Livre, Pages
[2, 2]	τὰ φυόμενα πάντα δοκεῖ ζῆν·	φαίνεται	γὰρ ἐν αὑτοῖς ἔχοντα δύναμιν
[2, 7]	ὃ ἐν ἀμφοτέροις ὑπάρχει τούτοις·	φαίνεται	γὰρ καὶ τὰ ἔνυδρα τῶν
[2, 4]	ποσά, οἷον ὑγιὲς ἐκ κάμνοντος.	Φαίνεται	δ' οὐδ' ἐκεῖνα τὸν αὐτὸν
[2, 7]	γεύσεως ἔχει μὲν ὁμοίως, οὐ	φαίνεται	δέ· δι' ἣν δ' αἰτίαν,
[2, 10]	οἷον τοῖς κάμνουσι πικρὰ πάντα	φαίνεται	διὰ τὸ τῇ γλώττῃ πλήρει
[2, 9]	ὕποσμα γινόμενα. Διὸ καὶ ἄπορον	φαίνεται	εἰ πάντα μὲν ὁμοίως ὀσμᾶται,
[2, 2]	ἐπὶ τῶν φυτῶν ἔνια διαιρούμενα	φαίνεται	ζῶντα καὶ χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων,
[2, 4]	αὐξήσεως εἶναι· καὶ γὰρ αὐτὸ	φαίνεται	μόνον τῶν σωμάτων {ἢ τῶν
[2, 2]	μετέχει) τὰ δὲ ζῷα πάντα	φαίνεται	τὴν ἁπτικὴν αἴσθησιν ἔχοντα· δι'
[2, 9]	ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ φθειρόμενα	φαίνεται	ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν ὑφ'
[2, 7]	λόγου ἐνάργειαν καὶ παρὰ τὰ	φαινόμενα·	ἐν μικρῷ μὲν γὰρ διαστήματι
[2, 7]	ποιεῖ αἴσθησιν, οἷον τὰ πυρώδη	φαινόμενα	καὶ λάμποντα (ἀνώνυμα δ' ἐστὶ
[2, 2]	τίνι καὶ ποίῳ, καίπερ οὐδὲ	φαινομένου	τοῦ τυχόντος δέχεσθαι τὸ τυχόν.
[2, 6]	ὧν δύο μὲν καθ' αὑτά	φαμεν	αἰσθάνεσθαι, τὸ δὲ ἓν κατὰ
[2, 2]	δὲ ψυχήν, ἑκατέρῳ γὰρ τούτων	φαμὲν	ἐπίστασθαι) ὁμοίως δὲ καὶ {ᾧ}
[2, 8]	δύναμις· τὰ μὲν γὰρ οὔ	φαμεν	ἔχειν ψόφον, οἷον σπόγγον, ἔρια,
[2, 2]	τούτων ἐνυπάρχῃ μόνον, ζῆν αὐτό	φαμεν,	οἷον νοῦς, αἴσθησις, κίνησις καὶ
[2, 11]	δι' οὗ γίνονται αἱ κινήσεις,	φανερὰ	τὰ εἰρημένα αἰσθητήρια ἕτερα ὄντα.
[2, 2]	τῷ δὲ λόγῳ ὅτι ἕτερα,	φανερόν·	αἰσθητικῷ γὰρ εἶναι καὶ δοξαστικῷ
[2, 2]	τῆς θεωρητικῆς δυνάμεως οὐδέν πω	φανερόν,	ἀλλ' ἔοικε ψυχῆς γένος ἕτερον
[2, 12]	λόγος τις καὶ δύναμις ἐκείνου.	Φανερὸν	δ' ἐκ τούτων καὶ διὰ
[2, 2]	τούτου ἀδύνατον ἐν τοῖς θνητοῖς.	Φανερὸν	δ' ἐπὶ τῶν φυομένων· οὐδεμία
[2, 4]	δυνάμει ὄντος λόγος ἡ ἐντελέχεια.	Φανερὸν	δ' ὡς καὶ οὗ ἕνεκεν
[2, 8]	κινεῖ γὰρ τούτῳ ὁ κατέχων.	Φανερὸν	δὲ καὶ διότι οἱ ἰχθύες
[2, 7]	φῶς ἐστιν. Σημεῖον δὲ τούτου	φανερόν·	ἐὰν γάρ τις θῇ τὸ
[2, 2]	δὲ λοιπὰ μόρια τῆς ψυχῆς	φανερὸν	ἐκ τούτων ὅτι οὐκ ἔστι
[2, 2]	τοῦ δύναμιν ἔχοντος εἶναι τοιούτου,	φανερὸν	ἐκ τούτων. ~(Τῶν δὲ δυνάμεων
[2, 7]	λόγος· νῦν δ' ἐπὶ τοσοῦτον	φανερόν	ἐστιν, ὅτι τὸ μὲν ἐν
[2, 4]	τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ. Ὥστε	φανερὸν	ὅτι λέγουσί τινα τρόπον ἀμφότεροι
[2, 1]	ἡ δ' ὡς τὸ θεωρεῖν.	Φανερὸν	οὖν ὅτι ὡς ἐπιστήμη· ἐν
[2, 2]	δ' ἐκ τῶν ἀσαφῶν μὲν	φανερωτέρων	δὲ γίνεται τὸ σαφὲς καὶ
[2, 3]	λογισμός, ἀλλὰ τοῖς μὲν οὐδὲ	φαντασία,	τὰ δὲ ταύτῃ μόνῃ ζῶσιν.
