| Livre, page |
|---|
| [1, 1217] |
δ᾽
ἐκ
τῶν
ἀναλυτικῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Ζ' |
πεπροοιμιασμένων
δὲ
(καὶ)
τούτων,
λέγωμεν |
| [1, 1217] |
ἀγαθῶν
μετοχὴν
τὸ
μὲν
βέλτιον
|
ζῇ |
τὸ
δὲ
χεῖρον
αὐτῶν.
(ἀλλ᾽ |
| [1, 1215] |
γνῶναι,
τί
τῶν
ἐν
τῷ
|
ζῆν |
αἱρετόν,
καὶ
λαβὼν
ἄν
τις |
| [1, 1215] |
τούτων
ἕλοιτο
ζῆν
ἢ
μὴ
|
ζῆν. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
διὰ
τὴν |
| [1, 1215] |
οἱ
ἐπ᾽
ἐξουσίας
τυγχάνοντες
προαιροῦνται
|
ζῆν |
ἅπαντες,
πολιτικὸν
φιλόσοφον
ἀπολαυστικόν.
(Τούτων |
| [1, 1215] |
(μετασχεῖν
τοῦ
εὖ
καὶ
καλῶς
|
ζῆν, |
εἴ
τῳ
μακαρίως
ἐπιφθονώτερον
εἰπεῖν, |
| [1, 1215] |
τοῖς
διὰ
φύσιν
τὸ
καλῶς
|
ζῆν |
ἐστίν,
ἀνέλπιστον
ἂν
εἴη
πολλοῖς |
| [1, 1214] |
ἐν
τίνι
τῶν
ἡμετέρων
τὸ
|
ζῆν |
εὖ,
καὶ
τίνων
ἄνευ
τοῖς |
| [1, 1214] |
ἑνί
τινι
τούτων
εἶναι
τὸ
|
ζῆν |
εὐδαιμόνως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Περὶ
δὴ |
| [1, 1215] |
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
τούτων
ἕλοιτο
|
ζῆν |
ἢ
μὴ
ζῆν.
Ἀλλὰ
μὴν |
| [1, 1216] |
ἃς
εὐλόγως
οἴονται
τὸν
εὐδαίμονα
|
ζῆν |
ἡδέως
καὶ
μὴ
μόνον
ἀλύπως. |
| [1, 1214] |
θέσθαι
τινὰ
σκοπὸν
τοῦ
καλῶς
|
ζῆν, |
ἤτοι
τιμὴν
ἢ
δόξαν
ἢ |
| [1, 1214] |
(σκεπτέον
ἐν
τίνι
τὸ
εὖ
|
ζῆν |
καὶ
πῶς
κτητόν,
πότερον
φύσει |
| [1, 1214] |
καὶ
ὧν
ἄνευ
οὐ
δυνατὸν
|
ζῆν |
καλῶς
ἔστι
δὲ
τῶν
τοιούτων |
| [1, 1216] |
πότερον
εἰ
δεῖ
προσάπτειν
τῷ
|
ζῆν |
(καλῶς
ἡδονάς
τινας,
ταύτας
δεῖ |
| [1, 1214] |
ἑτέρων
πολλῶν,
ὥστ᾽
οὐδὲ
τὸ
|
ζῆν |
καλῶς
καὶ
ὧν
ἄνευ
οὐ |
| [1, 1214] |
τούτων
ἐπιστήσαντας,
ἅπαντα
τὸν
δυνάμενον
|
ζῆν |
κατὰ
τὴν
αὑτοῦ
προαίρεσιν
θέσθαι |
| [1, 1214] |
τὸ
δ᾽
εὐδαιμονεῖν
καὶ
τὸ
|
ζῆν |
μακαρίως
καὶ
καλῶς
εἴη
ἂν |
| [1, 1215] |
οὐδ᾽
ἂν
εἷς
προτιμήσειε
τὸ
|
ζῆν, |
μὴ
παντελῶς
ὢν
(ἀνδράποδον.
