Livre, par.
[5, 31]	Καὶ τάδε μέν, ὡς προσεδόκησεν	ὁ	Ἀγρίππας, ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ δὲ
[5, 109]	ταῖς Μύλαις ὑπολιπών, ἵνα αὐτὸν	ὁ	Ἀγρίππας ἔτι παρεῖναι νομίζοι. Ἀγρίππας
[5, 32]	αὐτόν τε καὶ τὴν Περυσίαν	ὁ	Ἀγρίππας καὶ ὁ Σαλουιδιηνὸς καὶ
[5, 118]	δὲ καὶ τὸν καλούμενον ἅρπαγα	ὁ	Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ σιδήρῳ περιβεβλημένον,
[5, 121]	αἷς δὴ μόναις διέφερον ἀλλήλων,	ὁ	Ἀγρίππας συνεὶς πλέονας ἀπολωλέναι τοῦ
[5, 57]	Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν τοῖς πονουμένοις. Καὶ	ὁ	Ἀγρίππας τοὺς ἐν ὁδῷ κληρούχους
[5, 116]	Ἀγρίππαν ἐς Μύλας· ~ἄρτι δὲ	ὁ	Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν μεστὸν
[5, 54]	ἐπὶ καταλύσει τῆς μοναρχίας ἔρχοιτο	ὁ	ἀδελφός, καὶ φανερῶς καὶ λαθὼν
[5, 43]	ἐπολέμησα, αὗται μόναι, καὶ οὔτε	ὁ	ἀδελφὸς οὔτε Μάνιος οὔτε Φουλβία,
[5, 55]	Ἀηνοβάρβῳ καὶ τὸ πεζόν. Καὶ	ὁ	Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς ἐξίστατο Ἀντωνίῳ.
[5, 28]	κληρουχίαν ἀφαιρούμενος ὑπὸ Λευκίου καὶ	ὁ	ἄλλος, ὃν ἔχω, ἔρρωται δὲ
[5, 136]	ἄρα μὴ προσοῖτο φιλίως αὐτὸν	ὁ	Ἀντώνιος, ἀναγκασθέντα καὶ τῶν ἀεὶ
[5, 9]	Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος, πέμψας	ὁ	Ἀντώνιος ἀνεῖλε, καὶ Σεραπίωνα, τὸν
[5, 57]	καὶ Καίσαρα συναλλάσσειν, εἰ δ'	ὁ	Ἀντώνιος ἀπειθῶν πολεμοίη, Καίσαρι ἀμύνειν.
[5, 67]	δὲ τοῦ Καίσαρος οὐδ' ὥς,	ὁ	Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε
[5, 68]	καὶ τιτρωσκόμενον ᾐδοῦντο. Πυθόμενος δ'	ὁ	Ἀντώνιος ἐβοήθει κατὰ σπουδήν. Οἱ
[5, 58]	δ' ἔτι περικαθήμενος, ἐφ' οἷς	ὁ	Ἀντώνιος ἐδυσχέραινεν. Ὡς δὲ καὶ
[5, 136]	καὶ ἐς Ἀλεξάνδρειαν ἤχθησαν. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος ἕκαστα μαθὼν ἐκάλει τοὺς
[5, 63]	καὶ ἐλπιζομένου τι πλέον εἰδέναι,	ὁ	Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ τὸν Πομπήιον
[5, 9]	Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν. Οὕτω μὲν	ὁ	Ἀντώνιος ἐνήλλακτο ταχέως, καὶ τὸ
[5, 10]	καὶ συνέπραξαν τοῖς τυράννοις. Οὓς	ὁ	Ἀντώνιος ἐξελαύνων ὑποφεύγοντας ἐς τὴν
[5, 93]	τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ'	ὁ	Ἀντώνιος ἐπέμενεν ὅμως καὶ αὖθις
[5, 9]	τῆς Κλεοπάτρας ἐς τὰ οἰκεῖα,	ὁ	Ἀντώνιος ἔπεμπε τοὺς ἱππέας Πάλμυρα
[5, 3]	συνίστατο, ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ	ὁ	Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ νίκῃ τῇ
[5, 8]	οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη,	ὁ	Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ ὄψει τὴν
[5, 60]	ἤρετο, εἴ τι καὶ αὐτὸς	ὁ	Ἀντώνιος ἐπιστέλλει τῷ Καίσαρι, κεκομισμένος
[5, 136]	πείρας ἢ μηχανῆς δεόμενον. Οἷς	ὁ	Ἀντώνιος ἐπίστευσεν, ὢν καὶ τὰ
[5, 58]	ἱππέων, οὐ κατασχὼν τῆς ὁρμῆς	ὁ	Ἀντώνιος εὐθὺς ἀπὸ τοῦ δείπνου,
[5, 95]	οὖν διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων, καὶ	ὁ	Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς τὴν Συρίαν
[5, 14]	τὴν χάριν ἀποφέροιτο μηδ' ἔρημος	ὁ	Ἀντώνιος εὐνοίας στρατιωτῶν γένοιτο, τὰς
[5, 79]	τὴν δὲ τοῦ Μάγνου περιουσίαν	ὁ	Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην ὡς
[5, 59]	γε μὴν πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν	ὁ	Ἀντώνιος, ἡγούμενός τι καὶ αἴτιος
[5, 66]	παρελθόντες ἐτέλουν τοὺς γάμους. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος Μάνιον μὲν ἔκτεινεν ὡς
[5, 68]	τεγῶν οἰμωγαὶ καὶ βοαί. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος μόλις τε παρῆλθε, καὶ
[5, 95]	ἀντέδοσαν ὅμως ἀλλήλοις, Καίσαρι μὲν	ὁ	Ἀντώνιος ναῦς ἑκατὸν εἴκοσιν, ἃς
[5, 60]	δι' αὐτοῦ Κοκκηίου γράμματα. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος Νῦν μέν, ἔφη, τί
[5, 71]	καταστρωμάτων ὁ μὲν Καῖσαρ καὶ	ὁ	Ἀντώνιος παρῆλθον ἐς τὸ πρὸς
[5, 62]	δὲ οὐ συνέθετο μὲν συμμαχήσειν	ὁ	Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ σοῦ
[5, 69]	ἐς Βαΐας ὁ Καῖσαρ καὶ	ὁ	Ἀντώνιος. ~Πομπήιον δὲ οἱ μὲν
[5, 92]	δ' ἀθύμως ἔχοντι αὐτῷ ἀγγέλλεται	ὁ	Ἀντώνιος συνθέμενος συμμαχήσειν καὶ νίκη
[5, 136]	παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων εἰπόντων,	ὁ	Ἀντώνιος τὰς ἐντολὰς αὐτοῖς ἐξέφερεν,
[5, 65]	πᾶσαν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ	ὁ	Ἀντώνιος τὴν Ῥωμαίων αὖθις ἀρχὴν
[5, 141]	Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ μοι, κακῶς	ὁ	Ἀντώνιος ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν
[5, 19]	κελεύοι. Ὅθεν αὐτὸν ὁ στρατὸς	ὁ	Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 31]	μὲν ἦσαν Ἀντωνίῳ, Βαρβάτιος δὲ	ὁ	Ἀντωνίου ταμίας, Ἀντωνίῳ τι προσκρούσας
[5, 119]	μηχανήματα πάντα. Εὐδοκίμει δὲ μάλιστα	ὁ	ἅρπαξ, ἔκ τε πολλοῦ ταῖς
[5, 118]	δὲ κρίκων εἴχετο τοῦ μὲν	ὁ	ἅρπαξ, σιδήριον καμπύλον, τοῦ δὲ
[5, 4]	ἡμῖν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος	ὁ	βασιλεὺς ὑμῶν ἐν διαθήκαις ἀπέλιπε,
[5, 49]	καὶ Γάιος Φλάυιος καὶ Κλώδιος	ὁ	Βιθυνικὸς καὶ ἕτεροι. Τοῦτο μὲν
[5, 2]	εὑρών (ἐτεθνήκει γὰρ ἤδη καὶ	ὁ	Βροῦτος) ἐξήγαγε τὴν φρουράν, οὖσαν
[5, 69]	ὁ δῆμος ἔστενε καὶ ἡσύχαζεν.	~Ὁ	δ' Ἀντώνιος ἐδίδασκε τοὺς Λίβωνος
[5, 58]	παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς γιγνόμενοις ἐφήδρευεν.	~Ὁ	δ' Ἀντώνιος ἐκράτει μὲν τοῖς
[5, 95]	ὁ Καῖσαρ ἐς νέωτα ἀνεβάλλετο·	ὁ	δ' Ἀντώνιος ἐπιμένειν διὰ Παρθυαίους
[5, 73]	ταῖς ναυσὶν ὢν μηδένα διαφυγεῖν.	Ὁ	δ' ἀποκρίνασθαι τοῦ γένους ἅμα
[5, 124]	διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι παρεκάλουν.	Ὁ	δ' ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην
[5, 93]	τῷ Καίσαρι συμμαχήσων, ὡς ὑπέσχητο,	ὁ	δ' ἐνήλλακτο τὴν γνώμην καὶ
[5, 16]	αὐτούς, ἀλλ' ἐκστῆναι μανιώδει φορᾷ.	Ὁ	δ' ἐπῄει μέν, ἀναθρέψειν ἔτι
[5, 140]	ἑαυτῶν πίστιν ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον.	~Ὁ	δ' ἔρημος ὢν ἤδη φίλων
[5, 33]	ὁ μὲν αὐτῶν ἐς Ῥάβενναν,	ὁ	δ' ἐς Ἀρίμινον, ὁ δὲ
[5, 112]	ἐς Μεσσάλαν οὐ μακρὰν ὄντα.	Ὁ	δ' εὐθύς, ἔτι ἀθεράπευτος, ἔς
[5, 128]	τοῖς οὐ συνισταμένοις αὐτῷ λοιδορούμενοι.	Ὁ	δ' ἔφη καὶ μόνος ἀρκέσειν
[5, 84]	λοιπὸν ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ πάρεστιν.	Ὁ	δ' οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον περιμένων
[5, 56]	Ἀντωνίῳ δὲ ὡς πολέμιον ἐπάγοντι.	Ὁ	δὲ ἀγανακτῶν καὶ ἡγούμενος εἶναι
[5, 107]	ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα ἀνελάμβανεν,	~ὁ	δὲ Ἀγρίππας ἵετο μάλιστα εὐθὺ
[5, 19]	διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον.	Ὁ	δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούς, ὅτι αὑτῷ
[5, 123]	Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν·	ὁ	δὲ ἀντενεκάλει τῆς προτέρας τάξεως
[5, 4]	Καῖσαρ ἐπὶ τὸν Ἰόνιον ᾔει,	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος
[5, 75]	ἐς τὴν Κελτικὴν ἐξώρμα ταρασσομένην,	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν πόλεμον
[5, 3]	αὐτὸς εἵλετο διὰ τὴν ἀρρωστίαν̓	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐς τὰ πέραν
[5, 1]	Καῖσαρ ἐπὶ τῆς Ἰταλίας ᾔει,	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐς τὴν Ἀσίαν,
[5, 55]	ὁ μὲν Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις,	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐς τὴν ἑαυτοῦ
[5, 56]	λόφῳ, διατετμημένῳ τε καὶ διατετειχισμένῳ.	Ὁ	δὲ Ἀντώνιος καὶ τὸν λιμένα
[5, 134]	Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ τάδε παρασκευάζειν.	~Ὁ	δὲ Ἀντώνιος πυθόμενος μὲν εὐθὺς
[5, 52]	ἰδίους ἐπιστήσας ἐς Ῥώμην ἀνέστρεφεν·	~ὁ	δὲ Ἀντώνιος χειμῶνος μὲν ἔτι
[5, 126]	κτείνωσι Λέπιδον, οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα·	ὁ	δὲ ἀπεῖπεν. Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ
[5, 119]	ἦν ἡ βία τῶν ἀνδρῶν,	ὁ	δὲ ἅρπαξ ἐποίει τὸ ἴδιον.
[5, 109]	ἐνταῦθα καὶ ἀποπειράσων τοῦ Ταυρομενίου.	Ὁ	δὲ Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν,
[5, 56]	καὶ δρᾶν, ὅ τι δύναιτο.	Ὁ	δὲ ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον σὺν
[5, 41]	τῶν ἀπαγγελούντων Καίσαρι κατιέναι Λεύκιον.	Ὁ	δὲ αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο οὖν
[5, 52]	σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον.	Ὁ	δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν μὲν
[5, 61]	ἐπερεθίσας, ᾤχετο πρὸς τὸν Καίσαρα.	~Ὁ	δὲ αὐτὸν ἰδὼν ἐν θαύματι
[5, 69]	Καὶ ὁ μὲν ἄκων ἔπεμπεν,	ὁ	δὲ δῆμος καὶ Μουκίαν, τὴν
[5, 132]	ἀρχῇ προτρέποντες τῆς προτέρας ἀποστῆναι.	Ὁ	δὲ ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε,
[5, 55]	πεῖραν ὡς πρὸς ἀμφίβολον ἄνδρα.	Ὁ	δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν
[5, 60]	ἄλλους Ἀντωνίου φίλους τοιόνδε γεγενημένον.	Ὁ	δέ Ἐκ Βρεντεσίου με, φησίν,
[5, 77]	προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ.	Ὁ	δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ τούτων,
[5, 1]	Αἰγύπτου, καὶ εὐθὺς ὀφθεῖσα ἐκράτει.	Ὁ	δὲ ἔρως ὅδε αὐτοῖς τε
[5, 102]	λέγοντι τὰς αἰτίας τῆς φυγῆς·	ὁ	δὲ ἐς μὲν σωτηρίαν αὐτῷ
[5, 128]	ὅμοια τοῖς ἐν Φιλίπποις ἀγωνισαμένοις.	Ὁ	δὲ ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον
[5, 79]	τῇ Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ.	~Ὁ	δὲ ἦλθε μὲν ἐς τὴν
[5, 142]	παρεκάλει. Ὡς δ' οὐκ ἔπειθεν,	ὁ	δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν ἑαυτὸν
[5, 132]	ἑαυτοῦ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπέστελλεν.	Ὁ	δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸς
[5, 16]	Νώνιον ἁμαρτόντας ἠξίουν ἀνευρόντα κολάσαι.	Ὁ	δὲ καὶ γινώσκειν αὐτοὺς ἔφη
[5, 63]	τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ.	Ὁ	δὲ καὶ τἆλλα καὶ τόδε
[5, 100]	δράσοντα, ὅ τι καὶ δύναιτο.	Ὁ	δὲ καὶ τέως ἀχθόμενος οὐκ
[5, 70]	ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον.	Ὁ	δὲ καὶ τέως τὸν Μοῦρκον
[5, 91]	νεῶν καὶ ἀνδρῶν τὸ πλέον.	~Ὁ	δὲ καὶ τῆς προτεραίας ἡμέρας
[5, 53]	Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου μὲν καὶ
[5, 98]	δὲ καὶ διερρίφησαν οὐκ ἀσινεῖς.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀρχομένου μὲν τοῦ
[5, 66]	ἄρα καὶ ταχὺς ἐς εὔνοιαν·	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτίκα τὸν Σαλουιδιηνὸν
[5, 54]	Ὧδε μὲν ὁ Λεύκιος εἶπεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτὸν καὶ τέως
[5, 122]	παρῆλθε καὶ κατεῖχε τῆς πόλεως.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτὸς μὲν ἔμεινεν
[5, 129]	μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺς μὲν
[5, 40]	ἄλλα ἐπαγωγά, τούτοις ὅμοια, ἔλεγον.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ εἰδὼς τῶν πολεμίων
[5, 98]	λοιπῶν οἱ ἐρέται χειμῶνος ἐτεθνήκεσαν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας, θύων
[5, 84]	τὴν γῆν, τοὺς κόλπους ἐξελίσσων.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐκ μὲν Τάραντος
[5, 46]	κληροῦχοι καὶ οἱ νεοστράτευτοι κεχωρισμένοι.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας
[5, 57]	Ἀντώνιος ἀπειθῶν πολεμοίη, Καίσαρι ἀμύνειν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐν μὲν Κανυσίῳ
[5, 80]	ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην ὡς πολεμίου.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐς Σαρδόνα
[5, 105]	Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν Στρογγύλην,
[5, 53]	συναλλάξαι. ~Ὁ μὲν ὧδε ἀπεκρίνατο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἀπὸ
[5, 27]	κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ Βρεντέσιον
[5, 109]	καὶ αὐτὸς ἐπανῆλθεν ἐς Ἱεράν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἤδη μὲν ἐς
[5, 123]	καὶ τὰ στενὰ πάντα ἐκρατύνετο.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἦλθε μὲν τῆς
[5, 38]	ἐκθυμοτάτης γενομένης, ἐς τοῦτο ἐτελεύτα·	ὁ	δὲ Καῖσαρ, ἵνα μὴ αὖθις
[5, 3]	ἓξ τέλη καὶ ἱππέας μυρίους,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἱππέας τετρακισχιλίους καὶ
[5, 3]	τε καὶ Βρούτου πρῶτα συνίστατο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος
[5, 65]	καὶ ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος
[5, 57]	τὴν χώραν ἐπενέμετο τοῖς ἱππεῦσιν.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὀξείας καὶ πανταχοῦ
[5, 62]	ἔχουσαν, εἰ μὴ διαλύσεσθε ὑμεῖς.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ (οὐ γὰρ ἀμελῶς
[5, 12]	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἐποίουν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν
[5, 15]	δὲ ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι γίγνεσθαι.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει ἀδικουμένους.
[5, 14]	ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει μὲν
[5, 85]	ἀπέφηνεν ἀντὶ Μηνοδώρου καὶ Μενεκράτους·	~ὁ	δὲ Καῖσαρ περὶ τῶν συμβεβηκότων
[5, 68]	τὸ μὲν πλῆθος ἅπαν ἠρέθιστο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ σὺν τοῖς φίλοις
[5, 13]	ἑτοίμων, ἐς ὅ τι χρῄζοιεν.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν ἐξελογεῖτο
[5, 53]	ἐγγυᾶν αὐτὴν τῷ Καίσαρι προθύμως.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου φίλων
[5, 126]	ὡς ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ
[5, 84]	ἀλλὰ τὸν στόλον ὅλον ἀποβαλών.	~Ὁ	δὲ Καλουίσιος ἕως μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι
[5, 60]	ἀντίγραφα. Ὁ μὲν οὕτως ἐπεχλεύασεν,	ὁ	δὲ Κοκκήιος οὐκ εἴα τω
[5, 97]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας,	ὁ	δὲ Λέπιδος ἐκ Λιβύης, Ταῦρος
[5, 31]	προσεδόκησεν ὁ Ἀγρίππας, ἐγίγνετο ἅπαντα·	ὁ	δὲ Λεύκιος ἀποτυχὼν ὧν ἐπενόει,
[5, 46]	ἡμέρᾳ ὁ μὲν Καῖσαρ ἔθυεν,	ὁ	δὲ Λεύκιος αὐτῷ τὸν στρατὸν
[5, 32]	παριέντες ἀλλήλοις κατ' ἀξίωσιν οὐδέτερος.	Ὁ	δὲ Λεύκιος οὔτ' ἐς μάχην
[5, 30]	μὲν Λέπιδος ἐς Καίσαρα ἔφευγεν,	ὁ	δὲ Λεύκιος Ῥωμαίοις ἐδημηγόρει, Καίσαρα
[5, 45]	συμφοραῖς ἀγεννὲς οὐδ' ἀσύνετον εἰπόντα,	ὁ	δὲ Λεύκιος τὸν Καίσαρα τοῦ
[5, 35]	καὶ παυσαμένου τοῦ πυρὸς διεφθάρθαι.	Ὁ	δὲ Λεύκιος τοῦ λιμοῦ πιέζοντος
[5, 31]	Καίσαρα ἀπὸ τοῦ Λευκίου μετετίθεντο·	ὁ	δὲ Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ
[5, 18]	δόξα ἐς τοὺς στρατιώτας ἐφέρετο.	Ὁ	δὲ λεὼς ἀπέκλειε τὰ ἐργαστήρια
[5, 68]	τε καὶ μίσει τῶν ἡγουμένων,	ὁ	δὲ λιμὸς ἤκμαζε, καὶ ὁ
[5, 3]	καὶ συνελόχισαν ἐς στρατηγίδας τάξεις.	Ὁ	δὲ λοιπὸς αὐτοῖς στρατὸς ἐγένετο,
[5, 29]	τὸ Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα.	Ὁ	δὲ Μάνιος καὶ ἐπιστολὴν ἐδείκνυε
[5, 39]	ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς καταναγκάσαι.	Ὁ	δέ με τῷ στρατῷ διέβαλλε,
[5, 81]	μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ πολέμιοι,	ὁ	δὲ Μενεκράτης αὐτοῖς αὖθις ἐπιφαίνεταί
[5, 82]	ἐτρώθη, καὶ ὁ ὀβελὸς ἐξῃρέθη,	ὁ	δὲ Μενεκράτης τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ
[5, 142]	ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ·	ὁ	δὲ νυκτὸς τὰ συνήθη πυρὰ
[5, 54]	ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς τὸν Ἀντώνιον·	ὁ	δὲ οἷα καὶ πρότερον εἶπε·
[5, 68]	καὶ οὐ πειθόμενον, τότε ἔβαλλον.	Ὁ	δὲ ὁπλίτας πλέονας, οἳ ἦσαν
[5, 93]	ἐς βάσανον τῷ Καίσαρι διδούς·	ὁ	δὲ οὐκ ἐδέξατο μέν, ἀφίξεσθαι
[5, 77]	ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν.	Ὁ	δὲ οὐκ ἐδέχετο μὲν ἐπὶ
[5, 128]	λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάς.	Ὁ	δὲ οὐκ ἔφη τὰς τιμὰς
[5, 91]	διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος.	Ὁ	δὲ οὔτε περὶ τῆς γῆς
[5, 120]	ἐπίπλους ἐφείσαντο διὰ τὰς συμπλοκάς.	Ὁ	δὲ πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς ἀπὸ
[5, 33]	Ῥάβενναν, ὁ δ' ἐς Ἀρίμινον,	ὁ	δὲ Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον συνέφυγον.
