Livre, par.
[5, 118]	Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ'	ἀν'	ὅλην τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν πολλῶν,
[5, 134]	ταῦτα, ἐν καιρῷ τότε μάλιστ'	ἄν	σοι γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν
[5, 37]	αὐτοῖς εἵποντο ἕτεροι· καὶ τάχα	ἄν	τι ἐξείργαστο αὐτοῖς μετὰ ἀπονοίας,
[5, 1]	ὅλην Αἴγυπτον ἐπ' ἐκείνοις. Ὅθεν	ἄν	τι καὶ Αἰγύπτιον εἴη τῆσδε
[5, 110]	καὶ τὸ ναυτικὸν ἐφώρμησε, τάχα	ἄν	τι μεῖζον ἐξήνυστο τῷ Πομπηίῳ.
[5, 60]	Ἀντώνιος Νῦν μέν, ἔφη, τί	ἂν	ἀλλήλοις γράφοιμεν, ὄντες ἐχθροί, εἰ
[5, 97]	Τάραντος ἐπιπλευσεῖσθαι τῇ Σικελίᾳ, ὡς	ἂν	αὐτὴν ἐξ ἠοῦς ὁμοῦ καὶ
[5, 43]	τῶν τριῶν ἀρχῆς, ὡς οὐδ'	ἂν	αὐτὸς ἀι τείποις· καὶ γὰρ
[5, 140]	γε τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ'	ἂν	αὐτῶν ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι. Νῦν δ'
[5, 142]	Φουρνίου δὲ φήσαντος οὐδ' Ἀμύνταν	ἂν	δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον ἐς
[5, 69]	ὡς ἀλλήλοις ἐνδώσοντας, ὅ τι	ἂν	δοκῇ· βιασαμένου δὲ καὶ ἐς
[5, 5]	οὐδὲ ἐς ἅπαντα (οὐδὲ γὰρ	ἂν	δύναισθε) ἀλλὰ μέρος αὐτῶν καὶ
[5, 142]	τοῦ Τιτίου ναυτικόν. Καὶ τάχα	ἂν	ἔδρασεν, εἰ μὴ Σκαῦρος αὐτομολήσας
[5, 45]	καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἣν σπενδόμενος	ἂν	ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ
[5, 62]	ἔφη, συνεχωρήσατε ἀλλήλοις, πρὸς οὓς	ἂν	ἐθέλητε· καὶ οὐδενὶ τῶν ἀνδροφόνων
[5, 75]	ἐν Ἠπείρῳ μένειν ἐκέλευεν, ὡς	ἂν	ἐν κύκλῳ πάντας ἔχῃ, μέλλων
[5, 5]	δὲ τῆς χάριτος ὑμῖν τοσοῦτον	ἂν	ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς ἁμαρτήματος ἴσον
[5, 47]	καὶ ἀφείσθωσαν ἀπαθεῖς τῶν ἡμαρτημένων,	ἂν	ἐς τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια
[5, 54]	σὺν σοὶ πρὸς αὐτόν, ἕως	ἂν	ἡγῶμαι μηδὲ σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι·
[5, 134]	πέμψαντος, ὃν συνέθετο· ἐκράτεις δ'	ἂν	ἤδη πρὸς οἷς εἶχες καὶ
[5, 45]	Σπονδὰς γάρ μοι τιθέμενος ἔτυχες	ἂν	ἠδικημένου καὶ νενικηκότος· ἄσπονδον δὲ
[5, 4]	τὰ τιμήματα ὑμῖν ἐπεθήκαμεν, ὡς	ἂν	ἡμεῖς ἀκίνδυνον φόρον ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ
[5, 43]	Καὶ εἰ κατῆρξας σύ, μόνος	ἂν	καὶ τὴν δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ
[5, 134]	Πομπήιος ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ γὰρ	ἂν	Καίσαρι τὰς ναῦς κατ' αὐτοῦ
[5, 22]	ἐς δὲ τὸ μέλλον, ἃ	ἂν	κοινῇ βουλευομένοις δοκῇ, μόνα πράσσειν.
[5, 75]	Ἠπείρῳ μένειν ἐκέλευεν, ὡς ἂν	ἐν	κύκλῳ πάντας ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς
[5, 134]	προύτεινε. Καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ'	ἂν	ὁ Πομπήιος ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ
[5, 62]	ἐπολεμήθη κατὰ τὴν Ἰταλίαν, οὐδ'	ἂν	οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα πρὸς τὸν
[5, 134]	ναῦς κατ' αὐτοῦ παρέσχες) οὔτ'	ἂν	σὺ ἥττησο ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός
[5, 42]	ὢν ἐπολέμησα, ὦ Καῖσαρ, αἰσχρὰν	ἂν	τὴν τοιαύτην ἧσσαν ἡγούμην καὶ
[5, 25]	τότε ὁ Πομπήιος ἐπελθὼν εὐμαρῶς	ἂν	τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι, ὑπό τε
[5, 6]	εἶναι, ἀλλ' ἐλέου, δόντες δ'	ἂν	τοῖς εὐεργέταις ἑκόντες ἀπορεῖν διὰ
[5, 62]	Βρούτου μὴ συγγνῶναι νομίζοιμεν, οὐκ	ἂν	φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντες;
[5, 133]	ἐπύθετο ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ τὸ	συμβὰν	ἡ φήμη μειζόνως μετέφερεν, αὖθις
[5, 56]	δὲ Ἀντώνιος καὶ τὸν λιμένα	μέγαν	ὄντα φρουρίοις πυκνοῖς περιεφράξατο καὶ
[5, 38]	τὸ τεῖχος ἵδρυσε καὶ ἐδίδαξεν	ἀναπηδᾶν	ἐς τὸ τεῖχος ἄλλους ἀλλαχοῦ
[5, 117]	τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων	ἀναπηδᾶν	ὑπὸ δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ
[5, 29]	εἴτε πλασάμενος εἴτε ἀληθῆ, πολεμεῖν,	ἐάν	τις αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ.
[5, 33]	ὁμοίοις χαρακώμασι καὶ τάφροις τὴν	πέζαν	ὀχυρούμενος τοῦ λόφου. Καὶ Φουλβία
[5, 43]	αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι παράνομον, ὡς	ἀναγκαίαν	καὶ πρόσκαιρον ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ
[5, 42]	ἵνα τοῖς ἄλλοις αἰτήσω συγγνώμην	δικαίαν	τε καὶ τοῖς σοῖς πράγμασι
[5, 139]	ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ δὲ Πομπήιος	Νίκαιάν	τε καὶ Νικομήδειαν καταλαβὼν ἐχρηματίζετο
[5, 142]	τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν ὕβριν	παλαιὰν	πρὸ τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ'
[5, 7]	κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ τὴν	Ἰτουραίαν	καὶ ὅσα ἄλλα γένη Σύρων,
[5, 6]	ἐς τὸ ἔδαφος, ἀνάγκην καὶ	βίαν	ἐς αὑτοὺς ἐκ Βρούτου καὶ
[5, 66]	μὲν ἔκτεινεν ὡς ἐρεθίσαντά τε	Φουλβίαν	ἐπὶ διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε
[5, 52]	καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ	Φουλβίαν	καὶ μάλιστα πάντων Μάνιον. Φουλβίαν
[5, 55]	ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ	Φουλβίαν	μὲν ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν,
[5, 52]	Φουλβίαν καὶ μάλιστα πάντων Μάνιον.	Φουλβίαν	μὲν οὖν εὗρεν ἐν Ἀθήναις,
[5, 19]	πολεμοποιοῦντα ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν	Φουλβίαν	ὁ Μάνιος πανούργως μετεδίδαξεν ὡς
[5, 33]	τῆς Ἀντωνίου γνώμης, διὰ δὲ	Φουλβίαν	ὅμως καὶ διὰ Μάνιον ἐς
[5, 14]	τὸν στρατὸν αὐτοὶ τήν τε	Φουλβίαν	παράγοντες καὶ τὰ παιδία τὰ
[5, 92]	δεόμενος πολλῶν, οὔτε χρόνον ἐς	ναυπηγίαν,	ἐπειγόμενος ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ
[5, 53]	οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ καιρὸν ἐς	ναυπηγίαν	ὠρρώδει, ναῦς ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίας,
[5, 124]	τὸν Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν	ἀργίαν	συνῄδεσαν Λεπίδῳ, καὶ τῆς ἁρπαγῆς
[5, 7]	Σκίαθον καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν δὲ	Φρυγίαν	τε καὶ Μυσίαν καὶ Γαλάτας
[5, 141]	μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι τὴν	πρεσβείαν	μου τὴν ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην
[5, 139]	δὲ Πομπήιος Νίκαιάν τε καὶ	Νικομήδειαν	καταλαβὼν ἐχρηματίζετο λαμπρῶς, καὶ ἐς
[5, 112]	καὶ αὐτὸς ἔγραφεν αὐτίκα πέμψειν	βοήθειαν.	Θεραπεύσας δὲ τὸ σῶμα καὶ
[5, 90]	ὑπερκυπτόντων τὸ κῦμα καὶ ἐς	βοήθειαν	τοὺς ἐν τῇ γῇ παρακαλούντων.
[5, 93]	συμμαχίας διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν	οἰκείαν	ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ' ὁ Ἀντώνιος
[5, 73]	ἀκτῆς ἑστιῷντο, τάχα δ' ἐς	ἀσφάλειαν	ἀνύποπτον. Οὐδὲ γὰρ οὐδ' ὣς
[5, 76]	τῶν στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα,	ἀφέλειαν	δὲ ἰδιωτικὴν αὖθις ἐξ ἡγεμονίας
[5, 7]	τῷ Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς τὴν	βασιλείαν,	καλῆς οἱ φανείσης τῆς μητρὸς
[5, 28]	Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος αὐτούς, εἰς	ἀσθένειαν	ἢ ἀτολμίαν, ἃ καὶ νῦν
[5, 16]	ἄρχοντα προφέρων καὶ τὴν Καίσαρος	ἀσθένειαν,	οὐχ ὑπεροψίαν. Οἱ δὲ αὐτὸν
[5, 11]	καὶ φροντίδας ἀπετέθειτο καὶ ἡγεμόνων	θεραπείαν,	καὶ στολὴν εἶχε τετράγωνον Ἑλληνικὴν
[5, 22]	διαιροῦντα δὲ τοῖς στρατοῖς ἐς	θεραπείαν	κατὰ Ἀντωνίου καὶ τὰ δεδημευμένα
[5, 8]	ὄψεως λαβεῖν, ὅτε ἐπὶ τὴν	Ἀλεξάνδρειαν	Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν εἵπετο.
[5, 133]	δὲ ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιος εἰς	Ἀλεξάνδρειαν	ἐπανελθών. Καὶ τεχνάζων ἔτι ἐπ'
[5, 136]	τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς	Ἀλεξάνδρειαν	ἤχθησαν. Καὶ ὁ Ἀντώνιος ἕκαστα
[5, 120]	τὸ ἴδιον. ~Ὅτε μὲν οὖν	προσπελάσειαν	αἱ νῆες, ἐμάχοντο παντοίως καὶ
[5, 38]	δὲ Καῖσαρ, ἵνα μὴ αὖθις	ἐπιτολμήσειαν	οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσι, τὴν
[5, 90]	ὀνόματος καὶ θρηνούντων, ὅτε μὴ	ἐπακούσειαν,	ὡς ἀπολωλότας· ἔμπαλίν τε ἑτέρων
[5, 30]	ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ	ὑπατείαν	ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ
[5, 24]	τέλη, ὅσα αὐτὸς ἐς τὴν	ὑπατείαν	ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου
[5, 130]	ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ τὴν	πολιτείαν	ἑαυτοῦ τὴν ἀπ' ἀρχῆς ἐς
[5, 132]	σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ	πολιτείαν	ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ
[5, 25]	τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ τὴν	πολιτείαν	ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς αὐτὸν ἐχώρουν
[5, 73]	καὶ ἀποδώσειν τῷ δήμῳ τὴν	πολιτείαν.	~Τάδε μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες
[5, 39]	μοι τὴν πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι	πολιτείαν,	ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν τῶν
[5, 88]	τοῦ Καίσαρος νῆες αὖθις περὶ	τραχεῖαν	ἀκτὴν καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι ταῖς
[5, 112]	παρακινοῦντες ἐκολάσθησαν. Καὶ Μεσσάλαν ἐς	Δικαιάρχειαν	ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ πρῶτον καλούμενον
[5, 50]	Φουλβία μετὰ τῶν τέκνων ἐς	Δικαιάρχειαν	καὶ ἀπὸ Δικαιαρχείας ἐς τὸ
[5, 71]	ἀρίσταις, ἑξήρους λαμπρᾶς ἐπιβεβηκώς. Καὶ	Δικαιάρχειαν	μὲν οὕτω σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ
[5, 78]	ἐς τὸ Βρεντέσιον καὶ ἐς	Δικαιάρχειαν	ὀξέως περιέπεμπεν, ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος
[5, 7]	ἐν Ἀσίᾳ Καππαδοκίαν τε καὶ	Κιλικίαν	καὶ Συρίαν τὴν κοίλην καὶ
[5, 44]	διὰ τὴν ἐμὴν καὶ σὴν	φιλονικίαν,	μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ τύχῃ
[5, 130]	ἐκ τῶν ἱερῶν ἐς τὴν	οἰκίαν	ἀπιόντα παρέπεμπον. Τῆς δ' ἐπιούσης
[5, 49]	Μακεδονικὸν αὑτὸν ὀνομάζων, ἐνέπρησε τὴν	οἰκίαν	καὶ ἑαυτὸν ἐς τὸ πῦρ
[5, 68]	οὗτος ἐξείλετο καὶ ἐς τὴν	οἰκίαν	περιέσωσε. Διαφυγόντος δέ ποτε τοῦ
[5, 7]	καὶ Γαλάτας τοὺς ἐν Ἀσίᾳ	Καππαδοκίαν	τε καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν
[5, 59]	τὴν ἀποτείχισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ	πολιορκίαν	καὶ τὴν τῆς Αὐσονίδος καταδρομὴν
[5, 69]	ἔπεμπεν, ὁ δὲ δῆμος καὶ	Μουκίαν,	τὴν μητέρα τοῦ Πομπηίου, καταπρήσειν
[5, 50]	αὐτίκα ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν.	~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ πολλῷ
[5, 12]	καὶ αἱ πόλεις ἠξίουν τὴν	Ἰταλίαν	ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον ἢ
[5, 67]	τὰ ἔθνη σεσυληκότες καὶ τὴν	Ἰταλίαν	αὐτὴν ἐσφοραῖς καὶ τέλεσι καὶ
[5, 21]	ἐμφυλίοις τὴν πόλιν καὶ τὴν	Ἰταλίαν,	δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν
[5, 5]	ὁ Καῖσαρ ἄπεισιν ἐς τὴν	Ἰταλίαν,	εἰ χρὴ τῷ λόγῳ τὸ
[5, 93]	δ' ἐσόμενον αὐτῷ Καίσαρος τὴν	Ἰταλίαν	εἰληχότος. Ὀκταουία οὖν ἐχώρει πρὸς
[5, 72]	φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι κατὰ τὴν	Ἰταλίαν	εἰσί, καὶ μηκέτι τοὺς ἀποδιδράσκοντας
[5, 145]	Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούς, οἳ τὴν	Ἰταλίαν	ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές
[5, 20]	στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον
[5, 99]	δὲ κληρούχους αὐτὸς ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπέτρεχε καὶ ἐκ τοῦ φόβου
[5, 129]	τὸν μὲν προύπεμπεν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	ἐπὶ νεῶν, τὸν δ' ἐπαγόμενος
[5, 62]	σε, ὅτι καὶ τὴν ἄλλην	Ἰταλίαν	ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ ναυτικὸν οὐκ
[5, 62]	Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν Τὴν μὲν	Ἰταλίαν,	ἔφη, κἀμὲ σὺν αὐτῇ, Μανιος
[5, 3]	ἐπινικίων ὁ μὲν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	ἐχώρει, τήν τε γῆν αὐτοῖς
[5, 63]	πάντων ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι τὴν	Ἰταλίαν	καθάπερ οὐ τευξομένη πάντων ὡς
[5, 24]	Καληνός, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν·	Καίσαρι δὲ ἐν μὲν Καπύῃ
[5, 61]	τὰς ἐμὰς ναῦς καὶ τὴν	Ἰταλίαν	λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ Σπένδεσθαι μέν,
[5, 27]	τε στρατολογήσοντας σφίσιν ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος
[5, 62]	γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ τὴν	Ἰταλίαν,	οὐδ' ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα
[5, 143]	δύσεις θαλάσσης ἐγένετο, καὶ τὴν	Ἰταλίαν	περιήνεγκεν ἐς λιμὸν καὶ τοὺς
[5, 53]	ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίας, μὴ τὴν	Ἰταλίαν	περιπλέοντες ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν. Ὧν
[5, 134]	ἔτι κρατῶν Σικελίας καὶ τὴν	Ἰταλίαν	πορθῶν, ὅτε σοι τὴν σὴν
[5, 22]	μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ τὴν	Ἰταλίαν	σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα
[5, 111]	τῶν ἱστίων ἀπέπλεον ἐς τὴν	Ἰταλίαν,	τῶν παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς
[5, 5]	τὸ ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν	Ἰταλίαν.	Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ γῆς
[5, 3]	Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν	Ἰταλίαν	ὑπολελειμμένων. ~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ
[5, 109]	πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰς	Σικελίαν	ἀπῳκισμένοι. ~Ἐνταῦθα τῆς νεὼς ἐκβαίνων
[5, 118]	~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην τὴν	Σικελίαν	ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου δὲ μείζονος
[5, 63]	Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον μὲν ἐς	Σικελίαν	ἐξ ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον
[5, 84]	ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν οἰχόμενον ἐς	Σικελίαν,	ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς καὶ παρέπλει
[5, 103]	Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν ἐς	Σικελίαν	ἐπὶ τὸ Λεπίδου στρατόπεδον καὶ
[5, 99]	ἤδη καὶ ὁ δεύτερος ἐς	Σικελίαν	ἐπίπλους. ~Ὁ δὲ Πομπήιος οὐδ'
[5, 83]	μεθεὶς ἐκ χειρῶν εὐθὺς ἐς	Σικελίαν	ἔπλει, καθάπερ οὐ τὸ Μενεκράτους
[5, 74]	διακριθέντες ἀλλήλων ὁ μὲν ἐς	Σικελίαν	ἔπλει, Καῖσαρ δὲ καὶ Ἀντώνιος
[5, 61]	γοῦν ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν ἐς	Σικελίαν.	Καὶ ὁ Κοκκήιος Ἑτέρως, ἔφη,
[5, 98]	πολλάς, ὡρμίσθη δὲ ὅμως ἐς	Σικελίαν	καί, Πλένιον ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν,
[5, 2]	ἅμα τῷ Μούρκῳ διέπλευσαν ἐς	Σικελίαν	καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ
[5, 70]	γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς	Σικελίαν.	~Μοῦρκος μὲν δὴ τεθνήκει, τῶν
[5, 123]	αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς	Σικελίαν,	οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ
[5, 92]	τοὺς ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας ἐς	Σικελίαν	περαιοῦν καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς
[5, 123]	τε νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ	Σικελίαν	ὑπὲρ ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ' ὁ
[5, 63]	τὸν Πομπήιον ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐς	Σικελίαν,	ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν συγκειμένων, καὶ
[5, 28]	τὰ μέχρι νῦν εὐβουλίαν, οὐ	δειλίαν	οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ παρ'
[5, 50]	ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο	φιλίαν	εἶναι πρὸς Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον
[5, 64]	ἀμνηστίαν εἶναι τῶν γεγονότων καὶ	φιλίαν	ἐς τὸ μέλλον. Ὑπογύως δὲ
[5, 93]	δὲ τὸν Ἀντώνιον ἔφη καὶ	Καλλίαν	ἀπελεύθερον ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι, συντιθέμενον
[5, 93]	Ὀκταουία, Ἀντώνιος δὲ καὶ τὸν	Καλλίαν	ἔπεμπεν, ἐς βάσανον τῷ Καίσαρι
[5, 93]	κατὰ Καίσαρος, ἡ δὲ συνειδέναι	Καλλίαν	περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ
[5, 17]	ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ἔνιοι, νομίζοντες οὐκ	αὐτομολίαν	εἶναι τὴν ἐς τὰ ὅμοια
[5, 100]	ὧν ἤγαγε νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις	αὐτομολίαν.	~Ἐπινοῶν δὲ πρότερον, ὡς ἐς
[5, 102]	αὑτὸν ἔφη τὸν Μίνδιον βουλεύειν	αὐτομολίαν	καὶ προδοσίαν, τοῖς δὲ πολεμίοις
[5, 28]	αὐτίκα δείξω τὰ μέχρι νῦν	εὐβουλίαν,	οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶς δὲ
[5, 52]	ἐν Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν·	Ἰουλίαν	δ' αὐτῷ τὴν μητέρα Πομπήιος,
[5, 83]	τὸ Μενεκράτους σῶμα καὶ ναῦν	μίαν,	ἀλλὰ τὸν στόλον ὅλον ἀποβαλών.
[5, 53]	τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓ ναῦν δὲ	οὐδεμίαν	ἔχων οὐδὲ καιρὸν ἐς ναυπηγίαν
[5, 11]	ᾗ δὴ καὶ μάλιστα τὴν	ἐπιδημίαν	ἀνετίθει. ~Καὶ τὰ μὲν περὶ
[5, 14]	τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς τὴν	ἐπιδημίαν	Ἀντωνίου διατρίβειν. Οὐ δυνατοῦ δὲ
[5, 102]	Μίνδιος παρὰ Μεσσάλα τοῦ τὴν	ἀποδημίαν	Ἀγρίππᾳ διοικοῦντος. Ἔφη δ' ἐπανελθὼν
[5, 3]	ὁ μὲν Ἀντώνιος διὰ τὴν	ἀποδημίαν	ἓξ τέλη καὶ ἱππέας μυρίους,
[5, 28]	ἀμυνόμενος αὐτούς, εἰς ἀσθένειαν ἢ	ἀτολμίαν,	ἃ καὶ νῦν μου καταγνώσονται
[5, 130]	ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ τε εἰρήνην καὶ	εὐθυμίαν,	ἐς τέλος τῶν ἐμφυλίων ἀνῃρημένων,
[5, 92]	ὅμως αὐτοῦ τινας ἐπιμελεῖσθαι, ἐπὶ	Καμπανίαν	ᾔει δυσφορῶν· οὔτε γὰρ ἄλλας
[5, 133]	διὰ τοῦ Πόντου φυγεῖν ἐς	Ἀρμενίαν.	Ἔπεμπε δὲ καὶ ἐς Παρθυαίους,
[5, 145]	ἐτεθνήκει, Ἀντώνιος δὲ αὖθις ἐς	Ἀρμενίαν	ἐστράτευε, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ
[5, 130]	τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε	ἱερομηνίαν	εἶναι, καθ' ἃς ἡμέρας ἐνίκα,
[5, 97]	τροπῶν θερινῶν, ἥν τινα Ῥωμαῖοι	νουμηνίαν	ἔχουσι τοῦ μηνός, ὃν ἐπὶ
[5, 75]	Δαρδανέας, ἕτερον Ἰλλυριῶν γένος, αἰεὶ	Μακεδονίαν	ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ' ἐν Ἠπείρῳ
[5, 43]	ἵνα σε καθελὼν διαδέξωμαι τὴν	ἡγεμονίαν,	ἀλλ' ἵνα τὴν ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω
[5, 32]	γνώμην οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ τὴν	ἡγεμονίαν	τῆς στρατιᾶς οὐ παριέντες ἀλλήλοις
[5, 124]	ἔτι ταῦτα τοῦ Λεπίδου δι'	ἀπραξίαν	ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ
[5, 103]	κατὰ τὸ Σκυλάκιον, καὶ τὴν	εὐταξίαν	ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς τὸ Ἱππώνειον.
[5, 142]	ὁδόν, ἣν ἐφέρετο, τὴν δ'	ἐτίνοιαν	οὐκ ᾔδει. Τότε δὴ χιλίοις
[5, 80]	ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν	ὑπόνοιαν	ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ
[5, 66]	ὢν ἄρα καὶ ταχὺς ἐς	εὔνοιαν·	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτίκα τὸν
[5, 40]	τριῶν ἀπολαβών, Φούρνιον, ἐς μείζονα	φιλανθρωπίαν	ἐπήλπισε τοὺς περὶ Λεύκιον καὶ
[5, 71]	ἐνδοὺς ὁ Πομπήιος ἐς τὴν	Αἰναρίαν	διέπλει ναυσὶ πολλαῖς ἀρίσταις, ἑξήρους
[5, 81]	νύκτα ἀνεπαύοντο, καὶ Μενεκράτης ἐς	Αἰναρίαν	παρῆλθεν· ἠοῦς δὲ ἀρχομένης οἱ
[5, 113]	καὶ χρήματα τῷ κτείναντι καὶ	ἐλευθερίαν	ἐπικεκηρύχεσαν· ὁ δὲ πρὸς Κάσσιον
[5, 131]	ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖς τὴν	ἐλευθερίαν	ᾐτήκει Πομπήιος, καὶ ἡ βουλὴ
[5, 39]	ἐγὼ μεταβάλλειν ἐς τὴν ἄνωθεν	ἐλευθερίαν	τε καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν ἠξίουν
[5, 134]	ἔπεμψεν οὐκ ἀπορῶν μὲν ἐς	Ἰβηρίαν,	εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην
[5, 26]	ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα τῷ τὴν	Ἰβηρίαν	ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Ἀηνόβαρβός τε
[5, 20]	ὑπὸ Καίσαρος πεμπομένοις ἐς τὴν	Ἰβηρίαν	καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺς ἔτι
[5, 51]	τὴν Κελτικὴν ἐπ' αὐτῷ καὶ	Ἰβηρίαν,	καὶ τάσδε οὔσας ὑπὸ Ἀντωνίῳ,
[5, 54]	δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν	Ἰβηρίαν	καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν,
[5, 27]	κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆς ἐς	Ἰβηρίαν	ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς τε στρατολογήσοντας
[5, 102]	φυγῆς· ὁ δὲ ἐς μὲν	σωτηρίαν	αὐτῷ συνεγίνως κε διὰ τὰς
[5, 114]	ἐν ἀσελήνῳ μάλιστα, ἰέναι διὰ	ἀπειρίαν	ὁδῶν καὶ ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας
[5, 67]	γε τὸν πόλεμον διὰ τὴν	ἀπορίαν.	Χρημάτων δ' ἐς αὐτὸν οὐκ
[5, 32]	ἔχων τὸ πλέον, οὔτε ἐς	ὁδοιπορίαν,	ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον
[5, 93]	ἢ τῆς συμμαχίας διὰ τὴν	εὐπορίαν	τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ'
[5, 127]	ἐπέτρεπε διώκειν, εἴτε ὡς ἐς	ἀλλοτρίαν	ἀρχὴν τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν,
[5, 58]	πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ πόλιν	Ὑρίαν	καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ τε
[5, 95]	ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς τὴν	Συρίαν	ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ
[5, 10]	γὰρ δὴ καὶ ἐς τὴν	Συρίαν	οἱ Παρθυαῖοι μετὰ τὴν Κράσσου
[5, 65]	Παρθυαίων ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις	Συρίαν	τε καὶ τὰ μέχρι τῆς
[5, 7]	Καππαδοκίαν τε καὶ Κιλικίαν καὶ	Συρίαν	τὴν κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ
[5, 65]	περιέπεμπεν, Οὐεντίδιον μὲν ἐς τὴν	Ἀσίαν	Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν Παρθυαίους τε καὶ
[5, 1]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς τὴν	Ἀσίαν,	ἔνθα αὐτῷ συμβάλλει Κλεοπάτρα βασιλὶς
[5, 2]	Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ τὴν	Ἀσίαν	ἐπὶ νεῶν καὶ στρατοῦ, χρήματα
[5, 133]	Λαβιηνὸς οὐ πρὸ πολλοῦ τὴν	Ἀσίαν	ἐπιδραμών. Ὧδε δὲ ἔχοντι ἀγγέλλεται
[5, 4]	ἔθνη τὴν ἀμφὶ τὸ Πέργαμον	Ἀσίαν	νέμονται, κατά τε πρεσβείας παρόντας
[5, 47]	Καῖσαρ αὐτοῖς πόλεις τε ἐς	χειμασίαν	καὶ τοὺς ἀπάξοντας ἐς τὰς
[5, 11]	καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε τὴν	χειμασίαν	ὡς πανήγυριν ἄγων, ἐπεὶ καὶ
[5, 144]	καὶ ἀχάριστος ἐς τὴν ἔπειτα	εὐεργεσίαν	γενόμενος, εἴτε καὶ ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου.
[5, 103]	διεσκευασμένος ἐς μάχην ὁμοῦ καὶ	εἰρεσίαν·	καὶ τὰ πεζὰ αὐτῷ παρωμάρτει,
[5, 144]	συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον, μὴ τὴν	αἰσίαν	Ἀντωνίου καὶ Καίσαρος ἐς ἀλλήλους
[5, 32]	οὖσιν ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς	Περνσίαν	παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ'
[5, 102]	τὸν Μίνδιον βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ	προδοσίαν,	τοῖς δὲ πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου
[5, 7]	Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν τε καὶ	Μυσίαν	καὶ Γαλάτας τοὺς ἐν Ἀσίᾳ
[5, 79]	Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ Μάγνου	περιουσίαν	ὁ Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην
[5, 45]	ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ καὶ τὴν	ἐξουσίαν,	ἣν σπενδόμενος ἂν ἔδωκας ὑπ'
[5, 33]	σπουδῆς ἅπαντι τῷ στρατῷ τὴν	Περυσίαν	ἀπετείχιζε χάρακι καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα
[5, 49]	ὡς ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν δὲ	Περυσίαν	αὐτὴν ἐγνώκει μὲν ὁ Καῖσαρ
[5, 33]	πρὸς ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς τὴν	Περυσίαν	ἐπανῆλθε καὶ μετὰ σπουδῆς τὰς
[5, 49]	φλόγα ὑπολαβόντες περιήνεγκαν ἐκ ὅλην	Περυσίαν,	καὶ ἐνεπρήσθη χωρὶς τοῦ Ἡφαιστείου
[5, 35]	δυνηθεὶς ἀνέθορεν αὖθις ἐς τὴν	Περυσίαν	καὶ τὰς ὑπολοίπους συλλογισάμενος τροφὰς
[5, 33]	ἐκτείνων, ἵνα τι ἐς τὴν	Περυσίαν	μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε μὴν
[5, 32]	δ' αὐτόν τε καὶ τὴν	Περυσίαν	ὁ Ἀγρίππας καὶ ὁ Σαλουιδιηνὸς
[5, 32]	Αὐτὸς δὲ παρῆλθεν ἐς τὴν	Περυσίαν	ὡς ἐν ὀχυρᾷ πόλει χειμάσων,
[5, 39]	τὴν ἄνωθεν ἐλευθερίαν τε καὶ	δημοκρατίαν	ἐπινοῶν ἠξίουν τῶν ἐπινικίων διαδοθέντων
[5, 12]	τοῦ μηδ' αὖθις ἀνακῦψαι τὴν	δημοκρατίαν,	παρῳκισμένων τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων ἑτοίμων,
[5, 43]	τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ' ἵνα τὴν	ἀριστοκρατίαν	ἀναλάβω τῇ πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ
[5, 34]	αὐτῶν ὡς διεκπαίσων αὐτοὺς καὶ	στρατιὰν	ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν
[5, 22]	τὸν δὲ Καίσαρα καὶ τὴν	στρατιὰν	καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆς Ἰταλίας
[5, 38]	οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσι, τὴν	στρατιάν,	ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ'
[5, 127]	ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος. Τὴν δὲ	στρατιὰν	συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη
[5, 117]	μακρὰ καὶ σέλα περιλάμποντα τὴν	στρατιάν,	ὥστε τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ
[5, 15]	σφίσιν ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς	πενταετίαν	καὶ χρῄζειν αὖθις εὐνοίας στρατοῦ·
[5, 95]	ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον	πενταετίαν,	οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντες.
[5, 34]	ἑορτὴν ὡς ἀμελείας τοῖς πολεμίοις	αἰτίαν	ἐξέθορε νυκτὸς ἐπὶ τὰς πύλας
[5, 67]	δὴ πάντα, καὶ τῶνδε τὴν	αἰτίαν	ἐς τὴν ἔριν τῶν ἡγεμόνων
[5, 62]	Σὺ δὲ καὶ τῶνδε τὴν	αἰτίαν	ἔχεις· εἰ γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη
[5, 43]	τὴν διαβολὴν αὐτοῖς διέβαλλες, τὴν	αἰτίαν	τοῦ πολέμου μεταφέρων ἐπὶ τὴν
[5, 30]	νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα πόλιν ἐπειγομένῳ	Σεντίαν,	νυκτὸς μὲν οὐχ ἕσπετο ὁ
[5, 30]	ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ τήν τε	Σεντίαν	ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ Φουρνίου
[5, 58]	Πομπήιος δὲ Θουρίων μὲν ἀπεωσμένος,	Κωνσεντίαν	δ' ἔτι περικαθήμενος, ἐφ' οἷς
[5, 56]	Ἀντωνίου κατέλαβον, Θουρίους δὲ καὶ	Κωνσεντίαν	Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ τὴν χώραν
[5, 39]	μόνῳ, ὑμῖν δὲ ἀντ' ἐμοῦ	ἀμνηστίαν	δοῦναι, πολίταις τε οὖσιν αὐτοῦ
[5, 64]	Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ πρὸς ἀλλήλους	ἀμνηστίαν	εἶναι τῶν γεγονότων καὶ φιλίαν
[5, 40]	ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις διδόναι τὴν	ἀμνηστίαν,	ὡς χάριν ἐκείνῳ φέρων, τοὺς
[5, 96]	τοῦ Πομπηίου συνεχῶς ὀνειδιζόντων ἐς	ἀπιστίαν	δεσπότου καὶ παρακαλούντων ἐπανελθεῖν Μενεκράτους
[5, 19]	Καίσαρα τῷ στρατῷ διέβαλλεν ἐς	ἀπιστίαν	πρὸς Ἀντώνιον. Ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν
[5, 123]	ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐς	χαριστίαν,	διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοις διέστησαν, καὶ
[5, 54]	ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε δὲ ἐς	ἀχαριστίαν,	εἰ τοιούτου τυχὼν αὑτοῦ μηδὲ
[5, 14]	Φιλίπποις διὰ τὴν τότε Καίσαρος	ἀρρωστίαν	ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι. Ὁ
[5, 3]	γὰρ αὐτὸς εἵλετο διὰ τὴν	ἀρρωστίαν̓	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς τὰ
[5, 64]	Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ τὴν	Ὀκταουίαν	Ἀντωνίῳ τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι. Καὶ
[5, 64]	ὃς τὴν ἀδελφὴν Καίσαρος εἶχεν	Ὀκταουίαν,	ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ τὴν Ὀκταουίαν
[5, 94]	Καῖσαρ, ὡς καὶ πρὸς τὴν	Ὀκταουίαν	ἥξων ἐς Τάραντα, ἐπί τε
[5, 95]	νεῶν καὶ μακρῶν, καὶ τὴν	Ὀκταουίαν	ὁ Καῖσαρ χιλίοις λογάσι σωματοφύλαξιν,
[5, 95]	ἐς τὴν Συρίαν ἠπείγετο, τὴν	Ὀκταουίαν	παρὰ τῷ ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ
[5, 54]	δὲ καλέσας ἐπῄνει μὲν ἐς	φιλαδελφίαν,	εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς
[5, 84]	εὔβουλον εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα	συμμαχίαν	ἄλλην προσδοκῴη. Ὡς δὲ Δημοχάρης
[5, 63]	συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς	συμμαχίαν	καλοίη. Τῆς δὲ μητρὸς οὐκ
[5, 92]	ἔναγχος ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς	συμμαχίαν	ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ μὴ πείσειεν,
[5, 84]	διωλώλεσαν, καὶ αἱ ἕτεραι πρὸς	ναυμαχίαν	εἶχον ἀχρείως· ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν
[5, 85]	δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐς μὲν	ναυμαχίαν	οὐκ ἐπέστρεφον, Καίσαρος οὐκ ἐῶντος,
[5, 94]	πρός τε τὰς ὑπονοίας διὰ	φιλαρχίαν	καὶ ἐς τὰς πίστεις ὑπὸ
[5, 127]	γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ	φιλαρχίαν,	ὅτε τοὺς ἄλλους ἐξέλοιεν, ἀλλήλοις
[5, 71]	καὶ τὸν Μηνόδωρον διαβαλλόντων ἐς	φιλαρχίαν	ὡς οὐκ εὐνοίᾳ τοῦ δεσπότου
[5, 39]	τῶν ἐπινικίων διαδοθέντων ἐκλυθῆναι τὴν	μοναρχίαν.	Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἔπειθον, ἐπειρώμην
[5, 54]	ἕως ἂν ἡγῶμαι μηδὲ σὲ	μοναρχίαν	καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆς πατρίδος
[5, 135]	δ' ἐς τὴν περιπόθητον αὐτῷ	μοναρχίαν	σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ
[5, 18]	στάσεις τότε πάντα, καὶ ἐς	δυσαρχίαν	τοῖς στασιάρχοις τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο,
[5, 102]	τότε ναυάρχου Καλουισίου, τὴν δὲ	ναυαρχίαν	Ἀγρίππου μεταλαβόντος ἐπανελεύσεσθαι πρὸς Καίσαρα
[5, 43]	τοῦ πολέμου μεταφέρων ἐπὶ τὴν	κληρουχίαν	ἀπὸ σαυτοῦ, καὶ τῷδε μάλιστα
[5, 28]	ὅσος τέ μοι συναδικεῖται τὴν	κληρουχίαν	ἀφαιρούμενος ὑπὸ Λευκίου καὶ ὁ
[5, 91]	καὶ τῇ γῇ διὰ τὴν	εὐτυχίαν	ὁ Πομπήιος. Ὁ δὲ οὔτε
[5, 28]	μοι καὶ συνίστασθαι διὰ τὴν	ὑπεροψίαν	Λευκίου. ~Ταῦτ' εἶπεν ὁ Καῖσαρ.
[5, 16]	καὶ τὴν Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ	ὑπεροψίαν.	Οἱ δὲ αὐτὸν τὰ μὲν
[5, 49]	καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα ὑπολαβόντες	περιήνεγκαν	ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ ἐνεπρήσθη
[5, 112]	Μεσσάλαν διαφύγοι, θεὸς ἐς τὸν	βάλαν	λιμένα παρήνεγκε μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου,
[5, 109]	φρουρῶν παρέπλει τὸν ποταμὸν τὸν	Ὀνοβάλαν	καὶ τὸ ἱερὸν τὸ Ἀφροδίσιον
[5, 112]	μέσων τοσῶνδε ναυαγίων εἴτε ἐς	Μεσσάλαν	διαφύγοι, θεὸς ἐς τὸν βάλαν
[5, 109]	ἔχων, ὅσον αἱ νῆες ἐδέχοντο,	Μεσσάλαν	ἐπὶ τοῦ λοιποῦ καταλιπών, ἕως
[5, 112]	καί τινες παρακινοῦντες ἐκολάσθησαν. Καὶ	Μεσσάλαν	ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ
[5, 103]	παραπλεύσας δύο μὲν τέλη πεζῶν	Μεσσάλαν	ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν ἐς Σικελίαν
[5, 112]	μεταφέροντες, ἵνα διαλάθοι, μετεκόμισαν ἐς	Μεσσάλαν	οὐ μακρὰν ὄντα. Ὁ δ'
[5, 110]	γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα,	Μεσσάλαν	οὐκ ἔχοντα μεταπέμψασθαι. Οἱ μὲν
[5, 8]	παρὰ οἷ τέσσαρα τέλη πρὸς	Δολοβέλλαν	αὐτίκα πέμψειε, καὶ στόλον ἄλλον
[5, 4]	Κοΐντου, προδόντος ἐν Λαοδικείᾳ Κασσίῳ	Δολοβέλλαν.	Τοὺς δὲ Ἕλληνας καὶ ὅσα
[5, 112]	πέμπειν Λαρώνιον μετὰ στρατιᾶς ὀξέως.	Μαικήναν	δ' αὖθις ἐς Ῥώμην ἔπεμπε
[5, 64]	δὲ τῶν Ἀντωνίου Πολλίωνα καὶ	Μαικήναν	ἐκ τῶν Καίσαρος, ἔγνωσαν Καίσαρι
[5, 92]	ἀεὶ τὸ συμφέρον συνιδεῖν ἔπεμπε	Μαικήναν	ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα περὶ ὧν
[5, 99]	Ὡς δὲ ἐπὶ συμφορᾷ μείζονι,	Μαικήναν	μὲν ἐς Ῥώμην ἐξέπεμπε διὰ
[5, 73]	μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαρος.	Ἀπέφηναν	δὲ τῆς ἐπιούσης ὑπάτους ἐς
[5, 7]	ἐς αὐτὸν ἐλθοῦσι μετὰ Τῆνον	Αἴγιναν	ἔδωκε καὶ Ἴκον καὶ Κέω
[5, 2]	Πομπηίῳ Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ	κατέμειναν	παρὰ Ἀηνοβάρβῳ καί τιν' αἵρεσιν
[5, 23]	ἢ καὶ τοῖσδε κατασκόποις, συμβαλόντες	ἔκτεινάν	τινας αὐτῶν. Καὶ ἀνεχώρησε δείσας
[5, 35]	καὶ ἐς Φουλκίνιόν τι χωρίον	ἐξέκλιναν,	ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους τῆς
[5, 104]	ὡς καὶ τάσδε ἄλλας πολεμίας	ἐξέκλιναν,	ἕως αἱ μὲν ἐκαύθησαν, αἱ
[5, 112]	παραπεμπόμενος ὑπὸ τοῦ Μεσσάλα, πρὸς	Καρρίναν	τρία ἔχοντα ἐπὶ τοῦ πρόπλου
[5, 119]	ἀδοκήτῳ, τὴν ναῦν κρούοντες ἐπὶ	πρύμναν	ἀντισπᾶν. Τὸ δ' αὐτὸ ποιούντων
[5, 106]	κατά τε πρῷραν καὶ κατὰ	πρύμναν.	Ὡς δὲ αὐτοῖς αἵ τε
[5, 33]	χωροῦντες, ὁ μὲν αὐτῶν ἐς	Ῥάβενναν,	ὁ δ' ἐς Ἀρίμινον, ὁ
[5, 102]	τὸν Καίσαρα ἐλθόντα προσπίπτων ἠξίου	συγγνῶναν	μὴ λέγοντι τὰς αἰτίας τῆς
[5, 20]	διῄτησαν αὐτοῖς ἐν Τεανῷ καὶ	συνήλλαξαν	ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς μὲν ὑπάτους
[5, 74]	δήμῳ τὴν πολιτείαν. ~Τάδε μὲν	ἔπραξαν,	καὶ διακριθέντες ἀλλήλων ὁ μὲν
[5, 10]	μετὰ τὴν Κράσσου συμφορὰν καὶ	συνέπραξαν	τοῖς τυράννοις. Οὓς ὁ Ἀντώνιος
[5, 45]	περὶ ἐμαυτοῦ κατελήλυθας. Ταῦτα μὲν	ἔλεξαν	ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν ὑπομνημάτων
[5, 86]	αὐτοῦ, παρακαλέσαντες ἀλλήλους, ἄνευ προστάγματος	ἀπέρρηξαν	τὰ ἀγκύρια καὶ ἀνήχθησαν ἐπὶ
[5, 49]	δὴ τῇ Περυσίᾳ τέλος ἦν,	δόξαν	ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ
[5, 43]	σύ, μόνος ἂν καὶ τὴν	δόξαν	εἶχες. Ἐπεὶ δὲ δή σε
[5, 138]	ἐμισθοφόρουν ἀσμένως τῷ Πομπηίῳ κατὰ	δόξαν	μάλιστα τῆς ἐν Ἀχαιῶν λιμένι
[5, 121]	τῆς γῆς. Οἱ Πομπηίου δ'	ἀνῴμωξαν,	καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν Ναυλόχων
[5, 35]	καὶ μέχρι τοῦ σφετέρου διατειχίσματος,	πόαν	εἴ τινα εὕροιεν ἢ φυλλάδα
[5, 142]	ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου τὸ	πᾶν	ἐπιτετραμμένον, διελύθησαν. Καὶ τοῖς μὲν
[5, 14]	μὴ Καίσαρος δόξειε τὸ ἔργον	ἅπαν	εἶναι μηδὲ μόνος αὐτοῦ τὴν
[5, 14]	διὰ τὴν τότε Καίσαρος ἀρρωστίαν	ἅπαν	ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι. Ὁ δὲ
[5, 68]	καταπρήσειν, ἕως τὸ μὲν πλῆθος	ἅπαν	ἠρέθιστο, ὁ δὲ Καῖσαρ σὺν
[5, 35]	πρώτης φυλακῆς ἐς ἕω περὶ	ἅπαν	τὸ περιτείχισμα· καὶ οὐ δυνηθεὶς
[5, 140]	ἀναπηδῶντας· οἱ δὲ καὶ γυμνοὶ	πάμπαν	αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ τότε
[5, 90]	διελύετο καὶ μεθ' ἡλίου ἐπιτολὴν	πάμπαν	ἐμαραίνετο. Καὶ τὸ κῦμα ὅμως
[5, 122]	ἐν τῷ περὶ Ναυλόχους στρατοπέδῳ,	Ἀγρίππαν	δ' ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι·
[5, 112]	ἔνθα καὶ αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι,	Ἀγρίππαν	δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ
[5, 109]	Μεσσήνης ἐς Μύλας οἴχοιτο δι'	Ἀγρίππαν·	ἐκ δὲ Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς
[5, 96]	ἀπέλυσε τῆς ναυαρχίας καὶ ἀντικατέστησεν	Ἀγρίππαν.	Ἐπεὶ δ' ἕτοιμος ἦν ὁ
[5, 57]	ἐς μὲν τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν	Ἀγρίππαν	ἐπικουρεῖν τοῖς πονουμένοις. Καὶ ὁ
[5, 115]	τὸ φθάσαν μέρος περιεσώθη πρὸς	Ἀγρίππαν	ἐς Μύλας· ~ἄρτι δὲ ὁ
[5, 35]	ἔνθα αὐτοὺς τῶν ἀμφὶ τὸν	Ἀγρίππαν	περικαθημένων πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα
[5, 119]	τὴν ναῦν κρούοντες ἐπὶ πρύμναν	ἀντισπᾶν.	Τὸ δ' αὐτὸ ποιούντων καὶ
[5, 97]	πᾶσαν ἐφρούρει, καὶ νήσους μάλιστα	Λιπάραν	τε καὶ Κοσσύραν, ἵνα μήτε
[5, 81]	ἐπλησίαζεν ὑπὸ ῥύμης καὶ τάχους·	δρᾶν	δὲ οὐκ ἀναγομένους ἐς τὸ
[5, 56]	Πομπήιον ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ	δρᾶν,	ὅ τι δύναιτο. Ὁ δὲ
[5, 82]	τὴν γῆν ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι	δρᾶν	οὐδὲ ἐκεῖνος δυνάμενος. ~Καὶ τὸ
[5, 30]	μὲν οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ	ἐνέδραν	ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ τήν τε
[5, 65]	ἅπασαν, ὅρον μὲν εἶναι σφίσι	Σκόδραν	πόλιν τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν μέσῳ
[5, 105]	μὲν οὖν ἀπὸ Στρογγύλης εἰς	Ἱερὰν	διέπλει καὶ τῶν Πομπηίου φρουρῶν
[5, 105]	αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε τὴν	Ἱερὰν	καὶ τῆς ἐπιούσης ἔμελλεν ἐπιχειρήσειν
[5, 109]	ἐδέξαντο· καὶ αὐτὸς ἐπανῆλθεν ἐς	Ἱεράν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη μὲν
[5, 68]	δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα τὴν	ἱερὰν	ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον μὲν ὡς
[5, 97]	μὲν ὁ Καῖσαρ ὥρισε τὴν	ἡμέραν,	αἰσιούμενος ἴσως διὰ τὸν πατέρα
[5, 58]	στρογγύλας ἰδιωτικοῦ πλήθους, οἳ μεθ'	ἡμέραν	ἄλλοι μετ' ἄλλους κατέπλεον ὡπλισμένοι
[5, 142]	παρόντων ἑαυτὸν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	ἡμέραν	ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ· ὁ δὲ
[5, 63]	ὁ Κοκκήιος ἐκείνην τε τὴν	ἡμέραν	ἐξενίζετο παρ' αὐτῷ καὶ ἐδεῖτο
[5, 34]	δὲ ἔτους ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	ἡμέραν	οὔσης, φυλάξας ὁ Λεύκιος τὴν
[5, 78]	Ἀθηνῶν ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐς	ἡμέραν	ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενος αὐτῷ περὶ
[5, 79]	ἦλθε μὲν ἐς τὴν τεταγμένην	ἡμέραν	σὺν ὀλίγοις, Καίσαρα δὲ οὐχ
[5, 3]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς τὰ	πέραν	ἔθνη, συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα
[5, 103]	μὲν τέλη πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα	περᾶν	ἐκέλευσεν ἐς Σικελίαν ἐπὶ τὸ
[5, 112]	μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐς τὸ	πέραν,	ἔνθα καὶ αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι,
[5, 103]	ἐς τὸ Σκυλάκιον ὄρος, ὃ	πέραν	ἐστὶ Ταυρομενίου, περιπλεῖν ἐκ Τάραντος
[5, 9]	καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς τὸ	πέραν	τοῦ ποταμοῦ μετενεγκάντων τε καὶ
[5, 109]	ἐκ δὲ Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς	περᾶν	ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐς τὸ
[5, 98]	ὁ κόλπος ἐκυκᾶτο, ἐς τὴν	ἑσπέραν	ἀνεῳγμένος, καὶ οὔτε ἐκπλεῦσαι δυνατὸν
[5, 110]	ὄκνου, μὴ μάχης περὶ δείλην	ἑσπέραν	ἄρχειν, οἱ μὲν αὐτῶν ἐς
[5, 58]	μὴ εἶχεν ἐπαμύνειν. Περὶ δὲ	ἑσπέραν	ἑκατέροις ἀγγέλλεται Σιποῦντα μὲν Ἀγρίππας
[5, 71]	μὲν οὕτω σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ	ἑσπέραν,	ἐφορώντων τῶν πολεμίων· ἅμα δὲ
[5, 140]	Ἀμύντας. Συντόνῳ δὲ δρόμῳ περὶ	ἑσπέραν	καταλαβόντες ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστος ἐφ' ἑαυτοῦ
[5, 81]	ἐπιφαίνεται τοῖς πολεμίοις περὶ δείλην	ἑσπέραν	πελάγιος. Καὶ οἱ μὲν ἐς
[5, 129]	καὶ Σικελίας καὶ στρατὸν ἐς	ἑκατέραν	διῄρει καὶ τὰς ναῦς τὰς
[5, 29]	ἑαυτὸν ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε δι'	ἑτέραν	γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ
[5, 95]	ἣ τοῖς τρισὶν ἐψήφιστο ἀνδράσιν,	ἑτέραν	ἑαυτοῖς ὥριζον πενταετίαν, οὐδὲν ἔτι
[5, 86]	εἷλε. Καὶ Δημοχάρης μὲν ἐς	ἑτέραν	ἐξήλατο, τοιούτου δὲ ὄντος τοῦ
[5, 34]	διεκπαίσων αὐτοὺς καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος	ἑτέραν·	πολλὴ γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ.
[5, 119]	τοὺς ἐπιβάτας καὶ τὴν ναῦν	ἀργοτέραν	ἐργάσασθαι. Ἄλλαι δὲ ἀλλήλας διεξέπλεον
[5, 92]	καὶ τῆς λύπης ἀνίη καὶ	λαμπροτέραν	τῆς προτέρας παρασκευῆς συνεπήγνυτο· ~ἀρχομένου
[5, 60]	ἐπεμέμφετο μαθών, οὐδὲν δὲ ἔτι	ὀξυτέραν	φύσιν ἐπερεθίσας, ᾤχετο πρὸς τὸν
[5, 30]	ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι,	νομιμωτέραν	ἀρχὴν παρανόμου καὶ πάτριον ἀντὶ
[5, 49]	Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ τὴν	Ἥραν	ἔσεβον, οἷα Τυρρηνοί· τότε δὲ
[5, 101]	ὀρῶν καταθορόντων ὡς ἐπὶ Μηνοδώρου	θήραν	ἕτοιμον, ἀνακρουσάμενος ᾤχετο σὺν θαύματι.
[5, 139]	ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ, καὶ	κατῆραν	ἅπαντες ἐς Προκόννησον. Δείσας οὖν
[5, 17]	καὶ οὐδὲ ἕτερα αὐτῶν ἐς	ἔχθραν	κοινὴν Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ τε
[5, 35]	τὸν Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ πολλὰ	ἤγειραν,	σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ γνώμην
[5, 78]	αὐτὸν αἰεὶ πειθόμενον τοῖς ἀπελευθέροις,	διέφθειραν	ἐνίους τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ
[5, 120]	καὶ ναυαγίων. Οὐ γάρ τινα	πεῖραν	ἔλιπον, ὅτι μὴ μόνον τὸ
[5, 55]	πλοῦν καὶ προπέμψαι τινὰς ἐς	πεῖραν	ὡς πρὸς ἀμφίβολον ἄνδρα. Ὁ
[5, 137]	ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν	μοῖραν	Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ' οὖν τῆς
[5, 135]	Μάγνου παῖδα περισῴζοις, πολεμοῦντι δὲ	μοῖραν	ἱκανὴν ἐς τὸν ἐσόμενον πόλεμον,
[5, 72]	χωρὶς ἐπίπλων, τοῖς δὲ προγεγραμμένοις	μοῖραν	τετάρτην. Καὶ τῶν ἐστρατευμένων τῷ
[5, 67]	καὶ Βρούτου, ἐσφέρειν δὲ καὶ	μοῖραν	τοὺς ἐκ διαθήκης τι καρπουμένους.
[5, 110]	οἱ μὲν αὐτῶν ἐς Κόκκυνον	ἄκραν	ὡρμίσαντο, οἱ πεζοὶ δ' οὐκ
[5, 112]	διαλάθοι, μετεκόμισαν ἐς Μεσσάλαν οὐ	μακρὰν	ὄντα. Ὁ δ' εὐθύς, ἔτι
[5, 9]	τοὺς ἱππέας Πάλμυρα πόλιν, οὐ	μακρὰν	οὖσαν ἀπὸ Εὐφράτου, διαρπάσαι, μικρὰ
[5, 139]	παρ' ἐλπίδα. Φουρνίῳ δὲ οὐ	μακρὰν	παραστρατοπεδεύοντι πρῶται μὲν ἧκον ἐκ
[5, 12]	ἅμα τοῖς παιδίοις, ἐς τὴν	ἀγορὰν	ἢ τὰ ἱερά, ἐθρήνουν, οὐδὲν
[5, 50]	Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεις αὐτῷ καὶ	ἀγορὰν	ὡς αὐτίκα ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ
[5, 138]	καὶ εὐθὺς ἔπεμπέ τινας ἐς	διαφθορὰν	τῆς ἴλης μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ
[5, 35]	Οὐεντίδιον αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον	περιορᾶν,	ἐχώρουν ἐς αὐτὸν ἅπαντες, βιαζόμενοι
[5, 5]	ἀνδρῶν τὸ πλῆθος τῆς χρείας	συνορᾶν	δύνασθε. Τὴν δὲ γῆν καὶ
[5, 135]	τάδε εἰκὸς μὲν καὶ σὲ	προορᾶν	ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ σοι
[5, 19]	τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐς τὴν	διαφοράν.	Ἐξιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος ἐς
[5, 91]	ἐς τὸ Ἱππώνειον, εἴτε τὴν	συμφορὰν	ἀρκεῖν οἱ νομίζων εἴτ' ἄπειρος
[5, 91]	κατὰ σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενος τὴν	συμφοράν,	ἐν ᾧ μηδὲν εἶχεν ἐπικουρεῖν.
[5, 10]	οἱ Παρθυαῖοι μετὰ τὴν Κράσσου	συμφορὰν	καὶ συνέπραξαν τοῖς τυράννοις. Οὓς
[5, 129]	Τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν	ἐσφορὰν	χίλια τάλαντα καὶ ἑξακόσια, στρατηγοὺς
[5, 144]	ὄνομα τοῦ Πομπηίου καὶ διὰ	Κλεοπάτραν,	εὔνως ἔχουσαν τῷ Πομπηίῳ διὰ
[5, 10]	αὐτὸς ἐς Αἴγυπτον ᾔει πρὸς	Κλεοπάτραν.	~Ἡ δὲ αὐτὸν ἐπεδέχετο λαμπρῶς.
[5, 9]	μὲν ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δ' αὐτὴν	Κλεοπάτραν	ἱκετευσάντων μεθῆκεν. Οὕτω μὲν ὁ
[5, 109]	δὲ Καῖσαρ ἤδη μὲν ἐς	Λευκόπετραν	ἐκ τοῦ Σκυλακίου διεπεπλεύκει, μαθὼν
[5, 2]	καὶ ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε τὴν	φρουράν,	οὖσαν ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ ἐς
[5, 20]	ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν	φρουρὰν	τοῦ σώματος καὶ πολιτεύειν ἀδεῶς.
[5, 19]	ἐς τὰς Ἀντωνίου κατοικίας, συλλεγόμενος	φρουρὰν	τῷ σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα
[5, 97]	νήσους μάλιστα Λιπάραν τε καὶ	Κοσσύραν,	ἵνα μήτε Κοσσύρα Λεπίδῳ μήτε
[5, 128]	χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ	πορφύραν	εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ
[5, 32]	χεῖρας ἰέναι ἐς Περνσίαν παρῆλθεν,	ἐχυρὰν	πόλιν, καὶ παρ' αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε,
[5, 42]	ξένος ὢν ἐπολέμησα, ὦ Καῖσαρ,	αἰσχρὰν	ἂν τὴν τοιαύτην ἧσσαν ἡγούμην
[5, 35]	εἴ τινα εὕροιεν ἢ φυλλάδα	χλωράν,	νεμόμενοι. Καὶ τοὺς ἀποψύχοντας ὁ
[5, 85]	ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευον καὶ κατὰ	πρῷραν	ἀπεμάχοντο τοὺς ἐπιόντας. Δημοχάρους δ'
[5, 106]	τῶν νεῶν εἶχον κατά τε	πρῷραν	καὶ κατὰ πρύμναν. Ὡς δὲ
[5, 55]	ὁ ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ τὴν	πρῷραν,	ὥσπερ ἔθος ἐστίν, ἑστώς, εἴτ'
[5, 56]	Κωνσεντίαν Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ τὴν	χώραν	ἐπενέμετο τοῖς ἱππεῦσιν. ~Ὁ δὲ
[5, 145]	συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς οὔτε	χώραν	ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ χρόνου,
[5, 77]	ἐδέχετο μὲν ἐπὶ τοῖσδε τὴν	χώραν,	ἡγούμενος αὑτῷ σὺν τοῖς ὀφλήμασι
[5, 10]	ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι τὴν	χώραν	θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν στρατὸν ἐς
[5, 26]	τὰ τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν	χώραν	προυνόμευεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[5, 115]	Κορνιφίκιος καὶ τοῦ στρατοῦ τὸ	φθάσαν	μέρος περιεσώθη πρὸς Ἀγρίππαν ἐς
[5, 121]	ἐς τὸν πορθμὸν ἔφευγον. Καὶ	ἔφθασαν	ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα νῆες. Αἱ δὲ
[5, 35]	ἥδοντο, τῶν δ' ἀνδρῶν βραδυνόντων	εἴκασαν	καὶ τούσδε ἐνοχλεῖσθαι καὶ παυσαμένου
[5, 117]	τῶν ὁπλοφόρων τινὲς τὴν νύκτα	πᾶσαν	ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ. Ἐγένοντο
[5, 97]	καὶ δύσιν ἀκτὴν τῆς Σικελίας	πᾶσαν	ἐφρούρει, καὶ νήσους μάλιστα Λιπάραν
[5, 90]	~Οἰμωγαί τε ἀνὰ τὴν νύκτα	πᾶσαν	ἦσαν καὶ τῶν οἰκείων μετακλήσεις
[5, 54]	πιστεύσειν δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ	πᾶσαν	Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ
[5, 64]	ἡμέρας καὶ ἀνὰ τὴν νύκτα	πᾶσαν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 45]	καὶ τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν	πᾶσαν	ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ καὶ τὴν
[5, 22]	Ἀντωνίου, καὶ τὴν Ἰταλίαν σχεδὸν	ἅπασαν	ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων τοῖς
[5, 12]	αἱ πόλεις ἠξίουν τὴν Ἰταλίαν	ἅπασαν	ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον ἢ ἐν
[5, 65]	αὖθις ἀρχὴν ἐφ' ἑαυτῶν ἐμερίσαντο	ἅπασαν,	ὅρον μὲν εἶναι σφίσι Σκόδραν
[5, 91]	δὲ καὶ ἐς τὴν ἀκτὴν	ἅπασαν	τῆς Ἰταλίας τὰ παρόντα πεζά,
[5, 121]	διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας ἀπέσπων ἢ	ἐνεπίμπρασαν·	ὅσαι δὲ ἔτι κατὰ τὸ
[5, 111]	μὲν ᾕρουν ὁμοίως, τὰς δὲ	ἐνεπίμπρασαν.	Ὅσοι δ' ἐξ αὐτῶν ἐς
[5, 128]	καταπλουτιεῖν αὐτούς. Οἱ δ' οὐκ	ἔφασαν	αὖθις στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων
[5, 58]	τῆς ἐν Φιλίπποις δόξης ἔτι	κατεπεπλήγεσαν.	~Αἵ τε στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις,
[5, 53]	Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν γεωργῶν	ἐπεφεύγεσαν.	Καὶ πιθανοῦ τοῦ διερεθίσματος ὄντος,
[5, 2]	τῶν ἐπιφανῶν ἐκ Τῆς Θάσου	διεπεφεύγεσαν.	Καὶ ταχὺ πλῆθος ἦν καὶ
[5, 124]	Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν	συνῄδεσαν	Λεπίδῳ, καὶ τῆς ἁρπαγῆς αὐτὸν
[5, 50]	πολέμου Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ θάλασσαν	ᾔεσαν,	ἕτερος ἑτέρας ὁδούς, οἱ μὲν
[5, 69]	καὶ ἐς τοῦτο τοῦ δήμου,	ἐξῄεσαν	ἐς Βαΐας ὁ Καῖσαρ καὶ
[5, 48]	καὶ ὀξείᾳ μεταβολῇ. Ἅμα δὲ	ἐξῄεσαν	οὗτοι τῆς Περυσίας, καὶ φρουρὰ
[5, 114]	οὐδένα ἔτι τῶν βαλλόντων αὐτοὺς	ἐπεξῄεσαν,	ἀλλ' ἐτιτρώσκοντο ἀφυλάκτως. Ἐπεὶ δὲ
[5, 7]	ἐν Ἐφέσῳ συγγνώμης ἐπύθοντο, ἱκέται	προσῄεσαν.	Καὶ ἀπέλυε πάντας, πλὴν τοὺς
[5, 48]	τῶν ἐν τέλει Ῥωμαίων. Καὶ	κατῄεσαν	πολλοὶ μὲν ἀπὸ τῆς βουλῆς,
[5, 3]	φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ Λεπίδῳ.	Ἀφίεσαν	δὲ καὶ τῆς στρατείας τοὺς
[5, 90]	ἐσελθοῦσιν καὶ ὅσοι τῶν νεῶν	ἐπεβεβήκεσαν	ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ
[5, 107]	τῆς θαλάσσης οἱ ποταμοὶ τεναγώδη	πεποιήκεσαν.	~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων αὐτὸν τῶν
[5, 98]	τῶν λοιπῶν οἱ ἐρέται χειμῶνος	ἐτεθνήκεσαν,	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας,
[5, 47]	πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα περ	εἱστήκεσαν,	ἄπωθεν, ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς
[5, 46]	ἅπασι θέσθαι τὰ ὅπλα, ἔνθα	εἱστήκεσαν,	θεμένων δὲ τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν
[5, 73]	αὐτοῖς παρώρμουν, καὶ οἱ φύλακες	περιειστήκεσαν,	καὶ οἱ περὶ τὸ δεῖπνον
[5, 74]	τῶν ἐλευσομένων σὺν Πομπηίῳ χωρία	κεκληρουχήκεσαν,	ἡγούμεναι σφίσι τοὺς γεωμόρους ἀδιαλλάκτους
[5, 71]	πάντα, ἐπεὶ καὶ Πομπήιον αὐτὸν	ἐδεδοίκεσαν	ἤδη διὰ τὸ Μούρκου μύσος·
[5, 131]	ἡ βουλὴ καὶ αἱ συνθῆκαι	δεδώκεσαν.	Οἱ δὲ μιᾶς ἡμέρας συνελαμβάνοντο.
[5, 81]	νεῶν· πεζομαχεῖν γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας	ἐῴκεσαν,	οὔτε διώκειν οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες.
[5, 71]	ἔντιμον καὶ τὰς οὐσίας, ἃς	ἀναλώκεσαν.	Ἐπειγόμενοι δὲ ἐς τὰς συμβάσεις
[5, 24]	αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι, καὶ πολεμεῖν	ἐγνώκεσαν	καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖς κατ'
[5, 84]	γὰρ κράτισται τῶν νεῶν αὐτῷ	διωλώλεσαν,	καὶ αἱ ἕτεραι πρὸς ναυμαχίαν
[5, 113]	ὃν οἱ τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ	προγεγράφεσαν	ἐν Ῥώμῃ, καὶ χρήματα τῷ
[5, 113]	χρήματα τῷ κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν	ἐπικεκηρύχεσαν·	ὁ δὲ πρὸς Κάσσιον καὶ
[5, 24]	ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω μὲν	ἦσαν	αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι, καὶ πολεμεῖν
[5, 65]	ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε μὲν	ἦσαν	αἱ τελευταῖαι Καίσαρί τε καὶ
[5, 55]	δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει. Πλησίον τε	ἦσαν	ἀλλήλων ἤδη, καὶ αἱ ναυαρχίδες
[5, 31]	Αἱ δὲ δι' εὐνοίας μὲν	ἦσαν	Ἀντωνίῳ, Βαρβάτιος δὲ ὁ Ἀντωνίου
[5, 64]	καὶ εὐφημίαι πρὸς ἑκάτερον αὐτῶν	ἦσαν	ἄπαυστοι δι' ὅλης τε τῆς
[5, 41]	μετὰ τῶν φίλων καὶ περιφανεῖς	ἦσαν	ἀπὸ τῶν σημείων καὶ τῆς
[5, 86]	δὲ καὶ ὅσοι ἄλλοι στρατηγοὶ	ἦσαν	αὐτοῦ, παρακαλέσαντες ἀλλήλους, ἄνευ προστάγματος
[5, 11]	καὶ καλοῦσι φαικάσιον. Ἔξοδοί τε	ἦσαν	αὐτῷ ἐς ἱερὰ ἢ γυμνάσια
[5, 33]	καὶ πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις τε	ἦσαν	αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη
[5, 127]	γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε	ἦσαν	ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν, ὅτε
[5, 143]	πολλούς, οἳ τότε δι' αὐτὸν	ἦσαν	ἐν τῇ πατρίδι. Ὑπὸ δὲ
[5, 68]	Ὁ δὲ ὁπλίτας πλέονας, οἳ	ἦσαν	ἔξω τοῦ τείχους, ἐκάλει. Καὶ
[5, 128]	Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον	ἦσαν	ἐπαινοῦντές τε καὶ τοῖς οὐ
[5, 12]	πόλεις ᾔτουν, αἳ αὐτοῖς ἀριστίνδην	ἦσαν	ἐπειλεγμέναι πρὸ τοῦ πολέμου, καὶ
[5, 71]	διαπομπαὶ δὲ συχναὶ τῶν φίλων	ἦσαν	ἐπὶ ποικίλαις ἑκατέρων προκλήσεσιν. τει
[5, 27]	πεῖραί τε τούτων τῶν ξεναγῶν	ἦσαν	ἐς ἀλλήλους βραχύτεραι καὶ μείζους
[5, 47]	ἑκατέρων βοαί τε καὶ χάριτες	ἦσαν	ἐς τὸν Καίσαρα· καί τισιν
[5, 78]	χάριν. ~Ὅσοι δὲ τῶν ἐπιφανῶν	ἦσαν	ἔτι παρὰ τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντες
[5, 82]	οἵ τε καταρράκται τοῖς τολμῶσιν	ἦσαν	εὐεπιβατώτεροι καὶ τὰ βαλλόμενα ὡς
[5, 125]	ἐπὶ τὰ ὅπλα. Βολαί τε	ἦσαν	ἤδη, καὶ τῶν ὁπλοφόρων τις
[5, 90]	τε ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν	ἦσαν	καὶ τῶν οἰκείων μετακλήσεις ἀνά
[5, 43]	οἳ τὸ τῆς στάσεως κεφάλαιον	ἦσαν,	καὶ τῶν ὑπολοίπων εἴ τινα
[5, 2]	ἤδη τινὰ ἰσχὺν συνέθεον, ὅσοι	ἦσαν	κατὰ μέρη τῆς Ἀσίας ἐπὶ
[5, 104]	οἱ μὲν ἐν τούτῳ παρασκευῆς	ἦσαν,	Λεπίδῳ δὲ αὖθις ἐκ Λιβύης
[5, 83]	ἥττῃ μεγίστῃ (δύο γὰρ οἵδε	ἦσαν	μάλιστα τῷ Πομπηίῳ θαλάσσης ἐργάται,
[5, 23]	δίκην Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί τε	ἦσαν,	ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ
[5, 106]	οἱ μὲν ναυτικώτεροι τῶν Καίσαρος	ἦσαν,	οἱ δὲ σθεναρώτεροι· καὶ κατὰ
[5, 49]	τισι θορυβῶν, ἕως ἀνῃρέθησαν· καὶ	ἦσαν	οἱ μάλιστα Καίσαρος ἐχθροί, Καννούτιός
[5, 17]	ὅτι καὶ οἱ στρατηγοὶ ἀχειροτόνητοι	ἦσαν	οἱ πλείους ὡς ἐν ἐμφυλίοις
[5, 76]	καὶ θύρας ἠρεμούσας. Ἔξοδοί τε	ἦσαν	ὁμοίως ἄνευ σημείων αὐτῷ, σὺν
[5, 125]	αὖθις οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι	ἦσαν	παρ' αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ μέρη·
[5, 77]	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε	ἦσαν.	Πελοπόννησον Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου Πομπηίῳ,
[5, 121]	βιασθέντες, ὅσοι μάλιστα κατ' αὐτὸν	ἦσαν,	τούς τε πύργους κατέρριψαν καὶ
[5, 72]	περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ	συνέβησαν	ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι μὲν τὸν
[5, 73]	τε καὶ Ἀντωνίῳ. ~Ἐς ταῦτα	συνέβησαν	καὶ ταῦτα συνεγράψαντο καὶ ἐσημήναντο
[5, 36]	τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺς σταυροὺς	ὑπερέβησαν	καὶ τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ
[5, 121]	ἢ ἐς τὴν γῆν ὀκέλλουσαι	συνετρίβησαν·	αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον.
[5, 49]	ἐπαύετο ἐπί τισι θορυβῶν, ἕως	ἀνῃρέθησαν·	καὶ ἦσαν οἱ μάλιστα Καίσαρος
[5, 48]	παρεδόθησαν, μετ' οὐ πολὺ δὲ	ἀνῃρέθησαν,	χωρὶς Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς ἐν
[5, 7]	Μύνδον, ἃς οὐ πολὺ ὕστερον	ἀφῃρέθησαν	ὡς σκληρότερον ἄρχοντες. Λαοδικέας δὲ
[5, 71]	τῇ θαλάσσῃ, σανίδες τοῖς σταυροῖς	ἐπετέθησαν,	καὶ διὰ τῶνδε τῶν καταστρωμάτων
[5, 82]	ἐπεὶ δὲ αὐταῖς ἑκατέρωθεν χεῖρες	ἐπεβλήθησαν	σιδηραῖ, τῶν μὲν νεῶν οὐδὲν
[5, 95]	δήμου δεηθέντες. Οὕτω μὲν οὖν	διεκρίθησαν	ἀπ' ἀλλήλων, καὶ ὁ Ἀντώνιος
[5, 71]	τότε μὲν ἐπ' οὐδενὶ ἔργῳ	διεκρίθησαν,	διαπομπαὶ δὲ συχναὶ τῶν φίλων
[5, 123]	καὶ αὐτίκα αἵ τε φυλακαὶ	διεκρίθησαν	καὶ αἱ νῆες ὥρμουν ἐπ'
[5, 45]	τῆς γνώμης τῶν λελεγμένων. Καὶ	διεκρίθησαν,	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐν ἐπαίνῳ
[5, 48]	δὲ βουλευταὶ τότε μὲν φύλαξι	παρεδόθησαν,	μετ' οὐ πολὺ δὲ ἀνῃρέθησαν,
[5, 112]	τοὺς νεωτερίζοντας· καί τινες παρακινοῦντες	ἐκολάσθησαν.	Καὶ Μεσσάλαν ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν,
[5, 43]	μάλιστα αὐτοὺς ἑλὼν ἐμοῦ κεκράτηκας·	ἀνεπείσθησαν	γὰρ πολεμεῖσθαί τε ὑπ' ἐμοῦ
[5, 104]	πολεμίας ἐξέκλιναν, ἕως αἱ μὲν	ἐκαύθησαν,	αἱ δ' ἐλήφθησαν, αἱ δ'
[5, 77]	ἦν, Καίσαρι δὲ καὶ Πομπηίῳ	διελύθησαν	αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ μὲν
[5, 142]	ἐξ Ἀντωνίου τὸ πᾶν ἐπιτετραμμένον,	διελύθησαν.	Καὶ τοῖς μὲν ἀμφὶ τὸν
[5, 104]	αἱ μὲν ἐκαύθησαν, αἱ δ'	ἐλήφθησαν,	αἱ δ' ἀνετράπησαν, αἱ δ'
[5, 121]	καὶ αἱ λοιπαὶ κατεφλέχθησαν ἢ	ἐλήφθησαν	ἢ ἐς τὴν γῆν ὀκέλλουσαι
[5, 145]	λεχθῆναι, τοῦ χρόνου, καθ' ὃν	ἐλήφθησαν,	συνάγοντος αὐτὰ ἐς τέλος, προαναγράψαι
[5, 136]	ἐς Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου	ἐλήφθησαν	ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ
[5, 107]	ἐρετῶν οἱ μὲν θαλαμίαι πάντες	ἀπελήφθησαν,	οἱ δ' ἕτεροι τὸ κατάστρωμα
[5, 121]	καὶ εἴκοσι, καὶ αἱ λοιπαὶ	κατεφλέχθησαν	ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐς τὴν
[5, 136]	Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς Ἀλεξάνδρειαν	ἤχθησαν.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος ἕκαστα μαθὼν
[5, 86]	προστάγματος ἀπέρρηξαν τὰ ἀγκύρια καὶ	ἀνήχθησαν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ὡς δέον
[5, 104]	οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς Λέπιδον	κατήχθησαν,	οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δ'
[5, 139]	ἦρος ἀρχομένου, νῆες ἑβδομήκοντα, ὅσαι	περιεσώθησαν	ἐξ ὧν Ἀντώνιος ἐκεχρήκει κατὰ
[5, 50]	αὐτῇ παρὰ τῶν στρατηγῶν πομποὶ	ἀπεστάλησαν.	Ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν
[5, 115]	ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόως· ὅσοι δὲ	ἠμέλησαν,	ἔπινον ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον. Οὕτω
[5, 104]	αἱ δ' ἐλήφθησαν, αἱ δ'	ἀνετράπησαν,	αἱ δ' ἐς Λιβύην ἀνέπλευσαν.
[5, 139]	τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ Πομπηίῳ	παρῆσαν	φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατος αὐτῷ
[5, 111]	δὲ τοῦ Πομπηίου δὶς μὲν	ἐπεχείρησαν	ἀλλήλοις, καὶ τὸ ἔργον ἐς
[5, 109]	δὲ λαμπρῶς τῶν φρουρῶν ἐξεώσθη.	Προσεχώρησαν	δ' ἕτεραι πόλεις αὐτῷ καὶ
[5, 20]	οἱ ἡγεμόνες τοῦ στρατοῦ πυνθανόμενοι	διῄτησαν	αὐτοῖς ἐν Τεανῷ καὶ συνήλλαξαν
[5, 37]	ὑπὸ τῆς ὄψεως, καὶ μικρὸν	ἔστησαν	ἀποροῦντες ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς
[5, 46]	πόρρωθεν ὡς αὐτοκράτορα ἠσπάσαντο καὶ	ἔστησαν	ἐν μέρει κατὰ τέλος, οὗ
[5, 123]	ἐς χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοις	διέστησαν,	καὶ αὐτίκα αἵ τε φυλακαὶ
[5, 98]	ὑπὸ ῥύμης, αἱ δὲ καὶ	διερρίφησαν	οὐκ ἀσινεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 35]	Σαλουιδιηνοῦ μετὰ δυνάμεως ἔτι πλείονος,	ἔδεισαν,	μὴ κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς Φουλκίνιόν
[5, 128]	ἔθνη βάρβαρα, σαλεύοντα τὴν μόλις	κτηθεῖσαν	εἰρήνην, ὅθεν καταπλουτιεῖν αὐτούς. Οἱ
[5, 39]	προφάσει, Κασσίου καὶ Βρούτου τεθνεώτων	διαλυθεῖσαν.	Λεπίδου γὰρ τὸ μέρος τῆς
[5, 112]	ἐξ ἀκατίου μεταφέροντες, ἵνα διαλάθοι,	μετεκόμισαν	ἐς Μεσσάλαν οὐ μακρὰν ὄντα.
[5, 3]	στρατεύεσθαι σφίσιν ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ	συνελόχισαν	ἐς στρατηγίδας τάξεις. Ὁ δὲ
[5, 95]	ἐπιμένειν διὰ Παρθυαίους οὐ δυνάμενος,	ἀντέδοσαν	ὅμως ἀλλήλοις, Καίσαρι μὲν ὁ
[5, 121]	τὰ περὶ αὐτὰς γιγνόμενα κατιδοῦσαι	παρεδίδοσαν	ἑαυτὰς τοῖς πολεμίοις. Καὶ ὁ
[5, 73]	γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ.	Ἥρμοσαν	δ' ἐν τῷδε τῷ δείπνῳ
[5, 107]	τοῖς πύργοις ἀπεσείσατο καὶ τὴν	θάλασσαν	ἀθρόως ἐδέχετο, καὶ τῶν ἐρετῶν
[5, 80]	σπονδὰς ὁ Πομπήιος λῃστεύων τὴν	θάλασσαν	ἀναλύσειε καὶ τοῦθ' οἱ λῃσταὶ
[5, 96]	δὲ αὐτά, μέρος ἐς τὴν	θάλασσαν	ἀπορρίπτουσι καὶ μέρος ἐς τοὺς
[5, 120]	φόβου καὶ σπουδῆς ἐς τὴν	θάλασσαν	ἀφεώρων, ὡς ἐν τῇδε καὶ
[5, 89]	δὲ καὶ τὸ σπάσμα τὴν	θάλασσαν	ἐλάμβανεν, ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε
[5, 142]	χωρήσειν ἔμελλεν. Ἐπενόει δ' ἐπὶ	θάλασσαν	ἐλθὼν ἐμπρῆσαι τὸ τοῦ Τιτίου
[5, 88]	~Χ. Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὴν	θάλασσαν	ἐφορῶν ἐθεᾶτο ναῦς ἐμπεπρησμένας τε
[5, 50]	τοῦ πολέμου Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ	θάλασσαν	ᾔεσαν, ἕτερος ἑτέρας ὁδούς, οἱ
[5, 77]	Λῃστήριά τε αὖθις ἀφανῆ τὴν	θάλασσαν	ἠνώχλει, καὶ μικρὸν ἢ οὐδὲν
[5, 103]	γῆν ἱππέων καὶ λιβυρνίδων τὴν	θάλασσαν.	Καὶ ὁ Καῖσαρ ὧδε ἔχοντι
[5, 72]	καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ	θάλασσαν	καὶ τὰς ἐμπορίας ἀκωλύτους εἶναι
[5, 92]	ἐς Σικελίαν περαιοῦν καὶ τὴν	θάλασσαν	μεθεὶς κατὰ γῆν πόλεμον συνίστασθαι.
[5, 130]	συνέστησε κατά τε γῆν καὶ	θάλασσαν	~Τοῦ δὲ δήμου τὴν μεγίστην
[5, 42]	Καῖσαρ, αἰσχρὰν ἂν τὴν τοιαύτην	ἧσσαν	ἡγούμην καὶ αἰσχίονα ἔτι τὴν
[5, 121]	ἐπ' αὐτοῖς, τῶν ἱππάρχων παραδιδόντων.	Κατέδυσαν	δὲ ἐν τῷ πόνῳ νῆες
[5, 140]	δὲ δρόμῳ περὶ ἑσπέραν καταλαβόντες	ἐστρατοπέδευσαν	ἕκαστος ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ λόφῳ
[5, 61]	Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέες αὐτῶν	διέπλευσαν	ἐς Σικελίαν. Καὶ ὁ Κοκκήιος
[5, 2]	οἱ μὲν ἅμα τῷ Μούρκῳ	διέπλευσαν	ἐς Σικελίαν καὶ τὴν ἰσχὺν
[5, 104]	ἀνετράπησαν, αἱ δ' ἐς Λιβύην	ἀνέπλευσαν.	Τοῦ δὲ στρατοῦ δύο μὲν
[5, 42]	δὲ ἐπὶ τὴν τάφρον ἀφίκοντο,	προσηγόρευσάν	τε ἀλλήλους καὶ ὁ Λεύκιος
[5, 114]	μόνης ὁδεύουσι νυκτός, πνιγώδη τε	οὖσαν	ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ σποδώδους
[5, 9]	ἱππέας Πάλμυρα πόλιν, οὐ μακρὰν	οὖσαν	ἀπὸ Εὐφράτου, διαρπάσαι, μικρὰ μὲν
[5, 134]	εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην	οὖσαν	αὐτῷ πατρόθεν καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι
[5, 9]	τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀρσινόην, ἱκέτιν	οὖσαν	ἐν Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος,
[5, 114]	τοῦ Κορνιφικίου καὶ πηγὴν πλησίον	οὖσαν	ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν αὖθις ἐβιάζοντο,
[5, 8]	ταύτην καὶ πάλαι, παῖδα ἔτι	οὖσαν,	ἐρέθισμά τι τῆς ὄψεως λαβεῖν,
[5, 80]	οὐ περιμείναντα ἐμέμφετο, τὴν δ'	οὖσαν	ἤδη παρασκευὴν ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ
[5, 73]	δείπνῳ τὴν Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος	οὖσαν	θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ τῷ προγόνῳ μὲν
[5, 56]	τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψας Σαρδὼ Καίσαρος	οὖσαν	καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δύο
[5, 2]	ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε τὴν φρουράν,	οὖσαν	ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ ἐς τὸν
[5, 79]	τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν	οὖσαν	(οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς ἀνέπαυε
[5, 28]	μέχρι νῦν εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν	οὖσαν,	ὑμᾶς δὲ καὶ παρ' ὑμῖν
[5, 134]	φίλην οὖσαν αὐτῷ πατρόθεν καὶ	συλλαβοῦσαν	ἔτι ὄντι νεωτέρῳ καὶ καλοῦσαν
[5, 52]	εὗρεν ἐν Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου	φυγοῦσαν·	Ἰουλίαν δ' αὐτῷ τὴν μητέρα
[5, 52]	τὴν μητέρα Πομπήιος, ἐς αὐτὸν	διαφυγοῦσαν,	ἔπεμπεν ἐκ Σικελίας ἐπὶ νεῶν
[5, 48]	τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος τὴν	καταδικάζουσαν	ἤνεγκε φανερῶς καὶ πάντας φέρειν
[5, 128]	μὲν τόδε εἰπὼν ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	ἀφανὴς ἦν, καὶ οὐδ' ὅ
[5, 142]	τῶν παρόντων ἑαυτὸν ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	ἡμέραν ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ· ὁ
[5, 34]	Νουμηνίας δὲ ἔτους ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	ἡμέραν οὔσης, φυλάξας ὁ Λεύκιος
[5, 114]	πυρὸς λέγουσι, ποτὲ μέχρι θαλάσσης	κατιοῦσαν,	ἐπικλύσαι καὶ σβέσαι τὰ ἐν
[5, 65]	μέσῳ τοῦ Ἰονίου μυχοῦ μάλιστα	δοκοῦσαν	εἶναι, ταύτης δ' ἔχειν τὰ
[5, 134]	συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι νεωτέρῳ καὶ	καλοῦσαν	ἐπὶ ταῦτα καὶ νῦν, αἱρούμενος
[5, 114]	οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν δίψαν	ἐνοχλοῦσαν,	οὐδένα ἔτι τῶν βαλλόντων αὐτοὺς
[5, 114]	ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ σποδώδους	γέμουσαν,	οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον
[5, 107]	ἐξενήχοντο. Παπίας δὲ ἐς τὴν	παρορμοῦσαν	ἀναληφθεὶς αὖθις ἐπῄει τοῖς πολεμίοις.
[5, 42]	τε καὶ τοῖς σοῖς πράγμασι	συμφέρουσαν.	Δεῖ δέ με τοῦτο ἐπιδεικνύντα
[5, 62]	δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος αὐτὴν οὐδὲ	νοσοῦσαν	Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον τῇ γυναικὶ
[5, 59]	ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν ὀργὴν Ἀντωνίου·	νοσοῦσάν	τε γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ
[5, 62]	ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ ναυτικὸν οὐκ	ἔχουσαν,	εἰ μὴ διαλύσεσθε ὑμεῖς. Ὁ
[5, 144]	Πομπηίου καὶ διὰ Κλεοπάτραν, εὔνως	ἔχουσαν	τῷ Πομπηίῳ διὰ τὸν πατέρα
[5, 47]	ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ	ἀφείσθωσαν	ἀπαθεῖς τῶν ἡμαρτημένων, ἂν ἐς
[5, 64]	καὶ Μαικήναν ἐκ τῶν Καίσαρος,	ἔγνωσαν	Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ πρὸς ἀλλήλους
[5, 139]	τοῦ πρὸς τὸν ἀμείνονα πολέμου,	ἀπέγνωσαν	αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ ἑαυτῶν
[5, 36]	μεθ' ὁρμῆς βιαίου τὴν τάφρον	ἐνέχωσαν	καὶ τοὺς σταυροὺς ὑπερέβησαν καὶ
[5, 104]	ᾤοντο γὰρ σφίσι τὰς Λεπίδου	συναντᾶν.	Αἱ δὲ βραδέως τε ὑπὸ
[5, 55]	Ἀσίᾳ πεποίητο. Πυθόμενος δὲ Ἀηνόβαρβον	ἀπαντᾶν	αὑτῷ ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ,
[5, 81]	τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη προσετασσεν	ἀπαντᾶν	ἐπὶ στολου πολλοῦ. Ὅδε οὖν
[5, 142]	Τοῦ Φουρνίου δὲ φήσαντος οὐδ'	Ἀμύνταν	ἂν δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον
[5, 75]	Ἰδουμαίων δὲ καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην,	Ἀμύνταν	δὲ Πισιδῶν καὶ Πολέμωνα μέρους
[5, 137]	Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ καὶ	Ἀμύνταν	ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ σπουδήν. Συνελθόντων
[5, 142]	οὐκ ἔχοντα. Καὶ ἐς τὸν	Ἀμύνταν	οἱ τοῦ Πομπηίου πλησιάσαντα μετεχώρουν,
[5, 53]	ὁ Λίβων ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις	ἐγγυᾶν	αὐτὴν τῷ Καίσαρι προθύμως. Ὁ
[5, 111]	Πομπηίου διώξαντες ἐπὶ τὰς ὑπολοίπους	ἀνέστρεψαν,	καὶ τῶνδε τὰς μὲν ᾕρουν
[5, 9]	ἱππέες τὴν πόλιν κενὴν καταλαβόντες	ὑπέστρεψαν,	οὔτε ἐς χεῖρας ἐλθόντες οὔτε
[5, 2]	καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ	συνῆψαν,	οἱ δὲ κατέμειναν παρὰ Ἀηνοβάρβῳ
[5, 114]	τε οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν	δίψαν	ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι τῶν βαλλόντων
[5, 37]	γὰρ δὴ τῶν τειχῶν αὐτοὺς	κατήρειψαν	καὶ τὰ μηχανήματα συνέτριψαν καὶ
[5, 16]	ποταμὸν ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ	ἔρριψαν,	ἔνθα παροδεύσειν ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν.
[5, 121]	αὐτὸν ἦσαν, τούς τε πύργους	κατέρριψαν	καὶ τὰς ναῦς ἐπιστρέψαντες ἐς
[5, 82]	ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης ἐνέπεσον καὶ	συνέτριψαν	ἡ μὲν τὸν ἔμβολον τῆς
[5, 37]	αὐτοὺς κατήρειψαν καὶ τὰ μηχανήματα	συνέτριψαν	καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν ἤδη σὺν
[5, 73]	καὶ ταῖς ἱεραῖς παρθένοις φυλάσσειν	ἔπεμψαν	ἐς Ῥώμην. Ἐξένιζον δ' ἀλλήλους
[5, 23]	ἑκάτερον σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεις	ἔπεμψαν	ἐς Ῥώμην, οἳ ἔμελλον ἑκατέρων
[5, 126]	~Οἱ δὲ ἱππέες τελευταῖοι χωροῦντες	ἔπεμψάν	τινα πευσόμενοι τοῦ Καίσαρος, εἰ
[5, 73]	ἀναλαβεῖν δὲ τὴν ἀρχὴν τὴν	πατρῴαν	δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι γὰρ
[5, 130]	ἡμέρας ἐνίκα, καὶ ἐπὶ κίονος	ἐν	ἀγορᾷ χρύσεος ἑστάναι μετὰ σχήματος
[5, 119]	περιθέσθαι· ἓν δ' ἐπενόουν ὡς	ἐν	ἀδοκήτῳ, τὴν ναῦν κρούοντες ἐπὶ
[5, 138]	Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης	ἐν	Ἀθήναις ἀπεσταλμένην· καὶ εὐθὺς ἔπεμπέ
[5, 52]	Μάνιον. Φουλβίαν μὲν οὖν εὗρεν	ἐν	Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν· Ἰουλίαν
[5, 75]	κύκλῳ πάντας ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς	ἐν	Ἀθήναις χειμάσειν. Ἔπεμπε δὲ καὶ
[5, 24]	Λανουβίου καὶ Νεμοῦς καὶ Τίβυρος,	ἐν	αἷς μάλιστα πόλεσι καὶ νῦν
[5, 19]	Ἀντωνίῳ, καὶ Φουλβία ὡς πολεμοποιοῦντα	ἐν	ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν Φουλβίαν ὁ
[5, 76]	μετὰ τῆς Ὀκταουίας, καθὰ καὶ	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, τὰ
[5, 12]	ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον ἢ	ἐν	ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς τε γῆς
[5, 11]	καὶ βίον ἔχων, εἴθ' ὡς	ἐν	ἀλλοτρίᾳ τε ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ
[5, 18]	οὔτε ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν χρῄζοντες	ἐν	ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει. ~Λευκίῳ
[5, 57]	συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ γνώμην	ἐν	ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα
[5, 114]	τὸν Κορνιφίκιον οὔτε νυκτὸς ἐθάρρουν,	ἐν	ἀσελήνῳ μάλιστα, ἰέναι διὰ ἀπειρίαν
[5, 7]	καὶ Μυσίαν καὶ Γαλάτας τοὺς	ἐν	Ἀσίᾳ Καππαδοκίαν τε καὶ Κιλικίαν
[5, 55]	πολλῷ ναυσὶ δὲ διακοσίαις, ἃς	ἐν	Ἀσίᾳ πεποίητο. Πυθόμενος δὲ Ἀηνόβαρβον
[5, 133]	τε ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ τὸν	ἐν	αὐταῖς στρατὸν ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος ἢ
[5, 56]	Σαρδὼ Καίσαρος οὖσαν καὶ τὰ	ἐν	αὐτῇ δύο τέλη περιέσπασε τὴν
[5, 114]	κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ σβέσαι τὰ	ἐν	αὐτῇ νάματα. Καὶ αὐτὴν οἱ
[5, 54]	ἀνδρὶ πᾶσαν Ἰβηρίαν καὶ τὸν	ἐν	αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν
[5, 83]	ἐς τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ προῦχεν	ἐν	αὐτῇ τὰ Πομπηίου παρὰ πολύ·
[5, 28]	ὑμῖν ἢ Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ'	ἐν	αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν
[5, 56]	περιεφράξατο καὶ τὰς νήσους τὰς	ἐν	αὐτῷ. Ἔς τε τὰ παράλια
[5, 138]	Πομπηίῳ κατὰ δόξαν μάλιστα τῆς	ἐν	Ἀχαιῶν λιμένι γενομένης νίκης, ἱππικοῦ
[5, 126]	τοσῆσδε καὶ στρατοῦ τοσοῦδε ἐγίγνετο	ἐν	βραχεῖ. Καὶ τὸ σχῆμα ἀλλάξας
[5, 12]	ἥ τε νόσος αὖθις ἤκμαζεν	ἐν	Βρεντεσίῳ μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ φήμη
[5, 19]	τοὺς ἱππέας εἶναι καὶ νῦν	ἐν	Βρεττίοις τὰ ἐντεταλμένα φυλάσσοντας. ~Ὧν
[5, 2]	δὲ ἀποθανόντος οὐδὲν ἐλπίζων ὅμοιον	ἐν	Βρούτῳ, Ῥοδίων ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα,
[5, 82]	ἑκατέρας, οἱ δὲ ἄνδρες ὥσπερ	ἐν	γῇ πόνου καὶ ἀρετῆς οὐδὲν
[5, 26]	μέχρι καὶ τοῦδε ἥσσων ἐγένετο·	ἐν	δὲ Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου,
[5, 7]	τῆς μητρὸς τοῦ Σισίνου Γλαφύρας·	ἐν	δὲ Συρίᾳ τοὺς κατὰ πόλεις
[5, 113]	τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν ἱππέων,	ἐν	δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ τῶν
[5, 82]	οὔτε διώκειν οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες.	~Ἐν	δὲ τούτῳ Μηνόδωρος καὶ Μενεκράτης
[5, 50]	παρὰ τῶν στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν.	Ἐν	δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν πέντε
[5, 4]	Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς ὑμῶν	ἐν	διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς ἀμείνονες
[5, 23]	μέσῳ δύο τοῖς ἐροῦσιν ὡς	ἐν	δίκῃ. Πρότερος δ' ὁ Καῖσαρ
[5, 89]	ταχέως τὸ πνεῦμα ἐνδώσειν ὡς	ἐν	ἔαρι, τὰς ναῦς ἑκατέρωθεν ἀγκύραις
[5, 17]	ἀχειροτόνητοι ἦσαν οἱ πλείους ὡς	ἐν	ἐμφυλίοις καὶ οἱ στρατοὶ αὐτῶν
[5, 45]	Καὶ διεκρίθησαν, ὁ μὲν Καῖσαρ	ἐν	ἐπαίνῳ καὶ θαύματι τὸν Λεύκιον
[5, 140]	ἄνευ τάφρου καὶ χάρακος, ὡς	ἐν	ἑσπέρᾳ καὶ κόπῳ. Ὧδε δὲ
[5, 5]	γὰρ ἔδοτε τοῖς ἡμετέροις ἐχθροῖς	ἐν	ἔτεσι δύο (ἔδοτε δὲ φόρους
[5, 4]	Ἰόνιον ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος	ἐν	Ἐφέσῳ γενόμενος τῇ θεῷ μεγαλοπρεπῶς
[5, 9]	λέγοντα Πτολεμαῖον εἶναι. Καὶ τὸν	ἐν	Ἐφέσῳ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερέα,
[5, 7]	ἄλλοι τῶν δεδιότων ἐπεὶ τῆς	ἐν	Ἐφέσῳ συγγνώμης ἐπύθοντο, ἱκέται προσῄεσαν.
[5, 116]	Μυλῶν καὶ Ἀρτεμισίου, πολίχνης βραχυτάτης,	ἐν	ᾗ φασι τὰς Ἡλίου βοῦς
[5, 75]	αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ'	ἐν	Ἠπείρῳ μένειν ἐκέλευεν, ὡς ἂν
[5, 54]	δὲ Καῖσαρ αὐτὸν καὶ τέως	ἐν	θαύματι ἄγων οὐκ ἔφη μὲν
[5, 61]	Καίσαρα. ~Ὁ δὲ αὐτὸν ἰδὼν	ἐν	θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ θᾶσσον
[5, 114]	ἀπεπνίγοντο καὶ τὰς βάσεις ὡς	ἐν	θέρει καὶ καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα
[5, 70]	ἐς αὐτὸν Πομπήιον εὐεργέτην τε	ἐν	Ἰβηρίᾳ γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα
[5, 143]	ἐς πολὺ καὶ κρύφα λῃστεύων	ἐν	Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν συνδραμόντων ἐς
[5, 49]	ἐν ταῖς πρώταις δυώδεκα πόλεσιν	ἐν	Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ τὴν
[5, 84]	αὐτῷ παρῄνουν οἱ φίλοι, ὡς	ἐν	καιρῷ μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ Πομπηίῳ
[5, 128]	στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ ἔλεγεν	ἐν	καιρῷ τε ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ,
[5, 134]	Οὐ δεξάμενον δέ σε ταῦτα,	ἐν	καιρῷ τότε μάλιστ' ἄν σοι
[5, 91]	τις αὐτῷ καὶ ἑτέρωθεν ὡς	ἐν	κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή. Περιέπεμπε δὲ
[5, 50]	μεταθέσθαι δύο τέλη Πλάγκου, ἀποληφθέντα	ἐν	Καμερίᾳ. Ἔφευγε δὲ καὶ Φουλβία
[5, 8]	κατὰ πόλεις ἐξῄρει τυράννους. ~Καὶ	ἐν	Κιλικίᾳ πρὸς αὐτὸν ἐλθούσης Κλεοπάτρας
[5, 111]	παρακλήσει τὰ στρατηγικὰ σημεῖα, ὡς	ἐν	κινδύνῳ μάλιστα ὤν, ἀπέθετο. Ἐπαναχθέντος
[5, 61]	πολιορκοῦντα δὲ ἔτι τὸν Ἰόνιον	ἐν	κύκλῳ, ἐμπρήσαντα δὲ τὰς ἐμὰς
[5, 9]	Ἀντώνιος ἀνεῖλε, καὶ Σεραπίωνα, τὸν	ἐν	Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ,
[5, 4]	φόνῳ Καίσαρος, καὶ Κοΐντου, προδόντος	ἐν	Λαοδικείᾳ Κασσίῳ Δολοβέλλαν. Τοὺς δὲ
[5, 98]	ὅμως ἐς Σικελίαν καί, Πλένιον	ἐν	Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν πόλεων
[5, 49]	Κέστιος δέ τις αὐτῶν ὑπομαργότερος,	ἐν	Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ τοῦδε
[5, 57]	Καίσαρι ἀμύνειν. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐν	μὲν Κανυσίῳ τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο,
[5, 7]	καὶ διῄτα πόλεσι καὶ βασιλεῦσιν,	ἐν	μὲν Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε καὶ
[5, 24]	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ	ἐν	μὲν Καπύῃ τέσσαρα ἦν τέλη,
[5, 113]	ἔχων βαλλόμενός τε καὶ χαλεπῶς,	ἐν	μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν
[5, 46]	ὡς αὐτοκράτορα ἠσπάσαντο καὶ ἔστησαν	ἐν	μέρει κατὰ τέλος, οὗ προσέταξεν
[5, 88]	στενῷ χωρίῳ. Πομπήιος μὲν οὖν	ἐν	Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον ἦν, αἱ
[5, 97]	Τὸ δ' ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ	ἐν	Μεσσήνῃ συνεῖχεν ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν.
[5, 103]	ἐφύλασσεν ἁπάσας καὶ τὰς ναῦς	ἐν	Μεσσήνῃ συνεῖχεν ὡς βοηθήσων, ὅποι
[5, 81]	ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν	ἐν	Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ
[5, 115]	ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν	ἐν	μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆς,
[5, 141]	τὴν φύσιν καὶ μόνα τὰ	ἐν	μέσῳ δεδιώς· ὁ δὲ Φούρνιος
[5, 23]	τοῖς κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα	ἐν	μέσῳ δύο τοῖς ἐροῦσιν ὡς
[5, 141]	βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον. ~Ποταμὸν δ'	ἐν	μέσῳ λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι
[5, 23]	ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλις	ἐν	μέσῳ Ῥώμης τε καὶ Πραινεστοῦ,
[5, 65]	σφίσι Σκόδραν πόλιν τῆς Ἰλλυρίδος,	ἐν	μέσῳ τοῦ Ἰονίου μυχοῦ μάλιστα
[5, 113]	λιμῷ προσδοκῶντος, ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιος,	ἐν	μέσῳ τοὺς ἀπὸ τῶν νεῶν
[5, 110]	ἐφαίνετο, ὥστε δεῖσαι μὲν ἅπαντας,	ἐν	μέσῳ τριῶν στρατῶν πολεμίων γενομένους,
[5, 133]	ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου δὲ πολεμοῦντος	ἐν	Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ Παρθυαίοις,
[5, 56]	Ἔστι δ' ἡ πόλις χερρόνησος	ἐν	μηνοειδεῖ λιμένι, καὶ οὐκ ἦν
[5, 144]	δὲ Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα,	ἐν	Μιλήτῳ κατέκανεν, εἴτε δι' αὑτοῦ,
[5, 9]	ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀρσινόην, ἱκέτιν οὖσαν	ἐν	Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος, πέμψας
[5, 141]	ἐξ ἀρχῆς ἢ περιμένειν ἀτρεμοῦντα	ἐν	Μιτυλήνῃ τὰς ἀποκρίσεις, πολεμοῦντος δέ,
[5, 113]	δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν	ἐν	μόνῃ τῇ μάχῃ τὴν ἐλπίδα
[5, 6]	καὶ τεσσαράκοντα ἦν αὐτοῖς, ὅτε	ἐν	Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε
[5, 87]	οἰκετῶν αὐτῷ θεραπευτήρων παρόντων, ὡς	ἐν	νυκτὶ καὶ τοσῷδε ταράχῳ διερριμμένων.
[5, 36]	καὶ, ἵνα μή τις ὡς	ἐν	νυκτὶ πρόφασις γένοιτο, κατὰ φῶς
[5, 22]	ἀλλ' ἢ χρήματα μόνα ἀγείρειν	ἐν	ξένοις ἀνδράσι, τὸν δὲ Καίσαρα
[5, 46]	ὅπλα φέροντα, ἐσκευασμένον δ' ὡς	ἐν	ὁδοιπορίᾳ. Οἱ δὲ τὸν Καίσαρα
[5, 57]	πονουμένοις. Καὶ ὁ Ἀγρίππας τοὺς	ἐν	ὁδῷ κληρούχους ἦγεν, ἐκ διαστήματος
[5, 122]	μόναι διέφυγον. ~Καὶ ὁ Πομπήιος	ἐν	ὁδῷ περὶ τῆς μεταγνώμης τοῦ
[5, 124]	ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεις. Οὐ μὴν	ἐν	ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο,
[5, 32]	παρῆλθεν ἐς τὴν Περυσίαν ὡς	ἐν	ὀχυρᾷ πόλει χειμάσων, εἰ δέοι,
[5, 48]	δὲ ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων,	ἐν	ὄψει πάντες οἰκτρᾷ καὶ ὀξείᾳ
[5, 10]	ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ Κράσσον τὸν	ἐν	Παρθυαίοις ἀποθανόντα καὶ Βύβλον ἐπὶ
[5, 134]	παρέσχες) οὔτ' ἂν σὺ ἥττησο	ἐν	Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι τὸν στρατὸν
[5, 49]	μὲν δὴ τέλος ἦν τῆς	ἐν	Περυσίᾳ Λευκίου πολιορκίας, καὶ ὁ
[5, 122]	ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον ὁ Πομπήιος	ἐν	πόλει καλῶς τετειχισμένῃ, ἔφευγεν ἐκ
[5, 120]	τε πάντας ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡς	ἐν	πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων
[5, 93]	ἐγκαταλελεῖφθαι τοῖς κινδύνοις ἔλεγε τοῖς	ἐν	πορθμῷ καταλαβοῦσιν, ἡ δὲ ἐκλελύσθαι
[5, 80]	δὲ ἑτέρας ἐν Ῥώμῃ καὶ	ἐν	Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν
[5, 88]	νότος ἐμπεσὼν ἤγειρε κῦμα βίαιον	ἐν	ῥοώδει καὶ στενῷ χωρίῳ. Πομπήιος
[5, 48]	ἀνῃρέθησαν, χωρὶς Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς	ἐν	Ῥώμῃ δικάζων ἐπὶ τῷ φόνῳ
[5, 80]	Πομπήιος ἐπιδράμοι. Τριήρεις δὲ ἑτέρας	ἐν	Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε
[5, 113]	οἱ τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ προγεγράφεσαν	ἐν	Ῥώμῃ, καὶ χρήματα τῷ κτείναντι
[5, 34]	ἀνεώσθη. Τῶν δ' αὐτῶν ἡμερῶν	ἐν	Ῥώμῃ, τοῦ σίτου τοῖς στρατευομένοις
[5, 116]	διεβίβαζεν. Ἐγένοντό τε αὐτῷ πάντες	ἐν	Σικελίᾳ ὁπλιτῶν μὲν ἐς εἴκοσι
[5, 55]	ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν μὲν	ἐν	Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν, ἀπὸ δὲ
[5, 89]	μηδὲ κατὰ φῶς ἔτι, ἀλλ'	ἐν	σκότῳ διόλλυσθαι. ~Οἰμωγαί τε ἀνὰ
[5, 85]	Καίσαρος οὐκ ἐῶντος, εἴτε δείσαντος	ἐν	στενῷ ναυμαχεῖν εἴτ' ἐπιμένοντος οἷς
[5, 45]	τὸν Λεύκιον ἔχων, οὐδὲν ὡς	ἐν	συμφοραῖς ἀγεννὲς οὐδ' ἀσύνετον εἰπόντα,
[5, 136]	καὶ ὣς παρῃτοῦντο νέον ἄνδρα	ἐν	συμφοραῖς ἐσχάταις ὑπὸ δέους, εἰ
[5, 76]	ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. ~Ταῦτα διαθέμενος ἐχείμαζεν	ἐν	ταῖς Ἀθήναις μετὰ τῆς Ὀκταουίας,
[5, 109]	εὐθὺς ἐς Μεσσήνην περιέπλει, μέρος	ἐν	ταῖς Μύλαις ὑπολιπών, ἵνα αὐτὸν
[5, 73]	ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι γὰρ αὐτὸς	ἐν	ταῖς ναυσὶν ὢν μηδένα διαφυγεῖν.
[5, 128]	χιλιάρχοις περιπορφύρους ἐσθῆτας καὶ βουλευτικὴν	ἐν	ταῖς πατρίσιν ἀξίωσιν. Ἔτι δὲ
[5, 143]	ἤθελε. Τὸ δὲ μέγιστον, ἐπίκουρος	ἐν	ταῖς προγραφαῖς τῇ πόλει πανώλεθρα
[5, 138]	Πομπήιος, καὶ παρ' αὐτὸ βλαπτόμενος	ἐν	ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο ἴλην ἱππέων
[5, 49]	γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν	ἐν	ταῖς πρώταις δυώδεκα πόλεσιν ἐν
[5, 93]	ναῦς ἐπενόει διαλλάξαι, εἰρημένον μὲν	ἐν	ταῖς συνθήκαις ἑκάτερον ξενολογεῖν ἐκ
[5, 65]	τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν Παρθυαίων	ἐν	ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις Συρίαν τε
[5, 94]	ἀπήνης Ἀντωνίου συνήδρευεν αὐτῷ καὶ	ἐν	Τάραντι ἐς τὴν καταγωγὴν αὐτοῦ
[5, 20]	τοῦ στρατοῦ πυνθανόμενοι διῄτησαν αὐτοῖς	ἐν	Τεανῷ καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε,
[5, 48]	ἐκ τῆς Περυσίας μετὰ τῶν	ἐν	τέλει Ῥωμαίων. Καὶ κατῄεσαν πολλοὶ
[5, 90]	κῦμα καὶ ἐς βοήθειαν τοὺς	ἐν	τῇ γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ
[5, 74]	αὐτίκα, χωρὶς ὀλίγων, οἱ πλείους	ἐν	τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν Πομπήιον ἀσπασάμενοι
[5, 87]	ἔκαιον σύμβολα τοῖς ἔτι οὖσιν	ἐν	τῇ θαλάσσῃ καὶ διενυκτέρευον οὕτως
[5, 104]	στρατοῦ δύο μὲν τέλη διώλετο	ἐν	τῇ θαλάσσῃ, καί, εἴ τινες
[5, 121]	τοῦ Καίσαρος στρατὸς ἐπινίκιον ἠλάλαξεν	ἐν	τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὁ πεζὸς
[5, 90]	τὴν γῆν διαθεόντων καὶ τοὺς	ἐν	τῇ θαλάσσῃ καλούντων ἐξ ὀνόματος
[5, 15]	τοὺς ἔτι πολέμους, Πομπηίου μὲν	ἐν	τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ τὴν
[5, 71]	καταπηχθέντων σταυρῶν ἐξ ὀλίγου διαστήματος	ἐν	τῇ θαλάσσῃ, σανίδες τοῖς σταυροῖς
[5, 73]	ξιφίδια. Λέγεται δὲ Μηνόδωρος ἑστιωμένων	ἐν	τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι
[5, 143]	οἳ τότε δι' αὐτὸν ἦσαν	ἐν	τῇ πατρίδι. Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας
[5, 52]	Ῥόδου καὶ Ἀσίας ᾔσθετο τῶν	ἐν	τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν
[5, 35]	λέγων ὁ Πλάγκος. Οἱ δ'	ἐν	τῇ Περυσίᾳ τὰ μὲν πυρὰ
[5, 18]	Ἐκλώπευόν τε οἱ πολλοὶ νυκτὸς	ἐν	τῇ πόλει καὶ κλοπῆς ἔτι
[5, 9]	τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Κλεοπάτρας ἀφανοῦς	ἐν	τῇ πρὸς Καίσαρα κατὰ τὸν
[5, 102]	ἑταίρων τινὶ τῶν Καίσαρος, φίλος	ἐν	τῇ προτέρᾳ γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς
[5, 9]	Ἰνδικὰ ἢ Ἀράβια, διατίθενται δ'	ἐν	τῇ Ῥωμαίων) ἔργῳ δ' ἐπινοῶν
[5, 135]	γε ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ'	ἐν	τῇ φυγῇ καταλιπόντος, εἰρηνεύοντι μὲν
[5, 120]	ἐς τὴν θάλασσαν ἀφεώρων, ὡς	ἐν	τῇδε καὶ αὐτοὶ περὶ τῆς
[5, 37]	καὶ μικρὸν ἔστησαν ἀποροῦντες ὥσπερ	ἐν	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι.
