Livre, Pages |
[2, 11] |
οὐκ
αἰσθάνεται,
ἐπὶ
δὲ
τὴν
|
σάρκα |
ἐπιτιθεμένων
αἰσθάνεται·
ὥστε
τὸ
μεταξὺ |
[2, 11] |
εἴ
τίς
τι>
περὶ
τὴν
|
σάρκα |
περιτείνειεν
οἷον
ὑμένα
ποιήσας,
ὁμοίως |
[2, 11] |
τὸ
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
ἡ
|
σάρξ. |
Ἁπταὶ
μὲν
οὖν
εἰσὶν
αἱ |
[2, 11] |
μὲν
οὖν
καὶ
ἡ
ἄλλη
|
σὰρξ |
ᾐσθάνετο
τοῦ
χυμοῦ,
ἐδόκει
ἂν |
[2, 11] |
τὸ
τοῦ
ἁπτικοῦ,
πότερον
ἡ
|
σὰρξ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ |
[2, 11] |
πληγῆναι.
Ὅλως
δ'
ἔοικεν
ἡ
|
σὰρξ |
καὶ
ἡ
γλῶττα,
ὡς
ὁ |
[2, 11] |
εἶναι,
οἷον
βούλεται
εἶναι
ἡ
|
σὰρξ |
καὶ
τὸ
ἀνάλογον·
ὥστε
ἀναγκαῖον |
[2, 11] |
ἢ
οὔ,
ἀλλ'
εὐθέως
ἡ
|
σάρξ, |
οὐδὲν
δοκεῖ
σημεῖον
εἶναι
τὸ |
[2, 2] |
μὲν
φανερωτέρων
δὲ
γίνεται
τὸ
|
σαφὲς |
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον
γνωριμώτερον, |
[2, 8] |
ἀεὶ
γίνεσθαι
ἠχώ,
ἀλλ'
οὐ
|
σαφής, |
ἐπεὶ
συμβαίνει
γε
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 8] |
τὸν
ἀέρα
ἀθροῦν
ἀφάλλεσθαι
καὶ
|
σείεσθαι. |
Αἱ
δὲ
διαφοραὶ
τῶν
ψοφούντων |
[2, 8] |
τύπτον
καὶ
μετὰ
φαντασίας
τινός·
|
σημαντικὸς |
γὰρ
δή
τις
ψόφος
ἐστὶν |
[2, 12] |
τὸ
χρυσοῦν
ἢ
τὸ
χαλκοῦν
|
σημεῖον, |
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
χρυσὸς
ἢ |
[2, 9] |
καὶ
φρονιμώτατόν
ἐστι
τῶν
ζῴων.
|
Σημεῖον |
δὲ
τὸ
καὶ
ἐν
τῷ |
[2, 8] |
ἐν
τῇ
ἀρτηρίᾳ
πρὸς
αὐτήν.
|
Σημεῖον |
δὲ
τὸ
μὴ
δύνασθαι
φωνεῖν |
[2, 10] |
ὑγρὸν
δέ,
τὸ
γευστικὸν
αἰσθητήριον.
|
Σημεῖον |
δὲ
τὸ
μήτε
κατάξηρον
οὖσαν |
[2, 7] |
ἐντελέχεια
τοῦ
διαφανοῦς
φῶς
ἐστιν.