[5, 29]	ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς·	ὁ	δὲ πόλεμος ἀνέῳκτο, καὶ ὁ
[5, 6]	συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο,	ὁ	δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς τοσοῦτον
[5, 63]	τῷ Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ.	Ὁ	δὲ πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ
[5, 71]	τὸ πρὸς τῇ γῇ πεποιημένον,	ὁ	δὲ Πομπήιος καὶ ὁ Λίβων
[5, 97]	τὸν πατέρα νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον·	ὁ	δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε
[5, 139]	τὸ χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν·	~ὁ	δὲ Πομπήιος Νίκαιάν τε καὶ
[5, 62]	καὶ Φουλβία καὶ Αεύκιος ἐπολέμουν·	ὁ	δὲ Πομπήιος οὐ πρότερον, ἀλλὰ
[5, 100]	ὁ δεύτερος ἐς Σικελίαν ἐπίπλους.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος οὐδ' ἐπὶ τοιᾷδε
[5, 81]	καὶ μετὰ σπουδῆς ἐταχύνετο ἅπαντα.	Ὁ	δὲ Πομπήιος τῆς μὲν αὐτομολίας
[5, 142]	δὲ πέμπειν ἐς αὐτὸν ἐντίμως.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας
[5, 105]	τῷ Πομπηίου, τεσσαράκοντα ναῦς ἔχοντι·	ὁ	δὲ Πομπήιος, τὸ βίαιον ὑφορώμενος
[5, 103]	ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς τὸ Ἱππώνειον.	Ὁ	δὲ Πομπήιος, ὥς μοι προείρηται,
[5, 113]	τῷ κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν·	ὁ	δὲ πρὸς Κάσσιον καὶ Βροῦτον
[5, 61]	ἵν' ἐχθρὸς ᾖς μοι, περιέσωσα.	Ὁ	δέ πῶς, ἔφη, τοὺς μὲν
[5, 62]	ναῦς καὶ τὴν Ἰταλίαν λεηλατήσαντα.	~Ὁ	δέ Σπένδεσθαι μέν, ἔφη, συνεχωρήσατε
[5, 15]	ὁ Καῖσαρ τὸν στρατιώτην ἀνέστησεν,	ὁ	δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε καὶ περιστάντες
[5, 124]	αὐτὰς ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι.	~Ὁ	δὲ στρατὸς ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν
[5, 49]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐσπένδετο ἅπασιν,	ὁ	δὲ στρατὸς οὐκ ἐπαύετο ἐπί
[5, 129]	οὐδ' ὅ τι γένοιτο, ἐγινώσκετο·	~ὁ	δὲ στρατὸς οὐκέτι μέν, ὑπὸ
[5, 123]	πόλιν μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ.	~Ὁ	δὲ σὺν τούτοις ἔχων δύο
[5, 36]	τειχῶν, ὡς διακόψοντες αὐτὰ πάντως.	Ὁ	δὲ τὴν ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ
[5, 93]	δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ Μαικήνα.	Ὁ	δὲ τὸν Ἀντώνιον ἔφη καὶ
[5, 141]	μόνα τὰ ἐν μέσῳ δεδιώς·	ὁ	δὲ Φούρνιος αὐτὸν οὕτως ἠμείψατο·
[5, 70]	αὐτὸν ἐν τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει.	Ὁ	δὲ χιλίαρχον καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ
[5, 118]	πέμπων, εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι.	Ὁ	δὲ ὠρρώδει μὲν τὰ ἐνάλια
[5, 99]	Καὶ πλησίον ἦν ἤδη καὶ	ὁ	δεύτερος ἐς Σικελίαν ἐπίπλους. ~Ὁ
[5, 67]	γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν	ὁ	δῆμος ἀγανακτῶν, εἰ τὰ κοινὰ
[5, 69]	νῦν ἐστιν Αἰναρία. Καὶ μαθὼν	ὁ	δῆμος αὖθις ἠθροίζετο καὶ παρεκάλει
[5, 68]	ὁ δὲ λιμὸς ἤκμαζε, καὶ	ὁ	δῆμος ἔστενε καὶ ἡσύχαζεν. ~Ὁ
[5, 130]	ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ	ὁ	δῆμος ἐστεφανωμένοι ἔς τε τὰ
[5, 55]	ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ τῶν ῥαβδούχων	ὁ	ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ τὴν πρῷραν,
[5, 59]	δ' ἀμφοτέροις ἐς πολλὰ συνοίσειν	ὁ	θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις, ἣ
[5, 34]	μηδὲ τῆς πόλεως προπαρεσκευασμένης. Ὧν	ὁ	Καῖσαρ αἰσθόμενος ἀκριβεστέρας τὰς φυλακὰς
[5, 103]	δὲ τοῦ στόλου γενομένου, αὖθις	ὁ	Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ ἐς Ἱππώνειον
[5, 131]	Καὶ ἀχθέντας αὐτοὺς ἐς Ῥώμην	ὁ	Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν τε Ῥωμαίων
[5, 5]	καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς διαδώσων	ὁ	Καῖσαρ ἄπεισιν ἐς τὴν Ἰταλίαν,
[5, 139]	γὰρ τὸ Σικελικὸν ἔργον αὐτὰς	ὁ	Καῖσαρ ἀπέλυσε) ἧκεν δὲ καὶ
[5, 96]	διαλαθών. Ἐφ' ᾧ τὸν Καλουίσιον	ὁ	Καῖσαρ ἀπέλυσε τῆς ναυαρχίας καὶ
[5, 54]	Οὕτω μὲν δὴ καὶ Λεύκιον	ὁ	Καῖσαρ ἀπέπεμπε σὺν τιμῇ καὶ
[5, 33]	περὶ τὸν Οὐεντίδιον ἀφικέσθαι. ~Καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτίκα μετὰ σπουδῆς ἅπαντι
[5, 47]	ἔνθα περ εἱστήκεσαν, ἄπωθεν, ἕως	ὁ	Καῖσαρ αὐτοῖς πόλεις τε ἐς
[5, 33]	Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον συνέφυγον. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσας,
[5, 116]	τὰ στενὰ περὶ Μύλας· καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτῶν τε κατέσχε καὶ
[5, 95]	εἰς Τάραντα παρέδωκεν, Ἀντωνίῳ δὲ	ὁ	Καῖσαρ δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς
[5, 48]	Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον μὲν	ὁ	Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο, τῶν δὲ
[5, 124]	βεβαίους σφίσιν, εἰ μὴ συνθοῖτο	ὁ	Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντος ἔτι ταῦτα
[5, 32]	ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν	ὁ	Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ σπουδὴν
[5, 111]	οὖν πεζὰ πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺς	ὁ	Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ τὴν
[5, 80]	πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν	ὁ	Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ πόλει
[5, 77]	ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων δέ, ὡς	ὁ	Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε ἐπὶ τούτοις
[5, 45]	εἰπόντος τοῦ Λευκίου καὶ σιωπήσαντος	ὁ	Καῖσαρ ἔλεξεν· ἄσπονδον μέν σε
[5, 23]	ὡς ἐν δίκῃ. Πρότερος δ'	ὁ	Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέας ἔπεμψεν ἐς
[5, 16]	ἔκανον καὶ ἔρριψαν, ἔνθα παροδεύσειν	ὁ	Καῖσαρ ἔμελλεν. Οἱ μὲν δὴ
[5, 19]	ὡς μηδὲν ἐκ τῆς ὄψεως	ὁ	Καῖσαρ ἐν τῷ στρατῷ πλέον
[5, 30]	Σεντίαν, νυκτὸς μὲν οὐχ ἕσπετο	ὁ	Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ
[5, 41]	φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων ἤδη, προλαβὼν	ὁ	Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος, ἵνα
[5, 30]	ἄλλον στρατὸν ἄγοντος τῷ Λευκίῳ,	ὁ	Καῖσαρ ἐξήπτετο τῆς οὐραγίας· ἐς
[5, 29]	ὁ δὲ πόλεμος ἀνέῳκτο, καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐπ' αὐτὸν ἐξῄει, φύλακα
[5, 51]	Ἄλπεις, οὗ Φούφιος Καληνὸς ἡγεῖτο,	ὁ	Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν
[5, 32]	Ἀγρίππας καὶ ὁ Σαλουιδιηνὸς καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐπελθὼν τρισὶ στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο·
[5, 118]	ἔργου δὲ μείζονος οὐδενός, Ταῦρον	ὁ	Καῖσαρ ἔπεμψε τὰς ἀγορὰς τοῦ
[5, 124]	ταῦτα τοῦ Λεπίδου δι' ἀπραξίαν	ὁ	Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον
[5, 145]	αὖθις ἐς Ἀρμενίαν ἐστράτευε, καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούς, οἳ τὴν
[5, 132]	τε καὶ εἶδος. Θαυμαζόμενος δὲ	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ τῷδε ὀξέως οὕτως
[5, 21]	Λεύκιον. Οὐ δεξαμένων δ' ἐκείνων,	ὁ	Καῖσαρ ἐπιφθόνως αὐτοὺς ἔν τε
[5, 116]	ἐκ τῆς θαλάσσης ἔχον, καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐς αὐτὸ τὰ πεζὰ
[5, 49]	δὲ Περυσίαν αὐτὴν ἐγνώκει μὲν	ὁ	Καῖσαρ ἐς διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι τῷ
[5, 95]	οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ Πομπήιον	ὁ	Καῖσαρ ἐς νέωτα ἀνεβάλλετο· ὁ
[5, 125]	τῶν Καίσαρος ἔπιπτε, καὶ αὐτὸς	ὁ	Καῖσαρ ἐς τὸν θώρακα ἐβλήθη·
[5, 63]	παρ' υἱοῦ. Ὧδε μὲν καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ ἐπέστελλε τῇ
[5, 62]	πρὸς τὸν Ἀντώνιον ἐθάρρουν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν Τὴν μὲν
[5, 47]	ἔτι οὐδ' εὔκριτον. ~Ὅθεν οὐδὲ	ὁ	Καῖσαρ ἔτι τῆς γνώμης ἐκράτει,
[5, 132]	ἐδόκει τέλος εἶναι. Καὶ ἦν	ὁ	Καῖσαρ ἐτῶν ἐς τότε ὀκτὼ
[5, 46]	μέρει κατὰ τέλος, οὗ προσέταξεν	ὁ	Καῖσαρ, ἐφ' ἑαυτῶν, οἵ τε
[5, 22]	ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν οὖν	ὁ	Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας αὐτούς, καὶ
[5, 123]	Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ'	ὁ	Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸς
[5, 94]	Καίσαρα, πιστεύον ὡς φίλῳ. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἰδὼν ἀντεμιμεῖτο, καὶ ξυμβάλλουσιν
[5, 69]	τοῦ δήμου, ἐξῄεσαν ἐς Βαΐας	ὁ	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος. ~Πομπήιον
[5, 27]	στρατολογήσοντας σφίσιν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν	ὁ	Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος περιέπεμπον·
[5, 80]	Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν δὴ καθιστάμενος	ὁ	Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν ἔτι πλέονα
[5, 99]	τοῦ κακοῦ τὰ νεκρὰ ἔθαπτεν	ὁ	Καῖσαρ, καὶ τοὺς τραυματίας ἐθεράπευε,
[5, 29]	τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. ~Ταῦτ' εἶπεν	ὁ	Καῖσαρ. Καὶ τούτων οἱ μὲν
[5, 13]	ἐδωρεῖτο, δανειζόμενος ἐκ τῶν ἱερῶν,	ὁ	Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην ὁ
[5, 87]	καὶ πάντων ἐνδεεῖς. Καὶ αὐτοὺς	ὁ	Καῖσαρ, ὁμοίως ἔχων, παρεκάλει περιθέων
[5, 28]	ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε γιγνομένων	ὁ	Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν τε
[5, 127]	εἴθ' ὡς αὐτὸς ἔλεγεν ὕστερον	ὁ	Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο τοῦ
[5, 61]	ἀφαιρῇ καὶ τὰ ἔθνη; Καὶ	ὁ	Καῖσαρ Οὐ γάρ, ἔφη, Καληνοῦ
[5, 61]	τοῦ Βρεντεσίου καθάπερ πολέμιος. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὐδὲν μὲν αὐτὸς ἔφη
[5, 66]	Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα χαλεπαίνων	ὁ	Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰς πείρας
[5, 78]	ἐς Μηνόδωρον παρὰ Πομπηίου διαβολῶν,	ὁ	Καῖσαρ οὐκ εὐθὺς μέν, ἐδέξατο
[5, 52]	ἐμμένοι τοῖς πρὸς αὑτὸν ὡμολογημένοις	ὁ	Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ Πομπηίον Καίσαρι
[5, 124]	ἴσον τοῖς ἡσσημένοις καταστάντες. Ὧν	ὁ	Καῖσαρ πυνθανόμενος περιέπεμπε τοὺς τὰ
[5, 41]	γνώμην ἀπὸ τοῦ σχήματος· καὶ	ὁ	Καῖσαρ συνεὶς ἀντεμιμεῖτο ἐς δεῖγμα
[5, 77]	τυράννου κατὰ σπονδὰς γεγονέναι. Καὶ	ὁ	Καῖσάρ τινα λῃστήρια συλλαβὼν ἐβασάνιζεν,
[5, 121]	οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν καὶ τούσδε	ὁ	Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντος ὑποσπόνδους ἐδέχετο
[5, 15]	ὁ μὲν δῆμος ἐπεσημήνατο, καὶ	ὁ	Καῖσαρ τὸν στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ
[5, 77]	ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε αὐτὰ	ὁ	Καῖσαρ τῷ δήμῳ προσέφερε καὶ
[5, 117]	μετὰ τοῦ στρατοῦ. Τισιηνῷ δ'	ὁ	Καῖσαρ ὑπήντα καὶ διημάρτανε τῆς
[5, 33]	ἰόντων καὶ τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων,	ὁ	Καῖσαρ ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν
[5, 125]	τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ ἀνέσχεν	ὁ	Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν
[5, 29]	ἔργων ἤδη προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὑποκρίνεται, τέλος ἄρτι πέμψας
[5, 95]	καὶ μακρῶν, καὶ τὴν Ὀκταουίαν	ὁ	Καῖσαρ χιλίοις λογάσι σωματοφύλαξιν, οὓς
[5, 103]	καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὧδε ἔχοντι ἐξ Ἱππωνείου
[5, 96]	ἦν ὁ στόλος, ἐκάθαιρεν αὐτὸν	ὁ	Καῖσαρ ὧδε. Οἱ μὲν βωμοὶ
[5, 110]	ἀπῳκισμένοι. ~Ἐνταῦθα τῆς νεὼς ἐκβαίνων	ὁ	Καῖσαρ ὤλισθε καὶ ἔπεσε καὶ
[5, 97]	ἀντὶ Κυιντιλίου καλοῦσι. Τήνδε μὲν	ὁ	Καῖσαρ ὥρισε τὴν ἡμέραν, αἰσιούμενος
[5, 19]	στρατὸς ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὡς ἀντιπράσσοντα Ἀντωνίῳ, καὶ
[5, 51]	περιορωμένου, ὁ Καληνὸς ἐτελεύτησε· καὶ	ὁ	Καῖσαρ, ὡς ἐς ἀμφότερα πρόφασιν
[5, 94]	ὄχθην τοῦ ἑτέρου. Ἐνίκα δὲ	ὁ	Καῖσαρ, ὡς καὶ πρὸς τὴν
[5, 38]	δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς δὲ	ὁ	Καῖσαρ ὤφθη τοὺς αὐτομόλους φιλανθρώπως
[5, 78]	τῶν δ' αὐτῶν ἡμερῶν Φιλάδελφος,	ὁ	Καίσαρος ἀπελεύθερος, πρὸς τὸν Μηνόδωρον
[5, 51]	αὐτοῦ καὶ τὸ εὐπρεπὲς περιορωμένου,	ὁ	Καληνὸς ἐτελεύτησε· καὶ ὁ Καῖσαρ,
[5, 7]	αὐτῷ τὰ ἔθνη Λεύκιός τε	ὁ	Κασσίου ἀδελφὸς καὶ ὅσοι ἄλλοι
[5, 139]	ὁ τιμιώτατος αὐτῷ Φάννιος καὶ	ὁ	κηδεστὴς αὐτοῦ Πομπηίου Λίβων ὡς
[5, 52]	Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιός τε Λίβων,	ὁ	κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ Σατουρνῖνος
[5, 2]	δ' εἰς αὐτοὺς καὶ Κικέρων	ὁ	Κικέρωνος καὶ ὅσοι ἄλλοι τῶν
[5, 60]	ἀλλὰ ταῖς εὐεργεσίαις ἐχθροποιεῖν. Καὶ	ὁ	Κοκκήιος, ἃ μὲν ἐπεμέμφετο μαθών,
[5, 63]	ὑπενοήσατε. ~Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα	ὁ	Κοκκήιος ἐκείνην τε τὴν ἡμέραν
[5, 61]	αὐτῶν διέπλευσαν ἐς Σικελίαν. Καὶ	ὁ	Κοκκήιος Ἑτέρως, ἔφη, τάδε λογοποιούμενα
[5, 62]	θαρρῶν ἐπιβέβηκε τῆς παραλίου. Καὶ	ὁ	Κοκκήιος Οὐκ Ἀντωνίῳ θαρρῶν, εἶπεν,
[5, 62]	νῦν ἐκ Θουρίων ἐξελαθείς. Καὶ	ὁ	Κοκκήιος τὰ ἀμφίλογα πάντα κατιδὼν
[5, 60]	παρὰ Ἀντωνίῳ κατέμενεν. Οὗτος τότε	ὁ	Κοκκήιος, τὸν καιρὸν οὐ μεθείς,
[5, 98]	λιβὸς δὲ τὸν νότον μεταλαβόντος	ὁ	κόλπος ἐκυκᾶτο, ἐς τὴν ἑσπέραν
[5, 113]	αὐτοὺς τῷ λιμῷ προσδοκῶντος, ὥδευεν	ὁ	Κορνιφίκιος, ἐν μέσῳ τοὺς ἀπὸ
[5, 111]	Κορνιφικίου στρατόπεδον ἀνεπήδων, καὶ αὐτοῖς	ὁ	Κορνιφίκιος ἐπιθέουσιν ἐπεχείρει, τοὺς κούφους
[5, 86]	προκεῖσθαι. Τόλμῃ τε παραβόλῳ πρῶτον	ὁ	Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα τοῦ Δημοχάρους
[5, 123]	ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰς ἐπινοεῖν	ὁ	Λέπιδος ἐμπρῆσαι. ~Ὁ δὲ στρατὸς
[5, 125]	ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ	ὁ	Λέπιδος περιέπεμπεν ἐς πάντα ἐπικούρους·
[5, 30]	καὶ Λευκίου, φθάσας τὸν Καίσαρα	ὁ	Λεύκιος ἀνεσώσατο αὐτὰ χρήμασί τε
[5, 41]	στολῆς οὔσης ἑκατέρῳ στρατηγικῆς. Καὶ	ὁ	Λεύκιος ἀποθέμενος τοὺς φίλους ᾔει
[5, 37]	γὰρ ἐδύναντο. Περιθέων δ' αὐτοὺς	ὁ	Λεύκιος ἐδεῖτο μὴ ψυχομαχεῖν ἔτι
[5, 54]	χάριτος καὶ γένους. Ὧδε μὲν	ὁ	Λεύκιος εἶπεν, ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 37]	Ὧδε δὲ αὐτοὺς ἔχοντας ἐλεῶν	ὁ	Λεύκιος ἐκάλει τῇ σάλπιγγι ἀναχωρεῖν.
[5, 46]	ἐκ τῆς ὄψεως ἑκατέρων. ~Καὶ	ὁ	Λεύκιος ἔπεμπε τοὺς χιλάρχους τὸ
[5, 41]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος γεγονέναι. Καὶ	ὁ	Λεύκιος ἐπῄνει μὲν ἐλεῶν ἄνδρας
[5, 35]	χλωράν, νεμόμενοι. Καὶ τοὺς ἀποψύχοντας	ὁ	Λεύκιος ἐς τάφρους ἐπιμήκεις κατώρυσσεν,
[5, 33]	ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε μὴν καὶ	ὁ	Λεύκιος, ἑτέροις ὁμοίοις χαρακώμασι καὶ
[5, 42]	ἀφίκοντο, προσηγόρευσάν τε ἀλλήλους καὶ	ὁ	Λεύκιος ἔφη· εἰ μὲν ξένος
[5, 19]	ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου, δόξας	ὁ	Λεύκιος ἢ ὑποκρινάμενος ἐφ' ἑαυτὸν
[5, 36]	κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς κελευόντων,	ὁ	Λεύκιος ἦγε πρὸ ἡμέρας. Σίδηρόν
[5, 38]	ἡγεμονικῶν τινες ἔδρων. Ἐνεδίδου τε	ὁ	Λεύκιος ἤδη πρὸς διαλύσεις ἐλέῳ
[5, 34]	σὺν ταῖς στρατηγίσι σπείραις ἐπιδραμόντων,	ὁ	Λεύκιος μάλα προθύμως ἀγωνιζόμενος ἀνεώσθη.
[5, 32]	δὲ παρ' αὐτὰ τῆς ἐπιβουλῆς	ὁ	Λεύκιος οὐ θαρρῶν ἀμφοτέροις ἑκατέρωθεν
[5, 27]	τὴν Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ καὶ	ὁ	Λεύκιος περιέπεμπον· πεῖραί τε τούτων
[5, 34]	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν οὔσης, φυλάξας	ὁ	Λεύκιος τὴν ἑορτὴν ὡς ἀμελείας
[5, 29]	ἐς τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ	ὁ	Λεύκιος τοσόνδε εἶπεν, ὅτι καὶ
[5, 23]	τινας αὐτῶν. Καὶ ἀνεχώρησε δείσας	ὁ	Λεύκιος, ὡς ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός
[5, 96]	τοὺς βωμοὺς ἐπιθέντες ἅπτουσι, καὶ	ὁ	λεὼς ἐπευφημεῖ. Οὕτω μὲν Ῥωμαῖοι
[5, 131]	Σικελιώταις. Ὅσους δ' οὐκ ἦν	ὁ	ληψόμενος, ἔκτεινε παρὰ ταῖς πόλεσιν
[5, 53]	διαλύσεις, εἰ δεήσειεν. Καὶ πυθόμενος	ὁ	Λίβων ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις ἐγγυᾶν
[5, 69]	τῷ Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος δὲ	ὁ	Λίβων ἐς νῆσον ὡρμίσθη τὰς
[5, 71]	πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιος καὶ	ὁ	Λίβων ἐς τὸ πελαγιώτερον, ὀλίγου
[5, 67]	ἔχειν ἔδωκεν Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους δ'	ὁ	λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε τῶν ἑῴων
[5, 143]	~Οὕτω μὲν ἑάλω Πομπήιος Σέξστος,	ὁ	λοιπὸς ἔτι παῖς Πομπηίου Μάγνου,
[5, 29]	τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ ἐσοφίζετο	ὁ	Μάνιος, ἕως οἱ μὲν ἀπῆλθον
[5, 22]	μόνα πράσσειν. Οὕτω μὲν θρασέως	ὁ	Μάνιος ἠξίου μήτε τὸν Καίσαρά
[5, 22]	τε λεγόμενα καὶ τοὺς λέγοντας,	ὁ	Μάνιος μάλα θρασέως ἔφη τὸν
[5, 19]	ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν Φουλβίαν	ὁ	Μάνιος πανούργως μετεδίδαξεν ὡς εἰρηνευομένης
[5, 69]	πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ	ὁ	μὲν ἄκων ἔπεμπεν, ὁ δὲ
[5, 3]	καὶ τετρακισχίλιοι. Καὶ ἔσχεν αὐτῶν	ὁ	μὲν Ἀντώνιος διὰ τὴν ἀποδημίαν
[5, 93]	παρασκευῆς συνεπήγνυτο· ~ἀρχομένου δ' ἦρος	ὁ	μὲν Ἀντώνιος ἐξ Ἀθηνῶν ἐς
[5, 102]	ὁμοίως ἐς τὸ ἀνύποπτον. Καὶ	ὁ	μὲν αὖθις ἐλυμαίνετο, Μεσσάλας δ'
[5, 64]	Ἀντωνίῳ τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι. Καὶ	ὁ	μὲν αὐτίκα ἐνηγγύα, καὶ ἠσπάζοντο
[5, 33]	ἀλλήλοις οὔτε σὺν προθυμίᾳ χωροῦντες,	ὁ	μὲν αὐτῶν ἐς Ῥάβενναν, ὁ
[5, 126]	πλὴν ἱερέα ἧς εἶχεν ἱερωσύνης.	Ὁ	μὲν δὴ καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκις
[5, 92]	αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν.	Ὁ	μὲν δὴ καὶ τῆς λύπης
[5, 51]	αὐτὸν καὶ παραδόντος ἅπαντα ἀμαχεί.	Ὁ	μὲν δὴ Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε
[5, 86]	πρὸς ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων.	~Ὁ	μὲν δὴ Καῖσαρ ἐξήλατο τῆς
[5, 4]	Ἀντωνίου κατὰ τὴν Ἰταλίαν ὑπολελειμμένων.	~Ὁ	μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ τὸν
[5, 15]	ἐς τοὺς καλουμένους ἱππέας· καὶ	ὁ	μὲν δῆμος ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ
[5, 93]	πρὸς Καίσαρα διαιτήσουσα αὐτοῖς. Καὶ	ὁ	μὲν ἐγκαταλελεῖφθαι τοῖς κινδύνοις ἔλεγε
[5, 74]	μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες ἀλλήλων	ὁ	μὲν ἐς Σικελίαν ἔπλει, Καῖσαρ
[5, 3]	ἐς τὴν δόσιν τῶν ἐπινικίων	ὁ	μὲν ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει,
[5, 11]	δὲ αὐτὸν ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ	ὁ	μὲν ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων
[5, 140]	αὐτῶν ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι. Νῦν δ'	ὁ	μὲν καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος
[5, 128]	πλήθους ἐπιβοήσαντος, ὅτι ὀρθῶς λέγοι,	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἀπέστη τοῦ βήματος
[5, 46]	τὰ ἴδια· ἅμα δὲ ἡμέρᾳ	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἔθυεν, ὁ δὲ
[5, 97]	τὰ ναυτικὰ καθαίρουσιν. ~Ἔμελλε δ'	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας, ὁ
[5, 45]	γνώμης τῶν λελεγμένων. Καὶ διεκρίθησαν,	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐν ἐπαίνῳ καὶ
[5, 1]	τὸν Κασσίου καὶ Βρούτου θάνατον	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐπὶ τῆς Ἰταλίας
[5, 75]	ἀέλπτου περισεσωσμένων. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐς τὴν Κελτικὴν
[5, 49]	τῆς Ἥρας. Τῆς δ' ἐπιούσης	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐσπένδετο ἅπασιν, ὁ
[5, 71]	καὶ διὰ τῶνδε τῶν καταστρωμάτων	ὁ	μὲν Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος
[5, 127]	ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ	ὁ	μὲν Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν οὐδ'
[5, 30]	τὸν ὑφ' αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντος,	ὁ	μὲν Λέπιδος ἐς Καίσαρα ἔφευγεν,
[5, 82]	πολλῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων,	ὁ	μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ τὸν βραχίονα
[5, 70]	ὅ τι Μούρκῳ προσεῖχεν, ἕως	ὁ	μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος ἐς Συρακούσας
[5, 40]	ἡσσημένοις πολέμῳ μᾶλλον ἢ λιμῷ.	~Ὁ	μὲν οὕτως εἶπε καὶ εὐθὺς
[5, 6]	μηδενὸς ἁμαρτήματος ἴσον ἐπιτίμιον ὁρίζεται.	~Ὁ	μὲν οὕτως εἴπεν, ἐς ὀκτὼ
[5, 141]	με σῶον ἄξεις ἐς Ἀντώνιον·	ὁ	μὲν οὕτως εἶπεν, Ἀντωνίῳ τε
[5, 54]	ἀπιέναι θέλοντι συγχωρῶ μετὰ ἀδείας.	Ὁ	μὲν οὕτως εἶπεν, εἴτε πειρώμενος
[5, 60]	εἰ βούλει, λάβε τὰ ἀντίγραφα.	Ὁ	μὲν οὕτως ἐπεχλεύασεν, ὁ δὲ
[5, 103]	περιπλεῖν ἐκ Τάραντος ἐκέλευε. Καὶ	ὁ	μὲν περιέπλει διεσκευασμένος ἐς μάχην
[5, 55]	Ἀηνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα προσεῖπεν,	ὁ	μὲν Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις, ὁ
[5, 84]	δὲ Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην κατέπλευσεν,	ὁ	μὲν Πομπήιος αὐτόν τε Δημοχάρην
[5, 71]	κεκραγότας ἀλλήλων ἀκούειν. Ἐπεὶ δὲ	ὁ	μὲν Πομπήιος ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς
[5, 31]	πάτριον ἀντὶ τῆς τυραννικῆς. ~Καὶ	ὁ	μὲν τάδε εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων
[5, 2]	ἵνα μὴ δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ	ὁ	μὲν τάδε πράξας ἀνήγετο ταῖς
[5, 128]	ἀρκέσειν ἐπὶ οὕτω δικαίοις. Ἀλλ'	ὁ	μὲν τόδε εἰπὼν ἐς τὴν
[5, 66]	προσπέμψαι περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον. Καὶ	ὁ	μὲν τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς
[5, 53]	πειράσεσθαι καὶ Πομπηίον Καίσαρι συναλλάξαι.	~Ὁ	μὲν ὧδε ἀπεκρίνατο, ὁ δὲ
[5, 81]	ἐπὶ στολου πολλοῦ. Ὅδε οὖν	ὁ	Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς πολεμίοις περὶ
[5, 82]	αὐτὸ σὺν ἐπείξει. Ἀχρεῖος οὖν	ὁ	Μενεκράτης ἐς μάχην γενόμενος ἐπέμενε
[5, 82]	ἔρριψεν. Καὶ τὴν μὲν ναῦν	ὁ	Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς τὴν
[5, 101]	ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ	ὁ	Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε τὴν ναῦν
[5, 102]	ἀδικοῦντα, εἰ πίστιν αὑτῷ κομίσειεν	ὁ	Μίνδιος παρὰ Μεσσάλα τοῦ τὴν
[5, 1]	ἑτέρων, μέχρι Πομπήιός τε Σέξστος,	ὁ	νεώτερος παῖς Πομπηίου Μάγνου, λοιπὸς
[5, 82]	ὀβελῷ τὸν βραχίονα ἐτρώθη, καὶ	ὁ	ὀβελὸς ἐξῃρέθη, ὁ δὲ Μενεκράτης
[5, 128]	ζήλου, καὶ ὁ στρατὸς ἐστασίασεν,	ὁ	οἰκεῖος αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί τε
[5, 2]	δὲ αὐτῶν ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος	ὁ	Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν ὑπὸ
[5, 139]	τὴν γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ	ὁ	Παρμήσιος καὶ Νασίδιος καὶ Σατορνῖνος
[5, 133]	παῖδα μετὰ τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο	ὁ	πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν, καὶ
[5, 121]	ἠλάλαξεν ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ	ὁ	πεζὸς ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆς γῆς.
