Livre, chapitres |
[3, 4] |
τοῦ
μορίου
τοῦ
τῆς
ψυχῆς
|
ᾧ |
γινώσκει
τε
ἡ
ψυχὴ
καὶ |
[3, 10] |
τὸ
δὲ
κινούμενον
τὸ
ζῷον·
|
ᾧ |
δὲ
κινεῖ
ὀργάνῳ
ἡ
ὄρεξις, |
[3, 4] |
ψυχῆς
νοῦς
(λέγω
δὲ
νοῦν
|
ᾧ |
διανοεῖται
καὶ
ὑπολαμβάνει
ἡ
ψυχή) |
[3, 3] |
Ἀλλ'
οὐδὲ
τὸ
νοεῖν,
ἐν
|
ᾧ |
ἐστι
τὸ
ὀρθῶς
καὶ
τὸ |
[3, 10] |
μὲν
τὸ
κινοῦν,
δεύτερον
δ'
|
ᾧ |
κινεῖ,
ἔτι
τρίτον
τὸ
κινούμενον, |
[3, 3] |
καὶ
ψευδῶς,
καὶ
οὐδενὶ
ὑπάρχει
|
ᾧ |
μὴ
καὶ
λόγος·
φαντασία
γὰρ |
[3, 4] |
δ'
οὕτως
ὥσπερ
ἐν
γραμματείῳ
|
ᾧ |
μηθὲν
ἐνυπάρχει
ἐντελεχείᾳ
γεγραμμένον·
ὅπερ |
[3, 6] |
διαιρετὰ
ὃ
νοεῖ
καὶ
ἐν
|
ᾧ |
χρόνῳ,
ἀλλ'
ᾗ
ἐκεῖνα>
ἀδιαίρετα· |
[3, 11] |
ἡ
δὲ
ὅτι
τόδε
τοιόνδε,
|
κἀγὼ |
δὲ
τοιόσδε)
ἢ
δὴ
αὕτη |
[3, 2] |
γὰρ
κἂν
εἰ
τοῦ
μὲν
|
ἐγὼ |
τοῦ
δὲ
σὺ
αἴσθοιο,
δῆλον |
[3, 3] |
ἔστιν,
οὗ
καὶ
ἡ
αἴσθησις·
|
λέγω |
δ'
ἐκ
τῆς
τοῦ
λευκοῦ |
[3, 1] |
μὴ
αὐτῶν
ἁπτόμενοι,
τοῖς
ἁπλοῖς,
|
λέγω |
δ'
οἷον
ἀέρι
καὶ
ὕδατι, |
[3, 3] |
συμβεβηκόσιν
οἷς
ὑπάρχει
τὰ
ἴδια
|
(λέγω |
δ'
οἷον
κίνησις
καὶ
μέγεθος) |
[3, 2] |
(οὐ
κατὰ
συμβεβηκὸς
τὸ
ὅτε,
|
λέγω |
δ'
οἷον
νῦν
λέγω
ὅτι |
[3, 2] |
εἶναι
οὐ
τὸ
αὐτὸ
αὐταῖς·
|
λέγω |
δ'
οἷον
ὁ
ψόφος
ὁ |
[3, 13] |
τὸ
τοῦ
ζῴου
σῶμα,
φανερόν,
|
λέγω |
δ'
οἷον
πύρινον
ἢ
ἀέρινον. |
[3, 4] |
ἄρα
καλούμενος
τῆς
ψυχῆς
νοῦς
|
(λέγω |
δὲ
νοῦν
ᾧ
διανοεῖται
καὶ |
[3, 1] |
αἴσθησις
ἑτέρα
παρὰ
τὰς
πέντε
|
(λέγω |
δὲ
ταύτας
ὄψιν,
ἀκοήν,
ὄσφρησιν, |
[3, 2] |
ὅτε,
λέγω
δ'
οἷον
νῦν
|
λέγω |
ὅτι
ἕτερον,
οὐ
μέντοι
ὅτι |
[3, 9] |
χωριστὸν
ὂν
ἢ
μεγέθει
ἢ
|
λόγῳ, |
ἢ
πᾶσα
ἡ
ψυχή,
καὶ |
[3, 9] |
τούτοις
τὸ
ὀρεκτικόν,
ὃ
καὶ
|
λόγῳ |
καὶ
δυνάμει
ἕτερον
ἂν
δόξειεν |
[3, 10] |
μὲν
ἠρεμεῖ
τὸ
δὲ
κινεῖται)
|
λόγῳ |
μὲν
ἕτερα
ὄντα,
μεγέθει
δ' |
[3, 9] |
βούλησις
γίνεται,
καὶ
ἐν
τῷ
|
ἀλόγῳ |
ἡ
ἐπιθυμία
καὶ
ὁ
θυμός· |
[3, 9] |
χωρίζουσι,
καὶ
ἄλλα
φαίνεται
μόρια
|
μείζω |
διάστασιν
ἔχοντα
τούτων,
περὶ
ὧν |
[3, 7] |
τῷ
αὐτῷ
γένει
ἐστὶ
τῷ
|
ἀγαθῷ |
καὶ
τῷ
κακῷ·
ἀλλὰ
τῷ |
[3, 3] |
ἐστι
καὶ
διὰ
τί
ἐστιν,
|
εἰρήσθω |
ἐπὶ
τοσοῦτον.
