Livre, par.
[5, 4]	συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· ὑμᾶς ἡμῖν,	ὦ	ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς
[5, 42]	εἰ μὲν ξένος ὢν ἐπολέμησα,	ὦ	Καῖσαρ, αἰσχρὰν ἂν τὴν τοιαύτην
[5, 45]	δι' ἐμαυτὸν καὶ διὰ σέ,	ὦ	Λεύκιε, καὶ οὐ ψεύσω σε
[5, 45]	σε κατιόντα πρὸς ἐμὲ ὁρῶν,	ὦ	Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν ἐμῶν ἐρυμάτων
[5, 47]	εἶπε τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς μέν,	ὦ	συστρατιῶται, οὕτως ἀεί μοι προσενήνεχθε
[5, 39]	τὴν πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν,	ὦ	συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν τῶν τριῶν
[5, 39]	τῶν πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ,	ᾧ	δὴ καὶ πρὸς τῶν ἡμετέρων
[5, 32]	δὴ κεφάλαιον τοῦ πολέμου, ἐν	ᾧ	Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον. Προύπεμπε δὲ
[5, 91]	οὐχ ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν, ἐν	ᾧ	μηδὲν εἶχεν ἐπικουρεῖν. Καὶ φίλοις
[5, 82]	κεφάλαιον τοῦ πολέμου τιθέμενοι, ἐν	ᾧ	τις αὐτῶν κρατήσειν ἔμελλεν. Αἱ
[5, 96]	ναύαρχον τοῦ Καίσαρος διαλαθών. Ἐφ'	ᾧ	τὸν Καλουίσιον ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε
[5, 43]	ἡγεμονίαν, ἀλλ' ἵνα τὴν ἀριστοκρατίαν	ἀναλάβω	τῇ πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ τῆς
[5, 116]	πάντα φρουραὶ Πομπηίου κατεῖχον, αἳ	φόβῳ	μάλιστα Ἀγρίππου πῦρ διηνεκὲς ἔκαιον
[5, 68]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐπαύετο σὺν	φόβῳ	τε καὶ μίσει τῶν ἡγουμένων,
[5, 65]	ἀμυνόμενον τῆς ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως.	Ἀηνοβάρβῳ	δ' εἶναι πρὸς Καίσαρα συμβάσεις
[5, 2]	συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν παρὰ	Ἀηνοβάρβῳ	καί τιν' αἵρεσιν ἐφ' ἑαυτῶν
[5, 55]	ἐς Παλόεντα κατέπλευσεν, ἔνθα ἦν	Ἀηνοβάρβῳ	καὶ τὸ πεζόν. Καὶ ὁ
[5, 56]	οἱ Βρεντέσιοι τὰς πύλας ἀπέκλειον,	Ἀηνοβάρβῳ	μὲν ὡς ἐκ πολλοῦ πολεμίῳ,
[5, 50]	σφῶν εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ	Ἀηνοβάρβῳ	συνετίθετο φιλίαν εἶναι πρὸς Ἀντώνιον·
[5, 59]	καταδρομὴν καὶ τὸ συνθέσθαι μὲν	Ἀηνοβάρβῳ	σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ
[5, 43]	γεωργῶν τὰ κλήματα ἀφαιρουμένων, ἐπεὶ	κἀγὼ	τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ τέλεσιν οἰκιστὰς
[5, 54]	ἤδη καὶ Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου.	Ἐγὼ	δέ σοι πιστεύων, ἔφη, Καληνοῦ
[5, 54]	Φουλβίας μὲν ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς,	ἐγὼ	δὲ συνεχρώμην τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ
[5, 47]	μηδενὸς ἀτυχῆσαι παρ' ἐμοῦ δύνασθαι·	ἐγὼ	δὲ τοὺς μὲν νεοστρατεύτους ὑπ'
[5, 44]	διὰ λιμόν. ~Λέγω δὲ ταῦτα	ἐγὼ	ἐγχειρίζων μὲν ἐμαυτόν σοι, καθάπερ
[5, 39]	στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν. Ὑμῖν δ'	ἐγὼ	μαρτυρῶ μὲν ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα
[5, 28]	ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν.	Ἐγὼ	μὲν δὴ διὰ τάδε ὀκνῶ
[5, 39]	μόνον ἦν καὶ γέλως. Ἅπερ	ἐγὼ	μεταβάλλειν ἐς τὴν ἄνωθεν ἐλευθερίαν
[5, 47]	καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον	ἐγώ,	πάντα ἦν ὑπὲρ τῆς κληρουχίας,
[5, 141]	πρὸς αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν	ἐγὼ	σοὶ μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον ἐς
[5, 39]	τῶν γεωργῶν· καὶ τὴν διαβολὴν	ἐγὼ	τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ πλεῖστον. Ἀλλ'
[5, 43]	οὐκ ἔνι μοι χωρὶς εἰπεῖν.	~Ἐγὼ	τὸν πρὸς σὲ πόλεμον ἠράμην,
[5, 44]	οὐ δυνηθέντα δὲ διὰ λιμόν.	~Λέγω	δὲ ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων μὲν
[5, 42]	ὑπὸ τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε	λέγω	οὐ παραιτούμενος παθεῖν, ὅ τι
[5, 5]	τὴν Ἰταλίαν, εἰ χρὴ τῷ	λόγῳ	τὸ ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν
[5, 108]	φίλων δ' αὐτῷ παραινούντων μὴ	ἀλόγῳ	θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν στρατὸν
[5, 9]	διατίθενται δ' ἐν τῇ Ῥωμαίων)	ἔργῳ	δ' ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι.
[5, 133]	φίλον εἶναι διδοὺς καὶ σύμμαχον,	ἔργῳ	δὲ τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος. Ἔς
[5, 71]	μόνην, τότε μὲν ἐπ' οὐδενὶ	ἔργῳ	διεκρίθησαν, διαπομπαὶ δὲ συχναὶ τῶν
[5, 51]	μὲν δὴ Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε	ἔργῳ	ἕνδεκα τέλη στρατοῦ καὶ χώρας
[5, 78]	μέν, ἐδέξατο δ' ὅμως, ἡγούμενος	ἔργῳ	τὴν εἰρήνην λελύσθαι. Καὶ Ἀντώνιον
[5, 140]	βλάπτοντος ὑπερεῖδε καὶ οὐδὲν ἐπ'	ἔργῳ	τοιῷδε πλέον ἢ αὖθις ἐς
[5, 122]	ἔμεινεν ἐν τῷ περὶ Ναυλόχους	στρατοπέδῳ,	Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ
[5, 138]	ἔχων ἐπεχείρησε τῷ τοῦ Φουρνίου	στρατοπέδῳ	κατὰ μέτωπον καὶ κατόπιν ἐκ
[5, 144]	Ἀντωνίου καὶ Καίσαρος ἐς ἀλλήλους	αἰδῶ	Πομπήιος καὶ Κλεοπάτρα Πομπηίῳ συνεργοῦσα
[5, 3]	διαβολὴ φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ	Λεπίδῳ.	Ἀφίεσαν δὲ καὶ τῆς στρατείας
[5, 104]	μὲν ἐν τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν,	Λεπίδῳ	δὲ αὖθις ἐκ Λιβύης ἦγον
[5, 123]	τῆς ἐπιούσης καὶ ἐμέμφετο τῷ	Λεπίδῳ	διὰ τῶν φίλων, οἳ σύμμαχον
[5, 124]	ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν συνῄδεσαν	Λεπίδῳ,	καὶ τῆς ἁρπαγῆς αὐτὸν ἐπεμέμφοντο
[5, 93]	ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι, συντιθέμενον τῷ	Λεπίδῳ	κατὰ Καίσαρος, ἡ δὲ συνειδέναι
[5, 12]	Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν δόξαντι	Λεπίδῳ	Λιβύην ἀντὶ τῶν προτέρων ἐθνῶν
[5, 97]	αἰεὶ γενόμενον· ὁ δὲ Πομπήιος	Λεπίδῳ	μὲν ἀντέταττε Πλένιον ἐι Λιλυβαίῳ,
[5, 97]	καὶ Κοσσύραν, ἵνα μήτε Κοσσύρα	Λεπίδῳ	μήτε Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα ἢ
[5, 122]	Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο σὺν	Λεπίδῳ.	Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ σπονδῶν
[5, 124]	Λέπιδον ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ τῷ	Λεπίδῳ	στρατευόμενοι, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς
[5, 73]	Μαρκέλλῳ τῷ προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου,	ἀδελφιδῷ	δὲ Καίσαρος. Ἀπέφηναν δὲ τῆς
[5, 57]	Καὶ ὁ Ἀγρίππας τοὺς ἐν	ὁδῷ	κληρούχους ἦγεν, ἐκ διαστήματος ἑπομένους
[5, 122]	διέφυγον. ~Καὶ ὁ Πομπήιος ἐν	ὁδῷ	περὶ τῆς μεταγνώμης τοῦ πεζοῦ
[5, 67]	οὔτε τῶν ἐκ δύσεως διὰ	Σαρδὼ	καὶ Κύρνον ἐχομένας ὑπὸ τῶν
[5, 78]	τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ ἐγχειριεῖν	Σαρδὼ	καὶ Κύρνον καὶ τρία τέλη
[5, 56]	καὶ στρατοῦ τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψας	Σαρδὼ	Καίσαρος οὖσαν καὶ τὰ ἐν
[5, 97]	ἐσκευασμένον κούφως, τὴν δὲ πρὸς	ἕω	καὶ δύσιν ἀκτὴν τῆς Σικελίας
[5, 87]	ἔχων, παρεκάλει περιθέων ἐς τὴν	ἕω	κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ δὲ αὐτῷ περὶ
[5, 71]	ἐφορώντων τῶν πολεμίων· ἅμα δὲ	ἕῳ,	καταπηχθέντων σταυρῶν ἐξ ὀλίγου διαστήματος
[5, 122]	μὲν ἠξίου περιμένειν Καίσαρα ἐς	ἕω,	Λέπιδος δὲ ἐδίδου τὰς σπονδὰς
[5, 65]	δ' ἔχειν τὰ μὲν πρὸς	ἕω	πάντα τὸν Ἀντώνιον ἔθνη τε
[5, 35]	αὖθις ἐκ πρώτης φυλακῆς ἐς	ἕω	περὶ ἅπαν τὸ περιτείχισμα· καὶ
[5, 79]	λύκον ἔλεγον οἱ Βρεντέσιοι πρὸ	ἕω	φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ
[5, 4]	Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος τῇ	θεῷ	μεγαλοπρεπῶς ἔθυε καὶ τοὺς καταφυγόντας
[5, 7]	Αἴγιναν ἔδωκε καὶ Ἴκον καὶ	Κέω	καὶ Σκίαθον καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν
[5, 38]	ὁ Λεύκιος ἤδη πρὸς διαλύσεις	ἐλέῳ	τοσοῦδε πλήθους ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ
[5, 39]	στρατῷ διέβαλλε, κωλύειν τὰς κληρουχίας	ἐλέῳ	τῶν γεωργῶν· καὶ τὴν διαβολὴν
[5, 106]	τε καὶ περίπλους, καίσαρι δὲ	μείζω	καὶ βαρύτερα καὶ παρ' αὐτὸ
[5, 47]	νεοστρατεύτους ὑπ' ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ	νομίζω,	τουτωνὶ δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε
[5, 141]	εἶπεν, Ἀντωνίῳ τε θαρρῶν ὡς	ἀγαθῷ	τὴν φύσιν καὶ μόνα τὰ
[5, 44]	ὄντα καὶ τύχῃ χρώμενον, οὐ	βεβαίῳ	πράγματι, κωλῦσαι τοὺς κινδυνεύειν ἐν
[5, 98]	ἐς Σικελίαν καί, Πλένιον ἐν	Λιλυβαίῳ	πολιορκῶν, τινὰς τῶν πόλεων ὑπήγετο
[5, 97]	Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε Πλένιον ἐι	Λιλυβαίῳ,	τέλος ὁπλιτῶν ἔχοντα καὶ ἄλλο
[5, 133]	τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ πατήρ,	Γαΐῳ	Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν.
