Livre, page
[1, 1215]	τοῖς λόγου μηθὲν δεομένοις, ἀλλὰ	πάθους)	ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι περὶ
[1, 1214]	(πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς	(παιδαρίοις	καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι,
[1, 1214]	ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ	παιδείαν,	πρὸς ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας
[1, 1215]	ὁ βίος, ὃν ζῶσιν ἔτι	παῖδες	ὄντες; καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον
[1, 1216]	μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ	παιδία.	Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν
[1, 1215]	καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι	πάλιν	οὐδεὶς ἂν ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν.
[1, 1218]	τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν.	πάντα	γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία·
[1, 1218]	οὐ ῥᾴδιον. τό τε φάναι	πάντα	τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος
[1, 1217]	ἀρτίως, ὅτι προσέχειν οὐ δεῖ	πάντα	τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ
[1, 1214]	τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα	πάντα	τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν
[1, 1216]	μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν	πάντα	χρόνον. Ὥστε φανερὸν ἐκ τῶν
[1, 1216]	τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν γὰρ	πάντας	ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις,
[1, 1216]	δὲ μή, τρόπον (γέ τινα	πάντας,	ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ
[1, 1215]	εἷς προτιμήσειε τὸ ζῆν, μὴ	παντελῶς	ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον γὰρ ὅτι
[1, 1216]	προσάπτουσιν αὐτὰ κἂν εἰ μὴ	πάντες	εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽ οὖν
[1, 1216]	τὸν ἀπολαυστικὸν βίον, οὗτοι δὲ	πάντες	ἐν τῷ χαίρειν φαίνονται τάττειν
[1, 1216]	οὖν τῶν εἰρημένων φανερὸν ὅτι	πάντες	ἐπὶ τρεῖς βίους φέρουσι τὴν
[1, 1214]	πῶς κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται	πάντες	εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς
[1, 1216]	οἱ λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων	πάντες.	Σωκράτης μὲν οὖν ὁ πρεσβύτης
[1, 1215]	πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ, καὶ	παντὸς	ἀνδρὸς τὸ γνῶναι, τί τῶν
[1, 1217]	φασὶ γὰρ ἄριστον μὲν εἶναι	πάντων	αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, αὐτὸ δ᾽
[1, 1214]	ἡδονήν. Καὶ τοῖς μὲν ἐκ	πάντων	δοκεῖ τούτων, τοῖς δ᾽ (ἐκ
[1, 1218]	πρακτῶν, σκεπτέον ποσαχῶς τὸ ἄριστον	πάντων,	ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον, μετὰ ταῦτα
[1, 1214]	τὸ δικαιότατον, λῷστον δ᾽ ὑγιαίνειν·	πάντων	ἥδιστον δ᾽ οὗ τις ἐρᾷ
[1, 1216]	ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ πειρατέον δὲ περὶ	πάντων	τούτων ζητεῖν τὴν πίστιν διὰ
[1, 1214]	οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ	πάντων	ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν ἕξεων
[1, 1218]	τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ καὶ πρῶτον	πάντων.	ὥστε τοῦτ᾽ ἂν εἴη αὐτὸ
[1, 1218]	ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν τι	παρὰ	ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη
[1, 1214]	Α' (Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ	παρὰ	τῷ θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην
[1, 1218]	ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον.	παράβολος	δὲ (καὶ ἡ ἀπόδειξις ὅτι
[1, 1216]	διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις καὶ	παραδείγμασι	χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν
[1, 1215]	κεῖσθαι τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς	παρασκευάζουσι	ποιούς τινας καὶ τὰς πράξεις.
[1, 1214]	(παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ	παραφρονοῦσι,	περὶ ὧν ἂν οὐθεὶς νοῦν
[1, 1214]	εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν ἡ	παρουσία	διὰ τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν
[1, 1217]	ἀγαθῶν καὶ (τὸ αἰτίῳ τῇ	παρουσίᾳ	τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι.