|
Σημεῖον |
δὲ
τούτου
φανερόν·
ἐὰν
γάρ |
[2, 11] |
εὐθέως
ἡ
σάρξ,
οὐδὲν
δοκεῖ
|
σημεῖον |
εἶναι
τὸ
γίνεσθαι
τὴν
αἴσθησιν |
[2, 12] |
καὶ
τοῦ
χρυσοῦ
δέχεται
τὸ
|
σημεῖον, |
λαμβάνει
δὲ
τὸ
χρυσοῦν
ἢ |
[2, 8] |
δέρμα
{ὅταν
κάμῃ}
Ἀλλ'
οὐ
|
σημεῖον |
τοῦ
ἀκούειν
ἢ
μὴ
τὸ |
[2, 10] |
ἡ
ἀκοὴ
ψόφου
τε
καὶ
|
σιγῆς, |
ὧν
τὸ
μὲν
ἀκουστὸν
τὸ |
[2, 12] |
κηρὸς
τοῦ
δακτυλίου
ἄνευ
τοῦ
|
σιδήρου |
καὶ
τοῦ
χρυσοῦ
δέχεται
τὸ |
[2, 1] |
ἁπλᾶ,
οἷον
τὸ
φύλλον
περικαρπίου
|
σκέπασμα, |
τὸ
δὲ
περικάρπιον
καρποῦ·
αἱ |
[2, 3] |
αἰτίαν
τῷ
ἐφεξῆς
οὕτως
ἔχουσι,
|
σκεπτέον. |
Άνευ
μὲν
γὰρ
τοῦ
θρεπτικοῦ |
[2, 2] |
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
λαβόντες
τῆς
|
σκέψεως, |
διωρίσθαι
τὸ
ἔμψυχον
τοῦ
ἀψύχου |
[2, 4] |
δὲ
τὸν
μέλλοντα
περὶ
τούτων
|
σκέψιν |
ποιεῖσθαι
λαβεῖν
ἕκαστον
αὐτῶν
τί |
[2, 8] |
τινος
ἄλλου
τῶν
λείων,
ὥστε
|
σκιὰν |
ποιεῖν,
ᾗ
τὸ
φῶς
ὁρίζομεν. |
[2, 11] |
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
|
σκληρὸν |
καὶ
τὸ
μαλακὸν
δι'
ἑτέρων |
[2, 11] |
ἐναντιώσεις,
θερμὸν
ψυχρόν,
ξηρὸν
ὑγρόν,
|
σκληρὸν |
μαλακόν,
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα |
[2, 9] |
δὲ
μηδέν·
οἱ
μὲν
γὰρ
|
σκληρόσαρκοι |
ἀφυεῖς
τὴν
διάνοιαν,
οἱ
δὲ |
[2, 11] |
ὁμοίως
θερμοῦ
καὶ
ψυχροῦ,
ἢ
|
σκληροῦ |
καὶ
μαλακοῦ,
οὐκ
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ |
[2, 9] |
ἀνασπάσας
οὐχ
ὁρᾷ·
τὰ
δὲ
|
σκληρόφθαλμα |
οὐδὲν
ἔχει
τοιοῦτον,
ἀλλ'
εὐθέως |
[2, 9] |
Εὔλογον
δ'
οὕτω
καὶ
τὰ
|
σκληρόφθαλμα |
τῶν
χρωμάτων
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
μὴ |
[2, 9] |
τὰ
ὄμματα
πρὸς
τὰ
τῶν
|
σκληροφθάλμων- |
τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει
φράγμα |
[2, 7] |
τὸ
φῶς
ἐναντίον
εἶναι
τῷ
|
σκότει· |
ἔστι
δὲ
τὸ
σκότος
στέρησις |
[2, 7] |
ἐν
ἀμφοῖν
ὁρᾶται,
καὶ
ἐν
|
σκότει |
καὶ
ἐν
φωτί,
καὶ
τοῦτο |
[2, 7] |
οὐχ
ὁρᾶται,
ἐν
δὲ
τῷ
|
σκότει |
ποιεῖ
αἴσθησιν,
οἷον
τὰ
πυρώδη |
[2, 7] |
μόλις
ὁρώμενον,
οἷον
δοκεῖ
τὸ
|
σκοτεινόν. |
Τοιοῦτον
δὲ
τὸ
διαφανὲς
μέν, |
[2, 10] |
καὶ
τοῦ
ἀοράτου
(τὸ
γὰρ
|
σκότος |
ἀόρατον,
κρίνει
δὲ
καὶ
τοῦτο |
[2, 8] |
ἂν
ἐγίνετο
πάντῃ
φῶς,
ἀλλὰ
|
σκότος |
ἔξω
τοῦ
ἡλιουμένου)
ἀλλ'
οὐχ |
[2, 7] |
γὰρ
αὐτὴ
φύσις
ὁτὲ
μὲν
|
σκότος |
ὁτὲ
δὲ
φῶς
ἐστιν.