[5, 55]	κατεγνωσμένων τε ἐκ δίκης ἐπὶ	Γαΐῳ	Καίσαρι φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ
[5, 102]	μεθῆκε, μνώμενος ἤδη τὸ μέλλον.	~Μινδίῳ	δὲ Μαρκέλλῳ, τῶν ἑταίρων τινὶ
[5, 98]	τὸ πέλαγος ἀνέμοις εὐδίοις καὶ	Ἀσφαλείῳ	Ποσειδῶνι καὶ ἀκύμονι θαλάσσῃ, συλλήπτορας
[5, 63]	Ἐξιόντι δὲ τοῦ στρατοπέδου τῷ	Κοκκηίῳ	πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν γνώμην
[5, 62]	φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντες;	Πομπηίῳ	δὲ οὐ συνέθετο μὲν συμμαχήσειν
[5, 144]	διὰ Κλεοπάτραν, εὔνως ἔχουσαν τῷ	Πομπηίῳ	διὰ τὸν πατέρα Μάγνον, οἱ
[5, 77]	ταῦτα ἦν, Καίσαρι δὲ καὶ	Πομπηίῳ	διελύθησαν αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ
[5, 61]	Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ κοινῷ	Πομπηίῳ,	ἐπαγαγόντα δὲ Ἀηνόβαρβον φονέα τοῦ
[5, 73]	Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ	Πομπηίῳ.	Ἥρμοσαν δ' ἐν τῷδε τῷ
[5, 83]	γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ	Πομπηίῳ	θαλάσσης ἐργάται, Μενεκράτης τε καὶ
[5, 53]	τῇ Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος	Πομπηίῳ,	ἵν' ἔχοι καὶ τήνδε ἀφορμὴν
[5, 72]	ἐγγραφῆναι. Καὶ τάδε μὲν εἶναι	Πομπηίῳ,	κάθοδον δὲ τοῖς ἔτι φεύγουσι
[5, 52]	μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν	Πομπηίῳ	καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ, αὐτὸς
[5, 110]	πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε δὲ τῷ	Πομπηίῳ	καὶ ἡ ἵππος, ἐς τάχος
[5, 138]	συνεχεῖς εἰσφορὰς ἐμισθοφόρουν ἀσμένως τῷ	Πομπηίῳ	κατὰ δόξαν μάλιστα τῆς ἐν
[5, 77]	ἦσαν. Πελοπόννησον Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου	Πομπηίῳ,	κελεύων, ὅσα ἔτι ὤφειλον αὑτῷ
[5, 59]	σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ	Πομπηίῳ	κοινῷ πολεμίῳ. Καὶ τέλος οἱ
[5, 106]	Ἦν δὲ καὶ τὰ σκάφη	Πομπηίῳ	μὲν βραχύτερα καὶ κοῦφα καὶ
[5, 65]	καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν δὲ	Πομπηίῳ	μὲν Καίσαρα, εἰ μή τι
[5, 26]	καὶ ἐς αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ	Πομπηίῳ	μὲν ὑπὸ ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν,
[5, 84]	ἐν καιρῷ μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ	Πομπηίῳ	μετὰ τοσοῦδε στόλου, ναῦς ἔχοντι
[5, 110]	ἄν τι μεῖζον ἐξήνυστο τῷ	Πομπηίῳ.	Νῦν δὲ ἀπείρως τε πολέμου,
[5, 77]	δήμῳ προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ	Πομπηίῳ.	Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ
[5, 78]	ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ τῷ	Πομπηίῳ,	ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ πειθόμενον τοῖς
[5, 139]	ἄλλοι τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ	Πομπηίῳ	παρῆσαν φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατος
[5, 134]	λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ	Πομπηίῳ	πολεμεῖν κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ
[5, 3]	τε Λέπιδος διεβάλλετο τὰ πράγματα	Πομπηίῳ	προδιδόναι· καὶ ὥριστο, εἰ Καίσαρι
[5, 73]	τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι	Πομπηίῳ,	προτρέπων αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι
[5, 2]	ἐς Σικελίαν καὶ τὴν ἰσχὺν	Πομπηίῳ	Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν
[5, 52]	Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν συναλλαγέντα	Πομπηίῳ	σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον.
[5, 52]	εἰ μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι	Πομπηίῳ	συμμάχῳ, εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς
[5, 144]	ἀλλήλους αἰδῶ Πομπήιος καὶ Κλεοπάτρα	Πομπηίῳ	συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν. ~Ἀλλὰ Πομπήιος μὲν
[5, 54]	περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη καὶ	Πομπηίῳ	συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι
[5, 71]	Μούρκου μύσος· καὶ προσιόντες τῷ	Πομπηίῳ	συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε καὶ τὴν
[5, 134]	τῷ γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι	Πομπηίῳ	τε κηδεύων μετὰ συνθήκας ἐπολέμησεν
[5, 72]	τετάρτην. Καὶ τῶν ἐστρατευμένων τῷ	Πομπηίῳ	τοὺς μὲν οἰκέτας ἐλευθέρους εἶναι,
[5, 74]	ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων σὺν	Πομπηίῳ	χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺς
[5, 106]	περικύκλωσιν, σύν τε βοῇ καὶ	ῥοθίῳ	νεῶν καὶ καταπλήξει ποικίλῃ. Ἦν
[5, 61]	ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος ἐχρῆν ἐπὶ	μειρακίῳ	τῷ Καληνοῦ παιδὶ γενέσθαι τοσαύτας
[5, 80]	ἐκ Ῥαβέννης μεταγαγεῖν ἐς Τάραντα.	Κορνιφικίῳ	μὲν δὴ χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται,
[5, 111]	~Τὰ μὲν οὖν πεζὰ πάντα	Κορνιφικίῳ	παραδοὺς ὁ Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς
[5, 112]	Ἀγρίππαν δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι	Κορνιφικίῳ	πέμπειν Λαρώνιον μετὰ στρατιᾶς ὀξέως.
[5, 112]	τῶν ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο,	Κορνιφικίῳ	τε πάντας ἐπικουρεῖν ἐκέλευε καὶ
[5, 41]	χαρακώμακος, ἵνα ἐλεύθερον εἴη τῷ	Λευκίῳ	βουλεύεσθαί τε καὶ κρίνειν ἔτι
[5, 19]	ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει.	~Λευκίῳ	δὲ ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι
[5, 35]	πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα τῷ	Λευκίῳ.	Καὶ γνώμην ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος μὲν
[5, 33]	ἐκ τῆς Κελτικὴς ἤπειγε βοηθεῖν	Λευκίῳ	καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον
[5, 32]	ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς βοηθεῖν πολιορκουμένῳ	Λευκίῳ,	καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων ἱππέων,
[5, 24]	ἐξ Ἰβηρίας. Καὶ χρήματα ἦν	Λευκίῳ	μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ
[5, 24]	ἀλλήλων ἐχρῶντο. Στρατὸς δὲ ἦν	Λευκίῳ	μὲν ὁπλιτῶν ἓξ τέλη, ὅσα
[5, 47]	μὲν νεοστρατεύτους ὑπ' ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι	Λευκίῳ	νομίζω, τουτωνὶ δὲ τῶν συνεστρατευμένων
[5, 31]	κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον τῷ	Λευκίῳ,	νομίσας τὸν Λεύκιον ἀπὸ τοῦ
[5, 30]	δ' ἄλλον στρατὸν ἄγοντος τῷ	Λευκίῳ,	ὁ Καῖσαρ ἐξήπτετο τῆς οὐραγίας·
[5, 33]	ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν	Λευκίῳ.	Πλάγκος μὲν δὴ τέλος τοῦ
[5, 19]	τοὺς Ἀντωνίου παῖδας ἅμα τῷ	Λευκίῳ,	ὡς μηδὲν ἐκ τῆς ὄψεως
[5, 56]	Ἀηνοβάρβῳ μὲν ὡς ἐκ πολλοῦ	πολεμίῳ,	Ἀντωνίῳ δὲ ὡς πολέμιον ἐπάγοντι.
[5, 59]	Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ κοινῷ	πολεμίῳ.	Καὶ τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος
[5, 109]	στρατόπεδον οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν τῷ	Ταυρομενίῳ,	μετὰ δεῖπνον εὐθὺς ἐς Μεσσήνην
[5, 10]	τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ	Γαβινίῳ	Κράσσον τὸν ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα
[5, 8]	λαβεῖν, ὅτε ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν	Γαβινίῳ	στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς
[5, 111]	Καὶ τὸ μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε	Τιτινίῳ,	τὸ δὲ λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδος
[5, 142]	ὕβριν παλαιὰν πρὸ τῆς εὐεργεσίας.	Φουρνίῳ	δ' αὖθις ἑαυτὸν ἐπέτρεπε καὶ
[5, 139]	αὐτῷ πάντα ηὔξετο παρ' ἐλπίδα.	Φουρνίῳ	δὲ οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι πρῶται
[5, 30]	ἐς δὲ λόφον ἀναδραμόντι τῷ	Φουρνίῳ	καὶ νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα πόλιν
[5, 140]	ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς λόγους ἐλθεῖν	Φουρνίῳ,	φίλῳ τε Μάγνου γεγενομένῳ καὶ
[5, 54]	διὰ τῶν ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν	Ἀντωνίῳ.	Ἀλλὰ νῦν ἐκφανείσης τῆς ἐνέδρας
[5, 144]	τὸν μὲν στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν	Ἀντωνίῳ,	αὐτὸν δὲ Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτος
[5, 31]	δὲ δι' εὐνοίας μὲν ἦσαν	Ἀντωνίῳ,	Βαρβάτιος δὲ ὁ Ἀντωνίου ταμίας,
[5, 65]	αἱ τελευταῖαι Καίσαρί τε καὶ	Ἀντωνίῳ	γενόμεναι συμβάσεις. Καὶ εὐθὺς ἐς
[5, 132]	δὲ ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε,	Ἀντωνίῳ	δὲ ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ τῆς
[5, 95]	αὐτίκα πέμψας εἰς Τάραντα παρέδωκεν,	Ἀντωνίῳ	δὲ ὁ Καῖσαρ δισμυρίους Ἰταλοὺς
[5, 56]	μὲν ὡς ἐκ πολλοῦ πολεμίῳ,	Ἀντωνίῳ	δὲ ὡς πολέμιον ἐπάγοντι. Ὁ
[5, 3]	πέντε· καὶ τῶνδε δὲ αὐτῶν	Ἀντωνίῳ	δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν
[5, 55]	ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς ἐξίστατο	Ἀντωνίῳ.	~Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου
[5, 72]	τοῖς ἐστρατευμένοις Καίσαρί τε καὶ	Ἀντωνίῳ.	~Ἐς ταῦτα συνέβησαν καὶ ταῦτα
[5, 93]	ἢ αὖθις ἐπιμεμφόμενός τι τῷ	Ἀντωνίῳ	ἢ τῆς συμμαχίας διὰ τὴν
[5, 62]	παραλίου. Καὶ ὁ Κοκκήιος Οὐκ	Ἀντωνίῳ	θαρρῶν, εἶπεν, ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου
[5, 62]	Πομπήιος οὐ πρότερον, ἀλλὰ νῦν	Ἀντωνίῳ	θαρρῶν ἐπιβέβηκε τῆς παραλίου. Καὶ
[5, 128]	ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν σὺν	Ἀντωνίῳ,	καὶ ἄξειν νῦν οὐκ ἐπ'
[5, 50]	καὶ ἐπέστελλον ἄμφω τάδε τῷ	Ἀντωνίῳ	καὶ ἀποβάσεις αὐτῷ καὶ ἀγορὰν
[5, 14]	δὲ ὡς οὐ παρόντι τῷ	Ἀντωνίῳ.	Καὶ ἐς τὸν στρατὸν αὐτοὶ
[5, 55]	τῇ καταδίκῃ καὶ ἐν Φιλίπποις	Ἀντωνίῳ	καὶ Καίσαρι πεπολεμηκότων) ὅμως ἔπλει,
[5, 21]	τάδε μὲν ἐγράφετο παρ' ἑκατέρων	Ἀντωνίῳ,	καὶ φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων
[5, 19]	καὶ ὁ Καῖσαρ ὡς ἀντιπράσσοντα	Ἀντωνίῳ,	καὶ Φουλβία ὡς πολεμοποιοῦντα ἐν
[5, 55]	καὶ τῶν ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενος	Ἀντωνίῳ,	κατὰ τὴν πρῷραν, ὥσπερ ἔθος
[5, 60]	ἐπανιόντος δὲ τοῦ Καικίνα παρὰ	Ἀντωνίῳ	κατέμενεν. Οὗτος τότε ὁ Κοκκήιος,
[5, 14]	ὁ τῆς ἀποδημίας ἐπιτροπεύων τῷ	Ἀντωνίῳ	Μάνιος, ἵνα μὴ Καίσαρος δόξειε
[5, 9]	νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν	Ἀντωνίῳ	μὲν ἡ περὶ ἅπαντα τέως
[5, 134]	κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ αὑτὸν	Ἀντωνίῳ	μετὰ τιμῆς ἄγειν. Ἐλθοῦσι δὲ
[5, 93]	ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ συμμίξειν	Ἀντωνίῳ	μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντος, μέσον
[5, 63]	τἆλλα καὶ τόδε αὐτὸ τῷ	Ἀντωνίῳ	μετέφερεν, ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ
[5, 63]	καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι τῷ	Ἀντωνίῳ,	νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ δὲ
