Livre, chapitres |
[3, 12] |
δὲ
ζῷον
ἀναγκαῖον
αἴσθησιν
ἔχειν,
|
α |
οὐδὲ
ἄνευ
ταύτης
οἷόν
τε |
[3, 7] |
λόγος
καὶ
εἰ
τὸ
μὲν
|
Α |
τὸ
γλυκὺ
εἴη,
τὸ
δὲ |
[3, 6] |
συνεχεῖ,
καὶ
χρόνῳ
καὶ
μήκει.
|
α |
Τὸ
δὲ
μὴ
κατὰ
τὸ |
[3, 7] |
μέλαν;
ἔστω
δὴ
ὡς
τὸ
|
Α |
τὸ
λευκὸν
πρὸς
τὸ
Β |
[3, 9] |
ἄπειρα
φαίνεται,
καὶ
οὐ
μόνον
|
ἅ |
τινες
λέγουσι
διορίζοντες,
λογιστικὸν
καὶ |
[3, 9] |
πολλὰ
γὰρ
ἔστι
τῶν
ζῴων
|
ἃ |
αἴσθησιν
μὲν
ἔχει,
μόνιμα
δ' |
[3, 3] |
{ἃ
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς}
περὶ
|
ἃ |
μάλιστα
ἤδη
ἔστιν
ἀπατηθῆναι
κατὰ |
[3, 6] |
ἀδιαιρέτων
νόησις
ἐν
τούτοις
περὶ
|
ἃ |
οὐκ
ἔστι
τὸ
ψεῦδος,
ἐν |
[3, 3] |
Δεύτερον
δὲ
τοῦ
συμβεβηκέναι
ταῦτα
|
ἃ |
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς>
καὶ
ἐνταῦθα |
[3, 3] |
δ'
οἷον
κίνησις
καὶ
μέγεθος)
|
{ἃ |
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς}
περὶ
ἃ |
[3, 13] |
ὁραμάτων
καὶ
ὀσμῆς
ἕτερα
κινεῖται,
|
ἃ |
τῇ
ἁφῇ
φθείρει
(καὶ
ὁ |
[3, 7] |
καὶ
ἐναλλάξ.
Εἰ
δὴ
τὰ
|
ΓΑ |
ἑνὶ
εἴη
ὑπάρχοντα,
οὕτως
ἕξει, |
[3, 2] |
ὀξὺ
ἢ
γλυκὺ
ἢ
ἁλμυρόν,
|
ἡδέα |
γὰρ
τότε·
ὅλως
δὲ
μᾶλλον |
[3, 2] |
ὄντος
τῆς
αἰσθήσεως.
Διὸ
καὶ
|
ἡδέα |
μέν,
ὅταν
εἰλικρινῆ
καὶ
ἄμικτα |
[3, 3] |
ἐν
γραφῇ
τὰ
δεινὰ
ἢ
|
θαρραλέα. |
Εἰσὶ
δὲ
καὶ
αὐτῆς
τῆς |
[3, 3] |
ἃς
κρίνομεν
καὶ
ἀληθεύομεν
ἢ
|
ψευδόμεθα; |
τοιαῦται
δ'
εἰσὶν
αἴσθησις,
δόξα, |
[3, 1] |
ἐστὶν
ἰδία·
οὐδαμῶς
γὰρ
ἂν
|
ᾐσθανόμεθα |
ἀλλ'
ἢ
οὕτως
ὥσπερ
εἴρηται |
[3, 1] |
ἂν
ἀλλ'
ἢ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ᾐσθανόμεθα |
(οἷον
τὸν
Κλέωνος
υἱὸν
οὐχ |
[3, 1] |
τι
ἴδιον,
ὧν
ἑκάστῃ
αἰσθήσει
|
αἰσθανόμεθα |
κατὰ
συμβεβηκός,
οἷον
κινήσεως,
στάσεως, |
[3, 1] |
ἀριθμοῦ·
ταῦτα
γὰρ
πάντα
{κινήσει}
|
αἰσθανόμεθα, |
οἷον
μέγεθος
κινήσει
(ὥστε
καὶ |
[3, 13] |
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
μορίοις
οὐκ
|
αἰσθανόμεθα, |
ὅτι
γῆς
ἐστιν,
καὶ
τὰ |
[3, 2] |
πρὸς
ἕκαστον
κρίνομεν,
τινὶ
καὶ
|
αἰσθανόμεθα |
ὅτι
διαφέρει.
Ἀνάγκη
δὴ
αἰσθήσει· |
[3, 2] |
τι
ἕκαστον
αὐτῶν.
~Ἐπεὶ
δ'
|
αἰσθανόμεθα |
ὅτι
ὁρῶμεν
καὶ
ἀκούομεν,
ἀνάγκη |
[3, 1] |
καὶ
ὅσων
μὲν
αὐτῶν
ἁπτόμενοι
|
αἰσθανόμεθα, |
τῇ
ἁφῇ
αἰσθητά
ἐστιν,
ἣν |
[3, 1] |
νῦν
τῇ
ὄψει
τὸ
γλυκὺ
|
αἰσθανόμεθα· |
τοῦτο
δ'
ὅτι
ἀμφοῖν
ἔχοντες |
[3, 3] |
πάθος
ἐφ'
ἡμῖν
ἐστιν,
ὅταν
|
βουλώμεθα |
(πρὸ
ὀμμάτων
γὰρ
ἔστι
τι |
[3, 3] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ὅταν
μὴ
ἐναργῶς
|
αἰσθανώμεθα |
πότερον
ἀληθὴς
ἢ
ψευδής.
Καὶ |
[3, 10] |
τὸ
αὐτό-
οἷον
ὁ
γιγγλυμός·
|
ἐνταῦθα |
γὰρ
τὸ
κυρτὸν
καὶ
τὸ |
[3, 3] |
ἃ
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς>
καὶ
|
ἐνταῦθα |
ἤδη
ἐνδέχετα
διαψεύδεσθαι·
ὅτι
μὲν |
[3, 1] |
πάθος
ὃ
μηθενός
ἐστι
τῶν
|
ἐνταῦθα |
σωμάτων,
οὐδεμία
ἂν
ἐκλείποι
αἴσθησις. |
[3, 7] |
ἐκεῖ
τὸ
ἡδὺ
ἢ
λυπηρόν,
|
ἐνταῦθα |
φεύγει
ἢ
διώκει
καὶ
ὅλως |
[3, 9] |
ἢ
φεῦγον
κινεῖται
ἀλλ'
ἢ
|
βίᾳ· |
ἔτι
κἂν
τὰ
φυτὰ
κινητικὰ |
[3, 12] |
ποιεῖ
ὥστε
ὠθεῖν,
καὶ
ἔστι
|
διὰ |
μέσου
ἡ
κίνησις,
καὶ
τὸ |
[3, 3] |
καὶ
ψευδῆ.
Τοῦτο
δὲ
συμβαίνει
|
διὰ |
τάδε·
ἡ
αἴσθησις
τῶν
μὲν |
[3, 3] |
καὶ
αἰσθήσεως,
φαντασία
ἂν
εἴη,
|
διά |
τε
ταῦτα
καὶ
διότι
οὐκ |
[3, 9] |
μόνιμα
δ'
ἐστὶ
καὶ
ἀκίνητα
|
διὰ |
τέλους.
Εἰ
οὖν
ἡ
φύσις |
[3, 12] |
δέ-
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
ἀγένητον·
|
διὰ |
τί
γὰρ
οὐχ
ἕξει;
ἢ |
[3, 3] |
οὖν
φαντασίας,
τί
ἐστι
καὶ
|
διὰ |
τί
ἐστιν,
εἰρήσθω
ἐπὶ
τοσοῦτον. |
[3, 1] |
κἂν
ἐδόκει
ταὐτὸν
εἶναι
πάντα
|
διὰ |
τὸ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
ἅμα
χρῶμα |
[3, 3] |
φωτὸς
οὐκ
ἔστιν
ἰδεῖν.
Καὶ
|
διὰ |
τὸ
ἐμμένειν
καὶ
ὁμοίας
εἶναι |
[3, 3] |
οἷον
τὰ
θηρία,
τὰ
δὲ
|
διὰ |
τὸ
ἐπικαλύπτεσθαι
τὸν
νοῦν
ἐνίοτε |
[3, 10] |
ἀνθέλκειν
κελεύει,
ἡ
δ'
ἐπιθυμία
|
διὰ |
τὸ
ἤδη·
φαίνεται
γὰρ
τὸ |
[3, 13] |
ἐπεὶ
ἐν
διαφανεῖ,
γεῦσιν
δὲ
|
διὰ |
τὸ
ἡδὺ
καὶ
λυπηρόν,
ἵνα |
[3, 10] |
ἔχουσιν
(ὁ
μὲν
γὰρ
νοῦς
|
διὰ |
τὸ
μέλλον
ἀνθέλκειν
κελεύει,
ἡ |
[3, 3] |
πράττει
τὰ
ζῷα,
τὰ
μὲν
|
διὰ |
τὸ
μὴ
ἔχειν
νοῦν,
οἷον |
[3, 10] |
ἁπλῶς
ἡδὺ
καὶ
ἀγαθὸν
ἁπλῶς,
|
διὰ |
τὸ
μὴ
ὁρᾶν
τὸ
μέλλον) |
[3, 12] |
γεῦσιν
ἀνάγκη
ἁφὴν
εἶναί
τινα,
|
διὰ |
τὸ
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ
θρεπτικοῦ |
[3, 12] |
τοῦτο
δ'
ἂν
εἴη,
εἰ
|
διὰ |
τοῦ
μεταξὺ
αἰσθητικὸν
εἴη
τῷ |
[3, 10] |
ὀρεκτὸν
γὰρ
κι-
νεῖ,
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
ἡ
διάνοια
κινεῖ,
ὅτι |
[3, 2] |
ἀκοὴν
λόγον
τινὰ
εἶναι.
Καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
καὶ
φθείρει
ἕκαστον
ὑπερβάλλον, |
[3, 13] |
γῆς
ἐστιν,
καὶ
τὰ
φυτὰ
|
διὰ |
τοῦτο
οὐδεμίαν
ἔχει
αἴσθησιν,
ὅτι |
[3, 8] |
αἰσθητῶν
ἕξεις
καὶ
πάθη.
Καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
οὔτε
μὴ
αἰσθανόμενος
μηθὲν |
[3, 13] |
ἔχειν
ἀνάγκη
πλὴν
ταύτην.
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
τὰ
μὲν
ἄλλα
αἰσθητὰ |
[3, 13] |
τῶν
ἄλλων
ἁπτῶν
ἁπάντων.
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
τοῖς
ὀστοῖς
καὶ
ταῖς |
[3, 13] |
αἰσθάνεσθαι
ποιεῖ
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
|
διὰ |
τῶν
μετα-
ξύ,
ἡ
δ' |
[3, 1] |
ἣν
τυγχάνομεν
ἔχοντες,
ὅσα
δὲ
|
διὰ |
τῶν
μεταξὺ
καὶ
μὴ
αὐτῶν |
[3, 1] |
κατὰ
συμβεβηκός·
οὐκ
ἄρ'
ἐστὶν
|
ἰδία· |
οὐδαμῶς
γὰρ
ἂν
ᾐσθανόμεθα
ἀλλ' |
[3, 1] |
ἡμᾶς
ὁρᾶν}
τὰ
Δ'
ἀλλήλων
|
ἴδια |
κατὰ
συμβεβηκὸς
αἰσθάνονται
αἱ
αἰσθήσεις, |
[3, 3] |
τοῖς
συμβεβηκόσιν
οἷς
ὑπάρχει
τὰ
|
ἴδια |
(λέγω
δ'
οἷον
κίνησις
καὶ |
[3, 9] |
κελεύει
δὲ
φοβεῖσθαι,
ἡ
δὲ
|
καρδία |
κινεῖται,
ἂν
δ'
ἡδύ,
ἕτερόν |
[3, 5] |
καὶ
ἀμιγής,
τῇ
οὐσίᾳ
ὢν
|
ἐνέργεια· |
ἀεὶ
γὰρ
τιμιώτερον
τὸ
ποιοῦν |
[3, 7] |
ᾗ
κοῖλον
{εἴ
τις}
ἐνόει
|
{ἐνεργείᾳ} |
ἄνευ
τῆς
σαρκὸς
ἂν
ἐνόει |
[3, 2] |
γὰρ
τοῦ
ποιητικοῦ
καὶ
κινητικοῦ
|
ἐνέργεια |
ἐν
τῷ
πάσχοντι
ἐγγίνεται·
διὸ |
[3, 6] |
αἰτίων}
αὐτὸ
ἑαυτὸ
γινώσκει
καὶ
|
ἐνέργειά |
ἐστι
καὶ
χωριστόν.
Ἔστι
δ' |
[3, 2] |
Ἡ
μὲν
οὖν
τοῦ
ψοφητικοῦ
|
ἐνέργειά |
ἐστι
ψόφος
ἢ
ψόφησις,
ἡ |
[3, 7] |
ἀτελοῦς
ἐνέργεια,
ἡ
δ'
ἁπλῶς
|
ἐνέργεια |
ἑτέρα,
ἡ
τοῦ
τετελεσμένου.
Τὸ |
[3, 7] |
ἡ
γὰρ
κίνησις
τοῦ
ἀτελοῦς
|
ἐνέργεια, |
ἡ
δ'
ἁπλῶς
ἐνέργεια
ἑτέρα, |
[3, 2] |
γὰρ
λέγεται
ἡ
τῆς
ὄψεως
|
ἐνέργεια, |
ἡ
δὲ
τοῦ
χρώματος
ἀνώνυμος, |
[3, 2] |
Ἐπεὶ
δὲ
μία
μέν
ἐστιν
|
ἐνέργεια |
ἡ
τοῦ
αἰσθητοῦ
καὶ
τοῦ |
[3, 6] |
νοῇ
τὸ
μῆκος
(ἀδιαίρετον
γὰρ
|
ἐνεργείᾳ) |
καὶ
ἐν
χρόνῳ
ἀδιαιρέτῳ·
ὁμοίως |
[3, 2] |
οὕτω
καὶ
ἡ
τοῦ
αἰσθητοῦ
|
ἐνέργεια |
καὶ
ἡ
τοῦ
αἰσθητικοῦ
ἐν |
[3, 2] |
αἰσθητηρίοις.
