Livre, page
[1, 1214]	τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ διὰ	μαθήσεως,	ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς τῆς
[1, 1214]	γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε	μαθοῦσιν	ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις,
[1, 1216]	τοῦ ζῆν· οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον	μακαρίζοντες	ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην ἢ
[1, 1215]	θείας, τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν	μακάριον	εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Περὶ πολλῶν
[1, 1215]	καὶ καλῶς ζῆν, εἴ τῳ	μακαρίως	ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ πρὸς τὴν
[1, 1214]	δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ ζῆν	μακαρίως	καὶ καλῶς εἴη ἂν ἐν
[1, 1217]	φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ ὅτι	μάλιστ᾽	εἰσὶν αἱ ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ
[1, 1215]	οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι καλῶς,	μάλιστα	δὲ περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον
[1, 1214]	τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν)	μάλιστα	δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ
[1, 1215]	λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ	μάλιστα	περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον
[1, 1215]	τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν,	μάλιστα	πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν
[1, 1217]	τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι.	μάλιστά	τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽
[1, 1214]	καλῶς εἴη ἂν ἐν τρισὶ	μάλιστα,	τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ
[1, 1217]	λέγεται ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ	μάλιστα	φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ
[1, 1218]	ἡμέραν· ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν	μᾶλλον	ἀγαθὸν τῷ ἀίδιον εἶναι· οὐδὲ>
[1, 1215]	καὶ ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν,	μᾶλλον	(δὲ δεῖ τὰς πράξεις εἶναι
[1, 1214]	διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον θατέρου	μᾶλλον	εἰς αὐτήν, οἳ μὲν ὡς
[1, 1218]	καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα	μᾶλλον·	ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον.
[1, 1215]	χρόνου πλῆθος ἀπέραντόν τι, οὐ	(μᾶλλον	ἕνεκ᾽ ἄν τις τούτων ἕλοιτο
[1, 1216]	καὶ εὖ (ἔχειν τὴν ἕξιν	μᾶλλον	ἢ γινώσκειν τί ἐστι τὸ
[1, 1216]	εἶναι δίκαιοι, καθάπερ καὶ ὑγιαίνειν	μᾶλλον	ἢ γινώσκειν τί ἐστι τὸ
[1, 1216]	ἕνεκ᾽ ἄν τις ἕλοιτο γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ μὴ γενέσθαι τοῦ" φάναι
[1, 1216]	οὔτε τὰς σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο	μᾶλλον	ἢ τὰς πράξεις τὰς ἀπ᾽
[1, 1218]	ἀίδιον καὶ χωριστόν; ἀλλ᾽ οὐθὲν	μᾶλλον	λευκὸν τὸ πολλὰς ἡμέρας λευκὸν
[1, 1218]	μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα	μᾶλλον.	παράβολος δὲ (καὶ ἡ ἀπόδειξις
[1, 1214]	οὔτε κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια	μᾶλλον	περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ δεῖ
[1, 1218]	ὅτι καὶ ἐν τοῖς ἀκινήτοις	μᾶλλον	τὸ καλόν. πάντα γὰρ τάδε
[1, 1217]	διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις	μᾶλλον	τοῖς φαινομένοις (νῦν δ᾽ ὁπότ᾽
[1, 1216]	τὴν πίστιν διὰ τῶν λόγων,	μαρτυρίοις	καὶ παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις.
[1, 1214]	τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ	μεγάλοι	καὶ μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν
[1, 1215]	τὸν ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ	μέγαν	ὄντα καὶ καλὸν ἢ πλούσιον
[1, 1214]	τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ τοῦ	μεγέθους	αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον
[1, 1217]	ἐστιν ἡ εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ	μέγιστον	εἶναι καὶ ἄριστον τοῦτο τῶν
[1, 1214]	Οἳ μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν	μέγιστον	εἶναί φασιν ἀγαθόν, οἳ δὲ
[1, 1215]	καὶ πρότερον ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς	μεγίστων	τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως
[1, 1216]	γὰρ τὸ τοιοῦτον περὶ ἑκάστην	μέθοδον.	~(δεῖται μέντοι τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας.
