Livre, Pages |
[1, 404] |
ἀριθμοὶ
τὰ
εἴδη
αὐτὰ
καὶ
|
αἱ |
ἀρχαὶ
ἐλέγοντο,
εἰσὶ
δ'
ἐκ |
[1, 409] |
σωμάτων,
εἴ
γε
μὴ
διαιροῦνται
|
αἱ |
γραμμαὶ
εἰς
στιγμάς;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε' |
[1, 407] |
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ
ἑτέρου
χάριν)
|
αἱ |
δὲ
θεωρητικαὶ
τοῖς
λόγοις
ὁμοίως |
[1, 409] |
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰσὶν
ἕτεραι
|
αἱ |
ἐν
τῷ
σώματι
μονάδες
καὶ |
[1, 409] |
ἀδιαίρετος,
καὶ
αὐτά.
Εἰ
δ'
|
αἱ |
ἐν
τῷ
σώματι
στιγμαὶ
ὁ |
[1, 406] |
γῆ·
τούτων
γὰρ
τῶν
σωμάτων
|
αἱ |
κινήσεις
αὗται·
Ὁ
δ'
αὐτὸς |
[1, 406] |
τοῦτο,
καὶ
τόπος·
πᾶσαι
γὰρ
|
αἱ |
λεχθεῖσαι
κινήσεις
ἐν
τόπῳ.
Εἰ |
[1, 407] |
δὲ
πᾶς
ὁρισμὸς
ἢ
ἀπόδειξις·
|
αἱ |
μὲν
οὖν
ἀποδείξεις
καὶ
ἀπ' |
[1, 409] |
στιγμαί,
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἔσονται
|
αἱ |
μονάδες·
καθέξει
γὰρ
ἑκάστη>
χώραν |
[1, 411] |
ἐπιθυμεῖν
καὶ
βούλεσθαι
καὶ
ὅλως
|
αἱ |
ὀρέξεις,
γίνεται
δὲ
καὶ
ἡ |
[1, 409] |
ἐν
τῷ
σώματι
μονάδες
καὶ
|
αἱ |
στιγμαί,
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἔσονται |
[1, 408] |
λίαν
εὐεξέταστος.
Πολλαί
τε
γὰρ
|
αἱ |
συνθέσεις
τῶν
μερῶν
καὶ
πολλαχῶς· |
[1, 402] |
πρὸς
τὸ
κατιδεῖν
πόσαις
ὀρθαῖς
|
αἱ |
τοῦ
τριγώνου
γωνίαι
ἴσαι)
ἀλλὰ |
[1, 409] |
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
καὶ
|
αἱ |
τῶν
μονάδων
κινήσεις
γραμμαὶ
ἔσονται· |
[1, 404] |
διὰ
τὸ
μάλιστα
διὰ
παντὸς
|
δύνασθαι |
διαδύνειν
τοὺς
τοιούτους
ῥυσμοὺς
καὶ |
[1, 409] |
ὥσπερ
γὰρ
εἴπομεν
πρότερον,
οὐδὲ
|
μαντεύσασθαι |
ῥᾴδιον
ἐξ
αὐτῶν.
Τριῶν
δὲ |
[1, 406] |
τούτῳ
δ'
ἕποιτ'
ἂν
τὸ
|
ἀνίστασθαι |
τὰ
τεθνεῶτα
τῶν
ζῴων.
Τὴν |
[1, 409] |
ἔχει,
διεληλύθαμεν
σχεδόν·
Λείπεται
δ'
|
ἐπισκέψασθαι |
πῶς
λέγεται
τὸ
ἐκ
τῶν |
[1, 407] |
σώματος
εἶναι,
καθάπερ
εἴωθέ
τε
|
λέγεσθαι |
καὶ
πολλοῖς
συνδοκεῖ.
Ἄδηλος
δὲ |
[1, 408] |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
οἷον
τὸ
|
ὀργίζεσθαι |
ἢ
φοβεῖσθαι
τὸ
τὴν
καρδίαν |
[1, 403] |
σώματος
πάσχειν
οὐδὲ
ποιεῖν,
οἷον
|
ὀργίζεσθαι, |
θαρρεῖν,
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως
αἰσθάνεσθαι,
μάλιστα |
[1, 403] |
οἱ
ὅροι
τοιοῦτοι
οἷον
τὸ
|
ὀργίζεσθαι |
κίνησίς
τις
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος |
[1, 408] |
χαίρειν,
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι,
ἔτι
δὲ
|
ὀργίζεσθαί |
τε
καὶ
αἰσθάνεσθαι
καὶ
διανοεῖσθαι· |
[1, 408] |
ἐστι
λόγος)
Τὸ
δὴ
λέγειν
|
ὀργίζεσθαι |
τὴν
ψυχὴν
ὅμοιον
κἂν
εἴ |
[1, 403] |
παθημάτων
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν
αὐτὴν
|
χωρίζεσθαι· |
εἰ
δὲ
μηθέν
ἐστιν
ἴδιον |
[1, 409] |
Ἔτι
δὲ
πῶς
οἷόν
τε
|
χωρίζεσθαι |
τὰς
στιγμὰς
καὶ
ἀπολύεσθαι
τῶν |
[1, 403] |
εὐλαβηθῶμεν.
Ἀρχὴ
δὲ
τῆς
ζητήσεως
|
προθέσθαι |
τὰ
μάλιστα
δοκοῦνθ'
ὑπάρχειν
αὐτῇ |
[1, 404] |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖ·
|
γινώσκεσθαι |
γὰρ
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον, |
[1, 405] |
ἀεί·
τὸ
δὲ
κινούμενον
κινουμένῳ
|
γινώσκεσθαι· |
ἐν
κινήσει
δ'
εἶναι
τὰ |
[1, 405] |
ἀλλήλοις,
πλὴν
ἑνός·
φασὶ
γὰρ
|
γινώσκεσθαι |
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ·
ἐπειδὴ |
[1, 402] |
ἅπασαν
ἡ
γνῶσις
αὐτῆς
μεγάλα
|
συμβάλλεσθαι, |
μάλιστα
δὲ
πρὸς
τὴν
φύσιν· |
[1, 411] |
ἔτι
δὲ
τὸ
ἐπιθυμεῖν
καὶ
|
βούλεσθαι |
καὶ
ὅλως
αἱ
ὀρέξεις,
γίνεται |
[1, 411] |
τοῖς
μορίοις
εἶναι,
εἰ
τῷ
|
ἀπολαμβάνεσθαί |
τι
τοῦ
περιέχοντος
ἐν
τοῖς |
[1, 409] |
ἔστω
γινώσκειν
τὴν
ψυχὴν
καὶ
|
αἰσθάνεσθαι· |
ἀλλὰ
τὸ
σύνολον
τίνι
γνωριεῖ |
[1, 410] |
τὸ
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου,
|
αἰσθάνεσθαι |
δὲ
τὸ
ὅμοιον
τοῦ
ὁμοίου |
[1, 410] |
~οἷον
(ὀστᾶ
νεῦρα
τρίχες,
οὐθενὸς
|
αἰσθάνεσθαι |
δοκεῖ,
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων· |
[1, 402] |
ἢ
τὸν
νοῦν,
καὶ
τὸ
|
αἰσθάνεσθαι |
ἢ
τὸ
αἰσθητικόν·
ὁμοίως
δὲ |
[1, 408] |
ἔτι
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε
καὶ
|
αἰσθάνεσθαι |
καὶ
διανοεῖσθαι·
ταῦτα
δὲ
πάντα |
[1, 403] |
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν,
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως
|
αἰσθάνεσθαι, |
μάλιστα
δ'
ἔοικεν
ἰδίῳ
τὸ |
[1, 403] |
δοκεῖ,
κινήσει
τε
καὶ
τῷ
|
αἰσθάνεσθαι. |
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν |
[1, 410] |
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον·
τὸ
δ'
|
αἰσθάνεσθαι |
πάσχειν
τι
καὶ
κινεῖσθαι
τιθέασιν· |
[1, 410] |
οἱ
διὰ
τὸ
γνωρίζειν
καὶ
|
αἰσθάνεσθαι |
τὰ
ὄντα
τὴν
ψυχὴν
ἐκ |
[1, 411] |
τῆς
ψυχῆς
ἐστὶ
καὶ
τὸ
|
αἰσθάνεσθαί |
τε
καὶ
τὸ
δοξάζειν,
ἔτι |
[1, 404] |
ἐπὶ
τὸ
γινώσκειν
καὶ
τὸ
|
αἰσθάνεσθαι |
τῶν
ὄντων,
οὗτοι
δὲ
λέγουσι |
[1, 405] |
δ'
αἷμα,
καθάπερ
Κριτίας,
τὸ
|
αἰσθάνεσθαι |
ψυχῆς
οἰκειότατον
ὑπολαμβάνοντες,
τοῦτο
δ' |
[1, 404] |
μηδ'
αὐτὰ
ἠρεμεῖν
μηδέποτε,
βοήθειαν
|
γίνεσθαι |
θύραθεν
ἐπεισιόντων
ἄλλων
τοιούτων
ἐν |
[1, 408] |
μονάς.
Ὁ
δὲ
νοῦς
ἔοικεν
|
ἐγγίνεσθαι |
οὐσία
τις
οὖσα,
καὶ
οὐ |
[1, 404] |
τὰ
ἐνυπάρχοντα
ἐν
τοῖς
ζῴοις
|
ἐκκρίνεσθαι, |
συνανείργοντα
τὸ
συνάγον
καὶ
πηγνύον· |
[1, 403] |
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν
|
παροξύνεσθαι |
ἢ
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ |
[1, 407] |
ἡ
οὐσία
αἰτία
τοῦ
κύκλῳ
|
φέρεσθαι, |
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὕτω
κινεῖται, |
[1, 407] |
τοῦτο
τὸν
θεὸν
κύκλῳ
ποιεῖν
|
φέρεσθαι |
τὴν
ψυχήν,
ὅτι
βέλτιον
αὐτῇ |
[1, 407] |
Ἄδηλος
δὲ
καὶ
τοῦ
κύκλῳ
|
φέρεσθαι |
τὸν
οὐρανὸν
ἡ
αἰτία·
οὔτε |
[1, 408] |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ
|
περιφέρεσθαι, |
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων.
Κατὰ |
[1, 408] |
οὐσία
τις
οὖσα,
καὶ
οὐ
|
φθείρεσθαι. |
Μάλιστα
γὰρ
ἐφθείρετ'
ἂν
ὑπὸ |
[1, 403] |
ᾗ
εὐθύ,
πολλὰ
συμβαίνει,
οἷον
|
ἅπτεσθαι |
τῆς
{χαλκῆς}
σφαίρας
κατὰ
στιγμήν, |
[1, 407] |
φαίη
τὴν
τεκτονικὴν
εἰς
αὐλοὺς
|
ἐνδύεσθαι· |
δεῖ
γὰρ
τὴν
μὲν
τέχνην |
[1, 407] |
τυχοῦσαν
ψυχὴν
εἰς
τὸ
τυχὸν
|
ἐνδύεσθαι |
σῶμα.
Δοκεῖ
γὰρ
ἕκαστον
ἴδιον |
[1, 409] |
τε
χωρίζεσθαι
τὰς
στιγμὰς
καὶ
|
ἀπολύεσθαι |
τῶν
σωμάτων,
εἴ
γε
μὴ |
[1, 408] |
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε
μηδὲν
συγγενὲς
|
παραδέχεσθαι, |
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ
τὸν
τῶν |
[1, 403] |
τὸ
μὴ
κινούμενον
αὐτὸ
μὴ
|
ἐνδέχεσθαι |
κινεῖν
ἕτερον,
τῶν
κινουμένων
τι |
[1, 407] |
δεῖ
γὰρ
τὴν
μὲν
τέχνην
|
χρῆσθαι |
τοῖς
ὀργάνοις,
τὴν
δὲ
ψυχὴν |
[1, 403] |
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν
παροξύνεσθαι
ἢ
|
φοβεῖσθαι, |
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ
μικρῶν
καὶ |
[1, 408] |
τὴν
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
χαίρειν,
θαρρεῖν
|
φοβεῖσθαι, |
ἔτι
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε
καὶ |
[1, 408] |
ψυχῆς,
οἷον
τὸ
ὀργίζεσθαι
ἢ
|
φοβεῖσθαι |
τὸ
τὴν
καρδίαν
ὡδὶ
κινεῖσθαι, |
[1, 407] |
ἐναντίων
εἶναι,
καὶ
τὸ
σῶμα
|
συγκεῖσθαι |
ἐξ
ἐναντίων.
Καίτοι
γε
ἡ |
[1, 405] |
τὴν
ἀναπνοὴν
καὶ
τὴν
κατάψυξιν
|
καλεῖσθαι |
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν
παραδεδομένα |
[1, 406] |
κινεῖν
τὸ
σῶμα·
τῷ
γὰρ
|
κινεῖσθαι |
αὐτὴν
καὶ
τὸ
σῶμα
κινεῖν |
[1, 411] |
τῶν
στοιχείων
εἶναι,
οὔτε
τὸ
|
κινεῖσθαι |
αὐτὴν
καλῶς
οὐδ'
ἀληθῶς
λέγεται. |
[1, 405] |
ὑπάρχειν
αὐτῇ
ὡς
ἀεὶ
κινουμένῃ·
|
~κινεῖσθαι |
γὰρ
καὶ
τὰ
θεῖα
πάντα |
[1, 407] |
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
τοῦ
μένειν,
|
κινεῖσθαι |
δ'
οὕτως
ἢ
ἄλλως.
Ἐπεὶ |
[1, 404] |
καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
πάντα
|
κινεῖσθαι |
διὰ
τὴν
ψυχήν,
ταύτην
δ' |
[1, 406] |
τις
ἂν
ὑπὸ
τῶν
αἰσθητῶν
|
κινεῖσθαι, |
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[1, 406] |
δὲ
ᾧ
τὸ
ὑφ'
ἑαυτοῦ
|
κινεῖσθαι |
ἐν
τῇ
οὐσίᾳ,
τοῦθ'
ὑπ' |
[1, 408] |
κινεῖσθαί
τι
τούτων,
τὸ
δὲ
|
κινεῖσθαί |
ἐστιν
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
οἷον |
[1, 407] |
τῶν
μορίων,
τί
δεῖ
κύκλῳ
|
κινεῖσθαι, |
ἢ
καὶ
ὅλως
μέγεθος
ἔχειν; |
[1, 408] |
τῶν
εἰρημένων.
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
|
κινεῖσθαι, |
καθάπερ
εἴπομεν,
ἔστι,
καὶ
κι- |
[1, 408] |
ἄλλως
δ'
οὐχ
οἷόν
τε
|
κινεῖσθαι |
κατὰ
τόπον
αὐτήν.
~Εὐλογώτερον
δ' |
[1, 408] |
καὶ
κι-
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον
|
κινεῖσθαι |
μὲν
ἐν
ᾧ
ἐστι,
τοῦτο |
[1, 406] |
τόδε)
διχῶς
δὴ
λεγομένου
τοῦ
|
κινεῖσθαι |
νῦν
ἐπισκοποῦμεν
περὶ
τῆς
ψυχῆς |
[1, 403] |
δ'
ὑπὸ
μικρῶν
καὶ
ἀμαυρῶν
|
κινεῖσθαι, |
ὅταν
ὀργᾷ
τὸ
σῶμα
καὶ |
[1, 406] |
τῇ
οὐσίᾳ,
τοῦθ'
ὑπ'
ἄλλου
|
κινεῖσθαι, |
πλὴν
εἰ
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός, |
[1, 406] |
ἀναγκαῖον
τὸ
κινοῦν
καὶ
αὐτὸ
|
κινεῖσθαι, |
πρότερον
εἴρηται.
Διχῶς
δὲ
κινουμένου |
[1, 408] |
πρῶτα
μὲν
τὰ
ἐκ
τοῦ
|
κινεῖσθαι |
συμβαίνοντα,
~ἴδια
δ'
ἐκ
τοῦ |
[1, 409] |
ἀναγκαῖον
κινεῖν
τὸ
ζῷον
τῷ
|
κινεῖσθαι |
ταύτας.
Τοῖς
δὴ
συμπλέξασιν
εἰς |
[1, 408] |
μὲν
οὖν
οὐχ
οἷόν
τε
|
κινεῖσθαι |
τὴν
ψυχήν,
φανερὸν
ἐκ
τούτων· |
[1, 408] |
διανοεῖσθαι
κινήσεις
εἰσί,
καὶ
ἕκαστον
|
κινεῖσθαί |
τι
τούτων,
τὸ
δὲ
κινεῖσθαί |
[1, 410] |
δ'
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
καὶ
|
κινεῖσθαι |
τιθέασιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ |
[1, 408] |
Ὅθεν
οἰηθείη
τις
ἂν
αὐτὴν
|
κινεῖσθαι· |
Τὸ
δ'
οὐκ
ἔστιν
ἀναγκαῖον. |
[1, 408] |
φοβεῖσθαι
τὸ
τὴν
καρδίαν
ὡδὶ
|
κινεῖσθαι, |
τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
ἤ
τι |
[1, 404] |
Ὅσοι
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τὸ
|
κινεῖσθαι |
τὸ
ἔμψυχον
ἀπέβλεψαν,
οὗτοι
τὸ |
[1, 409] |
τῷ
σώματι
στιγμῶν·
Συμβαίνει
τε
|
κινεῖσθαι |
τὸ
ζῷον
ὑπὸ
τοῦ
ἀριθμοῦ, |
[1, 407] |
ψυχήν,
ὅτι
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ
|
κινεῖσθαι |
τοῦ
μένειν,
κινεῖσθαι
δ'
οὕτως |
[1, 406] |
οὐ
κατὰ
συμβεβηκὸς
αὐτῇ
τὸ
|
κινεῖσθαι |
ὑπάρξει,
ὥσπερ
τῷ
λευκῷ
ἢ |
[1, 408] |
ἐν
ᾧ
ἐστι,
τοῦτο
δὲ
|
κινεῖσθαι |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς·
ἄλλως
δ' |
[1, 409] |
τιθεῖσι,
τῇ
δ'
~(ὥσπερ
Δημόκριτος
|
κινεῖσθαί |
φησιν
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
ἴδιον |
[1, 408] |
ψυχὴν
ἐλεεῖν
ἢ
μανθάνειν
ἢ
|
διανοεῖσθαι, |
ἀλλὰ
τὸν
ἄνθρωπον
τῇ
ψυχῇ· |
[1, 408] |
καρδίαν
ὡδὶ
κινεῖσθαι,
τὸ
δὲ
|
διανοεῖσθαι |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἴσως
ἢ |
[1, 408] |
δὲ
ἀπαθές
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
|
διανοεῖσθαι |
καὶ
φιλεῖν
ἢ
μισεῖν
οὐκ |
[1, 408] |
τὸ
λυπεῖσθαι
ἢ
χαίρειν
ἢ
|
διανοεῖσθαι |
κινήσεις
εἰσί,
καὶ
ἕκαστον
κινεῖσθαί |
[1, 408] |
ὀργίζεσθαί
τε
καὶ
αἰσθάνεσθαι
καὶ
|
διανοεῖσθαι· |
ταῦτα
δὲ
πάντα
κινήσεις
εἶναι |
[1, 408] |
γὰρ
καὶ
ὅτι
μάλιστα
τὸ
|
λυπεῖσθαι |
ἢ
χαίρειν
ἢ
διανοεῖσθαι
κινήσεις |
[1, 408] |
ἀποβλέψας·
φαμὲν
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
|
λυπεῖσθαι |
χαίρειν,
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι,
ἔτι
δὲ |
[1, 406] |
τὸ
σῶμα
κινεῖν
διὰ
τὸ
|
συμπεπλέχθαι |
πρὸς
αὐτό.
Συνεστηκυῖαν
γὰρ
ἐκ |
[1, 407] |
κινοῖτο.
Ἐπίπονον
δὲ
καὶ
τὸ
|
μεμῖχθαι |
τῷ
σώματι
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι, |
[1, 411] |
τῷ
ὅλῳ
δή
τινες
αὐτὴν
|
μεμῖχθαί |
φασιν,
ὅθεν
ἴσως
καὶ
Θαλῆς |
[1, 406] |
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις
ἔσονται
καὶ
|
ἠρεμίαι, |
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι. |
[1, 402] |
πόσαις
ὀρθαῖς
αἱ
τοῦ
τριγώνου
|
γωνίαι |
ἴσαι)
ἀλλὰ
καὶ
ἀνάπαλιν
τὰ |
[1, 406] |
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
βίᾳ.
|
Ποῖαι |
δὲ
βίαιοι
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις |
[1, 405] |
τοῦτο
δ'
εἶναι
τῶν
πρώτων
|
καὶ |
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ
διὰ |
[1, 409] |
ὑπὸ
τίνος,
καὶ
πῶς,
ἀμερῆ
|
καὶ |
ἀδιάφορον
οὖσαν;
γάρ
ἐστι
κινητικὴ |
[1, 409] |
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ
συμβαίνειν
πολλὰ
|
καὶ |
ἀδύνατα
τῷ
λόγῳ.
Τίθενται
γὰρ |
[1, 406] |
πῶς
δὲ
ποιήσει,
χαλεπὸν
ἢ
|
καὶ |
ἀδύνατον
εἰπεῖν.
Ὅλως
δ'
οὐχ |
[1, 411] |
ἐν
τοῖς
ζῴοις
βελτίων
ἐστὶ
|
καὶ |
ἀθανατωτέρα.
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον |
[1, 404] |
γὰρ
ἀριθμοὶ
τὰ
εἴδη
αὐτὰ
|
καὶ |
αἱ
ἀρχαὶ
ἐλέγοντο,
εἰσὶ
δ' |
[1, 409] |
αἱ
ἐν
τῷ
σώματι
μονάδες
|
καὶ |
αἱ
στιγμαί,
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[1, 409] |
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
|
καὶ |
αἱ
τῶν
μονάδων
κινήσεις
γραμμαὶ |
[1, 409] |
τούτων,
ἔστω
γινώσκειν
τὴν
ψυχὴν
|
καὶ |
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ
σύνολον
τίνι |
[1, 408] |
φοβεῖσθαι,
ἔτι
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε
|
καὶ |
αἰσθάνεσθαι
καὶ
διανοεῖσθαι·
ταῦτα
δὲ |
[1, 410] |
καὶ
οἱ
διὰ
τὸ
γνωρίζειν
|
καὶ |
αἰσθάνεσθαι
τὰ
ὄντα
τὴν
ψυχὴν |
[1, 411] |
ὑπάρχει,
καὶ
πάσῃ
νοοῦμέν
τε
|
καὶ |
αἰσθανόμεθα
καὶ
κινούμεθα
καὶ
τῶν |
[1, 411] |
ψυχῆς,
ἔτι
δ'
αὔξη
τε
|
καὶ |
ἀκμὴ
καὶ
φθίσις,
~πότερον
ὅλῃ |
[1, 407] |
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ
μέσον
|
καὶ |
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ
περιφορὰ |
[1, 405] |
οἱ
πολλοί.
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
περὶ
ψυχῆς· |
[1, 407] |
ψυχὴν
τῷ
σώματι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
|
Καὶ |
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
παραδέδοται |
[1, 410] |
σὰρξ
ἢ
ὀστοῦν;
~Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
(ἄλλο
ὁτιοῦν
τῶν
συνθέτων·
οὐ |
[1, 411] |
ἐν
πλείοσιν
ἢ
πᾶσιν,
ἢ
|
καὶ |
ἄλλο
τι
αἴτιον;
Λέγουσι
δή |
[1, 409] |
μὴ
διαφέρων
τις
ἀριθμὸς
ἐγγίνεται
|
καὶ |
ἄλλος
τις
τῶν
ὑπαρχουσῶν
ἐν |
[1, 411] |
Λέγουσι
δή
τινες
μεριστὴν
αὐτήν,
|
καὶ |
ἄλλῳ
μὲν
νοεῖν
ἄλλῳ
δὲ |
[1, 404] |
δ'
ἄλλα
ὁμοιοτρόπως·
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλως,
νοῦν
μὲν
τὸ
ἕν, |
[1, 403] |
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ
μικρῶν
|
καὶ |
ἀμαυρῶν
κινεῖσθαι,
ὅταν
ὀργᾷ
τὸ |
[1, 405] |
αὐτὸν
τῶν
ὄντων
ἁπλοῦν
εἶναι
|
καὶ |
ἀμιγῆ
τε
καὶ
καθαρόν.
Ἀποδίδωσι |
[1, 404] |
καὶ
αὐτὸ
κινεῖται.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν
εἶναι
λέγει
τὴν |
[1, 402] |
τοῦ
τριγώνου
γωνίαι
ἴσαι)
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀνάπαλιν
τὰ
συμβεβηκότα
συμβάλλεται
μέγα |
[1, 406] |
κίνησις
ποδῶν
βάδισις,
αὕτη
δὲ
|
καὶ |
ἀνθρώπων·
οὐχ
ὑπάρχει
δὲ
τοῖς |
[1, 406] |
αὐτὴ
κινεῖται.
Εἰ
δὲ
τοῦτο,
|
καὶ |
ἀντιστρέψασιν
εἰπεῖν
ἀληθὲς
~ὅτι
ἣν |
[1, 405] |
ἀσωμάτους,
~τούτοις
δ'
οἱ
μίξαντες
|
καὶ |
ἀπ'
ἀμφοῖν
τὰς
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι. |
[1, 407] |
ἀπόδειξις·
αἱ
μὲν
οὖν
ἀποδείξεις
|
καὶ |
ἀπ'
ἀρχῆς
καὶ
ἔχουσαί
πως |
[1, 408] |
δὲ
νοῦς
ἴσως
θειότερόν
τι
|
καὶ |
ἀπαθές
ἐστιν.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 407] |
νοήσει
τὸ
αὐτό.
Φαίνεται
δὲ
|
καὶ |
ἅπαξ
ἐνδεχόμενον.
Εἰ
δ'
ἱκανὸν |
[1, 409] |
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
εἰ
δύο,
|
καὶ |
ἄπειρα;
Ὧν
γὰρ
ὁ
τόπος |
[1, 409] |
γὰρ
ἐν
ἅπασι
δοκοῦσιν
εἶναι
|
καὶ |
ἄπειροι.
Ἔτι
δὲ
πῶς
οἷόν |
[1, 409] |
οἷόν
τε
χωρίζεσθαι
τὰς
στιγμὰς
|
καὶ |
ἀπολύεσθαι
τῶν
σωμάτων,
εἴ
γε |
[1, 409] |
συμπλέξασιν
εἰς
τὸ
αὐτὸ
κίνησιν
|
καὶ |
ἀριθμὸν
ταῦτά
τε
συμβαίνει
καὶ |
[1, 410] |
φήσουσιν
ἑκάστου
γένους
εἶναι
στοιχεῖα
|
καὶ |
ἀρχὰς
ἰδίας,
ἐξ
ὧν
τὴν |
[1, 405] |
τοῦτον
οἰηθεὶς
πάντων
λεπτομερέστατον
εἶναι
|
καὶ |
ἀρχήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο
γινώσκειν |
[1, 410] |
δὲ
ψυχῆς
εἶναί
τι
κρεῖττον
|
καὶ |
ἄρχον
ἀδύνατον·
ἀδυνατώτερον
δ'
ἔτι |
[1, 405] |
ἀναθυμίασιν,
ἐξ
ἧς
τἆλλα
συνίστησιν·
|
καὶ |
ἀσωματώτατόν
τε
καὶ
ῥέον
ἀεί· |
[1, 404] |
μεγάλοις
καὶ
μικροῖς,
καὶ
τιμίοις
|
καὶ |
ἀτιμοτέροις·
οὐ
φαίνεται
δ'
ὅ |
[1, 404] |
εἶναι·
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων
σχημάτων
|
καὶ |
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ
καὶ |
[1, 409] |
Ὧν
γὰρ
ὁ
τόπος
ἀδιαίρετος,
|
καὶ |
αὐτά.
