HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  96 formes différentes pour 560 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitres
[3, 6]   ἕκαστον, τοῦτο νοῦς. Τὸ  δ'   ἀδιαίρετον ἐπεὶ διχῶς, δυνάμει
[3, 12]   ἀλλ' ὕδωρ μέχρι πόρρω·  δ'   ἀὴρ ἐπὶ πλεῖστον κινεῖται καὶ
[3, 2]   ἄλλο τι ἕκαστον αὐτῶν. ~Ἐπεὶ  δ'   αἰσθανόμεθα ὅτι ὁρῶμεν καὶ ἀκούομεν,
[3, 2]   τὸ θερμαντὸν ψυκτόν·  δ'   αἴσθησις λόγος· ὑπερβάλλοντα δὲ
[3, 8]   μὲν τὰ ἐπιστητά πως,  δ'   αἴσθησις τὰ αἰσθητά· πῶς δὲ
[3, 1]   μὲν γὰρ κόρη ὕδατος,  δ'   ἀκοὴ ἀέρος, δ' ὄσφρησις
[3, 13]   ἀνάγκη μόνην ἔχειν ταύτην. τὰς  δ'   ἄλλας αἰσθήσεις ἔχει τὸ ζῷον,
[3, 1]   Κλέωνος υἱὸν ἡμᾶς ὁρᾶν} τὰ  Δ'   ἀλλήλων ἴδια κατὰ συμβεβηκὸς αἰσθάνονται
[3, 4]   αὑτοῦ τότε δύναται νοεῖν. Ἐπεὶ  δ'   ἄλλο ἐστὶ τὸ μέγεθος καὶ
[3, 4]   τὰ περὶ τὸν νοῦν. Ἀπορήσειε  δ'   ἄν τις, εἰ νοῦς
[3, 1]   ξανθόν, χολὴν οἴεται εἶναι. Σητήσειε  δ'   ἄν τις τίνος ἕνεκα πλείους
[3, 12]   αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ καὶ ἄποθεν. τοῦτο  δ'   ἂν εἴη, εἰ διὰ τοῦ
[3, 12]   καὶ ἀκμὴν καὶ φθίσιν, ταῦτα  δ'   ἄνευ τροφῆς ἀδύνατον· ἀνάγκη ἄρα
[3, 6]   ὁρᾶν τοῦ ἰδίου ἀληθές, εἰ  δ'   ἄνθρωπος τὸ λευκὸν μή,
[3, 2]   καὶ ἄκουσις, ἐπ' ἐνίων  δ'   ἀνώνυμον θάτερον· ὅρασις γὰρ λέγεται
[3, 7]   κίνησις τοῦ ἀτελοῦς ἐνέργεια,  δ'   ἁπλῶς ἐνέργεια ἑτέρα, τοῦ
[3, 2]   τῆς πρώτης τοῦτο ποιητέον. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν· εἰ γὰρ τὸ τῇ
[3, 1]   ἠρεμοῦν τῷ μὴ κινεῖσθαι,  δ'   ἀριθμὸς τῇ ἀποφάσει τοῦ συνεχοῦς,
[3, 10]   κοῖλον τὸ μὲν τελευτὴ τὸ  δ'   ἀρχή (διὸ τὸ μὲν ἠρεμεῖ
[3, 5]   ἀρχὴ τῆς ὕλης. {Τὸ  δ'   αὐτό ἐστιν κατ' ἐνέργειαν
[3, 7]   ἔχει ὅσα ἄνευ ὕλης. ~Τὸ  δ'   αὐτό ἐστιν κατ' ἐνέργειαν
[3, 3]   τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίσταται" τὸ  δ'   αὐτὸ τούτοις βούλεται καὶ τὸ
[3, 7]   τὸ αὐτό- κἀκεῖνα ὁμοίως.  δ'   αὐτὸς λόγος καὶ εἰ τὸ
[3, 2]   καὶ διττὸν ψόφος.  δ'   αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 13]   διὰ τῶν μετα- ξύ,  δ'   ἁφὴ τῷ αὐτῶν ἅπτεσθαί ἐστιν,
[3, 10]   λόγῳ μὲν ἕτερα ὄντα, μεγέθει  δ'   ἀχώριστα. Πάντα γὰρ ὤσει καὶ
[3, 2]   ἔσονται αὐτὴ αὑτῆς. Ἔτι  δ'   εἰ καὶ ἑτέρα εἴη
[3, 4]   δοκεῖ τὸ δὲ πάσχειν) ἔτι  δ'   εἰ νοητὸς καὶ αὐτός;
[3, 7]   καὶ μία ἡ> μεσότης, τὸ  δ'   εἶναι αὐτῇ πλείω Τίνι δ'
[3, 2]   αἰσθητοῦ καὶ τοῦ αἰσθητικοῦ, τὸ  δ'   εἶναι ἕτερον, ἀνάγκη ἅμα φθείρεσθαι
[3, 3]   μὲν ἥλιος ποδιαῖος, πιστεύεται  δ'   εἶναι μείζων τῆς οἰκουμένης· συμβαίνει
[3, 2]   μέν ἐστι καὶ μία, τὸ  δ'   εἶναι οὐ τὸ αὐτὸ αὐταῖς·
[3, 7]   αὐτὸ μὲν καὶ ἕν, τὸ  δ'   εἶναι οὐ τὸ αὐτό- κἀκεῖνα
[3, 2]   αὐτὸ καὶ ἀδιαίρετον τἀναντία, τῷ  δ'   εἶναι οὔ, ἀλλὰ τῷ ἐνεργεῖσθαι
[3, 3]   καὶ ἀληθεύομεν ψευδόμεθα; τοιαῦται  δ'   εἰσὶν αἴσθησις, δόξα, ἐπιστήμη, νοῦς.
[3, 3]   οὗ καὶ αἴσθησις· λέγω  δ'   ἐκ τῆς τοῦ λευκοῦ δόξης
[3, 6]   διαιρεθῇ, ἀλλ' δυνάμει. Χωρὶς  δ'   ἑκάτερον νοῶν τῶν ἡμίσεων διαιρεῖ
[3, 11]   ὁτὲ μὲν αὕτη ἐκείνην, ὁτὲ  δ'   ἐκείνη ταύτην, ὥσπερ σφαῖρα σφαῖραν>
[3, 10]   αἱ ἐπιθυμίαι ἐναντίαι ὦσι, γίνεται  δ'   ἐν τοῖς χρόνου αἴσθησιν ἔχουσιν
[3, 3]   πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις, διανοεῖσθαι  δ'   ἐνδέχεται καὶ ψευδῶς, καὶ οὐδενὶ
[3, 7]   κατ' ἐνέργειαν, τὰ πράγματα. Ἆρα  δ'   ἐνδέχεται τῶν κεχωρισμένων τι νοεῖν
[3, 10]   τῷ τέλει. Καὶ ὄρεξις  δ'   ἕνεκά του πᾶσα· οὗ γὰρ
[3, 2]   ψόφον οὐκ ἀεὶ ψοφεῖ, ὅταν  δ'   ἐνεργῇ τὸ δυνάμενον ἀκούειν καὶ
[3, 11]   καὶ ταῦτ' ἔνεστι μέν, ἀορίστως  δ'   ἔνεστιν. μὲν οὖν αἰσθητικὴ
[3, 11]   οὐκ ἔχει ὄρεξις· νικᾷ  δ'   ἐνίοτε καὶ κινεῖ ὁτὲ μὲν
[3, 8]   δυνάμει εἰς τὰ δυνάμει,  δ'   ἐντελεχείᾳ εἰς τὰ ἐντελεχείᾳ· τῆς
[3, 13]   καὶ ὕδατι, ὅπως ὁρᾷ, ὅλως  δ'   ἐπεὶ ἐν διαφανεῖ, γεῦσιν δὲ
[3, 1]   ἅμα χρῶμα καὶ μέγεθος. Νῦν  δ'   ἐπεὶ καὶ ἐν ἑτέρῳ αἰσθητῷ
[3, 4]   τὸ σαρκὶ εἶναι κρίνει. Πάλιν  δ'   ἐπὶ τῶν ἐν ἀφαιρέσει ὄντων
[3, 10]   τὸ μέλλον ἀνθέλκειν κελεύει,  δ'   ἐπιθυμία διὰ τὸ ἤδη· φαίνεται
[3, 7]   δ' εἶναι αὐτῇ πλείω Τίνι  δ'   ἐπικρίνει τί διαφέρει γλυκὺ καὶ
[3, 11]   τρεῖς φορὰς ἤδη κινεῖσθαι. Τὸ  δ'   ἐπιστημονικὸν οὐ κινεῖται, ἀλλὰ μένει.
[3, 9]   αἴσθησιν μὲν ἔχει, μόνιμα  δ'   ἐστὶ καὶ ἀκίνητα διὰ τέλους.
