Livre, page
[1, 1215]	ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει,	Καθάπερ	ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν
[1, 1216]	ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι,	καθάπερ	καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν
[1, 1214]	τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον, ἤτοι	καθάπερ	οἱ νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν
[1, 1215]	τινα μόνον εἶναι τὴν ψυχήν,	καθάπερ	τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ
[1, 1215]	ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ	καθαρῶς	πρὸς τὸ δίκαιον ἤ τινος
[1, 1216]	καθεύδειν ἡδονήν· τί γὰρ διαφέρει	καθεύδειν	ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς πρώτης
[1, 1216]	δὲ οὐδὲ διὰ τὴν τοῦ	καθεύδειν	ἡδονήν· τί γὰρ διαφέρει καθεύδειν
[1, 1216]	μητρὶ γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ,	καθεύδοντα	δὲ τὸν πάντα χρόνον. Ὥστε
[1, 1217]	(καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν	καὶ	ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως,
[1, 1217]	ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ ἰδέαι	καὶ	ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ
[1, 1218]	οὗ (ἕνεκα ὡς τέλος ἄριστον	καὶ	αἴτιον τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ καὶ
[1, 1217]	ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ	καὶ	ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς καὶ
[1, 1218]	εἰ γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν,	καὶ	ἀνδρεία. ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό
[1, 1218]	ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ	καὶ	ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ
[1, 1214]	συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον	καὶ	ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον ἐστίν.
[1, 1217]	εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον εἶναι	καὶ	ἄριστον τοῦτο τῶν ἀγαθῶν τῶν
[1, 1217]	λέγομεν, ὅτι τάχ᾽ ἂν εἴη	καὶ	βελτίονός τινος ἄλλου τῶν ὄντων
[1, 1215]	φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν	καὶ	βίους ὄντας, οὓς οἱ ἐπ᾽
[1, 1218]	ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι	(καὶ	γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ)
[1, 1215]	ὃν ζῶσιν ἔτι παῖδες ὄντες;	καὶ	γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν
[1, 1214]	πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς·	καὶ	γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας
[1, 1216]	ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία.	Καὶ	γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην
[1, 1217]	ἀγαθὸν τὴν ἰδέαν τοῦ ἀγαθοῦ·	καὶ	γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων,
[1, 1217]	δὲ διχῶς λέγεται τὸ πρακτόν	(καὶ	γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ
[1, 1216]	καὶ οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι	καὶ	γεωμέτραι. Διόπερ ἐζήτει (τί ἐστιν
[1, 1214]	περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι	καὶ	γίνεται διὰ τίνων· ὧν ἄνευ
[1, 1216]	ἕτερον τὸ τέλος τῆς ἐπιστήμης	καὶ	γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς,
[1, 1217]	καιρὸν καὶ τὸ μέτριον ἰατρικὴ	καὶ	γυμναστική, περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς
[1, 1218]	ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ	καὶ	δεικτέον ἢ ὡς νῦν δεικνύουσι
[1, 1214]	(περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει	καὶ	δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν
[1, 1216]	τίς καὶ ποία τις γίνεται	καὶ	διὰ τίνων, οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽
[1, 1215]	φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων	καὶ	διαπορουμένων, ἂν καλῶς ὁρισθῇ τί
[1, 1216]	πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα	καὶ	διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις
[1, 1217]	ἔχωσιν, ἀναγκάζονται πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις)	καὶ	διότι πολλάκις (τὸ μὲν ὑπὸ
