Livre, Pages |
[2, 10] |
ἀνήκουστος,
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὁ
|
μέγας |
τε
καὶ
ὁ
βίαιος)
ἀόρατον |
[2, 8] |
κοῖλα
τῇ
ἀνακλάσει
πολλὰς
ποιεῖ
|
πληγὰς |
μετὰ
τὴν
πρώτην,
ἀδυνατοῦντος
ἐξελθεῖν |
[2, 7] |
ταῦτα
ἑνὶ
ὀνόματι)
οἷον
μύκης,
|
κρέας, |
κεφαλαὶ
ἰχθύων
καὶ
λεπίδες
καὶ |
[2, 4] |
μεταβάλλει
μόνον
εἰς
ἐνέργειαν
ἐξ
|
ἀργίας. |
Πότερον
δ'
ἐστὶν
ἡ
τροφὴ |
[2, 5] |
τοῦ
μὲν
τὰ
ποιητικὰ
τῆς
|
ἐνεργείας |
ἔξωθεν,
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
τὸ |
[2, 1] |
διὰ
τὸ
μηθενὸς
εἶναι
σώματος
|
ἐντελεχείας. |
Ἔτι
δὲ
ἄδηλον
εἰ
οὕτως |
[2, 5] |
δὲ
καὶ
περὶ
δυνάμεως
καὶ
|
ἐντελεχείας· |
νῦν
γὰρ
ἁπλῶς
ἐλέγομεν
περὶ |
[2, 2] |
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ
μὲν
|
μιᾶς |
ἐν
ἑκάστῳ
φυτῷ,
δυνάμει
δὲ |
[2, 11] |
ἐστιν
ἐντός.
Πᾶσα
γὰρ
αἴσθησις
|
μιᾶς |
ἐναντιώσεως
εἶναι
δοκεῖ,
οἷον
ὄψις |
[2, 6] |
σχῆμα,
μέγεθος·
τὰ
γὰρ
τοιαῦτα
|
οὐδεμιᾶς |
ἐστὶν
ἴδια,
ἀλλὰ
κοινὰ
πάσαις· |
[2, 3] |
καὶ
ὄρεξις
ὑπάρχει.
Περὶ
δὲ
|
φαντασίας |
ἄδηλον,
ὕστερον
δ'
ἐπισκεπτέον.
Ἐνίοις |
[2, 8] |
εἶναι
τὸ
τύπτον
καὶ
μετὰ
|
φαντασίας |
τινός·
σημαντικὸς
γὰρ
δή
τις |
[2, 2] |
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
γὰρ
λεγομένης
τῆς
|
οὐσίας, |
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
τὸ
μὲν |
[2, 5] |
μαθήσεως
ἀλλοιωθεὶς
καὶ
πολλάκις
ἐξ
|
ἐναντίας |
μεταβαλὼν
ἕξεως,
ὁ
δ'
ἐκ |
[2, 8] |
εἰς
τὸ
οὖς,
διὰ
τὰς
|
ἕλικας. |
Ὅταν
δὲ
τοῦτο
συμβῇ,
οὐκ |
[2, 5] |
ἀλλοιώσεως,
τήν
τε
ἐπὶ
τὰς
|
στερητικὰς |
διαθέσεις
μεταβολὴν
καὶ
τὴν
ἐπὶ |
[2, 4] |
πρῶτον·
ἀφορίζεται
γὰρ
πρὸς
τὰς
|
ἄλλας |
δυνάμεις
τῷ
ἔργῳ
τούτῳ.
Δοκεῖ |
[2, 8] |
τὰ
δὲ
κοῖλα
τῇ
ἀνακλάσει
|
πολλὰς |
ποιεῖ
πληγὰς
μετὰ
τὴν
πρώτην, |
[2, 7] |
τῆς
γῆς
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
|
ἡμᾶς |
δὲ
λανθάνοντος·
τοῦτο
γάρ
ἐστι |
[2, 11] |
τῷ
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν
τι
|
ἡμᾶς, |
τῶν
δὲ
ἁπτῶν
οὐχ
ὑπὸ |
[2, 11] |
τῷ
ὕδατι,
λανθάνει
δὲ
μᾶλλον
|
ἡμᾶς, |
ὥσπερ
καὶ
τὰ
ἐν
τῷ |
[2, 9] |
οὕτω
δὲ
καὶ
περὶ
τὰς
|
ὀσμὰς |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἔοικε |
[2, 9] |
μὴ
σφόδρα
διαδήλους
εἶναι
τὰς
|
ὀσμὰς |
ὥσπερ
τοὺς
χυμούς,
{ἀπὸ
τούτων} |
[2, 7] |
ἄν,
ἀπ'
ἀνατολῆς
δ'
ἐπὶ
|
δυσμὰς |
τὸ
λανθάνειν
μέγα
λίαν
τὸ |
[2, 3] |
οὔτ'
ἐνταῦθα
ψυχὴ
παρὰ
τὰς
|
εἰρημένας. |
Γένοιτο
δ'
ἂν
καὶ
ἐπὶ |
[2, 9] |
τιν'
αἴσθησιν
ἔχοι
παρὰ
τὰς
|
λεγομένας. |
Ἀλλ'
ἀδύνατον,
εἴπερ
τῆς
ὀσμῆς |
[2, 2] |
γὰρ
ἔχει
πάσας,
τὰ
δὲ
|
τινάς, |
τὰ
δὲ
μίαν
τὴν
ἀναγκαιοτάτην, |
[2, 8] |
ἀρτηρίαν
φωνή
ἐστιν
(οὐ
γὰρ
|
πᾶς |
ζῴου
ψόφος
φωνή,
καθάπερ
εἴπομεν- |
[2, 8] |
ἠχεῖν
τὸ
οὖς
ὥσπερ
τὸ
|
κέρας· |
ἀεὶ
γὰρ
οἰκείαν
τινὰ
κίνησιν |
[2, 4] |
δὲ
φύσει
συνισταμένων
πάντων
ἔστι
|
πέρας |
καὶ
λόγος
μεγέθους
τε
καὶ |
[2, 2] |
πλειόνων,
οὕτως
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ
|
ἑτέρας |
διαφορὰς
τῆς
ψυχῆς
συμβαῖνον
ἐπὶ |
[2, 8] |
πληγὴ
δ'
οὐ
γίνεται
ἄνευ
|
φορᾶς. |
Ὥσπερ
δ'
εἴπομεν,
οὐ
τῶν |
[2, 11] |
σώματος
ᾗ
σῶμα·
λέγω
δὲ
|
διαφορὰς |
αἳ
τὰ
στοιχεῖα
διορίζουσι,
θερμὸν |
[2, 6] |
δ'
ἁφὴ
πλείους
{μὲν}
ἔχει
|
διαφοράς, |
ἀλλ'
ἑκάστη
γε
κρίνει
περὶ |
[2, 8] |
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
|
διαφορὰς |
τῆς
κινήσεως.
Διὰ
ταῦτα
δὲ |
[2, 2] |
οὕτως
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ
ἑτέρας
|
διαφορὰς |
τῆς
ψυχῆς
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν |
[2, 9] |
μὴ
διαδήλους
αὐτοῖς
εἶναι
τὰς
|
διαφορὰς |
τῶν
χρωμάτων
πλὴν
τῷ
φοβερῷ |
[2, 2] |
συμβέβηκεν·
τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει
|
πάσας, |
τὰ
δὲ
τινάς,
τὰ
δὲ |
[2, 8] |
ἀκίνητος
εἶναι,
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
|
πάσας |
τὰς
διαφορὰς
τῆς
κινήσεως.
Διὰ |
[2, 9] |
βλέφαρα,
ἃ
μὴ
κινήσας
μηδ'
|
ἀνασπάσας |
οὐχ
ὁρᾷ·
τὰ
δὲ
σκληρόφθαλμα |
[2, 11] |
τὴν
σάρκα
περιτείνειεν
οἷον
ὑμένα
|
ποιήσας, |
ὁμοίως
τὴν
αἴσθησιν
εὐθέως
ἁψάμενος |
[2, 9] |
ἔλυτρον
τὰ
βλέφαρα,
ἃ
μὴ
|
κινήσας |
μηδ'
ἀνασπάσας
οὐχ
ὁρᾷ·
τὰ |
[2, 10] |
τοῦ
πρώτου
ὑγροῦ,
ὥσπερ
ὅταν
|
προγευματίσας |
τις
ἰσχυροῦ
χυμοῦ
γεύηται
ἑτέρου, |
[2, 2] |
ἐπισκεπτέον.
Παραπλήσιον
δὲ
καὶ
περὶ
|
τὰς |
αἰσθήσεις
συμβέβηκεν·
τὰ
μὲν
γὰρ |
[2, 4] |
διωρίσθαι
πρῶτον·
ἀφορίζεται
γὰρ
πρὸς
|
τὰς |
ἄλλας
δυνάμεις
τῷ
ἔργῳ
τούτῳ. |
[2, 8] |
εἶναι,
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
|
τὰς |
διαφορὰς
τῆς
κινήσεως.
Διὰ
ταῦτα |
[2, 9] |
καὶ
μὴ
διαδήλους
αὐτοῖς
εἶναι
|
τὰς |
διαφορὰς
τῶν
χρωμάτων
πλὴν
τῷ |
[2, 3] |
ἐφεξῆς,
οὔτ'
ἐνταῦθα
ψυχὴ
παρὰ
|
τὰς |
εἰρημένας.
Γένοιτο
δ'
ἂν
καὶ |
[2, 8] |
οὐδ'
εἰς
τὸ
οὖς,
διὰ
|
τὰς |
ἕλικας.
Ὅταν
δὲ
τοῦτο
συμβῇ, |
[2, 5] |
διαθέσεις
μεταβολὴν
καὶ
τὴν
ἐπὶ
|
τὰς |
ἕξεις
καὶ
τὴν
φύσιν.
Οῦ |
[2, 9] |
ἄν
τιν'
αἴσθησιν
ἔχοι
παρὰ
|
τὰς |
λεγομένας.
Ἀλλ'
ἀδύνατον,
εἴπερ
τῆς |
[2, 9] |
ἀφόβῳ·
οὕτω
δὲ
καὶ
περὶ
|
τὰς |
ὀσμὰς
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος. |
[2, 9] |
τὸ
μὴ
σφόδρα
διαδήλους
εἶναι
|
τὰς |
ὀσμὰς
ὥσπερ
τοὺς
χυμούς,
{ἀπὸ |
[2, 5] |
εἶναι
ἀλλοιώσεως,
τήν
τε
ἐπὶ
|
τὰς |
στερητικὰς
διαθέσεις
μεταβολὴν
καὶ
τὴν |
[2, 3] |
τὸ
οἰκεῖον
καὶ
ἄτομον
εἶδος,
|
ἀφέντας |
τὸν
τοιοῦτον.
(Παραπλησίως
δ'
ἔχει |
[2, 7] |
μύκης,
κρέας,
κεφαλαὶ
ἰχθύων
καὶ
|
λεπίδες |
καὶ
ὀφθαλμοί·
ἀλλ'
οὐδενὸς
ὁρᾶται |
[2, 11] |
τὰ
ἔσχατα,
εἰ
δὲ
τοῦτ'
|
ἀληθές, |
ἀδύνατον
ἅψασθαι
ἄλλο
ἄλλου
ἐν |
[2, 4] |
ἀλλ'
οὐ
πάντα
ποσά,
οἷον
|
ὑγιὲς |
ἐκ
κάμνοντος.
Φαίνεται
δ'
οὐδ' |
[2, 7] |
ἀλλ'
οὐχ
ὅταν
ᾖ
ἐντελεχείᾳ
|
διαφανές, |
ἀλλ'
ὅταν
δυνάμει·
ἡ
γὰρ |
[2, 7] |
ᾗ
ὕδωρ
οὐδ'
ᾗ
ἀὴρ
|
διαφανές, |
ἀλλ'
ὅτι
ἔστι
τις
φύσις |
[2, 7] |
ἐστιν.
Ἔστι
δή
τι
διαφανές.
|
Διαφανὲς |
δὲ
λέγω
ὃ
ἔστι
μὲν |
[2, 7] |
τί
ἐστιν.
Ἔστι
δή
τι
|
διαφανές. |
Διαφανὲς
δὲ
λέγω
ὃ
ἔστι |
[2, 7] |
τούτου
ἐνέργεια,
τοῦ
διαφανοῦς
ᾗ
|
διαφανές. |
Δυνάμει
δέ,
ἐν
ᾧ
τοῦτ' |
[2, 7] |
ταὐτόν.
Τί
μὲν
οὖν
τὸ
|
διαφανὲς |
καὶ
τί
τὸ
φῶς,
εἴρηται, |
[2, 7] |
ἄψοφον.
Ἄχρουν
δ'
ἐστὶ
τὸ
|
διαφανὲς |
καὶ
τὸ
ἀόρατον
ἢ
τὸ |
[2, 7] |
τὸ
σκοτεινόν.
Τοιοῦτον
δὲ
τὸ
|
διαφανὲς |
μέν,
ἀλλ'
οὐχ
ὅταν
ᾖ |
[2, 7] |
γὰρ
διαφανὲς
ὑπὸ
τούτου
γίνεται
|
διαφανές. |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ |
[2, 7] |
τὸ
μὲν
χρῶμα
κινεῖ
τὸ
|
διαφανές, |
οἷον
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου |
[2, 7] |
τοῦ
διαφανοῦς,
ὅταν
ᾖ
ἐντελεχείᾳ
|
διαφανὲς |
ὑπὸ
πυρὸς
ἢ
τοιούτου
οἷον |
[2, 7] |
τοῦτο
ἐξ
ἀνάγκης·
τὸ
γὰρ
|
διαφανὲς |
ὑπὸ
τούτου
γίνεται
διαφανές.
Ὁ |
[2, 7] |
καὶ
ὕδατος
ἔστιν,
ὥσπερ
τὸ
|
διαφανὲς |
χρώματι,
οὕτω
τῷ
ἔχοντι
ὀσμὴν |
[2, 3] |
πᾶσαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
τοῖς
δὲ
|
τινὲς |
αὐτῶν,
ἐνίοις
δὲ
μία
μόνη. |
[2, 5] |
ἀλλοίωσίς
τις
εἶναι.
Φασὶ
δέ
|
τινες |
καὶ
τὸ
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 2] |
ὅτι
οὐκ
ἔστι
χωριστά,
καθάπερ
|
τινές |
φασιν·
τῷ
δὲ
λόγῳ
ὅτι |
[2, 5] |
οὖν
οἱ
πρῶτοι,
κατὰ
δύναμιν
|
ἐπιστήμονες |
(α
ὄντες,
ἐνεργείᾳ
γίνονται
ἐπιστήμονες, |
[2, 5] |
ἐπιστήμονες
(α
ὄντες,
ἐνεργείᾳ
γίνονται
|
ἐπιστήμονες, |
(ἀλλ'
ὁ
μὲν
διὰ
μαθήσεως |
[2, 5] |
πρῶτοι,
κατὰ
δύναμιν
ἐπιστήμονες
(α
|
ὄντες, |
ἐνεργείᾳ
γίνονται
ἐπιστήμονες,
(ἀλλ'
ὁ |
[2, 2] |
τὸ
αἴτιον.
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
|
λαβόντες |
τῆς
σκέψεως,
διωρίσθαι
τὸ
ἔμψυχον |
[2, 2] |
εἰς
σῶμα
ἐνήρμοζον
αὐτήν,
οὐθὲν
|
προσδιορίζοντες |
ἐν
τίνι
καὶ
ποίῳ,
καίπερ |
[2, 8] |
γλώττῃ
ψοφεῖν
καὶ
ὡς
οἱ
|
βήττοντες- |
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν
τε
εἶναι |
[2, 8] |
Φανερὸν
δὲ
καὶ
διότι
οἱ
|
ἰχθύες |
ἄφωνοι·
οὐ
γὰρ
ἔχουσι
φάρυγγα. |
[2, 8] |
τε
ἄναιμα
καὶ
τῶν
ἐναίμων
|
ἰχθύες |
(καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως,
εἴπερ
ἀέρος |
[2, 11] |
τὸ
αἰσθητήριον
(εἰ
δὲ
καὶ
|
συμφυὲς |
γένοιτο,
θᾶττον
ἔτι
διικνοῖτ'
ἂν |
[2, 2] |
μὲν
φανερωτέρων
δὲ
γίνεται
τὸ
|
σαφὲς |
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον
γνωριμώτερον, |
[2, 9] |
τὸ
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
τοῖς
μὲν
|
ἀκαλυφὲς |
εἶναι,
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα,
τοῖς |
[2, 1] |
(ὁ
δ'
ὀφθαλμὸς
ὕλη
ὄψεως)
|
ἧς |
ἀπολειπούσης
οὐκέτ'
ὀφθαλμός,
πλὴν
ὁμωνύμως, |
[2, 2] |
δύναμιν
καὶ
ἀρχὴν
τοιαύτην,
δι'
|
ἧς |
αὔξησίν
τε
καὶ
φθίσιν
λαμβάνουσι |
[2, 4] |
ἣν
ὑπάρχει
τὸ
ζῆν
ἅπασιν.
|
Ἧς |
ἐστὶν
ἔργα
γεννῆσαι
καὶ
τροφῇ |
[2, 7] |
καὶ
γιγνομένου
ποτὲ
μεταξὺ
τῆς
|
γῆς |
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
ἡμᾶς
δὲ |
[2, 5] |
ποιοῦσιν
αἴσθησιν,
ἐνόντος
πυρὸς
καὶ
|
γῆς |
καὶ
τῶν
ἄλλων
στοιχείων,
ὧν |
[2, 10] |
ἡ
ἀκοὴ
ψόφου
τε
καὶ
|
σιγῆς, |
ὧν
τὸ
μὲν
ἀκουστὸν
τὸ |
[2, 2] |
ἡδονή,
ὅπου
δὲ
ταῦτα,
ἐξ
|
ἀνάγκης |
καὶ
ἐπιθυμία.
Περὶ
δὲ
τοῦ |
[2, 7] |
ἐν
φωτί,
καὶ
τοῦτο
ἐξ
|
ἀνάγκης· |
τὸ
γὰρ
διαφανὲς
ὑπὸ
τούτου |
[2, 2] |
δὲ
τοῦ
νοῦ
καὶ
τῆς
|
θεωρητικῆς |
δυνάμεως
οὐδέν
πω
φανερόν,
ἀλλ' |
[2, 7] |
ἐστὶ
ταῦτα
ἑνὶ
ὀνόματι)
οἷον
|
μύκης, |
κρέας,
κεφαλαὶ
ἰχθύων
καὶ
λεπίδες |
[2, 5] |
ἔστιν
ἡ
κίνησις
ἐνέργειά
τις,
|
ἀτελὴς |
μέντοι,
καθάπερ
ἐν
ἑτέροις
εἴρηται. |
[2, 4] |
οὐθὲν
ὃ
μὴ
κοινωνεῖ
ζωῆς.
|
(Ἐμπεδοκλῆς |
δ'
οὐ
καλῶς
εἴρηκε
τοῦτο |
[2, 7] |
φῶς
ἐστιν.
Καὶ
οὐκ
ὀρθῶς
|
Ἐμπεδοκλῆς, |
οὐδ'
εἴ
τις
ἄλλος
οὕτως |
[2, 7] |
γὰρ
διαστήματι
λάθοι
ἄν,
ἀπ'
|
ἀνατολῆς |
δ'
ἐπὶ
δυσμὰς
τὸ
λανθάνειν |
[2, 4] |
οὐδ'
ὁ
τέκτων
ὑπὸ
τῆς
|
ὕλης, |
ἀλλ'
ὑπ'
ἐκεί-
νου
αὕτη· |
[2, 12] |
αἰσθητῶν,
ἀλλὰ
πάσχειν
μετὰ
τῆς
|
ὕλης. |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
εἰ |
[2, 4] |
πυρός,
καὶ
λόγου
μᾶλλον
ἢ
|
ὕλης. |
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
αὐτὴ
δύναμις |
[2, 12] |
τῶν
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ
τῆς
|
ὕλης, |
οἷον
ὁ
κηρὸς
τοῦ
δακτυλίου |
[2, 9] |
καὶ
γὰρ
τὰ
ἔνυδρα
δοκοῦσιν
|
ὀσμῆς |
αἰσθάνεσθαι,
ὁμοίως
καὶ
τὰ
ἔναιμα |
[2, 9] |
λεγομένας.
Ἀλλ'
ἀδύνατον,
εἴπερ
τῆς
|
ὀσμῆς |
αἰσθάνεται·
ἡ
γὰρ
τοῦ
ὀσφραντοῦ |
[2, 3] |
ὄψιν
οὔτ'
ἀκοὴν
ἔχουσιν
οὔτ'
|
ὀσμῆς |
αἴσθησιν.
Καὶ
τῶν
αἰσθητικῶν
δὲ |
[2, 9] |
εἴδη
τῶν
χυμῶν
τοῖς
τῆς
|
ὀσμῆς, |
ἀλλ'
ἀκριβεστέραν
ἔχομεν
τὴν
γεῦσιν |
[2, 7] |
ἔνυδρα
τῶν
ζῴων
ἔχειν
αἴσθησιν
|
ὀσμῆς. |
Ἀλλ'
ὁ
μὲν
ἄνθρωπος,
καὶ |
[2, 7] |
δὲ
μεταξὺ
ψόφων
μὲν
ἀήρ,
|
ὀσμῆς |
δ'
ἀνώνυμον·
κοινὸν
γάρ
τι |
[2, 7] |
λόγος
καὶ
περὶ
ψόφου
καὶ
|
ὀσμῆς |
ἐστιν·
οὐθὲν
γὰρ
αὐτῶν
ἁπτόμενον |
[2, 11] |
καὶ
ψόφου
καὶ
χρώματος
καὶ
|
ὀσμῆς, |
καὶ
μία
τις
αἴσθησις
εἶναι |
[2, 9] |
ἕτερός
ἐστι
λόγος.
~(Περὶ
δὲ
|
ὀσμῆς |
καὶ
ὀσφραντοῦ
ἧττον
εὐδιόριστόν
ἐστι |
[2, 12] |
οὐ
πᾶν
σῶμα
παθητικὸν
ὑπ'
|
ὀσμῆς |
καὶ
ψόφου,
καὶ
τὰ
πάσχοντα |
[2, 7] |
τὴν
αἴσθησιν,
ἀλλ'
ὑπὸ
μὲν
|
ὀσμῆς |
καὶ
ψόφου
τὸ
μεταξὺ
κινεῖται, |
[2, 12] |
οὐθὲν
οἷόν
τε
πάσχειν
ὑπ'
|
ὀσμῆς |
(ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ |
[2, 12] |
εἰ
πάθοι
ἄν
τι
ὑπ'
|
ὀσμῆς |
τὸ
ἀδύνατον
ὀσφρανθῆναι,
ἢ
ὑπὸ |
[2, 2] |
καὶ
τὸ
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
γὰρ
|
λεγομένης |
τῆς
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν |
[2, 11] |
μικρότης,
καὶ
λειότης
καὶ
τραχύτης
|
φωνῆς, |
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα.
Εἰσὶ
δὲ |
[2, 3] |
τὸ
τρίγωνον
ἔστι
καὶ
τὰ
|
ἐφεξῆς, |
οὔτ'
ἐνταῦθα
ψυχὴ
παρὰ
τὰς |
[2, 3] |
Διὰ
τίνα
δ'
αἰτίαν
τῷ
|
ἐφεξῆς |
οὕτως
ἔχουσι,
σκεπτέον.
Άνευ
μὲν |
[2, 3] |
ψυχήν·
ἀεὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
|
ἐφεξῆς |
ὑπάρχει
δυνάμει
τὸ
πρότερον
ἐπί |
[2, 8] |
κινητικὸν
ἑνὸς
ἀέρος
συνεχείᾳ
μέχρις
|
ἀκοῆς. |
Ἀκοῇ
δὲ
συμφυὴς
ἔστιν>
ἀήρ· |
[2, 8] |
δὲ
πρῶτον
περὶ
ψόφου
καὶ
|
ἀκοῆς |
διορίσωμεν.
Ἔστι
δὲ
διττὸς
ὁ |
[2, 8] |
ἐστὶν
αὐτοῦ
μεταξὺ
καὶ
τῆς
|
ἀκοῆς |
ἐμποιῆσαι
ψόφον
ἐνεργείᾳ)
γίνεται
δ' |
[2, 8] |
τῶν
ἄλλων.
Δεῖται
δὲ
τῆς
|
ἀναπνοῆς |
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν
καρδίαν |
[2, 12] |
εἴρηται
τύπῳ.
~(Καθόλου
δὲ
περὶ
|
πάσης |
αἰσθήσεως
δεῖ
λαβεῖν
ὅτι
ἡ |
[2, 5] |
δὲ
τούτων
λέγωμεν
κοινῇ
περὶ
|
πάσης |
αἰσθήσεως.
