Vers |
[250] |
σου
περιτράγῃ
τὰ
χρυσία.
~ὦ
|
Ξανθία, |
σφῷν
δ᾽
ἐστὶν
ὀρθὸς
ἑκτέος
|
[200] |
πρόσθεν
ὀλίγον
ἡ
κανηφόρος·
~ὁ
|
Ξανθίας |
τὸν
φαλλὸν
ὀρθὸν
στησάτω.
~κατάθου |
[1000] |
~(Δικαιόπολις)
ὀπτᾶτε
ταυτὶ
καὶ
καλῶς
|
ξανθίζετε. |
~(Παράνυμφος)
~Δικαιόπολι.
~(Δικαιόπολις)
τίς
οὑτοσί; |
[1100] |
πτερόν.
~(Δικαιόπολις)
καλόν
γε
καὶ
|
ξανθὸν |
τὸ
τῆς
φάττης
κρέας.
~(Λάμαχος) |
[1050] |
ἢ
βελτίονες.
~οὐ
δεινὰ
μὴ
|
ξεῖναί |
με
μηδ᾽
ἑορτάσαι;
~(Δικαιόπολις)
ἰὼ |
[850] |
τὸν
Ἰόλαον
ἐπεχαρίττα
γ᾽
ὦ
|
ξένε· |
~Θείβαθε
γὰρ
φυσᾶντες
ἐξόπισθέ
μου
|
[850] |
ἐγὼ
~ὑμῖν
παρέξω
τῆσδε
τῆς
|
ξένης |
χάριν.
~ἀλλ᾽
ἔσφερ᾽
αὐτήν·
μηδὲ |
[100] |
δῆτ᾽
ἐνθαδὶ
στραγγεύομαι;
~τοὺς
δὲ
|
ξενίζειν |
οὐδέποτέ
γ᾽
ἴσχει
θύρα.
~ἀλλ᾽ |
[50] |
ἔπαλξιν
ἐν
φορυτῷ
κατακείμενος.
~(Πρέσβυς)
|
ξενιζόμενοι |
δὲ
πρὸς
βίαν
ἐπίνομεν
~ἐξ |
[600] |
ὑμῖν
ὁ
ποιητής,
~παύσας
ὑμᾶς
|
ξενικοῖσι |
λόγοις
μὴ
λίαν
ἐξαπατᾶσθαι,
~μήθ᾽ |
[500] |
οὑπὶ
Ληναίῳ
τ᾽
ἀγών,
~κοὔπω
|
ξένοι |
πάρεισιν·
οὔτε
γὰρ
φόροι
~ἥκουσιν |
[850] |
κορᾶν,
~ἔκβαθι
τῶδε
κἠπιχάριτται
τῷ
|
ξένῳ. |
~(Δικαιόπολις)
ὦ
φιλτάτη
σὺ
καὶ |
[900] |
~(Χορός)
ἔνδησον
ὦ
βέλτιστε
τῷ
|
~ξένῳ |
καλῶς
τὴν
ἐμπολὴν
~οὕτως
ὅπως
|
[900] |
τοι
θερίδδειν.
~(Χορός)
ἀλλ᾽
ὦ
|
ξένων |
βέλτιστε
συνθέριζε
~καὶ
τοῦτον
λαβὼν
|
[500] |
νῦν
γε
διαβαλεῖ
Κλέων
ὅτι
|
~ξένων |
παρόντων
τὴν
πόλιν
κακῶς
λέγω. |
[300] |
καὶ
σὺ
κατάθου
πάλιν
τὸ
|
ξίφος. |
~(Δικαιόπολις)
ἀλλ᾽
ὅπως
μὴ
ν᾽ |
[700] |
ἂν
αὐτοῦ
τοῦ
πατρὸς
τοὺς
|
ξυγγενεῖς. |
~ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
τοὺς
γέροντας
οὐκ |
[750] |
τοι
χοῖρος
καλά.
~(Δικαιόπολις)
ὡς
|
ξυγγενὴς |
ὁ
κύσθος
αὐτῆς
θατέρᾳ.
~(Μεγαρεύς) |
[1150] |
δεῖνα.
~Ἀντίμαχον
τὸν
ψακάδος
τὸν
|
ξυγγραφῆ |
τὸν
μελέων
ποιητήν,
~ὡς
μὲν |
[950] |
ἐμοί
ποτε
τὸν
Ἁρμόδιον
ᾄσεται
|
~ξυγκατακλινείς, |
ὅτι
παροινικὸς
ἀνὴρ
ἔφυ,
~ὅστις |
[250] |
τέγους.
πρόβα.
~Φαλῆς
ἑταῖρε
Βακχίου
|
~ξύγκωμε |
νυκτοπεριπλάνητε
~μοιχὲ
παιδεραστά,
~ἕκτῳ
σ᾽ |
[200] |
ἁπάντων·
τῇ
πόλει
γὰρ
ἄξιον
|
~ξυλλαβεῖν |
τὸν
ἄνδρα
τοῦτον.
ἀλλά
μοι |
[900] |
καὶ
θρυαλλίδος;
~(Νίκαρχος)
μαρτύρομαι.
~(Δικαιόπολις)
|
ξυλλάμβαν᾽ |
αὐτοῦ
τὸ
στόμα·
~δός
μοι |
[350] |
γέρον.