Ἡ
δὲ
τοῦ
αἰσθητοῦ
|
ἐνέργεια |
καὶ
τῆς
αἰσθήσεως
ἡ
αὐτὴ |
[3, 3] |
μὲν
γὰρ
ἤτοι
δύναμις
ἢ
|
ἐνέργεια, |
οἷον
ὄψις
καὶ
ὅρασις,
φαίνεται |
[3, 6] |
ἐπεὶ
διχῶς,
ἢ
δυνάμει
ἢ
|
ἐνεργείᾳ, |
οὐθὲν
κωλύει
νοεῖν
τὸ
διαιρετὸν |
[3, 7] |
ἐκ
δυνάμει
ὄντος
τοῦ
αἰσθητικοῦ
|
ἐνεργείᾳ |
ποιοῦν·
οὐ
γὰρ
πάσχει
οὐδ' |
[3, 3] |
δ'
οὔ.
Εἰ
δὲ
τῇ
|
ἐνεργείᾳ |
τὸ
αὐτό,
πᾶσιν
ἂν
ἐνδέχοιτο |
[3, 10] |
ὄρεξις
κίνησίς
τίς
ἐστιν,
ἡ
|
ἐνεργείᾳ) |
τὸ
δὲ
κινούμενον
τὸ
ζῷον· |
[3, 4] |
ὑπολαμβάνει
ἡ
ψυχή)
οὐθέν
ἐστιν
|
ἐνεργείᾳ |
τῶν
ὄντων
πρὶν
νοεῖν·
διὸ |
[3, 5] |
ποιεῖ
τὰ
δυνάμει
ὄντα
χρώματα
|
ἐνεργείᾳ |
χρώματα.
Καὶ
οὗτος
ὁ
νοῦς |
[3, 4] |
Ὅτι
δ'
οὐχ
ὁμοία
ἡ
|
ἀπάθεια |
τοῦ
αἰσθητικοῦ
καὶ
τοῦ
νοητικοῦ, |
[3, 2] |
ὀσφρήσει
ἡ
ἰσχυρὰ
ὀσμή,
καὶ
|
γλυκεῖα |
καὶ
πικρά,
ὡς
λόγου
τινὸς |
[3, 9] |
τὰ
δὲ
τοιαῦτα
τῶν
ζῴων
|
τέλεια |
καὶ
οὐ
πηρώματά
ἐστιν
(σημεῖον |
[3, 4] |
ὅλη
ἀλλ'
ἡ
νοητική,
οὔτε
|
ἐντελεχείᾳ |
ἀλλὰ
δυνάμει
τὰ
εἴδη.
Ὅτι |
[3, 4] |
ἐν
γραμματείῳ
ᾧ
μηθὲν
ἐνυπάρχει
|
ἐντελεχείᾳ |
γεγραμμένον·
ὅπερ
συμβαίνει
ἐπὶ
τοῦ |
[3, 8] |
εἰς
τὰ
δυνάμει,
ἡ
δ'
|
ἐντελεχείᾳ |
εἰς
τὰ
ἐντελεχείᾳ·
τῆς
δὲ |
[3, 7] |
οὐδὲ
χρόνῳ·
ἔστι
γὰρ
ἐξ
|
ἐντελεχείᾳ |
ὄντος
πάντα
τὰ
γιγνόμενα.
Φαίνεται |
[3, 4] |
τὰ
νοητὰ
ὁ
νοῦς,
ἀλλ'
|
ἐντελεχείᾳ |
οὐδέν,
πρὶν
ἂν
νοῇ·
δυνάμει |
[3, 8] |
ἡ
δ'
ἐντελεχείᾳ
εἰς
τὰ
|
ἐντελεχείᾳ· |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
τὸ
αἰσθητικὸν |
[3, 6] |
ἀναύχενες
ἐβλάστησαν"
ἔπειτα
συντίθεσθαι
τῇ
|
φιλίᾳ, |
οὕτω
καὶ
ταῦτα
κεχωρισμένα
συντίθεται, |
[3, 7] |
τὸ
δὲ
ἔσχατον
ἕν,
καὶ
|
μία |
ἡ>
μεσότης,
τὸ
δ'
εἶναι |
[3, 2] |
ἣν
καλοῦσί
τινες
στιγμήν,
ᾗ
|
μία |
καὶ
δύο,
ταύτῃ
καὶ
ἀδιαίρετος> |
[3, 2] |
τοῦ
χυμοῦ
ἀνώνυμος.
Ἐπεὶ
δὲ
|
μία |
μέν
ἐστιν
ἐνέργεια
ἡ
τοῦ |
[3, 1] |
οὐχ
ᾗ
αὐταί,
ἀλλ'
ᾗ
|
μία, |
ὅταν
ἅμα
γένηται
ἡ
αἴσθησις |
[3, 3] |
τι
κατὰ
μεταφορὰν
λέγομεν,
ἆρα>
|
μία |
τις
ἔστι
τούτων
δύναμις
ἢ |
[3, 2] |
ἡ
αὐτὴ
μέν
ἐστι
καὶ
|
μία, |
τὸ
δ'
εἶναι
οὐ
τὸ |
[3, 1] |
μηθενός
ἐστι
τῶν
ἐνταῦθα
σωμάτων,
|
οὐδεμία |
ἂν
ἐκλείποι
αἴσθησις.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 3] |
μὴν
οὐδὲ
τῶν
ἀεὶ
ἀληθευουσῶν
|
οὐδεμία |
ἔσται,
οἷον
ἐπιστήμη
ἢ
νοῦς· |
[3, 10] |
μέλλον
ἀνθέλκειν
κελεύει,
ἡ
δ'
|
ἐπιθυμία |
διὰ
τὸ
ἤδη·
φαίνεται
γὰρ |
[3, 9] |
καὶ
ἐν
τῷ
ἀλόγῳ
ἡ
|
ἐπιθυμία |
καὶ
ὁ
θυμός·
εἰ
δὲ |
[3, 10] |
παρὰ
τὸν
λογισμόν·
ἡ
γὰρ
|
ἐπιθυμία |
ὄρεξίς
τίς
ἐστιν.
Νοῦς
μὲν |
[3, 1] |
ταῦτα
δὲ
καὶ
νῦν
ἔχουσιν
|
ἔνια |
ζῷα-
πᾶσαι
ἄρα
αἱ
αἰσθήσεις |
[3, 2] |
τὸ
αὐτό}
λόγος
δ'
ἡ
|
συμφωνία, |
ἀνάγκη
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
λόγον |
[3, 2] |
ὅλως
δὲ
μᾶλλον
τὸ
μικτόν,
|
συμφωνία, |
ἢ
τὸ
ὀξὺ
ἢ
βαρύ, |
[3, 2] |
ἁπλῶς.
Εἰ
δ'
ἡ
φωνὴ
|
συμφωνία |
τίς
ἐστιν,
ἡ
δὲ
φωνὴ |
[3, 3] |
σφίσιν
αἰεὶ
καὶ
τὸ
φρονεῖν
|
ἀλλοῖα |
παρίσταται"
τὸ
δ'
αὐτὸ
τούτοις |
[3, 4] |
τὰ
εἴδη.
Ὅτι
δ'
οὐχ
|
ὁμοία |
ἡ
ἀπάθεια
τοῦ
αἰσθητικοῦ
καὶ |
[3, 10] |
νεῖ,
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἡ
|
διάνοια |
κινεῖ,
ὅτι
ἀρχὴ
αὐτῆς
ἐστι |
[3, 10] |
φαίνεται
τὰ
κινοῦντα,
ὄρεξις
καὶ
|
διάνοια |
πρακτική·
τὸ
ὀρεκτὸν
γὰρ
κι- |
[3, 3] |
μὴ
ἔχειν
νοῦν,
οἷον
τὰ
|
θηρία, |
τὰ
δὲ
διὰ
τὸ
ἐπικαλύπτεσθαι |
[3, 13] |
καὶ
ὀσμή,
ἀλλὰ
μόνον
τὰ
|
αἰσθητήρια |
(ἂν
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
οἷον |
[3, 13] |
ἔχει.
καίτοι
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
αἰσθητήρια |
ἁφῇ
αἰσθάνεται,
ἀλλὰ
δι'
ἑτέρου· |
[3, 13] |
τὰ
δὲ
ἄλλα
ἔξω
γῆς
|
αἰσθητήρια |
μὲν
ἂν
γένοιτο,
πάντα
δὲ |
[3, 1] |
δὲ
ἁπλῶν
ἐκ
δύο
τούτων
|
αἰσθητήρια |
μόνον
ἐστίν,
ἐξ
ἀέρος
καὶ |
[3, 9] |
ἀπορίαν
εὐθὺς
πῶς
τε
δεῖ
|
μόρια |
λέγειν
τῆς
ψυχῆς
καὶ
πόσα. |
[3, 9] |
ταῦτα
χωρίζουσι,
καὶ
ἄλλα
φαίνεται
|
μόρια |
μείζω
διάστασιν
ἔχοντα
τούτων,
περὶ |
[3, 9] |
ἀπορίαν,
εἴ
τις
θήσει
κεχωρισμένα
|
μόρια |
τῆς
ψυχῆς·
πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 10] |
τὰ
κινοῦντα.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
|
τρία, |
ἓν
μὲν
τὸ
κινοῦν,
δεύτερον |
[3, 9] |
καὶ
ὁ
θυμός·
εἰ
δὲ
|
τρία |
ἡ
ψυχή,
ἐν
ἑκάστῳ
ἔσται |
[3, 9] |
μὴν
οὐδ'
ἡ
ὄρεξις
ταύτης
|
κυρία |
τῆς
κινήσεως·
οἱ
γὰρ
ἐγκρατεῖς |
[3, 11] |
ἡ
ὄρεξις
τὴν
ὄρεξιν,
ὅταν
|
ἀκρασία |
γένηται·
φύσει
δὲ
ἀεὶ
ἡ |
[3, 3] |
ἐστὶν
οὔτ'
ἐκ
τούτων
ἡ
|
φαντασία. |
Ἀλλ'
ἐπειδὴ
ἔστι
κινηθέντος
τουδὶ |
[3, 10] |
νόησις
οὐδὲ
λογισμὸς
ἔστιν,
ἀλλὰ
|
φαντασία. |
Ἄμφω
ἄρα
ταῦτα
κινητικὰ
κατὰ |
[3, 3] |
οὐδὲ
συμπλοκὴ
δόξης
καὶ
αἰσθήσεως,
|
φαντασία |
ἂν
εἴη,
διά
τε
ταῦτα |
[3, 3] |
δ'
ἐστὶ
τὸ
λεχθέν)
ἡ
|
φαντασία |
ἂν
εἴη
κίνησις
ὑπὸ
τῆς |
[3, 3] |
ὑπάρχει
ᾧ
μὴ
καὶ
λόγος·
|
φαντασία |
γὰρ
ἕτερον
καὶ
αἰσθήσεως
καὶ |
[3, 3] |
Εἶτα
αἴσθησις
μὲν
ἀεὶ
πάρεστι,
|
φαντασία |
δ'
οὔ.
Εἰ
δὲ
τῇ |
[3, 10] |
ἐστι
τὸ
ὀρεκτόν.
Καὶ
ἡ
|
φαντασία |
δὲ
ὅταν
κινῇ,
οὐ
κινεῖ |
[3, 10] |
ὀρεκτικὸν
δὲ
οὐκ
ἄνευ
φαντασίας·
|
φαντασία |
δὲ
πᾶσα
ἢ
λογιστικὴ
ἢ |
[3, 3] |
δὲ
θηρίων
οὐθενὶ
ὑπάρχει
πίστις,
|
φαντασία |
δὲ
πολλοῖς.
{Ἔτι
πάσῃ
μὲν |
[3, 11] |
δὲ
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμίαν
ἀνάγκη.
|
Φαντασία |
δὲ
πῶς
ἂν
ἐνείη;
ἢ |
[3, 3] |
αἰσθάνεσθαι,
τούτου
δὲ
τὸ
μὲν
|
φαντασία |
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
δὲ
ὑπόληψις, |
[3, 3] |
δόξης
καὶ
αἰσθήσεως
ἡ
συμπλοκὴ
|
φαντασία |
ἔσται·
οὐ
γὰρ
δὴ
ἐκ |
[3, 8] |
ἄνευ
ὕλης.
Ἔστι
δ'
ἡ
|
φαντασία |
ἕτερον
φάσεως
καὶ
ἀποφάσεως·
συμπλοκὴ |
[3, 3] |
λεκτέον.
Εἰ
δή
ἐστιν
ἡ
|
φαντασία |
καθ'
ἣν
λέγομεν
φάντασμά
τι |
[3, 10] |
ὀρθός
ἐστιν·
ὄρεξις
δὲ
καὶ
|
φαντασία |
καὶ
ὀρθὴ
καὶ
οὐκ
ὀρθή. |
[3, 3] |
ἐπιστήμη
ἢ
νοῦς·
ἔστι
γὰρ
|
φαντασία |
καὶ
ψευδής.
Λείπεται
ἄρα
ἰδεῖν |
[3, 3] |
ἕτερον
ὑπὸ
τούτου,
ἡ
δὲ
|
φαντασία |
κίνησίς
τις
δοκεῖ
εἶναι
καὶ |
[3, 3] |
λόγος·
τῶν
δὲ
θηρίων
ἐνίοις
|
φαντασία |
μὲν
ὑπάρχει,
λόγος
δ'
οὔ. |
[3, 3] |
ἄλλο
ἔχει
τὰ
εἰρημένα
ἢ
|
φαντασία |
(τοῦτο
δ'
ἐστὶ
τὸ
λεχθέν) |
[3, 11] |
ἔνεστιν.
Ἡ
μὲν
οὖν
αἰσθητικὴ
|
φαντασία, |
ὥσπερ
εἴρηται,
καὶ
ἐν
τοῖς |
[3, 5] |
καὶ
ἀπαθὴς
καὶ
ἀμιγής,
τῇ
|
οὐσίᾳ |
ὢν
ἐνέργεια·
ἀεὶ
γὰρ
τιμιώτερον |
[3, 3] |
ἀληθής,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
|
τἀναντία |
τούτων-
οὐδὲ
τοῦτό
ἐστι
ταὐτὸ |
[3, 3] |
καὶ
δόξα
καὶ
φρόνησις
καὶ
|
τἀναντία |
τούτων,
περὶ
ὧν
τῆς
διαφορᾶς |
[3, 2] |
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἀδιαίρετον
|
τἀναντία, |
τῷ
δ'
εἶναι
οὔ,
ἀλλὰ |
[3, 7] |
μὴ
ὁμογενῆ
κρίνει
ἢ
τὰ
|
ἐναντία, |
οἷον
λευκὸν
καὶ
μέλαν;
ἔστω |
[3, 13] |
ὥσπερ
εἴρηται,
οὐ
τοῦ
εἶναι
|
ἕνεκα |
ἀλλὰ
τοῦ
εὖ,
οἷον
ὄψιν, |
[3, 12] |
δὲ
ἄλλαι
τοῦ
τε
εὖ
|
ἕνεκα |
καὶ
γένει
ζῴων
ἤδη
οὐ |
[3, 1] |
Σητήσειε
δ'
ἄν
τις
τίνος
|
ἕνεκα |
πλείους
ἔχομεν
αἰσθήσεις,
ἀλλ'
οὐ |
[3, 12] |
μηθὲν
μάτην
ποιεῖ
ἡ
φύσις.
|
ἕνεκά |
του
γὰρ
πάντα
ὑπάρχει
τὰ |
[3, 12] |
φύσει,
ἢ
συμπτώματα
ἔσται
τῶν
|
ἕνεκά |
του.
