HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 23 formes différentes pour 68 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Pages

[1, 404]   δὲ στοργήν, νεῖκος δέ τε νείκεϊ λυγρῷ· Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον

[1, 404]   πῦρ ἀΐδηλον, στοργῇ δὲ στοργήν, νεῖκος δέ τε νείκεϊ λυγρῷ· Τὸν

[1, 410]   στοιχείων ἓν οὐ γνωριεῖ, τὸ νεῖκος, τὰ δὲ θνητὰ πάντα· ἐκ

[1, 408]   καθάπερ εἴπομεν, ἔστι, καὶ κι- νεῖν ἑαυτήν, οἷον κινεῖσθαι μὲν ἐν

[1, 408]   βλέποι ἂν ὥσπερ καὶ ὁ νέος. Ὥστε τὸ γῆρας οὐ τῷ

[1, 410]   σώμασιν ἁπλῶς γῆς, ~οἷον (ὀστᾶ νεῦρα τρίχες, οὐθενὸς αἰσθάνεσθαι δοκεῖ, ὥστ'

[1, 404]   συνεχῶς φαίνεται κινούμενα, κἂν ᾖ νηνεμία παντελής. Ἐπὶ ταὐτὸ δὲ φέρονται

[1, 410]   δύο τῶν ὀκτὼ μερέων λάχε νήστιδος αἴγλης, τέσσαρα δ' Ἡφαίστοιο· τὰ

[1, 411]   μεριστὴν αὐτήν, καὶ ἄλλῳ μὲν νοεῖν ἄλλῳ δὲ ἐπιθυμεῖν. Τί οὖν

[1, 408]   μέθαις καὶ νόσοις. Καὶ τὸ νοεῖν δὴ καὶ τὸ θεωρεῖν μαραίνεται

[1, 403]   μάλιστα δ' ἔοικεν ἰδίῳ τὸ νοεῖν· εἰ δ' ἐστὶ καὶ τοῦτο

[1, 402]   τὰ ἔργα αὐτῶν, οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν νοῦν, καὶ τὸ

[1, 410]   τιθέασιν· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ νοεῖν τε καὶ γινώσκειν. Πολλὰς δ'

[1, 407]   αὐτὴ περιφορὰ πολλάκις, δεήσει πολλάκις νοεῖν τὸ αὐτό. Ἔτι δ' ἡ

[1, 407]   νόησις· ἡ δὲ νόησις τὰ νοήματα· ταῦτα δὲ τῷ ἐφεξῆς ἕν,

[1, 409]   αὐτὴν ἀριθμόν. Πῶς γὰρ χρὴ νοῆσαι μονάδα κινουμένην, καὶ ὑπὸ τίνος,

[1, 407]   μέγεθος ἔχειν; Εἰ δ' ἀναγκαῖον νοῆσαι τῷ ὅλῳ κύκλῳ θιγόντα, τίς

[1, 407]   νόησις. Ἀεὶ δὲ δὴ τί νοήσει (δεῖ γάρ, εἴπερ ἀΐδιος ἡ

[1, 407]   συνεχής. Πῶς γὰρ δὴ καὶ νοήσει, μέγεθος ὤν, πότερον ὁτῳοῦν τῶν

[1, 407]   κατὰ μέγεθος, πολλάκις ἢ ἀπειράκις νοήσει τὸ αὐτό. Φαίνεται δὲ καὶ

[1, 407]   μορίοις θίξις; Ἔτι δὲ πῶς νοήσει τὸ μεριστὸν ἀμερεῖ ἢ τὸ

[1, 407]   περιφορά) Τῶν μὲν γὰρ πρακτικῶν νοήσεων ἔστι πέρατα (πᾶσαι γὰρ ἑτέρου

[1, 406]   ἀλλὰ διὰ προαιρέσεώς τινος καὶ νοήσεως. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ

[1, 407]   κύκλος οὗ ἡ τοιαύτη περιφορὰ νόησις. Ἀεὶ δὲ δὴ τί νοήσει

[1, 407]   τὸ αὐτό. Ἔτι δ' ἡ νόησις ἔοικεν ἠρεμήσει τινὶ καὶ ἐπιστάσει

[1, 407]   καὶ συνεχὴς ὥσπερ καὶ ἡ νόησις· ἡ δὲ νόησις τὰ νοήματα·

[1, 407]   τοῦτον· νοῦ μὲν γὰρ κίνησις νόησις κύ- κλου δὲ περιφορά· Εἰ

[1, 407]   δὲ περιφορά· Εἰ οὖν ἡ νόησις περιφορά, καὶ νοῦς ἂν εἴη

[1, 407]   καὶ ἡ νόησις· ἡ δὲ νόησις τὰ νοήματα· ταῦτα δὲ τῷ

[1, 402]   αἰσθητὸν τοῦ αἰσθητικοῦ, καὶ τὸ νοητὸν τοῦ νοῦ. Ἔοικε δ' οὐ

[1, 411]   τούτων ἕκαστον ὑπάρχει, καὶ πάσῃ νοοῦμέν τε καὶ αἰσθανόμεθα καὶ κινούμεθα

[1, 408]   ᾧ, καθάπερ ἐν μέθαις καὶ νόσοις. Καὶ τὸ νοεῖν δὴ καὶ

[1, 402]   αἰσθητικοῦ, καὶ τὸ νοητὸν τοῦ νοῦ. Ἔοικε δ' οὐ μόνον τὸ

[1, 410]   ἀδύνατον· ἀδυνατώτερον δ' ἔτι τοῦ νοῦ· εὔλογον γὰρ τοῦτον εἶναι προγενέστατον

[1, 407]   νοῦν εἶναι τὸν κύκλον τοῦτον· νοῦ μὲν γὰρ κίνησις νόησις κύ-

[1, 404]   ἀλλὰ ταὐτὸ λέγει ψυχὴν καὶ νοῦν) ~(Ἀναξαγόρας δ' ἧττον διασαφεῖ περὶ

[1, 404]   νοῦν λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν νοῦν εἶναι ταὐτὸν τῇ ψυχῇ· ἐν

[1, 407]   ἀμερὲς μεριστῷ; Ἀναγκαῖον δὲ τὸν νοῦν εἶναι τὸν κύκλον τοῦτον· νοῦ

[1, 405]   μόνος ἀπαθῆ φησιν εἶναι τὸν νοῦν, καὶ κοινὸν οὐθὲν οὐθενὶ τῶν

[1, 402]   οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν νοῦν, καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ

[1, 410]   ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὸν νοῦν καὶ τὸ αἰσθητικὸν ἐκ τῶν

[1, 405]   τοιοῦτον δ' εἶναι τόν τε νοῦν καὶ τὸ πῦρ. Ἀναξαγόρας δ'

[1, 405]   γινώσκειν καὶ τὸ κινεῖν, λέγων νοῦν κινῆσαι τὸ πᾶν. Ἔοικε δὲ

[1, 404]   τοῦ καλῶς καὶ ὀρθῶς τὸν νοῦν λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν νοῦν

[1, 404]   ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ καὶ ἄλλως, νοῦν μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην δὲ

[1, 410]   ταῦτα παραχωρήσειε καὶ θείη τὸν νοῦν μέρος τι τῆς ψυχῆς, ὁμοίως

[1, 405]   φύσει, πλὴν ἀρχήν γε τὸν νοῦν τίθεται μάλιστα πάντων· μόνον γοῦν

[1, 404]   γὰρ ἁπλῶς ταὐτὸν ψυχὴν καὶ νοῦν (τὸ γὰρ ἀληθὲς εἶναι τὸ

[1, 405]   μὲν γὰρ εἶναι ταὐτὸ καὶ νοῦν, τοῦτο δ' εἶναι τῶν πρώτων

[1, 408]   οὖν ἢ πῶς ὑπολαβεῖν τὸν νοῦν χρὴ σύνθεσιν εἶναι, ἢ καὶ

[1, 405]   ἕτερον λέγειν ψυχήν τε καὶ νοῦν, ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον, χρῆται

[1, 407]   οὖν ἡ νόησις περιφορά, καὶ νοῦς ἂν εἴη ὁ κύκλος οὗ

[1, 407]   κίνησις οὐ κυκλοφορία) Ὁ δὲ νοῦς εἷς καὶ συνεχὴς ὥσπερ καὶ

[1, 408]   κινήσεις ἢ μονάς. Ὁ δὲ νοῦς ἔοικεν ἐγγίνεσθαι οὐσία τις οὖσα,

[1, 408]   κοινοῦ, ὃ ἀπόλωλεν· ὁ δὲ νοῦς ἴσως θειότερόν τι καὶ ἀπαθές

[1, 407]   οἷόν ποτ' ἐστὶν ὁ καλούμενος νοῦς (οὐ γὰρ δὴ οἷόν γ'

