Livre, Pages |
[1, 403] |
γὰρ
φοβεροῦ
συμβαίνοντος
ἐν
τοῖς
|
πάθεσι |
γίνονται
τοῖς
τοῦ
φοβουμένου.
Εἰ |
[1, 408] |
ἢ
μισεῖν
οὐκ
ἔστιν
ἐκείνου
|
πάθη, |
ἀλλὰ
τουδὶ
τοῦ
ἔχοντος
ἐκεῖνο, |
[1, 403] |
ᾗ
δὲ
μὴ
τοιούτου
σώματος
|
πάθη |
καὶ
ἐξ
ἀφαιρέσεως,
ὁ
μαθηματικός, |
[1, 408] |
εἴ
τις
ἀποδιδόναι
πειραθείη
τὰ
|
πάθη |
καὶ
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς |
[1, 409] |
ἐκ
τοῦ
λόγου
τούτου
τὰ
|
πάθη |
καὶ
τὰ
ἔργα
τῆς
ψυχῆς |
[1, 403] |
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
ὅτι
τὰ
|
πάθη |
λόγοι
ἔνυλοί
εἰσιν·
ὥστε
οἱ |
[1, 403] |
τοι-
αύτης
ὕλης
ἔργα
καὶ
|
πάθη, |
ὅσα
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος, |
[1, 403] |
δὲ
καὶ
τὰ
τῆς
ψυχῆς
|
πάθη |
πάντα
εἶναι
μετὰ
σώματος,
θυμός, |
[1, 403] |
ἔστιν
εἷς
ὁ
περὶ
τὰ
|
πάθη |
τῆς
ὕλης
τὰ
μὴ
χωριστὰ |
[1, 402] |
αὐτήν·
ὧν
τὰ
μὲν
ἴδια
|
πάθη |
τῆς
ψυχῆς
εἶναι
δοκεῖ,
τὰ |
[1, 403] |
λόγος.
Ἐλέγομεν
δὴ
ὅτι
τὰ
|
πάθη |
τῆς
ψυχῆς
οὕτως
ἀχώριστα
τῆς |
[1, 403] |
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει
καὶ
τὰ
|
πάθη |
τῆς
ψυχῆς,
πότερόν
ἐστι
πάντα |
[1, 403] |
τῶν
τῆς
ψυχῆς
ἔργων
ἢ
|
παθημάτων |
ἴδιον,
ἐνδέχοιτ'
ἂν
αὐτὴν
χωρίζεσθαι· |
[1, 403] |
ποτὲ
μὲν
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
|
παθημάτων |
συμβαινόντων
μηδὲν
παροξύνεσθαι
ἢ
φοβεῖσθαι, |
[1, 402] |
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα
πρότερον,
|
πάλιν |
ἄν
τις
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ |
[1, 406] |
τοῦτ'
ἐνδέχεται,
καὶ
ἐξελθοῦσαν
εἰσιέναι
|
πάλιν |
ἐνδέχοιτ'
ἄν·
τούτῳ
δ'
ἕποιτ' |
[1, 407] |
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ
περιφορὰ
|
πάλιν |
ἐπ'
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ' |
[1, 407] |
περατοῦνται,
ἀλλ'
οὐκ
ἀνακάμπτουσί
γε
|
πάλιν |
ἐπ'
ἀρχήν,
προσλαμβάνουσαι
δ'
ἀεὶ |
[1, 411] |
ἂν
εἴη
ψυχή.
Δεήσει
δὲ
|
πάλιν |
κἀκεῖνο
ζητεῖν
πότερον
ἓν
ἢ |
[1, 411] |
ψυχὴ
ἕν;
Εἰ
δὲ
μεριστόν,
|
πάλιν |
ὁ
λόγος
ζητήσει
τί
τὸ |
[1, 407] |
ἑνὸς
δύο
κύκλους
δισσαχῇ
συνημμένους
|
πάλιν |
τὸν
ἕνα
διεῖλεν
εἰς
ἑπτὰ |
[1, 404] |
τις
ἄλλος
εἴρηκεν
ὡς
τὸ
|
πᾶν |
ἐκίνησε
νοῦς·
οὐ
μὴν
παντελῶς |
[1, 405] |
κινεῖν,
λέγων
νοῦν
κινῆσαι
τὸ
|
πᾶν. |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
Θαλῆς
ἐξ |
[1, 406] |
συνεφέλκειν
καὶ
κινεῖν
τὸ
σῶμα
|
πᾶν. |
Ἡμεῖς
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
καὶ |
[1, 410] |
ψυχὴν
ἔχει
τὰ
ὄντα,
ἐπειδὴ
|
πᾶν |
ἤτοι
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
στοιχείου |
[1, 409] |
μιᾷ
στιγμῇ
πολλὰς
στιγμάς,
καὶ
|
πᾶν |
σῶμα
ψυχὴν
ἔχειν,
εἰ
μὴ |
[1, 408] |
τε
ψυχὰς
ἔχειν
καὶ
κατὰ
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα,
εἴπερ
πάντα
μὲν |
[1, 411] |
Εἰ
γὰρ
ἡ
ὅλη
ψυχὴ
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα
συνέχει,
προσήκει
καὶ |
[1, 406] |
σύμφυτον
ἁρμονίας
ἔχῃ
καὶ
τὸ
|
πᾶν |
φέρηται
συμφώνους
φοράς,
τὴν
εὐθυωρίαν |
[1, 404] |
θυρίδων
ἀκτῖσιν)
ὧν
τὴν
μὲν
|
πανσπερμίαν |
στοιχεῖα
λέγει
τῆς
ὅλης
φύσεως |
[1, 411] |
(τῶν
ζῴων
ἐνίοις,
εἴπερ
μὴ
|
πάντα |
ἀναπνέουσιν·
τοῦτο
δὲ
λέληθε
τοὺς |
[1, 410] |
τι
γινώσκειν
ἢ
τινὰ
ἢ
|
πάντα. |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ |
[1, 405] |
διὰ
τὴν
τοῦ
αἵματος
φύσιν.
|
Πάντα |
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
κριτὴν
εἴληφε, |
[1, 410] |
ἓν
ἑκάστη,
πολλὰ
δ'
ἀγνοήσει·
|
πάντα |
γὰρ
τἆλλα.
Συμβαίνει
δ'
Ἐμπεδοκλεῖ |
[1, 405] |
ὁμοίῳ·
ἐπειδὴ
γὰρ
ἡ
ψυχὴ
|
πάντα |
γινώσκει,
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
πασῶν |
[1, 403] |
καὶ
τὰ
τῆς
ψυχῆς
πάθη
|
πάντα |
εἶναι
μετὰ
σώματος,
θυμός,
πραότης, |
[1, 410] |
τὸ
νεῖκος,
τὰ
δὲ
θνητὰ
|
πάντα· |
ἐκ
πάντων
γὰρ
ἕκαστον.
Ὅλως |
[1, 404] |
ψυχῇ,
καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
πάντα |
κινεῖσθαι
διὰ
τὴν
ψυχήν,
ταύτην |
[1, 408] |
αἰσθάνεσθαι
καὶ
διανοεῖσθαι·
ταῦτα
δὲ
|
πάντα |
κινήσεις
εἶναι
δοκοῦσιν.
Ὅθεν
οἰηθείη |
[1, 410] |
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ
τὰ
αἰσθανόμενα
|
πάντα |
κινητικά
(φαίνεται
γὰρ
εἶναί
τινα |
[1, 403] |
πάθη
τῆς
ψυχῆς,
πότερόν
ἐστι
|
πάντα |
κοινὰ
καὶ
τοῦ
ἔχοντος
ἢ |
[1, 408] |
κατὰ
πᾶν
τὸ
σῶμα,
εἴπερ
|
πάντα |
μὲν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
μεμιγμένων, |
[1, 405] |
πάντων
εἶναι
τῶν
στοιχείων
ἢ
|
πάντα. |
Ὁρίζονται
δὴ
πάντες
τὴν
ψυχὴν |
[1, 411] |
ὅθεν
ἴσως
καὶ
Θαλῆς
ᾠήθη
|
πάντα |
πλήρη
θεῶν
εἶναι.
