Livre, Pages
[1, 405]	κινήσεως· ἴσως γὰρ οὐ μόνον	ψεῦδός	ἐστι τὸ τὴν οὐσίαν αὐτῆς
[1, 402]	Ἔτι δέ, εἰ μὴ πολλαὶ	ψυχαὶ	ἀλλὰ μόρια, πότερον δεῖ ζητεῖν
[1, 408]	ὀστοῦν. Συμβήσεται οὖν πολλάς τε	ψυχὰς	ἔχειν καὶ κατὰ πᾶν τὸ
[1, 409]	τὸ κινοῦν καὶ κινούμενον ἡ	ψυχή,	ἀλλὰ τὸ κινοῦν μόνον. Ἐνδέχεται
[1, 411]	διασπώ- μενος ὁμοειδής, ἡ δὲ	ψυχὴ	ἀνομοιομερής, τὸ μέν τι αὐτῆς
[1, 408]	τῆς μίξεως λόγος ἁρμονία καὶ	ψυχή.	Ἀπαιτήσειε δ' ἄν τις τοῦτό
[1, 408]	τὸ κινεῖν οὐκ ἔστιν ἁρμονίας,	ψυχῇ	δὲ (πάντες ἀπονέμουσι τοῦτο μάλισθ'
[1, 411]	ποιεῖ, ἐκεῖνο μάλιστ' ἂν εἴη	ψυχή.	Δεήσει δὲ πάλιν κἀκεῖνο ζητεῖν
[1, 409]	τῷ σώματι στιγμῶν ἀριθμὸς ἡ	ψυχή,	διὰ τί οὐ πάντα ψυχὴν
[1, 411]	οὔτε τὸ γινώσκειν ὑπάρχει τῇ	ψυχῇ	διὰ τὸ ἐκ τῶν στοιχείων
[1, 410]	ἐνεῖναι τὰ στοιχεῖα ἐν τῇ	ψυχῇ,	εἰ μὴ καὶ οἱ λόγοι
[1, 404]	δὲ καὶ κινητικὸν ἐδόκει ἡ	ψυχὴ	εἶναι καὶ γνωριστικὸν οὕτως, ἔνιοι
[1, 404]	τὸν νοῦν εἶναι ταὐτὸν τῇ	ψυχῇ·	ἐν ἅπασι γὰρ ὑπάρχειν αὐτὸν
[1, 409]	ἄτοπον. Εἴπερ γάρ ἐστιν ἡ	ψυχὴ	ἐν παντὶ τῷ αἰσθανομένῳ σώματι,
[1, 411]	τί οὐκ εὐθέως καὶ ἡ	ψυχὴ	ἕν; Εἰ δὲ μεριστόν, πάλιν
[1, 406]	κινουμένου ᾗ κινεῖται, καὶ ἡ	ψυχὴ	ἐξίσταιτ' ἂν ἐκ τῆς οὐσίας,
[1, 408]	οὖν ὁ λόγος ἐστὶν ἡ	ψυχή,	ἢ μᾶλλον ἕτερόν τι οὖσα
[1, 410]	πότερον ἐξ ἁπάντων ἔσται ἡ	ψυχὴ	ἢ οὔ; Ἀλλ' οὐ δοκεῖ
[1, 402]	ἀμερής, καὶ πότερον ὁμοειδὴς ἅπασα	ψυχὴ	ἢ οὔ· εἰ δὲ μὴ
[1, 409]	τῷ ζῴῳ τὸ κινοῦν ἡ	ψυχή,	καὶ ἐν τῷ ἀριθμῷ, ὥστε
[1, 404]	τὴν κίνησιν οἰκειότατον εἶναι τῇ	ψυχῇ,	καὶ τὰ μὲν ἄλλα πάντα
[1, 410]	ἀπορήσειεν εἰ ἔνεστιν ἐν τῇ	ψυχῇ	λίθος ἢ ἄνθρωπος; Ὁμοίως δὲ
[1, 407]	τὸ σῶμα αἴτιον, ἀλλ' ἡ	ψυχὴ	μᾶλλον ἐκείνῳ. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[1, 406]	κινεῖται φορᾷ· ὥστε καὶ ἡ	ψυχὴ	μεταβάλλοι ἂν κατὰ τὸ σῶμα
[1, 408]	ἔχει, εἰ μὴ ἔστιν ἡ	ψυχὴ	ὁ λόγος τῆς μίξεως, τί
[1, 411]	ἢ τῷ πυρὶ οὖσα ἡ	ψυχὴ	οὐ ποιεῖ ζῷον, ἐν δὲ
