Livre, Pages |
[2, 8] |
καὶ
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ
|
ψαθυρὸς |
εἶναι
οὐ
γεγωνεῖ,
ἂν
μὴ |
[2, 8] |
ἂν
εἰ
σωρὸν
ἢ
ὁρμαθὸν
|
ψάμμου |
τύπτοι
τις
φερόμενον
ταχύ.
Ἠχὼ |
[2, 8] |
ἐὰν
ταχέως
καὶ
σφοδρῶς
πληγῇ,
|
ψοφεῖ· |
δεῖ
γὰρ
φθάσαι
τὴν
κίνησιν |
[2, 8] |
ὥστε
τὸ
ψοφοῦν
πρός
τι
|
ψοφεῖ· |
πληγὴ
δ'
οὐ
γίνεται
ἄνευ |
[2, 8] |
ὡρισμένον
τὸν
ἀέρα.
Πότερον
δὲ
|
ψοφεῖ |
τὸ
τυπτόμενον
ἢ
τὸ
τύπτον; |
[2, 8] |
Οὐ
δὴ
πᾶν,
ὥσπερ
εἴρηται,
|
ψοφεῖ |
τυπτόμενον
καὶ
τύπτον,
οἷον
ἐὰν |
[2, 8] |
τυχόντι
μορίῳ.
Ἀλλ'
ἐπεὶ
πᾶν
|
ψοφεῖ |
τύπτοντός
τινος
καί
τι
καὶ |
[2, 8] |
ἔστι
γὰρ
καὶ
τῇ
γλώττῃ
|
ψοφεῖν |
καὶ
ὡς
οἱ
βήττοντες-
ἀλλὰ |
[2, 8] |
στερεὰ
καὶ
λεῖα,
ὅτι
δύναται
|
ψοφῆσαι |
(τοῦτο
δ'
ἐστὶν
αὐτοῦ
μεταξὺ |
[2, 11] |
ἑτέρων
αἰσθανόμεθα,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
|
ψοφητικὸν |
καὶ
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
τὸ |
[2, 8] |
γὰρ
τὸ
τοῦ
λείου
ἐπίπεδον.
|
Ψοφητικὸν |
μὲν
οὖν
τὸ
κινητικὸν
ἑνὸς |
[2, 11] |
ἁπτὸν
τῶν
ὁρατῶν
καὶ
τῶν
|
ψοφητικῶν, |
ὅτι
ἐκείνων
μὲν
αἰσθανόμεθα
τῷ |
[2, 8] |
μεταξὺ
καὶ
τῆς
ἀκοῆς
ἐμποιῆσαι
|
ψόφον |
ἐνεργείᾳ)
γίνεται
δ'
ὁ
κατ' |
[2, 8] |
ὁ
ψόφος·
οὐθένα
γὰρ
ποιεῖ
|
ψόφον |
ἔρια
ἂν
πληγῇ,
ἀλλὰ
χαλκὸς |
[2, 8] |
καὶ
ἀδύνατον
ἑνὸς
ὄντος
γενέσθαι
|
ψόφον· |
ἕτερον
γὰρ
τὸ
τύπτον
καὶ |
[2, 8] |
μὲν
γὰρ
οὔ
φαμεν
ἔχειν
|
ψόφον, |
οἷον
σπόγγον,
ἔρια,
τὰ
δ' |
[2, 12] |
ἔχοντος
χρῶμα
ἢ
χυμὸν
ἢ
|
ψόφον |
πάσχει,
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
ἕκαστον |
[2, 8] |
γίνεται
δ'
ὁ
κατ'
ἐνέργειαν
|
ψόφος |
ἀεί
τινος
πρός
τι
καὶ |
[2, 8] |
ἀέρος
κίνησίς
τίς
ἐστιν
ὁ
|
ψόφος) |
ἀλλ'
οἱ
λεγόμενοι
φωνεῖν,
οἷον |
[2, 6] |
ἀπατᾶται
ὅτι
χρῶμα
οὐδ'
ὅτι
|
ψόφος, |
ἀλλὰ
τί
τὸ
κεχρωσμένον
ἢ |
[2, 8] |
ἐν
τοῖς
ὠσίν,
ἀλλ'
ὁ
|
ψόφος |
ἀλλότριος
καὶ
οὐκ
ἴδιος.