Ἡ
δ'
αἴσθησις
ἐν |
[2, 2] |
δύναται
χωρίζεσθαι
τῆς
ἁφῆς
καὶ
|
πάσης |
αἰσθήσεως,
οὕτως
ἡ
ἁφὴ
τῶν |
[2, 1] |
Εἰ
δή
τι
κοινὸν
ἐπὶ
|
πάσης |
ψυχῆς
δεῖ
λέγειν,
εἴη
ἂν |
[2, 2] |
λέγων
ὅτι
ἐστὶν
ὁ
τετραγωνισμὸς
|
μέσης |
εὕρεσις
τοῦ
πράγματος
λέγει
τὸ |
[2, 1] |
αὐτοῦ,
καὶ
ἡ
ψυχὴ
τοῦτο·
|
χωρισθείσης |
δὲ
ταύτης
οὐκ
ἂν
ἔτι |
[2, 2] |
καὶ
χωριζόμενα
ἀπ'
ἀλλήλων,
ὡς
|
οὔσης |
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ |
[2, 11] |
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος
|
οὔσης |
τῆς
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἐναντιώσεως. |
[2, 1] |
δ'
ὀφθαλμὸς
ὕλη
ὄψεως)
ἧς
|
ἀπολειπούσης |
οὐκέτ'
ὀφθαλμός,
πλὴν
ὁμωνύμως,
καθάπερ |
[2, 11] |
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
ὡς
|
τῆς |
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος
οὔσης |
[2, 8] |
δ'
ἐστὶν
αὐτοῦ
μεταξὺ
καὶ
|
τῆς |
ἀκοῆς
ἐμποιῆσαι
ψόφον
ἐνεργείᾳ)
γίνεται |
[2, 8] |
πεζὰ
τῶν
ἄλλων.
Δεῖται
δὲ
|
τῆς |
ἀναπνοῆς
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν |
[2, 4] |
ἁπλῶς
αἰτία
τῆς
τροφῆς
καὶ
|
τῆς |
αὐξήσεως
εἶναι·
καὶ
γὰρ
αὐτὸ |
[2, 2] |
δὲ
τὸ
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι
|
τῆς |
ἁφῆς
καὶ
πάσης
αἰσθήσεως,
οὕτως |
[2, 11] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
καὶ
ἐπὶ
|
τῆς |
ἁφῆς
μήτε
θερμὸν
μήτε
ψυχρόν. |
[2, 11] |
αἰσθητήρια
ἕτερα
ὄντα.
Ἐπὶ
δὲ
|
τῆς |
ἁφῆς
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ |
[2, 10] |
φαῦλον
ἔχον
χυμὸν
ἢ
φθαρτικὸν
|
τῆς |
γεύσεως.
Δοκεῖ
δ'
εἶναι
ἀρχὴ |
[2, 10] |
τοῦ
μὲν
φαύλη
καὶ
φθαρτική
|
{τῆς |
γεύσεως}
τοῦ
δὲ
κατὰ
φύσιν) |
[2, 7] |
φωτὸς
καὶ
γιγνομένου
ποτὲ
μεταξὺ
|
τῆς |
γῆς
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
ἡμᾶς |
[2, 11] |
δ'
ὅτι
πλείους
ἡ
ἐπὶ
|
τῆς |
γλώττης
ἁφή·
ἁπάντων
γὰρ
τῶν |
[2, 2] |
χωριζόμενα
ἀπ'
ἀλλήλων,
ὡς
οὔσης
|
τῆς |
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ
μὲν |
[2, 11] |
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος
οὔσης
|
τῆς |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἐναντιώσεως.
Καὶ |
[2, 8] |
πληγὴ
τοῦ
ἀναπνεομένου
ἀέρος
ὑπὸ
|
τῆς |
ἐν
τούτοις
τοῖς
μορίοις
ψυχῆς |
[2, 5] |
ὅτι
τοῦ
μὲν
τὰ
ποιητικὰ
|
τῆς |
ἐνεργείας
ἔξωθεν,
τὸ
ὁρατὸν
καὶ |
[2, 2] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
νοῦ
καὶ
|
τῆς |
θεωρητικῆς
δυνάμεως
οὐδέν
πω
φανερόν, |
[2, 11] |
εἶναι·
λείπεται
δὴ
μικτὸν
ἐκ
|
τῆς |
καὶ
τούτων
εἶναι,
οἷον
βούλεται |
[2, 8] |
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
διαφορὰς
|
τῆς |
κινήσεως.
Διὰ
ταῦτα
δὲ
καὶ |
[2, 9] |
τὰς
λεγομένας.
Ἀλλ'
ἀδύνατον,
εἴπερ
|
τῆς |
ὀσμῆς
αἰσθάνεται·
ἡ
γὰρ
τοῦ |
[2, 9] |
τὰ
εἴδη
τῶν
χυμῶν
τοῖς
|
τῆς |
ὀσμῆς,
ἀλλ'
ἀκριβεστέραν
ἔχομεν
τὴν |
[2, 2] |
τὸ
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
γὰρ
λεγομένης
|
τῆς |
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
τὸ |
[2, 2] |
αἴτιον.
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
λαβόντες
|
τῆς |
σκέψεως,
διωρίσθαι
τὸ
ἔμψυχον
τοῦ |
[2, 7] |
ἔστι
δὲ
τὸ
σκότος
στέρησις
|
τῆς |
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς,
ὥστε |
[2, 3] |
ἡδέος
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
δὲ
|
τῆς |
τροφῆς
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ |
[2, 3] |
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ
ἁφὴ
|
τῆς |
τροφῆς
αἴσθησις·
ξηροῖς
γὰρ
καὶ |
[2, 4] |
τοῦ
πυρὸς
φύσις
ἁπλῶς
αἰτία
|
τῆς |
τροφῆς
καὶ
τῆς
αὐξήσεως
εἶναι· |
[2, 4] |
τρεφομένου,
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο
ὑπὸ
|
τῆς |
τροφῆς,
ὥσπερ
οὐδ'
ὁ
τέκτων |
[2, 4] |
ὥσπερ
οὐδ'
ὁ
τέκτων
ὑπὸ
|
τῆς |
ὕλης,
ἀλλ'
ὑπ'
ἐκεί-
νου |
[2, 12] |
τῶν
αἰσθητῶν,
ἀλλὰ
πάσχειν
μετὰ
|
τῆς |
ὕλης.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις |
[2, 12] |
δεκτικὸν
τῶν
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ
|
τῆς |
ὕλης,
οἷον
ὁ
κηρὸς
τοῦ |
[2, 3] |
ἐκ
τούτων.
~(Τῶν
δὲ
δυνάμεων
|
τῆς |
ψυχῆς
αἱ
λεχθεῖσαι
τοῖς
μὲν |
[2, 4] |
σώζει.
Ὥσθ'
ἡ
μὲν
τοιαύτη
|
τῆς |
ψυχῆς
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα |
[2, 4] |
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
αὐτὴ
δύναμις
|
τῆς |
ψυχῆς
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
περὶ |
[2, 4] |
τὰ
τῶν
φυτῶν,
ὡς
ἕνεκα
|
τῆς |
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς
δὲ
τὸ |
[2, 4] |
πάντα
γὰρ
τὰ
φυσικὰ
σώματα
|
τῆς |
ψυχῆς
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ
τῶν |
[2, 2] |
δὲ
λέγομεν
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
|
τῆς |
ψυχῆς
οὗ
καὶ
τὰ
φυόμενα |
[2, 2] |
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς
|
τῆς |
ψυχῆς
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων |
[2, 2] |
φθαρτοῦ.
Τὰ
δὲ
λοιπὰ
μόρια
|
τῆς |
ψυχῆς
φανερὸν
ἐκ
τούτων
ὅτι |
[2, 12] |
ἐστίν,
οἷον
ἀὴρ
ὁ
μετὰ
|
βροντῆς |
διίστησι
τὸ
ξύλον.
Ἀλλὰ
τὰ |
[2, 11] |
καὶ
μέγεθος
καὶ
μικρότης,
καὶ
|
λειότης |
καὶ
τραχύτης
φωνῆς,
καὶ
τοιαῦθ' |
[2, 11] |
βαρύτης,
ἀλλὰ
καὶ
μέγεθος
καὶ
|
μικρότης, |
καὶ
λειότης
καὶ
τραχύτης
φωνῆς, |
[2, 6] |
πρὸς
ἃ
ἡ
οὐσία
πέφυκεν
|
ἑκάστης |
αἰσθήσεως.
~(Οὗ
μὲν
οὖν
ἐστιν |
[2, 6] |
δυοῖν
τὸ
μὲν
ἴδιόν
ἐστιν
|
ἑκάστης |
αἰσθήσεως,
τὸ
δὲ
κοινὸν
πασῶν. |
[2, 6] |
μὲν
οὖν
τοιαῦτα
λέγεται
ἴδια
|
ἑκάστης, |
κοινὰ
δὲ
κίνησις,
ἠρεμία,
ἀριθμός, |
[2, 11] |
ὅτι
πλείους
ἡ
ἐπὶ
τῆς
|
γλώττης |
ἁφή·
ἁπάντων
γὰρ
τῶν
ἁπτῶν |
[2, 10] |
τε
γὰρ
αὐτὸ
καὶ
συντηκτικὸν
|
γλώττης. |
Ὥσπερ
δὲ
καὶ
ἡ
ὄψις |
[2, 1] |
τοῦ
σώματος,
ἢ
μέρη
τινὰ
|
αὐτῆς, |
εἰ
μεριστὴ
πέφυκεν,
οὐκ
ἄδηλον· |
[2, 4] |
διασαφητέον
δ'
ἐστὶν
ὕστερον
περὶ
|
αὐτῆς |
ἐν
τοῖς
οἰκείοις
λόγοις.
~(Διωρισμένων |
[2, 1] |
τίς
ἂν
εἴη
κοινότατος
λόγος
|
αὐτῆς. |
Λέγομεν
δὴ
γένος
ἕν
τι |
[2, 2] |
πάλιν
οὕτω
γ'
ἐπελθεῖν
περὶ
|
αὐτῆς· |
οὐ
γὰρ
μόνον
τὸ
ὅτι |
[2, 4] |
ἡ
φύσις,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
|
αὐτῆς |
τέλος.
Τοιοῦτον
δ'
ἐν
τοῖς |
[2, 7] |
δὲ
τὸ
σκότος
στέρησις
τῆς
|
τοιαύτης |
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς,
ὥστε
δῆλον |
[2, 10] |
διὰ
τὸ
τῇ
γλώττῃ
πλήρει
|
τοιαύτης |
ὑγρότητος
αἰσθάνεσθαι.
Τὰ
δ'
εἴδη |
[2, 1] |
τι
τῶν
ὄντων
τὴν
οὐσίαν,
|
ταύτης |
δὲ
τὸ
μέν,
ὡς
ὕλην, |
[2, 1] |
ἡ
ψυχὴ
τοῦτο·
χωρισθείσης
δὲ
|
ταύτης |
οὐκ
ἂν
ἔτι
πέλεκυς
ἦν, |
[2, 11] |
οἷον
ἐν
φωνῇ
οὐ
μόνον
|
ὀξύτης |
καὶ
βαρύτης,
ἀλλὰ
καὶ
μέγεθος |
[2, 11] |
φωνῇ
οὐ
μόνον
ὀξύτης
καὶ
|
βαρύτης, |
ἀλλὰ
καὶ
μέγεθος
καὶ
μικρότης, |
[2, 11] |
καὶ
μικρότης,
καὶ
λειότης
καὶ
|
τραχύτης |
φωνῆς,
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα.
Εἰσὶ |
[2, 8] |
συνεχείᾳ
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
δὲ
|
συμφυὴς |
ἔστιν>
ἀήρ·
διὰ
δὲ
τὸ |
[2, 7] |
οὐδεμίαν
αἴσθησιν
ποιήσει.
Περὶ
δὲ
|
ἁφῆς |
καὶ
γεύσεως
ἔχει
μὲν
ὁμοίως, |
[2, 10] |
κατὰ
φύσιν)
ἔστι
δὲ
κοινὸν
|
ἁφῆς |
καὶ
γεύσεως
τὸ
ποτόν.
Ἐπεὶ |
[2, 2] |
τὸ
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι
τῆς
|
ἁφῆς |
καὶ
πάσης
αἰσθήσεως,
οὕτως
ἡ |
[2, 11] |
τῶν
ἄλλων)
καὶ
ἐπὶ
τῆς
|
ἁφῆς |
μήτε
θερμὸν
μήτε
ψυχρόν.
Ἔτι |
[2, 11] |
δὲ
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ
περὶ
|
ἁφῆς |
ὁ
αὐτὸς
λόγος·
εἰ
γὰρ |
[2, 11] |
ἕτερα
ὄντα.
Ἐπὶ
δὲ
τῆς
|
ἁφῆς |
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ
ἀέρος |
[2, 8] |
ἀεὶ
γίνεσθαι
ἠχώ,
ἀλλ'
οὐ
|
σαφής, |
ἐπεὶ
συμβαίνει
γε
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 3] |
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
δὲ
τῆς
|
τροφῆς |
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ
ἁφὴ |
[2, 3] |
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ
ἁφὴ
τῆς
|
τροφῆς |
αἴσθησις·
ξηροῖς
γὰρ
καὶ
ὑγροῖς |
[2, 4] |
ψυχῆς
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
περὶ
|
τροφῆς |
ἀναγκαῖον
διωρίσθαι
πρῶτον·
ἀφορίζεται
γὰρ |
[2, 4] |
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν,
οἷον
περὶ
|
τροφῆς |
καὶ
αἰσθητοῦ
καὶ
νοητοῦ.
Ὥστε |
[2, 4] |
καὶ
νοητοῦ.
Ὥστε
πρῶτον
περὶ
|
τροφῆς |
καὶ
γεννήσεως
λεκτέον·
ἡ
γὰρ |
[2, 4] |
πυρὸς
φύσις
ἁπλῶς
αἰτία
τῆς
|
τροφῆς |
καὶ
τῆς
αὐξήσεως
εἶναι·
καὶ |
[2, 4] |
τροφὴ
παρασκευάζει
ἐνεργεῖν·
διὸ
στερηθὲν
|
τροφῆς |
οὐ
δύναται
εἶναι.
{Ἐπεὶ
δ' |
[2, 4] |
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο
ὑπὸ
τῆς
|
τροφῆς, |
ὥσπερ
οὐδ'
ὁ
τέκτων
ὑπὸ |
[2, 8] |
ὁ
ποιῶν
ἀκούειν,
ὅταν
κινηθῇ
|
συνεχὴς |
καὶ
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ |
[2, 1] |
εἰρήσθω·
πάλιν
δ'
ὥσπερ
ἐξ
|
ὑπαρχῆς |
ἐπανίωμεν,
πειρώμενοι
διορίσαι
τί
ἐστι |
[2, 3] |
τούτων.
~(Τῶν
δὲ
δυνάμεων
τῆς
|
ψυχῆς |
αἱ
λεχθεῖσαι
τοῖς
μὲν
ὑπάρχουσι |
[2, 2] |
οὐ
τὸ
σῶμά
ἐστιν
ἐντελέχεια
|
ψυχῆς, |
ἀλλ'
αὕτη
σώματός
τινος.
Καὶ |
[2, 4] |
τε
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα
δὲ
|
ψυχῆς, |
ἀλλ'
οὐ
πυρός,
καὶ
λόγου |
[2, 4] |
Ὥσθ'
ἡ
μὲν
τοιαύτη
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα
σώζειν |
[2, 2] |
οὐδέν
πω
φανερόν,
ἀλλ'
ἔοικε
|
ψυχῆς |
γένος
ἕτερον
εἶναι,
καὶ
τοῦτο |
[2, 1] |
δή
τι
κοινὸν
ἐπὶ
πάσης
|
ψυχῆς |
δεῖ
λέγειν,
εἴη
ἂν
ἐντελέχεια |
[2, 3] |
λόγος,
οὗτος
οἰκειότατος
καὶ
περὶ
|
ψυχῆς, |
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
μέλλοντα |
[2, 1] |
ὑπὸ
τῶν
πρότερον
παραδεδομένα
περὶ
|
ψυχῆς |
εἰρήσθω·
πάλιν
δ'
ὥσπερ
ἐξ |
[2, 2] |
ὡς
οὔσης
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
|
ψυχῆς |
ἐντελεχείᾳ
μὲν
μιᾶς
ἐν
ἑκάστῳ |
[2, 1] |
ταύτῃ
διωρίσθω
καὶ
ὑπογεγράφθω
περὶ
|
ψυχῆς. |
~(Ἐπεὶ
δ'
ἐκ
τῶν
ἀσαφῶν |
[2, 4] |
δ'
ἡ
αὐτὴ
δύναμις
τῆς
|
ψυχῆς |
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
περὶ
τροφῆς |
[2, 4] |
πρώτη
καὶ
κοινοτάτη
δύναμίς
ἐστι
|
ψυχῆς, |
καθ'
ἣν
ὑπάρχει
τὸ
ζῆν |
[2, 2] |
ἕκαστόν
ἐστι
ψυχὴ
ἢ
μόριον
|
ψυχῆς, |
καὶ
εἰ
μόριον,
πότερον
οὕτως |
[2, 4] |
δ'
οὐθὲν
ὃ
μὴ
μετέχει
|
ψυχῆς, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς |
[2, 4] |
τῶν
φυτῶν,
ὡς
ἕνεκα
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄντα·
διττῶς
δὲ
τὸ
οὗ |
[2, 4] |
γὰρ
τὰ
φυσικὰ
σώματα
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ
τῶν
ζῴων, |
[2, 2] |
λέγομεν
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τῆς
|
ψυχῆς |
οὗ
καὶ
τὰ
φυόμενα
μετέχει) |
[2, 8] |
τῆς
ἐν
τούτοις
τοῖς
μορίοις
|
ψυχῆς |
πρὸς
τὴν
καλουμένην
ἀρτηρίαν
φωνή |
[2, 2] |
καὶ
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς
τῆς
|
ψυχῆς |
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων
ἐν |
[2, 3] |
τρόπον
εἷς
ἂν
εἴη
λόγος
|
ψυχῆς |
τε
καὶ
σχήματος·
οὔτε
γὰρ |
[2, 2] |
γὰρ
αὐτοῖς
ὑπάρχει
δύναμις
ἄλλη
|
(ψυχῆς. |
Τὸ
μὲν
οὖν
ζῆν
διὰ |
[2, 2] |
Τὰ
δὲ
λοιπὰ
μόρια
τῆς
|
ψυχῆς |
φανερὸν
ἐκ
τούτων
ὅτι
οὐκ |
[2, 4] |
δ'
οὐθὲν
ὃ
μὴ
κοινωνεῖ
|
ζωῆς. |
(Ἐμπεδοκλῆς
δ'
οὐ
καλῶς
εἴρηκε |
[2, 1] |
Ὥστε
πᾶν
σῶμα
φυσικὸν
μετέχον
|
ζωῆς |
οὐσία
ἂν
εἴη,
οὐσία
δ' |
[2, 4] |
δ'
οὐθὲν
τρέφεται
μὴ
μετέχον
|
ζωῆς, |
τὸ
ἔμψυχον
ἂν
εἴη
σῶμα |
[2, 10] |
ὁρᾶται
τῷ
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
ταῖς
|
ἀπορροίαις. |
Ὡς
μὲν
οὖν
τὸ
μεταξὺ |
[2, 9] |
ἀκριβεστάτην·
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς
|
ἄλλαις |
λείπεται
πολλῶν
τῶν
ζῴων,
κατὰ |
[2, 5] |
δὲ
τοῦτο
ἔχει
κἀν
ταῖς
|
ἐπιστήμαις |
ταῖς
τῶν
αἰσθητῶν,
καὶ
διὰ |
[2, 3] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
|
εἰρημέναις |
ψυχαῖς.
Διὸ
γελοῖον
ζητεῖν
τὸν |
[2, 6] |
οὐδεμιᾶς
ἐστὶν
ἴδια,
ἀλλὰ
κοινὰ
|
πάσαις· |
καὶ
γὰρ
ἁφῇ
κίνησίς
τίς |
[2, 9] |
ἄνθρωπον
ἀκριβεστάτην·
ἐν
μὲν
γὰρ
|
ταῖς |
ἄλλαις
λείπεται
πολλῶν
τῶν
ζῴων, |
[2, 10] |
οὕτως
ὁρᾶται
τῷ
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
|
ταῖς |
ἀπορροίαις.
Ὡς
μὲν
οὖν
τὸ |
[2, 3] |
σχήματος.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
ταῖς |
εἰρημέναις
ψυχαῖς.
Διὸ
γελοῖον
ζητεῖν |
[2, 5] |
Ὁμοίως
δὲ
τοῦτο
ἔχει
κἀν
|
ταῖς |
ἐπιστήμαις
ταῖς
τῶν
αἰσθητῶν,
καὶ |
[2, 5] |
τοῦτο
ἔχει
κἀν
ταῖς
ἐπιστήμαις
|
ταῖς |
τῶν
αἰσθητῶν,
καὶ
διὰ
τὴν |
[2, 3] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
εἰρημέναις
|
ψυχαῖς. |
Διὸ
γελοῖον
ζητεῖν
τὸν
κοινὸν |
[2, 4] |
μὲν
γὰρ
τοῦ
πυρὸς
αὔξησις
|
εἰς |
ἄπειρον,
ἕως
ἂν
ᾖ
τὸ |
[2, 5] |
ὅπερ
ἢ
οὐκ
ἔστιν
ἀλλοιοῦσθαι
|
(εἰς |
αὑτὸ
γὰρ
ἡ
ἐπίδοσις
καὶ |
[2, 4] |
ὁ
δὲ
τέκτων
μεταβάλλει
μόνον
|
εἰς |
ἐνέργειαν
ἐξ
ἀργίας.
Πότερον
δ' |
[2, 5] |
ὅταν
οἰκοδομῇ.
Τὸ
μὲν
οὖν
|
εἰς |
ἐντελέχειαν
ἄγειν
ἐκ
δυνάμει
ὄντος |
[2, 5] |
αὑτὸ
γὰρ
ἡ
ἐπίδοσις
καὶ
|
εἰς |
ἐντελέχειαν)
ἢ
ἕτερον
γένος
ἀλλοιώσεως. |
[2, 2] |
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
οἱ
πρότερον
|
εἰς |
σῶμα
ἐνήρμοζον
αὐτήν,
οὐθὲν
προσδιορίζοντες |
[2, 4] |
δὲ
τούτοις
τί
τὸ
συνέχον
|
εἰς |
τἀναντία
φερόμενα
τὸ
πῦρ
καὶ |
[2, 4] |
πέττεσθαι·
ἡ
δὲ
μεταβολὴ
πᾶσιν
|
εἰς |
τὸ
ἀντικείμενον
ἢ
τὸ
μεταξύ. |
[2, 5] |
τὴν
γραμματικήν,
μὴ
ἐνεργεῖν
δέ,
|
εἰς |
τὸ
ἐνεργεῖν,
ἄλλον
τρόπον.
Οὐκ |
[2, 8] |
τὸν
συμφυῆ
ἀέρα·
ἀλλ'
οὐδ'
|
εἰς |
τὸ
οὖς,
διὰ
τὰς
ἕλικας. |
[2, 3] |
αἰσθητῶν
κατὰ
συμβεβηκός.
Οὐθὲν
γὰρ
|
εἰς |
τροφὴν
συμβάλλεται
ψόφος
οὐδὲ
χρῶμα |
[2, 8] |
ἀκούειν,
ὅταν
κινηθῇ
συνεχὴς
καὶ
|
εἷς. |
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ
ψαθυρὸς
εἶναι |
[2, 3] |
οὖν
ὅτι
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
εἷς |
ἂν
εἴη
λόγος
ψυχῆς
τε |
[2, 8] |
ᾖ
τὸ
πληγέν.
Τότε
δὲ
|
εἷς |
γίνεται
ἅμα
διὰ
τὸ
ἐπίπεδον· |
[2, 8] |
Τοῦτο
δὲ
γίνεται
ὅταν
ὑπομένῃ
|
πληγεὶς |
ὁ
ἀὴρ
καὶ
μὴ
διαχυθῇ. |
[2, 11] |
μεταξύ,
ὥσπερ
ὁ
δι'
ἀσπίδος
|
πληγείς· |
οὐ
γὰρ
ἡ
ἀσπὶς
πληγεῖσα |
[2, 5] |
ἡ
ὕλη,
ὁ
δ'
ὅτι
|
βουληθεὶς |
δυνατὸς
θεωρεῖν,
ἂν
μή
τι |
[2, 4] |
δ'
οὐ
καλῶς
εἴρηκε
τοῦτο
|
προστιθείς, |
τὴν
αὔξησιν
συμβαίνειν
τοῖς
φυτοῖς |
[2, 5] |
(ἀλλ'
ὁ
μὲν
διὰ
μαθήσεως
|
ἀλλοιωθεὶς |
καὶ
πολλάκις
ἐξ
ἐναντίας
μεταβαλὼν |
[2, 3] |
αὐτῶν,
ἐνίοις
δὲ
μία
μόνη.
|
Δυνάμεις |
δ'
εἴπομεν
θρεπτικόν,
αἰσθητικόν,
ὀρεκτικόν, |
[2, 4] |
ἀφορίζεται
γὰρ
πρὸς
τὰς
ἄλλας
|
δυνάμεις |
τῷ
ἔργῳ
τούτῳ.
