Livre, Pages |
[2, 4] |
τό
τε
οὗ
καὶ
τὸ
|
ᾧ. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὅθεν
πρῶτον |
[2, 3] |
γε
τῶν
αἰσθήσεων,
τὴν
ἁφήν·
|
ᾧ |
δ'
αἴσθησις
ὑπάρχει,
τούτῳ
ἡδονή |
[2, 4] |
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
|
ᾧ |
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἐπεὶ |
[2, 4] |
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
|
ᾧ |
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἔστι |
[2, 4] |
τὸ
μὲν
οὗ,
τὸ
δὲ
|
ᾧ) |
Ἐπεὶ
οὖν
κοινωνεῖν
ἀδυνατεῖ
τοῦ |
[2, 2] |
καὶ
αἰσθανόμεθα
διχῶς
λέγεται,
καθάπερ
|
ᾧ |
ἐπιστάμεθα
(λέγομεν
δὲ
τὸ
μὲν |
[2, 2] |
τὴν
ἀναγκαιοτάτην,
ἁφήν.
Ἐπεὶ
δὲ
|
ᾧ |
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα
διχῶς
λέγεται, |
[2, 2] |
ἐνέργεια)
ἡ
ψυχὴ
δὲ
τοῦτο
|
ᾧ |
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
διανοούμεθα |
[2, 11] |
αὐτῶν
τὸ
ἁπτικόν,
καὶ
ἐν
|
ᾧ |
ἡ
καλουμένη
ἁφὴ
ὑπάρχει
αἴσθησις |
[2, 12] |
λόγον.
Αἰσθητήριον
δὲ
πρῶτον
ἐν
|
ᾧ |
ἡ
τοιαύτη
δύναμις.
Ἔστι
μὲν |
[2, 4] |
ᾧ
τρέφει
διττόν,
ὥσπερ
καὶ
|
ᾧ |
κυβερνᾷ
καὶ
ἡ
χεὶρ
καὶ |
[2, 10] |
Καὶ
τὸ
σῶμα
δὲ
ἐν
|
ᾧ |
ὁ
χυμός,
τὸ
γευστόν,
ἐν |
[2, 7] |
ᾗ
διαφανές.
Δυνάμει
δέ,
ἐν
|
ᾧ |
τοῦτ'
ἐστί,
καὶ
τὸ
σκότος. |
[2, 4] |
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἔστι
δὲ
|
ᾧ |
τρέφει
διττόν,
ὥσπερ
καὶ
ᾧ |
[2, 4] |
ἔστι
τρία,
τὸ
τρεφόμενον
καὶ
|
ᾧ |
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
τὸ |
[2, 4] |
τρία,
Α
τὸ
τρεφόμενον
καὶ
|
ᾧ |
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
τὸ |
[2, 2] |
φαμὲν
ἐπίστασθαι)
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
{ᾧ} |
ὑγιαίνομεν
τὸ
μὲν
ὑγιείᾳ
τὸ |
[2, 8] |
κεντεῖ,
τὸ
δ'
ἀμβλὺ
οἷον
|
ὠθεῖ, |
διὰ
τὸ
κινεῖν
τὸ
μὲν |
[2, 5] |
οὐχ
ὅμοιον
ὄν,
πεπονθὸς
δ'
|
ὡμοίωται |
καὶ
ἔστιν
οἷον
ἐκεῖνο.