[1, 411]	σώματι. Εἰ γὰρ ἡ ὅλη	ψυχὴ	πᾶν τὸ σῶμα συνέχει, προσήκει
[1, 405]	τῷ ὁμοίῳ· ἐπειδὴ γὰρ ἡ	ψυχὴ	πάντα γινώσκει, συνιστᾶσιν αὐτὴν ἐκ
[1, 407]	ἐπιχειροῦσι λέγειν ποῖόν τι ἡ	ψυχή,	περὶ δὲ τοῦ δεξομένου σώματος
[1, 411]	αἰτίαν ἡ ἐν τῷ ἀέρι	ψυχὴ	τῆς ἐν τοῖς ζῴοις βελτίων
[1, 408]	Εἰ δ' ἐστὶν ἕτερον ἡ	ψυχὴ	τῆς μίξεως, τί δή ποτε
[1, 411]	ἡ ἐν τοῖς φυτοῖς ἀρχὴ	ψυχή	τις εἶναι· μόνης γὰρ ταύτης
[1, 406]	οὐχ οὕτω φαίνεται κινεῖν ἡ	ψυχὴ	τὸ ζῷον, ἀλλὰ διὰ προαιρέσεώς
[1, 410]	μόνην τῶν κινήσεων κινεῖν ἡ	ψυχὴ	τὸ ζῷον) ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 411]	δοκεῖ γὰρ τοὐναντίον μᾶλλον ἡ	ψυχὴ	τὸ σῶμα συνέχειν· ἐξελθούσης γοῦν
[1, 409]	σώματα, εἰ σῶμά τι ἡ	ψυχή·	τοῖς δ' ἀριθμὸν λέγουσιν, ἐν
[1, 408]	διανοεῖσθαι, ἀλλὰ τὸν ἄνθρωπον τῇ	ψυχῇ·	τοῦτο δὲ μὴ ὡς ἐν
[1, 411]	καὶ φθίσις, ~πότερον ὅλῃ τῇ	ψυχῇ	τούτων ἕκαστον ὑπάρχει, καὶ πάσῃ
[1, 411]	χωριστὰ ὄντα, τῇ δ' ὅλῃ	ψυχῇ	ὡς οὐ διαιρετῇ οὔσῃ. Ἔοικε
[1, 405]	Ἑπομένως δὲ τούτοις καὶ τὴν	ψυχὴν	ἀποδιδόασιν· τὸ γὰρ κινητικὸν τὴν
[1, 404]	συνέπλεξαν ἐξ ἀμφοῖν, ἀποφηνάμενοι τὴν	ψυχὴν	ἀριθμὸν κινοῦνθ' ἑαυτόν. Διαφέρονται δὲ
[1, 404]	Λεύκιππος) τούτων δὲ τὰ σφαιροειδῆ	ψυχήν,	διὰ τὸ μάλιστα διὰ παντὸς
[1, 411]	οὖν δή ποτε συνέχει τὴν	ψυχήν,	εἰ μεριστὴ πέφυκεν; Οὐ γὰρ
[1, 404]	κινεῖται. Ὁμοίως δὲ καὶ Ἀναξαγόρας	ψυχὴν	εἶναι λέγει τὴν κινοῦσαν, καὶ
[1, 404]	διάνοιαν· ἔφασαν γάρ τινες αὐτῶν	ψυχὴν	εἶναι τὰ ἐν τῷ ἀέρι
[1, 406]	εἶναι ~οἵαν φασὶν οἱ λέγοντες	ψυχὴν	εἶναι τὸ κινοῦν ἑαυτὸ ἢ
[1, 403]	ἔνιοι καὶ μάλιστα καὶ πρώτως	ψυχὴν	εἶναι τὸ κινοῦν, οἰηθέντες δὲ
[1, 404]	κινούμενα καὶ αὐτά, ὑπολαμβάνοντες τὴν	ψυχὴν	εἶναι τὸ παρέχον τοῖς ζῴοις
[1, 405]	δὲ τὴν ἀρχὴν εἶναί φησι	ψυχήν,	εἴπερ τὴν ἀναθυμίασιν, ἐξ ἧς
[1, 407]	τοὺς Πυθαγορικοὺς μύθους τὴν τυχοῦσαν	ψυχὴν	εἰς τὸ τυχὸν ἐνδύεσθαι σῶμα.