[5, 78]	σίτου κομιδῆς οὕνεκα καὶ Μικυλίων	ὁ	πιστότατος τῷ Μηνοδώρῳ πρὸς Καίσαρα
[5, 55]	μετ' ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος, ἔδεισεν	ὁ	Πλάγκος Ἀντωνίῳ παρεστὼς καὶ ἐπισχεῖν
[5, 35]	τὰ γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει λέγων	ὁ	Πλάγκος. Οἱ δ' ἐν τῇ
[5, 122]	αὐτῷ τὴν μητέρα περισεσωκώς. Καὶ	ὁ	Πλένιος αὐτὸν οὐ καταλαβὼν ἐς
[5, 80]	δὲ ὑπονοίας ἔτι, ὡς παρασπόνδως	ὁ	πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν
[5, 49]	ἐν Περυσίᾳ Λευκίου πολιορκίας, καὶ	ὁ	πόλεμος ὧδε ἐξελέλυτο, χαλεπώτατός τε
[5, 116]	δὲ καὶ τῶν στενῶν ἑκατέρων	ὁ	Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ τὸ Ταυρομένιον
[5, 140]	αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ τότε	ὁ	Πομπήιος ἅπαντι τῷ στρατῷ νυκτὸς
[5, 109]	διεπεπλεύκει, μαθὼν ἔτι ἀκριβέστερον, ὅτι	ὁ	Πομπήιος ἐκ Μεσσήνης ἐς Μύλας
[5, 118]	προκαταλαμβάνειν. Καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων	ὁ	Πομπήιος ἔκρινε μάχῃ μείζονι κριθῆναι
[5, 138]	διὰ τοῦ Σκαμανδρίου πεδίου διώκων	ὁ	Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς· καὶ γὰρ
[5, 137]	κατὰ σπουδήν. Συνελθόντων δ' ὀξέως,	ὁ	Πομπήιος ἐμέμφετο, εἰ πολέμιον ἡγοῦνται
[5, 122]	δὲ ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον. ~Καὶ	ὁ	Πομπήιος ἐν ὁδῷ περὶ τῆς
[5, 122]	ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον	ὁ	Πομπήιος ἐν πόλει καλῶς τετειχισμένῃ,
[5, 142]	τὸν Φούρνιον δόξα ἦν, ὅτι	ὁ	Πομπήιος ἐξ ἀπορίας τῶν παρόντων
[5, 107]	αὖθις ἐπῄει τοῖς πολεμίοις. Καὶ	ὁ	Πομπήιος ἐξ ὄρους ἐφορῶν τὰς
[5, 134]	Καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ' ἂν	ὁ	Πομπήιος ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ γὰρ
[5, 85]	ἐπικάμπτοντι, ἐκθορὼν ἐκ τῆς Μεσσήνης	ὁ	Πομπήιος ἐξήπτετο τῶν ὑστάτων καὶ
[5, 108]	καὶ βλαβέντες ὅμοια. Καὶ αὐτοὺς	ὁ	Πομπήιος ἐπαινῶν, ὅτι τηλικαύταις ναυσὶν
[5, 25]	μετεπέμπετο. Ὅθεν τισὶ δοκεῖ τότε	ὁ	Πομπήιος ἐπελθὼν εὐμαρῶς ἂν τῆς
[5, 80]	φρουρίοις πολλοῖς, μὴ αὖθις αὐτὰ	ὁ	Πομπήιος ἐπιδράμοι. Τριήρεις δὲ ἑτέρας
[5, 133]	Μήδοις τε καὶ Παρθυαίοις, γνώμην	ὁ	Πομπήιος ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι.
[5, 71]	στρατοῦ καὶ χώρας ἐνιστάμενον, ἐνδοὺς	ὁ	Πομπήιος ἐς τὴν Αἰναρίαν διέπλει
[5, 117]	δὲ τῆς Ἀγρίππου δόξης φανείσης,	ὁ	Πομπήιος ἡσθεὶς τῶν στενῶν ἀφῃρημένος
[5, 138]	ἐῶντος οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰς πόλεις,	ὁ	Πομπήιος ἱππέας οὐκ ἔχων ἐπεχείρησε
[5, 142]	δὲ καὶ φανερῶς. Μονούμενος οὖν	ὁ	Πομπήιος καὶ δεδιὼς ἤδη τὰ
[5, 138]	γενομένης νίκης, ἱππικοῦ δ' ἀπορῶν	ὁ	Πομπήιος, καὶ παρ' αὐτὸ βλαπτόμενος
[5, 80]	αὐτὸς ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς σπονδὰς	ὁ	Πομπήιος λῃστεύων τὴν θάλασσαν ἀναλύσειε
[5, 140]	κόπῳ. Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν	ὁ	Πομπήιος νυκτὸς ἐπέθετο πελτασταῖς τρισχιλίοις
[5, 91]	τῇ γῇ διὰ τὴν εὐτυχίαν	ὁ	Πομπήιος. Ὁ δὲ οὔτε περὶ
[5, 139]	ἅπαντες ἐς Προκόννησον. Δείσας οὖν	ὁ	Πομπήιος τὰς ναῦς ἐνέπρησε καὶ
[5, 127]	μὴ γένοιτο τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος	ὁ	Πομπήιος. Τὴν δὲ στρατιὰν συνῆγε,
[5, 69]	μὲν δὴ ταχέως ἐπέστελλον, καὶ	ὁ	Πομπήιος τῷ Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος
[5, 71]	ποικίλαις ἑκατέρων προκλήσεσιν. τει δ'	ὁ	Πομπήιος τῶν προγεγραμμένων τε καὶ
[5, 71]	ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο	ὁ	Πομπήιος ὡς καὶ τῶνδε προδιδόντων
[5, 109]	ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν δὲ Καίσαρα	ὁ	Πομπήιος, ὥσπερ ἦν, ὑπολαβὼν ἐς
[5, 66]	αὖθις ἐξέβαλε τῆς Σαρδοῦς Μηνόδωρος	ὁ	Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα χαλεπαίνων
[5, 32]	τὴν Περυσίαν ὁ Ἀγρίππας καὶ	ὁ	Σαλουιδιηνὸς καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπελθὼν
[5, 26]	διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης μὲν αὖθις	ὁ	Σέξστιος ἑκατέρας ἐκράτει· Βόκχον δὲ
[5, 96]	Ἀγρίππαν. Ἐπεὶ δ' ἕτοιμος ἦν	ὁ	στόλος, ἐκάθαιρεν αὐτὸν ὁ Καῖσαρ
[5, 13]	ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην	ὁ	στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ
[5, 128]	δαιμόνιον ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ	ὁ	στρατὸς ἐστασίασεν, ὁ οἰκεῖος αὐτοῦ
[5, 13]	ὣς ἀρκέσειν. Οὐδ' ἤρκουν, ἀλλὰ	ὁ	στρατὸς καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε
[5, 19]	ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν αὐτὸν	ὁ	στρατὸς ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ
[5, 55]	καὶ συνιδόντες ἀλλήλους ἠσπάσαντο καὶ	ὁ	στρατὸς ὁ τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν
[5, 64]	Ἀηνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας. ~Ὧν	ὁ	στρατὸς ὁ τοῦ Καίσαρος αἰσθανόμενοι
[5, 46]	δὲ μέλλων ὧδε ποιήσειν, καὶ	ὁ	στρατὸς ὁ τοῦ Καίσαρος, εἴτε
[5, 28]	ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν	ὁ	στρατός, ὅσος τέ μοι συναδικεῖται
[5, 14]	γυνὴ τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ	ὁ	τῆς ἀποδημίας ἐπιτροπεύων τῷ Ἀντωνίῳ
[5, 137]	ἄκακος. ~Ἐν τούτῳ δὲ Φούρνιος,	ὁ	τῆς Ἀσίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, τὸν
[5, 138]	μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ τούσδε μὲν	ὁ	τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ συνέλαβε
[5, 139]	τῷ Πομπηίῳ παρῆσαν φίλοι, καὶ	ὁ	τιμιώτατος αὐτῷ Φάννιος καὶ ὁ
[5, 140]	ἐδίωκεν ὅ τε Φούρνιος καὶ	ὁ	Τίτιος, καὶ ἐπ' ἐκείνοις Ἀμύντας.
[5, 142]	ἑαυτὸν ἄνευ σπονδῶν ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ,	ὁ	Τιτίῳ μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσας. ~Οὕτω
[5, 55]	ἀλλήλους ἠσπάσαντο καὶ ὁ στρατὸς	ὁ	τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα
[5, 14]	δὲ ὁρῶν ὅ τε ἀδελφὸς	ὁ	τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος Ἀντώνιος, ὑπατεύων
[5, 90]	ὀρῶν ἐς θυέλλας περικλώμενον, καὶ	ὁ	τοῦ βυθοῦ σπασμὸς ἐπὶ πάντα
[5, 64]	ἡγεῖσθαι Βιθυνίας. ~Ὧν ὁ στρατὸς	ὁ	τοῦ Καίσαρος αἰσθανόμενοι πρέσβεις εἵλοντο
[5, 46]	ὧδε ποιήσειν, καὶ ὁ στρατὸς	ὁ	τοῦ Καίσαρος, εἴτε ἐξεπίτηδες, οἷα
[5, 121]	παρεδίδοσαν ἑαυτὰς τοῖς πολεμίοις. Καὶ	ὁ	τοῦ Καίσαρος στρατὸς ἐπινίκιον ἠλάλαξεν
[5, 83]	τὸ πέλαγος ἐδίωκε, Δημοχάρης δ'	ὁ	τοῦ Μενεκράτους συνεξελεύθερός τε καὶ
[5, 104]	αὐτῶν ἐξενήχοντο, καὶ τούσδε Τισιηνὸς	ὁ	τοῦ Πομπηίου στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ
[5, 26]	ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων,	ὁ	Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας τάδε
[5, 89]	κατ' ἐπιστήμην οὔτε προστάσσων. Ἀλλ'	ὁ	φθόρος ἦν ὅμοιος ἔν τε
[5, 138]	κατόπιν ἐκ περιόδου λαθών. Ὅθεν	ὁ	Φούρνιος ἐς τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος
[5, 95]	οὓς ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος. Ἐπεὶ δὲ	ὁ	χρόνος αὐτοῖς ἔληγε τῆς ἀρχῆς,
[5, 14]	τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα δὲ ὁρῶν	ὅ	τε ἀδελφὸς ὁ τοῦ Ἀντωνίου
[5, 3]	ἀφιέναι γνώμῃ τοῦ προτέρου Καίσαρος,	ὅ	τε Λέπιδος διεβάλλετο τὰ πράγματα
[5, 140]	αὐτόν, νυκτὸς ἀναζεύξαντα ἀφανῶς, ἐδίωκεν	ὅ	τε Φούρνιος καὶ ὁ Τίτιος,
[5, 69]	αὐτοὺς συνελθεῖν ὡς ἀλλήλοις ἐνδώσοντας,	ὅ	τι ἂν δοκῇ· βιασαμένου δὲ
[5, 128]	ἐπιοῦσαν ἀφανὴς ἦν, καὶ οὐδ'	ὅ	τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ
[5, 56]	ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν,	ὅ	τι δύναιτο. Ὁ δὲ ἄσμενος
[5, 111]	γῆν πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν,	ὅ	τι ἐπείγοι· αὐτὸς δὲ ταῖς
[5, 42]	τάδε λέγω οὐ παραιτούμενος παθεῖν,	ὅ	τι θέλοις (διὰ γάρ σοι
[5, 44]	ἐμαυτόν σοι, καθάπερ εἶπον, εἰς	ὅ	τι θέλοις, ὑποδεικνὺς δέ, οἷα
[5, 100]	νεώλκια τοῦ Καίσαρος καὶ δράσοντα,	ὅ	τι καὶ δύναιτο. Ὁ δὲ
[5, 70]	τῶνδε ἀπερρίπτει, καὶ οὐδὲν ἦν,	ὅ	τι Μούρκῳ προσεῖχεν, ἕως ὁ
[5, 9]	ἐπιμέλεια ἀθρόα ἠμβλύνετο, Κλεοπάτρα δ'	ὅ	τι προστάξειεν, ἐγίγνετο, οὐ διακριδὸν
[5, 21]	ἑκάστων. Καὶ οὐχ εὗρον ἐρευνώμενος,	ὅ	τι σαφῶς ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ
[5, 12]	τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐς	ὅ	τι χρῄζοιεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 18]	Ἰταλίας διὰ τοὺς πολέμους γεωργουμένης.	Ὃ	δὲ καὶ γένοιτο, ἐς τοὺς
[5, 45]	ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι ποιεῖν·	ὃ	δὴ προτιμήσω διά τε τοὺς
[5, 21]	συνομόσαντες κρινεῖν τοῖς ἄρχουσιν αὖθις,	ὃ	δοκοίη δίκαιον εἶναι, καὶ τοὺς
[5, 39]	μὲν ἀντὶ πάντων ὑμῶν εἰς	ὃ	θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ, ὑμῖν δὲ
[5, 11]	ὑπόδημα ἦν αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν,	ὃ	καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν ἱερεῖς καὶ
[5, 5]	ἀλλὰ μέρος αὐτῶν καὶ βραχύτατον,	ὃ	καὶ πυθομένους ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι.
[5, 19]	ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς	ὃ	κελεύοι. Ὅθεν αὐτὸν ὁ στρατὸς
[5, 103]	δ' ἐς τὸ Σκυλάκιον ὄρος,	ὃ	πέραν ἐστὶ Ταυρομενίου, περιπλεῖν ἐκ
[5, 23]	Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν,	ὃ	πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν
[5, 109]	δὲ Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν,	ὃ	πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰς
[5, 89]	τὸ σπάσμα τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν,	ὃ	συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ πορθμῷ,
[5, 1]	καὶ οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς πω,	διὸ	δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ
[5, 49]	δυώδεκα πόλεσιν ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι.	Διὸ	καὶ τὴν Ἥραν ἔσεβον, οἷα
[5, 45]	ἵνα ἔτι κύριος ὢν σεαυτοῦ	βουλεύοιο	καὶ λέγοις καὶ πράττοις, ἃ
[5, 14]	εἶναι, συνεχώρουν ἔτι πλέον ἀδικεῖν.	Ἄλλο	δὴ πλῆθος ἦν ἑτέρων πόλεων,
[5, 26]	τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων πλῆθος	ἄλλο	καὶ ἑτέρους παρὰ τῶν βασιλέων.
[5, 129]	οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς δὲ τὸ	ἄλλο	πλῆθος ἐπελθὼν τοὺς μὲν ἀποστάντας
[5, 97]	Λιλυβαίῳ, τέλος ὁπλιτῶν ἔχοντα καὶ	ἄλλο	πλῆθος ἐσκευασμένον κούφως, τὴν δὲ
[5, 24]	Ῥώμης ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ	ἀπὸ	Ἀντίου καὶ Λανουβίου καὶ Νεμοῦς
[5, 101]	εἴη, Ῥέβιλον μὲν ἑλών, ἄνδρα	ἀπὸ	βουλῆς, μεθῆκε, μνώμενος ἤδη τὸ
[5, 3]	στρατὸς ἐγένετο, σὺν τοῖς μεταθεμένοις	ἀπὸ	Βρούτου, τέλη πεζῶν ἕνδεκα καὶ
[5, 86]	τοῦ Καίσαρος οὐχ ἑώρων οὔτε	ἀπὸ	γῆς οὔτε ἐκ θαλάσσης, πελαγιώτεροι
[5, 55]	μὲν ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν,	ἀπὸ	δὲ Κερκύρας ἐς τὸν Ἰόνιον
[5, 50]	τῶν τέκνων ἐς Δικαιάρχειαν καὶ	ἀπὸ	Δικαιαρχείας ἐς τὸ Βρεντέσιον, μετὰ
[5, 55]	κἀκεῖνος ἡγούμενος ἰδίου προσπλέοι, εἴτε	ἀπὸ	εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις ἢ
[5, 9]	Πάλμυρα πόλιν, οὐ μακρὰν οὖσαν	ἀπὸ	Εὐφράτου, διαρπάσαι, μικρὰ μὲν ἐπικαλῶν
[5, 53]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην	ἀπὸ	Κελτῶν ἐπανιὼν ᾔσθετο μὲν τῶν
[5, 105]	ναῦς ἄλλας πέντε καὶ τεσσαράκοντα	ἀπὸ	Μεσσήνης. Ἐξελεύθερον ἄγοντα Ἀπολλοφάνη, καὶ
[5, 70]	ἐς τὴν εἰρήνην, Μηνόδωρος δὲ	ἀπὸ	Σαρδοῦς ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶς
[5, 43]	πολέμου μεταφέρων ἐπὶ τὴν κληρουχίαν	ἀπὸ	σαυτοῦ, καὶ τῷδε μάλιστα αὐτοὺς
[5, 105]	διχόθεν παρέξων. Ἀγρίππας μὲν οὖν	ἀπὸ	Στρογγύλης εἰς Ἱερὰν διέπλει καὶ
[5, 114]	οἱ μὲν αὖθις ἐβιάζοντο, πολλοὺς	ἀπὸ	σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν
[5, 78]	διέφθειραν ἐνίους τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε	ἀπὸ	σφῶν αὐτῶν εἴτε ἐς χάριν
[5, 138]	οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων δὲ	ἀπό	τε Μυσίας καὶ τῆς Προποντίδος
[5, 24]	ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος,	ἀπό	τε Ῥώμης ἐκ τοῦ Καπιτωλίου
[5, 41]	περὶ αὑτοῦ. Τοιάδε ἀλλήλοις προσιόντες	ἀπό	τε τῆς στολῆς καὶ τῶν
[5, 29]	ἀξίωσιν καθαιρῇ. Ἐρομένων δὲ τῶν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς, εἰ καθαιροῖτό τι
[5, 48]	Ῥωμαίων. Καὶ κατῄεσαν πολλοὶ μὲν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς, πολλοὶ δὲ ἀπὸ
[5, 89]	ἔκ τε τοῦ πελάγους καὶ	ἀπὸ	τῆς γῆς διεκράτουν καὶ κοντοῖς
[5, 120]	Ὁ δὲ πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς	ἀπὸ	τῆς γῆς μετὰ φόβου καὶ
[5, 98]	Δικαιαρχείας, θύων ἅμα καὶ σπένδων	ἀπὸ	τῆς ναυαρχίδος νεὼς ἐς τὸ
[5, 2]	πολλὰς καὶ χρήματα, ὅσα προεξείλεκτο	ἀπὸ	τῆς Ῥόδου. Ἐς δὴ τὸ
[5, 58]	τῆς ὁρμῆς ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς	ἀπὸ	τοῦ δείπνου, μεθ' ὧν εὗρεν
[5, 31]	τῆς Βαρβατίου, ἐς τὸν Καίσαρα	ἀπὸ	τοῦ Λευκίου μετετίθεντο· ὁ δὲ
[5, 31]	τῷ Λευκίῳ, νομίσας τὸν Λεύκιον	ἀπὸ	τοῦ Σαλουιδιηνοῦ περισπάσειν ἐφ' ἑαυτὸν
[5, 41]	μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα τὴν γνώμην	ἀπὸ	τοῦ σχήματος· καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 48]	φυλακὴν ἄσημον. Τοὺς δὲ Περυσίους	ἀπὸ	τοῦ τείχους παρακαλοῦντας ἐκέλευσεν ἥκειν,
[5, 81]	Καλουίσιος δὲ Σαβῖνος καὶ Μηνόδωρος	ἀπὸ	Τυρρηνίας· περιῄει δὲ καὶ τὸ
[5, 48]	ἀπὸ τῆς βουλῆς, πολλοὶ δὲ	ἀπὸ	τῶν καλουμένων ἱππέων, ἐν ὄψει
[5, 52]	ἔτι τοὺς πρέσβεις κατεῖχε τοὺς	ἀπὸ	τῶν κληρουχιῶν πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας,
[5, 113]	ὁ Κορνιφίκιος, ἐν μέσῳ τοὺς	ἀπὸ	τῶν νεῶν διαφυγόντας ἀνόπλους ἔχων
[5, 87]	οὐδ' ὣς ἐγιγνώσκετο προσπλέων, οὐδὲ	ἀπὸ	τῶν νεῶν τι χρηστὸν ἐγίγνετο,
[5, 2]	ἐπιπλέοντες δὲ ταῖς νήσοις καὶ	ἀπὸ	τῶν νησιωτῶν. ἦλθον δ' εἰς
[5, 41]	τῶν φίλων καὶ περιφανεῖς ἦσαν	ἀπὸ	τῶν σημείων καὶ τῆς στολῆς
[5, 68]	φόνος ἦν καὶ τραύματα καὶ	ἀπὸ	τῶν τεγῶν οἰμωγαὶ καὶ βοαί.