[1, 1216]	δ᾽ οἱ λόγοι περὶ ἑκάστην	μέθοδον,	οἵ τε φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ
[1, 1214]	τι περ οἰκεῖον ἦν τῇ	μεθόδῳ·	πρῶτον δὲ (σκεπτέον ἐν τίνι
[1, 1214]	αὐτήν, οἳ μὲν ὡς οὖσαν	μεῖζον	ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν τῆς ἀρετῆς,
[1, 1216]	χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ μὴ	μέλλοντες	εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ πολλοὶ τῶν
[1, 1216]	εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ	μεμαθήκαμεν	τὴν γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν καὶ
[1, 1218]	οὐ πρακτόν, τὸ δὲ κινητὸν	μὲν	ἀλλ᾽ οὐ πρακτόν) τὸ δ᾽
[1, 1217]	φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ πρακτὰ	μέν,	ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ
[1, 1216]	ταύτας δεῖ προσάπτειν, ἢ τούτων	μὲν	ἄλλον (τινὰ τρόπον ἀνάγκη κοινωνεῖν,
[1, 1214]	ἔχει καὶ δεῖται σκέψεως, τὰ	μὲν	αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ γνῶναι
[1, 1217]	τινὰ τῶν ἀγαθῶν μετοχὴν τὸ	μὲν	βέλτιον ζῇ τὸ δὲ χεῖρον
[1, 1218]	ἐστίν, οὔτε τὸ κοινόν (τὸ	μὲν	γὰρ ἀκίνητον καὶ οὐ πρακτόν,
[1, 1217]	ὄντων εὐδαιμονία, οἷον θεοῦ. τῶν	μὲν	γὰρ ἄλλων ζῴων, ὅσα χείρω
[1, 1218]	δεικνύουσι τὸ ἀγαθὸν αὐτό. νῦν	μὲν	γὰρ ἐκ τῶν ἀνομολογουμένων ἔχειν
[1, 1215]	γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν. Εἰ	μὲν	γὰρ ἐν τοῖς διὰ τύχην
[1, 1216]	δικαιοσύνην καὶ εἶναι δίκαιον. Ἅμα	μὲν	γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν καὶ
[1, 1216]	παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον	μὲν	γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας
[1, 1216]	πολιτικοὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ	(μὲν	γὰρ πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι
[1, 1214]	τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ	μὲν	γὰρ τὴν φρόνησιν μέγιστον εἶναί
[1, 1217]	κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ	μὲν	δι᾽ ἄγνοιαν, ὁτὲ δὲ δι᾽
[1, 1216]	ἐν τῇ μητρὶ γένεσιν πεφυκότα	μὲν	διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν πάντα
[1, 1217]	εἶναι τοῦτο. φασὶ γὰρ ἄριστον	μὲν	εἶναι πάντων αὐτὸ τὸ ἀγαθόν,
[1, 1214]	τούτων τὴν ἡδονήν. Καὶ τοῖς	μὲν	ἐκ πάντων δοκεῖ τούτων, τοῖς
[1, 1214]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' (Ὁ	μὲν	ἐν Δήλῳ παρὰ τῷ θεῷ
[1, 1217]	πότε, καὶ πρὸς τούτοις τὸ	μὲν	ἐν τῷ κινεῖσθαι τὸ δὲ
[1, 1217]	λέγομεν ὅτι τῶν ἀγαθῶν τὰ	μέν	ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽
[1, 1217]	τοῦ λόγου δεδεῖχθαι δοκοῦν ἀληθὲς	μὲν	ἐστίν, οὐ μέντοι διὰ ταύτην
[1, 1215]	πολλὰ τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων	(μὲν)	(ἡδονὴν ἢ λύπην, καὶ τῶν
