HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  20 formes différentes pour 150 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Pages
[2, 4]   τό τε οὗ καὶ τὸ  ᾧ.   Ἀλλὰ μὴν καὶ ὅθεν πρῶτον
[2, 3]   γε τῶν αἰσθήσεων, τὴν ἁφήν·     δ' αἴσθησις ὑπάρχει, τούτῳ ἡδονή
[2, 4]   τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην σῶμα,     δὲ τρέφεται, τροφή. Ἐπεὶ
[2, 4]   τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην σῶμα,     δὲ τρέφεται, τροφή. Ἔστι
[2, 4]   τὸ μὲν οὗ, τὸ δὲ  ᾧ)   Ἐπεὶ οὖν κοινωνεῖν ἀδυνατεῖ τοῦ
[2, 2]   καὶ αἰσθανόμεθα διχῶς λέγεται, καθάπερ     ἐπιστάμεθα (λέγομεν δὲ τὸ μὲν
[2, 2]   τὴν ἀναγκαιοτάτην, ἁφήν. Ἐπεὶ δὲ     ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα διχῶς λέγεται,
[2, 2]   ἐνέργεια) ψυχὴ δὲ τοῦτο     ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα καὶ διανοούμεθα
[2, 11]   αὐτῶν τὸ ἁπτικόν, καὶ ἐν     καλουμένη ἁφὴ ὑπάρχει αἴσθησις
[2, 12]   λόγον. Αἰσθητήριον δὲ πρῶτον ἐν     τοιαύτη δύναμις. Ἔστι μὲν
[2, 4]   τρέφει διττόν, ὥσπερ καὶ     κυβερνᾷ καὶ χεὶρ καὶ
[2, 10]   Καὶ τὸ σῶμα δὲ ἐν     χυμός, τὸ γευστόν, ἐν
[2, 7]   διαφανές. Δυνάμει δέ, ἐν     τοῦτ' ἐστί, καὶ τὸ σκότος.
[2, 4]   τρέφεται, τροφή. Ἔστι δὲ     τρέφει διττόν, ὥσπερ καὶ
[2, 4]   ἔστι τρία, τὸ τρεφόμενον καὶ     τρέφεται καὶ τὸ τρέφον, τὸ
[2, 4]   τρία, Α τὸ τρεφόμενον καὶ     τρέφεται καὶ τὸ τρέφον, τὸ
[2, 2]   φαμὲν ἐπίστασθαι) ὁμοίως δὲ καὶ  {ᾧ}   ὑγιαίνομεν τὸ μὲν ὑγιείᾳ τὸ
[2, 8]   κεντεῖ, τὸ δ' ἀμβλὺ οἷον  ὠθεῖ,   διὰ τὸ κινεῖν τὸ μὲν
[2, 5]   οὐχ ὅμοιον ὄν, πεπονθὸς δ'  ὡμοίωται   καὶ ἔστιν οἷον ἐκεῖνο. ~(Λεκτέον
[2, 5]   δ' ἤδη θεωρῶν, ἐντελεχείᾳ  ὢν   καὶ κυρίως ἐπιστάμενος τόδε τὸ
[2, 11]   δ' ἐστὶ τὸ τρίτον μέγεθος,  ὧν   δ' ἐστὶ δύο σωμάτων μεταξὺ
[2, 6]   Λέγεται δὲ τὸ αἰσθητὸν τριχῶς,  ὧν   δύο μὲν καθ' αὑτά φαμεν
[2, 11]   θερμὸν ψυχρόν, ξηρὸν ὑγρόν, περὶ  ὧν   εἰρήκαμεν πρότερον ἐν τοῖς περὶ
[2, 5]   γῆς καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων,  ὧν   ἐστιν αἴσθησις καθ' αὑτὰ
[2, 8]   τὴν γεῦσιν καὶ τὴν διάλεκτον,  ὧν   μὲν γεῦσις ἀναγκαῖον (διὸ
[2, 10]   ἀκοὴ ψόφου τε καὶ σιγῆς,  ὧν   τὸ μὲν ἀκουστὸν τὸ δ'