[1, 410]	ἔπεσι λόγος· φησὶ γὰρ τὴν	ψυχὴν	ἐκ τοῦ ὅλου εἰσιέναι ἀναπνεόντων,
[1, 405]	ἐν ταῖς ἀρχαῖς, καὶ τὴν	ψυχὴν	ἐκ τῶν ἐναντίων συνιστᾶσιν· οἱ
[1, 410]	καὶ αἰσθάνεσθαι τὰ ὄντα τὴν	ψυχὴν	ἐκ τῶν στοιχείων λέγοντες αὐτήν,
[1, 404]	Πλάτων ἐν τῷ Τιμαίῳ τὴν	ψυχὴν	ἐκ τῶν στοιχείων ποιεῖ· γινώσκεσθαι
[1, 411]	ὑπειληφότας. (Εἰ δὲ δεῖ τὴν	ψυχὴν	ἐκ τῶν στοιχείων ποιεῖν, οὐθὲν
[1, 408]	γὰρ ἴσως μὴ λέγειν τὴν	ψυχὴν	ἐλεεῖν ἢ μανθάνειν ἢ διανοεῖσθαι,
[1, 411]	Ὑπολαβεῖν δ' ἐοίκασιν εἶναι τὴν	ψυχὴν	ἐν τούτοις ὅτι τὸ ὅλον
[1, 405]	καὶ στοιχεῖον ἕν, καὶ τὴν	ψυχὴν	ἓν τιθέασιν, οἷον πῦρ ἢ
[1, 408]	εἴπερ μὴ ἕκαστον τῶν μορίων	ψυχὴν	ἔχει, εἰ μὴ ἔστιν ἡ
[1, 410]	διὰ τίν' αἰτίαν οὐχ ἅπαντα	ψυχὴν	ἔχει τὰ ὄντα, ἐπειδὴ πᾶν
[1, 409]	πολλὰς στιγμάς, καὶ πᾶν σῶμα	ψυχὴν	ἔχειν, εἰ μὴ διαφέρων τις
[1, 405]	ὑπολαβεῖν, εἴπερ τὴν λίθον ἔφη	ψυχὴν	ἔχειν, ὅτι τὸν σίδηρον κινεῖ·
[1, 409]	ζῇ καὶ δοκεῖ τὴν αὐτὴν	ψυχὴν	ἔχειν τῷ εἴδει. Δόξειε δ'
[1, 409]	ψυχή, διὰ τί οὐ πάντα	ψυχὴν	ἔχουσι τὰ σώματα; Στιγμαὶ γὰρ
[1, 402]	δεῖ ζητεῖν πρότερον τὴν ὅλην	ψυχὴν	ἢ τὰ μόρια. Χαλεπὸν δὲ
[1, 405]	γινώσκειν τε καὶ κινεῖν τὴν	ψυχήν,	ᾗ μὲν πρῶτόν ἐστι, καὶ
[1, 409]	ἕκαστον τούτων, ἔστω γινώσκειν τὴν	ψυχὴν	καὶ αἰσθάνεσθαι· ἀλλὰ τὸ σύνολον
[1, 404]	τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ ταὐτὸ λέγει	ψυχὴν	καὶ νοῦν) ~(Ἀναξαγόρας δ' ἧττον
[1, 404]	Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἁπλῶς ταὐτὸν	ψυχὴν	καὶ νοῦν (τὸ γὰρ ἀληθὲς
[1, 406]	καὶ ὁ Τίμαιος φυσιολογεῖ τὴν	ψυχὴν	κινεῖν τὸ σῶμα· τῷ γὰρ
[1, 408]	τὸ λέγειν ἀριθμὸν εἶναι τὴν	ψυχὴν	κινοῦνθ' ἑαυτόν· ὑπάρχει γὰρ αὐτοῖς
[1, 404]	ἀτόμων τὰ σφαιροειδῆ πῦρ καὶ	ψυχὴν	λέγει (οἷον ἐν τῷ ἀέρι
[1, 408]	τοιαῦτα ἀποβλέψας· φαμὲν γὰρ τὴν	ψυχὴν	λυπεῖσθαι χαίρειν, θαρρεῖν φοβεῖσθαι, ἔτι
[1, 406]	δ' ἑτέρου ἕνεκεν. Τὴν δὲ	ψυχὴν	μάλιστα φαίη τις ἂν ὑπὸ
[1, 407]	οὐ καλῶς τὸ λέγειν τὴν	ψυχὴν	μέγεθος εἶναι· τὴν γὰρ τοῦ
[1, 405]	ἀποφαινόμενος διὰ τί τούτων ἑκάτερον·	ψυχὴν	μὲν γὰρ εἶναι ταὐτὸ καὶ
[1, 409]	παραδεδομένων καθ' οὓς ὁρίζονται τὴν	ψυχήν,	οἱ μὲν τὸ κινητικώτατον ἀπεφήναντο
[1, 411]	ἀναγκαῖον αὐτοῖς λέγειν καὶ τὴν	ψυχὴν	ὁμοειδῆ τοῖς μορίοις εἶναι, εἰ
[1, 408]	Τὸ δὴ λέγειν ὀργίζεσθαι τὴν	ψυχὴν	ὅμοιον κἂν εἴ τις λέγοι
[1, 405]	τι τοιοῦτον ἄλλο, καὶ τὴν	ψυχὴν	ὁμοίως ἕν τι τούτων τιθέασιν.