Οὐ |
[2, 12] |
οὕτως·
οὔτε
γὰρ
φῶς
καὶ
|
σκότος |
οὔτε
ψόφος
οὔτε
ὀσμὴ
οὐδὲν |
[2, 7] |
τῷ
σκότει·
ἔστι
δὲ
τὸ
|
σκότος |
στέρησις
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ |
[2, 7] |
ᾧ
τοῦτ'
ἐστί,
καὶ
τὸ
|
σκότος. |
Τὸ
δὲ
φῶς
οἷον
χρῶμά |
[2, 10] |
ἀόρατον,
ἄλλον
δὲ
τρόπον
τοῦ
|
σκότους) |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἡ
ἀκοὴ |
[2, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
ἔχον·
τὸ
δὲ
|
σπέρμα |
καὶ
ὁ
καρπὸς
τὸ
δυνάμει |
[2, 8] |
οὔ
φαμεν
ἔχειν
ψόφον,
οἷον
|
σπόγγον, |
ἔρια,
τὰ
δ'
ἔχειν,
οἷον |
[2, 1] |
τοιουδί,
ἔχοντος
ἀρχὴν
κινήσεως
καὶ
|
στάσεως |
ἐν
ἑαυτῷ.
Θεωρεῖν
δὲ
καὶ |
[2, 2] |
οἷον
νοῦς,
αἴσθησις,
κίνησις
καὶ
|
στάσις |
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἔτι
κίνησις |
[2, 8] |
ἔχειν,
οἷον
χαλκὸν
καὶ
ὅσα
|
στερεὰ |
καὶ
λεῖα,
ὅτι
δύναται
ψοφῆσαι |
[2, 11] |
ἔμψυχον
σῶμα·
δεῖ
γάρ
τι
|
στερεὸν |
εἶναι·
λείπεται
δὴ
μικτὸν
ἐκ |
[2, 7] |
καὶ
ὕδωρ
καὶ
πολλὰ
τῶν
|
στερεῶν· |
οὐ
γὰρ
ᾗ
ὕδωρ
οὐδ' |
[2, 8] |
οὐδὲ
τὸ
ὕδωρ,
ἀλλὰ
δεῖ
|
στερεῶν |
πληγὴν
γενέσθαι
πρὸς
ἄλληλα
καὶ |
[2, 4] |
δὲ
τροφὴ
παρασκευάζει
ἐνεργεῖν·
διὸ
|
στερηθὲν |
τροφῆς
οὐ
δύναται
εἶναι.
{Ἐπεὶ |
[2, 7] |
σκότει·
ἔστι
δὲ
τὸ
σκότος
|
στέρησις |
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς, |
[2, 5] |
ἀλλοιώσεως,
τήν
τε
ἐπὶ
τὰς
|
στερητικὰς |
διαθέσεις
μεταβολὴν
καὶ
τὴν
ἐπὶ |
[2, 11] |
λέγω
δὲ
διαφορὰς
αἳ
τὰ
|
στοιχεῖα |
διορίζουσι,
θερμὸν
ψυχρόν,
ξηρὸν
ὑγρόν, |
[2, 11] |
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ
τῶν
|
στοιχείων. |
Τὸ
δὲ
αἰσθητήριον
αὐτῶν
τὸ |
[2, 4] |
μόνον
τῶν
σωμάτων
{ἢ
τῶν
|
στοιχείων} |
τρεφόμενον
καὶ
αὐξόμενον,
διὸ
καὶ |
[2, 5] |
καὶ
γῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
στοιχείων, |
ὧν
ἐστιν
ἡ
αἴσθησις
καθ' |
[2, 1] |
καρποῦ·
αἱ
δὲ
ῥίζαι
τῷ
|
στόματι |
ἀνάλογον·
ἄμφω
γὰρ
ἕλκει
τὴν |
[2, 5] |
ἂν
εἴποιμεν
τὸν
παῖδα
δύνασθαι
|
στρατηγεῖν, |
τοῦ
δὲ
ὡς
τὸν
ἐν |
[2, 10] |
δριμὺ
καὶ
τὸ
αὐστηρὸν
καὶ
|
στρυφνὸν |
καὶ
ὀξύ·
σχεδὸν
γὰρ
αὗται |
[2, 8] |
ἠχώ,
ἀλλ'
οὐ
σαφής,
ἐπεὶ
|
συμβαίνει |
γε
ἐπὶ
τοῦ
ψόφου
καθάπερ |
[2, 5] |
τῷ
κινεῖσθαί
τε
καὶ
πάσχειν
|
συμβαίνει, |
καθάπερ
εἴρηται·
δοκεῖ
γὰρ
ἀλλοίωσίς |
[2, 8] |
τὸ
δὲ
ἐν
πολλῷ,
ὥστε
|
συμβαίνει |
τὸ
μὲν
ταχὺ
τὸ
δὲ |
[2, 4] |
εἴρηκε
τοῦτο
προστιθείς,
τὴν
αὔξησιν
|
συμβαίνειν |
τοῖς
φυτοῖς
κάτω
μὲν
συρριζουμένοις |
[2, 11] |
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν.