Τοῦτο
δ' |
[1, 405] |
~κινεῖσθαι
γὰρ
καὶ
τὰ
θεῖα
|
πάντα |
συνεχῶς
(ἀεί,
σελήνην,
ἥλιον,
τοὺς |
[1, 409] |
ἡ
ψυχή,
διὰ
τί
οὐ
|
πάντα |
ψυχὴν
ἔχουσι
τὰ
σώματα;
Στιγμαὶ |
[1, 404] |
φαίνεται
κινούμενα,
κἂν
ᾖ
νηνεμία
|
παντελής. |
Ἐπὶ
ταὐτὸ
δὲ
φέρονται
καὶ |
[1, 404] |
πᾶν
ἐκίνησε
νοῦς·
οὐ
μὴν
|
παντελῶς |
γ'
ὥσπερ
Δημόκριτος.
Ἐκεῖνος
μὲν |
[1, 408] |
οὐκ
ἔστιν
ἁρμονίας,
ψυχῇ
δὲ
|
(πάντες |
ἀπονέμουσι
τοῦτο
μάλισθ'
ὡς
εἰπεῖν. |
[1, 410] |
φασι
πρῶτα
τῶν
ὄντων
εἶναι.
|
Πάντες |
δὲ
καὶ
οἱ
διὰ
τὸ |
[1, 407] |
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
|
πάντες |
πεπερασμένοι.
Ἔτι
εἰ
ἡ
αὐτὴ |
[1, 405] |
στοιχείων
ἢ
πάντα.
Ὁρίζονται
δὴ
|
πάντες |
τὴν
ψυχὴν
τρισὶν
ὡς
εἰπεῖν, |
[1, 404] |
αὑτὸ
κινοῦν·
ἐοίκασι
γὰρ
οὗτοι
|
πάντες |
ὑπειληφέναι
τὴν
κίνησιν
οἰκειότατον
εἶναι |
[1, 402] |
ἐκείνην
καὶ
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχειν.
|
Πάντῃ |
δὲ
πάντως
ἐστὶ
τῶν
χαλεπωτάτων |
[1, 409] |
γάρ
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ
ἐν
|
παντὶ |
τῷ
αἰσθανομένῳ
σώματι,
ἀναγκαῖον
ἐν |
[1, 407] |
μέγεθος
εἶναι·
τὴν
γὰρ
τοῦ
|
παντὸς |
δῆλον
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται |
[1, 404] |
ψυχήν,
διὰ
τὸ
μάλιστα
διὰ
|
παντὸς |
δύνασθαι
διαδύνειν
τοὺς
τοιούτους
ῥυσμοὺς |
[1, 406] |
πρότερον
εἴρηται.
Διχῶς
δὲ
κινουμένου
|
παντός- |
ἢ
γὰρ
καθ'
ἕτερον
ἢ |
[1, 411] |
ἐνυπάρχειν
ἐν
ὁτῳοῦν
μορίῳ
τοῦ
|
παντός. |
Φανερὸν
οὖν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων |
[1, 410] |
στοιχείου
ἑνὸς
ἢ
πλειόνων
ἢ
|
πάντων; |
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν
ἕν
τι |
[1, 410] |
τὰ
δὲ
θνητὰ
πάντα·
ἐκ
|
πάντων |
γὰρ
ἕκαστον.
Ὅλως
τε
διὰ |
[1, 404] |
Ἐμπεδοκλῆς
μὲν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
πάντων, |
εἶναι
δὲ
καὶ
ἕκαστον
ψυχὴν |
[1, 410] |
οὔ;
Ἀλλ'
οὐ
δοκεῖ
κοινὰ
|
πάντων |
εἶναι
στοιχεῖα.
Ἆρ'
οὖν
ὅσα |
[1, 405] |
εἴ
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ
|
πάντων |
εἶναι
τῶν
στοιχείων
ἢ
πάντα. |
[1, 402] |
φαντασίαν
περὶ
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
|
πάντων |
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
καὶ |
[1, 405] |
ἕτεροί
τινες
ἀέρα,
τοῦτον
οἰηθεὶς
|
πάντων |
λεπτομερέστατον
εἶναι
καὶ
ἀρχήν·
καὶ |
[1, 405] |
γε
τὸν
νοῦν
τίθεται
μάλιστα
|
πάντων· |
μόνον
γοῦν
φησὶν
αὐτὸν
τῶν |
[1, 402] |
μία
τις
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
|
πάντων |
περὶ
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν |
[1, 410] |
ποσόν.
Τοῖς
δὴ
λέγουσιν
ἐκ
|
πάντων |
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα |
[1, 405] |
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς,
ὅτι
|
πάντων |
ὑγρά.
Καὶ
γὰρ
ἐλέγχει
τοὺς |
[1, 402] |
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχειν.
Πάντῃ
δὲ
|
πάντως |
ἐστὶ
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα |
[1, 408] |
ἄν
τις
τοῦτό
γε
καὶ
|
παρ' |
Ἐμπεδοκλέους·
ἕκαστον
γὰρ
αὐτῶν
λόγῳ |
[1, 408] |
πότερον
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἢ
|
παρὰ |
τὸν
λόγον
ἕτερόν
τι;
Ταῦτα |
[1, 403] |
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ
|
παρὰ |
τῶν
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο
ταῦτα |
[1, 404] |
ποιεῖν.
Ἔοικε
δὲ
καὶ
τὸ
|
παρὰ |
τῶν
Πυθαγορείων
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν |
[1, 407] |
ἡ
κίνησις
αὐτῆς
ᾗ
οὐσία,
|
παρὰ |
φύσιν
ἂν
κινοῖτο.
Ἐπίπονον
δὲ |
[1, 405] |
καλεῖσθαι
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν
|
παραδεδομένα |
περὶ
ψυχῆς,
καὶ
δι'
ἃς |
[1, 409] |
ἐξ
αὐτῶν.
Τριῶν
δὲ
τρόπων
|
παραδεδομένων |
καθ'
οὓς
ὁρίζονται
τὴν
ψυχήν, |
[1, 407] |
Καὶ
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
|
παραδέδοται |
περὶ
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς |
[1, 408] |
οὕτω
συναρμόζωσιν
ὥστε
μηδὲν
συγγενὲς
|
παραδέχεσθαι, |
ἐντεῦθεν
δὲ
καὶ
τὸν
τῶν |
[1, 411] |
Συμβαίνει
δ'
ἀμφοτέρως
ἄτοπον
καὶ
|
παράλογον· |
καὶ
γὰρ
τὸ
λέγειν
ζῷον |
[1, 411] |
πῦρ
ἢ
τὸν
ἀέρα
τῶν
|
παραλογωτέρων |
ἐστί,
καὶ
τὸ
μὴ
λέγειν |
[1, 407] |
ἴδιον
ἔχειν
εἶδος
καὶ
μορφήν,
|
παραπλήσιον |
δὲ
λέγουσιν
ὥσπερ
εἴ
τις |
[1, 405] |
ἐκ
τῶν
στοιχείων
ποιοῦσι,
λέγοντες
|
παραπλησίως |
ἀλλήλοις,
πλὴν
ἑνός·
φασὶ
γὰρ |
[1, 405] |
κἀκεῖνος
ᾤετο
καὶ
οἱ
πολλοί.