[2, 2]   λεγομένης τῆς οὐσίας, καθάπερ εἴπομεν,  ὧν   τὸ μὲν εἶδος, τὸ δὲ
[2, 9]   ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν ὑφ'  ὧνπερ   ἄνθρωπος, οἷον ἀσφάλτου καὶ θείου
[2, 8]   ἠχοῦντι, ὅτι ἀκούομεν τῷ ἔχοντι  ὡρισμένον   τὸν ἀέρα. Πότερον δὲ ψοφεῖ
[2, 2]   εἰρημένων τούτων ἀρχὴ καὶ τούτοις  ὥρισται,   θρεπτικῷ, αἰσθητικῷ, διανοητικῷ, κινήσει. Πότερον
[2, 5]   μὲν γὰρ οὕτως ἐπιστῆμόν τι  ὡς   ἂν εἴποιμεν ἄνθρωπον ἐπιστήμονα ὅτι
[2, 8]   τὴν θερ- μότητα τὴν ἐντὸς  ὡς   ἀναγκαῖον ὄν> (τὸ δ' αἴτιον
[2, 4]   δοκεῖ, τὸ ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ,  ὡς   ἀπαθοῦς ὄντος τοῦ ὁμοίου ὑπὸ
[2, 7]   οὐ καθ' αὑτὸ δὲ ὁρατὸν  ὡς   ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ δι' ἀλλότριον
[2, 1]   οὕτω καὶ ἐγρήγορσις ἐντελέχεια,  (ὡς   δ' ὄψις καὶ
[2, 10]   οὖν τὸ μεταξὺ οὐθὲν ἔστιν·  ὡς   δὲ χρῶμα τὸ ὁρατόν, οὕτω
[2, 5]   καὶ αἴσθησις, μὲν  ὡς   δυνάμει, δὲ ὡς ἐνεργείᾳ.
[2, 5]   δυνάμει ὄντος καὶ ὁμοίου οὕτως  ὡς   δύναμις ἔχει πρὸς ἐντελέχειαν· θεωροῦν
[2, 1]   ἄρα τὴν ψυχὴν οὐσίαν εἶναι  ὡς   εἶδος σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν
[2, 4]   οὕτω καὶ τὰ τῶν φυτῶν,  ὡς   ἕνεκα τῆς ψυχῆς ὄντα· διττῶς
[2, 5]   μὲν ὡς δυνάμει, δὲ  ὡς   ἐνεργείᾳ. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[2, 1]   τὸ θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν ὅτι  ὡς   ἐπιστήμη· ἐν γὰρ τῷ ὑπάρχειν
[2, 1]   δὲ λέγεται διχῶς, μὲν  ὡς   ἐπιστήμη, δ' ὡς τὸ
[2, 1]   καὶ τοῦτο διχῶς, τὸ μὲν  ὡς   ἐπιστήμη, τὸ δ' ὡς τὸ
[2, 4]   κάτω καὶ τῷ παντί, ἀλλ'  ὡς   κεφαλὴ τῶν ζῴων, οὕτως
[2, 4]   κίνησις καὶ οὗ ἕνεκα καὶ  ὡς   οὐσία τῶν ἐμψύχων σωμάτων
[2, 5]   καὶ ἐχόντων ἐπιστήμην· ἔστι δ'  ὡς   ἤδη λέγομεν ἐπιστήμονα τὸν ἔχοντα
[2, 4]   λόγος ἐντελέχεια. Φανερὸν δ'  ὡς   καὶ οὗ ἕνεκεν ψυχὴ
[2, 5]   ἀναγκαῖον τῷ πάσχειν καὶ ἀλλοιοῦσθαι  ὡς   κυρίοις ὀνόμασιν. Τὸ δ' αἰσθητικὸν
[2, 1]   καρπὸς τὸ δυνάμει τοιονδὶ σῶμα.  Ὡς   μὲν οὖν τμῆσις καὶ
[2, 10]   τῷ μίγνυσθαι, οὐδὲ ταῖς ἀπορροίαις.  Ὡς   μὲν οὖν τὸ μεταξὺ οὐθὲν
[2, 11]   σὰρξ καὶ γλῶττα,  ὡς   ἀὴρ καὶ τὸ ὕδωρ
[2, 9]   τί ἐστιν ὀσμή, οὕτως  ὡς   ψόφος τὸ χρῶμα.
