Odes |
[1050] |
ἀμπισχνοῦνται·
~οὐδ´
αὖ
θερμὴ
πνίγους
|
ἡμᾶς
|
~ἀκτὶς
τηλαυγὴς
θάλπει·
~ἀλλ´
ἀνθηρῶν |
[1500] |
κνῖσα
μηρίων
ἄπο
~ἀνῆλθεν
ὡς
|
ἡμᾶς |
ἀπ´
ἐκείνου
τοῦ
χρόνου,
~ἀλλ´ |
[750] |
οἴκαδε,
~κᾆτ´
ἂν
ἐμπλησθεὶς
ἐφ´
|
ἡμᾶς |
αὖθις
αὖ
κατέπτετο.
~Εἴ
τε |
[0] |
Οὐ
δεινὸν
οὖν
δῆτ´
ἐστὶν
|
ἡμᾶς |
δεομένους
~ἐς
κόρακας
ἐλθεῖν
καὶ |
[1150] |
τῶν
ἐκεῖθεν
ἄγγελος
~εἰσθεῖ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
δεῦρο
πυρρίχην
βλέπων.
~(ΑΓΓΕΛΟΣ
Βʹ |
[600] |
~(ΠΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ)
Ἴωμεν·
εἰσηγοῦ
σὺ
λαβὼν
|
ἡμᾶς. |
~(ΕΠΟΨ)
Ἴθι.
~(ΠΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ)
Ἀτάρ,
τὸ |
[0] |
Ἔσθ´
ὅποι
κατὰ
τῶν
πετρῶν
|
~ἡμᾶς |
ἔτ´
ἄξεις;
οὐ
γάρ
ἐστ´ |
[750] |
ζῶν
ἡδέως
τὸ
λοιπόν,
ὡς
|
ἡμᾶς |
ἴτω.
~Ὅσα
γὰρ
ἐνθάδ´
ἐστὶν |
[550] |
κεραυνόν;
~(ΠΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ)
Ἢν
δ´
οὖν
|
ἡμᾶς |
μὲν
ὑπ´
ἀγνοίας
εἶναι
νομίσωσι |
[550] |
μέγας
Ζάν.
~(ΧΟΡΟΣ)
Καὶ
πῶς
|
ἡμᾶς |
νομιοῦσι
θεοὺς
ἄνθρωποι
κοὐχὶ
κολοιούς, |
[700] |
ἐσμὲν
μαντεῖος
Ἀπόλλων;
~Ἢν
οὖν
|
ἡμᾶς |
νομίσητε
θεούς,
~ἕξετε
χρῆσθαι
μάντεσι |
[600] |
~Πρῶτον
μέν
γ´
οὐχὶ
νεὼς
|
ἡμᾶς |
~οἰκοδομεῖν
δεῖ
λιθίνους
αὐτοῖς,
~οὐδὲ |
[1100] |
πέρι,
~ὅς´
ἀγάθ´,
ἢν
κρίνωσιν
|
ἡμᾶς, |
πᾶσιν
αὐτοῖς
δώσομεν,
~ὥστε
κρείττω |
[1550] |
φύσιν;
~Ὦ
δημοκρατία,
ποῖ
προβιβᾷς
|
ἡμᾶς |
ποτε,
~εἰ
τουτονὶ
κεχειροτονήκας´
οἱ |
[350] |
~(ΧΟΡΟΣ)
Πῶς
δ´
ἂν
οἵδ´
|
ἡμᾶς |
τι
χρήσιμον
διδάξειάν
ποτε
~ἢ |
[350] |
χρή,
τὸν
ὀβελίσκον,
~περιπατεῖν
ἔχοντας
|
ἡμᾶς
|
~τῶν
ὅπλων
ἐντός,
παρ´
αὐτὴν
|