|
Παραπλησίως |
δὲ
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
ἔοικεν |
[1, 406] |
ὡς
αὐτὴ
κινεῖται,
οἷον
Δημόκριτος,
|
παραπλησίως |
λέγων
Φιλίππῳ
τῷ
κωμῳδοδιδασκάλῳ·
φησὶ |
[1, 410] |
Εἰ
δέ
τις
καὶ
ταῦτα
|
παραχωρήσειε |
καὶ
θείη
τὸν
νοῦν
μέρος |
[1, 403] |
κινήσει
τε
καὶ
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
|
Παρειλήφαμεν |
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν
προγενεστέρων |
[1, 404] |
ὑπολαμβάνοντες
τὴν
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
|
παρέχον |
τοῖς
ζῴοις
τὴν
κίνησιν·
διὸ |
[1, 404] |
καὶ
ἐκθλίβοντος
τῶν
σχημάτων
τὰ
|
παρέχοντα |
τοῖς
ζῴοις
τὴν
κίνησιν
διὰ |
[1, 403] |
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων
συμβαινόντων
μηδὲν
|
παροξύνεσθαι |
ἢ
φοβεῖσθαι,
ἐνίοτε
δ'
ὑπὸ |
[1, 407] |
λόγοις
ὁμοίως
ὁρίζονται·
λόγος
δὲ
|
πᾶς |
ὁρισμὸς
ἢ
ἀπόδειξις·
αἱ
μὲν |
[1, 406] |
αὐτὴ
κινοῖτ'
ἄν,
ὥστ'
εἰ
|
πᾶσα |
κίνησις
ἔκστασίς
ἐστι
τοῦ
κινουμένου |
[1, 406] |
εἰ
δὲ
τοῦτο,
καὶ
τόπος·
|
πᾶσαι |
γὰρ
αἱ
λεχθεῖσαι
κινήσεις
ἐν |
[1, 407] |
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
ἔστι
πέρατα
|
(πᾶσαι |
γὰρ
ἑτέρου
χάριν)
αἱ
δὲ |
[1, 406] |
κινοῖτ'
ἂν
ἢ
πλείους
ἢ
|
πάσας. |
Εἰ
δὲ
κινεῖται
μὴ
κατὰ |
[1, 411] |
ψυχῇ
τούτων
ἕκαστον
ὑπάρχει,
καὶ
|
πάσῃ |
νοοῦμέν
τε
καὶ
αἰσθανόμεθα
καὶ |
[1, 402] |
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
λέγειν
κάλλιστα·
|
πάσης |
γὰρ
ἀποδείξεως
ἀρχὴ
τὸ
τί |
[1, 403] |
τὸ
θεωρῆσαι
περὶ
ψυχῆς,
ἢ
|
πάσης |
ἢ
τῆς
τοιαύτης.
Διαφερόντως
δ' |
[1, 410] |
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
περὶ
|
πάσης |
λέγουσι
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ
τὰ |
[1, 410] |
ἂν
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου
περὶ
|
πάσης |
ψυχῆς
οὐδὲ
περὶ
ὅλης
οὐδεμιᾶς. |
[1, 411] |
ἢ
καὶ
ἐν
πλείοσιν
ἢ
|
πᾶσιν, |
ἢ
καὶ
ἄλλο
τι
αἴτιον; |
[1, 404] |
γε
κατὰ
φρόνησιν
λεγόμενος
νοῦς
|
πᾶσιν |
ὁμοίως
ὑπάρχειν
τοῖς
ζῴοις,
ἀλλ' |
[1, 404] |
ζῴοις,
ἀλλ'
οὐδὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
|
πᾶσιν. |
Ὅσοι
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τὸ |
[1, 407] |
τὸ
μὲν
ποιεῖ
τὸ
δὲ
|
πάσχει |
καὶ
τὸ
μὲν
κινεῖται
τὸ |
[1, 403] |
καὶ
μισεῖν·
ἅμα
γὰρ
τούτοις
|
πάσχει |
τι
τὸ
σῶμα.
Μηνύει
δὲ |
[1, 403] |
πλείστων
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ
σώματος
|
πάσχειν |
οὐδὲ
ποιεῖν,
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν, |
[1, 410] |
τὸ
ὅμοιον·
τὸ
δ'
αἰσθάνεσθαι
|
πάσχειν |
τι
καὶ
κινεῖσθαι
τιθέασιν·
ὁμοίως |
[1, 411] |
ἄλλων
ἕκαστον
ποιοῦμέν
τε
καὶ
|
πάσχομεν, |
ἢ
μορίοις
ἑτέροις
ἕτερα;
Καὶ |
[1, 405] |
πάντα
γινώσκει,
συνιστᾶσιν
αὐτὴν
ἐκ
|
πασῶν |
τῶν
ἀρχῶν.
Ὅσοι
μὲν
οὖν |
[1, 408] |
Φανερώτατον
δ'
εἴ
τις
ἀποδιδόναι
|
πειραθείη |
τὰ
πάθη
καὶ
τὰ
ἔργα |
[1, 405] |
ὕδωρ
τινὲς
ἀπεφήναντο,
καθάπερ
Ἵππων·
|
πεισθῆναι |
δ'
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς, |
[1, 407] |
ἀνακάμπτει)
οἱ
δ'
ὁρισμοὶ
πάντες
|
πεπερασμένοι. |
Ἔτι
εἰ
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ |
[1, 410] |
περὶ
ὅλης
οὐδεμιᾶς.
Τοῦτο
δὲ
|
πέπονθε |
καὶ
ὁ
ἐν
τοῖς
Ὀρφικοῖς |
[1, 408] |
οὐ
τῷ
τὴν
ψυχήν
τι
|
πεπονθέναι, |
ἀλλ'
ἐν
ᾧ,
καθάπερ
ἐν |
[1, 407] |
μὲν
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων
ἔστι
|
πέρατα |
(πᾶσαι
γὰρ
ἑτέρου
χάριν)
αἱ |
[1, 407] |
τὸ
συμπέρασμα
(εἰ
δὲ
μὴ
|
περατοῦνται, |
ἀλλ'
οὐκ
ἀνακάμπτουσί
γε
πάλιν |
[1, 403] |
ᾗ
χωριστά,
ἀλλ'
ὁ
φυσικὸς
|
περὶ |
ἅπανθ'
ὅσα
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος |
[1, 402] |
τὴν
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
|
περὶ |
αὐτήν·
ὧν
τὰ
μὲν
ἴδια |
[1, 403] |
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι
|
περὶ |
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως
τὰ
μὲν |
[1, 402] |
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
πίστιν
|
περὶ |
αὐτῆς.
Καὶ
γάρ,
ὄντος
κοινοῦ |
[1, 408] |
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
|
περὶ |
αὐτῆς
ὡς
(κινουμένης,
εἰς
τὰ |
[1, 403] |
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ'
εἰκάσαι
|
περὶ |
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς |
[1, 404] |
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
|
περὶ |
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[1, 407] |
λέγειν
ποῖόν
τι
ἡ
ψυχή,
|
περὶ |
δὲ
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν |
[1, 404] |
οἱ
δὲ
τὸ
ταῦτα
κινοῦν,
|
περὶ |
δὲ
τούτων
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς |
[1, 402] |
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
|
περὶ |
ἕκαστον
τίς
ὁ
τρόπος,
ἐὰν |
[1, 406] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ
|
περὶ |
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ
κινεῖται |
[1, 403] |
τοιοῦτον,
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ
|
περὶ |
καρδίαν
αἵματος
(καὶ
θερμοῦ.
Τούτων |
[1, 405] |
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
περὶ |
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ
οὐ
μόνον |
[1, 410] |
καθόλου
περὶ
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
|
περὶ |
ὅλης
οὐδεμιᾶς.
