Livre, Pages |
[1, 402] |
δὲ
τὰ
ἔργα
πρότερον,
πάλιν
|
ἄν |
τις
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα |
[1, 411] |
τούτοις
εἶναι
δοκοῦσα;
(Ἐπιζητήσειε
δ'
|
ἄν |
τις
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν |
[1, 411] |
ἐπὶ
τὸ
ἄπειρον.
Ἀπορήσειε
δ'
|
ἄν |
τις
καὶ
περὶ
τῶν
μορίων |
[1, 410] |
τινὰ
ἢ
πάντα.
Ἀπορήσειε
δ'
|
ἄν |
τις
καὶ
τί
ποτ'
ἐστὶ |
[1, 408] |
τόπον
αὐτήν.
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
|
ἄν |
τις
περὶ
αὐτῆς
ὡς
(κινουμένης, |
[1, 408] |
ἁρμονία
καὶ
ψυχή.
Ἀπαιτήσειε
δ'
|
ἄν |
τις
τοῦτό
γε
καὶ
παρ' |
[1, 406] |
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
πάλιν
ἐνδέχοιτ'
|
ἄν· |
τούτῳ
δ'
ἕποιτ'
ἂν
τὸ |
[1, 402] |
καὶ
τὸ
τί
ἐστι,
τάχ'
|
ἄν |
τῳ
δόξειε
μία
τις
εἶναι |
[1, 406] |
αὐτὴ
αὑτήν,
καὶ
αὐτὴ
κινοῖτ'
|
ἄν, |
ὥστ'
εἰ
πᾶσα
κίνησις
ἔκστασίς |
[1, 410] |
οὐθὲν
δεῖ
λέγειν·
τίς
γὰρ
|
ἂν |
ἀπορήσειεν
εἰ
ἔνεστιν
ἐν
τῇ |
[1, 408] |
εἶναι
δοκοῦσιν.
Ὅθεν
οἰηθείη
τις
|
ἂν |
αὐτὴν
κινεῖσθαι·
Τὸ
δ'
οὐκ |
[1, 403] |
ἔργων
ἢ
παθημάτων
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
|
ἂν |
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ
μηθέν |
[1, 406] |
ὑφ'
ἑτέρου
κινοῖτο·
ὠσθείη
γὰρ
|
ἂν |
βίᾳ
τὸ
ζῷον.
Οὐ
δεῖ |
[1, 404] |
πηγνύον·
καὶ
ζῆν
δὲ
ἕως
|
ἂν |
δύνωνται
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἔοικε
δὲ |
[1, 409] |
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
τὴν
ψυχὴν
τὰ
πράγματα |
[1, 409] |
ἄλλας,
στιγμῆς
δὲ
μοναδικῆς
τίς
|
ἂν |
εἴη
διαφορὰ
πλὴν
θέσις;
Εἰ |
[1, 407] |
ἡ
νόησις
περιφορά,
καὶ
νοῦς
|
ἂν |
εἴη
ὁ
κύκλος
οὗ
ἡ |
[1, 402] |
συμβεβηκὸς
ἰδίων
ἀπόδειξις,
ὥστε
ζητητέον
|
ἂν |
εἴη
τὴν
μέθοδον
ταύτην·
εἰ |
[1, 403] |
μηθέν
ἐστιν
ἴδιον
αὐτῆς,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
χωριστή,
ἀλλὰ
καθάπερ
τῷ |
[1, 411] |
μίαν
αὐτὴν
ποιεῖ,
ἐκεῖνο
μάλιστ'
|
ἂν |
εἴη
ψυχή.
Δεήσει
δὲ
πάλιν |
[1, 406] |
κινεῖται,
καὶ
ἡ
ψυχὴ
ἐξίσταιτ'
|
ἂν |
ἐκ
τῆς
οὐσίας,
εἰ
μὴ |
[1, 402] |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
|
ἂν |
ἐν
πρώτοις
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ |
[1, 406] |
αὐξήσεως,
ἢ
μίαν
τούτων
κινοῖτ'
|
ἂν |
ἢ
πλείους
ἢ
πάσας.
Εἰ |
[1, 406] |
ὥστε
καὶ
ἡ
ψυχὴ
μεταβάλλοι
|
ἂν |
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἢ
ὅλη |
[1, 407] |
αὐτῆς
ᾗ
οὐσία,
παρὰ
φύσιν
|
ἂν |
κινοῖτο.
Ἐπίπονον
δὲ
καὶ
τὸ |
[1, 403] |
ἢ
τῆς
τοιαύτης.
Διαφερόντως
δ'
|
ἂν |
ὁρίσαιντο
ὁ
φυσικὸς
{τε}
καὶ |
[1, 403] |
μὴ
ἄνευ
φαντασίας,
οὐκ
ἐνδέχοιτ'
|
ἂν |
οὐδὲ
τοῦτ'
ἄνευ
σώματος
εἶναι. |
[1, 409] |
ἔχειν
τῷ
εἴδει.
Δόξειε
δ'
|
ἂν |
οὐθὲν
διαφέρειν
μονάδας
λέγειν
ἢ |
[1, 410] |
δὲ
καὶ
τὸ
αἰσθητικόν,
οὐδ'
|
ἂν |
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου
περὶ
πάσης |
[1, 402] |
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν
|
ἐν |
πρώτοις
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 406] |
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ
δ'
ἕποιτ'
|
ἂν |
τὸ
ἀνίστασθαι
τὰ
τεθνεῶτα
τῶν |
[1, 407] |
ἔχοντος
τοῦ
σώματος.
Καίτοι
δόξειεν
|
ἂν |
τοῦτ'
ἀναγκαῖον
εἶναι·
διὰ
γὰρ |
[1, 406] |
κινεῖται
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
φύσει
|
ἂν |
ὑπάρχοι
κίνησις
αὐτῇ·
εἰ
δὲ |
[1, 408] |
οὐ
φθείρεσθαι.
Μάλιστα
γὰρ
ἐφθείρετ'
|
ἂν |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τῷ
γήρᾳ |
[1, 406] |
δὲ
ψυχὴν
μάλιστα
φαίη
τις
|
ἂν |
ὑπὸ
τῶν
αἰσθητῶν
κινεῖσθαι,
εἴπερ |
[1, 408] |
ὁ
πρεσβύτης
ὄμμα
τοιονδί,
βλέποι
|
ἂν |
ὥσπερ
καὶ
ὁ
νέος.
Ὥστε |
[1, 402] |
τὸ
εἰδέναι
τὸ
τί
ἐστιν·
|
ἐπειδὰν |
γὰρ
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν |
[1, 408] |
καὶ
θέσιν,
τὴν
σύνθεσιν
αὐτῶν,
|
ἐπειδὰν |
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε
μηδὲν
συγγενὲς |
[1, 409] |
ἔχει.
Ἔτι
δ'
ἀριθμοῦ
μὲν
|
ἐὰν |
ἀφέλῃ
τις
ἀριθμὸν
ἢ
μονάδα, |
[1, 409] |
γὰρ
ἐκ
τῶν
Δημοκρίτου
σφαιρίων
|
ἐὰν |
γένωνται
στιγμαί,
μόνον
δὲ
μένῃ |
[1, 402] |
περὶ
ἕκαστον
τίς
ὁ
τρόπος,
|
ἐὰν |
δὲ
φανερὸν
ᾖ
πότερον
ἀπόδειξίς |
[1, 403] |
καὶ
περὶ
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
|
ἐὰν |
τύχῃ,
οἷον
τέκτων
ἢ
ἰατρός, |
[1, 404] |
λέγων
οὕτως,
γαίῃ
μὲν
γὰρ
|
γαῖαν |
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ'
ὕδωρ,
αἰθέρι |
[1, 404] |
δ'
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ'
αἰθέρα
|
δῖαν, |
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργῇ |
[1, 403] |
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ
περὶ
|
καρδίαν |
αἵματος
(καὶ
θερμοῦ.
Τούτων
δὲ |
[1, 408] |
ὀργίζεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι
τὸ
τὴν
|
καρδίαν |
ὡδὶ
κινεῖσθαι,
τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι |
[1, 402] |
δ'
ἑτέραν
ἑτέρας
ἢ
κατ'
|
ἀκρίβειαν |
ἢ
τῷ
βελτιόνων
τε
καὶ |
[1, 404] |
ὡς
δυνάμει
τινὶ
περὶ
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει
ψυχὴν
καὶ |
[1, 402] |
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
πρὸς
|
ἀλήθειαν |
ἅπασαν
ἡ
γνῶσις
αὐτῆς
μεγάλα |
[1, 404] |
τὸ
μηδ'
αὐτὰ
ἠρεμεῖν
μηδέποτε,
|
βοήθειαν |
γίνεσθαι
θύραθεν
ἐπεισιόντων
ἄλλων
τοιούτων |
[1, 405] |
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ
διὰ
|
μικρομέρειαν |
καὶ
τὸ
σχῆμα·
τῶν
δὲ |
[1, 408] |
σύνθεσις
τῶν
τοῦ
σώματος
μερῶν
|
λίαν |
εὐεξέταστος.
Πολλαί
τε
γὰρ
αἱ |
[1, 411] |
σήπεται.
Εἰ
οὖν
ἕτερόν
τι
|
μίαν |
αὐτὴν
ποιεῖ,
ἐκεῖνο
μάλιστ'
ἂν |
[1, 405] |
τοῦ
πλήθους·
οἱ
μὲν
γὰρ
|
μίαν |
οἱ
δὲ
πλείους
λέγουσιν.
Ἑπομένως |
[1, 404] |
πλείους
ποιοῦντες,
ταύτας,
οἱ
δὲ
|
μίαν, |
ταύτην,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ |
[1, 405] |
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι
μὲν
οὖν
|
μίαν |
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν
καὶ
στοιχεῖον |
[1, 406] |
φορᾶς
ἀλλοιώσεως
φθίσεως
αὐξήσεως,
ἢ
|
μίαν |
τούτων
κινοῖτ'
ἂν
ἢ
πλείους |
[1, 404] |
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
ὧν
τὴν
μὲν
|
πανσπερμίαν |
στοιχεῖα
λέγει
τῆς
ὅλης
φύσεως |
[1, 407] |
τοῖς
ἐν
κοινῷ
γεγενημένοις
λόγοις.
|
Ἁρμονίαν |
γάρ
τινα
αὐτὴν
λέγουσι·
καὶ |
[1, 408] |
Ἔτι
δ'
εἰ
λέγομεν
τὴν
|
ἁρμονίαν |
εἰς
δύο
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα
μέν, |
[1, 408] |
δὲ
μᾶλλον
καθ'
ὑγιείας
λέγειν
|
ἁρμονίαν, |
καὶ
ὅλως
τῶν
σωματικῶν
ἀρετῶν, |
[1, 407] |
αὐτὴν
λέγουσι·
καὶ
γὰρ
τὴν
|
ἁρμονίαν |
κρᾶσιν
καὶ
σύνθεσιν
ἐναντίων
εἶναι, |
[1, 408] |
ἀπολιπούσης;
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὔθ'
|
ἁρμονίαν |
οἷόν
τ'
εἶναι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 407] |
ἀναγκαῖον
εἶναι·
διὰ
γὰρ
τὴν
|
κοινωνίαν |
τὸ
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ |
[1, 406] |
τὴν
οὐσίαν
αὐτῆς
τοιαύτην
εἶναι
|
~οἵαν |
φασὶν
οἱ
λέγοντες
ψυχὴν
εἶναι |
[1, 404] |
Πυθαγορείων
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
|
διάνοιαν· |
ἔφασαν
γάρ
τινες
αὐτῶν
ψυχὴν |
[1, 410] |
καὶ
τῶν
ζῴων
τὰ>
πολλὰ
|
διάνοιαν |
οὐκ
ἔχειν.
Εἰ
δέ
τις |
[1, 403] |
διαλεκτικῶς
εἴρηνται
καὶ
κενῶς
ἅπαντες.
|
Ἀπορίαν |
δ'
ἔχει
καὶ
τὰ
πάθη |
[1, 402] |
ταῦτα
τὴν
περὶ
τῆς
ψυχῆς
|
ἱστορίαν |
εὐλόγως
ἂν
ἐν
πρώτοις
τιθείημεν. |
[1, 406] |
πᾶν
φέρηται
συμφώνους
φοράς,
τὴν
|
εὐθυωρίαν |
εἰς
κύκλον
κατέκαμψεν·
~καὶ
διελὼν |
[1, 402] |
γὰρ
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
|
φαντασίαν |
περὶ
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων |
[1, 405] |
μόνον
ψεῦδός
ἐστι
τὸ
τὴν
|
οὐσίαν |
αὐτῆς
τοιαύτην
εἶναι
~οἵαν
φασὶν |
[1, 402] |
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ
τὴν
|
οὐσίαν, |
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
περὶ
αὐτήν· |
[1, 410] |
ἐκ
τῶν
τοῦ
ποσοῦ
στοιχείων
|
οὐσίαν |
εἶναι
καὶ
μὴ
ποσόν.
Τοῖς |
[1, 402] |
λέγω
δὲ
τοῦ
περὶ
τὴν
|
οὐσίαν |
καὶ
τὸ
τί
ἐστι,
τάχ' |
[1, 402] |
περὶ
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
|
οὐσίαν, |
ὥσπερ
καὶ
τῶν
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[1, 411] |
τινὰς
ἀπορίας·
διὰ
τίνα
γὰρ
|
αἰτίαν |
ἐν
μὲν
τῷ
ἀέρι
ἢ |
[1, 411] |
ἄν
τις
καὶ
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν |
ἡ
ἐν
τῷ
ἀέρι
ψυχὴ |
[1, 407] |
ψυχήν,
οὐθὲν
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν |
καὶ
πῶς
ἔχοντος
τοῦ
σώματος. |
[1, 405] |
μὲν
οὖν
μίαν
τινὰ
λέγουσιν
|
αἰτίαν |
καὶ
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ
τὴν |
[1, 405] |
πῶς
γνωριεῖ
καὶ
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν, |
οὔτ'
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
οὔτ'
ἐκ |
[1, 410] |
ἕκαστον.
Ὅλως
τε
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν |
οὐχ
ἅπαντα
ψυχὴν
ἔχει
τὰ |
[1, 406] |
διὰ
τὸ
συμπεπλέχθαι
πρὸς
αὐτό.
|
Συνεστηκυῖαν |
γὰρ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
καὶ |
[1, 407] |
λόγον
δ'
ὥσπερ
εὐθύνοις
δεδωκυῖα
|
κἀν |
τοῖς
ἐν
κοινῷ
γεγενημένοις
λόγοις. |
[1, 406] |
Ἔτι
δ'
εἰ
φύσει
κινεῖται,
|
κἂν |
βίᾳ
κινηθείη·
κἂν
εἰ
βίᾳ, |
[1, 406] |
φύσει
κινεῖται,
κἂν
βίᾳ
κινηθείη·
|
κἂν |
εἰ
βίᾳ,
καὶ
φύσει.
Τὸν |
[1, 402] |
ἐστιν
ἢ
ὕστερον,
ὁμοίως
δὲ
|
κἂν |
εἴ
τι
κοινὸν
ἄλλο
κατηγοροῖτο· |
[1, 408] |
λέγειν
ὀργίζεσθαι
τὴν
ψυχὴν
ὅμοιον
|
κἂν |
εἴ
τις
λέγοι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 404] |
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς
φαίνεται
κινούμενα,
|
κἂν |
ᾖ
νηνεμία
παντελής.
Ἐπὶ
ταὐτὸ |
[1, 406] |
Τὴν
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
κίνησιν
|
κἂν |
ὑφ'
ἑτέρου
κινοῖτο·
ὠσθείη
γὰρ |
[1, 404] |
εἶναι
καὶ
γνωριστικὸν
οὕτως,
ἔνιοι
|
συνέπλεξαν |
ἐξ
ἀμφοῖν,
ἀποφηνάμενοι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 404] |
τὸν
δὲ
τοῦ
ἐπιπέδου
ἀριθμὸν
|
δόξαν, |
αἴσθησιν
δὲ
τὸν
τοῦ
στερεοῦ. |
[1, 404] |
τις
ἄλλος
εἴρηκεν
ὡς
τὸ
|
πᾶν |
ἐκίνησε
νοῦς·
οὐ
μὴν
παντελῶς |
[1, 405] |
κινεῖν,
λέγων
νοῦν
κινῆσαι
τὸ
|
πᾶν. |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
Θαλῆς
ἐξ |
[1, 406] |
συνεφέλκειν
καὶ
κινεῖν
τὸ
σῶμα
|
πᾶν. |
Ἡμεῖς
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
καὶ |
[1, 410] |
ψυχὴν
ἔχει
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
|
πᾶν |
ἤτοι
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
στοιχείου |
[1, 409] |
μιᾷ
στιγμῇ
πολλὰς
στιγμάς,
καὶ
|
πᾶν |
σῶμα
ψυχὴν
ἔχειν,
εἰ
μὴ |
[1, 408] |
τε
ψυχὰς
ἔχειν
καὶ
κατὰ
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα,
εἴπερ
πάντα
μὲν |
[1, 411] |
Εἰ
γὰρ
ἡ
ὅλη
ψυχὴ
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα
συνέχει,
προσήκει
καὶ |
[1, 406] |
σύμφυτον
ἁρμονίας
ἔχῃ
καὶ
τὸ
|
πᾶν |
φέρηται
συμφώνους
φοράς,
τὴν
εὐθυωρίαν |
[1, 402] |
τὴν
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες,
μᾶλλον
δ'
|
ἑτέραν |
ἑτέρας
ἢ
κατ'
ἀκρίβειαν
ἢ |
[1, 404] |
ὑφ'
ἑαυτῆς,
διὰ
τὸ
μηθὲν
|
ὁρᾶν |
κινοῦν
ὃ
μὴ
καὶ
αὐτὸ |
[1, 408] |
δὲ
συμβαίνει
τὰ
μὲν
κατὰ
|
φοράν |
τινων
κινουμένων,
τὰ
δὲ
κατ' |
[1, 409] |
Δεῖ
γὰρ
ὑπάρχειν
τινὰ
αὐτῇ
|
διαφορὰν |
πρὸς
τὰς
ἄλλας,
στιγμῆς
δὲ |
[1, 409] |
αἱ
μονάδες·
καθέξει
γὰρ
ἑκάστη>
|
χώραν |
στιγμῆς.
Καίτοι
τί
κωλύει
ἐν |
[1, 402] |
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
πρὸς
ἀλήθειαν
|
ἅπασαν |
ἡ
γνῶσις
αὐτῆς
μεγάλα
συμβάλλεσθαι, |
[1, 404] |
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
διάνοιαν·
|
ἔφασαν |
γάρ
τινες
αὐτῶν
ψυχὴν
εἶναι |
[1, 409] |
δεῖ.
Ἔτι
δ'
ἐπεί
φασι
|
κινηθεῖσαν |
γραμμὴν
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ |
[1, 409] |
καὶ
πῶς,
ἀμερῆ
καὶ
ἀδιάφορον
|
οὖσαν; |
γάρ
ἐστι
κινητικὴ
καὶ
κινητή, |
[1, 406] |
Εἰ
δὲ
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
καὶ
|
ἐξελθοῦσαν |
εἰσιέναι
πάλιν
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ |
[1, 404] |
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν
εἶναι
λέγει
τὴν
|
κινοῦσαν, |
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
εἴρηκεν |
[1, 407] |
κατὰ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
μύθους
τὴν
|
τυχοῦσαν |
ψυχὴν
εἰς
τὸ
τυχὸν
ἐνδύεσθαι |
[1, 403] |
ὑπὸ
μικρῶν
καὶ
ἀμαυρῶν
κινεῖσθαι,
|
ὅταν |
ὀργᾷ
τὸ
σῶμα
καὶ
οὕτως |
[1, 403] |
σῶμα
καὶ
οὕτως
ἔχῃ
ὥσπερ
|
ὅταν |
ὀργίζηται.
Ἔτι
δὲ
μᾶλλον
τοῦτο |
[1, 404] |
ἐπὶ
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ
ἔμψυχον
|
ἀπέβλεψαν, |
οὗτοι
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον
τὴν |
[1, 404] |
νοῦν
εἶναι
ταὐτὸν
τῇ
ψυχῇ·
|
ἐν |
ἅπασι
γὰρ
ὑπάρχειν
αὐτὸν
τοῖς |
[1, 409] |
ἔχουσι
τὰ
σώματα;
Στιγμαὶ
γὰρ
|
ἐν |
ἅπασι
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἄπειροι. |
[1, 409] |
μένῃ
τὸ
ποσόν,
ἔσται
{τι}
|
ἐν |
αὐτῷ
τὸ
μὲν
κινοῦν
τὸ |
[1, 411] |
ἡ
ψυχὴ
οὐ
ποιεῖ
ζῷον,
|
ἐν |
δὲ
τοῖς
μικτοῖς,
καὶ
ταῦτα |
[1, 402] |
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
πότερον
τῶν
|
ἐν |
δυνάμει
ὄντων
ἢ
μᾶλλον
ἐντελέχειά |
[1, 411] |
τὴν
φύσιν.
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἧττον
|
ἐν |
ἑκατέρῳ
τῶν
μορίων
ἅπαντ'
ἐνυπάρχει |
[1, 408] |
ψυχῇ·
τοῦτο
δὲ
μὴ
ὡς
|
ἐν |
ἐκείνῃ
τῆς
κινήσεως
οὔσης,
ἀλλ' |
[1, 410] |
ὀστοῦν·
ἡ
δὲ
χθὼν
ἐπίηρος
|
ἐν |
εὐστέρνοις
χοάνοισιν
τὼ
δύο
τῶν |
[1, 405] |
τὸ
δὲ
κινούμενον
κινουμένῳ
γινώσκεσθαι·
|
ἐν |
κινήσει
δ'
εἶναι
τὰ
ὄντα |
[1, 406] |
αὑτὸ
κινεῖται,
οἱ
δὲ
τῷ
|
ἐν |
κινουμένῳ
εἶναι
(δῆλον
δ'
ἐπὶ |
[1, 406] |
δὲ
λέγομεν
ὅσα
κινεῖται
τῷ
|
ἐν |
κινουμένῳ
εἶναι,
οἷον
πλωτῆρες·
οὐ |
[1, 407] |
ὥσπερ
εὐθύνοις
δεδωκυῖα
κἀν
τοῖς
|
ἐν |
κοινῷ
γεγενημένοις
λόγοις.
Ἁρμονίαν
γάρ |
[1, 408] |
πεπονθέναι,
ἀλλ'
ἐν
ᾧ,
καθάπερ
|
ἐν |
μέθαις
καὶ
νόσοις.
Καὶ
τὸ |
[1, 411] |
ἀπορίας·
διὰ
τίνα
γὰρ
αἰτίαν
|
ἐν |
μὲν
τῷ
ἀέρι
ἢ
τῷ |
[1, 411] |
ὁμοιομερῆ
εἶναι
ἢ
μὴ
ἐνυπάρχειν
|
ἐν |
ὁτῳοῦν
μορίῳ
τοῦ
παντός.
Φανερὸν |
[1, 409] |
Εἴπερ
γάρ
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ
|
ἐν |
παντὶ
τῷ
αἰσθανομένῳ
σώματι,
ἀναγκαῖον |
[1, 411] |
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
καὶ
|
ἐν |
πλείοσιν
ἢ
πᾶσιν,
ἢ
καὶ |
[1, 405] |
ἐστιν.
Ὅσοι
δ'
ἐναντιώσεις
ποιοῦσιν
|
ἐν |
ταῖς
ἀρχαῖς,
καὶ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 404] |
τὰ
καλούμενα
ξύσματα,
ἃ
φαίνεται
|
ἐν |
ταῖς
διὰ
τῶν
θυρίδων
ἀκτῖσιν) |
[1, 409] |
ψυχή·
τοῖς
δ'
ἀριθμὸν
λέγουσιν,
|
ἐν |
τῇ
μιᾷ
στιγμῇ
πολλὰς
στιγμάς, |
[1, 406] |
ᾧ
τὸ
ὑφ'
ἑαυτοῦ
κινεῖσθαι
|
ἐν |
τῇ
οὐσίᾳ,
τοῦθ'
ὑπ'
ἄλλου |
[1, 410] |
οὖν
ὄφελος
ἐνεῖναι
τὰ
στοιχεῖα
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ,
εἰ
μὴ
καὶ |
[1, 410] |
γὰρ
ἂν
ἀπορήσειεν
εἰ
ἔνεστιν
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
λίθος
ἢ
ἄνθρωπος; |
[1, 402] |
Πρῶτον
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν
|
ἐν |
τίνι
τῶν
γενῶν
καὶ
τί |
[1, 408] |
ἀνάμνησις
ἀπ'
ἐκείνης
ἐπὶ
τὰς
|
ἐν |
τοῖς
αἰσθητηρίοις
κινήσεις
ἢ
μονάς. |
[1, 408] |
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα
μέν,
τῶν
μεγεθῶν
|
ἐν |
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν
καὶ
θέσιν, |
[1, 411] |
ἐν
τῷ
ἀέρι
ψυχὴ
τῆς
|
ἐν |
τοῖς
ζῴοις
βελτίων
ἐστὶ
καὶ |
[1, 404] |
γὰρ
αὐτὰ
καὶ
τὰ
ἐνυπάρχοντα
|
ἐν |
τοῖς
ζῴοις
ἐκκρίνεσθαι,
συνανείργοντα
τὸ |
[1, 411] |
τῷ
ἀπολαμβάνεσθαί
τι
τοῦ
περιέχοντος
|
ἐν |
τοῖς
ζῴοις
ἔμψυχα
τὰ
ζῷα |
[1, 402] |
τῶν
συμβεβηκότων
ταῖς
οὐσίαις
(ὥσπερ
|
ἐν |
τοῖς
μαθήμασι
τί
τὸ
εὐθὺ |
[1, 410] |
Τοῦτο
δὲ
πέπονθε
καὶ
ὁ
|
ἐν |
τοῖς
Ὀρφικοῖς
καλουμένοις
ἔπεσι
λόγος· |
[1, 403] |
φανερόν·
μηθενὸς
γὰρ
φοβεροῦ
συμβαίνοντος
|
ἐν |
τοῖς
πάθεσι
γίνονται
τοῖς
τοῦ |
[1, 404] |
ἀρχῶν
εἶναι.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
φιλοσοφίας
λεγομένοις
διωρίσθη, |
[1, 410] |
νῦν
λεχθέν·
ὅσα
γάρ
ἐστιν
|
ἐν |
τοῖς
τῶν
ζῴων
σώμασιν
ἁπλῶς |
[1, 411] |
οὔσῃ.
Ἔοικε
δὲ
καὶ
ἡ
|
ἐν |
τοῖς
φυτοῖς
ἀρχὴ
ψυχή
τις |
[1, 406] |
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
λεχθεῖσαι
κινήσεις
|
ἐν |
τόπῳ.
Εἰ
δ'
ἐστὶν
ἡ |
[1, 411] |
τοῖς
μικτοῖς,
καὶ
ταῦτα
βελτίων
|
ἐν |
τούτοις
εἶναι
δοκοῦσα;
(Ἐπιζητήσειε
δ' |
[1, 411] |
δ'
ἐοίκασιν
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
|
ἐν |
τούτοις
ὅτι
τὸ
ὅλον
τοῖς |
[1, 403] |
πλίνθους
καὶ
ξύλα,
ἕτερος
δ'
|
ἐν |
τούτοις
τὸ
εἶδος
οὗ>
ἕνεκα |
[1, 406] |
ὃ
κινεῖται
βίᾳ,
καὶ
ἠρεμεῖ
|
ἐν |
τούτῳ
βίᾳ.
Ποῖαι
δὲ
βίαιοι |
[1, 406] |
γὰρ
κινεῖται
φύσει,
καὶ
ἠρεμεῖ
|
ἐν |
τούτῳ
φύσει·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 404] |
τινες
αὐτῶν
ψυχὴν
εἶναι
τὰ
|
ἐν |
τῷ
ἀέρι
ξύσματα,
οἱ
δὲ |
[1, 404] |
πῦρ
καὶ
ψυχὴν
λέγει
(οἷον
|
ἐν |
τῷ
ἀέρι
τὰ
καλούμενα
ξύσματα, |
[1, 411] |
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν
ἡ
|
ἐν |
τῷ
ἀέρι
ψυχὴ
τῆς
ἐν |
[1, 404] |
γίνεσθαι
θύραθεν
ἐπεισιόντων
ἄλλων
τοιούτων
|
ἐν |
τῷ
ἀναπνεῖν·
κωλύειν
γὰρ
αὐτὰ |
[1, 409] |
τὸ
κινοῦν
ἡ
ψυχή,
καὶ
|
ἐν |
τῷ
ἀριθμῷ,
ὥστε
οὐ
τὸ |
[1, 409] |
παντὶ
τῷ
αἰσθανομένῳ
σώματι,
ἀναγκαῖον
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
δύο
εἶναι
σώματα, |
[1, 409] |
χώραν
στιγμῆς.
Καίτοι
τί
κωλύει
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
εἰ
δύο, |
[1, 409] |
σώματι
μονάδες
καὶ
αἱ
στιγμαί,
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
ἔσονται
αἱ
μονάδες· |
[1, 408] |
γὰρ
ἐφθείρετ'
ἂν
ὑπὸ
τῆς
|
ἐν |
τῷ
γήρᾳ
ἀμαυρώσεως,
νῦν
δ' |
[1, 409] |
κινῆσον
τὰς
μονάδας.
Εἰ
δ'
|
ἐν |
τῷ
ζῴῳ
τὸ
κινοῦν
ἡ |
[1, 411] |
ἑαυτοῦ
οὔτε
τοῦ
εὐθέος.
Καὶ
|
ἐν |
τῷ
ὅλῳ
δή
τινες
αὐτὴν |
[1, 409] |
κινοῦν
τὸ
δὲ
κινούμενον,
ὥσπερ
|
ἐν |
τῷ
συνεχεῖ·
οὐ
γὰρ
διὰ |
[1, 411] |
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει
δύναμιν
ἕκαστον
|
ἐν |
τῷ
σώματι.
Εἰ
γὰρ
ἡ |
[1, 409] |
μὲν
οὖν
εἰσὶν
ἕτεραι
αἱ
|
ἐν |
τῷ
σώματι
μονάδες
καὶ
αἱ |
[1, 409] |
καὶ
αὐτά.
Εἰ
δ'
αἱ
|
ἐν |
τῷ
σώματι
στιγμαὶ
ὁ
ἀριθμὸς |
[1, 409] |
ψυχῆς,
ἢ
εἰ
ὁ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
σώματι
στιγμῶν
ἀριθμὸς
ἡ |
[1, 409] |
καὶ
ἄλλος
τις
τῶν
ὑπαρχουσῶν
|
ἐν |
τῷ
σώματι
στιγμῶν·
Συμβαίνει
τε |
[1, 404] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
Πλάτων
|
ἐν |
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ |
[1, 403] |
πράγματος,
ἀνάγκη
δ'
εἶναι
τοῦτον
|
ἐν |
ὕλῃ
τοιᾳδί,
εἰ
ἔσται·
ὥσπερ |
[1, 408] |
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον
κινεῖσθαι
μὲν
|
ἐν |
ᾧ
ἐστι,
τοῦτο
δὲ
κινεῖσθαι |
[1, 406] |
φασι
τὴν
ψυχὴν
τὸ
σῶμα
|
ἐν |
ᾧ
ἐστιν,
ὡς
αὐτὴ
κινεῖται, |
[1, 408] |
τὴν
ψυχήν
τι
πεπονθέναι,
ἀλλ'
|
ἐν |
ᾧ,
καθάπερ
ἐν
μέθαις
καὶ |
[1, 411] |
Καὶ
τὸ
ζῆν
δὴ
πότερον
|
ἔν |
τινι
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ |
[1, 411] |
ἢ
πολυμερές.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἕν, |
διὰ
τί
οὐκ
εὐθέως
καὶ |
[1, 411] |
οὐκ
εὐθέως
καὶ
ἡ
ψυχὴ
|
ἕν; |
Εἰ
δὲ
μεριστόν,
πάλιν
ὁ |
[1, 404] |
καὶ
ἄλλως,
νοῦν
μὲν
τὸ
|
ἕν, |
ἐπιστήμην
δὲ
τὰ
δύο
(μοναχῶς |
[1, 405] |
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν
καὶ
στοιχεῖον
|
ἕν, |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἓν
τιθέασιν, |
[1, 410] |
ἢ
πάντων;
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν
|
ἕν |
τι
γινώσκειν
ἢ
τινὰ
ἢ |
[1, 405] |
ἄλλο,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ὁμοίως
|
ἕν |
τι
τούτων
τιθέασιν.
Διὸ
καὶ |
[1, 406] |
ἑαυτὸ
ἢ
δυνάμενον
κινεῖν,
ἀλλ'
|
ἕν |
τι
τῶν
ἀδυνάτων
τὸ
ὑπάρχειν |
[1, 404] |
τὰ
δύο
(μοναχῶς
γὰρ
ἐφ'
|
ἕν) |
τὸν
δὲ
τοῦ
ἐπιπέδου
ἀριθμὸν |
[1, 407] |
νοήματα·
ταῦτα
δὲ
τῷ
ἐφεξῆς
|
ἕν, |
ὡς
ὁ
ἀριθμός,
ἀλλ'
οὐχ |
[1, 410] |
σύνεσις
ὑπάρξει·
γνώσεται
μὲν
γὰρ
|
ἓν |
ἑκάστη,
πολλὰ
δ'
ἀγνοήσει·
πάντα |
[1, 411] |
δὲ
πάλιν
κἀκεῖνο
ζητεῖν
πότερον
|
ἓν |
ἢ
πολυμερές.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[1, 410] |
θεόν·
μόνος
γὰρ
τῶν
στοιχείων
|
ἓν |
οὐ
γνωριεῖ,
τὸ
νεῖκος,
τὰ |
[1, 405] |
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
ἓν |
τιθέασιν,
οἷον
πῦρ
ἢ
ἀέρα· |
[1, 403] |
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων
|
μηδὲν |
παροξύνεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε
δ' |
[1, 408] |
αὐτῶν,
ἐπειδὰν
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε
|
μηδὲν |
συγγενὲς
παραδέχεσθαι,
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ |
[1, 411] |
ὥστε
σώζειν
τὴν
φύσιν.
Ἀλλ'
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
μορίων |
[1, 410] |
τὰ
δ'
ὀστέα
λευκὰ
γένοντο.
|
Οὐδὲν |
οὖν
ὄφελος
ἐνεῖναι
τὰ
στοιχεῖα |
[1, 404] |
αὐτὰ
ἠρεμεῖν
μηδέποτε,
βοήθειαν
γίνεσθαι
|
θύραθεν |
ἐπεισιόντων
ἄλλων
τοιούτων
ἐν
τῷ |
[1, 403] |
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ
|
μηθέν |
ἐστιν
ἴδιον
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν |
[1, 404] |
δ'
ὑφ'
ἑαυτῆς,
διὰ
τὸ
|
μηθὲν |
ὁρᾶν
κινοῦν
ὃ
μὴ
καὶ |
[1, 404] |
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπέλαβον
εἶναι.
|
~Ὅθεν |
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ
τι
καὶ |
[1, 405] |
τῶν
πρώτων
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως.
|
Ὅθεν |
ἔδοξέ
τισι
πῦρ
εἶναι·
καὶ |
[1, 411] |
δή
τινες
αὐτὴν
μεμῖχθαί
φασιν,
|
ὅθεν |
ἴσως
καὶ
Θαλῆς
ᾠήθη
πάντα |
[1, 403] |
ὁ
πρῶτος
φιλόσοφος;
Ἀλλ'
ἐπανιτέον
|
ὅθεν |
ὁ
λόγος.
Ἐλέγομεν
δὴ
ὅτι |
[1, 408] |
δὲ
πάντα
κινήσεις
εἶναι
δοκοῦσιν.
|
Ὅθεν |
οἰηθείη
τις
ἂν
αὐτὴν
κινεῖσθαι· |
[1, 403] |
οὐ
μέντοι
γ'
ἅψεται
οὕτως
|
χωρισθέν |
τι
εὐθύ·
ἀχώριστον
γάρ,
εἴπερ |
[1, 408] |
συναρμόζωσιν
ὥστε
μηδὲν
συγγενὲς
παραδέχεσθαι,
|
ἐντεῦθεν |
δὲ
καὶ
τὸν
τῶν
μεμιγμένων |
[1, 411] |
τῆς
αἰσθητικῆς
ἀρχῆς,
αἴσθησιν
δ'
|
οὐθὲν |
ἄνευ
ταύτης
ἔχει.
|
[1, 403] |
Φαίνεται
δὲ
τῶν
μὲν
πλείστων
|
οὐθὲν |
ἄνευ
τοῦ
σώματος
πάσχειν
οὐδὲ |
[1, 411] |
χρόνον.
Εἰ
δὲ
μὴ
διατελοῦσιν,
|
οὐθὲν |
ἄτοπον·
ὄργανα
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν |
[1, 411] |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖν,
|
οὐθὲν |
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων·
ἱκανὸν
γὰρ |
[1, 410] |
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
ὅτι
ἀδύνατον,
|
οὐθὲν |
δεῖ
λέγειν·
τίς
γὰρ
ἂν |
[1, 409] |
τῷ
εἴδει.