Οὕτω
γὰρ
ἂν
|
συμβαίνοι |
ὅπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων· |
[2, 2] |
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς
τῆς
ψυχῆς
|
συμβαῖνον |
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων
ἐν
τοῖς |
[2, 3] |
συμβεβηκός.
Οὐθὲν
γὰρ
εἰς
τροφὴν
|
συμβάλλεται |
ψόφος
οὐδὲ
χρῶμα
οὐδὲ
ὀσμή, |
[2, 6] |
τούτου
αἰσθάνεται,
ὅτι
τῷ
λευκῷ
|
συμβέβηκε |
τοῦτο,
οὗ
αἰσθάνεται·
διὸ
καὶ |
[2, 2] |
δὲ
καὶ
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
|
συμβέβηκεν· |
τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει
πάσας, |
[2, 2] |
ἣν
δ'
αἰτίαν
ἑκάτερον
τούτων
|
συμβέβηκεν, |
ὕστερον
ἐροῦμεν.
Νῦν
δ'
ἐπὶ |
[2, 6] |
λευκὸν
εἴη
Διάρους
υἱός·
κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
γὰρ
τούτου
αἰσθάνεται,
ὅτι
τῷ |
[2, 6] |
ἐστιν
αἰσθητὴ
καὶ
ὄψει.
Κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
δὲ
λέγεται
αἰσθητόν,
οἷον
εἰ |
[2, 4] |
ἔμψυχόν
ἐστι,
καὶ
οὐ
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Ἔστι
δ'
ἕτερον
τροφῇ
καὶ |
[2, 3] |
τῶν
δ'
ἄλλων
αἰσθητῶν
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Οὐθὲν
γὰρ
εἰς
τροφὴν
συμβάλλεται |
[2, 6] |
αἰσθάνεσθαι,
τὸ
δὲ
ἓν
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
Τῶν
δὲ
δυοῖν
τὸ
μὲν |
[2, 5] |
αἴσθησις
καθ'
αὑτὰ
ἢ
τὰ
|
συμβεβηκότα |
τούτοις.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
τὸ |
[2, 8] |
τὰς
ἕλικας.
Ὅταν
δὲ
τοῦτο
|
συμβῇ, |
οὐκ
ἀκούει·
οὐδ'
ἂν
ἡ |
[2, 2] |
καὶ
ἐμφαίνεσθαι.
Νῦν
δ'
ὥσπερ
|
συμπεράσμαθ' |
οἱ
λόγοι
τῶν
ὅρων
εἰσίν· |
[2, 2] |
δὲ
τοιοῦτος
ὅρος
λόγος
τοῦ
|
συμπεράσματος· |
ὁ
δὲ
λέγων
ὅτι
ἐστὶν |
[2, 11] |
τὸ
αἰσθητήριον
(εἰ
δὲ
καὶ
|
συμφυὲς |
γένοιτο,
θᾶττον
ἔτι
διικνοῖτ'
ἂν |
[2, 8] |
οὐκ
εἰσέρχεται
πρὸς
αὐτὸν
τὸν
|
συμφυῆ |
ἀέρα·
ἀλλ'
οὐδ'
εἰς
τὸ |
[2, 8] |
συνεχείᾳ
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
δὲ
|
συμφυὴς |
ἔστιν>
ἀήρ·
διὰ
δὲ
τὸ |
[2, 12] |
ἡ
αἴσθησις-
ὥσπερ
καὶ
ἡ
|
συμφωνία |
καὶ
ὁ
τόνος
κρουομένων
σφόδρα |
[2, 4] |
εἶναι
τὸ
ἐργαζόμενον.
