Livre, Pages
[1, 406]	ἡ κίνησις τῆς οὐσίας αὐτῆς	καθ'	αὑτήν. Ἔνιοι δὲ καὶ κινεῖν
[1, 406]	ἐπισκοποῦμεν περὶ τῆς ψυχῆς εἰ	καθ'	αὑτὴν κινεῖται καὶ μετέχει κινήσεως.
[1, 406]	κατὰ συμβεβηκός, ὥσπερ οὐδὲ τὸ	καθ'	αὑτὸ ἀγαθὸν ἢ δι' αὑτό,
[1, 406]	ἢ γὰρ καθ' ἕτερον ἢ	καθ'	αὑτό· καθ' ἕτερον δὲ λέγομεν
[1, 406]	τῷ πλοίῳ· τὸ μὲν γὰρ	καθ'	αὑτὸ κινεῖται, οἱ δὲ τῷ
[1, 402]	αὐτῆς ἐστι, καθάπερ ζῴου, ἢ	καθ'	ἕκαστον ἕτερος, οἷον ἵππου, κυνός,
[1, 406]	καθ' ἕτερον ἢ καθ' αὑτό·	καθ'	ἕτερον δὲ λέγομεν ὅσα κινεῖται
[1, 406]	δὲ κινουμένου παντός- ἢ γὰρ	καθ'	ἕτερον ἢ καθ' αὑτό· καθ'
[1, 408]	στοιχείων καθ' ἣν σὰρξ καὶ	καθ'	ἣν ὀστοῦν. Συμβήσεται οὖν πολλάς
[1, 408]	λόγον ἡ μίξις τῶν στοιχείων	καθ'	ἣν σὰρξ καὶ καθ' ἣν
[1, 403]	ἀρχὴ τὸ τί ἐστιν, ~ὥστε	καθ'	ὅσους τῶν ὁρισμῶν μὴ συμβαίνει
[1, 409]	αὐτῶν. Τριῶν δὲ τρόπων παραδεδομένων	καθ'	οὓς ὁρίζονται τὴν ψυχήν, οἱ
[1, 408]	ὡς εἰπεῖν. Ἁρμόζει δὲ μᾶλλον	καθ'	ὑγιείας λέγειν ἁρμονίαν, καὶ ὅλως
[1, 402]	ζητεῖν· ἄλλαι γὰρ ἄλλων ἀρχαί,	καθάπερ	ἀριθμῶν καὶ ἐπιπέδων. Πρῶτον δ'
[1, 408]	εἰρημένων. Κατὰ συμβεβηκὸς δὲ κινεῖσθαι,	καθάπερ	εἴπομεν, ἔστι, καὶ κι- νεῖν
[1, 409]	στιγμάς; ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Συμβαίνει δέ,	καθάπερ	εἴπομεν, τῇ μὲν ταὐτὸ λέγειν
[1, 407]	νῷ μὴ μετὰ σώματος εἶναι,	καθάπερ	εἴωθέ τε λέγεσθαι καὶ πολλοῖς
[1, 410]	καὶ δυσχερείας ἔχοντος τοῦ λέγειν,	καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς, ὡς τοῖς σωματικοῖς στοιχείοις
[1, 408]	τι πεπονθέναι, ἀλλ' ἐν ᾧ,	καθάπερ	ἐν μέθαις καὶ νόσοις. Καὶ
[1, 402]	εἷς ὁ λόγος αὐτῆς ἐστι,	καθάπερ	ζῴου, ἢ καθ' ἕκαστον ἕτερος,
[1, 405]	φορτικωτέρων καὶ ὕδωρ τινὲς ἀπεφήναντο,	καθάπερ	Ἵππων· πεισθῆναι δ' ἐοίκασιν ἐκ
[1, 409]	τὸ ζῷον ὑπὸ τοῦ ἀριθμοῦ,	καθάπερ	καὶ Δημόκριτον αὐτὸ ἔφαμεν κινεῖν·
[1, 405]	πρώτην ψυχήν. Τεροι δ' αἷμα,	καθάπερ	Κριτίας, τὸ αἰσθάνεσθαι ψυχῆς οἰκειότατον
[1, 403]	οὐκ ἂν εἴη χωριστή, ἀλλὰ	καθάπερ	τῷ εὐθεῖ, ᾗ εὐθύ, πολλὰ
[1, 410]	ἀλλὰ λόγῳ τινὶ καὶ συνθέσει,	καθάπερ	φησὶ καὶ Ἐμπεδοκλῆς τὸ ὀστοῦν·
[1, 405]	εἶναι καὶ ἀμιγῆ τε καὶ	καθαρόν.	Ἀποδίδωσι δ' ἄμφω τῇ αὐτῇ
[1, 409]	τῷ αὐτῷ ἔσονται αἱ μονάδες·	καθέξει	γὰρ ἑκάστη> χώραν στιγμῆς. Καίτοι
[1, 402]	θεοῦ, τὸ δὲ ζῷον τὸ	καθόλου	ἤτοι οὐθέν ἐστιν ἢ ὕστερον,
[1, 410]	αἰσθητικόν, οὐδ' ἂν οὕτω λέγοιεν	καθόλου	περὶ πάσης ψυχῆς οὐδὲ περὶ
[1, 405]	τοῦτο δ' εἶναι τῶν πρώτων	καὶ	ἀδιαιρέτων σωμάτων, κινητικὸν δὲ διὰ
[1, 409]	ὑπὸ τίνος, καὶ πῶς, ἀμερῆ	καὶ	ἀδιάφορον οὖσαν; γάρ ἐστι κινητικὴ
[1, 409]	γνωρίζῃ· ἀναγκαῖον δὲ συμβαίνειν πολλὰ	καὶ	ἀδύνατα τῷ λόγῳ. Τίθενται γὰρ
[1, 406]	πῶς δὲ ποιήσει, χαλεπὸν ἢ	καὶ	ἀδύνατον εἰπεῖν. Ὅλως δ' οὐχ
[1, 411]	ἐν τοῖς ζῴοις βελτίων ἐστὶ	καὶ	ἀθανατωτέρα. Συμβαίνει δ' ἀμφοτέρως ἄτοπον
[1, 404]	γὰρ ἀριθμοὶ τὰ εἴδη αὐτὰ	καὶ	αἱ ἀρχαὶ ἐλέγοντο, εἰσὶ δ'
[1, 409]	αἱ ἐν τῷ σώματι μονάδες	καὶ	αἱ στιγμαί, ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 409]	ἐπίπεδον ποιεῖν, στιγμὴν δὲ γραμμήν,	καὶ	αἱ τῶν μονάδων κινήσεις γραμμαὶ
[1, 409]	τούτων, ἔστω γινώσκειν τὴν ψυχὴν	καὶ	αἰσθάνεσθαι· ἀλλὰ τὸ σύνολον τίνι
[1, 408]	φοβεῖσθαι, ἔτι δὲ ὀργίζεσθαί τε	καὶ	αἰσθάνεσθαι καὶ διανοεῖσθαι· ταῦτα δὲ
[1, 410]	καὶ οἱ διὰ τὸ γνωρίζειν	καὶ	αἰσθάνεσθαι τὰ ὄντα τὴν ψυχὴν
[1, 411]	ὑπάρχει, καὶ πάσῃ νοοῦμέν τε	καὶ	αἰσθανόμεθα καὶ κινούμεθα καὶ τῶν
[1, 411]	ψυχῆς, ἔτι δ' αὔξη τε	καὶ	ἀκμὴ καὶ φθίσις, ~πότερον ὅλῃ
[1, 407]	ἀρχήν, προσλαμβάνουσαι δ' ἀεὶ μέσον	καὶ	ἄκρον εὐθυποροῦσιν· ἡ δὲ περιφορὰ
[1, 405]	οἱ πολλοί. Παραπλησίως δὲ τούτοις	καὶ	Ἀλκμαίων ἔοικεν ὑπολαβεῖν περὶ ψυχῆς·
[1, 407]	ψυχὴν τῷ σώματι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	Καὶ	ἄλλη δέ τις δόξα παραδέδοται
[1, 410]	σὰρξ ἢ ὀστοῦν; ~Ὁμοίως δὲ	καὶ	(ἄλλο ὁτιοῦν τῶν συνθέτων· οὐ
[1, 411]	ἐν πλείοσιν ἢ πᾶσιν, ἢ	καὶ	ἄλλο τι αἴτιον; Λέγουσι δή
[1, 409]	μὴ διαφέρων τις ἀριθμὸς ἐγγίνεται	καὶ	ἄλλος τις τῶν ὑπαρχουσῶν ἐν
[1, 411]	Λέγουσι δή τινες μεριστὴν αὐτήν,	καὶ	ἄλλῳ μὲν νοεῖν ἄλλῳ δὲ
[1, 404]	δ' ἄλλα ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ	καὶ	ἄλλως, νοῦν μὲν τὸ ἕν,
[1, 403]	φοβεῖσθαι, ἐνίοτε δ' ὑπὸ μικρῶν	καὶ	ἀμαυρῶν κινεῖσθαι, ὅταν ὀργᾷ τὸ
[1, 405]	αὐτὸν τῶν ὄντων ἁπλοῦν εἶναι	καὶ	ἀμιγῆ τε καὶ καθαρόν. Ἀποδίδωσι
[1, 404]	καὶ αὐτὸ κινεῖται. Ὁμοίως δὲ	καὶ	Ἀναξαγόρας ψυχὴν εἶναι λέγει τὴν
[1, 402]	τοῦ τριγώνου γωνίαι ἴσαι) ἀλλὰ	καὶ	ἀνάπαλιν τὰ συμβεβηκότα συμβάλλεται μέγα
[1, 406]	κίνησις ποδῶν βάδισις, αὕτη δὲ	καὶ	ἀνθρώπων· οὐχ ὑπάρχει δὲ τοῖς
[1, 406]	αὐτὴ κινεῖται. Εἰ δὲ τοῦτο,	καὶ	ἀντιστρέψασιν εἰπεῖν ἀληθὲς ~ὅτι ἣν
[1, 405]	ἀσωμάτους, ~τούτοις δ' οἱ μίξαντες	καὶ	ἀπ' ἀμφοῖν τὰς ἀρχὰς ἀποφηνάμενοι.
