HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ψ  =  28 formes différentes pour 123 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Pages
[2, 8]   καὶ εἷς. Ἀλλὰ διὰ τὸ  ψαθυρὸς   εἶναι οὐ γεγωνεῖ, ἂν μὴ
[2, 8]   ἂν εἰ σωρὸν ὁρμαθὸν  ψάμμου   τύπτοι τις φερόμενον ταχύ. Ἠχὼ
[2, 8]   ἐὰν ταχέως καὶ σφοδρῶς πληγῇ,  ψοφεῖ·   δεῖ γὰρ φθάσαι τὴν κίνησιν
[2, 8]   ὥστε τὸ ψοφοῦν πρός τι  ψοφεῖ·   πληγὴ δ' οὐ γίνεται ἄνευ
[2, 8]   ὡρισμένον τὸν ἀέρα. Πότερον δὲ  ψοφεῖ   τὸ τυπτόμενον τὸ τύπτον;
[2, 8]   Οὐ δὴ πᾶν, ὥσπερ εἴρηται,  ψοφεῖ   τυπτόμενον καὶ τύπτον, οἷον ἐὰν
[2, 8]   τυχόντι μορίῳ. Ἀλλ' ἐπεὶ πᾶν  ψοφεῖ   τύπτοντός τινος καί τι καὶ
[2, 8]   ἔστι γὰρ καὶ τῇ γλώττῃ  ψοφεῖν   καὶ ὡς οἱ βήττοντες- ἀλλὰ
[2, 8]   στερεὰ καὶ λεῖα, ὅτι δύναται  ψοφῆσαι   (τοῦτο δ' ἐστὶν αὐτοῦ μεταξὺ
[2, 11]   ἑτέρων αἰσθανόμεθα, ὥσπερ καὶ τὸ  ψοφητικὸν   καὶ τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ
[2, 8]   γὰρ τὸ τοῦ λείου ἐπίπεδον.  Ψοφητικὸν   μὲν οὖν τὸ κινητικὸν ἑνὸς
[2, 11]   ἁπτὸν τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν  ψοφητικῶν,   ὅτι ἐκείνων μὲν αἰσθανόμεθα τῷ
[2, 8]   μεταξὺ καὶ τῆς ἀκοῆς ἐμποιῆσαι  ψόφον   ἐνεργείᾳ) γίνεται δ' κατ'
[2, 8]   ψόφος· οὐθένα γὰρ ποιεῖ  ψόφον   ἔρια ἂν πληγῇ, ἀλλὰ χαλκὸς
[2, 8]   καὶ ἀδύνατον ἑνὸς ὄντος γενέσθαι  ψόφον·   ἕτερον γὰρ τὸ τύπτον καὶ
[2, 8]   μὲν γὰρ οὔ φαμεν ἔχειν  ψόφον,   οἷον σπόγγον, ἔρια, τὰ δ'
[2, 12]   ἔχοντος χρῶμα χυμὸν  ψόφον   πάσχει, ἀλλ' οὐχ ἕκαστον
[2, 8]   γίνεται δ' κατ' ἐνέργειαν  ψόφος   ἀεί τινος πρός τι καὶ
[2, 8]   ἀέρος κίνησίς τίς ἐστιν  ψόφος)   ἀλλ' οἱ λεγόμενοι φωνεῖν, οἷον
[2, 6]   ἀπατᾶται ὅτι χρῶμα οὐδ' ὅτι  ψόφος,   ἀλλὰ τί τὸ κεχρωσμένον
[2, 8]   ἐν τοῖς ὠσίν, ἀλλ'  ψόφος   ἀλλότριος καὶ οὐκ ἴδιος. Καὶ
[2, 10]   λαμπροῦ (ὥσπερ γὰρ μικρὸς  ψόφος   ἀνήκουστος, τρόπον τινὰ καὶ