[5, 119]	μὲν ἐκ μηχανῆς, τὰ δ'	ἀπὸ	χειρῶν, ὅσα λίθοι καὶ πυρφόρα
[5, 115]	αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν,	ὑπὸ	Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείς,
[5, 29]	εἴτε δι' ἑτέραν γνώμην εἴτε	ὑπὸ	αἰδοῦς· ὁ δὲ πόλεμος ἀνέῳκτο,
[5, 22]	αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον	ὑπὸ	ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν οὖν
[5, 17]	συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις	ὑπὸ	ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις,
[5, 17]	γνώμῃ, καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις	ὑπὸ	ἀνάγκης αὑτῶν ἐς τὰ ἴδια
[5, 141]	γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ	ὑπὸ	Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖς
[5, 141]	καὶ Τίτιον αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ'	ὑπὸ	Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν σε κατακανεῖν,
[5, 51]	καὶ Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσας	ὑπὸ	Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ παιδὸς Καληνοῦ
[5, 141]	ἐν τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος	ὑπὸ	αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ
[5, 26]	αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν	ὑπὸ	ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι
[5, 49]	δόξαν ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως·	ὑπὸ	γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν
[5, 40]	σφισιν ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντος,	ὑπὸ	δ' ἐσχάτης ἀνάγκης ἡττημένου. Οἱ
[5, 115]	ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος εἴη·	ὑπὸ	δὲ ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι
[5, 87]	ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια·	ὑπὸ	δὲ ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ
[5, 143]	αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι.	Ὑπὸ	δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ ποτε
[5, 110]	Καίσαρος τὸν μὲν χάρακα ἐτέλουν,	ὑπὸ	δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς
[5, 50]	ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν	ὑπὸ	δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν
[5, 136]	νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις	ὑπὸ	δέους, εἰ ἄρα μὴ προσοῖτο
[5, 129]	~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι μέν,	ὑπὸ	δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα ἐφθέγγετο,
[5, 117]	μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν	ὑπὸ	δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ τῶν
[5, 114]	ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο	ὑπὸ	δίψης καὶ θέρους καὶ κόπου.
[5, 121]	ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν	ὑπὸ	ἐκπλήξεως περὶ τῶν πεζῶν οὐδ'
[5, 135]	προφέρει δέ σοι καὶ Πομπήιος	ὑπὸ	εὐνοίας, αἱρούμενος ἄνδρα ἄκακον καὶ
[5, 77]	εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ'	ὑπὸ	ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς
[5, 115]	ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν	ὑπὸ	ἡδονῆς, ὅσον ἔσθενον, ἀντιβοήσαντος δ'
[5, 70]	ἔπεμψεν ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν	ὑπὸ	θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν
[5, 125]	οἱ δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν	ὑπὸ	ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ'
[5, 132]	λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνος	ὑπὸ	Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν πολὺν
[5, 134]	ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκις	ὑπὸ	Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ
[5, 60]	ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ φίλος καὶ	ὑπὸ	Καίσαρος ἐς Φοινίκην τοῦ προτέρου
[5, 20]	ἀνεῷχθαι δὲ τὰς Ἄλπεις τοῖς	ὑπὸ	Καίσαρος πεμπομένοις ἐς τὴν Ἰβηρίαν
[5, 3]	δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν	ὑπὸ	Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν
[5, 2]	ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν	ὑπὸ	Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ τὴν
[5, 11]	μόναι καὶ δίαιτα μεθ' Ἑλλήνων	ὑπὸ	Κλεοπάτρᾳ, ᾗ δὴ καὶ μάλιστα
[5, 28]	μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενος	ὑπὸ	Λευκίου καὶ ὁ ἄλλος, ὃν
[5, 26]	παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν στρατόν,	ὑπὸ	Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ Καίσαρος,
[5, 23]	εἰπόντος οὐκ Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ'	ὑπὸ	Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες οἱ πρέσβεις
[5, 115]	δρόμῳ τὴν πηγὴν κατέλαβον. Καὶ	ὑπὸ	μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν
[5, 138]	ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν,	ὑπὸ	Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις ἀπεσταλμένην·
[5, 123]	Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸς	ὑπὸ	ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐς
[5, 125]	καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ	ὑπὸ	ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν
[5, 121]	γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς	ὑπὸ	ὁρμῆς οἱ διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας
[5, 46]	ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται πολλάκις, εἴτε	ὑπὸ	πάθους ὡς πρὸς οἰκείους ἄνδρας,
[5, 68]	οὐδὲ φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε	ὑπὸ	πλήθους καὶ διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντες,
[5, 19]	ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην	ὑπὸ	Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος ἢ
[5, 98]	αἱ δ' ἐς τέλματα ἐξώκελλον	ὑπὸ	ῥύμης, αἱ δὲ καὶ διερρίφησαν
[5, 82]	Αἱ μὲν δὴ νῆες ἀλλήλαις	ὑπὸ	ῥύμης ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ
[5, 81]	ἐπιφαίνεταί τε καὶ εὐθὺς ἐπλησίαζεν	ὑπὸ	ῥύμης καὶ τάχους· δρᾶν δὲ
[5, 75]	καὶ Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ	ὑπὸ	Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ
[5, 134]	σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν,	ὑπὸ	σοί. Καὶ τάδε οὐ νῦν
[5, 62]	συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ'	ὑπὸ	σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ
[5, 16]	ἐς τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον	ὑπὸ	σπουδῆς ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο, καὶ
[5, 99]	καὶ τὸ ναυτικὸν εἶδε τὸ	ὑπὸ	Ταύρῳ, καὶ ἐς Ἱππώνειον ἦλθε
[5, 8]	στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη	ὑπό	τε ἀνέμου καὶ αὐτοῦ Δολοβέλλα,
[5, 25]	εὐμαρῶς ἂν τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι,	ὑπό	τε λιμοῦ καὶ στάσεως διεφθαρμένης
[5, 71]	Ἐπειγόμενοι δὲ ἐς τὰς συμβάσεις	ὑπό	τε τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ
[5, 81]	πετρῶν, ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ	ὑπὸ	τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν
[5, 140]	καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἕως κινδυνεύων	ὑπὸ	τῆς ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς λόγους
[5, 62]	νοσήσειε καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν	ὑπὸ	τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος αὐτὴν
[5, 37]	ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο	ὑπὸ	τῆς ὄψεως, καὶ μικρὸν ἔστησαν
[5, 43]	ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι, λελυμένην	ὑπὸ	τῆς τῶν τριῶν ἀρχῆς, ὡς
[5, 59]	~Αἵ τε στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις,	ὑπὸ	τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον
[5, 136]	Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον	ὑπὸ	Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα ἐγίγνετο,
[5, 42]	αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε προφάσεως	ὑπὸ	τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε λέγω
[5, 10]	τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν Ἀντίοχον	ὑπὸ	τοῖς ἐκ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος
[5, 24]	Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν	ὑπὸ	τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι
[5, 143]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ	ὑπὸ	τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον ἤδη, λαθὼν
[5, 71]	ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ	ὑπὸ	τοῦ δήμου, ἐς τὸ τέταρτον
[5, 31]	τὴν τῶν τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ	ὑπὸ	τοῦ δήμου προσαγορευθεὶς ἐπὶ τὸν
[5, 77]	αἱ δὲ ἐς τὸ φανερὸν	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν.
[5, 89]	καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς πέτρας	ὑπὸ	τοῦ κύματος. Ὡς δὲ καὶ
[5, 104]	συναντᾶν. Αἱ δὲ βραδέως τε	ὑπὸ	τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ ὕστερον
[5, 92]	οὔτε χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος	ὑπὸ	τοῦ λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου
[5, 112]	ἐς Στυλίδα νυκτὸς ἐξῄει, παραπεμπόμενος	ὑπὸ	τοῦ Μεσσάλα, πρὸς Καρρίναν τρία
[5, 143]	παῖς Πομπηίου Μάγνου, νεώτερος μὲν	ὑπὸ	τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ
[5, 101]	σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν	ὑπὸ	τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν
[5, 136]	καὶ οἱ πεμφθέντες ἐς Παρθυαίους	ὑπὸ	τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν
[5, 102]	φυγεῖν μὲν ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος	ὑπὸ	τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου, τὴν
[5, 10]	στάσιν ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις	ὑπὸ	τυράννων εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις
[5, 136]	Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν	ὑπὸ	τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς
[5, 13]	δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως	ὑπὸ	τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν
[5, 119]	καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε	ὑπὸ	τῶν βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος
[5, 90]	ἐτραχύνετο. Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ'	ὑπὸ	τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο
[5, 23]	ὡς ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός τε	ὑπὸ	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν
[5, 113]	χαλεπῶς, ἐν μὲν τοῖς πεδινοῖς	ὑπὸ	τῶν ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς
[5, 119]	ἐμπίπτων καὶ ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα	ὑπὸ	τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί
[5, 138]	Φούρνιος ἐς τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος	ὑπὸ	τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου.
[5, 28]	ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα,	ὑπὸ	τῶν περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος
[5, 90]	κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα,	ὑπὸ	τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας
[5, 39]	δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ	ὑπὸ	τῶν πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ,
[5, 67]	διὰ Σαρδὼ καὶ Κύρνον ἐχομένας	ὑπὸ	τῶν Πομπηίου, οὔτ' ἐκ τῆς
[5, 20]	τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους	ὑπὸ	τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ
[5, 113]	ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν	ὑπὸ	τῶν ψιλῶν τε καὶ κούφων,
[5, 100]	τοὺς πολεμίους. Φασὶ δ' αὐτόν,	ὑπὸ	τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν συνήθη
[5, 94]	φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς πίστεις	ὑπὸ	χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν
[5, 79]	καὶ λύκον ἔλεγον οἱ Βρεντέσιοι	πρὸ	ἕω φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα.
[5, 111]	αὐτὸς δὲ ταῖς ναυσὶν ἔτι	πρὸ	ἡμέρας ἀνήγετο ἐς τὸ πέλαγος,
[5, 36]	σφᾶς κελευόντων, ὁ Λεύκιος ἦγε	πρὸ	ἡμέρας. Σίδηρόν τε τειχομάχον εἶχον
[5, 133]	οἱ συνεχὲς ἦν Λαβιηνὸς οὐ	πρὸ	πολλοῦ τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών. Ὧδε
[5, 142]	συγγινώσκων ἐς αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν	πρὸ	τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ' αὖθις
[5, 12]	αἳ αὐτοῖς ἀριστίνδην ἦσαν ἐπειλεγμέναι	πρὸ	τοῦ πολέμου, καὶ αἱ πόλεις
[5, 124]	αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς	πρὸ	τοῦ χάρακος καταλιπὼν ἐσῄει μετ'
[5, 93]	γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον	πρὸ	τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα
[5, 118]	πάντα, οὐ σὺν τύχῃ μέχρι	δεῦρο	κεχρημένος αὐτοῖς, αἰσχρὸν δὲ νομίσας
[5, 134]	αὐτοῦ παρέσχες) οὔτ' ἂν σὺ	ἥττησο	ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι τὸν
[5, 98]	Τάραντα ἐπαλινδρόμει. Ἀππίου δ' ἄρτι	τὸ	Ἀθηναῖον ἄκρον περιπλέοντος αἱ μὲν
[5, 129]	καίπερ οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς δὲ	τὸ	ἄλλο πλῆθος ἐπελθὼν τοὺς μὲν
[5, 102]	δ' ἐπανελθὼν μὲν ἰάσεσθαι λαμπροῖς	τὸ	ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι δὲ τῶν
[5, 54]	τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον	τὸ	ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε δὲ ἐς
[5, 13]	τῶν διδομένων σφίσι περισπώμενοι καὶ	τὸ	ἄμεινον ἐκλεγόμενοι. Οὐδὲ ἐπιπλήσσοντος αὐτοῖς
[5, 72]	αὖθις οἱ τρεῖς συνῆλθον ἐς	τὸ	ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν τῶν
[5, 14]	τῷ τότε μάλιστα τὸ κλέος	τὸ	Ἀντωνίου καὶ παρὰ τῷ στρατῷ
[5, 102]	τινα τῶν Καίσαρος ὁμοίως ἐς	τὸ	ἀνύποπτον. Καὶ ὁ μὲν αὖθις
[5, 16]	τότε γῆς ἐς τὸ πεδίον	τὸ	Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς ἔτι νυκτὸς
[5, 74]	οἷα σωτῆρσιν ἐγίγνοντο θυσίαι· καὶ	τὸ	ἄστυ ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι περιφανῶς, εἰ
[5, 13]	αὐτοῖς ἡ πενταετία παρώδευε, καὶ	τὸ	ἀσφαλὲς ἡ χρεία συνῆγεν ἀμφοτέροις
[5, 109]	τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν	τὸ	Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐς τὸν
[5, 33]	τὰς τάφρους προσεσταύρου καὶ ἐδιπλασίαζε	τὸ	βάθος καὶ πλάτος ὡς τριάκοντα
[5, 105]	ναῦς ἔχοντι· ὁ δὲ Πομπήιος,	τὸ	βίαιον ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα, ἔπεμπε
[5, 130]	καταλέγων· καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψας	τὸ	βιβλίον ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ τε εἰρήνην
[5, 137]	ἐξελεύθερον, ὃς μόνος οἱ συνῄδει	τὸ	βούλευμα, ὡς ἐξειπόντα ἔκτεινεν. Οὐκέτι
[5, 57]	Ἀντωνίου κατὰ τὸ πλῆθος, εὗρε	τὸ	Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ'
[5, 57]	Καίσαρα. Ὁδεύων δ' ὅμως ἐς	τὸ	Βρεντέσιον αὐτὸς μεθ' ἑτέρου στρατοῦ,
[5, 58]	τε καὶ αὐτῆς ἡμέρας ἐς	τὸ	Βρεντέσιον ἐπανήγαγεν. Οὕτω τὸν Ἀντώνιον
[5, 26]	τρισὶν ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔς τε	τὸ	Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας τῶν Καίσαρος τριήρων
[5, 78]	Καὶ Ἀντώνιον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς	τὸ	Βρεντέσιον ἐς ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει,
[5, 78]	Κελτικῆς καὶ παρασκευὴν ἄλλην ἐς	τὸ	Βρεντέσιον καὶ ἐς Δικαιάρχειαν ὀξέως
[5, 66]	οἱ περὶ τοῦδε προσπέμψαι περικαθημένῳ	τὸ	Βρεντέσιον. Καὶ ὁ μὲν τόδε
[5, 29]	ὑποκρίνεται, τέλος ἄρτι πέμψας ἐς	τὸ	Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα. Ὁ
[5, 50]	Δικαιάρχειαν καὶ ἀπὸ Δικαιαρχείας ἐς	τὸ	Βρεντέσιον, μετὰ τρισχιλίων ἱππέων οἳ
[5, 61]	προγραφῇ κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα μὲν	τὸ	Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππους, πολιορκοῦντα δὲ
[5, 27]	προυνόμευεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς	τὸ	Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλος ἔπεμπε καὶ
[5, 14]	καὶ παρὰ τοῖς ἅλλοις ἅπασι·	τὸ	γὰρ ἔργον τὸ ἐν Φιλίπποις
[5, 54]	ἡγῶμαι μηδὲ σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι·	τὸ	γὰρ τῆς πατρίδος αἰεὶ προθήσω
[5, 59]	Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον.	Τό	γε μὴν πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν
[5, 67]	ἐκ διαθήκης τι καρπουμένους. Τοῦτο	τὸ	γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν
[5, 56]	καὶ ἡγούμενος εἶναι τάδε καλλωπίσματα,	τὸ	δ' ἀληθὲς ἀποκλείεσθαι πρὸς τῶν
[5, 97]	γένοιτο εὔκαιρα ἐπὶ τῇ Σικελίᾳ.	Τὸ	δ' ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ ἐν
[5, 69]	κήδους, ἐργασόμενόν τι καὶ μεῖζον·	τὸ	δ' ἀσφαλὲς τῷ Λίβωνι ἀνεδέχετο
[5, 119]	ναῦν κρούοντες ἐπὶ πρύμναν ἀντισπᾶν.	Τὸ	δ' αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν
[5, 128]	δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοις	τὸ	δαιμόνιον ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ
[5, 125]	Καῖσαρ ἐς τὸν θώρακα ἐβλήθη·	τὸ	δὲ βέλος οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ
[5, 111]	τὸ μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ,	τὸ	δὲ λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδος δὲ
[5, 89]	καί τινες αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι.	Τὸ	δὲ λοιπὸν πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως
[5, 143]	ἐχθροὺς ἐς συμβάσεις, ἃς ἤθελε.	Τὸ	δὲ μέγιστον, ἐπίκουρος ἐν ταῖς
[5, 47]	αὐτῶν ἐπέτρεψέ τινας καὶ ὑποδέξασθαι,	τὸ	δὲ πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα
[5, 53]	μὲν τῶν ἐς Ἀθήνας διαπεπλευκότων,	τὸ	δὲ τῆς ἀποκρίσεως ἀκριβὲς ἄρα
[5, 127]	ἡμιολίους μακραί τε νῆες ἑξακόσιαι·	τὸ	δὲ τῶν φορτίδων πλῆθος, καίπερ
[5, 98]	νῆες. Καὶ νυκτὸς ἦν ἔτι	τὸ	δεινὸν ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος δέ ποτε
[5, 90]	δ' ἐφ' ἡσυχίας παριέμενοι καὶ	τὸ	δεινὸν ἐκδεχόμενοι καὶ συνεργοῦντες ἐς
[5, 89]	ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν οὖν, ἀρχόμενον	τὸ	δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς τὸ
[5, 35]	μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις	τὸ	δεινόν. Ἠλῶντο οὖν οἱ θεράποντες
[5, 90]	ἐκλυθέντος, ἐπὶ πολὺ ἐτραχύνετο. Καὶ	τὸ	δεινὸν οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων
[5, 73]	φύλακες περιειστήκεσαν, καὶ οἱ περὶ	τὸ	δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶς εἶχον ὑπεζωσμένα
[5, 76]	διδασκάλων διατριβὰς ἢ ἀκροάσεις. Καὶ	τὸ	δεῖπνον ἦν Ἑλληνικὸν καὶ μεθ'
[5, 45]	ἐκ τῶν ὑπομνημάτων ἦν ἐς	τὸ	δυνατὸν τῆσδε τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν
[5, 13]	ἀρχόντων, ὡς δεομένων σφῶν ἐς	τὸ	ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς, κατεφρόνουν. Καὶ
[5, 6]	αὐτοῦ ταῦτα ἐρρίπτουν ἑαυτοὺς ἐς	τὸ	ἔδαφος, ἀνάγκην καὶ βίαν ἐς
[5, 14]	ἅλλοις ἅπασι· τὸ γὰρ ἔργον	τὸ	ἐν Φιλίπποις διὰ τὴν τότε
[5, 72]	ὄντα αὐτοῖς ἐκ βίας ἀπωλώλει,	τὸ	ἐντελὲς ἀποδοθῆναι χωρὶς ἐπίπλων, τοῖς
[5, 82]	τὰς ναῦς καταρράκτας ἐρρίπτουν ἐς	τὸ	ἐπιέναι δι' αὐτῶν. Ὑψηλοτέρας δ'
[5, 10]	τι λαβόντες. ~Καὶ δοκεῖ τόδε	τὸ	ἔργον Ἀντωνίῳ τὸν μετ' οὐ
[5, 14]	Μάνιος, ἵνα μὴ Καίσαρος δόξειε	τὸ	ἔργον ἅπαν εἶναι μηδὲ μόνος
[5, 5]	Ἰταλίαν, εἰ χρὴ τῷ λόγῳ	τὸ	ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν.
[5, 111]	δὶς μὲν ἐπεχείρησαν ἀλλήλοις, καὶ	τὸ	ἔργον ἐς νύκτα ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων
[5, 12]	ἠξίουν τὴν Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι	τὸ	ἔργον ἢ ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν
[5, 51]	δὲ ὅμως ἔτι αὐτοῦ καὶ	τὸ	εὐπρεπὲς περιορωμένου, ὁ Καληνὸς ἐτελεύτησε·
[5, 67]	θεράπουσι τοὺς κεκτημένους ὑπὲρ ἑκάστου	τὸ	ἥμισυ τῶν πέντε καὶ εἴκοσι
[5, 119]	ἀνδρῶν, ὁ δὲ ἅρπαξ ἐποίει	τὸ	ἴδιον. ~Ὅτε μὲν οὖν προσπελάσειαν
[5, 4]	Βρούτου καὶ Κασσίου συμφορᾶς ἐς	τὸ	ἱερὸν ἱκέτας ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου,
[5, 133]	Σικελίας ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ	τὸ	ἱερὸν τῆς Ἥρας πλουτοῦν ἀναθήμασιν
[5, 109]	τὸν ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ	τὸ	ἱερὸν τὸ Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο
[5, 19]	καὶ τοὺς Ἀντωνίου παῖδας τόδε	τὸ	ἱππικὸν ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐς τὰς
[5, 105]	διαστρατηγεῖν ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς δὲ εἰς	τὸ	Ἱππώνειον αὖθις ἀπέπλει καὶ ἐς
[5, 91]	σκάφη καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς	τὸ	Ἱππώνειον, εἴτε τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν
[5, 91]	τοῖσδε συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ	τὸ	Ἱππώνειον εὐθὺς ᾔει διὰ ὀρῶν
[5, 103]	τὴν εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς	τὸ	Ἱππώνειον. Ὁ δὲ Πομπήιος, ὥς
[5, 124]	ἁρπαγῆς αὐτὸν ἐπεμέμφοντο αὐτῆς, ἐς	τὸ	ἴσον τοῖς ἡσσημένοις καταστάντες. Ὧν
[5, 41]	εἶδε τὸν Λεύκιον παρελθεῖν ἐς	τὸ	Καίσαρος χαράκωμα, ἵνα καὶ τῷδε
[5, 34]	λιμὸς ἥπτετο τοῦ Λευκίου, καὶ	τὸ	κακὸν ἤκμαζεν ἀγρίως ἅτε μηδὲν
[5, 90]	ὡς ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον γὰρ	τὸ	κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ τὴν
[5, 107]	πάντες ἀπελήφθησαν, οἱ δ' ἕτεροι	τὸ	κατάστρωμα ἀναρρήξαντες ἐξενήχοντο. Παπίας δὲ
[5, 50]	ἱππέας ἑξακισχιλίους ἐπὶ πεντακοσίοις, ἡγούμενοι	τὸ	κεφάλαιον τοῦ πολέμου Λεύκιον γενονέναι
[5, 82]	ἐν τῷδε τὴν νίκην καὶ	τὸ	κεφάλαιον τοῦ πολέμου τιθέμενοι, ἐν
[5, 14]	δὲ ἐν τῷ τότε μάλιστα	τὸ	κλέος τὸ Ἀντωνίου καὶ παρὰ
[5, 89]	ἀγκυρῶν διεσάλευεν· ἀσθενέστερον δὲ ἔχων	τὸ	κῦμα διὰ τὸν βυθόν, εἰρεσίᾳ
[5, 90]	ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος ὑπερκυπτόντων	τὸ	κῦμα καὶ ἐς βοήθειαν τοὺς
[5, 90]	ἡλίου ἐπιτολὴν πάμπαν ἐμαραίνετο. Καὶ	τὸ	κῦμα ὅμως καὶ τότε, τοῦ
[5, 90]	ἧσσον ἦν ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶς	τὸ	κῦμα συναράξειεν ἐπὶ τὰς πέτρας.