[2, 2]	τόπον, εἰ δ' αἴσθησιν, καὶ	φαντασίαν	καὶ ὄρεξιν· ὅπου μὲν γὰρ
[2, 3]	καὶ ὄρεξις ὑπάρχει. Περὶ δὲ	φαντασίας	ἄδηλον, ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις
[2, 8]	εἶναι τὸ τύπτον καὶ μετὰ	φαντασίας	τινός· σημαντικὸς γὰρ δή τις
[2, 8]	ἰχθύες ἄφωνοι· οὐ γὰρ ἔχουσι	φάρυγγα.	Τοῦτο δὲ τὸ μόριον οὐκ
[2, 8]	Ὄργανον δὲ τῇ ἀναπνοῇ ὁ	φάρυγξ·	οὗ δ' ἕνεκα τὸ μόριόν
[2, 4]	δὲ τρεφόμενον. Ἀπορίαν δ' ἔχει·	φασὶ	γὰρ οἱ μὲν τὸ ὅμοιον
[2, 5]	δοκεῖ γὰρ ἀλλοίωσίς τις εἶναι.	Φασὶ	δέ τινες καὶ τὸ ὅμοιον
[2, 8]	οὐκ ἴδιος. Καὶ διὰ τοῦτό	φασιν	ἀκούειν τῷ κενῷ καὶ ἠχοῦντι,
[2, 2]	οὐκ ἔστι χωριστά, καθάπερ τινές	φασιν·	τῷ δὲ λόγῳ ὅτι ἕτερα,
[2, 5]	καὶ διδασκαλικοῦ ἤτοι οὐδὲ πάσχειν	φατέον,	{ὥσπερ εἴρηται, ἢ δύο τρόπους
[2, 10]	τις ἀμφοτέρου· ἀλλὰ τοῦ μὲν	φαύλη	καὶ φθαρτική {τῆς γεύσεως} τοῦ
[2, 9]	τὸ δὲ μικρὰν ἔχον καὶ	φαύλην.	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἄγευστον
[2, 10]	τοῦτο δὲ τὸ μικρὸν ἢ	φαῦλον	ἔχον χυμὸν ἢ φθαρτικὸν τῆς
[2, 9]	ἀκριβῆ, ἀλλὰ χείρω πολλῶν ζῴων·	φαύλως	γὰρ ἄνθρωπος ὀσμᾶται, καὶ οὐθενὸς
[2, 10]	ἐὰν πεφυκὸς μὴ ἔχῃ ἢ	φαύλως,	ὥσπερ τὸ ἄπουν καὶ τὸ
[2, 4]	διὰ τὸ τὴν γῆν οὕτω	φέρεσθαι	κατὰ φύσιν, ἄνω δὲ διὰ
[2, 4]	τί τὸ συνέχον εἰς τἀναντία	φερόμενα	τὸ πῦρ καὶ τὴν γῆν;
[2, 8]	ἢ ὁρμαθὸν ψάμμου τύπτοι τις	φερόμενον	ταχύ. Ἠχὼ δὲ γίνεται ὅταν,
[2, 7]	τις ἄλλος οὕτως εἴρηκεν, ὡς	φερομένου	τοῦ φωτὸς καὶ γιγνομένου ποτὲ
[2, 11]	ἁπτῶν αἱ ὑπερβολαί, ὥσπερ τὰ	φθαρτικά.	Καθ' ἑκάστην μὲν οὖν τῶν
[2, 10]	ἀλλὰ τοῦ μὲν φαύλη καὶ	φθαρτική	{τῆς γεύσεως} τοῦ δὲ κατὰ
[2, 10]	ἢ φαῦλον ἔχον χυμὸν ἢ	φθαρτικὸν	τῆς γεύσεως. Δοκεῖ δ' εἶναι
[2, 2]	χωρίζεσθαι, καθάπερ τὸ ἀΐδιον τοῦ	φθαρτοῦ.	Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια τῆς
[2, 4]	διὰ τὸ μηδὲν ἐνδέχεσθαι τῶν	φθαρτῶν	ταὐτὸ καὶ ἓν ἀριθμῷ διαμένειν,
[2, 3]	μὲν γὰρ ὑπάρχει λογισμὸς τῶν	φθαρτῶν,	τούτοις καὶ τὰ λοιπὰ πάντα,