Καὶ |
[2, 10] |
λαμπροῦ
(ὥσπερ
γὰρ
ὁ
μικρὸς
|
ψόφος |
ἀνήκουστος,
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὁ |
[2, 8] |
τινός·
σημαντικὸς
γὰρ
δή
τις
|
ψόφος |
ἐστὶν
ἡ
φωνή)
καὶ
οὐ |
[2, 9] |
ἡ
ὀσμή,
οὕτως
ὡς
ὁ
|
ψόφος |
ἢ
τὸ
χρῶμα.
Αἴτιον
δ' |
[2, 8] |
δ'
ἕτερον;
ἔστι
γὰρ
ὁ
|
ψόφος |
κίνησις
τοῦ
δυναμένου
κινεῖσθαι
τὸν |
[2, 8] |
κωλυθῇ
θρύπτεσθαι,
ἡ
τούτου
κίνησις
|
ψόφος. |
Ὁ
δ'
ἐν
τοῖς
ὠσὶν |
[2, 8] |
διορίσωμεν.
Ἔστι
δὲ
διττὸς
ὁ
|
ψόφος· |
ὁ
μὲν
γὰρ
ἐνέργειά
τις, |
[2, 8] |
τοιούτῳ,
φωνὴ
δ'
ἐστὶ
ζῴου
|
ψόφος |
οὐ
τῷ
τυχόντι
μορίῳ.
Ἀλλ' |
[2, 3] |
Οὐθὲν
γὰρ
εἰς
τροφὴν
συμβάλλεται
|
ψόφος |
οὐδὲ
χρῶμα
οὐδὲ
ὀσμή,
ὁ |
[2, 8] |
οὐ
τῶν
τυχόντων
πληγὴ
ὁ
|
ψόφος· |
οὐθένα
γὰρ
ποιεῖ
ψόφον
ἔρια |
[2, 12] |
γὰρ
φῶς
καὶ
σκότος
οὔτε
|
ψόφος |
οὔτε
ὀσμὴ
οὐδὲν
ποιεῖ
τὰ |
[2, 11] |
ἓν
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
ἀκοῇ
|
ψόφος, |
οὕτω
τῇ
ἁφῇ,
οὐκ
ἔστιν |
[2, 8] |
ταύτῃ
διωρίσθω.
Ἡ
δὲ
φωνὴ
|
ψόφος |
τίς
ἐστιν
ἐμψύχου·
τῶν
γὰρ |
[2, 8] |
ἐστιν
(οὐ
γὰρ
πᾶς
ζῴου
|
ψόφος |
φωνή,
καθάπερ
εἴπομεν-
ἔστι
γὰρ |
[2, 7] |
χρώματος
μὲν
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν,
|
ψόφου |
δὲ
τὸ
ἄψοφον.
Ἄχρουν
δ' |
[2, 10] |
δ'
οὐκ
ἀκουστόν,
καὶ
μεγάλου
|
ψόφου |
καθάπερ
ἡ
ὄψις
τοῦ
λαμπροῦ |
[2, 8] |
ἐπεὶ
συμβαίνει
γε
ἐπὶ
τοῦ
|
ψόφου |
καθάπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
φωτός· |
[2, 8] |
λεχθήσεται.
~(Νῦν
δὲ
πρῶτον
περὶ
|
ψόφου |
καὶ
ἀκοῆς
διορίσωμεν.