Δόξειε
δ'
ἂν
|
οὐθὲν |
διαφέρειν
μονάδας
λέγειν
ἢ
σωμάτια |
[1, 410] |
δ'
ὀστοῦν
ἢ
τὸν
ἄνθρωπον
|
οὐθέν, |
εἰ
μὴ
καὶ
ταῦτ'
ἐνέσται. |
[1, 402] |
δὲ
ζῷον
τὸ
καθόλου
ἤτοι
|
οὐθέν |
ἐστιν
ἢ
ὕστερον,
ὁμοίως
δὲ |
[1, 407] |
περὶ
δὲ
τοῦ
δεξομένου
σώματος
|
οὐθὲν |
ἔτι
προσδιορίζουσιν,
ὥσπερ
ἐνδεχόμενον
κατὰ |
[1, 405] |
εἶναι
τὸν
νοῦν,
καὶ
κοινὸν
|
οὐθὲν |
οὐθενὶ
τῶν
ἄλλων
ἔχειν.
Τοιοῦτος |
[1, 407] |
τιθέασιν
εἰς
σῶμα
τὴν
ψυχήν,
|
οὐθὲν |
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν'
αἰτίαν
καὶ |
[1, 407] |
τὸ
δὲ
κινεῖ,
τούτων
δ'
|
οὐθὲν |
ὑπάρχει
πρὸς
ἄλληλα
τοῖς
τυχοῦσιν. |
[1, 409] |
διαφέρειν
ἢ
μικρότητι
συμβαίνει
τὸ
|
λεχθέν, |
ἀλλ'
ὅτι
ποσόν·
διὸ
ἀναγκαῖον |
[1, 410] |
τῷ
ὁμοίῳ,
μαρτυρεῖ
τὸ
νῦν
|
λεχθέν· |
ὅσα
γάρ
ἐστιν
ἐν
τοῖς |
[1, 407] |
πῶς
ἔχοντος
τοῦ
σώματος.
Καίτοι
|
δόξειεν |
ἂν
τοῦτ'
ἀναγκαῖον
εἶναι·
διὰ |
[1, 409] |
συμβεβηκός.
Δῆλον
δ'
εἴ
τις
|
ἐπιχειρήσειεν |
ἐκ
τοῦ
λόγου
τούτου
τὰ |
[1, 408] |
κατὰ
τόπον
αὐτήν.
~Εὐλογώτερον
δ'
|
ἀπορήσειεν |
ἄν
τις
περὶ
αὐτῆς
ὡς |
[1, 410] |
δεῖ
λέγειν·
τίς
γὰρ
ἂν
|
ἀπορήσειεν |
εἰ
ἔνεστιν
ἐν
τῇ
ψυχῇ |
[1, 402] |
ἔργα
πρότερον,
πάλιν
ἄν
τις
|
ἀπορήσειεν |
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα
πρότερον
τούτων |
[1, 410] |
τὸ
αἰσθητικόν,
οὐδ'
ἂν
οὕτω
|
λέγοιεν |
καθόλου
περὶ
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ |
[1, 406] |
ἄλλο
εἶναι,
τὸ
δ'
ἑτέρου
|
ἕνεκεν. |
Τὴν
δὲ
ψυχὴν
μάλιστα
φαίη |
[1, 405] |
πρώτως.
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
γλαφυρωτέρως
|
εἴρηκεν |
ἀποφαινόμενος
διὰ
τί
τούτων
ἑκάτερον· |
[1, 405] |
ἀποπέφανται,
πλὴν
εἴ
τις
αὐτὴν
|
εἴρηκεν |
ἐκ
πάντων
εἶναι
τῶν
στοιχείων |
[1, 405] |
διὰ
τίν'
αἰτίαν,
οὔτ'
ἐκεῖνος
|
εἴρηκεν |
οὔτ'
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
συμφανές |
[1, 404] |
κινοῦσαν,
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
|
εἴρηκεν |
ὡς
τὸ
πᾶν
ἐκίνησε
νοῦς· |
[1, 410] |
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
καίτοι
|
προσῆκεν. |
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
ἀρχῶν |
[1, 411] |
τι
τοῦ
σώματος.
Τοῦτο
δ'
|
ἔοικεν |
ἀδυνάτῳ·
ποῖον
γὰρ
μόριον
ἢ |
[1, 408] |
ἢ
μονάς.
Ὁ
δὲ
νοῦς
|
ἔοικεν |
ἐγγίνεσθαι
οὐσία
τις
οὖσα,
καὶ |
[1, 407] |
αὐτό.
Ἔτι
δ'
ἡ
νόησις
|
ἔοικεν |
ἠρεμήσει
τινὶ
καὶ
ἐπιστάσει
μᾶλλον |
[1, 403] |
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως
αἰσθάνεσθαι,
μάλιστα
δ'
|
ἔοικεν |
ἰδίῳ
τὸ
νοεῖν·
εἰ
δ' |
[1, 405] |
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
|
ἔοικεν |
ὑπολαβεῖν
περὶ
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ |
[1, 402] |
δὲ
καὶ
τούτων
διορίσαι
ποῖα
|
πέφυκεν |
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ
πότερον
τὰ |
[1, 411] |
συνέχει
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μεριστὴ
|
πέφυκεν; |
Οὐ
γὰρ
δὴ
τό
γε |
[1, 407] |
δισσαχῇ
συνημμένους
πάλιν
τὸν
ἕνα
|
διεῖλεν |
εἰς
ἑπτὰ
κύκλους,
ὡς
οὔσας |
[1, 408] |
ἦν,
ἀλλὰ
τοῦ
κοινοῦ,
ὃ
|
ἀπόλωλεν· |
ὁ
δὲ
νοῦς
ἴσως
θειότερόν |
[1, 411] |
ζῷα
γίνεται.
Εἰ
δ'
ὁ
|
μὲν |
ἀὴρ
διασπώ-
μενος
ὁμοειδής,
ἡ |
[1, 408] |
δ'
ἀπ'
ἐκείνης,
οἷον
ἡ
|
μὲν |
αἴσθησις
ἀπὸ
τωνδί,
ἡ
δ' |
[1, 404] |
εἶναι
τῇ
ψυχῇ,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
πάντα
κινεῖσθαι
διὰ
τὴν |
[1, 403] |
ἴδιον
αὐτῆς·
τοῦτο
γὰρ
λαβεῖν
|
μὲν |
ἀναγκαῖον,
οὐ
ῥᾴδιον
δέ.
Φαίνεται |
[1, 406] |
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι.
Ἔτι
δ'
εἰ
|
μὲν |
ἄνω
κινήσεται,
πῦρ
ἔσται,
εἰ |
[1, 410] |
Ἄτοπον
δὲ
καὶ
τὸ
φάναι
|
μὲν |
ἀπαθὲς
εἶναι
τὸ
ὅμοιον
ὑπὸ |
[1, 407] |
ἐξ
ἐναντίων.
Καίτοι
γε
ἡ
|
μὲν |
ἁρμονία
λόγος
τίς
ἐστι
τῶν |
[1, 407] |
σκέψις
ἑτέρων
λόγων
οἰκειοτέρα,
ταύτην
|
μὲν |
ἀφῶμεν
τὸ
νῦν.
Ἐκεῖνο
δὲ |
[1, 404] |
παντελῶς
γ'
ὥσπερ
Δημόκριτος.
Ἐκεῖνος
|
μὲν |
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτὸν
ψυχὴν
καὶ |
[1, 404] |
δὲ
τὸν
τοῦ
στερεοῦ.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἀριθμοὶ
τὰ
εἴδη
αὐτὰ |
[1, 404] |
ψυχὴν
τούτων,
λέγων
οὕτως,
γαίῃ
|
μὲν |
γὰρ
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ' |
[1, 405] |
διὰ
τί
τούτων
ἑκάτερον·
ψυχὴν
|
μὲν |
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ
καὶ
νοῦν, |
[1, 411] |
πότερον
ἓν
ἢ
πολυμερές.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἕν,
διὰ
τί
οὐκ |
[1, 410] |
πλείων
ἢ
σύνεσις
ὑπάρξει·
γνώσεται
|
μὲν |
γὰρ
ἓν
ἑκάστη,
πολλὰ
δ' |
[1, 406] |
δ'
ἐπὶ
τῶν
μορίων·
οἰκεία
|
μὲν |
γάρ
ἐστι
κίνησις
ποδῶν
βάδισις, |
[1, 409] |
τῶν
στοιχείων
αὐτὴν
εἶναι.
Λέγουσι
|
μὲν |
γάρ,
ἵν'
αἰσθάνηταί
τε
τῶν |
[1, 406] |
ὁμοίως
κινοῦνται
τῷ
πλοίῳ·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
καθ'
αὑτὸ
κινεῖται,
οἱ |
[1, 407] |
εἶναι
τὸν
κύκλον
τοῦτον·
νοῦ
|
μὲν |
γὰρ
κίνησις
νόησις
κύ-
κλου |
[1, 403] |
εἶδος
καὶ
τὸν
λόγον.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
λόγος
ὅδε
τοῦ
πράγματος, |
[1, 405] |
καὶ
περὶ
τοῦ
πλήθους·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
μίαν
οἱ
δὲ
πλείους |
[1, 402] |
εἴδει
διαφέρουσα
ἢ
γένει.
Νῦν
|
μὲν |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες |
[1, 403] |
οἷον
ὀργὴ
τί
ἐστιν·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
ὄρεξιν
ἀντιλυπήσεως
ἤ
τι |
[1, 407] |
εἴπερ
ἀΐδιος
ἡ
περιφορά)
Τῶν
|
μὲν |
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
ἔστι
πέρατα |
[1, 404] |
ἧττον
διασαφεῖ
περὶ
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
αἴτιον
τοῦ
καλῶς |
[1, 406] |
ἀγαθὸν
ἢ
δι'
αὑτό,
τὸ
|
μὲν |
δι'
ἄλλο
εἶναι,
τὸ
δ' |
[1, 409] |
θέσιν
ἔχει.
Ἔτι
δ'
ἀριθμοῦ
|
μὲν |
ἐὰν
ἀφέλῃ
τις
ἀριθμὸν
ἢ |
[1, 408] |
πᾶν
τὸ
σῶμα,
εἴπερ
πάντα
|
μὲν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
μεμιγμένων,
ὁ |
[1, 404] |
δὲ
μίαν,
ταύτην,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
|
μὲν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
πάντων,
εἶναι |
[1, 408] |
κι-
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον
κινεῖσθαι
|
μὲν |
ἐν
ᾧ
ἐστι,
τοῦτο
δὲ |
[1, 405] |
τὸ
πῦρ.
Ἀναξαγόρας
δ'
ἔοικε
|
μὲν |
ἕτερον
λέγειν
ψυχήν
τε
καὶ |
[1, 403] |
ἰατρός,
τῶν
δὲ
μὴ
χωριστῶν
|
μέν, |
ᾗ
δὲ
μὴ
τοιούτου
σώματος |
[1, 402] |
συμβέβηκε
περὶ
αὐτήν·
ὧν
τὰ
|
μὲν |
ἴδια
πάθη
τῆς
ψυχῆς
εἶναι |
[1, 403] |
σῶμα.
Μηνύει
δὲ
τὸ
ποτὲ
|
μὲν |
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων |
[1, 403] |
περὶ
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως
τὰ
|
μὲν |
καλῶς
εἰρημένα
λάβωμεν,
εἰ
δέ |
[1, 408] |
τι,
τούτων
δὲ
συμβαίνει
τὰ
|
μὲν |
κατὰ
φοράν
τινων
κινουμένων,
τὰ |
[1, 407] |
τὸ
δὲ
πάσχει
καὶ
τὸ
|
μὲν |
κινεῖται
τὸ
δὲ
κινεῖ,
τούτων |
[1, 409] |
ἔσται
{τι}
ἐν
αὐτῷ
τὸ
|
μὲν |
κινοῦν
τὸ
δὲ
κινούμενον,
ὥσπερ |
[1, 403] |
εἰ
ἔσται·
ὥσπερ
οἰκίας
ὁ
|
μὲν |
λόγος
τοιοῦτος,
ὅτι
σκέπασμα
κωλυτικὸν |
[1, 408] |
τῆς
κινήσεως
οὔσης,
ἀλλ'
ὁτὲ
|
μὲν |
μέχρι
ἐκείνης,
ὁτὲ
δ'
ἀπ' |
[1, 411] |
τινες
μεριστὴν
αὐτήν,
καὶ
ἄλλῳ
|
μὲν |
νοεῖν
ἄλλῳ
δὲ
ἐπιθυμεῖν.
Τί |
[1, 404] |
κρίνεται
δὲ
τὰ
πράγματα
τὰ
|
μὲν |
νῷ,
τὰ
δ'
ἐπιστήμῃ,
τὰ |
[1, 404] |
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
πόσαι,
μάλιστα
|
μὲν |
οἱ
σωματικὰς
ποιοῦντες
τοῖς
ἀσωμάτους, |
[1, 407] |
πᾶς
ὁρισμὸς
ἢ
ἀπόδειξις·
αἱ
|
μὲν |
οὖν
ἀποδείξεις
καὶ
ἀπ'
ἀρχῆς |
[1, 409] |
εἴη
διαφορὰ
πλὴν
θέσις;
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
εἰσὶν
ἕτεραι
αἱ
ἐν |
[1, 404] |
οὐδὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
πᾶσιν.
Ὅσοι
|
μὲν |
οὖν
ἐπὶ
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ |
[1, 403] |
τοῦτ'
ἄνευ
σώματος
εἶναι.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἔστι
τι
τῶν
τῆς |
[1, 409] |
τὰ
ἐκ
τούτων.
Ἐξ
ὧν
|
μὲν |
οὖν
ἐστιν
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω |
[1, 408] |
τὸν
τῶν
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως
|
μὲν |
οὖν
εὔλογον,
ἡ
δὲ
σύνθεσις |
[1, 408] |
τὸν
λόγον
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ἔχει
τοιαύτας
ἀπορίας.
Εἰ |
[1, 407] |
καὶ
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν;
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
κατὰ
στιγμήν,
αὗται
δ' |
[1, 405] |
ἐκ
πασῶν
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι
|
μὲν |
οὖν
μίαν
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν |
[1, 407] |
τὰς
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις.
Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
οὐ
καλῶς
τὸ
λέγειν |
[1, 408] |
φθείρεται
τῆς
ψυχῆς
ἀπολιπούσης;
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν
τ' |
[1, 406] |
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κίνησιν.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸ
κινοῦν |
[1, 408] |
τι
καὶ
ἀπαθές
ἐστιν.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐχ
οἷόν
τε
κινεῖσθαι |
[1, 405] |
τὴν
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
παραδεδομένα
περὶ
ψυχῆς,
καὶ |
[1, 404] |
τῶν
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
ὧν
τὴν
|
μὲν |
πανσπερμίαν
στοιχεῖα
λέγει
τῆς
ὅλης |
[1, 405] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον
|
μὲν |
περὶ
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ
οὐ |
[1, 404] |
τὴν
ψυχὴν
τὰς
ἀρχάς,
οἱ
|
μὲν |
πλείους
ποιοῦντες,
ταύτας,
οἱ
δὲ |
[1, 403] |
ῥᾴδιον
δέ.
Φαίνεται
δὲ
τῶν
|
μὲν |
πλείστων
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ
σώματος |
[1, 407] |
διὰ
γὰρ
τὴν
κοινωνίαν
τὸ
|
μὲν |
ποιεῖ
τὸ
δὲ
πάσχει
καὶ |
[1, 407] |
δόξα
παραδέδοται
περὶ
ψυχῆς,
πιθανὴ
|
μὲν |
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
ἧττον
τῶν
λεγομένων, |
[1, 405] |
καὶ
κινεῖν
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
|
μὲν |
πρῶτόν
ἐστι,
καὶ
ἐκ
τούτου |
[1, 404] |
ψυχὴν
ὑπέλαβον
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος
|
μὲν |
(πῦρ
τι
καὶ
θερμόν
φησιν |
[1, 408] |
ὑπάρχει
γὰρ
αὐτοῖς
ἀδύνατα
πρῶτα
|
μὲν |
τὰ
ἐκ
τοῦ
κινεῖσθαι
συμβαίνοντα, |
[1, 409] |
Συμβαίνει
δέ,
καθάπερ
εἴπομεν,
τῇ
|
μὲν |
ταὐτὸ
λέγειν
τοῖς
σῶμά
τι |
[1, 407] |
αὐλοὺς
ἐνδύεσθαι·
δεῖ
γὰρ
τὴν
|
μὲν |
τέχνην
χρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις,
τὴν |
[1, 403] |
τοιαῦτα,
ἄλλος,
καὶ
περὶ
τινῶν
|
μὲν |
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ,
οἷον
τέκτων |
[1, 403] |
(καὶ
θερμοῦ.
Τούτων
δὲ
ὁ
|
μὲν |
τὴν
ὕλην
ἀποδίδωσιν,
ὁ
δὲ |
[1, 411] |
ἡ
δὲ
ψυχὴ
ἀνομοιομερής,
τὸ
|
μέν |
τι
αὐτῆς
ὑπάρξει
δῆλον
ὅτι, |
[1, 404] |
ἔτι
δὲ
καὶ
ἄλλως,
νοῦν
|
μὲν |
τὸ
ἕν,
ἐπιστήμην
δὲ
τὰ |
[1, 404] |
περὶ
φιλοσοφίας
λεγομένοις
διωρίσθη,
αὐτὸ
|
μὲν |
τὸ
ζῷον
ἐξ
αὐτῆς
τῆς |
[1, 405] |
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀκολουθοῦσιν,
οἱ
|
μὲν |
τὸ
θερμὸν
λέγοντες,
ὅτι
διὰ |
[1, 409] |
οὓς
ὁρίζονται
τὴν
ψυχήν,
οἱ
|
μὲν |
τὸ
κινητικώτατον
ἀπεφήναντο
τῷ
κινεῖν |
[1, 410] |
τοῦ
ὄντος
(σημαίνει
γὰρ
τὸ
|
μὲν |
τόδε
τι,
τὸ
δὲ
ποσὸν |
[1, 411] |
διὰ
τίνα
γὰρ
αἰτίαν
ἐν
|
μὲν |
τῷ
ἀέρι
ἢ
τῷ
πυρὶ |
[1, 408] |
ἁρμονίαν
εἰς
δύο
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα
|
μέν, |
τῶν
μεγεθῶν
ἐν
τοῖς
ἔχουσι |
[1, 411] |
ζῷα
καὶ
φυτά,
καὶ
αὕτη
|
μὲν |
χωρίζεται
τῆς
αἰσθητικῆς
ἀρχῆς,
αἴσθησιν |
[1, 411] |
ἀλλήλοις
καὶ
τῇ
ὅλῃ,
ἀλλήλοις
|
μὲν |
ὡς
οὐ
χωριστὰ
ὄντα,
τῇ |
[1, 409] |
ἀπορίας
τε
καὶ
ὑπεναντιώσεις
ἔχει,
|
διεληλύθαμεν |
σχεδόν·
Λείπεται
δ'
ἐπισκέψασθαι
πῶς |
[1, 404] |
οὕτως,
γαίῃ
μὲν
γὰρ
γαῖαν
|
ὀπώπαμεν, |
ὕδατι
δ'
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ' |
[1, 408] |
(κινουμένης,
εἰς
τὰ
τοιαῦτα
ἀποβλέψας·
|
φαμὲν |
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
χαίρειν, |
[1, 409] |
ἀριθμοῦ,
καθάπερ
καὶ
Δημόκριτον
αὐτὸ
|
ἔφαμεν |
κινεῖν·
τί
γὰρ
διαφέρει
σφαίρας |
[1, 403] |
κινήσει
τε
καὶ
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
|
Παρειλήφαμεν |
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν
προγενεστέρων |
[1, 402] |
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν
ἐν
πρώτοις
|
τιθείημεν. |
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
πρὸς
ἀλήθειαν |
[1, 406] |
καθ'
αὑτό·
καθ'
ἕτερον
δὲ
|
λέγομεν |
ὅσα
κινεῖται
τῷ
ἐν
κινουμένῳ |
[1, 408] |
γὰρ
ἐφαρμόζειν.
Ἔτι
δ'
εἰ
|
λέγομεν |
τὴν
ἁρμονίαν
εἰς
δύο
ἀποβλέποντες, |
[1, 403] |
Ἀλλ'
ἐπανιτέον
ὅθεν
ὁ
λόγος.
|
Ἐλέγομεν |
δὴ
ὅτι
τὰ
πάθη
τῆς |
[1, 411] |
καὶ
αὐτὸ
καὶ
τὸ
καμπύλον
|
γινώσκομεν· |
κριτὴς
γὰρ
ἀμφοῖν
ὁ
κανών, |
[1, 402] |
τότε
καὶ
περὶ
τῆς
οὐσίας
|
ἕξομεν |
λέγειν
κάλλιστα·
πάσης
γὰρ
ἀποδείξεως |
[1, 408] |
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
κινεῖσθαι,
καθάπερ
|
εἴπομεν, |
ἔστι,
καὶ
κι-
νεῖν
ἑαυτήν, |
[1, 405] |
ψυχήν
τε
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ
|
εἴπομεν |
καὶ
πρότερον,
χρῆται
δ'
ἀμφοῖν |
[1, 409] |
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα·
ὥσπερ
γὰρ
|
εἴπομεν |
πρότερον,
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
ῥᾴδιον
ἐξ |
[1, 409] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Συμβαίνει
δέ,
καθάπερ
|
εἴπομεν, |
τῇ
μὲν
ταὐτὸ
λέγειν
τοῖς |
[1, 406] |
τὸ
σῶμα
πᾶν.
Ἡμεῖς
δ'
|
ἐρωτήσομεν |
εἰ
καὶ
ἠρέμησιν
ποιεῖ
τοῦτο |
[1, 411] |
ἄλλων
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε
καὶ
|
πάσχομεν, |
ἢ
μορίοις
ἑτέροις
ἕτερα;
Καὶ |
[1, 411] |
κινούμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
|
ποιοῦμέν |
τε
καὶ
πάσχομεν,
ἢ
μορίοις |
[1, 411] |
τούτων
ἕκαστον
ὑπάρχει,
καὶ
πάσῃ
|
νοοῦμέν |
τε
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
κινούμεθα |
[1, 406] |
δὴ
λεγομένου
τοῦ
κινεῖσθαι
νῦν
|
ἐπισκοποῦμεν |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ' |
[1, 402] |
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ
τῶν
ζῴων.
|
Ἐπιζητοῦμεν |
δὲ
θεωρῆσαι
καὶ
γνῶναι
τήν |
[1, 403] |
ὅπως
τὰ
μὲν
καλῶς
εἰρημένα
|
λάβωμεν, |
εἰ
δέ
τι
μὴ
καλῶς, |
[1, 403] |
δέ
τι
μὴ
καλῶς,
τοῦτ'
|
εὐλαβηθῶμεν. |
Ἀρχὴ
δὲ
τῆς
ζητήσεως
προθέσθαι |
[1, 407] |
ἑτέρων
λόγων
οἰκειοτέρα,
ταύτην
μὲν
|
ἀφῶμεν |
τὸ
νῦν.
Ἐκεῖνο
δὲ
ἄτοπον |
[1, 402] |
τὸ
τί
ἐστιν·
ἐπειδὰν
γὰρ
|
ἔχωμεν |
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
περὶ |
[1, 406] |
φοράς,
τὴν
εὐθυωρίαν
εἰς
κύκλον
|
κατέκαμψεν· |
~καὶ
διελὼν
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς |
[1, 408] |
οὔτε
φιλεῖ·
οὐ
γὰρ
ἐκείνου
|
ἦν, |
ἀλλὰ
τοῦ
κοινοῦ,
ὃ
ἀπόλωλεν· |
[1, 408] |
καθ'
ἣν
σὰρξ
καὶ
καθ'
|
ἣν |
ὀστοῦν.
Συμβήσεται
οὖν
πολλάς
τε |
[1, 408] |
ἡ
μίξις
τῶν
στοιχείων
καθ'
|
ἣν |
σὰρξ
καὶ
καθ'
ἣν
ὀστοῦν. |
[1, 406] |
καὶ
ἀντιστρέψασιν
εἰπεῖν
ἀληθὲς
~ὅτι
|
ἣν |
τὸ
(σῶμα
κινεῖται,
ταύτην
καὶ |
[1, 404] |
πυρὶ
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργῇ
δὲ
|
στοργήν, |
νεῖκος
δέ
τε
νείκεϊ
λυγρῷ· |
[1, 404] |
τὸ
συνάγον
καὶ
πηγνύον·
καὶ
|
ζῆν |
δὲ
ἕως
ἂν
δύνωνται
τοῦτο |
[1, 411] |
μορίοις
ἑτέροις
ἕτερα;
Καὶ
τὸ
|
ζῆν |
δὴ
πότερον
ἔν
τινι
τούτων |
[1, 411] |
δὲ
καὶ
τὰ
φυτὰ
διαιρούμενα
|
ζῆν |
καὶ
τῶν
ζῴων
ἔνια
τῶν |
[1, 404] |
τὴν
κίνησιν·
διὸ
καὶ
τοῦ
|
ζῆν |
ὅρον
εἶναι
τὴν
ἀναπνοήν·
συνάγοντος |
[1, 410] |
Φαίνεται
γὰρ
τά
τε
φυτὰ
|
ζῆν |
οὐ
μετέχοντα
{φορᾶς
οὐδ'
αἰσθήσεως, |
[1, 405] |
ὅτι
διὰ
τοῦτο
καὶ
τὸ
|
ζῆν |
ὠνόμασται,
οἱ
δὲ
τὸ
ψυχρόν, |
[1, 407] |
ὥσπερ
εἴ
τις
φαίη
τὴν
|
τεκτονικὴν |
εἰς
αὐλοὺς
ἐνδύεσθαι·
δεῖ
γὰρ |
[1, 410] |
ἢ
ποιὸν
ἢ
καί
τινα
|
ἄλλην |
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
πότερον
ἐξ |
[1, 402] |
πότερον
δεῖ
ζητεῖν
πρότερον
τὴν
|
ὅλην |
ψυχὴν
ἢ
τὰ
μόρια.
Χαλεπὸν |
[1, 405] |
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ
φύσει,
|
πλὴν |
ἀρχήν
γε
τὸν
νοῦν
τίθεται |
[1, 406] |
οὐσίᾳ,
τοῦθ'
ὑπ'
ἄλλου
κινεῖσθαι,
|
πλὴν |
εἰ
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
ὥσπερ |
[1, 405] |
γῆς·
ταύτην
δ'
οὐθεὶς
ἀποπέφανται,
|
πλὴν |
εἴ
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ |
[1, 405] |
στοιχείων
ποιοῦσι,
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
|
πλὴν |
ἑνός·
φασὶ
γὰρ
γινώσκεσθαι
τὸ |
[1, 409] |
μοναδικῆς
τίς
ἂν
εἴη
διαφορὰ
|
πλὴν |
θέσις;
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰσὶν |
[1, 405] |
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
κριτὴν
εἴληφε,
|
πλὴν |
τῆς
γῆς·
ταύτην
δ'
οὐθεὶς |
[1, 403] |
Τούτων
δὲ
ὁ
μὲν
τὴν
|
ὕλην |
ἀποδίδωσιν,
ὁ
δὲ
τὸ
εἶδος |
[1, 403] |
τούτων;
Πότερον
ὁ
περὶ
τὴν
|
ὕλην, |
τὸν
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ |
[1, 406] |
αἰσθητῶν
κινεῖσθαι,
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
εἰ
κινεῖ
γε
αὐτὴ |
[1, 407] |
ἡ
ψυχὴ
μᾶλλον
ἐκείνῳ.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ'
ὅτι
βέλτιον
λέγεται·
καίτοι |
[1, 407] |
τρόπον
καὶ
ὁ
συλλογισμός.
~Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
μακάριόν
γε
τὸ
μὴ |
[1, 404] |
τὸ
πᾶν
ἐκίνησε
νοῦς·
οὐ
|
μὴν |
παντελῶς
γ'
ὥσπερ
Δημόκριτος.
Ἐκεῖνος |
[1, 407] |
εἰπεῖν;
Εἰ
μὲν
οὖν
κατὰ
|
στιγμήν, |
αὗται
δ'
ἄπειροι,
δῆλον
ὡς |
[1, 409] |
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
|
στιγμὴν |
δὲ
γραμμήν,
καὶ
αἱ
τῶν |
[1, 407] |
ἤτοι
κατὰ
μέγεθος
ἢ
κατὰ
|
στιγμήν, |
εἰ
δεῖ
καὶ
τοῦτο
μόριον |
[1, 403] |
ἅπτεσθαι
τῆς
{χαλκῆς}
σφαίρας
κατὰ
|
στιγμήν, |
οὐ
μέντοι
γ'
ἅψεται
οὕτως |
[1, 404] |
ἄλλως,
νοῦν
μὲν
τὸ
ἕν,
|
ἐπιστήμην |
δὲ
τὰ
δύο
(μοναχῶς
γὰρ |
[1, 409] |
Ἔτι
δ'
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν
|
γραμμὴν |
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν, |
[1, 409] |
γραμμὴν
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ
|
γραμμήν, |
καὶ
αἱ
τῶν
μονάδων
κινήσεις |
[1, 410] |
ἐκ
τοῦ
ὅλου
εἰσιέναι
ἀναπνεόντων,
|
φερομένην |
ὑπὸ
τῶν
ἀνέμων,
οὐχ
οἷόν |
[1, 406] |
γὰρ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
καὶ
|
μεμερισμένην |
κατὰ
τοὺς
ἁρμονικοὺς
ἀριθμούς,
ὅπως |
[1, 409] |
Πῶς
γὰρ
χρὴ
νοῆσαι
μονάδα
|
κινουμένην, |
καὶ
ὑπὸ
τίνος,
καὶ
πῶς, |
[1, 406] |
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
φησὶ
γὰρ
τὸν
Δαίδαλον
|
κινουμένην |
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ' |
[1, 405] |
τὰ
θεῖα
πάντα
συνεχῶς
(ἀεί,
|
σελήνην, |
ἥλιον,
τοὺς
ἀστέρας
καὶ
τὸν |
[1, 402] |
εἶναι
δοκεῖ,
τὰ
δὲ
δι'
|
ἐκείνην |
καὶ
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχειν.
Πάντῃ |
[1, 406] |
τὸν
Δαίδαλον
κινουμένην
ποιῆσαι
τὴν
|
ξυλίνην |
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
ἄργυρον
χυτόν·
ὁμοίως |
[1, 410] |
τόπον·
καίτοι
δοκεῖ
γε
ταύτην
|
μόνην |
τῶν
κινήσεων
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ |
[1, 407] |
ἐνδύεσθαι·
δεῖ
γὰρ
τὴν
μὲν
|
τέχνην |
χρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις,
τὴν
δὲ |
[1, 405] |
ψυχρόν,
διὰ
τὸ>
διὰ
τὴν
|
ἀναπνοὴν |
καὶ
τὴν
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
ψυχήν. |
[1, 404] |
τοῦ
ζῆν
ὅρον
εἶναι
τὴν
|
ἀναπνοήν· |
συνάγοντος
γὰρ
τοῦ
περιέχοντος
τὰ |
[1, 407] |
ὅτι
βέλτιον
λέγεται·
καίτοι
γ'
|
ἐχρῆν |
διὰ
τοῦτο
τὸν
θεὸν
κύκλῳ |
[1, 404] |
νῷ
ὡς
δυνάμει
τινὶ
περὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει
ψυχὴν |
[1, 405] |
ἀρχὴν
εἶναί
φησι
ψυχήν,
εἴπερ
|
τὴν |
ἀναθυμίασιν,
ἐξ
ἧς
τἆλλα
συνίστησιν· |
[1, 405] |
τὸ
ψυχρόν,
διὰ
τὸ>
διὰ
|
τὴν |
ἀναπνοὴν
καὶ
τὴν
κατάψυξιν
καλεῖσθαι |
[1, 404] |
καὶ
τοῦ
ζῆν
ὅρον
εἶναι
|
τὴν |
ἀναπνοήν·
συνάγοντος
γὰρ
τοῦ
περιέχοντος |
[1, 408] |
ἐφαρμόζειν.
Ἔτι
δ'
εἰ
λέγομεν
|
τὴν |
ἁρμονίαν
εἰς
δύο
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα |
[1, 407] |
τινα
αὐτὴν
λέγουσι·
καὶ
γὰρ
|
τὴν |
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
καὶ
σύνθεσιν
ἐναντίων |
[1, 405] |
κινητικὸν
εἶναι.
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εἶναί
φησι
ψυχήν,
εἴπερ |
[1, 404] |
τὸ
παρὰ
τῶν
Πυθαγορείων
λεγόμενον
|
τὴν |
αὐτὴν
ἔχειν
διάνοιαν·
ἔφασαν
γάρ |
[1, 411] |
ζῴων
ἔνια
τῶν
ἐντόμων,
ὡς
|
τὴν |
αὐτὴν
ἔχοντα
ψυχὴν
τῷ
εἴδει, |
[1, 409] |
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ
δοκεῖ
|
τὴν |
αὐτὴν
ψυχὴν
ἔχειν
τῷ
εἴδει. |
[1, 407] |
λέγειν
τὴν
ψυχὴν
μέγεθος
εἶναι·
|
τὴν |
γὰρ
τοῦ
παντὸς
δῆλον
ὅτι |
[1, 406] |
ἀνίστασθαι
τὰ
τεθνεῶτα
τῶν
ζῴων.
|
Τὴν |
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
κίνησιν
κἂν |
[1, 406] |
εἶναι,
τὸ
δ'
ἑτέρου
ἕνεκεν.
|
Τὴν |
δὲ
ψυχὴν
μάλιστα
φαίη
τις |
[1, 407] |
ἐστι
τῶν
μιχθέντων
ἢ
σύνθεσις,
|
τὴν |
δὲ
ψυχὴν
οὐδέτερον
οἷόν
τ' |
[1, 407] |
μὲν
τέχνην
χρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις,
|
τὴν |
δὲ
ψυχὴν
τῷ
σώματι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 402] |
Α'
(Τῶν
καλῶν
καὶ
τιμίων
|
τὴν |
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες,
μᾶλλον
δ'
ἑτέραν |
[1, 406] |
τὸ
πᾶν
φέρηται
συμφώνους
φοράς,
|
τὴν |
εὐθυωρίαν
εἰς
κύκλον
κατέκαμψεν·
~καὶ |
[1, 408] |
τὸ
ὀργίζεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι
τὸ
|
τὴν |
καρδίαν
ὡδὶ
κινεῖσθαι,
τὸ
δὲ |
[1, 405] |
τὸ>
διὰ
τὴν
ἀναπνοὴν
καὶ
|
τὴν |
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ
μὲν |
[1, 404] |
σχημάτων
τὰ
παρέχοντα
τοῖς
ζῴοις
|
τὴν |
κίνησιν
διὰ
τὸ
μηδ'
αὐτὰ |
[1, 404] |
εἶναι
τὸ
παρέχον
τοῖς
ζῴοις
|
τὴν |
κίνησιν·
διὸ
καὶ
τοῦ
ζῆν |
[1, 404] |
ἐοίκασι
γὰρ
οὗτοι
πάντες
ὑπειληφέναι
|
τὴν |
κίνησιν
οἰκειότατον
εἶναι
τῇ
ψυχῇ, |
[1, 404] |
καὶ
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν
εἶναι
λέγει
|
τὴν |
κινοῦσαν,
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος |
[1, 407] |
τοῦτ'
ἀναγκαῖον
εἶναι·
διὰ
γὰρ
|
τὴν |
κοινωνίαν
τὸ
μὲν
ποιεῖ
τὸ |
[1, 405] |
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
|
τὴν |
λίθον
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
ὅτι |
[1, 402] |
ἀπόδειξις,
ὥστε
ζητητέον
ἂν
εἴη
|
τὴν |
μέθοδον
ταύτην·
εἰ
δὲ
μὴ |
[1, 404] |
διὰ
τῶν
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
ὧν
|
τὴν |
μὲν
πανσπερμίαν
στοιχεῖα
λέγει
τῆς |
[1, 407] |
εἰς
αὐλοὺς
ἐνδύεσθαι·
δεῖ
γὰρ
|
τὴν |
μὲν
τέχνην
χρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις, |
[1, 406] |
γὰρ
τὸν
Δαίδαλον
κινουμένην
ποιῆσαι
|
τὴν |
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
ἄργυρον
χυτόν· |
[1, 402] |
μόρια,
πότερον
δεῖ
ζητεῖν
πρότερον
|
τὴν |
ὅλην
ψυχὴν
ἢ
τὰ
μόρια. |
[1, 405] |
οὐ
μόνον
ψεῦδός
ἐστι
τὸ
|
τὴν |
οὐσίαν
αὐτῆς
τοιαύτην
εἶναι
~οἵαν |
[1, 402] |
τήν
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ
|
τὴν |
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
περὶ |
[1, 402] |
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ
περὶ
|
τὴν |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί
ἐστι, |
[1, 402] |
πάντων
περὶ
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
|
τὴν |
οὐσίαν,
ὥσπερ
καὶ
τῶν
κατὰ |
[1, 402] |
θαυμασιωτέρων
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
|
τὴν |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως |
[1, 405] |
οὐχ
αἷμα·
ταύτην
δ'
εἶναι
|
τὴν |
πρώτην
ψυχήν.