Δοκεῖ
δ' |
[2, 4] |
δυνάμεων
αἱ
ἐνέργειαι
καὶ
αἱ
|
πράξεις |
κατὰ
τὸν
λόγον.
Εἰ
δ' |
[2, 5] |
μεταβολὴν
καὶ
τὴν
ἐπὶ
τὰς
|
ἕξεις |
καὶ
τὴν
φύσιν.
Οῦ
δ' |
[2, 4] |
ψυχὴ
κατὰ
τοὺς
διωρισμένους
τρόπους
|
τρεῖς |
αἰτία·
καὶ
γὰρ
ὅθεν
ἡ |
[2, 5] |
τήν
τε
ἐπὶ
τὰς
στερητικὰς
|
διαθέσεις |
μεταβολὴν
καὶ
τὴν
ἐπὶ
τὰς |
[2, 11] |
προσπεφυκός,
δι'
οὗ
γίνονται
αἱ
|
αἰσθήσεις |
πλείους
οὖσαι.
Δηλοῖ
δ'
ὅτι |
[2, 2] |
Παραπλήσιον
δὲ
καὶ
περὶ
τὰς
|
αἰσθήσεις |
συμβέβηκεν·
τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει |
[2, 11] |
διωρίσθαι
δι'
οὗ
γίνονται
αἱ
|
κινήσεις, |
φανερὰ
τὰ
εἰρημένα
αἰσθητήρια
ἕτερα |
[2, 11] |
δὲ
τῷ
ἁπτῷ
πολλαὶ
ἔνεισιν
|
ἐναντιώσεις, |
θερμὸν
ψυχρόν,
ξηρὸν
ὑγρόν,
σκληρὸν |
[2, 11] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων
εἰσὶν
|
ἐναντιώσεις |
πλείους,
οἷον
ἐν
φωνῇ
οὐ |
[2, 9] |
αἰσθητήριον
τοῦτο
εἶναι
εὐφυεῖς
καὶ
|
ἀφυεῖς, |
παρ'
ἄλλο
δὲ
μηδέν·
οἱ |
[2, 9] |
μηδέν·
οἱ
μὲν
γὰρ
σκληρόσαρκοι
|
ἀφυεῖς |
τὴν
διάνοιαν,
οἱ
δὲ
μαλακόσαρκοι |
[2, 9] |
τὴν
διάνοιαν,
οἱ
δὲ
μαλακόσαρκοι
|
εὐφυεῖς. |
(Ἔστι
δ'
ὥσπερ
χυμὸς
ὁ |
[2, 9] |
παρὰ
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
εἶναι
|
εὐφυεῖς |
καὶ
ἀφυεῖς,
παρ'
ἄλλο
δὲ |
[2, 5] |
διασαφῆσαι
καιρὸς
γένοιτ'
ἂν
καὶ
|
εἰςαῦθις· |
νῦν
δὲ
διωρίσθω
τοσοῦτον,
ὅτι |
[2, 5] |
μὲν
διὰ
μαθήσεως
ἀλλοιωθεὶς
καὶ
|
πολλάκις |
ἐξ
ἐναντίας
μεταβαλὼν
ἕξεως,
ὁ |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
ἀόρατον
ἢ
τὸ
|
μόλις |
ὁρώμενον,
οἷον
δοκεῖ
τὸ
σκοτεινόν. |
[2, 2] |
φυομένων·
οὐδεμία
γὰρ
αὐτοῖς
ὑπάρχει
|
δύναμις |
ἄλλη
(ψυχῆς.
Τὸ
μὲν
οὖν |
[2, 4] |
δ'
ὑπάρχει
τοῖς
ζῶσιν
ἡ
|
δύναμις |
αὕτη.
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἀλλοίωσις |
[2, 12] |
ἐστιν,
ἀλλὰ
λόγος
τις
καὶ
|
δύναμις |
ἐκείνου.
Φανερὸν
δ'
ἐκ
τούτων |
[2, 4] |
ὑπάρχει,
καὶ
πρώτη
καὶ
κοινοτάτη
|
δύναμίς |
ἐστι
ψυχῆς,
καθ'
ἣν
ὑπάρχει |
[2, 12] |
πρῶτον
ἐν
ᾧ
ἡ
τοιαύτη
|
δύναμις. |
Ἔστι
μὲν
οὖν
ταὐτόν,
τὸ |
[2, 4] |
μὲν
τοιαύτη
τῆς
ψυχῆς
ἀρχὴ
|
δύναμίς |
ἐστιν
οἵα
σώζειν
τὸ
ἔχον |
[2, 5] |
ὄντος
καὶ
ὁμοίου
οὕτως
ὡς
|
δύναμις |
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν
γὰρ |
[2, 8] |
γὰρ
ἐνέργειά
τις,
ὁ
δὲ
|
δύναμις· |
τὰ
μὲν
γὰρ
οὔ
φαμεν |
[2, 4] |
ὕλης.
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
αὐτὴ
|
δύναμις |
τῆς
ψυχῆς
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική, |
[2, 1] |
Ἔστι
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη
|
δύναμις, |
τὸ
δ'
εἶδος
ἐντελέχεια,
καὶ |
[2, 2] |
τούτων
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη
|
δύναμις, |
τὸ
δὲ
εἶδος
ἐντελέχεια,
ἐπεὶ |
[2, 1] |
δ'
ἡ
ὄψις
καὶ
ἡ
|
δύναμις |
τοῦ
ὀργάνου,
ἡ
ψυχή·
τὸ |
[2, 3] |
καὶ
ἐπιθυμία·
τοῦ
γὰρ
ἡδέος
|
ὄρεξις |
αὕτη.
Ἔτι
δὲ
τῆς
τροφῆς |
[2, 3] |
τὸ
αἰσθητικόν,
καὶ
τὸ
ὀρεκτικόν·
|
ὄρεξις |
μὲν
γὰρ
ἐπιθυμία
καὶ
θυμὸς |
[2, 3] |
ζώντων
τοῖς
ἔχουσιν
ἁφὴν
καὶ
|
ὄρεξις |
ὑπάρχει.
Περὶ
δὲ
φαντασίας
ἄδηλον, |
[2, 3] |
τούτοις
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
|
οἷς |
δ'
ἐκείνων
ἕκαστον,
οὐ
πᾶσι |
[2, 3] |
τὸ
ἡδύ
τε
καὶ
λυπηρόν,
|
οἷς |
δὲ
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμία·
τοῦ |
[2, 2] |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καλῶς
ὑπολαμβάνουσιν
|
οἷς |
δοκεῖ
μήτ'
ἄνευ
σώματος
εἶναι |
[2, 12] |
ποιεῖ
τὰ
σώματα,
ἀλλ'
ἐν
|
οἷς |
ἐστίν,
οἷον
ἀὴρ
ὁ
μετὰ |
[2, 3] |
καὶ
ἐλάχιστα
λογισμὸν
καὶ
διάνοιαν·
|
οἷς |
μὲν
γὰρ
ὑπάρχει
λογισμὸς
τῶν |
[2, 4] |
περὶ
αὐτῆς
ἐν
τοῖς
οἰκείοις
|
λόγοις. |
~(Διωρισμένων
δὲ
τούτων
λέγωμεν
κοινῇ |
[2, 5] |
ἀδύνατον,
εἰρήκαμεν
ἐν
τοῖς
καθόλου
|
λόγοις |
περὶ
τοῦ
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν. |
[2, 4] |
λέγειν
ἕτερα
καὶ
ταὐτὰ
τοῖς
|
ἔργοις) |
πρὸς
δὲ
τούτοις
τί
τὸ |
[2, 4] |
ὕστερον
περὶ
αὐτῆς
ἐν
τοῖς
|
οἰκείοις |
λόγοις.
~(Διωρισμένων
δὲ
τούτων
λέγωμεν |
[2, 3] |
εἴπομεν,
τοῖς
δὲ
τινὲς
αὐτῶν,
|
ἐνίοις |
δὲ
μία
μόνη.
Δυνάμεις
δ' |
[2, 3] |
φαντασίας
ἄδηλον,
ὕστερον
δ'
ἐπισκεπτέον.
|
Ἐνίοις |
δὲ
πρὸς
τούτοις
ὑπάρχει
καὶ |
[2, 2] |
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων.
Ἔτι
δ'
|
ἐνίοις |
μὲν
τῶν
ζῴων
ἅπανθ'
ὑπάρχει |
[2, 8] |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τούτοις
τοῖς
|
μορίοις |
ψυχῆς
πρὸς
τὴν
καλουμένην
ἀρτηρίαν |
[2, 5] |
τῷ
πάσχειν
καὶ
ἀλλοιοῦσθαι
ὡς
|
κυρίοις |
ὀνόμασιν.
Τὸ
δ'
αἰσθητικὸν
δυνάμει |
[2, 8] |
ἐν
τῷ
Ἀχελῴῳ,
ψοφοῦσι
τοῖς
|
βραγχίοις |
ἤ
τινι
ἑτέρῳ
τοιούτῳ,
φωνὴ |
[2, 4] |
οὐδ'
ἐκεῖνα
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
ἀλλήλοις |
εἶναι
τροφή,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν |
[2, 11] |
ἡ
σὰρξ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἄλλοις |
τὸ
ἀνάλογον,
ἢ
οὔ,
ἀλλὰ |
[2, 4] |
γὰρ
θρεπτικὴ
ψυχὴ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ὑπάρχει,
καὶ
πρώτη
καὶ
κοινοτάτη |
[2, 4] |
ὕδωρ.
Ἐν
μὲν
οὖν
τοῖς
|
ἁπλοῖς |
σώμασι
ταῦτ'
εἶναι
δοκεῖ
μάλιστα |
[2, 3] |
ξηροῖς
γὰρ
καὶ
ὑγροῖς
καὶ
|
θερμοῖς |
καὶ
ψυχροῖς
τρέφεται
τὰ
ζῶντα |
[2, 2] |
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων
ἐν
τοῖς
|
διατεμνομένοις· |
καὶ
γὰρ
αἴσθησιν
ἑκάτερον
τῶν |
[2, 9] |
ὄμμα,
τοῖς
δὲ
τὸν
ἀέρα
|
δεχομένοις |
ἔχειν
ἐπικάλυμμα,
ὃ
ἀναπνεόντων
ἀποκαλύπτεται, |
[2, 4] |
συμβαίνειν
τοῖς
φυτοῖς
κάτω
μὲν
|
συρριζουμένοις |
διὰ
τὸ
τὴν
γῆν
οὕτω |
[2, 9] |
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων·
δῆλον
δὲ
|
πειρωμένοις· |
ὥστε
τὰ
ἄναιμα,
ἐπειδὴ
οὐκ |
[2, 9] |
οὐκ
ἀναπνέοντα.
Ἔοικε
δὲ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
διαφέρειν
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
πρὸς |
[2, 3] |
διανοητικόν
τε
καὶ
νοῦς,
οἷον
|
ἀνθρώποις |
καὶ
εἴ
τι
τοιοῦτον
ἕτερον |
[2, 3] |
τροφῆς
αἴσθησις·
ξηροῖς
γὰρ
καὶ
|
ὑγροῖς |
καὶ
θερμοῖς
καὶ
ψυχροῖς
τρέφεται |
[2, 2] |
ταῦτα,
τισὶ
δὲ
τινὰ
τούτων,
|
ἑτέροις |
δὲ
ἓν
μόνον
(τοῦτο
δὲ |
[2, 3] |
καὶ
τὸ
κατὰ
τόπον
κινητικόν,
|
ἑτέροις |
δὲ
καὶ
τὸ
διανοητικόν
τε |
[2, 3] |
μὲν
φυτοῖς
τὸ
θρεπτικὸν
μόνον,
|
ἑτέροις |
δὲ
τοῦτό
τε
καὶ
τὸ |
[2, 8] |
ὄν>
(τὸ
δ'
αἴτιον
ἐν
|
ἑτέροις |
εἰρήσεται)
καὶ
πρὸς
τὴν
φωνὴν |
[2, 5] |
τις,
ἀτελὴς
μέντοι,
καθάπερ
ἐν
|
ἑτέροις |
εἴρηται.
Πάντα
δὲ
πάσχει
καὶ |
[2, 7] |
ἐνυπάρχουσα
ἡ
αὐτὴ
ἐν
τούτοις
|
ἀμφοτέροις |
καὶ
ἐν
τῷ
ἀϊδίῳ
τῷ |
[2, 7] |
τῷ
ἔχοντι
ὀσμὴν
ὃ
ἐν
|
ἀμφοτέροις |
ὑπάρχει
τούτοις·
φαίνεται
γὰρ
καὶ |
[2, 3] |
γὰρ
ἁφὴ
τῆς
τροφῆς
αἴσθησις·
|
ξηροῖς |
γὰρ
καὶ
ὑγροῖς
καὶ
θερμοῖς |
[2, 3] |
καὶ
ὑγροῖς
καὶ
θερμοῖς
καὶ
|
ψυχροῖς |
τρέφεται
τὰ
ζῶντα
πάντα,
τούτων |
[2, 11] |
μεσότητός
τινος
οὔσης
τῆς
ἐν
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς
ἐναντιώσεως.
Καὶ
διὰ
τοῦτο |
[2, 11] |
πότερον
ἡ
σὰρξ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἄλλοις
τὸ
ἀνάλογον,
ἢ
οὔ, |
[2, 4] |
ἡ
γὰρ
θρεπτικὴ
ψυχὴ
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
ὑπάρχει,
καὶ
πρώτη
καὶ |
[2, 9] |
ἀλλ'
οὐκ
ἀναπνέοντα.
Ἔοικε
δὲ
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
διαφέρειν
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο |
[2, 4] |
τὸ
ὕδωρ.
Ἐν
μὲν
οὖν
|
τοῖς |
ἁπλοῖς
σώμασι
ταῦτ'
εἶναι
δοκεῖ |
[2, 8] |
οἱ>
ἐν
τῷ
Ἀχελῴῳ,
ψοφοῦσι
|
τοῖς |
βραγχίοις
ἤ
τινι
ἑτέρῳ
τοιούτῳ, |
[2, 4] |
ὁμοίῳ
τρέφεσθαι,
καθάπερ
καὶ
αὐξάνεσθαι,
|
τοῖς |
δ'
ὥσπερ
εἴπομεν
τοὔμπαλιν
δοκεῖ, |
[2, 3] |
μὲν
ὑπάρχουσι
πᾶσαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
|
τοῖς |
δὲ
τινὲς
αὐτῶν,
ἐνίοις
δὲ |
[2, 9] |
ἀκαλυφὲς
εἶναι,
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα,
|
τοῖς |
δὲ
τὸν
ἀέρα
δεχομένοις
ἔχειν |
[2, 2] |
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων
ἐν
|
τοῖς |
διατεμνομένοις·
καὶ
γὰρ
αἴσθησιν
ἑκάτερον |
[2, 4] |
ὄργανα
λέγειν
ἕτερα
καὶ
ταὐτὰ
|
τοῖς |
ἔργοις)
πρὸς
δὲ
τούτοις
τί |
[2, 3] |
τοσοῦτον
εἰρήσθω,
ὅτι
τῶν
ζώντων
|
τοῖς |
ἔχουσιν
ἁφὴν
καὶ
ὄρεξις
ὑπάρχει. |
[2, 4] |
αὐτῆς
τέλος.
Τοιοῦτον
δ'
ἐν
|
τοῖς |
ζῴοις
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
φύσιν· |
[2, 4] |
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ζῴοις
ὑπολάβοι
τις
ἂν
τοῦτο |
[2, 2] |
διὰ
τὴν
ἀρχὴν
ταύτην
ὑπάρχει
|
τοῖς |
ζῶσι,
τὸ
δὲ
ζῷον
διὰ |
[2, 4] |
ἡ
οὐσία,
τὸ
δὲ
ζῆν
|
τοῖς |
ζῶσι
τὸ
εἶναί
ἐστιν,
αἰτία |
[2, 4] |
ψυχή·
οὐ
πᾶσι
δ'
ὑπάρχει
|
τοῖς |
ζῶσιν
ἡ
δύναμις
αὕτη.
Ἔστι |
[2, 4] |
χρῆσθαι·
φυσικώτατον
γὰρ
τῶν
ἔργων
|
τοῖς |
ζῶσιν,
ὅσα
τέλεια
καὶ
μὴ |
[2, 2] |
δ'
ἄλλα
τούτου
ἀδύνατον
ἐν
|
τοῖς |
θνητοῖς.
Φανερὸν
δ'
ἐπὶ
τῶν |
[2, 5] |
δυνατὸν
ἢ
ἀδύνατον,
εἰρήκαμεν
ἐν
|
τοῖς |
καθόλου
λόγοις
περὶ
τοῦ
ποιεῖν |
[2, 10] |
χυμοῦ
γεύηται
ἑτέρου,
καὶ
οἷον
|
τοῖς |
κάμνουσι
πικρὰ
πάντα
φαίνεται
διὰ |
[2, 9] |
οὖν
καὶ
τὸ
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
|
τοῖς |
μὲν
ἀκαλυφὲς
εἶναι,
ὥσπερ
τὸ |
[2, 3] |
ἕκαστον,
οὐ
πᾶσι
λογισμός,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
μὲν
οὐδὲ
φαντασία,
τὰ
δὲ |
[2, 3] |
δυνάμεων
τῆς
ψυχῆς
αἱ
λεχθεῖσαι
|
τοῖς |
μὲν
ὑπάρχουσι
πᾶσαι,
καθάπερ
εἴπομεν, |
[2, 3] |
κατὰ
τόπον,
διανοητικόν.
Ὑπάρχει
δὲ
|
τοῖς |
μὲν
φυτοῖς
τὸ
θρεπτικὸν
μόνον, |
[2, 8] |
ἀέρος
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τούτοις
|
τοῖς |
μορίοις
ψυχῆς
πρὸς
τὴν
καλουμένην |
[2, 4] |
ἐστὶν
ὕστερον
περὶ
αὐτῆς
ἐν
|
τοῖς |
οἰκείοις
λόγοις.
~(Διωρισμένων
δὲ
τούτων |
[2, 11] |
περὶ
ὧν
εἰρήκαμεν
πρότερον
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
τῶν
στοιχείων.
Τὸ
δὲ |
[2, 9] |
ὁμοίως
τὰ
εἴδη
τῶν
χυμῶν
|
τοῖς |
τῆς
ὀσμῆς,
ἀλλ'
ἀκριβεστέραν
ἔχομεν |
[2, 4] |
καὶ
αὐξόμενον,
διὸ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
φυτοῖς
καὶ
ἐν
τοῖς
ζῴοις |
[2, 4] |
τοῦτο
προστιθείς,
τὴν
αὔξησιν
συμβαίνειν
|
τοῖς |
φυτοῖς
κάτω
μὲν
συρριζουμένοις
διὰ |
[2, 3] |
αἰσθητικοῦ
χωρίζεται
τὸ
θρεπτικὸν
ἐν
|
τοῖς |
φυτοῖς.
Πάλιν
δ'
ἄνευ
μὲν |
[2, 8] |
ὁ
ἀὴρ
κινεῖται
ὁ
ἐν
|
τοῖς |
ὠσίν,
ἀλλ'
ὁ
ψόφος
ἀλλότριος |
[2, 8] |
κίνησις
ψόφος.
Ὁ
δ'
ἐν
|
τοῖς |
ὠσὶν
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
τὸ
ἀκίνητος |
[2, 11] |
τινος
οὔσης
τῆς
ἐν
τοῖς
|
αἰσθητοῖς |
ἐναντιώσεως.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
κρίνει |
[2, 2] |
ἄλλα
τούτου
ἀδύνατον
ἐν
τοῖς
|
θνητοῖς. |
Φανερὸν
δ'
ἐπὶ
τῶν
φυομένων· |
[2, 9] |
χρωμάτων
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
μὴ
διαδήλους
|
αὐτοῖς |
εἶναι
τὰς
διαφορὰς
τῶν
χρωμάτων |
[2, 2] |
ἐπὶ
τῶν
φυομένων·
οὐδεμία
γὰρ
|
αὐτοῖς |
ὑπάρχει
δύναμις
ἄλλη
(ψυχῆς.
Τὸ |
[2, 2] |
ἀλλήλων,
ὡς
οὔσης
τῆς
ἐν
|
αὐτοῖς |
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ
μὲν
μιᾶς
ἐν |
[2, 2] |
δοκεῖ
ζῆν·
φαίνεται
γὰρ
ἐν
|
αὑτοῖς |
ἔχοντα
δύναμιν
καὶ
ἀρχὴν
τοιαύτην, |
[2, 7] |
φύσις
ἐνυπάρχουσα
ἡ
αὐτὴ
ἐν
|
τούτοις |
ἀμφοτέροις
καὶ
ἐν
τῷ
ἀϊδίῳ |
[2, 5] |
καθ'
αὑτὰ
ἢ
τὰ
συμβεβηκότα
|
τούτοις. |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
τὸ
αἰσθητικὸν |
[2, 3] |
γὰρ
ὑπάρχει
λογισμὸς
τῶν
φθαρτῶν,
|
τούτοις |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
οἷς |
[2, 4] |
ταὐτὰ
τοῖς
ἔργοις)
πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
τί
τὸ
συνέχον
εἰς
τἀναντία |
[2, 8] |
ἀναπνεομένου
ἀέρος
ὑπὸ
τῆς
ἐν
|
τούτοις |
τοῖς
μορίοις
ψυχῆς
πρὸς
τὴν |
[2, 3] |
δ'
ἐπισκεπτέον.
Ἐνίοις
δὲ
πρὸς
|
τούτοις |
ὑπάρχει
καὶ
τὸ
κατὰ
τόπον |
[2, 7] |
ὀσμὴν
ὃ
ἐν
ἀμφοτέροις
ὑπάρχει
|
τούτοις· |
φαίνεται
γὰρ
καὶ
τὰ
ἔνυδρα |
[2, 2] |
τῶν
εἰρημένων
τούτων
ἀρχὴ
καὶ
|
τούτοις |
ὥρισται,
θρεπτικῷ,
αἰσθητικῷ,
διανοητικῷ,
κινήσει. |
[2, 4] |
αὐξόμενον,
διὸ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
φυτοῖς |
καὶ
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ὑπολάβοι |
[2, 4] |
προστιθείς,
τὴν
αὔξησιν
συμβαίνειν
τοῖς
|
φυτοῖς |
κάτω
μὲν
συρριζουμένοις
διὰ
τὸ |
[2, 3] |
χωρίζεται
τὸ
θρεπτικὸν
ἐν
τοῖς
|
φυτοῖς. |
Πάλιν
δ'
ἄνευ
μὲν
τοῦ |
[2, 3] |
διανοητικόν.
Ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
μὲν
|
φυτοῖς |
τὸ
θρεπτικὸν
μόνον,
ἑτέροις
δὲ |
[2, 4] |
τέλος.
Τοιοῦτον
δ'
ἐν
τοῖς
|
ζῴοις |
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
φύσιν·
πάντα |
[2, 4] |
τοῖς
φυτοῖς
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ζῴοις |
ὑπολάβοι
τις
ἂν
τοῦτο
εἶναι |
[2, 11] |
ἀσπίδος
πληγείς·
οὐ
γὰρ
ἡ
|
ἀσπὶς |
πληγεῖσα
ἐπάταξεν,
ἀλλ'
ἅμ'
ἄμφω |
[2, 8] |
τὸ
κινητικὸν
ἑνὸς
ἀέρος
συνεχείᾳ
|
μέχρις |
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
δὲ
συμφυὴς
ἔστιν> |
[2, 1] |
οὖν
ἡ
τμῆσις
καὶ
ἡ
|
ὅρασις, |
οὕτω
καὶ
ἡ
ἐγρήγορσις
ἐντελέχεια, |
[2, 2] |
οἷον
νοῦς,
αἴσθησις,
κίνησις
καὶ
|
στάσις |
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἔτι
κίνησις |
[2, 2] |
ὅτι
ἐστὶν
ὁ
τετραγωνισμὸς
μέσης
|
εὕρεσις |
τοῦ
πράγματος
λέγει
τὸ
αἴτιον. |
[2, 11] |
ἡ
ἁφὴ
μὴ
μία
ἐστὶν
|
αἴσθησις |
ἀλλὰ
πλείους,
ἀναγκαῖον
καὶ
τὰ |
[2, 4] |
κατὰ
ψυχήν·
ἡ
μὲν
γὰρ
|
αἴσθησις |
ἀλλοίωσίς
τις
εἶναι
δοκεῖ,
αἰσθάνεται |
[2, 3] |
τὰ
ζῶντα
πάντα,
τούτων
δ'
|
αἴσθησις |
ἁφή,
τῶν
δ'
ἄλλων
αἰσθητῶν |
[2, 11] |
θᾶττον
ἔτι
διικνοῖτ'
ἂν
ἡ
|
αἴσθησις) |
διὸ
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τοῦ |
[2, 11] |
καὶ
ὀσμῆς,
καὶ
μία
τις
|
αἴσθησις |
εἶναι
ὄψις
ἀκοὴ
ὄσφρησις.