Ἔστι
δὲ |
[2, 6] |
οἷον
ὄψις
χρώματος
καὶ
ἀκοὴ
|
ψόφου |
καὶ
γεῦσις
χυμοῦ,
ἡ
δ' |
[2, 7] |
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
περὶ
|
ψόφου |
καὶ
ὀσμῆς
ἐστιν·
οὐθὲν
γὰρ |
[2, 12] |
σῶμα
παθητικὸν
ὑπ'
ὀσμῆς
καὶ
|
ψόφου, |
καὶ
τὰ
πάσχοντα
ἀόριστα,
καὶ |
[2, 11] |
ἂν
ἑνί
τινι
αἰσθάνεσθαι
καὶ
|
ψόφου |
καὶ
χρώματος
καὶ
ὀσμῆς,
καὶ |
[2, 8] |
ἀλλ'
ἧττον,
οὐκ
ἔστι
δὲ
|
ψόφου |
κύριος
ὁ
ἀὴρ
οὐδὲ
τὸ |
[2, 8] |
βραδὺ
εἶναι.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
ψόφου |
ταύτῃ
διωρίσθω.
Ἡ
δὲ
φωνὴ |
[2, 10] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
|
ψόφου |
τε
καὶ
σιγῆς,
ὧν
τὸ |
[2, 7] |
ἀλλ'
ὑπὸ
μὲν
ὀσμῆς
καὶ
|
ψόφου |
τὸ
μεταξὺ
κινεῖται,
ὑπὸ
δὲ |
[2, 8] |
τὰ
χρώματα,
οὕτως
οὐδ'
ἄνευ
|
ψόφου |
τὸ
ὀξὺ
καὶ
τὸ
βαρύ. |
[2, 6] |
ἢ
ποῦ,
ἢ
τί
τὸ
|
ψοφοῦν |
ἢ
ποῦ.
Τὰ
μὲν
οὖν |
[2, 7] |
τις
ἐπιθῇ
τὸ
αἰσθητήριον
τὸ
|
ψοφοῦν |
ἢ
τὸ
ὄζον,
οὐδεμίαν
αἴσθησιν |
[2, 8] |
καὶ
τὸ
τυπτόμενον·
ὥστε
τὸ
|
ψοφοῦν |
πρός
τι
ψοφεῖ·
πληγὴ
δ' |
[2, 8] |
σείεσθαι.
Αἱ
δὲ
διαφοραὶ
τῶν
|
ψοφούντων |
ἐν
τῷ
κατ'
ἐνέργειαν
ψόφῳ |
[2, 8] |
οἷον
οἱ>
ἐν
τῷ
Ἀχελῴῳ,
|
ψοφοῦσι |
τοῖς
βραγχίοις
ἤ
τινι
ἑτέρῳ |
[2, 8] |
ψοφούντων
ἐν
τῷ
κατ'
ἐνέργειαν
|
ψόφῳ |
δηλοῦνται·
ὥσπερ
γὰρ
ἄνευ
φωτὸς |
[2, 7] |
ἔσται
δῆλον.
Τὸ
δὲ
μεταξὺ
|
ψόφων |
μὲν
ἀήρ,
ὀσμῆς
δ'
ἀνώνυμον· |
[2, 3] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
εἰρημέναις
|
ψυχαῖς. |
Διὸ
γελοῖον
ζητεῖν
τὸν
κοινὸν |
[2, 12] |
ὑπὸ
τῶν
ἁπτῶν
(καὶ
γὰρ
|
ψύχεται |
καὶ
θερμαίνεται)
αἴτιον
γὰρ
τὸ |
[2, 4] |
οὐσία
τῶν
ἐμψύχων
σωμάτων
ἡ
|
ψυχὴ |
αἰτία.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὡς |
[2, 4] |
ὡς
καὶ
οὗ
ἕνεκεν
ἡ
|
ψυχὴ |
αἰτία·
ὥσπερ
γὰρ
ὁ
νοῦς |
[2, 1] |
εἶναι
καὶ
ὁ
λόγος
ἡ
|
ψυχή, |
ἀλλὰ
φυσικοῦ
τοιουδί,
ἔχοντος
ἀρχὴν |
[2, 1] |
γὰρ
ἦν
ὁ
ὀφθαλμὸς
ζῷον,
|
ψυχὴ |
ἂν
ἦν
αὐτοῦ
ἡ
ὄψις· |
[2, 4] |
αὐτό,
εἴη
ἂν
ἡ
πρώτη
|
ψυχὴ |
γεννητικὴ
οἷον
αὐτό.