~Περὶ
δὲ
τοῦ |
[3, 2] |
φαμὲν
τὸ
ζῷον
αἰσθητικὸν
εἶναι,
|
διωρίσθω |
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
~Ἐπεὶ
δὲ |
[3, 9] |
περὶ
μὲν
αἰσθήσεως
καὶ
νοῦ
|
διωρίσθω |
τοσαῦτα,
περὶ
δὲ
τοῦ
κινοῦντος, |
[3, 10] |
αὐτοῦ.
Νῦν
δὲ
ὡς
ἐν
|
κεφαλαίῳ |
εἰπεῖν,
τὸ
κινοῦν
ὀργανικῶς
ὅπου |
[3, 1] |
ὥστ'
εἰ
μὲν
δι'
ἑνὸς
|
πλείω |
αἰσθητὰ
ἕτερα
ὄντα
ἀλλήλων
τῷ |
[3, 10] |
νοηθῆναι
ἢ
φαντασθῆναι-
ἀριθμῷ
δὲ
|
πλείω |
τὰ
κινοῦντα.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι |
[3, 7] |
μεσότης,
τὸ
δ'
εἶναι
αὐτῇ
|
πλείω |
Τίνι
δ'
ἐπικρίνει
τί
διαφέρει |
[3, 1] |
ψόφου
καὶ
χρόας)
εἰ
δὲ
|
πλείω |
τοῦ
αὐτοῦ,
οἷον
χρόας
καὶ |
[3, 3] |
οἰκειότερον
γὰρ
τοῖς
ζῴοις,
καὶ
|
πλείω |
χρόνον
ἐν
τούτῳ
διατελεῖ
ἡ |
[3, 2] |
ὑπάρχει,
δὶς
τῷ
αὐτῷ
χρῆται
|
σημείῳ |
ἅμα·
ᾗ
μὲν
οὖν
δὶς |
[3, 4] |
δυνάμει
δ'
οὕτως
ὥσπερ
ἐν
|
γραμματείῳ |
ᾧ
μηθὲν
ἐνυπάρχει
ἐντελεχείᾳ
γεγραμμένον· |
[3, 3] |
ἐναντίον
τῷ
τὸ
ὅμοιον
τῷ
|
ὁμοίῳ |
γνωρίζειν·
δοκεῖ
δὲ
καὶ
ἡ |
[3, 3] |
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ
φρονεῖν
τῷ
|
ὁμοίῳ |
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ
καὶ
ἐν |
[3, 2] |
αἰσθητοῦ
ἐστίν,
ὑπάρχουσα
ἐν
τῷ
|
αἰσθητηρίῳ |
ᾗ
αἰσθητήριον,
καὶ
κρίνει
τὰς |
[3, 6] |
γνωρίζει
ἢ
τὸ
μέλαν·
τῷ
|
ἐναντίῳ |
γάρ
πως
γνωρίζει.
Δεῖ
δὲ |
[3, 1] |
ὅτι
λευκός,
τούτῳ
δὲ
συμβέβηκεν
|
υἱῷ |
Κλέωνος
εἶναι)
τῶν
δὲ
κοινῶν |
[3, 7] |
ἐστὶ
τῷ
ἀγαθῷ
καὶ
τῷ
|
κακῷ· |
ἀλλὰ
τῷ
γε
ἁπλῶς
διαφέρει |
[3, 2] |
ἡ
τοῦ
αἰσθητικοῦ
ἐν
τῷ
|
αἰσθητικῷ. |
Ἀλλ'
ἐπ'
ἐνίων
μὲν
ὠνόμασται, |
[3, 4] |
ὄργανόν
τι
εἴη,
ὥσπερ
τῷ
|
αἰσθητικῷ· |
νῦν
δ'
οὐθὲν
ἔστιν.
Καὶ |
[3, 4] |
ἐν
τῷδε.