[5, 145]	ὑπακούσαντές πω Ῥωμαίων, οἱ δ'	ἐν	τοῖς ἐμφυλίοις ἀποστάντες. Καί μοι
[5, 137]	οὖν τῆς προδοσίας, Κούριος μὲν	ἐν	τοῖς παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε,
[5, 107]	ἀνέρρηξεν· ἡ δὲ τούς τε	ἐν	τοῖς πύργοις ἀπεσείσατο καὶ τὴν
[5, 31]	καὶ φυλασσόντων, ὅτε μάλιστα περιλάβοιεν	ἐν	τοῖς στενοῖς. ~Ἐκφανείσης δὲ παρ'
[5, 38]	τοὺς τοῦ Λευκίου, καί, ὅπερ	ἐν	τοῖς τοιούτοις εἴωθε γίγνεσθαι, τῆς
[5, 112]	ἦν, ἐπὶ νίκῃ. ~Καίσαρα δ'	ἐν	τοῖς ὑπηρετικοῖς ἐς πολὺ τῆς
[5, 70]	ἑπομένους ἐκ Πομπηίου, φανερῶς αὐτὸν	ἐν	τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει. Ὁ δὲ
[5, 113]	ἀρετῆς, ὅπου Μεσσάλας, μόνον ἔχων	ἐν	τοσῇδε συμφορᾷ τὸν προγράψαντα, ἐθεράπευεν
[5, 117]	τῆς Αἴτνης λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν	ἐν	τοσοῖσδε παραδόξοις ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ
[5, 141]	Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ' ὅτι τροφῶν	ἐν	τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ
[5, 137]	ἁπλοῦς καὶ μέγας καὶ ἄκακος.	~Ἐν	τούτῳ δὲ Φούρνιος, ὁ τῆς
[5, 104]	ὅποι δεήσειεν. ~Καὶ οἱ μὲν	ἐν	τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν, Λεπίδῳ δὲ
[5, 44]	βεβαίῳ πράγματι, κωλῦσαι τοὺς κινδυνεύειν	ἐν	τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς ποτε
[5, 15]	κοινὰ προδιδόντα· καὶ τὸ μὲν	ἐν	τῷ θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε ἦν.
[5, 122]	δὲ Καῖσαρ αὐτὸς μὲν ἔμεινεν	ἐν	τῷ περὶ Ναυλόχους στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν
[5, 121]	τῶν ἱππάρχων παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ	ἐν	τῷ πόνῳ νῆες Καίσαρος μὲν
[5, 108]	ὡς νενικηκότας ἐδωρεῖτο, καὶ ἐπήλπιζεν	ἐν	τῷ πορθμῷ διὰ τὸν ῥοῦν
[5, 19]	ἐκ τῆς ὄψεως ὁ Καῖσαρ	ἐν	τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι. Ἱππέων
[5, 15]	καὶ τῆς ὕβρεως ἢ καταφρονήσεως	ἐν	τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν
[5, 14]	αὐτοὺς ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε δὲ	ἐν	τῷ τότε μάλιστα τὸ κλέος
[5, 82]	ὀργῆς καὶ βοῆς ἀλλήλοις ἐπέπλεον,	ἐν	τῷδε τὴν νίκην καὶ τὸ
[5, 73]	ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν δ'	ἐν	τῷδε τῷ δείπνῳ τὴν Πομπηίου
[5, 117]	ὄμβρου τε πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος	ἐν	φθινοπώρῳ γίγνεται, τῶν ὁπλοφόρων τινὲς
[5, 128]	καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια τοῖς	ἐν	Φιλίπποις ἀγωνισαμένοις. Ὁ δὲ ᾔδει
[5, 55]	προγεγραμμένων ἐπὶ τῇ καταδίκῃ καὶ	ἐν	Φιλίπποις Ἀντωνίῳ καὶ Καίσαρι πεπολεμηκότων)
[5, 53]	ἐστράτευον· οὕτως ἡ δόξα τῶν	ἐν	Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον.
[5, 14]	ἅπασι· τὸ γὰρ ἔργον τὸ	ἐν	Φιλίπποις διὰ τὴν τότε Καίσαρος
[5, 58]	Ἀντώνιον ὡς ἄμαχον ἐκ τῆς	ἐν	Φιλίπποις δόξης ἔτι κατεπεπλήγεσαν. ~Αἵ
[5, 20]	δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους	ἐν	Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι, τά τε χρήματα
[5, 129]	ἄρχοντας ἐξωμίλει ποικίλως, τῶν δ'	ἐν	Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡς
[5, 43]	Φουλβία, οὔτε ἡ κληρουχία τῶν	ἐν	Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος τῶν
[5, 59]	Ἀντωνίῳ τῷ πάντας αὐτοὺς περισώσαντι	ἐν	Φιλίπποις. Τῶν δὲ ἀντεπικαλούντων, ὅτι
[5, 81]	δοίη. ~Ὡς δὲ αὐτῷ τὰ	ἐν	χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ
[5, 135]	ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ σοι καὶ	ἐν	χερσὶν ἦν, εἰ μὴ Πομπήιος
[5, 52]	μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν	ἐν	χρόνῳ, αὐτὸς δέ, εἰ μὲν
[5, 81]	ἀρχομένης οἱ μὲν τὸν κόλπον	ἐν	χρῷ παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν
[5, 32]	τοῦτο δὴ κεφάλαιον τοῦ πολέμου,	ἐν	ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον. Προύπεμπε
[5, 91]	σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν,	ἐν	ᾧ μηδὲν εἶχεν ἐπικουρεῖν. Καὶ
[5, 82]	τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου τιθέμενοι,	ἐν	ᾧ τις αὐτῶν κρατήσειν ἔμελλεν.
[5, 15]	ἐν τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα.	Ἔν	γέ τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντος
[5, 35]	θεράποντες κατὰ πλῆθος καὶ κατέπιπτον	ἔν	τε αὐτῇ τῇ πόλει καὶ
[5, 105]	μετώπου τῆς Σικελίας πλέονα ἰδὼν	ἔν	τε Πελωριάδι καὶ Μύλαις καὶ
[5, 89]	Ἀλλ' ὁ φθόρος ἦν ὅμοιος	ἔν	τε ταῖς ναυσὶν αὐταῖς καί,
[5, 21]	ἐκείνων, ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνως αὐτοὺς	ἔν	τε τοῖς ἡγεμόσι τοῦ στρατοῦ
[5, 119]	προέγνωστο, ὡς δρέπανα δόρασι περιθέσθαι·	ἓν	δ' ἐπενόουν ὡς ἐν ἀδοκήτῳ,
[5, 116]	ὁπλιτῶν μὲν ἐς εἴκοσι καὶ	ἓν	τέλος. Ἱππέες δὲ δισμύριοι καὶ
[5, 133]	Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς	ἀνέλαβεν.	Ἀντωνίου δὲ πολεμοῦντος ἐν Μηδίᾳ
[5, 137]	λήσειν ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ προδοσίας	κατέλαβεν,	ἣ πολλοὺς εἶχεν Ἰταλοὺς ἐξ
[5, 133]	Ἀντώνιον· ἐς δὲ Μιτυλήνην καταχθεὶς	διέτριβεν,	ἔνθα αὐτὸν ἔτι παῖδα μετὰ
[5, 19]	παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν Λεύκιον	ἐπέτριβεν	ἐς τὴν διαφοράν. Ἐξιόντος δὲ
[5, 100]	δὲ μετὰ νεῶν ἑπτὰ ὧν	ἤγαγεν	ἔπεμπε κατασκεψόμενον τὰ νεώλκια τοῦ
[5, 58]	αὐτῆς ἡμέρας ἐς τὸ Βρεντέσιον	ἐπανήγαγεν.	Οὕτω τὸν Ἀντώνιον ὡς ἄμαχον
[5, 16]	παρὰ γνώμην, μέχρι τὸ πλῆθος	ἐκπλαγὲν	αὑτοῦ τῆς βαρύτητος μετενόει καὶ
[5, 132]	ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν	ἔλεγεν	ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων
[5, 142]	ἔπειθεν, ὁ δὲ καὶ Ἀμύντᾳ	ἔλεγεν	ἑαυτὸν ἐπιτρέψειν. Τοῦ Φουρνίου δὲ
[5, 77]	χαλεπαίνων δέ, ὡς ὁ Καῖσαρ	ἔλεγεν,	εἴτε ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ
[5, 128]	νεολήπτων στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ	ἔλεγεν	ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν σὺν
[5, 23]	ἀνεχώρησε δείσας ὁ Λεύκιος, ὡς	ἔλεγεν,	ἐπιβουλήν· καλούμενός τε ὑπὸ τῶν
[5, 41]	ἐλεῶν ἄνδρας ὁμοτίμους καὶ πέμψειν	ἔλεγεν	ἑτέρους, οὐδένα δὲ εἰπὼν ἀμείνονα
[5, 102]	ἐπὶ λόγοις συνοίσουσι. Καὶ συνελθόντι	ἔλεγεν,	οὐδενὸς ἀκούοντος ἑτέρου, φυγεῖν μὲν
[5, 127]	ἀλλήλοις διερίσει) εἴθ' ὡς αὐτὸς	ἔλεγεν	ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ
[5, 28]	καὶ τοὺς καλουμένους ἱππέας συναγαγὼν	ἔλεγεν	ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα,
[5, 57]	καὶ τοὺς ὑφ' ἑαυτοῦ συνῳκισμένους	ἦγεν,	αἰδουμένους καὶ γνώμην ἐν ἀπορρήτῳ
[5, 57]	Ἀγρίππας τοὺς ἐν ὁδῷ κληρούχους	ἦγεν,	ἐκ διαστήματος ἑπομένους ὡς ἐπὶ
[5, 24]	στρατηγίδες, ἓξ δὲ ἕτερα Σαλουιδιηνὸς	ἦγεν	ἐξ Ἰβηρίας. Καὶ χρήματα ἦν
[5, 13]	καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ χρεία	συνῆγεν	ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων, τοῖς μὲν
[5, 37]	μὴ ψυχομαχεῖν ἔτι καὶ οἰμῴζοντας	ἀπῆγεν	ἄκοντας. ~Τὸ μὲν δὴ τέλος
[5, 109]	διαναπαύσας τὸν στρατόν, ἐς ὅσον	ἤπειγεν,	ἐς Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ
[5, 122]	Πομπήιος ἐν πόλει καλῶς τετειχισμένῃ,	ἔφευγεν	ἐκ τῆς Μεσσήνης ἐπὶ τῶν
[5, 30]	ὁ μὲν Λέπιδος ἐς Καίσαρα	ἔφευγεν,	ὁ δὲ Λεύκιος Ῥωμαίοις ἐδημηγόρει,
[5, 125]	ἐπὶ τὸν χρῶτα, ἀλλὰ δρόμῳ	διέφυγεν	ἐπὶ τοὺς ἱππέας. Λεπίδου δέ
[5, 28]	ὀκνῶ καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι	μηδὲν	ἀδικεῖν Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς
[5, 14]	ἐπὶ ἐχθροῖς, τὰς δὲ ἐπὶ	μηδὲν	ἀδικοῦσι γίγνεσθαι. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 34]	τὸ κακὸν ἤκμαζεν ἀγρίως ἅτε	μηδὲν	αὐτοῦ μηδὲ τῆς πόλεως προπαρεσκευασμένης.
[5, 44]	συμβουλεύσω τὰ σοὶ μάλιστα ὠφελιμώτατα,	μηδὲν	δεινὸν αὐτοὺς ἐργάσασθαι διὰ τὴν
[5, 91]	ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν, ἐν ᾧ	μηδὲν	εἶχεν ἐπικουρεῖν. Καὶ φίλοις καὶ
[5, 19]	παῖδας ἅμα τῷ Λευκίῳ, ὡς	μηδὲν	ἐκ τῆς ὄψεως ὁ Καῖσαρ
[5, 136]	αὐτίκα, ὅτε μάθοι τὰ Ἀντωνίου,	μηδὲν	ἔτι πείρας ἢ μηχανῆς δεόμενον.
[5, 91]	καταστάντος τοῦ κλύδωνος ἐπεχείρησεν, ἀλλ'	ὑπερεῖδεν	ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ
[5, 102]	Ἀγρίππου μεταλαβόντος ἐπανελεύσεσθαι πρὸς Καίσαρα	οὐδὲν	ἀδικοῦντα, εἰ πίστιν αὑτῷ κομίσειεν
[5, 77]	θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ μικρὸν ἢ	οὐδὲν	ἄκος τοῦ λιμοῦ γεγένητο Ῥωμαίοις,
[5, 22]	θρασέως ἔφη τὸν μὲν Ἀντώνιον	οὐδὲν	ἀλλ' ἢ χρήματα μόνα ἀγείρειν
[5, 57]	εὗρε τὸ Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ	οὐδὲν	ἄλλ' ἢ παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς
[5, 12]	οὕτως ἐποίουν, ὁ δὲ Καῖσαρ	οὐδὲν	ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην
[5, 62]	σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν,	οὐδὲν	ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον. Σὺ
[5, 82]	ἐν γῇ πόνου καὶ ἀρετῆς	οὐδὲν	ἀπέλειπον. Ἀκόντιά τε γὰρ ἦν
[5, 60]	Κοκκήιος, ἃ μὲν ἐπεμέμφετο μαθών,	οὐδὲν	δὲ ἔτι ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσας,
[5, 62]	οὐδενὶ τῶν ἀνδροφόνων Ἀντώνιος ἐσπείσατο,	οὐδὲν	ἔλασσον ἢ αὐτὸς σὺ τὸν
[5, 2]	χρήματα ἐκλέγειν. Κασσίου δὲ ἀποθανόντος	οὐδὲν	ἐλπίζων ὅμοιον ἐν Βρούτῳ, Ῥοδίων
[5, 140]	ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος ὑπερεῖδε καὶ	οὐδὲν	ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε πλέον ἢ
[5, 37]	ἐς τὰ τείχη μετὰ ἀπονοίας,	οὐδὲν	ἔτι βλάπτοντες· οὐ γὰρ ἐδύναντο.
[5, 45]	ἀδικεῖν ὁμολογούντων, σαυτὸν ἡμῖν ἐπιτρέπεις,	οὐδὲν	ἔτι δέομαι διελέγχειν, ὅσα σὺν
[5, 82]	καὶ ἐς τὴν γῆν ἀπέπλευσεν,	οὐδὲν	ἔτι δρᾶν οὐδὲ ἐκεῖνος δυνάμενος.
[5, 82]	ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν μὲν νεῶν	οὐδὲν	ἔτι ἔργον ἦν, συνεστηκυίας ἑκατέρας,
[5, 126]	ἦν σχήματος, ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος,	οὐδὲν	ἔτι πλὴν ἱερέα ἧς εἶχεν
[5, 95]	ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον πενταετίαν,	οὐδὲν	ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντες. Οὕτω
[5, 25]	στρατεύεσθαι διὰ τὰ κέρδη καὶ	οὐδὲν	ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ' ὅτῳ στρατεύσονται,
[5, 70]	μᾶλλον ἐκ τῶνδε ἀπερρίπτει, καὶ	οὐδὲν	ἦν, ὅ τι Μούρκῳ προσεῖχεν,
[5, 81]	οὐκ ἀναγομένους ἐς τὸ πέλαγος	οὐδὲν	μέγα ἔχων, ἐς τὴν γῆν
[5, 12]	ἀγορὰν ἢ τὰ ἱερά, ἐθρήνουν,	οὐδὲν	μὲν ἀδικῆσαι λέγοντες, Ἰταλιῶται δὲ
[5, 61]	καθάπερ πολέμιος. Καὶ ὁ Καῖσαρ	οὐδὲν	μὲν αὐτὸς ἔφη περὶ τοῦδε
[5, 120]	ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν γε μὴν	οὐδέν,	οὐδ' ἐδύναντο, καὶ μάλιστα περισκοποῦντες,
[5, 121]	ἀναθορὼν ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο,	οὐδὲν	ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ τῶν πεζῶν
[5, 45]	καὶ θαύματι τὸν Λεύκιον ἔχων,	οὐδὲν	ὡς ἐν συμφοραῖς ἀγεννὲς οὐδ'
[5, 116]	τὰ πεζὰ καὶ τοὺς ἱππέας	διεβίβαζεν.	Ἐγένοντό τε αὐτῷ πάντες ἐν
[5, 81]	αὖθις ἐπιφαίνεταί τε καὶ εὐθὺς	ἐπλησίαζεν	ὑπὸ ῥύμης καὶ τάχους· δρᾶν
[5, 76]	Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. ~Ταῦτα διαθέμενος	ἐχείμαζεν	ἐν ταῖς Ἀθήναις μετὰ τῆς
[5, 11]	ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ ὁ μὲν	ἐχείμαζεν	ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων ἡγεμονίας, ἰδιώτου
[5, 34]	τοῦ Λευκίου, καὶ τὸ κακὸν	ἤκμαζεν	ἀγρίως ἅτε μηδὲν αὐτοῦ μηδὲ
[5, 12]	ἐπανιόντι ἥ τε νόσος αὖθις	ἤκμαζεν	ἐν Βρεντεσίῳ μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ
[5, 133]	καὶ τὸν ἐν αὐταῖς στρατὸν	ἐγύμναζεν,	ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ
[5, 58]	ἐκ Μακεδονίας κατὰ σπουδὴν καὶ	ἐτέχναζεν	ἑσπέρας ἀφανῶς ἀνάγεσθαι ναῦς μακράς
[5, 105]	σὺν τρισὶ τέλεσι μετὰ Μεσσάλα	διετρόχαζεν,	ὡς Ταυρομένιον αἱρήσων ἀπόντος ἔτι
[5, 68]	καὶ ὁ δῆμος ἔστενε καὶ	ἡσύχαζεν.	~Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐδίδασκε τοὺς
[5, 18]	ἐτέτραπτο, τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸς	ἐπίεζεν,	οὔτε τῆς θαλάσσης τι αὐτοῖς
[5, 67]	Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους δ' ὁ λιμὸς	ἐπίεζεν,	οὔτε τῶν ἑῴων ἐμπόρων ἐπιπλεόντων
[5, 99]	καὶ τοὺς ἐκνέοντας ἐνέδυε, καὶ	ὥπλιζεν	ἑτέροις ὅπλοις, καὶ τὸν στόλον
[5, 53]	Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν	ἐνόμιζεν	ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς τότε
[5, 77]	ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια συλλαβὼν	ἐβασάνιζεν,	οἳ Πομπήιον σφᾶς ἔλεγον ἐπιπέμψαι·
[5, 31]	τὸν Καίσαρα ἐχώρει καὶ στρατὸν	ἤθροιζεν	ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων Ἀντωνίου
[5, 129]	τοὺς δὲ παρόντας ἐπῄνει καὶ	ἐπήλπιζεν	ἀπολύσειν μὲν ταχέως, ὅτε μηδενὶ
[5, 108]	καὶ ὡς νενικηκότας ἐδωρεῖτο, καὶ	ἐπήλπιζεν	ἐν τῷ πορθμῷ διὰ τὸν
[5, 80]	Κύρνον τοὺς παραληψομένους, ἃ Μηνόδωρος	ἐνεχείριζεν,	ἐκρατύνετο δὲ τὰ παράλια τῆς
[5, 134]	ἄγειν. Ἐλθοῦσι δὲ τοῖς πρέσβεσιν	ἐχρημάτιζεν,	ἀγγέλλουσιν οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος ἔπεμψεν
[5, 56]	τῆς πόλεως τὸν ἰσθμὸν καὶ	ἀπετείχιζεν.	Ἔστι δ' ἡ πόλις χερρόνησος
[5, 84]	ναυμαχίαν εἶχον ἀχρείως· ἐπεὶ δὲ	ἔμαθεν	οἰχόμενον ἐς Σικελίαν, ἐπεσκεύαζε τὰς
[5, 142]	δέξασθαι παρεκάλει. Ὡς δ' οὐκ	ἔπειθεν,	ὁ δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν
[5, 68]	καὶ ὀλίγοις ὑπασπισταῖς ἐς μέσους	ἦλθεν,	ἐντυχεῖν τε βουλόμενος καὶ τὴν
[5, 1]	καὶ ἡ Ῥωμαίων ἀρχὴ πᾶσα	περιῆλθεν	ἐς δύο μόνον, Ἀντώνιόν τε
[5, 109]	καὶ φρουρὰς ἐδέξαντο· καὶ αὐτὸς	ἐπανῆλθεν	ἐς Ἱεράν. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 103]	Σκυλάκιον, καὶ τὴν εὐταξίαν ἀποδεξάμενος	ἐπανῆλθεν	ἐς τὸ Ἱππώνειον. Ὁ δὲ
[5, 124]	Λεπίδου δι' ἀπραξίαν ὁ Καῖσαρ	ἐπῆλθεν	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν
[5, 32]	Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη. Αὐτὸς δὲ	παρῆλθεν	ἐς τὴν Περυσίαν ὡς ἐν
[5, 15]	αὐτοῦ, στρατιώτης ἀπορῶν οἰκείας ἕδρας	παρῆλθεν	ἐς τοὺς καλουμένους ἱππέας· καὶ
[5, 32]	ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς Περνσίαν	παρῆλθεν,	ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ' αὐτὴν
[5, 81]	ἀνεπαύοντο, καὶ Μενεκράτης ἐς Αἰναρίαν	παρῆλθεν·	ἠοῦς δὲ ἀρχομένης οἱ μὲν
[5, 12]	αὐτὸν καὶ τεθνάναι. Ῥαΐσας δ'	ἐσῆλθεν	ἐς τὴν πόλιν καὶ τοῖς
[5, 1]	ἐς ὅλην Αἴγυπτον ἐπ' ἐκείνοις.	Ὅθεν	ἄν τι καὶ Αἰγύπτιον εἴη
[5, 19]	ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι.	Ὅθεν	αὐτὸν ὁ στρατὸς ὁ Ἀντωνίου
[5, 90]	σκότος ἠνώχλει νυκτὸς μάλιστα μελαίνης·	ὅθεν	ἔθνῃσκον οὐδὲ καθορῶντες ἀλλήλους ἔτι,
[5, 24]	εἰλήχει, πάντα χωρὶς Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο,	ὅθεν	ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν
[5, 99]	ἔμελλεν, ἤδη τοῦ θέρους προκόπτοντος·	ὅθεν	ἦν ἄριστον αὐτῷ τὸν πόλεμον
[5, 121]	περὶ τῶν πεζῶν οὐδ' ἐπισκήψας·	ὅθεν	καὶ τούσδε ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ
[5, 128]	σαλεύοντα τὴν μόλις κτηθεῖσαν εἰρήνην,	ὅθεν	καταπλουτιεῖν αὐτούς. Οἱ δ' οὐκ
[5, 138]	καὶ κατόπιν ἐκ περιόδου λαθών.	Ὅθεν	ὁ Φούρνιος ἐς τὸν Πομπήιον
[5, 47]	τι διακεκριμένον ἔτι οὐδ' εὔκριτον.	~Ὅθεν	οὐδὲ ὁ Καῖσαρ ἔτι τῆς
[5, 13]	ἐκ τῶν ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ.	Ὅθεν	τὴν γνώμην ὁ στρατὸς ἐς
[5, 25]	ἄλλον στρατὸν ἐκ Κεφαληνίας μετεπέμπετο.	Ὅθεν	τισὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιος
[5, 23]	Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα, μή τίς	ποθεν	ὁρῷτο ἐνέδρα. Καὶ οἱ ἱππέες
[5, 115]	δὲ αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται	μακρόθεν,	ὑπὸ Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι
[5, 134]	ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν αὐτῷ	πατρόθεν	καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι νεωτέρῳ
[5, 37]	σανίσι μαχομένων, καὶ βέλη πλάγια	πάντοθεν	ἦν ἐς αὐτοὺς καὶ ἀκόντια.
[5, 35]	αὐτὸν ἅπαντες, βιαζόμενοι τοὺς Καίσαρος	πανταχόθεν	αὐτοὺς περικειμένους καὶ ἐνοχλοῦντας. Ὑπαντώντων
[5, 32]	ἄλλον στρατὸν ὁ Καῖσαρ ἐκάλει	πανταχόθεν	κατὰ σπουδὴν ὡς ἐπὶ τοῦτο
[5, 22]	πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον.	Πανταχόθεν	οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας
[5, 105]	Πομπηίου καὶ τὰς ἐμβολὰς αὐτῷ	διχόθεν	παρέξων. Ἀγρίππας μὲν οὖν ἀπὸ
[5, 138]	τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν	ὄπισθεν	ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου. Καὶ φεύγοντας
[5, 31]	οἵδε, κωλύοντες αὐτὸν ἐς τὸ	πρόσθεν	ἰέναι. Ἀγρίππας δέ, φίλτατος Καίσαρι,
[5, 116]	Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδος ἐς τὸ	πρόσθεν	ἰόντα ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου
[5, 5]	ἀνδρῶν ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα, καὶ τούτων	ἄνευθεν	οἱ ἱππέες καὶ ἕτερος ὅμιλος
[5, 56]	Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς ἐξίστατο Ἀντωνίῳ.	~Ἐντεῦθεν	ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου πρὸς
[5, 54]	πειρώμενος τοῦ Λευκίου, εἴτε τὸ	λεχθὲν	ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς τὸν Ἀντώνιον·
[5, 39]	Ἅπερ ἐγὼ μεταβάλλειν ἐς τὴν	ἄνωθεν	ἐλευθερίαν τε καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν
[5, 37]	τὰ μηχανήματα συνέτριψαν καὶ ἔβαλλον	ἄνωθεν	ἤδη σὺν καταφρονήσει. Τοῖς δὲ
[5, 33]	τοὺς πολιορκουμένους καὶ εἴ τις	ἔξωθεν	ἐπίοι. Ἐγίγνετο δὲ ταῦτα σὺν
[5, 47]	ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα περ εἱστήκεσαν,	ἄπωθεν,	ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς πόλεις
[5, 89]	ὡς ἐν ἔαρι, τὰς ναῦς	ἑκατέρωθεν	ἀγκύραις ἔκ τε τοῦ πελάγους
[5, 137]	διὰ θαλάσσης. Οἱ δὲ αὐτὸν	ἑκατέρωθεν	ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τις ἦν
[5, 78]	ἐς Δικαιάρχειαν ὀξέως περιέπεμπεν, ὡς	ἑκατέρωθεν	ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ
[5, 81]	Καίσαρος ᾔσθετο, πρὸς δὲ τὸν	ἑκατέρωθεν	ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν ἐν
[5, 120]	τῆς οἰμωγῆς ἐναλλασσομένης ἀνὰ μέρος	ἑκατέρωθεν.	~Μόλις δέ ποτε ταῖς χροιαῖς
[5, 67]	περαίας Λιβύης διὰ τοὺς αὐτοὺς	ἑκατέρωθεν	ναυκρατοῦντας. Ἐπετίμητο δὴ πάντα, καὶ
[5, 32]	ὁ Λεύκιος οὐ θαρρῶν ἀμφοτέροις	ἑκατέρωθεν	οὖσιν ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς
[5, 31]	καὶ Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν	ἑκατέρωθεν	Σαλουιδιηνοῦ τε καὶ Ἀγρίππου καὶ
[5, 16]	ἔσκωπτον ὡς κόλακα, πλέονος δὲ	ἑκατέρωθεν	τοῦ διερεθίσματος γενομένου ἐλοιδόρουν τε
[5, 82]	τῆς Μενεκράτους· ἐπεὶ δὲ αὐταῖς	ἑκατέρωθεν	χεῖρες ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν μὲν
[5, 137]	ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ καὶ Ἀμύνταν	ἑτέρωθεν	ἐκάλει κατὰ σπουδήν. Συνελθόντων δ'
[5, 110]	τῷ ναυτικῷ, καὶ τὰ πεζὰ	ἑτέρωθεν	ἐφαίνετο, ὥστε δεῖσαι μὲν ἅπαντας,
[5, 138]	Μυσίας καὶ τῆς Προποντίδος καὶ	ἑτέρωθεν,	οἳ πενόμενοι διὰ τὰς συνεχεῖς
[5, 91]	εἶναι, μή τις αὐτῷ καὶ	ἑτέρωθεν	ὡς ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή.
[5, 46]	ὁδοιπορίᾳ. Οἱ δὲ τὸν Καίσαρα	πόρρωθεν	ὡς αὐτοκράτορα ἠσπάσαντο καὶ ἔστησαν
[5, 53]	τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς λιμὸν	περιενέγκαιεν.	Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ
[5, 129]	καὶ ἐξέπεμπε τῆς νήσου, μὴ	διαφθείραιεν	ἑτέρους, τοσόνδε τοῖς ἐκ Μουτίνης
[5, 111]	πέλαγος, μὴ καὶ τοῦδε αὐτὸν	ἀποκλείσαιεν	οἱ πολέμιοι. Καὶ τὸ μὲν
[5, 144]	Πομπήιος καὶ Κλεοπάτρα Πομπηίῳ συνεργοῦσα	ἀνατράψαιεν.	~Ἀλλὰ Πομπήιος μὲν ἐτεθνήκει, Ἀντώνιος
[5, 12]	καὶ ἐπεδάκρυον, καὶ μάλιστα, ὅτε	ἐνθυμηθεῖεν	οὐχ ὑπὲρ τῆς πόλεως, ἀλλ'
[5, 74]	ἐχθροὺς παροικήσειν καί, εἴ ποτε	δυνηθεῖεν,	ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν
[5, 106]	εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ ὅτε	βιασθεῖεν,	ἐξήλλοντο ἐς τὸ πέλαγος. Καὶ
[5, 35]	δυνάμεως ἔτι πλείονος, ἔδεισαν, μὴ	κυκλωθεῖεν,	καὶ ἐς Φουλκίνιόν τι χωρίον
[5, 107]	καὶ ψιλουμένας τῶν ἐπιβατῶν, ὅτε	συμπλακεῖεν,	Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν ἕτερον στόλον
[5, 106]	κατέσειον ἢ διερρήγνυον καί, ὅτε	συμπλακεῖεν,	ἔβαλλόν τε ὡς ταπεινοτέρας ἀφ'
[5, 90]	ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶς τὸ κῦμα	συναράξειεν	ἐπὶ τὰς πέτρας. Ἐμόχθουν τε
[5, 9]	ἠμβλύνετο, Κλεοπάτρα δ' ὅ τι	προστάξειεν,	ἐγίγνετο, οὐ διακριδὸν ἔτι περὶ
[5, 75]	δέ πῃ καὶ βασιλέας, οὓς	δοκιμάσειεν,	ἐπὶ φόροις ἄρα τεταγμένοις, Πόντου
[5, 103]	Μεσσήνῃ συνεῖχεν ὡς βοηθήσων, ὅποι	δεήσειεν.	~Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτῳ
[5, 53]	τήνδε ἀφορμὴν ἐς διαλύσεις, εἰ	δεήσειεν.	Καὶ πυθόμενος ὁ Λίβων ἐπέστελλε
[5, 97]	ἐν Μεσσήνῃ συνεῖχεν ἐπεδρεῦον ὅπῃ	δεήσειεν.	~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον,
[5, 134]	σὺν σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ	δεήσειεν,	ὑπὸ σοί. Καὶ τάδε οὐ
[5, 92]	συμμαχίαν ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ μὴ	πείσειεν,	ἐπενόει τοὺς ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας
[5, 102]	οὐδὲν ἀδικοῦντα, εἰ πίστιν αὑτῷ	κομίσειεν	ὁ Μίνδιος παρὰ Μεσσάλα τοῦ
[5, 62]	τε νοσήσειε καὶ τὴν νόσον	ἐπιτρίψειεν	ὑπὸ τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος
[5, 15]	εἰ μὴ τὰ πρότερα ἐπινίκια	λάβοιεν.	Πολὺ δ' ἦν καὶ τὸ
[5, 31]	Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων, ὅτε μάλιστα	περιλάβοιεν	ἐν τοῖς στενοῖς. ~Ἐκφανείσης δὲ
[5, 97]	ὁμοῦ καὶ δύσεως καὶ μεσημβρίας	περιλάβοιεν.	Καὶ τῆς ἀναγωγῆς τοῦ Καίσαρος
[5, 81]	στόλῳ παρέπλεον, ἵνα μὴ αὐτοὺς	διεκπλέοιεν	οἱ πολέμιοι, ὁ δὲ Μενεκράτης
[5, 12]	μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐς ὅ τι	χρῄζοιεν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν
[5, 109]	ἕως ἐπ' αὐτὸν αἱ νῆες	ἐπανέλθοιεν.	Ἐλθὼν δ' ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον
[5, 33]	ἐπιστήσας, ἵνα μὴ πρὸς ἀλλήλους	συνέλθοιεν,	ἐς τὴν Περυσίαν ἐπανῆλθε καὶ
[5, 59]	τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι Καίσαρι	συνέλθοιεν	οὐκ ἀμνημονοῦντες Ἀντωνίου τῆς ἀρετῆς,
[5, 59]	συνεστρατευμένους σφίσιν ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες	ἥκοιεν	Ἀντωνίῳ τῷ πάντας αὐτοὺς περισώσαντι
[5, 14]	τοῖς στρατιώταις, ἵνα τι καὶ	δοκοῖεν	εὐνούστεροι τοῦ Καίσαρος ἐς αὐτοὺς
[5, 102]	τριηράρχους αὐτοῦ μεθίει χωροῦντας ὅποι	θέλοιεν.	~Ἑτοίμου δὲ τοῦ στόλου γενομένου,
[5, 127]	διὰ φιλαρχίαν, ὅτε τοὺς ἄλλους	ἐξέλοιεν,	ἀλλήλοις διερίσει) εἴθ' ὡς αὐτὸς
[5, 130]	τὰ μισθώματα ἔχοντας ὧν ἔτι	ὀφείλοιεν.	Ἐκ δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν
[5, 80]	ἀναλύσειε καὶ τοῦθ' οἱ λῃσταὶ	κατείποιεν	αὐτοῦ, κατείποι δὲ καὶ Μηνόδωρος
[5, 35]	σφετέρου διατειχίσματος, πόαν εἴ τινα	εὕροιεν	ἢ φυλλάδα χλωράν, νεμόμενοι. Καὶ
[5, 34]	ἐστρέχοντες ἐπὶ ἐρεύνῃ σίτου, ὅσα	εὕροιεν,	ἥρπαζον. ~Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν
[5, 67]	γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ	περιδύοιεν	αὑτούς. ~Συνιστάμενοί τε ἐβόων καὶ
[5, 13]	βεβαίως ἐπικρατήσοντες, εἰ μὴ βεβαίως	ἄρχοιεν	οἱ δόντες, ὑπερεμάχουν ἀπ' εὐνοίας
[5, 72]	ἐς τότε νήσων, ἐς ὅσον	ἄρχοιεν	τῶν ἑτέρων Ἀντώνιός τε καὶ
[5, 59]	Τό γε μὴν πάθος ἀσθενῶς	ἤνεγκεν	ὁ Ἀντώνιος, ἡγούμενός τι καὶ
[5, 12]	Βρεντεσίῳ μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ φήμη	διήνεγκεν	αὐτὸν καὶ τεθνάναι. Ῥαΐσας δ'
[5, 143]	θαλάσσης ἐγένετο, καὶ τὴν Ἰταλίαν	περιήνεγκεν	ἐς λιμὸν καὶ τοὺς ἐχθροὺς
[5, 139]	ἔργον αὐτὰς ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε)	ἧκεν	δὲ καὶ ἐκ Συρίας Τίτιος
[5, 125]	εἶπε μεθήσειν ἀποθανόντα καὶ δείσας	μεθῆκεν.	~Οἱ δὲ ἱππέες τελευταῖοι χωροῦντες
[5, 9]	Ἐφεσίων δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων	μεθῆκεν.	Οὕτω μὲν ὁ Ἀντώνιος ἐνήλλακτο
[5, 4]	μὲν χρημάτων τὰ τρίτα ὑμῖν	ἀνῆκεν	ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς δ'
[5, 133]	ὡς ἢ διαδεξόμενος Ἀντώνιον, εἰ	τέθνηκεν,	ἢ μεριούμενος ἐπανελθόντι· ἐνθύμιός τέ
[5, 130]	τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων. Καὶ	ἕστηκεν	ἡ εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι
[5, 60]	οὐδὲ τοὺς φίλους ἐμοὶ περισῴζειν	ἔοικεν,	ἀλλὰ ταῖς εὐεργεσίαις ἐχθροποιεῖν. Καὶ
[5, 132]	Βύβλον ἀπιόντα πρὸς αὐτὸν ἐντυχεῖν	ἐδίδασκεν·	ἐς δὲ τὰ ἔθνη τοὺς
[5, 80]	πόλει καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸς	ἐδίδασκεν,	ὅτι τὰς σπονδὰς ὁ Πομπήιος
[5, 19]	ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον. Ὁ δὲ	ἀντεδίδασκεν	αὐτούς, ὅτι αὑτῷ μὲν καὶ
[5, 108]	τηλικαύταις ναυσὶν ἀντέσχον, τειχομαχῆσαι μᾶλλον	ἔφασκεν	ἢ ναυμαχῆσαι καὶ ὡς νενικηκότας
[5, 136]	ταῦτα φρονοίη Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν	ἔφασκεν	παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα δὲ
[5, 3]	τῶνδε δὲ αὐτῶν Ἀντωνίῳ δύο	ἔδωκεν,	ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν ὑπὸ Καληνῷ
[5, 66]	στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν	ἔδωκεν	Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους δ' ὁ λιμὸς
[5, 131]	αὐτοὺς ἐς Ῥώμην ὁ Καῖσαρ	ἀπέδωκεν	αὐτῶν τε Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν
[5, 95]	ἃς αὐτίκα πέμψας εἰς Τάραντα	παρέδωκεν,	Ἀντωνίῳ δὲ ὁ Καῖσαρ δισμυρίους
[5, 140]	Καὶ αὐτόν, νυκτὸς ἀναζεύξαντα ἀφανῶς,	ἐδίωκεν	ὅ τε Φούρνιος καὶ ὁ
[5, 127]	δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ	ἐδίωκεν	οὐδ' ἑτέροις ἐπέτρεπε διώκειν, εἴτε
[5, 8]	διελυμήνατο καὶ αὐτὴν ἐς νόσον	ἐνέβαλεν,	ἧς δὴ χάριν οὐδ' ὕστερον
[5, 26]	Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ Καίσαρος,	ἐπισταλὲν	αὖθις ἀναλαμβάνειν αὐτὸν οὐκ ἀποδιδόντι
[5, 67]	τὸ γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει	καθεῖλεν	ὁ δῆμος ἀγανακτῶν, εἰ τὰ
[5, 19]	καὶ τὸν Καίσαρα τῷ στρατῷ	διέβαλλεν	ἐς ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον. Ὁ
[5, 129]	ἑκάστῳ. Τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν	ἐπέβαλλεν	ἐσφορὰν χίλια τάλαντα καὶ ἑξακόσια,
[5, 82]	ἐν ᾧ τις αὐτῶν κρατήσειν	ἔμελλεν.	Αἱ μὲν δὴ νῆες ἀλλήλαις
[5, 75]	ἔθνη. Τὸν δὲ στρατόν, ὅσος	ἔμελλεν	αὐτῷ συγχειμάσειν, περιουσιάσαι τε βουλόμενος
[5, 142]	οὐδὲ αὐτοῖς προεῖπεν, οἷ χωρήσειν	ἔμελλεν.	Ἐπενόει δ' ἐπὶ θάλασσαν ἐλθὼν
[5, 105]	τὴν Ἱερὰν καὶ τῆς ἐπιούσης	ἔμελλεν	ἐπιχειρήσειν ἐς Μύλας Δημοχάρει τῷ
[5, 99]	τάδε διορθούμενα τριάκοντα ἡμέρας ἀναλώσειν	ἔμελλεν,	ἤδη τοῦ θέρους προκόπτοντος· ὅθεν
[5, 16]	ἔρριψαν, ἔνθα παροδεύσειν ὁ Καῖσαρ	ἔμελλεν.	Οἱ μὲν δὴ φίλοι τῷ
[5, 74]	ἐγίγνοντο θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ	ἔμελλεν	ὑποδέξεσθαι περιφανῶς, εἰ μὴ νυκτός,
[5, 77]	Καῖσαρ τῷ δήμῳ προσέφερε καὶ	ἐπέστελλεν	αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο
[5, 70]	εἰρήνην, Μηνόδωρος δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς	ἐπέστελλεν	ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶς ἢ βραδύνειν
[5, 132]	ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ τῆς ἀρχῆς	ἐπέστελλεν.	Ὁ δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα
[5, 58]	δὲ ἑσπέραν ἑκατέροις ἀγγέλλεται Σιποῦντα	μὲν	Ἀγρίππας ἀναλαβών, Πομπήιος δὲ Θουρίων
[5, 12]	ἢ τὰ ἱερά, ἐθρήνουν, οὐδὲν	μὲν	ἀδικῆσαι λέγοντες, Ἰταλιῶται δὲ ὄντες
[5, 14]	Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει	μὲν	ἀδικούμενος ἐς τὰ συγκείμενα, εἶξε
[5, 89]	ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ πορθμῷ, τοὺς	μὲν	ἀήθεις καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ
[5, 59]	Αὐσονίδος καταδρομὴν καὶ τὸ συνθέσθαι	μὲν	Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι
[5, 43]	καὶ γνώριμος καὶ ὕπατος. Αἱ	μὲν	αἰτίαι, δι' ἃς ἐπολέμησα, αὗται
[5, 77]	διελύθησαν αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ	μὲν	αἰτίας, ὡς ὑπενοεῖτο, ἑτέρας, αἱ
[5, 69]	αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ ὁ	μὲν	ἄκων ἔπεμπεν, ὁ δὲ δῆμος
[5, 52]	ἃ ἐφρόνει, ἦρι δ' ἐκ	μὲν	Ἀλεξανδρείας ἐς Τύρον ὥδευεν, ἐκ
[5, 70]	ὁ Ἀντώνιος. ~Πομπήιον δὲ οἱ	μὲν	ἄλλοι πάντες ὁμαλῶς ἔπειθον ἐς
[5, 72]	κατέγνωσται· καὶ τῆς περιουσίας τοῖς	μὲν	ἄλλοις, ὅσοι κατὰ φόβον ἔφευγον
[5, 2]	Ἰόνιον διέπλεον. Καὶ αὐτῶν οἱ	μὲν	ἅμα τῷ Μούρκῳ διέπλευσαν ἐς
[5, 33]	πείραις πολλαῖς καὶ μάχαις, ἀκοντισαι	μὲν	ἀμεινόνων ὄντων τῶν Καίσαρος, συμπλέκεσθαι
[5, 102]	τῇ προτέρᾳ γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς	μὲν	ἀμφ' αὑτὸν ἔφη τὸν Μίνδιον
[5, 77]	παρασκευὴ πᾶσα συνεκινεῖτο. ~Καὶ Ἀντώνιος	μὲν	ἀμφὶ ταῦτα ἦν, Καίσαρι δὲ
[5, 142]	πᾶν ἐπιτετραμμένον, διελύθησαν. Καὶ τοῖς	μὲν	ἀμφὶ τὸν Φούρνιον δόξα ἦν,
[5, 16]	μανιώδει φορᾷ. Ὁ δ' ἐπῄει	μέν,	ἀναθρέψειν ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἡγούμενος
[5, 113]	προυκαλεῖτο. Πομπηίου δὲ οὐ συμπλεκομένου	μὲν	ἀνδράσιν ἐν μόνῃ τῇ μάχῃ
[5, 71]	τε καὶ οἷ συνόντων τοῖς	μὲν	ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος φυγὴν ἄδολον,
[5, 110]	πόλιν ἀνεχώρουν. Καὶ νυκτὸς οἱ	μὲν	ἀνεπαύοντο, οἱ δὲ τοῦ Καίσαρος
[5, 125]	ἐκ Λεπίδου πρὸς Καίσαρα, οἱ	μὲν	ἄνευ τινὸς πείρας, οἱ δὲ
[5, 97]	γενόμενον· ὁ δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ	μὲν	ἀντέταττε Πλένιον ἐι Λιλυβαίῳ, τέλος
[5, 39]	τὸν κεκρατηκότα καὶ δεήσομαι ἐμοὶ	μὲν	ἀντὶ πάντων ὑμῶν εἰς ὃ
[5, 22]	Μάνιος μάλα θρασέως ἔφη τὸν	μὲν	Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ' ἢ χρήματα
[5, 3]	τετρακισχίλιοι. Καὶ ἔσχεν αὐτῶν ὁ	μὲν	Ἀντώνιος διὰ τὴν ἀποδημίαν ἓξ
[5, 93]	συνεπήγνυτο· ~ἀρχομένου δ' ἦρος ὁ	μὲν	Ἀντώνιος ἐξ Ἀθηνῶν ἐς Τάραντα
[5, 73]	οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ τῷ προγόνῳ	μὲν	Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαρος. Ἀπέφηναν
[5, 141]	τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ εἰ	μὲν	Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ μοι, κακῶς
[5, 110]	πεζὰ ἑτέρωθεν ἐφαίνετο, ὥστε δεῖσαι	μὲν	ἅπαντας, ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν
[5, 46]	προυκάθητο ἐπὶ βήματος καὶ προσέταξε	μὲν	ἅπασι θέσθαι τὰ ὅπλα, ἔνθα
[5, 40]	Καῖσαρ εἰδὼς τῶν πολεμίων τοὺς	μὲν	ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς δὲ κληρούχους
[5, 58]	Ἀγρίππας ἀναλαβών, Πομπήιος δὲ Θουρίων	μὲν	ἀπεωσμένος, Κωνσεντίαν δ' ἔτι περικαθήμενος,
[5, 29]	ἐσοφίζετο ὁ Μάνιος, ἕως οἱ	μὲν	ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ οὐ συνῆλθον
[5, 48]	τέλει Ῥωμαίων. Καὶ κατῄεσαν πολλοὶ	μὲν	ἀπὸ τῆς βουλῆς, πολλοὶ δὲ
[5, 142]	τοῦ Πομπηίου πλησιάσαντα μετεχώρουν, οἱ	μὲν	ἀποδιδράσκοντες, οἱ δὲ καὶ φανερῶς.
[5, 129]	τὸ ἄλλο πλῆθος ἐπελθὼν τοὺς	μὲν	ἀποστάντας ἐμαρτύρετο τῆς ἐπιορκίας, οὐ
[5, 111]	πιμπραμένων τῶν Καίσαρος νεῶν, αἱ	μὲν	ἀράμεναι τὰ βραχέα τῶν ἱστίων
[5, 26]	Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει	μὲν	ἄρτι τὸν στρατόν, ὑπὸ Λευκίου
[5, 129]	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺς	μὲν	ἄρχοντας ἐξωμίλει ποικίλως, τῶν δ'
[5, 7]	τὰς μάλιστα δεινὰ παθούσας, Λυκίους	μὲν	ἀτελεῖς φόρων ἀφιεὶς καὶ Ξάνθον
[5, 114]	πηγὴν πλησίον οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ	μὲν	αὖθις ἐβιάζοντο, πολλοὺς ἀπὸ σφῶν
[5, 102]	ἐς τὸ ἀνύποπτον. Καὶ ὁ	μὲν	αὖθις ἐλυμαίνετο, Μεσσάλας δ' ἐνεδοίασε
[5, 102]	προμαθὼν ἢ τεκμηράμενος. Καὶ Μηνόδωρος	μὲν	αὖθις ηὐτομόλει καὶ τὸν Καίσαρα
[5, 26]	παθεῖν αὑτὸν διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης	μὲν	αὖθις ὁ Σέξστιος ἑκατέρας ἐκράτει·
[5, 125]	ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. Καὶ πρῶτοι	μὲν	αὖθις οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι
[5, 28]	μὴ πείθοιντο μηδὲ νῦν, ἐκείνοις	μὲν	αὐτίκα δείξω τὰ μέχρι νῦν
[5, 106]	καὶ τὰς ἑβδομήκοντα ἑτέρωθι, Καίσαρι	μὲν	αὐτίκα ἐδήλου Πομπήιον ἐπὶ τῶν
[5, 64]	τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι. Καὶ ὁ	μὲν	αὐτίκα ἐνηγγύα, καὶ ἠσπάζοντο ἀλλήλους,
[5, 104]	λοιποὶ πρὸς Λέπιδον κατήχθησαν, οἱ	μὲν	αὐτίκα, οἱ δ' ὕστερον. Καὶ
[5, 125]	δ' αὖ φρουρίων ἡγεμόνες, οἱ	μὲν	αὐτίκα, οἱ δὲ νυκτός, μετετίθεντο
[5, 81]	ἅπαντα. Ὁ δὲ Πομπήιος τῆς	μὲν	αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου ἐπιπλέοντος ἤδη
[5, 61]	πολέμιος. Καὶ ὁ Καῖσαρ οὐδὲν	μὲν	αὐτὸς ἔφη περὶ τοῦδε προστάξαι
[5, 75]	τε βουλόμενος καὶ γυμάσαι, τοὺς	μὲν	αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν
[5, 110]	περὶ δείλην ἑσπέραν ἄρχειν, οἱ	μὲν	αὐτῶν ἐς Κόκκυνον ἄκραν ὡρμίσαντο,
[5, 33]	οὔτε σὺν προθυμίᾳ χωροῦντες, ὁ	μὲν	αὐτῶν ἐς Ῥάβενναν, ὁ δ'
[5, 93]	διδούς· ὁ δὲ οὐκ ἐδέξατο	μέν,	ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ συμμίξειν
[5, 142]	ἐντίμως. ~Ὁ δὲ Πομπήιος Τιτίῳ	μὲν	ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε
[5, 106]	δὲ καὶ τὰ σκάφη Πομπηίῳ	μὲν	βραχύτερα καὶ κοῦφα καὶ ὀξέα
[5, 96]	αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ὧδε. Οἱ	μὲν	βωμοὶ ψαύουσι τῆς θαλάσσης, καὶ
[5, 14]	τὰς ἀποικίσεις τῶν προγραφῶν· τὰς	μὲν	γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖς, τὰς δὲ
[5, 117]	περιλάμποντα τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺς	μὲν	Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ
[5, 75]	ἐπὶ φόροις ἄρα τεταγμένοις, Πόντου	μὲν	Δαρεῖον τὸν Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου,
[5, 111]	ἀποκλείσαιεν οἱ πολέμιοι. Καὶ τὸ	μὲν	δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ δὲ
[5, 28]	κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ	μὲν	δὴ διὰ τάδε ὀκνῶ καὶ
[5, 109]	Ἀγρίππας ἔτι παρεῖναι νομίζοι. Ἀγρίππας	μὲν	δὴ διαναπαύσας τὸν στρατόν, ἐς
[5, 30]	κεφαλαια τοῦ πολέμου τοιάδε. Λευκίου	μὲν	δὴ δύο τέλη περὶ Ἄλβην
[5, 80]	ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ. Ταῦτα	μὲν	δὴ καθιστάμενος ὁ Καῖσαρ καὶ
[5, 126]	ἱερέα ἧς εἶχεν ἱερωσύνης. Ὁ	μὲν	δὴ καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκις καὶ
[5, 54]	Πεδουκαίου τε καὶ Λευκίου. Οὕτω	μὲν	δὴ καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ
[5, 92]	ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν. Ὁ	μὲν	δὴ καὶ τῆς λύπης ἀνίη
[5, 51]	καὶ παραδόντος ἅπαντα ἀμαχεί. Ὁ	μὲν	δὴ Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε ἔργῳ
[5, 86]	ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων. ~Ὁ	μὲν	δὴ Καῖσαρ ἐξήλατο τῆς νεὼς
[5, 4]	κατὰ τὴν Ἰταλίαν ὑπολελειμμένων. ~Ὁ	μὲν	δὴ Καῖσαρ ἐπὶ τὸν Ἰόνιον
[5, 39]	τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ	μὲν	δὴ καλῶς εἶχεν ἀγωνίσασθαι μέχρι
[5, 65]	μέχρι τῆς Ἰωνίας ἐπιδραμόντα. Ἃ	μὲν	δὴ Λαβιηνός τε καὶ Παρθυαῖοι
[5, 83]	ἔνθα καὶ τῆς προτέρας. Ἡ	μὲν	δὴ ναυμαχία ἐς τοῦτο ἐτελεύτα,
[5, 82]	τις αὐτῶν κρατήσειν ἔμελλεν. Αἱ	μὲν	δὴ νῆες ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης
[5, 29]	ὁ Καῖσαρ. Καὶ τούτων οἱ	μὲν	δὴ πἅλιν ἐς τὸ Πραινεστὸν
[5, 118]	μείζονι κριθῆναι περὶ ἁπάντων. Τὰ	μὲν	δὴ πεζὰ τοῦ Καίσαρος ἐδεδίει,
[5, 43]	καὶ ἀμύνεσθαί με ἀδικοῦντα. Τεχνάζειν	μὲν	δή σε ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα
[5, 86]	ἀκμῆσιν οὐκ ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι. Τοῦτο	μὲν	δὴ συγκύρημα τοῖς ὑπολοίποις ἐκ
[5, 69]	ἀπειλοῦντες, ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεις. Λίβων	μὲν	δὴ συνεὶς τῶν ἐχθρῶν ἐνδιδόντων
[5, 69]	τῷ Λίβωνι ἀνεδέχετο αὐτός. Οἱ	μὲν	δὴ ταχέως ἐπέστελλον, καὶ ὁ
[5, 71]	ἑκόντα ἐλθόντα ἐς Σικελίαν. ~Μοῦρκος	μὲν	δὴ τεθνήκει, τῶν δ' ἄλλων
[5, 49]	ὁ Βιθυνικὸς καὶ ἕτεροι. Τοῦτο	μὲν	δὴ τέλος ἦν τῆς ἐν
[5, 38]	καὶ οἰμῴζοντας ἀπῆγεν ἄκοντας. ~Τὸ	μὲν	δὴ τέλος τῆσδε τῆς τειχομαχίας,
[5, 33]	Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκος	μὲν	δὴ τέλος τοῦ Καίσαρος ἐς
[5, 49]	χωρὶς τοῦ Ἡφαιστείου μόνου. Τόδε	μὲν	δὴ τῇ Περυσίᾳ τέλος ἦν,
[5, 46]	τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ παρόντος. Οἱ	μὲν	δὴ τὸ σύνθημα λαβόντες τὰς
[5, 5]	ἕτερος ὅμιλος ἑτέρου στρατοῦ. Ἐκ	μὲν	δὴ τοῦ πλήθους τῶν ἀνδρῶν
[5, 132]	πόλεσιν αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο	μὲν	δὴ τῶν τότε στάσεων ἐδόκει
[5, 16]	παροδεύσειν ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν. Οἱ	μὲν	δὴ φίλοι τῷ Καίσαρι παρῄνουν
[5, 80]	Ῥαβέννης μεταγαγεῖν ἐς Τάραντα. Κορνιφικίῳ	μὲν	δὴ χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ
[5, 15]	τοὺς καλουμένους ἱππέας· καὶ ὁ	μὲν	δῆμος ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 83]	Ἐκ δὲ τοῦ δεξιοῦ Καλουίσιος	μέν,	διαπλέων ἐς τὸ λαιόν, ἀπετέμετό
[5, 143]	Τιτίῳ μετὰ σπονδῶν ἀδοξήσας. ~Οὕτω	μὲν	ἑάλω Πομπήιος Σέξστος, ὁ λοιπὸς
[5, 40]	ἡ δὲ πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ	μὲν	ἑαυτῶν χάριν, οἱ δὲ τοῦ
[5, 93]	Καίσαρα διαιτήσουσα αὐτοῖς. Καὶ ὁ	μὲν	ἐγκαταλελεῖφθαι τοῖς κινδύνοις ἔλεγε τοῖς
[5, 64]	αὐτοὺς ἐς ἀμφοτέρους, οἳ τὰ	μὲν	ἐγκλήματα αὐτῶν ἐπέσχον ὡς οὐ
[5, 21]	τοῦ Καίσαρος προυτίθει. Καὶ τάδε	μὲν	ἐγράφετο παρ' ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ
[5, 78]	διαβολῶν, ὁ Καῖσαρ οὐκ εὐθὺς	μέν,	ἐδέξατο δ' ὅμως, ἡγούμενος ἔργῳ
[5, 77]	ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν. Πελοπόννησον Ἀντώνιος	μὲν	ἐδίδου Πομπηίῳ, κελεύων, ὅσα ἔτι
[5, 17]	εὐφήμουν ἐκ μεταβολῆς. ~Καὶ δύο	μὲν	εἰκόνες ἐκ πλεόνων αἵδε ἔστων
[5, 26]	ἐπιπλεύσας τῶν Καίσαρος τριήρων τὰς	μὲν	εἷλε, τὰς δὲ ἐνέπρησε, καὶ
[5, 72]	τοὺς ἱερέας ἐγγραφῆναι. Καὶ τάδε	μὲν	εἶναι Πομπηίῳ, κάθοδον δὲ τοῖς
[5, 65]	ἐφ' ἑαυτῶν ἐμερίσαντο ἅπασαν, ὅρον	μὲν	εἶναι σφίσι Σκόδραν πόλιν τῆς
[5, 40]	ἐπιτρέπειν σφᾶς ἑαυτῷ προσέτασσεν. Ταῦτα	μὲν	εἶπεν ἅπασιν ἰδία δὲ ἕνα
[5, 132]	Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν πολὺν	μὲν	εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ
[5, 119]	νῆες αὐταὶ συνερρήγνυντο ἀλλήλαις, αἱ	μὲν	εἰς τὰ πλάγια, αἱ δὲ
[5, 109]	Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ παρῆλθε	μὲν	εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶς τῶν
[5, 98]	ἀνήγοντο πάντες ἅμα ἠοῖ, Λέπιδος	μὲν	ἐκ Λιβύης χιλίαις ὁλκάσι καὶ
[5, 119]	καὶ βοή, καὶ βέλη τὰ	μὲν	ἐκ μηχανῆς, τὰ δ' ἀπὸ
[5, 9]	εἶχον (ἔμποροι γὰρ ὄντες κομίζουσι	μὲν	ἐκ Περσῶν τὰ Ἰνδικὰ ἢ
[5, 81]	γεγένητο, ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ, αὐτὸς	μὲν	ἐκ Τάραντος, Καλουίσιος δὲ Σαβῖνος
[5, 113]	καὶ περιέσῳζε. Κορνιφίκιος δὲ ἀποτρέψασθαι	μὲν	ἐκ τοῦ χάρακος εὐμαρῶς εἶχε
[5, 3]	αἵρεσιν ἐφ' ἑαυτῶν καθίσταντο. ~Τοιάδε	μὲν	ἐκ τῶν λειψάνων τῆς παρασκευῆς
[5, 87]	ἐπιγίγνεται· ~νυκτὸς δὲ ἐπιλαβούσης οἱ	μὲν	ἐκ τῶν νεῶν ἐκπεσόντες ἐς
[5, 76]	Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, τὰ	μὲν	ἐκ τῶν στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν
[5, 98]	συνεῖχεν ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω	μὲν	ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον, γενομένης δὲ
[5, 104]	ἄλλας πολεμίας ἐξέκλιναν, ἕως αἱ	μὲν	ἐκαύθησαν, αἱ δ' ἐλήφθησαν, αἱ
[5, 112]	τοῦ πρόπλου τέλη· καὶ τῷδε	μὲν	ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐς τὸ πέραν,
[5, 9]	τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι	μὲν	ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν
[5, 66]	γάμους. Καὶ ὁ Ἀντώνιος Μάνιον	μὲν	ἔκτεινεν ὡς ἐρεθίσαντά τε Φουλβίαν
[5, 45]	ἔχων περὶ ἐμαυτοῦ κατελήλυθας. Ταῦτα	μὲν	ἔλεξαν ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν
[5, 41]	γεγονέναι. Καὶ ὁ Λεύκιος ἐπῄνει	μὲν	ἐλεῶν ἄνδρας ὁμοτίμους καὶ πέμψειν
[5, 39]	αὑτῶν. Ὑμῖν δ' ἐγὼ μαρτυρῶ	μὲν	ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα καὶ ὑπὲρ
[5, 101]	τε καὶ φίλος εἴη, Ῥέβιλον	μὲν	ἑλών, ἄνδρα ἀπὸ βουλῆς, μεθῆκε,
[5, 44]	~Λέγω δὲ ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων	μὲν	ἐμαυτόν σοι, καθάπερ εἶπον, εἰς
[5, 122]	πόλεως. Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς	μὲν	ἔμεινεν ἐν τῷ περὶ Ναυλόχους
[5, 44]	ἔτι μόνος ἀφικόμην. Καὶ περὶ	μὲν	ἐμοῦ τοσαῦτα· περὶ δὲ τῶν
[5, 55]	ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν	μὲν	ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν, ἀπὸ
[5, 93]	τὰς ναῦς ἐπενόει διαλλάξαι, εἰρημένον	μὲν	ἐν ταῖς συνθήκαις ἑκάτερον ξενολογεῖν
[5, 15]	διὰ τοὺς ἔτι πολέμους, Πομπηίου	μὲν	ἐν τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ
[5, 137]	δ' οὖν τῆς προδοσίας, Κούριος	μὲν	ἐν τοῖς παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς
[5, 104]	βοηθήσων, ὅποι δεήσειεν. ~Καὶ οἱ	μὲν	ἐν τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν, Λεπίδῳ
[5, 15]	τὰ κοινὰ προδιδόντα· καὶ τὸ	μὲν	ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε
[5, 115]	σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείς, οὔπω	μὲν	ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος εἴη·
[5, 105]	αὐτὸν παρεῖναι Πομπήιον καὶ τὰ	μὲν	ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ διαστρατηγεῖν ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς
[5, 115]	ἔπινον ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον. Οὕτω	μὲν	ἐξ ἀέλπτου Κορνιφίκιος καὶ τοῦ
[5, 24]	Ἰβηρίας. Καὶ χρήματα ἦν Λευκίῳ	μὲν	ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ τὸν
[5, 99]	Διεφθάρατο δ' αὐτῷ νῆες βαρεῖαι	μὲν	ἕξ, κουφότεραι δὲ ἓξ καὶ
[5, 142]	Σκαῦρος αὐτομολήσας ἀπ' αὐτοῦ τὴν	μὲν	ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ τὴν ὁδόν,
[5, 121]	διακλείσαντος αὐτὰς τοῦ Ἀγρίππου, αἱ	μὲν	ἐξώκελλον ἐς τὴν γῆν διωκόμεναι,
[5, 10]	συμφυγόντων. Ἡ γὰρ Συρία μέχρι	μὲν	ἐπ' Ἀντίοχον τὸν Εὐσεβῆ καὶ
[5, 71]	κάθοδον αὐτῷ δώσοντες μόνην, τότε	μὲν	ἐπ' οὐδενὶ ἔργῳ διεκρίθησαν, διαπομπαὶ
[5, 43]	ἀδελφὸν τῆς πατρίδος, ἀλλ' ἐλπίζων	μὲν	ἐπανελθόντα πείσειν ἑκόντα, ἐπειγόμενος δὲ
[5, 68]	ὡς οἰκεῖα ἔφερον. Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἐπαύετο σὺν φόβῳ τε καὶ
[5, 129]	πεντακοσίας ἑκάστῳ. Τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ	μὲν	ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν χίλια τάλαντα καὶ
[5, 60]	ἐχθροποιεῖν. Καὶ ὁ Κοκκήιος, ἃ	μὲν	ἐπεμέμφετο μαθών, οὐδὲν δὲ ἔτι
[5, 111]	Ἐπαναχθέντος δὲ τοῦ Πομπηίου δὶς	μὲν	ἐπεχείρησαν ἀλλήλοις, καὶ τὸ ἔργον
[5, 73]	περὶ τῆς τάξεως διαλαχόντες, πρῶτος	μὲν	ἐπὶ ἑξήρους Πομπήιος περιωρμις μένης
[5, 54]	ὑμῶν καθαίρεσιν. Καὶ νῦν, εἰ	μὲν	ἐπὶ καταλύσει τῆς μοναρχίας ἔρχοιτο
[5, 59]	τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα, λεγομένη	μὲν	ἐπὶ ταῖς Ἀντωνίου μέμψεσιν ἀθυμῆσαι
[5, 52]	Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν	μὲν	ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ
[5, 21]	τὸν Λεύκιον καὶ παρεκάλουν οἰκτεῖραι	μὲν	ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις τὴν πόλιν
[5, 77]	αὐτῶν. Ὁ δὲ οὐκ ἐδέχετο	μὲν	ἐπὶ τοῖσδε τὴν χώραν, ἡγούμενος
[5, 9]	οὖσαν ἀπὸ Εὐφράτου, διαρπάσαι, μικρὰ	μὲν	ἐπικαλῶν αὐτοῖς, ὅτι Ῥωμαίων καὶ
[5, 84]	ἀποβαλών. ~Ὁ δὲ Καλουίσιος ἕως	μὲν	ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Δημοχάρην προσεδόκα, παρέμενεν,
[5, 13]	καὶ οἰκήματα δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ	μὲν	ἐπιφθόνως ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι
[5, 114]	αὐτῇ νάματα. Καὶ αὐτὴν οἱ	μὲν	ἐπιχώριοι μόνης ὁδεύουσι νυκτός, πνιγώδη
[5, 74]	τῷ δήμῳ τὴν πολιτείαν. ~Τάδε	μὲν	ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες ἀλλήλων ὁ
[5, 78]	δυνάμεως ἑκόντες ἐποίουν. Καὶ Πομπήιος	μὲν	ἐς ἀλλοτρίωσιν ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου,
[5, 50]	ᾔεσαν, ἕτερος ἑτέρας ὁδούς, οἱ	μὲν	ἐς Βρεντέσιον, οἱ δ' ἐπὶ
[5, 116]	αὐτῷ πάντες ἐν Σικελίᾳ ὁπλιτῶν	μὲν	ἐς εἴκοσι καὶ ἓν τέλος.
[5, 86]	κατέσεισε καὶ εἷλε. Καὶ Δημοχάρης	μὲν	ἐς ἑτέραν ἐξήλατο, τοιούτου δὲ
[5, 134]	ἡμᾶς Πομπήιος ἔπεμψεν οὐκ ἀπορῶν	μὲν	ἐς Ἰβηρίαν, εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει,
[5, 109]	Ἱεράν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη	μὲν	ἐς Λευκόπετραν ἐκ τοῦ Σκυλακίου
[5, 50]	δ' ἐς Τάραντα καὶ οἱ	μὲν	ἐς Μοῦρκον ἢ Ἀηνόβαρβον, οἱ
[5, 102]	ἔλεγεν, οὐδενὸς ἀκούοντος ἑτέρου, φυγεῖν	μὲν	ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ
[5, 99]	δὲ ἐπὶ συμφορᾷ μείζονι, Μαικήναν	μὲν	ἐς Ῥώμην ἐξέπεμπε διὰ τοὺς
[5, 63]	οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον	μὲν	ἐς Σικελίαν ἐξ ὧν ἐπόρθει
[5, 74]	ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες ἀλλήλων ὁ	μὲν	ἐς Σικελίαν ἔπλει, Καῖσαρ δὲ
[5, 18]	ἄρχοντες ἢ ταῖς δωρεαῖς. ~Οὕτω	μὲν	ἐς στάσεις τότε πάντα, καὶ
[5, 65]	φίλους ἑκάτερος αὐτῶν περιέπεμπεν, Οὐεντίδιον	μὲν	ἐς τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν
[5, 3]	τὴν δόσιν τῶν ἐπινικίων ὁ	μὲν	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν
[5, 79]	Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ δὲ ἦλθε	μὲν	ἐς τὴν τεταγμένην ἡμέραν σὺν
[5, 81]	ἐμβολὰς ἀπεμάχοντο. Ἦν δὲ τοῖς	μὲν	ἐς τὸ πέλαγος ἀναχώρησίς τε
[5, 81]	δείλην ἑσπέραν πελάγιος. Καὶ οἱ	μὲν	ἐς τὸν κόλπον τὸν ὑπὲρ
[5, 54]	ἕξ. ~Λεύκιον δὲ καλέσας ἐπῄνει	μὲν	ἐς φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου
[5, 83]	λοιπαῖς τοῦ Καλουισίου συμπεσών, τὰς	μὲν	ἐς φυγὴν ἐτρέπετο, τὰς δὲ
[5, 96]	βαθυτάτης· οἱ δὲ ἱερουργοὶ θύουσι	μὲν	ἑστῶτες ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ καὶ
[5, 145]	Πομπηίῳ συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν. ~Ἀλλὰ Πομπήιος	μὲν	ἐτεθνήκει, Ἀντώνιος δὲ αὖθις ἐς
[5, 63]	ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ δὲ πολεμοῦντι	μὲν	ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ
[5, 52]	ἀνέστρεφεν· ~ὁ δὲ Ἀντώνιος χειμῶνος	μὲν	ἔτι τοὺς πρέσβεις κατεῖχε τοὺς
[5, 28]	ἱππέας συναγαγὼν ἔλεγεν ὧδε· καταγινώσκομαι	μέν,	εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν περὶ
[5, 134]	παρασκευάζειν. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος πυθόμενος	μὲν	εὐθὺς ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου, στρατηγὸν
[5, 62]	Ἰταλίαν λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ Σπένδεσθαι	μέν,	ἔφη, συνεχωρήσατε ἀλλήλοις, πρὸς οὓς
[5, 60]	γράμματα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος Νῦν	μέν,	ἔφη, τί ἂν ἀλλήλοις γράφοιμεν,
[5, 11]	αὐτὸν ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ ὁ	μὲν	ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων ἡγεμονίας,
[5, 43]	ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα δέ, εἰ	μὲν	ἐχθρὸς εἶ τῆς πατρίδος, κἀμὲ
[5, 61]	Ὁ δέ πῶς, ἔφη, τοὺς	μὲν	ἐχθροὺς φίλους ποιῇ, τοὺς δὲ
[5, 61]	αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον, συνθέμενον	μὲν	ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα δὲ
[5, 93]	Λεπίδου, καθάπερ ὡμολόγητο. Καὶ τάδε	μὲν	ἡ Ὀκταουία, Ἀντώνιος δὲ καὶ
[5, 9]	ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ	μὲν	ἡ περὶ ἅπαντα τέως ἐπιμέλεια
[5, 13]	συνῆγεν ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων, τοῖς	μὲν	ἡγεμόσιν ἐς τὴν ἀρχὴν παρὰ
[5, 127]	τὸν στρατὸν ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο, τὰ	μὲν	ἤδη διδούς, τά δὲ ὑπισχνούμενος,
[5, 22]	τῷ ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν	μὲν	ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐς
[5, 139]	δὲ οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι πρῶται	μὲν	ἧκον ἐκ Σικελίας, ἦρος ἀρχομένου,
[5, 141]	δὲ νῦν μετέγνωκας, μὴ συγκρούειν	μὲν	ἡμᾶς τοὺς στρατηγοὺς ἐς ἀλλήλους,
[5, 20]	σώματος καὶ πολιτεύειν ἀδεῶς. Τάδε	μὲν	ἦν, ἃ συνέθεντο ἀλλήλοις διὰ
[5, 141]	Φούρνιος αὐτὸν οὕτως ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος	μὲν	ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ χωρεῖν ἐς
[5, 119]	~Ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας πρῶτα	μὲν	ἦν ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ βοή,
[5, 119]	ποιούντων καὶ τῶν πολεμίων ἴση	μὲν	ἦν ἡ βία τῶν ἀνδρῶν,
[5, 39]	στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη	μὲν	ἦν μοι τὴν πάτριον ὑμῖν
[5, 122]	δὲ πρεσβευομένου περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας	μὲν	ἠξίου περιμένειν Καίσαρα ἐς ἕω,
[5, 122]	μετὰ τῶνδε φευξόμενος. Καὶ Πλένιος	μὲν	ἠπείγετο πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ
[5, 111]	ὑπολοίπους ἀνέστρεψαν, καὶ τῶνδε τὰς	μὲν	ᾕρουν ὁμοίως, τὰς δὲ ἐνεπίμπρασαν.
[5, 24]	αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω	μὲν	ἦσαν αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι, καὶ
[5, 65]	προσκαταλέγειν ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε	μὲν	ἦσαν αἱ τελευταῖαι Καίσαρί τε
[5, 31]	ἐκρατύνατο. Αἱ δὲ δι' εὐνοίας	μὲν	ἦσαν Ἀντωνίῳ, Βαρβάτιος δὲ ὁ
[5, 54]	οἷα καὶ πρότερον εἶπε· Φουλβίας	μὲν	ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς, ἐγὼ δὲ
[5, 107]	ἐδέχετο, καὶ τῶν ἐρετῶν οἱ	μὲν	θαλαμίαι πάντες ἀπελήφθησαν, οἱ δ'
[5, 90]	οὐδὲ καθορῶντες ἀλλήλους ἔτι, οἱ	μὲν	θορυβούμενοι καὶ βοῶντες, οἱ δ'
[5, 22]	βουλευομένοις δοκῇ, μόνα πράσσειν. Οὕτω	μὲν	θρασέως ὁ Μάνιος ἠξίου μήτε
[5, 102]	Ἀγρίππᾳ διοικοῦντος. Ἔφη δ' ἐπανελθὼν	μὲν	ἰάσεσθαι λαμπροῖς τὸ ἁμάρτημα ἔργοις,
[5, 107]	Πομπήιος ἐξ ὄρους ἐφορῶν τὰς	μὲν	ἰδίας μικρὰ ἐπωφελούσας καὶ ψιλουμένας
[5, 62]	ὁ Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν Τὴν	μὲν	Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ σὺν αὐτῇ,
[5, 19]	δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούς, ὅτι αὑτῷ	μὲν	καὶ Ἀντωνίῳ πάντα εἶναι φίλια
[5, 35]	Λευκίῳ. Καὶ γνώμην ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος	μὲν	καὶ Ἀσίνιος βαδίζειν καὶ ὣς
[5, 137]	ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, τὸν Πομπήιον ἐλθόντα	μὲν	καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο, οὔτε κωλύειν
[5, 123]	Χαλεπαίνων δ' ὁ Καῖσαρ ἦλθε	μὲν	καὶ αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς, ὀνειδιῶν
[5, 30]	δὲ Λεύκιος Ῥωμαίοις ἐδημηγόρει, Καίσαρα	μὲν	καὶ Λέπιδον αὐτίκα δώσειν δίκην
[5, 73]	ἐπιούσης ὑπάτους ἐς τετραετὲς Ἀντώνιον	μὲν	καὶ Λίβωνα πρώτους, ἀντικαθιστάντος ὅμως
[5, 63]	πάντων ὡς παρ' υἱοῦ. Ὧδε	μὲν	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ
[5, 53]	Ἀντώνιον. Ὁ δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου	μὲν	καὶ Πομπηίου καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ
[5, 128]	ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους	μὲν	καὶ πορφύραν εἶναι παισὶν ἀθύρματα,
[5, 135]	ἐν μέσῳ. Καὶ τάδε εἰκὸς	μὲν	καὶ σὲ προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ,
[5, 140]	ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι. Νῦν δ' ὁ	μὲν	καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος ὑπερεῖδε
[5, 132]	προτέρας ἀποστῆναι. Ὁ δὲ ἐδέξατο	μὲν	καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ δὲ ἐφ'
[5, 128]	ἐπιβοήσαντος, ὅτι ὀρθῶς λέγοι, ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἀπέστη τοῦ βήματος δυσχεραίνων.
[5, 46]	ἴδια· ἅμα δὲ ἡμέρᾳ ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἔθυεν, ὁ δὲ Λεύκιος
[5, 97]	ναυτικὰ καθαίρουσιν. ~Ἔμελλε δ' ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας, ὁ δὲ
[5, 45]	τῶν λελεγμένων. Καὶ διεκρίθησαν, ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐν ἐπαίνῳ καὶ θαύματι
[5, 1]	Κασσίου καὶ Βρούτου θάνατον ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐπὶ τῆς Ἰταλίας ᾔει,
[5, 75]	περισεσωσμένων. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐς τὴν Κελτικὴν ἐξώρμα
[5, 49]	Ἥρας. Τῆς δ' ἐπιούσης ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐσπένδετο ἅπασιν, ὁ δὲ
[5, 71]	διὰ τῶνδε τῶν καταστρωμάτων ὁ	μὲν	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος παρῆλθον
[5, 127]	παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ ὁ	μὲν	Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν οὐδ' ἑτέροις
[5, 65]	Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν δὲ Πομπηίῳ	μὲν	Καίσαρα, εἰ μή τι συμβαίνοι,
[5, 57]	ἀμύνειν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν	μὲν	Κανυσίῳ τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο, παντὶ
[5, 7]	διῄτα πόλεσι καὶ βασιλεῦσιν, ἐν	μὲν	Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε καὶ Σισίνῃ,
[5, 24]	τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ ἐν	μὲν	Καπύῃ τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ
[5, 106]	ἦρτο, ἐξώρμων ἐπ' ἀλλήλους, οἱ	μὲν	κατὰ μέτωπον, οἱ δ' ἐς
[5, 83]	οὐδὲ ἐκεῖνος δυνάμενος. ~Καὶ τὸ	μὲν	λαιὸν τῆς ναυμαχίας οὕτως ἐπεπράχει.
[5, 30]	ὑφ' αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντος, ὁ	μὲν	Λέπιδος ἐς Καίσαρα ἔφευγεν, ὁ
[5, 135]	ἐν τῇ φυγῇ καταλιπόντος, εἰρηνεύοντι	μὲν	μέγα κλέος, εἰ τὸν Μάγνου
[5, 5]	κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι, τῶν	μὲν	μειζόνων ἀφίεμεν, χρημάτων δὲ ἡμῖν
[5, 82]	καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ	μὲν	Μηνόδωρος ὀβελῷ τὸν βραχίονα ἐτρώθη,
[5, 70]	τι Μούρκῳ προσεῖχεν, ἕως ὁ	μὲν	Μοῦρκος ἀχθόμενος ἐς Συρακούσας ὑπεχώρει
[5, 85]	Αἱ δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐς	μὲν	ναυμαχίαν οὐκ ἐπέστρεφον, Καίσαρος οὐκ
[5, 82]	πελάγους ἑαυτὸν ἔρριψεν. Καὶ τὴν	μὲν	ναῦν ὁ Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ
[5, 106]	δυσπαθέστερα. Τῶν τε ἀνδρῶν οἱ	μὲν	ναυτικώτεροι τῶν Καίσαρος ἦσαν, οἱ
[5, 47]	ἐμοῦ δύνασθαι· ἐγὼ δὲ τοὺς	μὲν	νεοστρατεύτους ὑπ' ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ
[5, 82]	ἑκατέρωθεν χεῖρες ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν	μὲν	νεῶν οὐδὲν ἔτι ἔργον ἦν,
[5, 42]	καὶ ὁ Λεύκιος ἔφη· εἰ	μὲν	ξένος ὢν ἐπολέμησα, ὦ Καῖσαρ,
[5, 9]	αὐτὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν. Οὕτω	μὲν	ὁ Ἀντώνιος ἐνήλλακτο ταχέως, καὶ
[5, 95]	δυνάμενος, ἀντέδοσαν ὅμως ἀλλήλοις, Καίσαρι	μὲν	ὁ Ἀντώνιος ναῦς ἑκατὸν εἴκοσιν,
[5, 118]	τῶν δὲ κρίκων εἴχετο τοῦ	μὲν	ὁ ἅρπαξ, σιδήριον καμπύλον, τοῦ
[5, 48]	περιέστη. Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον	μὲν	ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο, τῶν
[5, 49]	~Τὴν δὲ Περυσίαν αὐτὴν ἐγνώκει	μὲν	ὁ Καῖσαρ ἐς διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι
[5, 97]	Ἰούλιου ἀντὶ Κυιντιλίου καλοῦσι. Τήνδε	μὲν	ὁ Καῖσαρ ὥρισε τὴν ἡμέραν,
[5, 54]	καὶ χάριτος καὶ γένους. Ὧδε	μὲν	ὁ Λεύκιος εἶπεν, ὁ δὲ
[5, 28]	σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται	μὲν	ὁ στρατός, ὅσος τέ μοι
[5, 138]	ἴλης μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ τούσδε	μὲν	ὁ τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ
[5, 111]	ἐς τὴν γῆν ἐσενήχοντο, τοὺς	μὲν	οἱ ἱππέες οἱ τοῦ Πομπηίου
[5, 48]	παρεστήσατο, τῶν δὲ ἄλλων τοὺς	μὲν	οἱ φίλοι Καίσαρος, τοὺς δὲ
[5, 72]	τῶν ἐστρατευμένων τῷ Πομπηίῳ τοὺς	μὲν	οἰκέτας ἐλευθέρους εἶναι, τοῖς δ'
[5, 33]	Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου σὺν	μὲν	ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆς Ἀντωνίου
[5, 98]	ἀναγωγῆς ἡμέρᾳ νότος ἐμπεσὼν Λεπίδου	μὲν	ὁλκάδας ἀνέτρεψε πολλάς, ὡρμίσθη δὲ
[5, 40]	οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ	μὲν	ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ
[5, 37]	σὺν καταφρονήσει. Τοῖς δὲ τὰ	μὲν	ὅπλα καὶ τὰ σώματα ὅλα
[5, 46]	αὐτῷ τὸν στρατὸν ἔπεμπε, τὰ	μὲν	ὅπλα φέροντα, ἐσκευασμένον δ' ὡς
[5, 68]	παριέντων οὐδ' ὣς αὐτόν, οἱ	μὲν	ὁπλῖται διαιρεθέντες ἐς τὰ πλάγια
[5, 24]	ἐχρῶντο. Στρατὸς δὲ ἦν Λευκίῳ	μὲν	ὁπλιτῶν ἓξ τέλη, ὅσα αὐτὸς
[5, 127]	συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη	μὲν	ὁπλιτῶν πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ
[5, 31]	κοινῆς σφῶν δυναστείας. Καὶ οἱ	μέν,	ὅσοι μὴ τῆς ἐξαπάτης ᾔσθοντο
[5, 141]	δ' ἐν μέσῳ λαβὼν ἔλεγε	μὲν,	ὅτι πρεσβεύσαιτο πρὸς Ἀντώνιον, ἐπετίθει
[5, 43]	ἃ ἔδοξα συνοίσειν αὐτῇ, βουληθέντα	μέν,	οὐ δυνηθέντα δὲ διὰ λιμόν.
[5, 55]	ἐς τὸν Ἰόνιον ἔπλει, στρατῷ	μὲν	οὐ πολλῷ ναυσὶ δὲ διακοσίαις,
[5, 87]	δὲ αὐτῷ περὶ ταῦτα Καλουίσιος	μὲν	οὐδ' ὣς ἐγιγνώσκετο προσπλέων, οὐδὲ
[5, 54]	ἐν θαύματι ἄγων οὐκ ἔφη	μὲν	οὐδὲ βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ,
[5, 1]	Βροῦτον ἕτερα ἐμφύλια ὅμοια, στρατηγοῦ	μὲν	οὐδενὸς ὄντος ἐπὶ πᾶσιν ὥσπερ
[5, 106]	σθεναρώτεροι· καὶ κατὰ λόγον οἱ	μὲν	οὐκ ἐμβολαῖς, ἀλλὰ μόναις περιόδοις
[5, 105]	ἐμβολὰς αὐτῷ διχόθεν παρέξων. Ἀγρίππας	μὲν	οὖν ἀπὸ Στρογγύλης εἰς Ἱερὰν
[5, 89]	ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος	μὲν	οὖν, ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσας
[5, 95]	ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντες. Οὕτω	μὲν	οὖν διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων, καὶ
[5, 88]	ῥοώδει καὶ στενῷ χωρίῳ. Πομπήιος	μὲν	οὖν ἐν Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον
[5, 95]	τὰς πίστεις ὑπὸ χρείας. ~Τὸν	μὲν	οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ Πομπήιον
[5, 52]	καὶ μάλιστα πάντων Μάνιον. Φουλβίαν	μὲν	οὖν εὗρεν ἐν Ἀθήναις, ἐκ
[5, 110]	Μεσσάλαν οὐκ ἔχοντα μεταπέμψασθαι. Οἱ	μὲν	οὖν ἱππέες εὐθὺς ἠνώχλουν οἱ
[5, 111]	ναυτικὴ δύναμις ἐπὶ τούτοις. ~Τὰ	μὲν	οὖν πεζὰ πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺς
[5, 120]	ἅρπαξ ἐποίει τὸ ἴδιον. ~Ὅτε	μὲν	οὖν προσπελάσειαν αἱ νῆες, ἐμάχοντο
[5, 71]	ἑξήρους λαμπρᾶς ἐπιβεβηκώς. Καὶ Δικαιάρχειαν	μὲν	οὕτω σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν,
[5, 40]	πολέμῳ μᾶλλον ἢ λιμῷ. ~Ὁ	μὲν	οὕτως εἶπε καὶ εὐθὺς ἔπεμπε
[5, 6]	ἁμαρτήματος ἴσον ἐπιτίμιον ὁρίζεται. ~Ὁ	μὲν	οὕτως εἴπεν, ἐς ὀκτὼ καὶ
[5, 141]	σῶον ἄξεις ἐς Ἀντώνιον· ὁ	μὲν	οὕτως εἶπεν, Ἀντωνίῳ τε θαρρῶν
[5, 54]	θέλοντι συγχωρῶ μετὰ ἀδείας. Ὁ	μὲν	οὕτως εἶπεν, εἴτε πειρώμενος τοῦ
[5, 60]	βούλει, λάβε τὰ ἀντίγραφα. Ὁ	μὲν	οὕτως ἐπεχλεύασεν, ὁ δὲ Κοκκήιος
[5, 12]	αὐτὸν Καίσαρι ἀποστῆναι. Καὶ οἱ	μὲν	οὕτως ἐποίουν, ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 30]	ὁμογνώμονα πόλιν ἐπειγομένῳ Σεντίαν, νυκτὸς	μὲν	οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν
[5, 128]	Φιλίπποις ἀγωνισαμένοις. Ὁ δὲ ᾔδει	μὲν	οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν
[5, 145]	οἳ τὴν Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ	μὲν	οὐχ ὑπακούσαντές πω Ῥωμαίων, οἱ
[5, 44]	καὶ τοῦ στρατοῦ παντός, εἰ	μὲν	οὐχ ὑποπτεύσεισ' με λέγοντα, συμβουλεύσω
[5, 45]	ἡμῖν καὶ τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ	μὲν	πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ καὶ
[5, 12]	τὴν ἐπιδημίαν ἀνετίθει. ~Καὶ τὰ	μὲν	περὶ Ἀντώνιον ἦν τοιάδε· Καίσαρι
[5, 103]	ἐκ Τάραντος ἐκέλευε. Καὶ ὁ	μὲν	περιέπλει διεσκευασμένος ἐς μάχην ὁμοῦ
[5, 55]	τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα προσεῖπεν, ὁ	μὲν	Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις, ὁ δὲ
[5, 68]	οἰκίας καὶ καταπρήσειν, ἕως τὸ	μὲν	πλῆθος ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ δὲ
[5, 52]	ἐν χρόνῳ, αὐτὸς δέ, εἰ	μὲν	πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ συμμάχῳ,
[5, 84]	Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην κατέπλευσεν, ὁ	μὲν	Πομπήιος αὐτόν τε Δημοχάρην καὶ
[5, 71]	ἀλλήλων ἀκούειν. Ἐπεὶ δὲ ὁ	μὲν	Πομπήιος ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρχῆς
[5, 65]	εἶναι, ταύτης δ' ἔχειν τὰ	μὲν	πρὸς ἕω πάντα τὸν Ἀντώνιον
[5, 129]	καὶ τοῦ λοιποῦ στρατοῦ τὸν	μὲν	προύπεμπεν ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ
[5, 16]	ὑπεροψίαν. Οἱ δὲ αὐτὸν τὰ	μὲν	πρῶτα ἔσκωπτον ὡς κόλακα, πλέονος
[5, 35]	δ' ἐν τῇ Περυσίᾳ τὰ	μὲν	πυρὰ ἰδόντες ἥδοντο, τῶν δ'
[5, 96]	καὶ ὁ λεὼς ἐπευφημεῖ. Οὕτω	μὲν	Ῥωμαῖοι τὰ ναυτικὰ καθαίρουσιν. ~Ἔμελλε
[5, 141]	Κεκέλευσται δ' ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα	μέν	σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν
[5, 45]	σιωπήσαντος ὁ Καῖσαρ ἔλεξεν· ἄσπονδον	μέν	σε κατιόντα πρὸς ἐμὲ ὁρῶν,
[5, 133]	ἐπενόει συστρατεύειν. ~Πομπήιος δ' ἐκ	μὲν	Σικελίας ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ
[5, 144]	γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν	μὲν	στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν
[5, 105]	Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς	μὲν	Στρογγύλην, ἣ τῶν πέντε νήσων
[5, 62]	χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ δὲ οὐ συνέθετο	μὲν	συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ'
[5, 144]	Πλάγκον δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ	μὲν	συνειδότος Ἀντωνίου καὶ αἰδουμένου γράψαι
[5, 98]	τὸ Ἀθηναῖον ἄκρον περιπλέοντος αἱ	μὲν	συνετρίβοντο τῶν νεῶν ἀμφὶ ταῖς
[5, 14]	Καίσαρα παρὰ σφῶν λαβεῖν, τῆς	μὲν	συνθήκης Ἀντωνίου μόνῳ Καίσαρι διδούσης,
[5, 102]	τῆς φυγῆς· ὁ δὲ ἐς	μὲν	σωτηρίαν αὐτῷ συνεγίνως κε διὰ
[5, 118]	ναυμαχίᾳ κριθῆναι. Ὁ δὲ ὠρρώδει	μὲν	τὰ ἐνάλια πάντα, οὐ σὺν
[5, 106]	ἐς τὸ πέλαγος. Καὶ τούσδε	μὲν	τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα
[5, 31]	ἀντὶ τῆς τυραννικῆς. ~Καὶ ὁ	μὲν	τάδε εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων καὶ
[5, 2]	μὴ δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ ὁ	μὲν	τάδε πράξας ἀνήγετο ταῖς τε
[5, 30]	δὲ ἐς Ῥώμην ἐπειγόμενος τρεῖς	μὲν	τάξεις προύπεμψεν, αἳ νυκτὸς ἔλαθον
[5, 84]	ἐξελίσσων. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ	μὲν	Τάραντος ἐς τὸ Ῥήγιον διεπεπλεύκει
[5, 129]	παρόντας ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν	μὲν	ταχέως, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν
[5, 104]	ἀνέπλευσαν. Τοῦ δὲ στρατοῦ δύο	μὲν	τέλη διώλετο ἐν τῇ θαλάσσῃ,
[5, 103]	καὶ ἐς Ἱππώνειον παραπλεύσας δύο	μὲν	τέλη πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν
[5, 59]	τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις προύφερον, οἱ	μὲν	τὴν ἀπόκλεισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ
[5, 57]	πανταχοῦ τῆς ἐπιχειρήσεως γενομένης, ἐς	μὲν	τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν
[5, 56]	καταπλαγέντας. Τῆς δὲ Ἰταλίας Σιποῦντα	μὲν	τῆς Αὐσονίας οἱ τοῦ Ἀντωνίου
[5, 123]	ἐκρατύνετο. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἦλθε	μὲν	τῆς ἐπιούσης καὶ ἐμέμφετο τῷ
[5, 73]	ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι καὶ τίσασθαι	μὲν	τῆς ἐς τὸν πατέρα καὶ
[5, 19]	Μάνιος πανούργως μετεδίδαξεν ὡς εἰρηνευομένης	μὲν	τῆς Ἰταλίας ἐπιμενεῖν Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ,
[5, 61]	καὶ προγραφῇ κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα	μὲν	τὸ Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππους, πολιορκοῦντα
[5, 128]	ἐπὶ οὕτω δικαίοις. Ἀλλ' ὁ	μὲν	τόδε εἰπὼν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[5, 66]	περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον. Καὶ ὁ	μὲν	τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς πάντων
[5, 144]	ἀλλ' ἠμύνετο μόνον. ~Καὶ Πομπήιος	μὲν	τοιόσδε γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος δὲ
[5, 67]	ὄντων προυτέθη διάγραμμα, εἰσφέρειν ἐπὶ	μὲν	τοῖς θεράπουσι τοὺς κεκτημένους ὑπὲρ
[5, 58]	ἐφήδρευεν. ~Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐκράτει	μὲν	τοῖς ὀχυρώμασιν ὡς πολὺ μείονας
[5, 113]	βαλλόμενός τε καὶ χαλεπῶς, ἐν	μὲν	τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν ἱππέων,
[5, 51]	ἡγεῖτο, ὁ Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη	μὲν	τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ
[5, 82]	ῥύμης ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ	μὲν	τὸν ἔμβολον τῆς Μηνοδώρου νεώς,
[5, 81]	παρῆλθεν· ἠοῦς δὲ ἀρχομένης οἱ	μὲν	τὸν κόλπον ἐν χρῷ παρὰ
[5, 72]	καὶ συνέβησαν ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι	μὲν	τὸν πόλεμον αὐτοῖς καὶ κατὰ
[5, 86]	καὶ Μηνόδωρος. Καὶ αὐτοὺς οἱ	μὲν	τοῦ Καίσαρος οὐχ ἑώρων οὔτε
[5, 98]	ἀσινεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἀρχομένου	μὲν	τοῦ χειμῶνος ἐς τὸν Ἐλεάτην
[5, 14]	ἐς χάριν Ἀντωνίου. Καὶ οἱ	μὲν	τοὺς οἰκιστὰς ἐπὶ τοῖς Ἀντωνίου
[5, 121]	ἐν τῷ πόνῳ νῆες Καίσαρος	μὲν	τρεῖς, Πομπηίου δὲ ὀκτὼ καὶ
[5, 134]	ἐκ Συρίας λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι	μὲν	τῷ Πομπηίῳ πολεμεῖν κατὰ κράτος,
[5, 53]	Ῥώμην ἀπὸ Κελτῶν ἐπανιὼν ᾔσθετο	μὲν	τῶν ἐς Ἀθήνας διαπεπλευκότων, τὸ
[5, 115]	τὴν πηγὴν κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ	μὲν	τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόως·
[5, 108]	ἐς τοὺς λιμένας παρέπλεον, τριάκοντα	μὲν	τῶν σφετέρων νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε
[5, 8]	καίπερ ἔτη τεσσαράκοντα γεγονώς, λεγόμενος	μὲν	ὑγρότατος ἐς ταῦτα ἀεὶ φῦναι,
[5, 20]	καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς	μὲν	ὑπάτους τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ
[5, 81]	δὲ τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς	μὲν	ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα,
[5, 77]	αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο	μὲν	ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου
[5, 138]	ὄμβρων. Οἱ δὲ περισωθέντες τότε	μὲν	ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων
[5, 26]	ἐς αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ Πομπηίῳ	μὲν	ὑπὸ ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ
[5, 129]	ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι	μέν,	ὑπὸ δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα
[5, 115]	γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον	μὲν	ὑπὸ ἡδονῆς, ὅσον ἔσθενον, ἀντιβοήσαντος
[5, 2]	~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο	μὲν	ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ
[5, 143]	ἔτι παῖς Πομπηίου Μάγνου, νεώτερος	μὲν	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ
[5, 36]	καὶ τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ	μὲν	ὑπώρυσσον, οἱ δὲ τὰς κλίμακας
[5, 48]	συνέγνω. Οἱ δὲ βουλευταὶ τότε	μὲν	φύλαξι παρεδόθησαν, μετ' οὐ πολὺ
[5, 110]	οἱ δὲ τοῦ Καίσαρος τὸν	μὲν	χάρακα ἐτέλουν, ὑπὸ δὲ κόπου
[5, 138]	ἐσιτολόγει. ~Φουρνίου δὲ οὐκ ἄρχοντος	μὲν	χειρῶν, ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος
[5, 4]	πλείονα αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν	μὲν	χρημάτων τὰ τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν
[5, 47]	καταπαύσας εἶπε τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς	μέν,	ὦ συστρατιῶται, οὕτως ἀεί μοι
[5, 53]	καὶ Πομπηίον Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ	μὲν	ὧδε ἀπεκρίνατο, ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 100]	ἐπιπλευσούμενον αὖθις αὐτοῦ θέρους, ἐξεπλήσσετο	μὲν	ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ παρασκευῇ
[5, 73]	οἵδε ἐπὶ τοῦ χώματος, πρόφασιν	μὲν	ὡς ἅπαντες ἐπὶ ἀκτῆς ἑστιῷντο,
[5, 56]	Βρεντέσιοι τὰς πύλας ἀπέκλειον, Ἀηνοβάρβῳ	μὲν	ὡς ἐκ πολλοῦ πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ
[5, 102]	αὖθις ἐλυμαίνετο, Μεσσάλας δ' ἐνεδοίασε	μὲν	ὡς ἐπὶ αἰσχρῷ, ἐνέδωκε δ'
[5, 22]	ἐκ τῶν ἱερῶν χρήματα, συλλέγοντα	μὲν	ὡς ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ' ὃν
[5, 68]	τὴν ἱερὰν ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον	μὲν	ὡς ἕτοιμον ἐς τὰς Πομπηίου
[5, 64]	σφίσι δ' αὐτοῖς προσελόμενοι Κοκκήιον	μὲν	ὡς οἰκεῖον ἀμφοῖν, ἐκ δὲ
[5, 8]	πρὸς αὐτὸν ἐλθούσης Κλεοπάτρας ἐμέμψατο	μὲν	ὡς οὐ μετασχούσης τῶν ἐπὶ
[5, 31]	τοῦ Λευκίου γενόμενον. Καὶ τάδε	μέν,	ὡς προσεδόκησεν ὁ Ἀγρίππας, ἐγίγνετο
[5, 5]	ἄξιον, κρινάσης τὸν πόλεμον, εἰ	μὲν	ὡς συναγωνισταῖς τῶν πολεμίων ἔδει
[5, 109]	δ' ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον προσέπεμψε	μὲν	ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ δεξαμένων
[5, 4]	οὓς γὰρ ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ,	μεθήκαμεν	ὑμῖν, μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ
[5, 4]	οὐ πρὸς τὰ τιμήματα ὑμῖν	ἐπεθήκαμεν,	ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον φόρον
[5, 4]	μέρη φέρειν τῶν ἑκάστοτε καρπῶν	ἐπετάξαμεν,	ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν
[5, 19]	παῖδας τόδε τὸ ἱππικὸν ἀπεστάλθαι,	διέδραμεν	ἐς τὰς Ἀντωνίου κατοικίας, συλλεγόμενος
[5, 89]	καὶ κλύδωνι καὶ ξύλοις ἀρασσομένων·	ἔγεμεν	γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ
[5, 5]	τάδε πεποιηκέναι, τῶν μὲν μειζόνων	ἀφίεμεν,	χρημάτων δὲ ἡμῖν δεῖ καὶ
[5, 127]	στεφάνους τε καὶ τιμὰς ἅπασιν	ἔνεμεν	καὶ συγγνώμην τοῖς ἡγεμόσιν ἐδίδου
[5, 4]	ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς ἀμείνονες ὑμῖν	ἦμεν	Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε φόρους
[5, 138]	καὶ τὸ χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι	διένειμεν·	~ὁ δὲ Πομπήιος Νίκαιάν τε
[5, 4]	ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον φόρον	ἐκλέγοιμεν,	ἀλλὰ μέρη φέρειν τῶν ἑκάστοτε
[5, 62]	ὡς φίλῳ Βρούτου μὴ συγγνῶναι	νομίζοιμεν,	οὐκ ἂν φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν
[5, 62]	μὴ συγγνῶναι νομίζοιμεν, οὐκ ἂν	φθάνοιμεν	ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ
[5, 60]	ὄντες ἐχθροί, εἰ μὴ κακῶς	ἀγορεύοιμεν	ἀλλήλους; Ἀντέγραψα δὲ τοῖς πάλαι
[5, 60]	μέν, ἔφη, τί ἂν ἀλλήλοις	γράφοιμεν,	ὄντες ἐχθροί, εἰ μὴ κακῶς
[5, 5]	ὑμῖν ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες	πιστεύομεν	ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι,
[5, 4]	ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων	κοινωνῶμεν	ὑμῖν. Τῶν δὲ ταῦτα παρὰ
[5, 89]	καὶ τὸ σπάσμα τὴν θάλασσαν	ἐλάμβανεν,	ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ
[5, 119]	καὶ τὰ ὑπηρετικὰ τοὺς ἐκπίπτοντας	ἀνελάμβανεν.	Ἔργα τε χειρῶν ἦν καὶ
[5, 106]	τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα	ἀνελάμβανεν,	~ὁ δὲ Ἀγρίππας ἵετο μάλιστα
[5, 144]	τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ	κατέκανεν,	εἴτε δι' αὑτοῦ, μηνίων ἄρα
[5, 93]	ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ' ὁ Ἀντώνιος	ἐπέμενεν	ὅμως καὶ αὖθις αὐτὸν ἐκάλει·
[5, 84]	μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Δημοχάρην προσεδόκα,	παρέμενεν,	ἔνθαπερ ὥρμιστο, ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος·
[5, 60]	δὲ τοῦ Καικίνα παρὰ Ἀντωνίῳ	κατέμενεν.	Οὗτος τότε ὁ Κοκκήιος, τὸν
[5, 84]	καὶ τόνδε ἀπελεύθερον ἑαυτοῦ, ναυάρχους	ἀπέφηνεν	ἀντὶ Μηνοδώρου καὶ Μενεκράτους· ~ὁ
[5, 80]	Μηνόδωρόν τε ἐλθόντα ἐλεύθερον εὐθὺς	ἀπέφηνεν	ἐξ ἀπελευθέρου καὶ ὧν αὐτὸς
[5, 58]	περικαθήμενος, ἐφ' οἷς ὁ Ἀντώνιος	ἐδυσχέραινεν.	Ὡς δὲ καὶ Σερουίλιος ἀπηγγέλθη
[5, 122]	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς μὲν	ἔμεινεν	ἐν τῷ περὶ Ναυλόχους στρατοπέδῳ,
[5, 79]	Καίσαρα δὲ οὐχ εὑρὼν οὐ	περιέμεινεν,	εἴτε τὴν γνώμην τοῦ πολέμου
[5, 81]	τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν	ὑπέμεινεν	ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ
[5, 140]	ἐπέθετο πελτασταῖς τρισχιλίοις καὶ πολλοὺς	ἔκτεινεν	εὐναζομένους ἔτι καὶ ἀναπηδῶντας· οἱ
[5, 137]	συνῄδει τὸ βούλευμα, ὡς ἐξειπόντα	ἔκτεινεν.	Οὐκέτι δὲ τοὺς ἀμφὶ τὸν
[5, 66]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος Μάνιον μὲν	ἔκτεινεν	ὡς ἐρεθίσαντά τε Φουλβίαν ἐπὶ
[5, 16]	ἀφίκοιτο, καὶ τὸν Νώνιον ἰδὼν	ἐξέκλινεν,	ὡς δὲ ὀλίγων ταῦτα δρασάντων
[5, 38]	αὐτὸ τὸ τεῖχος ἵδρυσε καὶ	ἐδίδαξεν	ἀναπηδᾶν ἐς τὸ τεῖχος ἄλλους
[5, 19]	τὴν Φουλβίαν ὁ Μάνιος πανούργως	μετεδίδαξεν	ὡς εἰρηνευομένης μὲν τῆς Ἰταλίας
[5, 121]	ὁ τοῦ Καίσαρος στρατὸς ἐπινίκιον	ἠλάλαξεν	ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὁ
[5, 122]	πεζοῦ πυθόμενος τήν τε ἐσθῆτα	ἤλλαξεν	ἐς ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ
[5, 7]	καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ Σισίνῃ	συνέπραξεν	ἐς τὴν βασιλείαν, καλῆς οἱ
[5, 46]	ἐν μέρει κατὰ τέλος, οὗ	προσέταξεν	ὁ Καῖσαρ, ἐφ' ἑαυτῶν, οἵ
[5, 45]	Λευκίου καὶ σιωπήσαντος ὁ Καῖσαρ	ἔλεξεν·	ἄσπονδον μέν σε κατιόντα πρὸς
[5, 39]	οὐκ ἀηδοῦς, τὸν στρατὸν συναγαγὼν	ἔλεξεν	ὧδε· Γνώμη μὲν ἦν μοι
[5, 4]	ἐπὶ συνθέσει καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν	ἔλεξεν	ὧδε· ὑμᾶς ἡμῖν, ὦ ἄνδρες
[5, 107]	ναῦν καὶ ἐς τὰ κοῖλα	ἀνέρρηξεν·	ἡ δὲ τούς τε ἐν
[5, 113]	Καί μοι τοῦτο ἀναμνῆσαι νῦν	ἔδοξεν	ἐς ζήλωμα τῆς Ῥωμαίων ἀρετῆς,
[5, 80]	καὶ ὧν αὐτὸς ἤγαγε νεῶν,	ἐπέτρεπεν	ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ.
[5, 6]	ἐπιτίμιον ὁρίζεται. ~Ὁ μὲν οὕτως	εἴπεν,	ἐς ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τέλη
[5, 62]	ἤκουσε τοῦ τεχνάσματος) ἐπισχὼν ὀλίγον	εἶπεν·	Ἀλλ' οὐ χαιρήσει Πομπήιος, κακὸς
[5, 62]	ὁ Κοκκήιος Οὐκ Ἀντωνίῳ θαρρῶν,	εἶπεν,	ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ
[5, 141]	ἐς Ἀντώνιον· ὁ μὲν οὕτως	εἶπεν,	Ἀντωνίῳ τε θαρρῶν ὡς ἀγαθῷ
[5, 40]	σφᾶς ἑαυτῷ προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν	εἶπεν	ἅπασιν ἰδία δὲ ἕνα τῶν
[5, 54]	μετὰ ἀδείας. Ὁ μὲν οὕτως	εἶπεν,	εἴτε πειρώμενος τοῦ Λευκίου, εἴτε
[5, 54]	γένους. Ὧδε μὲν ὁ Λεύκιος	εἶπεν,	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸν καὶ
[5, 29]	διὰ τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. ~Ταῦτ'	εἶπεν	ὁ Καῖσαρ. Καὶ τούτων οἱ
[5, 29]	ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιος τοσόνδε	εἶπεν,	ὅτι καὶ τῶν ἔργων ἤδη
[5, 66]	Βρεντέσιον. Καὶ ὁ μὲν τόδε	ἐξεῖπεν·	οὐ πρὸς πάντων ἐπαινούμενον, εὐφυὴς
[5, 142]	τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ αὐτοῖς	προεῖπεν,	οἷ χωρήσειν ἔμελλεν. Ἐπενόει δ'
[5, 126]	οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα· ὁ δὲ	ἀπεῖπεν.	Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ
[5, 55]	τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα	προσεῖπεν,	ὁ μὲν Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις,
[5, 99]	Πομπηίου Μάγνου· οὐ γὰρ αὐτοὺς	ἐξέλιπεν	ἡ δόξα τοῦ ἀνδρὸς τούτου·
[5, 55]	Φουλβίαν μὲν ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην	ἀπέλιπεν,	ἀπὸ δὲ Κερκύρας ἐς τὸν
[5, 33]	καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον	ἔπεμπεν	ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκος μὲν δὴ
[5, 112]	ἐκολάσθησαν. Καὶ Μεσσάλαν ἐς Δικαιάρχειαν	ἔπεμπεν,	ἄγειν τὸ πρῶτον καλούμενον τέλος
[5, 57]	γενομένης, ἐς μὲν τὴν Αὐσονίδα	ἔπεμπεν	Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν τοῖς πονουμένοις. Καὶ
[5, 52]	μητέρα Πομπήιος, ἐς αὐτὸν διαφυγοῦσαν,	ἔπεμπεν	ἐκ Σικελίας ἐπὶ νεῶν μακρῶν,
[5, 32]	ἐς τὸν Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον	ἔπεμπεν,	ἐπείγειν αὐτοὺς βοηθεῖν πολιορκουμένῳ Λευκίῳ,
[5, 103]	τὸν εὐθὺ Ταυρομενίου, τρία δ'	ἔπεμπεν	ἐπὶ Στυλίδα καὶ πορθμὸν ἄκρον
[5, 93]	Ἀντώνιος δὲ καὶ τὸν Καλλίαν	ἔπεμπεν,	ἐς βάσανον τῷ Καίσαρι διδούς·
[5, 80]	ὡς πολεμίου. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἔπεμπεν	ἐς Σαρδόνα καὶ Κύρνον τοὺς
[5, 133]	Θρᾴκην καὶ ἐς τὸν Πόντον	ἔπεμπεν	ἑτέρους κρύφα πρὸς τοὺς ἑκατέρων
[5, 19]	ἐς τὰ λοιπὰ τῶν κατοικίσεων,	ἔπεμπεν	ἑψομένους αὐτῷ τοὺς Ἀντωνίου παῖδας
[5, 63]	ἐπιμελησόμενος τῶν συγκειμένων, καὶ Ἀηνόβαρβον	ἔπεμπεν	ἡγεῖσθαι Βιθυνίας. ~Ὧν ὁ στρατὸς
[5, 75]	τοὺς μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς	ἔπεμπεν,	Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους
[5, 69]	εἰρήνης. Καὶ ὁ μὲν ἄκων	ἔπεμπεν,	ὁ δὲ δῆμος καὶ Μουκίαν,
[5, 53]	φίλων καὶ στρατῶν ὅσους ὑπώπτευε,	διέπεμπεν	ἐπὶ προφάσεων ἄλλους ἀλλαχοῦ καὶ
[5, 129]	καὶ τὰς ναῦς τὰς Ἀντωνίου	διέπεμπεν	ἐς Τάραντα καὶ τοῦ λοιποῦ
[5, 125]	ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ Λέπιδος	περιέπεμπεν	ἐς πάντα ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν
[5, 56]	τε τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας	περιέπεμπεν,	οἷς εἴρητο τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν.
[5, 112]	καὶ πανταχοῦ διὰ τῶν ὀρῶν	περιέπεμπεν,	ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε πάντας
[5, 65]	ἐπείγοντα τοὺς φίλους ἑκάτερος αὐτῶν	περιέπεμπεν,	Οὐεντίδιον μὲν ἐς τὴν Ἀσίαν
[5, 78]	Βρεντέσιον καὶ ἐς Δικαιάρχειαν ὀξέως	περιέπεμπεν,	ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ,
[5, 99]	τὰς παρὰ Ταύρῳ ναῦς κενὰς	ἐξέπεμπεν.	Ὡς δὲ ἐπὶ συμφορᾷ μείζονι,
[5, 129]	τοῦ λοιποῦ στρατοῦ τὸν μὲν	προύπεμπεν	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν,
[5, 89]	τῶν λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτης ἰδιώτου	διέφερεν	οὔτε κατ' ἐπιστήμην οὔτε προστάσσων.
[5, 136]	ὁ Ἀντώνιος τὰς ἐντολὰς αὐτοῖς	ἐξέφερεν,	ἃς ἐντείλαιτο Τιτίὼ· καὶ εἰ
[5, 133]	τὸ συμβὰν ἡ φήμη μειζόνως	μετέφερεν,	αὖθις ἦν ἐν ἐλπίσιν ὡς
[5, 63]	καὶ τόδε αὐτὸ τῷ Ἀντωνίῳ	μετέφερεν,	ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ.