[2, 8]   τινός· σημαντικὸς γὰρ δή τις  ψόφος   ἐστὶν φωνή) καὶ οὐ
[2, 9]   ὀσμή, οὕτως ὡς  ψόφος   τὸ χρῶμα. Αἴτιον δ'
[2, 8]   δ' ἕτερον; ἔστι γὰρ  ψόφος   κίνησις τοῦ δυναμένου κινεῖσθαι τὸν
[2, 8]   κωλυθῇ θρύπτεσθαι, τούτου κίνησις  ψόφος.   δ' ἐν τοῖς ὠσὶν
[2, 8]   διορίσωμεν. Ἔστι δὲ διττὸς  ψόφος·   μὲν γὰρ ἐνέργειά τις,
[2, 8]   τοιούτῳ, φωνὴ δ' ἐστὶ ζῴου  ψόφος   οὐ τῷ τυχόντι μορίῳ. Ἀλλ'
[2, 3]   Οὐθὲν γὰρ εἰς τροφὴν συμβάλλεται  ψόφος   οὐδὲ χρῶμα οὐδὲ ὀσμή,
[2, 8]   οὐ τῶν τυχόντων πληγὴ  ψόφος·   οὐθένα γὰρ ποιεῖ ψόφον ἔρια
[2, 12]   γὰρ φῶς καὶ σκότος οὔτε  ψόφος   οὔτε ὀσμὴ οὐδὲν ποιεῖ τὰ
[2, 11]   ἓν τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ ἀκοῇ  ψόφος,   οὕτω τῇ ἁφῇ, οὐκ ἔστιν
[2, 8]   ταύτῃ διωρίσθω. δὲ φωνὴ  ψόφος   τίς ἐστιν ἐμψύχου· τῶν γὰρ
[2, 8]   ἐστιν (οὐ γὰρ πᾶς ζῴου  ψόφος   φωνή, καθάπερ εἴπομεν- ἔστι γὰρ
[2, 7]   χρώματος μὲν δεκτικὸν τὸ ἄχρουν,  ψόφου   δὲ τὸ ἄψοφον. Ἄχρουν δ'
[2, 10]   δ' οὐκ ἀκουστόν, καὶ μεγάλου  ψόφου   καθάπερ ὄψις τοῦ λαμπροῦ
[2, 8]   ἐπεὶ συμβαίνει γε ἐπὶ τοῦ  ψόφου   καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ φωτός·
[2, 8]   λεχθήσεται. ~(Νῦν δὲ πρῶτον περὶ  ψόφου   καὶ ἀκοῆς διορίσωμεν. Ἔστι δὲ
[2, 6]   οἷον ὄψις χρώματος καὶ ἀκοὴ  ψόφου   καὶ γεῦσις χυμοῦ, δ'
[2, 7]   δ' αὐτὸς λόγος καὶ περὶ  ψόφου   καὶ ὀσμῆς ἐστιν· οὐθὲν γὰρ
[2, 12]   σῶμα παθητικὸν ὑπ' ὀσμῆς καὶ  ψόφου,   καὶ τὰ πάσχοντα ἀόριστα, καὶ
[2, 11]   ἂν ἑνί τινι αἰσθάνεσθαι καὶ  ψόφου   καὶ χρώματος καὶ ὀσμῆς, καὶ
[2, 8]   ἀλλ' ἧττον, οὐκ ἔστι δὲ  ψόφου   κύριος ἀὴρ οὐδὲ τὸ
[2, 8]   βραδὺ εἶναι. Περὶ μὲν οὖν  ψόφου   ταύτῃ διωρίσθω. δὲ φωνὴ
[2, 10]   ὁμοίως δὲ καὶ ἀκοὴ  ψόφου   τε καὶ σιγῆς, ὧν τὸ
[2, 7]   ἀλλ' ὑπὸ μὲν ὀσμῆς καὶ  ψόφου   τὸ μεταξὺ κινεῖται, ὑπὸ δὲ
[2, 8]   τὰ χρώματα, οὕτως οὐδ' ἄνευ  ψόφου   τὸ ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ.