Τοῦτο
δὲ
πέπονθε |
[1, 410] |
καὶ
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
|
περὶ |
πάσης
λέγουσι
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ |
[1, 410] |
οὐδ'
ἂν
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου
|
περὶ |
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
περὶ
ὅλης |
[1, 403] |
Ἢ
οὐκ
ἔστιν
εἷς
ὁ
|
περὶ |
τὰ
πάθη
τῆς
ὕλης
τὰ |
[1, 404] |
τῷ
νῷ
ὡς
δυνάμει
τινὶ
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει |
[1, 402] |
πολλοῖς
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ
|
περὶ |
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί |
[1, 403] |
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
Πότερον
ὁ
|
περὶ |
τὴν
ὕλην,
τὸν
δὲ
λόγον |
[1, 402] |
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
περὶ
ψυχῆς
|
περὶ |
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
ἐοίκασιν
ἐπισκοπεῖν· |
[1, 402] |
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
καὶ
|
περὶ |
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
λέγειν
κάλλιστα· |
[1, 406] |
λεγομένου
τοῦ
κινεῖσθαι
νῦν
ἐπισκοποῦμεν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ'
αὑτὴν |
[1, 402] |
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν |
[1, 403] |
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος,
καὶ
|
περὶ |
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ, |
[1, 402] |
μία
τις
καὶ
κοινὴ
μέθοδος
|
περὶ |
τὸ
τί
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον |
[1, 403] |
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
|
περὶ |
τὸν
λόγον
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον |
[1, 405] |
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
Διαφέρονται
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
πλήθους·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 410] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ
πολλαχῶς |
[1, 404] |
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
|
περὶ |
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
πόσαι, |
[1, 406] |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
ἐπεὶ |
[1, 411] |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει |
[1, 402] |
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
|
περὶ |
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ |
[1, 404] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
φιλοσοφίας
λεγομένοις
διωρίσθη,
αὐτὸ
μὲν |
[1, 403] |
ἐπίπεδον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
|
περὶ |
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ |
[1, 403] |
ταῦτα
ἤδη
φυσικοῦ
τὸ
θεωρῆσαι
|
περὶ |
ψυχῆς,
ἢ
πάσης
ἢ
τῆς |
[1, 405] |
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν
παραδεδομένα
|
περὶ |
ψυχῆς,
καὶ
δι'
ἃς
αἰτίας |
[1, 402] |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
|
περὶ |
ψυχῆς
περὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης |
[1, 407] |
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
παραδέδοται
|
περὶ |
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς |
[1, 407] |
λόγῳ
καὶ
τοῖς
πλείστοις
τῶν
|
περὶ |
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
καὶ
τιθέασιν |
[1, 403] |
τῶν
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
|
περὶ |
ψυχῆς·
φασὶ
γὰρ
ἔνιοι
καὶ |
[1, 405] |
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
|
περὶ |
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν
ἀθάνατον |
[1, 402] |
τις
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
πάντων
|
περὶ |
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν, |
[1, 403] |
περὶ
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
|
περὶ |
ὧν
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς |
[1, 411] |
εἰ
τῷ
ἀπολαμβάνεσθαί
τι
τοῦ
|
περιέχοντος |
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ἔμψυχα
τὰ |
[1, 404] |
τὴν
ἀναπνοήν·
συνάγοντος
γὰρ
τοῦ
|
περιέχοντος |
τὰ
σώματα
καὶ
ἐκθλίβοντος
τῶν |
[1, 408] |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
κύκλῳ
|
περιφέρεσθαι, |
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων.
Κατὰ |
[1, 407] |
κίνησις
νόησις
κύ-
κλου
δὲ
|
περιφορά· |
Εἰ
οὖν
ἡ
νόησις
περιφορά, |
[1, 407] |
περιφορά·
Εἰ
οὖν
ἡ
νόησις
|
περιφορά, |
καὶ
νοῦς
ἂν
εἴη
ὁ |
[1, 407] |
ὁ
κύκλος
οὗ
ἡ
τοιαύτη
|
περιφορὰ |
νόησις.
Ἀεὶ
δὲ
δὴ
τί |
[1, 407] |
καὶ
ἄκρον
εὐθυποροῦσιν·
ἡ
δὲ
|
περιφορὰ |
πάλιν
ἐπ'
ἀρχὴν
ἀνακάμπτει)
οἱ |
[1, 407] |
πεπερασμένοι.
Ἔτι
εἰ
ἡ
αὐτὴ
|
περιφορὰ |
πολλάκις,
δεήσει
πολλάκις
νοεῖν
τὸ |
[1, 407] |
(δεῖ
γάρ,
εἴπερ
ἀΐδιος
ἡ
|
περιφορά) |
Τῶν
μὲν
γὰρ
πρακτικῶν
νοήσεων |
[1, 402] |
δὲ
καὶ
τούτων
διορίσαι
ποῖα
|
πέφυκεν |
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ
πότερον
τὰ |
[1, 411] |
συνέχει
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μεριστὴ
|
πέφυκεν; |
Οὐ
γὰρ
δὴ
τό
γε |
[1, 406] |
τὰς
ἀδιαιρέτους
σφαίρας,
διὰ
τὸ
|
πεφυκέναι |
μηδέποτε
μένειν,
συνεφέλκειν
καὶ
κινεῖν |
[1, 404] |
ἐκκρίνεσθαι,
συνανείργοντα
τὸ
συνάγον
καὶ
|
πηγνύον· |
καὶ
ζῆν
δὲ
ἕως
ἂν |
[1, 407] |
τις
δόξα
παραδέδοται
περὶ
ψυχῆς,
|
πιθανὴ |
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς
ἧττον
τῶν |
[1, 402] |
ἐστὶ
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
|
πίστιν |
περὶ
αὐτῆς.
Καὶ
γάρ,
ὄντος |
[1, 402] |
ἔτι
πολλὰς
ἀπορίας
ἔχει
καὶ
|
πλάνας, |
ἐκ
τίνων
δεῖ
ζητεῖν·
ἄλλαι |
[1, 411] |
ὁ
νοῦς
συνέξει,
χαλεπὸν
καὶ
|
πλάσαι. |
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ
φυτὰ |
[1, 404] |
καὶ
τοῦ
πρώτου
μήκους
καὶ
|
πλάτους |
καὶ
βάθους,
τὰ
δ'
ἄλλα |
[1, 406] |
κινήσεις
ἔσονται
καὶ
ἠρεμίαι,
οὐδὲ
|
πλάττειν |
βουλομένοις
ῥᾴδιον
ἀποδοῦναι.
Ἔτι
δ' |
[1, 404] |
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
Πλάτων |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
τὴν
ψυχὴν |
[1, 410] |
ἢ
ἐκ
στοιχείου
ἑνὸς
ἢ
|
πλειόνων |
ἢ
πάντων;
Ἀναγκαῖον
γάρ
ἐστιν |
[1, 411] |
ἐστὶν
ἑνὶ
ἢ
καὶ
ἐν
|
πλείοσιν |
ἢ
πᾶσιν,
ἢ
καὶ
ἄλλο |
[1, 406] |
μίαν
τούτων
κινοῖτ'
ἂν
ἢ
|
πλείους |
ἢ
πάσας.
Εἰ
δὲ
κινεῖται |
[1, 405] |
πῦρ
ἢ
ἀέρα·
οἱ
δὲ
|
πλείους |
λέγοντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὴν |
[1, 405] |
μὲν
γὰρ
μίαν
οἱ
δὲ
|
πλείους |
λέγουσιν.
Ἑπομένως
δὲ
τούτοις
καὶ |
[1, 404] |
ψυχὴν
τὰς
ἀρχάς,
οἱ
μὲν
|
πλείους |
ποιοῦντες,
ταύτας,
οἱ
δὲ
μίαν, |
[1, 407] |
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
καὶ
τοῖς
|
πλείστοις |
τῶν
περὶ
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ |
[1, 403] |
δέ.
Φαίνεται
δὲ
τῶν
μὲν
|
πλείστων |
οὐθὲν
ἄνευ
τοῦ
σώματος
πάσχειν |
[1, 402] |
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν
|
πλείστων, |
τότε
καὶ
περὶ
τῆς
οὐσίας |
[1, 405] |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
πλείω |
ποιοῦσιν.
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ |
[1, 410] |
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
ἀρχῶν
ἄγνοια
|
πλείων |
ἢ
σύνεσις
ὑπάρξει·
γνώσεται
μὲν |
[1, 405] |
Διαφέρονται
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
|
πλήθους· |
οἱ
μὲν
γὰρ
μίαν
οἱ |
[1, 405] |
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ
φύσει,
|
πλὴν |
ἀρχήν
γε
τὸν
νοῦν
τίθεται |
[1, 406] |
οὐσίᾳ,
τοῦθ'
ὑπ'
ἄλλου
κινεῖσθαι,
|
πλὴν |
εἰ
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός,
ὥσπερ |
[1, 405] |
γῆς·
ταύτην
δ'
οὐθεὶς
ἀποπέφανται,
|
πλὴν |
εἴ
τις
αὐτὴν
εἴρηκεν
ἐκ |
[1, 405] |
στοιχείων
ποιοῦσι,
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
|
πλὴν |
ἑνός·
φασὶ
γὰρ
γινώσκεσθαι
τὸ |
[1, 409] |
μοναδικῆς
τίς
ἂν
εἴη
διαφορὰ
|
πλὴν |
θέσις;
Εἰ
μὲν
οὖν
εἰσὶν |
[1, 405] |
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
κριτὴν
εἴληφε,
|
πλὴν |
τῆς
γῆς·
ταύτην
δ'
οὐθεὶς |
[1, 411] |
ἴσως
καὶ
Θαλῆς
ᾠήθη
πάντα
|
πλήρη |
θεῶν
εἶναι.