Τεροι
δ'
αἷμα, |
[1, 408] |
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν
καὶ
θέσιν,
|
τὴν |
σύνθεσιν
αὐτῶν,
ἐπειδὰν
οὕτω
συναρμόζωσιν |
[1, 402] |
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
θεωρῆσαι
καὶ
γνῶναι
|
τήν |
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ
τὴν |
[1, 407] |
λέγουσιν
ὥσπερ
εἴ
τις
φαίη
|
τὴν |
τεκτονικὴν
εἰς
αὐλοὺς
ἐνδύεσθαι·
δεῖ |
[1, 405] |
ὑπολαμβάνοντες,
τοῦτο
δ'
ὑπάρχειν
διὰ
|
τὴν |
τοῦ
αἵματος
φύσιν.
Πάντα
γὰρ |
[1, 407] |
ἐνδεχόμενον
κατὰ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
μύθους
|
τὴν |
τυχοῦσαν
ψυχὴν
εἰς
τὸ
τυχὸν |
[1, 403] |
θερμοῦ.
Τούτων
δὲ
ὁ
μὲν
|
τὴν |
ὕλην
ἀποδίδωσιν,
ὁ
δὲ
τὸ |
[1, 403] |
φυσικὸς
τούτων;
Πότερον
ὁ
περὶ
|
τὴν |
ὕλην,
τὸν
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν, |
[1, 402] |
ἐπειδὰν
γὰρ
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
|
τὴν |
φαντασίαν
περὶ
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ |
[1, 411] |
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν
ὥστε
σώζειν
|
τὴν |
φύσιν.
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἧττον
ἐν |
[1, 402] |
μεγάλα
συμβάλλεσθαι,
μάλιστα
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
φύσιν·
ἔστι
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ |
[1, 405] |
ψυχὴν
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ
κινητικὸν
|
τὴν |
φύσιν
τῶν
πρώτων
ὑπειλήφασιν,
οὐκ |
[1, 405] |
λέγουσιν.
Ἑπομένως
δὲ
τούτοις
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ
κινητικὸν |
[1, 404] |
ἔνιοι
συνέπλεξαν
ἐξ
ἀμφοῖν,
ἀποφηνάμενοι
|
τὴν |
ψυχὴν
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται |
[1, 411] |
Τί
οὖν
δή
ποτε
συνέχει
|
τὴν |
ψυχήν,
εἰ
μεριστὴ
πέφυκεν;
Οὐ |
[1, 404] |
λοιπά,
κινούμενα
καὶ
αὐτά,
ὑπολαμβάνοντες
|
τὴν |
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
παρέχον
τοῖς |
[1, 410] |
καλουμένοις
ἔπεσι
λόγος·
φησὶ
γὰρ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκ
τοῦ
ὅλου
εἰσιέναι |
[1, 405] |
ποιοῦσιν
ἐν
ταῖς
ἀρχαῖς,
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
ἐναντίων
συνιστᾶσιν· |
[1, 410] |
γνωρίζειν
καὶ
αἰσθάνεσθαι
τὰ
ὄντα
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
λέγοντες |
[1, 404] |
καὶ
Πλάτων
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖ· |
[1, 411] |
οὕτως
ὑπειληφότας.
(Εἰ
δὲ
δεῖ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖν, |
[1, 408] |
βέλτιον
γὰρ
ἴσως
μὴ
λέγειν
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐλεεῖν
ἢ
μανθάνειν
ἢ |
[1, 411] |
ἄτοπον.
Ὑπολαβεῖν
δ'
ἐοίκασιν
εἶναι
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐν
τούτοις
ὅτι
τὸ |
[1, 405] |
αἰτίαν
καὶ
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἓν
τιθέασιν,
οἷον
πῦρ |
[1, 405] |
τοῦτο
γινώσκειν
τε
καὶ
κινεῖν
|
τὴν |
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
πρῶτόν
ἐστι, |
[1, 409] |
ἐστιν
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν
|
τὴν |
ψυχὴν
καὶ
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ |
[1, 406] |
τρόπον
καὶ
ὁ
Τίμαιος
φυσιολογεῖ
|
τὴν |
ψυχὴν
κινεῖν
τὸ
σῶμα·
τῷ |
[1, 408] |
ἀλογώτατον
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν
εἶναι
|
τὴν |
ψυχὴν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν·
ὑπάρχει
γὰρ |
[1, 408] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀποβλέψας·
φαμὲν
γὰρ
|
τὴν |
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
χαίρειν,
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι, |
[1, 407] |
οὖν
οὐ
καλῶς
τὸ
λέγειν
|
τὴν |
ψυχὴν
μέγεθος
εἶναι·
τὴν
γὰρ |
[1, 409] |
τρόπων
παραδεδομένων
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
|
τὴν |
ψυχήν,
οἱ
μὲν
τὸ
κινητικώτατον |
[1, 411] |
ὥστ'
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
λέγειν
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ὁμοειδῆ
τοῖς
μορίοις
εἶναι, |
[1, 408] |
λόγος)
Τὸ
δὴ
λέγειν
ὀργίζεσθαι
|
τὴν |
ψυχὴν
ὅμοιον
κἂν
εἴ
τις |
[1, 405] |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἄλλο,
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ὁμοίως
ἕν
τι
τούτων |
[1, 404] |
ἀπέβλεψαν,
οὗτοι
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον
|
τὴν |
ψυχήν·
ὅσοι
δ'
ἐπὶ
τὸ |
[1, 407] |
τὸν
θεὸν
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
|
τὴν |
ψυχήν,
ὅτι
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ |
[1, 405] |
γὰρ
ἐλέγχει
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας
|
τὴν |
ψυχήν,
ὅτι
ἡ
γονὴ
οὐχ |
[1, 408] |
τὸν
λόγον
τῆς
μίξεως
εἶναι
|
τὴν |
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
τὸν
αὐτὸν |
[1, 407] |
γὰρ
καὶ
τιθέασιν
εἰς
σῶμα
|
τὴν |
ψυχήν,
οὐθὲν
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν' |
[1, 408] |
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν
τ'
εἶναι
|
τὴν |
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ
περιφέρεσθαι,
δῆλον |
[1, 405] |
πλείους
λέγοντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
πλείω
ποιοῦσιν.
Ἀναξαγόρας
δὲ |
[1, 410] |
καὶ
ἀρχὰς
ἰδίας,
ἐξ
ὧν
|
τὴν |
ψυχὴν
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν |
[1, 409] |
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
|
τὴν |
ψυχὴν
τὰ
πράγματα
τιθέντες.
Οὐκ |
[1, 404] |
τῶν
ὄντων,
οὗτοι
δὲ
λέγουσι
|
τὴν |
ψυχὴν
τὰς
ἀρχάς,
οἱ
μὲν |
[1, 404] |
μὲν
ἄλλα
πάντα
κινεῖσθαι
διὰ
|
τὴν |
ψυχήν,
ταύτην
δ'
ὑφ'
ἑαυτῆς, |
[1, 408] |
Ὥστε
τὸ
γῆρας
οὐ
τῷ
|
τὴν |
ψυχήν
τι
πεπονθέναι,
ἀλλ'
ἐν |
[1, 404] |
δὲ
φέρονται
καὶ
ὅσοι
λέγουσι
|
τὴν |
ψυχὴν
τὸ
αὑτὸ
κινοῦν·
ἐοίκασι |
[1, 406] |
Ἔνιοι
δὲ
καὶ
κινεῖν
φασι
|
τὴν |
ψυχὴν
τὸ
σῶμα
ἐν
ᾧ |
[1, 405] |
ἢ
πάντα.
Ὁρίζονται
δὴ
πάντες
|
τὴν |
ψυχὴν
τρισὶν
ὡς
εἰπεῖν,
κινήσει, |
[1, 403] |
κινεῖν
ἕτερον,
τῶν
κινουμένων
τι
|
τὴν |
ψυχὴν
ὑπέλαβον
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος |
[1, 405] |
ἐξ
ὧν
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν
τι
|
τὴν |
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
τὴν
λίθον |
[1, 408] |
ὅμοιον
κἂν
εἴ
τις
λέγοι
|
τὴν |
ψυχὴν
ὑφαίνειν
ἢ
οἰκοδομεῖν·
βέλτιον |
[1, 408] |
οὖν
οὐχ
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
|
τὴν |
ψυχήν,
φανερὸν
ἐκ
τούτων·
εἰ |
[1, 406] |
Δαίδαλον
κινουμένην
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην
|
Ἀφροδίτην, |
ἐγχέαντ'
ἄργυρον
χυτόν·
ὁμοίως
δὲ |
[1, 405] |
φύσιν.
Πάντα
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
|
κριτὴν |
εἴληφε,
πλὴν
τῆς
γῆς·
ταύτην |
[1, 411] |
τι
αἴτιον;
Λέγουσι
δή
τινες
|
μεριστὴν |
αὐτήν,
καὶ
ἄλλῳ
μὲν
νοεῖν |
[1, 405] |
ὑπολαβεῖν
περὶ
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
|
αὐτὴν |
ἀθάνατον
εἶναι
διὰ
τὸ
ἐοικέναι |
[1, 409] |
~ἴδια
δ'
ἐκ
τοῦ
(λέγειν
|
αὐτὴν |
ἀριθμόν.
Πῶς
γὰρ
χρὴ
νοῆσαι |
[1, 404] |
(πῦρ
τι
καὶ
θερμόν
φησιν
|
αὐτὴν |
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων
σχημάτων |
[1, 409] |
λέγεται
τὸ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
αὐτὴν |
εἶναι.
Λέγουσι
μὲν
γάρ,
ἵν' |
[1, 405] |
οὐθεὶς
ἀποπέφανται,
πλὴν
εἴ
τις
|
αὐτὴν |
εἴρηκεν
ἐκ
πάντων
εἶναι
τῶν |
[1, 405] |
ἡ
ψυχὴ
πάντα
γινώσκει,
συνιστᾶσιν
|
αὐτὴν |
ἐκ
πασῶν
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι |
[1, 408] |
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
κατὰ
τόπον
|
αὐτήν. |
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν
τις |
[1, 404] |
παρὰ
τῶν
Πυθαγορείων
λεγόμενον
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχειν
διάνοιαν·
ἔφασαν
γάρ
τινες |
[1, 411] |
ἔνια
τῶν
ἐντόμων,
ὡς
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχοντα
ψυχὴν
τῷ
εἴδει,
εἰ |
[1, 411] |
δ'
οὐχ
ὑπάρξει.
Ἀναγκαῖον
οὖν
|
αὐτὴν |
ἢ
ὁμοιομερῆ
εἶναι
ἢ
μὴ |
[1, 405] |
καὶ
οἱ
τῷ
γινώσκειν
ὁριζόμενοι
|
αὐτὴν |
ἢ
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
τῶν |
[1, 411] |
αἴτιον;
Λέγουσι
δή
τινες
μεριστὴν
|
αὐτήν, |
καὶ
ἄλλῳ
μὲν
νοεῖν
ἄλλῳ |
[1, 410] |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
λέγοντες
|
αὐτήν, |
καὶ
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ |
[1, 406] |
τὸ
σῶμα·
τῷ
γὰρ
κινεῖσθαι
|
αὐτὴν |
καὶ
τὸ
σῶμα
κινεῖν
διὰ |
[1, 411] |
στοιχείων
εἶναι,
οὔτε
τὸ
κινεῖσθαι
|
αὐτὴν |
καλῶς
οὐδ'
ἀληθῶς
λέγεται.
Ἐπεὶ |
[1, 408] |
δοκοῦσιν.
Ὅθεν
οἰηθείη
τις
ἂν
|
αὐτὴν |
κινεῖσθαι·
Τὸ
δ'
οὐκ
ἔστιν |
[1, 407] |
γεγενημένοις
λόγοις.
Ἁρμονίαν
γάρ
τινα
|
αὐτὴν |
λέγουσι·
καὶ
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν |
[1, 411] |
ἐν
τῷ
ὅλῳ
δή
τινες
|
αὐτὴν |
μεμῖχθαί
φασιν,
ὅθεν
ἴσως
καὶ |
[1, 411] |
Εἰ
οὖν
ἕτερόν
τι
μίαν
|
αὐτὴν |
ποιεῖ,
ἐκεῖνο
μάλιστ'
ἂν
εἴη |
[1, 409] |
λέγειν
τοῖς
σῶμά
τι
λεπτομερὲς
|
αὐτὴν |
τιθεῖσι,
τῇ
δ'
~(ὥσπερ
Δημόκριτος |
[1, 403] |
ἢ
παθημάτων
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν
|
αὐτὴν |
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ
μηθέν
ἐστιν |
[1, 409] |
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ
δοκεῖ
τὴν
|
αὐτὴν |
ψυχὴν
ἔχειν
τῷ
εἴδει.
Δόξειε |
[1, 402] |
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
περὶ
|
αὐτήν· |
ὧν
τὰ
μὲν
ἴδια
πάθη |
[1, 406] |
κίνησις
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς
καθ'
|
αὑτήν. |
Ἔνιοι
δὲ
καὶ
κινεῖν
φασι |
[1, 406] |
καὶ
εἰ
κινεῖ
γε
αὐτὴ
|
αὑτήν, |
καὶ
αὐτὴ
κινοῖτ'
ἄν,
ὥστ' |
[1, 406] |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ'
|
αὑτὴν |
κινεῖται
καὶ
μετέχει
κινήσεως.
Τεσσάρων |
[1, 406] |
οὐσίας,
εἰ
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ἑαυτὴν |
κινεῖ,
ἀλλ'
ἐστὶν
ἡ
κίνησις |
[1, 408] |
εἴπομεν,
ἔστι,
καὶ
κι-
νεῖν
|
ἑαυτήν, |
οἷον
κινεῖσθαι
μὲν
ἐν
ᾧ |
[1, 406] |
οὐσία
τῆς
ψυχῆς
τὸ
κινεῖν
|
ἑαυτήν, |
οὐ
κατὰ
συμβεβηκὸς
αὐτῇ
τὸ |
[1, 407] |
γὰρ
τοῦ
παντὸς
δῆλον
ὅτι
|
τοιαύτην |
εἶναι
βούλεται
οἷόν
ποτ'
ἐστὶν |
[1, 405] |
ἐστι
τὸ
τὴν
οὐσίαν
αὐτῆς
|
τοιαύτην |
εἶναι
~οἵαν
φασὶν
οἱ
λέγοντες |
[1, 405] |
ὅτι
ἡ
γονὴ
οὐχ
αἷμα·
|
ταύτην |
δ'
εἶναι
τὴν
πρώτην
ψυχήν. |
[1, 405] |
κριτὴν
εἴληφε,
πλὴν
τῆς
γῆς·
|
ταύτην |
δ'
οὐθεὶς
ἀποπέφανται,
πλὴν
εἴ |
[1, 404] |
πάντα
κινεῖσθαι
διὰ
τὴν
ψυχήν,
|
ταύτην |
δ'
ὑφ'
ἑαυτῆς,
διὰ
τὸ |
[1, 402] |
ζητητέον
ἂν
εἴη
τὴν
μέθοδον
|
ταύτην· |
εἰ
δὲ
μὴ
ἔστι
μία |
[1, 409] |
Ἐνδέχεται
δὲ
δὴ
πῶς
μονάδα
|
ταύτην |
εἶναι;
Δεῖ
γὰρ
ὑπάρχειν
τινὰ |
[1, 406] |
~ὅτι
ἣν
τὸ
(σῶμα
κινεῖται,
|
ταύτην |
καὶ
αὐτή.
Τὸ
δὲ
σῶμα |
[1, 407] |
τοιαύτη
σκέψις
ἑτέρων
λόγων
οἰκειοτέρα,
|
ταύτην |
μὲν
ἀφῶμεν
τὸ
νῦν.
Ἐκεῖνο |
[1, 410] |
κατὰ
τόπον·
καίτοι
δοκεῖ
γε
|
ταύτην |
μόνην
τῶν
κινήσεων
κινεῖν
ἡ |
[1, 404] |
ποιοῦντες,
ταύτας,
οἱ
δὲ
μίαν,
|
ταύτην, |
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ
τῶν |
[1, 405] |
αἷμα·
ταύτην
δ'
εἶναι
τὴν
|
πρώτην |
ψυχήν.
Τεροι
δ'
αἷμα,
καθάπερ |
[1, 407] |
ἕκαστον
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος
καὶ
|
μορφήν, |
παραπλήσιον
δὲ
λέγουσιν
ὥσπερ
εἴ |
[1, 407] |
ἡ
δὲ
περιφορὰ
πάλιν
ἐπ'
|
ἀρχὴν |
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες |
[1, 405] |
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ
φύσει,
πλὴν
|
ἀρχήν |
γε
τὸν
νοῦν
τίθεται
μάλιστα |
[1, 405] |
εἶναι.
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν
|
ἀρχὴν |
εἶναί
φησι
ψυχήν,
εἴπερ
τὴν |
[1, 405] |
οἰηθεὶς
πάντων
λεπτομερέστατον
εἶναι
καὶ
|
ἀρχήν· |
καὶ
διὰ
τοῦτο
γινώσκειν
τε |
[1, 407] |
οὐκ
ἀνακάμπτουσί
γε
πάλιν
ἐπ'
|
ἀρχήν, |
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ
μέσον
καὶ |
[1, 405] |
Ἑπομένως
δὲ
τούτοις
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ
κινητικὸν
τὴν |
[1, 404] |
συνέπλεξαν
ἐξ
ἀμφοῖν,
ἀποφηνάμενοι
τὴν
|
ψυχὴν |
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ |
[1, 404] |
Λεύκιππος)
τούτων
δὲ
τὰ
σφαιροειδῆ
|
ψυχήν, |
διὰ
τὸ
μάλιστα
διὰ
παντὸς |
[1, 411] |
οὖν
δή
ποτε
συνέχει
τὴν
|
ψυχήν, |
εἰ
μεριστὴ
πέφυκεν;
Οὐ
γὰρ |
[1, 404] |
κινεῖται.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
Ἀναξαγόρας
|
ψυχὴν |
εἶναι
λέγει
τὴν
κινοῦσαν,
καὶ |
[1, 404] |
διάνοιαν·
ἔφασαν
γάρ
τινες
αὐτῶν
|
ψυχὴν |
εἶναι
τὰ
ἐν
τῷ
ἀέρι |
[1, 406] |
εἶναι
~οἵαν
φασὶν
οἱ
λέγοντες
|
ψυχὴν |
εἶναι
τὸ
κινοῦν
ἑαυτὸ
ἢ |
[1, 403] |
ἔνιοι
καὶ
μάλιστα
καὶ
πρώτως
|
ψυχὴν |
εἶναι
τὸ
κινοῦν,
οἰηθέντες
δὲ |
[1, 404] |
κινούμενα
καὶ
αὐτά,
ὑπολαμβάνοντες
τὴν
|
ψυχὴν |
εἶναι
τὸ
παρέχον
τοῖς
ζῴοις |
[1, 405] |
δὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί
φησι
|
ψυχήν, |
εἴπερ
τὴν
ἀναθυμίασιν,
ἐξ
ἧς |
[1, 407] |
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
μύθους
τὴν
τυχοῦσαν
|
ψυχὴν |
εἰς
τὸ
τυχὸν
ἐνδύεσθαι
σῶμα. |
[1, 410] |
ἔπεσι
λόγος·
φησὶ
γὰρ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκ
τοῦ
ὅλου
εἰσιέναι
ἀναπνεόντων, |
[1, 405] |
ἐν
ταῖς
ἀρχαῖς,
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκ
τῶν
ἐναντίων
συνιστᾶσιν·
οἱ |
[1, 410] |
καὶ
αἰσθάνεσθαι
τὰ
ὄντα
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
λέγοντες
αὐτήν, |
[1, 404] |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖ·
γινώσκεσθαι |
[1, 411] |
ὑπειληφότας.
(Εἰ
δὲ
δεῖ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖν,
οὐθὲν |
[1, 408] |
γὰρ
ἴσως
μὴ
λέγειν
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐλεεῖν
ἢ
μανθάνειν
ἢ
διανοεῖσθαι, |
[1, 411] |
Ὑπολαβεῖν
δ'
ἐοίκασιν
εἶναι
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐν
τούτοις
ὅτι
τὸ
ὅλον |
[1, 405] |
καὶ
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἓν
τιθέασιν,
οἷον
πῦρ
ἢ |
[1, 408] |
εἴπερ
μὴ
ἕκαστον
τῶν
μορίων
|
ψυχὴν |
ἔχει,
εἰ
μὴ
ἔστιν
ἡ |
[1, 410] |
διὰ
τίν'
αἰτίαν
οὐχ
ἅπαντα
|
ψυχὴν |
ἔχει
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
πᾶν |
[1, 409] |
πολλὰς
στιγμάς,
καὶ
πᾶν
σῶμα
|
ψυχὴν |
ἔχειν,
εἰ
μὴ
διαφέρων
τις |
[1, 405] |
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
τὴν
λίθον
ἔφη
|
ψυχὴν |
ἔχειν,
ὅτι
τὸν
σίδηρον
κινεῖ· |
[1, 409] |
ζῇ
καὶ
δοκεῖ
τὴν
αὐτὴν
|
ψυχὴν |
ἔχειν
τῷ
εἴδει.
Δόξειε
δ' |
[1, 409] |
ψυχή,
διὰ
τί
οὐ
πάντα
|
ψυχὴν |
ἔχουσι
τὰ
σώματα;
Στιγμαὶ
γὰρ |
[1, 402] |
δεῖ
ζητεῖν
πρότερον
τὴν
ὅλην
|
ψυχὴν |
ἢ
τὰ
μόρια.
Χαλεπὸν
δὲ |
[1, 405] |
γινώσκειν
τε
καὶ
κινεῖν
τὴν
|
ψυχήν, |
ᾗ
μὲν
πρῶτόν
ἐστι,
καὶ |
[1, 409] |
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ
σύνολον |
[1, 404] |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει
|
ψυχὴν |
καὶ
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον |
[1, 404] |
Ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτὸν
|
ψυχὴν |
καὶ
νοῦν
(τὸ
γὰρ
ἀληθὲς |
[1, 406] |
καὶ
ὁ
Τίμαιος
φυσιολογεῖ
τὴν
|
ψυχὴν |
κινεῖν
τὸ
σῶμα·
τῷ
γὰρ |
[1, 408] |
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν
εἶναι
τὴν
|
ψυχὴν |
κινοῦνθ'
ἑαυτόν·
ὑπάρχει
γὰρ
αὐτοῖς |
[1, 404] |
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ
καὶ
|
ψυχὴν |
λέγει
(οἷον
ἐν
τῷ
ἀέρι |
[1, 408] |
τοιαῦτα
ἀποβλέψας·
φαμὲν
γὰρ
τὴν
|
ψυχὴν |
λυπεῖσθαι
χαίρειν,
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι,
ἔτι |
[1, 406] |
δ'
ἑτέρου
ἕνεκεν.
Τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
μάλιστα
φαίη
τις
ἂν
ὑπὸ |
[1, 407] |
οὐ
καλῶς
τὸ
λέγειν
τὴν
|
ψυχὴν |
μέγεθος
εἶναι·
τὴν
γὰρ
τοῦ |
[1, 405] |
ἀποφαινόμενος
διὰ
τί
τούτων
ἑκάτερον·
|
ψυχὴν |
μὲν
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ
καὶ |
[1, 409] |
παραδεδομένων
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
τὴν
|
ψυχήν, |
οἱ
μὲν
τὸ
κινητικώτατον
ἀπεφήναντο |
[1, 411] |
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
λέγειν
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ὁμοειδῆ
τοῖς
μορίοις
εἶναι,
εἰ |
[1, 408] |
Τὸ
δὴ
λέγειν
ὀργίζεσθαι
τὴν
|
ψυχὴν |
ὅμοιον
κἂν
εἴ
τις
λέγοι |
[1, 405] |
τι
τοιοῦτον
ἄλλο,
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ὁμοίως
ἕν
τι
τούτων
τιθέασιν. |
[1, 404] |
οὗτοι
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον
τὴν
|
ψυχήν· |
ὅσοι
δ'
ἐπὶ
τὸ
γινώσκειν |
[1, 407] |
θεὸν
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν
|
ψυχήν, |
ὅτι
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι |
[1, 405] |
ἐλέγχει
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας
τὴν
|
ψυχήν, |
ὅτι
ἡ
γονὴ
οὐχ
αἷμα· |
[1, 408] |
λόγον
τῆς
μίξεως
εἶναι
τὴν
|
ψυχήν· |
οὐ
γὰρ
τὸν
αὐτὸν
ἔχει |
[1, 407] |
μιχθέντων
ἢ
σύνθεσις,
τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
οὐδέτερον
οἷόν
τ'
εἶναι
τούτων. |
[1, 407] |
καὶ
τιθέασιν
εἰς
σῶμα
τὴν
|
ψυχήν, |
οὐθὲν
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν'
αἰτίαν |
[1, 408] |
ἁρμονίαν
οἷόν
τ'
εἶναι
τὴν
|
ψυχὴν |
οὔτε
κύκλῳ
περιφέρεσθαι,
δῆλον
ἐκ |
[1, 405] |
λέγοντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
πλείω
ποιοῦσιν.
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος |
[1, 410] |
ἀρχὰς
ἰδίας,
ἐξ
ὧν
τὴν
|
ψυχὴν |
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
καὶ |
[1, 405] |
ἀναπνοὴν
καὶ
τὴν
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
|
ψυχήν. |
Τὰ
μὲν
οὖν
παραδεδομένα
περὶ |
[1, 409] |
ὅμοιον,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
τὴν
|
ψυχὴν |
τὰ
πράγματα
τιθέντες.
Οὐκ
ἔστι |
[1, 404] |
ὄντων,
οὗτοι
δὲ
λέγουσι
τὴν
|
ψυχὴν |
τὰς
ἀρχάς,
οἱ
μὲν
πλείους |
[1, 404] |
ἄλλα
πάντα
κινεῖσθαι
διὰ
τὴν
|
ψυχήν, |
ταύτην
δ'
ὑφ'
ἑαυτῆς,
διὰ |
[1, 405] |
δ'
ἔοικε
μὲν
ἕτερον
λέγειν
|
ψυχήν |
τε
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν |
[1, 405] |
ταύτην
δ'
εἶναι
τὴν
πρώτην
|
ψυχήν. |
Τεροι
δ'
αἷμα,
καθάπερ
Κριτίας, |
[1, 408] |
τὸ
γῆρας
οὐ
τῷ
τὴν
|
ψυχήν |
τι
πεπονθέναι,
ἀλλ'
ἐν
ᾧ, |
[1, 404] |
φέρονται
καὶ
ὅσοι
λέγουσι
τὴν
|
ψυχὴν |
τὸ
αὑτὸ
κινοῦν·
ἐοίκασι
γὰρ |
[1, 406] |
δὲ
καὶ
κινεῖν
φασι
τὴν
|
ψυχὴν |
τὸ
σῶμα
ἐν
ᾧ
ἐστιν, |
[1, 404] |
πάντων,
εἶναι
δὲ
καὶ
ἕκαστον
|
ψυχὴν |
τούτων,
λέγων
οὕτως,
γαίῃ
μὲν |
[1, 405] |
πάντα.
Ὁρίζονται
δὴ
πάντες
τὴν
|
ψυχὴν |
τρισὶν
ὡς
εἰπεῖν,
κινήσει,
αἰσθήσει, |
[1, 411] |
ἐντόμων,
ὡς
τὴν
αὐτὴν
ἔχοντα
|
ψυχὴν |
τῷ
εἴδει,
εἰ
καὶ
μὴ |
[1, 407] |
χρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις,
τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
τῷ
σώματι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
Καὶ |
[1, 403] |
ἕτερον,
τῶν
κινουμένων
τι
τὴν
|
ψυχὴν |
ὑπέλαβον
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν |
[1, 405] |
ὧν
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν
τι
τὴν
|
ψυχὴν |
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
τὴν
λίθον
ἔφη |
[1, 408] |
κἂν
εἴ
τις
λέγοι
τὴν
|
ψυχὴν |
ὑφαίνειν
ἢ
οἰκοδομεῖν·
βέλτιον
γὰρ |
[1, 408] |
οὐχ
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
τὴν
|
ψυχήν, |
φανερὸν
ἐκ
τούτων·
εἰ
δ' |
[1, 409] |
αὐτὴν
εἶναι.
Λέγουσι
μὲν
γάρ,
|
ἵν' |
αἰσθάνηταί
τε
τῶν
ὄντων
καὶ |
[1, 403] |
ψυχῆς
ἴδιον
αὐτῆς·
τοῦτο
γὰρ
|
λαβεῖν |
μὲν
ἀναγκαῖον,
οὐ
ῥᾴδιον
δέ. |
[1, 402] |
γίνεται
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
|
λαβεῖν |
περὶ
ἕκαστον
τίς
ὁ
τρόπος, |
[1, 402] |
δὲ
πάντως
ἐστὶ
τῶν
χαλεπωτάτων
|
λαβεῖν |
τινα
πίστιν
περὶ
αὐτῆς.
Καὶ |
[1, 411] |
λέγειν
ζῷα
ψυχῆς
ἐνούσης
ἄτοπον.
|
Ὑπολαβεῖν |
δ'
ἐοίκασιν
εἶναι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 405] |
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν
τι
τὴν
ψυχὴν
|
ὑπολαβεῖν, |
εἴπερ
τὴν
λίθον
ἔφη
ψυχὴν |
[1, 405] |
δὲ
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
|
ὑπολαβεῖν |
περὶ
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν |
[1, 408] |
πολλαχῶς·
τίνος
οὖν
ἢ
πῶς
|
ὑπολαβεῖν |
τὸν
νοῦν
χρὴ
σύνθεσιν
εἶναι, |
[1, 408] |
δὲ
τῶν
εἰρημένων
ἀλογώτατον
τὸ
|
λέγειν |
ἀριθμὸν
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
κινοῦνθ' |
[1, 408] |
Ἁρμόζει
δὲ
μᾶλλον
καθ'
ὑγιείας
|
λέγειν |
ἁρμονίαν,
καὶ
ὅλως
τῶν
σωματικῶν |
[1, 409] |
συμβαίνοντα,
~ἴδια
δ'
ἐκ
τοῦ
|
(λέγειν |
αὐτὴν
ἀριθμόν.
Πῶς
γὰρ
χρὴ |
[1, 411] |
παραλογωτέρων
ἐστί,
καὶ
τὸ
μὴ
|
λέγειν |
ζῷα
ψυχῆς
ἐνούσης
ἄτοπον.
Ὑπολαβεῖν |
[1, 411] |
καὶ
παράλογον·
καὶ
γὰρ
τὸ
|
λέγειν |
ζῷον
τὸ
πῦρ
ἢ
τὸν |
[1, 409] |
δ'
ἂν
οὐθὲν
διαφέρειν
μονάδας
|
λέγειν |
ἢ
σωμάτια
μικρά·
καὶ
γὰρ |
[1, 410] |
ἀπορίας
καὶ
δυσχερείας
ἔχοντος
τοῦ
|
λέγειν, |
καθάπερ
Ἐμπεδοκλῆς,
ὡς
τοῖς
σωματικοῖς |
[1, 411] |
μορίοις
ὁμοειδές·
ὥστ'
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
|
λέγειν |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ὁμοειδῆ
τοῖς |
[1, 402] |
καὶ
περὶ
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
|
λέγειν |
κάλλιστα·
πάσης
γὰρ
ἀποδείξεως
ἀρχὴ |
[1, 409] |
κινεῖν·
τί
γὰρ
διαφέρει
σφαίρας
|
λέγειν |
μικρὰς
ἢ
μονάδας
μεγάλας,
ἢ |
[1, 408] |
ἕτερός
ἐστι
λόγος)
Τὸ
δὴ
|
λέγειν |
ὀργίζεσθαι
τὴν
ψυχὴν
ὅμοιον
κἂν |
[1, 407] |
τυχοῦσιν.
Οἱ
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
|
λέγειν |
ποῖόν
τι
ἡ
ψυχή,
περὶ |
[1, 408] |
οἰκοδομεῖν·
βέλτιον
γὰρ
ἴσως
μὴ
|
λέγειν |
τὴν
ψυχὴν
ἐλεεῖν
ἢ
μανθάνειν |
[1, 407] |
μὲν
οὖν
οὐ
καλῶς
τὸ
|
λέγειν |
τὴν
ψυχὴν
μέγεθος
εἶναι·
τὴν |
[1, 410] |
δ'
ὅτι
ἀδύνατον,
οὐθὲν
δεῖ
|
λέγειν· |
τίς
γὰρ
ἂν
ἀπορήσειεν
εἰ |
[1, 409] |
καθάπερ
εἴπομεν,
τῇ
μὲν
ταὐτὸ
|
λέγειν |
τοῖς
σῶμά
τι
λεπτομερὲς
αὐτὴν |
[1, 405] |
Ἀναξαγόρας
δ'
ἔοικε
μὲν
ἕτερον
|
λέγειν |
ψυχήν
τε
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ |
[1, 407] |
ἅπαξ
ἐνδεχόμενον.
Εἰ
δ'
ἱκανὸν
|
θιγεῖν |
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων,
τί
δεῖ |
[1, 402] |
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον,
πρὸς
τὸ
|
κατιδεῖν |
πόσαις
ὀρθαῖς
αἱ
τοῦ
τριγώνου |
[1, 408] |
ἴσως
μὴ
λέγειν
τὴν
ψυχὴν
|
ἐλεεῖν |
ἢ
μανθάνειν
ἢ
διανοεῖσθαι,
ἀλλὰ |
[1, 411] |
τὸ
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ
τὸ
|
δοξάζειν, |
ἔτι
δὲ
τὸ
ἐπιθυμεῖν
καὶ |
[1, 403] |
ὁρισμῶν
μὴ
συμβαίνει
τὰ
(συμβεβηκότα
|
γνωρίζειν, |
ἀλλὰ
μηδ'
εἰκάσαι
περὶ
αὐτῶν |
[1, 410] |
δὲ
καὶ
οἱ
διὰ
τὸ
|
γνωρίζειν |
καὶ
αἰσθάνεσθαι
τὰ
ὄντα
τὴν |
[1, 409] |
ἀδύνατα
τῷ
λόγῳ.
Τίθενται
γὰρ
|
γνωρίζειν |
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ |
[1, 408] |
ψυχῆς
ἁρμονίᾳ
τινί·
χαλεπὸν
γὰρ
|
ἐφαρμόζειν. |
Ἔτι
δ'
εἰ
λέγομεν
τὴν |
[1, 411] |
ὄργανα
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν
ὥστε
|
σώζειν |
τὴν
φύσιν.
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἧττον |
[1, 404] |
δὲ
ἕως
ἂν
δύνωνται
τοῦτο
|
ποιεῖν. |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ |
[1, 403] |
ἄνευ
τοῦ
σώματος
πάσχειν
οὐδὲ
|
ποιεῖν, |
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν,
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως |
[1, 411] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιεῖν, |
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων·
ἱκανὸν |
[1, 409] |
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
ἐπίπεδον
|
ποιεῖν, |
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
καὶ
αἱ |
[1, 407] |
διὰ
τοῦτο
τὸν
θεὸν
κύκλῳ
|
ποιεῖν |
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν,
ὅτι
βέλτιον |
[1, 406] |
διὰ
τὸ
πεφυκέναι
μηδέποτε
μένειν,
|
συνεφέλκειν |
καὶ
κινεῖν
τὸ
σῶμα
πᾶν. |
[1, 410] |
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν
ἕν
τι
|
γινώσκειν |
ἢ
τινὰ
ἢ
πάντα.
Ἀπορήσειε |
[1, 405] |
καὶ
ἐκ
τούτου
τὰ
λοιπά,
|
γινώσκειν, |
ᾗ
δὲ
λεπτότατον,
κινητικὸν
εἶναι. |
[1, 404] |
ψυχήν·
ὅσοι
δ'
ἐπὶ
τὸ
|
γινώσκειν |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τῶν
ὄντων, |
[1, 405] |
τῇ
αὐτῇ
ἀρχῇ,
τό
τε
|
γινώσκειν |
καὶ
τὸ
κινεῖν,
λέγων
νοῦν |
[1, 405] |
ἀρχάς.
Διὸ
καὶ
οἱ
τῷ
|
γινώσκειν |
ὁριζόμενοι
αὐτὴν
ἢ
στοιχεῖον
ἢ |
[1, 410] |
καὶ
τὸ
νοεῖν
τε
καὶ
|
γινώσκειν. |
Πολλὰς
δ'
ἀπορίας
καὶ
δυσχερείας |
[1, 405] |
καὶ
ἀρχήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
γινώσκειν |
τε
καὶ
κινεῖν
τὴν
ψυχήν, |
[1, 409] |
οὖν
ἐστιν
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω
|
γινώσκειν |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ |
[1, 411] |
ἀληθῶς
λέγεται.
Ἐπεὶ
δὲ
τὸ
|
γινώσκειν |
τῆς
ψυχῆς
ἐστὶ
καὶ
τὸ |
[1, 410] |
τὸ
ὅμοιον
τοῦ
ὁμοίου
καὶ
|
γινώσκειν |
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον·
τὸ |
[1, 411] |
τῶν
εἰρημένων
ὡς
οὔτε
τὸ
|
γινώσκειν |
ὑπάρχει
τῇ
ψυχῇ
διὰ
τὸ |
[1, 402] |
ἐπιπέδων.