[1, 1215]	ἢ λύπην, καὶ τῶν ἐχόντων	μὲν	ἡδονὴν μὴ καλὴν δέ, τοιαῦτ᾽
[1, 1214]	γὰρ οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ	μὲν	ἡλικίας ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν, οἳ
[1, 1216]	ἐπιστήμης καὶ γνώσεως, οἷον ὑγίεια	μὲν	ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ ἤ τι
[1, 1215]	τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι	μὲν	καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι
[1, 1215]	σοφῶν καὶ πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ	μὲν	καὶ ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν,
[1, 1215]	χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς	μὲν	καὶ πράσεις καπηλικάς) τῶν δ᾽
[1, 1214]	δὲ τοῖς χρηστῶς) ἢ τούτων	μὲν	κατ᾽ οὐδένα τῶν τρόπων, δυοῖν
[1, 1216]	αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν ἀληθῶς	μὲν	λεγομένων οὐ σαφῶς δέ, προϊοῦσιν
[1, 1215]	Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας	μὲν	ὁ Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς τίς ὁ
[1, 1217]	πτώσεών ἐστι τούτων, ἐν οὐσίᾳ	μὲν	ὁ νοῦς καὶ ὁ θεός,
[1, 1215]	δὲ τῶν βίων, καὶ τῶν	μὲν	οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων τῆς τοιαύτης εὐημερίας,
[1, 1214]	ἔστι δὲ τῶν τοιούτων τὰ	μὲν	οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας οὐδὲ
[1, 1216]	τὸ ἐν τῷ ζῆν. Τὸν	μὲν	οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι πρός
[1, 1216]	τὸν ὅλον κόσμον τάξιν" (Οὗτος	μὲν	οὖν ἐπιστήμης τινὸς ἕνεκεν τὴν
[1, 1214]	τὰς πράξεις τοῦ πράγματος. Ὅσα	μὲν	οὖν ἔχει φιλοσοφίαν μόνον θεωρητικήν,
[1, 1214]	εὐδαιμονίαν καὶ τὴν εὐτυχίαν) Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ παρουσία διὰ τούτων
[1, 1215]	εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Περὶ πολλῶν	μὲν	οὖν καὶ ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον
[1, 1216]	τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς πολιτικῆς. Καλὸν	μὲν	οὖν καὶ τὸ γνωρίζειν (ἕκαστον
[1, 1216]	ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων πάντες. Σωκράτης	μὲν	οὖν ὁ πρεσβύτης ᾤετ᾽ εἶναι
[1, 1218]	ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι	μὲν	οὖν οὐκ ἔστιν αὐτό τι
[1, 1214]	εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Πάσας	μὲν	οὖν τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας
[1, 1217]	καὶ τὰς ἄλλας ἰδέας. ἔστι	μὲν	οὖν τὸ διασκοπεῖν περὶ ταύτης
[1, 1216]	ἅπτονται τοῦ ζῆν οὕτως. Ἐκ	μὲν	οὖν τῶν εἰρημένων φανερὸν ὅτι
[1, 1216]	φιλόσοφον ἀπολαυστικόν· (τούτων δ᾽ ἡ	μὲν	περὶ τὰ σώματα καὶ τὰς
[1, 1218]	τι αὐτοῦ καλόν, (καὶ τὸ	μὲν	πρακτὸν τὸ δ᾽ οὐ πρακτόν.
