HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


φ  =  65 formes différentes pour 141 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitres
[3, 3]   τῆς τοῦ λευκοῦ. Τὸ οὖν  φαίνεσθαι   ἔσται τὸ δοξάζειν ὅπερ αἰσθάνεται,
[3, 1]   τῶν μὴ ἀτελῶν μηδὲ πεπηρωμένων  (φαίνεται   γὰρ καὶ ἀσπάλαξ ὑπὸ
[3, 11]   τούτοις, οὔ, καὶ ἐπιθυμίαν.  Φαίνεται   γὰρ λύπη καὶ ἡδονὴ ἐνοῦσα,
[3, 10]   δ' ἐπιθυμία διὰ τὸ ἤδη·  φαίνεται   γὰρ τὸ ἤδη ἡδὺ καὶ
[3, 10]   ὄρεξιν, ἀλλ' ἀκολουθοῦσι τῷ νῷ.  ~Φαίνεται   δέ γε δύο ταῦτα κινοῦντα,
[3, 3]   ὅπερ αἰσθάνεται, μὴ κατὰ συμβεβηκός.  Φαίνεται   δέ γε καὶ ψευδῆ, περὶ
[3, 3]   ἐνέργεια, οἷον ὄψις καὶ ὅρασις,  φαίνεται   δέ τι καὶ μηδετέρου ὑπάρχοντος
[3, 7]   ἐντελεχείᾳ ὄντος πάντα τὰ γιγνόμενα.  Φαίνεται   δὲ τὸ μὲν αἰσθητὸν ἐκ
[3, 3]   Καὶ ὅπερ δὴ ἐλέγομεν πρότερον,  φαίνεται   καὶ μύουσιν ὁράματα. Ἀλλὰ μὴν
[3, 9]   πόσα. Τρόπον γάρ τινα ἄπειρα  φαίνεται,   καὶ οὐ μόνον τινες
[3, 10]   δὲ μὲν νοῦς οὐ  φαίνεται   κινῶν ἄνευ ὀρέξεως (ἡ γὰρ
[3, 3]   ἅμα ὑπόληψιν ἀληθῆ ἔχει, οἷον  φαίνεται   μὲν ἥλιος ποδιαῖος, πιστεύεται
[3, 9]   ἃς ταῦτα χωρίζουσι, καὶ ἄλλα  φαίνεται   μόρια μείζω διάστασιν ἔχοντα τούτων,
[3, 10]   πράξεως. Ὥστε εὐλόγως δύο ταῦτα  φαίνεται   τὰ κινοῦντα, ὄρεξις καὶ διάνοια
[3, 3]   ἀκριβῶς περὶ τὸ αἰσθητόν, ὅτι  φαίνεται   τοῦτο ἡμῖν ἄνθρωπος, ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 3]   ὥσπερ ἔνιοι λέγουσι, πάντα τὰ  φαινόμενα   εἶναι ἀληθῆ, τὴν τοῦ
[3, 10]   τὸ ἀγαθὸν τὸ  φαινόμενον   ἀγαθόν· οὐ πᾶν δέ, ἀλλὰ
[3, 2]   μὲν οὖν τῆς ἀρχῆς  φαμὲν   τὸ ζῷον αἰσθητικὸν εἶναι, διωρίσθω
[3, 7]   μὲν οὖν αἰσθάνεσθαι ὅμοιον τῷ  φάναι   μόνον καὶ νοεῖν· ὅταν δὲ
[3, 6]   συνέθηκεν· ἐνδέχεται δὲ καὶ διαίρεσιν  φάναι   πάντα. Ἀλλ' οὖν ἔστι γε
[3, 4]   τοῦ αἰσθητικοῦ καὶ τοῦ νοητικοῦ,  φανερὸν   ἐπὶ τῶν αἰσθητηρίων καὶ τῆς
