Livre, page
[1, 1217]	ἀνθρώπῳ πρακτῶν ἄριστον θετέον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η'	(σκεπτέον τοίνυν τί τὸ ἄριστον,
[1, 1216]	ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ	ἤ	τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς πολιτικῆς.
[1, 1215]	καὶ καθαρῶς πρὸς τὸ δίκαιον	ἤ	τινος θεωρίας κοινωνοῦντα θείας, τοῦτον
[1, 1216]	(ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, ἢ αὐτὰ	ἢ	αἱ πράξεις αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν,
[1, 1215]	οὐθὲν ἂν διενέγκειε γενέσθαι θηρίον	ἢ	ἄνθρωπον· ~ὁ γοῦν ἐν Αἰγύπτῳ
[1, 1216]	ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν,	ἢ	αὐτὰ ἢ αἱ πράξεις αἱ
[1, 1215]	ἄλλων ἡδονῶν, ἃς τὸ γινώσκειν	ἢ	βλέπειν ἢ τῶν ἄλλων τις
[1, 1218]	τὸ ἐν τῷ λόγῳ γεγραμμένον·	ἢ	γὰρ οὐδεμιᾷ χρήσιμον αὐτὸ τὸ
[1, 1216]	εὖ (ἔχειν τὴν ἕξιν μᾶλλον	ἢ	γινώσκειν τί ἐστι τὸ εὖ
[1, 1216]	δίκαιοι, καθάπερ καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον	ἢ	γινώσκειν τί ἐστι τὸ ὑγιαίνειν
[1, 1215]	ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ πρεσβυτέρων,	ἢ	δεῖ μὲν καὶ ποιόν τινα
[1, 1214]	μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες,	ἢ	διὰ μαθήσεως, ὡς οὔσης ἐπιστήμης
[1, 1214]	ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες,	ἢ	διὰ τὴν τύχην (πολλοὶ γὰρ
[1, 1214]	οὔσης ἐπιστήμης τινὸς τῆς εὐδαιμονίας,	ἢ	διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ
[1, 1214]	τοῦ καλῶς ζῆν, ἤτοι τιμὴν	ἢ	δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ παιδείαν,
[1, 1214]	πράξεων, οἷον ἄνευ τοῦ (ἀναπνεῖν	ἢ	ἐγρηγορέναι ἢ κινήσεως μετέχειν οὐθὲν
[1, 1216]	ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων ἢ ὁποσωνοῦν,	ἢ	ζῆν ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν
[1, 1214]	ἄνευ τοῦ (ἀναπνεῖν ἢ ἐγρηγορέναι	ἢ	κινήσεως μετέχειν οὐθὲν ἂν ὑπάρξειεν
[1, 1215]	τε μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν) (ἡδονὴν	ἢ	λύπην, καὶ τῶν ἐχόντων μὲν
[1, 1216]	ἄν τις ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον	ἢ	μὴ γενέσθαι τοῦ" φάναι θεωρῆσαι
[1, 1215]	ἄν τις τούτων ἕλοιτο ζῆν	ἢ	μὴ ζῆν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 1216]	εἰ συντείνουσί τι πρὸς εὐδαιμονίαν	ἢ	μή, καὶ πῶς συντείνουσι, καὶ
[1, 1216]	τῆς τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων	ἢ	ὁποσωνοῦν, ἢ ζῆν ὄντα φυτόν;
[1, 1214]	τιμὴν ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον	ἢ	παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται
[1, 1218]	αὐτὸ τὸ τοῦ ἀγαθοῦ εἶδος	ἢ	πάσαις ὁμοίως· ἔτι οὐ πρακτόν)
[1, 1215]	μὴ μέγαν ὄντα καὶ καλὸν	ἢ	πλούσιον ταύτης τυγχάνειν τῆς προσηγορίας,
[1, 1214]	ζῆν, ἤτοι τιμὴν ἢ δόξαν	ἢ	πλοῦτον ἢ παιδείαν, πρὸς ὃν
[1, 1214]	μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ κολάσεως ἰατρικῆς	ἢ	πολιτικῆς· κόλασις γὰρ ἡ φαρμακεία
[1, 1217]	ἐχόντων μήτε δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν	ἢ	πρακτικήν. πάσχουσι δὲ τοῦτο δι᾽
[1, 1216]	ζῆν· οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες	ἢ	Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην ἢ τῶν
[1, 1216]	τὰς σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον	ἢ	τὰς πράξεις τὰς ἀπ᾽ ἀρετῆς.
