HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  394 formes différentes pour 1059 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Pages
[2, 10]   ἀνήκουστος, τρόπον τινὰ καὶ  μέγας   τε καὶ βίαιος) ἀόρατον
[2, 8]   κοῖλα τῇ ἀνακλάσει πολλὰς ποιεῖ  πληγὰς   μετὰ τὴν πρώτην, ἀδυνατοῦντος ἐξελθεῖν
[2, 7]   ταῦτα ἑνὶ ὀνόματι) οἷον μύκης,  κρέας,   κεφαλαὶ ἰχθύων καὶ λεπίδες καὶ
[2, 4]   μεταβάλλει μόνον εἰς ἐνέργειαν ἐξ  ἀργίας.   Πότερον δ' ἐστὶν τροφὴ
[2, 5]   τοῦ μὲν τὰ ποιητικὰ τῆς  ἐνεργείας   ἔξωθεν, τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ
[2, 1]   διὰ τὸ μηθενὸς εἶναι σώματος  ἐντελεχείας.   Ἔτι δὲ ἄδηλον εἰ οὕτως
[2, 5]   δὲ καὶ περὶ δυνάμεως καὶ  ἐντελεχείας·   νῦν γὰρ ἁπλῶς ἐλέγομεν περὶ
[2, 2]   ἐν αὐτοῖς ψυχῆς ἐντελεχείᾳ μὲν  μιᾶς   ἐν ἑκάστῳ φυτῷ, δυνάμει δὲ
[2, 11]   ἐστιν ἐντός. Πᾶσα γὰρ αἴσθησις  μιᾶς   ἐναντιώσεως εἶναι δοκεῖ, οἷον ὄψις
[2, 6]   σχῆμα, μέγεθος· τὰ γὰρ τοιαῦτα  οὐδεμιᾶς   ἐστὶν ἴδια, ἀλλὰ κοινὰ πάσαις·
[2, 3]   καὶ ὄρεξις ὑπάρχει. Περὶ δὲ  φαντασίας   ἄδηλον, ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις
[2, 8]   εἶναι τὸ τύπτον καὶ μετὰ  φαντασίας   τινός· σημαντικὸς γὰρ δή τις
[2, 2]   ὑποκείμενον. Τριχῶς γὰρ λεγομένης τῆς  οὐσίας,   καθάπερ εἴπομεν, ὧν τὸ μὲν
[2, 5]   μαθήσεως ἀλλοιωθεὶς καὶ πολλάκις ἐξ  ἐναντίας   μεταβαλὼν ἕξεως, δ' ἐκ
[2, 8]   εἰς τὸ οὖς, διὰ τὰς  ἕλικας.   Ὅταν δὲ τοῦτο συμβῇ, οὐκ
[2, 5]   ἀλλοιώσεως, τήν τε ἐπὶ τὰς  στερητικὰς   διαθέσεις μεταβολὴν καὶ τὴν ἐπὶ
[2, 4]   πρῶτον· ἀφορίζεται γὰρ πρὸς τὰς  ἄλλας   δυνάμεις τῷ ἔργῳ τούτῳ. Δοκεῖ
[2, 8]   τὰ δὲ κοῖλα τῇ ἀνακλάσει  πολλὰς   ποιεῖ πληγὰς μετὰ τὴν πρώτην,
[2, 7]   τῆς γῆς καὶ τοῦ περιέχοντος,  ἡμᾶς   δὲ λανθάνοντος· τοῦτο γάρ ἐστι
[2, 11]   τῷ τὸ μεταξὺ ποιεῖν τι  ἡμᾶς,   τῶν δὲ ἁπτῶν οὐχ ὑπὸ
[2, 11]   τῷ ὕδατι, λανθάνει δὲ μᾶλλον  ἡμᾶς,   ὥσπερ καὶ τὰ ἐν τῷ
[2, 9]   οὕτω δὲ καὶ περὶ τὰς  ὀσμὰς   τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἔοικε
[2, 9]   μὴ σφόδρα διαδήλους εἶναι τὰς  ὀσμὰς   ὥσπερ τοὺς χυμούς, {ἀπὸ τούτων}
[2, 7]   ἄν, ἀπ' ἀνατολῆς δ' ἐπὶ  δυσμὰς   τὸ λανθάνειν μέγα λίαν τὸ
[2, 3]   οὔτ' ἐνταῦθα ψυχὴ παρὰ τὰς  εἰρημένας.   Γένοιτο δ' ἂν καὶ ἐπὶ
[2, 9]   τιν' αἴσθησιν ἔχοι παρὰ τὰς  λεγομένας.   Ἀλλ' ἀδύνατον, εἴπερ τῆς ὀσμῆς
[2, 2]   γὰρ ἔχει πάσας, τὰ δὲ  τινάς,   τὰ δὲ μίαν τὴν ἀναγκαιοτάτην,
[2, 8]   ἀρτηρίαν φωνή ἐστιν (οὐ γὰρ  πᾶς   ζῴου ψόφος φωνή, καθάπερ εἴπομεν-
[2, 8]   ἠχεῖν τὸ οὖς ὥσπερ τὸ  κέρας·   ἀεὶ γὰρ οἰκείαν τινὰ κίνησιν
[2, 4]   δὲ φύσει συνισταμένων πάντων ἔστι  πέρας   καὶ λόγος μεγέθους τε καὶ
[2, 2]   πλειόνων, οὕτως ὁρῶμεν καὶ περὶ  ἑτέρας   διαφορὰς τῆς ψυχῆς συμβαῖνον ἐπὶ
[2, 8]   πληγὴ δ' οὐ γίνεται ἄνευ  φορᾶς.   Ὥσπερ δ' εἴπομεν, οὐ τῶν
[2, 11]   σώματος σῶμα· λέγω δὲ  διαφορὰς   αἳ τὰ στοιχεῖα διορίζουσι, θερμὸν
[2, 6]   δ' ἁφὴ πλείους {μὲν} ἔχει  διαφοράς,   ἀλλ' ἑκάστη γε κρίνει περὶ
[2, 8]   ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας τὰς  διαφορὰς   τῆς κινήσεως. Διὰ ταῦτα δὲ
[2, 2]   οὕτως ὁρῶμεν καὶ περὶ ἑτέρας  διαφορὰς   τῆς ψυχῆς συμβαῖνον ἐπὶ τῶν
[2, 9]   μὴ διαδήλους αὐτοῖς εἶναι τὰς  διαφορὰς   τῶν χρωμάτων πλὴν τῷ φοβερῷ
[2, 2]   συμβέβηκεν· τὰ μὲν γὰρ ἔχει  πάσας,   τὰ δὲ τινάς, τὰ δὲ
[2, 8]   ἀκίνητος εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται  πάσας   τὰς διαφορὰς τῆς κινήσεως. Διὰ
[2, 9]   βλέφαρα, μὴ κινήσας μηδ'  ἀνασπάσας   οὐχ ὁρᾷ· τὰ δὲ σκληρόφθαλμα
[2, 11]   τὴν σάρκα περιτείνειεν οἷον ὑμένα  ποιήσας,   ὁμοίως τὴν αἴσθησιν εὐθέως ἁψάμενος
[2, 9]   ἔλυτρον τὰ βλέφαρα, μὴ  κινήσας   μηδ' ἀνασπάσας οὐχ ὁρᾷ· τὰ
[2, 10]   τοῦ πρώτου ὑγροῦ, ὥσπερ ὅταν  προγευματίσας   τις ἰσχυροῦ χυμοῦ γεύηται ἑτέρου,
[2, 2]   ἐπισκεπτέον. Παραπλήσιον δὲ καὶ περὶ  τὰς   αἰσθήσεις συμβέβηκεν· τὰ μὲν γὰρ
[2, 4]   διωρίσθαι πρῶτον· ἀφορίζεται γὰρ πρὸς  τὰς   ἄλλας δυνάμεις τῷ ἔργῳ τούτῳ.
[2, 8]   εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας  τὰς   διαφορὰς τῆς κινήσεως. Διὰ ταῦτα
[2, 9]   καὶ μὴ διαδήλους αὐτοῖς εἶναι  τὰς   διαφορὰς τῶν χρωμάτων πλὴν τῷ
[2, 3]   ἐφεξῆς, οὔτ' ἐνταῦθα ψυχὴ παρὰ  τὰς   εἰρημένας. Γένοιτο δ' ἂν καὶ
[2, 8]   οὐδ' εἰς τὸ οὖς, διὰ  τὰς   ἕλικας. Ὅταν δὲ τοῦτο συμβῇ,
[2, 5]   διαθέσεις μεταβολὴν καὶ τὴν ἐπὶ  τὰς   ἕξεις καὶ τὴν φύσιν. Οῦ
[2, 9]   ἄν τιν' αἴσθησιν ἔχοι παρὰ  τὰς   λεγομένας. Ἀλλ' ἀδύνατον, εἴπερ τῆς
[2, 9]   ἀφόβῳ· οὕτω δὲ καὶ περὶ  τὰς   ὀσμὰς τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος.
[2, 9]   τὸ μὴ σφόδρα διαδήλους εἶναι  τὰς   ὀσμὰς ὥσπερ τοὺς χυμούς, {ἀπὸ
[2, 5]   εἶναι ἀλλοιώσεως, τήν τε ἐπὶ  τὰς   στερητικὰς διαθέσεις μεταβολὴν καὶ τὴν
[2, 3]   τὸ οἰκεῖον καὶ ἄτομον εἶδος,  ἀφέντας   τὸν τοιοῦτον. (Παραπλησίως δ' ἔχει
[2, 7]   μύκης, κρέας, κεφαλαὶ ἰχθύων καὶ  λεπίδες   καὶ ὀφθαλμοί· ἀλλ' οὐδενὸς ὁρᾶται
[2, 11]   τὰ ἔσχατα, εἰ δὲ τοῦτ'  ἀληθές,   ἀδύνατον ἅψασθαι ἄλλο ἄλλου ἐν
[2, 4]   ἀλλ' οὐ πάντα ποσά, οἷον  ὑγιὲς   ἐκ κάμνοντος. Φαίνεται δ' οὐδ'
[2, 7]   ἀλλ' οὐχ ὅταν ἐντελεχείᾳ  διαφανές,   ἀλλ' ὅταν δυνάμει· γὰρ
[2, 7]   ὕδωρ οὐδ' ἀὴρ  διαφανές,   ἀλλ' ὅτι ἔστι τις φύσις
[2, 7]   ἐστιν. Ἔστι δή τι διαφανές.  Διαφανὲς   δὲ λέγω ἔστι μὲν
[2, 7]   τί ἐστιν. Ἔστι δή τι  διαφανές.   Διαφανὲς δὲ λέγω ἔστι
[2, 7]   τούτου ἐνέργεια, τοῦ διαφανοῦς  διαφανές.   Δυνάμει δέ, ἐν τοῦτ'
[2, 7]   ταὐτόν. Τί μὲν οὖν τὸ  διαφανὲς   καὶ τί τὸ φῶς, εἴρηται,
[2, 7]   ἄψοφον. Ἄχρουν δ' ἐστὶ τὸ  διαφανὲς   καὶ τὸ ἀόρατον τὸ
[2, 7]   τὸ σκοτεινόν. Τοιοῦτον δὲ τὸ  διαφανὲς   μέν, ἀλλ' οὐχ ὅταν
[2, 7]   γὰρ διαφανὲς ὑπὸ τούτου γίνεται  διαφανές.   δ' αὐτὸς λόγος καὶ
[2, 7]   τὸ μὲν χρῶμα κινεῖ τὸ  διαφανές,   οἷον τὸν ἀέρα, ὑπὸ τούτου
[2, 7]   τοῦ διαφανοῦς, ὅταν ἐντελεχείᾳ  διαφανὲς   ὑπὸ πυρὸς τοιούτου οἷον
[2, 7]   τοῦτο ἐξ ἀνάγκης· τὸ γὰρ  διαφανὲς   ὑπὸ τούτου γίνεται διαφανές.
[2, 7]   καὶ ὕδατος ἔστιν, ὥσπερ τὸ  διαφανὲς   χρώματι, οὕτω τῷ ἔχοντι ὀσμὴν
[2, 3]   πᾶσαι, καθάπερ εἴπομεν, τοῖς δὲ  τινὲς   αὐτῶν, ἐνίοις δὲ μία μόνη.
[2, 5]   ἀλλοίωσίς τις εἶναι. Φασὶ δέ  τινες   καὶ τὸ ὅμοιον ὑπὸ τοῦ
[2, 2]   ὅτι οὐκ ἔστι χωριστά, καθάπερ  τινές   φασιν· τῷ δὲ λόγῳ ὅτι
[2, 5]   οὖν οἱ πρῶτοι, κατὰ δύναμιν  ἐπιστήμονες   ὄντες, ἐνεργείᾳ γίνονται ἐπιστήμονες,
[2, 5]   ἐπιστήμονες ὄντες, ἐνεργείᾳ γίνονται  ἐπιστήμονες,   (ἀλλ' μὲν διὰ μαθήσεως
[2, 5]   πρῶτοι, κατὰ δύναμιν ἐπιστήμονες  ὄντες,   ἐνεργείᾳ γίνονται ἐπιστήμονες, (ἀλλ'
[2, 2]   τὸ αἴτιον. Λέγομεν οὖν, ἀρχὴν  λαβόντες   τῆς σκέψεως, διωρίσθαι τὸ ἔμψυχον
[2, 2]   εἰς σῶμα ἐνήρμοζον αὐτήν, οὐθὲν  προσδιορίζοντες   ἐν τίνι καὶ ποίῳ, καίπερ
[2, 8]   γλώττῃ ψοφεῖν καὶ ὡς οἱ  βήττοντες-   ἀλλὰ δεῖ ἔμψυχόν τε εἶναι
[2, 8]   Φανερὸν δὲ καὶ διότι οἱ  ἰχθύες   ἄφωνοι· οὐ γὰρ ἔχουσι φάρυγγα.
[2, 8]   τε ἄναιμα καὶ τῶν ἐναίμων  ἰχθύες   (καὶ τοῦτ' εὐλόγως, εἴπερ ἀέρος
[2, 11]   τὸ αἰσθητήριον (εἰ δὲ καὶ  συμφυὲς   γένοιτο, θᾶττον ἔτι διικνοῖτ' ἂν
[2, 2]   μὲν φανερωτέρων δὲ γίνεται τὸ  σαφὲς   καὶ κατὰ τὸν λόγον γνωριμώτερον,
[2, 9]   τὸ ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον τοῖς μὲν  ἀκαλυφὲς   εἶναι, ὥσπερ τὸ ὄμμα, τοῖς
[2, 1]   (ὁ δ' ὀφθαλμὸς ὕλη ὄψεως)  ἧς   ἀπολειπούσης οὐκέτ' ὀφθαλμός, πλὴν ὁμωνύμως,
[2, 2]   δύναμιν καὶ ἀρχὴν τοιαύτην, δι'  ἧς   αὔξησίν τε καὶ φθίσιν λαμβάνουσι
[2, 4]   ἣν ὑπάρχει τὸ ζῆν ἅπασιν.  Ἧς   ἐστὶν ἔργα γεννῆσαι καὶ τροφῇ
[2, 7]   καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ τῆς  γῆς   καὶ τοῦ περιέχοντος, ἡμᾶς δὲ
[2, 5]   ποιοῦσιν αἴσθησιν, ἐνόντος πυρὸς καὶ  γῆς   καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων, ὧν
[2, 10]   ἀκοὴ ψόφου τε καὶ  σιγῆς,   ὧν τὸ μὲν ἀκουστὸν τὸ
[2, 2]   ἡδονή, ὅπου δὲ ταῦτα, ἐξ  ἀνάγκης   καὶ ἐπιθυμία. Περὶ δὲ τοῦ
[2, 7]   ἐν φωτί, καὶ τοῦτο ἐξ  ἀνάγκης·   τὸ γὰρ διαφανὲς ὑπὸ τούτου
[2, 2]   δὲ τοῦ νοῦ καὶ τῆς  θεωρητικῆς   δυνάμεως οὐδέν πω φανερόν, ἀλλ'
[2, 7]   ἐστὶ ταῦτα ἑνὶ ὀνόματι) οἷον  μύκης,   κρέας, κεφαλαὶ ἰχθύων καὶ λεπίδες
[2, 5]   ἔστιν κίνησις ἐνέργειά τις,  ἀτελὴς   μέντοι, καθάπερ ἐν ἑτέροις εἴρηται.
[2, 4]   οὐθὲν μὴ κοινωνεῖ ζωῆς.  (Ἐμπεδοκλῆς   δ' οὐ καλῶς εἴρηκε τοῦτο
[2, 7]   φῶς ἐστιν. Καὶ οὐκ ὀρθῶς  Ἐμπεδοκλῆς,   οὐδ' εἴ τις ἄλλος οὕτως
[2, 7]   γὰρ διαστήματι λάθοι ἄν, ἀπ'  ἀνατολῆς   δ' ἐπὶ δυσμὰς τὸ λανθάνειν
[2, 4]   οὐδ' τέκτων ὑπὸ τῆς  ὕλης,   ἀλλ' ὑπ' ἐκεί- νου αὕτη·
[2, 12]   αἰσθητῶν, ἀλλὰ πάσχειν μετὰ τῆς  ὕλης.   Ἀπορήσειε δ' ἄν τις εἰ
[2, 4]   πυρός, καὶ λόγου μᾶλλον  ὕλης.   Ἐπεὶ δ' αὐτὴ δύναμις
[2, 12]   τῶν αἰσθητῶν εἰδῶν ἄνευ τῆς  ὕλης,   οἷον κηρὸς τοῦ δακτυλίου
[2, 9]   καὶ γὰρ τὰ ἔνυδρα δοκοῦσιν  ὀσμῆς   αἰσθάνεσθαι, ὁμοίως καὶ τὰ ἔναιμα
[2, 9]   λεγομένας. Ἀλλ' ἀδύνατον, εἴπερ τῆς  ὀσμῆς   αἰσθάνεται· γὰρ τοῦ ὀσφραντοῦ
[2, 3]   ὄψιν οὔτ' ἀκοὴν ἔχουσιν οὔτ'  ὀσμῆς   αἴσθησιν. Καὶ τῶν αἰσθητικῶν δὲ
[2, 9]   εἴδη τῶν χυμῶν τοῖς τῆς  ὀσμῆς,   ἀλλ' ἀκριβεστέραν ἔχομεν τὴν γεῦσιν
[2, 7]   ἔνυδρα τῶν ζῴων ἔχειν αἴσθησιν  ὀσμῆς.   Ἀλλ' μὲν ἄνθρωπος, καὶ
[2, 7]   δὲ μεταξὺ ψόφων μὲν ἀήρ,  ὀσμῆς   δ' ἀνώνυμον· κοινὸν γάρ τι
[2, 7]   λόγος καὶ περὶ ψόφου καὶ  ὀσμῆς   ἐστιν· οὐθὲν γὰρ αὐτῶν ἁπτόμενον
[2, 11]   καὶ ψόφου καὶ χρώματος καὶ  ὀσμῆς,   καὶ μία τις αἴσθησις εἶναι
[2, 9]   ἕτερός ἐστι λόγος. ~(Περὶ δὲ  ὀσμῆς   καὶ ὀσφραντοῦ ἧττον εὐδιόριστόν ἐστι
[2, 12]   οὐ πᾶν σῶμα παθητικὸν ὑπ'  ὀσμῆς   καὶ ψόφου, καὶ τὰ πάσχοντα
[2, 7]   τὴν αἴσθησιν, ἀλλ' ὑπὸ μὲν  ὀσμῆς   καὶ ψόφου τὸ μεταξὺ κινεῖται,
[2, 12]   οὐθὲν οἷόν τε πάσχειν ὑπ'  ὀσμῆς   (ὁ δ' αὐτὸς λόγος καὶ
[2, 12]   εἰ πάθοι ἄν τι ὑπ'  ὀσμῆς   τὸ ἀδύνατον ὀσφρανθῆναι, ὑπὸ
[2, 2]   καὶ τὸ ὑποκείμενον. Τριχῶς γὰρ  λεγομένης   τῆς οὐσίας, καθάπερ εἴπομεν, ὧν
[2, 11]   μικρότης, καὶ λειότης καὶ τραχύτης  φωνῆς,   καὶ τοιαῦθ' ἕτερα. Εἰσὶ δὲ
[2, 3]   τὸ τρίγωνον ἔστι καὶ τὰ  ἐφεξῆς,   οὔτ' ἐνταῦθα ψυχὴ παρὰ τὰς
[2, 3]   Διὰ τίνα δ' αἰτίαν τῷ  ἐφεξῆς   οὕτως ἔχουσι, σκεπτέον. Άνευ μὲν
[2, 3]   ψυχήν· ἀεὶ γὰρ ἐν τῷ  ἐφεξῆς   ὑπάρχει δυνάμει τὸ πρότερον ἐπί
[2, 8]   κινητικὸν ἑνὸς ἀέρος συνεχείᾳ μέχρις  ἀκοῆς.   Ἀκοῇ δὲ συμφυὴς ἔστιν> ἀήρ·
[2, 8]   δὲ πρῶτον περὶ ψόφου καὶ  ἀκοῆς   διορίσωμεν. Ἔστι δὲ διττὸς
[2, 8]   ἐστὶν αὐτοῦ μεταξὺ καὶ τῆς  ἀκοῆς   ἐμποιῆσαι ψόφον ἐνεργείᾳ) γίνεται δ'
[2, 8]   τῶν ἄλλων. Δεῖται δὲ τῆς  ἀναπνοῆς   καὶ περὶ τὴν καρδίαν
[2, 12]   εἴρηται τύπῳ. ~(Καθόλου δὲ περὶ  πάσης   αἰσθήσεως δεῖ λαβεῖν ὅτι
[2, 5]   δὲ τούτων λέγωμεν κοινῇ περὶ  πάσης   αἰσθήσεως. δ' αἴσθησις ἐν
[2, 2]   δύναται χωρίζεσθαι τῆς ἁφῆς καὶ  πάσης   αἰσθήσεως, οὕτως ἁφὴ τῶν
[2, 1]   Εἰ δή τι κοινὸν ἐπὶ  πάσης   ψυχῆς δεῖ λέγειν, εἴη ἂν
[2, 2]   λέγων ὅτι ἐστὶν τετραγωνισμὸς  μέσης   εὕρεσις τοῦ πράγματος λέγει τὸ
[2, 1]   αὐτοῦ, καὶ ψυχὴ τοῦτο·  χωρισθείσης   δὲ ταύτης οὐκ ἂν ἔτι
[2, 2]   καὶ χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων, ὡς  οὔσης   τῆς ἐν αὐτοῖς ψυχῆς ἐντελεχείᾳ
[2, 11]   τῆς αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος  οὔσης   τῆς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως.