[1, 1217]	ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει καὶ τοὺς ἐμπείρους	καὶ	δυναμένους πράττειν ὑπὸ τούτων τῶν
[1, 1216]	συμβαίνειν εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην	καὶ	εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ
[1, 1216]	ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ πῶς γίνεται	καὶ	ἐκ τίνων. Τοῦτο δὲ ἐπὶ
[1, 1216]	δικαιοσύνη καὶ τί ἡ (ἀνδρεία	καὶ	ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς. Ἐποίει
[1, 1218]	οἷον ὑγιείας ἰσχύος σωφροσύνης, ὅτι	καὶ	ἐν τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ
[1, 1217]	δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ τρόποις	καὶ	ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ
[1, 1217]	καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις	καὶ	ἐν τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽
[1, 1216]	τέλος τὸ γινώσκειν τὴν ἀρετήν,	καὶ	ἐπεζήτει τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη
[1, 1216]	μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν	καὶ	ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι. Διόπερ
[1, 1218]	ἑκάστη. ἀλλὰ πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν,	καὶ	ἔστι τι αὐτοῦ καλόν, (καὶ
[1, 1217]	ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ	καὶ	ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον περὶ
[1, 1215]	Ε' (Περὶ πολλῶν μὲν οὖν	καὶ	ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι
[1, 1216]	γινώσκειν τί ἐστι τὸ ὑγιαίνειν	καὶ	εὖ (ἔχειν τὴν ἕξιν μᾶλλον
[1, 1214]	ὑγιαίνειν· ὁμοίως δ᾽ ἔχει τοῦτο	καὶ	ἐφ᾽ ἑτέρων πολλῶν, ὥστ᾽ οὐδὲ
[1, 1215]	καὶ περὶ (βίου τοῦ κρατίστου	καὶ	ζωῆς τῆς ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας
[1, 1218]	ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ	(καὶ	ἡ ἀπόδειξις ὅτι τὸ ἓν
[1, 1218]	ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι ἡ δικαιοσύνη	καὶ	ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ
[1, 1215]	τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως	καὶ	(ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους
[1, 1218]	καλόν. πάντα γὰρ τάδε τάξις	καὶ	ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον·
[1, 1215]	κοινότερον ἂν εἴη τὸ ἀγαθὸν	καὶ	θειότερον, κοινότερον μὲν τῷ πλείοσιν
[1, 1214]	θάτερον, ἤτοι καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι	καὶ	θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου
[1, 1216]	οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν τὸ γνωρίσαι	καὶ	θεωρῆσαι τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων
[1, 1217]	τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται	καὶ	ἰσαχῶς τῷ ὄντι τὸ ἀγαθόν.
[1, 1215]	ἴσως ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως	καὶ	καθαρῶς πρὸς τὸ δίκαιον ἤ
[1, 1215]	ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν ὄντα	καὶ	καλὸν ἢ πλούσιον ταύτης τυγχάνειν
[1, 1214]	εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ ζῆν μακαρίως	καὶ	καλῶς εἴη ἂν ἐν τρισὶ
[1, 1215]	τίνων ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ εὖ	καὶ	καλῶς ζῆν, εἴ τῳ μακαρίως
[1, 1217]	λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας	καὶ	κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ
[1, 1217]	καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς	καὶ	κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς περὶ
[1, 1217]	(οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε	καὶ	κοινοὶ λόγοι κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν
[1, 1215]	τῶν ἐν τῷ ζῆν αἱρετόν,	καὶ	λαβὼν ἄν τις ἔχοι πλήρη
[1, 1217]	(σκεπτέον τοίνυν τί τὸ ἄριστον,	καὶ	λέγεται ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ
[1, 1215]	γὰρ λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων,	(καὶ	μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας·
[1, 1218]	μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ	καὶ	μετὰ λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον.