[2, 8]	σφοδρῶς πληγῇ, ψοφεῖ· δεῖ γὰρ	φθάσαι	τὴν κίνησιν τοῦ ῥαπίζοντος τὴν
[2, 9]	ὄσφρησίς ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ	φθειρόμενα	φαίνεται ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν
[2, 12]	ποτε τῶν αἰσθητῶν αἱ ὑπερβολαὶ	φθείρουσι	τὰ αἰσθητήρια (ἐὰν γὰρ ᾖ
[2, 4]	καὶ φθίσεως ἔχει· οὐδὲν γὰρ	φθίνει	οὐδ' αὔξεται φυσικῶς μὴ τρεφόμενον,
[2, 4]	καὶ περὶ αὐξήσεώς τε καὶ	φθίσεως	ἔχει· οὐδὲν γὰρ φθίνει οὐδ'
[2, 2]	δι' ἧς αὔξησίν τε καὶ	φθίσιν	λαμβάνουσι κατὰ τοὺς ἐναντίους τόπους·
[2, 1]	τροφήν τε καὶ αὔξησιν καὶ	φθίσιν.	Ὥστε πᾶν σῶμα φυσικὸν μετέχον
[2, 2]	κίνησις ἡ κατὰ τροφὴν καὶ	φθίσις	τε καὶ αὔξησις. Διὸ καὶ
[2, 5]	τὸ πάσχειν, ἀλλὰ τὸ μὲν	φθορά	τις ὑπὸ τοῦ ἐναντίου, τὸ
[2, 9]	ὃ ἀναπνεόντων ἀποκαλύπτεται, διευρυνομένων τῶν	φλεβίων	καὶ τῶν πόρων. Καὶ διὰ
[2, 9]	διαφορὰς τῶν χρωμάτων πλὴν τῷ	φοβερῷ	καὶ ἀφόβῳ· οὕτω δὲ καὶ
[2, 8]	πληγὴ δ' οὐ γίνεται ἄνευ	φορᾶς.	Ὥσπερ δ' εἴπομεν, οὐ τῶν
[2, 9]	σκληροφθάλμων- τὰ μὲν γὰρ ἔχει	φράγμα	καὶ ὥσπερ ἔλυτρον τὰ βλέφαρα,
[2, 5]	ἔχει λέγειν τὸ φρονοῦν, ὅταν	φρονῇ,	ἀλλοιοῦσθαι, ὥσπερ οὐδὲ τὸν οἰκοδόμον
[2, 9]	ἄλλων διαφερόντως ἀκριβοῖ· διὸ καὶ	φρονιμώτατόν	ἐστι τῶν ζῴων. Σημεῖον δὲ
[2, 5]	οὐ καλῶς ἔχει λέγειν τὸ	φρονοῦν,	ὅταν φρονῇ, ἀλλοιοῦσθαι, ὥσπερ οὐδὲ
[2, 5]	ὄντος {κατὰ} τὸ νοοῦν καὶ	φρονοῦν	οὐ διδασκαλίαν ἀλλ' ἑτέραν ἐπωνυμίαν
[2, 1]	ἀλλὰ παντελῶς ἁπλᾶ, οἷον τὸ	φύλλον	περικαρπίου σκέπασμα, τὸ δὲ περικάρπιον
[2, 2]	τῆς ψυχῆς οὗ καὶ τὰ	φυόμενα	μετέχει) τὰ δὲ ζῷα πάντα
[2, 2]	καὶ αὔξησις. Διὸ καὶ τὰ	φυόμενα	πάντα δοκεῖ ζῆν· φαίνεται γὰρ
[2, 2]	θνητοῖς. Φανερὸν δ' ἐπὶ τῶν	φυομένων·	οὐδεμία γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει δύναμις
[2, 4]	ᾖ τὸ καυστόν, τῶν δὲ	φύσει	συνισταμένων πάντων ἔστι πέρας καὶ
[2, 4]	κατὰ φύσιν· πάντα γὰρ τὰ	φυσικὰ	σώματα τῆς ψυχῆς ὄργανα, καθάπερ
[2, 1]	τὰ σώματα, καὶ τούτων τὰ	φυσικά·	ταῦτα γὰρ τῶν ἄλλων ἀρχαί.