Εἰ
δ'
αἱ
ἐν |
[1, 404] |
καὶ
κινεῖν
τὰ
λοιπά,
κινούμενα
|
καὶ |
αὐτά,
ὑπολαμβάνοντες
τὴν
ψυχὴν
εἶναι |
[1, 406] |
εὔλογον
κινεῖν
τὰς
κινήσεις
ἃς
|
καὶ |
αὐτὴ
κινεῖται.
Εἰ
δὲ
τοῦτο, |
[1, 406] |
εἰ
κινεῖ
γε
αὐτὴ
αὑτήν,
|
καὶ |
αὐτὴ
κινοῖτ'
ἄν,
ὥστ'
εἰ |
[1, 406] |
ἣν
τὸ
(σῶμα
κινεῖται,
ταύτην
|
καὶ |
αὐτή.
Τὸ
δὲ
σῶμα
κινεῖται |
[1, 411] |
κοινωνεῖ
καὶ
ζῷα
καὶ
φυτά,
|
καὶ |
αὕτη
μὲν
χωρίζεται
τῆς
αἰσθητικῆς |
[1, 408] |
ἢ
τῆς
κατὰ
τὸν
λόγον,
|
καὶ |
αὕτη
πότερον
ὁ
λόγος
ἐστὶν |
[1, 411] |
ἀντικείμενον.
Καὶ
γὰρ
τῷ
εὐθεῖ
|
καὶ |
αὐτὸ
καὶ
τὸ
καμπύλον
γινώσκομεν· |
[1, 406] |
οὖν
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸ
κινοῦν
|
καὶ |
αὐτὸ
κινεῖσθαι,
πρότερον
εἴρηται.
Διχῶς |
[1, 404] |
μηθὲν
ὁρᾶν
κινοῦν
ὃ
μὴ
|
καὶ |
αὐτὸ
κινεῖται.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 410] |
τἆλλα.
Συμβαίνει
δ'
Ἐμπεδοκλεῖ
γε
|
καὶ |
ἀφρονέστατον
εἶναι
τὸν
θεόν·
μόνος |
[1, 404] |
τοῦ
πρώτου
μήκους
καὶ
πλάτους
|
καὶ |
βάθους,
τὰ
δ'
ἄλλα
ὁμοιοτρόπως· |
[1, 411] |
δοξάζειν,
ἔτι
δὲ
τὸ
ἐπιθυμεῖν
|
καὶ |
βούλεσθαι
καὶ
ὅλως
αἱ
ὀρέξεις, |
[1, 409] |
μονάδας
λέγειν
ἢ
σωμάτια
μικρά·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκ
τῶν
Δημοκρίτου
σφαιρίων |
[1, 405] |
τῆς
γονῆς,
ὅτι
πάντων
ὑγρά.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐλέγχει
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας |
[1, 402] |
λαβεῖν
τινα
πίστιν
περὶ
αὐτῆς.
|
Καὶ |
γάρ,
ὄντος
κοινοῦ
τοῦ
ζητήματος |
[1, 407] |
Ἁρμονίαν
γάρ
τινα
αὐτὴν
λέγουσι·
|
καὶ |
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
καὶ |
[1, 411] |
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον
καὶ
παράλογον·
|
καὶ |
γὰρ
τὸ
λέγειν
ζῷον
τὸ |
[1, 405] |
Ὅθεν
ἔδοξέ
τισι
πῦρ
εἶναι·
|
καὶ |
γὰρ
τοῦτο
λεπτομερέστατόν
τε
καὶ |
[1, 411] |
τε
κρίνειν
καὶ
τὸ
ἀντικείμενον.
|
Καὶ |
γὰρ
τῷ
εὐθεῖ
καὶ
αὐτὸ |
[1, 410] |
δὲ
καὶ
τὸ
νοεῖν
τε
|
καὶ |
γινώσκειν.
Πολλὰς
δ'
ἀπορίας
καὶ |
[1, 410] |
δὲ
τὸ
ὅμοιον
τοῦ
ὁμοίου
|
καὶ |
γινώσκειν
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον· |
[1, 405] |
τὰ
ἄλλα
πρώτως.
Δημόκριτος
δὲ
|
καὶ |
γλαφυρωτέρως
εἴρηκεν
ἀποφαινόμενος
διὰ
τί |
[1, 402] |
τῶν
ζῴων.
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
θεωρῆσαι
|
καὶ |
γνῶναι
τήν
τε
φύσιν
αὐτῆς |
[1, 404] |
κινητικὸν
ἐδόκει
ἡ
ψυχὴ
εἶναι
|
καὶ |
γνωριστικὸν
οὕτως,
ἔνιοι
συνέπλεξαν
ἐξ |
[1, 409] |
ζῷον
ὑπὸ
τοῦ
ἀριθμοῦ,
καθάπερ
|
καὶ |
Δημόκριτον
αὐτὸ
ἔφαμεν
κινεῖν·
τί |
[1, 406] |
ἐγχέαντ'
ἄργυρον
χυτόν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Δημόκριτος
λέγει·
κινουμένας
γάρ
φησι |
[1, 405] |
μὲν
οὖν
παραδεδομένα
περὶ
ψυχῆς,
|
καὶ |
δι'
ἃς
αἰτίας
λέγουσιν
οὕτω, |
[1, 403] |
δυνάμεως
ὑπὸ
τοῦδε
ἕνεκα
τοῦδε"
|
Καὶ |
διὰ
ταῦτα
ἤδη
φυσικοῦ
τὸ |
[1, 411] |
δοκοῦσα;
(Ἐπιζητήσειε
δ'
ἄν
τις
|
καὶ |
διὰ
τίν'
αἰτίαν
ἡ
ἐν |
[1, 405] |
Τοιοῦτος
δ'
ὢν
πῶς
γνωριεῖ
|
καὶ |
διὰ
τίν'
αἰτίαν,
οὔτ'
ἐκεῖνος |
[1, 405] |
πάντων
λεπτομερέστατον
εἶναι
καὶ
ἀρχήν·
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
γινώσκειν
τε
καὶ |
[1, 408] |
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε
καὶ
αἰσθάνεσθαι
|
καὶ |
διανοεῖσθαι·
ταῦτα
δὲ
πάντα
κινήσεις |
[1, 407] |
τὴν
εὐθυωρίαν
εἰς
κύκλον
κατέκαμψεν·
|
~καὶ |
διελὼν
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς
δύο |
[1, 409] |
τῶν
ζῴων
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ
|
καὶ |
δοκεῖ
τὴν
αὐτὴν
ψυχὴν
ἔχειν |
[1, 410] |
καὶ
γινώσκειν.
Πολλὰς
δ'
ἀπορίας
|
καὶ |
δυσχερείας
ἔχοντος
τοῦ
λέγειν,
καθάπερ |
[1, 406] |
κινεῖσθαι,
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
εἰ
κινεῖ
γε
αὐτὴ
αὑτήν, |
[1, 402] |
οὔ
τι
(μικρόν.
Σκεπτέον
δὲ
|
καὶ |
εἰ
μεριστὴ
ἢ
ἀμερής,
καὶ |
[1, 404] |
ψυχὴν
εἶναι
λέγει
τὴν
κινοῦσαν,
|
καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
εἴρηκεν
ὡς |
[1, 406] |
ἐν
τούτῳ
φύσει·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
εἰς
ὃ
κινεῖται
βίᾳ,
καὶ |
[1, 405] |
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
πρῶτόν
ἐστι,
|
καὶ |
ἐκ
τούτου
τὰ
λοιπά,
γινώσκειν, |
[1, 409] |
ἵν'
αἰσθάνηταί
τε
τῶν
ὄντων
|
καὶ |
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ
συμβαίνειν |
[1, 408] |
χαίρειν
ἢ
διανοεῖσθαι
κινήσεις
εἰσί,
|
καὶ |
ἕκαστον
κινεῖσθαί
τι
τούτων,
τὸ |
[1, 404] |
τῶν
στοιχείων
πάντων,
εἶναι
δὲ
|
καὶ |
ἕκαστον
ψυχὴν
τούτων,
λέγων
οὕτως, |
[1, 404] |
γὰρ
τοῦ
περιέχοντος
τὰ
σώματα
|
καὶ |
ἐκθλίβοντος
τῶν
σχημάτων
τὰ
παρέχοντα |
[1, 410] |
τινὶ
καὶ
συνθέσει,
καθάπερ
φησὶ
|
καὶ |
Ἐμπεδοκλῆς
τὸ
ὀστοῦν·
ἡ
δὲ |
[1, 411] |
τινι
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
|
καὶ |
ἐν
πλείοσιν
ἢ
πᾶσιν,
ἢ |
[1, 404] |
τῶν
ἀρχῶν
εἶναι.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
περὶ
φιλοσοφίας
λεγομένοις |
[1, 409] |
ζῴῳ
τὸ
κινοῦν
ἡ
ψυχή,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ἀριθμῷ,
ὥστε
οὐ |
[1, 411] |
οὔθ'
ἑαυτοῦ
οὔτε
τοῦ
εὐθέος.
|
Καὶ |
ἐν
τῷ
ὅλῳ
δή
τινες |
[1, 403] |
δὲ
τὸ
ποτὲ
μὲν
ἰσχυρῶν
|
καὶ |
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν
παροξύνεσθαι |
[1, 403] |
δὲ
μὴ
τοιούτου
σώματος
πάθη
|
καὶ |
ἐξ
ἀφαιρέσεως,
ὁ
μαθηματικός,
ᾗ |
[1, 406] |
μεθισταμένη.
Εἰ
δὲ
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
|
καὶ |
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
πάλιν
ἐνδέχοιτ'
ἄν· |
[1, 402] |
ἢ
τὸ
αἰσθητικόν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Εἰ
δὲ |
[1, 403] |
φόβος,
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
γραμμὴ
|
καὶ |
ἐπίπεδον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ |
[1, 402] |
τὸ
καμπύλον,
ἢ
τί
γραμμὴ
|
καὶ |
ἐπίπεδον,
πρὸς
τὸ
κατιδεῖν
πόσαις |
[1, 402] |
γὰρ
ἄλλων
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν
|
καὶ |
ἐπιπέδων.
Πρῶτον
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον |
[1, 407] |
ἡ
νόησις
ἔοικεν
ἠρεμήσει
τινὶ
|
καὶ |
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ
κινήσει·
τὸν |
[1, 409] |
δὲ
μόνα
ταῦτα,
πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
ἕτερα,
μᾶλλον
δ'
ἴσως
ἄπειρα |
[1, 405] |
σίδηρον
κινεῖ·
Διογένης
δ'
ὥσπερ
|
καὶ |
ἕτεροί
τινες
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς |
[1, 407] |
οὖν
ἀποδείξεις
καὶ
ἀπ'
ἀρχῆς
|
καὶ |
ἔχουσαί
πως
τέλος,
τὸν
συλλογισμὸν |
[1, 404] |
συνανείργοντα
τὸ
συνάγον
καὶ
πηγνύον·
|
καὶ |
ζῆν
δὲ
ἕως
ἂν
δύνωνται |
[1, 402] |
Νῦν
μὲν
γὰρ
οἱ
λέγοντες
|
καὶ |
ζητοῦντες
περὶ
ψυχῆς
περὶ
τῆς |
[1, 411] |
εἶναι·
μόνης
γὰρ
ταύτης
κοινωνεῖ
|
καὶ |
ζῷα
καὶ
φυτά,
καὶ
αὕτη |
[1, 411] |
οὐ
διαιρετῇ
οὔσῃ.
Ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
ἀρχὴ |
[1, 411] |
ὅλως
αἱ
ὀρέξεις,
γίνεται
δὲ
|
καὶ |
ἡ
κατὰ
τόπον
κίνησις
τοῖς |
[1, 407] |
νοῦς
εἷς
καὶ
συνεχὴς
ὥσπερ
|
καὶ |
ἡ
νόησις·
ἡ
δὲ
νόησις |
[1, 410] |
μὴ
καὶ
οἱ
λόγοι
ἐνέσονται
|
καὶ |
ἡ
σύνθεσις·
γνωριεῖ
γὰρ
ἕκαστον |
[1, 411] |
ἕν,
διὰ
τί
οὐκ
εὐθέως
|
καὶ |
ἡ
ψυχὴ
ἕν;
Εἰ
δὲ |
[1, 406] |
ἐστι
τοῦ
κινουμένου
ᾗ
κινεῖται,
|
καὶ |
ἡ
ψυχὴ
ἐξίσταιτ'
ἂν
ἐκ |
[1, 406] |
δὲ
σῶμα
κινεῖται
φορᾷ·
ὥστε
|
καὶ |
ἡ
ψυχὴ
μεταβάλλοι
ἂν
κατὰ |
[1, 405] |
ᾗ
δὲ
λεπτότατον,
κινητικὸν
εἶναι.
|
Καὶ |
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί |
[1, 406] |
καὶ
εἰς
ὃ
κινεῖται
βίᾳ,
|
καὶ |
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
βίᾳ.
Ποῖαι |
[1, 406] |
εἰς
ὃ
γὰρ
κινεῖται
φύσει,
|
καὶ |
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
φύσει·
ὁμοίως |
[1, 406] |
πᾶν.
Ἡμεῖς
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
|
καὶ |
ἠρέμησιν
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό·
πῶς |
[1, 406] |
βίαιοι
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις
ἔσονται
|
καὶ |
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις
ῥᾴδιον |
[1, 405] |
κινῆσαι
τὸ
πᾶν.
Ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
Θαλῆς
ἐξ
ὧν
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν |
[1, 411] |
αὐτὴν
μεμῖχθαί
φασιν,
ὅθεν
ἴσως
|
καὶ |
Θαλῆς
ᾠήθη
πάντα
πλήρη
θεῶν |
[1, 402] |
ἀκρίβειαν
ἢ
τῷ
βελτιόνων
τε
|
καὶ |
θαυμασιωτέρων
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα |
[1, 410] |
δέ
τις
καὶ
ταῦτα
παραχωρήσειε
|
καὶ |
θείη
τὸν
νοῦν
μέρος
τι |
[1, 404] |
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ
τι
|
καὶ |
θερμόν
φησιν
αὐτὴν
εἶναι·
ἀπείρων |
[1, 403] |
ζέσιν
τοῦ
περὶ
καρδίαν
αἵματος
|
(καὶ |
θερμοῦ.
Τούτων
δὲ
ὁ
μὲν |
[1, 409] |
τῆς
ψυχῆς
ἤδη
πού
ἐστι
|
καὶ |
θέσιν
ἔχει.
Ἔτι
δ'
ἀριθμοῦ |
[1, 408] |
μεγεθῶν
ἐν
τοῖς
ἔχουσι
κίνησιν
|
καὶ |
θέσιν,
τὴν
σύνθεσιν
αὐτῶν,
ἐπειδὰν |
[1, 408] |
τῶν
στοιχείων
καθ'
ἣν
σὰρξ
|
καὶ |
καθ'
ἣν
ὀστοῦν.
Συμβήσεται
οὖν |
[1, 405] |
ἁπλοῦν
εἶναι
καὶ
ἀμιγῆ
τε
|
καὶ |
καθαρόν.
Ἀποδίδωσι
δ'
ἄμφω
τῇ |
[1, 408] |
οὖν
πολλάς
τε
ψυχὰς
ἔχειν
|
καὶ |
κατὰ
πᾶν
τὸ
σῶμα,
εἴπερ |
[1, 403] |
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων
καὶ
ὄμβρων
|
καὶ |
καυμάτων,
ὁ
δὲ
φήσει
λίθους |
[1, 403] |
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς
εἴρηνται
|
καὶ |
κενῶς
ἅπαντες.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει |
[1, 408] |
δὲ
κινεῖσθαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
ἔστι,
|
καὶ |
κι-
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον
κινεῖσθαι |
[1, 405] |
ἀσώματον,
ἔτι
δὲ
κινεῖταί
τε
|
καὶ |
κινεῖ
τὰ
ἄλλα
πρώτως.
Δημόκριτος |
[1, 404] |
δύνασθαι
διαδύνειν
τοὺς
τοιούτους
ῥυσμοὺς
|
καὶ |
κινεῖν
τὰ
λοιπά,
κινούμενα
καὶ |
[1, 405] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
γινώσκειν
τε
|
καὶ |
κινεῖν
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
μὲν |
[1, 406] |
τὸ
πεφυκέναι
μηδέποτε
μένειν,
συνεφέλκειν
|
καὶ |
κινεῖν
τὸ
σῶμα
πᾶν.
Ἡμεῖς |
[1, 406] |
αὐτῆς
καθ'
αὑτήν.
Ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
κινεῖν
φασι
τὴν
ψυχὴν
τὸ |
[1, 410] |
τὸ
δ'
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
|
καὶ |
κινεῖσθαι
τιθέασιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 411] |
γὰρ
τῶν
μορίων
αἴσθησιν
ἔχει
|
καὶ |
κινεῖται
κατὰ
τόπον
ἐπί
τινα |
[1, 409] |
ἀδιάφορον
οὖσαν;
γάρ
ἐστι
κινητικὴ
|
καὶ |
κινητή,
διαφέρειν
δεῖ.
Ἔτι
δ' |
[1, 404] |
οὗτοι
τῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
κινητικὸν
ἐδόκει
ἡ
ψυχὴ
εἶναι |
[1, 411] |
πάσῃ
νοοῦμέν
τε
καὶ
αἰσθανόμεθα
|
καὶ |
κινούμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον |
[1, 409] |
ἀριθμῷ,
ὥστε
οὐ
τὸ
κινοῦν
|
καὶ |
κινούμενον
ἡ
ψυχή,
ἀλλὰ
τὸ |
[1, 402] |
δὲ
μὴ
ἔστι
μία
τις
|
καὶ |
κοινὴ
μέθοδος
περὶ
τὸ
τί |
[1, 405] |
ἀπαθῆ
φησιν
εἶναι
τὸν
νοῦν,
|
καὶ |
κοινὸν
οὐθὲν
οὐθενὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 410] |
εὔλογον
γὰρ
τοῦτον
εἶναι
προγενέστατον
|
καὶ |
κύριον
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δὲ |
[1, 404] |
τῆς
ὅλης
φύσεως
(ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Λεύκιππος)
τούτων
δὲ
τὰ
σφαιροειδῆ |
[1, 403] |
περὶ
ψυχῆς·
φασὶ
γὰρ
ἔνιοι
|
καὶ |
μάλιστα
καὶ
πρώτως
ψυχὴν
εἶναι |
[1, 405] |
καὶ
γὰρ
τοῦτο
λεπτομερέστατόν
τε
|
καὶ |
μάλιστα
τῶν
στοιχείων
ἀσώματον,
ἔτι |
[1, 404] |
γὰρ
ὑπάρχειν
αὐτὸν
τοῖς
ζῴοις,
|
καὶ |
μεγάλοις
καὶ
μικροῖς,
καὶ
τιμίοις |
[1, 406] |
Συνεστηκυῖαν
γὰρ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
καὶ |
μεμερισμένην
κατὰ
τοὺς
ἁρμονικοὺς
ἀριθμούς, |
[1, 406] |
ψυχῆς
εἰ
καθ'
αὑτὴν
κινεῖται
|
καὶ |
μετέχει
κινήσεως.
Τεσσάρων
δὲ
κινήσεων |
[1, 411] |
ἔχοντα
ψυχὴν
τῷ
εἴδει,
εἰ
|
καὶ |
μὴ
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον
γὰρ
τῶν |
[1, 410] |
τοῦ
ποσοῦ
στοιχείων
οὐσίαν
εἶναι
|
καὶ |
μὴ
ποσόν.
Τοῖς
δὴ
λέγουσιν |
[1, 404] |
αὐτὸν
τοῖς
ζῴοις,
καὶ
μεγάλοις
|
καὶ |
μικροῖς,
καὶ
τιμίοις
καὶ
ἀτιμοτέροις· |
[1, 403] |
χαρὰ
καὶ
τὸ
φιλεῖν
τε
|
καὶ |
μισεῖν·
ἅμα
γὰρ
τούτοις
πάσχει |
[1, 407] |
γὰρ
ἕκαστον
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος
|
καὶ |
μορφήν,
παραπλήσιον
δὲ
λέγουσιν
ὥσπερ |
[1, 407] |
τι
συνεχής.
Πῶς
γὰρ
δὴ
|
καὶ |
νοήσει,
μέγεθος
ὤν,
πότερον
ὁτῳοῦν |
[1, 406] |
ζῷον,
ἀλλὰ
διὰ
προαιρέσεώς
τινος
|
καὶ |
νοήσεως.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[1, 408] |
ἐν
ᾧ,
καθάπερ
ἐν
μέθαις
|
καὶ |
νόσοις.
Καὶ
τὸ
νοεῖν
δὴ |
[1, 404] |
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει
ψυχὴν
|
καὶ |
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ |
[1, 404] |
μὲν
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτὸν
ψυχὴν
|
καὶ |
νοῦν
(τὸ
γὰρ
ἀληθὲς
εἶναι |
[1, 405] |
ψυχὴν
μὲν
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ
|
καὶ |
νοῦν,
τοῦτο
δ'
εἶναι
τῶν |
[1, 405] |
μὲν
ἕτερον
λέγειν
ψυχήν
τε
|
καὶ |
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν
καὶ
πρότερον, |
[1, 407] |
Εἰ
οὖν
ἡ
νόησις
περιφορά,
|
καὶ |
νοῦς
ἂν
εἴη
ὁ
κύκλος |
[1, 403] |
δὲ
φήσει
λίθους
καὶ
πλίνθους
|
καὶ |
ξύλα,
ἕτερος
δ'
ἐν
τούτοις |
[1, 403] |
ἂν
ὁρίσαιντο
ὁ
φυσικὸς
{τε}
|
καὶ |
ὁ
διαλεκτικὸς
ἕκαστον
αὐτῶν,
οἷον |
[1, 410] |
ὅλης
οὐδεμιᾶς.
Τοῦτο
δὲ
πέπονθε
|
καὶ |
ὁ
ἐν
τοῖς
Ὀρφικοῖς
καλουμένοις |
[1, 408] |
ὄμμα
τοιονδί,
βλέποι
ἂν
ὥσπερ
|
καὶ |
ὁ
νέος.
Ὥστε
τὸ
γῆρας |
[1, 407] |
κινήσει·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
ὁ
συλλογισμός.
~Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ |
[1, 406] |
νοήσεως.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
ὁ
Τίμαιος
φυσιολογεῖ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 410] |
τῶν
ὄντων
εἶναι.
Πάντες
δὲ
|
καὶ |
οἱ
διὰ
τὸ
γνωρίζειν
καὶ |
[1, 410] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
οἱ
λόγοι
ἐνέσονται
καὶ
ἡ |
[1, 405] |
εἶναι
τὰ
ὄντα
κἀκεῖνος
ᾤετο
|
καὶ |
οἱ
πολλοί.
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις |
[1, 410] |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
λέγοντες
αὐτήν,
|
καὶ |
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
περὶ |
[1, 405] |
ἀνάγεται
πρὸς
τὰς
ἀρχάς.
Διὸ
|
καὶ |
οἱ
τῷ
γινώσκειν
ὁριζόμενοι
αὐτὴν |
[1, 411] |
δὲ
τὸ
ἐπιθυμεῖν
καὶ
βούλεσθαι
|
καὶ |
ὅλως
αἱ
ὀρέξεις,
γίνεται
δὲ |
[1, 407] |
τί
δεῖ
κύκλῳ
κινεῖσθαι,
ἢ
|
καὶ |
ὅλως
μέγεθος
ἔχειν;
Εἰ
δ' |
[1, 408] |
μᾶλλον
καθ'
ὑγιείας
λέγειν
ἁρμονίαν,
|
καὶ |
ὅλως
τῶν
σωματικῶν
ἀρετῶν,
ἢ |
[1, 403] |
σκέπασμα
κωλυτικὸν
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων
|
καὶ |
ὄμβρων
καὶ
καυμάτων,
ὁ
δὲ |
[1, 411] |
ἐνυπάρχει
τὰ
μόρια
τῆς
ψυχῆς,
|
καὶ |
ὁμοειδῆ
ἐστιν
ἀλλήλοις
καὶ
τῇ |
[1, 404] |
γὰρ
τὸ
αἴτιον
τοῦ
καλῶς
|
καὶ |
ὀρθῶς
τὸν
νοῦν
λέγει,
ἑτέρωθι |
[1, 404] |
παντελής.
Ἐπὶ
ταὐτὸ
δὲ
φέρονται
|
καὶ |
ὅσοι
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν
τὸ |
[1, 410] |
ψυχὴ
τὸ
ζῷον)
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ὅσοι
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸ |
[1, 408] |
οὐκ
ἔστιν
ἀναγκαῖον.
Εἰ
γὰρ
|
καὶ |
ὅτι
μάλιστα
τὸ
λυπεῖσθαι
ἢ |
[1, 408] |
ἔοικεν
ἐγγίνεσθαι
οὐσία
τις
οὖσα,
|
καὶ |
οὐ
φθείρεσθαι.
Μάλιστα
γὰρ
ἐφθείρετ' |
[1, 406] |
ἐκεῖνο
κινεῖται,
τὸ
σῶμα.
Διὸ
|
καὶ |
οὐκ
ἔστι
τόπος
αὐτῶν·
τῆς |
[1, 410] |
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
καὶ
ποιὸν
|
καὶ |
οὐσία.
Ἀλλ'
ἀδύνατον
ἐκ
τῶν |
[1, 402] |
λέγω
δὲ
πότερον
τόδε
τι
|
καὶ |
οὐσία
ἢ
ποιὸν
ἢ
ποσόν, |
[1, 411] |
ζητήσει
τί
τὸ
συνέχον
ἐκεῖνο,
|
καὶ |
οὕτω
δὴ
πρόεισιν
ἐπὶ
τὸ |
[1, 403] |
κινεῖσθαι,
ὅταν
ὀργᾷ
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
οὕτως
ἔχῃ
ὥσπερ
ὅταν
ὀργίζηται. |
[1, 403] |
ὑπάρχει
οἷα>
θυμὸς
καὶ
φόβος,
|
καὶ |
οὐχ
ὥσπερ
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον. |
[1, 403] |
τῆς
τοι-
αύτης
ὕλης
ἔργα
|
καὶ |
πάθη,
ὅσα
δὲ
μὴ
τοιαῦτα, |
[1, 409] |
τῇ
μιᾷ
στιγμῇ
πολλὰς
στιγμάς,
|
καὶ |
πᾶν
σῶμα
ψυχὴν
ἔχειν,
εἰ |
[1, 408] |
δ'
ἄν
τις
τοῦτό
γε
|
καὶ |
παρ'
Ἐμπεδοκλέους·
ἕκαστον
γὰρ
αὐτῶν |
[1, 403] |
καὶ
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
Παρειλήφαμεν
δὲ
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο |
[1, 411] |
ἀθανατωτέρα.