Τῷ
μὲν
οὖν
|
αἰσθητικῷ |
τὸ
θερμὸν
καὶ
τὸ
ψυχρὸν |
[3, 9] |
ἡ
τῶν
ζῴων,
τῷ
τε
|
κριτικῷ, |
ὃ
διανοίας
ἔργον
ἐστὶ
καὶ |
[3, 9] |
τοῦτο
διασπᾶν·
ἔν
τε
τῷ
|
λογιστικῷ |
γὰρ
ἡ
βούλησις
γίνεται,
καὶ |
[3, 12] |
τυχόντι·
ἀλλὰ
τισίν,
οἷον
τῷ
|
πορευτικῷ, |
ἀνάγκη
ὑπάρχειν·
εἰ
γὰρ
μέλλει |
[3, 10] |
κινεῖται·
διὸ
δεῖ,
ὥσπερ
ἐν
|
κύκλῳ, |
μένειν
τι,
καὶ
ἐντεῦθεν
ἄρχεσθαι |
[3, 4] |
ὧν
λόγος
τις
ἡ
σάρξ·
|
ἄλλῳ |
δέ,
ἤτοι
χωριστῷ
ἢ
ὡς |
[3, 4] |
σαρκὶ
εἶναι
καὶ
σάρκα
ἢ
|
ἄλλῳ |
ἢ
ἄλλως
ἔχοντι
κρίνει·
ἡ |
[3, 2] |
γὰρ
διαιρετόν,
τόπῳ
δὲ
καὶ
|
ἀριθμῷ |
ἀδιαίρετον.
Ἢ
οὐχ
οἷόν
τε; |
[3, 2] |
ἑτέρως.
Ἆρ'
οὖν
ἅμα
μὲν
|
ἀριθμῷ |
ἀδιαίρετον
καὶ
ἀχώριστον
τὸ
κρῖνον, |
[3, 10] |
κινούμενον,
τῷ
νοηθῆναι
ἢ
φαντασθῆναι-
|
ἀριθμῷ |
δὲ
πλείω
τὰ
κινοῦντα.
Ἐπεὶ |
[3, 7] |
ἓν
τῷ
ἀνάλογον
καὶ
τῷ
|
ἀριθμῷ |
ὄντα,
ἔχει
ἑκάτερον>
πρὸς
ἑκάτερον |
[3, 9] |
τὴν
ὄρεξιν,
ἀλλ'
ἀκολουθοῦσι
τῷ
|
νῷ. |
~Φαίνεται
δέ
γε
δύο
ταῦτα |
[3, 11] |
γένηται·
φύσει
δὲ
ἀεὶ
ἡ
|
ἄνω |
ἀρχικωτέρα
καὶ
κινεῖ·
ὥστε
τρεῖς |
[3, 10] |
τὸ
ζῷον·
ᾧ
δὲ
κινεῖ
|
ὀργάνῳ |
ἡ
ὄρεξις,
ἤδη
τοῦτο
σωματικόν |
[3, 2] |
δῆλον·
ὅτι
δ'
οὐδ'
ἐν
|
κεχωρισμένῳ |
χρόνῳ,
ἐντεῦθεν.
Ὥσπερ
γὰρ
τὸ |
[3, 2] |
καὶ
τὸ
πάθος)
ἐν
τῷ
|
κινουμένῳ, |
ἀνάγκη
καὶ
τὸν
ψόφον
καὶ |
[3, 4] |
δύναμις
ὁ
νοῦς
τῶν
τοιούτων)
|
ἐκείνῳ |
δὲ
τὸ
νοητὸν
ὑπάρξει.
~Ἐπεὶ |
[3, 6] |
(ἀδιαίρετον
γὰρ
ἐνεργείᾳ)
καὶ
ἐν
|
χρόνῳ |
ἀδιαιρέτῳ·
ὁμοίως
γὰρ
ὁ
χρόνος |
[3, 6] |
ὃ
νοεῖ
καὶ
ἐν
ᾧ
|
χρόνῳ, |
ἀλλ'
ᾗ
ἐκεῖνα>
ἀδιαίρετα·
ἔνεστι |
[3, 5] |
τῷ
ἑνί,
ὅλως
δὲ
οὐδὲ
|
χρόνῳ, |
ἀλλ'
οὐχ
ὁτὲ
μὲν
νοεῖ |
[3, 2] |
Ὥστε
ἀχώριστον
καὶ
ἐν
ἀχωρίστῳ
|
χρόνῳ. |
Ἀλλὰ
μὴν
ἀδύνατον
ἅμα
τὰς |
[3, 2] |
ᾗ
ἀδιαίρετον,
καὶ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
|
χρόνῳ. |
Εἰ
γὰρ
γλυκύ,
ὡδὶ
κινεῖ |
[3, 2] |
ὅτι
δ'
οὐδ'
ἐν
κεχωρισμένῳ
|
χρόνῳ, |
ἐντεῦθεν.
Ὥσπερ
γὰρ
τὸ
αὐτὸ |
[3, 7] |
τῷ
ἑνί,
ὅλως
δὲ
οὐδὲ
|
χρόνῳ· |
ἔστι
γὰρ
ἐξ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος |
[3, 6] |
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
|
χρόνῳ |
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
τῆς
ψυχῆς.
Κατὰ |
[3, 6] |
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
|
χρόνῳ |
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
τῳ>
τῆς
ψυχῆς. |
[3, 6] |
ἅπαντί
ἐστι
τῷ
συνεχεῖ,
καὶ
|
χρόνῳ |
καὶ
μήκει.
α
Τὸ
δὲ |
[3, 5] |
πράγματι·
ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
|
χρόνῳ |
προτέρα
ἐν
τῷ
ἑνί,
ὅλως |
[3, 7] |
πράγματι.
Ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
|
χρόνῳ |
προτέρα
ἐν
τῷ
ἑνί,
ὅλως |
[3, 6] |
ἐξ
ἀμφοῖν,
καὶ
ἐν
τῷ
|
χρόνῳ |
τῷ
ἐπ'
ἀμφοῖν.
{Τὸ
δὲ |
[3, 3] |
ἐνίοτε
πάθει
ἢ
νόσῳ
ἢ
|
ὕπνῳ, |
οἷον
οἱ
ἄνθρωποι.
Περὶ
μὲν |
[3, 13] |
ὥσπερ
εἴρηται)
τὰ
δὲ
ἄλλα
|
ἔξω |
γῆς
αἰσθητήρια
μὲν
ἂν
γένοιτο, |
[3, 1] |
λείποιτ'
ἂν
μηθὲν
εἶναι
αἰσθητήριον
|
ἔξω |
ὕδατος
καὶ
ἀέρος,
ταῦτα
δὲ |
[3, 12] |
ὅτι
μένοντος
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
τόπῳ |
ἀλλοιοῖ,
οἷον
εἰ
εἰς
κηρὸν |
[3, 2] |
τῷ
εἶναι
μὲν
γὰρ
διαιρετόν,
|
τόπῳ |
δὲ
καὶ
ἀριθμῷ
ἀδιαίρετον.
Ἢ |
[3, 6] |
ἐν
τῷ
ἡμίσει
τί
ἐνόει
|
ἑκατέρῳ· |
οὐ
γὰρ
ἔστιν,
ἂν
μὴ |
[3, 13] |
{γλῶτταν
δὲ
ὅπως
σημαίνῃ
τι
|
ἑτέρῳ} |
|
[3, 1] |
Νῦν
δ'
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
|
ἑτέρῳ |
αἰσθητῷ
τὰ
κοινὰ
ὑπάρχει,
δῆλον |
[3, 4] |
εὐθύ,
ἄλλο·
ἔστω
γὰρ
δυάς.
|
Ἑτέρῳ |
ἄρα
ἢ
ἑτέρως
ἔχοντι
κρίνει. |
[3, 12] |
ἂν
εἰ
τὸ
ἐν
τῷ
|
κηρῷ |
σημεῖον
διεδίδοτο
μέχρι
τοῦ
πέρατος. |
[3, 12] |
δὲ
οὐδέν,
ἀλλ'
ὕδωρ
μέχρι
|
πόρρω· |
ὁ
δ'
ἀὴρ
ἐπὶ
πλεῖστον |
[3, 3] |
ἂν
ψευδεῖς,
καὶ
μάλιστα
ὅταν
|
πόρρω |
τὸ
αἰσθητὸν
ᾖ.
Εἰ
οὖν |
[3, 3] |
τὸν
νοῦν
ἐνίοτε
πάθει
ἢ
|
νόσῳ |
ἢ
ὕπνῳ,
οἷον
οἱ
ἄνθρωποι. |
[3, 7] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γένει
ἐστὶ
|
τῷ |
ἀγαθῷ
καὶ
τῷ
κακῷ·
ἀλλὰ |
[3, 3] |
τούτων-
οὐδὲ
τοῦτό
ἐστι
ταὐτὸ
|
τῷ |
αἰσθάνεσθαι·
ἡ
μὲν
γὰρ
αἴσθησις |
[3, 2] |
ὑποκειμένου
αἰσθητοῦ
ἐστίν,
ὑπάρχουσα
ἐν
|
τῷ |
αἰσθητηρίῳ
ᾗ
αἰσθητήριον,
καὶ
κρίνει |
[3, 2] |
καὶ
ἡ
τοῦ
αἰσθητικοῦ
ἐν
|
τῷ |
αἰσθητικῷ.