~(Λεκτέον |
[2, 5] |
ὁ
δ'
ἤδη
θεωρῶν,
ἐντελεχείᾳ
|
ὢν |
καὶ
κυρίως
ἐπιστάμενος
τόδε
τὸ |
[2, 11] |
δ'
ἐστὶ
τὸ
τρίτον
μέγεθος,
|
ὧν |
δ'
ἐστὶ
δύο
σωμάτων
μεταξὺ |
[2, 6] |
Λέγεται
δὲ
τὸ
αἰσθητὸν
τριχῶς,
|
ὧν |
δύο
μὲν
καθ'
αὑτά
φαμεν |
[2, 11] |
θερμὸν
ψυχρόν,
ξηρὸν
ὑγρόν,
περὶ
|
ὧν |
εἰρήκαμεν
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ |
[2, 5] |
γῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
στοιχείων,
|
ὧν |
ἐστιν
ἡ
αἴσθησις
καθ'
αὑτὰ |
[2, 8] |
τὴν
γεῦσιν
καὶ
τὴν
διάλεκτον,
|
ὧν |
ἡ
μὲν
γεῦσις
ἀναγκαῖον
(διὸ |
[2, 10] |
ἀκοὴ
ψόφου
τε
καὶ
σιγῆς,
|
ὧν |
τὸ
μὲν
ἀκουστὸν
τὸ
δ' |
[2, 2] |
λεγομένης
τῆς
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
|
ὧν |
τὸ
μὲν
εἶδος,
τὸ
δὲ |
[2, 9] |
ὑπὸ
τῶν
ἰσχυρῶν
ὀσμῶν
ὑφ'
|
ὧνπερ |
ἄνθρωπος,
οἷον
ἀσφάλτου
καὶ
θείου |
[2, 8] |
ἠχοῦντι,
ὅτι
ἀκούομεν
τῷ
ἔχοντι
|
ὡρισμένον |
τὸν
ἀέρα.
Πότερον
δὲ
ψοφεῖ |
[2, 2] |
εἰρημένων
τούτων
ἀρχὴ
καὶ
τούτοις
|
ὥρισται, |
θρεπτικῷ,
αἰσθητικῷ,
διανοητικῷ,
κινήσει.
Πότερον |
[2, 5] |
μὲν
γὰρ
οὕτως
ἐπιστῆμόν
τι
|
ὡς |
ἂν
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
ὅτι |
[2, 8] |
τὴν
θερ-
μότητα
τὴν
ἐντὸς
|
ὡς |
ἀναγκαῖον
ὄν>
(τὸ
δ'
αἴτιον |
[2, 4] |
δοκεῖ,
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
|
ὡς |
ἀπαθοῦς
ὄντος
τοῦ
ὁμοίου
ὑπὸ |
[2, 7] |
οὐ
καθ'
αὑτὸ
δὲ
ὁρατὸν
|
ὡς |
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
δι'
ἀλλότριον |
[2, 1] |
οὕτω
καὶ
ἡ
ἐγρήγορσις
ἐντελέχεια,
|
(ὡς |
δ'
ἡ
ὄψις
καὶ
ἡ |
[2, 10] |
οὖν
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν
ἔστιν·
|
ὡς |
δὲ
χρῶμα
τὸ
ὁρατόν,
οὕτω |
[2, 5] |
καὶ
ἡ
αἴσθησις,
ἡ
μὲν
|
ὡς |
δυνάμει,
ἡ
δὲ
ὡς
ἐνεργείᾳ. |
[2, 5] |
δυνάμει
ὄντος
καὶ
ὁμοίου
οὕτως
|
ὡς |
δύναμις
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν |
[2, 1] |
ἄρα
τὴν
ψυχὴν
οὐσίαν
εἶναι
|
ὡς |
εἶδος
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν |
[2, 4] |
οὕτω
καὶ
τὰ
τῶν
φυτῶν,
|
ὡς |
ἕνεκα
τῆς
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς |
[2, 5] |
μὲν
ὡς
δυνάμει,
ἡ
δὲ
|
ὡς |
ἐνεργείᾳ.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ |
[2, 1] |
τὸ
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
ὅτι
|
ὡς |
ἐπιστήμη·
ἐν
γὰρ
τῷ
ὑπάρχειν |
[2, 1] |
δὲ
λέγεται
διχῶς,
ἡ
μὲν
|
ὡς |
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
ὡς
τὸ |
[2, 1] |
καὶ
τοῦτο
διχῶς,
τὸ
μὲν
|
ὡς |
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
ὡς
τὸ |
[2, 4] |
κάτω
καὶ
τῷ
παντί,
ἀλλ'
|
ὡς |
ἡ
κεφαλὴ
τῶν
ζῴων,
οὕτως |
[2, 4] |
κίνησις
καὶ
οὗ
ἕνεκα
καὶ
|
ὡς |
ἡ
οὐσία
τῶν
ἐμψύχων
σωμάτων |
[2, 5] |
καὶ
ἐχόντων
ἐπιστήμην·
ἔστι
δ'
|
ὡς |
ἤδη
λέγομεν
ἐπιστήμονα
τὸν
ἔχοντα |
[2, 4] |
λόγος
ἡ
ἐντελέχεια.