[2, 1]   δ' ὀφθαλμὸς ὕλη ὄψεως) ἧς  ἀπολειπούσης   οὐκέτ' ὀφθαλμός, πλὴν ὁμωνύμως, καθάπερ
[2, 11]   αἰσθανόμεθα, ἀλλὰ τῶν ὑπερβολῶν, ὡς  τῆς   αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος οὔσης
[2, 8]   δ' ἐστὶν αὐτοῦ μεταξὺ καὶ  τῆς   ἀκοῆς ἐμποιῆσαι ψόφον ἐνεργείᾳ) γίνεται
[2, 8]   πεζὰ τῶν ἄλλων. Δεῖται δὲ  τῆς   ἀναπνοῆς καὶ περὶ τὴν
[2, 4]   ἁπλῶς αἰτία τῆς τροφῆς καὶ  τῆς   αὐξήσεως εἶναι· καὶ γὰρ αὐτὸ
[2, 2]   δὲ τὸ θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι  τῆς   ἁφῆς καὶ πάσης αἰσθήσεως, οὕτως
[2, 11]   ἐπὶ τῶν ἄλλων) καὶ ἐπὶ  τῆς   ἁφῆς μήτε θερμὸν μήτε ψυχρόν.
[2, 11]   αἰσθητήρια ἕτερα ὄντα. Ἐπὶ δὲ  τῆς   ἁφῆς τοῦτο νῦν ἄδηλον· ἐξ
[2, 10]   φαῦλον ἔχον χυμὸν φθαρτικὸν  τῆς   γεύσεως. Δοκεῖ δ' εἶναι ἀρχὴ
[2, 10]   τοῦ μὲν φαύλη καὶ φθαρτική  {τῆς   γεύσεως} τοῦ δὲ κατὰ φύσιν)
[2, 7]   φωτὸς καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ  τῆς   γῆς καὶ τοῦ περιέχοντος, ἡμᾶς
[2, 11]   δ' ὅτι πλείους ἐπὶ  τῆς   γλώττης ἁφή· ἁπάντων γὰρ τῶν
[2, 2]   χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων, ὡς οὔσης  τῆς   ἐν αὐτοῖς ψυχῆς ἐντελεχείᾳ μὲν
[2, 11]   αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος οὔσης  τῆς   ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως. Καὶ
[2, 8]   πληγὴ τοῦ ἀναπνεομένου ἀέρος ὑπὸ  τῆς   ἐν τούτοις τοῖς μορίοις ψυχῆς
[2, 5]   ὅτι τοῦ μὲν τὰ ποιητικὰ  τῆς   ἐνεργείας ἔξωθεν, τὸ ὁρατὸν καὶ
[2, 2]   Περὶ δὲ τοῦ νοῦ καὶ  τῆς   θεωρητικῆς δυνάμεως οὐδέν πω φανερόν,
[2, 11]   εἶναι· λείπεται δὴ μικτὸν ἐκ  τῆς   καὶ τούτων εἶναι, οἷον βούλεται
[2, 8]   ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας τὰς διαφορὰς  τῆς   κινήσεως. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ
[2, 9]   τὰς λεγομένας. Ἀλλ' ἀδύνατον, εἴπερ  τῆς   ὀσμῆς αἰσθάνεται· γὰρ τοῦ
[2, 9]   τὰ εἴδη τῶν χυμῶν τοῖς  τῆς   ὀσμῆς, ἀλλ' ἀκριβεστέραν ἔχομεν τὴν
[2, 2]   τὸ ὑποκείμενον. Τριχῶς γὰρ λεγομένης  τῆς   οὐσίας, καθάπερ εἴπομεν, ὧν τὸ
[2, 2]   αἴτιον. Λέγομεν οὖν, ἀρχὴν λαβόντες  τῆς   σκέψεως, διωρίσθαι τὸ ἔμψυχον τοῦ
[2, 7]   ἔστι δὲ τὸ σκότος στέρησις  τῆς   τοιαύτης ἕξεως ἐκ διαφανοῦς, ὥστε
[2, 3]   ἡδέος ὄρεξις αὕτη. Ἔτι δὲ  τῆς   τροφῆς αἴσθησιν ἔχουσιν· γὰρ
[2, 3]   αἴσθησιν ἔχουσιν· γὰρ ἁφὴ  τῆς   τροφῆς αἴσθησις· ξηροῖς γὰρ καὶ
[2, 4]   τοῦ πυρὸς φύσις ἁπλῶς αἰτία  τῆς   τροφῆς καὶ τῆς αὐξήσεως εἶναι·
[2, 4]   τρεφομένου, ἀλλ' οὐ τοῦτο ὑπὸ  τῆς   τροφῆς, ὥσπερ οὐδ' τέκτων
[2, 4]   ὥσπερ οὐδ' τέκτων ὑπὸ  τῆς   ὕλης, ἀλλ' ὑπ' ἐκεί- νου
[2, 12]   τῶν αἰσθητῶν, ἀλλὰ πάσχειν μετὰ  τῆς   ὕλης. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις
[2, 12]   δεκτικὸν τῶν αἰσθητῶν εἰδῶν ἄνευ  τῆς   ὕλης, οἷον κηρὸς τοῦ
[2, 3]   ἐκ τούτων. ~(Τῶν δὲ δυνάμεων  τῆς   ψυχῆς αἱ λεχθεῖσαι τοῖς μὲν
[2, 4]   σώζει. Ὥσθ' μὲν τοιαύτη  τῆς   ψυχῆς ἀρχὴ δύναμίς ἐστιν οἵα
[2, 4]   Ἐπεὶ δ' αὐτὴ δύναμις  τῆς   ψυχῆς θρεπτικὴ καὶ γεννητική, περὶ
[2, 4]   τὰ τῶν φυτῶν, ὡς ἕνεκα  τῆς   ψυχῆς ὄντα· διττῶς δὲ τὸ
[2, 4]   πάντα γὰρ τὰ φυσικὰ σώματα  τῆς   ψυχῆς ὄργανα, καθάπερ τὰ τῶν
[2, 2]   δὲ λέγομεν τὸ τοιοῦτον μόριον  τῆς   ψυχῆς οὗ καὶ τὰ φυόμενα
[2, 2]   ὁρῶμεν καὶ περὶ ἑτέρας διαφορὰς  τῆς   ψυχῆς συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ἐντόμων
[2, 2]   φθαρτοῦ. Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια  τῆς   ψυχῆς φανερὸν ἐκ τούτων ὅτι
[2, 12]   ἐστίν, οἷον ἀὴρ μετὰ  βροντῆς   διίστησι τὸ ξύλον. Ἀλλὰ τὰ
[2, 11]   καὶ μέγεθος καὶ μικρότης, καὶ  λειότης   καὶ τραχύτης φωνῆς, καὶ τοιαῦθ'
[2, 11]   βαρύτης, ἀλλὰ καὶ μέγεθος καὶ  μικρότης,   καὶ λειότης καὶ τραχύτης φωνῆς,
[2, 6]   πρὸς οὐσία πέφυκεν  ἑκάστης   αἰσθήσεως. ~(Οὗ μὲν οὖν ἐστιν
[2, 6]   δυοῖν τὸ μὲν ἴδιόν ἐστιν  ἑκάστης   αἰσθήσεως, τὸ δὲ κοινὸν πασῶν.
[2, 6]   μὲν οὖν τοιαῦτα λέγεται ἴδια  ἑκάστης,   κοινὰ δὲ κίνησις, ἠρεμία, ἀριθμός,
[2, 11]   ὅτι πλείους ἐπὶ τῆς  γλώττης   ἁφή· ἁπάντων γὰρ τῶν ἁπτῶν
[2, 10]   τε γὰρ αὐτὸ καὶ συντηκτικὸν  γλώττης.   Ὥσπερ δὲ καὶ ὄψις
[2, 1]   τοῦ σώματος, μέρη τινὰ  αὐτῆς,   εἰ μεριστὴ πέφυκεν, οὐκ ἄδηλον·
[2, 4]   διασαφητέον δ' ἐστὶν ὕστερον περὶ  αὐτῆς   ἐν τοῖς οἰκείοις λόγοις. ~(Διωρισμένων
[2, 1]   τίς ἂν εἴη κοινότατος λόγος  αὐτῆς.   Λέγομεν δὴ γένος ἕν τι
[2, 2]   πάλιν οὕτω γ' ἐπελθεῖν περὶ  αὐτῆς·   οὐ γὰρ μόνον τὸ ὅτι
[2, 4]   φύσις, καὶ τοῦτ' ἔστιν  αὐτῆς   τέλος. Τοιοῦτον δ' ἐν τοῖς
[2, 7]   δὲ τὸ σκότος στέρησις τῆς  τοιαύτης   ἕξεως ἐκ διαφανοῦς, ὥστε δῆλον
[2, 10]   διὰ τὸ τῇ γλώττῃ πλήρει  τοιαύτης   ὑγρότητος αἰσθάνεσθαι. Τὰ δ' εἴδη
[2, 1]   τι τῶν ὄντων τὴν οὐσίαν,  ταύτης   δὲ τὸ μέν, ὡς ὕλην,
[2, 1]   ψυχὴ τοῦτο· χωρισθείσης δὲ  ταύτης   οὐκ ἂν ἔτι πέλεκυς ἦν,
[2, 11]   οἷον ἐν φωνῇ οὐ μόνον  ὀξύτης   καὶ βαρύτης, ἀλλὰ καὶ μέγεθος
[2, 11]   φωνῇ οὐ μόνον ὀξύτης καὶ  βαρύτης,   ἀλλὰ καὶ μέγεθος καὶ μικρότης,
[2, 11]   καὶ μικρότης, καὶ λειότης καὶ  τραχύτης   φωνῆς, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα. Εἰσὶ
[2, 8]   συνεχείᾳ μέχρις ἀκοῆς. Ἀκοῇ δὲ  συμφυὴς   ἔστιν> ἀήρ· διὰ δὲ τὸ
[2, 7]   οὐδεμίαν αἴσθησιν ποιήσει. Περὶ δὲ  ἁφῆς   καὶ γεύσεως ἔχει μὲν ὁμοίως,
[2, 10]   κατὰ φύσιν) ἔστι δὲ κοινὸν  ἁφῆς   καὶ γεύσεως τὸ ποτόν. Ἐπεὶ
[2, 2]   τὸ θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι τῆς  ἁφῆς   καὶ πάσης αἰσθήσεως, οὕτως
[2, 11]   τῶν ἄλλων) καὶ ἐπὶ τῆς  ἁφῆς   μήτε θερμὸν μήτε ψυχρόν. Ἔτι
[2, 11]   δὲ τοῦ ἁπτοῦ καὶ περὶ  ἁφῆς   αὐτὸς λόγος· εἰ γὰρ
[2, 11]   ἕτερα ὄντα. Ἐπὶ δὲ τῆς  ἁφῆς   τοῦτο νῦν ἄδηλον· ἐξ ἀέρος
[2, 8]   ἀεὶ γίνεσθαι ἠχώ, ἀλλ' οὐ  σαφής,   ἐπεὶ συμβαίνει γε ἐπὶ τοῦ
[2, 3]   ὄρεξις αὕτη. Ἔτι δὲ τῆς  τροφῆς   αἴσθησιν ἔχουσιν· γὰρ ἁφὴ
[2, 3]   ἔχουσιν· γὰρ ἁφὴ τῆς  τροφῆς   αἴσθησις· ξηροῖς γὰρ καὶ ὑγροῖς
[2, 4]   ψυχῆς θρεπτικὴ καὶ γεννητική, περὶ  τροφῆς   ἀναγκαῖον διωρίσθαι πρῶτον· ἀφορίζεται γὰρ
[2, 4]   τὴν αὐτὴν αἰτίαν, οἷον περὶ  τροφῆς   καὶ αἰσθητοῦ καὶ νοητοῦ. Ὥστε
[2, 4]   καὶ νοητοῦ. Ὥστε πρῶτον περὶ  τροφῆς   καὶ γεννήσεως λεκτέον· γὰρ
[2, 4]   πυρὸς φύσις ἁπλῶς αἰτία τῆς  τροφῆς   καὶ τῆς αὐξήσεως εἶναι· καὶ
[2, 4]   τροφὴ παρασκευάζει ἐνεργεῖν· διὸ στερηθὲν  τροφῆς   οὐ δύναται εἶναι. {Ἐπεὶ δ'
[2, 4]   ἀλλ' οὐ τοῦτο ὑπὸ τῆς  τροφῆς,   ὥσπερ οὐδ' τέκτων ὑπὸ
[2, 8]   ποιῶν ἀκούειν, ὅταν κινηθῇ  συνεχὴς   καὶ εἷς. Ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 1]   εἰρήσθω· πάλιν δ' ὥσπερ ἐξ  ὑπαρχῆς   ἐπανίωμεν, πειρώμενοι διορίσαι τί ἐστι
[2, 3]   τούτων. ~(Τῶν δὲ δυνάμεων τῆς  ψυχῆς   αἱ λεχθεῖσαι τοῖς μὲν ὑπάρχουσι
[2, 2]   οὐ τὸ σῶμά ἐστιν ἐντελέχεια  ψυχῆς,   ἀλλ' αὕτη σώματός τινος. Καὶ
[2, 4]   τε καὶ αὐξήσεως· ταῦτα δὲ  ψυχῆς,   ἀλλ' οὐ πυρός, καὶ λόγου
[2, 4]   Ὥσθ' μὲν τοιαύτη τῆς  ψυχῆς   ἀρχὴ δύναμίς ἐστιν οἵα σώζειν
[2, 2]   οὐδέν πω φανερόν, ἀλλ' ἔοικε  ψυχῆς   γένος ἕτερον εἶναι, καὶ τοῦτο
[2, 1]   δή τι κοινὸν ἐπὶ πάσης  ψυχῆς   δεῖ λέγειν, εἴη ἂν ἐντελέχεια
[2, 3]   λόγος, οὗτος οἰκειότατος καὶ περὶ  ψυχῆς,   δῆλον. ~(Ἀναγκαῖον δὲ τὸν μέλλοντα
[2, 1]   ὑπὸ τῶν πρότερον παραδεδομένα περὶ  ψυχῆς   εἰρήσθω· πάλιν δ' ὥσπερ ἐξ
[2, 2]   ὡς οὔσης τῆς ἐν αὐτοῖς  ψυχῆς   ἐντελεχείᾳ μὲν μιᾶς ἐν ἑκάστῳ
[2, 1]   ταύτῃ διωρίσθω καὶ ὑπογεγράφθω περὶ  ψυχῆς.   ~(Ἐπεὶ δ' ἐκ τῶν ἀσαφῶν
[2, 4]   δ' αὐτὴ δύναμις τῆς  ψυχῆς   θρεπτικὴ καὶ γεννητική, περὶ τροφῆς
[2, 4]   πρώτη καὶ κοινοτάτη δύναμίς ἐστι  ψυχῆς,   καθ' ἣν ὑπάρχει τὸ ζῆν
[2, 2]   ἕκαστόν ἐστι ψυχὴ μόριον  ψυχῆς,   καὶ εἰ μόριον, πότερον οὕτως
[2, 4]   δ' οὐθὲν μὴ μετέχει  ψυχῆς,   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ αὐξήσεώς
[2, 4]   τῶν φυτῶν, ὡς ἕνεκα τῆς  ψυχῆς   ὄντα· διττῶς δὲ τὸ οὗ
[2, 4]   γὰρ τὰ φυσικὰ σώματα τῆς  ψυχῆς   ὄργανα, καθάπερ τὰ τῶν ζῴων,
[2, 2]   λέγομεν τὸ τοιοῦτον μόριον τῆς  ψυχῆς   οὗ καὶ τὰ φυόμενα μετέχει)
[2, 8]   τῆς ἐν τούτοις τοῖς μορίοις  ψυχῆς   πρὸς τὴν καλουμένην ἀρτηρίαν φωνή
[2, 2]   καὶ περὶ ἑτέρας διαφορὰς τῆς  ψυχῆς   συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ἐντόμων ἐν
[2, 3]   τρόπον εἷς ἂν εἴη λόγος  ψυχῆς   τε καὶ σχήματος· οὔτε γὰρ
[2, 2]   γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει δύναμις ἄλλη  (ψυχῆς.   Τὸ μὲν οὖν ζῆν διὰ
[2, 2]   Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια τῆς  ψυχῆς   φανερὸν ἐκ τούτων ὅτι οὐκ
[2, 4]   δ' οὐθὲν μὴ κοινωνεῖ  ζωῆς.   (Ἐμπεδοκλῆς δ' οὐ καλῶς εἴρηκε
[2, 1]   Ὥστε πᾶν σῶμα φυσικὸν μετέχον  ζωῆς   οὐσία ἂν εἴη, οὐσία δ'
[2, 4]   δ' οὐθὲν τρέφεται μὴ μετέχον  ζωῆς,   τὸ ἔμψυχον ἂν εἴη σῶμα
[2, 10]   ὁρᾶται τῷ μίγνυσθαι, οὐδὲ ταῖς  ἀπορροίαις.   Ὡς μὲν οὖν τὸ μεταξὺ
[2, 9]   ἀκριβεστάτην· ἐν μὲν γὰρ ταῖς  ἄλλαις   λείπεται πολλῶν τῶν ζῴων, κατὰ
[2, 5]   δὲ τοῦτο ἔχει κἀν ταῖς  ἐπιστήμαις   ταῖς τῶν αἰσθητῶν, καὶ διὰ
[2, 3]   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς  εἰρημέναις   ψυχαῖς. Διὸ γελοῖον ζητεῖν τὸν
[2, 6]   οὐδεμιᾶς ἐστὶν ἴδια, ἀλλὰ κοινὰ  πάσαις·   καὶ γὰρ ἁφῇ κίνησίς τίς
[2, 9]   ἄνθρωπον ἀκριβεστάτην· ἐν μὲν γὰρ  ταῖς   ἄλλαις λείπεται πολλῶν τῶν ζῴων,
[2, 10]   οὕτως ὁρᾶται τῷ μίγνυσθαι, οὐδὲ  ταῖς   ἀπορροίαις. Ὡς μὲν οὖν τὸ
[2, 3]   σχήματος. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ  ταῖς   εἰρημέναις ψυχαῖς. Διὸ γελοῖον ζητεῖν
[2, 5]   Ὁμοίως δὲ τοῦτο ἔχει κἀν  ταῖς   ἐπιστήμαις ταῖς τῶν αἰσθητῶν, καὶ
[2, 5]   τοῦτο ἔχει κἀν ταῖς ἐπιστήμαις  ταῖς   τῶν αἰσθητῶν, καὶ διὰ τὴν
[2, 3]   δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς εἰρημέναις  ψυχαῖς.   Διὸ γελοῖον ζητεῖν τὸν κοινὸν
[2, 4]   μὲν γὰρ τοῦ πυρὸς αὔξησις  εἰς   ἄπειρον, ἕως ἂν τὸ
[2, 5]   ὅπερ οὐκ ἔστιν ἀλλοιοῦσθαι  (εἰς   αὑτὸ γὰρ ἐπίδοσις καὶ
[2, 4]   δὲ τέκτων μεταβάλλει μόνον  εἰς   ἐνέργειαν ἐξ ἀργίας. Πότερον δ'
[2, 5]   ὅταν οἰκοδομῇ. Τὸ μὲν οὖν  εἰς   ἐντελέχειαν ἄγειν ἐκ δυνάμει ὄντος
[2, 5]   αὑτὸ γὰρ ἐπίδοσις καὶ  εἰς   ἐντελέχειαν) ἕτερον γένος ἀλλοιώσεως.
[2, 2]   καὶ οὐχ ὥσπερ οἱ πρότερον  εἰς   σῶμα ἐνήρμοζον αὐτήν, οὐθὲν προσδιορίζοντες
[2, 4]   δὲ τούτοις τί τὸ συνέχον  εἰς   τἀναντία φερόμενα τὸ πῦρ καὶ
[2, 4]   πέττεσθαι· δὲ μεταβολὴ πᾶσιν  εἰς   τὸ ἀντικείμενον τὸ μεταξύ.
[2, 5]   τὴν γραμματικήν, μὴ ἐνεργεῖν δέ,  εἰς   τὸ ἐνεργεῖν, ἄλλον τρόπον. Οὐκ
[2, 8]   τὸν συμφυῆ ἀέρα· ἀλλ' οὐδ'  εἰς   τὸ οὖς, διὰ τὰς ἕλικας.
[2, 3]   αἰσθητῶν κατὰ συμβεβηκός. Οὐθὲν γὰρ  εἰς   τροφὴν συμβάλλεται ψόφος οὐδὲ χρῶμα
[2, 8]   ἀκούειν, ὅταν κινηθῇ συνεχὴς καὶ  εἷς.   Ἀλλὰ διὰ τὸ ψαθυρὸς εἶναι
[2, 3]   οὖν ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον  εἷς   ἂν εἴη λόγος ψυχῆς τε
[2, 8]   τὸ πληγέν. Τότε δὲ  εἷς   γίνεται ἅμα διὰ τὸ ἐπίπεδον·
[2, 8]   Τοῦτο δὲ γίνεται ὅταν ὑπομένῃ  πληγεὶς   ἀὴρ καὶ μὴ διαχυθῇ.