[1, 1215]	τὰς βαναύσους (λέγω δὲ φορτικὰς	μὲν	τὰς (πρὸς δόξαν πραγματευομένας μόνον,
[1, 1217]	ἐν ἄλλοις διῄρηται, σημαίνει τὸ	μὲν	τί ἐστί, τὸ δὲ ποιόν,
[1, 1217]	περὶ (αὐτῶν, λέγομεν ὅτι πρῶτον	μὲν	τὸ εἶναι ἰδέαν μὴ μόνον
[1, 1214]	ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, φαῦλα	μὲν	τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ
[1, 1217]	ἕτερον μέτριον, οἷον περὶ τροφὴν	μὲν	τὸν καιρὸν καὶ τὸ μέτριον
[1, 1216]	μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ δ᾽
[1, 1215]	τὸ ἀγαθὸν καὶ θειότερον, κοινότερον	μὲν	τῷ πλείοσιν ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν, θειότερον
[1, 1216]	ἐκ τίνων. Τοῦτο δὲ ἐπὶ	μὲν	τῶν ἐπιστημῶν συμβαίνει τῶν θεωρητικῶν
[1, 1217]	εἰρημένοις) καὶ διότι πολλάκις (τὸ	μὲν	ὑπὸ τοῦ λόγου δεδεῖχθαι δοκοῦν
[1, 1215]	φιλόσοφον ἀπολαυστικόν. (Τούτων γὰρ ὁ	μὲν	φιλόσοφος βούλεται περὶ φρόνησιν εἶναι
[1, 1214]	θατέρου μᾶλλον εἰς αὐτήν, οἳ	μὲν	ὡς οὖσαν μεῖζον ἀγαθὸν τὴν
[1, 1217]	δοκοῦν ἀληθὲς μὲν ἐστίν, οὐ	μέντοι	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν δι᾽
[1, 1215]	μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες	μέντοι	μηθὲν αὐτῶν διὰ τὸ μηδ᾽
[1, 1217]	τοιοῦτον περὶ ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται	μέντοι	τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ
[1, 1214]	οὐχ οἷόν τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι	μέρη	τῆς εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1214]	κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων οἱ	μετὰ	δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια
[1, 1218]	ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ καὶ	μετὰ	λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον. τό
[1, 1217]	τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ	μετὰ	λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους
[1, 1218]	ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον,	μετὰ	ταῦτα ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχήν.
[1, 1214]	οἳ μὲν ἡλικίας ἐν ᾗ	μεταβαλοῦσιν,	οἳ δὲ κολάσεως ἰατρικῆς ἢ
[1, 1216]	τρόπον (γέ τινα πάντας, ὅπερ	μεταβιβαζόμενοι	ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν
[1, 1216]	προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ σαφῶς,	μεταλαμβάνουσιν	ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων
[1, 1215]	κοινότερον μὲν τῷ πλείοσιν ἐνδέχεσθαι	μετασχεῖν,	θειότερον δὲ τῷ κεῖσθαι τὴν
[1, 1215]	πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων ἐνδέχεται	(μετασχεῖν	τοῦ εὖ καὶ καλῶς ζῆν,
[1, 1217]	τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ φύσει	μετέχει	θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην
[1, 1217]	διότι ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν	μετέχει	κινήσεως, ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν·
[1, 1217]	πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα	μετέχει	πράξεως, οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν
[1, 1217]	τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται τῷ	μετέχειν	ἐκείνης, τὸ δὲ πρῶτον τοῦτον
[1, 1216]	γοῦν φυτὰ τοιαύτης τινὸς ἔοικε	μετέχειν	ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία.
[1, 1214]	(ἀναπνεῖν ἢ ἐγρηγορέναι ἢ κινήσεως	μετέχειν	οὐθὲν ἂν ὑπάρξειεν (ἡμῖν οὔτ᾽
[1, 1217]	τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ	μετεχομένου	ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ μετέχοντα τῆς
[1, 1217]	τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ	μετέχοντα	τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται τῷ
[1, 1217]	καὶ γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν	μετεχόντων,	ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας ἰδέας.
