HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ς = 42 formes différentes pour 51 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, page

[1, 1216]   εἶναι τοῦ ζῆν· οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην

[1, 1216]   τῶν ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ σαφῶς δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ

[1, 1217]   σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ σαφῶς εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία.

[1, 1217]   τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ σαφῶς

[1, 1216]   δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν

[1, 1217]   ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται, σημαίνει τὸ μὲν τί ἐστί, τὸ

[1, 1214]   πρός τι τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ πρῶτον

[1, 1214]   ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον δὲ (σκεπτέον ἐν τίνι τὸ εὖ ζῆν

[1, 1218]   καὶ τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν, σκεπτέον ποσαχῶς τὸ ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ

[1, 1217]   πρακτῶν ἄριστον θετέον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (σκεπτέον τοίνυν τί τὸ ἄριστον, καὶ

[1, 1214]   φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς

[1, 1215]   πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ

[1, 1214]   τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν, ἤτοι τιμὴν

[1, 1216]   ἐκ τῶν τοιούτων ὅτι διαφεύγει (σκοπουμένους, τί τὸ εὖ καὶ τί

[1, 1216]   οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην ἢ τῶν ἄλλων

[1, 1215]   νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς σοι φανείη" τοῦτον δ᾽ ἀπεκρίνατο τὸν

[1, 1218]   (οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν.

[1, 1218]   ἀγαθὸν ἡ ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι

[1, 1215]   ψυχήν, καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν

[1, 1215]   ἀλλ᾽ ὡς τῶν ἀναγκαίων χάριν σπουδαζομένων, οἷον τῶν περὶ τὰς τέχνας

[1, 1217]   περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν

[1, 1215]   ὁ εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς" εἶπεν, ὧν σὺ νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς

[1, 1216]   Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην ἢ τῶν ἄλλων τινὰς τῶν

[1, 1216]   τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι περὶ

[1, 1214]   τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ

[1, 1217]   δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους

[1, 1218]   γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ συμβαίνει τὸ κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν,

[1, 1216]   δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ἐπιστημῶν συμβαίνει τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν

[1, 1216]   πάσας τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην καὶ

[1, 1214]   περὶ τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰς

[1, 1216]   (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ τῶν

[1, 1218]   τοδί, ἀνάγκη τόδε εἶναι (τὸ συμφέρον πρὸς αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν

[1, 1215]   Ὅλως δ᾽ εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν

[1, 1214]   τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις συναγάγοι πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ

[1, 1214]   θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀποφηνάμενος συνέγραψεν ἐπὶ τὸ προπύλαιον τοῦ Λητῴου,

[1, 1216]   μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ δὲ μή,

[1, 1214]   δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ γνῶναι μόνον, τὰ

[1, 1215]   λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων ἐνδέχεται

[1, 1216]   εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ δεῖ προσάπτειν

[1, 1216]   δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή,

[1, 1214]   τὰς πράξεις (τό γε (μὴ συντετάχθαι τὸν βίον πρός τι τέλος

[1, 1217]   ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ δὲ δεῖ συντόμως εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν ὅτι

[1, 1215]   πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ

[1, 1214]   ἄδηλον ἅπασαι γὰρ αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς·

[1, 1217]   ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι

[1, 1216]   λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων πάντες. Σωκράτης μὲν οὖν ὁ πρεσβύτης ᾤετ᾽

[1, 1218]   ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως, σῶμα ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι

[1, 1216]   δ᾽ ἡ μὲν περὶ τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ

[1, 1215]   ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα

[1, 1216]   ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰς σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον ἢ τὰς

[1, 1218]   τῶν ὁμολογουμένων, οἷον ὑγιείας ἰσχύος σωφροσύνης, ὅτι καὶ ἐν τοῖς ἀκινήτοις