[5, 19]	αὐτούς, ὅτι αὑτῷ μὲν καὶ	Ἀντωνίῳ	πάντα εἶναι φίλια καὶ κοινά,
[5, 113]	ἐκείνων, τὸν στόλον ἐπὶ σπονδαῖς	Ἀντωνίῳ	παραδεδώκει. Καί μοι τοῦτο ἀναμνῆσαι
[5, 55]	εἰρεσίας προσπλέοντος, ἔδεισεν ὁ Πλάγκος	Ἀντωνίῳ	παρεστὼς καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου
[5, 23]	Καίσαρος δ' αὐτοῖς εἰπόντος οὐκ	Ἀντωνίῳ	πολεμεῖν, ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι,
[5, 64]	τῶν Καίσαρος, ἔγνωσαν Καίσαρι καὶ	Ἀντωνίῳ	πρὸς ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι τῶν
[5, 22]	προκαταλαμβάνειν· τήν τε γὰρ Κελτικὴν	Ἀντωνίῳ	πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ' ἐξαπάτης
[5, 66]	ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν ἔδωκεν	Ἀντωνίῳ.	~Ῥωμαίους δ' ὁ λιμὸς ἐπίεζεν,
[5, 128]	ἄξια δώσειν σὺν τοῖς ὑπ'	Ἀντωνίῳ	στρατευομένοις, ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται. Περὶ
[5, 40]	γεγυμνασμένους ἔφη τεχνάζων τοῖς ὑπ'	Ἀντωνίῳ	στρατευσαμένοις διδόναι τὴν ἀμνηστίαν, ὡς
[5, 78]	ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ, ἢν	Ἀντωνίῳ	συνδοκῇ. ~Ὁ δὲ ἦλθε μὲν
[5, 138]	μὲν ὁ τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος	Ἀντωνίῳ	συνέλαβε καὶ τὸ χρυσίον τοῖς
[5, 133]	ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ	Ἀντωνίῳ	τάδε παρασκευάζειν. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος
[5, 141]	Ἀντώνιον· ὁ μὲν οὕτως εἶπεν,	Ἀντωνίῳ	τε θαρρῶν ὡς ἀγαθῷ τὴν
[5, 23]	τε ὄντα πατρῷα καὶ ἐστρατευμένα	Ἀντωνίῳ,	τῆς τε ἰδίας παρασκευῆς αὐτῶν
[5, 31]	Βαρβάτιος δὲ ὁ Ἀντωνίου ταμίας,	Ἀντωνίῳ	τι προσκρούσας καὶ διὰ ταῦτ'
[5, 64]	ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ τὴν Ὀκταουίαν	Ἀντωνίῳ	τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι. Καὶ ὁ
[5, 10]	~Καὶ δοκεῖ τόδε τὸ ἔργον	Ἀντωνίῳ	τὸν μετ' οὐ πολὺ Παρθυικὸν
[5, 137]	Φούρνιος, ὁ τῆς Ἀσίας ἡγούμενος	Ἀντωνίῳ,	τὸν Πομπήιον ἐλθόντα μὲν καὶ
[5, 59]	σφίσιν ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν	Ἀντωνίῳ	τῷ πάντας αὐτοὺς περισώσαντι ἐν
[5, 51]	Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσας ὑπὸ	Ἀντωνίῳ,	Φουφίου τοῦ παιδὸς Καληνοῦ καταπλαγέντος
[5, 137]	τῇ Κυζίκῳ στρατὸς οὐ πολὺς	Ἀντωνίῳ,	φύλακες τῶν ἐκεῖ τρεφομένων αὐτῷ
[5, 141]	ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν ἑαυτὸν	Ἀντωνίῳ	χωρεῖν ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς
[5, 28]	ὑμῖν αὐτοῖς καὶ πρὸς Ἀντώνιον	ἀξιῶ	μάρτυρας εἶναί μοι καὶ συνίστασθαι
[5, 124]	αἱ στάσεις. Οὐ μὴν ἐν	ὁμοίῳ	Καίσαρα καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο, οὐδὲ
[5, 88]	βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ στενῷ	χωρίῳ.	Πομπήιος μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ
[5, 12]	τε νόσος αὖθις ἤκμαζεν ἐν	Βρεντεσίῳ	μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ φήμη διήνεγκεν
[5, 50]	πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ τῷ	Βρεντεσίῳ	νεῶν πέντε μακρῶν ἐκ Μακεδονίας
[5, 111]	ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ δὲ λαιὸν	Καρισίῳ,	λιβυρνίδος δὲ αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ
[5, 85]	ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων τῷ	Καλουισίῳ.	Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ τοῦ πόρου
[5, 81]	ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα,	Καλουισίῳ	δὲ καὶ Μηνοδώρῳ τὸν ἔχθιστον
[5, 80]	ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ	Καλουισίῳ.	Ταῦτα μὲν δὴ καθιστάμενος ὁ
[5, 17]	χρείᾳ τῆς πατρίδος, οὐδὲ τῷ	δημοσίῳ	στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖς συνάγουσιν
[5, 4]	καὶ Κοΐντου, προδόντος ἐν Λαοδικείᾳ	Κασσίῳ	Δολοβέλλαν. Τοὺς δὲ Ἕλληνας καὶ
[5, 8]	αὐτοῦ Δολοβέλλα, ταχυτέρας ἥσσης τυχόνφος,	Κασσίῳ	τε δὶς ἀπειλοῦντι μὴ συμμαχήσειε
[5, 9]	ἐν Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς, συμμαχήσαντα	Κασσίῳ,	Τυρίων ὄντα ἱκέτην, ἐκέλευσε τοὺς
[5, 57]	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν μὲν	Κανυσίῳ	τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο, παντὶ δὲ
[5, 141]	ἀλλήλους, Τιτίῳ δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν·	Τιτίῳ	γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ
[5, 142]	καὶ ἠδόξει, Πομπήιος ὤν, ἐπὶ	Τιτίῳ	γενέσθαι, οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί,
[5, 141]	ἡμᾶς τοὺς στρατηγοὺς ἐς ἀλλήλους,	Τιτίῳ	δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ
[5, 136]	ἐντολὰς αὐτοῖς ἐξέφερεν, ἃς ἐντείλαιτο	Τιτίὼ·	καὶ εἰ τῷ ὄντι ταῦτα
[5, 142]	αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ δὲ Πομπήιος	Τιτίῳ	μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον
[5, 142]	ἄνευ σπονδῶν ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ	Τιτίῳ	μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν
[5, 142]	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει τῷ	Τιτίῳ·	ὁ δὲ νυκτὸς τὰ συνήθη
[5, 82]	ὁ δὲ Μενεκράτης τὸν μηρὸν	ἀκοντίῳ	πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ
[5, 12]	Καίσαρι καὶ ἐς Λιβύην ἐπέστελλον	Σεξστίῳ	Λιβύης καὶ αὐτὸν Καίσαρι ἀποστῆναι.
[5, 75]	Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ ὑπὸ	Σεξστίῳ	τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους·
[5, 137]	καὶ πεζοὺς τρία τέλη, ἐπεχείρησε	Κυζίκῳ	κατά τε γῆν καὶ διὰ
[5, 137]	γάρ τις ἦν ἐν τῇ	Κυζίκῳ	στρατὸς οὐ πολὺς Ἀντωνίῳ, φύλακες
[5, 70]	Οὐ μὴν ἐλάνθανε δεύτερον ἐπὶ	Βιθυνικῷ	τόδε μύσος ἐργασάμενος, περὶ ἄνδρα
[5, 82]	Μενεκράτης τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι	Ἰβηρικῷ	ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν
[5, 19]	λῃστευομένῃ πόλει. ~Λευκίῳ δὲ ὄντι	δημοτικῷ	καὶ δυσχεραίνοντι τῇ τῶν τριῶν
[5, 110]	ἵππος, ἐς τάχος διερίζουσα τῷ	ναυτικῷ,	καὶ τὰ πεζὰ ἑτέρωθεν ἐφαίνετο,
[5, 62]	καὶ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται	ναυτικῷ	πολλῷ ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ
[5, 106]	Μυλῶν εἶναι σὺν τῷ πλέονι	ναυτικῷ,	τὰς δὲ βαρείας αὐτὸς ἦγε
[5, 2]	αὐτῶν οἱ μὲν ἅμα τῷ	Μούρκῳ	διέπλευσαν ἐς Σικελίαν καὶ τὴν
[5, 70]	καὶ οὐδὲν ἦν, ὅ τι	Μούρκῳ	προσεῖχεν, ἕως ὁ μὲν Μοῦρκος
[5, 143]	μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν	ἑάλω	Πομπήιος Σέξστος, ὁ λοιπὸς ἔτι
[5, 28]	ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ συναλλάξαι μοι	παρακαλῶ.	Καὶ εἰ μὴ πείθοιντο μηδὲ
[5, 141]	Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ	παρακαλῶ	περιμεῖναι τὴν πρεσβείαν μου τὴν
[5, 4]	Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε φόρους	Ἀττάλῳ,	μεθήκαμεν ὑμῖν, μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν
[5, 82]	ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος	ὀβελῷ	τὸν βραχίονα ἐτρώθη, καὶ ὁ
[5, 62]	τότε μετεῖχεν. Εἰ δ' ὡς	φίλῳ	Βρούτου μὴ συγγνῶναι νομίζοιμεν, οὐκ
[5, 51]	Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ ἢ	φίλῳ	ἔτι ὄντι φυλάξειν ἢ πολεμοῦντος
[5, 94]	πρὸς τὸν Καίσαρα, πιστεύον ὡς	φίλῳ.	Καὶ ὁ Καῖσαρ ἰδὼν ἀντεμιμεῖτο,
[5, 140]	ἠξίωσεν ἐς λόγους ἐλθεῖν Φουρνίῳ,	φίλῳ	τε Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει
[5, 61]	δὲ ἔτι τὸν Ἰόνιον ἐν	κύκλῳ,	ἐμπρήσαντα δὲ τὰς ἐμὰς ναῦς
[5, 75]	μένειν ἐκέλευεν, ὡς ἂν ἐν	κύκλῳ	πάντας ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς ἐν
[5, 51]	ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν.	~Ἄλλῳ	δ' Ἀντωνίου στρατῷ πολλῷ περὶ
[5, 73]	Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν,	Μαρκέλλῳ	τῷ προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ
[5, 102]	ἤδη τὸ μέλλον. ~Μινδίῳ δὲ	Μαρκέλλῳ,	τῶν ἑταίρων τινὶ τῶν Καίσαρος,
[5, 110]	τὸ στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ	πολλῷ,	θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ αὐτον
[5, 139]	ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ καὶ στρατῷ	πολλῷ,	καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς Προκόννησον.
[5, 84]	διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατῷ	πολλῷ	καὶ Πομπήιον περὶ Μεσσήνην κατειλήφει
[5, 55]	Ἰόνιον ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ	πολλῷ	ναυσὶ δὲ διακοσίαις, ἃς ἐν
[5, 62]	τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ	πολλῷ	ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ
[5, 55]	ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ στρατῷ	πολλῷ,	οὐ δοκοῦντά τισιν οὐδ' ἐπὶ
[5, 51]	Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ	πολλῷ	περὶ Ἄλπεις, οὗ Φούφιος Καληνὸς
[5, 30]	πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν	πολλῷ	στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις
[5, 114]	τοὺς αὐχένας οἱ δυνάμενοι τόλμῃ	παραβόλῳ	καὶ ἐβιάζοντο τοὺς πολεμίους, ἐς
[5, 86]	τοῖς ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. Τόλμῃ τε	παραβόλῳ	πρῶτον ὁ Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα
[5, 46]	ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας στεψάμενος δάφνῃ,	συμβόλῳ	νίκης, προυκάθητο ἐπὶ βήματος καὶ
[5, 105]	ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ τῷ	στόλῳ	διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου, προερευνωμένης αὐτῷ
[5, 55]	τῷ στρατῷ καὶ παντὶ τῷ	στόλῳ	μετ' ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος, ἔδεισεν
[5, 81]	παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ	στόλῳ	παρέπλεον, ἵνα μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν
[5, 110]	ἔτι τὸ στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει	στόλῳ	πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ
[5, 91]	τῆς προτεραίας ἡμέρας πολλὰ τῷ	πολέμῳ	βλαβεὶς καὶ δύο τοῖσδε συμπτώμασιν
[5, 120]	πάντας ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡς ἐν	πολέμῳ	καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε
[5, 34]	στρατευομένοις φυλασσομένου, τὸ πλῆθος τῷ	πολέμῳ	καὶ τῇ νίκῃ φανερῶς ἐπηρῶντο
[5, 39]	ἄνευ καλῆς αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις	πολέμῳ	μᾶλλον ἢ λιμῷ. ~Ὁ μὲν
[5, 142]	ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε	ὑποδεξαμέμῳ	πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ
[5, 91]	δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ σκάφη καὶ	ἀνέμῳ	διαπλέοντας ἐς τὸ Ἱππώνειον, εἴτε
[5, 77]	τάδε αὐτὰ ὁ Καῖσαρ τῷ	δήμῳ	προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ.