~ὁ
νοῦς
μὲν
ἔξω
|
ξυλλέγων |
ἐπύλλια
~οὐκ
ἔνδον,
αὐτὸς
δ᾽ |
[0] |
δοκεῖς
~ἐλθόντες
ἀλλήλοισι
περὶ
πρώτου
|
ξύλου, |
~ἁθρόοι
καταρρέοντες·
εἰρήνη
δ᾽
ὅπως
|
[1200] |
~(Δικαιόπολις)
τοῖς
Χουσὶ
γάρ
τις
|
ξυμβολὰς |
ἐπράττετο;
~(Λάμαχος)
ἰὼ
ἰὼ
Παιὰν |
[1200] |
σὺ
δάκνεις;
~(Λάμαχος)
τάλας
ἐγὼ
|
ξυμβολῆς |
βαρείας.
~(Δικαιόπολις)
τοῖς
Χουσὶ
γάρ |
[650] |
τῷ
πολέμῳ
πολὺ
νικήσειν
τοῦτον
|
ξύμβουλον |
ἔχοντας.
~διὰ
ταῦθ᾽
ὑμᾶς
Λακεδαιμόνιοι |
[500] |
οὔτ᾽
ἐκ
τῶν
πόλεων
οἱ
|
ξύμμαχοι· |
~ἀλλ᾽
ἐσμὲν
αὐτοὶ
νῦν
γε |
[650] |
μετ᾽
ἐμοῦ
καὶ
τὸ
δίκαιον
|
~ξύμμαχον |
ἔσται,
κοὐ
μή
ποθ᾽
ἁλῶ
|
[150] |
πόλεις
~ὀξύτατον
ὥσπερ
διατριβῆς
τῶν
|
ξυμμάχων. |
~(Ἀμφίθεος)
ἀλλ᾽
αὑταιὶ
σπονδαὶ
τριακοντούτιδες
|
[250] |
~Φαλῆς
Φαλῆς.
~ἐὰν
μεθ᾽
ἡμῶν
|
ξυμπίῃς, |
ἐκ
κραιπάλης
~ἕωθεν
εἰρήνης
ῥοφήσει |
[650] |
ἄνδρα
περὶ
κλεψύδραν,
~πολλὰ
δὴ
|
ξυμπονήσαντα |
καὶ
θερμὸν
~ἀπομορξάμενον
ἀνδρικὸν
ἱδρῶτα |
[950] |
ἐμὲ
καὶ
σέ
τις
Ἔρως
|
ξυναγάγοι |
λαβών,
~ὥσπερ
ὁ
γεγραμμένος
ἔχων |
[1150] |
ὑδρορρόαν
πεσὼν
~ἀνίσταταί
τε
καὶ
|
ξυναντᾷ |
δραπέταις
~λῃστὰς
ἐλαύνων
καὶ
κατασπέρχων |
[650] |
σπουδάσας
ξυνηγορεῖν,
~ἐς
τάχος
παίει
|
ξυνάπτων |
στρογγύλοις
τοῖς
ῥήμασιν·
~κᾆτ᾽
ἀνελκύσας |
[500] |
ὀργῇ
Περικλέης
οὑλύμπιος
~ἤστραπτ᾽
ἐβρόντα
|
ξυνεκύκα |
τὴν
Ἑλλάδα,
~ἐτίθει
νόμους
ὥσπερ |
[150] |
ἀμπέλων
τετμημένων;
~κἀς
τοὺς
τρίβωνας
|
ξυνελέγοντο |
τῶν
λίθων·
~ἐγὼ
δ᾽
ἔφευγον· |
[250] |
τὰς
σπονδὰς
δέ
μοι
~καλῶς
|
ξυνενεγκεῖν |
τὰς
τριακοντούτιδας.
~ἄγ᾽
ὦ
θύγατερ |
[50] |
πόσου
δὲ
τὸν
πρωκτὸν
χρόνου
|
ξυνήγαγεν; |
~(Πρέσβυς)
τῇ
πανσελήνῳ·
κᾆτ᾽
ἀπῆλθεν |
[650] |
~ὁ
δέ,
νεανίας
ἑαυτῷ
σπουδάσας
|
ξυνηγορεῖν, |
~ἐς
τάχος
παίει
ξυνάπτων
στρογγύλοις |
[700] |
μὲν
γέρων
καὶ
νωδὸς
ὁ
|
ξυνήγορος, |
~τοῖς
νέοισι
δ᾽
εὐρύπρωκτος
καὶ |
[700] |
~τῷδε
τῷ
Κηφισοδήμῳ
τῷ
λάλῳ
|
ξυνηγόρῳ; |
~ὥστ᾽
ἐγὼ
μὲν
ἠλέησα
κἀπεμορξάμην |
[100] |
ἰαρταμὰν
ἐξάρξαν
ἀπισσόνα
σάτρα.
~(Πρέσβυς)
|
ξυνήκαθ᾽ |
ὃ
λέγει;
~(Δικαιόπολις)
μὰ
τὸν |
[950] |
καλῇ
καὶ
Χάρισι
ταῖς
φίλαις
|
ξύντροφε |
Διαλλαγή,
~ὡς
καλὸν
ἔχουσα
τὸ |
[800] |
δ᾽
ἔχων
φανὴν
δίει
~κοὐ
|
ξυντυχών |
σ᾽
Ὑπέρβολος
~δικῶν
ἀναπλήσει·
~οὐδ᾽ |