[1, 407]	ἀπόδειξις· αἱ μὲν οὖν ἀποδείξεις	καὶ	ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἔχουσαί πως
[1, 408]	δὲ νοῦς ἴσως θειότερόν τι	καὶ	ἀπαθές ἐστιν. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 407]	νοήσει τὸ αὐτό. Φαίνεται δὲ	καὶ	ἅπαξ ἐνδεχόμενον. Εἰ δ' ἱκανὸν
[1, 409]	τῷ αὐτῷ εἶναι, εἰ δύο,	καὶ	ἄπειρα; Ὧν γὰρ ὁ τόπος
[1, 409]	γὰρ ἐν ἅπασι δοκοῦσιν εἶναι	καὶ	ἄπειροι. Ἔτι δὲ πῶς οἷόν
[1, 409]	οἷόν τε χωρίζεσθαι τὰς στιγμὰς	καὶ	ἀπολύεσθαι τῶν σωμάτων, εἴ γε
[1, 409]	συμπλέξασιν εἰς τὸ αὐτὸ κίνησιν	καὶ	ἀριθμὸν ταῦτά τε συμβαίνει καὶ
[1, 410]	φήσουσιν ἑκάστου γένους εἶναι στοιχεῖα	καὶ	ἀρχὰς ἰδίας, ἐξ ὧν τὴν
[1, 405]	τοῦτον οἰηθεὶς πάντων λεπτομερέστατον εἶναι	καὶ	ἀρχήν· καὶ διὰ τοῦτο γινώσκειν
[1, 410]	δὲ ψυχῆς εἶναί τι κρεῖττον	καὶ	ἄρχον ἀδύνατον· ἀδυνατώτερον δ' ἔτι
[1, 405]	ἀναθυμίασιν, ἐξ ἧς τἆλλα συνίστησιν·	καὶ	ἀσωματώτατόν τε καὶ ῥέον ἀεί·
[1, 404]	μεγάλοις καὶ μικροῖς, καὶ τιμίοις	καὶ	ἀτιμοτέροις· οὐ φαίνεται δ' ὅ
[1, 404]	εἶναι· ἀπείρων γὰρ ὄντων σχημάτων	καὶ	ἀτόμων τὰ σφαιροειδῆ πῦρ καὶ
[1, 409]	Ὧν γὰρ ὁ τόπος ἀδιαίρετος,	καὶ	αὐτά. Εἰ δ' αἱ ἐν
[1, 404]	καὶ κινεῖν τὰ λοιπά, κινούμενα	καὶ	αὐτά, ὑπολαμβάνοντες τὴν ψυχὴν εἶναι
[1, 406]	εὔλογον κινεῖν τὰς κινήσεις ἃς	καὶ	αὐτὴ κινεῖται. Εἰ δὲ τοῦτο,
[1, 406]	εἰ κινεῖ γε αὐτὴ αὑτήν,	καὶ	αὐτὴ κινοῖτ' ἄν, ὥστ' εἰ
[1, 406]	ἣν τὸ (σῶμα κινεῖται, ταύτην	καὶ	αὐτή. Τὸ δὲ σῶμα κινεῖται
[1, 411]	κοινωνεῖ καὶ ζῷα καὶ φυτά,	καὶ	αὕτη μὲν χωρίζεται τῆς αἰσθητικῆς
[1, 408]	ἢ τῆς κατὰ τὸν λόγον,	καὶ	αὕτη πότερον ὁ λόγος ἐστὶν
[1, 411]	ἀντικείμενον. Καὶ γὰρ τῷ εὐθεῖ	καὶ	αὐτὸ καὶ τὸ καμπύλον γινώσκομεν·
[1, 406]	οὖν οὐκ ἀναγκαῖον τὸ κινοῦν	καὶ	αὐτὸ κινεῖσθαι, πρότερον εἴρηται. Διχῶς
[1, 404]	μηθὲν ὁρᾶν κινοῦν ὃ μὴ	καὶ	αὐτὸ κινεῖται. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 410]	τἆλλα. Συμβαίνει δ' Ἐμπεδοκλεῖ γε	καὶ	ἀφρονέστατον εἶναι τὸν θεόν· μόνος
[1, 404]	τοῦ πρώτου μήκους καὶ πλάτους	καὶ	βάθους, τὰ δ' ἄλλα ὁμοιοτρόπως·
[1, 411]	δοξάζειν, ἔτι δὲ τὸ ἐπιθυμεῖν	καὶ	βούλεσθαι καὶ ὅλως αἱ ὀρέξεις,
[1, 409]	μονάδας λέγειν ἢ σωμάτια μικρά·	καὶ	γὰρ ἐκ τῶν Δημοκρίτου σφαιρίων
[1, 405]	τῆς γονῆς, ὅτι πάντων ὑγρά.	Καὶ	γὰρ ἐλέγχει τοὺς αἷμα φάσκοντας
[1, 402]	λαβεῖν τινα πίστιν περὶ αὐτῆς.	Καὶ	γάρ, ὄντος κοινοῦ τοῦ ζητήματος
[1, 407]	Ἁρμονίαν γάρ τινα αὐτὴν λέγουσι·	καὶ	γὰρ τὴν ἁρμονίαν κρᾶσιν καὶ
[1, 411]	δ' ἀμφοτέρως ἄτοπον καὶ παράλογον·	καὶ	γὰρ τὸ λέγειν ζῷον τὸ
[1, 405]	Ὅθεν ἔδοξέ τισι πῦρ εἶναι·	καὶ	γὰρ τοῦτο λεπτομερέστατόν τε καὶ
[1, 411]	τε κρίνειν καὶ τὸ ἀντικείμενον.	Καὶ	γὰρ τῷ εὐθεῖ καὶ αὐτὸ
[1, 410]	δὲ καὶ τὸ νοεῖν τε	καὶ	γινώσκειν. Πολλὰς δ' ἀπορίας καὶ
[1, 410]	δὲ τὸ ὅμοιον τοῦ ὁμοίου	καὶ	γινώσκειν τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον·
[1, 405]	τὰ ἄλλα πρώτως. Δημόκριτος δὲ	καὶ	γλαφυρωτέρως εἴρηκεν ἀποφαινόμενος διὰ τί
[1, 402]	τῶν ζῴων. Ἐπιζητοῦμεν δὲ θεωρῆσαι	καὶ	γνῶναι τήν τε φύσιν αὐτῆς
[1, 404]	κινητικὸν ἐδόκει ἡ ψυχὴ εἶναι	καὶ	γνωριστικὸν οὕτως, ἔνιοι συνέπλεξαν ἐξ
[1, 409]	ζῷον ὑπὸ τοῦ ἀριθμοῦ, καθάπερ	καὶ	Δημόκριτον αὐτὸ ἔφαμεν κινεῖν· τί
[1, 406]	ἐγχέαντ' ἄργυρον χυτόν· ὁμοίως δὲ	καὶ	Δημόκριτος λέγει· κινουμένας γάρ φησι
[1, 405]	μὲν οὖν παραδεδομένα περὶ ψυχῆς,	καὶ	δι' ἃς αἰτίας λέγουσιν οὕτω,
[1, 403]	δυνάμεως ὑπὸ τοῦδε ἕνεκα τοῦδε"	Καὶ	διὰ ταῦτα ἤδη φυσικοῦ τὸ
[1, 411]	δοκοῦσα; (Ἐπιζητήσειε δ' ἄν τις	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν ἡ ἐν
[1, 405]	Τοιοῦτος δ' ὢν πῶς γνωριεῖ	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν, οὔτ' ἐκεῖνος
[1, 405]	πάντων λεπτομερέστατον εἶναι καὶ ἀρχήν·	καὶ	διὰ τοῦτο γινώσκειν τε καὶ
[1, 408]	δὲ ὀργίζεσθαί τε καὶ αἰσθάνεσθαι	καὶ	διανοεῖσθαι· ταῦτα δὲ πάντα κινήσεις
[1, 407]	τὴν εὐθυωρίαν εἰς κύκλον κατέκαμψεν·	~καὶ	διελὼν ἐκ τοῦ ἑνὸς δύο
[1, 409]	τῶν ζῴων πολλὰ διαιρούμενα ζῇ	καὶ	δοκεῖ τὴν αὐτὴν ψυχὴν ἔχειν
[1, 410]	καὶ γινώσκειν. Πολλὰς δ' ἀπορίας	καὶ	δυσχερείας ἔχοντος τοῦ λέγειν, καθάπερ
[1, 406]	κινεῖσθαι, εἴπερ κινεῖται. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	εἰ κινεῖ γε αὐτὴ αὑτήν,
[1, 402]	οὔ τι (μικρόν. Σκεπτέον δὲ	καὶ	εἰ μεριστὴ ἢ ἀμερής, καὶ
[1, 404]	ψυχὴν εἶναι λέγει τὴν κινοῦσαν,	καὶ	εἴ τις ἄλλος εἴρηκεν ὡς
[1, 406]	ἐν τούτῳ φύσει· ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰς ὃ κινεῖται βίᾳ, καὶ
[1, 405]	ψυχήν, ᾗ μὲν πρῶτόν ἐστι,	καὶ	ἐκ τούτου τὰ λοιπά, γινώσκειν,
[1, 409]	ἵν' αἰσθάνηταί τε τῶν ὄντων	καὶ	ἕκαστον γνωρίζῃ· ἀναγκαῖον δὲ συμβαίνειν
[1, 408]	χαίρειν ἢ διανοεῖσθαι κινήσεις εἰσί,	καὶ	ἕκαστον κινεῖσθαί τι τούτων, τὸ
[1, 404]	τῶν στοιχείων πάντων, εἶναι δὲ	καὶ	ἕκαστον ψυχὴν τούτων, λέγων οὕτως,
[1, 404]	γὰρ τοῦ περιέχοντος τὰ σώματα	καὶ	ἐκθλίβοντος τῶν σχημάτων τὰ παρέχοντα
[1, 410]	τινὶ καὶ συνθέσει, καθάπερ φησὶ	καὶ	Ἐμπεδοκλῆς τὸ ὀστοῦν· ἡ δὲ
[1, 411]	τινι τούτων ἐστὶν ἑνὶ ἢ	καὶ	ἐν πλείοσιν ἢ πᾶσιν, ἢ
[1, 404]	τῶν ἀρχῶν εἶναι. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς περὶ φιλοσοφίας λεγομένοις
[1, 409]	ζῴῳ τὸ κινοῦν ἡ ψυχή,	καὶ	ἐν τῷ ἀριθμῷ, ὥστε οὐ
[1, 411]	οὔθ' ἑαυτοῦ οὔτε τοῦ εὐθέος.	Καὶ	ἐν τῷ ὅλῳ δή τινες
[1, 403]	δὲ τὸ ποτὲ μὲν ἰσχυρῶν	καὶ	ἐναργῶν παθημάτων συμβαινόντων μηδὲν παροξύνεσθαι
[1, 403]	δὲ μὴ τοιούτου σώματος πάθη	καὶ	ἐξ ἀφαιρέσεως, ὁ μαθηματικός, ᾗ
[1, 406]	μεθισταμένη. Εἰ δὲ τοῦτ' ἐνδέχεται,	καὶ	ἐξελθοῦσαν εἰσιέναι πάλιν ἐνδέχοιτ' ἄν·
[1, 402]	ἢ τὸ αἰσθητικόν· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ δὲ
[1, 403]	φόβος, καὶ οὐχ ὥσπερ γραμμὴ	καὶ	ἐπίπεδον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπισκοποῦντας δὲ
[1, 402]	τὸ καμπύλον, ἢ τί γραμμὴ	καὶ	ἐπίπεδον, πρὸς τὸ κατιδεῖν πόσαις
[1, 402]	γὰρ ἄλλων ἀρχαί, καθάπερ ἀριθμῶν	καὶ	ἐπιπέδων. Πρῶτον δ' ἴσως ἀναγκαῖον
[1, 407]	ἡ νόησις ἔοικεν ἠρεμήσει τινὶ	καὶ	ἐπιστάσει μᾶλλον ἢ κινήσει· τὸν
[1, 409]	δὲ μόνα ταῦτα, πολλὰ δὲ	καὶ	ἕτερα, μᾶλλον δ' ἴσως ἄπειρα
[1, 405]	σίδηρον κινεῖ· Διογένης δ' ὥσπερ	καὶ	ἕτεροί τινες ἀέρα, τοῦτον οἰηθεὶς
[1, 407]	οὖν ἀποδείξεις καὶ ἀπ' ἀρχῆς	καὶ	ἔχουσαί πως τέλος, τὸν συλλογισμὸν
[1, 404]	συνανείργοντα τὸ συνάγον καὶ πηγνύον·	καὶ	ζῆν δὲ ἕως ἂν δύνωνται
[1, 402]	Νῦν μὲν γὰρ οἱ λέγοντες	καὶ	ζητοῦντες περὶ ψυχῆς περὶ τῆς
[1, 411]	εἶναι· μόνης γὰρ ταύτης κοινωνεῖ	καὶ	ζῷα καὶ φυτά, καὶ αὕτη
[1, 411]	οὐ διαιρετῇ οὔσῃ. Ἔοικε δὲ	καὶ	ἡ ἐν τοῖς φυτοῖς ἀρχὴ
[1, 411]	ὅλως αἱ ὀρέξεις, γίνεται δὲ	καὶ	ἡ κατὰ τόπον κίνησις τοῖς
[1, 407]	νοῦς εἷς καὶ συνεχὴς ὥσπερ	καὶ	ἡ νόησις· ἡ δὲ νόησις