[5, 73]	ἐλπιζομένους τότε καὶ ἀποδώσειν τῷ	δήμῳ	τὴν πολιτείαν. ~Τάδε μὲν ἔπραξαν,
[5, 108]	ἐδωρεῖτο, καὶ ἐπήλπιζεν ἐν τῷ	πορθμῷ	διὰ τὸν ῥοῦν κουφοτέρους ὄντας
[5, 93]	τοῖς κινδύνοις ἔλεγε τοῖς ἐν	πορθμῷ	καταλαβοῦσιν, ἡ δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο
[5, 89]	ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ	πορθμῷ,	τοὺς μὲν ἀήθεις καὶ τόδε
[5, 35]	δ' ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον αἰδούμενοι	λιμῷ	κάμνοντα Λεύκιον περιορᾶν, ἐχώρουν ἐς
[5, 39]	οὐδὲ ἡσσημένοις πολέμῳ μᾶλλον ἢ	λιμῷ.	~Ὁ μὲν οὕτως εἶπε καὶ
[5, 113]	ἔχουσιν, παραστήσεσθαι δ' αὐτοὺς τῷ	λιμῷ	προσδοκῶντος, ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιος, ἐν
[5, 42]	Ἐπεὶ δὲ πολίτῃ διηνέχθην καὶ	ὁμοτίμῳ	καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος, οὐκ
[5, 17]	στρατηγοὶ συνιέντες ἔφερον, ὡς οὐ	νόμῳ	μᾶλλον αὐτῶν ἄρχοντες ἢ ταῖς
[5, 79]	Μάγνου περιουσίαν ὁ Ἀντώνιος ἐώνητο	νόμῳ	πιπρασκομένην ὡς πολεμίου. ~Ὁ δὲ
[5, 21]	τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ κοινῷ	νόμῳ	τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ σφῶν
[5, 125]	ἐξίκετο ἐπὶ τὸν χρῶτα, ἀλλὰ	δρόμῳ	διέφυγεν ἐπὶ τοὺς ἱππέας. Λεπίδου
[5, 125]	δέ τι φρούριον ἐπετώθασε τῷ	δρόμῳ·	καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ
[5, 140]	ἐπ' ἐκείνοις Ἀμύντας. Συντόνῳ δὲ	δρόμῳ	περὶ ἑσπέραν καταλαβόντες ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστος
[5, 126]	ἀλλάξας ἔθει πρὸς τὸν Καίσαρα	δρόμῳ,	συντρεχόντων ὡς ἐπὶ θέᾳ τῶν
[5, 115]	ἀντιβοήσαντος δ' αὐτοῖς τοῦ Λαρωνίου	δρόμῳ	τὴν πηγὴν κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ
[5, 41]	ἄνευ κήρυκος ᾔει, προθεόντων αὐτοῦ	δρόμῳ	τῶν ἀπαγγελούντων Καίσαρι κατιέναι Λεύκιον.
[5, 107]	Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε σὺν	κόσμῳ.	Καὶ ἀνεχώρουν ἐπιόντες τε καὶ
[5, 108]	δ' αὐτῷ παραινούντων μὴ ἀλόγῳ	θυμῷ	συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν στρατὸν ἐκτρύχειν
[5, 86]	ἀνελάμβανε καὶ ἐς τὸ ὄρος	ἄνω	παρέπεμπε· Κορνιφίκιος δὲ καὶ ὅσοι
[5, 65]	νήσους ἕως ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην	ἄνω,	τὰ δὲ ἐς δύσιν τὸν
[5, 20]	στρατοῦ πυνθανόμενοι διῄτησαν αὐτοῖς ἐν	Τεανῷ	καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς
[5, 109]	ἐκ τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν	ἔγνω	πολεμίων, ἔπλει στρατὸν ἔχων, ὅσον
[5, 48]	τῆς βουλῆς μόνης· καὶ ἐλθοῦσι	συνέγνω.	Οἱ δὲ βουλευταὶ τότε μὲν
[5, 109]	Πυθόμενος δὲ περὶ τῆς ναυμαχίας	μετέγνω	μὴ κλέπτειν ἔτι τὸν διάπλουν
[5, 110]	ἀνέδραμε δι' αὑτοῦ. Καὶ αὐτῷ	καθισταμένῳ	ἔτι τὸ στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει
[5, 63]	μετέφερεν, ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ	συντιθεμένῳ.	Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον μὲν ἐς
[5, 66]	καί οἱ περὶ τοῦδε προσπέμψαι	περικαθημένῳ	τὸ Βρεντέσιον. Καὶ ὁ μὲν
[5, 56]	ἐξ ἠπείρου προσελθεῖν ἀνάντει λόφῳ,	διατετμημένῳ	τε καὶ διατετειχισμένῳ. Ὁ δὲ
[5, 30]	καὶ νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα πόλιν	ἐπειγομένῳ	Σεντίαν, νυκτὸς μὲν οὐχ ἕσπετο
[5, 123]	καὶ μόνον ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα	βουλομένῳ	τε νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ
[5, 76]	δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ	γενομένῳ,	ἥ τε ἐσθὴς αὖθις καὶ
[5, 134]	ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ τῷ	γενομένῳ	κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ τε
[5, 140]	ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ τε Μάγνου	γεγενομένῳ	καὶ ἀξιώσει προύχοντι τῶν ἄλλων
[5, 45]	δυνατὸν τῆσδε τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν	τεκμαιρομένῳ	τῆς γνώμης τῶν λελεγμένων. Καὶ
[5, 130]	αὐτὸς ἐκ τῆς νήσου διεπέρα.	~Ἐρχομένῳ	δ' ἥ τε βουλὴ τιμὰς
[5, 56]	ἀνάντει λόφῳ, διατετμημένῳ τε καὶ	διατετειχισμένῳ.	Ὁ δὲ Ἀντώνιος καὶ τὸν
[5, 32]	Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς βοηθεῖν	πολιορκουμένῳ	Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων
[5, 13]	πόλεις καὶ χρήματα καὶ οἰκήματα	δωρουμένῳ	καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως ὑπὸ
[5, 87]	περιθέων ἐς τὴν ἕω κακοπαθῆσαι.	Ταλαιπωρουμένῳ	δὲ αὐτῷ περὶ ταῦτα Καλουίσιος
[5, 132]	τῷδε ὀξέως οὕτως ἐξ ἀδοκήτου	διωρθωμένῳ	πολλὰ τῆς πολιτείας ἐφίει τοῖς
[5, 13]	χρήματα καὶ οἰκήματα δωρουμένῳ καὶ	καταβοωμένῳ	μὲν ἐπιφθόνως ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων,
[5, 85]	οὐκ ἐῶντος, εἴτε δείσαντος ἐν	στενῷ	ναυμαχεῖν εἴτ' ἐπιμένοντος οἷς ἀπ'
[5, 88]	κῦμα βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ	στενῷ	χωρίῳ. Πομπήιος μὲν οὖν ἐν
[5, 31]	Κελτῶν ἐπανιόντι. Καὶ εἵποντο τῷ	Σαλουιδιηνῷ	Ἀσίνιός τε καὶ Οὐεντίδιος, Ἀντωνίου
[5, 31]	μετετίθεντο· ὁ δὲ Λεύκιος ὑπήντα	Σαλουιδιηνῷ	μετὰ στρατοὺ πολλοῦ πρὸς Καίσαρα
[5, 31]	φίλτατος Καίσαρι, δείσας ἐπὶ τῷ	Σαλουιδιηνῷ	μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον
[5, 117]	Τισιηνὸν ἐκάλει μετὰ τοῦ στρατοῦ.	Τισιηνῷ	δ' ὁ Καῖσαρ ὑπήντα καὶ
[5, 3]	ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν ὑπὸ	Καληνῷ	τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν Ἰταλίαν
[5, 114]	Κορνιφίκιον οὔτε νυκτὸς ἐθάρρουν, ἐν	ἀσελήνῳ	μάλιστα, ἰέναι διὰ ἀπειρίαν ὁδῶν
[5, 45]	διεκρίθησαν, ὁ μὲν Καῖσαρ ἐν	ἐπαίνῳ	καὶ θαύματι τὸν Λεύκιον ἔχων,
[5, 133]	ἀμφότερα διεπρεσβεύετο πρὸς αὐτόν, ἐπιτρέπων	ἐκείνῳ	καὶ φίλον εἶναι διδοὺς καὶ
[5, 84]	ἔχοντι ὀλίγας, μέχρι τὸ λοιπὸν	ἐκείνῳ	ναυτικὸν οὐ πάρεστιν. Ὁ δ'
[5, 4]	καὶ καθ' ἡμῶν τῶν τιμωρούντων	ἐκείνῳ.	~Τῆς δὲ δικαίας τύχης οὐχ,
[5, 128]	δὲ ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον	ἐκείνῳ	τόνδε τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ'
[5, 40]	διδόναι τὴν ἀμνηστίαν, ὡς χάριν	ἐκείνῳ	φέρων, τοὺς δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν
[5, 21]	καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ	κοινῷ	νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ
[5, 59]	Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ	κοινῷ	πολεμίῳ. Καὶ τέλος οἱ τοῦ
[5, 61]	τὸν Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ	κοινῷ	Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα δὲ Ἀηνόβαρβον φονέα
[5, 28]	Ἐγὼ μὲν δὴ διὰ τάδε	ὀκνῶ	καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν
[5, 44]	ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα συμβουλή, οὐκ	ὀκνῶ	καὶ παρακαλεῖν σε μὴ τοὺς
[5, 33]	δὲ καὶ Οὐεντιδίου σὺν μὲν	ὄκνῳ	καὶ διχονοίᾳ τῆς Ἀντωνίου γνώμης,
[5, 75]	ἐπὶ Παρθηνοὺς ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος	Ἐπιδάμνῳ	πάροικον, προθυμοτάτους γενομένους Βρούτῳ, τοὺς
[5, 73]	Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ τῷ	προγόνῳ	μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαρος.
[5, 78]	δεσπότην. Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ	φθόνῳ	τῆς Μηνοδώρου δυνάμεως ἑκόντες ἐποίουν.
[5, 16]	κολάσειν αὐτῷ τῷ συνειδότι σφῶν	μόνῳ	καὶ τῇ παρ' ὑμῶν καταγνώσει.
[5, 14]	λαβεῖν, τῆς μὲν συνθήκης Ἀντωνίου	μόνῳ	Καίσαρι διδούσης, ἐπιμεμφόμενοι δὲ ὡς
[5, 106]	ἡμίσεσι τῶν νεῶν ὡς Παπίᾳ	μόνῳ	ναυμαχήσων. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰς
[5, 39]	ὑμῶν εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι	μόνῳ,	ὑμῖν δὲ ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν
[5, 141]	Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ	μόνῳ,	Φούρνιε, τοσοῦτον ἐς πίστιν αἰτήσας,
[5, 108]	τὸν στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ	πόνῳ	μηδὲ πιστεύειν πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις
[5, 121]	παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ	πόνῳ	νῆες Καίσαρος μὲν τρεῖς, Πομπηίου
[5, 52]	γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν	χρόνῳ,	αὐτὸς δέ, εἰ μὲν πολεμοίη
[5, 39]	πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι, σὺν	χρόνῳ	δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν.
[5, 19]	τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ	χρόνῳ	παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς τὸν
[5, 140]	Τίτιος, καὶ ἐπ' ἐκείνοις Ἀμύντας.	Συντόνῳ	δὲ δρόμῳ περὶ ἑσπέραν καταλαβόντες
[5, 48]	ἐν Ῥώμῃ δικάζων ἐπὶ τῷ	φόνῳ	Γαΐου Καίσαρος τὴν καταδικάζουσαν ἤνεγκε
[5, 72]	πλὴν εἴ τις ἐπὶ τῷ	φόνῳ	Γαΐου Καίσαρος ψήφῳ καὶ κρίσει
[5, 4]	χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος ἐπὶ τῷ	φόνῳ	Καίσαρος, καὶ Κοΐντου, προδόντος ἐν
[5, 7]	πάντας, πλὴν τοὺς συνεγνωκότας ἐπὶ	φόνῳ	Καίσαρος· τούτοις γὰρ δὴ μόνοις
[5, 73]	Ἥρμοσαν δ' ἐν τῷδε τῷ	δείπνῳ	τὴν Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν
[5, 111]	τὰ στρατηγικὰ σημεῖα, ὡς ἐν	κινδύνῳ	μάλιστα ὤν, ἀπέθετο. Ἐπαναχθέντος δὲ
[5, 90]	αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ	ἄφνω	τὸ πνεῦμα προσιούσης ἡμέρας διελύετο
[5, 25]	αὐτῷ καὶ τὰ τῆς Ἰταλίας	ἔξω.	Πομπήιος γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν
[5, 68]	δὲ ὁπλίτας πλέονας, οἳ ἦσαν	ἔξω	τοῦ τείχους, ἐκάλει. Καὶ οὐ
[5, 134]	περισώσας ἔπεμπε, προύτεινε. Καὶ εἰ	ἐδέξω,	οὔτ' ἂν ὁ Πομπήιος ἐξέπεσε
[5, 28]	μηδὲ νῦν, ἐκείνοις μὲν αὐτίκα	δείξω	τὰ μέχρι νῦν εὐβουλίαν, οὐ
[5, 1]	τε καὶ οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς	πω,	διὸ δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις
[5, 22]	ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ' ὃν οὐδέ	πω	παρατάττεται λιμωττούσης ὧδε τῆς πόλεως,
[5, 75]	ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ γάρ	πω	πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου.