[1, 1217]	λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ	μετοχὴν	(γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ
[1, 1217]	κατ᾽ ἄλλην τινὰ τῶν ἀγαθῶν	μετοχὴν	τὸ μὲν βέλτιον ζῇ τὸ
[1, 1217]	οἷον τὸν καιρὸν ἢ τὸ	μέτριον,	ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ
[1, 1217]	ἐν δὲ τῷ ποσῷ τὸ	μέτριον,	ἐν δὲ τῷ πότε ὁ
[1, 1217]	μὲν τὸν καιρὸν καὶ τὸ	μέτριον	ἰατρικὴ καὶ γυμναστική, περὶ δὲ
[1, 1217]	καιρὸν θεωρεῖ καὶ ἑτέρα ἕτερον	μέτριον,	οἷον περὶ τροφὴν μὲν τὸν
[1, 1216]	ὕπνον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας	μέχρι	τῆς τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων
[1, 1218]	δὲ περὶ τούτου πραγματευθῆται, καὶ	μὴ	ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ καὶ
[1, 1215]	ἐδίδου, διά γε ταῦτα τὸ	μὴ	γενέσθαι. Πρὸς δὲ τούτοις τίς>
[1, 1216]	τις ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον ἢ	μὴ	γενέσθαι τοῦ" φάναι θεωρῆσαι τὸν
[1, 1217]	ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ	μὴ	δύνασθαι κρίνειν τούς τ᾽ οἰκείους
[1, 1215]	δέ, τοιαῦτ᾽ ἐστιν ὥστε τὸ	μὴ	εἶναι κρεῖττον εἶναι τοῦ ζῆν.
[1, 1217]	(νῦν δ᾽ ὁπότ᾽ ἂν λύειν	μὴ	ἔχωσιν, ἀναγκάζονται πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις)
[1, 1215]	τις τούτων ἕλοιτο ζῆν ἢ	μὴ	ζῆν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ διὰ
[1, 1218]	ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ καὶ	μὴ	ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις
[1, 1216]	συντείνουσί τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ	μή,	καὶ πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον
[1, 1215]	καὶ τῶν ἐχόντων μὲν ἡδονὴν	μὴ	καλὴν δέ, τοιαῦτ᾽ ἐστιν ὥστε
[1, 1217]	ἄλλο τῶν ὄντων οὐθέν, ὃ	μὴ	κατὰ τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ
[1, 1215]	πρὸ ἔργου τὸ τὰ τοιαῦτα	μὴ	λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ
[1, 1214]	περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ δεῖ	μὴ	λανθάνειν· οὐ γὰρ ὁμοίως οἰκεῖον
[1, 1215]	ὁρῶν τὸν ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα	μὴ	μέγαν ὄντα καὶ καλὸν ἢ
[1, 1216]	δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ	μὴ	μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ πολλοὶ
[1, 1217]	πρῶτον μὲν τὸ εἶναι ἰδέαν	μὴ	μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ καὶ ἄλλου
[1, 1216]	τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως καὶ	μὴ	μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[1, 1215]	ἂν εἷς προτιμήσειε τὸ ζῆν,	μὴ	παντελῶς ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον γὰρ
[1, 1216]	(ἐπειδὴ προσάπτουσιν αὐτὰ κἂν εἰ	μὴ	πάντες εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽
[1, 1217]	αἱ ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα,	μή	ποτ᾽ οὐδὲ (χρήσιμος πρὸς ζωὴν
[1, 1218]	ὅτι ἀγαθὸν ἡ ὑγίεια, ἂν	μὴ	σοφιστὴς ᾖ καὶ μὴ ἰατρός
[1, 1214]	τὸ τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ	μὴ	συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον
[1, 1214]	πάσας τὰς πράξεις (τό γε	(μὴ	συντετάχθαι τὸν βίον πρός τι
[1, 1216]	συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ δὲ	μή,	τρόπον (γέ τινα πάντας, ὅπερ
[1, 1218]	τις ὑπολάβοι ἐν οἷς ζωὴ	μὴ	ὑπάρχει; δεῖ δὲ περὶ τούτου
[1, 1216]	οἵ τε φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ	μὴ	φιλοσόφως. διόπερ καὶ τῶν πολιτικῶν
[1, 1215]	μέντοι μηθὲν αὐτῶν διὰ τὸ	μηδ᾽	αὐτοῦ χάριν, καὶ προσθείη χρόνου
[1, 1215]	Ἔτι δὲ πολλὰ τῶν τε	μηδεμίαν	ἐχόντων (μὲν) (ἡδονὴν ἢ λύπην,
[1, 1218]	τούτου πραγματευθῆται, καὶ μὴ ἀξιοῦν	μηθὲν	ἀλόγως, ἃ καὶ μετὰ λόγου
[1, 1215]	καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι	μηθὲν	αὐτῶν διὰ τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ
[1, 1215]	γὰρ προσφέρειν λόγον τοῖς λόγου	μηθὲν	δεομένοις, ἀλλὰ πάθους) ἐπεὶ δ᾽
[1, 1217]	τὸ δοκεῖν φιλοσόφου εἶναι τὸ	μηθὲν	εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου,
[1, 1216]	γνωρίζειν (ἕκαστον τῶν καλῶν· οὐ	μὴν	ἀλλά γε περὶ ἀρετῆς οὐ
[1, 1216]	τῶν ὑποκειμένων ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ	μὴν	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει
[1, 1215]	ζῆν ἢ μὴ ζῆν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ διὰ τὴν τῆς τροφῆς
[1, 1217]	δυναμένους πράττειν ὑπὸ τούτων τῶν	μήτ᾽	ἐχόντων μήτε δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν
[1, 1217]	ὑπὸ τούτων τῶν μήτ᾽ ἐχόντων	μήτε	δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν.