[2, 1]	καθάπερ εἴ τι τῶν ὀργάνων	φυσικὸν	ἦν σῶμα, οἷον πέλεκυς· ἦν
[2, 1]	καὶ φθίσιν. Ὥστε πᾶν σῶμα	φυσικὸν	μετέχον ζωῆς οὐσία ἂν εἴη,
[2, 1]	οὐσίαν εἶναι ὡς εἶδος σώματος	φυσικοῦ	δυνάμει ζωὴν ἔχοντος. Ἡ δ'
[2, 1]	ἐστιν ἐντελέχεια ἡ πρώτη σώματος	φυσικοῦ	δυνάμει ζωὴν ἔχοντος. (Τοιοῦτον δὲ
[2, 1]	ἂν ἐντελέχεια ἡ πρώτη σώματος	φυσικοῦ	ὀργανικοῦ. Διὸ καὶ οὐ δεῖ
[2, 1]	ὁ λόγος ἡ ψυχή, ἀλλὰ	φυσικοῦ	τοιουδί, ἔχοντος ἀρχὴν κινήσεως καὶ
[2, 1]	τῶν ἄλλων ἀρχαί. Τῶν δὲ	φυσικῶν	τὰ μὲν ἔχει ζωήν, τὰ
[2, 4]	οὐδὲν γὰρ φθίνει οὐδ' αὔξεται	φυσικῶς	μὴ τρεφόμενον, τρέφεται δ' οὐθὲν
[2, 4]	ἔργα γεννῆσαι καὶ τροφῇ χρῆσθαι·	φυσικώτατον	γὰρ τῶν ἔργων τοῖς ζῶσιν,
[2, 4]	τὴν γῆν οὕτω φέρεσθαι κατὰ	φύσιν,	ἄνω δὲ διὰ τὸ τὸ>
[2, 10]	{τῆς γεύσεως} τοῦ δὲ κατὰ	φύσιν)	ἔστι δὲ κοινὸν ἁφῆς καὶ
[2, 5]	ἐπὶ τὰς ἕξεις καὶ τὴν	φύσιν.	Οῦ δ' αἰσθητικοῦ ἡ μὲν
[2, 4]	τοῖς ζῴοις ἡ ψυχὴ κατὰ	φύσιν·	πάντα γὰρ τὰ φυσικὰ σώματα
[2, 4]	ἕνεκα πράττει ὅσα πράττει κατὰ	φύσιν	(τὸ δ' οὗ ἕνεκα διττόν,
[2, 4]	δέ τισιν ἡ τοῦ πυρὸς	φύσις	ἁπλῶς αἰτία τῆς τροφῆς καὶ
[2, 7]	καὶ τοῦτ' ἐστὶν αὐτοῦ ἡ	φύσις·	διόπερ οὐχ ὁρατὸν ἄνευ φωτός,
[2, 7]	διαφανές, ἀλλ' ὅτι ἔστι τις	φύσις	ἐνυπάρχουσα ἡ αὐτὴ ἐν τούτοις
[2, 8]	γὰρ ἤδη ἀναπνεομένῳ καταχρῆται ἡ	φύσις	ἐπὶ δύο ἔργα- καθάπερ τῇ
[2, 4]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ	φύσις,	καὶ τοῦτ' ἔστιν αὐτῆς τέλος.