Τὸ
δὲ
|
συναίτιον |
μέν
πώς
ἐστιν,
οὐ
μὴν |
[2, 11] |
πληγεῖσα
ἐπάταξεν,
ἀλλ'
ἅμ'
ἄμφω
|
συνέβη |
πληγῆναι.
Ὅλως
δ'
ἔοικεν
ἡ |
[2, 4] |
ἀεὶ
καὶ
τοῦ
θείου
τῇ
|
συνεχείᾳ, |
διὰ
τὸ
μηδὲν
ἐνδέχεσθαι
τῶν |
[2, 8] |
οὖν
τὸ
κινητικὸν
ἑνὸς
ἀέρος
|
συνεχείᾳ |
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
δὲ
συμφυὴς |
[2, 8] |
ὁ
ποιῶν
ἀκούειν,
ὅταν
κινηθῇ
|
συνεχὴς |
καὶ
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ |
[2, 4] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
τί
τὸ
|
συνέχον |
εἰς
τἀναντία
φερόμενα
τὸ
πῦρ |
[2, 7] |
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
δὲ
|
συνεχοῦς |
ὄντος
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον.
Οὐ |
[2, 1] |
εἴη,
οὐσία
δ'
οὕτως
ὡς
|
συνθέτη. |
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ
καὶ
σῶμα |
[2, 4] |
τὸ
καυστόν,
τῶν
δὲ
φύσει
|
συνισταμένων |
πάντων
ἔστι
πέρας
καὶ
λόγος |
[2, 10] |
εὔτηκτόν
τε
γὰρ
αὐτὸ
καὶ
|
συντηκτικὸν |
γλώττης.
Ὥσπερ
δὲ
καὶ
ἡ |
[2, 4] |
συμβαίνειν
τοῖς
φυτοῖς
κάτω
μὲν
|
συρριζουμένοις |
διὰ
τὸ
τὴν
γῆν
οὕτω |
[2, 11] |
μὲν
γὰρ
ἢ
ὕδατος
ἀδύνατον
|
συστῆναι |
τὸ
ἔμψυχον
σῶμα·
δεῖ
γάρ |
[2, 8] |
πάλιν
ὁ
ἀὴρ
ἀπωσθῇ,
ὥσπερ
|
σφαῖρα. |
Ἔοικε
δ'
ἀεὶ
γίνεσθαι
ἠχώ, |
[2, 9] |
ὥσπερ
εἴπομεν,
διὰ
τὸ
μὴ
|
σφόδρα |
διαδήλους
εἶναι
τὰς
ὀσμὰς
ὥσπερ |
[2, 12] |
συμφωνία
καὶ
ὁ
τόνος
κρουομένων
|
σφόδρα |
τῶν
χορδῶν)
καὶ
διὰ
τί |
[2, 8] |
διαχυθῇ.