[1, 1215]	τὴν τῆς τροφῆς μόνον ἡδονὴν	ἢ	τὴν τῶν ἀφροδισίων, ἀφαιρεθεισῶν τῶν
[1, 1214]	διὰ τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν	ἢ	τινὸς ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ
[1, 1214]	ἡ παρουσία διὰ τούτων ἁπάντων	ἢ	τινῶν ἢ τινὸς ὑπάρχει τοῖς
[1, 1217]	ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν καιρὸν	ἢ	τὸ μέτριον, ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον
[1, 1215]	ἐν τοῖς διὰ τύχην γινομένοις	ἢ	τοῖς διὰ φύσιν τὸ καλῶς
[1, 1216]	ἡδονάς τινας, ταύτας δεῖ προσάπτειν,	ἢ	τούτων μὲν ἄλλον (τινὰ τρόπον
[1, 1214]	ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ τοῖς χρηστῶς)	ἢ	τούτων μὲν κατ᾽ οὐδένα τῶν
[1, 1216]	μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην	ἢ	τῶν ἄλλων τινὰς τῶν ζώντων
[1, 1215]	ἃς τὸ γινώσκειν ἢ βλέπειν	ἢ	τῶν ἄλλων τις αἰσθήσεων πορίζει
[1, 1218]	κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ καὶ δεικτέον	ἢ	ὡς νῦν δεικνύουσι τὸ ἀγαθὸν
[1, 1218]	ἡ ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς	ᾖ	καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ
[1, 1216]	ἐστιν ἡ δικαιοσύνη καὶ τί	ἡ	(ἀνδρεία καὶ ἕκαστον τῶν μορίων
[1, 1218]	ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ (καὶ	ἡ	ἀπόδειξις ὅτι τὸ ἓν αὐτὸ
[1, 1214]	ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν.	Ἡ	γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον
[1, 1218]	τέλος τοῖς ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ	ἡ	διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος
[1, 1218]	ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι	ἡ	δικαιοσύνη καὶ ἡ ὑγίεια ἀγαθόν·
[1, 1216]	ἀρετήν, καὶ ἐπεζήτει τί ἐστιν	ἡ	δικαιοσύνη καὶ τί ἡ (ἀνδρεία
[1, 1217]	τὸ σαφῶς εὑρεῖν τί ἐστιν	ἡ	εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον εἶναι
[1, 1218]	ὅπως ὑπάρξει τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον	ἡ	ἰατρικὴ πραγματεύεται, ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια.
[1, 1218]	τοῖς ἀκινήτοις. φανερὸν ὅτι οὔτε	ἡ	ἰδέα τἀγαθοῦ τὸ ζητούμενον αὐτὸ
[1, 1215]	(οὐ γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας	ἡ	κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ
[1, 1216]	πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν· (τούτων δ᾽	ἡ	μὲν περὶ τὰ σώματα καὶ
[1, 1214]	τὴν εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν	ἡ	παρουσία διὰ τούτων ἁπάντων ἢ
[1, 1218]	ἀριθμῶν, ὅτι ἡ δικαιοσύνη καὶ	ἡ	ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ
[1, 1218]	οὐδὲ δείκνυσιν οὐθεὶς ὅτι ἀγαθὸν	ἡ	ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ
[1, 1214]	ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς· κόλασις γὰρ	ἡ	φαρμακεία τῶν πληγῶν οὐκ ἐλάττων
[1, 1214]	ἀλλ᾽ οἳ μὲν ἡλικίας ἐν	ᾗ	μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ κολάσεως ἰατρικῆς
[1, 1216]	εὐλόγως οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν	ἡδέως	καὶ μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ
[1, 1214]	δικαιότατον, λῷστον δ᾽ ὑγιαίνειν· πάντων	ἥδιστον	δ᾽ οὗ τις ἐρᾷ τὸ
[1, 1214]	κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα	ἥδιστον	ἐστίν. Πολλῶν δ᾽ ὄντων θεωρημάτων