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον
|
καὶ |
παράλογον·
καὶ
γὰρ
τὸ
λέγειν |
[1, 411] |
τῇ
ψυχῇ
τούτων
ἕκαστον
ὑπάρχει,
|
καὶ |
πάσῃ
νοοῦμέν
τε
καὶ
αἰσθανόμεθα |
[1, 411] |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε
|
καὶ |
πάσχομεν,
ἢ
μορίοις
ἑτέροις
ἕτερα; |
[1, 406] |
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει
|
καὶ |
περὶ
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ |
[1, 402] |
πάντων
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
|
καὶ |
περὶ
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
λέγειν |
[1, 403] |
ὅσα
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος,
|
καὶ |
περὶ
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν |
[1, 405] |
τὰς
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
Διαφέρονται
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
πλήθους·
οἱ
μὲν |
[1, 410] |
ἀγαθόν·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ |
[1, 406] |
αὗται·
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ' |
[1, 411] |
ἄπειρον.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν' |
[1, 404] |
ζῴοις
ἐκκρίνεσθαι,
συνανείργοντα
τὸ
συνάγον
|
καὶ |
πηγνύον·
καὶ
ζῆν
δὲ
ἕως |
[1, 402] |
μέθοδος,
ἔτι
πολλὰς
ἀπορίας
ἔχει
|
καὶ |
πλάνας,
ἐκ
τίνων
δεῖ
ζητεῖν· |
[1, 411] |
πῶς
ὁ
νοῦς
συνέξει,
χαλεπὸν
|
καὶ |
πλάσαι.
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ |
[1, 404] |
ἰδέας
καὶ
τοῦ
πρώτου
μήκους
|
καὶ |
πλάτους
καὶ
βάθους,
τὰ
δ' |
[1, 404] |
λυγρῷ·
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν |
[1, 403] |
καυμάτων,
ὁ
δὲ
φήσει
λίθους
|
καὶ |
πλίνθους
καὶ
ξύλα,
ἕτερος
δ' |
[1, 410] |
ψυχὴν
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
|
καὶ |
ποιὸν
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ'
ἀδύνατον |
[1, 409] |
καὶ
ἀριθμὸν
ταῦτά
τε
συμβαίνει
|
καὶ |
πολλὰ
ἕτερα
τοιαῦτα·
οὐ
γὰρ |
[1, 408] |
γὰρ
αἱ
συνθέσεις
τῶν
μερῶν
|
καὶ |
πολλαχῶς·
τίνος
οὖν
ἢ
πῶς |
[1, 402] |
γάρ,
ὄντος
κοινοῦ
τοῦ
ζητήματος
|
καὶ |
πολλοῖς
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ |
[1, 407] |
εἶναι,
καθάπερ
εἴωθέ
τε
λέγεσθαι
|
καὶ |
πολλοῖς
συνδοκεῖ.
Ἄδηλος
δὲ
καὶ |
[1, 404] |
δὲ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
|
καὶ |
πόσαι,
μάλιστα
μὲν
οἱ
σωματικὰς |
[1, 402] |
καὶ
εἰ
μεριστὴ
ἢ
ἀμερής,
|
καὶ |
πότερον
ὁμοειδὴς
ἅπασα
ψυχὴ
ἢ |
[1, 402] |
διορίσαι
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων,
|
καὶ |
πότερον
τὰ
μόρια
χρὴ
ζητεῖν |
[1, 402] |
ἐν
πρώτοις
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
ἀλήθειαν
ἅπασαν
ἡ
γνῶσις |
[1, 410] |
τοῖς
σωματικοῖς
στοιχείοις
ἕκαστα
γνωρίζεται,
|
καί, |
πρός,
τῷ
ὁμοίῳ,
μαρτυρεῖ
τὸ |
[1, 407] |
τῷ
σώματι
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι,
|
καὶ |
προσέτι
φευκτόν,
εἴπερ
βέλτιον
τῷ |
[1, 405] |
τε
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν
|
καὶ |
πρότερον,
χρῆται
δ'
ἀμφοῖν
ὡς |
[1, 403] |
φασὶ
γὰρ
ἔνιοι
καὶ
μάλιστα
|
καὶ |
πρώτως
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
κινοῦν, |
[1, 409] |
μονάδα
κινουμένην,
καὶ
ὑπὸ
τίνος,
|
καὶ |
πῶς,
ἀμερῆ
καὶ
ἀδιάφορον
οὖσαν; |
[1, 408] |
δὲ
κατ'
ἀλλοίωσιν
(ποῖα
δὲ
|
καὶ |
πῶς,
ἕτερός
ἐστι
λόγος)
Τὸ |
[1, 407] |
οὐθὲν
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν'
αἰτίαν
|
καὶ |
πῶς
ἔχοντος
τοῦ
σώματος.
Καίτοι |
[1, 405] |
τἆλλα
συνίστησιν·
καὶ
ἀσωματώτατόν
τε
|
καὶ |
ῥέον
ἀεί·
τὸ
δὲ
κινούμενον |
[1, 411] |
σῶμα
συνέχειν·
ἐξελθούσης
γοῦν
διαπνεῖται
|
καὶ |
σήπεται.
Εἰ
οὖν
ἕτερόν
τι |
[1, 405] |
οὖν
μίαν
τινὰ
λέγουσιν
αἰτίαν
|
καὶ |
στοιχεῖον
ἕν,
καὶ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 409] |
ψυχῆς
ἀδύνατον
τοιοῦτον
εἶναι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
συμβεβηκός.
Δῆλον
δ'
εἴ
τις |
[1, 407] |
κυκλοφορία)
Ὁ
δὲ
νοῦς
εἷς
|
καὶ |
συνεχὴς
ὥσπερ
καὶ
ἡ
νόησις· |
[1, 410] |
τούτων
ἕκαστον,
ἀλλὰ
λόγῳ
τινὶ
|
καὶ |
συνθέσει,
καθάπερ
φησὶ
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς |
[1, 407] |
καὶ
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
|
καὶ |
σύνθεσιν
ἐναντίων
εἶναι,
καὶ
τὸ |
[1, 404] |
τῷ
ἀναπνεῖν·
κωλύειν
γὰρ
αὐτὰ
|
καὶ |
τὰ
ἐνυπάρχοντα
ἐν
τοῖς
ζῴοις |
[1, 409] |
τοῦ
λόγου
τούτου
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
ἀποδιδόναι, |
[1, 408] |
τις
ἀποδιδόναι
πειραθείη
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
ἁρμονίᾳ |
[1, 405] |
ὡς
ἀεὶ
κινουμένῃ·
~κινεῖσθαι
γὰρ
|
καὶ |
τὰ
θεῖα
πάντα
συνεχῶς
(ἀεί, |
[1, 404] |
κίνησιν
οἰκειότατον
εἶναι
τῇ
ψυχῇ,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
ἄλλα
πάντα
κινεῖσθαι |
[1, 403] |
κενῶς
ἅπαντες.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει
|
καὶ |
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς,
πότερόν |
[1, 403] |
σώματός
τινος
ἐστιν.
Ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τῆς
ψυχῆς
πάθη
πάντα |
[1, 411] |
χαλεπὸν
καὶ
πλάσαι.
Φαίνεται
δὲ
|
καὶ |
τὰ
φυτὰ
διαιρούμενα
ζῆν
καὶ |
[1, 410] |
τὸν
ἄνθρωπον
οὐθέν,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
ταῦτ'
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
ὅτι |
[1, 406] |
ἢ
τῷ
τριπήχει·
κινεῖται
γὰρ
|
καὶ |
ταῦτα,
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκός·
ᾧ |
[1, 411] |
ζῷον,
ἐν
δὲ
τοῖς
μικτοῖς,
|
καὶ |
ταῦτα
βελτίων
ἐν
τούτοις
εἶναι |
[1, 410] |
οὐκ
ἔχειν.
Εἰ
δέ
τις
|
καὶ |
ταῦτα
παραχωρήσειε
καὶ
θείη
τὸν |
[1, 411] |
ψυχῆς,
καὶ
ὁμοειδῆ
ἐστιν
ἀλλήλοις
|
καὶ |
τῇ
ὅλῃ,
ἀλλήλοις
μὲν
ὡς |
[1, 405] |
διὰ
τὸ>
διὰ
τὴν
ἀναπνοὴν
|
καὶ |
τὴν
κατάψυξιν
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ |
[1, 402] |
γνῶναι
τήν
τε
φύσιν
αὐτῆς
|
καὶ |
τὴν
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε |
[1, 405] |
πλείους
λέγουσιν.
Ἑπομένως
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ἀποδιδόασιν·
τὸ
γὰρ |
[1, 405] |
ἐναντιώσεις
ποιοῦσιν
ἐν
ταῖς
ἀρχαῖς,
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
ἐναντίων |
[1, 405] |
λέγουσιν
αἰτίαν
καὶ
στοιχεῖον
ἕν,
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ἓν
τιθέασιν,
οἷον |
[1, 411] |
ὁμοειδές·
ὥστ'
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
λέγειν
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ὁμοειδῆ
τοῖς
μορίοις |
[1, 405] |
ψυχρὸν
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἄλλο,
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ὁμοίως
ἕν
τι |
[1, 405] |
δὲ
πλείους
λέγοντες
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
πλείω
ποιοῦσιν.
Ἀναξαγόρας |
[1, 403] |
ἅπανθ'
ὅσα
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος
|
καὶ |
τῆς
τοι-
αύτης
ὕλης
ἔργα |
[1, 403] |
τοῦ
ἔχοντος
ἢ
ἔστι
τι
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἴδιον
αὐτῆς·
τοῦτο |
[1, 402] |
διελεῖν
ἐν
τίνι
τῶν
γενῶν
|
καὶ |
τί
ἐστι,
λέγω
δὲ
πότερον |
[1, 410] |
πάντα.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
|
καὶ |
τί
ποτ'
ἐστὶ
τὸ
ἑνοποιοῦν |
[1, 407] |
τῶν
περὶ
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
|
καὶ |
τιθέασιν
εἰς
σῶμα
τὴν
ψυχήν, |
[1, 404] |
ζῴοις,
καὶ
μεγάλοις
καὶ
μικροῖς,
|
καὶ |
τιμίοις
καὶ
ἀτιμοτέροις·
οὐ
φαίνεται |
[1, 402] |
ΠΡΩΤΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
καλῶν
|
καὶ |
τιμίων
τὴν
εἴδησιν
ὑπολαμβάνοντες,
μᾶλλον |
[1, 410] |
δὲ
ποσὸν
ἢ
ποιὸν
ἢ
|
καί |
τινα
ἄλλην
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν) |
[1, 402] |
ἀπόδειξίς
ἐστιν
ἢ
διαίρεσις
ἢ
|
καί |
τις
ἄλλη
μέθοδος,
ἔτι
πολλὰς |
[1, 402] |
ἢ
ποιὸν
ἢ
ποσόν,
ἢ
|
καί |
τις
ἄλλη
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν, |
[1, 410] |
λίθος
ἢ
ἄνθρωπος;
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
μὴ |
[1, 402] |
τὸ
νοεῖν
ἢ
τὸν
νοῦν,
|
καὶ |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
τὸ
αἰσθητικόν· |
[1, 411] |
τὸ
γινώσκειν
τῆς
ψυχῆς
ἐστὶ
|
καὶ |
τὸ
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ
τὸ |
[1, 404] |
ὅσοι
δ'
ἐπὶ
τὸ
γινώσκειν
|
καὶ |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τῶν
ὄντων,
οὗτοι |
[1, 410] |
δὲ
καὶ
ὅσοι
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν
στοιχείων |
[1, 408] |
νοῦν
χρὴ
σύνθεσιν
εἶναι,
ἢ
|
καὶ |
τὸ
αἰσθητικὸν
ἢ
ὀρεκτικόν;
Ὁμοίως |
[1, 410] |
τι
τῆς
ψυχῆς,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
αἰσθητικόν,
οὐδ'
ἂν
οὕτω |
[1, 411] |
τῆς
ἐναντιώσεως
ἑαυτό
τε
κρίνειν
|
καὶ |
τὸ
ἀντικείμενον.
Καὶ
γὰρ
τῷ |
[1, 411] |
ἐστὶ
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαί
τε
|
καὶ |
τὸ
δοξάζειν,
ἔτι
δὲ
τὸ |
[1, 411] |
πάσχομεν,
ἢ
μορίοις
ἑτέροις
ἕτερα;
|
Καὶ |
τὸ
ζῆν
δὴ
πότερον
ἔν |
[1, 405] |
θερμὸν
λέγοντες,
ὅτι
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
τὸ
ζῆν
ὠνόμασται,
οἱ
δὲ |
[1, 408] |
νόσοις.
Καὶ
τὸ
νοεῖν
δὴ
|
καὶ |
τὸ
θεωρεῖν
μαραίνεται
ἄλλου
τινὸς |
[1, 411] |
γὰρ
τῷ
εὐθεῖ
καὶ
αὐτὸ
|
καὶ |
τὸ
καμπύλον
γινώσκομεν·
κριτὴς
γὰρ |
[1, 402] |
τοῖς
μαθήμασι
τί
τὸ
εὐθὺ
|
καὶ |
τὸ
καμπύλον,
ἢ
τί
γραμμὴ |
[1, 405] |
αὐτῇ
ἀρχῇ,
τό
τε
γινώσκειν
|
καὶ |
τὸ
κινεῖν,
λέγων
νοῦν
κινῆσαι |
[1, 407] |
φύσιν
ἂν
κινοῖτο.
Ἐπίπονον
δὲ
|
καὶ |
τὸ
μεμῖχθαι
τῷ
σώματι
μὴ |
[1, 407] |
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ
πάσχει
|
καὶ |
τὸ
μὲν
κινεῖται
τὸ
δὲ |
[1, 410] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
μὴ
ἀγαθόν·
τὸν
αὐτὸν |
[1, 411] |
τὸν
ἀέρα
τῶν
παραλογωτέρων
ἐστί,
|
καὶ |
τὸ
μὴ
λέγειν
ζῷα
ψυχῆς |
[1, 408] |
καθάπερ
ἐν
μέθαις
καὶ
νόσοις.
|
Καὶ |
τὸ
νοεῖν
δὴ
καὶ
τὸ |
[1, 410] |
καὶ
κινεῖσθαι
τιθέασιν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
νοεῖν
τε
καὶ
γινώσκειν. |
[1, 402] |
οἷον
τὸ
αἰσθητὸν
τοῦ
αἰσθητικοῦ,
|
καὶ |
τὸ
νοητὸν
τοῦ
νοῦ.
Ἔοικε |
[1, 406] |
αἴσθησίν
τε
σύμφυτον
ἁρμονίας
ἔχῃ
|
καὶ |
τὸ
πᾶν
φέρηται
συμφώνους
φοράς, |
[1, 404] |
δύνωνται
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
τὸ
παρὰ
τῶν
Πυθαγορείων
λεγόμενον |
[1, 405] |
δ'
εἶναι
τόν
τε
νοῦν
|
καὶ |
τὸ
πῦρ.
Ἀναξαγόρας
δ'
ἔοικε |
[1, 405] |
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ
διὰ
μικρομέρειαν
|
καὶ |
τὸ
σχῆμα·
τῶν
δὲ
σχημάτων |
[1, 406] |
σῶμα·
τῷ
γὰρ
κινεῖσθαι
αὐτὴν
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
κινεῖν
διὰ
τὸ |
[1, 407] |
κρᾶσιν
καὶ
σύνθεσιν
ἐναντίων
εἶναι,
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
συγκεῖσθαι
ἐξ
ἐναντίων. |
[1, 402] |
δὲ
τοῦ
περὶ
τὴν
οὐσίαν
|
καὶ |
τὸ
τί
ἐστι,
τάχ'
ἄν |
[1, 408] |
ἅμα
τῷ
σαρκὶ
εἶναι
ἀναιρεῖται
|
καὶ |
τὸ
τοῖς
ἄλλοις
μορίοις
τοῦ |
[1, 408] |
ἢ
ὀρεκτικόν;
Ὁμοίως
δὲ
ἄτοπον
|
καὶ |
τὸ
τὸν
λόγον
τῆς
μίξεως |
[1, 410] |
τοιαῦθ'
ἕτερα
συμβαίνει.
Ἄτοπον
δὲ
|
καὶ |
τὸ
φάναι
μὲν
ἀπαθὲς
εἶναι |
[1, 403] |
φόβος,
ἔλεος,
θάρσος,
ἔτι
χαρὰ
|
καὶ |
τὸ
φιλεῖν
τε
καὶ
μισεῖν· |
[1, 410] |
λέγουσιν
ἐκ
πάντων
ταῦτά
τε
|
καὶ |
τοιαῦθ'
ἕτερα
συμβαίνει.
Ἄτοπον
δὲ |
[1, 402] |
δοκεῖ,
τὰ
δὲ
δι'
ἐκείνην
|
καὶ |
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχειν.
Πάντῃ
δὲ |
[1, 405] |
ἕν
τι
τούτων
τιθέασιν.
Διὸ
|
καὶ |
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀκολουθοῦσιν,
οἱ
μὲν |
[1, 407] |
συμβαίνει
καὶ
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
τοῖς
πλείστοις
τῶν
περὶ
ψυχῆς· |
[1, 403] |
ἀποδίδωσιν,
ὁ
δὲ
τὸ
εἶδος
|
καὶ |
τὸν
λόγον.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[1, 405] |
(ἀεί,
σελήνην,
ἥλιον,
τοὺς
ἀστέρας
|
καὶ |
τὸν
οὐρανὸν
ὅλον.
Τῶν
δὲ |
[1, 408] |
μηδὲν
συγγενὲς
παραδέχεσθαι,
ἐντεῦθεν
δὲ
|
καὶ |
τὸν
τῶν
μεμιγμένων
λόγον-
οὐδετέρως |
[1, 406] |
κίνησις
αὐτῇ·
εἰ
δὲ
τοῦτο,
|
καὶ |
τόπος·
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
λεχθεῖσαι |
[1, 403] |
ψυχῆς,
πότερόν
ἐστι
πάντα
κοινὰ
|
καὶ |
τοῦ
ἔχοντος
ἢ
ἔστι
τι |
[1, 404] |
τοῖς
ζῴοις
τὴν
κίνησιν·
διὸ
|
καὶ |
τοῦ
ζῆν
ὅρον
εἶναι
τὴν |
[1, 407] |
καὶ
πολλοῖς
συνδοκεῖ.
Ἄδηλος
δὲ
|
καὶ |
τοῦ
κύκλῳ
φέρεσθαι
τὸν
οὐρανὸν |
[1, 404] |
αὐτῆς
τῆς
τοῦ
ἑνὸς
ἰδέας
|
καὶ |
τοῦ
πρώτου
μήκους
καὶ
πλάτους |
[1, 407] |
ἢ
κατὰ
στιγμήν,
εἰ
δεῖ
|
καὶ |
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν;
Εἰ
μὲν |
[1, 403] |
τὸ
νοεῖν·
εἰ
δ'
ἐστὶ
|
καὶ |
τοῦτο
φαντασία
τις
ἢ
μὴ |
[1, 408] |
ἐκεῖνο,
ᾗ
ἐκεῖνο
ἔχει.
Διὸ
|
καὶ |
τούτου
φθειρομένου
οὔτε
μνημονεύει
οὔτε |
[1, 407] |
νῦν.
Ἐκεῖνο
δὲ
ἄτοπον
συμβαίνει
|
καὶ |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
καὶ
τοῖς |
[1, 402] |
ἢ
τὰ
μόρια.
Χαλεπὸν
δὲ
|
καὶ |
τούτων
διορίσαι
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα |
[1, 403] |
μάλιστα
διαφέρειν
δοκεῖ,
κινήσει
τε
|
καὶ |
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ |
[1, 410] |
τούτων
μόνον;
Πῶς
οὖν
γινώσκει
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον;
Ἢ
φήσουσιν |
[1, 411] |
τε
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ
κινούμεθα
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε |
[1, 411] |
καὶ
τὰ
φυτὰ
διαιρούμενα
ζῆν
|
καὶ |
τῶν
ζῴων
ἔνια
τῶν
ἐντόμων, |
[1, 409] |
ἄλλος
ἀριθμός·
τὰ
δὲ
φυτὰ
|
καὶ |
τῶν
ζῴων
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ |
[1, 410] |
οὐ
μετέχοντα
{φορᾶς
οὐδ'
αἰσθήσεως,
|
καὶ |
τῶν
ζῴων
τὰ>
πολλὰ
διάνοιαν |
[1, 402] |
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν,
ὥσπερ
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἰδίων
ἀπόδειξις, |
[1, 411] |
πᾶν
τὸ
σῶμα
συνέχει,
προσήκει
|
καὶ |
τῶν
μορίων
ἕκαστον
συνέχειν
τι |
[1, 405] |
οὐρανὸν
ὅλον.
Τῶν
δὲ
φορτικωτέρων
|
καὶ |
ὕδωρ
τινὲς
ἀπεφήναντο,
καθάπερ
Ἵππων· |
[1, 409] |
Ταῦτα
δὲ
τίνας
ἀπορίας
τε
|
καὶ |
ὑπεναντιώσεις
ἔχει,
διεληλύθαμεν
σχεδόν·
Λείπεται |
[1, 409] |
γὰρ
χρὴ
νοῆσαι
μονάδα
κινουμένην,
|
καὶ |
ὑπὸ
τίνος,
καὶ
πῶς,
ἀμερῆ |
[1, 411] |
δ'
αὔξη
τε
καὶ
ἀκμὴ
|
καὶ |
φθίσις,
~πότερον
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ |
[1, 408] |
ἀπαθές
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
|
καὶ |
φιλεῖν
ἢ
μισεῖν
οὐκ
ἔστιν |
[1, 403] |
γε
τοιαῦθ'
ὑπάρχει
οἷα>
θυμὸς
|
καὶ |
φόβος,
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
γραμμὴ |
[1, 406] |
βίᾳ
κινηθείη·
κἂν
εἰ
βίᾳ,
|
καὶ |
φύσει.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[1, 411] |
γὰρ
ταύτης
κοινωνεῖ
καὶ
ζῷα
|
καὶ |
φυτά,
καὶ
αὕτη
μὲν
χωρίζεται |
[1, 408] |
δὲ
τῆς
μίξεως
λόγος
ἁρμονία
|
καὶ |
ψυχή.
Ἀπαιτήσειε
δ'
ἄν
τις |
[1, 404] |
καὶ
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ
|
καὶ |
ψυχὴν
λέγει
(οἷον
ἐν
τῷ |
[1, 407] |
γὰρ
ἑτέρου
χάριν)
αἱ
δὲ
|
θεωρητικαὶ |
τοῖς
λόγοις
ὁμοίως
ὁρίζονται·
λόγος |
[1, 402] |
πλάνας,
ἐκ
τίνων
δεῖ
ζητεῖν·
|
ἄλλαι |
γὰρ
ἄλλων
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν |
[1, 408] |
τοῦ
σώματος
μερῶν
λίαν
εὐεξέταστος.
|
Πολλαί |
τε
γὰρ
αἱ
συνθέσεις
τῶν |
[1, 402] |
κατηγοροῖτο·
Ἔτι
δέ,
εἰ
μὴ
|
πολλαὶ |
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ |
[1, 409] |
πάντα
ψυχὴν
ἔχουσι
τὰ
σώματα;
|
Στιγμαὶ |
γὰρ
ἐν
ἅπασι
δοκοῦσιν
εἶναι |
[1, 409] |
τῷ
σώματι
μονάδες
καὶ
αἱ
|
στιγμαί, |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἔσονται
αἱ |
[1, 409] |
τῶν
Δημοκρίτου
σφαιρίων
ἐὰν
γένωνται
|
στιγμαί, |
μόνον
δὲ
μένῃ
τὸ
ποσόν, |
[1, 409] |
δ'
αἱ
ἐν
τῷ
σώματι
|
στιγμαὶ |
ὁ
ἀριθμὸς
ὁ
τῆς
ψυχῆς, |
[1, 409] |
εἴ
γε
μὴ
διαιροῦνται
αἱ
|
γραμμαὶ |
εἰς
στιγμάς;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Συμβαίνει |
[1, 409] |
καὶ
αἱ
τῶν
μονάδων
κινήσεις
|
γραμμαὶ |
ἔσονται·
ἡ
γὰρ
στιγμὴ
μονάς |
[1, 410] |
ἰδίας,
ἐξ
ὧν
τὴν
ψυχὴν
|
συνεστάναι; |
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
καὶ
ποιὸν |
[1, 410] |
συμβαίνει.
Ἄτοπον
δὲ
καὶ
τὸ
|
φάναι |
μὲν
ἀπαθὲς
εἶναι
τὸ
ὅμοιον |
[1, 402] |
συμβάλλεται
μέγα
μέρος
πρὸς
τὸ
|
εἰδέναι |
τὸ
τί
ἐστιν·
ἐπειδὰν
γὰρ |
[1, 408] |
οὐ
τῷ
τὴν
ψυχήν
τι
|
πεπονθέναι, |
ἀλλ'
ἐν
ᾧ,
καθάπερ
ἐν |
[1, 410] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τοῦ
ὅλου
|
εἰσιέναι |
ἀναπνεόντων,
φερομένην
ὑπὸ
τῶν
ἀνέμων, |
[1, 406] |
δὲ
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν
|
εἰσιέναι |
πάλιν
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ
δ' |
[1, 405] |
αὐτὴν
ἀθάνατον
εἶναι
διὰ
τὸ
|
ἐοικέναι |
τοῖς
ἀθανάτοις·
τοῦτο
δ'
ὑπάρχειν |
[1, 406] |
τὰς
ἀδιαιρέτους
σφαίρας,
διὰ
τὸ
|
πεφυκέναι |
μηδέποτε
μένειν,
συνεφέλκειν
καὶ
κινεῖν |
[1, 404] |
κινοῦν·
ἐοίκασι
γὰρ
οὗτοι
πάντες
|
ὑπειληφέναι |
τὴν
κίνησιν
οἰκειότατον
εἶναι
τῇ |
[1, 405] |
ὕδωρ
τινὲς
ἀπεφήναντο,
καθάπερ
Ἵππων·
|
πεισθῆναι |
δ'
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς, |
[1, 402] |
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ
|
πραγματευθῆναι· |
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
περὶ
ἕκαστον |
[1, 407] |
μεμῖχθαι
τῷ
σώματι
μὴ
δυνάμενον
|
ἀπολυθῆναι, |
καὶ
προσέτι
φευκτόν,
εἴπερ
βέλτιον |
[1, 409] |
μόνον
ὁρισμὸν
ψυχῆς
ἀδύνατον
τοιοῦτον
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
καὶ
συμβεβηκός.