Πρῶτον
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
|
διελεῖν |
ἐν
τίνι
τῶν
γενῶν
καὶ |
[1, 408] |
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
καὶ
|
φιλεῖν |
ἢ
μισεῖν
οὐκ
ἔστιν
ἐκείνου |
[1, 403] |
θάρσος,
ἔτι
χαρὰ
καὶ
τὸ
|
φιλεῖν |
τε
καὶ
μισεῖν·
ἅμα
γὰρ |
[1, 404] |
κίνησιν
διὰ
τὸ
μηδ'
αὐτὰ
|
ἠρεμεῖν |
μηδέποτε,
βοήθειαν
γίνεσθαι
θύραθεν
ἐπεισιόντων |
[1, 408] |
λέγοι
τὴν
ψυχὴν
ὑφαίνειν
ἢ
|
οἰκοδομεῖν· |
βέλτιον
γὰρ
ἴσως
μὴ
λέγειν |
[1, 411] |
τὸ
δοξάζειν,
ἔτι
δὲ
τὸ
|
ἐπιθυμεῖν |
καὶ
βούλεσθαι
καὶ
ὅλως
αἱ |
[1, 403] |
οὐδὲ
ποιεῖν,
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν,
|
ἐπιθυμεῖν, |
ὅλως
αἰσθάνεσθαι,
μάλιστα
δ'
ἔοικεν |
[1, 411] |
ἄλλῳ
μὲν
νοεῖν
ἄλλῳ
δὲ
|
ἐπιθυμεῖν. |
Τί
οὖν
δή
ποτε
συνέχει |
[1, 408] |
καθάπερ
εἴπομεν,
ἔστι,
καὶ
κι-
|
νεῖν |
ἑαυτήν,
οἷον
κινεῖσθαι
μὲν
ἐν |
[1, 403] |
προελθόντας,
τὰς
τῶν
προτέρων
δόξας
|
συμπαραλαμβάνειν |
ὅσοι
τι
περὶ
αὐτῆς
ἀπεφήναντο, |
[1, 408] |
λέγειν
τὴν
ψυχὴν
ἐλεεῖν
ἢ
|
μανθάνειν |
ἢ
διανοεῖσθαι,
ἀλλὰ
τὸν
ἄνθρωπον |
[1, 407] |
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
τοῦ
|
μένειν, |
κινεῖσθαι
δ'
οὕτως
ἢ
ἄλλως. |
[1, 406] |
σφαίρας,
διὰ
τὸ
πεφυκέναι
μηδέποτε
|
μένειν, |
συνεφέλκειν
καὶ
κινεῖν
τὸ
σῶμα |
[1, 410] |
τε
δὲ
τοῖς
φυτοῖς
τοῦτο
|
συμβαίνειν |
~οὐδὲ
(τῶν
ζῴων
ἐνίοις,
εἴπερ |
[1, 409] |
καὶ
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ
|
συμβαίνειν |
πολλὰ
καὶ
ἀδύνατα
τῷ
λόγῳ. |
[1, 408] |
εἴ
τις
λέγοι
τὴν
ψυχὴν
|
ὑφαίνειν |
ἢ
οἰκοδομεῖν·
βέλτιον
γὰρ
ἴσως |
[1, 406] |
τὸ
κινοῦν
ἑαυτὸ
ἢ
δυνάμενον
|
κινεῖν, |
ἀλλ'
ἕν
τι
τῶν
ἀδυνάτων |
[1, 406] |
κινεῖσθαι
αὐτὴν
καὶ
τὸ
σῶμα
|
κινεῖν |
διὰ
τὸ
συμπεπλέχθαι
πρὸς
αὐτό. |
[1, 406] |
ἡ
οὐσία
τῆς
ψυχῆς
τὸ
|
κινεῖν |
ἑαυτήν,
οὐ
κατὰ
συμβεβηκὸς
αὐτῇ |
[1, 409] |
μὲν
τὸ
κινητικώτατον
ἀπεφήναντο
τῷ
|
κινεῖν |
ἑαυτό,
οἱ
δὲ
σῶμα
τὸ |
[1, 403] |
μὴ
κινούμενον
αὐτὸ
μὴ
ἐνδέχεσθαι
|
κινεῖν |
ἕτερον,
τῶν
κινουμένων
τι
τὴν |
[1, 406] |
Ὅλως
δ'
οὐχ
οὕτω
φαίνεται
|
κινεῖν |
ἡ
ψυχὴ
τὸ
ζῷον,
ἀλλὰ |
[1, 410] |
γε
ταύτην
μόνην
τῶν
κινήσεων
|
κινεῖν |
ἡ
ψυχὴ
τὸ
ζῷον)
ὁμοίως |
[1, 405] |
τό
τε
γινώσκειν
καὶ
τὸ
|
κινεῖν, |
λέγων
νοῦν
κινῆσαι
τὸ
πᾶν. |
[1, 408] |
εἶναι
τούτων.
~Ἔτι
δὲ
τὸ
|
κινεῖν |
οὐκ
ἔστιν
ἁρμονίας,
ψυχῇ
δὲ |
[1, 404] |
διαδύνειν
τοὺς
τοιούτους
ῥυσμοὺς
καὶ
|
κινεῖν |
τὰ
λοιπά,
κινούμενα
καὶ
αὐτά, |
[1, 406] |
κινοῦσα
τὸ
σῶμα,
ταύτας
εὔλογον
|
κινεῖν |
τὰς
κινήσεις
ἃς
καὶ
αὐτὴ |
[1, 405] |
διὰ
τοῦτο
γινώσκειν
τε
καὶ
|
κινεῖν |
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
πρῶτόν |
[1, 409] |
καθάπερ
καὶ
Δημόκριτον
αὐτὸ
ἔφαμεν
|
κινεῖν· |
τί
γὰρ
διαφέρει
σφαίρας
λέγειν |
[1, 409] |
μονάδας
φερομένας;
Ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον
|
κινεῖν |
τὸ
ζῷον
τῷ
κινεῖσθαι
ταύτας. |
[1, 406] |
πεφυκέναι
μηδέποτε
μένειν,
συνεφέλκειν
καὶ
|
κινεῖν |
τὸ
σῶμα
πᾶν.
Ἡμεῖς
δ' |
[1, 406] |
ὁ
Τίμαιος
φυσιολογεῖ
τὴν
ψυχὴν
|
κινεῖν |
τὸ
σῶμα·
τῷ
γὰρ
κινεῖσθαι |
[1, 406] |
καθ'
αὑτήν.
Ἔνιοι
δὲ
καὶ
|
κινεῖν |
φασι
τὴν
ψυχὴν
τὸ
σῶμα |
[1, 411] |
μέρος
τῆς
ἐναντιώσεως
ἑαυτό
τε
|
κρίνειν |
καὶ
τὸ
ἀντικείμενον.
Καὶ
γὰρ |
[1, 404] |
ἐπεισιόντων
ἄλλων
τοιούτων
ἐν
τῷ
|
ἀναπνεῖν· |
κωλύειν
γὰρ
αὐτὰ
καὶ
τὰ |
[1, 404] |
τὸ
μάλιστα
διὰ
παντὸς
δύνασθαι
|
διαδύνειν |
τοὺς
τοιούτους
ῥυσμοὺς
καὶ
κινεῖν |
[1, 411] |
μεριστὴν
αὐτήν,
καὶ
ἄλλῳ
μὲν
|
νοεῖν |
ἄλλῳ
δὲ
ἐπιθυμεῖν.
Τί
οὖν |
[1, 408] |
μέθαις
καὶ
νόσοις.
Καὶ
τὸ
|
νοεῖν |
δὴ
καὶ
τὸ
θεωρεῖν
μαραίνεται |
[1, 403] |
μάλιστα
δ'
ἔοικεν
ἰδίῳ
τὸ
|
νοεῖν· |
εἰ
δ'
ἐστὶ
καὶ
τοῦτο |
[1, 402] |
τὰ
ἔργα
αὐτῶν,
οἷον
τὸ
|
νοεῖν |
ἢ
τὸν
νοῦν,
καὶ
τὸ |
[1, 410] |
τιθέασιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
|
νοεῖν |
τε
καὶ
γινώσκειν.
Πολλὰς
δ' |
[1, 407] |
αὐτὴ
περιφορὰ
πολλάκις,
δεήσει
πολλάκις
|
νοεῖν |
τὸ
αὐτό.
Ἔτι
δ'
ἡ |
[1, 406] |
Εἰ
δὲ
τοῦτο,
καὶ
ἀντιστρέψασιν
|
εἰπεῖν |
ἀληθὲς
~ὅτι
ἣν
τὸ
(σῶμα |
[1, 408] |
(πάντες
ἀπονέμουσι
τοῦτο
μάλισθ'
ὡς
|
εἰπεῖν. |
Ἁρμόζει
δὲ
μᾶλλον
καθ'
ὑγιείας |
[1, 407] |
εἰ
δεῖ
καὶ
τοῦτο
μόριον
|
εἰπεῖν; |
Εἰ
μὲν
οὖν
κατὰ
στιγμήν, |
[1, 405] |
πάντες
τὴν
ψυχὴν
τρισὶν
ὡς
|
εἰπεῖν, |
κινήσει,
αἰσθήσει,
τῷ
ἀσωμάτῳ·
τούτων |
[1, 406] |
ποιήσει,
χαλεπὸν
ἢ
καὶ
ἀδύνατον
|
εἰπεῖν. |
Ὅλως
δ'
οὐχ
οὕτω
φαίνεται |
[1, 402] |
περὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
ἐοίκασιν
|
ἐπισκοπεῖν· |
Ὑλαβητέον
δ'
ὅπως
μὴ
λανθάνῃ |
[1, 409] |
γάρ
ἐστι
κινητικὴ
καὶ
κινητή,
|
διαφέρειν |
δεῖ.
Ἔτι
δ'
ἐπεί
φασι |
[1, 403] |
δὴ
τοῦ
ἀψύχου
δυσὶ
μάλιστα
|
διαφέρειν |
δοκεῖ,
κινήσει
τε
καὶ
τῷ |
[1, 409] |
οὐ
γὰρ
διὰ
τὸ
μεγέθει
|
διαφέρειν |
ἢ
μικρότητι
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν, |
[1, 409] |
εἴδει.
Δόξειε
δ'
ἂν
οὐθὲν
|
διαφέρειν |
μονάδας
λέγειν
ἢ
σωμάτια
μικρά· |
[1, 408] |
ὅτι
μάλιστα
τὸ
λυπεῖσθαι
ἢ
|
χαίρειν |
ἢ
διανοεῖσθαι
κινήσεις
εἰσί,
καὶ |
[1, 408] |
φαμὲν
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
|
χαίρειν, |
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι,
ἔτι
δὲ
ὀργίζεσθαί |
[1, 403] |
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ
ὧν
|
εὐπορεῖν |
δεῖ
προελθόντας,
τὰς
τῶν
προτέρων |
[1, 403] |
πάσχειν
οὐδὲ
ποιεῖν,
οἷον
ὀργίζεσθαι,
|
θαρρεῖν, |
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως
αἰσθάνεσθαι,
μάλιστα
δ' |
[1, 408] |
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
χαίρειν,
|
θαρρεῖν |
φοβεῖσθαι,
ἔτι
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε |
[1, 408] |
τὸ
νοεῖν
δὴ
καὶ
τὸ
|
θεωρεῖν |
μαραίνεται
ἄλλου
τινὸς
ἔσω
φθειρομένου, |
[1, 403] |
καὶ
τὸ
φιλεῖν
τε
καὶ
|
μισεῖν· |
ἅμα
γὰρ
τούτοις
πάσχει
τι |
[1, 408] |
δὲ
διανοεῖσθαι
καὶ
φιλεῖν
ἢ
|
μισεῖν |
οὐκ
ἔστιν
ἐκείνου
πάθη,
ἀλλὰ |
[1, 402] |
καὶ
πλάνας,
ἐκ
τίνων
δεῖ
|
ζητεῖν· |
ἄλλαι
γὰρ
ἄλλων
ἀρχαί,
καθάπερ |
[1, 411] |
ψυχή.
Δεήσει
δὲ
πάλιν
κἀκεῖνο
|
ζητεῖν |
πότερον
ἓν
ἢ
πολυμερές.
Εἰ |
[1, 402] |
καὶ
πότερον
τὰ
μόρια
χρὴ
|
ζητεῖν |
πρότερον
ἢ
τὰ
ἔργα
αὐτῶν, |
[1, 402] |
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ
|
ζητεῖν |
πρότερον
τὴν
ὅλην
ψυχὴν
ἢ |
[1, 406] |
κινήσεις
ἔσονται
καὶ
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
|
πλάττειν |
βουλομένοις
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι.
Ἔτι
δ' |
[1, 404] |
ἄλλων
τοιούτων
ἐν
τῷ
ἀναπνεῖν·
|
κωλύειν |
γὰρ
αὐτὰ
καὶ
τὰ
ἐνυπάρχοντα |
[1, 404] |
τῶν
Πυθαγορείων
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
|
ἔχειν |
διάνοιαν·
ἔφασαν
γάρ
τινες
αὐτῶν |
[1, 407] |
κινεῖσθαι,
ἢ
καὶ
ὅλως
μέγεθος
|
ἔχειν; |
Εἰ
δ'
ἀναγκαῖον
νοῆσαι
τῷ |
[1, 410] |
ζῴων
τὰ>
πολλὰ
διάνοιαν
οὐκ
|
ἔχειν. |
Εἰ
δέ
τις
καὶ
ταῦτα |
[1, 409] |
στιγμάς,
καὶ
πᾶν
σῶμα
ψυχὴν
|
ἔχειν, |
εἰ
μὴ
διαφέρων
τις
ἀριθμὸς |
[1, 407] |
σῶμα.
Δοκεῖ
γὰρ
ἕκαστον
ἴδιον
|
ἔχειν |
εἶδος
καὶ
μορφήν,
παραπλήσιον
δὲ |
[1, 408] |
Συμβήσεται
οὖν
πολλάς
τε
ψυχὰς
|
ἔχειν |
καὶ
κατὰ
πᾶν
τὸ
σῶμα, |
[1, 405] |
εἴπερ
τὴν
λίθον
ἔφη
ψυχὴν
|
ἔχειν, |
ὅτι
τὸν
σίδηρον
κινεῖ·
Διογένης |
[1, 405] |
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἔχειν. |
Τοιοῦτος
δ'
ὢν
πῶς
γνωριεῖ |
[1, 409] |
καὶ
δοκεῖ
τὴν
αὐτὴν
ψυχὴν
|
ἔχειν |
τῷ
εἴδει.
Δόξειε
δ'
ἂν |
[1, 411] |
μᾶλλον
ἡ
ψυχὴ
τὸ
σῶμα
|
συνέχειν· |
ἐξελθούσης
γοῦν
διαπνεῖται
καὶ
σήπεται. |
[1, 411] |
προσήκει
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον
|
συνέχειν |
τι
τοῦ
σώματος.
Τοῦτο
δ' |
[1, 403] |
ζητήσεως
προθέσθαι
τὰ
μάλιστα
δοκοῦνθ'
|
ὑπάρχειν |
αὐτῇ
κατὰ
φύσιν.
Τὸ
ἔμψυχον |
[1, 406] |
ἕν
τι
τῶν
ἀδυνάτων
τὸ
|
ὑπάρχειν |
αὐτῇ
κίνησιν.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 405] |
ἐοικέναι
τοῖς
ἀθανάτοις·
τοῦτο
δ'
|
ὑπάρχειν |
αὐτῇ
ὡς
ἀεὶ
κινουμένῃ·
~κινεῖσθαι |
[1, 404] |
τῇ
ψυχῇ·
ἐν
ἅπασι
γὰρ
|
ὑπάρχειν |
αὐτὸν
τοῖς
ζῴοις,
καὶ
μεγάλοις |
[1, 405] |
ψυχῆς
οἰκειότατον
ὑπολαμβάνοντες,
τοῦτο
δ'
|
ὑπάρχειν |
διὰ
τὴν
τοῦ
αἵματος
φύσιν. |
[1, 402] |
δι'
ἐκείνην
καὶ
τοῖς
ζῴοις
|
ὑπάρχειν. |
Πάντῃ
δὲ
πάντως
ἐστὶ
τῶν |
[1, 409] |
μονάδα
ταύτην
εἶναι;
Δεῖ
γὰρ
|
ὑπάρχειν |
τινὰ
αὐτῇ
διαφορὰν
πρὸς
τὰς |
[1, 404] |
φρόνησιν
λεγόμενος
νοῦς
πᾶσιν
ὁμοίως
|
ὑπάρχειν |
τοῖς
ζῴοις,
ἀλλ'
οὐδὲ
τοῖς |
[1, 411] |
ἢ
ὁμοιομερῆ
εἶναι
ἢ
μὴ
|
ἐνυπάρχειν |
ἐν
ὁτῳοῦν
μορίῳ
τοῦ
παντός. |
[1, 403] |
πλείστων
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ
σώματος
|
πάσχειν |
οὐδὲ
ποιεῖν,
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν, |
[1, 410] |
τὸ
ὅμοιον·
τὸ
δ'
αἰσθάνεσθαι
|
πάσχειν |
τι
καὶ
κινεῖσθαι
τιθέασιν·
ὁμοίως |
[1, 402] |
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα
πρότερον,
|
πάλιν |
ἄν
τις
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ |
[1, 406] |
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
|
πάλιν |
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ
δ'
ἕποιτ' |
[1, 407] |
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ
περιφορὰ
|
πάλιν |
ἐπ'
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ' |
[1, 407] |
περατοῦνται,
ἀλλ'
οὐκ
ἀνακάμπτουσί
γε
|
πάλιν |
ἐπ'
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ |
[1, 411] |
ἂν
εἴη
ψυχή.
Δεήσει
δὲ
|
πάλιν |
κἀκεῖνο
ζητεῖν
πότερον
ἓν
ἢ |
[1, 411] |
ψυχὴ
ἕν;
Εἰ
δὲ
μεριστόν,
|
πάλιν |
ὁ
λόγος
ζητήσει
τί
τὸ |
[1, 407] |
ἑνὸς
δύο
κύκλους
δισσαχῇ
συνημμένους
|
πάλιν |
τὸν
ἕνα
διεῖλεν
εἰς
ἑπτὰ |
[1, 402] |
τριγώνου
γωνίαι
ἴσαι)
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀνάπαλιν |
τὰ
συμβεβηκότα
συμβάλλεται
μέγα
μέρος |
[1, 411] |
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει
|
δύναμιν |
ἕκαστον
ἐν
τῷ
σώματι.
Εἰ |
[1, 403] |
τί
ἐστιν·
ὁ
μὲν
γὰρ
|
ὄρεξιν |
ἀντιλυπήσεως
ἤ
τι
τοιοῦτον,
~ὁ |
[1, 405] |
διὰ
τὴν
ἀναπνοὴν
καὶ
τὴν
|
κατάψυξιν |
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν |
[1, 404] |
γνωριστικὸν
οὕτως,
ἔνιοι
συνέπλεξαν
ἐξ
|
ἀμφοῖν, |
ἀποφηνάμενοι
τὴν
ψυχὴν
ἀριθμὸν
κινοῦνθ' |
[1, 403] |
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον
ὁ
ἐξ
|
ἀμφοῖν; |
Ἐκείνων
δὲ
δὴ
τίς
ἑκάτερος; |
[1, 411] |
τὸ
καμπύλον
γινώσκομεν·
κριτὴς
γὰρ
|
ἀμφοῖν |
ὁ
κανών,
τὸ
δὲ
καμπύλον |
[1, 405] |
δ'
οἱ
μίξαντες
καὶ
ἀπ'
|
ἀμφοῖν |
τὰς
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
Διαφέρονται
δὲ |
[1, 405] |
εἴπομεν
καὶ
πρότερον,
χρῆται
δ'
|
ἀμφοῖν |
ὡς
μιᾷ
φύσει,
πλὴν
ἀρχήν |
[1, 407] |
ἔστι
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ
ἑτέρου
|
χάριν) |
αἱ
δὲ
θεωρητικαὶ
τοῖς
λόγοις |
[1, 405] |
ψυχὴν
ὁμοίως
ἕν
τι
τούτων
|
τιθέασιν. |
Διὸ
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀκολουθοῦσιν, |
[1, 407] |
περὶ
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
καὶ
|
τιθέασιν |
εἰς
σῶμα
τὴν
ψυχήν,
οὐθὲν |
[1, 405] |
ἕν,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἓν
|
τιθέασιν, |
οἷον
πῦρ
ἢ
ἀέρα·
οἱ |
[1, 410] |
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
καὶ
κινεῖσθαι
|
τιθέασιν· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
νοεῖν |
[1, 405] |
εἶναί
φησι
ψυχήν,
εἴπερ
τὴν
|
ἀναθυμίασιν, |
ἐξ
ἧς
τἆλλα
συνίστησιν·
καὶ |
[1, 411] |
ψυχῆς
ἐνούσης
ἄτοπον.
Ὑπολαβεῖν
δ'
|
ἐοίκασιν |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
ἐν
τούτοις |
[1, 405] |
ἀπεφήναντο,
καθάπερ
Ἵππων·
πεισθῆναι
δ'
|
ἐοίκασιν |
ἐκ
τῆς
γονῆς,
ὅτι
πάντων |
[1, 402] |
ψυχῆς
περὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
|
ἐοίκασιν |
ἐπισκοπεῖν·
Ὑλαβητέον
δ'
ὅπως
μὴ |
[1, 405] |
τούτων
τιθέασιν.
Διὸ
καὶ
τοῖς
|
ὀνόμασιν |
ἀκολουθοῦσιν,
οἱ
μὲν
τὸ
θερμὸν |
[1, 410] |
ἐστιν
ἐν
τοῖς
τῶν
ζῴων
|
σώμασιν |
ἁπλῶς
γῆς,
~οἷον
(ὀστᾶ
νεῦρα |
[1, 409] |
τῷ
κινεῖσθαι
ταύτας.
Τοῖς
δὴ
|
συμπλέξασιν |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
κίνησιν
καὶ |
[1, 405] |
δὲ
τούτοις
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
ἀποδιδόασιν· |
τὸ
γὰρ
κινητικὸν
τὴν
φύσιν |
[1, 411] |
ἢ
καὶ
ἐν
πλείοσιν
ἢ
|
πᾶσιν, |
ἢ
καὶ
ἄλλο
τι
αἴτιον; |
[1, 404] |
γε
κατὰ
φρόνησιν
λεγόμενος
νοῦς
|
πᾶσιν |
ὁμοίως
ὑπάρχειν
τοῖς
ζῴοις,
ἀλλ' |
[1, 404] |
ζῴοις,
ἀλλ'
οὐδὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
|
πᾶσιν. |
Ὅσοι
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τὸ |
[1, 407] |
λέγουσι·
καὶ
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν
|
κρᾶσιν |
καὶ
σύνθεσιν
ἐναντίων
εἶναι,
καὶ |
[1, 405] |
γὰρ
ἡ
ψυχὴ
πάντα
γινώσκει,
|
συνιστᾶσιν |
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν
τῶν
ἀρχῶν. |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
ἐναντίων
|
συνιστᾶσιν· |
οἱ
δὲ
θάτερον
τῶν
ἐναντίων, |
[1, 411] |
ὅλῳ
δή
τινες
αὐτὴν
μεμῖχθαί
|
φασιν, |
ὅθεν
ἴσως
καὶ
Θαλῆς
ᾠήθη |
[1, 406] |
οὐσίαν
αὐτῆς
τοιαύτην
εἶναι
~οἵαν
|
φασὶν |
οἱ
λέγοντες
ψυχὴν
εἶναι
τὸ |
[1, 405] |
κινητικὸν
τὴν
φύσιν
τῶν
πρώτων
|
ὑπειλήφασιν, |
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ
τισι |
[1, 406] |
κινεῖται.
Εἰ
δὲ
τοῦτο,
καὶ
|
ἀντιστρέψασιν |
εἰπεῖν
ἀληθὲς
~ὅτι
ἣν
τὸ |
[1, 403] |
ἤ
τι
τοιοῦτον,
~ὁ
δὲ
|
ζέσιν |
τοῦ
περὶ
καρδίαν
αἵματος
(καὶ |
[1, 409] |
ψυχῆς
ἤδη
πού
ἐστι
καὶ
|
θέσιν |
ἔχει.
Ἔτι
δ'
ἀριθμοῦ
μὲν |
[1, 409] |
ἡ
γὰρ
στιγμὴ
μονάς
ἐστι
|
θέσιν |
ἔχουσα,
ὁ
δ'
ἀριθμὸς
τῆς |
[1, 408] |
ἐν
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν
καὶ
|
θέσιν, |
τὴν
σύνθεσιν
αὐτῶν,
ἐπειδὰν
οὕτω |
[1, 408] |
ἔχουσι
κίνησιν
καὶ
θέσιν,
τὴν
|
σύνθεσιν |
αὐτῶν,
ἐπειδὰν
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε |
[1, 408] |
πῶς
ὑπολαβεῖν
τὸν
νοῦν
χρὴ
|
σύνθεσιν |
εἶναι,
ἢ
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν |
[1, 407] |
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
καὶ
|
σύνθεσιν |
ἐναντίων
εἶναι,
καὶ
τὸ
σῶμα |
[1, 408] |
ἕτερόν
τι
οὖσα
ἐγγίνεται
τοῖς
|
μέρεσιν; |
Ἔτι
δὲ
πότερον
ἡ
φιλία |
[1, 402] |
(Τῶν
καλῶν
καὶ
τιμίων
τὴν
|
εἴδησιν |
ὑπολαμβάνοντες,
μᾶλλον
δ'
ἑτέραν
ἑτέρας |
[1, 411] |
μὲν
χωρίζεται
τῆς
αἰσθητικῆς
ἀρχῆς,
|
αἴσθησιν |
δ'
οὐθὲν
ἄνευ
ταύτης
ἔχει. |
[1, 404] |
δὲ
τοῦ
ἐπιπέδου
ἀριθμὸν
δόξαν,
|
αἴσθησιν |
δὲ
τὸν
τοῦ
στερεοῦ.
Οἱ |
[1, 411] |
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον
γὰρ
τῶν
μορίων
|
αἴσθησιν |
ἔχει
καὶ
κινεῖται
κατὰ
τόπον |
[1, 406] |
κατὰ
τοὺς
ἁρμονικοὺς
ἀριθμούς,
ὅπως
|
αἴσθησίν |
τε
σύμφυτον
ἁρμονίας
ἔχῃ
καὶ |
[1, 406] |
Ἡμεῖς
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
καὶ
|
ἠρέμησιν |
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ |
[1, 404] |
τὰ
παρέχοντα
τοῖς
ζῴοις
τὴν
|
κίνησιν |
διὰ
τὸ
μηδ'
αὐτὰ
ἠρεμεῖν |
[1, 404] |
τὸ
παρέχον
τοῖς
ζῴοις
τὴν
|
κίνησιν· |
διὸ
καὶ
τοῦ
ζῆν
ὅρον |
[1, 409] |
δὴ
συμπλέξασιν
εἰς
τὸ
αὐτὸ
|
κίνησιν |
καὶ
ἀριθμὸν
ταῦτά
τε
συμβαίνει |
[1, 408] |
τῶν
μεγεθῶν
ἐν
τοῖς
ἔχουσι
|
κίνησιν |
καὶ
θέσιν,
τὴν
σύνθεσιν
αὐτῶν, |
[1, 406] |
ζῴων.
Τὴν
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
κίνησιν |
κἂν
ὑφ'
ἑτέρου
κινοῖτο·
ὠσθείη |
[1, 404] |
γὰρ
οὗτοι
πάντες
ὑπειληφέναι
τὴν
|
κίνησιν |
οἰκειότατον
εἶναι
τῇ
ψυχῇ,
καὶ |
[1, 406] |
τῶν
ἀδυνάτων
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ
|
κίνησιν. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[1, 404] |
φαίνεται
δ'
ὅ
γε
κατὰ
|
φρόνησιν |
λεγόμενος
νοῦς
πᾶσιν
ὁμοίως
ὑπάρχειν |
[1, 405] |
τὴν
ἀναθυμίασιν,
ἐξ
ἧς
τἆλλα
|
συνίστησιν· |
καὶ
ἀσωματώτατόν
τε
καὶ
ῥέον |
[1, 404] |
μὲν
(πῦρ
τι
καὶ
θερμόν
|
φησιν |
αὐτὴν
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων |
[1, 405] |
τίθεται
μάλιστα
πάντων·
μόνον
γοῦν
|
φησὶν |
αὐτὸν
τῶν
ὄντων
ἁπλοῦν
εἶναι |
[1, 408] |
ἕκαστον
γὰρ
αὐτῶν
λόγῳ
τινί
|
φησιν |
εἶναι·
πότερον
οὖν
ὁ
λόγος |
[1, 405] |
ποιοῦσιν.
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ
|
φησιν |
εἶναι
τὸν
νοῦν,
καὶ
κοινὸν |
[1, 409] |
τῇ
δ'
~(ὥσπερ
Δημόκριτος
κινεῖσθαί
|
φησιν |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
ἴδιον
τὸ |
[1, 409] |
πλὴν
θέσις;
Εἰ
μὲν
οὖν
|
εἰσὶν |
ἕτεραι
αἱ
ἐν
τῷ
σώματι |
[1, 403] |
ὅτι
τὰ
πάθη
λόγοι
ἔνυλοί
|
εἰσιν· |
ὥστε
οἱ
ὅροι
τοιοῦτοι
οἷον |
[1, 407] |
δ'
ἄπειροι,
δῆλον
ὡς
οὐδέποτε
|
διέξεισιν· |
εἰ
δὲ
κατὰ
μέγεθος,
πολλάκις |
[1, 411] |
συνέχον
ἐκεῖνο,
καὶ
οὕτω
δὴ
|
πρόεισιν |
ἐπὶ
τὸ
ἄπειρον.
Ἀπορήσειε
δ' |
[1, 410] |
δὲ
χθὼν
ἐπίηρος
ἐν
εὐστέρνοις
|
χοάνοισιν |
τὼ
δύο
τῶν
ὀκτὼ
μερέων |
[1, 405] |
Ὁρίζονται
δὴ
πάντες
τὴν
ψυχὴν
|
τρισὶν |
ὡς
εἰπεῖν,
κινήσει,
αἰσθήσει,
τῷ |
[1, 404] |
ἐν
ταῖς
διὰ
τῶν
θυρίδων
|
ἀκτῖσιν) |
ὧν
τὴν
μὲν
πανσπερμίαν
στοιχεῖα |
[1, 411] |
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
καὶ
ἐν
|
πλείοσιν |
ἢ
πᾶσιν,
ἢ
καὶ
ἄλλο |
[1, 405] |
Ὅσοι
μὲν
οὖν
μίαν
τινὰ
|
λέγουσιν |
αἰτίαν
καὶ
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ |
[1, 410] |
καὶ
μὴ
ποσόν.
Τοῖς
δὴ
|
λέγουσιν |
ἐκ
πάντων
ταῦτά
τε
καὶ |
[1, 409] |
ἡ
ψυχή·
τοῖς
δ'
ἀριθμὸν
|
λέγουσιν, |
ἐν
τῇ
μιᾷ
στιγμῇ
πολλὰς |
[1, 405] |
γὰρ
μίαν
οἱ
δὲ
πλείους
|
λέγουσιν. |
Ἑπομένως
δὲ
τούτοις
καὶ
τὴν |
[1, 405] |
ψυχῆς,
καὶ
δι'
ἃς
αἰτίας
|
λέγουσιν |
οὕτω,
ταῦτ'
ἐστίν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ' |
[1, 407] |
εἶδος
καὶ
μορφήν,
παραπλήσιον
δὲ
|
λέγουσιν |
ὥσπερ
εἴ
τις
φαίη
τὴν |
[1, 411] |
ζῴων
ἐνίοις,
εἴπερ
μὴ
πάντα
|
ἀναπνέουσιν· |
τοῦτο
δὲ
λέληθε
τοὺς
οὕτως |
[1, 407] |
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν
ἔτι
|
προσδιορίζουσιν, |
ὥσπερ
ἐνδεχόμενον
κατὰ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς |
[1, 405] |
τιθέασιν.
Διὸ
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
|
ἀκολουθοῦσιν, |
οἱ
μὲν
τὸ
θερμὸν
λέγοντες, |
[1, 405] |
ἀρχὰς
καὶ
τὴν
ψυχὴν
πλείω
|
ποιοῦσιν. |
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ
φησιν |
[1, 405] |
συμφανές
ἐστιν.
Ὅσοι
δ'
ἐναντιώσεις
|
ποιοῦσιν |
ἐν
ταῖς
ἀρχαῖς,
καὶ
τὴν |
[1, 410] |
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιοῦσιν. |
Φαίνεται
γὰρ
τά
τε
φυτὰ |
[1, 409] |
σώματα;
Στιγμαὶ
γὰρ
ἐν
ἅπασι
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
καὶ
ἄπειροι.
Ἔτι
δὲ |
[1, 408] |
ταῦτα
δὲ
πάντα
κινήσεις
εἶναι
|
δοκοῦσιν. |
Ὅθεν
οἰηθείη
τις
ἂν
αὐτὴν |
[1, 411] |
τινα
χρόνον.
Εἰ
δὲ
μὴ
|
διατελοῦσιν, |
οὐθὲν
ἄτοπον·
ὄργανα
γὰρ
οὐκ |
[1, 407] |
δ'
ἀεὶ
μέσον
καὶ
ἄκρον
|
εὐθυποροῦσιν· |
ἡ
δὲ
περιφορὰ
πάλιν
ἐπ' |
[1, 410] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον;
Ἢ
|
φήσουσιν |
ἑκάστου
γένους
εἶναι
στοιχεῖα
καὶ |
[1, 411] |
οὐθὲν
ἄτοπον·
ὄργανα
γὰρ
οὐκ
|
ἔχουσιν |
ὥστε
σώζειν
τὴν
φύσιν.
Ἀλλ' |
[1, 406] |
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκός·
ᾧ
γὰρ
|
ὑπάρχουσιν, |
ἐκεῖνο
κινεῖται,
τὸ
σῶμα.
Διὸ |
[1, 407] |
οὐθὲν
ὑπάρχει
πρὸς
ἄλληλα
τοῖς
|
τυχοῦσιν. |
Οἱ
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
λέγειν |
[1, 411] |
οὐκ
ἔχουσιν
ὥστε
σώζειν
τὴν
|
φύσιν. |
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἧττον
ἐν
ἑκατέρῳ |
[1, 407] |
κίνησις
αὐτῆς
ᾗ
οὐσία,
παρὰ
|
φύσιν |
ἂν
κινοῖτο.
Ἐπίπονον
δὲ
καὶ |
[1, 402] |
θεωρῆσαι
καὶ
γνῶναι
τήν
τε
|
φύσιν |
αὐτῆς
καὶ
τὴν
οὐσίαν,
εἶθ' |
[1, 402] |
συμβάλλεσθαι,
μάλιστα
δὲ
πρὸς
τὴν
|
φύσιν· |
ἔστι
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ
τῶν |
[1, 405] |
ὑπάρχειν
διὰ
τὴν
τοῦ
αἵματος
|
φύσιν. |
Πάντα
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
κριτὴν |
[1, 410] |
εἶναι
προγενέστατον
καὶ
κύριον
κατὰ
|
φύσιν, |
τὰ
δὲ
στοιχεῖά
φασι
πρῶτα |
[1, 403] |
μάλιστα
δοκοῦνθ'
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κατὰ
|
φύσιν. |
Τὸ
ἔμψυχον
δὴ
τοῦ
ἀψύχου |
[1, 405] |
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ
κινητικὸν
τὴν
|
φύσιν |
τῶν
πρώτων
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως. |
[1, 403] |
δὲ
ὁ
μὲν
τὴν
ὕλην
|
ἀποδίδωσιν, |
ὁ
δὲ
τὸ
εἶδος
καὶ |
[1, 408] |
τὴν
σύνθεσιν
αὐτῶν,
ἐπειδὰν
οὕτω
|
συναρμόζωσιν |
ὥστε
μηδὲν
συγγενὲς
παραδέχεσθαι,
ἐντεῦθεν |
[1, 408] |
τινων
κινουμένων,
τὰ
δὲ
κατ'
|
ἀλλοίωσιν |
(ποῖα
δὲ
καὶ
πῶς,
ἕτερός |
[1, 411] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
διὰ
|
τίν' |
αἰτίαν
ἡ
ἐν
τῷ
ἀέρι |
[1, 407] |
τὴν
ψυχήν,
οὐθὲν
προσδιορίσαντες
διὰ
|
τίν' |
αἰτίαν
καὶ
πῶς
ἔχοντος
τοῦ |
[1, 405] |
ὢν
πῶς
γνωριεῖ
καὶ
διὰ
|
τίν' |
αἰτίαν,
οὔτ'
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
οὔτ' |
[1, 410] |
γὰρ
ἕκαστον.