[2, 8]   καὶ τῇ γλώττῃ ψοφεῖν καὶ  ὡς   οἱ βήττοντες- ἀλλὰ δεῖ ἔμψυχόν
[2, 11]   εὐθέως ἁψάμενος ἐνσημανεῖ· καίτοι δῆλον  ὡς   οὐκ ἔστιν ἐν τούτῳ τὸ
[2, 9]   τοῦ λυπηροῦ τοῦ ἡδέος,  ὡς   οὐκ ὄντος ἀκριβοῦς τοῦ αἰσθητηρίου.
[2, 2]   ζῶντα καὶ χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων,  ὡς   οὔσης τῆς ἐν αὐτοῖς ψυχῆς
[2, 4]   ψυχὴ αἰτία. Ὅτι μὲν οὖν  ὡς   οὐσία, δῆλον· τὸ γὰρ αἴτιον
[2, 1]   ἂν εἴη, οὐσία δ' οὕτως  ὡς   συνθέτη. Ἐπεὶ δ' ἐστὶ καὶ
[2, 11]   οὐκ αἰσθανόμεθα, ἀλλὰ τῶν ὑπερβολῶν,  ὡς   τῆς αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος
[2, 1]   μὲν ὡς ἐπιστήμη, τὸ δ'  ὡς   τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι δὲ μάλιστ'
[2, 1]   μὲν ὡς ἐπιστήμη, δ'  ὡς   τὸ θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν ὅτι
[2, 1]   ζῶντος σώματος· ἀνάλογον γὰρ ἔχει  ὡς   τὸ μέρος πρὸς τὸ μέρος,
[2, 5]   παῖδα δύνασθαι στρατηγεῖν, τοῦ δὲ  ὡς   τὸν ἐν ἡλικίᾳ ὄντα, οὕτως
[2, 5]   τὸ ἐνεργείᾳ. Πρῶτον μὲν οὖν  ὡς   τοῦ αὐτοῦ ὄντος τοῦ πάσχειν
[2, 10]   χυμός, τὸ γευστόν, ἐν ὑγρῷ  ὡς   ὕλῃ· τοῦτο δ' ἁπτόν τι.
[2, 1]   οὐσίαν, ταύτης δὲ τὸ μέν,  ὡς   ὕλην, καθ' αὑτὸ οὐκ
[2, 5]   τοῦ ὁμοίου πάσχει, ἔστι δὲ  ὡς   ὑπὸ τοῦ ἀνομοίου, καθάπερ εἴπομεν·
[2, 5]   ἐνεργείᾳ ὄντος. Διὸ ἔστι μὲν  ὡς   ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πάσχει, ἔστι
[2, 1]   ὑποκειμένου τὸ σῶμα, μᾶλλον δ'  ὡς   ὑποκείμενον καὶ ὕλη. Ἀναγκαῖον ἄρα
[2, 7]   εἴ τις ἄλλος οὕτως εἴρηκεν,  ὡς   φερομένου τοῦ φωτὸς καὶ γιγνομένου
[2, 4]   δὲ διὰ τὸ τὸ> πῦρ  ὡσαύτως.   Οὔτε γὰρ τὸ ἄνω καὶ
[2, 4]   οὐθὲν αὐτὸ ἑαυτό, ἀλλὰ σώζει.  Ὥσθ'   μὲν τοιαύτη τῆς ψυχῆς
[2, 8]   ἀὴρ κινεῖται ἐν τοῖς  ὠσίν,   ἀλλ' ψόφος ἀλλότριος καὶ
[2, 8]   ψόφος. δ' ἐν τοῖς  ὠσὶν   ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς τὸ ἀκίνητος εἶναι,
[2, 11]   τί τὸ ἓν τὸ ὑποκείμενον,  ὥσπερ   ἀκοῇ ψόφος, οὕτω τῇ ἁφῇ,
[2, 11]   τοῦ σώματος ἔοικεν οὕτως ἔχειν  ὥσπερ   ἂν εἰ κύκλῳ ἡμῖν περιεπεφύκει