[1, 1217]	τοῖς ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ	παρουσίᾳ	τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε
[1, 1218]	τὸ τοῦ ἀγαθοῦ εἶδος ἢ	πάσαις	ὁμοίως· ἔτι οὐ πρακτόν) ὁμοίως
[1, 1215]	μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν	πᾶσαν	σκέψιν, ἐκ τίνων ἐνδέχεται (μετασχεῖν
[1, 1214]	εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'	Πάσας	μὲν οὖν τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν,
[1, 1216]	εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι	πάσας	τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν
[1, 1214]	παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται	πάσας	τὰς πράξεις (τό γε (μὴ
[1, 1218]	κοινὸν (ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ·	πᾶσι	γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν
[1, 1215]	καλῶς, μάλιστα δὲ περὶ οὗ	πᾶσι	ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ, καὶ παντὸς
[1, 1217]	δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν.	πάσχουσι	δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία
[1, 1215]	συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν καὶ	πάσχουσιν	ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι μηθὲν αὐτῶν
[1, 1218]	ἐστὶ τὸ ὑπὸ τὴν κυρίαν	πασῶν.	αὕτη δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ καὶ
[1, 1216]	ἐστι τὸ εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	πειρατέον	δὲ περὶ πάντων τούτων ζητεῖν
[1, 1217]	ἐκ τῶν ἀναλυτικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	πεπροοιμιασμένων	δὲ (καὶ) τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι
[1, 1214]	τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι	περ	οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον
[1, 1215]	ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι σχεδὸν	περὶ	ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον)
[1, 1216]	καλῶν· οὐ μὴν ἀλλά γε	περὶ	ἀρετῆς οὐ τὸ εἰδέναι τιμιώτατον
[1, 1214]	δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί τινες	περὶ	αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται
[1, 1217]	καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς	περὶ	αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν τοῖς
[1, 1216]	ἐξ ὧν ἀναγκαῖον δεικνύναι πως	περὶ	αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν ἀληθῶς
[1, 1217]	εἰ δὲ δεῖ συντόμως εἰπεῖν	περὶ	(αὐτῶν, λέγομεν ὅτι πρῶτον μὲν
[1, 1215]	πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι καὶ	περὶ	(βίου τοῦ κρατίστου καὶ ζωῆς
[1, 1216]	περὶ μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον·	περὶ	δ᾽ ἀρετῆς καὶ φρονήσεως πρῶτον
[1, 1217]	τὸ μέτριον ἰατρικὴ καὶ γυμναστική,	περὶ	δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία,
[1, 1214]	τὸ ζῆν εὐδαιμόνως. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	Περὶ	δὴ τούτων ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν
[1, 1215]	καὶ πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν	περὶ	ἕκαστα γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν.
[1, 1216]	τί. φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον	περὶ	ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται μέντοι τοῦτο
[1, 1216]	(συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι	περὶ	ἑκάστην μέθοδον, οἵ τε φιλοσόφως
[1, 1215]	πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι	περὶ	ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι
[1, 1214]	κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον	περὶ	ἑκάστην φύσιν· ἃ δεῖ μὴ
[1, 1214]	ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα καὶ	(περὶ	ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ
[1, 1214]	Πολλῶν δ᾽ ὄντων θεωρημάτων ἃ	περὶ	ἕκαστον πρᾶγμα καὶ (περὶ ἑκάστην
[1, 1217]	δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ ἐστι	περὶ	ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι
[1, 1215]	σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα	περὶ	(ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον γὰρ
[1, 1217]	(πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα	περὶ	ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ αὐτό
[1, 1217]	δὲ διδάσκον καὶ τὸ διδασκόμενον	περὶ	κίνησιν. ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὸ
[1, 1216]	καὶ μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ
[1, 1215]	τὸ κρῖναι καλῶς, μάλιστα δὲ	περὶ	οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ,
[1, 1216]	εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ πειρατέον δὲ	περὶ	πάντων τούτων ζητεῖν τὴν πίστιν
[1, 1215]	εἰπεῖν μακάριον εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	(Περὶ	πολλῶν μὲν οὖν καὶ ἑτέρων
[1, 1217]	τὸ ὂν ἕν τί ἐστι	περὶ	τὰ εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ
[1, 1216]	ἀπολαυστικόν· (τούτων δ᾽ ἡ μὲν	περὶ	τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις
[1, 1215]	τῆς ἀρετῆς) ὁ δ᾽ ἀπολαυστικὸς	περὶ	τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ
[1, 1214]	γνῶναι μόνον, τὰ δὲ καὶ	περὶ	τὰς κτήσεις καὶ περὶ τὰς
[1, 1215]	τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ πολιτικὸς	περὶ	τὰς πράξεις τὰς καλάς (αὗται
[1, 1214]	καὶ περὶ τὰς κτήσεις καὶ	περὶ	τὰς πράξεις τοῦ πράγματος. Ὅσα
[1, 1215]	ἀναγκαίων χάριν σπουδαζομένων, οἷον τῶν	περὶ	τὰς τέχνας τὰς φορτικὰς καὶ
[1, 1217]	ἔστι μὲν οὖν τὸ διασκοπεῖν	περὶ	ταύτης τῆς δόξης ἑτέρας τε
[1, 1215]	εἶναι καὶ τὴν θεωρίαν τὴν	περὶ	τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ πολιτικὸς
[1, 1216]	θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	περὶ	τὸν ὅλον κόσμον τάξιν" (Οὗτος
[1, 1214]	γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως	περὶ	τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ
[1, 1214]	Καὶ πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι	περὶ	τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι
[1, 1218]	ζωὴ μὴ ὑπάρχει; δεῖ δὲ	περὶ	τούτου πραγματευθῆται, καὶ μὴ ἀξιοῦν
[1, 1217]	καὶ ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον	περὶ	τροφὴν μὲν τὸν καιρὸν καὶ
[1, 1215]	γὰρ ὁ μὲν φιλόσοφος βούλεται	περὶ	φρόνησιν εἶναι καὶ τὴν θεωρίαν
[1, 1216]	ἐστι τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς	περὶ	φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν
[1, 1215]	τέχνας τὰς φορτικὰς καὶ τῶν	περὶ	χρηματισμὸν καὶ τὰς βαναύσους (λέγω
[1, 1214]	καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι,	περὶ	ὧν ἂν οὐθεὶς νοῦν ἔχων
[1, 1216]	τῶν πολιτικῶν οὐ χρὴ νομίζειν	περίεργον	εἶναι τὴν τοιαύτην θεωρίαν, δι᾽
[1, 1214]	ὅσας ἔχουσί τινες περὶ αὐτῆς,	περίεργον	(πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς
[1, 1214]	τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ τῶν	περιπάτων	οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ
[1, 1215]	προΐενται τὸ ζῆν, οἷον (νόσους	περιωδυνίας	χειμῶνας· ὥστε δῆλον ὅτι κἂν
[1, 1216]	πρώτην ἐν τῇ μητρὶ γένεσιν	πεφυκότα	μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν
[1, 1214]	ἅπασαι γὰρ αἱ γενέσεις σχεδὸν	πίπτουσιν	εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς· καὶ
[1, 1217]	ἂν λύειν μὴ ἔχωσιν, ἀναγκάζονται	πιστεύειν	τοῖς εἰρημένοις) καὶ διότι πολλάκις
[1, 1218]	ἀλόγως, ἃ καὶ μετὰ λόγου	(πιστεῦσαι	οὐ ῥᾴδιον. τό τε φάναι
[1, 1216]	περὶ πάντων τούτων ζητεῖν τὴν	πίστιν	διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις καὶ
[1, 1216]	(ὃν ὡς Ἆπιν τιμῶσιν, ἐν	πλείοσι	τῶν τοιούτων ἐξουσιάζει πολλῶν μοναρχῶν.
[1, 1215]	καὶ θειότερον, κοινότερον μὲν τῷ	πλείοσιν	ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν, θειότερον δὲ τῷ
[1, 1215]	Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ	πλεῖστα	τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων, ἂν
[1, 1216]	οἱ δὲ πολλοὶ χρημάτων καὶ	πλεονεξίας	ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν οὕτως.
[1, 1214]	κόλασις γὰρ ἡ φαρμακεία τῶν	πληγῶν	οὐκ ἐλάττων ἐστίν) ὁμοίως δὲ
[1, 1215]	αὐτοῦ χάριν, καὶ προσθείη χρόνου	πλῆθος	ἀπέραντόν τι, οὐ (μᾶλλον ἕνεκ᾽
[1, 1218]	τοῦτο δὲ τί ἂν εἴη	πλὴν	ὅτι ἀίδιον καὶ χωριστόν; ἀλλ᾽
[1, 1216]	περὶ φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας	πλὴν	τὸ γνωρίσαι καὶ θεωρῆσαι τὴν
[1, 1215]	καὶ λαβὼν ἄν τις ἔχοι	πλήρη	τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ ἐστι
[1, 1215]	μέγαν ὄντα καὶ καλὸν ἢ	πλούσιον	ταύτης τυγχάνειν τῆς προσηγορίας, αὐτὸς
[1, 1214]	ἤτοι τιμὴν ἢ δόξαν ἢ	πλοῦτον	ἢ παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων
[1, 1217]	καὶ τὴν ὑγίειαν καὶ τὸν	πλοῦτον	τίθεμεν τῶν πρακτῶν, καὶ τὰ
[1, 1216]	ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς καὶ	ποία	τις γίνεται καὶ διὰ τίνων,
[1, 1215]	(δὲ δεῖ τὰς πράξεις εἶναι	ποιὰς	τινάς. Διῃρημένων δὲ τῶν βίων,