Τοῦτο
δ'
ἔχει |
[1, 403] |
ὁ
δὲ
φήσει
λίθους
καὶ
|
πλίνθους |
καὶ
ξύλα,
ἕτερος
δ'
ἐν |
[1, 406] |
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
κινοῦνται
τῷ
|
πλοίῳ· |
τὸ
μὲν
γὰρ
καθ'
αὑτὸ |
[1, 406] |
τῷ
ἐν
κινουμένῳ
εἶναι,
οἷον
|
πλωτῆρες· |
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
κινοῦνται
τῷ |
[1, 406] |
ἀνθρώπων·
οὐχ
ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
|
πλωτῆρσι |
τόδε)
διχῶς
δὴ
λεγομένου
τοῦ |
[1, 406] |
οἰκεία
μὲν
γάρ
ἐστι
κίνησις
|
ποδῶν |
βάδισις,
αὕτη
δὲ
καὶ
ἀνθρώπων· |
[1, 408] |
κινουμένων,
τὰ
δὲ
κατ'
ἀλλοίωσιν
|
(ποῖα |
δὲ
καὶ
πῶς,
ἕτερός
ἐστι |
[1, 402] |
Χαλεπὸν
δὲ
καὶ
τούτων
διορίσαι
|
ποῖα |
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ
πότερον |
[1, 406] |
καὶ
ἠρεμεῖ
ἐν
τούτῳ
βίᾳ.
|
Ποῖαι |
δὲ
βίαιοι
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις |
[1, 404] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιεῖ· |
γινώσκεσθαι
γὰρ
τῷ
ὁμοίῳ
τὸ |
[1, 411] |
οὖν
ἕτερόν
τι
μίαν
αὐτὴν
|
ποιεῖ, |
ἐκεῖνο
μάλιστ'
ἂν
εἴη
ψυχή. |
[1, 411] |
πυρὶ
οὖσα
ἡ
ψυχὴ
οὐ
|
ποιεῖ |
ζῷον,
ἐν
δὲ
τοῖς
μικτοῖς, |
[1, 407] |
γὰρ
τὴν
κοινωνίαν
τὸ
μὲν
|
ποιεῖ |
τὸ
δὲ
πάσχει
καὶ
τὸ |
[1, 406] |
δ'
ἐρωτήσομεν
εἰ
καὶ
ἠρέμησιν
|
ποιεῖ |
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ
ποιήσει, |
[1, 404] |
δὲ
ἕως
ἂν
δύνωνται
τοῦτο
|
ποιεῖν. |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ |
[1, 403] |
ἄνευ
τοῦ
σώματος
πάσχειν
οὐδὲ
|
ποιεῖν, |
οἷον
ὀργίζεσθαι,
θαρρεῖν,
ἐπιθυμεῖν,
ὅλως |
[1, 411] |
τὴν
ψυχὴν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιεῖν, |
οὐθὲν
δεῖ
ἐξ
ἁπάντων·
ἱκανὸν |
[1, 409] |
ἐπεί
φασι
κινηθεῖσαν
γραμμὴν
ἐπίπεδον
|
ποιεῖν, |
στιγμὴν
δὲ
γραμμήν,
καὶ
αἱ |
[1, 407] |
διὰ
τοῦτο
τὸν
θεὸν
κύκλῳ
|
ποιεῖν |
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν,
ὅτι
βέλτιον |
[1, 406] |
φησὶ
γὰρ
τὸν
Δαίδαλον
κινουμένην
|
ποιῆσαι |
τὴν
ξυλίνην
Ἀφροδίτην,
ἐγχέαντ'
ἄργυρον |
[1, 404] |
εἶναι
τὸ
φαινόμενον,
διὸ
καλῶς
|
ποιῆσαι |
{τὸν}
Ὅμηρον
ὡς
ὁ
Ἕκτωρ |
[1, 406] |
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό·
πῶς
δὲ
|
ποιήσει, |
χαλεπὸν
ἢ
καὶ
ἀδύνατον
εἰπεῖν. |
[1, 411] |
σώματος.
Τοῦτο
δ'
ἔοικεν
ἀδυνάτῳ·
|
ποῖον |
γὰρ
μόριον
ἢ
πῶς
ὁ |
[1, 410] |
τι,
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
|
ποιὸν |
ἢ
καί
τινα
ἄλλην
τῶν |
[1, 402] |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία
ἢ
|
ποιὸν |
ἢ
ποσόν,
ἢ
καί
τις |
[1, 410] |
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
ποσὸν
καὶ
|
ποιὸν |
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ'
ἀδύνατον
ἐκ |
[1, 407] |
Οἱ
δὲ
μόνον
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
|
ποῖόν |
τι
ἡ
ψυχή,
περὶ
δὲ |
[1, 411] |
κινούμεθα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
|
ποιοῦμέν |
τε
καὶ
πάσχομεν,
ἢ
μορίοις |
[1, 404] |
τὰς
ἀρχάς,
οἱ
μὲν
πλείους
|
ποιοῦντες, |
ταύτας,
οἱ
δὲ
μίαν,
ταύτην, |
[1, 404] |
πόσαι,
μάλιστα
μὲν
οἱ
σωματικὰς
|
ποιοῦντες |
τοῖς
ἀσωμάτους,
~τούτοις
δ'
οἱ |
[1, 405] |
στοιχεῖον
ἢ
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιοῦσι, |
λέγοντες
παραπλησίως
ἀλλήλοις,
πλὴν
ἑνός· |
[1, 405] |
ἀρχὰς
καὶ
τὴν
ψυχὴν
πλείω
|
ποιοῦσιν. |
Ἀναξαγόρας
δὲ
μόνος
ἀπαθῆ
φησιν |
[1, 405] |
συμφανές
ἐστιν.
Ὅσοι
δ'
ἐναντιώσεις
|
ποιοῦσιν |
ἐν
ταῖς
ἀρχαῖς,
καὶ
τὴν |
[1, 410] |
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐκ
τῶν
στοιχείων
|
ποιοῦσιν. |
Φαίνεται
γὰρ
τά
τε
φυτὰ |
[1, 410] |
γνώσεται
μὲν
γὰρ
ἓν
ἑκάστη,
|
πολλὰ |
δ'
ἀγνοήσει·
πάντα
γὰρ
τἆλλα. |
[1, 409] |
Οὐκ
ἔστι
δὲ
μόνα
ταῦτα,
|
πολλὰ |
δὲ
καὶ
ἕτερα,
μᾶλλον
δ' |
[1, 409] |
δὲ
φυτὰ
καὶ
τῶν
ζῴων
|
πολλὰ |
διαιρούμενα
ζῇ
καὶ
δοκεῖ
τὴν |
[1, 410] |
αἰσθήσεως,
καὶ
τῶν
ζῴων
τὰ>
|
πολλὰ |
διάνοιαν
οὐκ
ἔχειν.
Εἰ
δέ |
[1, 409] |
ἀριθμὸν
ταῦτά
τε
συμβαίνει
καὶ
|
πολλὰ |
ἕτερα
τοιαῦτα·
οὐ
γὰρ
μόνον |
[1, 409] |
ἕκαστον
γνωρίζῃ·
ἀναγκαῖον
δὲ
συμβαίνειν
|
πολλὰ |
καὶ
ἀδύνατα
τῷ
λόγῳ.
Τίθενται |
[1, 403] |
καθάπερ
τῷ
εὐθεῖ,
ᾗ
εὐθύ,
|
πολλὰ |
συμβαίνει,
οἷον
ἅπτεσθαι
τῆς
{χαλκῆς} |
[1, 408] |
τοῦ
σώματος
μερῶν
λίαν
εὐεξέταστος.
|
Πολλαί |
τε
γὰρ
αἱ
συνθέσεις
τῶν |
[1, 402] |
κατηγοροῖτο·
Ἔτι
δέ,
εἰ
μὴ
|
πολλαὶ |
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ |
[1, 407] |
Ἔτι
εἰ
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ
|
πολλάκις, |
δεήσει
πολλάκις
νοεῖν
τὸ
αὐτό. |
[1, 407] |
διέξεισιν·
εἰ
δὲ
κατὰ
μέγεθος,
|
πολλάκις |
ἢ
ἀπειράκις
νοήσει
τὸ
αὐτό. |
[1, 407] |
ἡ
αὐτὴ
περιφορὰ
πολλάκις,
δεήσει
|
πολλάκις |
νοεῖν
τὸ
αὐτό.