[2, 8]   ῥαπίζοντος τὴν θρύψιν τοῦ ἀέρος,  ὥσπερ   ἂν εἰ σωρὸν ὁρμαθὸν
[2, 5]   δυνάμει λεγομένου, ἀλλὰ τοῦ μὲν  ὥσπερ   ἂν εἴποιμεν τὸν παῖδα δύνασθαι
[2, 8]   ἡλιουμένου) ἀλλ' οὐχ οὕτως ἀνακλᾶται  ὥσπερ   ἀφ' ὕδατος χαλκοῦ
[2, 8]   τῷ κατ' ἐνέργειαν ψόφῳ δηλοῦνται·  ὥσπερ   γὰρ ἄνευ φωτὸς οὐχ ὁρᾶται
[2, 2]   ἰδεῖν, ἔνια δὲ ἀπορίαν ἔχει.  Ὥσπερ   γὰρ ἐπὶ τῶν φυτῶν ἔνια
[2, 10]   καθάπερ ὄψις τοῦ λαμπροῦ  (ὥσπερ   γὰρ μικρὸς ψόφος ἀνήκουστος,
[2, 4]   οὗ ἕνεκεν ψυχὴ αἰτία·  ὥσπερ   γὰρ νοῦς ἕνεκά του
[2, 8]   δ' οὐ γίνεται ἄνευ φορᾶς.  Ὥσπερ   δ' εἴπομεν, οὐ τῶν τυχόντων
[2, 10]   γὰρ αὐτὸ καὶ συντηκτικὸν γλώττης.  Ὥσπερ   δὲ καὶ ὄψις ἐστὶ
[2, 2]   δὲ πρῶτον ὑπάρχει πᾶσιν ἁφή·  ὥσπερ   δὲ τὸ θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι
[2, 9]   καὶ λιπαρά ἐστιν ὀσμή. Ἀλλ'  ὥσπερ   εἴπομεν, διὰ τὸ μὴ σφόδρα
[2, 4]   καθάπερ καὶ αὐξάνεσθαι, τοῖς δ'  ὥσπερ   εἴπομεν τοὔμπαλιν δοκεῖ, τὸ ἐναντίον
[2, 5]   διδασκαλικοῦ ἤτοι οὐδὲ πάσχειν φατέον,  {ὥσπερ   εἴρηται, δύο τρόπους εἶναι
[2, 8]   τις κρούσῃ. Οὐ δὴ πᾶν,  ὥσπερ   εἴρηται, ψοφεῖ τυπτόμενον καὶ τύπτον,
[2, 11]   οὕτως ἔχειν πρὸς τὸ αἰσθητήριον  ὥσπερ   ἐκείνων ἕκαστον. Αὐτοῦ δὲ τοῦ
[2, 9]   μὲν γὰρ ἔχει φράγμα καὶ  ὥσπερ   ἔλυτρον τὰ βλέφαρα, μὴ
[2, 1]   περὶ ψυχῆς εἰρήσθω· πάλιν δ'  ὥσπερ   ἐξ ὑπαρχῆς ἐπανίωμεν, πειρώμενοι διορίσαι
[2, 5]   ὅταν δὲ γεννηθῇ, ἔχει ἤδη,  ὥσπερ   ἐπιστήμην, καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι. Τὸ
[2, 9]   ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ἔστι δ'  ὥςπερ   ἀκοὴ καὶ ἑκάστη τῶν
[2, 8]   καὶ οὐ τοῦ ἀναπνεομένου ἀέρος  ὥσπερ   βήξ, ἀλλὰ τούτῳ τύπτει
[2, 10]   δὲ τὸ μὲν ὅλως λέγεται,  ὥσπερ   καὶ ἐπ' ἄλλων τὸ ἀδύνατον,
[2, 10]   Τὰ δ' εἴδη τῶν χυμῶν,  ὥσπερ   καὶ ἐπὶ τῶν χρωμάτων, ἁπλᾶ
[2, 12]   τοῦτο δ' ἦν αἴσθησις-  ὥσπερ   καὶ συμφωνία καὶ
[2, 11]   ὅτι διείργει, ὁμοίως ἂν ἔχοιμεν  ὥσπερ   καὶ νῦν ἐν τῷ ὕδατι
