HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  174 formes différentes pour 586 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitres
[3, 12]   δὲ ζῷον ἀναγκαῖον αἴσθησιν ἔχειν,  α   οὐδὲ ἄνευ ταύτης οἷόν τε
[3, 7]   λόγος καὶ εἰ τὸ μὲν  Α   τὸ γλυκὺ εἴη, τὸ δὲ
[3, 6]   συνεχεῖ, καὶ χρόνῳ καὶ μήκει.  α   Τὸ δὲ μὴ κατὰ τὸ
[3, 7]   μέλαν; ἔστω δὴ ὡς τὸ  Α   τὸ λευκὸν πρὸς τὸ Β
[3, 9]   ἄπειρα φαίνεται, καὶ οὐ μόνον     τινες λέγουσι διορίζοντες, λογιστικὸν καὶ
[3, 9]   πολλὰ γὰρ ἔστι τῶν ζῴων     αἴσθησιν μὲν ἔχει, μόνιμα δ'
[3, 3]   {ἃ συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς} περὶ     μάλιστα ἤδη ἔστιν ἀπατηθῆναι κατὰ
[3, 6]   ἀδιαιρέτων νόησις ἐν τούτοις περὶ     οὐκ ἔστι τὸ ψεῦδος, ἐν
[3, 3]   Δεύτερον δὲ τοῦ συμβεβηκέναι ταῦτα     συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς> καὶ ἐνταῦθα
[3, 3]   δ' οἷον κίνησις καὶ μέγεθος)  {ἃ   συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς} περὶ
[3, 13]   ὁραμάτων καὶ ὀσμῆς ἕτερα κινεῖται,     τῇ ἁφῇ φθείρει (καὶ
[3, 7]   καὶ ἐναλλάξ. Εἰ δὴ τὰ  ΓΑ   ἑνὶ εἴη ὑπάρχοντα, οὕτως ἕξει,
[3, 2]   ὀξὺ γλυκὺ ἁλμυρόν,  ἡδέα   γὰρ τότε· ὅλως δὲ μᾶλλον
[3, 2]   ὄντος τῆς αἰσθήσεως. Διὸ καὶ  ἡδέα   μέν, ὅταν εἰλικρινῆ καὶ ἄμικτα
[3, 3]   ἐν γραφῇ τὰ δεινὰ  θαρραλέα.   Εἰσὶ δὲ καὶ αὐτῆς τῆς
[3, 3]   ἃς κρίνομεν καὶ ἀληθεύομεν  ψευδόμεθα;   τοιαῦται δ' εἰσὶν αἴσθησις, δόξα,
[3, 1]   ἐστὶν ἰδία· οὐδαμῶς γὰρ ἂν  ᾐσθανόμεθα   ἀλλ' οὕτως ὥσπερ εἴρηται
[3, 1]   ἂν ἀλλ' κατὰ συμβεβηκὸς  ᾐσθανόμεθα   (οἷον τὸν Κλέωνος υἱὸν οὐχ
[3, 1]   τι ἴδιον, ὧν ἑκάστῃ αἰσθήσει  αἰσθανόμεθα   κατὰ συμβεβηκός, οἷον κινήσεως, στάσεως,
[3, 1]   ἀριθμοῦ· ταῦτα γὰρ πάντα {κινήσει}  αἰσθανόμεθα,   οἷον μέγεθος κινήσει (ὥστε καὶ
[3, 13]   καὶ τοῖς τοιούτοις μορίοις οὐκ  αἰσθανόμεθα,   ὅτι γῆς ἐστιν, καὶ τὰ
[3, 2]   πρὸς ἕκαστον κρίνομεν, τινὶ καὶ  αἰσθανόμεθα   ὅτι διαφέρει. Ἀνάγκη δὴ αἰσθήσει·
[3, 2]   τι ἕκαστον αὐτῶν. ~Ἐπεὶ δ'  αἰσθανόμεθα   ὅτι ὁρῶμεν καὶ ἀκούομεν, ἀνάγκη
[3, 1]   καὶ ὅσων μὲν αὐτῶν ἁπτόμενοι  αἰσθανόμεθα,   τῇ ἁφῇ αἰσθητά ἐστιν, ἣν
[3, 1]   νῦν τῇ ὄψει τὸ γλυκὺ  αἰσθανόμεθα·   τοῦτο δ' ὅτι ἀμφοῖν ἔχοντες
[3, 3]   πάθος ἐφ' ἡμῖν ἐστιν, ὅταν  βουλώμεθα   (πρὸ ὀμμάτων γὰρ ἔστι τι
[3, 3]   ἀλλὰ μᾶλλον ὅταν μὴ ἐναργῶς  αἰσθανώμεθα   πότερον ἀληθὴς ψευδής. Καὶ
[3, 10]   τὸ αὐτό- οἷον γιγγλυμός·  ἐνταῦθα   γὰρ τὸ κυρτὸν καὶ τὸ
[3, 3]   συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς> καὶ  ἐνταῦθα   ἤδη ἐνδέχετα διαψεύδεσθαι· ὅτι μὲν
[3, 1]   πάθος μηθενός ἐστι τῶν  ἐνταῦθα   σωμάτων, οὐδεμία ἂν ἐκλείποι αἴσθησις.
[3, 7]   ἐκεῖ τὸ ἡδὺ λυπηρόν,  ἐνταῦθα   φεύγει διώκει καὶ ὅλως
[3, 9]   φεῦγον κινεῖται ἀλλ'  βίᾳ·   ἔτι κἂν τὰ φυτὰ κινητικὰ
[3, 12]   ποιεῖ ὥστε ὠθεῖν, καὶ ἔστι  διὰ   μέσου κίνησις, καὶ τὸ
[3, 3]   καὶ ψευδῆ. Τοῦτο δὲ συμβαίνει  διὰ   τάδε· αἴσθησις τῶν μὲν
[3, 3]   καὶ αἰσθήσεως, φαντασία ἂν εἴη,  διά   τε ταῦτα καὶ διότι οὐκ
[3, 9]   μόνιμα δ' ἐστὶ καὶ ἀκίνητα  διὰ   τέλους. Εἰ οὖν φύσις
[3, 12]   δέ- ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἀγένητον·  διὰ   τί γὰρ οὐχ ἕξει;
[3, 3]   οὖν φαντασίας, τί ἐστι καὶ  διὰ   τί ἐστιν, εἰρήσθω ἐπὶ τοσοῦτον.
[3, 1]   κἂν ἐδόκει ταὐτὸν εἶναι πάντα  διὰ   τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ἅμα χρῶμα
[3, 3]   φωτὸς οὐκ ἔστιν ἰδεῖν. Καὶ  διὰ   τὸ ἐμμένειν καὶ ὁμοίας εἶναι
[3, 3]   οἷον τὰ θηρία, τὰ δὲ  διὰ   τὸ ἐπικαλύπτεσθαι τὸν νοῦν ἐνίοτε
[3, 10]   ἀνθέλκειν κελεύει, δ' ἐπιθυμία  διὰ   τὸ ἤδη· φαίνεται γὰρ τὸ
[3, 13]   ἐπεὶ ἐν διαφανεῖ, γεῦσιν δὲ  διὰ   τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν, ἵνα
[3, 10]   ἔχουσιν (ὁ μὲν γὰρ νοῦς  διὰ   τὸ μέλλον ἀνθέλκειν κελεύει,
[3, 3]   πράττει τὰ ζῷα, τὰ μὲν  διὰ   τὸ μὴ ἔχειν νοῦν, οἷον
[3, 10]   ἁπλῶς ἡδὺ καὶ ἀγαθὸν ἁπλῶς,  διὰ   τὸ μὴ ὁρᾶν τὸ μέλλον)
[3, 12]   γεῦσιν ἀνάγκη ἁφὴν εἶναί τινα,  διὰ   τὸ τοῦ ἁπτοῦ καὶ θρεπτικοῦ
[3, 12]   τοῦτο δ' ἂν εἴη, εἰ  διὰ   τοῦ μεταξὺ αἰσθητικὸν εἴη τῷ
[3, 10]   ὀρεκτὸν γὰρ κι- νεῖ, καὶ  διὰ   τοῦτο διάνοια κινεῖ, ὅτι
[3, 2]   ἀκοὴν λόγον τινὰ εἶναι. Καὶ  διὰ   τοῦτο καὶ φθείρει ἕκαστον ὑπερβάλλον,
[3, 13]   γῆς ἐστιν, καὶ τὰ φυτὰ  διὰ   τοῦτο οὐδεμίαν ἔχει αἴσθησιν, ὅτι
[3, 8]   αἰσθητῶν ἕξεις καὶ πάθη. Καὶ  διὰ   τοῦτο οὔτε μὴ αἰσθανόμενος μηθὲν
[3, 13]   ἔχειν ἀνάγκη πλὴν ταύτην. καὶ  διὰ   τοῦτο τὰ μὲν ἄλλα αἰσθητὰ
[3, 13]   τῶν ἄλλων ἁπτῶν ἁπάντων. καὶ  διὰ   τοῦτο τοῖς ὀστοῖς καὶ ταῖς
[3, 13]   αἰσθάνεσθαι ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ  διὰ   τῶν μετα- ξύ, δ'
[3, 1]   ἣν τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅσα δὲ  διὰ   τῶν μεταξὺ καὶ μὴ αὐτῶν
[3, 1]   κατὰ συμβεβηκός· οὐκ ἄρ' ἐστὶν  ἰδία·   οὐδαμῶς γὰρ ἂν ᾐσθανόμεθα ἀλλ'
[3, 1]   ἡμᾶς ὁρᾶν} τὰ Δ' ἀλλήλων  ἴδια   κατὰ συμβεβηκὸς αἰσθάνονται αἱ αἰσθήσεις,
[3, 3]   τοῖς συμβεβηκόσιν οἷς ὑπάρχει τὰ  ἴδια   (λέγω δ' οἷον κίνησις καὶ
[3, 9]   κελεύει δὲ φοβεῖσθαι, δὲ  καρδία   κινεῖται, ἂν δ' ἡδύ, ἕτερόν
[3, 5]   καὶ ἀμιγής, τῇ οὐσίᾳ ὢν  ἐνέργεια·   ἀεὶ γὰρ τιμιώτερον τὸ ποιοῦν
[3, 7]   κοῖλον {εἴ τις} ἐνόει  {ἐνεργείᾳ}   ἄνευ τῆς σαρκὸς ἂν ἐνόει
[3, 2]   γὰρ τοῦ ποιητικοῦ καὶ κινητικοῦ  ἐνέργεια   ἐν τῷ πάσχοντι ἐγγίνεται· διὸ
[3, 6]   αἰτίων} αὐτὸ ἑαυτὸ γινώσκει καὶ  ἐνέργειά   ἐστι καὶ χωριστόν. Ἔστι δ'
[3, 2]   μὲν οὖν τοῦ ψοφητικοῦ  ἐνέργειά   ἐστι ψόφος ψόφησις,
[3, 7]   ἀτελοῦς ἐνέργεια, δ' ἁπλῶς  ἐνέργεια   ἑτέρα, τοῦ τετελεσμένου. Τὸ