Ἔτι
δ' |
[1, 402] |
καί
τις
ἄλλη
μέθοδος,
ἔτι
|
πολλὰς |
ἀπορίας
ἔχει
καὶ
πλάνας,
ἐκ |
[1, 410] |
τὸ
νοεῖν
τε
καὶ
γινώσκειν.
|
Πολλὰς |
δ'
ἀπορίας
καὶ
δυσχερείας
ἔχοντος |
[1, 409] |
λέγουσιν,
ἐν
τῇ
μιᾷ
στιγμῇ
|
πολλὰς |
στιγμάς,
καὶ
πᾶν
σῶμα
ψυχὴν |
[1, 408] |
καθ'
ἣν
ὀστοῦν.
Συμβήσεται
οὖν
|
πολλάς |
τε
ψυχὰς
ἔχειν
καὶ
κατὰ |
[1, 404] |
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
περὶ
αὐτῶν·
|
πολλαχοῦ |
μὲν
γὰρ
τὸ
αἴτιον
τοῦ |
[1, 410] |
περὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ
|
πολλαχῶς |
λεγομένου
τοῦ
ὄντος
(σημαίνει
γὰρ |
[1, 408] |
αἱ
συνθέσεις
τῶν
μερῶν
καὶ
|
πολλαχῶς· |
τίνος
οὖν
ἢ
πῶς
ὑπολαβεῖν |
[1, 405] |
ὄντα
κἀκεῖνος
ᾤετο
καὶ
οἱ
|
πολλοί. |
Παραπλησίως
δὲ
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων |
[1, 402] |
ὄντος
κοινοῦ
τοῦ
ζητήματος
καὶ
|
πολλοῖς |
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ
περὶ |
[1, 407] |
παραδέδοται
περὶ
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
|
πολλοῖς |
οὐδεμιᾶς
ἧττον
τῶν
λεγομένων,
λόγον |
[1, 407] |
καθάπερ
εἴωθέ
τε
λέγεσθαι
καὶ
|
πολλοῖς |
συνδοκεῖ.
Ἄδηλος
δὲ
καὶ
τοῦ |
[1, 408] |
δῆλον
ὡς
οὐδ'
ὑφ'
ἑαυτῆς.
|
Πολὺ |
δὲ
τῶν
εἰρημένων
ἀλογώτατον
τὸ |
[1, 411] |
κἀκεῖνο
ζητεῖν
πότερον
ἓν
ἢ
|
πολυμερές. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἕν,
διὰ |
[1, 404] |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
|
πόσαι, |
μάλιστα
μὲν
οἱ
σωματικὰς
ποιοῦντες |
[1, 402] |
καὶ
ἐπίπεδον,
πρὸς
τὸ
κατιδεῖν
|
πόσαις |
ὀρθαῖς
αἱ
τοῦ
τριγώνου
γωνίαι |
[1, 409] |
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
ὅτι
|
ποσόν· |
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
τι
τὸ |
[1, 409] |
στιγμαί,
μόνον
δὲ
μένῃ
τὸ
|
ποσόν, |
ἔσται
{τι}
ἐν
αὐτῷ
τὸ |
[1, 402] |
καὶ
οὐσία
ἢ
ποιὸν
ἢ
|
ποσόν, |
ἢ
καί
τις
ἄλλη
τῶν |
[1, 410] |
μὲν
τόδε
τι,
τὸ
δὲ
|
ποσὸν |
ἢ
ποιὸν
ἢ
καί
τινα |
[1, 410] |
τὴν
ψυχὴν
συνεστάναι;
Ἔσται
ἄρα
|
ποσὸν |
καὶ
ποιὸν
καὶ
οὐσία.
Ἀλλ' |
[1, 410] |
στοιχείων
οὐσίαν
εἶναι
καὶ
μὴ
|
ποσόν. |
Τοῖς
δὴ
λέγουσιν
ἐκ
πάντων |
[1, 410] |
Ἀλλ'
ἀδύνατον
ἐκ
τῶν
τοῦ
|
ποσοῦ |
στοιχείων
οὐσίαν
εἶναι
καὶ
μὴ |
[1, 410] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
τί
|
ποτ' |
ἐστὶ
τὸ
ἑνοποιοῦν
αὐτά·
ὕλῃ |
[1, 407] |
ὅτι
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν
|
ποτ' |
ἐστὶν
ὁ
καλούμενος
νοῦς
(οὐ |
[1, 410] |
ἐκεῖνο
τὸ
συνέχον,
ὅ
τί
|
ποτ' |
ἐστίν·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
εἶναί |
[1, 408] |
ψυχὴ
τῆς
μίξεως,
τί
δή
|
ποτε |
ἅμα
τῷ
σαρκὶ
εἶναι
ἀναιρεῖται |
[1, 403] |
τὸ
σῶμα.
Μηνύει
δὲ
τὸ
|
ποτὲ |
μὲν
ἰσχυρῶν
καὶ
ἐναργῶν
παθημάτων |
[1, 411] |
δὲ
ἐπιθυμεῖν.
Τί
οὖν
δή
|
ποτε |
συνέχει
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μεριστὴ |
[1, 402] |
τρόπος,
ἐὰν
δὲ
φανερὸν
ᾖ
|
πότερον |
ἀπόδειξίς
ἐστιν
ἢ
διαίρεσις
ἢ |
[1, 402] |
μὴ
πολλαὶ
ψυχαὶ
ἀλλὰ
μόρια,
|
πότερον |
δεῖ
ζητεῖν
πρότερον
τὴν
ὅλην |
[1, 402] |
οὔ·
εἰ
δὲ
μὴ
ὁμοειδής,
|
πότερον |
εἴδει
διαφέρουσα
ἢ
γένει.
Νῦν |
[1, 402] |
Ὑλαβητέον
δ'
ὅπως
μὴ
λανθάνῃ
|
πότερον |
εἷς
ὁ
λόγος
αὐτῆς
ἐστι, |
[1, 411] |
ἕτερα;
Καὶ
τὸ
ζῆν
δὴ
|
πότερον |
ἔν
τινι
τούτων
ἐστὶν
ἑνὶ |
[1, 411] |
Δεήσει
δὲ
πάλιν
κἀκεῖνο
ζητεῖν
|
πότερον |
ἓν
ἢ
πολυμερές.
Εἰ
μὲν |
[1, 410] |
τινα
ἄλλην
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν)
|
πότερον |
ἐξ
ἁπάντων
ἔσται
ἡ
ψυχὴ |
[1, 403] |
καὶ
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς,
|
πότερόν |
ἐστι
πάντα
κοινὰ
καὶ
τοῦ |
[1, 408] |
ἐγγίνεται
τοῖς
μέρεσιν;
Ἔτι
δὲ
|
πότερον |
ἡ
φιλία
τῆς
τυχούσης
αἰτία |
[1, 408] |
κατὰ
τὸν
λόγον,
καὶ
αὕτη
|
πότερον |
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἢ
παρὰ |
[1, 403] |
Τίς
οὖν
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
|
Πότερον |
ὁ
περὶ
τὴν
ὕλην,
τὸν |
[1, 411] |
τε
καὶ
ἀκμὴ
καὶ
φθίσις,
|
~πότερον |
ὅλῃ
τῇ
ψυχῇ
τούτων
ἕκαστον |
[1, 402] |
εἰ
μεριστὴ
ἢ
ἀμερής,
καὶ
|
πότερον |
ὁμοειδὴς
ἅπασα
ψυχὴ
ἢ
οὔ· |
[1, 407] |
δὴ
καὶ
νοήσει,
μέγεθος
ὤν,
|
πότερον |
ὁτῳοῦν
τῶν
μορίων
τῶν
αὑτοῦ, |
[1, 408] |
αὐτῶν
λόγῳ
τινί
φησιν
εἶναι·
|
πότερον |
οὖν
ὁ
λόγος
ἐστὶν
ἡ |
[1, 402] |
ποῖα
πέφυκεν
ἕτερα
ἀλλήλων,
καὶ
|
πότερον |
τὰ
μόρια
χρὴ
ζητεῖν
πρότερον |
[1, 402] |
καὶ
τί
ἐστι,
λέγω
δὲ
|
πότερον |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία
ἢ |
[1, 402] |
τῶν
διαιρεθεισῶν
κατηγοριῶν,
ἔτι
δὲ
|
πότερον |
τῶν
ἐν
δυνάμει
ὄντων
ἢ |
[1, 409] |
δ'
ἀριθμὸς
τῆς
ψυχῆς
ἤδη
|
πού |
ἐστι
καὶ
θέσιν
ἔχει.