Δῆλον
δ' |
[1, 408] |
δή
ποτε
ἅμα
τῷ
σαρκὶ
|
εἶναι |
ἀναιρεῖται
καὶ
τὸ
τοῖς
ἄλλοις |
[1, 404] |
τι
καὶ
θερμόν
φησιν
αὐτὴν
|
εἶναι· |
ἀπείρων
γὰρ
ὄντων
σχημάτων
καὶ |
[1, 407] |
τοῦ
παντὸς
δῆλον
ὅτι
τοιαύτην
|
εἶναι |
βούλεται
οἷόν
ποτ'
ἐστὶν
ὁ |
[1, 404] |
μὲν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
πάντων,
|
εἶναι |
δὲ
καὶ
ἕκαστον
ψυχὴν
τούτων, |
[1, 409] |
δὲ
δὴ
πῶς
μονάδα
ταύτην
|
εἶναι; |
Δεῖ
γὰρ
ὑπάρχειν
τινὰ
αὐτῇ |
[1, 406] |
οἱ
δὲ
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
|
εἶναι |
(δῆλον
δ'
ἐπὶ
τῶν
μορίων· |
[1, 402] |
τῷ
βελτιόνων
τε
καὶ
θαυμασιωτέρων
|
εἶναι, |
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν
περὶ |
[1, 407] |
Καίτοι
δόξειεν
ἂν
τοῦτ'
ἀναγκαῖον
|
εἶναι· |
διὰ
γὰρ
τὴν
κοινωνίαν
τὸ |
[1, 405] |
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν
ἀθάνατον
|
εἶναι |
διὰ
τὸ
ἐοικέναι
τοῖς
ἀθανάτοις· |
[1, 402] |
μὲν
ἴδια
πάθη
τῆς
ψυχῆς
|
εἶναι |
δοκεῖ,
τὰ
δὲ
δι'
ἐκείνην |
[1, 411] |
καὶ
ταῦτα
βελτίων
ἐν
τούτοις
|
εἶναι |
δοκοῦσα;
(Ἐπιζητήσειε
δ'
ἄν
τις |
[1, 408] |
διανοεῖσθαι·
ταῦτα
δὲ
πάντα
κινήσεις
|
εἶναι |
δοκοῦσιν.
Ὅθεν
οἰηθείη
τις
ἂν |
[1, 409] |
τί
κωλύει
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
εἶναι, |
εἰ
δύο,
καὶ
ἄπειρα;
Ὧν |
[1, 403] |
ἂν
οὐδὲ
τοῦτ'
ἄνευ
σώματος
|
εἶναι. |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἔστι
τι |
[1, 411] |
τὴν
ψυχὴν
ὁμοειδῆ
τοῖς
μορίοις
|
εἶναι, |
εἰ
τῷ
ἀπολαμβάνεσθαί
τι
τοῦ |
[1, 408] |
ὑπολαβεῖν
τὸν
νοῦν
χρὴ
σύνθεσιν
|
εἶναι, |
ἢ
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἢ |
[1, 411] |
Ἀναγκαῖον
οὖν
αὐτὴν
ἢ
ὁμοιομερῆ
|
εἶναι |
ἢ
μὴ
ἐνυπάρχειν
ἐν
ὁτῳοῦν |
[1, 407] |
τῷ
νῷ
μὴ
μετὰ
σώματος
|
εἶναι, |
καθάπερ
εἴωθέ
τε
λέγεσθαι
καὶ |
[1, 405] |
φησὶν
αὐτὸν
τῶν
ὄντων
ἁπλοῦν
|
εἶναι |
καὶ
ἀμιγῆ
τε
καὶ
καθαρόν. |
[1, 409] |
Στιγμαὶ
γὰρ
ἐν
ἅπασι
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
καὶ
ἄπειροι.
Ἔτι
δὲ
πῶς |
[1, 405] |
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς
πάντων
λεπτομερέστατον
|
εἶναι |
καὶ
ἀρχήν·
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[1, 405] |
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ
τισι
πῦρ
|
εἶναι· |
καὶ
γὰρ
τοῦτο
λεπτομερέστατόν
τε |
[1, 404] |
καὶ
κινητικὸν
ἐδόκει
ἡ
ψυχὴ
|
εἶναι |
καὶ
γνωριστικὸν
οὕτως,
ἔνιοι
συνέπλεξαν |
[1, 405] |
γινώσκειν,
ᾗ
δὲ
λεπτότατον,
κινητικὸν
|
εἶναι. |
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν
ἀρχὴν |
[1, 410] |
τῶν
τοῦ
ποσοῦ
στοιχείων
οὐσίαν
|
εἶναι |
καὶ
μὴ
ποσόν.
Τοῖς
δὴ |
[1, 407] |
ἁρμονίαν
κρᾶσιν
καὶ
σύνθεσιν
ἐναντίων
|
εἶναι, |
καὶ
τὸ
σῶμα
συγκεῖσθαι
ἐξ |
[1, 404] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν
|
εἶναι |
λέγει
τὴν
κινοῦσαν,
καὶ
εἴ |
[1, 409] |
τὸ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
αὐτὴν
|
εἶναι. |
Λέγουσι
μὲν
γάρ,
ἵν'
αἰσθάνηταί |
[1, 402] |
ἄν
τῳ
δόξειε
μία
τις
|
εἶναι |
μέθοδος
κατὰ
πάντων
περὶ
ὧν |
[1, 403] |
τὰ
τῆς
ψυχῆς
πάθη
πάντα
|
εἶναι |
μετὰ
σώματος,
θυμός,
πραότης,
φόβος, |
[1, 411] |
τοῖς
φυτοῖς
ἀρχὴ
ψυχή
τις
|
εἶναι· |
μόνης
γὰρ
ταύτης
κοινωνεῖ
καὶ |
[1, 403] |
κινουμένων
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπέλαβον
|
εἶναι. |
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ
τι |
[1, 405] |
τὸ
τὴν
οὐσίαν
αὐτῆς
τοιαύτην
|
εἶναι |
~οἵαν
φασὶν
οἱ
λέγοντες
ψυχὴν |
[1, 406] |
ὅσα
κινεῖται
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
|
εἶναι, |
οἷον
πλωτῆρες·
οὐ
γὰρ
ὁμοίως |
[1, 404] |
δὲ
πράγματα
ἐκ
τῶν
ἀρχῶν
|
εἶναι. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 411] |
διὰ
τὸ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
εἶναι, |
οὔτε
τὸ
κινεῖσθαι
αὐτὴν
καλῶς |
[1, 410] |
στοιχεῖά
φασι
πρῶτα
τῶν
ὄντων
|
εἶναι. |
Πάντες
δὲ
καὶ
οἱ
διὰ |
[1, 408] |
γὰρ
αὐτῶν
λόγῳ
τινί
φησιν
|
εἶναι· |
πότερον
οὖν
ὁ
λόγος
ἐστὶν |
[1, 410] |
τοῦ
νοῦ·
εὔλογον
γὰρ
τοῦτον
|
εἶναι |
προγενέστατον
καὶ
κύριον
κατὰ
φύσιν, |
[1, 402] |
τὸ
τί
ἐστι
γνῶναι
χρήσιμον
|
εἶναι |
πρὸς
τὸ
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας |
[1, 410] |
Ἀλλ'
οὐ
δοκεῖ
κοινὰ
πάντων
|
εἶναι |
στοιχεῖα.
Ἆρ'
οὖν
ὅσα
τῶν |
[1, 410] |
ἕκαστον;
Ἢ
φήσουσιν
ἑκάστου
γένους
|
εἶναι |
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχὰς
ἰδίας,
ἐξ |
[1, 409] |
ἀναγκαῖον
ἐν
τῷ
αὐτῷ
δύο
|
εἶναι |
σώματα,
εἰ
σῶμά
τι
ἡ |
[1, 404] |
ἔφασαν
γάρ
τινες
αὐτῶν
ψυχὴν
|
εἶναι |
τὰ
ἐν
τῷ
ἀέρι
ξύσματα, |
[1, 405] |
κινουμένῳ
γινώσκεσθαι·
ἐν
κινήσει
δ'
|
εἶναι |
τὰ
ὄντα
κἀκεῖνος
ᾤετο
καὶ |
[1, 405] |
τούτων
ἑκάτερον·
ψυχὴν
μὲν
γὰρ
|
εἶναι |
ταὐτὸ
καὶ
νοῦν,
τοῦτο
δ' |
[1, 404] |
λέγει,
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν
νοῦν
|
εἶναι |
ταὐτὸν
τῇ
ψυχῇ·
ἐν
ἅπασι |
[1, 404] |
πάντες
ὑπειληφέναι
τὴν
κίνησιν
οἰκειότατον
|
εἶναι |
τῇ
ψυχῇ,
καὶ
τὰ
μὲν |
[1, 404] |
διὸ
καὶ
τοῦ
ζῆν
ὅρον
|
εἶναι |
τὴν
ἀναπνοήν·
συνάγοντος
γὰρ
τοῦ |
[1, 407] |
τὸ
λέγειν
τὴν
ψυχὴν
μέγεθος
|
εἶναι· |
τὴν
γὰρ
τοῦ
παντὸς
δῆλον |
[1, 405] |
γονὴ
οὐχ
αἷμα·
ταύτην
δ'
|
εἶναι |
τὴν
πρώτην
ψυχήν.
Τεροι
δ' |
[1, 411] |
ἐνούσης
ἄτοπον.
Ὑπολαβεῖν
δ'
ἐοίκασιν
|
εἶναι |
τὴν
ψυχὴν
ἐν
τούτοις
ὅτι |
[1, 408] |
εἰρημένων
ἀλογώτατον
τὸ
λέγειν
ἀριθμὸν
|
εἶναι |
τὴν
ψυχὴν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν·
ὑπάρχει |
[1, 408] |
τὸ
τὸν
λόγον
τῆς
μίξεως
|
εἶναι |
τὴν
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
τὸν |
[1, 408] |
οὖν
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν
τ'
|
εἶναι |
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ
περιφέρεσθαι, |
[1, 410] |
ποτ'
ἐστίν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
|
εἶναί |
τι
κρεῖττον
καὶ
ἄρχον
ἀδύνατον· |
[1, 409] |
ἀλλ'
ὅτι
ποσόν·
διὸ
ἀναγκαῖον
|
εἶναί |
τι
τὸ
κινῆσον
τὰς
μονάδας. |
[1, 410] |
αἰσθανόμενα
πάντα
κινητικά
(φαίνεται
γὰρ
|
εἶναί |
τινα
μόνιμα
τῶν
ζῴων
κατὰ |
[1, 406] |
αὑτό,
τὸ
μὲν
δι'
ἄλλο
|
εἶναι, |
τὸ
δ'
ἑτέρου
ἕνεκεν.
Τὴν |
[1, 406] |
~οἵαν
φασὶν
οἱ
λέγοντες
ψυχὴν
|
εἶναι |
τὸ
κινοῦν
ἑαυτὸ
ἢ
δυνάμενον |
[1, 403] |
καὶ
μάλιστα
καὶ
πρώτως
ψυχὴν
|
εἶναι |
τὸ
κινοῦν,
οἰηθέντες
δὲ
τὸ |
[1, 410] |
καὶ
τὸ
φάναι
μὲν
ἀπαθὲς
|
εἶναι |
τὸ
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου, |
[1, 404] |
καὶ
αὐτά,
ὑπολαμβάνοντες
τὴν
ψυχὴν
|
εἶναι |
τὸ
παρέχον
τοῖς
ζῴοις
τὴν |
[1, 404] |
καὶ
νοῦν
(τὸ
γὰρ
ἀληθὲς
|
εἶναι |
τὸ
φαινόμενον,
διὸ
καλῶς
ποιῆσαι |
[1, 410] |
δ'
Ἐμπεδοκλεῖ
γε
καὶ
ἀφρονέστατον
|
εἶναι |
τὸν
θεόν·
μόνος
γὰρ
τῶν |
[1, 407] |
μεριστῷ;
Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
νοῦν
|
εἶναι |
τὸν
κύκλον
τοῦτον·
νοῦ
μὲν |
[1, 405] |
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ
φησιν
|
εἶναι |
τὸν
νοῦν,
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν |
[1, 405] |
τὸ
σφαιροειδὲς
λέγει·
τοιοῦτον
δ'
|
εἶναι |
τόν
τε
νοῦν
καὶ
τὸ |
[1, 411] |
Θαλῆς
ᾠήθη
πάντα
πλήρη
θεῶν
|
εἶναι. |
Τοῦτο
δ'
ἔχει
τινὰς
ἀπορίας· |
[1, 403] |
ὅδε
τοῦ
πράγματος,
ἀνάγκη
δ'
|
εἶναι |
τοῦτον
ἐν
ὕλῃ
τοιᾳδί,
εἰ |
[1, 407] |
δὲ
ψυχὴν
οὐδέτερον
οἷόν
τ'
|
εἶναι |
τούτων.
~Ἔτι
δὲ
τὸ
κινεῖν |
[1, 405] |
ταὐτὸ
καὶ
νοῦν,
τοῦτο
δ'
|
εἶναι |
τῶν
πρώτων
καὶ
ἀδιαιρέτων
σωμάτων, |
[1, 405] |
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ
πάντων
|
εἶναι |
τῶν
στοιχείων
ἢ
πάντα.
Ὁρίζονται |
[1, 405] |
Καὶ
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν
ἀρχὴν
|
εἶναί |
φησι
ψυχήν,
εἴπερ
τὴν
ἀναθυμίασιν, |
[1, 410] |
λευκὰ
γένοντο.
Οὐδὲν
οὖν
ὄφελος
|
ἐνεῖναι |
τὰ
στοιχεῖα
ἐν
τῇ
ψυχῇ, |
[1, 402] |
τί
ἐστιν·
ἐπειδὰν
γὰρ
ἔχωμεν
|
ἀποδιδόναι |
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
περὶ
τῶν |
[1, 409] |
καὶ
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
|
ἀποδιδόναι, |
οἷον
λογισμούς,
αἰσθήσεις,
ἡδονάς,
λύπας, |
[1, 408] |
ψυχῆς.
Φανερώτατον
δ'
εἴ
τις
|
ἀποδιδόναι |
πειραθείη
τὰ
πάθη
καὶ
τὰ |
[1, 406] |
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις
ῥᾴδιον
|
ἀποδοῦναι. |
Ἔτι
δ'
εἰ
μὲν
ἄνω |
[1, 402] |
κατὰ
πάντων
περὶ
ὧν
βουλόμεθα
|
γνῶναι |
τὴν
οὐσίαν,
ὥσπερ
καὶ
τῶν |
[1, 402] |
ζῴων.
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
θεωρῆσαι
καὶ
|
γνῶναι |
τήν
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ |
[1, 402] |
οὐ
μόνον
τὸ
τί
ἐστι
|
γνῶναι |
χρήσιμον
εἶναι
πρὸς
τὸ
θεωρῆσαι |
[1, 409] |
θέσις;
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰσὶν
|
ἕτεραι |
αἱ
ἐν
τῷ
σώματι
μονάδες |
[1, 403] |
τὰ
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ'
|
εἰκάσαι |
περὶ
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι |
[1, 411] |
ὁ
νοῦς
συνέξει,
χαλεπὸν
καὶ
|
πλάσαι. |
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ
φυτὰ |
[1, 406] |
εἰ
δὲ
τοῦτο,
καὶ
τόπος·
|
πᾶσαι |
γὰρ
αἱ
λεχθεῖσαι
κινήσεις
ἐν |
[1, 407] |
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
ἔστι
πέρατα
|
(πᾶσαι |
γὰρ
ἑτέρου
χάριν)
αἱ
δὲ |
[1, 406] |
φησὶ
γὰρ
τὸν
Δαίδαλον
κινουμένην
|
ποιῆσαι |
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
ἄργυρον |
[1, 404] |
εἶναι
τὸ
φαινόμενον,
διὸ
καλῶς
|
ποιῆσαι |
{τὸν}
Ὅμηρον
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ |
[1, 405] |
καὶ
τὸ
κινεῖν,
λέγων
νοῦν
|
κινῆσαι |
τὸ
πᾶν.
Ἔοικε
δὲ
καὶ |
[1, 409] |
αὐτὴν
ἀριθμόν.
Πῶς
γὰρ
χρὴ
|
νοῆσαι |
μονάδα
κινουμένην,
καὶ
ὑπὸ
τίνος, |
[1, 407] |
μέγεθος
ἔχειν;
Εἰ
δ'
ἀναγκαῖον
|
νοῆσαι |
τῷ
ὅλῳ
κύκλῳ
θιγόντα,
τίς |
[1, 402] |
ἀρχὴ
τῶν
ζῴων.
Ἐπιζητοῦμεν
δὲ
|
θεωρῆσαι |
καὶ
γνῶναι
τήν
τε
φύσιν |
[1, 403] |
διὰ
ταῦτα
ἤδη
φυσικοῦ
τὸ
|
θεωρῆσαι |
περὶ
ψυχῆς,
ἢ
πάσης
ἢ |
[1, 402] |
γνῶναι
χρήσιμον
εἶναι
πρὸς
τὸ
|
θεωρῆσαι |
τὰς
αἰτίας
τῶν
συμβεβηκότων
ταῖς |
[1, 402] |
ὀρθαῖς
αἱ
τοῦ
τριγώνου
γωνίαι
|
ἴσαι) |
ἀλλὰ
καὶ
ἀνάπαλιν
τὰ
συμβεβηκότα |
[1, 406] |
καὶ
τόπος·
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
|
λεχθεῖσαι |
κινήσεις
ἐν
τόπῳ.
Εἰ
δ' |
[1, 402] |
μόρια.
Χαλεπὸν
δὲ
καὶ
τούτων
|
διορίσαι |
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ |
[1, 404] |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
|
πόσαι, |
μάλιστα
μὲν
οἱ
σωματικὰς
ποιοῦντες |
[1, 407] |
ἀνακάμπτουσί
γε
πάλιν
ἐπ'
ἀρχήν,
|
προσλαμβάνουσαι |
δ'
ἀεὶ
μέσον
καὶ
ἄκρον |
[1, 407] |
ἀποδείξεις
καὶ
ἀπ'
ἀρχῆς
καὶ
|
ἔχουσαί |
πως
τέλος,
τὸν
συλλογισμὸν
ἢ |
[1, 405] |
τῷ
ἀσωμάτῳ·
τούτων
δ'
ἕκαστον
|
ἀνάγεται |
πρὸς
τὰς
ἀρχάς.
Διὸ
καὶ |
[1, 411] |
κινεῖσθαι
αὐτὴν
καλῶς
οὐδ'
ἀληθῶς
|
λέγεται. |
Ἐπεὶ
δὲ
τὸ
γινώσκειν
τῆς |
[1, 407] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ὅτι
βέλτιον
|
λέγεται· |
καίτοι
γ'
ἐχρῆν
διὰ
τοῦτο |
[1, 409] |
σχεδόν·
Λείπεται
δ'
ἐπισκέψασθαι
πῶς
|
λέγεται |
τὸ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
αὐτὴν |
[1, 410] |
ὡς
τοῖς
σωματικοῖς
στοιχείοις
ἕκαστα
|
γνωρίζεται, |
καί,
πρός,
τῷ
ὁμοίῳ,
μαρτυρεῖ |
[1, 411] |
καὶ
φυτά,
καὶ
αὕτη
μὲν
|
χωρίζεται |
τῆς
αἰσθητικῆς
ἀρχῆς,
αἴσθησιν
δ' |
[1, 405] |
πλὴν
ἀρχήν
γε
τὸν
νοῦν
|
τίθεται |
μάλιστα
πάντων·
μόνον
γοῦν
φησὶν |
[1, 402] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀνάπαλιν
τὰ
συμβεβηκότα
|
συμβάλλεται |
μέγα
μέρος
πρὸς
τὸ
εἰδέναι |
[1, 407] |
παντὸς
δῆλον
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
|
βούλεται |
οἷόν
ποτ'
ἐστὶν
ὁ
καλούμενος |
[1, 408] |
νοεῖν
δὴ
καὶ
τὸ
θεωρεῖν
|
μαραίνεται |
ἄλλου
τινὸς
ἔσω
φθειρομένου,
αὐτὸ |
[1, 410] |
γὰρ
τὰ
αἰσθανόμενα
πάντα
κινητικά
|
(φαίνεται |
γὰρ
εἶναί
τινα
μόνιμα
τῶν |
[1, 410] |
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιοῦσιν.
|
Φαίνεται |
γὰρ
τά
τε
φυτὰ
ζῆν |
[1, 404] |
καὶ
τιμίοις
καὶ
ἀτιμοτέροις·
οὐ
|
φαίνεται |
δ'
ὅ
γε
κατὰ
φρόνησιν |
[1, 407] |
ἢ
ἀπειράκις
νοήσει
τὸ
αὐτό.
|
Φαίνεται |
δὲ
καὶ
ἅπαξ
ἐνδεχόμενον.
Εἰ |
[1, 411] |
νοῦς
συνέξει,
χαλεπὸν
καὶ
πλάσαι.
|
Φαίνεται |
δὲ
καὶ
τὰ
φυτὰ
διαιρούμενα |
[1, 403] |
μὲν
ἀναγκαῖον,
οὐ
ῥᾴδιον
δέ.
|
Φαίνεται |
δὲ
τῶν
μὲν
πλείστων
οὐθὲν |
[1, 404] |
ἀέρι
τὰ
καλούμενα
ξύσματα,
ἃ
|
φαίνεται |
ἐν
ταῖς
διὰ
τῶν
θυρίδων |
[1, 406] |
εἰπεῖν.
Ὅλως
δ'
οὐχ
οὕτω
|
φαίνεται |
κινεῖν
ἡ
ψυχὴ
τὸ
ζῷον, |
[1, 404] |
δὲ
τούτων
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς
|
φαίνεται |
κινούμενα,
κἂν
ᾖ
νηνεμία
παντελής. |
[1, 406] |
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
ἐπεὶ
|
φαίνεται |
κινοῦσα
τὸ
σῶμα,
ταύτας
εὔλογον |
[1, 411] |
βούλεσθαι
καὶ
ὅλως
αἱ
ὀρέξεις,
|
γίνεται |
δὲ
καὶ
ἡ
κατὰ
τόπον |
[1, 411] |
τοῖς
ζῴοις
ἔμψυχα
τὰ
ζῷα
|
γίνεται. |
Εἰ
δ'
ὁ
μὲν
ἀὴρ |
[1, 402] |
τὸ
τί
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον
|
γίνεται |
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν |
[1, 409] |
εἰ
μὴ
διαφέρων
τις
ἀριθμὸς
|
ἐγγίνεται |
καὶ
ἄλλος
τις
τῶν
ὑπαρχουσῶν |
[1, 408] |
ἢ
μᾶλλον
ἕτερόν
τι
οὖσα
|
ἐγγίνεται |
τοῖς
μέρεσιν;
Ἔτι
δὲ
πότερον |
[1, 404] |
εἰσὶ
δ'
ἐκ
τῶν
στοιχείων,
|
κρίνεται |
δὲ
τὰ
πράγματα
τὰ
μὲν |
[1, 411] |
συνέχειν·
ἐξελθούσης
γοῦν
διαπνεῖται
καὶ
|
σήπεται. |
Εἰ
οὖν
ἕτερόν
τι
μίαν |
[1, 409] |
ἀφέλῃ
τις
ἀριθμὸν
ἢ
μονάδα,
|
λείπεται |
ἄλλος
ἀριθμός·
τὰ
δὲ
φυτὰ |
[1, 409] |
καὶ
ὑπεναντιώσεις
ἔχει,
διεληλύθαμεν
σχεδόν·
|
Λείπεται |
δ'
ἐπισκέψασθαι
πῶς
λέγεται
τὸ |
[1, 408] |
τῆς
μίξεως,
τί
ἐστιν
ὃ
|
φθείρεται |
τῆς
ψυχῆς
ἀπολιπούσης;
Ὅτι
μὲν |
[1, 408] |
σὰρξ
καὶ
καθ'
ἣν
ὀστοῦν.
|
Συμβήσεται |
οὖν
πολλάς
τε
ψυχὰς
ἔχειν |
[1, 409] |
τὸ
σύνολον
τίνι
γνωριεῖ
ἢ
|
αἰσθήσεται, |
οἷον
τί
θεὸς
ἢ
ἄνθρωπος |
[1, 406] |
Ἔτι
δ'
εἰ
μὲν
ἄνω
|
κινήσεται, |
πῦρ
ἔσται,
εἰ
δὲ
κάτω, |
[1, 410] |
ἄγνοια
πλείων
ἢ
σύνεσις
ὑπάρξει·
|
γνώσεται |
μὲν
γὰρ
ἓν
ἑκάστη,
πολλὰ |
[1, 409] |
ψυχή,
ἀλλὰ
τὸ
κινοῦν
μόνον.
|
Ἐνδέχεται |
δὲ
δὴ
πῶς
μονάδα
ταύτην |
[1, 406] |
μόρια
μεθισταμένη.
Εἰ
δὲ
τοῦτ'
|
ἐνδέχεται, |
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
πάλιν
ἐνδέχοιτ' |
[1, 403] |
κατὰ
στιγμήν,
οὐ
μέντοι
γ'
|
ἅψεται |
οὕτως
χωρισθέν
τι
εὐθύ·
ἀχώριστον |
[1, 403] |
καὶ
οὕτως
ἔχῃ
ὥσπερ
ὅταν
|
ὀργίζηται. |
Ἔτι
δὲ
μᾶλλον
τοῦτο
φανερόν· |
[1, 409] |
εἶναι.
Λέγουσι
μὲν
γάρ,
ἵν'
|
αἰσθάνηταί |
τε
τῶν
ὄντων
καὶ
ἕκαστον |
[1, 406] |
ἁρμονίας
ἔχῃ
καὶ
τὸ
πᾶν
|
φέρηται |
συμφώνους
φοράς,
τὴν
εὐθυωρίαν
εἰς |
[1, 406] |
κινοῦν
καὶ
αὐτὸ
κινεῖσθαι,
πρότερον
|
εἴρηται. |
Διχῶς
δὲ
κινουμένου
παντός-
ἢ |
[1, 404] |
ταῦτα
κινοῦν,
περὶ
δὲ
τούτων
|
εἴρηται |
ὅτι
συνεχῶς
φαίνεται
κινούμενα,
κἂν |
[1, 405] |
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν
καὶ
πρότερον,
|
χρῆται |
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ
φύσει, |
[1, 404] |
Ἕκτωρ
κεῖτ'
ἀλλοφρονέων"
οὐ
δὴ
|
χρῆται |
τῷ
νῷ
ὡς
δυνάμει
τινὶ |
[1, 406] |
ὑπὸ
τῶν
αἰσθητῶν
κινεῖσθαι,
εἴπερ
|
κινεῖται. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἰ
κινεῖ |
[1, 406] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
εἰς
ὃ
|
κινεῖται |
βίᾳ,
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ |
[1, 406] |
τῷ
λευκῷ
ἢ
τῷ
τριπήχει·
|
κινεῖται |
γὰρ
καὶ
ταῦτα,
ἀλλὰ
κατὰ |
[1, 408] |
τούτων·
εἰ
δ'
ὅλως
μὴ
|
κινεῖται, |
δῆλον
ὡς
οὐδ'
ὑφ'
ἑαυτῆς. |
[1, 406] |
τὰς
κινήσεις
ἃς
καὶ
αὐτὴ
|
κινεῖται. |
Εἰ
δὲ
τοῦτο,
καὶ
ἀντιστρέψασιν |
[1, 406] |
ἔκστασίς
ἐστι
τοῦ
κινουμένου
ᾗ
|
κινεῖται, |
καὶ
ἡ
ψυχὴ
ἐξίσταιτ'
ἂν |
[1, 406] |
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ'
αὑτὴν
|
κινεῖται |
καὶ
μετέχει
κινήσεως.
Τεσσάρων
δὲ |
[1, 406] |
μετέχει.
Ἔτι
δ'
εἰ
φύσει
|
κινεῖται, |
κἂν
βίᾳ
κινηθείη·
κἂν
εἰ |
[1, 411] |
τῶν
μορίων
αἴσθησιν
ἔχει
καὶ
|
κινεῖται |
κατὰ
τόπον
ἐπί
τινα
χρόνον. |
[1, 406] |
πλείους
ἢ
πάσας.