[3, 7]   γὰρ κίνησις τοῦ ἀτελοῦς  ἐνέργεια,   δ' ἁπλῶς ἐνέργεια ἑτέρα,
[3, 2]   γὰρ λέγεται τῆς ὄψεως  ἐνέργεια,   δὲ τοῦ χρώματος ἀνώνυμος,
[3, 2]   Ἐπεὶ δὲ μία μέν ἐστιν  ἐνέργεια   τοῦ αἰσθητοῦ καὶ τοῦ
[3, 6]   νοῇ τὸ μῆκος (ἀδιαίρετον γὰρ  ἐνεργείᾳ)   καὶ ἐν χρόνῳ ἀδιαιρέτῳ· ὁμοίως
[3, 2]   οὕτω καὶ τοῦ αἰσθητοῦ  ἐνέργεια   καὶ τοῦ αἰσθητικοῦ ἐν
[3, 2]   αἰσθητηρίοις. δὲ τοῦ αἰσθητοῦ  ἐνέργεια   καὶ τῆς αἰσθήσεως αὐτὴ
[3, 3]   μὲν γὰρ ἤτοι δύναμις  ἐνέργεια,   οἷον ὄψις καὶ ὅρασις, φαίνεται
[3, 6]   ἐπεὶ διχῶς, δυνάμει  ἐνεργείᾳ,   οὐθὲν κωλύει νοεῖν τὸ διαιρετὸν
[3, 7]   ἐκ δυνάμει ὄντος τοῦ αἰσθητικοῦ  ἐνεργείᾳ   ποιοῦν· οὐ γὰρ πάσχει οὐδ'
[3, 3]   δ' οὔ. Εἰ δὲ τῇ  ἐνεργείᾳ   τὸ αὐτό, πᾶσιν ἂν ἐνδέχοιτο
[3, 10]   ὄρεξις κίνησίς τίς ἐστιν,  ἐνεργείᾳ)   τὸ δὲ κινούμενον τὸ ζῷον·
[3, 4]   ὑπολαμβάνει ψυχή) οὐθέν ἐστιν  ἐνεργείᾳ   τῶν ὄντων πρὶν νοεῖν· διὸ
[3, 5]   ποιεῖ τὰ δυνάμει ὄντα χρώματα  ἐνεργείᾳ   χρώματα. Καὶ οὗτος νοῦς
[3, 4]   Ὅτι δ' οὐχ ὁμοία  ἀπάθεια   τοῦ αἰσθητικοῦ καὶ τοῦ νοητικοῦ,
[3, 2]   ὀσφρήσει ἰσχυρὰ ὀσμή, καὶ  γλυκεῖα   καὶ πικρά, ὡς λόγου τινὸς
[3, 9]   τὰ δὲ τοιαῦτα τῶν ζῴων  τέλεια   καὶ οὐ πηρώματά ἐστιν (σημεῖον
[3, 4]   ὅλη ἀλλ' νοητική, οὔτε  ἐντελεχείᾳ   ἀλλὰ δυνάμει τὰ εἴδη. Ὅτι
[3, 4]   ἐν γραμματείῳ μηθὲν ἐνυπάρχει  ἐντελεχείᾳ   γεγραμμένον· ὅπερ συμβαίνει ἐπὶ τοῦ
[3, 8]   εἰς τὰ δυνάμει, δ'  ἐντελεχείᾳ   εἰς τὰ ἐντελεχείᾳ· τῆς δὲ
[3, 7]   οὐδὲ χρόνῳ· ἔστι γὰρ ἐξ  ἐντελεχείᾳ   ὄντος πάντα τὰ γιγνόμενα. Φαίνεται
[3, 4]   τὰ νοητὰ νοῦς, ἀλλ'  ἐντελεχείᾳ   οὐδέν, πρὶν ἂν νοῇ· δυνάμει
[3, 8]   δ' ἐντελεχείᾳ εἰς τὰ  ἐντελεχείᾳ·   τῆς δὲ ψυχῆς τὸ αἰσθητικὸν
[3, 6]   ἀναύχενες ἐβλάστησαν" ἔπειτα συντίθεσθαι τῇ  φιλίᾳ,   οὕτω καὶ ταῦτα κεχωρισμένα συντίθεται,
[3, 7]   τὸ δὲ ἔσχατον ἕν, καὶ  μία   ἡ> μεσότης, τὸ δ' εἶναι
[3, 2]   ἣν καλοῦσί τινες στιγμήν,  μία   καὶ δύο, ταύτῃ καὶ ἀδιαίρετος>
[3, 2]   τοῦ χυμοῦ ἀνώνυμος. Ἐπεὶ δὲ  μία   μέν ἐστιν ἐνέργεια τοῦ
[3, 1]   οὐχ αὐταί, ἀλλ'  μία,   ὅταν ἅμα γένηται αἴσθησις
[3, 3]   τι κατὰ μεταφορὰν λέγομεν, ἆρα>  μία   τις ἔστι τούτων δύναμις
[3, 2]   αὐτὴ μέν ἐστι καὶ  μία,   τὸ δ' εἶναι οὐ τὸ
[3, 1]   μηθενός ἐστι τῶν ἐνταῦθα σωμάτων,  οὐδεμία   ἂν ἐκλείποι αἴσθησις. Ἀλλὰ μὴν
[3, 3]   μὴν οὐδὲ τῶν ἀεὶ ἀληθευουσῶν  οὐδεμία   ἔσται, οἷον ἐπιστήμη νοῦς·
[3, 10]   μέλλον ἀνθέλκειν κελεύει, δ'  ἐπιθυμία   διὰ τὸ ἤδη· φαίνεται γὰρ
[3, 9]   καὶ ἐν τῷ ἀλόγῳ  ἐπιθυμία   καὶ θυμός· εἰ δὲ
[3, 10]   παρὰ τὸν λογισμόν· γὰρ  ἐπιθυμία   ὄρεξίς τίς ἐστιν. Νοῦς μὲν
[3, 1]   ταῦτα δὲ καὶ νῦν ἔχουσιν  ἔνια   ζῷα- πᾶσαι ἄρα αἱ αἰσθήσεις
[3, 2]   τὸ αὐτό} λόγος δ'  συμφωνία,   ἀνάγκη καὶ τὴν ἀκοὴν λόγον
[3, 2]   ὅλως δὲ μᾶλλον τὸ μικτόν,  συμφωνία,   τὸ ὀξὺ βαρύ,
[3, 2]   ἁπλῶς. Εἰ δ' φωνὴ  συμφωνία   τίς ἐστιν, δὲ φωνὴ
[3, 3]   σφίσιν αἰεὶ καὶ τὸ φρονεῖν  ἀλλοῖα   παρίσταται" τὸ δ' αὐτὸ τούτοις
[3, 4]   τὰ εἴδη. Ὅτι δ' οὐχ  ὁμοία   ἀπάθεια τοῦ αἰσθητικοῦ καὶ
[3, 10]   νεῖ, καὶ διὰ τοῦτο  διάνοια   κινεῖ, ὅτι ἀρχὴ αὐτῆς ἐστι
[3, 10]   φαίνεται τὰ κινοῦντα, ὄρεξις καὶ  διάνοια   πρακτική· τὸ ὀρεκτὸν γὰρ κι-
[3, 3]   μὴ ἔχειν νοῦν, οἷον τὰ  θηρία,   τὰ δὲ διὰ τὸ ἐπικαλύπτεσθαι
[3, 13]   καὶ ὀσμή, ἀλλὰ μόνον τὰ  αἰσθητήρια   (ἂν μὴ κατὰ συμβεβηκός, οἷον
[3, 13]   ἔχει. καίτοι καὶ τὰ ἄλλα  αἰσθητήρια   ἁφῇ αἰσθάνεται, ἀλλὰ δι' ἑτέρου·
[3, 13]   τὰ δὲ ἄλλα ἔξω γῆς  αἰσθητήρια   μὲν ἂν γένοιτο, πάντα δὲ
[3, 1]   δὲ ἁπλῶν ἐκ δύο τούτων  αἰσθητήρια   μόνον ἐστίν, ἐξ ἀέρος καὶ
[3, 9]   ἀπορίαν εὐθὺς πῶς τε δεῖ  μόρια   λέγειν τῆς ψυχῆς καὶ πόσα.
[3, 9]   ταῦτα χωρίζουσι, καὶ ἄλλα φαίνεται  μόρια   μείζω διάστασιν ἔχοντα τούτων, περὶ
[3, 9]   ἀπορίαν, εἴ τις θήσει κεχωρισμένα  μόρια   τῆς ψυχῆς· πρὸς δὲ τούτοις
[3, 10]   τὰ κινοῦντα. Ἐπεὶ δ' ἔστι  τρία,   ἓν μὲν τὸ κινοῦν, δεύτερον
[3, 9]   καὶ θυμός· εἰ δὲ  τρία   ψυχή, ἐν ἑκάστῳ ἔσται
[3, 9]   μὴν οὐδ' ὄρεξις ταύτης  κυρία   τῆς κινήσεως· οἱ γὰρ ἐγκρατεῖς
[3, 11]   ὄρεξις τὴν ὄρεξιν, ὅταν  ἀκρασία   γένηται· φύσει δὲ ἀεὶ
[3, 3]   ἐστὶν οὔτ' ἐκ τούτων  φαντασία.   Ἀλλ' ἐπειδὴ ἔστι κινηθέντος τουδὶ
[3, 10]   νόησις οὐδὲ λογισμὸς ἔστιν, ἀλλὰ  φαντασία.   Ἄμφω ἄρα ταῦτα κινητικὰ κατὰ
[3, 3]   οὐδὲ συμπλοκὴ δόξης καὶ αἰσθήσεως,  φαντασία   ἂν εἴη, διά τε ταῦτα
[3, 3]   δ' ἐστὶ τὸ λεχθέν)  φαντασία   ἂν εἴη κίνησις ὑπὸ τῆς
[3, 3]   ὑπάρχει μὴ καὶ λόγος·  φαντασία   γὰρ ἕτερον καὶ αἰσθήσεως καὶ
[3, 3]   Εἶτα αἴσθησις μὲν ἀεὶ πάρεστι,  φαντασία   δ' οὔ. Εἰ δὲ τῇ
[3, 10]   ἐστι τὸ ὀρεκτόν. Καὶ  φαντασία   δὲ ὅταν κινῇ, οὐ κινεῖ
[3, 10]   ὀρεκτικὸν δὲ οὐκ ἄνευ φαντασίας·  φαντασία   δὲ πᾶσα λογιστικὴ
[3, 3]   δὲ θηρίων οὐθενὶ ὑπάρχει πίστις,  φαντασία   δὲ πολλοῖς. {Ἔτι πάσῃ μὲν
[3, 11]   δὲ ταῦτα, καὶ ἐπιθυμίαν ἀνάγκη.  Φαντασία   δὲ πῶς ἂν ἐνείη;
[3, 3]   αἰσθάνεσθαι, τούτου δὲ τὸ μὲν  φαντασία   δοκεῖ εἶναι τὸ δὲ ὑπόληψις,
[3, 3]   δόξης καὶ αἰσθήσεως συμπλοκὴ  φαντασία   ἔσται· οὐ γὰρ δὴ ἐκ
[3, 8]   ἄνευ ὕλης. Ἔστι δ'  φαντασία   ἕτερον φάσεως καὶ ἀποφάσεως· συμπλοκὴ
[3, 3]   λεκτέον. Εἰ δή ἐστιν  φαντασία   καθ' ἣν λέγομεν φάντασμά τι
[3, 10]   ὀρθός ἐστιν· ὄρεξις δὲ καὶ  φαντασία   καὶ ὀρθὴ καὶ οὐκ ὀρθή.
[3, 3]   ἐπιστήμη νοῦς· ἔστι γὰρ  φαντασία   καὶ ψευδής. Λείπεται ἄρα ἰδεῖν
[3, 3]   ἕτερον ὑπὸ τούτου, δὲ  φαντασία   κίνησίς τις δοκεῖ εἶναι καὶ
[3, 3]   λόγος· τῶν δὲ θηρίων ἐνίοις  φαντασία   μὲν ὑπάρχει, λόγος δ' οὔ.