[1, 1218]	δεῖ δὲ περὶ τούτου πραγματευθῆται,	καὶ	μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ
[1, 1218]	ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ	καὶ	μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς
[1, 1216]	ἔνιοι δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ	καὶ	μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ
[1, 1216]	οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως	καὶ	μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ
[1, 1216]	μέθοδον, οἵ τε φιλοσόφως λεγόμενοι	καὶ	μὴ φιλοσόφως. διόπερ καὶ τῶν
[1, 1214]	ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι	καὶ	μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες,
[1, 1215]	μόνον, βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας	καὶ	μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς
[1, 1217]	ἐν οὐσίᾳ μὲν ὁ νοῦς	καὶ	ὁ θεός, ἐν δὲ τῷ
[1, 1216]	μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν	καὶ	οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ
[1, 1218]	πασῶν. αὕτη δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ	καὶ	οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ
[1, 1217]	ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ	καὶ	ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι)
[1, 1218]	ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο φασί,	καὶ	ὄρεξιν εἶναι πῶς ἄν τις
[1, 1217]	τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ	καὶ	ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ ἰδέαι
[1, 1218]	τι ἀγαθόν, ἔχει ἀπορίας τοιαύτας,	καὶ	ὅτι οὐ χρήσιμον τῇ πολιτικῇ,
[1, 1218]	κοινόν (τὸ μὲν γὰρ ἀκίνητον	καὶ	οὐ πρακτόν, τὸ δὲ κινητὸν
[1, 1217]	δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία,	καὶ	οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν,
[1, 1215]	οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ,	καὶ	παντὸς ἀνδρὸς τὸ γνῶναι, τί
[1, 1216]	πίστιν διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις	καὶ	παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον
[1, 1214]	τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι	καὶ	παραφρονοῦσι, περὶ ὧν ἂν οὐθεὶς
[1, 1215]	ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν	καὶ	πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι μηθὲν
[1, 1215]	ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι	καὶ	περὶ (βίου τοῦ κρατίστου καὶ
[1, 1214]	θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα	καὶ	(περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει
[1, 1214]	τὸ γνῶναι μόνον, τὰ δὲ	καὶ	περὶ τὰς κτήσεις καὶ περὶ
[1, 1214]	δὲ καὶ περὶ τὰς κτήσεις	καὶ	περὶ τὰς πράξεις τοῦ πράγματος.
[1, 1216]	χάριν, οἱ δὲ πολλοὶ χρημάτων	καὶ	πλεονεξίας ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν
[1, 1216]	τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς	καὶ	ποία τις γίνεται καὶ διὰ
[1, 1215]	καὶ πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν	καὶ	ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον
[1, 1216]	ἢ μή, καὶ πῶς συντείνουσι,	καὶ	πότερον εἰ δεῖ προσάπτειν τῷ
[1, 1216]	φύσιν αὐτῶν ἑκατέρου τίς ἐστι,	καὶ	πότερον μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς
[1, 1215]	δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν	καὶ	πράσεις καπηλικάς) τῶν δ᾽ εἰς
[1, 1215]	καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν	καὶ	πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν καὶ
[1, 1215]	εἴ τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν,	καὶ	πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ
[1, 1214]	ἀρετήν, οἳ δὲ τὴν ἡδονήν.	Καὶ	πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ
[1, 1217]	δὲ ποσόν, τὸ δὲ πότε,	καὶ	πρὸς τούτοις τὸ μὲν ἐν