[5, 83]	δεξιοῦ Καλουίσιος μέν, διαπλέων ἐς	τὸ	λαιόν, ἀπετέμετό τινας τῶν Μενεκράτους
[5, 103]	περᾶν ἐκέλευσεν ἐς Σικελίαν ἐπὶ	τὸ	Λεπίδου στρατόπεδον καὶ σταθμεύειν ἐς
[5, 54]	εἴτε πειρώμενος τοῦ Λευκίου, εἴτε	τὸ	λεχθὲν ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς τὸν
[5, 84]	στόλου, ναῦς ἔχοντι ὀλίγας, μέχρι	τὸ	λοιπὸν ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ πάρεστιν.
[5, 16]	ἀναθρέψειν ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἡγούμενος	τὸ	μανιῶδες, εἰ μὴ ἀφίκοιτο, καὶ
[5, 22]	διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐς δὲ	τὸ	μέλλον, ἃ ἂν κοινῇ βουλευομένοις
[5, 16]	ταῦτα δρασάντων ἐπεμέμφετο καὶ ἐς	τὸ	μέλλον ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ
[5, 99]	ἄριστον αὐτῷ τὸν πόλεμον ἐς	τὸ	μέλλον θέρος ἀναβαλέσθαι. Ἐνοχλουμένου δὲ
[5, 127]	Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν, εἴτε καραδοκῶν	τὸ	μέλλον καὶ τὰ ἐς αὐτὸν
[5, 101]	ἀπὸ βουλῆς, μεθῆκε, μνώμενος ἤδη	τὸ	μέλλον. ~Μινδίῳ δὲ Μαρκέλλῳ, τῶν
[5, 47]	ἀπαθεῖς τῶν ἡμαρτημένων, ἂν ἐς	τὸ	μέλλον ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων
[5, 64]	τῶν γεγονότων καὶ φιλίαν ἐς	τὸ	μέλλον. Ὑπογύως δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος,
[5, 111]	αὐτὸν ἀποκλείσαιεν οἱ πολέμιοι. Καὶ	τὸ	μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ
[5, 38]	ἔτι καὶ οἰμῴζοντας ἀπῆγεν ἄκοντας.	~Τὸ	μὲν δὴ τέλος τῆσδε τῆς
[5, 15]	ὡς τὰ κοινὰ προδιδόντα· καὶ	τὸ	μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον
[5, 83]	δρᾶν οὐδὲ ἐκεῖνος δυνάμενος. ~Καὶ	τὸ	μὲν λαιὸν τῆς ναυμαχίας οὕτως
[5, 68]	τὰς οἰκίας καὶ καταπρήσειν, ἕως	τὸ	μὲν πλῆθος ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ
[5, 83]	ἐς Σικελίαν ἔπλει, καθάπερ οὐ	τὸ	Μενεκράτους σῶμα καὶ ναῦν μίαν,
[5, 134]	Λέπιδον κοινωνὸν ὄντα τῆς ἀρχῆς	τὸ	μέρος ἀφείλετο καὶ οὐδέτερα αὐτῶν
[5, 39]	Βρούτου τεθνεώτων διαλυθεῖσαν. Λεπίδου γὰρ	τὸ	μέρος τῆς ἀρχῆς ἀφῃρημένου καὶ
[5, 140]	τοιῷδε πλέον ἢ αὖθις ἐς	τὸ	μεσόγαιον ἐχώρει· οἱ δ' ἁλισθέντες
[5, 119]	διὰ σίδηρον τὸν περιέχοντα, καὶ	τὸ	μῆκος αὐτοῦ δυσεφικτότατα τοῖς κόπτουσι
[5, 119]	κόπτουσι τὰ καλῴδια ἐποίει· οὐδὲ	τὸ	μηχάνημά πω προέγνωστο, ὡς δρέπανα
[5, 71]	Πομπήιον αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν ἤδη διὰ	τὸ	Μούρκου μύσος· καὶ προσιόντες τῷ
[5, 117]	διημάρτανε τῆς ὁδοῦ περὶ ὄρος	τὸ	Μυκόνιον, ἔνθα ἄσκηνος ἐνυκτέρευσεν· ὄμβρου
[5, 99]	δὲ καὶ ἐς Τάραντα καὶ	τὸ	ναυτικὸν εἶδε τὸ ὑπὸ Ταύρῳ,
[5, 110]	τοῖς ἱππεῦσιν οἱ πεζοὶ καὶ	τὸ	ναυτικὸν ἐφώρμησε, τάχα ἄν τι
[5, 2]	ἀπὸ τῆς Ῥόδου. Ἐς δὴ	τὸ	ναυτικὸν τοῦτο ὡς ἐς ἤδη
[5, 86]	τῆς θαλάσσης ἀνελάμβανε καὶ ἐς	τὸ	ὄρος ἄνω παρέπεμπε· Κορνιφίκιος δὲ
[5, 9]	ὁ Ἀντώνιος ἐνήλλακτο ταχέως, καὶ	τὸ	πάθος αὐτῷ τοῦτο ἀρχὴ καὶ
[5, 142]	ἔχον ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου	τὸ	πᾶν ἐπιτετραμμένον, διελύθησαν. Καὶ τοῖς
[5, 15]	λάβοιεν. Πολὺ δ' ἦν καὶ	τὸ	παροδεύειν σφίσιν ἤδη τὴν τῆς
[5, 16]	ἐπὶ νέμησιν τότε γῆς ἐς	τὸ	πεδίον τὸ Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς
[5, 138]	ἔκτεινε πολλούς· καὶ γὰρ ἦν	τὸ	πεδίον ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ
[5, 81]	ἀπὸ Τυρρηνίας· περιῄει δὲ καὶ	τὸ	πεζὸν ἐς Ῥήγιον, καὶ μετὰ
[5, 55]	κατέπλευσεν, ἔνθα ἦν Ἀηνοβάρβῳ καὶ	τὸ	πεζόν. Καὶ ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς
[5, 89]	τὸ δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς	τὸ	πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν
[5, 71]	Πομπήιος καὶ ὁ Λίβων ἐς	τὸ	πελαγιώτερον, ὀλίγου ῥεύματος αὐτοὺς διείργοντος
[5, 81]	Ἦν δὲ τοῖς μὲν ἐς	τὸ	πέλαγος ἀναχώρησίς τε καὶ ἐφόρμησις,
[5, 98]	ἀπὸ τῆς ναυαρχίδος νεὼς ἐς	τὸ	πέλαγος ἀνέμοις εὐδίοις καὶ Ἀσφαλείῳ
[5, 83]	Μενεκράτους νεῶν καὶ ἐκφυγούσας εἰς	τὸ	πέλαγος ἐδίωκε, Δημοχάρης δ' ὁ
[5, 109]	Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας	τὸ	πέλαγος ἐκ τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ
[5, 121]	ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι δὲ ἔτι κατὰ	τὸ	πέλαγος ἐμάχοντο, τὰ περὶ αὐτὰς
[5, 106]	δὲ ὅτε βιασθεῖεν, ἐξήλλοντο ἐς	τὸ	πέλαγος. Καὶ τούσδε μὲν τὰ
[5, 88]	καὶ πηδαλίων καὶ σκευῶν ἔμπλεων	τὸ	πέλαγος καὶ τῶν ἔτι σῳζομένων
[5, 111]	ἔτι πρὸ ἡμέρας ἀνήγετο ἐς	τὸ	πέλαγος, μὴ καὶ τοῦδε αὐτὸν
[5, 81]	δρᾶν δὲ οὐκ ἀναγομένους ἐς	τὸ	πέλαγος οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς
[5, 90]	οὔτε ἐκφυγεῖν αὐτὴν ἔχοντες ἐς	τὸ	πέλαγος οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι·
[5, 90]	ἀπολωλότας· ἔμπαλίν τε ἑτέρων ἀνὰ	τὸ	πέλαγος ὑπερκυπτόντων τὸ κῦμα καὶ
[5, 112]	τῷδε μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐς	τὸ	πέραν, ἔνθα καὶ αὐτὸς ἔμελλε
[5, 9]	προμαθόντων καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς	τὸ	πέραν τοῦ ποταμοῦ μετενεγκάντων τε
[5, 4]	ὅσα ἄλλα ἔθνη τὴν ἀμφὶ	τὸ	Πέργαμον Ἀσίαν νέμονται, κατά τε
[5, 35]	φυλακῆς ἐς ἕω περὶ ἅπαν	τὸ	περιτείχισμα· καὶ οὐ δυνηθεὶς ἀνέθορεν
[5, 85]	Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ τοῦ πόρου	τὸ	πλέον καὶ Στυλίδα ἤδη παραπλέοντι
[5, 90]	τῶν Καίσαρος νεῶν καὶ ἀνδρῶν	τὸ	πλέον. ~Ὁ δὲ καὶ τῆς
[5, 32]	οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων	τὸ	πλέον, οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων
[5, 16]	ἐνίοις ἐδίδου παρὰ γνώμην, μέχρι	τὸ	πλῆθος ἐκπλαγὲν αὑτοῦ τῆς βαρύτητος
[5, 57]	ὢν ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ	τὸ	πλῆθος, εὗρε τὸ Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον
[5, 5]	δὴ τοῦ πλήθους τῶν ἀνδρῶν	τὸ	πλῆθος τῆς χρείας συνορᾶν δύνασθε.
[5, 34]	τοῦ σίτου τοῖς στρατευομένοις φυλασσομένου,	τὸ	πλῆθος τῷ πολέμῳ καὶ τῇ
[5, 89]	δὲ λοιπὸν πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως	τὸ	πνεῦμα ἐνδώσειν ὡς ἐν ἔαρι,
[5, 89]	μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοις. Καὶ	τὸ	πνεῦμα ἐς νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο,
[5, 98]	ἔτι πρὸς ἐναντίον τοῦ κόλπου	τὸ	πνεῦμα, οὔτε κῶπαι κατεῖχον οὔτε
[5, 90]	ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ ἄφνω	τὸ	πνεῦμα προσιούσης ἡμέρας διελύετο καὶ
[5, 90]	αὐτοῦ καὶ κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ	τὸ	πνεῦμα, ὑπὸ τῶν περικειμένων ὀρῶν
[5, 29]	οἱ μὲν δὴ πἅλιν ἐς	τὸ	Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιος
[5, 22]	ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ	τὸ	πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον.
[5, 71]	καὶ ὁ Ἀντώνιος παρῆλθον ἐς	τὸ	πρὸς τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ
[5, 45]	γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν,	τὸ	προσῆκον ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι
[5, 31]	καὶ οἵδε, κωλύοντες αὐτὸν ἐς	τὸ	πρόσθεν ἰέναι. Ἀγρίππας δέ, φίλτατος
[5, 116]	τὸν Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδος ἐς	τὸ	πρόσθεν ἰόντα ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον.
[5, 112]	Μεσσάλαν ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν	τὸ	πρῶτον καλούμενον τέλος ἐς Ἱππώνειον.
[5, 49]	τὴν οἰκίαν καὶ ἑαυτὸν ἐς	τὸ	πῦρ ἐνέβαλε, καὶ ἄνεμοι τὴν
[5, 120]	πεῖραν ἔλιπον, ὅτι μὴ μόνον	τὸ	πῦρ· τούτου δὲ μετὰ τοὺς
[5, 94]	ἀντεμιμεῖτο, καὶ ξυμβάλλουσιν ἀλλήλοις κατὰ	τὸ	ῥεῦμα καὶ διήριζον, ἑκάτερος ἐκβῆναι
[5, 68]	ἕτερον πένθος ἦν ὁρωμένων ἀνὰ	τὸ	ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ τῶν
[5, 84]	Καῖσαρ ἐκ μὲν Τάραντος ἐς	τὸ	Ῥήγιον διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ
[5, 84]	καὶ λέγων οὐκ εὔβουλον εἶναι	τὸ	ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην προσδοκῴη.
[5, 55]	ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν	τὸ	σημεῖον. Οἱ δὲ καθῄρουν τε
[5, 139]	κατὰ Πομπηίου Καίσαρι (μετὰ γὰρ	τὸ	Σικελικὸν ἔργον αὐτὰς ὁ Καῖσαρ
[5, 103]	ἐξ Ἱππωνείου ἐπιδραμὼν ἐπιφαίνεται κατὰ	τὸ	Σκυλάκιον, καὶ τὴν εὐταξίαν ἀποδεξάμενος
[5, 103]	τοῖς ἐσομένοις· Ταῦρον δ' ἐς	τὸ	Σκυλάκιον ὄρος, ὃ πέραν ἐστὶ
[5, 85]	Στυλίδα ἤδη παραπλέοντι καὶ ἐς	τὸ	Σκύλλαιον ἐπικάμπτοντι, ἐκθορὼν ἐκ τῆς
[5, 42]	σοι τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον	τὸ	σὸν ἄνευ σπονδῶν ἱέμην) ἀλλ'
[5, 89]	τοῦ κύματος. Ὡς δὲ καὶ	τὸ	σπάσμα τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ
[5, 124]	ἀπραξίαν ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς,
[5, 110]	αὑτοῦ. Καὶ αὐτῷ καθισταμένῳ ἔτι	τὸ	στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ,
[5, 42]	(διὰ γάρ σοι τοῦτο ἐς	τὸ	στρατόπεδον τὸ σὸν ἄνευ σπονδῶν
[5, 133]	δ' ἐπύθετο ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ	τὸ	συμβὰν ἡ φήμη μειζόνως μετέφερεν,
[5, 92]	ἐπινοήσειε. Δεινὸς δὲ ὢν ἀεὶ	τὸ	συμφέρον συνιδεῖν ἔπεμπε Μαικήναν ἐς
[5, 59]	τὴν τῆς Αὐσονίδος καταδρομὴν καὶ	τὸ	συνθέσθαι μὲν Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου
[5, 46]	τοῦ παρόντος. Οἱ μὲν δὴ	τὸ	σύνθημα λαβόντες τὰς φυλακὰς ἔτι
[5, 46]	ὁ Λεύκιος ἔπεμπε τοὺς χιλάρχους	τὸ	σύνθημα τῷ στρατῷ ληψομένους παρὰ
[5, 46]	νῦν ἔθος ἐστὶ τὸν αἰτοῦντα	τὸ	σύνθημα χιλίαρχον ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ
[5, 126]	τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. Καὶ	τὸ	σχῆμα ἀλλάξας ἔθει πρὸς τὸν
[5, 112]	αὐτίκα πέμψειν βοήθειαν. Θεραπεύσας δὲ	τὸ	σῶμα καὶ ἀναπαυσάμενος ὀλίγον ἐς
[5, 116]	ἑκατέρων ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ	τὸ	Ταυρομένιον καὶ περὶ Μύλας τὰς
[5, 109]	νῆες ἐπανέλθοιεν. Ἐλθὼν δ' ἐπὶ	τὸ	Ταυρομένιον προσέπεμψε μὲν ὡς ὑπαξόμενος
[5, 109]	περᾶν ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐς	τὸ	Ταυρομένιον. Πυθόμενος δὲ περὶ τῆς
[5, 105]	Ἱππώνειον αὖθις ἀπέπλει καὶ ἐς	τὸ	Ταύρου στρατόπεδον ἐξ Ἱππωνείου σὺν
[5, 109]	Πομπήιος, ὥσπερ ἦν, ὑπολαβὼν ἐς	τὸ	Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν
[5, 17]	αὑτῶν ἐς τὰ ἴδια ἐπιδεῖσθαι.	Τό	τε αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον
[5, 33]	ὡς τριάκοντα πόδας ἀμφότερα εἶναι,	τό	τε περιτείχισμα ὕψου καὶ πύργους
[5, 16]	λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ,	τό	τε πρέπον τοῖς ἀρχομένοις ἐς
[5, 90]	οὔτε μένειν οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε·	τό	τε σκότος ἠνώχλει νυκτὸς μάλιστα
[5, 112]	τῶν γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν	τό	τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν
[5, 38]	ἵδρυσε καὶ ἐδίδαξεν ἀναπηδᾶν ἐς	τὸ	τεῖχος ἄλλους ἀλλαχοῦ κατὰ σύνθημα
[5, 37]	δέ που τῶν σανίδων ἐς	τὸ	τεῖχος, βία τότε μάλιστα ἐπικίνδυνος
[5, 37]	Ἐβιάσαντο δὲ ὅμως καὶ ἐς	τὸ	τεῖχος ἐξήλαντο ὀλίγοι, καὶ αὐτοῖς
[5, 38]	τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ	τὸ	τεῖχος ἵδρυσε καὶ ἐδίδαξεν ἀναπηδᾶν
[5, 39]	ἔπαινον ἐπὶ τῇ γνώμῃ καὶ	τὸ	τέλος ἐποίει· οὐχ ὑφίσταμαι δὲ
[5, 71]	καὶ ὑπὸ τοῦ δήμου, ἐς	τὸ	τέταρτον μόλις ἐνεδίδουν ὡς ὠνησόμενοι
[5, 33]	καὶ ἓξ σταδίους περιιὼν διὰ	τὸ	τῆς πόλεως λοφῶδες καὶ σκέλη
[5, 43]	συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων δὲ ἐκείνων, οἳ	τὸ	τῆς στάσεως κεφάλαιον ἦσαν, καὶ
[5, 132]	Καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι	τὸ	τῆς στρατιᾶς τῶν νυκτοφυλάκων ἔθος
[5, 111]	ἢ συνελάμβανον, οἱ δ' ἐς	τὸ	τοῦ Κορνιφικίου στρατόπεδον ἀνεπήδων, καὶ
[5, 142]	δ' ἐπὶ θάλασσαν ἐλθὼν ἐμπρῆσαι	τὸ	τοῦ Τιτίου ναυτικόν. Καὶ τάχα
[5, 30]	τήν τε Σεντίαν ὁμοῦ καὶ	τὸ	τοῦ Φουρνίου στρατόπεδον ἐπολιόρκει. Λεύκιος
[5, 87]	ὑπὸ δὲ ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ	τὸ	τρισκαιδέκατον τέλος ἐπλησίαζε διὰ τῶν
[5, 108]	αὐτὸς ἔφη τι προσθήσειν ἐς	τὸ	τῶν νεῶν ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν
[5, 115]	δὲ καὶ τοὺς πολεμίους εἶδον	τὸ	ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο
[5, 99]	Τάραντα καὶ τὸ ναυτικὸν εἶδε	τὸ	ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς Ἱππώνειον
[5, 77]	ὑπενοεῖτο, ἑτέρας, αἱ δὲ ἐς	τὸ	φανερὸν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι
[5, 115]	ἀέλπτου Κορνιφίκιος καὶ τοῦ στρατοῦ	τὸ	φθάσαν μέρος περιεσώθη πρὸς Ἀγρίππαν
[5, 74]	περιφανῶς, εἰ μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες	τὸ	φορτικόν, ἔλαθον ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 136]	ὢν καὶ τὰ ἄλλα αἰεὶ	τὸ	φρόνημα ἁπλοῦς καὶ μέγας καὶ
[5, 90]	στενότης ἡ τοῦ χωρίου καὶ	τὸ	φύσει δυσέξοδον αὐτοῦ καὶ κλύδων
[5, 138]	Μακεδονίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ συνέλαβε καὶ	τὸ	χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ
[5, 73]	ἑξήρους Πομπήιος περιωρμις μένης ἐς	τὸ	χῶμα, ταῖς δὲ ἑξῆς Ἀντώνιός
[5, 88]	δ' ἡμέρᾳ τὴν θάλασσαν ἐφορῶν	ἐθεᾶτο	ναῦς ἐμπεπρησμένας τε καὶ ἡμιφλέκτους
[5, 98]	τὸν νότον μεταλαβόντος ὁ κόλπος	ἐκυκᾶτο,	ἐς τὴν ἑσπέραν ἀνεῳγμένος, καὶ
[5, 86]	ἀναχωρούντων. ~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ	ἐξήλατο	τῆς νεὼς ἐπὶ τὰς πέτρας
[5, 86]	Καὶ Δημοχάρης μὲν ἐς ἑτέραν	ἐξήλατο,	τοιούτου δὲ ὄντος τοῦ πόνου
[5, 94]	ἔς τι τῶν παρορμούντων σκαφῶν	ἐσήλατο	μόνος καὶ ἐπέρα πρὸς τὸν
[5, 134]	μέρος ἀφείλετο καὶ οὐδέτερα αὐτῶν	ἐνείματό	σοι. ~Λοιπὸς δ' ἐς τὴν
[5, 18]	καὶ γένοιτο, ἐς τοὺς στρατοὺς	ἐδαπανᾶτο.	Ἐκλώπευόν τε οἱ πολλοὶ νυκτὸς
[5, 15]	ἱππέας· καὶ ὁ μὲν δῆμος	ἐπεσημήνατο,	καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν στρατιώτην
[5, 8]	μέχρι χειμὼν τά τε ἄλλα	διελυμήνατο	καὶ αὐτὴν ἐς νόσον ἐνέβαλεν,
[5, 53]	Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ μὲν ὧδε	ἀπεκρίνατο,	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην
[5, 52]	λαβεῖν Πομπήιον. Ὁ δὲ αὐτοῖς	ἀπεκρίνατο	χάριν μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ
[5, 60]	Κοκκήιος, τὸν καιρὸν οὐ μεθείς,	ὑπεκρίνατο	μεταπεμφθῆναι πρὸς Καίσαρος ἀσπασόμενος αὐτόν.