[2, 9]   τὰ ἔναιμα καὶ τὰ ἄναιμα,  ὥσπερ   καὶ τὰ ἐν τῷ ἀέρι·
[2, 11]   ὕδατι, λανθάνει δὲ μᾶλλον ἡμᾶς,  ὥσπερ   καὶ τὰ ἐν τῷ ὕδατι
[2, 11]   τὸ μαλακὸν δι' ἑτέρων αἰσθανόμεθα,  ὥσπερ   καὶ τὸ ψοφητικὸν καὶ τὸ
[2, 4]   Ἔστι δὲ τρέφει διττόν,  ὥσπερ   καὶ κυβερνᾷ καὶ
[2, 11]   μεταξὺ ἀλλ' ἅμα τῷ μεταξύ,  ὥσπερ   δι' ἀσπίδος πληγείς· οὐ
[2, 9]   δ' ὀσμὴ τοῦ ξηροῦ  (ὥσπερ   χυμὸς τοῦ ὑγροῦ) τὸ
[2, 2]   δεῖ τὸν ὁριστικὸν λόγον δηλοῦν,  ὥσπερ   οἱ πλεῖστοι τῶν ὅρων λέγουσιν,
[2, 2]   ἐν σώματι τοιούτῳ, καὶ οὐχ  ὥσπερ   οἱ πρότερον εἰς σῶμα ἐνήρμοζον
[2, 11]   θερμὸν μήτε ψυχρόν. Ἔτι δ'  ὥσπερ   ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου ἦν πως
[2, 10]   ἁφῇ γίνεται τοῦ πρώτου ὑγροῦ,  ὥσπερ   ὅταν προγευματίσας τις ἰσχυροῦ χυμοῦ
[2, 4]   οὐ τοῦτο ὑπὸ τῆς τροφῆς,  ὥσπερ   οὐδ' τέκτων ὑπὸ τῆς
[2, 1]   ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα,  ὥσπερ   οὐδὲ τὸν κηρὸν καὶ τὸ
[2, 5]   τὸ φρονοῦν, ὅταν φρονῇ, ἀλλοιοῦσθαι,  ὥσπερ   οὐδὲ τὸν οἰκοδόμον ὅταν οἰκοδομῇ.
[2, 1]   σῶμα τὸ δυνάμει ὄν· ἀλλ'  ὥσπερ   ὀφθαλμὸς κόρη καὶ
[2, 12]   μένει, οἷον ἀήρ (ὄζει γὰρ  ὥσπερ   παθών τι) τί οὖν ἐστι
[2, 1]   τοῦ σώματος ψυχὴ ἢ>  ὥσπερ   πλωτὴρ πλοίου. Τύπῳ μὲν οὖν
[2, 2]   ἐνυπάρχειν καὶ ἐμφαίνεσθαι. Νῦν δ'  ὥσπερ   συμπεράσμαθ' οἱ λόγοι τῶν ὅρων
[2, 8]   θρυφθῆναι, πάλιν ἀὴρ ἀπωσθῇ,  ὥσπερ   σφαῖρα. Ἔοικε δ' ἀεὶ γίνεσθαι
[2, 9]   πρὸς τὸ τῶν ἄλλων ζῴων,  ὥσπερ   τὰ ὄμματα πρὸς τὰ τῶν
[2, 11]   καὶ τῶν ἁπτῶν αἱ ὑπερβολαί,  ὥσπερ   τὰ φθαρτικά. Καθ' ἑκάστην μὲν
[2, 10]   πεφυκὸς μὴ ἔχῃ φαύλως,  ὥσπερ   τὸ ἄπουν καὶ τὸ ἀπύρηνον-
[2, 7]   ἐπ' ἀέρος καὶ ὕδατος ἔστιν,  ὥσπερ   τὸ διαφανὲς χρώματι, οὕτω τῷ
[2, 8]   οὐδ' ἂν μῆνιγξ κάμῃ,  ὥσπερ   τὸ ἐπὶ τῇ κόρῃ δέρμα
[2, 8]   μὴ τὸ ἠχεῖν τὸ οὖς  ὥσπερ   τὸ κέρας· ἀεὶ γὰρ οἰκείαν
[2, 11]   θάτερον τῶν ἄκρων· καὶ δεῖ  ὥσπερ   τὸ μέλλον αἰσθήσεσθαι λευκοῦ καὶ