[1, 1214]	τὸ καλὸν καὶ τὸ ἡδύ,	ποιήσας	(κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ᾽
[1, 1218]	τὴν ἰδέαν, οἷον εἰ χωριστὸν	ποιήσειέ	τις τὸ κοινόν. εἰ γάρ
[1, 1214]	ἢ παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων	ποιήσεται	πάσας τὰς πράξεις (τό γε
[1, 1216]	(γέ τινα πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι	ποιήσουσιν·	ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν τι
[1, 1216]	χρησίμους αὐτὰς ἡμῖν) τῶν δὲ	ποιητικῶν	ἐπιστημῶν ἕτερον τὸ τέλος τῆς
[1, 1215]	εἰ δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν	ποιόν	τινα εἶναι καὶ τὰς κατ᾽
[1, 1215]	τὴν εὐδαιμονίαν, πότερον ἐν τῷ	ποιόν	τινα μόνον εἶναι τὴν ψυχήν,
[1, 1215]	πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν καὶ	ποιόν	τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον (δὲ
[1, 1217]	μὲν τί ἐστί, τὸ δὲ	ποιόν,	τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ
[1, 1215]	Δῆλον γὰρ ὅτι τῷ ταύτην	ποιουμένῳ	τὴν αἵρεσιν οὐθὲν ἂν διενέγκειε
[1, 1215]	τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι	ποιούς	τινας καὶ τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1217]	πραγματείας καὶ κενούς. τοῦτο δὲ	ποιοῦσιν	ὁτὲ μὲν δι᾽ ἄγνοιαν, ὁτὲ
[1, 1217]	ὁ θεός, ἐν δὲ τῷ	ποιῷ	τὸ δίκαιον, ἐν δὲ τῷ
[1, 1217]	καὶ γυμναστική, περὶ δὲ τὰς	πολεμικὰς	(πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα
[1, 1218]	καὶ ὅτι οὐ χρήσιμον τῇ	πολιτικῇ,	ἀλλ᾽ ἴδιόν τι (ἀγαθόν, ὥσπερ
[1, 1218]	κυρίαν πασῶν. αὕτη δ᾽ ἐστὶ	πολιτικὴ	καὶ οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι
[1, 1216]	ἤ τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς	πολιτικῆς.	Καλὸν μὲν οὖν καὶ τὸ
[1, 1214]	οἳ δὲ κολάσεως ἰατρικῆς ἢ	πολιτικῆς·	κόλασις γὰρ ἡ φαρμακεία τῶν
[1, 1216]	τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι	πολιτικοὶ	κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν
[1, 1215]	ἐξουσίας τυγχάνοντες προαιροῦνται ζῆν ἅπαντες,	πολιτικὸν	φιλόσοφον ἀπολαυστικόν. (Τούτων γὰρ ὁ
[1, 1216]	τρεῖς βίους φέρουσι τὴν εὐδαιμονίαν,	πολιτικὸν	φιλόσοφον ἀπολαυστικόν· (τούτων δ᾽ ἡ
[1, 1215]	περὶ τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ	πολιτικὸς	περὶ τὰς πράξεις τὰς καλάς
[1, 1216]	τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν γὰρ	πολιτικὸς	τῶν καλῶν ἐστι πράξεων προαιρετικὸς
[1, 1216]	μὴ φιλοσόφως. διόπερ καὶ τῶν	πολιτικῶν	οὐ χρὴ νομίζειν περίεργον εἶναι
[1, 1216]	εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ πολλοὶ τῶν	πολιτικῶν	οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι τῆς προσηγορίας·
[1, 1215]	τις ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν.	Πολλὰ	γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων,
[1, 1214]	εὐδαιμονίας, ἢ διά τινος ἀσκήσεως	(πολλὰ	γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε
[1, 1214]	ἔχουσί τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον	(πολλὰ	γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις
[1, 1217]	ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ τὰ	πολλὰ	λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ
[1, 1216]	κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς	πολλὰ	τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους αὐτὰς
[1, 1215]	ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν. Ἔτι δὲ	πολλὰ	τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν)
[1, 1217]	εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου,	πολλάκις	λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς
[1, 1217]	τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ	πολλάκις	μᾶλλον τοῖς φαινομένοις (νῦν δ᾽
[1, 1217]	πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις) καὶ διότι	πολλάκις	(τὸ μὲν ὑπὸ τοῦ λόγου
[1, 1218]	τῶν πολλαπλασίων, οὐκ ἐνδέχεται τὸ	πολλαπλάσιον	τὸ κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν·
[1, 1218]	εἰ τὸ διπλάσιον πρῶτον τῶν	πολλαπλασίων,	οὐκ ἐνδέχεται τὸ πολλαπλάσιον τὸ
[1, 1218]	ἀλλ᾽ οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν τὸ	πολλὰς	ἡμέρας λευκὸν τοῦ μίαν ἡμέραν·
[1, 1217]	ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς πράξεις.	πολλαχῶς	γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς τῷ
[1, 1218]	τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη. ἀλλὰ	πολλαχῶς	τὸ ἀγαθόν, καὶ ἔστι τι