Νῦν |
[2, 12] |
χαλκός·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
|
αἴσθησις |
ἑκάστου
ὑπὸ
τοῦ
ἔχοντος
χρῶμα |
[2, 5] |
περὶ
πάσης
αἰσθήσεως.
Ἡ
δ'
|
αἴσθησις |
ἐν
τῷ
κινεῖσθαί
τε
καὶ |
[2, 12] |
δεῖ
λαβεῖν
ὅτι
ἡ
μὲν
|
αἴσθησίς |
ἐστι
τὸ
δεκτικὸν
τῶν
αἰσθητῶν |
[2, 11] |
οὖν
πάντων
ὁμοίως
ἐστὶν
ἡ
|
αἴσθησις, |
ἢ
ἄλλων
ἄλλως,
καθάπερ
νῦν |
[2, 11] |
ἡ
αὐτὴ
καὶ
μία
εἶναι
|
αἴσθησις |
ἡ
γεῦσις
καὶ
ἡ
ἀφή· |
[2, 5] |
καθ'
ἕκαστον
ἡ
κατ'
ἐνέργειαν
|
αἴσθησις, |
ἡ
δ'
ἐπιστήμη
τῶν
καθόλου· |
[2, 5] |
διχῶς
ἂν
λέγοιτο
καὶ
ἡ
|
αἴσθησις, |
ἡ
μὲν
ὡς
δυνάμει,
ἡ |
[2, 10] |
οὐκ
ἦν
δ'
ἂν
ἡ
|
αἴσθησις |
ἡμῖν
διὰ
τοῦ
μεταξύ,
ἀλλὰ |
[2, 5] |
ἄλλων
στοιχείων,
ὧν
ἐστιν
ἡ
|
αἴσθησις |
καθ'
αὑτὰ
ἢ
τὰ
συμβεβηκότα |
[2, 5] |
τῶν
αἰσθήσεων
αὐτῶν
οὐ
γίνεται
|
αἴσθησις, |
καὶ
διὰ
τί
ἄνευ
τῶν |
[2, 9] |
αἰσθάνεται·
ἡ
γὰρ
τοῦ
ὀσφραντοῦ
|
αἴσθησις |
καὶ
δυσώδους
καὶ
εὐώδους
ὄσφρησίς |
[2, 2] |
καὶ
ὄρεξιν·
ὅπου
μὲν
γὰρ
|
αἴσθησις, |
καὶ
λύπη
τε
καὶ
ἡδονή, |
[2, 2] |
ζῆν
αὐτό
φαμεν,
οἷον
νοῦς,
|
αἴσθησις, |
κίνησις
καὶ
στάσις
ἡ
κατὰ |
[2, 12] |
γε
αἰσθητικῷ
εἶναι
οὐδ'
ἡ
|
αἴσθησις |
μέγεθός
ἐστιν,
ἀλλὰ
λόγος
τις |
[2, 11] |
τί
ἐστιν
ἐντός.
Πᾶσα
γὰρ
|
αἴσθησις |
μιᾶς
ἐναντιώσεως
εἶναι
δοκεῖ,
οἷον |
[2, 3] |
ἡ
γὰρ
ἁφὴ
τῆς
τροφῆς
|
αἴσθησις· |
ξηροῖς
γὰρ
καὶ
ὑγροῖς
καὶ |
[2, 11] |
ἐκεῖ
οὔτ'
ἐνταῦθα
γένοιτ'
ἂν
|
αἴσθησις, |
οἷον
εἴ
τις
σῶμά
τι |
[2, 1] |
τὸ
μέρος,
οὕτως
ἡ
ὅλη
|
αἴσθησις |
πρὸς
τὸ
ὅλον
σῶμα
τὸ |
[2, 11] |
ᾧ
ἡ
καλουμένη
ἁφὴ
ὑπάρχει
|
αἴσθησις |
πρώτῳ,
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτόν
ἐστι |
[2, 3] |
αἰσθήσεων,
τὴν
ἁφήν·
ᾧ
δ'
|
αἴσθησις |
ὑπάρχει,
τούτῳ
ἡδονή
τε
καὶ |
[2, 12] |
λόγος-
τοῦτο
δ'
ἦν
ἡ
|
αἴσθησις- |
ὥσπερ
καὶ
ἡ
συμφωνία
καὶ |
[2, 3] |
γὰρ
ἐπιθυμία
καὶ
θυμὸς
καὶ
|
βούλησις, |
τὰ
δὲ
ζῷα
πάντ'
ἔχουσι |
[2, 1] |
σῶμα.
Ὡς
μὲν
οὖν
ἡ
|
τμῆσις |
καὶ
ἡ
ὅρασις,
οὕτω
καὶ |
[2, 5] |
λέγωμεν·
καὶ
γὰρ
ἔστιν
ἡ
|
κίνησις |
ἐνέργειά
τις,
ἀτελὴς
μέντοι,
καθάπερ |
[2, 2] |
στάσις
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἔτι
|
κίνησις |
ἡ
κατὰ
τροφὴν
καὶ
φθίσις |
[2, 6] |
λέγεται
ἴδια
ἑκάστης,
κοινὰ
δὲ
|
κίνησις, |
ἠρεμία,
ἀριθμός,
σχῆμα,
μέγεθος·
τὰ |
[2, 4] |
αἰτία·
καὶ
γὰρ
ὅθεν
ἡ
|
κίνησις |
καὶ
οὗ
ἕνεκα
καὶ
ὡς |
[2, 2] |
αὐτό
φαμεν,
οἷον
νοῦς,
αἴσθησις,
|
κίνησις |
καὶ
στάσις
ἡ
κατὰ
τόπον, |
[2, 12] |
ᾖ
ἰσχυροτέρα
τοῦ
αἰσθητηρίου
ἡ
|
κίνησις, |
λύεται
ὁ
λόγος-
τοῦτο
δ' |
[2, 6] |
κοινὰ
πάσαις·
καὶ
γὰρ
ἁφῇ
|
κίνησίς |
τίς
ἐστιν
αἰσθητὴ
καὶ
ὄψει. |
[2, 8] |
(καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως,
εἴπερ
ἀέρος
|
κίνησίς |
τίς
ἐστιν
ὁ
ψόφος)
ἀλλ' |
[2, 8] |
μὲν
διὰ
τὸ
τάχος
ἡ
|
κίνησις |
τοιαύτη,
τοῦ
δὲ
διὰ
βραδυτῆτα, |
[2, 8] |
ἕτερον;
ἔστι
γὰρ
ὁ
ψόφος
|
κίνησις |
τοῦ
δυναμένου
κινεῖσθαι
τὸν
τρόπον |
[2, 8] |
δὲ
κωλυθῇ
θρύπτεσθαι,
ἡ
τούτου
|
κίνησις |
ψόφος.
Ὁ
δ'
ἐν
τοῖς |
[2, 4] |
ὅθεν
πρῶτον
ἡ
κατὰ
τόπον
|
κίνησις, |
ψυχή·
οὐ
πᾶσι
δ'
ὑπάρχει |
[2, 2] |
τροφὴν
καὶ
φθίσις
τε
καὶ
|
αὔξησις. |
Διὸ
καὶ
τὰ
φυόμενα
πάντα |
[2, 4] |
ἡ
μὲν
γὰρ
τοῦ
πυρὸς
|
αὔξησις |
εἰς
ἄπειρον,
ἕως
ἂν
ᾖ |
[2, 4] |
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἀλλοίωσις
καὶ
|
αὔξησις |
κατὰ
ψυχήν·
ἡ
μὲν
γὰρ |
[2, 7] |
σκότει·
ἔστι
δὲ
τὸ
σκότος
|
στέρησις |
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς, |
[2, 9] |
λέγεται.
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἡ
|
ὄσφρησις |
διὰ
τοῦ
μεταξύ,
οἷον
ἀέρος |
[2, 9] |
αἴσθησις
καὶ
δυσώδους
καὶ
εὐώδους
|
ὄσφρησίς |
ἐστιν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
φθειρόμενα |
[2, 11] |
τις
αἴσθησις
εἶναι
ὄψις
ἀκοὴ
|
ὄσφρησις. |
Νῦν
δὲ
διὰ
τὸ
διωρίσθαι |
[2, 9] |
ὁρατοῦ
καὶ
ἀοράτου,
καὶ
ἡ
|
ὄσφρησις |
τοῦ
ὀσφραντοῦ
καὶ
ἀνοσφράντου.
Ἀνόσφραντον |
[2, 2] |
κίνησις
ἡ
κατὰ
τροφὴν
καὶ
|
φθίσις |
τε
καὶ
αὔξησις.
Διὸ
καὶ |
[2, 5] |
ἀλλοιοῦσθαι
(εἰς
αὑτὸ
γὰρ
ἡ
|
ἐπίδοσις |
καὶ
εἰς
ἐντελέχειαν)
ἢ
ἕτερον |
[2, 1] |
ἡ
ὅρασις,
οὕτω
καὶ
ἡ
|
ἐγρήγορσις |
ἐντελέχεια,
(ὡς
δ'
ἡ
ὄψις |
[2, 1] |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
ὕπνος
καὶ
|
ἐγρήγορσίς |
ἐστιν,
ἀνάλογον
δ'
ἡ
μὲν |
[2, 1] |
ἐστιν,
ἀνάλογον
δ'
ἡ
μὲν
|
ἐγρήγορσις |
τῷ
θεωρεῖν,
ὁ
δ'
ὕπνος |
[2, 8] |
τὴν
διάλεκτον,
ὧν
ἡ
μὲν
|
γεῦσις |
ἀναγκαῖον
(διὸ
καὶ
πλείοσιν
ὑπάρχει) |
[2, 10] |
ἀρχὴ
τὸ
ποτὸν
καὶ
ἄποτον
|
(γεῦσις |
γάρ
τις
ἀμφοτέρου·
ἀλλὰ
τοῦ |
[2, 11] |
καὶ
μία
εἶναι
αἴσθησις
ἡ
|
γεῦσις |
καὶ
ἡ
ἀφή·
νῦν
δὲ |
[2, 11] |
καθάπερ
νῦν
δοκεῖ
ἡ
μὲν
|
γεῦσις |
καὶ
ἡ
ἁφὴ
τῷ
ἅπτεσθαι, |
[2, 11] |
ἀκοὴ
ὀξέος
καὶ
βαρέος,
καὶ
|
γεῦσις |
πικροῦ
καὶ
γλυκέος·
ἐν
δὲ |
[2, 10] |
ἀπύρηνον-
οὕτω
δὴ
καὶ
ἡ
|
γεῦσις |
τοῦ
γευστοῦ
τε
καὶ
ἀγεύστου, |
[2, 10] |
ὑγραίνεσθαι·
πάσχει
γάρ
τι
ἡ
|
γεῦσις |
ὑπὸ
τοῦ
γευστοῦ,
ᾗ
γευστόν. |
[2, 6] |
χρώματος
καὶ
ἀκοὴ
ψόφου
καὶ
|
γεῦσις |
χυμοῦ,
ἡ
δ'
ἁφὴ
πλείους |
[2, 4] |
δέ
τισιν
ἡ
τοῦ
πυρὸς
|
φύσις |
ἁπλῶς
αἰτία
τῆς
τροφῆς
καὶ |
[2, 7] |
καὶ
τοῦτ'
ἐστὶν
αὐτοῦ
ἡ
|
φύσις· |
διόπερ
οὐχ
ὁρατὸν
ἄνευ
φωτός, |
[2, 7] |
διαφανές,
ἀλλ'
ὅτι
ἔστι
τις
|
φύσις |
ἐνυπάρχουσα
ἡ
αὐτὴ
ἐν
τούτοις |
[2, 8] |
γὰρ
ἤδη
ἀναπνεομένῳ
καταχρῆται
ἡ
|
φύσις |
ἐπὶ
δύο
ἔργα-
καθάπερ
τῇ |
[2, 4] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
καὶ
ἡ
|
φύσις, |
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
αὐτῆς
τέλος. |
[2, 7] |
ὅταν
δυνάμει·
ἡ
γὰρ
αὐτὴ
|
φύσις |
ὁτὲ
μὲν
σκότος
ὁτὲ
δὲ |
[2, 4] |
δύναμις
αὕτη.
Ἔστι
δὲ
καὶ
|
ἀλλοίωσις |
καὶ
αὔξησις
κατὰ
ψυχήν·
ἡ |
[2, 4] |
ψυχήν·
ἡ
μὲν
γὰρ
αἴσθησις
|
ἀλλοίωσίς |
τις
εἶναι
δοκεῖ,
αἰσθάνεται
δ' |
[2, 5] |
συμβαίνει,
καθάπερ
εἴρηται·
δοκεῖ
γὰρ
|
ἀλλοίωσίς |
τις
εἶναι.
Φασὶ
δέ
τινες |
[2, 11] |
χρώματος
καὶ
ὀσμῆς,
καὶ
μία
|
τις |
αἴσθησις
εἶναι
ὄψις
ἀκοὴ
ὄσφρησις. |
[2, 7] |
οὐκ
ὀρθῶς
Ἐμπεδοκλῆς,
οὐδ'
εἴ
|
τις |
ἄλλος
οὕτως
εἴρηκεν,
ὡς
φερομένου |
[2, 10] |
ποτὸν
καὶ
ἄποτον
(γεῦσις
γάρ
|
τις |
ἀμφοτέρου·
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
φαύλη |
[2, 2] |
καὶ
διανοούμεθα
πρώτως-
ὥστε
λόγος
|
τις |
ἂν
εἴη
καὶ
εἶδος,
ἀλλ' |
[2, 1] |
διορίσαι
τί
ἐστι
ψυχὴ
καὶ
|
τίς |
ἂν
εἴη
κοινότατος
λόγος
αὐτῆς. |
[2, 4] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ὑπολάβοι
|
τις |
ἂν
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ἐργαζόμενον. |
[2, 3] |
ψυχή,
οἷον
τίς
φυτοῦ
καὶ
|
τίς |
ἀνθρώπου
ἢ
θηρίου.
Διὰ
τίνα |
[2, 5] |
γὰρ
ἔστιν
ἡ
κίνησις
ἐνέργειά
|
τις, |
ἀτελὴς
μέντοι,
καθάπερ
ἐν
ἑτέροις |
[2, 12] |
τῆς
ὕλης.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
|
τις |
εἰ
πάθοι
ἄν
τι
ὑπ' |
[2, 11] |
μὴ
ἀντιστρέφειν.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
|
τις, |
εἰ
πᾶν
σῶμα
βάθος
ἔχει, |
[2, 4] |
ἡ
μὲν
γὰρ
αἴσθησις
ἀλλοίωσίς
|
τις |
εἶναι
δοκεῖ,
αἰσθάνεται
δ'
οὐθὲν |
[2, 5] |
καθάπερ
εἴρηται·
δοκεῖ
γὰρ
ἀλλοίωσίς
|
τις |
εἶναι.
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ |
[2, 3] |
κόν.
Ὥστε
καθ'
ἕκαστον
ζητητέον,
|
τίς |
ἑκάστου
ψυχή,
οἷον
τίς
φυτοῦ |
[2, 7] |
ἑκάτερον·
ὅταν
δ'
ἐπ'
αὐτό
|
τις |
ἐπιθῇ
τὸ
αἰσθητήριον
τὸ
ψοφοῦν |
[2, 2] |
ἐγγίνεσθαι.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐντελέχειά
|
τίς |
ἐστι
καὶ
λόγος
τοῦ
δύναμιν |
[2, 6] |
πάσαις·
καὶ
γὰρ
ἁφῇ
κίνησίς
|
τίς |
ἐστιν
αἰσθητὴ
καὶ
ὄψει.
Κατὰ |
[2, 8] |
διωρίσθω.
Ἡ
δὲ
φωνὴ
ψόφος
|
τίς |
ἐστιν
ἐμψύχου·
τῶν
γὰρ
ἀψύχων |
[2, 8] |
τοῦτ'
εὐλόγως,
εἴπερ
ἀέρος
κίνησίς
|
τίς |
ἐστιν
ὁ
ψόφος)
ἀλλ'
οἱ |
[2, 7] |
δὲ
τούτου
φανερόν·
ἐὰν
γάρ
|
τις |
θῇ
τὸ
ἔχον
χρῶμα
ἐπ' |
[2, 10] |
πρώτου
ὑγροῦ,
ὥσπερ
ὅταν
προγευματίσας
|
τις |
ἰσχυροῦ
χυμοῦ
γεύηται
ἑτέρου,
καὶ |
[2, 12] |
αἴσθησις
μέγεθός
ἐστιν,
ἀλλὰ
λόγος
|
τις |
καὶ
δύναμις
ἐκείνου.
Φανερὸν
δ' |
[2, 8] |
ἀφαλλόμενα
ἀπὸ
τῶν
λείων,
ὅταν
|
τις |
κρούσῃ.
Οὐ
δὴ
πᾶν,
ὥσπερ |
[2, 8] |
ψόφος·
ὁ
μὲν
γὰρ
ἐνέργειά
|
τις, |
ὁ
δὲ
δύναμις·
τὰ
μὲν |
[2, 11] |
γένοιτ'
ἂν
αἴσθησις,
οἷον
εἴ
|
τις |
σῶμά
τι
λευκὸν
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 11] |
θιγγανομένων.
Καὶ
γὰρ
νῦν
εἴ
|
τίς |
τι>
περὶ
τὴν
σάρκα
περιτείνειεν |
[2, 5] |
πάσχειν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
φθορά
|
τις |
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου,
τὸ
δὲ |
[2, 8] |
σωρὸν
ἢ
ὁρμαθὸν
ψάμμου
τύπτοι
|
τις |
φερόμενον
ταχύ.
Ἠχὼ
δὲ
γίνεται |
[2, 7] |
ἀὴρ
διαφανές,
ἀλλ'
ὅτι
ἔστι
|
τις |
φύσις
ἐνυπάρχουσα
ἡ
αὐτὴ
ἐν |
[2, 3] |
ζητητέον,
τίς
ἑκάστου
ψυχή,
οἷον
|
τίς |
φυτοῦ
καὶ
τίς
ἀνθρώπου
ἢ |
[2, 8] |
φαντασίας
τινός·
σημαντικὸς
γὰρ
δή
|
τις |
ψόφος
ἐστὶν
ἡ
φωνή)
καὶ |
[2, 11] |
καὶ
μία
τις
αἴσθησις
εἶναι
|
ὄψις |
ἀκοὴ
ὄσφρησις.
Νῦν
δὲ
διὰ |
[2, 1] |
ψυχὴ
ἂν
ἦν
αὐτοῦ
ἡ
|
ὄψις· |
αὕτη
γὰρ
οὐσία
ὀφθαλμοῦ
ἡ |
[2, 10] |
γλώττης.
Ὥσπερ
δὲ
καὶ
ἡ
|
ὄψις |
ἐστὶ
τοῦ
τε
ὁρατοῦ
καὶ |
[2, 10] |
κρίνει
δὲ
καὶ
τοῦτο
ἡ
|
ὄψις) |
ἔτι
τε
τοῦ
λίαν
λαμπροῦ |
[2, 1] |
ἐγρήγορσις
ἐντελέχεια,
(ὡς
δ'
ἡ
|
ὄψις |
καὶ
ἡ
δύναμις
τοῦ
ὀργάνου, |
[2, 1] |
ὀφθαλμὸς
ἡ
κόρη
καὶ
ἡ
|
ὄψις, |
κἀκεῖ
ἡ
ψυχὴ
καὶ
τὸ |
[2, 11] |
μιᾶς
ἐναντιώσεως
εἶναι
δοκεῖ,
οἷον
|
ὄψις |
λευκοῦ
καὶ
μέλανος,
καὶ
ἀκοὴ |
[2, 11] |
καὶ
ἀοράτου
ἦν
πως
ἡ
|
ὄψις, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
αἱ
λοιπαὶ |
[2, 10] |
καὶ
μεγάλου
ψόφου
καθάπερ
ἡ
|
ὄψις |
τοῦ
λαμπροῦ
(ὥσπερ
γὰρ
ὁ |
[2, 7] |
~(Οὗ
μὲν
οὖν
ἐστιν
ἡ
|
ὄψις, |
τοῦτ'
ἐστὶν
ὁρατόν,
ὁρατὸν
δ' |
[2, 6] |
ὃ
μὴ
ἐνδέχεται
ἀπατηθῆναι,
οἷον
|
ὄψις |
χρώματος
καὶ
ἀκοὴ
ψόφου
καὶ |
[2, 3] |
ἐπὶ
τῶν
σχημάτων
λόγος
κοινός,
|
ὃς |
ἐφαρμόσει
μὲν
πᾶσιν,
ἴδιος
δ' |
[2, 3] |
ἐπὶ
τούτων
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων,
|
ὃς |
οὐδενὸς
ἔσται
τῶν
ὄντων
ἴδιος |
[2, 1] |
καὶ
τίς
ἂν
εἴη
κοινότατος
|
λόγος |
αὐτῆς.
Λέγομεν
δὴ
γένος
ἕν |
[2, 11] |
καὶ
περὶ
ἁφῆς
ὁ
αὐτὸς
|
λόγος· |
εἰ
γὰρ
ἡ
ἁφὴ
μὴ |
[2, 4] |
ψυχή.
Ἔτι
τοῦ
δυνάμει
ὄντος
|
λόγος |
ἡ
ἐντελέχεια.
Φανερὸν
δ'
ὡς |
[2, 1] |
τί
ἦν
εἶναι
καὶ
ὁ
|
λόγος |
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
φυσικοῦ
τοιουδί, |
[2, 12] |
ὑπ'
ὀσμῆς
(ὁ
δ'
αὐτὸς
|
λόγος |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
οὐδὲ |
[2, 2] |
μορφὴ
καὶ
εἶδός
τι
καὶ
|
λόγος |
καὶ
οἷον
ἐνέργεια
τοῦ
δεκτικοῦ, |
[2, 7] |
γίνεται
διαφανές.
Ὁ
δ'
αὐτὸς
|
λόγος |
καὶ
περὶ
ψόφου
καὶ
ὀσμῆς |
[2, 3] |
ἂν
καὶ
ἐπὶ
τῶν
σχημάτων
|
λόγος |
κοινός,
ὃς
ἐφαρμόσει
μὲν
πᾶσιν, |
[2, 4] |
συνισταμένων
πάντων
ἔστι
πέρας
καὶ
|
λόγος |
μεγέθους
τε
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα |
[2, 7] |
οὖν
αἰτίαν
ταῦτα
ὁρᾶται,
ἄλλος
|
λόγος· |
νῦν
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον
φανερόν |
[2, 3] |
δὲ
τοῦ
θεωρητικοῦ
νοῦ
ἕτερος
|
λόγος. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὁ
περὶ |
[2, 3] |
οὐδενὸς
ἔσται
τῶν
ὄντων
ἴδιος
|
λόγος, |
οὐδὲ
κατὰ
τὸ
οἰκεῖον
καὶ |
[2, 3] |
οὖν
ὁ
περὶ
τούτων
ἑκάστου
|
λόγος, |
οὗτος
οἰκειότατος
καὶ
περὶ
ψυχῆς, |
[2, 8] |
μὲν
οὖν
αἰτίαν,
ἕτερός
ἐστι
|
λόγος. |
~(Περὶ
δὲ
ὀσμῆς
καὶ
ὀσφραντοῦ |
[2, 2] |
αἰσθανόμεθα
καὶ
διανοούμεθα
πρώτως-
ὥστε
|
λόγος |
τις
ἂν
εἴη
καὶ
εἶδος, |
[2, 12] |
ἡ
αἴσθησις
μέγεθός
ἐστιν,
ἀλλὰ
|
λόγος |
τις
καὶ
δύναμις
ἐκείνου.
Φανερὸν |
[2, 2] |
οὖν
ἐντελέχειά
τίς
ἐστι
καὶ
|
λόγος |
τοῦ
δύναμιν
ἔχοντος
εἶναι
τοιούτου, |
[2, 2] |
ἰσόπλευρον.
Ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ὅρος
|
λόγος |
τοῦ
συμπεράσματος·
ὁ
δὲ
λέγων |
[2, 12] |
αἰσθητηρίου
ἡ
κίνησις,
λύεται
ὁ
|
λόγος- |
τοῦτο
δ'
ἦν
ἡ
αἴσθησις- |
[2, 3] |
αὐτὸν
τρόπον
εἷς
ἂν
εἴη
|
λόγος |
ψυχῆς
τε
καὶ
σχήματος·
οὔτε |
[2, 2] |
λόγος
τις
ἂν
εἴη
καὶ
|
εἶδος, |
ἀλλ'
οὐχ
ὕλη
καὶ
τὸ |
[2, 3] |
κατὰ
τὸ
οἰκεῖον
καὶ
ἄτομον
|
εἶδος, |
ἀφέντας
τὸν
τοιοῦτον.