[1, 410]	μὴ καὶ οἱ λόγοι ἐνέσονται	καὶ	ἡ σύνθεσις· γνωριεῖ γὰρ ἕκαστον
[1, 411]	ἕν, διὰ τί οὐκ εὐθέως	καὶ	ἡ ψυχὴ ἕν; Εἰ δὲ
[1, 406]	ἐστι τοῦ κινουμένου ᾗ κινεῖται,	καὶ	ἡ ψυχὴ ἐξίσταιτ' ἂν ἐκ
[1, 406]	δὲ σῶμα κινεῖται φορᾷ· ὥστε	καὶ	ἡ ψυχὴ μεταβάλλοι ἂν κατὰ
[1, 405]	ᾗ δὲ λεπτότατον, κινητικὸν εἶναι.	Καὶ	Ἡράκλειτος δὲ τὴν ἀρχὴν εἶναί
[1, 406]	καὶ εἰς ὃ κινεῖται βίᾳ,	καὶ	ἠρεμεῖ ἐν τούτῳ βίᾳ. Ποῖαι
[1, 406]	εἰς ὃ γὰρ κινεῖται φύσει,	καὶ	ἠρεμεῖ ἐν τούτῳ φύσει· ὁμοίως
[1, 406]	πᾶν. Ἡμεῖς δ' ἐρωτήσομεν εἰ	καὶ	ἠρέμησιν ποιεῖ τοῦτο αὐτό· πῶς
[1, 406]	βίαιοι τῆς ψυχῆς κινήσεις ἔσονται	καὶ	ἠρεμίαι, οὐδὲ πλάττειν βουλομένοις ῥᾴδιον
[1, 405]	κινῆσαι τὸ πᾶν. Ἔοικε δὲ	καὶ	Θαλῆς ἐξ ὧν ἀπομνημονεύουσι κινητικόν
[1, 411]	αὐτὴν μεμῖχθαί φασιν, ὅθεν ἴσως	καὶ	Θαλῆς ᾠήθη πάντα πλήρη θεῶν
[1, 402]	ἀκρίβειαν ἢ τῷ βελτιόνων τε	καὶ	θαυμασιωτέρων εἶναι, δι' ἀμφότερα ταῦτα
[1, 410]	δέ τις καὶ ταῦτα παραχωρήσειε	καὶ	θείη τὸν νοῦν μέρος τι
[1, 404]	~Ὅθεν Δημόκριτος μὲν (πῦρ τι	καὶ	θερμόν φησιν αὐτὴν εἶναι· ἀπείρων
[1, 403]	ζέσιν τοῦ περὶ καρδίαν αἵματος	(καὶ	θερμοῦ. Τούτων δὲ ὁ μὲν
[1, 409]	τῆς ψυχῆς ἤδη πού ἐστι	καὶ	θέσιν ἔχει. Ἔτι δ' ἀριθμοῦ
[1, 408]	μεγεθῶν ἐν τοῖς ἔχουσι κίνησιν	καὶ	θέσιν, τὴν σύνθεσιν αὐτῶν, ἐπειδὰν
[1, 408]	τῶν στοιχείων καθ' ἣν σὰρξ	καὶ	καθ' ἣν ὀστοῦν. Συμβήσεται οὖν
[1, 405]	ἁπλοῦν εἶναι καὶ ἀμιγῆ τε	καὶ	καθαρόν. Ἀποδίδωσι δ' ἄμφω τῇ
[1, 408]	οὖν πολλάς τε ψυχὰς ἔχειν	καὶ	κατὰ πᾶν τὸ σῶμα, εἴπερ
[1, 403]	φθορᾶς ὑπ' ἀνέμων καὶ ὄμβρων	καὶ	καυμάτων, ὁ δὲ φήσει λίθους
[1, 403]	εὐμαρές, δῆλον ὅτι διαλεκτικῶς εἴρηνται	καὶ	κενῶς ἅπαντες. Ἀπορίαν δ' ἔχει
[1, 408]	δὲ κινεῖσθαι, καθάπερ εἴπομεν, ἔστι,	καὶ	κι- νεῖν ἑαυτήν, οἷον κινεῖσθαι
[1, 405]	ἀσώματον, ἔτι δὲ κινεῖταί τε	καὶ	κινεῖ τὰ ἄλλα πρώτως. Δημόκριτος
[1, 404]	δύνασθαι διαδύνειν τοὺς τοιούτους ῥυσμοὺς	καὶ	κινεῖν τὰ λοιπά, κινούμενα καὶ
[1, 405]	καὶ διὰ τοῦτο γινώσκειν τε	καὶ	κινεῖν τὴν ψυχήν, ᾗ μὲν
[1, 406]	τὸ πεφυκέναι μηδέποτε μένειν, συνεφέλκειν	καὶ	κινεῖν τὸ σῶμα πᾶν. Ἡμεῖς
[1, 406]	αὐτῆς καθ' αὑτήν. Ἔνιοι δὲ	καὶ	κινεῖν φασι τὴν ψυχὴν τὸ
[1, 410]	τὸ δ' αἰσθάνεσθαι πάσχειν τι	καὶ	κινεῖσθαι τιθέασιν· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 411]	γὰρ τῶν μορίων αἴσθησιν ἔχει	καὶ	κινεῖται κατὰ τόπον ἐπί τινα
[1, 409]	ἀδιάφορον οὖσαν; γάρ ἐστι κινητικὴ	καὶ	κινητή, διαφέρειν δεῖ. Ἔτι δ'
[1, 404]	οὗτοι τῶν πραγμάτων. Ἐπεὶ δὲ	καὶ	κινητικὸν ἐδόκει ἡ ψυχὴ εἶναι
[1, 411]	πάσῃ νοοῦμέν τε καὶ αἰσθανόμεθα	καὶ	κινούμεθα καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον
[1, 409]	ἀριθμῷ, ὥστε οὐ τὸ κινοῦν	καὶ	κινούμενον ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ
[1, 402]	δὲ μὴ ἔστι μία τις	καὶ	κοινὴ μέθοδος περὶ τὸ τί
[1, 405]	ἀπαθῆ φησιν εἶναι τὸν νοῦν,	καὶ	κοινὸν οὐθὲν οὐθενὶ τῶν ἄλλων
[1, 410]	εὔλογον γὰρ τοῦτον εἶναι προγενέστατον	καὶ	κύριον κατὰ φύσιν, τὰ δὲ
[1, 404]	τῆς ὅλης φύσεως (ὁμοίως δὲ	καὶ	Λεύκιππος) τούτων δὲ τὰ σφαιροειδῆ
[1, 403]	περὶ ψυχῆς· φασὶ γὰρ ἔνιοι	καὶ	μάλιστα καὶ πρώτως ψυχὴν εἶναι
[1, 405]	καὶ γὰρ τοῦτο λεπτομερέστατόν τε	καὶ	μάλιστα τῶν στοιχείων ἀσώματον, ἔτι
[1, 404]	γὰρ ὑπάρχειν αὐτὸν τοῖς ζῴοις,	καὶ	μεγάλοις καὶ μικροῖς, καὶ τιμίοις
[1, 406]	Συνεστηκυῖαν γὰρ ἐκ τῶν στοιχείων	καὶ	μεμερισμένην κατὰ τοὺς ἁρμονικοὺς ἀριθμούς,
[1, 406]	ψυχῆς εἰ καθ' αὑτὴν κινεῖται	καὶ	μετέχει κινήσεως. Τεσσάρων δὲ κινήσεων
[1, 411]	ἔχοντα ψυχὴν τῷ εἴδει, εἰ	καὶ	μὴ ἀριθμῷ· ἑκάτερον γὰρ τῶν
[1, 410]	τοῦ ποσοῦ στοιχείων οὐσίαν εἶναι	καὶ	μὴ ποσόν. Τοῖς δὴ λέγουσιν
[1, 404]	αὐτὸν τοῖς ζῴοις, καὶ μεγάλοις	καὶ	μικροῖς, καὶ τιμίοις καὶ ἀτιμοτέροις·
[1, 403]	χαρὰ καὶ τὸ φιλεῖν τε	καὶ	μισεῖν· ἅμα γὰρ τούτοις πάσχει
[1, 407]	γὰρ ἕκαστον ἴδιον ἔχειν εἶδος	καὶ	μορφήν, παραπλήσιον δὲ λέγουσιν ὥσπερ
[1, 407]	τι συνεχής. Πῶς γὰρ δὴ	καὶ	νοήσει, μέγεθος ὤν, πότερον ὁτῳοῦν
[1, 406]	ζῷον, ἀλλὰ διὰ προαιρέσεώς τινος	καὶ	νοήσεως. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 408]	ἐν ᾧ, καθάπερ ἐν μέθαις	καὶ	νόσοις. Καὶ τὸ νοεῖν δὴ
[1, 404]	ἀλήθειαν, ἀλλὰ ταὐτὸ λέγει ψυχὴν	καὶ	νοῦν) ~(Ἀναξαγόρας δ' ἧττον διασαφεῖ
[1, 404]	μὲν γὰρ ἁπλῶς ταὐτὸν ψυχὴν	καὶ	νοῦν (τὸ γὰρ ἀληθὲς εἶναι
[1, 405]	ψυχὴν μὲν γὰρ εἶναι ταὐτὸ	καὶ	νοῦν, τοῦτο δ' εἶναι τῶν
[1, 405]	μὲν ἕτερον λέγειν ψυχήν τε	καὶ	νοῦν, ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον,
[1, 407]	Εἰ οὖν ἡ νόησις περιφορά,	καὶ	νοῦς ἂν εἴη ὁ κύκλος
[1, 403]	δὲ φήσει λίθους καὶ πλίνθους	καὶ	ξύλα, ἕτερος δ' ἐν τούτοις
[1, 403]	ἂν ὁρίσαιντο ὁ φυσικὸς {τε}	καὶ	ὁ διαλεκτικὸς ἕκαστον αὐτῶν, οἷον
[1, 410]	ὅλης οὐδεμιᾶς. Τοῦτο δὲ πέπονθε	καὶ	ὁ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς καλουμένοις
[1, 408]	ὄμμα τοιονδί, βλέποι ἂν ὥσπερ	καὶ	ὁ νέος. Ὥστε τὸ γῆρας
[1, 407]	κινήσει· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	ὁ συλλογισμός. ~Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 406]	νοήσεως. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	ὁ Τίμαιος φυσιολογεῖ τὴν ψυχὴν
[1, 410]	τῶν ὄντων εἶναι. Πάντες δὲ	καὶ	οἱ διὰ τὸ γνωρίζειν καὶ
[1, 410]	ἐν τῇ ψυχῇ, εἰ μὴ	καὶ	οἱ λόγοι ἐνέσονται καὶ ἡ
[1, 405]	εἶναι τὰ ὄντα κἀκεῖνος ᾤετο	καὶ	οἱ πολλοί. Παραπλησίως δὲ τούτοις
[1, 410]	ἐκ τῶν στοιχείων λέγοντες αὐτήν,	καὶ	οἱ τὸ κινητικώτατον, οὐ περὶ
[1, 405]	ἀνάγεται πρὸς τὰς ἀρχάς. Διὸ	καὶ	οἱ τῷ γινώσκειν ὁριζόμενοι αὐτὴν
[1, 411]	δὲ τὸ ἐπιθυμεῖν καὶ βούλεσθαι	καὶ	ὅλως αἱ ὀρέξεις, γίνεται δὲ
[1, 407]	τί δεῖ κύκλῳ κινεῖσθαι, ἢ	καὶ	ὅλως μέγεθος ἔχειν; Εἰ δ'
[1, 408]	μᾶλλον καθ' ὑγιείας λέγειν ἁρμονίαν,	καὶ	ὅλως τῶν σωματικῶν ἀρετῶν, ἢ
[1, 403]	σκέπασμα κωλυτικὸν φθορᾶς ὑπ' ἀνέμων	καὶ	ὄμβρων καὶ καυμάτων, ὁ δὲ
[1, 411]	ἐνυπάρχει τὰ μόρια τῆς ψυχῆς,	καὶ	ὁμοειδῆ ἐστιν ἀλλήλοις καὶ τῇ
[1, 404]	γὰρ τὸ αἴτιον τοῦ καλῶς	καὶ	ὀρθῶς τὸν νοῦν λέγει, ἑτέρωθι
[1, 404]	παντελής. Ἐπὶ ταὐτὸ δὲ φέρονται	καὶ	ὅσοι λέγουσι τὴν ψυχὴν τὸ
[1, 410]	ψυχὴ τὸ ζῷον) ὁμοίως δὲ	καὶ	ὅσοι τὸν νοῦν καὶ τὸ
[1, 408]	οὐκ ἔστιν ἀναγκαῖον. Εἰ γὰρ	καὶ	ὅτι μάλιστα τὸ λυπεῖσθαι ἢ
[1, 408]	ἔοικεν ἐγγίνεσθαι οὐσία τις οὖσα,	καὶ	οὐ φθείρεσθαι. Μάλιστα γὰρ ἐφθείρετ'
[1, 406]	ἐκεῖνο κινεῖται, τὸ σῶμα. Διὸ	καὶ	οὐκ ἔστι τόπος αὐτῶν· τῆς
[1, 410]	Ἔσται ἄρα ποσὸν καὶ ποιὸν	καὶ	οὐσία. Ἀλλ' ἀδύνατον ἐκ τῶν
[1, 402]	λέγω δὲ πότερον τόδε τι	καὶ	οὐσία ἢ ποιὸν ἢ ποσόν,
[1, 411]	ζητήσει τί τὸ συνέχον ἐκεῖνο,	καὶ	οὕτω δὴ πρόεισιν ἐπὶ τὸ
[1, 403]	κινεῖσθαι, ὅταν ὀργᾷ τὸ σῶμα	καὶ	οὕτως ἔχῃ ὥσπερ ὅταν ὀργίζηται.
[1, 403]	ὑπάρχει οἷα> θυμὸς καὶ φόβος,	καὶ	οὐχ ὥσπερ γραμμὴ καὶ ἐπίπεδον.