[1, 1215]	διὰ τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ χάριν,	καὶ	προσθείη χρόνου πλῆθος ἀπέραντόν τι,
[1, 1215]	τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη	καὶ	πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν ὁ Κλαζομένιος
[1, 1215]	εὐδαιμονικὴν ταττομένων τριῶν ὄντων, τῶν	καὶ	πρότερον ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς μεγίστων
[1, 1218]	καὶ αἴτιον τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ	καὶ	πρῶτον πάντων. ὥστε τοῦτ᾽ ἂν
[1, 1217]	ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι)	καὶ	πρῶτον τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ
[1, 1214]	ἐν τίνι τὸ εὖ ζῆν	καὶ	πῶς κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται
[1, 1216]	τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή,	καὶ	πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ
[1, 1217]	ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι	καὶ	τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ
[1, 1216]	τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ	καὶ	τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα
[1, 1217]	τῆς δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς	καὶ	τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης
[1, 1217]	τὸν πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν,	καὶ	τὰ τούτων πραττόμενα χάριν, τά
[1, 1217]	πραττόμενα χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ	καὶ	τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι καὶ
[1, 1218]	ἀλλ᾽ ἴδιόν τι (ἀγαθόν, ὥσπερ	καὶ	ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία
[1, 1218]	καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς	(καὶ	ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ
[1, 1217]	(χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ	καὶ	τὰς ἄλλας ἰδέας. ἔστι μὲν
[1, 1216]	ἡ μὲν περὶ τὰ σώματα	καὶ	τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς
[1, 1215]	φορτικὰς καὶ τῶν περὶ χρηματισμὸν	καὶ	τὰς βαναύσους (λέγω δὲ φορτικὰς
[1, 1215]	τῷ αὐτὸν ποιόν τινα εἶναι	καὶ	τὰς κατ᾽ αὐτὸν πράξεις, κοινότερον
[1, 1215]	τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι ποιούς τινας	καὶ	τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται
[1, 1217]	κινήσεως, ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν·	καὶ	ταῦτ᾽ ἴσως ἄριστα τὴν φύσιν
[1, 1217]	καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι	καὶ	τὴν (εὐδαιμονίαν τῶν ἀνθρώπῳ πρακτῶν
[1, 1214]	ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν	καὶ	τὴν εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1215]	φιλόσοφος βούλεται περὶ φρόνησιν εἶναι	καὶ	τὴν θεωρίαν τὴν περὶ τὴν
[1, 1216]	τοῦ" φάναι θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν περὶ τὸν ὅλον κόσμον
[1, 1217]	τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως, οἷον	καὶ	τὴν ὑγίειαν καὶ τὸν πλοῦτον
[1, 1214]	προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ	καὶ	τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ διὰ
[1, 1216]	ἐπεζήτει τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη	καὶ	τί ἡ (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον
[1, 1216]	διαφεύγει (σκοπουμένους, τί τὸ εὖ	καὶ	τί τὸ ἀγαθὸν τὸ ἐν
[1, 1214]	τῶν ἡμετέρων τὸ ζῆν εὖ,	καὶ	τίνων ἄνευ τοῖς ἀνθρώποις οὐκ
[1, 1216]	σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή,	καὶ	τίς καὶ ποία τις γίνεται
[1, 1217]	τὸ δὲ ἐν τῷ κινεῖν,	καὶ	τὸ (ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ τῶν
[1, 1217]	τε πρώτῳ εἶναι τῶν ἀγαθῶν	καὶ	(τὸ αἰτίῳ τῇ παρουσίᾳ τοῖς
[1, 1218]	δ᾽ ὡς τέλος ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ	καὶ	τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν, σκεπτέον