Ὅλως
τε
διὰ
|
τίν' |
αἰτίαν
οὐχ
ἅπαντα
ψυχὴν
ἔχει |
[1, 411] |
καὶ
περὶ
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
|
τίν' |
ἔχει
δύναμιν
ἕκαστον
ἐν
τῷ |
[1, 411] |
μόρια
τῆς
ψυχῆς,
καὶ
ὁμοειδῆ
|
ἐστιν |
ἀλλήλοις
καὶ
τῇ
ὅλῃ,
ἀλλήλοις |
[1, 409] |
τούτων.
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν
|
ἐστιν |
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν
τὴν |
[1, 410] |
τὸ
νῦν
λεχθέν·
ὅσα
γάρ
|
ἐστιν |
ἐν
τοῖς
τῶν
ζῴων
σώμασιν |
[1, 410] |
πλειόνων
ἢ
πάντων;
Ἀναγκαῖον
γάρ
|
ἐστιν |
ἕν
τι
γινώσκειν
ἢ
τινὰ |
[1, 411] |
δὴ
πότερον
ἔν
τινι
τούτων
|
ἐστὶν |
ἑνὶ
ἢ
καὶ
ἐν
πλείοσιν |
[1, 403] |
εἴπερ
ἀεὶ
μετὰ
σώματός
τινος
|
ἐστιν. |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
τὰ
τῆς |
[1, 402] |
πρὸς
τὸ
εἰδέναι
τὸ
τί
|
ἐστιν· |
ἐπειδὰν
γὰρ
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ |
[1, 408] |
ἔχει
τοιαύτας
ἀπορίας.
Εἰ
δ'
|
ἐστὶν |
ἕτερον
ἡ
ψυχὴ
τῆς
μίξεως, |
[1, 402] |
κοινὴ
μέθοδος
περὶ
τὸ
τί
|
ἐστιν, |
ἔτι
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ
πραγματευθῆναι· |
[1, 402] |
δὲ
φανερὸν
ᾖ
πότερον
ἀπόδειξίς
|
ἐστιν |
ἢ
διαίρεσις
ἢ
καί
τις |
[1, 408] |
καὶ
αὕτη
πότερον
ὁ
λόγος
|
ἐστὶν |
ἢ
παρὰ
τὸν
λόγον
ἕτερόν |
[1, 402] |
ζῷον
τὸ
καθόλου
ἤτοι
οὐθέν
|
ἐστιν |
ἢ
ὕστερον,
ὁμοίως
δὲ
κἂν |
[1, 407] |
(ῥᾴδιον
ἀλλὰ
βίαιον·
εἰ
δ'
|
ἐστὶν |
ἡ
κίνησις
αὐτῆς
ᾗ
οὐσία, |
[1, 406] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἑαυτὴν
κινεῖ,
ἀλλ'
|
ἐστὶν |
ἡ
κίνησις
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς |
[1, 406] |
κινήσεις
ἐν
τόπῳ.
Εἰ
δ'
|
ἐστὶν |
ἡ
οὐσία
τῆς
ψυχῆς
τὸ |
[1, 407] |
οὕτως
ἢ
ἄλλως.
Ἐπεὶ
δ'
|
ἐστὶν |
ἡ
τοιαύτη
σκέψις
ἑτέρων
λόγων |
[1, 407] |
τῷ
ὅλῳ
κύκλῳ
θιγόντα,
τίς
|
ἐστιν |
ἡ
τοῖς
μορίοις
θίξις;
Ἔτι |
[1, 409] |
ἴδιον
τὸ
ἄτοπον.
Εἴπερ
γάρ
|
ἐστιν |
ἡ
ψυχὴ
ἐν
παντὶ
τῷ |
[1, 408] |
εἶναι·
πότερον
οὖν
ὁ
λόγος
|
ἐστὶν |
ἡ
ψυχή,
ἢ
μᾶλλον
ἕτερόν |
[1, 403] |
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ
μηθέν
|
ἐστιν |
ἴδιον
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν
εἴη |
[1, 405] |
ἃς
αἰτίας
λέγουσιν
οὕτω,
ταῦτ'
|
ἐστίν. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον |
[1, 407] |
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν
ποτ'
|
ἐστὶν |
ὁ
καλούμενος
νοῦς
(οὐ
γὰρ |
[1, 403] |
ἕκαστον
αὐτῶν,
οἷον
ὀργὴ
τί
|
ἐστιν· |
ὁ
μὲν
γὰρ
ὄρεξιν
ἀντιλυπήσεως |
[1, 408] |
ὁ
λόγος
τῆς
μίξεως,
τί
|
ἐστιν |
ὃ
φθείρεται
τῆς
ψυχῆς
ἀπολιπούσης; |
[1, 405] |
οὔτ'
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
συμφανές
|
ἐστιν. |
Ὅσοι
δ'
ἐναντιώσεις
ποιοῦσιν
ἐν |
[1, 408] |
ἴσως
θειότερόν
τι
καὶ
ἀπαθές
|
ἐστιν. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
οἷόν |
[1, 410] |
τὸ
συνέχον,
ὅ
τί
ποτ'
|
ἐστίν· |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
εἶναί
τι |
[1, 408] |
ἔσω
φθειρομένου,
αὐτὸ
δὲ
ἀπαθές
|
ἐστιν. |
Τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
καὶ
φιλεῖν |
[1, 408] |
τι
τούτων,
τὸ
δὲ
κινεῖσθαί
|
ἐστιν |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
οἷον
τὸ |
[1, 406] |
ψυχὴν
τὸ
σῶμα
ἐν
ᾧ
|
ἐστιν, |
ὡς
αὐτὴ
κινεῖται,
οἷον
Δημόκριτος, |
[1, 402] |
γὰρ
ἀποδείξεως
ἀρχὴ
τὸ
τί
|
ἐστιν, |
~ὥστε
καθ'
ὅσους
τῶν
ὁρισμῶν |
[1, 408] |
αὐτὴν
κινεῖσθαι·
Τὸ
δ'
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀναγκαῖον.
Εἰ
γὰρ
καὶ
ὅτι |
[1, 408] |
~Ἔτι
δὲ
τὸ
κινεῖν
οὐκ
|
ἔστιν |
ἁρμονίας,
ψυχῇ
δὲ
(πάντες
ἀπονέμουσι |
[1, 403] |
δὴ
τίς
ἑκάτερος;
Ἢ
οὐκ
|
ἔστιν |
εἷς
ὁ
περὶ
τὰ
πάθη |
[1, 408] |
καὶ
φιλεῖν
ἢ
μισεῖν
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐκείνου
πάθη,
ἀλλὰ
τουδὶ
τοῦ |
[1, 408] |
μορίων
ψυχὴν
ἔχει,
εἰ
μὴ
|
ἔστιν |
ἡ
ψυχὴ
ὁ
λόγος
τῆς |
[1, 410] |
τίς
γὰρ
ἂν
ἀπορήσειεν
εἰ
|
ἔνεστιν |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
λίθος
ἢ |
[1, 402] |
ἐστὶ
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
|
πίστιν |
περὶ
αὐτῆς.
Καὶ
γάρ,
ὄντος |
[1, 403] |
τῶν
κινουμένων
τι
τὴν
ψυχὴν
|
ὑπέλαβον |
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ |
[1, 404] |
ἔμψυχον
ἀπέβλεψαν,
οὗτοι
τὸ
κινητικώτατον
|
ὑπέλαβον |
τὴν
ψυχήν·
ὅσοι
δ'
ἐπὶ |
[1, 404] |
τοῖς
ζῴοις
ἐκκρίνεσθαι,
συνανείργοντα
τὸ
|
συνάγον |
καὶ
πηγνύον·
καὶ
ζῆν
δὲ |
[1, 403] |
περὶ
τὴν
ὕλην,
τὸν
δὲ
|
λόγον |
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
περὶ
τὸν |
[1, 407] |
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
ἧττον
τῶν
λεγομένων,
|
λόγον |
δ'
ὥσπερ
εὐθύνοις
δεδωκυῖα
κἀν |
[1, 408] |
λόγος
ἐστὶν
ἢ
παρὰ
τὸν
|
λόγον |
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα
μὲν
οὖν |
[1, 408] |
οὐ
γὰρ
τὸν
αὐτὸν
ἔχει
|
λόγον |
ἡ
μίξις
τῶν
στοιχείων
καθ' |
[1, 408] |
μίξεως
ἢ
τῆς
κατὰ
τὸν
|
λόγον, |
καὶ
αὕτη
πότερον
ὁ
λόγος |
[1, 403] |
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
περὶ
τὸν
|
λόγον |
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον
ὁ
ἐξ |
[1, 403] |
δὲ
τὸ
εἶδος
καὶ
τὸν
|
λόγον. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
ὅδε |
[1, 408] |
δὲ
καὶ
τὸν
τῶν
μεμιγμένων
|
λόγον- |
οὐδετέρως
μὲν
οὖν
εὔλογον,
ἡ |
[1, 408] |
δὲ
ἄτοπον
καὶ
τὸ
τὸν
|
λόγον |
τῆς
μίξεως
εἶναι
τὴν
ψυχήν· |
[1, 411] |
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον
καὶ
|
παράλογον· |
καὶ
γὰρ
τὸ
λέγειν
ζῷον |
[1, 410] |
ἀδυνατώτερον
δ'
ἔτι
τοῦ
νοῦ·
|
εὔλογον |
γὰρ
τοῦτον
εἶναι
προγενέστατον
καὶ |
[1, 408] |
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως
μὲν
οὖν
|
εὔλογον, |
ἡ
δὲ
σύνθεσις
τῶν
τοῦ |
[1, 406] |
φαίνεται
κινοῦσα
τὸ
σῶμα,
ταύτας
|
εὔλογον |
κινεῖν
τὰς
κινήσεις
ἃς
καὶ |
[1, 403] |
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
γραμμὴ
καὶ
|
ἐπίπεδον. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
περὶ |
[1, 409] |
δ'
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
|
ἐπίπεδον |
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
καὶ |
[1, 402] |
καμπύλον,
ἢ
τί
γραμμὴ
καὶ
|
ἐπίπεδον, |
πρὸς
τὸ
κατιδεῖν
πόσαις
ὀρθαῖς |
[1, 403] |
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν
προγενεστέρων
|
σχεδὸν |
δύο
ταῦτα
περὶ
ψυχῆς·
φασὶ |
[1, 409] |
τε
καὶ
ὑπεναντιώσεις
ἔχει,
διεληλύθαμεν
|
σχεδόν· |
Λείπεται
δ'
ἐπισκέψασθαι
πῶς
λέγεται |
[1, 402] |
ὥστε
ζητητέον
ἂν
εἴη
τὴν
|
μέθοδον |
ταύτην·
εἰ
δὲ
μὴ
ἔστι |
[1, 407] |
γ'
ἐχρῆν
διὰ
τοῦτο
τὸν
|
θεὸν |
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν, |
[1, 410] |
γε
καὶ
ἀφρονέστατον
εἶναι
τὸν
|
θεόν· |
μόνος
γὰρ
τῶν
στοιχείων
ἓν |
[1, 405] |
συνίστησιν·
καὶ
ἀσωματώτατόν
τε
καὶ
|
ῥέον |
ἀεί·
τὸ
δὲ
κινούμενον
κινουμένῳ |
[1, 402] |
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
ἐοίκασιν
ἐπισκοπεῖν·
|
Ὑλαβητέον |
δ'
ὅπως
μὴ
λανθάνῃ
πότερον |
[1, 402] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἰδίων
ἀπόδειξις,
ὥστε
|
ζητητέον |
ἂν
εἴη
τὴν
μέθοδον
ταύτην· |
[1, 402] |
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα
πρότερον
τούτων
|
ζητητέον, |
οἷον
τὸ
αἰσθητὸν
τοῦ
αἰσθητικοῦ, |
[1, 403] |
κεχωρισμένα,
ὁ
πρῶτος
φιλόσοφος;
Ἀλλ'
|
ἐπανιτέον |
ὅθεν
ὁ
λόγος.
Ἐλέγομεν
δὴ |
[1, 402] |
~διαφέρει
γὰρ
οὔ
τι
(μικρόν.
|
Σκεπτέον |
δὲ
καὶ
εἰ
μεριστὴ
ἢ |
[1, 405] |
οὕτω,
ταῦτ'
ἐστίν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
|
Ἐπισκεπτέον |
δὲ
πρῶτον
μὲν
περὶ
κινήσεως· |
[1, 406] |
ὥσπερ
οὐδὲ
τὸ
καθ'
αὑτὸ
|
ἀγαθὸν |
ἢ
δι'
αὑτό,
τὸ
μὲν |
[1, 410] |
ἄνθρωπος;
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
|
ἀγαθὸν |
καὶ
τὸ
μὴ
ἀγαθόν·
τὸν |
[1, 410] |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
μὴ
|
ἀγαθόν· |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
τὴν
|
λίθον |
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
ὅτι
τὸν |
[1, 407] |
γε
τὸ
μὴ
(ῥᾴδιον
ἀλλὰ
|
βίαιον· |
εἰ
δ'
ἐστὶν
ἡ
κίνησις |
[1, 403] |
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
περὶ
ψυχῆς
|
ἀναγκαῖον, |
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ
ὧν
εὐπορεῖν |
[1, 411] |
ὅλον
τοῖς
μορίοις
ὁμοειδές·
ὥστ'
|
ἀναγκαῖον |
αὐτοῖς
λέγειν
καὶ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 410] |
ἑνὸς
ἢ
πλειόνων
ἢ
πάντων;
|
Ἀναγκαῖον |
γάρ
ἐστιν
ἕν
τι
γινώσκειν |
[1, 409] |
τῶν
ὄντων
καὶ
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
|
ἀναγκαῖον |
δὲ
συμβαίνειν
πολλὰ
καὶ
ἀδύνατα |
[1, 407] |
ἀμερεῖ
ἢ
τὸ
ἀμερὲς
μεριστῷ;
|
Ἀναγκαῖον |
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι
τὸν |
[1, 402] |
καὶ
ἐπιπέδων.
Πρῶτον
δ'
ἴσως
|
ἀναγκαῖον |
διελεῖν
ἐν
τίνι
τῶν
γενῶν |
[1, 408] |
κινεῖσθαι·
Τὸ
δ'
οὐκ
ἔστιν
|
ἀναγκαῖον. |
Εἰ
γὰρ
καὶ
ὅτι
μάλιστα |
[1, 407] |
σώματος.
Καίτοι
δόξειεν
ἂν
τοῦτ'
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι·
διὰ
γὰρ
τὴν
κοινωνίαν |
[1, 409] |
λεχθέν,
ἀλλ'
ὅτι
ποσόν·
διὸ
|
ἀναγκαῖον |
εἶναί
τι
τὸ
κινῆσον
τὰς |
[1, 409] |
ἐν
παντὶ
τῷ
αἰσθανομένῳ
σώματι,
|
ἀναγκαῖον |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
δύο
εἶναι |
[1, 409] |
ὅλως
μονάδας
φερομένας;
Ἀμφοτέρως
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
κινεῖν
τὸ
ζῷον
τῷ
κινεῖσθαι |
[1, 407] |
ὅλως
μέγεθος
ἔχειν;
Εἰ
δ'
|
ἀναγκαῖον |
νοῆσαι
τῷ
ὅλῳ
κύκλῳ
θιγόντα, |
[1, 403] |
αὐτῆς·
τοῦτο
γὰρ
λαβεῖν
μὲν
|
ἀναγκαῖον, |
οὐ
ῥᾴδιον
δέ.
Φαίνεται
δὲ |
[1, 411] |
ὅτι,
τὸ
δ'
οὐχ
ὑπάρξει.
|
Ἀναγκαῖον |
οὖν
αὐτὴν
ἢ
ὁμοιομερῆ
εἶναι |
[1, 406] |
κίνησιν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
τὸ
κινοῦν
καὶ
αὐτὸ
κινεῖσθαι, |
[1, 402] |
~ΒΙΒΛΙΟΝ
ΠΡΩΤΟΝ
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
Α'
(Τῶν
καλῶν
καὶ
τιμίων |
[1, 403] |
οὐχ
ὥσπερ
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον.
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
περὶ
ψυχῆς |
[1, 405] |
αἰτίας
λέγουσιν
οὕτω,
ταῦτ'
ἐστίν.
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον
μὲν |
[1, 407] |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
τῷ
σώματι.
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
Δ'
Καὶ
ἄλλη
δέ
τις |
[1, 409] |
διαιροῦνται
αἱ
γραμμαὶ
εἰς
στιγμάς;
|
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
Ε'
Συμβαίνει
δέ,
καθάπερ
εἴπομεν, |
[1, 407] |
οὐδὲ
μακάριόν
γε
τὸ
μὴ
|
(ῥᾴδιον |
ἀλλὰ
βίαιον·
εἰ
δ'
ἐστὶν |
[1, 406] |
καὶ
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις
|
ῥᾴδιον |
ἀποδοῦναι.
Ἔτι
δ'
εἰ
μὲν |
[1, 403] |
γὰρ
λαβεῖν
μὲν
ἀναγκαῖον,
οὐ
|
ῥᾴδιον |
δέ.
Φαίνεται
δὲ
τῶν
μὲν |
[1, 409] |
γὰρ
εἴπομεν
πρότερον,
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
|
ῥᾴδιον |
ἐξ
αὐτῶν.
Τριῶν
δὲ
τρόπων |
[1, 403] |
χωρίζεσθαι·
εἰ
δὲ
μηθέν
ἐστιν
|
ἴδιον |
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν
εἴη
χωριστή, |
[1, 403] |
ἔστι
τι
καὶ
τῆς
ψυχῆς
|
ἴδιον |
αὐτῆς·
τοῦτο
γὰρ
λαβεῖν
μὲν |
[1, 403] |
τῆς
ψυχῆς
ἔργων
ἢ
παθημάτων
|
ἴδιον, |
ἐνδέχοιτ'
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
εἰ |
[1, 407] |
ἐνδύεσθαι
σῶμα.
Δοκεῖ
γὰρ
ἕκαστον
|
ἴδιον |
ἔχειν
εἶδος
καὶ
μορφήν,
παραπλήσιον |
[1, 409] |
κινεῖσθαί
φησιν
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
|
ἴδιον |
τὸ
ἄτοπον.
Εἴπερ
γάρ
ἐστιν |
[1, 405] |
μίαν
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν
καὶ
|
στοιχεῖον |
ἕν,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἓν |
[1, 410] |
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
πᾶν
ἤτοι
|
στοιχεῖον |
ἢ
ἐκ
στοιχείου
ἑνὸς
ἢ |
[1, 405] |
τῷ
γινώσκειν
ὁριζόμενοι
αὐτὴν
ἢ
|
στοιχεῖον |
ἢ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιοῦσι, |
[1, 402] |
|
~ΒΙΒΛΙΟΝ |
ΠΡΩΤΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
καλῶν |
[1, 405] |
θεῖα
πάντα
συνεχῶς
(ἀεί,
σελήνην,
|
ἥλιον, |
τοὺς
ἀστέρας
καὶ
τὸν
οὐρανὸν |
[1, 403] |
εὐθεῖ,
ᾗ
εὐθύ,
πολλὰ
συμβαίνει,
|
οἷον |
ἅπτεσθαι
τῆς
{χαλκῆς}
σφαίρας
κατὰ |
[1, 402] |
πρὸς
τὴν
φύσιν·
ἔστι
γὰρ
|
οἷον |
ἀρχὴ
τῶν
ζῴων.
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ |
[1, 407] |
καλούμενος
νοῦς
(οὐ
γὰρ
δὴ
|
οἷόν |
γ'
ἡ
αἰσθητική,
οὐδ'
οἷον |
[1, 406] |
ᾧ
ἐστιν,
ὡς
αὐτὴ
κινεῖται,
|
οἷον |
Δημόκριτος,
παραπλησίως
λέγων
Φιλίππῳ
τῷ |
[1, 404] |
σφαιροειδῆ
πῦρ
καὶ
ψυχὴν
λέγει
|
(οἷον |
ἐν
τῷ
ἀέρι
τὰ
καλούμενα |
[1, 407] |
οἷόν
γ'
ἡ
αἰσθητική,
οὐδ'
|
οἷον |
ἡ
ἐπιθυμητική·
τούτων
γὰρ
ἡ |
[1, 408] |
ἐκείνης,
ὁτὲ
δ'
ἀπ'
ἐκείνης,
|
οἷον |
ἡ
μὲν
αἴσθησις
ἀπὸ
τωνδί, |
[1, 405] |
οἱ
δὲ
θάτερον
τῶν
ἐναντίων,
|
οἷον |
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
ἤ
τι |
[1, 402] |
ζῴου,
ἢ
καθ'
ἕκαστον
ἕτερος,
|
οἷον |
ἵππου,
κυνός,
ἀνθρώπου,
θεοῦ,
τὸ |
[1, 408] |
ἔστι,
καὶ
κι-
νεῖν
ἑαυτήν,
|
οἷον |
κινεῖσθαι
μὲν
ἐν
ᾧ
ἐστι, |
[1, 409] |
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
ἀποδιδόναι,
|
οἷον |
λογισμούς,
αἰσθήσεις,
ἡδονάς,
λύπας,
ὅσα |
[1, 403] |
καὶ
ὁ
διαλεκτικὸς
ἕκαστον
αὐτῶν,
|
οἷον |
ὀργὴ
τί
ἐστιν·
ὁ
μὲν |
[1, 403] |
τοῦ
σώματος
πάσχειν
οὐδὲ
ποιεῖν,
|
οἷον |
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν,
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως
αἰσθάνεσθαι, |
[1, 410] |
τῶν
ζῴων
σώμασιν
ἁπλῶς
γῆς,
|
~οἷον |
(ὀστᾶ
νεῦρα
τρίχες,
οὐθενὸς
αἰσθάνεσθαι |
[1, 406] |
κινεῖται
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι,
|
οἷον |
πλωτῆρες·
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
κινοῦνται |
[1, 407] |
δῆλον
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
|
οἷόν |
ποτ'
ἐστὶν
ὁ
καλούμενος
νοῦς |
[1, 405] |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἓν
τιθέασιν,
|
οἷον |
πῦρ
ἢ
ἀέρα·
οἱ
δὲ |
[1, 408] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὔθ'
ἁρμονίαν
|
οἷόν |
τ'
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
οὔτε |
[1, 407] |
σύνθεσις,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
οὐδέτερον
|
οἷόν |
τ'
εἶναι
τούτων.
~Ἔτι
δὲ |
[1, 410] |
φερομένην
ὑπὸ
τῶν
ἀνέμων,
οὐχ
|
οἷόν |
τε
δὲ
τοῖς
φυτοῖς
τοῦτο |
[1, 408] |
τῆς
ψυχῆς·
ἄλλως
δ'
οὐχ
|
οἷόν |
τε
κινεῖσθαι
κατὰ
τόπον
αὐτήν. |
[1, 408] |
ἐστιν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
|
οἷόν |
τε
κινεῖσθαι
τὴν
ψυχήν,
φανερὸν |
[1, 409] |
καὶ
ἄπειροι.
Ἔτι
δὲ
πῶς
|
οἷόν |
τε
χωρίζεσθαι
τὰς
στιγμὰς
καὶ |
[1, 403] |
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ,
|
οἷον |
τέκτων
ἢ
ἰατρός,
τῶν
δὲ |
[1, 409] |
σύνολον
τίνι
γνωριεῖ
ἢ
αἰσθήσεται,
|
οἷον |
τί
θεὸς
ἢ
ἄνθρωπος
ἢ |
[1, 402] |
τὰ
ἀντικείμενα
πρότερον
τούτων
ζητητέον,
|
οἷον |
τὸ
αἰσθητὸν
τοῦ
αἰσθητικοῦ,
καὶ |
[1, 402] |
πρότερον
ἢ
τὰ
ἔργα
αὐτῶν,
|
οἷον |
τὸ
νοεῖν
ἢ
τὸν
νοῦν, |
[1, 408] |
κινεῖσθαί
ἐστιν
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
|
οἷον |
τὸ
ὀργίζεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι
τὸ |
[1, 403] |
εἰσιν·
ὥστε
οἱ
ὅροι
τοιοῦτοι
|
οἷον |
τὸ
ὀργίζεσθαι
κίνησίς
τις
τοῦ |
[1, 408] |
δὴ
λέγειν
ὀργίζεσθαι
τὴν
ψυχὴν
|
ὅμοιον |
κἂν
εἴ
τις
λέγοι
τὴν |
[1, 404] |
γινώσκεσθαι
γὰρ
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
|
ὅμοιον, |
τὰ
δὲ
πράγματα
ἐκ
τῶν |
[1, 410] |
καὶ
γινώσκειν
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
|
ὅμοιον· |
τὸ
δ'
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι |
[1, 410] |
σύνθεσις·
γνωριεῖ
γὰρ
ἕκαστον
τὸ
|
ὅμοιον, |
τὸ
δ'
ὀστοῦν
ἢ
τὸν |
[1, 410] |
τοῦ
ὁμοίου,
αἰσθάνεσθαι
δὲ
τὸ
|
ὅμοιον |
τοῦ
ὁμοίου
καὶ
γινώσκειν
τῷ |
[1, 405] |
ἑνός·
φασὶ
γὰρ
γινώσκεσθαι
τὸ
|
ὅμοιον |
τῷ
ὁμοίῳ·
ἐπειδὴ
γὰρ
ἡ |
[1, 410] |
φάναι
μὲν
ἀπαθὲς
εἶναι
τὸ
|
ὅμοιον |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου,
αἰσθάνεσθαι
δὲ |
[1, 409] |
γὰρ
γνωρίζειν
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
|
ὅμοιον, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 411] |
σώματος.
Τοῦτο
δ'
ἔοικεν
ἀδυνάτῳ·
|
ποῖον |
γὰρ
μόριον
ἢ
πῶς
ὁ |
[1, 410] |
τι,
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
|
ποιὸν |
ἢ
καί
τινα
ἄλλην
τῶν |
[1, 402] |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία
ἢ
|
ποιὸν |
ἢ
ποσόν,
ἢ
καί
τις |
[1, 410] |
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
καὶ
|
ποιὸν |
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ'
ἀδύνατον
ἐκ |
[1, 407] |
Οἱ
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
|
ποῖόν |
τι
ἡ
ψυχή,
περὶ
δὲ |
[1, 407] |
ὁ
συλλογισμός.
~Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
μακάριόν |
γε
τὸ
μὴ
(ῥᾴδιον
ἀλλὰ |
[1, 407] |
στιγμήν,
εἰ
δεῖ
καὶ
τοῦτο
|
μόριον |
εἰπεῖν;
Εἰ
μὲν
οὖν
κατὰ |
[1, 411] |
δ'
ἔοικεν
ἀδυνάτῳ·
ποῖον
γὰρ
|
μόριον |
ἢ
πῶς
ὁ
νοῦς
συνέξει, |
[1, 410] |
γὰρ
τοῦτον
εἶναι
προγενέστατον
καὶ
|
κύριον |
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δὲ
στοιχεῖά |
[1, 407] |
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος
καὶ
μορφήν,
|
παραπλήσιον |
δὲ
λέγουσιν
ὥσπερ
εἴ
τις |
[1, 407] |
οὕτω
κινεῖται,
οὔτε
τὸ
σῶμα
|
αἴτιον, |
ἀλλ'
ἡ
ψυχὴ
μᾶλλον
ἐκείνῳ. |
[1, 411] |
πᾶσιν,
ἢ
καὶ
ἄλλο
τι
|
αἴτιον; |
Λέγουσι
δή
τινες
μεριστὴν
αὐτήν, |
[1, 404] |
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ
τὸ
|
αἴτιον |
τοῦ
καλῶς
καὶ
ὀρθῶς
τὸν |
[1, 407] |
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν,
ὅτι
|
βέλτιον |
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
τοῦ
μένειν, |
[1, 408] |
τὴν
ψυχὴν
ὑφαίνειν
ἢ
οἰκοδομεῖν·
|
βέλτιον |
γὰρ
ἴσως
μὴ
λέγειν
τὴν |
[1, 407] |
ἐκείνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ὅτι
|
βέλτιον |
λέγεται·
καίτοι
γ'
ἐχρῆν
διὰ |
[1, 407] |
ἀπολυθῆναι,
καὶ
προσέτι
φευκτόν,
εἴπερ
|
βέλτιον |
τῷ
νῷ
μὴ
μετὰ
σώματος |
[1, 411] |
τό
γε
σῶμα·
δοκεῖ
γὰρ
|
τοὐναντίον |
μᾶλλον
ἡ
ψυχὴ
τὸ
σῶμα |
[1, 410] |
ὅσοι
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸ
|
αἰσθητικὸν |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιοῦσιν.
Φαίνεται |
[1, 408] |
σύνθεσιν
εἶναι,
ἢ
καὶ
τὸ
|
αἰσθητικὸν |
ἢ
ὀρεκτικόν;
Ὁμοίως
δὲ
ἄτοπον |
[1, 402] |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
τὸ
|
αἰσθητικόν· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 410] |
ψυχῆς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
|
αἰσθητικόν, |
οὐδ'
ἂν
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου |
[1, 405] |
τῶν
πρώτων
καὶ
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
|
κινητικὸν |
δὲ
διὰ
μικρομέρειαν
καὶ
τὸ |
[1, 404] |
τῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
κινητικὸν |
ἐδόκει
ἡ
ψυχὴ
εἶναι
καὶ |
[1, 405] |
λοιπά,
γινώσκειν,
ᾗ
δὲ
λεπτότατον,
|
κινητικὸν |
εἶναι.
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ
|
κινητικὸν |
τὴν
φύσιν
τῶν
πρώτων
ὑπειλήφασιν, |
[1, 405] |
καὶ
Θαλῆς
ἐξ
ὧν
ἀπομνημονεύουσι
|
κινητικόν |
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ |
[1, 408] |
ἢ
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἢ
|
ὀρεκτικόν; |
Ὁμοίως
δὲ
ἄτοπον
καὶ
τὸ |
[1, 404] |
ἐδόκει
ἡ
ψυχὴ
εἶναι
καὶ
|
γνωριστικὸν |
οὕτως,
ἔνιοι
συνέπλεξαν
ἐξ
ἀμφοῖν, |
[1, 403] |
μὲν
λόγος
τοιοῦτος,
ὅτι
σκέπασμα
|
κωλυτικὸν |
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων
καὶ
ὄμβρων |
[1, 406] |
τῷ
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
φησὶ
γὰρ
τὸν
|
Δαίδαλον |
κινουμένην
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην, |
[1, 409] |
τοιοῦτον
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
συμβεβηκός.
|
Δῆλον |
δ'
εἴ
τις
ἐπιχειρήσειεν
ἐκ |
[1, 406] |
δὲ
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι
|
(δῆλον |
δ'
ἐπὶ
τῶν
μορίων·
οἰκεία |
[1, 408] |
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ
περιφέρεσθαι,
|
δῆλον |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων.
Κατὰ
συμβεβηκὸς |
[1, 403] |
μηδ'
εἰκάσαι
περὶ
αὐτῶν
εὐμαρές,
|
δῆλον |
ὅτι
διαλεκτικῶς
εἴρηνται
καὶ
κενῶς |
[1, 403] |
φοβουμένου.
Εἰ
δ'
οὕτως
ἔχει,
|
δῆλον |
ὅτι
τὰ
πάθη
λόγοι
ἔνυλοί |
[1, 411] |
τὸ
μέν
τι
αὐτῆς
ὑπάρξει
|
δῆλον |
ὅτι,
τὸ
δ'
οὐχ
ὑπάρξει. |
[1, 407] |
εἶναι·
τὴν
γὰρ
τοῦ
παντὸς
|
δῆλον |
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν |
[1, 408] |
εἰ
δ'
ὅλως
μὴ
κινεῖται,
|
δῆλον |
ὡς
οὐδ'
ὑφ'
ἑαυτῆς.
Πολὺ |
[1, 407] |
κατὰ
στιγμήν,
αὗται
δ'
ἄπειροι,
|
δῆλον |
ὡς
οὐδέποτε
διέξεισιν·
εἰ
δὲ |
[1, 404] |
αἰθέρα
δῖαν,
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ
|
ἀΐδηλον, |
στοργῇ
δὲ
στοργήν,
νεῖκος
δέ |
[1, 406] |
συμφώνους
φοράς,
τὴν
εὐθυωρίαν
εἰς
|
κύκλον |
κατέκαμψεν·
~καὶ
διελὼν
ἐκ
τοῦ |
[1, 407] |
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι
τὸν
|
κύκλον |
τοῦτον·
νοῦ
μὲν
γὰρ
κίνησις |
[1, 402] |
καὶ
τιμίων
τὴν
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες,
|
μᾶλλον |
δ'
ἑτέραν
ἑτέρας
ἢ
κατ' |
[1, 409] |
ταῦτα,
πολλὰ
δὲ
καὶ
ἕτερα,
|
μᾶλλον |
δ'
ἴσως
ἄπειρα
τὸν
ἀριθμὸν |
[1, 407] |
σῶμα
αἴτιον,
ἀλλ'
ἡ
ψυχὴ
|
μᾶλλον |
ἐκείνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ὅτι |
[1, 402] |
τῶν
ἐν
δυνάμει
ὄντων
ἢ
|
μᾶλλον |
ἐντελέχειά
τις·
~διαφέρει
γὰρ
οὔ |
[1, 408] |
λόγος
ἐστὶν
ἡ
ψυχή,
ἢ
|
μᾶλλον |
ἕτερόν
τι
οὖσα
ἐγγίνεται
τοῖς |
[1, 407] |
ἔοικεν
ἠρεμήσει
τινὶ
καὶ
ἐπιστάσει
|
μᾶλλον |
ἢ
κινήσει·
τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 411] |
γε
σῶμα·
δοκεῖ
γὰρ
τοὐναντίον
|
μᾶλλον |
ἡ
ψυχὴ
τὸ
σῶμα
συνέχειν· |
[1, 408] |
μάλισθ'
ὡς
εἰπεῖν.
Ἁρμόζει
δὲ
|
μᾶλλον |
καθ'
ὑγιείας
λέγειν
ἁρμονίαν,
καὶ |
[1, 403] |
περὶ
τὸν
λόγον
μόνον;
Ἢ
|
μᾶλλον |
ὁ
ἐξ
ἀμφοῖν;
Ἐκείνων
δὲ |
[1, 403] |
ὥσπερ
ὅταν
ὀργίζηται.
Ἔτι
δὲ
|
μᾶλλον |
τοῦτο
φανερόν·
μηθενὸς
γὰρ
φοβεροῦ |
[1, 411] |
ψυχὴν
ἐν
τούτοις
ὅτι
τὸ
|
ὅλον |
τοῖς
μορίοις
ὁμοειδές·
ὥστ'
ἀναγκαῖον |
[1, 405] |
τοὺς
ἀστέρας
καὶ
τὸν
οὐρανὸν
|
ὅλον. |
Τῶν
δὲ
φορτικωτέρων
καὶ
ὕδωρ |
[1, 409] |
ψυχὴν
καὶ
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ
|
σύνολον |
τίνι
γνωριεῖ
ἢ
αἰσθήσεται,
οἷον |
[1, 411] |
εὐθεῖ
καὶ
αὐτὸ
καὶ
τὸ
|
καμπύλον |
γινώσκομεν·
κριτὴς
γὰρ
ἀμφοῖν
ὁ |
[1, 402] |
τί
τὸ
εὐθὺ
καὶ
τὸ
|
καμπύλον, |
ἢ
τί
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον, |
[1, 411] |
ἀμφοῖν
ὁ
κανών,
τὸ
δὲ
|
καμπύλον |
οὔθ'
ἑαυτοῦ
οὔτε
τοῦ
εὐθέος. |
[1, 404] |
ἕν)
τὸν
δὲ
τοῦ
ἐπιπέδου
|
ἀριθμὸν |
δόξαν,
αἴσθησιν
δὲ
τὸν
τοῦ |
[1, 408] |
τῶν
εἰρημένων
ἀλογώτατον
τὸ
λέγειν
|
ἀριθμὸν |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν· |
[1, 409] |
ἀριθμοῦ
μὲν
ἐὰν
ἀφέλῃ
τις
|
ἀριθμὸν |
ἢ
μονάδα,
λείπεται
ἄλλος
ἀριθμός· |
[1, 404] |
ἐξ
ἀμφοῖν,
ἀποφηνάμενοι
τὴν
ψυχὴν
|
ἀριθμὸν |
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
περὶ |
[1, 409] |
τι
ἡ
ψυχή·
τοῖς
δ'
|
ἀριθμὸν |
λέγουσιν,
ἐν
τῇ
μιᾷ
στιγμῇ |
[1, 409] |
δ'
ἐκ
τοῦ
(λέγειν
αὐτὴν
|
ἀριθμόν. |
Πῶς
γὰρ
χρὴ
νοῆσαι
μονάδα |
[1, 409] |
μᾶλλον
δ'
ἴσως
ἄπειρα
τὸν
|
ἀριθμὸν |
τὰ
ἐκ
τούτων.