[3, 13]   εἶναι τὸ τοῦ ζῴου σῶμα,  φανερόν,   λέγω δ' οἷον πύρινον
[3, 12]   οὖν ἀναγκαῖαι τῷ ζῴῳ, καὶ  φανερὸν   ὅτι οὐχ οἷόν τε ἄνευ
[3, 13]   οὔτε ἄλλου τῶν στοιχείων οὐδενός.  φανερὸν   τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μόνης ταύτης
[3, 3]   μὲν ὑπάρχει, λόγος δ' οὔ.  Φανερὸν   τοίνυν ὅτι οὐδὲ δόξα μετ'
[3, 2]   χρῶμα ἕξει τὸ ὁρῶν πρῶτον.  Φανερὸν   τοίνυν ὅτι οὐχ ἓν τὸ
[3, 10]   τῆς ψυχῆς, καλουμένη ὄρεξις,  φανερόν.   Τοῖς δὲ διαιροῦσι τὰ μέρη
[3, 3]   τὸ αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ φρονεῖν,  φανερόν·   τοῦ μὲν γὰρ πᾶσι μέτεστι,
[3, 3]   αὐτὴ {νόησις} καὶ ὑπόληψις,  φανερόν.   Τοῦτο μὲν γὰρ τὸ πάθος
[3, 10]   οὐ κινούμενον, τῷ νοηθῆναι  φαντασθῆναι-   ἀριθμῷ δὲ πλείω τὰ κινοῦντα.
[3, 3]   ἐστὶν οὔτ' ἐκ τούτων  φαντασία.   Ἀλλ' ἐπειδὴ ἔστι κινηθέντος τουδὶ
[3, 10]   νόησις οὐδὲ λογισμὸς ἔστιν, ἀλλὰ  φαντασία.   Ἄμφω ἄρα ταῦτα κινητικὰ κατὰ
[3, 3]   οὐδὲ συμπλοκὴ δόξης καὶ αἰσθήσεως,  φαντασία   ἂν εἴη, διά τε ταῦτα
[3, 3]   δ' ἐστὶ τὸ λεχθέν)  φαντασία   ἂν εἴη κίνησις ὑπὸ τῆς
[3, 3]   ὑπάρχει μὴ καὶ λόγος·  φαντασία   γὰρ ἕτερον καὶ αἰσθήσεως καὶ
[3, 3]   Εἶτα αἴσθησις μὲν ἀεὶ πάρεστι,  φαντασία   δ' οὔ. Εἰ δὲ τῇ
[3, 10]   ἐστι τὸ ὀρεκτόν. Καὶ  φαντασία   δὲ ὅταν κινῇ, οὐ κινεῖ
[3, 10]   ὀρεκτικὸν δὲ οὐκ ἄνευ φαντασίας·  φαντασία   δὲ πᾶσα λογιστικὴ
[3, 3]   δὲ θηρίων οὐθενὶ ὑπάρχει πίστις,  φαντασία   δὲ πολλοῖς. {Ἔτι πάσῃ μὲν
[3, 11]   δὲ ταῦτα, καὶ ἐπιθυμίαν ἀνάγκη.  Φαντασία   δὲ πῶς ἂν ἐνείη;
[3, 3]   αἰσθάνεσθαι, τούτου δὲ τὸ μὲν  φαντασία   δοκεῖ εἶναι τὸ δὲ ὑπόληψις,
[3, 3]   δόξης καὶ αἰσθήσεως συμπλοκὴ  φαντασία   ἔσται· οὐ γὰρ δὴ ἐκ
[3, 8]   ἄνευ ὕλης. Ἔστι δ'  φαντασία   ἕτερον φάσεως καὶ ἀποφάσεως· συμπλοκὴ
[3, 3]   λεκτέον. Εἰ δή ἐστιν  φαντασία   καθ' ἣν λέγομεν φάντασμά τι
[3, 10]   ὀρθός ἐστιν· ὄρεξις δὲ καὶ  φαντασία   καὶ ὀρθὴ καὶ οὐκ ὀρθή.