[5, 96]	δ' ἕτοιμος ἦν ὁ στόλος,	ἐκάθαιρεν	αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ὧδε. Οἱ
[5, 33]	τοῦ Καίσαρος ἐς Ῥώμην ὁδεῦον	διέφθειρεν·	Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου σὺν
[5, 104]	στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν γῆν	διέφθειρεν·	οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς Λέπιδον
[5, 104]	πελάγιος ἐκ Πομπηίου Παπίας καὶ	διέφθειρεν	ὡς φιλίους δεχομένας· ᾤοντο γὰρ
[5, 35]	τὸ περιτείχισμα· καὶ οὐ δυνηθεὶς	ἀνέθορεν	αὖθις ἐς τὴν Περυσίαν καὶ
[5, 52]	πάντων Μάνιον. Φουλβίαν μὲν οὖν	εὗρεν	ἐν Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν·
[5, 58]	ἀπὸ τοῦ δείπνου, μεθ' ὧν	εὗρεν	ἑτοίμων φίλων καὶ ἱππέων τετρακοσίων,
[5, 128]	τοῦ ζήλου, καὶ ὁ στρατὸς	ἐστασίασεν,	ὁ οἰκεῖος αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί
[5, 105]	Πελωριάδι καὶ Μύλαις καὶ Τυνδαρίδι,	εἴκασεν	αὐτὸν παρεῖναι Πομπήιον καὶ τὰ
[5, 142]	Τιτίου ναυτικόν. Καὶ τάχα ἂν	ἔδρασεν,	εἰ μὴ Σκαῦρος αὐτομολήσας ἀπ'
[5, 131]	παρὰ ταῖς πόλεσιν αὐταῖς, ὧν	ἀπέδρασεν.	~Τοῦτο μὲν δὴ τῶν τότε
[5, 60]	τὰ ἀντίγραφα. Ὁ μὲν οὕτως	ἐπεχλεύασεν,	ὁ δὲ Κοκκήιος οὐκ εἴα
[5, 116]	δὲ νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς Πελωριάδα	μετεπήδησεν,	ἐκλιπὼν τὰ στενὰ περὶ Μύλας·
[5, 4]	γενομένων ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ δὲ	ἐδέησεν,	οὐ πρὸς τὰ τιμήματα ὑμῖν
[5, 96]	ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ' ἃ	προσεδόκησεν,	εἴτε τῶν ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων
[5, 31]	γενόμενον. Καὶ τάδε μέν, ὡς	προσεδόκησεν	ὁ Ἀγρίππας, ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ
[5, 134]	Πομπηίῳ τε κηδεύων μετὰ συνθήκας	ἐπολέμησεν	ἄνευ προφάσεως, καὶ Λέπιδον κοινωνὸν
[5, 143]	φανερώτερον, καὶ μετὰ Γάιον Καίσαρα	ἐπολέμησεν	ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν ἤγειρε πολὺν
[5, 121]	τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὁ πεζὸς	ἀντεβόησεν	ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ Πομπηίου
[5, 91]	δὲ οὔτε περὶ τῆς γῆς	ἐνενόησεν	οὔτε τοῖς λειψάνοις τοῦ ναυαγίου
[5, 91]	ἢ ἀπιοῦσι καταστάντος τοῦ κλύδωνος	ἐπεχείρησεν,	ἀλλ' ὑπερεῖδεν ἐκ τῶν δυνατῶν
[5, 15]	καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν στρατιώτην	ἀνέστησεν,	ὁ δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε καὶ
[5, 96]	Καῖσαρ ἀπέλυσε τῆς ναυαρχίας καὶ	ἀντικατέστησεν	Ἀγρίππαν. Ἐπεὶ δ' ἕτοιμος ἦν
[5, 111]	καὶ τὸ ἔργον ἐς νύκτα	ἐτελεύτησεν.	Ἁλισκομένων δὲ καὶ πιμπραμένων τῶν
[5, 35]	δὲ Λεύκιος τοῦ λιμοῦ πιέζοντος	ἐνυκτομάχησεν	αὖθις ἐκ πρώτης φυλακῆς ἐς
[5, 55]	στόλῳ μετ' ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος,	ἔδεισεν	ὁ Πλάγκος Ἀντωνίῳ παρεστὼς καὶ
[5, 139]	ναῦς ἐνέπρησε καὶ τοὺς ἐρέτας	ὥπλισεν,	ὡς ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ
[5, 142]	τὰ οἰκεῖα, ἑαυτὸν ἄνευ σπονδῶν	ἐνεχείρισεν	Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ σπονδῶν
[5, 103]	τε ἐς τὴν νῆσον ἀποβάσεις	ἐφύλασσεν	ἁπάσας καὶ τὰς ναῦς ἐν
[5, 35]	ἀπεῖπε δίδοσθαι τοῖς θεράπουσι καὶ	ἐφύλασσεν	αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ
[5, 54]	τιμῇ καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων	ἐφύλασσεν	ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν μὲν
[5, 81]	μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη	προσετασσεν	ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ. Ὅδε
[5, 40]	δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν σφᾶς ἑαυτῷ	προσέτασσεν.	Ταῦτα μὲν εἶπεν ἅπασιν ἰδία
[5, 16]	ἐπιόντος ἠγανάκτουν. Νώνιος δὲ λοχαγὸς	ἐπέπλησσεν	αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ, τό τε
[5, 35]	ὁ Λεύκιος ἐς τάφρους ἐπιμήκεις	κατώρυσσεν,	ἵνα μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖς
[5, 4]	ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις	ἔπαυσεν·	ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν
[5, 46]	εἱστήκεσαν, θεμένων δὲ τοὺς κληρούχους,	ἐκέλευσεν	ἐγγυτέρω προσελθεῖν, διεγνωκὼς ἄρα ὀνειδίσαι
[5, 103]	τέλη πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν	ἐκέλευσεν	ἐς Σικελίαν ἐπὶ τὸ Λεπίδου
[5, 9]	Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι μὲν	ἐκέλευσεν,	Ἐφεσίων δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων
[5, 48]	Περυσίους ἀπὸ τοῦ τείχους παρακαλοῦντας	ἐκέλευσεν	ἥκειν, ἄνευ τῆς βουλῆς μόνης·
[5, 101]	συμπλέουσιν, ὅσον εἶχε χρυσίον, καὶ	διέπλευσεν	εἰρεσίᾳ τρισὶν ἡμέραις πεντακοσίους ἐπὶ
[5, 105]	τῶν Αἰόλου, παντὶ τῷ στόλῳ	διέπλευσεν	ἐξ Ἱππωνείου, προερευνωμένης αὐτῷ τῆς
[5, 82]	ἀνεδήσατο καὶ ἐς τὴν γῆν	ἀπέπλευσεν,	οὐδὲν ἔτι δρᾶν οὐδὲ ἐκεῖνος
[5, 55]	τὸν Ἀηνόβαρβον ἀναδεξάμενος ἐς Παλόεντα	κατέπλευσεν,	ἔνθα ἦν Ἀηνοβάρβῳ καὶ τὸ
[5, 84]	Ὡς δὲ Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην	κατέπλευσεν,	ὁ μὲν Πομπήιος αὐτόν τε
[5, 117]	ὄρος τὸ Μυκόνιον, ἔνθα ἄσκηνος	ἐνυκτέρευσεν·	ὄμβρου τε πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος
[5, 144]	δὲ τὸν μὲν στρατὸν αὐτοῦ	μετεστράτευσεν	Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν
[5, 136]	μηχανῆς δεόμενον. Οἷς ὁ Ἀντώνιος	ἐπίστευσεν,	ὢν καὶ τὰ ἄλλα αἰεὶ
[5, 140]	ἕως κινδυνεύων ὑπὸ τῆς ἀπορίας	ἠξίωσεν	ἐς λόγους ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ
[5, 143]	τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος	περιέσωσεν	ἄνδρας ἀρίστους τε καὶ πολλούς,
[5, 99]	ποτε τοῦ κακοῦ τὰ νεκρὰ	ἔθαπτεν	ὁ Καῖσαρ, καὶ τοὺς τραυματίας
[5, 89]	δὲ σκάφη τότε μάλιστα περιφερόμενα	συνέπιπτεν	ἀλλήλοις. Καὶ τὸ πνεῦμα ἐς
[5, 101]	σῖτον ἔφερον, ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας	κατέδυεν	ἢ ἀνεδεῖτο ἢ ἐνεπίμπρη. Θορύβου
[5, 52]	ἐκ μὲν Ἀλεξανδρείας ἐς Τύρον	ὥδευεν,	ἐκ δὲ Τύρου διαπλέων ἐπὶ
[5, 113]	δ' αὐτοὺς τῷ λιμῷ προσδοκῶντος,	ὥδευεν	ὁ Κορνιφίκιος, ἐν μέσῳ τοὺς
[5, 108]	ὕδωρ ἐπιπλεῖν, πελάγιος ἐπ' ἀγκυρῶν	ἐσάλευεν	ὡς ἐφορμιούμενος τοῖς πολεμίοις καὶ
[5, 89]	πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν	διεσάλευεν·	ἀσθενέστερον δὲ ἔχων τὸ κῦμα
[5, 63]	ἐνεδίδου καὶ τὸν Πομπήιον ἀναχωρεῖν	ἐκέλευεν	ἐς Σικελίαν, ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν
[5, 75]	τοὺς δ' ἐν Ἠπείρῳ μένειν	ἐκέλευεν,	ὡς ἂν ἐν κύκλῳ πάντας
[5, 70]	Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν	ἐκέλευεν	ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον. Ὁ
[5, 48]	ἤνεγκε φανερῶς καὶ πάντας φέρειν	ἐκέλευεν	ὡς ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν δὲ
[5, 63]	ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ.	Συνεβούλευεν	οὖν Πομπήιον μὲν ἐς Σικελίαν
[5, 100]	μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε νεῶν,	ἐπεβούλευεν	αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν δὲ πρότερον,
[5, 51]	Φούφιος Καληνὸς ἡγεῖτο, ὁ Καῖσαρ	ἐπεβούλευεν,	ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν,
[5, 26]	τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν	προυνόμευεν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ
[5, 113]	ἐν τοσῇδε συμφορᾷ τὸν προγράψαντα,	ἐθεράπευεν	ὡς αὐτοκράτορα καὶ περιέσῳζε. Κορνιφίκιος
[5, 94]	ἐπί τε τῆς ἀπήνης Ἀντωνίου	συνήδρευεν	αὐτῷ καὶ ἐν Τάραντι ἐς
[5, 57]	ἢ παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς γιγνόμενοις	ἐφήδρευεν.	~Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐκράτει μὲν
[5, 142]	οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ	ὑπώπτευεν	αὐτὸν ὡς οὐ βέβαιον ἔς
[5, 61]	ἔφη, τάδε λογοποιούμενα οὐδὲ Ἀντώνιος	ἐπίστευεν,	ἕως ἀπεκλείσθη τοῦ Βρεντεσίου καθάπερ
[5, 46]	δὲ ἡμέρᾳ ὁ μὲν Καῖσαρ	ἔθυεν,	ὁ δὲ Λεύκιος αὐτῷ τὸν
[5, 17]	πάντα αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν φόβον	ἐξέλυεν,	οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον ἢ
[5, 136]	πρέσβεις καὶ τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς	ὑπεδείκνυεν.	Οἱ δὲ καὶ ὣς παρῃτοῦντο
[5, 112]	πάντας ἐπικουρεῖν ἐκέλευε καὶ αὐτὸς	ἔγραφεν	αὐτίκα πέμψειν βοήθειαν. Θεραπεύσας δὲ
[5, 51]	καὶ ἰδίους ἐπιστήσας ἐς Ῥώμην	ἀνέστρεφεν·	~ὁ δὲ Ἀντώνιος χειμῶνος μὲν
[5, 39]	ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν δὴ καλῶς	εἶχεν	ἀγωνίσασθαι μέχρι τοῦ τελευταίου δαίμονος
[5, 92]	δυσφορῶν· οὔτε γὰρ ἄλλας ναῦς	εἶχεν,	δεόμενος πολλῶν, οὔτε χρόνον ἐς
[5, 58]	ἀχθομένου τοῦ Καίσαρος, ὅτι μὴ	εἶχεν	ἐπαμύνειν. Περὶ δὲ ἑσπέραν ἑκατέροις
[5, 91]	τὴν συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν	εἶχεν	ἐπικουρεῖν. Καὶ φίλοις καὶ στρατηγοῖς
[5, 72]	καὶ Κύρνου καὶ ὅσων ἄλλων	εἶχεν	ἐς τότε νήσων, ἐς ὅσον
[5, 126]	οὐδὲν ἔτι πλὴν ἱερέα ἧς	εἶχεν	ἱερωσύνης. Ὁ μὲν δὴ καὶ
[5, 137]	ἐκ προδοσίας κατέλαβεν, ἣ πολλοὺς	εἶχεν	Ἰταλοὺς ἐξ ἐποικίσεως Γαΐου Καίσαρος,
[5, 64]	τεθνεῶτος, ὃς τὴν ἀδελφὴν Καίσαρος	εἶχεν	Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ τὴν
[5, 122]	τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ' ὧν	εἶχεν	ὀκτὼ τελῶν, ἐκάλει κατὰ σπουδὴν
[5, 97]	ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ ἐν Μεσσήνῃ	συνεῖχεν	ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν
[5, 103]	καὶ τὰς ναῦς ἐν Μεσσήνῃ	συνεῖχεν	ὡς βοηθήσων, ὅποι δεήσειεν. ~Καὶ
[5, 38]	Καίσαρος περὶ σφῶν δεδιότων ἔτι	ἐπεῖχεν.	Ὡς δὲ ὁ Καῖσαρ ὤφθη
[5, 120]	ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία τε πάντας ἀλλήλων	ἐπεῖχεν	ὡς ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ
[5, 70]	οὐδὲν ἦν, ὅ τι Μούρκῳ	προσεῖχεν,	ἕως ὁ μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος
[5, 62]	γὰρ τῆς βουλῆς πω τότε	μετεῖχεν.	Εἰ δ' ὡς φίλῳ Βρούτου
[5, 99]	καὶ τὴν τῶν νεῶν ἐπισκευὴν	ἐπέσπερχεν.	Καὶ πλησίον ἦν ἤδη καὶ
[5, 3]	ἱππέες μύριοις καὶ τετρακισχίλιοι. Καὶ	ἔσχεν	αὐτῶν ὁ μὲν Ἀντώνιος διὰ
[5, 125]	ἐπετώθασε τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ	ἀνέσχεν	ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν
[5, 83]	ναυμαχία ἐς τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ	προῦχεν	ἐν αὐτῇ τὰ Πομπηίου παρὰ
[5, 4]	ἔπαυσεν· ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους	ἐπέτρεψεν	ἀγείρειν παρὰ τῶν γεωργούντων. Καὶ
[5, 105]	τὰ μὲν ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ διαστρατηγεῖν	ἐπέτρεψεν.	Αὐτὸς δὲ εἰς τὸ Ἱππώνειον
[5, 82]	τὸν βυθὸν τοῦ πελάγους ἑαυτὸν	ἔρριψεν.	Καὶ τὴν μὲν ναῦν ὁ
[5, 70]	καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας	ἔπεμψεν	ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν ὑπὸ
[5, 131]	δὲ τὰ στρατόπεδα πάντα σεσημασμένας	ἔπεμψεν	ἐπιστολάς, ἐντελλόμενος ἡμέρᾳ μιᾷ πάντας
[5, 126]	προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσας	ἔπεμψεν	ἐς Ῥώμην, ἐφ' οὗπερ ἦν
[5, 23]	δ' ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέας	ἔπεμψεν	ἐς τὴν πάροδον τοῦ Λευκίου,
[5, 10]	ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ Σκαῦρον	ἔπεμψεν	ἑτέρους καὶ Γαβίνιον τὸν Ἀλεξανδρεῦσι
[5, 134]	ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος	ἔπεμψεν	οὐκ ἀπορῶν μὲν ἐς Ἰβηρίαν,
[5, 30]	Ῥώμην ἐπειγόμενος τρεῖς μὲν τάξεις	προύπεμψεν,	αἳ νυκτὸς ἔλαθον ἐς τὴν
[5, 122]	ἐς ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ	προύπεμψεν	ἐς Μεσσήνην ἐς τὰς ναῦς
[5, 78]	ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ,	ἢν	Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ δὲ ἦλθε
[5, 20]	καὶ πολιτεύειν ἀδεῶς. Τάδε μὲν	ἦν,	ἃ συνέθεντο ἀλλήλοις διὰ τῶν
[5, 55]	ἀναδεξάμενος ἐς Παλόεντα κατέπλευσεν, ἔνθα	ἦν	Ἀηνοβάρβῳ καὶ τὸ πεζόν. Καὶ
[5, 82]	οὐδὲν ἀπέλειπον. Ἀκόντιά τε γὰρ	ἦν	ἀθρόα καὶ λίθοι καὶ τοξεύματα
[5, 88]	οὖν ἐν Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον	ἦν,	αἱ δὲ τοῦ Καίσαρος νῆες
[5, 12]	δωρουμένους ᾔτουν, καὶ ἀργύριον οὐκ	ἦν,	ἀλλὰ συνιόντες ἀνὰ μέρος ἐς
[5, 40]	διαφορὰς προαγαγόντων· ὅσα τε εἰκὸς	ἦν	ἄλλα ἐπαγωγά, τούτοις ὅμοια, ἔλεγον.
[5, 76]	ἡ ὄψις ἐνηλλάσσετο, καὶ πλῆθος	ἦν	ἀμφὶ τὰς θύρας αὐτίκα σημείων
[5, 5]	οὐχ, ὡς ἐβούλεσθε, ἀλλ' ὡς	ἦν	ἄξιον, κρινάσης τὸν πόλεμον, εἰ
[5, 90]	γῆ τοῦ κλύδωνος οὐχ ἧσσον	ἦν	ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶς τὸ κῦμα
[5, 99]	ἤδη τοῦ θέρους προκόπτοντος· ὅθεν	ἦν	ἄριστον αὐτῷ τὸν πόλεμον ἐς
[5, 6]	ὅτι, οἶμαι, τρία καὶ τεσσαράκοντα	ἦν	αὐτοῖς, ὅτε ἐν Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο
[5, 11]	ἀντὶ τῆς πατρίου, καὶ ὑπόδημα	ἦν	αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν, ὃ καὶ
[5, 15]	οὐκ ἠγνόει ἀδικουμένους. Ἀμήχανα δ'	ἦν	αὐτῷ· οὔτε γὰρ ἀργύριον ἦν
[5, 34]	στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ γὰρ	ἦν	αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ τοῦ
[5, 110]	τὴν μάχην ἐβλάπτοντο. Τέλη δ'	ἦν	αὐτῷ τρία καὶ ἱππέες χωρὶς
[5, 55]	ταῖς διαπεμφθείσαις σπονδαῖς εἶναι βέβαιον	(ἦν	γὰρ Ἀηνόβαρβος τῶν κατεγνωσμένων τε
[5, 106]	ῥοθίῳ νεῶν καὶ καταπλήξει ποικίλῃ.	Ἦν	δὲ καὶ τὰ σκάφη Πομπηίῳ
[5, 81]	ὁμοῦ καὶ τὰς ἐμβολὰς ἀπεμάχοντο.	Ἦν	δὲ τοῖς μὲν ἐς τὸ
[5, 97]	ἡ ἡμέρα προείρητο πᾶσι, καὶ	ἦν	δεκάτη τροπῶν θερινῶν, ἥν τινα
[5, 49]	μὲν δὴ τῇ Περυσίᾳ τέλος	ἦν,	δόξαν ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως·
[5, 141]	αὐτὸν οὕτως ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος μὲν	ἦν	ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ χωρεῖν ἐς αὐτὸν
[5, 106]	αἵ τε παρακελεύσεις, οἵας εἰκὸς	ἦν,	ἐγεγένηντο καὶ τὰ σημεῖα κατὰ
[5, 142]	τὰ διαστήματα τῆς νυκτός, ὥσπερ	ἦν	ἔθος, ἔλαθε μετὰ τῶν εὐζώνων
[5, 135]	γάρ σοι καὶ ἐν χερσὶν	ἦν,	εἰ μὴ Πομπήιος ἔτι ἦν
[5, 63]	ταῦτα τὸν Ἀντώνιον (γένει γὰρ	ἦν	ἐκ τῶν Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος,
[5, 90]	γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ πάντα	ἦν	ἑκατέροις· καὶ οὐχ ἡ θάλασσα
[5, 36]	διαιρουμένοις τοῖς πολεμίοις ἀσθενέστερα πάντα	ἦν.	~Ἐκταθεισῶν δέ που τῶν σανίδων
[5, 76]	ἢ ἀκροάσεις. Καὶ τὸ δεῖπνον	ἦν	Ἑλληνικὸν καὶ μεθ' Ἑλλήνων ἡ
[5, 133]	φήμη μειζόνως μετέφερεν, αὖθις ἦν	ἐν	ἐλπίσιν ὡς ἢ διαδεξόμενος Ἀντώνιον,
[5, 133]	ἡ φήμη μειζόνως μετέφερεν, αὖθις	ἦν	ἐν ἐλπίσιν ὡς ἢ διαδεξόμενος
[5, 135]	ἦν, εἰ μὴ Πομπήιος ἔτι	ἦν	ἐν μέσῳ. Καὶ τάδε εἰκὸς
[5, 137]	ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τις	ἦν	ἐν τῇ Κυζίκῳ στρατὸς οὐ
[5, 82]	πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ	ἦν	ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν ἐπείξει. Ἀχρεῖος
[5, 111]	ἀντικαθημένων πεζῶν μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς	ἦν,	ἐπὶ νίκῃ. ~Καίσαρα δ' ἐν
[5, 73]	τῆς χρείας ἀξίως· εἴθε Μηνόδωρον	ἦν	ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ
[5, 119]	δὲ τῆς ἡμέρας πρῶτα μὲν	ἦν	ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ βοή, καὶ
[5, 37]	μαχομένων, καὶ βέλη πλάγια πάντοθεν	ἦν	ἐς αὐτοὺς καὶ ἀκόντια. Ἐβιάσαντο
[5, 15]	ἦν αὐτῷ· οὔτε γὰρ ἀργύριον	ἦν	ἐς τιμὴν τῆς γῆς δίδοσθαι
[5, 45]	ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν ὑπομνημάτων	ἦν	ἐς τὸ δυνατὸν τῆσδε τῆς
[5, 14]	πλέον ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ πλῆθος	ἦν	ἑτέρων πόλεων, αἳ ταῖς νενεμημέναις
[5, 120]	Καὶ διαγνῶναι τὸν πολέμιον οὐκ	ἦν	ἔτι ὁμοίως εὔπορον· ὅπλοις τε
[5, 98]	ἀνεῳγμένος, καὶ οὔτε ἐκπλεῦσαι δυνατὸν	ἦν	ἔτι πρὸς ἐναντίον τοῦ κόλπου
[5, 98]	ἐνηράσσοντο αἱ νῆες. Καὶ νυκτὸς	ἦν	ἔτι τὸ δεινὸν ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος
[5, 56]	ἐν μηνοειδεῖ λιμένι, καὶ οὐκ	ἦν	ἔτι τοῖς ἐξ ἠπείρου προσελθεῖν
[5, 125]	καὶ εἴ τις εὔνους ἔτι	ἦν,	ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. Καὶ πρῶτοι
[5, 119]	τε ὑπὸ τῶν βλαπτομένων οὐκ	ἦν	εὔπορος διὰ σίδηρον τὸν περιέχοντα,
[5, 93]	ἑτέρας ἀσχολίας προύφερε καὶ δῆλος	ἦν	ἢ αὖθις ἐπιμεμφόμενός τι τῷ
[5, 119]	καὶ τῶν πολεμίων ἴση μὲν	ἦν	ἡ βία τῶν ἀνδρῶν, ὁ
[5, 99]	νεῶν ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ πλησίον	ἦν	ἤδη καὶ ὁ δεύτερος ἐς
[5, 74]	Ῥώμην. Καὶ ἑτέρα τοῦ πλήθους	ἦν	ἡδονὴ καὶ βοαὶ ποικίλαι, τοσῶνδε
[5, 119]	ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα τε χειρῶν	ἦν	καὶ βία ναυτῶν καὶ τέχνη
[5, 39]	δὲ πάτρια Ῥωμαίοις πρόσχημα μόνον	ἦν	καὶ γέλως. Ἅπερ ἐγὼ μεταβάλλειν
[5, 128]	εἰπὼν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἀφανὴς	ἦν,	καὶ οὐδ' ὅ τι γένοιτο,
[5, 17]	μεταβολήν. Ὅμοια γὰρ δὴ πάντα	ἦν,	καὶ οὐδὲ ἕτερα αὐτῶν ἐς
[5, 2]	Θάσου διεπεφεύγεσαν. Καὶ ταχὺ πλῆθος	ἦν	καὶ σύνταξις ἀξιόχρεως ἡγεμόνων τε
[5, 15]	πρότερα ἐπινίκια λάβοιεν. Πολὺ δ'	ἦν	καὶ τὸ παροδεύειν σφίσιν ἤδη
[5, 68]	διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντες, ἀλλὰ φόνος	ἦν	καὶ τραύματα καὶ ἀπὸ τῶν
[5, 77]	~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα	ἦν,	Καίσαρι δὲ καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν
[5, 101]	δὲ πάντα μεστὰ διὰ Μηνόδωρον	ἦν,	Καίσαρος ἀπόντος ἔτι καὶ Ἀγρίππα·
[5, 15]	ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε	ἦν.	~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ νέμησιν τότε
[5, 60]	καὶ αἴτιος γεγονέναι. ~Λεύκιος δὲ	ἦν	Κοκκήιος ἑκατέρῳ φίλος καὶ ὑπὸ
[5, 133]	ἐπανελθόντι· ἐνθύμιός τέ οἱ συνεχὲς	ἦν	Λαβιηνὸς οὐ πρὸ πολλοῦ τὴν
[5, 24]	ἦγεν ἐξ Ἰβηρίας. Καὶ χρήματα	ἦν	Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν
[5, 24]	κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο. Στρατὸς δὲ	ἦν	Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν ἓξ τέλη,
[5, 135]	εἰ μὴ Πομπήιος ἔτι ἦν	ἐν	μέσῳ. Καὶ τάδε εἰκὸς μὲν
[5, 39]	συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν	ἦν	μοι τὴν πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι
[5, 132]	στάσεων ἐδόκει τέλος εἶναι. Καὶ	ἦν	ὁ Καῖσαρ ἐτῶν ἐς τότε
[5, 131]	καὶ Σικελιώταις. Ὅσους δ' οὐκ	ἦν	ὁ ληψόμενος, ἔκτεινε παρὰ ταῖς
[5, 96]	ἀντικατέστησεν Ἀγρίππαν. Ἐπεὶ δ' ἕτοιμος	ἦν	ὁ στόλος, ἐκάθαιρεν αὐτὸν ὁ
[5, 70]	ἐκ τῶνδε ἀπερρίπτει, καὶ οὐδὲν	ἦν,	ὅ τι Μούρκῳ προσεῖχεν, ἕως
[5, 113]	Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας δὲ οὗτος ἦν,	ὃν	οἱ τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ προγεγράφεσαν
[5, 12]	καὶ τὴν γῆν ἐπινέμοντι δυσεργὲς	ἦν.	Οἵ τε γὰρ στρατιῶται τὰς
[5, 89]	οὔτε προστάσσων. Ἀλλ' ὁ φθόρος	ἦν	ὅμοιος ἔν τε ταῖς ναυσὶν
[5, 113]	ἐς Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας δὲ οὗτος	ἦν,	ὃν οἱ τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ
[5, 68]	ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθος	ἦν	ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ
[5, 17]	τῆς τότε δυσαρχίας· αἴτιον δ'	ἦν,	ὅτι καὶ οἱ στρατηγοὶ ἀχειροτόνητοι
[5, 142]	μὲν ἀμφὶ τὸν Φούρνιον δόξα	ἦν,	ὅτι ὁ Πομπήιος ἐξ ἀπορίας
[5, 36]	οὔτε τοῦ λιμοῦ τι τέλος	ἦν	οὔτε τῶν θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖς
[5, 89]	ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή τε	ἦν	παμμιγὴς δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων
[5, 7]	τούτοις γὰρ δὴ μόνοις ἀδιάλλακτος	ἦν.	Παρηγόρει δὲ καὶ τῶν πόλεων
[5, 82]	μὲν νεῶν οὐδὲν ἔτι ἔργον	ἦν,	συνεστηκυίας ἑκατέρας, οἱ δὲ ἄνδρες
[5, 94]	τῆς ἐπιούσης ἐπεδείκνυτο. Οὕτως αὐτοῖς	ἦν	συνεχὴς ἡ μεταβολή, πρός τε
[5, 126]	ἔπεμψεν ἐς Ῥώμην, ἐφ' οὗπερ	ἦν	σχήματος, ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν
[5, 131]	αὐτὰς ἐπιχειρεῖν τοῖς κεκελευσμένοις. Καὶ	ἦν	τὰ ἐπεσταλμένα περὶ τῶν θεραπόντων,
[5, 30]	γὰρ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. ~Καὶ	ἦν	τὰ κεφαλαια τοῦ πολέμου τοιάδε.
[5, 24]	δὲ ἐν μὲν Καπύῃ τέσσαρα	ἦν	τέλη, καὶ περὶ αὐτὸν αἱ
[5, 137]	ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τις ἦν	ἐν	τῇ Κυζίκῳ στρατὸς οὐ πολὺς
[5, 49]	ἕτεροι. Τοῦτο μὲν δὴ τέλος	ἦν	τῆς ἐν Περυσίᾳ Λευκίου πολιορκίας,
[5, 46]	ἤδη καὶ τῶν νεοστρατεύτων· οὐδὲ	ἦν	τι διακεκριμένον ἔτι οὐδ' εὔκριτον.
[5, 138]	Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς· καὶ γὰρ	ἦν	τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων.
[5, 12]	~Καὶ τὰ μὲν περὶ Ἀντώνιον	ἦν	τοιάδε· Καίσαρι δὲ ἐς τὴν
[5, 37]	τεῖχος, βία τότε μάλιστα ἐπικίνδυνος	ἦν	τῶν Λευκιανῶν ἐπὶ ταῖς σανίσι
[5, 47]	ἃ γὰρ ἔκαμνον ἐγώ, πάντα	ἦν	ὑπὲρ τῆς κληρουχίας, ἧς τοῦ
[5, 109]	δὲ Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ	ἦν,	ὑπολαβὼν ἐς τὸ Ταύρου στρατόπεδον
[5, 97]	καὶ ἦν δεκάτη τροπῶν θερινῶν,	ἥν	τινα Ῥωμαῖοι νουμηνίαν ἔχουσι τοῦ
[5, 92]	κατὰ Κελτῶν τῶν Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής,	ἣν	Ἀγρίππας ἄγων ἐφάνη. Οἵ τε
[5, 141]	σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν,	ἣν	αἰτεῖς παρ' ἡμῶν, ἔνι σοι
[5, 131]	ἐς αὐτὸν ἐκ Λεπίδου μεταφέροντος,	ἣν	ἕνα ἔχειν νενόμισται μέχρι θανάτου,
[5, 142]	ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ τὴν ὁδόν,	ἣν	ἐφέρετο, τὴν δ' ἐτίνοιαν οὐκ
[5, 45]	οὐ ψεύσω σε τῆς προσδοκίας,	ἣν	ἔχων περὶ ἐμαυτοῦ κατελήλυθας. Ταῦτα
[5, 19]	τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ, δι'	ἣν	οἱ στρατευόμενοι τὰς ἀποικίας ἔχουσι
[5, 28]	ἐν αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου,	ἣν	πόσα χρὴ χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων
[5, 114]	ἐπὶ τὴν ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο,	ἣν	ῥύακα πυρὸς λέγουσι, ποτὲ μέχρι
[5, 45]	ἀφαιρῇ δὲ καὶ τὴν ἐξουσίαν,	ἣν	σπενδόμενος ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης.
[5, 118]	Καὶ ὡρίζετο αὐτοῖς ἡμέρα, ἐς	ἣν	τριακόσιαι νῆες ἑκατέρων ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο,
[5, 30]	μὲν δὴ δύο τέλη περὶ	Ἄλβην	ἐστασίασε καὶ τοὺς ἄρχοντας ἐκβαλόντα
[5, 13]	καὶ πλείων ὑπήντα χάρις ὡς	γῆν	ἅμα καὶ πόλεις καὶ χρήματα
[5, 99]	ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς ἐς τὴν	γῆν	ἀνέλκων μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ
[5, 82]	Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς τὴν	γῆν	ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν οὐδὲ
[5, 81]	κόλπον ἐν χρῷ παρὰ τὴν	γῆν	αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα
[5, 3]	τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν τε	γῆν	αὐτοῖς διανεμήσων καὶ ἐς τὰς
[5, 114]	ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ τὴν ἄνυδρον	γῆν	ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι,
[5, 90]	γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν	γῆν	δεδιότες καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν αὐτὴν
[5, 90]	οἰκείων μετακλήσεις ἀνά τε τὴν	γῆν	διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν τῇ
[5, 16]	ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν	γῆν	διένεμε, καὶ δωρεὰς αἰτεῖν τοῖς
[5, 104]	Πομπηίου στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν	γῆν	διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς
[5, 121]	αἱ μὲν ἐξώκελλον ἐς τὴν	γῆν	διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς ὑπὸ
[5, 81]	οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς τὴν	γῆν	ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ ἐξώκελλόν
[5, 117]	Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν	γῆν	ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο
[5, 12]	ἐς τὰς ἀποικίας καὶ τὴν	γῆν	ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε
[5, 111]	δ' ἐξ αὐτῶν ἐς τὴν	γῆν	ἐσενήχοντο, τοὺς μὲν οἱ ἱππέες
[5, 89]	ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐς τὴν	γῆν	ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή
[5, 103]	αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε	γῆν	ἱππέων καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν.
[5, 137]	τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά τε	γῆν	καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ δὲ
[5, 130]	ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε	γῆν	καὶ θάλασσαν ~Τοῦ δὲ δήμου
[5, 72]	τὸν πόλεμον αὐτοῖς καὶ κατὰ	γῆν	καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ τὰς
[5, 5]	χρείας συνορᾶν δύνασθε. Τὴν δὲ	γῆν	καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς διαδώσων
[5, 22]	εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ	γῆν	μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ
[5, 121]	ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐς τὴν	γῆν	ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα
[5, 111]	Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ τὴν	γῆν	πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν, ὅ
[5, 92]	καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ	γῆν	πόλεμον συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως
[5, 89]	τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν	γῆν,	συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς
[5, 139]	ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν	γῆν	συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ ὁ Παρμήσιος
[5, 84]	τὰς ναῦς καὶ παρέπλει τὴν	γῆν,	τοὺς κόλπους ἐξελίσσων. Ὁ δὲ
[5, 20]	τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ	γῆν	ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις
[5, 85]	δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν	γῆν	ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν
[5, 42]	καὶ τῆσδε τῆς αἰσχύνης εἶχον	ἀπαλλαγὴν	εὔκολον παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ
[5, 77]	γεγένητο Ῥωμαίοις, ὥστε ἐβόων οὐκ	ἀπαλλαγὴν	τῶν κακῶν, ἀλλ' ἐπίληψιν τετάρτου
[5, 49]	ἐγνώκει μὲν ὁ Καῖσαρ ἐς	διαρπαγὴν	ἐπιτρέψαι τῷ στρατῷ, Κέστιος δέ
[5, 114]	σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν	πηγὴν	κατεῖχον πολέμιοι, καὶ παντελὴς ἤδη
[5, 115]	αὐτοῖς τοῦ Λαρωνίου δρόμῳ τὴν	πηγὴν	κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν
[5, 114]	δὲ αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ	πηγὴν	πλησίον οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν
[5, 59]	νόσον ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν	ὀργὴν	Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε γὰρ αὐτὴν
[5, 62]	τρόπον αὐτοῦ, ὅτι πρὸς τὴν	ὀργὴν	Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε νοσήσειε καὶ
[5, 45]	τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν	ὀργήν,	ἀφαιρῇ δὲ καὶ τὴν ἐξουσίαν,
[5, 62]	ἡ δὲ ψῆφος αὐτῷ κατ'	ὀργὴν	ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ τῆς βουλῆς
[5, 42]	αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν	ὀργὴν	συναγάγῃς. Μὴ νομίσῃς δὲ ἐλεγχθήσεσθαι
[5, 71]	τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος	φυγὴν	ἄδολον, τοῖς δὲ λοιποῖς κάθοδόν
[5, 83]	Καλουισίου συμπεσών, τὰς μὲν ἐς	φυγὴν	ἐτρέπετο, τὰς δὲ ἐς πέτρας
[5, 94]	καὶ ἐν Τάραντι ἐς τὴν	καταγωγὴν	αὐτοῦ παρῆλθέ τε ἀφύλακτος καὶ
[5, 73]	τὴν Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν	θυγατριδῆν,	Μαρκέλλῳ τῷ προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου,
[5, 12]	τὰς πόλεις ᾔτουν, αἳ αὐτοῖς	ἀριστίνδην	ἦσαν ἐπειλεγμέναι πρὸ τοῦ πολέμου,
[5, 27]	τέλος ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ	σπουδὴν	ἐκ τῆς ἐς Ἰβηρίαν ὁδοῦ
[5, 106]	στόλον ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ	σπουδήν·	ἐσκεύαστο δ' ἀμφοτέροις πάντα λαμπρῶς,
[5, 45]	ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς ὄντι κατὰ	σπουδήν,	ἵνα ἔτι κύριος ὢν σεαυτοῦ
[5, 58]	τὸν στρατὸν ἐκ Μακεδονίας κατὰ	σπουδὴν	καὶ ἐτέχναζεν ἑσπέρας ἀφανῶς ἀνάγεσθαι
[5, 61]	καὶ τὰ Πλάγκου τέλη κατὰ	σπουδὴν	κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸς
[5, 68]	δ' ὁ Ἀντώνιος ἐβοήθει κατὰ	σπουδήν.	Οἱ δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα
[5, 91]	τῶν νυκτὸς αὐτῆς ἐκείνης κατὰ	σπουδήν,	οὐχ ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν, ἐν
[5, 137]	καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ	σπουδήν.	Συνελθόντων δ' ὀξέως, ὁ Πομπήιος
[5, 66]	αὐτίκα τὸν Σαλουιδιηνὸν ἐκάλει κατὰ	σπουδήν,	ὡς ἐπὶ δή τι μόνου
[5, 32]	ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ	σπουδὴν	ὡς ἐπὶ τοῦτο δὴ κεφάλαιον
[5, 122]	εἶχεν ὀκτὼ τελῶν, ἐκάλει κατὰ	σπουδὴν	ὡς μετὰ τῶνδε φευξόμενος. Καὶ
[5, 75]	Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων δὲ καὶ Σαμαρέων	Ἡρῴδην,	Ἀμύνταν δὲ Πισιδῶν καὶ Πολέμωνα
[5, 42]	παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ πολίτῃ	διηνέχθην	καὶ ὁμοτίμῳ καὶ ὑπὲρ τῆς
[5, 94]	ἑκάτερος ἐκβῆναι βουλόμενος ἐς τὴν	ὄχθην	τοῦ ἑτέρου. Ἐνίκα δὲ ὁ
[5, 48]	ἐς τιμὴν ἀπάγειν ἅμα καὶ	φυλακὴν	ἄσημον. Τοὺς δὲ Περυσίους ἀπὸ
[5, 33]	ὁ Καῖσαρ ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ,	φυλακὴν	τῆς Περυσίας καταλιπών. Οἱ δὲ
[5, 133]	τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος. Ἔς τε	Θρᾴκην	καὶ ἐς τὸν Πόντον ἔπεμπεν
[5, 6]	ἐρρίπτουν ἑαυτοὺς ἐς τὸ ἔδαφος,	ἀνάγκην	καὶ βίαν ἐς αὑτοὺς ἐκ
[5, 13]	Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν ἐξελογεῖτο τὴν	ἀνάγκην,	καὶ ἐδόκουν οὐδ' ὣς ἀρκέσειν.
[5, 5]	δὲ ἑκόντες πιστεύομεν ὑμᾶς κατὰ	ἀνάγκην	τάδε πεποιηκέναι, τῶν μὲν μειζόνων
[5, 22]	κύριον ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου	συνθήκην	βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον
[5, 30]	μὲν καὶ Λέπιδον αὐτίκα δώσειν	δίκην	ἀρχῆς βιαίου, τὸν δὲ ἀδελφὸν
[5, 23]	Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντες αὐτὸν ἐς	δίκην	Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν,
[5, 29]	ἀξιώσεως Ἀντωνίου, καὶ προκαλουμένων ἐς	δίκην	περὶ τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ
[5, 138]	ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο ἴλην ἱππέων	Ἰταλικὴν	ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας
[5, 91]	οἱ νομίζων εἴτ' ἄπειρος ὢν	νίκην	ἐπεξελθεῖν εἴθ' ὥσπερ εἴρηταί μοι
[5, 82]	ἀλλήλοις ἐπέπλεον, ἐν τῷδε τὴν	νίκην	καὶ τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου
[5, 11]	θεραπείαν, καὶ στολὴν εἶχε τετράγωνον	Ἑλληνικὴν	ἀντὶ τῆς πατρίου, καὶ ὑπόδημα
[5, 60]	φίλος καὶ ὑπὸ Καίσαρος ἐς	Φοινίκην	τοῦ προτέρου θέρους πρὸς τὸν
[5, 22]	θεραπείας προκαταλαμβάνειν· τήν τε γὰρ	Κελτικὴν	Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ'
[5, 75]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐς τὴν	Κελτικὴν	ἐξώρμα ταρασσομένην, ὁ δὲ Ἀντώνιος
[5, 51]	τόν τε στρατὸν καὶ τὴν	Κελτικὴν	ἐπ' αὐτῷ καὶ Ἰβηρίαν, καὶ
[5, 3]	τὰ Λεπίδου· τήν τε γὰρ	Κελτικὴν	τὴν ἐντὸς Ἄλπεων ἐδόκει Καίσαρος
[5, 117]	τινὲς τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα	Κελτικὴν	ὑπερέσχον αὐτοῦ. Ἐγένοντο δὲ καὶ
[5, 128]	καὶ χιλιάρχοις περιπορφύρους ἐσθῆτας καὶ	βουλευτικὴν	ἐν ταῖς πατρίσιν ἀξίωσιν. Ἔτι
[5, 76]	ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν δὲ	ἰδιωτικὴν	αὖθις ἐξ ἡγεμονίας καὶ σχῆμα
[5, 137]	Ἀηνόβαρβον, ἐλπίζων ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ	μεγάλην	ἕξειν μοῖραν Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ'
[5, 51]	ἔτι ὄντι φυλάξειν ἢ πολεμοῦντος	μεγάλην	ἰσχὺν προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος δὲ ὅμως
[5, 138]	βλαπτόμενος ἐν ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο	ἴλην	ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν,
[5, 110]	καὶ ὄκνου, μὴ μάχης περὶ	δείλην	ἑσπέραν ἄρχειν, οἱ μὲν αὐτῶν
[5, 81]	Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς πολεμίοις περὶ	δείλην	ἑσπέραν πελάγιος. Καὶ οἱ μὲν
[5, 96]	παλιμπροδότης εἴτε δείσας τήν ποτε	ἀπειλὴν	Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος ὡς
[5, 7]	καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν τὴν	κοίλην	καὶ Παλαιστίνην καὶ τὴν Ἰτουραίαν
[5, 134]	Ἰβηρίαν, εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι,	φίλην	οὖσαν αὐτῷ πατρόθεν καὶ συλλαβοῦσαν
[5, 2]	ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος	ἐπίκλην	ὑπελέλειπτο μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ
[5, 78]	ἐκ τῆς Κελτικῆς καὶ παρασκευὴν	ἄλλην	ἐς τὸ Βρεντέσιον καὶ ἐς
[5, 62]	ἐπικρύψω σε, ὅτι καὶ τὴν	ἄλλην	Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ ναυτικὸν
[5, 84]	εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν	ἄλλην	προσδοκῴη. Ὡς δὲ Δημοχάρης ἐς
[5, 79]	εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν	πολλὴν	οὖσαν (οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς
[5, 1]	ἔσχατον ἔληξε κακοῦ καὶ ἐς	ὅλην	Αἴγυπτον ἐπ' ἐκείνοις. Ὅθεν ἄν
[5, 80]	κατείποι δὲ καὶ Μηνόδωρος τὴν	ὅλην	γνώμην, μάθοι δὲ καὶ Ἀντώνιος
[5, 49]	τὴν φλόγα ὑπολαβόντες περιήνεγκαν ἐκ	ὅλην	Περυσίαν, καὶ ἐνεπρήσθη χωρὶς τοῦ
[5, 118]	παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν'	ὅλην	τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου
[5, 43]	Ἀλλά με σὺ τήνδε τὴν	διαβολὴν	αὐτοῖς διέβαλλες, τὴν αἰτίαν τοῦ
[5, 39]	ἐλέῳ τῶν γεωργῶν· καὶ τὴν	διαβολὴν	ἐγὼ τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ πλεῖστον.
[5, 17]	εἶναι τὴν ἐς τὰ ὅμοια	μεταβολήν.	Ὅμοια γὰρ δὴ πάντα ἦν,
[5, 17]	βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει πρὸς τὴν	μεταβολὴν	ὡς πανταχοῦ τῇ πατρίδι βοηθοῦντας.
[5, 90]	ἡμέρας διελύετο καὶ μεθ' ἡλίου	ἐπιτολὴν	πάμπαν ἐμαραίνετο. Καὶ τὸ κῦμα
[5, 11]	ἀπετέθειτο καὶ ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ	στολὴν	εἶχε τετράγωνον Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς
[5, 29]	ἐπανιόντα. Ὁ δὲ Μάνιος καὶ	ἐπιστολὴν	ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος
[5, 62]	ἐνδεῖν ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους	πλὴν	ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω
[5, 72]	τοῖς ἔτι φεύγουσι τῶν ἐπιφανῶν,	πλὴν	εἴ τις ἐπὶ τῷ φόνῳ
[5, 126]	ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι	πλὴν	ἱερέα ἧς εἶχεν ἱερωσύνης. Ὁ
[5, 28]	ἔρρωται δὲ καὶ τὰ λοιπὰ	πλὴν	τῆς γνώμης μόνης. Οὐ γὰρ
[5, 7]	ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε πάντας,	πλὴν	τοὺς συνεγνωκότας ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος·
[5, 101]	Ἀγρίππα· καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ	ὕλην	ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος
[5, 105]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν	Στρογγύλην,	ἣ τῶν πέντε νήσων ἐστὶ
[5, 28]	Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν τε	βουλὴν	καὶ τοὺς καλουμένους ἱππέας συναγαγὼν
[5, 23]	δείσας ὁ Λεύκιος, ὡς ἔλεγεν,	ἐπιβουλήν·	καλούμενός τε ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων
[5, 20]	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε	μὴν	αὐτῶν δύο μόνα τὰ τελευταῖα·
[5, 70]	ὑποκρίσεως τοὺς θεράποντας ἐσταύρου. Οὐ	μὴν	ἐλάνθανε δεύτερον ἐπὶ Βιθυνικῷ τόδε
[5, 124]	σφᾶς ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεις. Οὐ	μὴν	ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον
[5, 33]	Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε	μὴν	καὶ ὁ Λεύκιος, ἑτέροις ὁμοίοις
[5, 120]	τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν γε	μὴν	οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο, καὶ μάλιστα
[5, 59]	ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. Τό γε	μὴν	πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν ὁ Ἀντώνιος,
[5, 79]	τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε	μὴν	τῷ Καίσαρι μὴ λύειν τὰ
[5, 43]	~Ἐγὼ τὸν πρὸς σὲ πόλεμον	ἠράμην,	οὐχ ἵνα σε καθελὼν διαδέξωμαι
[5, 44]	δεινὸν αὐτοὺς ἐργάσασθαι διὰ τὴν	ἐμὴν	καὶ σὴν φιλονικίαν, μηδὲ ἄνθρωπον
[5, 42]	στρατόπεδον τὸ σὸν ἄνευ σπονδῶν	ἱέμην)	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις αἰτήσω
[5, 99]	τοὺς ἐπτοημένους ἔτι πρὸς τὴν	μνήμην	Πομπηίου Μάγνου· οὐ γὰρ αὐτοὺς
[5, 89]	κυβερνήτης ἰδιώτου διέφερεν οὔτε κατ'	ἐπιστήμην	οὔτε προστάσσων. Ἀλλ' ὁ φθόρος
[5, 48]	λοχαγοὶ διέλαβον, προδεδιδαγμένοι πάντες ἐς	τιμὴν	ἀπάγειν ἅμα καὶ φυλακὴν ἄσημον.
[5, 15]	οὔτε γὰρ ἀργύριον ἦν ἐς	τιμὴν	τῆς γῆς δίδοσθαι τοῖς γεωργοῖς,
[5, 12]	διαλαχεῖν τῆς τε γῆς τὴν	τιμὴν	τοὺς δωρουμένους ᾔτουν, καὶ ἀργύριον
[5, 54]	καὶ πρότερον εἶπε· Φουλβίας μὲν	ᾐσθόμην	οὔσης μοναρχικῆς, ἐγὼ δὲ συνεχρώμην
[5, 44]	σοῦ καὶ φρονῶν ἔτι μόνος	ἀφικόμην.	Καὶ περὶ μὲν ἐμοῦ τοσαῦτα·
[5, 44]	Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς	ὑπελιπόμην,	ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε
[5, 68]	βεβυσμένοι τε ὑπὸ πλήθους καὶ	διαδρομὴν	οὐκέτι ἔχοντες, ἀλλὰ φόνος ἦν
[5, 59]	πολιορκίαν καὶ τὴν τῆς Αὐσονίδος	καταδρομὴν	καὶ τὸ συνθέσθαι μὲν Ἀηνοβάρβῳ
[5, 36]	αὐτὰ πάντως. Ὁ δὲ τὴν	ὁρμὴν	ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως, ἔφη, πρῴην
[5, 53]	Πομπηίῳ, ἵν' ἔχοι καὶ τήνδε	ἀφορμὴν	ἐς διαλύσεις, εἰ δεήσειεν. Καὶ
[5, 85]	καὶ αἵδε ὥσπερ αἱ περὶ	Κύμην,	ὁρμοῦσαί τε καὶ ἐμβαλλόμεναι πρὸς
[5, 42]	αἰσχρὰν ἂν τὴν τοιαύτην ἧσσαν	ἡγούμην	καὶ αἰσχίονα ἔτι τὴν παράδοσιν·
[5, 43]	δὲ δή σε οὐκ ἔπειθον,	ᾤμην	ἐλθὼν ἐπὶ Ῥώμην καὶ ἀναγκάσαι,
[5, 77]	εἴτε ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ	γνώμην	ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν
[5, 41]	ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα τὴν	γνώμην	ἀπὸ τοῦ σχήματος· καὶ ὁ
[5, 39]	οὗτος ἅπαντα πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	γνώμην	διῴκει, τὰ δὲ πάτρια Ῥωμαίοις
[5, 70]	Μοῦρκον διά τε ἀξίωμα καὶ	γνώμην	ἐγκρατῆ βαρυνόμενος ἔτι μᾶλλον ἐκ
[5, 137]	ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω τὴν	γνώμην	εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ
[5, 29]	ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε δι' ἑτέραν	γνώμην	εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ
[5, 57]	ἑαυτοῦ συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ	γνώμην	ἐν ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ
[5, 63]	Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν	γνώμην	ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. Ὁ δὲ
[5, 35]	ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ	γνώμην	ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος μὲν καὶ Ἀσίνιος
[5, 93]	ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν	γνώμην	καὶ ἐς τὰς ἔτι γινομένας
[5, 80]	δὲ καὶ Μηνόδωρος τὴν ὅλην	γνώμην,	μάθοι δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ
[5, 16]	οὐκ ἀξίων ἐνίοις ἐδίδου παρὰ	γνώμην,	μέχρι τὸ πλῆθος ἐκπλαγὲν αὑτοῦ
[5, 133]	Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ Παρθυαίοις,	γνώμην	ὁ Πομπήιος ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι
[5, 13]	ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν	γνώμην	ὁ στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε,
[5, 32]	ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν Ἀντωνίου	γνώμην	οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ τὴν ἡγεμονίαν
[5, 59]	τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος τὴν	γνώμην	σφῶν τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι
[5, 129]	ἐμαρτύρετο τῆς ἐπιορκίας, οὐ κατὰ	γνώμην	τοῦ αὐτοκράτορος τῆς στρατείας ἀπολυθέντας,
[5, 79]	εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε τὴν	γνώμην	τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς παράσπονδον
[5, 141]	προορῶν· εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου	γνώμην	φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι
[5, 124]	Ὁ δ' ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ	συγγνώμην	αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ
[5, 42]	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις αἰτήσω	συγγνώμην	δικαίαν τε καὶ τοῖς σοῖς
[5, 127]	καὶ τιμὰς ἅπασιν ἔνεμεν καὶ	συγγνώμην	τοῖς ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ Πομπηίου.
[5, 51]	ἀρχῆς καὶ ἰδίους ἐπιστήσας ἐς	Ῥώμην	ἀνέστρεφεν· ~ὁ δὲ Ἀντώνιος χειμῶνος
[5, 53]	ἀπεκρίνατο, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς	Ῥώμην	ἀπὸ Κελτῶν ἐπανιὼν ᾔσθετο μὲν
[5, 73]	ἱεραῖς παρθένοις φυλάσσειν ἔπεμψαν ἐς	Ῥώμην.	Ἐξένιζον δ' ἀλλήλους αὐτίκα, περὶ
[5, 99]	συμφορᾷ μείζονι, Μαικήναν μὲν ἐς	Ῥώμην	ἐξέπεμπε διὰ τοὺς ἐπτοημένους ἔτι
[5, 12]	τοιάδε· Καίσαρι δὲ ἐς τὴν	Ῥώμην	ἐπανιόντι ἥ τε νόσος αὖθις
[5, 30]	στρατόπεδον ἐπολιόρκει. Λεύκιος δὲ ἐς	Ῥώμην	ἐπειγόμενος τρεῖς μὲν τάξεις προύπεμψεν,
[5, 112]	ὀξέως. Μαικήναν δ' αὖθις ἐς	Ῥώμην	ἔπεμπε διὰ τοὺς νεωτερίζοντας· καί
[5, 74]	τὸ φορτικόν, ἔλαθον ἐς τὴν	Ῥώμην	ἐσελθόντες. Μόνοι δὲ ἤχθοντο, ὅσοι
[5, 126]	προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσας ἔπεμψεν ἐς	Ῥώμην,	ἐφ' οὗπερ ἦν σχήματος, ἰδιώτην
[5, 43]	οὐκ ἔπειθον, ᾤμην ἐλθὼν ἐπὶ	Ῥώμην	καὶ ἀναγκάσαι, πολίτης τε ὢν
[5, 74]	Πομπήιον ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐς τὴν	Ῥώμην.	Καὶ ἑτέρα τοῦ πλήθους ἦν
[5, 18]	τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο, τὴν δὲ	Ῥώμην	λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε τῆς θαλάσσης
[5, 131]	συνελαμβάνοντο. Καὶ ἀχθέντας αὐτοὺς ἐς	Ῥώμην	ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν τε
[5, 33]	δὴ τέλος τοῦ Καίσαρος ἐς	Ῥώμην	ὁδεῦον διέφθειρεν· Ἀσινίου δὲ καὶ
[5, 12]	συνιόντες ἀνὰ μέρος ἐς τὴν	Ῥώμην	οἵ τε νέοι καὶ γέροντες
[5, 23]	οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεις ἔπεμψαν ἐς	Ῥώμην,	οἳ ἔμελλον ἑκατέρων ἐς διαλύσεις
[5, 66]	συνάγοντος αὐτῷ Πομπήιον. Ἐς δὲ	Ῥώμην	παρελθόντες ἐτέλουν τοὺς γάμους. Καὶ
[5, 74]	δὲ καὶ Ἀντώνιος ὥδευον ἐς	Ῥώμην.	Πυθόμεναι δὲ ἥ τε πόλις
[5, 39]	μοναρχίαν. Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἔπειθον,	ἐπειρώμην	ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς καταναγκάσαι.
[5, 54]	ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς, ἐγὼ δὲ	συνεχρώμην	τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς
[5, 135]	παῖδα περισῴζοις, πολεμοῦντι δὲ μοῖραν	ἱκανὴν	ἐς τὸν ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον
[5, 100]	αὐτοκράτορσι χλαμύδα ἐκ φοινικῆς ἐς	κυανῆν	μεταλλάξαι, εἰσποιούμενον ἄρα ἑαυτὸν τῷ
[5, 84]	Πομπήιος αὐτόν τε Δημοχάρην καὶ	Ἀπολλοφάνην,	καὶ τόνδε ἀπελεύθερον ἑαυτοῦ, ναυάρχους
[5, 9]	ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες τὴν πόλιν	κενὴν	καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς χεῖρας
[5, 79]	δὲ ἦλθε μὲν ἐς τὴν	τεταγμένην	ἡμέραν σὺν ὀλίγοις, Καίσαρα δὲ
[5, 141]	πρεσβείαν μου τὴν ἐς Ἀντώνιον	ἀπεσταλμένην	ἢ λαβόντας ἄγειν ἤδη πρὸς
[5, 138]	ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις	ἀπεσταλμένην·	καὶ εὐθὺς ἔπεμπέ τινας ἐς
[5, 22]	τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον	δεδομένην	ἐλευθεροῦν μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ
[5, 109]	ἐς ὅσον ἤπειγεν, ἐς Τυνδαρίδα	ἐνδιδομένην	ἔπλει· καὶ παρῆλθε μὲν εἴσω,
[5, 79]	περιουσίαν ὁ Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ	πιπρασκομένην	ὡς πολεμίου. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 28]	χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι,	γιγνομένην	στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ
[5, 41]	τοῦ Καίσαρος ἐχθροί, τὴν ἰδίᾳ	γενομένην	ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ
[5, 69]	τοῦ Πομπηίου, καταπρήσειν ἀπειλοῦντες, ἐξέπεμπον	ἐργασομένην	διαλύσεις. Λίβων μὲν δὴ συνεὶς
[5, 75]	Καῖσαρ ἐς τὴν Κελτικὴν ἐξώρμα	ταρασσομένην,	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν
[5, 55]	δὲ Φουλβίαν μὲν ἐν Σικυῶνι	νοσηλευομένην	ἀπέλιπεν, ἀπὸ δὲ Κερκύρας ἐς
[5, 130]	ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι τὴν εἰρήνην	ἐστασιασμένην	ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε
[5, 53]	ἀλλαχοῦ καὶ Λέπιδον ἐς τὴν	ἐψηφισμένην	αὐτῷ Λιβύην, ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου
[5, 43]	τὴν ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι,	λελυμένην	ὑπὸ τῆς τῶν τριῶν ἀρχῆς,
[5, 10]	οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι τὴν χώραν	θορυβουμένην,	ἀλλὰ τὸν στρατὸν ἐς τὰ
[5, 19]	ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα,	πορθουμένην	ὑπὸ Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος
[5, 87]	ταξίαρχοι τὸν αὐτοκράτορα ἐς αὐτοσχέδιον	σκηνὴν	ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν αὐτῷ
[5, 133]	φεύγων ἐς Ἀντώνιον· ἐς δὲ	Μιτυλήνην	καταχθεὶς διέτριβεν, ἔνθα αὐτὸν ἔτι
[5, 132]	ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ' ὅμως εἰς	εἰρήνην	ἀφύλακτον ἅπαντα περιήγαγε. Καὶ ἐξ
[5, 130]	εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι τὴν	εἰρήνην	ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά
[5, 130]	τὸ βιβλίον ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ τε	εἰρήνην	καὶ εὐθυμίαν, ἐς τέλος τῶν
[5, 78]	δ' ὅμως, ἡγούμενος ἔργῳ τὴν	εἰρήνην	λελύσθαι. Καὶ Ἀντώνιον ἐξ Ἀθηνῶν
[5, 70]	πάντες ὁμαλῶς ἔπειθον ἐς τὴν	εἰρήνην,	Μηνόδωρος δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς ἐπέστελλεν
[5, 128]	βάρβαρα, σαλεύοντα τὴν μόλις κτηθεῖσαν	εἰρήνην,	ὅθεν καταπλουτιεῖν αὐτούς. Οἱ δ'
[5, 122]	ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ προύπεμψεν ἐς	Μεσσήνην	ἐς τὰς ναῦς ἐντίθεσθαι τὰ
[5, 121]	τῶν Ναυλόχων ἀναθορὼν ἐς τὴν	Μεσσήνην	ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ
[5, 84]	στρατῷ πολλῷ καὶ Πομπήιον περὶ	Μεσσήνην	κατειλήφει ναῦς ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνας,
[5, 84]	προσδοκῴη. Ὡς δὲ Δημοχάρης ἐς	Μεσσήνην	κατέπλευσεν, ὁ μὲν Πομπήιος αὐτόν
[5, 122]	αὐτὸν οὐ καταλαβὼν ἐς τὴν	Μεσσήνην	παρῆλθε καὶ κατεῖχε τῆς πόλεως.
[5, 109]	Ταυρομενίῳ, μετὰ δεῖπνον εὐθὺς ἐς	Μεσσήνην	περιέπλει, μέρος ἐν ταῖς Μύλαις
[5, 10]	Ἀντώνιος ἐξελαύνων ὑποφεύγοντας ἐς τὴν	Παρθυηνὴν	καὶ τοῖς πλήθεσιν ἐπιβάλλων ἐσφορὰς
[5, 63]	καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ Κοκκήιος	ἐκείνην	τε τὴν ἡμέραν ἐξενίζετο παρ'
[5, 17]	οὐδὲ ἕτερα αὐτῶν ἐς ἔχθραν	κοινὴν	Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν
[5, 7]	καὶ Συρίαν τὴν κοίλην καὶ	Παλαιστίνην	καὶ τὴν Ἰτουραίαν καὶ ὅσα
[5, 22]	τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ γῆν	μόνην,	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τῶν
[5, 71]	δὲ ὡς κάθοδον αὐτῷ δώσοντες	μόνην,	τότε μὲν ἐπ' οὐδενὶ ἔργῳ
[5, 56]	αὐτῇ δύο τέλη περιέσπασε τὴν	συμφροσύνην	Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς δὲ Ἰταλίας
[5, 131]	~Τοῦ δὲ δήμου τὴν μεγίστην	ἱερωσύνην	ἐς αὐτὸν ἐκ Λεπίδου μεταφέροντος,
[5, 47]	γνώμης ἐκράτει, ἀλλὰ μόλις τὴν	βοὴν	καταπαύσας εἶπε τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς
[5, 9]	ἐπεὶ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς	Ἀρσινόην,	ἱκέτιν οὖσαν ἐν Μιλήτῳ τῆς
[5, 9]	Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε τὴν	Ἀρσινόην	ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι μὲν ἐκέλευσεν,
[5, 130]	δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο	πομπήν,	ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν εἶναι, καθ'
[5, 84]	ὁ μὲν Πομπήιος αὐτόν τε	Δημοχάρην	καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ τόνδε ἀπελεύθερον
[5, 84]	Καλουίσιος ἕως μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν	Δημοχάρην	προσεδόκα, παρέμενεν, ἔνθαπερ ὥρμιστο, ναυμαχεῖν
[5, 61]	Οὐ γάρ, ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος	ἐχρῆν	ἐπὶ μειρακίῳ τῷ Καληνοῦ παιδὶ
[5, 134]	Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε σοι τὴν	σὴν	μητέρα περισώσας ἔπεμπε, προύτεινε. Καὶ
[5, 44]	ἐργάσασθαι διὰ τὴν ἐμὴν καὶ	σὴν	φιλονικίαν, μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ
[5, 12]	γυναῖκες ἅμα τοῖς παιδίοις, ἐς	τὴν	ἀγορὰν ἢ τὰ ἱερά, ἐθρήνουν,
[5, 9]	ὁσίων ἢ δικαίων, ἐπεὶ καὶ	τὴν	ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀρσινόην, ἱκέτιν οὖσαν
[5, 64]	Ὑπογύως δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς	τὴν	ἀδελφὴν Καίσαρος εἶχεν Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν
[5, 71]	ἐνιστάμενον, ἐνδοὺς ὁ Πομπήιος ἐς	τὴν	Αἰναρίαν διέπλει ναυσὶ πολλαῖς ἀρίσταις,
[5, 144]	αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον, μὴ	τὴν	αἰσίαν Ἀντωνίου καὶ Καίσαρος ἐς
[5, 67]	Ἐπετίμητο δὴ πάντα, καὶ τῶνδε	τὴν	αἰτίαν ἐς τὴν ἔριν τῶν
[5, 62]	εἰργασμένον. Σὺ δὲ καὶ τῶνδε	τὴν	αἰτίαν ἔχεις· εἰ γὰρ οὐκ
[5, 43]	τήνδε τὴν διαβολὴν αὐτοῖς διέβαλλες,	τὴν	αἰτίαν τοῦ πολέμου μεταφέρων ἐπὶ
[5, 91]	ἐπιβουλή. Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς	τὴν	ἀκτὴν ἅπασαν τῆς Ἰταλίας τὰ
[5, 72]	οἰκέτας ὑποδέχεσθαι μηδ' ἐφορμεῖν ναυσὶ	τὴν	ἀκτὴν τῆς Ἰταλίας, ἄρχειν δὲ
[5, 8]	τῆς ὄψεως λαβεῖν, ὅτε ἐπὶ	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν
[5, 62]	γὰρ ἐπικρύψω σε, ὅτι καὶ	τὴν	ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ
[5, 40]	τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις διδόναι	τὴν	ἀμνηστίαν, ὡς χάριν ἐκείνῳ φέρων,
[5, 4]	Ἕλληνας καὶ ὅσα ἄλλα ἔθνη	τὴν	ἀμφὶ τὸ Πέργαμον Ἀσίαν νέμονται,
[5, 13]	δὲ Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν ἐξελογεῖτο	τὴν	ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν οὐδ' ὣς
[5, 32]	τε πόλεμον ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ	τὴν	Ἀντωνίου γνώμην οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ
[5, 141]	πόλεμον οὐ προορῶν· εἰ δὲ	τὴν	Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ
[5, 137]	οὔτε πω τὴν γνώμην εἰδὼς	τὴν	Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ τὸν στρατὸν
[5, 22]	τινος εἶναι κύριον ἔργου μήτε	τὴν	Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν
[5, 127]	εἴτε ὡς ἐς ἀλλοτρίαν ἀρχὴν	τὴν	Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν, εἴτε καραδοκῶν
[5, 114]	~Τετάρτῃ δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ	τὴν	ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα
[5, 39]	γέλως. Ἅπερ ἐγὼ μεταβάλλειν ἐς	τὴν	ἄνωθεν ἐλευθερίαν τε καὶ δημοκρατίαν
[5, 29]	ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν τις αὑτοῦ	τὴν	ἀξίωσιν καθαιρῇ. Ἐρομένων δὲ τῶν
[5, 130]	ἔργα καὶ τὴν πολιτείαν ἑαυτοῦ	τὴν	ἀπ' ἀρχῆς ἐς τότε καταλέγων·
[5, 54]	τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς	τὴν	ἁπάντων ὑμῶν καθαίρεσιν. Καὶ νῦν,
[5, 102]	ὁ Μίνδιος παρὰ Μεσσάλα τοῦ	τὴν	ἀποδημίαν Ἀγρίππᾳ διοικοῦντος. Ἔφη δ'
[5, 3]	αὐτῶν ὁ μὲν Ἀντώνιος διὰ	τὴν	ἀποδημίαν ἓξ τέλη καὶ ἱππέας
[5, 59]	ἐγκλήματα ἀλλήλοις προύφερον, οἱ μὲν	τὴν	ἀπόκλεισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὴν
[5, 29]	ἄπρακτοι, καὶ οὐ συνῆλθον ἐς	τὴν	ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι, εἴτε καθ'
[5, 67]	ταχύνειν γε τὸν πόλεμον διὰ	τὴν	ἀπορίαν. Χρημάτων δ' ἐς αὐτὸν
[5, 59]	τοῦ Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ δὲ	τὴν	ἀποτείχισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ πολιορκίαν
[5, 124]	ἀρετῆς τὸν Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ	τὴν	ἀργίαν συνῄδεσαν Λεπίδῳ, καὶ τῆς
[5, 43]	διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ' ἵνα	τὴν	ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι, λελυμένην
[5, 3]	ὧδε γὰρ αὐτὸς εἵλετο διὰ	τὴν	ἀρρωστίαν̓ ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς
[5, 9]	ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε	τὴν	Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι μὲν
[5, 21]	Λεύκιος, δεδιέναι λέγων Καίσαρα διὰ	τὴν	ἀρχὴν δορυφορούμενον, αὐτὸς ἀφρούρητος ὤν.
[5, 13]	ἀλλήλων, τοῖς μὲν ἡγεμόσιν ἐς	τὴν	ἀρχὴν παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ
[5, 73]	τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν δὲ	τὴν	ἀρχὴν τὴν πατρῴαν δι' ὀξυτάτης
[5, 132]	πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι	τὴν	ἀρχήν, τῶν ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. Ἐφ'
[5, 65]	αὐτῶν περιέπεμπεν, Οὐεντίδιον μὲν ἐς	τὴν	Ἀσίαν Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν Παρθυαίους τε
[5, 1]	ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς	τὴν	Ἀσίαν, ἔνθα αὐτῷ συμβάλλει Κλεοπάτρα
[5, 2]	ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ	τὴν	Ἀσίαν ἐπὶ νεῶν καὶ στρατοῦ,
[5, 133]	ἦν Λαβιηνὸς οὐ πρὸ πολλοῦ	τὴν	Ἀσίαν ἐπιδραμών. Ὧδε δὲ ἔχοντι
[5, 57]	τῆς ἐπιχειρήσεως γενομένης, ἐς μὲν	τὴν	Αὐσονίδα ἔπεμπεν Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν τοῖς
[5, 59]	τὴν ἀπόκλεισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ	τὴν	ἀφαίρεσιν τοῦ Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ
[5, 7]	ὧν τῷ Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς	τὴν	βασιλείαν, καλῆς οἱ φανείσης τῆς
[5, 47]	τῆς γνώμης ἐκράτει, ἀλλὰ μόλις	τὴν	βοὴν καταπαύσας εἶπε τοῖς ἰδίοις.
[5, 19]	Ἱππέων δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων ἐπὶ	τὴν	Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου,
[5, 10]	ἐπὶ τῷ Κράσσῳ. Παρὰ δὲ	τὴν	Γαΐου Καίσαρος ἄρα τελευτὴν καὶ
[5, 99]	ἀπορίαις, ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς ἐς	τὴν	γῆν ἀνέλκων μετὰ ἐπείξεως καὶ
[5, 82]	ὁ Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς	τὴν	γῆν ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν
[5, 81]	τὸν κόλπον ἐν χρῷ παρὰ	τὴν	γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον,
[5, 90]	καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ	τὴν	γῆν δεδιότες καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν
[5, 90]	τῶν οἰκείων μετακλήσεις ἀνά τε	τὴν	γῆν διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν
[5, 16]	μέλλον ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ	τὴν	γῆν διένεμε, καὶ δωρεὰς αἰτεῖν
[5, 104]	τοῦ Πομπηίου στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ	τὴν	γῆν διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ
[5, 121]	Ἀγρίππου, αἱ μὲν ἐξώκελλον ἐς	τὴν	γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς
[5, 81]	πέλαγος οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς	τὴν	γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ
[5, 12]	στρατὸν ἐς τὰς ἀποικίας καὶ	τὴν	γῆν ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ
[5, 111]	Ὅσοι δ' ἐξ αὐτῶν ἐς	τὴν	γῆν ἐσενήχοντο, τοὺς μὲν οἱ
[5, 89]	τὰς ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐς	τὴν	γῆν ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι·
[5, 121]	κατεφλέχθησαν ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐς	τὴν	γῆν ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· αἱ δὲ
[5, 111]	ὁ Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ	τὴν	γῆν πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν,
[5, 89]	καὶ τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ	τὴν	γῆν, συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ
[5, 139]	ὡς ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ	τὴν	γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ ὁ
[5, 84]	ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς καὶ παρέπλει	τὴν	γῆν, τοὺς κόλπους ἐξελίσσων. Ὁ
[5, 85]	γνώμῃ δὲ αὐτοῦ παρά τε	τὴν	γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ'
[5, 41]	δύο ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα	τὴν	γνώμην ἀπὸ τοῦ σχήματος· καὶ
[5, 137]	κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω	τὴν	γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα
[5, 63]	τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων	τὴν	γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. Ὁ
[5, 93]	ὡς ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο	τὴν	γνώμην καὶ ἐς τὰς ἔτι
[5, 13]	τῶν ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν	τὴν	γνώμην ὁ στρατὸς ἐς αὐτὸν
[5, 59]	Καὶ τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος	τὴν	γνώμην σφῶν τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον,
[5, 79]	οὐχ εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε	τὴν	γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς
[5, 142]	καὶ τὴν ὁδόν, ἣν ἐφέρετο,	τὴν	δ' ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει. Τότε
[5, 80]	τὸν Ἀντώνιον οὐ περιμείναντα ἐμέμφετο,	τὴν	δ' οὖσαν ἤδη παρασκευὴν ἐκέλευε
[5, 5]	πλῆθος τῆς χρείας συνορᾶν δύνασθε.	Τὴν	δὲ γῆν καὶ τὰς πόλεις
[5, 102]	ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου,	τὴν	δὲ ναυαρχίαν Ἀγρίππου μεταλαβόντος ἐπανελεύσεσθαι
[5, 49]	φέρειν ἐκέλευεν ὡς ἐκλυομένους μύσος.	~Τὴν	δὲ Περυσίαν αὐτὴν ἐγνώκει μὲν
[5, 97]	καὶ ἄλλο πλῆθος ἐσκευασμένον κούφως,	τὴν	δὲ πρὸς ἕω καὶ δύσιν
[5, 18]	τοῖς στασιάρχοις τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο,	τὴν	δὲ Ῥώμην λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε
[5, 127]	τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος.	Τὴν	δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο
[5, 79]	δραπέτην· γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου,	τὴν	δὲ τοῦ Μάγνου περιουσίαν ὁ
[5, 12]	συνισταμένας τοῦ μηδ' αὖθις ἀνακῦψαι	τὴν	δημοκρατίαν, παρῳκισμένων τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων
[5, 43]	διένεμον. Ἀλλά με σὺ τήνδε	τὴν	διαβολὴν αὐτοῖς διέβαλλες, τὴν αἰτίαν
[5, 39]	κληρουχίας ἐλέῳ τῶν γεωργῶν· καὶ	τὴν	διαβολὴν ἐγὼ τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ
[5, 19]	Φουλβία τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐς	τὴν	διαφοράν. Ἐξιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος
[5, 114]	Βραδύνειν τε οὐ δυνάμενοι διὰ	τὴν	δίψαν ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι τῶν
[5, 43]	κατῆρξας σύ, μόνος ἂν καὶ	τὴν	δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ δὲ δή
[5, 3]	τὸν στρατὸν ἐπῄνουν. Καὶ ἐς	τὴν	δόσιν τῶν ἐπινικίων ὁ μὲν
[5, 39]	συλλέγοντος, εἷς οὗτος ἅπαντα πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ γνώμην διῴκει, τὰ δὲ
[5, 55]	μόλις, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς	τὴν	ἑαυτοῦ ναῦν τὸν Ἀηνόβαρβον ἀναδεξάμενος
[5, 130]	ἡ εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι	τὴν	εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ συνέστησε
[5, 78]	ἐδέξατο δ' ὅμως, ἡγούμενος ἔργῳ	τὴν	εἰρήνην λελύσθαι. Καὶ Ἀντώνιον ἐξ
[5, 70]	ἄλλοι πάντες ὁμαλῶς ἔπειθον ἐς	τὴν	εἰρήνην, Μηνόδωρος δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς
[5, 23]	ἰδίας παρασκευῆς αὐτῶν πυθόμενοι καὶ	τὴν	εἰς ἑκάτερον σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι,
[5, 90]	τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ	τὴν	ἐκ τῶν παραλόγων αὐτοὺς ἐλπίδα
[5, 6]	καὶ πόλεσιν ἐλευθέραις ἄλλα ἐς	τὴν	ἑκάστων δύναμιν ἐπετάχθη. ~Περιιόντι δ'
[5, 131]	στάσιν ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖς	τὴν	ἐλευθερίαν ᾐτήκει Πομπήιος, καὶ ἡ
[5, 120]	αὐτοὶ περὶ τῆς σφῶν σωτηρίας	τὴν	ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν γε μὴν
[5, 113]	ἀνδράσιν ἐν μόνῃ τῇ μάχῃ	τὴν	ἐλπίδα ἔχουσιν, παραστήσεσθαι δ' αὐτοὺς
[5, 44]	μηδὲν δεινὸν αὐτοὺς ἐργάσασθαι διὰ	τὴν	ἐμὴν καὶ σὴν φιλονικίαν, μηδὲ
[5, 132]	τῆς στάσεως σύμβολα, ἔκαιε, καὶ	τὴν	ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ
[5, 3]	Λεπίδου· τήν τε γὰρ Κελτικὴν	τὴν	ἐντὸς Ἄλπεων ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος
[5, 45]	πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ καὶ	τὴν	ἐξουσίαν, ἣν σπενδόμενος ἂν ἔδωκας
[5, 34]	ἡμέραν οὔσης, φυλάξας ὁ Λεύκιος	τὴν	ἑορτὴν ὡς ἀμελείας τοῖς πολεμίοις
[5, 144]	ποτὲ ὕβρεως καὶ ἀχάριστος ἐς	τὴν	ἔπειτα εὐεργεσίαν γενόμενος, εἴτε καὶ
[5, 11]	Κλεοπάτρᾳ, ᾗ δὴ καὶ μάλιστα	τὴν	ἐπιδημίαν ἀνετίθει. ~Καὶ τὰ μὲν
[5, 14]	γένοιτο, τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς	τὴν	ἐπιδημίαν Ἀντωνίου διατρίβειν. Οὐ δυνατοῦ
[5, 13]	στρατοῦ, τῷ στρατῷ δὲ ἐς	τὴν	ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον, ἡ τῶν
[5, 128]	ὁ μὲν τόδε εἰπὼν ἐς	τὴν	ἐπιοῦσαν ἀφανὴς ἦν, καὶ οὐδ'
[5, 142]	ἀπορίας τῶν παρόντων ἑαυτὸν ἐς	τὴν	ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ·
[5, 34]	ἐποίει. Νουμηνίας δὲ ἔτους ἐς	τὴν	ἐπιοῦσαν ἡμέραν οὔσης, φυλάξας ὁ
[5, 107]	τοῦ Παπίου καὶ αὐτῷ κατὰ	τὴν	ἐπωτίδα ἐμπεσὼν κατέσεισε τὴν ναῦν
[5, 67]	καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν ἐς	τὴν	ἔριν τῶν ἡγεμόνων ἀναφέροντες ἐβλασφήμουν
[5, 141]	παρακαλῶ περιμεῖναι τὴν πρεσβείαν μου	τὴν	ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντας
[5, 17]	ἔνιοι, νομίζοντες οὐκ αὐτομολίαν εἶναι	τὴν	ἐς τὰ ὅμοια μεταβολήν. Ὅμοια
[5, 71]	Πομπηίῳ συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε καὶ	τὴν	ἐσθῆτα κατερρήξατο ὁ Πομπήιος ὡς
[5, 98]	μεταλαβόντος ὁ κόλπος ἐκυκᾶτο, ἐς	τὴν	ἑσπέραν ἀνεῳγμένος, καὶ οὔτε ἐκπλεῦσαι
[5, 93]	Ἀντωνίῳ ἢ τῆς συμμαχίας διὰ	τὴν	εὐπορίαν τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων
[5, 103]	ἐπιφαίνεται κατὰ τὸ Σκυλάκιον, καὶ	τὴν	εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς τὸ
[5, 91]	ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ γῇ διὰ	τὴν	εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος. Ὁ δὲ
[5, 53]	ἄλλους ἀλλαχοῦ καὶ Λέπιδον ἐς	τὴν	ἐψηφισμένην αὐτῷ Λιβύην, ἄγοντα τῶν
[5, 87]	ὁμοίως ἔχων, παρεκάλει περιθέων ἐς	τὴν	ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ δὲ αὐτῷ
[5, 43]	οὐχ ἵνα σε καθελὼν διαδέξωμαι	τὴν	ἡγεμονίαν, ἀλλ' ἵνα τὴν ἀριστοκρατίαν
[5, 32]	Ἀντωνίου γνώμην οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ	τὴν	ἡγεμονίαν τῆς στρατιᾶς οὐ παριέντες
[5, 97]	Τήνδε μὲν ὁ Καῖσαρ ὥρισε	τὴν	ἡμέραν, αἰσιούμενος ἴσως διὰ τὸν
[5, 63]	Καίσαρα ὁ Κοκκήιος ἐκείνην τε	τὴν	ἡμέραν ἐξενίζετο παρ' αὐτῷ καὶ
[5, 49]	ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ	τὴν	Ἥραν ἔσεβον, οἷα Τυρρηνοί· τότε
[5, 107]	ἐν τοῖς πύργοις ἀπεσείσατο καὶ	τὴν	θάλασσαν ἀθρόως ἐδέχετο, καὶ τῶν
[5, 80]	τὰς σπονδὰς ὁ Πομπήιος λῃστεύων	τὴν	θάλασσαν ἀναλύσειε καὶ τοῦθ' οἱ
[5, 96]	Νείμαντες δὲ αὐτά, μέρος ἐς	τὴν	θάλασσαν ἀπορρίπτουσι καὶ μέρος ἐς
[5, 120]	μετὰ φόβου καὶ σπουδῆς ἐς	τὴν	θάλασσαν ἀφεώρων, ὡς ἐν τῇδε
[5, 89]	Ὡς δὲ καὶ τὸ σπάσμα	τὴν	θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται
[5, 88]	ἀνεπαύετο. ~Χ. Ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τὴν	θάλασσαν ἐφορῶν ἐθεᾶτο ναῦς ἐμπεπρησμένας
[5, 77]	παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά τε αὖθις ἀφανῆ	τὴν	θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ μικρὸν ἢ
[5, 103]	τε γῆν ἱππέων καὶ λιβυρνίδων	τὴν	θάλασσαν. Καὶ ὁ Καῖσαρ ὧδε
[5, 92]	ἐπιβήσας ἐς Σικελίαν περαιοῦν καὶ	τὴν	θάλασσαν μεθεὶς κατὰ γῆν πόλεμον
[5, 93]	Ἀντώνιον πρὸ τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι	τὴν	θυγατέρα τῷ παιδὶ Λεπίδου, καθάπερ
[5, 26]	Λεύκιος ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα τῷ	τὴν	Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Ἀηνόβαρβός
[5, 20]	τοῖς ὑπὸ Καίσαρος πεμπομένοις ἐς	τὴν	Ἰβηρίαν καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺς
[5, 41]	οὖν οἱ τοῦ Καίσαρος ἐχθροί,	τὴν	ἰδίᾳ γενομένην ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου
[5, 105]	φρουρῶν αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε	τὴν	Ἱερὰν καὶ τῆς ἐπιούσης ἔμελλεν
[5, 68]	Οἱ δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα	τὴν	ἱερὰν ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον μὲν
[5, 2]	Μούρκῳ διέπλευσαν ἐς Σικελίαν καὶ	τὴν	ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ
[5, 50]	ὡς αὐτίκα ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ	τὴν	Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ
[5, 12]	πολέμου, καὶ αἱ πόλεις ἠξίουν	τὴν	Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον
[5, 67]	καὶ τὰ ἔθνη σεσυληκότες καὶ	τὴν	Ἰταλίαν αὐτὴν ἐσφοραῖς καὶ τέλεσι
[5, 21]	τοῖς ἐμφυλίοις τὴν πόλιν καὶ	τὴν	Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ
[5, 5]	διαδώσων ὁ Καῖσαρ ἄπεισιν ἐς	τὴν	Ἰταλίαν, εἰ χρὴ τῷ λόγῳ
[5, 93]	δυσχερὲς δ' ἐσόμενον αὐτῷ Καίσαρος	τὴν	Ἰταλίαν εἰληχότος. Ὀκταουία οὖν ἐχώρει
[5, 72]	τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν εἰσί, καὶ μηκέτι τοὺς
[5, 145]	ὁ Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούς, οἳ	τὴν	Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ
[5, 20]	τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ	τὴν	Ἰταλίαν ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι καὶ
[5, 99]	τοὺς δὲ κληρούχους αὐτὸς ἀνὰ	τὴν	Ἰταλίαν ἐπέτρεχε καὶ ἐκ τοῦ
[5, 129]	στρατοῦ τὸν μὲν προύπεμπεν ἐς	τὴν	Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν, τὸν δ'
[5, 3]	τῶν ἐπινικίων ὁ μὲν ἐς	τὴν	Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν τε γῆν
[5, 63]	ἐκ πάντων ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι	τὴν	Ἰταλίαν καθάπερ οὐ τευξομένη πάντων
[5, 24]	ἐστρατήγει Καληνός, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ	τὴν	Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ ἐν μὲν
[5, 61]	δὲ τὰς ἐμὰς ναῦς καὶ	τὴν	Ἰταλίαν λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ Σπένδεσθαι
[5, 27]	Τούς τε στρατολογήσοντας σφίσιν ἀνὰ	τὴν	Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 62]	εἰ γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν, οὐδ' ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι
[5, 143]	τὰς δύσεις θαλάσσης ἐγένετο, καὶ	τὴν	Ἰταλίαν περιήνεγκεν ἐς λιμὸν καὶ
[5, 53]	ναῦς ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίας, μὴ	τὴν	Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν.
[5, 134]	ἀλλ' ἔτι κρατῶν Σικελίας καὶ	τὴν	Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε σοι τὴν
[5, 22]	ἐλευθεροῦν μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ	τὴν	Ἰταλίαν σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων
[5, 111]	βραχέα τῶν ἱστίων ἀπέπλεον ἐς	τὴν	Ἰταλίαν, τῶν παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ
[5, 5]	λόγῳ τὸ ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων	τὴν	Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ
[5, 3]	ὑπὸ Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν ὑπολελειμμένων. ~Ὁ μὲν δὴ
[5, 7]	τὴν κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ	τὴν	Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα γένη
[5, 16]	ἐς τὸν ἄρχοντα προφέρων καὶ	τὴν	Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ ὑπεροψίαν. Οἱ
[5, 79]	πολέμου μεμψάμενος ὡς παράσπονδον εἴτε	τὴν	Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν οὖσαν
[5, 94]	αὐτῷ καὶ ἐν Τάραντι ἐς	τὴν	καταγωγὴν αὐτοῦ παρῆλθέ τε ἀφύλακτος
[5, 48]	ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος	τὴν	καταδικάζουσαν ἤνεγκε φανερῶς καὶ πάντας
[5, 75]	τούτοις ὁ μὲν Καῖσαρ ἐς	τὴν	Κελτικὴν ἐξώρμα ταρασσομένην, ὁ δὲ
[5, 51]	παρελάμβανε τόν τε στρατὸν καὶ	τὴν	Κελτικὴν ἐπ' αὐτῷ καὶ Ἰβηρίαν,
[5, 43]	αἰτίαν τοῦ πολέμου μεταφέρων ἐπὶ	τὴν	κληρουχίαν ἀπὸ σαυτοῦ, καὶ τῷδε
[5, 28]	στρατός, ὅσος τέ μοι συναδικεῖται	τὴν	κληρουχίαν ἀφαιρούμενος ὑπὸ Λευκίου καὶ
[5, 7]	τε καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν	τὴν	κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ τὴν
[5, 10]	τὴν Συρίαν οἱ Παρθυαῖοι μετὰ	τὴν	Κράσσου συμφορὰν καὶ συνέπραξαν τοῖς
[5, 21]	Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ	τὴν	κρίσιν ἢ ἐπὶ σφῶν ἢ
[5, 23]	ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ	τὴν	κρίσιν ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ τῶν
[5, 110]	δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς	τὴν	μάχην ἐβλάπτοντο. Τέλη δ' ἦν
[5, 131]	καὶ θάλασσαν ~Τοῦ δὲ δήμου	τὴν	μεγίστην ἱερωσύνην ἐς αὐτὸν ἐκ
[5, 68]	ἦλθεν, ἐντυχεῖν τε βουλόμενος καὶ	τὴν	μέμψιν ἐκλογίσασθαι. Οἱ δὲ αὐτὸν
[5, 142]	μὴ Σκαῦρος αὐτομολήσας ἀπ' αὐτοῦ	τὴν	μὲν ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ τὴν
[5, 62]	Καὶ ὁ Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν	Τὴν	μὲν Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ σὺν
[5, 82]	τοῦ πελάγους ἑαυτὸν ἔρριψεν. Καὶ	τὴν	μὲν ναῦν ὁ Μηνόδωρος ἀνεδήσατο
[5, 121]	ἐκ τῶν Ναυλόχων ἀναθορὼν ἐς	τὴν	Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως
[5, 122]	Πλένιος αὐτὸν οὐ καταλαβὼν ἐς	τὴν	Μεσσήνην παρῆλθε καὶ κατεῖχε τῆς
[5, 17]	πατρίδι βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει πρὸς	τὴν	μεταβολὴν ὡς πανταχοῦ τῇ πατρίδι
[5, 122]	Ἀντώνιον, ὡς ἐξ ὁμοίων αὐτῷ	τὴν	μητέρα περισεσωκώς. Καὶ ὁ Πλένιος
[5, 52]	Βρεντεσίου φυγοῦσαν· Ἰουλίαν δ' αὐτῷ	τὴν	μητέρα Πομπήιος, ἐς αὐτὸν διαφυγοῦσαν,
[5, 69]	ὁ δὲ δῆμος καὶ Μουκίαν,	τὴν	μητέρα τοῦ Πομπηίου, καταπρήσειν ἀπειλοῦντες,
[5, 99]	διὰ τοὺς ἐπτοημένους ἔτι πρὸς	τὴν	μνήμην Πομπηίου Μάγνου· οὐ γὰρ
[5, 128]	καὶ ἕτερα ἔθνη βάρβαρα, σαλεύοντα	τὴν	μόλις κτηθεῖσαν εἰρήνην, ὅθεν καταπλουτιεῖν
[5, 39]	ἠξίουν τῶν ἐπινικίων διαδοθέντων ἐκλυθῆναι	τὴν	μοναρχίαν. Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἔπειθον,
[5, 86]	τε παραβόλῳ πρῶτον ὁ Κορνιφίκιος	τὴν	ναυαρχίδα τοῦ Δημοχάρους κατέσεισε καὶ
[5, 119]	τινάξαι τε τοὺς ἐπιβάτας καὶ	τὴν	ναῦν ἀργοτέραν ἐργάσασθαι. Ἄλλαι δὲ
[5, 101]	δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε	τὴν	ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς
[5, 55]	Οἱ δὲ καθῄρουν τε καὶ	τὴν	ναῦν ἐς τὰ πλάγια τῆς
[5, 107]	κατὰ τὴν ἐπωτίδα ἐμπεσὼν κατέσεισε	τὴν	ναῦν καὶ ἐς τὰ κοῖλα
[5, 119]	δ' ἐπενόουν ὡς ἐν ἀδοκήτῳ,	τὴν	ναῦν κρούοντες ἐπὶ πρύμναν ἀντισπᾶν.
[5, 99]	τὰ πεζὰ παρηγόρησε καὶ τὴν	τῶν	νεῶν ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ πλησίον
[5, 103]	μοι προείρηται, τάς τε ἐς	τὴν	νῆσον ἀποβάσεις ἐφύλασσεν ἁπάσας καὶ
[5, 82]	βοῆς ἀλλήλοις ἐπέπλεον, ἐν τῷδε	τὴν	νίκην καὶ τὸ κεφάλαιον τοῦ
[5, 59]	νόσον ἐμπεσεῖν, νομιζομένη δὲ καὶ	τὴν	νόσον ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν
[5, 59]	Ἀντωνίου μέμψεσιν ἀθυμῆσαι καὶ ἐς	τὴν	νόσον ἐμπεσεῖν, νομιζομένη δὲ καὶ
[5, 62]	Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε νοσήσειε καὶ	τὴν	νόσον ἐπιτρίψειεν ὑπὸ τῆς δυσθυμίας,
[5, 81]	τὸν ὑπὲρ Κύμης συνέφυγον καὶ	τὴν	νύκτα ἀνεπαύοντο, καὶ Μενεκράτης ἐς
[5, 94]	αὐτοῦ παρῆλθέ τε ἀφύλακτος καὶ	τὴν	νύκτα ὁμοίως ἀνεπαύετο χωρὶς δορυφόρων
[5, 117]	φθινοπώρῳ γίγνεται, τῶν ὁπλοφόρων τινὲς	τὴν	νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον
[5, 90]	σκότῳ διόλλυσθαι. ~Οἰμωγαί τε ἀνὰ	τὴν	νύκτα πᾶσαν ἦσαν καὶ τῶν
[5, 64]	τε τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ	τὴν	νύκτα πᾶσαν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 142]	τὴν μὲν ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ	τὴν	ὁδόν, ἣν ἐφέρετο, τὴν δ'
[5, 93]	τῆς συμμαχίας διὰ τὴν εὐπορίαν	τὴν	οἰκείαν ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ' ὁ
[5, 130]	καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν ἐς	τὴν	οἰκίαν ἀπιόντα παρέπεμπον. Τῆς δ'
[5, 49]	τοῦδε Μακεδονικὸν αὑτὸν ὀνομάζων, ἐνέπρησε	τὴν	οἰκίαν καὶ ἑαυτὸν ἐς τὸ
[5, 68]	μάλιστα οὗτος ἐξείλετο καὶ ἐς	τὴν	οἰκίαν περιέσωσε. Διαφυγόντος δέ ποτε
[5, 64]	εἶχεν Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν οἱ διαλλακταὶ	τὴν	Ὀκταουίαν Ἀντωνίῳ τὸν Καίσαρα ἐγγυῆσαι.
[5, 94]	ὁ Καῖσαρ, ὡς καὶ πρὸς	τὴν	Ὀκταουίαν ἥξων ἐς Τάραντα, ἐπί
[5, 95]	φορτίδων νεῶν καὶ μακρῶν, καὶ	τὴν	Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ χιλίοις λογάσι
[5, 95]	εὐθὺς ἐς τὴν Συρίαν ἠπείγετο,	τὴν	Ὀκταουίαν παρὰ τῷ ἀδελφῷ καταλιπὼν
[5, 80]	αὐτοῦ, κατείποι δὲ καὶ Μηνόδωρος	τὴν	ὅλην γνώμην, μάθοι δὲ καὶ
[5, 59]	τὴν νόσον ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι διὰ	τὴν	ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε γὰρ
[5, 62]	καὶ τρόπον αὐτοῦ, ὅτι πρὸς	τὴν	ὀργὴν Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε νοσήσειε
[5, 42]	γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ	τὴν	ὀργὴν συναγάγῃς. Μὴ νομίσῃς δὲ
[5, 36]	διακόψοντες αὐτὰ πάντως. Ὁ δὲ	τὴν	ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως, ἔφη,
[5, 94]	διήριζον, ἑκάτερος ἐκβῆναι βουλόμενος ἐς	τὴν	ὄχθην τοῦ ἑτέρου. Ἐνίκα δὲ
[5, 117]	τὸν ῥύακα. Μετὰ δὲ τοῦτο	τὴν	Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος
[5, 42]	ἧσσαν ἡγούμην καὶ αἰσχίονα ἔτι	τὴν	παράδοσιν· καὶ τῆσδε τῆς αἰσχύνης
[5, 10]	ὁ Ἀντώνιος ἐξελαύνων ὑποφεύγοντας ἐς	τὴν	Παρθυηνὴν καὶ τοῖς πλήθεσιν ἐπιβάλλων
[5, 23]	Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέας ἔπεμψεν ἐς	τὴν	πάροδον τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα,
[5, 107]	ἀναρρήξαντες ἐξενήχοντο. Παπίας δὲ ἐς	τὴν	παρορμοῦσαν ἀναληφθεὶς αὖθις ἐπῄει τοῖς
[5, 39]	ὧδε· Γνώμη μὲν ἦν μοι	τὴν	πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ
[5, 73]	ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν δὲ τὴν ἀρχὴν	τὴν	πατρῴαν δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι
[5, 33]	ἑτέροις ὁμοίοις χαρακώμασι καὶ τάφροις	τὴν	πέζαν ὀχυρούμενος τοῦ λόφου. Καὶ
[5, 135]	ἐνείματό σοι. ~Λοιπὸς δ' ἐς	τὴν	περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν
[5, 33]	μετὰ σπουδῆς ἅπαντι τῷ στρατῷ	τὴν	Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ τάφρῳ,
[5, 33]	μὴ πρὸς ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς	τὴν	Περυσίαν ἐπανῆλθε καὶ μετὰ σπουδῆς
[5, 35]	οὐ δυνηθεὶς ἀνέθορεν αὖθις ἐς	τὴν	Περυσίαν καὶ τὰς ὑπολοίπους συλλογισάμενος
[5, 33]	Τίβεριν ἐκτείνων, ἵνα τι ἐς	τὴν	Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε
[5, 32]	Ὁμοῦ δ' αὐτόν τε καὶ	τὴν	Περυσίαν ὁ Ἀγρίππας καὶ ὁ
[5, 32]	ἀνασταίη. Αὐτὸς δὲ παρῆλθεν ἐς	τὴν	Περυσίαν ὡς ἐν ὀχυρᾷ πόλει
[5, 114]	ἀπὸ σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ	τὴν	πηγὴν κατεῖχον πολέμιοι, καὶ παντελὴς
[5, 115]	δ' αὐτοῖς τοῦ Λαρωνίου δρόμῳ	τὴν	πηγὴν κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν
[5, 30]	προύπεμψεν, αἳ νυκτὸς ἔλαθον ἐς	τὴν	πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν
[5, 21]	οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις	τὴν	πόλιν καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι
[5, 12]	τεθνάναι. Ῥαΐσας δ' ἐσῆλθεν ἐς	τὴν	πόλιν καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ
[5, 9]	ἃ πεφύκασιν ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες	τὴν	πόλιν κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε
[5, 15]	ἐν τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ	τὴν	πόλιν κλείοντος ἐς λιμόν, Ἀηνοβάρβου
[5, 122]	στρατὸν οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι	τὴν	πόλιν μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ.
[5, 48]	οὗτοι τῆς Περυσίας, καὶ φρουρὰ	τὴν	πόλιν περιέστη. Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο,
[5, 130]	καὶ ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ	τὴν	πολιτείαν ἑαυτοῦ τὴν ἀπ' ἀρχῆς
[5, 25]	ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ	τὴν	πολιτείαν ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς αὐτὸν
[5, 73]	τότε καὶ ἀποδώσειν τῷ δήμῳ	τὴν	πολιτείαν. ~Τάδε μὲν ἔπραξαν, καὶ
[5, 73]	δ' ἐν τῷδε τῷ δείπνῳ	τὴν	Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν,
[5, 96]	ὢν φύσει παλιμπροδότης εἴτε δείσας	τήν	ποτε ἀπειλὴν Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν
[5, 77]	ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι	τὴν	πρᾶξιν αὐτῶν. Ὁ δὲ οὐκ
[5, 141]	φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι	τὴν	πρεσβείαν μου τὴν ἐς Ἀντώνιον
[5, 55]	ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ	τὴν	πρῷραν, ὥσπερ ἔθος ἐστίν, ἑστώς,
[5, 65]	δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος	τὴν	Ῥωμαίων αὖθις ἀρχὴν ἐφ' ἑαυτῶν
[5, 12]	ἦν τοιάδε· Καίσαρι δὲ ἐς	τὴν	Ῥώμην ἐπανιόντι ἥ τε νόσος
[5, 74]	ἐκκλίνοντες τὸ φορτικόν, ἔλαθον ἐς	τὴν	Ῥώμην ἐσελθόντες. Μόνοι δὲ ἤχθοντο,
[5, 74]	τὸν Πομπήιον ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐς	τὴν	Ῥώμην. Καὶ ἑτέρα τοῦ πλήθους
[5, 12]	ἀλλὰ συνιόντες ἀνὰ μέρος ἐς	τὴν	Ῥώμην οἵ τε νέοι καὶ
[5, 134]	τὴν Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε σοι	τὴν	σὴν μητέρα περισώσας ἔπεμπε, προύτεινε.
[5, 118]	ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην	τὴν	Σικελίαν ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου δὲ
[5, 131]	περὶ τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ	τὴν	στάσιν ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖς
[5, 22]	ἀνδράσι, τὸν δὲ Καίσαρα καὶ	τὴν	στρατιὰν καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆς
[5, 38]	ἐπιτολμήσειαν οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσι,	τὴν	στρατιάν, ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε,
[5, 117]	μυκήματα μακρὰ καὶ σέλα περιλάμποντα	τὴν	στρατιάν, ὥστε τοὺς μὲν Γερμανοὺς
[5, 91]	διαπλέοντας ἐς τὸ Ἱππώνειον, εἴτε	τὴν	συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ νομίζων εἴτ'
[5, 91]	ἐκείνης κατὰ σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενος	τὴν	συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν εἶχεν
[5, 56]	ἐν αὐτῇ δύο τέλη περιέσπασε	τὴν	συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς δὲ
[5, 8]	ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ ὄψει	τὴν	σύνεσιν καταπλαγεὶς εὐθὺς αὐτῆς μειρακιωδῶς
[5, 100]	αὐτόν, ὑπὸ τῶνδε χαυνούμενον, καὶ	τὴν	συνήθη τοῖς αὐτοκράτορσι χλαμύδα ἐκ
[5, 28]	νῦν μου καταγνώσονται διὰ τήνδε	τὴν	σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται
[5, 95]	καὶ ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς	τὴν	Συρίαν ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ
[5, 10]	ἐσέβαλον γὰρ δὴ καὶ ἐς	τὴν	Συρίαν οἱ Παρθυαῖοι μετὰ τὴν
[5, 42]	σχημάτων προαπεδείκνυντο. ~Ὡς δὲ ἐπὶ	τὴν	τάφρον ἀφίκοντο, προσηγόρευσάν τε ἀλλήλους
[5, 36]	Προσπεσόντες δὲ μεθ' ὁρμῆς βιαίου	τὴν	τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺς σταυροὺς
[5, 28]	γιγνομένων ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι	τήν	τε βουλὴν καὶ τοὺς καλουμένους
[5, 22]	τῆς Ἰταλίας ταῖς θεραπείας προκαταλαμβάνειν·	τήν	τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον
[5, 3]	ἔθνη καὶ ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου·	τήν	τε γὰρ Κελτικὴν τὴν ἐντὸς
[5, 3]	μὲν ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει,	τήν	τε γῆν αὐτοῖς διανεμήσων καὶ
[5, 103]	τὰ πεζὰ αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων	τήν	τε γῆν ἱππέων καὶ λιβυρνίδων
[5, 122]	τῆς μεταγνώμης τοῦ πεζοῦ πυθόμενος	τήν	τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐς ἰδιώτην
[5, 30]	Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ	τήν	τε Σεντίαν ὁμοῦ καὶ τὸ
[5, 14]	Καὶ ἐς τὸν στρατὸν αὐτοὶ	τήν	τε Φουλβίαν παράγοντες καὶ τὰ
[5, 79]	~Ὁ δὲ ἦλθε μὲν ἐς	τὴν	τεταγμένην ἡμέραν σὺν ὀλίγοις, Καίσαρα
[5, 15]	καὶ τὸ παροδεύειν σφίσιν ἤδη	τὴν	τῆς ἀρχῆς πενταετίαν καὶ χρῄζειν
[5, 59]	τοῦ Βρεντεσίου καὶ πολιορκίαν καὶ	τὴν	τῆς Αὐσονίδος καταδρομὴν καὶ τὸ
[5, 12]	ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς τε γῆς	τὴν	τιμὴν τοὺς δωρουμένους ᾔτουν, καὶ
[5, 42]	ἐπολέμησα, ὦ Καῖσαρ, αἰσχρὰν ἂν	τὴν	τοιαύτην ἧσσαν ἡγούμην καὶ αἰσχίονα
[5, 14]	ἔργον τὸ ἐν Φιλίπποις διὰ	τὴν	τότε Καίσαρος ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο
[5, 39]	πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν	τῶν	τριῶν ἀνδρῶν ἀρχὴν καὶ οὐδ'
[5, 31]	καὶ ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι τὴν	τῶν	τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ
[5, 99]	καὶ τὰ πεζὰ παρηγόρησε καὶ	τὴν	τῶν νεῶν ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ
[5, 39]	ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα	τὴν	τῶν τριῶν ἀνδρῶν ἀρχὴν καὶ
[5, 31]	ἁπάντων καὶ ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι	τὴν	τῶν τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ
[5, 13]	ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ	τὴν	ὕβριν ἐς χάριν τοῦ στρατοῦ.
[5, 37]	τείχους ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο,	τὴν	ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο
[5, 24]	ἓξ τέλη, ὅσα αὐτὸς ἐς	τὴν	ὑπατείαν ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ
[5, 28]	εἶναί μοι καὶ συνίστασθαι διὰ	τὴν	ὑπεροψίαν Λευκίου. ~Ταῦτ' εἶπεν ὁ
[5, 80]	παρασπόνδως ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο,	τὴν	ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε
[5, 49]	τὸ πῦρ ἐνέβαλε, καὶ ἄνεμοι	τὴν	φλόγα ὑπολαβόντες περιήνεγκαν ἐκ ὅλην
[5, 19]	ὡς πολεμοποιοῦντα ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι	τὴν	Φουλβίαν ὁ Μάνιος πανούργως μετεδίδαξεν
[5, 2]	ἤδη καὶ ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε	τὴν	φρουράν, οὖσαν ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ
[5, 20]	δὲ ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι	τὴν	φρουρὰν τοῦ σώματος καὶ πολιτεύειν
[5, 141]	Ἀντωνίῳ τε θαρρῶν ὡς ἀγαθῷ	τὴν	φύσιν καὶ μόνα τὰ ἐν
[5, 14]	ἅπαν εἶναι μηδὲ μόνος αὐτοῦ	τὴν	χάριν ἀποφέροιτο μηδ' ἔρημος ὁ
[5, 6]	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν	τὴν	χάριν περιφέρων, ὅτι, οἶμαι, τρία
[5, 11]	ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε	τὴν	χειμασίαν ὡς πανήγυριν ἄγων, ἐπεὶ
[5, 56]	καὶ Κωνσεντίαν Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ	τὴν	χώραν ἐπενέμετο τοῖς ἱππεῦσιν. ~Ὁ
[5, 77]	οὐκ ἐδέχετο μὲν ἐπὶ τοῖσδε	τὴν	χώραν, ἡγούμενος αὑτῷ σὺν τοῖς
[5, 10]	τάδε ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι	τὴν	χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν στρατὸν
[5, 26]	ἐς τὰ τείχη κατέκλεισε καὶ	τὴν	χώραν προυνόμευεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 112]	αὐτὸν τό τε σῶμα καὶ	τὴν	ψυχὴν ἐσταλμένον, καὶ ἐς ἀκάτιον
[5, 98]	μὲν τοῦ χειμῶνος ἐς τὸν	Ἐλεάτην	κόλπον ἐρυμνὸν ὄντα συμπεφεύγει, χωρὶς
[5, 65]	καὶ νήσους ἕως ἐπὶ ποταμὸν	Εὐφράτην	ἄνω, τὰ δὲ ἐς δύσιν
[5, 109]	Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐς τὸν	Ἀρχηγέτην,	Ναξίων τὸν θεόν, ὡς χάρακα
[5, 54]	σέ, καίπερ ἤδη μοι γενόμενον	εὐεργέτην.	Εἰ δ' ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνος καὶ
[5, 70]	ἀρχῆς καὶ ἐς αὐτὸν Πομπήιον	εὐεργέτην	τε ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον καὶ
[5, 9]	αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα	ἱκέτην,	ἐκέλευσε τοὺς Τυρίους ἐκδοῦναι τῇ
[5, 9]	ἐκδοῦναι δὲ καὶ Ἀραδίους ἕτερον	ἱκέτην,	ὅν τινα, Πτολεμαίου τοῦ ἀδελφοῦ
[5, 47]	ἧς τοῦ μέρους καὶ τούτοις	μετῆν.	Καὶ εἰ συγχωρεῖτέ μοι, καὶ
[5, 79]	ἠπείλει Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ	δραπέτην·	γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν
[5, 78]	ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐς ἡμέραν	ῥητὴν	παρεκάλει, συμβουλευσόμενος αὐτῷ περὶ τοῦδε
[5, 2]	ἑτέρας δυνάμεως, ἣ Βρούτῳ καθίστατο	Κρήτην,	πρὸς Μοῦρκον καὶ Δομίτιον Ἀηνόβαρβον
[5, 130]	ἐψηφίσατο ἀμέτρους, ὧν αὐτὸν ἐποίουν	κριτήν,	ἢ πάσας λαβεῖν ἢ ὅσας
[5, 91]	Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς τὴν	ἀκτὴν	ἅπασαν τῆς Ἰταλίας τὰ παρόντα
[5, 88]	Καίσαρος νῆες αὖθις περὶ τραχεῖαν	ἀκτὴν	καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι ταῖς τε
[5, 72]	ὑποδέχεσθαι μηδ' ἐφορμεῖν ναυσὶ τὴν	ἀκτὴν	τῆς Ἰταλίας, ἄρχειν δὲ Σαρδοῦς
[5, 97]	δὲ πρὸς ἕω καὶ δύσιν	ἀκτὴν	τῆς Σικελίας πᾶσαν ἐφρούρει, καὶ
[5, 78]	καὶ Σαρδοῦς ἔτι ἄρχοντι, τὸν	δεσπότην.	Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ φθόνῳ
[5, 72]	ἐπίπλων, τοῖς δὲ προγεγραμμένοις μοῖραν	τετάρτην.	Καὶ τῶν ἐστρατευμένων τῷ Πομπηίῳ
[5, 34]	οὔσης, φυλάξας ὁ Λεύκιος τὴν	ἑορτὴν	ὡς ἀμελείας τοῖς πολεμίοις αἰτίαν
[5, 85]	δ' ἐπιστήσαντος δύο ναῦς περὶ	ἑκάστην	ἐθορυβοῦντο ἤδη, πρός τε τὰς
[5, 131]	θάλασσαν ~Τοῦ δὲ δήμου τὴν	μεγίστην	ἱερωσύνην ἐς αὐτὸν ἐκ Λεπίδου
[5, 59]	ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε γὰρ	αὐτὴν	ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ ἀπολείπων ἑωράκει.