Ἐξ
ὧν |
[1, 409] |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
κίνησιν
καὶ
|
ἀριθμὸν |
ταῦτά
τε
συμβαίνει
καὶ
πολλὰ |
[1, 402] |
μόνον
τὸ
τί
ἐστι
γνῶναι
|
χρήσιμον |
εἶναι
πρὸς
τὸ
θεωρῆσαι
τὰς |
[1, 405] |
δὲ
θάτερον
τῶν
ἐναντίων,
οἷον
|
θερμὸν |
ἢ
ψυχρὸν
ἤ
τι
τοιοῦτον |
[1, 405] |
ὀνόμασιν
ἀκολουθοῦσιν,
οἱ
μὲν
τὸ
|
θερμὸν |
λέγοντες,
ὅτι
διὰ
τοῦτο
καὶ |
[1, 404] |
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ
τι
καὶ
|
θερμόν |
φησιν
αὐτὴν
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ |
[1, 407] |
καὶ
ἔχουσαί
πως
τέλος,
τὸν
|
συλλογισμὸν |
ἢ
τὸ
συμπέρασμα
(εἰ
δὲ |
[1, 409] |
ἕτερα
τοιαῦτα·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
ὁρισμὸν |
ψυχῆς
ἀδύνατον
τοιοῦτον
εἶναι,
ἀλλὰ |
[1, 411] |
ποιεῖν,
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων·
|
ἱκανὸν |
γὰρ
θάτερον
μέρος
τῆς
ἐναντιώσεως |
[1, 407] |
καὶ
ἅπαξ
ἐνδεχόμενον.
Εἰ
δ'
|
ἱκανὸν |
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων,
τί |
[1, 407] |
καὶ
τοῦ
κύκλῳ
φέρεσθαι
τὸν
|
οὐρανὸν |
ἡ
αἰτία·
οὔτε
γὰρ
τῆς |
[1, 405] |
ἥλιον,
τοὺς
ἀστέρας
καὶ
τὸν
|
οὐρανὸν |
ὅλον.
Τῶν
δὲ
φορτικωτέρων
καὶ |
[1, 407] |
τὸ
μεμῖχθαι
τῷ
σώματι
μὴ
|
δυνάμενον |
ἀπολυθῆναι,
καὶ
προσέτι
φευκτόν,
εἴπερ |
[1, 406] |
εἶναι
τὸ
κινοῦν
ἑαυτὸ
ἢ
|
δυνάμενον |
κινεῖν,
ἀλλ'
ἕν
τι
τῶν |
[1, 411] |
ἑαυτό
τε
κρίνειν
καὶ
τὸ
|
ἀντικείμενον. |
Καὶ
γὰρ
τῷ
εὐθεῖ
καὶ |
[1, 404] |
καὶ
τὸ
παρὰ
τῶν
Πυθαγορείων
|
λεγόμενον |
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
διάνοιαν·
ἔφασαν |
[1, 404] |
(τὸ
γὰρ
ἀληθὲς
εἶναι
τὸ
|
φαινόμενον, |
διὸ
καλῶς
ποιῆσαι
{τὸν}
Ὅμηρον |
[1, 407] |
αὐτό.
Φαίνεται
δὲ
καὶ
ἅπαξ
|
ἐνδεχόμενον. |
Εἰ
δ'
ἱκανὸν
θιγεῖν
ὁτῳοῦν |
[1, 407] |
σώματος
οὐθὲν
ἔτι
προσδιορίζουσιν,
ὥσπερ
|
ἐνδεχόμενον |
κατὰ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
μύθους
τὴν |
[1, 403] |
κινοῦν,
οἰηθέντες
δὲ
τὸ
μὴ
|
κινούμενον |
αὐτὸ
μὴ
ἐνδέχεσθαι
κινεῖν
ἕτερον, |
[1, 409] |
ὥστε
οὐ
τὸ
κινοῦν
καὶ
|
κινούμενον |
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
τὸ
κινοῦν |
[1, 405] |
καὶ
ῥέον
ἀεί·
τὸ
δὲ
|
κινούμενον |
κινουμένῳ
γινώσκεσθαι·
ἐν
κινήσει
δ' |
[1, 409] |
τὸ
μὲν
κινοῦν
τὸ
δὲ
|
κινούμενον, |
ὥσπερ
ἐν
τῷ
συνεχεῖ·
οὐ |
[1, 402] |
ὁμοίως
δὲ
κἂν
εἴ
τι
|
κοινὸν |
ἄλλο
κατηγοροῖτο·
Ἔτι
δέ,
εἰ |
[1, 405] |
φησιν
εἶναι
τὸν
νοῦν,
καὶ
|
κοινὸν |
οὐθὲν
οὐθενὶ
τῶν
ἄλλων
ἔχειν. |
[1, 405] |
τὸν
νοῦν
τίθεται
μάλιστα
πάντων·
|
μόνον |
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
τῶν
ὄντων |
[1, 409] |
Δημοκρίτου
σφαιρίων
ἐὰν
γένωνται
στιγμαί,
|
μόνον |
δὲ
μένῃ
τὸ
ποσόν,
ἔσται |
[1, 409] |
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
τὸ
κινοῦν
|
μόνον. |
Ἐνδέχεται
δὲ
δὴ
πῶς
μονάδα |
[1, 407] |
ἄλληλα
τοῖς
τυχοῦσιν.
Οἱ
δὲ
|
μόνον |
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
ποῖόν
τι
ἡ |
[1, 403] |
ἢ
ὁ
περὶ
τὸν
λόγον
|
μόνον; |
Ἢ
μᾶλλον
ὁ
ἐξ
ἀμφοῖν; |
[1, 409] |
πολλὰ
ἕτερα
τοιαῦτα·
οὐ
γὰρ
|
μόνον |
ὁρισμὸν
ψυχῆς
ἀδύνατον
τοιοῦτον
εἶναι, |
[1, 410] |
ὅσα
τῶν
οὐσιῶν,
ἐκ
τούτων
|
μόνον; |
Πῶς
οὖν
γινώσκει
καὶ
τῶν |
[1, 402] |
τοῦ
νοῦ.
Ἔοικε
δ'
οὐ
|
μόνον |
τὸ
τί
ἐστι
γνῶναι
χρήσιμον |
[1, 405] |
περὶ
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ
οὐ
|
μόνον |
ψεῦδός
ἐστι
τὸ
τὴν
οὐσίαν |
[1, 407] |
οὐσία,
παρὰ
φύσιν
ἂν
κινοῖτο.
|
Ἐπίπονον |
δὲ
καὶ
τὸ
μεμῖχθαι
τῷ |
[1, 411] |
κινεῖται
κατὰ
τόπον
ἐπί
τινα
|
χρόνον. |
Εἰ
δὲ
μὴ
διατελοῦσιν,
οὐθὲν |
[1, 408] |
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
ἁρμονίᾳ
τινί·
|
χαλεπὸν |
γὰρ
ἐφαρμόζειν.
Ἔτι
δ'
εἰ |
[1, 402] |
ὅλην
ψυχὴν
ἢ
τὰ
μόρια.
|
Χαλεπὸν |
δὲ
καὶ
τούτων
διορίσαι
ποῖα |
[1, 406] |
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ
ποιήσει,
|
χαλεπὸν |
ἢ
καὶ
ἀδύνατον
εἰπεῖν.
Ὅλως |
[1, 411] |
ἢ
πῶς
ὁ
νοῦς
συνέξει,
|
χαλεπὸν |
καὶ
πλάσαι.
Φαίνεται
δὲ
καὶ |
[1, 406] |
καὶ
φύσει.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
|
τρόπον |
ἔχει
καὶ
περὶ
ἠρεμίας·
εἰς |
[1, 407] |
ἢ
κινήσει·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
|
τρόπον |
καὶ
ὁ
συλλογισμός.
~Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 406] |
καὶ
νοήσεως.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
|
τρόπον |
καὶ
ὁ
Τίμαιος
φυσιολογεῖ
τὴν |
[1, 410] |
μὴ
ἀγαθόν·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
|
τρόπον |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι |
[1, 404] |
νείκεϊ
λυγρῷ·
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
|
τρόπον |
καὶ
Πλάτων
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ |
[1, 408] |
οὐχ
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
κατὰ
|
τόπον |
αὐτήν.
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν |
[1, 411] |
αἴσθησιν
ἔχει
καὶ
κινεῖται
κατὰ
|
τόπον |
ἐπί
τινα
χρόνον.
Εἰ
δὲ |
[1, 410] |
τινα
μόνιμα
τῶν
ζῴων
κατὰ
|
τόπον· |
καίτοι
δοκεῖ
γε
ταύτην
μόνην |
[1, 411] |
γίνεται
δὲ
καὶ
ἡ
κατὰ
|
τόπον |
κίνησις
τοῖς
ζῴοις
ὑπὸ
τῆς |
[1, 410] |
τε
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα
συμβαίνει.
|
Ἄτοπον |
δὲ
καὶ
τὸ
φάναι
μὲν |
[1, 409] |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
ἴδιον
τὸ
|
ἄτοπον. |
Εἴπερ
γάρ
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ |
[1, 411] |
καὶ
ἀθανατωτέρα.
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως
|
ἄτοπον |
καὶ
παράλογον·
καὶ
γὰρ
τὸ |
[1, 408] |
αἰσθητικὸν
ἢ
ὀρεκτικόν;
Ὁμοίως
δὲ
|
ἄτοπον |
καὶ
τὸ
τὸν
λόγον
τῆς |
[1, 411] |
Εἰ
δὲ
μὴ
διατελοῦσιν,
οὐθὲν
|
ἄτοπον· |
ὄργανα
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν
ὥστε |
[1, 407] |
ἀφῶμεν
τὸ
νῦν.
Ἐκεῖνο
δὲ
|
ἄτοπον |
συμβαίνει
καὶ
τούτῳ
τῷ
λόγῳ |
[1, 411] |
μὴ
λέγειν
ζῷα
ψυχῆς
ἐνούσης
|
ἄτοπον. |
Ὑπολαβεῖν
δ'
ἐοίκασιν
εἶναι
τὴν |
[1, 410] |
τὸ
δ'
ὀστοῦν
ἢ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
οὐθέν,
εἰ
μὴ
καὶ
ταῦτ' |
[1, 408] |
μανθάνειν
ἢ
διανοεῖσθαι,
ἀλλὰ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
τῇ
ψυχῇ·
τοῦτο
δὲ
μὴ |
[1, 405] |
εἶναι
καὶ
ἀμιγῆ
τε
καὶ
|
καθαρόν. |
Ἀποδίδωσι
δ'
ἄμφω
τῇ
αὐτῇ |
[1, 408] |
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
τὴν
ψυχήν,
|
φανερὸν |
ἐκ
τούτων·
εἰ
δ'
ὅλως |
[1, 402] |
τίς
ὁ
τρόπος,
ἐὰν
δὲ
|
φανερὸν |
ᾖ
πότερον
ἀπόδειξίς
ἐστιν
ἢ |
[1, 403] |
ὀργίζηται.
Ἔτι
δὲ
μᾶλλον
τοῦτο
|
φανερόν· |
μηθενὸς
γὰρ
φοβεροῦ
συμβαίνοντος
ἐν |
[1, 411] |
ἐν
ὁτῳοῦν
μορίῳ
τοῦ
παντός.
|
Φανερὸν |
οὖν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὡς |
[1, 411] |
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων·
ἱκανὸν
γὰρ
|
θάτερον |
μέρος
τῆς
ἐναντιώσεως
ἑαυτό
τε |
[1, 405] |
τῶν
ἐναντίων
συνιστᾶσιν·
οἱ
δὲ
|
θάτερον |
τῶν
ἐναντίων,
οἷον
θερμὸν
ἢ |
[1, 411] |
εἴδει,
εἰ
καὶ
μὴ
ἀριθμῷ·
|
ἑκάτερον |
γὰρ
τῶν
μορίων
αἴσθησιν
ἔχει |
[1, 405] |
εἴρηκεν
ἀποφαινόμενος
διὰ
τί
τούτων
|
ἑκάτερον· |
ψυχὴν
μὲν
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ |
[1, 406] |
ἕτερον
ἢ
καθ'
αὑτό·
καθ'
|
ἕτερον |
δὲ
λέγομεν
ὅσα
κινεῖται
τῷ |
[1, 406] |
κινουμένου
παντός-
ἢ
γὰρ
καθ'
|
ἕτερον |
ἢ
καθ'
αὑτό·
καθ'
ἕτερον |
[1, 408] |
τοιαύτας
ἀπορίας.
Εἰ
δ'
ἐστὶν
|
ἕτερον |
ἡ
ψυχὴ
τῆς
μίξεως,
τί |
[1, 405] |
πῦρ.
Ἀναξαγόρας
δ'
ἔοικε
μὲν
|
ἕτερον |
λέγειν
ψυχήν
τε
καὶ
νοῦν, |
[1, 411] |
διαπνεῖται
καὶ
σήπεται.
Εἰ
οὖν
|
ἕτερόν |
τι
μίαν
αὐτὴν
ποιεῖ,
ἐκεῖνο |
[1, 408] |
ἐστὶν
ἡ
ψυχή,
ἢ
μᾶλλον
|
ἕτερόν |
τι
οὖσα
ἐγγίνεται
τοῖς
μέρεσιν; |
[1, 408] |
ἐστὶν
ἢ
παρὰ
τὸν
λόγον
|
ἕτερόν |
τι;
Ταῦτα
μὲν
οὖν
ἔχει |
[1, 408] |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἴσως
ἢ
|
ἕτερόν |
τι,
τούτων
δὲ
συμβαίνει
τὰ |
[1, 403] |
κινούμενον
αὐτὸ
μὴ
ἐνδέχεσθαι
κινεῖν
|
ἕτερον, |
τῶν
κινουμένων
τι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 407] |
ἢ
σύνθεσις,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
|
οὐδέτερον |
οἷόν
τ'
εἶναι
τούτων.
~Ἔτι |
[1, 408] |
ἀπόλωλεν·
ὁ
δὲ
νοῦς
ἴσως
|
θειότερόν |
τι
καὶ
ἀπαθές
ἐστιν.
Ὅτι |
[1, 402] |
τρόπος,
ἐὰν
δὲ
φανερὸν
ᾖ
|
πότερον |
ἀπόδειξίς
ἐστιν
ἢ
διαίρεσις
ἢ |
[1, 402] |
μὴ
πολλαὶ
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
|
πότερον |
δεῖ
ζητεῖν
πρότερον
τὴν
ὅλην |
[1, 402] |
οὔ·
εἰ
δὲ
μὴ
ὁμοειδής,
|
πότερον |
εἴδει
διαφέρουσα
ἢ
γένει.
Νῦν |
[1, 402] |
Ὑλαβητέον
δ'
ὅπως
μὴ
λανθάνῃ
|
πότερον |
εἷς
ὁ
λόγος
αὐτῆς
ἐστι, |
[1, 411] |
ἕτερα;
Καὶ
τὸ
ζῆν
δὴ
|
πότερον |
ἔν
τινι
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ |
[1, 411] |
Δεήσει
δὲ
πάλιν
κἀκεῖνο
ζητεῖν
|
πότερον |
ἓν
ἢ
πολυμερές.
Εἰ
μὲν |
[1, 410] |
τινα
ἄλλην
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
|
πότερον |
ἐξ
ἁπάντων
ἔσται
ἡ
ψυχὴ |
[1, 403] |
καὶ
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς,
|
πότερόν |
ἐστι
πάντα
κοινὰ
καὶ
τοῦ |
[1, 408] |
ἐγγίνεται
τοῖς
μέρεσιν;
Ἔτι
δὲ
|
πότερον |
ἡ
φιλία
τῆς
τυχούσης
αἰτία |
[1, 408] |
κατὰ
τὸν
λόγον,
καὶ
αὕτη
|
πότερον |
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἢ
παρὰ |
[1, 403] |
Τίς
οὖν
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
|
Πότερον |
ὁ
περὶ
τὴν
ὕλην,
τὸν |
[1, 411] |
τε
καὶ
ἀκμὴ
καὶ
φθίσις,
|
~πότερον |
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
τούτων
ἕκαστον |
[1, 402] |
εἰ
μεριστὴ
ἢ
ἀμερής,
καὶ
|
πότερον |
ὁμοειδὴς
ἅπασα
ψυχὴ
ἢ
οὔ· |
[1, 407] |
δὴ
καὶ
νοήσει,
μέγεθος
ὤν,
|
πότερον |
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων
τῶν
αὑτοῦ, |
[1, 408] |
αὐτῶν
λόγῳ
τινί
φησιν
εἶναι·
|
πότερον |
οὖν
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἡ |
[1, 402] |
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ
|
πότερον |
τὰ
μόρια
χρὴ
ζητεῖν
πρότερον |
[1, 402] |
καὶ
τί
ἐστι,
λέγω
δὲ
|
πότερον |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία
ἢ |
[1, 402] |
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
|
πότερον |
τῶν
ἐν
δυνάμει
ὄντων
ἢ |
[1, 406] |
τὸ
κινοῦν
καὶ
αὐτὸ
κινεῖσθαι,
|
πρότερον |
εἴρηται.
Διχῶς
δὲ
κινουμένου
παντός- |
[1, 402] |
πότερον
τὰ
μόρια
χρὴ
ζητεῖν
|
πρότερον |
ἢ
τὰ
ἔργα
αὐτῶν,
οἷον |
[1, 409] |
ἄλλα
τοιαῦτα·
ὥσπερ
γὰρ
εἴπομεν
|
πρότερον, |
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
ῥᾴδιον
ἐξ
αὐτῶν. |
[1, 402] |
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα
|
πρότερον, |
πάλιν
ἄν
τις
ἀπορήσειεν
εἰ |
[1, 402] |
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ
ζητεῖν
|
πρότερον |
τὴν
ὅλην
ψυχὴν
ἢ
τὰ |
[1, 402] |
τις
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα
|
πρότερον |
τούτων
ζητητέον,
οἷον
τὸ
αἰσθητὸν |
[1, 405] |
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν
καὶ
|
πρότερον, |
χρῆται
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ |
[1, 402] |
καθόλου
ἤτοι
οὐθέν
ἐστιν
ἢ
|
ὕστερον, |
ὁμοίως
δὲ
κἂν
εἴ
τι |
[1, 408] |
τε
κινεῖσθαι
κατὰ
τόπον
αὐτήν.
|
~Εὐλογώτερον |
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
περὶ |
[1, 402] |
περὶ
τὸ
τί
ἐστιν,
ἔτι
|
χαλεπώτερον |
γίνεται
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ |
[1, 410] |
τι
κρεῖττον
καὶ
ἄρχον
ἀδύνατον·
|
ἀδυνατώτερον |
δ'
ἔτι
τοῦ
νοῦ·
εὔλογον |
[1, 405] |
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
ὅτι
τὸν
|
σίδηρον |
κινεῖ·
Διογένης
δ'
ὥσπερ
καὶ |
[1, 404] |
φαινόμενον,
διὸ
καλῶς
ποιῆσαι
{τὸν}
|
Ὅμηρον |
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ
κεῖτ'
ἀλλοφρονέων" |
[1, 411] |
οὕτω
δὴ
πρόεισιν
ἐπὶ
τὸ
|
ἄπειρον. |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ |
[1, 407] |
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ
μέσον
καὶ
|
ἄκρον |
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ
περιφορὰ
πάλιν |
[1, 402] |
τις·
~διαφέρει
γὰρ
οὔ
τι
|
(μικρόν. |
Σκεπτέον
δὲ
καὶ
εἰ
μεριστὴ |
[1, 404] |
κίνησιν·
διὸ
καὶ
τοῦ
ζῆν
|
ὅρον |
εἶναι
τὴν
ἀναπνοήν·
συνάγοντος
γὰρ |
[1, 409] |
τίνος,
καὶ
πῶς,
ἀμερῆ
καὶ
|
ἀδιάφορον |
οὖσαν;
γάρ
ἐστι
κινητικὴ
καὶ |
[1, 406] |
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
|
ἄργυρον |
χυτόν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Δημόκριτος |
[1, 405] |
ζῆν
ὠνόμασται,
οἱ
δὲ
τὸ
|
ψυχρόν, |
διὰ
τὸ>
διὰ
τὴν
ἀναπνοὴν |
[1, 405] |
τῶν
ἐναντίων,
οἷον
θερμὸν
ἢ
|
ψυχρὸν |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἄλλο,
καὶ |
[1, 407] |
ἐπ'
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ
|
μέσον |
καὶ
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ |
[1, 409] |
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
τι
τὸ
|
κινῆσον |
τὰς
μονάδας.
Εἰ
δ'
ἐν |
[1, 409] |
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
ὅτι
|
ποσόν· |
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
τι
τὸ |
[1, 409] |
στιγμαί,
μόνον
δὲ
μένῃ
τὸ
|
ποσόν, |
ἔσται
{τι}
ἐν
αὐτῷ
τὸ |
[1, 402] |
καὶ
οὐσία
ἢ
ποιὸν
ἢ
|
ποσόν, |
ἢ
καί
τις
ἄλλη
τῶν |
[1, 410] |
μὲν
τόδε
τι,
τὸ
δὲ
|
ποσὸν |
ἢ
ποιὸν
ἢ
καί
τινα |
[1, 410] |
τὴν
ψυχὴν
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
|
ποσὸν |
καὶ
ποιὸν
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ' |
[1, 410] |
στοιχείων
οὐσίαν
εἶναι
καὶ
μὴ
|
ποσόν. |
Τοῖς
δὴ
λέγουσιν
ἐκ
πάντων |
[1, 411] |
λέγειν
ζῷον
τὸ
πῦρ
ἢ
|
τὸν |
ἀέρα
τῶν
παραλογωτέρων
ἐστί,
καὶ |
[1, 410] |
ὅμοιον,
τὸ
δ'
ὀστοῦν
ἢ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
οὐθέν,
εἰ
μὴ
καὶ |
[1, 408] |
ἢ
μανθάνειν
ἢ
διανοεῖσθαι,
ἀλλὰ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
τῇ
ψυχῇ·
τοῦτο
δὲ |
[1, 409] |
ἕτερα,
μᾶλλον
δ'
ἴσως
ἄπειρα
|
τὸν |
ἀριθμὸν
τὰ
ἐκ
τούτων.
Ἐξ |
[1, 406] |
κἂν
εἰ
βίᾳ,
καὶ
φύσει.
|
Τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ |
[1, 406] |
διὰ
προαιρέσεώς
τινος
καὶ
νοήσεως.
|
Τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
ὁ |
[1, 407] |
καὶ
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ
κινήσει·
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
ὁ |
[1, 410] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
μὴ
ἀγαθόν·
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
περὶ |
[1, 404] |
νεῖκος
δέ
τε
νείκεϊ
λυγρῷ·
|
Τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
Πλάτων |
[1, 408] |
εἶναι
τὴν
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
|
τὸν |
αὐτὸν
ἔχει
λόγον
ἡ
μίξις |
[1, 406] |
Φιλίππῳ
τῷ
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
φησὶ
γὰρ
|
τὸν |
Δαίδαλον
κινουμένην
ποιῆσαι
τὴν
ξυλίνην |
[1, 403] |
Πότερον
ὁ
περὶ
τὴν
ὕλην,
|
τὸν |
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ |
[1, 404] |
δύο
(μοναχῶς
γὰρ
ἐφ'
ἕν)
|
τὸν |
δὲ
τοῦ
ἐπιπέδου
ἀριθμὸν
δόξαν, |
[1, 407] |
δύο
κύκλους
δισσαχῇ
συνημμένους
πάλιν
|
τὸν |
ἕνα
διεῖλεν
εἰς
ἑπτὰ
κύκλους, |
[1, 407] |
καίτοι
γ'
ἐχρῆν
διὰ
τοῦτο
|
τὸν |
θεὸν
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν |
[1, 410] |
Ἐμπεδοκλεῖ
γε
καὶ
ἀφρονέστατον
εἶναι
|
τὸν |
θεόν·
μόνος
γὰρ
τῶν
στοιχείων |
[1, 407] |
Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι
|
τὸν |
κύκλον
τοῦτον·
νοῦ
μὲν
γὰρ |
[1, 408] |
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἢ
παρὰ
|
τὸν |
λόγον
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα
μὲν |
[1, 408] |
αἰτία
μίξεως
ἢ
τῆς
κατὰ
|
τὸν |
λόγον,
καὶ
αὕτη
πότερον
ὁ |
[1, 403] |
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
περὶ
|
τὸν |
λόγον
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον
ὁ |
[1, 403] |
ὁ
δὲ
τὸ
εἶδος
καὶ
|
τὸν |
λόγον.
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος |
[1, 408] |
Ὁμοίως
δὲ
ἄτοπον
καὶ
τὸ
|
τὸν |
λόγον
τῆς
μίξεως
εἶναι
τὴν |
[1, 408] |
παραδέχεσθαι,
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ
τὸν
|
τῶν |
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως
μὲν
οὖν |
[1, 404] |
τὸν
νοῦν
λέγει,
ἑτέρωθι
δὲ
|
τὸν |
νοῦν
εἶναι
ταὐτὸν
τῇ
ψυχῇ· |
[1, 407] |
τὸ
ἀμερὲς
μεριστῷ;
Ἀναγκαῖον
δὲ
|
τὸν |
νοῦν
εἶναι
τὸν
κύκλον
τοῦτον· |
[1, 405] |
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ
φησιν
εἶναι
|
τὸν |
νοῦν,
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ |
[1, 402] |
αὐτῶν,
οἷον
τὸ
νοεῖν
ἢ
|
τὸν |
νοῦν,
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ |
[1, 410] |
ζῷον)
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι
|
τὸν |
νοῦν
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ |
[1, 404] |
αἴτιον
τοῦ
καλῶς
καὶ
ὀρθῶς
|
τὸν |
νοῦν
λέγει,
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν |
[1, 410] |
καὶ
ταῦτα
παραχωρήσειε
καὶ
θείη
|
τὸν |
νοῦν
μέρος
τι
τῆς
ψυχῆς, |
[1, 405] |
μιᾷ
φύσει,
πλὴν
ἀρχήν
γε
|
τὸν |
νοῦν
τίθεται
μάλιστα
πάντων·
μόνον |
[1, 408] |
τίνος
οὖν
ἢ
πῶς
ὑπολαβεῖν
|
τὸν |
νοῦν
χρὴ
σύνθεσιν
εἶναι,
ἢ |
[1, 404] |
τὸ
φαινόμενον,
διὸ
καλῶς
ποιῆσαι
|
{τὸν} |
Ὅμηρον
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ
κεῖτ' |
[1, 407] |
δὲ
καὶ
τοῦ
κύκλῳ
φέρεσθαι
|
τὸν |
οὐρανὸν
ἡ
αἰτία·
οὔτε
γὰρ |
[1, 405] |
σελήνην,
ἥλιον,
τοὺς
ἀστέρας
καὶ
|
τὸν |
οὐρανὸν
ὅλον.
Τῶν
δὲ
φορτικωτέρων |
[1, 405] |
λίθον
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
ὅτι
|
τὸν |
σίδηρον
κινεῖ·
Διογένης
δ'
ὥσπερ |
[1, 407] |
ἀρχῆς
καὶ
ἔχουσαί
πως
τέλος,
|
τὸν |
συλλογισμὸν
ἢ
τὸ
συμπέρασμα
(εἰ |
[1, 405] |
σφαιροειδὲς
λέγει·
τοιοῦτον
δ'
εἶναι
|
τόν |
τε
νοῦν
καὶ
τὸ
πῦρ. |
[1, 404] |
ἐπιπέδου
ἀριθμὸν
δόξαν,
αἴσθησιν
δὲ
|
τὸν |
τοῦ
στερεοῦ.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 408] |
συγγενὲς
παραδέχεσθαι,
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ
|
τὸν |
τῶν
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως
μὲν |
[1, 405] |
τε
καὶ
μάλιστα
τῶν
στοιχείων
|
ἀσώματον, |
ἔτι
δὲ
κινεῖταί
τε
καὶ |
[1, 405] |
περὶ
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν
|
ἀθάνατον |
εἶναι
διὰ
τὸ
ἐοικέναι
τοῖς |
[1, 410] |
εἶναί
τι
κρεῖττον
καὶ
ἄρχον
|
ἀδύνατον· |
ἀδυνατώτερον
δ'
ἔτι
τοῦ
νοῦ· |
[1, 406] |
δὲ
ποιήσει,
χαλεπὸν
ἢ
καὶ
|
ἀδύνατον |
εἰπεῖν.
Ὅλως
δ'
οὐχ
οὕτω |
[1, 410] |
καὶ
ποιὸν
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ'
|
ἀδύνατον |
ἐκ
τῶν
τοῦ
ποσοῦ
στοιχείων |
[1, 410] |
ταῦτ'
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
ὅτι
|
ἀδύνατον, |
οὐθὲν
δεῖ
λέγειν·
τίς
γὰρ |
[1, 409] |
οὐ
γὰρ
μόνον
ὁρισμὸν
ψυχῆς
|
ἀδύνατον |
τοιοῦτον
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
συμβεβηκός. |
[1, 404] |
οὗτοι
πάντες
ὑπειληφέναι
τὴν
κίνησιν
|
οἰκειότατον |
εἶναι
τῇ
ψυχῇ,
καὶ
τὰ |
[1, 405] |
καθάπερ
Κριτίας,
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ψυχῆς
|
οἰκειότατον |
ὑπολαμβάνοντες,
τοῦτο
δ'
ὑπάρχειν
διὰ |
[1, 405] |
τὸ
σχῆμα·
τῶν
δὲ
σχημάτων
|
εὐκινητότατον |
τὸ
σφαιροειδὲς
λέγει·
τοιοῦτον
δ' |
[1, 405] |
τὰ
λοιπά,
γινώσκειν,
ᾗ
δὲ
|
λεπτότατον, |
κινητικὸν
εἶναι.
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ |
[1, 410] |
νοῦ·
εὔλογον
γὰρ
τοῦτον
εἶναι
|
προγενέστατον |
καὶ
κύριον
κατὰ
φύσιν,
τὰ |
[1, 410] |
Συμβαίνει
δ'
Ἐμπεδοκλεῖ
γε
καὶ
|
ἀφρονέστατον |
εἶναι
τὸν
θεόν·
μόνος
γὰρ |
[1, 405] |
τινες
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς
πάντων
|
λεπτομερέστατον |
εἶναι
καὶ
ἀρχήν·
καὶ
διὰ |
[1, 409] |
ἑαυτό,
οἱ
δὲ
σῶμα
τὸ
|
λεπτομερέστατον |
ἢ
τὸ
ἀσωματώτατον
τῶν
ἄλλων. |
[1, 405] |
πῦρ
εἶναι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
|
λεπτομερέστατόν |
τε
καὶ
μάλιστα
τῶν
στοιχείων |
[1, 408] |
ἑαυτῆς.
Πολὺ
δὲ
τῶν
εἰρημένων
|
ἀλογώτατον |
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν
εἶναι
τὴν |
[1, 410] |
γὰρ
ἔοικε
τά
γε
στοιχεῖα,
|
κυριώτατον |
δ'
ἐκεῖνο
τὸ
συνέχον,
ὅ |
[1, 409] |
τὴν
ψυχήν,
οἱ
μὲν
τὸ
|
κινητικώτατον |
ἀπεφήναντο
τῷ
κινεῖν
ἑαυτό,
οἱ |
[1, 410] |
λέγοντες
αὐτήν,
καὶ
οἱ
τὸ
|
κινητικώτατον, |
οὐ
περὶ
πάσης
λέγουσι
ψυχῆς. |
[1, 404] |
τὸ
ἔμψυχον
ἀπέβλεψαν,
οὗτοι
τὸ
|
κινητικώτατον |
ὑπέλαβον
τὴν
ψυχήν·
ὅσοι
δ' |
[1, 408] |
σωματικῶν
ἀρετῶν,
ἢ
κατὰ
ψυχῆς.
|
Φανερώτατον |
δ'
εἴ
τις
ἀποδιδόναι
πειραθείη |
[1, 405] |
ἐξ
ἧς
τἆλλα
συνίστησιν·
καὶ
|
ἀσωματώτατόν |
τε
καὶ
ῥέον
ἀεί·
τὸ |
[1, 409] |
σῶμα
τὸ
λεπτομερέστατον
ἢ
τὸ
|
ἀσωματώτατον |
τῶν
ἄλλων.
Ταῦτα
δὲ
τίνας |
[1, 402] |
πρότερον
τούτων
ζητητέον,
οἷον
τὸ
|
αἰσθητὸν |
τοῦ
αἰσθητικοῦ,
καὶ
τὸ
νοητὸν |
[1, 402] |
αἰσθητὸν
τοῦ
αἰσθητικοῦ,
καὶ
τὸ
|
νοητὸν |
τοῦ
νοῦ.
Ἔοικε
δ'
οὐ |
[1, 409] |
ὑπὸ
τοῦ
ἀριθμοῦ,
καθάπερ
καὶ
|
Δημόκριτον |
αὐτὸ
ἔφαμεν
κινεῖν·
τί
γὰρ |
[1, 407] |
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι,
καὶ
προσέτι
|
φευκτόν, |
εἴπερ
βέλτιον
τῷ
νῷ
μὴ |
[1, 410] |
ὁπωσοῦν
ἔχοντα
τὰ
στοιχεῖα
τούτων
|
ἕκαστον, |
ἀλλὰ
λόγῳ
τινὶ
καὶ
συνθέσει, |
[1, 405] |
αἰσθήσει,
τῷ
ἀσωμάτῳ·
τούτων
δ'
|
ἕκαστον |
ἀνάγεται
πρὸς
τὰς
ἀρχάς.
Διὸ |
[1, 403] |
φυσικὸς
{τε}
καὶ
ὁ
διαλεκτικὸς
|
ἕκαστον |
αὐτῶν,
οἷον
ὀργὴ
τί
ἐστιν· |
[1, 408] |
τοῦτό
γε
καὶ
παρ'
Ἐμπεδοκλέους·
|
ἕκαστον |
γὰρ
αὐτῶν
λόγῳ
τινί
φησιν |
[1, 409] |
αἰσθάνηταί
τε
τῶν
ὄντων
καὶ
|
ἕκαστον |
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ
συμβαίνειν
πολλὰ |
[1, 411] |
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει
δύναμιν
|
ἕκαστον |
ἐν
τῷ
σώματι.
Εἰ
γὰρ |
[1, 402] |
ἐστι,
καθάπερ
ζῴου,
ἢ
καθ'
|
ἕκαστον |
ἕτερος,
οἷον
ἵππου,
κυνός,
ἀνθρώπου, |
[1, 410] |
οὖν
γινώσκει
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἕκαστον; |
Ἢ
φήσουσιν
ἑκάστου
γένους
εἶναι |
[1, 407] |
τυχὸν
ἐνδύεσθαι
σῶμα.
Δοκεῖ
γὰρ
|
ἕκαστον |
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος
καὶ
μορφήν, |
[1, 408] |
ἢ
διανοεῖσθαι
κινήσεις
εἰσί,
καὶ
|
ἕκαστον |
κινεῖσθαί
τι
τούτων,
τὸ
δὲ |
[1, 410] |
θνητὰ
πάντα·
ἐκ
πάντων
γὰρ
|
ἕκαστον. |
Ὅλως
τε
διὰ
τίν'
αἰτίαν |
[1, 411] |
καὶ
κινούμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἕκαστον |
ποιοῦμέν
τε
καὶ
πάσχομεν,
ἢ |
[1, 411] |
συνέχει,
προσήκει
καὶ
τῶν
μορίων
|
ἕκαστον |
συνέχειν
τι
τοῦ
σώματος.
Τοῦτο |
[1, 402] |
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
περὶ
|
ἕκαστον |
τίς
ὁ
τρόπος,
ἐὰν
δὲ |
[1, 410] |
καὶ
ἡ
σύνθεσις·
γνωριεῖ
γὰρ
|
ἕκαστον |
τὸ
ὅμοιον,
τὸ
δ'
ὀστοῦν |
[1, 409] |
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν
ἐστιν
|
ἕκαστον |
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν
τὴν
ψυχὴν |
[1, 408] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
εἴπερ
μὴ
|
ἕκαστον |
τῶν
μορίων
ψυχὴν
ἔχει,
εἰ |
[1, 411] |
~πότερον
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
τούτων
|
ἕκαστον |
ὑπάρχει,
καὶ
πάσῃ
νοοῦμέν
τε |
[1, 404] |
στοιχείων
πάντων,
εἶναι
δὲ
καὶ
|
ἕκαστον |
ψυχὴν
τούτων,
λέγων
οὕτως,
γαίῃ |
[1, 407] |
Ἔτι
δὲ
πῶς
νοήσει
τὸ
|
μεριστὸν |
ἀμερεῖ
ἢ
τὸ
ἀμερὲς
μεριστῷ; |
[1, 411] |
ἡ
ψυχὴ
ἕν;
Εἰ
δὲ
|
μεριστόν, |
πάλιν
ὁ
λόγος
ζητήσει
τί |
[1, 403] |
ἅψεται
οὕτως
χωρισθέν
τι
εὐθύ·
|
ἀχώριστον |
γάρ,
εἴπερ
ἀεὶ
μετὰ
σώματός |
[1, 404] |
ψυχὴν
καὶ
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
|
ἧττον |
διασαφεῖ
περὶ
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν |
[1, 411] |
σώζειν
τὴν
φύσιν.