[2, 11]   μεταξύ, ὥσπερ δι' ἀσπίδος  πληγείς·   οὐ γὰρ ἀσπὶς πληγεῖσα
[2, 5]   ὕλη, δ' ὅτι  βουληθεὶς   δυνατὸς θεωρεῖν, ἂν μή τι
[2, 4]   δ' οὐ καλῶς εἴρηκε τοῦτο  προστιθείς,   τὴν αὔξησιν συμβαίνειν τοῖς φυτοῖς
[2, 5]   (ἀλλ' μὲν διὰ μαθήσεως  ἀλλοιωθεὶς   καὶ πολλάκις ἐξ ἐναντίας μεταβαλὼν
[2, 3]   αὐτῶν, ἐνίοις δὲ μία μόνη.  Δυνάμεις   δ' εἴπομεν θρεπτικόν, αἰσθητικόν, ὀρεκτικόν,
[2, 4]   ἀφορίζεται γὰρ πρὸς τὰς ἄλλας  δυνάμεις   τῷ ἔργῳ τούτῳ. Δοκεῖ δ'
[2, 4]   δυνάμεων αἱ ἐνέργειαι καὶ αἱ  πράξεις   κατὰ τὸν λόγον. Εἰ δ'
[2, 5]   μεταβολὴν καὶ τὴν ἐπὶ τὰς  ἕξεις   καὶ τὴν φύσιν. Οῦ δ'
[2, 4]   ψυχὴ κατὰ τοὺς διωρισμένους τρόπους  τρεῖς   αἰτία· καὶ γὰρ ὅθεν
[2, 5]   τήν τε ἐπὶ τὰς στερητικὰς  διαθέσεις   μεταβολὴν καὶ τὴν ἐπὶ τὰς
[2, 11]   προσπεφυκός, δι' οὗ γίνονται αἱ  αἰσθήσεις   πλείους οὖσαι. Δηλοῖ δ' ὅτι
[2, 2]   Παραπλήσιον δὲ καὶ περὶ τὰς  αἰσθήσεις   συμβέβηκεν· τὰ μὲν γὰρ ἔχει
[2, 11]   διωρίσθαι δι' οὗ γίνονται αἱ  κινήσεις,   φανερὰ τὰ εἰρημένα αἰσθητήρια ἕτερα
[2, 11]   δὲ τῷ ἁπτῷ πολλαὶ ἔνεισιν  ἐναντιώσεις,   θερμὸν ψυχρόν, ξηρὸν ὑγρόν, σκληρὸν
[2, 11]   ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων εἰσὶν  ἐναντιώσεις   πλείους, οἷον ἐν φωνῇ οὐ
[2, 9]   αἰσθητήριον τοῦτο εἶναι εὐφυεῖς καὶ  ἀφυεῖς,   παρ' ἄλλο δὲ μηδέν· οἱ
[2, 9]   μηδέν· οἱ μὲν γὰρ σκληρόσαρκοι  ἀφυεῖς   τὴν διάνοιαν, οἱ δὲ μαλακόσαρκοι
[2, 9]   τὴν διάνοιαν, οἱ δὲ μαλακόσαρκοι  εὐφυεῖς.   (Ἔστι δ' ὥσπερ χυμὸς
[2, 9]   παρὰ τὸ αἰσθητήριον τοῦτο εἶναι  εὐφυεῖς   καὶ ἀφυεῖς, παρ' ἄλλο δὲ
[2, 5]   διασαφῆσαι καιρὸς γένοιτ' ἂν καὶ  εἰςαῦθις·   νῦν δὲ διωρίσθω τοσοῦτον, ὅτι
[2, 5]   μὲν διὰ μαθήσεως ἀλλοιωθεὶς καὶ  πολλάκις   ἐξ ἐναντίας μεταβαλὼν ἕξεως,
[2, 7]   καὶ τὸ ἀόρατον τὸ  μόλις   ὁρώμενον, οἷον δοκεῖ τὸ σκοτεινόν.
[2, 2]   φυομένων· οὐδεμία γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει  δύναμις   ἄλλη (ψυχῆς. Τὸ μὲν οὖν
[2, 4]   δ' ὑπάρχει τοῖς ζῶσιν  δύναμις   αὕτη. Ἔστι δὲ καὶ ἀλλοίωσις
[2, 12]   ἐστιν, ἀλλὰ λόγος τις καὶ  δύναμις   ἐκείνου. Φανερὸν δ' ἐκ τούτων
[2, 4]   ὑπάρχει, καὶ πρώτη καὶ κοινοτάτη  δύναμίς   ἐστι ψυχῆς, καθ' ἣν ὑπάρχει
[2, 12]   πρῶτον ἐν τοιαύτη  δύναμις.   Ἔστι μὲν οὖν ταὐτόν, τὸ
[2, 4]   μὲν τοιαύτη τῆς ψυχῆς ἀρχὴ  δύναμίς   ἐστιν οἵα σώζειν τὸ ἔχον
[2, 5]   ὄντος καὶ ὁμοίου οὕτως ὡς  δύναμις   ἔχει πρὸς ἐντελέχειαν· θεωροῦν γὰρ
[2, 8]   γὰρ ἐνέργειά τις, δὲ  δύναμις·   τὰ μὲν γὰρ οὔ φαμεν
[2, 4]   ὕλης. Ἐπεὶ δ' αὐτὴ  δύναμις   τῆς ψυχῆς θρεπτικὴ καὶ γεννητική,
[2, 1]   Ἔστι δ' μὲν ὕλη  δύναμις,   τὸ δ' εἶδος ἐντελέχεια, καὶ
[2, 2]   τούτων δ' μὲν ὕλη  δύναμις,   τὸ δὲ εἶδος ἐντελέχεια, ἐπεὶ
[2, 1]   δ' ὄψις καὶ  δύναμις   τοῦ ὀργάνου, ψυχή· τὸ
[2, 3]   καὶ ἐπιθυμία· τοῦ γὰρ ἡδέος  ὄρεξις   αὕτη. Ἔτι δὲ τῆς τροφῆς
[2, 3]   τὸ αἰσθητικόν, καὶ τὸ ὀρεκτικόν·  ὄρεξις   μὲν γὰρ ἐπιθυμία καὶ θυμὸς
[2, 3]   ζώντων τοῖς ἔχουσιν ἁφὴν καὶ  ὄρεξις   ὑπάρχει. Περὶ δὲ φαντασίας ἄδηλον,
[2, 3]   τούτοις καὶ τὰ λοιπὰ πάντα,  οἷς   δ' ἐκείνων ἕκαστον, οὐ πᾶσι
[2, 3]   τὸ ἡδύ τε καὶ λυπηρόν,  οἷς   δὲ ταῦτα, καὶ ἐπιθυμία· τοῦ
[2, 2]   Καὶ διὰ τοῦτο καλῶς ὑπολαμβάνουσιν  οἷς   δοκεῖ μήτ' ἄνευ σώματος εἶναι
[2, 12]   ποιεῖ τὰ σώματα, ἀλλ' ἐν  οἷς   ἐστίν, οἷον ἀὴρ μετὰ
[2, 3]   καὶ ἐλάχιστα λογισμὸν καὶ διάνοιαν·  οἷς   μὲν γὰρ ὑπάρχει λογισμὸς τῶν
[2, 4]   περὶ αὐτῆς ἐν τοῖς οἰκείοις  λόγοις.   ~(Διωρισμένων δὲ τούτων λέγωμεν κοινῇ
[2, 5]   ἀδύνατον, εἰρήκαμεν ἐν τοῖς καθόλου  λόγοις   περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν.
[2, 4]   λέγειν ἕτερα καὶ ταὐτὰ τοῖς  ἔργοις)   πρὸς δὲ τούτοις τί τὸ
[2, 4]   ὕστερον περὶ αὐτῆς ἐν τοῖς  οἰκείοις   λόγοις. ~(Διωρισμένων δὲ τούτων λέγωμεν
[2, 3]   εἴπομεν, τοῖς δὲ τινὲς αὐτῶν,  ἐνίοις   δὲ μία μόνη. Δυνάμεις δ'
[2, 3]   φαντασίας ἄδηλον, ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον.  Ἐνίοις   δὲ πρὸς τούτοις ὑπάρχει καὶ
[2, 2]   ἕκαστον τῶν εἰρημένων. Ἔτι δ'  ἐνίοις   μὲν τῶν ζῴων ἅπανθ' ὑπάρχει
[2, 8]   ὑπὸ τῆς ἐν τούτοις τοῖς  μορίοις   ψυχῆς πρὸς τὴν καλουμένην ἀρτηρίαν
[2, 5]   τῷ πάσχειν καὶ ἀλλοιοῦσθαι ὡς  κυρίοις   ὀνόμασιν. Τὸ δ' αἰσθητικὸν δυνάμει
[2, 8]   ἐν τῷ Ἀχελῴῳ, ψοφοῦσι τοῖς  βραγχίοις   τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ, φωνὴ
[2, 4]   οὐδ' ἐκεῖνα τὸν αὐτὸν τρόπον  ἀλλήλοις   εἶναι τροφή, ἀλλὰ τὸ μὲν
[2, 11]   σὰρξ καὶ ἐν τοῖς  ἄλλοις   τὸ ἀνάλογον, οὔ, ἀλλὰ
[2, 4]   γὰρ θρεπτικὴ ψυχὴ καὶ τοῖς  ἄλλοις   ὑπάρχει, καὶ πρώτη καὶ κοινοτάτη
[2, 4]   ὕδωρ. Ἐν μὲν οὖν τοῖς  ἁπλοῖς   σώμασι ταῦτ' εἶναι δοκεῖ μάλιστα
[2, 3]   ξηροῖς γὰρ καὶ ὑγροῖς καὶ  θερμοῖς   καὶ ψυχροῖς τρέφεται τὰ ζῶντα
[2, 2]   ἐπὶ τῶν ἐντόμων ἐν τοῖς  διατεμνομένοις·   καὶ γὰρ αἴσθησιν ἑκάτερον τῶν
[2, 9]   ὄμμα, τοῖς δὲ τὸν ἀέρα  δεχομένοις   ἔχειν ἐπικάλυμμα, ἀναπνεόντων ἀποκαλύπτεται,
[2, 4]   συμβαίνειν τοῖς φυτοῖς κάτω μὲν  συρριζουμένοις   διὰ τὸ τὴν γῆν οὕτω
[2, 9]   ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων· δῆλον δὲ  πειρωμένοις·   ὥστε τὰ ἄναιμα, ἐπειδὴ οὐκ
[2, 9]   οὐκ ἀναπνέοντα. Ἔοικε δὲ τοῖς  ἀνθρώποις   διαφέρειν τὸ αἰσθητήριον τοῦτο πρὸς
[2, 3]   διανοητικόν τε καὶ νοῦς, οἷον  ἀνθρώποις   καὶ εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον
[2, 3]   τροφῆς αἴσθησις· ξηροῖς γὰρ καὶ  ὑγροῖς   καὶ θερμοῖς καὶ ψυχροῖς τρέφεται
[2, 2]   ταῦτα, τισὶ δὲ τινὰ τούτων,  ἑτέροις   δὲ ἓν μόνον (τοῦτο δὲ
[2, 3]   καὶ τὸ κατὰ τόπον κινητικόν,  ἑτέροις   δὲ καὶ τὸ διανοητικόν τε
[2, 3]   μὲν φυτοῖς τὸ θρεπτικὸν μόνον,  ἑτέροις   δὲ τοῦτό τε καὶ τὸ
[2, 8]   ὄν> (τὸ δ' αἴτιον ἐν  ἑτέροις   εἰρήσεται) καὶ πρὸς τὴν φωνὴν
[2, 5]   τις, ἀτελὴς μέντοι, καθάπερ ἐν  ἑτέροις   εἴρηται. Πάντα δὲ πάσχει καὶ
[2, 7]   ἐνυπάρχουσα αὐτὴ ἐν τούτοις  ἀμφοτέροις   καὶ ἐν τῷ ἀϊδίῳ τῷ
[2, 7]   τῷ ἔχοντι ὀσμὴν ἐν  ἀμφοτέροις   ὑπάρχει τούτοις· φαίνεται γὰρ καὶ
[2, 3]   γὰρ ἁφὴ τῆς τροφῆς αἴσθησις·  ξηροῖς   γὰρ καὶ ὑγροῖς καὶ θερμοῖς
[2, 3]   καὶ ὑγροῖς καὶ θερμοῖς καὶ  ψυχροῖς   τρέφεται τὰ ζῶντα πάντα, τούτων
[2, 11]   μεσότητός τινος οὔσης τῆς ἐν  τοῖς   αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως. Καὶ διὰ τοῦτο
[2, 11]   πότερον σὰρξ καὶ ἐν  τοῖς   ἄλλοις τὸ ἀνάλογον, οὔ,
[2, 4]   γὰρ θρεπτικὴ ψυχὴ καὶ  τοῖς   ἄλλοις ὑπάρχει, καὶ πρώτη καὶ
[2, 9]   ἀλλ' οὐκ ἀναπνέοντα. Ἔοικε δὲ  τοῖς   ἀνθρώποις διαφέρειν τὸ αἰσθητήριον τοῦτο
[2, 4]   τὸ ὕδωρ. Ἐν μὲν οὖν  τοῖς   ἁπλοῖς σώμασι ταῦτ' εἶναι δοκεῖ
[2, 8]   οἱ> ἐν τῷ Ἀχελῴῳ, ψοφοῦσι  τοῖς   βραγχίοις τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ,
[2, 4]   ὁμοίῳ τρέφεσθαι, καθάπερ καὶ αὐξάνεσθαι,  τοῖς   δ' ὥσπερ εἴπομεν τοὔμπαλιν δοκεῖ,
[2, 3]   μὲν ὑπάρχουσι πᾶσαι, καθάπερ εἴπομεν,  τοῖς   δὲ τινὲς αὐτῶν, ἐνίοις δὲ
[2, 9]   ἀκαλυφὲς εἶναι, ὥσπερ τὸ ὄμμα,  τοῖς   δὲ τὸν ἀέρα δεχομένοις ἔχειν
[2, 2]   συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ἐντόμων ἐν  τοῖς   διατεμνομένοις· καὶ γὰρ αἴσθησιν ἑκάτερον
[2, 4]   ὄργανα λέγειν ἕτερα καὶ ταὐτὰ  τοῖς   ἔργοις) πρὸς δὲ τούτοις τί
[2, 3]   τοσοῦτον εἰρήσθω, ὅτι τῶν ζώντων  τοῖς   ἔχουσιν ἁφὴν καὶ ὄρεξις ὑπάρχει.
[2, 4]   αὐτῆς τέλος. Τοιοῦτον δ' ἐν  τοῖς   ζῴοις ψυχὴ κατὰ φύσιν·
[2, 4]   ἐν τοῖς φυτοῖς καὶ ἐν  τοῖς   ζῴοις ὑπολάβοι τις ἂν τοῦτο
[2, 2]   διὰ τὴν ἀρχὴν ταύτην ὑπάρχει  τοῖς   ζῶσι, τὸ δὲ ζῷον διὰ
[2, 4]   οὐσία, τὸ δὲ ζῆν  τοῖς   ζῶσι τὸ εἶναί ἐστιν, αἰτία
[2, 4]   ψυχή· οὐ πᾶσι δ' ὑπάρχει  τοῖς   ζῶσιν δύναμις αὕτη. Ἔστι
[2, 4]   χρῆσθαι· φυσικώτατον γὰρ τῶν ἔργων  τοῖς   ζῶσιν, ὅσα τέλεια καὶ μὴ
[2, 2]   δ' ἄλλα τούτου ἀδύνατον ἐν  τοῖς   θνητοῖς. Φανερὸν δ' ἐπὶ τῶν
[2, 5]   δυνατὸν ἀδύνατον, εἰρήκαμεν ἐν  τοῖς   καθόλου λόγοις περὶ τοῦ ποιεῖν
[2, 10]   χυμοῦ γεύηται ἑτέρου, καὶ οἷον  τοῖς   κάμνουσι πικρὰ πάντα φαίνεται διὰ
[2, 9]   οὖν καὶ τὸ ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον  τοῖς   μὲν ἀκαλυφὲς εἶναι, ὥσπερ τὸ
[2, 3]   ἕκαστον, οὐ πᾶσι λογισμός, ἀλλὰ  τοῖς   μὲν οὐδὲ φαντασία, τὰ δὲ
[2, 3]   δυνάμεων τῆς ψυχῆς αἱ λεχθεῖσαι  τοῖς   μὲν ὑπάρχουσι πᾶσαι, καθάπερ εἴπομεν,
[2, 3]   κατὰ τόπον, διανοητικόν. Ὑπάρχει δὲ  τοῖς   μὲν φυτοῖς τὸ θρεπτικὸν μόνον,
[2, 8]   ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐν τούτοις  τοῖς   μορίοις ψυχῆς πρὸς τὴν καλουμένην
[2, 4]   ἐστὶν ὕστερον περὶ αὐτῆς ἐν  τοῖς   οἰκείοις λόγοις. ~(Διωρισμένων δὲ τούτων
[2, 11]   περὶ ὧν εἰρήκαμεν πρότερον ἐν  τοῖς   περὶ τῶν στοιχείων. Τὸ δὲ
[2, 9]   ὁμοίως τὰ εἴδη τῶν χυμῶν  τοῖς   τῆς ὀσμῆς, ἀλλ' ἀκριβεστέραν ἔχομεν
[2, 4]   καὶ αὐξόμενον, διὸ καὶ ἐν  τοῖς   φυτοῖς καὶ ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 4]   τοῦτο προστιθείς, τὴν αὔξησιν συμβαίνειν  τοῖς   φυτοῖς κάτω μὲν συρριζουμένοις διὰ
[2, 3]   αἰσθητικοῦ χωρίζεται τὸ θρεπτικὸν ἐν  τοῖς   φυτοῖς. Πάλιν δ' ἄνευ μὲν
[2, 8]   ἀὴρ κινεῖται ἐν  τοῖς   ὠσίν, ἀλλ' ψόφος ἀλλότριος
[2, 8]   κίνησις ψόφος. δ' ἐν  τοῖς   ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς τὸ ἀκίνητος
[2, 11]   τινος οὔσης τῆς ἐν τοῖς  αἰσθητοῖς   ἐναντιώσεως. Καὶ διὰ τοῦτο κρίνει
[2, 2]   ἄλλα τούτου ἀδύνατον ἐν τοῖς  θνητοῖς.   Φανερὸν δ' ἐπὶ τῶν φυομένων·
[2, 9]   χρωμάτων αἰσθάνεσθαι, καὶ μὴ διαδήλους  αὐτοῖς   εἶναι τὰς διαφορὰς τῶν χρωμάτων
[2, 2]   ἐπὶ τῶν φυομένων· οὐδεμία γὰρ  αὐτοῖς   ὑπάρχει δύναμις ἄλλη (ψυχῆς. Τὸ
[2, 2]   ἀλλήλων, ὡς οὔσης τῆς ἐν  αὐτοῖς   ψυχῆς ἐντελεχείᾳ μὲν μιᾶς ἐν
[2, 2]   δοκεῖ ζῆν· φαίνεται γὰρ ἐν  αὑτοῖς   ἔχοντα δύναμιν καὶ ἀρχὴν τοιαύτην,
[2, 7]   φύσις ἐνυπάρχουσα αὐτὴ ἐν  τούτοις   ἀμφοτέροις καὶ ἐν τῷ ἀϊδίῳ
[2, 5]   καθ' αὑτὰ τὰ συμβεβηκότα  τούτοις.   Δῆλον οὖν ὅτι τὸ αἰσθητικὸν
[2, 3]   γὰρ ὑπάρχει λογισμὸς τῶν φθαρτῶν,  τούτοις   καὶ τὰ λοιπὰ πάντα, οἷς
[2, 4]   ταὐτὰ τοῖς ἔργοις) πρὸς δὲ  τούτοις   τί τὸ συνέχον εἰς τἀναντία
[2, 8]   ἀναπνεομένου ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐν  τούτοις   τοῖς μορίοις ψυχῆς πρὸς τὴν
[2, 3]   δ' ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις δὲ πρὸς  τούτοις   ὑπάρχει καὶ τὸ κατὰ τόπον
[2, 7]   ὀσμὴν ἐν ἀμφοτέροις ὑπάρχει  τούτοις·   φαίνεται γὰρ καὶ τὰ ἔνυδρα
[2, 2]   τῶν εἰρημένων τούτων ἀρχὴ καὶ  τούτοις   ὥρισται, θρεπτικῷ, αἰσθητικῷ, διανοητικῷ, κινήσει.
[2, 4]   αὐξόμενον, διὸ καὶ ἐν τοῖς  φυτοῖς   καὶ ἐν τοῖς ζῴοις ὑπολάβοι
[2, 4]   προστιθείς, τὴν αὔξησιν συμβαίνειν τοῖς  φυτοῖς   κάτω μὲν συρριζουμένοις διὰ τὸ
[2, 3]   χωρίζεται τὸ θρεπτικὸν ἐν τοῖς  φυτοῖς.   Πάλιν δ' ἄνευ μὲν τοῦ
[2, 3]   διανοητικόν. Ὑπάρχει δὲ τοῖς μὲν  φυτοῖς   τὸ θρεπτικὸν μόνον, ἑτέροις δὲ
[2, 4]   τέλος. Τοιοῦτον δ' ἐν τοῖς  ζῴοις   ψυχὴ κατὰ φύσιν· πάντα
[2, 4]   τοῖς φυτοῖς καὶ ἐν τοῖς  ζῴοις   ὑπολάβοι τις ἂν τοῦτο εἶναι
[2, 11]   ἀσπίδος πληγείς· οὐ γὰρ  ἀσπὶς   πληγεῖσα ἐπάταξεν, ἀλλ' ἅμ' ἄμφω
[2, 8]   τὸ κινητικὸν ἑνὸς ἀέρος συνεχείᾳ  μέχρις   ἀκοῆς. Ἀκοῇ δὲ συμφυὴς ἔστιν>
[2, 1]   οὖν τμῆσις καὶ  ὅρασις,   οὕτω καὶ ἐγρήγορσις ἐντελέχεια,
[2, 2]   οἷον νοῦς, αἴσθησις, κίνησις καὶ  στάσις   κατὰ τόπον, ἔτι κίνησις
[2, 2]   ὅτι ἐστὶν τετραγωνισμὸς μέσης  εὕρεσις   τοῦ πράγματος λέγει τὸ αἴτιον.