Ἐπεὶ
δ' |
[2, 2] |
τῶν
ποιητικῶν
ὑπάρχειν
ἐνέργεια)
ἡ
|
ψυχὴ |
δὲ
τοῦτο
ᾧ
ζῶμεν
καὶ |
[2, 5] |
ἐν
αὐτῇ
πώς
ἐστι
τῇ
|
ψυχῇ. |
Διὸ
νοῆσαι
μὲν
ἐπ'
αὐτῷ, |
[2, 1] |
αὐτοῦ
ἡ
ἐπιστήμη.
Διὸ
ἡ
|
ψυχή |
ἐστιν
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
σώματος |
[2, 4] |
δὲ
καὶ
ἀρχὴ
τούτου
ἡ
|
ψυχή. |
Ἔτι
τοῦ
δυνάμει
ὄντος
λόγος |
[2, 2] |
Πότερον
δὲ
τούτων
ἕκαστόν
ἐστι
|
ψυχὴ |
ἢ
μόριον
ψυχῆς,
καὶ
εἰ |
[2, 1] |
οὕτως
ἐντελέχεια
τοῦ
σώματος
ἡ
|
ψυχὴ |
ἢ>
ὥσπερ
πλωτὴρ
πλοίου.
Τύπῳ |
[2, 4] |
γε
αἴτιον,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἡ
|
ψυχή· |
ἡ
μὲν
γὰρ
τοῦ
πυρὸς |
[2, 1] |
ἐπανίωμεν,
πειρώμενοι
διορίσαι
τί
ἐστι
|
ψυχὴ |
καὶ
τίς
ἂν
εἴη
κοινότατος |
[2, 4] |
δ'
ἔσται,
τοῦτ'
ἔστιν
ἡ
|
ψυχή, |
καὶ
τὸ
αἴτιον
τοῦ
αὐξάνεσθαι |
[2, 1] |
καὶ
ἡ
ὄψις,
κἀκεῖ
ἡ
|
ψυχὴ |
καὶ
τὸ
σῶμα
ζῷον.
Ὅτι |
[2, 1] |
δεῖ
ζητεῖν
εἰ
ἓν
ἡ
|
ψυχὴ |
καὶ
τὸ
σῶμα,
ὥσπερ
οὐδὲ |
[2, 4] |
γεννήσεως
λεκτέον·
ἡ
γὰρ
θρεπτικὴ
|
ψυχὴ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ὑπάρχει,
καὶ |
[2, 4] |
πολλαχῶς
λέγεται,
ὁμοίως
δ'
ἡ
|
ψυχὴ |
κατὰ
τοὺς
διωρισμένους
τρόπους
τρεῖς |
[2, 4] |
δ'
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ἡ
|
ψυχὴ |
κατὰ
φύσιν·
πάντα
γὰρ
τὰ |
[2, 3] |
καθ'
ἕκαστον
ζητητέον,
τίς
ἑκάστου
|
ψυχή, |
οἷον
τίς
φυτοῦ
καὶ
τίς |
[2, 1] |
οὐκ
ἂν
εἴη
σῶμα
ἡ
|
ψυχή· |
οὐ
γάρ
ἐστι
τῶν
καθ' |
[2, 4] |
πρῶτον
ἡ
κατὰ
τόπον
κίνησις,
|
ψυχή· |
οὐ
πᾶσι
δ'
ὑπάρχει
τοῖς |
[2, 1] |
οὖν
εἴρηται
τί
ἐστιν
ἡ
|
ψυχή· |
οὐσία
γὰρ
ἡ
κατὰ
τὸν |
[2, 3] |
καὶ
τὰ
ἐφεξῆς,
οὔτ'
ἐνταῦθα
|
ψυχὴ |
παρὰ
τὰς
εἰρημένας.