[1, 1217]	ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται μέντοι τοῦτο	πολλῆς	εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες οἳ
[1, 1214]	βίον πρός τι τέλος ἀφροσύνης	πολλῆς	σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ
[1, 1214]	ἐνθουσιάζοντες, ἢ διὰ τὴν τύχην	(πολλοὶ	γὰρ ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν
[1, 1216]	μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ	πολλοὶ	τῶν πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι
[1, 1216]	προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ	πολλοὶ	χρημάτων καὶ πλεονεξίας ἕνεκεν ἅπτονται
[1, 1215]	ζῆν ἐστίν, ἀνέλπιστον ἂν εἴη	πολλοῖς	(οὐ γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας
[1, 1217]	λογικῶς καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ	πολλοῖς	περὶ αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν
[1, 1214]	ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον ἐστίν.	Πολλῶν	δ᾽ ὄντων θεωρημάτων ἃ περὶ
[1, 1214]	δὲ ταύταις οὐδὲ τὰς τῶν	πολλῶν	ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι σχεδὸν
[1, 1215]	μακάριον εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Περὶ	πολλῶν	μὲν οὖν καὶ ἑτέρων οὐ
[1, 1216]	ἐν πλείοσι τῶν τοιούτων ἐξουσιάζει	πολλῶν	μοναρχῶν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ διὰ
[1, 1214]	ἔχει τοῦτο καὶ ἐφ᾽ ἑτέρων	πολλῶν,	ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ζῆν καλῶς
[1, 1215]	ἢ τῶν ἄλλων τις αἰσθήσεων	πορίζει	τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν εἷς
[1, 1217]	τί τὸ ἄριστον, καὶ λέγεται	ποσαχῶς.	ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα φαίνεται
[1, 1218]	τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν, σκεπτέον	ποσαχῶς	τὸ ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο
[1, 1217]	τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ	ποσόν,	τὸ δὲ πότε, καὶ πρὸς
[1, 1217]	τὸ δίκαιον, ἐν δὲ τῷ	ποσῷ	τὸ μέτριον, ἐν δὲ τῷ
[1, 1217]	ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα, μή	ποτ᾽	οὐδὲ (χρήσιμος πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν
[1, 1217]	τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ	πότε,	καὶ πρὸς τούτοις τὸ μὲν
[1, 1217]	τὸ μέτριον, ἐν δὲ τῷ	πότε	ὁ καιρός, τὸ δὲ διδάσκον
[1, 1216]	μή, καὶ πῶς συντείνουσι, καὶ	πότερον	εἰ δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν
[1, 1215]	χρὴ νομίζειν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν,	πότερον	ἐν τῷ ποιόν τινα μόνον
[1, 1216]	αὐτῶν ἑκατέρου τίς ἐστι, καὶ	πότερον	μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς
[1, 1214]	εὖ ζῆν καὶ πῶς κτητόν,	πότερον	φύσει γίγνονται πάντες εὐδαίμονες οἱ
[1, 1214]	ὄντων θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον	πρᾶγμα	καὶ (περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν
[1, 1217]	ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον	πρᾶγμα	τὸ μὴ δύνασθαι κρίνειν τούς
[1, 1215]	δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι περὶ ἑκάστην	πραγματείαν	οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι καὶ περὶ
[1, 1215]	ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς αὐτῶν	πραγματείας)	εἰ δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν
[1, 1217]	λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς	πραγματείας	καὶ κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν
[1, 1218]	τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον ἡ ἰατρικὴ	πραγματεύεται,	ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως δὲ
[1, 1218]	ὑπάρχει; δεῖ δὲ περὶ τούτου	πραγματευθῆται,	καὶ μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως,
[1, 1215]	φορτικὰς μὲν τὰς (πρὸς δόξαν	πραγματευομένας	μόνον, βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας
[1, 1217]	τούς τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ	πράγματος	καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽
[1, 1214]	καὶ περὶ τὰς πράξεις τοῦ	πράγματος.	Ὅσα μὲν οὖν ἔχει φιλοσοφίαν
[1, 1216]	καὶ θεωρῆσαι τὴν φύσιν τῶν	πραγμάτων	τῶν ὑποκειμένων ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ
[1, 1217]	ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ	(πρακτὰ	κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ διχῶς
[1, 1217]	τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ	πρακτὰ	μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν.