[2, 7]	ὅταν δυνάμει· ἡ γὰρ αὐτὴ	φύσις	ὁτὲ μὲν σκότος ὁτὲ δὲ
[2, 12]	καὶ διὰ τί ποτε τὰ	φυτὰ	οὐκ αἰσθάνεται, ἔχοντά τι μόριον
[2, 4]	αὐξόμενον, διὸ καὶ ἐν τοῖς	φυτοῖς	καὶ ἐν τοῖς ζῴοις ὑπολάβοι
[2, 4]	προστιθείς, τὴν αὔξησιν συμβαίνειν τοῖς	φυτοῖς	κάτω μὲν συρριζουμένοις διὰ τὸ
[2, 3]	χωρίζεται τὸ θρεπτικὸν ἐν τοῖς	φυτοῖς.	Πάλιν δ' ἄνευ μὲν τοῦ
[2, 3]	διανοητικόν. Ὑπάρχει δὲ τοῖς μὲν	φυτοῖς	τὸ θρεπτικὸν μόνον, ἑτέροις δὲ
[2, 4]	οἷον αὐτό, ζῷον μὲν ζῷον,	φυτὸν	δὲ φυτόν, ἵνα τοῦ ἀεὶ
[2, 4]	ζῷον μὲν ζῷον, φυτὸν δὲ	φυτόν,	ἵνα τοῦ ἀεὶ καὶ τοῦ
[2, 3]	τίς ἑκάστου ψυχή, οἷον τίς	φυτοῦ	καὶ τίς ἀνθρώπου ἢ θηρίου.
[2, 2]	ἐντελεχείᾳ μὲν μιᾶς ἐν ἑκάστῳ	φυτῷ,	δυνάμει δὲ πλειόνων, οὕτως ὁρῶμεν
[2, 4]	ζῴων, οὕτως αἱ ῥίζαι τῶν	φυτῶν,	εἰ χρὴ τὰ ὄργανα λέγειν
[2, 2]	ἔχει. Ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τῶν	φυτῶν	ἔνια διαιρούμενα φαίνεται ζῶντα καὶ
[2, 1]	(Ὄργανα δὲ καὶ τὰ τῶν	φυτῶν	μέρη, ἀλλὰ παντελῶς ἁπλᾶ, οἷον
[2, 4]	ζῴων, οὕτω καὶ τὰ τῶν	φυτῶν,	ὡς ἕνεκα τῆς ψυχῆς ὄντα·
[2, 8]	ἐμψύχου· τῶν γὰρ ἀψύχων οὐθὲν	φωνεῖ,	ἀλλὰ καθ' ὁμοιότητα λέγεται φωνεῖν,
[2, 8]	Σημεῖον δὲ τὸ μὴ δύνασθαι	φωνεῖν	ἀναπνέοντα μηδ' ἐκπνέοντα, ἀλλὰ κατέχοντα·
[2, 8]	φωνεῖ, ἀλλὰ καθ' ὁμοιότητα λέγεται	φωνεῖν,	οἷον αὐλὸς καὶ λύρα καὶ
[2, 8]	ὁ ψόφος) ἀλλ' οἱ λεγόμενοι	φωνεῖν,	οἷον οἱ> ἐν τῷ Ἀχελῴῳ,
[2, 8]	βραγχίοις ἤ τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ,	φωνὴ	δ' ἐστὶ ζῴου ψόφος οὐ
[2, 8]	ψυχῆς πρὸς τὴν καλουμένην ἀρτηρίαν	φωνή	ἐστιν (οὐ γὰρ πᾶς ζῴου
[2, 8]	(οὐ γὰρ πᾶς ζῴου ψόφος	φωνή,	καθάπερ εἴπομεν- ἔστι γὰρ καὶ
[2, 8]	δή τις ψόφος ἐστὶν ἡ	φωνή)	καὶ οὐ τοῦ ἀναπνεομένου ἀέρος
[2, 11]	εἰσὶν ἐναντιώσεις πλείους, οἷον ἐν	φωνῇ	οὐ μόνον ὀξύτης καὶ βαρύτης,
[2, 8]	Ἔοικε γάρ, ὅτι καὶ ἡ	φωνὴ	ταῦτ' ἔχει. Πολλὰ δὲ τῶν
[2, 8]	ψόφου ταύτῃ διωρίσθω. Ἡ δὲ	φωνὴ	ψόφος τίς ἐστιν ἐμψύχου· τῶν
[2, 8]	δὲ τῶν ζῴων οὐκ ἔχουσι	φωνήν,	οἷον τά τε ἄναιμα καὶ