[1, 403]	τῆς τοι- αύτης ὕλης ἔργα	καὶ	πάθη, ὅσα δὲ μὴ τοιαῦτα,
[1, 409]	τῇ μιᾷ στιγμῇ πολλὰς στιγμάς,	καὶ	πᾶν σῶμα ψυχὴν ἔχειν, εἰ
[1, 408]	δ' ἄν τις τοῦτό γε	καὶ	παρ' Ἐμπεδοκλέους· ἕκαστον γὰρ αὐτῶν
[1, 403]	καὶ τῷ αἰσθάνεσθαι. Παρειλήφαμεν δὲ	καὶ	παρὰ τῶν προγενεστέρων σχεδὸν δύο
[1, 411]	ἀθανατωτέρα. Συμβαίνει δ' ἀμφοτέρως ἄτοπον	καὶ	παράλογον· καὶ γὰρ τὸ λέγειν
[1, 411]	τῇ ψυχῇ τούτων ἕκαστον ὑπάρχει,	καὶ	πάσῃ νοοῦμέν τε καὶ αἰσθανόμεθα
[1, 411]	τῶν ἄλλων ἕκαστον ποιοῦμέν τε	καὶ	πάσχομεν, ἢ μορίοις ἑτέροις ἕτερα;
[1, 406]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει	καὶ	περὶ ἠρεμίας· εἰς ὃ γὰρ
[1, 402]	πάντων ἢ τῶν πλείστων, τότε	καὶ	περὶ τῆς οὐσίας ἕξομεν λέγειν
[1, 403]	ὅσα δὲ μὴ τοιαῦτα, ἄλλος,	καὶ	περὶ τινῶν μὲν τεχνίτης, ἐὰν
[1, 405]	τὰς ἀρχὰς ἀποφηνάμενοι. Διαφέρονται δὲ	καὶ	περὶ τοῦ πλήθους· οἱ μὲν
[1, 410]	ἀγαθόν· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων. Ἔτι δὲ
[1, 406]	αὗται· Ὁ δ' αὐτὸς λόγος	καὶ	περὶ τῶν μεταξύ. Ἔτι δ'
[1, 411]	ἄπειρον. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις	καὶ	περὶ τῶν μορίων αὐτῆς, τίν'
[1, 404]	ζῴοις ἐκκρίνεσθαι, συνανείργοντα τὸ συνάγον	καὶ	πηγνύον· καὶ ζῆν δὲ ἕως
[1, 402]	μέθοδος, ἔτι πολλὰς ἀπορίας ἔχει	καὶ	πλάνας, ἐκ τίνων δεῖ ζητεῖν·
[1, 411]	πῶς ὁ νοῦς συνέξει, χαλεπὸν	καὶ	πλάσαι. Φαίνεται δὲ καὶ τὰ
[1, 404]	ἰδέας καὶ τοῦ πρώτου μήκους	καὶ	πλάτους καὶ βάθους, τὰ δ'
[1, 404]	λυγρῷ· Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	Πλάτων ἐν τῷ Τιμαίῳ τὴν
[1, 403]	καυμάτων, ὁ δὲ φήσει λίθους	καὶ	πλίνθους καὶ ξύλα, ἕτερος δ'
[1, 410]	ψυχὴν συνεστάναι; Ἔσται ἄρα ποσὸν	καὶ	ποιὸν καὶ οὐσία. Ἀλλ' ἀδύνατον
[1, 409]	καὶ ἀριθμὸν ταῦτά τε συμβαίνει	καὶ	πολλὰ ἕτερα τοιαῦτα· οὐ γὰρ
[1, 408]	γὰρ αἱ συνθέσεις τῶν μερῶν	καὶ	πολλαχῶς· τίνος οὖν ἢ πῶς
[1, 402]	γάρ, ὄντος κοινοῦ τοῦ ζητήματος	καὶ	πολλοῖς ἑτέροις, λέγω δὲ τοῦ
[1, 407]	εἶναι, καθάπερ εἴωθέ τε λέγεσθαι	καὶ	πολλοῖς συνδοκεῖ. Ἄδηλος δὲ καὶ
[1, 404]	δὲ περὶ τῶν ἀρχῶν, τίνες	καὶ	πόσαι, μάλιστα μὲν οἱ σωματικὰς
[1, 402]	καὶ εἰ μεριστὴ ἢ ἀμερής,	καὶ	πότερον ὁμοειδὴς ἅπασα ψυχὴ ἢ
[1, 402]	διορίσαι ποῖα πέφυκεν ἕτερα ἀλλήλων,	καὶ	πότερον τὰ μόρια χρὴ ζητεῖν
[1, 402]	ἐν πρώτοις τιθείημεν. Δοκεῖ δὲ	καὶ	πρὸς ἀλήθειαν ἅπασαν ἡ γνῶσις
[1, 410]	τοῖς σωματικοῖς στοιχείοις ἕκαστα γνωρίζεται,	καί,	πρός, τῷ ὁμοίῳ, μαρτυρεῖ τὸ
[1, 407]	τῷ σώματι μὴ δυνάμενον ἀπολυθῆναι,	καὶ	προσέτι φευκτόν, εἴπερ βέλτιον τῷ
[1, 405]	τε καὶ νοῦν, ὥσπερ εἴπομεν	καὶ	πρότερον, χρῆται δ' ἀμφοῖν ὡς
[1, 403]	φασὶ γὰρ ἔνιοι καὶ μάλιστα	καὶ	πρώτως ψυχὴν εἶναι τὸ κινοῦν,
[1, 409]	μονάδα κινουμένην, καὶ ὑπὸ τίνος,	καὶ	πῶς, ἀμερῆ καὶ ἀδιάφορον οὖσαν;
[1, 408]	δὲ κατ' ἀλλοίωσιν (ποῖα δὲ	καὶ	πῶς, ἕτερός ἐστι λόγος) Τὸ
[1, 407]	οὐθὲν προσδιορίσαντες διὰ τίν' αἰτίαν	καὶ	πῶς ἔχοντος τοῦ σώματος. Καίτοι
[1, 405]	τἆλλα συνίστησιν· καὶ ἀσωματώτατόν τε	καὶ	ῥέον ἀεί· τὸ δὲ κινούμενον
[1, 411]	σῶμα συνέχειν· ἐξελθούσης γοῦν διαπνεῖται	καὶ	σήπεται. Εἰ οὖν ἕτερόν τι
[1, 405]	οὖν μίαν τινὰ λέγουσιν αἰτίαν	καὶ	στοιχεῖον ἕν, καὶ τὴν ψυχὴν
[1, 409]	ψυχῆς ἀδύνατον τοιοῦτον εἶναι, ἀλλὰ	καὶ	συμβεβηκός. Δῆλον δ' εἴ τις
[1, 407]	κυκλοφορία) Ὁ δὲ νοῦς εἷς	καὶ	συνεχὴς ὥσπερ καὶ ἡ νόησις·
[1, 410]	τούτων ἕκαστον, ἀλλὰ λόγῳ τινὶ	καὶ	συνθέσει, καθάπερ φησὶ καὶ Ἐμπεδοκλῆς
[1, 407]	καὶ γὰρ τὴν ἁρμονίαν κρᾶσιν	καὶ	σύνθεσιν ἐναντίων εἶναι, καὶ τὸ
[1, 404]	τῷ ἀναπνεῖν· κωλύειν γὰρ αὐτὰ	καὶ	τὰ ἐνυπάρχοντα ἐν τοῖς ζῴοις
[1, 409]	τοῦ λόγου τούτου τὰ πάθη	καὶ	τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς ἀποδιδόναι,
[1, 408]	τις ἀποδιδόναι πειραθείη τὰ πάθη	καὶ	τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς ἁρμονίᾳ
[1, 405]	ὡς ἀεὶ κινουμένῃ· ~κινεῖσθαι γὰρ	καὶ	τὰ θεῖα πάντα συνεχῶς (ἀεί,
[1, 404]	κίνησιν οἰκειότατον εἶναι τῇ ψυχῇ,	καὶ	τὰ μὲν ἄλλα πάντα κινεῖσθαι
[1, 403]	κενῶς ἅπαντες. Ἀπορίαν δ' ἔχει	καὶ	τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, πότερόν
[1, 403]	σώματός τινος ἐστιν. Ἔοικε δὲ	καὶ	τὰ τῆς ψυχῆς πάθη πάντα
[1, 411]	χαλεπὸν καὶ πλάσαι. Φαίνεται δὲ	καὶ	τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῆν καὶ
[1, 410]	τὸν ἄνθρωπον οὐθέν, εἰ μὴ	καὶ	ταῦτ' ἐνέσται. Τοῦτο δ' ὅτι
[1, 406]	ἢ τῷ τριπήχει· κινεῖται γὰρ	καὶ	ταῦτα, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός· ᾧ
[1, 411]	ζῷον, ἐν δὲ τοῖς μικτοῖς,	καὶ	ταῦτα βελτίων ἐν τούτοις εἶναι
[1, 410]	οὐκ ἔχειν. Εἰ δέ τις	καὶ	ταῦτα παραχωρήσειε καὶ θείη τὸν
[1, 411]	ψυχῆς, καὶ ὁμοειδῆ ἐστιν ἀλλήλοις	καὶ	τῇ ὅλῃ, ἀλλήλοις μὲν ὡς
[1, 405]	διὰ τὸ> διὰ τὴν ἀναπνοὴν	καὶ	τὴν κατάψυξιν καλεῖσθαι ψυχήν. Τὰ
[1, 402]	γνῶναι τήν τε φύσιν αὐτῆς	καὶ	τὴν οὐσίαν, εἶθ' ὅσα συμβέβηκε
[1, 405]	πλείους λέγουσιν. Ἑπομένως δὲ τούτοις	καὶ	τὴν ψυχὴν ἀποδιδόασιν· τὸ γὰρ
[1, 405]	ἐναντιώσεις ποιοῦσιν ἐν ταῖς ἀρχαῖς,	καὶ	τὴν ψυχὴν ἐκ τῶν ἐναντίων
[1, 405]	λέγουσιν αἰτίαν καὶ στοιχεῖον ἕν,	καὶ	τὴν ψυχὴν ἓν τιθέασιν, οἷον
[1, 411]	ὁμοειδές· ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς λέγειν	καὶ	τὴν ψυχὴν ὁμοειδῆ τοῖς μορίοις
[1, 405]	ψυχρὸν ἤ τι τοιοῦτον ἄλλο,	καὶ	τὴν ψυχὴν ὁμοίως ἕν τι
[1, 405]	δὲ πλείους λέγοντες τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὴν ψυχὴν πλείω ποιοῦσιν. Ἀναξαγόρας
[1, 403]	ἅπανθ' ὅσα τοῦ τοιουδὶ σώματος	καὶ	τῆς τοι- αύτης ὕλης ἔργα
[1, 403]	τοῦ ἔχοντος ἢ ἔστι τι	καὶ	τῆς ψυχῆς ἴδιον αὐτῆς· τοῦτο
[1, 402]	διελεῖν ἐν τίνι τῶν γενῶν	καὶ	τί ἐστι, λέγω δὲ πότερον
[1, 410]	πάντα. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις	καὶ	τί ποτ' ἐστὶ τὸ ἑνοποιοῦν
[1, 407]	τῶν περὶ ψυχῆς· συνάπτουσι γὰρ	καὶ	τιθέασιν εἰς σῶμα τὴν ψυχήν,
[1, 404]	ζῴοις, καὶ μεγάλοις καὶ μικροῖς,	καὶ	τιμίοις καὶ ἀτιμοτέροις· οὐ φαίνεται
[1, 402]	ΠΡΩΤΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' (Τῶν καλῶν	καὶ	τιμίων τὴν εἴδησιν ὑπολαμβάνοντες, μᾶλλον
[1, 410]	δὲ ποσὸν ἢ ποιὸν ἢ	καί	τινα ἄλλην τῶν διαιρεθεισῶν κατηγοριῶν)
[1, 402]	ἀπόδειξίς ἐστιν ἢ διαίρεσις ἢ	καί	τις ἄλλη μέθοδος, ἔτι πολλὰς
[1, 402]	ἢ ποιὸν ἢ ποσόν, ἢ	καί	τις ἄλλη τῶν διαιρεθεισῶν κατηγοριῶν,
[1, 410]	λίθος ἢ ἄνθρωπος; Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ μὴ
[1, 402]	τὸ νοεῖν ἢ τὸν νοῦν,	καὶ	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ αἰσθητικόν·
[1, 411]	τὸ γινώσκειν τῆς ψυχῆς ἐστὶ	καὶ	τὸ αἰσθάνεσθαί τε καὶ τὸ
[1, 404]	ὅσοι δ' ἐπὶ τὸ γινώσκειν	καὶ	τὸ αἰσθάνεσθαι τῶν ὄντων, οὗτοι
[1, 410]	δὲ καὶ ὅσοι τὸν νοῦν	καὶ	τὸ αἰσθητικὸν ἐκ τῶν στοιχείων
[1, 408]	νοῦν χρὴ σύνθεσιν εἶναι, ἢ	καὶ	τὸ αἰσθητικὸν ἢ ὀρεκτικόν; Ὁμοίως
[1, 410]	τι τῆς ψυχῆς, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ αἰσθητικόν, οὐδ' ἂν οὕτω
[1, 411]	τῆς ἐναντιώσεως ἑαυτό τε κρίνειν	καὶ	τὸ ἀντικείμενον. Καὶ γὰρ τῷ
[1, 411]	ἐστὶ καὶ τὸ αἰσθάνεσθαί τε	καὶ	τὸ δοξάζειν, ἔτι δὲ τὸ
[1, 411]	πάσχομεν, ἢ μορίοις ἑτέροις ἕτερα;	Καὶ	τὸ ζῆν δὴ πότερον ἔν
[1, 405]	θερμὸν λέγοντες, ὅτι διὰ τοῦτο	καὶ	τὸ ζῆν ὠνόμασται, οἱ δὲ
[1, 408]	νόσοις. Καὶ τὸ νοεῖν δὴ	καὶ	τὸ θεωρεῖν μαραίνεται ἄλλου τινὸς
[1, 411]	γὰρ τῷ εὐθεῖ καὶ αὐτὸ	καὶ	τὸ καμπύλον γινώσκομεν· κριτὴς γὰρ
[1, 402]	τοῖς μαθήμασι τί τὸ εὐθὺ	καὶ	τὸ καμπύλον, ἢ τί γραμμὴ
[1, 405]	αὐτῇ ἀρχῇ, τό τε γινώσκειν	καὶ	τὸ κινεῖν, λέγων νοῦν κινῆσαι
[1, 407]	φύσιν ἂν κινοῖτο. Ἐπίπονον δὲ	καὶ	τὸ μεμῖχθαι τῷ σώματι μὴ
[1, 407]	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει	καὶ	τὸ μὲν κινεῖται τὸ δὲ
[1, 410]	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἀγαθὸν	καὶ	τὸ μὴ ἀγαθόν· τὸν αὐτὸν
[1, 411]	τὸν ἀέρα τῶν παραλογωτέρων ἐστί,	καὶ	τὸ μὴ λέγειν ζῷα ψυχῆς
[1, 408]	καθάπερ ἐν μέθαις καὶ νόσοις.	Καὶ	τὸ νοεῖν δὴ καὶ τὸ
[1, 410]	καὶ κινεῖσθαι τιθέασιν· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ νοεῖν τε καὶ γινώσκειν.
[1, 402]	οἷον τὸ αἰσθητὸν τοῦ αἰσθητικοῦ,	καὶ	τὸ νοητὸν τοῦ νοῦ. Ἔοικε
[1, 406]	αἴσθησίν τε σύμφυτον ἁρμονίας ἔχῃ	καὶ	τὸ πᾶν φέρηται συμφώνους φοράς,
[1, 404]	δύνωνται τοῦτο ποιεῖν. Ἔοικε δὲ	καὶ	τὸ παρὰ τῶν Πυθαγορείων λεγόμενον
[1, 405]	δ' εἶναι τόν τε νοῦν	καὶ	τὸ πῦρ. Ἀναξαγόρας δ' ἔοικε
[1, 405]	σωμάτων, κινητικὸν δὲ διὰ μικρομέρειαν	καὶ	τὸ σχῆμα· τῶν δὲ σχημάτων
[1, 406]	σῶμα· τῷ γὰρ κινεῖσθαι αὐτὴν	καὶ	τὸ σῶμα κινεῖν διὰ τὸ
[1, 407]	κρᾶσιν καὶ σύνθεσιν ἐναντίων εἶναι,	καὶ	τὸ σῶμα συγκεῖσθαι ἐξ ἐναντίων.