[2, 11]   ἁφὴ μὴ μία ἐστὶν  αἴσθησις   ἀλλὰ πλείους, ἀναγκαῖον καὶ τὰ
[2, 4]   κατὰ ψυχήν· μὲν γὰρ  αἴσθησις   ἀλλοίωσίς τις εἶναι δοκεῖ, αἰσθάνεται
[2, 3]   τὰ ζῶντα πάντα, τούτων δ'  αἴσθησις   ἁφή, τῶν δ' ἄλλων αἰσθητῶν
[2, 11]   θᾶττον ἔτι διικνοῖτ' ἂν  αἴσθησις)   διὸ τὸ τοιοῦτον μόριον τοῦ
[2, 11]   καὶ ὀσμῆς, καὶ μία τις  αἴσθησις   εἶναι ὄψις ἀκοὴ ὄσφρησις. Νῦν
[2, 12]   χαλκός· ὁμοίως δὲ καὶ  αἴσθησις   ἑκάστου ὑπὸ τοῦ ἔχοντος χρῶμα
[2, 5]   περὶ πάσης αἰσθήσεως. δ'  αἴσθησις   ἐν τῷ κινεῖσθαί τε καὶ
[2, 12]   δεῖ λαβεῖν ὅτι μὲν  αἴσθησίς   ἐστι τὸ δεκτικὸν τῶν αἰσθητῶν
[2, 11]   οὖν πάντων ὁμοίως ἐστὶν  αἴσθησις,   ἄλλων ἄλλως, καθάπερ νῦν
[2, 11]   αὐτὴ καὶ μία εἶναι  αἴσθησις   γεῦσις καὶ ἀφή·
[2, 5]   καθ' ἕκαστον κατ' ἐνέργειαν  αἴσθησις,   δ' ἐπιστήμη τῶν καθόλου·
[2, 5]   διχῶς ἂν λέγοιτο καὶ  αἴσθησις,   μὲν ὡς δυνάμει,
[2, 10]   οὐκ ἦν δ' ἂν  αἴσθησις   ἡμῖν διὰ τοῦ μεταξύ, ἀλλὰ
[2, 5]   ἄλλων στοιχείων, ὧν ἐστιν  αἴσθησις   καθ' αὑτὰ τὰ συμβεβηκότα
[2, 5]   τῶν αἰσθήσεων αὐτῶν οὐ γίνεται  αἴσθησις,   καὶ διὰ τί ἄνευ τῶν
[2, 9]   αἰσθάνεται· γὰρ τοῦ ὀσφραντοῦ  αἴσθησις   καὶ δυσώδους καὶ εὐώδους ὄσφρησίς
[2, 2]   καὶ ὄρεξιν· ὅπου μὲν γὰρ  αἴσθησις,   καὶ λύπη τε καὶ ἡδονή,
[2, 2]   ζῆν αὐτό φαμεν, οἷον νοῦς,  αἴσθησις,   κίνησις καὶ στάσις κατὰ
[2, 12]   γε αἰσθητικῷ εἶναι οὐδ'  αἴσθησις   μέγεθός ἐστιν, ἀλλὰ λόγος τις
[2, 11]   τί ἐστιν ἐντός. Πᾶσα γὰρ  αἴσθησις   μιᾶς ἐναντιώσεως εἶναι δοκεῖ, οἷον
[2, 3]   γὰρ ἁφὴ τῆς τροφῆς  αἴσθησις·   ξηροῖς γὰρ καὶ ὑγροῖς καὶ
[2, 11]   ἐκεῖ οὔτ' ἐνταῦθα γένοιτ' ἂν  αἴσθησις,   οἷον εἴ τις σῶμά τι
[2, 1]   τὸ μέρος, οὕτως ὅλη  αἴσθησις   πρὸς τὸ ὅλον σῶμα τὸ
[2, 11]   καλουμένη ἁφὴ ὑπάρχει  αἴσθησις   πρώτῳ, τὸ δυνάμει τοιοῦτόν ἐστι
[2, 3]   αἰσθήσεων, τὴν ἁφήν· δ'  αἴσθησις   ὑπάρχει, τούτῳ ἡδονή τε καὶ
[2, 12]   λόγος- τοῦτο δ' ἦν  αἴσθησις-   ὥσπερ καὶ συμφωνία καὶ
[2, 3]   γὰρ ἐπιθυμία καὶ θυμὸς καὶ  βούλησις,   τὰ δὲ ζῷα πάντ' ἔχουσι
[2, 1]   σῶμα. Ὡς μὲν οὖν  τμῆσις   καὶ ὅρασις, οὕτω καὶ
[2, 5]   λέγωμεν· καὶ γὰρ ἔστιν  κίνησις   ἐνέργειά τις, ἀτελὴς μέντοι, καθάπερ
[2, 2]   στάσις κατὰ τόπον, ἔτι  κίνησις   κατὰ τροφὴν καὶ φθίσις
[2, 6]   λέγεται ἴδια ἑκάστης, κοινὰ δὲ  κίνησις,   ἠρεμία, ἀριθμός, σχῆμα, μέγεθος· τὰ
[2, 4]   αἰτία· καὶ γὰρ ὅθεν  κίνησις   καὶ οὗ ἕνεκα καὶ ὡς
[2, 2]   αὐτό φαμεν, οἷον νοῦς, αἴσθησις,  κίνησις   καὶ στάσις κατὰ τόπον,
[2, 12]   ἰσχυροτέρα τοῦ αἰσθητηρίου  κίνησις,   λύεται λόγος- τοῦτο δ'
[2, 6]   κοινὰ πάσαις· καὶ γὰρ ἁφῇ  κίνησίς   τίς ἐστιν αἰσθητὴ καὶ ὄψει.
[2, 8]   (καὶ τοῦτ' εὐλόγως, εἴπερ ἀέρος  κίνησίς   τίς ἐστιν ψόφος) ἀλλ'
[2, 8]   μὲν διὰ τὸ τάχος  κίνησις   τοιαύτη, τοῦ δὲ διὰ βραδυτῆτα,
[2, 8]   ἕτερον; ἔστι γὰρ ψόφος  κίνησις   τοῦ δυναμένου κινεῖσθαι τὸν τρόπον
[2, 8]   δὲ κωλυθῇ θρύπτεσθαι, τούτου  κίνησις   ψόφος. δ' ἐν τοῖς
[2, 4]   ὅθεν πρῶτον κατὰ τόπον  κίνησις,   ψυχή· οὐ πᾶσι δ' ὑπάρχει
[2, 2]   τροφὴν καὶ φθίσις τε καὶ  αὔξησις.   Διὸ καὶ τὰ φυόμενα πάντα
[2, 4]   μὲν γὰρ τοῦ πυρὸς  αὔξησις   εἰς ἄπειρον, ἕως ἂν
[2, 4]   Ἔστι δὲ καὶ ἀλλοίωσις καὶ  αὔξησις   κατὰ ψυχήν· μὲν γὰρ
[2, 7]   σκότει· ἔστι δὲ τὸ σκότος  στέρησις   τῆς τοιαύτης ἕξεως ἐκ διαφανοῦς,
[2, 9]   λέγεται. Ἔστι δὲ καὶ  ὄσφρησις   διὰ τοῦ μεταξύ, οἷον ἀέρος
[2, 9]   αἴσθησις καὶ δυσώδους καὶ εὐώδους  ὄσφρησίς   ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ φθειρόμενα
[2, 11]   τις αἴσθησις εἶναι ὄψις ἀκοὴ  ὄσφρησις.   Νῦν δὲ διὰ τὸ διωρίσθαι
[2, 9]   ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου, καὶ  ὄσφρησις   τοῦ ὀσφραντοῦ καὶ ἀνοσφράντου. Ἀνόσφραντον
[2, 2]   κίνησις κατὰ τροφὴν καὶ  φθίσις   τε καὶ αὔξησις. Διὸ καὶ
[2, 5]   ἀλλοιοῦσθαι (εἰς αὑτὸ γὰρ  ἐπίδοσις   καὶ εἰς ἐντελέχειαν) ἕτερον
[2, 1]   ὅρασις, οὕτω καὶ  ἐγρήγορσις   ἐντελέχεια, (ὡς δ' ὄψις
[2, 1]   τὴν ψυχὴν καὶ ὕπνος καὶ  ἐγρήγορσίς   ἐστιν, ἀνάλογον δ' μὲν
[2, 1]   ἐστιν, ἀνάλογον δ' μὲν  ἐγρήγορσις   τῷ θεωρεῖν, δ' ὕπνος
[2, 8]   τὴν διάλεκτον, ὧν μὲν  γεῦσις   ἀναγκαῖον (διὸ καὶ πλείοσιν ὑπάρχει)
[2, 10]   ἀρχὴ τὸ ποτὸν καὶ ἄποτον  (γεῦσις   γάρ τις ἀμφοτέρου· ἀλλὰ τοῦ
[2, 11]   καὶ μία εἶναι αἴσθησις  γεῦσις   καὶ ἀφή· νῦν δὲ
[2, 11]   καθάπερ νῦν δοκεῖ μὲν  γεῦσις   καὶ ἁφὴ τῷ ἅπτεσθαι,
[2, 11]   ἀκοὴ ὀξέος καὶ βαρέος, καὶ  γεῦσις   πικροῦ καὶ γλυκέος· ἐν δὲ
[2, 10]   ἀπύρηνον- οὕτω δὴ καὶ  γεῦσις   τοῦ γευστοῦ τε καὶ ἀγεύστου,
[2, 10]   ὑγραίνεσθαι· πάσχει γάρ τι  γεῦσις   ὑπὸ τοῦ γευστοῦ, γευστόν.
[2, 6]   χρώματος καὶ ἀκοὴ ψόφου καὶ  γεῦσις   χυμοῦ, δ' ἁφὴ πλείους
[2, 4]   δέ τισιν τοῦ πυρὸς  φύσις   ἁπλῶς αἰτία τῆς τροφῆς καὶ
[2, 7]   καὶ τοῦτ' ἐστὶν αὐτοῦ  φύσις·   διόπερ οὐχ ὁρατὸν ἄνευ φωτός,
[2, 7]   διαφανές, ἀλλ' ὅτι ἔστι τις  φύσις   ἐνυπάρχουσα αὐτὴ ἐν τούτοις
[2, 8]   γὰρ ἤδη ἀναπνεομένῳ καταχρῆται  φύσις   ἐπὶ δύο ἔργα- καθάπερ τῇ
[2, 4]   τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ  φύσις,   καὶ τοῦτ' ἔστιν αὐτῆς τέλος.
[2, 7]   ὅταν δυνάμει· γὰρ αὐτὴ  φύσις   ὁτὲ μὲν σκότος ὁτὲ δὲ
[2, 4]   δύναμις αὕτη. Ἔστι δὲ καὶ  ἀλλοίωσις   καὶ αὔξησις κατὰ ψυχήν·
[2, 4]   ψυχήν· μὲν γὰρ αἴσθησις  ἀλλοίωσίς   τις εἶναι δοκεῖ, αἰσθάνεται δ'
[2, 5]   συμβαίνει, καθάπερ εἴρηται· δοκεῖ γὰρ  ἀλλοίωσίς   τις εἶναι. Φασὶ δέ τινες
[2, 11]   χρώματος καὶ ὀσμῆς, καὶ μία  τις   αἴσθησις εἶναι ὄψις ἀκοὴ ὄσφρησις.
[2, 7]   οὐκ ὀρθῶς Ἐμπεδοκλῆς, οὐδ' εἴ  τις   ἄλλος οὕτως εἴρηκεν, ὡς φερομένου
[2, 10]   ποτὸν καὶ ἄποτον (γεῦσις γάρ  τις   ἀμφοτέρου· ἀλλὰ τοῦ μὲν φαύλη
[2, 2]   καὶ διανοούμεθα πρώτως- ὥστε λόγος  τις   ἂν εἴη καὶ εἶδος, ἀλλ'
[2, 1]   διορίσαι τί ἐστι ψυχὴ καὶ  τίς   ἂν εἴη κοινότατος λόγος αὐτῆς.
[2, 4]   καὶ ἐν τοῖς ζῴοις ὑπολάβοι  τις   ἂν τοῦτο εἶναι τὸ ἐργαζόμενον.
[2, 3]   ψυχή, οἷον τίς φυτοῦ καὶ  τίς   ἀνθρώπου θηρίου. Διὰ τίνα
[2, 5]   γὰρ ἔστιν κίνησις ἐνέργειά  τις,   ἀτελὴς μέντοι, καθάπερ ἐν ἑτέροις
[2, 12]   τῆς ὕλης. Ἀπορήσειε δ' ἄν  τις   εἰ πάθοι ἄν τι ὑπ'
[2, 11]   μὴ ἀντιστρέφειν. Ἀπορήσειε δ' ἄν  τις,   εἰ πᾶν σῶμα βάθος ἔχει,
[2, 4]   μὲν γὰρ αἴσθησις ἀλλοίωσίς  τις   εἶναι δοκεῖ, αἰσθάνεται δ' οὐθὲν
[2, 5]   καθάπερ εἴρηται· δοκεῖ γὰρ ἀλλοίωσίς  τις   εἶναι. Φασὶ δέ τινες καὶ
[2, 3]   κόν. Ὥστε καθ' ἕκαστον ζητητέον,  τίς   ἑκάστου ψυχή, οἷον τίς φυτοῦ
[2, 7]   ἑκάτερον· ὅταν δ' ἐπ' αὐτό  τις   ἐπιθῇ τὸ αἰσθητήριον τὸ ψοφοῦν
[2, 2]   ἐγγίνεσθαι. Ὅτι μὲν οὖν ἐντελέχειά  τίς   ἐστι καὶ λόγος τοῦ δύναμιν
[2, 6]   πάσαις· καὶ γὰρ ἁφῇ κίνησίς  τίς   ἐστιν αἰσθητὴ καὶ ὄψει. Κατὰ
[2, 8]   διωρίσθω. δὲ φωνὴ ψόφος  τίς   ἐστιν ἐμψύχου· τῶν γὰρ ἀψύχων
[2, 8]   τοῦτ' εὐλόγως, εἴπερ ἀέρος κίνησίς  τίς   ἐστιν ψόφος) ἀλλ' οἱ
[2, 7]   δὲ τούτου φανερόν· ἐὰν γάρ  τις   θῇ τὸ ἔχον χρῶμα ἐπ'
[2, 10]   πρώτου ὑγροῦ, ὥσπερ ὅταν προγευματίσας  τις   ἰσχυροῦ χυμοῦ γεύηται ἑτέρου, καὶ
[2, 12]   αἴσθησις μέγεθός ἐστιν, ἀλλὰ λόγος  τις   καὶ δύναμις ἐκείνου. Φανερὸν δ'
[2, 8]   ἀφαλλόμενα ἀπὸ τῶν λείων, ὅταν  τις   κρούσῃ. Οὐ δὴ πᾶν, ὥσπερ
[2, 8]   ψόφος· μὲν γὰρ ἐνέργειά  τις,   δὲ δύναμις· τὰ μὲν
[2, 11]   γένοιτ' ἂν αἴσθησις, οἷον εἴ  τις   σῶμά τι λευκὸν ἐπὶ τοῦ
[2, 11]   θιγγανομένων. Καὶ γὰρ νῦν εἴ  τίς   τι> περὶ τὴν σάρκα περιτείνειεν
[2, 5]   πάσχειν, ἀλλὰ τὸ μὲν φθορά  τις   ὑπὸ τοῦ ἐναντίου, τὸ δὲ
[2, 8]   σωρὸν ὁρμαθὸν ψάμμου τύπτοι  τις   φερόμενον ταχύ. Ἠχὼ δὲ γίνεται
[2, 7]   ἀὴρ διαφανές, ἀλλ' ὅτι ἔστι  τις   φύσις ἐνυπάρχουσα αὐτὴ ἐν
[2, 3]   ζητητέον, τίς ἑκάστου ψυχή, οἷον  τίς   φυτοῦ καὶ τίς ἀνθρώπου
[2, 8]   φαντασίας τινός· σημαντικὸς γὰρ δή  τις   ψόφος ἐστὶν φωνή) καὶ
[2, 11]   καὶ μία τις αἴσθησις εἶναι  ὄψις   ἀκοὴ ὄσφρησις. Νῦν δὲ διὰ
[2, 1]   ψυχὴ ἂν ἦν αὐτοῦ  ὄψις·   αὕτη γὰρ οὐσία ὀφθαλμοῦ
[2, 10]   γλώττης. Ὥσπερ δὲ καὶ  ὄψις   ἐστὶ τοῦ τε ὁρατοῦ καὶ
[2, 10]   κρίνει δὲ καὶ τοῦτο  ὄψις)   ἔτι τε τοῦ λίαν λαμπροῦ
[2, 1]   ἐγρήγορσις ἐντελέχεια, (ὡς δ'  ὄψις   καὶ δύναμις τοῦ ὀργάνου,
[2, 1]   ὀφθαλμὸς κόρη καὶ  ὄψις,   κἀκεῖ ψυχὴ καὶ τὸ
[2, 11]   μιᾶς ἐναντιώσεως εἶναι δοκεῖ, οἷον  ὄψις   λευκοῦ καὶ μέλανος, καὶ ἀκοὴ
[2, 11]   καὶ ἀοράτου ἦν πως  ὄψις,   ὁμοίως δὲ καὶ αἱ λοιπαὶ
[2, 10]   καὶ μεγάλου ψόφου καθάπερ  ὄψις   τοῦ λαμπροῦ (ὥσπερ γὰρ
[2, 7]   ~(Οὗ μὲν οὖν ἐστιν  ὄψις,   τοῦτ' ἐστὶν ὁρατόν, ὁρατὸν δ'
[2, 6]   μὴ ἐνδέχεται ἀπατηθῆναι, οἷον  ὄψις   χρώματος καὶ ἀκοὴ ψόφου καὶ
[2, 3]   ἐπὶ τῶν σχημάτων λόγος κοινός,  ὃς   ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν, ἴδιος δ'
[2, 3]   ἐπὶ τούτων καὶ ἐφ' ἑτέρων,  ὃς   οὐδενὸς ἔσται τῶν ὄντων ἴδιος
[2, 1]   καὶ τίς ἂν εἴη κοινότατος  λόγος   αὐτῆς. Λέγομεν δὴ γένος ἕν
[2, 11]   καὶ περὶ ἁφῆς αὐτὸς  λόγος·   εἰ γὰρ ἁφὴ μὴ
[2, 4]   ψυχή. Ἔτι τοῦ δυνάμει ὄντος  λόγος   ἐντελέχεια. Φανερὸν δ' ὡς
[2, 1]   τί ἦν εἶναι καὶ  λόγος   ψυχή, ἀλλὰ φυσικοῦ τοιουδί,
[2, 12]   ὑπ' ὀσμῆς (ὁ δ' αὐτὸς  λόγος   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων) οὐδὲ
[2, 2]   μορφὴ καὶ εἶδός τι καὶ  λόγος   καὶ οἷον ἐνέργεια τοῦ δεκτικοῦ,
[2, 7]   γίνεται διαφανές. δ' αὐτὸς  λόγος   καὶ περὶ ψόφου καὶ ὀσμῆς
[2, 3]   ἂν καὶ ἐπὶ τῶν σχημάτων  λόγος   κοινός, ὃς ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν,
[2, 4]   συνισταμένων πάντων ἔστι πέρας καὶ  λόγος   μεγέθους τε καὶ αὐξήσεως· ταῦτα
[2, 7]   οὖν αἰτίαν ταῦτα ὁρᾶται, ἄλλος  λόγος·   νῦν δ' ἐπὶ τοσοῦτον φανερόν
[2, 3]   δὲ τοῦ θεωρητικοῦ νοῦ ἕτερος  λόγος.   Ὅτι μὲν οὖν περὶ
[2, 3]   οὐδενὸς ἔσται τῶν ὄντων ἴδιος  λόγος,   οὐδὲ κατὰ τὸ οἰκεῖον καὶ
[2, 3]   οὖν περὶ τούτων ἑκάστου  λόγος,   οὗτος οἰκειότατος καὶ περὶ ψυχῆς,
[2, 8]   μὲν οὖν αἰτίαν, ἕτερός ἐστι  λόγος.   ~(Περὶ δὲ ὀσμῆς καὶ ὀσφραντοῦ
[2, 2]   αἰσθανόμεθα καὶ διανοούμεθα πρώτως- ὥστε  λόγος   τις ἂν εἴη καὶ εἶδος,
[2, 12]   αἴσθησις μέγεθός ἐστιν, ἀλλὰ  λόγος   τις καὶ δύναμις ἐκείνου. Φανερὸν
[2, 2]   οὖν ἐντελέχειά τίς ἐστι καὶ  λόγος   τοῦ δύναμιν ἔχοντος εἶναι τοιούτου,
[2, 2]   ἰσόπλευρον. δὲ τοιοῦτος ὅρος  λόγος   τοῦ συμπεράσματος· δὲ λέγων
[2, 12]   αἰσθητηρίου κίνησις, λύεται  λόγος-   τοῦτο δ' ἦν αἴσθησις-
[2, 3]   αὐτὸν τρόπον εἷς ἂν εἴη  λόγος   ψυχῆς τε καὶ σχήματος· οὔτε
[2, 2]   λόγος τις ἂν εἴη καὶ  εἶδος,   ἀλλ' οὐχ ὕλη καὶ τὸ
[2, 3]   κατὰ τὸ οἰκεῖον καὶ ἄτομον  εἶδος,   ἀφέντας τὸν τοιοῦτον. (Παραπλησίως δ'
[2, 2]   μὲν ὕλη δύναμις, τὸ δὲ  εἶδος   ἐντελέχεια, ἐπεὶ τὸ ἐξ ἀμφοῖν
[2, 1]   μὲν ὕλη δύναμις, τὸ δ'  εἶδος   ἐντελέχεια, καὶ τοῦτο διχῶς, τὸ
[2, 1]   τι, ἕτερον δὲ μορφὴν καὶ  εἶδος,   καθ' ἣν ἤδη λέγεται τόδε
[2, 1]   τὴν ψυχὴν οὐσίαν εἶναι ὡς  εἶδος   σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος.