[3, 3]   ἐπιστήμη νοῦς· ἔστι γὰρ  φαντασία   καὶ ψευδής. Λείπεται ἄρα ἰδεῖν
[3, 3]   ἕτερον ὑπὸ τούτου, δὲ  φαντασία   κίνησίς τις δοκεῖ εἶναι καὶ
[3, 3]   λόγος· τῶν δὲ θηρίων ἐνίοις  φαντασία   μὲν ὑπάρχει, λόγος δ' οὔ.
[3, 3]   ἄλλο ἔχει τὰ εἰρημένα  φαντασία   (τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ λεχθέν)
[3, 11]   ἔνεστιν. μὲν οὖν αἰσθητικὴ  φαντασία,   ὥσπερ εἴρηται, καὶ ἐν τοῖς
[3, 3]   μὲν ἀληθεῖς ἀεί, αἱ δὲ  φαντασίαι   γίνονται αἱ πλείους ψευδεῖς. Ἔπειτα
[3, 2]   τῶν αἰσθητῶν ἔνεισιν αἰσθήσεις καὶ  φαντασίαι   ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις. δὲ
[3, 10]   παρὰ τὴν ἐπιστήμην ἀκολουθοῦσι ταῖς  φαντασίαις,   καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[3, 10]   νοῦς, εἴ τις τὴν  φαντασίαν   τιθείη ὡς νόησίν τινα· πολλοὶ
[3, 3]   πᾶσιν ἂν ἐνδέχοιτο τοῖς θηρίοις  φαντασίαν   ὑπάρχειν· δοκεῖ δ' οὔ, οἷον
[3, 11]   μόνον ὑπάρχει αἴσθησις, πότερον ἐνδέχεται  φαντασίαν   ὑπάρχειν τούτοις, οὔ, καὶ
[3, 3]   κἂν θαρραλέον· κατὰ δὲ τὴν  φαντασίαν   ὡσαύτως ἔχομεν ὥσπερ ἂν εἰ
[3, 3]   εἶναι τὸ δὲ ὑπόληψις, περὶ  φαντασίας   διορίσαντας οὕτω περὶ θατέρου λεκτέον.
[3, 9]   κίνησις αὕτη, καὶ μετὰ  φαντασίας   καὶ ὀρέξεώς ἐστιν· οὐθὲν γὰρ
[3, 3]   οἱ ἄνθρωποι. Περὶ μὲν οὖν  φαντασίας,   τί ἐστι καὶ διὰ τί
[3, 10]   κινητικόν· ὀρεκτικὸν δὲ οὐκ ἄνευ  φαντασίας·   φαντασία δὲ πᾶσα λογιστικὴ
[3, 3]   φαντασία καθ' ἣν λέγομεν  φάντασμά   τι ἡμῖν γίγνεσθαι καὶ μὴ
[3, 8]   ὅταν τε θεωρῇ, ἀνάγκη ἅμα  φάντασμά   τι θεωρεῖν· τὰ γὰρ φαντάσματα
[3, 7]   εἴδη τὸ νοητικὸν ἐν τοῖς  φαντάσμασι   νοεῖ, καὶ ὡς ἐν ἐκείνοις
[3, 7]   δὲ τοῖς ἐν τῇ ψυχῇ  φαντάσμασιν   νοήμασιν, ὥσπερ ὁρῶν, λογίζεται
[3, 8]   φαντάσματα εἶναι; οὐδὲ ταῦτα  φαντάσματα,   ἀλλ' οὐκ ἄνευ φαντασμάτων. ~Ἐπεὶ
[3, 8]   νοήματα τί διοίσει τοῦ μὴ  φαντάσματα   εἶναι; οὐδὲ ταῦτα φαντάσματα,
[3, 7]   Τῇ δὲ διανοητικῇ ψυχῇ τὰ  φαντάσματα   οἷον αἰσθήματα ὑπάρχει, ὅταν δὲ
[3, 8]   φάντασμά τι θεωρεῖν· τὰ γὰρ  φαντάσματα   ὥσπερ αἰσθήματά ἐστι, πλὴν ἄνευ