Ἀλλ'
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
μορίων
ἅπαντ' |
[1, 407] |
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
|
ἧττον |
τῶν
λεγομένων,
λόγον
δ'
ὥσπερ |
[1, 410] |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
εἶναί
τι
|
κρεῖττον |
καὶ
ἄρχον
ἀδύνατον·
ἀδυνατώτερον
δ' |
[1, 406] |
εἰ
βίᾳ,
καὶ
φύσει.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ
περὶ |
[1, 407] |
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ
κινήσει·
τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
ὁ
συλλογισμός. |
[1, 406] |
προαιρέσεώς
τινος
καὶ
νοήσεως.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
ὁ
Τίμαιος |
[1, 410] |
καὶ
τὸ
μὴ
ἀγαθόν·
τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
περὶ
τῶν |
[1, 404] |
δέ
τε
νείκεϊ
λυγρῷ·
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
Πλάτων
ἐν |
[1, 408] |
τὴν
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
τὸν
|
αὐτὸν |
ἔχει
λόγον
ἡ
μίξις
τῶν |
[1, 404] |
ψυχῇ·
ἐν
ἅπασι
γὰρ
ὑπάρχειν
|
αὐτὸν |
τοῖς
ζῴοις,
καὶ
μεγάλοις
καὶ |
[1, 405] |
μάλιστα
πάντων·
μόνον
γοῦν
φησὶν
|
αὐτὸν |
τῶν
ὄντων
ἁπλοῦν
εἶναι
καὶ |
[1, 404] |
ἀποφηνάμενοι
τὴν
ψυχὴν
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
|
ἑαυτόν. |
Διαφέρονται
δὲ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν, |
[1, 408] |
ἀριθμὸν
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
κινοῦνθ'
|
ἑαυτόν· |
ὑπάρχει
γὰρ
αὐτοῖς
ἀδύνατα
πρῶτα |
[1, 404] |
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι
|
ταὐτὸν |
τῇ
ψυχῇ·
ἐν
ἅπασι
γὰρ |
[1, 404] |
Δημόκριτος.
Ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἁπλῶς
|
ταὐτὸν |
ψυχὴν
καὶ
νοῦν
(τὸ
γὰρ |
[1, 405] |
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
ἤ
τι
|
τοιοῦτον |
ἄλλο,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ὁμοίως |
[1, 405] |
σχημάτων
εὐκινητότατον
τὸ
σφαιροειδὲς
λέγει·
|
τοιοῦτον |
δ'
εἶναι
τόν
τε
νοῦν |
[1, 409] |
γὰρ
μόνον
ὁρισμὸν
ψυχῆς
ἀδύνατον
|
τοιοῦτον |
εἶναι,
ἀλλὰ
καὶ
συμβεβηκός.
Δῆλον |
[1, 408] |
τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
ἤ
τι
|
τοιοῦτον |
ἴσως
ἢ
ἕτερόν
τι,
τούτων |
[1, 403] |
γὰρ
ὄρεξιν
ἀντιλυπήσεως
ἤ
τι
|
τοιοῦτον, |
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ
περὶ |
[1, 410] |
ἔτι
τοῦ
νοῦ·
εὔλογον
γὰρ
|
τοῦτον |
εἶναι
προγενέστατον
καὶ
κύριον
κατὰ |
[1, 403] |
τοῦ
πράγματος,
ἀνάγκη
δ'
εἶναι
|
τοῦτον |
ἐν
ὕλῃ
τοιᾳδί,
εἰ
ἔσται· |
[1, 407] |
τὸν
νοῦν
εἶναι
τὸν
κύκλον
|
τοῦτον· |
νοῦ
μὲν
γὰρ
κίνησις
νόησις |
[1, 405] |
ὥσπερ
καὶ
ἕτεροί
τινες
ἀέρα,
|
τοῦτον |
οἰηθεὶς
πάντων
λεπτομερέστατον
εἶναι
καὶ |
[1, 406] |
ἁρμονικοὺς
ἀριθμούς,
ὅπως
αἴσθησίν
τε
|
σύμφυτον |
ἁρμονίας
ἔχῃ
καὶ
τὸ
πᾶν |
[1, 406] |
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
ἄργυρον
|
χυτόν· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Δημόκριτος
λέγει· |
[1, 402] |
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν
καὶ
ἐπιπέδων.
|
Πρῶτον |
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν
ἐν |
[1, 405] |
κινεῖν
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
|
πρῶτόν |
ἐστι,
καὶ
ἐκ
τούτου
τὰ |
[1, 402] |
~ΒΙΒΛΙΟΝ
|
ΠΡΩΤΟΝ |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
καλῶν
καὶ |
[1, 407] |
φορὰς
τὰς
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις.
|
Πρῶτον |
μὲν
οὖν
οὐ
καλῶς
τὸ |
[1, 405] |
ἐστίν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
|
πρῶτον |
μὲν
περὶ
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ |
[1, 404] |
ἐκκρίνεσθαι,
συνανείργοντα
τὸ
συνάγον
καὶ
|
πηγνύον· |
καὶ
ζῆν
δὲ
ἕως
ἂν |
[1, 411] |
ὁ
λόγος
ζητήσει
τί
τὸ
|
συνέχον |
ἐκεῖνο,
καὶ
οὕτω
δὴ
πρόεισιν |
[1, 410] |
στοιχεῖα,
κυριώτατον
δ'
ἐκεῖνο
τὸ
|
συνέχον, |
ὅ
τί
ποτ'
ἐστίν·
τῆς |
[1, 404] |
ὑπολαμβάνοντες
τὴν
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
|
παρέχον |
τοῖς
ζῴοις
τὴν
κίνησιν·
διὸ |
[1, 410] |
ψυχῆς
εἶναί
τι
κρεῖττον
καὶ
|
ἄρχον |
ἀδύνατον·
ἀδυνατώτερον
δ'
ἔτι
τοῦ |
[1, 407] |
τὴν
τυχοῦσαν
ψυχὴν
εἰς
τὸ
|
τυχὸν |
ἐνδύεσθαι
σῶμα.
Δοκεῖ
γὰρ
ἕκαστον |
[1, 404] |
οὖν
ἐπὶ
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ
|
ἔμψυχον |
ἀπέβλεψαν,
οὗτοι
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον |
[1, 403] |
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κατὰ
φύσιν.
Τὸ
|
ἔμψυχον |
δὴ
τοῦ
ἀψύχου
δυσὶ
μάλιστα |
[1, 406] |
φαίνεται
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ
τὸ
|
ζῷον, |
ἀλλὰ
διὰ
προαιρέσεώς
τινος
καὶ |
[1, 411] |
οὖσα
ἡ
ψυχὴ
οὐ
ποιεῖ
|
ζῷον, |
ἐν
δὲ
τοῖς
μικτοῖς,
καὶ |
[1, 404] |
λεγομένοις
διωρίσθη,
αὐτὸ
μὲν
τὸ
|
ζῷον |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
τοῦ
ἑνὸς |
[1, 410] |
κινήσεων
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ
τὸ
|
ζῷον) |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι
τὸν |
[1, 406] |
ὠσθείη
γὰρ
ἂν
βίᾳ
τὸ
|
ζῷον. |
Οὐ
δεῖ
δὲ
ᾧ
τὸ |
[1, 402] |
κυνός,
ἀνθρώπου,
θεοῦ,
τὸ
δὲ
|
ζῷον |
τὸ
καθόλου
ἤτοι
οὐθέν
ἐστιν |
[1, 411] |
παράλογον·
καὶ
γὰρ
τὸ
λέγειν
|
ζῷον |
τὸ
πῦρ
ἢ
τὸν
ἀέρα |
[1, 409] |
Ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον
κινεῖν
τὸ
|
ζῷον |
τῷ
κινεῖσθαι
ταύτας.
Τοῖς
δὴ |
[1, 409] |
στιγμῶν·
Συμβαίνει
τε
κινεῖσθαι
τὸ
|
ζῷον |
ὑπὸ
τοῦ
ἀριθμοῦ,
καθάπερ
καὶ |
[1, 408] |
τῆς
ἐν
τῷ
γήρᾳ
ἀμαυρώσεως,
|
νῦν |
δ'
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητηρίων |
[1, 407] |
οἰκειοτέρα,
ταύτην
μὲν
ἀφῶμεν
τὸ
|
νῦν. |
Ἐκεῖνο
δὲ
ἄτοπον
συμβαίνει
καὶ |
[1, 406] |
διχῶς
δὴ
λεγομένου
τοῦ
κινεῖσθαι
|
νῦν |
ἐπισκοποῦμεν
περὶ
τῆς
ψυχῆς
εἰ |
[1, 410] |
πρός,
τῷ
ὁμοίῳ,
μαρτυρεῖ
τὸ
|
νῦν |
λεχθέν·
ὅσα
γάρ
ἐστιν
ἐν |
[1, 402] |
πότερον
εἴδει
διαφέρουσα
ἢ
γένει.
|
Νῦν |
μὲν
γὰρ
οἱ
λέγοντες
καὶ |
[1, 407] |
ὁρισμὸς
ἢ
ἀπόδειξις·
αἱ
μὲν
|
οὖν |
ἀποδείξεις
καὶ
ἀπ'
ἀρχῆς
καὶ |
[1, 411] |
τὸ
δ'
οὐχ
ὑπάρξει.
Ἀναγκαῖον
|
οὖν |
αὐτὴν
ἢ
ὁμοιομερῆ
εἶναι
ἢ |
[1, 410] |
οὐσιῶν,
ἐκ
τούτων
μόνον;
Πῶς
|
οὖν |
γινώσκει
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον; |
[1, 411] |
νοεῖν
ἄλλῳ
δὲ
ἐπιθυμεῖν.
Τί
|
οὖν |
δή
ποτε
συνέχει
τὴν
ψυχήν, |
[1, 409] |
διαφορὰ
πλὴν
θέσις;
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
εἰσὶν
ἕτεραι
αἱ
ἐν
τῷ |
[1, 411] |
ὁτῳοῦν
μορίῳ
τοῦ
παντός.
Φανερὸν
|
οὖν |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὡς
οὔτε |
[1, 404] |
τοῖς
ἀνθρώποις
πᾶσιν.
Ὅσοι
μὲν
|
οὖν |
ἐπὶ
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ
ἔμψυχον |
[1, 403] |
ἄνευ
σώματος
εἶναι.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἔστι
τι
τῶν
τῆς
ψυχῆς |
[1, 409] |
ἐκ
τούτων.
Ἐξ
ὧν
μὲν
|
οὖν |
ἐστιν
ἕκαστον
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν |
[1, 411] |
γοῦν
διαπνεῖται
καὶ
σήπεται.
Εἰ
|
οὖν |
ἕτερόν
τι
μίαν
αὐτὴν
ποιεῖ, |
[1, 408] |
τῶν
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως
μὲν
|
οὖν |
εὔλογον,
ἡ
δὲ
σύνθεσις
τῶν |
[1, 408] |
λόγον
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ἔχει
τοιαύτας
ἀπορίας.
Εἰ
δ' |
[1, 408] |
τῶν
μερῶν
καὶ
πολλαχῶς·
τίνος
|
οὖν |
ἢ
πῶς
ὑπολαβεῖν
τὸν
νοῦν |
[1, 407] |
κύ-
κλου
δὲ
περιφορά·
Εἰ
|
οὖν |
ἡ
νόησις
περιφορά,
καὶ
νοῦς |
[1, 407] |
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν;
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
κατὰ
στιγμήν,
αὗται
δ'
ἄπειροι, |
[1, 405] |
πασῶν
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι
μὲν
|
οὖν |
μίαν
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν
καὶ |
[1, 408] |
λόγῳ
τινί
φησιν
εἶναι·
πότερον
|
οὖν |
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἡ
ψυχή, |
[1, 403] |
εἶδος
οὗ>
ἕνεκα
τωνδί.
Τίς
|
οὖν |
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
Πότερον
ὁ |
[1, 410] |
κοινὰ
πάντων
εἶναι
στοιχεῖα.
Ἆρ'
|
οὖν |
ὅσα
τῶν
οὐσιῶν,
ἐκ
τούτων |
[1, 407] |
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις.
Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
οὐ
καλῶς
τὸ
λέγειν
τὴν |
[1, 408] |
τῆς
ψυχῆς
ἀπολιπούσης;
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν
τ'
εἶναι |
[1, 406] |
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κίνησιν.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸ
κινοῦν
καὶ |
[1, 408] |
καὶ
ἀπαθές
ἐστιν.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐχ
οἷόν
τε
κινεῖσθαι
τὴν |
[1, 410] |
δ'
ὀστέα
λευκὰ
γένοντο.
Οὐδὲν
|
οὖν |
ὄφελος
ἐνεῖναι
τὰ
στοιχεῖα
ἐν |
[1, 405] |
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
παραδεδομένα
περὶ
ψυχῆς,
καὶ
δι' |
[1, 408] |
καὶ
καθ'
ἣν
ὀστοῦν.
Συμβήσεται
|
οὖν |
πολλάς
τε
ψυχὰς
ἔχειν
καὶ |
[1, 411] |
ψυχὴ
τὸ
σῶμα
συνέχειν·
ἐξελθούσης
|
γοῦν |
διαπνεῖται
καὶ
σήπεται.
Εἰ
οὖν |
[1, 405] |
νοῦν
τίθεται
μάλιστα
πάντων·
μόνον
|
γοῦν |
φησὶν
αὐτὸν
τῶν
ὄντων
ἁπλοῦν |
[1, 410] |
καὶ
τί
ποτ'
ἐστὶ
τὸ
|
ἑνοποιοῦν |
αὐτά·
ὕλῃ
γὰρ
ἔοικε
τά |
[1, 410] |
ὀστοῦν;
~Ὁμοίως
δὲ
καὶ
(ἄλλο
|
ὁτιοῦν |
τῶν
συνθέτων·
οὐ
γὰρ
ὁπωσοῦν |
[1, 405] |
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
τῶν
ὄντων
|
ἁπλοῦν |
εἶναι
καὶ
ἀμιγῆ
τε
καὶ |
[1, 404] |
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει
ψυχὴν
καὶ
|
νοῦν) |
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
περὶ |
[1, 404] |
νοῦν
λέγει,
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν
|
νοῦν |
εἶναι
ταὐτὸν
τῇ
ψυχῇ·
ἐν |
[1, 407] |
ἀμερὲς
μεριστῷ;
Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
|
νοῦν |
εἶναι
τὸν
κύκλον
τοῦτον·
νοῦ |
[1, 405] |
μόνος
ἀπαθῆ
φησιν
εἶναι
τὸν
|
νοῦν, |
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ
τῶν |
[1, 402] |
οἷον
τὸ
νοεῖν
ἢ
τὸν
|
νοῦν, |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
τὸ |
[1, 410] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι
τὸν
|
νοῦν |
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν |
[1, 405] |
τοιοῦτον
δ'
εἶναι
τόν
τε
|
νοῦν |
καὶ
τὸ
πῦρ.
Ἀναξαγόρας
δ' |
[1, 405] |
γινώσκειν
καὶ
τὸ
κινεῖν,
λέγων
|
νοῦν |
κινῆσαι
τὸ
πᾶν.
Ἔοικε
δὲ |
[1, 404] |
τοῦ
καλῶς
καὶ
ὀρθῶς
τὸν
|
νοῦν |
λέγει,
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν
νοῦν |
[1, 404] |
ὁμοιοτρόπως·
ἔτι
δὲ
καὶ
ἄλλως,
|
νοῦν |
μὲν
τὸ
ἕν,
ἐπιστήμην
δὲ |
[1, 410] |
ταῦτα
παραχωρήσειε
καὶ
θείη
τὸν
|
νοῦν |
μέρος
τι
τῆς
ψυχῆς,
ὁμοίως |
[1, 405] |
φύσει,
πλὴν
ἀρχήν
γε
τὸν
|
νοῦν |
τίθεται
μάλιστα
πάντων·
μόνον
γοῦν |
[1, 404] |
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτὸν
ψυχὴν
καὶ
|
νοῦν |
(τὸ
γὰρ
ἀληθὲς
εἶναι
τὸ |
[1, 405] |
μὲν
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ
καὶ
|
νοῦν, |
τοῦτο
δ'
εἶναι
τῶν
πρώτων |
[1, 408] |
οὖν
ἢ
πῶς
ὑπολαβεῖν
τὸν
|
νοῦν |
χρὴ
σύνθεσιν
εἶναι,
ἢ
καὶ |
[1, 405] |
ἕτερον
λέγειν
ψυχήν
τε
καὶ
|
νοῦν, |
ὥσπερ
εἴπομεν
καὶ
πρότερον,
χρῆται |
[1, 406] |
οἱ
λέγοντες
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
|
κινοῦν |
ἑαυτὸ
ἢ
δυνάμενον
κινεῖν,
ἀλλ' |
[1, 404] |
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν
τὸ
αὑτὸ
|
κινοῦν· |
ἐοίκασι
γὰρ
οὗτοι
πάντες
ὑπειληφέναι |
[1, 409] |
δ'
ἐν
τῷ
ζῴῳ
τὸ
|
κινοῦν |
ἡ
ψυχή,
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 406] |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸ
|
κινοῦν |
καὶ
αὐτὸ
κινεῖσθαι,
πρότερον
εἴρηται. |
[1, 409] |
τῷ
ἀριθμῷ,
ὥστε
οὐ
τὸ
|
κινοῦν |
καὶ
κινούμενον
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ |
[1, 409] |
κινούμενον
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
τὸ
|
κινοῦν |
μόνον.
Ἐνδέχεται
δὲ
δὴ
πῶς |
[1, 404] |
ἑαυτῆς,
διὰ
τὸ
μηθὲν
ὁρᾶν
|
κινοῦν |
ὃ
μὴ
καὶ
αὐτὸ
κινεῖται. |
[1, 403] |
καὶ
πρώτως
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
|
κινοῦν, |
οἰηθέντες
δὲ
τὸ
μὴ
κινούμενον |
[1, 404] |
ξύσματα,
οἱ
δὲ
τὸ
ταῦτα
|
κινοῦν, |
περὶ
δὲ
τούτων
εἴρηται
ὅτι |
[1, 409] |
{τι}
ἐν
αὐτῷ
τὸ
μὲν
|
κινοῦν |
τὸ
δὲ
κινούμενον,
ὥσπερ
ἐν |
[1, 410] |
ὁτιοῦν
τῶν
συνθέτων·
οὐ
γὰρ
|
ὁπωσοῦν |
ἔχοντα
τὰ
στοιχεῖα
τούτων
ἕκαστον, |
[1, 410] |
ἕκαστον
τὸ
ὅμοιον,
τὸ
δ'
|
ὀστοῦν |
ἢ
τὸν
ἄνθρωπον
οὐθέν,
εἰ |
[1, 410] |
καθάπερ
φησὶ
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
τὸ
|
ὀστοῦν· |
ἡ
δὲ
χθὼν
ἐπίηρος
ἐν |
[1, 409] |
ἢ
ἄνθρωπος
ἢ
σὰρξ
ἢ
|
ὀστοῦν; |
~Ὁμοίως
δὲ
καὶ
(ἄλλο
ὁτιοῦν |
[1, 408] |
ἣν
σὰρξ
καὶ
καθ'
ἣν
|
ὀστοῦν. |
Συμβήσεται
οὖν
πολλάς
τε
ψυχὰς |
[1, 411] |
εἶναι
ἢ
μὴ
ἐνυπάρχειν
ἐν
|
ὁτῳοῦν |
μορίῳ
τοῦ
παντός.
Φανερὸν
οὖν |
[1, 407] |
ἐνδεχόμενον.
Εἰ
δ'
ἱκανὸν
θιγεῖν
|
ὁτῳοῦν |
τῶν
μορίων,
τί
δεῖ
κύκλῳ |
[1, 407] |
καὶ
νοήσει,
μέγεθος
ὤν,
πότερον
|
ὁτῳοῦν |
τῶν
μορίων
τῶν
αὑτοῦ,
μορίων |
[1, 407] |
γὰρ
δὴ
καὶ
νοήσει,
μέγεθος
|
ὤν, |
πότερον
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων
τῶν |
[1, 405] |
τῶν
ἄλλων
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ'
|
ὢν |
πῶς
γνωριεῖ
καὶ
διὰ
τίν' |
[1, 405] |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
Θαλῆς
ἐξ
|
ὧν |
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν
τι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 402] |
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
πάντων
περὶ
|
ὧν |
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν,
ὥσπερ |
[1, 409] |
εἶναι,
εἰ
δύο,
καὶ
ἄπειρα;
|
Ὧν |
γὰρ
ὁ
τόπος
ἀδιαίρετος,
καὶ |
[1, 403] |
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ
|
ὧν |
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς
τῶν |
[1, 409] |
ἀριθμὸν
τὰ
ἐκ
τούτων.
Ἐξ
|
ὧν |
μὲν
οὖν
ἐστιν
ἕκαστον
τούτων, |
[1, 402] |
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
περὶ
αὐτήν·
|
ὧν |
τὰ
μὲν
ἴδια
πάθη
τῆς |
[1, 404] |
ταῖς
διὰ
τῶν
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
|
ὧν |
τὴν
μὲν
πανσπερμίαν
στοιχεῖα
λέγει |
[1, 410] |
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχὰς
ἰδίας,
ἐξ
|
ὧν |
τὴν
ψυχὴν
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα |
[1, 405] |
τε
γινώσκειν
καὶ
τὸ
κινεῖν,
|
λέγων |
νοῦν
κινῆσαι
τὸ
πᾶν.
Ἔοικε |
[1, 404] |
δὲ
καὶ
ἕκαστον
ψυχὴν
τούτων,
|
λέγων |
οὕτως,
γαίῃ
μὲν
γὰρ
γαῖαν |
[1, 406] |
αὐτὴ
κινεῖται,
οἷον
Δημόκριτος,
παραπλησίως
|
λέγων |
Φιλίππῳ
τῷ
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
φησὶ
γὰρ |
[1, 407] |
ἐστὶν
ἡ
τοιαύτη
σκέψις
ἑτέρων
|
λόγων |
οἰκειοτέρα,
ταύτην
μὲν
ἀφῶμεν
τὸ |
[1, 403] |
τὸ
ποτὲ
μὲν
ἰσχυρῶν
καὶ
|
ἐναργῶν |
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν
παροξύνεσθαι
ἢ |
[1, 403] |
ἔστι
τι
τῶν
τῆς
ψυχῆς
|
ἔργων |
ἢ
παθημάτων
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν |
[1, 409] |
δὲ
γραμμήν,
καὶ
αἱ
τῶν
|
μονάδων |
κινήσεις
γραμμαὶ
ἔσονται·
ἡ
γὰρ |
[1, 402] |
ἄλλων
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν
καὶ
|
ἐπιπέδων. |
Πρῶτον
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν |
[1, 404] |
φαίνεται
ἐν
ταῖς
διὰ
τῶν
|
θυρίδων |
ἀκτῖσιν)
ὧν
τὴν
μὲν
πανσπερμίαν |
[1, 406] |
οἰκεία
μὲν
γάρ
ἐστι
κίνησις
|
ποδῶν |
βάδισις,
αὕτη
δὲ
καὶ
ἀνθρώπων· |
[1, 411] |
καὶ
Θαλῆς
ᾠήθη
πάντα
πλήρη
|
θεῶν |
εἶναι.
Τοῦτο
δ'
ἔχει
τινὰς |
[1, 404] |
Ὅμηρον
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ
κεῖτ'
|
ἀλλοφρονέων" |
οὐ
δὴ
χρῆται
τῷ
νῷ |
[1, 410] |
χοάνοισιν
τὼ
δύο
τῶν
ὀκτὼ
|
μερέων |
λάχε
νήστιδος
αἴγλης,
τέσσαρα
δ' |
[1, 410] |
δοκεῖ
γε
ταύτην
μόνην
τῶν
|
κινήσεων |
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ
τὸ
ζῷον) |
[1, 406] |
καὶ
μετέχει
κινήσεως.
Τεσσάρων
δὲ
|
κινήσεων |
οὐσῶν,
φορᾶς
ἀλλοιώσεως
φθίσεως
αὐξήσεως, |
[1, 407] |
περιφορά)
Τῶν
μὲν
γὰρ
πρακτικῶν
|
νοήσεων |
ἔστι
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ
ἑτέρου |
[1, 408] |
δύο
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα
μέν,
τῶν
|
μεγεθῶν |
ἐν
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν
καὶ |
[1, 410] |
Ἐμπεδοκλῆς
τὸ
ὀστοῦν·
ἡ
δὲ
|
χθὼν |
ἐπίηρος
ἐν
εὐστέρνοις
χοάνοισιν
τὼ |
[1, 405] |
πολλοί.
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
καὶ
|
Ἀλκμαίων |
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
περὶ
ψυχῆς·
φησὶ |
[1, 402] |
ὥσπερ
καὶ
τῶν
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ἰδίων |
ἀπόδειξις,
ὥστε
ζητητέον
ἂν
εἴη |
[1, 410] |
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
ἀρχῶν
ἄγνοια
|
πλείων |
ἢ
σύνεσις
ὑπάρξει·
γνώσεται
μὲν |
[1, 404] |
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ
τῶν
|
Πυθαγορείων |
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
διάνοιαν· |
[1, 405] |
λεπτομερέστατόν
τε
καὶ
μάλιστα
τῶν
|
στοιχείων |
ἀσώματον,
ἔτι
δὲ
κινεῖταί
τε |
[1, 409] |
πῶς
λέγεται
τὸ
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
αὐτὴν
εἶναι.
Λέγουσι
μὲν
γάρ, |
[1, 411] |
ψυχῇ
διὰ
τὸ
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
εἶναι,
οὔτε
τὸ
κινεῖσθαι
αὐτὴν |
[1, 410] |
τὸν
θεόν·
μόνος
γὰρ
τῶν
|
στοιχείων |
ἓν
οὐ
γνωριεῖ,
τὸ
νεῖκος, |
[1, 405] |
εἴρηκεν
ἐκ
πάντων
εἶναι
τῶν
|
στοιχείων |
ἢ
πάντα.
Ὁρίζονται
δὴ
πάντες |
[1, 408] |
ἔχει
λόγον
ἡ
μίξις
τῶν
|
στοιχείων |
καθ'
ἣν
σὰρξ
καὶ
καθ' |
[1, 406] |
αὐτό.
Συνεστηκυῖαν
γὰρ
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
καὶ
μεμερισμένην
κατὰ
τοὺς
ἁρμονικοὺς |
[1, 404] |
ἐλέγοντο,
εἰσὶ
δ'
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων, |
κρίνεται
δὲ
τὰ
πράγματα
τὰ |
[1, 410] |
ὄντα
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
λέγοντες
αὐτήν,
καὶ
οἱ
τὸ |
[1, 408] |
εἴπερ
πάντα
μὲν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
μεμιγμένων,
ὁ
δὲ
τῆς
μίξεως |
[1, 410] |
ἀδύνατον
ἐκ
τῶν
τοῦ
ποσοῦ
|
στοιχείων |
οὐσίαν
εἶναι
καὶ
μὴ
ποσόν. |
[1, 404] |
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
πάντων,
εἶναι
δὲ
καὶ
ἕκαστον |
[1, 404] |
Τιμαίῳ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
ποιεῖ·
γινώσκεσθαι
γὰρ
τῷ
ὁμοίῳ |
[1, 411] |
δεῖ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
ποιεῖν,
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων· |
[1, 405] |
ἢ
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
ποιοῦσι,
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
πλὴν |
[1, 410] |
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν
|
στοιχείων |
ποιοῦσιν.
Φαίνεται
γὰρ
τά
τε |
[1, 402] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
καλῶν
καὶ
|
τιμίων |
τὴν
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες,
μᾶλλον
δ' |
[1, 410] |
αἰσθάνεσθαι
δοκεῖ,
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
|
ὁμοίων· |
καίτοι
προσῆκεν.
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ |
[1, 408] |
νῦν
δ'
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
|
αἰσθητηρίων |
συμβαίνει·
εἰ
γὰρ
λάβοι
ὁ |
[1, 409] |
καὶ
γὰρ
ἐκ
τῶν
Δημοκρίτου
|
σφαιρίων |
ἐὰν
γένωνται
στιγμαί,
μόνον
δὲ |
[1, 402] |
καί
τις
ἄλλη
τῶν
διαιρεθεισῶν
|
κατηγοριῶν, |
ἔτι
δὲ
πότερον
τῶν
ἐν |
[1, 410] |
καί
τινα
ἄλλην
τῶν
διαιρεθεισῶν
|
κατηγοριῶν) |
πότερον
ἐξ
ἁπάντων
ἔσται
ἡ |
[1, 411] |
μὴ
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον
γὰρ
τῶν
|
μορίων |
αἴσθησιν
ἔχει
καὶ
κινεῖται
κατὰ |
[1, 411] |
οὐδὲν
ἧττον
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
|
μορίων |
ἅπαντ'
ἐνυπάρχει
τὰ
μόρια
τῆς |
[1, 411] |
ἄν
τις
καὶ
περὶ
τῶν
|
μορίων |
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει
δύναμιν
ἕκαστον |
[1, 407] |
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων
τῶν
αὑτοῦ,
|
μορίων |
δ'
ἤτοι
κατὰ
μέγεθος
ἢ |
[1, 411] |
σῶμα
συνέχει,
προσήκει
καὶ
τῶν
|
μορίων |
ἕκαστον
συνέχειν
τι
τοῦ
σώματος. |
[1, 406] |
εἶναι
(δῆλον
δ'
ἐπὶ
τῶν
|
μορίων· |
οἰκεία
μὲν
γάρ
ἐστι
κίνησις |
[1, 407] |
δ'
ἱκανὸν
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
τῶν
|
μορίων, |
τί
δεῖ
κύκλῳ
κινεῖσθαι,
ἢ |
[1, 407] |
μέγεθος
ὤν,
πότερον
ὁτῳοῦν
τῶν
|
μορίων |
τῶν
αὑτοῦ,
μορίων
δ'
ἤτοι |
[1, 408] |
τούτοις
εἴπερ
μὴ
ἕκαστον
τῶν
|
μορίων |
ψυχὴν
ἔχει,
εἰ
μὴ
ἔστιν |
[1, 409] |
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
ῥᾴδιον
ἐξ
αὐτῶν.
|
Τριῶν |
δὲ
τρόπων
παραδεδομένων
καθ'
οὓς |
[1, 410] |
στοιχεῖα.
Ἆρ'
οὖν
ὅσα
τῶν
|
οὐσιῶν, |
ἐκ
τούτων
μόνον;
Πῶς
οὖν |
[1, 411] |
δὲ
τοῖς
μικτοῖς,
καὶ
ταῦτα
|
βελτίων |
ἐν
τούτοις
εἶναι
δοκοῦσα;
(Ἐπιζητήσειε |
[1, 411] |
ψυχὴ
τῆς
ἐν
τοῖς
ζῴοις
|
βελτίων |
ἐστὶ
καὶ
ἀθανατωτέρα.
Συμβαίνει
δ' |
[1, 407] |
τὴν
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
καὶ
σύνθεσιν
|
ἐναντίων |
εἶναι,
καὶ
τὸ
σῶμα
συγκεῖσθαι |
[1, 407] |
καὶ
τὸ
σῶμα
συγκεῖσθαι
ἐξ
|
ἐναντίων. |
Καίτοι
γε
ἡ
μὲν
ἁρμονία |
[1, 405] |
συνιστᾶσιν·
οἱ
δὲ
θάτερον
τῶν
|
ἐναντίων, |
οἷον
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
ἤ |
[1, 405] |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
|
ἐναντίων |
συνιστᾶσιν·
οἱ
δὲ
θάτερον
τῶν |
[1, 408] |
λέγειν
ἁρμονίαν,
καὶ
ὅλως
τῶν
|
σωματικῶν |
ἀρετῶν,
ἢ
κατὰ
ψυχῆς.
Φανερώτατον |
[1, 407] |
ἡ
περιφορά)
Τῶν
μὲν
γὰρ
|
πρακτικῶν |
νοήσεων
ἔστι
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ |
[1, 402] |
~ΒΙΒΛΙΟΝ
ΠΡΩΤΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
|
καλῶν |
καὶ
τιμίων
τὴν
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες, |
[1, 407] |
εὐθυωρίαν
εἰς
κύκλον
κατέκαμψεν·
~καὶ
|
διελὼν |
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς
δύο
κύκλους |
[1, 402] |
τούτων
διορίσαι
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
|
ἀλλήλων, |
καὶ
πότερον
τὰ
μόρια
χρὴ |
[1, 402] |
τίνων
δεῖ
ζητεῖν·
ἄλλαι
γὰρ
|
ἄλλων |
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν
καὶ
ἐπιπέδων. |
[1, 402] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα
πρότερον, |
[1, 410] |
Πῶς
οὖν
γινώσκει
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἕκαστον;
Ἢ
φήσουσιν
ἑκάστου
γένους |
[1, 411] |
αἰσθανόμεθα
καὶ
κινούμεθα
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε
καὶ
πάσχομεν, |
[1, 410] |
δὲ
τρόπον
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Ἔτι
δὲ
πολλαχῶς
λεγομένου
τοῦ |
[1, 405] |
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ'
ὢν
πῶς |
[1, 409] |
λεπτομερέστατον
ἢ
τὸ
ἀσωματώτατον
τῶν
|
ἄλλων. |
Ταῦτα
δὲ
τίνας
ἀπορίας
τε |
[1, 404] |
μηδέποτε,
βοήθειαν
γίνεσθαι
θύραθεν
ἐπεισιόντων
|
ἄλλων |
τοιούτων
ἐν
τῷ
ἀναπνεῖν·
κωλύειν |
[1, 409] |
ὁ
τῶν
ἐν
τῷ
σώματι
|
στιγμῶν |
ἀριθμὸς
ἡ
ψυχή,
διὰ
τί |
[1, 409] |
τῶν
ὑπαρχουσῶν
ἐν
τῷ
σώματι
|
στιγμῶν· |
Συμβαίνει
τε
κινεῖσθαι
τὸ
ζῷον |
[1, 403] |
ὅτι
σκέπασμα
κωλυτικὸν
φθορᾶς
ὑπ'
|
ἀνέμων |
καὶ
ὄμβρων
καὶ
καυμάτων,
ὁ |
[1, 410] |
εἰσιέναι
ἀναπνεόντων,
φερομένην
ὑπὸ
τῶν
|
ἀνέμων, |
οὐχ
οἷόν
τε
δὲ
τοῖς |
[1, 402] |
ἄλλαι
γὰρ
ἄλλων
ἀρχαί,
καθάπερ
|
ἀριθμῶν |
καὶ
ἐπιπέδων.
Πρῶτον
δ'
ἴσως |
[1, 404] |
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων
σχημάτων
καὶ
|
ἀτόμων |
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ
καὶ
ψυχὴν |
[1, 411] |
καὶ
τῶν
ζῴων
ἔνια
τῶν
|
ἐντόμων, |
ὡς
τὴν
αὐτὴν
ἔχοντα
ψυχὴν |
[1, 403] |
ἐστιν,
~ὥστε
καθ'
ὅσους
τῶν
|
ὁρισμῶν |
μὴ
συμβαίνει
τὰ
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν, |
[1, 411] |
γινώσκομεν·
κριτὴς
γὰρ
ἀμφοῖν
ὁ
|
κανών, |
τὸ
δὲ
καμπύλον
οὔθ'
ἑαυτοῦ |
[1, 402] |
ἀναγκαῖον
διελεῖν
ἐν
τίνι
τῶν
|
γενῶν |
καὶ
τί
ἐστι,
λέγω
δὲ |
[1, 408] |
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ
τὸν
τῶν
|
μεμιγμένων |
λόγον-
οὐδετέρως
μὲν
οὖν
εὔλογον, |
[1, 408] |
πάντα
μὲν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
μεμιγμένων, |
ὁ
δὲ
τῆς
μίξεως
λόγος |
[1, 408] |
ὑφ'
ἑαυτῆς.
Πολὺ
δὲ
τῶν
|
εἰρημένων |
ἀλογώτατον
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν
εἶναι |
[1, 408] |
κύκλῳ
περιφέρεσθαι,
δῆλον
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων. |
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
κινεῖσθαι,
καθάπερ |
[1, 405] |
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
οὔτ'
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων |
συμφανές
ἐστιν.
Ὅσοι
δ'
ἐναντιώσεις |
[1, 411] |
παντός.
Φανερὸν
οὖν
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων |
ὡς
οὔτε
τὸ
γινώσκειν
ὑπάρχει |
[1, 407] |
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
ἧττον
τῶν
|
λεγομένων, |
λόγον
δ'
ὥσπερ
εὐθύνοις
δεδωκυῖα |
[1, 409] |
ἐξ
αὐτῶν.
Τριῶν
δὲ
τρόπων
|
παραδεδομένων |
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
τὴν
ψυχήν, |
[1, 408] |
τὰ
μὲν
κατὰ
φοράν
τινων
|
κινουμένων, |
τὰ
δὲ
κατ'
ἀλλοίωσιν
(ποῖα |
[1, 403] |
μὴ
ἐνδέχεσθαι
κινεῖν
ἕτερον,
τῶν
|
κινουμένων |
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπέλαβον
εἶναι. |
[1, 403] |
Ἢ
μᾶλλον
ὁ
ἐξ
ἀμφοῖν;
|
Ἐκείνων |
δὲ
δὴ
τίς
ἑκάτερος;
Ἢ |
[1, 402] |
ἀπορίας
ἔχει
καὶ
πλάνας,
ἐκ
|
τίνων |
δεῖ
ζητεῖν·
ἄλλαι
γὰρ
ἄλλων |
[1, 408] |
συμβαίνει
τὰ
μὲν
κατὰ
φοράν
|
τινων |
κινουμένων,
τὰ
δὲ
κατ'
ἀλλοίωσιν |
[1, 403] |
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος,
καὶ
περὶ
|
τινῶν |
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ,
οἷον |
[1, 410] |
ἢ
ἐκ
στοιχείου
ἑνὸς
ἢ
|
πλειόνων |
ἢ
πάντων;
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν |
[1, 402] |
ἢ
κατ'
ἀκρίβειαν
ἢ
τῷ
|
βελτιόνων |
τε
καὶ
θαυμασιωτέρων
εἶναι,
δι' |
[1, 403] |
τὴν
ὕλην,
τὸν
δὲ
λόγον
|
ἀγνοῶν, |
ἢ
ὁ
περὶ
τὸν
λόγον |
[1, 409] |
ῥᾴδιον
ἐξ
αὐτῶν.