[1, 1216]	τῆς πολιτικῆς. Καλὸν μὲν οὖν	καὶ	τὸ γνωρίζειν (ἕκαστον τῶν καλῶν·
[1, 1217]	κρίνειν τὸν τῆς αἰτίας λόγον	καὶ	τὸ δεικνύμενον, διά τε τὸ
[1, 1216]	μόνον τὸ τί φανερόν, ἀλλὰ	καὶ	τὸ διὰ τί. φιλόσοφον γὰρ
[1, 1217]	ὁ καιρός, τὸ δὲ διδάσκον	καὶ	τὸ διδασκόμενον περὶ κίνησιν. ὥσπερ
[1, 1218]	ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία (ἔτι	καὶ	τὸ ἐν τῷ λόγῳ γεγραμμένον·
[1, 1214]	συναγάγοι πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν	καὶ	τὸ ζῆν μακαρίως καὶ καλῶς
[1, 1214]	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν	καὶ	τὸ ἡδύ, ποιήσας (κάλλιστον τὸ
[1, 1214]	τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν	καὶ	τὸ καλὸν καὶ τὸ ἡδύ,
[1, 1218]	καὶ ἔστι τι αὐτοῦ καλόν,	(καὶ	τὸ μὲν πρακτὸν τὸ δ᾽
[1, 1217]	περὶ τροφὴν μὲν τὸν καιρὸν	καὶ	τὸ μέτριον ἰατρικὴ καὶ γυμναστική,
[1, 1216]	οὐ σαφῶς δέ, προϊοῦσιν ἔσται	καὶ	τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ
[1, 1217]	τό τε πρῶτον τῶν ἀγαθῶν	καὶ	τὸ τοῖς ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς
[1, 1214]	ἄνευ (οὐχ οἷόν τε ὑγιαίνειν,	καὶ	τὸ ὑγιαίνειν· ὁμοίως δ᾽ ἔχει
[1, 1217]	τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽ ἔχει	καὶ	τὸ χωρὶς κρίνειν τὸν τῆς
[1, 1214]	γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις	καὶ	τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι, περὶ
[1, 1214]	δ᾽ ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἡδονήν.	Καὶ	τοῖς μὲν ἐκ πάντων δοκεῖ
[1, 1214]	αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται	καὶ	τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι
[1, 1217]	πράξεως, οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν	καὶ	τὸν πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν,
[1, 1218]	τῆς ὑγιείας αἴτιον ὡς κινῆσαν,	καὶ	τότε τοῦ εἶναι ἀλλ᾽ οὐ
[1, 1217]	τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ πράγματος	καὶ	τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽ ἔχει
[1, 1217]	ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει	καὶ	τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους πράττειν
[1, 1218]	ἔστι κοινόν τι παρὰ ταῦτα,	καὶ	τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ ἄν
[1, 1217]	ἀναλυτικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' πεπροοιμιασμένων δὲ	(καὶ)	τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ
[1, 1218]	ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη. ἀλλὰ
[1, 1214]	ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν,	καὶ	τῶν ἕξεων καὶ τῶν πράξεων,
[1, 1215]	ἐχόντων (μὲν) (ἡδονὴν ἢ λύπην,	καὶ	τῶν ἐχόντων μὲν ἡδονὴν μὴ
[1, 1215]	τινάς. Διῃρημένων δὲ τῶν βίων,	καὶ	τῶν μὲν οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων τῆς
[1, 1215]	περὶ τὰς τέχνας τὰς φορτικὰς	καὶ	τῶν περὶ χρηματισμὸν καὶ τὰς
[1, 1214]	πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία	καὶ	τῶν περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247;
[1, 1216]	λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως. διόπερ	καὶ	τῶν πολιτικῶν οὐ χρὴ νομίζειν
[1, 1214]	ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν ἕξεων	καὶ	τῶν πράξεων, οἷον ἄνευ τοῦ
[1, 1216]	δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι, καθάπερ	καὶ	ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν τί
[1, 1218]	ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ πρότερον	καὶ	ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν τι
[1, 1215]	ὡς μεγίστων τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς	καὶ	φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν
[1, 1216]	ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ δ᾽ ἀρετῆς	καὶ	φρονήσεως πρῶτον θεωρήσωμεν, τήν τε
