Odes |
[1400] |
ἴδωσιν
αὐτὸν,
οἷς
ἐλωβᾶθ´,
οἱ
|
ξένοι. |
|
[300] |
που
δικίδιον
εἶπας
εὖ
κατὰ
|
ξένου |
μετοίκου,
~τὴν
νύκτα
θρυλῶν
καὶ |
[1150] |
σοι
τοῦτ´;
Οὐκ
ἐάσεις
τοὺς
|
ξένους; |
~Ὦ
Δημίδιον,
ὁρᾷς
τὰ
λαγῷ´ |
[300] |
~Ἧι
σὺ
πιστεύων
ἀμέλγει
τῶν
|
ξένων |
τοὺς
καρπίμους,
~πρῶτος
ὤν·
ὁ |
[450] |
ποεῖ,
~ἰδίᾳ
δ´
ἐκεῖ
Λακεδαιμονίοις
|
ξυγγίγνεται. |
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Οἴμοι,
σὺ
δ´
οὐδὲν |
[450] |
ἀντὶ
τῶν
κολλωμένων.
~(ΑΛΛΑΝΤΟΠΩΛΗΣ)
Καὶ
|
ξυγκροτοῦσιν |
ἄνδρες
αὔτ´
ἐκεῖθεν
αὖ.
~Καὶ |
[1300] |
βασιλεῦ
τῶν
Ἑλλήνων·
καί
σοι
|
ξυγχαίρομεν |
ἡμεῖς·
~τῆς
γὰρ
πόλεως
ἄξια |
[1000] |
τὸν
σὺ
φυλάξαι,
~τεῖχος
ποιήσας
|
ξύλινον |
πύργους
τε
σιδηροῦς.
~Ταῦτ´
οἶσθ´ |
[1200] |
σοι.
Τὴν
ἐμὴν
κίστην
ἰὼν
|
~ξύλλαβε |
σιωπῇ
καὶ
βασάνισον
ἅττ´
ἔνι, |
[650] |
ὠνοῖντο
πολλὰς
τοὐβολοῦ,
~τῶν
δημιουργῶν
|
ξυλλαβεῖν |
τὰ
τρύβλια.
~Οἱ
δ´
ἀνεκρότησαν |
[0] |
μο
λω
μεν
ξυνεχὲς
ὡδὶ
|
ξυλλαβών. |
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Καὶ
δὴ
λέγω·
Μολωμεν. |
[200] |
~κἀγὼ
μετ´
αὐτῶν
χὠ
θεὸς
|
ξυλλήψεται. |
~Καὶ
μὴ
δέδιθ´·
οὐ
γάρ |
[350] |
Οἷόν
σε
δήσω
´ν
τῷ
|
ξύλῳ. |
~(ΑΛΛΑΝΤΟΠΩΛΗΣ)
Διώξομαί
σε
δειλίας.
~(ΠΑΦΛΑΓΩΝ) |
[1000] |
~δῆσαί
ς´
ἐκέλευ´
ἐν
πεντεσυρίγγῳ
|
ξύλῳ. |
~(ΔΗΜΟΣ)
Ταυτὶ
τελεῖσθαι
τὰ
λόγι´ |
[350] |
ἐκείνους,
οὓς
ἐκεῖθεν
ἤγαγεν,
~ἐν
|
ξύλῳ |
δήσας
ἀφαύει
κἀποδόσθαι
βούλεται.
~(ΠΑΦΛΑΓΩΝ) |
[700] |
ἔσχατον
θεώμενον.
~(ΠΑΦΛΑΓΩΝ)
Ἐν
τῷ
|
ξύλῳ |
δήσω
σε
νὴ
τὸν
οὐρανόν. |
[1000] |
τὸ
σιδήρου
τεῖχός
ἐστι
καὶ
|
ξύλων, |
~ἐν
ᾧ
σε
σῴζειν
τόνδ´ |
[1300] |
ἐκ
πεύκης
γε
κἀγὼ
καὶ
|
ξύλων |
ἐπηγνύμην.
~Ἢν
δ´
ἀρέσκῃ
ταῦτ´ |
[200] |
τὸν
ἄνδρα.
~(ΑΛΛΑΝΤΟΠΩΛΗΣ)
Καὶ
τίς
|
ξύμμαχος
|
~γενήσεταί
μοι;
Καὶ
γὰρ
οἵ |
[0] |
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Δεῦρο
δὴ
πρόσελθ´,
ἵνα
|
~ξυναυλίαν |
κλαύσωμεν
Οὐλύμπου
νόμον.
~(Δημοσθένης
καὶ |
[550] |
εὐλογεῖσθαι·
πολλὰ
γὰρ
δὴ
πράγματα
|
~ξυνδιήνεγκαν |
μεθ´
ἡμῶν,
εἰσβολάς
τε
καὶ |
[400] |
δῆμον
ἐπιτροπεύσει.
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Εὖ
γε
|
ξυνέβαλεν |
αὔτ´·
ἀτὰρ
δῆλόν
γ´
ἀφ´ |
[400] |
ἀτὰρ
δῆλόν
γ´
ἀφ´
οὗ
|
ξυνέγνω· |
~ὁτιὴ
´πιώρκεις
θ´
ἡρπακὼς
καὶ |
[150] |
ὅτι
σαυτὸν
οὐ
φῂς
ἄξιον;
|
~Ξυνειδέναι |
τί
μοι
δοκεῖς
σαυτῷ
καλόν. |
[1300] |
σύγγνωθι
τῇ
τραπέζῃ.