[3, 5]   ὁτὲ δ' οὐ νοεῖ. Χωρισθεὶς  δ'   ἐστὶ μόνον τοῦθ' ὅπερ ἐστί,
[3, 10]   ἀλλὰ τὸ πρακτὸν ἀγαθόν. Πρακτὸν  δ'   ἐστὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ ἄλλως
[3, 3]   τὰ εἰρημένα φαντασία (τοῦτο  δ'   ἐστὶ τὸ λεχθέν) φαντασία
[3, 10]   δὲ πλείω τὰ κινοῦντα. Ἐπεὶ  δ'   ἔστι τρία, ἓν μὲν τὸ
[3, 4]   φησὶν Ἀναξαγόρας, ἵνα κρατῇ, τοῦτο  δ'   ἐστὶν ἵνα γνωρίζῃ (παρεμφαινόμενον γὰρ
[3, 10]   ἀρχὴ τοῦ πρακτικοῦ νοῦ, τὸ  δ'   ἔσχατον ἀρχὴ τῆς πράξεως. Ὥστε
[3, 12]   κινοῦν ὠθεῖ οὐκ ὠθούμενον, τὸ  δ'   ἔσχατον μόνον ὠθεῖται οὐκ ὦσαν,
[3, 3]   παρούσης τῆς αἰσθήσεως ἀληθής, αἱ  δ'   ἕτεραι καὶ παρούσης καὶ ἀπούσης
[3, 7]   τὴν κόρην τοιανδὶ ἐποίησεν, αὕτη  δ'   ἕτερον, καὶ ἀκοὴ ὡςαύτως,
[3, 2]   δὲ καὶ πικρὸν γεῦσις· ὁμοίως  δ'   ἔχει τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 8]   τὸ δὲ τὸ> αἰσθητόν. Ἀνάγκη  δ'   αὐτὰ τὰ εἴδη
[3, 8]   τὰ ὄντα νοητά, ἔστι  δ'   ἐπιστήμη μὲν τὰ ἐπιστητά
[3, 11]   οὐ κινεῖται, ἀλλὰ μένει. Ἐπεὶ  δ'   μὲν καθόλου ὑπόληψις καὶ
[3, 6]   ἐνέργειά ἐστι καὶ χωριστόν. Ἔστι  δ'   μὲν φάσις τι κατά
[3, 3]   τῆς κατ' ἐνέργειαν γιγνομένη. Ἐπεὶ  δ'   ὄψις μάλιστα αἴσθησίς ἐστι,
[3, 2]   οὐχ ἓν τὸ αὐτό} λόγος  δ'   συμφωνία, ἀνάγκη καὶ τὴν
[3, 8]   ἐστι, πλὴν ἄνευ ὕλης. Ἔστι  δ'   φαντασία ἕτερον φάσεως καὶ
[3, 2]   τῶν λεγομένων οὐχ ἁπλῶς. Εἰ  δ'   φωνὴ συμφωνία τίς ἐστιν,
[3, 9]   δὲ καρδία κινεῖται, ἂν  δ'   ἡδύ, ἕτερόν τι μόριον. Ἔτι
[3, 1]   γάρ τι τὸ σχῆμα) τὸ  δ'   ἠρεμοῦν τῷ μὴ κινεῖσθαι,
[3, 1]   αὐτῶν ἁπτόμενοι, τοῖς ἁπλοῖς, λέγω  δ'   οἷον ἀέρι καὶ ὕδατι, ἔχει
[3, 3]   οἷς ὑπάρχει τὰ ἴδια (λέγω  δ'   οἷον κίνησις καὶ μέγεθος) {ἃ
[3, 2]   κατὰ συμβεβηκὸς τὸ ὅτε, λέγω  δ'   οἷον νῦν λέγω ὅτι ἕτερον,
[3, 2]   οὐ τὸ αὐτὸ αὐταῖς· λέγω  δ'   οἷον ψόφος κατ'
[3, 13]   τοῦ ζῴου σῶμα, φανερόν, λέγω  δ'   οἷον πύρινον ἀέρινον. ἄνευ
[3, 6]   καὶ τὸν χρόνον ἅμα, τότε  δ'   οἱονεὶ μήκη· εἰ δ' ὡς
[3, 10]   ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικόν. Ἐπεὶ  δ'   ὀρέξεις γίνονται ἐναντίαι ἀλλήλαις, τοῦτο
[3, 10]   καὶ κατὰ βούλησιν κινεῖται)  δ'   ὄρεξις κινεῖ καὶ παρὰ τὸν
[3, 1]   δ' ἀκοὴ ἀέρος,  δ'   ὄσφρησις θατέρου τούτων) τὸ δὲ
[3, 1]   ὄψει τὸ γλυκὺ αἰσθανόμεθα· τοῦτο  δ'   ὅτι ἀμφοῖν ἔχοντες τυγχάνομεν αἴσθησιν,
[3, 9]   καὶ οὐ πηρώματά ἐστιν (σημεῖον  δ'   ὅτι ἐστὶ γεννητικὰ καὶ ἀκμὴν
[3, 5]   οὐχ ὁτὲ μὲν νοεῖ ὁτὲ  δ'   οὐ νοεῖ. Χωρισθεὶς δ' ἐστὶ
[3, 3]   αἴσθησις μὲν ἀεὶ πάρεστι, φαντασία  δ'   οὔ. Εἰ δὲ τῇ ἐνεργείᾳ
[3, 3]   οἷον μύρμηκι μελίττῃ, σκώληκι  δ'   οὔ. Εἶτα αἱ μὲν ἀληθεῖς
[3, 3]   τοῖς θηρίοις φαντασίαν ὑπάρχειν· δοκεῖ  δ'   οὔ, οἷον μύρμηκι μελίττῃ,
[3, 11]   μὲν ἠρεμοῦσα μᾶλλον,  δ'   οὔ. ~Τὴν μὲν οὖν θρεπτικὴν
[3, 3]   ἐνίοις φαντασία μὲν ὑπάρχει, λόγος  δ'   οὔ. Φανερὸν τοίνυν ὅτι οὐδὲ
[3, 2]   κρίνειν τὰ κεχωρισμένα, δῆλον· ὅτι  δ'   οὐδ' ἐν κεχωρισμένῳ χρόνῳ, ἐντεῦθεν.
[3, 12]   βέλτιον τῷ σώματι, νῦν  δ'   οὐδέτερον· μὲν γὰρ οὐ
[3, 12]   γὰρ οὐ μᾶλλον νοήσει, τῷ  δ'   οὐθὲν ἔσται μᾶλλον δι' ἐκεῖνο)
[3, 4]   εἴη, ὥσπερ τῷ αἰσθητικῷ· νῦν  δ'   οὐθὲν ἔστιν. Καὶ εὖ δὴ
[3, 12]   τοῖς φυομένοις καὶ φθίνουσιν· αἴσθησιν  δ'   οὐκ ἀναγκαῖον ἐν ἅπασι τοῖς
[3, 1]   ~(Ὅτι  δ'   οὐκ ἔστιν αἴσθησις ἑτέρα παρὰ
[3, 3]   ταύτης οὐκ ἔστιν ὑπόληψις. Ὅτι  δ'   οὐκ ἔστιν αὐτὴ {νόησις}
[3, 3]   μνημονικοῖς τιθέμενοι καὶ εἰδωλοποιοῦντες) δοξάζειν  δ'   οὐκ ἐφ' ἡμῖν· ἀνάγκη γὰρ
[3, 2]   μὲν γὰρ ἔλεγον ὀρθῶς, τῇ  δ'   οὐκ ὀρθῶς· διχῶς γὰρ λεγομένης
[3, 4]   σώματος, δὲ χωριστός. Ὅταν  δ'   οὕτως ἕκαστα γένηται ὡς
[3, 4]   οὐδέν, πρὶν ἂν νοῇ· δυνάμει  δ'   οὕτως ὥσπερ ἐν γραμματείῳ
[3, 1]   οἷον ἀέρι καὶ ὕδατι, ἔχει  δ'   οὕτως ὥστ' εἰ μὲν δι'
[3, 13]   διεδίδοτο μέχρι τοῦ πέρατος. ~Ὅτι  δ'   οὐχ οἷόν τε ἁπλοῦν εἶναι
[3, 4]   ἀλλὰ δυνάμει τὰ εἴδη. Ὅτι  δ'   οὐχ ὁμοία ἀπάθεια τοῦ
[3, 12]   αἰσθητοῦ πάσχειν καὶ κινεῖσθαι, αὐτὸ  δ'   ὑπ' ἐκείνου. ὥσπερ γὰρ τὸ
[3, 10]   ἓν μὲν τὸ κινοῦν, δεύτερον  δ'   κινεῖ, ἔτι τρίτον τὸ
[3, 7]   μέλαν, τὸ Γ πρὸς τὸ  Δ   {ὡς ἐκεῖνα πρὸς ἄλληλα} ὥστε
[3, 6]   τότε δ' οἱονεὶ μήκη· εἰ  δ'   ὡς ἐξ ἀμφοῖν, καὶ ἐν
[3, 2]   διαιρετὸν τῶν διῃρημένων αἰσθάνεται, ἔστι  δ'   ὡς ἀδιαίρετον· τῷ εἶναι
[3, 5]   δὲ τὸ νοητὸν ὑπάρξει. ~Ἐπεὶ  δ'   {ὥσπερ} ἐν ἁπάσῃ τῇ φύσει
[3, 7]   οὕτως ἕξει, ὥσπερ καὶ τὰ  ΔΒ,   τὸ αὐτὸ μὲν καὶ ἕν,
[3, 7]   φαντάσματα οἷον αἰσθήματα ὑπάρχει, ὅταν  δὲ   ἀγαθὸν κακὸν φήσῃ
[3, 11]   ὄρεξιν, ὅταν ἀκρασία γένηται· φύσει  δὲ   ἀεὶ ἄνω ἀρχικωτέρα καὶ
[3, 12]   ἔχειν, μὴ μόνιμον ὄν, γενητὸν  δέ-   ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἀγένητον· διὰ
[3, 10]   τὸ φαινόμενον ἀγαθόν· οὐ πᾶν  δέ,   ἀλλὰ τὸ πρακτὸν ἀγαθόν. Πρακτὸν
[3, 13]   ἔμψυχον πᾶν, ὥσπερ εἴρηται) τὰ  δὲ   ἄλλα ἔξω γῆς αἰσθητήρια μὲν
[3, 12]   ἄνευ ἁφῆς εἶναι ζῷον, αἱ  δὲ   ἄλλαι τοῦ τε εὖ ἕνεκα
[3, 12]   ἁφὴν γὰρ οὐχ ἕξει, ἔστι  δὲ   ἀνάγκη ταύτην ἔχειν. τοῦτο δὲ
[3, 9]   τὸ γεννητικὸν καὶ θρεπτικόν· περὶ  δὲ   ἀναπνοῆς καὶ ἐκπνοῆς, καὶ ὕπνου
[3, 12]   ζῷον σῶμα ἔμψυχόν ἐστι, σῶμα  δὲ   ἅπαν ἁπτόν, {ἁπτὸν δὲ τὸ
[3, 12]   μικτόν. οὐχ οἷόν τε  δὲ   ἁπλοῦν· ἁφὴν γὰρ οὐχ ἕξει,
[3, 1]   αἰσθήσεται τοῦ δι' ἀμφοῖν, τῶν  δὲ   ἁπλῶν ἐκ δύο τούτων αἰσθητήρια
[3, 9]   τούτων ἕν τι. Ἔχει  δὲ   ἀπορίαν εὐθὺς πῶς τε δεῖ
[3, 13]   αἴσθησιν, ὅτι γῆς ἐστιν· ἄνευ  δὲ   ἁφῆς οὐδεμίαν οἷόν τε ἄλλην
[3, 7]   Α τὸ γλυκὺ εἴη, τὸ  δὲ   Β τὸ λευκόν. Τὰ μὲν
[3, 11]   ἄλλοις ζῴοις ὑπάρ- χει,  δὲ   βουλευτικὴ ἐν τοῖς λογιστικοῖς (πότερον
[3, 10]   ἀλλ' ἀκολουθοῦσι τῷ νῷ. ~Φαίνεται  δέ   γε δύο ταῦτα κινοῦντα,
[3, 3]   αἰσθάνεται, μὴ κατὰ συμβεβηκός. Φαίνεται  δέ   γε καὶ ψευδῆ, περὶ ὧν
[3, 6]   ἀσύμμετρον καὶ διάμετρος- ἂν  δὲ   γενομένων ἐσομένων, τὸν χρόνον