[1, 1218]	δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ	καὶ	φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ
[1, 1218]	ἂν εἴη πλὴν ὅτι ἀίδιον	καὶ	χωριστόν; ἀλλ᾽ οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν
[1, 1218]	πρότερον· πρότερον γὰρ τὸ κοινὸν	καὶ	χωριστὸν διὰ τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ
[1, 1214]	ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ζῆν καλῶς	καὶ	ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν ζῆν
[1, 1217]	μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν	καιρὸν	ἢ τὸ μέτριον, ἀλλ᾽ ἑτέρα
[1, 1217]	τὸ μέτριον, ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον	καιρὸν	θεωρεῖ καὶ ἑτέρα ἕτερον μέτριον,
[1, 1217]	οἷον περὶ τροφὴν μὲν τὸν	καιρὸν	καὶ τὸ μέτριον ἰατρικὴ καὶ
[1, 1214]	θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα	καιρόν,	ὅ τι περ οἰκεῖον ἦν
[1, 1217]	ἐν δὲ τῷ πότε ὁ	καιρός,	τὸ δὲ διδάσκον καὶ τὸ
[1, 1214]	ὑπάρξειεν (ἡμῖν οὔτ᾽ ἀγαθὸν οὔτε	κακόν,	τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον περὶ
[1, 1215]	πολιτικὸς περὶ τὰς πράξεις τὰς	καλάς	(αὗται δ᾽ εἰσὶν αἱ ἀπὸ
[1, 1215]	τῶν ἐχόντων μὲν ἡδονὴν μὴ	καλὴν	δέ, τοιαῦτ᾽ ἐστιν ὥστε τὸ
[1, 1214]	μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία	κάλλιστον	καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον
[1, 1214]	καλὸν καὶ τὸ ἡδύ, ποιήσας	(κάλλιστον	τὸ δικαιότατον, λῷστον δ᾽ ὑγιαίνειν·
[1, 1215]	(ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν ὄντα καὶ	καλὸν	ἢ πλούσιον ταύτης τυγχάνειν τῆς
[1, 1214]	τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ	καλὸν	καὶ τὸ ἡδύ, ποιήσας (κάλλιστον
[1, 1218]	ἀγαθόν, καὶ ἔστι τι αὐτοῦ	καλόν,	(καὶ τὸ μὲν πρακτὸν τὸ
[1, 1216]	τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς πολιτικῆς.	Καλὸν	μὲν οὖν καὶ τὸ γνωρίζειν
[1, 1218]	ἐν τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ	καλόν.	πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ
[1, 1216]	ὁ (μὲν γὰρ πολιτικὸς τῶν	καλῶν	ἐστι πράξεων προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν,
[1, 1216]	καὶ τὸ γνωρίζειν (ἕκαστον τῶν	καλῶν·	οὐ μὴν ἀλλά γε περὶ
[1, 1217]	τοῦ πράγματος καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους.	καλῶς	δ᾽ ἔχει καὶ τὸ χωρὶς
[1, 1214]	καὶ τὸ ζῆν μακαρίως καὶ	καλῶς	εἴη ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα,
[1, 1214]	ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν ζῆν	καλῶς	ἔστι δὲ τῶν τοιούτων τὰ
[1, 1215]	τῆς ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας οὖν	καλῶς	ἔχει τὰς δόξας ἐξετάζειν· οἱ
[1, 1215]	ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ εὖ καὶ	καλῶς	ζῆν, εἴ τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον
[1, 1215]	ἢ τοῖς διὰ φύσιν τὸ	καλῶς	ζῆν ἐστίν, ἀνέλπιστον ἂν εἴη
[1, 1214]	προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ	καλῶς	ζῆν, ἤτοι τιμὴν ἢ δόξαν
[1, 1216]	εἰ δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν	(καλῶς	ἡδονάς τινας, ταύτας δεῖ προσάπτειν,
[1, 1214]	πολλῶν, ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ζῆν	καλῶς	καὶ ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν
[1, 1215]	ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι	καλῶς,	μάλιστα δὲ περὶ οὗ πᾶσι
[1, 1215]	τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων, ἂν	καλῶς	ὁρισθῇ τί χρὴ νομίζειν εἶναι
[1, 1214]	καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς	κάμνουσι	καὶ παραφρονοῦσι, περὶ ὧν ἂν
[1, 1216]	ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν αὐτὰ	κἂν	εἰ μὴ πάντες εἰς τὴν
[1, 1215]	περιωδυνίας χειμῶνας· ὥστε δῆλον ὅτι	κἂν	ἐξ ἀρχῆς αἱρετὸν ἦν, εἴ
[1, 1215]	πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ πράσεις	καπηλικάς)	τῶν δ᾽ εἰς ἀγωγὴν εὐδαιμονικὴν