[3, 3]   ἄλλο ἔχει τὰ εἰρημένα  φαντασία   (τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ λεχθέν)
[3, 11]   ἔνεστιν. μὲν οὖν αἰσθητικὴ  φαντασία,   ὥσπερ εἴρηται, καὶ ἐν τοῖς
[3, 5]   καὶ ἀπαθὴς καὶ ἀμιγής, τῇ  οὐσίᾳ   ὢν ἐνέργεια· ἀεὶ γὰρ τιμιώτερον
[3, 3]   ἀληθής, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς  τἀναντία   τούτων- οὐδὲ τοῦτό ἐστι ταὐτὸ
[3, 3]   καὶ δόξα καὶ φρόνησις καὶ  τἀναντία   τούτων, περὶ ὧν τῆς διαφορᾶς
[3, 2]   γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ ἀδιαίρετον  τἀναντία,   τῷ δ' εἶναι οὔ, ἀλλὰ
[3, 7]   μὴ ὁμογενῆ κρίνει τὰ  ἐναντία,   οἷον λευκὸν καὶ μέλαν; ἔστω
[3, 13]   ὥσπερ εἴρηται, οὐ τοῦ εἶναι  ἕνεκα   ἀλλὰ τοῦ εὖ, οἷον ὄψιν,
[3, 12]   δὲ ἄλλαι τοῦ τε εὖ  ἕνεκα   καὶ γένει ζῴων ἤδη οὐ
[3, 1]   Σητήσειε δ' ἄν τις τίνος  ἕνεκα   πλείους ἔχομεν αἰσθήσεις, ἀλλ' οὐ
[3, 12]   μηθὲν μάτην ποιεῖ φύσις.  ἕνεκά   του γὰρ πάντα ὑπάρχει τὰ
[3, 12]   φύσει, συμπτώματα ἔσται τῶν  ἕνεκά   του. εἰ οὖν πᾶν σῶμα
[3, 9]   δύναμις, δῆλον· ἀεί τε γὰρ  ἕνεκά   του κίνησις αὕτη, καὶ
[3, 10]   καὶ ὄρεξις, νοῦς δὲ  ἕνεκά   του λογιζόμενος καὶ πρακτικός·
[3, 10]   τέλει. Καὶ ὄρεξις δ'  ἕνεκά   του πᾶσα· οὗ γὰρ
[3, 11]   βουλευτικὸν οὐκ ἔχει ὄρεξις·  νικᾷ   δ' ἐνίοτε καὶ κινεῖ ὁτὲ
[3, 9]   ὥστ' εἶχεν ἂν καὶ τὰ  ὀργανικὰ   μέρη τῆς πορείας. Ἀλλὰ μὴν
[3, 7]   τὸ κοῖλον- οὕτω τὰ  μαθηματικά,   οὐ κεχωρισμένα ὄντα> ὡς κεχωρισμένα
[3, 9]   βίᾳ· ἔτι κἂν τὰ φυτὰ  κινητικὰ   ἦν, κἂν εἶχέ τι μόριον
[3, 10]   ἀλλὰ φαντασία. Ἄμφω ἄρα ταῦτα  κινητικὰ   κατὰ τόπον, νοῦς καὶ ὄρεξις,
[3, 9]   ἐστιν (σημεῖον δ' ὅτι ἐστὶ  γεννητικὰ   καὶ ἀκμὴν ἔχει καὶ φθίσιν)
[3, 12]   εἶναι ζῷον} οὔτε ὅσα μὴ  δεκτικὰ   τῶν εἰδῶν ἄνευ τῆς ὕλης.
[3, 4]   ἐστι) τὸ σαρκὶ εἶναι καὶ  σάρκα   ἄλλῳ ἄλλως ἔχοντι
[3, 2]   ἀλλὰ δεῖ ἑνί τινι ἄμφω  δῆλα   εἶναι- οὕτω μὲν γὰρ κἂν
[3, 7]   πρὸς ἑκάτερον ὡς ἐκεῖνα πρὸς  ἄλληλα·   τί γὰρ διαφέρει τὸ ἀπορεῖν
[3, 7]   τὸ Δ {ὡς ἐκεῖνα πρὸς  ἄλληλα}   ὥστε καὶ ἐναλλάξ. Εἰ δὴ
[3, 2]   ἕτερον τὸ γλυκὺ τοῦ λευκοῦ,  ἀλλὰ   δεῖ ἑνί τινι ἄμφω δῆλα
[3, 13]   τὰ ἄλλα αἰσθητήρια ἁφῇ αἰσθάνεται,  ἀλλὰ   δι' ἑτέρου· αὕτη δὲ δοκεῖ
[3, 3]   δόξα καὶ ἀληθὴς καὶ ψευδής,  ἀλλὰ   δόξῃ μὲν ἕπεται πίστις (οὐκ
[3, 4]   ἀλλ' νοητική, οὔτε ἐντελεχείᾳ  ἀλλὰ   δυνάμει τὰ εἴδη. Ὅτι δ'
[3, 12]   οὐ μόνον δεῖ ἁπτόμενον αἰσθάνεσθαι  ἀλλὰ   καὶ ἄποθεν. τοῦτο δ' ἂν
[3, 13]   μόνον ὅσαι διαφοραὶ γῆς εἰσίν,  ἀλλὰ   καὶ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ
[3, 4]   οὐχ ἧττον νοεῖ τὰ ὑποδεέστερα,  ἀλλὰ   καὶ μᾶλλον· τὸ μὲν γὰρ
[3, 6]   ἀληθὲς ὅτι λευκὸς Κλέων ἐστίν,  ἀλλὰ   καὶ ὅτι ἦν ἔσται.
[3, 13]   οὐ μόνον τὸ αἰσθητήριον φθείρει,  ἀλλὰ   καὶ τὸ ζῷον, ὅτι ἀνάγκη
[3, 4]   εἴτε μὴ χωριστοῦ κατὰ μέγεθος  ἀλλὰ   κατὰ λόγον, σκεπτέον τίν' ἔχει
[3, 9]   τι διώκειν οὐ κινεῖται,  ἀλλὰ   κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν πράττει, οἷον
[3, 3]   ὅτι φαίνεται τοῦτο ἡμῖν ἄνθρωπος,  ἀλλὰ   μᾶλλον ὅταν μὴ ἐναργῶς αἰσθανώμεθα
[3, 11]   Τὸ δ' ἐπιστημονικὸν οὐ κινεῖται,  ἀλλὰ   μένει. Ἐπεὶ δ' μὲν
[3, 4]   τοῦ εἴδους καὶ δυνάμει τοιοῦτον  ἀλλὰ   μὴ τοῦτο, καὶ ὁμοίως ἔχειν,
[3, 2]   ἀχώριστον καὶ ἐν ἀχωρίστῳ χρόνῳ.  Ἀλλὰ   μὴν ἀδύνατον ἅμα τὰς ἐναντίας
[3, 12]   μὴ μόνιμον ὂν> ἄνευ αἰσθήσεως.  ἀλλὰ   μὴν εἴγε αἴσθησιν ἔχει, ἀνάγκη
[3, 9]   ἐπιστήμην, ἀλλ' οὐ τῆς ἐπιστήμης.  Ἀλλὰ   μὴν οὐδ' ὄρεξις ταύτης
[3, 12]   μὴ μόνιμον ὄν, γενητὸν δέ-  ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ ἀγένητον· διὰ τί
[3, 9]   τὰ ὀργανικὰ μέρη τῆς πορείας.  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ τὸ λογιστικὸν καὶ
[3, 3]   πρότερον, φαίνεται καὶ μύουσιν ὁράματα.  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ τῶν ἀεὶ ἀληθευουσῶν
[3, 1]   σωμάτων, οὐδεμία ἂν ἐκλείποι αἴσθησις.  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ τῶν κοινῶν οἷόν
[3, 13]   χρῶμα καὶ ψόφος καὶ ὀσμή,  ἀλλὰ   μόνον τὰ αἰσθητήρια (ἂν μὴ
[3, 9]   γὰρ καὶ ταῦτα πολλὴν ἀπορίαν.  Ἀλλὰ   περὶ τῆς κατὰ τόπον κινήσεως,
[3, 12]   ζῴων ἤδη οὐ τῷ τυχόντι·  ἀλλὰ   τισίν, οἷον τῷ πορευτικῷ, ἀνάγκη
[3, 8]   λίθος ἐν τῇ ψυχῇ,  ἀλλὰ   τὸ εἶδος· ὥστε ψυχὴ
[3, 7]   οὔτ' ἀλλήλων οὔτε τοῦ αἰσθητικοῦ·  ἀλλὰ   τὸ εἶναι ἄλλο. Τῇ δὲ
[3, 10]   φαινόμενον ἀγαθόν· οὐ πᾶν δέ,  ἀλλὰ   τὸ πρακτὸν ἀγαθόν. Πρακτὸν δ'
[3, 13]   εἴρηται, οὐ τοῦ εἶναι ἕνεκα  ἀλλὰ   τοῦ εὖ, οἷον ὄψιν, ἐπεὶ
[3, 10]   ἀεὶ κινεῖ μὲν τὸ ὀρεκτόν,  ἀλλὰ   τοῦτ' ἐστὶν τὸ ἀγαθὸν
[3, 7]   τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ κακῷ·  ἀλλὰ   τῷ γε ἁπλῶς διαφέρει καὶ
[3, 6]   μὴ κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον  ἀλλὰ   τῷ εἴδει νοεῖ ἐν ἀδιαιρέτῳ
[3, 6]   μὴ κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον  ἀλλὰ   τῷ εἴδει νοεῖ ἐν ἀδιαιρέτῳ
[3, 2]   τἀναντία, τῷ δ' εἶναι οὔ,  ἀλλὰ   τῷ ἐνεργεῖσθαι διαιρετόν, καὶ οὐχ
[3, 10]   οὐ νόησις οὐδὲ λογισμὸς ἔστιν,  ἀλλὰ   φαντασία. Ἄμφω ἄρα ταῦτα κινητικὰ
[3, 3]   αὐτὴν ἀληθῆ εἶναι καὶ ψευδῆ.  Ἀλλὰ   ψευδὴς ἐγένετο ὅτε λάθοι μεταπεσὸν
[3, 13]   καὶ διὰ τοῦτο τὰ μὲν  ἄλλα   αἰσθητὰ ταῖς ὑπερβολαῖς οὐ διαφθείρει
[3, 13]   τοῦτο ἔχει. καίτοι καὶ τὰ  ἄλλα   αἰσθητήρια ἁφῇ αἰσθάνεται, ἀλλὰ δι'
[3, 13]   πᾶν, ὥσπερ εἴρηται) τὰ δὲ  ἄλλα   ἔξω γῆς αἰσθητήρια μὲν ἂν
[3, 10]   Ταύτης μὲν οὖν καὶ τὰ  ἄλλα   ζῷα μετέχει. ~Σκεπτέον δὲ καὶ
[3, 2]   δὴ καὶ γεῦσιν, καὶ τὰ  ἄλλα   ὁμοίως· τὰ δὲ κατὰ δύναμιν
[3, 9]   δι' ἃς ταῦτα χωρίζουσι, καὶ  ἄλλα   φαίνεται μόρια μείζω διάστασιν ἔχοντα
[3, 4]   ποιεῖ νοητὸν αὐτὸν ὥσπερ  τἆλλα.   τὸ μὲν πάσχειν κατὰ
[3, 9]   Ὁμοίως δὲ οὐδὲ τὸ αἰσθητικόν·  πολλὰ   γὰρ ἔστι τῶν ζῴων
[3, 12]   ὦσαν, τὸ δὲ μέσον ἄμφω,  πολλὰ   δὲ τὰ μέσα, οὕτω καὶ
[3, 3]   καὶ ὁμοίας εἶναι ταῖς αἰσθήσεσι,  πολλὰ   κατ' αὐτὰς πράττει τὰ ζῷα,