[1, 404]	οὗτοι τὸ κινητικώτατον ὑπέλαβον τὴν	ψυχήν·	ὅσοι δ' ἐπὶ τὸ γινώσκειν
[1, 407]	θεὸν κύκλῳ ποιεῖν φέρεσθαι τὴν	ψυχήν,	ὅτι βέλτιον αὐτῇ τὸ κινεῖσθαι
[1, 405]	ἐλέγχει τοὺς αἷμα φάσκοντας τὴν	ψυχήν,	ὅτι ἡ γονὴ οὐχ αἷμα·
[1, 408]	λόγον τῆς μίξεως εἶναι τὴν	ψυχήν·	οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ἔχει
[1, 407]	μιχθέντων ἢ σύνθεσις, τὴν δὲ	ψυχὴν	οὐδέτερον οἷόν τ' εἶναι τούτων.
[1, 407]	καὶ τιθέασιν εἰς σῶμα τὴν	ψυχήν,	οὐθὲν προσδιορίσαντες διὰ τίν' αἰτίαν
[1, 408]	ἁρμονίαν οἷόν τ' εἶναι τὴν	ψυχὴν	οὔτε κύκλῳ περιφέρεσθαι, δῆλον ἐκ
[1, 405]	λέγοντες τὰς ἀρχὰς καὶ τὴν	ψυχὴν	πλείω ποιοῦσιν. Ἀναξαγόρας δὲ μόνος
[1, 410]	ἀρχὰς ἰδίας, ἐξ ὧν τὴν	ψυχὴν	συνεστάναι; Ἔσται ἄρα ποσὸν καὶ
[1, 405]	ἀναπνοὴν καὶ τὴν κατάψυξιν καλεῖσθαι	ψυχήν.	Τὰ μὲν οὖν παραδεδομένα περὶ
[1, 409]	ὅμοιον, ὥσπερ ἂν εἰ τὴν	ψυχὴν	τὰ πράγματα τιθέντες. Οὐκ ἔστι
[1, 404]	ὄντων, οὗτοι δὲ λέγουσι τὴν	ψυχὴν	τὰς ἀρχάς, οἱ μὲν πλείους
[1, 404]	ἄλλα πάντα κινεῖσθαι διὰ τὴν	ψυχήν,	ταύτην δ' ὑφ' ἑαυτῆς, διὰ
[1, 405]	δ' ἔοικε μὲν ἕτερον λέγειν	ψυχήν	τε καὶ νοῦν, ὥσπερ εἴπομεν
[1, 405]	ταύτην δ' εἶναι τὴν πρώτην	ψυχήν.	Τεροι δ' αἷμα, καθάπερ Κριτίας,
[1, 408]	τὸ γῆρας οὐ τῷ τὴν	ψυχήν	τι πεπονθέναι, ἀλλ' ἐν ᾧ,
[1, 404]	φέρονται καὶ ὅσοι λέγουσι τὴν	ψυχὴν	τὸ αὑτὸ κινοῦν· ἐοίκασι γὰρ
[1, 406]	δὲ καὶ κινεῖν φασι τὴν	ψυχὴν	τὸ σῶμα ἐν ᾧ ἐστιν,
[1, 404]	πάντων, εἶναι δὲ καὶ ἕκαστον	ψυχὴν	τούτων, λέγων οὕτως, γαίῃ μὲν
[1, 405]	πάντα. Ὁρίζονται δὴ πάντες τὴν	ψυχὴν	τρισὶν ὡς εἰπεῖν, κινήσει, αἰσθήσει,
[1, 411]	ἐντόμων, ὡς τὴν αὐτὴν ἔχοντα	ψυχὴν	τῷ εἴδει, εἰ καὶ μὴ