εἰ
οὖν
πᾶν
σῶμα |
[3, 9] |
δύναμις,
δῆλον·
ἀεί
τε
γὰρ
|
ἕνεκά |
του
ἡ
κίνησις
αὕτη,
καὶ |
[3, 10] |
καὶ
ὄρεξις,
νοῦς
δὲ
ὁ
|
ἕνεκά |
του
λογιζόμενος
καὶ
ὁ
πρακτικός· |
[3, 10] |
τέλει.
Καὶ
ἡ
ὄρεξις
δ'
|
ἕνεκά |
του
πᾶσα·
οὗ
γὰρ
ἡ |
[3, 11] |
βουλευτικὸν
οὐκ
ἔχει
ἡ
ὄρεξις·
|
νικᾷ |
δ'
ἐνίοτε
καὶ
κινεῖ
ὁτὲ |
[3, 9] |
ὥστ'
εἶχεν
ἂν
καὶ
τὰ
|
ὀργανικὰ |
μέρη
τῆς
πορείας.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 7] |
ᾗ
τὸ
κοῖλον-
οὕτω
τὰ
|
μαθηματικά, |
οὐ
κεχωρισμένα
ὄντα>
ὡς
κεχωρισμένα |
[3, 9] |
βίᾳ·
ἔτι
κἂν
τὰ
φυτὰ
|
κινητικὰ |
ἦν,
κἂν
εἶχέ
τι
μόριον |
[3, 10] |
ἀλλὰ
φαντασία.
Ἄμφω
ἄρα
ταῦτα
|
κινητικὰ |
κατὰ
τόπον,
νοῦς
καὶ
ὄρεξις, |
[3, 9] |
ἐστιν
(σημεῖον
δ'
ὅτι
ἐστὶ
|
γεννητικὰ |
καὶ
ἀκμὴν
ἔχει
καὶ
φθίσιν) |
[3, 12] |
εἶναι
ζῷον}
οὔτε
ὅσα
μὴ
|
δεκτικὰ |
τῶν
εἰδῶν
ἄνευ
τῆς
ὕλης. |
[3, 4] |
ἐστι)
τὸ
σαρκὶ
εἶναι
καὶ
|
σάρκα |
ἢ
ἄλλῳ
ἢ
ἄλλως
ἔχοντι |
[3, 2] |
ἀλλὰ
δεῖ
ἑνί
τινι
ἄμφω
|
δῆλα |
εἶναι-
οὕτω
μὲν
γὰρ
κἂν |
[3, 7] |
πρὸς
ἑκάτερον
ὡς
ἐκεῖνα
πρὸς
|
ἄλληλα· |
τί
γὰρ
διαφέρει
τὸ
ἀπορεῖν |
[3, 7] |
τὸ
Δ
{ὡς
ἐκεῖνα
πρὸς
|
ἄλληλα} |
ὥστε
καὶ
ἐναλλάξ.
Εἰ
δὴ |
[3, 2] |
ἕτερον
τὸ
γλυκὺ
τοῦ
λευκοῦ,
|
ἀλλὰ |
δεῖ
ἑνί
τινι
ἄμφω
δῆλα |
[3, 13] |
τὰ
ἄλλα
αἰσθητήρια
ἁφῇ
αἰσθάνεται,
|
ἀλλὰ |
δι'
ἑτέρου·
αὕτη
δὲ
δοκεῖ |
[3, 3] |
δόξα
καὶ
ἀληθὴς
καὶ
ψευδής,
|
ἀλλὰ |
δόξῃ
μὲν
ἕπεται
πίστις
(οὐκ |
[3, 4] |
ἀλλ'
ἡ
νοητική,
οὔτε
ἐντελεχείᾳ
|
ἀλλὰ |
δυνάμει
τὰ
εἴδη.
Ὅτι
δ' |
[3, 12] |
οὐ
μόνον
δεῖ
ἁπτόμενον
αἰσθάνεσθαι
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἄποθεν.
τοῦτο
δ'
ἂν |
[3, 13] |
μόνον
ὅσαι
διαφοραὶ
γῆς
εἰσίν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
θερμοῦ
καὶ
ψυχροῦ
καὶ |
[3, 4] |
οὐχ
ἧττον
νοεῖ
τὰ
ὑποδεέστερα,
|
ἀλλὰ |
καὶ
μᾶλλον·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[3, 6] |
ἀληθὲς
ὅτι
λευκὸς
Κλέων
ἐστίν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὅτι
ἦν
ἢ
ἔσται. |
[3, 13] |
οὐ
μόνον
τὸ
αἰσθητήριον
φθείρει,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸ
ζῷον,
ὅτι
ἀνάγκη |
[3, 4] |
εἴτε
μὴ
χωριστοῦ
κατὰ
μέγεθος
|
ἀλλὰ |
κατὰ
λόγον,
σκεπτέον
τίν'
ἔχει |
[3, 9] |
τι
ἢ
διώκειν
οὐ
κινεῖται,
|
ἀλλὰ |
κατὰ
τὴν
ἐπιθυμίαν
πράττει,
οἷον |
[3, 3] |
ὅτι
φαίνεται
τοῦτο
ἡμῖν
ἄνθρωπος,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
ὅταν
μὴ
ἐναργῶς
αἰσθανώμεθα |
[3, 11] |
Τὸ
δ'
ἐπιστημονικὸν
οὐ
κινεῖται,
|
ἀλλὰ |
μένει.
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
μὲν |
[3, 4] |
τοῦ
εἴδους
καὶ
δυνάμει
τοιοῦτον
|
ἀλλὰ |
μὴ
τοῦτο,
καὶ
ὁμοίως
ἔχειν, |
[3, 2] |
ἀχώριστον
καὶ
ἐν
ἀχωρίστῳ
χρόνῳ.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
ἀδύνατον
ἅμα
τὰς
ἐναντίας |
[3, 12] |
μὴ
μόνιμον
ὂν>
ἄνευ
αἰσθήσεως.
|
ἀλλὰ |
μὴν
εἴγε
αἴσθησιν
ἔχει,
ἀνάγκη |
[3, 9] |
ἐπιστήμην,
ἀλλ'
οὐ
τῆς
ἐπιστήμης.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδ'
ἡ
ὄρεξις
ταύτης |
[3, 12] |
μὴ
μόνιμον
ὄν,
γενητὸν
δέ-
|
ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
ἀγένητον·
διὰ
τί |
[3, 9] |
τὰ
ὀργανικὰ
μέρη
τῆς
πορείας.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
τὸ
λογιστικὸν
καὶ |
[3, 3] |
πρότερον,
φαίνεται
καὶ
μύουσιν
ὁράματα.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
τῶν
ἀεὶ
ἀληθευουσῶν |
[3, 1] |
σωμάτων,
οὐδεμία
ἂν
ἐκλείποι
αἴσθησις.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
τῶν
κοινῶν
οἷόν |
[3, 13] |
χρῶμα
καὶ
ψόφος
καὶ
ὀσμή,
|
ἀλλὰ |
μόνον
τὰ
αἰσθητήρια
(ἂν
μὴ |
[3, 9] |
γὰρ
καὶ
ταῦτα
πολλὴν
ἀπορίαν.
|
Ἀλλὰ |
περὶ
τῆς
κατὰ
τόπον
κινήσεως, |
[3, 12] |
ζῴων
ἤδη
οὐ
τῷ
τυχόντι·
|
ἀλλὰ |
τισίν,
οἷον
τῷ
πορευτικῷ,
ἀνάγκη |
[3, 8] |
ὁ
λίθος
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
|
ἀλλὰ |
τὸ
εἶδος·
ὥστε
ἡ
ψυχὴ |
[3, 7] |
οὔτ'
ἀλλήλων
οὔτε
τοῦ
αἰσθητικοῦ·
|
ἀλλὰ |
τὸ
εἶναι
ἄλλο.
Τῇ
δὲ |
[3, 10] |
φαινόμενον
ἀγαθόν·
οὐ
πᾶν
δέ,
|
ἀλλὰ |
τὸ
πρακτὸν
ἀγαθόν.
Πρακτὸν
δ' |
[3, 13] |
εἴρηται,
οὐ
τοῦ
εἶναι
ἕνεκα
|
ἀλλὰ |
τοῦ
εὖ,
οἷον
ὄψιν,
ἐπεὶ |
[3, 10] |
ἀεὶ
κινεῖ
μὲν
τὸ
ὀρεκτόν,
|
ἀλλὰ |
τοῦτ'
ἐστὶν
ἢ
τὸ
ἀγαθὸν |
[3, 7] |
τῷ
ἀγαθῷ
καὶ
τῷ
κακῷ·
|
ἀλλὰ |
τῷ
γε
ἁπλῶς
διαφέρει
καὶ |
[3, 6] |
μὴ
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
|
ἀλλὰ |
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ |
[3, 6] |
μὴ
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
|
ἀλλὰ |
τῷ
εἴδει
νοεῖ
ἐν
ἀδιαιρέτῳ |
[3, 2] |
τἀναντία,
τῷ
δ'
εἶναι
οὔ,
|
ἀλλὰ |
τῷ
ἐνεργεῖσθαι
διαιρετόν,
καὶ
οὐχ |
[3, 10] |
οὐ
νόησις
οὐδὲ
λογισμὸς
ἔστιν,
|
ἀλλὰ |
φαντασία.
Ἄμφω
ἄρα
ταῦτα
κινητικὰ |
[3, 3] |
αὐτὴν
ἀληθῆ
εἶναι
καὶ
ψευδῆ.
|
Ἀλλὰ |
ψευδὴς
ἐγένετο
ὅτε
λάθοι
μεταπεσὸν |
[3, 13] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
τὰ
μὲν
|
ἄλλα |
αἰσθητὰ
ταῖς
ὑπερβολαῖς
οὐ
διαφθείρει |
[3, 13] |
τοῦτο
ἔχει.
καίτοι
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
αἰσθητήρια
ἁφῇ
αἰσθάνεται,
ἀλλὰ
δι' |
[3, 13] |
πᾶν,
ὥσπερ
εἴρηται)
τὰ
δὲ
|
ἄλλα |
ἔξω
γῆς
αἰσθητήρια
μὲν
ἂν |
[3, 10] |
Ταύτης
μὲν
οὖν
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ζῷα
μετέχει.
~Σκεπτέον
δὲ
καὶ |
[3, 2] |
δὴ
καὶ
γεῦσιν,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ὁμοίως·
τὰ
δὲ
κατὰ
δύναμιν |
[3, 9] |
δι'
ἃς
ταῦτα
χωρίζουσι,
καὶ
|
ἄλλα |
φαίνεται
μόρια
μείζω
διάστασιν
ἔχοντα |
[3, 4] |
ὃ
ποιεῖ
νοητὸν
αὐτὸν
ὥσπερ
|
τἆλλα. |
Ἢ
τὸ
μὲν
πάσχειν
κατὰ |
[3, 9] |
Ὁμοίως
δὲ
οὐδὲ
τὸ
αἰσθητικόν·
|
πολλὰ |
γὰρ
ἔστι
τῶν
ζῴων
ἃ |
[3, 12] |
ὦσαν,
τὸ
δὲ
μέσον
ἄμφω,
|
πολλὰ |
δὲ
τὰ
μέσα,
οὕτω
καὶ |
[3, 3] |
καὶ
ὁμοίας
εἶναι
ταῖς
αἰσθήσεσι,
|
πολλὰ |
κατ'
αὐτὰς
πράττει
τὰ
ζῷα, |
[3, 3] |
οὔτε
μὴ
αἰσθανομένοις
ὑπάρχειν,
καὶ
|
πολλὰ |
κατ'
αὐτὴν
καὶ
ποιεῖν
καὶ |
[3, 10] |
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶσι
καὶ
χωρίζωσι,
|
πάμπολλα |
γίνεται,
θρεπτικόν,
αἰσθητικόν,
νοητικόν,
βουλευτικόν, |
[3, 2] |
καὶ
νῦν
καὶ
ὅτι
νῦν)
|
ἅμα |
ἄρα.
Ὥστε
ἀχώριστον
καὶ
ἐν |
[3, 1] |
αὐταί,
ἀλλ'
ᾗ
μία,
ὅταν
|
ἅμα |
γένηται
ἡ
αἴσθησις
ἐπὶ
τοῦ |
[3, 2] |
τότε
ἡ
κατ'
ἐνέργειαν
ἀκοὴ
|
ἅμα |
γίνεται
καὶ
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν |
[3, 1] |
τυγχάνομεν
αἴσθησιν,
ᾗ
ὅταν
συμπέσωσιν
|
ἅμα |
γνωρίζομεν.
Εἰ
δὲ
μή,
οὐδαμῶς |
[3, 2] |
ἓν
τὸ
κρῖνόν
ἐστι
καὶ
|
ἅμα, |
ᾗ
δὲ
διαιρετὸν
ὑπάρχει,
δὶς |
[3, 2] |
δὶς
τῷ
αὐτῷ
χρῆται
σημείῳ
|
ἅμα· |
ᾗ
μὲν
οὖν
δὶς
χρῆται |
[3, 3] |
ἀρχὰς
λόγοις
διωρίσαμεν
(καίτοι
ἔδει
|
ἅμα |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἠπατῆσθαι
αὐτοὺς |
[3, 2] |
διαιρετόν,
καὶ
οὐχ
οἷόν
τε
|
ἅμα |
λευκὸν
καὶ
μέλαν
εἶναι,
ὥστ' |
[3, 2] |
τὸ
λευκὸν
ἑτέρως.