Ἀλλ'
ἐπ'
ἐνίων
μὲν |
[3, 4] |
κἂν
ὄργανόν
τι
εἴη,
ὥσπερ
|
τῷ |
αἰσθητικῷ·
νῦν
δ'
οὐθὲν
ἔστιν. |
[3, 9] |
ἡ
βούλησις
γίνεται,
καὶ
ἐν
|
τῷ |
ἀλόγῳ
ἡ
ἐπιθυμία
καὶ
ὁ |
[3, 7] |
ὁ
ὅρος,
καὶ
ταῦτα,
ἓν
|
τῷ |
ἀνάλογον
καὶ
τῷ
ἀριθμῷ
ὄντα, |
[3, 7] |
ταῦτα,
ἓν
τῷ
ἀνάλογον
καὶ
|
τῷ |
ἀριθμῷ
ὄντα,
ἔχει
ἑκάτερον>
πρὸς |
[3, 7] |
ἀληθὲς
καὶ
τὸ
ψεῦδος,
ἐν
|
τῷ |
αὐτῷ
γένει
ἐστὶ
τῷ
ἀγαθῷ |
[3, 12] |
ἀλλοιώσεως,
πλὴν
ὅτι
μένοντος
ἐν
|
τῷ |
αὐτῷ
τόπῳ
ἀλλοιοῖ,
οἷον
εἰ |
[3, 2] |
ᾗ
δὲ
διαιρετὸν
ὑπάρχει,
δὶς
|
τῷ |
αὐτῷ
χρῆται
σημείῳ
ἅμα·
ᾗ |
[3, 13] |
μετα-
ξύ,
ἡ
δ'
ἁφὴ
|
τῷ |
αὐτῶν
ἅπτεσθαί
ἐστιν,
διὸ
καὶ |
[3, 7] |
ἀγαθῷ
καὶ
τῷ
κακῷ·
ἀλλὰ
|
τῷ |
γε
ἁπλῶς
διαφέρει
καὶ
τινί. |
[3, 1] |
πλείω
αἰσθητὰ
ἕτερα
ὄντα
ἀλλήλων
|
τῷ |
γένει,
ἀνάγκη
τὸν
ἔχοντα
τὸ |
[3, 2] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἀδιαίρετον
τἀναντία,
|
τῷ |
δ'
εἶναι
οὔ,
ἀλλὰ
τῷ |
[3, 12] |
μὲν
γὰρ
οὐ
μᾶλλον
νοήσει,
|
τῷ |
δ'
οὐθὲν
ἔσται
μᾶλλον
δι' |
[3, 13] |
μὲν
ἂν
γένοιτο,
πάντα
δὲ
|
τῷ |
δι'
ἑτέρου
αἰσθάνεσθαι
ποιεῖ
τὴν |
[3, 6] |
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
ἀλλὰ
|
τῷ |
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
χρόνῳ |
[3, 6] |
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
ἀλλὰ
|
τῷ |
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
χρόνῳ |
[3, 2] |
ἀδιαίρετον
καὶ
ἀχώριστον
τὸ
κρῖνον,
|
τῷ |
εἶναι
δὲ
κεχωρισμένον;
ἔστι
δὴ |
[3, 2] |
ἔστι
δ'
ὡς
ᾗ
ἀδιαίρετον·
|
τῷ |
εἶναι
μὲν
γὰρ
διαιρετόν,
τόπῳ |
[3, 12] |
διὰ
τοῦ
μεταξὺ
αἰσθητικὸν
εἴη
|
τῷ |
ἐκεῖνο
μὲν
ὑπὸ
τοῦ
αἰσθητοῦ |
[3, 6] |
κακὸν
γνωρίζει
ἢ
τὸ
μέλαν·
|
τῷ |
ἐναντίῳ
γάρ
πως
γνωρίζει.
Δεῖ |
[3, 2] |
τῷ
δ'
εἶναι
οὔ,
ἀλλὰ
|
τῷ |
ἐνεργεῖσθαι
διαιρετόν,
καὶ
οὐχ
οἷόν |
[3, 5] |
κατὰ
δύναμιν
χρόνῳ
προτέρα
ἐν
|
τῷ |
ἑνί,
ὅλως
δὲ
οὐδὲ
χρόνῳ, |
[3, 7] |
κατὰ
δύναμιν
χρόνῳ
προτέρα
ἐν
|
τῷ |
ἑνί,
ὅλως
δὲ
οὐδὲ
χρόνῳ· |
[3, 6] |
ἀμφοῖν,
καὶ
ἐν
τῷ
χρόνῳ
|
τῷ |
ἐπ'
ἀμφοῖν.
{Τὸ
δὲ
μὴ |
[3, 12] |
εἶναι·
αὗται
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖαι
|
τῷ |
ζῴῳ,
καὶ
φανερὸν
ὅτι
οὐχ |
[3, 6] |
μήκει.
Οὔκουν
ἔστιν
εἰπεῖν
ἐν
|
τῷ |
ἡμίσει
τί
ἐνόει
ἑκατέρῳ·
οὐ |
[3, 7] |
γένει
ἐστὶ
τῷ
ἀγαθῷ
καὶ
|
τῷ |
κακῷ·
ἀλλὰ
τῷ
γε
ἁπλῶς |
[3, 2] |
ἀκοὴν
τὴν
κατ'
ἐνέργειαν
ἐν
|
τῷ |
κατὰ
δύναμιν
εἶναι·
ἡ
γὰρ |
[3, 12] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
τὸ
ἐν
|
τῷ |
κηρῷ
σημεῖον
διεδίδοτο
μέχρι
τοῦ |
[3, 9] |
ἐστὶ
καὶ
αἰσθήσεως,
καὶ
ἔτι
|
τῷ |
κινεῖν
τὴν
κατὰ
τόπον
κίνησιν, |
[3, 2] |
ποίησις
καὶ
τὸ
πάθος)
ἐν
|
τῷ |
κινουμένῳ,
ἀνάγκη
καὶ
τὸν
ψόφον |
[3, 9] |
τὸ
τοῦτο
διασπᾶν·
ἔν
τε
|
τῷ |
λογιστικῷ
γὰρ
ἡ
βούλησις
γίνεται, |
[3, 9] |
ἔτι
δὲ
τὸ
φανταστικόν,
ὃ
|
τῷ |
μὲν
εἶναι
πάντων
ἕτερον,
τίνι |
[3, 4] |
τὸ
σιμόν,
τόδε
ἐν
τῷδε.