[3, 3]   οὔτε μὴ αἰσθανομένοις ὑπάρχειν, καὶ  πολλὰ   κατ' αὐτὴν καὶ ποιεῖν καὶ
[3, 10]   τὰς δυνάμεις διαιρῶσι καὶ χωρίζωσι,  πάμπολλα   γίνεται, θρεπτικόν, αἰσθητικόν, νοητικόν, βουλευτικόν,
[3, 2]   καὶ νῦν καὶ ὅτι νῦν)  ἅμα   ἄρα. Ὥστε ἀχώριστον καὶ ἐν
[3, 1]   αὐταί, ἀλλ' μία, ὅταν  ἅμα   γένηται αἴσθησις ἐπὶ τοῦ
[3, 2]   τότε κατ' ἐνέργειαν ἀκοὴ  ἅμα   γίνεται καὶ κατ' ἐνέργειαν
[3, 1]   τυγχάνομεν αἴσθησιν, ὅταν συμπέσωσιν  ἅμα   γνωρίζομεν. Εἰ δὲ μή, οὐδαμῶς
[3, 2]   ἓν τὸ κρῖνόν ἐστι καὶ  ἅμα,   δὲ διαιρετὸν ὑπάρχει, δὶς
[3, 2]   δὶς τῷ αὐτῷ χρῆται σημείῳ  ἅμα·   μὲν οὖν δὶς χρῆται
[3, 3]   ἀρχὰς λόγοις διωρίσαμεν (καίτοι ἔδει  ἅμα   καὶ περὶ τοῦ ἠπατῆσθαι αὐτοὺς
[3, 2]   διαιρετόν, καὶ οὐχ οἷόν τε  ἅμα   λευκὸν καὶ μέλαν εἶναι, ὥστ'
[3, 2]   τὸ λευκὸν ἑτέρως. Ἆρ' οὖν  ἅμα   μὲν ἀριθμῷ ἀδιαίρετον καὶ ἀχώριστον
[3, 2]   δὲ ἑνί, ἓν καὶ  ἅμα.   Περὶ μὲν οὖν τῆς ἀρχῆς
[3, 13]   (καὶ χυμὸς δὲ  ἅμα   συμβαίνει ἁπτικὸν εἶναι, ταύτῃ φθείρει)
[3, 2]   ἀχωρίστῳ χρόνῳ. Ἀλλὰ μὴν ἀδύνατον  ἅμα   τὰς ἐναντίας κινήσεις κινεῖσθαι τὸ
[3, 6]   ἡμίσεων διαιρεῖ καὶ τὸν χρόνον  ἅμα,   τότε δ' οἱονεὶ μήκη· εἰ
[3, 13]   μὴ κατὰ συμβεβηκός, οἷον ἂν  ἅμα   τῷ ψόφῳ ὦσις γένηται καὶ
[3, 3]   γε καὶ ψευδῆ, περὶ ὧν  ἅμα   ὑπόληψιν ἀληθῆ ἔχει, οἷον φαίνεται
[3, 8]   ξυνείη, ὅταν τε θεωρῇ, ἀνάγκη  ἅμα   φάντασμά τι θεωρεῖν· τὰ γὰρ
[3, 2]   τὸ δ' εἶναι ἕτερον, ἀνάγκη  ἅμα   φθείρεσθαι καὶ σώζεσθαι τὴν οὕτω
[3, 1]   πάντα διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις  ἅμα   χρῶμα καὶ μέγεθος. Νῦν δ'
[3, 8]   εἶδος αἰσθητῶν. Ἐπεὶ δὲ οὐδὲ  πρᾶγμα   οὐθὲν ἔστι παρὰ τὰ μεγέθη,
[3, 3]   ἐγένετο ὅτε λάθοι μεταπεσὸν τὸ  πρᾶγμα.   Οὔτ' ἄρα ἕν τι τούτων
[3, 1]   οἷον μέγεθος κινήσει (ὥστε καὶ  σχῆμα·   μέγεθος γάρ τι τὸ σχῆμα)
[3, 1]   σχῆμα· μέγεθος γάρ τι τὸ  σχῆμα)   τὸ δ' ἠρεμοῦν τῷ μὴ
[3, 9]   ζῴων αἴσθησιν μὲν ἔχει,  μόνιμα   δ' ἐστὶ καὶ ἀκίνητα διὰ
[3, 3]   μάλιστα αἴσθησίς ἐστι, καὶ τὸ  ὄνομα   ἀπὸ τοῦ φάους εἴληφεν, ὅτι
[3, 13]   αὐτῶν ἅπτεσθαί ἐστιν, διὸ καὶ  τοὔνομα   τοῦτο ἔχει. καίτοι καὶ τὰ
[3, 1]   καὶ ἀσπάλαξ ὑπὸ τὸ  δέρμα   ἔχουσα ὀφθαλμούς) ὥστ' εἰ μή
[3, 3]   φαντασία καθ' ἣν λέγομεν  φάντασμά   τι ἡμῖν γίγνεσθαι καὶ μὴ
[3, 8]   ὅταν τε θεωρῇ, ἀνάγκη ἅμα  φάντασμά   τι θεωρεῖν· τὰ γὰρ φαντάσματα
[3, 2]   ὄψεταί τις τὸ ὁρῶν, καὶ  χρῶμα   ἕξει τὸ ὁρῶν πρῶτον. Φανερὸν
[3, 2]   αἰσθάνεσθαί ἐστιν ὁρᾶν, ὁρᾶται δὲ  χρῶμα   τὸ ἔχον, εἰ ὄψεταί
[3, 1]   διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ἅμα  χρῶμα   καὶ μέγεθος. Νῦν δ' ἐπεὶ
[3, 12]   σῶμα ἁπτόν. ψόφος δὲ καὶ  χρῶμα   καὶ ὀσμὴ οὐ τρέφει, οὐδὲ
[3, 13]   οὐ διαφθείρει τὸ ζῷον, οἷον  χρῶμα   καὶ ψόφος καὶ ὀσμή, ἀλλὰ
[3, 12]   ζῶσιν· οὔτε γὰρ ὅσων τὸ  σῶμα   ἁπλοῦν ἐνδέχεται αὐτὴν ἔχειν, {οὔτε
[3, 12]   ἀνάγκη {καὶ} τὸ τοῦ ζῴου  σῶμα   ἁπτικὸν εἶναι, εἰ μέλλει σώζεσθαι
[3, 13]   ἄλλην αἴσθησιν ἔχειν (τὸ γὰρ  σῶμα   ἁπτικὸν τὸ ἔμψυχον πᾶν, ὥσπερ
[3, 12]   ἐστιν, δὲ τροφὴ τὸ  σῶμα   ἁπτόν. ψόφος δὲ καὶ χρῶμα
[3, 12]   τὸ ζῷον σῶμα ἔμψυχόν ἐστι,  σῶμα   δὲ ἅπαν ἁπτόν, {ἁπτὸν δὲ
[3, 12]   εἴγε αἴσθησιν ἔχει, ἀνάγκη τὸ  σῶμα   εἶναι ἁπλοῦν μικτόν.
[3, 12]   δῆλον. ἐπεὶ γὰρ τὸ ζῷον  σῶμα   ἔμψυχόν ἐστι, σῶμα δὲ ἅπαν
[3, 12]   πεφύκασιν, οὐχ οἷόν τε δὲ  σῶμα   ἔχειν μὲν ψυχὴν καὶ νοῦν
[3, 1]   εἰ μή τι ἕτερον ἔστι  σῶμα,   καὶ πάθος μηθενός ἐστι
[3, 12]   ἐκεῖνο) οὐθὲν ἄρα ἔχει ψυχὴν  σῶμα   μὴ μόνιμον ὂν> ἄνευ αἰσθήσεως.
[3, 12]   ἕνεκά του. εἰ οὖν πᾶν  σῶμα   πορευτικόν, μὴ ἔχον αἴσθησιν, φθείροιτο
[3, 13]   τοιούτων στοιχείων οὐθὲν ἂν εἴη  σῶμα   τοῦ ζῴου. οὐδὲ δὴ γήϊνον.
[3, 13]   ἁπλοῦν εἶναι τὸ τοῦ ζῴου  σῶμα,   φανερόν, λέγω δ' οἷον πύρινον
[3, 6]   ἴσως οὐ χωριστόν, ποιεῖ  ἕνα   τὸν χρόνον καὶ τὸ μῆκος.
[3, 9]   τὰ εἰωθότα λέγεσθαι καὶ τὰ  εἰρημένα,   τούτων ἕν τι. Ἔχει
[3, 3]   οὖν μηθὲν ἄλλο ἔχει τὰ  εἰρημένα   φαντασία (τοῦτο δ' ἐστὶ
[3, 8]   ἐστι, τά τε ἐν ἀφαιρέσει  λεγόμενα   καὶ ὅσα τῶν αἰσθητῶν ἕξεις
[3, 7]   τινί. Τὰ δὲ ἐν ἀφαιρέσει  λεγόμενα   νοεῖ> ὥσπερ, εἴ τις> τὸ
[3, 2]   ὁμοίως· τὰ δὲ κατὰ δύναμιν  λεγόμενα   οὐκ ἀνάγκη· ἀλλ' οἱ πρότερον
[3, 13]   τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μόνης ταύτης  στερισκόμενα   τῆς αἰσθήσεως τὰ ζῷα ἀποθνήσκειν·
[3, 7]   ἐξ ἐντελεχείᾳ ὄντος πάντα τὰ  γιγνόμενα.   Φαίνεται δὲ τὸ μὲν αἰσθητὸν
[3, 3]   ὥσπερ ἔνιοι λέγουσι, πάντα τὰ  φαινόμενα   εἶναι ἀληθῆ, τὴν τοῦ
[3, 2]   οἷόν τε κεχωρισμένοις κρίνειν τὰ  κεχωρισμένα,   δῆλον· ὅτι δ' οὐδ' ἐν
[3, 2]   τῷ πέρατι, δύο κρίνει καὶ  κεχωρισμένα,   ἔστιν ὡς κεχωρισμένως· δὲ
[3, 9]   πολλὴν ἀπορίαν, εἴ τις θήσει  κεχωρισμένα   μόρια τῆς ψυχῆς· πρὸς δὲ
[3, 7]   μαθηματικά, οὐ κεχωρισμένα ὄντα> ὡς  κεχωρισμένα   νοεῖ, ὅταν νοῇ ᾗ> ἐκεῖνα.
[3, 7]   κοῖλον- οὕτω τὰ μαθηματικά, οὐ  κεχωρισμένα   ὄντα> ὡς κεχωρισμένα νοεῖ, ὅταν
[3, 6]   τῇ φιλίᾳ, οὕτω καὶ ταῦτα  κεχωρισμένα   συντίθεται, οἷον τὸ ἀσύμμετρον καὶ
[3, 13]   διὰ τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν,  ἵνα   αἰσθάνηται τὸ ἐν τροφῇ καὶ
[3, 4]   ἵνα κρατῇ, τοῦτο δ' ἐστὶν  ἵνα   γνωρίζῃ (παρεμφαινόμενον γὰρ κωλύει τὸ
[3, 4]   ἀμιγῆ εἶναι, ὥσπερ φησὶν Ἀναξαγόρας,  ἵνα   κρατῇ, τοῦτο δ' ἐστὶν ἵνα
[3, 3]   εἰ θεώμενοι ἐν γραφῇ τὰ  δεινὰ   θαρραλέα. Εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 7]   δ' εἶναι οὐ τὸ αὐτό-  κἀκεῖνα   ὁμοίως. δ' αὐτὸς λόγος
[3, 6]   ἐν χρόνῳ, ἀλλ'  ἐκεῖνα>   ἀδιαίρετα· ἔνεστι γὰρ κἀν τούτοις
[3, 6]   συμβεβηκὸς δέ, καὶ οὐχ  ἐκεῖνα,   διαιρετὰ νοεῖ καὶ ἐν
[3, 5]   (τοῦτο δὲ πάντα δυνάμει  ἐκεῖνα)   ἕτερον δὲ τὸ αἴτιον καὶ
[3, 7]   κεχωρισμένα νοεῖ, ὅταν νοῇ ᾗ>  ἐκεῖνα.   Ὅλως δὲ νοῦς ἐστιν,
[3, 7]   ἔχει ἑκάτερον> πρὸς ἑκάτερον ὡς  ἐκεῖνα   πρὸς ἄλληλα· τί γὰρ διαφέρει
[3, 7]   Γ πρὸς τὸ Δ {ὡς  ἐκεῖνα   πρὸς ἄλληλα} ὥστε καὶ ἐναλλάξ.