[5, 31]	ἀποικίδων Ἀντωνίου πόλεων καὶ αὐτὰς	ἐκρατύνατο.	Αἱ δὲ δι' εὐνοίας μὲν
[5, 56]	λιμένα μέγαν ὄντα φρουρίοις πυκνοῖς	περιεφράξατο	καὶ τὰς νήσους τὰς ἐν
[5, 78]	ὁ Καῖσαρ οὐκ εὐθὺς μέν,	ἐδέξατο	δ' ὅμως, ἡγούμενος ἔργῳ τὴν
[5, 93]	Καίσαρι διδούς· ὁ δὲ οὐκ	ἐδέξατο	μέν, ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ
[5, 132]	τῆς προτέρας ἀποστῆναι. Ὁ δὲ	ἐδέξατο	μὲν καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ δὲ
[5, 2]	ἐλπίζων ὅμοιον ἐν Βρούτῳ, Ῥοδίων	ἐπελέξατο	νῆας τριάκοντα, ὅσας ἐνόμιζε πληρώσειν,
[5, 71]	παρεκάλουν, ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα	κατερρήξατο	ὁ Πομπήιος ὡς καὶ τῶνδε
[5, 99]	ἅπαντα ἐκ τῶν ἐνόντων ἀνελάμβανε.	Διεφθάρατο	δ' αὐτῷ νῆες βαρεῖαι μὲν
[5, 124]	οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι	διεφθάρατο,	καὶ συγγνῶναι σφίσι παρεκάλουν. Ὁ
[5, 124]	κρύφα ἑκάστοις. Ὡς δὲ αὐτῷ	διεφθάρατο	πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι
[5, 132]	αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν πολὺν μὲν	εἰργάσατο	φθόρον τῶν ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ'
[5, 82]	τὴν μὲν ναῦν ὁ Μηνόδωρος	ἀνεδήσατο	καὶ ἐς τὴν γῆν ἀπέπλευσεν,
[5, 26]	ἐκ προδοσίας τάδε παθεῖν αὑτὸν	διεχρήσατο.	Καὶ Λιβύης μὲν αὖθις ὁ
[5, 95]	Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν ὑπισχνεῖτο·	ἐδωρήσατο	δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν ἀδελφόν,
[5, 48]	Λεύκιον μὲν ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ	παρεστήσατο,	τῶν δὲ ἄλλων τοὺς μὲν
[5, 62]	καὶ οὐδενὶ τῶν ἀνδροφόνων Ἀντώνιος	ἐσπείσατο,	οὐδὲν ἔλασσον ἢ αὐτὸς σὺ
[5, 107]	τούς τε ἐν τοῖς πύργοις	ἀπεσείσατο	καὶ τὴν θάλασσαν ἀθρόως ἐδέχετο,
[5, 109]	τὸ ἱερὸν τὸ Ἀφροδίσιον καὶ	ὡρμίσατο	ἐς τὸν Ἀρχηγέτην, Ναξίων τὸν
[5, 130]	δ' ἥ τε βουλὴ τιμὰς	ἐψηφίσατο	ἀμέτρους, ὧν αὐτὸν ἐποίουν κριτήν,
[5, 30]	φθάσας τὸν Καίσαρα ὁ Λεύκιος	ἀνεσώσατο	αὐτὰ χρήμασί τε πολλοῖς καὶ
[5, 2]	μεθ' ἑτέρας δυνάμεως, ἣ Βρούτῳ	καθίστατο	Κρήτην, πρὸς Μοῦρκον καὶ Δομίτιον
[5, 27]	ἀλλ' ἡ Ἰταλία σχεδὸν ἅπασα	ἀνίστατο,	φοβουμένη τὰ ὅμοια· τούς τε
[5, 89]	εἰρεσίᾳ ὅμως καὶ πρὸς τόδε	ἐνίστατο	καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι, καί τινες
[5, 3]	Κασσίου τε καὶ Βρούτου πρῶτα	συνίστατο,	ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 55]	Καὶ ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς	ἐξίστατο	Ἀντωνίῳ. ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον,
[5, 100]	καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς αὐτῶν	ὑφίστατο	καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ ἄνευ θεοῦ
[5, 141]	ὁ δὲ Φούρνιος αὐτὸν οὕτως	ἠμείψατο·	Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ
[5, 8]	Κιλικίᾳ πρὸς αὐτὸν ἐλθούσης Κλεοπάτρας	ἐμέμψατο	μὲν ὡς οὐ μετασχούσης τῶν
[5, 129]	ὑπὸ δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα	ἐφθέγγετο,	κοινῇ δ' ἐβόων, ἀνὰ μέρη
[5, 111]	ταῖς ναυσὶν ἔτι πρὸ ἡμέρας	ἀνήγετο	ἐς τὸ πέλαγος, μὴ καὶ
[5, 50]	Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων γενομένων ἐπιβᾶσα	ἀνήγετο·	καὶ αὐτῇ Πλάγκος συνέπλει, τὸν
[5, 103]	στόλου γενομένου, αὖθις ὁ Καῖσαρ	ἀνήγετο	καὶ ἐς Ἱππώνειον παραπλεύσας δύο
[5, 106]	δ' ἔτι νυκτὸς ἐξ Ἱερᾶς	ἀνήγετο	ταῖς ἡμίσεσι τῶν νεῶν ὡς
[5, 2]	Καὶ ὁ μὲν τάδε πράξας	ἀνήγετο	ταῖς τε ἰδίαις καὶ ταῖς
[5, 98]	Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν πόλεων	ὑπήγετο	καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος δὲ
[5, 78]	Καὶ Πομπήιος μὲν ἐς ἀλλοτρίωσιν	ὑπήγετο	τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ' αὐτῶν
[5, 121]	Ναυλόχων ἀναθορὼν ἐς τὴν Μεσσήνην	ἠπείγετο,	οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ τῶν
[5, 122]	τῶνδε φευξόμενος. Καὶ Πλένιος μὲν	ἠπείγετο	πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων,
[5, 95]	Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς τὴν Συρίαν	ἠπείγετο,	τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ ἀδελφῷ
[5, 49]	δ' ἐπιούσης ὁ μὲν Καῖσαρ	ἐσπένδετο	ἅπασιν, ὁ δὲ στρατὸς οὐκ
[5, 98]	τῶν πόλεων ὑπήγετο καὶ ἑτέρας	ἐβιάζετο·	Ταῦρος δὲ ἀρχομένου τοῦ πνεύματος
[5, 142]	δὲ Πομπήιος Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας	ὠργίζετο,	τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν
[5, 24]	ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν	ἐδανείζετο,	σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό
[5, 63]	Κοκκήιος ἐκείνην τε τὴν ἡμέραν	ἐξενίζετο	παρ' αὐτῷ καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί
[5, 69]	Καὶ μαθὼν ὁ δῆμος αὖθις	ἠθροίζετο	καὶ παρεκάλει σὺν ὀλοφύρσει τὸν
[5, 118]	δὲ νομίσας ἀντειπεῖν ἐδέχετο. Καὶ	ὡρίζετο	αὐτοῖς ἡμέρα, ἐς ἣν τριακόσιαι
[5, 139]	Νίκαιάν τε καὶ Νικομήδειαν καταλαβὼν	ἐχρηματίζετο	λαμπρῶς, καὶ ἐς μεγάλα ταχέως
[5, 29]	περὶ τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ	ἐσοφίζετο	ὁ Μάνιος, ἕως οἱ μὲν
[5, 134]	τὸν στρατὸν οὐ πέμψαντος, ὃν	συνέθετο·	ἐκράτεις δ' ἂν ἤδη πρὸς
[5, 62]	ἅπασι χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ δὲ οὐ	συνέθετο	μὲν συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος
[5, 133]	ἔτι παῖδα μετὰ τῆς μητρὸς	ὑπεξέθετο	ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν,
[5, 111]	ὡς ἐν κινδύνῳ μάλιστα ὤν,	ἀπέθετο.	Ἐπαναχθέντος δὲ τοῦ Πομπηίου δὶς
[5, 140]	αὐτοῖς ἔχουσιν ὁ Πομπήιος νυκτὸς	ἐπέθετο	πελτασταῖς τρισχιλίοις καὶ πολλοὺς ἔκτεινεν
[5, 84]	οὐ πάρεστιν. Ὁ δ' οὐκ	ἐπείθετο,	Καλουίσιον περιμένων καὶ λέγων οὐκ
[5, 23]	στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι	ἐπείθετο.	~Οὕτω μὲν ἦσαν αἱ διαλύσεις
[5, 50]	εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ	συνετίθετο	φιλίαν εἶναι πρὸς Ἀντώνιον· καὶ
[5, 53]	ἐς Ῥώμην ἀπὸ Κελτῶν ἐπανιὼν	ᾔσθετο	μὲν τῶν ἐς Ἀθήνας διαπεπλευκότων,
[5, 81]	τοῦ Μηνοδώρου ἐπιπλέοντος ἤδη Καίσαρος	ᾔσθετο,	πρὸς δὲ τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν
[5, 52]	Κύπρου καὶ Ῥόδου καὶ Ἀσίας	ᾔσθετο	τῶν ἐν τῇ Περυσίᾳ γεγονότων
[5, 133]	ἑαυτὸν ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι. Ἐπεὶ δ'	ἐπύθετο	ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ τὸ συμβὰν
[5, 138]	αὐτὸ βλαπτόμενος ἐν ταῖς προνομαῖς,	ἐπύθετο	ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον
[5, 100]	δ' ἀναζεύξειν τὸν Καίσαρα, ὡς	ἐπύθετο	ναυπηγούμενόν τε καὶ ἐπιπλευσούμενον αὖθις
[5, 124]	Λέπιδος ἐμπρῆσαι. ~Ὁ δὲ στρατὸς	ἤχθετο,	εἰ πολεμήσουσιν αὖθις ἐμφύλιον πόλεμον
[5, 107]	περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ δὲ Ἀγρίππας	ἵετο	μάλιστα εὐθὺ τοῦ Παπίου καὶ
[5, 125]	ἐβλήθη· τὸ δὲ βέλος οὐκ	ἐξίκετο	ἐπὶ τὸν χρῶτα, ἀλλὰ δρόμῳ
[5, 2]	καὶ ἐς τὸν Παρμήσιον ἐχώρει.	Ἀφίκετο	δὲ αὐτοῖς καὶ Τουρούλιος, ἑτέρας
[5, 87]	ταῦτα Καλουίσιος μὲν οὐδ' ὣς	ἐγιγνώσκετο	προσπλέων, οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν
[5, 128]	καὶ οὐδ' ὅ τι γένοιτο,	ἐγινώσκετο·	~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι μέν,
[5, 3]	ἀποικίας καταλέξων ὧδε γὰρ αὐτὸς	εἵλετο	διὰ τὴν ἀρρωστίαν̓ ὁ δὲ
[5, 68]	περιφανῶς δὴ τότε μάλιστα οὗτος	ἐξείλετο	καὶ ἐς τὴν οἰκίαν περιέσωσε.
[5, 134]	ὄντα τῆς ἀρχῆς τὸ μέρος	ἀφείλετο	καὶ οὐδέτερα αὐτῶν ἐνείματό σοι.
[5, 3]	προτέρου Καίσαρος, ὅ τε Λέπιδος	διεβάλλετο	τὰ πράγματα Πομπηίῳ προδιδόναι· καὶ
[5, 93]	τὰς ἔτι γινομένας αὑτῷ ναῦς	ἀνεβάλλετο.	Καλούμενος δὲ αὖθις ὡς ἐπὶ
[5, 95]	Πομπήιον ὁ Καῖσαρ ἐς νέωτα	ἀνεβάλλετο·	ὁ δ' Ἀντώνιος ἐπιμένειν διὰ
[5, 104]	δὲ στρατοῦ δύο μὲν τέλη	διώλετο	ἐν τῇ θαλάσσῃ, καί, εἴ
[5, 56]	Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ τὴν χώραν	ἐπενέμετο	τοῖς ἱππεῦσιν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ,
[5, 83]	μέν, διαπλέων ἐς τὸ λαιόν,	ἀπετέμετό	τινας τῶν Μενεκράτους νεῶν καὶ
[5, 31]	μέν, ὡς προσεδόκησεν ὁ Ἀγρίππας,	ἐγίγνετο	ἅπαντα· ὁ δὲ Λεύκιος ἀποτυχὼν
[5, 87]	ἀπὸ τῶν νεῶν τι χρηστὸν	ἐγίγνετο,	ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια· ὑπὸ
[5, 1]	ἐμφυλίοις πολὺ πλείοσιν οὖσιν ἐπίμικτον.	Ἐγίγνετο	γὰρ δὴ καὶ μετὰ Κάσσιόν
[5, 33]	καὶ εἴ τις ἔξωθεν ἐπίοι.	Ἐγίγνετο	δὲ ταῦτα σὺν πείραις πολλαῖς
[5, 38]	ὁρμὴ πᾶσιν ἐς τὰς διαλύσεις	ἐγίγνετο,	δέος ἥπτετο τοῦ Λευκίου, μὴ
[5, 126]	τύχης τοσῆσδε καὶ στρατοῦ τοσοῦδε	ἐγίγνετο	ἐν βραχεῖ. Καὶ τὸ σχῆμα
[5, 19]	νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς τὸν Καίσαρα	ἐγίγνετο	καὶ διαφοραὶ μείζους· τούς τε
[5, 136]	ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα	ἐγίγνετο,	καὶ οἱ πεμφθέντες ἐς Παρθυαίους
[5, 36]	πολλῇ θανάτου καταφρονήσει. Καὶ τάδε	ἐγίγνετο	κατὰ μέρη πολλά· ἐπειδὴ δέ
[5, 9]	Κλεοπάτρα δ' ὅ τι προστάξειεν,	ἐγίγνετο,	οὐ διακριδὸν ἔτι περὶ τῶν
[5, 89]	τὸ πνεῦμα ἐς νύκτα χαλεπώτερον	ἐγίγνετο,	ὥστε μηδὲ κατὰ φῶς ἔτι,
[5, 120]	ἀπιστία πρὸς τοὺς λέγοντας αὐτὰ	ἐπεγίγνετο,	ἀγνωσία τε πάντας ἀλλήλων ἐπεῖχεν
[5, 9]	καὶ τέλος τῶν ἔπειτα κακῶν	ἐγένετο.	Ἀποπλευσάσης δὲ τῆς Κλεοπάτρας ἐς
[5, 127]	Τὴν δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ	ἐγένετο	αὐτῷ τέλη μὲν ὁπλιτῶν πέντε
[5, 26]	ἐδόκει, μέχρι καὶ τοῦδε ἥσσων	ἐγένετο·	ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος
[5, 143]	τῆς ἀμφὶ τὰς δύσεις θαλάσσης	ἐγένετο,	καὶ τὴν Ἰταλίαν περιήνεγκεν ἐς
[5, 3]	Ὁ δὲ λοιπὸς αὐτοῖς στρατὸς	ἐγένετο,	σὺν τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου,
[5, 102]	ἀνύποπτον. Καὶ ὁ μὲν αὖθις	ἐλυμαίνετο,	Μεσσάλας δ' ἐνεδοίασε μὲν ὡς
[5, 90]	καὶ μεθ' ἡλίου ἐπιτολὴν πάμπαν	ἐμαραίνετο.	Καὶ τὸ κῦμα ὅμως καὶ
[5, 110]	ναυτικῷ, καὶ τὰ πεζὰ ἑτέρωθεν	ἐφαίνετο,	ὥστε δεῖσαι μὲν ἅπαντας, ἐν
[5, 1]	μόνον, Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα.	Ἐγίνετο	δὲ αὐτῶν ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος
[5, 23]	Πραινεστοῦ, καὶ συνέδριον τοῖς κρίνουσιν	ἐγίνετο	καὶ βήματα ἐν μέσῳ δύο
[5, 101]	γῆς ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ	ὑπεκρίνετο	αὐτὴν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι,
[5, 9]	περὶ ἅπαντα τέως ἐπιμέλεια ἀθρόα	ἠμβλύνετο,	Κλεοπάτρα δ' ὅ τι προστάξειεν,
[5, 143]	τῆς τύχης εὔκαιρα παρεχούσης, ἀλλ'	ἠμύνετο	μόνον. ~Καὶ Πομπήιος μὲν τοιόσδε
[5, 80]	τοὺς παραληψομένους, ἃ Μηνόδωρος ἐνεχείριζεν,	ἐκρατύνετο	δὲ τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας
[5, 123]	προσίεσθαι καὶ τὰ στενὰ πάντα	ἐκρατύνετο.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἦλθε μὲν
[5, 90]	τοῦ πνεύματος ἐκλυθέντος, ἐπὶ πολὺ	ἐτραχύνετο.	Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ' ὑπὸ
[5, 81]	ἐς Ῥήγιον, καὶ μετὰ σπουδῆς	ἐταχύνετο	ἅπαντα. Ὁ δὲ Πομπήιος τῆς
[5, 63]	γὰρ ἦν ἐκ τῶν Ἰουλίων)	ᾐσχύνετο	Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων τῶν
[5, 139]	ἐς μεγάλα ταχέως αὐτῷ πάντα	ηὔξετο	παρ' ἐλπίδα. Φουρνίῳ δὲ οὐ
[5, 83]	συμπεσών, τὰς μὲν ἐς φυγὴν	ἐτρέπετο,	τὰς δὲ ἐς πέτρας συνήραξε,
[5, 125]	εἴ τις εὔνους ἔτι ἦν,	ἐτρέπετο	τῇ γνώμῃ. Καὶ πρῶτοι μὲν
[5, 8]	Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν	εἵπετο.	~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ μὲν ἡ
[5, 30]	στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις	εἵπετο.	Καὶ αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακος
[5, 98]	Ἄππιος μετὰ πλήθους νεῶν ὀπισθοφυλακῶν	εἵπετο.	Τρίτῃ δὲ τῆς ἀναγωγῆς ἡμέρᾳ
[5, 105]	Ἐξελεύθερον ἄγοντα Ἀπολλοφάνη, καὶ αὐτὸς	ἐφείπετο	ἄλλαις ἑβδομήκοντα. ~Ἀγρίππας δ' ἔτι
[5, 80]	στρατὸν πολὺν ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος	μετεπέμπετο·	Μηνόδωρόν τε ἐλθόντα ἐλεύθερον εὐθὺς
[5, 25]	τὸν ἄλλον στρατὸν ἐκ Κεφαληνίας	μετεπέμπετο.	Ὅθεν τισὶ δοκεῖ τότε ὁ
[5, 30]	ἐπειγομένῳ Σεντίαν, νυκτὸς μὲν οὐχ	ἕσπετο	ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας
[5, 36]	κλίμακας ἐς εἴδη πάντα διεσκευασμένας.	Ἐφέρετο	δὲ καὶ τάφρων ἐγχωστήρια ὄργανα
[5, 18]	ἡ δόξα ἐς τοὺς στρατιώτας	ἐφέρετο.	Ὁ δὲ λεὼς ἀπέκλειε τὰ
[5, 142]	ἐμήνυσε καὶ τὴν ὁδόν, ἣν	ἐφέρετο,	τὴν δ' ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει.
[5, 60]	δ' ἀπιέναι τοῦ Ἀντωνίου πειρώμενος	ἤρετο,	εἴ τι καὶ αὐτὸς ὁ
[5, 118]	ἐδεδίει, ταῖς δὲ ναυσὶν ἐπαιρόμενος	ἤρετο	πέμπων, εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι.
[5, 129]	πλῆθος ἐπελθὼν τοὺς μὲν ἀποστάντας	ἐμαρτύρετο	τῆς ἐπιορκίας, οὐ κατὰ γνώμην
[5, 124]	ἐσῄει μετ' ὀλίγων, καὶ παριὼν	ἐπεμαρτύρετο	ἑκάστοις ἄκων ἐς πόλεμον καθίστασθαι.
[5, 76]	μετὰ τῆς ἐσθῆτος ἡ ὄψις	ἐνηλλάσσετο,	καὶ πλῆθος ἦν ἀμφὶ τὰς
[5, 102]	διὰ τὰς σπονδὰς καὶ ἀφανῶς	ἐφυλάσσετο,	τοῦς δὲ τριηράρχους αὐτοῦ μεθίει
[5, 100]	καὶ ἐπιπλευσούμενον αὖθις αὐτοῦ θέρους,	ἐξεπλήσσετο	μὲν ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ
[5, 117]	γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ	συνήντετο	σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι.
[5, 34]	ἐξείργαστο πάντα τῷ Καίσαρι, λιμὸς	ἥπτετο	τοῦ Λευκίου, καὶ τὸ κακὸν
[5, 38]	ἐς τὰς διαλύσεις ἐγίγνετο, δέος	ἥπτετο	τοῦ Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων ἐκδοθείη.
[5, 30]	ἄγοντος τῷ Λευκίῳ, ὁ Καῖσαρ	ἐξήπτετο	τῆς οὐραγίας· ἐς δὲ λόφον
[5, 85]	ἐκ τῆς Μεσσήνης ὁ Πομπήιος	ἐξήπτετο	τῶν ὑστάτων καὶ τὰς πρόπλους
[5, 49]	ἅπασιν, ὁ δὲ στρατὸς οὐκ	ἐπαύετο	ἐπί τισι θορυβῶν, ἕως ἀνῃρέθησαν·
[5, 68]	οἰκεῖα ἔφερον. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἐπαύετο	σὺν φόβῳ τε καὶ μίσει
[5, 87]	ἐπὶ δύο χρηστοῖς καὶ ἀδοκήτοις	ἀνεπαύετο.	~Χ. Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὴν
[5, 94]	ἀφύλακτος καὶ τὴν νύκτα ὁμοίως	ἀνεπαύετο	χωρὶς δορυφόρων παρ' αὐτῷ. Τὰ
[5, 133]	Καὶ τεχνάζων ἔτι ἐπ' ἀμφότερα	διεπρεσβεύετο	πρὸς αὐτόν, ἐπιτρέπων ἐκείνῳ καὶ
[5, 57]	ἐν μὲν Κανυσίῳ τινὰς ἡμέρας	ἐνοσηλεύετο,	παντὶ δὲ ὢν ἔτι κρείσσων
[5, 10]	τοῖς ἐκ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος	ἐβασιλεύετο,	ὥς μοι περὶ Σύρων λέγοντι
[5, 90]	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον	ἐμνημονεύετο	γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθους τε
[5, 90]	ἄφνω τὸ πνεῦμα προσιούσης ἡμέρας	διελύετο	καὶ μεθ' ἡλίου ἐπιτολὴν πάμπαν
[5, 21]	Καίσαρος προυτίθει. Καὶ τάδε μὲν	ἐγράφετο	παρ' ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι
[5, 21]	εὗρον ἐρευνώμενος, ὅ τι σαφῶς	ἀντεγράφετο	αὐτοῖς. Οἱ δὲ τῶν στρατῶν
[5, 137]	Συνελθόντων δ' ὀξέως, ὁ Πομπήιος	ἐμέμφετο,	εἰ πολέμιον ἡγοῦνται τὸν πρέσβεις
[5, 52]	Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν ἀδελφὸν	ἐμέμφετο	καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα πάντων
[5, 80]	καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ περιμείναντα	ἐμέμφετο,	τὴν δ' οὖσαν ἤδη παρασκευὴν
[5, 123]	ἦλθε μὲν τῆς ἐπιούσης καὶ	ἐμέμφετο	τῷ Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων,
[5, 16]	ὡς δὲ ὀλίγων ταῦτα δρασάντων	ἐπεμέμφετο	καὶ ἐς τὸ μέλλον ἀλλήλων
[5, 60]	Καὶ ὁ Κοκκήιος, ἃ μὲν	ἐπεμέμφετο	μαθών, οὐδὲν δὲ ἔτι ὀξυτέραν
[5, 21]	καὶ παρὰ τοῖς Ῥωμαίων ἀρίστοις	ἐπεμέμφετο.	Οἱ δὲ ἐξέθεον ἐς τὸν
[5, 19]	αὐτὸν ὁ στρατὸς ὁ Ἀντωνίου	κατεμέμφετο	καὶ ὁ Καῖσαρ ὡς ἀντιπράσσοντα
[5, 131]	ἔχειν νενόμισται μέχρι θανάτου, οὐκ	ἐδέχετο	καὶ κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡς
[5, 121]	ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντος ὑποσπόνδους	ἐδέχετο	καὶ τοὺς ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς,
[5, 107]	ἀπεσείσατο καὶ τὴν θάλασσαν ἀθρόως	ἐδέχετο,	καὶ τῶν ἐρετῶν οἱ μὲν
[5, 118]	αὐτοῖς, αἰσχρὸν δὲ νομίσας ἀντειπεῖν	ἐδέχετο.	Καὶ ὡρίζετο αὐτοῖς ἡμέρα, ἐς
[5, 77]	πρᾶξιν αὐτῶν. Ὁ δὲ οὐκ	ἐδέχετο	μὲν ἐπὶ τοῖσδε τὴν χώραν,
[5, 137]	Πομπήιον ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα	ἐδέχετο,	οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν οὔτε
[5, 130]	Ἐκ δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν	ἐδέχετο	πομπήν, ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν εἶναι,
[5, 66]	μάλιστα χαλεπαίνων ὁ Καῖσαρ οὐκ	ἐδέχετο	τὰς πείρας Ἀντωνίου συνάγοντος αὐτῷ
[5, 69]	τὸ δ' ἀσφαλὲς τῷ Λίβωνι	ἀνεδέχετο	αὐτός. Οἱ μὲν δὴ ταχέως
[5, 11]	πρὸς Κλεοπάτραν. ~Ἡ δὲ αὐτὸν	ἐπεδέχετο	λαμπρῶς. Καὶ ὁ μὲν ἐχείμαζεν
[5, 19]	γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος	ὑπεδέχετο	καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων
[5, 125]	καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν σημείων	εἴχετο	καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε, μέχρι
[5, 10]	αὐτῇ κατὰ πόλεις ὑπὸ τυράννων	εἴχετο,	συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων·
[5, 118]	κεραίας ἑκατέρας· τῶν δὲ κρίκων	εἴχετο	τοῦ μὲν ὁ ἅρπαξ, σιδήριον
[5, 131]	Λέπιδον ὡς πολέμιον κελευόντων οὐκ	ἠνείχετο.	Ἐς δὲ τὰ στρατόπεδα πάντα
[5, 60]	δὲ ἔτι ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσας,	ᾤχετο	πρὸς τὸν Καίσαρα. ~Ὁ δὲ
[5, 101]	ἐπὶ Μηνοδώρου θήραν ἕτοιμον, ἀνακρουσάμενος	ᾤχετο	σὺν θαύματι. Ὡς δὲ ἱκανῶς
[5, 71]	ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρχῆς ἥκειν	ᾤετο	ἀντὶ Λεπίδου, οἱ δὲ ὡς
[5, 110]	ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον·	ᾤετο	γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα.