Φανερὸν
δ'
|
ὡς |
καὶ
οὗ
ἕνεκεν
ἡ
ψυχὴ |
[2, 5] |
ἀναγκαῖον
τῷ
πάσχειν
καὶ
ἀλλοιοῦσθαι
|
ὡς |
κυρίοις
ὀνόμασιν.
Τὸ
δ'
αἰσθητικὸν |
[2, 1] |
καρπὸς
τὸ
δυνάμει
τοιονδὶ
σῶμα.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
ἡ
τμῆσις
καὶ |
[2, 10] |
τῷ
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
ταῖς
ἀπορροίαις.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν |
[2, 11] |
ἡ
σὰρξ
καὶ
ἡ
γλῶττα,
|
ὡς |
ὁ
ἀὴρ
καὶ
τὸ
ὕδωρ |
[2, 9] |
τί
ἐστιν
ἡ
ὀσμή,
οὕτως
|
ὡς |
ὁ
ψόφος
ἢ
τὸ
χρῶμα. |
[2, 8] |
καὶ
τῇ
γλώττῃ
ψοφεῖν
καὶ
|
ὡς |
οἱ
βήττοντες-
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν |
[2, 11] |
εὐθέως
ἁψάμενος
ἐνσημανεῖ·
καίτοι
δῆλον
|
ὡς |
οὐκ
ἔστιν
ἐν
τούτῳ
τὸ |
[2, 9] |
τοῦ
λυπηροῦ
ἢ
τοῦ
ἡδέος,
|
ὡς |
οὐκ
ὄντος
ἀκριβοῦς
τοῦ
αἰσθητηρίου. |
[2, 2] |
ζῶντα
καὶ
χωριζόμενα
ἀπ'
ἀλλήλων,
|
ὡς |
οὔσης
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς |
[2, 4] |
ψυχὴ
αἰτία.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
ὡς |
οὐσία,
δῆλον·
τὸ
γὰρ
αἴτιον |
[2, 1] |
ἂν
εἴη,
οὐσία
δ'
οὕτως
|
ὡς |
συνθέτη.
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ
καὶ |
[2, 11] |
οὐκ
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
|
ὡς |
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος |
[2, 1] |
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
|
ὡς |
τὸ
θεωρεῖν.
Οὐσίαι
δὲ
μάλιστ' |
[2, 1] |
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
|
ὡς |
τὸ
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
ὅτι |
[2, 1] |
ζῶντος
σώματος·
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
|
ὡς |
τὸ
μέρος
πρὸς
τὸ
μέρος, |
[2, 5] |
παῖδα
δύνασθαι
στρατηγεῖν,
τοῦ
δὲ
|
ὡς |
τὸν
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα,
οὕτως |
[2, 5] |
τὸ
ἐνεργείᾳ.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
ὡς |
τοῦ
αὐτοῦ
ὄντος
τοῦ
πάσχειν |
[2, 10] |
χυμός,
τὸ
γευστόν,
ἐν
ὑγρῷ
|
ὡς |
ὕλῃ·
τοῦτο
δ'
ἁπτόν
τι. |
[2, 1] |
οὐσίαν,
ταύτης
δὲ
τὸ
μέν,
|
ὡς |
ὕλην,
ὃ
καθ'
αὑτὸ
οὐκ |
[2, 5] |
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει,
ἔστι
δὲ
|
ὡς |
ὑπὸ
τοῦ
ἀνομοίου,
καθάπερ
εἴπομεν· |
[2, 5] |
ἐνεργείᾳ
ὄντος.