|
Τῷ |
μὲν
οὖν
αἰσθητικῷ
τὸ
θερμὸν |
[3, 1] |
τὸ
σχῆμα)
τὸ
δ'
ἠρεμοῦν
|
τῷ |
μὴ
κινεῖσθαι,
ὁ
δ'
ἀριθμὸς |
[3, 6] |
ὁ
χρόνος
διαιρετὸς
καὶ
ἀδιαίρετος
|
τῷ |
μήκει.
Οὔκουν
ἔστιν
εἰπεῖν
ἐν |
[3, 3] |
τε
τῇ
κατὰ
τόπον
καὶ
|
τῷ |
νοεῖν
καὶ
φρονεῖν
καὶ
αἰσθάνεσθαι, |
[3, 10] |
τοῦτο
γὰρ
κινεῖ
οὐ
κινούμενον,
|
τῷ |
νοηθῆναι
ἢ
φαντασθῆναι-
ἀριθμῷ
δὲ |
[3, 9] |
ἔχουσι
τὴν
ὄρεξιν,
ἀλλ'
ἀκολουθοῦσι
|
τῷ |
νῷ.
~Φαίνεται
δέ
γε
δύο |
[3, 3] |
γὰρ
ἐναντίον
τῷ
τὸ
ὅμοιον
|
τῷ |
ὁμοίῳ
γνωρίζειν·
δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[3, 3] |
καὶ
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ
φρονεῖν
|
τῷ |
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ
καὶ |
[3, 5] |
ἔστιν
ὁ
μὲν
τοιοῦτος
νοῦς
|
τῷ |
πάντα
γίνεσθαι,
ὁ
δὲ
τῷ |
[3, 5] |
τῷ
πάντα
γίνεσθαι,
ὁ
δὲ
|
τῷ |
πάντα
ποιεῖν,
ὡς
ἕξις
τις, |
[3, 2] |
ποίησις
καὶ
ἡ
πάθησις
ἐν
|
τῷ |
πάσχοντι
ἀλλ'
οὐκ
ἐν
τῷ |
[3, 2] |
ποιητικοῦ
καὶ
κινητικοῦ
ἐνέργεια
ἐν
|
τῷ |
πάσχοντι
ἐγγίνεται·
διὸ
οὐκ
ἀνάγκη |
[3, 2] |
ᾗ
μὲν
οὖν
δὶς
χρῆται
|
τῷ |
πέρατι,
δύο
κρίνει
καὶ
κεχωρισμένα, |
[3, 5] |
δὲ
τὸ
αἴτιον
καὶ
ποιητικόν,
|
τῷ |
ποιεῖν
πάντα,
οἷον
ἡ
τέχνη |
[3, 2] |
τῷ
πάσχοντι
ἀλλ'
οὐκ
ἐν
|
τῷ |
ποιοῦντι,
οὕτω
καὶ
ἡ
τοῦ |
[3, 12] |
τῷ
τυχόντι·
ἀλλὰ
τισίν,
οἷον
|
τῷ |
πορευτικῷ,
ἀνάγκη
ὑπάρχειν·
εἰ
γὰρ |
[3, 5] |
ἐστιν
ἡ
κατ'
ἐνέργειαν
ἐπιστήμη
|
τῷ |
πράγματι·
ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν |
[3, 7] |
ἐστιν
ἡ
κατ'
ἐνέργειαν
ἐπιστήμη
|
τῷ |
πράγματι.
Ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν |
[3, 6] |
τοῦθ'
ὁμοίως
ἐν
ἅπαντί
ἐστι
|
τῷ |
συνεχεῖ,
καὶ
χρόνῳ
καὶ
μήκει. |
[3, 12] |
γὰρ
τῇ
ψυχῇ
βέλτιον
ἢ
|
τῷ |
σώματι,
νῦν
δ'
οὐδέτερον·
ἡ |
[3, 4] |
διὸ
οὐδὲ
μεμῖχθαι
εὔλογον
αὐτὸν
|
τῷ |
σώματι·
ποιός
τις
γὰρ
ἂν |
[3, 9] |
ὥρισται
δυνάμεις
ἡ
τῶν
ζῴων,
|
τῷ |
τε
κριτικῷ,
ὃ
διανοίας
ἔργον |
[3, 10] |
πρακτικός·
διαφέρει
δὲ
τοῦ
θεωρητικοῦ
|
τῷ |
τέλει.
Καὶ
ἡ
ὄρεξις
δ' |
[3, 6] |
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
χρόνῳ
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
|
τῳ> |
τῆς
ψυχῆς.