[1, 404]   εἴρηκεν ὡς τὸ πᾶν ἐκίνησε νοῦς· οὐ μὴν παντελῶς γ' ὥσπερ

[1, 407]   τὸ μέγεθος· διόπερ οὐδ' ὁ νοῦς οὕτω συνεχής, ἀλλ' ἤτοι ἀμερὴς

[1, 404]   ὅ γε κατὰ φρόνησιν λεγόμενος νοῦς πᾶσιν ὁμοίως ὑπάρχειν τοῖς ζῴοις,

[1, 411]   γὰρ μόριον ἢ πῶς ὁ νοῦς συνέξει, χαλεπὸν καὶ πλάσαι. Φαίνεται

[1, 408]   τῆς ἐν τῷ γήρᾳ ἀμαυρώσεως, νῦν δ' ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθητηρίων

[1, 407]   οἰκειοτέρα, ταύτην μὲν ἀφῶμεν τὸ νῦν. Ἐκεῖνο δὲ ἄτοπον συμβαίνει καὶ

[1, 406]   διχῶς δὴ λεγομένου τοῦ κινεῖσθαι νῦν ἐπισκοποῦμεν περὶ τῆς ψυχῆς εἰ

[1, 410]   πρός, τῷ ὁμοίῳ, μαρτυρεῖ τὸ νῦν λεχθέν· ὅσα γάρ ἐστιν ἐν

[1, 402]   πότερον εἴδει διαφέρουσα ἢ γένει. Νῦν μὲν γὰρ οἱ λέγοντες καὶ

[1, 407]   προσέτι φευκτόν, εἴπερ βέλτιον τῷ νῷ μὴ μετὰ σώματος εἶναι, καθάπερ

[1, 404]   δὲ τὰ πράγματα τὰ μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ

[1, 404]   ἀλλοφρονέων" οὐ δὴ χρῆται τῷ νῷ ὡς δυνάμει τινὶ περὶ τὴν

Livre, Pages
[1, 404]	δὲ στοργήν, νεῖκος δέ τε	νείκεϊ	λυγρῷ· Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 404]	πῦρ ἀΐδηλον, στοργῇ δὲ στοργήν,	νεῖκος	δέ τε νείκεϊ λυγρῷ· Τὸν
[1, 410]	στοιχείων ἓν οὐ γνωριεῖ, τὸ	νεῖκος,	τὰ δὲ θνητὰ πάντα· ἐκ
[1, 408]	καθάπερ εἴπομεν, ἔστι, καὶ κι-	νεῖν	ἑαυτήν, οἷον κινεῖσθαι μὲν ἐν
[1, 408]	βλέποι ἂν ὥσπερ καὶ ὁ	νέος.	Ὥστε τὸ γῆρας οὐ τῷ
[1, 410]	σώμασιν ἁπλῶς γῆς, ~οἷον (ὀστᾶ	νεῦρα	τρίχες, οὐθενὸς αἰσθάνεσθαι δοκεῖ, ὥστ'
[1, 404]	συνεχῶς φαίνεται κινούμενα, κἂν ᾖ	νηνεμία	παντελής. Ἐπὶ ταὐτὸ δὲ φέρονται
[1, 410]	δύο τῶν ὀκτὼ μερέων λάχε	νήστιδος	αἴγλης, τέσσαρα δ' Ἡφαίστοιο· τὰ
[1, 411]	μεριστὴν αὐτήν, καὶ ἄλλῳ μὲν	νοεῖν	ἄλλῳ δὲ ἐπιθυμεῖν. Τί οὖν
[1, 408]	μέθαις καὶ νόσοις. Καὶ τὸ	νοεῖν	δὴ καὶ τὸ θεωρεῖν μαραίνεται
[1, 403]	μάλιστα δ' ἔοικεν ἰδίῳ τὸ	νοεῖν·	εἰ δ' ἐστὶ καὶ τοῦτο
[1, 402]	τὰ ἔργα αὐτῶν, οἷον τὸ	νοεῖν	ἢ τὸν νοῦν, καὶ τὸ
[1, 410]	τιθέασιν· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	νοεῖν	τε καὶ γινώσκειν. Πολλὰς δ'
[1, 407]	αὐτὴ περιφορὰ πολλάκις, δεήσει πολλάκις	νοεῖν	τὸ αὐτό. Ἔτι δ' ἡ
[1, 407]	νόησις· ἡ δὲ νόησις τὰ	νοήματα·	ταῦτα δὲ τῷ ἐφεξῆς ἕν,
[1, 409]	αὐτὴν ἀριθμόν. Πῶς γὰρ χρὴ	νοῆσαι	μονάδα κινουμένην, καὶ ὑπὸ τίνος,
[1, 407]	μέγεθος ἔχειν; Εἰ δ' ἀναγκαῖον	νοῆσαι	τῷ ὅλῳ κύκλῳ θιγόντα, τίς
[1, 407]	νόησις. Ἀεὶ δὲ δὴ τί	νοήσει	(δεῖ γάρ, εἴπερ ἀΐδιος ἡ
[1, 407]	συνεχής. Πῶς γὰρ δὴ καὶ	νοήσει,	μέγεθος ὤν, πότερον ὁτῳοῦν τῶν
[1, 407]	κατὰ μέγεθος, πολλάκις ἢ ἀπειράκις	νοήσει	τὸ αὐτό. Φαίνεται δὲ καὶ
[1, 407]	μορίοις θίξις; Ἔτι δὲ πῶς	νοήσει	τὸ μεριστὸν ἀμερεῖ ἢ τὸ
[1, 407]	περιφορά) Τῶν μὲν γὰρ πρακτικῶν	νοήσεων	ἔστι πέρατα (πᾶσαι γὰρ ἑτέρου
[1, 406]	ἀλλὰ διὰ προαιρέσεώς τινος καὶ	νοήσεως.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 407]	κύκλος οὗ ἡ τοιαύτη περιφορὰ	νόησις.	Ἀεὶ δὲ δὴ τί νοήσει
[1, 407]	τὸ αὐτό. Ἔτι δ' ἡ	νόησις	ἔοικεν ἠρεμήσει τινὶ καὶ ἐπιστάσει
[1, 407]	καὶ συνεχὴς ὥσπερ καὶ ἡ	νόησις·	ἡ δὲ νόησις τὰ νοήματα·
[1, 407]	τοῦτον· νοῦ μὲν γὰρ κίνησις	νόησις	κύ- κλου δὲ περιφορά· Εἰ
[1, 407]	δὲ περιφορά· Εἰ οὖν ἡ	νόησις	περιφορά, καὶ νοῦς ἂν εἴη
[1, 407]	καὶ ἡ νόησις· ἡ δὲ	νόησις	τὰ νοήματα· ταῦτα δὲ τῷ
[1, 402]	αἰσθητὸν τοῦ αἰσθητικοῦ, καὶ τὸ	νοητὸν	τοῦ νοῦ. Ἔοικε δ' οὐ
[1, 411]	τούτων ἕκαστον ὑπάρχει, καὶ πάσῃ	νοοῦμέν	τε καὶ αἰσθανόμεθα καὶ κινούμεθα
[1, 408]	ᾧ, καθάπερ ἐν μέθαις καὶ	νόσοις.	Καὶ τὸ νοεῖν δὴ καὶ
[1, 402]	αἰσθητικοῦ, καὶ τὸ νοητὸν τοῦ	νοῦ.	Ἔοικε δ' οὐ μόνον τὸ
[1, 410]	ἀδύνατον· ἀδυνατώτερον δ' ἔτι τοῦ	νοῦ·	εὔλογον γὰρ τοῦτον εἶναι προγενέστατον
[1, 407]	νοῦν εἶναι τὸν κύκλον τοῦτον·	νοῦ	μὲν γὰρ κίνησις νόησις κύ-