Διὸ
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει,
ἔστι |
[2, 1] |
ὑποκειμένου
τὸ
σῶμα,
μᾶλλον
δ'
|
ὡς |
ὑποκείμενον
καὶ
ὕλη.
Ἀναγκαῖον
ἄρα |
[2, 7] |
εἴ
τις
ἄλλος
οὕτως
εἴρηκεν,
|
ὡς |
φερομένου
τοῦ
φωτὸς
καὶ
γιγνομένου |
[2, 4] |
δὲ
διὰ
τὸ
τὸ>
πῦρ
|
ὡσαύτως. |
Οὔτε
γὰρ
τὸ
ἄνω
καὶ |
[2, 4] |
οὐθὲν
αὐτὸ
ἑαυτό,
ἀλλὰ
σώζει.
|
Ὥσθ' |
ἡ
μὲν
τοιαύτη
τῆς
ψυχῆς |
[2, 8] |
ἀὴρ
κινεῖται
ὁ
ἐν
τοῖς
|
ὠσίν, |
ἀλλ'
ὁ
ψόφος
ἀλλότριος
καὶ |
[2, 8] |
ψόφος.
Ὁ
δ'
ἐν
τοῖς
|
ὠσὶν |
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
τὸ
ἀκίνητος
εἶναι, |
[2, 11] |
τί
τὸ
ἓν
τὸ
ὑποκείμενον,
|
ὥσπερ |
ἀκοῇ
ψόφος,
οὕτω
τῇ
ἁφῇ, |
[2, 11] |
τοῦ
σώματος
ἔοικεν
οὕτως
ἔχειν
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
κύκλῳ
ἡμῖν
περιεπεφύκει |
[2, 8] |
ῥαπίζοντος
τὴν
θρύψιν
τοῦ
ἀέρος,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
σωρὸν
ἢ
ὁρμαθὸν |
[2, 5] |
δυνάμει
λεγομένου,
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴποιμεν
τὸν
παῖδα
δύνασθαι |
[2, 8] |
ἡλιουμένου)
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως
ἀνακλᾶται
|
ὥσπερ |
ἀφ'
ὕδατος
ἢ
χαλκοῦ
ἢ |
[2, 8] |
τῷ
κατ'
ἐνέργειαν
ψόφῳ
δηλοῦνται·
|
ὥσπερ |
γὰρ
ἄνευ
φωτὸς
οὐχ
ὁρᾶται |
[2, 2] |
ἰδεῖν,
ἔνια
δὲ
ἀπορίαν
ἔχει.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
φυτῶν
ἔνια |
[2, 10] |
καθάπερ
ἡ
ὄψις
τοῦ
λαμπροῦ
|
(ὥσπερ |
γὰρ
ὁ
μικρὸς
ψόφος
ἀνήκουστος, |
[2, 4] |
οὗ
ἕνεκεν
ἡ
ψυχὴ
αἰτία·
|
ὥσπερ |
γὰρ
ὁ
νοῦς
ἕνεκά
του |
[2, 8] |
δ'
οὐ
γίνεται
ἄνευ
φορᾶς.
|
Ὥσπερ |
δ'
εἴπομεν,
οὐ
τῶν
τυχόντων |
[2, 10] |
γὰρ
αὐτὸ
καὶ
συντηκτικὸν
γλώττης.
|
Ὥσπερ |
δὲ
καὶ
ἡ
ὄψις
ἐστὶ |
[2, 2] |
δὲ
πρῶτον
ὑπάρχει
πᾶσιν
ἁφή·
|
ὥσπερ |
δὲ
τὸ
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι |
[2, 9] |
καὶ
λιπαρά
ἐστιν
ὀσμή.
Ἀλλ'
|
ὥσπερ |
εἴπομεν,
διὰ
τὸ
μὴ
σφόδρα |
[2, 4] |
καθάπερ
καὶ
αὐξάνεσθαι,
τοῖς
δ'
|
ὥσπερ |
εἴπομεν
τοὔμπαλιν
δοκεῖ,
τὸ
ἐναντίον |
[2, 5] |
διδασκαλικοῦ
ἤτοι
οὐδὲ
πάσχειν
φατέον,
|
{ὥσπερ |
εἴρηται,
ἢ
δύο
τρόπους
εἶναι |
[2, 8] |
τις
κρούσῃ.