Ἡ
δὲ
στιγμὴ |
[3, 3] |
ἀπάτην
εἶναι,
τοῦτο
γὰρ
ἐναντίον
|
τῷ |
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ
γνωρίζειν· |
[3, 12] |
καὶ
γένει
ζῴων
ἤδη
οὐ
|
τῷ |
τυχόντι·
ἀλλὰ
τισίν,
οἷον
τῷ |
[3, 7] |
Τὸ
μὲν
οὖν
αἰσθάνεσθαι
ὅμοιον
|
τῷ |
φάναι
μόνον
καὶ
νοεῖν·
ὅταν |
[3, 6] |
ὡς
ἐξ
ἀμφοῖν,
καὶ
ἐν
|
τῷ |
χρόνῳ
τῷ
ἐπ'
ἀμφοῖν.
{Τὸ |
[3, 13] |
κατὰ
συμβεβηκός,
οἷον
ἂν
ἅμα
|
τῷ |
ψόφῳ
ὦσις
γένηται
καὶ
πληγή) |
[3, 6] |
γὰρ
ἐνεργείᾳ)
καὶ
ἐν
χρόνῳ
|
ἀδιαιρέτῳ· |
ὁμοίως
γὰρ
ὁ
χρόνος
διαιρετὸς |
[3, 6] |
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
χρόνῳ
καὶ
|
ἀδιαιρέτῳ |
τῆς
ψυχῆς.
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δέ, |
[3, 6] |
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ
χρόνῳ
καὶ
|
ἀδιαιρέτῳ |
τῳ>
τῆς
ψυχῆς.
Ἡ
δὲ |
[3, 2] |
αὐτὸ
ᾗ
ἀδιαίρετον,
καὶ
ἐν
|
ἀδιαιρέτῳ |
χρόνῳ.
Εἰ
γὰρ
γλυκύ,
ὡδὶ |
[3, 6] |
ἀλλὰ
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
|
ἀδιαιρέτῳ |
χρόνῳ
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
τῆς
ψυχῆς. |
[3, 6] |
ἀλλὰ
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
|
ἀδιαιρέτῳ |
χρόνῳ
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
τῳ>
τῆς |
[3, 1] |
δ'
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
|
αἰσθητῷ |
τὰ
κοινὰ
ὑπάρχει,
δῆλον
ποιεῖ |
[3, 5] |
ἐστὶ
{τι}
τὸ
μὲν
ὕλη
|
ἑκάστῳ |
γένει
(τοῦτο
δὲ
ὃ
πάντα |
[3, 9] |
δὲ
τρία
ἡ
ψυχή,
ἐν
|
ἑκάστῳ |
ἔσται
ὄρεξις.
Καὶ
δὴ
καὶ |
[3, 4] |
εἶναι
καὶ
τὸ
εὐθύ,
ἄλλο·
|
ἔστω |
γὰρ
δυάς.
Ἑτέρῳ
ἄρα
ἢ |
[3, 7] |
ἐναντία,
οἷον
λευκὸν
καὶ
μέλαν;
|
ἔστω |
δὴ
ὡς
τὸ
Α
τὸ |
[3, 3] |
περὶ
ὧν
τῆς
διαφορᾶς
ἕτερος
|
ἔστω |
λόγος.
Περὶ
δὲ
τοῦ
νοεῖν, |
[3, 4] |
ἡ
σάρξ·
ἄλλῳ
δέ,
ἤτοι
|
χωριστῷ |
ἢ
ὡς
ἡ
κεκλασμένη
ἔχει |
[3, 2] |
ἄρα.
Ὥστε
ἀχώριστον
καὶ
ἐν
|
ἀχωρίστῳ |
χρόνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
ἀδύνατον
ἅμα |
[3, 7] |
καὶ
τὸ
ψεῦδος,
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
γένει
ἐστὶ
τῷ
ἀγαθῷ
καὶ |
[3, 13] |
ἀκοὴν
δὲ
ὅπως
σημαίνηταί
τι
|
αὐτῷ |
{γλῶτταν
δὲ
ὅπως
σημαίνῃ
τι |
[3, 6] |
τὸ
γνωρίζον
καὶ
ἐνεῖναι
ἐν
|
αὐτῷ† |
Εἰ
δέ
τινι
μηδὲν
ἔστιν |
[3, 7] |
καὶ
ὡς
ἐν
ἐκείνοις
ὥρισται
|
αὐτῷ |
τὸ
διωκτὸν
καὶ
φευκτόν,
καὶ |
[3, 12] |
πλὴν
ὅτι
μένοντος
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
τόπῳ
ἀλλοιοῖ,
οἷον
εἰ
εἰς |
[3, 2] |
δὲ
διαιρετὸν
ὑπάρχει,
δὶς
τῷ
|
αὐτῷ |
χρῆται
σημείῳ
ἅμα·
ᾗ
μὲν |
[3, 1] |
αἴσθησιν
εἶναι
τούτων,
οἷον
κινήσεως·
|
οὕτω |
γὰρ
ἔσται
ὥσπερ
νῦν
τῇ |
[3, 4] |
καὶ
ὕδωρ
καὶ
ὕδατι
εἶναι
|
(οὕτω |
δὲ
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων
πολλῶν, |
[3, 7] |
ὧδε.