[2, 6]   ποῦ, τί τὸ  ψοφοῦν   ποῦ. Τὰ μὲν οὖν
[2, 7]   τις ἐπιθῇ τὸ αἰσθητήριον τὸ  ψοφοῦν   τὸ ὄζον, οὐδεμίαν αἴσθησιν
[2, 8]   καὶ τὸ τυπτόμενον· ὥστε τὸ  ψοφοῦν   πρός τι ψοφεῖ· πληγὴ δ'
[2, 8]   σείεσθαι. Αἱ δὲ διαφοραὶ τῶν  ψοφούντων   ἐν τῷ κατ' ἐνέργειαν ψόφῳ
[2, 8]   οἷον οἱ> ἐν τῷ Ἀχελῴῳ,  ψοφοῦσι   τοῖς βραγχίοις τινι ἑτέρῳ
[2, 8]   ψοφούντων ἐν τῷ κατ' ἐνέργειαν  ψόφῳ   δηλοῦνται· ὥσπερ γὰρ ἄνευ φωτὸς
[2, 7]   ἔσται δῆλον. Τὸ δὲ μεταξὺ  ψόφων   μὲν ἀήρ, ὀσμῆς δ' ἀνώνυμον·
[2, 3]   δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς εἰρημέναις  ψυχαῖς.   Διὸ γελοῖον ζητεῖν τὸν κοινὸν
[2, 12]   ὑπὸ τῶν ἁπτῶν (καὶ γὰρ  ψύχεται   καὶ θερμαίνεται) αἴτιον γὰρ τὸ
[2, 4]   οὐσία τῶν ἐμψύχων σωμάτων  ψυχὴ   αἰτία. Ὅτι μὲν οὖν ὡς
[2, 4]   ὡς καὶ οὗ ἕνεκεν  ψυχὴ   αἰτία· ὥσπερ γὰρ νοῦς
[2, 1]   εἶναι καὶ λόγος  ψυχή,   ἀλλὰ φυσικοῦ τοιουδί, ἔχοντος ἀρχὴν
[2, 1]   γὰρ ἦν ὀφθαλμὸς ζῷον,  ψυχὴ   ἂν ἦν αὐτοῦ ὄψις·
[2, 4]   αὐτό, εἴη ἂν πρώτη  ψυχὴ   γεννητικὴ οἷον αὐτό. Ἐπεὶ δ'
[2, 2]   τῶν ποιητικῶν ὑπάρχειν ἐνέργεια)  ψυχὴ   δὲ τοῦτο ζῶμεν καὶ
[2, 5]   ἐν αὐτῇ πώς ἐστι τῇ  ψυχῇ.   Διὸ νοῆσαι μὲν ἐπ' αὐτῷ,
[2, 1]   αὐτοῦ ἐπιστήμη. Διὸ  ψυχή   ἐστιν ἐντελέχεια πρώτη σώματος
[2, 4]   δὲ καὶ ἀρχὴ τούτου  ψυχή.   Ἔτι τοῦ δυνάμει ὄντος λόγος
[2, 2]   Πότερον δὲ τούτων ἕκαστόν ἐστι  ψυχὴ   μόριον ψυχῆς, καὶ εἰ
[2, 1]   οὕτως ἐντελέχεια τοῦ σώματος  ψυχὴ   ἢ> ὥσπερ πλωτὴρ πλοίου. Τύπῳ
[2, 4]   γε αἴτιον, ἀλλὰ μᾶλλον  ψυχή·   μὲν γὰρ τοῦ πυρὸς
[2, 1]   ἐπανίωμεν, πειρώμενοι διορίσαι τί ἐστι  ψυχὴ   καὶ τίς ἂν εἴη κοινότατος
[2, 4]   δ' ἔσται, τοῦτ' ἔστιν  ψυχή,   καὶ τὸ αἴτιον τοῦ αὐξάνεσθαι
[2, 1]   καὶ ὄψις, κἀκεῖ  ψυχὴ   καὶ τὸ σῶμα ζῷον. Ὅτι
[2, 1]   δεῖ ζητεῖν εἰ ἓν  ψυχὴ   καὶ τὸ σῶμα, ὥσπερ οὐδὲ
[2, 4]   γεννήσεως λεκτέον· γὰρ θρεπτικὴ  ψυχὴ   καὶ τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει, καὶ
[2, 4]   πολλαχῶς λέγεται, ὁμοίως δ'  ψυχὴ   κατὰ τοὺς διωρισμένους τρόπους τρεῖς