Οὐ
δὴ
πᾶν,
|
ὥσπερ |
εἴρηται,
ψοφεῖ
τυπτόμενον
καὶ
τύπτον, |
[2, 11] |
οὕτως
ἔχειν
πρὸς
τὸ
αἰσθητήριον
|
ὥσπερ |
ἐκείνων
ἕκαστον.
Αὐτοῦ
δὲ
τοῦ |
[2, 9] |
μὲν
γὰρ
ἔχει
φράγμα
καὶ
|
ὥσπερ |
ἔλυτρον
τὰ
βλέφαρα,
ἃ
μὴ |
[2, 1] |
περὶ
ψυχῆς
εἰρήσθω·
πάλιν
δ'
|
ὥσπερ |
ἐξ
ὑπαρχῆς
ἐπανίωμεν,
πειρώμενοι
διορίσαι |
[2, 5] |
ὅταν
δὲ
γεννηθῇ,
ἔχει
ἤδη,
|
ὥσπερ |
ἐπιστήμην,
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι.
Τὸ |
[2, 9] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔστι
δ'
|
ὥςπερ |
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἑκάστη
τῶν |
[2, 8] |
καὶ
οὐ
τοῦ
ἀναπνεομένου
ἀέρος
|
ὥσπερ |
ἡ
βήξ,
ἀλλὰ
τούτῳ
τύπτει |
[2, 10] |
δὲ
τὸ
μὲν
ὅλως
λέγεται,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐπ'
ἄλλων
τὸ
ἀδύνατον, |
[2, 10] |
Τὰ
δ'
εἴδη
τῶν
χυμῶν,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
χρωμάτων,
ἁπλᾶ |
[2, 12] |
τοῦτο
δ'
ἦν
ἡ
αἴσθησις-
|
ὥσπερ |
καὶ
ἡ
συμφωνία
καὶ
ὁ |
[2, 11] |
ὅτι
διείργει,
ὁμοίως
ἂν
ἔχοιμεν
|
ὥσπερ |
καὶ
νῦν
ἐν
τῷ
ὕδατι |
[2, 9] |
τὰ
ἔναιμα
καὶ
τὰ
ἄναιμα,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὰ
ἐν
τῷ
ἀέρι· |
[2, 11] |
ὕδατι,
λανθάνει
δὲ
μᾶλλον
ἡμᾶς,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὰ
ἐν
τῷ
ὕδατι |
[2, 11] |
τὸ
μαλακὸν
δι'
ἑτέρων
αἰσθανόμεθα,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
ψοφητικὸν
καὶ
τὸ |
[2, 4] |
Ἔστι
δὲ
ᾧ
τρέφει
διττόν,
|
ὥσπερ |
καὶ
ᾧ
κυβερνᾷ
καὶ
ἡ |
[2, 11] |
μεταξὺ
ἀλλ'
ἅμα
τῷ
μεταξύ,
|
ὥσπερ |
ὁ
δι'
ἀσπίδος
πληγείς·
οὐ |
[2, 9] |
δ'
ἡ
ὀσμὴ
τοῦ
ξηροῦ
|
(ὥσπερ |
ὁ
χυμὸς
τοῦ
ὑγροῦ)
τὸ |
[2, 2] |
δεῖ
τὸν
ὁριστικὸν
λόγον
δηλοῦν,
|
ὥσπερ |
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
ὅρων
λέγουσιν, |
[2, 2] |
ἐν
σώματι
τοιούτῳ,
καὶ
οὐχ
|
ὥσπερ |
οἱ
πρότερον
εἰς
σῶμα
ἐνήρμοζον |
[2, 11] |
θερμὸν
μήτε
ψυχρόν.