[1, 1217]	φύσει μετέχει θείου τινός, ἀλλὰ	κατ᾽	ἄλλην τινὰ τῶν ἀγαθῶν μετοχὴν
[1, 1215]	ποιόν τινα εἶναι καὶ τὰς	κατ᾽	αὐτὸν πράξεις, κοινότερον ἂν εἴη
[1, 1217]	μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι	κατ᾽	ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ
[1, 1217]	ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ λόγοι	κατ᾽	οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ
[1, 1214]	τοῖς χρηστῶς) ἢ τούτων μὲν	κατ᾽	οὐδένα τῶν τρόπων, δυοῖν δὲ
[1, 1217]	τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς	(κατὰ	μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα
[1, 1216]	ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ	κατὰ	συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ
[1, 1216]	προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ	κατὰ	τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν γὰρ
[1, 1214]	ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν	κατὰ	τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ
[1, 1217]	τῶν ὄντων οὐθέν, ὃ μὴ	κατὰ	τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ φύσει
[1, 1216]	τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα	κατὰ	τὴν πρώτην ἐν τῇ μητρὶ
[1, 1214]	ἔχει φιλοσοφίαν μόνον θεωρητικήν, λεκτέον	κατὰ	τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι
[1, 1217]	ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ ἐν τοῖς	κατὰ	φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ ὅτι
[1, 1214]	τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε	κατὰ	(φύσιν οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν
[1, 1218]	ἐνδέχεται τὸ πολλαπλάσιον τὸ κοινῇ	κατηγορούμενον	εἶναι χωριστόν· ἔσται γὰρ τοῦ
[1, 1215]	ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν, θειότερον δὲ τῷ	κεῖσθαι	τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι
[1, 1217]	ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας καὶ	κενούς.	τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν
[1, 1217]	ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς καὶ	κενῶς.	ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ
[1, 1214]		~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α' (Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ
[1, 1214]	τούτων εἶναι τὸ ζῆν εὐδαιμόνως.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Β' Περὶ δὴ τούτων ἐπιστήσαντας,
[1, 1214]	μέρη τῆς εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γ' Πάσας μὲν οὖν τὰς
[1, 1215]	ποιούς τινας καὶ τὰς πράξεις.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ
[1, 1215]	ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν μακάριον εἶναι.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε' (Περὶ πολλῶν μὲν οὖν
[1, 1217]	δῆλον δ᾽ ἐκ τῶν ἀναλυτικῶν.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζ' πεπροοιμιασμένων δὲ (καὶ) τούτων,
[1, 1217]	τῶν ἀνθρώπῳ πρακτῶν ἄριστον θετέον.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η' (σκεπτέον τοίνυν τί τὸ
[1, 1216]	τί ἐστι τὸ εὖ ἔχειν.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	πειρατέον δὲ περὶ πάντων τούτων
[1, 1217]	κινεῖσθαι τὸ δὲ ἐν τῷ	κινεῖν,	καὶ τὸ (ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ
[1, 1217]	τούτοις τὸ μὲν ἐν τῷ	κινεῖσθαι	τὸ δὲ ἐν τῷ κινεῖν,
[1, 1218]	ὑγιεινὸν τῆς ὑγιείας αἴτιον ὡς	κινῆσαν,	καὶ τότε τοῦ εἶναι ἀλλ᾽
[1, 1214]	τοῦ (ἀναπνεῖν ἢ ἐγρηγορέναι ἢ	κινήσεως	μετέχειν οὐθὲν ἂν ὑπάρξειεν (ἡμῖν
[1, 1217]	ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν μετέχει	κινήσεως,	ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν· καὶ
[1, 1217]	διδάσκον καὶ τὸ διδασκόμενον περὶ	κίνησιν.	ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὸ ὂν
[1, 1218]	καὶ οὐ πρακτόν, τὸ δὲ	κινητὸν	μὲν ἀλλ᾽ οὐ πρακτόν) τὸ