[3, 3]   καὶ ὧν αἴσθησις ἔστιν, ἔστι  δὲ   γίνεσθαι κίνησιν ὑπὸ τῆς ἐνεργείας
[3, 3]   νοῦν, οἷον τὰ θηρία, τὰ  δὲ   διὰ τὸ ἐπικαλύπτεσθαι τὸν νοῦν
[3, 13]   δ' ἐπεὶ ἐν διαφανεῖ, γεῦσιν  δὲ   διὰ τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν,
[3, 1]   ἐστιν, ἣν τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅσα  δὲ   διὰ τῶν μεταξὺ καὶ μὴ
[3, 2]   κρῖνόν ἐστι καὶ ἅμα,  δὲ   διαιρετὸν ὑπάρχει, δὶς τῷ αὐτῷ
[3, 10]   καλουμένη ὄρεξις, φανερόν. Τοῖς  δὲ   διαιροῦσι τὰ μέρη τῆς ψυχῆς,
[3, 7]   ἀλλὰ τὸ εἶναι ἄλλο. Τῇ  δὲ   διανοητικῇ ψυχῇ τὰ φαντάσματα οἷον
[3, 13]   αἰσθάνεται, ἀλλὰ δι' ἑτέρου· αὕτη  δὲ   δοκεῖ μόνη δι' αὑτῆς. ὥστε
[3, 6]   ἐναντίῳ γάρ πως γνωρίζει. Δεῖ  δὲ   δυνάμει εἶναι τὸ γνωρίζον καὶ
[3, 3]   διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐπεὶ  δὲ   δύο διαφοραῖς ὁρίζονται μάλιστα τὴν
[3, 12]   οἷον ὄσφρησις ὄψις ἀκοή· ἁπτόμενον  δέ,   εἰ μὴ ἕξει αἴσθησιν, οὐ
[3, 12]   δὲ ἀνάγκη ταύτην ἔχειν. τοῦτο  δὲ   ἐκ τῶνδε δῆλον. ἐπεὶ γὰρ
[3, 7]   ἁπλῶς διαφέρει καὶ τινί. Τὰ  δὲ   ἐν ἀφαιρέσει λεγόμενα νοεῖ> ὥσπερ,
[3, 6]   ὅτι ἦν ἔσται. Τὸ  δὲ   ἓν ποιοῦν ἕκαστον, τοῦτο
[3, 2]   κεχωρισμένα, ἔστιν ὡς κεχωρισμένως·  δὲ   ἑνί, ἓν καὶ ἅμα. Περὶ
[3, 7]   καὶ ἀκοὴ ὡςαύτως, τὸ  δὲ   ἔσχατον ἕν, καὶ μία ἡ>
[3, 12]   εἰδῶν ἄνευ τῆς ὕλης. τὸ  δὲ   ζῷον ἀναγκαῖον αἴσθησιν ἔχειν, α
[3, 1]   γὰρ ἄνευ θερμότητος αἰσθητικόν) γῆ  δὲ   οὐθενός, ἐν τῇ
[3, 9]   φευκτοῦ καὶ διωκτοῦ οὐθέν, ἀεὶ  δὲ   κίνησις φεύγοντός τι
[3, 9]   ἀλλ' οὐκ ἄνευ φαντασμάτων. ~Ἐπεὶ  δὲ   ψυχὴ κατὰ δύο ὥρισται
[3, 13]   ἁφῇ φθείρει (καὶ χυμὸς  δὲ   ἅμα συμβαίνει ἁπτικὸν εἶναι,
[3, 7]   μὲν σιμὸν οὔ, κεχωρισμένως  δὲ   κοῖλον {εἴ τις} ἐνόει
[3, 7]   φάναι μόνον καὶ νοεῖν· ὅταν  δὲ   ἡδὺ λυπηρόν, οἷον καταφᾶσα
[3, 4]   λόγος τις σάρξ· ἄλλῳ  δέ,   ἤτοι χωριστῷ ὡς
[3, 3]   πεπεῖσθαι, πειθοῖ δὲ λόγος· τῶν  δὲ   θηρίων ἐνίοις φαντασία μὲν ὑπάρχει,
[3, 3]   οἷς δοκεῖ μὴ πιστεύειν) τῶν  δὲ   θηρίων οὐθενὶ ὑπάρχει πίστις, φαντασία
[3, 2]   εἶναι μὲν γὰρ διαιρετόν, τόπῳ  δὲ   καὶ ἀριθμῷ ἀδιαίρετον. οὐχ
[3, 3]   τὰ δεινὰ θαρραλέα. Εἰσὶ  δὲ   καὶ αὐτῆς τῆς ὑπολήψεως διαφοραί,
[3, 6]   τὸ μὴ λευκὸν συνέθηκεν· ἐνδέχεται  δὲ   καὶ διαίρεσιν φάναι πάντα. Ἀλλ'
[3, 2]   τὸ βαρύ, τὴν ἀκοήν· ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐν χυμοῖς τὴν γεῦσιν,
[3, 4]   ὕδωρ καὶ ὕδατι εἶναι (οὕτω  δὲ   καὶ ἐφ' ἑτέρων πολλῶν, ἀλλ'
[3, 3]   ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ γνωρίζειν· δοκεῖ  δὲ   καὶ ἀπάτη καὶ
[3, 7]   τοιαῦτα. Καὶ φυγὴ  δὲ   καὶ ὄρεξις ταὐτό,
[3, 1]   ἔξω ὕδατος καὶ ἀέρος, ταῦτα  δὲ   καὶ νῦν ἔχουσιν ἔνια ζῷα-
[3, 6]   ἀδιαιρέτῳ τῆς ψυχῆς. Κατὰ συμβεβηκὸς  δέ,   καὶ οὐχ ἐκεῖνα, διαιρετὰ
[3, 11]   τὰ ἄλλα ζῷα μετέχει. ~Σκεπτέον  δὲ   καὶ περὶ τῶν ἀτελῶν τί
[3, 2]   μὲν καὶ μέλαν ὄψις, γλυκὺ  δὲ   καὶ πικρὸν γεῦσις· ὁμοίως δ'
[3, 2]   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ἐπεὶ  δὲ   καὶ τὸ λευκὸν καὶ τὸ
[3, 3]   καὶ φρονεῖν καὶ αἰσθάνεσθαι, δοκεῖ  δὲ   καὶ τὸ νοεῖν καὶ τὸ
[3, 2]   φῶς, ἀλλ' οὐχ ὡσαύτως. Ἔτι  δὲ   καὶ τὸ ὁρῶν ἔστιν ὡς
[3, 6]   ἔστι τὸ ψεῦδος, ἐν οἷς  δὲ   καὶ τὸ ψεῦδος καὶ τὸ
[3, 10]   οὖν πᾶς ὀρθός ἐστιν· ὄρεξις  δὲ   καὶ φαντασία καὶ ὀρθὴ καὶ
[3, 12]   τροφὴ τὸ σῶμα ἁπτόν. ψόφος  δὲ   καὶ χρῶμα καὶ ὀσμὴ οὐ
[3, 7]   εἴρηται μὲν καὶ πρότερον, λεκτέον  δὲ   καὶ ὧδε. Ἔστι γὰρ ἕν
[3, 3]   φοβερόν, εὐθὺς συμπάσχομεν, ὁμοίως  δὲ   κἂν θαρραλέον· κατὰ δὲ τὴν
[3, 9]   οὐ κελεύει δὲ φοβεῖσθαι,  δὲ   καρδία κινεῖται, ἂν δ' ἡδύ,
[3, 2]   τῶν μὲν κατὰ δύναμιν τῶν  δὲ   κατ' ἐνέργειαν, ἐπὶ τούτων μὲν
[3, 2]   καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως· τὰ  δὲ   κατὰ δύναμιν λεγόμενα οὐκ ἀνάγκη·
[3, 5]   ἐνέργειαν ἐπιστήμη τῷ πράγματι·  δὲ   κατὰ δύναμιν χρόνῳ προτέρα ἐν
[3, 7]   ἐνέργειαν ἐπιστήμη τῷ πράγματι.  δὲ   κατὰ δύναμιν χρόνῳ προτέρα ἐν
[3, 10]   (ἡ γὰρ βούλησις ὄρεξις, ὅταν  δὲ   κατὰ τὸν λογισμὸν κινῆται, καὶ
[3, 2]   ἀχώριστον τὸ κρῖνον, τῷ εἶναι  δὲ   κεχωρισμένον; ἔστι δὴ {πως} ὡς
[3, 11]   ἐκ συλλογισμοῦ οὐκ ἔχει, αὕτη  δὲ   κινεῖ· διὸ τὸ βουλευτικὸν οὐκ
[3, 10]   δὲ κινούμενον τὸ ζῷον·  δὲ   κινεῖ ὀργάνῳ ὄρεξις, ἤδη
[3, 10]   (διὸ τὸ μὲν ἠρεμεῖ τὸ  δὲ   κινεῖται) λόγῳ μὲν ἕτερα ὄντα,
[3, 3]   ἀπατηθῆναι κατὰ τὴν αἴσθησιν.  δὲ   κίνησις ὑπὸ τῆς ἐνεργείας
[3, 10]   τίς ἐστιν, ἐνεργείᾳ) τὸ  δὲ   κινούμενον τὸ ζῷον· δὲ
[3, 10]   ἔτι τρίτον τὸ κινούμενον, τὸ  δὲ   κινοῦν διττόν, τὸ μὲν ἀκίνητον,
[3, 10]   διττόν, τὸ μὲν ἀκίνητον, τὸ  δὲ   κινοῦν καὶ κινούμενον, ἔστι δὴ
[3, 10]   ἀκίνητον τὸ πρακτὸν ἀγαθόν, τὸ  δὲ   κινοῦν καὶ κινούμενον τὸ ὀρεκτικόν
[3, 1]   συμβέβηκεν υἱῷ Κλέωνος εἶναι) τῶν  δὲ   κοινῶν ἤδη ἔχομεν αἴσθησιν κοινήν,
[3, 12]   δυνήσεται τὰ μὲν φεύγειν τὰ  δὲ   λαβεῖν. εἰ δὲ τοῦτο, ἀδύνατον
[3, 3]   πίστει δὲ τὸ πεπεῖσθαι, πειθοῖ  δὲ   λόγος· τῶν δὲ θηρίων ἐνίοις
[3, 2]   δ' αἴσθησις λόγος· ὑπερβάλλοντα  δὲ   λύει φθείρει. Ἑκάστη μὲν
[3, 2]   ἁλμυρόν, ἡδέα γὰρ τότε· ὅλως  δὲ   μᾶλλον τὸ μικτόν, συμφωνία,
[3, 12]   μόνον ὠθεῖται οὐκ ὦσαν, τὸ  δὲ   μέσον ἄμφω, πολλὰ δὲ τὰ
[3, 4]   ἐπιστητὸν τὸ αὐτό ἐστιν (τοῦ  δὲ   μὴ ἀεὶ νοεῖν τὸ αἴτιον
[3, 12]   ψυχὴν καὶ νοῦν κριτικόν, αἴσθησιν  δὲ   μὴ ἔχειν, μὴ μόνιμον ὄν,
[3, 6]   χρόνῳ τῷ ἐπ' ἀμφοῖν. {Τὸ  δὲ   μὴ κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον
[3, 6]   χρόνῳ καὶ μήκει. α Τὸ  δὲ   μὴ κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον
[3, 3]   ἐπιστήμη καὶ δόξα ἀληθής, τὸ  δὲ   μὴ ὀρθῶς τἀναντία τούτων- οὐδὲ
[3, 1]   ὅταν συμπέσωσιν ἅμα γνωρίζομεν. Εἰ  δὲ   μή, οὐδαμῶς ἂν ἀλλ'
[3, 2]   δὲ τοῦ χυμοῦ ἀνώνυμος. Ἐπεὶ  δὲ   μία μέν ἐστιν ἐνέργεια
[3, 4]   ἐπὶ τοῦ νοῦ. Καὶ αὐτὸς  δὲ   νοητός ἐστιν ὥσπερ τὰ νοητά.