[5, 119]	καλῴδια ἐποίει· οὐδὲ τὸ μηχάνημά	πω	προέγνωστο, ὡς δρέπανα δόρασι περιθέσθαι·
[5, 145]	ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές	πω	Ῥωμαίων, οἱ δ' ἐν τοῖς
[5, 137]	οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν οὔτε	πω	τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου·
[5, 62]	ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ τῆς βουλῆς	πω	τότε μετεῖχεν. Εἰ δ' ὡς
[5, 124]	τοῦ Πομπηίου διὰ δέος τοῦ	μήπω	τὰς σπονδὰς βεβαίους σφίσιν, εἰ
[5, 140]	χάρακος, ὡς ἐν ἑσπέρᾳ καὶ	κόπῳ.	Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν ὁ
[5, 90]	τε χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα	καινοτρόπῳ,	γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν
[5, 115]	Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείς,	οὔπω	μὲν ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος
[5, 135]	ἐς τὸν ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον	οὔπω	παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων εἰπόντων,
[5, 124]	εἰ συγγνώμην αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν	οὔπω	τὰ σφίσιν αὐτοῖς συνοίσοντα. Οἱ
[5, 41]	σημείων καὶ τῆς στολῆς οὔσης	ἑκατέρῳ	στρατηγικῆς. Καὶ ὁ Λεύκιος ἀποθέμενος
[5, 60]	γεγονέναι. ~Λεύκιος δὲ ἦν Κοκκήιος	ἑκατέρῳ	φίλος καὶ ὑπὸ Καίσαρος ἐς
[5, 76]	Λήγοντος δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ	ἑτέρῳ	γενομένῳ, ἥ τε ἐσθὴς αὖθις
[5, 140]	ἀξιώσει προύχοντι τῶν ἄλλων καὶ	βεβαιοτέρῳ	τὸν τρόπον. ~Ποταμὸν δ' ἐν
[5, 63]	τι τῷ Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα	πρεσβυτέρῳ.	Ὁ δὲ πολεμοῦντι μὲν ἔτι
[5, 46]	θεμένων δὲ τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν	ἐγγυτέρω	προσελθεῖν, διεγνωκὼς ἄρα ὀνειδίσαι τῆς
[5, 134]	πατρόθεν καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι	νεωτέρῳ	καὶ καλοῦσαν ἐπὶ ταῦτα καὶ
[5, 118]	ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ	σιδήρῳ	περιβεβλημένον, κρίκους ἔχον περὶ κεραίας
[5, 82]	τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ	ὁλοσιδήρῳ,	καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν αὐτὸ
[5, 61]	ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν	ἐχθρῷ	κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα δὲ Ἀηνόβαρβον
[5, 84]	παρῄνουν οἱ φίλοι, ὡς ἐν	καιρῷ	μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ Πομπηίῳ μετὰ
[5, 128]	ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ ἔλεγεν ἐν	καιρῷ	τε ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ
[5, 134]	δεξάμενον δέ σε ταῦτα, ἐν	καιρῷ	τότε μάλιστ' ἄν σοι γενόμενα,
[5, 19]	καὶ Φουλβία ὡς πολεμοποιοῦντα ἐν	ἀκαίρῳ,	μέχρι τὴν Φουλβίαν ὁ Μάνιος
[5, 75]	Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ' ἐν	Ἠπείρῳ	μένειν ἐκέλευεν, ὡς ἂν ἐν
[5, 145]	προαναγράψαι καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ τῇ	ὁμόρῳ	Μακεδονικῇ.
[5, 9]	ἀνεῖλε, καὶ Σεραπίωνα, τὸν ἐν	Κύπρῳ	στρατηγὸν αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων
[5, 15]	καὶ τὸ μὲν ἐν τῷ	θεάτρῳ	γενόμενον τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι δ'
[5, 15]	ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι τῷ	θεάτρῳ,	παρόντος αὐτοῦ, στρατιώτης ἀπορῶν οἰκείας
[5, 99]	τὸ ναυτικὸν εἶδε τὸ ὑπὸ	Ταύρῳ,	καὶ ἐς Ἱππώνειον ἦλθε καὶ
[5, 99]	τῶν διεφθαρμένων ἐς τὰς παρὰ	Ταύρῳ	ναῦς κενὰς ἐξέπεμπεν. Ὡς δὲ
[5, 39]	καθ' αὑτῶν. Ὑμῖν δ' ἐγὼ	μαρτυρῶ	μὲν ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα καὶ
[5, 33]	τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ	τάφρῳ,	πεντήκοντα καὶ ἓξ σταδίους περιιὼν
[5, 81]	οἱ μὲν τὸν κόλπον ἐν	χρῷ	παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ
[5, 102]	δ' ἐνεδοίασε μὲν ὡς ἐπὶ	αἰσχρῷ,	ἐνέδωκε δ' ὅμως, εἴτε πολέμου
[5, 73]	ἦν ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ·	Μηνοδώρῳ	γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ.
[5, 78]	ἐς χάριν Καίσαρος, ἐξοτρύνειν ἐπὶ	Μηνοδώρῳ,	Κύρνου καὶ Σαρδοῦς ἔτι ἄρχοντι,
[5, 81]	καὶ Μηνοδώρῳ τὸν ἔχθιστον τῷ	Μηνοδώρῳ	μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη
[5, 78]	καὶ Μικυλίων ὁ πιστότατος τῷ	Μηνοδώρῳ	πρὸς Καίσαρα περὶ αὐτομολίας τοῦ
[5, 81]	τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ καὶ	Μηνοδώρῳ	τὸν ἔχθιστον τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα
[5, 117]	τε πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος ἐν	φθινοπώρῳ	γίγνεται, τῶν ὁπλοφόρων τινὲς τὴν
[5, 54]	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι	συγχωρῶ	μετὰ ἀδείας. Ὁ μὲν οὕτως
[5, 47]	ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων,	Συγχωρῶ	ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ
[5, 115]	ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν ἐν	μέσῳ,	ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆς, ὅσον
[5, 141]	φύσιν καὶ μόνα τὰ ἐν	μέσῳ	δεδιώς· ὁ δὲ Φούρνιος αὐτὸν
[5, 23]	κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα ἐν	μέσῳ	δύο τοῖς ἐροῦσιν ὡς ἐν
[5, 135]	μὴ Πομπήιος ἔτι ἦν ἐν	μέσῳ.	Καὶ τάδε εἰκὸς μὲν καὶ
[5, 141]	τὸν τρόπον. ~Ποταμὸν δ' ἐν	μέσῳ	λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο
[5, 23]	τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλις ἐν	μέσῳ	Ῥώμης τε καὶ Πραινεστοῦ, καὶ
[5, 65]	Σκόδραν πόλιν τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν	μέσῳ	τοῦ Ἰονίου μυχοῦ μάλιστα δοκοῦσαν
[5, 113]	προσδοκῶντος, ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιος, ἐν	μέσῳ	τοὺς ἀπὸ τῶν νεῶν διαφυγόντας
[5, 110]	ὥστε δεῖσαι μὲν ἅπαντας, ἐν	μέσῳ	τριῶν στρατῶν πολεμίων γενομένους, δεῖσαι
[5, 4]	ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐν	Ἐφέσῳ	γενόμενος τῇ θεῷ μεγαλοπρεπῶς ἔθυε
[5, 9]	Πτολεμαῖον εἶναι. Καὶ τὸν ἐν	Ἐφέσῳ	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν
[5, 7]	τῶν δεδιότων ἐπεὶ τῆς ἐν	Ἐφέσῳ	συγγνώμης ἐπύθοντο, ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ
[5, 54]	τὸ γὰρ τῆς πατρίδος αἰεὶ	προθήσω	καὶ χάριτος καὶ γένους. Ὧδε
[5, 54]	καὶ διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας αὑτῷ,	πολεμήσω	σὺν σοὶ πρὸς αὐτόν, ἕως
[5, 45]	δίκαιόν ἐστι ποιεῖν· ὃ δὴ	προτιμήσω	διά τε τοὺς θεοὺς καὶ
[5, 42]	ἱέμην) ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις	αἰτήσω	συγγνώμην δικαίαν τε καὶ τοῖς
[5, 109]	ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ παρῆλθε μὲν	εἴσω,	μαχομένων δὲ λαμπρῶς τῶν φρουρῶν
[5, 119]	μάλιστα ὑπὸ τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο	ὀπίσω·	κοπῆναί τε ὑπὸ τῶν βλαπτομένων
[5, 10]	ἀποθανόντα καὶ Βύβλον ἐπὶ τῷ	Κράσσῳ.	Παρὰ δὲ τὴν Γαΐου Καίσαρος
[5, 44]	μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ' με λέγοντα,	συμβουλεύσω	τὰ σοὶ μάλιστα ὠφελιμώτατα, μηδὲν
[5, 45]	σέ, ὦ Λεύκιε, καὶ οὐ	ψεύσω	σε τῆς προσδοκίας, ἣν ἔχων
[5, 45]	διελέγχειν, ὅσα σὺν τέχνῃ μου	κατεψεύσω.	Ἐξ ἀρχῆς δέ με βλάψειν
[5, 95]	Συρίαν ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ	τῷ	ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς ἤδη
[5, 93]	ἦν ἢ αὖθις ἐπιμεμφόμενός τι	τῷ	Ἀντωνίῳ ἢ τῆς συμμαχίας διὰ
[5, 50]	Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον ἄμφω τάδε	τῷ	Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεις αὐτῷ καὶ
[5, 14]	ἐπιμεμφόμενοι δὲ ὡς οὐ παρόντι	τῷ	Ἀντωνίῳ. Καὶ ἐς τὸν στρατὸν
[5, 14]	καὶ ὁ τῆς ἀποδημίας ἐπιτροπεύων	τῷ	Ἀντωνίῳ Μάνιος, ἵνα μὴ Καίσαρος
[5, 63]	καὶ τἆλλα καὶ τόδε αὐτὸ	τῷ	Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας
[5, 63]	αὐτῷ καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι	τῷ	Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ
[5, 46]	αἰτοῦντα τὸ σύνθημα χιλίαρχον ἐπιδιδόναι	τῷ	βασιλεῖ βιβλίον ἐφήμερον τοῦ ἀριθμοῦ
[5, 50]	στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ	τῷ	Βρεντεσίῳ νεῶν πέντε μακρῶν ἐκ
[5, 134]	Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ	τῷ	γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ
[5, 73]	Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν δ' ἐν τῷδε	τῷ	δείπνῳ τὴν Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος
[5, 17]	ἐπὶ χρείᾳ τῆς πατρίδος, οὐδὲ	τῷ	δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖς
[5, 105]	βίαιον ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα, ἔπεμπε	τῷ	Δημοχάρει ναῦς ἄλλας πέντε καὶ
[5, 77]	καὶ τάδε αὐτὰ ὁ Καῖσαρ	τῷ	δήμῳ προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ
[5, 73]	καὶ ἐλπιζομένους τότε καὶ ἀποδώσειν	τῷ	δήμῳ τὴν πολιτείαν. ~Τάδε μὲν
[5, 125]	Λεπίδου δέ τι φρούριον ἐπετώθασε	τῷ	δρόμῳ· καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ
[5, 83]	πολύ· Δημοχάρης δὲ βαρυθυμῶν ἐπὶ	τῷ	θανάτῳ Μενεκράτους ὡς ἐπὶ ἥττῃ
[5, 15]	προδιδόντα· καὶ τὸ μὲν ἐν	τῷ	θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι
[5, 15]	ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι	τῷ	θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ, στρατιώτης ἀπορῶν
[5, 26]	Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι	τῷ	Καίσαρι. Ἀηνόβαρβός τε ἑβδομήκοντα ναυσὶ
[5, 40]	ἡττημένου. Οἱ δὲ τρεῖς ἐντυχόντες	τῷ	Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ γένους τῶν
[5, 93]	τὸν Καλλίαν ἔπεμπεν, ἐς βάσανον	τῷ	Καίσαρι διδούς· ὁ δὲ οὐκ
[5, 20]	Ἰταλίας, στρατεύοντι δὲ ἐπὶ Πομπήιον	τῷ	Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη παρὰ
[5, 29]	οὐ συνῆλθον ἐς τὴν ἀπόκρισιν	τῷ	Καίσαρι, εἴτε καθ' ἑαυτὸν ἀπαγγείλας
[5, 12]	προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ δύο τέλη	τῷ	Καίσαρι καὶ ἐς Λιβύην ἐπέστελλον
[5, 31]	τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖς πολεμοῦσι	τῷ	Καίσαρι κατὰ τῆς κοινῆς σφῶν
[5, 60]	καὶ αὐτὸς ὁ Ἀντώνιος ἐπιστέλλει	τῷ	Καίσαρι, κεκομισμένος δι' αὐτοῦ Κοκκηίου
[5, 27]	φοβουμένη τὰ ὅμοια· τούς τε	τῷ	Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν ἱερῶν
[5, 34]	συμπλεκόμενοι. ~Ὡς δὲ ἐξείργαστο πάντα	τῷ	Καίσαρι, λιμὸς ἥπτετο τοῦ Λευκίου,
[5, 58]	δὲ καὶ Σερουίλιος ἀπηγγέλθη προσιὼν	τῷ	Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ πεντακοσίων
[5, 79]	σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε μὴν	τῷ	Καίσαρι μὴ λύειν τὰ συγκείμενα
[5, 16]	ἔμελλεν. Οἱ μὲν δὴ φίλοι	τῷ	Καίσαρι παρῄνουν μηδὲ ἐπελθεῖν ἐς