[5, 49]	ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν δὲ Περυσίαν	αὐτὴν	ἐγνώκει μὲν ὁ Καῖσαρ ἐς
[5, 30]	ἀρχῆς βιαίου, τὸν δὲ ἀδελφὸν	αὐτὴν	ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι,
[5, 49]	ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν	αὐτὴν	ἐν ταῖς πρώταις δυώδεκα πόλεσιν
[5, 97]	ἐπιπλευσεῖσθαι τῇ Σικελίᾳ, ὡς ἂν	αὐτὴν	ἐξ ἠοῦς ὁμοῦ καὶ δύσεως
[5, 8]	τά τε ἄλλα διελυμήνατο καὶ	αὐτὴν	ἐς νόσον ἐνέβαλεν, ἧς δὴ
[5, 90]	ἡ θάλασσα μόνη τοῖς ἐς	αὐτὴν	ἐσελθοῦσιν καὶ ὅσοι τῶν νεῶν
[5, 32]	παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ'	αὐτὴν	ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ τὸν Οὐεντίδιον
[5, 67]	ἔθνη σεσυληκότες καὶ τὴν Ἰταλίαν	αὐτὴν	ἐσφοραῖς καὶ τέλεσι καὶ δημεύσεσι
[5, 90]	γῆν δεδιότες καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν	αὐτὴν	ἔχοντες ἐς τὸ πέλαγος οὔτε
[5, 123]	τάξεως ἀφῃρῆσθαι καὶ μόνον ἔχειν	αὐτὴν	Καίσαρα βουλομένῳ τε νῦν ἀντιδιδόναι
[5, 9]	ἀχθῆναι μὲν ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δ'	αὐτὴν	Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν. Οὕτω μὲν
[5, 81]	ἐν χρῷ παρὰ τὴν γῆν	αὐτὴν	μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα μὴ
[5, 123]	ἐς Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον	αὐτὴν·	ὁ δὲ ἀντενεκάλει τῆς προτέρας
[5, 114]	τὰ ἐν αὐτῇ νάματα. Καὶ	αὐτὴν	οἱ μὲν ἐπιχώριοι μόνης ὁδεύουσι
[5, 52]	ἐπὶ νεῶν μακρῶν, καὶ παρέπεμπον	αὐτὴν	οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον
[5, 43]	τείποις· καὶ γὰρ ὅτε συνίστασθε	αὐτήν,	ὁμολογοῦντες εἶναι παράνομον, ὡς ἀναγκαίαν
[5, 62]	ὑπὸ τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος	αὐτὴν	οὐδὲ νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον
[5, 10]	Σύρων λέγοντι εἴρηται· Πομπηίου δ'	αὐτὴν	Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ στρατηγὸν αὐτῇ
[5, 53]	Λίβων ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις ἐγγυᾶν	αὐτὴν	τῷ Καίσαρι προθύμως. Ὁ δὲ
[5, 101]	ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο	αὐτὴν	ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι,
[5, 42]	ὦ Καῖσαρ, αἰσχρὰν ἂν τὴν	τοιαύτην	ἧσσαν ἡγούμην καὶ αἰσχίονα ἔτι
[5, 8]	ἀεὶ φῦναι, λεγόμενος δ' ἐς	ταύτην	καὶ πάλαι, παῖδα ἔτι οὖσαν,
[5, 10]	δὲ τὴν Γαΐου Καίσαρος ἄρα	τελευτὴν	καὶ στάσιν ἐπ' αὐτῇ κατὰ
[5, 122]	τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐς	ἰδιώτην	ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ προύπεμψεν ἐς
[5, 126]	Ῥώμην, ἐφ' οὗπερ ἦν σχήματος,	ἰδιώτην	ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι πλὴν
[5, 15]	ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν	στρατιώτην	ἀνέστησεν, ὁ δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε
[5, 15]	αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν	στρατιώτην	ἀπῄτουν, οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι.
[5, 53]	Λέπιδον ἐς τὴν ἐψηφισμένην αὐτῷ	Λιβύην,	ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου τελῶν τὰ
[5, 104]	δ' ἀνετράπησαν, αἱ δ' ἐς	Λιβύην	ἀνέπλευσαν. Τοῦ δὲ στρατοῦ δύο
[5, 12]	οὐδὲν ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν δόξαντι Λεπίδῳ	Λιβύην	ἀντὶ τῶν προτέρων ἐθνῶν ἐνήλλασσε
[5, 12]	τέλη τῷ Καίσαρι καὶ ἐς	Λιβύην	ἐπέστελλον Σεξστίῳ Λιβύης καὶ αὐτὸν
[5, 123]	Καίσαρα βουλομένῳ τε νῦν ἀντιδιδόναι	Λιβύην	καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνης. Χαλεπαίνων
[5, 75]	Ἔπεμπε δὲ καὶ Φούρνιον ἐς	Λιβύην,	τὰ ὑπὸ Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα
[5, 78]	στρατὸν ἐκ τῆς Κελτικῆς καὶ	παρασκευὴν	ἄλλην ἐς τὸ Βρεντέσιον καὶ
[5, 80]	ἐμέμφετο, τὴν δ' οὖσαν ἤδη	παρασκευὴν	ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννης μεταγαγεῖν
[5, 80]	δὴ καθιστάμενος ὁ Καῖσαρ καὶ	παρασκευὴν	ἔτι πλέονα συνάγων ἐβράδυνε καὶ
[5, 79]	ὡς παράσπονδον εἴτε τὴν Καίσαρος	παρασκευὴν	ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ
[5, 99]	παρηγόρησε καὶ τὴν τῶν νεῶν	ἐπισκευὴν	ἐπέσπερχεν. Καὶ πλησίον ἦν ἤδη
[5, 130]	ἐμβόλων. Καὶ ἕστηκεν ἡ εἰκών,	ἐπιγραφὴν	ἔχουσα, ὅτι τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην
[5, 9]	ἢ δικαίων, ἐπεὶ καὶ τὴν	ἀδελφὴν	αὐτῆς Ἀρσινόην, ἱκέτιν οὖσαν ἐν
[5, 64]	δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς τὴν	ἀδελφὴν	Καίσαρος εἶχεν Ὀκταουίαν, ἐδικαίουν οἱ
[5, 82]	Ἀχρεῖος οὖν ὁ Μενεκράτης ἐς	μάχην	γενόμενος ἐπέμενε καὶ ὥς, τοὺς
[5, 110]	κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς τὴν	μάχην	ἐβλάπτοντο. Τέλη δ' ἦν αὐτῷ
[5, 113]	κινδυνεύων δ' ἐξ ἀπορίας ἐς	μάχην	ἐξέτασσε καὶ προυκαλεῖτο. Πομπηίου δὲ
[5, 32]	Ὁ δὲ Λεύκιος οὔτ' ἐς	μάχην	ᾔει τοῖς περικαθημένοις, ἀμείνοσι καὶ
[5, 103]	ὁ μὲν περιέπλει διεσκευασμένος ἐς	μάχην	ὁμοῦ καὶ εἰρεσίαν· καὶ τὰ
[5, 85]	καὶ πάσαις ἐνέβαλλε καὶ ἐς	μάχην	προυκαλεῖτο. Αἱ δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι
[5, 67]	ἐς πολέμους οὐδ' ἐς ἐπίκτητον	ἀρχήν,	ἀλλ' ἐς ἰδίους ἐχθροὺς ὑπὲρ
[5, 31]	ἤδη λελύσθαι τὴν τῶν τριῶν	ἀρχήν,	αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ δήμου προσαγορευθεὶς
[5, 70]	τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς	ἀρχὴν	αὑτῷ περικτώμενον. Ὁ δὲ καὶ
[5, 21]	δεδιέναι λέγων Καίσαρα διὰ τὴν	ἀρχὴν	δορυφορούμενον, αὐτὸς ἀφρούρητος ὤν. Ἀνεχώρει
[5, 65]	ὁ Ἀντώνιος τὴν Ῥωμαίων αὖθις	ἀρχὴν	ἐφ' ἑαυτῶν ἐμερίσαντο ἅπασαν, ὅρον
[5, 39]	τυρραννίδα τὴν τῶν τριῶν ἀνδρῶν	ἀρχὴν	καὶ οὐδ' ἐφ' ᾗ συνέστη
[5, 13]	τοῖς μὲν ἡγεμόσιν ἐς τὴν	ἀρχὴν	παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ στρατῷ
[5, 30]	ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν	ἀρχὴν	παρανόμου καὶ πάτριον ἀντὶ τῆς
[5, 127]	διώκειν, εἴτε ὡς ἐς ἀλλοτρίαν	ἀρχὴν	τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν, εἴτε
[5, 73]	ἀδελφὸν ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν δὲ τὴν	ἀρχὴν	τὴν πατρῴαν δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς·
[5, 132]	γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν	ἀρχήν,	τῶν ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. Ἐφ' οἷς
[5, 112]	τό τε σῶμα καὶ τὴν	ψυχὴν	ἐσταλμένον, καὶ ἐς ἀκάτιον ἐξ
[5, 36]	ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως, ἔφη,	πρῴην	τῆς παρούσης ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ
[5, 61]	ἔφη, καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν,	ἵν'	ἐχθρὸς ᾖς μοι, περιέσωσα. Ὁ
[5, 53]	Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος Πομπηίῳ,	ἵν'	ἔχοι καὶ τήνδε ἀφορμὴν ἐς
[5, 5]	δὲ φόρους δέκα ἐτῶν) ταῦτα	λαβεῖν	ἀρκέσει μόνα, ἀλλ' ἑνὶ ἔτει·
[5, 128]	αὖθις στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων	λαβεῖν	γέρα τε καὶ τιμάς. Ὁ
[5, 130]	αὐτὸν ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσας	λαβεῖν	ἢ ὅσας δοκιμάσειε· καὶ ὑπήντων
[5, 128]	τῆς στρατείας ἐπειγόμενοι καὶ γέρα	λαβεῖν	ὅμοια τοῖς ἐν Φιλίπποις ἀγωνισαμένοις.
[5, 8]	οὖσαν, ἐρέθισμά τι τῆς ὄψεως	λαβεῖν,	ὅτε ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ
[5, 52]	συναλλαγέντα Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι	λαβεῖν	Πομπήιον. Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο
[5, 14]	τελῶν ἠξίουν Καίσαρα παρὰ σφῶν	λαβεῖν,	τῆς μὲν συνθήκης Ἀντωνίου μόνῳ
[5, 73]	πατέρα καὶ τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίας,	ἀναλαβεῖν	δὲ τὴν ἀρχὴν τὴν πατρῴαν
[5, 77]	δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν	παραλαβεῖν	ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν.
[5, 72]	πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖς φέρειν σῖτον,	ἐπιλαβεῖν	δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ ταύταις,
[5, 135]	αὐτὸν Καίσαρι ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης,	ἀντιλαβεῖν	στρατὸν ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ'
[5, 137]	ταῦτα λέγων Ἀηνόβαρβον ὅμως ἐπενόει	συλλαβεῖν	ἐκ προδοσίας Κουρίου τινὸς τῶν
[5, 14]	ἐτέχναζον ἐς τὴν ἐπιδημίαν Ἀντωνίου	διατρίβειν.	Οὐ δυνατοῦ δὲ φαινομένου διὰ
[5, 134]	δὲ αὑτὸν Ἀντωνίῳ μετὰ τιμῆς	ἄγειν.	Ἐλθοῦσι δὲ τοῖς πρέσβεσιν ἐχρημάτιζεν,
[5, 141]	ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντας	ἄγειν	ἤδη πρὸς αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ'
[5, 33]	στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν	ἄγειν	Λευκίῳ. Πλάγκος μὲν δὴ τέλος
[5, 36]	νυκτὶ πρόφασις γένοιτο, κατὰ φῶς	ἄγειν	σφᾶς κελευόντων, ὁ Λεύκιος ἦγε
[5, 112]	Καὶ Μεσσάλαν ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν,	ἄγειν	τὸ πρῶτον καλούμενον τέλος ἐς
[5, 44]	καὶ τύχης, ἀλλ' εἰς ἐμὲ	συναγαγεῖν	πάντα, τὸν πάντων αἴτιον. Ἀφ'
[5, 72]	πανταχοῦ, Πομπήιον δὲ τὰς φρουρὰς	ἐξαγαγεῖν,	ὅσαι κατὰ τὴν Ἰταλίαν εἰσί,
[5, 80]	παρασκευὴν ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννης	μεταγαγεῖν	ἐς Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν δὴ
[5, 48]	διέλαβον, προδεδιδαγμένοι πάντες ἐς τιμὴν	ἀπάγειν	ἅμα καὶ φυλακὴν ἄσημον. Τοὺς
[5, 141]	γὰρ αὐτὰ δεῖ πρὸς εἰδότα	λέγειν;	εἰ δὲ νῦν μετέγνωκας, μὴ
[5, 20]	διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον αὐτῶν ἔτι	καταλέγειν	ἐκ τῆς Ἰταλίας, στρατεύοντι δὲ
[5, 65]	στρατὸν δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας	προσκαταλέγειν	ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε μὲν
[5, 2]	ἐπὶ νεῶν καὶ στρατοῦ, χρήματα	ἐκλέγειν.	Κασσίου δὲ ἀποθανόντος οὐδὲν ἐλπίζων
[5, 105]	καὶ τὰ μὲν ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ	διαστρατηγεῖν	ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς δὲ εἰς τὸ
[5, 32]	τὸν Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον ἔπεμπεν,	ἐπείγειν	αὐτοὺς βοηθεῖν πολιορκουμένῳ Λευκίῳ, καὶ
[5, 93]	μὲν ἐν ταῖς συνθήκαις ἑκάτερον	ξενολογεῖν	ἐκ τῆς Ἰταλίας, δυσχερὲς δ'
[5, 138]	παραστρατοπεδεύοντος σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ	σιτολογεῖν	οὐκ ἐῶντος οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰς
[5, 90]	πάντα εἱλούμενος οὔτε μένειν οὔτε	φεύγειν	ἐπέτρεπε· τό τε σκότος ἠνώχλει
[5, 68]	οἱ δ' οὐκέτι εὐμαρῶς οὐδὲ	φυγεῖν	ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε ὑπὸ πλήθους
[5, 133]	τῶν ἐνθυμουμένων, διὰ τοῦ Πόντου	φυγεῖν	ἐς Ἀρμενίαν. Ἔπεμπε δὲ καὶ
[5, 102]	συνελθόντι ἔλεγεν, οὐδενὸς ἀκούοντος ἑτέρου,	φυγεῖν	μὲν ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος ὑπὸ
[5, 73]	ἐν ταῖς ναυσὶν ὢν μηδένα	διαφυγεῖν.	Ὁ δ' ἀποκρίνασθαι τοῦ γένους
[5, 90]	τὴν γῆν δεδιότες καὶ οὔτε	ἐκφυγεῖν	αὐτὴν ἔχοντες ἐς τὸ πέλαγος
[5, 35]	θεράπουσι καὶ ἐφύλασσεν αὐτοὺς μηδ'	ἐκφυγεῖν,	ἵνα μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς
[5, 62]	νομίζοιμεν, οὐκ ἂν φθάνοιμεν ὀλίγου	δεῖν	ἅπασι χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ δὲ οὐ
[5, 14]	Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως ἱκέτευον μὴ	περιιδεῖν	Ἀντώνιον ἢ δόξης ἢ χάριτος
[5, 92]	δὲ ὢν ἀεὶ τὸ συμφέρον	συνιδεῖν	ἔπεμπε Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα
[5, 62]	δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν	ἐνδεῖν	ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους πλὴν
[5, 124]	σφίσι παρεκάλουν. Ὁ δ' ἔλεγε	θαυμάζειν,	εἰ συγγνώμην αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν
[5, 43]	ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί με ἀδικοῦντα.	Τεχνάζειν	μὲν δή σε ἔδει πολεμοῦντα·
[5, 133]	δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ τάδε	παρασκευάζειν.	~Ὁ δὲ Ἀντώνιος πυθόμενος μὲν
[5, 15]	τὴν τῆς ἀρχῆς πενταετίαν καὶ	χρῄζειν	αὖθις εὐνοίας στρατοῦ· διόπερ αὐτῶν
[5, 35]	ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος μὲν καὶ Ἀσίνιος	βαδίζειν	καὶ ὣς μαχούμενοι, Πλάγκος δὲ
[5, 7]	ἀτελεῖς φόρων ἀφιεὶς καὶ Ξάνθον	οἰκίζειν	παραινῶν, Ῥοδίοις δὲ διδοὺς Ἄνδρον
[5, 77]	μᾶλλον ἢ βεβαίους σπονδὰς εἶναι	νομίζειν,	ναῦς ἄλλας ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτας
[5, 73]	ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ γὰρ	ἁρμόζειν	ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν δ'
[5, 60]	μόνοις· οὐδὲ τοὺς φίλους ἐμοὶ	περισῴζειν	ἔοικεν, ἀλλὰ ταῖς εὐεργεσίαις ἐχθροποιεῖν.
[5, 61]	περὶ τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ	προμαθεῖν	προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων
[5, 26]	Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας τάδε	παθεῖν	αὑτὸν διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης μὲν
[5, 86]	πολεμίους, ὡς δέον τι δρῶντας	παθεῖν	μᾶλλον ἢ ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς
[5, 42]	Καὶ τάδε λέγω οὐ παραιτούμενος	παθεῖν,	ὅ τι θέλοις (διὰ γάρ
[5, 45]	Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς	παθεῖν,	τὸ προσῆκον ὧν ἐμὲ δίκαιόν
[5, 33]	Καληνὸν ἐκ τῆς Κελτικὴς ἤπειγε	βοηθεῖν	Λευκίῳ καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα
[5, 17]	οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον ἢ	βοηθεῖν	οἰκείᾳ χάριτι καὶ γνώμῃ, καὶ
[5, 32]	καὶ Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς	βοηθεῖν	πολιορκουμένῳ Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ
[5, 123]	φίλων, οἳ σύμμαχον αὐτὸν ἔφασκον	ἐλθεῖν	Καίσαρι ἐς Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ
[5, 140]	τῆς ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς λόγους	ἐλθεῖν	Φουρνίῳ, φίλῳ τε Μάγνου γεγενομένῳ
[5, 96]	ἐς ἀπιστίαν δεσπότου καὶ παρακαλούντων	ἐπανελθεῖν	Μενεκράτους ἀποθανόντος, πίστιν αἰτήσας καὶ
[5, 23]	ἀξιοῦντες αὐτὸν ἐς δίκην Καίσαρι	συνελθεῖν·	δῆλοί τε ἦσαν, ὃ πράξειν
[5, 102]	πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου Μίνδιον αὑτῷ	συνελθεῖν	ἔς τινα νησῖδα ἐπὶ λόγοις
[5, 69]	ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺς ἡγεμόνας αὐτοὺς	συνελθεῖν	ὡς ἀλλήλοις ἐνδώσοντας, ὅ τι
[5, 91]	νομίζων εἴτ' ἄπειρος ὢν νίκην	ἐπεξελθεῖν	εἴθ' ὥσπερ εἴρηταί μοι καὶ
[5, 16]	φίλοι τῷ Καίσαρι παρῄνουν μηδὲ	ἐπελθεῖν	ἐς αὐτούς, ἀλλ' ἐκστῆναι μανιώδει
[5, 41]	καὶ σπεύδοντα εἶδε τὸν Λεύκιον	παρελθεῖν	ἐς τὸ Καίσαρος χαράκωμα, ἵνα
[5, 56]	ἦν ἔτι τοῖς ἐξ ἠπείρου	προσελθεῖν	ἀνάντει λόφῳ, διατετμημένῳ τε καὶ
[5, 46]	δὲ τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν ἐγγυτέρω	προσελθεῖν,	διεγνωκὼς ἄρα ὀνειδίσαι τῆς ἀχαριστίας
[5, 45]	προσῆκον ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι	ποιεῖν·	ὃ δὴ προτιμήσω διά τε
[5, 19]	δὲ ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς	πολεμοποιεῖν	ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν
[5, 60]	περισῴζειν ἔοικεν, ἀλλὰ ταῖς εὐεργεσίαις	ἐχθροποιεῖν.	Καὶ ὁ Κοκκήιος, ἃ μὲν
[5, 39]	καὶ παρ' ἐμοῦ δεδομένους, οἳ	μεριεῖν	ἔμελλον ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ
[5, 78]	αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ	ἐγχειριεῖν	Σαρδὼ καὶ Κύρνον καὶ τρία
[5, 128]	τὴν μόλις κτηθεῖσαν εἰρήνην, ὅθεν	καταπλουτιεῖν	αὐτούς. Οἱ δ' οὐκ ἔφασαν
[5, 129]	μὲν ταχέως, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει,	καταπλουτιεῖν	δὲ ἀπολύων καὶ νῦν ἐπιδιδόναι
[5, 46]	εἶχον, οὕτω κελεύσαντος αὐτοῦ Καίσαρος,	νυκτοφυλακεῖν	ἑκατέρους τὰ ἴδια· ἅμα δὲ
[5, 6]	τὰ σκεύη καὶ τοὺς κόσμους	ἐσενεγκεῖν	ἀντὶ τῶν χρημάτων, τοὺς δὲ
[5, 6]	παρακαλοῦντες ἔτυχον ἐννέα ἐτῶν φόρους	ἐσενεγκεῖν	ἔτεσι δύο. Βασιλεῦσι δὲ καὶ
[5, 48]	ἀπὸ τοῦ τείχους παρακαλοῦντας ἐκέλευσεν	ἥκειν,	ἄνευ τῆς βουλῆς μόνης· καὶ
[5, 71]	Πομπήιος ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρχῆς	ἥκειν	ᾤετο ἀντὶ Λεπίδου, οἱ δὲ
[5, 14]	αὐτοὺς εἶναι, συνεχώρουν ἔτι πλέον	ἀδικεῖν.	Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν ἑτέρων
[5, 28]	καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν	ἀδικεῖν	Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου·
[5, 45]	Ἐπεὶ δ' ὅπερ ἐστὶ τῶν	ἀδικεῖν	ὁμολογούντων, σαυτὸν ἡμῖν ἐπιτρέπεις, οὐδὲν
[5, 132]	πολιτείας ἐφίει τοῖς ἐτησίοις ἄρχουσι	διοικεῖν	κατὰ τὰ πάτρια, καὶ γραμματεῖα,
[5, 20]	τοὺς μὲν ὑπάτους τὰ πάτρια	διοικεῖν	μὴ κωλυομένους ὑπὸ τῶν τριῶν
[5, 35]	καὶ Ἀγρίππου, χρῆναι δ' ἔτι	καραδοκεῖν	τὰ γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει λέγων
[5, 91]	τὸ Ἱππώνειον, εἴτε τὴν συμφορὰν	ἀρκεῖν	οἱ νομίζων εἴτ' ἄπειρος ὢν
[5, 73]	χωρὶς ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν	ἐπιορκεῖν,	οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν δ' ἐν
[5, 70]	διαφθείρας ἔπεμψεν ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ	φάσκειν	ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε
[5, 52]	χάριν μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ	γιγνώσκειν	Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ,
[5, 16]	ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ δὲ καὶ	γινώσκειν	αὐτοὺς ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ
[5, 127]	οὐκ ἐδίωκεν οὐδ' ἑτέροις ἐπέτρεπε	διώκειν,	εἴτε ὡς ἐς ἀλλοτρίαν ἀρχὴν
[5, 81]	γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε	διώκειν	οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες. ~Ἐν δὲ
[5, 45]	τὸ δυνατὸν τῆσδε τῆς φωνῆς	μεταβαλεῖν	τεκμαιρομένῳ τῆς γνώμης τῶν λελεγμένων.
[5, 127]	ἀλλοτρίαν ἀρχὴν τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενος	ἐμβαλεῖν,	εἴτε καραδοκῶν τὸ μέλλον καὶ
[5, 69]	ἐδίδασκε τοὺς Λίβωνος οἰκείους Λίβωνα	καλεῖν	ἐκ Σικελίας ἐπὶ συνησθήσει τοῦ
[5, 60]	οὐκ εἴα τω τὸν Καίσαρα	καλεῖν	ἐχθρόν, ἔς τε Λεύκιον καὶ
[5, 44]	πᾶσα συμβουλή, οὐκ ὀκνῶ καὶ	παρακαλεῖν	σε μὴ τοὺς φιλοὺς τίνυσθαι
[5, 63]	ἐς Σικελίαν ἐξ ὧν ἐπόρθει	μετακαλεῖν,	Ἀηνόβαρβον δέ ποι πέμπειν, ἕως
[5, 125]	αὐτὸ σὺν τοῖς ἱππεῦσι καὶ	καθελεῖν.	Ἑτέρων δ' αὖ φρουρίων ἡγεμόνες,
[5, 55]	ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε	καθελεῖν	τὸ σημεῖον. Οἱ δὲ καθῄρουν
[5, 132]	Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον	ἐθέλειν	ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν ἐμφυλίων
[5, 42]	Δεῖ δέ με τοῦτο ἐπιδεικνύντα	διελεῖν	τὸν λόγον ὑπὲρ τε ἐκείνων
[5, 70]	λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας ἔπεμψεν	ἀνελεῖν	αὐτὸν καὶ φάσκειν ὑπὸ θεραπόντων
[5, 82]	Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν	ἐξελεῖν	αὐτὸ σὺν ἐπείξει. Ἀχρεῖος οὖν
[5, 125]	ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν	ἐξελεῖν	αὐτὸ σὺν τοῖς ἱππεῦσι καὶ
[5, 116]	μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου δὲ νομισθέντος	ἐπελεῖν	ἐς Πελωριάδα μετεπήδησεν, ἐκλιπὼν τὰ
[5, 39]	ἦν καὶ γέλως. Ἅπερ ἐγὼ	μεταβάλλειν	ἐς τὴν ἄνωθεν ἐλευθερίαν τε
[5, 65]	μὲν ἐς τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιος.	Ἀναστέλλειν	Παρθυαίους τε καὶ Λαβιηνὸν τὸν
[5, 17]	τὰ ἴδια ἐπιδεῖσθαι. Τό τε	αὐτομολεῖν,	πάλαι Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον ὄν, τότε
[5, 112]	τέλη· καὶ τῷδε μὲν ἐκέλευσε	διαπλεῖν	ἐς τὸ πέραν, ἔνθα καὶ
[5, 108]	μεγάλαις ναυσὶν ἐς ὀλίγον ὕδωρ	ἐπιπλεῖν,	πελάγιος ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευεν ὡς
[5, 56]	καταλαμβάνειν. Ἐκέλευε δὲ καὶ Πομπήιον	ἐπιπλεῖν	τῇ Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν, ὅ
[5, 103]	ὄρος, ὃ πέραν ἐστὶ Ταυρομενίου,	περιπλεῖν	ἐκ Τάραντος ἐκέλευε. Καὶ ὁ
[5, 121]	τὸν πορθμὸν ἔφευγον. Καὶ ἔφθασαν	ἐσδραμεῖν	ἑπτακαίδεκα νῆες. Αἱ δὲ λοιπαί,
[5, 23]	δ' αὐτοῖς εἰπόντος οὐκ Ἀντωνίῳ	πολεμεῖν,	ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες
[5, 65]	Λέπιδον ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει.	Πολεμεῖν	δὲ Πομπηίῳ μὲν Καίσαρα, εἰ
[5, 29]	Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος εἴτε ἀληθῆ,	πολεμεῖν,	ἐάν τις αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν
[5, 70]	δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς ἐπέστελλεν ἢ	πολεμεῖν	ἐγκρατῶς ἢ βραδύνειν ἔτι, ὡς
[5, 134]	ἀπορῶν μὲν ἐς Ἰβηρίαν, εἰ	πολεμεῖν	ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν αὐτῷ
[5, 24]	ἦσαν αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι, καὶ	πολεμεῖν	ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖς
[5, 134]	εἰρηνεύειν τε σὺν σοὶ καὶ	πολεμεῖν,	εἰ δεήσειεν, ὑπὸ σοί. Καὶ
[5, 28]	μόνης. Οὐ γὰρ ἡδύ μοι	πολεμεῖν	ἐμφυλίους πολέμους χωρὶς ἀνάγκης βαρείας,
[5, 26]	τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε	πολεμεῖν	Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι
[5, 134]	ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ Πομπηίῳ	πολεμεῖν	κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ αὑτὸν
[5, 41]	αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας ἅπασιν ἢ	πολεμεῖν	μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ ἴδιόν
[5, 22]	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων	ἐπινέμειν	οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ καὶ
[5, 72]	τοὺς ἀποδιδράσκοντας οἰκέτας ὑποδέχεσθαι μηδ'	ἐφορμεῖν	ναυσὶ τὴν ἀκτὴν τῆς Ἰταλίας,
[5, 26]	Φάγγωνι τῷ Καίσαρος, ἐπισταλὲν αὖθις	ἀναλαμβάνειν	αὐτὸν οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι
[5, 56]	περιέπεμπεν, οἷς εἴρητο τὰ εὔκαιρα	καταλαμβάνειν.	Ἐκέλευε δὲ καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν
[5, 118]	καὶ τὰς πόλεις τὰς χορηγούσας	προκαταλαμβάνειν.	Καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων ὁ
[5, 22]	ἐπίκαιρα τῆς Ἰταλίας ταῖς θεραπείας	προκαταλαμβάνειν·	τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ
[5, 55]	Ὁ δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος	ἀποθανεῖν	μᾶλλον ἢ σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς,
[5, 141]	ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν σε	κατακανεῖν,	ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν ἐς αὐτὸν
[5, 75]	ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ' ἐν Ἠπείρῳ	μένειν	ἐκέλευεν, ὡς ἂν ἐν κύκλῳ
[5, 90]	σπασμὸς ἐπὶ πάντα εἱλούμενος οὔτε	μένειν	οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε· τό τε
[5, 109]	ἔτι πάντως ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ	παραμένειν.	Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας τὸ πέλαγος
[5, 19]	ὡς εἰρηνευομένης μὲν τῆς Ἰταλίας	ἐπιμενεῖν	Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ, πολεμουμένης δ' ἀφίξεσθαι
[5, 95]	νέωτα ἀνεβάλλετο· ὁ δ' Ἀντώνιος	ἐπιμένειν	διὰ Παρθυαίους οὐ δυνάμενος, ἀντέδοσαν
[5, 141]	ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς ἢ	περιμένειν	ἀτρεμοῦντα ἐν Μιτυλήνῃ τὰς ἀποκρίσεις,
[5, 122]	περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας μὲν ἠξίου	περιμένειν	Καίσαρα ἐς ἕω, Λέπιδος δὲ
[5, 142]	καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς σαλπιγκτὰς	σημαίνειν	τὰ διαστήματα τῆς νυκτός, ὥσπερ
[5, 31]	ἐπανιών, ἔλεγε πυνθανομένοις τὸν Ἀντώνιον	χαλεπαίνειν	τοῖς πολεμοῦσι τῷ Καίσαρι κατὰ
[5, 131]	μέχρι θανάτου, οὐκ ἐδέχετο καὶ	κτείνειν	τὸν Λέπιδον ὡς πολέμιον κελευόντων
[5, 111]	μόνους· οὐ γὰρ εὔκαιρον ἐδόκει	κινεῖν	φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων πεζῶν μεγαλοφρονουμένων,
[5, 81]	ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν οὔτε	ἐκκλίνειν	ἔχοντες. ~Ἐν δὲ τούτῳ Μηνόδωρος
[5, 115]	ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο	πίνειν	ἀθρόως· ὅσοι δὲ ἠμέλησαν, ἔπινον
[5, 41]	τῷ Λευκίῳ βουλεύεσθαί τε καὶ	κρίνειν	ἔτι περὶ αὑτοῦ. Τοιάδε ἀλλήλοις
[5, 21]	δὲ τῶν στρατῶν ἡγεμόνες συνομόσαντες	κρινεῖν	τοῖς ἄρχουσιν αὖθις, ὃ δοκοίη
[5, 70]	ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶς ἢ	βραδύνειν	ἔτι, ὡς τοῦ λιμοῦ σφῶν
[5, 114]	καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ γυμνοί.	Βραδύνειν	τε οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν
[5, 19]	καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων	ἀμυνεῖν,	ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν αὐτὸν
[5, 57]	ὁ Ἀντώνιος ἀπειθῶν πολεμοίη, Καίσαρι	ἀμύνειν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν μὲν
[5, 58]	τοῦ Καίσαρος, ὅτι μὴ εἶχεν	ἐπαμύνειν.	Περὶ δὲ ἑσπέραν ἑκατέροις ἀγγέλλεται
[5, 78]	αὐτῶν εἴτε ἐς χάριν Καίσαρος,	ἐξοτρύνειν	ἐπὶ Μηνοδώρῳ, Κύρνου καὶ Σαρδοῦς
[5, 67]	ὥς, ὁ Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου	ταχύνειν	γε τὸν πόλεμον διὰ τὴν
[5, 128]	τε ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ	ἄξειν	νῦν οὐκ ἐπ' ἐμφύλια ἔτι,
[5, 21]	γραμμάτων ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ	διδάξειν	ἔμελλον περὶ ἑκάστων. Καὶ οὐχ
[5, 62]	προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ	συναλλάξειν,	οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον.
[5, 51]	δὲ ἢ φίλῳ ἔτι ὄντι	φυλάξειν	ἢ πολεμοῦντος μεγάλην ἰσχὺν προσλήψεσθαι.
[5, 96]	δείσας τήν ποτε ἀπειλὴν Ἀντωνίου,	ἀπάξειν	αὐτὸν εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον πολεμοποιόν,
[5, 79]	τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει Μηνόδωρον	ἀπάξειν	ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο γὰρ
[5, 23]	συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν, ὃ	πράξειν	ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν
[5, 137]	ἐλπίζων ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην	ἕξειν	μοῖραν Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ' οὖν
[5, 136]	τῷ ὄντι ταῦτα φρονοίη Πομπήιος,	ἥξειν	αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου.
[5, 93]	μέν, ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ	συμμίξειν	Ἀντωνίῳ μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντος,
[5, 100]	ἑαυτὸν τῷ Ποσειδῶνι. Ἐλπίσας δ'	ἀναζεύξειν	τὸν Καίσαρα, ὡς ἐπύθετο ναυπηγούμενόν
[5, 123]	ἐπ' ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰς	ἐπινοεῖν	ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι. ~Ὁ δὲ
[5, 70]	ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον	ὑποβλέπειν	ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον.
[5, 40]	ἐκείνῳ φέρων, τοὺς δ' ἄλλους	ἐπιτρέπειν	σφᾶς ἑαυτῷ προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν
[5, 141]	ἐς ἀλλήλους, Τιτίῳ δὲ σαυτὸν	ἐπιτρέπειν·	Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ
[5, 5]	χρὴ τῷ λόγῳ τὸ ἔργον	εἰπεῖν,	ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ'
[5, 42]	ἧς οὐκ ἔνι μοι χωρὶς	εἰπεῖν.	~Ἐγὼ τὸν πρὸς σὲ πόλεμον
[5, 135]	πεμφθέντα στρατὸν προφέρων. Συνελόντι δὲ	εἰπεῖν,	Πομπήιος ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι μετὰ
[5, 44]	ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων	εἰπεῖν.	~Τοιαῦτα δὲ εἰπόντος τοῦ Λευκίου
[5, 118]	κεχρημένος αὐτοῖς, αἰσχρὸν δὲ νομίσας	ἀντειπεῖν	ἐδέχετο. Καὶ ὡρίζετο αὐτοῖς ἡμέρα,
[5, 141]	μέν σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ	πέμπειν	ἐς αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ δὲ
[5, 63]	ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον δέ ποι	πέμπειν,	ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο. Παρακαλούσης
[5, 112]	δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ	πέμπειν	Λαρώνιον μετὰ στρατιᾶς ὀξέως. Μαικήναν
[5, 48]	καταδικάζουσαν ἤνεγκε φανερῶς καὶ πάντας	φέρειν	ἐκέλευεν ὡς ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν
[5, 72]	τὸν ἐκ πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖς	φέρειν	σῖτον, ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ Πελοπόννησον
[5, 4]	ἀκίνδυνον φόρον ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ μέρη	φέρειν	τῶν ἑκάστοτε καρπῶν ἐπετάξαμεν, ἵνα
[5, 25]	τὰ κέρδη καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι	διαφέρειν,	ὑφ' ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ
[5, 67]	τὸν Κασσίου τε καὶ Βρούτου,	ἐσφέρειν	δὲ καὶ μοῖραν τοὺς ἐκ
[5, 67]	αὐτὸν οὐκ ὄντων προυτέθη διάγραμμα,	εἰσφέρειν	ἐπὶ μὲν τοῖς θεράπουσι τοὺς
[5, 22]	οὐδὲν ἀλλ' ἢ χρήματα μόνα	ἀγείρειν	ἐν ξένοις ἀνδράσι, τὸν δὲ
[5, 4]	ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν	ἀγείρειν	παρὰ τῶν γεωργούντων. Καὶ τόνδε
[5, 26]	Πομπηίῳ μὲν ὑπὸ ἀφροσύνης οὐκ	ἐπιχειρεῖν,	ἀλλὰ ἀμύνεσθαι μόνον ἐδόκει, μέχρι
[5, 100]	ἐπὶ τοιᾷδε εὐκαιρίᾳ τοσοῖσδε ναυαγίοις	ἐπιχειρεῖν	ἠξίου, ἀλλ' ἔθυε μόνον θαλάσσῃ
[5, 91]	ὥσπερ εἴρηταί μοι καὶ ἑτέρωθι,	ἐπιχειρεῖν	ὅλως μαλακὸς ὢν καὶ μόνον
[5, 131]	ἡμέρᾳ μιᾷ πάντας ἀνειλήσαντας αὐτὰς	ἐπιχειρεῖν	τοῖς κεκελευσμένοις. Καὶ ἦν τὰ
[5, 6]	δ' ἂν τοῖς εὐεργέταις ἑκόντες	ἀπορεῖν	διὰ τοὺς πολεμίους, οἷς οὐ
[5, 112]	ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε πάντας	ἐπικουρεῖν	ἐκέλευε καὶ αὐτὸς ἔγραφεν αὐτίκα
[5, 91]	συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν εἶχεν	ἐπικουρεῖν.	Καὶ φίλοις καὶ στρατηγοῖς ἐπέστελλε
[5, 57]	μὲν τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν Ἀγρίππαν	ἐπικουρεῖν	τοῖς πονουμένοις. Καὶ ὁ Ἀγρίππας
[5, 141]	Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ	χωρεῖν	ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς ἢ
[5, 138]	ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον	χωρεῖν,	ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις
[5, 68]	ἕτοιμον ἐς τὰς Πομπηίου διαλύσεις,	ἀναχωρεῖν	δὲ ἐκέλευον· καὶ οὐ πειθόμενον,
[5, 63]	Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ τὸν Πομπήιον	ἀναχωρεῖν	ἐκέλευεν ἐς Σικελίαν, ὡς ἐπιμελησόμενος
[5, 107]	ἕτερον στόλον ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα,	ἀναχωρεῖν	ἐσήμηνε σὺν κόσμῳ. Καὶ ἀνεχώρουν
[5, 37]	ὁ Λεύκιος ἐκάλει τῇ σάλπιγγι	ἀναχωρεῖν.	Ἡσθέντων δὲ τῶν Καίσαρος ἐπὶ
[5, 21]	καὶ τοὺς ἀπειθοῦντας ἐς αὐτὸ	συναναγκάσειν,	ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺς περὶ
[5, 16]	καὶ γινώσκειν αὐτοὺς ἔφη καὶ	κολάσειν	αὐτῷ τῷ συνειδότι σφῶν μόνῳ
[5, 75]	ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς ἐν Ἀθήναις	χειμάσειν.	Ἔπεμπε δὲ καὶ Φούρνιον ἐς
[5, 75]	δὲ στρατόν, ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ	συγχειμάσειν,	περιουσιάσαι τε βουλόμενος καὶ γυμάσαι,
[5, 89]	οὖν, ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσας	πλεονάσειν,	ἐς τὸ πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ
[5, 68]	οὐ συνισταμένους ἔβαλλον καὶ ἠπείλουν	διαρπάσειν	αὐτῶν τὰς οἰκίας καὶ καταπρήσειν,
[5, 31]	τὸν Λεύκιον ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ	περισπάσειν	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν
[5, 128]	Ὁ δ' ἔφη καὶ μόνος	ἀρκέσειν	ἐπὶ οὕτω δικαίοις. Ἀλλ' ὁ
[5, 13]	ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν οὐδ' ὣς	ἀρκέσειν.	Οὐδ' ἤρκουν, ἀλλὰ ὁ στρατὸς
[5, 54]	τοῦ Λευκίου, εἴτε τὸ λεχθὲν	ἐκπεσεῖν	ἐθέλων ἐς τὸν Ἀντώνιον· ὁ
[5, 106]	καὶ βραδύτερα, βιαιότερα δὲ ὅμως	ἐμπεσεῖν	καὶ τρωθῆναι δυσπαθέστερα. Τῶν τε
[5, 59]	ἀθυμῆσαι καὶ ἐς τὴν νόσον	ἐμπεσεῖν,	νομιζομένη δὲ καὶ τὴν νόσον
[5, 126]	ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ	προσπεσεῖν	ἐθέλοντα κωλύσας ἔπεμψεν ἐς Ῥώμην,
[5, 125]	τῶν φερόντων αὐτά τις εἶπε	μεθήσειν	ἀποθανόντα καὶ δείσας μεθῆκεν. ~Οἱ
[5, 125]	τῶν σημείων εἴχετο καὶ οὐ	μεθήσειν	ἔλεγε, μέχρι τῶν φερόντων αὐτά
[5, 31]	ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν Σαλουιδιηνὸν	βοηθήσειν,	κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον. Καὶ
[5, 19]	δυνατῶν ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ	βοηθήσειν	ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς
[5, 108]	περιέσεσθαι καὶ αὐτὸς ἔφη τι	προσθήσειν	ἐς τὸ τῶν νεῶν ὕψος.
[5, 46]	φοβῆσαι. Προέγνωστο δὲ μέλλων ὧδε	ποιήσειν,	καὶ ὁ στρατὸς ὁ τοῦ
[5, 74]	σφίσι τοὺς γεωμόρους ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς	παροικήσειν	καί, εἴ ποτε δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι.
[5, 137]	δὲ τοὺς ἀμφὶ τὸν Φούρνιον	λήσειν	ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ προδοσίας κατέλαβεν,
[5, 142]	ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ	πολεμήσειν	πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν
[5, 71]	τούτων ἐπέστελλον, ἐλπίζοντες αὐτοῖς αὐτοὺς	ἀγαπῆσειν.	Οἱ δὲ ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ
[5, 5]	βραχύτατον, ὃ καὶ πυθομένους ὑμᾶς	ἀγαπήσειν	οἴομαι. Ἃ γὰρ ἔδοτε τοῖς
[5, 58]	καὶ τὰ μηχανήματα γεγένητο, καὶ	ἐπιχειρήσειν	ἔμελλε τοῖς Βρεντεσίοις, ἀχθομένου τοῦ
[5, 105]	Ἱερὰν καὶ τῆς ἐπιούσης ἔμελλεν	ἐπιχειρήσειν	ἐς Μύλας Δημοχάρει τῷ Πομπηίου,
[5, 109]	τὸ Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι καὶ	ἐπιχειρήσειν	τῷ Ταυρομενίῳ, μετὰ δεῖπνον εὐθὺς
[5, 69]	Μουκίαν, τὴν μητέρα τοῦ Πομπηίου,	καταπρήσειν	ἀπειλοῦντες, ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεις. Λίβων
[5, 68]	διαρπάσειν αὐτῶν τὰς οἰκίας καὶ	καταπρήσειν,	ἕως τὸ μὲν πλῆθος ἅπαν
[5, 142]	οἷς οὐδὲ αὐτοῖς προεῖπεν, οἷ	χωρήσειν	ἔμελλεν. Ἐπενόει δ' ἐπὶ θάλασσαν
[5, 123]	καὶ ἱππέας πολλοὺς ἐπῆρτο καὶ	κρατήσειν	ἐδόκει Σικελίας, πρόφασιν ἔχων, ὅτι
[5, 82]	τιθέμενοι, ἐν ᾧ τις αὐτῶν	κρατήσειν	ἔμελλεν. Αἱ μὲν δὴ νῆες
[5, 92]	αὐτῷ ἀγγέλλεται ὁ Ἀντώνιος συνθέμενος	συμμαχήσειν	καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν τῶν
[5, 62]	Πομπηίῳ δὲ οὐ συνέθετο μὲν	συμμαχήσειν	ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ
[5, 43]	πατρίδος, ἀλλ' ἐλπίζων μὲν ἐπανελθόντα	πείσειν	ἑκόντα, ἐπειγόμενος δὲ ἐπὶ τῆς
[5, 43]	κἀμὲ ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἃ ἔδοξα	συνοίσειν	αὐτῇ, βουληθέντα μέν, οὐ δυνηθέντα
[5, 45]	καὶ πράττοις, ἃ νομίζεις σοι	συνοίσειν.	Ἐπεὶ δ' ὅπερ ἐστὶ τῶν
[5, 59]	Ἐδόκει δ' ἀμφοτέροις ἐς πολλὰ	συνοίσειν	ὁ θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις,
[5, 53]	καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν	ὑπεροίσειν	ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς
[5, 52]	τῇ μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ	ἀποτίσειν	ἐν χρόνῳ, αὐτὸς δέ, εἰ
[5, 57]	ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα	συναλλάσσειν,	εἰ δ' ὁ Ἀντώνιος ἀπειθῶν
[5, 73]	ἐσημήναντο καὶ ταῖς ἱεραῖς παρθένοις	φυλάσσειν	ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην. Ἐξένιζον δ'
[5, 111]	τὴν γῆν πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ	πράσσειν,	ὅ τι ἐπείγοι· αὐτὸς δὲ
[5, 22]	ἂν κοινῇ βουλευομένοις δοκῇ, μόνα	πράσσειν.	Οὕτω μὲν θρασέως ὁ Μάνιος
[5, 16]	ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ ἔρριψαν, ἔνθα	παροδεύσειν	ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν. Οἱ μὲν
[5, 73]	Καίσαρα, τρίτον δὴ τότε μέλλοντας	ὑπατεύσειν	καὶ ἐλπιζομένους τότε καὶ ἀποδώσειν
[5, 54]	οὐδὲ βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ,	πιστεύσειν	δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν
[5, 39]	Ἀλλ' οὐδὲ ἐπιγνοὺς ἐπίστευσά τινα	πιστεύσειν,	ὁρῶντα τοὺς οἰκιστὰς καὶ παρ'
[5, 129]	δὲ παρόντας ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν	ἀπολύσειν	μὲν ταχέως, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει,
[5, 128]	καὶ ἔλεγεν ἐν καιρῷ τε	ἀπολύσειν	σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν νῦν
[5, 30]	Καίσαρα μὲν καὶ Λέπιδον αὐτίκα	δώσειν	δίκην ἀρχῆς βιαίου, τὸν δὲ
[5, 128]	ὑπισχνεῖτο δ' ὅμως τὰ ἄξια	δώσειν	σὺν τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευομένοις,
[5, 89]	πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως τὸ πνεῦμα	ἐνδώσειν	ὡς ἐν ἔαρι, τὰς ναῦς
[5, 132]	καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν	ἀποδώσειν,	εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος·
[5, 77]	Πελοποννήσιοι δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον	ἀποδώσειν	παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν
[5, 73]	ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένους τότε καὶ	ἀποδώσειν	τῷ δήμῳ τὴν πολιτείαν. ~Τάδε
[5, 24]	τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι	ἀποδώσειν	ὑπισχνούμενος, ἀπό τε Ῥώμης ἐκ
[5, 99]	ἐς τάδε διορθούμενα τριάκοντα ἡμέρας	ἀναλώσειν	ἔμελλεν, ἤδη τοῦ θέρους προκόπτοντος·
[5, 136]	τῶν ἀεὶ Ῥωμαίοις ἐχθίστων ἀποπειρᾶσαι·	δηλώσειν	τ' αὐτὸν αὐτίκα, ὅτε μάθοι
[5, 2]	ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα, ὅσας ἐνόμιζε	πληρώσειν,	καὶ τὰς λοιπὰς διέπρησε χωρὶς
[5, 32]	καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων ἱππέων,	λεηλατεῖν	τὰ Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη. Αὐτὸς
[5, 88]	οὐδὲ τῶν πληρωμάτων σφίσιν ὥστε	διακρατεῖν	ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν οὖν,
[5, 141]	ἡμῶν, ἔνι σοι καὶ Τίτιον	αἰτεῖν.	Κεκέλευσται δ' ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα
[5, 41]	Λεύκιον ἠξίουν ἢ σπονδὰς αὖθις	αἰτεῖν	ὁμοίας ἅπασιν ἢ πολεμεῖν μέχρι
[5, 16]	τὴν γῆν διένεμε, καὶ δωρεὰς	αἰτεῖν	τοῖς ἀξίοις ἐπέτρεπε καὶ τῶν
[5, 109]	περὶ τῆς ναυμαχίας μετέγνω μὴ	κλέπτειν	ἔτι τὸν διάπλουν νενικηκώς, ἀλλὰ
[5, 118]	ἔπεμψε τὰς ἀγορὰς τοῦ Πομπηίου	περικόπτειν	καὶ τὰς πόλεις τὰς χορηγούσας
[5, 12]	ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον	ἁμαρτεῖν	δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ τῶν
[5, 117]	περὶ τῆς Αἴτνης λεγομένων, οὐκ	ἀπιστεῖν	ἐν τοσοῖσδε παραδόξοις ἐμπεσεῖσθαι σφίσι
[5, 69]	τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι πίστιν,	πρεσβεύειν	ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης.
[5, 110]	οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ τῶν πολεμίων	στρατοπεδεύειν	ἐς Φοίνικα πόλιν ἀνεχώρουν. Καὶ
[5, 15]	Πολὺ δ' ἦν καὶ τὸ	παροδεύειν	σφίσιν ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς
[5, 102]	ἀμφ' αὑτὸν ἔφη τὸν Μίνδιον	βουλεύειν	αὐτομολίαν καὶ προδοσίαν, τοῖς δὲ
[5, 103]	ἐπὶ τὸ Λεπίδου στρατόπεδον καὶ	σταθμεύειν	ἐς τὸν κόλπον διελθόντα τὸν
[5, 22]	Χρῆναι δέ, εἰ τῷ ὄντι	εἰρηνεύειν	ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων
[5, 134]	ταῦτα καὶ νῦν, αἱρούμενος δὲ	εἰρηνεύειν	τε σὺν σοὶ καὶ πολεμεῖν,
[5, 44]	οὐ βεβαίῳ πράγματι, κωλῦσαι τοὺς	κινδυνεύειν	ἐν τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς
[5, 103]	ἐπὶ Στυλίδα καὶ πορθμὸν ἄκρον	ἐφεδρεύειν	τοῖς ἐσομένοις· Ταῦρον δ' ἐς
[5, 132]	ἔπεμπε καὶ ἐς Ἰλλυριοὺς ἐπενόει	συστρατεύειν.	~Πομπήιος δ' ἐκ μὲν Σικελίας
[5, 20]	τὴν φρουρὰν τοῦ σώματος καὶ	πολιτεύειν	ἀδεῶς. Τάδε μὲν ἦν, ἃ
[5, 108]	ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ	πιστεύειν	πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις ἑσπέρας ἀνεζεύγνυε.
[5, 79]	γε μὴν τῷ Καίσαρι μὴ	λύειν	τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει Μηνόδωρον
[5, 29]	ἄρτι πέμψας ἐς τὸ Βρεντέσιον	κωλύειν	Ἀντώνιον ἐπανιόντα. Ὁ δὲ Μάνιος
[5, 137]	μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο, οὔτε	κωλύειν	ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω τὴν
[5, 20]	ἐς τὴν Ἰβηρίαν καὶ μὴ	κωλύειν	αὐτοὺς ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα, Λεύκιον
[5, 39]	δέ με τῷ στρατῷ διέβαλλε,	κωλύειν	τὰς κληρουχίας ἐλέῳ τῶν γεωργῶν·
[5, 71]	αὐτοὺς διείργοντος μὴ κεκραγότας ἀλλήλων	ἀκούειν.	Ἐπεὶ δὲ ὁ μὲν Πομπήιος
[5, 141]	εἰ δὲ νῦν μετέγνωκας, μὴ	συγκρούειν	μὲν ἡμᾶς τοὺς στρατηγοὺς ἐς
[5, 22]	μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων τοῖς ἐστρατευμένοις	καταγράφειν,	τέσσαρσί τε καὶ τριάκοντα τέλεσιν
[5, 144]	ἐπιστολαῖς ἐπιτετραμμένον ἐς τὰ ἐπείγοντα	ἐπιγράφειν	τὸν Ἀντώνιον καὶ τῇ σφραγῖδι
[5, 12]	τὸ ἔργον ἢ ἐν ἀλλήλαις	διαλαχεῖν	τῆς τε γῆς τὴν τιμὴν
[5, 20]	ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο	συμμαχεῖν	τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ
[5, 81]	ὑπὸ τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν·	πεζομαχεῖν	γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε
[5, 37]	αὐτοὺς ὁ Λεύκιος ἐδεῖτο μὴ	ψυχομαχεῖν	ἔτι καὶ οἰμῴζοντας ἀπῆγεν ἄκοντας.
[5, 85]	οἷς ἀπ' ἀρχῆς διεγνώκει, μὴ	ναυμαχεῖν	δίχα τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ δὲ
[5, 85]	ἐῶντος, εἴτε δείσαντος ἐν στενῷ	ναυμαχεῖν	εἴτ' ἐπιμένοντος οἷς ἀπ' ἀρχῆς
[5, 84]	Δημοχάρην προσεδόκα, παρέμενεν, ἔνθαπερ ὥρμιστο,	ναυμαχεῖν	οὐ δυνάμενος· αἵ τε γὰρ
[5, 45]	ἡμῖν ἐπιτρέπεις, οὐδὲν ἔτι δέομαι	διελέγχειν,	ὅσα σὺν τέχνῃ μου κατεψεύσω.
[5, 123]	προτέρας τάξεως ἀφῃρῆσθαι καὶ μόνον	ἔχειν	αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ τε νῦν
[5, 41]	ἑτέρους, οὐδένα δὲ εἰπὼν ἀμείνονα	ἔχειν	ἑαυτοῦ, εὐθὺς ἄνευ κήρυκος ᾔει,
[5, 66]	αὐτῷ στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα	ἔχειν	ἔδωκεν Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους δ' ὁ
[5, 131]	ἐκ Λεπίδου μεταφέροντος, ἣν ἕνα	ἔχειν	νενόμισται μέχρι θανάτου, οὐκ ἐδέχετο
[5, 65]	μάλιστα δοκοῦσαν εἶναι, ταύτης δ'	ἔχειν	τὰ μὲν πρὸς ἕω πάντα
[5, 50]	Οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν εἵλοντο	ἄρχειν.	Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο φιλίαν
[5, 72]	ναυσὶ τὴν ἀκτὴν τῆς Ἰταλίας,	ἄρχειν	δὲ Σαρδοῦς καὶ Σικελίας καὶ
[5, 65]	μέχρι ὠκεανοῦ. Λιβύης δὲ Λέπιδον	ἄρχειν,	καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν δὲ
[5, 110]	μὴ μάχης περὶ δείλην ἑσπέραν	ἄρχειν,	οἱ μὲν αὐτῶν ἐς Κόκκυνον
[5, 55]	ὁ Πλάγκος Ἀντωνίῳ παρεστὼς καὶ	ἐπισχεῖν	αὐτὸν ἠξίου τὸν πλοῦν καὶ
[5, 22]	ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων	ὑποσχεῖν	λόγον, ἐς δὲ τὸ μέλλον,
[5, 108]	θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν στρατὸν	ἐκτρύχειν	ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ πιστεύειν
[5, 132]	καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸς αὐτὸν	ἐντυχεῖν	ἐδίδασκεν· ἐς δὲ τὰ ἔθνη
[5, 68]	ὀλίγοις ὑπασπισταῖς ἐς μέσους ἦλθεν,	ἐντυχεῖν	τε βουλόμενος καὶ τὴν μέμψιν
[5, 45]	κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς δέ με	βλάψειν	ἑλόμενος καὶ νῦν ἔβλαψας. Σπονδὰς
[5, 63]	πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ ἔφη	γράψειν·	οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ'
[5, 16]	φορᾷ. Ὁ δ' ἐπῄει μέν,	ἀναθρέψειν	ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἡγούμενος τὸ
[5, 142]	δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν ἑαυτὸν	ἐπιτρέψειν.	Τοῦ Φουρνίου δὲ φήσαντος οὐδ'
[5, 112]	ἐκέλευε καὶ αὐτὸς ἔγραφεν αὐτίκα	πέμψειν	βοήθειαν. Θεραπεύσας δὲ τὸ σῶμα
[5, 41]	μὲν ἐλεῶν ἄνδρας ὁμοτίμους καὶ	πέμψειν	ἔλεγεν ἑτέρους, οὐδένα δὲ εἰπὼν
[5, 23]	ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ,	παραπέμψειν	αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω
[5, 95]	Καῖσαρ δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς	ἐπιπέμψειν	ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία
[5, 29]	Καὶ τούτων οἱ μὲν δὴ	πἅλιν	ἐς τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ
[5, 90]	ὅτε μὴ ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας·	ἔμπαλίν	τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος
[5, 110]	τῶν πολεμίων στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα	πόλιν	ἀνεχώρουν. Καὶ νυκτὸς οἱ μὲν
[5, 30]	Φουρνίῳ καὶ νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα	πόλιν	ἐπειγομένῳ Σεντίαν, νυκτὸς μὲν οὐχ
[5, 30]	αἳ νυκτὸς ἔλαθον ἐς τὴν	πόλιν	ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν πολλῷ
[5, 32]	ἰέναι ἐς Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν	πόλιν,	καὶ παρ' αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς
[5, 21]	μὲν ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις τὴν	πόλιν	καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ
[5, 12]	Ῥαΐσας δ' ἐσῆλθεν ἐς τὴν	πόλιν	καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ γράμματα
[5, 9]	πεφύκασιν ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες τὴν	πόλιν	κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς
[5, 15]	τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ τὴν	πόλιν	κλείοντος ἐς λιμόν, Ἀηνοβάρβου δὲ
[5, 122]	οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι τὴν	πόλιν	μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ. ~Ὁ
[5, 9]	Ἀντώνιος ἔπεμπε τοὺς ἱππέας Πάλμυρα	πόλιν,	οὐ μακρὰν οὖσαν ἀπὸ Εὐφράτου,
[5, 48]	τῆς Περυσίας, καὶ φρουρὰ τὴν	πόλιν	περιέστη. Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον
[5, 65]	ὅρον μὲν εἶναι σφίσι Σκόδραν	πόλιν	τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν μέσῳ τοῦ
[5, 58]	καὶ πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ	πόλιν	Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ
[5, 23]	στρατοῦ τέλη τὰ ἐς Ἀγκῶνα	πόλιν	ᾠκισμένα, Καίσαρί τε ὄντα πατρῷα
[5, 6]	ἐλευθέραις ἄλλα ἐς τὴν ἑκάστων	δύναμιν	ἐπετάχθη. ~Περιιόντι δ' αὐτῷ τὰ
[5, 39]	ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα καὶ ὑπὲρ	δύναμιν	κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ
[5, 4]	μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ'	ἡμῖν	γενομένων ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ δὲ
[5, 5]	μὲν μειζόνων ἀφίεμεν, χρημάτων δὲ	ἡμῖν	δεῖ καὶ γῆς καὶ πόλεων
[5, 28]	ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον	ἡμῖν.	Ἐγὼ μὲν δὴ διὰ τάδε
[5, 45]	ἐστὶ τῶν ἀδικεῖν ὁμολογούντων, σαυτὸν	ἡμῖν	ἐπιτρέπεις, οὐδὲν ἔτι δέομαι διελέγχειν,
[5, 45]	τε καὶ τοὺς φίλους ἐπιτρεπων	ἡμῖν	καὶ τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν
[5, 4]	μετακεκλημένους συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· ὑμᾶς	ἡμῖν,	ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ
[5, 4]	τῶν μὲν χρημάτων τὰ τρίτα	ὑμῖν	ἀνῆκεν ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς
[5, 39]	μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον	ὑμῖν	ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα
[5, 28]	οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ παρ'	ὑμῖν	αὐτοῖς καὶ πρὸς Ἀντώνιον ἀξιῶ
[5, 4]	ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν·	ὑμῖν	γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν
[5, 39]	δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν.	Ὑμῖν	δ' ἐγὼ μαρτυρῶ μὲν ἑλομένοις
[5, 5]	τῶν πολεμίων ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως	ὑμῖν	ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες πιστεύομεν
[5, 62]	ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς	ὑμῖν	ἐνδεῖν ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους
[5, 4]	ἐδέησεν, οὐ πρὸς τὰ τιμήματα	ὑμῖν	ἐπεθήκαμεν, ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον
[5, 28]	τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίας	ὑμῖν	ἢ Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν
[5, 4]	διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς ἀμείνονες	ὑμῖν	ἦμεν Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε
[5, 47]	ὅπλα ἤραντο καὶ ἐμοὶ καὶ	ὑμῖν	καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον
[5, 47]	δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε πολλάκις	ὑμῖν	καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων
[5, 4]	παρὰ τῆς βουλῆς μισθουμένων ἐνυβριζόντων	ὑμῖν	καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων, Γάιος
[5, 4]	γὰρ ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν	ὑμῖν,	μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ'
[5, 47]	ἡμαρτημένων, ἂν ἐς τὸ μέλλον	ὑμῖν	ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων
[5, 47]	δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ	ὑμῖν,	ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν
[5, 39]	ἐμοῦ δεδομένους, οἳ μεριεῖν ἔμελλον	ὑμῖν	τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ
[5, 5]	χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς χάριτος	ὑμῖν	τοσοῦτον ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς
[5, 4]	ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν	ὑμῖν.	Τῶν δὲ ταῦτα παρὰ τῆς
[5, 39]	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο πολεμήσοντες	ὑμῖν,	ὡς νομίζουσι, σὺν χρόνῳ δ'
[5, 70]	Πομπηίου, φανερῶς αὐτὸν ἐν τοῖς	φύλαξιν	ἐλοιδόρει. Ὁ δὲ χιλίαρχον καὶ
[5, 95]	Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ χιλίοις λογάσι	σωματοφύλαξιν,	οὓς ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος. Ἐπεὶ δὲ
[5, 77]	ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν	πρᾶξιν	αὐτῶν. Ὁ δὲ οὐκ ἐδέχετο
[5, 79]	τοῦ προσώπου μόνου, καθάπερ ἐς	ἐπίδειξιν	παραλελειμμένου, οὔτε τι βοήσας οὔτε
[5, 41]	Καίσαρος ἐχθροί, τὴν ἰδίᾳ γενομένην	ἔντευξιν	τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι
[5, 64]	προσελόμενοι Κοκκήιον μὲν ὡς οἰκεῖον	ἀμφοῖν,	ἐκ δὲ τῶν Ἀντωνίου Πολλίωνα
[5, 120]	ἐνέδραι πολλαὶ καὶ ποικίλαι παρὰ	ἀμφοῖν,	καὶ ἀπιστία πρὸς τοὺς λέγοντας
[5, 138]	Φουρνίου στρατοπέδῳ κατὰ μέτωπον καὶ	κατόπιν	ἐκ περιόδου λαθών. Ὅθεν ὁ
[5, 31]	καὶ οἷ τὸν Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν,	κατόπιν	τοῦ Λευκίου γενόμενον. Καὶ τάδε
[5, 14]	τὰ συγκείμενα, εἶξε δὲ ἐς	χάριν	Ἀντωνίου. Καὶ οἱ μὲν τοὺς
[5, 14]	εἶναι μηδὲ μόνος αὐτοῦ τὴν	χάριν	ἀποφέροιτο μηδ' ἔρημος ὁ Ἀντώνιος
[5, 40]	στρατευσαμένοις διδόναι τὴν ἀμνηστίαν, ὡς	χάριν	ἐκείνῳ φέρων, τοὺς δ' ἄλλους
[5, 78]	ἀπὸ σφῶν αὐτῶν εἴτε ἐς	χάριν	Καίσαρος, ἐξοτρύνειν ἐπὶ Μηνοδώρῳ, Κύρνου
[5, 52]	Πομπήιον. Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο	χάριν	μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν
[5, 40]	πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ μὲν ἑαυτῶν	χάριν,	οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ
[5, 77]	ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου	χάριν.	~Ὅσοι δὲ τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν
[5, 8]	ἐς νόσον ἐνέβαλεν, ἧς δὴ	χάριν	οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη,
[5, 6]	καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν τὴν	χάριν	περιφέρων, ὅτι, οἶμαι, τρία καὶ
[5, 13]	φέροντι δὲ τὴν ὕβριν ἐς	χάριν	τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα δὲ ὁρῶν
[5, 13]	τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν	ὕβριν	ἐς χάριν τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα
[5, 142]	οὐδ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε	ὕβριν	ἔχον ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου
[5, 37]	ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο, τὴν	ὕβριν	οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ
[5, 142]	καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν	ὕβριν	παλαιὰν πρὸ τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ
[5, 67]	τῶνδε τὴν αἰτίαν ἐς τὴν	ἔριν	τῶν ἡγεμόνων ἀναφέροντες ἐβλασφήμουν αὐτοὺς
[5, 33]	καὶ σκέλη μακρὰ ἐπὶ τὸν	Τίβεριν	ἐκτείνων, ἵνα τι ἐς τὴν
[5, 125]	ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς,	πρὶν	ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν τοῖς ἱππεῦσι
[5, 128]	δ' οὐκ ἔφασαν αὖθις στρατεύσεσθαι,	πρὶν	τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα τε
[5, 11]	πόλει, εἴτε τὴν χειμασίαν ὡς	πανήγυριν	ἄγων, ἐπεὶ καὶ φροντίδας ἀπετέθειτο
[5, 92]	μὴ πείσειεν, ἐπενόει τοὺς ὁπλίτας	ὁλκάσιν	ἐπιβήσας ἐς Σικελίαν περαιοῦν καὶ
[5, 9]	ἐπιχειροίη σκευασαμένων τόξοις, πρὸς ἃ	πεφύκασιν	ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες τὴν πόλιν
[5, 133]	τὸ ἱερὸν τῆς Ἥρας πλουτοῦν	ἀναθήμασιν	ἐσύλησε, φεύγων ἐς Ἀντώνιον· ἐς
[5, 24]	ἄπρακτοι, καὶ πολεμεῖν ἐγνώκεσαν καὶ	διαγράμμασιν	ἤδη πικροῖς κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο.
[5, 58]	δ' Ἀντώνιος ἐκράτει μὲν τοῖς	ὀχυρώμασιν	ὡς πολὺ μείονας ἔχων ἀσφαλῶς
[5, 91]	πολέμῳ βλαβεὶς καὶ δύο τοῖσδε	συμπτώμασιν	ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ τὸ Ἱππώνειον
[5, 38]	φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ πλείων ὁρμὴ	πᾶσιν	ἐς τὰς διαλύσεις ἐγίγνετο, δέος
[5, 1]	στρατηγοῦ μὲν οὐδενὸς ὄντος ἐπὶ	πᾶσιν	ὥσπερ ἐκείνοις, κατὰ μέρος δὲ
[5, 127]	ὑπισχνούμενος, στεφάνους τε καὶ τιμὰς	ἅπασιν	ἔνεμεν καὶ συγγνώμην τοῖς ἡγεμόσιν
[5, 7]	καὶ ὅσα ἄλλα γένη Σύρων,	ἅπασιν	ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας καὶ διῄτα
[5, 41]	ἢ σπονδὰς αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας	ἅπασιν	ἢ πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ
[5, 40]	ἑαυτῷ προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν εἶπεν	ἅπασιν	ἰδία δὲ ἕνα τῶν τριῶν
[5, 49]	ἐπιούσης ὁ μὲν Καῖσαρ ἐσπένδετο	ἅπασιν,	ὁ δὲ στρατὸς οὐκ ἐπαύετο
[5, 113]	Πομπηίου δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν	ἀνδράσιν	ἐν μόνῃ τῇ μάχῃ τὴν
[5, 95]	ἀρχῆς, ἣ τοῖς τρισὶν ἐψήφιστο	ἀνδράσιν,	ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον πενταετίαν, οὐδὲν
[5, 55]	φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν	ἀνδράσιν	ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ σημεῖον.
[5, 26]	Ἰόνιον ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν	ἀνδράσιν	ὑπήκοα, ἔς τε τὸ Βρεντέσιον
[5, 39]	τὰ ἀμείνονα καὶ ὑπὲρ δύναμιν	κακοπαθήσασιν,	ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ τῶν
[5, 39]	καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν οὐδὲ	πολεμήσασιν	ἄνευ καλῆς αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις
[5, 131]	τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν	στάσιν	ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖς τὴν
[5, 10]	Γαΐου Καίσαρος ἄρα τελευτὴν καὶ	στάσιν	ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις ὑπὸ
[5, 30]	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἐκβαλόντα ἐς	ἀπόστασιν	ἐχώρει· ἐπειγομένων δὲ ἐς αὐτὰ
[5, 66]	Καίσαρι τοῦ περὶ Ῥοδανὸν στρατοῦ,	ἀπόστασιν	ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί οἱ περὶ
[5, 49]	ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι	φασὶν	αὐτὴν ἐν ταῖς πρώταις δυώδεκα
[5, 29]	ὅτι καὶ τῶν ἔργων ἤδη	προειλήφασιν	ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται,
[5, 127]	αὐτὸν ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ	πρόφασιν	ἕξων διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια
[5, 51]	ὁ Καῖσαρ, ὡς ἐς ἀμφότερα	πρόφασιν	εὑρών, ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν
[5, 123]	ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίας,	πρόφασιν	ἔχων, ὅτι πρῶτος ἐπιβαίη τῆς
[5, 73]	καὶ οἵδε ἐπὶ τοῦ χώματος,	πρόφασιν	μὲν ὡς ἅπαντες ἐπὶ ἀκτῆς
[5, 134]	τιμῆς ἄγειν. Ἐλθοῦσι δὲ τοῖς	πρέσβεσιν	ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος
[5, 17]	στρατοὶ αὐτῶν οὐ τοῖς πατρίοις	ἔθεσιν	ἐκ καταλόγου συνήγοντο οὐδ' ἐπὶ
[5, 10]	ἐς τὴν Παρθυηνὴν καὶ τοῖς	πλήθεσιν	ἐπιβάλλων ἐσφορὰς βαρυτάτας καὶ ἐς
[5, 128]	δοὺς προστιθέναι στεφάνους ἔτι τοῖς	τέλεσιν	ἄλλους καὶ λοχαγοῖς καὶ χιλιάρχοις
[5, 22]	καταγράφειν, τέσσαρσί τε καὶ τριάκοντα	τέλεσιν	ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν
[5, 14]	τοὺς οἰκιστὰς ἐπὶ τοῖς Ἀντωνίου	τέλεσιν	ἀπέφαινον, οἱ δὲ οἰκισταὶ τοῖς
[5, 56]	ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατοῦ τέσσαρσι	τέλεσιν	ἐκπέμψας Σαρδὼ Καίσαρος οὖσαν καὶ
[5, 43]	ἐπεὶ κἀγὼ τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ	τέλεσιν	οἰκιστὰς ἔδωκα, οἱ τὰ τῶν
[5, 131]	ὁ ληψόμενος, ἔκτεινε παρὰ ταῖς	πόλεσιν	αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν
[5, 6]	Βασιλεῦσι δὲ καὶ δυνάσταις καὶ	πόλεσιν	ἐλευθέραις ἄλλα ἐς τὴν ἑκάστων
[5, 49]	αὐτὴν ἐν ταῖς πρώταις δυώδεκα	πόλεσιν	ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ
[5, 13]	χρῄζοιεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖς	πόλεσιν	ἐξελογεῖτο τὴν ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν
[5, 8]	Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ ὄψει τὴν	σύνεσιν	καταπλαγεὶς εὐθὺς αὐτῆς μειρακιωδῶς ἑαλώκει,
[5, 2]	κατέμειναν παρὰ Ἀηνοβάρβῳ καί τιν'	αἵρεσιν	ἐφ' ἑαυτῶν καθίσταντο. ~Τοιάδε μὲν
[5, 54]	στρατοῖς ἐς τὴν ἁπάντων ὑμῶν	καθαίρεσιν.	Καὶ νῦν, εἰ μὲν ἐπὶ
[5, 59]	ἀπόκλεισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὴν	ἀφαίρεσιν	τοῦ Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ δὲ
[5, 17]	τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ'	ὑποσχέσεσιν	ἰδίαις, οὐδὲ ἐπὶ πολεμίους κοινούς,
[5, 71]	φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις ἑκατέρων	προκλήσεσιν.	τει δ' ὁ Πομπήιος τῶν
[5, 113]	τῶν ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς	τραχέσιν	ὑπὸ τῶν ψιλῶν τε καὶ
[5, 59]	λεγομένη μὲν ἐπὶ ταῖς Ἀντωνίου	μέμψεσιν	ἀθυμῆσαι καὶ ἐς τὴν νόσον
[5, 16]	τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ	νέμησιν	τότε γῆς ἐς τὸ πεδίον
[5, 86]	συνεσκόταζε γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότες	ἀκμῆσιν	οὐκ ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι. Τοῦτο μὲν
[5, 13]	τῷ στρατῷ δὲ ἐς τὴν	ἐπικράτησιν	ὧν ἔλαβον, ἡ τῶν δεδωκότων
[5, 60]	Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου με,	φησίν,	ἀποκλείων καὶ τὰ ἐμὰ ἔθνη
[5, 128]	στεφάνους μὲν καὶ πορφύραν εἶναι	παισὶν	ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα χωρία
[5, 119]	ἐπὶ τοὺς ἐμβόλους, ἔνθα μάλιστά	εἰσιν	αἱ πληγαὶ βίαιοι τινάξαι τε
[5, 129]	τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ οὕτως	ἀπολυθεῖσιν.	Ἐς δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος
[5, 59]	ἀλλήλοις προύφερον, οἱ μὲν τὴν	ἀπόκλεισιν	τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὴν ἀφαίρεσιν
[5, 5]	πόλεις αὐτοῖς διαδώσων ὁ Καῖσαρ	ἄπεισιν	ἐς τὴν Ἰταλίαν, εἰ χρὴ
[5, 133]	μειζόνως μετέφερεν, αὖθις ἦν ἐν	ἐλπίσιν	ὡς ἢ διαδεξόμενος Ἀντώνιον, εἰ
[5, 21]	δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν	κρίσιν	ἢ ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ
[5, 23]	πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν	κρίσιν	ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ
[5, 29]	καὶ οὐ συνῆλθον ἐς τὴν	ἀπόκρισιν	τῷ Καίσαρι, εἴτε καθ' ἑαυτὸν
[5, 125]	πείρας, οἱ δὲ καὶ ἐς	ὑπόκρισιν	ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ
[5, 26]	τὸν Ἰόνιον ἐπόρθει τὰ τοῖς	τρισὶν	ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔς τε τὸ
[5, 95]	ἔληγε τῆς ἀρχῆς, ἣ τοῖς	τρισὶν	ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον
[5, 101]	εἶχε χρυσίον, καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ	τρισὶν	ἡμέραις πεντακοσίους ἐπὶ χιλίοις σταδίους
[5, 128]	ἐσθῆτας καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖς	πατρίσιν	ἀξίωσιν. Ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε
[5, 47]	ἦσαν ἐς τὸν Καίσαρα· καί	τισιν	αὐτῶν ἐπέτρεψέ τινας καὶ ὑποδέξασθαι,
[5, 55]	καὶ στρατῷ πολλῷ, οὐ δοκοῦντά	τισιν	οὐδ' ἐπὶ ταῖς διαπεμφθείσαις σπονδαῖς
[5, 64]	αὐτῶν ἐπέσχον ὡς οὐ κρῖναι	σφίσιν,	ἀλλὰ διαλλάξαι μόνον ᾑρημένοι, σφίσι
[5, 27]	ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς τε στρατολογήσοντας	σφίσιν	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ
[5, 3]	ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας ἔτι στρατεύεσθαι	σφίσιν	ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ συνελόχισαν ἐς
[5, 129]	ἐκ Μουτίνης μόνοις ἐπειπών, ὅτι	σφίσιν	ἀποδώσει τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ
[5, 40]	τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ μὲν ὁμοῦ	σφισιν	ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντος, ὑπὸ
[5, 12]	ὑπὲρ τῆς πόλεως, ἀλλ' ἐπὶ	σφίσιν	αὐτοῖς καὶ τῇ μεταβολῇ τῆς
[5, 124]	αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ	σφίσιν	αὐτοῖς συνοίσοντα. Οἱ δὲ συνέντες
[5, 49]	τῆς πόλεως διέλαχον, τὸν Ἥφαιστον	σφίσιν	ἔθεντο θεὸν εἶναι πάτριον ἀντὶ
[5, 124]	τοῦ μήπω τὰς σπονδὰς βεβαίους	σφίσιν,	εἰ μὴ συνθοῖτο ὁ Καῖσαρ,
[5, 8]	δὶς ἀπειλοῦντι μὴ συμμαχήσειε καὶ	σφίσιν	ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς τὸν Ἰόνιον
[5, 6]	χρημάτων, τοὺς δὲ αὐτὰ παρὰ	σφίσιν	ἐς νόμισμα χαλκεῦσαι. Καὶ τέλος
[5, 15]	δ' ἦν καὶ τὸ παροδεύειν	σφίσιν	ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς πενταετίαν
[5, 59]	Τῶν δὲ ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ	σφίσιν	ἥκουσι πολεμήσοντες, λόγοι συνισταμένων ἐγίγνοντο,
[5, 59]	κατὰ μέρη καὶ τοὺς συνεστρατευμένους	σφίσιν	ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν Ἀντωνίῳ
[5, 88]	ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν πληρωμάτων	σφίσιν	ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος
[5, 59]	Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ δὲ τὴν	ἀποτείχισιν	τοῦ Βρεντεσίου καὶ πολιορκίαν καὶ
[5, 3]	στρατὸν ἐπῄνουν. Καὶ ἐς τὴν	δόσιν	τῶν ἐπινικίων ὁ μὲν ἐς
[5, 42]	ἡγούμην καὶ αἰσχίονα ἔτι τὴν	παράδοσιν·	καὶ τῆσδε τῆς αἰσχύνης εἶχον
[5, 137]	ἀμφὶ τὸν Ἀηνόβαρβον, ἐλπίζων ἐς	ἀντίδοσιν	αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν μοῖραν Ἀηνόβαρβον.
[5, 32]	ᾔει τοῖς περικαθημένοις, ἀμείνοσι καὶ	πλέοσιν	οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων
[5, 1]	δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ	πλείοσιν	οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ δὴ
[5, 95]	μὲν ὁ Ἀντώνιος ναῦς ἑκατὸν	εἴκοσιν,	ἃς αὐτίκα πέμψας εἰς Τάραντα
[5, 5]	τέλη δέ ἐστιν ὀκτὼ καὶ	εἴκοσιν	ὁπλιτῶν, ἃ μετὰ τῶν συντασσομένων
[5, 127]	ἅπασιν ἔνεμεν καὶ συγγνώμην τοῖς	ἡγεμόσιν	ἐδίδου τοῦ Πομπηίου. ~Ζήλου δὲ
[5, 13]	ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων, τοῖς μὲν	ἡγεμόσιν	ἐς τὴν ἀρχὴν παρὰ τοῦ
[5, 55]	εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις ἢ	ἐλάσσοσιν	ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ
[5, 13]	ἀλλὰ ὁ στρατὸς καὶ τοῖς	γείτοσιν	ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε
[5, 81]	~Ὡς δὲ αὐτῷ τὰ ἐν	χερσὶν	ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ,
[5, 135]	ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν	χερσὶν	ἦν, εἰ μὴ Πομπήιος ἔτι
[5, 74]	ἔσχατον, ὥστε παροδεύουσιν αὐτοῖς οἷα	σωτῆρσιν	ἐγίγνοντο θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ
[5, 108]	ὁ Πομπήιος ἐπαινῶν, ὅτι τηλικαύταις	ναυσὶν	ἀντέσχον, τειχομαχῆσαι μᾶλλον ἔφασκεν ἢ
[5, 89]	ἦν ὅμοιος ἔν τε ταῖς	ναυσὶν	αὐταῖς καί, ὅτε τις αὐτῶν
[5, 98]	δ' ἐκ Τάραντος ταῖς Ἀντωνίου	ναυσὶν	ἐξ ἑκατὸν καὶ τριάκοντα δύο
[5, 118]	τοῦ Καίσαρος ἐδεδίει, ταῖς δὲ	ναυσὶν	ἐπαιρόμενος ἤρετο πέμπων, εἰ δέχοιτο
[5, 55]	Καίσαρι πεπολεμηκότων) ὅμως ἔπλει, πέντε	ναυσὶν	ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα φαίνοιτο
[5, 108]	κωλυόντων αὐτὸν τῶν κυβερνητῶν μεγάλαις	ναυσὶν	ἐς ὀλίγον ὕδωρ ἐπιπλεῖν, πελάγιος
[5, 111]	τι ἐπείγοι· αὐτὸς δὲ ταῖς	ναυσὶν	ἔτι πρὸ ἡμέρας ἀνήγετο ἐς
[5, 73]	ἐπιμελήσεσθαι γὰρ αὐτὸς ἐν ταῖς	ναυσὶν	ὢν μηδένα διαφυγεῖν. Ὁ δ'
[5, 97]	τὴν δὲ πρὸς ἕω καὶ	δύσιν	ἀκτὴν τῆς Σικελίας πᾶσαν ἐφρούρει,
[5, 65]	Εὐφράτην ἄνω, τὰ δὲ ἐς	δύσιν	τὸν Καίσαρα μέχρι ὠκεανοῦ. Λιβύης
[5, 7]	βαρείας καὶ διῄτα πόλεσι καὶ	βασιλεῦσιν,	ἐν μὲν Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε
[5, 142]	Τότε δὴ χιλίοις καὶ πεντακοσίοις	ἱππεῦσιν	Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν Πομπήιον ἱππέας
[5, 56]	καὶ τὴν χώραν ἐπενέμετο τοῖς	ἱππεῦσιν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ, ὀξείας καὶ
[5, 110]	Καίσαρος· εἰ δὲ ἐπὶ τοῖς	ἱππεῦσιν	οἱ πεζοὶ καὶ τὸ ναυτικὸν
[5, 125]	κατὰ μέρη· Λεπίδου δὲ ἐς	κώλυσιν	αὐτοῖς τοὺς ἑτέρους ἐφοπλίσαντος, οἳ
[5, 39]	ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι, πολίταις τε	οὖσιν	αὐτοῦ καὶ στρατιώταις ποτὲ γενομένοις
[5, 87]	πολλὰ ἔκαιον σύμβολα τοῖς ἔτι	οὖσιν	ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ διενυκτέρευον
[5, 1]	καὶ τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ πλείοσιν	οὖσιν	ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ δὴ καὶ
[5, 32]	Λεύκιος οὐ θαρρῶν ἀμφοτέροις ἑκατέρωθεν	οὖσιν	ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς Περνσίαν
[5, 93]	κινδύνοις ἔλεγε τοῖς ἐν πορθμῷ	καταλαβοῦσιν,	ἡ δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ
[5, 17]	δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖς	συνάγουσιν	αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις ὑπὸ
[5, 111]	ἀνεπήδων, καὶ αὐτοῖς ὁ Κορνιφίκιος	ἐπιθέουσιν	ἐπεχείρει, τοὺς κούφους ἐκπέμπων μόνους·
[5, 101]	οἱ συνοῖσον, ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς	συμπλέουσιν,	ὅσον εἶχε χρυσίον, καὶ διέπλευσεν
[5, 144]	οὐκ Ἀντώνιον λέγοντες ἐπιστεῖλαι, καὶ	νομίζουσιν	ἄρχοντα Συρίας, καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς
[5, 144]	χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον δὲ γράψαι	νομίζουσιν	οἱ μὲν συνειδότος Ἀντωνίου καὶ
[5, 90]	θάλασσα μόνη τοῖς ἐς αὐτὴν	ἐσελθοῦσιν	καὶ ὅσοι τῶν νεῶν ἐπεβεβήκεσαν
[5, 44]	σοῦ νόμου δυσέλπιστον σῴζεσθαι μὴ	κατορθοῦσιν.	Εἰ δὲ ὕποπτος ἢ ἄπιστος
[5, 125]	τὸν Καίσαρα. Λέπιδος δ' αὐτοῖς	ἀπιοῦσιν	ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν
[5, 32]	εἶναι τοῖς ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον	ἐπιοῦσιν.	Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ διὰ
[5, 39]	ποτὲ γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν	ἀδικοῦσιν	οὐδὲ πολεμήσασιν ἄνευ καλῆς αἰτίας
[5, 129]	χρονιωτέρων ἄρα ὄντων, ἐδίδου τοῖς	θέλουσιν	ἀποστρατεύεσθαι. Καὶ γενομένους ἐς δισμυρίους
[5, 50]	καὶ σπονδὰς προτεινόντων καὶ οὐκ	ἐθέλουσιν	ἐνοχλούντων τὰ πεζὰ μάλιστα· ὧν
[5, 94]	ὁ Καῖσαρ ἰδὼν ἀντεμιμεῖτο, καὶ	ξυμβάλλουσιν	ἀλλήλοις κατὰ τὸ ῥεῦμα καὶ
[5, 134]	Ἐλθοῦσι δὲ τοῖς πρέσβεσιν ἐχρημάτιζεν,	ἀγγέλλουσιν	οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος ἔπεμψεν οὐκ
[5, 8]	μὴ συμμαχήσειε καὶ σφίσιν ἐκείνοις	πολεμοῦσιν	ἐς τὸν Ἰόνιον αὐτὴ τὸν
[5, 23]	καὶ Πραινεστοῦ, καὶ συνέδριον τοῖς	κρίνουσιν	ἐγίνετο καὶ βήματα ἐν μέσῳ
[5, 91]	οὔτε τοῖς λειψάνοις τοῦ ναυαγίου	παροῦσιν	ἢ ἀπιοῦσι καταστάντος τοῦ κλύδωνος
[5, 23]	βήματα ἐν μέσῳ δύο τοῖς	ἐροῦσιν	ὡς ἐν δίκῃ. Πρότερος δ'
[5, 96]	θαλάσσῃ καὶ τρὶς ἐπὶ σκαφῶν	περιφέρουσιν	ἀνὰ τὸν στόλον τὰ καθάρσια,
[5, 96]	Οὕτω μὲν Ῥωμαῖοι τὰ ναυτικὰ	καθαίρουσιν.	~Ἔμελλε δ' ὁ μὲν Καῖσαρ
[5, 124]	~Ὁ δὲ στρατὸς ἤχθετο, εἰ	πολεμήσουσιν	αὖθις ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ
[5, 124]	θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην αἰτοῦντες οὐ	πράσσουσιν	οὔπω τὰ σφίσιν αὐτοῖς συνοίσοντα.
[5, 74]	πιέσαντος αὐτοὺς ἐς ἔσχατον, ὥστε	παροδεύουσιν	αὐτοῖς οἷα σωτῆρσιν ἐγίγνοντο θυσίαι·
[5, 53]	Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία	ἔχουσιν·	ἐς γὰρ δὴ Πομπήιον οἱ
[5, 11]	λευκὸν Ἀττικόν, ὃ καὶ Ἀθηναίων	ἔχουσιν	ἱερεῖς καὶ Ἀλεξανδρέων, καὶ καλοῦσι
[5, 140]	καὶ κόπῳ. Ὧδε δὲ αὐτοῖς	ἔχουσιν	ὁ Πομπήιος νυκτὸς ἐπέθετο πελτασταῖς
[5, 113]	μόνῃ τῇ μάχῃ τὴν ἐλπίδα	ἔχουσιν,	παραστήσεσθαι δ' αὐτοὺς τῷ λιμῷ
[5, 21]	στρατῶν ἡγεμόνες συνομόσαντες κρινεῖν τοῖς	ἄρχουσιν	αὖθις, ὃ δοκοίη δίκαιον εἶναι,
[5, 126]	ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων	ἄρχουσιν	ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ
[5, 124]	ἕτερον καὶ οὔ ποτε σφᾶς	ἐπιλείψουσιν	αἱ στάσεις. Οὐ μὴν ἐν
[5, 60]	μαθών, οὐδὲν δὲ ἔτι ὀξυτέραν	φύσιν	ἐπερεθίσας, ᾤχετο πρὸς τὸν Καίσαρα.
[5, 141]	τε θαρρῶν ὡς ἀγαθῷ τὴν	φύσιν	καὶ μόνα τὰ ἐν μέσῳ
[5, 37]	ἀποροῦντες ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς	ἀγῶσιν	οἱ διαναπαυόμενοι. Ὧδε δὲ αὐτοὺς
[5, 132]	Σαβῖνος ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς	διόρθωσιν	πολὺν μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν
[5, 128]	καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖς πατρίσιν	ἀξίωσιν.	Ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος
[5, 29]	πολεμεῖν, ἐάν τις αὑτοῦ τὴν	ἀξίωσιν	καθαιρῇ. Ἐρομένων δὲ τῶν ἀπὸ
[5, 32]	στρατιᾶς οὐ παριέντες ἀλλήλοις κατ'	ἀξίωσιν	οὐδέτερος. Ὁ δὲ Λεύκιος οὔτ'
[5, 78]	ἐποίουν. Καὶ Πομπήιος μὲν ἐς	ἀλλοτρίωσιν	ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ'
[5, 106]	κατὰ μέτωπον, οἱ δ' ἐς	περικύκλωσιν,	σύν τε βοῇ καὶ ῥοθίῳ
[5, 82]	νεώς, οἵ τε καταρράκται τοῖς	τολμῶσιν	ἦσαν εὐεπιβατώτεροι καὶ τὰ βαλλόμενα
[5, 47]	ἐς τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια	φρονῶσιν.	Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων βοαί τε
[5, 82]	δὲ τούτῳ Μηνόδωρος καὶ Μενεκράτης	καθορῶσιν	ἀλλήλους καὶ τὸν ἄλλον πόνον
[5, 2]	δὲ κατέμειναν παρὰ Ἀηνοβάρβῳ καί	τιν'	αἵρεσιν ἐφ' ἑαυτῶν καθίσταντο. ~Τοιάδε
[5, 9]	καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀρσινόην,	ἱκέτιν	οὖσαν ἐν Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς
[5, 69]	ὡρμίσθη τὰς Πιθηκούσας, ἣ νῦν	ἐστιν	Αἰναρία. Καὶ μαθὼν ὁ δῆμος
[5, 55]	κατὰ τὴν πρῷραν, ὥσπερ ἔθος	ἐστίν,	ἑστώς, εἴτ' ἐκλαθόμενος, ὅτι ἀμφίβολος
[5, 60]	στρατὸν ἀφαιρούμενος ἔτι τοῖς φίλοις	ἐστὶν	εὔνους μόνοις· οὐδὲ τοὺς φίλους
[5, 109]	Ὁ δὲ Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν	ἐστιν,	ὃ πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων οἱ
[5, 5]	νικητήρια τοῦ στρατοῦ, τέλη δέ	ἐστιν	ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν ὁπλιτῶν, ἃ
[5, 43]	τῶν ὑπολοίπων εἴ τινα λείψανα	ἔστιν,	οὐ τῇ πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ
[5, 84]	τὸ λοιπὸν ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ	πάρεστιν.	Ὁ δ' οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον
[5, 96]	καὶ παρακαλούντων ἐπανελθεῖν Μενεκράτους ἀποθανόντος,	πίστιν	αἰτήσας καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς
[5, 141]	σοὶ μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον ἐς	πίστιν	αἰτήσας, ὅτι με σῶον ἄξεις
[5, 102]	πρὸς Καίσαρα οὐδὲν ἀδικοῦντα, εἰ	πίστιν	αὑτῷ κομίσειεν ὁ Μίνδιος παρὰ
[5, 139]	αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ ἑαυτῶν	πίστιν	ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον. ~Ὁ δ'
[5, 141]	περὶ σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ	πίστιν,	ἣν αἰτεῖς παρ' ἡμῶν, ἔνι
[5, 69]	ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι	πίστιν,	πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ
[5, 70]	ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε	πίστιν	τῆς ὑποκρίσεως τοὺς θεράποντας ἐσταύρου.
[5, 112]	τινες ἐκ τῶν ὀρῶν ἐς	πύστιν	τῶν γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν
[5, 77]	οὐκ ἀπαλλαγὴν τῶν κακῶν, ἀλλ'	ἐπίληψιν	τετάρτου τυράννου κατὰ σπονδὰς γεγονέναι.
[5, 68]	ἐντυχεῖν τε βουλόμενος καὶ τὴν	μέμψιν	ἐκλογίσασθαι. Οἱ δὲ αὐτὸν εὐθὺς
[5, 36]	καὶ λίθοι, καὶ γέρρα τοῖς	σκόλοψιν	ἐπιρριπτεῖσθαι. Προσπεσόντες δὲ μεθ' ὁρμῆς
[5, 17]	τε αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον	ὄν,	τότε καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο· καὶ
[5, 127]	δὲ τῶν φορτίδων πλῆθος, καίπερ	ὂν	ἄπειρον, τοῖς δεσπόταις διέπεμπε. Καὶ
[5, 78]	ψιλῶν πλῆθος ἕτερον. Καὶ τόδε	ὂν	ἔργον εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε τῶν
[5, 9]	δὲ καὶ Ἀραδίους ἕτερον ἱκέτην,	ὅν	τινα, Πτολεμαίου τοῦ ἀδελφοῦ τῆς
[5, 73]	Λίβωνα πρώτους, ἀντικαθιστάντος ὅμως Ἀντωνίου,	ὃν	ἂν βούλοιτο, ἐπὶ δ' ἐκείνοις
[5, 73]	πρώτους, ἀντικαθιστάντος ὅμως Ἀντωνίου, ὃν	ἂν	βούλοιτο, ἐπὶ δ' ἐκείνοις Καίσαρά
[5, 145]	ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ χρόνου, καθ'	ὃν	ἐλήφθησαν, συνάγοντος αὐτὰ ἐς τέλος,
[5, 97]	Ῥωμαῖοι νουμηνίαν ἔχουσι τοῦ μηνός,	ὃν	ἐπὶ τιμῇ τοῦ Καίσαρος τοῦ
[5, 28]	ὑπὸ Λευκίου καὶ ὁ ἄλλος,	ὃν	ἔχω, ἔρρωται δὲ καὶ τὰ
[5, 9]	Ἐφέσῳ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερέα,	ὃν	Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε τὴν
[5, 22]	μὲν ὡς ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ'	ὃν	οὐδέ πω παρατάττεται λιμωττούσης ὧδε
[5, 134]	σοι τὸν στρατὸν οὐ πέμψαντος,	ὃν	συνέθετο· ἐκράτεις δ' ἂν ἤδη
[5, 13]	δὲ ἐς τὴν ἐπικράτησιν ὧν	ἔλαβον,	ἡ τῶν δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα.
[5, 48]	Καίσαρος, τοὺς δὲ οἱ λοχαγοὶ	διέλαβον,	προδεδιδαγμένοι πάντες ἐς τιμὴν ἀπάγειν
[5, 56]	τῆς Αὐσονίας οἱ τοῦ Ἀντωνίου	κατέλαβον,	Θουρίους δὲ καὶ Κωνσεντίαν Πομπήιος
[5, 61]	τὰ Πλάγκου τέλη κατὰ σπουδὴν	κατέλαβον,	ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον·
[5, 115]	τοῦ Λαρωνίου δρόμῳ τὴν πηγὴν	κατέλαβον.	Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων
[5, 49]	γενέθαι. Διὸ καὶ τὴν Ἥραν	ἔσεβον,	οἷα Τυρρηνοί· τότε δὲ ὅσοι
[5, 17]	γὰρ πάντα αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν	φόβον	ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον
[5, 72]	τοῖς μὲν ἄλλοις, ὅσοι κατὰ	φόβον	ἔφευγον καὶ τὰ ὄντα αὐτοῖς
[5, 55]	ἐς τὴν ἑαυτοῦ ναῦν τὸν	Ἀηνόβαρβον	ἀναδεξάμενος ἐς Παλόεντα κατέπλευσεν, ἔνθα
[5, 55]	ἐν Ἀσίᾳ πεποίητο. Πυθόμενος δὲ	Ἀηνόβαρβον	ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ στρατῷ
[5, 137]	τινας ἐκ τῶν ὑπηκόων καὶ	Ἀηνόβαρβον	ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ καὶ Ἀμύνταν
[5, 137]	ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν μοῖραν	Ἀηνόβαρβον.	Γνωσθείσης δ' οὖν τῆς προδοσίας,
[5, 63]	Σικελίαν ἐξ ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν,	Ἀηνόβαρβον	δέ ποι πέμπειν, ἕως αἱ
[5, 137]	Κουρίου τινὸς τῶν ἀμφὶ τὸν	Ἀηνόβαρβον,	ἐλπίζων ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην
[5, 63]	ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν συγκειμένων, καὶ	Ἀηνόβαρβον	ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας. ~Ὧν ὁ
[5, 2]	Κρήτην, πρὸς Μοῦρκον καὶ Δομίτιον	Ἀηνόβαρβον	ἐπὶ μεγάλης δυνάμεως ὄντας ἐς
[5, 73]	Καίσαρά τε καὶ Πομπήιον, εἶτα	Ἀηνόβαρβον	καὶ Σόσιον, εἶτ' αὖθις Ἀντώνιόν
[5, 50]	οἱ μὲν ἐς Μοῦρκον ἢ	Ἀηνόβαρβον,	οἱ δὲ ἐς Ἀντώνιον, διωκόντων
[5, 137]	ἐκείνου περιμένοντα. Καὶ ταῦτα λέγων	Ἀηνόβαρβον	ὅμως ἐπενόει συλλαβεῖν ἐκ προδοσίας
[5, 61]	ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα δὲ	Ἀηνόβαρβον	φονέα τοῦ ἐμοῦ πατρός, ψήφῳ
[5, 115]	μὴ γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ,	ἀνέκραγον	μὲν ὑπὸ ἡδονῆς, ὅσον ἔσθενον,
[5, 70]	ἐλοιδόρει. Ὁ δὲ χιλίαρχον καὶ	λοχαγὸν	αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας ἔπεμψεν ἀνελεῖν
[5, 77]	συλλαβὼν ἐβασάνιζεν, οἳ Πομπήιον σφᾶς	ἔλεγον	ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε αὐτὰ ὁ
[5, 15]	τὰ γεγονότα διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα	ἔλεγον	καὶ ἐλοιδόρουν ὡς τὰ κοινὰ
[5, 40]	ἦν ἄλλα ἐπαγωγά, τούτοις ὅμοια,	ἔλεγον.	Ὁ δὲ Καῖσαρ εἰδὼς τῶν
[5, 79]	τῶν συναναπαυομένων ᾐσθημένου· καὶ λύκον	ἔλεγον	οἱ Βρεντέσιοι πρὸ ἕω φανῆναι
[5, 59]	αὐτοὶ προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι	προύλεγον.	Γιγνομένων δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία
[5, 104]	Λεπίδῳ δὲ αὖθις ἐκ Λιβύης	ἦγον	αἱ ὁλκάδες τὰ λοιπὰ τοῦ
[5, 36]	ὑπώρυσσον, οἱ δὲ τὰς κλίμακας	ἐπῆγον,	οἱ δὲ τοὺς πύργους· ἐνεχείρουν
[5, 10]	δ' αὐτὴν Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ	στρατηγὸν	αὐτῇ Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ
[5, 9]	καὶ Σεραπίωνα, τὸν ἐν Κύπρῳ	στρατηγὸν	αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα
[5, 134]	μὲν εὐθὺς ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου,	στρατηγὸν	ἐπ' αὐτῷ Τίτιον ᾕρητο καὶ
[5, 66]	Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ	στρατηγὸν	Καίσαρος, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦς,
[5, 133]	πρὸς Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως	στρατηγὸν	Ῥωμαῖόν τε καὶ παῖδα Μάγνου
[5, 107]	τε καὶ ἀναστρέφοντες ἀεὶ κατ'	ὀλίγον.	Ἀγρίππα δ' ἐπιβαρήσαντος αὐτοῖς ἔφευγον,
[5, 62]	ἀμελῶς ἤκουσε τοῦ τεχνάσματος) ἐπισχὼν	ὀλίγον	εἶπεν· Ἀλλ' οὐ χαιρήσει Πομπήιος,
[5, 112]	δὲ τὸ σῶμα καὶ ἀναπαυσάμενος	ὀλίγον	ἐς Στυλίδα νυκτὸς ἐξῄει, παραπεμπόμενος
[5, 111]	παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς ἐπ'	ὀλίγον	οἱ τοῦ Πομπηίου διώξαντες ἐπὶ
[5, 1]	εἴη τῆσδε τῆς βίβλου μέρος,	ὀλίγον	τε καὶ οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς
[5, 108]	τῶν κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν ἐς	ὀλίγον	ὕδωρ ἐπιπλεῖν, πελάγιος ἐπ' ἀγκυρῶν
[5, 22]	τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν	λόγον,	ἐς δὲ τὸ μέλλον, ἃ
[5, 106]	οἱ δὲ σθεναρώτεροι· καὶ κατὰ	λόγον	οἱ μὲν οὐκ ἐμβολαῖς, ἀλλὰ
[5, 42]	με τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν	λόγον	ὑπὲρ τε ἐκείνων καὶ ὑπὲρ
[5, 10]	λαβόντες. ~Καὶ δοκεῖ τόδε τὸ	ἔργον	Ἀντωνίῳ τὸν μετ' οὐ πολὺ
[5, 14]	ἵνα μὴ Καίσαρος δόξειε τὸ	ἔργον	ἅπαν εἶναι μηδὲ μόνος αὐτοῦ
[5, 139]	Καίσαρι (μετὰ γὰρ τὸ Σικελικὸν	ἔργον	αὐτὰς ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε) ἧκεν
[5, 5]	εἰ χρὴ τῷ λόγῳ τὸ	ἔργον	εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς
[5, 78]	πλῆθος ἕτερον. Καὶ τόδε ὂν	ἔργον	εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε τῶν ἐς
[5, 111]	μὲν ἐπεχείρησαν ἀλλήλοις, καὶ τὸ	ἔργον	ἐς νύκτα ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων δὲ
[5, 12]	τὴν Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ	ἔργον	ἢ ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς
[5, 82]	τῶν μὲν νεῶν οὐδὲν ἔτι	ἔργον	ἦν, συνεστηκυίας ἑκατέρας, οἱ δὲ
[5, 14]	τοῖς ἅλλοις ἅπασι· τὸ γὰρ	ἔργον	τὸ ἐν Φιλίπποις διὰ τὴν
[5, 140]	δὲ καὶ γυμνοὶ πάμπαν αἰσχρῶς	ἔφευγον.	Καὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιος
[5, 121]	ναῦς ἐπιστρέψαντες ἐς τὸν πορθμὸν	ἔφευγον.	Καὶ ἔφθασαν ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα νῆες.
[5, 72]	μὲν ἄλλοις, ὅσοι κατὰ φόβον	ἔφευγον	καὶ τὰ ὄντα αὐτοῖς ἐκ
[5, 107]	ὀλίγον. Ἀγρίππα δ' ἐπιβαρήσαντος αὐτοῖς	ἔφευγον,	οὐκ ἐς τοὺς αἰγιαλούς, ἀλλ'
[5, 87]	νεῶν ἐκπεσόντες ἐς τὰ ὄρη	συνέφευγον	καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον σύμβολα
[5, 113]	ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας	ὑπέφευγον.	~Τετάρτῃ δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ
[5, 121]	συνετρίβησαν· αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα μόναι	διέφυγον.	~Καὶ ὁ Πομπήιος ἐν ὁδῷ
[5, 33]	ὁ δὲ Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον	συνέφυγον.	Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ
[5, 81]	τὸν κόλπον τὸν ὑπὲρ Κύμης	συνέφυγον	καὶ τὴν νύκτα ἀνεπαύοντο, καὶ
[5, 111]	δ' ἐς τὸ τοῦ Κορνιφικίου	στρατόπεδον	ἀνεπήδων, καὶ αὐτοῖς ὁ Κορνιφίκιος
[5, 124]	ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς
[5, 105]	ἀπέπλει καὶ ἐς τὸ Ταύρου	στρατόπεδον	ἐξ Ἱππωνείου σὺν τρισὶ τέλεσι
[5, 30]	ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ Φουρνίου	στρατόπεδον	ἐπολιόρκει. Λεύκιος δὲ ἐς Ῥώμην
[5, 103]	ἐς Σικελίαν ἐπὶ τὸ Λεπίδου	στρατόπεδον	καὶ σταθμεύειν ἐς τὸν κόλπον
[5, 109]	ἦν, ὑπολαβὼν ἐς τὸ Ταύρου	στρατόπεδον	οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν τῷ Ταυρομενίῳ,
[5, 110]	Καὶ αὐτῷ καθισταμένῳ ἔτι τὸ	στρατόπεδον	Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα
[5, 42]	γάρ σοι τοῦτο ἐς τὸ	στρατόπεδον	τὸ σὸν ἄνευ σπονδῶν ἱέμην)
[5, 120]	τοῖς αὐτοῖς ἐχρῶντο καὶ φωνῇ	σχεδὸν	ἅπαντες Ἰταλῇ, τά τε συνθήματα
[5, 27]	ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ Ἰταλία	σχεδὸν	ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ ὅμοια·
[5, 22]	ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ τὴν Ἰταλίαν	σχεδὸν	ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων
[5, 139]	κηδεστὴς αὐτοῦ Πομπηίου Λίβων ὡς	εἶδον	αὐτὸν οὐδὲ Τιτίου παρόντος, ὅτῳ
[5, 115]	Ὡς δὲ καὶ τοὺς πολεμίους	εἶδον	τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ
[5, 86]	δὲ ὄντες οἱ τοῦ Πομπηίου	κατεῖδον	καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε γὰρ
[5, 65]	Καίσαρα μέχρι ὠκεανοῦ. Λιβύης δὲ	Λέπιδον	ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν
[5, 30]	Ῥωμαίοις ἐδημηγόρει, Καίσαρα μὲν καὶ	Λέπιδον	αὐτίκα δώσειν δίκην ἀρχῆς βιαίου,
[5, 75]	οὐ γάρ πω πέπυστο αὐτὰ	Λέπιδον	ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. ~Ταῦτα διαθέμενος ἐχείμαζεν
[5, 93]	ἔφη καὶ Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐς	Λέπιδον	ἐκπέμψαι, συντιθέμενον τῷ Λεπίδῳ κατὰ
[5, 53]	ἐπὶ προφάσεων ἄλλους ἀλλαχοῦ καὶ	Λέπιδον	ἐς τὴν ἐψηφισμένην αὐτῷ Λιβύην,
[5, 123]	αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν	Λέπιδον	ἐς χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοις
[5, 124]	μὴν ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ	Λέπιδον	ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ τῷ Λεπίδῳ
[5, 21]	Ἀνεχώρει δὲ καὶ Φουλβία πρὸς	Λέπιδον,	ἤδη λέγουσα περὶ τοῖς τέκνοις
[5, 104]	διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς	Λέπιδον	κατήχθησαν, οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ
[5, 134]	συνθήκας ἐπολέμησεν ἄνευ προφάσεως, καὶ	Λέπιδον	κοινωνὸν ὄντα τῆς ἀρχῆς τὸ
[5, 2]	καὶ νεῶν. Προσλαβόντες δὲ καὶ	Λέπιδον	μεθ' ἑτέρας δυνάμεως, ἣ Βρούτῳ
[5, 126]	πευσόμενοι τοῦ Καίσαρος, εἰ κτείνωσι	Λέπιδον,	οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα· ὁ δὲ
[5, 29]	αὐτὸν ἐξῄει, φύλακα τῆς Ῥώμης	Λέπιδον	σὺν δύο τέλεσι καταλιπών. Οἱ
[5, 131]	οὐκ ἐδέχετο καὶ κτείνειν τὸν	Λέπιδον	ὡς πολέμιον κελευόντων οὐκ ἠνείχετο.
[5, 9]	ὅ τι προστάξειεν, ἐγίγνετο, οὐ	διακριδὸν	ἔτι περὶ τῶν ὁσίων ἢ
[5, 88]	μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ λιμένων	ἔνδον	ἦν, αἱ δὲ τοῦ Καίσαρος
[5, 45]	ἔτυχες ἂν ἠδικημένου καὶ νενικηκότος·	ἄσπονδον	δὲ σαυτόν τε καὶ τοὺς
[5, 45]	καὶ σιωπήσαντος ὁ Καῖσαρ ἔλεξεν·	ἄσπονδον	μέν σε κατιόντα πρὸς ἐμὲ
[5, 79]	γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς	παράσπονδον	εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν
[5, 92]	καὶ τὸν πόλεμον ἐπιτωθάσαντος ως	παράσπονδον.	Χρημάτων τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει,
[5, 7]	καὶ Τῆνον καὶ Νάξον καὶ	Μύνδον,	ἃς οὐ πολὺ ὕστερον ἀφῃρέθησαν
[5, 142]	μὲν ἔξοδον ἐμήνυσε καὶ τὴν	ὁδόν,	ἣν ἐφέρετο, τὴν δ' ἐτίνοιαν
[5, 68]	καὶ τόνδε, κατιόντα τὴν ἱερὰν	ὁδόν,	οὐκ ἔβαλλον μὲν ὡς ἕτοιμον
[5, 71]	ἀντὶ Λεπίδου, οἱ δὲ ὡς	κάθοδον	αὐτῷ δώσοντες μόνην, τότε μὲν
[5, 72]	Καὶ τάδε μὲν εἶναι Πομπηίῳ,	κάθοδον	δὲ τοῖς ἔτι φεύγουσι τῶν
[5, 71]	φυγὴν ἄδολον, τοῖς δὲ λοιποῖς	κάθοδόν	τε ἔντιμον καὶ τὰς οὐσίας,
[5, 28]	μου καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν	σύνοδον	ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν
[5, 142]	αὐτομολήσας ἀπ' αὐτοῦ τὴν μὲν	ἔξοδον	ἐμήνυσε καὶ τὴν ὁδόν, ἣν
[5, 90]	τοῦ χωρίου καὶ τὸ φύσει	δυσέξοδον	αὐτοῦ καὶ κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ
[5, 96]	Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος ὡς	ἀνδράποδον	πολεμοποιόν, εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων
[5, 2]	δὲ ἐκ Βρούτου πεμφθεὶς ἐς	Ῥόδον	ἐπὶ νεῶν τρισκαίδεκα, τοὺς Ῥοδίους
[5, 23]	ἐλθὼν ἱππέας ἔπεμψεν ἐς τὴν	πάροδον	τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα, μή
[5, 86]	ἀνήχθησαν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ὡς	δέον	τι δρῶντας παθεῖν μᾶλλον ἢ
[5, 49]	διέλαχον, τὸν Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο	θεὸν	εἶναι πάτριον ἀντὶ τῆς Ἥρας.