[3, 1]   ἧττον λανθάνῃ τὰ ἀκολουθοῦντα καὶ  κοινά,   οἷον κίνησις καὶ μέγεθος καὶ
[3, 1]   καὶ ἐν ἑτέρῳ αἰσθητῷ τὰ  κοινὰ   ὑπάρχει, δῆλον ποιεῖ ὅτι ἄλλο
[3, 9]   ψυχῆς καὶ πόσα. Τρόπον γάρ  τινα   ἄπειρα φαίνεται, καὶ οὐ μόνον
[3, 12]   τὴν γεῦσιν ἀνάγκη ἁφὴν εἶναί  τινα,   διὰ τὸ τοῦ ἁπτοῦ καὶ
[3, 2]   ἀνάγκη καὶ τὴν ἀκοὴν λόγον  τινὰ   εἶναι. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ
[3, 5]   οἷον τὸ φῶς· τρόπον γάρ  τινα   καὶ τὸ φῶς ποιεῖ τὰ
[3, 10]   τὴν φαντασίαν τιθείη ὡς νόησίν  τινα·   πολλοὶ γὰρ παρὰ τὴν ἐπιστήμην
[3, 3]   ὀρθῶς φρόνησις καὶ ἐπιστήμη καὶ  δόξα   ἀληθής, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς
[3, 3]   οὐκ ἄλλου τινὸς ἔσται  δόξα,   ἀλλ' ἐκείνου, εἴπερ ἔστιν, οὗ
[3, 3]   ψευδής. Λείπεται ἄρα ἰδεῖν εἰ  δόξα·   γίνεται γὰρ δόξα καὶ ἀληθὴς
[3, 3]   ψευδόμεθα; τοιαῦται δ' εἰσὶν αἴσθησις,  δόξα,   ἐπιστήμη, νοῦς. Ότι μὲν οὖν
[3, 3]   ἰδεῖν εἰ δόξα· γίνεται γὰρ  δόξα   καὶ ἀληθὴς καὶ ψευδής, ἀλλὰ
[3, 3]   τῆς ὑπολήψεως διαφοραί, ἐπιστήμη καὶ  δόξα   καὶ φρόνησις καὶ τἀναντία τούτων,
[3, 3]   οὔ. Φανερὸν τοίνυν ὅτι οὐδὲ  δόξα   μετ' αἰσθήσεως, οὐδὲ δι' αἰσθήσεως,
[3, 11]   δὴ αὕτη κινεῖ  δόξα,   οὐχ καθόλου, ἄμφω,
[3, 1]   νῦν ἔχουσιν ἔνια ζῷα- πᾶσαι  ἄρα   αἱ αἰσθήσεις ἔχονται ὑπὸ τῶν
[3, 4]   τι τοιοῦτον ἕτερον. Ἀπαθὲς  ἄρα   δεῖ εἶναι, δεκτικὸν δὲ τοῦ
[3, 3]   λάθοι μεταπεσὸν τὸ πρᾶγμα. Οὔτ'  ἄρα   ἕν τι τούτων ἐστὶν οὔτ'
[3, 12]   δ' ἄνευ τροφῆς ἀδύνατον· ἀνάγκη  ἄρα   ἐνεῖναι τὴν θρεπτικὴν δύναμιν ἐν
[3, 4]   νοῦν πρὸς τὰ νοητά. Ἀνάγκη  ἄρα,   ἐπεὶ πάντα νοεῖ, ἀμιγῆ εἶναι,
[3, 12]   ἔσται μᾶλλον δι' ἐκεῖνο) οὐθὲν  ἄρα   ἔχει ψυχὴν σῶμα μὴ μόνιμον
[3, 4]   ἄλλο· ἔστω γὰρ δυάς. Ἑτέρῳ  ἄρα   ἑτέρως ἔχοντι κρίνει. Ὅλως
[3, 3]   γὰρ φαντασία καὶ ψευδής. Λείπεται  ἄρα   ἰδεῖν εἰ δόξα· γίνεται γὰρ
[3, 4]   ταύτην, ὅτι δυνατός.  ἄρα   καλούμενος τῆς ψυχῆς νοῦς (λέγω
[3, 10]   λογισμὸς ἔστιν, ἀλλὰ φαντασία. Ἄμφω  ἄρα   ταῦτα κινητικὰ κατὰ τόπον, νοῦς
[3, 2]   τὸ γλυκὺ τοῦ λευκοῦ· λέγει  ἄρα   τὸ αὐτό· ὥστε ὡς λέγει,
[3, 4]   ἑτέρως ἔχοντι κρίνει. Ὅλως  ἄρα   ὡς χωριστὰ τὰ πράγματα τῆς
[3, 2]   νῦν καὶ ὅτι νῦν) ἅμα  ἄρα.   Ὥστε ἀχώριστον καὶ ἐν ἀχωρίστῳ
[3, 7]   κατ' ἐνέργειαν, τὰ πράγματα.  Ἆρα   δ' ἐνδέχεται τῶν κεχωρισμένων τι
[3, 3]   εἴ τι κατὰ μεταφορὰν λέγομεν,  ἆρα>   μία τις ἔστι τούτων δύναμις
[3, 9]   μόριόν τι, πότερον ἴδιόν τι  παρὰ   τὰ εἰωθότα λέγεσθαι καὶ τὰ
[3, 8]   δὲ οὐδὲ πρᾶγμα οὐθὲν ἔστι  παρὰ   τὰ μεγέθη, ὡς δοκεῖ, τὰ
[3, 1]   δ' οὐκ ἔστιν αἴσθησις ἑτέρα  παρὰ   τὰς πέντε (λέγω δὲ ταύτας
[3, 10]   ὡς νόησίν τινα· πολλοὶ γὰρ  παρὰ   τὴν ἐπιστήμην ἀκολουθοῦσι ταῖς φαντασίαις,
[3, 10]   δ' ὄρεξις κινεῖ καὶ  παρὰ   τὸν λογισμόν· γὰρ ἐπιθυμία
[3, 4]   οὐ δύναται αἰσθάνεσθαι ἐκ τοῦ  σφόδρα   αἰσθητοῦ, οἷον ψόφου ἐκ τῶν
[3, 2]   ἐν χρώμασι τὴν ὄψιν τὸ  σφόδρα   λαμπρὸν ζοφερόν, καὶ ἐν
[3, 4]   νοῦς ὅταν τι νοήσῃ  σφόδρα   νοητόν, οὐχ ἧττον νοεῖ τὰ
[3, 12]   τὴν ὄψιν ἐξιοῦσαν ἀνακλᾶσθαι τὸν  ἀέρα   πάσχειν ὑπὸ τοῦ σχήματος καὶ
[3, 2]   ὄψει αἰσθάνεσθαι ὅτι ὁρᾷ,  ἑτέρᾳ.   Ἀλλ' αὐτὴ ἔσται τῆς
[3, 2]   αὑτῆς. Ἔτι δ' εἰ καὶ  ἑτέρα   εἴη τῆς ὄψεως αἴσθησις,
[3, 7]   ἐνέργεια, δ' ἁπλῶς ἐνέργεια  ἑτέρα,   τοῦ τετελεσμένου. Τὸ μὲν
[3, 1]   ~(Ὅτι δ' οὐκ ἔστιν αἴσθησις  ἑτέρα   παρὰ τὰς πέντε (λέγω δὲ
[3, 2]   αἴσθοιο, δῆλον ἂν εἴη ὅτι  ἕτερα   ἀλλήλων, δεῖ δὲ τὸ ἓν
[3, 13]   καὶ ὑπὸ ὁραμάτων καὶ ὀσμῆς  ἕτερα   κινεῖται, τῇ ἁφῇ φθείρει
[3, 1]   μὲν δι' ἑνὸς πλείω αἰσθητὰ  ἕτερα   ὄντα ἀλλήλων τῷ γένει, ἀνάγκη
[3, 10]   τὸ δὲ κινεῖται) λόγῳ μὲν  ἕτερα   ὄντα, μεγέθει δ' ἀχώριστα. Πάντα
[3, 5]   δὲ κατὰ δύναμιν χρόνῳ  προτέρα   ἐν τῷ ἑνί, ὅλως δὲ
[3, 7]   δὲ κατὰ δύναμιν χρόνῳ  προτέρα   ἐν τῷ ἑνί, ὅλως δὲ
[3, 4]   νοητόν, οὐχ ἧττον νοεῖ τὰ  ὑποδεέστερα,   ἀλλὰ καὶ μᾶλλον· τὸ μὲν
[3, 11]   φύσει δὲ ἀεὶ ἄνω  ἀρχικωτέρα   καὶ κινεῖ· ὥστε τρεῖς φορὰς
[3, 11]   ὁτὲ δ' ἐκείνη ταύτην, ὥσπερ  σφαῖρα   σφαῖραν> ὄρεξις τὴν ὄρεξιν,
[3, 9]   καὶ πόσα. Τρόπον γάρ τινα  ἄπειρα   φαίνεται, καὶ οὐ μόνον
[3, 1]   τοῦ αὐτοῦ, οἷον χολῆς ὅτι  πικρὰ   καὶ ξανθή (οὐ γὰρ δὴ
[3, 2]   ἰσχυρὰ ὀσμή, καὶ γλυκεῖα καὶ  πικρά,   ὡς λόγου τινὸς ὄντος τῆς
[3, 2]   τῇ ὄψει αἰσθάνεσθαι ὅτι  ὁρᾷ,   ἑτέρᾳ. Ἀλλ' αὐτὴ
[3, 13]   ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι, ὅπως  ὁρᾷ,   ὅλως δ' ἐπεὶ ἐν διαφανεῖ,
[3, 2]   ζοφερόν, καὶ ἐν ὀσφρήσει  ἰσχυρὰ   ὀσμή, καὶ γλυκεῖα καὶ πικρά,
[3, 6]   ψυχῆς. δὲ στιγμὴ καὶ  πᾶσα   διαίρεσις, καὶ τὸ οὕτως ἀδιαίρετον,
[3, 10]   οὐκ ἄνευ φαντασίας· φαντασία δὲ  πᾶσα   λογιστικὴ αἰσθητική. Ταύτης
[3, 9]   μεγέθει λόγῳ,  πᾶσα   ψυχή, καὶ εἰ μόριόν
[3, 6]   ἀπόφασις, καὶ ἀληθὴς ψευδὴς  πᾶσα·   δὲ νοῦς οὐ πᾶς,
[3, 10]   ὄρεξις δ' ἕνεκά του  πᾶσα·   οὗ γὰρ ὄρεξις, αὕτη
[3, 7]   δὲ ἡδὺ λυπηρόν, οἷον  καταφᾶσα   ἀποφᾶσα διώκει φεύγει·
[3, 7]   λυπηρόν, οἷον καταφᾶσα  ἀποφᾶσα   διώκει φεύγει· καὶ ἔστι
[3, 12]   μέσον ἄμφω, πολλὰ δὲ τὰ  μέσα,   οὕτω καὶ ἐπ' ἀλλοιώσεως, πλὴν
[3, 6]   οὐκ ἀληθὲς ἀεί, οὕτως ἔχει  ὅσα   ἄνευ ὕλης. ~Τὸ δ' αὐτό
[3, 1]   αἰσθητά ἐστιν, ἣν τυγχάνομεν ἔχοντες,  ὅσα   δὲ διὰ τῶν μεταξὺ καὶ
[3, 12]   τε οὐθὲν εἶναι ζῷον} οὔτε  ὅσα   μὴ δεκτικὰ τῶν εἰδῶν ἄνευ
[3, 8]   τε ἐν ἀφαιρέσει λεγόμενα καὶ  ὅσα   τῶν αἰσθητῶν ἕξεις καὶ πάθη.