[1, 1217]	ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ	πρακτὰ	τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο
[1, 1217]	ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽ οὐ	πρακτά.	τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως, διότι
[1, 1217]	μήτε δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ	πρακτικήν.	πάσχουσι δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν·
[1, 1218]	πρακτὸν τὸ δ᾽ οὐ πρακτόν.	πρακτὸν	δὲ τὸ τοιοῦτον ἀγαθόν, τὸ
[1, 1217]	ἐπειδὴ δὲ διχῶς λέγεται τὸ	πρακτόν	(καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν
[1, 1218]	ἢ πάσαις ὁμοίως· ἔτι οὐ	πρακτόν)	ὁμοίως δ᾽ οὐδὲ τὸ κοινὸν
[1, 1218]	ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε	πρακτόν.	οὐ γὰρ ὅπως ὑπάρξει τὸ
[1, 1218]	μὲν πρακτὸν τὸ δ᾽ οὐ	πρακτόν.	πρακτὸν δὲ τὸ τοιοῦτον ἀγαθόν,
[1, 1218]	αὐτοῦ καλόν, (καὶ τὸ μὲν	πρακτὸν	τὸ δ᾽ οὐ πρακτόν. πρακτὸν
[1, 1218]	δὲ κινητὸν μὲν ἀλλ᾽ οὐ	πρακτόν)	τὸ δ᾽ οὗ (ἕνεκα ὡς
[1, 1218]	μὲν γὰρ ἀκίνητον καὶ οὐ	πρακτόν,	τὸ δὲ κινητὸν μὲν ἀλλ᾽
[1, 1217]	καὶ τὴν (εὐδαιμονίαν τῶν ἀνθρώπῳ	πρακτῶν	ἄριστον θετέον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (σκεπτέον
[1, 1217]	καὶ τὸν πλοῦτον τίθεμεν τῶν	πρακτῶν,	καὶ τὰ τούτων πραττόμενα χάριν,
[1, 1218]	ἀνθρώπῳ καὶ τὸ ἄριστον τῶν	πρακτῶν,	σκεπτέον ποσαχῶς τὸ ἄριστον πάντων,
[1, 1218]	ἀγαθὸν τὸ τέλος τῶν ἀνθρώπῳ	πρακτῶν.	τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τὸ ὑπὸ
[1, 1216]	ἐστίν, ἢ αὐτὰ ἢ αἱ	πράξεις	αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν
[1, 1215]	αὐτόν, μᾶλλον (δὲ δεῖ τὰς	πράξεις	εἶναι ποιὰς τινάς. Διῃρημένων δὲ
[1, 1215]	παρασκευάζουσι ποιούς τινας καὶ τὰς	πράξεις.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ
[1, 1215]	εἶναι καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν	πράξεις,	κοινότερον ἂν εἴη τὸ ἀγαθὸν
[1, 1217]	ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς	πράξεις.	πολλαχῶς γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς
[1, 1217]	γυμναστική, περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς	(πράξεις	στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ
[1, 1216]	ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον ἢ τὰς	πράξεις	τὰς ἀπ᾽ ἀρετῆς. Αἱροῦνται γοῦν
[1, 1215]	ὁ δὲ πολιτικὸς περὶ τὰς	πράξεις	τὰς καλάς (αὗται δ᾽ εἰσὶν
[1, 1214]	ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας τὰς	πράξεις	(τό γε (μὴ συντετάχθαι τὸν
[1, 1214]	ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις συναγάγοι	πράξεις)	τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ
[1, 1214]	τὰς κτήσεις καὶ περὶ τὰς	πράξεις	τοῦ πράγματος. Ὅσα μὲν οὖν
[1, 1214]	καὶ τῶν ἕξεων καὶ τῶν	πράξεων,	οἷον ἄνευ τοῦ (ἀναπνεῖν ἢ
[1, 1216]	γὰρ πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι	πράξεων	προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ
[1, 1217]	καὶ ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει	πράξεως,	οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν καὶ
[1, 1217]	καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν	πρᾶξιν,	ὥστε σχολῇ αὐτό γε τὸ
[1, 1215]	τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ	πράσεις	καπηλικάς) τῶν δ᾽ εἰς ἀγωγὴν
[1, 1217]	καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους	πράττειν	ὑπὸ τούτων τῶν μήτ᾽ ἐχόντων
[1, 1217]	πρακτόν (καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα	πράττομεν	καὶ ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει
[1, 1217]	τῶν πρακτῶν, καὶ τὰ τούτων	πραττόμενα	χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ
[1, 1215]	εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα	πράττουσι	μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες
[1, 1215]	τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ	πρεσβυτέρων,	ἢ δεῖ μὲν καὶ ποιόν
[1, 1216]	πάντες. Σωκράτης μὲν οὖν ὁ	πρεσβύτης	ᾤετ᾽ εἶναι τέλος τὸ γινώσκειν
[1, 1215]	λόγων ἀποδείξεις εἰσίν. Ἔτι δὲ	πρὸ	ἔργου τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ
[1, 1214]	δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν αὑτοῦ	προαίρεσιν	θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς
[1, 1216]	πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι πράξεων	προαιρετικὸς	αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ πολλοὶ
[1, 1215]	οὓς οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες	προαιροῦνται	ζῆν ἅπαντες, πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν.