(Παραπλησίως
δ' |
[2, 2] |
μὲν
ὕλη
δύναμις,
τὸ
δὲ
|
εἶδος |
ἐντελέχεια,
ἐπεὶ
τὸ
ἐξ
ἀμφοῖν |
[2, 1] |
μὲν
ὕλη
δύναμις,
τὸ
δ'
|
εἶδος |
ἐντελέχεια,
καὶ
τοῦτο
διχῶς,
τὸ |
[2, 1] |
τι,
ἕτερον
δὲ
μορφὴν
καὶ
|
εἶδος, |
καθ'
ἣν
ἤδη
λέγεται
τόδε |
[2, 1] |
τὴν
ψυχὴν
οὐσίαν
εἶναι
ὡς
|
εἶδος |
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος. |
[2, 2] |
τε
καὶ
ὑγίεια
μορφὴ
καὶ
|
εἶδός |
τι
καὶ
λόγος
καὶ
οἷον |
[2, 2] |
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
τὸ
μὲν
|
εἶδος, |
τὸ
δὲ
ὕλη,
τὸ
δὲ |
[2, 11] |
τῷ
μεταξύ,
ὥσπερ
ὁ
δι'
|
ἀσπίδος |
πληγείς·
οὐ
γὰρ
ἡ
ἀσπὶς |
[2, 3] |
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμία·
τοῦ
γὰρ
|
ἡδέος |
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
δὲ
τῆς |
[2, 9] |
ἄνευ
τοῦ
λυπηροῦ
ἢ
τοῦ
|
ἡδέος, |
ὡς
οὐκ
ὄντος
ἀκριβοῦς
τοῦ |
[2, 11] |
βαρέος,
καὶ
γεῦσις
πικροῦ
καὶ
|
γλυκέος· |
ἐν
δὲ
τῷ
ἁπτῷ
πολλαὶ |
[2, 10] |
ἦμεν,
ᾐσθανόμεθ'
ἂν
ἐμβληθέντος
τοῦ
|
γλυκέος, |
οὐκ
ἦν
δ'
ἂν
ἡ |
[2, 11] |
λευκοῦ
καὶ
μέλανος,
καὶ
ἀκοὴ
|
ὀξέος |
καὶ
βαρέος,
καὶ
γεῦσις
πικροῦ |
[2, 11] |
μέλανος,
καὶ
ἀκοὴ
ὀξέος
καὶ
|
βαρέος, |
καὶ
γεῦσις
πικροῦ
καὶ
γλυκέος· |
[2, 11] |
ἄν
τις,
εἰ
πᾶν
σῶμα
|
βάθος |
ἔχει,
τοῦτο
δ'
ἐστὶ
τὸ |
[2, 7] |
δ'
ἀνώνυμον·
κοινὸν
γάρ
τι
|
πάθος |
ἐπ'
ἀέρος
καὶ
ὕδατος
ἔστιν, |
[2, 12] |
αἰσθητικῷ
εἶναι
οὐδ'
ἡ
αἴσθησις
|
μέγεθός |
ἐστιν,
ἀλλὰ
λόγος
τις
καὶ |
[2, 11] |
ὀξύτης
καὶ
βαρύτης,
ἀλλὰ
καὶ
|
μέγεθος |
καὶ
μικρότης,
καὶ
λειότης
καὶ |
[2, 12] |
ταὐτόν,
τὸ
δ'
εἶναι
ἕτερον·
|
μέγεθος |
μὲν
γὰρ
ἄν
τι
εἴη |
[2, 6] |
δὲ
κίνησις,
ἠρεμία,
ἀριθμός,
σχῆμα,
|
μέγεθος· |
τὰ
γὰρ
τοιαῦτα
οὐδεμιᾶς
ἐστὶν |
[2, 11] |
τοῦτο
δ'
ἐστὶ
τὸ
τρίτον
|
μέγεθος, |
ὧν
δ'
ἐστὶ
δύο
σωμάτων |
[2, 5] |
πάσχει
μὲν
γὰρ
τὸ
ἀνόμοιον,
|
πεπονθὸς |
δ'
ὅμοιόν
ἐστιν.
Διαιρετέον
δὲ |
[2, 5] |
μὲν
οὖν
οὐχ
ὅμοιον
ὄν,
|
πεπονθὸς |
δ'
ὡμοίωται
καὶ
ἔστιν
οἷον |
[2, 10] |
ὁ
μέγας
τε
καὶ
ὁ
|
βίαιος) |
ἀόρατον
δὲ
τὸ
μὲν
ὅλως |
[2, 3] |
κοινός,
ὃς
ἐφαρμόσει
μὲν
πᾶσιν,
|
ἴδιος |
δ'
οὐδενὸς
ἔσται
σχήματος.
Ὁμοίως |
[2, 8] |
ὁ
ψόφος
ἀλλότριος
καὶ
οὐκ
|
ἴδιος. |
Καὶ
διὰ
τοῦτό
φασιν
ἀκούειν |
[2, 3] |
ὃς
οὐδενὸς
ἔσται
τῶν
ὄντων
|
ἴδιος |
λόγος,
οὐδὲ
κατὰ
τὸ
οἰκεῖον |
[2, 8] |
κοῖλα·
ὁ
μὲν
χαλκὸς
ὅτι
|
λεῖος, |
τὰ
δὲ
κοῖλα
τῇ
ἀνακλάσει |
[2, 8] |
τοῖς
ὠσίν,
ἀλλ'
ὁ
ψόφος
|
ἀλλότριος |
καὶ
οὐκ
ἴδιος.
Καὶ
διὰ |
[2, 8] |
ἧττον,
οὐκ
ἔστι
δὲ
ψόφου
|
κύριος |
ὁ
ἀὴρ
οὐδὲ
τὸ
ὕδωρ, |
[2, 6] |
εἰ
τὸ
λευκὸν
εἴη
Διάρους
|
υἱός· |
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
τούτου
αἰσθάνεται, |
[2, 6] |
λευκὸν
εἴη
Διάρους
υἱός·
κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
γὰρ
τούτου
αἰσθάνεται,
ὅτι
τῷ |
[2, 6] |
ἐστιν
αἰσθητὴ
καὶ
ὄψει.
Κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
δὲ
λέγεται
αἰσθητόν,
οἷον
εἰ |
[2, 4] |
ἔμψυχόν
ἐστι,
καὶ
οὐ
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Ἔστι
δ'
ἕτερον
τροφῇ
καὶ |
[2, 3] |
τῶν
δ'
ἄλλων
αἰσθητῶν
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Οὐθὲν
γὰρ
εἰς
τροφὴν
συμβάλλεται |
[2, 6] |
αἰσθάνεσθαι,
τὸ
δὲ
ἓν
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Τῶν
δὲ
δυοῖν
τὸ
μὲν |
[2, 1] |
τοιοῦτον.
Ἔστι
δὲ
οὐ
τὸ
|
ἀποβεβληκὸς |
τὴν
ψυχὴν
τὸ
δυνάμει
ὂν |
[2, 8] |
τύπτον
καὶ
μετὰ
φαντασίας
τινός·
|
σημαντικὸς |
γὰρ
δή
τις
ψόφος
ἐστὶν |
[2, 8] |
ψόφον
ἔρια
ἂν
πληγῇ,
ἀλλὰ
|
χαλκὸς |
καὶ
ὅσα
λεῖα
καὶ
κοῖλα· |
[2, 12] |
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
χρυσὸς
ἢ
|
χαλκός· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
αἴσθησις |
[2, 8] |
λεῖα
καὶ
κοῖλα·
ὁ
μὲν
|
χαλκὸς |
ὅτι
λεῖος,
τὰ
δὲ
κοῖλα |
[2, 10] |
τὸ
ἀδύνατον,
τὸ
δ'
ἐὰν
|
πεφυκὸς |
μὴ
ἔχῃ
ἢ
φαύλως,
ὥσπερ |
[2, 11] |
εἶναι
τὸ
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
|
προσπεφυκός, |
δι'
οὗ
γίνονται
αἱ
αἰσθήσεις |
[2, 8] |
τῶν
ἀψύχων
ἀπότασιν
ἔχει
καὶ
|
μέλος |
καὶ
διάλεκτον.
Ἔοικε
γάρ,
ὅτι |
[2, 4] |
τοῦ
τέλους
ἅπαντα
προσαγορεύειν
δίκαιον,
|
τέλος |
δὲ
τὸ
γεννῆσαι
οἷον
αὐτό, |
[2, 4] |
φύσις,
καὶ
τοῦτ'
ἔστιν
αὐτῆς
|
τέλος. |
Τοιοῦτον
δ'
ἐν
τοῖς
ζῴοις |
[2, 7] |
μὲν
οὖν
αἰτίαν
ταῦτα
ὁρᾶται,
|
ἄλλος |
λόγος·
νῦν
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον |
[2, 7] |
ὀρθῶς
Ἐμπεδοκλῆς,
οὐδ'
εἴ
τις
|
ἄλλος |
οὕτως
εἴρηκεν,
ὡς
φερομένου
τοῦ |
[2, 8] |
καθ'
ὁμοιότητα
λέγεται
φωνεῖν,
οἷον
|
αὐλὸς |
καὶ
λύρα
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[2, 6] |
ἑκάστης,
κοινὰ
δὲ
κίνησις,
ἠρεμία,
|
ἀριθμός, |
σχῆμα,
μέγεθος·
τὰ
γὰρ
τοιαῦτα |
[2, 1] |
λεχθέν.
Εἰ
γὰρ
ἦν
ὁ
|
ὀφθαλμὸς |
ζῷον,
ψυχὴ
ἂν
ἦν
αὐτοῦ |
[2, 1] |
τὸ
δυνάμει
ὄν·
ἀλλ'
ὥσπερ
|
ὀφθαλμὸς |
ἡ
κόρη
καὶ
ἡ
ὄψις, |
[2, 1] |
ὕλη
ὄψεως)
ἧς
ἀπολειπούσης
οὐκέτ'
|
ὀφθαλμός, |
πλὴν
ὁμωνύμως,
καθάπερ
ὁ
λίθινος |
[2, 1] |
κατὰ
τὸν
λόγον
(ὁ
δ'
|
ὀφθαλμὸς |
ὕλη
ὄψεως)
ἧς
ἀπολειπούσης
οὐκέτ' |
[2, 3] |
δ'
ἐκείνων
ἕκαστον,
οὐ
πᾶσι
|
λογισμός, |
ἀλλὰ
τοῖς
μὲν
οὐδὲ
φαντασία, |
[2, 3] |
διάνοιαν·
οἷς
μὲν
γὰρ
ὑπάρχει
|
λογισμὸς |
τῶν
φθαρτῶν,
τούτοις
καὶ
τὰ |
[2, 2] |
δὲ
λέγων
ὅτι
ἐστὶν
ὁ
|
τετραγωνισμὸς |
μέσης
εὕρεσις
τοῦ
πράγματος
λέγει |
[2, 2] |
εἰσίν·
οἷον
τί
ἐστιν
ὁ
|
τετραγωνισμός; |
τὸ
ἴσον
ἑτερομήκει
ὀρθογώνιον
εἶναι |
[2, 3] |
ὄρεξις
μὲν
γὰρ
ἐπιθυμία
καὶ
|
θυμὸς |
καὶ
βούλησις,
τὰ
δὲ
ζῷα |
[2, 5] |
ἔχει
(τὸ
αἰσθητικόν.
Ἐπεὶ
δ'
|
ἀνώνυμος |
αὐτῶν
ἡ
διαφορά,
διώρισται
δὲ |
[2, 3] |
χρῶμα
οὐδὲ
ὀσμή,
ὁ
δὲ
|
χυμὸς |
ἕν
τι
τῶν
ἁπτῶν
ἐστιν. |
[2, 9] |
μαλακόσαρκοι
εὐφυεῖς.
(Ἔστι
δ'
ὥσπερ
|
χυμὸς |
ὁ
μὲν
γλυκὺς
ὁ
δὲ |
[2, 3] |
ὑγροῦ
καὶ
ψυχροῦ·
ὁ
δὲ
|
χυμὸς |
οἷον
ἥδυσμά
τι
τούτων
ἐστίν. |
[2, 10] |
ὁρατόν,
οὕτω
τὸ
γευστὸν
ὁ
|
χυμός. |
Οὐθὲν
δὲ
ποιεῖ
χυμοῦ
αἴσθησιν |
[2, 10] |
σῶμα
δὲ
ἐν
ᾧ
ὁ
|
χυμός, |
τὸ
γευστόν,
ἐν
ὑγρῷ
ὡς |
[2, 9] |
ὀσμὴ
τοῦ
ξηροῦ
(ὥσπερ
ὁ
|
χυμὸς |
τοῦ
ὑγροῦ)
τὸ
δὲ
ὀσφραντικὸν |
[2, 11] |
δοκεῖ,
οἷον
ὄψις
λευκοῦ
καὶ
|
μέλανος, |
καὶ
ἀκοὴ
ὀξέος
καὶ
βαρέος, |
[2, 11] |
τὸ
μέλλον
αἰσθήσεσθαι
λευκοῦ
καὶ
|
μέλανος |
μηδέτερον
αὐτῶν
εἶναι
ἐνεργείᾳ,
δυνάμει |
[2, 8] |
Ψοφητικὸν
μὲν
οὖν
τὸ
κινητικὸν
|
ἑνὸς |
ἀέρος
συνεχείᾳ
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ |
[2, 8] |
Ἠχὼ
δὲ
γίνεται
ὅταν,
ἀέρος
|
ἑνὸς |
γενομένου
διὰ
τὸ
ἀγγεῖον
τὸ |
[2, 8] |
ἡ
ποιοῦσα.
Διὸ
καὶ
ἀδύνατον
|
ἑνὸς |
ὄντος
γενέσθαι
ψόφον·
ἕτερον
γὰρ |
[2, 5] |
καὶ
εἰς
ἐντελέχειαν)
ἢ
ἕτερον
|
γένος |
ἀλλοιώσεως.
Διὸ
οὐ
καλῶς
ἔχει |
[2, 1] |
κοινότατος
λόγος
αὐτῆς.
Λέγομεν
δὴ
|
γένος |
ἕν
τι
τῶν
ὄντων
τὴν |
[2, 9] |
τὰς
ὀσμὰς
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
|
γένος. |
Ἔοικε
μὲν
γὰρ
ἀνάλογον
ἔχειν |
[2, 2] |
πω
φανερόν,
ἀλλ'
ἔοικε
ψυχῆς
|
γένος |
ἕτερον
εἶναι,
καὶ
τοῦτο
μόνον |
[2, 5] |
ἀλλ'
ὁ
μὲν
ὅτι
τὸ
|
γένος |
τοιοῦτον
καὶ
ἡ
ὕλη,
ὁ |
[2, 7] |
ὅλως
σῶμα
οὐδ'
ἀπορροὴ
σώματος
|
οὐδενός |
(εἴη
γὰρ
ἂν
σῶμά
τι |
[2, 3] |
ἐφαρμόσει
μὲν
πᾶσιν,
ἴδιος
δ'
|
οὐδενὸς |
ἔσται
σχήματος.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[2, 3] |
τούτων
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων,
ὃς
|
οὐδενὸς |
ἔσται
τῶν
ὄντων
ἴδιος
λόγος, |
[2, 7] |
καὶ
λεπίδες
καὶ
ὀφθαλμοί·
ἀλλ'
|
οὐδενὸς |
ὁρᾶται
τούτων
τὸ
οἰκεῖον
χρῶμα. |
[2, 1] |
γε
οὐθὲν
κωλύει,
διὰ
τὸ
|
μηθενὸς |
εἶναι
σώματος
ἐντελεχείας.
Ἔτι
δὲ |
[2, 9] |
φαύλως
γὰρ
ἄνθρωπος
ὀσμᾶται,
καὶ
|
οὐθενὸς |
αἰσθάνεται
τῶν
ὀσφραντῶν
ἄνευ
τοῦ |
[2, 5] |
θεωρῶν,
ἐντελεχείᾳ
ὢν
καὶ
κυρίως
|
ἐπιστάμενος |
τόδε
τὸ
Α.
Ἀμφότεροι
μὲν |
[2, 11] |
ποιήσας,
ὁμοίως
τὴν
αἴσθησιν
εὐθέως
|
ἁψάμενος |
ἐνσημανεῖ·
καίτοι
δῆλον
ὡς
οὐκ |
[2, 1] |
καθάπερ
ὁ
λίθινος
καὶ
ὁ
|
γεγραμμένος. |
Δεῖ
δὴ
λαβεῖν
τὸ
ἐπὶ |
[2, 7] |
γὰρ
καλῶς
τοῦτο
λέγει
Δημόκριτος,
|
οἰόμενος, |
εἰ
γένοιτο
κενὸν
τὸ
μεταξύ, |
[2, 11] |
καὶ
πρότερον,
κἂν
εἰ
δι'
|
ὑμένος |
αἰσθανοίμεθα
τῶν
ἁπτῶν
ἁπάντων
λανθάνοντος |
[2, 1] |
ὀφθαλμός,
πλὴν
ὁμωνύμως,
καθάπερ
ὁ
|
λίθινος |
καὶ
ὁ
γεγραμμένος.
Δεῖ
δὴ |
[2, 3] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
σχημάτων
λόγος
|
κοινός, |
ὃς
ἐφαρμόσει
μὲν
πᾶσιν,
ἴδιος |
[2, 8] |
ὕδατος
ἢ
χαλκοῦ
ἢ
καί
|
τινος |
ἄλλου
τῶν
λείων,
ὥστε
σκιὰν |
[2, 12] |
ποιοῦσιν·
εἰ
γὰρ
μή,
ὑπὸ
|
τίνος |
ἂν
πάσχοι
τὰ
ἄψυχα
καὶ |
[2, 2] |
ἐντελέχεια
ψυχῆς,
ἀλλ'
αὕτη
σώματός
|
τινος. |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καλῶς
ὑπολαμβάνουσιν |
[2, 8] |
Ἀλλ'
ἐπεὶ
πᾶν
ψοφεῖ
τύπτοντός
|
τινος |
καί
τι
καὶ
ἔν
τινι, |
[2, 11] |
ὡς
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
|
τινος |
οὔσης
τῆς
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς |
[2, 7] |
οὕτως)
ἀλλὰ
πυρὸς
ἢ
τοιούτου
|
τινὸς |
παρουσία
ἐν
τῷ
διαφανεῖ·
οὔτε |
[2, 8] |
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν
ψόφος
ἀεί
|
τινος |
πρός
τι
καὶ
ἔν
τινι· |
[2, 8] |
τὸ
τύπτον
καὶ
μετὰ
φαντασίας
|
τινός· |
σημαντικὸς
γὰρ
δή
τις
ψόφος |
[2, 12] |
καὶ
ἡ
συμφωνία
καὶ
ὁ
|
τόνος |
κρουομένων
σφόδρα
τῶν
χορδῶν)
καὶ |
[2, 1] |
τῷ
ὑπάρχειν
τὴν
ψυχὴν
καὶ
|
ὕπνος |
καὶ
ἐγρήγορσίς
ἐστιν,
ἀνάλογον
δ' |
[2, 1] |
ἐγρήγορσις
τῷ
θεωρεῖν,
ὁ
δ'
|
ὕπνος |
τῷ
ἔχειν
καὶ
μὴ
ἐνεργεῖν· |
[2, 8] |
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν
καρδίαν
|
τόπος |
πρῶτος.
Διὸ
ἀναγκαῖον
εἴσω
ἀναπνεόμενον |
[2, 1] |
τὸ
δὲ
σπέρμα
καὶ
ὁ
|
καρπὸς |
τὸ
δυνάμει
τοιονδὶ
σῶμα.
Ὡς |
[2, 9] |
μὲν
ὁμοίως
ὀσμᾶται,
ὁ
δ'
|
ἄνθρωπος |
ἀναπνέων
μέν,
μὴ
ἀναπνέων
δὲ |
[2, 7] |
αἴσθησιν
ὀσμῆς.
Ἀλλ'
ὁ
μὲν
|
ἄνθρωπος, |
καὶ
τῶν
πεζῶν
ὅσα
ἀναπνεῖ, |
[2, 9] |
τῶν
ἰσχυρῶν
ὀσμῶν
ὑφ'
ὧνπερ
|
ἄνθρωπος, |
οἷον
ἀσφάλτου
καὶ
θείου
καὶ |
[2, 9] |
χείρω
πολλῶν
ζῴων·
φαύλως
γὰρ
|
ἄνθρωπος |
ὀσμᾶται,
καὶ
οὐθενὸς
αἰσθάνεται
τῶν |
[2, 5] |
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
ὅτι
ὁ
|
ἄνθρωπος |
τῶν
ἐπιστημόνων
καὶ
ἐχόντων
ἐπιστήμην· |
[2, 8] |
ταχύ.
Ἠχὼ
δὲ
γίνεται
ὅταν,
|
ἀέρος |
ἑνὸς
γενομένου
διὰ
τὸ
ἀγγεῖον |
[2, 9] |
ὄσφρησις
διὰ
τοῦ
μεταξύ,
οἷον
|
ἀέρος |
ἢ
ὕδατος·
καὶ
γὰρ
τὰ |
[2, 7] |
κοινὸν
γάρ
τι
πάθος
ἐπ'
|
ἀέρος |
καὶ
ὕδατος
ἔστιν,
ὥσπερ
τὸ |
[2, 8] |
ἰχθύες
(καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως,
εἴπερ
|
ἀέρος |
κίνησίς
τίς
ἐστιν
ὁ
ψόφος) |
[2, 11] |
ἁφῆς
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ
|
ἀέρος |
μὲν
γὰρ
ἢ
ὕδατος
ἀδύνατον |
[2, 8] |
μὲν
οὖν
τὸ
κινητικὸν
ἑνὸς
|
ἀέρος |
συνεχείᾳ
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
δὲ |
[2, 8] |
Ὥστε
ἡ
πληγὴ
τοῦ
ἀναπνεομένου
|
ἀέρος |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τούτοις
τοῖς |
[2, 8] |
τοῦ
ῥαπίζοντος
τὴν
θρύψιν
τοῦ
|
ἀέρος, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
σωρὸν
ἢ |
[2, 8] |
φωνή)
καὶ
οὐ
τοῦ
ἀναπνεομένου
|
ἀέρος |
ὥσπερ
ἡ
βήξ,
ἀλλὰ
τούτῳ |
[2, 8] |
πάντῃ
ἔχει
ἀέρα
τὸ
κινησόμενον
|
μέρος |
καὶ
ἔμψυχον†
Αὐτὸς
μὲν
δὴ |
[2, 1] |
ὡς
τὸ
μέρος
πρὸς
τὸ
|
μέρος, |
οὕτως
ἡ
ὅλη
αἴσθησις
πρὸς |
[2, 1] |
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
ὡς
τὸ
|
μέρος |
πρὸς
τὸ
μέρος,
οὕτως
ἡ |
[2, 5] |
ἐπιστήμονα
τὸν
ἔχοντα
τὴν
γραμματικήν·
|
ἑκάτερος |
δὲ
τούτων
οὐ
τὸν
αὐτὸν |
[2, 8] |
Δι'
ἣν
μὲν
οὖν
αἰτίαν,
|
ἕτερός |
ἐστι
λόγος.
~(Περὶ
δὲ
ὀσμῆς |
[2, 3] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
θεωρητικοῦ
νοῦ
|
ἕτερος |
λόγος.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὁ |
[2, 12] |
ἄνευ
τῆς
ὕλης,
οἷον
ὁ
|
κηρὸς |
τοῦ
δακτυλίου
ἄνευ
τοῦ
σιδήρου |
[2, 9] |
ἐγγύθεν,
οὐδ'
ἂν
ἐπὶ
τοῦ
|
μυκτῆρος |
ἐντὸς
τεθῇ·
καὶ
τὸ
μὲν |
[2, 5] |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων
διασαφῆσαι
|
καιρὸς |
γένοιτ'
ἂν
καὶ
εἰςαῦθις·
νῦν |
[2, 10] |
τοῦ
λαμπροῦ
(ὥσπερ
γὰρ
ὁ
|
μικρὸς |
ψόφος
ἀνήκουστος,
τρόπον
τινὰ
καὶ |
[2, 9] |
ὁ
μὲν
γλυκὺς
ὁ
δὲ
|
πικρός, |
οὕτω
καὶ
ὀσμαί,
ἀλλὰ
τὰ |
[2, 2] |
εἶναι
ἰσόπλευρον.
Ὁ
δὲ
τοιοῦτος
|
ὅρος |
λόγος
τοῦ
συμπεράσματος·
ὁ
δὲ |
[2, 6] |
ἴδια
κυρίως
ἐστὶν
αἰσθητά,
καὶ
|
πρὸς |
ἃ
ἡ
οὐσία
πέφυκεν
ἑκάστης |
[2, 8] |
ἀλλὰ
δεῖ
στερεῶν
πληγὴν
γενέσθαι
|
πρὸς |
ἄλληλα
καὶ
πρὸς
τὸν
ἀέρα. |
[2, 8] |
τύπτει
τὸν
ἐν
τῇ
ἀρτηρίᾳ
|
πρὸς |
αὐτήν.
