θυμὸν
λυπηρόν,
καὶ
|
βίαιον |
ἡ
κάθεξις,
ὥστ᾽
εἰ
τὸ |
[2, 7] |
γὰρ
ἐπιθυμία
τοῦ
ἡδέος-247;
ὥστε
|
(βίαιον |
καὶ
ἀκούσιον.
Τὸ
ἄρα
κατ᾽ |
[2, 7] |
ἔφυ"
Ὥστ᾽
εἴ
τι
λυπηρόν,
|
βίαιον, |
καὶ
εἰ
βίαιον,
λυπηρόν.
Τὸ |
[2, 8] |
τῶν
πραττομένων.
καθόλου
δὲ
τὸ
|
βίαιον |
καὶ
τὴν
ἀνάγκην
καὶ
ἐπὶ |
[2, 8] |
καὶ
ἀκούσιον.
δοκεῖ
δὴ
τὸ
|
βίαιον |
καὶ
τὸ
ἀναγκαῖον
ἀντικεῖσθαι,
καὶ |
[2, 7] |
δοκεῖ
εἶναι
βίαιον,
τὸ
δὲ
|
βίαιον |
λυπηρόν,
καὶ
πᾶν
ὃ
ἀναγκαζόμενοι |
[2, 7] |
τι
λυπηρόν,
βίαιον,
καὶ
εἰ
|
βίαιον, |
λυπηρόν.
Τὸ
δὲ
παρὰ
τὴν |
[2, 7] |
γὰρ
(ἀκούσιον
πᾶν
δοκεῖ
εἶναι
|
βίαιον, |
τὸ
δὲ
βίαιον
λυπηρόν,
καὶ |
[2, 8] |
τῶν
ἄλλων
ζῴων
ἁπλοῦν
τὸ
|
βίαιον, |
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
ἀψύχων
οὐ |
[2, 1] |
τῶν
φαύλων
τὸν
ἥμισυν
τοῦ
|
βίου· |
ὅμοιοι
γὰρ
καθεύδοντες
πάντες.
Αἴτιον |
[2, 11] |
καὶ
ψέγομεν
εἰς
τὴν
προαίρεσιν
|
βλέποντες |
μᾶλλον
ἢ
εἰς
τὰ
ἔργα· |
[2, 7] |
εἰς
τὴν
ἰσχὺν
τοῦ
θυμοῦ
|
βλέψας |
ὅτι
λυπηρὰ
ἡ
κώλυσις
αὐτοῦ· |
[2, 8] |
τύπτοι
τινὰ
ἀντιτείνοντος
καὶ
τῷ
|
βούλεσθαι |
καὶ
τῷ
ἐπιθυμεῖν·
ὅταν
(δ᾽ |
[2, 10] |
ἄλλο
καὶ
δόξης
καὶ
βουλήσεως.
|
Βούλεσθαι |
μὲν
γὰρ>
καὶ
δόξα
μάλιστα |
[2, 7] |
πράττει,
καὶ
ὃ
βούλεται,
ἑκών.
|
Βούλεται |
δ᾽
οὐθεὶς
ὃ
οἴεται
εἶναι |
[2, 10] |
τί,
ὃ
προαιρεῖται
ἕνεκα
ἄλλου.
|
Βούλεται |
δέ
γε
μάλιστα
τὸ
τέλος, |
[2, 7] |
πράττει,
βουλόμενος
πράττει,
καὶ
ὃ
|
βούλεται, |
ἑκών.
Βούλεται
δ᾽
οὐθεὶς
ὃ |
[2, 8] |
ἀεὶ
ὅσα
πράττει
ἃ
μὴ
|
βούλεται, |
ἑκὼν
πράττει,
καὶ
οὐ
βίᾳ· |
[2, 7] |
ἀπεδείχθη,
(ἀλλὰ
μᾶλλον
πᾶν
ὃ
|
βούλεται |
καὶ
ἑκούσιον
ἀλλ᾽
ὅτι
καὶ |
[2, 7] |
τις
φαίνεται·
συμβήσεται
δὲ
τοὐναντίον.
|
Βούλεται |
μὲν
γὰρ
οὐθεὶς
ἃ
οἴεται |
[2, 7] |
μὴν
ὁ
ἀκρατευόμενος
οὐχ
ἃ
|
βούλεται |
ποιεῖ·
τὸ
γὰρ
παρ᾽
ὃ |
[2, 10] |
δὲ
καὶ
τοῦ
κακοῦ,
καὶ
|
βούλεται |
(φύσει
μὲν
τὸ
ἀγαθόν,
παρὰ |
[2, 10] |
περὶ
ὧν
οὐδεὶς
ἂν
ἐγχειρήσειε
|
βουλεύεσθαι |
μὴ
ἀγνοῶν·
περὶ
ὧν
δ᾽ |
[2, 10] |
τοῦ
βουλεύσασθαι
συμπερανθῶσιν.