Εἰ
δὲ
|
κινεῖται |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
φύσει
ἂν |
[1, 406] |
τὸ
μὲν
γὰρ
καθ'
αὑτὸ
|
κινεῖται, |
οἱ
δὲ
τῷ
ἐν
κινουμένῳ |
[1, 406] |
ἐν
ᾧ
ἐστιν,
ὡς
αὐτὴ
|
κινεῖται, |
οἷον
Δημόκριτος,
παραπλησίως
λέγων
Φιλίππῳ |
[1, 404] |
κινοῦν
ὃ
μὴ
καὶ
αὐτὸ
|
κινεῖται. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν |
[1, 407] |
φέρεσθαι,
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὕτω
|
κινεῖται, |
οὔτε
τὸ
σῶμα
αἴτιον,
ἀλλ' |
[1, 406] |
ἀληθὲς
~ὅτι
ἣν
τὸ
(σῶμα
|
κινεῖται, |
ταύτην
καὶ
αὐτή.
Τὸ
δὲ |
[1, 405] |
τῶν
στοιχείων
ἀσώματον,
ἔτι
δὲ
|
κινεῖταί |
τε
καὶ
κινεῖ
τὰ
ἄλλα |
[1, 407] |
δὲ
πάσχει
καὶ
τὸ
μὲν
|
κινεῖται |
τὸ
δὲ
κινεῖ,
τούτων
δ' |
[1, 406] |
συμβεβηκός·
ᾧ
γὰρ
ὑπάρχουσιν,
ἐκεῖνο
|
κινεῖται, |
τὸ
σῶμα.
Διὸ
καὶ
οὐκ |
[1, 406] |
καθ'
ἕτερον
δὲ
λέγομεν
ὅσα
|
κινεῖται |
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι,
οἷον |
[1, 406] |
καὶ
αὐτή.
Τὸ
δὲ
σῶμα
|
κινεῖται |
φορᾷ·
ὥστε
καὶ
ἡ
ψυχὴ |
[1, 406] |
περὶ
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ
|
κινεῖται |
φύσει,
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ |
[1, 411] |
τὸ
σῶμα
συνέχειν·
ἐξελθούσης
γοῦν
|
διαπνεῖται |
καὶ
σήπεται.
Εἰ
οὖν
ἕτερόν |
[1, 408] |
ποτε
ἅμα
τῷ
σαρκὶ
εἶναι
|
ἀναιρεῖται |
καὶ
τὸ
τοῖς
ἄλλοις
μορίοις |
[1, 405] |
τῆς
γῆς·
ταύτην
δ'
οὐθεὶς
|
ἀποπέφανται, |
πλὴν
εἴ
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν |
[1, 409] |
πολλὰ
καὶ
ἀδύνατα
τῷ
λόγῳ.
|
Τίθενται |
γὰρ
γνωρίζειν
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ |
[1, 403] |
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς
|
εἴρηνται |
καὶ
κενῶς
ἅπαντες.
Ἀπορίαν
δ' |
[1, 405] |
εἶναι
τῶν
στοιχείων
ἢ
πάντα.
|
Ὁρίζονται |
δὴ
πάντες
τὴν
ψυχὴν
τρισὶν |
[1, 407] |
δὲ
θεωρητικαὶ
τοῖς
λόγοις
ὁμοίως
|
ὁρίζονται· |
λόγος
δὲ
πᾶς
ὁρισμὸς
ἢ |
[1, 409] |
δὲ
τρόπων
παραδεδομένων
καθ'
οὓς
|
ὁρίζονται |
τὴν
ψυχήν,
οἱ
μὲν
τὸ |
[1, 403] |
φοβεροῦ
συμβαίνοντος
ἐν
τοῖς
πάθεσι
|
γίνονται |
τοῖς
τοῦ
φοβουμένου.
Εἰ
δ' |
[1, 404] |
νηνεμία
παντελής.
Ἐπὶ
ταὐτὸ
δὲ
|
φέρονται |
καὶ
ὅσοι
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν |
[1, 405] |
ἀπ'
ἀμφοῖν
τὰς
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
|
Διαφέρονται |
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
πλήθους· |
[1, 404] |
τὴν
ψυχὴν
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
|
Διαφέρονται |
δὲ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες |
[1, 409] |
αἱ
στιγμαί,
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
ἔσονται |
αἱ
μονάδες·
καθέξει
γὰρ
ἑκάστη> |
[1, 409] |
αἱ
τῶν
μονάδων
κινήσεις
γραμμαὶ
|
ἔσονται· |
ἡ
γὰρ
στιγμὴ
μονάς
ἐστι |
[1, 406] |
δὲ
βίαιοι
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις
|
ἔσονται |
καὶ
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις |
[1, 410] |
εἰ
μὴ
καὶ
οἱ
λόγοι
|
ἐνέσονται |
καὶ
ἡ
σύνθεσις·
γνωριεῖ
γὰρ |
[1, 406] |
οἷον
πλωτῆρες·
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
|
κινοῦνται |
τῷ
πλοίῳ·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[1, 409] |
τῶν
σωμάτων,
εἴ
γε
μὴ
|
διαιροῦνται |
αἱ
γραμμαὶ
εἰς
στιγμάς;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 407] |
τὸ
συμπέρασμα
(εἰ
δὲ
μὴ
|
περατοῦνται, |
ἀλλ'
οὐκ
ἀνακάμπτουσί
γε
πάλιν |
[1, 409] |
ἐκ
τῶν
Δημοκρίτου
σφαιρίων
ἐὰν
|
γένωνται |
στιγμαί,
μόνον
δὲ
μένῃ
τὸ |
[1, 404] |
καὶ
ζῆν
δὲ
ἕως
ἂν
|
δύνωνται |
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἔοικε
δὲ
καὶ |
[1, 407] |
Καὶ
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
|
παραδέδοται |
περὶ
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς |
[1, 405] |
διὰ
τοῦτο
καὶ
τὸ
ζῆν
|
ὠνόμασται, |
οἱ
δὲ
τὸ
ψυχρόν,
διὰ |
[1, 410] |
ἐξ
ὧν
τὴν
ψυχὴν
συνεστάναι;
|
Ἔσται |
ἄρα
ποσὸν
καὶ
ποιὸν
καὶ |
[1, 406] |
εἰ
μὲν
ἄνω
κινήσεται,
πῦρ
|
ἔσται, |
εἰ
δὲ
κάτω,
γῆ·
τούτων |
[1, 406] |
τόπος
αὐτῶν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
|
ἔσται, |
εἴπερ
φύσει
κινήσεως
μετέχει.
Ἔτι |
[1, 410] |
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
πότερον
ἐξ
ἁπάντων
|
ἔσται |
ἡ
ψυχὴ
ἢ
οὔ;
Ἀλλ' |
[1, 409] |
μόνον
δὲ
μένῃ
τὸ
ποσόν,
|
ἔσται |
{τι}
ἐν
αὐτῷ
τὸ
μὲν |
[1, 403] |
τοῦτον
ἐν
ὕλῃ
τοιᾳδί,
εἰ
|
ἔσται· |
ὥσπερ
οἰκίας
ὁ
μὲν
λόγος |
[1, 410] |
οὐθέν,
εἰ
μὴ
καὶ
ταῦτ'
|
ἐνέσται. |
Τοῦτο
δ'
ὅτι
ἀδύνατον,
οὐθὲν |
[1, 407] |
Εἰ
μὲν
οὖν
κατὰ
στιγμήν,
|
αὗται |
δ'
ἄπειροι,
δῆλον
ὡς
οὐδέποτε |
[1, 406] |
γὰρ
τῶν
σωμάτων
αἱ
κινήσεις
|
αὗται· |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ |
[1, 404] |
τὰ
εἴδη
αὐτὰ
καὶ
αἱ
|
ἀρχαὶ |
ἐλέγοντο,
εἰσὶ
δ'
ἐκ
τῶν |
[1, 402] |
δεῖ
ζητεῖν·
ἄλλαι
γὰρ
ἄλλων
|
ἀρχαί, |
καθάπερ
ἀριθμῶν
καὶ
ἐπιπέδων.
Πρῶτον |
[1, 402] |
Ἔτι
δέ,
εἰ
μὴ
πολλαὶ
|
ψυχαὶ |
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ
ζητεῖν |
[1, 406] |
ἢ
δι'
αὑτό,
τὸ
μὲν
|
δι' |
ἄλλο
εἶναι,
τὸ
δ'
ἑτέρου |
[1, 402] |
βελτιόνων
τε
καὶ
θαυμασιωτέρων
εἶναι,
|
δι' |
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν
περὶ
τῆς |
[1, 405] |
οὖν
παραδεδομένα
περὶ
ψυχῆς,
καὶ
|
δι' |
ἃς
αἰτίας
λέγουσιν
οὕτω,
ταῦτ' |
[1, 406] |
τὸ
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθὸν
ἢ
|
δι' |
αὑτό,
τὸ
μὲν
δι'
ἄλλο |
[1, 402] |
ψυχῆς
εἶναι
δοκεῖ,
τὰ
δὲ
|
δι' |
ἐκείνην
καὶ
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχειν. |
[1, 403] |
δ'
εἶναι
τοῦτον
ἐν
ὕλῃ
|
τοιᾳδί, |
εἰ
ἔσται·
ὥσπερ
οἰκίας
ὁ |
[1, 408] |
γὰρ
λάβοι
ὁ
πρεσβύτης
ὄμμα
|
τοιονδί, |
βλέποι
ἂν
ὥσπερ
καὶ
ὁ |
[1, 408] |
οἷον
ἡ
μὲν
αἴσθησις
ἀπὸ
|
τωνδί, |
ἡ
δ'
ἀνάμνησις
ἀπ'
ἐκείνης |
[1, 403] |
τούτοις
τὸ
εἶδος
οὗ>
ἕνεκα
|
τωνδί. |
Τίς
οὖν
ὁ
φυσικὸς
τούτων; |
[1, 403] |
τὸ
ὀργίζεσθαι
κίνησίς
τις
τοῦ
|
τοιουδὶ |
σώματος
ἢ
μέρους
ἢ
δυνάμεως |
[1, 403] |
φυσικὸς
περὶ
ἅπανθ'
ὅσα
τοῦ
|
τοιουδὶ |
σώματος
καὶ
τῆς
τοι-
αύτης |
[1, 408] |
οὐκ
ἔστιν
ἐκείνου
πάθη,
ἀλλὰ
|
τουδὶ |
τοῦ
ἔχοντος
ἐκεῖνο,
ᾗ
ἐκεῖνο |
[1, 408] |
ἢ
φοβεῖσθαι
τὸ
τὴν
καρδίαν
|
ὡδὶ |
κινεῖσθαι,
τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
ἤ |
[1, 406] |
κινεῖται,
κἂν
βίᾳ
κινηθείη·
κἂν
|
εἰ |
βίᾳ,
καὶ
φύσει.
Τὸν
αὐτὸν |
[1, 411] |
δύναμιν
ἕκαστον
ἐν
τῷ
σώματι.
|
Εἰ |
γὰρ
ἡ
ὅλη
ψυχὴ
πᾶν |
[1, 408] |
Τὸ
δ'
οὐκ
ἔστιν
ἀναγκαῖον.
|
Εἰ |
γὰρ
καὶ
ὅτι
μάλιστα
τὸ |
[1, 408] |
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητηρίων
συμβαίνει·
|
εἰ |
γὰρ
λάβοι
ὁ
πρεσβύτης
ὄμμα |
[1, 409] |
ὁ
τόπος
ἀδιαίρετος,
καὶ
αὐτά.
|
Εἰ |
δ'
αἱ
ἐν
τῷ
σώματι |
[1, 407] |
ἢ
καὶ
ὅλως
μέγεθος
ἔχειν;
|
Εἰ |
δ'
ἀναγκαῖον
νοῆσαι
τῷ
ὅλῳ |
[1, 409] |
τι
τὸ
κινῆσον
τὰς
μονάδας.
|
Εἰ |
δ'
ἐν
τῷ
ζῴῳ
τὸ |
[1, 403] |
δ'
ἔοικεν
ἰδίῳ
τὸ
νοεῖν·
|
εἰ |
δ'
ἐστὶ
καὶ
τοῦτο
φαντασία |
[1, 408] |
μὲν
οὖν
ἔχει
τοιαύτας
ἀπορίας.
|
Εἰ |
δ'
ἐστὶν
ἕτερον
ἡ
ψυχὴ |
[1, 407] |
τὸ
μὴ
(ῥᾴδιον
ἀλλὰ
βίαιον·
|
εἰ |
δ'
ἐστὶν
ἡ
κίνησις
αὐτῆς |
[1, 406] |
αἱ
λεχθεῖσαι
κινήσεις
ἐν
τόπῳ.
|
Εἰ |
δ'
ἐστὶν
ἡ
οὐσία
τῆς |
[1, 407] |
Φαίνεται
δὲ
καὶ
ἅπαξ
ἐνδεχόμενον.
|
Εἰ |
δ'
ἱκανὸν
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
τῶν |
[1, 411] |
ζῴοις
ἔμψυχα
τὰ
ζῷα
γίνεται.
|
Εἰ |
δ'
ὁ
μὲν
ἀὴρ
διασπώ- |
[1, 408] |
τὴν
ψυχήν,
φανερὸν
ἐκ
τούτων·
|
εἰ |
δ'
ὅλως
μὴ
κινεῖται,
δῆλον |
[1, 403] |
πάθεσι
γίνονται
τοῖς
τοῦ
φοβουμένου.
|
Εἰ |
δ'
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
ὅτι |
[1, 411] |
δὲ
λέληθε
τοὺς
οὕτως
ὑπειληφότας.
|
(Εἰ |
δὲ
δεῖ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ |
[1, 407] |
ἄπειροι,
δῆλον
ὡς
οὐδέποτε
διέξεισιν·
|
εἰ |
δὲ
κατὰ
μέγεθος,
πολλάκις
ἢ |
[1, 406] |
μὲν
ἄνω
κινήσεται,
πῦρ
ἔσται,
|
εἰ |
δὲ
κάτω,
γῆ·
τούτων
γὰρ |
[1, 406] |
ἂν
ἢ
πλείους
ἢ
πάσας.
|
Εἰ |
δὲ
κινεῖται
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός, |
[1, 411] |
εὐθέως
καὶ
ἡ
ψυχὴ
ἕν;
|
Εἰ |
δὲ
μεριστόν,
πάλιν
ὁ
λόγος |
[1, 411] |
κατὰ
τόπον
ἐπί
τινα
χρόνον.
|
Εἰ |
δὲ
μὴ
διατελοῦσιν,
οὐθὲν
ἄτοπον· |
[1, 402] |
ἂν
εἴη
τὴν
μέθοδον
ταύτην·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
ἔστι
μία
τις |
[1, 402] |
ὁμοειδὴς
ἅπασα
ψυχὴ
ἢ
οὔ·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
ὁμοειδής,
πότερον
εἴδει |
[1, 407] |
τὸν
συλλογισμὸν
ἢ
τὸ
συμπέρασμα
|
(εἰ |
δὲ
μὴ
περατοῦνται,
ἀλλ'
οὐκ |
[1, 403] |
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι·
|
εἰ |
δὲ
μηθέν
ἐστιν
ἴδιον
αὐτῆς, |
[1, 402] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
|
Εἰ |
δὲ
τὰ
ἔργα
πρότερον,
πάλιν |
[1, 403] |
τὰ
μὲν
καλῶς
εἰρημένα
λάβωμεν,
|
εἰ |
δέ
τι
μὴ
καλῶς,
τοῦτ' |
[1, 410] |
τὰ>
πολλὰ
διάνοιαν
οὐκ
ἔχειν.
|
Εἰ |
δέ
τις
καὶ
ταῦτα
παραχωρήσειε |
[1, 406] |
ὅλη
ἢ
κατὰ
μόρια
μεθισταμένη.
|
Εἰ |
δὲ
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν |
[1, 406] |
κινήσεις
ἃς
καὶ
αὐτὴ
κινεῖται.
|
Εἰ |
δὲ
τοῦτο,
καὶ
ἀντιστρέψασιν
εἰπεῖν |
[1, 406] |
φύσει
ἂν
ὑπάρχοι
κίνησις
αὐτῇ·
|
εἰ |
δὲ
τοῦτο,
καὶ
τόπος·
πᾶσαι |
[1, 407] |
κατὰ
μέγεθος
ἢ
κατὰ
στιγμήν,
|
εἰ |
δεῖ
καὶ
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν; |
[1, 409] |
κωλύει
ἐν
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
|
εἰ |
δύο,
καὶ
ἄπειρα;
Ὧν
γὰρ |
[1, 410] |
λέγειν·
τίς
γὰρ
ἂν
ἀπορήσειεν
|
εἰ |
ἔνεστιν
ἐν
τῇ
ψυχῇ
λίθος |
[1, 403] |
εἶναι
τοῦτον
ἐν
ὕλῃ
τοιᾳδί,
|
εἰ |
ἔσται·
ὥσπερ
οἰκίας
ὁ
μὲν |
[1, 407] |
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
πεπερασμένοι.
Ἔτι
|
εἰ |
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ
πολλάκις,
δεήσει |
[1, 406] |
νῦν
ἐπισκοποῦμεν
περὶ
τῆς
ψυχῆς
|
εἰ |
καθ'
αὑτὴν
κινεῖται
καὶ
μετέχει |
[1, 406] |
σῶμα
πᾶν.
Ἡμεῖς
δ'
ἐρωτήσομεν
|
εἰ |
καὶ
ἠρέμησιν
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό· |
[1, 411] |
αὐτὴν
ἔχοντα
ψυχὴν
τῷ
εἴδει,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον
γὰρ |
[1, 406] |
εἴπερ
κινεῖται.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
εἰ |
κινεῖ
γε
αὐτὴ
αὑτήν,
καὶ |
[1, 408] |
χαλεπὸν
γὰρ
ἐφαρμόζειν.
Ἔτι
δ'
|
εἰ |
λέγομεν
τὴν
ἁρμονίαν
εἰς
δύο |
[1, 406] |
βουλομένοις
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι.
Ἔτι
δ'
|
εἰ |
μὲν
ἄνω
κινήσεται,
πῦρ
ἔσται, |
[1, 411] |
ζητεῖν
πότερον
ἓν
ἢ
πολυμερές.
|
Εἰ |
μὲν
γὰρ
ἕν,
διὰ
τί |
[1, 409] |
ἂν
εἴη
διαφορὰ
πλὴν
θέσις;
|
Εἰ |
μὲν
οὖν
εἰσὶν
ἕτεραι
αἱ |
[1, 403] |
οὐδὲ
τοῦτ'
ἄνευ
σώματος
εἶναι.
|
Εἰ |
μὲν
οὖν
ἔστι
τι
τῶν |
[1, 407] |
δεῖ
καὶ
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν;
|
Εἰ |
μὲν
οὖν
κατὰ
στιγμήν,
αὗται |
[1, 402] |
τι
(μικρόν.
Σκεπτέον
δὲ
καὶ
|
εἰ |
μεριστὴ
ἢ
ἀμερής,
καὶ
πότερον |
[1, 411] |
δή
ποτε
συνέχει
τὴν
ψυχήν,
|
εἰ |
μεριστὴ
πέφυκεν;
Οὐ
γὰρ
δὴ |
[1, 409] |
καὶ
πᾶν
σῶμα
ψυχὴν
ἔχειν,
|
εἰ |
μὴ
διαφέρων
τις
ἀριθμὸς
ἐγγίνεται |
[1, 408] |
ἕκαστον
τῶν
μορίων
ψυχὴν
ἔχει,
|
εἰ |
μὴ
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ
ὁ |
[1, 410] |
τὰ
στοιχεῖα
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
|
εἰ |
μὴ
καὶ
οἱ
λόγοι
ἐνέσονται |
[1, 410] |
ὀστοῦν
ἢ
τὸν
ἄνθρωπον
οὐθέν,
|
εἰ |
μὴ
καὶ
ταῦτ'
ἐνέσται.
Τοῦτο |
[1, 406] |
ἐξίσταιτ'
ἂν
ἐκ
τῆς
οὐσίας,
|
εἰ |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἑαυτὴν
κινεῖ, |
[1, 406] |
τοῦθ'
ὑπ'
ἄλλου
κινεῖσθαι,
πλὴν
|
εἰ |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
ὥσπερ
οὐδὲ |
[1, 402] |
κοινὸν
ἄλλο
κατηγοροῖτο·
Ἔτι
δέ,
|
εἰ |
μὴ
πολλαὶ
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια, |
[1, 409] |
ἀριθμὸς
ὁ
τῆς
ψυχῆς,
ἢ
|
εἰ |
ὁ
τῶν
ἐν
τῷ
σώματι |
[1, 411] |
ἐξελθούσης
γοῦν
διαπνεῖται
καὶ
σήπεται.
|
Εἰ |
οὖν
ἕτερόν
τι
μίαν
αὐτὴν |
[1, 407] |
νόησις
κύ-
κλου
δὲ
περιφορά·
|
Εἰ |
οὖν
ἡ
νόησις
περιφορά,
καὶ |
[1, 406] |
καὶ
αὐτὴ
κινοῖτ'
ἄν,
ὥστ'
|
εἰ |
πᾶσα
κίνησις
ἔκστασίς
ἐστι
τοῦ |
[1, 409] |
τῷ
αὐτῷ
δύο
εἶναι
σώματα,
|
εἰ |
σῶμά
τι
ἡ
ψυχή·
τοῖς |
[1, 402] |
πρότερον,
πάλιν
ἄν
τις
ἀπορήσειεν
|
εἰ |
τὰ
ἀντικείμενα
πρότερον
τούτων
ζητητέον, |
[1, 409] |
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
τὴν
ψυχὴν
τὰ
πράγματα
τιθέντες. |
[1, 411] |
ψυχὴν
ὁμοειδῆ
τοῖς
μορίοις
εἶναι,
|
εἰ |
τῷ
ἀπολαμβάνεσθαί
τι
τοῦ
περιέχοντος |
[1, 406] |
φύσει
κινήσεως
μετέχει.
Ἔτι
δ'
|
εἰ |
φύσει
κινεῖται,
κἂν
βίᾳ
κινηθείη· |
[1, 409] |
στιγμὰς
καὶ
ἀπολύεσθαι
τῶν
σωμάτων,
|
εἴ |
γε
μὴ
διαιροῦνται
αἱ
γραμμαὶ |
[1, 402] |
ἢ
ὕστερον,
ὁμοίως
δὲ
κἂν
|
εἴ |
τι
κοινὸν
ἄλλο
κατηγοροῖτο·
Ἔτι |
[1, 404] |
εἶναι
λέγει
τὴν
κινοῦσαν,
καὶ
|
εἴ |
τις
ἄλλος
εἴρηκεν
ὡς
τὸ |
[1, 408] |
ἢ
κατὰ
ψυχῆς.
Φανερώτατον
δ'
|
εἴ |
τις
ἀποδιδόναι
πειραθείη
τὰ
πάθη |
[1, 405] |
ταύτην
δ'
οὐθεὶς
ἀποπέφανται,
πλὴν
|
εἴ |
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ
πάντων |
[1, 409] |
ἀλλὰ
καὶ
συμβεβηκός.
Δῆλον
δ'
|
εἴ |
τις
ἐπιχειρήσειεν
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[1, 408] |
ὀργίζεσθαι
τὴν
ψυχὴν
ὅμοιον
κἂν
|
εἴ |
τις
λέγοι
τὴν
ψυχὴν
ὑφαίνειν |
[1, 407] |
μορφήν,
παραπλήσιον
δὲ
λέγουσιν
ὥσπερ
|
εἴ |
τις
φαίη
τὴν
τεκτονικὴν
εἰς |
[1, 407] |
οὗ
ἡ
τοιαύτη
περιφορὰ
νόησις.
|
Ἀεὶ |
δὲ
δὴ
τί
νοήσει
(δεῖ |
[1, 405] |
τοῦτο
δ'
ὑπάρχειν
αὐτῇ
ὡς
|
ἀεὶ |
κινουμένῃ·
~κινεῖσθαι
γὰρ
καὶ
τὰ |
[1, 407] |
πάλιν
ἐπ'
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι
δ'
|
ἀεὶ |
μέσον
καὶ
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ |
[1, 403] |
τι
εὐθύ·
ἀχώριστον
γάρ,
εἴπερ
|
ἀεὶ |
μετὰ
σώματός
τινος
ἐστιν.
Ἔοικε |
[1, 405] |
καὶ
τὰ
θεῖα
πάντα
συνεχῶς
|
(ἀεί, |
σελήνην,
ἥλιον,
τοὺς
ἀστέρας
καὶ |
[1, 405] |
καὶ
ἀσωματώτατόν
τε
καὶ
ῥέον
|
ἀεί· |
τὸ
δὲ
κινούμενον
κινουμένῳ
γινώσκεσθαι· |
[1, 404] |
καλῶς
καὶ
ὀρθῶς
τὸν
νοῦν
|
λέγει, |
ἑτέρωθι
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι |
[1, 406] |
χυτόν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Δημόκριτος
|
λέγει· |
κινουμένας
γάρ
φησι
τὰς
ἀδιαιρέτους |
[1, 404] |
τὰ
σφαιροειδῆ
πῦρ
καὶ
ψυχὴν
|
λέγει |
(οἷον
ἐν
τῷ
ἀέρι
τὰ |
[1, 404] |
δὲ
καὶ
Ἀναξαγόρας
ψυχὴν
εἶναι
|
λέγει |
τὴν
κινοῦσαν,
καὶ
εἴ
τις |
[1, 404] |
ὧν
τὴν
μὲν
πανσπερμίαν
στοιχεῖα
|
λέγει |
τῆς
ὅλης
φύσεως
(ὁμοίως
δὲ |
[1, 405] |
δὲ
σχημάτων
εὐκινητότατον
τὸ
σφαιροειδὲς
|
λέγει· |
τοιοῦτον
δ'
εἶναι
τόν
τε |
[1, 404] |
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
|
λέγει |
ψυχὴν
καὶ
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ' |
[1, 406] |
δὲ
τρόπον
καὶ
ὁ
Τίμαιος
|
φυσιολογεῖ |
τὴν
ψυχὴν
κινεῖν
τὸ
σῶμα· |
[1, 407] |
Ἀεὶ
δὲ
δὴ
τί
νοήσει
|
(δεῖ |
γάρ,
εἴπερ
ἀΐδιος
ἡ
περιφορά) |
[1, 407] |
τὴν
τεκτονικὴν
εἰς
αὐλοὺς
ἐνδύεσθαι·
|
δεῖ |
γὰρ
τὴν
μὲν
τέχνην
χρῆσθαι |
[1, 409] |
δὴ
πῶς
μονάδα
ταύτην
εἶναι;
|
Δεῖ |
γὰρ
ὑπάρχειν
τινὰ
αὐτῇ
διαφορὰν |
[1, 406] |
ἂν
βίᾳ
τὸ
ζῷον.