[3, 4]   καλούμενος τῆς ψυχῆς νοῦς (λέγω  δὲ   νοῦν διανοεῖται καὶ ὑπολαμβάνει
[3, 6]   ἀληθὴς ψευδὴς πᾶσα·  δὲ   νοῦς οὐ πᾶς, ἀλλ'
[3, 7]   ἄνευ φαντάσματος ψυχή. Ὥσπερ  δὲ   ἀὴρ τὴν κόρην τοιανδὶ
[3, 10]   τόπον, νοῦς καὶ ὄρεξις, νοῦς  δὲ   ἕνεκά του λογιζόμενος καὶ
[3, 10]   ἄν τι ἐκίνουν εἶδος· νῦν  δὲ   μὲν νοῦς οὐ φαίνεται
[3, 7]   ὅταν νοῇ ᾗ> ἐκεῖνα. Ὅλως  δὲ   νοῦς ἐστιν, κατ'
[3, 5]   μὲν ὕλη ἑκάστῳ γένει (τοῦτο  δὲ   πάντα δυνάμει ἐκεῖνα) ἕτερον
[3, 3]   μὲν γὰρ πᾶσι μέτεστι, τοῦ  δὲ   ὀλίγοις τῶν ζῴων. Ἀλλ' οὐδὲ
[3, 13]   ὅπως σημαίνηταί τι αὐτῷ {γλῶτταν  δὲ   ὅπως σημαίνῃ τι ἑτέρῳ}
[3, 13]   καὶ ἐπιθυμῇ καὶ κινῆται, ἀκοὴν  δὲ   ὅπως σημαίνηταί τι αὐτῷ {γλῶτταν
[3, 9]   οἷον ἀκρατής. Καὶ ὅλως  δὲ   ὁρῶμεν ὅτι ἔχων τὴν
[3, 10]   τὸ ὀρεκτόν. Καὶ φαντασία  δὲ   ὅταν κινῇ, οὐ κινεῖ ἄνευ
[3, 3]   ψεύδεσθαι ἀληθεύειν. Ἔτι  δὲ   ὅταν μὲν δοξάσωμεν δεινόν τι
[3, 11]   τοιοῦτον τὸ τοιόνδε πράττειν,  δὲ   ὅτι τόδε τοιόνδε, κἀγὼ δὲ
[3, 5]   ἀθάνατον καὶ ἀΐδιον (οὐ μνημονεύομεν  δέ,   ὅτι τοῦτο μὲν ἀπαθές,
[3, 8]   αἴ- σθησις εἶδος αἰσθητῶν. Ἐπεὶ  δὲ   οὐδὲ πρᾶγμα οὐθὲν ἔστι παρὰ
[3, 9]   πρὸς τὴν κίνησιν ταύτην. Ὁμοίως  δὲ   οὐδὲ τὸ αἰσθητικόν· πολλὰ γὰρ
[3, 5]   προτέρα ἐν τῷ ἑνί, ὅλως  δὲ   οὐδὲ χρόνῳ, ἀλλ' οὐχ ὁτὲ
[3, 7]   προτέρα ἐν τῷ ἑνί, ὅλως  δὲ   οὐδὲ χρόνῳ· ἔστι γὰρ ἐξ
[3, 12]   τούτου ἐκινήθη, ἕως ἔβαψεν· λίθος  δὲ   οὐδέν, ἀλλ' ὕδωρ μέχρι πόρρω·
[3, 10]   ζῷον, ταύτῃ αὑτοῦ κινητικόν· ὀρεκτικὸν  δὲ   οὐκ ἄνευ φαντασίας· φαντασία δὲ
[3, 5]   ὅτι τοῦτο μὲν ἀπαθές,  δὲ   παθητικὸς νοῦς φθαρτός) καὶ ἄνευ
[3, 10]   τὸ ὀρεκτικόν, ὀρεκτικόν- πρῶτον  δὲ   πάντων τὸ ὀρεκτόν· τοῦτο γὰρ
[3, 10]   δὲ οὐκ ἄνευ φαντασίας· φαντασία  δὲ   πᾶσα λογιστικὴ αἰσθητική.
[3, 4]   τὸ μὲν ποιεῖν δοκεῖ τὸ  δὲ   πάσχειν) ἔτι δ' εἰ νοητὸς
[3, 8]   οὔ, σκεπτέον ὕστερον. ~Νῦν  δέ,   περὶ ψυχῆς τὰ λεχθέντα συγκεφαλαιώσαντες,
[3, 2]   αἴσθησιν τὴν νόησιν, τὸ  δὲ   πικρὸν ἐναντίως, καὶ τὸ λευκὸν
[3, 10]   τῷ νοηθῆναι φαντασθῆναι- ἀριθμῷ  δὲ   πλείω τὰ κινοῦντα. Ἐπεὶ δ'
[3, 1]   καὶ ψόφου καὶ χρόας) εἰ  δὲ   πλείω τοῦ αὐτοῦ, οἷον χρόας
[3, 3]   θηρίων οὐθενὶ ὑπάρχει πίστις, φαντασία  δὲ   πολλοῖς. {Ἔτι πάσῃ μὲν δόξῃ
[3, 7]   ἓν πράξει. Καὶ τὸ ἄνευ  δὲ   πράξεως, τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ
[3, 8]   τὸ ἀληθὲς ψεῦδος. Τὰ  δὲ   πρῶτα νοήματα τί διοίσει τοῦ
[3, 1]   δ' ὄσφρησις θατέρου τούτων) τὸ  δὲ   πῦρ οὐθενὸς κοινὸν
[3, 11]   ταῦτα, καὶ ἐπιθυμίαν ἀνάγκη. Φαντασία  δὲ   πῶς ἂν ἐνείη; ὥσπερ
[3, 6]   ἀδιαιρέτῳ τῳ> τῆς ψυχῆς.  δὲ   στιγμὴ καὶ πᾶσα διαίρεσις, καὶ
[3, 2]   εἰ τοῦ μὲν ἐγὼ τοῦ  δὲ   σὺ αἴσθοιο, δῆλον ἂν εἴη
[3, 3]   καὶ ἀληθῆ καὶ ψευδῆ. Τοῦτο  δὲ   συμβαίνει διὰ τάδε· αἴσθησις
[3, 4]   λέγεται κατ' ἐνέργειαν (τοῦτο  δὲ   συμβαίνει ὅταν δύνηται ἐνεργεῖν δι'
[3, 10]   ὀρέξεις γίνονται ἐναντίαι ἀλλήλαις, τοῦτο  δὲ   συμβαίνει ὅταν λόγος καὶ
[3, 1]   υἱός, ἀλλ' ὅτι λευκός, τούτῳ  δὲ   συμβέβηκεν υἱῷ Κλέωνος εἶναι) τῶν
[3, 12]   ὅθεν πεφύκασιν, οὐχ οἷόν τε  δὲ   σῶμα ἔχειν μὲν ψυχὴν καὶ
[3, 12]   τὸ δὲ μέσον ἄμφω, πολλὰ  δὲ   τὰ μέσα, οὕτω καὶ ἐπ'
[3, 11]   λύπη καὶ ἡδονὴ ἐνοῦσα, εἰ  δὲ   ταῦτα, καὶ ἐπιθυμίαν ἀνάγκη. Φαντασία
[3, 1]   ἑτέρα παρὰ τὰς πέντε (λέγω  δὲ   ταύτας ὄψιν, ἀκοήν, ὄσφρησιν, γεῦσιν,
[3, 3]   πάρεστι, φαντασία δ' οὔ. Εἰ  δὲ   τῇ ἐνεργείᾳ τὸ αὐτό, πᾶσιν
[3, 3]   ὁμοίως δὲ κἂν θαρραλέον· κατὰ  δὲ   τὴν φαντασίαν ὡσαύτως ἔχομεν ὥσπερ
[3, 3]   μὲν τῆς τοῦ ἀγαθοῦ, αἰσθήσεως  δὲ   τῆς τοῦ λευκοῦ. Τὸ οὖν
[3, 4]   σιμόν· μετὰ συνεχοῦς γάρ· τὸ  δὲ   τί ἦν εἶναι, εἰ ἔστιν
[3, 3]   οἷον ὄψις καὶ ὅρασις, φαίνεται  δέ   τι καὶ μηδετέρου ὑπάρχοντος τούτων,
[3, 4]   κατ' ἄλλο αὐτὸς νοητός, ἓν  δέ   τι τὸ νοητὸν εἴδει,
[3, 6]   καὶ ἐνεῖναι ἐν αὐτῷ† Εἰ  δέ   τινι μηδὲν ἔστιν ἐναντίον {τῶν
[3, 13]   οἷόν τε ἄλλην ὑπάρχειν, τοῦτο  δὲ   τὸ αἰσθητήριον οὐκ ἔστιν οὔτε
[3, 8]   τὸ μὲν τὸ> ἐπιστητὸν τὸ  δὲ   τὸ> αἰσθητόν. Ἀνάγκη δ'
[3, 12]   σῶμα δὲ ἅπαν ἁπτόν, {ἁπτὸν  δὲ   τὸ αἰσθητὸν ἁφῇ, ἀνάγκη {καὶ}
[3, 5]   πάντα δυνάμει ἐκεῖνα) ἕτερον  δὲ   τὸ αἴτιον καὶ ποιητικόν, τῷ
[3, 2]   εἴη ὅτι ἕτερα ἀλλήλων, δεῖ  δὲ   τὸ ἓν λέγειν ὅτι ἕτερον·
[3, 2]   τὸ ὀξὺ βαρύ, ἁφῇ  δὲ   τὸ θερμαντὸν ψυκτόν·
[3, 9]   καὶ θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν, οἱ  δὲ   τὸ λόγον ἔχον καὶ τὸ
[3, 7]   ὄντος πάντα τὰ γιγνόμενα. Φαίνεται  δὲ   τὸ μὲν αἰσθητὸν ἐκ δυνάμει
[3, 3]   ἐπεὶ ἕτερον τοῦ αἰσθάνεσθαι, τούτου  δὲ   τὸ μὲν φαντασία δοκεῖ εἶναι
[3, 4]   νοῦς τῶν τοιούτων) ἐκείνῳ  δὲ   τὸ νοητὸν ὑπάρξει. ~Ἐπεὶ δ'
[3, 3]   μὲν δόξῃ ἀκολουθεῖ πίστις, πίστει  δὲ   τὸ πεπεῖσθαι, πειθοῖ δὲ λόγος·
[3, 9]   θείη ἄν τις ῥᾳδίως· ἔτι  δὲ   τὸ φανταστικόν, τῷ μὲν
[3, 9]   καὶ ἐν τοῖς ἀτελέσιν, τὰ  δὲ   τοιαῦτα τῶν ζῴων τέλεια καὶ
[3, 11]   δὲ ὅτι τόδε τοιόνδε, κἀγὼ  δὲ   τοιόσδε) δὴ αὕτη κινεῖ
[3, 7]   κινούμενον γνωρίζει ὅτι πολέμιος· ὁτὲ  δὲ   τοῖς ἐν τῇ ψυχῇ φαντάσμασιν
[3, 4]   νοεῖν τὸ αἴτιον ἐπισκεπτέον) ἐν  δὲ   τοῖς ἔχουσιν ὕλην δυνάμει ἕκαστον
[3, 2]   φαντασίαι ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις.  δὲ   τοῦ αἰσθητοῦ ἐνέργεια καὶ τῆς
[3, 2]   ἐστι ψόφος ψόφησις,  δὲ   τοῦ ἀκουστικοῦ ἀκοὴ ἄκουσις·
[3, 4]   Ἀπαθὲς ἄρα δεῖ εἶναι, δεκτικὸν  δὲ   τοῦ εἴδους καὶ δυνάμει τοιοῦτον
[3, 10]   λογιζόμενος καὶ πρακτικός· διαφέρει  δὲ   τοῦ θεωρητικοῦ τῷ τέλει. Καὶ
[3, 11]   καθόλου ὑπόληψις καὶ λόγος,  δὲ   τοῦ καθ' ἕκαστον (ἡ μὲν
[3, 9]   καὶ νοῦ διωρίσθω τοσαῦτα, περὶ  δὲ   τοῦ κινοῦντος, τί ποτέ ἐστι
[3, 12]   οὗ ἂν εἷς. ἐπὶ  δὲ   τοῦ λείου ἐστὶν εἷς· διὸ
[3, 4]   ἐστιν, εἰρήσθω ἐπὶ τοσοῦτον. ~Περὶ  δὲ   τοῦ μορίου τοῦ τῆς ψυχῆς
[3, 3]   διαφορᾶς ἕτερος ἔστω λόγος. Περὶ  δὲ   τοῦ νοεῖν, ἐπεὶ ἕτερον τοῦ
[3, 3]   ὀλίγιστον ἔχουσα τὸ ψεῦδος. Δεύτερον  δὲ   τοῦ συμβεβηκέναι ταῦτα συμβέβηκε
[3, 2]   τῆς ὄψεως ἐνέργεια,  δὲ   τοῦ χρώματος ἀνώνυμος, καὶ γεῦσις
[3, 2]   γεῦσις τοῦ γευστικοῦ,  δὲ   τοῦ χυμοῦ ἀνώνυμος. Ἐπεὶ δὲ
[3, 12]   φεύγειν τὰ δὲ λαβεῖν. εἰ  δὲ   τοῦτο, ἀδύνατον ἔσται σώζεσθαι τὸ
[3, 8]   δ' αἴσθησις τὰ αἰσθητά· πῶς  δὲ   τοῦτο, δεῖ ζητεῖν. Τέμνεται οὖν
[3, 3]   γὰρ λευκόν, οὐ ψεύδεται, εἰ  δὲ   τοῦτο τὸ λευκὸν ἄλλο
[3, 9]   κεχωρισμένα μόρια τῆς ψυχῆς· πρὸς  δὲ   τούτοις τὸ ὀρεκτικόν, καὶ
[3, 9]   μὲν εἶναι πάντων ἕτερον, τίνι  δὲ   τούτων ταὐτὸν ἕτερον ἔχει
[3, 9]   ἐπιθυμία καὶ θυμός· εἰ  δὲ   τρία ψυχή, ἐν ἑκάστῳ
[3, 12]   τις· τροφῆς γάρ ἐστιν,  δὲ   τροφὴ τὸ σῶμα ἁπτόν. ψόφος
[3, 13]   αἰσθητήρια μὲν ἂν γένοιτο, πάντα  δὲ   τῷ δι' ἑτέρου αἰσθάνεσθαι ποιεῖ
[3, 5]   νοῦς τῷ πάντα γίνεσθαι,  δὲ   τῷ πάντα ποιεῖν, ὡς ἕξις
[3, 13]   ἁπτικὸν εἶναι, ταύτῃ φθείρει)  δὲ   τῶν ἁπτῶν ὑπερβολή, οἷον θερμῶν
[3, 2]   μὲν συμβαίνει τὸ λεχθέν, ἐπὶ  δὲ   τῶν ἑτέρων οὐ συμβαίνει. Ἀλλ'
[3, 3]   ἄλλο τι, ψεύδεται. Τρίτον  δὲ   τῶν κοινῶν καὶ ἑπομένων τοῖς
[3, 3]   μὲν φαντασία δοκεῖ εἶναι τὸ  δὲ   ὑπόληψις, περὶ φαντασίας διορίσαντας οὕτω
[3, 3]   κινεῖσθαι ἕτερον ὑπὸ τούτου,  δὲ   φαντασία κίνησίς τις δοκεῖ εἶναι
[3, 3]   αἱ μὲν ἀληθεῖς ἀεί, αἱ  δὲ   φαντασίαι γίνονται αἱ πλείους ψευδεῖς.