Ἐπεὶ
δὲ
|
βουλεύεται |
ἀεὶ
ὁ
βουλευόμενος
ἕνεκα
τινός, |
[2, 10] |
περὶ
μὲν
τοῦ
τέλους
οὐθεὶς
|
βουλεύεται, |
ἀλλὰ
τοῦτ᾽
ἐστιν
ἀρχὴ
καὶ |
[2, 10] |
μὲν
δὴ
τοῦ
τέλους
οὐδεὶς
|
βουλεύεται, |
ἀλλὰ
τοῦτο
κεῖται
πᾶσι,
περὶ |
[2, 10] |
τοιοῦτον
ὃ
τυγχάνει
οὗ
ἕνεκα.
|
Βουλεύεται |
γὰρ
ὁ
βουλευόμενος,
εἰ
ἀπὸ |
[2, 10] |
(βουλευσάμενος,
εἰ
χεῖρον
ἢ
βέλτιον,
|
βουλεύεται |
δὲ
ὅσα
ἐφ᾽
ἡμῖν
ἐστι |
[2, 10] |
ἐφ᾽
αὑτῷ
βουλευτική.
Ἅπαντες
γὰρ
|
βουλευόμεθα |
ἃ
καὶ
προαιρούμεθα,
οὐ
μέντοι |
[2, 10] |
ἢ
δεδογμένου
τοῦτο
πῶς
ἔσται.
|
Βουλευόμεθα |
δὲ
τοῦτο
πάντες,
ἕως
ἂν |
[2, 10] |
προαιρούμεθα,
οὐ
μέντοι
γε
ἃ
|
βουλευόμεθα, |
πάντα
προαιρούμεθα.
Λέγω
δὲ
βουλευτικήν, |
[2, 10] |
ἢ
μὴ
πρᾶξαι.
Διὸ
οὐ
|
βουλευόμεθα |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἰνδοῖς,
οὐδὲ |
[2, 10] |
πολεμῶσιν
ἢ
μὴ
πολεμῶσιν
τοῦτο
|
βουλευομένοις. |
Ἐκ
προτέρου
δὲ
μᾶλλον
ἔσται |
[2, 10] |
οὗ
ἕνεκα.
Βουλεύεται
γὰρ
ὁ
|
βουλευόμενος, |
εἰ
ἀπὸ
τοῦ
τέλους
ἔσκεπται, |
[2, 10] |
Ἐπεὶ
δὲ
βουλεύεται
ἀεὶ
ὁ
|
βουλευόμενος |
ἕνεκα
τινός,
καὶ
ἐστὶ
σκοπός |
[2, 10] |
ἐστὶ
σκοπός
τις
ἀεὶ
τῷ
|
βουλευομένῳ |
πρὸς
ὃν
σκοπεῖ
τὸ
συμφέρον, |
[2, 10] |
καὶ
περὶ
οὗ
κατὰ
μέρος
|
βουλεύονται, |
οἷον
ἰατρὸς
βουλεύσαιτο
ἂν
εἰ |
[2, 10] |
δή
ποθ᾽
οἱ
μὲν
ἰατροὶ
|
βουλεύονται |
περὶ
ὧν
(ἔχουσι
τὴν
ἐπιστήμην, |
[2, 10] |
κατὰ
μέρος
βουλεύονται,
οἷον
ἰατρὸς
|
βουλεύσαιτο |
ἂν
εἰ
δῴη
(φάρμακον,
καὶ |
[2, 10] |
δὲ
τῶν
τοιούτων
πράττομεν
οὐ
|
βουλευσάμενοι |
οὐδὲ
προνοήσαντες,
ἀνάγκη
τὸ
μὲν |
[2, 10] |
μὲν
μηθεὶς
μὴ
παρασκευασάμενος
μηδὲ
|
(βουλευσάμενος, |
εἰ
χεῖρον
ἢ
βέλτιον,
βουλεύεται |
[2, 10] |
ἐστι,
καὶ
ὀρέγεται
διὰ
τὸ
|
βουλεύσασθαι. |
Διὸ
οὔτε
ἐν
τοῖς
ἄλλοις |
[2, 10] |
ἔχοντος
ἀνθρώπου.
Οὐδὲ
γὰρ
τὸ
|
βουλεύσασθαι, |
οὐδ᾽
ὑπόληψις
τοῦ
διὰ
τί· |
[2, 10] |
τὰ
μὲν
τοιαῦτα
ὥστε
ἐνδέχεσθαι
|
βουλεύσασθαι |
περὶ
αὐτῶν·
περὶ
ἐνίων
δ᾽ |
[2, 10] |
καὶ
ὄρεξις,
ὅταν
(ἐκ
τοῦ
|
βουλεύσασθαι |
συμπερανθῶσιν.
Ἐπεὶ
δὲ
βουλεύεται
ἀεὶ |
[2, 10] |
καὶ
μή,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
|
βουλεύσασθαι |
τοῖς
ἀνθρώποις,
ταῦτα
δ᾽
ἐστὶν |
[2, 10] |
βουλευτικήν,
ἧς
ἀρχὴ
(καὶ
αἰτία
|
βούλευσίς |
ἐστι,
καὶ
ὀρέγεται
διὰ
τὸ |
[2, 10] |
ἐστιν
ὄρεξις
τῶν
ἐφ᾽
αὑτῷ
|
βουλευτική. |
Ἅπαντες
γὰρ
βουλευόμεθα
ἃ
καὶ |
[2, 10] |
βουλευόμεθα,
πάντα
προαιρούμεθα.