Ἔτι |
[1, 404] |
ὁμοίῳ
τὸ
ὅμοιον,
τὰ
δὲ
|
πράγματα |
ἐκ
τῶν
ἀρχῶν
εἶναι.
Ὁμοίως |
[1, 404] |
τῶν
στοιχείων,
κρίνεται
δὲ
τὰ
|
πράγματα |
τὰ
μὲν
νῷ,
τὰ
δ' |
[1, 409] |
ἂν
εἰ
τὴν
ψυχὴν
τὰ
|
πράγματα |
τιθέντες.
Οὐκ
ἔστι
δὲ
μόνα |
[1, 402] |
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον
γίνεται
τὸ
|
πραγματευθῆναι· |
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
περὶ
ἕκαστον |
[1, 403] |
μὲν
γὰρ
λόγος
ὅδε
τοῦ
|
πράγματος, |
ἀνάγκη
δ'
εἶναι
τοῦτον
ἐν |
[1, 404] |
δ'
οἱ
ἀριθμοὶ
οὗτοι
τῶν
|
πραγμάτων. |
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
κινητικὸν
ἐδόκει |
[1, 407] |
ἡ
περιφορά)
Τῶν
μὲν
γὰρ
|
πρακτικῶν |
νοήσεων
ἔστι
πέρατα
(πᾶσαι
γὰρ |
[1, 403] |
πάντα
εἶναι
μετὰ
σώματος,
θυμός,
|
πραότης, |
φόβος,
ἔλεος,
θάρσος,
ἔτι
χαρὰ |
[1, 408] |
συμβαίνει·
εἰ
γὰρ
λάβοι
ὁ
|
πρεσβύτης |
ὄμμα
τοιονδί,
βλέποι
ἂν
ὥσπερ |
[1, 406] |
ψυχὴ
τὸ
ζῷον,
ἀλλὰ
διὰ
|
προαιρέσεώς |
τινος
καὶ
νοήσεως.
Τὸν
αὐτὸν |
[1, 410] |
νοῦ·
εὔλογον
γὰρ
τοῦτον
εἶναι
|
προγενέστατον |
καὶ
κύριον
κατὰ
φύσιν,
τὰ |
[1, 403] |
Παρειλήφαμεν
δὲ
καὶ
παρὰ
τῶν
|
προγενεστέρων |
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
περὶ
ψυχῆς· |
[1, 411] |
συνέχον
ἐκεῖνο,
καὶ
οὕτω
δὴ
|
πρόεισιν |
ἐπὶ
τὸ
ἄπειρον.
Ἀπορήσειε
δ' |
[1, 403] |
διαποροῦντας
περὶ
ὧν
εὐπορεῖν
δεῖ
|
προελθόντας, |
τὰς
τῶν
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν |
[1, 403] |
εὐλαβηθῶμεν.
Ἀρχὴ
δὲ
τῆς
ζητήσεως
|
προθέσθαι |
τὰ
μάλιστα
δοκοῦνθ'
ὑπάρχειν
αὐτῇ |
[1, 402] |
πρώτοις
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
πρὸς |
ἀλήθειαν
ἅπασαν
ἡ
γνῶσις
αὐτῆς |
[1, 407] |
κινεῖ,
τούτων
δ'
οὐθὲν
ὑπάρχει
|
πρὸς |
ἄλληλα
τοῖς
τυχοῦσιν.
Οἱ
δὲ |
[1, 406] |
σῶμα
κινεῖν
διὰ
τὸ
συμπεπλέχθαι
|
πρὸς |
αὐτό.
Συνεστηκυῖαν
γὰρ
ἐκ
τῶν |
[1, 408] |
τοῖς
ἄλλοις
μορίοις
τοῦ
ζῴου;
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
εἴπερ
μὴ
ἕκαστον |
[1, 409] |
γὰρ
ὑπάρχειν
τινὰ
αὐτῇ
διαφορὰν
|
πρὸς |
τὰς
ἄλλας,
στιγμῆς
δὲ
μοναδικῆς |
[1, 405] |
ἀσωμάτῳ·
τούτων
δ'
ἕκαστον
ἀνάγεται
|
πρὸς |
τὰς
ἀρχάς.
Διὸ
καὶ
οἱ |
[1, 402] |
αὐτῆς
μεγάλα
συμβάλλεσθαι,
μάλιστα
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
φύσιν·
ἔστι
γὰρ
οἷον |
[1, 402] |
τὰ
συμβεβηκότα
συμβάλλεται
μέγα
μέρος
|
πρὸς |
τὸ
εἰδέναι
τὸ
τί
ἐστιν· |
[1, 402] |
τί
ἐστι
γνῶναι
χρήσιμον
εἶναι
|
πρὸς |
τὸ
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας
τῶν |
[1, 402] |
ἢ
τί
γραμμὴ
καὶ
ἐπίπεδον,
|
πρὸς |
τὸ
κατιδεῖν
πόσαις
ὀρθαῖς
αἱ |
[1, 410] |
σωματικοῖς
στοιχείοις
ἕκαστα
γνωρίζεται,
καί,
|
πρός, |
τῷ
ὁμοίῳ,
μαρτυρεῖ
τὸ
νῦν |
[1, 407] |
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν
ἔτι
|
προσδιορίζουσιν, |
ὥσπερ
ἐνδεχόμενον
κατὰ
τοὺς
Πυθαγορικοὺς |
[1, 407] |
εἰς
σῶμα
τὴν
ψυχήν,
οὐθὲν
|
προσδιορίσαντες |
διὰ
τίν'
αἰτίαν
καὶ
πῶς |
[1, 407] |
σώματι
μὴ
δυνάμενον
ἀπολυθῆναι,
καὶ
|
προσέτι |
φευκτόν,
εἴπερ
βέλτιον
τῷ
νῷ |
[1, 411] |
ψυχὴ
πᾶν
τὸ
σῶμα
συνέχει,
|
προσήκει |
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον
συνέχειν |
[1, 410] |
ὥστ'
οὐδὲ
τῶν
ὁμοίων·
καίτοι
|
προσῆκεν. |
Ἔτι
δ'
ἑκάστῃ
τῶν
ἀρχῶν |
[1, 407] |
ἀνακάμπτουσί
γε
πάλιν
ἐπ'
ἀρχήν,
|
προσλαμβάνουσαι |
δ'
ἀεὶ
μέσον
καὶ
ἄκρον |
[1, 406] |
τὸ
κινοῦν
καὶ
αὐτὸ
κινεῖσθαι,
|
πρότερον |
εἴρηται.
Διχῶς
δὲ
κινουμένου
παντός- |
[1, 402] |
πότερον
τὰ
μόρια
χρὴ
ζητεῖν
|
πρότερον |
ἢ
τὰ
ἔργα
αὐτῶν,
οἷον |
[1, 409] |
ἄλλα
τοιαῦτα·
ὥσπερ
γὰρ
εἴπομεν
|
πρότερον, |
οὐδὲ
μαντεύσασθαι
ῥᾴδιον
ἐξ
αὐτῶν. |
[1, 402] |
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
τὰ
ἔργα
|
πρότερον, |
πάλιν
ἄν
τις
ἀπορήσειεν
εἰ |
[1, 402] |
ἀλλὰ
μόρια,
πότερον
δεῖ
ζητεῖν
|
πρότερον |
τὴν
ὅλην
ψυχὴν
ἢ
τὰ |
[1, 402] |
τις
ἀπορήσειεν
εἰ
τὰ
ἀντικείμενα
|
πρότερον |
τούτων
ζητητέον,
οἷον
τὸ
αἰσθητὸν |
[1, 405] |
καὶ
νοῦν,
ὥσπερ
εἴπομεν
καὶ
|
πρότερον, |
χρῆται
δ'
ἀμφοῖν
ὡς
μιᾷ |
[1, 403] |
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς
τῶν
|
προτέρων |
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι
περὶ |
[1, 408] |
ἑαυτόν·
ὑπάρχει
γὰρ
αὐτοῖς
ἀδύνατα
|
πρῶτα |
μὲν
τὰ
ἐκ
τοῦ
κινεῖσθαι |
[1, 410] |
φύσιν,
τὰ
δὲ
στοιχεῖά
φασι
|
πρῶτα |
τῶν
ὄντων
εἶναι.