[2, 2]   τε καὶ ὑγίεια μορφὴ καὶ  εἶδός   τι καὶ λόγος καὶ οἷον
[2, 2]   καθάπερ εἴπομεν, ὧν τὸ μὲν  εἶδος,   τὸ δὲ ὕλη, τὸ δὲ
[2, 11]   τῷ μεταξύ, ὥσπερ δι'  ἀσπίδος   πληγείς· οὐ γὰρ ἀσπὶς
[2, 3]   ταῦτα, καὶ ἐπιθυμία· τοῦ γὰρ  ἡδέος   ὄρεξις αὕτη. Ἔτι δὲ τῆς
[2, 9]   ἄνευ τοῦ λυπηροῦ τοῦ  ἡδέος,   ὡς οὐκ ὄντος ἀκριβοῦς τοῦ
[2, 11]   βαρέος, καὶ γεῦσις πικροῦ καὶ  γλυκέος·   ἐν δὲ τῷ ἁπτῷ πολλαὶ
[2, 10]   ἦμεν, ᾐσθανόμεθ' ἂν ἐμβληθέντος τοῦ  γλυκέος,   οὐκ ἦν δ' ἂν
[2, 11]   λευκοῦ καὶ μέλανος, καὶ ἀκοὴ  ὀξέος   καὶ βαρέος, καὶ γεῦσις πικροῦ
[2, 11]   μέλανος, καὶ ἀκοὴ ὀξέος καὶ  βαρέος,   καὶ γεῦσις πικροῦ καὶ γλυκέος·
[2, 11]   ἄν τις, εἰ πᾶν σῶμα  βάθος   ἔχει, τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ
[2, 7]   δ' ἀνώνυμον· κοινὸν γάρ τι  πάθος   ἐπ' ἀέρος καὶ ὕδατος ἔστιν,
[2, 12]   αἰσθητικῷ εἶναι οὐδ' αἴσθησις  μέγεθός   ἐστιν, ἀλλὰ λόγος τις καὶ
[2, 11]   ὀξύτης καὶ βαρύτης, ἀλλὰ καὶ  μέγεθος   καὶ μικρότης, καὶ λειότης καὶ
[2, 12]   ταὐτόν, τὸ δ' εἶναι ἕτερον·  μέγεθος   μὲν γὰρ ἄν τι εἴη
[2, 6]   δὲ κίνησις, ἠρεμία, ἀριθμός, σχῆμα,  μέγεθος·   τὰ γὰρ τοιαῦτα οὐδεμιᾶς ἐστὶν
[2, 11]   τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ τρίτον  μέγεθος,   ὧν δ' ἐστὶ δύο σωμάτων
[2, 5]   πάσχει μὲν γὰρ τὸ ἀνόμοιον,  πεπονθὸς   δ' ὅμοιόν ἐστιν. Διαιρετέον δὲ
[2, 5]   μὲν οὖν οὐχ ὅμοιον ὄν,  πεπονθὸς   δ' ὡμοίωται καὶ ἔστιν οἷον
[2, 10]   μέγας τε καὶ  βίαιος)   ἀόρατον δὲ τὸ μὲν ὅλως
[2, 3]   κοινός, ὃς ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν,  ἴδιος   δ' οὐδενὸς ἔσται σχήματος. Ὁμοίως
[2, 8]   ψόφος ἀλλότριος καὶ οὐκ  ἴδιος.   Καὶ διὰ τοῦτό φασιν ἀκούειν
[2, 3]   ὃς οὐδενὸς ἔσται τῶν ὄντων  ἴδιος   λόγος, οὐδὲ κατὰ τὸ οἰκεῖον
[2, 8]   κοῖλα· μὲν χαλκὸς ὅτι  λεῖος,   τὰ δὲ κοῖλα τῇ ἀνακλάσει
[2, 8]   τοῖς ὠσίν, ἀλλ' ψόφος  ἀλλότριος   καὶ οὐκ ἴδιος. Καὶ διὰ
[2, 8]   ἧττον, οὐκ ἔστι δὲ ψόφου  κύριος   ἀὴρ οὐδὲ τὸ ὕδωρ,
[2, 6]   εἰ τὸ λευκὸν εἴη Διάρους  υἱός·   κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ τούτου αἰσθάνεται,
[2, 6]   λευκὸν εἴη Διάρους υἱός· κατὰ  συμβεβηκὸς   γὰρ τούτου αἰσθάνεται, ὅτι τῷ
[2, 6]   ἐστιν αἰσθητὴ καὶ ὄψει. Κατὰ  συμβεβηκὸς   δὲ λέγεται αἰσθητόν, οἷον εἰ
[2, 4]   ἔμψυχόν ἐστι, καὶ οὐ κατὰ  συμβεβηκός.   Ἔστι δ' ἕτερον τροφῇ καὶ
[2, 3]   τῶν δ' ἄλλων αἰσθητῶν κατὰ  συμβεβηκός.   Οὐθὲν γὰρ εἰς τροφὴν συμβάλλεται
[2, 6]   αἰσθάνεσθαι, τὸ δὲ ἓν κατὰ  συμβεβηκός.   Τῶν δὲ δυοῖν τὸ μὲν
[2, 1]   τοιοῦτον. Ἔστι δὲ οὐ τὸ  ἀποβεβληκὸς   τὴν ψυχὴν τὸ δυνάμει ὂν
[2, 8]   τύπτον καὶ μετὰ φαντασίας τινός·  σημαντικὸς   γὰρ δή τις ψόφος ἐστὶν
[2, 8]   ψόφον ἔρια ἂν πληγῇ, ἀλλὰ  χαλκὸς   καὶ ὅσα λεῖα καὶ κοῖλα·
[2, 12]   ἀλλ' οὐχ χρυσὸς  χαλκός·   ὁμοίως δὲ καὶ αἴσθησις
[2, 8]   λεῖα καὶ κοῖλα· μὲν  χαλκὸς   ὅτι λεῖος, τὰ δὲ κοῖλα
[2, 10]   τὸ ἀδύνατον, τὸ δ' ἐὰν  πεφυκὸς   μὴ ἔχῃ φαύλως, ὥσπερ
[2, 11]   εἶναι τὸ μεταξὺ τοῦ ἁπτικοῦ  προσπεφυκός,   δι' οὗ γίνονται αἱ αἰσθήσεις
[2, 8]   τῶν ἀψύχων ἀπότασιν ἔχει καὶ  μέλος   καὶ διάλεκτον. Ἔοικε γάρ, ὅτι
[2, 4]   τοῦ τέλους ἅπαντα προσαγορεύειν δίκαιον,  τέλος   δὲ τὸ γεννῆσαι οἷον αὐτό,
[2, 4]   φύσις, καὶ τοῦτ' ἔστιν αὐτῆς  τέλος.   Τοιοῦτον δ' ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 7]   μὲν οὖν αἰτίαν ταῦτα ὁρᾶται,  ἄλλος   λόγος· νῦν δ' ἐπὶ τοσοῦτον
[2, 7]   ὀρθῶς Ἐμπεδοκλῆς, οὐδ' εἴ τις  ἄλλος   οὕτως εἴρηκεν, ὡς φερομένου τοῦ
[2, 8]   καθ' ὁμοιότητα λέγεται φωνεῖν, οἷον  αὐλὸς   καὶ λύρα καὶ ὅσα ἄλλα
[2, 6]   ἑκάστης, κοινὰ δὲ κίνησις, ἠρεμία,  ἀριθμός,   σχῆμα, μέγεθος· τὰ γὰρ τοιαῦτα
[2, 1]   λεχθέν. Εἰ γὰρ ἦν  ὀφθαλμὸς   ζῷον, ψυχὴ ἂν ἦν αὐτοῦ
[2, 1]   τὸ δυνάμει ὄν· ἀλλ' ὥσπερ  ὀφθαλμὸς   κόρη καὶ ὄψις,
[2, 1]   ὕλη ὄψεως) ἧς ἀπολειπούσης οὐκέτ'  ὀφθαλμός,   πλὴν ὁμωνύμως, καθάπερ λίθινος
[2, 1]   κατὰ τὸν λόγον (ὁ δ'  ὀφθαλμὸς   ὕλη ὄψεως) ἧς ἀπολειπούσης οὐκέτ'
[2, 3]   δ' ἐκείνων ἕκαστον, οὐ πᾶσι  λογισμός,   ἀλλὰ τοῖς μὲν οὐδὲ φαντασία,
[2, 3]   διάνοιαν· οἷς μὲν γὰρ ὑπάρχει  λογισμὸς   τῶν φθαρτῶν, τούτοις καὶ τὰ
[2, 2]   δὲ λέγων ὅτι ἐστὶν  τετραγωνισμὸς   μέσης εὕρεσις τοῦ πράγματος λέγει
[2, 2]   εἰσίν· οἷον τί ἐστιν  τετραγωνισμός;   τὸ ἴσον ἑτερομήκει ὀρθογώνιον εἶναι
[2, 3]   ὄρεξις μὲν γὰρ ἐπιθυμία καὶ  θυμὸς   καὶ βούλησις, τὰ δὲ ζῷα
[2, 5]   ἔχει (τὸ αἰσθητικόν. Ἐπεὶ δ'  ἀνώνυμος   αὐτῶν διαφορά, διώρισται δὲ
[2, 3]   χρῶμα οὐδὲ ὀσμή, δὲ  χυμὸς   ἕν τι τῶν ἁπτῶν ἐστιν.
[2, 9]   μαλακόσαρκοι εὐφυεῖς. (Ἔστι δ' ὥσπερ  χυμὸς   μὲν γλυκὺς δὲ
[2, 3]   ὑγροῦ καὶ ψυχροῦ· δὲ  χυμὸς   οἷον ἥδυσμά τι τούτων ἐστίν.
[2, 10]   ὁρατόν, οὕτω τὸ γευστὸν  χυμός.   Οὐθὲν δὲ ποιεῖ χυμοῦ αἴσθησιν
[2, 10]   σῶμα δὲ ἐν  χυμός,   τὸ γευστόν, ἐν ὑγρῷ ὡς
[2, 9]   ὀσμὴ τοῦ ξηροῦ (ὥσπερ  χυμὸς   τοῦ ὑγροῦ) τὸ δὲ ὀσφραντικὸν
[2, 11]   δοκεῖ, οἷον ὄψις λευκοῦ καὶ  μέλανος,   καὶ ἀκοὴ ὀξέος καὶ βαρέος,
[2, 11]   τὸ μέλλον αἰσθήσεσθαι λευκοῦ καὶ  μέλανος   μηδέτερον αὐτῶν εἶναι ἐνεργείᾳ, δυνάμει
[2, 8]   Ψοφητικὸν μὲν οὖν τὸ κινητικὸν  ἑνὸς   ἀέρος συνεχείᾳ μέχρις ἀκοῆς. Ἀκοῇ
[2, 8]   Ἠχὼ δὲ γίνεται ὅταν, ἀέρος  ἑνὸς   γενομένου διὰ τὸ ἀγγεῖον τὸ
[2, 8]   ποιοῦσα. Διὸ καὶ ἀδύνατον  ἑνὸς   ὄντος γενέσθαι ψόφον· ἕτερον γὰρ
[2, 5]   καὶ εἰς ἐντελέχειαν) ἕτερον  γένος   ἀλλοιώσεως. Διὸ οὐ καλῶς ἔχει
[2, 1]   κοινότατος λόγος αὐτῆς. Λέγομεν δὴ  γένος   ἕν τι τῶν ὄντων τὴν
[2, 9]   τὰς ὀσμὰς τὸ τῶν ἀνθρώπων  γένος.   Ἔοικε μὲν γὰρ ἀνάλογον ἔχειν
[2, 2]   πω φανερόν, ἀλλ' ἔοικε ψυχῆς  γένος   ἕτερον εἶναι, καὶ τοῦτο μόνον
[2, 5]   ἀλλ' μὲν ὅτι τὸ  γένος   τοιοῦτον καὶ ὕλη,
[2, 7]   ὅλως σῶμα οὐδ' ἀπορροὴ σώματος  οὐδενός   (εἴη γὰρ ἂν σῶμά τι
[2, 3]   ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν, ἴδιος δ'  οὐδενὸς   ἔσται σχήματος. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 3]   τούτων καὶ ἐφ' ἑτέρων, ὃς  οὐδενὸς   ἔσται τῶν ὄντων ἴδιος λόγος,
[2, 7]   καὶ λεπίδες καὶ ὀφθαλμοί· ἀλλ'  οὐδενὸς   ὁρᾶται τούτων τὸ οἰκεῖον χρῶμα.
[2, 1]   γε οὐθὲν κωλύει, διὰ τὸ  μηθενὸς   εἶναι σώματος ἐντελεχείας. Ἔτι δὲ
[2, 9]   φαύλως γὰρ ἄνθρωπος ὀσμᾶται, καὶ  οὐθενὸς   αἰσθάνεται τῶν ὀσφραντῶν ἄνευ τοῦ
[2, 5]   θεωρῶν, ἐντελεχείᾳ ὢν καὶ κυρίως  ἐπιστάμενος   τόδε τὸ Α. Ἀμφότεροι μὲν
[2, 11]   ποιήσας, ὁμοίως τὴν αἴσθησιν εὐθέως  ἁψάμενος   ἐνσημανεῖ· καίτοι δῆλον ὡς οὐκ
[2, 1]   καθάπερ λίθινος καὶ  γεγραμμένος.   Δεῖ δὴ λαβεῖν τὸ ἐπὶ
[2, 7]   γὰρ καλῶς τοῦτο λέγει Δημόκριτος,  οἰόμενος,   εἰ γένοιτο κενὸν τὸ μεταξύ,
[2, 11]   καὶ πρότερον, κἂν εἰ δι'  ὑμένος   αἰσθανοίμεθα τῶν ἁπτῶν ἁπάντων λανθάνοντος
[2, 1]   ὀφθαλμός, πλὴν ὁμωνύμως, καθάπερ  λίθινος   καὶ γεγραμμένος. Δεῖ δὴ
[2, 3]   καὶ ἐπὶ τῶν σχημάτων λόγος  κοινός,   ὃς ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν, ἴδιος
[2, 8]   ὕδατος χαλκοῦ καί  τινος   ἄλλου τῶν λείων, ὥστε σκιὰν
[2, 12]   ποιοῦσιν· εἰ γὰρ μή, ὑπὸ  τίνος   ἂν πάσχοι τὰ ἄψυχα καὶ
[2, 2]   ἐντελέχεια ψυχῆς, ἀλλ' αὕτη σώματός  τινος.   Καὶ διὰ τοῦτο καλῶς ὑπολαμβάνουσιν
[2, 8]   Ἀλλ' ἐπεὶ πᾶν ψοφεῖ τύπτοντός  τινος   καί τι καὶ ἔν τινι,
[2, 11]   ὡς τῆς αἰσθήσεως οἷον μεσότητός  τινος   οὔσης τῆς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς
[2, 7]   οὕτως) ἀλλὰ πυρὸς τοιούτου  τινὸς   παρουσία ἐν τῷ διαφανεῖ· οὔτε
[2, 8]   κατ' ἐνέργειαν ψόφος ἀεί  τινος   πρός τι καὶ ἔν τινι·
[2, 8]   τὸ τύπτον καὶ μετὰ φαντασίας  τινός·   σημαντικὸς γὰρ δή τις ψόφος
[2, 12]   καὶ συμφωνία καὶ  τόνος   κρουομένων σφόδρα τῶν χορδῶν) καὶ
[2, 1]   τῷ ὑπάρχειν τὴν ψυχὴν καὶ  ὕπνος   καὶ ἐγρήγορσίς ἐστιν, ἀνάλογον δ'
[2, 1]   ἐγρήγορσις τῷ θεωρεῖν, δ'  ὕπνος   τῷ ἔχειν καὶ μὴ ἐνεργεῖν·
[2, 8]   καὶ περὶ τὴν καρδίαν  τόπος   πρῶτος. Διὸ ἀναγκαῖον εἴσω ἀναπνεόμενον
[2, 1]   τὸ δὲ σπέρμα καὶ  καρπὸς   τὸ δυνάμει τοιονδὶ σῶμα. Ὡς
[2, 9]   μὲν ὁμοίως ὀσμᾶται, δ'  ἄνθρωπος   ἀναπνέων μέν, μὴ ἀναπνέων δὲ
[2, 7]   αἴσθησιν ὀσμῆς. Ἀλλ' μὲν  ἄνθρωπος,   καὶ τῶν πεζῶν ὅσα ἀναπνεῖ,
[2, 9]   τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν ὑφ' ὧνπερ  ἄνθρωπος,   οἷον ἀσφάλτου καὶ θείου καὶ
[2, 9]   χείρω πολλῶν ζῴων· φαύλως γὰρ  ἄνθρωπος   ὀσμᾶται, καὶ οὐθενὸς αἰσθάνεται τῶν
[2, 5]   εἴποιμεν ἄνθρωπον ἐπιστήμονα ὅτι  ἄνθρωπος   τῶν ἐπιστημόνων καὶ ἐχόντων ἐπιστήμην·
[2, 8]   ταχύ. Ἠχὼ δὲ γίνεται ὅταν,  ἀέρος   ἑνὸς γενομένου διὰ τὸ ἀγγεῖον
[2, 9]   ὄσφρησις διὰ τοῦ μεταξύ, οἷον  ἀέρος   ὕδατος· καὶ γὰρ τὰ
[2, 7]   κοινὸν γάρ τι πάθος ἐπ'  ἀέρος   καὶ ὕδατος ἔστιν, ὥσπερ τὸ
[2, 8]   ἰχθύες (καὶ τοῦτ' εὐλόγως, εἴπερ  ἀέρος   κίνησίς τίς ἐστιν ψόφος)
[2, 11]   ἁφῆς τοῦτο νῦν ἄδηλον· ἐξ  ἀέρος   μὲν γὰρ ὕδατος ἀδύνατον
[2, 8]   μὲν οὖν τὸ κινητικὸν ἑνὸς  ἀέρος   συνεχείᾳ μέχρις ἀκοῆς. Ἀκοῇ δὲ
[2, 8]   Ὥστε πληγὴ τοῦ ἀναπνεομένου  ἀέρος   ὑπὸ τῆς ἐν τούτοις τοῖς
[2, 8]   τοῦ ῥαπίζοντος τὴν θρύψιν τοῦ  ἀέρος,   ὥσπερ ἂν εἰ σωρὸν
[2, 8]   φωνή) καὶ οὐ τοῦ ἀναπνεομένου  ἀέρος   ὥσπερ βήξ, ἀλλὰ τούτῳ
[2, 8]   πάντῃ ἔχει ἀέρα τὸ κινησόμενον  μέρος   καὶ ἔμψυχον† Αὐτὸς μὲν δὴ
[2, 1]   ὡς τὸ μέρος πρὸς τὸ  μέρος,   οὕτως ὅλη αἴσθησις πρὸς
[2, 1]   ἀνάλογον γὰρ ἔχει ὡς τὸ  μέρος   πρὸς τὸ μέρος, οὕτως
[2, 5]   ἐπιστήμονα τὸν ἔχοντα τὴν γραμματικήν·  ἑκάτερος   δὲ τούτων οὐ τὸν αὐτὸν
[2, 8]   Δι' ἣν μὲν οὖν αἰτίαν,  ἕτερός   ἐστι λόγος. ~(Περὶ δὲ ὀσμῆς
[2, 3]   Περὶ δὲ τοῦ θεωρητικοῦ νοῦ  ἕτερος   λόγος. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 12]   ἄνευ τῆς ὕλης, οἷον  κηρὸς   τοῦ δακτυλίου ἄνευ τοῦ σιδήρου
[2, 9]   ἐγγύθεν, οὐδ' ἂν ἐπὶ τοῦ  μυκτῆρος   ἐντὸς τεθῇ· καὶ τὸ μὲν
[2, 5]   ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων διασαφῆσαι  καιρὸς   γένοιτ' ἂν καὶ εἰςαῦθις· νῦν
[2, 10]   τοῦ λαμπροῦ (ὥσπερ γὰρ  μικρὸς   ψόφος ἀνήκουστος, τρόπον τινὰ καὶ
[2, 9]   μὲν γλυκὺς δὲ  πικρός,   οὕτω καὶ ὀσμαί, ἀλλὰ τὰ
[2, 2]   εἶναι ἰσόπλευρον. δὲ τοιοῦτος  ὅρος   λόγος τοῦ συμπεράσματος· δὲ
[2, 6]   ἴδια κυρίως ἐστὶν αἰσθητά, καὶ  πρὸς   οὐσία πέφυκεν ἑκάστης
[2, 8]   ἀλλὰ δεῖ στερεῶν πληγὴν γενέσθαι  πρὸς   ἄλληλα καὶ πρὸς τὸν ἀέρα.