[3, 7]   διώκει· διὸ οὐδέποτε νοεῖ ἄνευ  φαντάσματος   ψυχή. Ὥσπερ δὲ
[3, 8]   ταῦτα φαντάσματα, ἀλλ' οὐκ ἄνευ  φαντασμάτων.   ~Ἐπεὶ δὲ ψυχὴ κατὰ
[3, 7]   τῆς αἰσθήσεως, ὅταν ἐπὶ τῶν  φαντασμάτων   ᾖ, κινεῖται· οἷον, αἰσθανόμενος τὸν
[3, 11]   ὥστε δύναται ἓν ἐκ πλειόνων  φαντασμάτων   ποιεῖν) Καὶ αἴτιον τοῦτο τοῦ
[3, 9]   τις ῥᾳδίως· ἔτι δὲ τὸ  φανταστικόν,   τῷ μὲν εἶναι πάντων
[3, 3]   καὶ τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ  φάους   εἴληφεν, ὅτι ἄνευ φωτὸς οὐκ
[3, 8]   Ἔστι δ' φαντασία ἕτερον  φάσεως   καὶ ἀποφάσεως· συμπλοκὴ γὰρ νοημάτων
[3, 3]   καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ταὐτὸν εἶναί  φασιν-   ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς εἴρηκε πρὸς
[3, 6]   χωριστόν. Ἔστι δ' μὲν  φάσις   τι κατά τινος, ὥσπερ καὶ
[3, 7]   κακὸν φήσῃ ἀποφήσῃ,  φεύγει   διώκει· διὸ οὐδέποτε νοεῖ
[3, 7]   τὸ ἡδὺ λυπηρόν, ἐνταῦθα  φεύγει   διώκει καὶ ὅλως ἓν
[3, 7]   καταφᾶσα ἀποφᾶσα διώκει  φεύγει·   καὶ ἔστι τὸ ἥδεσθαι καὶ
[3, 9]   θεωρῇ τι τοιοῦτον, ἤδη κελεύει  φεύγειν   διώκειν, οἷον πολλάκις διανοεῖται
[3, 12]   αἴσθησιν, οὐ δυνήσεται τὰ μὲν  φεύγειν   τὰ δὲ λαβεῖν. εἰ δὲ
[3, 9]   νοῦ καὶ λεγούσης τῆς διανοίας  φεύγειν   τι διώκειν οὐ κινεῖται,
[3, 9]   οὐθὲν γὰρ μὴ ὀρεγόμενον  φεῦγον   κινεῖται ἀλλ' βίᾳ· ἔτι
[3, 9]   ἀεὶ δὲ κίνησις  φεύγοντός   τι διώκοντός τί ἐστιν.
[3, 7]   ἕτερον τὸ ὀρεκτικὸν καὶ τὸ  φευκτικόν,   οὔτ' ἀλλήλων οὔτε τοῦ αἰσθητικοῦ·
[3, 7]   ὥρισται αὐτῷ τὸ διωκτὸν καὶ  φευκτόν,   καὶ ἐκτὸς τῆς αἰσθήσεως, ὅταν
[3, 9]   θεωρεῖ πρακτόν, οὐδὲ λέγει περὶ  φευκτοῦ   καὶ διωκτοῦ οὐθέν, ἀεὶ δὲ
[3, 6]   ἂν τὸ λευκὸν μὴ λευκὸν  φῇ,   τὸ λευκὸν καὶ> τὸ μὴ
[3, 7]   ὅταν δὲ ἀγαθὸν κακὸν  φήσῃ   ἀποφήσῃ, φεύγει διώκει·
[3, 4]   πάντα νοεῖ, ἀμιγῆ εἶναι, ὥσπερ  φησὶν   Ἀναξαγόρας, ἵνα κρατῇ, τοῦτο δ'
[3, 4]   μηθενὶ μηθὲν ἔχει κοινόν, ὥσπερ  φησὶν   Ἀναξαγόρας, πῶς νοήσει, εἰ τὸ
[3, 5]   ἀπαθές, δὲ παθητικὸς νοῦς  φθαρτός)   καὶ ἄνευ τούτου οὐθὲν νοεῖ.