[5, 109]	ἐς τὸν Ἀρχηγέτην, Ναξίων τὸν	θεόν,	ὡς χάρακα θησόμενος ἐνταῦθα καὶ
[5, 124]	τῶν ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι	συνέθεον,	ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι
[5, 2]	ὡς ἐς ἤδη τινὰ ἰσχὺν	συνέθεον,	ὅσοι ἦσαν κατὰ μέρη τῆς
[5, 21]	Ῥωμαίων ἀρίστοις ἐπεμέμφετο. Οἱ δὲ	ἐξέθεον	ἐς τὸν Λεύκιον καὶ παρεκάλουν
[5, 14]	ἐς αὐτοὺς εἶναι, συνεχώρουν ἔτι	πλέον	ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν
[5, 63]	περὶ αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου τι	πλέον	εἰδέναι, ὁ Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ
[5, 19]	ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ στρατῷ	πλέον	ἔχοι. Ἱππέων δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων
[5, 140]	καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε	πλέον	ἢ αὖθις ἐς τὸ μεσόγαιον
[5, 85]	δ' αὐτῷ τοῦ πόρου τὸ	πλέον	καὶ Στυλίδα ἤδη παραπλέοντι καὶ
[5, 90]	Καίσαρος νεῶν καὶ ἀνδρῶν τὸ	πλέον.	~Ὁ δὲ καὶ τῆς προτεραίας
[5, 32]	καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων τὸ	πλέον,	οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν
[5, 2]	δυνάμεως ὄντας ἐς τὸν Ἰόνιον	διέπλεον.	Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν ἅμα
[5, 56]	ἐξίστατο Ἀντωνίῳ. ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου	διέπλεον,	φυλασσομένου πρὸς πέντε Καίσαρος τάξεων,
[5, 119]	ἀργοτέραν ἐργάσασθαι. Ἄλλαι δὲ ἀλλήλας	διεξέπλεον	βάλλουσαί τε καὶ ἀκοντίζουσαι· καὶ
[5, 111]	ἀράμεναι τὰ βραχέα τῶν ἱστίων	ἀπέπλεον	ἐς τὴν Ἰταλίαν, τῶν παραγγελμάτων
[5, 82]	μετ' ὀργῆς καὶ βοῆς ἀλλήλοις	ἐπέπλεον,	ἐν τῷδε τὴν νίκην καὶ
[5, 81]	τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ	παρέπλεον,	ἵνα μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ
[5, 108]	οἱ Πομπηιανοὶ ἐς τοὺς λιμένας	παρέπλεον,	τριάκοντα μὲν τῶν σφετέρων νεῶν
[5, 55]	τῶν σημείων ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις	προσέπλεον·	καὶ τῶν ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενος
[5, 74]	τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν Πομπήιον ἀσπασάμενοι	κατέπλεον	ἐς τὴν Ῥώμην. Καὶ ἑτέρα
[5, 58]	μεθ' ἡμέραν ἄλλοι μετ' ἄλλους	κατέπλεον	ὡπλισμένοι καθάπερ ἐκ Μακεδονίας ἐπιόντες,
[5, 136]	Οἱ δὲ καὶ ὣς παρῃτοῦντο	νέον	ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις ὑπὸ
[5, 59]	ὑπὸ τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι,	προσεπέλαζον	τῷ χάρακι τῷ Καίσαρος κατὰ
[5, 124]	καὶ τῆς ἀρετῆς τὸν Καίσαρα	ἐθαύμαζον	καὶ τὴν ἀργίαν συνῄδεσαν Λεπίδῳ,
[5, 14]	εὐνοίας στρατιωτῶν γένοιτο, τὰς κατοικίσεις	ἐτέχναζον	ἐς τὴν ἐπιδημίαν Ἀντωνίου διατρίβειν.
[5, 34]	ἐπὶ ἐρεύνῃ σίτου, ὅσα εὕροιεν,	ἥρπαζον.	~Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον
[5, 124]	συνοίσοντα. Οἱ δὲ συνέντες αὐτίκα	ἥρπαζον	τὰ σημεῖα καὶ ἐς τὸν
[5, 81]	Τυρρηνίας· περιῄει δὲ καὶ τὸ	πεζὸν	ἐς Ῥήγιον, καὶ μετὰ σπουδῆς
[5, 55]	ἔνθα ἦν Ἀηνοβάρβῳ καὶ τὸ	πεζόν.	Καὶ ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς
[5, 59]	μέρη καὶ τοὺς συνεστρατευμένους σφίσιν	ὠνείδιζον,	εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν Ἀντωνίῳ τῷ
[5, 110]	ναυτικὸν ἐφώρμησε, τάχα ἄν τι	μεῖζον	ἐξήνυστο τῷ Πομπηίῳ. Νῦν δὲ
[5, 47]	χάριτος οὐκ ἀξιωθέντες ἢ τί	μεῖζον	παρ' ἑτέρου προσδοκῶντες ἐναντία ὅπλα
[5, 69]	τοῦ κήδους, ἐργασόμενόν τι καὶ	μεῖζον·	τὸ δ' ἀσφαλὲς τῷ Λίβωνι
[5, 15]	ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι. Ἐπελθόντα δὲ	ἐνόμιζον	ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν προαχθῆναι
[5, 74]	τε πόλις καὶ ἡ Ἰταλία,	ἐπαιάνιζον	αὐτίκα ἅπαντες ὡς ἐπὶ εἰρήνῃ,
[5, 73]	παρθένοις φυλάσσειν ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην.	Ἐξένιζον	δ' ἀλλήλους αὐτίκα, περὶ τῆς
[5, 50]	καὶ ἀγορὰν ὡς αὐτίκα ἥξοντι	εὐτρέπιζον	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ'
[5, 94]	ἀλλήλοις κατὰ τὸ ῥεῦμα καὶ	διήριζον,	ἑκάτερος ἐκβῆναι βουλόμενος ἐς τὴν
[5, 95]	τρισὶν ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς	ὥριζον	πενταετίαν, οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου
[5, 106]	ἀνέκλων ἢ κώπας ἀνέκοπτον ἢ	ἀπεχώριζον	ὅλως τὰ σκάφη καὶ ἔβλαπτον
[5, 113]	κούφων, οἳ Νομάδες Λίβυες ὄντες	ἠκόντιζόν	τε ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺς
[5, 9]	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν	Μεγάβυζον	ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε τὴν Ἀρσινόην
[5, 40]	τῶν ἀρίστων· ἡ δὲ πληθὺς	ἀνῴμωζον,	οἱ μὲν ἑαυτῶν χάριν, οἱ
[5, 7]	καὶ Ἴκον καὶ Κέω καὶ	Σκίαθον	καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν
[5, 30]	μὲν τάξεις προύπεμψεν, αἳ νυκτὸς	ἔλαθον	ἐς τὴν πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς
[5, 74]	μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες τὸ φορτικόν,	ἔλαθον	ἐς τὴν Ῥώμην ἐσελθόντες. Μόνοι
[5, 65]	Λαβιηνός τε καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες	ἔπαθον,	ἡ Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον
[5, 7]	καὶ Κέω καὶ Σκίαθον καὶ	Πεπάρηθον.	Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν τε καὶ
[5, 39]	τὴν μοναρχίαν. Ἐπεὶ δὲ οὐκ	ἔπειθον,	ἐπειρώμην ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς
[5, 70]	οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ὁμαλῶς	ἔπειθον	ἐς τὴν εἰρήνην, Μηνόδωρος δὲ
[5, 43]	Ἐπεὶ δὲ δή σε οὐκ	ἔπειθον,	ᾤμην ἐλθὼν ἐπὶ Ῥώμην καὶ
[5, 2]	νήσοις καὶ ἀπὸ τῶν νησιωτῶν.	ἦλθον	δ' εἰς αὐτοὺς καὶ Κικέρων
[5, 29]	μὲν ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ οὐ	συνῆλθον	ἐς τὴν ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι,
[5, 72]	γυναικὸς ἐναγουσῶν, αὖθις οἱ τρεῖς	συνῆλθον	ἐς τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα,
[5, 29]	ὁ Μάνιος, ἕως οἱ μὲν	ἀπῆλθον	ἄπρακτοι, καὶ οὐ συνῆλθον ἐς
[5, 71]	μὲν Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος	παρῆλθον	ἐς τὸ πρὸς τῇ γῇ
[5, 139]	ὑπὲρ ἑαυτῶν πίστιν ἐς Ἀντώνιον	μετῆλθον.	~Ὁ δ' ἔρημος ὢν ἤδη
[5, 7]	μὲν ἀτελεῖς φόρων ἀφιεὶς καὶ	Ξάνθον	οἰκίζειν παραινῶν, Ῥοδίοις δὲ διδοὺς
[5, 89]	ἔχων τὸ κῦμα διὰ τὸν	βυθόν,	εἰρεσίᾳ ὅμως καὶ πρὸς τόδε
[5, 82]	λαμβανομένης τῆς νεὼς ἐς τὸν	βυθὸν	τοῦ πελάγους ἑαυτὸν ἔρριψεν. Καὶ
[5, 142]	καὶ ὑπώπτευεν αὐτὸν ὡς οὐ	βέβαιον	ἔς τε τὸν τρόπον ὑπονοῶν
[5, 55]	ἐπὶ ταῖς διαπεμφθείσαις σπονδαῖς εἶναι	βέβαιον	(ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος τῶν κατεγνωσμένων
[5, 22]	ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου συνθήκην	βέβαιον,	ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα
[5, 143]	ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ μετὰ	Γάιον	Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν
[5, 140]	πλέον ἢ αὖθις ἐς τὸ	μεσόγαιον	ἐχώρει· οἱ δ' ἁλισθέντες εἵποντο
[5, 88]	ἡμέρας νότος ἐμπεσὼν ἤγειρε κῦμα	βίαιον	ἐν ῥοώδει καὶ στενῷ χωρίῳ.
[5, 105]	ἔχοντι· ὁ δὲ Πομπήιος, τὸ	βίαιον	ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα, ἔπεμπε τῷ
[5, 87]	ὄρη συνέφευγον καὶ πυρὰ πολλὰ	ἔκαιον	σύμβολα τοῖς ἔτι οὖσιν ἐν
[5, 116]	φόβῳ μάλιστα Ἀγρίππου πῦρ διηνεκὲς	ἔκαιον	ὡς ἐμπρήσοντες τοὺς ἐπιπλέοντας. Ἐκράτει
[5, 21]	τοῖς ἄρχουσιν αὖθις, ὃ δοκοίη	δίκαιον	εἶναι, καὶ τοὺς ἀπειθοῦντας ἐς
[5, 45]	παθεῖν, τὸ προσῆκον ὧν ἐμὲ	δίκαιόν	ἐστι ποιεῖν· ὃ δὴ προτιμήσω
[5, 83]	Καλουίσιος μέν, διαπλέων ἐς τὸ	λαιόν,	ἀπετέμετό τινας τῶν Μενεκράτους νεῶν
[5, 111]	δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ δὲ	λαιὸν	Καρισίῳ, λιβυρνίδος δὲ αὐτὸς ἐπέβαινε
[5, 83]	ἐκεῖνος δυνάμενος. ~Καὶ τὸ μὲν	λαιὸν	τῆς ναυμαχίας οὕτως ἐπεπράχει. Ἐκ
[5, 43]	ἐκείνων, οἳ τὸ τῆς στάσεως	κεφάλαιον	ἦσαν, καὶ τῶν ὑπολοίπων εἴ
[5, 32]	σπουδὴν ὡς ἐπὶ τοῦτο δὴ	κεφάλαιον	τοῦ πολέμου, ἐν ᾧ Λεύκιον
[5, 50]	ἑξακισχιλίους ἐπὶ πεντακοσίοις, ἡγούμενοι τὸ	κεφάλαιον	τοῦ πολέμου Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ
[5, 82]	τῷδε τὴν νίκην καὶ τὸ	κεφάλαιον	τοῦ πολέμου τιθέμενοι, ἐν ᾧ
[5, 46]	συνεστρατευμένοις ποτὲ περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ	συνέκλαιον	καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν
[5, 85]	ἤδη παραπλέοντι καὶ ἐς τὸ	Σκύλλαιον	ἐπικάμπτοντι, ἐκθορὼν ἐκ τῆς Μεσσήνης
[5, 9]	γενομένου, οἱ Ἀράδιοι εἶχον λέγοντα	Πτολεμαῖον	εἶναι. Καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ
[5, 133]	Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως στρατηγὸν	Ῥωμαῖόν	τε καὶ παῖδα Μάγνου μάλιστα.
[5, 98]	ἐπαλινδρόμει. Ἀππίου δ' ἄρτι τὸ	Ἀθηναῖον	ἄκρον περιπλέοντος αἱ μὲν συνετρίβοντο
[5, 11]	σημείων ἡγεμονίας, ἰδιώτου σχῆμα καὶ	βίον	ἔχων, εἴθ' ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ
[5, 84]	ἐκ μὲν Τάραντος ἐς τὸ	Ῥήγιον	διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατῷ
[5, 81]	δὲ καὶ τὸ πεζὸν ἐς	Ῥήγιον,	καὶ μετὰ σπουδῆς ἐταχύνετο ἅπαντα.
[5, 28]	τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην	στάδιον	ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ διὰ
[5, 16]	νέμησιν τότε γῆς ἐς τὸ	πεδίον	τὸ Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς ἔτι
[5, 138]	πολλούς· καὶ γὰρ ἦν τὸ	πεδίον	ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ
[5, 87]	δὲ ταξίαρχοι τὸν αὐτοκράτορα ἐς	αὐτοσχέδιον	σκηνὴν ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν
[5, 119]	ὁ δὲ ἅρπαξ ἐποίει τὸ	ἴδιον.	~Ὅτε μὲν οὖν προσπελάσειαν αἱ
[5, 41]	πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ	ἴδιόν	τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν
[5, 54]	εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς	ἴδιον	τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε δὲ
[5, 35]	ἥρπαζον. ~Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν	Οὐεντίδιον	αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον περιορᾶν,
[5, 32]	δέοι, μέχρι τοὺς περὶ τὸν	Οὐεντίδιον	ἀφικέσθαι. ~Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτίκα
[5, 32]	ἐμποδὼν εἶναι τοῖς ἀμφὶ τὸν	Οὐεντίδιον	ἐπιοῦσιν. Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
[5, 31]	ὧν ἐπενόει, πρὸς Ἀσίνιον καὶ	Οὐεντίδιον	ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν ἑκατέρωθεν Σαλουιδιηνοῦ
[5, 32]	τοσῶνδε. Μάνιον δὲ ἐς τὸν	Οὐεντίδιον	καὶ Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς
[5, 33]	ὀχυρούμενος τοῦ λόφου. Καὶ Φουλβία	Οὐεντίδιον	καὶ Ἀσίνιον καὶ Ἀτήιον καὶ
[5, 65]	τοὺς φίλους ἑκάτερος αὐτῶν περιέπεμπεν,	Οὐεντίδιον	μὲν ἐς τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιος.
[5, 32]	αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ τὸν	Οὐεντίδιον	περιμένων. Ὁμοῦ δ' αὐτόν τε
[5, 50]	ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ	Οὐεντίδιον	σφῶν εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ
[5, 102]	τοῖς δὲ πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου	Μίνδιον	αὑτῷ συνελθεῖν ἔς τινα νησῖδα
[5, 102]	μὲν ἀμφ' αὑτὸν ἔφη τὸν	Μίνδιον	βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ προδοσίαν, τοῖς
[5, 64]	αὐτοῖς προσελόμενοι Κοκκήιον μὲν ὡς	οἰκεῖον	ἀμφοῖν, ἐκ δὲ τῶν Ἀντωνίου
[5, 27]	ἐς τὸν Καίσαρα, ὡς ἐς	οἰκεῖον	ἤδη πόλεμον ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι
[5, 56]	καὶ οἱ Βρεντέσιοι τὰς πύλας	ἀπέκλειον,	Ἀηνοβάρβῳ μὲν ὡς ἐκ πολλοῦ
[5, 79]	τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία) εἴτε τι	σημεῖον	δειδισάμενος. Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ
[5, 55]	ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ	σημεῖον.	Οἱ δὲ καθῄρουν τε καὶ
[5, 105]	ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς δὲ εἰς τὸ	Ἱππώνειον	αὖθις ἀπέπλει καὶ ἐς τὸ
[5, 91]	καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς τὸ	Ἱππώνειον,	εἴτε τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ
[5, 91]	συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ τὸ	Ἱππώνειον	εὐθὺς ᾔει διὰ ὀρῶν τῶν
[5, 99]	τὸ ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς	Ἱππώνειον	ἦλθε καὶ τὰ πεζὰ παρηγόρησε
[5, 112]	τὸ πρῶτον καλούμενον τέλος ἐς	Ἱππώνειον.	~Μεσσάλας δὲ οὗτος ἦν, ὃν
[5, 103]	εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς τὸ	Ἱππώνειον.	Ὁ δὲ Πομπήιος, ὥς μοι
[5, 103]	ὁ Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ ἐς	Ἱππώνειον	παραπλεύσας δύο μὲν τέλη πεζῶν
[5, 16]	γῆς ἐς τὸ πεδίον τὸ	Ἄρειον	ὑπὸ σπουδῆς ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο,
[5, 75]	φόροις ἄρα τεταγμένοις, Πόντου μὲν	Δαρεῖον	τὸν Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων
[5, 106]	ἐμβολαῖς ὡς βραχυτέρας ἀνέκοπτον ἢ	κατέσειον	ἢ διερρήγνυον καί, ὅτε συμπλακεῖεν,
[5, 64]	ᾑρημένοι, σφίσι δ' αὐτοῖς προσελόμενοι	Κοκκήιον	μὲν ὡς οἰκεῖον ἀμφοῖν, ἐκ
[5, 109]	καὶ γὰρ ἔτι πάντως ἡγεῖτο	Πομπήιον	Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας
[5, 63]	ὁ Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ τὸν	Πομπήιον	ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐς Σικελίαν, ὡς
[5, 52]	αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν	Πομπήιον	ἄριστοι, Λεύκιός τε Λίβων, ὁ
[5, 74]	πλείους ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν	Πομπήιον	ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐς τὴν Ῥώμην.
[5, 63]	μὴ γενομένων τῶν συμβάσεων τὸν	Πομπήιον	αὖθις ἐς συμμαχίαν καλοίη. Τῆς
[5, 71]	δὲ ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ καὶ	Πομπήιον	αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν ἤδη διὰ τὸ
[5, 127]	προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε.	~Πομπήιον	δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ
[5, 70]	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος.	~Πομπήιον	δὲ οἱ μὲν ἄλλοι πάντες
[5, 72]	τὰς ἐμπορίας ἀκωλύτους εἶναι πανταχοῦ,	Πομπήιον	δὲ τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι
[5, 73]	δ' ἐκείνοις Καίσαρά τε καὶ	Πομπήιον,	εἶτα Ἀηνόβαρβον καὶ Σόσιον, εἶτ'
[5, 137]	τῆς Ἀσίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, τὸν	Πομπήιον	ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο,
[5, 67]	αὐτοὺς καὶ ἐς διαλύσεις πρὸς	Πομπήιον	ἐπέσπερχον. Οὐκ ἐνδιδόντος δὲ τοῦ
[5, 138]	Ὅθεν ὁ Φούρνιος ἐς τὸν	Πομπήιον	ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη
[5, 106]	ἑτέρωθι, Καίσαρι μὲν αὐτίκα ἐδήλου	Πομπήιον	ἐπὶ τῶν Μυλῶν εἶναι σὺν
[5, 56]	εὔκαιρα καταλαμβάνειν. Ἐκέλευε δὲ καὶ	Πομπήιον	ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν,
[5, 66]	τὰς πείρας Ἀντωνίου συνάγοντος αὐτῷ	Πομπήιον.	Ἐς δὲ Ῥώμην παρελθόντες ἐτέλουν
[5, 71]	τεθνήκει, τῶν δ' ἄλλων τὸν	Πομπήιον	ἐς τὰς διαλύσεις ἐπειγόντων καὶ
[5, 70]	ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐς αὐτὸν	Πομπήιον	εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον
[5, 22]	χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡς ἐπὶ	Πομπήιον,	ἐφ' ὃν οὐδέ πω παρατάττεται
[5, 25]	πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς τὸν	Πομπήιον	ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό
[5, 57]	ἐκ διαστήματος ἑπομένους ὡς ἐπὶ	Πομπήιον	ἰόντας· μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ
[5, 142]	πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν	Πομπήιον	ἱππέας οὐκ ἔχοντα. Καὶ ἐς
[5, 105]	καὶ Τυνδαρίδι, εἴκασεν αὐτὸν παρεῖναι	Πομπήιον	καὶ τὰ μὲν ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ
[5, 52]	ὡμολογημένοις ὁ Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ	Πομπηίον	Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ μὲν ὧδε
[5, 63]	πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν οὖν	Πομπήιον	μὲν ἐς Σικελίαν ἐξ ὧν
[5, 52]	Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν	Πομπήιον.	Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν
[5, 104]	ὕστερον. Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς	Πομπήιον.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν
[5, 95]	μὲν οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ	Πομπήιον	ὁ Καῖσαρ ἐς νέωτα ἀνεβάλλετο·
[5, 61]	κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸς	Πομπήιον·	οἱ γοῦν ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν
[5, 53]	χωρία ἔχουσιν· ἐς γὰρ δὴ	Πομπήιον	οἱ πλέονες τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν.
[5, 18]	θαλάσσης τι αὐτοῖς φερούσης διὰ	Πομπήιον,	οὔτε τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς
[5, 84]	πολλαῖς καὶ στρατῷ πολλῷ καὶ	Πομπήιον	περὶ Μεσσήνην κατειλήφει ναῦς ἔχοντα
[5, 96]	αἰτήσας καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς	Πομπήιον	σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν
[5, 77]	τινα λῃστήρια συλλαβὼν ἐβασάνιζεν, οἳ	Πομπήιον	σφᾶς ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε
[5, 144]	αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ	Πομπήιον,	τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ
[5, 20]	τῆς Ἰταλίας, στρατεύοντι δὲ ἐπὶ	Πομπήιον	τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη
[5, 102]	ἀκούοντος ἑτέρου, φυγεῖν μὲν ἐς	Πομπήιον	ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου
[5, 74]	ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν	Πομπήιον	φυγάδες αὐτίκα, χωρὶς ὀλίγων, οἱ
[5, 53]	ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν	Πομπήιον,	ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν·
[5, 33]	Φουλβία Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον καὶ	Ἀτήιον	καὶ Καληνὸν ἐκ τῆς Κελτικὴς
[5, 103]	Ἱππωνείου ἐπιδραμὼν ἐπιφαίνεται κατὰ τὸ	Σκυλάκιον,	καὶ τὴν εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν
[5, 103]	ἐσομένοις· Ταῦρον δ' ἐς τὸ	Σκυλάκιον	ὄρος, ὃ πέραν ἐστὶ Ταυρομενίου,
[5, 143]	ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ	μειράκιον	ἤδη, λαθὼν δ' ἐπ' ἐκείνοις
[5, 121]	Καὶ ὁ τοῦ Καίσαρος στρατὸς	ἐπινίκιον	ἠλάλαξεν ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ
[5, 80]	δ' οὖσαν ἤδη παρασκευὴν ἐκέλευε	Κορνιφίκιον	ἐκ Ῥαβέννης μεταγαγεῖν ἐς Τάραντα.
[5, 112]	ἀνακωχεύοντα καὶ βουλευόμενον, εἴτε ἐς	Κορνιφίκιον	ἐπανέλθοι διὰ μέσων τοσῶνδε ναυαγίων
[5, 112]	εὐθύς, ἔτι ἀθεράπευτος, ἔς τε	Κορνιφίκιον	ἔστελλε λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ διὰ
[5, 114]	γέμουσαν, οἱ δ' ἀμφὶ τὸν	Κορνιφίκιον	οὔτε νυκτὸς ἐθάρρουν, ἐν ἀσελήνῳ
[5, 31]	χρήσιμον τῷ Λευκίῳ, νομίσας τὸν	Λεύκιον	ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ περισπάσειν ἐφ'
[5, 36]	γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται παρεκάλουν τὸν	Λεύκιον	αὖθις ἀποπειρᾶσαι τῶν τειχῶν, ὡς
[5, 50]	ἡγούμενοι τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου	Λεύκιον	γενονέναι ἐπὶ θάλασσαν ᾔεσαν, ἕτερος
[5, 20]	κωλύειν αὐτοὺς ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα,	Λεύκιον	δὲ ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι
[5, 54]	Ἀντωνίου τελῶν τὰ ὑποπτότατα ἕξ.	~Λεύκιον	δὲ καλέσας ἐπῄνει μὲν ἐς
[5, 19]	πάντα εἶναι φίλια καὶ κοινά,	Λεύκιον	δὲ ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς
[5, 32]	κεφάλαιον τοῦ πολέμου, ἐν ᾧ	Λεύκιον	εἶχε περιειλημμένον. Προύπεμπε δὲ καὶ
[5, 48]	ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκάλει τὸν	Λεύκιον	ἐκ τῆς Περυσίας μετὰ τῶν
[5, 19]	τι παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν	Λεύκιον	ἐπέτριβεν ἐς τὴν διαφοράν. Ἐξιόντος
[5, 23]	τοῦ στρατοῦ, κοινῇ πάντες ἐς	Λεύκιον	ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντες αὐτὸν ἐς δίκην
[5, 41]	καὶ ὅδε τῆς εἰς τὸν	Λεύκιον	εὐνοίας ἐσομένης· ὡς δὲ καὶ
[5, 45]	ἐν ἐπαίνῳ καὶ θαύματι τὸν	Λεύκιον	ἔχων, οὐδὲν ὡς ἐν συμφοραῖς
[5, 27]	χειρὸς εἶχον καὶ πρὸς τὸν	Λεύκιον	ἐχώρουν. Ἐχώρουν δὲ καὶ οἱ
[5, 29]	τριῶν ἀρχῇ· ἐς γὰρ τὸν	Λεύκιον	ἐχώρουν. ~Καὶ ἦν τὰ κεφαλαια
[5, 41]	Φούρνιον ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ τὸν	Λεύκιον	ἠξίουν ἢ σπονδὰς αὖθις αἰτεῖν
[5, 33]	καὶ διὰ Μάνιον ἐς τὸν	Λεύκιον	ἰόντων καὶ τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων,
[5, 21]	Οἱ δὲ ἐξέθεον ἐς τὸν	Λεύκιον	καὶ παρεκάλουν οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ
[5, 60]	Καίσαρα καλεῖν ἐχθρόν, ἔς τε	Λεύκιον	καὶ τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου φίλους
[5, 40]	μείζονα φιλανθρωπίαν ἐπήλπισε τοὺς περὶ	Λεύκιον	καὶ τοὺς ἄλλους χωρὶς τῶν
[5, 48]	πόλιν περιέστη. Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο,	Λεύκιον	μὲν ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο,
[5, 41]	δρόμῳ τῶν ἀπαγγελούντων Καίσαρι κατιέναι	Λεύκιον.	Ὁ δὲ αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο
[5, 54]	Λευκίου. Οὕτω μὲν δὴ καὶ	Λεύκιον	ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε σὺν τιμῇ
[5, 21]	ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺς περὶ	Λεύκιον.	Οὐ δεξαμένων δ' ἐκείνων, ὁ
[5, 28]	εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν περὶ	Λεύκιον,	οὐκ ἀμυνόμενος αὐτούς, εἰς ἀσθένειαν
[5, 27]	εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐς τὸν	Λεύκιον	παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς ὑπὲρ
[5, 41]	δὲ καὶ σπεύδοντα εἶδε τὸν	Λεύκιον	παρελθεῖν ἐς τὸ Καίσαρος χαράκωμα,
[5, 35]	τὸν Οὐεντίδιον αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα	Λεύκιον	περιορᾶν, ἐχώρουν ἐς αὐτὸν ἅπαντες,
[5, 28]	δὲ ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ τὸν	Λεύκιον	τάδε δι' ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ
[5, 23]	Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν	Λεύκιον,	χωρίον τε ὥριστο τῇ δίκῃ
[5, 130]	καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψας τὸ	βιβλίον	ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ τε εἰρήνην καὶ
[5, 46]	σύνθημα χιλίαρχον ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ	βιβλίον	ἐφήμερον τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ παρόντος.
[5, 124]	στρατὸς ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθις	ἐμφύλιον	πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ ποτε
[5, 43]	εἶ τῆς πατρίδος, κἀμὲ ἡγεῖσθαι	πολέμιον,	ἃ ἔδοξα συνοίσειν αὐτῇ, βουληθέντα
[5, 56]	πολλοῦ πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ὡς	πολέμιον	ἐπάγοντι. Ὁ δὲ ἀγανακτῶν καὶ
[5, 137]	ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐμέμφετο, εἰ	πολέμιον	ἡγοῦνται τὸν πρέσβεις ἐς Ἀντώνιον
[5, 131]	καὶ κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡς	πολέμιον	κελευόντων οὐκ ἠνείχετο. Ἐς δὲ
[5, 120]	ἀλλήλους μεθήλλοντο. Καὶ διαγνῶναι τὸν	πολέμιον	οὐκ ἦν ἔτι ὁμοίως εὔπορον·
[5, 5]	ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς ἁμαρτήματος ἴσον	ἐπιτίμιον	ὁρίζεται. ~Ὁ μὲν οὕτως εἴπεν,
[5, 32]	ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ τοσῶνδε.	Μάνιον	δὲ ἐς τὸν Οὐεντίδιον καὶ
[5, 33]	δὲ Φουλβίαν ὅμως καὶ διὰ	Μάνιον	ἐς τὸν Λεύκιον ἰόντων καὶ
[5, 66]	τοὺς γάμους. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	Μάνιον	μὲν ἔκτεινεν ὡς ἐρεθίσαντά τε
[5, 52]	καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα πάντων	Μάνιον.	Φουλβίαν μὲν οὖν εὗρεν ἐν
[5, 97]	δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε	Πλένιον	ἐι Λιλυβαίῳ, τέλος ὁπλιτῶν ἔχοντα
[5, 98]	δὲ ὅμως ἐς Σικελίαν καί,	Πλένιον	ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν
[5, 122]	πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ	Πλένιον	ὁ Πομπήιος ἐν πόλει καλῶς
[5, 122]	παρεσκεύαστο δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ.	Πλένιόν	τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ' ὧν
[5, 105]	τέλεσι μετὰ Μεσσάλα διετρόχαζεν, ὡς	Ταυρομένιον	αἱρήσων ἀπόντος ἔτι τοῦ Πομπηίου
[5, 116]	ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ τὸ	Ταυρομένιον	καὶ περὶ Μύλας τὰς περιόδους
[5, 109]	ἐπανέλθοιεν. Ἐλθὼν δ' ἐπὶ τὸ	Ταυρομένιον	προσέπεμψε μὲν ὡς ὑπαξόμενος αὐτό,
[5, 109]	ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐς τὸ	Ταυρομένιον.	Πυθόμενος δὲ περὶ τῆς ναυμαχίας
[5, 10]	μετὰ Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ	Γαβίνιον	τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ
[5, 35]	ἔδεισαν, μὴ κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς	Φουλκίνιόν	τι χωρίον ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ
[5, 32]	δὲ ἐς τὸν Οὐεντίδιον καὶ	Ἀσίνιον	ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς βοηθεῖν πολιορκουμένῳ
[5, 33]	λόφου. Καὶ Φουλβία Οὐεντίδιον καὶ	Ἀσίνιον	καὶ Ἀτήιον καὶ Καληνὸν ἐκ
[5, 31]	Λεύκιος ἀποτυχὼν ὧν ἐπενόει, πρὸς	Ἀσίνιον	καὶ Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν
[5, 20]	καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺς ἔτι	Ἀσίνιον	Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε
[5, 8]	σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς τὸν	Ἰόνιον	αὐτὴ τὸν στόλον ἔχουσα πλεύσειε
[5, 2]	μεγάλης δυνάμεως ὄντας ἐς τὸν	Ἰόνιον	διέπλεον. Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν
[5, 61]	Φιλίππους, πολιορκοῦντα δὲ ἔτι τὸν	Ἰόνιον	ἐν κύκλῳ, ἐμπρήσαντα δὲ τὰς
[5, 55]	ἀπὸ δὲ Κερκύρας ἐς τὸν	Ἰόνιον	ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ πολλῷ
[5, 26]	ψιλοῖς καὶ μονομάχοις περιπλέων τὸν	Ἰόνιον	ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν ἀνδράσιν
[5, 4]	μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ τὸν	Ἰόνιον	ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐν
[5, 117]	τῆς ὁδοῦ περὶ ὄρος τὸ	Μυκόνιον,	ἔνθα ἄσκηνος ἐνυκτέρευσεν· ὄμβρου τε
[5, 128]	αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοις τὸ	δαιμόνιον	ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ ὁ
[5, 142]	Καὶ τοῖς μὲν ἀμφὶ τὸν	Φούρνιον	δόξα ἦν, ὅτι ὁ Πομπήιος
[5, 41]	σφίσι γενέσθαι, αὐτόν τε τὸν	Φούρνιον	ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ τὸν Λεύκιον
[5, 75]	Ἀθήναις χειμάσειν. Ἔπεμπε δὲ καὶ	Φούρνιον	ἐς Λιβύην, τὰ ὑπὸ Σεξστίῳ
[5, 40]	δὲ ἕνα τῶν τριῶν ἀπολαβών,	Φούρνιον,	ἐς μείζονα φιλανθρωπίαν ἐπήλπισε τοὺς
[5, 137]	Οὐκέτι δὲ τοὺς ἀμφὶ τὸν	Φούρνιον	λήσειν ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ προδοσίας
[5, 16]	αὑτῶν καὶ τοὺς ἐς τὸν	Νώνιον	ἁμαρτόντας ἠξίουν ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ
[5, 16]	εἰ μὴ ἀφίκοιτο, καὶ τὸν	Νώνιον	ἰδὼν ἐξέκλινεν, ὡς δὲ ὀλίγων
[5, 112]	γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν	Λαρώνιον	μετὰ στρατιᾶς ὀξέως. Μαικήναν δ'
[5, 65]	μή τι συμβαίνοι, Παρθυαίοις δὲ	Ἀντώνιον,	ἀμυνόμενον τῆς ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως.
[5, 28]	παρ' ὑμῖν αὐτοῖς καὶ πρὸς	Ἀντώνιον	ἀξιῶ μάρτυρας εἶναί μοι καὶ
[5, 59]	ἀλλὰ διαλλαγὰς ἐπινοοῦντες ἀμφοτέροις ἢ	Ἀντώνιον	ἀπειθοῦντα καὶ πολεμοῦντα ἀμυνούμενοι. Καὶ
[5, 137]	πολέμιον ἡγοῦνται τὸν πρέσβεις ἐς	Ἀντώνιον	ἀπεσταλκότα καὶ τὰ παρ' ἐκείνου
[5, 141]	τὴν πρεσβείαν μου τὴν ἐς	Ἀντώνιον	ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντας ἄγειν ἤδη
[5, 60]	τοῦ προτέρου θέρους πρὸς τὸν	Ἀντώνιον	ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα, ἐπανιόντος δὲ
[5, 133]	λοιπὰ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς	Ἀντώνιον	αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως στρατηγὸν Ῥωμαῖόν
[5, 63]	τῆς μητρὸς ἐς ταῦτα τὸν	Ἀντώνιον	(γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν
[5, 65]	πρὸς Καίσαρα συμβάσεις τὰς πρὸς	Ἀντώνιον	γενομένας. στρατὸν δὲ ἐκ τῆς
[5, 50]	ἢ Ἀηνόβαρβον, οἱ δὲ ἐς	Ἀντώνιον,	διωκόντων αὐτοὺς τῶν Καίσαρος φίλων
[5, 62]	οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα πρὸς τὸν	Ἀντώνιον	ἐθάρρουν. Καὶ ὁ Καῖσαρ ἔτι
[5, 65]	μὲν πρὸς ἕω πάντα τὸν	Ἀντώνιον	ἔθνη τε καὶ νήσους ἕως
[5, 133]	ἐν ἐλπίσιν ὡς ἢ διαδεξόμενος	Ἀντώνιον,	εἰ τέθνηκεν, ἢ μεριούμενος ἐπανελθόντι·
[5, 78]	ἔργῳ τὴν εἰρήνην λελύσθαι. Καὶ	Ἀντώνιον	ἐξ Ἀθηνῶν ἐς τὸ Βρεντέσιον
[5, 29]	πέμψας ἐς τὸ Βρεντέσιον κωλύειν	Ἀντώνιον	ἐπανιόντα. Ὁ δὲ Μάνιος καὶ
[5, 141]	ἔλεγε μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο πρὸς	Ἀντώνιον,	ἐπετίθει δ' ὅτι τροφῶν ἐν
[5, 133]	πλουτοῦν ἀναθήμασιν ἐσύλησε, φεύγων ἐς	Ἀντώνιον·	ἐς δὲ Μιτυλήνην καταχθεὶς διέτριβεν,
[5, 53]	οἱ κληροῦχοι προθύμως ἐπὶ τὸν	Ἀντώνιον	ἐστράτευον· οὕτως ἡ δόξα τῶν
[5, 93]	διὰ Μαικήνα. Ὁ δὲ τὸν	Ἀντώνιον	ἔφη καὶ Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐς
[5, 14]	μάλα ἐπιφθόνως ἱκέτευον μὴ περιιδεῖν	Ἀντώνιον	ἢ δόξης ἢ χάριτος τῆς
[5, 55]	στρατὸς ὁ τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν	Ἀντώνιον	ἡγεμόνα προσεῖπεν, ὁ μὲν Πλάγκος
[5, 12]	ἀνετίθει. ~Καὶ τὰ μὲν περὶ	Ἀντώνιον	ἦν τοιάδε· Καίσαρι δὲ ἐς
[5, 50]	Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο φιλίαν εἶναι πρὸς	Ἀντώνιον·	καὶ ἐπέστελλον ἄμφω τάδε τῷ
[5, 57]	καὶ γνώμην ἐν ἀπορρήτῳ ποιουμένους	Ἀντώνιον	καὶ Καίσαρα συναλλάσσειν, εἰ δ'
[5, 144]	ἐς τὰ ἐπείγοντα ἐπιγράφειν τὸν	Ἀντώνιον	καὶ τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ
[5, 133]	ἐπιτρέψαι. Ἐπεὶ δ' ἐπύθετο ἡσσῆσθαι	Ἀντώνιον	καὶ τὸ συμβὰν ἡ φήμη
[5, 19]	εἰρηνευομένης μὲν τῆς Ἰταλίας ἐπιμενεῖν	Ἀντώνιον	Κλεοπάτρᾳ, πολεμουμένης δ' ἀφίξεσθαι κατὰ
[5, 144]	Εἰσὶ δ' οἱ Πλάγκον, οὐκ	Ἀντώνιον	λέγοντες ἐπιστεῖλαι, καὶ νομίζουσιν ἄρχοντα
[5, 73]	τῆς ἐπιούσης ὑπάτους ἐς τετραετὲς	Ἀντώνιον	μὲν καὶ Λίβωνα πρώτους, ἀντικαθιστάντος
[5, 92]	συμφέρον συνιδεῖν ἔπεμπε Μαικήναν ἐς	Ἀντώνιον,	μεταδιδάξοντα περὶ ὧν ἔναγχος ἐπεμέμφοντο
[5, 139]	πράξαντες ὑπὲρ ἑαυτῶν πίστιν ἐς	Ἀντώνιον	μετῆλθον. ~Ὁ δ' ἔρημος ὢν
[5, 28]	νῦν ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν ἀδικεῖν	Ἀντώνιον	μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου· ὑμᾶς
[5, 19]	στρατῷ διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν πρὸς	Ἀντώνιον.	Ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούς, ὅτι
[5, 53]	ἐν Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν	Ἀντώνιον.	Ὁ δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου μὲν
[5, 54]	λεχθὲν ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς τὸν	Ἀντώνιον·	ὁ δὲ οἷα καὶ πρότερον
[5, 141]	ὅτι με σῶον ἄξεις ἐς	Ἀντώνιον·	ὁ μὲν οὕτως εἶπεν, Ἀντωνίῳ
[5, 80]	πλέονα συνάγων ἐβράδυνε καὶ τὸν	Ἀντώνιον	οὐ περιμείναντα ἐμέμφετο, τὴν δ'
[5, 24]	ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ τὸν	Ἀντώνιον	οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι δέ, ἃ
[5, 22]	μάλα θρασέως ἔφη τὸν μὲν	Ἀντώνιον	οὐδὲν ἀλλ' ἢ χρήματα μόνα
[5, 93]	περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ	Ἀντώνιον	πρὸ τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν
[5, 61]	καταδρομὰς ταξίαρχον αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι τὸν	Ἀντώνιον,	συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ,
[5, 1]	πᾶσα περιῆλθεν ἐς δύο μόνον,	Ἀντώνιόν	τε καὶ Καίσαρα. Ἐγίνετο δὲ
[5, 73]	Ἀηνόβαρβον καὶ Σόσιον, εἶτ' αὖθις	Ἀντώνιόν	τε καὶ Καίσαρα, τρίτον δὴ
[5, 51]	Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν	Ἀντώνιον	ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ ἢ φίλῳ
[5, 31]	ταῦτ' ἐπανιών, ἔλεγε πυνθανομένοις τὸν	Ἀντώνιον	χαλεπαίνειν τοῖς πολεμοῦσι τῷ Καίσαρι
[5, 138]	ἐπύθετο ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς	Ἀντώνιον	χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν
[5, 58]	τὸ Βρεντέσιον ἐπανήγαγεν. Οὕτω τὸν	Ἀντώνιον	ὡς ἄμαχον ἐκ τῆς ἐν
[5, 122]	ἐπὶ τῶν ἑπτακαίδεκα νεῶν ἐς	Ἀντώνιον,	ὡς ἐξ ὁμοίων αὐτῷ τὴν
[5, 53]	ἐξώτρυνε τοὺς κληρούχους ἐπὶ τὸν	Ἀντώνιον	ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν
[5, 1]	μέρος, ὀλίγον τε καὶ οὐκ	ἄξιον	ἐπιγραφῆς πω, διὸ δὴ καὶ
[5, 5]	ὡς ἐβούλεσθε, ἀλλ' ὡς ἦν	ἄξιον,	κρινάσης τὸν πόλεμον, εἰ μὲν
[5, 45]	ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς	ἄξιον	ὑμᾶς παθεῖν, τὸ προσῆκον ὧν
[5, 111]	οἱ πολέμιοι. Καὶ τὸ μὲν	δεξιὸν	ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ δὲ λαιὸν
[5, 37]	τῷδε καὶ τὰ ὅπλα παταγησάντων	οἷον	ἐπὶ νίκῃ, ἐρεθισθέντες οἱ τοῦ
[5, 128]	Ὁ δὲ ᾔδει μὲν οὐχ	ὅμοιον	ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο
[5, 2]	Κασσίου δὲ ἀποθανόντος οὐδὲν ἐλπίζων	ὅμοιον	ἐν Βρούτῳ, Ῥοδίων ἐπελέξατο νῆας
[5, 96]	ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον	πολεμοποιόν,	εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ'
[5, 23]	Ῥώμης τε καὶ Πραινεστοῦ, καὶ	συνέδριον	τοῖς κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα
[5, 118]	εἴχετο τοῦ μὲν ὁ ἅρπαξ,	σιδήριον	καμπύλον, τοῦ δὲ καλῴδια πολλά,
[5, 49]	Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο θεὸν εἶναι	πάτριον	ἀντὶ τῆς Ἥρας. Τῆς δ'
[5, 30]	ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ	πάτριον	ἀντὶ τῆς τυραννικῆς. ~Καὶ ὁ
[5, 39]	Γνώμη μὲν ἦν μοι τὴν	πάτριον	ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται,
[5, 31]	ἐπὶ τῷ Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη,	Σούτριον	κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον τῷ
[5, 15]	δ' ἦν αὐτῷ· οὔτε γὰρ	ἀργύριον	ἦν ἐς τιμὴν τῆς γῆς
[5, 12]	τιμὴν τοὺς δωρουμένους ᾔτουν, καὶ	ἀργύριον	οὐκ ἦν, ἀλλὰ συνιόντες ἀνὰ
[5, 22]	μήτε τὸν Καίσαρά τινος εἶναι	κύριον	ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου συνθήκην
[5, 22]	τὸ πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι	κύριον.	Πανταχόθεν οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα
[5, 125]	τοὺς ἱππέας. Λεπίδου δέ τι	φρούριον	ἐπετώθασε τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ
[5, 35]	κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς Φουλκίνιόν τι	χωρίον	ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους
[5, 116]	Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν μεστὸν	χωρίον	καὶ εὐφυῶς ἐς πόλεμον ἐκ
[5, 23]	δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον,	χωρίον	τε ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι
[5, 31]	Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε,	χωρίον	τι χρήσιμον τῷ Λευκίῳ, νομίσας
[5, 11]	ἱερεῖς καὶ Ἀλεξανδρέων, καὶ καλοῦσι	φαικάσιον.	Ἔξοδοί τε ἦσαν αὐτῷ ἐς
[5, 57]	κατὰ τὸ πλῆθος, εὗρε τὸ	Βρεντέσιον	ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ' ἢ
[5, 57]	Ὁδεύων δ' ὅμως ἐς τὸ	Βρεντέσιον	αὐτὸς μεθ' ἑτέρου στρατοῦ, τοῖς
[5, 58]	καὶ αὐτῆς ἡμέρας ἐς τὸ	Βρεντέσιον	ἐπανήγαγεν. Οὕτω τὸν Ἀντώνιον ὡς
[5, 26]	ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔς τε τὸ	Βρεντέσιον	ἐπιπλεύσας τῶν Καίσαρος τριήρων τὰς
[5, 78]	Ἀντώνιον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς τὸ	Βρεντέσιον	ἐς ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενος
[5, 78]	καὶ παρασκευὴν ἄλλην ἐς τὸ	Βρεντέσιον	καὶ ἐς Δικαιάρχειαν ὀξέως περιέπεμπεν,
[5, 66]	περὶ τοῦδε προσπέμψαι περικαθημένῳ τὸ	Βρεντέσιον.	Καὶ ὁ μὲν τόδε ἐξεῖπεν·
[5, 29]	τέλος ἄρτι πέμψας ἐς τὸ	Βρεντέσιον	κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα. Ὁ δὲ
[5, 50]	καὶ ἀπὸ Δικαιαρχείας ἐς τὸ	Βρεντέσιον,	μετὰ τρισχιλίων ἱππέων οἳ αὐτῇ
[5, 61]	κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα μὲν τὸ	Βρεντέσιον	μετὰ Φιλίππους, πολιορκοῦντα δὲ ἔτι
[5, 50]	ἑτέρας ὁδούς, οἱ μὲν ἐς	Βρεντέσιον,	οἱ δ' ἐπὶ Ῥαβέννης, οἱ
[5, 27]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ	Βρεντέσιον	στρατιωτῶν τέλος ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν
[5, 34]	αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ τοῦ	πλησίον	ἐφεδρεύοντος τέλους καὶ τοῦ Καίσαρος
[5, 99]	τῶν νεῶν ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ	πλησίον	ἦν ἤδη καὶ ὁ δεύτερος
[5, 114]	αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ πηγὴν	πλησίον	οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν αὖθις
[5, 55]	ἢ σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει.	Πλησίον	τε ἦσαν ἀλλήλων ἤδη, καὶ
[5, 2]	ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ ἐς τὸν	Παρμήσιον	ἐχώρει. Ἀφίκετο δὲ αὐτοῖς καὶ
[5, 130]	τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν,	ἐτήσιόν	τε ἱερομηνίαν εἶναι, καθ' ἃς
[5, 109]	Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν τὸ	Ἀφροδίσιον	καὶ ὡρμίσατο ἐς τὸν Ἀρχηγέτην,
[5, 88]	καὶ τῶν πολεμίων, εἴτε διὰ	Καλουίσιον	εἴτε αὖθις ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι διεγνωκότων.
[5, 96]	Καίσαρος διαλαθών. Ἐφ' ᾧ τὸν	Καλουίσιον	ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε τῆς ναυαρχίας
[5, 84]	πάρεστιν. Ὁ δ' οὐκ ἐπείθετο,	Καλουίσιον	περιμένων καὶ λέγων οὐκ εὔβουλον
[5, 87]	τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται	Καλουίσιον	σὺν ταῖς πρόπλοις καταπλέοντα καὶ
[5, 96]	πρὸς Πομπήιον σὺν ἑπτὰ ναυσί,	Καλουίσιον	τὸν ναύαρχον τοῦ Καίσαρος διαλαθών.
[5, 73]	καὶ Πομπήιον, εἶτα Ἀηνόβαρβον καὶ	Σόσιον,	εἶτ' αὖθις Ἀντώνιόν τε καὶ
[5, 113]	ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν· ὁ δὲ πρὸς	Κάσσιον	καὶ Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων,
[5, 8]	μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης, οὔτε δείσασα	Κάσσιον	οὔτε φυλαξαμένη Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι
[5, 1]	Ἐγίγνετο γὰρ δὴ καὶ μετὰ	Κάσσιόν	τε καὶ Βροῦτον ἕτερα ἐμφύλια
[5, 101]	διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον εἶχε	χρυσίον,	καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ τρισὶν ἡμέραις
[5, 138]	ἡγούμενος Ἀντωνίῳ συνέλαβε καὶ τὸ	χρυσίον	τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ δὲ
[5, 112]	τὴν ψυχὴν ἐσταλμένον, καὶ ἐς	ἀκάτιον	ἐξ ἀκατίου μεταφέροντες, ἵνα διαλάθοι,
[5, 109]	Ταυρομενίου. Ὁ δὲ Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος	ἀγαλμάτιόν	ἐστιν, ὃ πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων
[5, 33]	Ἀρίμινον, ὁ δὲ Πλάγκος ἐς	Σπωλήτιον	συνέφυγον. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν
[5, 44]	ἐμὲ συναγαγεῖν πάντα, τὸν πάντων	αἴτιον.	Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς
[5, 66]	ἐπὶ διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε	αἴτιον	γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν,
[5, 17]	αἵδε ἔστων τῆς τότε δυσαρχίας·	αἴτιον	δ' ἦν, ὅτι καὶ οἱ
[5, 42]	ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν γεγονότων	αἴτιον	ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν ὀργὴν
[5, 62]	αὐτὴν οὐδὲ νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς	αἴτιον	τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν
[5, 2]	καθίστατο Κρήτην, πρὸς Μοῦρκον καὶ	Δομίτιον	Ἀηνόβαρβον ἐπὶ μεγάλης δυνάμεως ὄντας
[5, 141]	παρ' ἡμῶν, ἔνι σοι καὶ	Τίτιον	αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ' ὑπὸ Ἀντωνίου
[5, 134]	τοῦ Πομπηίου, στρατηγὸν ἐπ' αὐτῷ	Τίτιον	ᾕρητο καὶ ναῦς καὶ στρατὸν
[5, 98]	ἐκπλεῦσαι δυνατὸν ἦν ἔτι πρὸς	ἐναντίον	τοῦ κόλπου τὸ πνεῦμα, οὔτε
[5, 1]	ἐκείνοις. Ὅθεν ἄν τι καὶ	Αἰγύπτιον	εἴη τῆσδε τῆς βίβλου μέρος,
[5, 10]	Εὐσεβῆ καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς	υἱὸν	Ἀντίοχον ὑπὸ τοῖς ἐκ Σελεύκου
[5, 34]	ἥπτετο τοῦ Λευκίου, καὶ τὸ	κακὸν	ἤκμαζεν ἀγρίως ἅτε μηδὲν αὐτοῦ
[5, 90]	ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον γὰρ τὸ	κακὸν	κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ τὴν ἐκ
[5, 135]	Πομπήιος ὑπὸ εὐνοίας, αἱρούμενος ἄνδρα	ἄκακον	καὶ μεγαλόφρονα ἀντὶ ὑπούλου τε
[5, 137]	ἀμφὶ τὸν Φούρνιον λήσειν ἐλπίσας,	Λάμψακον	ἐκ προδοσίας κατέλαβεν, ἣ πολλοὺς
[5, 144]	καὶ τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ	Πλάγκον	δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν
[5, 33]	Λευκίῳ καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα	Πλάγκον	ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκος μὲν
[5, 144]	ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου. Εἰσὶ δ' οἱ	Πλάγκον,	οὐκ Ἀντώνιον λέγοντες ἐπιστεῖλαι, καὶ
[5, 144]	οἱ δὲ αὑτὸν ἐφ' ἑαυτοῦ	Πλάγκον,	τάδε αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον,
[5, 139]	οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι πρῶται μὲν	ἧκον	ἐκ Σικελίας, ἦρος ἀρχομένου, νῆες
[5, 45]	οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ	προσῆκον	ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι ποιεῖν·
[5, 7]	μετὰ Τῆνον Αἴγιναν ἔδωκε καὶ	Ἴκον	καὶ Κέω καὶ Σκίαθον καὶ
[5, 71]	καὶ θαμινὰ τὸν Μηνόδωρον ὡς	στρατηγικὸν	καὶ μόνον εὔνουν ἀνεκάλει. ~Μουκίας
[5, 139]	Πομπηίου Καίσαρι (μετὰ γὰρ τὸ	Σικελικὸν	ἔργον αὐτὰς ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε)
[5, 76]	ἀκροάσεις. Καὶ τὸ δεῖπνον ἦν	Ἑλληνικὸν	καὶ μεθ' Ἑλλήνων ἡ γυμνασία
[5, 49]	Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ τοῦδε	Μακεδονικὸν	αὑτὸν ὀνομάζων, ἐνέπρησε τὴν οἰκίαν
[5, 75]	Παρθηνοὺς ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ	πάροικον,	προθυμοτάτους γενομένους Βρούτῳ, τοὺς δ'
[5, 19]	τοὺς Ἀντωνίου παῖδας τόδε τὸ	ἱππικὸν	ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐς τὰς Ἀντωνίου
[5, 75]	μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς ἔπεμπεν,	Ἰλλυρικὸν	ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους γενομένους
[5, 74]	εἰ μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες τὸ	φορτικόν,	ἔλαθον ἐς τὴν Ῥώμην ἐσελθόντες.
[5, 76]	σχῆμα τετράγωνον ἔχων καὶ ὑπόδημα	Ἀττικὸν	καὶ θύρας ἠρεμούσας. Ἔξοδοί τε
[5, 11]	καὶ ὑπόδημα ἦν αὐτῷ λευκὸν	Ἀττικόν,	ὃ καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν ἱερεῖς
[5, 99]	καὶ ἐς Τάραντα καὶ τὸ	ναυτικὸν	εἶδε τὸ ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ
[5, 110]	ἱππεῦσιν οἱ πεζοὶ καὶ τὸ	ναυτικὸν	ἐφώρμησε, τάχα ἄν τι μεῖζον
[5, 142]	ἐλθὼν ἐμπρῆσαι τὸ τοῦ Τιτίου	ναυτικόν.	Καὶ τάχα ἂν ἔδρασεν, εἰ
[5, 84]	ὀλίγας, μέχρι τὸ λοιπὸν ἐκείνῳ	ναυτικὸν	οὐ πάρεστιν. Ὁ δ' οὐκ
[5, 62]	ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ	ναυτικὸν	οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ διαλύσεσθε
[5, 2]	τῆς Ῥόδου. Ἐς δὴ τὸ	ναυτικὸν	τοῦτο ὡς ἐς ἤδη τινὰ
[5, 17]	Τάδε γὰρ πάντα αὐτοῖς τὸν	στρατιωτικὸν	φόβον ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι
[5, 10]	Ἀντωνίῳ τὸν μετ' οὐ πολὺ	Παρθυικὸν	πόλεμον ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ Συρίας
[5, 70]	Ὁ δὲ καὶ τέως τὸν	Μοῦρκον	διά τε ἀξίωμα καὶ γνώμην
[5, 50]	Τάραντα καὶ οἱ μὲν ἐς	Μοῦρκον	ἢ Ἀηνόβαρβον, οἱ δὲ ἐς
[5, 2]	ἣ Βρούτῳ καθίστατο Κρήτην, πρὸς	Μοῦρκον	καὶ Δομίτιον Ἀηνόβαρβον ἐπὶ μεγάλης
[5, 8]	οὔτε δείσασα Κάσσιον οὔτε φυλαξαμένη	Μοῦρκον	ναυλοχοῦντα, μέχρι χειμὼν τά τε
[5, 70]	συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων·	Μοῦρκόν	τε τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν
[5, 123]	τῶν φίλων, οἳ σύμμαχον αὐτὸν	ἔφασκον	ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς Σικελίαν, οὐχ
[5, 90]	ἠνώχλει νυκτὸς μάλιστα μελαίνης· ὅθεν	ἔθνῃσκον	οὐδὲ καθορῶντες ἀλλήλους ἔτι, οἱ
[5, 115]	δὲ ἠμέλησαν, ἔπινον ὁμοῦ καὶ	ἀπέθνῃσκον.	Οὕτω μὲν ἐξ ἀέλπτου Κορνιφίκιος
[5, 40]	δὲ τρεῖς ἐντυχόντες τῷ Καίσαρι	ἀνεμίμνῃσκον	τοῦ γένους τῶν στρατῶν ἑνὸς
[5, 114]	δὲ καὶ τῶν ἑξῆς αὐχένων	ἀπεγίνωσκον	αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο ὑπὸ
[5, 16]	βαρύτητος μετενόει καὶ ᾐδεῖτο καὶ	κατεγίνωσκον	αὑτῶν καὶ τοὺς ἐς τὸν
[5, 11]	πατρίου, καὶ ὑπόδημα ἦν αὐτῷ	λευκὸν	Ἀττικόν, ὃ καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν
[5, 79]	τινὸς τῶν συναναπαυομένων ᾐσθημένου· καὶ	λύκον	ἔλεγον οἱ Βρεντέσιοι πρὸ ἕω
[5, 16]	τε καὶ ἔβαλλον καὶ φεύγοντα	ἐδίωκον	ἔς τε τὸν ποταμὸν ἐξαλόμενον
[5, 10]	συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων·	ἐσέβαλον	γὰρ δὴ καὶ ἐς τὴν
[5, 39]	τελευταίου δαίμονος ὑπὲρ τῆς πατρίδος·	καλὸν	γάρ μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ
[5, 101]	ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς	ἁπαλὸν	σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν
[5, 132]	ἀρχῆς ἐπέστελλεν. Ὁ δὲ καὶ	Βύβλον	ἀπιόντα πρὸς αὐτὸν ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν·
[5, 10]	τὸν ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα καὶ	Βύβλον	ἐπὶ τῷ Κράσσῳ. Παρὰ δὲ
[5, 35]	ἐπιμήκεις κατώρυσσεν, ἵνα μήτε καιομένων	ἐπίδηλον	τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο, μήτε σηπομένων
[5, 59]	ἀπηλλαγμένοις, ἣ διὰ τὸν Κλεοπάτρας	ζῆλον	ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. Τό γε
[5, 101]	ἐχθρός τε καὶ φίλος εἴη,	Ῥέβιλον	μὲν ἑλών, ἄνδρα ἀπὸ βουλῆς,
[5, 9]	τῇ πρὸς Καίσαρα κατὰ τὸν	Νεῖλον	ναυμαχίᾳ γενομένου, οἱ Ἀράδιοι εἶχον
[5, 77]	ἐδίδου Πομπηίῳ, κελεύων, ὅσα ἔτι	ὤφειλον	αὑτῷ Πελοποννήσιοι δόντα ἢ αὐτὸν
[5, 70]	λαμπρὸν καὶ τῆς αἱρέσεως ἐγκρατῆ	φίλον	ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐς αὐτὸν
[5, 133]	πρὸς αὐτόν, ἐπιτρέπων ἐκείνῳ καὶ	φίλον	εἶναι διδοὺς καὶ σύμμαχον, ἔργῳ
[5, 33]	ἤπειγε βοηθεῖν Λευκίῳ καὶ στρατὸν	ἄλλον	ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ.
[5, 31]	Καίσαρα ἐχώρει καὶ στρατὸν ἤθροιζεν	ἄλλον	ἐκ τῶν ἀποικίδων Ἀντωνίου πόλεων
[5, 8]	Δολοβέλλαν αὐτίκα πέμψειε, καὶ στόλον	ἄλλον	ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη ὑπό τε
[5, 82]	Μενεκράτης καθορῶσιν ἀλλήλους καὶ τὸν	ἄλλον	πόνον ἀφέντες αὐτίκα μετ' ὀργῆς
[5, 106]	ἦγε κατὰ μέσον καὶ τὸν	ἄλλον	στόλον ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ
[5, 30]	καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου δ'	ἄλλον	στρατὸν ἄγοντος τῷ Λευκίῳ, ὁ
[5, 25]	καὶ ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν	ἄλλον	στρατὸν ἐκ Κεφαληνίας μετεπέμπετο. Ὅθεν
[5, 32]	τρισὶ στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν	ἄλλον	στρατὸν ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν
[5, 37]	καὶ τὰ μηχανήματα συνέτριψαν καὶ	ἔβαλλον	ἄνωθεν ἤδη σὺν καταφρονήσει. Τοῖς
[5, 68]	ἐβόων καὶ τοὺς οὐ συνισταμένους	ἔβαλλον	καὶ ἠπείλουν διαρπάσειν αὐτῶν τὰς
[5, 16]	διερεθίσματος γενομένου ἐλοιδόρουν τε καὶ	ἔβαλλον	καὶ φεύγοντα ἐδίωκον ἔς τε
[5, 68]	κατιόντα τὴν ἱερὰν ὁδόν, οὐκ	ἔβαλλον	μὲν ὡς ἕτοιμον ἐς τὰς
[5, 68]	ἐκέλευον· καὶ οὐ πειθόμενον, τότε	ἔβαλλον.	Ὁ δὲ ὁπλίτας πλέονας, οἳ
[5, 68]	Οἱ δὲ αὐτὸν εὐθὺς ὀφθέντα	ἔβαλλόν	τε ἀφειδῶς πάνυ καὶ οὐδ'
[5, 106]	ἢ διερρήγνυον καί, ὅτε συμπλακεῖεν,	ἔβαλλόν	τε ὡς ταπεινοτέρας ἀφ' ὑψηλοῦ
[5, 17]	συνιέντες ἔφερον, ὡς οὐ νόμῳ	μᾶλλον	αὐτῶν ἄρχοντες ἢ ταῖς δωρεαῖς.
[5, 16]	δ' ἐπῄει μέν, ἀναθρέψειν ἔτι	μᾶλλον	αὐτῶν ἡγούμενος τὸ μανιῶδες, εἰ
[5, 70]	καὶ γνώμην ἐγκρατῆ βαρυνόμενος ἔτι	μᾶλλον	ἐκ τῶνδε ἀπερρίπτει, καὶ οὐδὲν
[5, 132]	μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ	μᾶλλον	ἐοικότων, Σαβῖνος ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς
[5, 25]	ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι,	μᾶλλον	ἐς τὸν Πομπήιον ἐχώρουν ὡς
[5, 108]	ὅτι τηλικαύταις ναυσὶν ἀντέσχον, τειχομαχῆσαι	μᾶλλον	ἔφασκεν ἢ ναυμαχῆσαι καὶ ὡς
[5, 77]	εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντος αὐτὸν ἀνοχὰς	μᾶλλον	ἢ βεβαίους σπονδὰς εἶναι νομίζειν,
[5, 17]	φόβον ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι	μᾶλλον	ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ
[5, 22]	καὶ τὰ δεδημευμένα οὐ πιπράσκοντα	μᾶλλον	ἢ δωρούμενον αὐτοῖς. Χρῆναι δέ,
[5, 86]	ὡς δέον τι δρῶντας παθεῖν	μᾶλλον	ἢ ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς ἐπιχειροῦσι
[5, 8]	πόνων· τῆς δὲ οὐκ ἀπολογουμένης	μᾶλλον	ἢ καταλογιζομένης αὐτοῖς, ὅτι καὶ
[5, 39]	καλῆς αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις πολέμῳ	μᾶλλον	ἢ λιμῷ. ~Ὁ μὲν οὕτως
[5, 71]	ὡς οὐκ εὐνοίᾳ τοῦ δεσπότου	μᾶλλον	ἢ ὅπως αὐτὸς ἄρχοι στρατοῦ
[5, 55]	δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν	μᾶλλον	ἢ σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει.
[5, 17]	πατρίδος, οὐδὲ τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι	μᾶλλον	ἢ τοῖς συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις,
[5, 121]	αὐτὰς τοῦ Ἀγρίππου, αἱ μὲν	ἐξώκελλον	ἐς τὴν γῆν διωκόμεναι, καὶ
[5, 81]	γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ	ἐξώκελλόν	τε ὁμοῦ καὶ τὰς ἐμβολὰς
[5, 98]	πέτραις, αἱ δ' ἐς τέλματα	ἐξώκελλον	ὑπὸ ῥύμης, αἱ δὲ καὶ
[5, 121]	ἐς τὴν γῆν διωκόμεναι, καὶ	συνεξώκελλον	αὐταῖς ὑπὸ ὁρμῆς οἱ διώκοντες
[5, 81]	τε τῶν πετρῶν, ἐφ' ἃς	ἐπώκελλον,	καὶ ὑπὸ τῆς ἀκινησίας τῶν
[5, 22]	ὑποσχεῖν λόγον, ἐς δὲ τὸ	μέλλον,	ἃ ἂν κοινῇ βουλευομένοις δοκῇ,
[5, 16]	δρασάντων ἐπεμέμφετο καὶ ἐς τὸ	μέλλον	ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν
[5, 99]	αὐτῷ τὸν πόλεμον ἐς τὸ	μέλλον	θέρος ἀναβαλέσθαι. Ἐνοχλουμένου δὲ τοῦ
[5, 127]	φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν, εἴτε καραδοκῶν τὸ	μέλλον	καὶ τὰ ἐς αὐτὸν ἐσόμενα
[5, 101]	βουλῆς, μεθῆκε, μνώμενος ἤδη τὸ	μέλλον.	~Μινδίῳ δὲ Μαρκέλλῳ, τῶν ἑταίρων
[5, 47]	τῶν ἡμαρτημένων, ἂν ἐς τὸ	μέλλον	ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ'
[5, 64]	γεγονότων καὶ φιλίαν ἐς τὸ	μέλλον.	Ὑπογύως δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς
[5, 23]	δῆλοί τε ἦσαν, ὃ πράξειν	ἔμελλον,	εἰ μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο.
[5, 23]	πρέσβεις ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην, οἳ	ἔμελλον	ἑκατέρων ἐς διαλύσεις δεήσεσθαι. Καίσαρος
[5, 21]	ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν	ἔμελλον	περὶ ἑκάστων. Καὶ οὐχ εὗρον
[5, 39]	παρ' ἐμοῦ δεδομένους, οἳ μεριεῖν	ἔμελλον	ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε
[5, 50]	φιλίαν εἶναι πρὸς Ἀντώνιον· καὶ	ἐπέστελλον	ἄμφω τάδε τῷ Ἀντωνίῳ καὶ
[5, 71]	τοῖς προγεγραμμένοις αὐτοῖς περὶ τούτων	ἐπέστελλον,	ἐλπίζοντες αὐτοῖς αὐτοὺς ἀγαπῆσειν. Οἱ
[5, 69]	αὐτός. Οἱ μὲν δὴ ταχέως	ἐπέστελλον,	καὶ ὁ Πομπήιος τῷ Λίβωνι
[5, 12]	τῷ Καίσαρι καὶ ἐς Λιβύην	ἐπέστελλον	Σεξστίῳ Λιβύης καὶ αὐτὸν Καίσαρι
[5, 83]	ναῦν μίαν, ἀλλὰ τὸν στόλον	ὅλον	ἀποβαλών. ~Ὁ δὲ Καλουίσιος ἕως
[5, 55]	τινὰς ἐς πεῖραν ὡς πρὸς	ἀμφίβολον	ἄνδρα. Ὁ δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι
[5, 82]	καὶ συνέτριψαν ἡ μὲν τὸν	ἔμβολον	τῆς Μηνοδώρου νεώς, ἡ δὲ
[5, 71]	μὲν ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος φυγὴν	ἄδολον,	τοῖς δὲ λοιποῖς κάθοδόν τε
[5, 42]	τῆσδε τῆς αἰσχύνης εἶχον ἀπαλλαγὴν	εὔκολον	παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ πολίτῃ
[5, 8]	πρὸς Δολοβέλλαν αὐτίκα πέμψειε, καὶ	στόλον	ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη ὑπό
[5, 99]	ὥπλιζεν ἑτέροις ὅπλοις, καὶ τὸν	στόλον	ἅπαντα ἐκ τῶν ἐνόντων ἀνελάμβανε.
[5, 106]	κατὰ μέσον καὶ τὸν ἄλλον	στόλον	ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ σπουδήν·
[5, 107]	συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν ἕτερον	στόλον	ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε
[5, 88]	πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν τὸν Καλουισίου	στόλον,	ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν
[5, 113]	Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν	στόλον	ἐπὶ σπονδαῖς Ἀντωνίῳ παραδεδώκει. Καί
[5, 8]	ἐς τὸν Ἰόνιον αὐτὴ τὸν	στόλον	ἔχουσα πλεύσειε μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης,
[5, 83]	καὶ ναῦν μίαν, ἀλλὰ τὸν	στόλον	ὅλον ἀποβαλών. ~Ὁ δὲ Καλουίσιος
[5, 96]	ἐπὶ σκαφῶν περιφέρουσιν ἀνὰ τὸν	στόλον	τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς τῶν
[5, 118]	τὸν καλούμενον ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας,	ξύλον	πεντάπηχυ σιδήρῳ περιβεβλημένον, κρίκους ἔχον
[5, 84]	Καλουίσιον περιμένων καὶ λέγων οὐκ	εὔβουλον	εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν
[5, 118]	τοῦ μὲν ὁ ἅρπαξ, σιδήριον	καμπύλον,	τοῦ δὲ καλῴδια πολλά, μηχαναῖς
[5, 53]	αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων ἐς	γάμον)	ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ
[5, 4]	ἄλλα ἔθνη τὴν ἀμφὶ τὸ	Πέργαμον	Ἀσίαν νέμονται, κατά τε πρεσβείας
[5, 87]	πυρὶ περὶ τῆς ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι,	διέδραμον	καὶ καταλαβόντες τὸν αὐτοκράτορα σφῶν
[5, 68]	μὴ ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς τὸν	ποταμὸν	ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθος ἦν
[5, 141]	ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον.	~Ποταμὸν	δ' ἐν μέσῳ λαβὼν ἔλεγε
[5, 16]	φεύγοντα ἐδίωκον ἔς τε τὸν	ποταμὸν	ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ ἔρριψαν,
[5, 65]	τε καὶ νήσους ἕως ἐπὶ	ποταμὸν	Εὐφράτην ἄνω, τὰ δὲ ἐς
[5, 93]	Μεταποντίου καὶ Τάραντος, μέσον ἔχων	ποταμὸν	τὸν ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ'
[5, 109]	δὲ τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν	ποταμὸν	τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν
[5, 41]	οὐ γὰρ ἴδιόν τινι τὸν	πόλεμον,	ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[5, 32]	σφῶν ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν τε	πόλεμον	ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν Ἀντωνίου
[5, 72]	ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι μὲν τὸν	πόλεμον	αὐτοῖς καὶ κατὰ γῆν καὶ
[5, 12]	μεταβολῇ τῆς πολιτείας τόν τε	πόλεμον	γεγονότα καὶ τὰ ἐπινίκια διδόμενα
[5, 67]	αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε τὸν	πόλεμον	διὰ τὴν ἀπορίαν. Χρημάτων δ'
[5, 5]	ὡς ἦν ἄξιον, κρινάσης τὸν	πόλεμον,	εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς τῶν
[5, 116]	μεστὸν χωρίον καὶ εὐφυῶς ἐς	πόλεμον	ἐκ τῆς θαλάσσης ἔχον, καὶ
[5, 10]	τὸν μετ' οὐ πολὺ Παρθυικὸν	πόλεμον	ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ Συρίας τυράννων
[5, 92]	συμβάσεων αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ τὸν	πόλεμον	ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον. Χρημάτων τ'
[5, 99]	ὅθεν ἦν ἄριστον αὐτῷ τὸν	πόλεμον	ἐς τὸ μέλλον θέρος ἀναβαλέσθαι.
[5, 124]	ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθις ἐμφύλιον	πόλεμον	ἕτερον καὶ οὔ ποτε σφᾶς
[5, 43]	εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν πρὸς σὲ	πόλεμον	ἠράμην, οὐχ ἵνα σε καθελὼν
[5, 124]	παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις ἄκων ἐς	πόλεμον	καθίστασθαι. Ἀσπαζομένων δὲ αὐτὸν ὡς
[5, 135]	μοῖραν ἱκανὴν ἐς τὸν ἐσόμενον	πόλεμον,	ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν
[5, 141]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα	πόλεμον	οὐ προορῶν· εἰ δὲ τὴν
[5, 92]	τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ γῆν	πόλεμον	συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως ἔχοντι
[5, 59]	τὸν Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε	πόλεμον.	Τό γε μὴν πάθος ἀσθενῶς
[5, 67]	εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐς τὸν	πόλεμον	τὸν Κασσίου τε καὶ Βρούτου,
[5, 142]	Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν	πόλεμον	τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν·
[5, 75]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν	πόλεμον	τῶν Παρθυαίων. Καὶ αὐτῷ τῆς
[5, 27]	Καίσαρα, ὡς ἐς οἰκεῖον ἤδη	πόλεμον	ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ
[5, 43]	τῶν γεωργῶν ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις	διένεμον.	Ἀλλά με σὺ τήνδε τὴν
[5, 48]	τιμὴν ἀπάγειν ἅμα καὶ φυλακὴν	ἄσημον.	Τοὺς δὲ Περυσίους ἀπὸ τοῦ
[5, 46]	οἱ δὲ ἔφερον αὐτῷ τὸν	ἀριθμὸν	τοῦ στρατοῦ, καθὰ καὶ νῦν
[5, 103]	δ' ἔπεμπεν ἐπὶ Στυλίδα καὶ	πορθμὸν	ἄκρον ἐφεδρεύειν τοῖς ἐσομένοις· Ταῦρον
[5, 109]	ἔμελλε νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ τὸν	πορθμὸν	ἐς τὸ Ταυρομένιον. Πυθόμενος δὲ
[5, 122]	καὶ τῶν πολεμίων ἐς τὸν	πορθμὸν	ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον
[5, 121]	τὰς ναῦς ἐπιστρέψαντες ἐς τὸν	πορθμὸν	ἔφευγον. Καὶ ἔφθασαν ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα
[5, 85]	τῇ Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν	πορθμόν,	ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ'
[5, 56]	Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως τὸν	ἰσθμὸν	καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ' ἡ
[5, 15]	καὶ τὴν πόλιν κλείοντος ἐς	λιμόν,	Ἀηνοβάρβου δὲ καὶ Μούρκου στρατὸν
[5, 67]	καὶ προγραφὰς καὶ σφαγὰς καὶ	λιμὸν	ἐκ τῶνδε πανώδυνον γεγονέναι, ἔτι
[5, 143]	καὶ τὴν Ἰταλίαν περιήνεγκεν ἐς	λιμὸν	καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἐς συμβάσεις,
[5, 43]	μέν, οὐ δυνηθέντα δὲ διὰ	λιμόν.	~Λέγω δὲ ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων
[5, 53]	μὴ τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς	λιμὸν	περιενέγκαιεν. Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ
[5, 101]	καταθορόντων ὡς ἐπὶ Μηνοδώρου θήραν	ἕτοιμον,	ἀνακρουσάμενος ᾤχετο σὺν θαύματι. Ὡς
[5, 68]	ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον μὲν ὡς	ἕτοιμον	ἐς τὰς Πομπηίου διαλύσεις, ἀναχωρεῖν
[5, 8]	αὐτίκα πέμψειε, καὶ στόλον ἄλλον	ἕτοιμον	ἔχουσα κωλυθείη ὑπό τε ἀνέμου
[5, 31]	κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι	χρήσιμον	τῷ Λευκίῳ, νομίσας τὸν Λεύκιον
[5, 71]	τοῖς δὲ λοιποῖς κάθοδόν τε	ἔντιμον	καὶ τὰς οὐσίας, ἃς ἀναλώκεσαν.
[5, 43]	ὅτε συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι	παράνομον,	ὡς ἀναγκαίαν καὶ πρόσκαιρον ἐτίθεσθε,
[5, 3]	ἐντὸς Ἄλπεων ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος	αὐτόνομον	ἀφιέναι γνώμῃ τοῦ προτέρου Καίσαρος,
[5, 88]	αὖθις περὶ τραχεῖαν ἀκτὴν καὶ	δύσορμον	ἀρασσόμεναι ταῖς τε πέτραις καὶ
[5, 111]	γὰρ εὔκαιρον ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα	δύσθυμον	ἀντικαθημένων πεζῶν μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς
[5, 93]	Τάραντος, μέσον ἔχων ποταμὸν τὸν	ἐπώνυμον.	~Κατὰ δαίμονα δ' ἀμφοτέρων προσιόντων
[5, 111]	οἱ τοῦ Πομπηίου διέφθειρον ἢ	συνελάμβανον,	οἱ δ' ἐς τὸ τοῦ
[5, 3]	ὅσα καὶ πρότερον ἔθνη καὶ	ἐπελάμβανον	τὰ Λεπίδου· τήν τε γὰρ
[5, 66]	ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ περὶ	Ῥοδανὸν	στρατοῦ, ἀπόστασιν ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί
[5, 16]	τε τὸν ποταμὸν ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες	ἔκανον	καὶ ἔρριψαν, ἔνθα παροδεύσειν ὁ
[5, 93]	καὶ τὸν Καλλίαν ἔπεμπεν, ἐς	βάσανον	τῷ Καίσαρι διδούς· ὁ δὲ
[5, 144]	τῷ Πομπηίῳ διὰ τὸν πατέρα	Μάγνον,	οἱ δὲ αὑτὸν ἐφ' ἑαυτοῦ
[5, 115]	ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆς, ὅσον	ἔσθενον,	ἀντιβοήσαντος δ' αὐτοῖς τοῦ Λαρωνίου
[5, 66]	ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει γραφή·	~Ἕλενον	δὲ στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν ὁρμῇ
[5, 144]	Πλάγκον, τάδε αὐτὰ συνιδόντα καὶ	φυλαξάμενον,	μὴ τὴν αἰσίαν Ἀντωνίου καὶ
[5, 134]	εἶχες καὶ τῆς Ἰταλίας. Οὐ	δεξάμενον	δέ σε ταῦτα, ἐν καιρῷ
[5, 77]	αὑτῷ Πελοποννήσιοι δόντα ἢ αὐτὸν	ἀναδεξάμενον	ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν
[5, 9]	Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται,	ὑποδεξάμενόν	ποτε τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα
[5, 71]	αὐτὸς ἄρχοι στρατοῦ καὶ χώρας	ἐνιστάμενον,	ἐνδοὺς ὁ Πομπήιος ἐς τὴν
[5, 70]	κρεισσόνων ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις	ἐνιστάμενον	ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ
[5, 20]	Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε	συνηλλαγμένον	ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ σώματος
[5, 72]	πέμποντα Ῥωμαίοις τὸν ἐκ πολλοῦ	τεταγμένον	αὐταῖς φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν δὲ
[5, 93]	Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι,	συντιθέμενον	τῷ Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος, ἡ
[5, 61]	ταξίαρχον αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον,	συνθέμενον	μὲν ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα
[5, 114]	ὁδῶν καὶ ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας	ὑπέμενον,	ἀλλ' ἀπεπνίγοντο καὶ τὰς βάσεις
[5, 125]	δ' οἳ τὰς προσβολὰς ἔτι	ὑπέμενον	καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ
[5, 37]	συνεκέκοπτο, καὶ βοὴ σφᾶς ἐπελελοίπει,	παρέμενον	δ' ὅμως τῇ προθυμίᾳ. Ὡς
[5, 71]	ἐς τὸ πρὸς τῇ γῇ	πεποιημένον,	ὁ δὲ Πομπήιος καὶ ὁ
[5, 118]	ὁ Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ σιδήρῳ	περιβεβλημένον,	κρίκους ἔχον περὶ κεραίας ἑκατέρας·
[5, 60]	τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου φίλους τοιόνδε	γεγενημένον.	Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου με,
[5, 93]	Καίσαρι τὰς ναῦς ἐπενόει διαλλάξαι,	εἰρημένον	μὲν ἐν ταῖς συνθήκαις ἑκάτερον
[5, 46]	τῶν νεοστρατεύτων· οὐδὲ ἦν τι	διακεκριμένον	ἔτι οὐδ' εὔκριτον. ~Ὅθεν οὐδὲ
[5, 112]	τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν	ἐσταλμένον,	καὶ ἐς ἀκάτιον ἐξ ἀκατίου
[5, 93]	δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ γάμων	ἀπεσταλμένον·	βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ τῶν
[5, 142]	τὸν ἐξ Ἀντωνίου τὸ πᾶν	ἐπιτετραμμένον,	διελύθησαν. Καὶ τοῖς μὲν ἀμφὶ
[5, 144]	ἄρχοντα Συρίας, καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς	ἐπιτετραμμένον	ἐς τὰ ἐπείγοντα ἐπιγράφειν τὸν
[5, 32]	πολέμου, ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε	περιειλημμένον.	Προύπεμπε δὲ καὶ ἑτέρους, ἐμποδὼν
[5, 61]	Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ τὸν	ὑπολελειμμένον	αὐτοῖς διὰ τὰς Ἀηνοβάρβου καταδρομὰς
[5, 136]	μηδὲν ἔτι πείρας ἢ μηχανῆς	δεόμενον.	Οἷς ὁ Ἀντώνιος ἐπίστευσεν, ὢν
[5, 78]	τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ	πειθόμενον	τοῖς ἀπελευθέροις, διέφθειραν ἐνίους τῶν
[5, 68]	ἀναχωρεῖν δὲ ἐκέλευον· καὶ οὐ	πειθόμενον,	τότε ἔβαλλον. Ὁ δὲ ὁπλίτας
[5, 116]	τὸ πρόσθεν ἰόντα ἠνώχλει, μὴ	συμπλεκόμενον.	Ἀγρίππου δὲ νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς
[5, 68]	ὑπομένοντα καὶ ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ	τιτρωσκόμενον	ᾐδοῦντο. Πυθόμενος δ' ὁ Ἀντώνιος
[5, 16]	ἐδίωκον ἔς τε τὸν ποταμὸν	ἐξαλόμενον	ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ ἔρριψαν, ἔνθα
[5, 54]	ἄγων οὐκ ἔφη μὲν οὐδὲ	βουλόμενον	ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ, πιστεύσειν δὲ
[5, 90]	αὐτὸ ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως.	Γενόμενον	γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας
[5, 90]	ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι·	γενόμενον	δὲ ἔθους τε καὶ νόμου
[5, 62]	ὡς αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου	γενόμενον·	ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς
[5, 54]	πρὸς σέ, καίπερ ἤδη μοι	γενόμενον	εὐεργέτην. Εἰ δ' ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνος
[5, 70]	Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ	γενόμενον	καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς Σικελίαν.
[5, 31]	Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου	γενόμενον.	Καὶ τάδε μέν, ὡς προσεδόκησεν
[5, 66]	διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε αἴτιον	γενόμενον,	Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν
[5, 97]	διὰ τὸν πατέρα νικηφόρον αἰεὶ	γενόμενον·	ὁ δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν
[5, 15]	τὸ μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ	γενόμενον	τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ
[5, 65]	τι συμβαίνοι, Παρθυαίοις δὲ Ἀντώνιον,	ἀμυνόμενον	τῆς ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως. Ἀηνοβάρβῳ
[5, 92]	ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς συμμαχίαν	ὑπαξόμενον.	Εἰ δὲ μὴ πείσειεν, ἐπενόει
[5, 136]	φρονοίη Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν	παραπεμπόμενον	ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα
[5, 69]	Σικελίας ἐπὶ συνησθήσει τοῦ κήδους,	ἐργασόμενόν	τι καὶ μεῖζον· τὸ δ'
[5, 93]	ἐκ τῆς Ἰταλίας, δυσχερὲς δ'	ἐσόμενον	αὐτῷ Καίσαρος τὴν Ἰταλίαν εἰληχότος.
[5, 135]	δὲ μοῖραν ἱκανὴν ἐς τὸν	ἐσόμενον	πόλεμον, ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα
[5, 123]	Καίσαρι ἐς Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ	κατακτησόμενον	αὐτὴν· ὁ δὲ ἀντενεκάλει τῆς
[5, 22]	ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ	πρασσόμενον	ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν
[5, 139]	τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιος ἐπέτρεπε,	παυόμενον	τοῦ πρὸς τὸν ἀμείνονα πολέμου,
[5, 112]	πολὺ τῆς νυκτὸς ἀνακωχεύοντα καὶ	βουλευόμενον,	εἴτε ἐς Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ
[5, 84]	εἶχον ἀχρείως· ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν	οἰχόμενον	ἐς Σικελίαν, ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς
[5, 89]	ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν οὖν,	ἀρχόμενον	τὸ δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς
[5, 100]	νεῶν ἑπτὰ ὧν ἤγαγεν ἔπεμπε	κατασκεψόμενον	τὰ νεώλκια τοῦ Καίσαρος καὶ
[5, 62]	συναλλάξειν, οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον	εἰργασμένον.	Σὺ δὲ καὶ τῶνδε τὴν
[5, 46]	ἔπεμπε, τὰ μὲν ὅπλα φέροντα,	ἐσκευασμένον	δ' ὡς ἐν ὁδοιπορίᾳ. Οἱ
[5, 97]	ὁπλιτῶν ἔχοντα καὶ ἄλλο πλῆθος	ἐσκευασμένον	κούφως, τὴν δὲ πρὸς ἕω
[5, 57]	τὸ πλῆθος, εὗρε τὸ Βρεντέσιον	ἀποτετειχισμένον	καὶ οὐδὲν ἄλλ' ἢ παρεστρατοπέδευε
[5, 61]	ψήφῳ καὶ κρίσει καὶ προγραφῇ	κατεγνωσμένον	καὶ πολιορκήσαντα μὲν τὸ Βρεντέσιον
[5, 66]	Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν	ἡγούμενον	τῷ Καίσαρι τοῦ περὶ Ῥοδανὸν
[5, 15]	ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ γεγονότα	διηγούμενον	ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ ἐλοιδόρουν
[5, 100]	ἀναζεύξειν τὸν Καίσαρα, ὡς ἐπύθετο	ναυπηγούμενόν	τε καὶ ἐπιπλευσούμενον αὖθις αὐτοῦ
[5, 100]	ἐκ φοινικῆς ἐς κυανῆν μεταλλάξαι,	εἰσποιούμενον	ἄρα ἑαυτὸν τῷ Ποσειδῶνι. Ἐλπίσας
[5, 118]	ἐπενόουν. Ἐπενόει δὲ καὶ τὸν	καλούμενον	ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ
[5, 112]	Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ πρῶτον	καλούμενον	τέλος ἐς Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας δὲ
[5, 66]	τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς πάντων	ἐπαινούμενον,	εὐφυὴς ὢν ἄρα καὶ ταχὺς
[5, 15]	ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν προαχθῆναι	ἀρνούμενόν	τε καὶ τὰ γεγονότα διηγούμενον
[5, 100]	Φασὶ δ' αὐτόν, ὑπὸ τῶνδε	χαυνούμενον,	καὶ τὴν συνήθη τοῖς αὐτοκράτορσι
[5, 25]	τὸν Πομπήιον ἐχώρουν ὡς δικαιότερα	αἱρούμενον.	Γεγένητό τε πλούσιος ἐκ τῆς
[5, 14]	χάριτος τῆς ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας	ἀφαιρούμενον.	Ἤκμαζε δὲ ἐν τῷ τότε
[5, 21]	λέγων Καίσαρα διὰ τὴν ἀρχὴν	δορυφορούμενον,	αὐτὸς ἀφρούρητος ὤν. Ἀνεχώρει δὲ
[5, 22]	δεδημευμένα οὐ πιπράσκοντα μᾶλλον ἢ	δωρούμενον	αὐτοῖς. Χρῆναι δέ, εἰ τῷ
[5, 100]	ὡς ἐπύθετο ναυπηγούμενόν τε καὶ	ἐπιπλευσούμενον	αὖθις αὐτοῦ θέρους, ἐξεπλήσσετο μὲν
[5, 90]	τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας	περικλώμενον,	καὶ ὁ τοῦ βυθοῦ σπασμὸς
[5, 15]	θεάτρου τὸν στρατιώτην ἀπῄτουν, οὐχ	ὁρώμενον	ἡγούμενοι διεφθάρθαι. Ἐπελθόντα δὲ ἐνόμιζον
[5, 44]	μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ τύχῃ	χρώμενον,	οὐ βεβαίῳ πράγματι, κωλῦσαι τοὺς
[5, 70]	ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ	περικτώμενον.	Ὁ δὲ καὶ τέως τὸν
[5, 65]	Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν Παρθυαίους τε καὶ	Λαβιηνὸν	τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν Παρθυαίων
[5, 31]	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν	Σαλουιδιηνὸν	βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον.
[5, 66]	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτίκα τὸν	Σαλουιδιηνὸν	ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡς ἐπὶ
[5, 27]	Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλος ἔπεμπε καὶ	Σαλουιδιηνὸν	κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆς ἐς
[5, 66]	αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε	Σαλουιδιηνόν,	τὸν ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ
[5, 117]	ἡσθεὶς τῶν στενῶν ἀφῃρημένος καὶ	Τισιηνὸν	ἐκάλει μετὰ τοῦ στρατοῦ. Τισιηνῷ
[5, 32]	αὐτοὺς βοηθεῖν πολιορκουμένῳ Λευκίῳ, καὶ	Τισιηνὸν	μετὰ τετρακισχιλίων ἱππέων, λεηλατεῖν τὰ
[5, 33]	καὶ Ἀσίνιον καὶ Ἀτήιον καὶ	Καληνὸν	ἐκ τῆς Κελτικὴς ἤπειγε βοηθεῖν
[5, 12]	ἐδείκνυε τὰ Ἀντωνίου. Οἱ δὲ	Καληνόν	τε προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ δύο
[5, 7]	δ' ἐς αὐτὸν ἐλθοῦσι μετὰ	Τῆνον	Αἴγιναν ἔδωκε καὶ Ἴκον καὶ
[5, 7]	δὲ διδοὺς Ἄνδρον τε καὶ	Τῆνον	καὶ Νάξον καὶ Μύνδον, ἃς
[5, 39]	πατρίδος· καλὸν γάρ μοι τὸν	ἔπαινον	ἐπὶ τῇ γνώμῃ καὶ τὸ
[5, 14]	οἰκιστὰς ἐπὶ τοῖς Ἀντωνίου τέλεσιν	ἀπέφαινον,	οἱ δὲ οἰκισταὶ τοῖς στρατιώταις,
[5, 98]	Καὶ νυκτὸς ἦν ἔτι τὸ	δεινὸν	ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος δέ ποτε τοῦ
[5, 44]	τὰ σοὶ μάλιστα ὠφελιμώτατα, μηδὲν	δεινὸν	αὐτοὺς ἐργάσασθαι διὰ τὴν ἐμὴν
[5, 90]	ἐφ' ἡσυχίας παριέμενοι καὶ τὸ	δεινὸν	ἐκδεχόμενοι καὶ συνεργοῦντες ἐς αὐτὸ
[5, 89]	~Μηνόδωρος μὲν οὖν, ἀρχόμενον τὸ	δεινὸν	ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς τὸ πελαγιώτερον
[5, 35]	γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ	δεινόν.	Ἠλῶντο οὖν οἱ θεράποντες κατὰ
[5, 90]	ἐπὶ πολὺ ἐτραχύνετο. Καὶ τὸ	δεινὸν	οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ποτὲ
[5, 132]	ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ	κἀκεῖνον	ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν
[5, 62]	σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ'	ἐκεῖνον	εἰργασμένον. Σὺ δὲ καὶ τῶνδε
[5, 63]	οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ γὰρ	ἐκεῖνον·	μέμψεσθαι δ' αὐτοῦ τῇ μητρί,
[5, 39]	τινας ἡ διαβολή, καὶ πρὸς	ἐκεῖνον	ᾤχοντο πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι,
[5, 13]	διδομένων σφίσι περισπώμενοι καὶ τὸ	ἄμεινον	ἐκλεγόμενοι. Οὐδὲ ἐπιπλήσσοντος αὐτοῖς καὶ
[5, 139]	καὶ τοὺς ἐρέτας ὥπλισεν, ὡς	ἄμεινον	ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν γῆν
[5, 33]	τῶν Λευκίου μονομάχων· καὶ πολλοὺς	ἔκτεινον	συμπλεκόμενοι. ~Ὡς δὲ ἐξείργαστο πάντα
[5, 33]	ἐς Ῥάβενναν, ὁ δ' ἐς	Ἀρίμινον,	ὁ δὲ Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον
[5, 41]	ἴδιόν τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ	κοινὸν	ὑπὲρ τῆς πατρίδος γεγονέναι. Καὶ
[5, 115]	πίνειν ἀθρόως· ὅσοι δὲ ἠμέλησαν,	ἔπινον	ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον. Οὕτω μὲν
[5, 120]	σφῶν σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες.	Διέκρινόν	γε μὴν οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο,
[5, 47]	ὑμῖν καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ	ἔκαμνον	ἐγώ, πάντα ἦν ὑπὲρ τῆς
[5, 81]	ἀλλαγὴ παρὰ μέρος· οἱ δὲ	ἔκαμνον	ἔκ τε τῶν πετρῶν, ἐφ'
[5, 98]	χειμῶνος ἐς τὸν Ἐλεάτην κόλπον	ἐρυμνὸν	ὄντα συμπεφεύγει, χωρὶς ἑξήρους μιᾶς,
[5, 4]	οἱ χρηστοὶ τῶν ἡμετέρων πολιτῶν	τύραννον	ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε
[5, 6]	πολεμίους, οἷς οὐ τὰ χρήματα	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τὰ σκεύη καὶ
[5, 1]	ἀρχὴ πᾶσα περιῆλθεν ἐς δύο	μόνον,	Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα. Ἐγίνετο
[5, 91]	ἐπιχειρεῖν ὅλως μαλακὸς ὢν καὶ	μόνον	ἐγνωκὼς ἀμύνεσθαι τοὺς ἐπιπλέοντας. ~Καίσαρι
[5, 26]	ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι	μόνον	ἐδόκει, μέχρι καὶ τοῦδε ἥσσων
[5, 42]	ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα	μόνον	ἐμὲ τῶν γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς
[5, 71]	τὸν Μηνόδωρον ὡς στρατηγικὸν καὶ	μόνον	εὔνουν ἀνεκάλει. ~Μουκίας δὲ αὐτὸν
[5, 123]	τῆς προτέρας τάξεως ἀφῃρῆσθαι καὶ	μόνον	ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ τε
[5, 113]	τῆς Ῥωμαίων ἀρετῆς, ὅπου Μεσσάλας,	μόνον	ἔχων ἐν τοσῇδε συμφορᾷ τὸν
[5, 39]	τὰ δὲ πάτρια Ῥωμαίοις πρόσχημα	μόνον	ἦν καὶ γέλως. Ἅπερ ἐγὼ
[5, 64]	οὐ κρῖναι σφίσιν, ἀλλὰ διαλλάξαι	μόνον	ᾑρημένοι, σφίσι δ' αὐτοῖς προσελόμενοι
[5, 100]	ναυαγίοις ἐπιχειρεῖν ἠξίου, ἀλλ' ἔθυε	μόνον	θαλάσσῃ καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς
[5, 143]	τύχης εὔκαιρα παρεχούσης, ἀλλ' ἠμύνετο	μόνον.	~Καὶ Πομπήιος μὲν τοιόσδε γενόμενος
[5, 120]	τινα πεῖραν ἔλιπον, ὅτι μὴ	μόνον	τὸ πῦρ· τούτου δὲ μετὰ
[5, 82]	καθορῶσιν ἀλλήλους καὶ τὸν ἄλλον	πόνον	ἀφέντες αὐτίκα μετ' ὀργῆς καὶ
[5, 92]	ναῦς εἶχεν, δεόμενος πολλῶν, οὔτε	χρόνον	ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος ὑπὸ τοῦ
[5, 3]	καὶ τῆς στρατείας τοὺς ἐντελῆ	χρόνον	ἐστρατευμένους χωρὶς ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας
[5, 73]	περιειστήκεσαν, καὶ οἱ περὶ τὸ	δεῖπνον	αὐτὸ ἀφανῶς εἶχον ὑπεζωσμένα ξιφίδια.
[5, 109]	καὶ ἐπιχειρήσειν τῷ Ταυρομενίῳ, μετὰ	δεῖπνον	εὐθὺς ἐς Μεσσήνην περιέπλει, μέρος
[5, 76]	διατριβὰς ἢ ἀκροάσεις. Καὶ τὸ	δεῖπνον	ἦν Ἑλληνικὸν καὶ μεθ' Ἑλλήνων
[5, 116]	Ἡλίου βοῦς γενέσθαι καὶ τὸν	ὕπνον	Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς δὲ τῆς Ἀγρίππου
[5, 67]	ἐκ δύσεως διὰ Σαρδὼ καὶ	Κύρνον	ἐχομένας ὑπὸ τῶν Πομπηίου, οὔτ'
[5, 78]	ὑπισχνεῖτο δὲ ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ	Κύρνον	καὶ τρία τέλη στρατοῦ καὶ
[5, 80]	Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐς Σαρδόνα καὶ	Κύρνον	τοὺς παραληψομένους, ἃ Μηνόδωρος ἐνεχείριζεν,
[5, 4]	ὑμῖν ἐπεθήκαμεν, ὡς ἂν ἡμεῖς	ἀκίνδυνον	φόρον ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ μέρη φέρειν
[5, 84]	λέγων οὐκ εὔβουλον εἶναι τὸ	ῥιψοκίνδυνον,	ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην προσδοκῴη. Ὡς
[5, 67]	σφαγὰς καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε	πανώδυνον	γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ
[5, 110]	ἄρχειν, οἱ μὲν αὐτῶν ἐς	Κόκκυνον	ἄκραν ὡρμίσαντο, οἱ πεζοὶ δ'
[5, 11]	ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ στολὴν εἶχε	τετράγωνον	Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς πατρίου, καὶ
[5, 76]	αὖθις ἐξ ἡγεμονίας καὶ σχῆμα	τετράγωνον	ἔχων καὶ ὑπόδημα Ἀττικὸν καὶ
[5, 134]	ἐπολέμησεν ἄνευ προφάσεως, καὶ Λέπιδον	κοινωνὸν	ὄντα τῆς ἀρχῆς τὸ μέρος
[5, 7]	Ἄνδρον τε καὶ Τῆνον καὶ	Νάξον	καὶ Μύνδον, ἃς οὐ πολὺ
[5, 89]	οἰμῳζόντων καὶ παρακελευόντων ἀλλήλοις ἐς	ἀνήκοον·	οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν
[5, 16]	αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ, τό τε	πρέπον	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸν ἄρχοντα
[5, 44]	ἐγχειρίζων μὲν ἐμαυτόν σοι, καθάπερ	εἶπον,	εἰς ὅ τι θέλοις, ὑποδεικνὺς
[5, 82]	γῇ πόνου καὶ ἀρετῆς οὐδὲν	ἀπέλειπον.	Ἀκόντιά τε γὰρ ἦν ἀθρόα
[5, 120]	ναυαγίων. Οὐ γάρ τινα πεῖραν	ἔλιπον,	ὅτι μὴ μόνον τὸ πῦρ·
[5, 50]	αὐτῇ Πλάγκος συνέπλει, τὸν ἔτι	λοιπὸν	αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας.
[5, 84]	ναῦς ἔχοντι ὀλίγας, μέχρι τὸ	λοιπὸν	ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ πάρεστιν. Ὁ
[5, 89]	αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι. Τὸ δὲ	λοιπὸν	πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως τὸ πνεῦμα
[5, 103]	στρατόπεδον καὶ σταθμεύειν ἐς τὸν	κόλπον	διελθόντα τὸν εὐθὺ Ταυρομενίου, τρία
[5, 81]	δὲ ἀρχομένης οἱ μὲν τὸν	κόλπον	ἐν χρῷ παρὰ τὴν γῆν
[5, 98]	τοῦ χειμῶνος ἐς τὸν Ἐλεάτην	κόλπον	ἐρυμνὸν ὄντα συμπεφεύγει, χωρὶς ἑξήρους
[5, 81]	Καὶ οἱ μὲν ἐς τὸν	κόλπον	τὸν ὑπὲρ Κύμης συνέφυγον καὶ
[5, 27]	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος	περιέπεμπον·	πεῖραί τε τούτων τῶν ξεναγῶν
[5, 69]	μητέρα τοῦ Πομπηίου, καταπρήσειν ἀπειλοῦντες,	ἐξέπεμπον	ἐργασομένην διαλύσεις. Λίβων μὲν δὴ
[5, 52]	Σικελίας ἐπὶ νεῶν μακρῶν, καὶ	παρέπεμπον	αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν
[5, 130]	ἱερῶν ἐς τὴν οἰκίαν ἀπιόντα	παρέπεμπον.	Τῆς δ' ἐπιούσης αὐτὸς ἐβουληγόρησέ
[5, 62]	ἐπῆγε τὸν Φουλβίας θάνατον καὶ	τρόπον	αὐτοῦ, ὅτι πρὸς τὴν ὀργὴν
[5, 140]	τῶν ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν	τρόπον.	~Ποταμὸν δ' ἐν μέσῳ λαβὼν
[5, 142]	οὐ βέβαιον ἔς τε τὸν	τρόπον	ὑπονοῶν καί τινα συγγινώσκων ἐς
[5, 44]	ἐμὴν καὶ σὴν φιλονικίαν, μηδὲ	ἄνθρωπον	ὄντα καὶ τύχῃ χρώμενον, οὐ
[5, 138]	τῷ τοῦ Φουρνίου στρατοπέδῳ κατὰ	μέτωπον	καὶ κατόπιν ἐκ περιόδου λαθών.
[5, 106]	ἐπ' ἀλλήλους, οἱ μὲν κατὰ	μέτωπον,	οἱ δ' ἐς περικύκλωσιν, σύν
[5, 109]	πέλαγος ἐκ τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ	καθαρὸν	ἔγνω πολεμίων, ἔπλει στρατὸν ἔχων,
[5, 138]	καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον	ὑγρὸν	ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ περισωθέντες
[5, 7]	οἰκίζειν παραινῶν, Ῥοδίοις δὲ διδοὺς	Ἄνδρον	τε καὶ Τῆνον καὶ Νάξον
[5, 114]	δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ τὴν	ἄνυδρον	γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς
[5, 41]	Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος, ἵνα	ἐλεύθερον	εἴη τῷ Λευκίῳ βουλεύεσθαί τε
[5, 80]	Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν τε ἐλθόντα	ἐλεύθερον	εὐθὺς ἀπέφηνεν ἐξ ἀπελευθέρου καὶ
[5, 105]	πέντε καὶ τεσσαράκοντα ἀπὸ Μεσσήνης.	Ἐξελεύθερον	ἄγοντα Ἀπολλοφάνη, καὶ αὐτὸς ἐφείπετο
[5, 137]	ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε, Πομπήιος δὲ Θεόδωρον	ἐξελεύθερον,	ὃς μόνος οἱ συνῄδει τὸ
[5, 84]	Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ τόνδε	ἀπελεύθερον	ἑαυτοῦ, ναυάρχους ἀπέφηνεν ἀντὶ Μηνοδώρου
[5, 93]	τὸν Ἀντώνιον ἔφη καὶ Καλλίαν	ἀπελεύθερον	ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι, συντιθέμενον τῷ
[5, 4]	καὶ Κασσίου συμφορᾶς ἐς τὸ	ἱερὸν	ἱκέτας ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος
[5, 133]	ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ τὸ	ἱερὸν	τῆς Ἥρας πλουτοῦν ἀναθήμασιν ἐσύλησε,
[5, 109]	ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ	ἱερὸν	τὸ Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐς
[5, 46]	χιλίαρχον ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ βιβλίον	ἐφήμερον	τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ παρόντος. Οἱ
[5, 77]	ἑτέρας, αἱ δὲ ἐς τὸ	φανερὸν	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε
[5, 65]	τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν ἀκωλύτως ἴσον	ἑκάτερον.	Αἵδε μὲν ἦσαν αἱ τελευταῖαι
[5, 22]	συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων	ἑκάτερον	αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον
[5, 64]	τοῦ στρατοῦ καὶ εὐφημίαι πρὸς	ἑκάτερον	αὐτῶν ἦσαν ἄπαυστοι δι' ὅλης
[5, 93]	εἰρημένον μὲν ἐν ταῖς συνθήκαις	ἑκάτερον	ξενολογεῖν ἐκ τῆς Ἰταλίας, δυσχερὲς
[5, 23]	αὐτῶν πυθόμενοι καὶ τὴν εἰς	ἑκάτερον	σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεις ἔπεμψαν
[5, 9]	Κλεοπάτρᾳ, ἐκδοῦναι δὲ καὶ Ἀραδίους	ἕτερον	ἱκέτην, ὅν τινα, Πτολεμαίου τοῦ
[5, 75]	Βρούτῳ, τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας,	ἕτερον	Ἰλλυριῶν γένος, αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας·
[5, 124]	εἰ πολεμήσουσιν αὖθις ἐμφύλιον πόλεμον	ἕτερον	καὶ οὔ ποτε σφᾶς ἐπιλείψουσιν
[5, 78]	τέλη στρατοῦ καὶ ψιλῶν πλῆθος	ἕτερον.	Καὶ τόδε ὂν ἔργον εἴτε
[5, 68]	ἐς τὸν ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο· καὶ	ἕτερον	πένθος ἦν ὁρωμένων ἀνὰ τὸ
[5, 107]	ὅτε συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν	ἕτερον	στόλον ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν
[5, 20]	Ἰταλίαν ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι καὶ	μηδέτερον	αὐτῶν ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆς
[5, 18]	τῇ πόλει καὶ κλοπῆς ἔτι	βιαιότερον	ἠνώχλουν, καὶ ἠνώχλουν ἀδεῶς, καὶ
[5, 7]	οὐ πολὺ ὕστερον ἀφῃρέθησαν ὡς	σκληρότερον	ἄρχοντες. Λαοδικέας δὲ καὶ Ταρσέας
[5, 62]	ἐπολέμουν· ὁ δὲ Πομπήιος οὐ	πρότερον,	ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ θαρρῶν ἐπιβέβηκε
[5, 22]	τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ	πρότερον	δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου,
[5, 3]	Διενείμαντο δὲ αὖθις ὅσα καὶ	πρότερον	ἔθνη καὶ ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου·
[5, 54]	Ἀντώνιον· ὁ δὲ οἷα καὶ	πρότερον	εἶπε· Φουλβίας μὲν ᾐσθόμην οὔσης
[5, 44]	θέλοις, ὑποδεικνὺς δέ, οἷα καὶ	πρότερον	καὶ νῦν ἐφρόνησα περὶ σοῦ
[5, 101]	ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν δὲ	πρότερον,	ὡς ἐς πάντα οἱ συνοῖσον,
[5, 109]	τοῦ Σκυλακίου διεπεπλεύκει, μαθὼν ἔτι	ἀκριβέστερον,	ὅτι ὁ Πομπήιος ἐκ Μεσσήνης
[5, 89]	ἀνήχθη καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν·	ἀσθενέστερον	δὲ ἔχων τὸ κῦμα διὰ
[5, 104]	ὑπὸ τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ	ὕστερον	αὐτὰς προσιούσας αἱ ὁλκάδες ὡς
[5, 7]	καὶ Μύνδον, ἃς οὐ πολὺ	ὕστερον	ἀφῃρέθησαν ὡς σκληρότερον ἄρχοντες. Λαοδικέας
[5, 8]	ἐνέβαλεν, ἧς δὴ χάριν οὐδ'	ὕστερον	ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη, ὁ Ἀντώνιος
[5, 104]	οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δ'	ὕστερον.	Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον.
[5, 127]	διερίσει) εἴθ' ὡς αὐτὸς ἔλεγεν	ὕστερον	ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο
[5, 126]	καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν	ὕστερον	παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ ὁ
[5, 16]	σπουδῆς ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο, καὶ	βραδύτερον	αὐτοῖς τοῦ Καίσαρος ἐπιόντος ἠγανάκτουν.
[5, 70]	θεράποντας ἐσταύρου. Οὐ μὴν ἐλάνθανε	δεύτερον	ἐπὶ Βιθυνικῷ τόδε μύσος ἐργασάμενος,
[5, 63]	ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι τῷ Ἀντωνίῳ,	νεώτερον	ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ δὲ πολεμοῦντι
[5, 89]	δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς τὸ	πελαγιώτερον	ἀνήχθη καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν·
[5, 71]	καὶ ὁ Λίβων ἐς τὸ	πελαγιώτερον,	ὀλίγου ῥεύματος αὐτοὺς διείργοντος μὴ
[5, 106]	καὶ κόρακας ἢ χεῖρας σιδηρᾶς	εὐκολώτερον	ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ ὅτε βιασθεῖεν,
[5, 35]	αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ	γνωριμώτερον	γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν.
[5, 89]	Καὶ τὸ πνεῦμα ἐς νύκτα	χαλεπώτερον	ἐγίγνετο, ὥστε μηδὲ κατὰ φῶς
[5, 98]	νυκτὸς ἦν ἔτι τὸ δεινὸν	ἀτοπώτερον.	~Ἐνδόντος δέ ποτε τοῦ κακοῦ
[5, 143]	εἶναι Πομπηίου παῖδα, ἐλῄστευέ τε	φανερώτερον,	καὶ μετὰ Γάιον Καίσαρα ἐπολέμησεν
[5, 37]	κάτω διερριπτεῖτο, τὴν ὕβριν οὐκ	ἔφερον,	ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ τῆς ὄψεως,
[5, 68]	τὰ εὐσχήμονα μάλιστα ὡς οἰκεῖα	ἔφερον.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐπαύετο σὺν
[5, 46]	παρὰ τοῦ Καίσαρος· οἱ δὲ	ἔφερον	αὐτῷ τὸν ἀριθμὸν τοῦ στρατοῦ,
[5, 37]	(οὐ γὰρ ἔτι πύργους εἶχον)	ἔφερον	ἐς τὰ τείχη μετὰ ἀπονοίας,
[5, 101]	τὰς ὁλκάδας, αἳ τὸν σῖτον	ἔφερον,	ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας κατέδυεν ἢ
[5, 17]	Ἃ καὶ οἱ στρατηγοὶ συνιέντες	ἔφερον,	ὡς οὐ νόμῳ μᾶλλον αὐτῶν
[5, 121]	τῶν πύργων, αἷς δὴ μόναις	διέφερον	ἀλλήλων, ὁ Ἀγρίππας συνεὶς πλέονας
[5, 115]	ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι προσδοκῶντες	ἀνέφερον	αὖθις αὑτῶν. Ὡς δὲ καὶ
[5, 63]	πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν γνώμην	ἐξέφερον	τοῦ στρατοῦ. Ὁ δὲ καὶ
[5, 124]	σημεῖα καὶ ἐς τὸν Καίσαρα	μετέφερον,	καὶ σκηνὰς ἔλυον ἕτεροι. ~Καὶ
[5, 92]	Δεινὸς δὲ ὢν ἀεὶ τὸ	συμφέρον	συνιδεῖν ἔπεμπε Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον,
[5, 59]	ἐγίγνοντο, καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις	προύφερον,	οἱ μὲν τὴν ἀπόκλεισιν τοῦ
[5, 36]	ὁ Λεύκιος ἦγε πρὸ ἡμέρας.	Σίδηρόν	τε τειχομάχον εἶχον τολὺν καὶ
[5, 119]	βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος διὰ	σίδηρον	τὸν περιέχοντα, καὶ τὸ μῆκος
[5, 82]	ἐξῃρέθη, ὁ δὲ Μενεκράτης τὸν	μηρὸν	ἀκοντίῳ πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ
[5, 60]	εἴα τω τὸν Καίσαρα καλεῖν	ἐχθρόν,	ἔς τε Λεύκιον καὶ τοὺς
[5, 53]	ναῦν δὲ οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ	καιρὸν	ἐς ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦς ἐκείνων
[5, 60]	Οὗτος τότε ὁ Κοκκήιος, τὸν	καιρὸν	οὐ μεθείς, ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι πρὸς
[5, 42]	νομίσῃς δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ παρρησίας	(ἄκαιρον	γάρ) ἀλλὰ μετὰ ἀληθείας, ἧς
[5, 43]	εἶναι παράνομον, ὡς ἀναγκαίαν καὶ	πρόσκαιρον	ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ Βρούτου περιόντων
[5, 111]	κούφους ἐκπέμπων μόνους· οὐ γὰρ	εὔκαιρον	ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων
[5, 111]	οἱ ἱππέες οἱ τοῦ Πομπηίου	διέφθειρον	ἢ συνελάμβανον, οἱ δ' ἐς
[5, 127]	τῶν φορτίδων πλῆθος, καίπερ ὂν	ἄπειρον,	τοῖς δεσπόταις διέπεμπε. Καὶ τὸν
[5, 36]	ἢ παραδιδόναι σφᾶς ἢ τοῦτο	χεῖρον	ἡγουμένους θανάτου μάχεσθαι μέχρι θανάτου.