Ἔτι
δ'
|
ὥσπερ |
ὁρατοῦ
καὶ
ἀοράτου
ἦν
πως |
[2, 10] |
ἁφῇ
γίνεται
τοῦ
πρώτου
ὑγροῦ,
|
ὥσπερ |
ὅταν
προγευματίσας
τις
ἰσχυροῦ
χυμοῦ |
[2, 4] |
οὐ
τοῦτο
ὑπὸ
τῆς
τροφῆς,
|
ὥσπερ |
οὐδ'
ὁ
τέκτων
ὑπὸ
τῆς |
[2, 1] |
ἡ
ψυχὴ
καὶ
τὸ
σῶμα,
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
τὸν
κηρὸν
καὶ
τὸ |
[2, 5] |
τὸ
φρονοῦν,
ὅταν
φρονῇ,
ἀλλοιοῦσθαι,
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
τὸν
οἰκοδόμον
ὅταν
οἰκοδομῇ. |
[2, 1] |
σῶμα
τὸ
δυνάμει
ὄν·
ἀλλ'
|
ὥσπερ |
ὀφθαλμὸς
ἡ
κόρη
καὶ
ἡ |
[2, 12] |
μένει,
οἷον
ἀήρ
(ὄζει
γὰρ
|
ὥσπερ |
παθών
τι)
τί
οὖν
ἐστι |
[2, 1] |
τοῦ
σώματος
ἡ
ψυχὴ
ἢ>
|
ὥσπερ |
πλωτὴρ
πλοίου.
Τύπῳ
μὲν
οὖν |
[2, 2] |
ἐνυπάρχειν
καὶ
ἐμφαίνεσθαι.
Νῦν
δ'
|
ὥσπερ |
συμπεράσμαθ'
οἱ
λόγοι
τῶν
ὅρων |
[2, 8] |
θρυφθῆναι,
πάλιν
ὁ
ἀὴρ
ἀπωσθῇ,
|
ὥσπερ |
σφαῖρα.
Ἔοικε
δ'
ἀεὶ
γίνεσθαι |
[2, 9] |
πρὸς
τὸ
τῶν
ἄλλων
ζῴων,
|
ὥσπερ |
τὰ
ὄμματα
πρὸς
τὰ
τῶν |
[2, 11] |
καὶ
τῶν
ἁπτῶν
αἱ
ὑπερβολαί,
|
ὥσπερ |
τὰ
φθαρτικά.
Καθ'
ἑκάστην
μὲν |
[2, 10] |
πεφυκὸς
μὴ
ἔχῃ
ἢ
φαύλως,
|
ὥσπερ |
τὸ
ἄπουν
καὶ
τὸ
ἀπύρηνον- |
[2, 7] |
ἐπ'
ἀέρος
καὶ
ὕδατος
ἔστιν,
|
ὥσπερ |
τὸ
διαφανὲς
χρώματι,
οὕτω
τῷ |
[2, 8] |
οὐδ'
ἂν
ἡ
μῆνιγξ
κάμῃ,
|
ὥσπερ |
τὸ
ἐπὶ
τῇ
κόρῃ
δέρμα |
[2, 8] |
μὴ
τὸ
ἠχεῖν
τὸ
οὖς
|
ὥσπερ |
τὸ
κέρας·
ἀεὶ
γὰρ
οἰκείαν |
[2, 11] |
θάτερον
τῶν
ἄκρων·
καὶ
δεῖ
|
ὥσπερ |
τὸ
μέλλον
αἰσθήσεσθαι
λευκοῦ
καὶ |
[2, 9] |
αἰσθητήριον
τοῖς
μὲν
ἀκαλυφὲς
εἶναι,
|
ὥσπερ |
τὸ
ὄμμα,
τοῖς
δὲ
τὸν |
[2, 9] |
σφόδρα
διαδήλους
εἶναι
τὰς
ὀσμὰς
|
ὥσπερ |
τοὺς
χυμούς,
{ἀπὸ
τούτων}
εἴληφε |
[2, 9] |
δὲ
μαλακόσαρκοι
εὐφυεῖς.