[2, 8]	ἑτέροις εἰρήσεται) καὶ πρὸς τὴν	φωνὴν	ὅπως ὑπάρχῃ τὸ εὖ. Ὄργανον
[2, 11]	μικρότης, καὶ λειότης καὶ τραχύτης	φωνῆς,	καὶ τοιαῦθ' ἕτερα. Εἰσὶ δὲ
[2, 8]	δ' ἐστὶν ἀήρ, εὐλόγως ἂν	φωνοίη	ταῦτα μόνα ὅσα δέχεται τὸν
[2, 8]	τοῦ φωτός· καὶ γὰρ τὸ	φῶς	ἀεὶ ἀνακλᾶται (οὐδὲ γὰρ ἂν
[2, 8]	(οὐδὲ γὰρ ἂν ἐγίνετο πάντῃ	φῶς,	ἀλλὰ σκότος ἔξω τοῦ ἡλιουμένου)
[2, 7]	τῷ ἀϊδίῳ τῷ ἄνω σώματι.	Φῶς	δέ ἐστιν ἡ τούτου ἐνέργεια,
[2, 7]	τὸ διαφανὲς καὶ τί τὸ	φῶς,	εἴρηται, ὅτι οὔτε πῦρ οὔθ'
[2, 7]	αὐτῷ εἶναι, δοκεῖ τε τὸ	φῶς	ἐναντίον εἶναι τῷ σκότει· ἔστι
[2, 7]	καὶ ἡ τούτου παρουσία τὸ	φῶς	ἐστιν. Καὶ οὐκ ὀρθῶς Ἐμπεδοκλῆς,
[2, 7]	ὁτὲ μὲν σκότος ὁτὲ δὲ	φῶς	ἐστιν. Οὐ πάντα δὲ ὁρατὰ
[2, 7]	ἡ δ' ἐντελέχεια τοῦ διαφανοῦς	φῶς	ἐστιν. Σημεῖον δὲ τούτου φανερόν·
[2, 12]	δῆλον καὶ οὕτως· οὔτε γὰρ	φῶς	καὶ σκότος οὔτε ψόφος οὔτε
[2, 7]	καὶ τὸ σκότος. Τὸ δὲ	φῶς	οἷον χρῶμά ἐστι τοῦ διαφανοῦς,
[2, 8]	ὥστε σκιὰν ποιεῖν, ᾗ τὸ	φῶς	ὁρίζομεν. Τὸ δὲ κενὸν ὀρθῶς
[2, 7]	Οὐ πάντα δὲ ὁρατὰ ἐν	φωτί	ἐστιν, ἀλλὰ μόνον ἑκάστου τὸ
[2, 7]	καὶ ἐν σκότει καὶ ἐν	φωτί,	καὶ τοῦτο ἐξ ἀνάγκης· τὸ
[2, 7]	αἰτίαν τὸ χρῶμα ἀναγκαῖον ἐν	φωτὶ	ὁρᾶσθαι, εἴρηται. Πῦρ δὲ ἐν
[2, 7]	πᾶν τὸ ἑκάστου χρῶμα ἐν	φωτὶ	ὁρᾶται. Διὸ περὶ φωτὸς πρῶτον
[2, 7]	ἐστιν, ὅτι τὸ μὲν ἐν	φωτὶ	ὁρώμενον χρῶμα (διὸ καὶ οὐχ
[2, 7]	ἔνια γὰρ ἐν μὲν τῷ	φωτὶ	οὐχ ὁρᾶται, ἐν δὲ τῷ
[2, 7]	φύσις· διόπερ οὐχ ὁρατὸν ἄνευ	φωτός,	ἀλλὰ πᾶν τὸ ἑκάστου χρῶμα
[2, 8]	ψόφου καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ	φωτός·	καὶ γὰρ τὸ φῶς ἀεὶ
[2, 7]	οὕτως εἴρηκεν, ὡς φερομένου τοῦ	φωτὸς	καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ τῆς
[2, 8]	ψόφῳ δηλοῦνται· ὥσπερ γὰρ ἄνευ	φωτὸς	οὐχ ὁρᾶται τὰ χρώματα, οὕτως
[2, 7]	ἐν φωτὶ ὁρᾶται. Διὸ περὶ	φωτὸς	πρῶτον λεκτέον τί ἐστιν. Ἔστι
[2, 7]	(διὸ καὶ οὐχ ὁρᾶται ἄνευ	φωτός·	τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῷ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/12/2009