Οὐ
|
δεῖ |
δὲ
ᾧ
τὸ
ὑφ'
ἑαυτοῦ |
[1, 411] |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιεῖν,
οὐθὲν
|
δεῖ |
ἐξ
ἁπάντων·
ἱκανὸν
γὰρ
θάτερον |
[1, 409] |
ἐστι
κινητικὴ
καὶ
κινητή,
διαφέρειν
|
δεῖ. |
Ἔτι
δ'
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν |
[1, 402] |
ἔχει
καὶ
πλάνας,
ἐκ
τίνων
|
δεῖ |
ζητεῖν·
ἄλλαι
γὰρ
ἄλλων
ἀρχαί, |
[1, 402] |
πολλαὶ
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
|
δεῖ |
ζητεῖν
πρότερον
τὴν
ὅλην
ψυχὴν |
[1, 407] |
μέγεθος
ἢ
κατὰ
στιγμήν,
εἰ
|
δεῖ |
καὶ
τοῦτο
μόριον
εἰπεῖν;
Εἰ |
[1, 407] |
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων,
τί
|
δεῖ |
κύκλῳ
κινεῖσθαι,
ἢ
καὶ
ὅλως |
[1, 410] |
Τοῦτο
δ'
ὅτι
ἀδύνατον,
οὐθὲν
|
δεῖ |
λέγειν·
τίς
γὰρ
ἂν
ἀπορήσειεν |
[1, 403] |
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ
ὧν
εὐπορεῖν
|
δεῖ |
προελθόντας,
τὰς
τῶν
προτέρων
δόξας |
[1, 411] |
τοὺς
οὕτως
ὑπειληφότας.
(Εἰ
δὲ
|
δεῖ |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων |
[1, 402] |
εἰ
δὲ
μὴ
ὁμοειδής,
πότερον
|
εἴδει |
διαφέρουσα
ἢ
γένει.
Νῦν
μὲν |
[1, 409] |
τὴν
αὐτὴν
ψυχὴν
ἔχειν
τῷ
|
εἴδει. |
Δόξειε
δ'
ἂν
οὐθὲν
διαφέρειν |
[1, 411] |
τὴν
αὐτὴν
ἔχοντα
ψυχὴν
τῷ
|
εἴδει, |
εἰ
καὶ
μὴ
ἀριθμῷ·
ἑκάτερον |
[1, 408] |
ἀπονέμουσι
τοῦτο
μάλισθ'
ὡς
εἰπεῖν.
|
Ἁρμόζει |
δὲ
μᾶλλον
καθ'
ὑγιείας
λέγειν |
[1, 409] |
συνεχεῖ·
οὐ
γὰρ
διὰ
τὸ
|
μεγέθει |
διαφέρειν
ἢ
μικρότητι
συμβαίνει
τὸ |
[1, 403] |
εἴη
χωριστή,
ἀλλὰ
καθάπερ
τῷ
|
εὐθεῖ, |
ᾗ
εὐθύ,
πολλὰ
συμβαίνει,
οἷον |
[1, 411] |
τὸ
ἀντικείμενον.
Καὶ
γὰρ
τῷ
|
εὐθεῖ |
καὶ
αὐτὸ
καὶ
τὸ
καμπύλον |
[1, 404] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιεῖ· |
γινώσκεσθαι
γὰρ
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ |
[1, 411] |
οὖν
ἕτερόν
τι
μίαν
αὐτὴν
|
ποιεῖ, |
ἐκεῖνο
μάλιστ'
ἂν
εἴη
ψυχή. |
[1, 411] |
πυρὶ
οὖσα
ἡ
ψυχὴ
οὐ
|
ποιεῖ |
ζῷον,
ἐν
δὲ
τοῖς
μικτοῖς, |
[1, 407] |
γὰρ
τὴν
κοινωνίαν
τὸ
μὲν
|
ποιεῖ |
τὸ
δὲ
πάσχει
καὶ
τὸ |
[1, 406] |
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
καὶ
ἠρέμησιν
|
ποιεῖ |
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ
ποιήσει, |
[1, 410] |
λόγοι
ἐνέσονται
καὶ
ἡ
σύνθεσις·
|
γνωριεῖ |
γὰρ
ἕκαστον
τὸ
ὅμοιον,
τὸ |
[1, 409] |
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ
σύνολον
τίνι
|
γνωριεῖ |
ἢ
αἰσθήσεται,
οἷον
τί
θεὸς |
[1, 405] |
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ'
ὢν
πῶς
|
γνωριεῖ |
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν,
οὔτ' |
[1, 410] |
γὰρ
τῶν
στοιχείων
ἓν
οὐ
|
γνωριεῖ, |
τὸ
νεῖκος,
τὰ
δὲ
θνητὰ |
[1, 411] |
ψυχὴ
πᾶν
τὸ
σῶμα
συνέχει,
|
προσήκει |
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον
συνέχειν |
[1, 404] |
δὲ
στοργήν,
νεῖκος
δέ
τε
|
νείκεϊ |
λυγρῷ·
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[1, 407] |
εἰς
τὸ
τυχὸν
ἐνδύεσθαι
σῶμα.
|
Δοκεῖ |
γὰρ
ἕκαστον
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος |
[1, 411] |
γὰρ
δὴ
τό
γε
σῶμα·
|
δοκεῖ |
γὰρ
τοὐναντίον
μᾶλλον
ἡ
ψυχὴ |
[1, 410] |
τῶν
ζῴων
κατὰ
τόπον·
καίτοι
|
δοκεῖ |
γε
ταύτην
μόνην
τῶν
κινήσεων |
[1, 402] |
εὐλόγως
ἂν
ἐν
πρώτοις
τιθείημεν.
|
Δοκεῖ |
δὲ
καὶ
πρὸς
ἀλήθειαν
ἅπασαν |
[1, 403] |
τοῦ
ἀψύχου
δυσὶ
μάλιστα
διαφέρειν
|
δοκεῖ, |
κινήσει
τε
καὶ
τῷ
αἰσθάνεσθαι. |
[1, 410] |
ψυχὴ
ἢ
οὔ;
Ἀλλ'
οὐ
|
δοκεῖ |
κοινὰ
πάντων
εἶναι
στοιχεῖα.
Ἆρ' |
[1, 402] |
ἴδια
πάθη
τῆς
ψυχῆς
εἶναι
|
δοκεῖ, |
τὰ
δὲ
δι'
ἐκείνην
καὶ |
[1, 409] |
ζῴων
πολλὰ
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ
|
δοκεῖ |
τὴν
αὐτὴν
ψυχὴν
ἔχειν
τῷ |
[1, 410] |
(ὀστᾶ
νεῦρα
τρίχες,
οὐθενὸς
αἰσθάνεσθαι
|
δοκεῖ, |
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
καίτοι |
[1, 404] |
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
κινητικὸν
|
ἐδόκει |
ἡ
ψυχὴ
εἶναι
καὶ
γνωριστικὸν |
[1, 407] |
εἴωθέ
τε
λέγεσθαι
καὶ
πολλοῖς
|
συνδοκεῖ. |
Ἄδηλος
δὲ
καὶ
τοῦ
κύκλῳ |
[1, 410] |
ἐκ
τούτων
μόνον;
Πῶς
οὖν
|
γινώσκει |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον;
Ἢ |
[1, 405] |
ἐπειδὴ
γὰρ
ἡ
ψυχὴ
πάντα
|
γινώσκει, |
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν
τῶν |
[1, 408] |
τούτου
φθειρομένου
οὔτε
μνημονεύει
οὔτε
|
φιλεῖ· |
οὐ
γὰρ
ἐκείνου
ἦν,
ἀλλὰ |
[1, 410] |
πάντα
γὰρ
τἆλλα.
Συμβαίνει
δ'
|
Ἐμπεδοκλεῖ |
γε
καὶ
ἀφρονέστατον
εἶναι
τὸν |
[1, 402] |
ἔτι
δὲ
πότερον
τῶν
ἐν
|
δυνάμει |
ὄντων
ἢ
μᾶλλον
ἐντελέχειά
τις· |
[1, 404] |
δὴ
χρῆται
τῷ
νῷ
ὡς
|
δυνάμει |
τινὶ
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ |
[1, 406] |
εἰς
ὃ
κινεῖται
βίᾳ,
καὶ
|
ἠρεμεῖ |
ἐν
τούτῳ
βίᾳ.
Ποῖαι
δὲ |
[1, 406] |
ὃ
γὰρ
κινεῖται
φύσει,
καὶ
|
ἠρεμεῖ |
ἐν
τούτῳ
φύσει·
ὁμοίως
δὲ |
[1, 402] |
ὁμοειδής,
πότερον
εἴδει
διαφέρουσα
ἢ
|
γένει. |
Νῦν
μὲν
γὰρ
οἱ
λέγοντες |
[1, 410] |
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα
|
συμβαίνει. |
Ἄτοπον
δὲ
καὶ
τὸ
φάναι |
[1, 411] |
ζῴοις
βελτίων
ἐστὶ
καὶ
ἀθανατωτέρα.
|
Συμβαίνει |
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον
καὶ
παράλογον· |
[1, 410] |
δ'
ἀγνοήσει·
πάντα
γὰρ
τἆλλα.
|
Συμβαίνει |
δ'
Ἐμπεδοκλεῖ
γε
καὶ
ἀφρονέστατον |
[1, 409] |
γραμμαὶ
εἰς
στιγμάς;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
|
Συμβαίνει |
δέ,
καθάπερ
εἴπομεν,
τῇ
μὲν |
[1, 408] |
δ'
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητηρίων
|
συμβαίνει· |
εἰ
γὰρ
λάβοι
ὁ
πρεσβύτης |
[1, 409] |
κίνησιν
καὶ
ἀριθμὸν
ταῦτά
τε
|
συμβαίνει |
καὶ
πολλὰ
ἕτερα
τοιαῦτα·
οὐ |
[1, 407] |
τὸ
νῦν.
Ἐκεῖνο
δὲ
ἄτοπον
|
συμβαίνει |
καὶ
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
καὶ |
[1, 403] |
τῷ
εὐθεῖ,
ᾗ
εὐθύ,
πολλὰ
|
συμβαίνει, |
οἷον
ἅπτεσθαι
τῆς
{χαλκῆς}
σφαίρας |
[1, 408] |
ἢ
ἕτερόν
τι,
τούτων
δὲ
|
συμβαίνει |
τὰ
μὲν
κατὰ
φοράν
τινων |
[1, 403] |
καθ'
ὅσους
τῶν
ὁρισμῶν
μὴ
|
συμβαίνει |
τὰ
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ' |
[1, 409] |
ὑπαρχουσῶν
ἐν
τῷ
σώματι
στιγμῶν·
|
Συμβαίνει |
τε
κινεῖσθαι
τὸ
ζῷον
ὑπὸ |
[1, 409] |
τὸ
μεγέθει
διαφέρειν
ἢ
μικρότητι
|
συμβαίνει |
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
ὅτι
ποσόν· |
[1, 410] |
δὲ
πολλαχῶς
λεγομένου
τοῦ
ὄντος
|
(σημαίνει |
γὰρ
τὸ
μὲν
τόδε
τι, |
[1, 406] |
εἰ
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἑαυτὴν
|
κινεῖ, |
ἀλλ'
ἐστὶν
ἡ
κίνησις
τῆς |
[1, 406] |
κινεῖται.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἰ
|
κινεῖ |
γε
αὐτὴ
αὑτήν,
καὶ
αὐτὴ |
[1, 405] |
ψυχὴν
ἔχειν,
ὅτι
τὸν
σίδηρον
|
κινεῖ· |
Διογένης
δ'
ὥσπερ
καὶ
ἕτεροί |
[1, 405] |
ἔτι
δὲ
κινεῖταί
τε
καὶ
|
κινεῖ |
τὰ
ἄλλα
πρώτως.
Δημόκριτος
δὲ |
[1, 407] |
τὸ
μὲν
κινεῖται
τὸ
δὲ
|
κινεῖ, |
τούτων
δ'
οὐθὲν
ὑπάρχει
πρὸς |
[1, 411] |
τις
εἶναι·
μόνης
γὰρ
ταύτης
|
κοινωνεῖ |
καὶ
ζῷα
καὶ
φυτά,
καὶ |
[1, 409] |
τῷ
αὐτῷ
ἔσονται
αἱ
μονάδες·
|
καθέξει |
γὰρ
ἑκάστη>
χώραν
στιγμῆς.
Καίτοι |
[1, 411] |
μόριον
ἢ
πῶς
ὁ
νοῦς
|
συνέξει, |
χαλεπὸν
καὶ
πλάσαι.
Φαίνεται
δὲ |
[1, 411] |
δῆλον
ὅτι,
τὸ
δ'
οὐχ
|
ὑπάρξει. |
Ἀναγκαῖον
οὖν
αὐτὴν
ἢ
ὁμοιομερῆ |
[1, 410] |
ἀρχῶν
ἄγνοια
πλείων
ἢ
σύνεσις
|
ὑπάρξει· |
γνώσεται
μὲν
γὰρ
ἓν
ἑκάστη, |
[1, 411] |
ἀνομοιομερής,
τὸ
μέν
τι
αὐτῆς
|
ὑπάρξει |
δῆλον
ὅτι,
τὸ
δ'
οὐχ |
[1, 406] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
|
ὑπάρξει, |
ὥσπερ
τῷ
λευκῷ
ἢ
τῷ |
[1, 407] |
κινεῖσθαι
δ'
οὕτως
ἢ
ἄλλως.
|
Ἐπεὶ |
δ'
ἐστὶν
ἡ
τοιαύτη
σκέψις |
[1, 404] |
οἱ
ἀριθμοὶ
οὗτοι
τῶν
πραγμάτων.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
καὶ
κινητικὸν
ἐδόκει
ἡ |
[1, 411] |
αὐτὴν
καλῶς
οὐδ'
ἀληθῶς
λέγεται.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τὸ
γινώσκειν
τῆς
ψυχῆς |
[1, 406] |
περὶ
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
|
ἐπεὶ |
φαίνεται
κινοῦσα
τὸ
σῶμα,
ταύτας |
[1, 409] |
κινητή,
διαφέρειν
δεῖ.
Ἔτι
δ'
|
ἐπεί |
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
ἐπίπεδον
ποιεῖν, |
[1, 407] |
δὲ
πῶς
νοήσει
τὸ
μεριστὸν
|
ἀμερεῖ |
ἢ
τὸ
ἀμερὲς
μεριστῷ;
Ἀναγκαῖον |
[1, 402] |
ὄντων
ἢ
μᾶλλον
ἐντελέχειά
τις·
|
~διαφέρει |
γὰρ
οὔ
τι
(μικρόν.
Σκεπτέον |
[1, 409] |
αὐτὸ
ἔφαμεν
κινεῖν·
τί
γὰρ
|
διαφέρει |
σφαίρας
λέγειν
μικρὰς
ἢ
μονάδας |
[1, 410] |
γνωρίζεται,
καί,
πρός,
τῷ
ὁμοίῳ,
|
μαρτυρεῖ |
τὸ
νῦν
λεχθέν·
ὅσα
γάρ |
[1, 407] |
νόησις
ἔοικεν
ἠρεμήσει
τινὶ
καὶ
|
ἐπιστάσει |
μᾶλλον
ἢ
κινήσει·
τὸν
αὐτὸν |
[1, 410] |
ἕκαστον,
ἀλλὰ
λόγῳ
τινὶ
καὶ
|
συνθέσει, |
καθάπερ
φησὶ
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
τὸ |
[1, 402] |
ἔτι
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ
πραγματευθῆναι·
|
δεήσει |
γὰρ
λαβεῖν
περὶ
ἕκαστον
τίς |
[1, 411] |
ἐκεῖνο
μάλιστ'
ἂν
εἴη
ψυχή.
|
Δεήσει |
δὲ
πάλιν
κἀκεῖνο
ζητεῖν
πότερον |
[1, 407] |
εἰ
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ
πολλάκις,
|
δεήσει |
πολλάκις
νοεῖν
τὸ
αὐτό.
Ἔτι |
[1, 404] |
τὰ
δὲ
δόξῃ,
τὰ
δ'
|
αἰσθήσει· |
εἴδη
δ'
οἱ
ἀριθμοὶ
οὗτοι |
[1, 405] |
ψυχὴν
τρισὶν
ὡς
εἰπεῖν,
κινήσει,
|
αἰσθήσει, |
τῷ
ἀσωμάτῳ·
τούτων
δ'
ἕκαστον |
[1, 406] |
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ
|
ποιήσει, |
χαλεπὸν
ἢ
καὶ
ἀδύνατον
εἰπεῖν. |
[1, 407] |
Ἔτι
δ'
ἡ
νόησις
ἔοικεν
|
ἠρεμήσει |
τινὶ
καὶ
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
τρισὶν
ὡς
εἰπεῖν,
|
κινήσει, |
αἰσθήσει,
τῷ
ἀσωμάτῳ·
τούτων
δ' |
[1, 405] |
δὲ
κινούμενον
κινουμένῳ
γινώσκεσθαι·
ἐν
|
κινήσει |
δ'
εἶναι
τὰ
ὄντα
κἀκεῖνος |
[1, 403] |
ἀψύχου
δυσὶ
μάλιστα
διαφέρειν
δοκεῖ,
|
κινήσει |
τε
καὶ
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
Παρειλήφαμεν |
[1, 407] |
τινὶ
καὶ
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ
|
κινήσει· |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ |
[1, 407] |
νόησις.
Ἀεὶ
δὲ
δὴ
τί
|
νοήσει |
(δεῖ
γάρ,
εἴπερ
ἀΐδιος
ἡ |
[1, 407] |
συνεχής.
Πῶς
γὰρ
δὴ
καὶ
|
νοήσει, |
μέγεθος
ὤν,
πότερον
ὁτῳοῦν
τῶν |
[1, 407] |
κατὰ
μέγεθος,
πολλάκις
ἢ
ἀπειράκις
|
νοήσει |
τὸ
αὐτό.
Φαίνεται
δὲ
καὶ |
[1, 407] |
μορίοις
θίξις;
Ἔτι
δὲ
πῶς
|
νοήσει |
τὸ
μεριστὸν
ἀμερεῖ
ἢ
τὸ |
[1, 410] |
γὰρ
ἓν
ἑκάστη,
πολλὰ
δ'
|
ἀγνοήσει· |
πάντα
γὰρ
τἆλλα.
Συμβαίνει
δ' |
[1, 411] |
δὲ
μεριστόν,
πάλιν
ὁ
λόγος
|
ζητήσει |
τί
τὸ
συνέχον
ἐκεῖνο,
καὶ |
[1, 403] |
ὄμβρων
καὶ
καυμάτων,
ὁ
δὲ
|
φήσει |
λίθους
καὶ
πλίνθους
καὶ
ξύλα, |
[1, 406] |
δὲ
κινεῖται
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
|
φύσει |
ἂν
ὑπάρχοι
κίνησις
αὐτῇ·
εἰ |
[1, 406] |
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ
κινεῖται
|
φύσει, |
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
φύσει· |
[1, 406] |
κινήσεως
μετέχει.
Ἔτι
δ'
εἰ
|
φύσει |
κινεῖται,
κἂν
βίᾳ
κινηθείη·
κἂν |
[1, 406] |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
ἔσται,
εἴπερ
|
φύσει |
κινήσεως
μετέχει.
Ἔτι
δ'
εἰ |
[1, 406] |
φύσει,
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
|
φύσει· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
εἰς
ὃ |
[1, 405] |
χρῆται
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ
|
φύσει, |
πλὴν
ἀρχήν
γε
τὸν
νοῦν |
[1, 406] |
κινηθείη·
κἂν
εἰ
βίᾳ,
καὶ
|
φύσει. |
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει |
[1, 407] |
δὲ
περιφορὰ
πάλιν
ἐπ'
ἀρχὴν
|
ἀνακάμπτει) |
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
πεπερασμένοι. |
[1, 408] |
Διὸ
καὶ
τούτου
φθειρομένου
οὔτε
|
μνημονεύει |
οὔτε
φιλεῖ·
οὐ
γὰρ
ἐκείνου |
[1, 409] |
ἑκάστη>
χώραν
στιγμῆς.
Καίτοι
τί
|
κωλύει |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
εἰ |
[1, 403] |
τούτοις
πάσχει
τι
τὸ
σῶμα.
|
Μηνύει |
δὲ
τὸ
ποτὲ
μὲν
ἰσχυρῶν |
[1, 404] |
καὶ
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
|
διασαφεῖ |
περὶ
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ |
[1, 405] |
ὅτι
πάντων
ὑγρά.
Καὶ
γὰρ
|
ἐλέγχει |
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας
τὴν
ψυχήν, |
[1, 411] |
αἴσθησιν
δ'
οὐθὲν
ἄνευ
ταύτης
|
ἔχει. |
|
[1, 403] |
τοῦ
φοβουμένου.
Εἰ
δ'
οὕτως
|
ἔχει, |
δῆλον
ὅτι
τὰ
πάθη
λόγοι |
[1, 409] |
τίνας
ἀπορίας
τε
καὶ
ὑπεναντιώσεις
|
ἔχει, |
διεληλύθαμεν
σχεδόν·
Λείπεται
δ'
ἐπισκέψασθαι |
[1, 408] |
τοῦ
ἔχοντος
ἐκεῖνο,
ᾗ
ἐκεῖνο
|
ἔχει. |
Διὸ
καὶ
τούτου
φθειρομένου
οὔτε |
[1, 411] |
περὶ
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
|
ἔχει |
δύναμιν
ἕκαστον
ἐν
τῷ
σώματι. |
[1, 408] |
μὴ
ἕκαστον
τῶν
μορίων
ψυχὴν
|
ἔχει, |
εἰ
μὴ
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ |
[1, 409] |
ἤδη
πού
ἐστι
καὶ
θέσιν
|
ἔχει. |
Ἔτι
δ'
ἀριθμοῦ
μὲν
ἐὰν |
[1, 411] |
ἑκάτερον
γὰρ
τῶν
μορίων
αἴσθησιν
|
ἔχει |
καὶ
κινεῖται
κατὰ
τόπον
ἐπί |
[1, 406] |
φύσει.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
ἔχει |
καὶ
περὶ
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ |
[1, 402] |
ἄλλη
μέθοδος,
ἔτι
πολλὰς
ἀπορίας
|
ἔχει |
καὶ
πλάνας,
ἐκ
τίνων
δεῖ |
[1, 403] |
καὶ
κενῶς
ἅπαντες.
Ἀπορίαν
δ'
|
ἔχει |
καὶ
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς, |
[1, 408] |
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
τὸν
αὐτὸν
|
ἔχει |
λόγον
ἡ
μίξις
τῶν
στοιχείων |
[1, 410] |
τίν'
αἰτίαν
οὐχ
ἅπαντα
ψυχὴν
|
ἔχει |
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
πᾶν
ἤτοι |
[1, 411] |
πλήρη
θεῶν
εἶναι.
Τοῦτο
δ'
|
ἔχει |
τινὰς
ἀπορίας·
διὰ
τίνα
γὰρ |
[1, 408] |
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα
μὲν
οὖν
|
ἔχει |
τοιαύτας
ἀπορίας.
Εἰ
δ'
ἐστὶν |
[1, 409] |
δὲ
κινούμενον,
ὥσπερ
ἐν
τῷ
|
συνεχεῖ· |
οὐ
γὰρ
διὰ
τὸ
μεγέθει |
[1, 411] |
ὅλη
ψυχὴ
πᾶν
τὸ
σῶμα
|
συνέχει, |
προσήκει
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον |
[1, 411] |
ἐπιθυμεῖν.
Τί
οὖν
δή
ποτε
|
συνέχει |
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μεριστὴ
πέφυκεν; |
[1, 406] |
ψυχῆς
ἔσται,
εἴπερ
φύσει
κινήσεως
|
μετέχει. |
Ἔτι
δ'
εἰ
φύσει
κινεῖται, |
[1, 406] |
εἰ
καθ'
αὑτὴν
κινεῖται
καὶ
|
μετέχει |
κινήσεως.
Τεσσάρων
δὲ
κινήσεων
οὐσῶν, |
[1, 406] |
ὥσπερ
τῷ
λευκῷ
ἢ
τῷ
|
τριπήχει· |
κινεῖται
γὰρ
καὶ
ταῦτα,
ἀλλὰ |
[1, 408] |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν·
|
ὑπάρχει |
γὰρ
αὐτοῖς
ἀδύνατα
πρῶτα
μὲν |
[1, 406] |
αὕτη
δὲ
καὶ
ἀνθρώπων·
οὐχ
|
ὑπάρχει |
δὲ
τοῖς
πλωτῆρσι
τόδε)
διχῶς |
[1, 411] |
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
τούτων
ἕκαστον
|
ὑπάρχει, |
καὶ
πάσῃ
νοοῦμέν
τε
καὶ |
[1, 403] |
τῶν
ζῴων,
ᾗ
γε
τοιαῦθ'
|
ὑπάρχει |
οἷα>
θυμὸς
καὶ
φόβος,
καὶ |
[1, 407] |
δὲ
κινεῖ,
τούτων
δ'
οὐθὲν
|
ὑπάρχει |
πρὸς
ἄλληλα
τοῖς
τυχοῦσιν.
Οἱ |
[1, 411] |
εἰρημένων
ὡς
οὔτε
τὸ
γινώσκειν
|
ὑπάρχει |
τῇ
ψυχῇ
διὰ
τὸ
ἐκ |
[1, 411] |
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
μορίων
ἅπαντ'
|
ἐνυπάρχει |
τὰ
μόρια
τῆς
ψυχῆς,
καὶ |
[1, 407] |
τὸ
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ
|
πάσχει |
καὶ
τὸ
μὲν
κινεῖται
τὸ |
[1, 403] |
καὶ
μισεῖν·
ἅμα
γὰρ
τούτοις
|
πάσχει |
τι
τὸ
σῶμα.
Μηνύει
δὲ |
[1, 404] |
καὶ
ὀρθῶς
τὸν
νοῦν
λέγει,
|
ἑτέρωθι |
δὲ
τὸν
νοῦν
εἶναι
ταὐτὸν |
[1, 408] |
κινεῖσθαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
ἔστι,
καὶ
|
κι- |
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον
κινεῖσθαι
μὲν |
[1, 408] |
τί
δή
ποτε
ἅμα
τῷ
|
σαρκὶ |
εἶναι
ἀναιρεῖται
καὶ
τὸ
τοῖς |
[1, 411] |
πότερον
ἔν
τινι
τούτων
ἐστὶν
|
ἑνὶ |
ἢ
καὶ
ἐν
πλείοσιν
ἢ |
[1, 405] |
τὸν
νοῦν,
καὶ
κοινὸν
οὐθὲν
|
οὐθενὶ |
τῶν
ἄλλων
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ' |
[1, 409] |
καὶ
αἰσθάνεσθαι·
ἀλλὰ
τὸ
σύνολον
|
τίνι |
γνωριεῖ
ἢ
αἰσθήσεται,
οἷον
τί |
[1, 407] |
δ'
ἡ
νόησις
ἔοικεν
ἠρεμήσει
|
τινὶ |
καὶ
ἐπιστάσει
μᾶλλον
ἢ
κινήσει· |
[1, 410] |
στοιχεῖα
τούτων
ἕκαστον,
ἀλλὰ
λόγῳ
|
τινὶ |
καὶ
συνθέσει,
καθάπερ
φησὶ
καὶ |
[1, 404] |
χρῆται
τῷ
νῷ
ὡς
δυνάμει
|
τινὶ |
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ |
[1, 411] |
τὸ
ζῆν
δὴ
πότερον
ἔν
|
τινι |
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
καὶ |
[1, 402] |
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν
ἐν
|
τίνι |
τῶν
γενῶν
καὶ
τί
ἐστι, |
[1, 408] |
Ἐμπεδοκλέους·
ἕκαστον
γὰρ
αὐτῶν
λόγῳ
|
τινί |
φησιν
εἶναι·
πότερον
οὖν
ὁ |
[1, 408] |
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς
ἁρμονίᾳ
|
τινί· |
χαλεπὸν
γὰρ
ἐφαρμόζειν.