[2, 8]   τύπτει τὸν ἐν τῇ ἀρτηρίᾳ  πρὸς   αὐτήν. Σημεῖον δὲ τὸ μὴ
[2, 8]   ὕδατι ἀκούομεν, ὅτι οὐκ εἰσέρχεται  πρὸς   αὐτὸν τὸν συμφυῆ ἀέρα· ἀλλ'
[2, 11]   τοιαῦτα. Ἔχει δέ τινα λύσιν  πρός   γε ταύτην τὴν ἀπορίαν, ὅτι
[2, 4]   ἕτερα καὶ ταὐτὰ τοῖς ἔργοις)  πρὸς   δὲ τούτοις τί τὸ συνέχον
[2, 11]   γὰρ μέσον κριτικόν· γίνεται γὰρ  πρὸς   ἑκάτερον αὐτῶν θάτερον τῶν ἄκρων·
[2, 4]   ἔμψυχον, ὥστε καὶ τροφὴ  πρὸς   ἔμψυχόν ἐστι, καὶ οὐ κατὰ
[2, 5]   ὁμοίου οὕτως ὡς δύναμις ἔχει  πρὸς   ἐντελέχειαν· θεωροῦν γὰρ γίνεται τὸ
[2, 11]   (ὁμοίως γὰρ ἔχει ἀὴρ  πρὸς   τὰ ἐν αὐτῷ καὶ τὸ
[2, 11]   ἐν αὐτῷ καὶ τὸ ὕδωρ  πρὸς   τὰ ἐν τῷ ὕδατι, λανθάνει
[2, 9]   ἄλλων ζῴων, ὥσπερ τὰ ὄμματα  πρὸς   τὰ τῶν σκληροφθάλμων- τὰ μὲν
[2, 4]   ἀναγκαῖον διωρίσθαι πρῶτον· ἀφορίζεται γὰρ  πρὸς   τὰς ἄλλας δυνάμεις τῷ ἔργῳ
[2, 8]   εὖ, οὕτω καὶ τῷ πνεύματι  πρός   τε τὴν θερ- μότητα τὴν
[2, 9]   Ἔοικε μὲν γὰρ ἀνάλογον ἔχειν  πρὸς   τὴν γεῦσιν, καὶ ὁμοίως τὰ
[2, 8]   ἐν τούτοις τοῖς μορίοις ψυχῆς  πρὸς   τὴν καλουμένην ἀρτηρίαν φωνή ἐστιν
[2, 11]   ἀὴρ καὶ τὸ ὕδωρ  πρὸς   τὴν ὄψιν καὶ τὴν ἀκοὴν
[2, 9]   γὰρ τούτων ἔνια πόρρωθεν ἀπαντᾷ  πρὸς   τὴν τροφὴν ὕποσμα γινόμενα. Διὸ
[2, 8]   αἴτιον ἐν ἑτέροις εἰρήσεται) καὶ  πρὸς   τὴν φωνὴν ὅπως ὑπάρχῃ τὸ
[2, 8]   κατ' ἐνέργειαν ψόφος ἀεί τινος  πρός   τι καὶ ἔν τινι· πληγὴ
[2, 8]   τὸ τυπτόμενον· ὥστε τὸ ψοφοῦν  πρός   τι ψοφεῖ· πληγὴ δ' οὐ
[2, 11]   τὴν ὄσφρησιν ἔχουσιν, οὕτως ἔχειν  πρὸς   τὸ αἰσθητήριον ὥσπερ ἐκείνων ἕκαστον.
[2, 8]   δ' ἐν τοῖς ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται  πρὸς   τὸ ἀκίνητος εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς
[2, 1]   γὰρ ἔχει ὡς τὸ μέρος  πρὸς   τὸ μέρος, οὕτως ὅλη
[2, 1]   μέρος, οὕτως ὅλη αἴσθησις  πρὸς   τὸ ὅλον σῶμα τὸ αἰσθητικόν,
[2, 9]   ἀνθρώποις διαφέρειν τὸ αἰσθητήριον τοῦτο  πρὸς   τὸ τῶν ἄλλων ζῴων, ὥσπερ
[2, 8]   πληγὴν γενέσθαι πρὸς ἄλληλα καὶ  πρὸς   τὸν ἀέρα. Τοῦτο δὲ γίνεται
[2, 3]   ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις δὲ  πρὸς   τούτοις ὑπάρχει καὶ τὸ κατὰ
[2, 8]   καὶ εἷς. Ἀλλὰ διὰ τὸ  ψαθυρὸς   εἶναι οὐ γεγωνεῖ, ἂν μὴ
[2, 4]   ψυχή· μὲν γὰρ τοῦ  πυρὸς   αὔξησις εἰς ἄπειρον, ἕως ἂν
[2, 7]   ὅταν ἐντελεχείᾳ διαφανὲς ὑπὸ  πυρὸς   τοιούτου οἷον τὸ ἄνω
[2, 7]   σῶμά τι καὶ οὕτως) ἀλλὰ  πυρὸς   τοιούτου τινὸς παρουσία ἐν
[2, 5]   ἔξω οὐ ποιοῦσιν αἴσθησιν, ἐνόντος  πυρὸς   καὶ γῆς καὶ τῶν ἄλλων
[2, 4]   ταῦτα δὲ ψυχῆς, ἀλλ' οὐ  πυρός,   καὶ λόγου μᾶλλον ὕλης.
[2, 5]   καὶ οὐθὲν ἐδεῖτο τοῦ ἐντελεχείᾳ  πυρὸς   ὄντος. Ἐπειδὴ δὲ τὸ αἰσθάνεσθαι
[2, 4]   Δοκεῖ δέ τισιν τοῦ  πυρὸς   φύσις ἁπλῶς αἰτία τῆς τροφῆς
[2, 12]   χαλκοῦν σημεῖον, ἀλλ' οὐχ  χρυσὸς   χαλκός· ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 11]   ἐξ ἀέρος μὲν γὰρ  ὕδατος   ἀδύνατον συστῆναι τὸ ἔμψυχον σῶμα·
[2, 7]   τι πάθος ἐπ' ἀέρος καὶ  ὕδατος   ἔστιν, ὥσπερ τὸ διαφανὲς χρώματι,
[2, 8]   οὐχ οὕτως ἀνακλᾶται ὥσπερ ἀφ'  ὕδατος   χαλκοῦ καί τινος
[2, 9]   τοῦ μεταξύ, οἷον ἀέρος  ὕδατος·   καὶ γὰρ τὰ ἔνυδρα δοκοῦσιν
[2, 2]   τετραγωνισμὸς μέσης εὕρεσις τοῦ  πράγματος   λέγει τὸ αἴτιον. Λέγομεν οὖν,
[2, 3]   πᾶσιν, ἴδιος δ' οὐδενὸς ἔσται  σχήματος.   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς
[2, 3]   εἴη λόγος ψυχῆς τε καὶ  σχήματος·   οὔτε γὰρ ἐκεῖ σχῆμα παρὰ
[2, 11]   σῶμά τι λευκὸν ἐπὶ τοῦ  ὄμματος   θείη τὸ ἔσχατον. ἷΗ καὶ
[2, 2]   δὲ τοιοῦτος ὅρος λόγος τοῦ  συμπεράσματος·   δὲ λέγων ὅτι ἐστὶν
[2, 7]   αὐτοῦ μὲν οὖν τοῦ ὁρωμένου  χρώματος   ἀδύνατον· λείπεται δὴ ὑπὸ τοῦ
[2, 6]   μὴ ἐνδέχεται ἀπατηθῆναι, οἷον ὄψις  χρώματος   καὶ ἀκοὴ ψόφου καὶ γεῦσις
[2, 11]   τινι αἰσθάνεσθαι καὶ ψόφου καὶ  χρώματος   καὶ ὀσμῆς, καὶ μία τις
[2, 7]   λίαν τὸ αἴτημα. (Ἔστι δὲ  χρώματος   μὲν δεκτικὸν τὸ ἄχρουν, ψόφου
[2, 12]   τὸ ἀδύνατον ὀσφρανθῆναι, ὑπὸ  χρώματος   τὸ μὴ δυνάμενον ἰδεῖν· ὁμοίως
[2, 4]   δὲ ψυχὴ τοῦ ζῶντος  σώματος   αἰτία καὶ ἀρχή. Ταῦτα δὲ
[2, 1]   μέρους ἐφ' ὅλου τοῦ ζῶντος  σώματος·   ἀνάλογον γὰρ ἔχει ὡς τὸ
[2, 2]   σῶμα μὲν γὰρ οὐκ ἔστι,  σώματος   δέ τι, καὶ διὰ τοῦτο
[2, 2]   ὑπολαμβάνουσιν οἷς δοκεῖ μήτ' ἄνευ  σώματος   εἶναι μήτε σῶμά τι
[2, 1]   δ' οὐσία ἐντελέχεια· τοιούτου ἄρα  σώματος   ἐντελέχεια. Αὕτη δὲ λέγεται διχῶς,
[2, 1]   κωλύει, διὰ τὸ μηθενὸς εἶναι  σώματος   ἐντελεχείας. Ἔτι δὲ ἄδηλον εἰ
[2, 11]   διὸ τὸ τοιοῦτον μόριον τοῦ  σώματος   ἔοικεν οὕτως ἔχειν ὥσπερ ἂν
[2, 2]   τὸ δὲ μορίῳ τινὶ τοῦ  σώματος   καὶ ὅλῳ, τούτων δ'
[2, 1]   ἔστιν ψυχὴ χωριστὴ τοῦ  σώματος,   μέρη τινὰ αὐτῆς, εἰ
[2, 1]   ἄδηλον εἰ οὕτως ἐντελέχεια τοῦ  σώματος   ψυχὴ ἢ> ὥσπερ πλωτὴρ
[2, 11]   οὖν εἰσὶν αἱ διαφοραὶ τοῦ  σώματος   σῶμα· λέγω δὲ διαφορὰς
[2, 10]   διὰ τοῦ μεταξὺ ἀλλοτρίου ὄντος  σώματος·   οὐδὲ γὰρ τῇ ἁφῇ. Καὶ
[2, 11]   δ' ὑγρὸν οὐκ ἔστιν ἄνευ  σώματος,   οὐδὲ τὸ διερόν, ἀλλ' ἀναγκαῖον
[2, 7]   οὔθ' ὅλως σῶμα οὐδ' ἀπορροὴ  σώματος   οὐδενός (εἴη γὰρ ἂν σῶμά
[2, 2]   ἐστιν ἐντελέχεια ψυχῆς, ἀλλ' αὕτη  σώματός   τινος. Καὶ διὰ τοῦτο καλῶς
[2, 1]   ἔστι πέλεκυς. Οὐ γὰρ τοιούτου  σώματος   τὸ τί ἦν εἶναι καὶ
[2, 1]   ψυχὴν οὐσίαν εἶναι ὡς εἶδος  σώματος   φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος.
[2, 1]   ψυχή ἐστιν ἐντελέχεια πρώτη  σώματος   φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος. (Τοιοῦτον
[2, 1]   εἴη ἂν ἐντελέχεια πρώτη  σώματος   φυσικοῦ ὀργανικοῦ. Διὸ καὶ οὐ
[2, 5]   τούτων οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον  δυνατός   ἐστιν, ἀλλ' μὲν ὅτι
[2, 5]   ὕλη, δ' ὅτι βουληθεὶς  δυνατὸς   θεωρεῖν, ἂν μή τι κωλύσῃ
[2, 3]   περὶ τούτων ἑκάστου λόγος, οὗτος  οἰκειότατος   καὶ περὶ ψυχῆς, δῆλον. ~(Ἀναγκαῖον
[2, 1]   ψυχὴ καὶ τίς ἂν εἴη  κοινότατος   λόγος αὐτῆς. Λέγομεν δὴ γένος
[2, 12]   δ' ἀὴρ παθὼν ταχέως  αἰσθητὸς   γίνεται;
[2, 8]   τοῖς ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς τὸ  ἀκίνητος   εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας
[2, 10]   τὸ τῇ γλώττῃ πλήρει τοιαύτης  ὑγρότητος   αἰσθάνεσθαι. Τὰ δ' εἴδη τῶν
[2, 10]   δὲ ποιεῖ χυμοῦ αἴσθησιν ἄνευ  ὑγρότητος,   ἀλλ' ἔχει ἐνεργείᾳ δυνάμει
[2, 11]   ὑπερβολῶν, ὡς τῆς αἰσθήσεως οἷον  μεσότητός   τινος οὔσης τῆς ἐν τοῖς
[2, 9]   μὲν γλυκεῖα κρόκου καὶ  μέλιτος,   δὲ δριμεῖα θύμου καὶ
[2, 7]   Οὐ γὰρ καλῶς τοῦτο λέγει  Δημόκριτος,   οἰόμενος, εἰ γένοιτο κενὸν τὸ
[2, 11]   Πότερον δ' ἐστὶ τὸ αἰσθητήριον  ἐντός,   οὔ, ἀλλ' εὐθέως
[2, 11]   πρῶτον αἰσθητήριον ἄλλο τί ἐστιν  ἐντός.   Πᾶσα γὰρ αἴσθησις μιᾶς ἐναντιώσεως
[2, 9]   οὐδ' ἂν ἐπὶ τοῦ μυκτῆρος  ἐντὸς   τεθῇ· καὶ τὸ μὲν ἐπ'
[2, 11]   ἔσχατον. ἷΗ καὶ δῆλον ὅτι  ἐντὸς   τὸ τοῦ ἁπτοῦ αἰσθητικόν. Οὕτω
[2, 8]   τε τὴν θερ- μότητα τὴν  ἐντὸς   ὡς ἀναγκαῖον ὄν> (τὸ δ'
[2, 10]   ἐν ὕδατι ἦμεν, ᾐσθανόμεθ' ἂν  ἐμβληθέντος   τοῦ γλυκέος, οὐκ ἦν δ'
[2, 8]   τὴν πρώτην, ἀδυνατοῦντος ἐξελθεῖν τοῦ  κινηθέντος.   Ἔτι ἀκούεται ἐν ἀέρι, κἀν
[2, 9]   τοῦ ἡδέος, ὡς οὐκ  ὄντος   ἀκριβοῦς τοῦ αἰσθητηρίου. Εὔλογον δ'
[2, 8]   ποιοῦσα. Διὸ καὶ ἀδύνατον ἑνὸς  ὄντος   γενέσθαι ψόφον· ἕτερον γὰρ τὸ
[2, 5]   ὑπὸ τοῦ ποιητικοῦ καὶ ἐνεργείᾳ  ὄντος.   Διὸ ἔστι μὲν ὡς ὑπὸ
[2, 5]   οὐθὲν ἐδεῖτο τοῦ ἐντελεχείᾳ πυρὸς  ὄντος.   Ἐπειδὴ δὲ τὸ αἰσθάνεσθαι λέγομεν
[2, 5]   λαμβάνον ἐπιστήμην ὑπὸ τοῦ ἐντελεχείᾳ  ὄντος   καὶ διδασκαλικοῦ ἤτοι οὐδὲ πάσχειν
[2, 5]   τοῦ ἐντελεχείᾳ ὄντος τοῦ δυνάμει  ὄντος   καὶ ὁμοίου οὕτως ὡς δύναμις
[2, 5]   εἰς ἐντελέχειαν ἄγειν ἐκ δυνάμει  ὄντος   {κατὰ} τὸ νοοῦν καὶ φρονοῦν
[2, 7]   ἀέρα, ὑπὸ τούτου δὲ συνεχοῦς  ὄντος   κινεῖται τὸ αἰσθητήριον. Οὐ γὰρ
[2, 4]   ψυχή. Ἔτι τοῦ δυνάμει  ὄντος   λόγος ἐντελέχεια. Φανερὸν δ'
[2, 5]   δίκαιον· τὸ δ' ἐκ δυνάμει  ὄντος   μανθάνον καὶ λαμβάνον ἐπιστήμην ὑπὸ
[2, 10]   αἰσθητὸν διὰ τοῦ μεταξὺ ἀλλοτρίου  ὄντος   σώματος· οὐδὲ γὰρ τῇ ἁφῇ.
[2, 5]   διωρίσθω τοσοῦτον, ὅτι οὐχ ἁπλοῦ  ὄντος   τοῦ δυνάμει λεγομένου, ἀλλὰ τοῦ
[2, 5]   σωτηρία μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ἐντελεχείᾳ  ὄντος   τοῦ δυνάμει ὄντος καὶ ὁμοίου
[2, 4]   ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ, ὡς ἀπαθοῦς  ὄντος   τοῦ ὁμοίου ὑπὸ τοῦ ὁμοίου,
[2, 5]   μὲν οὖν ὡς τοῦ αὐτοῦ  ὄντος   τοῦ πάσχειν καὶ τοῦ κινεῖσθαι
[2, 8]   γὰρ φθάσαι τὴν κίνησιν τοῦ  ῥαπίζοντος   τὴν θρύψιν τοῦ ἀέρος, ὥσπερ
[2, 11]   ὑμένος αἰσθανοίμεθα τῶν ἁπτῶν ἁπάντων  λανθάνοντος   ὅτι διείργει, ὁμοίως ἂν ἔχοιμεν
[2, 7]   καὶ τοῦ περιέχοντος, ἡμᾶς δὲ  λανθάνοντος·   τοῦτο γάρ ἐστι καὶ παρὰ
[2, 5]   τῶν ἔξω οὐ ποιοῦσιν αἴσθησιν,  ἐνόντος   πυρὸς καὶ γῆς καὶ τῶν
[2, 4]   πάντα ποσά, οἷον ὑγιὲς ἐκ  κάμνοντος.   Φαίνεται δ' οὐδ' ἐκεῖνα τὸν
[2, 8]   μορίῳ. Ἀλλ' ἐπεὶ πᾶν ψοφεῖ  τύπτοντός   τινος καί τι καὶ ἔν
[2, 1]   ψυχή, ἀλλὰ φυσικοῦ τοιουδί,  ἔχοντος   ἀρχὴν κινήσεως καὶ στάσεως ἐν
[2, 2]   ἐστι καὶ λόγος τοῦ δύναμιν  ἔχοντος   εἶναι τοιούτου, φανερὸν ἐκ τούτων.
[2, 1]   εἶδος σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν  ἔχοντος.   δ' οὐσία ἐντελέχεια· τοιούτου
[2, 1]   πρώτη σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν  ἔχοντος.   (Τοιοῦτον δὲ ἂν
[2, 12]   αἴσθησις ἑκάστου ὑπὸ τοῦ  ἔχοντος   χρῶμα χυμὸν ψόφον
[2, 7]   μεταξὺ τῆς γῆς καὶ τοῦ  περιέχοντος,   ἡμᾶς δὲ λανθάνοντος· τοῦτο γάρ
[2, 7]   εἴη· τοῦτο γὰρ ἀδύνατόν ἐστιν.  Πάσχοντος   γάρ τι τοῦ αἰσθητικοῦ γίνεται
[2, 2]   ποίῳ, καίπερ οὐδὲ φαινομένου τοῦ  τυχόντος   δέχεσθαι τὸ τυχόν. Οὕτω δὲ
[2, 8]   ποιεῖ πληγὰς μετὰ τὴν πρώτην,  ἀδυνατοῦντος   ἐξελθεῖν τοῦ κινηθέντος. Ἔτι ἀκούεται
[2, 4]   Ἔστι δὲ ψυχὴ τοῦ  ζῶντος   σώματος αἰτία καὶ ἀρχή. Ταῦτα
[2, 1]   ἐπὶ μέρους ἐφ' ὅλου τοῦ  ζῶντος   σώματος· ἀνάλογον γὰρ ἔχει ὡς
[2, 5]   πρώτη μεταβολὴ γίνεται ὑπὸ τοῦ  γεννῶντος,   ὅταν δὲ γεννηθῇ, ἔχει ἤδη,
[2, 10]   καὶ τοῦ ἀοράτου (τὸ γὰρ  σκότος   ἀόρατον, κρίνει δὲ καὶ τοῦτο
[2, 8]   ἂν ἐγίνετο πάντῃ φῶς, ἀλλὰ  σκότος   ἔξω τοῦ ἡλιουμένου) ἀλλ' οὐχ
[2, 7]   γὰρ αὐτὴ φύσις ὁτὲ μὲν  σκότος   ὁτὲ δὲ φῶς ἐστιν. Οὐ
[2, 12]   οὕτως· οὔτε γὰρ φῶς καὶ  σκότος   οὔτε ψόφος οὔτε ὀσμὴ οὐδὲν
[2, 7]   τῷ σκότει· ἔστι δὲ τὸ  σκότος   στέρησις τῆς τοιαύτης ἕξεως ἐκ
[2, 7]   τοῦτ' ἐστί, καὶ τὸ  σκότος.   Τὸ δὲ φῶς οἷον χρῶμά
[2, 4]   δ' ἄμφω, ἀλλ' μὲν  ἄπεπτος   δὲ πεπεμμένη, ἀμφοτέρως ἂν
[2, 4]   τροφὴν λέγειν· μὲν γὰρ  ἄπεπτος,   τὸ ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ τρέφεται,
[2, 10]   (ὥσπερ γὰρ μικρὸς ψόφος  ἀνήκουστος,   τρόπον τινὰ καὶ μέγας
[2, 8]   καὶ ἀκοῆς διορίσωμεν. Ἔστι δὲ  διττὸς   ψόφος· μὲν γὰρ
[2, 11]   ἁπτοῦ καὶ περὶ ἁφῆς  αὐτὸς   λόγος· εἰ γὰρ ἁφὴ
[2, 12]   πάσχειν ὑπ' ὀσμῆς (ὁ δ'  αὐτὸς   λόγος καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων)
[2, 7]   τούτου γίνεται διαφανές. δ'  αὐτὸς   λόγος καὶ περὶ ψόφου καὶ
[2, 8]   τὸ κινησόμενον μέρος καὶ ἔμψυχον†  Αὐτὸς   μὲν δὴ ἄψοφον ἀὴρ
[2, 8]   γὰρ εἶναι κενὸν ἀήρ,  οὗτος   δ' ἐστὶν ποιῶν ἀκούειν,
[2, 3]   περὶ τούτων ἑκάστου λόγος,  οὗτος   οἰκειότατος καὶ περὶ ψυχῆς, δῆλον.