[5, 53]	ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις ἐγγυᾶν αὐτὴν	τῷ	Καίσαρι προθύμως. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 93]	ἐς Τάραντα διέπλει ναυσὶ τριακοσίαις,	τῷ	Καίσαρι συμμαχήσων, ὡς ὑπέσχητο, ὁ
[5, 66]	δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν ἡγούμενον	τῷ	Καίσαρι τοῦ περὶ Ῥοδανὸν στρατοῦ,
[5, 26]	στρατόν, ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι	τῷ	Καίσαρος, ἐπισταλὲν αὖθις ἀναλαμβάνειν αὐτὸν
[5, 59]	δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον τῷ χάρακι	τῷ	Καίσαρος κατὰ μέρη καὶ τοὺς
[5, 61]	Καληνοῦ τελευτήσαντος ἐχρῆν ἐπὶ μειρακίῳ	τῷ	Καληνοῦ παιδὶ γενέσθαι τοσαύτας ἀφορμάς,
[5, 85]	πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων	τῷ	Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ τοῦ
[5, 130]	σχήματος οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε, περικειμένων	τῷ	κίονι νεῶν ἐμβόλων. Καὶ ἕστηκεν
[5, 63]	Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι δὲ τοῦ στρατοπέδου	τῷ	Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν
[5, 10]	Παρθυαίοις ἀποθανόντα καὶ Βύβλον ἐπὶ	τῷ	Κράσσῳ. Παρὰ δὲ τὴν Γαΐου
[5, 113]	προγεγράφεσαν ἐν Ῥώμῃ, καὶ χρήματα	τῷ	κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν· ὁ
[5, 3]	ἡ διαβολὴ φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι	τῷ	Λεπίδῳ. Ἀφίεσαν δὲ καὶ τῆς
[5, 123]	μὲν τῆς ἐπιούσης καὶ ἐμέμφετο	τῷ	Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων, οἳ
[5, 93]	ἀπελεύθερον ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι, συντιθέμενον	τῷ	Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος, ἡ δὲ
[5, 124]	καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ	τῷ	Λεπίδῳ στρατευόμενοι, ἀλλὰ καὶ τῆς
[5, 41]	τοῦ χαρακώμακος, ἵνα ἐλεύθερον εἴη	τῷ	Λευκίῳ βουλεύεσθαί τε καὶ κρίνειν
[5, 35]	περικαθημένων πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα	τῷ	Λευκίῳ. Καὶ γνώμην ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος
[5, 31]	Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον	τῷ	Λευκίῳ, νομίσας τὸν Λεύκιον ἀπὸ
[5, 30]	Φουρνίου δ' ἄλλον στρατὸν ἄγοντος	τῷ	Λευκίῳ, ὁ Καῖσαρ ἐξήπτετο τῆς
[5, 19]	αὐτῷ τοὺς Ἀντωνίου παῖδας ἅμα	τῷ	Λευκίῳ, ὡς μηδὲν ἐκ τῆς
[5, 69]	καὶ μεῖζον· τὸ δ' ἀσφαλὲς	τῷ	Λίβωνι ἀνεδέχετο αὐτός. Οἱ μὲν
[5, 69]	ταχέως ἐπέστελλον, καὶ ὁ Πομπήιος	τῷ	Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος δὲ ὁ
[5, 113]	ἐλπίδα ἔχουσιν, παραστήσεσθαι δ' αὐτοὺς	τῷ	λιμῷ προσδοκῶντος, ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιος,
[5, 5]	ἐς τὴν Ἰταλίαν, εἰ χρὴ	τῷ	λόγῳ τὸ ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων
[5, 81]	δὲ καὶ Μηνοδώρῳ τὸν ἔχθιστον	τῷ	Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ
[5, 78]	οὕνεκα καὶ Μικυλίων ὁ πιστότατος	τῷ	Μηνοδώρῳ πρὸς Καίσαρα περὶ αὐτομολίας
[5, 2]	Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν ἅμα	τῷ	Μούρκῳ διέπλευσαν ἐς Σικελίαν καὶ
[5, 80]	ἤγαγε νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα	τῷ	ναυάρχῳ Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν δὴ
[5, 110]	ἡ ἵππος, ἐς τάχος διερίζουσα	τῷ	ναυτικῷ, καὶ τὰ πεζὰ ἑτέρωθεν
[5, 22]	δωρούμενον αὐτοῖς. Χρῆναι δέ, εἰ	τῷ	ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν μὲν
[5, 136]	ἃς ἐντείλαιτο Τιτίὼ· καὶ εἰ	τῷ	ὄντι ταῦτα φρονοίη Πομπήιος, ἥξειν
[5, 93]	τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα	τῷ	παιδὶ Λεπίδου, καθάπερ ὡμολόγητο. Καὶ
[5, 59]	ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν Ἀντωνίῳ	τῷ	πάντας αὐτοὺς περισώσαντι ἐν Φιλίπποις.
[5, 122]	Καῖσαρ αὐτὸς μὲν ἔμεινεν ἐν	τῷ	περὶ Ναυλόχους στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ'
[5, 106]	ἐπὶ τῶν Μυλῶν εἶναι σὺν	τῷ	πλέονι ναυτικῷ, τὰς δὲ βαρείας
[5, 91]	καὶ τῆς προτεραίας ἡμέρας πολλὰ	τῷ	πολέμῳ βλαβεὶς καὶ δύο τοῖσδε
[5, 34]	τοῖς στρατευομένοις φυλασσομένου, τὸ πλῆθος	τῷ	πολέμῳ καὶ τῇ νίκῃ φανερῶς
[5, 105]	ἔμελλεν ἐπιχειρήσειν ἐς Μύλας Δημοχάρει	τῷ	Πομπηίου, τεσσαράκοντα ναῦς ἔχοντι· ὁ
[5, 144]	καὶ διὰ Κλεοπάτραν, εὔνως ἔχουσαν	τῷ	Πομπηίῳ διὰ τὸν πατέρα Μάγνον,
[5, 83]	(δύο γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα	τῷ	Πομπηίῳ θαλάσσης ἐργάται, Μενεκράτης τε
[5, 110]	ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε δὲ	τῷ	Πομπηίῳ καὶ ἡ ἵππος, ἐς
[5, 138]	τὰς συνεχεῖς εἰσφορὰς ἐμισθοφόρουν ἀσμένως	τῷ	Πομπηίῳ κατὰ δόξαν μάλιστα τῆς
[5, 84]	ὡς ἐν καιρῷ μάλιστα, ἐπιθέσθαι	τῷ	Πομπηίῳ μετὰ τοσοῦδε στόλου, ναῦς
[5, 110]	τάχα ἄν τι μεῖζον ἐξήνυστο	τῷ	Πομπηίῳ. Νῦν δὲ ἀπείρως τε
[5, 78]	τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ	τῷ	Πομπηίῳ, ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ πειθόμενον
[5, 139]	τε ἄλλοι τῶν ἀξιολόγων ἔτι	τῷ	Πομπηίῳ παρῆσαν φίλοι, καὶ ὁ
[5, 134]	Συρίας λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν	τῷ	Πομπηίῳ πολεμεῖν κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα
[5, 71]	τὸ Μούρκου μύσος· καὶ προσιόντες	τῷ	Πομπηίῳ συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε καὶ
[5, 72]	μοῖραν τετάρτην. Καὶ τῶν ἐστρατευμένων	τῷ	Πομπηίῳ τοὺς μὲν οἰκέτας ἐλευθέρους
[5, 121]	ἱππάρχων παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν	τῷ	πόνῳ νῆες Καίσαρος μὲν τρεῖς,
[5, 108]	νενικηκότας ἐδωρεῖτο, καὶ ἐπήλπιζεν ἐν	τῷ	πορθμῷ διὰ τὸν ῥοῦν κουφοτέρους
[5, 89]	ἐλάμβανεν, ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε	τῷ	πορθμῷ, τοὺς μὲν ἀήθεις καὶ
[5, 100]	κυανῆν μεταλλάξαι, εἰσποιούμενον ἄρα ἑαυτὸν	τῷ	Ποσειδῶνι. Ἐλπίσας δ' ἀναζεύξειν τὸν
[5, 73]	θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ	τῷ	προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ
[5, 87]	τοῦ κακοῦ πυθόμενοι τοὺς κρημνούς,	τῷ	πυρὶ περὶ τῆς ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι,
[5, 94]	~Κατὰ δαίμονα δ' ἀμφοτέρων προσιόντων	τῷ	ῥεύματι, Ἀντώνιος ἐκ τῆς ἀπήνης
[5, 31]	ἐκ Κελτῶν ἐπανιόντι. Καὶ εἵποντο	τῷ	Σαλουιδιηνῷ Ἀσίνιός τε καὶ Οὐεντίδιος,
[5, 31]	δέ, φίλτατος Καίσαρι, δείσας ἐπὶ	τῷ	Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε,
[5, 7]	Ἀριαράθῃ τε καὶ Σισίνῃ, ὧν	τῷ	Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς τὴν βασιλείαν,
[5, 105]	νήσων ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ	τῷ	στόλῳ διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου, προερευνωμένης
[5, 55]	τε τῷ στρατῷ καὶ παντὶ	τῷ	στόλῳ μετ' ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος,
[5, 13]	τὴν ἀρχὴν παρὰ τοῦ στρατοῦ,	τῷ	στρατῷ δὲ ἐς τὴν ἐπικράτησιν
[5, 39]	ἀρχῆς καταναγκάσαι. Ὁ δέ με	τῷ	στρατῷ διέβαλλε, κωλύειν τὰς κληρουχίας
[5, 19]	τῷ σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα	τῷ	στρατῷ διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν πρὸς
[5, 55]	ἤδη τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί τε	τῷ	στρατῷ καὶ παντὶ τῷ στόλῳ
[5, 14]	κλέος τὸ Ἀντωνίου καὶ παρὰ	τῷ	στρατῷ καὶ παρὰ τοῖς ἅλλοις
[5, 49]	ὁ Καῖσαρ ἐς διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι	τῷ	στρατῷ, Κέστιος δέ τις αὐτῶν
[5, 46]	ἔπεμπε τοὺς χιλάρχους τὸ σύνθημα	τῷ	στρατῷ ληψομένους παρὰ τοῦ Καίσαρος·
[5, 140]	δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιος ἅπαντι	τῷ	στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς
[5, 109]	νενικηκώς, ἀλλὰ κατὰ φῶς θαρροῦντι	τῷ	στρατῷ περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι
[5, 19]	τῆς ὄψεως ὁ Καῖσαρ ἐν	τῷ	στρατῷ πλέον ἔχοι. Ἱππέων δὲ
[5, 27]	πολεμοῦντα. Καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι	τῷ	στρατῷ πόλεις ἔτι μόναι, ἀλλ'
[5, 77]	ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτας συνέλεγε καὶ	τῷ	στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς
[5, 33]	Καῖσαρ αὐτίκα μετὰ σπουδῆς ἅπαντι	τῷ	στρατῷ τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι
[5, 33]	Περυσίας καταλιπών. Οἱ δὲ οὔτε	τω	συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε σὺν προθυμίᾳ
[5, 16]	αὐτοὺς ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ	τῷ	συνειδότι σφῶν μόνῳ καὶ τῇ
[5, 19]	τὰς Ἀντωνίου κατοικίας, συλλεγόμενος φρουρὰν	τῷ	σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα τῷ
[5, 109]	Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν	τῷ	Ταυρομενίῳ, μετὰ δεῖπνον εὐθὺς ἐς
[5, 26]	βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα	τῷ	τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι.
[5, 142]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει	τῷ	Τιτίῳ· ὁ δὲ νυκτὸς τὰ
[5, 60]	ὁ δὲ Κοκκήιος οὐκ εἴα	τω	τὸν Καίσαρα καλεῖν ἐχθρόν, ἔς
[5, 15]	τῆς ὕβρεως ἢ καταφρονήσεως ἐν	τῷ	τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν γέ
[5, 14]	ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε δὲ ἐν	τῷ	τότε μάλιστα τὸ κλέος τὸ
[5, 138]	Πομπήιος ἱππέας οὐκ ἔχων ἐπεχείρησε	τῷ	τοῦ Φουρνίου στρατοπέδῳ κατὰ μέτωπον
[5, 26]	αὖθις ἀναλαμβάνειν αὐτὸν οὐκ ἀποδιδόντι	τῷ	Φάγγωνι ἐπολέμει, συναγαγών τινας τῶν
[5, 48]	ὃς ἐν Ῥώμῃ δικάζων ἐπὶ	τῷ	φόνῳ Γαΐου Καίσαρος τὴν καταδικάζουσαν
[5, 72]	ἐπιφανῶν, πλὴν εἴ τις ἐπὶ	τῷ	φόνῳ Γαΐου Καίσαρος ψήφῳ καὶ
[5, 4]	ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος ἐπὶ	τῷ	φόνῳ Καίσαρος, καὶ Κοΐντου, προδόντος
[5, 30]	οὐραγίας· ἐς δὲ λόφον ἀναδραμόντι	τῷ	Φουρνίῳ καὶ νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα
[5, 59]	τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον	τῷ	χάρακι τῷ Καίσαρος κατὰ μέρη
[5, 19]	τῶν τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ	τῷ	χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς
[5, 37]	ἐπὶ τοῦ τείχους ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα	κάτω	διερριπτεῖτο, τὴν ὕβριν οὐκ ἔφερον,
[5, 83]	Δημοχάρης δὲ βαρυθυμῶν ἐπὶ τῷ	θανάτῳ	Μενεκράτους ὡς ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ
[5, 113]	ἦν, ὃν οἱ τρεῖς ἐπὶ	θανάτῳ	προγεγράφεσαν ἐν Ῥώμῃ, καὶ χρήματα
[5, 126]	τε ἀποφήνας καὶ προγράψας ἐπὶ	θανάτῳ	τοσούσδε ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις
[5, 13]	ἀρχὴν παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ	στρατῷ	δὲ ἐς τὴν ἐπικράτησιν ὧν
[5, 39]	καταναγκάσαι. Ὁ δέ με τῷ	στρατῷ	διέβαλλε, κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ
[5, 19]	σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα τῷ	στρατῷ	διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον.