Λέγω
δὲ
|
βουλευτικήν, |
ἧς
ἀρχὴ
(καὶ
αἰτία
βούλευσίς |
[2, 10] |
καὶ
βουλῆς.
Διὸ
ἐκ
δόξης
|
βουλευτικῆς |
ἐστιν
ἡ
προαίρεσις.
(Περὶ
μὲν |
[2, 10] |
οἷς
μηθεὶς
κεῖται
(σκοπός,
οὐ
|
βουλευτικοί. |
Ὥστ᾽
ἐπεὶ
τὸ
μὲν
ἐφ᾽ |
[2, 10] |
διὰ
λογισμοῦ
οὐκέτι.
Ἔστι
γὰρ
|
βουλευτικὸν |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
θεωρητικὸν
αἰτίας |
[2, 10] |
οἷόν
τε
ἄνευ
σκέψεως
καὶ
|
βουλῆς. |
Διὸ
ἐκ
δόξης
βουλευτικῆς
ἐστιν |
[2, 10] |
ὅτι
ἄλλο
καὶ
δόξης
καὶ
|
βουλήσεως. |
Βούλεσθαι
μὲν
γὰρ>
καὶ
δόξα |
[2, 10] |
δὲ
περὶ
δόξης
τοῦτο
καὶ
|
βουλήσεως· |
οὐθεὶς
γὰρ
τέλος
οὐδὲν
προαιρεῖται, |
[2, 7] |
ὄρεξις
εἰς
τρία
διαιρεῖται,
εἰς
|
βούλησιν |
καὶ
θυμὸν
καὶ
ἐπιθυμίαν·
ὥστε |
[2, 7] |
τὸ
δ᾽
ἑκούσιον
τὸ
κατὰ
|
βούλησιν, |
ὅταν
(ἀκρατὴς
γένηται,
οὐκέτι
ἀδικήσει, |
[2, 7] |
πράγματος,
μᾶλλον
ἑκούσιον
τὸ
κατὰ
|
βούλησιν |
τοῦ
κατ᾽
ἐπιθυμίαν
καὶ
θυμόν. |
[2, 7] |
δῆλον.
Τὸ
μὲν
γὰρ
κατὰ
|
βούλησιν |
ὡς
οὐκ
ἀκούσιον
ἀπεδείχθη,
(ἀλλὰ |
[2, 10] |
ἔστιν
ὄρεξις
(φανερόν.
Ἢ
γὰρ
|
βούλησις |
ἂν
εἴη
ἢ
ἐπιθυμία
ἢ |
[2, 10] |
Ἐπειδὴ
οὖν
οὔτε
δόξα
οὔτε
|
βούλησίς |
ἐστι
προαίρεσίς
ἐστιν
ὡς
ἑκάτερον, |
[2, 10] |
ἄνευ
λύπης.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
βούλησις |
καὶ
προαίρεσις
ταὐτόν.
Βούλονται
μὲν |
[2, 10] |
δὲ
προαίρεσις
ὅτι
οὔτε
ἁπλῶς
|
βούλησις |
οὔτε
δόξα
ἐστί,
δῆλον,
ἀλλὰ |
[2, 10] |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἔστιν
οὔτε
|
βούλησις |
οὔτε
δόξα
οὔθ᾽
ὑπόληψις
ἁπλῶς |
[2, 10] |
φύσιν.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
|
βούλησις |
φύσει
μὲν
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἐστί, |
[2, 7] |
τοῦτο
δέδεικται
μόνον-247;
πολλὰ
δὲ
|
βουλόμενοι |
πράττομεν
ἐξαίφνης,
προαιρεῖται
δ᾽
οὐδεὶς |
[2, 7] |
ἑκούσιον
ἀλλ᾽
ὅτι
καὶ
μὴ
|
βουλόμενον |
ἐνδέχεται
πράττειν
ἑκόντα,
τοῦτο
δέδεικται |
[2, 7] |
ἐπιθυμίας.
(Λείπεται
ἄρα,
εἰ
τὸ
|
βουλόμενον |
καὶ
ἑκούσιον
ταὐτό,
σκέψασθαι.
(Φαίνεται |
[2, 7] |
γὰρ
ὃ
ἑκών
τις
πράττει,
|
βουλόμενος |
πράττει,
καὶ
ὃ
βούλεται,
ἑκών. |
[2, 10] |
οὐδὲ
βούλησις
καὶ
προαίρεσις
ταὐτόν.
|
Βούλονται |
μὲν
γὰρ
ἔνια
(ταὐτὸν)
καὶ |
[2, 10] |
οὐθείς,
δοκεῖ
δὲ
πράττειν
καὶ
|
βούλονται-247; |
ὡς
ἐξ
ἀμφοῖν
ἄρα.
(Ἄμφω |
[2, 10] |
ἐν
μὲν
τοῖς
ἐν
ἀρχῇ
|
βραχέως, |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἀναλυτικοῖς
δι᾽ |