[1, 402]	δὲ τοῦ περὶ τὴν οὐσίαν	καὶ	τὸ τί ἐστι, τάχ' ἄν
[1, 408]	ἅμα τῷ σαρκὶ εἶναι ἀναιρεῖται	καὶ	τὸ τοῖς ἄλλοις μορίοις τοῦ
[1, 408]	ἢ ὀρεκτικόν; Ὁμοίως δὲ ἄτοπον	καὶ	τὸ τὸν λόγον τῆς μίξεως
[1, 410]	τοιαῦθ' ἕτερα συμβαίνει. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ φάναι μὲν ἀπαθὲς εἶναι
[1, 403]	φόβος, ἔλεος, θάρσος, ἔτι χαρὰ	καὶ	τὸ φιλεῖν τε καὶ μισεῖν·
[1, 410]	λέγουσιν ἐκ πάντων ταῦτά τε	καὶ	τοιαῦθ' ἕτερα συμβαίνει. Ἄτοπον δὲ
[1, 402]	δοκεῖ, τὰ δὲ δι' ἐκείνην	καὶ	τοῖς ζῴοις ὑπάρχειν. Πάντῃ δὲ
[1, 405]	ἕν τι τούτων τιθέασιν. Διὸ	καὶ	τοῖς ὀνόμασιν ἀκολουθοῦσιν, οἱ μὲν
[1, 407]	συμβαίνει καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ	καὶ	τοῖς πλείστοις τῶν περὶ ψυχῆς·
[1, 403]	ἀποδίδωσιν, ὁ δὲ τὸ εἶδος	καὶ	τὸν λόγον. Ὁ μὲν γὰρ
[1, 405]	(ἀεί, σελήνην, ἥλιον, τοὺς ἀστέρας	καὶ	τὸν οὐρανὸν ὅλον. Τῶν δὲ
[1, 408]	μηδὲν συγγενὲς παραδέχεσθαι, ἐντεῦθεν δὲ	καὶ	τὸν τῶν μεμιγμένων λόγον- οὐδετέρως
[1, 406]	κίνησις αὐτῇ· εἰ δὲ τοῦτο,	καὶ	τόπος· πᾶσαι γὰρ αἱ λεχθεῖσαι
[1, 403]	ψυχῆς, πότερόν ἐστι πάντα κοινὰ	καὶ	τοῦ ἔχοντος ἢ ἔστι τι
[1, 404]	τοῖς ζῴοις τὴν κίνησιν· διὸ	καὶ	τοῦ ζῆν ὅρον εἶναι τὴν
[1, 407]	καὶ πολλοῖς συνδοκεῖ. Ἄδηλος δὲ	καὶ	τοῦ κύκλῳ φέρεσθαι τὸν οὐρανὸν
[1, 404]	αὐτῆς τῆς τοῦ ἑνὸς ἰδέας	καὶ	τοῦ πρώτου μήκους καὶ πλάτους
[1, 407]	ἢ κατὰ στιγμήν, εἰ δεῖ	καὶ	τοῦτο μόριον εἰπεῖν; Εἰ μὲν
[1, 403]	τὸ νοεῖν· εἰ δ' ἐστὶ	καὶ	τοῦτο φαντασία τις ἢ μὴ
[1, 408]	ἐκεῖνο, ᾗ ἐκεῖνο ἔχει. Διὸ	καὶ	τούτου φθειρομένου οὔτε μνημονεύει οὔτε
[1, 407]	νῦν. Ἐκεῖνο δὲ ἄτοπον συμβαίνει	καὶ	τούτῳ τῷ λόγῳ καὶ τοῖς
[1, 402]	ἢ τὰ μόρια. Χαλεπὸν δὲ	καὶ	τούτων διορίσαι ποῖα πέφυκεν ἕτερα
[1, 403]	μάλιστα διαφέρειν δοκεῖ, κινήσει τε	καὶ	τῷ αἰσθάνεσθαι. Παρειλήφαμεν δὲ καὶ
[1, 410]	τούτων μόνον; Πῶς οὖν γινώσκει	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστον; Ἢ φήσουσιν
[1, 411]	τε καὶ αἰσθανόμεθα καὶ κινούμεθα	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστον ποιοῦμέν τε
[1, 411]	καὶ τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῆν	καὶ	τῶν ζῴων ἔνια τῶν ἐντόμων,
[1, 409]	ἄλλος ἀριθμός· τὰ δὲ φυτὰ	καὶ	τῶν ζῴων πολλὰ διαιρούμενα ζῇ
[1, 410]	οὐ μετέχοντα {φορᾶς οὐδ' αἰσθήσεως,	καὶ	τῶν ζῴων τὰ> πολλὰ διάνοιαν
[1, 402]	βουλόμεθα γνῶναι τὴν οὐσίαν, ὥσπερ	καὶ	τῶν κατὰ συμβεβηκὸς ἰδίων ἀπόδειξις,
[1, 411]	πᾶν τὸ σῶμα συνέχει, προσήκει	καὶ	τῶν μορίων ἕκαστον συνέχειν τι
[1, 405]	οὐρανὸν ὅλον. Τῶν δὲ φορτικωτέρων	καὶ	ὕδωρ τινὲς ἀπεφήναντο, καθάπερ Ἵππων·
[1, 409]	Ταῦτα δὲ τίνας ἀπορίας τε	καὶ	ὑπεναντιώσεις ἔχει, διεληλύθαμεν σχεδόν· Λείπεται
[1, 409]	γὰρ χρὴ νοῆσαι μονάδα κινουμένην,	καὶ	ὑπὸ τίνος, καὶ πῶς, ἀμερῆ
[1, 411]	δ' αὔξη τε καὶ ἀκμὴ	καὶ	φθίσις, ~πότερον ὅλῃ τῇ ψυχῇ
[1, 408]	ἀπαθές ἐστιν. Τὸ δὲ διανοεῖσθαι	καὶ	φιλεῖν ἢ μισεῖν οὐκ ἔστιν
[1, 403]	γε τοιαῦθ' ὑπάρχει οἷα> θυμὸς	καὶ	φόβος, καὶ οὐχ ὥσπερ γραμμὴ
[1, 406]	βίᾳ κινηθείη· κἂν εἰ βίᾳ,	καὶ	φύσει. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 411]	γὰρ ταύτης κοινωνεῖ καὶ ζῷα	καὶ	φυτά, καὶ αὕτη μὲν χωρίζεται
[1, 408]	δὲ τῆς μίξεως λόγος ἁρμονία	καὶ	ψυχή. Ἀπαιτήσειε δ' ἄν τις
[1, 404]	καὶ ἀτόμων τὰ σφαιροειδῆ πῦρ	καὶ	ψυχὴν λέγει (οἷον ἐν τῷ
[1, 407]	μὴν οὐδ' ὅτι βέλτιον λέγεται·	καίτοι	γ' ἐχρῆν διὰ τοῦτο τὸν
[1, 407]	τὸ σῶμα συγκεῖσθαι ἐξ ἐναντίων.	Καίτοι	γε ἡ μὲν ἁρμονία λόγος
[1, 410]	μόνιμα τῶν ζῴων κατὰ τόπον·	καίτοι	δοκεῖ γε ταύτην μόνην τῶν
[1, 407]	καὶ πῶς ἔχοντος τοῦ σώματος.	Καίτοι	δόξειεν ἂν τοῦτ' ἀναγκαῖον εἶναι·
[1, 410]	δοκεῖ, ὥστ' οὐδὲ τῶν ὁμοίων·	καίτοι	προσῆκεν. Ἔτι δ' ἑκάστῃ τῶν
[1, 409]	καθέξει γὰρ ἑκάστη> χώραν στιγμῆς.	Καίτοι	τί κωλύει ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 411]	εἴη ψυχή. Δεήσει δὲ πάλιν	κἀκεῖνο	ζητεῖν πότερον ἓν ἢ πολυμερές.
[1, 405]	κινήσει δ' εἶναι τὰ ὄντα	κἀκεῖνος	ᾤετο καὶ οἱ πολλοί. Παραπλησίως
[1, 405]	τὴν ἀναπνοὴν καὶ τὴν κατάψυξιν	καλεῖσθαι	ψυχήν. Τὰ μὲν οὖν παραδεδομένα
[1, 402]	περὶ τῆς οὐσίας ἕξομεν λέγειν	κάλλιστα·	πάσης γὰρ ἀποδείξεως ἀρχὴ τὸ
[1, 404]	(οἷον ἐν τῷ ἀέρι τὰ	καλούμενα	ξύσματα, ἃ φαίνεται ἐν ταῖς
[1, 410]	καὶ ὁ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς	καλουμένοις	ἔπεσι λόγος· φησὶ γὰρ τὴν
[1, 407]	βούλεται οἷόν ποτ' ἐστὶν ὁ	καλούμενος	νοῦς (οὐ γὰρ δὴ οἷόν
[1, 402]	~ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' (Τῶν	καλῶν	καὶ τιμίων τὴν εἴδησιν ὑπολαμβάνοντες,
[1, 403]	αὐτῆς ἀπεφήναντο, ὅπως τὰ μὲν	καλῶς	εἰρημένα λάβωμεν, εἰ δέ τι
[1, 404]	μὲν γὰρ τὸ αἴτιον τοῦ	καλῶς	καὶ ὀρθῶς τὸν νοῦν λέγει,
[1, 411]	εἶναι, οὔτε τὸ κινεῖσθαι αὐτὴν	καλῶς	οὐδ' ἀληθῶς λέγεται. Ἐπεὶ δὲ
[1, 404]	ἀληθὲς εἶναι τὸ φαινόμενον, διὸ	καλῶς	ποιῆσαι {τὸν} Ὅμηρον ὡς ὁ
[1, 407]	κινήσεις. Πρῶτον μὲν οὖν οὐ	καλῶς	τὸ λέγειν τὴν ψυχὴν μέγεθος
[1, 403]	λάβωμεν, εἰ δέ τι μὴ	καλῶς,	τοῦτ' εὐλαβηθῶμεν. Ἀρχὴ δὲ τῆς
[1, 411]	εὐθεῖ καὶ αὐτὸ καὶ τὸ	καμπύλον	γινώσκομεν· κριτὴς γὰρ ἀμφοῖν ὁ
[1, 402]	τί τὸ εὐθὺ καὶ τὸ	καμπύλον,	ἢ τί γραμμὴ καὶ ἐπίπεδον,
[1, 411]	ἀμφοῖν ὁ κανών, τὸ δὲ	καμπύλον	οὔθ' ἑαυτοῦ οὔτε τοῦ εὐθέος.
[1, 407]	λόγον δ' ὥσπερ εὐθύνοις δεδωκυῖα	κἀν	τοῖς ἐν κοινῷ γεγενημένοις λόγοις.