Δῆλον |
| [1, 1216] |
αἵρεσιν
ᾤετο
τιμίαν
εἶναι
τοῦ
|
ζῆν· |
οἱ
δὲ
Σαρδανάπαλλον
μακαρίζοντες
ἢ |
| [1, 1215] |
ἀποβαινόντων,
δι᾽
ἃ>
προΐενται
τὸ
|
ζῆν, |
οἷον
(νόσους
περιωδυνίας
χειμῶνας·
ὥστε |
| [1, 1215] |
μὴ
εἶναι
κρεῖττον
εἶναι
τοῦ
|
ζῆν. |
Ὅλως
δ᾽
εἴ
τις
ἅπαντα |
| [1, 1216] |
(ἀριθμὸν
χιλίων
ἢ
ὁποσωνοῦν,
ἢ
|
ζῆν |
ὄντα
φυτόν;
τὰ
γοῦν
φυτὰ |
| [1, 1216] |
καὶ
πλεονεξίας
ἕνεκεν
ἅπτονται
τοῦ
|
ζῆν |
οὕτως.
Ἐκ
μὲν
οὖν
τῶν |
| [1, 1216] |
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
ἐν
τῷ
|
ζῆν. |
Τὸν
μὲν
οὖν
Ἀναξαγόραν
φασὶν |
| [1, 1216] |
ὥστ᾽
οὐ
τίνες
εἰσὶ
δεῖ
|
ζητεῖν |
αὐτάς,
ἀλλ᾽
εἰ
συντείνουσί
τι |
| [1, 1216] |
πειρατέον
δὲ
περὶ
πάντων
τούτων
|
ζητεῖν |
τὴν
πίστιν
διὰ
τῶν
λόγων, |
| [1, 1218] |
οὔτε
ἡ
ἰδέα
τἀγαθοῦ
τὸ
|
ζητούμενον |
αὐτὸ
τὸ
ἀγαθὸν
ἐστίν,
οὔτε |
| [1, 1217] |
ὥσπερ
εἴρηται,
οὐ
σαφῶς
(λεγομένων,
|
ζητοῦντες |
ἐπὶ
τὸ
σαφῶς
εὑρεῖν
τί |
| [1, 1218] |
ἄν
τις
ὑπολάβοι
ἐν
οἷς
|
ζωὴ |
μὴ
ὑπάρχει;
δεῖ
δὲ
περὶ |
| [1, 1217] |
μή
ποτ᾽
οὐδὲ
(χρήσιμος
πρὸς
|
ζωὴν |
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς
τὰς
πράξεις. |
| [1, 1214] |
ἴδια
τῆς
ὑγιείας
οὐδὲ
τῆς
|
ζωῆς |
ἀλλὰ
κοινὰ
πάντων
ὡς
εἰπεῖν, |
| [1, 1216] |
πότερον
μόρια
ταῦτα
τῆς
(ἀγαθῆς
|
ζωῆς |
ἐστίν,
ἢ
αὐτὰ
ἢ
αἱ |
| [1, 1215] |
περὶ
(βίου
τοῦ
κρατίστου
καὶ
|
ζωῆς |
τῆς
ἀρίστης
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν |
| [1, 1216] |
φυτὰ
τοιαύτης
τινὸς
ἔοικε
μετέχειν
|
ζωῆς, |
ὥσπερ
καὶ
τὰ
παιδία.
Καὶ |
| [1, 1215] |
αὐτὸς
δ᾽
ἴσως
ᾤετο
τὸν
|
ζῶντα |
ἀλύπως
καὶ
καθαρῶς
πρὸς
τὸ |
| [1, 1216] |
ἢ
τῶν
ἄλλων
τινὰς
τῶν
|
ζώντων |
τὸν
ἀπολαυστικὸν
βίον,
οὗτοι
δὲ |
| [1, 1215] |
τούτοις
τίς>
ὁ
βίος,
ὃν
|
ζῶσιν |
ἔτι
παῖδες
ὄντες;
καὶ
γὰρ |
| [1, 1217] |
θεοῦ.
τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλων
|
ζῴων, |
ὅσα
χείρω
τὴν
(φύσιν
τῶν |