[5, 30]	ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν πολλῷ	στρατῷ	καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις εἵπετο.
[5, 55]	τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί τε τῷ	στρατῷ	καὶ παντὶ τῷ στόλῳ μετ'
[5, 14]	τὸ Ἀντωνίου καὶ παρὰ τῷ	στρατῷ	καὶ παρὰ τοῖς ἅλλοις ἅπασι·
[5, 49]	Καῖσαρ ἐς διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι τῷ	στρατῷ,	Κέστιος δέ τις αὐτῶν ὑπομαργότερος,
[5, 46]	τοὺς χιλάρχους τὸ σύνθημα τῷ	στρατῷ	ληψομένους παρὰ τοῦ Καίσαρος· οἱ
[5, 55]	Κερκύρας ἐς τὸν Ἰόνιον ἔπλει,	στρατῷ	μὲν οὐ πολλῷ ναυσὶ δὲ
[5, 140]	τότε ὁ Πομπήιος ἅπαντι τῷ	στρατῷ	νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς γε
[5, 109]	ἀλλὰ κατὰ φῶς θαρροῦντι τῷ	στρατῷ	περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι πάντως
[5, 19]	ὄψεως ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ	στρατῷ	πλέον ἔχοι. Ἱππέων δὲ Καίσαρος
[5, 27]	Καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ	στρατῷ	πόλεις ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ
[5, 139]	ἑτέραις ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ καὶ	στρατῷ	πολλῷ, καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς
[5, 84]	Ῥήγιον διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ	στρατῷ	πολλῷ καὶ Πομπήιον περὶ Μεσσήνην
[5, 55]	Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ	στρατῷ	πολλῷ, οὐ δοκοῦντά τισιν οὐδ'
[5, 51]	τὴν Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου	στρατῷ	πολλῷ περὶ Ἄλπεις, οὗ Φούφιος
[5, 77]	καὶ ἐρέτας συνέλεγε καὶ τῷ	στρατῷ	ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς οὕνεκα
[5, 33]	αὐτίκα μετὰ σπουδῆς ἅπαντι τῷ	στρατῷ	τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ
[5, 90]	πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες	ἀγχοτάτω	καὶ τὴν γῆν δεδιότες καὶ
[5, 130]	ὅσας δοκιμάσειε· καὶ ὑπήντων ὅτι	πορρωτάτω	καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ δῆμος
[5, 39]	τῆς ἀρχῆς ἀφῃρημένου καὶ Ἀντωνίου	πορρωτάτω	χρήματα συλλέγοντος, εἷς οὗτος ἅπαντα
[5, 126]	ὁ δὲ ἀπεῖπεν. Οὕτω Λέπιδος,	ἀδοκήτῳ	πάντων ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημος ἐκ
[5, 119]	ἓν δ' ἐπενόουν ὡς ἐν	ἀδοκήτῳ,	τὴν ναῦν κρούοντες ἐπὶ πρύμναν
[5, 144]	Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα, ἐν	Μιλήτῳ	κατέκανεν, εἴτε δι' αὑτοῦ, μηνίων
[5, 9]	αὐτῆς Ἀρσινόην, ἱκέτιν οὖσαν ἐν	Μιλήτῳ	τῆς Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος, πέμψας ὁ
[5, 57]	ἦγεν, αἰδουμένους καὶ γνώμην ἐν	ἀπορρήτῳ	ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα συναλλάσσειν,
[5, 121]	Καίσαρος μὲν τρεῖς, Πομπηίου δὲ	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι, καὶ αἱ λοιπαὶ
[5, 132]	ὁ Καῖσαρ ἐτῶν ἐς τότε	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι, καὶ αὐτὸν αἱ
[5, 6]	~Ὁ μὲν οὕτως εἴπεν, ἐς	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν τὴν
[5, 22]	τε καὶ τριάκοντα τέλεσιν ἀντὶ	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν
[5, 5]	τοῦ στρατοῦ, τέλη δέ ἐστιν	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσιν ὁπλιτῶν, ἃ μετὰ
[5, 122]	ἐκ Λιλυβαίου, μεθ' ὧν εἶχεν	ὀκτὼ	τελῶν, ἐκάλει κατὰ σπουδὴν ὡς
[5, 25]	καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ'	ὅτῳ	στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον
[5, 139]	εἶδον αὐτὸν οὐδὲ Τιτίου παρόντος,	ὅτῳ	τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιος ἐπέτρεπε,
[5, 89]	κατὰ φῶς ἔτι, ἀλλ' ἐν	σκότῳ	διόλλυσθαι. ~Οἰμωγαί τε ἀνὰ τὴν
[5, 33]	συνέφυγον. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν	ἑκάστῳ	στρατὸν ἐπιστήσας, ἵνα μὴ πρὸς
[5, 129]	καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰς πεντακοσίας	ἑκάστῳ.	Τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν
[5, 2]	Σικελίαν καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ	Σέξστῳ	συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν παρὰ
[5, 92]	συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως ἔχοντι	αὐτῷ	ἀγγέλλεται ὁ Ἀντώνιος συνθέμενος συμμαχήσειν
[5, 128]	ἐδίδου τοῦ Πομπηίου. ~Ζήλου δὲ	αὐτῷ	γέμοντι ἐπὶ τούτοις τὸ δαιμόνιον
[5, 124]	παραινέσοντας κρύφα ἑκάστοις. Ὡς δὲ	αὐτῷ	διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ
[5, 105]	τοῦ Πομπηίου καὶ τὰς ἐμβολὰς	αὐτῷ	διχόθεν παρέξων. Ἀγρίππας μὲν οὖν
[5, 84]	τε γὰρ κράτισται τῶν νεῶν	αὐτῷ	διωλώλεσαν, καὶ αἱ ἕτεραι πρὸς
[5, 25]	πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκός τε ἀφῖκτο	αὐτῷ	δύο ἄγων στρατοῦ τέλη καὶ
[5, 71]	Λεπίδου, οἱ δὲ ὡς κάθοδον	αὐτῷ	δώσοντες μόνην, τότε μὲν ἐπ'
[5, 11]	καλοῦσι φαικάσιον. Ἔξοδοί τε ἦσαν	αὐτῷ	ἐς ἱερὰ ἢ γυμνάσια ἢ
[5, 56]	καὶ τὰς νήσους τὰς ἐν	αὐτῷ.	Ἔς τε τὰ παράλια τῆς
[5, 87]	σκηνὴν ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν	αὐτῷ	θεραπευτήρων παρόντων, ὡς ἐν νυκτὶ
[5, 110]	καὶ ἀνέδραμε δι' αὑτοῦ. Καὶ	αὐτῷ	καθισταμένῳ ἔτι τὸ στρατόπεδον Πομπήιος
[5, 50]	τάδε τῷ Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεις	αὐτῷ	καὶ ἀγορὰν ὡς αὐτίκα ἥξοντι
[5, 63]	τε τὴν ἡμέραν ἐξενίζετο παρ'	αὐτῷ	καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι τῷ
[5, 94]	τε τῆς ἀπήνης Ἀντωνίου συνήδρευεν	αὐτῷ	καὶ ἐν Τάραντι ἐς τὴν
[5, 91]	διὰ χειρὸς εἶναι, μή τις	αὐτῷ	καὶ ἑτέρωθεν ὡς ἐν κακοπραγίᾳ
[5, 51]	στρατὸν καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπ'	αὐτῷ	καὶ Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσας
[5, 135]	τοῦ στρατοῦ, πιστοτάτου γε ὄντος	αὐτῷ	καὶ οὐδ' ἐν τῇ φυγῇ
[5, 58]	ἐπίπλουν τοῦ Καίσαρος. Ἤδη δ'	αὐτῷ	καὶ τὰ μηχανήματα γεγένητο, καὶ
[5, 25]	χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο δὲ	αὐτῷ	καὶ τὰ τῆς Ἰταλίας ἔξω.
[5, 54]	τά τε ἔθνη τὰ ὑπ'	αὐτῷ	καὶ τὸν στρατόν, ἵνα μὴ
[5, 109]	ἐξεώσθη. Προσεχώρησαν δ' ἕτεραι πόλεις	αὐτῷ	καὶ φρουρὰς ἐδέξαντο· καὶ αὐτὸς
[5, 93]	τῆς Ἰταλίας, δυσχερὲς δ' ἐσόμενον	αὐτῷ	Καίσαρος τὴν Ἰταλίαν εἰληχότος. Ὀκταουία
[5, 62]	τῶν ἀνδροφόνων, ἡ δὲ ψῆφος	αὐτῷ	κατ' ὀργὴν ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ
[5, 107]	μάλιστα εὐθὺ τοῦ Παπίου καὶ	αὐτῷ	κατὰ τὴν ἐπωτίδα ἐμπεσὼν κατέσεισε
[5, 11]	τῆς πατρίου, καὶ ὑπόδημα ἦν	αὐτῷ	λευκὸν Ἀττικόν, ὃ καὶ Ἀθηναίων
[5, 53]	καὶ Λέπιδον ἐς τὴν ἐψηφισμένην	αὐτῷ	Λιβύην, ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου τελῶν
[5, 128]	τε καὶ τοῖς οὐ συνισταμένοις	αὐτῷ	λοιδορούμενοι. Ὁ δ' ἔφη καὶ
[5, 125]	Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι ἦσαν παρ'	αὐτῷ,	μετεπήδων κατὰ μέρη· Λεπίδου δὲ
[5, 135]	~Λοιπὸς δ' ἐς τὴν περιπόθητον	αὐτῷ	μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη
[5, 137]	Ἀντωνίῳ, φύλακες τῶν ἐκεῖ τρεφομένων	αὐτῷ	μονομάχων. Ἐς δὲ τὸν Ἀχαιῶν
[5, 92]	φίλοι καὶ τῶν πόλεών τινες	αὐτῷ	ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν. Ὁ
[5, 99]	τῶν ἐνόντων ἀνελάμβανε. Διεφθάρατο δ'	αὐτῷ	νῆες βαρεῖαι μὲν ἕξ, κουφότεραι
[5, 15]	ἠγνόει ἀδικουμένους. Ἀμήχανα δ' ἦν	αὐτῷ·	οὔτε γὰρ ἀργύριον ἦν ἐς
[5, 139]	λαμπρῶς, καὶ ἐς μεγάλα ταχέως	αὐτῷ	πάντα ηὔξετο παρ' ἐλπίδα. Φουρνίῳ
[5, 116]	τοὺς ἱππέας διεβίβαζεν. Ἐγένοντό τε	αὐτῷ	πάντες ἐν Σικελίᾳ ὁπλιτῶν μὲν
[5, 108]	εἰ δέοι. Τῶν φίλων δ'	αὐτῷ	παραινούντων μὴ ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι
[5, 138]	ἄρχοντος μὲν χειρῶν, ἀεὶ δ'	αὐτῷ	παραστρατοπεδεύοντος σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ
[5, 84]	ναῦς ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνας, ὥστε	αὐτῷ	παρῄνουν οἱ φίλοι, ὡς ἐν
[5, 103]	καὶ εἰρεσίαν· καὶ τὰ πεζὰ	αὐτῷ	παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε γῆν
[5, 134]	πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν	αὐτῷ	πατρόθεν καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι
[5, 53]	περιενέγκαιεν. Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ	αὐτῷ	περὶ πολλῶν παρθένων ἐς γάμον)
[5, 87]	τὴν ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ δὲ	αὐτῷ	περὶ ταῦτα Καλουίσιος μὲν οὐδ'
[5, 78]	ἐς ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενος	αὐτῷ	περὶ τοῦδε τοῦ πολέμου· ναῦς
[5, 34]	ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν	αὐτῷ	πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ τοῦ πλησίον
[5, 66]	ἐδέχετο τὰς πείρας Ἀντωνίου συνάγοντος	αὐτῷ	Πομπήιον. Ἐς δὲ Ῥώμην παρελθόντες
[5, 77]	τῷ δήμῳ προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν	αὐτῷ	Πομπηίῳ. Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν
[5, 126]	Ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε	αὐτῷ	προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσας
[5, 33]	πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις τε ἦσαν	αὐτῷ	πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ
[5, 66]	ἔκτεινε διελέγξας καὶ τὸν ὑπ'	αὐτῷ	στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν
[5, 75]	Τὸν δὲ στρατόν, ὅσος ἔμελλεν	αὐτῷ	συγχειμάσειν, περιουσιάσαι τε βουλόμενος καὶ
