| Livre, Pages |
| [1, 408] |
μὲν
οὖν
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν
|
τ' |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ |
| [1, 407] |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
οὐδέτερον
οἷόν
|
τ' |
εἶναι
τούτων.
~Ἔτι
δὲ
τὸ |
| [1, 402] |
μᾶλλον
δ'
ἑτέραν
ἑτέρας
ἢ
|
κατ' |
ἀκρίβειαν
ἢ
τῷ
βελτιόνων
τε |
| [1, 408] |
φοράν
τινων
κινουμένων,
τὰ
δὲ
|
κατ' |
ἀλλοίωσιν
(ποῖα
δὲ
καὶ
πῶς, |
| [1, 408] |
καὶ
οὐ
φθείρεσθαι.
Μάλιστα
γὰρ
|
ἐφθείρετ' |
ἂν
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τῷ |
| [1, 406] |
ᾗ
κινεῖται,
καὶ
ἡ
ψυχὴ
|
ἐξίσταιτ' |
ἂν
ἐκ
τῆς
οὐσίας,
εἰ |
| [1, 404] |
{τὸν}
Ὅμηρον
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ
|
κεῖτ' |
ἀλλοφρονέων"
οὐ
δὴ
χρῆται
τῷ |
| [1, 406] |
γε
αὐτὴ
αὑτήν,
καὶ
αὐτὴ
|
κινοῖτ' |
ἄν,
ὥστ'
εἰ
πᾶσα
κίνησις |
| [1, 406] |
φθίσεως
αὐξήσεως,
ἢ
μίαν
τούτων
|
κινοῖτ' |
ἂν
ἢ
πλείους
ἢ
πάσας. |
| [1, 406] |
πάλιν
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ
δ'
|
ἕποιτ' |
ἂν
τὸ
ἀνίστασθαι
τὰ
τεθνεῶτα |
| [1, 406] |
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
πάλιν
|
ἐνδέχοιτ' |
ἄν·
τούτῳ
δ'
ἕποιτ'
ἂν |
| [1, 403] |
ψυχῆς
ἔργων
ἢ
παθημάτων
ἴδιον,
|
ἐνδέχοιτ' |
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ |
| [1, 403] |
ἢ
μὴ
ἄνευ
φαντασίας,
οὐκ
|
ἐνδέχοιτ' |
ἂν
οὐδὲ
τοῦτ'
ἄνευ
σώματος |
| [1, 406] |
κινουμένην
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
|
ἐγχέαντ' |
ἄργυρον
χυτόν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
| [1, 411] |
ἧττον
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
μορίων
|
ἅπαντ' |
ἐνυπάρχει
τὰ
μόρια
τῆς
ψυχῆς, |
| [1, 410] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
τί
|
ποτ' |
ἐστὶ
τὸ
ἑνοποιοῦν
αὐτά·
ὕλῃ |
| [1, 407] |
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν
|
ποτ' |
ἐστὶν
ὁ
καλούμενος
νοῦς
(οὐ |
| [1, 410] |
ἐκεῖνο
τὸ
συνέχον,
ὅ
τί
|
ποτ' |
ἐστίν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
εἶναί |
| [1, 411] |
τι
μίαν
αὐτὴν
ποιεῖ,
ἐκεῖνο
|
μάλιστ' |
ἂν
εἴη
ψυχή.
Δεήσει
δὲ |
| [1, 411] |
τὸ
ὅλον
τοῖς
μορίοις
ὁμοειδές·
|
ὥστ' |
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
λέγειν
καὶ
τὴν |
| [1, 406] |
αὑτήν,
καὶ
αὐτὴ
κινοῖτ'
ἄν,
|
ὥστ' |
εἰ
πᾶσα
κίνησις
ἔκστασίς
ἐστι |
| [1, 410] |
νεῦρα
τρίχες,
οὐθενὸς
αἰσθάνεσθαι
δοκεῖ,
|
ὥστ' |
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
καίτοι
προσῆκεν. |
| [1, 410] |
ἄνθρωπον
οὐθέν,
εἰ
μὴ
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
ὅτι
ἀδύνατον, |
| [1, 405] |
δι'
ἃς
αἰτίας
λέγουσιν
οὕτω,
|
ταῦτ' |
ἐστίν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ |
| [1, 405] |
τίν'
αἰτίαν,
οὔτ'
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
|
οὔτ' |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
συμφανές
ἐστιν. |
| [1, 405] |
γνωριεῖ
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν,
|
οὔτ' |
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
οὔτ'
ἐκ
τῶν |
| [1, 407] |
τοῦ
σώματος.
Καίτοι
δόξειεν
ἂν
|
τοῦτ' |
ἀναγκαῖον
εἶναι·
διὰ
γὰρ
τὴν |
| [1, 403] |
φαντασίας,
οὐκ
ἐνδέχοιτ'
ἂν
οὐδὲ
|
τοῦτ' |
ἄνευ
σώματος
εἶναι.
Εἰ
μὲν |
| [1, 406] |
κατὰ
μόρια
μεθισταμένη.
Εἰ
δὲ
|
τοῦτ' |
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
πάλιν |
| [1, 403] |
εἰ
δέ
τι
μὴ
καλῶς,
|
τοῦτ' |
εὐλαβηθῶμεν.
Ἀρχὴ
δὲ
τῆς
ζητήσεως |