[3, 13]   ὑπερβολὴ οὐ μόνον τὸ αἰσθητήριον  φθείρει,   ἀλλὰ καὶ τὸ ζῷον, ὅτι
[3, 2]   λόγος· ὑπερβάλλοντα δὲ λύει  φθείρει.   Ἑκάστη μὲν οὖν αἴσθησις τοῦ
[3, 2]   εἶναι. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ  φθείρει   ἕκαστον ὑπερβάλλον, καὶ τὸ ὀξὺ
[3, 13]   ἅμα συμβαίνει ἁπτικὸν εἶναι, ταύτῃ  φθείρει)   δὲ τῶν ἁπτῶν ὑπερβολή,
[3, 13]   ἕτερα κινεῖται, τῇ ἁφῇ  φθείρει   (καὶ χυμὸς δὲ
[3, 2]   δ' εἶναι ἕτερον, ἀνάγκη ἅμα  φθείρεσθαι   καὶ σώζεσθαι τὴν οὕτω λεγομένην
[3, 12]   σῶμα πορευτικόν, μὴ ἔχον αἴσθησιν,  φθείροιτο   ἂν καὶ εἰς τέλος οὐκ
[3, 12]   ἐν πᾶσι τοῖς φυομένοις καὶ  φθίνουσιν·   αἴσθησιν δ' οὐκ ἀναγκαῖον ἐν
[3, 9]   μὲν γὰρ κατ' αὔξησιν καὶ  φθίσιν   κίνησιν, ἅπασιν ὑπάρχουσαν, τὸ πᾶσιν
[3, 12]   αὔξησιν ἔχειν καὶ ἀκμὴν καὶ  φθίσιν,   ταῦτα δ' ἄνευ τροφῆς ἀδύνατον·
[3, 9]   γεννητικὰ καὶ ἀκμὴν ἔχει καὶ  φθίσιν)   ὥστ' εἶχεν ἂν καὶ τὰ
[3, 12]   οὐδὲ ποιεῖ οὔτ' αὔξησιν οὔτε  φθίσιν·   ὥστε καὶ τὴν γεῦσιν ἀνάγκη
[3, 12]   ἔχῃ, ἀπὸ γενέσεως καὶ μέχρι  φθορᾶς·   ἀνάγκη γὰρ τὸ γενόμενον αὔξησιν
[3, 6]   ἀναύχενες ἐβλάστησαν" ἔπειτα συντίθεσθαι τῇ  φιλίᾳ,   οὕτω καὶ ταῦτα κεχωρισμένα συντίθεται,
[3, 9]   ἡδύ, οὐ κελεύει δὲ  φοβεῖσθαι,   δὲ καρδία κινεῖται, ἂν
[3, 3]   μὲν δοξάσωμεν δεινόν τι  φοβερόν,   εὐθὺς συμπάσχομεν, ὁμοίως δὲ κἂν
[3, 9]   διώκειν, οἷον πολλάκις διανοεῖται  φοβερόν   τι ἡδύ, οὐ κελεύει
[3, 11]   ἀρχικωτέρα καὶ κινεῖ· ὥστε τρεῖς  φορὰς   ἤδη κινεῖσθαι. Τὸ δ' ἐπιστημονικὸν
[3, 4]   γινώσκει τε ψυχὴ καὶ  φρονεῖ,   εἴτε χωριστοῦ ὄντος εἴτε μὴ
[3, 3]   ὅθεν σφίσιν αἰεὶ καὶ τὸ  φρονεῖν   ἀλλοῖα παρίσταται" τὸ δ' αὐτὸ
[3, 3]   τόπον καὶ τῷ νοεῖν καὶ  φρονεῖν   καὶ αἰσθάνεσθαι, δοκεῖ δὲ καὶ
[3, 3]   καὶ οἵ γε ἀρχαῖοι τὸ  φρονεῖν   καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ταὐτὸν εἶναί
[3, 3]   ὑπολαμβάνουσιν, καὶ αἰσθάνεσθαί τε καὶ  φρονεῖν   τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον, ὥσπερ