[1, 1215]	τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ>	προΐενται	τὸ ζῆν, οἷον (νόσους περιωδυνίας
[1, 1216]	μὲν λεγομένων οὐ σαφῶς δέ,	προϊοῦσιν	ἔσται καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν
[1, 1214]	πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε	προπετῶς	μήτε ῥαθύμως, ἐν τίνι τῶν
[1, 1214]	γνώμην ἀποφηνάμενος συνέγραψεν ἐπὶ τὸ	προπύλαιον	τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα
[1, 1215]	τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα	πρὸς	ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν,
[1, 1215]	καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς	πρὸς	ἀγορὰς μὲν καὶ πράσεις καπηλικάς)
[1, 1218]	ἀνάγκη τόδε εἶναι (τὸ συμφέρον	πρὸς	αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν τῆς
[1, 1218]	τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται εἶναι·	πρὸς	δ᾽ ἀλλήλας εἴ τι διαφέρουσιν,
[1, 1215]	γε ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι.	Πρὸς	δὲ τούτοις τίς> ὁ βίος,
[1, 1215]	(λέγω δὲ φορτικὰς μὲν τὰς	(πρὸς	δόξαν πραγματευομένας μόνον, βαναύσους δὲ
[1, 1216]	αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί τι	πρὸς	εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ πῶς
[1, 1214]	λανθάνειν· οὐ γὰρ ὁμοίως οἰκεῖον	πρὸς	εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ
[1, 1217]	ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ (χρήσιμος	πρὸς	ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς
[1, 1214]	δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ παιδείαν,	πρὸς	ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας τὰς
[1, 1216]	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει	πρὸς	πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους
[1, 1218]	διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ ἕξεις	πρὸς	τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται εἶναι·
[1, 1214]	τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας	πρὸς	τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις
[1, 1217]	(χρήσιμος πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ	πρὸς	τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται
[1, 1216]	ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν τι	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν, ἐξ ὧν ἀναγκαῖον
[1, 1215]	τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ	πρὸς	τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ ἕκαστα
[1, 1214]	οἳ δὲ τὴν ἡδονήν. Καὶ	πρὸς	τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ τοῦ
[1, 1214]	γε (μὴ συντετάχθαι τὸν βίον	πρός	τι τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον
[1, 1216]	μὲν οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι	πρός	τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ
[1, 1214]	σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει	πρὸς	τὸ γνῶναι μόνον, τὰ δὲ
[1, 1215]	τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ καθαρῶς	πρὸς	τὸ δίκαιον ἤ τινος θεωρίας
[1, 1217]	πρῶτον τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον	πρὸς	τὸ ὕστερον. ὥστ᾽ εἶναι αὐτὸ
[1, 1218]	ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ πρόσκειται	πρὸς	τὸν λόγον τὸν κοινόν. τοῦτο
[1, 1217]	ποσόν, τὸ δὲ πότε, καὶ	πρὸς	τούτοις τὸ μὲν ἐν τῷ
[1, 1215]	Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα	προσαγορεύει,	Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας
[1, 1216]	(καλῶς ἡδονάς τινας, ταύτας δεῖ	προσάπτειν,	ἢ τούτων μὲν ἄλλον (τινὰ
[1, 1216]	συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ δεῖ	προσάπτειν	τῷ ζῆν (καλῶς ἡδονάς τινας,
[1, 1216]	πράξεις αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ	προσάπτουσιν	αὐτὰ κἂν εἰ μὴ πάντες
[1, 1217]	τε τὸ ῥηθὲν ἀρτίως, ὅτι	προσέχειν	οὐ δεῖ πάντα τοῖς διὰ
[1, 1215]	ἢ πλούσιον ταύτης τυγχάνειν τῆς	προσηγορίας,	αὐτὸς δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν
[1, 1216]	πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι τῆς	προσηγορίας·	οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ κατὰ
[1, 1217]	ἐστίν, οὐθὲν κοινωνεῖ ταύτης τῆς	προσηγορίας·	οὐ γάρ ἐστιν εὐδαίμων ἵππος
[1, 1214]	εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς	προσηγορίας,	ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ
[1, 1215]	τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ χάριν, καὶ	προσθείη	χρόνου πλῆθος ἀπέραντόν τι, οὐ
[1, 1218]	τι ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ	πρόσκειται	πρὸς τὸν λόγον τὸν κοινόν.