Διὸ
ἐὰν
ταχέως
καὶ
|
σφοδρῶς |
πληγῇ,
ψοφεῖ·
δεῖ
γὰρ
φθάσαι |
[2, 10] |
αὐστηρὸν
καὶ
στρυφνὸν
καὶ
ὀξύ·
|
σχεδὸν |
γὰρ
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι
διαφοραὶ |
[2, 6] |
κοινὰ
δὲ
κίνησις,
ἠρεμία,
ἀριθμός,
|
σχῆμα, |
μέγεθος·
τὰ
γὰρ
τοιαῦτα
οὐδεμιᾶς |
[2, 1] |
οὐδὲ
τὸν
κηρὸν
καὶ
τὸ
|
σχῆμα, |
οὐδ'
ὅλως
τὴν
ἑκάστου
ὕλην |
[2, 3] |
καὶ
σχήματος·
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖ
|
σχῆμα |
παρὰ
τὸ
τρίγωνον
ἔστι
καὶ |
[2, 3] |
πᾶσιν,
ἴδιος
δ'
οὐδενὸς
ἔσται
|
σχήματος. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς |
[2, 3] |
εἴη
λόγος
ψυχῆς
τε
καὶ
|
σχήματος· |
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖ
σχῆμα
παρὰ |
[2, 3] |
τὸ
πρότερον
ἐπί
τε
τῶν
|
σχημάτων |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἐμψύχων,
οἷον |
[2, 3] |
δ'
ἔχει
τῷ
περὶ
τῶν
|
σχημάτων |
καὶ
τὰ
κατὰ
ψυχήν·
ἀεὶ |
[2, 3] |
δ'
ἂν
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
σχημάτων |
λόγος
κοινός,
ὃς
ἐφαρμόσει
μὲν |
[2, 4] |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία,
τροφή
|
(σώζει |
γὰρ
τὴν
οὐσίαν,
καὶ
μέχρι |
[2, 4] |
δ'
οὐθὲν
αὐτὸ
ἑαυτό,
ἀλλὰ
|
σώζει. |
Ὥσθ'
ἡ
μὲν
τοιαύτη
τῆς |
[2, 4] |
ψυχῆς
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα
|
σώζειν |
τὸ
ἔχον
αὐτὴν
ᾗ
τοιοῦτον, |
[2, 10] |
ὑγρανθῆναι
τὸ
δυνάμενον
μὲν
ὑγραίνεσθαι
|
σωζόμενον, |
μὴ
ὑγρὸν
δέ,
τὸ
γευστικὸν |
[2, 11] |
δ'
ἄν
τις,
εἰ
πᾶν
|
σῶμα |
βάθος
ἔχει,
τοῦτο
δ'
ἐστὶ |
[2, 10] |
γὰρ
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ
τὸ
|
σῶμα |
δὲ
ἐν
ᾧ
ὁ
χυμός, |
[2, 11] |
ὕδατος
ἀδύνατον
συστῆναι
τὸ
ἔμψυχον
|
σῶμα· |
δεῖ
γάρ
τι
στερεὸν
εἶναι· |
[2, 11] |
τὸ
ἀνάλογον·
ὥστε
ἀναγκαῖον
τὸ
|
σῶμα |
εἶναι
τὸ
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ |
[2, 2] |
οὐχ
ὥσπερ
οἱ
πρότερον
εἰς
|
σῶμα |
ἐνήρμοζον
αὐτήν,
οὐθὲν
προσδιορίζοντες
ἐν |
[2, 2] |
ἐξ
ἀμφοῖν
ἔμψυχον,
οὐ
τὸ
|
σῶμά |
ἐστιν
ἐντελέχεια
ψυχῆς,
ἀλλ'
αὕτη |
[2, 1] |
κἀκεῖ
ἡ
ψυχὴ
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
ζῷον.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ |
[2, 1] |
γὰρ
ἔχον,
οὐκ
ἂν
εἴη
|
σῶμα |
ἡ
ψυχή·
οὐ
γάρ
ἐστι |
[2, 7] |
ἢ
τοιούτου
οἷον
τὸ
ἄνω
|
σῶμα· |
καὶ
γὰρ
τούτῳ
τι
ὑπάρχει |
[2, 1] |
συνθέτη.