[3, 9]   τι ἡδύ, οὐ κελεύει  δὲ   φοβεῖσθαι, δὲ καρδία κινεῖται,
[3, 2]   φωνὴ συμφωνία τίς ἐστιν,  δὲ   φωνὴ καὶ ἀκοὴ ἔστιν
[3, 2]   ὄψει αἰσθάνεσθαί ἐστιν ὁρᾶν, ὁρᾶται  δὲ   χρῶμα τὸ ἔχον, εἰ
[3, 4]   αἰσθητικὸν οὐκ ἄνευ σώματος,  δὲ   χωριστός. Ὅταν δ' οὕτως ἕκαστα
[3, 2]   τὸ μὲν εἶναι ἄκουσιν τὸ  δὲ   ψόφησιν εἰ δή ἐστιν
[3, 8]   ἐντελεχείᾳ εἰς τὰ ἐντελεχείᾳ· τῆς  δὲ   ψυχῆς τὸ αἰσθητικὸν καὶ τὸ
[3, 13]   τὸ ἁπτὸν τὴν ἁφήν, ταύτῃ  δὲ   ὥρισται τὸ ζῷον· ἄνευ γὰρ
[3, 10]   ἔργοις θεωρητέον περὶ αὐτοῦ. Νῦν  δὲ   ὡς ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, τὸ
[3, 7]   Ἔστι γὰρ ἕν τι, οὕτω  δὲ   ὡς ὅρος, καὶ ταῦτα,
[3, 13]   τὸ ζῷον· ἄνευ γὰρ ἁφῆς  δέδεικται   ὅτι ἀδύνατον εἶναι ζῷον. διὸ
[3, 12]   γὰρ μέλλει σώζεσθαι, οὐ μόνον  δεῖ   ἁπτόμενον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ καὶ ἄποθεν.
[3, 6]   τῷ ἐναντίῳ γάρ πως γνωρίζει.  Δεῖ   δὲ δυνάμει εἶναι τὸ γνωρίζον
[3, 2]   ἂν εἴη ὅτι ἕτερα ἀλλήλων,  δεῖ   δὲ τὸ ἓν λέγειν ὅτι
[3, 4]   τι τοιοῦτον ἕτερον. Ἀπαθὲς ἄρα  δεῖ   εἶναι, δεκτικὸν δὲ τοῦ εἴδους
[3, 2]   τὸ γλυκὺ τοῦ λευκοῦ, ἀλλὰ  δεῖ   ἑνί τινι ἄμφω δῆλα εἶναι-
[3, 8]   τὰ αἰσθητά· πῶς δὲ τοῦτο,  δεῖ   ζητεῖν. Τέμνεται οὖν ἐπιστήμη
[3, 9]   δὲ ἀπορίαν εὐθὺς πῶς τε  δεῖ   μόρια λέγειν τῆς ψυχῆς καὶ
[3, 11]   (ἡ μὲν γὰρ λέγει ὅτι  δεῖ   τὸν τοιοῦτον τὸ τοιόνδε πράττειν,
[3, 10]   ὤσει καὶ ἕλξει κινεῖται· διὸ  δεῖ,   ὥσπερ ἐν κύκλῳ, μένειν τι,
[3, 3]   εἰ θεώμενοι ἐν γραφῇ τὰ  δεινὰ   θαρραλέα. Εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 3]   Ἔτι δὲ ὅταν μὲν δοξάσωμεν  δεινόν   τι φοβερόν, εὐθὺς συμπάσχομεν,
[3, 12]   εἶναι ζῷον} οὔτε ὅσα μὴ  δεκτικὰ   τῶν εἰδῶν ἄνευ τῆς ὕλης.
[3, 4]   ἕτερον. Ἀπαθὲς ἄρα δεῖ εἶναι,  δεκτικὸν   δὲ τοῦ εἴδους καὶ δυνάμει
[3, 13]   ἁπτῶν ἐστὶν ὥσπερ μεσότης, καὶ  δεκτικὸν   τὸ αἰσθητήριον οὐ μόνον ὅσαι
[3, 2]   ὡς κεχρωμάτισται· τὸ γὰρ αἰσθητήριον  δεκτικὸν   τοῦ αἰσθητοῦ ἄνευ τῆς ὕλης
[3, 1]   καὶ ἀσπάλαξ ὑπὸ τὸ  δέρμα   ἔχουσα ὀφθαλμούς) ὥστ' εἰ μή
[3, 10]   τρία, ἓν μὲν τὸ κινοῦν,  δεύτερον   δ' κινεῖ, ἔτι τρίτον
[3, 3]   ὅτι ὀλίγιστον ἔχουσα τὸ ψεῦδος.  Δεύτερον   δὲ τοῦ συμβεβηκέναι ταῦτα
[3, 2]   καὶ αἰσθανόμεθα ὅτι διαφέρει. Ἀνάγκη  δὴ   αἰσθήσει· αἰσθητὰ γάρ ἐστιν. καὶ
[3, 11]   τοιόνδε, κἀγὼ δὲ τοιόσδε)  δὴ   αὕτη κινεῖ δόξα, οὐχ
[3, 13]   εἴη σῶμα τοῦ ζῴου. οὐδὲ  δὴ   γήϊνον. πάντων γὰρ ἁφὴ
[3, 3]   συμπλοκὴ φαντασία ἔσται· οὐ γὰρ  δὴ   ἐκ τῆς δόξης μὲν τῆς
[3, 3]   ἀληθὴς ψευδής. Καὶ ὅπερ  δὴ   ἐλέγομεν πρότερον, φαίνεται καὶ μύουσιν
[3, 4]   ποτὲ γίνεται τὸ νοεῖν. Εἰ  δή   ἐστι τὸ νοεῖν ὥσπερ τὸ
[3, 2]   ἄκουσιν τὸ δὲ ψόφησιν εἰ  δή   ἐστιν κίνησις (καὶ
[3, 3]   οὕτω περὶ θατέρου λεκτέον. Εἰ  δή   ἐστιν φαντασία καθ' ἣν
[3, 1]   πικρὰ καὶ ξανθή (οὐ γὰρ  δὴ   ἑτέρας γε τὸ εἰπεῖν ὅτι
[3, 2]   ἀκοὴν καὶ ψόφον, καὶ χυμὸν  δὴ   καὶ γεῦσιν, καὶ τὰ ἄλλα
[3, 9]   ἐν ἑκάστῳ ἔσται ὄρεξις. Καὶ  δὴ   καὶ περὶ οὗ νῦν
[3, 2]   αὐτὸ κρίνειν τὸ κρῖνον. Οὔτε  δὴ   κεχωρισμένοις ἐνδέχεται κρίνειν ὅτι ἕτερον
[3, 4]   δ' οὐθὲν ἔστιν. Καὶ εὖ  δὴ   οἱ λέγοντες τὴν ψυχὴν εἶναι
[3, 8]   τὰ εἴδη εἶναι. Αὐτὰ μὲν  δὴ   οὔ· οὐ γὰρ λίθος
[3, 2]   τῷ εἶναι δὲ κεχωρισμένον; ἔστι  δὴ   {πως} ὡς τὸ διαιρετὸν τῶν
[3, 7]   ἄλληλα} ὥστε καὶ ἐναλλάξ. Εἰ  δὴ   τὰ ΓΑ ἑνὶ εἴη ὑπάρχοντα,
[3, 10]   οὐ κινεῖ ἄνευ ὀρέξεως. Ἓν  δή   τι τὸ κινοῦν, τὸ ὀρεκτικόν.