Ἆρ'
οὖν
|
ἅμα |
μὲν
ἀριθμῷ
ἀδιαίρετον
καὶ
ἀχώριστον |
[3, 2] |
ᾗ
δὲ
ἑνί,
ἓν
καὶ
|
ἅμα. |
Περὶ
μὲν
οὖν
τῆς
ἀρχῆς |
[3, 13] |
(καὶ
ὁ
χυμὸς
δὲ
ᾗ
|
ἅμα |
συμβαίνει
ἁπτικὸν
εἶναι,
ταύτῃ
φθείρει) |
[3, 2] |
ἀχωρίστῳ
χρόνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
ἀδύνατον
|
ἅμα |
τὰς
ἐναντίας
κινήσεις
κινεῖσθαι
τὸ |
[3, 6] |
ἡμίσεων
διαιρεῖ
καὶ
τὸν
χρόνον
|
ἅμα, |
τότε
δ'
οἱονεὶ
μήκη·
εἰ |
[3, 13] |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
οἷον
ἂν
|
ἅμα |
τῷ
ψόφῳ
ὦσις
γένηται
καὶ |
[3, 3] |
γε
καὶ
ψευδῆ,
περὶ
ὧν
|
ἅμα |
ὑπόληψιν
ἀληθῆ
ἔχει,
οἷον
φαίνεται |
[3, 8] |
ξυνείη,
ὅταν
τε
θεωρῇ,
ἀνάγκη
|
ἅμα |
φάντασμά
τι
θεωρεῖν·
τὰ
γὰρ |
[3, 2] |
τὸ
δ'
εἶναι
ἕτερον,
ἀνάγκη
|
ἅμα |
φθείρεσθαι
καὶ
σώζεσθαι
τὴν
οὕτω |
[3, 1] |
πάντα
διὰ
τὸ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
|
ἅμα |
χρῶμα
καὶ
μέγεθος.
Νῦν
δ' |
[3, 8] |
εἶδος
αἰσθητῶν.
Ἐπεὶ
δὲ
οὐδὲ
|
πρᾶγμα |
οὐθὲν
ἔστι
παρὰ
τὰ
μεγέθη, |
[3, 3] |
ἐγένετο
ὅτε
λάθοι
μεταπεσὸν
τὸ
|
πρᾶγμα. |
Οὔτ'
ἄρα
ἕν
τι
τούτων |
[3, 1] |
οἷον
μέγεθος
κινήσει
(ὥστε
καὶ
|
σχῆμα· |
μέγεθος
γάρ
τι
τὸ
σχῆμα) |
[3, 1] |
σχῆμα·
μέγεθος
γάρ
τι
τὸ
|
σχῆμα) |
τὸ
δ'
ἠρεμοῦν
τῷ
μὴ |
[3, 9] |
ζῴων
ἃ
αἴσθησιν
μὲν
ἔχει,
|
μόνιμα |
δ'
ἐστὶ
καὶ
ἀκίνητα
διὰ |
[3, 3] |
μάλιστα
αἴσθησίς
ἐστι,
καὶ
τὸ
|
ὄνομα |
ἀπὸ
τοῦ
φάους
εἴληφεν,
ὅτι |
[3, 13] |
αὐτῶν
ἅπτεσθαί
ἐστιν,
διὸ
καὶ
|
τοὔνομα |
τοῦτο
ἔχει.
καίτοι
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
καὶ
ἡ
ἀσπάλαξ
ὑπὸ
τὸ
|
δέρμα |
ἔχουσα
ὀφθαλμούς)
ὥστ'
εἰ
μή |
[3, 3] |
ἡ
φαντασία
καθ'
ἣν
λέγομεν
|
φάντασμά |
τι
ἡμῖν
γίγνεσθαι
καὶ
μὴ |
[3, 8] |
ὅταν
τε
θεωρῇ,
ἀνάγκη
ἅμα
|
φάντασμά |
τι
θεωρεῖν·
τὰ
γὰρ
φαντάσματα |
[3, 2] |
ὄψεταί
τις
τὸ
ὁρῶν,
καὶ
|
χρῶμα |
ἕξει
τὸ
ὁρῶν
πρῶτον.
Φανερὸν |
[3, 2] |
αἰσθάνεσθαί
ἐστιν
ὁρᾶν,
ὁρᾶται
δὲ
|
χρῶμα |
ἢ
τὸ
ἔχον,
εἰ
ὄψεταί |
[3, 1] |
διὰ
τὸ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
ἅμα
|
χρῶμα |
καὶ
μέγεθος.
Νῦν
δ'
ἐπεὶ |
[3, 12] |
σῶμα
ἁπτόν.
ψόφος
δὲ
καὶ
|
χρῶμα |
καὶ
ὀσμὴ
οὐ
τρέφει,
οὐδὲ |
[3, 13] |
οὐ
διαφθείρει
τὸ
ζῷον,
οἷον
|
χρῶμα |
καὶ
ψόφος
καὶ
ὀσμή,
ἀλλὰ |
[3, 12] |
ζῶσιν·
οὔτε
γὰρ
ὅσων
τὸ
|
σῶμα |
ἁπλοῦν
ἐνδέχεται
αὐτὴν
ἔχειν,
{οὔτε |
[3, 12] |
ἀνάγκη
{καὶ}
τὸ
τοῦ
ζῴου
|
σῶμα |
ἁπτικὸν
εἶναι,
εἰ
μέλλει
σώζεσθαι |
[3, 13] |
ἄλλην
αἴσθησιν
ἔχειν
(τὸ
γὰρ
|
σῶμα |
ἁπτικὸν
τὸ
ἔμψυχον
πᾶν,
ὥσπερ |
[3, 12] |
ἐστιν,
ἡ
δὲ
τροφὴ
τὸ
|
σῶμα |
ἁπτόν.
ψόφος
δὲ
καὶ
χρῶμα |
[3, 12] |
τὸ
ζῷον
σῶμα
ἔμψυχόν
ἐστι,
|
σῶμα |
δὲ
ἅπαν
ἁπτόν,
{ἁπτὸν
δὲ |
[3, 12] |
εἴγε
αἴσθησιν
ἔχει,
ἀνάγκη
τὸ
|
σῶμα |
εἶναι
ἢ
ἁπλοῦν
ἢ
μικτόν. |
[3, 12] |
δῆλον.
ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
ζῷον
|
σῶμα |
ἔμψυχόν
ἐστι,
σῶμα
δὲ
ἅπαν |
[3, 12] |
πεφύκασιν,
οὐχ
οἷόν
τε
δὲ
|
σῶμα |
ἔχειν
μὲν
ψυχὴν
καὶ
νοῦν |
[3, 1] |
εἰ
μή
τι
ἕτερον
ἔστι
|
σῶμα, |
καὶ
πάθος
ὃ
μηθενός
ἐστι |
[3, 12] |
ἐκεῖνο)
οὐθὲν
ἄρα
ἔχει
ψυχὴν
|
σῶμα |
μὴ
μόνιμον
ὂν>
ἄνευ
αἰσθήσεως. |
[3, 12] |
ἕνεκά
του.
εἰ
οὖν
πᾶν
|
σῶμα |
πορευτικόν,
μὴ
ἔχον
αἴσθησιν,
φθείροιτο |
[3, 13] |
τοιούτων
στοιχείων
οὐθὲν
ἂν
εἴη
|
σῶμα |
τοῦ
ζῴου.
οὐδὲ
δὴ
γήϊνον. |
[3, 13] |
ἁπλοῦν
εἶναι
τὸ
τοῦ
ζῴου
|
σῶμα, |
φανερόν,
λέγω
δ'
οἷον
πύρινον |
[3, 6] |
ἴσως
οὐ
χωριστόν,
ὃ
ποιεῖ
|
ἕνα |
τὸν
χρόνον
καὶ
τὸ
μῆκος. |
[3, 9] |
τὰ
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
τὰ
|
εἰρημένα, |
ἢ
τούτων
ἕν
τι.
Ἔχει |
[3, 3] |
οὖν
μηθὲν
ἄλλο
ἔχει
τὰ
|
εἰρημένα |
ἢ
φαντασία
(τοῦτο
δ'
ἐστὶ |
[3, 8] |
ἐστι,
τά
τε
ἐν
ἀφαιρέσει
|
λεγόμενα |
καὶ
ὅσα
τῶν
αἰσθητῶν
ἕξεις |
[3, 7] |
τινί.
Τὰ
δὲ
ἐν
ἀφαιρέσει
|
λεγόμενα |
νοεῖ>
ὥσπερ,
εἴ
τις>
τὸ |
[3, 2] |
ὁμοίως·
τὰ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
|
λεγόμενα |
οὐκ
ἀνάγκη·
ἀλλ'
οἱ
πρότερον |
[3, 13] |
τοίνυν
ὅτι
ἀνάγκη
μόνης
ταύτης
|
στερισκόμενα |
τῆς
αἰσθήσεως
τὰ
ζῷα
ἀποθνήσκειν· |
[3, 7] |
ἐξ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος
πάντα
τὰ
|
γιγνόμενα. |
Φαίνεται
δὲ
τὸ
μὲν
αἰσθητὸν |
[3, 3] |
ὥσπερ
ἔνιοι
λέγουσι,
πάντα
τὰ
|
φαινόμενα |
εἶναι
ἀληθῆ,
ἢ
τὴν
τοῦ |
[3, 2] |
οἷόν
τε
κεχωρισμένοις
κρίνειν
τὰ
|
κεχωρισμένα, |
δῆλον·
ὅτι
δ'
οὐδ'
ἐν |
[3, 2] |
τῷ
πέρατι,
δύο
κρίνει
καὶ
|
κεχωρισμένα, |
ἔστιν
ὡς
κεχωρισμένως·
ᾗ
δὲ |
[3, 9] |
πολλὴν
ἀπορίαν,
εἴ
τις
θήσει
|
κεχωρισμένα |
μόρια
τῆς
ψυχῆς·
πρὸς
δὲ |
[3, 7] |
μαθηματικά,
οὐ
κεχωρισμένα
ὄντα>
ὡς
|
κεχωρισμένα |
νοεῖ,
ὅταν
νοῇ
ᾗ>
ἐκεῖνα. |
[3, 7] |
κοῖλον-
οὕτω
τὰ
μαθηματικά,
οὐ
|
κεχωρισμένα |
ὄντα>
ὡς
κεχωρισμένα
νοεῖ,
ὅταν |
[3, 6] |
τῇ
φιλίᾳ,
οὕτω
καὶ
ταῦτα
|
κεχωρισμένα |
συντίθεται,
οἷον
τὸ
ἀσύμμετρον
καὶ |
[3, 13] |
διὰ
τὸ
ἡδὺ
καὶ
λυπηρόν,
|
ἵνα |
αἰσθάνηται
τὸ
ἐν
τροφῇ
καὶ |
[3, 4] |
ἵνα
κρατῇ,
τοῦτο
δ'
ἐστὶν
|
ἵνα |
γνωρίζῃ
(παρεμφαινόμενον
γὰρ
κωλύει
τὸ |
[3, 4] |
ἀμιγῆ
εἶναι,
ὥσπερ
φησὶν
Ἀναξαγόρας,
|
ἵνα |
κρατῇ,
τοῦτο
δ'
ἐστὶν
ἵνα |
[3, 3] |
εἰ
θεώμενοι
ἐν
γραφῇ
τὰ
|
δεινὰ |
ἢ
θαρραλέα.
Εἰσὶ
δὲ
καὶ |
[3, 7] |
δ'
εἶναι
οὐ
τὸ
αὐτό-
|
κἀκεῖνα |
ὁμοίως.
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος |
[3, 6] |
ἐν
ᾧ
χρόνῳ,
ἀλλ'
ᾗ
|
ἐκεῖνα> |
ἀδιαίρετα·
ἔνεστι
γὰρ
κἀν
τούτοις |
[3, 6] |
συμβεβηκὸς
δέ,
καὶ
οὐχ
ᾗ
|
ἐκεῖνα, |
διαιρετὰ
ὃ
νοεῖ
καὶ
ἐν |
[3, 5] |
(τοῦτο
δὲ
ὃ
πάντα
δυνάμει
|
ἐκεῖνα) |
ἕτερον
δὲ
τὸ
αἴτιον
καὶ |
[3, 7] |
κεχωρισμένα
νοεῖ,
ὅταν
νοῇ
ᾗ>
|
ἐκεῖνα. |
Ὅλως
δὲ
ὁ
νοῦς
ἐστιν, |
[3, 7] |
ἔχει
ἑκάτερον>
πρὸς
ἑκάτερον
ὡς
|
ἐκεῖνα |
πρὸς
ἄλληλα·
τί
γὰρ
διαφέρει |
[3, 7] |
Γ
πρὸς
τὸ
Δ
{ὡς
|
ἐκεῖνα |
πρὸς
ἄλληλα}
ὥστε
καὶ
ἐναλλάξ. |
[3, 1] |
ἧττον
λανθάνῃ
τὰ
ἀκολουθοῦντα
καὶ
|
κοινά, |
οἷον
κίνησις
καὶ
μέγεθος
καὶ |
[3, 1] |
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
αἰσθητῷ
τὰ
|
κοινὰ |
ὑπάρχει,
δῆλον
ποιεῖ
ὅτι
ἄλλο |
[3, 9] |
ψυχῆς
καὶ
πόσα.
Τρόπον
γάρ
|
τινα |
ἄπειρα
φαίνεται,
καὶ
οὐ
μόνον |
[3, 12] |
τὴν
γεῦσιν
ἀνάγκη
ἁφὴν
εἶναί
|
τινα, |
διὰ
τὸ
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ |
[3, 2] |
ἀνάγκη
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
λόγον
|
τινὰ |
εἶναι.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καὶ |
[3, 5] |
οἷον
τὸ
φῶς·
τρόπον
γάρ
|
τινα |
καὶ
τὸ
φῶς
ποιεῖ
τὰ |
[3, 10] |
τὴν
φαντασίαν
τιθείη
ὡς
νόησίν
|
τινα· |
πολλοὶ
γὰρ
παρὰ
τὴν
ἐπιστήμην |
[3, 3] |
ὀρθῶς
φρόνησις
καὶ
ἐπιστήμη
καὶ
|
δόξα |
ἀληθής,
τὸ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς |
[3, 3] |
οὐκ
ἄλλου
τινὸς
ἔσται
ἡ
|
δόξα, |
ἀλλ'
ἐκείνου,
εἴπερ
ἔστιν,
οὗ |
[3, 3] |
ψευδής.
Λείπεται
ἄρα
ἰδεῖν
εἰ
|
δόξα· |
γίνεται
γὰρ
δόξα
καὶ
ἀληθὴς |
[3, 3] |
ψευδόμεθα;
τοιαῦται
δ'
εἰσὶν
αἴσθησις,
|
δόξα, |
ἐπιστήμη,
νοῦς.