Πάντες
δὲ |
[1, 405] |
αἷμα·
ταύτην
δ'
εἶναι
τὴν
|
πρώτην |
ψυχήν.
Τεροι
δ'
αἷμα,
καθάπερ |
[1, 402] |
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν
ἐν
|
πρώτοις |
τιθείημεν.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
πρὸς |
[1, 402] |
ἀρχαί,
καθάπερ
ἀριθμῶν
καὶ
ἐπιπέδων.
|
Πρῶτον |
δ'
ἴσως
ἀναγκαῖον
διελεῖν
ἐν |
[1, 405] |
κινεῖν
τὴν
ψυχήν,
ᾗ
μὲν
|
πρῶτόν |
ἐστι,
καὶ
ἐκ
τούτου
τὰ |
[1, 402] |
~ΒΙΒΛΙΟΝ
|
ΠΡΩΤΟΝ |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Τῶν
καλῶν
καὶ |
[1, 407] |
φορὰς
τὰς
τῆς
ψυχῆς
κινήσεις.
|
Πρῶτον |
μὲν
οὖν
οὐ
καλῶς
τὸ |
[1, 405] |
ἐστίν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
|
πρῶτον |
μὲν
περὶ
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ |
[1, 403] |
μαθηματικός,
ᾗ
δὲ
κεχωρισμένα,
ὁ
|
πρῶτος |
φιλόσοφος;
Ἀλλ'
ἐπανιτέον
ὅθεν
ὁ |
[1, 404] |
τοῦ
ἑνὸς
ἰδέας
καὶ
τοῦ
|
πρώτου |
μήκους
καὶ
πλάτους
καὶ
βάθους, |
[1, 405] |
νοῦν,
τοῦτο
δ'
εἶναι
τῶν
|
πρώτων |
καὶ
ἀδιαιρέτων
σωμάτων,
κινητικὸν
δὲ |
[1, 405] |
γὰρ
κινητικὸν
τὴν
φύσιν
τῶν
|
πρώτων |
ὑπειλήφασιν,
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ |
[1, 405] |
τε
καὶ
κινεῖ
τὰ
ἄλλα
|
πρώτως. |
Δημόκριτος
δὲ
καὶ
γλαφυρωτέρως
εἴρηκεν |
[1, 403] |
γὰρ
ἔνιοι
καὶ
μάλιστα
καὶ
|
πρώτως |
ψυχὴν
εἶναι
τὸ
κινοῦν,
οἰηθέντες |
[1, 404] |
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ
τῶν
|
Πυθαγορείων |
λεγόμενον
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
διάνοιαν· |
[1, 407] |
προσδιορίζουσιν,
ὥσπερ
ἐνδεχόμενον
κατὰ
τοὺς
|
Πυθαγορικοὺς |
μύθους
τὴν
τυχοῦσαν
ψυχὴν
εἰς |
[1, 404] |
δ'
αἰθέρα
δῖαν,
ἀτὰρ
πυρὶ
|
πῦρ |
ἀΐδηλον,
στοργῇ
δὲ
στοργήν,
νεῖκος |
[1, 405] |
τόν
τε
νοῦν
καὶ
τὸ
|
πῦρ. |
Ἀναξαγόρας
δ'
ἔοικε
μὲν
ἕτερον |
[1, 405] |
οὐκ
ἀλόγως.
Ὅθεν
ἔδοξέ
τισι
|
πῦρ |
εἶναι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
λεπτομερέστατόν |
[1, 406] |
δ'
εἰ
μὲν
ἄνω
κινήσεται,
|
πῦρ |
ἔσται,
εἰ
δὲ
κάτω,
γῆ· |
[1, 405] |
τὴν
ψυχὴν
ἓν
τιθέασιν,
οἷον
|
πῦρ |
ἢ
ἀέρα·
οἱ
δὲ
πλείους |
[1, 411] |
γὰρ
τὸ
λέγειν
ζῷον
τὸ
|
πῦρ |
ἢ
τὸν
ἀέρα
τῶν
παραλογωτέρων |
[1, 404] |
σχημάτων
καὶ
ἀτόμων
τὰ
σφαιροειδῆ
|
πῦρ |
καὶ
ψυχὴν
λέγει
(οἷον
ἐν |
[1, 404] |
ὑπέλαβον
εἶναι.
~Ὅθεν
Δημόκριτος
μὲν
|
(πῦρ |
τι
καὶ
θερμόν
φησιν
αὐτὴν |
[1, 411] |
μὲν
τῷ
ἀέρι
ἢ
τῷ
|
πυρὶ |
οὖσα
ἡ
ψυχὴ
οὐ
ποιεῖ |
[1, 404] |
αἰθέρι
δ'
αἰθέρα
δῖαν,
ἀτὰρ
|
πυρὶ |
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργῇ
δὲ
στοργήν, |
[1, 409] |
κινουμένην,
καὶ
ὑπὸ
τίνος,
καὶ
|
πῶς, |
ἀμερῆ
καὶ
ἀδιάφορον
οὖσαν;
γάρ |
[1, 407] |
οὐχ
ὡς
μέγεθός
τι
συνεχής.
|
Πῶς |
γὰρ
δὴ
καὶ
νοήσει,
μέγεθος |
[1, 409] |
ἐκ
τοῦ
(λέγειν
αὐτὴν
ἀριθμόν.
|
Πῶς |
γὰρ
χρὴ
νοῆσαι
μονάδα
κινουμένην, |
[1, 405] |
ἄλλων
ἔχειν.
Τοιοῦτος
δ'
ὢν
|
πῶς |
γνωριεῖ
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν, |
[1, 406] |
καὶ
ἠρέμησιν
ποιεῖ
τοῦτο
αὐτό·
|
πῶς |
δὲ
ποιήσει,
χαλεπὸν
ἢ
καὶ |
[1, 408] |
κατ'
ἀλλοίωσιν
(ποῖα
δὲ
καὶ
|
πῶς, |
ἕτερός
ἐστι
λόγος)
Τὸ
δὴ |
[1, 407] |
προσδιορίσαντες
διὰ
τίν'
αἰτίαν
καὶ
|
πῶς |
ἔχοντος
τοῦ
σώματος.
Καίτοι
δόξειεν |
[1, 409] |
διεληλύθαμεν
σχεδόν·
Λείπεται
δ'
ἐπισκέψασθαι
|
πῶς |
λέγεται
τὸ
ἐκ
τῶν
στοιχείων |
[1, 409] |
κινοῦν
μόνον.
Ἐνδέχεται
δὲ
δὴ
|
πῶς |
μονάδα
ταύτην
εἶναι;
Δεῖ
γὰρ |
[1, 407] |
τοῖς
μορίοις
θίξις;
Ἔτι
δὲ
|
πῶς |
νοήσει
τὸ
μεριστὸν
ἀμερεῖ
ἢ |
[1, 411] |
ἀδυνάτῳ·
ποῖον
γὰρ
μόριον
ἢ
|
πῶς |
ὁ
νοῦς
συνέξει,
χαλεπὸν
καὶ |
[1, 409] |
εἶναι
καὶ
ἄπειροι.
Ἔτι
δὲ
|
πῶς |
οἷόν
τε
χωρίζεσθαι
τὰς
στιγμὰς |
[1, 410] |
τῶν
οὐσιῶν,
ἐκ
τούτων
μόνον;
|
Πῶς |
οὖν
γινώσκει
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 407] |
καὶ
ἀπ'
ἀρχῆς
καὶ
ἔχουσαί
|
πως |
τέλος,
τὸν
συλλογισμὸν
ἢ
τὸ |
[1, 408] |
καὶ
πολλαχῶς·
τίνος
οὖν
ἢ
|
πῶς |
ὑπολαβεῖν
τὸν
νοῦν
χρὴ
σύνθεσιν |