[1, 1214]	δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι	μήτε	προπετῶς μήτε ῥαθύμως, ἐν τίνι
[1, 1214]	ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶς	μήτε	ῥαθύμως, ἐν τίνι τῶν ἡμετέρων
[1, 1216]	κατὰ τὴν πρώτην ἐν τῇ	μητρὶ	γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα
[1, 1217]	τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη (ἐστὶ	μία	οὔτε τοῦ ὄντος οὔτε τοῦ
[1, 1218]	τὸ πολλὰς ἡμέρας λευκὸν τοῦ	μίαν	ἡμέραν· ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν
[1, 1217]	οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ	μιᾶς	ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν καιρὸν
[1, 1217]	αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι	μιᾶς.	~(ἔτι ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ
[1, 1214]	τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ	μικροὶ	καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ
[1, 1218]	ἀγαθόν ἐστι (καὶ γὰρ ἂν	μικρῷ	ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε πρακτόν. οὐ
[1, 1215]	βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας καὶ	μισθαρνικάς,	χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς
[1, 1216]	πλείοσι τῶν τοιούτων ἐξουσιάζει πολλῶν	μοναρχῶν.	Ὁμοίως δὲ οὐδὲ διὰ τὴν
[1, 1218]	ὡς τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ ταῖς	μονάσιν	ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ τὸ εἶναι
[1, 1215]	(καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι>	μονίας·	ἄτοπον γὰρ προσφέρειν λόγον τοῖς
[1, 1217]	μὲν τὸ εἶναι ἰδέαν μὴ	μόνον	ἀγαθοῦ ἀλλὰ καὶ ἄλλου ὁτουοῦν
[1, 1216]	εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως καὶ μὴ	μόνον	ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[1, 1215]	μὲν τὰς (πρὸς δόξαν πραγματευομένας	μόνον,	βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας καὶ
[1, 1215]	πότερον ἐν τῷ ποιόν τινα	μόνον	εἶναι τὴν ψυχήν, καθάπερ τινὲς
[1, 1216]	ἀπ᾽ ἀρετῆς. Αἱροῦνται γοῦν οὐ	μόνον	ἔνιοι δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ
[1, 1215]	οὐδὲ διὰ τὴν τῆς τροφῆς	μόνον	ἡδονὴν ἢ τὴν τῶν ἀφροδισίων,
[1, 1214]	Ὅσα μὲν οὖν ἔχει φιλοσοφίαν	μόνον	θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα
[1, 1214]	αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ γνῶναι	μόνον,	τὰ δὲ καὶ περὶ τὰς
[1, 1216]	τοιαύτην θεωρίαν, δι᾽ ἧς οὐ	μόνον	τὸ τί φανερόν, ἀλλὰ καὶ
[1, 1216]	ἑκατέρου τίς ἐστι, καὶ πότερον	μόρια	ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν,
[1, 1216]	ἡ (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον τῶν	μορίων	αὐτῆς. Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008