Ἔστι
γὰρ
ἕν
τι,
|
οὕτω |
δὲ
ὡς
ὁ
ὅρος,
καὶ |
[3, 12] |
ἄμφω,
πολλὰ
δὲ
τὰ
μέσα,
|
οὕτω |
καὶ
ἐπ'
ἀλλοιώσεως,
πλὴν
ὅτι |
[3, 2] |
ἀλλ'
οὐκ
ἐν
τῷ
ποιοῦντι,
|
οὕτω |
καὶ
ἡ
τοῦ
αἰσθητοῦ
ἐνέργεια |
[3, 2] |
τὸ
αὐτό·
ὥστε
ὡς
λέγει,
|
οὕτω |
καὶ
νοεῖ
καὶ
αἰσθάνεται-
ὅτι |
[3, 2] |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν,
|
οὕτω |
καὶ
ὅτε
θάτερον
λέγει
ὅτι |
[3, 4] |
χωριστὰ
τὰ
πράγματα
τῆς
ὕλης,
|
οὕτω |
καὶ
τὰ
περὶ
τὸν
νοῦν. |
[3, 6] |
ἐβλάστησαν"
ἔπειτα
συντίθεσθαι
τῇ
φιλίᾳ,
|
οὕτω |
καὶ
ταῦτα
κεχωρισμένα
συντίθεται,
οἷον |
[3, 2] |
μέντοι
ὅτι
νῦν
ἕτερον,
ἀλλ'
|
οὕτω |
λέγει,
καὶ
νῦν
καὶ
ὅτι |
[3, 2] |
ἅμα
φθείρεσθαι
καὶ
σώζεσθαι
τὴν
|
οὕτω |
λεγομένην
ἀκοὴν
καὶ
ψόφον,
καὶ |
[3, 2] |
ἑνί
τινι
ἄμφω
δῆλα
εἶναι-
|
οὕτω |
μὲν
γὰρ
κἂν
εἰ
τοῦ |
[3, 3] |
δὲ
ὑπόληψις,
περὶ
φαντασίας
διορίσαντας
|
οὕτω |
περὶ
θατέρου
λεκτέον.
Εἰ
δή |
[3, 7] |
ἐνόει
ἐν
ᾗ
τὸ
κοῖλον-
|
οὕτω |
τὰ
μαθηματικά,
οὐ
κεχωρισμένα
ὄντα> |
[3, 4] |
τὸ
αἰσθητικὸν
πρὸς
τὰ
αἰσθητά,
|
οὕτω |
τὸν
νοῦν
πρὸς
τὰ
νοητά. |
[3, 1] |
Κλέωνος
υἱός,
ἀλλ'
ὅτι
λευκός,
|
τούτῳ |
δὲ
συμβέβηκεν
υἱῷ
Κλέωνος
εἶναι) |
[3, 3] |
ζῴοις,
καὶ
πλείω
χρόνον
ἐν
|
τούτῳ |
διατελεῖ
ἡ
ψυχή·
διὸ
ἀνάγκη |
[3, 11] |
δόξα,
οὐχ
ἡ
καθόλου,
ἢ
|
ἄμφω, |
ἀλλ'
ἡ
μὲν
ἠρεμοῦσα
μᾶλλον, |
[3, 10] |
οὐδὲ
λογισμὸς
ἔστιν,
ἀλλὰ
φαντασία.
|
Ἄμφω |
ἄρα
ταῦτα
κινητικὰ
κατὰ
τόπον, |
[3, 1] |
χρόας
καὶ
ἀὴρ
καὶ
ὕδωρ
|
(ἄμφω |
γὰρ
διαφανῆ)
καὶ
ὁ
τὸ |
[3, 2] |
λευκοῦ,
ἀλλὰ
δεῖ
ἑνί
τινι
|
ἄμφω |
δῆλα
εἶναι-
οὕτω
μὲν
γὰρ |
[3, 1] |
ἑτέρας
γε
τὸ
εἰπεῖν
ὅτι
|
ἄμφω |
ἕν)
διὸ
καὶ
ἀπατᾶται,
καὶ |
[3, 12] |
οὐκ
ὦσαν,
τὸ
δὲ
μέσον
|
ἄμφω, |
πολλὰ
δὲ
τὰ
μέσα,
οὕτω |
[3, 13] |
συμβεβηκός,
οἷον
ἂν
ἅμα
τῷ
|
ψόφῳ |
ὦσις
γένηται
καὶ
πληγή)
καὶ |
[3, 12] |
αὗται
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖαι
τῷ
|
ζῴῳ, |
καὶ
φανερὸν
ὅτι
οὐχ
οἷόν |