[3, 3]   ἐστι τὸ αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ  φρονεῖν,   φανερόν· τοῦ μὲν γὰρ πᾶσι
[3, 3]   καὶ τὸ νοεῖν καὶ τὸ  φρονεῖν   ὥσπερ αἰσθάνεσθαί τι εἶναι (ἐν
[3, 3]   μὴ ὀρθῶς, τὸ μὲν ὀρθῶς  φρόνησις   καὶ ἐπιστήμη καὶ δόξα ἀληθής,
[3, 3]   διαφοραί, ἐπιστήμη καὶ δόξα καὶ  φρόνησις   καὶ τἀναντία τούτων, περὶ ὧν
[3, 7]   ᾖ, κινεῖται· οἷον, αἰσθανόμενος τὸν  φρυκτὸν   ὅτι πῦρ, τῇ κοινῇ ὁρῶν
[3, 7]   κακόν, τοιαῦτα. Καὶ  φυγὴ   δὲ καὶ ὄρεξις ταὐτό,
[3, 12]   θρεπτικὴν δύναμιν ἐν πᾶσι τοῖς  φυομένοις   καὶ φθίνουσιν· αἴσθησιν δ' οὐκ
[3, 11]   τὴν ὄρεξιν, ὅταν ἀκρασία γένηται·  φύσει   δὲ ἀεὶ ἄνω ἀρχικωτέρα
[3, 5]   δ' {ὥσπερ} ἐν ἁπάσῃ τῇ  φύσει   ἐστὶ {τι} τὸ μὲν ὕλη
[3, 12]   του γὰρ πάντα ὑπάρχει τὰ  φύσει,   συμπτώματα ἔσται τῶν ἕνεκά
[3, 12]   οὐκ ἂν ἔλθοι, ἐστι  φύσεως   ἔργον (πῶς γὰρ θρέψεται; τοῖς
[3, 4]   ἀντιφράττει) ὥστε μηδ' αὐτοῦ εἶναι  φύσιν   μηδεμίαν ἀλλ' ταύτην, ὅτι
[3, 2]   οὐκ ἀνάγκη· ἀλλ' οἱ πρότερον  φυσιολόγοι   τοῦτο οὐ καλῶς ἔλεγον, οὐθὲν
[3, 12]   εἰ μηθὲν μάτην ποιεῖ  φύσις.   ἕνεκά του γὰρ πάντα ὑπάρχει
[3, 9]   διὰ τέλους. Εἰ οὖν  φύσις   μήτε ποιεῖ μάτην μηθὲν μήτε
[3, 13]   ὅτι γῆς ἐστιν, καὶ τὰ  φυτὰ   διὰ τοῦτο οὐδεμίαν ἔχει αἴσθησιν,
[3, 9]   βίᾳ· ἔτι κἂν τὰ  φυτὰ   κινητικὰ ἦν, κἂν εἶχέ τι
[3, 9]   τε θρεπτικόν, καὶ τοῖς  φυτοῖς   ὑπάρχει καὶ πᾶσι τοῖς ζῴοις,
[3, 2]   συμφωνία τίς ἐστιν, δὲ  φωνὴ   καὶ ἀκοὴ ἔστιν ὡς
[3, 2]   οὐχ ἁπλῶς. Εἰ δ'  φωνὴ   συμφωνία τίς ἐστιν, δὲ
[3, 2]   καὶ τὸ σκότος καὶ τὸ  φῶς,   ἀλλ' οὐχ ὡσαύτως. Ἔτι δὲ
[3, 5]   τρόπον γάρ τινα καὶ τὸ  φῶς   ποιεῖ τὰ δυνάμει ὄντα χρώματα
[3, 5]   ὡς ἕξις τις, οἷον τὸ  φῶς·   τρόπον γάρ τινα καὶ τὸ
[3, 3]   τοῦ φάους εἴληφεν, ὅτι ἄνευ  φωτὸς   οὐκ ἔστιν ἰδεῖν. Καὶ διὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/07/2010