~Φασὶν
ἀλλήλαις
|
ξυνελθεῖν |
τὰς
τριήρεις
εἰς
λόγον,
~καὶ |
[250] |
τὸν
ὦμον
αὐτὸν
ἐνεκολήβασας.
~(ΠΑΦΛΑΓΩΝ)
|
Ξυνεπίκεισθ´ |
ὑμεῖς;
ἐγὼ
δ´,
ἄνδρες,
δι´ |
[550] |
στρατιαῖς
τε
καὶ
μάχαις
~ἡμετέραν
|
ξυνεργὸν
|
~Νίκην,
ἣ
χορικῶν
ἐστιν
ἑταίρα
|
[1300] |
περ
Ἀριστείδῃ
πρότερον
καὶ
Μιλτιάδῃ
|
ξυνεσίτει. |
~Ὄψεσθε
δέ·
καὶ
γὰρ
ἀνοιγνυμένων |
[950] |
γὰρ
αὐτὸν
οἱ
~παῖδες
οἳ
|
ξυνεφοίτων, |
~τὴν
Δωριστὶ
μόνην
ἂν
ἁρμόττεσθαι
|
[0] |
Λέγε
δὴ
μο
λω
μεν
|
ξυνεχὲς |
ὡδὶ
ξυλλαβών.
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Καὶ
δὴ |
[1300] |
ἐξεπετάννυτο
~ὥσπερ
σκιάδειον
καὶ
πάλιν
|
ξυνήγετο. |
~(ΔΗΜΟΣ)
Οὕτως
ἀνόητος
ἐγεγενήμην
καὶ |
[1350] |
~τοῦτον
τί
δράσεις,
εἰπέ,
τὸν
|
ξυνήγορον; |
~(ΔΗΜΟΣ)
Ἄρας
μετέωρον
εἰς
τὸ |
[1350] |
φράσον·
~Ἐάν
τις
εἴπῃ
βωμολόχος
|
ξυνήγορος· |
~Οὐκ
ἔστιν
ὑμῖν
τοῖς
δικασταῖς |
[550] |
~εἴπερ
ποτὲ
καὶ
νῦν.
~Ἃ
|
ξύνισμεν |
τοῖσιν
ἵπποις,
βουλόμεσθ´
ἐπαινέσαι.
~Ἄξιοι |
[850] |
λέληθεν
οὐδὲν
~ἐν
τῇ
πόλει
|
ξυνιστάμενον, |
ἀλλ´
εὐθέως
κέκραγα.
~(ΑΛΛΑΝΤΟΠΩΛΗΣ)
Ὅπερ |
[450] |
τὰς
ξυνωμοσίας
ἐρῶ,
~καὶ
τὰς
|
ξυνόδους |
τὰς
νυκτερινὰς
ἐν
τῇ
πόλει, |
[1000] |
~(ΑΛΛΑΝΤΟΠΩΛΗΣ)
Ἐμοὶ
δ´
ὑπερῷον
καὶ
|
ξυνοικία |
δύο.
~(ΔΗΜΟΣ)
Φέρ´
ἴδω,
τίνος |
[1200] |
ἐλέγξαι
βούλομαι
τεκμηρίῳ,
~εἴ
τι
|
ξυνοίσεις |
τοῦ
θεοῦ
τοῖς
θεσφάτοις.
~Καί |
[450] |
πάνθ´
ἃ
Μήδοις
καὶ
βασιλεῖ
|
ξυνόμνυτε, |
~καὶ
τἀκ
Βοιωτῶν
ταῦτα
συντυρούμενα. |
[200] |
χαιρήσετον,
~ὁτιὴ
´πὶ
τῷ
δήμῳ
|
ξυνόμνυτον |
πάλαι.
~Τουτὶ
τί
δρᾷ
τὸ |
[450] |
βουλὴν
ἰὼν
~ὑμῶν
ἁπάντων
τὰς
|
ξυνωμοσίας |
ἐρῶ,
~καὶ
τὰς
ξυνόδους
τὰς |
[450] |
Ἰοὺ
ἰού,
~τύπτουσί
μ´
οἱ
|
ξυνωμόται. |
~(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ)
Παῖ´
αὐτὸν
ἀνδρικώτατα
καὶ
|
[850] |
ὅστις
εἷς
ὢν
~ἔπαυσα
τοὺς
|
ξυνωμότας, |
καί
μ´
οὐ
λέληθεν
οὐδὲν
|
[600] |
τῶν
ἱππέων,
~κρημνοὺς
ἐρείδων
καὶ
|
ξυνωμότας |
λέγων
~πιθανώταθ´·
ἡ
βουλὴ
δ´ |
[250] |
~παραβοηθεῖθ´,
ὡς
ὑπ´
ἀνδρῶν
τύπτομαι
|
ξυνωμοτῶν. |
~(ΧΟΡΟΣ)
Ἐν
δίκῃ
γ´,
ἐπεὶ |
[1250] |
ἐσχάρας,
~καὶ
Πολυμνήστεια
ποιῶν
καὶ
|
ξυνὼν |
Οἰωνίχῳ.
~Ὅστις
οὖν
τοιοῦτον
ἄνδρα |