Γένοιτο
δ' |
[2, 2] |
εἶναι
μήτε
σῶμά
τι
ἡ
|
ψυχή· |
σῶμα
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔστι, |
[2, 1] |
ἡ
δύναμις
τοῦ
ὀργάνου,
ἡ
|
ψυχή· |
τὸ
δὲ
σῶμα
τὸ
δυνάμει |
[2, 4] |
μὲν
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
|
ψυχή, |
τὸ
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον |
[2, 4] |
μὲν
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
|
ψυχή, |
τὸ
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον |
[2, 4] |
δ'
ἕν.
Ἔστι
δὲ
ἡ
|
ψυχὴ |
τοῦ
ζῶντος
σώματος
αἰτία
καὶ |
[2, 1] |
ἡ
οὐσία
αὐτοῦ,
καὶ
ἡ
|
ψυχὴ |
τοῦτο·
χωρισθείσης
δὲ
ταύτης
οὐκ |
[2, 2] |
εἰρήσθω
μόνον,
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
|
ψυχὴ |
τῶν
εἰρημένων
τούτων
ἀρχὴ
καὶ |
[2, 1] |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἔστιν
ἡ
|
ψυχὴ |
χωριστὴ
τοῦ
σώματος,
ἢ
μέρη |
[2, 3] |
τῶν
σχημάτων
καὶ
τὰ
κατὰ
|
ψυχήν· |
ἀεὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
ἐφεξῆς |
[2, 2] |
τὸ
μὲν
ἐπιστήμην
τὸ
δὲ
|
ψυχήν, |
ἑκατέρῳ
γὰρ
τούτων
φαμὲν
ἐπίστασθαι) |
[2, 4] |
καὶ
ἀλλοίωσις
καὶ
αὔξησις
κατὰ
|
ψυχήν· |
ἡ
μὲν
γὰρ
αἴσθησις
ἀλλοίωσίς |
[2, 1] |
ἐν
γὰρ
τῷ
ὑπάρχειν
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
ὕπνος
καὶ
ἐγρήγορσίς
ἐστιν, |
[2, 1] |
καὶ
ὕλη.
Ἀναγκαῖον
ἄρα
τὴν
|
ψυχὴν |
οὐσίαν
εἶναι
ὡς
εἶδος
σώματος |
[2, 1] |
δὲ
οὐ
τὸ
ἀποβεβληκὸς
τὴν
|
ψυχὴν |
τὸ
δυνάμει
ὂν
ὥστε
ζῆν, |
[2, 3] |
τούτων.
~(Τῶν
δὲ
δυνάμεων
τῆς
|
ψυχῆς |
αἱ
λεχθεῖσαι
τοῖς
μὲν
ὑπάρχουσι |
[2, 2] |
οὐ
τὸ
σῶμά
ἐστιν
ἐντελέχεια
|
ψυχῆς, |
ἀλλ'
αὕτη
σώματός
τινος.