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ
καὶ
|
σῶμα |
καὶ
τοιόνδε,
ζωὴν
γὰρ
ἔχον, |
[2, 11] |
αἱ
διαφοραὶ
τοῦ
σώματος
ᾗ
|
σῶμα· |
λέγω
δὲ
διαφορὰς
αἳ
τὰ |
[2, 1] |
ἐστι
τῶν
καθ'
ὑποκειμένου
τὸ
|
σῶμα, |
μᾶλλον
δ'
ὡς
ὑποκείμενον
καὶ |
[2, 2] |
μήτε
σῶμά
τι
ἡ
ψυχή·
|
σῶμα |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔστι,
σώματος |
[2, 1] |
τι
τῶν
ὀργάνων
φυσικὸν
ἦν
|
σῶμα, |
οἷον
πέλεκυς·
ἦν
μὲν
γὰρ |
[2, 7] |
ὅτι
οὔτε
πῦρ
οὔθ'
ὅλως
|
σῶμα |
οὐδ'
ἀπορροὴ
σώματος
οὐδενός
(εἴη |
[2, 12] |
κἀκεῖνα
ποιήσει;
ἢ
οὐ
πᾶν
|
σῶμα |
παθητικὸν
ὑπ'
ὀσμῆς
καὶ
ψόφου, |
[2, 2] |
μήτ'
ἄνευ
σώματος
εἶναι
μήτε
|
σῶμά |
τι
ἡ
ψυχή·
σῶμα
μὲν |
[2, 7] |
σώματος
οὐδενός
(εἴη
γὰρ
ἂν
|
σῶμά |
τι
καὶ
οὕτως)
ἀλλὰ
πυρὸς |
[2, 11] |
ἂν
αἴσθησις,
οἷον
εἴ
τις
|
σῶμά |
τι
λευκὸν
ἐπὶ
τοῦ
ὄμματος |
[2, 11] |
δ'
ἐστὶ
δύο
σωμάτων
μεταξὺ
|
σῶμά |
τι,
οὐκ
ἐνδέχεται
ταῦτα
ἀλλήλων |
[2, 1] |
ὅλη
αἴσθησις
πρὸς
τὸ
ὅλον
|
σῶμα |
τὸ
αἰσθητικόν,
ᾗ
τοιοῦτον.
Ἔστι |
[2, 1] |
ὀργάνου,
ἡ
ψυχή·
τὸ
δὲ
|
σῶμα |
τὸ
δυνάμει
ὄν·
ἀλλ'
ὥσπερ |
[2, 4] |
ζωῆς,
τὸ
ἔμψυχον
ἂν
εἴη
|
σῶμα |
τὸ
τρεφόμενον,
ᾗ
ἔμψυχον,
ὥστε |
[2, 1] |
αὔξησιν
καὶ
φθίσιν.
Ὥστε
πᾶν
|
σῶμα |
φυσικὸν
μετέχον
ζωῆς
οὐσία
ἂν |
[2, 4] |
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
|
σῶμα, |
ᾧ
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή. |
[2, 4] |
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
|
σῶμα, |
ᾧ
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή. |
[2, 1] |
ὁ
καρπὸς
τὸ
δυνάμει
τοιονδὶ
|
σῶμα. |
Ὡς
μὲν
οὖν
ἡ
τμῆσις |
[2, 1] |
ἓν
ἡ
ψυχὴ
καὶ
τὸ
|
σῶμα, |
ὥσπερ
οὐδὲ
τὸν
κηρὸν
καὶ |
[2, 4] |
Ἐν
μὲν
οὖν
τοῖς
ἁπλοῖς
|
σώμασι |
ταῦτ'
εἶναι
δοκεῖ
μάλιστα
τὸ |
[2, 12] |
οὔτε
ὀσμὴ
οὐδὲν
ποιεῖ
τὰ
|
σώματα, |
ἀλλ'
ἐν
οἷς
ἐστίν,
οἷον |
[2, 7] |
τῷ
διαφανεῖ·
οὔτε
γὰρ
δύο
|
σώματα |
ἅμα
δυνατὸν
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[2, 1] |
δὲ
μάλιστ'
εἶναι
δοκοῦσι
τὰ
|
σώματα, |
καὶ
τούτων
τὰ
φυσικά·
ταῦτα |
[2, 4] |
φύσιν·
πάντα
γὰρ
τὰ
φυσικὰ
|
σώματα |
τῆς
ψυχῆς
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ |
[2, 1] |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
τοιῳδὶ
|
σώματι, |
καθάπερ
εἴ
τι
τῶν
ὀργάνων |
[2, 2] |
ἐν
σώματι
ὑπάρχει,
καὶ
ἐν
|
σώματι |
τοιούτῳ,
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
οἱ |
[2, 2] |
τι,
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἐν
|
σώματι |
ὑπάρχει,
καὶ
ἐν
σώματι
τοιούτῳ, |
[2, 7] |
ἐν
τῷ
ἀϊδίῳ
τῷ
ἄνω
|
σώματι. |
Φῶς
δέ
ἐστιν
ἡ
τούτου |
[2, 4] |
δὲ
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
ζῶντος
|
σώματος |
αἰτία
καὶ
ἀρχή.