[1, 407]	χρῆσθαι τοῖς ὀργάνοις, τὴν δὲ	ψυχὴν	τῷ σώματι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Καὶ
[1, 403]	ἕτερον, τῶν κινουμένων τι τὴν	ψυχὴν	ὑπέλαβον εἶναι. ~Ὅθεν Δημόκριτος μὲν
[1, 405]	ὧν ἀπομνημονεύουσι κινητικόν τι τὴν	ψυχὴν	ὑπολαβεῖν, εἴπερ τὴν λίθον ἔφη
[1, 408]	κἂν εἴ τις λέγοι τὴν	ψυχὴν	ὑφαίνειν ἢ οἰκοδομεῖν· βέλτιον γὰρ
[1, 408]	οὐχ οἷόν τε κινεῖσθαι τὴν	ψυχήν,	φανερὸν ἐκ τούτων· εἰ δ'
[1, 409]	τοιαῦτα· οὐ γὰρ μόνον ὁρισμὸν	ψυχῆς	ἀδύνατον τοιοῦτον εἶναι, ἀλλὰ καὶ
[1, 408]	τοῦτο δὲ κινεῖσθαι ὑπὸ τῆς	ψυχῆς·	ἄλλως δ' οὐχ οἷόν τε
[1, 403]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπισκοποῦντας δὲ περὶ	ψυχῆς	ἀναγκαῖον, ἅμα διαποροῦντας περὶ ὧν
[1, 409]	πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς	ψυχῆς	ἀποδιδόναι, οἷον λογισμούς, αἰσθήσεις, ἡδονάς,
[1, 408]	τί ἐστιν ὃ φθείρεται τῆς	ψυχῆς	ἀπολιπούσης; Ὅτι μὲν οὖν οὔθ'
[1, 408]	πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς	ψυχῆς	ἁρμονίᾳ τινί· χαλεπὸν γὰρ ἐφαρμόζειν.
[1, 406]	κινεῖσθαι νῦν ἐπισκοποῦμεν περὶ τῆς	ψυχῆς	εἰ καθ' αὑτὴν κινεῖται καὶ
[1, 402]	τὰ μὲν ἴδια πάθη τῆς	ψυχῆς	εἶναι δοκεῖ, τὰ δὲ δι'
[1, 410]	τί ποτ' ἐστίν· τῆς δὲ	ψυχῆς	εἶναί τι κρεῖττον καὶ ἄρχον
[1, 411]	καὶ τὸ μὴ λέγειν ζῷα	ψυχῆς	ἐνούσης ἄτοπον. Ὑπολαβεῖν δ' ἐοίκασιν
[1, 403]	οὖν ἔστι τι τῶν τῆς	ψυχῆς	ἔργων ἢ παθημάτων ἴδιον, ἐνδέχοιτ'
[1, 406]	ἔστι τόπος αὐτῶν· τῆς δὲ	ψυχῆς	ἔσται, εἴπερ φύσει κινήσεως μετέχει.
[1, 411]	Ἐπεὶ δὲ τὸ γινώσκειν τῆς	ψυχῆς	ἐστὶ καὶ τὸ αἰσθάνεσθαί τε
[1, 411]	κίνησις τοῖς ζῴοις ὑπὸ τῆς	ψυχῆς,	ἔτι δ' αὔξη τε καὶ
[1, 409]	στιγμαὶ ὁ ἀριθμὸς ὁ τῆς	ψυχῆς,	ἢ εἰ ὁ τῶν ἐν
[1, 403]	ἤδη φυσικοῦ τὸ θεωρῆσαι περὶ	ψυχῆς,	ἢ πάσης ἢ τῆς τοιαύτης.