[2, 4]   δ' ἐν τοῖς ζῴοις  ψυχὴ   κατὰ φύσιν· πάντα γὰρ τὰ
[2, 3]   καθ' ἕκαστον ζητητέον, τίς ἑκάστου  ψυχή,   οἷον τίς φυτοῦ καὶ τίς
[2, 1]   οὐκ ἂν εἴη σῶμα  ψυχή·   οὐ γάρ ἐστι τῶν καθ'
[2, 4]   πρῶτον κατὰ τόπον κίνησις,  ψυχή·   οὐ πᾶσι δ' ὑπάρχει τοῖς
[2, 1]   οὖν εἴρηται τί ἐστιν  ψυχή·   οὐσία γὰρ κατὰ τὸν
[2, 3]   καὶ τὰ ἐφεξῆς, οὔτ' ἐνταῦθα  ψυχὴ   παρὰ τὰς εἰρημένας. Γένοιτο δ'
[2, 2]   εἶναι μήτε σῶμά τι  ψυχή·   σῶμα μὲν γὰρ οὐκ ἔστι,
[2, 1]   δύναμις τοῦ ὀργάνου,  ψυχή·   τὸ δὲ σῶμα τὸ δυνάμει
[2, 4]   μὲν τρέφον ἐστὶν πρώτη  ψυχή,   τὸ δὲ τρεφόμενον τὸ ἔχον
[2, 4]   μὲν τρέφον ἐστὶν πρώτη  ψυχή,   τὸ δὲ τρεφόμενον τὸ ἔχον
[2, 4]   δ' ἕν. Ἔστι δὲ  ψυχὴ   τοῦ ζῶντος σώματος αἰτία καὶ
[2, 1]   οὐσία αὐτοῦ, καὶ  ψυχὴ   τοῦτο· χωρισθείσης δὲ ταύτης οὐκ
[2, 2]   εἰρήσθω μόνον, ὅτι ἐστὶν  ψυχὴ   τῶν εἰρημένων τούτων ἀρχὴ καὶ
[2, 1]   μὲν οὖν οὐκ ἔστιν  ψυχὴ   χωριστὴ τοῦ σώματος, μέρη
[2, 3]   τῶν σχημάτων καὶ τὰ κατὰ  ψυχήν·   ἀεὶ γὰρ ἐν τῷ ἐφεξῆς
[2, 2]   τὸ μὲν ἐπιστήμην τὸ δὲ  ψυχήν,   ἑκατέρῳ γὰρ τούτων φαμὲν ἐπίστασθαι)
[2, 4]   καὶ ἀλλοίωσις καὶ αὔξησις κατὰ  ψυχήν·   μὲν γὰρ αἴσθησις ἀλλοίωσίς
[2, 1]   ἐν γὰρ τῷ ὑπάρχειν τὴν  ψυχὴν   καὶ ὕπνος καὶ ἐγρήγορσίς ἐστιν,
[2, 1]   καὶ ὕλη. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν  ψυχὴν   οὐσίαν εἶναι ὡς εἶδος σώματος
[2, 1]   δὲ οὐ τὸ ἀποβεβληκὸς τὴν  ψυχὴν   τὸ δυνάμει ὂν ὥστε ζῆν,
[2, 3]   τούτων. ~(Τῶν δὲ δυνάμεων τῆς  ψυχῆς   αἱ λεχθεῖσαι τοῖς μὲν ὑπάρχουσι
[2, 2]   οὐ τὸ σῶμά ἐστιν ἐντελέχεια  ψυχῆς,   ἀλλ' αὕτη σώματός τινος. Καὶ
[2, 4]   τε καὶ αὐξήσεως· ταῦτα δὲ  ψυχῆς,   ἀλλ' οὐ πυρός, καὶ λόγου
[2, 4]   Ὥσθ' μὲν τοιαύτη τῆς  ψυχῆς   ἀρχὴ δύναμίς ἐστιν οἵα σώζειν
[2, 2]   οὐδέν πω φανερόν, ἀλλ' ἔοικε  ψυχῆς   γένος ἕτερον εἶναι, καὶ τοῦτο
[2, 1]   δή τι κοινὸν ἐπὶ πάσης  ψυχῆς   δεῖ λέγειν, εἴη ἂν ἐντελέχεια