[5, 93]	θυγατέρα τῷ παιδὶ Λεπίδου, καθάπερ	ὡμολόγητο.	Καὶ τάδε μὲν ἡ Ὀκταουία,
[5, 122]	ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ	παρεκάθητο	σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου
[5, 46]	θυσίας στεψάμενος δάφνῃ, συμβόλῳ νίκης,	προυκάθητο	ἐπὶ βήματος καὶ προσέταξε μὲν
[5, 55]	δὲ διακοσίαις, ἃς ἐν Ἀσίᾳ	πεποίητο.	Πυθόμενος δὲ Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ
[5, 67]	διὰ τοὺς αὐτοὺς ἑκατέρωθεν ναυκρατοῦντας.	Ἐπετίμητο	δὴ πάντα, καὶ τῶνδε τὴν
[5, 79]	Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην·	γεγένητο	γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ
[5, 81]	αὐτῷ τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα	γεγένητο,	ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ, αὐτὸς μὲν
[5, 58]	δ' αὐτῷ καὶ τὰ μηχανήματα	γεγένητο,	καὶ ἐπιχειρήσειν ἔμελλε τοῖς Βρεντεσίοις,
[5, 77]	ἢ οὐδὲν ἄκος τοῦ λιμοῦ	γεγένητο	Ῥωμαίοις, ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν
[5, 25]	Πομπήιον ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον.	Γεγένητό	τε πλούσιος ἐκ τῆς θαλασσίου
[5, 79]	τοῦ Μάγνου περιουσίαν ὁ Ἀντώνιος	ἐώνητο	νόμῳ πιπρασκομένην ὡς πολεμίου. ~Ὁ
[5, 134]	Πομπηίου, στρατηγὸν ἐπ' αὐτῷ Τίτιον	ᾕρητο	καὶ ναῦς καὶ στρατὸν ἐκ
[5, 56]	παράλια τῆς Ἰταλίας περιέπεμπεν, οἷς	εἴρητο	τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν. Ἐκέλευε δὲ
[5, 97]	ἀναγωγῆς τοῦ Καίσαρος ἡ ἡμέρα	προείρητο	πᾶσι, καὶ ἦν δεκάτη τροπῶν
[5, 93]	τριακοσίαις, τῷ Καίσαρι συμμαχήσων, ὡς	ὑπέσχητο,	ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν γνώμην
[5, 136]	τὰς ἐντολὰς αὐτοῖς ἐξέφερεν, ἃς	ἐντείλαιτο	Τιτίὼ· καὶ εἰ τῷ ὄντι
[5, 56]	Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν, ὅ τι	δύναιτο.	Ὁ δὲ ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον
[5, 100]	καὶ δράσοντα, ὅ τι καὶ	δύναιτο.	Ὁ δὲ καὶ τέως ἀχθόμενος
[5, 95]	Καῖσαρ χιλίοις λογάσι σωματοφύλαξιν, οὓς	ἐπιλέξαιτο	Ἀντώνιος. Ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνος
[5, 141]	καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν, τάδε	ἐργάσαιτο.	Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου
[5, 141]	μέσῳ λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι	πρεσβεύσαιτο	πρὸς Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ' ὅτι
[5, 51]	περὶ Ἄλπεις, οὗ Φούφιος Καληνὸς	ἡγεῖτο,	ὁ Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν
[5, 109]	περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι πάντως	ἡγεῖτο	Πομπήιον Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος οὖν
[5, 77]	ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ δὲ	ἐξελογεῖτο	μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ
[5, 13]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν	ἐξελογεῖτο	τὴν ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν οὐδ'
[5, 63]	ἡμέραν ἐξενίζετο παρ' αὐτῷ καὶ	ἐδεῖτο	ἐπιστεῖλαί τι τῷ Ἀντωνίῳ, νεώτερον
[5, 125]	δ' αὐτοῖς ἀπιοῦσιν ἠπείλει καὶ	ἐδεῖτο	καὶ τῶν σημείων εἴχετο καὶ
[5, 37]	Περιθέων δ' αὐτοὺς ὁ Λεύκιος	ἐδεῖτο	μὴ ψυχομαχεῖν ἔτι καὶ οἰμῴζοντας
[5, 101]	ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας κατέδυεν ἢ	ἀνεδεῖτο	ἢ ἐνεπίμπρη. Θορύβου δὲ πάντα
[5, 16]	αὑτοῦ τῆς βαρύτητος μετενόει καὶ	ᾐδεῖτο	καὶ κατεγίνωσκον αὑτῶν καὶ τοὺς
[5, 11]	πανήγυριν ἄγων, ἐπεὶ καὶ φροντίδας	ἀπετέθειτο	καὶ ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ στολὴν
[5, 133]	καὶ Παρθυαίοις, γνώμην ὁ Πομπήιος	ἐποιεῖτο	ἑαυτὸν ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι. Ἐπεὶ δ'
[5, 77]	σπονδὰς εἶναι νομίζειν, ναῦς ἄλλας	ἐποιεῖτο	καὶ ἐρέτας συνέλεγε καὶ τῷ
[5, 61]	δὲ αὐτὸν ἰδὼν ἐν θαύματι	ἐποιεῖτο,	ὅτι μὴ θᾶσσον ἔλθοι· Οὐ
[5, 121]	καὶ τοῖς πολεμίοις αὖθις ἐμπεσὼν	ἐπέκειτο	ἀπαύστως, μέχρι βιασθέντες, ὅσοι μάλιστα
[5, 85]	πάσαις ἐνέβαλλε καὶ ἐς μάχην	προυκαλεῖτο.	Αἱ δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐς
[5, 113]	ἀπορίας ἐς μάχην ἐξέτασσε καὶ	προυκαλεῖτο.	Πομπηίου δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν
[5, 24]	ἃ εἰλήχει, πάντα χωρὶς Σαρδοῦς	ἐπολεμεῖτο,	ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο,
[5, 41]	σχήματος· καὶ ὁ Καῖσαρ συνεὶς	ἀντεμιμεῖτο	ἐς δεῖγμα καὶ ὅδε τῆς
[5, 94]	φίλῳ. Καὶ ὁ Καῖσαρ ἰδὼν	ἀντεμιμεῖτο,	καὶ ξυμβάλλουσιν ἀλλήλοις κατὰ τὸ
[5, 76]	καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα	συνεκινεῖτο.	~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα
[5, 33]	ἐς τὴν Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο.	Ἀντεπονεῖτό	γε μὴν καὶ ὁ Λεύκιος,
[5, 128]	ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα,	ὑπισχνεῖτο	δ' ὅμως τὰ ἄξια δώσειν
[5, 78]	Καίσαρα περὶ αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου·	ὑπισχνεῖτο	δὲ ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ Κύρνον
[5, 95]	δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν	ὑπισχνεῖτο·	ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν
[5, 19]	ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν	ὑπισχνεῖτο,	κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ
[5, 77]	σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς	ὑπενοεῖτο,	ἑτέρας, αἱ δὲ ἐς τὸ
[5, 90]	ἐκ τῶν παραλόγων αὐτοὺς ἐλπίδα	ἀφῃρεῖτο,	μέχρι ποτὲ ἄφνω τὸ πνεῦμα
[5, 13]	καὶ ἄλλα τοῖς ἀπορουμένοις αὐτῶν	ἐδωρεῖτο,	δανειζόμενος ἐκ τῶν ἱερῶν, ὁ
[5, 108]	ἢ ναυμαχῆσαι καὶ ὡς νενικηκότας	ἐδωρεῖτο,	καὶ ἐπήλπιζεν ἐν τῷ πορθμῷ
[5, 127]	διέπεμπε. Καὶ τὸν στρατὸν ἐπινικίοις	ἐδωρεῖτο,	τὰ μὲν ἤδη διδούς, τά
[5, 37]	τοῦ τείχους ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω	διερριπτεῖτο,	τὴν ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ
[5, 68]	ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς τὸν ποταμὸν	ἀπερριπτεῖτο·	καὶ ἕτερον πένθος ἦν ὁρωμένων
[5, 118]	τῆς πολεμίας νεὼς ἐκ καταπέλτου	λάβοιτο.	~Ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας πρῶτα
[5, 123]	τῆς νήσου καὶ πλέονας πόλεις	ἐπαγάγοιτο·	ἔς τε τὰ φρούρια αὐτίκα
[5, 54]	μοι γενόμενον εὐεργέτην. Εἰ δ'	ἐπιλέγοιτο	κἀκεῖνος καὶ διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας
[5, 112]	διὰ τῶν ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι	σῴζοιτο,	Κορνιφικίῳ τε πάντας ἐπικουρεῖν ἐκέλευε
[5, 87]	εὐθὺς πανταχῇ τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι	σῴζοιτο,	πυνθάνεται Καλουίσιον σὺν ταῖς πρόπλοις
[5, 124]	σπονδὰς βεβαίους σφίσιν, εἰ μὴ	συνθοῖτο	ὁ Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντος ἔτι
[5, 54]	γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα	ποιοῖτο,	ὠνείδιζε δὲ ἐς ἀχαριστίαν, εἰ
[5, 16]	ἡγούμενος τὸ μανιῶδες, εἰ μὴ	ἀφίκοιτο,	καὶ τὸν Νώνιον ἰδὼν ἐξέκλινεν,
[5, 119]	ὅτε μάλιστα ὑπὸ τῶν καλῳδίων	ἐφέλκοιτο	ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ τῶν
[5, 73]	ἀντικαθιστάντος ὅμως Ἀντωνίου, ὃν ἂν	βούλοιτο,	ἐπὶ δ' ἐκείνοις Καίσαρά τε
[5, 127]	ἕξων διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια	γίγνοιτο	(οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν
[5, 80]	ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος ὅδε	γίγνοιτο,	τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων
[5, 128]	ἦν, καὶ οὐδ' ὅ τι	γένοιτο,	ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι
[5, 91]	καὶ ἑτέρωθεν ὡς ἐν κακοπραγίᾳ	γένοιτο	ἐπιβουλή. Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς
[5, 18]	πολέμους γεωργουμένης. Ὃ δὲ καὶ	γένοιτο,	ἐς τοὺς στρατοὺς ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν
[5, 97]	Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα ἢ ναύσταθμα	γένοιτο	εὔκαιρα ἐπὶ τῇ Σικελίᾳ. Τὸ
[5, 36]	τις ὡς ἐν νυκτὶ πρόφασις	γένοιτο,	κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς κελευόντων,
[5, 35]	μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς	γένοιτο,	μήτε σηπομένων ἀτμὸς καὶ νόσος.
[5, 14]	ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας στρατιωτῶν	γένοιτο,	τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς τὴν
[5, 35]	μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ γνωριμώτερον	γένοιτο	τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν. Ἠλῶντο
[5, 127]	ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ	γένοιτο	τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος.
[5, 132]	ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ	παραγένοιτο	ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ
[5, 128]	τις ἐκ τῶν νεολήπτων στρατῶν	ἐπιγένοιτο	θόρυβος, καὶ ἔλεγεν ἐν καιρῷ
[5, 41]	Καίσαρος χαράκωμα, ἵνα καὶ τῷδε	φαίνοιτο	ἑαυτὸν ἐπιτρέπων ἤδη, προλαβὼν ὁ
[5, 55]	ναυσὶν ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα	φαίνοιτο	πιστεύων, καὶ τὰς λοιπὰς ἐκ
[5, 14]	μηδὲ μόνος αὐτοῦ τὴν χάριν	ἀποφέροιτο	μηδ' ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας
[5, 33]	τι ἐς τὴν Περυσίαν μὴ	ἐσφέροιτο.	Ἀντεπονεῖτό γε μὴν καὶ ὁ
[5, 29]	τῶν ἀπὸ τῆς βουλῆς, εἰ	καθαιροῖτό	τι τῆς ἀξιώσεως Ἀντωνίου, καὶ
[5, 136]	ὑπὸ δέους, εἰ ἄρα μὴ	προσοῖτο	φιλίως αὐτὸν ὁ Ἀντώνιος, ἀναγκασθέντα
[5, 118]	ναυσὶν ἐπαιρόμενος ἤρετο πέμπων, εἰ	δέχοιτο	ναυμαχίᾳ κριθῆναι. Ὁ δὲ ὠρρώδει
[5, 23]	ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν	ὑποδέχοιτο.	Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν
[5, 89]	δέ τις καὶ τάδε διαφυγὼν	ἐκνήχοιτο	ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο καὶ
[5, 109]	Πομπήιος ἐκ Μεσσήνης ἐς Μύλας	οἴχοιτο	δι' Ἀγρίππαν· ἐκ δὲ Λευκοπέτρας
[5, 61]	κατὰ σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα μὴ	οἴχοιτο	πρὸς Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέες
[5, 54]	μὲν ἐπὶ καταλύσει τῆς μοναρχίας	ἔρχοιτο	ὁ ἀδελφός, καὶ φανερῶς καὶ
[5, 17]	αὐτῶν ἐς ἔχθραν κοινὴν Ῥωμαίοις	ἀπεκέκριτο·	ἥ τε τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισις
[5, 9]	μεθῆκεν. Οὕτω μὲν ὁ Ἀντώνιος	ἐνήλλακτο	ταχέως, καὶ τὸ πάθος αὐτῷ
[5, 93]	συμμαχήσων, ὡς ὑπέσχητο, ὁ δ'	ἐνήλλακτο	τὴν γνώμην καὶ ἐς τὰς
[5, 25]	εἰσι θησαυροὶ χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖς.	~Τετάρακτο	δὲ αὐτῷ καὶ τὰ τῆς
[5, 53]	ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν. Ὧν ἐνθυμούμενος	(ἐλέλεκτο	δὲ αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων
[5, 2]	ἔχων πολλὰς καὶ χρήματα, ὅσα	προεξείλεκτο	ἀπὸ τῆς Ῥόδου. Ἐς δὴ
[5, 120]	τε συνθήματα μιγνυμένων ἐς ἀμφοτέρους	ἐξενήνεκτο,	καὶ ἐκ τοῦδε μάλιστα ἐνέδραι
[5, 101]	σὺν θαύματι. Ὡς δὲ ἱκανῶς	ἐπεδέδεικτο,	οἷος ἐχθρός τε καὶ φίλος
[5, 25]	καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκός τε	ἀφῖκτο	αὐτῷ δύο ἄγων στρατοῦ τέλη
[5, 29]	ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ πόλεμος	ἀνέῳκτο,	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπ' αὐτὸν
[5, 60]	προτέρου θέρους πρὸς τὸν Ἀντώνιον	ἀπέσταλτο	μετὰ Καικίνα, ἐπανιόντος δὲ τοῦ
[5, 37]	ὅμως καὶ ἐς τὸ τεῖχος	ἐξήλαντο	ὀλίγοι, καὶ αὐτοῖς εἵποντο ἕτεροι·
[5, 85]	καὶ πρὸς ἀλλήλας, θαλάσσης τε	ἐνεπίμπλαντο·	καὶ διεφθείροντο μετὰ ἀργίας καὶ
[5, 3]	τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο.	Διενείμαντο	δὲ αὖθις ὅσα καὶ πρότερον
[5, 73]	συνέβησαν καὶ ταῦτα συνεγράψαντο καὶ	ἐσημήναντο	καὶ ταῖς ἱεραῖς παρθένοις φυλάσσειν
[5, 2]	αὐτὸ ὁπλίταις τε ἐξ ὧν	ἐδύναντο	ἀνεπλήρουν καὶ ἐρέταις ἐκ θεραπόντων
[5, 68]	δ' οὐκέτι εὐμαρῶς οὐδὲ φυγεῖν	ἐδύναντο,	βεβυσμένοι τε ὑπὸ πλήθους καὶ
[5, 120]	Διέκρινόν γε μὴν οὐδέν, οὐδ'	ἐδύναντο,	καὶ μάλιστα περισκοποῦντες, οἷα νεῶν
[5, 37]	οὐδὲν ἔτι βλάπτοντες· οὐ γὰρ	ἐδύναντο.	Περιθέων δ' αὐτοὺς ὁ Λεύκιος
[5, 109]	ἕτεραι πόλεις αὐτῷ καὶ φρουρὰς	ἐδέξαντο·	καὶ αὐτὸς ἐπανῆλθεν ἐς Ἱεράν.
[5, 47]	παρ' ἑτέρου προσδοκῶντες ἐναντία ὅπλα	ἤραντο	καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ
[5, 37]	ἦν ἐς αὐτοὺς καὶ ἀκόντια.	Ἐβιάσαντο	δὲ ὅμως καὶ ἐς τὸ
[5, 46]	τὸν Καίσαρα πόρρωθεν ὡς αὐτοκράτορα	ἠσπάσαντο	καὶ ἔστησαν ἐν μέρει κατὰ
[5, 55]	Ὡς δὲ καὶ συνιδόντες ἀλλήλους	ἠσπάσαντο	καὶ ὁ στρατὸς ὁ τοῦ
[5, 109]	Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ πρῶτον	ἐστήσαντο	Ναξίων οἱ εἰς Σικελίαν ἀπῳκισμένοι.
[5, 120]	δὲ μετὰ τοὺς πρώτους ἐπίπλους	ἐφείσαντο	διὰ τὰς συμπλοκάς. Ὁ δὲ
[5, 83]	ἐμπιπραμένας ἐκώλυσε. Καὶ νυκτὸς ἐπιλαβούσης	ηὐλίσαντο	πάντες, ἔνθα καὶ τῆς προτέρας.
[5, 110]	μὲν αὐτῶν ἐς Κόκκυνον ἄκραν	ὡρμίσαντο,	οἱ πεζοὶ δ' οὐκ ἀξιοῦντες
[5, 65]	Ῥωμαίων αὖθις ἀρχὴν ἐφ' ἑαυτῶν	ἐμερίσαντο	ἅπασαν, ὅρον μὲν εἶναι σφίσι
[5, 137]	θαλάσσης. Οἱ δὲ αὐτὸν ἑκατέρωθεν	ἀπεκρούσαντο·	καὶ γάρ τις ἦν ἐν
[5, 32]	ὁ Καῖσαρ ἐπελθὼν τρισὶ στρατοπέδοις	ἐκυκλώσαντο·	καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν ὁ
[5, 2]	καί τιν' αἵρεσιν ἐφ' ἑαυτῶν	καθίσταντο.	~Τοιάδε μὲν ἐκ τῶν λειψάνων
[5, 73]	~Ἐς ταῦτα συνέβησαν καὶ ταῦτα	συνεγράψαντο	καὶ ἐσημήναντο καὶ ταῖς ἱεραῖς
[5, 49]	πόλεως διέλαχον, τὸν Ἥφαιστον σφίσιν	ἔθεντο	θεὸν εἶναι πάτριον ἀντὶ τῆς
[5, 20]	ἀδεῶς. Τάδε μὲν ἦν, ἃ	συνέθεντο	ἀλλήλοις διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ
[5, 124]	ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον	ἐτίθεντο,	οὐδὲ οἱ τῷ Λεπίδῳ στρατευόμενοι,
[5, 125]	μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ νυκτός,	μετετίθεντο	ἐκ Λεπίδου πρὸς Καίσαρα, οἱ
[5, 31]	τὸν Καίσαρα ἀπὸ τοῦ Λευκίου	μετετίθεντο·	ὁ δὲ Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ
[5, 114]	τοῦ Κορνιφικίου κατεῖχον ἀθυμία, καὶ	παρίεντο.	~Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος
[5, 106]	τε παρακελεύσεις, οἵας εἰκὸς ἦν,	ἐγεγένηντο	καὶ τὰ σημεῖα κατὰ ναῦν
[5, 3]	συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς	ὑπέσχηντο.	Διενείμαντο δὲ αὖθις ὅσα καὶ
[5, 2]	χωρὶς τῆς ἱερᾶς, ἵνα μὴ	δύναιντο	νεωτερίσαι. Καὶ ὁ μὲν τάδε
[5, 72]	εἶναι, τοῖς δ' ἐλευθέροις, ὅτε	παύσαιντο	τῆς στρατείας, τὰ αὐτὰ δοθῆναι
[5, 114]	αὐχένων ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ	μεθεῖντο	ὑπὸ δίψης καὶ θέρους καὶ
[5, 28]	μοι παρακαλῶ. Καὶ εἰ μὴ	πείθοιντο	μηδὲ νῦν, ἐκείνοις μὲν αὐτίκα
[5, 81]	ἀναχώρησίς τε καὶ ἐφόρμησις, ὅτε	βούλοιντο,	καὶ σκαφῶν ἑτέρων ἀλλαγὴ παρὰ
[5, 115]	τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ	γένοιντο	ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν
[5, 63]	ποι πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι	γένοιντο.	Παρακαλούσης δὲ καὶ τῆς μητρὸς
[5, 89]	πνεύματος γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ	συνετρίβοντο	αἱ νῆες, τὰς ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι
[5, 98]	Ἀθηναῖον ἄκρον περιπλέοντος αἱ μὲν	συνετρίβοντο	τῶν νεῶν ἀμφὶ ταῖς πέτραις,
[5, 98]	εἶχον, γενομένης δὲ τῆς νουμηνίας	ἀνήγοντο	πάντες ἅμα ἠοῖ, Λέπιδος μὲν
[5, 17]	τοῖς πατρίοις ἔθεσιν ἐκ καταλόγου	συνήγοντο	οὐδ' ἐπὶ χρείᾳ τῆς πατρίδος,
[5, 37]	ἄριστοι τῶν Καίσαρος ἐφεδρειῶν ἀκμῆτες	ἐπήγοντο	κεκμηκόσι. Τότε γὰρ δὴ τῶν
[5, 125]	τῶν ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν	ἐπήγοντο	σημεῖα καὶ σὺν τοῖς ἑτέροις
[5, 114]	ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας ὑπέμενον, ἀλλ'	ἀπεπνίγοντο	καὶ τὰς βάσεις ὡς ἐν
[5, 35]	Περυσίᾳ τὰ μὲν πυρὰ ἰδόντες	ἥδοντο,	τῶν δ' ἀνδρῶν βραδυνόντων εἴκασαν
[5, 114]	οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν αὖθις	ἐβιάζοντο,	πολλοὺς ἀπὸ σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι
[5, 114]	οἱ δυνάμενοι τόλμῃ παραβόλῳ καὶ	ἐβιάζοντο	τοὺς πολεμίους, ἐς ὅσον εἶχον
[5, 64]	ὁ μὲν αὐτίκα ἐνηγγύα, καὶ	ἠσπάζοντο	ἀλλήλους, καὶ βοαὶ παρὰ τοῦ
[5, 46]	Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις ποτὲ περιχυθέντες	ἠσπάζοντο	καὶ συνέκλαιον καὶ τὸν Καίσαρα
[5, 22]	Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας αὐτούς, καὶ	παρεσκευάζοντο	αὐτῶν ἑκάτεροι. ~Δύο δὲ στρατοῦ
[5, 118]	ἣν τριακόσιαι νῆες ἑκατέρων ἰδίᾳ	παρεσκευάζοντο,	βέλη τε παντοῖα φέρουσαι καὶ
[5, 31]	μέν, ὅσοι μὴ τῆς ἐξαπάτης	ᾔσθοντο	τῆς Βαρβατίου, ἐς τὸν Καίσαρα
[5, 7]	ἐπεὶ τῆς ἐν Ἐφέσῳ συγγνώμης	ἐπύθοντο,	ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε πάντας,
[5, 74]	τὴν Ῥώμην ἐσελθόντες. Μόνοι δὲ	ἤχθοντο,	ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων σὺν
[5, 12]	δορίληπτοι. Ἐφ' οἷς οἱ Ῥωμαῖοι	συνήχθοντο	καὶ ἐπεδάκρυον, καὶ μάλιστα, ὅτε
[5, 114]	ὡς ἐν θέρει καὶ καύματι	ὑπεκαίοντο,	μάλιστα οἱ γυμνοί. Βραδύνειν τε
[5, 114]	μόλις ἐπὶ τὴν ἄνυδρον γῆν	ἀφίκοντο,	ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι, ποτὲ
[5, 16]	Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς ἔτι νυκτὸς	ἀφίκοντο,	καὶ βραδύτερον αὐτοῖς τοῦ Καίσαρος
[5, 48]	τὴν πόλιν περιέστη. Ἐπεὶ δὲ	ἀφίκοντο,	Λεύκιον μὲν ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ
[5, 42]	~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν τάφρον	ἀφίκοντο,	προσηγόρευσάν τε ἀλλήλους καὶ ὁ
[5, 76]	καὶ δίκαι διεκρίνοντο, καὶ νῆες	καθείλκοντο,	καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα
[5, 104]	βραδέως τε ὑπὸ τοῦ Λεπίδου	καθείλκοντο,	καὶ ὕστερον αὐτὰς προσιούσας αἱ
[5, 114]	τῶν βαλλόντων αὐτοὺς ἐπεξῄεσαν, ἀλλ'	ἐτιτρώσκοντο	ἀφυλάκτως. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰς
[5, 50]	δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν	εἵλοντο	ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο
[5, 132]	καταπεπαυμένων. Ἐφ' οἷς αὐτον εὐφημοῦντες	εἵλοντο	δήμαρχον ἐς ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα
[5, 64]	ὁ τοῦ Καίσαρος αἰσθανόμενοι πρέσβεις	εἵλοντο	τοὺς αὐτοὺς ἐς ἀμφοτέρους, οἳ
[5, 3]	δεηθέντας ἔτι στρατεύεσθαι σφίσιν ἀποδεξάμενοι	διείλοντο	καὶ συνελόχισαν ἐς στρατηγίδας τάξεις.