Ταῦτα
δὲ |
[2, 1] |
μέρους
ἐφ'
ὅλου
τοῦ
ζῶντος
|
σώματος· |
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
ὡς
τὸ |
[2, 2] |
σῶμα
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔστι,
|
σώματος |
δέ
τι,
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[2, 2] |
ὑπολαμβάνουσιν
οἷς
δοκεῖ
μήτ'
ἄνευ
|
σώματος |
εἶναι
μήτε
σῶμά
τι
ἡ |
[2, 1] |
δ'
οὐσία
ἐντελέχεια·
τοιούτου
ἄρα
|
σώματος |
ἐντελέχεια.
Αὕτη
δὲ
λέγεται
διχῶς, |
[2, 1] |
κωλύει,
διὰ
τὸ
μηθενὸς
εἶναι
|
σώματος |
ἐντελεχείας.
Ἔτι
δὲ
ἄδηλον
εἰ |
[2, 11] |
διὸ
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τοῦ
|
σώματος |
ἔοικεν
οὕτως
ἔχειν
ὥσπερ
ἂν |
[2, 2] |
τὸ
δὲ
μορίῳ
τινὶ
τοῦ
|
σώματος |
ἢ
καὶ
ὅλῳ,
τούτων
δ' |
[2, 1] |
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ
χωριστὴ
τοῦ
|
σώματος, |
ἢ
μέρη
τινὰ
αὐτῆς,
εἰ |
[2, 1] |
ἄδηλον
εἰ
οὕτως
ἐντελέχεια
τοῦ
|
σώματος |
ἡ
ψυχὴ
ἢ>
ὥσπερ
πλωτὴρ |
[2, 11] |
οὖν
εἰσὶν
αἱ
διαφοραὶ
τοῦ
|
σώματος |
ᾗ
σῶμα·
λέγω
δὲ
διαφορὰς |
[2, 10] |
διὰ
τοῦ
μεταξὺ
ἀλλοτρίου
ὄντος
|
σώματος· |
οὐδὲ
γὰρ
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ |
[2, 11] |
δ'
ὑγρὸν
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ
|
σώματος, |
οὐδὲ
τὸ
διερόν,
ἀλλ'
ἀναγκαῖον |
[2, 7] |
οὔθ'
ὅλως
σῶμα
οὐδ'
ἀπορροὴ
|
σώματος |
οὐδενός
(εἴη
γὰρ
ἂν
σῶμά |
[2, 2] |
ἐστιν
ἐντελέχεια
ψυχῆς,
ἀλλ'
αὕτη
|
σώματός |
τινος.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
καλῶς |
[2, 1] |
ἔστι
πέλεκυς.
Οὐ
γὰρ
τοιούτου
|
σώματος |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
καὶ |
[2, 1] |
ψυχὴν
οὐσίαν
εἶναι
ὡς
εἶδος
|
σώματος |
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος.
Ἡ |
[2, 1] |
ψυχή
ἐστιν
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
|
σώματος |
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος.
(Τοιοῦτον |
[2, 1] |
εἴη
ἂν
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
|
σώματος |
φυσικοῦ
ὀργανικοῦ.
Διὸ
καὶ
οὐ |
[2, 4] |
γὰρ
αὐτὸ
φαίνεται
μόνον
τῶν
|
σωμάτων |
{ἢ
τῶν
στοιχείων}
τρεφόμενον
καὶ |
[2, 4] |
ὡς
ἡ
οὐσία
τῶν
ἐμψύχων
|
σωμάτων |
ἡ
ψυχὴ
αἰτία.
Ὅτι
μὲν |
[2, 11] |
μέγεθος,
ὧν
δ'
ἐστὶ
δύο
|
σωμάτων |
μεταξὺ
σῶμά
τι,
οὐκ
ἐνδέχεται |
[2, 8] |
τοῦ
ἀέρος,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
|
σωρὸν |
ἢ
ὁρμαθὸν
ψάμμου
τύπτοι
τις |
[2, 5] |
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου,
τὸ
δὲ
|
σωτηρία |
μᾶλλον
ὑπὸ
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
ὄντος |