[1, 1215]	καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν ὁ	Κλαζομένιος	ἐρωτηθεὶς τίς ὁ εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς"
[1, 1214]	ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ	κοινὰ	πάντων ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν
[1, 1218]	οὐκ ἐνδέχεται τὸ πολλαπλάσιον τὸ	κοινῇ	κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν· ἔσται γὰρ
[1, 1217]	γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ	κοινοὶ	λόγοι κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην
[1, 1218]	πρακτόν) ὁμοίως δ᾽ οὐδὲ τὸ	κοινὸν	ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι
[1, 1218]	ἀίδιον εἶναι· οὐδὲ> δὴ τὸ	κοινὸν	(ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ· πᾶσι
[1, 1218]	ἰδέᾳ· πᾶσι γὰρ ὑπάρχει τὸ>	κοινόν.	ἀνάπαλιν δὲ καὶ δεικτέον ἢ
[1, 1218]	εἰ χωριστὸν ποιήσειέ τις τὸ	κοινόν.	εἰ γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν,
[1, 1218]	διπλασίου πρότερον. εἰ συμβαίνει τὸ	κοινὸν	εἶναι τὴν ἰδέαν, οἷον εἰ
[1, 1218]	πρώτου πρότερον· πρότερον γὰρ τὸ	κοινὸν	καὶ χωριστὸν διὰ τὸ (ἀναιρουμένου
[1, 1218]	πρότερον καὶ ὕστερον, οὐκ ἔστι	κοινόν	τι παρὰ ταῦτα, καὶ τοῦτο
[1, 1218]	τὸ ἀγαθὸν ἐστίν, οὔτε τὸ	κοινόν	(τὸ μὲν γὰρ ἀκίνητον καὶ
[1, 1218]	πρόσκειται πρὸς τὸν λόγον τὸν	κοινόν.	τοῦτο δὲ τί ἂν εἴη
[1, 1215]	καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν πράξεις,	κοινότερον	ἂν εἴη τὸ ἀγαθὸν καὶ
[1, 1215]	εἴη τὸ ἀγαθὸν καὶ θειότερον,	κοινότερον	μὲν τῷ πλείοσιν ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν,
[1, 1218]	χωριστὸν διὰ τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ	κοινοῦ	ἀναιρεῖσθαι τὸ πρῶτον. οἷον εἰ
[1, 1217]	(φύσιν τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, οὐθὲν	κοινωνεῖ	ταύτης τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ
[1, 1216]	μὲν ἄλλον (τινὰ τρόπον ἀνάγκη	κοινωνεῖν,	ἕτεραι δ᾽ εἰσὶν ἡδοναὶ δι᾽
[1, 1215]	τὸ δίκαιον ἤ τινος θεωρίας	κοινωνοῦντα	θείας, τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν
[1, 1214]	ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ	κολάσεως	ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς· κόλασις γὰρ
[1, 1214]	δὲ κολάσεως ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς·	κόλασις	γὰρ ἡ φαρμακεία τῶν πληγῶν
[1, 1216]	καὶ τὴν περὶ τὸν ὅλον	κόσμον	τάξιν" (Οὗτος μὲν οὖν ἐπιστήμης
[1, 1216]	καὶ παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις.	κράτιστον	μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι
[1, 1215]	ὅτι καὶ περὶ (βίου τοῦ	κρατίστου	καὶ ζωῆς τῆς ἀρίστης εἰσίν.
[1, 1215]	ἐστιν ὥστε τὸ μὴ εἶναι	κρεῖττον	εἶναι τοῦ ζῆν. Ὅλως δ᾽
[1, 1217]	δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ	κρείττοσιν	ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ διχῶς λέγεται
[1, 1214]	οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις	κρεωφαγία	καὶ τῶν περιπάτων οἱ μετὰ
[1, 1215]	καὶ ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ	κρῖναι	καλῶς, μάλιστα δὲ περὶ οὗ
[1, 1217]	δ᾽ ἔχει καὶ τὸ χωρὶς	κρίνειν	τὸν τῆς αἰτίας λόγον καὶ
[1, 1217]	ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι	κρίνειν	τούς τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ
[1, 1214]	τὰ δὲ καὶ περὶ τὰς	κτήσεις	καὶ περὶ τὰς πράξεις τοῦ
[1, 1215]	γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας ἡ	κτῆσις	(οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς
[1, 1214]	τὸ εὖ ζῆν καὶ πῶς	κτητόν,	πότερον φύσει γίγνονται πάντες εὐδαίμονες
[1, 1218]	δ᾽ ἐστὶ τὸ ὑπὸ τὴν	κυρίαν	πασῶν. αὕτη δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ
[1, 1216]	μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν	κωλύει	πρὸς πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008