[3, 10]   δὲ κινοῦν καὶ κινούμενον, ἔστι  δὴ   τὸ μὲν ἀκίνητον τὸ πρακτὸν
[3, 9]   δόξειεν εἶναι πάντων. Καὶ ἄτοπον  δὴ   τὸ τοῦτο διασπᾶν· ἔν τε
[3, 7]   οἷον λευκὸν καὶ μέλαν; ἔστω  δὴ   ὡς τὸ Α τὸ λευκὸν
[3, 2]   ἀλλὰ δεῖ ἑνί τινι ἄμφω  δῆλα   εἶναι- οὕτω μὲν γὰρ κἂν
[3, 9]   οὖν οὐχ θρεπτικὴ δύναμις,  δῆλον·   ἀεί τε γὰρ ἕνεκά του
[3, 2]   ἐγὼ τοῦ δὲ σὺ αἴσθοιο,  δῆλον   ἂν εἴη ὅτι ἕτερα ἀλλήλων,
[3, 3]   μὲν οὖν οὐκ ἔστιν αἴσθησις,  δῆλον   ἐκ τῶνδε. Αἴσθησις μὲν γὰρ
[3, 12]   ἔχειν. τοῦτο δὲ ἐκ τῶνδε  δῆλον.   ἐπεὶ γὰρ τὸ ζῷον σῶμα
[3, 1]   γὰρ ἓν αἰσθάνεται αἴσθησις) ὥστε  δῆλον   ὅτι ἀδύνατον ὁτουοῦν ἰδίαν αἴσθησιν
[3, 2]   τε κεχωρισμένοις κρίνειν τὰ κεχωρισμένα,  δῆλον·   ὅτι δ' οὐδ' ἐν κεχωρισμένῳ
[3, 2]   αἰσθήσει· αἰσθητὰ γάρ ἐστιν. καὶ  δῆλον   ὅτι σὰρξ οὐκ ἔστι
[3, 1]   ἑτέρῳ αἰσθητῷ τὰ κοινὰ ὑπάρχει,  δῆλον   ποιεῖ ὅτι ἄλλο τι ἕκαστον
[3, 6]   διαίρεσις, καὶ τὸ οὕτως ἀδιαίρετον,  δηλοῦται   ὥσπερ στέρησις. Καὶ ὅμοιος
[3, 3]   οὐδὲ δόξα μετ' αἰσθήσεως, οὐδὲ  δι'   αἰσθήσεως, οὐδὲ συμπλοκὴ δόξης καὶ
[3, 1]   αὐτῶν ἔχων μόνον αἰσθήσεται τοῦ  δι'   ἀμφοῖν, τῶν δὲ ἁπλῶν ἐκ
[3, 9]   ἄλογον· κατὰ γὰρ τὰς διαφορὰς  δι'   ἃς ταῦτα χωρίζουσι, καὶ ἄλλα
[3, 13]   ἑτέρου· αὕτη δὲ δοκεῖ μόνη  δι'   αὑτῆς. ὥστε τῶν μὲν τοιούτων
[3, 4]   δὲ συμβαίνει ὅταν δύνηται ἐνεργεῖν  δι'   αὑτοῦ) ἔστι μὲν καὶ τότε
[3, 4]   μαθεῖν εὑρεῖν· καὶ αὐτὸς  δι'   αὑτοῦ τότε δύναται νοεῖν. Ἐπεὶ
[3, 12]   τῷ δ' οὐθὲν ἔσται μᾶλλον  δι'   ἐκεῖνο) οὐθὲν ἄρα ἔχει ψυχὴν
[3, 1]   δ' οὕτως ὥστ' εἰ μὲν  δι'   ἑνὸς πλείω αἰσθητὰ ἕτερα ὄντα
[3, 13]   ἂν γένοιτο, πάντα δὲ τῷ  δι'   ἑτέρου αἰσθάνεσθαι ποιεῖ τὴν αἴσθησιν,
[3, 13]   ἄλλα αἰσθητήρια ἁφῇ αἰσθάνεται, ἀλλὰ  δι'   ἑτέρου· αὕτη δὲ δοκεῖ μόνη
[3, 12]   ζῷον. αἱ γὰρ ἄλλαι αἰσθήσεις  δι'   ἑτέρων αἰσθάνονται, οἷον ὄσφρησις ὄψις
[3, 12]   ποιεῖ ὥστε ὠθεῖν, καὶ ἔστι  διὰ   μέσου κίνησις, καὶ τὸ
[3, 3]   καὶ ψευδῆ. Τοῦτο δὲ συμβαίνει  διὰ   τάδε· αἴσθησις τῶν μὲν
[3, 3]   καὶ αἰσθήσεως, φαντασία ἂν εἴη,  διά   τε ταῦτα καὶ διότι οὐκ
[3, 9]   μόνιμα δ' ἐστὶ καὶ ἀκίνητα  διὰ   τέλους. Εἰ οὖν φύσις
[3, 12]   δέ- ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἀγένητον·  διὰ   τί γὰρ οὐχ ἕξει;
[3, 3]   οὖν φαντασίας, τί ἐστι καὶ  διὰ   τί ἐστιν, εἰρήσθω ἐπὶ τοσοῦτον.
[3, 1]   κἂν ἐδόκει ταὐτὸν εἶναι πάντα  διὰ   τὸ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ἅμα χρῶμα
[3, 3]   φωτὸς οὐκ ἔστιν ἰδεῖν. Καὶ  διὰ   τὸ ἐμμένειν καὶ ὁμοίας εἶναι
[3, 3]   οἷον τὰ θηρία, τὰ δὲ  διὰ   τὸ ἐπικαλύπτεσθαι τὸν νοῦν ἐνίοτε
[3, 10]   ἀνθέλκειν κελεύει, δ' ἐπιθυμία  διὰ   τὸ ἤδη· φαίνεται γὰρ τὸ
[3, 13]   ἐπεὶ ἐν διαφανεῖ, γεῦσιν δὲ  διὰ   τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν, ἵνα
[3, 10]   ἔχουσιν (ὁ μὲν γὰρ νοῦς  διὰ   τὸ μέλλον ἀνθέλκειν κελεύει,
[3, 3]   πράττει τὰ ζῷα, τὰ μὲν  διὰ   τὸ μὴ ἔχειν νοῦν, οἷον
[3, 10]   ἁπλῶς ἡδὺ καὶ ἀγαθὸν ἁπλῶς,  διὰ   τὸ μὴ ὁρᾶν τὸ μέλλον)
[3, 12]   γεῦσιν ἀνάγκη ἁφὴν εἶναί τινα,  διὰ   τὸ τοῦ ἁπτοῦ καὶ θρεπτικοῦ
[3, 12]   τοῦτο δ' ἂν εἴη, εἰ  διὰ   τοῦ μεταξὺ αἰσθητικὸν εἴη τῷ
[3, 10]   ὀρεκτὸν γὰρ κι- νεῖ, καὶ  διὰ   τοῦτο διάνοια κινεῖ, ὅτι
[3, 2]   ἀκοὴν λόγον τινὰ εἶναι. Καὶ  διὰ   τοῦτο καὶ φθείρει ἕκαστον ὑπερβάλλον,
[3, 13]   γῆς ἐστιν, καὶ τὰ φυτὰ  διὰ   τοῦτο οὐδεμίαν ἔχει αἴσθησιν, ὅτι
[3, 8]   αἰσθητῶν ἕξεις καὶ πάθη. Καὶ  διὰ   τοῦτο οὔτε μὴ αἰσθανόμενος μηθὲν
[3, 13]   ἔχειν ἀνάγκη πλὴν ταύτην. καὶ  διὰ   τοῦτο τὰ μὲν ἄλλα αἰσθητὰ
[3, 13]   τῶν ἄλλων ἁπτῶν ἁπάντων. καὶ  διὰ   τοῦτο τοῖς ὀστοῖς καὶ ταῖς
[3, 13]   αἰσθάνεσθαι ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ  διὰ   τῶν μετα- ξύ, δ'
[3, 1]   ἣν τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅσα δὲ  διὰ   τῶν μεταξὺ καὶ μὴ αὐτῶν
[3, 6]   οὐ γὰρ ἔστιν, ἂν μὴ  διαιρεθῇ,   ἀλλ' δυνάμει. Χωρὶς δ'
[3, 6]   δ' ἑκάτερον νοῶν τῶν ἡμίσεων  διαιρεῖ   καὶ τὸν χρόνον ἅμα, τότε
[3, 6]   λευκὸν συνέθηκεν· ἐνδέχεται δὲ καὶ  διαίρεσιν   φάναι πάντα. Ἀλλ' οὖν ἔστι
[3, 6]   δὲ στιγμὴ καὶ πᾶσα  διαίρεσις,   καὶ τὸ οὕτως ἀδιαίρετον, δηλοῦται
[3, 6]   δέ, καὶ οὐχ ἐκεῖνα,  διαιρετὰ   νοεῖ καὶ ἐν
[3, 2]   δύο, ταύτῃ καὶ ἀδιαίρετος> καὶ  διαιρετή.   μὲν οὖν ἀδιαίρετον, ἓν τὸ
[3, 6]   ἐνεργείᾳ, οὐθὲν κωλύει νοεῖν τὸ  διαιρετὸν   ᾗ> ἀδιαίρετον, οἷον> ὅταν νοῇ
[3, 2]   εἶναι οὔ, ἀλλὰ τῷ ἐνεργεῖσθαι  διαιρετόν,   καὶ οὐχ οἷόν τε ἅμα
[3, 2]   ἀδιαίρετον· τῷ εἶναι μὲν γὰρ  διαιρετόν,   τόπῳ δὲ καὶ ἀριθμῷ ἀδιαίρετον.
[3, 2]   ἔστι δὴ {πως} ὡς τὸ  διαιρετὸν   τῶν διῃρημένων αἰσθάνεται, ἔστι δ'
[3, 2]   ἐστι καὶ ἅμα, δὲ  διαιρετὸν   ὑπάρχει, δὶς τῷ αὐτῷ χρῆται
[3, 6]   ἀδιαιρέτῳ· ὁμοίως γὰρ χρόνος  διαιρετὸς   καὶ ἀδιαίρετος τῷ μήκει. Οὔκουν
[3, 10]   καλουμένη ὄρεξις, φανερόν. Τοῖς δὲ  διαιροῦσι   τὰ μέρη τῆς ψυχῆς, ἐὰν
[3, 10]   ψυχῆς, ἐὰν κατὰ τὰς δυνάμεις  διαιρῶσι   καὶ χωρίζωσι, πάμπολλα γίνεται, θρεπτικόν,
[3, 6]   οἷον τὸ ἀσύμμετρον καὶ  διάμετρος-   ἂν δὲ γενομένων ἐσομένων,
[3, 3]   καὶ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις,  διανοεῖσθαι   δ' ἐνδέχεται καὶ ψευδῶς, καὶ
[3, 4]   νοῦς (λέγω δὲ νοῦν  διανοεῖται   καὶ ὑπολαμβάνει ψυχή) οὐθέν
[3, 9]   φεύγειν διώκειν, οἷον πολλάκις  διανοεῖται   φοβερόν τι ἡδύ, οὐ
[3, 7]   τὸ εἶναι ἄλλο. Τῇ δὲ  διανοητικῇ   ψυχῇ τὰ φαντάσματα οἷον αἰσθήματα
[3, 10]   νεῖ, καὶ διὰ τοῦτο  διάνοια   κινεῖ, ὅτι ἀρχὴ αὐτῆς ἐστι
[3, 10]   φαίνεται τὰ κινοῦντα, ὄρεξις καὶ  διάνοια   πρακτική· τὸ ὀρεκτὸν γὰρ κι-
[3, 3]   γὰρ ἕτερον καὶ αἰσθήσεως καὶ  διανοίας,   αὕτη τε οὐ γίγνεται ἄνευ
[3, 9]   ζῴων, τῷ τε κριτικῷ,  διανοίας   ἔργον ἐστὶ καὶ αἰσθήσεως, καὶ
[3, 9]   τοῦ νοῦ καὶ λεγούσης τῆς  διανοίας   φεύγειν τι διώκειν οὐ
[3, 9]   Καὶ ἄτοπον δὴ τὸ τοῦτο  διασπᾶν·   ἔν τε τῷ λογιστικῷ γὰρ
[3, 9]   καὶ ἄλλα φαίνεται μόρια μείζω  διάστασιν   ἔχοντα τούτων, περὶ ὧν καὶ
[3, 3]   καὶ πλείω χρόνον ἐν τούτῳ  διατελεῖ   ψυχή· διὸ ἀνάγκη ἤτοι,
[3, 13]   ὁρᾷ, ὅλως δ' ἐπεὶ ἐν  διαφανεῖ,   γεῦσιν δὲ διὰ τὸ ἡδὺ
[3, 1]   ἀὴρ καὶ ὕδωρ (ἄμφω γὰρ  διαφανῆ)   καὶ τὸ ἕτερον αὐτῶν
[3, 10]   ἔτι ὀρεκτικόν· ταῦτα γὰρ πλέον  διαφέρει   ἀλλήλων ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικόν.