[1, 404]	ἀλλὰ ταὐτὸ λέγει ψυχὴν καὶ	νοῦν)	~(Ἀναξαγόρας δ' ἧττον διασαφεῖ περὶ
[1, 404]	νοῦν λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν	νοῦν	εἶναι ταὐτὸν τῇ ψυχῇ· ἐν
[1, 407]	ἀμερὲς μεριστῷ; Ἀναγκαῖον δὲ τὸν	νοῦν	εἶναι τὸν κύκλον τοῦτον· νοῦ
[1, 405]	μόνος ἀπαθῆ φησιν εἶναι τὸν	νοῦν,	καὶ κοινὸν οὐθὲν οὐθενὶ τῶν
[1, 402]	οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν	νοῦν,	καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ
[1, 410]	ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὸν	νοῦν	καὶ τὸ αἰσθητικὸν ἐκ τῶν
[1, 405]	τοιοῦτον δ' εἶναι τόν τε	νοῦν	καὶ τὸ πῦρ. Ἀναξαγόρας δ'
[1, 405]	γινώσκειν καὶ τὸ κινεῖν, λέγων	νοῦν	κινῆσαι τὸ πᾶν. Ἔοικε δὲ
[1, 404]	τοῦ καλῶς καὶ ὀρθῶς τὸν	νοῦν	λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν νοῦν
[1, 404]	ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ καὶ ἄλλως,	νοῦν	μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην δὲ
[1, 410]	ταῦτα παραχωρήσειε καὶ θείη τὸν	νοῦν	μέρος τι τῆς ψυχῆς, ὁμοίως
[1, 405]	φύσει, πλὴν ἀρχήν γε τὸν	νοῦν	τίθεται μάλιστα πάντων· μόνον γοῦν
[1, 404]	γὰρ ἁπλῶς ταὐτὸν ψυχὴν καὶ	νοῦν	(τὸ γὰρ ἀληθὲς εἶναι τὸ
[1, 405]	μὲν γὰρ εἶναι ταὐτὸ καὶ	νοῦν,	τοῦτο δ' εἶναι τῶν πρώτων
[1, 408]	οὖν ἢ πῶς ὑπολαβεῖν τὸν	νοῦν	χρὴ σύνθεσιν εἶναι, ἢ καὶ
[1, 405]	ἕτερον λέγειν ψυχήν τε καὶ	νοῦν,	ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον, χρῆται
[1, 407]	οὖν ἡ νόησις περιφορά, καὶ	νοῦς	ἂν εἴη ὁ κύκλος οὗ
[1, 407]	κίνησις οὐ κυκλοφορία) Ὁ δὲ	νοῦς	εἷς καὶ συνεχὴς ὥσπερ καὶ
[1, 408]	κινήσεις ἢ μονάς. Ὁ δὲ	νοῦς	ἔοικεν ἐγγίνεσθαι οὐσία τις οὖσα,
[1, 408]	κοινοῦ, ὃ ἀπόλωλεν· ὁ δὲ	νοῦς	ἴσως θειότερόν τι καὶ ἀπαθές
[1, 407]	οἷόν ποτ' ἐστὶν ὁ καλούμενος	νοῦς	(οὐ γὰρ δὴ οἷόν γ'
[1, 404]	εἴρηκεν ὡς τὸ πᾶν ἐκίνησε	νοῦς·	οὐ μὴν παντελῶς γ' ὥσπερ
[1, 407]	τὸ μέγεθος· διόπερ οὐδ' ὁ	νοῦς	οὕτω συνεχής, ἀλλ' ἤτοι ἀμερὴς
[1, 404]	ὅ γε κατὰ φρόνησιν λεγόμενος	νοῦς	πᾶσιν ὁμοίως ὑπάρχειν τοῖς ζῴοις,
[1, 411]	γὰρ μόριον ἢ πῶς ὁ	νοῦς	συνέξει, χαλεπὸν καὶ πλάσαι. Φαίνεται
[1, 408]	τῆς ἐν τῷ γήρᾳ ἀμαυρώσεως,	νῦν	δ' ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθητηρίων
[1, 407]	οἰκειοτέρα, ταύτην μὲν ἀφῶμεν τὸ	νῦν.	Ἐκεῖνο δὲ ἄτοπον συμβαίνει καὶ
[1, 406]	διχῶς δὴ λεγομένου τοῦ κινεῖσθαι	νῦν	ἐπισκοποῦμεν περὶ τῆς ψυχῆς εἰ
[1, 410]	πρός, τῷ ὁμοίῳ, μαρτυρεῖ τὸ	νῦν	λεχθέν· ὅσα γάρ ἐστιν ἐν
[1, 402]	πότερον εἴδει διαφέρουσα ἢ γένει.	Νῦν	μὲν γὰρ οἱ λέγοντες καὶ
[1, 407]	προσέτι φευκτόν, εἴπερ βέλτιον τῷ	νῷ	μὴ μετὰ σώματος εἶναι, καθάπερ
[1, 404]	δὲ τὰ πράγματα τὰ μὲν	νῷ,	τὰ δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ
[1, 404]	ἀλλοφρονέων" οὐ δὴ χρῆται τῷ	νῷ	ὡς δυνάμει τινὶ περὶ τὴν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/10/2006