Ότι
μὲν
οὖν |
[3, 3] |
ἰδεῖν
εἰ
δόξα·
γίνεται
γὰρ
|
δόξα |
καὶ
ἀληθὴς
καὶ
ψευδής,
ἀλλὰ |
[3, 3] |
τῆς
ὑπολήψεως
διαφοραί,
ἐπιστήμη
καὶ
|
δόξα |
καὶ
φρόνησις
καὶ
τἀναντία
τούτων, |
[3, 3] |
οὔ.
Φανερὸν
τοίνυν
ὅτι
οὐδὲ
|
δόξα |
μετ'
αἰσθήσεως,
οὐδὲ
δι'
αἰσθήσεως, |
[3, 11] |
ἢ
δὴ
αὕτη
κινεῖ
ἡ
|
δόξα, |
οὐχ
ἡ
καθόλου,
ἢ
ἄμφω, |
[3, 1] |
νῦν
ἔχουσιν
ἔνια
ζῷα-
πᾶσαι
|
ἄρα |
αἱ
αἰσθήσεις
ἔχονται
ὑπὸ
τῶν |
[3, 4] |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἕτερον.
Ἀπαθὲς
|
ἄρα |
δεῖ
εἶναι,
δεκτικὸν
δὲ
τοῦ |
[3, 3] |
λάθοι
μεταπεσὸν
τὸ
πρᾶγμα.
Οὔτ'
|
ἄρα |
ἕν
τι
τούτων
ἐστὶν
οὔτ' |
[3, 12] |
δ'
ἄνευ
τροφῆς
ἀδύνατον·
ἀνάγκη
|
ἄρα |
ἐνεῖναι
τὴν
θρεπτικὴν
δύναμιν
ἐν |
[3, 4] |
νοῦν
πρὸς
τὰ
νοητά.
Ἀνάγκη
|
ἄρα, |
ἐπεὶ
πάντα
νοεῖ,
ἀμιγῆ
εἶναι, |
[3, 12] |
ἔσται
μᾶλλον
δι'
ἐκεῖνο)
οὐθὲν
|
ἄρα |
ἔχει
ψυχὴν
σῶμα
μὴ
μόνιμον |
[3, 4] |
ἄλλο·
ἔστω
γὰρ
δυάς.
Ἑτέρῳ
|
ἄρα |
ἢ
ἑτέρως
ἔχοντι
κρίνει.
Ὅλως |
[3, 3] |
γὰρ
φαντασία
καὶ
ψευδής.
Λείπεται
|
ἄρα |
ἰδεῖν
εἰ
δόξα·
γίνεται
γὰρ |
[3, 4] |
ἢ
ταύτην,
ὅτι
δυνατός.
Ὁ
|
ἄρα |
καλούμενος
τῆς
ψυχῆς
νοῦς
(λέγω |
[3, 10] |
λογισμὸς
ἔστιν,
ἀλλὰ
φαντασία.
Ἄμφω
|
ἄρα |
ταῦτα
κινητικὰ
κατὰ
τόπον,
νοῦς |
[3, 2] |
τὸ
γλυκὺ
τοῦ
λευκοῦ·
λέγει
|
ἄρα |
τὸ
αὐτό·
ὥστε
ὡς
λέγει, |
[3, 4] |
ἢ
ἑτέρως
ἔχοντι
κρίνει.
Ὅλως
|
ἄρα |
ὡς
χωριστὰ
τὰ
πράγματα
τῆς |
[3, 2] |
νῦν
καὶ
ὅτι
νῦν)
ἅμα
|
ἄρα. |
Ὥστε
ἀχώριστον
καὶ
ἐν
ἀχωρίστῳ |
[3, 7] |
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν,
τὰ
πράγματα.
|
Ἆρα |
δ'
ἐνδέχεται
τῶν
κεχωρισμένων
τι |
[3, 3] |
εἴ
τι
κατὰ
μεταφορὰν
λέγομεν,
|
ἆρα> |
μία
τις
ἔστι
τούτων
δύναμις |
[3, 9] |
μόριόν
τι,
πότερον
ἴδιόν
τι
|
παρὰ |
τὰ
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
τὰ |
[3, 8] |
δὲ
οὐδὲ
πρᾶγμα
οὐθὲν
ἔστι
|
παρὰ |
τὰ
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
τὰ |
[3, 1] |
δ'
οὐκ
ἔστιν
αἴσθησις
ἑτέρα
|
παρὰ |
τὰς
πέντε
(λέγω
δὲ
ταύτας |
[3, 10] |
ὡς
νόησίν
τινα·
πολλοὶ
γὰρ
|
παρὰ |
τὴν
ἐπιστήμην
ἀκολουθοῦσι
ταῖς
φαντασίαις, |
[3, 10] |
ἡ
δ'
ὄρεξις
κινεῖ
καὶ
|
παρὰ |
τὸν
λογισμόν·
ἡ
γὰρ
ἐπιθυμία |
[3, 4] |
οὐ
δύναται
αἰσθάνεσθαι
ἐκ
τοῦ
|
σφόδρα |
αἰσθητοῦ,
οἷον
ψόφου
ἐκ
τῶν |
[3, 2] |
ἐν
χρώμασι
τὴν
ὄψιν
τὸ
|
σφόδρα |
λαμπρὸν
ἢ
ζοφερόν,
καὶ
ἐν |
[3, 4] |
ὁ
νοῦς
ὅταν
τι
νοήσῃ
|
σφόδρα |
νοητόν,
οὐχ
ἧττον
νοεῖ
τὰ |
[3, 12] |
τὴν
ὄψιν
ἐξιοῦσαν
ἀνακλᾶσθαι
τὸν
|
ἀέρα |
πάσχειν
ὑπὸ
τοῦ
σχήματος
καὶ |
[3, 2] |
ὄψει
αἰσθάνεσθαι
ὅτι
ὁρᾷ,
ἢ
|
ἑτέρᾳ. |
Ἀλλ'
ἡ
αὐτὴ
ἔσται
τῆς |
[3, 2] |
αὑτῆς.
Ἔτι
δ'
εἰ
καὶ
|
ἑτέρα |
εἴη
ἡ
τῆς
ὄψεως
αἴσθησις, |
[3, 7] |
ἐνέργεια,
ἡ
δ'
ἁπλῶς
ἐνέργεια
|
ἑτέρα, |
ἡ
τοῦ
τετελεσμένου.
Τὸ
μὲν |
[3, 1] |
~(Ὅτι
δ'
οὐκ
ἔστιν
αἴσθησις
|
ἑτέρα |
παρὰ
τὰς
πέντε
(λέγω
δὲ |
[3, 2] |
αἴσθοιο,
δῆλον
ἂν
εἴη
ὅτι
|
ἕτερα |
ἀλλήλων,
δεῖ
δὲ
τὸ
ἓν |
[3, 13] |
καὶ
ὑπὸ
ὁραμάτων
καὶ
ὀσμῆς
|
ἕτερα |
κινεῖται,
ἃ
τῇ
ἁφῇ
φθείρει |
[3, 1] |
μὲν
δι'
ἑνὸς
πλείω
αἰσθητὰ
|
ἕτερα |
ὄντα
ἀλλήλων
τῷ
γένει,
ἀνάγκη |
[3, 10] |
τὸ
δὲ
κινεῖται)
λόγῳ
μὲν
|
ἕτερα |
ὄντα,
μεγέθει
δ'
ἀχώριστα.
Πάντα |
[3, 5] |
ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
χρόνῳ
|
προτέρα |
ἐν
τῷ
ἑνί,
ὅλως
δὲ |
[3, 7] |
Ἡ
δὲ
κατὰ
δύναμιν
χρόνῳ
|
προτέρα |
ἐν
τῷ
ἑνί,
ὅλως
δὲ |
[3, 4] |
νοητόν,
οὐχ
ἧττον
νοεῖ
τὰ
|
ὑποδεέστερα, |
ἀλλὰ
καὶ
μᾶλλον·
τὸ
μὲν |
[3, 11] |
φύσει
δὲ
ἀεὶ
ἡ
ἄνω
|
ἀρχικωτέρα |
καὶ
κινεῖ·
ὥστε
τρεῖς
φορὰς |
[3, 11] |
ὁτὲ
δ'
ἐκείνη
ταύτην,
ὥσπερ
|
σφαῖρα |
σφαῖραν>
ἡ
ὄρεξις
τὴν
ὄρεξιν, |
[3, 9] |
καὶ
πόσα.
Τρόπον
γάρ
τινα
|
ἄπειρα |
φαίνεται,
καὶ
οὐ
μόνον
ἅ |
[3, 1] |
τοῦ
αὐτοῦ,
οἷον
χολῆς
ὅτι
|
πικρὰ |
καὶ
ξανθή
(οὐ
γὰρ
δὴ |
[3, 2] |
ἰσχυρὰ
ὀσμή,
καὶ
γλυκεῖα
καὶ
|
πικρά, |
ὡς
λόγου
τινὸς
ὄντος
τῆς |
[3, 2] |
ἢ
τῇ
ὄψει
αἰσθάνεσθαι
ὅτι
|
ὁρᾷ, |
ἢ
ἑτέρᾳ.
Ἀλλ'
ἡ
αὐτὴ |
[3, 13] |
ἐν
ἀέρι
καὶ
ὕδατι,
ὅπως
|
ὁρᾷ, |
ὅλως
δ'
ἐπεὶ
ἐν
διαφανεῖ, |
[3, 2] |
ζοφερόν,
καὶ
ἐν
ὀσφρήσει
ἡ
|
ἰσχυρὰ |
ὀσμή,
καὶ
γλυκεῖα
καὶ
πικρά, |
[3, 6] |
ψυχῆς.
Ἡ
δὲ
στιγμὴ
καὶ
|
πᾶσα |
διαίρεσις,
καὶ
τὸ
οὕτως
ἀδιαίρετον, |
[3, 10] |
οὐκ
ἄνευ
φαντασίας·
φαντασία
δὲ
|
πᾶσα |
ἢ
λογιστικὴ
ἢ
αἰσθητική.
Ταύτης |
[3, 9] |
ἢ
μεγέθει
ἢ
λόγῳ,
ἢ
|
πᾶσα |
ἡ
ψυχή,
καὶ
εἰ
μόριόν |
[3, 6] |
ἀπόφασις,
καὶ
ἀληθὴς
ἢ
ψευδὴς
|
πᾶσα· |
ὁ
δὲ
νοῦς
οὐ
πᾶς, |
[3, 10] |
ἡ
ὄρεξις
δ'
ἕνεκά
του
|
πᾶσα· |
οὗ
γὰρ
ἡ
ὄρεξις,
αὕτη |
[3, 7] |
δὲ
ἡδὺ
ἢ
λυπηρόν,
οἷον
|
καταφᾶσα |
ἢ
ἀποφᾶσα
διώκει
ἢ
φεύγει· |
[3, 7] |
ἢ
λυπηρόν,
οἷον
καταφᾶσα
ἢ
|
ἀποφᾶσα |
διώκει
ἢ
φεύγει·
καὶ
ἔστι |
[3, 12] |
μέσον
ἄμφω,
πολλὰ
δὲ
τὰ
|
μέσα, |
οὕτω
καὶ
ἐπ'
ἀλλοιώσεως,
πλὴν |
[3, 6] |
οὐκ
ἀληθὲς
ἀεί,
οὕτως
ἔχει
|
ὅσα |
ἄνευ
ὕλης.
~Τὸ
δ'
αὐτό |
[3, 1] |
αἰσθητά
ἐστιν,
ἣν
τυγχάνομεν
ἔχοντες,
|
ὅσα |
δὲ
διὰ
τῶν
μεταξὺ
καὶ |
[3, 12] |
τε
οὐθὲν
εἶναι
ζῷον}
οὔτε
|
ὅσα |
μὴ
δεκτικὰ
τῶν
εἰδῶν
ἄνευ |
[3, 8] |
τε
ἐν
ἀφαιρέσει
λεγόμενα
καὶ
|
ὅσα |
τῶν
αἰσθητῶν
ἕξεις
καὶ
πάθη. |
[3, 9] |
μόρια
λέγειν
τῆς
ψυχῆς
καὶ
|
πόσα. |
Τρόπον
γάρ
τινα
ἄπειρα
φαίνεται, |
[3, 11] |
ἢ
ἄμφω,
ἀλλ'
ἡ
μὲν
|
ἠρεμοῦσα |
μᾶλλον,
ἡ
δ'
οὔ.
~Τὴν |
[3, 11] |
Φαίνεται
γὰρ
λύπη
καὶ
ἡδονὴ
|
ἐνοῦσα, |
εἰ
δὲ
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμίαν |
[3, 1] |
ἡ
ἀσπάλαξ
ὑπὸ
τὸ
δέρμα
|
ἔχουσα |
ὀφθαλμούς)
ὥστ'
εἰ
μή
τι |
[3, 3] |
ἀληθής
ἐστιν
ἢ
ὅτι
ὀλίγιστον
|
ἔχουσα |
τὸ
ψεῦδος.
Δεύτερον
δὲ
τοῦ |
[3, 2] |
αἴσθησις
τοῦ
ὑποκειμένου
αἰσθητοῦ
ἐστίν,
|
ὑπάρχουσα |
ἐν
τῷ
αἰσθητηρίῳ
ᾗ
αἰσθητήριον, |
[3, 8] |
παρὰ
τὰ
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
|
τὰ |
αἰσθητὰ
κεχωρισμένον,
ἐν
τοῖς
εἴδεσι |
[3, 4] |
ἔχειν,
ὥσπερ
τὸ
αἰσθητικὸν
πρὸς
|
τὰ |
αἰσθητά,
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς |
[3, 8] |
ἐπιστητά
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις
|
τὰ |
αἰσθητά·
πῶς
δὲ
τοῦτο,
δεῖ |
[3, 13] |
ψόφος
καὶ
ὀσμή,
ἀλλὰ
μόνον
|
τὰ |
αἰσθητήρια
(ἂν
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός, |
[3, 1] |
μόνην.
Ἢ
ὅπως
ἧττον
λανθάνῃ
|
τὰ |
ἀκολουθοῦντα
καὶ
κοινά,
οἷον
κίνησις |
[3, 13] |
τοὔνομα
τοῦτο
ἔχει.
καίτοι
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
αἰσθητήρια
ἁφῇ
αἰσθάνεται,
ἀλλὰ |
[3, 10] |
αἰσθητική.
Ταύτης
μὲν
οὖν
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
ζῷα
μετέχει.