[5, 1]	Ἀντώνιος ἐς τὴν Ἀσίαν, ἔνθα	αὐτῷ	συμβάλλει Κλεοπάτρα βασιλὶς Αἰγύπτου, καὶ
[5, 20]	τὰ τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸς ἄκων	αὐτῷ	συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων
[5, 76]	τε ἦσαν ὁμοίως ἄνευ σημείων	αὐτῷ,	σὺν δύο φίλοις καὶ σὺν
[5, 102]	ὁ δὲ ἐς μὲν σωτηρίαν	αὐτῷ	συνεγίνως κε διὰ τὰς σπονδὰς
[5, 117]	Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος	αὐτῷ	συνήντετο σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον
[5, 94]	ὁμοίως ἀνεπαύετο χωρὶς δορυφόρων παρ'	αὐτῷ.	Τὰ δ' ὅμοια καὶ παρ'
[5, 7]	ἑκάστων δύναμιν ἐπετάχθη. ~Περιιόντι δ'	αὐτῷ	τὰ ἔθνη Λεύκιός τε ὁ
[5, 81]	Πελοπόννησον οὐ δοίη. ~Ὡς δὲ	αὐτῷ	τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο,
[5, 127]	δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο	αὐτῷ	τέλη μὲν ὁπλιτῶν πέντε καὶ
[5, 122]	ἐς Ἀντώνιον, ὡς ἐξ ὁμοίων	αὐτῷ	τὴν μητέρα περισεσωκώς. Καὶ ὁ
[5, 52]	ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν· Ἰουλίαν δ'	αὐτῷ	τὴν μητέρα Πομπήιος, ἐς αὐτὸν
[5, 75]	τὸν πόλεμον τῶν Παρθυαίων. Καὶ	αὐτῷ	τῆς βουλῆς ψηφισαμένης εἶναι κύρια,
[5, 105]	στόλῳ διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου, προερευνωμένης	αὐτῷ	τῆς θαλάσσης· στρατὸν δὲ ἐπὶ
[5, 100]	καὶ τέως ἀχθόμενος οὐκ ἀποδοθείσης	αὐτῷ	τῆς ναυαρχίας καὶ τότε αἰσθόμενος,
[5, 98]	ἐχθρῶν πατρῴων γενέσθαι. Πρόπλοι δ'	αὐτῷ	τινες τοὺς μυχοὺς τῆς θαλάσσης
[5, 134]	ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου, στρατηγὸν ἐπ'	αὐτῷ	Τίτιον ᾕρητο καὶ ναῦς καὶ
[5, 46]	τοῦ Καίσαρος· οἱ δὲ ἔφερον	αὐτῷ	τὸν ἀριθμὸν τοῦ στρατοῦ, καθὰ
[5, 99]	θέρους προκόπτοντος· ὅθεν ἦν ἄριστον	αὐτῷ	τὸν πόλεμον ἐς τὸ μέλλον
[5, 46]	Καῖσαρ ἔθυεν, ὁ δὲ Λεύκιος	αὐτῷ	τὸν στρατὸν ἔπεμπε, τὰ μὲν
[5, 12]	προγραφαῖς δεδημευμένων διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ'	αὐτῷ	τὸν στρατὸν ἐς τὰς ἀποικίας
[5, 85]	ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ'	αὐτῷ	τοῦ πόρου τὸ πλέον καὶ
[5, 19]	λοιπὰ τῶν κατοικίσεων, ἔπεμπεν ἑψομένους	αὐτῷ	τοὺς Ἀντωνίου παῖδας ἅμα τῷ
[5, 9]	ἐνήλλακτο ταχέως, καὶ τὸ πάθος	αὐτῷ	τοῦτο ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν
[5, 110]	μάχην ἐβλάπτοντο. Τέλη δ' ἦν	αὐτῷ	τρία καὶ ἱππέες χωρὶς ἵππων
[5, 16]	γινώσκειν αὐτοὺς ἔφη καὶ κολάσειν	αὐτῷ	τῷ συνειδότι σφῶν μόνῳ καὶ
[5, 54]	τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων	αὐτῷ	τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς Πεδουκαίου
[5, 139]	παρῆσαν φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατος	αὐτῷ	Φάννιος καὶ ὁ κηδεστὴς αὐτοῦ
[5, 98]	Ποσειδῶνι καὶ ἀκύμονι θαλάσσῃ, συλλήπτορας	αὑτῷ	κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων γενέσθαι. Πρόπλοι
[5, 102]	Καίσαρα οὐδὲν ἀδικοῦντα, εἰ πίστιν	αὑτῷ	κομίσειεν ὁ Μίνδιος παρὰ Μεσσάλα
[5, 19]	Ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούς, ὅτι	αὑτῷ	μὲν καὶ Ἀντωνίῳ πάντα εἶναι
[5, 93]	καὶ ἐς τὰς ἔτι γινομένας	αὑτῷ	ναῦς ἀνεβάλλετο. Καλούμενος δὲ αὖθις
[5, 55]	πεποίητο. Πυθόμενος δὲ Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν	αὑτῷ	ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ, οὐ
[5, 77]	Πομπηίῳ, κελεύων, ὅσα ἔτι ὤφειλον	αὑτῷ	Πελοποννήσιοι δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον
[5, 70]	ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν	αὑτῷ	περικτώμενον. Ὁ δὲ καὶ τέως
[5, 54]	κἀκεῖνος καὶ διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας	αὑτῷ,	πολεμήσω σὺν σοὶ πρὸς αὐτόν,
[5, 30]	δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ'	αὑτῷ	στρατὸν ἐγχειρίσαντος, ὁ μὲν Λέπιδος
[5, 77]	ἐπὶ τοῖσδε τὴν χώραν, ἡγούμενος	αὑτῷ	σὺν τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων
[5, 102]	δὲ πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου Μίνδιον	αὑτῷ	συνελθεῖν ἔς τινα νησῖδα ἐπὶ
[5, 123]	ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς Σικελίαν, οὐχ	ἑαυτῷ	κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ δὲ ἀντενεκάλει
[5, 48]	ἀφίκοντο, Λεύκιον μὲν ὁ Καῖσαρ	ἑαυτῷ	παρεστήσατο, τῶν δὲ ἄλλων τοὺς
[5, 40]	τοὺς δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν σφᾶς	ἑαυτῷ	προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν εἶπεν ἅπασιν
[5, 122]	τὸν τοῦ Πλενίου στρατὸν οἰκειούμενος	ἑαυτῷ	συνεχώρει διαρπάσαι τὴν πόλιν μετὰ
[5, 132]	μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων,	ἐνιαυτῷ	δ' ὅμως εἰς εἰρήνην ἀφύλακτον
[5, 92]	μεθεὶς κατὰ γῆν πόλεμον συνίστασθαι.	Οὕτω	δ' ἀθύμως ἔχοντι αὐτῷ ἀγγέλλεται
[5, 128]	ἔφη καὶ μόνος ἀρκέσειν ἐπὶ	οὕτω	δικαίοις. Ἀλλ' ὁ μὲν τόδε
[5, 100]	πειθόμενος οὐκ ἄνευ θεοῦ δὶς	οὕτω	θέρους πταῖσαι τοὺς πολεμίους. Φασὶ
[5, 63]	πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε.	~Οὕτω	καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ Κοκκήιος
[5, 46]	φυλακὰς ἔτι διὰ χειρὸς εἶχον,	οὕτω	κελεύσαντος αὐτοῦ Καίσαρος, νυκτοφυλακεῖν ἑκατέρους
[5, 126]	ὄντα αὐτοκράτορα· ὁ δὲ ἀπεῖπεν.	Οὕτω	Λέπιδος, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ συμπεσών,
[5, 54]	αὐτῆς Πεδουκαίου τε καὶ Λευκίου.	Οὕτω	μὲν δὴ καὶ Λεύκιον ὁ
[5, 143]	ὁ Τιτίῳ μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσας.	~Οὕτω	μὲν ἑάλω Πομπήιος Σέξστος, ὁ
[5, 98]	Μεσσήνῃ συνεῖχεν ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν.	~Οὕτω	μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον, γενομένης
[5, 115]	ἠμέλησαν, ἔπινον ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον.	Οὕτω	μὲν ἐξ ἀέλπτου Κορνιφίκιος καὶ
[5, 18]	αὐτῶν ἄρχοντες ἢ ταῖς δωρεαῖς.	~Οὕτω	μὲν ἐς στάσεις τότε πάντα,
[5, 24]	παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο.	~Οὕτω	μὲν ἦσαν αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι,
[5, 22]	κοινῇ βουλευομένοις δοκῇ, μόνα πράσσειν.	Οὕτω	μὲν θρασέως ὁ Μάνιος ἠξίου
[5, 9]	δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν.	Οὕτω	μὲν ὁ Ἀντώνιος ἐνήλλακτο ταχέως,
[5, 95]	οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντες.	Οὕτω	μὲν οὖν διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων,
[5, 96]	ἅπτουσι, καὶ ὁ λεὼς ἐπευφημεῖ.	Οὕτω	μὲν Ῥωμαῖοι τὰ ναυτικὰ καθαίρουσιν.
[5, 71]	λαμπρᾶς ἐπιβεβηκώς. Καὶ Δικαιάρχειαν μὲν	οὕτω	σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων
[5, 58]	ἡμέρας ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐπανήγαγεν.	Οὕτω	τὸν Ἀντώνιον ὡς ἄμαχον ἐκ
[5, 2]	Λέπιδον μεθ' ἑτέρας δυνάμεως, ἣ	Βρούτῳ	καθίστατο Κρήτην, πρὸς Μοῦρκον καὶ
[5, 2]	ἀποθανόντος οὐδὲν ἐλπίζων ὅμοιον ἐν	Βρούτῳ,	Ῥοδίων ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα, ὅσας
[5, 75]	ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους γενομένους	Βρούτῳ,	τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας, ἕτερον
[5, 141]	ἐπετίθει δ' ὅτι τροφῶν ἐν	τοσούτῳ	δεόμενος καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν,
[5, 137]	καὶ μέγας καὶ ἄκακος. ~Ἐν	τούτῳ	δὲ Φούρνιος, ὁ τῆς Ἀσίας
[5, 43]	ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ δὲ	τούτῳ	καὶ τῆς πενταετίας παριούσης, ἀνακῦψαι
[5, 82]	οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες. ~Ἐν δὲ	τούτῳ	Μηνόδωρος καὶ Μενεκράτης καθορῶσιν ἀλλήλους
[5, 104]	δεήσειεν. ~Καὶ οἱ μὲν ἐν	τούτῳ	παρασκευῆς ἦσαν, Λεπίδῳ δὲ αὖθις
[5, 61]	Ἀηνόβαρβον φονέα τοῦ ἐμοῦ πατρός,	ψήφῳ	καὶ κρίσει καὶ προγραφῇ κατεγνωσμένον
[5, 72]	ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος	ψήφῳ	καὶ κρίσει κατέγνωσται· καὶ τῆς
[5, 95]	ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ	ἀδελφῷ	καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς ἤδη γενομένης
[5, 50]	εἶναι πρὸς Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον	ἄμφω	τάδε τῷ Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεις
[5, 56]	τοῖς ἐξ ἠπείρου προσελθεῖν ἀνάντει	λόφῳ,	διατετμημένῳ τε καὶ διατετειχισμένῳ. Ὁ
[5, 140]	ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστος ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ	λόφῳ	τινί, ἄνευ τάφρου καὶ χάρακος,
[5, 100]	αὐτοῦ θέρους, ἐξεπλήσσετο μὲν ὡς	ἀμάχῳ	γνώμῃ καὶ παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον
[5, 52]	μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ	συμμάχῳ,	εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς πρὸς
[5, 87]	ὡς ἐν νυκτὶ καὶ τοσῷδε	ταράχῳ	διερριμμένων. Περιπέμψας δ' εὐθὺς πανταχῇ
[5, 28]	Λευκίου καὶ ὁ ἄλλος, ὃν	ἔχω,	ἔρρωται δὲ καὶ τὰ λοιπὰ
[5, 80]	νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ	ναυάρχῳ	Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν δὴ καθιστάμενος
[5, 141]	λαβόντας ἄγειν ἤδη πρὸς αὐτόν.	Ἐπιτρέψω	δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ μόνῳ,
[5, 39]	οὓς τῆς ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας.	Πέμψω	δὴ πρὸς τὸν κεκρατηκότα καὶ
[5, 62]	ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ	ἐπικρύψω	σε, ὅτι καὶ τὴν ἄλλην