[5, 103]	ἔπεμπεν ἐπὶ Στυλίδα καὶ πορθμὸν	ἄκρον	ἐφεδρεύειν τοῖς ἐσομένοις· Ταῦρον δ'
[5, 98]	Ἀππίου δ' ἄρτι τὸ Ἀθηναῖον	ἄκρον	περιπλέοντος αἱ μὲν συνετρίβοντο τῶν
[5, 37]	ἀνετρέποντο ὑπὸ τῆς ὄψεως, καὶ	μικρὸν	ἔστησαν ἀποροῦντες ὥσπερ ἐν τοῖς
[5, 77]	ἀφανῆ τὴν θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ	μικρὸν	ἢ οὐδὲν ἄκος τοῦ λιμοῦ
[5, 65]	ἀρχὴν ἐφ' ἑαυτῶν ἐμερίσαντο ἅπασαν,	ὅρον	μὲν εἶναι σφίσι Σκόδραν πόλιν
[5, 132]	εἰς διόρθωσιν πολὺν μὲν εἰργάσατο	φθόρον	τῶν ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ' ὅμως
[5, 120]	πολέμιον οὐκ ἦν ἔτι ὁμοίως	εὔπορον·	ὅπλοις τε γὰρ ὡς τὰ
[5, 4]	ἐπεθήκαμεν, ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον	φόρον	ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ μέρη φέρειν τῶν
[5, 97]	αἰσιούμενος ἴσως διὰ τὸν πατέρα	νικηφόρον	αἰεὶ γενόμενον· ὁ δὲ Πομπήιος
[5, 70]	περὶ ἄνδρα καὶ τὰ πολέμια	λαμπρὸν	καὶ τῆς αἱρέσεως ἐγκρατῆ φίλον
[5, 10]	Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ στρατηγὸν αὐτῇ	Σκαῦρον	ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ Σκαῦρον
[5, 10]	Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ	Σκαῦρον	ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ Γαβίνιον τὸν
[5, 103]	πορθμὸν ἄκρον ἐφεδρεύειν τοῖς ἐσομένοις·	Ταῦρον	δ' ἐς τὸ Σκυλάκιον ὄρος,
[5, 118]	πολλῶν, ἔργου δὲ μείζονος οὐδενός,	Ταῦρον	ὁ Καῖσαρ ἔπεμψε τὰς ἀγορὰς
[5, 112]	ἐς πύστιν τῶν γεγονότων καταθέοντες	εὗρον	αὐτὸν τό τε σῶμα καὶ
[5, 21]	ἔμελλον περὶ ἑκάστων. Καὶ οὐχ	εὗρον	ἐρευνώμενος, ὅ τι σαφῶς ἀντεγράφετο
[5, 52]	δ' ἐκ μὲν Ἀλεξανδρείας ἐς	Τύρον	ὥδευεν, ἐκ δὲ Τύρου διαπλέων
[5, 42]	προαπεδείκνυντο. ~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν	τάφρον	ἀφίκοντο, προσηγόρευσάν τε ἀλλήλους καὶ
[5, 36]	δὲ μεθ' ὁρμῆς βιαίου τὴν	τάφρον	ἐνέχωσαν καὶ τοὺς σταυροὺς ὑπερέβησαν
[5, 118]	τύχῃ μέχρι δεῦρο κεχρημένος αὐτοῖς,	αἰσχρὸν	δὲ νομίσας ἀντειπεῖν ἐδέχετο. Καὶ
[5, 42]	καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος, οὐκ	αἰσχρὸν	ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε προφάσεως ὑπὸ
[5, 137]	Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε, Πομπήιος δὲ	Θεόδωρον	ἐξελεύθερον, ὃς μόνος οἱ συνῄδει
[5, 79]	λύειν τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει	Μηνόδωρον	ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο
[5, 100]	ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ παρασκευῇ πολεμῶν,	Μηνόδωρον	δὲ μετὰ νεῶν ἑπτὰ ὧν
[5, 71]	τὰς διαλύσεις ἐπειγόντων καὶ τὸν	Μηνόδωρον	διαβαλλόντων ἐς φιλαρχίαν ὡς οὐκ
[5, 78]	ὁ Καίσαρος ἀπελεύθερος, πρὸς τὸν	Μηνόδωρον	διέπλευσε σίτου κομιδῆς οὕνεκα καὶ
[5, 73]	καὶ τῆς χρείας ἀξίως· εἴθε	Μηνόδωρον	ἦν ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ·
[5, 101]	Θορύβου δὲ πάντα μεστὰ διὰ	Μηνόδωρον	ἦν, Καίσαρος ἀπόντος ἔτι καὶ
[5, 78]	εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε τῶν ἐς	Μηνόδωρον	παρὰ Πομπηίου διαβολῶν, ὁ Καῖσαρ
[5, 56]	δύναιτο. Ὁ δὲ ἄσμενος αὐτίκα	Μηνόδωρον	σὺν ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατοῦ
[5, 80]	πολὺν ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο·	Μηνόδωρόν	τε ἐλθόντα ἐλεύθερον εὐθὺς ἀπέφηνεν
[5, 71]	ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ τὸν	Μηνόδωρον	ὡς στρατηγικὸν καὶ μόνον εὔνουν
[5, 61]	Οὐ γάρ, ἔφη, καὶ τὸν	σὸν	ἀδελφόν, ἵν' ἐχθρὸς ᾖς μοι,
[5, 42]	τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον τὸ	σὸν	ἄνευ σπονδῶν ἱέμην) ἀλλ' ἵνα
[5, 62]	ἔλασσον ἢ αὐτὸς σὺ τὸν	σὸν	πατέρα τιμῶν. Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ
[5, 93]	Ἀντωνίῳ μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντος,	μέσον	ἔχων ποταμὸν τὸν ἐπώνυμον. ~Κατὰ
[5, 106]	δὲ βαρείας αὐτὸς ἦγε κατὰ	μέσον	καὶ τὸν ἄλλον στόλον ἐξ
[5, 82]	δὴ νῆες ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης	ἐνέπεσον	καὶ συνέτριψαν ἡ μὲν τὸν
[5, 103]	προείρηται, τάς τε ἐς τὴν	νῆσον	ἀποβάσεις ἐφύλασσεν ἁπάσας καὶ τὰς
[5, 69]	Ἀφικόμενος δὲ ὁ Λίβων ἐς	νῆσον	ὡρμίσθη τὰς Πιθηκούσας, ἣ νῦν
[5, 139]	πολλῷ, καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς	Προκόννησον.	Δείσας οὖν ὁ Πομπήιος τὰς
[5, 77]	τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν.	Πελοπόννησον	Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου Πομπηίῳ, κελεύων,
[5, 72]	φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ	Πελοπόννησον	ἐπὶ ταύταις, ὑπατεῦσαι δ' ἀπόντα,
[5, 80]	καὶ Ἀντώνιος καὶ διὰ τοῦτο	Πελοπόννησον	οὐ δοίη. ~Ὡς δὲ αὐτῷ
[5, 65]	ἐκ τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν ἀκωλύτως	ἴσον	ἑκάτερον. Αἵδε μὲν ἦσαν αἱ
[5, 5]	ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς ἁμαρτήματος	ἴσον	ἐπιτίμιον ὁρίζεται. ~Ὁ μὲν οὕτως
[5, 124]	αὐτὸν ἐπεμέμφοντο αὐτῆς, ἐς τὸ	ἴσον	τοῖς ἡσσημένοις καταστάντες. Ὧν ὁ
[5, 101]	πρότερον, ὡς ἐς πάντα οἱ	συνοῖσον,	ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον
[5, 109]	ἔγνω πολεμίων, ἔπλει στρατὸν ἔχων,	ὅσον	αἱ νῆες ἐδέχοντο, Μεσσάλαν ἐπὶ
[5, 90]	ἔχοντες ἐς τὸ πέλαγος οὔτε	ὅσον	ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ στενότης
[5, 72]	εἶχεν ἐς τότε νήσων, ἐς	ὅσον	ἄρχοιεν τῶν ἑτέρων Ἀντώνιός τε
[5, 101]	συνοῖσον, ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν,	ὅσον	εἶχε χρυσίον, καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ
[5, 114]	καὶ ἐβιάζοντο τοὺς πολεμίους, ἐς	ὅσον	εἶχον δυνάμεως. Κατεχομένων δὲ καὶ
[5, 115]	μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆς,	ὅσον	ἔσθενον, ἀντιβοήσαντος δ' αὐτοῖς τοῦ
[5, 109]	δὴ διαναπαύσας τὸν στρατόν, ἐς	ὅσον	ἤπειγεν, ἐς Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει·
[5, 135]	ἱκανὴν ἐς τὸν ἐσόμενον πόλεμον,	ὅσον	οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων
[5, 59]	ἐμπεσεῖν, νομιζομένη δὲ καὶ τὴν	νόσον	ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν ὀργὴν
[5, 59]	μέμψεσιν ἀθυμῆσαι καὶ ἐς τὴν	νόσον	ἐμπεσεῖν, νομιζομένη δὲ καὶ τὴν
[5, 8]	ἄλλα διελυμήνατο καὶ αὐτὴν ἐς	νόσον	ἐνέβαλεν, ἧς δὴ χάριν οὐδ'
[5, 62]	δυσχεράνασά τε νοσήσειε καὶ τὴν	νόσον	ἐπιτρίψειεν ὑπὸ τῆς δυσθυμίας, οὐκ
[5, 82]	Μηνοδώρου νεώς, ἡ δὲ τὸν	ταρσὸν	τῆς Μενεκράτους· ἐπεὶ δὲ αὐταῖς
[5, 61]	ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ	θᾶσσον	ἔλθοι· Οὐ γάρ, ἔφη, καὶ
[5, 62]	τῶν ἀνδροφόνων Ἀντώνιος ἐσπείσατο, οὐδὲν	ἔλασσον	ἢ αὐτὸς σὺ τὸν σὸν
[5, 65]	δὲ Ἀντώνιον, ἀμυνόμενον τῆς ἐς	Κράσσον	παρασπονδήσεως. Ἀηνοβάρβῳ δ' εἶναι πρὸς
[5, 10]	Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ	Κράσσον	τὸν ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα καὶ
[5, 17]	τότε καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο· καὶ	ἔπρασσον	αὐτὸ οἵ τε στρατοὶ κατὰ
[5, 12]	Ἀντωνίου. Οἱ δὲ Καληνόν τε	προσέτασσον	ἀποδοῦναι τὰ δύο τέλη τῷ
[5, 90]	ἡ γῆ τοῦ κλύδωνος οὐχ	ἧσσον	ἦν ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶς τὸ
[5, 90]	δὲ ἔθους τε καὶ νόμου	κρεῖσσον	διέφθειρε τῶν Καίσαρος νεῶν καὶ
[5, 90]	πάντως. Γενόμενον γὰρ τὸ κακὸν	κρεῖσσον	ἐπινοίας καὶ τὴν ἐκ τῶν
[5, 36]	τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ μὲν	ὑπώρυσσον,	οἱ δὲ τὰς κλίμακας ἐπῆγον,
[5, 35]	διεστηκός· ἔνθα αὐτοὺς τῶν ἀμφὶ	τὸν	Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ πολλὰ ἤγειραν,
[5, 128]	μὲν οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε	τὸν	ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ' ὅμως τὰ
[5, 95]	ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία	τὸν	ἀδελφόν, αἰτήσασα παρ' Ἀντωνίου, δέκα
[5, 73]	τῆς ἐς τὸν πατέρα καὶ	τὸν	ἀδελφὸν ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν δὲ τὴν
[5, 54]	πάντα ποιοῦμαι καὶ σοὶ πρὸς	τὸν	ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι συγχωρῶ μετὰ
[5, 52]	ἐν τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ	τὸν	ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ Φουλβίαν καὶ
[5, 43]	πάτρια ἠξίουν, οὐ προτιμῶν οὐδὲ	τὸν	ἀδελφὸν τῆς πατρίδος, ἀλλ' ἐλπίζων
[5, 55]	Ἀντώνιος ἐς τὴν ἑαυτοῦ ναῦν	τὸν	Ἀηνόβαρβον ἀναδεξάμενος ἐς Παλόεντα κατέπλευσεν,
[5, 137]	προδοσίας Κουρίου τινὸς τῶν ἀμφὶ	τὸν	Ἀηνόβαρβον, ἐλπίζων ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ
[5, 46]	καθὰ καὶ νῦν ἔθος ἐστὶ	τὸν	αἰτοῦντα τὸ σύνθημα χιλίαρχον ἐπιδιδόναι
[5, 10]	Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ Γαβίνιον	τὸν	Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ
[5, 82]	καὶ Μενεκράτης καθορῶσιν ἀλλήλους καὶ	τὸν	ἄλλον πόνον ἀφέντες αὐτίκα μετ'
[5, 106]	αὐτὸς ἦγε κατὰ μέσον καὶ	τὸν	ἄλλον στόλον ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει
[5, 25]	πολλὰ καὶ ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ	τὸν	ἄλλον στρατὸν ἐκ Κεφαληνίας μετεπέμπετο.
[5, 32]	ἐπελθὼν τρισὶ στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο· καὶ	τὸν	ἄλλον στρατὸν ὁ Καῖσαρ ἐκάλει
[5, 139]	Ἀντώνιος ἐπέτρεπε, παυόμενον τοῦ πρὸς	τὸν	ἀμείνονα πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ
[5, 142]	ἱππέας οὐκ ἔχοντα. Καὶ ἐς	τὸν	Ἀμύνταν οἱ τοῦ Πομπηίου πλησιάσαντα
[5, 60]	Φοινίκην τοῦ προτέρου θέρους πρὸς	τὸν	Ἀντώνιον ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα, ἐπανιόντος
[5, 63]	καὶ τῆς μητρὸς ἐς ταῦτα	τὸν	Ἀντώνιον (γένει γὰρ ἦν ἐκ
[5, 62]	ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα πρὸς	τὸν	Ἀντώνιον ἐθάρρουν. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 65]	τὰ μὲν πρὸς ἕω πάντα	τὸν	Ἀντώνιον ἔθνη τε καὶ νήσους
[5, 53]	ὣς οἱ κληροῦχοι προθύμως ἐπὶ	τὸν	Ἀντώνιον ἐστράτευον· οὕτως ἡ δόξα
[5, 93]	τοῦτο διὰ Μαικήνα. Ὁ δὲ	τὸν	Ἀντώνιον ἔφη καὶ Καλλίαν ἀπελεύθερον
[5, 55]	ὁ στρατὸς ὁ τοῦ Ἀηνοβάρβου	τὸν	Ἀντώνιον ἡγεμόνα προσεῖπεν, ὁ μὲν
[5, 144]	ἐπιτετραμμένον ἐς τὰ ἐπείγοντα ἐπιγράφειν	τὸν	Ἀντώνιον καὶ τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι.
[5, 53]	τῶν ἐν Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει	τὸν	Ἀντώνιον. Ὁ δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου
[5, 54]	τὸ λεχθὲν ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς	τὸν	Ἀντώνιον· ὁ δὲ οἷα καὶ
[5, 80]	ἔτι πλέονα συνάγων ἐβράδυνε καὶ	τὸν	Ἀντώνιον οὐ περιμείναντα ἐμέμφετο, τὴν
[5, 24]	μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ	τὸν	Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι δέ,
[5, 61]	Ἀηνοβάρβου καταδρομὰς ταξίαρχον αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι	τὸν	Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ κοινῷ
[5, 51]	ὁ Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν	τὸν	Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ ἢ
[5, 31]	διὰ ταῦτ' ἐπανιών, ἔλεγε πυνθανομένοις	τὸν	Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖς πολεμοῦσι τῷ
[5, 58]	ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐπανήγαγεν. Οὕτω	τὸν	Ἀντώνιον ὡς ἄμαχον ἐκ τῆς
[5, 53]	εἰδὼς ἐξώτρυνε τοὺς κληρούχους ἐπὶ	τὸν	Ἀντώνιον ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν
[5, 46]	Καίσαρος· οἱ δὲ ἔφερον αὐτῷ	τὸν	ἀριθμὸν τοῦ στρατοῦ, καθὰ καὶ
[5, 118]	δὲ καλῴδια πολλά, μηχαναῖς ἐπισπώμενα	τὸν	ἅρπαγα, ὅτε τῆς πολεμίας νεὼς
[5, 109]	τὸ Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐς	τὸν	Ἀρχηγέτην, Ναξίων τὸν θεόν, ὡς
[5, 16]	τε πρέπον τοῖς ἀρχομένοις ἐς	τὸν	ἄρχοντα προφέρων καὶ τὴν Καίσαρος
[5, 87]	ἄλλῃ διαλαβόντες, οἱ δὲ ταξίαρχοι	τὸν	αὐτοκράτορα ἐς αὐτοσχέδιον σκηνὴν ἐσαγαγόντες,
[5, 87]	ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι, διέδραμον καὶ καταλαβόντες	τὸν	αὐτοκράτορα σφῶν καὶ τοὺς συμφυγόντας
[5, 137]	τρεφομένων αὐτῷ μονομάχων. Ἐς δὲ	τὸν	Ἀχαιῶν λιμένα ἐπανελθὼν ἐσιτολόγει. ~Φουρνίου
[5, 112]	ἐς Μεσσάλαν διαφύγοι, θεὸς ἐς	τὸν	βάλαν λιμένα παρήνεγκε μεθ' ἑνὸς
[5, 82]	κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ	τὸν	βραχίονα ἐτρώθη, καὶ ὁ ὀβελὸς
[5, 1]	τῆσδε τῆς στάσεως, τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Βροῦτον ἐπανῃρέθη, καὶ Λέπιδος ἐξέπεσε
[5, 89]	δὲ ἔχων τὸ κῦμα διὰ	τὸν	βυθόν, εἰρεσίᾳ ὅμως καὶ πρὸς
[5, 82]	μέχρι λαμβανομένης τῆς νεὼς ἐς	τὸν	βυθὸν τοῦ πελάγους ἑαυτὸν ἔρριψεν.
[5, 129]	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν,	τὸν	δ' ἐπαγόμενος αὐτὸς ἐκ τῆς
[5, 30]	αὐτίκα δώσειν δίκην ἀρχῆς βιαίου,	τὸν	δὲ ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι
[5, 22]	μόνα ἀγείρειν ἐν ξένοις ἀνδράσι,	τὸν	δὲ Καίσαρα καὶ τὴν στρατιὰν
[5, 109]	τὸ τῶν νεῶν ὕψος. ~ΧΙΙ.	τὸν	δὲ Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ
[5, 75]	καὶ ἑτέρους ἐς ἕτερα ἔθνη.	Τὸν	δὲ στρατόν, ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ
[5, 78]	Κύρνου καὶ Σαρδοῦς ἔτι ἄρχοντι,	τὸν	δεσπότην. Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
[5, 84]	δὲ Καλουίσιος ἕως μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι	τὸν	Δημοχάρην προσεδόκα, παρέμενεν, ἔνθαπερ ὥρμιστο,
[5, 109]	ναυμαχίας μετέγνω μὴ κλέπτειν ἔτι	τὸν	διάπλουν νενικηκώς, ἀλλὰ κατὰ φῶς
[5, 72]	τε καὶ Καῖσαρ, πέμποντα Ῥωμαίοις	τὸν	ἐκ πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖς φέρειν
[5, 81]	ἤδη Καίσαρος ᾔσθετο, πρὸς δὲ	τὸν	ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν
[5, 98]	ἀρχομένου μὲν τοῦ χειμῶνος ἐς	τὸν	Ἐλεάτην κόλπον ἐρυμνὸν ὄντα συμπεφεύγει,
[5, 82]	ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ μὲν	τὸν	ἔμβολον τῆς Μηνοδώρου νεώς, ἡ
[5, 133]	Τάς τε ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ	τὸν	ἐν αὐταῖς στρατὸν ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος
[5, 54]	τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν Ἰβηρίαν καὶ	τὸν	ἐν αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ
[5, 9]	εἶχον λέγοντα Πτολεμαῖον εἶναι. Καὶ	τὸν	ἐν Ἐφέσῳ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος
[5, 9]	ὁ Ἀντώνιος ἀνεῖλε, καὶ Σεραπίωνα,	τὸν	ἐν Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς, συμμαχήσαντα
[5, 10]	πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ Κράσσον	τὸν	ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα καὶ Βύβλον
[5, 68]	ἐπεχείρουν ἐκ τῶν στενωπῶν καὶ	τὸν	ἐντυχόντα ἀνῄρουν· οἱ δ' οὐκέτι
[5, 142]	δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον ἐς	τὸν	ἐξ Ἀντωνίου τὸ πᾶν ἐπιτετραμμένον,
[5, 39]	τῆς πατρίδος· καλὸν γάρ μοι	τὸν	ἔπαινον ἐπὶ τῇ γνώμῃ καὶ
[5, 95]	χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν	τὸν	ἐπὶ Πομπήιον ὁ Καῖσαρ ἐς
[5, 141]	ὁ Ἀντώνιος ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται,	τὸν	ἐπιόντα πόλεμον οὐ προορῶν· εἰ
[5, 58]	ἐκ Μακεδονίας ἐπιόντες, ἐφορῶντος αὐτῶν	τὸν	ἐπίπλουν τοῦ Καίσαρος. Ἤδη δ'
[5, 93]	καὶ Τάραντος, μέσον ἔχων ποταμὸν	τὸν	ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ' ἀμφοτέρων
[5, 135]	πολεμοῦντι δὲ μοῖραν ἱκανὴν ἐς	τὸν	ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον οὔπω παρόντα.
[5, 107]	ἐπιβατῶν, ὅτε συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ	τὸν	ἕτερον στόλον ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα,
[5, 50]	ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκος συνέπλει,	τὸν	ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν
[5, 103]	σταθμεύειν ἐς τὸν κόλπον διελθόντα	τὸν	εὐθὺ Ταυρομενίου, τρία δ' ἔπεμπεν
[5, 10]	Συρία μέχρι μὲν ἐπ' Ἀντίοχον	τὸν	Εὐσεβῆ καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς
[5, 81]	Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ καὶ Μηνοδώρῳ	τὸν	ἔχθιστον τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν
[5, 66]	γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν,	τὸν	ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ περὶ
[5, 49]	τὰ λείψανα τῆς πόλεως διέλαχον,	τὸν	Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο θεὸν εἶναι
[5, 109]	ὡρμίσατο ἐς τὸν Ἀρχηγέτην, Ναξίων	τὸν	θεόν, ὡς χάρακα θησόμενος ἐνταῦθα
[5, 125]	καὶ αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἐς	τὸν	θώρακα ἐβλήθη· τὸ δὲ βέλος
[5, 8]	καὶ σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς	τὸν	Ἰόνιον αὐτὴ τὸν στόλον ἔχουσα
[5, 2]	ἐπὶ μεγάλης δυνάμεως ὄντας ἐς	τὸν	Ἰόνιον διέπλεον. Καὶ αὐτῶν οἱ
[5, 61]	μετὰ Φιλίππους, πολιορκοῦντα δὲ ἔτι	τὸν	Ἰόνιον ἐν κύκλῳ, ἐμπρήσαντα δὲ
[5, 55]	ἀπέλιπεν, ἀπὸ δὲ Κερκύρας ἐς	τὸν	Ἰόνιον ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ
[5, 26]	καὶ ψιλοῖς καὶ μονομάχοις περιπλέων	τὸν	Ἰόνιον ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν
[5, 4]	~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ	τὸν	Ἰόνιον ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος
[5, 56]	γνώμῃ Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως	τὸν	ἰσθμὸν καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ'
[5, 60]	κατέμενεν. Οὗτος τότε ὁ Κοκκήιος,	τὸν	καιρὸν οὐ μεθείς, ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι
[5, 31]	ἐξαπάτης ᾔσθοντο τῆς Βαρβατίου, ἐς	τὸν	Καίσαρα ἀπὸ τοῦ Λευκίου μετετίθεντο·
[5, 126]	τὸ σχῆμα ἀλλάξας ἔθει πρὸς	τὸν	Καίσαρα δρόμῳ, συντρεχόντων ὡς ἐπὶ
[5, 64]	οἱ διαλλακταὶ τὴν Ὀκταουίαν Ἀντωνίῳ	τὸν	Καίσαρα ἐγγυῆσαι. Καὶ ὁ μὲν
[5, 19]	χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς	τὸν	Καίσαρα ἐγίγνετο καὶ διαφοραὶ μείζους·
[5, 124]	στρατευόμενοι, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς	τὸν	Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν
[5, 116]	περιόδους τῶν ὀρῶν ἀπετείχιζε καὶ	τὸν	Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδος ἐς τὸ
[5, 102]	Μηνόδωρος μὲν αὖθις ηὐτομόλει καὶ	τὸν	Καίσαρα ἐλθόντα προσπίπτων ἠξίου συγγνῶναν
[5, 31]	ὑπὸ τοῦ δήμου προσαγορευθεὶς ἐπὶ	τὸν	Καίσαρα ἐχώρει καὶ στρατὸν ἤθροιζεν
[5, 47]	τε καὶ χάριτες ἦσαν ἐς	τὸν	Καίσαρα· καί τισιν αὐτῶν ἐπέτρεψέ
[5, 60]	δὲ Κοκκήιος οὐκ εἴα τω	τὸν	Καίσαρα καλεῖν ἐχθρόν, ἔς τε
[5, 81]	αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ	τὸν	Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ καὶ Μηνοδώρῳ
[5, 125]	σὺν τοῖς ἑτέροις ἐχώρουν πρὸς	τὸν	Καίσαρα. Λέπιδος δ' αὐτοῖς ἀπιοῦσιν
[5, 110]	στρατῶν πολεμίων γενομένους, δεῖσαι δὲ	τὸν	Καίσαρα, Μεσσάλαν οὐκ ἔχοντα μεταπέμψασθαι.
[5, 124]	ἥρπαζον τὰ σημεῖα καὶ ἐς	τὸν	Καίσαρα μετέφερον, καὶ σκηνὰς ἔλυον
[5, 65]	ἄνω, τὰ δὲ ἐς δύσιν	τὸν	Καίσαρα μέχρι ὠκεανοῦ. Λιβύης δὲ
[5, 60]	ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσας, ᾤχετο πρὸς	τὸν	Καίσαρα. ~Ὁ δὲ αὐτὸν ἰδὼν
[5, 63]	περὶ ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω καθομιλῶν	τὸν	Καίσαρα ὁ Κοκκήιος ἐκείνην τε
[5, 30]	Καίσαρός τε καὶ Λευκίου, φθάσας	τὸν	Καίσαρα ὁ Λεύκιος ἀνεσώσατο αὐτὰ
[5, 57]	διαλανθάνοντες. Καὶ τοῦτο μάλιστα κατέπληξε	τὸν	Καίσαρα. Ὁδεύων δ' ὅμως ἐς
[5, 69]	ἠθροίζετο καὶ παρεκάλει σὺν ὀλοφύρσει	τὸν	Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι πίστιν, πρεσβεύειν
[5, 68]	τε παρῆλθε, καὶ τοῦ κινδύνου	τὸν	Καίσαρα περιφανῶς δὴ τότε μάλιστα
[5, 94]	ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα πρὸς	τὸν	Καίσαρα, πιστεύον ὡς φίλῳ. Καὶ
[5, 46]	ὡς ἐν ὁδοιπορίᾳ. Οἱ δὲ	τὸν	Καίσαρα πόρρωθεν ὡς αὐτοκράτορα ἠσπάσαντο
[5, 22]	θρασέως ὁ Μάνιος ἠξίου μήτε	τὸν	Καίσαρά τινος εἶναι κύριον ἔργου
[5, 45]	ἀσύνετον εἰπόντα, ὁ δὲ Λεύκιος	τὸν	Καίσαρα τοῦ τε ἤθους καὶ
[5, 19]	συλλεγόμενος φρουρὰν τῷ σώματι, καὶ	τὸν	Καίσαρα τῷ στρατῷ διέβαλλεν ἐς
[5, 46]	περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ συνέκλαιον καὶ	τὸν	Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν παρεκάλουν καὶ
[5, 100]	τῷ Ποσειδῶνι. Ἐλπίσας δ' ἀναζεύξειν	τὸν	Καίσαρα, ὡς ἐπύθετο ναυπηγούμενόν τε
[5, 27]	οἱ κατοικιζόμενοι τῶν στρατιωτῶν ἐς	τὸν	Καίσαρα, ὡς ἐς οἰκεῖον ἤδη
[5, 60]	καὶ τὰ ἐμὰ ἔθνη καὶ	τὸν	Καληνοῦ στρατὸν ἀφαιρούμενος ἔτι τοῖς
[5, 93]	ἡ Ὀκταουία, Ἀντώνιος δὲ καὶ	τὸν	Καλλίαν ἔπεμπεν, ἐς βάσανον τῷ
[5, 96]	τοῦ Καίσαρος διαλαθών. Ἐφ' ᾧ	τὸν	Καλουίσιον ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε τῆς
[5, 88]	τὰ πολλὰ πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν	τὸν	Καλουισίου στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα·
[5, 118]	ὅσας ἐπενόουν. Ἐπενόει δὲ καὶ	τὸν	καλούμενον ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας, ξύλον
[5, 1]	~Μετὰ δὲ	τὸν	Κασσίου καὶ Βρούτου θάνατον ὁ
[5, 67]	δραχμῶν ὡρισμένων ἐς τὸν πόλεμον	τὸν	Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐσφέρειν
[5, 39]	προτίθημι εὐκλείας. Πέμψω δὴ πρὸς	τὸν	κεκρατηκότα καὶ δεήσομαι ἐμοὶ μὲν
[5, 59]	γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις, ἣ διὰ	τὸν	Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον.
[5, 103]	Λεπίδου στρατόπεδον καὶ σταθμεύειν ἐς	τὸν	κόλπον διελθόντα τὸν εὐθὺ Ταυρομενίου,
[5, 81]	ἠοῦς δὲ ἀρχομένης οἱ μὲν	τὸν	κόλπον ἐν χρῷ παρὰ τὴν
[5, 81]	πελάγιος. Καὶ οἱ μὲν ἐς	τὸν	κόλπον τὸν ὑπὲρ Κύμης συνέφυγον
[5, 114]	σποδώδους γέμουσαν, οἱ δ' ἀμφὶ	τὸν	Κορνιφίκιον οὔτε νυκτὸς ἐθάρρουν, ἐν
[5, 65]	Ἀναστέλλειν Παρθυαίους τε καὶ Λαβιηνὸν	τὸν	Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν Παρθυαίων ἐν
[5, 123]	καὶ αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς, ὀνειδιῶν	τὸν	Λέπιδον ἐς χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ
[5, 131]	θανάτου, οὐκ ἐδέχετο καὶ κτείνειν	τὸν	Λέπιδον ὡς πολέμιον κελευόντων οὐκ
[5, 31]	τι χρήσιμον τῷ Λευκίῳ, νομίσας	τὸν	Λεύκιον ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ περισπάσειν
[5, 36]	τοῖς γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται παρεκάλουν	τὸν	Λεύκιον αὖθις ἀποπειρᾶσαι τῶν τειχῶν,
[5, 48]	δ' ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκάλει	τὸν	Λεύκιον ἐκ τῆς Περυσίας μετὰ
[5, 19]	γυναικός τι παθοῦσα ἡ Φουλβία	τὸν	Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐς τὴν διαφοράν.
[5, 41]	δεῖγμα καὶ ὅδε τῆς εἰς	τὸν	Λεύκιον εὐνοίας ἐσομένης· ὡς δὲ
[5, 45]	Καῖσαρ ἐν ἐπαίνῳ καὶ θαύματι	τὸν	Λεύκιον ἔχων, οὐδὲν ὡς ἐν
[5, 27]	διὰ χειρὸς εἶχον καὶ πρὸς	τὸν	Λεύκιον ἐχώρουν. Ἐχώρουν δὲ καὶ
[5, 29]	τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐς γὰρ	τὸν	Λεύκιον ἐχώρουν. ~Καὶ ἦν τὰ
[5, 41]	τὸν Φούρνιον ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ	τὸν	Λεύκιον ἠξίουν ἢ σπονδὰς αὖθις
[5, 33]	ὅμως καὶ διὰ Μάνιον ἐς	τὸν	Λεύκιον ἰόντων καὶ τοὺς ἀποκλείοντας
[5, 21]	ἐπεμέμφετο. Οἱ δὲ ἐξέθεον ἐς	τὸν	Λεύκιον καὶ παρεκάλουν οἰκτεῖραι μὲν
[5, 27]	δὲ εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐς	τὸν	Λεύκιον παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς
[5, 41]	ὡς δὲ καὶ σπεύδοντα εἶδε	τὸν	Λεύκιον παρελθεῖν ἐς τὸ Καίσαρος
[5, 28]	ὑμᾶς δὲ ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Λεύκιον τάδε δι' ὑμᾶς αὐτοὺς
[5, 23]	ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ	τὸν	Λεύκιον, χωρίον τε ὥριστο τῇ
[5, 56]	διατετειχισμένῳ. Ὁ δὲ Ἀντώνιος καὶ	τὸν	λιμένα μέγαν ὄντα φρουρίοις πυκνοῖς
[5, 42]	δέ με τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν	τὸν	λόγον ὑπὲρ τε ἐκείνων καὶ
[5, 135]	εἰρηνεύοντι μὲν μέγα κλέος, εἰ	τὸν	Μάγνου παῖδα περισῴζοις, πολεμοῦντι δὲ
[5, 26]	Σέξστιος ἑκατέρας ἐκράτει· Βόκχον δὲ	τὸν	Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε πολεμεῖν
[5, 22]	ὁ Μάνιος μάλα θρασέως ἔφη	τὸν	μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ' ἢ
[5, 95]	ἐς τὰς πίστεις ὑπὸ χρείας.	~Τὸν	μὲν οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ
[5, 129]	Τάραντα καὶ τοῦ λοιποῦ στρατοῦ	τὸν	μὲν προύπεμπεν ἐς τὴν Ἰταλίαν
[5, 144]	τοιόσδε γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος δὲ	τὸν	μὲν στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ,
[5, 110]	ἀνεπαύοντο, οἱ δὲ τοῦ Καίσαρος	τὸν	μὲν χάρακα ἐτέλουν, ὑπὸ δὲ
[5, 10]	δοκεῖ τόδε τὸ ἔργον Ἀντωνίῳ	τὸν	μετ' οὐ πολὺ Παρθυικὸν πόλεμον
[5, 71]	ἐς τὰς διαλύσεις ἐπειγόντων καὶ	τὸν	Μηνόδωρον διαβαλλόντων ἐς φιλαρχίαν ὡς
[5, 78]	Φιλάδελφος, ὁ Καίσαρος ἀπελεύθερος, πρὸς	τὸν	Μηνόδωρον διέπλευσε σίτου κομιδῆς οὕνεκα
[5, 71]	αὑτόν, ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ	τὸν	Μηνόδωρον ὡς στρατηγικὸν καὶ μόνον
[5, 82]	ὀβελὸς ἐξῃρέθη, ὁ δὲ Μενεκράτης	τὸν	μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ,
[5, 102]	τοῖς μὲν ἀμφ' αὑτὸν ἔφη	τὸν	Μίνδιον βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ προδοσίαν,
[5, 70]	περικτώμενον. Ὁ δὲ καὶ τέως	τὸν	Μοῦρκον διά τε ἀξίωμα καὶ
[5, 96]	Πομπήιον σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον	τὸν	ναύαρχον τοῦ Καίσαρος διαλαθών. Ἐφ'
[5, 9]	ἐν τῇ πρὸς Καίσαρα κατὰ	τὸν	Νεῖλον ναυμαχίᾳ γενομένου, οἱ Ἀράδιοι
[5, 98]	τῇ ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς δὲ	τὸν	νότον μεταλαβόντος ὁ κόλπος ἐκυκᾶτο,
[5, 16]	κατεγίνωσκον αὑτῶν καὶ τοὺς ἐς	τὸν	Νώνιον ἁμαρτόντας ἠξίουν ἀνευρόντα κολάσαι.
[5, 16]	μανιῶδες, εἰ μὴ ἀφίκοιτο, καὶ	τὸν	Νώνιον ἰδὼν ἐξέκλινεν, ὡς δὲ
[5, 109]	τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν ποταμὸν	τὸν	Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν τὸ
[5, 135]	ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει,	τὸν	οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων. Συνελόντι
[5, 35]	εὕροιεν, ἥρπαζον. ~Οἱ δ' ἀμφὶ	τὸν	Οὐεντίδιον αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον
[5, 32]	εἰ δέοι, μέχρι τοὺς περὶ	τὸν	Οὐεντίδιον ἀφικέσθαι. ~Καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 32]	ἑτέρους, ἐμποδὼν εἶναι τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Οὐεντίδιον ἐπιοῦσιν. Οἱ δὲ καὶ
[5, 32]	ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον δὲ ἐς	τὸν	Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν
[5, 32]	παρ' αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ	τὸν	Οὐεντίδιον περιμένων. Ὁμοῦ δ' αὐτόν
[5, 44]	ἀλλ' εἰς ἐμὲ συναγαγεῖν πάντα,	τὸν	πάντων αἴτιον. Ἀφ' ἧς δὴ
[5, 2]	οὖσαν ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ ἐς	τὸν	Παρμήσιον ἐχώρει. Ἀφίκετο δὲ αὐτοῖς
[5, 73]	καὶ τίσασθαι μὲν τῆς ἐς	τὸν	πατέρα καὶ τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίας,
[5, 144]	εὔνως ἔχουσαν τῷ Πομπηίῳ διὰ	τὸν	πατέρα Μάγνον, οἱ δὲ αὑτὸν
[5, 97]	τὴν ἡμέραν, αἰσιούμενος ἴσως διὰ	τὸν	πατέρα νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον· ὁ
[5, 20]	πιπρασκομένων καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου	τὸν	περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπ' ἴσης
[5, 119]	οὐκ ἦν εὔπορος διὰ σίδηρον	τὸν	περιέχοντα, καὶ τὸ μῆκος αὐτοῦ
[5, 55]	παρεστὼς καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου	τὸν	πλοῦν καὶ προπέμψαι τινὰς ἐς
[5, 120]	ἐς ἀλλήλους μεθήλλοντο. Καὶ διαγνῶναι	τὸν	πολέμιον οὐκ ἦν ἔτι ὁμοίως
[5, 41]	θανάτου· οὐ γὰρ ἴδιόν τινι	τὸν	πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς
[5, 72]	συνέβησαν ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι μὲν	τὸν	πόλεμον αὐτοῖς καὶ κατὰ γῆν
[5, 67]	Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε	τὸν	πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν. Χρημάτων
[5, 5]	ἀλλ' ὡς ἦν ἄξιον, κρινάσης	τὸν	πόλεμον, εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς
[5, 92]	περὶ συμβάσεων αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ	τὸν	πόλεμον ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον. Χρημάτων
[5, 99]	προκόπτοντος· ὅθεν ἦν ἄριστον αὐτῷ	τὸν	πόλεμον ἐς τὸ μέλλον θέρος
[5, 67]	καὶ εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐς	τὸν	πόλεμον τὸν Κασσίου τε καὶ
[5, 142]	Πομπήιος Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο,	τὸν	πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς
[5, 75]	ταρασσομένην, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ	τὸν	πόλεμον τῶν Παρθυαίων. Καὶ αὐτῷ
[5, 63]	εἰδέναι, ὁ Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ	τὸν	Πομπήιον ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐς Σικελίαν,
[5, 52]	παρέπεμπον αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ	τὸν	Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιός τε Λίβων,
[5, 74]	οἱ πλείους ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ	τὸν	Πομπήιον ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐς τὴν
[5, 63]	εἰ μὴ γενομένων τῶν συμβάσεων	τὸν	Πομπήιον αὖθις ἐς συμμαχίαν καλοίη.
[5, 137]	ὁ τῆς Ἀσίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ,	τὸν	Πομπήιον ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα
[5, 138]	λαθών. Ὅθεν ὁ Φούρνιος ἐς	τὸν	Πομπήιον ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν ὄπισθεν
[5, 71]	δὴ τεθνήκει, τῶν δ' ἄλλων	τὸν	Πομπήιον ἐς τὰς διαλύσεις ἐπειγόντων
[5, 25]	Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς	τὸν	Πομπήιον ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον.
[5, 142]	καὶ πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε	τὸν	Πομπήιον ἱππέας οὐκ ἔχοντα. Καὶ
[5, 74]	δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ	τὸν	Πομπήιον φυγάδες αὐτίκα, χωρὶς ὀλίγων,
[5, 133]	Ἔς τε Θρᾴκην καὶ ἐς	τὸν	Πόντον ἔπεμπεν ἑτέρους κρύφα πρὸς
[5, 109]	Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ	τὸν	πορθμὸν ἐς τὸ Ταυρομένιον. Πυθόμενος
[5, 122]	στρατῶν, καὶ τῶν πολεμίων ἐς	τὸν	πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ
[5, 121]	καὶ τὰς ναῦς ἐπιστρέψαντες ἐς	τὸν	πορθμὸν ἔφευγον. Καὶ ἔφθασαν ἐσδραμεῖν
[5, 85]	ἀμφὶ τῇ Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει	τὸν	πορθμόν, ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι
[5, 68]	ἵνα μὴ ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς	τὸν	ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθος
[5, 16]	καὶ φεύγοντα ἐδίωκον ἔς τε	τὸν	ποταμὸν ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ
[5, 109]	δεξαμένων δὲ τῶν φρουρῶν παρέπλει	τὸν	ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ
[5, 137]	Πομπήιος ἐμέμφετο, εἰ πολέμιον ἡγοῦνται	τὸν	πρέσβεις ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλκότα καὶ
[5, 113]	μόνον ἔχων ἐν τοσῇδε συμφορᾷ	τὸν	προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡς αὐτοκράτορα καὶ
[5, 43]	ἔνι μοι χωρὶς εἰπεῖν. ~Ἐγὼ	τὸν	πρὸς σὲ πόλεμον ἠράμην, οὐχ
[5, 108]	ἐπήλπιζεν ἐν τῷ πορθμῷ διὰ	τὸν	ῥοῦν κουφοτέρους ὄντας περιέσεσθαι καὶ
[5, 117]	τοσοῖσδε παραδόξοις ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ	τὸν	ῥύακα. Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν
[5, 31]	περισπάσειν ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ	τὸν	Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου
[5, 66]	εὔνοιαν· ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτίκα	τὸν	Σαλουιδιηνὸν ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡς
[5, 101]	φυλακίδων καὶ τὰς ὁλκάδας, αἳ	τὸν	σῖτον ἔφερον, ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας
[5, 61]	ἔλθοι· Οὐ γάρ, ἔφη, καὶ	τὸν	σὸν ἀδελφόν, ἵν' ἐχθρὸς ᾖς
[5, 62]	οὐδὲν ἔλασσον ἢ αὐτὸς σὺ	τὸν	σὸν πατέρα τιμῶν. Ἀηνόβαρβος δὲ
[5, 99]	καὶ ὥπλιζεν ἑτέροις ὅπλοις, καὶ	τὸν	στόλον ἅπαντα ἐκ τῶν ἐνόντων
[5, 113]	καὶ Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων,	τὸν	στόλον ἐπὶ σπονδαῖς Ἀντωνίῳ παραδεδώκει.
[5, 8]	πολεμοῦσιν ἐς τὸν Ἰόνιον αὐτὴ	τὸν	στόλον ἔχουσα πλεύσειε μετὰ παρασκευῆς
[5, 83]	σῶμα καὶ ναῦν μίαν, ἀλλὰ	τὸν	στόλον ὅλον ἀποβαλών. ~Ὁ δὲ
[5, 96]	τρὶς ἐπὶ σκαφῶν περιφέρουσιν ἀνὰ	τὸν	στόλον τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς
[5, 15]	δῆμος ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ Καῖσαρ	τὸν	στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ δὲ στρατὸς
[5, 15]	περιστάντες αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου	τὸν	στρατιώτην ἀπῄτουν, οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι
[5, 17]	ὁμοτίμους. Τάδε γὰρ πάντα αὐτοῖς	τὸν	στρατιωτικὸν φόβον ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι
[5, 20]	τιμὰς τῶν ἔτι πιπρασκομένων καὶ	τὸν	στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν
[5, 14]	παρόντι τῷ Ἀντωνίῳ. Καὶ ἐς	τὸν	στρατὸν αὐτοὶ τήν τε Φουλβίαν
[5, 80]	ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ πόλει καὶ	τὸν	στρατὸν αὐτὸς ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς
[5, 61]	φίλους ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς τε καὶ	τὸν	στρατὸν ἀφαιρῇ καὶ τὰ ἔθνη;
[5, 45]	τοὺς φίλους ἐπιτρεπων ἡμῖν καὶ	τὸν	στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν ὀργήν,
[5, 58]	ἔχων ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει δὲ	τὸν	στρατὸν ἐκ Μακεδονίας κατὰ σπουδὴν
[5, 108]	μὴ ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ	τὸν	στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ
[5, 14]	Οὐ δυνατοῦ δὲ φαινομένου διὰ	τὸν	στρατὸν ἐπείγοντα, τοὺς οἰκιστὰς τῶν
[5, 46]	ἔθυεν, ὁ δὲ Λεύκιος αὐτῷ	τὸν	στρατὸν ἔπεμπε, τὰ μὲν ὅπλα
[5, 3]	Φιλίππους ἔθυόν τε λαμπρῶς καὶ	τὸν	στρατὸν ἐπῄνουν. Καὶ ἐς τὴν
[5, 127]	ἄπειρον, τοῖς δεσπόταις διέπεμπε. Καὶ	τὸν	στρατὸν ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν
[5, 109]	νομίζοι. Ἀγρίππας μὲν δὴ διαναπαύσας	τὸν	στρατόν, ἐς ὅσον ἤπειγεν, ἐς
[5, 10]	συστῆσαι τὴν χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ	τὸν	στρατὸν ἐς τὰ ἔθνη διελὼν
[5, 12]	δεδημευμένων διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ' αὐτῷ	τὸν	στρατὸν ἐς τὰς ἀποικίας καὶ
[5, 54]	ἔθνη τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ	τὸν	στρατόν, ἵνα μὴ ἄναρχος εἴη,
[5, 66]	καὶ εὐθὺς ἐκπέμψων αὖθις ἐς	τὸν	στρατόν, καὶ ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας
[5, 137]	εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ	τὸν	στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ
[5, 134]	ἥττησο ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι	τὸν	στρατὸν οὐ πέμψαντος, ὃν συνέθετο·
[5, 39]	πείρας καὶ ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς,	τὸν	στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη
[5, 26]	ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι	τὸν	στρατόν, ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι
[5, 82]	τῆς Μηνοδώρου νεώς, ἡ δὲ	τὸν	ταρσὸν τῆς Μενεκράτους· ἐπεὶ δὲ
[5, 32]	αὐτοὶ διὰ σφῶν ὤκνουν ἐπείγεσθαι,	τόν	τε πόλεμον ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ
[5, 12]	καὶ τῇ μεταβολῇ τῆς πολιτείας	τόν	τε πόλεμον γεγονότα καὶ τὰ
[5, 51]	πρόφασιν εὑρών, ᾔει καὶ παρελάμβανε	τόν	τε στρατὸν καὶ τὴν Κελτικὴν
[5, 33]	λοφῶδες καὶ σκέλη μακρὰ ἐπὶ	τὸν	Τίβεριν ἐκτείνων, ἵνα τι ἐς
[5, 10]	ἐπ' Ἀντίοχον τὸν Εὐσεβῆ καὶ	τὸν	τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν Ἀντίοχον ὑπὸ
[5, 122]	δὲ ἐδίδου τὰς σπονδὰς καὶ	τὸν	τοῦ Πλενίου στρατὸν οἰκειούμενος ἑαυτῷ
[5, 140]	προύχοντι τῶν ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ	τὸν	τρόπον. ~Ποταμὸν δ' ἐν μέσῳ
[5, 142]	ὡς οὐ βέβαιον ἔς τε	τὸν	τρόπον ὑπονοῶν καί τινα συγγινώσκων
[5, 66]	καὶ ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας καὶ	τὸν	ὑπ' αὐτῷ στρατὸν ὡς ὕποπτον
[5, 81]	οἱ μὲν ἐς τὸν κόλπον	τὸν	ὑπὲρ Κύμης συνέφυγον καὶ τὴν
[5, 116]	τὰς Ἡλίου βοῦς γενέσθαι καὶ	τὸν	ὕπνον Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς δὲ τῆς
[5, 61]	προσδοκῆσαι) Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ	τὸν	ὑπολελειμμένον αὐτοῖς διὰ τὰς Ἀηνοβάρβου
[5, 30]	τῶν πυλῶν δεξαμένου τε καὶ	τὸν	ὑφ' αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντος, ὁ
[5, 75]	ἄρα τεταγμένοις, Πόντου μὲν Δαρεῖον	τὸν	Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων δὲ
[5, 62]	τὰ ἀμφίλογα πάντα κατιδὼν ἐπῆγε	τὸν	Φουλβίας θάνατον καὶ τρόπον αὐτοῦ,
[5, 142]	διελύθησαν. Καὶ τοῖς μὲν ἀμφὶ	τὸν	Φούρνιον δόξα ἦν, ὅτι ὁ
[5, 41]	ἐπὶ σφίσι γενέσθαι, αὐτόν τε	τὸν	Φούρνιον ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ τὸν
[5, 137]	ἔκτεινεν. Οὐκέτι δὲ τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Φούρνιον λήσειν ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ
[5, 128]	βήματος δυσχεραίνων. Οἱ δὲ ἀμφὶ	τὸν	χιλίαρχον ἦσαν ἐπαινοῦντές τε καὶ
[5, 125]	δὲ βέλος οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ	τὸν	χρῶτα, ἀλλὰ δρόμῳ διέφυγεν ἐπὶ
[5, 139]	καὶ ἐκ Συρίας Τίτιος ἑτέραις	ἑκατὸν	εἴκοσι ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ,
[5, 95]	Καίσαρι μὲν ὁ Ἀντώνιος ναῦς	ἑκατὸν	εἴκοσιν, ἃς αὐτίκα πέμψας εἰς
[5, 98]	καὶ τριάκοντα δύο μόναις καὶ	ἑκατόν,	ἐπεὶ τῶν λοιπῶν οἱ ἐρέται
[5, 98]	Τάραντος ταῖς Ἀντωνίου ναυσὶν ἐξ	ἑκατὸν	καὶ τριάκοντα δύο μόναις καὶ
[5, 35]	τι χωρίον ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ	ἑκατὸν	σταδίους τῆς Περυσίας διεστηκός· ἔνθα
[5, 87]	δὲ ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ	τρισκαιδέκατον	τέλος ἐπλησίαζε διὰ τῶν ὀρῶν
[5, 62]	πάντα κατιδὼν ἐπῆγε τὸν Φουλβίας	θάνατον	καὶ τρόπον αὐτοῦ, ὅτι πρὸς
[5, 1]	δὲ τὸν Κασσίου καὶ Βρούτου	θάνατον	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐπὶ τῆς
[5, 98]	ἑσπέραν ἀνεῳγμένος, καὶ οὔτε ἐκπλεῦσαι	δυνατὸν	ἦν ἔτι πρὸς ἐναντίον τοῦ
[5, 45]	τῶν ὑπομνημάτων ἦν ἐς τὸ	δυνατὸν	τῆσδε τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ
[5, 30]	ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου δ' ἄλλον	στρατὸν	ἄγοντος τῷ Λευκίῳ, ὁ Καῖσαρ
[5, 33]	Κελτικὴς ἤπειγε βοηθεῖν Λευκίῳ καὶ	στρατὸν	ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν
[5, 20]	τῶν ἔτι πιπρασκομένων καὶ τὸν	στρατὸν	Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν Ἰταλίαν
[5, 14]	τῷ Ἀντωνίῳ. Καὶ ἐς τὸν	στρατὸν	αὐτοὶ τήν τε Φουλβίαν παράγοντες
[5, 80]	ἐπέστελλε τῇ πόλει καὶ τὸν	στρατὸν	αὐτὸς ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς σπονδὰς
[5, 144]	ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν μὲν	στρατὸν	αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ
[5, 61]	ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς τε καὶ τὸν	στρατὸν	ἀφαιρῇ καὶ τὰ ἔθνη; Καὶ
[5, 45]	φίλους ἐπιτρεπων ἡμῖν καὶ τὸν	στρατόν,	ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ
[5, 60]	ἐμὰ ἔθνη καὶ τὸν Καληνοῦ	στρατὸν	ἀφαιρούμενος ἔτι τοῖς φίλοις ἐστὶν
[5, 65]	συμβάσεις τὰς πρὸς Ἀντώνιον γενομένας.	στρατὸν	δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν
[5, 105]	Ἱππωνείου, προερευνωμένης αὐτῷ τῆς θαλάσσης·	στρατὸν	δὲ ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας
[5, 133]	ἐπεσκεύαζε καὶ τὸν ἐν αὐταῖς	στρατὸν	ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα
[5, 30]	τε καὶ τὸν ὑφ' αὑτῷ	στρατὸν	ἐγχειρίσαντος, ὁ μὲν Λέπιδος ἐς
[5, 50]	τῆσδε τῆς γνώμης ὄντες ἕτεροι	στρατὸν	εἶχον οὐκ εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς
[5, 25]	ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν ἄλλον	στρατὸν	ἐκ Κεφαληνίας μετεπέμπετο. Ὅθεν τισὶ
[5, 58]	ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει δὲ τὸν	στρατὸν	ἐκ Μακεδονίας κατὰ σπουδὴν καὶ
[5, 134]	Τίτιον ᾕρητο καὶ ναῦς καὶ	στρατὸν	ἐκ Συρίας λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι
[5, 78]	τε μακρὰς ἐκ Ῥαβέννης καὶ	στρατὸν	ἐκ τῆς Κελτικῆς καὶ παρασκευὴν
[5, 50]	συνέπλει, τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ	στρατὸν	ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ
[5, 108]	ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν	στρατὸν	ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ
[5, 14]	δυνατοῦ δὲ φαινομένου διὰ τὸν	στρατὸν	ἐπείγοντα, τοὺς οἰκιστὰς τῶν Ἀντωνίου
[5, 46]	ὁ δὲ Λεύκιος αὐτῷ τὸν	στρατὸν	ἔπεμπε, τὰ μὲν ὅπλα φέροντα,
[5, 3]	ἔθυόν τε λαμπρῶς καὶ τὸν	στρατὸν	ἐπῄνουν. Καὶ ἐς τὴν δόσιν
[5, 127]	τοῖς δεσπόταις διέπεμπε. Καὶ τὸν	στρατὸν	ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν ἤδη
[5, 33]	Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ	στρατὸν	ἐπιστήσας, ἵνα μὴ πρὸς ἀλλήλους
[5, 129]	ἀπέφαινε Λιβύης καὶ Σικελίας καὶ	στρατὸν	ἐς ἑκατέραν διῄρει καὶ τὰς
[5, 109]	Ἀγρίππας μὲν δὴ διαναπαύσας τὸν	στρατόν,	ἐς ὅσον ἤπειγεν, ἐς Τυνδαρίδα
[5, 135]	Καίσαρι ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν	στρατὸν	ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει,
[5, 10]	τὴν χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν	στρατὸν	ἐς τὰ ἔθνη διελὼν χειμάσοντα
[5, 12]	διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ' αὐτῷ τὸν	στρατὸν	ἐς τὰς ἀποικίας καὶ τὴν
[5, 109]	ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω πολεμίων, ἔπλει	στρατὸν	ἔχων, ὅσον αἱ νῆες ἐδέχοντο,
[5, 143]	Γάιον Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ	στρατὸν	ἤγειρε πολὺν καὶ ναῦς καὶ
[5, 31]	ἐπὶ τὸν Καίσαρα ἐχώρει καὶ	στρατὸν	ἤθροιζεν ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων
[5, 54]	τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ τὸν	στρατόν,	ἵνα μὴ ἄναρχος εἴη, διὰ
[5, 66]	εὐθὺς ἐκπέμψων αὖθις ἐς τὸν	στρατόν,	καὶ ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας καὶ
[5, 15]	λιμόν, Ἀηνοβάρβου δὲ καὶ Μούρκου	στρατὸν	καὶ ναῦς ἄλλας ἀγειρόντων ἀθυμοτέρων
[5, 51]	ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν τε	στρατὸν	καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπ' αὐτῷ
[5, 32]	στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν ἄλλον	στρατὸν	ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ
[5, 122]	σπονδὰς καὶ τὸν τοῦ Πλενίου	στρατὸν	οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι τὴν
[5, 137]	τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ τὸν	στρατὸν	ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν
[5, 75]	ἐς ἕτερα ἔθνη. Τὸν δὲ	στρατόν,	ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν, περιουσιάσαι
[5, 134]	ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι τὸν	στρατὸν	οὐ πέμψαντος, ὃν συνέθετο· ἐκράτεις
[5, 80]	ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ	στρατὸν	πολὺν ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο·
[5, 135]	ἀλλ' ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα	στρατὸν	προφέρων. Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος
[5, 39]	καὶ ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς, τὸν	στρατὸν	συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν
[5, 26]	Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν	στρατόν,	ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ
[5, 54]	Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ	στρατόν,	ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων
[5, 66]	διελέγξας καὶ τὸν ὑπ' αὐτῷ	στρατὸν	ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν ἔδωκεν
[5, 5]	δύναισθε) ἀλλὰ μέρος αὐτῶν καὶ	βραχύτατον,	ὃ καὶ πυθομένους ὑμᾶς ἀγαπήσειν
[5, 1]	ὅδε αὐτοῖς τε ἐκείνοις ἐς	ἔσχατον	ἔληξε κακοῦ καὶ ἐς ὅλην
[5, 74]	τοῦ λιμοῦ, πιέσαντος αὐτοὺς ἐς	ἔσχατον,	ὥστε παροδεύουσιν αὐτοῖς οἷα σωτῆρσιν
[5, 45]	ὡς ἐν συμφοραῖς ἀγεννὲς οὐδ'	ἀσύνετον	εἰπόντα, ὁ δὲ Λεύκιος τὸν
[5, 135]	σοι. ~Λοιπὸς δ' ἐς τὴν	περιπόθητον	αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ·
[5, 110]	Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα	ἀδόκητον·	ᾤετο γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς
[5, 50]	ὄντες ἕτεροι στρατὸν εἶχον οὐκ	εὐκαταφρόνητον,	ἀλλ' εἰς τρισκαίδεκα τέλη γεγυμνασμένα
[5, 67]	οὐκ ἐς πολέμους οὐδ' ἐς	ἐπίκτητον	ἀρχήν, ἀλλ' ἐς ἰδίους ἐχθροὺς
[5, 46]	ἦν τι διακεκριμένον ἔτι οὐδ'	εὔκριτον.	~Ὅθεν οὐδὲ ὁ Καῖσαρ ἔτι
[5, 73]	αὖθις Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα,	τρίτον	δὴ τότε μέλλοντας ὑπατεύσειν καὶ
[5, 72]	ἐκ πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖς φέρειν	σῖτον,	ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ
[5, 101]	καὶ τὰς ὁλκάδας, αἳ τὸν	σῖτον	ἔφερον, ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας κατέδυεν
[5, 17]	Τό τε αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοις	ἀδιάλλακτον	ὄν, τότε καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο·
[5, 132]	ἐνιαυτῷ δ' ὅμως εἰς εἰρήνην	ἀφύλακτον	ἅπαντα περιήγαγε. Καὶ ἐξ ἐκεινου
[5, 1]	τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ πλείοσιν οὖσιν	ἐπίμικτον.	Ἐγίγνετο γὰρ δὴ καὶ μετὰ
[5, 133]	τε Θρᾴκην καὶ ἐς τὸν	Πόντον	ἔπεμπεν ἑτέρους κρύφα πρὸς τοὺς
[5, 98]	ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς δὲ τὸν	νότον	μεταλαβόντος ὁ κόλπος ἐκυκᾶτο, ἐς
[5, 106]	ἀπεχώριζον ὅλως τὰ σκάφη καὶ	ἔβλαπτον	ἐμβολῆς οὐχ ἥσσονα· οἱ δὲ
[5, 35]	οἱ θεράποντες κατὰ πλῆθος καὶ	κατέπιπτον	ἔν τε αὐτῇ τῇ πόλει
[5, 106]	ἢ πηδάλια ἀνέκλων ἢ κώπας	ἀνέκοπτον	ἢ ἀπεχώριζον ὅλως τὰ σκάφη
[5, 106]	Καίσαρος αὐτὰς ἐμβολαῖς ὡς βραχυτέρας	ἀνέκοπτον	ἢ κατέσειον ἢ διερρήγνυον καί,
[5, 66]	τὸν ὑπ' αὐτῷ στρατὸν ὡς	ὕποπτον	ὄντα ἔχειν ἔδωκεν Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους
[5, 102]	τῶν Καίσαρος ὁμοίως ἐς τὸ	ἀνύποπτον.	Καὶ ὁ μὲν αὖθις ἐλυμαίνετο,
[5, 73]	ἑστιῷντο, τάχα δ' ἐς ἀσφάλειαν	ἀνύποπτον.	Οὐδὲ γὰρ οὐδ' ὣς εἶχον
[5, 1]	ἔληξε κακοῦ καὶ ἐς ὅλην	Αἴγυπτον	ἐπ' ἐκείνοις. Ὅθεν ἄν τι
[5, 10]	ἔθνη διελὼν χειμάσοντα αὐτὸς ἐς	Αἴγυπτον	ᾔει πρὸς Κλεοπάτραν. ~Ἡ δὲ
[5, 59]	τὴν γνώμην σφῶν τοῖς ἑτέροις	ἀνεκάλυπτον,	ὅτι Καίσαρι συνέλθοιεν οὐκ ἀμνημονοῦντες
[5, 16]	δὲ αὐτὸν τὰ μὲν πρῶτα	ἔσκωπτον	ὡς κόλακα, πλέονος δὲ ἑκατέρωθεν
[5, 71]	ὑπὸ τοῦ δήμου, ἐς τὸ	τέταρτον	μόλις ἐνεδίδουν ὡς ὠνησόμενοι παρὰ
[5, 12]	ἐποίουν, ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδὲν	ἀνήκεστον	ἁμαρτεῖν δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ
[5, 62]	ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν	ἀνήκεστον	οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον. Σὺ δὲ
[5, 40]	καὶ ἀρετῆς προγόνων οὐκ ἐς	ἀνήκεστον	τὰς διαφορὰς προαγαγόντων· ὅσα τε
[5, 116]	ὁ Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν	μεστὸν	χωρίον καὶ εὐφυῶς ἐς πόλεμον
[5, 21]	τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐς	Πραινεστὸν	ἀνεχώρει Λεύκιος, δεδιέναι λέγων Καίσαρα
[5, 29]	μὲν δὴ πἅλιν ἐς τὸ	Πραινεστὸν	ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιος τοσόνδε
[5, 87]	οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τι	χρηστὸν	ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια·
[5, 86]	ὑπολοίποις ἐκ τοῦ τέως ἀχρείου	χρηστὸν	ἐπιγίγνεται· ~νυκτὸς δὲ ἐπιλαβούσης οἱ
[5, 49]	λείψανα τῆς πόλεως διέλαχον, τὸν	Ἥφαιστον	σφίσιν ἔθεντο θεὸν εἶναι πάτριον
[5, 143]	συμβάσεις, ἃς ἤθελε. Τὸ δὲ	μέγιστον,	ἐπίκουρος ἐν ταῖς προγραφαῖς τῇ
[5, 39]	διαβολὴν ἐγὼ τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ	πλεῖστον.	Ἀλλ' οὐδὲ ἐπιγνοὺς ἐπίστευσά τινα
[5, 113]	Λίβυες ὄντες ἠκόντιζόν τε ἐπὶ	πλεῖστον	καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας ὑπέφευγον. ~Τετάρτῃ
[5, 81]	Καλουισίῳ δὲ καὶ Μηνοδώρῳ τὸν	ἔχθιστον	τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων
[5, 120]	περισκοποῦντες, οἷα νεῶν ἑξακοσίων ἐπὶ	μήκιστον	ἐκτεταγμένων καὶ τῆς οἰμωγῆς ἐναλλασσομένης
[5, 77]	ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ γνώμην	ἄπιστον	εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων
[5, 44]	ἐκ τοῦδε τοῦ σοῦ νόμου	δυσέλπιστον	σῴζεσθαι μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ
[5, 99]	τοῦ θέρους προκόπτοντος· ὅθεν ἦν	ἄριστον	αὐτῷ τὸν πόλεμον ἐς τὸ
[5, 97]	ἐπὶ τῇ Σικελίᾳ. Τὸ δ'	ἄριστον	τοῦ ναυτικοῦ ἐν Μεσσήνῃ συνεῖχεν
[5, 144]	μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ Πομπήιον,	τεσσαρακοστὸν	ἔτος βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ κατέκανεν,
[5, 72]	οἱ τρεῖς συνῆλθον ἐς τὸ	ἀμφίκλυστον	Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων
[5, 54]	φανερῶς καὶ λαθὼν οἰχήσομαι πρὸς	αὐτόν,	ἀγωνιούμενος αὖθις ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[5, 109]	τοῦ λοιποῦ καταλιπών, ἕως ἐπ'	αὐτὸν	αἱ νῆες ἐπανέλθοιεν. Ἐλθὼν δ'
[5, 132]	τότε ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ	αὐτὸν	αἱ πόλεις τοῖς σφετέροις θεοῖς
[5, 24]	τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ περὶ	αὐτὸν	αἱ στρατηγίδες, ἓξ δὲ ἕτερα
[5, 78]	ἔτι παρὰ τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντες	αὐτὸν	αἰεὶ πειθόμενον τοῖς ἀπελευθέροις, διέφθειραν
[5, 142]	πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ	αὐτὸν	αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ τῇ
[5, 142]	πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς	αὐτόν·	ἁλόντα γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει.
[5, 77]	ὤφειλον αὑτῷ Πελοποννήσιοι δόντα ἢ	αὐτὸν	ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι
[5, 77]	στρατοὺς ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντος	αὐτὸν	ἀνοχὰς μᾶλλον ἢ βεβαίους σπονδὰς
[5, 139]	Τιτίου παρόντος, ὅτῳ τὰ περὶ	αὐτὸν	Ἀντώνιος ἐπέτρεπε, παυόμενον τοῦ πρὸς
[5, 35]	κάμνοντα Λεύκιον περιορᾶν, ἐχώρουν ἐς	αὐτὸν	ἅπαντες, βιαζόμενοι τοὺς Καίσαρος πανταχόθεν
[5, 111]	τὸ πέλαγος, μὴ καὶ τοῦδε	αὐτὸν	ἀποκλείσαιεν οἱ πολέμιοι. Καὶ τὸ
[5, 15]	δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε καὶ περιστάντες	αὐτὸν	ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν στρατιώτην
[5, 136]	Ῥωμαίοις ἐχθίστων ἀποπειρᾶσαι· δηλώσειν τ'	αὐτὸν	αὐτίκα, ὅτε μάθοι τὰ Ἀντωνίου,
[5, 122]	Καὶ Πλένιος μὲν ἠπείγετο πρὸς	αὐτόν,	αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων, φίλων τε
[5, 25]	καὶ στάσεως διεφθαρμένης καὶ ἐς	αὐτὸν	ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν ὑπὸ
[5, 144]	μὲν στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ,	αὐτὸν	δὲ Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα,
[5, 52]	αὐτῷ τὴν μητέρα Πομπήιος, ἐς	αὐτὸν	διαφυγοῦσαν, ἔπεμπεν ἐκ Σικελίας ἐπὶ
[5, 71]	ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ καὶ Πομπήιον	αὐτὸν	ἐδεδοίκεσαν ἤδη διὰ τὸ Μούρκου
[5, 96]	τήν ποτε ἀπειλὴν Ἀντωνίου, ἀπάξειν	αὐτὸν	εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον πολεμοποιόν, εἴτε
[5, 131]	δήμου τὴν μεγίστην ἱερωσύνην ἐς	αὐτὸν	ἐκ Λεπίδου μεταφέροντος, ἣν ἕνα
[5, 93]	Ἀντώνιος ἐπέμενεν ὅμως καὶ αὖθις	αὐτὸν	ἐκάλει· τῇ τε γὰρ χορηγίᾳ
[5, 137]	καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ δὲ	αὐτὸν	ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τις
[5, 31]	Ἀσίνιον καὶ Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων	αὐτὸν	ἑκατέρωθεν Σαλουιδιηνοῦ τε καὶ Ἀγρίππου
[5, 110]	πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ	αὐτον	ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε δὲ
[5, 52]	τοὺς ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν πρὸς	αὐτὸν	ἐλθόντας, ἔτι ἐπικρύπτων, ἃ ἐφρόνει,
[5, 8]	τυράννους. ~Καὶ ἐν Κιλικίᾳ πρὸς	αὐτὸν	ἐλθούσης Κλεοπάτρας ἐμέμψατο μὲν ὡς
[5, 7]	δουλείας διατάγματι. Ἀθηναίοις δ' ἐς	αὐτὸν	ἐλθοῦσι μετὰ Τῆνον Αἴγιναν ἔδωκε
[5, 89]	καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι, καί τινες	αὐτὸν	ἐμιμοῦντο ἕτεροι. Τὸ δὲ λοιπὸν
[5, 70]	φύλακας ἑπομένους ἐκ Πομπηίου, φανερῶς	αὐτὸν	ἐν τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει. Ὁ
[5, 141]	κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν ἐς	αὐτὸν	ἐντίμως. ~Ὁ δὲ Πομπήιος Τιτίῳ
[5, 132]	δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸς	αὐτὸν	ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν· ἐς δὲ τὰ
[5, 141]	ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ χωρεῖν ἐς	αὐτὸν	ἐξ ἀρχῆς ἢ περιμένειν ἀτρεμοῦντα
[5, 96]	ἃ προσεδόκησεν, εἴτε τῶν ἄλλων	αὐτὸν	ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου συνεχῶς ὀνειδιζόντων
[5, 29]	ἀνέῳκτο, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπ'	αὐτὸν	ἐξῄει, φύλακα τῆς Ῥώμης Λέπιδον
[5, 11]	ᾔει πρὸς Κλεοπάτραν. ~Ἡ δὲ	αὐτὸν	ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ ὁ μὲν
[5, 124]	συνῄδεσαν Λεπίδῳ, καὶ τῆς ἁρπαγῆς	αὐτὸν	ἐπεμέμφοντο αὐτῆς, ἐς τὸ ἴσον
[5, 21]	φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων ἐς	αὐτὸν	ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ
[5, 13]	τὴν γνώμην ὁ στρατὸς ἐς	αὐτὸν	ἐπέστρεφε, καὶ πλείων ὑπήντα χάρις
[5, 143]	Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν συνδραμόντων ἐς	αὐτὸν	ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου παῖδα, ἐλῄστευέ
[5, 73]	τῶν ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ, προτρέπων	αὐτὸν	ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι καὶ τίσασθαι
[5, 133]	ἔτι ἐπ' ἀμφότερα διεπρεσβεύετο πρὸς	αὐτόν,	ἐπιτρέπων ἐκείνῳ καὶ φίλον εἶναι
[5, 141]	ἢ λαβόντας ἄγειν ἤδη πρὸς	αὐτόν.	Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ
[5, 130]	βουλὴ τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους, ὧν	αὐτὸν	ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσας λαβεῖν
[5, 23]	πάντες ἐς Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντες	αὐτὸν	ἐς δίκην Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί
[5, 31]	Ἀντωνίου στρατηγοὶ καὶ οἵδε, κωλύοντες	αὐτὸν	ἐς τὸ πρόσθεν ἰέναι. Ἀγρίππας
[5, 127]	τὸ μέλλον καὶ τὰ ἐς	αὐτὸν	ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ πρόφασιν
[5, 133]	δὲ Μιτυλήνην καταχθεὶς διέτριβεν, ἔνθα	αὐτὸν	ἔτι παῖδα μετὰ τῆς μητρὸς
[5, 68]	τὴν μέμψιν ἐκλογίσασθαι. Οἱ δὲ	αὐτὸν	εὐθὺς ὀφθέντα ἔβαλλόν τε ἀφειδῶς
[5, 16]	τιμῆς καὶ δωρεῶν ἀξιωθέντες εὐθὺς	αὐτὸν	εὐφήμουν ἐκ μεταβολῆς. ~Καὶ δύο
[5, 132]	τῶν ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. Ἐφ' οἷς	αὐτον	εὐφημοῦντες εἵλοντο δήμαρχον ἐς ἀεί,
[5, 136]	ὄντι ταῦτα φρονοίη Πομπήιος, ἥξειν	αὐτὸν	ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα
[5, 123]	διὰ τῶν φίλων, οἳ σύμμαχον	αὐτὸν	ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς Σικελίαν,
[5, 25]	τὴν πολιτείαν ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς	αὐτὸν	ἐχώρουν μάλιστα· καὶ ἡ ἄλλη
[5, 54]	αὑτῷ, πολεμήσω σὺν σοὶ πρὸς	αὐτόν,	ἕως ἂν ἡγῶμαι μηδὲ σὲ
[5, 67]	Καίσαρος οὐδ' ὥς, ὁ Ἀντώνιος	αὐτὸν	ἠξίου ταχύνειν γε τὸν πόλεμον
[5, 55]	Πλάγκος Ἀντωνίῳ παρεστὼς καὶ ἐπισχεῖν	αὐτὸν	ἠξίου τὸν πλοῦν καὶ προπέμψαι
[5, 143]	καὶ πολλούς, οἳ τότε δι'	αὐτὸν	ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι. Ὑπὸ
[5, 121]	μέχρι βιασθέντες, ὅσοι μάλιστα κατ'	αὐτὸν	ἦσαν, τούς τε πύργους κατέρριψαν
[5, 61]	πρὸς τὸν Καίσαρα. ~Ὁ δὲ	αὐτὸν	ἰδὼν ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι
[5, 51]	τοῦ παιδὸς Καληνοῦ καταπλαγέντος τε	αὐτὸν	καὶ παραδόντος ἅπαντα ἀμαχεί. Ὁ
[5, 12]	μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ φήμη διήνεγκεν	αὐτὸν	καὶ τεθνάναι. Ῥαΐσας δ' ἐσῆλθεν
[5, 54]	Λεύκιος εἶπεν, ὁ δὲ Καῖσαρ	αὐτὸν	καὶ τέως ἐν θαύματι ἄγων
[5, 70]	αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας ἔπεμψεν ἀνελεῖν	αὐτὸν	καὶ φάσκειν ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι·
[5, 12]	Λιβύην ἐπέστελλον Σεξστίῳ Λιβύης καὶ	αὐτὸν	Καίσαρι ἀποστῆναι. Καὶ οἱ μὲν
[5, 135]	δόσεως τῶν νεῶν, ἃς ἐπ'	αὐτὸν	Καίσαρι ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν
[5, 140]	λεγόμενος ἐς Ἀρμενίους ἐπείγεσθαι. Καὶ	αὐτόν,	νυκτὸς ἀναζεύξαντα ἀφανῶς, ἐδίωκεν ὅ
[5, 30]	ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις εἵπετο. Καὶ	αὐτὸν	Νωνίου τοῦ φύλακος τῶν πυλῶν
[5, 109]	ἐν ταῖς Μύλαις ὑπολιπών, ἵνα	αὐτὸν	ὁ Ἀγρίππας ἔτι παρεῖναι νομίζοι.
[5, 136]	εἰ ἄρα μὴ προσοῖτο φιλίως	αὐτὸν	ὁ Ἀντώνιος, ἀναγκασθέντα καὶ τῶν
[5, 96]	ἕτοιμος ἦν ὁ στόλος, ἐκάθαιρεν	αὐτὸν	ὁ Καῖσαρ ὧδε. Οἱ μὲν
[5, 19]	ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν	αὐτὸν	ὁ στρατὸς ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο
[5, 68]	Καὶ οὐ παριέντων οὐδ' ὣς	αὐτόν,	οἱ μὲν ὁπλῖται διαιρεθέντες ἐς
[5, 32]	πλέον, οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων	αὐτὸν	ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον δὲ ἐς
[5, 122]	μητέρα περισεσωκώς. Καὶ ὁ Πλένιος	αὐτὸν	οὐ καταλαβὼν ἐς τὴν Μεσσήνην
[5, 139]	αὐτοῦ Πομπηίου Λίβων ὡς εἶδον	αὐτὸν	οὐδὲ Τιτίου παρόντος, ὅτῳ τὰ
[5, 26]	τῷ Καίσαρος, ἐπισταλὲν αὖθις ἀναλαμβάνειν	αὐτὸν	οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει,
[5, 67]	τὴν ἀπορίαν. Χρημάτων δ' ἐς	αὐτὸν	οὐκ ὄντων προυτέθη διάγραμμα, εἰσφέρειν
[5, 141]	μέσῳ δεδιώς· ὁ δὲ Φούρνιος	αὐτὸν	οὕτως ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν
[5, 105]	διέπλει καὶ τῶν Πομπηίου φρουρῶν	αὐτὸν	οὐχ ὑποστάντων εἷλε τὴν Ἱερὰν
[5, 105]	καὶ Μύλαις καὶ Τυνδαρίδι, εἴκασεν	αὐτὸν	παρεῖναι Πομπήιον καὶ τὰ μὲν
[5, 70]	φίλον ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐς	αὐτὸν	Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ
[5, 60]	ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι πρὸς Καίσαρος ἀσπασόμενος	αὐτόν.	Συγχωροῦντος δ' ἀπιέναι τοῦ Ἀντωνίου
[5, 52]	χρῄζοντες τῆς Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας ἠξίουν	αὐτὸν	συναλλαγέντα Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι
[5, 16]	ἀσθένειαν, οὐχ ὑπεροψίαν. Οἱ δὲ	αὐτὸν	τὰ μὲν πρῶτα ἔσκωπτον ὡς
[5, 84]	Μεσσήνην κατέπλευσεν, ὁ μὲν Πομπήιος	αὐτόν	τε Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ
[5, 32]	τὸν Οὐεντίδιον περιμένων. Ὁμοῦ δ'	αὐτόν	τε καὶ τὴν Περυσίαν ὁ
[5, 41]	Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι γενέσθαι,	αὐτόν	τε τὸν Φούρνιον ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα
[5, 72]	μόνον εὔνουν ἀνεκάλει. ~Μουκίας δὲ	αὐτὸν	τῆς μητρὸς καὶ Ἰουλίας τῆς
[5, 112]	πύστιν τῶν γεγονότων καταθέοντες εὗρον	αὐτὸν	τό τε σῶμα καὶ τὴν
[5, 108]	τεναγώδη πεποιήκεσαν. ~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων	αὐτὸν	τῶν κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν ἐς
[5, 142]	ὑπονοῶν καί τινα συγγινώσκων ἐς	αὐτὸν	ὕβριν παλαιὰν πρὸ τῆς εὐεργεσίας.
[5, 69]	Λίβωνι πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς	αὐτὸν	ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ ὁ μὲν
[5, 23]	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν	αὐτὸν	ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω μὲν
[5, 100]	πταῖσαι τοὺς πολεμίους. Φασὶ δ'	αὐτόν,	ὑπὸ τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν
[5, 124]	ἐς πόλεμον καθίστασθαι. Ἀσπαζομένων δὲ	αὐτὸν	ὡς αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων, οἱ
[5, 142]	ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ ὑπώπτευεν	αὐτὸν	ὡς οὐ βέβαιον ἔς τε
[5, 134]	πολεμεῖν κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ	αὑτὸν	Ἀντωνίῳ μετὰ τιμῆς ἄγειν. Ἐλθοῦσι
[5, 26]	ἡγούμενος ἐκ προδοσίας τάδε παθεῖν	αὑτὸν	διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης μὲν αὖθις
[5, 144]	τὸν πατέρα Μάγνον, οἱ δὲ	αὑτὸν	ἐφ' ἑαυτοῦ Πλάγκον, τάδε αὐτὰ
[5, 102]	γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν ἀμφ'	αὑτὸν	ἔφη τὸν Μίνδιον βουλεύειν αὐτομολίαν
[5, 49]	πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ τοῦδε Μακεδονικὸν	αὑτὸν	ὀνομάζων, ἐνέπρησε τὴν οἰκίαν καὶ
[5, 52]	εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς πρὸς	αὑτὸν	ὡμολογημένοις ὁ Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ
[5, 71]	Πομπήιος ὡς καὶ τῶνδε προδιδόντων	αὑτόν,	ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ τὸν
[5, 142]	καὶ δεδιὼς ἤδη τὰ οἰκεῖα,	ἑαυτὸν	ἄνευ σπονδῶν ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ
[5, 141]	οὕτως ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν	ἑαυτὸν	Ἀντωνίῳ χωρεῖν ἐς αὐτὸν ἐξ
[5, 29]	ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι, εἴτε καθ'	ἑαυτὸν	ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε δι' ἑτέραν
[5, 68]	πάνυ καὶ οὐδ' ὑπομένοντα καὶ	ἑαυτὸν	ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον ᾐδοῦντο. Πυθόμενος
[5, 133]	Παρθυαίοις, γνώμην ὁ Πομπήιος ἐποιεῖτο	ἑαυτὸν	ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι. Ἐπεὶ δ' ἐπύθετο
[5, 142]	τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ' αὖθις	ἑαυτὸν	ἐπέτρεπε καὶ δέξασθαι παρεκάλει. Ὡς
[5, 135]	προφέρων. Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος	ἑαυτὸν	ἐπιτρέπει σοι μετὰ τῶν νεῶν,
[5, 41]	χαράκωμα, ἵνα καὶ τῷδε φαίνοιτο	ἑαυτὸν	ἐπιτρέπων ἤδη, προλαβὼν ὁ Καῖσαρ
[5, 142]	ὁ δὲ καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν	ἑαυτὸν	ἐπιτρέψειν. Τοῦ Φουρνίου δὲ φήσαντος
[5, 82]	ἐς τὸν βυθὸν τοῦ πελάγους	ἑαυτὸν	ἔρριψεν. Καὶ τὴν μὲν ναῦν
[5, 142]	Πομπήιος ἐξ ἀπορίας τῶν παρόντων	ἑαυτὸν	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐκδώσει
[5, 49]	ὀνομάζων, ἐνέπρησε τὴν οἰκίαν καὶ	ἑαυτὸν	ἐς τὸ πῦρ ἐνέβαλε, καὶ
[5, 31]	ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ περισπάσειν ἐφ'	ἑαυτὸν	καὶ οἷ τὸν Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν,
[5, 19]	ὁ Λεύκιος ἢ ὑποκρινάμενος ἐφ'	ἑαυτὸν	καὶ τοὺς Ἀντωνίου παῖδας τόδε
[5, 100]	ἐς κυανῆν μεταλλάξαι, εἰσποιούμενον ἄρα	ἑαυτὸν	τῷ Ποσειδῶνι. Ἐλπίσας δ' ἀναζεύξειν
[5, 141]	ἤδη πρὸς αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ'	ἐμαυτὸν	ἐγὼ σοὶ μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον
[5, 45]	τε τοὺς θεοὺς καὶ δι'	ἐμαυτὸν	καὶ διὰ σέ, ὦ Λεύκιε,
[5, 44]	δὲ ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων μὲν	ἐμαυτόν	σοι, καθάπερ εἶπον, εἰς ὅ
[5, 141]	στρατηγοὺς ἐς ἀλλήλους, Τιτίῳ δὲ	σαυτὸν	ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ
[5, 45]	ὅπερ ἐστὶ τῶν ἀδικεῖν ὁμολογούντων,	σαυτὸν	ἡμῖν ἐπιτρέπεις, οὐδὲν ἔτι δέομαι
[5, 45]	ἠδικημένου καὶ νενικηκότος· ἄσπονδον δὲ	σαυτόν	τε καὶ τοὺς φίλους ἐπιτρεπων
[5, 32]	καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις,	νεοστράτευτον	ἔχων τὸ πλέον, οὔτε ἐς
[5, 115]	εἴη· ὑπὸ δὲ ἐλπίδος ἀεὶ	τοιοῦτον	ἔσεσθαι προσδοκῶντες ἀνέφερον αὖθις αὑτῶν.
[5, 90]	οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ποτὲ	τηλικοῦτον	ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθους
[5, 1]	τῆς στάσεως, τοῖς ἀμφὶ τὸν	Βροῦτον	ἐπανῃρέθη, καὶ Λέπιδος ἐξέπεσε τοῦ
[5, 1]	καὶ μετὰ Κάσσιόν τε καὶ	Βροῦτον	ἕτερα ἐμφύλια ὅμοια, στρατηγοῦ μὲν
[5, 113]	ὁ δὲ πρὸς Κάσσιον καὶ	Βροῦτον	φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν στόλον
[5, 5]	Συνεῖσι δὲ τῆς χάριτος ὑμῖν	τοσοῦτον	ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς ἁμαρτήματος
[5, 141]	ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ μόνῳ, Φούρνιε,	τοσοῦτον	ἐς πίστιν αἰτήσας, ὅτι με
[5, 6]	ὁ δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς	τοσοῦτον	ὑπενηνόχει· οἱ δὲ Ἕλληνες ἔτι
[5, 21]	λέγουσα περὶ τοῖς τέκνοις δεδιέναι·	τοῦτον	γὰρ ἀντὶ τοῦ Καίσαρος προυτίθει.
[5, 142]	πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν	αἰχμάλωτον	περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ τῇ ὀργῇ
[5, 134]	σοί. Καὶ τάδε οὐ νῦν	πρῶτον,	ἀλλ' ἔτι κρατῶν Σικελίας καὶ
[5, 109]	Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ	πρῶτον	ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰς Σικελίαν
[5, 112]	ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ	πρῶτον	καλούμενον τέλος ἐς Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας
[5, 86]	ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. Τόλμῃ τε παραβόλῳ	πρῶτον	ὁ Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα τοῦ
[5, 23]	στρατοῦ, κοινῇ πάντες ἐς Λεύκιον	ἐπρέσβευον,	ἀξιοῦντες αὐτὸν ἐς δίκην Καίσαρι
[5, 117]	αὐτῷ συνήντετο σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ	παρεστρατοπέδευον	ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην
[5, 33]	τέλος τοῦ Καίσαρος ἐς Ῥώμην	ὁδεῦον	διέφθειρεν· Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου
[5, 74]	ἔπλει, Καῖσαρ δὲ καὶ Ἀντώνιος	ὥδευον	ἐς Ῥώμην. Πυθόμεναι δὲ ἥ
[5, 85]	ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν	ἐσάλευον	καὶ κατὰ πρῷραν ἀπεμάχοντο τοὺς
[5, 68]	τὰς Πομπηίου διαλύσεις, ἀναχωρεῖν δὲ	ἐκέλευον·	καὶ οὐ πειθόμενον, τότε ἔβαλλον.
[5, 87]	ἔχοντας καμάτου καὶ τροφῶν ἀπορίας	ἐθεράπευον,	ἄλλους ἄλλῃ διαλαβόντες, οἱ δὲ
[5, 18]	γένοιτο, ἐς τοὺς στρατοὺς ἐδαπανᾶτο.	Ἐκλώπευόν	τε οἱ πολλοὶ νυκτὸς ἐν
[5, 97]	τοῦ ναυτικοῦ ἐν Μεσσήνῃ συνεῖχεν	ἐπεδρεῦον	ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι
[5, 87]	οὖσιν ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ	διενυκτέρευον	οὕτως ἄσιτοι καὶ ἀθεράπευτοι καὶ
[5, 53]	κληροῦχοι προθύμως ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον	ἐστράτευον·	οὕτως ἡ δόξα τῶν ἐν
[5, 14]	παιδία τὰ Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως	ἱκέτευον	μὴ περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξης
[5, 145]	ἐπὶ Ἰλλυριούς, οἳ τὴν Ἰταλίαν	ἐλῄστευον,	οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές πω
[5, 94]	καὶ ἐπέρα πρὸς τὸν Καίσαρα,	πιστεύον	ὡς φίλῳ. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 3]	τῇ νίκῃ τῇ περὶ Φιλίππους	ἔθυόν	τε λαμπρῶς καὶ τὸν στρατὸν
[5, 124]	τὸν Καίσαρα μετέφερον, καὶ σκηνὰς	ἔλυον	ἕτεροι. ~Καὶ τοῦ θορύβου Λέπιδος
[5, 106]	βραχυτέρας ἀνέκοπτον ἢ κατέσειον ἢ	διερρήγνυον	καί, ὅτε συμπλακεῖεν, ἔβαλλόν τε
[5, 29]	πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν τότε μάλιστα	ἐπεδείκνυον	οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ τῶν τριῶν
[5, 132]	αἱ πόλεις τοῖς σφετέροις θεοῖς	συνίδρυον.	Λῃστευομένης δὲ κατὰ συστάσεις τῆς
[5, 12]	οἷς οἱ Ῥωμαῖοι συνήχθοντο καὶ	ἐπεδάκρυον,	καὶ μάλιστα, ὅτε ἐνθυμηθεῖεν οὐχ
[5, 55]	τὰ πλάγια τῆς Ἀντωνίου νεὼς	περιέστρεφον.	Ὡς δὲ καὶ συνιδόντες ἀλλήλους
[5, 57]	Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ γιγνόμενα εἶναι,	ἀνέστρεφον	αὐτίκα διαλανθάνοντες. Καὶ τοῦτο μάλιστα
[5, 85]	ἐνοχλούμεναι ἐς μὲν ναυμαχίαν οὐκ	ἐπέστρεφον,	Καίσαρος οὐκ ἐῶντος, εἴτε δείσαντος
[5, 95]	ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν	ἀδελφόν,	αἰτήσασα παρ' Ἀντωνίου, δέκα φασήλοις
[5, 73]	ἐς τὸν πατέρα καὶ τὸν	ἀδελφὸν	ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν δὲ τὴν ἀρχὴν
[5, 54]	ποιοῦμαι καὶ σοὶ πρὸς τὸν	ἀδελφὸν	ἀπιέναι θέλοντι συγχωρῶ μετὰ ἀδείας.
[5, 30]	δίκην ἀρχῆς βιαίου, τὸν δὲ	ἀδελφὸν	αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν
[5, 52]	τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν	ἀδελφὸν	ἐμέμφετο καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα
[5, 61]	γάρ, ἔφη, καὶ τὸν σὸν	ἀδελφόν,	ἵν' ἐχθρὸς ᾖς μοι, περιέσωσα.
[5, 43]	ἠξίουν, οὐ προτιμῶν οὐδὲ τὸν	ἀδελφὸν	τῆς πατρίδος, ἀλλ' ἐλπίζων μὲν
[5, 30]	ἐξήπτετο τῆς οὐραγίας· ἐς δὲ	λόφον	ἀναδραμόντι τῷ Φουρνίῳ καὶ νυκτὸς
[5, 49]	ὅσοι τὰ λείψανα τῆς πόλεως	διέλαχον,	τὸν Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο θεὸν
[5, 58]	ἐπανήγαγεν. Οὕτω τὸν Ἀντώνιον ὡς	ἄμαχον	ἐκ τῆς ἐν Φιλίπποις δόξης
[5, 123]	Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων, οἳ	σύμμαχον	αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς
[5, 52]	μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν συναλλαγέντα Πομπηίῳ	σύμμαχον	ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον. Ὁ
[5, 133]	καὶ φίλον εἶναι διδοὺς καὶ	σύμμαχον,	ἔργῳ δὲ τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος.
[5, 62]	πολεμούμενος δ' ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι	σύμμαχον	ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν
[5, 36]	ἦγε πρὸ ἡμέρας. Σίδηρόν τε	τειχομάχον	εἶχον τολὺν καὶ κλίμακας ἐς
[5, 142]	Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε ὕβριν	ἔχον	ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου τὸ
[5, 116]	ἐς πόλεμον ἐκ τῆς θαλάσσης	ἔχον,	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐς αὐτὸ
[5, 118]	ξύλον πεντάπηχυ σιδήρῳ περιβεβλημένον, κρίκους	ἔχον	περὶ κεραίας ἑκατέρας· τῶν δὲ
[5, 29]	δὴ πἅλιν ἐς τὸ Πραινεστὸν	ἐξέτρεχον·	καὶ ὁ Λεύκιος τοσόνδε εἶπεν,
[5, 73]	ἀνύποπτον. Οὐδὲ γὰρ οὐδ' ὣς	εἶχον	ἀμελῶς, ἀλλ' αἵ τε νῆες
[5, 42]	παράδοσιν· καὶ τῆσδε τῆς αἰσχύνης	εἶχον	ἀπαλλαγὴν εὔκολον παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ
[5, 84]	καὶ αἱ ἕτεραι πρὸς ναυμαχίαν	εἶχον	ἀχρείως· ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν οἰχόμενον
[5, 98]	δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς	εἶχον,	γενομένης δὲ τῆς νουμηνίας ἀνήγοντο
[5, 114]	ἐβιάζοντο τοὺς πολεμίους, ἐς ὅσον	εἶχον	δυνάμεως. Κατεχομένων δὲ καὶ τῶν
[5, 9]	ὄντες ἐφόριοι ἐς ἑκατέρους ἐπιδεξίως	εἶχον	(ἔμποροι γὰρ ὄντες κομίζουσι μὲν
[5, 37]	ἁρπάσαντες (οὐ γὰρ ἔτι πύργους	εἶχον)	ἔφερον ἐς τὰ τείχη μετὰ
[5, 27]	τὰ τείχη σφῶν διὰ χειρὸς	εἶχον	καὶ πρὸς τὸν Λεύκιον ἐχώρουν.
[5, 106]	καὶ πύργους ἐπὶ τῶν νεῶν	εἶχον	κατά τε πρῷραν καὶ κατὰ
[5, 9]	Νεῖλον ναυμαχίᾳ γενομένου, οἱ Ἀράδιοι	εἶχον	λέγοντα Πτολεμαῖον εἶναι. Καὶ τὸν
[5, 50]	τῆς γνώμης ὄντες ἕτεροι στρατὸν	εἶχον	οὐκ εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς τρισκαίδεκα
[5, 46]	τὰς φυλακὰς ἔτι διὰ χειρὸς	εἶχον,	οὕτω κελεύσαντος αὐτοῦ Καίσαρος, νυκτοφυλακεῖν
[5, 36]	πρὸ ἡμέρας. Σίδηρόν τε τειχομάχον	εἶχον	τολὺν καὶ κλίμακας ἐς εἴδη
[5, 73]	περὶ τὸ δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶς	εἶχον	ὑπεζωσμένα ξιφίδια. Λέγεται δὲ Μηνόδωρος
[5, 114]	παντελὴς ἤδη τοὺς τοῦ Κορνιφικίου	κατεῖχον	ἀθυμία, καὶ παρίεντο. ~Ὧδε δὲ
[5, 116]	τὰ παράλια πάντα φρουραὶ Πομπηίου	κατεῖχον,	αἳ φόβῳ μάλιστα Ἀγρίππου πῦρ
[5, 98]	κόλπου τὸ πνεῦμα, οὔτε κῶπαι	κατεῖχον	οὔτε ἄγκυραι, ἀλλ' ἐς ἀλλήλας
[5, 114]	τὰς ἐξόδους τῆς διακεκαυμένης ἕτεροι	κατεῖχον	πολέμιοι, ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων τε
[5, 114]	ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν πηγὴν	κατεῖχον	πολέμιοι, καὶ παντελὴς ἤδη τοὺς
[5, 26]	αὖθις ὁ Σέξστιος ἑκατέρας ἐκράτει·	Βόκχον	δὲ τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος
[5, 10]	γὰρ Συρία μέχρι μὲν ἐπ'	Ἀντίοχον	τὸν Εὐσεβῆ καὶ τὸν τοῦ
[5, 10]	καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν	Ἀντίοχον	ὑπὸ τοῖς ἐκ Σελεύκου τοῦ
[5, 46]	ἐστὶ τὸν αἰτοῦντα τὸ σύνθημα	χιλίαρχον	ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ βιβλίον ἐφήμερον
[5, 128]	δυσχεραίνων. Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	χιλίαρχον	ἦσαν ἐπαινοῦντές τε καὶ τοῖς
[5, 70]	τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει. Ὁ δὲ	χιλίαρχον	καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας
[5, 61]	αὐτοῖς διὰ τὰς Ἀηνοβάρβου καταδρομὰς	ταξίαρχον	αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον, συνθέμενον
[5, 132]	Ἐφ' οἷς αὐτον εὐφημοῦντες εἵλοντο	δήμαρχον	ἐς ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα ἀρχῇ
[5, 96]	σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν	ναύαρχον	τοῦ Καίσαρος διαλαθών. Ἐφ' ᾧ
[5, 67]	καὶ ἐς διαλύσεις πρὸς Πομπήιον	ἐπέσπερχον.	Οὐκ ἐνδιδόντος δὲ τοῦ Καίσαρος
[5, 64]	οἳ τὰ μὲν ἐγκλήματα αὐτῶν	ἐπέσχον	ὡς οὐ κρῖναι σφίσιν, ἀλλὰ
[5, 117]	τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν	ὑπερέσχον	αὐτοῦ. Ἐγένοντο δὲ καὶ βρόμοι
[5, 108]	Πομπήιος ἐπαινῶν, ὅτι τηλικαύταις ναυσὶν	ἀντέσχον,	τειχομαχῆσαι μᾶλλον ἔφασκεν ἢ ναυμαχῆσαι
[5, 6]	νόμισμα χαλκεῦσαι. Καὶ τέλος παρακαλοῦντες	ἔτυχον	ἐννέα ἐτῶν φόρους ἐσενεγκεῖν ἔτεσι
[5, 141]	ἐς πίστιν αἰτήσας, ὅτι με	σῶον	ἄξεις ἐς Ἀντώνιον· ὁ μὲν
[5, 119]	τε τοὺς ἐπιβάτας καὶ τὴν	ναῦν	ἀργοτέραν ἐργάσασθαι. Ἄλλαι δὲ ἀλλήλας
[5, 53]	τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓	ναῦν	δὲ οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ καιρὸν
[5, 101]	ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε τὴν	ναῦν	ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς ἁπαλὸν
[5, 55]	δὲ καθῄρουν τε καὶ τὴν	ναῦν	ἐς τὰ πλάγια τῆς Ἀντωνίου
[5, 106]	ἐγεγένηντο καὶ τὰ σημεῖα κατὰ	ναῦν	ἦρτο, ἐξώρμων ἐπ' ἀλλήλους, οἱ
[5, 107]	τὴν ἐπωτίδα ἐμπεσὼν κατέσεισε τὴν	ναῦν	καὶ ἐς τὰ κοῖλα ἀνέρρηξεν·
[5, 119]	ἐπενόουν ὡς ἐν ἀδοκήτῳ, τὴν	ναῦν	κρούοντες ἐπὶ πρύμναν ἀντισπᾶν. Τὸ
[5, 96]	ἡ πληθὺς αὐτοὺς περιέστηκε κατὰ	ναῦν	μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης· οἱ δὲ
[5, 83]	οὐ τὸ Μενεκράτους σῶμα καὶ	ναῦν	μίαν, ἀλλὰ τὸν στόλον ὅλον
[5, 82]	ἑαυτὸν ἔρριψεν. Καὶ τὴν μὲν	ναῦν	ὁ Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς
[5, 55]	δὲ Ἀντώνιος ἐς τὴν ἑαυτοῦ	ναῦν	τὸν Ἀηνόβαρβον ἀναδεξάμενος ἐς Παλόεντα
[5, 80]	Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν	πολὺν	ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν
[5, 143]	ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν ἤγειρε	πολὺν	καὶ ναῦς καὶ χρήματα, καὶ
[5, 132]	ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν	πολὺν	μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων,
[5, 36]	ἡμέρας. Σίδηρόν τε τειχομάχον εἶχον	τολὺν	καὶ κλίμακας ἐς εἴδη πάντα
[5, 39]	στρατιώταις ποτὲ γενομένοις καὶ οὐδὲ	νῦν	ἀδικοῦσιν οὐδὲ πολεμήσασιν ἄνευ καλῆς
[5, 134]	καὶ καλοῦσαν ἐπὶ ταῦτα καὶ	νῦν,	αἱρούμενος δὲ εἰρηνεύειν τε σὺν
[5, 128]	οὐκ ἔφη τὰς τιμὰς οὐδὲ	νῦν	ἀνατίθεσθαι, πολλὰς δὲ δοὺς προστιθέναι
[5, 123]	ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ τε	νῦν	ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ
[5, 62]	δὲ Πομπήιος οὐ πρότερον, ἀλλὰ	νῦν	Ἀντωνίῳ θαρρῶν ἐπιβέβηκε τῆς παραλίου.
[5, 140]	τάχ' ἂν αὐτῶν ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι.	Νῦν	δ' ὁ μὲν καὶ ταῦτα
[5, 110]	τι μεῖζον ἐξήνυστο τῷ Πομπηίῳ.	Νῦν	δὲ ἀπείρως τε πολέμου, καὶ
[5, 45]	δέ με βλάψειν ἑλόμενος καὶ	νῦν	ἔβλαψας. Σπονδὰς γάρ μοι τιθέμενος
[5, 113]	παραδεδώκει. Καί μοι τοῦτο ἀναμνῆσαι	νῦν	ἔδοξεν ἐς ζήλωμα τῆς Ῥωμαίων
[5, 46]	ἀριθμὸν τοῦ στρατοῦ, καθὰ καὶ	νῦν	ἔθος ἐστὶ τὸν αἰτοῦντα τὸ
[5, 54]	τὴν ἁπάντων ὑμῶν καθαίρεσιν. Καὶ	νῦν,	εἰ μὲν ἐπὶ καταλύσει τῆς
[5, 24]	ἐν αἷς μάλιστα πόλεσι καὶ	νῦν	εἰσι θησαυροὶ χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖς.
[5, 62]	χαιρήσει Πομπήιος, κακὸς κακῶς καὶ	νῦν	ἐκ Θουρίων ἐξελαθείς. Καὶ ὁ
[5, 28]	Καὶ εἰ μὴ πείθοιντο μηδὲ	νῦν,	ἐκείνοις μὲν αὐτίκα δείξω τὰ
[5, 54]	ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν Ἀντωνίῳ. Ἀλλὰ	νῦν	ἐκφανείσης τῆς ἐνέδρας ἐκεῖνά τε
[5, 19]	καὶ τοὺς ἱππέας εἶναι καὶ	νῦν	ἐν Βρεττίοις τὰ ἐντεταλμένα φυλάσσοντας.
[5, 129]	μετανοήσει, καταπλουτιεῖν δὲ ἀπολύων καὶ	νῦν	ἐπιδιδόναι δραχμὰς πεντακοσίας ἑκάστῳ. Τοιάδε
[5, 69]	νῆσον ὡρμίσθη τὰς Πιθηκούσας, ἣ	νῦν	ἐστιν Αἰναρία. Καὶ μαθὼν ὁ
[5, 28]	δὴ διὰ τάδε ὀκνῶ καὶ	νῦν	ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν ἀδικεῖν Ἀντώνιον
[5, 28]	μὲν αὐτίκα δείξω τὰ μέχρι	νῦν	εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶς
[5, 44]	δέ, οἷα καὶ πρότερον καὶ	νῦν	ἐφρόνησα περὶ σοῦ καὶ φρονῶν
[5, 36]	τῆς παρούσης ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ	νῦν	ἢ παραδιδόναι σφᾶς ἢ τοῦτο
[5, 54]	αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν	νῦν	ἡγουμένων αὐτῆς Πεδουκαίου τε καὶ
[5, 60]	Κοκκηίου γράμματα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	Νῦν	μέν, ἔφη, τί ἂν ἀλλήλοις
[5, 141]	πρὸς εἰδότα λέγειν; εἰ δὲ	νῦν	μετέγνωκας, μὴ συγκρούειν μὲν ἡμᾶς
[5, 134]	ἄν σοι γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ	νῦν	μὴ πολλάκις ὑπὸ Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι
[5, 28]	ἀσθένειαν ἢ ἀτολμίαν, ἃ καὶ	νῦν	μου καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν
[5, 54]	εἰ τοιούτου τυχὼν αὑτοῦ μηδὲ	νῦν	ὁμολογοίη περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη
[5, 128]	ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν	νῦν	οὐκ ἐπ' ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα
[5, 47]	Καὶ εἰ συγχωρεῖτέ μοι, καὶ	νῦν	πεύσομαι. Οὐκ ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ
[5, 15]	δὲ ἐνόμιζον ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου	νῦν	προαχθῆναι ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ
[5, 134]	ὑπὸ σοί. Καὶ τάδε οὐ	νῦν	πρῶτον, ἀλλ' ἔτι κρατῶν Σικελίας
[5, 135]	τὴν περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ	νῦν	ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ σοι καὶ
[5, 47]	συνεστρατευμένων τε πολλάκις ὑμῖν καὶ	νῦν	ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι,
[5, 41]	Ὁ δὲ αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο	οὖν	ἀλλήλοις ἤδη μετὰ τῶν φίλων
[5, 9]	στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς	οὖν	Ἀντωνίῳ μὲν ἡ περὶ ἅπαντα
[5, 105]	αὐτῷ διχόθεν παρέξων. Ἀγρίππας μὲν	οὖν	ἀπὸ Στρογγύλης εἰς Ἱερὰν διέπλει
[5, 89]	διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν	οὖν,	ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν,
[5, 95]	τοῦ δήμου δεηθέντες. Οὕτω μὲν	οὖν	διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων, καὶ ὁ
[5, 88]	καὶ στενῷ χωρίῳ. Πομπήιος μὲν	οὖν	ἐν Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον ἦν,
[5, 95]	πίστεις ὑπὸ χρείας. ~Τὸν μὲν	οὖν	ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ Πομπήιον ὁ
[5, 52]	μάλιστα πάντων Μάνιον. Φουλβίαν μὲν	οὖν	εὗρεν ἐν Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου
[5, 93]	Καίσαρος τὴν Ἰταλίαν εἰληχότος. Ὀκταουία	οὖν	ἐχώρει πρὸς Καίσαρα διαιτήσουσα αὐτοῖς.
[5, 109]	ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος	οὖν	ἡμέρας τὸ πέλαγος ἐκ τῶν
[5, 110]	οὐκ ἔχοντα μεταπέμψασθαι. Οἱ μὲν	οὖν	ἱππέες εὐθὺς ἠνώχλουν οἱ Πομπηίου
[5, 22]	ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν	οὖν	ὁ Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας αὐτούς,
[5, 81]	ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ. Ὅδε	οὖν	ὁ Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς πολεμίοις
[5, 82]	ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν ἐπείξει. Ἀχρεῖος	οὖν	ὁ Μενεκράτης ἐς μάχην γενόμενος
[5, 142]	οἱ δὲ καὶ φανερῶς. Μονούμενος	οὖν	ὁ Πομπήιος καὶ δεδιὼς ἤδη
[5, 139]	κατῆραν ἅπαντες ἐς Προκόννησον. Δείσας	οὖν	ὁ Πομπήιος τὰς ναῦς ἐνέπρησε
[5, 35]	τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν. Ἠλῶντο	οὖν	οἱ θεράποντες κατὰ πλῆθος καὶ
[5, 41]	τῶν ἰδίων ἐχθρῶν ἑαυτοῦ. ~Οἵδε	οὖν	οἱ τοῦ Καίσαρος ἐχθροί, τὴν
[5, 111]	δύναμις ἐπὶ τούτοις. ~Τὰ μὲν	οὖν	πεζὰ πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺς ὁ
[5, 63]	εἰδείη πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν	οὖν	Πομπήιον μὲν ἐς Σικελίαν ἐξ
[5, 120]	ἐποίει τὸ ἴδιον. ~Ὅτε μὲν	οὖν	προσπελάσειαν αἱ νῆες, ἐμάχοντο παντοίως
[5, 137]	ἕξειν μοῖραν Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ'	οὖν	τῆς προδοσίας, Κούριος μὲν ἐν
[5, 39]	Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων ἐκδοθείη. ~Γενομένης	οὖν	τινος ἐς τοῦτο πείρας καὶ
[5, 88]	σῳζομένων τὰ πολλὰ πεπονηκότα. Προστησάμενος	οὖν	τὸν Καλουισίου στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ
[5, 61]	μὴ οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ	γοῦν	ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν ἐς Σικελίαν.
[5, 71]	δήμου, ἐς τὸ τέταρτον μόλις	ἐνεδίδουν	ὡς ὠνησόμενοι παρὰ τῶν ἐχόντων·
[5, 90]	κῦμα συναράξειεν ἐπὶ τὰς πέτρας.	Ἐμόχθουν	τε χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα
[5, 89]	τῆς γῆς διεκράτουν καὶ κοντοῖς	ἐξεώθουν	ἀπ' ἀλλήλων. Τραχυτέρου δὲ τοῦ
[5, 64]	τὴν ἀδελφὴν Καίσαρος εἶχεν Ὀκταουίαν,	ἐδικαίουν	οἱ διαλλακταὶ τὴν Ὀκταουίαν Ἀντωνίῳ
[5, 92]	ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας ἐς Σικελίαν	περαιοῦν	καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ
[5, 16]	τοὺς ἐς τὸν Νώνιον ἁμαρτόντας	ἠξίουν	ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ δὲ καὶ
[5, 52]	ὅσοι χρῄζοντες τῆς Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας	ἠξίουν	αὐτὸν συναλλαγέντα Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ
[5, 41]	ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ τὸν Λεύκιον	ἠξίουν	ἢ σπονδὰς αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας
[5, 14]	τοὺς οἰκιστὰς τῶν Ἀντωνίου τελῶν	ἠξίουν	Καίσαρα παρὰ σφῶν λαβεῖν, τῆς
[5, 43]	τὰς ἀρχὰς ἐπὶ τὰ πάτρια	ἠξίουν,	οὐ προτιμῶν οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν
[5, 12]	τοῦ πολέμου, καὶ αἱ πόλεις	ἠξίουν	τὴν Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ
[5, 39]	ἐλευθερίαν τε καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν	ἠξίουν	τῶν ἐπινικίων διαδοθέντων ἐκλυθῆναι τὴν
[5, 78]	φθόνῳ τῆς Μηνοδώρου δυνάμεως ἑκόντες	ἐποίουν.	Καὶ Πομπήιος μὲν ἐς ἀλλοτρίωσιν
[5, 130]	τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους, ὧν αὐτὸν	ἐποίουν	κριτήν, ἢ πάσας λαβεῖν ἢ
[5, 12]	ἀποστῆναι. Καὶ οἱ μὲν οὕτως	ἐποίουν,	ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον
[5, 92]	τινες αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ	ἐποίουν.	Ὁ μὲν δὴ καὶ τῆς
[5, 13]	πόλεσιν ἐξελογεῖτο τὴν ἀνάγκην, καὶ	ἐδόκουν	οὐδ' ὣς ἀρκέσειν. Οὐδ' ἤρκουν,
[5, 13]	ἐδόκουν οὐδ' ὣς ἀρκέσειν. Οὐδ'	ἤρκουν,	ἀλλὰ ὁ στρατὸς καὶ τοῖς
[5, 54]	εἴη, διὰ τῶν ἐμαυτοῦ φίλων	διῴκουν	Ἀντωνίῳ. Ἀλλὰ νῦν ἐκφανείσης τῆς
[5, 21]	τοὺς ἀπειθοῦντας ἐς αὐτὸ συναναγκάσειν,	ἐκάλουν	ἐπὶ ταῦτα τοὺς περὶ Λεύκιον.