[1, 1215]	(ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον γὰρ	προσφέρειν	λόγον τοῖς λόγου μηθὲν δεομένοις,
[1, 1215]	εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη καὶ	πρότερον.	Ἀναξαγόρας μὲν ὁ Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς
[1, 1218]	ἄν τι τοῦ πρώτου πρότερον·	πρότερον	γὰρ τὸ κοινὸν καὶ χωριστὸν
[1, 1218]	χωριστόν· ἔσται γὰρ τοῦ διπλασίου	πρότερον.	εἰ συμβαίνει τὸ κοινὸν εἶναι
[1, 1218]	~(ἔτι ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν
[1, 1218]	γὰρ ἄν τι τοῦ πρώτου	πρότερον·	πρότερον γὰρ τὸ κοινὸν καὶ
[1, 1215]	ταττομένων τριῶν ὄντων, τῶν καὶ	πρότερον	ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς μεγίστων τοῖς
[1, 1215]	τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν εἷς	προτιμήσειε	τὸ ζῆν, μὴ παντελῶς ὢν
[1, 1216]	Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν	πρώτην	ἐν τῇ μητρὶ γένεσιν πεφυκότα
[1, 1216]	καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς	πρώτης	ἡμέρας μέχρι τῆς τελευταίας ἐτῶν
[1, 1217]	δὲ (καὶ) τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι	πρῶτον	ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται,
[1, 1214]	περ οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ·	πρῶτον	δὲ (σκεπτέον ἐν τίνι τὸ
[1, 1214]	σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ	πρῶτον	ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶς
[1, 1216]	περὶ δ᾽ ἀρετῆς καὶ φρονήσεως	πρῶτον	θεωρήσωμεν, τήν τε φύσιν αὐτῶν
[1, 1217]	εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν ὅτι	πρῶτον	μὲν τὸ εἶναι ἰδέαν μὴ
[1, 1218]	(ἀναιρουμένου τοῦ κοινοῦ ἀναιρεῖσθαι τὸ	πρῶτον.	οἷον εἰ τὸ διπλάσιον πρῶτον
[1, 1218]	αἴτιον τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ καὶ	πρῶτον	πάντων. ὥστε τοῦτ᾽ ἂν εἴη
[1, 1217]	τῷ μετέχειν ἐκείνης, τὸ δὲ	πρῶτον	τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον πρὸς
[1, 1217]	τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ	πρῶτον	τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ
[1, 1217]	λέγω δὲ ἀμφότερα τό τε	πρῶτον	τῶν ἀγαθῶν καὶ τὸ τοῖς
[1, 1218]	πρῶτον. οἷον εἰ τὸ διπλάσιον	πρῶτον	τῶν πολλαπλασίων, οὐκ ἐνδέχεται τὸ
[1, 1218]	εἴη γὰρ ἄν τι τοῦ	πρώτου	πρότερον· πρότερον γὰρ τὸ κοινὸν
[1, 1217]	ἀγαθὸν ᾧ ὑπάρχει τό τε	πρώτῳ	εἶναι τῶν ἀγαθῶν καὶ (τὸ
[1, 1217]	λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν	πρώτων,	ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων,
[1, 1217]	τὸ (ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ τῶν	πτώσεών	ἐστι τούτων, ἐν οὐσίᾳ μὲν
[1, 1218]	τοῦτο φασί, καὶ ὄρεξιν εἶναι	πῶς	ἄν τις ὑπολάβοι ἐν οἷς
[1, 1216]	(τί ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ	πῶς	γίνεται καὶ ἐκ τίνων. Τοῦτο
[1, 1214]	τίνι τὸ εὖ ζῆν καὶ	πῶς	κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται πάντες
[1, 1216]	ἀλήθειαν, ἐξ ὧν ἀναγκαῖον δεικνύναι	πως	περὶ αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν
[1, 1216]	πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ	πῶς	συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ δεῖ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008