[1, 1216]	ἀνάγκη κοινωνεῖν, ἕτεραι δ᾽ εἰσὶν	ἡδοναὶ	δι᾽ ἃς εὐλόγως οἴονται τὸν
[1, 1216]	(φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰς σωματικὰς	ἡδονὰς	ἕλοιντο μᾶλλον ἢ τὰς πράξεις
[1, 1215]	ὁ δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς	(ἡδονὰς	τὰς σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον
[1, 1216]	δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν (καλῶς	ἡδονάς	τινας, ταύτας δεῖ προσάπτειν, ἢ
[1, 1216]	τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις	ἡδονή,	καὶ τίς καὶ ποία τις
[1, 1215]	τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν)	(ἡδονὴν	ἢ λύπην, καὶ τῶν ἐχόντων
[1, 1215]	διὰ τὴν τῆς τροφῆς μόνον	ἡδονὴν	ἢ τὴν τῶν ἀφροδισίων, ἀφαιρεθεισῶν
[1, 1214]	τὴν ἀρετήν, οἳ δὲ τὴν	ἡδονήν.	Καὶ πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι
[1, 1214]	οἳ δ᾽ ἀμφοτέρων τούτων τὴν	ἡδονήν.	Καὶ τοῖς μὲν ἐκ πάντων
[1, 1215]	λύπην, καὶ τῶν ἐχόντων μὲν	ἡδονὴν	μὴ καλὴν δέ, τοιαῦτ᾽ ἐστιν
[1, 1216]	οὐδὲ διὰ τὴν τοῦ καθεύδειν	ἡδονήν·	τί γὰρ διαφέρει καθεύδειν ἀνέγερτον
[1, 1215]	ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ	(ἡδονῆς,	τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους ὄντας,
[1, 1215]	τῶν ἀφροδισίων, ἀφαιρεθεισῶν τῶν ἄλλων	ἡδονῶν,	ἃς τὸ γινώσκειν ἢ βλέπειν
[1, 1214]	καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ	ἡδύ,	ποιήσας (κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον
[1, 1214]	οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ μὲν	ἡλικίας	ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ
[1, 1214]	οὗ τις ἐρᾷ τὸ τυχεῖν·	ἡμεῖς	δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ
[1, 1218]	πολλὰς ἡμέρας λευκὸν τοῦ μίαν	ἡμέραν·	ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν μᾶλλον
[1, 1218]	οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν τὸ πολλὰς	ἡμέρας	λευκὸν τοῦ μίαν ἡμέραν· ὥστ᾽
[1, 1216]	ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς πρώτης	ἡμέρας	μέχρι τῆς τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν
[1, 1214]	μήτε ῥαθύμως, ἐν τίνι τῶν	ἡμετέρων	τὸ ζῆν εὖ, καὶ τίνων
[1, 1214]	κινήσεως μετέχειν οὐθὲν ἂν ὑπάρξειεν	(ἡμῖν	οὔτ᾽ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, τὰ
[1, 1216]	τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους αὐτὰς	ἡμῖν)	τῶν δὲ ποιητικῶν ἐπιστημῶν ἕτερον
[1, 1217]	πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν	ἡμῶν.	ἐπειδὴ δὲ διχῶς λέγεται τὸ
[1, 1215]	ὅτι κἂν ἐξ ἀρχῆς αἱρετὸν	ἦν,	εἴ τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά
[1, 1214]	καιρόν, ὅ τι περ οἰκεῖον	ἦν	τῇ μεθόδῳ· πρῶτον δὲ (σκεπτέον
[1, 1217]	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν δι᾽	ἥν	φησιν ὁ λόγος. ἔστι γὰρ
[1, 1218]	πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ	ἠρεμία·	εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις
[1, 1216]	εἶναι τὴν τοιαύτην θεωρίαν, δι᾽	ἧς	οὐ μόνον τὸ τί φανερόν,
[1, 1214]	τῶν τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον,	ἤτοι	καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι
[1, 1214]	τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν,	ἤτοι	τιμὴν ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008