Ἔτι
δ' |
[1, 404] |
τὰ
δ'
αἰσθήσει·
εἴδη
δ'
|
οἱ |
ἀριθμοὶ
οὗτοι
τῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ |
[1, 407] |
περιφορὰ
πάλιν
ἐπ'
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
|
οἱ |
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
πεπερασμένοι.
Ἔτι |
[1, 405] |
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
ἐναντίων
συνιστᾶσιν·
|
οἱ |
δὲ
θάτερον
τῶν
ἐναντίων,
οἷον |
[1, 404] |
οἱ
μὲν
πλείους
ποιοῦντες,
ταύτας,
|
οἱ |
δὲ
μίαν,
ταύτην,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς |
[1, 407] |
ὑπάρχει
πρὸς
ἄλληλα
τοῖς
τυχοῦσιν.
|
Οἱ |
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
ποῖόν |
[1, 405] |
τιθέασιν,
οἷον
πῦρ
ἢ
ἀέρα·
|
οἱ |
δὲ
πλείους
λέγοντες
τὰς
ἀρχὰς |
[1, 405] |
πλήθους·
οἱ
μὲν
γὰρ
μίαν
|
οἱ |
δὲ
πλείους
λέγουσιν.
Ἑπομένως
δὲ |
[1, 409] |
κινητικώτατον
ἀπεφήναντο
τῷ
κινεῖν
ἑαυτό,
|
οἱ |
δὲ
σῶμα
τὸ
λεπτομερέστατον
ἢ |
[1, 404] |
τὰ
ἐν
τῷ
ἀέρι
ξύσματα,
|
οἱ |
δὲ
τὸ
ταῦτα
κινοῦν,
περὶ |
[1, 405] |
τοῦτο
καὶ
τὸ
ζῆν
ὠνόμασται,
|
οἱ |
δὲ
τὸ
ψυχρόν,
διὰ
τὸ> |
[1, 406] |
μὲν
γὰρ
καθ'
αὑτὸ
κινεῖται,
|
οἱ |
δὲ
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι |
[1, 410] |
ὄντων
εἶναι.
Πάντες
δὲ
καὶ
|
οἱ |
διὰ
τὸ
γνωρίζειν
καὶ
αἰσθάνεσθαι |
[1, 402] |
ἢ
γένει.
Νῦν
μὲν
γὰρ
|
οἱ |
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
περὶ
ψυχῆς |
[1, 406] |
αὐτῆς
τοιαύτην
εἶναι
~οἵαν
φασὶν
|
οἱ |
λέγοντες
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
κινοῦν |
[1, 410] |
τῇ
ψυχῇ,
εἰ
μὴ
καὶ
|
οἱ |
λόγοι
ἐνέσονται
καὶ
ἡ
σύνθεσις· |
[1, 404] |
αἴσθησιν
δὲ
τὸν
τοῦ
στερεοῦ.
|
Οἱ |
μὲν
γὰρ
ἀριθμοὶ
τὰ
εἴδη |
[1, 405] |
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
πλήθους·
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
μίαν
οἱ
δὲ |
[1, 404] |
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν
τὰς
ἀρχάς,
|
οἱ |
μὲν
πλείους
ποιοῦντες,
ταύτας,
οἱ |
[1, 405] |
Διὸ
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀκολουθοῦσιν,
|
οἱ |
μὲν
τὸ
θερμὸν
λέγοντες,
ὅτι |
[1, 409] |
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
τὴν
ψυχήν,
|
οἱ |
μὲν
τὸ
κινητικώτατον
ἀπεφήναντο
τῷ |
[1, 405] |
ποιοῦντες
τοῖς
ἀσωμάτους,
~τούτοις
δ'
|
οἱ |
μίξαντες
καὶ
ἀπ'
ἀμφοῖν
τὰς |
[1, 403] |
πάθη
λόγοι
ἔνυλοί
εἰσιν·
ὥστε
|
οἱ |
ὅροι
τοιοῦτοι
οἷον
τὸ
ὀργίζεσθαι |
[1, 405] |
τὰ
ὄντα
κἀκεῖνος
ᾤετο
καὶ
|
οἱ |
πολλοί.
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
καὶ |
[1, 404] |
τίνες
καὶ
πόσαι,
μάλιστα
μὲν
|
οἱ |
σωματικὰς
ποιοῦντες
τοῖς
ἀσωμάτους,
~τούτοις |
[1, 410] |
τῶν
στοιχείων
λέγοντες
αὐτήν,
καὶ
|
οἱ |
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
περὶ
πάσης |
[1, 405] |
πρὸς
τὰς
ἀρχάς.
Διὸ
καὶ
|
οἱ |
τῷ
γινώσκειν
ὁριζόμενοι
αὐτὴν
ἢ |
[1, 408] |
τῶν
αἰσθητηρίων
συμβαίνει·
εἰ
γὰρ
|
λάβοι |
ὁ
πρεσβύτης
ὄμμα
τοιονδί,
βλέποι |
[1, 408] |
ψυχὴν
ὅμοιον
κἂν
εἴ
τις
|
λέγοι |
τὴν
ψυχὴν
ὑφαίνειν
ἢ
οἰκοδομεῖν· |
[1, 410] |
ψυχῇ,
εἰ
μὴ
καὶ
οἱ
|
λόγοι |
ἐνέσονται
καὶ
ἡ
σύνθεσις·
γνωριεῖ |
[1, 403] |
ἔχει,
δῆλον
ὅτι
τὰ
πάθη
|
λόγοι |
ἔνυλοί
εἰσιν·
ὥστε
οἱ
ὅροι |
[1, 406] |
ἐν
τούτῳ
βίᾳ.
Ποῖαι
δὲ
|
βίαιοι |
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις
ἔσονται
καὶ |
[1, 406] |
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς
καθ'
αὑτήν.
|
Ἔνιοι |
δὲ
καὶ
κινεῖν
φασι
τὴν |
[1, 403] |
ταῦτα
περὶ
ψυχῆς·
φασὶ
γὰρ
|
ἔνιοι |
καὶ
μάλιστα
καὶ
πρώτως
ψυχὴν |
[1, 404] |
ψυχὴ
εἶναι
καὶ
γνωριστικὸν
οὕτως,
|
ἔνιοι |
συνέπλεξαν
ἐξ
ἀμφοῖν,
ἀποφηνάμενοι
τὴν |
[1, 406] |
φορᾷ·
ὥστε
καὶ
ἡ
ψυχὴ
|
μεταβάλλοι |
ἂν
κατὰ
τὸ
σῶμα
ἢ |
[1, 405] |
ὄντα
κἀκεῖνος
ᾤετο
καὶ
οἱ
|
πολλοί. |
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων |
[1, 403] |
δῆλον
ὅτι
τὰ
πάθη
λόγοι
|
ἔνυλοί |
εἰσιν·
ὥστε
οἱ
ὅροι
τοιοῦτοι |
[1, 404] |
δ'
αἰσθήσει·
εἴδη
δ'
οἱ
|
ἀριθμοὶ |
οὗτοι
τῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ |
[1, 404] |
τοῦ
στερεοῦ.
Οἱ
μὲν
γὰρ
|
ἀριθμοὶ |
τὰ
εἴδη
αὐτὰ
καὶ
αἱ |
[1, 407] |
ἐπ'
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ'
|
ὁρισμοὶ |
πάντες
πεπερασμένοι.
Ἔτι
εἰ
ἡ |
[1, 405] |
καὶ
ἀπ'
ἀμφοῖν
τὰς
ἀρχὰς
|
ἀποφηνάμενοι. |
Διαφέρονται
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ |
[1, 404] |
οὕτως,
ἔνιοι
συνέπλεξαν
ἐξ
ἀμφοῖν,
|
ἀποφηνάμενοι |
τὴν
ψυχὴν
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν. |
[1, 405] |
Διὸ
καὶ
οἱ
τῷ
γινώσκειν
|
ὁριζόμενοι |
αὐτὴν
ἢ
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ |
[1, 407] |
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
|
πεπερασμένοι. |
Ἔτι
εἰ
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ |
[1, 408] |
λάβοι
ὁ
πρεσβύτης
ὄμμα
τοιονδί,
|
βλέποι |
ἂν
ὥσπερ
καὶ
ὁ
νέος. |
[1, 405] |
δ'
εἶναι
τὴν
πρώτην
ψυχήν.
|
Τεροι |
δ'
αἷμα,
καθάπερ
Κριτίας,
τὸ |
[1, 405] |
κινεῖ·
Διογένης
δ'
ὥσπερ
καὶ
|
ἕτεροί |
τινες
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς
πάντων |
[1, 407] |
οὖν
κατὰ
στιγμήν,
αὗται
δ'
|
ἄπειροι, |
δῆλον
ὡς
οὐδέποτε
διέξεισιν·
εἰ |
[1, 409] |
ἐν
ἅπασι
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
|
ἄπειροι. |
Ἔτι
δὲ
πῶς
οἷόν
τε |
[1, 403] |
λόγοι
ἔνυλοί
εἰσιν·
ὥστε
οἱ
|
ὅροι |
τοιοῦτοι
οἷον
τὸ
ὀργίζεσθαι
κίνησίς |
[1, 405] |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
συμφανές
ἐστιν.
|
Ὅσοι |
δ'
ἐναντιώσεις
ποιοῦσιν
ἐν
ταῖς |
[1, 404] |
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον
τὴν
ψυχήν·
|
ὅσοι |
δ'
ἐπὶ
τὸ
γινώσκειν
καὶ |
[1, 404] |
Ἐπὶ
ταὐτὸ
δὲ
φέρονται
καὶ
|
ὅσοι |
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν
τὸ
αὑτὸ |
[1, 404] |
ἀλλ'
οὐδὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
πᾶσιν.
|
Ὅσοι |
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τὸ
κινεῖσθαι |
[1, 405] |
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν
τῶν
ἀρχῶν.
|
Ὅσοι |
μὲν
οὖν
μίαν
τινὰ
λέγουσιν |
[1, 403] |
τὰς
τῶν
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
|
ὅσοι |
τι
περὶ
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως |
[1, 410] |
τὸ
ζῷον)
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ὅσοι |
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸ
αἰσθητικὸν |
[1, 403] |
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος
καὶ
τῆς
|
τοι- |
αύτης
ὕλης
ἔργα
καὶ
πάθη, |
[1, 407] |
ὁ
νοῦς
οὕτω
συνεχής,
ἀλλ'
|
ἤτοι |
ἀμερὴς
ἢ
οὐχ
ὡς
μέγεθός |
[1, 407] |
μορίων
τῶν
αὑτοῦ,
μορίων
δ'
|
ἤτοι |
κατὰ
μέγεθος
ἢ
κατὰ
στιγμήν, |
[1, 402] |
τὸ
δὲ
ζῷον
τὸ
καθόλου
|
ἤτοι |
οὐθέν
ἐστιν
ἢ
ὕστερον,
ὁμοίως |
[1, 410] |
ἔχει
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
πᾶν
|
ἤτοι |
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
στοιχείου
ἑνὸς |
[1, 407] |
μὴν
οὐδ'
ὅτι
βέλτιον
λέγεται·
|
καίτοι |
γ'
ἐχρῆν
διὰ
τοῦτο
τὸν |
[1, 407] |
τὸ
σῶμα
συγκεῖσθαι
ἐξ
ἐναντίων.
|
Καίτοι |
γε
ἡ
μὲν
ἁρμονία
λόγος |
[1, 410] |
μόνιμα
τῶν
ζῴων
κατὰ
τόπον·
|
καίτοι |
δοκεῖ
γε
ταύτην
μόνην
τῶν |
[1, 407] |
καὶ
πῶς
ἔχοντος
τοῦ
σώματος.
|
Καίτοι |
δόξειεν
ἂν
τοῦτ'
ἀναγκαῖον
εἶναι· |
[1, 410] |
δοκεῖ,
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
|
καίτοι |
προσῆκεν.
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ
τῶν |
[1, 409] |
καθέξει
γὰρ
ἑκάστη>
χώραν
στιγμῆς.
|
Καίτοι |
τί
κωλύει
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[1, 403] |
{χαλκῆς}
σφαίρας
κατὰ
στιγμήν,
οὐ
|
μέντοι |
γ'
ἅψεται
οὕτως
χωρισθέν
τι |
[1, 404] |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τῶν
ὄντων,
|
οὗτοι |
δὲ
λέγουσι
τὴν
ψυχὴν
τὰς |
[1, 404] |
τὸ
αὑτὸ
κινοῦν·
ἐοίκασι
γὰρ
|
οὗτοι |
πάντες
ὑπειληφέναι
τὴν
κίνησιν
οἰκειότατον |
[1, 404] |
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ
ἔμψυχον
ἀπέβλεψαν,
|
οὗτοι |
τὸ
κινητικώτατον
ὑπέλαβον
τὴν
ψυχήν· |
[1, 404] |
αἰσθήσει·
εἴδη
δ'
οἱ
ἀριθμοὶ
|
οὗτοι |
τῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ |
[1, 403] |
ἔνυλοί
εἰσιν·
ὥστε
οἱ
ὅροι
|
τοιοῦτοι |
οἷον
τὸ
ὀργίζεσθαι
κίνησίς
τις |
[1, 406] |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
φύσει
ἂν
|
ὑπάρχοι |
κίνησις
αὐτῇ·
εἰ
δὲ
τοῦτο, |
[1, 408] |
ἡ
δ'
ἀνάμνησις
ἀπ'
ἐκείνης
|
ἐπὶ |
τὰς
ἐν
τοῖς
αἰσθητηρίοις
κινήσεις |
[1, 404] |
κινούμενα,
κἂν
ᾖ
νηνεμία
παντελής.
|
Ἐπὶ |
ταὐτὸ
δὲ
φέρονται
καὶ
ὅσοι |
[1, 411] |
ἔχει
καὶ
κινεῖται
κατὰ
τόπον
|
ἐπί |
τινα
χρόνον.
Εἰ
δὲ
μὴ |
[1, 411] |
ἐκεῖνο,
καὶ
οὕτω
δὴ
πρόεισιν
|
ἐπὶ |
τὸ
ἄπειρον.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν |
[1, 404] |
ὑπέλαβον
τὴν
ψυχήν·
ὅσοι
δ'
|
ἐπὶ |
τὸ
γινώσκειν
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαι |
[1, 404] |
ἀνθρώποις
πᾶσιν.
Ὅσοι
μὲν
οὖν
|
ἐπὶ |
τὸ
κινεῖσθαι
τὸ
ἔμψυχον
ἀπέβλεψαν, |
[1, 408] |
γήρᾳ
ἀμαυρώσεως,
νῦν
δ'
ὥσπερ
|
ἐπὶ |
τῶν
αἰσθητηρίων
συμβαίνει·
εἰ
γὰρ |
[1, 402] |
τὸ
αἰσθητικόν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
τὰ |
[1, 406] |
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι
(δῆλον
δ'
|
ἐπὶ |
τῶν
μορίων·
οἰκεία
μὲν
γάρ |
[1, 411] |
γὰρ
αἰτίαν
ἐν
μὲν
τῷ
|
ἀέρι |
ἢ
τῷ
πυρὶ
οὖσα
ἡ |
[1, 404] |
ψυχὴν
εἶναι
τὰ
ἐν
τῷ
|
ἀέρι |
ξύσματα,
οἱ
δὲ
τὸ
ταῦτα |
[1, 404] |
ψυχὴν
λέγει
(οἷον
ἐν
τῷ
|
ἀέρι |
τὰ
καλούμενα
ξύσματα,
ἃ
φαίνεται |
[1, 411] |
τίν'
αἰτίαν
ἡ
ἐν
τῷ
|
ἀέρι |
ψυχὴ
τῆς
ἐν
τοῖς
ζῴοις |
[1, 404] |
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ'
ὕδωρ,
|
αἰθέρι |
δ'
αἰθέρα
δῖαν,
ἀτὰρ
πυρὶ |
[1, 403] |
ᾗ
χωριστά,
ἀλλ'
ὁ
φυσικὸς
|
περὶ |
ἅπανθ'
ὅσα
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος |
[1, 402] |
τὴν
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
|
περὶ |
αὐτήν·
ὧν
τὰ
μὲν
ἴδια |
[1, 403] |
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι
|
περὶ |
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως
τὰ
μὲν |
[1, 402] |
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
πίστιν
|
περὶ |
αὐτῆς.
Καὶ
γάρ,
ὄντος
κοινοῦ |
[1, 408] |
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
|
περὶ |
αὐτῆς
ὡς
(κινουμένης,
εἰς
τὰ |
[1, 403] |
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ'
εἰκάσαι
|
περὶ |
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς |
[1, 404] |
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
|
περὶ |
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[1, 407] |
λέγειν
ποῖόν
τι
ἡ
ψυχή,
|
περὶ |
δὲ
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν |
[1, 404] |
οἱ
δὲ
τὸ
ταῦτα
κινοῦν,
|
περὶ |
δὲ
τούτων
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς |
[1, 402] |
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
|
περὶ |
ἕκαστον
τίς
ὁ
τρόπος,
ἐὰν |
[1, 406] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ
|
περὶ |
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ
κινεῖται |
[1, 403] |
τοιοῦτον,
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ
|
περὶ |
καρδίαν
αἵματος
(καὶ
θερμοῦ.
Τούτων |
[1, 405] |
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
περὶ |
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ
οὐ
μόνον |
[1, 410] |
καθόλου
περὶ
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
|
περὶ |
ὅλης
οὐδεμιᾶς.
Τοῦτο
δὲ
πέπονθε |
[1, 410] |
καὶ
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
|
περὶ |
πάσης
λέγουσι
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ |
[1, 410] |
οὐδ'
ἂν
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου
|
περὶ |
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
περὶ
ὅλης |
[1, 403] |
Ἢ
οὐκ
ἔστιν
εἷς
ὁ
|
περὶ |
τὰ
πάθη
τῆς
ὕλης
τὰ |
[1, 404] |
τῷ
νῷ
ὡς
δυνάμει
τινὶ
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει |
[1, 402] |
πολλοῖς
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ
|
περὶ |
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί |
[1, 403] |
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
Πότερον
ὁ
|
περὶ |
τὴν
ὕλην,
τὸν
δὲ
λόγον |
[1, 402] |
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
περὶ
ψυχῆς
|
περὶ |
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
ἐοίκασιν
ἐπισκοπεῖν· |
[1, 402] |
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
καὶ
|
περὶ |
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
λέγειν
κάλλιστα· |
[1, 406] |
λεγομένου
τοῦ
κινεῖσθαι
νῦν
ἐπισκοποῦμεν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ'
αὑτὴν |
[1, 402] |
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν |
[1, 403] |
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος,
καὶ
|
περὶ |
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ, |
[1, 402] |
μία
τις
καὶ
κοινὴ
μέθοδος
|
περὶ |
τὸ
τί
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον |
[1, 403] |
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
|
περὶ |
τὸν
λόγον
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον |
[1, 405] |
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
Διαφέρονται
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
πλήθους·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 410] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ
πολλαχῶς |
[1, 404] |
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
|
περὶ |
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
πόσαι, |
[1, 406] |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
ἐπεὶ |
[1, 411] |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει |
[1, 402] |
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
|
περὶ |
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ |
[1, 404] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
φιλοσοφίας
λεγομένοις
διωρίσθη,
αὐτὸ
μὲν |
[1, 403] |
ἐπίπεδον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
|
περὶ |
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ |
[1, 403] |
ταῦτα
ἤδη
φυσικοῦ
τὸ
θεωρῆσαι
|
περὶ |
ψυχῆς,
ἢ
πάσης
ἢ
τῆς |
[1, 405] |
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν
παραδεδομένα
|
περὶ |
ψυχῆς,
καὶ
δι'
ἃς
αἰτίας |
[1, 402] |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
|
περὶ |
ψυχῆς
περὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης |
[1, 407] |
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
παραδέδοται
|
περὶ |
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς |
[1, 407] |
λόγῳ
καὶ
τοῖς
πλείστοις
τῶν
|
περὶ |
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
καὶ
τιθέασιν |
[1, 403] |
τῶν
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
|
περὶ |
ψυχῆς·
φασὶ
γὰρ
ἔνιοι
καὶ |
[1, 405] |
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
|
περὶ |
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν
ἀθάνατον |
[1, 402] |
τις
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
πάντων
|
περὶ |
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν, |
[1, 403] |
περὶ
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
|
περὶ |
ὧν
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς |
[1, 411] |
μὲν
τῷ
ἀέρι
ἢ
τῷ
|
πυρὶ |
οὖσα
ἡ
ψυχὴ
οὐ
ποιεῖ |
[1, 404] |
αἰθέρι
δ'
αἰθέρα
δῖαν,
ἀτὰρ
|
πυρὶ |
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργῇ
δὲ
στοργήν, |
[1, 408] |
κινήσεως
οὔσης,
ἀλλ'
ὁτὲ
μὲν
|
μέχρι |
ἐκείνης,
ὁτὲ
δ'
ἀπ'
ἐκείνης, |
[1, 404] |
τὴν
ψυχὴν
τὸ
αὑτὸ
κινοῦν·
|
ἐοίκασι |
γὰρ
οὗτοι
πάντες
ὑπειληφέναι
τὴν |
[1, 402] |
ταῖς
οὐσίαις
(ὥσπερ
ἐν
τοῖς
|
μαθήμασι |
τί
τὸ
εὐθὺ
καὶ
τὸ |
[1, 404] |
εἶναι
ταὐτὸν
τῇ
ψυχῇ·
ἐν
|
ἅπασι |
γὰρ
ὑπάρχειν
αὐτὸν
τοῖς
ζῴοις, |
[1, 409] |
τὰ
σώματα;
Στιγμαὶ
γὰρ
ἐν
|
ἅπασι |
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἄπειροι.
Ἔτι |
[1, 405] |
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
πλὴν
ἑνός·
|
φασὶ |
γὰρ
γινώσκεσθαι
τὸ
ὅμοιον
τῷ |
[1, 403] |
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
περὶ
ψυχῆς·
|
φασὶ |
γὰρ
ἔνιοι
καὶ
μάλιστα
καὶ |
[1, 409] |
διαφέρειν
δεῖ.
Ἔτι
δ'
ἐπεί
|
φασι |
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
ἐπίπεδον
ποιεῖν,
στιγμὴν |
[1, 410] |
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δὲ
στοιχεῖά
|
φασι |
πρῶτα
τῶν
ὄντων
εἶναι.
Πάντες |
[1, 406] |
αὑτήν.
Ἔνιοι
δὲ
καὶ
κινεῖν
|
φασι |
τὴν
ψυχὴν
τὸ
σῶμα
ἐν |
[1, 403] |
γὰρ
φοβεροῦ
συμβαίνοντος
ἐν
τοῖς
|
πάθεσι |
γίνονται
τοῖς
τοῦ
φοβουμένου.
Εἰ |
[1, 410] |
ὁ
ἐν
τοῖς
Ὀρφικοῖς
καλουμένοις
|
ἔπεσι |
λόγος·
φησὶ
γὰρ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 405] |
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
περὶ
ψυχῆς·
|
φησὶ |
γὰρ
αὐτὴν
ἀθάνατον
εἶναι
διὰ |
[1, 410] |
τοῖς
Ὀρφικοῖς
καλουμένοις
ἔπεσι
λόγος·
|
φησὶ |
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τοῦ |
[1, 406] |
παραπλησίως
λέγων
Φιλίππῳ
τῷ
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
|
φησὶ |
γὰρ
τὸν
Δαίδαλον
κινουμένην
ποιῆσαι |
[1, 410] |
λόγῳ
τινὶ
καὶ
συνθέσει,
καθάπερ
|
φησὶ |
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
τὸ
ὀστοῦν·
ἡ |
[1, 406] |
καὶ
Δημόκριτος
λέγει·
κινουμένας
γάρ
|
φησι |
τὰς
ἀδιαιρέτους
σφαίρας,
διὰ
τὸ |
[1, 405] |
Ἡράκλειτος
δὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναί
|
φησι |
ψυχήν,
εἴπερ
τὴν
ἀναθυμίασιν,
ἐξ |
[1, 404] |
αὐτὰ
καὶ
αἱ
ἀρχαὶ
ἐλέγοντο,
|
εἰσὶ |
δ'
ἐκ
τῶν
στοιχείων,
κρίνεται |
[1, 408] |
ἢ
χαίρειν
ἢ
διανοεῖσθαι
κινήσεις
|
εἰσί, |
καὶ
ἕκαστον
κινεῖσθαί
τι
τούτων, |
[1, 409] |
τοῖς
σῶμά
τι
λεπτομερὲς
αὐτὴν
|
τιθεῖσι, |
τῇ
δ'
~(ὥσπερ
Δημόκριτος
κινεῖσθαί |
[1, 405] |
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ
|
τισι |
πῦρ
εἶναι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο |
[1, 406] |
ἀνθρώπων·
οὐχ
ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
|
πλωτῆρσι |
τόδε)
διχῶς
δὴ
λεγομένου
τοῦ |
[1, 403] |
Τὸ
ἔμψυχον
δὴ
τοῦ
ἀψύχου
|
δυσὶ |
μάλιστα
διαφέρειν
δοκεῖ,
κινήσει
τε |
[1, 411] |
ἢ
καὶ
ἄλλο
τι
αἴτιον;
|
Λέγουσι |
δή
τινες
μεριστὴν
αὐτήν,
καὶ |
[1, 407] |
λόγοις.
Ἁρμονίαν
γάρ
τινα
αὐτὴν
|
λέγουσι· |
καὶ
γὰρ
τὴν
ἁρμονίαν
κρᾶσιν |
[1, 409] |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
αὐτὴν
εἶναι.
|
Λέγουσι |
μὲν
γάρ,
ἵν'
αἰσθάνηταί
τε |
[1, 404] |
αἰσθάνεσθαι
τῶν
ὄντων,
οὗτοι
δὲ
|
λέγουσι |
τὴν
ψυχὴν
τὰς
ἀρχάς,
οἱ |
[1, 404] |
ταὐτὸ
δὲ
φέρονται
καὶ
ὅσοι
|
λέγουσι |
τὴν
ψυχὴν
τὸ
αὑτὸ
κινοῦν· |
[1, 410] |
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
περὶ
πάσης
|
λέγουσι |
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ
τὰ
αἰσθανόμενα |
[1, 405] |
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιοῦσι, |
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
πλὴν
ἑνός· |
[1, 408] |
ἔστιν
ἁρμονίας,
ψυχῇ
δὲ
(πάντες
|
ἀπονέμουσι |
τοῦτο
μάλισθ'
ὡς
εἰπεῖν.
Ἁρμόζει |
[1, 407] |
τοῖς
τυχοῦσιν.