[2, 3]   λόγος, οὗτος οἰκειότατος καὶ περὶ  ψυχῆς,   δῆλον. ~(Ἀναγκαῖον δὲ τὸν μέλλοντα
[2, 1]   ὑπὸ τῶν πρότερον παραδεδομένα περὶ  ψυχῆς   εἰρήσθω· πάλιν δ' ὥσπερ ἐξ
[2, 2]   ὡς οὔσης τῆς ἐν αὐτοῖς  ψυχῆς   ἐντελεχείᾳ μὲν μιᾶς ἐν ἑκάστῳ
[2, 1]   ταύτῃ διωρίσθω καὶ ὑπογεγράφθω περὶ  ψυχῆς.   ~(Ἐπεὶ δ' ἐκ τῶν ἀσαφῶν
[2, 4]   δ' αὐτὴ δύναμις τῆς  ψυχῆς   θρεπτικὴ καὶ γεννητική, περὶ τροφῆς
[2, 4]   πρώτη καὶ κοινοτάτη δύναμίς ἐστι  ψυχῆς,   καθ' ἣν ὑπάρχει τὸ ζῆν
[2, 2]   ἕκαστόν ἐστι ψυχὴ μόριον  ψυχῆς,   καὶ εἰ μόριον, πότερον οὕτως
[2, 4]   δ' οὐθὲν μὴ μετέχει  ψυχῆς,   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ αὐξήσεώς
[2, 4]   τῶν φυτῶν, ὡς ἕνεκα τῆς  ψυχῆς   ὄντα· διττῶς δὲ τὸ οὗ
[2, 4]   γὰρ τὰ φυσικὰ σώματα τῆς  ψυχῆς   ὄργανα, καθάπερ τὰ τῶν ζῴων,
[2, 2]   λέγομεν τὸ τοιοῦτον μόριον τῆς  ψυχῆς   οὗ καὶ τὰ φυόμενα μετέχει)
[2, 8]   τῆς ἐν τούτοις τοῖς μορίοις  ψυχῆς   πρὸς τὴν καλουμένην ἀρτηρίαν φωνή
[2, 2]   καὶ περὶ ἑτέρας διαφορὰς τῆς  ψυχῆς   συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ἐντόμων ἐν
[2, 3]   τρόπον εἷς ἂν εἴη λόγος  ψυχῆς   τε καὶ σχήματος· οὔτε γὰρ
[2, 2]   γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει δύναμις ἄλλη  (ψυχῆς.   Τὸ μὲν οὖν ζῆν διὰ
[2, 2]   Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια τῆς  ψυχῆς   φανερὸν ἐκ τούτων ὅτι οὐκ
[2, 12]   οὐκ αἰσθάνεται, ἔχοντά τι μόριον  ψυχικὸν   καὶ πάσχοντά τι ὑπὸ τῶν
[2, 3]   καὶ ὑγροῖς καὶ θερμοῖς καὶ  ψυχροῖς   τρέφεται τὰ ζῶντα πάντα, τούτων
[2, 11]   τῆς ἁφῆς μήτε θερμὸν μήτε  ψυχρόν.   Ἔτι δ' ὥσπερ ὁρατοῦ καὶ
[2, 11]   αἳ τὰ στοιχεῖα διορίζουσι, θερμὸν  ψυχρόν,   ξηρὸν ὑγρόν, περὶ ὧν εἰρήκαμεν
[2, 11]   ἁπτῷ πολλαὶ ἔνεισιν ἐναντιώσεις, θερμὸν  ψυχρόν,   ξηρὸν ὑγρόν, σκληρὸν μαλακόν, καὶ
[2, 11]   Διὸ τοῦ ὁμοίως θερμοῦ καὶ  ψυχροῦ,   σκληροῦ καὶ μαλακοῦ, οὐκ
[2, 3]   δὲ δίψα ὑγροῦ καὶ  ψυχροῦ·   δὲ χυμὸς οἷον ἥδυσμά




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009