[3, 2]   κρίνομεν, τινὶ καὶ αἰσθανόμεθα ὅτι  διαφέρει.   Ἀνάγκη δὴ αἰσθήσει· αἰσθητὰ γάρ
[3, 7]   πλείω Τίνι δ' ἐπικρίνει τί  διαφέρει   γλυκὺ καὶ θερμόν, εἴρηται μὲν
[3, 10]   του λογιζόμενος καὶ πρακτικός·  διαφέρει   δὲ τοῦ θεωρητικοῦ τῷ τέλει.
[3, 7]   κακῷ· ἀλλὰ τῷ γε ἁπλῶς  διαφέρει   καὶ τινί. Τὰ δὲ ἐν
[3, 7]   ἐκεῖνα πρὸς ἄλληλα· τί γὰρ  διαφέρει   τὸ ἀπορεῖν πῶς τὰ μὴ
[3, 13]   ἄλλα αἰσθητὰ ταῖς ὑπερβολαῖς οὐ  διαφθείρει   τὸ ζῷον, οἷον χρῶμα καὶ
[3, 13]   τὸ αἰσθητήριον οὐ μόνον ὅσαι  διαφοραὶ   γῆς εἰσίν, ἀλλὰ καὶ θερμοῦ
[3, 3]   δὲ καὶ αὐτῆς τῆς ὑπολήψεως  διαφοραί,   ἐπιστήμη καὶ δόξα καὶ φρόνησις
[3, 3]   τρόπον τοῦτον. ~Ἐπεὶ δὲ δύο  διαφοραῖς   ὁρίζονται μάλιστα τὴν ψυχήν, κινήσει
[3, 4]   κατὰ λόγον, σκεπτέον τίν' ἔχει  διαφοράν,   καὶ πῶς ποτὲ γίνεται τὸ
[3, 9]   τὸ ἄλογον· κατὰ γὰρ τὰς  διαφορὰς   δι' ἃς ταῦτα χωρίζουσι, καὶ
[3, 3]   τἀναντία τούτων, περὶ ὧν τῆς  διαφορᾶς   ἕτερος ἔστω λόγος. Περὶ δὲ
[3, 5]   τῇ ψυχῇ ὑπάρχειν ταύτας τὰς  διαφοράς·   καὶ ἔστιν μὲν τοιοῦτος
[3, 2]   κρίνει τὰς τοῦ ὑποκειμένου αἰσθητοῦ  διαφοράς,   οἷον λευκὸν μὲν καὶ μέλαν
[3, 3]   αἰσθητοῖς> καὶ ἐνταῦθα ἤδη ἐνδέχετα  διαψεύδεσθαι·   ὅτι μὲν γὰρ λευκόν, οὐ
[3, 12]   τὸ ἐν τῷ κηρῷ σημεῖον  διεδίδοτο   μέχρι τοῦ πέρατος. ~Ὅτι δ'
[3, 2]   {πως} ὡς τὸ διαιρετὸν τῶν  διῃρημένων   αἰσθάνεται, ἔστι δ' ὡς
[3, 4]   μὲν πάσχειν κατὰ κοινόν τι  διῄρηται   πρότερον, ὅτι δυνάμει πώς ἐστι
[3, 10]   καὶ ὀρθὴ καὶ οὐκ ὀρθή.  Διὸ   ἀεὶ κινεῖ μὲν τὸ ὀρεκτόν,
[3, 7]   οὐ γὰρ πάσχει οὐδ' ἀλλοιοῦται.  Διὸ   ἄλλο εἶδος τοῦτο κινήσεως·
[3, 3]   ἐν τούτῳ διατελεῖ ψυχή·  διὸ   ἀνάγκη ἤτοι, ὥσπερ ἔνιοι λέγουσι,
[3, 10]   γὰρ ὤσει καὶ ἕλξει κινεῖται·  διὸ   δεῖ, ὥσπερ ἐν κύκλῳ, μένειν
[3, 10]   ὄρεξις, ἤδη τοῦτο σωματικόν ἐστιν-  διὸ   ἐν τοῖς κοινοῖς σώματος καὶ
[3, 13]   δέδεικται ὅτι ἀδύνατον εἶναι ζῷον.  διὸ   τῶν ἁπτῶν ὑπερβολὴ οὐ
[3, 1]   τὸ εἰπεῖν ὅτι ἄμφω ἕν)  διὸ   καὶ ἀπατᾶται, καὶ ἐὰν
[3, 2]   αἰσθητοῦ ἄνευ τῆς ὕλης ἕκαστον·  διὸ   καὶ ἀπελθόντων τῶν αἰσθητῶν ἔνεισιν
[3, 12]   ἀδύνατον ἔσται σώζεσθαι τὸ ζῷον.  διὸ   καὶ γεῦσίς ἐστιν ὥσπερ
[3, 2]   λόγου τινὸς ὄντος τῆς αἰσθήσεως.  Διὸ   καὶ ἡδέα μέν, ὅταν εἰλικρινῆ
[3, 12]   ἐὰν μένῃ καὶ εἷς ᾖ.  διὸ   καὶ περὶ ἀνακλάσεως βέλτιον
[3, 13]   ἁφὴ τῷ αὐτῶν ἅπτεσθαί ἐστιν,  διὸ   καὶ τοὔνομα τοῦτο ἔχει. καίτοι
[3, 1]   τῇ ἁφῇ μάλιστα μέμικται ἰδίως,  διὸ   λείποιτ' ἂν μηθὲν εἶναι αἰσθητήριον
[3, 4]   ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων πρὶν νοεῖν·  διὸ   οὐδὲ μεμῖχθαι εὔλογον αὐτὸν τῷ
[3, 7]   ἀποφήσῃ, φεύγει διώκει·  διὸ   οὐδέποτε νοεῖ ἄνευ φαντάσματος
[3, 2]   ἐνέργεια ἐν τῷ πάσχοντι ἐγγίνεται·  διὸ   οὐκ ἀνάγκη τὸ κινοῦν κινεῖσθαι.
[3, 12]   δὲ τοῦ λείου ἐστὶν εἷς·  διὸ   πάλιν οὗτος τὴν ὄψιν κινεῖ,
[3, 11]   οὐκ ἔχει, αὕτη δὲ κινεῖ·  διὸ   τὸ βουλευτικὸν οὐκ ἔχει
[3, 10]   μὲν τελευτὴ τὸ δ' ἀρχή  (διὸ   τὸ μὲν ἠρεμεῖ τὸ δὲ
[3, 3]   τῆς ἐνεργείας τῆς αἰσθήσεως γινομένη  διοίσει,   ἀπὸ τούτων τῶν τριῶν
[3, 8]   Τὰ δὲ πρῶτα νοήματα τί  διοίσει   τοῦ μὴ φαντάσματα εἶναι;
[3, 9]   οὐ μόνον τινες λέγουσι  διορίζοντες,   λογιστικὸν καὶ θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν,
[3, 3]   τὸ δὲ ὑπόληψις, περὶ φαντασίας  διορίσαντας   οὕτω περὶ θατέρου λεκτέον. Εἰ
[3, 3]   εἴη, διά τε ταῦτα καὶ  διότι   οὐκ ἄλλου τινὸς ἔσται
[3, 2]   ἅμα, δὲ διαιρετὸν ὑπάρχει,  δὶς   τῷ αὐτῷ χρῆται σημείῳ ἅμα·
[3, 2]   σημείῳ ἅμα· μὲν οὖν  δὶς   χρῆται τῷ πέρατι, δύο κρίνει
[3, 2]   τοῦ ἀκουστικοῦ ἀκοὴ ἄκουσις·  διττὸν   γὰρ ἀκοή, καὶ διττὸν
[3, 2]   διττὸν γὰρ ἀκοή, καὶ  διττὸν   ψόφος. δ' αὐτὸς
[3, 10]   τὸ κινούμενον, τὸ δὲ κινοῦν  διττόν,   τὸ μὲν ἀκίνητον, τὸ δὲ
[3, 2]   ὀρθῶς, τῇ δ' οὐκ ὀρθῶς·  διχῶς   γὰρ λεγομένης τῆς αἰσθήσεως καὶ
[3, 6]   νοῦς. Τὸ δ' ἀδιαίρετον ἐπεὶ  διχῶς,   δυνάμει ἐνεργείᾳ, οὐθὲν
[3, 7]   φήσῃ ἀποφήσῃ, φεύγει  διώκει·   διὸ οὐδέποτε νοεῖ ἄνευ φαντάσματος
[3, 7]   λυπηρόν, οἷον καταφᾶσα ἀποφᾶσα  διώκει   φεύγει· καὶ ἔστι τὸ
[3, 7]   λυπηρόν, ἐνταῦθα φεύγει  διώκει   καὶ ὅλως ἓν πράξει. Καὶ
[3, 11]   ἑνὶ μετρεῖν· τὸ μεῖζον γὰρ  διώκει·   ὥστε δύναται ἓν ἐκ πλειόνων
[3, 9]   τοιοῦτον, ἤδη κελεύει φεύγειν  διώκειν,   οἷον πολλάκις διανοεῖται φοβερόν τι
[3, 9]   τῆς διανοίας φεύγειν τι  διώκειν   οὐ κινεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν
[3, 9]   κίνησις φεύγοντός τι  διώκοντός   τί ἐστιν. Ἀλλ' οὐδ' ὅταν
[3, 7]   ἐν ἐκείνοις ὥρισται αὐτῷ τὸ  διωκτὸν   καὶ φευκτόν, καὶ ἐκτὸς τῆς
[3, 9]   οὐδὲ λέγει περὶ φευκτοῦ καὶ  διωκτοῦ   οὐθέν, ἀεὶ δὲ κίνησις
[3, 3]   ἐν τοῖς κατ' ἀρχὰς λόγοις  διωρίσαμεν   (καίτοι ἔδει ἅμα καὶ περὶ
[3, 2]   φαμὲν τὸ ζῷον αἰσθητικὸν εἶναι,  διωρίσθω   τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐπεὶ δὲ
[3, 9]   περὶ μὲν αἰσθήσεως καὶ νοῦ  διωρίσθω   τοσαῦτα, περὶ δὲ τοῦ κινοῦντος,
[3, 3]   ἐνδέχοιτο τοῖς θηρίοις φαντασίαν ὑπάρχειν·  δοκεῖ   δ' οὔ, οἷον μύρμηκι
[3, 3]   τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ γνωρίζειν·  δοκεῖ   δὲ καὶ ἀπάτη καὶ
[3, 3]   νοεῖν καὶ φρονεῖν καὶ αἰσθάνεσθαι,  δοκεῖ   δὲ καὶ τὸ νοεῖν καὶ
[3, 3]   δὲ φαντασία κίνησίς τις  δοκεῖ   εἶναι καὶ οὐκ ἄνευ αἰσθήσεως
[3, 3]   τούτου δὲ τὸ μὲν φαντασία  δοκεῖ   εἶναι τὸ δὲ ὑπόληψις, περὶ
[3, 3]   (οὐκ ἐνδέχεται γὰρ δοξάζοντα οἷς  δοκεῖ   μὴ πιστεύειν) τῶν δὲ θηρίων
[3, 13]   ἀλλὰ δι' ἑτέρου· αὕτη δὲ  δοκεῖ   μόνη δι' αὑτῆς. ὥστε τῶν
[3, 8]   ἔστι παρὰ τὰ μεγέθη, ὡς  δοκεῖ,   τὰ αἰσθητὰ κεχωρισμένον, ἐν τοῖς
[3, 4]   ἀμφοῖν ὑπάρχει, τὸ μὲν ποιεῖν  δοκεῖ   τὸ δὲ πάσχειν) ἔτι δ'
[3, 11]   αἴτιον τοῦτο τοῦ δόξαν μὴ  δοκεῖν   ἔχειν, ὅτι τὴν ἐκ συλλογισμοῦ
[3, 3]   ὀρθῶς φρόνησις καὶ ἐπιστήμη καὶ  δόξα   ἀληθής, τὸ δὲ μὴ ὀρθῶς
[3, 3]   οὐκ ἄλλου τινὸς ἔσται  δόξα,   ἀλλ' ἐκείνου, εἴπερ ἔστιν, οὗ
[3, 3]   ψευδής. Λείπεται ἄρα ἰδεῖν εἰ  δόξα·   γίνεται γὰρ δόξα καὶ ἀληθὴς
[3, 3]   ψευδόμεθα; τοιαῦται δ' εἰσὶν αἴσθησις,  δόξα,   ἐπιστήμη, νοῦς. Ότι μὲν οὖν
[3, 3]   ἰδεῖν εἰ δόξα· γίνεται γὰρ  δόξα   καὶ ἀληθὴς καὶ ψευδής, ἀλλὰ
[3, 3]   τῆς ὑπολήψεως διαφοραί, ἐπιστήμη καὶ  δόξα   καὶ φρόνησις καὶ τἀναντία τούτων,
[3, 3]   οὔ. Φανερὸν τοίνυν ὅτι οὐδὲ  δόξα   μετ' αἰσθήσεως, οὐδὲ δι' αἰσθήσεως,
[3, 11]   δὴ αὕτη κινεῖ  δόξα,   οὐχ καθόλου, ἄμφω,
[3, 3]   τοῖς μνημονικοῖς τιθέμενοι καὶ εἰδωλοποιοῦντες)  δοξάζειν   δ' οὐκ ἐφ' ἡμῖν· ἀνάγκη
[3, 3]   Τὸ οὖν φαίνεσθαι ἔσται τὸ  δοξάζειν   ὅπερ αἰσθάνεται, μὴ κατὰ συμβεβηκός.