[5, 4]	χρηστοὶ τῶν ἡμετέρων πολιτῶν τύραννον	ἐκάλουν,	καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα
[5, 46]	καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν	παρεκάλουν	καὶ οὔτε βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο
[5, 124]	ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι	παρεκάλουν.	Ὁ δ' ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ
[5, 21]	ἐξέθεον ἐς τὸν Λεύκιον καὶ	παρεκάλουν	οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις
[5, 71]	καὶ προσιόντες τῷ Πομπηίῳ συνθέσθαι	παρεκάλουν,	ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο
[5, 36]	ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται	παρεκάλουν	τὸν Λεύκιον αὖθις ἀποπειρᾶσαι τῶν
[5, 38]	γίγνεσθαι, τῆς φυλακῆς οἱ φύλακες	ἠμέλουν·	ἐκ δὲ τῆς ἀμελείας αὐτομολίαι
[5, 66]	Πομπήιον. Ἐς δὲ Ῥώμην παρελθόντες	ἐτέλουν	τοὺς γάμους. Καὶ ὁ Ἀντώνιος
[5, 110]	τοῦ Καίσαρος τὸν μὲν χάρακα	ἐτέλουν,	ὑπὸ δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίας
[5, 68]	τοὺς οὐ συνισταμένους ἔβαλλον καὶ	ἠπείλουν	διαρπάσειν αὐτῶν τὰς οἰκίας καὶ
[5, 55]	καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου τὸν	πλοῦν	καὶ προπέμψαι τινὰς ἐς πεῖραν
[5, 109]	μετέγνω μὴ κλέπτειν ἔτι τὸν	διάπλουν	νενικηκώς, ἀλλὰ κατὰ φῶς θαρροῦντι
[5, 81]	ᾔσθετο, πρὸς δὲ τὸν ἑκατέρωθεν	ἐπίπλουν	αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ
[5, 95]	ὑπὸ χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν	ἐπίπλουν	τὸν ἐπὶ Πομπήιον ὁ Καῖσαρ
[5, 58]	Μακεδονίας ἐπιόντες, ἐφορῶντος αὐτῶν τὸν	ἐπίπλουν	τοῦ Καίσαρος. Ἤδη δ' αὐτῷ
[5, 18]	κλοπῆς ἔτι βιαιότερον ἠνώχλουν, καὶ	ἠνώχλουν	ἀδεῶς, καὶ ἡ δόξα ἐς
[5, 140]	δ' ἁλισθέντες εἵποντο καὶ σιτολογοῦντα	ἠνώχλουν,	ἕως κινδυνεύων ὑπὸ τῆς ἀπορίας
[5, 18]	πόλει καὶ κλοπῆς ἔτι βιαιότερον	ἠνώχλουν,	καὶ ἠνώχλουν ἀδεῶς, καὶ ἡ
[5, 110]	Οἱ μὲν οὖν ἱππέες εὐθὺς	ἠνώχλουν	οἱ Πομπηίου χαρακοποιουμένους ἔτι τοὺς
[5, 62]	Μανιος καὶ Φουλβία καὶ Αεύκιος	ἐπολέμουν·	ὁ δὲ Πομπήιος οὐ πρότερον,
[5, 76]	πρεσβεῖαί τ' ἐσεδέχοντο, αἳ τέως	ἠρέμουν	κεκελευσμέναι, καὶ δίκαι διεκρίνοντο, καὶ
[5, 67]	τὴν ἔριν τῶν ἡγεμόνων ἀναφέροντες	ἐβλασφήμουν	αὐτοὺς καὶ ἐς διαλύσεις πρὸς
[5, 16]	καὶ δωρεῶν ἀξιωθέντες εὐθὺς αὐτὸν	εὐφήμουν	ἐκ μεταβολῆς. ~Καὶ δύο μὲν
[5, 123]	φυλακαὶ διεκρίθησαν καὶ αἱ νῆες	ὥρμουν	ἐπ' ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰς
[5, 73]	ἀλλ' αἵ τε νῆες αὐτοῖς	παρώρμουν,	καὶ οἱ φύλακες περιειστήκεσαν, καὶ
[5, 47]	ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ πλῆθος ἐκέλευε	σκηνοῦν,	ἔνθα περ εἱστήκεσαν, ἄπωθεν, ἕως
[5, 3]	τε λαμπρῶς καὶ τὸν στρατὸν	ἐπῄνουν.	Καὶ ἐς τὴν δόσιν τῶν
[5, 16]	μὲν δὴ φίλοι τῷ Καίσαρι	παρῄνουν	μηδὲ ἐπελθεῖν ἐς αὐτούς, ἀλλ'
[5, 84]	ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνας, ὥστε αὐτῷ	παρῄνουν	οἱ φίλοι, ὡς ἐν καιρῷ
[5, 12]	τὴν ἀγορὰν ἢ τὰ ἱερά,	ἐθρήνουν,	οὐδὲν μὲν ἀδικῆσαι λέγοντες, Ἰταλιῶται
[5, 32]	δὲ καὶ αὐτοὶ διὰ σφῶν	ὤκνουν	ἐπείγεσθαι, τόν τε πόλεμον ἀποδοκιμάζοντες
[5, 13]	ἐς τὸ ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς,	κατεφρόνουν.	Καὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ πενταετία
[5, 71]	Μηνόδωρον ὡς στρατηγικὸν καὶ μόνον	εὔνουν	ἀνεκάλει. ~Μουκίας δὲ αὐτὸν τῆς
[5, 118]	καὶ πύργους καὶ μηχανάς, ὅσας	ἐπενόουν.	Ἐπενόει δὲ καὶ τὸν καλούμενον
[5, 47]	καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων	ἐπενόουν	πυθέσθαι, τί παθόντες ἐξ ἡμῶν
[5, 119]	δρέπανα δόρασι περιθέσθαι· ἓν δ'	ἐπενόουν	ὡς ἐν ἀδοκήτῳ, τὴν ναῦν
[5, 108]	ἐν τῷ πορθμῷ διὰ τὸν	ῥοῦν	κουφοτέρους ὄντας περιέσεσθαι καὶ αὐτὸς
[5, 22]	γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην	ἐλευθεροῦν	μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ τὴν
[5, 111]	ἀνέστρεψαν, καὶ τῶνδε τὰς μὲν	ᾕρουν	ὁμοίως, τὰς δὲ ἐνεπίμπρασαν. Ὅσοι
[5, 55]	καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ δὲ	καθῄρουν	τε καὶ τὴν ναῦν ἐς
[5, 2]	ὁπλίταις τε ἐξ ὧν ἐδύναντο	ἀνεπλήρουν	καὶ ἐρέταις ἐκ θεραπόντων ἢ
[5, 68]	τῶν στενωπῶν καὶ τὸν ἐντυχόντα	ἀνῄρουν·	οἱ δ' οὐκέτι εὐμαρῶς οὐδὲ
[5, 36]	ἐπῆγον, οἱ δὲ τοὺς πύργους·	ἐνεχείρουν	τε ὁμοῦ καὶ ἠμύνοντο λίθοις
[5, 68]	τῆς ὁδοῦ καὶ τῆς ἀγορᾶς	ἐπεχείρουν	ἐκ τῶν στενωπῶν καὶ τὸν
[5, 41]	γενέσθαι, αὐτόν τε τὸν Φούρνιον	ἐλοιδόρουν	ἐπανελθόντα καὶ τὸν Λεύκιον ἠξίουν
[5, 16]	δὲ ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος γενομένου	ἐλοιδόρουν	τε καὶ ἔβαλλον καὶ φεύγοντα
[5, 15]	διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ	ἐλοιδόρουν	ὡς τὰ κοινὰ προδιδόντα· καὶ
[5, 138]	πενόμενοι διὰ τὰς συνεχεῖς εἰσφορὰς	ἐμισθοφόρουν	ἀσμένως τῷ Πομπηίῳ κατὰ δόξαν
[5, 114]	ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον οὔτε νυκτὸς	ἐθάρρουν,	ἐν ἀσελήνῳ μάλιστα, ἰέναι διὰ
[5, 62]	πρεσβεύεσθαι ταῦτα πρὸς τὸν Ἀντώνιον	ἐθάρρουν.	Καὶ ὁ Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν
[5, 86]	ἤδη, καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ	ἐθάρρουν	συμπλέκεσθαι. Τοῦτο μὲν δὴ συγκύρημα
[5, 27]	καὶ πρὸς τὸν Λεύκιον ἐχώρουν.	Ἐχώρουν	δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν
[5, 35]	αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον περιορᾶν,	ἐχώρουν	ἐς αὐτὸν ἅπαντες, βιαζόμενοι τοὺς
[5, 27]	εἶχον καὶ πρὸς τὸν Λεύκιον	ἐχώρουν.	Ἐχώρουν δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι
[5, 29]	ἀρχῇ· ἐς γὰρ τὸν Λεύκιον	ἐχώρουν.	~Καὶ ἦν τὰ κεφαλαια τοῦ
[5, 25]	πολιτείαν ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς αὐτὸν	ἐχώρουν	μάλιστα· καὶ ἡ ἄλλη νεότης
[5, 125]	σημεῖα καὶ σὺν τοῖς ἑτέροις	ἐχώρουν	πρὸς τὸν Καίσαρα. Λέπιδος δ'
[5, 25]	συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς τὸν Πομπήιον	ἐχώρουν	ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό τε
[5, 107]	ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε σὺν κόσμῳ. Καὶ	ἀνεχώρουν	ἐπιόντες τε καὶ ἀναστρέφοντες ἀεὶ
[5, 110]	πολεμίων στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα πόλιν	ἀνεχώρουν.	Καὶ νυκτὸς οἱ μὲν ἀνεπαύοντο,
[5, 86]	τοῦ Πομπηίου κατεῖδον καὶ ἰδόντες	ἀνεχώρουν·	συνεσκόταζε γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότες
[5, 14]	τοῦ Καίσαρος ἐς αὐτοὺς εἶναι,	συνεχώρουν	ἔτι πλέον ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ
[5, 85]	αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν	ὑπεχώρουν	ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευον
[5, 138]	Οἱ δὲ περισωθέντες τότε μὲν	ὑπεχώρουν,	οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων δὲ
[5, 142]	Ἀμύνταν οἱ τοῦ Πομπηίου πλησιάσαντα	μετεχώρουν,	οἱ μὲν ἀποδιδράσκοντες, οἱ δὲ
[5, 89]	πελάγους καὶ ἀπὸ τῆς γῆς	διεκράτουν	καὶ κοντοῖς ἐξεώθουν ἀπ' ἀλλήλων.
[5, 12]	τε γὰρ στρατιῶται τὰς πόλεις	ᾔτουν,	αἳ αὐτοῖς ἀριστίνδην ἦσαν ἐπειλεγμέναι
[5, 12]	γῆς τὴν τιμὴν τοὺς δωρουμένους	ᾔτουν,	καὶ ἀργύριον οὐκ ἦν, ἀλλὰ
[5, 15]	ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν στρατιώτην	ἀπῄτουν,	οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι. Ἐπελθόντα
[5, 16]	βραδύτερον αὐτοῖς τοῦ Καίσαρος ἐπιόντος	ἠγανάκτουν.	Νώνιος δὲ λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς
[5, 106]	οὐκ ἐμβολαῖς, ἀλλὰ μόναις περιόδοις	ἐπλεονέκτουν,	καὶ ταρσοὺς τῶν μειζόνων ἢ
[5, 6]	Ἕλληνες ἔτι λέγοντος αὐτοῦ ταῦτα	ἐρρίπτουν	ἑαυτοὺς ἐς τὸ ἔδαφος, ἀνάγκην
[5, 82]	καὶ ἐπὶ τὰς ναῦς καταρράκτας	ἐρρίπτουν	ἐς τὸ ἐπιέναι δι' αὐτῶν.
[5, 106]	κόρακας ἢ χεῖρας σιδηρᾶς εὐκολώτερον	ἐπερρίπτουν.	Οἱ δὲ ὅτε βιασθεῖεν, ἐξήλλοντο
[5, 133]	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἥρας	πλουτοῦν	ἀναθήμασιν ἐσύλησε, φεύγων ἐς Ἀντώνιον·
[5, 13]	μὴ βεβαίως ἄρχοιεν οἱ δόντες,	ὑπερεμάχουν	ἀπ' εὐνοίας ἀναγκαίου. Πολλὰ δὲ
[5, 33]	ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ Καῖσαρ ὑπήντα	σὺν	Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς Περυσίας καταλιπών.
[5, 76]	αὐτῷ, σὺν δύο φίλοις καὶ	σὺν	ἀκολούθοις δύο, ἐς διδασκάλων διατριβὰς
[5, 128]	ἔλεγεν ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν	σὺν	Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν νῦν οὐκ
[5, 128]	Περὶ δὲ τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε	σὺν	ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων τε
[5, 62]	Τὴν μὲν Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ	σὺν	αὐτῇ, Μανιος καὶ Φουλβία καὶ
[5, 41]	Λεύκιος ἀποθέμενος τοὺς φίλους ᾔει	σὺν	δύο ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα
[5, 29]	ἐξῄει, φύλακα τῆς Ῥώμης Λέπιδον	σὺν	δύο τέλεσι καταλιπών. Οἱ δὲ
[5, 76]	ἦσαν ὁμοίως ἄνευ σημείων αὐτῷ,	σὺν	δύο φίλοις καὶ σὺν ἀκολούθοις
[5, 82]	καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν αὐτὸ	σὺν	ἐπείξει. Ἀχρεῖος οὖν ὁ Μενεκράτης
[5, 96]	καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς Πομπήιον	σὺν	ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν ναύαρχον
[5, 101]	Μηνοδώρου θήραν ἕτοιμον, ἀνακρουσάμενος ᾤχετο	σὺν	θαύματι. Ὡς δὲ ἱκανῶς ἐπεδέδεικτο,
[5, 76]	Ἑλλήνων ἡ γυμνασία πανηγύρεις τε	σὺν	θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας· πολὺς
[5, 138]	χειρῶν, ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος	σὺν	ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ σιτολογεῖν οὐκ
[5, 124]	ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ	σὺν	ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς πρὸ τοῦ
[5, 101]	ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς ἁπαλὸν	σὺν	καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν ὑπὸ
[5, 37]	συνέτριψαν καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν ἤδη	σὺν	καταφρονήσει. Τοῖς δὲ τὰ μὲν
[5, 107]	ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε	σὺν	κόσμῳ. Καὶ ἀνεχώρουν ἐπιόντες τε
[5, 122]	τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο	σὺν	Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ
[5, 33]	διέφθειρεν· Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου	σὺν	μὲν ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆς
[5, 56]	Ὁ δὲ ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον	σὺν	ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατοῦ τέσσαρσι
[5, 79]	μὲν ἐς τὴν τεταγμένην ἡμέραν	σὺν	ὀλίγοις, Καίσαρα δὲ οὐχ εὑρὼν
[5, 69]	δῆμος αὖθις ἠθροίζετο καὶ παρεκάλει	σὺν	ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι
[5, 66]	γραφή· ~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος,	σὺν	ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦς, αὖθις ἐξέβαλε
[5, 67]	τι καρπουμένους. Τοῦτο τὸ γράμμα	σὺν	ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμος
[5, 16]	Νώνιος δὲ λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς	σὺν	παρρησίᾳ, τό τε πρέπον τοῖς
[5, 33]	ἔξωθεν ἐπίοι. Ἐγίγνετο δὲ ταῦτα	σὺν	πείραις πολλαῖς καὶ μάχαις, ἀκοντισαι
[5, 36]	λίθοις καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναις	σὺν	πολλῇ θανάτου καταφρονήσει. Καὶ τάδε
[5, 30]	τὴν πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ	σὺν	πολλῷ στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ
[5, 74]	ἤχθοντο, ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων	σὺν	Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι
[5, 33]	οὔτε τω συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε	σὺν	προθυμίᾳ χωροῦντες, ὁ μὲν αὐτῶν
[5, 134]	νῦν, αἱρούμενος δὲ εἰρηνεύειν τε	σὺν	σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν,
[5, 54]	διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας αὑτῷ, πολεμήσω	σὺν	σοὶ πρὸς αὐτόν, ἕως ἂν
[5, 87]	ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται Καλουίσιον	σὺν	ταῖς πρόπλοις καταπλέοντα καὶ ὡς
[5, 34]	τέλους καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῦ	σὺν	ταῖς στρατηγίσι σπείραις ἐπιδραμόντων, ὁ
[5, 106]	μέτωπον, οἱ δ' ἐς περικύκλωσιν,	σύν	τε βοῇ καὶ ῥοθίῳ νεῶν
[5, 45]	οὐδὲν ἔτι δέομαι διελέγχειν, ὅσα	σὺν	τέχνῃ μου κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς
[5, 54]	καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε	σὺν	τιμῇ καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων
[5, 125]	τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο σημεῖα καὶ	σὺν	τοῖς ἑτέροις ἐχώρουν πρὸς τὸν
[5, 125]	ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ	σὺν	τοῖς ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν. Ἑτέρων
[5, 3]	δὲ λοιπὸς αὐτοῖς στρατὸς ἐγένετο,	σὺν	τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου, τέλη
[5, 77]	τοῖσδε τὴν χώραν, ἡγούμενος αὑτῷ	σὺν	τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων δέ,
[5, 128]	δ' ὅμως τὰ ἄξια δώσειν	σὺν	τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευομένοις, ὅτε
[5, 68]	ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ δὲ Καῖσαρ	σὺν	τοῖς φίλοις καὶ ὀλίγοις ὑπασπισταῖς
[5, 123]	τοῦ ἄλλου στρατοῦ. ~Ὁ δὲ	σὺν	τούτοις ἔχων δύο καὶ εἴκοσι
[5, 105]	τὸ Ταύρου στρατόπεδον ἐξ Ἱππωνείου	σὺν	τρισὶ τέλεσι μετὰ Μεσσάλα διετρόχαζεν,
[5, 115]	Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν, ὑπὸ Ἀγρίππου	σὺν	τρισὶ τέλεσι πεμφθείς, οὔπω μὲν
[5, 118]	μὲν τὰ ἐνάλια πάντα, οὐ	σὺν	τύχῃ μέχρι δεῦρο κεχρημένος αὐτοῖς,
[5, 128]	οὐκ ἐπ' ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα	σὺν	τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς
[5, 106]	Πομπήιον ἐπὶ τῶν Μυλῶν εἶναι	σὺν	τῷ πλέονι ναυτικῷ, τὰς δὲ
[5, 13]	στρατὸς καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε	σὺν	ὕβρει, πλέονά τε τῶν διδομένων
[5, 100]	ναυαρχίας καὶ τότε αἰσθόμενος, ὅτι	σὺν	ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε
[5, 68]	ἔφερον. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐπαύετο	σὺν	φόβῳ τε καὶ μίσει τῶν
[5, 24]	ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο,	σὺν	χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό τε
[5, 39]	ᾤχοντο πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι,	σὺν	χρόνῳ δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ'
[5, 2]	διέπλευσαν ἐς Σικελίαν καὶ τὴν	ἰσχὺν	Πομπηίῳ Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ
[5, 51]	ὄντι φυλάξειν ἢ πολεμοῦντος μεγάλην	ἰσχὺν	προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος δὲ ὅμως ἔτι
[5, 2]	τοῦτο ὡς ἐς ἤδη τινὰ	ἰσχὺν	συνέθεον, ὅσοι ἦσαν κατὰ μέρη
[5, 21]	τὴν ἀρχὴν δορυφορούμενον, αὐτὸς ἀφρούρητος	ὤν.	Ἀνεχώρει δὲ καὶ Φουλβία πρὸς
[5, 111]	σημεῖα, ὡς ἐν κινδύνῳ μάλιστα	ὤν,	ἀπέθετο. Ἐπαναχθέντος δὲ τοῦ Πομπηίου
[5, 142]	τῇ ὀργῇ καὶ ἠδόξει, Πομπήιος	ὤν,	ἐπὶ Τιτίῳ γενέσθαι, οὐκ ἐπιφανεῖ
[5, 115]	τέλεσι πεμφθείς, οὔπω μὲν ἔνδηλος	ὤν,	ὅτι φίλος εἴη· ὑπὸ δὲ
[5, 92]	ἐώντων, οὓς ἐπινοήσειε. Δεινὸς δὲ	ὢν	ἀεὶ τὸ συμφέρον συνιδεῖν ἔπεμπε
[5, 66]	οὐ πρὸς πάντων ἐπαινούμενον, εὐφυὴς	ὢν	ἄρα καὶ ταχὺς ἐς εὔνοιαν·
[5, 42]	Λεύκιος ἔφη· εἰ μὲν ξένος	ὢν	ἐπολέμησα, ὦ Καῖσαρ, αἰσχρὰν ἂν
[5, 76]	καὶ ἐς τήνδε ἐρρύη, ταχὺς	ὢν	ἐς ἔρωτας γυναικῶν. Λήγοντος δὲ
[5, 57]	τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο, παντὶ δὲ	ὢν	ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ τὸ
[5, 1]	νεώτερος παῖς Πομπηίου Μάγνου, λοιπὸς	ὢν	ἔτι τῆσδε τῆς στάσεως, τοῖς
[5, 140]	Ἀντώνιον μετῆλθον. ~Ὁ δ' ἔρημος	ὢν	ἤδη φίλων ἐς τὰ μεσόγαια
[5, 43]	Ῥώμην καὶ ἀναγκάσαι, πολίτης τε	ὢν	καὶ γνώριμος καὶ ὕπατος. Αἱ
[5, 91]	καὶ ἑτέρωθι, ἐπιχειρεῖν ὅλως μαλακὸς	ὢν	καὶ μόνον ἐγνωκὼς ἀμύνεσθαι τοὺς
[5, 136]	δεόμενον. Οἷς ὁ Ἀντώνιος ἐπίστευσεν,	ὢν	καὶ τὰ ἄλλα αἰεὶ τὸ
[5, 73]	γὰρ αὐτὸς ἐν ταῖς ναυσὶν	ὢν	μηδένα διαφυγεῖν. Ὁ δ' ἀποκρίνασθαι
[5, 91]	ἀρκεῖν οἱ νομίζων εἴτ' ἄπειρος	ὢν	νίκην ἐπεξελθεῖν εἴθ' ὥσπερ εἴρηταί
[5, 137]	ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο, οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχος	ὢν	οὔτε πω τὴν γνώμην εἰδὼς
[5, 45]	κατὰ σπουδήν, ἵνα ἔτι κύριος	ὢν	σεαυτοῦ βουλεύοιο καὶ λέγοις καὶ
[5, 96]	αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος δέ, εἴτε τις	ὢν	φύσει παλιμπροδότης εἴτε δείσας τήν
[5, 139]	νῆες ἑβδομήκοντα, ὅσαι περιεσώθησαν ἐξ	ὧν	Ἀντώνιος ἐκεχρήκει κατὰ Πομπηίου Καίσαρι
[5, 131]	ἔκτεινε παρὰ ταῖς πόλεσιν αὐταῖς,	ὧν	ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν δὴ τῶν
[5, 53]	κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν Πομπήιον,	ὧν	αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν· ἐς
[5, 130]	τε βουλὴ τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους,	ὧν	αὐτὸν ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσας
[5, 80]	εὐθὺς ἀπέφηνεν ἐξ ἀπελευθέρου καὶ	ὧν	αὐτὸς ἤγαγε νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι,
[5, 50]	ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων τὰ πεζὰ μάλιστα·	ὧν	δὴ καὶ μόνων Ἀγρίππας ἔπεισε
[5, 2]	καὶ αὐτὸ ὁπλίταις τε ἐξ	ὧν	ἐδύναντο ἀνεπλήρουν καὶ ἐρέταις ἐκ
[5, 122]	Πλένιόν τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ'	ὧν	εἶχεν ὀκτὼ τελῶν, ἐκάλει κατὰ
[5, 4]	χρημάτων τὰ τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν	ὧν	ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις
[5, 13]	στρατῷ δὲ ἐς τὴν ἐπικράτησιν	ὧν	ἔλαβον, ἡ τῶν δεδωκότων ἀρχὴ
[5, 45]	ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ προσῆκον	ὧν	ἐμὲ δίκαιόν ἐστι ποιεῖν· ὃ
[5, 92]	Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα περὶ	ὧν	ἔναγχος ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς
[5, 53]	Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν.	Ὧν	ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ
[5, 31]	ἅπαντα· ὁ δὲ Λεύκιος ἀποτυχὼν	ὧν	ἐπενόει, πρὸς Ἀσίνιον καὶ Οὐεντίδιον
[5, 63]	Πομπήιον μὲν ἐς Σικελίαν ἐξ	ὧν	ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον δέ ποι
[5, 24]	καὶ τὰ Ἀντωνίου ἕνδεκα ἕτερα,	ὧν	ἐστρατήγει Καληνός, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ
[5, 130]	καὶ τοὺς τὰ μισθώματα ἔχοντας	ὧν	ἔτι ὀφείλοιεν. Ἐκ δὲ τῶν
[5, 58]	εὐθὺς ἀπὸ τοῦ δείπνου, μεθ'	ὧν	εὗρεν ἑτοίμων φίλων καὶ ἱππέων
[5, 100]	ὅτι σὺν ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο	ὧν	ἤγαγε νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν.
[5, 100]	Μηνόδωρον δὲ μετὰ νεῶν ἑπτὰ	ὧν	ἤγαγεν ἔπεμπε κατασκεψόμενον τὰ νεώλκια
[5, 34]	αὐτοῦ μηδὲ τῆς πόλεως προπαρεσκευασμένης.	Ὧν	ὁ Καῖσαρ αἰσθόμενος ἀκριβεστέρας τὰς
[5, 124]	τὸ ἴσον τοῖς ἡσσημένοις καταστάντες.	Ὧν	ὁ Καῖσαρ πυνθανόμενος περιέπεμπε τοὺς
[5, 64]	καὶ Ἀηνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας.	~Ὧν	ὁ στρατὸς ὁ τοῦ Καίσαρος
[5, 20]	ἐν Βρεττίοις τὰ ἐντεταλμένα φυλάσσοντας.	~Ὧν	οἱ ἡγεμόνες τοῦ στρατοῦ πυνθανόμενοι
[5, 71]	ὡς καὶ τῶνδε προδιδόντων αὑτόν,	ὧν	προμάχεται, καὶ θαμινὰ τὸν Μηνόδωρον
[5, 7]	Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε καὶ Σισίνῃ,	ὧν	τῷ Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς τὴν
[5, 62]	πρὸς ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ	ὧν	ὑπενοήσατε. ~Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα
[5, 141]	τρόπον. ~Ποταμὸν δ' ἐν μέσῳ	λαβὼν	ἔλεγε μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο πρὸς
[5, 96]	Μενεκράτους ἀποθανόντος, πίστιν αἰτήσας καὶ	λαβὼν	ηὐτομόλησε πρὸς Πομπήιον σὺν ἑπτὰ
[5, 51]	τέλη στρατοῦ καὶ χώρας τοσάσδε	λαβὼν	τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν παρέλυε τῆς
[5, 58]	ἑκατέροις ἀγγέλλεται Σιποῦντα μὲν Ἀγρίππας	ἀναλαβών,	Πομπήιος δὲ Θουρίων μὲν ἀπεωσμένος,
[5, 122]	Καὶ ὁ Πλένιος αὐτὸν οὐ	καταλαβὼν	ἐς τὴν Μεσσήνην παρῆλθε καὶ
[5, 139]	Πομπήιος Νίκαιάν τε καὶ Νικομήδειαν	καταλαβὼν	ἐχρηματίζετο λαμπρῶς, καὶ ἐς μεγάλα
[5, 77]	Καὶ ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια	συλλαβὼν	ἐβασάνιζεν, οἳ Πομπήιον σφᾶς ἔλεγον
[5, 40]	ἰδία δὲ ἕνα τῶν τριῶν	ἀπολαβών,	Φούρνιον, ἐς μείζονα φιλανθρωπίαν ἐπήλπισε
[5, 109]	Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ ἦν,	ὑπολαβὼν	ἐς τὸ Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι
[5, 41]	τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων ἤδη,	προλαβὼν	ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος,
[5, 53]	εἰ δεήσειεν. Καὶ πυθόμενος ὁ	Λίβων	ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις ἐγγυᾶν αὐτὴν
[5, 69]	Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος δὲ ὁ	Λίβων	ἐς νῆσον ὡρμίσθη τὰς Πιθηκούσας,
[5, 71]	ὁ δὲ Πομπήιος καὶ ὁ	Λίβων	ἐς τὸ πελαγιώτερον, ὀλίγου ῥεύματος
[5, 69]	καταπρήσειν ἀπειλοῦντες, ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεις.	Λίβων	μὲν δὴ συνεὶς τῶν ἐχθρῶν
[5, 52]	τὸν Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιός τε	Λίβων,	ὁ κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ
[5, 139]	καὶ ὁ κηδεστὴς αὐτοῦ Πομπηίου	Λίβων	ὡς εἶδον αὐτὸν οὐδὲ Τιτίου
[5, 79]	(οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς ἀνέπαυε	φόβων	ἡ τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία) εἴτε
[5, 49]	στρατὸς οὐκ ἐπαύετο ἐπί τισι	θορυβῶν,	ἕως ἀνῃρέθησαν· καὶ ἦσαν οἱ
[5, 11]	εἴτε τὴν χειμασίαν ὡς πανήγυριν	ἄγων,	ἐπεὶ καὶ φροντίδας ἀπετέθειτο καὶ
[5, 92]	τῶν Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής, ἣν Ἀγρίππας	ἄγων	ἐφάνη. Οἵ τε φίλοι καὶ
[5, 54]	αὐτὸν καὶ τέως ἐν θαύματι	ἄγων	οὐκ ἔφη μὲν οὐδὲ βουλόμενον
[5, 25]	Μοῦρκός τε ἀφῖκτο αὐτῷ δύο	ἄγων	στρατοῦ τέλη καὶ τοξότας πεντακοσίους
[5, 28]	βουλὴν καὶ τοὺς καλουμένους ἱππέας	συναγαγὼν	ἔλεγεν ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ
[5, 39]	ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς, τὸν στρατὸν	συναγαγὼν	ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν ἦν
[5, 4]	παρόντας ἐπὶ συνθέσει καὶ μετακεκλημένους	συναγαγὼν	ἔλεξεν ὧδε· ὑμᾶς ἡμῖν, ὦ
[5, 26]	οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει,	συναγαγών	τινας τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων
[5, 140]	ἢ τῆς γε τροπῆς γενομένης	ἐπαγαγὼν	τάχ' ἂν αὐτῶν ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι.
[5, 27]	περιέπεμπον· πεῖραί τε τούτων τῶν	ξεναγῶν	ἦσαν ἐς ἀλλήλους βραχύτεραι καὶ
[5, 80]	Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν ἔτι πλέονα	συνάγων	ἐβράδυνε καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ
[5, 26]	καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων, ὁ	Φάγγων	ἡγούμενος ἐκ προδοσίας τάδε παθεῖν
[5, 137]	παρ' ἐκείνου περιμένοντα. Καὶ ταῦτα	λέγων	Ἀηνόβαρβον ὅμως ἐπενόει συλλαβεῖν ἐκ
[5, 44]	ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε	λέγων	ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων
[5, 21]	ἐς Πραινεστὸν ἀνεχώρει Λεύκιος, δεδιέναι	λέγων	Καίσαρα διὰ τὴν ἀρχὴν δορυφορούμενον,
[5, 35]	καραδοκεῖν τὰ γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει	λέγων	ὁ Πλάγκος. Οἱ δ' ἐν
[5, 84]	οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον περιμένων καὶ	λέγων	οὐκ εὔβουλον εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον,
[5, 130]	τὴν ἀπ' ἀρχῆς ἐς τότε	καταλέγων·	καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψας τὸ
[5, 38]	δέος ἥπτετο τοῦ Λευκίου, μὴ	ἀντιλέγων	ἐκδοθείη. ~Γενομένης οὖν τινος ἐς
[5, 68]	καὶ τραύματα καὶ ἀπὸ τῶν	τεγῶν	οἰμωγαὶ καὶ βοαί. Καὶ ὁ
[5, 39]	δὴ καὶ πρὸς τῶν ἡμετέρων	στρατηγῶν	ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν δὴ καλῶς
[5, 96]	τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς τῶν	στρατηγῶν	καὶ ἐπαρωμένων ἐς τάδε τὰ
[5, 136]	Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου	στρατηγῶν	καὶ ἐς Ἀλεξάνδρειαν ἤχθησαν. Καὶ
[5, 119]	τέχνη κυβερνητῶν καὶ βοαὶ καὶ	στρατηγῶν	παρακελεύσεις καὶ μηχανήματα πάντα. Εὐδοκίμει
[5, 50]	ἱππέων οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν	στρατηγῶν	πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ τῷ
[5, 17]	Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν	στρατηγῶν	ὑπόκρισις μία, ὡς ἁπάντων ἐς
[5, 54]	σὺν τιμῇ καὶ διὰ τῶν	ὑποστρατήγων	ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν
[5, 124]	τοῦ χάρακος καταλιπὼν ἐσῄει μετ'	ὀλίγων,	καὶ παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις ἄκων
[5, 74]	τὸν Πομπήιον φυγάδες αὐτίκα, χωρὶς	ὀλίγων,	οἱ πλείους ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ
[5, 16]	Νώνιον ἰδὼν ἐξέκλινεν, ὡς δὲ	ὀλίγων	ταῦτα δρασάντων ἐπεμέμφετο καὶ ἐς
[5, 90]	ἐπινοίας καὶ τὴν ἐκ τῶν	παραλόγων	αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ
[5, 139]	Ἀντίστιος ὅσοι τε ἄλλοι τῶν	ἀξιολόγων	ἔτι τῷ Πομπηίῳ παρῆσαν φίλοι,
[5, 11]	ἐς ἱερὰ ἢ γυμνάσια ἢ	φιλολόγων	διατριβὰς μόναι καὶ δίαιτα μεθ'
[5, 117]	ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο	σιτολογῶν,	καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων
[5, 29]	τοσόνδε εἶπεν, ὅτι καὶ τῶν	ἔργων	ἤδη προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ
[5, 121]	δέ ποτε ταῖς χροιαῖς τῶν	πύργων,	αἷς δὴ μόναις διέφερον ἀλλήλων,
[5, 43]	οἰκιστὰς ἔδωκα, οἱ τὰ τῶν	γεωργῶν	ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά
[5, 53]	δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν	γεωργῶν	ἐπεφεύγεσαν. Καὶ πιθανοῦ τοῦ διερεθίσματος
[5, 39]	κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ τῶν	γεωργῶν·	καὶ τὴν διαβολὴν ἐγὼ τήνδε
[5, 53]	Ἀντώνιον ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν	γεωργῶν	Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία
[5, 43]	Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος τῶν	γεωργῶν	τὰ κλήματα ἀφαιρουμένων, ἐπεὶ κἀγὼ
[5, 133]	τῆς Ἥρας πλουτοῦν ἀναθήμασιν ἐσύλησε,	φεύγων	ἐς Ἀντώνιον· ἐς δὲ Μιτυλήνην
[5, 113]	δὲ πρὸς Κάσσιον καὶ Βροῦτον	φυγών,	ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν στόλον ἐπὶ
[5, 89]	Εἰ δέ τις καὶ τάδε	διαφυγὼν	ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο
[5, 76]	Κλεοπάτρας, τὰ μὲν ἐκ τῶν	στρατοπέδων	ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν δὲ
[5, 26]	κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν	στρατοπέδων,	ὁ Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας
[5, 114]	τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ γυμνῶν	ἀνεπήδων	ἐς τοὺς αὐχένας οἱ δυνάμενοι
[5, 111]	ἐς τὸ τοῦ Κορνιφικίου στρατόπεδον	ἀνεπήδων,	καὶ αὐτοῖς ὁ Κορνιφίκιος ἐπιθέουσιν
[5, 38]	κατὰ σύνθημα σάλπιγγος· συνεχῶς τε	ἀπεπήδων	οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα διδαχή τε
[5, 125]	ὅσοι ἔτι ἦσαν παρ' αὐτῷ,	μετεπήδων	κατὰ μέρη· Λεπίδου δὲ ἐς
[5, 94]	ὡς φίλῳ. Καὶ ὁ Καῖσαρ	ἰδὼν	ἀντεμιμεῖτο, καὶ ξυμβάλλουσιν ἀλλήλοις κατὰ
[5, 61]	τὸν Καίσαρα. ~Ὁ δὲ αὐτὸν	ἰδὼν	ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ
[5, 105]	ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας πλέονα	ἰδὼν	ἔν τε Πελωριάδι καὶ Μύλαις
[5, 16]	μὴ ἀφίκοιτο, καὶ τὸν Νώνιον	ἰδὼν	ἐξέκλινεν, ὡς δὲ ὀλίγων ταῦτα
[5, 79]	παράσπονδον εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν	ἰδὼν	πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ ποτε
[5, 70]	ἐς Συρακούσας ὑπεχώρει καί τινας	ἰδὼν	φύλακας ἑπομένους ἐκ Πομπηίου, φανερῶς
[5, 101]	δύο καὶ τρεῖς ναῦς τῶν	φυλακίδων	καὶ τὰς ὁλκάδας, αἳ τὸν
[5, 72]	ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν τῶν	φυλακίδων	νεῶν, καὶ συνέβησαν ἐπὶ τοῖσδε·
[5, 31]	στρατὸν ἤθροιζεν ἄλλον ἐκ τῶν	ἀποικίδων	Ἀντωνίου πόλεων καὶ αὐτὰς ἐκρατύνατο.
[5, 37]	ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ που τῶν	σανίδων	ἐς τὸ τεῖχος, βία τότε
[5, 103]	τήν τε γῆν ἱππέων καὶ	λιβυρνίδων	τὴν θάλασσαν. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 75]	καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ	Πισιδῶν	καὶ Πολέμωνα μέρους Κιλικίας καὶ
[5, 62]	ὁ Κοκκήιος τὰ ἀμφίλογα πάντα	κατιδὼν	ἐπῆγε τὸν Φουλβίας θάνατον καὶ
[5, 95]	φασήλοις τριηριτικοῖς, ἐπιμίκτοις ἔκ τε	φορτίδων	νεῶν καὶ μακρῶν, καὶ τὴν
[5, 127]	νῆες ἑξακόσιαι· τὸ δὲ τῶν	φορτίδων	πλῆθος, καίπερ ὂν ἄπειρον, τοῖς
[5, 98]	ἐκ Δικαιαρχείας, θύων ἅμα καὶ	σπένδων	ἀπὸ τῆς ναυαρχίδος νεὼς ἐς
[5, 122]	Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ	σπονδῶν	Ἀγρίππας μὲν ἠξίου περιμένειν Καίσαρα
[5, 142]	ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ	σπονδῶν	ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν ἑάλω Πομπήιος
[5, 142]	ἤδη τὰ οἰκεῖα, ἑαυτὸν ἄνευ	σπονδῶν	ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ
[5, 42]	τὸ στρατόπεδον τὸ σὸν ἄνευ	σπονδῶν	ἱέμην) ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις
[5, 114]	ἀσελήνῳ μάλιστα, ἰέναι διὰ ἀπειρίαν	ὁδῶν	καὶ ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας ὑπέμενον,
[5, 33]	ἐπ' αὐτοῦ ξυλίνους δι' ἑξήκοντα	ποδῶν	ἵστη χιλίους καὶ πεντακοσίους· καὶ
[5, 62]	αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον·	ἐκποδὼν	δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν
[5, 32]	περιειλημμένον. Προύπεμπε δὲ καὶ ἑτέρους,	ἐμποδὼν	εἶναι τοῖς ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον
[5, 90]	τὸ φύσει δυσέξοδον αὐτοῦ καὶ	κλύδων	ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ
[5, 136]	ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν	πρέσβεων	εἰπόντων, ὁ Ἀντώνιος τὰς ἐντολὰς
[5, 37]	ἔτι βλάπτοντες· οὐ γὰρ ἐδύναντο.	Περιθέων	δ' αὐτοὺς ὁ Λεύκιος ἐδεῖτο
[5, 87]	ὁ Καῖσαρ, ὁμοίως ἔχων, παρεκάλει	περιθέων	ἐς τὴν ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ
[5, 41]	Καὶ ὁ Λεύκιος ἐπῄνει μὲν	ἐλεῶν	ἄνδρας ὁμοτίμους καὶ πέμψειν ἔλεγεν
[5, 37]	διαναπαυόμενοι. Ὧδε δὲ αὐτοὺς ἔχοντας	ἐλεῶν	ὁ Λεύκιος ἐκάλει τῇ σάλπιγγι
[5, 26]	ἄλλο καὶ ἑτέρους παρὰ τῶν	βασιλέων.	Ἡττηθέντων δὲ τῶν κερῶν ἑκατέρων
[5, 14]	Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν ἑτέρων	πόλεων,	αἳ ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί τε
[5, 5]	ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς καὶ	πόλεων	ἐς τὰ νικητήρια τοῦ στρατοῦ,
[5, 27]	ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν	πόλεων	ἢ ἀναιροῦντες, τὰ τείχη σφῶν
[5, 31]	ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων Ἀντωνίου	πόλεων	καὶ αὐτὰς ἐκρατύνατο. Αἱ δὲ
[5, 7]	ἦν. Παρηγόρει δὲ καὶ τῶν	πόλεων	τὰς μάλιστα δεινὰ παθούσας, Λυκίους
[5, 92]	Οἵ τε φίλοι καὶ τῶν	πόλεών	τινες αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ
[5, 22]	σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα	πόλεων	τοῖς ἐστρατευμένοις καταγράφειν, τέσσαρσί τε
[5, 98]	ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν	πόλεων	ὑπήγετο καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος
[5, 52]	Τύρον ὥδευεν, ἐκ δὲ Τύρου	διαπλέων	ἐπὶ Κύπρου καὶ Ῥόδου καὶ
[5, 83]	δὲ τοῦ δεξιοῦ Καλουίσιος μέν,	διαπλέων	ἐς τὸ λαιόν, ἀπετέμετό τινας
[5, 26]	τισὶ καὶ ψιλοῖς καὶ μονομάχοις	περιπλέων	τὸν Ἰόνιον ἐπόρθει τὰ τοῖς
[5, 88]	ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ σκευῶν	ἔμπλεων	τὸ πέλαγος καὶ τῶν ἔτι
[5, 87]	Καλουίσιος μὲν οὐδ' ὣς ἐγιγνώσκετο	προσπλέων,	οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τι
[5, 111]	δὲ καὶ πιμπραμένων τῶν Καίσαρος	νεῶν,	αἱ μὲν ἀράμεναι τὰ βραχέα
[5, 98]	περιπλέοντος αἱ μὲν συνετρίβοντο τῶν	νεῶν	ἀμφὶ ταῖς πέτραις, αἱ δ'
[5, 108]	παρέπλεον, τριάκοντα μὲν τῶν σφετέρων	νεῶν	ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες τῶν
[5, 135]	ἐπιμέμφεταί σοι τῆς δόσεως τῶν	νεῶν,	ἃς ἐπ' αὐτὸν Καίσαρι ἔδωκας
[5, 135]	ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι μετὰ τῶν	νεῶν,	ἃς ἔτι ἔχει, καὶ τοῦ
[5, 84]	αἵ τε γὰρ κράτισται τῶν	νεῶν	αὐτῷ διωλώλεσαν, καὶ αἱ ἕτεραι
[5, 113]	ἐν μέσῳ τοὺς ἀπὸ τῶν	νεῶν	διαφυγόντας ἀνόπλους ἔχων βαλλόμενός τε
[5, 106]	λαμπρῶς, καὶ πύργους ἐπὶ τῶν	νεῶν	εἶχον κατά τε πρῷραν καὶ
[5, 87]	ἐπιλαβούσης οἱ μὲν ἐκ τῶν	νεῶν	ἐκπεσόντες ἐς τὰ ὄρη συνέφευγον
[5, 130]	ἔχων εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ κίονι	νεῶν	ἐμβόλων. Καὶ ἕστηκεν ἡ εἰκών,
[5, 120]	ἐδύναντο, καὶ μάλιστα περισκοποῦντες, οἷα	νεῶν	ἑξακοσίων ἐπὶ μήκιστον ἐκτεταγμένων καὶ
[5, 90]	αὐτὴν ἐσελθοῦσιν καὶ ὅσοι τῶν	νεῶν	ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ
[5, 100]	ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε	νεῶν,	ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν δὲ
[5, 80]	ἀπελευθέρου καὶ ὧν αὐτὸς ἤγαγε	νεῶν,	ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ
[5, 99]	πεζὰ παρηγόρησε καὶ τὴν τῶν	νεῶν	ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ πλησίον ἦν
[5, 100]	παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ μετὰ	νεῶν	ἑπτὰ ὧν ἤγαγεν ἔπεμπε κατασκεψόμενον
[5, 122]	τῆς Μεσσήνης ἐπὶ τῶν ἑπτακαίδεκα	νεῶν	ἐς Ἀντώνιον, ὡς ἐξ ὁμοίων
[5, 80]	περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν	νεῶν	ἡ ναυαρχὶς ἡ γενομένη Καίσαρι
[5, 90]	νόμου κρεῖσσον διέφθειρε τῶν Καίσαρος	νεῶν	καὶ ἀνδρῶν τὸ πλέον. ~Ὁ
[5, 83]	λαιόν, ἀπετέμετό τινας τῶν Μενεκράτους	νεῶν	καὶ ἐκφυγούσας εἰς τὸ πέλαγος
[5, 106]	σύν τε βοῇ καὶ ῥοθίῳ	νεῶν	καὶ καταπλήξει ποικίλῃ. Ἦν δὲ
[5, 95]	τριηριτικοῖς, ἐπιμίκτοις ἔκ τε φορτίδων	νεῶν	καὶ μακρῶν, καὶ τὴν Ὀκταουίαν
[5, 2]	Βρούτου περὶ τὴν Ἀσίαν ἐπὶ	νεῶν	καὶ στρατοῦ, χρήματα ἐκλέγειν. Κασσίου
[5, 72]	Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων	νεῶν,	καὶ συνέβησαν ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι
[5, 52]	διαφυγοῦσαν, ἔπεμπεν ἐκ Σικελίας ἐπὶ	νεῶν	μακρῶν, καὶ παρέπεμπον αὐτὴν οἱ
[5, 101]	τοῖς προφύλαξι τῶν ναυπηγουμένων Καίσαρι	νεῶν	οἷα σκηπτὸς ἀφανῶς ἐμπίπτων καὶ
[5, 98]	διηρεύνων, καὶ Ἄππιος μετὰ πλήθους	νεῶν	ὀπισθοφυλακῶν εἵπετο. Τρίτῃ δὲ τῆς
[5, 82]	χεῖρες ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν μὲν	νεῶν	οὐδὲν ἔτι ἔργον ἦν, συνεστηκυίας
[5, 81]	καὶ ὑπὸ τῆς ἀκινησίας τῶν	νεῶν·	πεζομαχεῖν γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν,
[5, 50]	ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ	νεῶν	πέντε μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ
[5, 92]	δὲ οὐδ' ἐς ἥμισυ τῶν	νεῶν	περιεσώθη, καὶ τοῦτο σφόδρα πεπονηκός.
[5, 2]	ἡγεμόνων τε καὶ στρατοῦ καὶ	νεῶν.	Προσλαβόντες δὲ καὶ Λέπιδον μεθ'
[5, 87]	ἐγιγνώσκετο προσπλέων, οὐδὲ ἀπὸ τῶν	νεῶν	τι χρηστὸν ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ
[5, 129]	προύπεμπεν ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ	νεῶν,	τὸν δ' ἐπαγόμενος αὐτὸς ἐκ
[5, 2]	Βρούτου πεμφθεὶς ἐς Ῥόδον ἐπὶ	νεῶν	τρισκαίδεκα, τοὺς Ῥοδίους νεωτερίζοντας εὑρών
[5, 108]	τι προσθήσειν ἐς τὸ τῶν	νεῶν	ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν δὲ Καίσαρα
[5, 106]	Ἱερᾶς ἀνήγετο ταῖς ἡμίσεσι τῶν	νεῶν	ὡς Παπίᾳ μόνῳ ναυμαχήσων. Ἐπεὶ
[5, 56]	διέπλεον, φυλασσομένου πρὸς πέντε Καίσαρος	τάξεων,	καὶ οἱ Βρεντέσιοι τὰς πύλας
[5, 3]	τε γὰρ Κελτικὴν τὴν ἐντὸς	Ἄλπεων	ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος αὐτόνομον ἀφιέναι
[5, 19]	ἐν τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι.	Ἱππέων	δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν
[5, 113]	μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν	ἱππέων,	ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ
[5, 48]	πολλοὶ δὲ ἀπὸ τῶν καλουμένων	ἱππέων,	ἐν ὄψει πάντες οἰκτρᾷ καὶ
[5, 138]	ἐν ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο ἴλην	ἱππέων	Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ
[5, 103]	παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε γῆν	ἱππέων	καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν. Καὶ
[5, 32]	Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων	ἱππέων,	λεηλατεῖν τὰ Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη.
[5, 125]	δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν ὑπὸ	ἱππέων	μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ' οἳ
[5, 50]	ἐς τὸ Βρεντέσιον, μετὰ τρισχιλίων	ἱππέων	οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν στρατηγῶν
[5, 58]	Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ πεντακοσίων	ἱππέων,	οὐ κατασχὼν τῆς ὁρμῆς ὁ
[5, 58]	ὧν εὗρεν ἑτοίμων φίλων καὶ	ἱππέων	τετρακοσίων, μάλα θρασέως ἐπειχθεὶς ἐπέπεσε
[5, 127]	καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν	ἱππέων	ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί τε νῆες
[5, 75]	τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων δὲ καὶ	Σαμαρέων	Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ Πισιδῶν καὶ
[5, 11]	καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν ἱερεῖς καὶ	Ἀλεξανδρέων,	καὶ καλοῦσι φαικάσιον. Ἔξοδοί τε
[5, 16]	τε ὁμοῦ καὶ τιμῆς καὶ	δωρεῶν	ἀξιωθέντες εὐθὺς αὐτὸν εὐφήμουν ἐκ
[5, 17]	Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον ὄν, τότε καὶ	δωρεῶν	ἠξιοῦτο· καὶ ἔπρασσον αὐτὸ οἵ
[5, 92]	λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου περὶ	συμβάσεων	αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ τὸν πόλεμον
[5, 70]	λιμοῦ σφῶν προπολεμοῦντος καὶ τῶν	συμβάσεων,	εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων· Μοῦρκόν
[5, 63]	Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων τῶν	συμβάσεων	τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς συμμαχίαν
[5, 128]	νόμων τε καὶ ὅρκων καὶ	κολάσεων.	Οὐκ εὐπειθῶς δὲ ἀκροωμένων ὑφῆκε
[5, 132]	~Τοῦτο μὲν δὴ τῶν τότε	στάσεων	ἐδόκει τέλος εἶναι. Καὶ ἦν
[5, 53]	στρατῶν ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ	προφάσεων	ἄλλους ἀλλαχοῦ καὶ Λέπιδον ἐς
[5, 19]	Καίσαρος ἐς τὰ λοιπὰ τῶν	κατοικίσεων,	ἔπεμπεν ἑψομένους αὐτῷ τοὺς Ἀντωνίου
[5, 25]	γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ	κατοικίσεων	τοῦ στρατοῦ καὶ τῆσδε τῆς
[5, 7]	ἠφίει καὶ ἀτελεῖς φόρων· καὶ	Ταρσέων	τοὺς πεπραμένους ἀπέλυε τῆς δουλείας
[5, 102]	ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι δὲ τῶν	πίστεων	λυμανεῖσθαί τινα τῶν Καίσαρος ὁμοίως
[5, 72]	τρεῖς συνῆλθον ἐς τὸ ἀμφίκλυστον	Δικαιαρχέων	χῶμα, περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων νεῶν,
[5, 48]	Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς ἐν Ῥώμῃ	δικάζων	ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος
[5, 49]	καὶ ἐκ τοῦδε Μακεδονικὸν αὑτὸν	ὀνομάζων,	ἐνέπρησε τὴν οἰκίαν καὶ ἑαυτὸν
[5, 44]	λέγων ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ	τεχνάζων	εἰπεῖν. ~Τοιαῦτα δὲ εἰπόντος τοῦ
[5, 133]	Ἀντώνιος εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπανελθών. Καὶ	τεχνάζων	ἔτι ἐπ' ἀμφότερα διεπρεσβεύετο πρὸς
[5, 40]	τοὺς δὲ κληρούχους γεγυμνασμένους ἔφη	τεχνάζων	τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις διδόναι
[5, 3]	τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου, τέλη	πεζῶν	ἕνδεκα καὶ ἱππέες μύριοις καὶ
[5, 123]	ἔχων δύο καὶ εἴκοσι τέλη	πεζῶν	καὶ ἱππέας πολλοὺς ἐπῆρτο καὶ
[5, 111]	ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων	πεζῶν	μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς ἦν, ἐπὶ
[5, 103]	Ἱππώνειον παραπλεύσας δύο μὲν τέλη	πεζῶν	Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν ἐς
[5, 121]	οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ τῶν	πεζῶν	οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν καὶ τούσδε
[5, 6]	ἐς ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τέλη	πεζῶν	τὴν χάριν περιφέρων, ὅτι, οἶμαι,
[5, 93]	τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ στρατοῦ	χρῄζων	ἐπὶ Παρθυαίους Ἰταλοῦ, Καίσαρι τὰς
[5, 66]	ὡς ἐπὶ δή τι μόνου	χρῄζων	καὶ εὐθὺς ἐκπέμψων αὖθις ἐς
[5, 102]	ὅμως, εἴτε πολέμου ταῦτ' εἶναι	νομίζων	ἀνάγκας εἴτε καὶ τῆς Καίσαρος
[5, 91]	εἴτε τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ	νομίζων	εἴτ' ἄπειρος ὢν νίκην ἐπεξελθεῖν
[5, 96]	ἀνδράποδον πολεμοποιόν, εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι	νομίζων	παρ' ἃ προσεδόκησεν, εἴτε τῶν
[5, 51]	ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν,	ἐλπίζων	δὲ ἢ φίλῳ ἔτι ὄντι
[5, 137]	τινὸς τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀηνόβαρβον,	ἐλπίζων	ἐς ἀντίδοσιν αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν
[5, 43]	τὸν ἀδελφὸν τῆς πατρίδος, ἀλλ'	ἐλπίζων	μὲν ἐπανελθόντα πείσειν ἑκόντα, ἐπειγόμενος
[5, 2]	ἐκλέγειν. Κασσίου δὲ ἀποθανόντος οὐδὲν	ἐλπίζων	ὅμοιον ἐν Βρούτῳ, Ῥοδίων ἐπελέξατο
[5, 44]	λιμόν. ~Λέγω δὲ ταῦτα ἐγὼ	ἐγχειρίζων	μὲν ἐμαυτόν σοι, καθάπερ εἶπον,
[5, 143]	ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον ἤδη,	λαθὼν	δ' ἐπ' ἐκείνοις ἐς πολὺ
[5, 138]	μέτωπον καὶ κατόπιν ἐκ περιόδου	λαθών.	Ὅθεν ὁ Φούρνιος ἐς τὸν
[5, 54]	ὁ ἀδελφός, καὶ φανερῶς καὶ	λαθὼν	οἰχήσομαι πρὸς αὐτόν, ἀγωνιούμενος αὖθις
[5, 96]	Καλουίσιον τὸν ναύαρχον τοῦ Καίσαρος	διαλαθών.	Ἐφ' ᾧ τὸν Καλουίσιον ὁ
[5, 136]	ἤχθησαν. Καὶ ὁ Ἀντώνιος ἕκαστα	μαθὼν	ἐκάλει τοὺς τοῦ Πομπηίου πρέσβεις
[5, 109]	Λευκόπετραν ἐκ τοῦ Σκυλακίου διεπεπλεύκει,	μαθὼν	ἔτι ἀκριβέστερον, ὅτι ὁ Πομπήιος
[5, 69]	ἣ νῦν ἐστιν Αἰναρία. Καὶ	μαθὼν	ὁ δῆμος αὖθις ἠθροίζετο καὶ
[5, 60]	ὁ Κοκκήιος, ἃ μὲν ἐπεμέμφετο	μαθών,	οὐδὲν δὲ ἔτι ὀξυτέραν φύσιν
[5, 102]	καὶ τῆς Καίσαρος γνώμης τι	προμαθὼν	ἢ τεκμηράμενος. Καὶ Μηνόδωρος μὲν
[5, 57]	συναλλάσσειν, εἰ δ' ὁ Ἀντώνιος	ἀπειθῶν	πολεμοίη, Καίσαρι ἀμύνειν. Ὁ δὲ
[5, 109]	ἐπ' αὐτὸν αἱ νῆες ἐπανέλθοιεν.	Ἐλθὼν	δ' ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον προσέπεμψε
[5, 142]	ἔμελλεν. Ἐπενόει δ' ἐπὶ θάλασσαν	ἐλθὼν	ἐμπρῆσαι τὸ τοῦ Τιτίου ναυτικόν.
[5, 43]	δή σε οὐκ ἔπειθον, ᾤμην	ἐλθὼν	ἐπὶ Ῥώμην καὶ ἀναγκάσαι, πολίτης
[5, 24]	ὅσα αὐτὸς ἐς τὴν ὑπατείαν	ἐλθὼν	ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου ἕνδεκα
[5, 23]	δίκῃ. Πρότερος δ' ὁ Καῖσαρ	ἐλθὼν	ἱππέας ἔπεμψεν ἐς τὴν πάροδον
[5, 137]	Ἐς δὲ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα	ἐπανελθὼν	ἐσιτολόγει. ~Φουρνίου δὲ οὐκ ἄρχοντος
[5, 133]	ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιος εἰς Ἀλεξάνδρειαν	ἐπανελθών.	Καὶ τεχνάζων ἔτι ἐπ' ἀμφότερα
[5, 102]	ἀποδημίαν Ἀγρίππᾳ διοικοῦντος. Ἔφη δ'	ἐπανελθὼν	μὲν ἰάσεσθαι λαμπροῖς τὸ ἁμάρτημα
[5, 142]	ἔθος, ἔλαθε μετὰ τῶν εὐζώνων	ὑπεξελθὼν	τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ αὐτοῖς
[5, 25]	τισὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιος	ἐπελθὼν	εὐμαρῶς ἂν τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι,
[5, 140]	Πομπήιος ἅπαντι τῷ στρατῷ νυκτὸς	ἐπελθὼν	ἢ τῆς γε τροπῆς γενομένης
[5, 129]	Ἐς δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος	ἐπελθὼν	τοὺς μὲν ἀποστάντας ἐμαρτύρετο τῆς
[5, 32]	ὁ Σαλουιδιηνὸς καὶ ὁ Καῖσαρ	ἐπελθὼν	τρισὶ στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν
[5, 134]	κρατῶν Σικελίας καὶ τὴν Ἰταλίαν	πορθῶν,	ὅτε σοι τὴν σὴν μητέρα
[5, 9]	ἔτι περὶ τῶν ὁσίων ἢ	δικαίων,	ἐπεὶ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς
[5, 75]	Δαρεῖον τὸν Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου,	Ἰδουμαίων	δὲ καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν
[5, 113]	νῦν ἔδοξεν ἐς ζήλωμα τῆς	Ῥωμαίων	ἀρετῆς, ὅπου Μεσσάλας, μόνον ἔχων
[5, 21]	τοῦ στρατοῦ καὶ παρὰ τοῖς	Ῥωμαίων	ἀρίστοις ἐπεμέμφετο. Οἱ δὲ ἐξέθεον
[5, 1]	μέρους τῆς ἡγεμονίας καὶ ἡ	Ῥωμαίων	ἀρχὴ πᾶσα περιῆλθεν ἐς δύο
[5, 65]	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος τὴν	Ῥωμαίων	αὖθις ἀρχὴν ἐφ' ἑαυτῶν ἐμερίσαντο
[5, 137]	Κούριος μὲν ἐν τοῖς παροῦσι	Ῥωμαίων	ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε, Πομπήιος δὲ Θεόδωρον
[5, 9]	Ἀράβια, διατίθενται δ' ἐν τῇ	Ῥωμαίων)	ἔργῳ δ' ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας
[5, 131]	ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν τε	Ῥωμαίων	καὶ Ἰταλῶν τοῖς δεσπόταις ἢ
[5, 48]	Περυσίας μετὰ τῶν ἐν τέλει	Ῥωμαίων.	Καὶ κατῄεσαν πολλοὶ μὲν ἀπὸ
[5, 9]	μικρὰ μὲν ἐπικαλῶν αὐτοῖς, ὅτι	Ῥωμαίων	καὶ Παρθυαίων ὄντες ἐφόριοι ἐς
[5, 145]	οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές πω	Ῥωμαίων,	οἱ δ' ἐν τοῖς ἐμφυλίοις
[5, 92]	Χρημάτων τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει,	Ῥωμαίων	οὔτε εἰσφερόντων οὔτε τοὺς πόρους
[5, 11]	αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν, ὃ καὶ	Ἀθηναίων	ἔχουσιν ἱερεῖς καὶ Ἀλεξανδρέων, καὶ
[5, 132]	ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ	Παρθυαίων	Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν
[5, 65]	Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν	Παρθυαίων	ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις Συρίαν
[5, 10]	εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις τῶν	Παρθυαίων·	ἐσέβαλον γὰρ δὴ καὶ ἐς
[5, 75]	Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν πόλεμον τῶν	Παρθυαίων.	Καὶ αὐτῷ τῆς βουλῆς ψηφισαμένης
[5, 9]	ἐπικαλῶν αὐτοῖς, ὅτι Ῥωμαίων καὶ	Παρθυαίων	ὄντες ἐφόριοι ἐς ἑκατέρους ἐπιδεξίως
[5, 137]	αὐτῷ μονομάχων. Ἐς δὲ τὸν	Ἀχαιῶν	λιμένα ἐπανελθὼν ἐσιτολόγει. ~Φουρνίου δὲ
[5, 138]	κατὰ δόξαν μάλιστα τῆς ἐν	Ἀχαιῶν	λιμένι γενομένης νίκης, ἱππικοῦ δ'
[5, 112]	Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ μέσων τοσῶνδε	ναυαγίων	εἴτε ἐς Μεσσάλαν διαφύγοι, θεὸς
[5, 120]	φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ	ναυαγίων.	Οὐ γάρ τινα πεῖραν ἔλιπον,
[5, 74]	καὶ θεραπόντων αὐτομολίας καὶ λεηλασίας	πεδίων	καὶ γεωργίας ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα
[5, 83]	ἐπανιὼν τάς τε φευγούσας τῶν	ἰδίων	ἐπανήγαγε καὶ τὰς ἐμπιπραμένας ἐκώλυσε.
[5, 40]	καὶ τοὺς ἄλλους χωρὶς τῶν	ἰδίων	ἐχθρῶν ἑαυτοῦ. ~Οἵδε οὖν οἱ
[5, 123]	μὲν καὶ αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς,	ὀνειδιῶν	τὸν Λέπιδον ἐς χαριστίαν, διαπειλησάμενοι
[5, 2]	οὐδὲν ἐλπίζων ὅμοιον ἐν Βρούτῳ,	Ῥοδίων	ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα, ὅσας ἐνόμιζε
[5, 119]	ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα ὑπὸ τῶν	καλῳδίων	ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ
[5, 90]	νύκτα πᾶσαν ἦσαν καὶ τῶν	οἰκείων	μετακλήσεις ἀνά τε τὴν γῆν
[5, 60]	δέ Ἐκ Βρεντεσίου με, φησίν,	ἀποκλείων	καὶ τὰ ἐμὰ ἔθνη καὶ
[5, 38]	τοὺς αὐτομόλους φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ	πλείων	ὁρμὴ πᾶσιν ἐς τὰς διαλύσεις
[5, 13]	στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ	πλείων	ὑπήντα χάρις ὡς γῆν ἅμα
[5, 76]	Ἔξοδοί τε ἦσαν ὁμοίως ἄνευ	σημείων	αὐτῷ, σὺν δύο φίλοις καὶ
[5, 125]	ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν	σημείων	εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε,
[5, 55]	καὶ αἱ ναυαρχίδες ἐκ τῶν	σημείων	ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ
[5, 11]	ὁ μὲν ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ	σημείων	ἡγεμονίας, ἰδιώτου σχῆμα καὶ βίον
[5, 41]	καὶ περιφανεῖς ἦσαν ἀπὸ τῶν	σημείων	καὶ τῆς στολῆς οὔσης ἑκατέρῳ
[5, 76]	ἦν ἀμφὶ τὰς θύρας αὐτίκα	σημείων	τε καὶ ἡγεμόνων καὶ δορυφόρων,
[5, 37]	μηχανήματα, οἱ ἄριστοι τῶν Καίσαρος	ἐφεδρειῶν	ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι. Τότε γὰρ
[5, 129]	ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν	στρατειῶν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺς
[5, 40]	στρατῶν ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος καὶ	στρατειῶν	ὁμοῦ γενομένων καὶ φιλίας τῶν
[5, 33]	τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ ἓξ σταδίους	περιιὼν	διὰ τὸ τῆς πόλεως λοφῶδες
[5, 39]	καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν ἠξίουν τῶν	ἐπινικίων	διαδοθέντων ἐκλυθῆναι τὴν μοναρχίαν. Ἐπεὶ
[5, 3]	Καὶ ἐς τὴν δόσιν τῶν	ἐπινικίων	ὁ μὲν ἐς τὴν Ἰταλίαν
[5, 5]	μὴ γῆς καὶ πόλσων καὶ	οἰκιῶν	καὶ ἱερῶν καὶ τάφων ἀνίστησθε,
[5, 88]	λελυμασμένας ἱστίων τε ὁμοῦ καὶ	πηδαλίων	καὶ σκευῶν ἔμπλεων τὸ πέλαγος
[5, 58]	ἀπηγγέλθη προσιὼν τῷ Καίσαρι μετὰ	χιλίων	καὶ πεντακοσίων ἱππέων, οὐ κατασχὼν
[5, 32]	πολιορκουμένῳ Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ	τετρακισχιλίων	ἱππέων, λεηλατεῖν τὰ Καίσαρος, ἵνα
[5, 3]	τοὺς ἐντελῆ χρόνον ἐστρατευμένους χωρὶς	ὀκτακισχιλίων,	οὓς δεηθέντας ἔτι στρατεύεσθαι σφίσιν
[5, 116]	δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείους τῶν	πεντακισχιλίων.	Μύλας δ' ἔτι καὶ τὰ
[5, 50]	Δικαιαρχείας ἐς τὸ Βρεντέσιον, μετὰ	τρισχιλίων	ἱππέων οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν
[5, 2]	ἐξήγαγε τὴν φρουράν, οὖσαν ὁπλιτῶν	τρισχιλίων,	καὶ ἐς τὸν Παρμήσιον ἐχώρει.
[5, 78]	διέπλευσε σίτου κομιδῆς οὕνεκα καὶ	Μικυλίων	ὁ πιστότατος τῷ Μηνοδώρῳ πρὸς
[5, 63]	(γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν	Ἰουλίων)	ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων
[5, 130]	καὶ εὐθυμίαν, ἐς τέλος τῶν	ἐμφυλίων	ἀνῃρημένων, καὶ τῶν εἰσφορῶν τοὺς
[5, 132]	ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν	ἐμφυλίων	καταπεπαυμένων. Ἐφ' οἷς αὐτον εὐφημοῦντες
[5, 39]	ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ τῶν	πολεμίων,	ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ, ᾧ δὴ
[5, 71]	παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν	πολεμίων·	ἅμα δὲ ἕῳ, καταπηχθέντων σταυρῶν
[5, 110]	ἅπαντας, ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν	πολεμίων	γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα,
[5, 5]	εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς τῶν	πολεμίων	ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως ὑμῖν ἔδει,
[5, 88]	σκαφῶν πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν	πολεμίων,	εἴτε διὰ Καλουίσιον εἴτε αὖθις
[5, 101]	τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν	πολεμίων	ἐκ τῶν ὀρῶν καταθορόντων ὡς
[5, 109]	τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω	πολεμίων,	ἔπλει στρατὸν ἔχων, ὅσον αἱ
[5, 122]	φρουρίων καὶ στρατῶν, καὶ τῶν	πολεμίων	ἐς τὸν πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ
[5, 119]	δ' αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν	πολεμίων	ἴση μὲν ἦν ἡ βία
[5, 108]	ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες τῶν	πολεμίων	καὶ βλάψαντες ἄλλα ἱκανὰ καὶ
[5, 61]	προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ	πολεμίων	προσδοκῆσαι) Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ
[5, 110]	δ' οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ τῶν	πολεμίων	στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα πόλιν ἀνεχώρουν.
[5, 40]	Ὁ δὲ Καῖσαρ εἰδὼς τῶν	πολεμίων	τοὺς μὲν ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς
[5, 6]	καὶ Κασσίου γενομένας ἐπιλέγοντες οὐκ	ἐπιτιμίων	ἀξίας εἶναι, ἀλλ' ἐλέου, δόντες
[5, 31]	τι προσκρούσας καὶ διὰ ταῦτ'	ἐπανιών,	ἔλεγε πυνθανομένοις τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν
[5, 53]	Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἀπὸ Κελτῶν	ἐπανιὼν	ᾔσθετο μὲν τῶν ἐς Ἀθήνας
[5, 83]	μέχρι Καλουίσιος ἐκ τῆς διώξεως	ἐπανιὼν	τάς τε φευγούσας τῶν ἰδίων
[5, 144]	Μιλήτῳ κατέκανεν, εἴτε δι' αὑτοῦ,	μηνίων	ἄρα τῆς ποτὲ ὕβρεως καὶ
[5, 117]	ὥστε τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ	εὐνίων	ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους, τοὺς δέ,
[5, 16]	ἀξίοις ἐπέτρεπε καὶ τῶν οὐκ	ἀξίων	ἐνίοις ἐδίδου παρὰ γνώμην, μέχρι
[5, 109]	ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ πρῶτον ἐστήσαντο	Ναξίων	οἱ εἰς Σικελίαν ἀπῳκισμένοι. ~Ἐνταῦθα
[5, 109]	καὶ ὡρμίσατο ἐς τὸν Ἀρχηγέτην,	Ναξίων	τὸν θεόν, ὡς χάρακα θησόμενος
[5, 122]	νεῶν ἐς Ἀντώνιον, ὡς ἐξ	ὁμοίων	αὐτῷ τὴν μητέρα περισεσωκώς. Καὶ
[5, 124]	καταλιπὼν ἐσῄει μετ' ὀλίγων, καὶ	παριὼν	ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις ἄκων ἐς πόλεμον
[5, 7]	Κέω καὶ Σκίαθον καὶ Πεπάρηθον.	Ἐπιπαριὼν	δὲ Φρυγίαν τε καὶ Μυσίαν
[5, 79]	περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸς	θηρίων	τις εὑρέθη δεδαπανημένος, ἄνευ τοῦ
[5, 39]	ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν τῶν	τριῶν	ἀνδρῶν ἀρχὴν καὶ οὐδ' ἐφ'
[5, 126]	καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκις καὶ τῶν	τριῶν	ἀνδρῶν γενόμενος ἄρχοντάς τε ἀποφήνας
[5, 20]	διοικεῖν μὴ κωλυομένους ὑπὸ τῶν	τριῶν	ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ
[5, 40]	ἅπασιν ἰδία δὲ ἕνα τῶν	τριῶν	ἀπολαβών, Φούρνιον, ἐς μείζονα φιλανθρωπίαν
[5, 19]	ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν	τριῶν	ἀρχῇ, δι' ἣν οἱ στρατευόμενοι
[5, 29]	ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ τῶν	τριῶν	ἀρχῇ· ἐς γὰρ τὸν Λεύκιον
[5, 19]	δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι τῇ τῶν	τριῶν	ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ
[5, 31]	ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι τὴν τῶν	τριῶν	ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ δήμου
[5, 43]	πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ τῆς τῶν	τριῶν	ἀρχῆς, ὡς οὐδ' ἂν αὐτὸς
[5, 110]	δεῖσαι μὲν ἅπαντας, ἐν μέσῳ	τριῶν	στρατῶν πολεμίων γενομένους, δεῖσαι δὲ
[5, 128]	ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν	πατρίων	νόμων τε καὶ ὅρκων καὶ
[5, 75]	τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας, ἕτερον	Ἰλλυριῶν	γένος, αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς
[5, 62]	κακὸς κακῶς καὶ νῦν ἐκ	Θουρίων	ἐξελαθείς. Καὶ ὁ Κοκκήιος τὰ
[5, 58]	μὲν Ἀγρίππας ἀναλαβών, Πομπήιος δὲ	Θουρίων	μὲν ἀπεωσμένος, Κωνσεντίαν δ' ἔτι
[5, 125]	καὶ καθελεῖν. Ἑτέρων δ' αὖ	φρουρίων	ἡγεμόνες, οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ
[5, 122]	δὲ ἑτέρων, φίλων τε καὶ	φρουρίων	καὶ στρατῶν, καὶ τῶν πολεμίων
[5, 9]	Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ,	Τυρίων	ὄντα ἱκέτην, ἐκέλευσε τοὺς Τυρίους
[5, 90]	τὸ δεινὸν οὐδ' ὑπὸ τῶν	ἐγχωρίων	ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον
[5, 2]	μέρη τῆς Ἀσίας ἐπὶ τῶν	ὑπηρεσιῶν,	καὶ αὐτὸ ὁπλίταις τε ἐξ
[5, 9]	ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι μὲν ἐκέλευσεν,	Ἐφεσίων	δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν.
[5, 9]	οὐ διακριδὸν ἔτι περὶ τῶν	ὁσίων	ἢ δικαίων, ἐπεὶ καὶ τὴν
[5, 120]	καὶ μάλιστα περισκοποῦντες, οἷα νεῶν	ἑξακοσίων	ἐπὶ μήκιστον ἐκτεταγμένων καὶ τῆς
[5, 58]	εὗρεν ἑτοίμων φίλων καὶ ἱππέων	τετρακοσίων,	μάλα θρασέως ἐπειχθεὶς ἐπέπεσε τοῖς
[5, 58]	τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ	πεντακοσίων	ἱππέων, οὐ κατασχὼν τῆς ὁρμῆς
[5, 58]	Ὡς δὲ καὶ Σερουίλιος ἀπηγγέλθη	προσιὼν	τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ
[5, 26]	ἑκατέρας ἐκράτει· Βόκχον δὲ τὸν	Μαυρουσίων	βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα
[5, 4]	καρπῶν ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ τῶν	ἐναντίων	κοινωνῶμεν ὑμῖν. Τῶν δὲ ταῦτα
[5, 111]	μὲν ἀράμεναι τὰ βραχέα τῶν	ἱστίων	ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν, τῶν
[5, 89]	ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα	ἱστίων	καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ
[5, 88]	καὶ ἡμικαύστους ἄλλας τε λελυμασμένας	ἱστίων	τε ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ
[5, 19]	δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν	Βρεττίων	ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου, δόξας
[5, 74]	τε ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως	υἱῶν	καὶ φρουρῶν ὕβρεως καὶ θεραπόντων
[5, 118]	δ' ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν	ἁψιμαχιῶν	πολλῶν, ἔργου δὲ μείζονος οὐδενός,
[5, 52]	πρέσβεις κατεῖχε τοὺς ἀπὸ τῶν	κληρουχιῶν	πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας, ἔτι ἐπικρύπτων,
[5, 20]	μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸς	ἄκων	αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ
[5, 69]	ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ ὁ μὲν	ἄκων	ἔπεμπεν, ὁ δὲ δῆμος καὶ
[5, 124]	ὀλίγων, καὶ παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις	ἄκων	ἐς πόλεμον καθίστασθαι. Ἀσπαζομένων δὲ
[5, 77]	ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν τῶν	κακῶν,	ἀλλ' ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου κατὰ
[5, 9]	ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν ἔπειτα	κακῶν	ἐγένετο. Ἀποπλευσάσης δὲ τῆς Κλεοπάτρας
[5, 98]	καὶ Ἄππιος μετὰ πλήθους νεῶν	ὀπισθοφυλακῶν	εἵπετο. Τρίτῃ δὲ τῆς ἀναγωγῆς
[5, 132]	παραμεῖναι τὸ τῆς στρατιᾶς τῶν	νυκτοφυλάκων	ἔθος τε καὶ εἶδος. Θαυμαζόμενος
[5, 101]	Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε τὴν ναῦν	ἑκὼν	ἐς ἕρμα γῆς ἁπαλὸν σὺν
[5, 15]	ἢ καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε	ἑκὼν	ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι τῷ
[5, 76]	ἐρρύη, ταχὺς ὢν ἐς ἔρωτας	γυναικῶν.	Λήγοντος δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ
[5, 130]	νεῶν ἐμβόλων. Καὶ ἕστηκεν ἡ	εἰκών,	ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι τὴν εἰρήνην
[5, 38]	τοῦτο μόνοι, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἡγεμονικῶν	τινες ἔδρων. Ἐνεδίδου τε ὁ
[5, 118]	περὶ κεραίας ἑκατέρας· τῶν δὲ	κρίκων	εἴχετο τοῦ μὲν ὁ ἅρπαξ,
[5, 93]	βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ τῶν	Παρθυικῶν	ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα τῷ παιδὶ
[5, 99]	τὰς ναῦς ἐς τὴν γῆν	ἀνέλκων	μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ πληρώματα
[5, 127]	τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν, εἴτε	καραδοκῶν	τὸ μέλλον καὶ τὰ ἐς
[5, 128]	τῶν πατρίων νόμων τε καὶ	ὅρκων	καὶ κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς δὲ
[5, 98]	Σικελίαν καί, Πλένιον ἐν Λιλυβαίῳ	πολιορκῶν,	τινὰς τῶν πόλεων ὑπήγετο καὶ
[5, 142]	τὸν τρόπον ὑπονοῶν καί τινα	συγγινώσκων	ἐς αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν πρὸ
[5, 138]	αὐτοὺς διὰ τοῦ Σκαμανδρίου πεδίου	διώκων	ὁ Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς· καὶ
[5, 83]	μίαν, ἀλλὰ τὸν στόλον ὅλον	ἀποβαλών.	~Ὁ δὲ Καλουίσιος ἕως μὲν
[5, 111]	αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ περιέπλει πάντας	παρακαλῶν·	ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει τὰ
[5, 9]	ἀπὸ Εὐφράτου, διαρπάσαι, μικρὰ μὲν	ἐπικαλῶν	αὐτοῖς, ὅτι Ῥωμαίων καὶ Παρθυαίων
[5, 62]	ἐθάρρουν. Καὶ ὁ Καῖσαρ ἔτι	ἐπικαλῶν	Τὴν μὲν Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ
[5, 76]	καὶ σὺν ἀκολούθοις δύο, ἐς	διδασκάλων	διατριβὰς ἢ ἀκροάσεις. Καὶ τὸ
[5, 27]	πολλάκις. Ἡ δὲ εὔνοια τῶν	Ἰταλῶν	ἐς τὸν Λεύκιον παρὰ πολὺ
[5, 131]	ἀπέδωκεν αὐτῶν τε Ῥωμαίων καὶ	Ἰταλῶν	τοῖς δεσπόταις ἢ διαδόχοις αὐτῶν,
[5, 101]	καὶ φίλος εἴη, Ῥέβιλον μὲν	ἑλών,	ἄνδρα ἀπὸ βουλῆς, μεθῆκε, μνώμενος
[5, 43]	σαυτοῦ, καὶ τῷδε μάλιστα αὐτοὺς	ἑλὼν	ἐμοῦ κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ πολεμεῖσθαί
[5, 43]	πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα σε	καθελὼν	διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ' ἵνα
[5, 54]	Λευκίου, εἴτε τὸ λεχθὲν ἐκπεσεῖν	ἐθέλων	ἐς τὸν Ἀντώνιον· ὁ δὲ
[5, 10]	τὸν στρατὸν ἐς τὰ ἔθνη	διελὼν	χειμάσοντα αὐτὸς ἐς Αἴγυπτον ᾔει
[5, 122]	Λιλυβαίου, μεθ' ὧν εἶχεν ὀκτὼ	τελῶν,	ἐκάλει κατὰ σπουδὴν ὡς μετὰ
[5, 53]	ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ	τελῶν	ἐς τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓ ναῦν
[5, 14]	ἐπείγοντα, τοὺς οἰκιστὰς τῶν Ἀντωνίου	τελῶν	ἠξίουν Καίσαρα παρὰ σφῶν λαβεῖν,
[5, 53]	αὐτῷ Λιβύην, ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου	τελῶν	τὰ ὑποπτότατα ἕξ. ~Λεύκιον δὲ
[5, 88]	τῶν πληρωμάτων σφίσιν ὥστε διακρατεῖν	ἐντελῶν	ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν οὖν, ἀρχόμενον
[5, 71]	ῥεύματος αὐτοὺς διείργοντος μὴ κεκραγότας	ἀλλήλων	ἀκούειν. Ἐπεὶ δὲ ὁ μὲν
[5, 90]	ἐς τὸ πέλαγος οὔτε ὅσον	ἀλλήλων	διαστῆναι· ἡ γὰρ στενότης ἡ
[5, 22]	εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον ὑπὸ	ἀλλήλων	εἶναι κύριον. Πανταχόθεν οὖν ὁ
[5, 120]	αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία τε πάντας	ἀλλήλων	ἐπεῖχεν ὡς ἐν πολέμῳ καὶ
[5, 24]	καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖς κατ'	ἀλλήλων	ἐχρῶντο. Στρατὸς δὲ ἦν Λευκίῳ
[5, 55]	ὀφθείς, ἔπλει. Πλησίον τε ἦσαν	ἀλλήλων	ἤδη, καὶ αἱ ναυαρχίδες ἐκ
[5, 28]	πολιτῶν τοῖς ἔτι λοιποῖς κατ'	ἀλλήλων,	καὶ μάλιστα τοῦδε τοῦ ἐμφυλίου
[5, 95]	Οὕτω μὲν οὖν διεκρίθησαν ἀπ'	ἀλλήλων,	καὶ ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς
[5, 121]	πύργων, αἷς δὴ μόναις διέφερον	ἀλλήλων,	ὁ Ἀγρίππας συνεὶς πλέονας ἀπολωλέναι
[5, 74]	~Τάδε μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες	ἀλλήλων	ὁ μὲν ἐς Σικελίαν ἔπλει,
[5, 13]	ἡ χρεία συνῆγεν ἀμφοτέροις παρ'	ἀλλήλων,	τοῖς μὲν ἡγεμόσιν ἐς τὴν
[5, 89]	διεκράτουν καὶ κοντοῖς ἐξεώθουν ἀπ'	ἀλλήλων.	Τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματος γενομένου
[5, 16]	ἐπεμέμφετο καὶ ἐς τὸ μέλλον	ἀλλήλων	φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν γῆν
[5, 63]	ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω	καθομιλῶν	τὸν Καίσαρα ὁ Κοκκήιος ἐκείνην
[5, 108]	καὶ νυκτομαχήσων, εἰ δέοι. Τῶν	φίλων	δ' αὐτῷ παραινούντων μὴ ἀλόγῳ
[5, 54]	ἄναρχος εἴη, διὰ τῶν ἐμαυτοῦ	φίλων	διῴκουν Ἀντωνίῳ. Ἀλλὰ νῦν ἐκφανείσης
[5, 140]	~Ὁ δ' ἔρημος ὢν ἤδη	φίλων	ἐς τὰ μεσόγαια τῆς Βιθυνίας
[5, 71]	διεκρίθησαν, διαπομπαὶ δὲ συχναὶ τῶν	φίλων	ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις ἑκατέρων προκλήσεσιν.
[5, 58]	δείπνου, μεθ' ὧν εὗρεν ἑτοίμων	φίλων	καὶ ἱππέων τετρακοσίων, μάλα θρασέως
[5, 41]	οὖν ἀλλήλοις ἤδη μετὰ τῶν	φίλων	καὶ περιφανεῖς ἦσαν ἀπὸ τῶν
[5, 50]	Ἀντώνιον, διωκόντων αὐτοὺς τῶν Καίσαρος	φίλων	καὶ σπονδὰς προτεινόντων καὶ οὐκ
[5, 53]	Ὁ δὲ Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου	φίλων	καὶ στρατῶν ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν
[5, 72]	ἀπόντα, δι' ὅτου κρίνοι τῶν	φίλων,	καὶ τῆς μεγίστης ἱερωσύνης ἐς
[5, 44]	ἐμοῦ τοσαῦτα· περὶ δὲ τῶν	φίλων	καὶ τοῦ στρατοῦ παντός, εἰ
[5, 123]	ἐμέμφετο τῷ Λεπίδῳ διὰ τῶν	φίλων,	οἳ σύμμαχον αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν
[5, 112]	παρήνεγκε μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου, χωρὶς	φίλων	τε καὶ ὑπασπιστῶν καὶ θεραπόντων.
[5, 122]	πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων,	φίλων	τε καὶ φρουρίων καὶ στρατῶν,
[5, 78]	καὶ τρία τέλη στρατοῦ καὶ	ψιλῶν	πλῆθος ἕτερον. Καὶ τόδε ὂν
[5, 113]	δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ τῶν	ψιλῶν	τε καὶ κούφων, οἳ Νομάδες
[5, 106]	ταρσοὺς τῶν μειζόνων ἢ πηδάλια	ἀνέκλων	ἢ κώπας ἀνέκοπτον ἢ ἀπεχώριζον
[5, 96]	παρ' ἃ προσεδόκησεν, εἴτε τῶν	ἄλλων	αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου συνεχῶς
[5, 72]	Σικελίας καὶ Κύρνου καὶ ὅσων	ἄλλων	εἶχεν ἐς τότε νήσων, ἐς
[5, 21]	Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων δὲ τῶν	ἄλλων	ἢ βραδυνόντων, ἐς Πραινεστὸν ἀνεχώρει
[5, 140]	γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει προύχοντι τῶν	ἄλλων	καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον. ~Ποταμὸν
[5, 125]	ἐφοπλίσαντος, οἳ ἐπὶ κώλυμα τῶν	ἄλλων	ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο σημεῖα
[5, 71]	μὲν δὴ τεθνήκει, τῶν δ'	ἄλλων	τὸν Πομπήιον ἐς τὰς διαλύσεις
[5, 48]	Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο, τῶν δὲ	ἄλλων	τοὺς μὲν οἱ φίλοι Καίσαρος,
[5, 10]	τὴν Παρθυηνὴν καὶ τοῖς πλήθεσιν	ἐπιβάλλων	ἐσφορὰς βαρυτάτας καὶ ἐς Παλμυρηνοὺς
[5, 75]	ἂν ἐν κύκλῳ πάντας ἔχῃ,	μέλλων	αὐτὸς ἐν Ἀθήναις χειμάσειν. Ἔπεμπε
[5, 46]	ἀχαριστίας καὶ φοβῆσαι. Προέγνωστο δὲ	μέλλων	ὧδε ποιήσειν, καὶ ὁ στρατὸς
[5, 38]	ἐκ δὲ τῆς ἀμελείας αὐτομολίαι	πολλῶν	ἐγίγνοντο, καὶ οὐχ οἱ ἀφανέστεροι
[5, 10]	οὐ πολὺ Παρθυικὸν πόλεμον ἐξάψαι,	πολλῶν	ἐκ Συρίας τυράννων ἐς αὐτοὺς
[5, 118]	ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν	πολλῶν,	ἔργου δὲ μείζονος οὐδενός, Ταῦρον
[5, 82]	ὑψηλοῦ βιαιότερα. Τεθνεώτων δ' ἤδη	πολλῶν	καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ
[5, 92]	γὰρ ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος	πολλῶν,	οὔτε χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος
[5, 53]	ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ	πολλῶν	παρθένων ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ
[5, 143]	κρύφα λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι,	πολλῶν	συνδραμόντων ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι
[5, 78]	τῶν ἐς Μηνόδωρον παρὰ Πομπηίου	διαβολῶν,	ὁ Καῖσαρ οὐκ εὐθὺς μέν,
[5, 130]	εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ κίονι νεῶν	ἐμβόλων.	Καὶ ἕστηκεν ἡ εἰκών, ἐπιγραφὴν
[5, 72]	ἀπωλώλει, τὸ ἐντελὲς ἀποδοθῆναι χωρὶς	ἐπίπλων,	τοῖς δὲ προγεγραμμένοις μοῖραν τετάρτην.
[5, 120]	θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε καὶ	ὅπλων	καὶ ναυαγίων. Οὐ γάρ τινα
[5, 106]	αὐτίκα ἐδήλου Πομπήιον ἐπὶ τῶν	Μυλῶν	εἶναι σὺν τῷ πλέονι ναυτικῷ,
[5, 116]	δ' ἔτι καὶ τὰ ἐκ	Μυλῶν	ἐπί τε Ναυλόχους καὶ Πελωριάδα
[5, 116]	Καῖσαρ αὐτῶν τε κατέσχε καὶ	Μυλῶν	καὶ Ἀρτεμισίου, πολίχνης βραχυτάτης, ἐν
[5, 89]	γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ	ξύλων	καὶ ἀνδρῶν καὶ νεκρῶν. Εἰ
[5, 30]	αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακος τῶν	πυλῶν	δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ'
[5, 93]	ἡ δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ	γάμων	ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ
[5, 103]	Καῖσαρ ὧδε ἔχοντι ἐξ Ἱππωνείου	ἐπιδραμὼν	ἐπιφαίνεται κατὰ τὸ Σκυλάκιον, καὶ
[5, 133]	οὐ πρὸ πολλοῦ τὴν Ἀσίαν	ἐπιδραμών.	Ὧδε δὲ ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιος
[5, 45]	ὁρῶν, ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν	ἐμῶν	ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς ὄντι κατὰ
[5, 133]	ὑπεξέθετο ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι	πολεμῶν,	καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου δὲ
[5, 100]	ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ παρασκευῇ	πολεμῶν,	Μηνόδωρον δὲ μετὰ νεῶν ἑπτὰ
[5, 141]	καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖς παρ'	ἡμῶν,	ἔνι σοι καὶ Τίτιον αἰτεῖν.
[5, 61]	καὶ Ἀηνόβαρβος γειτονεύοντες ἐχρῶντο καθ'	ἡμῶν.	Ἐπεὶ καὶ τὰ Πλάγκου τέλη
[5, 47]	ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες ἐξ	ἡμῶν	ἢ τίνος χάριτος οὐκ ἀξιωθέντες
[5, 4]	τοῦ ὑμετέρου εὐεργέτου, καὶ καθ'	ἡμῶν	τῶν τιμωρούντων ἐκείνῳ. ~Τῆς δὲ
[5, 80]	ἐς Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν δὴ	χειμὼν	περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν
[5, 8]	οὔτε φυλαξαμένη Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι	χειμὼν	τά τε ἄλλα διελυμήνατο καὶ
[5, 12]	δημοκρατίαν, παρῳκισμένων τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων	ἑτοίμων,	ἐς ὅ τι χρῄζοιεν. ~Ὁ
[5, 58]	τοῦ δείπνου, μεθ' ὧν εὗρεν	ἑτοίμων	φίλων καὶ ἱππέων τετρακοσίων, μάλα
[5, 62]	αὐτὸς σὺ τὸν σὸν πατέρα	τιμῶν.	Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ ἔστι τῶν
[5, 130]	ὀφείλοιεν. Ἐκ δὲ τῶν ἐψηφισμένων	τιμῶν	ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν
[5, 43]	ἐπὶ τὰ πάτρια ἠξίουν, οὐ	προτιμῶν	οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν τῆς πατρίδος,
[5, 17]	μόνοις, οὐδὲ τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ	νόμων,	ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις, οὐδὲ ἐπὶ
[5, 128]	ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων	νόμων	τε καὶ ὅρκων καὶ κολάσεων.
[5, 106]	τὰ σημεῖα κατὰ ναῦν ἦρτο,	ἐξώρμων	ἐπ' ἀλλήλους, οἱ μὲν κατὰ
[5, 39]	δεήσομαι ἐμοὶ μὲν ἀντὶ πάντων	ὑμῶν	εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ,
[5, 43]	καὶ Βρούτου περιόντων ἔτι καὶ	ὑμῶν	ἐκείνοις οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων
[5, 28]	καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν σύνοδον	ὑμῶν·	ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ
[5, 4]	ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς	ὑμῶν	ἐν διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς
[5, 54]	ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς τὴν ἁπάντων	ὑμῶν	καθαίρεσιν. Καὶ νῦν, εἰ μὲν
[5, 16]	σφῶν μόνῳ καὶ τῇ παρ'	ὑμῶν	καταγνώσει. Οἱ δὲ συγγνώμης τε
[5, 47]	πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ'	ὑμῶν	σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες
[5, 83]	Πομπηίου παρὰ πολύ· Δημοχάρης δὲ	βαρυθυμῶν	ἐπὶ τῷ θανάτῳ Μενεκράτους ὡς
[5, 67]	ἥμισυ τῶν πέντε καὶ εἴκοσι	δραχμῶν	ὡρισμένων ἐς τὸν πόλεμον τὸν
[5, 37]	τότε μάλιστα ἐπικίνδυνος ἦν τῶν	Λευκιανῶν	ἐπὶ ταῖς σανίσι μαχομένων, καὶ
[5, 92]	καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν τῶν	Ἀκυιτανῶν	ἐπιφανής, ἣν Ἀγρίππας ἄγων ἐφάνη.
[5, 17]	στρατοὶ κατὰ πλῆθος καὶ τῶν	ἐπιφανῶν	ἀνδρῶν ἔνιοι, νομίζοντες οὐκ αὐτομολίαν
[5, 2]	Κικέρωνος καὶ ὅσοι ἄλλοι τῶν	ἐπιφανῶν	ἐκ Τῆς Θάσου διεπεφεύγεσαν. Καὶ
[5, 74]	καὶ βοαὶ ποικίλαι, τοσῶνδε οὕτως	ἐπιφανῶν	ἐξ ἀέλπτου περισεσωσμένων. ~Ἐπὶ δὲ
[5, 78]	Πελοποννήσου χάριν. ~Ὅσοι δὲ τῶν	ἐπιφανῶν	ἦσαν ἔτι παρὰ τῷ Πομπηίῳ,
[5, 40]	ὁμοῦ γενομένων καὶ φιλίας τῶν	ἐπιφανῶν	καὶ ἀρετῆς προγόνων οὐκ ἐς
[5, 72]	δὲ τοῖς ἔτι φεύγουσι τῶν	ἐπιφανῶν,	πλὴν εἴ τις ἐπὶ τῷ
[5, 29]	καταλιπών. Οἱ δὲ πολλοὶ τῶν	ἐπιφανῶν	τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι
[5, 3]	καθίσταντο. ~Τοιάδε μὲν ἐκ τῶν	λειψάνων	τῆς παρασκευῆς Κασσίου τε καὶ
[5, 53]	(ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ πολλῶν	παρθένων	ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι
[5, 43]	ἔτι καὶ ὑμῶν ἐκείνοις οὐ	δυναμένων	συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων δὲ ἐκείνων, οἳ
[5, 21]	ταῦτα τοὺς περὶ Λεύκιον. Οὐ	δεξαμένων	δ' ἐκείνων, ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνως
[5, 36]	ἡγουμένους θανάτου μάχεσθαι μέχρι θανάτου.	Δεξαμένων	δὲ προθύμως ἁπάντων καὶ, ἵνα
[5, 23]	εἰ μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο.	Δεξαμένων	δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον,
[5, 109]	μὲν ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ	δεξαμένων	δὲ τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν
[5, 111]	νύκτα ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων δὲ καὶ	πιμπραμένων	τῶν Καίσαρος νεῶν, αἱ μὲν
[5, 9]	τῆς ὄχθης, εἴ τις ἐπιχειροίη	σκευασαμένων	τόξοις, πρὸς ἃ πεφύκασιν ἐξαιρέτως,
[5, 129]	δ' ἐν Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ	στρατευσαμένων,	ὡς χρονιωτέρων ἄρα ὄντων, ἐδίδου
[5, 125]	καὶ αὐτῶν δὲ τῶν ἐπικούρων	μεθισταμένων	ἡ λοιπὴ τοῦ Λεπίδου στρατιά,
[5, 59]	αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι πολεμήσοντες, λόγοι	συνισταμένων	ἐγίγνοντο, καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις
[5, 120]	οἷα νεῶν ἑξακοσίων ἐπὶ μήκιστον	ἐκτεταγμένων	καὶ τῆς οἰμωγῆς ἐναλλασσομένης ἀνὰ
[5, 45]	μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ τῆς γνώμης τῶν	λελεγμένων.	Καὶ διεκρίθησαν, ὁ μὲν Καῖσαρ
[5, 46]	θέσθαι τὰ ὅπλα, ἔνθα εἱστήκεσαν,	θεμένων	δὲ τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν ἐγγυτέρω
[5, 35]	αὐτοὺς τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν	περικαθημένων	πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα τῷ
[5, 111]	εὔκαιρον ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον	ἀντικαθημένων	πεζῶν μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς ἦν,
[5, 22]	εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη	διῳκημένων	ὑποσχεῖν λόγον, ἐς δὲ τὸ
[5, 37]	νεκρὰ τῶν ἐπὶ τοῦ τείχους	ἀνῃρημένων	ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο, τὴν ὕβριν
[5, 130]	εὐθυμίαν, ἐς τέλος τῶν ἐμφυλίων	ἀνῃρημένων,	καὶ τῶν εἰσφορῶν τοὺς ἔτι
[5, 45]	Οἱ λοιποὶ δ' ἐτεκμαίροντο τῶν	εἰρημένων	ἐκ τῆς ὄψεως ἑκατέρων. ~Καὶ
[5, 47]	ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν ἀπαθεῖς τῶν	ἡμαρτημένων,	ἂν ἐς τὸ μέλλον ὑμῖν
[5, 63]	ἐς Σικελίαν, ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν	συγκειμένων,	καὶ Ἀηνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας.
[5, 90]	καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν	περικειμένων	ὀρῶν ἐς θυέλλας περικλώμενον, καὶ
[5, 130]	μετὰ σχήματος οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε,	περικειμένων	τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων. Καὶ
[5, 88]	Πομπήιος μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ	λιμένων	ἔνδον ἦν, αἱ δὲ τοῦ
[5, 84]	Ὁ δ' οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον	περιμένων	καὶ λέγων οὐκ εὔβουλον εἶναι
[5, 32]	ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ τὸν Οὐεντίδιον	περιμένων.	Ὁμοῦ δ' αὐτόν τε καὶ
[5, 55]	ἐπὶ Γαΐῳ Καίσαρι φόνου καὶ	προγεγραμμένων	ἐπὶ τῇ καταδίκῃ καὶ ἐν
[5, 71]	τει δ' ὁ Πομπήιος τῶν	προγεγραμμένων	τε καὶ οἷ συνόντων τοῖς
[5, 3]	τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν Ἰταλίαν	ὑπολελειμμένων.	~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ
[5, 87]	ἐν νυκτὶ καὶ τοσῷδε ταράχῳ	διερριμμένων.	Περιπέμψας δ' εὐθὺς πανταχῇ τοὺς
[5, 89]	οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν	λεγομένων,	οὐδὲ κυβερνήτης ἰδιώτου διέφερεν οὔτε
[5, 117]	ἀκοῇ τῶν περὶ τῆς Αἴτνης	λεγομένων,	οὐκ ἀπιστεῖν ἐν τοσοῖσδε παραδόξοις
[5, 30]	ἄρχοντας ἐκβαλόντα ἐς ἀπόστασιν ἐχώρει·	ἐπειγομένων	δὲ ἐς αὐτὰ Καίσαρός τε
[5, 31]	~Καὶ ὁ μὲν τάδε εἰπών,	ἡδομένων	ἁπάντων καὶ ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι
[5, 13]	σὺν ὕβρει, πλέονά τε τῶν	διδομένων	σφίσι περισπώμενοι καὶ τὸ ἄμεινον
[5, 13]	ἐπεὶ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὡς	δεομένων	σφῶν ἐς τὸ ἐγκρατὲς τῆς
[5, 33]	Λεύκιον ἰόντων καὶ τοὺς ἀποκλείοντας	βιαζομένων,	ὁ Καῖσαρ ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ,
[5, 124]	ἑκάστοις ἄκων ἐς πόλεμον καθίστασθαι.	Ἀσπαζομένων	δὲ αὐτὸν ὡς αὐτοκράτορα τῶν
[5, 47]	ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν	σῳζομένων	ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες ἐξ
[5, 88]	τὸ πέλαγος καὶ τῶν ἔτι	σῳζομένων	τὰ πολλὰ πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν
[5, 35]	τάφρους ἐπιμήκεις κατώρυσσεν, ἵνα μήτε	καιομένων	ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο, μήτε
[5, 20]	δεδημευμένων καὶ τιμὰς τῶν ἔτι	πιπρασκομένων	καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν
[5, 111]	τὸ ἔργον ἐς νύκτα ἐτελεύτησεν.	Ἁλισκομένων	δὲ καὶ πιμπραμένων τῶν Καίσαρος
[5, 132]	πολὺν μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν	ἁλισκομένων,	ἐνιαυτῷ δ' ὅμως εἰς εἰρήνην
[5, 83]	πέτρας συνήραξε, καὶ τῶν ἀνδρῶν	ἐξαλομένων	ἐνεπίμπρα τὰ σκάφη, μέχρι Καλουίσιος
[5, 132]	τῆς Ἰταλίας περιφανῶς καὶ τῶν	γιγνομένων	ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ
[5, 118]	σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι.	~Γιγνομένων	δ' ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν
[5, 59]	προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον.	Γιγνομένων	δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα,
[5, 21]	αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ	γιγνομένων	δὲ τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων,
[5, 28]	σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε	γιγνομένων	ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν
[5, 4]	δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ' ἡμῖν	γενομένων	ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν,
[5, 50]	μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων	γενομένων	ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκος
[5, 40]	ἑκατέροις ὄντος καὶ στρατειῶν ὁμοῦ	γενομένων	καὶ φιλίας τῶν ἐπιφανῶν καὶ
[5, 63]	Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ	γενομένων	τῶν συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις
[5, 35]	ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο, μήτε	σηπομένων	ἀτμὸς καὶ νόσος. ~Ἐπεὶ δὲ
[5, 29]	τις αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ.	Ἐρομένων	δὲ τῶν ἀπὸ τῆς βουλῆς,
[5, 70]	τῶν συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων	ἐσομένων·	Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν
[5, 89]	κύματι καὶ κλύδωνι καὶ ξύλοις	ἀρασσομένων·	ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων
[5, 5]	εἴκοσιν ὁπλιτῶν, ἃ μετὰ τῶν	συντασσομένων	εἰσὶ μυριάδες ἀνδρῶν ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα,
[5, 74]	δὲ ἤχθοντο, ὅσοι τὰ τῶν	ἐλευσομένων	σὺν Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι
[5, 119]	ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ τῶν	βλαπτομένων	οὐκ ἦν εὔπορος διὰ σίδηρον
[5, 79]	τι βοήσας οὔτε τινὸς τῶν	συναναπαυομένων	ᾐσθημένου· καὶ λύκον ἔλεγον οἱ
[5, 137]	πολὺς Ἀντωνίῳ, φύλακες τῶν ἐκεῖ	τρεφομένων	αὐτῷ μονομάχων. Ἐς δὲ τὸν
[5, 109]	ἔπλει· καὶ παρῆλθε μὲν εἴσω,	μαχομένων	δὲ λαμπρῶς τῶν φρουρῶν ἐξεώσθη.
[5, 37]	τῶν Λευκιανῶν ἐπὶ ταῖς σανίσι	μαχομένων,	καὶ βέλη πλάγια πάντοθεν ἦν
[5, 138]	μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι.	Προσδεχομένων	δὲ ἀπό τε Μυσίας καὶ
[5, 114]	πολεμίους, ἐς ὅσον εἶχον δυνάμεως.	Κατεχομένων	δὲ καὶ τῶν ἑξῆς αὐχένων
[5, 99]	ἐπείξεως καὶ τὰ πληρώματα τῶν	διεφθαρμένων	ἐς τὰς παρὰ Ταύρῳ ναῦς
[5, 12]	μηδ' αὖθις ἀνακῦψαι τὴν δημοκρατίαν,	παρῳκισμένων	τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐς
[5, 22]	Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν	ἐγκεχειρισμένων	ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ
[5, 67]	τῶν πέντε καὶ εἴκοσι δραχμῶν	ὡρισμένων	ἐς τὸν πόλεμον τὸν Κασσίου
[5, 130]	ἔτι ὀφείλοιεν. Ἐκ δὲ τῶν	ἐψηφισμένων	τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε
[5, 55]	βέβαιον (ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος τῶν	κατεγνωσμένων	τε ἐκ δίκης ἐπὶ Γαΐῳ
[5, 74]	τοσῶνδε οὕτως ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου	περισεσωσμένων.	~Ἐπὶ δὲ τούτοις ὁ μὲν
[5, 132]	ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν ἐμφυλίων	καταπεπαυμένων.	Ἐφ' οἷς αὐτον εὐφημοῦντες εἵλοντο
[5, 12]	λοιπὰ τῶν ἐπὶ ταῖς προγραφαῖς	δεδημευμένων	διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ' αὐτῷ τὸν
[5, 20]	ἐπινέμεσθαι, τά τε χρήματα τῶν	δεδημευμένων	καὶ τιμὰς τῶν ἔτι πιπρασκομένων
[5, 72]	προγεγραμμένοις μοῖραν τετάρτην. Καὶ τῶν	ἐστρατευμένων	τῷ Πομπηίῳ τοὺς μὲν οἰκέτας
[5, 47]	Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ δὲ τῶν	συνεστρατευμένων	τε πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν
[5, 26]	Φάγγωνι ἐπολέμει, συναγαγών τινας τῶν	ἀπεστρατευμένων	καὶ Λιβύων πλῆθος ἄλλο καὶ
[5, 28]	ἣν πόσα χρὴ χωρὶς τῶν	ἀπολλυμένων	ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν.
[5, 120]	ἅπαντες Ἰταλῇ, τά τε συνθήματα	μιγνυμένων	ἐς ἀμφοτέρους ἐξενήνεκτο, καὶ ἐκ
[5, 54]	στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν	ἡγουμένων	αὐτῆς Πεδουκαίου τε καὶ Λευκίου.
[5, 31]	τάδε εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων καὶ	ἡγουμένων	ἤδη λελύσθαι τὴν τῶν τριῶν
[5, 68]	φόβῳ τε καὶ μίσει τῶν	ἡγουμένων,	ὁ δὲ λιμὸς ἤκμαζε, καὶ
[5, 101]	σταδίους καὶ τοῖς προφύλαξι τῶν	ναυπηγουμένων	Καίσαρι νεῶν οἷα σκηπτὸς ἀφανῶς
[5, 4]	δὲ ταῦτα παρὰ τῆς βουλῆς	μισθουμένων	ἐνυβριζόντων ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα
[5, 48]	βουλῆς, πολλοὶ δὲ ἀπὸ τῶν	καλουμένων	ἱππέων, ἐν ὄψει πάντες οἰκτρᾷ
[5, 29]	τι τῆς ἀξιώσεως Ἀντωνίου, καὶ	προκαλουμένων	ἐς δίκην περὶ τοῦδε, ἕτερα
[5, 87]	τῶν νεῶν τι χρηστὸν ἐγίγνετο,	ἀσχολουμένων	περὶ τὰ ναυάγια· ὑπὸ δὲ
[5, 24]	τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ	πολεμουμένων,	Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα
[5, 133]	ἐπινοῶν, εἰ μὴ κρατεῖ τῶν	ἐνθυμουμένων,	διὰ τοῦ Πόντου φυγεῖν ἐς
[5, 111]	κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων πεζῶν	μεγαλοφρονουμένων,	ὡς εἰκὸς ἦν, ἐπὶ νίκῃ.
[5, 19]	ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων	ὑπισχνουμένων	ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν
[5, 47]	τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν.	Ὑπισχνουμένων	δ' ἑκατέρων βοαί τε καὶ
[5, 23]	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν	ὑπισχνουμένων,	οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω μὲν ἦσαν
[5, 43]	ἔλεος τῶν γεωργῶν τὰ κλήματα	ἀφαιρουμένων,	ἐπεὶ κἀγὼ τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ
[5, 13]	καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως ὑπὸ τῶν	ἀφαιρουμένων,	φέροντι δὲ τὴν ὕβριν ἐς
[5, 73]	ὑπεζωσμένα ξιφίδια. Λέγεται δὲ Μηνόδωρος	ἑστιωμένων	ἐν τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν
[5, 79]	τι σημεῖον δειδισάμενος. Τῶν γὰρ	περικοιμωμένων	αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸς θηρίων
[5, 128]	καὶ κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς δὲ	ἀκροωμένων	ὑφῆκε τῆς ἀπειλῆς, ἵνα μή
[5, 96]	συμπεριπλεόντων αὐτοῖς τῶν στρατηγῶν καὶ	ἐπαρωμένων	ἐς τάδε τὰ καθάρσια, ἀντὶ
[5, 68]	ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθος ἦν	ὁρωμένων	ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων
[5, 82]	ἤδη πολλῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων	κατατετρωμένων,	ὁ μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ τὸν
[5, 117]	φανείσης, ὁ Πομπήιος ἡσθεὶς τῶν	στενῶν	ἀφῃρημένος καὶ Τισιηνὸν ἐκάλει μετὰ
[5, 116]	ἐπιπλέοντας. Ἐκράτει δὲ καὶ τῶν	στενῶν	ἑκατέρων ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ
[5, 114]	Κατεχομένων δὲ καὶ τῶν ἑξῆς	αὐχένων	ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο
[5, 93]	ἦρος ὁ μὲν Ἀντώνιος ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐς Τάραντα διέπλει ναυσὶ τριακοσίαις,
[5, 78]	εἰρήνην λελύσθαι. Καὶ Ἀντώνιον ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐς ἡμέραν
[5, 76]	δεῖπνον ἦν Ἑλληνικὸν καὶ μεθ'	Ἑλλήνων	ἡ γυμνασία πανηγύρεις τε σὺν
[5, 11]	διατριβὰς μόναι καὶ δίαιτα μεθ'	Ἑλλήνων	ὑπὸ Κλεοπάτρᾳ, ᾗ δὴ καὶ
[5, 49]	ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ	Τυρρηνῶν	πάλαι φασὶν αὐτὴν ἐν ταῖς
[5, 9]	δ' ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι.	Παλμυρηνῶν	δὲ προμαθόντων καὶ τὰ ἀναγκαῖα
[5, 117]	ῥύακα. Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν	Παλαιστηνῶν	γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ
[5, 12]	Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ τῶν προτέρων	ἐθνῶν	ἐνήλλασσε καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
[5, 24]	χρήματα ἦν Λευκίῳ μὲν ἐξ	ἐθνῶν	τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ
[5, 110]	Σικελίαν ἀπῳκισμένοι. ~Ἐνταῦθα τῆς νεὼς	ἐκβαίνων	ὁ Καῖσαρ ὤλισθε καὶ ἔπεσε
[5, 108]	ὅμοια. Καὶ αὐτοὺς ὁ Πομπήιος	ἐπαινῶν,	ὅτι τηλικαύταις ναυσὶν ἀντέσχον, τειχομαχῆσαι
[5, 93]	τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν.	Χαλεπαίνων	δ' ὁ Ἀντώνιος ἐπέμενεν ὅμως
[5, 123]	Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνης.	Χαλεπαίνων	δ' ὁ Καῖσαρ ἦλθε μὲν
[5, 77]	αὑτῷ σὺν τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι·	χαλεπαίνων	δέ, ὡς ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν,
[5, 66]	ὁ Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα	χαλεπαίνων	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰς
[5, 7]	φόρων ἀφιεὶς καὶ Ξάνθον οἰκίζειν	παραινῶν,	Ῥοδίοις δὲ διδοὺς Ἄνδρον τε
[5, 128]	μὲν Καῖσαρ ἀπέστη τοῦ βήματος	δυσχεραίνων.	Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον
[5, 19]	μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο,	κἀκείνων	ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι.