[1, 406]	Ἔτι δ' εἰ φύσει κινεῖται,	κἂν	βίᾳ κινηθείη· κἂν εἰ βίᾳ,
[1, 406]	φύσει κινεῖται, κἂν βίᾳ κινηθείη·	κἂν	εἰ βίᾳ, καὶ φύσει. Τὸν
[1, 402]	ἐστιν ἢ ὕστερον, ὁμοίως δὲ	κἂν	εἴ τι κοινὸν ἄλλο κατηγοροῖτο·
[1, 408]	λέγειν ὀργίζεσθαι τὴν ψυχὴν ὅμοιον	κἂν	εἴ τις λέγοι τὴν ψυχὴν
[1, 404]	εἴρηται ὅτι συνεχῶς φαίνεται κινούμενα,	κἂν	ᾖ νηνεμία παντελής. Ἐπὶ ταὐτὸ
[1, 406]	Τὴν δὲ κατὰ συμβεβηκὸς κίνησιν	κἂν	ὑφ' ἑτέρου κινοῖτο· ὠσθείη γὰρ
[1, 411]	γινώσκομεν· κριτὴς γὰρ ἀμφοῖν ὁ	κανών,	τὸ δὲ καμπύλον οὔθ' ἑαυτοῦ
[1, 403]	~ὁ δὲ ζέσιν τοῦ περὶ	καρδίαν	αἵματος (καὶ θερμοῦ. Τούτων δὲ
[1, 408]	ὀργίζεσθαι ἢ φοβεῖσθαι τὸ τὴν	καρδίαν	ὡδὶ κινεῖσθαι, τὸ δὲ διανοεῖσθαι
[1, 402]	μᾶλλον δ' ἑτέραν ἑτέρας ἢ	κατ'	ἀκρίβειαν ἢ τῷ βελτιόνων τε
[1, 408]	φοράν τινων κινουμένων, τὰ δὲ	κατ'	ἀλλοίωσιν (ποῖα δὲ καὶ πῶς,
[1, 407]	τῶν αὑτοῦ, μορίων δ' ἤτοι	κατὰ	μέγεθος ἢ κατὰ στιγμήν, εἰ
[1, 407]	ὡς οὐδέποτε διέξεισιν· εἰ δὲ	κατὰ	μέγεθος, πολλάκις ἢ ἀπειράκις νοήσει
[1, 406]	τὸ σῶμα ἢ ὅλη ἢ	κατὰ	μόρια μεθισταμένη. Εἰ δὲ τοῦτ'
[1, 408]	πολλάς τε ψυχὰς ἔχειν καὶ	κατὰ	πᾶν τὸ σῶμα, εἴπερ πάντα
[1, 402]	δόξειε μία τις εἶναι μέθοδος	κατὰ	πάντων περὶ ὧν βουλόμεθα γνῶναι
[1, 407]	μόριον εἰπεῖν; Εἰ μὲν οὖν	κατὰ	στιγμήν, αὗται δ' ἄπειροι, δῆλον
[1, 407]	δ' ἤτοι κατὰ μέγεθος ἢ	κατὰ	στιγμήν, εἰ δεῖ καὶ τοῦτο
[1, 403]	οἷον ἅπτεσθαι τῆς {χαλκῆς} σφαίρας	κατὰ	στιγμήν, οὐ μέντοι γ' ἅψεται
[1, 406]	ψυχῆς τὸ κινεῖν ἑαυτήν, οὐ	κατὰ	συμβεβηκὸς αὐτῇ τὸ κινεῖσθαι ὑπάρξει,
[1, 408]	περιφέρεσθαι, δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων.	Κατὰ	συμβεβηκὸς δὲ κινεῖσθαι, καθάπερ εἴπομεν,
[1, 406]	ἐκ τῆς οὐσίας, εἰ μὴ	κατὰ	συμβεβηκὸς ἑαυτὴν κινεῖ, ἀλλ' ἐστὶν
[1, 402]	τὴν οὐσίαν, ὥσπερ καὶ τῶν	κατὰ	συμβεβηκὸς ἰδίων ἀπόδειξις, ὥστε ζητητέον
[1, 406]	τεθνεῶτα τῶν ζῴων. Τὴν δὲ	κατὰ	συμβεβηκὸς κίνησιν κἂν ὑφ' ἑτέρου
[1, 407]	αἰτία τοῦ κύκλῳ φέρεσθαι, ἀλλὰ	κατὰ	συμβεβηκὸς οὕτω κινεῖται, οὔτε τὸ
[1, 406]	πάσας. Εἰ δὲ κινεῖται μὴ	κατὰ	συμβεβηκός, φύσει ἂν ὑπάρχοι κίνησις
[1, 406]	κινεῖται γὰρ καὶ ταῦτα, ἀλλὰ	κατὰ	συμβεβηκός· ᾧ γὰρ ὑπάρχουσιν, ἐκεῖνο
[1, 406]	ἄλλου κινεῖσθαι, πλὴν εἰ μὴ	κατὰ	συμβεβηκός, ὥσπερ οὐδὲ τὸ καθ'
[1, 402]	ἐστιν· ἐπειδὰν γὰρ ἔχωμεν ἀποδιδόναι	κατὰ	τὴν φαντασίαν περὶ τῶν συμβεβηκότων,
[1, 406]	καὶ ἡ ψυχὴ μεταβάλλοι ἂν	κατὰ	τὸ σῶμα ἢ ὅλη ἢ
[1, 408]	τυχούσης αἰτία μίξεως ἢ τῆς	κατὰ	τὸν λόγον, καὶ αὕτη πότερον
[1, 408]	δ' οὐχ οἷόν τε κινεῖσθαι	κατὰ	τόπον αὐτήν. ~Εὐλογώτερον δ' ἀπορήσειεν
[1, 411]	μορίων αἴσθησιν ἔχει καὶ κινεῖται	κατὰ	τόπον ἐπί τινα χρόνον. Εἰ
[1, 410]	εἶναί τινα μόνιμα τῶν ζῴων	κατὰ	τόπον· καίτοι δοκεῖ γε ταύτην
[1, 411]	ὀρέξεις, γίνεται δὲ καὶ ἡ	κατὰ	τόπον κίνησις τοῖς ζῴοις ὑπὸ
[1, 406]	ἐκ τῶν στοιχείων καὶ μεμερισμένην	κατὰ	τοὺς ἁρμονικοὺς ἀριθμούς, ὅπως αἴσθησίν
[1, 407]	οὐθὲν ἔτι προσδιορίζουσιν, ὥσπερ ἐνδεχόμενον	κατὰ	τοὺς Πυθαγορικοὺς μύθους τὴν τυχοῦσαν
[1, 408]	τούτων δὲ συμβαίνει τὰ μὲν	κατὰ	φοράν τινων κινουμένων, τὰ δὲ
[1, 404]	οὐ φαίνεται δ' ὅ γε	κατὰ	φρόνησιν λεγόμενος νοῦς πᾶσιν ὁμοίως
[1, 410]	τοῦτον εἶναι προγενέστατον καὶ κύριον	κατὰ	φύσιν, τὰ δὲ στοιχεῖά φασι
[1, 403]	τὰ μάλιστα δοκοῦνθ' ὑπάρχειν αὐτῇ	κατὰ	φύσιν. Τὸ ἔμψυχον δὴ τοῦ
[1, 408]	ὅλως τῶν σωματικῶν ἀρετῶν, ἢ	κατὰ	ψυχῆς. Φανερώτατον δ' εἴ τις
[1, 405]	διὰ τὴν ἀναπνοὴν καὶ τὴν	κατάψυξιν	καλεῖσθαι ψυχήν. Τὰ μὲν οὖν
[1, 406]	φοράς, τὴν εὐθυωρίαν εἰς κύκλον	κατέκαμψεν·	~καὶ διελὼν ἐκ τοῦ ἑνὸς
[1, 402]	καί τις ἄλλη τῶν διαιρεθεισῶν	κατηγοριῶν,	ἔτι δὲ πότερον τῶν ἐν
[1, 410]	καί τινα ἄλλην τῶν διαιρεθεισῶν	κατηγοριῶν)	πότερον ἐξ ἁπάντων ἔσται ἡ
[1, 402]	κἂν εἴ τι κοινὸν ἄλλο	κατηγοροῖτο·	Ἔτι δέ, εἰ μὴ πολλαὶ
[1, 402]	γραμμὴ καὶ ἐπίπεδον, πρὸς τὸ	κατιδεῖν	πόσαις ὀρθαῖς αἱ τοῦ τριγώνου
[1, 406]	κινήσεται, πῦρ ἔσται, εἰ δὲ	κάτω,	γῆ· τούτων γὰρ τῶν σωμάτων
[1, 403]	ὑπ' ἀνέμων καὶ ὄμβρων καὶ	καυμάτων,	ὁ δὲ φήσει λίθους καὶ
[1, 404]	{τὸν} Ὅμηρον ὡς ὁ Ἕκτωρ	κεῖτ'	ἀλλοφρονέων" οὐ δὴ χρῆται τῷ
[1, 403]	δῆλον ὅτι διαλεκτικῶς εἴρηνται καὶ	κενῶς	ἅπαντες. Ἀπορίαν δ' ἔχει καὶ
[1, 402]	~ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α' (Τῶν καλῶν καὶ τιμίων
[1, 403]	οὐχ ὥσπερ γραμμὴ καὶ ἐπίπεδον.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Β' Ἐπισκοποῦντας δὲ περὶ ψυχῆς
[1, 405]	αἰτίας λέγουσιν οὕτω, ταῦτ' ἐστίν.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γ' Ἐπισκεπτέον δὲ πρῶτον μὲν
[1, 407]	τὴν δὲ ψυχὴν τῷ σώματι.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δ' Καὶ ἄλλη δέ τις
[1, 409]	διαιροῦνται αἱ γραμμαὶ εἰς στιγμάς;	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε' Συμβαίνει δέ, καθάπερ εἴπομεν,
[1, 403]	ἀφαιρέσεως, ὁ μαθηματικός, ᾗ δὲ	κεχωρισμένα,	ὁ πρῶτος φιλόσοφος; Ἀλλ' ἐπανιτέον
[1, 408]	κινεῖσθαι, καθάπερ εἴπομεν, ἔστι, καὶ	κι-	νεῖν ἑαυτήν, οἷον κινεῖσθαι μὲν
[1, 406]	εἰ μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ἑαυτὴν	κινεῖ,	ἀλλ' ἐστὶν ἡ κίνησις τῆς
[1, 406]	κινεῖται. Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ	κινεῖ	γε αὐτὴ αὑτήν, καὶ αὐτὴ
[1, 405]	ψυχὴν ἔχειν, ὅτι τὸν σίδηρον	κινεῖ·	Διογένης δ' ὥσπερ καὶ ἕτεροί
[1, 405]	ἔτι δὲ κινεῖταί τε καὶ	κινεῖ	τὰ ἄλλα πρώτως. Δημόκριτος δὲ
[1, 407]	τὸ μὲν κινεῖται τὸ δὲ	κινεῖ,	τούτων δ' οὐθὲν ὑπάρχει πρὸς
[1, 406]	τὸ κινοῦν ἑαυτὸ ἢ δυνάμενον	κινεῖν,	ἀλλ' ἕν τι τῶν ἀδυνάτων
[1, 406]	κινεῖσθαι αὐτὴν καὶ τὸ σῶμα	κινεῖν	διὰ τὸ συμπεπλέχθαι πρὸς αὐτό.
[1, 406]	ἡ οὐσία τῆς ψυχῆς τὸ	κινεῖν	ἑαυτήν, οὐ κατὰ συμβεβηκὸς αὐτῇ
[1, 409]	μὲν τὸ κινητικώτατον ἀπεφήναντο τῷ	κινεῖν	ἑαυτό, οἱ δὲ σῶμα τὸ
[1, 403]	μὴ κινούμενον αὐτὸ μὴ ἐνδέχεσθαι	κινεῖν	ἕτερον, τῶν κινουμένων τι τὴν
[1, 406]	Ὅλως δ' οὐχ οὕτω φαίνεται	κινεῖν	ἡ ψυχὴ τὸ ζῷον, ἀλλὰ
[1, 410]	γε ταύτην μόνην τῶν κινήσεων	κινεῖν	ἡ ψυχὴ τὸ ζῷον) ὁμοίως
[1, 405]	τό τε γινώσκειν καὶ τὸ	κινεῖν,	λέγων νοῦν κινῆσαι τὸ πᾶν.
[1, 408]	εἶναι τούτων. ~Ἔτι δὲ τὸ	κινεῖν	οὐκ ἔστιν ἁρμονίας, ψυχῇ δὲ
[1, 404]	διαδύνειν τοὺς τοιούτους ῥυσμοὺς καὶ	κινεῖν	τὰ λοιπά, κινούμενα καὶ αὐτά,
[1, 406]	κινοῦσα τὸ σῶμα, ταύτας εὔλογον	κινεῖν	τὰς κινήσεις ἃς καὶ αὐτὴ
[1, 405]	διὰ τοῦτο γινώσκειν τε καὶ	κινεῖν	τὴν ψυχήν, ᾗ μὲν πρῶτόν
[1, 409]	καθάπερ καὶ Δημόκριτον αὐτὸ ἔφαμεν	κινεῖν·	τί γὰρ διαφέρει σφαίρας λέγειν
[1, 409]	μονάδας φερομένας; Ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον	κινεῖν	τὸ ζῷον τῷ κινεῖσθαι ταύτας.
[1, 406]	πεφυκέναι μηδέποτε μένειν, συνεφέλκειν καὶ	κινεῖν	τὸ σῶμα πᾶν. Ἡμεῖς δ'
[1, 406]	ὁ Τίμαιος φυσιολογεῖ τὴν ψυχὴν	κινεῖν	τὸ σῶμα· τῷ γὰρ κινεῖσθαι
[1, 406]	καθ' αὑτήν. Ἔνιοι δὲ καὶ	κινεῖν	φασι τὴν ψυχὴν τὸ σῶμα
[1, 406]	κινεῖν τὸ σῶμα· τῷ γὰρ	κινεῖσθαι	αὐτὴν καὶ τὸ σῶμα κινεῖν
[1, 411]	τῶν στοιχείων εἶναι, οὔτε τὸ	κινεῖσθαι	αὐτὴν καλῶς οὐδ' ἀληθῶς λέγεται.
[1, 405]	ὑπάρχειν αὐτῇ ὡς ἀεὶ κινουμένῃ·	~κινεῖσθαι	γὰρ καὶ τὰ θεῖα πάντα
[1, 407]	αὐτῇ τὸ κινεῖσθαι τοῦ μένειν,	κινεῖσθαι	δ' οὕτως ἢ ἄλλως. Ἐπεὶ
[1, 404]	καὶ τὰ μὲν ἄλλα πάντα	κινεῖσθαι	διὰ τὴν ψυχήν, ταύτην δ'
[1, 406]	τις ἂν ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν	κινεῖσθαι,	εἴπερ κινεῖται. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 406]	δὲ ᾧ τὸ ὑφ' ἑαυτοῦ	κινεῖσθαι	ἐν τῇ οὐσίᾳ, τοῦθ' ὑπ'
[1, 408]	κινεῖσθαί τι τούτων, τὸ δὲ	κινεῖσθαί	ἐστιν ὑπὸ τῆς ψυχῆς, οἷον
[1, 407]	τῶν μορίων, τί δεῖ κύκλῳ	κινεῖσθαι,	ἢ καὶ ὅλως μέγεθος ἔχειν;
[1, 408]	τῶν εἰρημένων. Κατὰ συμβεβηκὸς δὲ	κινεῖσθαι,	καθάπερ εἴπομεν, ἔστι, καὶ κι-
[1, 408]	ἄλλως δ' οὐχ οἷόν τε	κινεῖσθαι	κατὰ τόπον αὐτήν. ~Εὐλογώτερον δ'
[1, 408]	καὶ κι- νεῖν ἑαυτήν, οἷον	κινεῖσθαι	μὲν ἐν ᾧ ἐστι, τοῦτο
[1, 406]	τόδε) διχῶς δὴ λεγομένου τοῦ	κινεῖσθαι	νῦν ἐπισκοποῦμεν περὶ τῆς ψυχῆς
[1, 403]	δ' ὑπὸ μικρῶν καὶ ἀμαυρῶν	κινεῖσθαι,	ὅταν ὀργᾷ τὸ σῶμα καὶ
[1, 406]	τῇ οὐσίᾳ, τοῦθ' ὑπ' ἄλλου	κινεῖσθαι,	πλὴν εἰ μὴ κατὰ συμβεβηκός,
[1, 406]	ἀναγκαῖον τὸ κινοῦν καὶ αὐτὸ	κινεῖσθαι,	πρότερον εἴρηται. Διχῶς δὲ κινουμένου
[1, 408]	πρῶτα μὲν τὰ ἐκ τοῦ	κινεῖσθαι	συμβαίνοντα, ~ἴδια δ' ἐκ τοῦ
[1, 409]	ἀναγκαῖον κινεῖν τὸ ζῷον τῷ	κινεῖσθαι	ταύτας. Τοῖς δὴ συμπλέξασιν εἰς
[1, 408]	μὲν οὖν οὐχ οἷόν τε	κινεῖσθαι	τὴν ψυχήν, φανερὸν ἐκ τούτων·
[1, 408]	διανοεῖσθαι κινήσεις εἰσί, καὶ ἕκαστον	κινεῖσθαί	τι τούτων, τὸ δὲ κινεῖσθαί
[1, 410]	δ' αἰσθάνεσθαι πάσχειν τι καὶ	κινεῖσθαι	τιθέασιν· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[1, 408]	Ὅθεν οἰηθείη τις ἂν αὐτὴν	κινεῖσθαι·	Τὸ δ' οὐκ ἔστιν ἀναγκαῖον.