(Ἔστι
δ'
|
ὥσπερ |
χυμὸς
ὁ
μὲν
γλυκὺς
ὁ |
[2, 7] |
λείπεται
δὴ
ὑπὸ
τοῦ
μεταξύ,
|
ὥστ' |
ἀναγκαῖόν
τι
εἶναι
μεταξύ·
κενοῦ |
[2, 2] |
καὶ
εἰ
μόριον,
πότερον
οὕτως
|
ὥστ' |
εἶναι
χωριστὸν
λόγῳ
μόνον
ἢ |
[2, 11] |
ἡ
σὰρξ
καὶ
τὸ
ἀνάλογον·
|
ὥστε |
ἀναγκαῖον
τὸ
σῶμα
εἶναι
τὸ |
[2, 7] |
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς,
|
ὥστε |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἡ
τούτου |
[2, 1] |
τὴν
ψυχὴν
τὸ
δυνάμει
ὂν
|
ὥστε |
ζῆν,
ἀλλὰ
τὸ
ἔχον·
τὸ |
[2, 8] |
εἴσω
ἀναπνεόμενον
εἰσιέναι
τὸν
ἀέρα.
|
Ὥστε |
ἡ
πληγὴ
τοῦ
ἀναπνεομένου
ἀέρος |
[2, 3] |
αἰσθητικῷ
δὲ
τὸ
θρεπτι-
κόν.
|
Ὥστε |
καθ'
ἕκαστον
ζητητέον,
τίς
ἑκάστου |
[2, 4] |
σῶμα
τὸ
τρεφόμενον,
ᾗ
ἔμψυχον,
|
ὥστε |
καὶ
ἡ
τροφὴ
πρὸς
ἔμψυχόν |
[2, 2] |
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
διανοούμεθα
πρώτως-
|
ὥστε |
λόγος
τις
ἂν
εἴη
καὶ |
[2, 1] |
τε
καὶ
αὔξησιν
καὶ
φθίσιν.
|
Ὥστε |
πᾶν
σῶμα
φυσικὸν
μετέχον
ζωῆς |
[2, 4] |
τροφῆς
καὶ
αἰσθητοῦ
καὶ
νοητοῦ.
|
Ὥστε |
πρῶτον
περὶ
τροφῆς
καὶ
γεννήσεως |
[2, 8] |
καί
τινος
ἄλλου
τῶν
λείων,
|
ὥστε |
σκιὰν
ποιεῖν,
ᾗ
τὸ
φῶς |
[2, 8] |
ὀλίγῳ
τὸ
δὲ
ἐν
πολλῷ,
|
ὥστε |
συμβαίνει
τὸ
μὲν
ταχὺ
τὸ |
[2, 9] |
τῶν
ἀνθρώπων·
δῆλον
δὲ
πειρωμένοις·
|
ὥστε |
τὰ
ἄναιμα,
ἐπειδὴ
οὐκ
ἀναπνέουσιν, |
[2, 10] |
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι
διαφοραὶ
χυμῶν.
|
Ὥστε |
τὸ
γευστικόν
ἐστι
τὸ
δυνάμει |
[2, 11] |
δὲ
τὴν
σάρκα
ἐπιτιθεμένων
αἰσθάνεται·
|
ὥστε |
τὸ
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
ἡ |
[2, 11] |
γὰρ
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
ἐστίν·
|
ὥστε |
τὸ
ποιοῦν,
οἷον
αὐτὸ
ἐνεργείᾳ, |
[2, 8] |
τὸ
τύπτον
καὶ
τὸ
τυπτόμενον·
|
ὥστε |
τὸ
ψοφοῦν
πρός
τι
ψοφεῖ· |
[2, 8] |
δεῖ
τὸ
τυπτόμενον
ὁμαλὸν
εἶναι,
|
ὥστε |
τὸν
ἀέρα
ἀθροῦν
ἀφάλλεσθαι
καὶ |
[2, 12] |
τὴν
ὄσφρησιν
ἡ
ὀσμὴ
ποιεῖ·
|
ὥστε |
τῶν
ἀδυνάτων
ὀσφρανθῆναι
οὐθὲν
οἷόν |
[2, 4] |
πεπεμμένη,
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ.
|
Ὥστε |
φανερὸν
ὅτι
λέγουσί
τινα
τρόπον |