[3, 3]   ἕπεται πίστις (οὐκ ἐνδέχεται γὰρ  δοξάζοντα   οἷς δοκεῖ μὴ πιστεύειν) τῶν
[3, 3]   ἤτοι ἀποβεβληκέναι τὴν ἑαυτοῦ ἀληθῆ  δόξαν,   ἣν εἶχε, σωζομένου τοῦ πράγματος,
[3, 11]   ποιεῖν) Καὶ αἴτιον τοῦτο τοῦ  δόξαν   μὴ δοκεῖν ἔχειν, ὅτι τὴν
[3, 3]   ἀληθεύειν. Ἔτι δὲ ὅταν μὲν  δοξάσωμεν   δεινόν τι φοβερόν, εὐθὺς
[3, 9]   ἅπασιν ὑπάρχουσαν, τὸ πᾶσιν ὑπάρχον  δόξειεν   ἂν κινεῖν, τὸ γεννητικὸν καὶ
[3, 9]   λόγῳ καὶ δυνάμει ἕτερον ἂν  δόξειεν   εἶναι πάντων. Καὶ ἄτοπον δὴ
[3, 3]   δὲ πολλοῖς. {Ἔτι πάσῃ μὲν  δόξῃ   ἀκολουθεῖ πίστις, πίστει δὲ τὸ
[3, 3]   καὶ ἀληθὴς καὶ ψευδής, ἀλλὰ  δόξῃ   μὲν ἕπεται πίστις (οὐκ ἐνδέχεται
[3, 3]   δ' ἐκ τῆς τοῦ λευκοῦ  δόξης   καὶ αἰσθήσεως συμπλοκὴ φαντασία
[3, 3]   οὐδὲ δι' αἰσθήσεως, οὐδὲ συμπλοκὴ  δόξης   καὶ αἰσθήσεως, φαντασία ἂν εἴη,
[3, 3]   οὐ γὰρ δὴ ἐκ τῆς  δόξης   μὲν τῆς τοῦ ἀγαθοῦ, αἰσθήσεως
[3, 4]   τὸ εὐθύ, ἄλλο· ἔστω γὰρ  δυάς.   Ἑτέρῳ ἄρα ἑτέρως ἔχοντι
[3, 4]   ἐντελεχείᾳ οὐδέν, πρὶν ἂν νοῇ·  δυνάμει   δ' οὕτως ὥσπερ ἐν γραμματείῳ
[3, 6]   γάρ πως γνωρίζει. Δεῖ δὲ  δυνάμει   εἶναι τὸ γνωρίζον καὶ ἐνεῖναι
[3, 8]   εἰς τὰ πράγματα, μὲν  δυνάμει   εἰς τὰ δυνάμει, δ'
[3, 4]   ἐν δὲ τοῖς ἔχουσιν ὕλην  δυνάμει   ἕκαστον ἔστι τῶν νοητῶν. Ὥστ'
[3, 5]   γένει (τοῦτο δὲ πάντα  δυνάμει   ἐκεῖνα) ἕτερον δὲ τὸ αἴτιον
[3, 9]   ὀρεκτικόν, καὶ λόγῳ καὶ  δυνάμει   ἕτερον ἂν δόξειεν εἶναι πάντων.
[3, 6]   δ' ἀδιαίρετον ἐπεὶ διχῶς,  δυνάμει   ἐνεργείᾳ, οὐθὲν κωλύει νοεῖν
[3, 8]   μὲν δυνάμει εἰς τὰ  δυνάμει,   δ' ἐντελεχείᾳ εἰς τὰ
[3, 2]   ἀδιαίρετον. οὐχ οἷόν τε;  δυνάμει   μὲν γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ
[3, 5]   καὶ τὸ φῶς ποιεῖ τὰ  δυνάμει   ὄντα χρώματα ἐνεργείᾳ χρώματα. Καὶ
[3, 7]   δὲ τὸ μὲν αἰσθητὸν ἐκ  δυνάμει   ὄντος τοῦ αἰσθητικοῦ ἐνεργείᾳ ποιοῦν·
[3, 4]   κοινόν τι διῄρηται πρότερον, ὅτι  δυνάμει   πώς ἐστι τὰ νοητὰ
[3, 4]   αὑτοῦ) ἔστι μὲν καὶ τότε  δυνάμει   πως, οὐ μὴν ὁμοίως καὶ
[3, 4]   νοητική, οὔτε ἐντελεχείᾳ ἀλλὰ  δυνάμει   τὰ εἴδη. Ὅτι δ' οὐχ
[3, 8]   τὸ αἰσθητικὸν καὶ τὸ ἐπιστημονικὸν  δυνάμει   ταὐτά ἐστι, τὸ μὲν τὸ>
[3, 4]   δεκτικὸν δὲ τοῦ εἴδους καὶ  δυνάμει   τοιοῦτον ἀλλὰ μὴ τοῦτο, καὶ
[3, 6]   ἂν μὴ διαιρεθῇ, ἀλλ'  δυνάμει.   Χωρὶς δ' ἑκάτερον νοῶν τῶν
[3, 10]   τῆς ψυχῆς, ἐὰν κατὰ τὰς  δυνάμεις   διαιρῶσι καὶ χωρίζωσι, πάμπολλα γίνεται,
[3, 9]   ψυχὴ κατὰ δύο ὥρισται  δυνάμεις   τῶν ζῴων, τῷ τε
[3, 2]   ψοφεῖ, ὅταν δ' ἐνεργῇ τὸ  δυνάμενον   ἀκούειν καὶ ψοφῇ τὸ δυνάμενον
[3, 2]   δυνάμενον ἀκούειν καὶ ψοφῇ τὸ  δυνάμενον   ψοφεῖν, τότε κατ' ἐνέργειαν
[3, 2]   κατ' ἐνέργειαν ἐν τῷ κατὰ  δύναμιν   εἶναι· γὰρ τοῦ ποιητικοῦ
[3, 12]   ἀνάγκη ἄρα ἐνεῖναι τὴν θρεπτικὴν  δύναμιν   ἐν πᾶσι τοῖς φυομένοις καὶ
[3, 2]   ἄλλα ὁμοίως· τὰ δὲ κατὰ  δύναμιν   λεγόμενα οὐκ ἀνάγκη· ἀλλ' οἱ
[3, 2]   τοῦ αἰσθητοῦ, τῶν μὲν κατὰ  δύναμιν   τῶν δὲ κατ' ἐνέργειαν, ἐπὶ
[3, 7]   τῷ πράγματι. δὲ κατὰ  δύναμιν   χρόνῳ προτέρα ἐν τῷ ἑνί,
[3, 5]   τῷ πράγματι· δὲ κατὰ  δύναμιν   χρόνῳ προτέρα ἐν τῷ ἑνί,
[3, 9]   μὲν οὖν οὐχ θρεπτικὴ  δύναμις,   δῆλον· ἀεί τε γὰρ ἕνεκά
[3, 3]   τῶνδε. Αἴσθησις μὲν γὰρ ἤτοι  δύναμις   ἐνέργεια, οἷον ὄψις καὶ
[3, 3]   ἆρα> μία τις ἔστι τούτων  δύναμις   ἕξις καθ' ἃς κρίνομεν
[3, 10]   Ὅτι μὲν οὖν τοιαύτη  δύναμις   κινεῖ τῆς ψυχῆς, καλουμένη
[3, 4]   ὑπάρξει νοῦς (ἄνευ γὰρ ὕλης  δύναμις   νοῦς τῶν τοιούτων) ἐκείνῳ
[3, 4]   μὲν γὰρ αἴσθησις οὐ  δύναται   αἰσθάνεσθαι ἐκ τοῦ σφόδρα αἰσθητοῦ,
[3, 11]   τὸ μεῖζον γὰρ διώκει· ὥστε  δύναται   ἓν ἐκ πλειόνων φαντασμάτων ποιεῖν)
[3, 4]   καὶ αὐτὸς δι' αὑτοῦ τότε  δύναται   νοεῖν. Ἐπεὶ δ' ἄλλο ἐστὶ
[3, 4]   μηδεμίαν ἀλλ' ταύτην, ὅτι  δυνατός.   ἄρα καλούμενος τῆς ψυχῆς
[3, 12]   εἰ μὴ ἕξει αἴσθησιν, οὐ  δυνήσεται   τὰ μὲν φεύγειν τὰ δὲ
[3, 4]   ἐνέργειαν (τοῦτο δὲ συμβαίνει ὅταν  δύνηται   ἐνεργεῖν δι' αὑτοῦ) ἔστι μὲν
[3, 3]   τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐπεὶ δὲ  δύο   διαφοραῖς ὁρίζονται μάλιστα τὴν ψυχήν,
[3, 2]   οὖν δὶς χρῆται τῷ πέρατι,  δύο   κρίνει καὶ κεχωρισμένα, ἔστιν ὡς
[3, 10]   κινοῦν, τὸ ὀρεκτικόν. Εἰ γὰρ  δύο,   νοῦς καὶ ὄρεξις, ἐκίνουν, κατὰ
[3, 10]   τῷ νῷ. ~Φαίνεται δέ γε  δύο   ταῦτα κινοῦντα, ὄρεξις
[3, 10]   ἀρχὴ τῆς πράξεως. Ὥστε εὐλόγως  δύο   ταῦτα φαίνεται τὰ κινοῦντα, ὄρεξις
[3, 2]   τινες στιγμήν, μία καὶ  δύο,   ταύτῃ καὶ ἀδιαίρετος> καὶ διαιρετή.
[3, 2]   τοῦ ὑποκειμένου χρώματος, ὥστε  δύο   τοῦ αὐτοῦ ἔσονται αὐτὴ
[3, 1]   ἀμφοῖν, τῶν δὲ ἁπλῶν ἐκ  δύο   τούτων αἰσθητήρια μόνον ἐστίν, ἐξ
[3, 9]   ~Ἐπεὶ δὲ ψυχὴ κατὰ  δύο   ὥρισται δυνάμεις τῶν ζῴων,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/07/2010