Οἱ
δὲ
μόνον
|
ἐπιχειροῦσι |
λέγειν
ποῖόν
τι
ἡ
ψυχή, |
[1, 407] |
τοῖς
πλείστοις
τῶν
περὶ
ψυχῆς·
|
συνάπτουσι |
γὰρ
καὶ
τιθέασιν
εἰς
σῶμα |
[1, 407] |
δὲ
μὴ
περατοῦνται,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἀνακάμπτουσί |
γε
πάλιν
ἐπ'
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι |
[1, 405] |
δὲ
καὶ
Θαλῆς
ἐξ
ὧν
|
ἀπομνημονεύουσι |
κινητικόν
τι
τὴν
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν, |
[1, 408] |
μέν,
τῶν
μεγεθῶν
ἐν
τοῖς
|
ἔχουσι |
κίνησιν
καὶ
θέσιν,
τὴν
σύνθεσιν |
[1, 409] |
διὰ
τί
οὐ
πάντα
ψυχὴν
|
ἔχουσι |
τὰ
σώματα;
Στιγμαὶ
γὰρ
ἐν |
[1, 405] |
καὶ
ἀμιγῆ
τε
καὶ
καθαρόν.
|
Ἀποδίδωσι |
δ'
ἄμφω
τῇ
αὐτῇ
ἀρχῇ, |
[1, 411] |
ἢ
πᾶσιν,
ἢ
καὶ
ἄλλο
|
τι |
αἴτιον;
Λέγουσι
δή
τινες
μεριστὴν |
[1, 411] |
δὲ
ψυχὴ
ἀνομοιομερής,
τὸ
μέν
|
τι |
αὐτῆς
ὑπάρξει
δῆλον
ὅτι,
τὸ |
[1, 409] |
καὶ
Δημόκριτον
αὐτὸ
ἔφαμεν
κινεῖν·
|
τί |
γὰρ
διαφέρει
σφαίρας
λέγειν
μικρὰς |
[1, 410] |
πάντων;
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν
ἕν
|
τι |
γινώσκειν
ἢ
τινὰ
ἢ
πάντα. |
[1, 402] |
εὐθὺ
καὶ
τὸ
καμπύλον,
ἢ
|
τί |
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον,
πρὸς
τὸ |
[1, 407] |
ἱκανὸν
θιγεῖν
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων,
|
τί |
δεῖ
κύκλῳ
κινεῖσθαι,
ἢ
καὶ |
[1, 408] |
ἕτερον
ἡ
ψυχὴ
τῆς
μίξεως,
|
τί |
δή
ποτε
ἅμα
τῷ
σαρκὶ |
[1, 409] |
δὲ
μένῃ
τὸ
ποσόν,
ἔσται
|
{τι} |
ἐν
αὐτῷ
τὸ
μὲν
κινοῦν |
[1, 402] |
ἐν
τίνι
τῶν
γενῶν
καὶ
|
τί |
ἐστι,
λέγω
δὲ
πότερον
τόδε |
[1, 403] |
διαλεκτικὸς
ἕκαστον
αὐτῶν,
οἷον
ὀργὴ
|
τί |
ἐστιν·
ὁ
μὲν
γὰρ
ὄρεξιν |
[1, 408] |
ψυχὴ
ὁ
λόγος
τῆς
μίξεως,
|
τί |
ἐστιν
ὃ
φθείρεται
τῆς
ψυχῆς |
[1, 403] |
μέντοι
γ'
ἅψεται
οὕτως
χωρισθέν
|
τι |
εὐθύ·
ἀχώριστον
γάρ,
εἴπερ
ἀεὶ |
[1, 407] |
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
ποῖόν
|
τι |
ἡ
ψυχή,
περὶ
δὲ
τοῦ |
[1, 409] |
δύο
εἶναι
σώματα,
εἰ
σῶμά
|
τι |
ἡ
ψυχή·
τοῖς
δ'
ἀριθμὸν |
[1, 409] |
τίνι
γνωριεῖ
ἢ
αἰσθήσεται,
οἷον
|
τί |
θεὸς
ἢ
ἄνθρωπος
ἢ
σὰρξ |
[1, 408] |
ὁ
δὲ
νοῦς
ἴσως
θειότερόν
|
τι |
καὶ
ἀπαθές
ἐστιν.
Ὅτι
μὲν |
[1, 404] |
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν
(πῦρ
|
τι |
καὶ
θερμόν
φησιν
αὐτὴν
εἶναι· |
[1, 410] |
ὅμοιον·
τὸ
δ'
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
|
τι |
καὶ
κινεῖσθαι
τιθέασιν·
ὁμοίως
δὲ |
[1, 402] |
ἐστι,
λέγω
δὲ
πότερον
τόδε
|
τι |
καὶ
οὐσία
ἢ
ποιὸν
ἢ |
[1, 403] |
καὶ
τοῦ
ἔχοντος
ἢ
ἔστι
|
τι |
καὶ
τῆς
ψυχῆς
ἴδιον
αὐτῆς· |
[1, 402] |
ὕστερον,
ὁμοίως
δὲ
κἂν
εἴ
|
τι |
κοινὸν
ἄλλο
κατηγοροῖτο·
Ἔτι
δέ, |
[1, 410] |
ἐστίν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
εἶναί
|
τι |
κρεῖττον
καὶ
ἄρχον
ἀδύνατον·
ἀδυνατώτερον |
[1, 409] |
γὰρ
ἑκάστη>
χώραν
στιγμῆς.
Καίτοι
|
τί |
κωλύει
ἐν
τῷ
αὐτῷ
εἶναι, |
[1, 409] |
μὲν
ταὐτὸ
λέγειν
τοῖς
σῶμά
|
τι |
λεπτομερὲς
αὐτὴν
τιθεῖσι,
τῇ
δ' |
[1, 403] |
καλῶς
εἰρημένα
λάβωμεν,
εἰ
δέ
|
τι |
μὴ
καλῶς,
τοῦτ'
εὐλαβηθῶμεν.
Ἀρχὴ |
[1, 411] |
καὶ
σήπεται.
Εἰ
οὖν
ἕτερόν
|
τι |
μίαν
αὐτὴν
ποιεῖ,
ἐκεῖνο
μάλιστ' |
[1, 402] |
ἐντελέχειά
τις·
~διαφέρει
γὰρ
οὔ
|
τι |
(μικρόν.
Σκεπτέον
δὲ
καὶ
εἰ |
[1, 407] |
περιφορὰ
νόησις.
Ἀεὶ
δὲ
δὴ
|
τί |
νοήσει
(δεῖ
γάρ,
εἴπερ
ἀΐδιος |
[1, 409] |
στιγμῶν
ἀριθμὸς
ἡ
ψυχή,
διὰ
|
τί |
οὐ
πάντα
ψυχὴν
ἔχουσι
τὰ |
[1, 411] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἕν,
διὰ
|
τί |
οὐκ
εὐθέως
καὶ
ἡ
ψυχὴ |
[1, 411] |
μὲν
νοεῖν
ἄλλῳ
δὲ
ἐπιθυμεῖν.
|
Τί |
οὖν
δή
ποτε
συνέχει
τὴν |
[1, 408] |
ἡ
ψυχή,
ἢ
μᾶλλον
ἕτερόν
|
τι |
οὖσα
ἐγγίνεται
τοῖς
μέρεσιν;
Ἔτι |
[1, 408] |
γῆρας
οὐ
τῷ
τὴν
ψυχήν
|
τι |
πεπονθέναι,
ἀλλ'
ἐν
ᾧ,
καθάπερ |
[1, 403] |
τῶν
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
|
τι |
περὶ
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως
τὰ |
[1, 410] |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ
|
τί |
ποτ'
ἐστὶ
τὸ
ἑνοποιοῦν
αὐτά· |
[1, 410] |
δ'
ἐκεῖνο
τὸ
συνέχον,
ὅ
|
τί |
ποτ'
ἐστίν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς |
[1, 407] |
ἀμερὴς
ἢ
οὐχ
ὡς
μέγεθός
|
τι |
συνεχής.
Πῶς
γὰρ
δὴ
καὶ |
[1, 408] |
ἢ
παρὰ
τὸν
λόγον
ἕτερόν
|
τι; |
Ταῦτα
μὲν
οὖν
ἔχει
τοιαύτας |
[1, 403] |
ἐνδέχεσθαι
κινεῖν
ἕτερον,
τῶν
κινουμένων
|
τι |
τὴν
ψυχὴν
ὑπέλαβον
εἶναι.
~Ὅθεν |
[1, 405] |
Θαλῆς
ἐξ
ὧν
ἀπομνημονεύουσι
κινητικόν
|
τι |
τὴν
ψυχὴν
ὑπολαβεῖν,
εἴπερ
τὴν |
[1, 410] |
καὶ
θείη
τὸν
νοῦν
μέρος
|
τι |
τῆς
ψυχῆς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 410] |
(σημαίνει
γὰρ
τὸ
μὲν
τόδε
|
τι, |
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
ποιὸν |
[1, 402] |
οὐσίαις
(ὥσπερ
ἐν
τοῖς
μαθήμασι
|
τί |
τὸ
εὐθὺ
καὶ
τὸ
καμπύλον, |
[1, 409] |
ὅτι
ποσόν·
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
|
τι |
τὸ
κινῆσον
τὰς
μονάδας.
Εἰ |
[1, 411] |
μεριστόν,
πάλιν
ὁ
λόγος
ζητήσει
|
τί |
τὸ
συνέχον
ἐκεῖνο,
καὶ
οὕτω |
[1, 403] |
μισεῖν·
ἅμα
γὰρ
τούτοις
πάσχει
|
τι |
τὸ
σῶμα.
Μηνύει
δὲ
τὸ |
[1, 405] |
οἷον
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
ἤ
|
τι |
τοιοῦτον
ἄλλο,
καὶ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 408] |
κινεῖσθαι,
τὸ
δὲ
διανοεῖσθαι
ἤ
|
τι |
τοιοῦτον
ἴσως
ἢ
ἕτερόν
τι, |
[1, 403] |
μὲν
γὰρ
ὄρεξιν
ἀντιλυπήσεως
ἤ
|
τι |
τοιοῦτον,
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ |
[1, 411] |
μορίοις
εἶναι,
εἰ
τῷ
ἀπολαμβάνεσθαί
|
τι |
τοῦ
περιέχοντος
ἐν
τοῖς
ζῴοις |
[1, 411] |
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον
συνέχειν
|
τι |
τοῦ
σώματος.
Τοῦτο
δ'
ἔοικεν |
[1, 408] |
τι
τοιοῦτον
ἴσως
ἢ
ἕτερόν
|
τι, |
τούτων
δὲ
συμβαίνει
τὰ
μὲν |
[1, 405] |
καὶ
γλαφυρωτέρως
εἴρηκεν
ἀποφαινόμενος
διὰ
|
τί |
τούτων
ἑκάτερον·
ψυχὴν
μὲν
γὰρ |
[1, 405] |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
ὁμοίως
ἕν
|
τι |
τούτων
τιθέασιν.
Διὸ
καὶ
τοῖς |
[1, 408] |
κινήσεις
εἰσί,
καὶ
ἕκαστον
κινεῖσθαί
|
τι |
τούτων,
τὸ
δὲ
κινεῖσθαί
ἐστιν |
[1, 406] |
ἢ
δυνάμενον
κινεῖν,
ἀλλ'
ἕν
|
τι |
τῶν
ἀδυνάτων
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ |
[1, 403] |
εἶναι.
Εἰ
μὲν
οὖν
ἔστι
|
τι |
τῶν
τῆς
ψυχῆς
ἔργων
ἢ |
[1, 404] |
γαίῃ
μὲν
γὰρ
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
|
ὕδατι |
δ'
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ'
αἰθέρα |
[1, 409] |
ψυχὴ
ἐν
παντὶ
τῷ
αἰσθανομένῳ
|
σώματι, |
ἀναγκαῖον
ἐν
τῷ
αὐτῷ
δύο |
[1, 411] |
ἔχει
δύναμιν
ἕκαστον
ἐν
τῷ
|
σώματι. |
Εἰ
γὰρ
ἡ
ὅλη
ψυχὴ |
[1, 407] |
ὀργάνοις,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
τῷ
|
σώματι. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
Καὶ
ἄλλη
δέ |
[1, 407] |
δὲ
καὶ
τὸ
μεμῖχθαι
τῷ
|
σώματι |
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι,
καὶ
προσέτι |
[1, 409] |
εἰσὶν
ἕτεραι
αἱ
ἐν
τῷ
|
σώματι |
μονάδες
καὶ
αἱ
στιγμαί,
ἐν |
[1, 409] |
Εἰ
δ'
αἱ
ἐν
τῷ
|
σώματι |
στιγμαὶ
ὁ
ἀριθμὸς
ὁ
τῆς |
[1, 409] |
εἰ
ὁ
τῶν
ἐν
τῷ
|
σώματι |
στιγμῶν
ἀριθμὸς
ἡ
ψυχή,
διὰ |
[1, 409] |
τις
τῶν
ὑπαρχουσῶν
ἐν
τῷ
|
σώματι |
στιγμῶν·
Συμβαίνει
τε
κινεῖσθαι
τὸ |
[1, 409] |
πού
ἐστι
καὶ
θέσιν
ἔχει.
|
Ἔτι |
δ'
ἀριθμοῦ
μὲν
ἐὰν
ἀφέλῃ |
[1, 411] |
τοῖς
ζῴοις
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς,
|
ἔτι |
δ'
αὔξη
τε
καὶ
ἀκμὴ |
[1, 408] |
ἁρμονίᾳ
τινί·
χαλεπὸν
γὰρ
ἐφαρμόζειν.
|
Ἔτι |
δ'
εἰ
λέγομεν
τὴν
ἁρμονίαν |
[1, 406] |
οὐδὲ
πλάττειν
βουλομένοις
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι.
|
Ἔτι |
δ'
εἰ
μὲν
ἄνω
κινήσεται, |
[1, 406] |
ἔσται,
εἴπερ
φύσει
κινήσεως
μετέχει.
|
Ἔτι |
δ'
εἰ
φύσει
κινεῖται,
κἂν |
[1, 410] |
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
καίτοι
προσῆκεν.
|
Ἔτι |
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
ἀρχῶν
ἄγνοια |
[1, 406] |
λόγος
καὶ
περὶ
τῶν
μεταξύ.
|
Ἔτι |
δ'
ἐπεὶ
φαίνεται
κινοῦσα
τὸ |
[1, 409] |
κινητικὴ
καὶ
κινητή,
διαφέρειν
δεῖ.
|
Ἔτι |
δ'
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν |
[1, 407] |
δεήσει
πολλάκις
νοεῖν
τὸ
αὐτό.
|
Ἔτι |
δ'
ἡ
νόησις
ἔοικεν
ἠρεμήσει |
[1, 402] |
εἴ
τι
κοινὸν
ἄλλο
κατηγοροῖτο·
|
Ἔτι |
δέ,
εἰ
μὴ
πολλαὶ
ψυχαὶ |
[1, 404] |
βάθους,
τὰ
δ'
ἄλλα
ὁμοιοτρόπως·
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
ἄλλως,
νοῦν
μὲν |
[1, 405] |
καὶ
μάλιστα
τῶν
στοιχείων
ἀσώματον,
|
ἔτι |
δὲ
κινεῖταί
τε
καὶ
κινεῖ |
[1, 403] |
οὕτως
ἔχῃ
ὥσπερ
ὅταν
ὀργίζηται.
|
Ἔτι |
δὲ
μᾶλλον
τοῦτο
φανερόν·
μηθενὸς |
[1, 408] |
ψυχὴν
λυπεῖσθαι
χαίρειν,
θαρρεῖν
φοβεῖσθαι,
|
ἔτι |
δὲ
ὀργίζεσθαί
τε
καὶ
αἰσθάνεσθαι |
[1, 410] |
τρόπον
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων.
|
Ἔτι |
δὲ
πολλαχῶς
λεγομένου
τοῦ
ὄντος |
[1, 408] |
τι
οὖσα
ἐγγίνεται
τοῖς
μέρεσιν;
|
Ἔτι |
δὲ
πότερον
ἡ
φιλία
τῆς |
[1, 402] |
τις
ἄλλη
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν,
|
ἔτι |
δὲ
πότερον
τῶν
ἐν
δυνάμει |
[1, 407] |
ἐστιν
ἡ
τοῖς
μορίοις
θίξις;
|
Ἔτι |
δὲ
πῶς
νοήσει
τὸ
μεριστὸν |
[1, 409] |
ἅπασι
δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
ἄπειροι.
|
Ἔτι |
δὲ
πῶς
οἷόν
τε
χωρίζεσθαι |
[1, 411] |
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ
τὸ
δοξάζειν,
|
ἔτι |
δὲ
τὸ
ἐπιθυμεῖν
καὶ
βούλεσθαι |
[1, 408] |
οὐδέτερον
οἷόν
τ'
εἶναι
τούτων.
|
~Ἔτι |
δὲ
τὸ
κινεῖν
οὐκ
ἔστιν |
[1, 407] |
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
πεπερασμένοι.
|
Ἔτι |
εἰ
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ
πολλάκις, |
[1, 402] |
ἢ
καί
τις
ἄλλη
μέθοδος,
|
ἔτι |
πολλὰς
ἀπορίας
ἔχει
καὶ
πλάνας, |
[1, 407] |
δὲ
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν
|
ἔτι |
προσδιορίζουσιν,
ὥσπερ
ἐνδεχόμενον
κατὰ
τοὺς |
[1, 410] |
καὶ
ἄρχον
ἀδύνατον·
ἀδυνατώτερον
δ'
|
ἔτι |
τοῦ
νοῦ·
εὔλογον
γὰρ
τοῦτον |
[1, 402] |
μέθοδος
περὶ
τὸ
τί
ἐστιν,
|
ἔτι |
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει |
[1, 403] |
θυμός,
πραότης,
φόβος,
ἔλεος,
θάρσος,
|
ἔτι |
χαρὰ
καὶ
τὸ
φιλεῖν
τε |
[1, 407] |
σώματι
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι,
καὶ
|
προσέτι |
φευκτόν,
εἴπερ
βέλτιον
τῷ
νῷ |
[1, 409] |
διὰ
τὸ
μεγέθει
διαφέρειν
ἢ
|
μικρότητι |
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
ὅτι |
[1, 409] |
γάρ
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ
ἐν
|
παντὶ |
τῷ
αἰσθανομένῳ
σώματι,
ἀναγκαῖον
ἐν |
[1, 410] |
καὶ
ταῦτ'
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
|
ὅτι |
ἀδύνατον,
οὐθὲν
δεῖ
λέγειν·
τίς |
[1, 407] |
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν,
|
ὅτι |
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
τοῦ |
[1, 407] |
μᾶλλον
ἐκείνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
|
ὅτι |
βέλτιον
λέγεται·
καίτοι
γ'
ἐχρῆν |
[1, 405] |
οἱ
μὲν
τὸ
θερμὸν
λέγοντες,
|
ὅτι |
διὰ
τοῦτο
καὶ
τὸ
ζῆν |
[1, 403] |
εἰκάσαι
περὶ
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
|
ὅτι |
διαλεκτικῶς
εἴρηνται
καὶ
κενῶς
ἅπαντες. |
[1, 405] |
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας
τὴν
ψυχήν,
|
ὅτι |
ἡ
γονὴ
οὐχ
αἷμα·
ταύτην |
[1, 406] |
τοῦτο,
καὶ
ἀντιστρέψασιν
εἰπεῖν
ἀληθὲς
|
~ὅτι |
ἣν
τὸ
(σῶμα
κινεῖται,
ταύτην |
[1, 408] |
ἔστιν
ἀναγκαῖον.
Εἰ
γὰρ
καὶ
|
ὅτι |
μάλιστα
τὸ
λυπεῖσθαι
ἢ
χαίρειν |
[1, 408] |
ὃ
φθείρεται
τῆς
ψυχῆς
ἀπολιπούσης;
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
οὔθ'
ἁρμονίαν
οἷόν |
[1, 406] |
ἀδυνάτων
τὸ
ὑπάρχειν
αὐτῇ
κίνησιν.
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸ |
[1, 408] |
θειότερόν
τι
καὶ
ἀπαθές
ἐστιν.
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
οὐχ
οἷόν
τε |
[1, 405] |
δ'
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς,
|
ὅτι |
πάντων
ὑγρά.
Καὶ
γὰρ
ἐλέγχει |
[1, 409] |
μικρότητι
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
|
ὅτι |
ποσόν·
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
τι |
[1, 403] |
οἰκίας
ὁ
μὲν
λόγος
τοιοῦτος,
|
ὅτι |
σκέπασμα
κωλυτικὸν
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων |
[1, 404] |
κινοῦν,
περὶ
δὲ
τούτων
εἴρηται
|
ὅτι |
συνεχῶς
φαίνεται
κινούμενα,
κἂν
ᾖ |
[1, 403] |
Εἰ
δ'
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
|
ὅτι |
τὰ
πάθη
λόγοι
ἔνυλοί
εἰσιν· |
[1, 403] |
ὅθεν
ὁ
λόγος.
Ἐλέγομεν
δὴ
|
ὅτι |
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς
οὕτως |
[1, 411] |
μέν
τι
αὐτῆς
ὑπάρξει
δῆλον
|
ὅτι, |
τὸ
δ'
οὐχ
ὑπάρξει.
Ἀναγκαῖον |
[1, 411] |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
ἐν
τούτοις
|
ὅτι |
τὸ
ὅλον
τοῖς
μορίοις
ὁμοειδές· |
[1, 407] |
τὴν
γὰρ
τοῦ
παντὸς
δῆλον
|
ὅτι |
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν
ποτ' |
[1, 405] |
τὴν
λίθον
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
|
ὅτι |
τὸν
σίδηρον
κινεῖ·
Διογένης
δ' |
[1, 402] |
δ'
οὐ
μόνον
τὸ
τί
|
ἐστι |
γνῶναι
χρήσιμον
εἶναι
πρὸς
τὸ |
[1, 409] |
ἔσονται·
ἡ
γὰρ
στιγμὴ
μονάς
|
ἐστι |
θέσιν
ἔχουσα,
ὁ
δ'
ἀριθμὸς |
[1, 402] |
πότερον
εἷς
ὁ
λόγος
αὐτῆς
|
ἐστι, |
καθάπερ
ζῴου,
ἢ
καθ'
ἕκαστον |
[1, 411] |
τῆς
ἐν
τοῖς
ζῴοις
βελτίων
|
ἐστὶ |
καὶ
ἀθανατωτέρα.
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως |
[1, 405] |
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
πρῶτόν
|
ἐστι, |
καὶ
ἐκ
τούτου
τὰ
λοιπά, |
[1, 409] |
ἀριθμὸς
τῆς
ψυχῆς
ἤδη
πού
|
ἐστι |
καὶ
θέσιν
ἔχει.
Ἔτι
δ' |
[1, 411] |
δὲ
τὸ
γινώσκειν
τῆς
ψυχῆς
|
ἐστὶ |
καὶ
τὸ
αἰσθάνεσθαί
τε
καὶ |
[1, 411] |
ἢ
τὸν
ἀέρα
τῶν
παραλογωτέρων
|
ἐστί, |
καὶ
τὸ
μὴ
λέγειν
ζῷα |
[1, 403] |
ἰδίῳ
τὸ
νοεῖν·
εἰ
δ'
|
ἐστὶ |
καὶ
τοῦτο
φαντασία
τις
ἢ |
[1, 406] |
τῶν
μορίων·
οἰκεία
μὲν
γάρ
|
ἐστι |
κίνησις
ποδῶν
βάδισις,
αὕτη
δὲ |
[1, 409] |
ἀμερῆ
καὶ
ἀδιάφορον
οὖσαν;
γάρ
|
ἐστι |
κινητικὴ
καὶ
κινητή,
διαφέρειν
δεῖ. |
[1, 402] |
τίνι
τῶν
γενῶν
καὶ
τί
|
ἐστι, |
λέγω
δὲ
πότερον
τόδε
τι |
[1, 408] |
(ποῖα
δὲ
καὶ
πῶς,
ἕτερός
|
ἐστι |
λόγος)
Τὸ
δὴ
λέγειν
ὀργίζεσθαι |
[1, 403] |
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς,
πότερόν
|
ἐστι |
πάντα
κοινὰ
καὶ
τοῦ
ἔχοντος |
[1, 402] |
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί
|
ἐστι, |
τάχ'
ἄν
τῳ
δόξειε
μία |
[1, 410] |
ἄν
τις
καὶ
τί
ποτ'
|
ἐστὶ |
τὸ
ἑνοποιοῦν
αὐτά·
ὕλῃ
γὰρ |
[1, 405] |
ἴσως
γὰρ
οὐ
μόνον
ψεῦδός
|
ἐστι |
τὸ
τὴν
οὐσίαν
αὐτῆς
τοιαύτην |
[1, 406] |
ὥστ'
εἰ
πᾶσα
κίνησις
ἔκστασίς
|
ἐστι |
τοῦ
κινουμένου
ᾗ
κινεῖται,
καὶ |
[1, 408] |
οἷον
κινεῖσθαι
μὲν
ἐν
ᾧ
|
ἐστι, |
τοῦτο
δὲ
κινεῖσθαι
ὑπὸ
τῆς |
[1, 407] |
ἡ
μὲν
ἁρμονία
λόγος
τίς
|
ἐστι |
τῶν
μιχθέντων
ἢ
σύνθεσις,
τὴν |
[1, 402] |
ζῴοις
ὑπάρχειν.
Πάντῃ
δὲ
πάντως
|
ἐστὶ |
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
πίστιν |
[1, 402] |
μάλιστα
δὲ
πρὸς
τὴν
φύσιν·
|
ἔστι |
γὰρ
οἷον
ἀρχὴ
τῶν
ζῴων. |
[1, 409] |
ψυχὴν
τὰ
πράγματα
τιθέντες.
Οὐκ
|
ἔστι |
δὲ
μόνα
ταῦτα,
πολλὰ
δὲ |
[1, 408] |
συμβεβηκὸς
δὲ
κινεῖσθαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
|
ἔστι, |
καὶ
κι-
νεῖν
ἑαυτήν,
οἷον |
[1, 402] |
μέθοδον
ταύτην·
εἰ
δὲ
μὴ
|
ἔστι |
μία
τις
καὶ
κοινὴ
μέθοδος |
[1, 407] |
Τῶν
μὲν
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
|
ἔστι |
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ
ἑτέρου
χάριν) |
[1, 403] |
κοινὰ
καὶ
τοῦ
ἔχοντος
ἢ
|
ἔστι |
τι
καὶ
τῆς
ψυχῆς
ἴδιον |
[1, 403] |
σώματος
εἶναι.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
ἔστι |
τι
τῶν
τῆς
ψυχῆς
ἔργων |
[1, 406] |
τὸ
σῶμα.
Διὸ
καὶ
οὐκ
|
ἔστι |
τόπος
αὐτῶν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς |
[1, 402] |
Ἔοικε
δ'
οὐ
μόνον
τὸ
|
τί |
ἐστι
γνῶναι
χρήσιμον
εἶναι
πρὸς |
[1, 402] |
περὶ
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
|
τί |
ἐστι,
τάχ'
ἄν
τῳ
δόξειε |
[1, 402] |
μέρος
πρὸς
τὸ
εἰδέναι
τὸ
|
τί |
ἐστιν·
ἐπειδὰν
γὰρ
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι |
[1, 402] |
καὶ
κοινὴ
μέθοδος
περὶ
τὸ
|
τί |
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ |
[1, 402] |
πάσης
γὰρ
ἀποδείξεως
ἀρχὴ
τὸ
|
τί |
ἐστιν,
~ὥστε
καθ'
ὅσους
τῶν |