~Σκεπτέον
δὲ |
[3, 2] |
χυμὸν
δὴ
καὶ
γεῦσιν,
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
ὁμοίως·
τὰ
δὲ
κατὰ |
[3, 7] |
ὥστε
καὶ
ἐναλλάξ.
Εἰ
δὴ
|
τὰ |
ΓΑ
ἑνὶ
εἴη
ὑπάρχοντα,
οὕτως |
[3, 8] |
ἀνάγκη
ἅμα
φάντασμά
τι
θεωρεῖν·
|
τὰ |
γὰρ
φαντάσματα
ὥσπερ
αἰσθήματά
ἐστι, |
[3, 7] |
γὰρ
ἐξ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος
πάντα
|
τὰ |
γιγνόμενα.
Φαίνεται
δὲ
τὸ
μὲν |
[3, 1] |
{τὸν
Κλέωνος
υἱὸν
ἡμᾶς
ὁρᾶν}
|
τὰ |
Δ'
ἀλλήλων
ἴδια
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[3, 7] |
ὑπάρχοντα,
οὕτως
ἕξει,
ὥσπερ
καὶ
|
τὰ |
ΔΒ,
τὸ
αὐτὸ
μὲν
καὶ |
[3, 13] |
τὸ
ἔμψυχον
πᾶν,
ὥσπερ
εἴρηται)
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
ἔξω
γῆς
αἰσθητήρια |
[3, 3] |
ἔχειν
νοῦν,
οἷον
τὰ
θηρία,
|
τὰ |
δὲ
διὰ
τὸ
ἐπικαλύπτεσθαι
τὸν |
[3, 7] |
γε
ἁπλῶς
διαφέρει
καὶ
τινί.
|
Τὰ |
δὲ
ἐν
ἀφαιρέσει
λεγόμενα
νοεῖ> |
[3, 2] |
γεῦσιν,
καὶ
τὰ
ἄλλα
ὁμοίως·
|
τὰ |
δὲ
κατὰ
δύναμιν
λεγόμενα
οὐκ |
[3, 12] |
οὐ
δυνήσεται
τὰ
μὲν
φεύγειν
|
τὰ |
δὲ
λαβεῖν.
εἰ
δὲ
τοῦτο, |
[3, 8] |
ἐστὶ
τὸ
ἀληθὲς
ἢ
ψεῦδος.
|
Τὰ |
δὲ
πρῶτα
νοήματα
τί
διοίσει |
[3, 9] |
πηρώμασι
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀτελέσιν,
|
τὰ |
δὲ
τοιαῦτα
τῶν
ζῴων
τέλεια |
[3, 3] |
ἂν
εἰ
θεώμενοι
ἐν
γραφῇ
|
τὰ |
δεινὰ
ἢ
θαρραλέα.
Εἰσὶ
δὲ |
[3, 8] |
πράγματα,
ἡ
μὲν
δυνάμει
εἰς
|
τὰ |
δυνάμει,
ἡ
δ'
ἐντελεχείᾳ
εἰς |
[3, 5] |
τινα
καὶ
τὸ
φῶς
ποιεῖ
|
τὰ |
δυνάμει
ὄντα
χρώματα
ἐνεργείᾳ
χρώματα. |
[3, 8] |
Ἀνάγκη
δ'
ἢ
αὐτὰ
ἢ
|
τὰ |
εἴδη
εἶναι.
Αὐτὰ
μὲν
δὴ |
[3, 4] |
νοητική,
οὔτε
ἐντελεχείᾳ
ἀλλὰ
δυνάμει
|
τὰ |
εἴδη.
Ὅτι
δ'
οὐχ
ὁμοία |
[3, 2] |
καὶ
μέλαν
εἶναι,
ὥστ'
οὐδὲ
|
τὰ |
εἴδη
πάσχειν
αὐτῶν,
εἰ
τοιοῦτον |
[3, 9] |
παρὰ
τὰ
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
|
τὰ |
εἰρημένα,
ἢ
τούτων
ἕν
τι. |
[3, 3] |
Εἰ
οὖν
μηθὲν
ἄλλο
ἔχει
|
τὰ |
εἰρημένα
ἢ
φαντασία
(τοῦτο
δ' |
[3, 9] |
τι,
πότερον
ἴδιόν
τι
παρὰ
|
τὰ |
εἰωθότα
λέγεσθαι
καὶ
τὰ
εἰρημένα, |
[3, 3] |
καὶ
μηδετέρου
ὑπάρχοντος
τούτων,
οἷον
|
τὰ |
ἐν
τοῖς
ὕπνοις.
Εἶτα
αἴσθησις |
[3, 7] |
τὰ
μὴ
ὁμογενῆ
κρίνει
ἢ
|
τὰ |
ἐναντία,
οἷον
λευκὸν
καὶ
μέλαν; |
[3, 8] |
δυνάμει,
ἡ
δ'
ἐντελεχείᾳ
εἰς
|
τὰ |
ἐντελεχείᾳ·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
τὸ |
[3, 8] |
ἔστι
δ'
ἡ
ἐπιστήμη
μὲν
|
τὰ |
ἐπιστητά
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις |
[3, 13] |
μόνης
ταύτης
στερισκόμενα
τῆς
αἰσθήσεως
|
τὰ |
ζῷα
ἀποθνήσκειν·
οὔτε
γὰρ
ταύτην |
[3, 3] |
αἰσθήσεσι,
πολλὰ
κατ'
αὐτὰς
πράττει
|
τὰ |
ζῷα,
τὰ
μὲν
διὰ
τὸ |
[3, 3] |
τὸ
μὴ
ἔχειν
νοῦν,
οἷον
|
τὰ |
θηρία,
τὰ
δὲ
διὰ
τὸ |
[3, 3] |
ἑπομένων
τοῖς
συμβεβηκόσιν
οἷς
ὑπάρχει
|
τὰ |
ἴδια
(λέγω
δ'
οἷον
κίνησις |
[3, 2] |
οὐχ
οἷόν
τε
κεχωρισμένοις
κρίνειν
|
τὰ |
κεχωρισμένα,
δῆλον·
ὅτι
δ'
οὐδ' |
[3, 10] |
ἢ
φαντασθῆναι-
ἀριθμῷ
δὲ
πλείω
|
τὰ |
κινοῦντα.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία, |
[3, 10] |
Ὥστε
εὐλόγως
δύο
ταῦτα
φαίνεται
|
τὰ |
κινοῦντα,
ὄρεξις
καὶ
διάνοια
πρακτική· |
[3, 1] |
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
αἰσθητῷ
|
τὰ |
κοινὰ
ὑπάρχει,
δῆλον
ποιεῖ
ὅτι |
[3, 8] |
ὕστερον.
~Νῦν
δέ,
περὶ
ψυχῆς
|
τὰ |
λεχθέντα
συγκεφαλαιώσαντες,
εἴπωμεν
πάλιν
ὅτι |
[3, 7] |
ἐν
ᾗ
τὸ
κοῖλον-
οὕτω
|
τὰ |
μαθηματικά,
οὐ
κεχωρισμένα
ὄντα>
ὡς |
[3, 8] |
οὐδὲ
πρᾶγμα
οὐθὲν
ἔστι
παρὰ
|
τὰ |
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
τὰ
αἰσθητὰ |
[3, 7] |
ὥσπερ
ὁρῶν,
λογίζεται
καὶ
βουλεύεται
|
τὰ |
μέλλοντα
πρὸς
τὰ
παρόντα·
καὶ |
[3, 13] |
πλὴν
ταύτην.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
αἰσθητὰ
ταῖς
ὑπερβολαῖς |
[3, 3] |
κατ'
αὐτὰς
πράττει
τὰ
ζῷα,
|
τὰ |
μὲν
διὰ
τὸ
μὴ
ἔχειν |
[3, 7] |
τὸ
δὲ
Β
τὸ
λευκόν.
|
Τὰ |
μὲν
οὖν
εἴδη
τὸ
νοητικὸν |
[3, 12] |
μὴ
ἕξει
αἴσθησιν,
οὐ
δυνήσεται
|
τὰ |
μὲν
φεύγειν
τὰ
δὲ
λαβεῖν. |
[3, 10] |
ὄρεξις,
φανερόν.
Τοῖς
δὲ
διαιροῦσι
|
τὰ |
μέρη
τῆς
ψυχῆς,
ἐὰν
κατὰ |
[3, 12] |
δὲ
μέσον
ἄμφω,
πολλὰ
δὲ
|
τὰ |
μέσα,
οὕτω
καὶ
ἐπ'
ἀλλοιώσεως, |
[3, 7] |
γὰρ
διαφέρει
τὸ
ἀπορεῖν
πῶς
|
τὰ |
μὴ
ὁμογενῆ
κρίνει
ἢ
τὰ |
[3, 4] |
αἰσθητά,
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς
|
τὰ |
νοητά.
Ἀνάγκη
ἄρα,
ἐπεὶ
πάντα |
[3, 4] |
αὐτὸς
δὲ
νοητός
ἐστιν
ὥσπερ
|
τὰ |
νοητά.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
τῶν |
[3, 8] |
ἐν
τοῖς
εἴδεσι
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
τὰ |
νοητά
ἐστι,
τά
τε
ἐν |
[3, 4] |
πρότερον,
ὅτι
δυνάμει
πώς
ἐστι
|
τὰ |
νοητὰ
ὁ
νοῦς,
ἀλλ'
ἐντελεχείᾳ |
[3, 8] |
ἐστι
πάντα·
ἢ
γὰρ
αἰσθητὰ
|
τὰ |
ὄντα
ἢ
νοητά,
ἔστι
δ' |
[3, 8] |
εἴπωμεν
πάλιν
ὅτι
ἡ
ψυχὴ
|
τὰ |
ὄντα
πώς
ἐστι
πάντα·
ἢ |
[3, 9] |
φθίσιν)
ὥστ'
εἶχεν
ἂν
καὶ
|
τὰ |
ὀργανικὰ
μέρη
τῆς
πορείας.
Ἀλλὰ |
[3, 7] |
καὶ
βουλεύεται
τὰ
μέλλοντα
πρὸς
|
τὰ |
παρόντα·
καὶ
ὅταν
εἴπῃ
ὡς |
[3, 4] |
πράγματα
τῆς
ὕλης,
οὕτω
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὸν
νοῦν.
Ἀπορήσειε
δ' |
[3, 7] |
νοῦς
ἐστιν,
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν,
|
τὰ |
πράγματα.
Ἆρα
δ'
ἐνδέχεται
τῶν |
[3, 8] |
ἐπιστήμη
καὶ
ἡ
αἴσθησις
εἰς
|
τὰ |
πράγματα,
ἡ
μὲν
δυνάμει
εἰς |
[3, 4] |
κρίνει.
Ὅλως
ἄρα
ὡς
χωριστὰ
|
τὰ |
πράγματα
τῆς
ὕλης,
οὕτω
καὶ |
[3, 8] |
τοῖς
αἰσθητοῖς
τὰ
νοητά
ἐστι,
|
τά |
τε
ἐν
ἀφαιρέσει
λεγόμενα
καὶ |
[3, 1] |
νῦν
αἴσθησιν
ἔχομεν
(πάντα
γὰρ
|
τὰ |
τοῦ
ἁπτοῦ
ᾗ
ἁπτὸν
πάθη |
[3, 4] |
σφόδρα
νοητόν,
οὐχ
ἧττον
νοεῖ
|
τὰ |
ὑποδεέστερα,
ἀλλὰ
καὶ
μᾶλλον·
τὸ |
[3, 3] |
ἤτοι,
ὥσπερ
ἔνιοι
λέγουσι,
πάντα
|
τὰ |
φαινόμενα
εἶναι
ἀληθῆ,
ἢ
τὴν |
[3, 7] |
ἄλλο.
Τῇ
δὲ
διανοητικῇ
ψυχῇ
|
τὰ |
φαντάσματα
οἷον
αἰσθήματα
ὑπάρχει,
ὅταν |
[3, 12] |
ἕνεκά
του
γὰρ
πάντα
ὑπάρχει
|
τὰ |
φύσει,
ἢ
συμπτώματα
ἔσται
τῶν |
[3, 13] |
αἰσθανόμεθα,
ὅτι
γῆς
ἐστιν,
καὶ
|
τὰ |
φυτὰ
διὰ
τοῦτο
οὐδεμίαν
ἔχει |
[3, 9] |
ἀλλ'
ἢ
βίᾳ·
ἔτι
κἂν
|
τὰ |
φυτὰ
κινητικὰ
ἦν,
κἂν
εἶχέ |
[3, 10] |
κατὰ
τὸν
λογισμὸν
κινῆται,
καὶ
|
κατὰ |
βούλησιν
κινεῖται)
ἡ
δ'
ὄρεξις |
[3, 9] |
λόγον
ἔχον
καὶ
τὸ
ἄλογον·
|
κατὰ |
γὰρ
τὰς
διαφορὰς
δι'
ἃς |
[3, 3] |
συμπάσχομεν,
ὁμοίως
δὲ
κἂν
θαρραλέον·
|
κατὰ |
δὲ
τὴν
φαντασίαν
ὡσαύτως
ἔχομεν |
[3, 2] |
τὴν
κατ'
ἐνέργειαν
ἐν
τῷ
|
κατὰ |
δύναμιν
εἶναι·
ἡ
γὰρ
τοῦ |
[3, 2] |
τὰ
ἄλλα
ὁμοίως·
τὰ
δὲ
|
κατὰ |
δύναμιν
λεγόμενα
οὐκ
ἀνάγκη·
ἀλλ' |
[3, 2] |
καὶ
τοῦ
αἰσθητοῦ,
τῶν
μὲν
|
κατὰ |
δύναμιν
τῶν
δὲ
κατ'
ἐνέργειαν, |
[3, 7] |
ἐπιστήμη
τῷ
πράγματι.
Ἡ
δὲ
|
κατὰ |
δύναμιν
χρόνῳ
προτέρα
ἐν
τῷ |
[3, 5] |
ἐπιστήμη
τῷ
πράγματι·
ἡ
δὲ
|
κατὰ |
δύναμιν
χρόνῳ
προτέρα
ἐν
τῷ |
[3, 9] |
φαντασμάτων.
~Ἐπεὶ
δὲ
ἡ
ψυχὴ
|
κατὰ |
δύο
ὥρισται
δυνάμεις
ἡ
τῶν |
[3, 10] |
δύο,
νοῦς
καὶ
ὄρεξις,
ἐκίνουν,
|
κατὰ |
κοινὸν
ἄν
τι
ἐκίνουν
εἶδος· |
[3, 4] |
τἆλλα.