[3, 9]   μόρια λέγειν τῆς ψυχῆς καὶ  πόσα.   Τρόπον γάρ τινα ἄπειρα φαίνεται,
[3, 11]   ἄμφω, ἀλλ' μὲν  ἠρεμοῦσα   μᾶλλον, δ' οὔ. ~Τὴν
[3, 11]   Φαίνεται γὰρ λύπη καὶ ἡδονὴ  ἐνοῦσα,   εἰ δὲ ταῦτα, καὶ ἐπιθυμίαν
[3, 1]   ἀσπάλαξ ὑπὸ τὸ δέρμα  ἔχουσα   ὀφθαλμούς) ὥστ' εἰ μή τι
[3, 3]   ἀληθής ἐστιν ὅτι ὀλίγιστον  ἔχουσα   τὸ ψεῦδος. Δεύτερον δὲ τοῦ
[3, 2]   αἴσθησις τοῦ ὑποκειμένου αἰσθητοῦ ἐστίν,  ὑπάρχουσα   ἐν τῷ αἰσθητηρίῳ αἰσθητήριον,
[3, 8]   παρὰ τὰ μεγέθη, ὡς δοκεῖ,  τὰ   αἰσθητὰ κεχωρισμένον, ἐν τοῖς εἴδεσι
[3, 4]   ἔχειν, ὥσπερ τὸ αἰσθητικὸν πρὸς  τὰ   αἰσθητά, οὕτω τὸν νοῦν πρὸς
[3, 8]   ἐπιστητά πως, δ' αἴσθησις  τὰ   αἰσθητά· πῶς δὲ τοῦτο, δεῖ
[3, 13]   ψόφος καὶ ὀσμή, ἀλλὰ μόνον  τὰ   αἰσθητήρια (ἂν μὴ κατὰ συμβεβηκός,
[3, 1]   μόνην. ὅπως ἧττον λανθάνῃ  τὰ   ἀκολουθοῦντα καὶ κοινά, οἷον κίνησις
[3, 13]   τοὔνομα τοῦτο ἔχει. καίτοι καὶ  τὰ   ἄλλα αἰσθητήρια ἁφῇ αἰσθάνεται, ἀλλὰ
[3, 10]   αἰσθητική. Ταύτης μὲν οὖν καὶ  τὰ   ἄλλα ζῷα μετέχει. ~Σκεπτέον δὲ
[3, 2]   χυμὸν δὴ καὶ γεῦσιν, καὶ  τὰ   ἄλλα ὁμοίως· τὰ δὲ κατὰ
[3, 7]   ὥστε καὶ ἐναλλάξ. Εἰ δὴ  τὰ   ΓΑ ἑνὶ εἴη ὑπάρχοντα, οὕτως
[3, 8]   ἀνάγκη ἅμα φάντασμά τι θεωρεῖν·  τὰ   γὰρ φαντάσματα ὥσπερ αἰσθήματά ἐστι,
[3, 7]   γὰρ ἐξ ἐντελεχείᾳ ὄντος πάντα  τὰ   γιγνόμενα. Φαίνεται δὲ τὸ μὲν
[3, 1]   {τὸν Κλέωνος υἱὸν ἡμᾶς ὁρᾶν}  τὰ   Δ' ἀλλήλων ἴδια κατὰ συμβεβηκὸς
[3, 7]   ὑπάρχοντα, οὕτως ἕξει, ὥσπερ καὶ  τὰ   ΔΒ, τὸ αὐτὸ μὲν καὶ
[3, 13]   τὸ ἔμψυχον πᾶν, ὥσπερ εἴρηται)  τὰ   δὲ ἄλλα ἔξω γῆς αἰσθητήρια
[3, 3]   ἔχειν νοῦν, οἷον τὰ θηρία,  τὰ   δὲ διὰ τὸ ἐπικαλύπτεσθαι τὸν
[3, 7]   γε ἁπλῶς διαφέρει καὶ τινί.  Τὰ   δὲ ἐν ἀφαιρέσει λεγόμενα νοεῖ>
[3, 2]   γεῦσιν, καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως·  τὰ   δὲ κατὰ δύναμιν λεγόμενα οὐκ
[3, 12]   οὐ δυνήσεται τὰ μὲν φεύγειν  τὰ   δὲ λαβεῖν. εἰ δὲ τοῦτο,
[3, 8]   ἐστὶ τὸ ἀληθὲς ψεῦδος.  Τὰ   δὲ πρῶτα νοήματα τί διοίσει
[3, 9]   πηρώμασι καὶ ἐν τοῖς ἀτελέσιν,  τὰ   δὲ τοιαῦτα τῶν ζῴων τέλεια
[3, 3]   ἂν εἰ θεώμενοι ἐν γραφῇ  τὰ   δεινὰ θαρραλέα. Εἰσὶ δὲ
[3, 8]   πράγματα, μὲν δυνάμει εἰς  τὰ   δυνάμει, δ' ἐντελεχείᾳ εἰς
[3, 5]   τινα καὶ τὸ φῶς ποιεῖ  τὰ   δυνάμει ὄντα χρώματα ἐνεργείᾳ χρώματα.
[3, 8]   Ἀνάγκη δ' αὐτὰ  τὰ   εἴδη εἶναι. Αὐτὰ μὲν δὴ
[3, 4]   νοητική, οὔτε ἐντελεχείᾳ ἀλλὰ δυνάμει  τὰ   εἴδη. Ὅτι δ' οὐχ ὁμοία
[3, 2]   καὶ μέλαν εἶναι, ὥστ' οὐδὲ  τὰ   εἴδη πάσχειν αὐτῶν, εἰ τοιοῦτον
[3, 9]   παρὰ τὰ εἰωθότα λέγεσθαι καὶ  τὰ   εἰρημένα, τούτων ἕν τι.
[3, 3]   Εἰ οὖν μηθὲν ἄλλο ἔχει  τὰ   εἰρημένα φαντασία (τοῦτο δ'
[3, 9]   τι, πότερον ἴδιόν τι παρὰ  τὰ   εἰωθότα λέγεσθαι καὶ τὰ εἰρημένα,
[3, 3]   καὶ μηδετέρου ὑπάρχοντος τούτων, οἷον  τὰ   ἐν τοῖς ὕπνοις. Εἶτα αἴσθησις
[3, 7]   τὰ μὴ ὁμογενῆ κρίνει  τὰ   ἐναντία, οἷον λευκὸν καὶ μέλαν;
[3, 8]   δυνάμει, δ' ἐντελεχείᾳ εἰς  τὰ   ἐντελεχείᾳ· τῆς δὲ ψυχῆς τὸ
[3, 8]   ἔστι δ' ἐπιστήμη μὲν  τὰ   ἐπιστητά πως, δ' αἴσθησις
[3, 13]   μόνης ταύτης στερισκόμενα τῆς αἰσθήσεως  τὰ   ζῷα ἀποθνήσκειν· οὔτε γὰρ ταύτην
[3, 3]   αἰσθήσεσι, πολλὰ κατ' αὐτὰς πράττει  τὰ   ζῷα, τὰ μὲν διὰ τὸ
[3, 3]   τὸ μὴ ἔχειν νοῦν, οἷον  τὰ   θηρία, τὰ δὲ διὰ τὸ
[3, 3]   ἑπομένων τοῖς συμβεβηκόσιν οἷς ὑπάρχει  τὰ   ἴδια (λέγω δ' οἷον κίνησις
[3, 2]   οὐχ οἷόν τε κεχωρισμένοις κρίνειν  τὰ   κεχωρισμένα, δῆλον· ὅτι δ' οὐδ'
[3, 10]   φαντασθῆναι- ἀριθμῷ δὲ πλείω  τὰ   κινοῦντα. Ἐπεὶ δ' ἔστι τρία,
[3, 10]   Ὥστε εὐλόγως δύο ταῦτα φαίνεται  τὰ   κινοῦντα, ὄρεξις καὶ διάνοια πρακτική·
[3, 1]   ἐπεὶ καὶ ἐν ἑτέρῳ αἰσθητῷ  τὰ   κοινὰ ὑπάρχει, δῆλον ποιεῖ ὅτι
[3, 8]   ὕστερον. ~Νῦν δέ, περὶ ψυχῆς  τὰ   λεχθέντα συγκεφαλαιώσαντες, εἴπωμεν πάλιν ὅτι
[3, 7]   ἐν τὸ κοῖλον- οὕτω  τὰ   μαθηματικά, οὐ κεχωρισμένα ὄντα> ὡς
[3, 8]   οὐδὲ πρᾶγμα οὐθὲν ἔστι παρὰ  τὰ   μεγέθη, ὡς δοκεῖ, τὰ αἰσθητὰ
[3, 7]   ὥσπερ ὁρῶν, λογίζεται καὶ βουλεύεται  τὰ   μέλλοντα πρὸς τὰ παρόντα· καὶ
[3, 13]   πλὴν ταύτην. καὶ διὰ τοῦτο  τὰ   μὲν ἄλλα αἰσθητὰ ταῖς ὑπερβολαῖς
[3, 3]   κατ' αὐτὰς πράττει τὰ ζῷα,  τὰ   μὲν διὰ τὸ μὴ ἔχειν
[3, 7]   τὸ δὲ Β τὸ λευκόν.  Τὰ   μὲν οὖν εἴδη τὸ νοητικὸν
[3, 12]   μὴ ἕξει αἴσθησιν, οὐ δυνήσεται  τὰ   μὲν φεύγειν τὰ δὲ λαβεῖν.
[3, 10]   ὄρεξις, φανερόν. Τοῖς δὲ διαιροῦσι  τὰ   μέρη τῆς ψυχῆς, ἐὰν κατὰ
[3, 12]   δὲ μέσον ἄμφω, πολλὰ δὲ  τὰ   μέσα, οὕτω καὶ ἐπ' ἀλλοιώσεως,
[3, 7]   γὰρ διαφέρει τὸ ἀπορεῖν πῶς  τὰ   μὴ ὁμογενῆ κρίνει τὰ
[3, 4]   αἰσθητά, οὕτω τὸν νοῦν πρὸς  τὰ   νοητά. Ἀνάγκη ἄρα, ἐπεὶ πάντα
[3, 4]   αὐτὸς δὲ νοητός ἐστιν ὥσπερ  τὰ   νοητά. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν
[3, 8]   ἐν τοῖς εἴδεσι τοῖς αἰσθητοῖς  τὰ   νοητά ἐστι, τά τε ἐν
[3, 4]   πρότερον, ὅτι δυνάμει πώς ἐστι  τὰ   νοητὰ νοῦς, ἀλλ' ἐντελεχείᾳ
[3, 8]   ἐστι πάντα· γὰρ αἰσθητὰ  τὰ   ὄντα νοητά, ἔστι δ'
[3, 8]   εἴπωμεν πάλιν ὅτι ψυχὴ  τὰ   ὄντα πώς ἐστι πάντα·
[3, 9]   φθίσιν) ὥστ' εἶχεν ἂν καὶ  τὰ   ὀργανικὰ μέρη τῆς πορείας. Ἀλλὰ
[3, 7]   καὶ βουλεύεται τὰ μέλλοντα πρὸς  τὰ   παρόντα· καὶ ὅταν εἴπῃ ὡς
[3, 4]   πράγματα τῆς ὕλης, οὕτω καὶ  τὰ   περὶ τὸν νοῦν. Ἀπορήσειε δ'
[3, 7]   νοῦς ἐστιν, κατ' ἐνέργειαν,  τὰ   πράγματα. Ἆρα δ' ἐνδέχεται τῶν
[3, 8]   ἐπιστήμη καὶ αἴσθησις εἰς  τὰ   πράγματα, μὲν δυνάμει εἰς
[3, 4]   κρίνει. Ὅλως ἄρα ὡς χωριστὰ  τὰ   πράγματα τῆς ὕλης, οὕτω καὶ
[3, 8]   τοῖς αἰσθητοῖς τὰ νοητά ἐστι,  τά   τε ἐν ἀφαιρέσει λεγόμενα καὶ
[3, 1]   νῦν αἴσθησιν ἔχομεν (πάντα γὰρ  τὰ   τοῦ ἁπτοῦ ἁπτὸν πάθη
[3, 4]   σφόδρα νοητόν, οὐχ ἧττον νοεῖ  τὰ   ὑποδεέστερα, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον· τὸ