[1, 408]	φοβεῖσθαι τὸ τὴν καρδίαν ὡδὶ	κινεῖσθαι,	τὸ δὲ διανοεῖσθαι ἤ τι
[1, 404]	Ὅσοι μὲν οὖν ἐπὶ τὸ	κινεῖσθαι	τὸ ἔμψυχον ἀπέβλεψαν, οὗτοι τὸ
[1, 409]	τῷ σώματι στιγμῶν· Συμβαίνει τε	κινεῖσθαι	τὸ ζῷον ὑπὸ τοῦ ἀριθμοῦ,
[1, 407]	ψυχήν, ὅτι βέλτιον αὐτῇ τὸ	κινεῖσθαι	τοῦ μένειν, κινεῖσθαι δ' οὕτως
[1, 406]	οὐ κατὰ συμβεβηκὸς αὐτῇ τὸ	κινεῖσθαι	ὑπάρξει, ὥσπερ τῷ λευκῷ ἢ
[1, 408]	ἐν ᾧ ἐστι, τοῦτο δὲ	κινεῖσθαι	ὑπὸ τῆς ψυχῆς· ἄλλως δ'
[1, 409]	τιθεῖσι, τῇ δ' ~(ὥσπερ Δημόκριτος	κινεῖσθαί	φησιν ὑπὸ τῆς ψυχῆς, ἴδιον
[1, 406]	ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν κινεῖσθαι, εἴπερ	κινεῖται.	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ κινεῖ
[1, 406]	ὁμοίως δὲ καὶ εἰς ὃ	κινεῖται	βίᾳ, καὶ ἠρεμεῖ ἐν τούτῳ
[1, 406]	τῷ λευκῷ ἢ τῷ τριπήχει·	κινεῖται	γὰρ καὶ ταῦτα, ἀλλὰ κατὰ
[1, 408]	τούτων· εἰ δ' ὅλως μὴ	κινεῖται,	δῆλον ὡς οὐδ' ὑφ' ἑαυτῆς.
[1, 406]	τὰς κινήσεις ἃς καὶ αὐτὴ	κινεῖται.	Εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ἀντιστρέψασιν
[1, 406]	ἔκστασίς ἐστι τοῦ κινουμένου ᾗ	κινεῖται,	καὶ ἡ ψυχὴ ἐξίσταιτ' ἂν
[1, 406]	τῆς ψυχῆς εἰ καθ' αὑτὴν	κινεῖται	καὶ μετέχει κινήσεως. Τεσσάρων δὲ
[1, 406]	μετέχει. Ἔτι δ' εἰ φύσει	κινεῖται,	κἂν βίᾳ κινηθείη· κἂν εἰ
[1, 411]	τῶν μορίων αἴσθησιν ἔχει καὶ	κινεῖται	κατὰ τόπον ἐπί τινα χρόνον.
[1, 406]	πλείους ἢ πάσας. Εἰ δὲ	κινεῖται	μὴ κατὰ συμβεβηκός, φύσει ἂν
[1, 406]	τὸ μὲν γὰρ καθ' αὑτὸ	κινεῖται,	οἱ δὲ τῷ ἐν κινουμένῳ
[1, 406]	ἐν ᾧ ἐστιν, ὡς αὐτὴ	κινεῖται,	οἷον Δημόκριτος, παραπλησίως λέγων Φιλίππῳ
[1, 404]	κινοῦν ὃ μὴ καὶ αὐτὸ	κινεῖται.	Ὁμοίως δὲ καὶ Ἀναξαγόρας ψυχὴν
[1, 407]	φέρεσθαι, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὕτω	κινεῖται,	οὔτε τὸ σῶμα αἴτιον, ἀλλ'
[1, 406]	ἀληθὲς ~ὅτι ἣν τὸ (σῶμα	κινεῖται,	ταύτην καὶ αὐτή. Τὸ δὲ
[1, 405]	τῶν στοιχείων ἀσώματον, ἔτι δὲ	κινεῖταί	τε καὶ κινεῖ τὰ ἄλλα
[1, 407]	δὲ πάσχει καὶ τὸ μὲν	κινεῖται	τὸ δὲ κινεῖ, τούτων δ'
[1, 406]	συμβεβηκός· ᾧ γὰρ ὑπάρχουσιν, ἐκεῖνο	κινεῖται,	τὸ σῶμα. Διὸ καὶ οὐκ
[1, 406]	καθ' ἕτερον δὲ λέγομεν ὅσα	κινεῖται	τῷ ἐν κινουμένῳ εἶναι, οἷον
[1, 406]	καὶ αὐτή. Τὸ δὲ σῶμα	κινεῖται	φορᾷ· ὥστε καὶ ἡ ψυχὴ
[1, 406]	περὶ ἠρεμίας· εἰς ὃ γὰρ	κινεῖται	φύσει, καὶ ἠρεμεῖ ἐν τούτῳ
[1, 406]	εἰ φύσει κινεῖται, κἂν βίᾳ	κινηθείη·	κἂν εἰ βίᾳ, καὶ φύσει.
[1, 409]	δεῖ. Ἔτι δ' ἐπεί φασι	κινηθεῖσαν	γραμμὴν ἐπίπεδον ποιεῖν, στιγμὴν δὲ
[1, 405]	καὶ τὸ κινεῖν, λέγων νοῦν	κινῆσαι	τὸ πᾶν. Ἔοικε δὲ καὶ
[1, 405]	τὴν ψυχὴν τρισὶν ὡς εἰπεῖν,	κινήσει,	αἰσθήσει, τῷ ἀσωμάτῳ· τούτων δ'
[1, 405]	δὲ κινούμενον κινουμένῳ γινώσκεσθαι· ἐν	κινήσει	δ' εἶναι τὰ ὄντα κἀκεῖνος
[1, 403]	ἀψύχου δυσὶ μάλιστα διαφέρειν δοκεῖ,	κινήσει	τε καὶ τῷ αἰσθάνεσθαι. Παρειλήφαμεν
[1, 407]	τινὶ καὶ ἐπιστάσει μᾶλλον ἢ	κινήσει·	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 406]	σῶμα, ταύτας εὔλογον κινεῖν τὰς	κινήσεις	ἃς καὶ αὐτὴ κινεῖται. Εἰ
[1, 406]	τούτων γὰρ τῶν σωμάτων αἱ	κινήσεις	αὗται· Ὁ δ' αὐτὸς λόγος
[1, 409]	γραμμήν, καὶ αἱ τῶν μονάδων	κινήσεις	γραμμαὶ ἔσονται· ἡ γὰρ στιγμὴ
[1, 408]	καὶ διανοεῖσθαι· ταῦτα δὲ πάντα	κινήσεις	εἶναι δοκοῦσιν. Ὅθεν οἰηθείη τις
[1, 408]	λυπεῖσθαι ἢ χαίρειν ἢ διανοεῖσθαι	κινήσεις	εἰσί, καὶ ἕκαστον κινεῖσθαί τι
[1, 406]	τόπος· πᾶσαι γὰρ αἱ λεχθεῖσαι	κινήσεις	ἐν τόπῳ. Εἰ δ' ἐστὶν
[1, 406]	Ποῖαι δὲ βίαιοι τῆς ψυχῆς	κινήσεις	ἔσονται καὶ ἠρεμίαι, οὐδὲ πλάττειν
[1, 408]	ἐπὶ τὰς ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις	κινήσεις	ἢ μονάς. Ὁ δὲ νοῦς
[1, 407]	οὐρανοῦ φορὰς τὰς τῆς ψυχῆς	κινήσεις.	Πρῶτον μὲν οὖν οὐ καλῶς
[1, 406]	Ἔτι δ' εἰ μὲν ἄνω	κινήσεται,	πῦρ ἔσται, εἰ δὲ κάτω,
[1, 410]	δοκεῖ γε ταύτην μόνην τῶν	κινήσεων	κινεῖν ἡ ψυχὴ τὸ ζῷον)
[1, 406]	καὶ μετέχει κινήσεως. Τεσσάρων δὲ	κινήσεων	οὐσῶν, φορᾶς ἀλλοιώσεως φθίσεως αὐξήσεως,
[1, 405]	Ἐπισκεπτέον δὲ πρῶτον μὲν περὶ	κινήσεως·	ἴσως γὰρ οὐ μόνον ψεῦδός
[1, 406]	δὲ ψυχῆς ἔσται, εἴπερ φύσει	κινήσεως	μετέχει. Ἔτι δ' εἰ φύσει
[1, 408]	μὴ ὡς ἐν ἐκείνῃ τῆς	κινήσεως	οὔσης, ἀλλ' ὁτὲ μὲν μέχρι
[1, 406]	καθ' αὑτὴν κινεῖται καὶ μετέχει	κινήσεως.	Τεσσάρων δὲ κινήσεων οὐσῶν, φορᾶς
[1, 404]	τὰ παρέχοντα τοῖς ζῴοις τὴν	κίνησιν	διὰ τὸ μηδ' αὐτὰ ἠρεμεῖν
[1, 404]	τὸ παρέχον τοῖς ζῴοις τὴν	κίνησιν·	διὸ καὶ τοῦ ζῆν ὅρον
[1, 409]	δὴ συμπλέξασιν εἰς τὸ αὐτὸ	κίνησιν	καὶ ἀριθμὸν ταῦτά τε συμβαίνει
[1, 408]	τῶν μεγεθῶν ἐν τοῖς ἔχουσι	κίνησιν	καὶ θέσιν, τὴν σύνθεσιν αὐτῶν,
[1, 406]	ζῴων. Τὴν δὲ κατὰ συμβεβηκὸς	κίνησιν	κἂν ὑφ' ἑτέρου κινοῖτο· ὠσθείη
[1, 404]	γὰρ οὗτοι πάντες ὑπειληφέναι τὴν	κίνησιν	οἰκειότατον εἶναι τῇ ψυχῇ, καὶ
[1, 406]	τῶν ἀδυνάτων τὸ ὑπάρχειν αὐτῇ	κίνησιν.	Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἀναγκαῖον
[1, 406]	κατὰ συμβεβηκός, φύσει ἂν ὑπάρχοι	κίνησις	αὐτῇ· εἰ δὲ τοῦτο, καὶ
[1, 407]	βίαιον· εἰ δ' ἐστὶν ἡ	κίνησις	αὐτῆς ᾗ οὐσία, παρὰ φύσιν
[1, 406]	κινοῖτ' ἄν, ὥστ' εἰ πᾶσα	κίνησις	ἔκστασίς ἐστι τοῦ κινουμένου ᾗ
[1, 407]	κύκλον τοῦτον· νοῦ μὲν γὰρ	κίνησις	νόησις κύ- κλου δὲ περιφορά·
[1, 407]	ἡ ἐπιθυμητική· τούτων γὰρ ἡ	κίνησις	οὐ κυκλοφορία) Ὁ δὲ νοῦς
[1, 406]	μορίων· οἰκεία μὲν γάρ ἐστι	κίνησις	ποδῶν βάδισις, αὕτη δὲ καὶ
[1, 406]	ἑαυτὴν κινεῖ, ἀλλ' ἐστὶν ἡ	κίνησις	τῆς οὐσίας αὐτῆς καθ' αὑτήν.
[1, 403]	ὅροι τοιοῦτοι οἷον τὸ ὀργίζεσθαι	κίνησίς	τις τοῦ τοιουδὶ σώματος ἢ
[1, 411]	δὲ καὶ ἡ κατὰ τόπον	κίνησις	τοῖς ζῴοις ὑπὸ τῆς ψυχῆς,
[1, 409]	διὸ ἀναγκαῖον εἶναί τι τὸ	κινῆσον	τὰς μονάδας. Εἰ δ' ἐν
[1, 409]	οὖσαν; γάρ ἐστι κινητικὴ καὶ	κινητή,	διαφέρειν δεῖ. Ἔτι δ' ἐπεί
[1, 410]	Οὔτε γὰρ τὰ αἰσθανόμενα πάντα	κινητικά	(φαίνεται γὰρ εἶναί τινα μόνιμα
[1, 409]	καὶ ἀδιάφορον οὖσαν; γάρ ἐστι	κινητικὴ	καὶ κινητή, διαφέρειν δεῖ. Ἔτι
[1, 405]	τῶν πρώτων καὶ ἀδιαιρέτων σωμάτων,	κινητικὸν	δὲ διὰ μικρομέρειαν καὶ τὸ
[1, 404]	τῶν πραγμάτων. Ἐπεὶ δὲ καὶ	κινητικὸν	ἐδόκει ἡ ψυχὴ εἶναι καὶ
[1, 405]	λοιπά, γινώσκειν, ᾗ δὲ λεπτότατον,	κινητικὸν	εἶναι. Καὶ Ἡράκλειτος δὲ τὴν
[1, 405]	τὴν ψυχὴν ἀποδιδόασιν· τὸ γὰρ	κινητικὸν	τὴν φύσιν τῶν πρώτων ὑπειλήφασιν,
[1, 405]	καὶ Θαλῆς ἐξ ὧν ἀπομνημονεύουσι	κινητικόν	τι τὴν ψυχὴν ὑπολαβεῖν, εἴπερ
[1, 409]	τὴν ψυχήν, οἱ μὲν τὸ	κινητικώτατον	ἀπεφήναντο τῷ κινεῖν ἑαυτό, οἱ
[1, 410]	λέγοντες αὐτήν, καὶ οἱ τὸ	κινητικώτατον,	οὐ περὶ πάσης λέγουσι ψυχῆς.