Ἢ
τὸ
μὲν
πάσχειν
|
κατὰ |
κοινόν
τι
διῄρηται
πρότερον,
ὅτι |
[3, 4] |
μὴ
χωριστοῦ
κατὰ
μέγεθος
ἀλλὰ
|
κατὰ |
λόγον,
σκεπτέον
τίν'
ἔχει
διαφοράν, |
[3, 4] |
χωριστοῦ
ὄντος
εἴτε
μὴ
χωριστοῦ
|
κατὰ |
μέγεθος
ἀλλὰ
κατὰ
λόγον,
σκεπτέον |
[3, 3] |
γίγνεσθαι
καὶ
μὴ
εἴ
τι
|
κατὰ |
μεταφορὰν
λέγομεν,
ἆρα>
μία
τις |
[3, 1] |
ὁρᾶν}
τὰ
Δ'
ἀλλήλων
ἴδια
|
κατὰ |
συμβεβηκὸς
αἰσθάνονται
αἱ
αἰσθήσεις,
οὐχ |
[3, 6] |
χρόνῳ
καὶ
ἀδιαιρέτῳ
τῆς
ψυχῆς.
|
Κατὰ |
συμβεβηκὸς
δέ,
καὶ
οὐχ
ᾗ |
[3, 1] |
μή,
οὐδαμῶς
ἂν
ἀλλ'
ἢ
|
κατὰ |
συμβεβηκὸς
ᾐσθανόμεθα
(οἷον
τὸν
Κλέωνος |
[3, 13] |
μόνον
τὰ
αἰσθητήρια
(ἂν
μὴ
|
κατὰ |
συμβεβηκός,
οἷον
ἂν
ἅμα
τῷ |
[3, 1] |
ἴδιον,
ὧν
ἑκάστῃ
αἰσθήσει
αἰσθανόμεθα
|
κατὰ |
συμβεβηκός,
οἷον
κινήσεως,
στάσεως,
σχήματος, |
[3, 1] |
ἤδη
ἔχομεν
αἴσθησιν
κοινήν,
οὐ
|
κατὰ |
συμβεβηκός·
οὐκ
ἄρ'
ἐστὶν
ἰδία· |
[3, 2] |
ὅτι
ἕτερον
καὶ
θάτερον
(οὐ
|
κατὰ |
συμβεβηκὸς
τὸ
ὅτε,
λέγω
δ' |
[3, 3] |
τὸ
δοξάζειν
ὅπερ
αἰσθάνεται,
μὴ
|
κατὰ |
συμβεβηκός.
Φαίνεται
δέ
γε
καὶ |
[3, 10] |
τὰ
μέρη
τῆς
ψυχῆς,
ἐὰν
|
κατὰ |
τὰς
δυνάμεις
διαιρῶσι
καὶ
χωρίζωσι, |
[3, 3] |
ἃ
μάλιστα
ἤδη
ἔστιν
ἀπατηθῆναι
|
κατὰ |
τὴν
αἴσθησιν.
Ἡ
δὲ
κίνησις |
[3, 9] |
ἢ
διώκειν
οὐ
κινεῖται,
ἀλλὰ
|
κατὰ |
τὴν
ἐπιθυμίαν
πράττει,
οἷον
ὁ |
[3, 9] |
τινὸς
κυρίου
ὄντος
τοῦ
ποιεῖν
|
κατὰ |
τὴν
ἐπιστήμην,
ἀλλ'
οὐ
τῆς |
[3, 6] |
εἶναι
ἀληθής,
καὶ
οὐ
τὶ
|
κατά |
τινος·
ἀλλ'
ὥσπερ
τὸ
ὁρᾶν |
[3, 6] |
δ'
ἡ
μὲν
φάσις
τι
|
κατά |
τινος,
ὥσπερ
καὶ
ἡ
ἀπόφασις, |
[3, 6] |
ἐπ'
ἀμφοῖν.
{Τὸ
δὲ
μὴ
|
κατὰ |
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
ἀλλὰ
τῷ |
[3, 6] |
μήκει.
α
Τὸ
δὲ
μὴ
|
κατὰ |
τὸ
ποσὸν
ἀδιαίρετον
ἀλλὰ
τῷ |
[3, 6] |
ἀλλ'
ὁ
τοῦ
τί
ἐστι
|
κατὰ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
ἀληθής, |
[3, 10] |
γὰρ
βούλησις
ὄρεξις,
ὅταν
δὲ
|
κατὰ |
τὸν
λογισμὸν
κινῆται,
καὶ
κατὰ |
[3, 3] |
τὴν
ψυχήν,
κινήσει
τε
τῇ
|
κατὰ |
τόπον
καὶ
τῷ
νοεῖν
καὶ |
[3, 9] |
πολλὴν
ἀπορίαν.
Ἀλλὰ
περὶ
τῆς
|
κατὰ |
τόπον
κινήσεως,
τί
τὸ
κινοῦν |
[3, 9] |
καὶ
ἔτι
τῷ
κινεῖν
τὴν
|
κατὰ |
τόπον
κίνησιν,
περὶ
μὲν
αἰσθήσεως |
[3, 12] |
ἐκείνου.
ὥσπερ
γὰρ
τὸ
κινοῦν
|
κατὰ |
τόπον
μέχρι
του
μεταβάλλειν
ποιεῖ, |
[3, 10] |
φαντασία.
Ἄμφω
ἄρα
ταῦτα
κινητικὰ
|
κατὰ |
τόπον,
νοῦς
καὶ
ὄρεξις,
νοῦς |
[3, 9] |
λόγος
ἐνέστηκε,
τί
τὸ
κινοῦν
|
κατὰ |
τόπον
τὸ
ζῷόν
ἐστιν;
τὴν |
[3, 3] |
ἐλέγομεν
πρότερον,
φαίνεται
καὶ
μύουσιν
|
ὁράματα. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
ἀεὶ |
[3, 7] |
ἐστιν,
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν,
τὰ
|
πράγματα. |
Ἆρα
δ'
ἐνδέχεται
τῶν
κεχωρισμένων |
[3, 8] |
καὶ
ἡ
αἴσθησις
εἰς
τὰ
|
πράγματα, |
ἡ
μὲν
δυνάμει
εἰς
τὰ |
[3, 4] |
Ὅλως
ἄρα
ὡς
χωριστὰ
τὰ
|
πράγματα |
τῆς
ὕλης,
οὕτω
καὶ
τὰ |
[3, 8] |
θεωρεῖν·
τὰ
γὰρ
φαντάσματα
ὥσπερ
|
αἰσθήματά |
ἐστι,
πλὴν
ἄνευ
ὕλης.
Ἔστι |
[3, 7] |
διανοητικῇ
ψυχῇ
τὰ
φαντάσματα
οἷον
|
αἰσθήματα |
ὑπάρχει,
ὅταν
δὲ
ἀγαθὸν
ἢ |
[3, 8] |
ἢ
ψεῦδος.
Τὰ
δὲ
πρῶτα
|
νοήματα |
τί
διοίσει
τοῦ
μὴ
φαντάσματα |
[3, 8] |
φαντάσματα
εἶναι;
ἢ
οὐδὲ
ταῦτα
|
φαντάσματα, |
ἀλλ'
οὐκ
ἄνευ
φαντασμάτων.
~Ἐπεὶ |
[3, 8] |
νοήματα
τί
διοίσει
τοῦ
μὴ
|
φαντάσματα |
εἶναι;
ἢ
οὐδὲ
ταῦτα
φαντάσματα, |
[3, 7] |
Τῇ
δὲ
διανοητικῇ
ψυχῇ
τὰ
|
φαντάσματα |
οἷον
αἰσθήματα
ὑπάρχει,
ὅταν
δὲ |
[3, 8] |
φάντασμά
τι
θεωρεῖν·
τὰ
γὰρ
|
φαντάσματα |
ὥσπερ
αἰσθήματά
ἐστι,
πλὴν
ἄνευ |
[3, 9] |
τῶν
ζῴων
τέλεια
καὶ
οὐ
|
πηρώματά |
ἐστιν
(σημεῖον
δ'
ὅτι
ἐστὶ |
[3, 5] |
φῶς
ποιεῖ
τὰ
δυνάμει
ὄντα
|
χρώματα |
ἐνεργείᾳ
χρώματα.
Καὶ
οὗτος
ὁ |
[3, 5] |
τὰ
δυνάμει
ὄντα
χρώματα
ἐνεργείᾳ
|
χρώματα. |
Καὶ
οὗτος
ὁ
νοῦς
χωριστὸς |
[3, 12] |
πάντα
ὑπάρχει
τὰ
φύσει,
ἢ
|
συμπτώματα |
ἔσται
τῶν
ἕνεκά
του.
εἰ |
[3, 13] |
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
διὰ
τῶν
|
μετα- |
ξύ,
ἡ
δ'
ἁφὴ
τῷ |
[3, 4] |
τὸ
εὐθὺ
ὡς
τὸ
σιμόν·
|
μετὰ |
συνεχοῦς
γάρ·
τὸ
δὲ
τί |
[3, 9] |
του
ἡ
κίνησις
αὕτη,
καὶ
|
μετὰ |
φαντασίας
καὶ
ὀρέξεώς
ἐστιν·
οὐθὲν |
[3, 6] |
δέ,
καὶ
οὐχ
ᾗ
ἐκεῖνα,
|
διαιρετὰ |
ὃ
νοεῖ
καὶ
ἐν
ᾧ |
[3, 6] |
ᾧ
χρόνῳ,
ἀλλ'
ᾗ
ἐκεῖνα>
|
ἀδιαίρετα· |
ἔνεστι
γὰρ
κἀν
τούτοις
τι |
[3, 3] |
τοῖς
αἰσθητοῖς>
καὶ
ἐνταῦθα
ἤδη
|
ἐνδέχετα |
διαψεύδεσθαι·
ὅτι
μὲν
γὰρ
λευκόν, |
[3, 2] |
ὅτι
διαφέρει.
Ἀνάγκη
δὴ
αἰσθήσει·
|
αἰσθητὰ |
γάρ
ἐστιν.
καὶ
δῆλον
ὅτι |
[3, 1] |
ἁπτὸν
πάθη
τῇ
ἁφῇ
ἡμῖν
|
αἰσθητά |
ἐστιν)
ἀνάγκη
τ'
εἴπερ
ἐκλείπει |
[3, 1] |
αὐτῶν
ἁπτόμενοι
αἰσθανόμεθα,
τῇ
ἁφῇ
|
αἰσθητά |
ἐστιν,
ἣν
τυγχάνομεν
ἔχοντες,
ὅσα |
[3, 1] |
εἰ
μὲν
δι'
ἑνὸς
πλείω
|
αἰσθητὰ |
ἕτερα
ὄντα
ἀλλήλων
τῷ
γένει, |
[3, 8] |
τὰ
μεγέθη,
ὡς
δοκεῖ,
τὰ
|
αἰσθητὰ |
κεχωρισμένον,
ἐν
τοῖς
εἴδεσι
τοῖς |
[3, 4] |
ὥσπερ
τὸ
αἰσθητικὸν
πρὸς
τὰ
|
αἰσθητά, |
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς
τὰ |
[3, 8] |
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις
τὰ
|
αἰσθητά· |
πῶς
δὲ
τοῦτο,
δεῖ
ζητεῖν. |
[3, 8] |
πώς
ἐστι
πάντα·
ἢ
γὰρ
|
αἰσθητὰ |
τὰ
ὄντα
ἢ
νοητά,
ἔστι |
[3, 13] |
διὰ
τοῦτο
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
αἰσθητὰ |
ταῖς
ὑπερβολαῖς
οὐ
διαφθείρει
τὸ |
[3, 9] |
ἔχει,
μόνιμα
δ'
ἐστὶ
καὶ
|
ἀκίνητα |
διὰ
τέλους.
Εἰ
οὖν
ἡ |
[3, 4] |
οὕτω
τὸν
νοῦν
πρὸς
τὰ
|
νοητά. |
Ἀνάγκη
ἄρα,
ἐπεὶ
πάντα
νοεῖ, |
[3, 4] |
δὲ
νοητός
ἐστιν
ὥσπερ
τὰ
|
νοητά. |
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
τῶν
ἄνευ |
[3, 8] |
τοῖς
εἴδεσι
τοῖς
αἰσθητοῖς
τὰ
|
νοητά |
ἐστι,
τά
τε
ἐν
ἀφαιρέσει |
[3, 8] |
γὰρ
αἰσθητὰ
τὰ
ὄντα
ἢ
|
νοητά, |
ἔστι
δ'
ἡ
ἐπιστήμη
μὲν |
[3, 4] |
ὅτι
δυνάμει
πώς
ἐστι
τὰ
|
νοητὰ |
ὁ
νοῦς,
ἀλλ'
ἐντελεχείᾳ
οὐδέν, |
[3, 8] |
δ'
ἡ
ἐπιστήμη
μὲν
τὰ
|
ἐπιστητά |
πως,
ἡ
δ'
αἴσθησις
τὰ |
[3, 3] |
ἢ
μελίττῃ,
σκώληκι
δ'
οὔ.
|
Εἶτα |
αἱ
μὲν
ἀληθεῖς
ἀεί,
αἱ |
[3, 3] |
οἷον
τὰ
ἐν
τοῖς
ὕπνοις.
|
Εἶτα |
αἴσθησις
μὲν
ἀεὶ
πάρεστι,
φαντασία |
[3, 3] |
φαντασίαι
γίνονται
αἱ
πλείους
ψευδεῖς.
|
Ἔπειτα |
οὐδὲ
λέγομεν,
ὅταν
ἐνεργῶμεν
ἀκριβῶς |
[3, 6] |
πολλῶν
μὲν
κόρσαι
ἀναύχενες
ἐβλάστησαν"
|
ἔπειτα |
συντίθεσθαι
τῇ
φιλίᾳ,
οὕτω
καὶ |
[3, 2] |
ἡδέα
μέν,
ὅταν
εἰλικρινῆ
καὶ
|
ἄμικτα |
ὄντα
ἄγηται
εἰς
τὸν
λόγον, |
[3, 6] |
ἐνδέχεται
δὲ
καὶ
διαίρεσιν
φάναι
|
πάντα. |
Ἀλλ'
οὖν
ἔστι
γε
οὐ |
[3, 1] |
ἁφὴ
καὶ
νῦν
αἴσθησιν
ἔχομεν
|
(πάντα |
γὰρ
τὰ
τοῦ
ἁπτοῦ
ᾗ |
[3, 10] |
ἕτερα
ὄντα,
μεγέθει
δ'
ἀχώριστα.
|
Πάντα |
γὰρ
ὤσει
καὶ
ἕλξει
κινεῖται· |
[3, 5] |
ὁ
μὲν
τοιοῦτος
νοῦς
τῷ
|
πάντα |
γίνεσθαι,
ὁ
δὲ
τῷ
πάντα |
[3, 13] |
γῆς
αἰσθητήρια
μὲν
ἂν
γένοιτο,
|
πάντα |
δὲ
τῷ
δι'
ἑτέρου
αἰσθάνεσθαι |
[3, 1] |
μᾶλλον
κἂν
ἐδόκει
ταὐτὸν
εἶναι
|
πάντα |
διὰ
τὸ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
ἅμα |
[3, 5] |
ἑκάστῳ
γένει
(τοῦτο
δὲ
ὃ
|
πάντα |
δυνάμει
ἐκεῖνα)
ἕτερον
δὲ
τὸ |
[3, 8] |
ψυχὴ
τὰ
ὄντα
πώς
ἐστι
|
πάντα· |
ἢ
γὰρ
αἰσθητὰ
τὰ
ὄντα |
[3, 1] |
σχήματος,
μεγέθους,
ἀριθμοῦ·
ταῦτα
γὰρ
|
πάντα |
{κινήσει}
αἰσθανόμεθα,
οἷον
μέγεθος
κινήσει |
[3, 4] |
τὰ
νοητά.