[3, 3]   ἤτοι, ὥσπερ ἔνιοι λέγουσι, πάντα  τὰ   φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ, τὴν
[3, 7]   ἄλλο. Τῇ δὲ διανοητικῇ ψυχῇ  τὰ   φαντάσματα οἷον αἰσθήματα ὑπάρχει, ὅταν
[3, 12]   ἕνεκά του γὰρ πάντα ὑπάρχει  τὰ   φύσει, συμπτώματα ἔσται τῶν
[3, 13]   αἰσθανόμεθα, ὅτι γῆς ἐστιν, καὶ  τὰ   φυτὰ διὰ τοῦτο οὐδεμίαν ἔχει
[3, 9]   ἀλλ' βίᾳ· ἔτι κἂν  τὰ   φυτὰ κινητικὰ ἦν, κἂν εἶχέ
[3, 10]   κατὰ τὸν λογισμὸν κινῆται, καὶ  κατὰ   βούλησιν κινεῖται) δ' ὄρεξις
[3, 9]   λόγον ἔχον καὶ τὸ ἄλογον·  κατὰ   γὰρ τὰς διαφορὰς δι' ἃς
[3, 3]   συμπάσχομεν, ὁμοίως δὲ κἂν θαρραλέον·  κατὰ   δὲ τὴν φαντασίαν ὡσαύτως ἔχομεν
[3, 2]   τὴν κατ' ἐνέργειαν ἐν τῷ  κατὰ   δύναμιν εἶναι· γὰρ τοῦ
[3, 2]   τὰ ἄλλα ὁμοίως· τὰ δὲ  κατὰ   δύναμιν λεγόμενα οὐκ ἀνάγκη· ἀλλ'
[3, 2]   καὶ τοῦ αἰσθητοῦ, τῶν μὲν  κατὰ   δύναμιν τῶν δὲ κατ' ἐνέργειαν,
[3, 7]   ἐπιστήμη τῷ πράγματι. δὲ  κατὰ   δύναμιν χρόνῳ προτέρα ἐν τῷ
[3, 5]   ἐπιστήμη τῷ πράγματι· δὲ  κατὰ   δύναμιν χρόνῳ προτέρα ἐν τῷ
[3, 9]   φαντασμάτων. ~Ἐπεὶ δὲ ψυχὴ  κατὰ   δύο ὥρισται δυνάμεις τῶν
[3, 10]   δύο, νοῦς καὶ ὄρεξις, ἐκίνουν,  κατὰ   κοινὸν ἄν τι ἐκίνουν εἶδος·
[3, 4]   τἆλλα. τὸ μὲν πάσχειν  κατὰ   κοινόν τι διῄρηται πρότερον, ὅτι
[3, 4]   μὴ χωριστοῦ κατὰ μέγεθος ἀλλὰ  κατὰ   λόγον, σκεπτέον τίν' ἔχει διαφοράν,
[3, 4]   χωριστοῦ ὄντος εἴτε μὴ χωριστοῦ  κατὰ   μέγεθος ἀλλὰ κατὰ λόγον, σκεπτέον
[3, 3]   γίγνεσθαι καὶ μὴ εἴ τι  κατὰ   μεταφορὰν λέγομεν, ἆρα> μία τις
[3, 1]   ὁρᾶν} τὰ Δ' ἀλλήλων ἴδια  κατὰ   συμβεβηκὸς αἰσθάνονται αἱ αἰσθήσεις, οὐχ
[3, 6]   χρόνῳ καὶ ἀδιαιρέτῳ τῆς ψυχῆς.  Κατὰ   συμβεβηκὸς δέ, καὶ οὐχ
[3, 1]   μή, οὐδαμῶς ἂν ἀλλ'  κατὰ   συμβεβηκὸς ᾐσθανόμεθα (οἷον τὸν Κλέωνος
[3, 13]   μόνον τὰ αἰσθητήρια (ἂν μὴ  κατὰ   συμβεβηκός, οἷον ἂν ἅμα τῷ
[3, 1]   ἴδιον, ὧν ἑκάστῃ αἰσθήσει αἰσθανόμεθα  κατὰ   συμβεβηκός, οἷον κινήσεως, στάσεως, σχήματος,
[3, 1]   ἤδη ἔχομεν αἴσθησιν κοινήν, οὐ  κατὰ   συμβεβηκός· οὐκ ἄρ' ἐστὶν ἰδία·
[3, 2]   ὅτι ἕτερον καὶ θάτερον (οὐ  κατὰ   συμβεβηκὸς τὸ ὅτε, λέγω δ'
[3, 3]   τὸ δοξάζειν ὅπερ αἰσθάνεται, μὴ  κατὰ   συμβεβηκός. Φαίνεται δέ γε καὶ
[3, 10]   τὰ μέρη τῆς ψυχῆς, ἐὰν  κατὰ   τὰς δυνάμεις διαιρῶσι καὶ χωρίζωσι,
[3, 3]   μάλιστα ἤδη ἔστιν ἀπατηθῆναι  κατὰ   τὴν αἴσθησιν. δὲ κίνησις
[3, 9]   διώκειν οὐ κινεῖται, ἀλλὰ  κατὰ   τὴν ἐπιθυμίαν πράττει, οἷον
[3, 9]   τινὸς κυρίου ὄντος τοῦ ποιεῖν  κατὰ   τὴν ἐπιστήμην, ἀλλ' οὐ τῆς
[3, 6]   εἶναι ἀληθής, καὶ οὐ τὶ  κατά   τινος· ἀλλ' ὥσπερ τὸ ὁρᾶν
[3, 6]   δ' μὲν φάσις τι  κατά   τινος, ὥσπερ καὶ ἀπόφασις,
[3, 6]   ἐπ' ἀμφοῖν. {Τὸ δὲ μὴ  κατὰ   τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον ἀλλὰ τῷ
[3, 6]   μήκει. α Τὸ δὲ μὴ  κατὰ   τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον ἀλλὰ τῷ
[3, 6]   ἀλλ' τοῦ τί ἐστι  κατὰ   τὸ τί ἦν εἶναι ἀληθής,
[3, 10]   γὰρ βούλησις ὄρεξις, ὅταν δὲ  κατὰ   τὸν λογισμὸν κινῆται, καὶ κατὰ
[3, 3]   τὴν ψυχήν, κινήσει τε τῇ  κατὰ   τόπον καὶ τῷ νοεῖν καὶ
[3, 9]   πολλὴν ἀπορίαν. Ἀλλὰ περὶ τῆς  κατὰ   τόπον κινήσεως, τί τὸ κινοῦν
[3, 9]   καὶ ἔτι τῷ κινεῖν τὴν  κατὰ   τόπον κίνησιν, περὶ μὲν αἰσθήσεως
[3, 12]   ἐκείνου. ὥσπερ γὰρ τὸ κινοῦν  κατὰ   τόπον μέχρι του μεταβάλλειν ποιεῖ,
[3, 10]   φαντασία. Ἄμφω ἄρα ταῦτα κινητικὰ  κατὰ   τόπον, νοῦς καὶ ὄρεξις, νοῦς
[3, 9]   λόγος ἐνέστηκε, τί τὸ κινοῦν  κατὰ   τόπον τὸ ζῷόν ἐστιν; τὴν
[3, 3]   ἐλέγομεν πρότερον, φαίνεται καὶ μύουσιν  ὁράματα.   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν ἀεὶ
[3, 7]   ἐστιν, κατ' ἐνέργειαν, τὰ  πράγματα.   Ἆρα δ' ἐνδέχεται τῶν κεχωρισμένων
[3, 8]   καὶ αἴσθησις εἰς τὰ  πράγματα,   μὲν δυνάμει εἰς τὰ
[3, 4]   Ὅλως ἄρα ὡς χωριστὰ τὰ  πράγματα   τῆς ὕλης, οὕτω καὶ τὰ
[3, 8]   θεωρεῖν· τὰ γὰρ φαντάσματα ὥσπερ  αἰσθήματά   ἐστι, πλὴν ἄνευ ὕλης. Ἔστι
[3, 7]   διανοητικῇ ψυχῇ τὰ φαντάσματα οἷον  αἰσθήματα   ὑπάρχει, ὅταν δὲ ἀγαθὸν
[3, 8]   ψεῦδος. Τὰ δὲ πρῶτα  νοήματα   τί διοίσει τοῦ μὴ φαντάσματα
[3, 8]   φαντάσματα εἶναι; οὐδὲ ταῦτα  φαντάσματα,   ἀλλ' οὐκ ἄνευ φαντασμάτων. ~Ἐπεὶ
[3, 8]   νοήματα τί διοίσει τοῦ μὴ  φαντάσματα   εἶναι; οὐδὲ ταῦτα φαντάσματα,
[3, 7]   Τῇ δὲ διανοητικῇ ψυχῇ τὰ  φαντάσματα   οἷον αἰσθήματα ὑπάρχει, ὅταν δὲ
[3, 8]   φάντασμά τι θεωρεῖν· τὰ γὰρ  φαντάσματα   ὥσπερ αἰσθήματά ἐστι, πλὴν ἄνευ
[3, 9]   τῶν ζῴων τέλεια καὶ οὐ  πηρώματά   ἐστιν (σημεῖον δ' ὅτι ἐστὶ
[3, 5]   φῶς ποιεῖ τὰ δυνάμει ὄντα  χρώματα   ἐνεργείᾳ χρώματα. Καὶ οὗτος
[3, 5]   τὰ δυνάμει ὄντα χρώματα ἐνεργείᾳ  χρώματα.   Καὶ οὗτος νοῦς χωριστὸς
[3, 12]   πάντα ὑπάρχει τὰ φύσει,  συμπτώματα   ἔσται τῶν ἕνεκά του. εἰ
[3, 13]   τὴν αἴσθησιν, καὶ διὰ τῶν  μετα-   ξύ, δ' ἁφὴ τῷ
[3, 4]   τὸ εὐθὺ ὡς τὸ σιμόν·  μετὰ   συνεχοῦς γάρ· τὸ δὲ τί
[3, 9]   του κίνησις αὕτη, καὶ  μετὰ   φαντασίας καὶ ὀρέξεώς ἐστιν· οὐθὲν
[3, 6]   δέ, καὶ οὐχ ἐκεῖνα,  διαιρετὰ   νοεῖ καὶ ἐν
[3, 6]   χρόνῳ, ἀλλ' ἐκεῖνα>  ἀδιαίρετα·   ἔνεστι γὰρ κἀν τούτοις τι
[3, 3]   τοῖς αἰσθητοῖς> καὶ ἐνταῦθα ἤδη  ἐνδέχετα   διαψεύδεσθαι· ὅτι μὲν γὰρ λευκόν,
[3, 2]   ὅτι διαφέρει. Ἀνάγκη δὴ αἰσθήσει·  αἰσθητὰ   γάρ ἐστιν. καὶ δῆλον ὅτι
[3, 1]   ἁπτὸν πάθη τῇ ἁφῇ ἡμῖν  αἰσθητά   ἐστιν) ἀνάγκη τ' εἴπερ ἐκλείπει
[3, 1]   αὐτῶν ἁπτόμενοι αἰσθανόμεθα, τῇ ἁφῇ  αἰσθητά   ἐστιν, ἣν τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅσα
[3, 1]   εἰ μὲν δι' ἑνὸς πλείω  αἰσθητὰ   ἕτερα ὄντα ἀλλήλων τῷ γένει,
[3, 8]   τὰ μεγέθη, ὡς δοκεῖ, τὰ  αἰσθητὰ   κεχωρισμένον, ἐν τοῖς εἴδεσι τοῖς
[3, 4]   ὥσπερ τὸ αἰσθητικὸν πρὸς τὰ  αἰσθητά,   οὕτω τὸν νοῦν πρὸς τὰ
[3, 8]   πως, δ' αἴσθησις τὰ  αἰσθητά·   πῶς δὲ τοῦτο, δεῖ ζητεῖν.