Livre, page
[1, 1216]	εἶναι τοῦ ζῆν· οἱ δὲ	Σαρδανάπαλλον	μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην
[1, 1216]	τῶν ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ	σαφῶς	δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ
[1, 1217]	σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ	σαφῶς	εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία.
[1, 1217]	τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ	σαφῶς	(λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ σαφῶς
[1, 1216]	δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ	σαφῶς,	μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν
[1, 1217]	ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται,	σημαίνει	τὸ μὲν τί ἐστί, τὸ
[1, 1214]	πρός τι τέλος ἀφροσύνης πολλῆς	σημεῖον	ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ πρῶτον
[1, 1214]	ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον δὲ	(σκεπτέον	ἐν τίνι τὸ εὖ ζῆν
[1, 1218]	καὶ τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν,	σκεπτέον	ποσαχῶς τὸ ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ
[1, 1217]	πρακτῶν ἄριστον θετέον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'	(σκεπτέον	τοίνυν τί τὸ ἄριστον, καὶ
[1, 1214]	φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ δεῖται	σκέψεως,	τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς
[1, 1215]	πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν	σκέψιν,	ἐκ τίνων ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ
[1, 1214]	τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ	σκοπὸν	τοῦ καλῶς ζῆν, ἤτοι τιμὴν
[1, 1216]	ἐκ τῶν τοιούτων ὅτι διαφεύγει	(σκοπουμένους,	τί τὸ εὖ καὶ τί
[1, 1216]	οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ	Σμινδυρίδην	τὸν Συβαρίτην ἢ τῶν ἄλλων
[1, 1215]	νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς	σοι	φανείη" τοῦτον δ᾽ ἀπεκρίνατο τὸν
[1, 1218]	(οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις	σοφίζονται)	ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν.
[1, 1218]	ἀγαθὸν ἡ ὑγίεια, ἂν μὴ	σοφιστὴς	ᾖ καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι
[1, 1215]	ψυχήν, καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν τῶν	σοφῶν	καὶ πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν
[1, 1215]	ἀλλ᾽ ὡς τῶν ἀναγκαίων χάριν	σπουδαζομένων,	οἷον τῶν περὶ τὰς τέχνας
[1, 1217]	περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις	στρατηγία,	καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν
[1, 1215]	ὁ εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς" εἶπεν, ὧν	σὺ	νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς
[1, 1216]	Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν	Συβαρίτην	ἢ τῶν ἄλλων τινὰς τῶν
[1, 1216]	τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι	(συγκεχυμένως.	διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι περὶ
[1, 1214]	τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ μὴ	συγχωρῶμεν.	Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ
[1, 1217]	δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι	(συμβαίνει	καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους
[1, 1218]	γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ	συμβαίνει	τὸ κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν,
[1, 1216]	δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ἐπιστημῶν	συμβαίνει	τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν
[1, 1216]	πάσας τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα	συμβαίνειν	εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην καὶ
[1, 1214]	περὶ τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι,	(συμβάλλεσθαι	φάσκοντες θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰς
[1, 1216]	(ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ	συμβεβηκὸς	οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ τῶν
[1, 1218]	τοδί, ἀνάγκη τόδε εἶναι (τὸ	συμφέρον	πρὸς αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν
[1, 1215]	Ὅλως δ᾽ εἴ τις ἅπαντα	συναγάγοι	ὅσα πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν
[1, 1214]	τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις	συναγάγοι	πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ
[1, 1214]	θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀποφηνάμενος	συνέγραψεν	ἐπὶ τὸ προπύλαιον τοῦ Λητῴου,
[1, 1216]	μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι	συνομολογοῦντας	τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ δὲ μή,
[1, 1214]	δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν	συντείνει	πρὸς τὸ γνῶναι μόνον, τὰ
[1, 1215]	λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ	συντείνειν	πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων ἐνδέχεται
[1, 1216]	εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ πῶς	συντείνουσι,	καὶ πότερον εἰ δεῖ προσάπτειν
[1, 1216]	δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ	συντείνουσί	τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή,
[1, 1214]	τὰς πράξεις (τό γε (μὴ	συντετάχθαι	τὸν βίον πρός τι τέλος
[1, 1217]	ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ δὲ δεῖ	συντόμως	εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν ὅτι
[1, 1215]	πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι	σχεδὸν	περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ
[1, 1214]	ἄδηλον ἅπασαι γὰρ αἱ γενέσεις	σχεδὸν	πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς·
[1, 1217]	ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε	σχολῇ	αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι
[1, 1216]	λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων πάντες.	Σωκράτης	μὲν οὖν ὁ πρεσβύτης ᾤετ᾽
[1, 1218]	ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως,	σῶμα	ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι
[1, 1216]	δ᾽ ἡ μὲν περὶ τὰ	σώματα	καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ
[1, 1215]	ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς	σωματικάς.	Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα
[1, 1216]	ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰς	σωματικὰς	ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον ἢ τὰς
[1, 1218]	τῶν ὁμολογουμένων, οἷον ὑγιείας ἰσχύος	σωφροσύνης,	ὅτι καὶ ἐν τοῖς ἀκινήτοις

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/05/2008