Σημεῖον
δὲ
τὸ
μὴ |
[2, 8] |
ὕδατι
ἀκούομεν,
ὅτι
οὐκ
εἰσέρχεται
|
πρὸς |
αὐτὸν
τὸν
συμφυῆ
ἀέρα·
ἀλλ' |
[2, 11] |
τοιαῦτα.
Ἔχει
δέ
τινα
λύσιν
|
πρός |
γε
ταύτην
τὴν
ἀπορίαν,
ὅτι |
[2, 4] |
ἕτερα
καὶ
ταὐτὰ
τοῖς
ἔργοις)
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
τί
τὸ
συνέχον |
[2, 11] |
γὰρ
μέσον
κριτικόν·
γίνεται
γὰρ
|
πρὸς |
ἑκάτερον
αὐτῶν
θάτερον
τῶν
ἄκρων· |
[2, 4] |
ἔμψυχον,
ὥστε
καὶ
ἡ
τροφὴ
|
πρὸς |
ἔμψυχόν
ἐστι,
καὶ
οὐ
κατὰ |
[2, 5] |
ὁμοίου
οὕτως
ὡς
δύναμις
ἔχει
|
πρὸς |
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν
γὰρ
γίνεται
τὸ |
[2, 11] |
(ὁμοίως
γὰρ
ἔχει
ὁ
ἀὴρ
|
πρὸς |
τὰ
ἐν
αὐτῷ
καὶ
τὸ |
[2, 11] |
ἐν
αὐτῷ
καὶ
τὸ
ὕδωρ
|
πρὸς |
τὰ
ἐν
τῷ
ὕδατι,
λανθάνει |
[2, 9] |
ἄλλων
ζῴων,
ὥσπερ
τὰ
ὄμματα
|
πρὸς |
τὰ
τῶν
σκληροφθάλμων-
τὰ
μὲν |
[2, 4] |
ἀναγκαῖον
διωρίσθαι
πρῶτον·
ἀφορίζεται
γὰρ
|
πρὸς |
τὰς
ἄλλας
δυνάμεις
τῷ
ἔργῳ |
[2, 8] |
εὖ,
οὕτω
καὶ
τῷ
πνεύματι
|
πρός |
τε
τὴν
θερ-
μότητα
τὴν |
[2, 9] |
Ἔοικε
μὲν
γὰρ
ἀνάλογον
ἔχειν
|
πρὸς |
τὴν
γεῦσιν,
καὶ
ὁμοίως
τὰ |
[2, 8] |
ἐν
τούτοις
τοῖς
μορίοις
ψυχῆς
|
πρὸς |
τὴν
καλουμένην
ἀρτηρίαν
φωνή
ἐστιν |
[2, 11] |
ὁ
ἀὴρ
καὶ
τὸ
ὕδωρ
|
πρὸς |
τὴν
ὄψιν
καὶ
τὴν
ἀκοὴν |
[2, 9] |
γὰρ
τούτων
ἔνια
πόρρωθεν
ἀπαντᾷ
|
πρὸς |
τὴν
τροφὴν
ὕποσμα
γινόμενα.
Διὸ |
[2, 8] |
αἴτιον
ἐν
ἑτέροις
εἰρήσεται)
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
φωνὴν
ὅπως
ὑπάρχῃ
τὸ |
[2, 8] |
κατ'
ἐνέργειαν
ψόφος
ἀεί
τινος
|
πρός |
τι
καὶ
ἔν
τινι·
πληγὴ |
[2, 8] |
τὸ
τυπτόμενον·
ὥστε
τὸ
ψοφοῦν
|
πρός |
τι
ψοφεῖ·
πληγὴ
δ'
οὐ |
[2, 11] |
τὴν
ὄσφρησιν
ἔχουσιν,
οὕτως
ἔχειν
|
πρὸς |
τὸ
αἰσθητήριον
ὥσπερ
ἐκείνων
ἕκαστον. |
[2, 8] |
δ'
ἐν
τοῖς
ὠσὶν
ἐγκατῳκοδόμηται
|
πρὸς |
τὸ
ἀκίνητος
εἶναι,
ὅπως
ἀκριβῶς |
[2, 1] |
γὰρ
ἔχει
ὡς
τὸ
μέρος
|
πρὸς |
τὸ
μέρος,
οὕτως
ἡ
ὅλη |
[2, 1] |
μέρος,
οὕτως
ἡ
ὅλη
αἴσθησις
|
πρὸς |
τὸ
ὅλον
σῶμα
τὸ
αἰσθητικόν, |
[2, 9] |
ἀνθρώποις
διαφέρειν
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
|
πρὸς |
τὸ
τῶν
ἄλλων
ζῴων,
ὥσπερ |
[2, 8] |
πληγὴν
γενέσθαι
πρὸς
ἄλληλα
καὶ
|
πρὸς |
τὸν
ἀέρα.
Τοῦτο
δὲ
γίνεται |
[2, 3] |
ὕστερον
δ'
ἐπισκεπτέον.
Ἐνίοις
δὲ
|
πρὸς |
τούτοις
ὑπάρχει
καὶ
τὸ
κατὰ |
[2, 8] |
καὶ
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ
|
ψαθυρὸς |
εἶναι
οὐ
γεγωνεῖ,
ἂν
μὴ |
[2, 4] |
ψυχή·
ἡ
μὲν
γὰρ
τοῦ
|
πυρὸς |
αὔξησις
εἰς
ἄπειρον,
ἕως
ἂν |
[2, 7] |
ὅταν
ᾖ
ἐντελεχείᾳ
διαφανὲς
ὑπὸ
|
πυρὸς |
ἢ
τοιούτου
οἷον
τὸ
ἄνω |
[2, 7] |
σῶμά
τι
καὶ
οὕτως)
ἀλλὰ
|
πυρὸς |
ἢ
τοιούτου
τινὸς
παρουσία
ἐν |
[2, 5] |
ἔξω
οὐ
ποιοῦσιν
αἴσθησιν,
ἐνόντος
|
πυρὸς |
καὶ
γῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[2, 4] |
ταῦτα
δὲ
ψυχῆς,
ἀλλ'
οὐ
|
πυρός, |
καὶ
λόγου
μᾶλλον
ἢ
ὕλης. |
[2, 5] |
καὶ
οὐθὲν
ἐδεῖτο
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
|
πυρὸς |
ὄντος.
Ἐπειδὴ
δὲ
τὸ
αἰσθάνεσθαι |
[2, 4] |
Δοκεῖ
δέ
τισιν
ἡ
τοῦ
|
πυρὸς |
φύσις
ἁπλῶς
αἰτία
τῆς
τροφῆς |
[2, 12] |
χαλκοῦν
σημεῖον,
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
|
χρυσὸς |
ἢ
χαλκός·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[2, 11] |
ἐξ
ἀέρος
μὲν
γὰρ
ἢ
|
ὕδατος |
ἀδύνατον
συστῆναι
τὸ
ἔμψυχον
σῶμα· |
[2, 7] |
τι
πάθος
ἐπ'
ἀέρος
καὶ
|
ὕδατος |
ἔστιν,
ὥσπερ
τὸ
διαφανὲς
χρώματι, |
[2, 8] |
οὐχ
οὕτως
ἀνακλᾶται
ὥσπερ
ἀφ'
|
ὕδατος |
ἢ
χαλκοῦ
ἢ
καί
τινος |
[2, 9] |
τοῦ
μεταξύ,
οἷον
ἀέρος
ἢ
|
ὕδατος· |
καὶ
γὰρ
τὰ
ἔνυδρα
δοκοῦσιν |
[2, 2] |
ὁ
τετραγωνισμὸς
μέσης
εὕρεσις
τοῦ
|
πράγματος |
λέγει
τὸ
αἴτιον.
Λέγομεν
οὖν, |
[2, 3] |
πᾶσιν,
ἴδιος
δ'
οὐδενὸς
ἔσται
|
σχήματος. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς |
[2, 3] |
εἴη
λόγος
ψυχῆς
τε
καὶ
|
σχήματος· |
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖ
σχῆμα
παρὰ |
[2, 11] |
σῶμά
τι
λευκὸν
ἐπὶ
τοῦ
|
ὄμματος |
θείη
τὸ
ἔσχατον.
ἷΗ
καὶ |
[2, 2] |
δὲ
τοιοῦτος
ὅρος
λόγος
τοῦ
|
συμπεράσματος· |
ὁ
δὲ
λέγων
ὅτι
ἐστὶν |
[2, 7] |
αὐτοῦ
μὲν
οὖν
τοῦ
ὁρωμένου
|
χρώματος |
ἀδύνατον·
λείπεται
δὴ
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 6] |
μὴ
ἐνδέχεται
ἀπατηθῆναι,
οἷον
ὄψις
|
χρώματος |
καὶ
ἀκοὴ
ψόφου
καὶ
γεῦσις |
[2, 11] |
τινι
αἰσθάνεσθαι
καὶ
ψόφου
καὶ
|
χρώματος |
καὶ
ὀσμῆς,
καὶ
μία
τις |
[2, 7] |
λίαν
τὸ
αἴτημα.
(Ἔστι
δὲ
|
χρώματος |
μὲν
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν,
ψόφου |
[2, 12] |
τὸ
ἀδύνατον
ὀσφρανθῆναι,
ἢ
ὑπὸ
|
χρώματος |
τὸ
μὴ
δυνάμενον
ἰδεῖν·
ὁμοίως |
[2, 4] |
δὲ
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
ζῶντος
|
σώματος |
αἰτία
καὶ
ἀρχή.
Ταῦτα
δὲ |
[2, 1] |
μέρους
ἐφ'
ὅλου
τοῦ
ζῶντος
|
σώματος· |
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
ὡς
τὸ |
[2, 2] |
σῶμα
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔστι,
|
σώματος |
δέ
τι,
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[2, 2] |
ὑπολαμβάνουσιν
οἷς
δοκεῖ
μήτ'
ἄνευ
|
σώματος |
εἶναι
μήτε
σῶμά
τι
ἡ |
[2, 1] |
δ'
οὐσία
ἐντελέχεια·
τοιούτου
ἄρα
|
σώματος |
ἐντελέχεια.
Αὕτη
δὲ
λέγεται
διχῶς, |
[2, 1] |
κωλύει,
διὰ
τὸ
μηθενὸς
εἶναι
|
σώματος |
ἐντελεχείας.
Ἔτι
δὲ
ἄδηλον
εἰ |
[2, 11] |
διὸ
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τοῦ
|
σώματος |
ἔοικεν
οὕτως
ἔχειν
ὥσπερ
ἂν |
[2, 2] |
τὸ
δὲ
μορίῳ
τινὶ
τοῦ
|
σώματος |
ἢ
καὶ
ὅλῳ,
τούτων
δ' |
[2, 1] |
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ
χωριστὴ
τοῦ
|
σώματος, |
ἢ
μέρη
τινὰ
αὐτῆς,
εἰ |
[2, 1] |
ἄδηλον
εἰ
οὕτως
ἐντελέχεια
τοῦ
|
σώματος |
ἡ
ψυχὴ
ἢ>
ὥσπερ
πλωτὴρ |
[2, 11] |
οὖν
εἰσὶν
αἱ
διαφοραὶ
τοῦ
|
σώματος |
ᾗ
σῶμα·
λέγω
δὲ
διαφορὰς |
[2, 10] |
διὰ
τοῦ
μεταξὺ
ἀλλοτρίου
ὄντος
|
σώματος· |
οὐδὲ
γὰρ
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ |
[2, 11] |
δ'
ὑγρὸν
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ
|
σώματος, |
οὐδὲ
τὸ
διερόν,
ἀλλ'
ἀναγκαῖον |
[2, 7] |
οὔθ'
ὅλως
σῶμα
οὐδ'
ἀπορροὴ
|
σώματος |
οὐδενός
(εἴη
γὰρ
ἂν
σῶμά |
[2, 2] |
ἐστιν
ἐντελέχεια
ψυχῆς,
ἀλλ'
αὕτη
|
σώματός |
τινος.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καλῶς |
[2, 1] |
ἔστι
πέλεκυς.
Οὐ
γὰρ
τοιούτου
|
σώματος |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
καὶ |
[2, 1] |
ψυχὴν
οὐσίαν
εἶναι
ὡς
εἶδος
|
σώματος |
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος.
Ἡ |
[2, 1] |
ψυχή
ἐστιν
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
|
σώματος |
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος.
(Τοιοῦτον |
[2, 1] |
εἴη
ἂν
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
|
σώματος |
φυσικοῦ
ὀργανικοῦ.
Διὸ
καὶ
οὐ |
[2, 5] |
τούτων
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
δυνατός |
ἐστιν,
ἀλλ'
ὁ
μὲν
ὅτι |
[2, 5] |
ὕλη,
ὁ
δ'
ὅτι
βουληθεὶς
|
δυνατὸς |
θεωρεῖν,
ἂν
μή
τι
κωλύσῃ |
[2, 3] |
περὶ
τούτων
ἑκάστου
λόγος,
οὗτος
|
οἰκειότατος |
καὶ
περὶ
ψυχῆς,
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον |
[2, 1] |
ψυχὴ
καὶ
τίς
ἂν
εἴη
|
κοινότατος |
λόγος
αὐτῆς.
Λέγομεν
δὴ
γένος |
[2, 12] |
ὁ
δ'
ἀὴρ
παθὼν
ταχέως
|
αἰσθητὸς |
γίνεται;
|
[2, 8] |
τοῖς
ὠσὶν
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
τὸ
|
ἀκίνητος |
εἶναι,
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας |
[2, 10] |
τὸ
τῇ
γλώττῃ
πλήρει
τοιαύτης
|
ὑγρότητος |
αἰσθάνεσθαι.
Τὰ
δ'
εἴδη
τῶν |
[2, 10] |
δὲ
ποιεῖ
χυμοῦ
αἴσθησιν
ἄνευ
|
ὑγρότητος, |
ἀλλ'
ἔχει
ἐνεργείᾳ
ἢ
δυνάμει |
[2, 11] |
ὑπερβολῶν,
ὡς
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον
|
μεσότητός |
τινος
οὔσης
τῆς
ἐν
τοῖς |
[2, 9] |
ἡ
μὲν
γλυκεῖα
κρόκου
καὶ
|
μέλιτος, |
ἡ
δὲ
δριμεῖα
θύμου
καὶ |
[2, 7] |
Οὐ
γὰρ
καλῶς
τοῦτο
λέγει
|
Δημόκριτος, |
οἰόμενος,
εἰ
γένοιτο
κενὸν
τὸ |
[2, 11] |
Πότερον
δ'
ἐστὶ
τὸ
αἰσθητήριον
|
ἐντός, |
ἢ
οὔ,
ἀλλ'
εὐθέως
ἡ |
[2, 11] |
πρῶτον
αἰσθητήριον
ἄλλο
τί
ἐστιν
|
ἐντός. |
Πᾶσα
γὰρ
αἴσθησις
μιᾶς
ἐναντιώσεως |
[2, 9] |
οὐδ'
ἂν
ἐπὶ
τοῦ
μυκτῆρος
|
ἐντὸς |
τεθῇ·
καὶ
τὸ
μὲν
ἐπ' |
[2, 11] |
ἔσχατον.
ἷΗ
καὶ
δῆλον
ὅτι
|
ἐντὸς |
τὸ
τοῦ
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν.
Οὕτω |
[2, 8] |
τε
τὴν
θερ-
μότητα
τὴν
|
ἐντὸς |
ὡς
ἀναγκαῖον
ὄν>
(τὸ
δ' |
[2, 10] |
ἐν
ὕδατι
ἦμεν,
ᾐσθανόμεθ'
ἂν
|
ἐμβληθέντος |
τοῦ
γλυκέος,
οὐκ
ἦν
δ' |
[2, 8] |
τὴν
πρώτην,
ἀδυνατοῦντος
ἐξελθεῖν
τοῦ
|
κινηθέντος. |
Ἔτι
ἀκούεται
ἐν
ἀέρι,
κἀν |
[2, 9] |
ἢ
τοῦ
ἡδέος,
ὡς
οὐκ
|
ὄντος |
ἀκριβοῦς
τοῦ
αἰσθητηρίου.
Εὔλογον
δ' |
[2, 8] |
ποιοῦσα.
Διὸ
καὶ
ἀδύνατον
ἑνὸς
|
ὄντος |
γενέσθαι
ψόφον·
ἕτερον
γὰρ
τὸ |
[2, 5] |
ὑπὸ
τοῦ
ποιητικοῦ
καὶ
ἐνεργείᾳ
|
ὄντος. |
Διὸ
ἔστι
μὲν
ὡς
ὑπὸ |
[2, 5] |
οὐθὲν
ἐδεῖτο
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
πυρὸς
|
ὄντος. |
Ἐπειδὴ
δὲ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν |
[2, 5] |
λαμβάνον
ἐπιστήμην
ὑπὸ
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
|
ὄντος |
καὶ
διδασκαλικοῦ
ἤτοι
οὐδὲ
πάσχειν |
[2, 5] |
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος
τοῦ
δυνάμει
|
ὄντος |
καὶ
ὁμοίου
οὕτως
ὡς
δύναμις |
[2, 5] |
εἰς
ἐντελέχειαν
ἄγειν
ἐκ
δυνάμει
|
ὄντος |
{κατὰ}
τὸ
νοοῦν
καὶ
φρονοῦν |
[2, 7] |
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
δὲ
συνεχοῦς
|
ὄντος |
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον.
Οὐ
γὰρ |
[2, 4] |
ἡ
ψυχή.
Ἔτι
τοῦ
δυνάμει
|
ὄντος |
λόγος
ἡ
ἐντελέχεια.
Φανερὸν
δ' |
[2, 5] |
δίκαιον·
τὸ
δ'
ἐκ
δυνάμει
|
ὄντος |
μανθάνον
καὶ
λαμβάνον
ἐπιστήμην
ὑπὸ |
[2, 10] |
αἰσθητὸν
διὰ
τοῦ
μεταξὺ
ἀλλοτρίου
|
ὄντος |
σώματος·
οὐδὲ
γὰρ
τῇ
ἁφῇ. |
[2, 5] |
διωρίσθω
τοσοῦτον,
ὅτι
οὐχ
ἁπλοῦ
|
ὄντος |
τοῦ
δυνάμει
λεγομένου,
ἀλλὰ
τοῦ |
[2, 5] |
σωτηρία
μᾶλλον
ὑπὸ
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
|
ὄντος |
τοῦ
δυνάμει
ὄντος
καὶ
ὁμοίου |
[2, 4] |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
ὡς
ἀπαθοῦς
|
ὄντος |
τοῦ
ὁμοίου
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου, |
[2, 5] |
μὲν
οὖν
ὡς
τοῦ
αὐτοῦ
|
ὄντος |
τοῦ
πάσχειν
καὶ
τοῦ
κινεῖσθαι |
[2, 8] |
γὰρ
φθάσαι
τὴν
κίνησιν
τοῦ
|
ῥαπίζοντος |
τὴν
θρύψιν
τοῦ
ἀέρος,
ὥσπερ |
[2, 11] |
ὑμένος
αἰσθανοίμεθα
τῶν
ἁπτῶν
ἁπάντων
|
λανθάνοντος |
ὅτι
διείργει,
ὁμοίως
ἂν
ἔχοιμεν |
[2, 7] |
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
ἡμᾶς
δὲ
|
λανθάνοντος· |
τοῦτο
γάρ
ἐστι
καὶ
παρὰ |
[2, 5] |
τῶν
ἔξω
οὐ
ποιοῦσιν
αἴσθησιν,
|
ἐνόντος |
πυρὸς
καὶ
γῆς
καὶ
τῶν |
[2, 4] |
πάντα
ποσά,
οἷον
ὑγιὲς
ἐκ
|
κάμνοντος. |
Φαίνεται
δ'
οὐδ'
ἐκεῖνα
τὸν |
[2, 8] |
μορίῳ.
Ἀλλ'
ἐπεὶ
πᾶν
ψοφεῖ
|
τύπτοντός |
τινος
καί
τι
καὶ
ἔν |
[2, 1] |
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
φυσικοῦ
τοιουδί,
|
ἔχοντος |
ἀρχὴν
κινήσεως
καὶ
στάσεως
ἐν |
[2, 2] |
ἐστι
καὶ
λόγος
τοῦ
δύναμιν
|
ἔχοντος |
εἶναι
τοιούτου,
φανερὸν
ἐκ
τούτων. |
[2, 1] |
εἶδος
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
|
ἔχοντος. |
Ἡ
δ'
οὐσία
ἐντελέχεια·
τοιούτου |
[2, 1] |
πρώτη
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
|
ἔχοντος. |
(Τοιοῦτον
δὲ
ὃ
ἂν
ᾖ |
[2, 12] |
ἡ
αἴσθησις
ἑκάστου
ὑπὸ
τοῦ
|
ἔχοντος |
χρῶμα
ἢ
χυμὸν
ἢ
ψόφον |
[2, 7] |
μεταξὺ
τῆς
γῆς
καὶ
τοῦ
|
περιέχοντος, |
ἡμᾶς
δὲ
λανθάνοντος·
τοῦτο
γάρ |
[2, 7] |
εἴη·
τοῦτο
γὰρ
ἀδύνατόν
ἐστιν.
|
Πάσχοντος |
γάρ
τι
τοῦ
αἰσθητικοῦ
γίνεται |
[2, 2] |
ποίῳ,
καίπερ
οὐδὲ
φαινομένου
τοῦ
|
τυχόντος |
δέχεσθαι
τὸ
τυχόν.
Οὕτω
δὲ |
[2, 8] |
ποιεῖ
πληγὰς
μετὰ
τὴν
πρώτην,
|
ἀδυνατοῦντος |
ἐξελθεῖν
τοῦ
κινηθέντος.
Ἔτι
ἀκούεται |
[2, 4] |
Ἔστι
δὲ
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
|
ζῶντος |
σώματος
αἰτία
καὶ
ἀρχή.
Ταῦτα |
[2, 1] |
ἐπὶ
μέρους
ἐφ'
ὅλου
τοῦ
|
ζῶντος |
σώματος·
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
ὡς |
[2, 5] |
πρώτη
μεταβολὴ
γίνεται
ὑπὸ
τοῦ
|
γεννῶντος, |
ὅταν
δὲ
γεννηθῇ,
ἔχει
ἤδη, |
[2, 10] |
καὶ
τοῦ
ἀοράτου
(τὸ
γὰρ
|
σκότος |
ἀόρατον,
κρίνει
δὲ
καὶ
τοῦτο |
[2, 8] |
ἂν
ἐγίνετο
πάντῃ
φῶς,
ἀλλὰ
|
σκότος |
ἔξω
τοῦ
ἡλιουμένου)
ἀλλ'
οὐχ |
[2, 7] |
γὰρ
αὐτὴ
φύσις
ὁτὲ
μὲν
|
σκότος |
ὁτὲ
δὲ
φῶς
ἐστιν.
Οὐ |
[2, 12] |
οὕτως·
οὔτε
γὰρ
φῶς
καὶ
|
σκότος |
οὔτε
ψόφος
οὔτε
ὀσμὴ
οὐδὲν |
[2, 7] |
τῷ
σκότει·
ἔστι
δὲ
τὸ
|
σκότος |
στέρησις
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ |
[2, 7] |
ᾧ
τοῦτ'
ἐστί,
καὶ
τὸ
|
σκότος. |
Τὸ
δὲ
φῶς
οἷον
χρῶμά |
[2, 4] |
δ'
ἄμφω,
ἀλλ'
ἡ
μὲν
|
ἄπεπτος |
ἡ
δὲ
πεπεμμένη,
ἀμφοτέρως
ἂν |
[2, 4] |
τροφὴν
λέγειν·
ᾗ
μὲν
γὰρ
|
ἄπεπτος, |
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ
τρέφεται, |
[2, 10] |
(ὥσπερ
γὰρ
ὁ
μικρὸς
ψόφος
|
ἀνήκουστος, |
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὁ
μέγας |
[2, 8] |
καὶ
ἀκοῆς
διορίσωμεν.
Ἔστι
δὲ
|
διττὸς |
ὁ
ψόφος·
ὁ
μὲν
γὰρ |
[2, 11] |
ἁπτοῦ
καὶ
περὶ
ἁφῆς
ὁ
|
αὐτὸς |
λόγος·
εἰ
γὰρ
ἡ
ἁφὴ |
[2, 12] |
πάσχειν
ὑπ'
ὀσμῆς
(ὁ
δ'
|
αὐτὸς |
λόγος
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων) |
[2, 7] |
τούτου
γίνεται
διαφανές.
Ὁ
δ'
|
αὐτὸς |
λόγος
καὶ
περὶ
ψόφου
καὶ |
[2, 8] |
τὸ
κινησόμενον
μέρος
καὶ
ἔμψυχον†
|
Αὐτὸς |
μὲν
δὴ
ἄψοφον
ὁ
ἀὴρ |
[2, 8] |
γὰρ
εἶναι
κενὸν
ὁ
ἀήρ,
|
οὗτος |
δ'
ἐστὶν
ὁ
ποιῶν
ἀκούειν, |
[2, 3] |
ὁ
περὶ
τούτων
ἑκάστου
λόγος,
|
οὗτος |
οἰκειότατος
καὶ
περὶ
ψυχῆς,
δῆλον. |
[2, 2] |
ὀρθογώνιον
εἶναι
ἰσόπλευρον.