[3, 8]   πώς ἐστι πάντα· γὰρ  αἰσθητὰ   τὰ ὄντα νοητά, ἔστι
[3, 13]   διὰ τοῦτο τὰ μὲν ἄλλα  αἰσθητὰ   ταῖς ὑπερβολαῖς οὐ διαφθείρει τὸ
[3, 9]   ἔχει, μόνιμα δ' ἐστὶ καὶ  ἀκίνητα   διὰ τέλους. Εἰ οὖν
[3, 4]   οὕτω τὸν νοῦν πρὸς τὰ  νοητά.   Ἀνάγκη ἄρα, ἐπεὶ πάντα νοεῖ,
[3, 4]   δὲ νοητός ἐστιν ὥσπερ τὰ  νοητά.   Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἄνευ
[3, 8]   τοῖς εἴδεσι τοῖς αἰσθητοῖς τὰ  νοητά   ἐστι, τά τε ἐν ἀφαιρέσει
[3, 8]   γὰρ αἰσθητὰ τὰ ὄντα  νοητά,   ἔστι δ' ἐπιστήμη μὲν
[3, 4]   ὅτι δυνάμει πώς ἐστι τὰ  νοητὰ   νοῦς, ἀλλ' ἐντελεχείᾳ οὐδέν,
[3, 8]   δ' ἐπιστήμη μὲν τὰ  ἐπιστητά   πως, δ' αἴσθησις τὰ
[3, 3]   μελίττῃ, σκώληκι δ' οὔ.  Εἶτα   αἱ μὲν ἀληθεῖς ἀεί, αἱ
[3, 3]   οἷον τὰ ἐν τοῖς ὕπνοις.  Εἶτα   αἴσθησις μὲν ἀεὶ πάρεστι, φαντασία
[3, 3]   φαντασίαι γίνονται αἱ πλείους ψευδεῖς.  Ἔπειτα   οὐδὲ λέγομεν, ὅταν ἐνεργῶμεν ἀκριβῶς
[3, 6]   πολλῶν μὲν κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν"  ἔπειτα   συντίθεσθαι τῇ φιλίᾳ, οὕτω καὶ
[3, 2]   ἡδέα μέν, ὅταν εἰλικρινῆ καὶ  ἄμικτα   ὄντα ἄγηται εἰς τὸν λόγον,
[3, 6]   ἐνδέχεται δὲ καὶ διαίρεσιν φάναι  πάντα.   Ἀλλ' οὖν ἔστι γε οὐ
[3, 1]   ἁφὴ καὶ νῦν αἴσθησιν ἔχομεν  (πάντα   γὰρ τὰ τοῦ ἁπτοῦ
[3, 10]   ἕτερα ὄντα, μεγέθει δ' ἀχώριστα.  Πάντα   γὰρ ὤσει καὶ ἕλξει κινεῖται·
[3, 5]   μὲν τοιοῦτος νοῦς τῷ  πάντα   γίνεσθαι, δὲ τῷ πάντα
[3, 13]   γῆς αἰσθητήρια μὲν ἂν γένοιτο,  πάντα   δὲ τῷ δι' ἑτέρου αἰσθάνεσθαι
[3, 1]   μᾶλλον κἂν ἐδόκει ταὐτὸν εἶναι  πάντα   διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ἅμα
[3, 5]   ἑκάστῳ γένει (τοῦτο δὲ  πάντα   δυνάμει ἐκεῖνα) ἕτερον δὲ τὸ
[3, 8]   ψυχὴ τὰ ὄντα πώς ἐστι  πάντα·   γὰρ αἰσθητὰ τὰ ὄντα
[3, 1]   σχήματος, μεγέθους, ἀριθμοῦ· ταῦτα γὰρ  πάντα   {κινήσει} αἰσθανόμεθα, οἷον μέγεθος κινήσει
[3, 4]   τὰ νοητά. Ἀνάγκη ἄρα, ἐπεὶ  πάντα   νοεῖ, ἀμιγῆ εἶναι, ὥσπερ φησὶν
[3, 5]   αἴτιον καὶ ποιητικόν, τῷ ποιεῖν  πάντα,   οἷον τέχνη πρὸς τὴν
[3, 5]   πάντα γίνεσθαι, δὲ τῷ  πάντα   ποιεῖν, ὡς ἕξις τις, οἷον
[3, 7]   ἔστι γὰρ ἐξ ἐντελεχείᾳ ὄντος  πάντα   τὰ γιγνόμενα. Φαίνεται δὲ τὸ
[3, 3]   ἀνάγκη ἤτοι, ὥσπερ ἔνιοι λέγουσι,  πάντα   τὰ φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ,
[3, 12]   φύσις. ἕνεκά του γὰρ  πάντα   ὑπάρχει τὰ φύσει, συμπτώματα
[3, 3]   τοῦ πράγματος, μὴ ἐπιλαθόμενον μηδὲ  μεταπεισθέντα,   εἰ ἔτι ἔχει, ἀνάγκη
[3, 8]   ~Νῦν δέ, περὶ ψυχῆς τὰ  λεχθέντα   συγκεφαλαιώσαντες, εἴπωμεν πάλιν ὅτι
[3, 2]   μέν, ὅταν εἰλικρινῆ καὶ ἄμικτα  ὄντα   ἄγηται εἰς τὸν λόγον, οἷον
[3, 1]   δι' ἑνὸς πλείω αἰσθητὰ ἕτερα  ὄντα   ἀλλήλων τῷ γένει, ἀνάγκη τὸν
[3, 7]   ἐνδέχεται τῶν κεχωρισμένων τι νοεῖν  ὄντα   αὐτὸν μὴ κεχωρισμένον μεγέθους,
[3, 7]   τῷ ἀνάλογον καὶ τῷ ἀριθμῷ  ὄντα,   ἔχει ἑκάτερον> πρὸς ἑκάτερον ὡς
[3, 8]   πάντα· γὰρ αἰσθητὰ τὰ  ὄντα   νοητά, ἔστι δ'
[3, 10]   δὲ κινεῖται) λόγῳ μὲν ἕτερα  ὄντα,   μεγέθει δ' ἀχώριστα. Πάντα γὰρ
[3, 8]   πάλιν ὅτι ψυχὴ τὰ  ὄντα   πώς ἐστι πάντα· γὰρ
[3, 5]   τὸ φῶς ποιεῖ τὰ δυνάμει  ὄντα   χρώματα ἐνεργείᾳ χρώματα. Καὶ οὗτος
[3, 7]   οὕτω τὰ μαθηματικά, οὐ κεχωρισμένα  ὄντα>   ὡς κεχωρισμένα νοεῖ, ὅταν νοῇ
[3, 3]   ἕπεται πίστις (οὐκ ἐνδέχεται γὰρ  δοξάζοντα   οἷς δοκεῖ μὴ πιστεύειν) τῶν
[3, 2]   δ' αἴσθησις λόγος·  ὑπερβάλλοντα   δὲ λύει φθείρει. Ἑκάστη
[3, 7]   ὁρῶν, λογίζεται καὶ βουλεύεται τὰ  μέλλοντα   πρὸς τὰ παρόντα· καὶ ὅταν
[3, 7]   βουλεύεται τὰ μέλλοντα πρὸς τὰ  παρόντα·   καὶ ὅταν εἴπῃ ὡς ἐκεῖ
[3, 2]   κατ' ἐνέργειαν· ἔστι γὰρ ἀκοὴν  ἔχοντα   μὴ ἀκούειν, καὶ τὸ ἔχον
[3, 1]   ἀλλήλων τῷ γένει, ἀνάγκη τὸν  ἔχοντα   τὸ τοιοῦτον αἰσθητήριον ἀμφοῖν αἰσθητικὸν
[3, 9]   ἄλλα φαίνεται μόρια μείζω διάστασιν  ἔχοντα   τούτων, περὶ ὧν καὶ νῦν
[3, 7]   δὴ τὰ ΓΑ ἑνὶ εἴη  ὑπάρχοντα,   οὕτως ἕξει, ὥσπερ καὶ τὰ
[3, 1]   ὅπως ἧττον λανθάνῃ τὰ  ἀκολουθοῦντα   καὶ κοινά, οἷον κίνησις καὶ
[3, 10]   φαντασθῆναι- ἀριθμῷ δὲ πλείω τὰ  κινοῦντα.   Ἐπεὶ δ' ἔστι τρία, ἓν
[3, 10]   ~Φαίνεται δέ γε δύο ταῦτα  κινοῦντα,   ὄρεξις νοῦς, εἴ
[3, 10]   εὐλόγως δύο ταῦτα φαίνεται τὰ  κινοῦντα,   ὄρεξις καὶ διάνοια πρακτική· τὸ
[3, 9]   πότερον ἴδιόν τι παρὰ τὰ  εἰωθότα   λέγεσθαι καὶ τὰ εἰρημένα,
[3, 4]   δὲ χωριστός. Ὅταν δ' οὕτως  ἕκαστα   γένηται ὡς ἐπιστήμων λέγεται
[3, 3]   γιγνομένη. Ἐπεὶ δ' ὄψις  μάλιστα   αἴσθησίς ἐστι, καὶ τὸ ὄνομα
[3, 3]   συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς} περὶ  μάλιστα   ἤδη ἔστιν ἀπατηθῆναι κατὰ τὴν
[3, 1]   οὐθενός, ἐν τῇ ἁφῇ  μάλιστα   μέμικται ἰδίως, διὸ λείποιτ' ἂν
[3, 3]   ἀπούσης εἶεν ἂν ψευδεῖς, καὶ  μάλιστα   ὅταν πόρρω τὸ αἰσθητὸν ᾖ.
[3, 3]   ~Ἐπεὶ δὲ δύο διαφοραῖς ὁρίζονται  μάλιστα   τὴν ψυχήν, κινήσει τε τῇ
[3, 4]   ἔχοντι κρίνει. Ὅλως ἄρα ὡς  χωριστὰ   τὰ πράγματα τῆς ὕλης, οὕτω
[3, 10]   μὲν ἕτερα ὄντα, μεγέθει δ'  ἀχώριστα.   Πάντα γὰρ ὤσει καὶ ἕλξει
[3, 8]   τὸ> αἰσθητόν. Ἀνάγκη δ'  αὐτὰ   τὰ εἴδη εἶναι. Αὐτὰ
[3, 8]   αὐτὰ τὰ εἴδη εἶναι.  Αὐτὰ   μὲν δὴ οὔ· οὐ γὰρ
[3, 7]   τὸ ἀγαθὸν κακόν,  τοιαῦτα.   Καὶ φυγὴ δὲ καὶ
[3, 9]   ἐν τοῖς ἀτελέσιν, τὰ δὲ  τοιαῦτα   τῶν ζῴων τέλεια καὶ οὐ
[3, 9]   μὲν αἰσθήσεως καὶ νοῦ διωρίσθω  τοσαῦτα,   περὶ δὲ τοῦ κινοῦντος, τί
[3, 3]   ψεῦδος. Δεύτερον δὲ τοῦ συμβεβηκέναι  ταῦτα   συμβέβηκε τοῖς αἰσθητοῖς> καὶ
[3, 1]   κινήσεως, στάσεως, σχήματος, μεγέθους, ἀριθμοῦ·  ταῦτα   γὰρ πάντα {κινήσει} αἰσθανόμεθα, οἷον
[3, 10]   αἰσθητικόν, νοητικόν, βουλευτικόν, ἔτι ὀρεκτικόν·  ταῦτα   γὰρ πλέον διαφέρει ἀλλήλων
[3, 12]   ἔχειν καὶ ἀκμὴν καὶ φθίσιν,  ταῦτα   δ' ἄνευ τροφῆς ἀδύνατον· ἀνάγκη
[3, 1]   αἰσθητήριον ἔξω ὕδατος καὶ ἀέρος,  ταῦτα   δὲ καὶ νῦν ἔχουσιν ἔνια
[3, 7]   δὲ ὡς ὅρος, καὶ  ταῦτα,   ἓν τῷ ἀνάλογον καὶ τῷ
[3, 3]   φαντασία ἂν εἴη, διά τε  ταῦτα   καὶ διότι οὐκ ἄλλου τινὸς
[3, 11]   καὶ ἡδονὴ ἐνοῦσα, εἰ δὲ  ταῦτα,   καὶ ἐπιθυμίαν ἀνάγκη. Φαντασία δὲ
[3, 6]   συντίθεσθαι τῇ φιλίᾳ, οὕτω καὶ  ταῦτα   κεχωρισμένα συντίθεται, οἷον τὸ ἀσύμμετρον
[3, 10]   ἔστιν, ἀλλὰ φαντασία. Ἄμφω ἄρα  ταῦτα   κινητικὰ κατὰ τόπον, νοῦς καὶ
[3, 10]   νῷ. ~Φαίνεται δέ γε δύο  ταῦτα   κινοῦντα, ὄρεξις νοῦς,
[3, 9]   ὕστερον ἐπισκεπτέον· ἔχει γὰρ καὶ  ταῦτα   πολλὴν ἀπορίαν. Ἀλλὰ περὶ τῆς
[3, 10]   τῆς πράξεως. Ὥστε εὐλόγως δύο  ταῦτα   φαίνεται τὰ κινοῦντα, ὄρεξις καὶ
[3, 8]   μὴ φαντάσματα εἶναι; οὐδὲ  ταῦτα   φαντάσματα, ἀλλ' οὐκ ἄνευ φαντασμάτων.
[3, 9]   γὰρ τὰς διαφορὰς δι' ἃς  ταῦτα   χωρίζουσι, καὶ ἄλλα φαίνεται μόρια
[3, 8]   αἰσθητικὸν καὶ τὸ ἐπιστημονικὸν δυνάμει  ταὐτά   ἐστι, τὸ μὲν τὸ> ἐπιστητὸν
[3, 13]   ὅτι γῆς ἐστιν, καὶ τὰ  φυτὰ   διὰ τοῦτο οὐδεμίαν ἔχει αἴσθησιν,
[3, 9]   βίᾳ· ἔτι κἂν τὰ  φυτὰ   κινητικὰ ἦν, κἂν εἶχέ τι
[3, 8]   ἀληθὲς ψεῦδος. Τὰ δὲ  πρῶτα   νοήματα τί διοίσει τοῦ μὴ
[3, 13]   ταύτης στερισκόμενα τῆς αἰσθήσεως τὰ  ζῷα   ἀποθνήσκειν· οὔτε γὰρ ταύτην ἔχειν
[3, 10]   μὲν οὖν καὶ τὰ ἄλλα  ζῷα   μετέχει. ~Σκεπτέον δὲ καὶ περὶ
[3, 1]   δὲ καὶ νῦν ἔχουσιν ἔνια  ζῷα-   πᾶσαι ἄρα αἱ αἰσθήσεις ἔχονται
[3, 3]   πολλὰ κατ' αὐτὰς πράττει τὰ  ζῷα,   τὰ μὲν διὰ τὸ μὴ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/07/2010