[2, 2]   ὀρθογώνιον εἶναι ἰσόπλευρον. δὲ  τοιοῦτος   ὅρος λόγος τοῦ συμπεράσματος·
[2, 8]   περὶ τὴν καρδίαν τόπος  πρῶτος.   Διὸ ἀναγκαῖον εἴσω ἀναπνεόμενον εἰσιέναι
[2, 7]   φύσις· διόπερ οὐχ ὁρατὸν ἄνευ  φωτός,   ἀλλὰ πᾶν τὸ ἑκάστου χρῶμα
[2, 8]   ψόφου καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ  φωτός·   καὶ γὰρ τὸ φῶς ἀεὶ
[2, 7]   οὕτως εἴρηκεν, ὡς φερομένου τοῦ  φωτὸς   καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ τῆς
[2, 8]   ψόφῳ δηλοῦνται· ὥσπερ γὰρ ἄνευ  φωτὸς   οὐχ ὁρᾶται τὰ χρώματα, οὕτως
[2, 7]   ἐν φωτὶ ὁρᾶται. Διὸ περὶ  φωτὸς   πρῶτον λεκτέον τί ἐστιν. Ἔστι
[2, 7]   (διὸ καὶ οὐχ ὁρᾶται ἄνευ  φωτός·   τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῷ τὸ
[2, 8]   γίνεται δ' κατ' ἐνέργειαν  ψόφος   ἀεί τινος πρός τι καὶ
[2, 8]   ἀέρος κίνησίς τίς ἐστιν  ψόφος)   ἀλλ' οἱ λεγόμενοι φωνεῖν, οἷον
[2, 6]   ἀπατᾶται ὅτι χρῶμα οὐδ' ὅτι  ψόφος,   ἀλλὰ τί τὸ κεχρωσμένον
[2, 8]   ἐν τοῖς ὠσίν, ἀλλ'  ψόφος   ἀλλότριος καὶ οὐκ ἴδιος. Καὶ
[2, 10]   λαμπροῦ (ὥσπερ γὰρ μικρὸς  ψόφος   ἀνήκουστος, τρόπον τινὰ καὶ
[2, 8]   τινός· σημαντικὸς γὰρ δή τις  ψόφος   ἐστὶν φωνή) καὶ οὐ
[2, 9]   ὀσμή, οὕτως ὡς  ψόφος   τὸ χρῶμα. Αἴτιον δ'
[2, 8]   δ' ἕτερον; ἔστι γὰρ  ψόφος   κίνησις τοῦ δυναμένου κινεῖσθαι τὸν
[2, 8]   κωλυθῇ θρύπτεσθαι, τούτου κίνησις  ψόφος.   δ' ἐν τοῖς ὠσὶν
[2, 8]   διορίσωμεν. Ἔστι δὲ διττὸς  ψόφος·   μὲν γὰρ ἐνέργειά τις,
[2, 8]   τοιούτῳ, φωνὴ δ' ἐστὶ ζῴου  ψόφος   οὐ τῷ τυχόντι μορίῳ. Ἀλλ'
[2, 3]   Οὐθὲν γὰρ εἰς τροφὴν συμβάλλεται  ψόφος   οὐδὲ χρῶμα οὐδὲ ὀσμή,
[2, 8]   οὐ τῶν τυχόντων πληγὴ  ψόφος·   οὐθένα γὰρ ποιεῖ ψόφον ἔρια
[2, 12]   γὰρ φῶς καὶ σκότος οὔτε  ψόφος   οὔτε ὀσμὴ οὐδὲν ποιεῖ τὰ
[2, 11]   ἓν τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ ἀκοῇ  ψόφος,   οὕτω τῇ ἁφῇ, οὐκ ἔστιν
[2, 8]   ταύτῃ διωρίσθω. δὲ φωνὴ  ψόφος   τίς ἐστιν ἐμψύχου· τῶν γὰρ
[2, 8]   ἐστιν (οὐ γὰρ πᾶς ζῴου  ψόφος   φωνή, καθάπερ εἴπομεν- ἔστι γὰρ
[2, 8]   γίνεται τοῦ μὲν διὰ τὸ  τάχος   κίνησις τοιαύτη, τοῦ δὲ
[2, 1]   δὲ ταύτης οὐκ ἂν ἔτι  πέλεκυς   ἦν, ἀλλ' ὁμωνύμως, νῦν
[2, 1]   ὀργάνων φυσικὸν ἦν σῶμα, οἷον  πέλεκυς·   ἦν μὲν γὰρ ἂν τὸ
[2, 1]   ὁμωνύμως, νῦν δ' ἔστι  πέλεκυς.   Οὐ γὰρ τοιούτου σώματος τὸ
[2, 9]   δ' ὥσπερ χυμὸς μὲν  γλυκὺς   δὲ πικρός, οὕτω καὶ
[2, 8]   ἀέρα· ἀλλ' οὐδ' εἰς τὸ  οὖς,   διὰ τὰς ἕλικας. Ὅταν δὲ
[2, 8]   μὴ τὸ ἠχεῖν τὸ  οὖς   ὥσπερ τὸ κέρας· ἀεὶ γὰρ
[2, 9]   τοῦ ἡδέος, ὡς οὐκ ὄντος  ἀκριβοῦς   τοῦ αἰσθητηρίου. Εὔλογον δ' οὕτω
[2, 9]   γὰρ τοῦ ὀσφραντοῦ αἴσθησις καὶ  δυσώδους   καὶ εὐώδους ὄσφρησίς ἐστιν. Ἔτι
[2, 9]   ὀσφραντοῦ αἴσθησις καὶ δυσώδους καὶ  εὐώδους   ὄσφρησίς ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 4]   τὸ ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ, ὡς  ἀπαθοῦς   ὄντος τοῦ ὁμοίου ὑπὸ τοῦ
[2, 4]   πάντων ἔστι πέρας καὶ λόγος  μεγέθους   τε καὶ αὐξήσεως· ταῦτα δὲ
[2, 11]   μὴ μία ἐστὶν αἴσθησις ἀλλὰ  πλείους,   ἀναγκαῖον καὶ τὰ ἁπτὰ αἰσθητὰ
[2, 11]   εἶναι. Ἔχει δ' ἀπορίαν πότερον  πλείους   εἰσὶν μία, καὶ τί
[2, 11]   πλείους οὖσαι. Δηλοῖ δ' ὅτι  πλείους   ἐπὶ τῆς γλώττης ἁφή·
[2, 6]   γεῦσις χυμοῦ, δ' ἁφὴ  πλείους   {μὲν} ἔχει διαφοράς, ἀλλ' ἑκάστη
[2, 11]   τῶν ἄλλων αἰσθήσεων εἰσὶν ἐναντιώσεις  πλείους,   οἷον ἐν φωνῇ οὐ μόνον
[2, 11]   δι' οὗ γίνονται αἱ αἰσθήσεις  πλείους   οὖσαι. Δηλοῖ δ' ὅτι πλείους
[2, 2]   καὶ φθίσιν λαμβάνουσι κατὰ τοὺς  ἐναντίους   τόπους· οὐ γὰρ ἄνω μὲν
[2, 4]   τροφή. Ἐπεὶ δὲ ἀπὸ τοῦ  τέλους   ἅπαντα προσαγορεύειν δίκαιον, τέλος δὲ
[2, 2]   τρέφεταί τε καὶ ζῇ διὰ  τέλους,   ἕως ἂν δύνηται λαμβάνειν τροφήν.
[2, 9]   τῶν χρωμάτων αἰσθάνεσθαι, καὶ μὴ  διαδήλους   αὐτοῖς εἶναι τὰς διαφορὰς τῶν
[2, 9]   εἴπομεν, διὰ τὸ μὴ σφόδρα  διαδήλους   εἶναι τὰς ὀσμὰς ὥσπερ τοὺς
[2, 9]   εἶναι τὰς ὀσμὰς ὥσπερ τοὺς  χυμούς,   {ἀπὸ τούτων} εἴληφε τὰ ὀνόματα
[2, 2]   μόνον, ζῆν αὐτό φαμεν, οἷον  νοῦς,   αἴσθησις, κίνησις καὶ στάσις
[2, 4]   ψυχὴ αἰτία· ὥσπερ γὰρ  νοῦς   ἕνεκά του ποιεῖ, τὸν αὐτὸν
[2, 3]   καὶ τὸ διανοητικόν τε καὶ  νοῦς,   οἷον ἀνθρώποις καὶ εἴ τι
[2, 7]   κινητικῷ εἶναι τοῦ κατ' ἐνέργειαν  διαφανοῦς)   δ' ἐντελέχεια τοῦ διαφανοῦς
[2, 7]   ἐστιν τούτου ἐνέργεια, τοῦ  διαφανοῦς   διαφανές. Δυνάμει δέ, ἐν
[2, 7]   κινητικόν ἐστι τοῦ κατ' ἐνέργειαν  διαφανοῦς,   καὶ τοῦτ' ἐστὶν αὐτοῦ
[2, 7]   φῶς οἷον χρῶμά ἐστι τοῦ  διαφανοῦς,   ὅταν ἐντελεχείᾳ διαφανὲς ὑπὸ
[2, 7]   διαφανοῦς) δ' ἐντελέχεια τοῦ  διαφανοῦς   φῶς ἐστιν. Σημεῖον δὲ τούτου
[2, 7]   στέρησις τῆς τοιαύτης ἕξεως ἐκ  διαφανοῦς,   ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[2, 4]   δ' ψυχὴ κατὰ τοὺς  διωρισμένους   τρόπους τρεῖς αἰτία· καὶ γὰρ
[2, 5]   φατέον, {ὥσπερ εἴρηται, δύο  τρόπους   εἶναι ἀλλοιώσεως, τήν τε ἐπὶ
[2, 4]   ψυχὴ κατὰ τοὺς διωρισμένους  τρόπους   τρεῖς αἰτία· καὶ γὰρ ὅθεν
[2, 2]   φθίσιν λαμβάνουσι κατὰ τοὺς ἐναντίους  τόπους·   οὐ γὰρ ἄνω μὲν αὔξεται,
[2, 6]   οἷον εἰ τὸ λευκὸν εἴη  Διάρους   υἱός· κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ τούτου
[2, 1]   Δεῖ δὴ λαβεῖν τὸ ἐπὶ  μέρους   ἐφ' ὅλου τοῦ ζῶντος σώματος·
[2, 4]   ὁμοίως δ' ψυχὴ κατὰ  τοὺς   διωρισμένους τρόπους τρεῖς αἰτία· καὶ
[2, 2]   τε καὶ φθίσιν λαμβάνουσι κατὰ  τοὺς   ἐναντίους τόπους· οὐ γὰρ ἄνω
[2, 9]   διαδήλους εἶναι τὰς ὀσμὰς ὥσπερ  τοὺς   χυμούς, {ἀπὸ τούτων} εἴληφε τὰ
[2, 10]   ἀόρατον, ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ  σκότους)   ὁμοίως δὲ καὶ ἀκοὴ
[2, 7]   τὸν ἀέρα, ὑπὸ τούτου δὲ  συνεχοῦς   ὄντος κινεῖται τὸ αἰσθητήριον. Οὐ
[2, 5]   μὲν γὰρ οὕτως ἐπιστῆμόν τι  ὡς   ἂν εἴποιμεν ἄνθρωπον ἐπιστήμονα ὅτι
[2, 8]   τὴν θερ- μότητα τὴν ἐντὸς  ὡς   ἀναγκαῖον ὄν> (τὸ δ' αἴτιον
[2, 4]   δοκεῖ, τὸ ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ,  ὡς   ἀπαθοῦς ὄντος τοῦ ὁμοίου ὑπὸ
[2, 7]   οὐ καθ' αὑτὸ δὲ ὁρατὸν  ὡς   ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ δι' ἀλλότριον
[2, 1]   οὕτω καὶ ἐγρήγορσις ἐντελέχεια,  (ὡς   δ' ὄψις καὶ
[2, 10]   οὖν τὸ μεταξὺ οὐθὲν ἔστιν·  ὡς   δὲ χρῶμα τὸ ὁρατόν, οὕτω
[2, 5]   καὶ αἴσθησις, μὲν  ὡς   δυνάμει, δὲ ὡς ἐνεργείᾳ.
[2, 5]   δυνάμει ὄντος καὶ ὁμοίου οὕτως  ὡς   δύναμις ἔχει πρὸς ἐντελέχειαν· θεωροῦν
[2, 1]   ἄρα τὴν ψυχὴν οὐσίαν εἶναι  ὡς   εἶδος σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν
[2, 4]   οὕτω καὶ τὰ τῶν φυτῶν,  ὡς   ἕνεκα τῆς ψυχῆς ὄντα· διττῶς
[2, 5]   μὲν ὡς δυνάμει, δὲ  ὡς   ἐνεργείᾳ. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[2, 1]   τὸ θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν ὅτι  ὡς   ἐπιστήμη· ἐν γὰρ τῷ ὑπάρχειν
[2, 1]   δὲ λέγεται διχῶς, μὲν  ὡς   ἐπιστήμη, δ' ὡς τὸ
[2, 1]   καὶ τοῦτο διχῶς, τὸ μὲν  ὡς   ἐπιστήμη, τὸ δ' ὡς τὸ
[2, 4]   κάτω καὶ τῷ παντί, ἀλλ'  ὡς   κεφαλὴ τῶν ζῴων, οὕτως
[2, 4]   κίνησις καὶ οὗ ἕνεκα καὶ  ὡς   οὐσία τῶν ἐμψύχων σωμάτων
[2, 5]   καὶ ἐχόντων ἐπιστήμην· ἔστι δ'  ὡς   ἤδη λέγομεν ἐπιστήμονα τὸν ἔχοντα
[2, 4]   λόγος ἐντελέχεια. Φανερὸν δ'  ὡς   καὶ οὗ ἕνεκεν ψυχὴ
[2, 5]   ἀναγκαῖον τῷ πάσχειν καὶ ἀλλοιοῦσθαι  ὡς   κυρίοις ὀνόμασιν. Τὸ δ' αἰσθητικὸν
[2, 1]   καρπὸς τὸ δυνάμει τοιονδὶ σῶμα.  Ὡς   μὲν οὖν τμῆσις καὶ
[2, 10]   τῷ μίγνυσθαι, οὐδὲ ταῖς ἀπορροίαις.  Ὡς   μὲν οὖν τὸ μεταξὺ οὐθὲν
[2, 11]   σὰρξ καὶ γλῶττα,  ὡς   ἀὴρ καὶ τὸ ὕδωρ
[2, 9]   τί ἐστιν ὀσμή, οὕτως  ὡς   ψόφος τὸ χρῶμα.
[2, 8]   καὶ τῇ γλώττῃ ψοφεῖν καὶ  ὡς   οἱ βήττοντες- ἀλλὰ δεῖ ἔμψυχόν
[2, 11]   εὐθέως ἁψάμενος ἐνσημανεῖ· καίτοι δῆλον  ὡς   οὐκ ἔστιν ἐν τούτῳ τὸ
[2, 9]   τοῦ λυπηροῦ τοῦ ἡδέος,  ὡς   οὐκ ὄντος ἀκριβοῦς τοῦ αἰσθητηρίου.
[2, 2]   ζῶντα καὶ χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων,  ὡς   οὔσης τῆς ἐν αὐτοῖς ψυχῆς
[2, 4]   ψυχὴ αἰτία. Ὅτι μὲν οὖν  ὡς   οὐσία, δῆλον· τὸ γὰρ αἴτιον
[2, 1]   ἂν εἴη, οὐσία δ' οὕτως  ὡς   συνθέτη. Ἐπεὶ δ' ἐστὶ καὶ
[2, 11]   οὐκ αἰσθανόμεθα, ἀλλὰ τῶν ὑπερβολῶν,  ὡς   τῆς αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος
[2, 1]   μὲν ὡς ἐπιστήμη, τὸ δ'  ὡς   τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι δὲ μάλιστ'
[2, 1]   μὲν ὡς ἐπιστήμη, δ'  ὡς   τὸ θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν ὅτι
[2, 1]   ζῶντος σώματος· ἀνάλογον γὰρ ἔχει  ὡς   τὸ μέρος πρὸς τὸ μέρος,
[2, 5]   παῖδα δύνασθαι στρατηγεῖν, τοῦ δὲ  ὡς   τὸν ἐν ἡλικίᾳ ὄντα, οὕτως
[2, 5]   τὸ ἐνεργείᾳ. Πρῶτον μὲν οὖν  ὡς   τοῦ αὐτοῦ ὄντος τοῦ πάσχειν
[2, 10]   χυμός, τὸ γευστόν, ἐν ὑγρῷ  ὡς   ὕλῃ· τοῦτο δ' ἁπτόν τι.