Τριῶν
δὲ
|
τρόπων |
παραδεδομένων
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
τὴν |
[1, 405] |
καὶ
ὕδωρ
τινὲς
ἀπεφήναντο,
καθάπερ
|
Ἵππων· |
πεισθῆναι
δ'
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς |
[1, 406] |
ποδῶν
βάδισις,
αὕτη
δὲ
καὶ
|
ἀνθρώπων· |
οὐχ
ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
πλωτῆρσι |
[1, 406] |
αὑτὴν
κινεῖται
καὶ
μετέχει
κινήσεως.
|
Τεσσάρων |
δὲ
κινήσεων
οὐσῶν,
φορᾶς
ἀλλοιώσεως |
[1, 403] |
κωλυτικὸν
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων
καὶ
|
ὄμβρων |
καὶ
καυμάτων,
ὁ
δὲ
φήσει |
[1, 408] |
τε
γὰρ
αἱ
συνθέσεις
τῶν
|
μερῶν |
καὶ
πολλαχῶς·
τίνος
οὖν
ἢ |
[1, 408] |
δὲ
σύνθεσις
τῶν
τοῦ
σώματος
|
μερῶν |
λίαν
εὐεξέταστος.
Πολλαί
τε
γὰρ |
[1, 407] |
δ'
ἐστὶν
ἡ
τοιαύτη
σκέψις
|
ἑτέρων |
λόγων
οἰκειοτέρα,
ταύτην
μὲν
ἀφῶμεν |
[1, 403] |
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς
τῶν
|
προτέρων |
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι
περὶ |
[1, 403] |
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν
|
προγενεστέρων |
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
περὶ
ψυχῆς· |
[1, 411] |
πῦρ
ἢ
τὸν
ἀέρα
τῶν
|
παραλογωτέρων |
ἐστί,
καὶ
τὸ
μὴ
λέγειν |
[1, 402] |
ἢ
τῷ
βελτιόνων
τε
καὶ
|
θαυμασιωτέρων |
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν |
[1, 405] |
τὸν
οὐρανὸν
ὅλον.
Τῶν
δὲ
|
φορτικωτέρων |
καὶ
ὕδωρ
τινὲς
ἀπεφήναντο,
καθάπερ |
[1, 409] |
σῶμα
ψυχὴν
ἔχειν,
εἰ
μὴ
|
διαφέρων |
τις
ἀριθμὸς
ἐγγίνεται
καὶ
ἄλλος |
[1, 404] |
καὶ
θερμόν
φησιν
αὐτὴν
εἶναι·
|
ἀπείρων |
γὰρ
ὄντων
σχημάτων
καὶ
ἀτόμων |
[1, 403] |
ἢ
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ
|
μικρῶν |
καὶ
ἀμαυρῶν
κινεῖσθαι,
ὅταν
ὀργᾷ |
[1, 403] |
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ
μικρῶν
καὶ
|
ἀμαυρῶν |
κινεῖσθαι,
ὅταν
ὀργᾷ
τὸ
σῶμα |
[1, 403] |
Μηνύει
δὲ
τὸ
ποτὲ
μὲν
|
ἰσχυρῶν |
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν |
[1, 405] |
πάντα
γινώσκει,
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
|
πασῶν |
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι
μὲν
οὖν |
[1, 402] |
ἢ
καί
τις
ἄλλη
τῶν
|
διαιρεθεισῶν |
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
πότερον
τῶν |
[1, 410] |
ἢ
καί
τινα
ἄλλην
τῶν
|
διαιρεθεισῶν |
κατηγοριῶν)
πότερον
ἐξ
ἁπάντων
ἔσται |
[1, 406] |
μετέχει
κινήσεως.
Τεσσάρων
δὲ
κινήσεων
|
οὐσῶν, |
φορᾶς
ἀλλοιώσεως
φθίσεως
αὐξήσεως,
ἢ |
[1, 409] |
ἐγγίνεται
καὶ
ἄλλος
τις
τῶν
|
ὑπαρχουσῶν |
ἐν
τῷ
σώματι
στιγμῶν·
Συμβαίνει |
[1, 406] |
δυνάμενον
κινεῖν,
ἀλλ'
ἕν
τι
|
τῶν |
ἀδυνάτων
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κίνησιν. |
[1, 408] |
ἀμαυρώσεως,
νῦν
δ'
ὥσπερ
ἐπὶ
|
τῶν |
αἰσθητηρίων
συμβαίνει·
εἰ
γὰρ
λάβοι |
[1, 406] |
μάλιστα
φαίη
τις
ἂν
ὑπὸ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
κινεῖσθαι,
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ |
[1, 402] |
αἰσθητικόν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα |
[1, 410] |
μόνον;
Πῶς
οὖν
γινώσκει
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἕκαστον;
Ἢ
φήσουσιν
ἑκάστου |
[1, 411] |
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
κινούμεθα
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε
καὶ |
[1, 410] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ
πολλαχῶς
λεγομένου |
[1, 405] |
νοῦν,
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ'
ὢν |
[1, 409] |
τὸ
λεπτομερέστατον
ἢ
τὸ
ἀσωματώτατον
|
τῶν |
ἄλλων.
Ταῦτα
δὲ
τίνας
ἀπορίας |
[1, 410] |
ὅλου
εἰσιέναι
ἀναπνεόντων,
φερομένην
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀνέμων,
οὐχ
οἷόν
τε
δὲ |
[1, 410] |
καίτοι
προσῆκεν.
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ
|
τῶν |
ἀρχῶν
ἄγνοια
πλείων
ἢ
σύνεσις |
[1, 404] |
ὅμοιον,
τὰ
δὲ
πράγματα
ἐκ
|
τῶν |
ἀρχῶν
εἶναι.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 405] |
γινώσκει,
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν
|
τῶν |
ἀρχῶν.
Ὅσοι
μὲν
οὖν
μίαν |
[1, 404] |
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
πόσαι,
μάλιστα |
[1, 407] |
ὤν,
πότερον
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων
|
τῶν |
αὑτοῦ,
μορίων
δ'
ἤτοι
κατὰ |
[1, 402] |
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν
ἐν
τίνι
|
τῶν |
γενῶν
καὶ
τί
ἐστι,
λέγω |
[1, 403] |
τύχῃ,
οἷον
τέκτων
ἢ
ἰατρός,
|
τῶν |
δὲ
μὴ
χωριστῶν
μέν,
ᾗ |
[1, 405] |
διὰ
μικρομέρειαν
καὶ
τὸ
σχῆμα·
|
τῶν |
δὲ
σχημάτων
εὐκινητότατον
τὸ
σφαιροειδὲς |
[1, 405] |
ἀστέρας
καὶ
τὸν
οὐρανὸν
ὅλον.
|
Τῶν |
δὲ
φορτικωτέρων
καὶ
ὕδωρ
τινὲς |
[1, 409] |
σωμάτια
μικρά·
καὶ
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
Δημοκρίτου
σφαιρίων
ἐὰν
γένωνται
στιγμαί, |
[1, 402] |
ποσόν,
ἢ
καί
τις
ἄλλη
|
τῶν |
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
πότερον |
[1, 410] |
ποιὸν
ἢ
καί
τινα
ἄλλην
|
τῶν |
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
πότερον
ἐξ
ἁπάντων |
[1, 408] |
οὐδ'
ὑφ'
ἑαυτῆς.
Πολὺ
δὲ
|
τῶν |
εἰρημένων
ἀλογώτατον
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν |
[1, 408] |
οὔτε
κύκλῳ
περιφέρεσθαι,
δῆλον
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων.
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
κινεῖσθαι, |
[1, 405] |
οὔτ'
ἐκεῖνος
εἴρηκεν
οὔτ'
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων
συμφανές
ἐστιν.
Ὅσοι
δ' |
[1, 411] |
τοῦ
παντός.
Φανερὸν
οὖν
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων
ὡς
οὔτε
τὸ
γινώσκειν |
[1, 402] |
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
πότερον
|
τῶν |
ἐν
δυνάμει
ὄντων
ἢ
μᾶλλον |
[1, 409] |
τῆς
ψυχῆς,
ἢ
εἰ
ὁ
|
τῶν |
ἐν
τῷ
σώματι
στιγμῶν
ἀριθμὸς |
[1, 405] |
ἐναντίων
συνιστᾶσιν·
οἱ
δὲ
θάτερον
|
τῶν |
ἐναντίων,
οἷον
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν |
[1, 405] |
ἀρχαῖς,
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
|
τῶν |
ἐναντίων
συνιστᾶσιν·
οἱ
δὲ
θάτερον |
[1, 411] |
ζῆν
καὶ
τῶν
ζῴων
ἔνια
|
τῶν |
ἐντόμων,
ὡς
τὴν
αὐτὴν
ἔχοντα |
[1, 411] |
τὰ
φυτὰ
διαιρούμενα
ζῆν
καὶ
|
τῶν |
ζῴων
ἔνια
τῶν
ἐντόμων,
ὡς |
[1, 411] |
τοῖς
φυτοῖς
τοῦτο
συμβαίνειν
~οὐδὲ
|
(τῶν |
ζῴων
ἐνίοις,
εἴπερ
μὴ
πάντα |
[1, 402] |
φύσιν·
ἔστι
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ
|
τῶν |
ζῴων.
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
θεωρῆσαι
καὶ |
[1, 403] |
οὕτως
ἀχώριστα
τῆς
φυσικῆς
ὕλης
|
τῶν |
ζῴων,
ᾗ
γε
τοιαῦθ'
ὑπάρχει |
[1, 410] |
(φαίνεται
γὰρ
εἶναί
τινα
μόνιμα
|
τῶν |
ζῴων
κατὰ
τόπον·
καίτοι
δοκεῖ |
[1, 409] |
ἀριθμός·
τὰ
δὲ
φυτὰ
καὶ
|
τῶν |
ζῴων
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ |
[1, 410] |
ὅσα
γάρ
ἐστιν
ἐν
τοῖς
|
τῶν |
ζῴων
σώμασιν
ἁπλῶς
γῆς,
~οἷον |
[1, 410] |
μετέχοντα
{φορᾶς
οὐδ'
αἰσθήσεως,
καὶ
|
τῶν |
ζῴων
τὰ>
πολλὰ
διάνοιαν
οὐκ |
[1, 406] |
ἂν
τὸ
ἀνίστασθαι
τὰ
τεθνεῶτα
|
τῶν |
ζῴων.
Τὴν
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[1, 404] |
ἃ
φαίνεται
ἐν
ταῖς
διὰ
|
τῶν |
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
ὧν
τὴν
μὲν |
[1, 402] |
~ΒΙΒΛΙΟΝ
ΠΡΩΤΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
|
(Τῶν |
καλῶν
καὶ
τιμίων
τὴν
εἴδησιν |
[1, 402] |
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν,
ὥσπερ
καὶ
|
τῶν |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἰδίων
ἀπόδειξις,
ὥστε |
[1, 410] |
καίτοι
δοκεῖ
γε
ταύτην
μόνην
|
τῶν |
κινήσεων
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ
τὸ |
[1, 403] |
αὐτὸ
μὴ
ἐνδέχεσθαι
κινεῖν
ἕτερον,
|
τῶν |
κινουμένων
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπέλαβον |
[1, 407] |
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
ἧττον
|
τῶν |
λεγομένων,
λόγον
δ'
ὥσπερ
εὐθύνοις |
[1, 408] |
εἰς
δύο
ἀποβλέποντες,
κυριώτατα
μέν,
|
τῶν |
μεγεθῶν
ἐν
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν |
[1, 407] |
γάρ,
εἴπερ
ἀΐδιος
ἡ
περιφορά)
|
Τῶν |
μὲν
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
ἔστι |
[1, 403] |
οὐ
ῥᾴδιον
δέ.
Φαίνεται
δὲ
|
τῶν |
μὲν
πλείστων
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ |
[1, 408] |
Πολλαί
τε
γὰρ
αἱ
συνθέσεις
|
τῶν |
μερῶν
καὶ
πολλαχῶς·
τίνος
οὖν |
[1, 406] |
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
ἐπεὶ
φαίνεται |
[1, 407] |
μὲν
ἁρμονία
λόγος
τίς
ἐστι
|
τῶν |
μιχθέντων
ἢ
σύνθεσις,
τὴν
δὲ |
[1, 409] |
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
καὶ
αἱ
|
τῶν |
μονάδων
κινήσεις
γραμμαὶ
ἔσονται·
ἡ |
[1, 411] |
καὶ
μὴ
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον
γὰρ
|
τῶν |
μορίων
αἴσθησιν
ἔχει
καὶ
κινεῖται |
[1, 411] |
Ἀλλ'
οὐδὲν
ἧττον
ἐν
ἑκατέρῳ
|
τῶν |
μορίων
ἅπαντ'
ἐνυπάρχει
τὰ
μόρια |
[1, 411] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει
δύναμιν |
[1, 411] |
τὸ
σῶμα
συνέχει,
προσήκει
καὶ
|
τῶν |
μορίων
ἕκαστον
συνέχειν
τι
τοῦ |
[1, 406] |
κινουμένῳ
εἶναι
(δῆλον
δ'
ἐπὶ
|
τῶν |
μορίων·
οἰκεία
μὲν
γάρ
ἐστι |
[1, 407] |
Εἰ
δ'
ἱκανὸν
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
|
τῶν |
μορίων,
τί
δεῖ
κύκλῳ
κινεῖσθαι, |
[1, 407] |
νοήσει,
μέγεθος
ὤν,
πότερον
ὁτῳοῦν
|
τῶν |
μορίων
τῶν
αὑτοῦ,
μορίων
δ' |
[1, 408] |
δὲ
τούτοις
εἴπερ
μὴ
ἕκαστον
|
τῶν |
μορίων
ψυχὴν
ἔχει,
εἰ
μὴ |
[1, 410] |
ἐν
εὐστέρνοις
χοάνοισιν
τὼ
δύο
|
τῶν |
ὀκτὼ
μερέων
λάχε
νήστιδος
αἴγλης, |
[1, 410] |
οὐθενὸς
αἰσθάνεσθαι
δοκεῖ,
ὥστ'
οὐδὲ
|
τῶν |
ὁμοίων·
καίτοι
προσῆκεν.
Ἔτι
δ' |
[1, 405] |
πάντων·
μόνον
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
|
τῶν |
ὄντων
ἁπλοῦν
εἶναι
καὶ
ἀμιγῆ |
[1, 410] |
τὰ
δὲ
στοιχεῖά
φασι
πρῶτα
|
τῶν |
ὄντων
εἶναι.
Πάντες
δὲ
καὶ |
[1, 409] |
μὲν
γάρ,
ἵν'
αἰσθάνηταί
τε
|
τῶν |
ὄντων
καὶ
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον |
[1, 404] |
τὸ
γινώσκειν
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
|
τῶν |
ὄντων,
οὗτοι
δὲ
λέγουσι
τὴν |
[1, 403] |
τί
ἐστιν,
~ὥστε
καθ'
ὅσους
|
τῶν |
ὁρισμῶν
μὴ
συμβαίνει
τὰ
(συμβεβηκότα |
[1, 410] |
εἶναι
στοιχεῖα.
Ἆρ'
οὖν
ὅσα
|
τῶν |
οὐσιῶν,
ἐκ
τούτων
μόνον;
Πῶς |
[1, 411] |
τὸ
πῦρ
ἢ
τὸν
ἀέρα
|
τῶν |
παραλογωτέρων
ἐστί,
καὶ
τὸ
μὴ |
[1, 407] |
τῷ
λόγῳ
καὶ
τοῖς
πλείστοις
|
τῶν |
περὶ
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
καὶ |
[1, 402] |
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ
|
τῶν |
πλείστων,
τότε
καὶ
περὶ
τῆς |
[1, 404] |
εἴδη
δ'
οἱ
ἀριθμοὶ
οὗτοι
|
τῶν |
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
κινητικὸν |
[1, 403] |
αἰσθάνεσθαι.
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ
παρὰ
|
τῶν |
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
περὶ |
[1, 403] |
ὧν
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς
|
τῶν |
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι |
[1, 405] |
καὶ
νοῦν,
τοῦτο
δ'
εἶναι
|
τῶν |
πρώτων
καὶ
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
κινητικὸν |
[1, 405] |
τὸ
γὰρ
κινητικὸν
τὴν
φύσιν
|
τῶν |
πρώτων
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν |
[1, 404] |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ
|
τῶν |
Πυθαγορείων
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν |
[1, 405] |
τοῦτο
λεπτομερέστατόν
τε
καὶ
μάλιστα
|
τῶν |
στοιχείων
ἀσώματον,
ἔτι
δὲ
κινεῖταί |
[1, 409] |
ἐπισκέψασθαι
πῶς
λέγεται
τὸ
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
αὐτὴν
εἶναι.
Λέγουσι
μὲν |
[1, 411] |
τῇ
ψυχῇ
διὰ
τὸ
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
εἶναι,
οὔτε
τὸ
κινεῖσθαι |
[1, 410] |
εἶναι
τὸν
θεόν·
μόνος
γὰρ
|
τῶν |
στοιχείων
ἓν
οὐ
γνωριεῖ,
τὸ |
[1, 405] |
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ
πάντων
εἶναι
|
τῶν |
στοιχείων
ἢ
πάντα.
Ὁρίζονται
δὴ |
[1, 408] |
αὐτὸν
ἔχει
λόγον
ἡ
μίξις
|
τῶν |
στοιχείων
καθ'
ἣν
σὰρξ
καὶ |
[1, 406] |
πρὸς
αὐτό.
Συνεστηκυῖαν
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
καὶ
μεμερισμένην
κατὰ
τοὺς |
[1, 404] |
ἀρχαὶ
ἐλέγοντο,
εἰσὶ
δ'
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων,
κρίνεται
δὲ
τὰ
πράγματα |
[1, 410] |
τὰ
ὄντα
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
λέγοντες
αὐτήν,
καὶ
οἱ |
[1, 408] |
σῶμα,
εἴπερ
πάντα
μὲν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
μεμιγμένων,
ὁ
δὲ
τῆς |
[1, 404] |
ταύτην,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
πάντων,
εἶναι
δὲ
καὶ |
[1, 404] |
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
ποιεῖ·
γινώσκεσθαι
γὰρ
τῷ |
[1, 411] |
δὲ
δεῖ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
ποιεῖν,
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ |
[1, 405] |
αὐτὴν
ἢ
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
ποιοῦσι,
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις, |
[1, 410] |
νοῦν
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
|
τῶν |
στοιχείων
ποιοῦσιν.
Φαίνεται
γὰρ
τά |
[1, 402] |
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
περὶ
|
τῶν |
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν |
[1, 402] |
πρὸς
τὸ
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας
|
τῶν |
συμβεβηκότων
ταῖς
οὐσίαις
(ὥσπερ
ἐν |
[1, 410] |
~Ὁμοίως
δὲ
καὶ
(ἄλλο
ὁτιοῦν
|
τῶν |
συνθέτων·
οὐ
γὰρ
ὁπωσοῦν
ἔχοντα |
[1, 404] |
περιέχοντος
τὰ
σώματα
καὶ
ἐκθλίβοντος
|
τῶν |
σχημάτων
τὰ
παρέχοντα
τοῖς
ζῴοις |
[1, 408] |
ὑγιείας
λέγειν
ἁρμονίαν,
καὶ
ὅλως
|
τῶν |
σωματικῶν
ἀρετῶν,
ἢ
κατὰ
ψυχῆς. |
[1, 406] |
δὲ
κάτω,
γῆ·
τούτων
γὰρ
|
τῶν |
σωμάτων
αἱ
κινήσεις
αὗται·
Ὁ |
[1, 409] |
χωρίζεσθαι
τὰς
στιγμὰς
καὶ
ἀπολύεσθαι
|
τῶν |
σωμάτων,
εἴ
γε
μὴ
διαιροῦνται |
[1, 403] |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἔστι
τι
|
τῶν |
τῆς
ψυχῆς
ἔργων
ἢ
παθημάτων |
[1, 410] |
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ'
ἀδύνατον
ἐκ
|
τῶν |
τοῦ
ποσοῦ
στοιχείων
οὐσίαν
εἶναι |
[1, 408] |
οὖν
εὔλογον,
ἡ
δὲ
σύνθεσις
|
τῶν |
τοῦ
σώματος
μερῶν
λίαν
εὐεξέταστος. |
[1, 409] |
ἀριθμὸς
ἐγγίνεται
καὶ
ἄλλος
τις
|
τῶν |
ὑπαρχουσῶν
ἐν
τῷ
σώματι
στιγμῶν· |
[1, 402] |
ὑπάρχειν.
Πάντῃ
δὲ
πάντως
ἐστὶ
|
τῶν |
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
πίστιν
περὶ |
[1, 404] |
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
Πλάτων |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 404] |
δ'
οἱ
ἀριθμοὶ
οὗτοι
τῶν
|
πραγμάτων. |
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
κινητικὸν
ἐδόκει |
[1, 403] |
τῶν
τῆς
ψυχῆς
ἔργων
ἢ
|
παθημάτων |
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι· |
[1, 403] |
ποτὲ
μὲν
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
|
παθημάτων |
συμβαινόντων
μηδὲν
παροξύνεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι, |
[1, 405] |
καὶ
τὸ
σχῆμα·
τῶν
δὲ
|
σχημάτων |
εὐκινητότατον
τὸ
σφαιροειδὲς
λέγει·
τοιοῦτον |
[1, 404] |
αὐτὴν
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων
|
σχημάτων |
καὶ
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ |
[1, 404] |
τὰ
σώματα
καὶ
ἐκθλίβοντος
τῶν
|
σχημάτων |
τὰ
παρέχοντα
τοῖς
ζῴοις
τὴν |
[1, 403] |
ὑπ'
ἀνέμων
καὶ
ὄμβρων
καὶ
|
καυμάτων, |
ὁ
δὲ
φήσει
λίθους
καὶ |
[1, 406] |
κάτω,
γῆ·
τούτων
γὰρ
τῶν
|
σωμάτων |
αἱ
κινήσεις
αὗται·
Ὁ
δ' |
[1, 409] |
τὰς
στιγμὰς
καὶ
ἀπολύεσθαι
τῶν
|
σωμάτων, |
εἴ
γε
μὴ
διαιροῦνται
αἱ |
[1, 405] |
εἶναι
τῶν
πρώτων
καὶ
ἀδιαιρέτων
|
σωμάτων, |
κινητικὸν
δὲ
διὰ
μικρομέρειαν
καὶ |
[1, 406] |
κινεῖν,
ἀλλ'
ἕν
τι
τῶν
|
ἀδυνάτων |
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κίνησιν.
Ὅτι |
[1, 402] |
Πάντῃ
δὲ
πάντως
ἐστὶ
τῶν
|
χαλεπωτάτων |
λαβεῖν
τινα
πίστιν
περὶ
αὐτῆς. |
[1, 410] |
δὲ
καὶ
(ἄλλο
ὁτιοῦν
τῶν
|
συνθέτων· |
οὐ
γὰρ
ὁπωσοῦν
ἔχοντα
τὰ |
[1, 408] |
ἁρμονίαν,
καὶ
ὅλως
τῶν
σωματικῶν
|
ἀρετῶν, |
ἢ
κατὰ
ψυχῆς.
Φανερώτατον
δ' |
[1, 405] |
δ'
εἶναι
τῶν
πρώτων
καὶ
|
ἀδιαιρέτων |
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ
διὰ
μικρομέρειαν |
[1, 406] |
φαίη
τις
ἂν
ὑπὸ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
κινεῖσθαι,
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 403] |
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ,
οἷον
|
τέκτων |
ἢ
ἰατρός,
τῶν
δὲ
μὴ |
[1, 410] |
στοιχείου
ἑνὸς
ἢ
πλειόνων
ἢ
|
πάντων; |
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν
ἕν
τι |
[1, 410] |
τὰ
δὲ
θνητὰ
πάντα·
ἐκ
|
πάντων |
γὰρ
ἕκαστον.
Ὅλως
τε
διὰ |
[1, 404] |
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
πάντων, |
εἶναι
δὲ
καὶ
ἕκαστον
ψυχὴν |
[1, 410] |
οὔ;
Ἀλλ'
οὐ
δοκεῖ
κοινὰ
|
πάντων |
εἶναι
στοιχεῖα.
Ἆρ'
οὖν
ὅσα |
[1, 405] |
εἴ
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ
|
πάντων |
εἶναι
τῶν
στοιχείων
ἢ
πάντα. |
[1, 402] |
φαντασίαν
περὶ
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
|
πάντων |
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
καὶ |
[1, 405] |
ἕτεροί
τινες
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς
|
πάντων |
λεπτομερέστατον
εἶναι
καὶ
ἀρχήν·
καὶ |
[1, 405] |
γε
τὸν
νοῦν
τίθεται
μάλιστα
|
πάντων· |
μόνον
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
τῶν |
[1, 402] |
μία
τις
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
|
πάντων |
περὶ
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν |
[1, 410] |
ποσόν.
Τοῖς
δὴ
λέγουσιν
ἐκ
|
πάντων |
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα |
[1, 405] |
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς,
ὅτι
|
πάντων |
ὑγρά.
Καὶ
γὰρ
ἐλέγχει
τοὺς |
[1, 410] |
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
πότερον
ἐξ
|
ἁπάντων |
ἔσται
ἡ
ψυχὴ
ἢ
οὔ; |
[1, 411] |
στοιχείων
ποιεῖν,
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ
|
ἁπάντων· |
ἱκανὸν
γὰρ
θάτερον
μέρος
τῆς |
[1, 407] |
ἁρμονία
λόγος
τίς
ἐστι
τῶν
|
μιχθέντων |
ἢ
σύνθεσις,
τὴν
δὲ
ψυχὴν |
[1, 405] |
μόνον
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
τῶν
|
ὄντων |
ἁπλοῦν
εἶναι
καὶ
ἀμιγῆ
τε |
[1, 410] |
δὲ
στοιχεῖά
φασι
πρῶτα
τῶν
|
ὄντων |
εἶναι.
Πάντες
δὲ
καὶ
οἱ |
[1, 402] |
δὲ
πότερον
τῶν
ἐν
δυνάμει
|
ὄντων |
ἢ
μᾶλλον
ἐντελέχειά
τις·
~διαφέρει |
[1, 409] |
γάρ,
ἵν'
αἰσθάνηταί
τε
τῶν
|
ὄντων |
καὶ
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ |
[1, 404] |
γινώσκειν
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τῶν
|
ὄντων, |
οὗτοι
δὲ
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 404] |
φησιν
αὐτὴν
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ
|
ὄντων |
σχημάτων
καὶ
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ |
[1, 410] |
ψυχὴν
ἐκ
τοῦ
ὅλου
εἰσιέναι
|
ἀναπνεόντων, |
φερομένην
ὑπὸ
τῶν
ἀνέμων,
οὐχ |
[1, 404] |
ἠρεμεῖν
μηδέποτε,
βοήθειαν
γίνεσθαι
θύραθεν
|
ἐπεισιόντων |
ἄλλων
τοιούτων
ἐν
τῷ
ἀναπνεῖν· |
[1, 403] |
μὲν
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
|
συμβαινόντων |
μηδὲν
παροξύνεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε |
[1, 402] |
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
περὶ
τῶν
|
συμβεβηκότων, |
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν
πλείστων, |
[1, 402] |
τὸ
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας
τῶν
|
συμβεβηκότων |
ταῖς
οὐσίαις
(ὥσπερ
ἐν
τοῖς |
[1, 403] |
δέ.
Φαίνεται
δὲ
τῶν
μὲν
|
πλείστων |
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ
σώματος
πάσχειν |
[1, 402] |
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν
|
πλείστων, |
τότε
καὶ
περὶ
τῆς
οὐσίας |
[1, 403] |
ἢ
ἰατρός,
τῶν
δὲ
μὴ
|
χωριστῶν |
μέν,
ᾗ
δὲ
μὴ
τοιούτου |
[1, 408] |
κίνησιν
καὶ
θέσιν,
τὴν
σύνθεσιν
|
αὐτῶν, |
ἐπειδὰν
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε
μηδὲν |
[1, 403] |
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ'
εἰκάσαι
περὶ
|
αὐτῶν |
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς
εἴρηνται |
[1, 408] |
καὶ
παρ'
Ἐμπεδοκλέους·
ἕκαστον
γὰρ
|
αὐτῶν |
λόγῳ
τινί
φησιν
εἶναι·
πότερον |
[1, 403] |
{τε}
καὶ
ὁ
διαλεκτικὸς
ἕκαστον
|
αὐτῶν, |
οἷον
ὀργὴ
τί
ἐστιν·
ὁ |
[1, 402] |
ζητεῖν
πρότερον
ἢ
τὰ
ἔργα
|
αὐτῶν, |
οἷον
τὸ
νοεῖν
ἢ
τὸν |
[1, 404] |
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
περὶ
|
αὐτῶν· |
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ
τὸ
αἴτιον |
[1, 406] |
Διὸ
καὶ
οὐκ
ἔστι
τόπος
|
αὐτῶν· |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
ἔσται,
εἴπερ |
[1, 409] |
πρότερον,
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
ῥᾴδιον
ἐξ
|
αὐτῶν. |
Τριῶν
δὲ
τρόπων
παραδεδομένων
καθ' |
[1, 404] |
ἔχειν
διάνοιαν·
ἔφασαν
γάρ
τινες
|
αὐτῶν |
ψυχὴν
εἶναι
τὰ
ἐν
τῷ |
[1, 404] |
βοήθειαν
γίνεσθαι
θύραθεν
ἐπεισιόντων
ἄλλων
|
τοιούτων |
ἐν
τῷ
ἀναπνεῖν·
κωλύειν
γὰρ |
[1, 407] |
αἰσθητική,
οὐδ'
οἷον
ἡ
ἐπιθυμητική·
|
τούτων |
γὰρ
ἡ
κίνησις
οὐ
κυκλοφορία) |
[1, 406] |
ἔσται,
εἰ
δὲ
κάτω,
γῆ·
|
τούτων |
γὰρ
τῶν
σωμάτων
αἱ
κινήσεις |
[1, 405] |
εἰπεῖν,
κινήσει,
αἰσθήσει,
τῷ
ἀσωμάτῳ·
|
τούτων |
δ'
ἕκαστον
ἀνάγεται
πρὸς
τὰς |
[1, 407] |
μὲν
κινεῖται
τὸ
δὲ
κινεῖ,
|
τούτων |
δ'
οὐθὲν
ὑπάρχει
πρὸς
ἄλληλα |
[1, 403] |
περὶ
καρδίαν
αἵματος
(καὶ
θερμοῦ.
|
Τούτων |
δὲ
ὁ
μὲν
τὴν
ὕλην |
[1, 408] |
τοιοῦτον
ἴσως
ἢ
ἕτερόν
τι,
|
τούτων |
δὲ
συμβαίνει
τὰ
μὲν
κατὰ |
[1, 404] |
φύσεως
(ὁμοίως
δὲ
καὶ
Λεύκιππος)
|
τούτων |
δὲ
τὰ
σφαιροειδῆ
ψυχήν,
διὰ |
[1, 402] |
τὰ
μόρια.
Χαλεπὸν
δὲ
καὶ
|
τούτων |
διορίσαι
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων, |
[1, 408] |
κινεῖσθαι
τὴν
ψυχήν,
φανερὸν
ἐκ
|
τούτων· |
εἰ
δ'
ὅλως
μὴ
κινεῖται, |
[1, 404] |
τὸ
ταῦτα
κινοῦν,
περὶ
δὲ
|
τούτων |
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς
φαίνεται
κινούμενα, |
[1, 410] |
γὰρ
ὁπωσοῦν
ἔχοντα
τὰ
στοιχεῖα
|
τούτων |
ἕκαστον,
ἀλλὰ
λόγῳ
τινὶ
καὶ |
[1, 411] |
φθίσις,
~πότερον
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
|
τούτων |
ἕκαστον
ὑπάρχει,
καὶ
πάσῃ
νοοῦμέν |
[1, 405] |
γλαφυρωτέρως
εἴρηκεν
ἀποφαινόμενος
διὰ
τί
|
τούτων |
ἑκάτερον·
ψυχὴν
μὲν
γὰρ
εἶναι |
[1, 409] |
ἄπειρα
τὸν
ἀριθμὸν
τὰ
ἐκ
|
τούτων. |
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν
ἐστιν |
[1, 411] |
ζῆν
δὴ
πότερον
ἔν
τινι
|
τούτων |
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
καὶ
ἐν |
[1, 409] |
ὧν
μὲν
οὖν
ἐστιν
ἕκαστον
|
τούτων, |
ἔστω
γινώσκειν
τὴν
ψυχὴν
καὶ |
[1, 407] |
ψυχὴν
οὐδέτερον
οἷόν
τ'
εἶναι
|
τούτων. |
~Ἔτι
δὲ
τὸ
κινεῖν
οὐκ |
[1, 402] |
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα
πρότερον
|
τούτων |
ζητητέον,
οἷον
τὸ
αἰσθητὸν
τοῦ |
[1, 406] |
ἀλλοιώσεως
φθίσεως
αὐξήσεως,
ἢ
μίαν
|
τούτων |
κινοῖτ'
ἂν
ἢ
πλείους
ἢ |
[1, 404] |
εἶναι
δὲ
καὶ
ἕκαστον
ψυχὴν
|
τούτων, |
λέγων
οὕτως,
γαίῃ
μὲν
γὰρ |
[1, 410] |
οὖν
ὅσα
τῶν
οὐσιῶν,
ἐκ
|
τούτων |
μόνον;
Πῶς
οὖν
γινώσκει
καὶ |
[1, 403] |
τωνδί.
Τίς
οὖν
ὁ
φυσικὸς
|
τούτων; |
Πότερον
ὁ
περὶ
τὴν
ὕλην, |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
ὁμοίως
ἕν
τι
|
τούτων |
τιθέασιν.
Διὸ
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν |
[1, 408] |
εἰσί,
καὶ
ἕκαστον
κινεῖσθαί
τι
|
τούτων, |
τὸ
δὲ
κινεῖσθαί
ἐστιν
ὑπὸ |
[1, 405] |
νοῦν,
τοῦτο
δ'
εἶναι
τῶν
|
πρώτων |
καὶ
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ |
[1, 405] |
γὰρ
κινητικὸν
τὴν
φύσιν
τῶν
|
πρώτων |
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ |
[1, 410] |
προσῆκεν.
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
|
ἀρχῶν |
ἄγνοια
πλείων
ἢ
σύνεσις
ὑπάρξει· |
[1, 404] |
τὰ
δὲ
πράγματα
ἐκ
τῶν
|
ἀρχῶν |
εἶναι.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν |
[1, 405] |
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν
τῶν
|
ἀρχῶν. |
Ὅσοι
μὲν
οὖν
μίαν
τινὰ |
[1, 404] |
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν, |
τίνες
καὶ
πόσαι,
μάλιστα
μὲν |
[1, 411] |
φυτὰ
διαιρούμενα
ζῆν
καὶ
τῶν
|
ζῴων |
ἔνια
τῶν
ἐντόμων,
ὡς
τὴν |
[1, 411] |
φυτοῖς
τοῦτο
συμβαίνειν
~οὐδὲ
(τῶν
|
ζῴων |
ἐνίοις,
εἴπερ
μὴ
πάντα
ἀναπνέουσιν· |
[1, 402] |
ἔστι
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ
τῶν
|
ζῴων. |
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
θεωρῆσαι
καὶ
γνῶναι |
[1, 403] |
ἀχώριστα
τῆς
φυσικῆς
ὕλης
τῶν
|
ζῴων, |
ᾗ
γε
τοιαῦθ'
ὑπάρχει
οἷα> |
[1, 410] |
γὰρ
εἶναί
τινα
μόνιμα
τῶν
|
ζῴων |
κατὰ
τόπον·
καίτοι
δοκεῖ
γε |
[1, 409] |
τὰ
δὲ
φυτὰ
καὶ
τῶν
|
ζῴων |
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ
δοκεῖ |
[1, 410] |
γάρ
ἐστιν
ἐν
τοῖς
τῶν
|
ζῴων |
σώμασιν
ἁπλῶς
γῆς,
~οἷον
(ὀστᾶ |
[1, 410] |
{φορᾶς
οὐδ'
αἰσθήσεως,
καὶ
τῶν
|
ζῴων |
τὰ>
πολλὰ
διάνοιαν
οὐκ
ἔχειν. |
[1, 406] |
τὸ
ἀνίστασθαι
τὰ
τεθνεῶτα
τῶν
|
ζῴων. |
Τὴν
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
κίνησιν |