Ὁ
δὲ
|
τοιοῦτος |
ὅρος
λόγος
τοῦ
συμπεράσματος·
ὁ |
[2, 8] |
ὁ
περὶ
τὴν
καρδίαν
τόπος
|
πρῶτος. |
Διὸ
ἀναγκαῖον
εἴσω
ἀναπνεόμενον
εἰσιέναι |
[2, 7] |
φύσις·
διόπερ
οὐχ
ὁρατὸν
ἄνευ
|
φωτός, |
ἀλλὰ
πᾶν
τὸ
ἑκάστου
χρῶμα |
[2, 8] |
ψόφου
καθάπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
φωτός· |
καὶ
γὰρ
τὸ
φῶς
ἀεὶ |
[2, 7] |
οὕτως
εἴρηκεν,
ὡς
φερομένου
τοῦ
|
φωτὸς |
καὶ
γιγνομένου
ποτὲ
μεταξὺ
τῆς |
[2, 8] |
ψόφῳ
δηλοῦνται·
ὥσπερ
γὰρ
ἄνευ
|
φωτὸς |
οὐχ
ὁρᾶται
τὰ
χρώματα,
οὕτως |
[2, 7] |
ἐν
φωτὶ
ὁρᾶται.
Διὸ
περὶ
|
φωτὸς |
πρῶτον
λεκτέον
τί
ἐστιν.
Ἔστι |
[2, 7] |
(διὸ
καὶ
οὐχ
ὁρᾶται
ἄνευ
|
φωτός· |
τοῦτο
γὰρ
ἦν
αὐτῷ
τὸ |
[2, 8] |
γίνεται
δ'
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν
|
ψόφος |
ἀεί
τινος
πρός
τι
καὶ |
[2, 8] |
ἀέρος
κίνησίς
τίς
ἐστιν
ὁ
|
ψόφος) |
ἀλλ'
οἱ
λεγόμενοι
φωνεῖν,
οἷον |
[2, 6] |
ἀπατᾶται
ὅτι
χρῶμα
οὐδ'
ὅτι
|
ψόφος, |
ἀλλὰ
τί
τὸ
κεχρωσμένον
ἢ |
[2, 8] |
ἐν
τοῖς
ὠσίν,
ἀλλ'
ὁ
|
ψόφος |
ἀλλότριος
καὶ
οὐκ
ἴδιος.
Καὶ |
[2, 10] |
λαμπροῦ
(ὥσπερ
γὰρ
ὁ
μικρὸς
|
ψόφος |
ἀνήκουστος,
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὁ |
[2, 8] |
τινός·
σημαντικὸς
γὰρ
δή
τις
|
ψόφος |
ἐστὶν
ἡ
φωνή)
καὶ
οὐ |
[2, 9] |
ἡ
ὀσμή,
οὕτως
ὡς
ὁ
|
ψόφος |
ἢ
τὸ
χρῶμα.
Αἴτιον
δ' |
[2, 8] |
δ'
ἕτερον;
ἔστι
γὰρ
ὁ
|
ψόφος |
κίνησις
τοῦ
δυναμένου
κινεῖσθαι
τὸν |
[2, 8] |
κωλυθῇ
θρύπτεσθαι,
ἡ
τούτου
κίνησις
|
ψόφος. |
Ὁ
δ'
ἐν
τοῖς
ὠσὶν |
[2, 8] |
διορίσωμεν.
Ἔστι
δὲ
διττὸς
ὁ
|
ψόφος· |
ὁ
μὲν
γὰρ
ἐνέργειά
τις, |
[2, 8] |
τοιούτῳ,
φωνὴ
δ'
ἐστὶ
ζῴου
|
ψόφος |
οὐ
τῷ
τυχόντι
μορίῳ.
Ἀλλ' |
[2, 3] |
Οὐθὲν
γὰρ
εἰς
τροφὴν
συμβάλλεται
|
ψόφος |
οὐδὲ
χρῶμα
οὐδὲ
ὀσμή,
ὁ |
[2, 8] |
οὐ
τῶν
τυχόντων
πληγὴ
ὁ
|
ψόφος· |
οὐθένα
γὰρ
ποιεῖ
ψόφον
ἔρια |
[2, 12] |
γὰρ
φῶς
καὶ
σκότος
οὔτε
|
ψόφος |
οὔτε
ὀσμὴ
οὐδὲν
ποιεῖ
τὰ |
[2, 11] |
ἓν
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
ἀκοῇ
|
ψόφος, |
οὕτω
τῇ
ἁφῇ,
οὐκ
ἔστιν |
[2, 8] |
ταύτῃ
διωρίσθω.
Ἡ
δὲ
φωνὴ
|
ψόφος |
τίς
ἐστιν
ἐμψύχου·
τῶν
γὰρ |
[2, 8] |
ἐστιν
(οὐ
γὰρ
πᾶς
ζῴου
|
ψόφος |
φωνή,
καθάπερ
εἴπομεν-
ἔστι
γὰρ |
[2, 8] |
γίνεται
τοῦ
μὲν
διὰ
τὸ
|
τάχος |
ἡ
κίνησις
τοιαύτη,
τοῦ
δὲ |
[2, 1] |
δὲ
ταύτης
οὐκ
ἂν
ἔτι
|
πέλεκυς |
ἦν,
ἀλλ'
ἢ
ὁμωνύμως,
νῦν |
[2, 1] |
ὀργάνων
φυσικὸν
ἦν
σῶμα,
οἷον
|
πέλεκυς· |
ἦν
μὲν
γὰρ
ἂν
τὸ |
[2, 1] |
ἢ
ὁμωνύμως,
νῦν
δ'
ἔστι
|
πέλεκυς. |
Οὐ
γὰρ
τοιούτου
σώματος
τὸ |
[2, 9] |
δ'
ὥσπερ
χυμὸς
ὁ
μὲν
|
γλυκὺς |
ὁ
δὲ
πικρός,
οὕτω
καὶ |
[2, 8] |
ἀέρα·
ἀλλ'
οὐδ'
εἰς
τὸ
|
οὖς, |
διὰ
τὰς
ἕλικας.
Ὅταν
δὲ |
[2, 8] |
ἢ
μὴ
τὸ
ἠχεῖν
τὸ
|
οὖς |
ὥσπερ
τὸ
κέρας·
ἀεὶ
γὰρ |
[2, 9] |
τοῦ
ἡδέος,
ὡς
οὐκ
ὄντος
|
ἀκριβοῦς |
τοῦ
αἰσθητηρίου.
Εὔλογον
δ'
οὕτω |
[2, 9] |
γὰρ
τοῦ
ὀσφραντοῦ
αἴσθησις
καὶ
|
δυσώδους |
καὶ
εὐώδους
ὄσφρησίς
ἐστιν.
Ἔτι |
[2, 9] |
ὀσφραντοῦ
αἴσθησις
καὶ
δυσώδους
καὶ
|
εὐώδους |
ὄσφρησίς
ἐστιν.
Ἔτι
δὲ
καὶ |
[2, 4] |
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
ὡς
|
ἀπαθοῦς |
ὄντος
τοῦ
ὁμοίου
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 4] |
πάντων
ἔστι
πέρας
καὶ
λόγος
|
μεγέθους |
τε
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα
δὲ |
[2, 11] |
μὴ
μία
ἐστὶν
αἴσθησις
ἀλλὰ
|
πλείους, |
ἀναγκαῖον
καὶ
τὰ
ἁπτὰ
αἰσθητὰ |
[2, 11] |
εἶναι.
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν
πότερον
|
πλείους |
εἰσὶν
ἢ
μία,
καὶ
τί |
[2, 11] |
πλείους
οὖσαι.
Δηλοῖ
δ'
ὅτι
|
πλείους |
ἡ
ἐπὶ
τῆς
γλώττης
ἁφή· |
[2, 6] |
γεῦσις
χυμοῦ,
ἡ
δ'
ἁφὴ
|
πλείους |
{μὲν}
ἔχει
διαφοράς,
ἀλλ'
ἑκάστη |
[2, 11] |
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων
εἰσὶν
ἐναντιώσεις
|
πλείους, |
οἷον
ἐν
φωνῇ
οὐ
μόνον |
[2, 11] |
δι'
οὗ
γίνονται
αἱ
αἰσθήσεις
|
πλείους |
οὖσαι.
Δηλοῖ
δ'
ὅτι
πλείους |
[2, 2] |
καὶ
φθίσιν
λαμβάνουσι
κατὰ
τοὺς
|
ἐναντίους |
τόπους·
οὐ
γὰρ
ἄνω
μὲν |
[2, 4] |
τροφή.
Ἐπεὶ
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
|
τέλους |
ἅπαντα
προσαγορεύειν
δίκαιον,
τέλος
δὲ |
[2, 2] |
τρέφεταί
τε
καὶ
ζῇ
διὰ
|
τέλους, |
ἕως
ἂν
δύνηται
λαμβάνειν
τροφήν. |
[2, 9] |
τῶν
χρωμάτων
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
μὴ
|
διαδήλους |
αὐτοῖς
εἶναι
τὰς
διαφορὰς
τῶν |
[2, 9] |
εἴπομεν,
διὰ
τὸ
μὴ
σφόδρα
|
διαδήλους |
εἶναι
τὰς
ὀσμὰς
ὥσπερ
τοὺς |
[2, 9] |
εἶναι
τὰς
ὀσμὰς
ὥσπερ
τοὺς
|
χυμούς, |
{ἀπὸ
τούτων}
εἴληφε
τὰ
ὀνόματα |
[2, 2] |
μόνον,
ζῆν
αὐτό
φαμεν,
οἷον
|
νοῦς, |
αἴσθησις,
κίνησις
καὶ
στάσις
ἡ |
[2, 4] |
ψυχὴ
αἰτία·
ὥσπερ
γὰρ
ὁ
|
νοῦς |
ἕνεκά
του
ποιεῖ,
τὸν
αὐτὸν |
[2, 3] |
καὶ
τὸ
διανοητικόν
τε
καὶ
|
νοῦς, |
οἷον
ἀνθρώποις
καὶ
εἴ
τι |
[2, 7] |
κινητικῷ
εἶναι
τοῦ
κατ'
ἐνέργειαν
|
διαφανοῦς) |
ἡ
δ'
ἐντελέχεια
τοῦ
διαφανοῦς |
[2, 7] |
ἐστιν
ἡ
τούτου
ἐνέργεια,
τοῦ
|
διαφανοῦς |
ᾗ
διαφανές.
Δυνάμει
δέ,
ἐν |
[2, 7] |
κινητικόν
ἐστι
τοῦ
κατ'
ἐνέργειαν
|
διαφανοῦς, |
καὶ
τοῦτ'
ἐστὶν
αὐτοῦ
ἡ |
[2, 7] |
φῶς
οἷον
χρῶμά
ἐστι
τοῦ
|
διαφανοῦς, |
ὅταν
ᾖ
ἐντελεχείᾳ
διαφανὲς
ὑπὸ |
[2, 7] |
διαφανοῦς)
ἡ
δ'
ἐντελέχεια
τοῦ
|
διαφανοῦς |
φῶς
ἐστιν.
Σημεῖον
δὲ
τούτου |
[2, 7] |
στέρησις
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
|
διαφανοῦς, |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἡ |
[2, 4] |
δ'
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
τοὺς
|
διωρισμένους |
τρόπους
τρεῖς
αἰτία·
καὶ
γὰρ |
[2, 5] |
φατέον,
{ὥσπερ
εἴρηται,
ἢ
δύο
|
τρόπους |
εἶναι
ἀλλοιώσεως,
τήν
τε
ἐπὶ |
[2, 4] |
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
τοὺς
διωρισμένους
|
τρόπους |
τρεῖς
αἰτία·
καὶ
γὰρ
ὅθεν |
[2, 2] |
φθίσιν
λαμβάνουσι
κατὰ
τοὺς
ἐναντίους
|
τόπους· |
οὐ
γὰρ
ἄνω
μὲν
αὔξεται, |
[2, 6] |
οἷον
εἰ
τὸ
λευκὸν
εἴη
|
Διάρους |
υἱός·
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
τούτου |
[2, 1] |
Δεῖ
δὴ
λαβεῖν
τὸ
ἐπὶ
|
μέρους |
ἐφ'
ὅλου
τοῦ
ζῶντος
σώματος· |
[2, 4] |
ὁμοίως
δ'
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
|
τοὺς |
διωρισμένους
τρόπους
τρεῖς
αἰτία·
καὶ |
[2, 2] |
τε
καὶ
φθίσιν
λαμβάνουσι
κατὰ
|
τοὺς |
ἐναντίους
τόπους·
οὐ
γὰρ
ἄνω |
[2, 9] |
διαδήλους
εἶναι
τὰς
ὀσμὰς
ὥσπερ
|
τοὺς |
χυμούς,
{ἀπὸ
τούτων}
εἴληφε
τὰ |
[2, 10] |
ἀόρατον,
ἄλλον
δὲ
τρόπον
τοῦ
|
σκότους) |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
ἀκοὴ |
[2, 7] |
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
δὲ
|
συνεχοῦς |
ὄντος
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον.
Οὐ |
[2, 5] |
μὲν
γὰρ
οὕτως
ἐπιστῆμόν
τι
|
ὡς |
ἂν
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
ὅτι |
[2, 8] |
τὴν
θερ-
μότητα
τὴν
ἐντὸς
|
ὡς |
ἀναγκαῖον
ὄν>
(τὸ
δ'
αἴτιον |
[2, 4] |
δοκεῖ,
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
|
ὡς |
ἀπαθοῦς
ὄντος
τοῦ
ὁμοίου
ὑπὸ |
[2, 7] |
οὐ
καθ'
αὑτὸ
δὲ
ὁρατὸν
|
ὡς |
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
δι'
ἀλλότριον |
[2, 1] |
οὕτω
καὶ
ἡ
ἐγρήγορσις
ἐντελέχεια,
|
(ὡς |
δ'
ἡ
ὄψις
καὶ
ἡ |
[2, 10] |
οὖν
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν
ἔστιν·
|
ὡς |
δὲ
χρῶμα
τὸ
ὁρατόν,
οὕτω |
[2, 5] |
καὶ
ἡ
αἴσθησις,
ἡ
μὲν
|
ὡς |
δυνάμει,
ἡ
δὲ
ὡς
ἐνεργείᾳ. |
[2, 5] |
δυνάμει
ὄντος
καὶ
ὁμοίου
οὕτως
|
ὡς |
δύναμις
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν |
[2, 1] |
ἄρα
τὴν
ψυχὴν
οὐσίαν
εἶναι
|
ὡς |
εἶδος
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν |
[2, 4] |
οὕτω
καὶ
τὰ
τῶν
φυτῶν,
|
ὡς |
ἕνεκα
τῆς
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς |
[2, 5] |
μὲν
ὡς
δυνάμει,
ἡ
δὲ
|
ὡς |
ἐνεργείᾳ.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ |
[2, 1] |
τὸ
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
ὅτι
|
ὡς |
ἐπιστήμη·
ἐν
γὰρ
τῷ
ὑπάρχειν |
[2, 1] |
δὲ
λέγεται
διχῶς,
ἡ
μὲν
|
ὡς |
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
ὡς
τὸ |
[2, 1] |
καὶ
τοῦτο
διχῶς,
τὸ
μὲν
|
ὡς |
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
ὡς
τὸ |
[2, 4] |
κάτω
καὶ
τῷ
παντί,
ἀλλ'
|
ὡς |
ἡ
κεφαλὴ
τῶν
ζῴων,
οὕτως |
[2, 4] |
κίνησις
καὶ
οὗ
ἕνεκα
καὶ
|
ὡς |
ἡ
οὐσία
τῶν
ἐμψύχων
σωμάτων |
[2, 5] |
καὶ
ἐχόντων
ἐπιστήμην·
ἔστι
δ'
|
ὡς |
ἤδη
λέγομεν
ἐπιστήμονα
τὸν
ἔχοντα |
[2, 4] |
λόγος
ἡ
ἐντελέχεια.
Φανερὸν
δ'
|
ὡς |
καὶ
οὗ
ἕνεκεν
ἡ
ψυχὴ |
[2, 5] |
ἀναγκαῖον
τῷ
πάσχειν
καὶ
ἀλλοιοῦσθαι
|
ὡς |
κυρίοις
ὀνόμασιν.
Τὸ
δ'
αἰσθητικὸν |
[2, 1] |
καρπὸς
τὸ
δυνάμει
τοιονδὶ
σῶμα.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
ἡ
τμῆσις
καὶ |
[2, 10] |
τῷ
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
ταῖς
ἀπορροίαις.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν |
[2, 11] |
ἡ
σὰρξ
καὶ
ἡ
γλῶττα,
|
ὡς |
ὁ
ἀὴρ
καὶ
τὸ
ὕδωρ |
[2, 9] |
τί
ἐστιν
ἡ
ὀσμή,
οὕτως
|
ὡς |
ὁ
ψόφος
ἢ
τὸ
χρῶμα. |
[2, 8] |
καὶ
τῇ
γλώττῃ
ψοφεῖν
καὶ
|
ὡς |
οἱ
βήττοντες-
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν |
[2, 11] |
εὐθέως
ἁψάμενος
ἐνσημανεῖ·
καίτοι
δῆλον
|
ὡς |
οὐκ
ἔστιν
ἐν
τούτῳ
τὸ |
[2, 9] |
τοῦ
λυπηροῦ
ἢ
τοῦ
ἡδέος,
|
ὡς |
οὐκ
ὄντος
ἀκριβοῦς
τοῦ
αἰσθητηρίου. |
[2, 2] |
ζῶντα
καὶ
χωριζόμενα
ἀπ'
ἀλλήλων,
|
ὡς |
οὔσης
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς |
[2, 4] |
ψυχὴ
αἰτία.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
ὡς |
οὐσία,
δῆλον·
τὸ
γὰρ
αἴτιον |
[2, 1] |
ἂν
εἴη,
οὐσία
δ'
οὕτως
|
ὡς |
συνθέτη.
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ
καὶ |
[2, 11] |
οὐκ
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
|
ὡς |
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος |
[2, 1] |
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
|
ὡς |
τὸ
θεωρεῖν.
Οὐσίαι
δὲ
μάλιστ' |
[2, 1] |
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
|
ὡς |
τὸ
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
ὅτι |
[2, 1] |
ζῶντος
σώματος·
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
|
ὡς |
τὸ
μέρος
πρὸς
τὸ
μέρος, |
[2, 5] |
παῖδα
δύνασθαι
στρατηγεῖν,
τοῦ
δὲ
|
ὡς |
τὸν
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα,
οὕτως |
[2, 5] |
τὸ
ἐνεργείᾳ.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
ὡς |
τοῦ
αὐτοῦ
ὄντος
τοῦ
πάσχειν |
[2, 10] |
χυμός,
τὸ
γευστόν,
ἐν
ὑγρῷ
|
ὡς |
ὕλῃ·
τοῦτο
δ'
ἁπτόν
τι. |
[2, 1] |
οὐσίαν,
ταύτης
δὲ
τὸ
μέν,
|
ὡς |
ὕλην,
ὃ
καθ'
αὑτὸ
οὐκ |
[2, 5] |
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει,
ἔστι
δὲ
|
ὡς |
ὑπὸ
τοῦ
ἀνομοίου,
καθάπερ
εἴπομεν· |
[2, 5] |
ἐνεργείᾳ
ὄντος.
Διὸ
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει,
ἔστι |
[2, 1] |
ὑποκειμένου
τὸ
σῶμα,
μᾶλλον
δ'
|
ὡς |
ὑποκείμενον
καὶ
ὕλη.
Ἀναγκαῖον
ἄρα |
[2, 7] |
εἴ
τις
ἄλλος
οὕτως
εἴρηκεν,
|
ὡς |
φερομένου
τοῦ
φωτὸς
καὶ
γιγνομένου |
[2, 8] |
πρὸς
τὸ
ἀκίνητος
εἶναι,
ὅπως
|
ἀκριβῶς |
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
διαφορὰς
τῆς |
[2, 7] |
κενοῦ
δὲ
γενομένου
οὐχ
ὅτι
|
ἀκριβῶς, |
ἀλλ'
ὅλως
οὐθὲν
ὀφθήσεται.
Δι' |
[2, 7] |
κενὸν
τὸ
μεταξύ,
ὁρᾶσθαι
ἂν
|
ἀκριβῶς |
καὶ
εἰ
μύρμηξ
ἐν
τῷ |
[2, 8] |
τινι,
τοῦτο
δ'
ἐστὶν
ἀήρ,
|
εὐλόγως |
ἂν
φωνοίη
ταῦτα
μόνα
ὅσα |
[2, 8] |
τῶν
ἐναίμων
ἰχθύες
(καὶ
τοῦτ'
|
εὐλόγως, |
εἴπερ
ἀέρος
κίνησίς
τίς
ἐστιν |
[2, 2] |
τε
καὶ
ζῇ
διὰ
τέλους,
|
ἕως |
ἂν
δύνηται
λαμβάνειν
τροφήν.
Χωρίζεσθαι |
[2, 4] |
τοῦ
πυρὸς
αὔξησις
εἰς
ἄπειρον,
|
ἕως |
ἂν
ᾖ
τὸ
καυστόν,
τῶν |
[2, 4] |
οὐσίαν,
καὶ
μέχρι
τούτου
ἔστιν
|
ἕως |
ἂν
τρέφηται)
καὶ
γενέσεως
ποιητικόν, |
[2, 11] |
ὑμένα
ποιήσας,
ὁμοίως
τὴν
αἴσθησιν
|
εὐθέως |
ἁψάμενος
ἐνσημανεῖ·
καίτοι
δῆλον
ὡς |
[2, 11] |
αἰσθητήριον
ἐντός,
ἢ
οὔ,
ἀλλ'
|
εὐθέως |
ἡ
σάρξ,
οὐδὲν
δοκεῖ
σημεῖον |
[2, 9] |
σκληρόφθαλμα
οὐδὲν
ἔχει
τοιοῦτον,
ἀλλ'
|
εὐθέως |
ὁρᾷ
τὰ
γινόμενα
ἐν
τῷ |
[2, 5] |
ἐστιν.
Διαιρετέον
δὲ
καὶ
περὶ
|
δυνάμεως |
καὶ
ἐντελεχείας·
νῦν
γὰρ
ἁπλῶς |
[2, 2] |
τοῦ
νοῦ
καὶ
τῆς
θεωρητικῆς
|
δυνάμεως |
οὐδέν
πω
φανερόν,
ἀλλ'
ἔοικε |
[2, 7] |
τὸ
σκότος
στέρησις
τῆς
τοιαύτης
|
ἕξεως |
ἐκ
διαφανοῦς,
ὥστε
δῆλον
ὅτι |
[2, 5] |
καὶ
πολλάκις
ἐξ
ἐναντίας
μεταβαλὼν
|
ἕξεως, |
ὁ
δ'
ἐκ
τοῦ
ἔχειν |
[2, 1] |
τοιουδί,
ἔχοντος
ἀρχὴν
κινήσεως
καὶ
|
στάσεως |
ἐν
ἑαυτῷ.
Θεωρεῖν
δὲ
καὶ |
[2, 4] |
ἔστιν
ἕως
ἂν
τρέφηται)
καὶ
|
γενέσεως |
ποιητικόν,
οὐ
τοῦ
τρεφομένου,
ἀλλ' |
[2, 5] |
ἐπιστήμονες,
(ἀλλ'
ὁ
μὲν
διὰ
|
μαθήσεως |
ἀλλοιωθεὶς
καὶ
πολλάκις
ἐξ
ἐναντίας |
[2, 2] |
λέγομεν
καὶ
οὐ
ζῆν
μόνον.
|
Αἰσθήσεως |
δὲ
πρῶτον
ὑπάρχει
πᾶσιν
ἁφή· |
[2, 12] |
τύπῳ.
~(Καθόλου
δὲ
περὶ
πάσης
|
αἰσθήσεως |
δεῖ
λαβεῖν
ὅτι
ἡ
μὲν |
[2, 5] |
τούτων
λέγωμεν
κοινῇ
περὶ
πάσης
|
αἰσθήσεως. |
Ἡ
δ'
αἴσθησις
ἐν
τῷ |
[2, 11] |
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
ὡς
τῆς
|
αἰσθήσεως |
οἷον
μεσότητός
τινος
οὔσης
τῆς |
[2, 6] |
ἃ
ἡ
οὐσία
πέφυκεν
ἑκάστης
|
αἰσθήσεως. |
~(Οὗ
μὲν
οὖν
ἐστιν
ἡ |
[2, 2] |
χωρίζεσθαι
τῆς
ἁφῆς
καὶ
πάσης
|
αἰσθήσεως, |
οὕτως
ἡ
ἁφὴ
τῶν
ἄλλων |
[2, 6] |
τὸ
μὲν
ἴδιόν
ἐστιν
ἑκάστης
|
αἰσθήσεως, |
τὸ
δὲ
κοινὸν
πασῶν.