[5, 120]	ἐμάχοντο παντοίως καὶ ἐς ἀλλήλους	μεθήλλοντο.	Καὶ διαγνῶναι τὸν πολέμιον οὐκ
[5, 106]	ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ ὅτε βιασθεῖεν,	ἐξήλλοντο	ἐς τὸ πέλαγος. Καὶ τούσδε
[5, 131]	δεδώκεσαν. Οἱ δὲ μιᾶς ἡμέρας	συνελαμβάνοντο.	Καὶ ἀχθέντας αὐτοὺς ἐς Ῥώμην
[5, 74]	ὥστε παροδεύουσιν αὐτοῖς οἷα σωτῆρσιν	ἐγίγνοντο	θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ ἔμελλεν
[5, 38]	δὲ τῆς ἀμελείας αὐτομολίαι πολλῶν	ἐγίγνοντο,	καὶ οὐχ οἱ ἀφανέστεροι τοῦτο
[5, 59]	σφίσιν ἥκουσι πολεμήσοντες, λόγοι συνισταμένων	ἐγίγνοντο,	καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις προύφερον,
[5, 117]	πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ.	Ἐγένοντο	δὲ καὶ βρόμοι τῆς Αἴτνης
[5, 116]	πεζὰ καὶ τοὺς ἱππέας διεβίβαζεν.	Ἐγένοντό	τε αὐτῷ πάντες ἐν Σικελίᾳ
[5, 55]	αἱ ναυαρχίδες ἐκ τῶν σημείων	ἐφαίνοντο	καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ τῶν
[5, 86]	τοῦ πόνου καὶ τοῦ φθόρου	ἐπεφαίνοντο	ἐκ πόντου προσπλέοντες ἤδη Καλουίσιός
[5, 76]	τέως ἠρέμουν κεκελευσμέναι, καὶ δίκαι	διεκρίνοντο,	καὶ νῆες καθείλκοντο, καὶ ἡ
[5, 36]	πύργους· ἐνεχείρουν τε ὁμοῦ καὶ	ἠμύνοντο	λίθοις καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναις
[5, 37]	τὴν ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ	ἀνετρέποντο	ὑπὸ τῆς ὄψεως, καὶ μικρὸν
[5, 37]	τεῖχος ἐξήλαντο ὀλίγοι, καὶ αὐτοῖς	εἵποντο	ἕτεροι· καὶ τάχα ἄν τι
[5, 140]	μεσόγαιον ἐχώρει· οἱ δ' ἁλισθέντες	εἵποντο	καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἕως κινδυνεύων
[5, 31]	Καίσαρα ἐκ Κελτῶν ἐπανιόντι. Καὶ	εἵποντο	τῷ Σαλουιδιηνῷ Ἀσίνιός τε καὶ
[5, 21]	μετὰ τῶν γραμμάτων ἐς αὐτὸν	ἐπέμποντο,	οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ ἑκάστων.
[5, 88]	ταῖς τε πέτραις καὶ ἀλλήλαις	ἐπεφέροντο,	οὐδὲ τῶν πληρωμάτων σφίσιν ὥστε
[5, 45]	καὶ βραχυλογίας. Οἱ λοιποὶ δ'	ἐτεκμαίροντο	τῶν εἰρημένων ἐκ τῆς ὄψεως
[5, 85]	ἀλλήλας, θαλάσσης τε ἐνεπίμπλαντο· καὶ	διεφθείροντο	μετὰ ἀργίας καὶ αἵδε ὥσπερ
[5, 6]	ἦν αὐτοῖς, ὅτε ἐν Μουτίνῃ	συνηλλάσσοντο	ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο, ὁ
[5, 98]	ἀλλήλας ἢ ἐς τὰς πέτρας	ἐνηράσσοντο	αἱ νῆες. Καὶ νυκτὸς ἦν
[5, 89]	διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν,	συνηράσσοντο	καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς πέτρας
[5, 110]	καὶ ἀγρυπνίας ἐς τὴν μάχην	ἐβλάπτοντο.	Τέλη δ' ἦν αὐτῷ τρία
[5, 13]	δωρουμένου πολλὰ ἄλλα τοῦ Καίσαρος	ἐπαύοντο,	ἐπεὶ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὡς
[5, 46]	παρεκάλουν καὶ οὔτε βοῶντες ἔτι	ἐπαύοντο	οὔτε συμπλεκόμενοι, κοινωνούντων ἑκατέροις τοῦ
[5, 81]	Κύμης συνέφυγον καὶ τὴν νύκτα	ἀνεπαύοντο,	καὶ Μενεκράτης ἐς Αἰναρίαν παρῆλθεν·
[5, 110]	ἀνεχώρουν. Καὶ νυκτὸς οἱ μὲν	ἀνεπαύοντο,	οἱ δὲ τοῦ Καίσαρος τὸν
[5, 131]	ὅσοι παρὰ τὴν στάσιν ἀποδράντες	ἐστρατεύοντο,	καὶ αὐτοῖς τὴν ἐλευθερίαν ᾐτήκει
[5, 115]	Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων	ἐκωλύοντο	πίνειν ἀθρόως· ὅσοι δὲ ἠμέλησαν,
[5, 125]	τὰς προσβολὰς ἔτι ὑπέμενον καὶ	ἀπεκρούοντο·	καὶ γὰρ ὁ Λέπιδος περιέπεμπεν
[5, 92]	Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα περὶ ὧν ἔναγχος	ἐπεμέμφοντο	ἀλλήλοις, καὶ ἐς συμμαχίαν ὑπαξόμενον.
[5, 124]	Λεπίδῳ, καὶ τῆς ἁρπαγῆς αὐτὸν	ἐπεμέμφοντο	αὐτῆς, ἐς τὸ ἴσον τοῖς
[5, 120]	μὲν οὖν προσπελάσειαν αἱ νῆες,	ἐμάχοντο	παντοίως καὶ ἐς ἀλλήλους μεθήλλοντο.
[5, 121]	δὲ ἔτι κατὰ τὸ πέλαγος	ἐμάχοντο,	τὰ περὶ αὐτὰς γιγνόμενα κατιδοῦσαι
[5, 81]	τε ὁμοῦ καὶ τὰς ἐμβολὰς	ἀπεμάχοντο.	Ἦν δὲ τοῖς μὲν ἐς
[5, 85]	ἀγκυρῶν ἐσάλευον καὶ κατὰ πρῷραν	ἀπεμάχοντο	τοὺς ἐπιόντας. Δημοχάρους δ' ἐπιστήσαντος
[5, 109]	στρατὸν ἔχων, ὅσον αἱ νῆες	ἐδέχοντο,	Μεσσάλαν ἐπὶ τοῦ λοιποῦ καταλιπών,
[5, 71]	αὐτοῖς αὐτοὺς ἀγαπῆσειν. Οἱ δὲ	ἐδέχοντο	πάντα, ἐπεὶ καὶ Πομπήιον αὐτὸν
[5, 76]	μεστὰ καὶ καταπλήξεως· πρεσβεῖαί τ'	ἐσεδέχοντο,	αἳ τέως ἠρέμουν κεκελευσμέναι, καὶ
[5, 104]	θαλάσσῃ, καί, εἴ τινες αὐτῶν	ἐξενήχοντο,	καὶ τούσδε Τισιηνὸς ὁ τοῦ
[5, 107]	δ' ἕτεροι τὸ κατάστρωμα ἀναρρήξαντες	ἐξενήχοντο.	Παπίας δὲ ἐς τὴν παρορμοῦσαν
[5, 111]	ἐξ αὐτῶν ἐς τὴν γῆν	ἐσενήχοντο,	τοὺς μὲν οἱ ἱππέες οἱ
[5, 39]	ἡ διαβολή, καὶ πρὸς ἐκεῖνον	ᾤχοντο	πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι, σὺν
[5, 104]	καὶ διέφθειρεν ὡς φιλίους δεχομένας·	ᾤοντο	γὰρ σφίσι τὰς Λεπίδου συναντᾶν.
[5, 119]	Μετὰ δὲ αἱ νῆες αὐταὶ	συνερρήγνυντο	ἀλλήλαις, αἱ μὲν εἰς τὰ
[5, 41]	τῆς στολῆς καὶ τῶν σχημάτων	προαπεδείκνυντο.	~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν τάφρον
[5, 85]	ἐπιστήσαντος δύο ναῦς περὶ ἑκάστην	ἐθορυβοῦντο	ἤδη, πρός τε τὰς πέτρας
[5, 14]	τὴν τότε Καίσαρος ἀρρωστίαν ἅπαν	ἡγοῦντο	Ἀντωνίου γεγονέναι. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 68]	καὶ ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον	ᾐδοῦντο.	Πυθόμενος δ' ὁ Ἀντώνιος ἐβοήθει
[5, 35]	σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ γνώμην	ἐποιοῦντο	Οὐεντίδιος μὲν καὶ Ἀσίνιος βαδίζειν
[5, 89]	μὴ παραφέρεσθαι, καί τινες αὐτὸν	ἐμιμοῦντο	ἕτεροι. Τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος,
[5, 89]	ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον· οὐ γὰρ	ἐφικνοῦντο	ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτης
[5, 92]	τῶν πόλεών τινες αὐτῷ ναῦς	ὑπισχνοῦντο	καὶ ἐποίουν. Ὁ μὲν δὴ
[5, 6]	Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε	ὑπισχνοῦντο,	ὁ δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς
[5, 19]	τε γεωργούς, ὅσοι τῆς γῆς	ἀφῃροῦντο,	ἱκέτας γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου
[5, 136]	ὑπεδείκνυεν. Οἱ δὲ καὶ ὣς	παρῃτοῦντο	νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις
[5, 73]	μὲν ὡς ἅπαντες ἐπὶ ἀκτῆς	ἑστιῷντο,	τάχα δ' ἐς ἀσφάλειαν ἀνύποπτον.
[5, 35]	γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν.	Ἠλῶντο	οὖν οἱ θεράποντες κατὰ πλῆθος
[5, 34]	πολέμῳ καὶ τῇ νίκῃ φανερῶς	ἐπηρῶντο	καὶ ἐς τὰς οἰκίας ἐστρέχοντες
[5, 61]	καὶ Ἀσίνιος καὶ Ἀηνόβαρβος γειτονεύοντες	ἐχρῶντο	καθ' ἡμῶν. Ἐπεὶ καὶ τὰ
[5, 120]	ὡς τὰ πολλὰ τοῖς αὐτοῖς	ἐχρῶντο	καὶ φωνῇ σχεδὸν ἅπαντες Ἰταλῇ,
[5, 24]	διαγράμμασιν ἤδη πικροῖς κατ' ἀλλήλων	ἐχρῶντο.	Στρατὸς δὲ ἦν Λευκίῳ μὲν
[5, 41]	Λεύκιον. Ὁ δὲ αὐτίκα ὑπήντα.	Ἑωρῶντο	οὖν ἀλλήλοις ἤδη μετὰ τῶν
[5, 18]	δυσαρχίαν τοῖς στασιάρχοις τὰ στρατόπεδα	ἐτέτραπτο,	τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸς ἐπίεζεν,
[5, 2]	οὕτως. ~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην	ὑπελέλειπτο	μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου
[5, 37]	ὅπλα καὶ τὰ σώματα ὅλα	συνεκέκοπτο,	καὶ βοὴ σφᾶς ἐπελελοίπει, παρέμενον
[5, 106]	καὶ τὰ σημεῖα κατὰ ναῦν	ἦρτο,	ἐξώρμων ἐπ' ἀλλήλους, οἱ μὲν
[5, 25]	ἐπὶ μέγα δόξης καὶ δυνάμεως	ἦρτο.	Οἱ γὰρ περὶ σφῶν δεδιότες
[5, 123]	τέλη πεζῶν καὶ ἱππέας πολλοὺς	ἐπῆρτο	καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίας, πρόφασιν
[5, 37]	ἕτεροι· καὶ τάχα ἄν τι	ἐξείργαστο	αὐτοῖς μετὰ ἀπονοίας, εἰ μή,
[5, 34]	πολλοὺς ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ~Ὡς δὲ	ἐξείργαστο	πάντα τῷ Καίσαρι, λιμὸς ἥπτετο
[5, 106]	ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ σπουδήν·	ἐσκεύαστο	δ' ἀμφοτέροις πάντα λαμπρῶς, καὶ
[5, 122]	τὰς ναῦς ἐντίθεσθαι τὰ δυνατά·	παρεσκεύαστο	δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ. Πλένιόν
[5, 68]	ἕως τὸ μὲν πλῆθος ἅπαν	ἠρέθιστο,	ὁ δὲ Καῖσαρ σὺν τοῖς
[5, 84]	τὸν Δημοχάρην προσεδόκα, παρέμενεν, ἔνθαπερ	ὥρμιστο,	ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος· αἵ τε
[5, 3]	τὰ πράγματα Πομπηίῳ προδιδόναι· καὶ	ὥριστο,	εἰ Καίσαρι ψευδὴς ἡ διαβολὴ
[5, 23]	ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον τε	ὥριστο	τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλις ἐν
[5, 95]	τῆς ἀρχῆς, ἣ τοῖς τρισὶν	ἐψήφιστο	ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον πενταετίαν,
[5, 110]	ἐφώρμησε, τάχα ἄν τι μεῖζον	ἐξήνυστο	τῷ Πομπηίῳ. Νῦν δὲ ἀπείρως
[5, 75]	ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ γάρ πω	πέπυστο	αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. ~Ταῦτα
[5, 46]	ὀνειδίσαι τῆς ἀχαριστίας καὶ φοβῆσαι.	Προέγνωστο	δὲ μέλλων ὧδε ποιήσειν, καὶ
[5, 119]	ἐποίει· οὐδὲ τὸ μηχάνημά πω	προέγνωστο,	ὡς δρέπανα δόρασι περιθέσθαι· ἓν
[5, 73]	καὶ οἱ περὶ τὸ δεῖπνον	αὐτὸ	ἀφανῶς εἶχον ὑπεζωσμένα ξιφίδια. Λέγεται
[5, 138]	ἀπορῶν ὁ Πομπήιος, καὶ παρ'	αὐτὸ	βλαπτόμενος ἐν ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο
[5, 90]	δεινὸν ἐκδεχόμενοι καὶ συνεργοῦντες ἐς	αὐτὸ	ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον
[5, 106]	μείζω καὶ βαρύτερα καὶ παρ'	αὐτὸ	καὶ βραδύτερα, βιαιότερα δὲ ὅμως
[5, 17]	καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο· καὶ ἔπρασσον	αὐτὸ	οἵ τε στρατοὶ κατὰ πλῆθος
[5, 2]	Ἀσίας ἐπὶ τῶν ὑπηρεσιῶν, καὶ	αὐτὸ	ὁπλίταις τε ἐξ ὧν ἐδύναντο
[5, 109]	Ταυρομένιον προσέπεμψε μὲν ὡς ὑπαξόμενος	αὐτό,	οὐ δεξαμένων δὲ τῶν φρουρῶν
[5, 119]	ἐπὶ πρύμναν ἀντισπᾶν. Τὸ δ'	αὐτὸ	ποιούντων καὶ τῶν πολεμίων ἴση
[5, 82]	ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν	αὐτὸ	σὺν ἐπείξει. Ἀχρεῖος οὖν ὁ
[5, 125]	Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν	αὐτὸ	σὺν τοῖς ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν.
[5, 21]	εἶναι, καὶ τοὺς ἀπειθοῦντας ἐς	αὐτὸ	συναναγκάσειν, ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺς
[5, 116]	ἔχον, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐς	αὐτὸ	τὰ πεζὰ καὶ τοὺς ἱππέας
[5, 38]	ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ'	αὐτὸ	τὸ τεῖχος ἵδρυσε καὶ ἐδίδαξεν
[5, 63]	δὲ καὶ τἆλλα καὶ τόδε	αὐτὸ	τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα εἰδείη
[5, 101]	καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ ὕλην	ἐπεπόρευτο.	Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ
[5, 49]	πολιορκίας, καὶ ὁ πόλεμος ὧδε	ἐξελέλυτο,	χαλεπώτατός τε καὶ χρόνιος ἐλπισθεὶς
[5, 92]	καὶ λαμπροτέραν τῆς προτέρας παρασκευῆς	συνεπήγνυτο·	~ἀρχομένου δ' ἦρος ὁ μὲν
[5, 94]	καὶ παρ' Ἀντωνίου τῆς ἐπιούσης	ἐπεδείκνυτο.	Οὕτως αὐτοῖς ἦν συνεχὴς ἡ
[5, 17]	ἀδιάλλακτον ὄν, τότε καὶ δωρεῶν	ἠξιοῦτο·	καὶ ἔπρασσον αὐτὸ οἵ τε
[5, 113]	σπονδαῖς Ἀντωνίῳ παραδεδώκει. Καί μοι	τοῦτο	ἀναμνῆσαι νῦν ἔδοξεν ἐς ζήλωμα
[5, 9]	ταχέως, καὶ τὸ πάθος αὐτῷ	τοῦτο	ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν ἔπειτα
[5, 32]	πανταχόθεν κατὰ σπουδὴν ὡς ἐπὶ	τοῦτο	δὴ κεφάλαιον τοῦ πολέμου, ἐν
[5, 93]	πορθμῷ καταλαβοῦσιν, ἡ δὲ ἐκλελύσθαι	τοῦτο	διὰ Μαικήνα. Ὁ δὲ τὸν
[5, 42]	πράγμασι συμφέρουσαν. Δεῖ δέ με	τοῦτο	ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν λόγον ὑπὲρ
[5, 42]	τι θέλοις (διὰ γάρ σοι	τοῦτο	ἐς τὸ στρατόπεδον τὸ σὸν
[5, 83]	Ἡ μὲν δὴ ναυμαχία ἐς	τοῦτο	ἐτελεύτα, καὶ προῦχεν ἐν αὐτῇ
[5, 38]	τῆς τειχομαχίας, ἐκθυμοτάτης γενομένης, ἐς	τοῦτο	ἐτελεύτα· ὁ δὲ Καῖσαρ, ἵνα
[5, 57]	εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα διαλανθάνοντες. Καὶ	τοῦτο	μάλιστα κατέπληξε τὸν Καίσαρα. Ὁδεύων
[5, 86]	κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι.	Τοῦτο	μὲν δὴ συγκύρημα τοῖς ὑπολοίποις
[5, 49]	Κλώδιος ὁ Βιθυνικὸς καὶ ἕτεροι.	Τοῦτο	μὲν δὴ τέλος ἦν τῆς
[5, 132]	ταῖς πόλεσιν αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν.	~Τοῦτο	μὲν δὴ τῶν τότε στάσεων
[5, 38]	ἐγίγνοντο, καὶ οὐχ οἱ ἀφανέστεροι	τοῦτο	μόνοι, ἀλλὰ καὶ τῶν ἡγεμονικῶν
[5, 39]	ἐκδοθείη. ~Γενομένης οὖν τινος ἐς	τοῦτο	πείρας καὶ ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς,
[5, 80]	δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ διὰ	τοῦτο	Πελοπόννησον οὐ δοίη. ~Ὡς δὲ
[5, 92]	ἥμισυ τῶν νεῶν περιεσώθη, καὶ	τοῦτο	σφόδρα πεπονηκός. Καταλιπὼν δ' ὅμως
[5, 117]	καὶ τὸν ῥύακα. Μετὰ δὲ	τοῦτο	τὴν Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε, καὶ
[5, 67]	τοὺς ἐκ διαθήκης τι καρπουμένους.	Τοῦτο	τὸ γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει
[5, 69]	δοκῇ· βιασαμένου δὲ καὶ ἐς	τοῦτο	τοῦ δήμου, ἐξῄεσαν ἐς Βαΐας
[5, 36]	νῦν ἢ παραδιδόναι σφᾶς ἢ	τοῦτο	χεῖρον ἡγουμένους θανάτου μάχεσθαι μέχρι
[5, 2]	Ῥόδου. Ἐς δὴ τὸ ναυτικὸν	τοῦτο	ὡς ἐς ἤδη τινὰ ἰσχὺν
[5, 89]	Τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματος γενομένου	συνεκέχυτο	πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ νῆες,
[5, 100]	αἰσθόμενος, ὅτι σὺν ὑποψίᾳ μόνων	ἠξίωτο	ὧν ἤγαγε νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις
[5, 23]	ἐρευνησομένους ἄρα, μή τίς ποθεν	ὁρῷτο	ἐνέδρα. Καὶ οἱ ἱππέες οἵδε
[5, 25]	ἐντελῆ. Μοῦρκός τε ἀφῖκτο αὐτῷ	δύο	ἄγων στρατοῦ τέλη καὶ τοξότας
[5, 6]	ἐννέα ἐτῶν φόρους ἐσενεγκεῖν ἔτεσι	δύο.	Βασιλεῦσι δὲ καὶ δυνάσταις καὶ
[5, 83]	Μενεκράτους ὡς ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ	(δύο	γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ
[5, 23]	αὐτούς, καὶ παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι.	~Δύο	δὲ στρατοῦ τέλη τὰ ἐς
[5, 5]	τοῖς ἡμετέροις ἐχθροῖς ἐν ἔτεσι	δύο	(ἔδοτε δὲ φόρους δέκα ἐτῶν)
[5, 3]	καὶ τῶνδε δὲ αὐτῶν Ἀντωνίῳ	δύο	ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν ὑπὸ
[5, 76]	δύο φίλοις καὶ σὺν ἀκολούθοις	δύο,	ἐς διδασκάλων διατριβὰς ἢ ἀκροάσεις.
[5, 123]	~Ὁ δὲ σὺν τούτοις ἔχων	δύο	καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν καὶ
[5, 101]	ἐς ἀφανὲς ἀναχωρῶν ᾕρει κατὰ	δύο	καὶ τρεῖς ναῦς τῶν φυλακίδων
[5, 17]	αὐτὸν εὐφήμουν ἐκ μεταβολῆς. ~Καὶ	δύο	μὲν εἰκόνες ἐκ πλεόνων αἵδε
[5, 104]	Λιβύην ἀνέπλευσαν. Τοῦ δὲ στρατοῦ	δύο	μὲν τέλη διώλετο ἐν τῇ
[5, 103]	ἀνήγετο καὶ ἐς Ἱππώνειον παραπλεύσας	δύο	μὲν τέλη πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα
[5, 20]	στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν αὐτῶν	δύο	μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸς
[5, 98]	ναυσὶν ἐξ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα	δύο	μόναις καὶ ἑκατόν, ἐπεὶ τῶν
[5, 1]	Ῥωμαίων ἀρχὴ πᾶσα περιῆλθεν ἐς	δύο	μόνον, Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα.
[5, 85]	τοὺς ἐπιόντας. Δημοχάρους δ' ἐπιστήσαντος	δύο	ναῦς περὶ ἑκάστην ἐθορυβοῦντο ἤδη,
[5, 41]	ἀποθέμενος τοὺς φίλους ᾔει σὺν	δύο	ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα τὴν
[5, 20]	δὲ ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι	δύο	συμμαχεῖν τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι
[5, 26]	τε ἑβδομήκοντα ναυσὶ καὶ στρατοῦ	δύο	τέλεσι καὶ τοξόταις καὶ σφενδονήταις
[5, 29]	φύλακα τῆς Ῥώμης Λέπιδον σὺν	δύο	τέλεσι καταλιπών. Οἱ δὲ πολλοὶ
[5, 30]	πολέμου τοιάδε. Λευκίου μὲν δὴ	δύο	τέλη περὶ Ἄλβην ἐστασίασε καὶ
[5, 56]	οὖσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ	δύο	τέλη περιέσπασε τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου
[5, 50]	καὶ μόνων Ἀγρίππας ἔπεισε μεταθέσθαι	δύο	τέλη Πλάγκου, ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ.
[5, 12]	Καληνόν τε προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ	δύο	τέλη τῷ Καίσαρι καὶ ἐς
[5, 23]	ἐγίνετο καὶ βήματα ἐν μέσῳ	δύο	τοῖς ἐροῦσιν ὡς ἐν δίκῃ.
[5, 91]	πολλὰ τῷ πολέμῳ βλαβεὶς καὶ	δύο	τοῖσδε συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ
[5, 76]	ὁμοίως ἄνευ σημείων αὐτῷ, σὺν	δύο	φίλοις καὶ σὺν ἀκολούθοις δύο,
[5, 87]	πρόπλοις καταπλέοντα καὶ ὡς ἐπὶ	δύο	χρηστοῖς καὶ ἀδοκήτοις ἀνεπαύετο. ~Χ.