[1, 404]	τὸ ἔμψυχον ἀπέβλεψαν, οὗτοι τὸ	κινητικώτατον	ὑπέλαβον τὴν ψυχήν· ὅσοι δ'
[1, 406]	γε αὐτὴ αὑτήν, καὶ αὐτὴ	κινοῖτ'	ἄν, ὥστ' εἰ πᾶσα κίνησις
[1, 406]	φθίσεως αὐξήσεως, ἢ μίαν τούτων	κινοῖτ'	ἂν ἢ πλείους ἢ πάσας.
[1, 407]	ᾗ οὐσία, παρὰ φύσιν ἂν	κινοῖτο.	Ἐπίπονον δὲ καὶ τὸ μεμῖχθαι
[1, 406]	συμβεβηκὸς κίνησιν κἂν ὑφ' ἑτέρου	κινοῖτο·	ὠσθείη γὰρ ἂν βίᾳ τὸ
[1, 411]	νοοῦμέν τε καὶ αἰσθανόμεθα καὶ	κινούμεθα	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον ποιοῦμέν
[1, 404]	ῥυσμοὺς καὶ κινεῖν τὰ λοιπά,	κινούμενα	καὶ αὐτά, ὑπολαμβάνοντες τὴν ψυχὴν
[1, 404]	τούτων εἴρηται ὅτι συνεχῶς φαίνεται	κινούμενα,	κἂν ᾖ νηνεμία παντελής. Ἐπὶ
[1, 406]	ὁμοίως δὲ καὶ Δημόκριτος λέγει·	κινουμένας	γάρ φησι τὰς ἀδιαιρέτους σφαίρας,
[1, 405]	δ' ὑπάρχειν αὐτῇ ὡς ἀεὶ	κινουμένῃ·	~κινεῖσθαι γὰρ καὶ τὰ θεῖα
[1, 409]	Πῶς γὰρ χρὴ νοῆσαι μονάδα	κινουμένην,	καὶ ὑπὸ τίνος, καὶ πῶς,
[1, 406]	κωμῳδοδιδασκάλῳ· φησὶ γὰρ τὸν Δαίδαλον	κινουμένην	ποιῆσαι τὴν ξυλίνην Ἀφροδίτην, ἐγχέαντ'
[1, 408]	ἄν τις περὶ αὐτῆς ὡς	(κινουμένης,	εἰς τὰ τοιαῦτα ἀποβλέψας· φαμὲν
[1, 403]	κινοῦν, οἰηθέντες δὲ τὸ μὴ	κινούμενον	αὐτὸ μὴ ἐνδέχεσθαι κινεῖν ἕτερον,
[1, 409]	ὥστε οὐ τὸ κινοῦν καὶ	κινούμενον	ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ κινοῦν
[1, 405]	καὶ ῥέον ἀεί· τὸ δὲ	κινούμενον	κινουμένῳ γινώσκεσθαι· ἐν κινήσει δ'
[1, 409]	τὸ μὲν κινοῦν τὸ δὲ	κινούμενον,	ὥσπερ ἐν τῷ συνεχεῖ· οὐ
[1, 406]	πᾶσα κίνησις ἔκστασίς ἐστι τοῦ	κινουμένου	ᾗ κινεῖται, καὶ ἡ ψυχὴ
[1, 406]	κινεῖσθαι, πρότερον εἴρηται. Διχῶς δὲ	κινουμένου	παντός- ἢ γὰρ καθ' ἕτερον
[1, 405]	ῥέον ἀεί· τὸ δὲ κινούμενον	κινουμένῳ	γινώσκεσθαι· ἐν κινήσει δ' εἶναι
[1, 406]	κινεῖται, οἱ δὲ τῷ ἐν	κινουμένῳ	εἶναι (δῆλον δ' ἐπὶ τῶν
[1, 406]	λέγομεν ὅσα κινεῖται τῷ ἐν	κινουμένῳ	εἶναι, οἷον πλωτῆρες· οὐ γὰρ
[1, 408]	τὰ μὲν κατὰ φοράν τινων	κινουμένων,	τὰ δὲ κατ' ἀλλοίωσιν (ποῖα
[1, 403]	μὴ ἐνδέχεσθαι κινεῖν ἕτερον, τῶν	κινουμένων	τι τὴν ψυχὴν ὑπέλαβον εἶναι.
[1, 406]	οἱ λέγοντες ψυχὴν εἶναι τὸ	κινοῦν	ἑαυτὸ ἢ δυνάμενον κινεῖν, ἀλλ'
[1, 404]	λέγουσι τὴν ψυχὴν τὸ αὑτὸ	κινοῦν·	ἐοίκασι γὰρ οὗτοι πάντες ὑπειληφέναι
[1, 409]	δ' ἐν τῷ ζῴῳ τὸ	κινοῦν	ἡ ψυχή, καὶ ἐν τῷ
[1, 406]	μὲν οὖν οὐκ ἀναγκαῖον τὸ	κινοῦν	καὶ αὐτὸ κινεῖσθαι, πρότερον εἴρηται.
[1, 409]	τῷ ἀριθμῷ, ὥστε οὐ τὸ	κινοῦν	καὶ κινούμενον ἡ ψυχή, ἀλλὰ
[1, 409]	κινούμενον ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ	κινοῦν	μόνον. Ἐνδέχεται δὲ δὴ πῶς
[1, 404]	ἑαυτῆς, διὰ τὸ μηθὲν ὁρᾶν	κινοῦν	ὃ μὴ καὶ αὐτὸ κινεῖται.
[1, 403]	καὶ πρώτως ψυχὴν εἶναι τὸ	κινοῦν,	οἰηθέντες δὲ τὸ μὴ κινούμενον
[1, 404]	ξύσματα, οἱ δὲ τὸ ταῦτα	κινοῦν,	περὶ δὲ τούτων εἴρηται ὅτι
[1, 409]	{τι} ἐν αὐτῷ τὸ μὲν	κινοῦν	τὸ δὲ κινούμενον, ὥσπερ ἐν
[1, 404]	ἀμφοῖν, ἀποφηνάμενοι τὴν ψυχὴν ἀριθμὸν	κινοῦνθ'	ἑαυτόν. Διαφέρονται δὲ περὶ τῶν
[1, 408]	λέγειν ἀριθμὸν εἶναι τὴν ψυχὴν	κινοῦνθ'	ἑαυτόν· ὑπάρχει γὰρ αὐτοῖς ἀδύνατα
[1, 406]	οἷον πλωτῆρες· οὐ γὰρ ὁμοίως	κινοῦνται	τῷ πλοίῳ· τὸ μὲν γὰρ
[1, 406]	μεταξύ. Ἔτι δ' ἐπεὶ φαίνεται	κινοῦσα	τὸ σῶμα, ταύτας εὔλογον κινεῖν
[1, 404]	Ἀναξαγόρας ψυχὴν εἶναι λέγει τὴν	κινοῦσαν,	καὶ εἴ τις ἄλλος εἴρηκεν
[1, 407]	μὲν γὰρ κίνησις νόησις κύ-	κλου	δὲ περιφορά· Εἰ οὖν ἡ
[1, 403]	τῆς ψυχῆς, πότερόν ἐστι πάντα	κοινὰ	καὶ τοῦ ἔχοντος ἢ ἔστι
[1, 410]	ἢ οὔ; Ἀλλ' οὐ δοκεῖ	κοινὰ	πάντων εἶναι στοιχεῖα. Ἆρ' οὖν
[1, 402]	μὴ ἔστι μία τις καὶ	κοινὴ	μέθοδος περὶ τὸ τί ἐστιν,
[1, 402]	ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι	κοινὸν	ἄλλο κατηγοροῖτο· Ἔτι δέ, εἰ
[1, 405]	φησιν εἶναι τὸν νοῦν, καὶ	κοινὸν	οὐθὲν οὐθενὶ τῶν ἄλλων ἔχειν.
[1, 408]	γὰρ ἐκείνου ἦν, ἀλλὰ τοῦ	κοινοῦ,	ὃ ἀπόλωλεν· ὁ δὲ νοῦς
[1, 402]	περὶ αὐτῆς. Καὶ γάρ, ὄντος	κοινοῦ	τοῦ ζητήματος καὶ πολλοῖς ἑτέροις,
[1, 407]	εὐθύνοις δεδωκυῖα κἀν τοῖς ἐν	κοινῷ	γεγενημένοις λόγοις. Ἁρμονίαν γάρ τινα
[1, 411]	τις εἶναι· μόνης γὰρ ταύτης	κοινωνεῖ	καὶ ζῷα καὶ φυτά, καὶ
[1, 407]	ἀναγκαῖον εἶναι· διὰ γὰρ τὴν	κοινωνίαν	τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ
[1, 407]	λέγουσι· καὶ γὰρ τὴν ἁρμονίαν	κρᾶσιν	καὶ σύνθεσιν ἐναντίων εἶναι, καὶ
[1, 410]	τῆς δὲ ψυχῆς εἶναί τι	κρεῖττον	καὶ ἄρχον ἀδύνατον· ἀδυνατώτερον δ'
[1, 411]	μέρος τῆς ἐναντιώσεως ἑαυτό τε	κρίνειν	καὶ τὸ ἀντικείμενον. Καὶ γὰρ
[1, 404]	εἰσὶ δ' ἐκ τῶν στοιχείων,	κρίνεται	δὲ τὰ πράγματα τὰ μὲν
[1, 405]	φύσιν. Πάντα γὰρ τὰ στοιχεῖα	κριτὴν	εἴληφε, πλὴν τῆς γῆς· ταύτην
[1, 411]	αὐτὸ καὶ τὸ καμπύλον γινώσκομεν·	κριτὴς	γὰρ ἀμφοῖν ὁ κανών, τὸ
[1, 405]	ψυχήν. Τεροι δ' αἷμα, καθάπερ	Κριτίας,	τὸ αἰσθάνεσθαι ψυχῆς οἰκειότατον ὑπολαμβάνοντες,
[1, 407]	νοῦ μὲν γὰρ κίνησις νόησις	κύ-	κλου δὲ περιφορά· Εἰ οὖν
[1, 406]	συμφώνους φοράς, τὴν εὐθυωρίαν εἰς	κύκλον	κατέκαμψεν· ~καὶ διελὼν ἐκ τοῦ
[1, 407]	δὲ τὸν νοῦν εἶναι τὸν	κύκλον	τοῦτον· νοῦ μὲν γὰρ κίνησις
[1, 407]	καὶ νοῦς ἂν εἴη ὁ	κύκλος	οὗ ἡ τοιαύτη περιφορὰ νόησις.
[1, 407]	διελὼν ἐκ τοῦ ἑνὸς δύο	κύκλους	δισσαχῇ συνημμένους πάλιν τὸν ἕνα
[1, 407]	τὸν ἕνα διεῖλεν εἰς ἑπτὰ	κύκλους,	ὡς οὔσας τὰς τοῦ οὐρανοῦ
[1, 407]	τούτων γὰρ ἡ κίνησις οὐ	κυκλοφορία)	Ὁ δὲ νοῦς εἷς καὶ
[1, 407]	δ' ἀναγκαῖον νοῆσαι τῷ ὅλῳ	κύκλῳ	θιγόντα, τίς ἐστιν ἡ τοῖς
[1, 407]	ὁτῳοῦν τῶν μορίων, τί δεῖ	κύκλῳ	κινεῖσθαι, ἢ καὶ ὅλως μέγεθος
[1, 408]	τ' εἶναι τὴν ψυχὴν οὔτε	κύκλῳ	περιφέρεσθαι, δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων.
[1, 407]	ἐχρῆν διὰ τοῦτο τὸν θεὸν	κύκλῳ	ποιεῖν φέρεσθαι τὴν ψυχήν, ὅτι
[1, 407]	ψυχῆς ἡ οὐσία αἰτία τοῦ	κύκλῳ	φέρεσθαι, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὕτω
[1, 407]	συνδοκεῖ. Ἄδηλος δὲ καὶ τοῦ	κύκλῳ	φέρεσθαι τὸν οὐρανὸν ἡ αἰτία·
[1, 402]	καθ' ἕκαστον ἕτερος, οἷον ἵππου,	κυνός,	ἀνθρώπου, θεοῦ, τὸ δὲ ζῷον
[1, 410]	γὰρ τοῦτον εἶναι προγενέστατον καὶ	κύριον	κατὰ φύσιν, τὰ δὲ στοιχεῖά
[1, 408]	τὴν ἁρμονίαν εἰς δύο ἀποβλέποντες,	κυριώτατα	μέν, τῶν μεγεθῶν ἐν τοῖς
[1, 410]	γὰρ ἔοικε τά γε στοιχεῖα,	κυριώτατον	δ' ἐκεῖνο τὸ συνέχον, ὅ
[1, 409]	ἑκάστη> χώραν στιγμῆς. Καίτοι τί	κωλύει	ἐν τῷ αὐτῷ εἶναι, εἰ
[1, 404]	ἄλλων τοιούτων ἐν τῷ ἀναπνεῖν·	κωλύειν	γὰρ αὐτὰ καὶ τὰ ἐνυπάρχοντα
[1, 403]	μὲν λόγος τοιοῦτος, ὅτι σκέπασμα	κωλυτικὸν	φθορᾶς ὑπ' ἀνέμων καὶ ὄμβρων
[1, 406]	Δημόκριτος, παραπλησίως λέγων Φιλίππῳ τῷ	κωμῳδοδιδασκάλῳ·	φησὶ γὰρ τὸν Δαίδαλον κινουμένην