Λέγω |
[2, 8] |
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
διαφορὰς
τῆς
|
κινήσεως. |
Διὰ
ταῦτα
δὲ
καὶ
ἐν |
[2, 1] |
ἀλλὰ
φυσικοῦ
τοιουδί,
ἔχοντος
ἀρχὴν
|
κινήσεως |
καὶ
στάσεως
ἐν
ἑαυτῷ.
Θεωρεῖν |
[2, 4] |
Ὥστε
πρῶτον
περὶ
τροφῆς
καὶ
|
γεννήσεως |
λεκτέον·
ἡ
γὰρ
θρεπτικὴ
ψυχὴ |
[2, 4] |
αἰτία
τῆς
τροφῆς
καὶ
τῆς
|
αὐξήσεως |
εἶναι·
καὶ
γὰρ
αὐτὸ
φαίνεται |
[2, 4] |
καὶ
λόγος
μεγέθους
τε
καὶ
|
αὐξήσεως· |
ταῦτα
δὲ
ψυχῆς,
ἀλλ'
οὐ |
[2, 4] |
ψυχῆς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
|
αὐξήσεώς |
τε
καὶ
φθίσεως
ἔχει·
οὐδὲν |
[2, 4] |
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς
τε
καὶ
|
φθίσεως |
ἔχει·
οὐδὲν
γὰρ
φθίνει
οὐδ' |
[2, 10] |
ἔχον
χυμὸν
ἢ
φθαρτικὸν
τῆς
|
γεύσεως. |
Δοκεῖ
δ'
εἶναι
ἀρχὴ
τὸ |
[2, 7] |
ποιήσει.
Περὶ
δὲ
ἁφῆς
καὶ
|
γεύσεως |
ἔχει
μὲν
ὁμοίως,
οὐ
φαίνεται |
[2, 10] |
ἔστι
δὲ
κοινὸν
ἁφῆς
καὶ
|
γεύσεως |
τὸ
ποτόν.
Ἐπεὶ
δ'
ὑγρὸν |
[2, 10] |
μὲν
φαύλη
καὶ
φθαρτική
{τῆς
|
γεύσεως} |
τοῦ
δὲ
κατὰ
φύσιν)
ἔστι |
[2, 5] |
εἰς
ἐντελέχειαν)
ἢ
ἕτερον
γένος
|
ἀλλοιώσεως. |
Διὸ
οὐ
καλῶς
ἔχει
λέγειν |
[2, 5] |
εἴρηται,
ἢ
δύο
τρόπους
εἶναι
|
ἀλλοιώσεως, |
τήν
τε
ἐπὶ
τὰς
στερητικὰς |
[2, 11] |
ἐντός.
Πᾶσα
γὰρ
αἴσθησις
μιᾶς
|
ἐναντιώσεως |
εἶναι
δοκεῖ,
οἷον
ὄψις
λευκοῦ |
[2, 11] |
οὔσης
τῆς
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
ἐναντιώσεως. |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
κρίνει
τὰ |
[2, 12] |
αἰσθάνεσθαι,
ὁ
δ'
ἀὴρ
παθὼν
|
ταχέως |
αἰσθητὸς
γίνεται;
|
[2, 8] |
καὶ
μὴ
διαχυθῇ.
Διὸ
ἐὰν
|
ταχέως |
καὶ
σφοδρῶς
πληγῇ,
ψοφεῖ·
δεῖ |
[2, 2] |
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
λαβόντες
τῆς
|
σκέψεως, |
διωρίσθαι
τὸ
ἔμψυχον
τοῦ
ἀψύχου |
[2, 1] |
λόγον
(ὁ
δ'
ὀφθαλμὸς
ὕλη
|
ὄψεως) |
ἧς
ἀπολειπούσης
οὐκέτ'
ὀφθαλμός,
πλὴν |
[2, 7] |
τὸ
φῶς
ἐστιν.
Καὶ
οὐκ
|
ὀρθῶς |
Ἐμπεδοκλῆς,
οὐδ'
εἴ
τις
ἄλλος |
[2, 4] |
ἀμφότεροι
καὶ
ὀρθῶς
καὶ
οὐκ
|
ὀρθῶς. |
Ἐπεὶ
δ'
οὐθὲν
τρέφεται
μὴ |
[2, 4] |
λέγουσί
τινα
τρόπον
ἀμφότεροι
καὶ
|
ὀρθῶς |
καὶ
οὐκ
ὀρθῶς.
Ἐπεὶ
δ' |
[2, 8] |
φῶς
ὁρίζομεν.
Τὸ
δὲ
κενὸν
|
ὀρθῶς |
λέγεται
κύριον
τοῦ
ἀκούειν.
Δοκεῖ |
[2, 11] |
ἁπτῶν
ἁπάντων
λανθάνοντος
ὅτι
διείργει,
|
ὁμοίως |
ἂν
ἔχοιμεν
ὥσπερ
καὶ
νῦν |
[2, 11] |
τρόπον
καὶ
ἐν
τῷ
ἀέρι
|
(ὁμοίως |
γὰρ
ἔχει
ὁ
ἀὴρ
πρὸς |
[2, 4] |
ἀρχή.
Ταῦτα
δὲ
πολλαχῶς
λέγεται,
|
ὁμοίως |
δ'
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
τοὺς |
[2, 11] |
ἀοράτου
ἦν
πως
ἡ
ὄψις,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
αἱ
λοιπαὶ
τῶν |
[2, 9] |
γλυκὺν
χυμόν,
τὰ
δὲ
τοὐναντίον.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
δριμεῖα
καὶ
αὐστηρὰ |
[2, 3] |
ἴδιος
δ'
οὐδενὸς
ἔσται
σχήματος.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
εἰρημέναις |
[2, 12] |
χρώματος
τὸ
μὴ
δυνάμενον
ἰδεῖν·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[2, 12] |
οὐχ
ᾗ
χρυσὸς
ἢ
χαλκός·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἡ
αἴσθησις
ἑκάστου |
[2, 10] |
ἄλλον
δὲ
τρόπον
τοῦ
σκότους)
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
ψόφου |
[2, 4] |
οὐθὲν
ὃ
μὴ
μετέχει
ψυχῆς,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς
τε |
[2, 5] |
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
ἀκουστόν,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[2, 9] |
δὲ
μικρὰν
ἔχον
καὶ
φαύλην.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τὸ
ἄγευστον
λέγεται. |
[2, 5] |
δυνάμει,
ἡ
δὲ
ὡς
ἐνεργείᾳ.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τὸ
αἰσθητόν,
τό |
[2, 2] |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τοῦ
δοξάζειν,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον |
[2, 2] |
ἑκατέρῳ
γὰρ
τούτων
φαμὲν
ἐπίστασθαι)
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
{ᾧ}
ὑγιαίνομεν
τὸ |
[2, 5] |
ἀναγκαῖον
γὰρ
ὑπάρχειν
τὸ
αἰσθητόν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
τοῦτο
ἔχει
κἀν
ταῖς |
[2, 2] |
αὔξεται,
κάτω
δ'
οὔ,
ἀλλ'
|
ὁμοίως |
ἐπ'
ἄμφω
καὶ
πάντῃ,
ὅσα |
[2, 11] |
διεροῦ
ἅπτεται)
πότερον
οὖν
πάντων
|
ὁμοίως |
ἐστὶν
ἡ
αἴσθησις,
ἢ
ἄλλων |
[2, 11] |
ποιεῖ,
δυνάμει
ὄν.
Διὸ
τοῦ
|
ὁμοίως |
θερμοῦ
καὶ
ψυχροῦ,
ἢ
σκληροῦ |
[2, 9] |
τὰ
ἔνυδρα
δοκοῦσιν
ὀσμῆς
αἰσθάνεσθαι,
|
ὁμοίως |
καὶ
τὰ
ἔναιμα
καὶ
τὰ |
[2, 5] |
αἰσθάνεσθαι.
Τὸ
κατ'
ἐνέργειαν
δὲ
|
ὁμοίως |
λέγεται
τῷ
θεωρεῖν·
διαφέρει
δέ, |
[2, 9] |
ἄπορον
φαίνεται
εἰ
πάντα
μὲν
|
ὁμοίως |
ὀσμᾶται,
ὁ
δ'
ἄνθρωπος
ἀναπνέων |
[2, 7] |
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
ἔχει
μὲν
|
ὁμοίως, |
οὐ
φαίνεται
δέ·
δι'
ἣν |
[2, 9] |
ἔχειν
πρὸς
τὴν
γεῦσιν,
καὶ
|
ὁμοίως |
τὰ
εἴδη
τῶν
χυμῶν
τοῖς |
[2, 11] |
σάρκα
περιτείνειεν
οἷον
ὑμένα
ποιήσας,
|
ὁμοίως |
τὴν
αἴσθησιν
εὐθέως
ἁψάμενος
ἐνσημανεῖ· |
[2, 5] |
ἤδη
θεωρῶν,
ἐντελεχείᾳ
ὢν
καὶ
|
κυρίως |
ἐπιστάμενος
τόδε
τὸ
Α.
Ἀμφότεροι |
[2, 6] |
καθ'
αὑτὰ
αἰσθητῶν
τὰ
ἴδια
|
κυρίως |
ἐστὶν
αἰσθητά,
καὶ
πρὸς
ἃ |
[2, 1] |
εἶναι
ἐπεὶ
πλεοναχῶς
λέγεται,
τὸ
|
κυρίως |
ἡ
ἐντελέχειά
ἐστιν.
Καθόλου
μὲν |
[2, 3] |
ἄτομον
εἶδος,
ἀφέντας
τὸν
τοιοῦτον.
|
(Παραπλησίως |
δ'
ἔχει
τῷ
περὶ
τῶν |
[2, 4] |
οὐδὲν
γὰρ
φθίνει
οὐδ'
αὔξεται
|
φυσικῶς |
μὴ
τρεφόμενον,
τρέφεται
δ'
οὐθὲν |
[2, 4] |
κοινωνεῖ
ζωῆς.
(Ἐμπεδοκλῆς
δ'
οὐ
|
καλῶς |
εἴρηκε
τοῦτο
προστιθείς,
τὴν
αὔξησιν |
[2, 5] |
ἕτερον
γένος
ἀλλοιώσεως.
Διὸ
οὐ
|
καλῶς |
ἔχει
λέγειν
τὸ
φρονοῦν,
ὅταν |
[2, 4] |
γὰρ
τὸ
ἄνω
καὶ
κάτω
|
καλῶς |
λαμβάνει
(οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
πᾶσι |
[2, 7] |
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον.
Οὐ
γὰρ
|
καλῶς |
τοῦτο
λέγει
Δημόκριτος,
οἰόμενος,
εἰ |
[2, 2] |
σώματός
τινος.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
|
καλῶς |
ὑπολαμβάνουσιν
οἷς
δοκεῖ
μήτ'
ἄνευ |
[2, 1] |
τὰ
τῶν
φυτῶν
μέρη,
ἀλλὰ
|
παντελῶς |
ἁπλᾶ,
οἷον
τὸ
φύλλον
περικαρπίου |
[2, 11] |
ἐστὶν
ἡ
αἴσθησις,
ἢ
ἄλλων
|
ἄλλως, |
καθάπερ
νῦν
δοκεῖ
ἡ
μὲν |
[2, 9] |
δὲ
τὸ
μὲν
παρὰ
τὸ
|
ὅλως |
ἀδύνατον
εἶναι>
ἔχειν
ὀσμήν,
τὸ |
[2, 11] |
ἀλλ'
ἅμ'
ἄμφω
συνέβη
πληγῆναι.
|
Ὅλως |
δ'
ἔοικεν
ἡ
σὰρξ
καὶ |
[2, 10] |
βίαιος)
ἀόρατον
δὲ
τὸ
μὲν
|
ὅλως |
λέγεται,
ὥσπερ
καὶ
ἐπ'
ἄλλων |
[2, 7] |
γενομένου
οὐχ
ὅτι
ἀκριβῶς,
ἀλλ'
|
ὅλως |
οὐθὲν
ὀφθήσεται.
Δι'
ἣν
μὲν |
[2, 7] |
εἴρηται,
ὅτι
οὔτε
πῦρ
οὔθ'
|
ὅλως |
σῶμα
οὐδ'
ἀπορροὴ
σώματος
οὐδενός |
[2, 1] |
κηρὸν
καὶ
τὸ
σχῆμα,
οὐδ'
|
ὅλως |
τὴν
ἑκάστου
ὕλην
καὶ
τὸ |
[2, 4] |
τισιν
ἡ
τοῦ
πυρὸς
φύσις
|
ἁπλῶς |
αἰτία
τῆς
τροφῆς
καὶ
τῆς |
[2, 4] |
μέν
πώς
ἐστιν,
οὐ
μὴν
|
ἁπλῶς |
γε
αἴτιον,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἡ |
[2, 7] |
καθ'
αὑτὸ
δὲ
ὁρατὸν
ὡς
|
ἁπλῶς |
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
δι'
ἀλλότριον
χρῶμα. |
[2, 5] |
δυνάμεως
καὶ
ἐντελεχείας·
νῦν
γὰρ
|
ἁπλῶς |
ἐλέγομεν
περὶ
αὐτῶν.
Ἔστι
μὲν |
[2, 9] |
ἀκριβῆ,
ἀλλὰ
χείρω
πολλῶν
ζῴων·
|
φαύλως |
γὰρ
ἄνθρωπος
ὀσμᾶται,
καὶ
οὐθενὸς |
[2, 10] |
ἐὰν
πεφυκὸς
μὴ
ἔχῃ
ἢ
|
φαύλως, |
ὥσπερ
τὸ
ἄπουν
καὶ
τὸ |
[2, 1] |
ἧς
ἀπολειπούσης
οὐκέτ'
ὀφθαλμός,
πλὴν
|
ὁμωνύμως, |
καθάπερ
ὁ
λίθινος
καὶ
ὁ |
[2, 1] |
ἔτι
πέλεκυς
ἦν,
ἀλλ'
ἢ
|
ὁμωνύμως, |
νῦν
δ'
ἔστι
πέλεκυς.
Οὐ |
[2, 5] |
τοῦ
ὁμοίου
πάσχειν.
Τοῦτο
δὲ
|
πῶς |
δυνατὸν
ἢ
ἀδύνατον,
εἰρήκαμεν
ἐν |
[2, 5] |
καθόλου·
ταῦτα
δ'
ἐν
αὐτῇ
|
πώς |
ἐστι
τῇ
ψυχῇ.
Διὸ
νοῆσαι |
[2, 4] |
ἐργαζόμενον.
Τὸ
δὲ
συναίτιον
μέν
|
πώς |
ἐστιν,
οὐ
μὴν
ἁπλῶς
γε |
[2, 5] |
περὶ
αὐτῶν
ὅτι
ἕτερα
καὶ
|
πῶς |
ἕτερα,
χρῆσθαι
ἀναγκαῖον
τῷ
πάσχειν |
[2, 11] |
ὥσπερ
ὁρατοῦ
καὶ
ἀοράτου
ἦν
|
πως |
ἡ
ὄψις,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[2, 8] |
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
τὸ
ἀκίνητος
εἶναι,
|
ὅπως |
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
διαφορὰς |
[2, 8] |
εἰρήσεται)
καὶ
πρὸς
τὴν
φωνὴν
|
ὅπως |
ὑπάρχῃ
τὸ
εὖ.
Ὄργανον
δὲ |
[2, 8] |
διαχυθῇ.
Διὸ
ἐὰν
ταχέως
καὶ
|
σφοδρῶς |
πληγῇ,
ψοφεῖ·
δεῖ
γὰρ
φθάσαι |
[2, 4] |
μὲν
ἄπεπτος
ἡ
δὲ
πεπεμμένη,
|
ἀμφοτέρως |
ἂν
ἐνδέχοιτο
τὴν
τροφὴν
λέγειν· |
[2, 9] |
τὴν
ἁφὴν
πολλῷ
τῶν
ἄλλων
|
διαφερόντως |
ἀκριβοῖ·
διὸ
καὶ
φρονιμώτατόν
ἐστι |
[2, 4] |
ὡς
ἕνεκα
τῆς
ψυχῆς
ὄντα·
|
διττῶς |
δὲ
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
τό |
[2, 4] |
δὲ
διὰ
τὸ
τὸ>
πῦρ
|
ὡσαύτως. |
Οὔτε
γὰρ
τὸ
ἄνω
καὶ |
[2, 4] |
ὡς
ἡ
κεφαλὴ
τῶν
ζῴων,
|
οὕτως |
αἱ
ῥίζαι
τῶν
φυτῶν,
εἰ |
[2, 7] |
γὰρ
ἂν
σῶμά
τι
καὶ
|
οὕτως) |
ἀλλὰ
πυρὸς
ἢ
τοιούτου
τινὸς |
[2, 8] |
ἔξω
τοῦ
ἡλιουμένου)
ἀλλ'
οὐχ
|
οὕτως |
ἀνακλᾶται
ὥσπερ
ἀφ'
ὕδατος
ἢ |
[2, 7] |
Ἐμπεδοκλῆς,
οὐδ'
εἴ
τις
ἄλλος
|
οὕτως |
εἴρηκεν,
ὡς
φερομένου
τοῦ
φωτὸς |
[2, 1] |
ἐντελεχείας.
Ἔτι
δὲ
ἄδηλον
εἰ
|
οὕτως |
ἐντελέχεια
τοῦ
σώματος
ἡ
ψυχὴ |
[2, 5] |
περὶ
αὐτῶν.
Ἔστι
μὲν
γὰρ
|
οὕτως |
ἐπιστῆμόν
τι
ὡς
ἂν
εἴποιμεν |
[2, 5] |
ὡς
τὸν
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα,
|
οὕτως |
ἔχει
(τὸ
αἰσθητικόν.
Ἐπεὶ
δ' |
[2, 11] |
ἀκοὴν
καὶ
τὴν
ὄσφρησιν
ἔχουσιν,
|
οὕτως |
ἔχειν
πρὸς
τὸ
αἰσθητήριον
ὥσπερ |
[2, 11] |
τοιοῦτον
μόριον
τοῦ
σώματος
ἔοικεν
|
οὕτως |
ἔχειν
ὥσπερ
ἂν
εἰ
κύκλῳ |
[2, 3] |
τίνα
δ'
αἰτίαν
τῷ
ἐφεξῆς
|
οὕτως |
ἔχουσι,
σκεπτέον.
Άνευ
μὲν
γὰρ |
[2, 2] |
τῆς
ἁφῆς
καὶ
πάσης
αἰσθήσεως,
|
οὕτως |
ἡ
ἁφὴ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων |
[2, 1] |
τὸ
μέρος
πρὸς
τὸ
μέρος,
|
οὕτως |
ἡ
ὅλη
αἴσθησις
πρὸς
τὸ |
[2, 10] |
ποτοῦ.
Τὸ
δὲ
χρῶμα
οὐχ
|
οὕτως |
ὁρᾶται
τῷ
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
ταῖς |
[2, 2] |
ἑκάστῳ
φυτῷ,
δυνάμει
δὲ
πλειόνων,
|
οὕτως |
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς |
[2, 8] |
φωτὸς
οὐχ
ὁρᾶται
τὰ
χρώματα,
|
οὕτως |
οὐδ'
ἄνευ
ψόφου
τὸ
ὀξὺ |
[2, 9] |
τὰ
γινόμενα
ἐν
τῷ
διαφανεῖ-
|
οὕτως |
οὖν
καὶ
τὸ
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον |
[2, 12] |
ἕκαστον.
Ἅμα
δὲ
δῆλον
καὶ
|
οὕτως· |
οὔτε
γὰρ
φῶς
καὶ
σκότος |
[2, 4] |
ἕκαστον
αὐτῶν
τί
ἐστιν,
εἶθ'
|
οὕτως |
περὶ
τῶν
ἐχομένων
καὶ
περὶ |
[2, 4] |
κατὰ
τὸν
λόγον.
Εἰ
δ'
|
οὕτως, |
τούτων
δ'
ἔτι
πρότερα
τὰ |
[2, 5] |
τοῦ
δυνάμει
ὄντος
καὶ
ὁμοίου
|
οὕτως |
ὡς
δύναμις
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν· |
[2, 9] |
ποῖόν
τί
ἐστιν
ἡ
ὀσμή,
|
οὕτως |
ὡς
ὁ
ψόφος
ἢ
τὸ |
[2, 1] |
οὐσία
ἂν
εἴη,
οὐσία
δ'
|
οὕτως |
ὡς
συνθέτη.
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ |
[2, 2] |
ψυχῆς,
καὶ
εἰ
μόριον,
πότερον
|
οὕτως |
ὥστ'
εἶναι
χωριστὸν
λόγῳ
μόνον |
[2, 2] |
δὲ
ζῷον
διὰ
τὴν
αἴσθησιν
|
πρώτως· |
καὶ
γὰρ
τὰ
μὴ
κινούμενα |
[2, 2] |
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
διανοούμεθα
|
πρώτως- |
ὥστε
λόγος
τις
ἂν
εἴη |
[2, 8] |
τοῦ
φωτός·
καὶ
γὰρ
τὸ
|
φῶς |
ἀεὶ
ἀνακλᾶται
(οὐδὲ
γὰρ
ἂν |
[2, 8] |
(οὐδὲ
γὰρ
ἂν
ἐγίνετο
πάντῃ
|
φῶς, |
ἀλλὰ
σκότος
ἔξω
τοῦ
ἡλιουμένου) |
[2, 7] |
τῷ
ἀϊδίῳ
τῷ
ἄνω
σώματι.
|
Φῶς |
δέ
ἐστιν
ἡ
τούτου
ἐνέργεια, |
[2, 7] |
τὸ
διαφανὲς
καὶ
τί
τὸ
|
φῶς, |
εἴρηται,
ὅτι
οὔτε
πῦρ
οὔθ' |
[2, 7] |
αὐτῷ
εἶναι,
δοκεῖ
τε
τὸ
|
φῶς |
ἐναντίον
εἶναι
τῷ
σκότει·
ἔστι |
[2, 7] |
καὶ
ἡ
τούτου
παρουσία
τὸ
|
φῶς |
ἐστιν.
Καὶ
οὐκ
ὀρθῶς
Ἐμπεδοκλῆς, |
[2, 7] |
ὁτὲ
μὲν
σκότος
ὁτὲ
δὲ
|
φῶς |
ἐστιν.
Οὐ
πάντα
δὲ
ὁρατὰ |
[2, 7] |
ἡ
δ'
ἐντελέχεια
τοῦ
διαφανοῦς
|
φῶς |
ἐστιν.
Σημεῖον
δὲ
τούτου
φανερόν· |
[2, 12] |
δῆλον
καὶ
οὕτως·
οὔτε
γὰρ
|
φῶς |
καὶ
σκότος
οὔτε
ψόφος
οὔτε |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
σκότος.
Τὸ
δὲ
|
φῶς |
οἷον
χρῶμά
ἐστι
τοῦ
διαφανοῦς, |
[2, 8] |
ὥστε
σκιὰν
ποιεῖν,
ᾗ
τὸ
|
φῶς |
ὁρίζομεν.
Τὸ
δὲ
κενὸν
ὀρθῶς |
[2, 4] |
αἰτία
καὶ
ἀρχή.
Ταῦτα
δὲ
|
πολλαχῶς |
λέγεται,
ὁμοίως
δ'
ἡ
ψυχὴ |
[2, 2] |
ἔμψυχον
τοῦ
ἀψύχου
τῷ
ζῆν.
|
Πλεοναχῶς |
δὲ
τοῦ
ζῆν
λεγομένου,
κἂν |
[2, 1] |
ἓν
καὶ
τὸ
εἶναι
ἐπεὶ
|
πλεοναχῶς |
λέγεται,
τὸ
κυρίως
ἡ
ἐντελέχειά |
[2, 5] |
καθεῦδον,
καὶ
τὸ
ἤδη
ἐνεργοῦν)
|
διχῶς |
ἂν
λέγοιτο
καὶ
ἡ
αἴσθησις, |
[2, 1] |
σώματος
ἐντελέχεια.
Αὕτη
δὲ
λέγεται
|
διχῶς, |
ἡ
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
ἡ |
[2, 2] |
δὲ
ᾧ
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα
|
διχῶς |
λέγεται,
καθάπερ
ᾧ
ἐπιστάμεθα
(λέγομεν |
[2, 1] |
δ'
εἶδος
ἐντελέχεια,
καὶ
τοῦτο
|
διχῶς, |
τὸ
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ |
[2, 5] |
Ἐπειδὴ
δὲ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν
|
διχῶς |
(τό
τε
γὰρ
δυνάμει
ἀκοῦον |
[2, 2] |
οὐχ
ὕλη
καὶ
τὸ
ὑποκείμενον.
|
Τριχῶς |
γὰρ
λεγομένης
τῆς
οὐσίας,
καθάπερ |
[2, 6] |
πρῶτον.
Λέγεται
δὲ
τὸ
αἰσθητὸν
|
τριχῶς, |
ὧν
δύο
μὲν
καθ'
αὑτά |