[2, 9]   αἰσθητήριον τοῖς μὲν ἀκαλυφὲς εἶναι,  ὥσπερ   τὸ ὄμμα, τοῖς δὲ τὸν
[2, 9]   σφόδρα διαδήλους εἶναι τὰς ὀσμὰς  ὥσπερ   τοὺς χυμούς, {ἀπὸ τούτων} εἴληφε
[2, 9]   δὲ μαλακόσαρκοι εὐφυεῖς. (Ἔστι δ'  ὥσπερ   χυμὸς μὲν γλυκὺς
[2, 7]   λείπεται δὴ ὑπὸ τοῦ μεταξύ,  ὥστ'   ἀναγκαῖόν τι εἶναι μεταξύ· κενοῦ
[2, 2]   καὶ εἰ μόριον, πότερον οὕτως  ὥστ'   εἶναι χωριστὸν λόγῳ μόνον
[2, 11]   σὰρξ καὶ τὸ ἀνάλογον·  ὥστε   ἀναγκαῖον τὸ σῶμα εἶναι τὸ
[2, 7]   τῆς τοιαύτης ἕξεως ἐκ διαφανοῦς,  ὥστε   δῆλον ὅτι καὶ τούτου
[2, 1]   τὴν ψυχὴν τὸ δυνάμει ὂν  ὥστε   ζῆν, ἀλλὰ τὸ ἔχον· τὸ
[2, 8]   εἴσω ἀναπνεόμενον εἰσιέναι τὸν ἀέρα.  Ὥστε   πληγὴ τοῦ ἀναπνεομένου ἀέρος
[2, 3]   αἰσθητικῷ δὲ τὸ θρεπτι- κόν.  Ὥστε   καθ' ἕκαστον ζητητέον, τίς ἑκάστου
[2, 4]   σῶμα τὸ τρεφόμενον, ἔμψυχον,  ὥστε   καὶ τροφὴ πρὸς ἔμψυχόν
[2, 2]   καὶ αἰσθανόμεθα καὶ διανοούμεθα πρώτως-  ὥστε   λόγος τις ἂν εἴη καὶ
[2, 1]   τε καὶ αὔξησιν καὶ φθίσιν.  Ὥστε   πᾶν σῶμα φυσικὸν μετέχον ζωῆς
[2, 4]   τροφῆς καὶ αἰσθητοῦ καὶ νοητοῦ.  Ὥστε   πρῶτον περὶ τροφῆς καὶ γεννήσεως
[2, 8]   καί τινος ἄλλου τῶν λείων,  ὥστε   σκιὰν ποιεῖν, τὸ φῶς
[2, 8]   ὀλίγῳ τὸ δὲ ἐν πολλῷ,  ὥστε   συμβαίνει τὸ μὲν ταχὺ τὸ
[2, 9]   τῶν ἀνθρώπων· δῆλον δὲ πειρωμένοις·  ὥστε   τὰ ἄναιμα, ἐπειδὴ οὐκ ἀναπνέουσιν,
[2, 10]   αὗται δοκοῦσιν εἶναι διαφοραὶ χυμῶν.  Ὥστε   τὸ γευστικόν ἐστι τὸ δυνάμει
[2, 11]   δὲ τὴν σάρκα ἐπιτιθεμένων αἰσθάνεται·  ὥστε   τὸ μεταξὺ τοῦ ἁπτικοῦ
[2, 11]   γὰρ αἰσθάνεσθαι πάσχειν τι ἐστίν·  ὥστε   τὸ ποιοῦν, οἷον αὐτὸ ἐνεργείᾳ,
[2, 8]   τὸ τύπτον καὶ τὸ τυπτόμενον·  ὥστε   τὸ ψοφοῦν πρός τι ψοφεῖ·
[2, 8]   δεῖ τὸ τυπτόμενον ὁμαλὸν εἶναι,  ὥστε   τὸν ἀέρα ἀθροῦν ἀφάλλεσθαι καὶ
[2, 12]   τὴν ὄσφρησιν ὀσμὴ ποιεῖ·  ὥστε   τῶν ἀδυνάτων ὀσφρανθῆναι οὐθὲν οἷόν
[2, 4]   πεπεμμένη, τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ.  Ὥστε   φανερὸν ὅτι λέγουσί τινα τρόπον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009