Καὶ |
[2, 4] |
τε
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα
δὲ
|
ψυχῆς, |
ἀλλ'
οὐ
πυρός,
καὶ
λόγου |
[2, 4] |
Ὥσθ'
ἡ
μὲν
τοιαύτη
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα
σώζειν |
[2, 2] |
οὐδέν
πω
φανερόν,
ἀλλ'
ἔοικε
|
ψυχῆς |
γένος
ἕτερον
εἶναι,
καὶ
τοῦτο |
[2, 1] |
δή
τι
κοινὸν
ἐπὶ
πάσης
|
ψυχῆς |
δεῖ
λέγειν,
εἴη
ἂν
ἐντελέχεια |
[2, 3] |
λόγος,
οὗτος
οἰκειότατος
καὶ
περὶ
|
ψυχῆς, |
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
μέλλοντα |
[2, 1] |
ὑπὸ
τῶν
πρότερον
παραδεδομένα
περὶ
|
ψυχῆς |
εἰρήσθω·
πάλιν
δ'
ὥσπερ
ἐξ |
[2, 2] |
ὡς
οὔσης
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
|
ψυχῆς |
ἐντελεχείᾳ
μὲν
μιᾶς
ἐν
ἑκάστῳ |
[2, 1] |
ταύτῃ
διωρίσθω
καὶ
ὑπογεγράφθω
περὶ
|
ψυχῆς. |
~(Ἐπεὶ
δ'
ἐκ
τῶν
ἀσαφῶν |
[2, 4] |
δ'
ἡ
αὐτὴ
δύναμις
τῆς
|
ψυχῆς |
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
περὶ
τροφῆς |
[2, 4] |
πρώτη
καὶ
κοινοτάτη
δύναμίς
ἐστι
|
ψυχῆς, |
καθ'
ἣν
ὑπάρχει
τὸ
ζῆν |
[2, 2] |
ἕκαστόν
ἐστι
ψυχὴ
ἢ
μόριον
|
ψυχῆς, |
καὶ
εἰ
μόριον,
πότερον
οὕτως |
[2, 4] |
δ'
οὐθὲν
ὃ
μὴ
μετέχει
|
ψυχῆς, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς |
[2, 4] |
τῶν
φυτῶν,
ὡς
ἕνεκα
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄντα·
διττῶς
δὲ
τὸ
οὗ |
[2, 4] |
γὰρ
τὰ
φυσικὰ
σώματα
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ
τῶν
ζῴων, |
[2, 2] |
λέγομεν
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τῆς
|
ψυχῆς |
οὗ
καὶ
τὰ
φυόμενα
μετέχει) |
[2, 8] |
τῆς
ἐν
τούτοις
τοῖς
μορίοις
|
ψυχῆς |
πρὸς
τὴν
καλουμένην
ἀρτηρίαν
φωνή |
[2, 2] |
καὶ
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς
τῆς
|
ψυχῆς |
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων
ἐν |
[2, 3] |
τρόπον
εἷς
ἂν
εἴη
λόγος
|
ψυχῆς |
τε
καὶ
σχήματος·
οὔτε
γὰρ |
[2, 2] |
γὰρ
αὐτοῖς
ὑπάρχει
δύναμις
ἄλλη
|
(ψυχῆς. |
Τὸ
μὲν
οὖν
ζῆν
διὰ |
[2, 2] |
Τὰ
δὲ
λοιπὰ
μόρια
τῆς
|
ψυχῆς |
φανερὸν
ἐκ
τούτων
ὅτι
οὐκ |
[2, 12] |
οὐκ
αἰσθάνεται,
ἔχοντά
τι
μόριον
|
ψυχικὸν |
καὶ
πάσχοντά
τι
ὑπὸ
τῶν |
[2, 3] |
καὶ
ὑγροῖς
καὶ
θερμοῖς
καὶ
|
ψυχροῖς |
τρέφεται
τὰ
ζῶντα
πάντα,
τούτων |
[2, 11] |
τῆς
ἁφῆς
μήτε
θερμὸν
μήτε
|
ψυχρόν. |
Ἔτι
δ'
ὥσπερ
ὁρατοῦ
καὶ |
[2, 11] |
αἳ
τὰ
στοιχεῖα
διορίζουσι,
θερμὸν
|
ψυχρόν, |
ξηρὸν
ὑγρόν,
περὶ
ὧν
εἰρήκαμεν |
[2, 11] |
ἁπτῷ
πολλαὶ
ἔνεισιν
ἐναντιώσεις,
θερμὸν
|
ψυχρόν, |
ξηρὸν
ὑγρόν,
σκληρὸν
μαλακόν,
καὶ |
[2, 11] |
Διὸ
τοῦ
ὁμοίως
θερμοῦ
καὶ
|
ψυχροῦ, |
ἢ
σκληροῦ
καὶ
μαλακοῦ,
οὐκ |
[2, 3] |
ἡ
δὲ
δίψα
ὑγροῦ
καὶ
|
ψυχροῦ· |
ὁ
δὲ
χυμὸς
οἷον
ἥδυσμά |