Ἀνάγκη
ἄρα,
ἐπεὶ
|
πάντα |
νοεῖ,
ἀμιγῆ
εἶναι,
ὥσπερ
φησὶν |
[3, 5] |
αἴτιον
καὶ
ποιητικόν,
τῷ
ποιεῖν
|
πάντα, |
οἷον
ἡ
τέχνη
πρὸς
τὴν |
[3, 5] |
πάντα
γίνεσθαι,
ὁ
δὲ
τῷ
|
πάντα |
ποιεῖν,
ὡς
ἕξις
τις,
οἷον |
[3, 7] |
ἔστι
γὰρ
ἐξ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος
|
πάντα |
τὰ
γιγνόμενα.
Φαίνεται
δὲ
τὸ |
[3, 3] |
ἀνάγκη
ἤτοι,
ὥσπερ
ἔνιοι
λέγουσι,
|
πάντα |
τὰ
φαινόμενα
εἶναι
ἀληθῆ,
ἢ |
[3, 12] |
ἡ
φύσις.
ἕνεκά
του
γὰρ
|
πάντα |
ὑπάρχει
τὰ
φύσει,
ἢ
συμπτώματα |
[3, 3] |
τοῦ
πράγματος,
μὴ
ἐπιλαθόμενον
μηδὲ
|
μεταπεισθέντα, |
ἢ
εἰ
ἔτι
ἔχει,
ἀνάγκη |
[3, 8] |
~Νῦν
δέ,
περὶ
ψυχῆς
τὰ
|
λεχθέντα |
συγκεφαλαιώσαντες,
εἴπωμεν
πάλιν
ὅτι
ἡ |
[3, 2] |
μέν,
ὅταν
εἰλικρινῆ
καὶ
ἄμικτα
|
ὄντα |
ἄγηται
εἰς
τὸν
λόγον,
οἷον |
[3, 1] |
δι'
ἑνὸς
πλείω
αἰσθητὰ
ἕτερα
|
ὄντα |
ἀλλήλων
τῷ
γένει,
ἀνάγκη
τὸν |
[3, 7] |
ἐνδέχεται
τῶν
κεχωρισμένων
τι
νοεῖν
|
ὄντα |
αὐτὸν
μὴ
κεχωρισμένον
μεγέθους,
ἢ |
[3, 7] |
τῷ
ἀνάλογον
καὶ
τῷ
ἀριθμῷ
|
ὄντα, |
ἔχει
ἑκάτερον>
πρὸς
ἑκάτερον
ὡς |
[3, 8] |
πάντα·
ἢ
γὰρ
αἰσθητὰ
τὰ
|
ὄντα |
ἢ
νοητά,
ἔστι
δ'
ἡ |
[3, 10] |
δὲ
κινεῖται)
λόγῳ
μὲν
ἕτερα
|
ὄντα, |
μεγέθει
δ'
ἀχώριστα.
Πάντα
γὰρ |
[3, 8] |
πάλιν
ὅτι
ἡ
ψυχὴ
τὰ
|
ὄντα |
πώς
ἐστι
πάντα·
ἢ
γὰρ |
[3, 5] |
τὸ
φῶς
ποιεῖ
τὰ
δυνάμει
|
ὄντα |
χρώματα
ἐνεργείᾳ
χρώματα.
Καὶ
οὗτος |
[3, 7] |
οὕτω
τὰ
μαθηματικά,
οὐ
κεχωρισμένα
|
ὄντα> |
ὡς
κεχωρισμένα
νοεῖ,
ὅταν
νοῇ |
[3, 3] |
ἕπεται
πίστις
(οὐκ
ἐνδέχεται
γὰρ
|
δοξάζοντα |
οἷς
δοκεῖ
μὴ
πιστεύειν)
τῶν |
[3, 2] |
ἡ
δ'
αἴσθησις
ὁ
λόγος·
|
ὑπερβάλλοντα |
δὲ
λύει
ἢ
φθείρει.
Ἑκάστη |
[3, 7] |
ὁρῶν,
λογίζεται
καὶ
βουλεύεται
τὰ
|
μέλλοντα |
πρὸς
τὰ
παρόντα·
καὶ
ὅταν |
[3, 7] |
βουλεύεται
τὰ
μέλλοντα
πρὸς
τὰ
|
παρόντα· |
καὶ
ὅταν
εἴπῃ
ὡς
ἐκεῖ |
[3, 2] |
κατ'
ἐνέργειαν·
ἔστι
γὰρ
ἀκοὴν
|
ἔχοντα |
μὴ
ἀκούειν,
καὶ
τὸ
ἔχον |
[3, 1] |
ἀλλήλων
τῷ
γένει,
ἀνάγκη
τὸν
|
ἔχοντα |
τὸ
τοιοῦτον
αἰσθητήριον
ἀμφοῖν
αἰσθητικὸν |
[3, 9] |
ἄλλα
φαίνεται
μόρια
μείζω
διάστασιν
|
ἔχοντα |
τούτων,
περὶ
ὧν
καὶ
νῦν |
[3, 7] |
δὴ
τὰ
ΓΑ
ἑνὶ
εἴη
|
ὑπάρχοντα, |
οὕτως
ἕξει,
ὥσπερ
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
Ἢ
ὅπως
ἧττον
λανθάνῃ
τὰ
|
ἀκολουθοῦντα |
καὶ
κοινά,
οἷον
κίνησις
καὶ |
[3, 10] |
φαντασθῆναι-
ἀριθμῷ
δὲ
πλείω
τὰ
|
κινοῦντα. |
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία,
ἓν |
[3, 10] |
~Φαίνεται
δέ
γε
δύο
ταῦτα
|
κινοῦντα, |
ἢ
ὄρεξις
ἢ
νοῦς,
εἴ |
[3, 10] |
εὐλόγως
δύο
ταῦτα
φαίνεται
τὰ
|
κινοῦντα, |
ὄρεξις
καὶ
διάνοια
πρακτική·
τὸ |
[3, 9] |
πότερον
ἴδιόν
τι
παρὰ
τὰ
|
εἰωθότα |
λέγεσθαι
καὶ
τὰ
εἰρημένα,
ἢ |
[3, 4] |
δὲ
χωριστός.
Ὅταν
δ'
οὕτως
|
ἕκαστα |
γένηται
ὡς
ὁ
ἐπιστήμων
λέγεται |
[3, 3] |
γιγνομένη.
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
ὄψις
|
μάλιστα |
αἴσθησίς
ἐστι,
καὶ
τὸ
ὄνομα |
[3, 3] |
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς}
περὶ
ἃ
|
μάλιστα |
ἤδη
ἔστιν
ἀπατηθῆναι
κατὰ
τὴν |
[3, 1] |
οὐθενός,
ἢ
ἐν
τῇ
ἁφῇ
|
μάλιστα |
μέμικται
ἰδίως,
διὸ
λείποιτ'
ἂν |
[3, 3] |
ἀπούσης
εἶεν
ἂν
ψευδεῖς,
καὶ
|
μάλιστα |
ὅταν
πόρρω
τὸ
αἰσθητὸν
ᾖ. |
[3, 3] |
~Ἐπεὶ
δὲ
δύο
διαφοραῖς
ὁρίζονται
|
μάλιστα |
τὴν
ψυχήν,
κινήσει
τε
τῇ |
[3, 4] |
ἔχοντι
κρίνει.
Ὅλως
ἄρα
ὡς
|
χωριστὰ |
τὰ
πράγματα
τῆς
ὕλης,
οὕτω |
[3, 10] |
μὲν
ἕτερα
ὄντα,
μεγέθει
δ'
|
ἀχώριστα. |
Πάντα
γὰρ
ὤσει
καὶ
ἕλξει |
[3, 8] |
τὸ>
αἰσθητόν.
Ἀνάγκη
δ'
ἢ
|
αὐτὰ |
ἢ
τὰ
εἴδη
εἶναι.
Αὐτὰ |
[3, 8] |
αὐτὰ
ἢ
τὰ
εἴδη
εἶναι.
|
Αὐτὰ |
μὲν
δὴ
οὔ·
οὐ
γὰρ |
[3, 7] |
τὸ
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν,
ᾗ
|
τοιαῦτα. |
Καὶ
ἡ
φυγὴ
δὲ
καὶ |
[3, 9] |
ἐν
τοῖς
ἀτελέσιν,
τὰ
δὲ
|
τοιαῦτα |
τῶν
ζῴων
τέλεια
καὶ
οὐ |
[3, 9] |
μὲν
αἰσθήσεως
καὶ
νοῦ
διωρίσθω
|
τοσαῦτα, |
περὶ
δὲ
τοῦ
κινοῦντος,
τί |
[3, 3] |
ψεῦδος.
Δεύτερον
δὲ
τοῦ
συμβεβηκέναι
|
ταῦτα |
ἃ
συμβέβηκε
τοῖς
αἰσθητοῖς>
καὶ |
[3, 1] |
κινήσεως,
στάσεως,
σχήματος,
μεγέθους,
ἀριθμοῦ·
|
ταῦτα |
γὰρ
πάντα
{κινήσει}
αἰσθανόμεθα,
οἷον |
[3, 10] |
αἰσθητικόν,
νοητικόν,
βουλευτικόν,
ἔτι
ὀρεκτικόν·
|
ταῦτα |
γὰρ
πλέον
διαφέρει
ἀλλήλων
ἢ |
[3, 12] |
ἔχειν
καὶ
ἀκμὴν
καὶ
φθίσιν,
|
ταῦτα |
δ'
ἄνευ
τροφῆς
ἀδύνατον·
ἀνάγκη |
[3, 1] |
αἰσθητήριον
ἔξω
ὕδατος
καὶ
ἀέρος,
|
ταῦτα |
δὲ
καὶ
νῦν
ἔχουσιν
ἔνια |
[3, 7] |
δὲ
ὡς
ὁ
ὅρος,
καὶ
|
ταῦτα, |
ἓν
τῷ
ἀνάλογον
καὶ
τῷ |
[3, 3] |
φαντασία
ἂν
εἴη,
διά
τε
|
ταῦτα |
καὶ
διότι
οὐκ
ἄλλου
τινὸς |
[3, 11] |
καὶ
ἡδονὴ
ἐνοῦσα,
εἰ
δὲ
|
ταῦτα, |
καὶ
ἐπιθυμίαν
ἀνάγκη.
Φαντασία
δὲ |
[3, 6] |
συντίθεσθαι
τῇ
φιλίᾳ,
οὕτω
καὶ
|
ταῦτα |
κεχωρισμένα
συντίθεται,
οἷον
τὸ
ἀσύμμετρον |
[3, 10] |
ἔστιν,
ἀλλὰ
φαντασία.
Ἄμφω
ἄρα
|
ταῦτα |
κινητικὰ
κατὰ
τόπον,
νοῦς
καὶ |
[3, 10] |
νῷ.
~Φαίνεται
δέ
γε
δύο
|
ταῦτα |
κινοῦντα,
ἢ
ὄρεξις
ἢ
νοῦς, |
[3, 9] |
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
ἔχει
γὰρ
καὶ
|
ταῦτα |
πολλὴν
ἀπορίαν.
Ἀλλὰ
περὶ
τῆς |
[3, 10] |
τῆς
πράξεως.
Ὥστε
εὐλόγως
δύο
|
ταῦτα |
φαίνεται
τὰ
κινοῦντα,
ὄρεξις
καὶ |
[3, 8] |
μὴ
φαντάσματα
εἶναι;
ἢ
οὐδὲ
|
ταῦτα |
φαντάσματα,
ἀλλ'
οὐκ
ἄνευ
φαντασμάτων. |
[3, 9] |
γὰρ
τὰς
διαφορὰς
δι'
ἃς
|
ταῦτα |
χωρίζουσι,
καὶ
ἄλλα
φαίνεται
μόρια |
[3, 8] |
αἰσθητικὸν
καὶ
τὸ
ἐπιστημονικὸν
δυνάμει
|
ταὐτά |
ἐστι,
τὸ
μὲν
τὸ>
ἐπιστητὸν |
[3, 13] |
ὅτι
γῆς
ἐστιν,
καὶ
τὰ
|
φυτὰ |
διὰ
τοῦτο
οὐδεμίαν
ἔχει
αἴσθησιν, |
[3, 9] |
ἢ
βίᾳ·
ἔτι
κἂν
τὰ
|
φυτὰ |
κινητικὰ
ἦν,
κἂν
εἶχέ
τι |
[3, 8] |
ἀληθὲς
ἢ
ψεῦδος.
Τὰ
δὲ
|
πρῶτα |
νοήματα
τί
διοίσει
τοῦ
μὴ |
[3, 13] |
ταύτης
στερισκόμενα
τῆς
αἰσθήσεως
τὰ
|
ζῷα |
ἀποθνήσκειν·
οὔτε
γὰρ
ταύτην
ἔχειν |
[3, 10] |
μὲν
οὖν
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
ζῷα |
μετέχει.
~Σκεπτέον
δὲ
καὶ
περὶ |
[3, 1] |
δὲ
καὶ
νῦν
ἔχουσιν
ἔνια
|
ζῷα- |
πᾶσαι
ἄρα
αἱ
αἰσθήσεις
ἔχονται |
[3, 3] |
πολλὰ
κατ'
αὐτὰς
πράττει
τὰ
|
ζῷα, |
τὰ
μὲν
διὰ
τὸ
μὴ |