[2, 1]   οὐσίαν, ταύτης δὲ τὸ μέν,  ὡς   ὕλην, καθ' αὑτὸ οὐκ
[2, 5]   τοῦ ὁμοίου πάσχει, ἔστι δὲ  ὡς   ὑπὸ τοῦ ἀνομοίου, καθάπερ εἴπομεν·
[2, 5]   ἐνεργείᾳ ὄντος. Διὸ ἔστι μὲν  ὡς   ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πάσχει, ἔστι
[2, 1]   ὑποκειμένου τὸ σῶμα, μᾶλλον δ'  ὡς   ὑποκείμενον καὶ ὕλη. Ἀναγκαῖον ἄρα
[2, 7]   εἴ τις ἄλλος οὕτως εἴρηκεν,  ὡς   φερομένου τοῦ φωτὸς καὶ γιγνομένου
[2, 8]   πρὸς τὸ ἀκίνητος εἶναι, ὅπως  ἀκριβῶς   αἰσθάνηται πάσας τὰς διαφορὰς τῆς
[2, 7]   κενοῦ δὲ γενομένου οὐχ ὅτι  ἀκριβῶς,   ἀλλ' ὅλως οὐθὲν ὀφθήσεται. Δι'
[2, 7]   κενὸν τὸ μεταξύ, ὁρᾶσθαι ἂν  ἀκριβῶς   καὶ εἰ μύρμηξ ἐν τῷ
[2, 8]   τινι, τοῦτο δ' ἐστὶν ἀήρ,  εὐλόγως   ἂν φωνοίη ταῦτα μόνα ὅσα
[2, 8]   τῶν ἐναίμων ἰχθύες (καὶ τοῦτ'  εὐλόγως,   εἴπερ ἀέρος κίνησίς τίς ἐστιν
[2, 2]   τε καὶ ζῇ διὰ τέλους,  ἕως   ἂν δύνηται λαμβάνειν τροφήν. Χωρίζεσθαι
[2, 4]   τοῦ πυρὸς αὔξησις εἰς ἄπειρον,  ἕως   ἂν τὸ καυστόν, τῶν
[2, 4]   οὐσίαν, καὶ μέχρι τούτου ἔστιν  ἕως   ἂν τρέφηται) καὶ γενέσεως ποιητικόν,
[2, 11]   ὑμένα ποιήσας, ὁμοίως τὴν αἴσθησιν  εὐθέως   ἁψάμενος ἐνσημανεῖ· καίτοι δῆλον ὡς
[2, 11]   αἰσθητήριον ἐντός, οὔ, ἀλλ'  εὐθέως   σάρξ, οὐδὲν δοκεῖ σημεῖον
[2, 9]   σκληρόφθαλμα οὐδὲν ἔχει τοιοῦτον, ἀλλ'  εὐθέως   ὁρᾷ τὰ γινόμενα ἐν τῷ
[2, 5]   ἐστιν. Διαιρετέον δὲ καὶ περὶ  δυνάμεως   καὶ ἐντελεχείας· νῦν γὰρ ἁπλῶς
[2, 2]   τοῦ νοῦ καὶ τῆς θεωρητικῆς  δυνάμεως   οὐδέν πω φανερόν, ἀλλ' ἔοικε
[2, 7]   τὸ σκότος στέρησις τῆς τοιαύτης  ἕξεως   ἐκ διαφανοῦς, ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 5]   καὶ πολλάκις ἐξ ἐναντίας μεταβαλὼν  ἕξεως,   δ' ἐκ τοῦ ἔχειν
[2, 1]   τοιουδί, ἔχοντος ἀρχὴν κινήσεως καὶ  στάσεως   ἐν ἑαυτῷ. Θεωρεῖν δὲ καὶ
[2, 4]   ἔστιν ἕως ἂν τρέφηται) καὶ  γενέσεως   ποιητικόν, οὐ τοῦ τρεφομένου, ἀλλ'
[2, 5]   ἐπιστήμονες, (ἀλλ' μὲν διὰ  μαθήσεως   ἀλλοιωθεὶς καὶ πολλάκις ἐξ ἐναντίας
[2, 2]   λέγομεν καὶ οὐ ζῆν μόνον.  Αἰσθήσεως   δὲ πρῶτον ὑπάρχει πᾶσιν ἁφή·
[2, 12]   τύπῳ. ~(Καθόλου δὲ περὶ πάσης  αἰσθήσεως   δεῖ λαβεῖν ὅτι μὲν
[2, 5]   τούτων λέγωμεν κοινῇ περὶ πάσης  αἰσθήσεως.   δ' αἴσθησις ἐν τῷ
[2, 11]   ἀλλὰ τῶν ὑπερβολῶν, ὡς τῆς  αἰσθήσεως   οἷον μεσότητός τινος οὔσης τῆς
[2, 6]   οὐσία πέφυκεν ἑκάστης  αἰσθήσεως.   ~(Οὗ μὲν οὖν ἐστιν
[2, 2]   χωρίζεσθαι τῆς ἁφῆς καὶ πάσης  αἰσθήσεως,   οὕτως ἁφὴ τῶν ἄλλων
[2, 6]   τὸ μὲν ἴδιόν ἐστιν ἑκάστης  αἰσθήσεως,   τὸ δὲ κοινὸν πασῶν. Λέγω
[2, 8]   αἰσθάνηται πάσας τὰς διαφορὰς τῆς  κινήσεως.   Διὰ ταῦτα δὲ καὶ ἐν
[2, 1]   ἀλλὰ φυσικοῦ τοιουδί, ἔχοντος ἀρχὴν  κινήσεως   καὶ στάσεως ἐν ἑαυτῷ. Θεωρεῖν
[2, 4]   Ὥστε πρῶτον περὶ τροφῆς καὶ  γεννήσεως   λεκτέον· γὰρ θρεπτικὴ ψυχὴ
[2, 4]   αἰτία τῆς τροφῆς καὶ τῆς  αὐξήσεως   εἶναι· καὶ γὰρ αὐτὸ φαίνεται
[2, 4]   καὶ λόγος μεγέθους τε καὶ  αὐξήσεως·   ταῦτα δὲ ψυχῆς, ἀλλ' οὐ
[2, 4]   ψυχῆς, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ  αὐξήσεώς   τε καὶ φθίσεως ἔχει· οὐδὲν
[2, 4]   καὶ περὶ αὐξήσεώς τε καὶ  φθίσεως   ἔχει· οὐδὲν γὰρ φθίνει οὐδ'
[2, 10]   ἔχον χυμὸν φθαρτικὸν τῆς  γεύσεως.   Δοκεῖ δ' εἶναι ἀρχὴ τὸ
[2, 7]   ποιήσει. Περὶ δὲ ἁφῆς καὶ  γεύσεως   ἔχει μὲν ὁμοίως, οὐ φαίνεται
[2, 10]   ἔστι δὲ κοινὸν ἁφῆς καὶ  γεύσεως   τὸ ποτόν. Ἐπεὶ δ' ὑγρὸν
[2, 10]   μὲν φαύλη καὶ φθαρτική {τῆς  γεύσεως}   τοῦ δὲ κατὰ φύσιν) ἔστι
[2, 5]   εἰς ἐντελέχειαν) ἕτερον γένος  ἀλλοιώσεως.   Διὸ οὐ καλῶς ἔχει λέγειν
[2, 5]   εἴρηται, δύο τρόπους εἶναι  ἀλλοιώσεως,   τήν τε ἐπὶ τὰς στερητικὰς
[2, 11]   ἐντός. Πᾶσα γὰρ αἴσθησις μιᾶς  ἐναντιώσεως   εἶναι δοκεῖ, οἷον ὄψις λευκοῦ
[2, 11]   οὔσης τῆς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς  ἐναντιώσεως.   Καὶ διὰ τοῦτο κρίνει τὰ
[2, 12]   αἰσθάνεσθαι, δ' ἀὴρ παθὼν  ταχέως   αἰσθητὸς γίνεται;
[2, 8]   καὶ μὴ διαχυθῇ. Διὸ ἐὰν  ταχέως   καὶ σφοδρῶς πληγῇ, ψοφεῖ· δεῖ
[2, 2]   Λέγομεν οὖν, ἀρχὴν λαβόντες τῆς  σκέψεως,   διωρίσθαι τὸ ἔμψυχον τοῦ ἀψύχου
[2, 1]   λόγον (ὁ δ' ὀφθαλμὸς ὕλη  ὄψεως)   ἧς ἀπολειπούσης οὐκέτ' ὀφθαλμός, πλὴν
[2, 7]   τὸ φῶς ἐστιν. Καὶ οὐκ  ὀρθῶς   Ἐμπεδοκλῆς, οὐδ' εἴ τις ἄλλος
[2, 4]   ἀμφότεροι καὶ ὀρθῶς καὶ οὐκ  ὀρθῶς.   Ἐπεὶ δ' οὐθὲν τρέφεται μὴ
[2, 4]   λέγουσί τινα τρόπον ἀμφότεροι καὶ  ὀρθῶς   καὶ οὐκ ὀρθῶς. Ἐπεὶ δ'
[2, 8]   φῶς ὁρίζομεν. Τὸ δὲ κενὸν  ὀρθῶς   λέγεται κύριον τοῦ ἀκούειν. Δοκεῖ
[2, 11]   ἁπτῶν ἁπάντων λανθάνοντος ὅτι διείργει,  ὁμοίως   ἂν ἔχοιμεν ὥσπερ καὶ νῦν
[2, 11]   τρόπον καὶ ἐν τῷ ἀέρι  (ὁμοίως   γὰρ ἔχει ἀὴρ πρὸς
[2, 4]   ἀρχή. Ταῦτα δὲ πολλαχῶς λέγεται,  ὁμοίως   δ' ψυχὴ κατὰ τοὺς
[2, 11]   ἀοράτου ἦν πως ὄψις,  ὁμοίως   δὲ καὶ αἱ λοιπαὶ τῶν
[2, 9]   γλυκὺν χυμόν, τὰ δὲ τοὐναντίον.  Ὁμοίως   δὲ καὶ δριμεῖα καὶ αὐστηρὰ
[2, 3]   ἴδιος δ' οὐδενὸς ἔσται σχήματος.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς εἰρημέναις
[2, 12]   χρώματος τὸ μὴ δυνάμενον ἰδεῖν·  ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[2, 12]   οὐχ χρυσὸς χαλκός·  ὁμοίως   δὲ καὶ αἴσθησις ἑκάστου
[2, 10]   ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ σκότους)  ὁμοίως   δὲ καὶ ἀκοὴ ψόφου
[2, 4]   οὐθὲν μὴ μετέχει ψυχῆς,  ὁμοίως   δὲ καὶ περὶ αὐξήσεώς τε
[2, 5]   τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ ἀκουστόν,  ὁμοίως   δὲ καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
[2, 9]   δὲ μικρὰν ἔχον καὶ φαύλην.  Ὁμοίως   δὲ καὶ τὸ ἄγευστον λέγεται.
[2, 5]   δυνάμει, δὲ ὡς ἐνεργείᾳ.  Ὁμοίως   δὲ καὶ τὸ αἰσθητόν, τό
[2, 2]   καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι τοῦ δοξάζειν,  ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον
[2, 2]   ἑκατέρῳ γὰρ τούτων φαμὲν ἐπίστασθαι)  ὁμοίως   δὲ καὶ {ᾧ} ὑγιαίνομεν τὸ
[2, 5]   ἀναγκαῖον γὰρ ὑπάρχειν τὸ αἰσθητόν.  Ὁμοίως   δὲ τοῦτο ἔχει κἀν ταῖς
[2, 2]   αὔξεται, κάτω δ' οὔ, ἀλλ'  ὁμοίως   ἐπ' ἄμφω καὶ πάντῃ, ὅσα
[2, 11]   διεροῦ ἅπτεται) πότερον οὖν πάντων  ὁμοίως   ἐστὶν αἴσθησις, ἄλλων
[2, 11]   ποιεῖ, δυνάμει ὄν. Διὸ τοῦ  ὁμοίως   θερμοῦ καὶ ψυχροῦ, σκληροῦ
[2, 9]   τὰ ἔνυδρα δοκοῦσιν ὀσμῆς αἰσθάνεσθαι,  ὁμοίως   καὶ τὰ ἔναιμα καὶ τὰ
[2, 5]   αἰσθάνεσθαι. Τὸ κατ' ἐνέργειαν δὲ  ὁμοίως   λέγεται τῷ θεωρεῖν· διαφέρει δέ,
[2, 9]   ἄπορον φαίνεται εἰ πάντα μὲν  ὁμοίως   ὀσμᾶται, δ' ἄνθρωπος ἀναπνέων
[2, 7]   ἁφῆς καὶ γεύσεως ἔχει μὲν  ὁμοίως,   οὐ φαίνεται δέ· δι' ἣν
[2, 9]   ἔχειν πρὸς τὴν γεῦσιν, καὶ  ὁμοίως   τὰ εἴδη τῶν χυμῶν τοῖς
[2, 11]   σάρκα περιτείνειεν οἷον ὑμένα ποιήσας,  ὁμοίως   τὴν αἴσθησιν εὐθέως ἁψάμενος ἐνσημανεῖ·
[2, 5]   ἤδη θεωρῶν, ἐντελεχείᾳ ὢν καὶ  κυρίως   ἐπιστάμενος τόδε τὸ Α. Ἀμφότεροι
[2, 6]   καθ' αὑτὰ αἰσθητῶν τὰ ἴδια  κυρίως   ἐστὶν αἰσθητά, καὶ πρὸς
[2, 1]   εἶναι ἐπεὶ πλεοναχῶς λέγεται, τὸ  κυρίως   ἐντελέχειά ἐστιν. Καθόλου μὲν
[2, 3]   ἄτομον εἶδος, ἀφέντας τὸν τοιοῦτον.  (Παραπλησίως   δ' ἔχει τῷ περὶ τῶν
[2, 4]   οὐδὲν γὰρ φθίνει οὐδ' αὔξεται  φυσικῶς   μὴ τρεφόμενον, τρέφεται δ' οὐθὲν
[2, 4]   κοινωνεῖ ζωῆς. (Ἐμπεδοκλῆς δ' οὐ  καλῶς   εἴρηκε τοῦτο προστιθείς, τὴν αὔξησιν
[2, 5]   ἕτερον γένος ἀλλοιώσεως. Διὸ οὐ  καλῶς   ἔχει λέγειν τὸ φρονοῦν, ὅταν
[2, 4]   γὰρ τὸ ἄνω καὶ κάτω  καλῶς   λαμβάνει (οὐ γὰρ ταὐτὸ πᾶσι
[2, 7]   κινεῖται τὸ αἰσθητήριον. Οὐ γὰρ  καλῶς   τοῦτο λέγει Δημόκριτος, οἰόμενος, εἰ
[2, 2]   σώματός τινος. Καὶ διὰ τοῦτο  καλῶς   ὑπολαμβάνουσιν οἷς δοκεῖ μήτ' ἄνευ
[2, 1]   τὰ τῶν φυτῶν μέρη, ἀλλὰ  παντελῶς   ἁπλᾶ, οἷον τὸ φύλλον περικαρπίου
[2, 11]   ἐστὶν αἴσθησις, ἄλλων  ἄλλως,   καθάπερ νῦν δοκεῖ μὲν
[2, 9]   δὲ τὸ μὲν παρὰ τὸ  ὅλως   ἀδύνατον εἶναι> ἔχειν ὀσμήν, τὸ
[2, 11]   ἀλλ' ἅμ' ἄμφω συνέβη πληγῆναι.  Ὅλως   δ' ἔοικεν σὰρξ καὶ
[2, 10]   βίαιος) ἀόρατον δὲ τὸ μὲν  ὅλως   λέγεται, ὥσπερ καὶ ἐπ' ἄλλων
[2, 7]   γενομένου οὐχ ὅτι ἀκριβῶς, ἀλλ'  ὅλως   οὐθὲν ὀφθήσεται. Δι' ἣν μὲν
[2, 7]   εἴρηται, ὅτι οὔτε πῦρ οὔθ'  ὅλως   σῶμα οὐδ' ἀπορροὴ σώματος οὐδενός
[2, 1]   κηρὸν καὶ τὸ σχῆμα, οὐδ'  ὅλως   τὴν ἑκάστου ὕλην καὶ τὸ
[2, 4]   τισιν τοῦ πυρὸς φύσις  ἁπλῶς   αἰτία τῆς τροφῆς καὶ τῆς
[2, 4]   μέν πώς ἐστιν, οὐ μὴν  ἁπλῶς   γε αἴτιον, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 7]   καθ' αὑτὸ δὲ ὁρατὸν ὡς  ἁπλῶς   εἰπεῖν, ἀλλὰ δι' ἀλλότριον χρῶμα.
[2, 5]   δυνάμεως καὶ ἐντελεχείας· νῦν γὰρ  ἁπλῶς   ἐλέγομεν περὶ αὐτῶν. Ἔστι μὲν
[2, 9]   ἀκριβῆ, ἀλλὰ χείρω πολλῶν ζῴων·  φαύλως   γὰρ ἄνθρωπος ὀσμᾶται, καὶ οὐθενὸς
[2, 10]   ἐὰν πεφυκὸς μὴ ἔχῃ  φαύλως,   ὥσπερ τὸ ἄπουν καὶ τὸ
[2, 1]   ἧς ἀπολειπούσης οὐκέτ' ὀφθαλμός, πλὴν  ὁμωνύμως,   καθάπερ λίθινος καὶ
[2, 1]   ἔτι πέλεκυς ἦν, ἀλλ'  ὁμωνύμως,   νῦν δ' ἔστι πέλεκυς. Οὐ
[2, 5]   τοῦ ὁμοίου πάσχειν. Τοῦτο δὲ  πῶς   δυνατὸν ἀδύνατον, εἰρήκαμεν ἐν
[2, 5]   καθόλου· ταῦτα δ' ἐν αὐτῇ  πώς   ἐστι τῇ ψυχῇ. Διὸ νοῆσαι
[2, 4]   ἐργαζόμενον. Τὸ δὲ συναίτιον μέν  πώς   ἐστιν, οὐ μὴν ἁπλῶς γε
[2, 5]   περὶ αὐτῶν ὅτι ἕτερα καὶ  πῶς   ἕτερα, χρῆσθαι ἀναγκαῖον τῷ πάσχειν
[2, 11]   ὥσπερ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου ἦν  πως   ὄψις, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 8]   ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς τὸ ἀκίνητος εἶναι,  ὅπως   ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας τὰς διαφορὰς
[2, 8]   εἰρήσεται) καὶ πρὸς τὴν φωνὴν  ὅπως   ὑπάρχῃ τὸ εὖ. Ὄργανον δὲ
[2, 8]   διαχυθῇ. Διὸ ἐὰν ταχέως καὶ  σφοδρῶς   πληγῇ, ψοφεῖ· δεῖ γὰρ φθάσαι
[2, 4]   μὲν ἄπεπτος δὲ πεπεμμένη,  ἀμφοτέρως   ἂν ἐνδέχοιτο τὴν τροφὴν λέγειν·
[2, 9]   τὴν ἁφὴν πολλῷ τῶν ἄλλων  διαφερόντως   ἀκριβοῖ· διὸ καὶ φρονιμώτατόν ἐστι
[2, 4]   ὡς ἕνεκα τῆς ψυχῆς ὄντα·  διττῶς   δὲ τὸ οὗ ἕνεκα, τό
[2, 4]   δὲ διὰ τὸ τὸ> πῦρ  ὡσαύτως.   Οὔτε γὰρ τὸ ἄνω καὶ
[2, 4]   ὡς κεφαλὴ τῶν ζῴων,  οὕτως   αἱ ῥίζαι τῶν φυτῶν, εἰ
[2, 7]   γὰρ ἂν σῶμά τι καὶ  οὕτως)   ἀλλὰ πυρὸς τοιούτου τινὸς
[2, 8]   ἔξω τοῦ ἡλιουμένου) ἀλλ' οὐχ  οὕτως   ἀνακλᾶται ὥσπερ ἀφ' ὕδατος
[2, 7]   Ἐμπεδοκλῆς, οὐδ' εἴ τις ἄλλος  οὕτως   εἴρηκεν, ὡς φερομένου τοῦ φωτὸς
[2, 1]   ἐντελεχείας. Ἔτι δὲ ἄδηλον εἰ  οὕτως   ἐντελέχεια τοῦ σώματος ψυχὴ
[2, 5]   περὶ αὐτῶν. Ἔστι μὲν γὰρ  οὕτως   ἐπιστῆμόν τι ὡς ἂν εἴποιμεν
[2, 5]   ὡς τὸν ἐν ἡλικίᾳ ὄντα,  οὕτως   ἔχει (τὸ αἰσθητικόν. Ἐπεὶ δ'
[2, 11]   ἀκοὴν καὶ τὴν ὄσφρησιν ἔχουσιν,  οὕτως   ἔχειν πρὸς τὸ αἰσθητήριον ὥσπερ
[2, 11]   τοιοῦτον μόριον τοῦ σώματος ἔοικεν  οὕτως   ἔχειν ὥσπερ ἂν εἰ κύκλῳ
[2, 3]   τίνα δ' αἰτίαν τῷ ἐφεξῆς  οὕτως   ἔχουσι, σκεπτέον. Άνευ μὲν γὰρ
[2, 2]   τῆς ἁφῆς καὶ πάσης αἰσθήσεως,  οὕτως   ἁφὴ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων
[2, 1]   τὸ μέρος πρὸς τὸ μέρος,  οὕτως   ὅλη αἴσθησις πρὸς τὸ
[2, 10]   ποτοῦ. Τὸ δὲ χρῶμα οὐχ  οὕτως   ὁρᾶται τῷ μίγνυσθαι, οὐδὲ ταῖς
[2, 2]   ἑκάστῳ φυτῷ, δυνάμει δὲ πλειόνων,  οὕτως   ὁρῶμεν καὶ περὶ ἑτέρας διαφορὰς
[2, 8]   φωτὸς οὐχ ὁρᾶται τὰ χρώματα,  οὕτως   οὐδ' ἄνευ ψόφου τὸ ὀξὺ
[2, 9]   τὰ γινόμενα ἐν τῷ διαφανεῖ-  οὕτως   οὖν καὶ τὸ ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον
[2, 12]   ἕκαστον. Ἅμα δὲ δῆλον καὶ  οὕτως·   οὔτε γὰρ φῶς καὶ σκότος
[2, 4]   ἕκαστον αὐτῶν τί ἐστιν, εἶθ'  οὕτως   περὶ τῶν ἐχομένων καὶ περὶ
[2, 4]   κατὰ τὸν λόγον. Εἰ δ'  οὕτως,   τούτων δ' ἔτι πρότερα τὰ
[2, 5]   τοῦ δυνάμει ὄντος καὶ ὁμοίου  οὕτως   ὡς δύναμις ἔχει πρὸς ἐντελέχειαν·
[2, 9]   ποῖόν τί ἐστιν ὀσμή,  οὕτως   ὡς ψόφος τὸ
[2, 1]   οὐσία ἂν εἴη, οὐσία δ'  οὕτως   ὡς συνθέτη. Ἐπεὶ δ' ἐστὶ
[2, 2]   ψυχῆς, καὶ εἰ μόριον, πότερον  οὕτως   ὥστ' εἶναι χωριστὸν λόγῳ μόνον
[2, 2]   δὲ ζῷον διὰ τὴν αἴσθησιν  πρώτως·   καὶ γὰρ τὰ μὴ κινούμενα
[2, 2]   ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα καὶ διανοούμεθα  πρώτως-   ὥστε λόγος τις ἂν εἴη
[2, 8]   τοῦ φωτός· καὶ γὰρ τὸ  φῶς   ἀεὶ ἀνακλᾶται (οὐδὲ γὰρ ἂν
[2, 8]   (οὐδὲ γὰρ ἂν ἐγίνετο πάντῃ  φῶς,   ἀλλὰ σκότος ἔξω τοῦ ἡλιουμένου)
[2, 7]   τῷ ἀϊδίῳ τῷ ἄνω σώματι.  Φῶς   δέ ἐστιν τούτου ἐνέργεια,
[2, 7]   τὸ διαφανὲς καὶ τί τὸ  φῶς,   εἴρηται, ὅτι οὔτε πῦρ οὔθ'
[2, 7]   αὐτῷ εἶναι, δοκεῖ τε τὸ  φῶς   ἐναντίον εἶναι τῷ σκότει· ἔστι
[2, 7]   καὶ τούτου παρουσία τὸ  φῶς   ἐστιν. Καὶ οὐκ ὀρθῶς Ἐμπεδοκλῆς,
[2, 7]   ὁτὲ μὲν σκότος ὁτὲ δὲ  φῶς   ἐστιν. Οὐ πάντα δὲ ὁρατὰ
[2, 7]   δ' ἐντελέχεια τοῦ διαφανοῦς  φῶς   ἐστιν. Σημεῖον δὲ τούτου φανερόν·
[2, 12]   δῆλον καὶ οὕτως· οὔτε γὰρ  φῶς   καὶ σκότος οὔτε ψόφος οὔτε
[2, 7]   καὶ τὸ σκότος. Τὸ δὲ  φῶς   οἷον χρῶμά ἐστι τοῦ διαφανοῦς,
[2, 8]   ὥστε σκιὰν ποιεῖν, τὸ  φῶς   ὁρίζομεν. Τὸ δὲ κενὸν ὀρθῶς
[2, 4]   αἰτία καὶ ἀρχή. Ταῦτα δὲ  πολλαχῶς   λέγεται, ὁμοίως δ' ψυχὴ
[2, 2]   ἔμψυχον τοῦ ἀψύχου τῷ ζῆν.  Πλεοναχῶς   δὲ τοῦ ζῆν λεγομένου, κἂν
[2, 1]   ἓν καὶ τὸ εἶναι ἐπεὶ  πλεοναχῶς   λέγεται, τὸ κυρίως ἐντελέχειά
[2, 5]   καθεῦδον, καὶ τὸ ἤδη ἐνεργοῦν)  διχῶς   ἂν λέγοιτο καὶ αἴσθησις,
[2, 1]   σώματος ἐντελέχεια. Αὕτη δὲ λέγεται  διχῶς,   μὲν ὡς ἐπιστήμη,
[2, 2]   δὲ ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα  διχῶς   λέγεται, καθάπερ ἐπιστάμεθα (λέγομεν
[2, 1]   δ' εἶδος ἐντελέχεια, καὶ τοῦτο  διχῶς,   τὸ μὲν ὡς ἐπιστήμη, τὸ
[2, 5]   Ἐπειδὴ δὲ τὸ αἰσθάνεσθαι λέγομεν  διχῶς   (τό τε γὰρ δυνάμει ἀκοῦον
[2, 2]   οὐχ ὕλη καὶ τὸ ὑποκείμενον.  Τριχῶς   γὰρ λεγομένης τῆς οὐσίας, καθάπερ
[2, 6]   πρῶτον. Λέγεται δὲ τὸ αἰσθητὸν  τριχῶς,   ὧν δύο μὲν καθ' αὑτά




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009