[1, 407]	ἡ αἰτία· οὔτε γὰρ τῆς	ψυχῆς	ἡ οὐσία αἰτία τοῦ κύκλῳ
[1, 409]	ἔχουσα, ὁ δ' ἀριθμὸς τῆς	ψυχῆς	ἤδη πού ἐστι καὶ θέσιν
[1, 403]	ἢ ἔστι τι καὶ τῆς	ψυχῆς	ἴδιον αὐτῆς· τοῦτο γὰρ λαβεῖν
[1, 409]	Δημόκριτος κινεῖσθαί φησιν ὑπὸ τῆς	ψυχῆς,	ἴδιον τὸ ἄτοπον. Εἴπερ γάρ
[1, 402]	ἀμφότερα ταῦτα τὴν περὶ τῆς	ψυχῆς	ἱστορίαν εὐλόγως ἂν ἐν πρώτοις
[1, 405]	Τὰ μὲν οὖν παραδεδομένα περὶ	ψυχῆς,	καὶ δι' ἃς αἰτίας λέγουσιν
[1, 411]	ἅπαντ' ἐνυπάρχει τὰ μόρια τῆς	ψυχῆς,	καὶ ὁμοειδῆ ἐστιν ἀλλήλοις καὶ
[1, 406]	βίᾳ. Ποῖαι δὲ βίαιοι τῆς	ψυχῆς	κινήσεις ἔσονται καὶ ἠρεμίαι, οὐδὲ
[1, 407]	τοῦ οὐρανοῦ φορὰς τὰς τῆς	ψυχῆς	κινήσεις. Πρῶτον μὲν οὖν οὐ
[1, 405]	αἷμα, καθάπερ Κριτίας, τὸ αἰσθάνεσθαι	ψυχῆς	οἰκειότατον ὑπολαμβάνοντες, τοῦτο δ' ὑπάρχειν
[1, 408]	δὲ κινεῖσθαί ἐστιν ὑπὸ τῆς	ψυχῆς,	οἷον τὸ ὀργίζεσθαι ἢ φοβεῖσθαι
[1, 410]	τὸν νοῦν μέρος τι τῆς	ψυχῆς,	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ αἰσθητικόν,
[1, 410]	οὕτω λέγοιεν καθόλου περὶ πάσης	ψυχῆς	οὐδὲ περὶ ὅλης οὐδεμιᾶς. Τοῦτο
[1, 410]	κινητικώτατον, οὐ περὶ πάσης λέγουσι	ψυχῆς.	Οὔτε γὰρ τὰ αἰσθανόμενα πάντα
[1, 403]	δὴ ὅτι τὰ πάθη τῆς	ψυχῆς	οὕτως ἀχώριστα τῆς φυσικῆς ὕλης
[1, 403]	Ἔοικε δὲ καὶ τὰ τῆς	ψυχῆς	πάθη πάντα εἶναι μετὰ σώματος,
[1, 402]	οἱ λέγοντες καὶ ζητοῦντες περὶ	ψυχῆς	περὶ τῆς ἀνθρωπίνης μόνης ἐοίκασιν
[1, 407]	δέ τις δόξα παραδέδοται περὶ	ψυχῆς,	πιθανὴ μὲν πολλοῖς οὐδεμιᾶς ἧττον
[1, 403]	ἔχει καὶ τὰ πάθη τῆς	ψυχῆς,	πότερόν ἐστι πάντα κοινὰ καὶ
[1, 407]	καὶ τοῖς πλείστοις τῶν περὶ	ψυχῆς·	συνάπτουσι γὰρ καὶ τιθέασιν εἰς
[1, 406]	δ' ἐστὶν ἡ οὐσία τῆς	ψυχῆς	τὸ κινεῖν ἑαυτήν, οὐ κατὰ
[1, 408]	τῶν σωματικῶν ἀρετῶν, ἢ κατὰ	ψυχῆς.	Φανερώτατον δ' εἴ τις ἀποδιδόναι
[1, 403]	προγενεστέρων σχεδὸν δύο ταῦτα περὶ	ψυχῆς·	φασὶ γὰρ ἔνιοι καὶ μάλιστα
[1, 405]	καὶ Ἀλκμαίων ἔοικεν ὑπολαβεῖν περὶ	ψυχῆς·	φησὶ γὰρ αὐτὴν ἀθάνατον εἶναι
[1, 405]	ζῆν ὠνόμασται, οἱ δὲ τὸ	ψυχρόν,	διὰ τὸ> διὰ τὴν ἀναπνοὴν
[1, 405]	τῶν ἐναντίων, οἷον θερμὸν ἢ	ψυχρὸν	ἤ τι τοιοῦτον ἄλλο, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/10/2006