[5, 44]	μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε λέγων	ἐκείνων	ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν.
[5, 53]	καιρὸν ἐς ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦς	ἐκείνων	ἐχόντων πεντακοσίας, μὴ τὴν Ἰταλίαν
[5, 42]	διελεῖν τὸν λόγον ὑπὲρ τε	ἐκείνων	καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον
[5, 21]	περὶ Λεύκιον. Οὐ δεξαμένων δ'	ἐκείνων,	ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνως αὐτοὺς ἔν
[5, 43]	οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων δὲ	ἐκείνων,	οἳ τὸ τῆς στάσεως κεφάλαιον
[5, 113]	Κάσσιον καὶ Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων	ἐκείνων,	τὸν στόλον ἐπὶ σπονδαῖς Ἀντωνίῳ
[5, 33]	σκέλη μακρὰ ἐπὶ τὸν Τίβεριν	ἐκτείνων,	ἵνα τι ἐς τὴν Περυσίαν
[5, 97]	πᾶσι, καὶ ἦν δεκάτη τροπῶν	θερινῶν,	ἥν τινα Ῥωμαῖοι νουμηνίαν ἔχουσι
[5, 38]	τοσοῦδε πλήθους ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ	τινων	Καίσαρος περὶ σφῶν δεδιότων ἔτι
[5, 50]	δὲ καὶ Φουλβία μετὰ τῶν	τέκνων	ἐς Δικαιάρχειαν καὶ ἀπὸ Δικαιαρχείας
[5, 93]	τε γὰρ χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ	κάμνων	καὶ στρατοῦ χρῄζων ἐπὶ Παρθυαίους
[5, 118]	χορηγούσας προκαταλαμβάνειν. Καὶ τῷδε μάλιστα	κάμνων	ὁ Πομπήιος ἔκρινε μάχῃ μείζονι
[5, 114]	ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ	γυμνῶν	ἀνεπήδων ἐς τοὺς αὐχένας οἱ
[5, 10]	ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις ὑπὸ	τυράννων	εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις τῶν
[5, 10]	πόλεμον ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ Συρίας	τυράννων	ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων. Ἡ γὰρ
[5, 40]	φιλίας τῶν ἐπιφανῶν καὶ ἀρετῆς	προγόνων	οὐκ ἐς ἀνήκεστον τὰς διαφορὰς
[5, 17]	~Καὶ δύο μὲν εἰκόνες ἐκ	πλεόνων	αἵδε ἔστων τῆς τότε δυσαρχίας·
[5, 53]	γὰρ τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα	πλεόνων̓	ναῦν δὲ οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ
[5, 5]	ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι, τῶν μὲν	μειζόνων	ἀφίεμεν, χρημάτων δὲ ἡμῖν δεῖ
[5, 106]	περιόδοις ἐπλεονέκτουν, καὶ ταρσοὺς τῶν	μειζόνων	ἢ πηδάλια ἀνέκλων ἢ κώπας
[5, 50]	πεζὰ μάλιστα· ὧν δὴ καὶ	μόνων	Ἀγρίππας ἔπεισε μεταθέσθαι δύο τέλη
[5, 100]	τότε αἰσθόμενος, ὅτι σὺν ὑποψίᾳ	μόνων	ἠξίωτο ὧν ἤγαγε νεῶν, ἐπεβούλευεν
[5, 22]	τὴν Ἰταλίαν σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ	μόνων	ὀκτωκαίδεκα πόλεων τοῖς ἐστρατευμένοις καταγράφειν,
[5, 67]	αἰτίαν ἐς τὴν ἔριν τῶν	ἡγεμόνων	ἀναφέροντες ἐβλασφήμουν αὐτοὺς καὶ ἐς
[5, 21]	ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν	ἡγεμόνων	γενέσθαι. ~Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου
[5, 115]	κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν	ἡγεμόνων	ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόως· ὅσοι δὲ
[5, 11]	ἐπεὶ καὶ φροντίδας ἀπετέθειτο καὶ	ἡγεμόνων	θεραπείαν, καὶ στολὴν εἶχε τετράγωνον
[5, 76]	θύρας αὐτίκα σημείων τε καὶ	ἡγεμόνων	καὶ δορυφόρων, καὶ φόβου πάντα
[5, 2]	πλῆθος ἦν καὶ σύνταξις ἀξιόχρεως	ἡγεμόνων	τε καὶ στρατοῦ καὶ νεῶν.
[5, 20]	ἃ συνέθεντο ἀλλήλοις διὰ τῶν	ἡγεμόνων	τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν
[5, 23]	ἐπιβουλήν· καλούμενός τε ὑπὸ τῶν	ἡγεμόνων	τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων,
[5, 33]	πολλαῖς καὶ μάχαις, ἀκοντισαι μὲν	ἀμεινόνων	ὄντων τῶν Καίσαρος, συμπλέκεσθαι δὲ
[5, 8]	οὐ μετασχούσης τῶν ἐπὶ Καίσαρι	πόνων·	τῆς δὲ οὐκ ἀπολογουμένης μᾶλλον
[5, 44]	νῦν ἐφρόνησα περὶ σοῦ καὶ	φρονῶν	ἔτι μόνος ἀφικόμην. Καὶ περὶ
[5, 96]	εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον πολεμοποιόν, εἴτε	ἐλασσόνων	ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ' ἃ προσεδόκησεν,
[5, 70]	καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη,	κρεισσόνων	ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον
[5, 120]	ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ	φόνων	τε καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων.
[5, 62]	ἂν ἐθέλητε· καὶ οὐδενὶ τῶν	ἀνδροφόνων	Ἀντώνιος ἐσπείσατο, οὐδὲν ἔλασσον ἢ
[5, 62]	Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ ἔστι τῶν	ἀνδροφόνων,	ἡ δὲ ψῆφος αὐτῷ κατ'
[5, 10]	τοῖς τυράννοις. Οὓς ὁ Ἀντώνιος	ἐξελαύνων	ὑποφεύγοντας ἐς τὴν Παρθυηνὴν καὶ
[5, 98]	τινες τοὺς μυχοὺς τῆς θαλάσσης	διηρεύνων,	καὶ Ἄππιος μετὰ πλήθους νεῶν
[5, 82]	ἐπέμενε καὶ ὥς, τοὺς ἄλλους	ἐποτρύνων,	μέχρι λαμβανομένης τῆς νεὼς ἐς
[5, 18]	ἐξανίστη, ὡς οὔτε ἀρχῶν οὔτε	τεχνῶν	χρῄζοντες ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ
[5, 142]	ἦν ἔθος, ἔλαθε μετὰ τῶν	εὐζώνων	ὑπεξελθὼν τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ
[5, 127]	ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ πρόφασιν	ἕξων	διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο
[5, 3]	διανεμήσων καὶ ἐς τὰς ἀποικίας	καταλέξων	ὧδε γὰρ αὐτὸς εἵλετο διὰ
[5, 3]	Ἀντώνιος ἐς τὰ πέραν ἔθνη,	συλλέξων	τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο.
[5, 105]	καὶ τὰς ἐμβολὰς αὐτῷ διχόθεν	παρέξων.	Ἀγρίππας μὲν οὖν ἀπὸ Στρογγύλης
[5, 94]	ὡς καὶ πρὸς τὴν Ὀκταουίαν	ἥξων	ἐς Τάραντα, ἐπί τε τῆς
[5, 129]	καθ' ἕνα ἐφθέγγετο, κοινῇ δ'	ἐβόων,	ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν
[5, 68]	λοιπὰ περιδύοιεν αὑτούς. ~Συνιστάμενοί τε	ἐβόων	καὶ τοὺς οὐ συνισταμένους ἔβαλλον
[5, 77]	τοῦ λιμοῦ γεγένητο Ῥωμαίοις, ὥστε	ἐβόων	οὐκ ἀπαλλαγὴν τῶν κακῶν, ἀλλ'
[5, 14]	πολλὰ πρὸς τῶν στρατιωτῶν ἀδικούμενοι	κατεβόων	τοῦ Καίσαρος, ἀδικωτέρας εἶναι τὰς
[5, 137]	ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν	ὑπηκόων	καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ
[5, 101]	ἤγαγε νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν.	~Ἐπινοῶν	δὲ πρότερον, ὡς ἐς πάντα
[5, 133]	κρύφα πρὸς τοὺς ἑκατέρων δυνάστας	ἐπινοῶν,	εἰ μὴ κρατεῖ τῶν ἐνθυμουμένων,
[5, 39]	ἄνωθεν ἐλευθερίαν τε καὶ δημοκρατίαν	ἐπινοῶν	ἠξίουν τῶν ἐπινικίων διαδοθέντων ἐκλυθῆναι
[5, 9]	ἐν τῇ Ῥωμαίων) ἔργῳ δ'	ἐπινοῶν	τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι. Παλμυρηνῶν δὲ
[5, 51]	ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον	ὑπονοῶν,	ἐλπίζων δὲ ἢ φίλῳ ἔτι
[5, 142]	βέβαιον ἔς τε τὸν τρόπον	ὑπονοῶν	καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν
[5, 133]	ἐπ' ἀμφότερα διεπρεσβεύετο πρὸς αὐτόν,	ἐπιτρέπων	ἐκείνῳ καὶ φίλον εἶναι διδοὺς
[5, 41]	ἵνα καὶ τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν	ἐπιτρέπων	ἤδη, προλαβὼν ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε
[5, 45]	σαυτόν τε καὶ τοὺς φίλους	ἐπιτρεπων	ἡμῖν καὶ τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ
[5, 73]	νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ,	προτρέπων	αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι καὶ
[5, 55]	πρὸς ἀμφίβολον ἄνδρα. Ὁ δὲ	εἰπὼν	αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ
[5, 41]	πέμψειν ἔλεγεν ἑτέρους, οὐδένα δὲ	εἰπὼν	ἀμείνονα ἔχειν ἑαυτοῦ, εὐθὺς ἄνευ
[5, 128]	δικαίοις. Ἀλλ' ὁ μὲν τόδε	εἰπὼν	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἀφανὴς ἦν,
[5, 31]	τυραννικῆς. ~Καὶ ὁ μὲν τάδε	εἰπών,	ἡδομένων ἁπάντων καὶ ἡγουμένων ἤδη
[5, 129]	ἐπιδιδόναι δραχμὰς πεντακοσίας ἑκάστῳ. Τοιάδε	εἰπὼν	Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν χίλια
[5, 59]	γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ	ἀπολείπων	ἑωράκει. Ἐδόκει δ' ἀμφοτέροις ἐς
[5, 129]	τοσόνδε τοῖς ἐκ Μουτίνης μόνοις	ἐπειπών,	ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ τότε
[5, 92]	περιεσώθη, καὶ τοῦτο σφόδρα πεπονηκός.	Καταλιπὼν	δ' ὅμως αὐτοῦ τινας ἐπιμελεῖσθαι,
[5, 124]	πολλοῖς, οὓς πρὸ τοῦ χάρακος	καταλιπὼν	ἐσῄει μετ' ὀλίγων, καὶ παριὼν
[5, 109]	ἐδέχοντο, Μεσσάλαν ἐπὶ τοῦ λοιποῦ	καταλιπών,	ἕως ἐπ' αὐτὸν αἱ νῆες
[5, 142]	νυκτὸς τὰ συνήθη πυρὰ καίεσθαι	καταλιπὼν	καὶ τοὺς σαλπιγκτὰς σημαίνειν τὰ
[5, 95]	τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ ἀδελφῷ	καταλιπὼν	μετὰ θυγατρὸς ἤδη γενομένης αὐτοῖς.
[5, 33]	σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς Περυσίας	καταλιπών.	Οἱ δὲ οὔτε τω συμβαλόντες
[5, 29]	Ῥώμης Λέπιδον σὺν δύο τέλεσι	καταλιπών.	Οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν
[5, 116]	νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς Πελωριάδα μετεπήδησεν,	ἐκλιπὼν	τὰ στενὰ περὶ Μύλας· καὶ
[5, 50]	τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν	ἐκλιπὼν	ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον
[5, 109]	περιέπλει, μέρος ἐν ταῖς Μύλαις	ὑπολιπών,	ἵνα αὐτὸν ὁ Ἀγρίππας ἔτι
[5, 98]	μόναις καὶ ἑκατόν, ἐπεὶ τῶν	λοιπῶν	οἱ ἐρέται χειμῶνος ἐτεθνήκεσαν, ὁ
[5, 43]	στάσεως κεφάλαιον ἦσαν, καὶ τῶν	ὑπολοίπων	εἴ τινα λείψανα ἔστιν, οὐ
[5, 82]	δ' ἤδη πολλῶν καὶ τῶν	ὑπολοίπων	κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ
[5, 118]	ταῖς δὲ ναυσὶν ἐπαιρόμενος ἤρετο	πέμπων,	εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι. Ὁ
[5, 111]	Κορνιφίκιος ἐπιθέουσιν ἐπεχείρει, τοὺς κούφους	ἐκπέμπων	μόνους· οὐ γὰρ εὔκαιρον ἐδόκει
[5, 4]	φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν, μέχρι	δημοκόπων	ἀνδρῶν καὶ παρ' ἡμῖν γενομένων
[5, 97]	προείρητο πᾶσι, καὶ ἦν δεκάτη	τροπῶν	θερινῶν, ἥν τινα Ῥωμαῖοι νουμηνίαν
[5, 110]	αὐτῷ τρία καὶ ἱππέες χωρὶς	ἵππων	πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι χίλιοι καὶ
[5, 4]	ἀλλὰ μέρη φέρειν τῶν ἑκάστοτε	καρπῶν	ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων
[5, 121]	ὁρμῆς οἱ διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας	ἀπέσπων	ἢ ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι δὲ ἔτι
[5, 68]	τῆς ἀγορᾶς ἐπεχείρουν ἐκ τῶν	στενωπῶν	καὶ τὸν ἐντυχόντα ἀνῄρουν· οἱ
[5, 138]	ἦν τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ	ὄμβρων.	Οἱ δὲ περισωθέντες τότε μὲν
[5, 38]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἡγεμονικῶν τινες	ἔδρων.	Ἐνεδίδου τε ὁ Λεύκιος ἤδη
[5, 39]	συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν τῶν τριῶν	ἀνδρῶν	ἀρχὴν καὶ οὐδ' ἐφ' ᾗ
[5, 35]	πυρὰ ἰδόντες ἥδοντο, τῶν δ'	ἀνδρῶν	βραδυνόντων εἴκασαν καὶ τούσδε ἐνοχλεῖσθαι
[5, 126]	αὐτοκράτωρ πολλάκις καὶ τῶν τριῶν	ἀνδρῶν	γενόμενος ἄρχοντάς τε ἀποφήνας καὶ
[5, 17]	κατὰ πλῆθος καὶ τῶν ἐπιφανῶν	ἀνδρῶν	ἔνιοι, νομίζοντες οὐκ αὐτομολίαν εἶναι
[5, 83]	ἐς πέτρας συνήραξε, καὶ τῶν	ἀνδρῶν	ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα τὰ σκάφη, μέχρι
[5, 89]	θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων καὶ	ἀνδρῶν	καὶ νεκρῶν. Εἰ δέ τις
[5, 4]	Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν, μέχρι δημοκόπων	ἀνδρῶν	καὶ παρ' ἡμῖν γενομένων ἐδέησε
[5, 28]	πόσα χρὴ χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων	ἀνδρῶν	κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ
[5, 20]	μὴ κωλυομένους ὑπὸ τῶν τριῶν	ἀνδρῶν,	μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺς
[5, 119]	μὲν ἦν ἡ βία τῶν	ἀνδρῶν,	ὁ δὲ ἅρπαξ ἐποίει τὸ
[5, 106]	καὶ τρωθῆναι δυσπαθέστερα. Τῶν τε	ἀνδρῶν	οἱ μὲν ναυτικώτεροι τῶν Καίσαρος
[5, 73]	ἑστιωμένων ἐν τῇ νηὶ τῶν	ἀνδρῶν	πέμψαι Πομπηίῳ, προτρέπων αὐτὸν ἐπιθέσθαι
[5, 90]	διέφθειρε τῶν Καίσαρος νεῶν καὶ	ἀνδρῶν	τὸ πλέον. ~Ὁ δὲ καὶ
[5, 5]	μὲν δὴ τοῦ πλήθους τῶν	ἀνδρῶν	τὸ πλῆθος τῆς χρείας συνορᾶν
[5, 5]	μετὰ τῶν συντασσομένων εἰσὶ μυριάδες	ἀνδρῶν	ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα, καὶ τούτων ἄνευθεν
[5, 81]	ἔχθιστον τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν	ἐξελευθέρων	ἑαυτοῦ Μενεκράτη προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ
[5, 96]	προσεδόκησεν, εἴτε τῶν ἄλλων αὐτὸν	ἐξελευθέρων	τοῦ Πομπηίου συνεχῶς ὀνειδιζόντων ἐς
[5, 78]	τοῖς ἀπελευθέροις, διέφθειραν ἐνίους τῶν	ἀπελευθέρων,	εἴτε ἀπὸ σφῶν αὐτῶν εἴτε
[5, 24]	καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ χρημάτων	ἱερῶν	δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο δὲ αὐτῷ καὶ
[5, 24]	Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν	ἱερῶν	ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος,
[5, 130]	τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ τῶν	ἱερῶν	ἐς τὴν οἰκίαν ἀπιόντα παρέπεμπον.
[5, 5]	καὶ πόλσων καὶ οἰκιῶν καὶ	ἱερῶν	καὶ τάφων ἀνίστησθε, ἐς τὰ
[5, 13]	αὐτῶν ἐδωρεῖτο, δανειζόμενος ἐκ τῶν	ἱερῶν,	ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην
[5, 22]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τῶν	ἱερῶν	χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡς ἐπὶ
[5, 27]	τῷ Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν	ἱερῶν	χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν πόλεων
[5, 26]	τῶν βασιλέων. Ἡττηθέντων δὲ τῶν	κερῶν	ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων,
[5, 2]	ἦλθον δ' εἰς αὐτοὺς καὶ	Κικέρων	ὁ Κικέρωνος καὶ ὅσοι ἄλλοι
[5, 34]	ἀγωνιζόμενος ἀνεώσθη. Τῶν δ' αὐτῶν	ἡμερῶν	ἐν Ῥώμῃ, τοῦ σίτου τοῖς
[5, 78]	τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ' αὐτῶν	ἡμερῶν	Φιλάδελφος, ὁ Καίσαρος ἀπελεύθερος, πρὸς
[5, 21]	Καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο παρ'	ἑκατέρων	Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν
[5, 47]	ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ'	ἑκατέρων	βοαί τε καὶ χάριτες ἦσαν
[5, 133]	ἔπεμπεν ἑτέρους κρύφα πρὸς τοὺς	ἑκατέρων	δυνάστας ἐπινοῶν, εἰ μὴ κρατεῖ
[5, 88]	ἐπιθέσθαι διεγνωκότων. Ὧδε δὲ ἐχόντων	ἑκατέρων,	ἐκ μέσης ἡμέρας νότος ἐμπεσὼν
[5, 23]	ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην, οἳ ἔμελλον	ἑκατέρων	ἐς διαλύσεις δεήσεσθαι. Καίσαρος δ'
[5, 118]	ἡμέρα, ἐς ἣν τριακόσιαι νῆες	ἑκατέρων	ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο, βέλη τε παντοῖα
[5, 26]	βασιλέων. Ἡττηθέντων δὲ τῶν κερῶν	ἑκατέρων	καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων, ὁ
[5, 45]	τῶν εἰρημένων ἐκ τῆς ὄψεως	ἑκατέρων.	~Καὶ ὁ Λεύκιος ἔπεμπε τοὺς
[5, 116]	Ἐκράτει δὲ καὶ τῶν στενῶν	ἑκατέρων	ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ τὸ
[5, 71]	τῶν φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις	ἑκατέρων	προκλήσεσιν. τει δ' ὁ Πομπήιος
[5, 120]	τὰς συμπλοκάς. Ὁ δὲ πεζὸς	ἑκατέρων	στρατὸς ἀπὸ τῆς γῆς μετὰ
[5, 81]	ἐφόρμησις, ὅτε βούλοιντο, καὶ σκαφῶν	ἑτέρων	ἀλλαγὴ παρὰ μέρος· οἱ δὲ
[5, 90]	ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας· ἔμπαλίν τε	ἑτέρων	ἀνὰ τὸ πέλαγος ὑπερκυπτόντων τὸ
[5, 72]	νήσων, ἐς ὅσον ἄρχοιεν τῶν	ἑτέρων	Ἀντώνιός τε καὶ Καῖσαρ, πέμποντα
[5, 125]	σὺν τοῖς ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν.	Ἑτέρων	δ' αὖ φρουρίων ἡγεμόνες, οἱ
[5, 77]	ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν	ἑτέρων	μεγάλους στρατοὺς ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου
[5, 1]	ὥσπερ ἐκείνοις, κατὰ μέρος δὲ	ἑτέρων,	μέχρι Πομπήιός τε Σέξστος, ὁ
[5, 14]	ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν	ἑτέρων	πόλεων, αἳ ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί
[5, 122]	ἠπείγετο πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ	ἑτέρων,	φίλων τε καὶ φρουρίων καὶ
[5, 4]	τοιόνδε ὄντα οἱ χρηστοὶ τῶν	ἡμετέρων	πολιτῶν τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς
[5, 39]	ᾧ δὴ καὶ πρὸς τῶν	ἡμετέρων	στρατηγῶν ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν δὴ
[5, 108]	λιμένας παρέπλεον, τριάκοντα μὲν τῶν	σφετέρων	νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες
[5, 15]	στρατὸν καὶ ναῦς ἄλλας ἀγειρόντων	ἀθυμοτέρων	δὲ ἐς τὰ ἐσόμενα ὄντων
[5, 12]	δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ τῶν	προτέρων	ἐθνῶν ἐνήλλασσε καὶ τὰ λοιπὰ
[5, 128]	ἔφασαν αὖθις στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν	προτέρων	λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάς.
[5, 94]	τὸν ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ'	ἀμφοτέρων	προσιόντων τῷ ῥεύματι, Ἀντώνιος ἐκ
[5, 114]	ἕτεροι κατεῖχον πολέμιοι, ἀμελήσαντες τῶν	ἀσθενεστέρων	τε καὶ γυμνῶν ἀνεπήδων ἐς
[5, 129]	Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡς	χρονιωτέρων	ἄρα ὄντων, ἐδίδου τοῖς θέλουσιν
[5, 40]	τὴν ἀμνηστίαν, ὡς χάριν ἐκείνῳ	φέρων,	τοὺς δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν σφᾶς
[5, 43]	διέβαλλες, τὴν αἰτίαν τοῦ πολέμου	μεταφέρων	ἐπὶ τὴν κληρουχίαν ἀπὸ σαυτοῦ,
[5, 6]	εἴκοσι τέλη πεζῶν τὴν χάριν	περιφέρων,	ὅτι, οἶμαι, τρία καὶ τεσσαράκοντα
[5, 16]	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸν ἄρχοντα	προφέρων	καὶ τὴν Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ
[5, 135]	ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν	προφέρων.	Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος ἑαυτὸν
[5, 26]	τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας τῶν Καίσαρος	τριήρων	τὰς μὲν εἷλε, τὰς δὲ
[5, 87]	ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν αὐτῷ	θεραπευτήρων	παρόντων, ὡς ἐν νυκτὶ καὶ
[5, 38]	διαλύσεις ἐλέῳ τοσοῦδε πλήθους ἀπολλυμένου,	ἐχθρῶν	δέ τινων Καίσαρος περὶ σφῶν
[5, 40]	τοὺς ἄλλους χωρὶς τῶν ἰδίων	ἐχθρῶν	ἑαυτοῦ. ~Οἵδε οὖν οἱ τοῦ
[5, 115]	ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο	ἐχθρῶν	ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ
[5, 69]	Λίβων μὲν δὴ συνεὶς τῶν	ἐχθρῶν	ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺς ἡγεμόνας αὐτοὺς
[5, 85]	ὁρμοῦσαί τε καὶ ἐμβαλλόμεναι πρὸς	ἐχθρῶν	ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων. ~Ὁ μὲν
[5, 98]	ἀκύμονι θαλάσσῃ, συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ	ἐχθρῶν	πατρῴων γενέσθαι. Πρόπλοι δ' αὐτῷ
[5, 102]	μέλλον. ~Μινδίῳ δὲ Μαρκέλλῳ, τῶν	ἑταίρων	τινὶ τῶν Καίσαρος, φίλος ἐν
[5, 138]	~Φουρνίου δὲ οὐκ ἄρχοντος μὲν	χειρῶν,	ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος σὺν
[5, 83]	καὶ Μηνόδωρος) ἅπαντα μεθεὶς ἐκ	χειρῶν	εὐθὺς ἐς Σικελίαν ἔπλει, καθάπερ
[5, 119]	τοὺς ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα τε	χειρῶν	ἦν καὶ βία ναυτῶν καὶ
[5, 119]	ἐκ μηχανῆς, τὰ δ' ἀπὸ	χειρῶν,	ὅσα λίθοι καὶ πυρφόρα καὶ
[5, 50]	δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν πέντε	μακρῶν	ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων γενομένων
[5, 52]	ἔπεμπεν ἐκ Σικελίας ἐπὶ νεῶν	μακρῶν,	καὶ παρέπεμπον αὐτὴν οἱ τῶν
[5, 95]	ἔκ τε φορτίδων νεῶν καὶ	μακρῶν,	καὶ τὴν Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ
[5, 89]	καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ	νεκρῶν.	Εἰ δέ τις καὶ τάδε
[5, 116]	περὶ Μύλας τὰς περιόδους τῶν	ὀρῶν	ἀπετείχιζε καὶ τὸν Καίσαρα ἐκ
[5, 109]	ἡμέρας τὸ πέλαγος ἐκ τῶν	ὀρῶν,	ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω πολεμίων, ἔπλει
[5, 90]	τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν περικειμένων	ὀρῶν	ἐς θυέλλας περικλώμενον, καὶ ὁ
[5, 112]	θεραπόντων. Καί τινες ἐκ τῶν	ὀρῶν	ἐς πύστιν τῶν γεγονότων καταθέοντες
[5, 87]	τρισκαιδέκατον τέλος ἐπλησίαζε διὰ τῶν	ὀρῶν	καὶ περὶ τοῦ κακοῦ πυθόμενοι
[5, 101]	μέχρι, τῶν πολεμίων ἐκ τῶν	ὀρῶν	καταθορόντων ὡς ἐπὶ Μηνοδώρου θήραν
[5, 112]	λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ διὰ τῶν	ὀρῶν	περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε
[5, 91]	τὸ Ἱππώνειον εὐθὺς ᾔει διὰ	ὀρῶν	τῶν νυκτὸς αὐτῆς ἐκείνης κατὰ
[5, 137]	Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ τὸν στρατὸν	ὁρῶν	κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν ὑπηκόων
[5, 14]	χάριν τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα δὲ	ὁρῶν	ὅ τε ἀδελφὸς ὁ τοῦ
[5, 45]	μέν σε κατιόντα πρὸς ἐμὲ	ὁρῶν,	ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν ἐμῶν
[5, 121]	καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν Ναυλόχων	ἀναθορὼν	ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν
[5, 94]	ῥεύματι, Ἀντώνιος ἐκ τῆς ἀπήνης	καταθορὼν	ἔς τι τῶν παρορμούντων σκαφῶν
[5, 85]	καὶ ἐς τὸ Σκύλλαιον ἐπικάμπτοντι,	ἐκθορὼν	ἐκ τῆς Μεσσήνης ὁ Πομπήιος
[5, 141]	βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον οὐ	προορῶν·	εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου γνώμην
[5, 134]	οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος ἔπεμψεν οὐκ	ἀπορῶν	μὲν ἐς Ἰβηρίαν, εἰ πολεμεῖν
[5, 138]	λιμένι γενομένης νίκης, ἱππικοῦ δ'	ἀπορῶν	ὁ Πομπήιος, καὶ παρ' αὐτὸ
[5, 15]	τῷ θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ, στρατιώτης	ἀπορῶν	οἰκείας ἕδρας παρῆλθεν ἐς τοὺς
[5, 67]	λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε τῶν ἑῴων	ἐμπόρων	ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου καὶ Σικελίας,
[5, 93]	διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν	ὑπερορῶν.	Χαλεπαίνων δ' ὁ Ἀντώνιος ἐπέμενεν
[5, 7]	δεινὰ παθούσας, Λυκίους μὲν ἀτελεῖς	φόρων	ἀφιεὶς καὶ Ξάνθον οἰκίζειν παραινῶν,
[5, 4]	καὶ παρ' ἡμῖν γενομένων ἐδέησε	φόρων.	Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν, οὐ πρὸς
[5, 7]	Ταρσέας ἐλευθέρους ἠφίει καὶ ἀτελεῖς	φόρων·	καὶ Ταρσέων τοὺς πεπραμένους ἀπέλυε
[5, 130]	τοὺς ἔτι ὀφείλοντας ἀπέλυε καὶ	φόρων	τελώνας τε καὶ τοὺς τὰ
[5, 88]	Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὴν θάλασσαν	ἐφορῶν	ἐθεᾶτο ναῦς ἐμπεπρησμένας τε καὶ
[5, 76]	μὲν ἐκ τῶν στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα	ἐφορῶν	μόνα, ἀφέλειαν δὲ ἰδιωτικὴν αὖθις
[5, 107]	Καὶ ὁ Πομπήιος ἐξ ὄρους	ἐφορῶν	τὰς μὲν ἰδίας μικρὰ ἐπωφελούσας
[5, 12]	τὴν δημοκρατίαν, παρῳκισμένων τοῖς ἄρχουσι	μισθοφόρων	ἑτοίμων, ἐς ὅ τι χρῄζοιεν.
[5, 117]	οἷος ἐν φθινοπώρῳ γίγνεται, τῶν	ὁπλοφόρων	τινὲς τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα
[5, 125]	τε ἦσαν ἤδη, καὶ τῶν	ὁπλοφόρων	τις τῶν Καίσαρος ἔπιπτε, καὶ
[5, 130]	τῶν ἐμφυλίων ἀνῃρημένων, καὶ τῶν	εἰσφορῶν	τοὺς ἔτι ὀφείλοντας ἀπέλυε καὶ
[5, 92]	τινας ἐπιμελεῖσθαι, ἐπὶ Καμπανίαν ᾔει	δυσφορῶν·	οὔτε γὰρ ἄλλας ναῦς εἶχεν,
[5, 76]	σημείων τε καὶ ἡγεμόνων καὶ	δορυφόρων,	καὶ φόβου πάντα μεστὰ καὶ
[5, 94]	τὴν νύκτα ὁμοίως ἀνεπαύετο χωρὶς	δορυφόρων	παρ' αὐτῷ. Τὰ δ' ὅμοια
[5, 32]	τῆς ἐπιβουλῆς ὁ Λεύκιος οὐ	θαρρῶν	ἀμφοτέροις ἑκατέρωθεν οὖσιν ἐς χεῖρας
[5, 62]	Καὶ ὁ Κοκκήιος Οὐκ Ἀντωνίῳ	θαρρῶν,	εἶπεν, ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς.
[5, 62]	οὐ πρότερον, ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ	θαρρῶν	ἐπιβέβηκε τῆς παραλίου. Καὶ ὁ
[5, 141]	μὲν οὕτως εἶπεν, Ἀντωνίῳ τε	θαρρῶν	ὡς ἀγαθῷ τὴν φύσιν καὶ
[5, 81]	δὲ ἔκαμνον ἔκ τε τῶν	πετρῶν,	ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ ὑπὸ
[5, 71]	πολεμίων· ἅμα δὲ ἕῳ, καταπηχθέντων	σταυρῶν	ἐξ ὀλίγου διαστήματος ἐν τῇ
[5, 2]	νεῶν τρισκαίδεκα, τοὺς Ῥοδίους νεωτερίζοντας	εὑρών	(ἐτεθνήκει γὰρ ἤδη καὶ ὁ
[5, 51]	Καῖσαρ, ὡς ἐς ἀμφότερα πρόφασιν	εὑρών,	ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν τε
[5, 79]	σὺν ὀλίγοις, Καίσαρα δὲ οὐχ	εὑρὼν	οὐ περιέμεινεν, εἴτε τὴν γνώμην
[5, 89]	τὸ πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ ἐπ'	ἀγκυρῶν	διεσάλευεν· ἀσθενέστερον δὲ ἔχων τὸ
[5, 123]	καὶ αἱ νῆες ὥρμουν ἐπ'	ἀγκυρῶν·	ἐλέχθη γὰρ αὐτὰς ἐπινοεῖν ὁ
[5, 108]	ὀλίγον ὕδωρ ἐπιπλεῖν, πελάγιος ἐπ'	ἀγκυρῶν	ἐσάλευεν ὡς ἐφορμιούμενος τοῖς πολεμίοις
[5, 85]	γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ'	ἀγκυρῶν	ἐσάλευον καὶ κατὰ πρῷραν ἀπεμάχοντο
[5, 125]	ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν δὲ τῶν	ἐπικούρων	μεθισταμένων ἡ λοιπὴ τοῦ Λεπίδου
[5, 105]	Ἱερὰν διέπλει καὶ τῶν Πομπηίου	φρουρῶν	αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε τὴν
[5, 56]	ἀληθὲς ἀποκλείεσθαι πρὸς τῶν Καίσαρος	φρουρῶν	γνώμῃ Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως
[5, 109]	εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶς τῶν	φρουρῶν	ἐξεώσθη. Προσεχώρησαν δ' ἕτεραι πόλεις
[5, 109]	αὐτό, οὐ δεξαμένων δὲ τῶν	φρουρῶν	παρέπλει τὸν ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν
[5, 74]	ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως υἱῶν καὶ	φρουρῶν	ὕβρεως καὶ θεραπόντων αὐτομολίας καὶ
[5, 7]	Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα γένη	Σύρων,	ἅπασιν ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας καὶ
[5, 10]	Νικάτορος ἐβασιλεύετο, ὥς μοι περὶ	Σύρων	λέγοντι εἴρηται· Πομπηίου δ' αὐτὴν
[5, 36]	πάντα διεσκευασμένας. Ἐφέρετο δὲ καὶ	τάφρων	ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ πύργοι πτυκτοί,
[5, 86]	οἱ μὲν τοῦ Καίσαρος οὐχ	ἑώρων	οὔτε ἀπὸ γῆς οὔτε ἐκ
[5, 120]	καὶ σπουδῆς ἐς τὴν θάλασσαν	ἀφεώρων,	ὡς ἐν τῇδε καὶ αὐτοὶ
[5, 101]	ἀφανῶς ἐμπίπτων καὶ ἐς ἀφανὲς	ἀναχωρῶν	ᾕρει κατὰ δύο καὶ τρεῖς
[5, 32]	Περυσίαν ὡς ἐν ὀχυρᾷ πόλει	χειμάσων,	εἰ δέοι, μέχρι τοὺς περὶ
[5, 109]	ὡς χάρακα θησόμενος ἐνταῦθα καὶ	ἀποπειράσων	τοῦ Ταυρομενίου. Ὁ δὲ Ἀρχηγέτης
[5, 112]	εἴτε ἐς Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ	μέσων	τοσῶνδε ναυαγίων εἴτε ἐς Μεσσάλαν
[5, 90]	φύσει δυσέξοδον αὐτοῦ καὶ κλύδων	ἐπιπεσὼν	καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν
[5, 121]	κατορθοῦντας· καὶ τοῖς πολεμίοις αὖθις	ἐμπεσὼν	ἐπέκειτο ἀπαύστως, μέχρι βιασθέντες, ὅσοι
[5, 88]	ἑκατέρων, ἐκ μέσης ἡμέρας νότος	ἐμπεσὼν	ἤγειρε κῦμα βίαιον ἐν ῥοώδει
[5, 107]	καὶ αὐτῷ κατὰ τὴν ἐπωτίδα	ἐμπεσὼν	κατέσεισε τὴν ναῦν καὶ ἐς
[5, 98]	δὲ τῆς ἀναγωγῆς ἡμέρᾳ νότος	ἐμπεσὼν	Λεπίδου μὲν ὁλκάδας ἀνέτρεψε πολλάς,
[5, 126]	Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ	συμπεσών,	ἔρημος ἐκ τύχης τοσῆσδε καὶ
[5, 83]	ὑποστράτηγος, ταῖς λοιπαῖς τοῦ Καλουισίου	συμπεσών,	τὰς μὲν ἐς φυγὴν ἐτρέπετο,
[5, 103]	ναῦς ἐν Μεσσήνῃ συνεῖχεν ὡς	βοηθήσων,	ὅποι δεήσειεν. ~Καὶ οἱ μὲν
[5, 3]	ἐχώρει, τήν τε γῆν αὐτοῖς	διανεμήσων	καὶ ἐς τὰς ἀποικίας καταλέξων
[5, 72]	ὅσων ἄλλων εἶχεν ἐς τότε	νήσων,	ἐς ὅσον ἄρχοιεν τῶν ἑτέρων
[5, 105]	μὲν Στρογγύλην, ἣ τῶν πέντε	νήσων	ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ τῷ
[5, 105]	μετὰ Μεσσάλα διετρόχαζεν, ὡς Ταυρομένιον	αἱρήσων	ἀπόντος ἔτι τοῦ Πομπηίου καὶ
[5, 85]	Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν,	ὑπαντήσων	τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ
[5, 5]	τῷ λόγῳ τὸ ἔργον εἰπεῖν,	ἀναστήσων	τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα
[5, 93]	διέπλει ναυσὶ τριακοσίαις, τῷ Καίσαρι	συμμαχήσων,	ὡς ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο
[5, 108]	ὡς ἐφορμιούμενος τοῖς πολεμίοις καὶ	νυκτομαχήσων,	εἰ δέοι. Τῶν φίλων δ'
[5, 106]	τῶν νεῶν ὡς Παπίᾳ μόνῳ	ναυμαχήσων.	Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰς Ἀπολλοφάνους
[5, 34]	ἐπὶ τὰς πύλας αὐτῶν ὡς	διεκπαίσων	αὐτοὺς καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν·
[5, 37]	τοῖς πολεμίοις ἀσθενέστερα πάντα ἦν.	~Ἐκταθεισῶν	δέ που τῶν σανίδων ἐς
[5, 5]	δ' ἵνα μὴ γῆς καὶ	πόλσων	καὶ οἰκιῶν καὶ ἱερῶν καὶ
[5, 72]	καὶ Σικελίας καὶ Κύρνου καὶ	ὅσων	ἄλλων εἶχεν ἐς τότε νήσων,
[5, 9]	γὰρ ὄντες κομίζουσι μὲν ἐκ	Περσῶν	τὰ Ἰνδικὰ ἢ Ἀράβια, διατίθενται
[5, 89]	διέφερεν οὔτε κατ' ἐπιστήμην οὔτε	προστάσσων.	Ἀλλ' ὁ φθόρος ἦν ὅμοιος
[5, 26]	μόνον ἐδόκει, μέχρι καὶ τοῦδε	ἥσσων	ἐγένετο· ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιος,
[5, 57]	ἐνοσηλεύετο, παντὶ δὲ ὢν ἔτι	κρείσσων	Ἀντωνίου κατὰ τὸ πλῆθος, εὗρε
[5, 84]	παρέπλει τὴν γῆν, τοὺς κόλπους	ἐξελίσσων.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ μὲν
[5, 72]	μητρὸς καὶ Ἰουλίας τῆς γυναικὸς	ἐναγουσῶν,	αὖθις οἱ τρεῖς συνῆλθον ἐς
[5, 72]	ἐς τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα,	περιορμουσῶν	τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ συνέβησαν
[5, 5]	γῆν καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς	διαδώσων	ὁ Καῖσαρ ἄπεισιν ἐς τὴν
[5, 45]	συνοίσειν. Ἐπεὶ δ' ὅπερ ἐστὶ	τῶν	ἀδικεῖν ὁμολογούντων, σαυτὸν ἡμῖν ἐπιτρέπεις,
[5, 136]	αὐτὸν ὁ Ἀντώνιος, ἀναγκασθέντα καὶ	τῶν	ἀεὶ Ῥωμαίοις ἐχθίστων ἀποπειρᾶσαι· δηλώσειν
[5, 105]	ἣ τῶν πέντε νήσων ἐστὶ	τῶν	Αἰόλου, παντὶ τῷ στόλῳ διέπλευσεν
[5, 92]	συμμαχήσειν καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν	τῶν	Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής, ἣν Ἀγρίππας ἄγων
[5, 132]	διόρθωσιν πολὺν μὲν εἰργάσατο φθόρον	τῶν	ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ' ὅμως εἰς
[5, 96]	νομίζων παρ' ἃ προσεδόκησεν, εἴτε	τῶν	ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου
[5, 21]	τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων δὲ	τῶν	ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐς Πραινεστὸν
[5, 140]	Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει προύχοντι	τῶν	ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον.
[5, 125]	ἑτέρους ἐφοπλίσαντος, οἳ ἐπὶ κώλυμα	τῶν	ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο
[5, 35]	τῆς Περυσίας διεστηκός· ἔνθα αὐτοὺς	τῶν	ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ
[5, 137]	συλλαβεῖν ἐκ προδοσίας Κουρίου τινὸς	τῶν	ἀμφὶ τὸν Ἀηνόβαρβον, ἐλπίζων ἐς
[5, 23]	τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ	τῶν	ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον τε
[5, 52]	μακρῶν, καὶ παρέπεμπον αὐτὴν οἱ	τῶν	ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιός
[5, 62]	οὓς ἂν ἐθέλητε· καὶ οὐδενὶ	τῶν	ἀνδροφόνων Ἀντώνιος ἐσπείσατο, οὐδὲν ἔλασσον
[5, 62]	τιμῶν. Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ ἔστι	τῶν	ἀνδροφόνων, ἡ δὲ ψῆφος αὐτῷ
[5, 83]	δὲ ἐς πέτρας συνήραξε, καὶ	τῶν	ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα τὰ σκάφη,
[5, 119]	ἴση μὲν ἦν ἡ βία	τῶν	ἀνδρῶν, ὁ δὲ ἅρπαξ ἐποίει
[5, 73]	Μηνόδωρος ἑστιωμένων ἐν τῇ νηὶ	τῶν	ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ, προτρέπων αὐτὸν
[5, 5]	Ἐκ μὲν δὴ τοῦ πλήθους	τῶν	ἀνδρῶν τὸ πλῆθος τῆς χρείας
[5, 64]	ὡς οἰκεῖον ἀμφοῖν, ἐκ δὲ	τῶν	Ἀντωνίου Πολλίωνα καὶ Μαικήναν ἐκ
[5, 136]	ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ	τῶν	Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς Ἀλεξάνδρειαν
[5, 14]	τὸν στρατὸν ἐπείγοντα, τοὺς οἰκιστὰς	τῶν	Ἀντωνίου τελῶν ἠξίουν Καίσαρα παρὰ
[5, 53]	τὴν ἐψηφισμένην αὐτῷ Λιβύην, ἄγοντα	τῶν	Ἀντωνίου τελῶν τὰ ὑποπτότατα ἕξ.
[5, 53]	Καίσαρι προθύμως. Ὁ δὲ Καῖσαρ	τῶν	Ἀντωνίου φίλων καὶ στρατῶν ὅσους
[5, 139]	καὶ Ἀντίστιος ὅσοι τε ἄλλοι	τῶν	ἀξιολόγων ἔτι τῷ Πομπηίῳ παρῆσαν
[5, 41]	κήρυκος ᾔει, προθεόντων αὐτοῦ δρόμῳ	τῶν	ἀπαγγελούντων Καίσαρι κατιέναι Λεύκιον. Ὁ
[5, 78]	πειθόμενον τοῖς ἀπελευθέροις, διέφθειραν ἐνίους	τῶν	ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ σφῶν αὐτῶν
[5, 26]	τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει, συναγαγών τινας	τῶν	ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων πλῆθος ἄλλο
[5, 29]	τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ. Ἐρομένων δὲ	τῶν	ἀπὸ τῆς βουλῆς, εἰ καθαιροῖτό
[5, 31]	καὶ στρατὸν ἤθροιζεν ἄλλον ἐκ	τῶν	ἀποικίδων Ἀντωνίου πόλεων καὶ αὐτὰς
[5, 28]	γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ χωρὶς	τῶν	ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον
[5, 40]	εὐθὺς ἔπεμπε τρεῖς ἐπιλεξάμενος ἐκ	τῶν	ἀρίστων· ἡ δὲ πληθὺς ἀνῴμωζον,
[5, 13]	τοῦ Καίσαρος ἐπαύοντο, ἐπεὶ καὶ	τῶν	ἀρχόντων, ὡς δεομένων σφῶν ἐς
[5, 114]	διακεκαυμένης ἕτεροι κατεῖχον πολέμιοι, ἀμελήσαντες	τῶν	ἀσθενεστέρων τε καὶ γυμνῶν ἀνεπήδων
[5, 13]	καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως ὑπὸ	τῶν	ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν ὕβριν
[5, 114]	τὴν δίψαν ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι	τῶν	βαλλόντων αὐτοὺς ἐπεξῄεσαν, ἀλλ' ἐτιτρώσκοντο
[5, 26]	πλῆθος ἄλλο καὶ ἑτέρους παρὰ	τῶν	βασιλέων. Ἡττηθέντων δὲ τῶν κερῶν
[5, 119]	ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ	τῶν	βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος διὰ
[5, 79]	ἐπιθυμία) εἴτε τι σημεῖον δειδισάμενος.	Τῶν	γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ
[5, 42]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ	τῶν	γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ
[5, 99]	ἐπέτρεχε καὶ ἐκ τοῦ φόβου	τῶν	γεγονότων ἀνελάμβανε. Διέδραμε δὲ καὶ
[5, 64]	Ἀντωνίῳ πρὸς ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι	τῶν	γεγονότων καὶ φιλίαν ἐς τὸ
[5, 112]	ἐκ τῶν ὀρῶν ἐς πύστιν	τῶν	γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό
[5, 4]	τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ	τῶν	γεωργούντων. Καὶ τόνδε τοιόνδε ὄντα
[5, 43]	τέλεσιν οἰκιστὰς ἔδωκα, οἱ τὰ	τῶν	γεωργῶν ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον.
[5, 53]	γὰρ δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες	τῶν	γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν. Καὶ πιθανοῦ τοῦ
[5, 39]	διέβαλλε, κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ	τῶν	γεωργῶν· καὶ τὴν διαβολὴν ἐγὼ
[5, 53]	τὸν Ἀντώνιον ὡς κατάγοντα μετὰ	τῶν	γεωργῶν Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ
[5, 43]	ἐν Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος	τῶν	γεωργῶν τὰ κλήματα ἀφαιρουμένων, ἐπεὶ
[5, 132]	καὶ τῆς Ἰταλίας περιφανῶς καὶ	τῶν	γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης ἢ
[5, 21]	ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ	τῶν	γραμμάτων ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ
[5, 71]	Σικελίαν. ~Μοῦρκος μὲν δὴ τεθνήκει,	τῶν	δ' ἄλλων τὸν Πομπήιον ἐς
[5, 35]	τὰ μὲν πυρὰ ἰδόντες ἥδοντο,	τῶν	δ' ἀνδρῶν βραδυνόντων εἴκασαν καὶ
[5, 34]	Λεύκιος μάλα προθύμως ἀγωνιζόμενος ἀνεώσθη.	Τῶν	δ' αὐτῶν ἡμερῶν ἐν Ῥώμῃ,
[5, 78]	ἐς ἀλλοτρίωσιν ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου,	τῶν	δ' αὐτῶν ἡμερῶν Φιλάδελφος, ὁ
[5, 129]	τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐξωμίλει ποικίλως,	τῶν	δ' ἐν Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ
[5, 48]	μὲν ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο,	τῶν	δὲ ἄλλων τοὺς μὲν οἱ
[5, 59]	πάντας αὐτοὺς περισώσαντι ἐν Φιλίπποις.	Τῶν	δὲ ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ σφίσιν
[5, 118]	κρίκους ἔχον περὶ κεραίας ἑκατέρας·	τῶν	δὲ κρίκων εἴχετο τοῦ μὲν
[5, 4]	καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν ὑμῖν.	Τῶν	δὲ ταῦτα παρὰ τῆς βουλῆς
[5, 20]	Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι, τά τε χρήματα	τῶν	δεδημευμένων καὶ τιμὰς τῶν ἔτι
[5, 7]	Κασσίου ἀδελφὸς καὶ ὅσοι ἄλλοι	τῶν	δεδιότων ἐπεὶ τῆς ἐν Ἐφέσῳ
[5, 13]	τὴν ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον, ἡ	τῶν	δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς γὰρ
[5, 13]	ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε	τῶν	διδομένων σφίσι περισπώμενοι καὶ τὸ
[5, 99]	μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ πληρώματα	τῶν	διεφθαρμένων ἐς τὰς παρὰ Ταύρῳ
[5, 91]	κλύδωνος ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ὑπερεῖδεν ἐκ	τῶν	δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ σκάφη καὶ
[5, 19]	τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας γιγνομένους	τῶν	δυνατῶν ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ
[5, 22]	τὴν Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου	τῶν	ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ
[5, 90]	Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ' ὑπὸ	τῶν	ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι·
[5, 45]	βραχυλογίας. Οἱ λοιποὶ δ' ἐτεκμαίροντο	τῶν	εἰρημένων ἐκ τῆς ὄψεως ἑκατέρων.
[5, 130]	τέλος τῶν ἐμφυλίων ἀνῃρημένων, καὶ	τῶν	εἰσφορῶν τοὺς ἔτι ὀφείλοντας ἀπέλυε
[5, 67]	δέει Πομπηίου καὶ Σικελίας, οὔτε	τῶν	ἐκ δύσεως διὰ Σαρδὼ καὶ
[5, 4]	φόρον ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ μέρη φέρειν	τῶν	ἑκάστοτε καρπῶν ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ
[5, 137]	στρατὸς οὐ πολὺς Ἀντωνίῳ, φύλακες	τῶν	ἐκεῖ τρεφομένων αὐτῷ μονομάχων. Ἐς
[5, 74]	Μόνοι δὲ ἤχθοντο, ὅσοι τὰ	τῶν	ἐλευσομένων σὺν Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν,
[5, 54]	ἵνα μὴ ἄναρχος εἴη, διὰ	τῶν	ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν Ἀντωνίῳ. Ἀλλὰ
[5, 130]	εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν, ἐς τέλος	τῶν	ἐμφυλίων ἀνῃρημένων, καὶ τῶν εἰσφορῶν
[5, 132]	κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν,	τῶν	ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. Ἐφ' οἷς αὐτον
[5, 45]	ἐμὲ ὁρῶν, ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα	τῶν	ἐμῶν ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς ὄντι
[5, 48]	Λεύκιον ἐκ τῆς Περυσίας μετὰ	τῶν	ἐν τέλει Ῥωμαίων. Καὶ κατῄεσαν
[5, 52]	καὶ Ῥόδου καὶ Ἀσίας ᾔσθετο	τῶν	ἐν τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ
[5, 53]	Ἀντώνιον ἐστράτευον· οὕτως ἡ δόξα	τῶν	ἐν Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν
[5, 43]	οὔτε Φουλβία, οὔτε ἡ κληρουχία	τῶν	ἐν Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος
[5, 4]	ἑκάστοτε καρπῶν ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ	τῶν	ἐναντίων κοινωνῶμεν ὑμῖν. Τῶν δὲ
[5, 133]	δυνάστας ἐπινοῶν, εἰ μὴ κρατεῖ	τῶν	ἐνθυμουμένων, διὰ τοῦ Πόντου φυγεῖν
[5, 99]	καὶ τὸν στόλον ἅπαντα ἐκ	τῶν	ἐνόντων ἀνελάμβανε. Διεφθάρατο δ' αὐτῷ
[5, 81]	τὸν ἔχθιστον τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα	τῶν	ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη προσετασσεν ἀπαντᾶν
[5, 114]	εἶχον δυνάμεως. Κατεχομένων δὲ καὶ	τῶν	ἑξῆς αὐχένων ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη
[5, 9]	αὐτῷ τοῦτο ἀρχὴ καὶ τέλος	τῶν	ἔπειτα κακῶν ἐγένετο. Ἀποπλευσάσης δὲ
[5, 8]	ἐμέμψατο μὲν ὡς οὐ μετασχούσης	τῶν	ἐπὶ Καίσαρι πόνων· τῆς δὲ
[5, 12]	ἐθνῶν ἐνήλλασσε καὶ τὰ λοιπὰ	τῶν	ἐπὶ ταῖς προγραφαῖς δεδημευμένων διεπίπρασκε.
[5, 37]	Ὡς δὲ καὶ τὰ νεκρὰ	τῶν	ἐπὶ τοῦ τείχους ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα
[5, 107]	ἰδίας μικρὰ ἐπωφελούσας καὶ ψιλουμένας	τῶν	ἐπιβατῶν, ὅτε συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ
[5, 125]	πάντα ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν δὲ	τῶν	ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ λοιπὴ τοῦ
[5, 39]	τε καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν ἠξίουν	τῶν	ἐπινικίων διαδοθέντων ἐκλυθῆναι τὴν μοναρχίαν.
[5, 3]	ἐπῄνουν. Καὶ ἐς τὴν δόσιν	τῶν	ἐπινικίων ὁ μὲν ἐς τὴν
[5, 17]	τε στρατοὶ κατὰ πλῆθος καὶ	τῶν	ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ἔνιοι, νομίζοντες οὐκ
[5, 2]	ὁ Κικέρωνος καὶ ὅσοι ἄλλοι	τῶν	ἐπιφανῶν ἐκ Τῆς Θάσου διεπεφεύγεσαν.
[5, 78]	δὲ Πελοποννήσου χάριν. ~Ὅσοι δὲ	τῶν	ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ τῷ
[5, 40]	στρατειῶν ὁμοῦ γενομένων καὶ φιλίας	τῶν	ἐπιφανῶν καὶ ἀρετῆς προγόνων οὐκ
[5, 72]	κάθοδον δὲ τοῖς ἔτι φεύγουσι	τῶν	ἐπιφανῶν, πλὴν εἴ τις ἐπὶ
[5, 29]	τέλεσι καταλιπών. Οἱ δὲ πολλοὶ	τῶν	ἐπιφανῶν τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ
[5, 122]	ἔφευγεν ἐκ τῆς Μεσσήνης ἐπὶ	τῶν	ἑπτακαίδεκα νεῶν ἐς Ἀντώνιον, ὡς
[5, 29]	Λεύκιος τοσόνδε εἶπεν, ὅτι καὶ	τῶν	ἔργων ἤδη προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ
[5, 107]	τὴν θάλασσαν ἀθρόως ἐδέχετο, καὶ	τῶν	ἐρετῶν οἱ μὲν θαλαμίαι πάντες
[5, 53]	ἀπὸ Κελτῶν ἐπανιὼν ᾔσθετο μὲν	τῶν	ἐς Ἀθήνας διαπεπλευκότων, τὸ δὲ
[5, 78]	ὂν ἔργον εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε	τῶν	ἐς Μηνόδωρον παρὰ Πομπηίου διαβολῶν,
[5, 72]	δὲ προγεγραμμένοις μοῖραν τετάρτην. Καὶ	τῶν	ἐστρατευμένων τῷ Πομπηίῳ τοὺς μὲν
[5, 102]	τὸ μέλλον. ~Μινδίῳ δὲ Μαρκέλλῳ,	τῶν	ἑταίρων τινὶ τῶν Καίσαρος, φίλος
[5, 72]	τότε νήσων, ἐς ὅσον ἄρχοιεν	τῶν	ἑτέρων Ἀντώνιός τε καὶ Καῖσαρ,
[5, 77]	γνώμην ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου	τῶν	ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς ἐχόντων εἴτε
[5, 20]	χρήματα τῶν δεδημευμένων καὶ τιμὰς	τῶν	ἔτι πιπρασκομένων καὶ τὸν στρατὸν
[5, 88]	σκευῶν ἔμπλεων τὸ πέλαγος καὶ	τῶν	ἔτι σῳζομένων τὰ πολλὰ πεπονηκότα.
[5, 142]	ὥσπερ ἦν ἔθος, ἔλαθε μετὰ	τῶν	εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ στρατοπέδου, οἷς
[5, 69]	διαλύσεις. Λίβων μὲν δὴ συνεὶς	τῶν	ἐχθρῶν ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺς ἡγεμόνας
[5, 71]	μόλις ἐνεδίδουν ὡς ὠνησόμενοι παρὰ	τῶν	ἐχόντων· καὶ τοῖς προγεγραμμένοις αὐτοῖς
[5, 130]	ὧν ἔτι ὀφείλοιεν. Ἐκ δὲ	τῶν	ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν
[5, 67]	δ' ὁ λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε	τῶν	ἑῴων ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου
[5, 38]	ἀφανέστεροι τοῦτο μόνοι, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἡγεμονικῶν τινες ἔδρων. Ἐνεδίδου τε
[5, 67]	τὴν αἰτίαν ἐς τὴν ἔριν	τῶν	ἡγεμόνων ἀναφέροντες ἐβλασφήμουν αὐτοὺς καὶ
[5, 21]	ἢ ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ	τῶν	ἡγεμόνων γενέσθαι. ~Αἰδουμένου δὲ τοῦ
[5, 115]	πηγὴν κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν	τῶν	ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόως· ὅσοι
[5, 20]	ἦν, ἃ συνέθεντο ἀλλήλοις διὰ	τῶν	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε
[5, 23]	ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός τε ὑπὸ	τῶν	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν
[5, 68]	σὺν φόβῳ τε καὶ μίσει	τῶν	ἡγουμένων, ὁ δὲ λιμὸς ἤκμαζε,
[5, 47]	βούλεσθε, ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν ἀπαθεῖς	τῶν	ἡμαρτημένων, ἂν ἐς τὸ μέλλον
[5, 4]	τόνδε τοιόνδε ὄντα οἱ χρηστοὶ	τῶν	ἡμετέρων πολιτῶν τύραννον ἐκάλουν, καὶ
[5, 39]	λιμοῦ, ᾧ δὴ καὶ πρὸς	τῶν	ἡμετέρων στρατηγῶν ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν
[5, 36]	λιμοῦ τι τέλος ἦν οὔτε	τῶν	θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις οἱ
[5, 131]	Καὶ ἦν τὰ ἐπεσταλμένα περὶ	τῶν	θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν στάσιν
[5, 83]	διώξεως ἐπανιὼν τάς τε φευγούσας	τῶν	ἰδίων ἐπανήγαγε καὶ τὰς ἐμπιπραμένας
[5, 40]	Λεύκιον καὶ τοὺς ἄλλους χωρὶς	τῶν	ἰδίων ἐχθρῶν ἑαυτοῦ. ~Οἵδε οὖν
[5, 24]	χωρὶς Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ	τῶν	ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν
[5, 130]	τε τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ	τῶν	ἱερῶν ἐς τὴν οἰκίαν ἀπιόντα
[5, 13]	ἀπορουμένοις αὐτῶν ἐδωρεῖτο, δανειζόμενος ἐκ	τῶν	ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν
[5, 22]	μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ	τῶν	ἱερῶν χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡς
[5, 27]	τε τῷ Καίσαρι κιχραμένους ἐκ	τῶν	ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν
[5, 63]	Ἀντώνιον (γένει γὰρ ἦν ἐκ	τῶν	Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ
[5, 121]	καὶ τοὺς ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς,	τῶν	ἱππάρχων παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν
[5, 113]	ἐν μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ	τῶν	ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν
[5, 127]	δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ	τῶν	ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί τε
[5, 111]	αἱ μὲν ἀράμεναι τὰ βραχέα	τῶν	ἱστίων ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν,
[5, 27]	ἐνέδραι πολλάκις. Ἡ δὲ εὔνοια	τῶν	Ἰταλῶν ἐς τὸν Λεύκιον παρὰ
[5, 64]	Ἀντωνίου Πολλίωνα καὶ Μαικήναν ἐκ	τῶν	Καίσαρος, ἔγνωσαν Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ
[5, 37]	τῇ σάλπιγγι ἀναχωρεῖν. Ἡσθέντων δὲ	τῶν	Καίσαρος ἐπὶ τῷδε καὶ τὰ
[5, 125]	ἤδη, καὶ τῶν ὁπλοφόρων τις	τῶν	Καίσαρος ἔπιπτε, καὶ αὐτὸς ὁ
[5, 37]	τὰ τοιαῦτα μηχανήματα, οἱ ἄριστοι	τῶν	Καίσαρος ἐφεδρειῶν ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι.
[5, 106]	τε ἀνδρῶν οἱ μὲν ναυτικώτεροι	τῶν	Καίσαρος ἦσαν, οἱ δὲ σθεναρώτεροι·
[5, 110]	καὶ ὑπ' ἀγνοίας τοῦ θορύβου	τῶν	Καίσαρος, καὶ ὄκνου, μὴ μάχης
[5, 111]	ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων δὲ καὶ πιμπραμένων	τῶν	Καίσαρος νεῶν, αἱ μὲν ἀράμεναι
[5, 90]	τε καὶ νόμου κρεῖσσον διέφθειρε	τῶν	Καίσαρος νεῶν καὶ ἀνδρῶν τὸ
[5, 102]	δὲ τῶν πίστεων λυμανεῖσθαί τινα	τῶν	Καίσαρος ὁμοίως ἐς τὸ ἀνύποπτον.
[5, 33]	μάχαις, ἀκοντισαι μὲν ἀμεινόνων ὄντων	τῶν	Καίσαρος, συμπλέκεσθαι δὲ τῶν Λευκίου
[5, 26]	ἔς τε τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας	τῶν	Καίσαρος τριήρων τὰς μὲν εἷλε,
[5, 102]	δὲ Μαρκέλλῳ, τῶν ἑταίρων τινὶ	τῶν	Καίσαρος, φίλος ἐν τῇ προτέρᾳ
[5, 50]	δὲ ἐς Ἀντώνιον, διωκόντων αὐτοὺς	τῶν	Καίσαρος φίλων καὶ σπονδὰς προτεινόντων
[5, 56]	τὸ δ' ἀληθὲς ἀποκλείεσθαι πρὸς	τῶν	Καίσαρος φρουρῶν γνώμῃ Καίσαρος, διετάφρευε
[5, 77]	Ῥωμαίοις, ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν	τῶν	κακῶν, ἀλλ' ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου
[5, 48]	τῆς βουλῆς, πολλοὶ δὲ ἀπὸ	τῶν	καλουμένων ἱππέων, ἐν ὄψει πάντες
[5, 119]	καὶ ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα ὑπὸ	τῶν	καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε
[5, 71]	σταυροῖς ἐπετέθησαν, καὶ διὰ τῶνδε	τῶν	καταστρωμάτων ὁ μὲν Καῖσαρ καὶ
[5, 55]	εἶναι βέβαιον (ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος	τῶν	κατεγνωσμένων τε ἐκ δίκης ἐπὶ
[5, 19]	τοῦ Καίσαρος ἐς τὰ λοιπὰ	τῶν	κατοικίσεων, ἔπεμπεν ἑψομένους αὐτῷ τοὺς
[5, 26]	παρὰ τῶν βασιλέων. Ἡττηθέντων δὲ	τῶν	κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν
[5, 52]	τοὺς πρέσβεις κατεῖχε τοὺς ἀπὸ	τῶν	κληρουχιῶν πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας, ἔτι
[5, 108]	πεποιήκεσαν. ~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων αὐτὸν	τῶν	κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν ἐς ὀλίγον
[5, 89]	ἀνήκοον· οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι	τῶν	λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτης ἰδιώτου διέφερεν
[5, 3]	ἑαυτῶν καθίσταντο. ~Τοιάδε μὲν ἐκ	τῶν	λειψάνων τῆς παρασκευῆς Κασσίου τε
[5, 45]	φωνῆς μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ τῆς γνώμης	τῶν	λελεγμένων. Καὶ διεκρίθησαν, ὁ μὲν
[5, 37]	βία τότε μάλιστα ἐπικίνδυνος ἦν	τῶν	Λευκιανῶν ἐπὶ ταῖς σανίσι μαχομένων,
[5, 33]	ὄντων τῶν Καίσαρος, συμπλέκεσθαι δὲ	τῶν	Λευκίου μονομάχων· καὶ πολλοὺς ἔκτεινον
[5, 98]	δύο μόναις καὶ ἑκατόν, ἐπεὶ	τῶν	λοιπῶν οἱ ἐρέται χειμῶνος ἐτεθνήκεσαν,
[5, 106]	μόναις περιόδοις ἐπλεονέκτουν, καὶ ταρσοὺς	τῶν	μειζόνων ἢ πηδάλια ἀνέκλων ἢ
[5, 22]	εἰ τῷ ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι,	τῶν	μὲν ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον,
[5, 5]	ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι,	τῶν	μὲν μειζόνων ἀφίεμεν, χρημάτων δὲ
[5, 82]	αὐταῖς ἑκατέρωθεν χεῖρες ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ,	τῶν	μὲν νεῶν οὐδὲν ἔτι ἔργον
[5, 4]	πολὺ πλείονα αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ	τῶν	μὲν χρημάτων τὰ τρίτα ὑμῖν
[5, 83]	ἐς τὸ λαιόν, ἀπετέμετό τινας	τῶν	Μενεκράτους νεῶν καὶ ἐκφυγούσας εἰς
[5, 106]	μὲν αὐτίκα ἐδήλου Πομπήιον ἐπὶ	τῶν	Μυλῶν εἶναι σὺν τῷ πλέονι
[5, 121]	δ' ἀνῴμωξαν, καὶ αὐτὸς ἐκ	τῶν	Ναυλόχων ἀναθορὼν ἐς τὴν Μεσσήνην
[5, 101]	χιλίοις σταδίους καὶ τοῖς προφύλαξι	τῶν	ναυπηγουμένων Καίσαρι νεῶν οἷα σκηπτὸς
[5, 128]	ἀπειλῆς, ἵνα μή τις ἐκ	τῶν	νεολήπτων στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ
[5, 46]	ἑκατέροις τοῦ πάθους ἤδη καὶ	τῶν	νεοστρατεύτων· οὐδὲ ἦν τι διακεκριμένον
[5, 98]	ἄκρον περιπλέοντος αἱ μὲν συνετρίβοντο	τῶν	νεῶν ἀμφὶ ταῖς πέτραις, αἱ
[5, 135]	Οὐδὲ ἐπιμέμφεταί σοι τῆς δόσεως	τῶν	νεῶν, ἃς ἐπ' αὐτὸν Καίσαρι
[5, 135]	Πομπήιος ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι μετὰ	τῶν	νεῶν, ἃς ἔτι ἔχει, καὶ
[5, 84]	δυνάμενος· αἵ τε γὰρ κράτισται	τῶν	νεῶν αὐτῷ διωλώλεσαν, καὶ αἱ
[5, 113]	Κορνιφίκιος, ἐν μέσῳ τοὺς ἀπὸ	τῶν	νεῶν διαφυγόντας ἀνόπλους ἔχων βαλλόμενός
[5, 106]	πάντα λαμπρῶς, καὶ πύργους ἐπὶ	τῶν	νεῶν εἶχον κατά τε πρῷραν
[5, 87]	δὲ ἐπιλαβούσης οἱ μὲν ἐκ	τῶν	νεῶν ἐκπεσόντες ἐς τὰ ὄρη
[5, 90]	ἐς αὐτὴν ἐσελθοῦσιν καὶ ὅσοι	τῶν	νεῶν ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ
[5, 80]	χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη	τῶν	νεῶν ἡ ναυαρχὶς ἡ γενομένη
[5, 81]	ἐπώκελλον, καὶ ὑπὸ τῆς ἀκινησίας	τῶν	νεῶν· πεζομαχεῖν γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας
[5, 92]	~Καίσαρι δὲ οὐδ' ἐς ἥμισυ	τῶν	νεῶν περιεσώθη, καὶ τοῦτο σφόδρα
[5, 87]	ὣς ἐγιγνώσκετο προσπλέων, οὐδὲ ἀπὸ	τῶν	νεῶν τι χρηστὸν ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων
[5, 108]	ἔφη τι προσθήσειν ἐς τὸ	τῶν	νεῶν ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν δὲ
[5, 106]	ἐξ Ἱερᾶς ἀνήγετο ταῖς ἡμίσεσι	τῶν	νεῶν ὡς Παπίᾳ μόνῳ ναυμαχήσων.
[5, 2]	δὲ ταῖς νήσοις καὶ ἀπὸ	τῶν	νησιωτῶν. ἦλθον δ' εἰς αὐτοὺς
[5, 91]	Ἱππώνειον εὐθὺς ᾔει διὰ ὀρῶν	τῶν	νυκτὸς αὐτῆς ἐκείνης κατὰ σπουδήν,
[5, 132]	φασὶ παραμεῖναι τὸ τῆς στρατιᾶς	τῶν	νυκτοφυλάκων ἔθος τε καὶ εἶδος.
[5, 54]	ἐν αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ	τῶν	νῦν ἡγουμένων αὐτῆς Πεδουκαίου τε
[5, 27]	Λεύκιος περιέπεμπον· πεῖραί τε τούτων	τῶν	ξεναγῶν ἦσαν ἐς ἀλλήλους βραχύτεραι
[5, 90]	τὴν νύκτα πᾶσαν ἦσαν καὶ	τῶν	οἰκείων μετακλήσεις ἀνά τε τὴν
[5, 87]	ἐς αὐτοσχέδιον σκηνὴν ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς	τῶν	οἰκετῶν αὐτῷ θεραπευτήρων παρόντων, ὡς
[5, 138]	ἐς τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος ὑπὸ	τῶν	ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου. Καὶ
[5, 117]	καταρραγέντος, οἷος ἐν φθινοπώρῳ γίγνεται,	τῶν	ὁπλοφόρων τινὲς τὴν νύκτα πᾶσαν
[5, 125]	Βολαί τε ἦσαν ἤδη, καὶ	τῶν	ὁπλοφόρων τις τῶν Καίσαρος ἔπιπτε,
[5, 116]	καὶ περὶ Μύλας τὰς περιόδους	τῶν	ὀρῶν ἀπετείχιζε καὶ τὸν Καίσαρα
[5, 109]	οὖν ἡμέρας τὸ πέλαγος ἐκ	τῶν	ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω πολεμίων,
[5, 112]	καὶ θεραπόντων. Καί τινες ἐκ	τῶν	ὀρῶν ἐς πύστιν τῶν γεγονότων
[5, 87]	τὸ τρισκαιδέκατον τέλος ἐπλησίαζε διὰ	τῶν	ὀρῶν καὶ περὶ τοῦ κακοῦ
[5, 101]	κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν πολεμίων ἐκ	τῶν	ὀρῶν καταθορόντων ὡς ἐπὶ Μηνοδώρου
[5, 112]	ἔστελλε λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ διὰ	τῶν	ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ
[5, 126]	δρόμῳ, συντρεχόντων ὡς ἐπὶ θέᾳ	τῶν	ὁρώντων. Ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη
[5, 124]	Ἀσπαζομένων δὲ αὐτὸν ὡς αὐτοκράτορα	τῶν	ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι συνέθεον,
[5, 9]	ἐγίγνετο, οὐ διακριδὸν ἔτι περὶ	τῶν	ὁσίων ἢ δικαίων, ἐπεὶ καὶ
[5, 16]	αἰτεῖν τοῖς ἀξίοις ἐπέτρεπε καὶ	τῶν	οὐκ ἀξίων ἐνίοις ἐδίδου παρὰ
[5, 111]	ἱστίων ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν,	τῶν	παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς ἐπ'
[5, 90]	κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ τὴν ἐκ	τῶν	παραλόγων αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι
[5, 65]	καὶ Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ	τῶν	Παρθυαίων ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις
[5, 10]	τυράννων εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις	τῶν	Παρθυαίων· ἐσέβαλον γὰρ δὴ καὶ
[5, 75]	δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν πόλεμον	τῶν	Παρθυαίων. Καὶ αὐτῷ τῆς βουλῆς
[5, 93]	ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ	τῶν	Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα τῷ
[5, 142]	ὅτι ὁ Πομπήιος ἐξ ἀπορίας	τῶν	παρόντων ἑαυτὸν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[5, 94]	τῆς ἀπήνης καταθορὼν ἔς τι	τῶν	παρορμούντων σκαφῶν ἐσήλατο μόνος καὶ
[5, 128]	τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ	τῶν	πατρίων νόμων τε καὶ ὅρκων
[5, 121]	ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ	τῶν	πεζῶν οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν καὶ
[5, 116]	δὲ δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείους	τῶν	πεντακισχιλίων. Μύλας δ' ἔτι καὶ
[5, 67]	κεκτημένους ὑπὲρ ἑκάστου τὸ ἥμισυ	τῶν	πέντε καὶ εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων
[5, 105]	Καῖσαρ ἐς μὲν Στρογγύλην, ἣ	τῶν	πέντε νήσων ἐστὶ τῶν Αἰόλου,
[5, 28]	καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ	τῶν	περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος αὐτούς,
[5, 117]	ὑπὸ δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ	τῶν	περὶ τῆς Αἴτνης λεγομένων, οὐκ
[5, 90]	ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ	τῶν	περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας περικλώμενον,
[5, 81]	οἱ δὲ ἔκαμνον ἔκ τε	τῶν	πετρῶν, ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ
[5, 102]	τὸ ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι δὲ	τῶν	πίστεων λυμανεῖσθαί τινα τῶν Καίσαρος
[5, 88]	πέτραις καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ	τῶν	πληρωμάτων σφίσιν ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν
[5, 39]	κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ	τῶν	πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ, ᾧ
[5, 71]	σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων	τῶν	πολεμίων· ἅμα δὲ ἕῳ, καταπηχθέντων
[5, 5]	πόλεμον, εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς	τῶν	πολεμίων ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως ὑμῖν
[5, 88]	τῶν σκαφῶν πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ	τῶν	πολεμίων, εἴτε διὰ Καλουίσιον εἴτε
[5, 101]	ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι,	τῶν	πολεμίων ἐκ τῶν ὀρῶν καταθορόντων
[5, 122]	καὶ φρουρίων καὶ στρατῶν, καὶ	τῶν	πολεμίων ἐς τὸν πορθμὸν ἐσπλεόντων,
[5, 119]	Τὸ δ' αὐτὸ ποιούντων καὶ	τῶν	πολεμίων ἴση μὲν ἦν ἡ
[5, 108]	νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες	τῶν	πολεμίων καὶ βλάψαντες ἄλλα ἱκανὰ
[5, 110]	πεζοὶ δ' οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ	τῶν	πολεμίων στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα πόλιν
[5, 40]	ἔλεγον. Ὁ δὲ Καῖσαρ εἰδὼς	τῶν	πολεμίων τοὺς μὲν ἀπειροπολέμους ἔτι,
[5, 27]	τῶν ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ	τῶν	πόλεων ἢ ἀναιροῦντες, τὰ τείχη
[5, 7]	ἀδιάλλακτος ἦν. Παρηγόρει δὲ καὶ	τῶν	πόλεων τὰς μάλιστα δεινὰ παθούσας,
[5, 92]	ἐφάνη. Οἵ τε φίλοι καὶ	τῶν	πόλεών τινες αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο
[5, 98]	Πλένιον ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς	τῶν	πόλεων ὑπήγετο καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο·
[5, 28]	χωρὶς ἀνάγκης βαρείας, οὐδὲ καταχρῆσθαι	τῶν	πολιτῶν τοῖς ἔτι λοιποῖς κατ'
[5, 67]	Σαρδὼ καὶ Κύρνον ἐχομένας ὑπὸ	τῶν	Πομπηίου, οὔτ' ἐκ τῆς περαίας
[5, 105]	Στρογγύλης εἰς Ἱερὰν διέπλει καὶ	τῶν	Πομπηίου φρουρῶν αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων
[5, 136]	πόλεμον, ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα	τῶν	πρέσβεων εἰπόντων, ὁ Ἀντώνιος τὰς
[5, 71]	προκλήσεσιν. τει δ' ὁ Πομπήιος	τῶν	προγεγραμμένων τε καὶ οἷ συνόντων
[5, 126]	τοσούσδε ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις	τῶν	προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε.
[5, 25]	Ἰταλίας ἔξω. Πομπήιος γὰρ ἐκ	τῶν	προγραφῶν καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ
[5, 14]	Καίσαρος, ἀδικωτέρας εἶναι τὰς ἀποικίσεις	τῶν	προγραφῶν· τὰς μὲν γὰρ ἐπὶ
[5, 12]	ἁμαρτεῖν δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ	τῶν	προτέρων ἐθνῶν ἐνήλλασσε καὶ τὰ
[5, 128]	οὐκ ἔφασαν αὖθις στρατεύσεσθαι, πρὶν	τῶν	προτέρων λαβεῖν γέρα τε καὶ
[5, 30]	Καὶ αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακος	τῶν	πυλῶν δεξαμένου τε καὶ τὸν
[5, 121]	~Μόλις δέ ποτε ταῖς χροιαῖς	τῶν	πύργων, αἷς δὴ μόναις διέφερον
[5, 90]	τὰς πέτρας. Ἐμόχθουν τε χειμῶνι	τῶν	πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες
[5, 55]	ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ	τῶν	ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ
[5, 37]	πάντα ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ που	τῶν	σανίδων ἐς τὸ τεῖχος, βία
[5, 125]	ἀπιοῦσιν ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ	τῶν	σημείων εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν
[5, 55]	ἤδη, καὶ αἱ ναυαρχίδες ἐκ	τῶν	σημείων ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον·
[5, 41]	φίλων καὶ περιφανεῖς ἦσαν ἀπὸ	τῶν	σημείων καὶ τῆς στολῆς οὔσης
[5, 88]	Καλουισίου στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα·	τῶν	σκαφῶν πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν
[5, 79]	οἱ Βρεντέσιοι πρὸ ἕω φανῆναι	τῶν	σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε μὴν
[5, 117]	δόξης φανείσης, ὁ Πομπήιος ἡσθεὶς	τῶν	στενῶν ἀφῃρημένος καὶ Τισιηνὸν ἐκάλει
[5, 116]	τοὺς ἐπιπλέοντας. Ἐκράτει δὲ καὶ	τῶν	στενῶν ἑκατέρων ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ
[5, 68]	καὶ τῆς ἀγορᾶς ἐπεχείρουν ἐκ	τῶν	στενωπῶν καὶ τὸν ἐντυχόντα ἀνῄρουν·
[5, 129]	ἐβόων, ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι	τῶν	στρατειῶν. Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν
[5, 96]	στόλον τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς	τῶν	στρατηγῶν καὶ ἐπαρωμένων ἐς τάδε
[5, 50]	τρισχιλίων ἱππέων οἳ αὐτῇ παρὰ	τῶν	στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ
[5, 17]	κοινὴν Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ τε	τῶν	στρατηγῶν ὑπόκρισις μία, ὡς ἁπάντων
[5, 14]	γειτονεύουσαί τε καὶ πολλὰ πρὸς	τῶν	στρατιωτῶν ἀδικούμενοι κατεβόων τοῦ Καίσαρος,
[5, 15]	δὲ ἐς τὰ ἐσόμενα ὄντων	τῶν	στρατιωτῶν, εἰ μὴ τὰ πρότερα
[5, 27]	Ἐχώρουν δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι	τῶν	στρατιωτῶν ἐς τὸν Καίσαρα, ὡς
[5, 68]	τὸ ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ	τῶν	στρατιωτῶν καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν
[5, 76]	τῆς Κλεοπάτρας, τὰ μὲν ἐκ	τῶν	στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν
[5, 26]	τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων	τῶν	στρατοπέδων, ὁ Φάγγων ἡγούμενος ἐκ
[5, 40]	τῷ Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ γένους	τῶν	στρατῶν ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος καὶ
[5, 21]	σαφῶς ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ δὲ	τῶν	στρατῶν ἡγεμόνες συνομόσαντες κρινεῖν τοῖς
[5, 63]	ἐκέλευεν ἐς Σικελίαν, ὡς ἐπιμελησόμενος	τῶν	συγκειμένων, καὶ Ἀηνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι
[5, 70]	τοῦ λιμοῦ σφῶν προπολεμοῦντος καὶ	τῶν	συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων·
[5, 63]	ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων	τῶν	συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς
[5, 85]	Μενεκράτους· ~ὁ δὲ Καῖσαρ περὶ	τῶν	συμβεβηκότων ἀμφὶ τῇ Κύμῃ πυθόμενος
[5, 22]	τέλεσιν ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι	τῶν	συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην,
[5, 79]	οὔτε τι βοήσας οὔτε τινὸς	τῶν	συναναπαυομένων ᾐσθημένου· καὶ λύκον ἔλεγον
[5, 47]	ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ δὲ	τῶν	συνεστρατευμένων τε πολλάκις ὑμῖν καὶ
[5, 5]	καὶ εἴκοσιν ὁπλιτῶν, ἃ μετὰ	τῶν	συντασσομένων εἰσὶ μυριάδες ἀνδρῶν ὑπὲρ
[5, 108]	τοὺς λιμένας παρέπλεον, τριάκοντα μὲν	τῶν	σφετέρων νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε δὲ
[5, 41]	ἀπό τε τῆς στολῆς καὶ	τῶν	σχημάτων προαπεδείκνυντο. ~Ὡς δὲ ἐπὶ
[5, 63]	τοῦ στρατοπέδου τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ	τῶν	ταξιάρχων τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ
[5, 106]	ὅμως ἐμπεσεῖν καὶ τρωθῆναι δυσπαθέστερα.	Τῶν	τε ἀνδρῶν οἱ μὲν ναυτικώτεροι
[5, 68]	ἦν καὶ τραύματα καὶ ἀπὸ	τῶν	τεγῶν οἰμωγαὶ καὶ βοαί. Καὶ
[5, 37]	ἐπήγοντο κεκμηκόσι. Τότε γὰρ δὴ	τῶν	τειχῶν αὐτοὺς κατήρειψαν καὶ τὰ
[5, 36]	παρεκάλουν τὸν Λεύκιον αὖθις ἀποπειρᾶσαι	τῶν	τειχῶν, ὡς διακόψοντες αὐτὰ πάντως.
[5, 50]	Ἔφευγε δὲ καὶ Φουλβία μετὰ	τῶν	τέκνων ἐς Δικαιάρχειαν καὶ ἀπὸ
[5, 4]	ὑμετέρου εὐεργέτου, καὶ καθ' ἡμῶν	τῶν	τιμωρούντων ἐκείνῳ. ~Τῆς δὲ δικαίας
[5, 132]	ὧν ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν δὴ	τῶν	τότε στάσεων ἐδόκει τέλος εἶναι.
[5, 126]	δὴ καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκις καὶ	τῶν	τριῶν ἀνδρῶν γενόμενος ἄρχοντάς τε
[5, 20]	πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους ὑπὸ	τῶν	τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν
[5, 40]	εἶπεν ἅπασιν ἰδία δὲ ἕνα	τῶν	τριῶν ἀπολαβών, Φούρνιον, ἐς μείζονα
[5, 19]	πολεμοποιεῖν ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα τῇ	τῶν	τριῶν ἀρχῇ, δι' ἣν οἱ
[5, 29]	μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ	τῶν	τριῶν ἀρχῇ· ἐς γὰρ τὸν
[5, 19]	ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι τῇ	τῶν	τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ
[5, 43]	τῇ πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ τῆς	τῶν	τριῶν ἀρχῆς, ὡς οὐδ' ἂν
[5, 137]	στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ	τῶν	ὑπηκόων καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος
[5, 2]	κατὰ μέρη τῆς Ἀσίας ἐπὶ	τῶν	ὑπηρεσιῶν, καὶ αὐτὸ ὁπλίταις τε
[5, 3]	Ἀντωνίῳ δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ	τῶν	ὑπὸ Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ
[5, 24]	ἦν Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν	τῶν	ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων,
[5, 43]	τῆς στάσεως κεφάλαιον ἦσαν, καὶ	τῶν	ὑπολοίπων εἴ τινα λείψανα ἔστιν,
[5, 82]	Τεθνεώτων δ' ἤδη πολλῶν καὶ	τῶν	ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος
[5, 45]	μὲν ἔλεξαν ἀλλήλοις, ὡς ἐκ	τῶν	ὑπομνημάτων ἦν ἐς τὸ δυνατὸν
[5, 54]	ἀπέπεμπε σὺν τιμῇ καὶ διὰ	τῶν	ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ
[5, 85]	τῆς Μεσσήνης ὁ Πομπήιος ἐξήπτετο	τῶν	ὑστάτων καὶ τὰς πρόπλους ἐδίωκε
[5, 125]	καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε, μέχρι	τῶν	φερόντων αὐτά τις εἶπε μεθήσειν
[5, 108]	πολεμίοις καὶ νυκτομαχήσων, εἰ δέοι.	Τῶν	φίλων δ' αὐτῷ παραινούντων μὴ
[5, 71]	ἔργῳ διεκρίθησαν, διαπομπαὶ δὲ συχναὶ	τῶν	φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις ἑκατέρων
[5, 41]	Ἑωρῶντο οὖν ἀλλήλοις ἤδη μετὰ	τῶν	φίλων καὶ περιφανεῖς ἦσαν ἀπὸ
[5, 72]	δ' ἀπόντα, δι' ὅτου κρίνοι	τῶν	φίλων, καὶ τῆς μεγίστης ἱερωσύνης
[5, 44]	μὲν ἐμοῦ τοσαῦτα· περὶ δὲ	τῶν	φίλων καὶ τοῦ στρατοῦ παντός,
[5, 123]	καὶ ἐμέμφετο τῷ Λεπίδῳ διὰ	τῶν	φίλων, οἳ σύμμαχον αὐτὸν ἔφασκον
[5, 127]	τε νῆες ἑξακόσιαι· τὸ δὲ	τῶν	φορτίδων πλῆθος, καίπερ ὂν ἄπειρον,
[5, 109]	μὲν εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶς	τῶν	φρουρῶν ἐξεώσθη. Προσεχώρησαν δ' ἕτεραι
[5, 109]	ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ δεξαμένων δὲ	τῶν	φρουρῶν παρέπλει τὸν ποταμὸν τὸν
[5, 101]	κατὰ δύο καὶ τρεῖς ναῦς	τῶν	φυλακίδων καὶ τὰς ὁλκάδας, αἳ
[5, 72]	τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν	τῶν	φυλακίδων νεῶν, καὶ συνέβησαν ἐπὶ
[5, 6]	καὶ τοὺς κόσμους ἐσενεγκεῖν ἀντὶ	τῶν	χρημάτων, τοὺς δὲ αὐτὰ παρὰ
[5, 113]	ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ	τῶν	ψιλῶν τε καὶ κούφων, οἳ
[5, 107]	μικρὰ ἐπωφελούσας καὶ ψιλουμένας τῶν	ἐπιβατῶν,	ὅτε συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν
[5, 45]	ἔλεξαν ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν	ὑπομνημάτων	ἦν ἐς τὸ δυνατὸν τῆσδε
[5, 67]	τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν.	Χρημάτων	δ' ἐς αὐτὸν οὐκ ὄντων
[5, 5]	πεποιηκέναι, τῶν μὲν μειζόνων ἀφίεμεν,	χρημάτων	δὲ ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς
[5, 27]	Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν ἱερῶν	χρημάτων	ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν πόλεων ἢ
[5, 24]	πόλεσι καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ	χρημάτων	ἱερῶν δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο δὲ αὐτῷ
[5, 92]	τὸν πόλεμον ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον.	Χρημάτων	τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων
[5, 4]	αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν μὲν	χρημάτων	τὰ τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν ὧν
[5, 6]	τοὺς κόσμους ἐσενεγκεῖν ἀντὶ τῶν	χρημάτων,	τοὺς δὲ αὐτὰ παρὰ σφίσιν
[5, 41]	τε τῆς στολῆς καὶ τῶν	σχημάτων	προαπεδείκνυντο. ~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν
[5, 111]	ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν, τῶν	παραγγελμάτων	καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς ἐπ' ὀλίγον
[5, 21]	Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν	γραμμάτων	ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν
[5, 45]	ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν ἐμῶν	ἐρυμάτων	ἔτι ἐκτὸς ὄντι κατὰ σπουδήν,
[5, 79]	Βρεντέσιοι πρὸ ἕω φανῆναι τῶν	σκηνωμάτων	ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε μὴν τῷ
[5, 88]	καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν	πληρωμάτων	σφίσιν ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων.
[5, 71]	ἐπετέθησαν, καὶ διὰ τῶνδε τῶν	καταστρωμάτων	ὁ μὲν Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 36]	τι τέλος ἦν οὔτε τῶν	θανάτων,	ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται
[5, 91]	ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ὑπερεῖδεν ἐκ τῶν	δυνατῶν	διαζωννυμένους τὰ σκάφη καὶ ἀνέμῳ
[5, 19]	γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας γιγνομένους τῶν	δυνατῶν	ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν
[5, 134]	οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ' ἔτι	κρατῶν	Σικελίας καὶ τὴν Ἰταλίαν πορθῶν,
[5, 40]	Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ γένους τῶν	στρατῶν	ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος καὶ στρατειῶν
[5, 128]	μή τις ἐκ τῶν νεολήπτων	στρατῶν	ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ ἔλεγεν ἐν
[5, 21]	ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ δὲ τῶν	στρατῶν	ἡγεμόνες συνομόσαντες κρινεῖν τοῖς ἄρχουσιν
[5, 122]	φίλων τε καὶ φρουρίων καὶ	στρατῶν,	καὶ τῶν πολεμίων ἐς τὸν
[5, 53]	Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου φίλων καὶ	στρατῶν	ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων
[5, 110]	μὲν ἅπαντας, ἐν μέσῳ τριῶν	στρατῶν	πολεμίων γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν
[5, 85]	Μεσσήνης ὁ Πομπήιος ἐξήπτετο τῶν	ὑστάτων	καὶ τὰς πρόπλους ἐδίωκε καὶ
[5, 132]	εἶναι. Καὶ ἦν ὁ Καῖσαρ	ἐτῶν	ἐς τότε ὀκτὼ καὶ εἴκοσι,
[5, 5]	δύο (ἔδοτε δὲ φόρους δέκα	ἐτῶν)	ταῦτα λαβεῖν ἀρκέσει μόνα, ἀλλ'
[5, 6]	Καὶ τέλος παρακαλοῦντες ἔτυχον ἐννέα	ἐτῶν	φόρους ἐσενεγκεῖν ἔτεσι δύο. Βασιλεῦσι
[5, 87]	αὐτοσχέδιον σκηνὴν ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν	οἰκετῶν	αὐτῷ θεραπευτήρων παρόντων, ὡς ἐν
[5, 119]	τῆς ἡμέρας πρῶτα μὲν ἦν	ἐρετῶν	ἅμιλλα καὶ βοή, καὶ βέλη
[5, 107]	θάλασσαν ἀθρόως ἐδέχετο, καὶ τῶν	ἐρετῶν	οἱ μὲν θαλαμίαι πάντες ἀπελήφθησαν,
[5, 119]	καὶ βία ναυτῶν καὶ τέχνη	κυβερνητῶν	καὶ βοαὶ καὶ στρατηγῶν παρακελεύσεις
[5, 108]	~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων αὐτὸν τῶν	κυβερνητῶν	μεγάλαις ναυσὶν ἐς ὀλίγον ὕδωρ
[5, 28]	ἀνάγκης βαρείας, οὐδὲ καταχρῆσθαι τῶν	πολιτῶν	τοῖς ἔτι λοιποῖς κατ' ἀλλήλων,
[5, 4]	ὄντα οἱ χρηστοὶ τῶν ἡμετέρων	πολιτῶν	τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς
[5, 5]	δέ ἐστιν ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν	ὁπλιτῶν,	ἃ μετὰ τῶν συντασσομένων εἰσὶ
[5, 24]	Στρατὸς δὲ ἦν Λευκίῳ μὲν	ὁπλιτῶν	ἓξ τέλη, ὅσα αὐτὸς ἐς
[5, 97]	ἀντέταττε Πλένιον ἐι Λιλυβαίῳ, τέλος	ὁπλιτῶν	ἔχοντα καὶ ἄλλο πλῆθος ἐσκευασμένον
[5, 116]	τε αὐτῷ πάντες ἐν Σικελίᾳ	ὁπλιτῶν	μὲν ἐς εἴκοσι καὶ ἓν
[5, 127]	καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν	ὁπλιτῶν	πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἱππέες
[5, 2]	Βροῦτος) ἐξήγαγε τὴν φρουράν, οὖσαν	ὁπλιτῶν	τρισχιλίων, καὶ ἐς τὸν Παρμήσιον
[5, 53]	Πομπηίου καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος	ὁπλιτῶν	ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν
[5, 67]	ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμος	ἀγανακτῶν,	εἰ τὰ κοινὰ ταμιεῖα κεκενωκότες
[5, 56]	ὡς πολέμιον ἐπάγοντι. Ὁ δὲ	ἀγανακτῶν	καὶ ἡγούμενος εἶναι τάδε καλλωπίσματα,
[5, 31]	στρατοὺ πολλοῦ πρὸς Καίσαρα ἐκ	Κελτῶν	ἐπανιόντι. Καὶ εἵποντο τῷ Σαλουιδιηνῷ
[5, 53]	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἀπὸ	Κελτῶν	ἐπανιὼν ᾔσθετο μὲν τῶν ἐς
[5, 92]	συνθέμενος συμμαχήσειν καὶ νίκη κατὰ	Κελτῶν	τῶν Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής, ἣν Ἀγρίππας
[5, 9]	ἐς τὸ πέραν τοῦ ποταμοῦ	μετενεγκάντων	τε καὶ ἐπὶ τῆς ὄχθης,
[5, 44]	εἰς ἐμὲ συναγαγεῖν πάντα, τὸν	πάντων	αἴτιον. Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης
[5, 126]	δὲ ἀπεῖπεν. Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ	πάντων	ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημος ἐκ τύχης
[5, 87]	οὕτως ἄσιτοι καὶ ἀθεράπευτοι καὶ	πάντων	ἐνδεεῖς. Καὶ αὐτοὺς ὁ Καῖσαρ,
[5, 66]	μὲν τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς	πάντων	ἐπαινούμενον, εὐφυὴς ὢν ἄρα καὶ
[5, 52]	ἐμέμφετο καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα	πάντων	Μάνιον. Φουλβίαν μὲν οὖν εὗρεν
[5, 39]	καὶ δεήσομαι ἐμοὶ μὲν ἀντὶ	πάντων	ὑμῶν εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι
[5, 63]	συγγενὴς οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ	πάντων	ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι τὴν Ἰταλίαν
[5, 63]	τὴν Ἰταλίαν καθάπερ οὐ τευξομένη	πάντων	ὡς παρ' υἱοῦ. Ὧδε μὲν
[5, 17]	τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισις μία, ὡς	ἁπάντων	ἐς τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι
[5, 31]	ὁ μὲν τάδε εἰπών, ἡδομένων	ἁπάντων	καὶ ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι τὴν
[5, 36]	μέχρι θανάτου. Δεξαμένων δὲ προθύμως	ἁπάντων	καὶ, ἵνα μή τις ὡς
[5, 118]	ἔκρινε μάχῃ μείζονι κριθῆναι περὶ	ἁπάντων.	Τὰ μὲν δὴ πεζὰ τοῦ
[5, 54]	τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς τὴν	ἁπάντων	ὑμῶν καθαίρεσιν. Καὶ νῦν, εἰ
[5, 16]	ἐξέκλινεν, ὡς δὲ ὀλίγων ταῦτα	δρασάντων	ἐπεμέμφετο καὶ ἐς τὸ μέλλον
[5, 37]	ἐπὶ τῷδε καὶ τὰ ὅπλα	παταγησάντων	οἷον ἐπὶ νίκῃ, ἐρεθισθέντες οἱ
[5, 22]	ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν	συμμαχησάντων	ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ
[5, 9]	ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν	ἱκετευσάντων	μεθῆκεν. Οὕτω μὲν ὁ Ἀντώνιος
[5, 105]	τῶν Πομπηίου φρουρῶν αὐτὸν οὐχ	ὑποστάντων	εἷλε τὴν Ἱερὰν καὶ τῆς
[5, 26]	καὶ ἑτέρους παρὰ τῶν βασιλέων.	Ἡττηθέντων	δὲ τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ
[5, 39]	δημοκρατίαν ἐπινοῶν ἠξίουν τῶν ἐπινικίων	διαδοθέντων	ἐκλυθῆναι τὴν μοναρχίαν. Ἐπεὶ δὲ
[5, 37]	Λεύκιος ἐκάλει τῇ σάλπιγγι ἀναχωρεῖν.	Ἡσθέντων	δὲ τῶν Καίσαρος ἐπὶ τῷδε
[5, 26]	δὲ τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ	ληφθέντων	τῶν στρατοπέδων, ὁ Φάγγων ἡγούμενος
[5, 71]	τῶν πολεμίων· ἅμα δὲ ἕῳ,	καταπηχθέντων	σταυρῶν ἐξ ὀλίγου διαστήματος ἐν
[5, 68]	τοῦ τείχους, ἐκάλει. Καὶ οὐ	παριέντων	οὐδ' ὣς αὐτόν, οἱ μὲν
[5, 126]	ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις τῶν	προγραφέντων	ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον
[5, 130]	λαβεῖν ἢ ὅσας δοκιμάσειε· καὶ	ὑπήντων	ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ
[5, 129]	Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡς χρονιωτέρων ἄρα	ὄντων,	ἐδίδου τοῖς θέλουσιν ἀποστρατεύεσθαι. Καὶ
[5, 88]	πληρωμάτων σφίσιν ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν	ὄντων.	~Μηνόδωρος μὲν οὖν, ἀρχόμενον τὸ
[5, 67]	Χρημάτων δ' ἐς αὐτὸν οὐκ	ὄντων	προυτέθη διάγραμμα, εἰσφέρειν ἐπὶ μὲν
[5, 33]	καὶ μάχαις, ἀκοντισαι μὲν ἀμεινόνων	ὄντων	τῶν Καίσαρος, συμπλέκεσθαι δὲ τῶν
[5, 15]	ἀθυμοτέρων δὲ ἐς τὰ ἐσόμενα	ὄντων	τῶν στρατιωτῶν, εἰ μὴ τὰ
[5, 40]	οὐκ ἐς ἀνήκεστον τὰς διαφορὰς	προαγαγόντων·	ὅσα τε εἰκὸς ἦν ἄλλα
[5, 71]	τὸν Πομπήιον ἐς τὰς διαλύσεις	ἐπειγόντων	καὶ τὸν Μηνόδωρον διαβαλλόντων ἐς
[5, 10]	ἐκ Συρίας τυράννων ἐς αὐτοὺς	συμφυγόντων.	Ἡ γὰρ Συρία μέχρι μὲν
[5, 121]	ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς, τῶν ἱππάρχων	παραδιδόντων.	Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ πόνῳ
[5, 69]	μὲν δὴ συνεὶς τῶν ἐχθρῶν	ἐνδιδόντων	ἠξίου τοὺς ἡγεμόνας αὐτοὺς συνελθεῖν
[5, 71]	ὁ Πομπήιος ὡς καὶ τῶνδε	προδιδόντων	αὑτόν, ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ
[5, 90]	μετακλήσεις ἀνά τε τὴν γῆν	διαθεόντων	καὶ τοὺς ἐν τῇ θαλάσσῃ
[5, 41]	ἑαυτοῦ, εὐθὺς ἄνευ κήρυκος ᾔει,	προθεόντων	αὐτοῦ δρόμῳ τῶν ἀπαγγελούντων Καίσαρι
[5, 67]	ἐπίεζεν, οὔτε τῶν ἑῴων ἐμπόρων	ἐπιπλεόντων	δέει Πομπηίου καὶ Σικελίας, οὔτε
[5, 85]	τε καὶ ἐμβαλλόμεναι πρὸς ἐχθρῶν	ἐπιπλεόντων	καὶ ἀναχωρούντων. ~Ὁ μὲν δὴ
[5, 96]	ἀνὰ τὸν στόλον τὰ καθάρσια,	συμπεριπλεόντων	αὐτοῖς τῶν στρατηγῶν καὶ ἐπαρωμένων
[5, 122]	τῶν πολεμίων ἐς τὸν πορθμὸν	ἐσπλεόντων,	οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον ὁ
[5, 96]	αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου συνεχῶς	ὀνειδιζόντων	ἐς ἀπιστίαν δεσπότου καὶ παρακαλούντων
[5, 4]	ταῦτα παρὰ τῆς βουλῆς μισθουμένων	ἐνυβριζόντων	ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων,
[5, 89]	ἦν παμμιγὴς δεδιότων ὁμοῦ καὶ	οἰμῳζόντων	καὶ παρακελευόντων ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον·
[5, 9]	τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι. Παλμυρηνῶν δὲ	προμαθόντων	καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς τὸ
[5, 137]	Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ σπουδήν.	Συνελθόντων	δ' ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐμέμφετο,
[5, 33]	διὰ Μάνιον ἐς τὸν Λεύκιον	ἰόντων	καὶ τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ
[5, 43]	πρόσκαιρον ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ Βρούτου	περιόντων	ἔτι καὶ ὑμῶν ἐκείνοις οὐ
[5, 94]	ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ' ἀμφοτέρων	προσιόντων	τῷ ῥεύματι, Ἀντώνιος ἐκ τῆς
[5, 50]	Ἀηνόβαρβον, οἱ δὲ ἐς Ἀντώνιον,	διωκόντων	αὐτοὺς τῶν Καίσαρος φίλων καὶ
[5, 114]	δίψαν ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι τῶν	βαλλόντων	αὐτοὺς ἐπεξῄεσαν, ἀλλ' ἐτιτρώσκοντο ἀφυλάκτως.
[5, 71]	διαλύσεις ἐπειγόντων καὶ τὸν Μηνόδωρον	διαβαλλόντων	ἐς φιλαρχίαν ὡς οὐκ εὐνοίᾳ
[5, 34]	αὐτοῦ σὺν ταῖς στρατηγίσι σπείραις	ἐπιδραμόντων,	ὁ Λεύκιος μάλα προθύμως ἀγωνιζόμενος
[5, 143]	λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν	συνδραμόντων	ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου
[5, 10]	κατὰ πόλεις ὑπὸ τυράννων εἴχετο,	συλλαμβανόντων	τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων· ἐσέβαλον
[5, 43]	ὑμῶν ἐκείνοις οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι.	Ἀποθανόντων	δὲ ἐκείνων, οἳ τὸ τῆς
[5, 113]	πρὸς Κάσσιον καὶ Βροῦτον φυγών,	ἀποθανόντων	ἐκείνων, τὸν στόλον ἐπὶ σπονδαῖς
[5, 99]	τὸν στόλον ἅπαντα ἐκ τῶν	ἐνόντων	ἀνελάμβανε. Διεφθάρατο δ' αὐτῷ νῆες
[5, 50]	τῶν Καίσαρος φίλων καὶ σπονδὰς	προτεινόντων	καὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων τὰ
[5, 35]	ἰδόντες ἥδοντο, τῶν δ' ἀνδρῶν	βραδυνόντων	εἴκασαν καὶ τούσδε ἐνοχλεῖσθαι καὶ
[5, 21]	γιγνομένων δὲ τῶν ἄλλων ἢ	βραδυνόντων,	ἐς Πραινεστὸν ἀνεχώρει Λεύκιος, δεδιέναι
[5, 71]	τῶν προγεγραμμένων τε καὶ οἷ	συνόντων	τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος
[5, 70]	ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν ὑπὸ	θεραπόντων	ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν τῆς
[5, 74]	υἱῶν καὶ φρουρῶν ὕβρεως καὶ	θεραπόντων	αὐτομολίας καὶ λεηλασίας πεδίων καὶ
[5, 2]	ἐδύναντο ἀνεπλήρουν καὶ ἐρέταις ἐκ	θεραπόντων	ἢ δεσμωτῶν, ἐπιπλέοντες δὲ ταῖς
[5, 112]	φίλων τε καὶ ὑπασπιστῶν καὶ	θεραπόντων.	Καί τινες ἐκ τῶν ὀρῶν
[5, 131]	ἦν τὰ ἐπεσταλμένα περὶ τῶν	θεραπόντων,	ὅσοι παρὰ τὴν στάσιν ἀποδράντες
[5, 47]	μοι, καὶ νῦν πεύσομαι. Οὐκ	ἐπιτρεπόντων	δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ
[5, 136]	οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων	εἰπόντων,	ὁ Ἀντώνιος τὰς ἐντολὰς αὐτοῖς
[5, 142]	ὁ Πομπήιος ἐξ ἀπορίας τῶν	παρόντων	ἑαυτὸν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν
[5, 87]	οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν αὐτῷ θεραπευτήρων	παρόντων,	ὡς ἐν νυκτὶ καὶ τοσῷδε
[5, 125]	οὐ μεθήσειν ἔλεγε, μέχρι τῶν	φερόντων	αὐτά τις εἶπε μεθήσειν ἀποθανόντα
[5, 92]	ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων οὔτε	εἰσφερόντων	οὔτε τοὺς πόρους ἐώντων, οὓς
[5, 15]	Μούρκου στρατὸν καὶ ναῦς ἄλλας	ἀγειρόντων	ἀθυμοτέρων δὲ ἐς τὰ ἐσόμενα
[5, 101]	τῶν πολεμίων ἐκ τῶν ὀρῶν	καταθορόντων	ὡς ἐπὶ Μηνοδώρου θήραν ἕτοιμον,
[5, 32]	τὸ πλέον, οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν,	ἐνοχλησόντων	αὐτὸν ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον δὲ
[5, 31]	Σαλουιδιηνοῦ τε καὶ Ἀγρίππου καὶ	φυλασσόντων,	ὅτε μάλιστα περιλάβοιεν ἐν τοῖς
[5, 90]	τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος	ὑπερκυπτόντων	τὸ κῦμα καὶ ἐς βοήθειαν
[5, 68]	ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ	περιδυόντων	αὐτὰ τῶν στρατιωτῶν καὶ ὅσοι
[5, 36]	γένοιτο, κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς	κελευόντων,	ὁ Λεύκιος ἦγε πρὸ ἡμέρας.
[5, 131]	κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡς πολέμιον	κελευόντων	οὐκ ἠνείχετο. Ἐς δὲ τὰ
[5, 89]	δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ	παρακελευόντων	ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον· οὐ γὰρ
[5, 108]	ποταμοὶ τεναγώδη πεποιήκεσαν. ~Καὶ Ἀγριππας,	κωλυόντων	αὐτὸν τῶν κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν
[5, 44]	δόξαιμι, σοὶ τάδε λέγων ἐκείνων	ἀκουόντων,	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν. ~Τοιαῦτα
[5, 77]	ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς	ἐχόντων	εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντος αὐτὸν ἀνοχὰς
[5, 88]	ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι διεγνωκότων. Ὧδε δὲ	ἐχόντων	ἑκατέρων, ἐκ μέσης ἡμέρας νότος
[5, 71]	ἐνεδίδουν ὡς ὠνησόμενοι παρὰ τῶν	ἐχόντων·	καὶ τοῖς προγεγραμμένοις αὐτοῖς περὶ
[5, 53]	ἐς ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦς ἐκείνων	ἐχόντων	πεντακοσίας, μὴ τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες
[5, 19]	πλέον ἔχοι. Ἱππέων δὲ Καίσαρος	ἐκτρεχόντων	ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην
[5, 126]	ἔθει πρὸς τὸν Καίσαρα δρόμῳ,	συντρεχόντων	ὡς ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων.
[5, 13]	Καίσαρος ἐπαύοντο, ἐπεὶ καὶ τῶν	ἀρχόντων,	ὡς δεομένων σφῶν ἐς τὸ
[5, 54]	καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν,	ὑποστρατηγούντων	αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς
[5, 45]	δ' ὅπερ ἐστὶ τῶν ἀδικεῖν	ὁμολογούντων,	σαυτὸν ἡμῖν ἐπιτρέπεις, οὐδὲν ἔτι
[5, 4]	φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ τῶν	γεωργούντων.	Καὶ τόνδε τοιόνδε ὄντα οἱ
[5, 17]	ἐς τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι	βοηθούντων,	εὐχερεστέρους ἐποίει πρὸς τὴν μεταβολὴν
[5, 119]	πρύμναν ἀντισπᾶν. Τὸ δ' αὐτὸ	ποιούντων	καὶ τῶν πολεμίων ἴση μὲν
[5, 90]	καὶ τοὺς ἐν τῇ θαλάσσῃ	καλούντων	ἐξ ὀνόματος καὶ θρηνούντων, ὅτε
[5, 90]	βοήθειαν τοὺς ἐν τῇ γῇ	παρακαλούντων.	Ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν ἑκατέροις·
[5, 96]	ὀνειδιζόντων ἐς ἀπιστίαν δεσπότου καὶ	παρακαλούντων	ἐπανελθεῖν Μενεκράτους ἀποθανόντος, πίστιν αἰτήσας
[5, 47]	Οὐκ ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως	παρακαλούντων,	Συγχωρῶ ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη,
[5, 59]	περισώσαντι ἐν Φιλίπποις. Τῶν δὲ	ἀντεπικαλούντων,	ὅτι αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι πολεμήσοντες,
[5, 41]	ᾔει, προθεόντων αὐτοῦ δρόμῳ τῶν	ἀπαγγελούντων	Καίσαρι κατιέναι Λεύκιον. Ὁ δὲ
[5, 122]	Πλένιος μὲν ἠπείγετο πρὸς αὐτόν,	αὐτομολούντων	δὲ ἑτέρων, φίλων τε καὶ
[5, 31]	πρὸς Ἀσίνιον καὶ Οὐεντίδιον ᾔει,	ἐνοχλούντων	αὐτὸν ἑκατέρωθεν Σαλουιδιηνοῦ τε καὶ
[5, 50]	σπονδὰς προτεινόντων καὶ οὐκ ἐθέλουσιν	ἐνοχλούντων	τὰ πεζὰ μάλιστα· ὧν δὴ
[5, 43]	λείψανα ἔστιν, οὐ τῇ πολιτείᾳ	πολεμούντων,	ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ δὲ
[5, 88]	τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν πλαγιάσας,	ἠρεμούντων	καὶ τῶν πολεμίων, εἴτε διὰ
[5, 94]	ἀπήνης καταθορὼν ἔς τι τῶν	παρορμούντων	σκαφῶν ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα
[5, 90]	θαλάσσῃ καλούντων ἐξ ὀνόματος καὶ	θρηνούντων,	ὅτε μὴ ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας·
[5, 108]	δέοι. Τῶν φίλων δ' αὐτῷ	παραινούντων	μὴ ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ
[5, 46]	βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο οὔτε συμπλεκόμενοι,	κοινωνούντων	ἑκατέροις τοῦ πάθους ἤδη καὶ
[5, 4]	εὐεργέτου, καὶ καθ' ἡμῶν τῶν	τιμωρούντων	ἐκείνῳ. ~Τῆς δὲ δικαίας τύχης
[5, 85]	ἐμβαλλόμεναι πρὸς ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων καὶ	ἀναχωρούντων.	~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐξήλατο
[5, 4]	ἐνυβριζόντων ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα	αἰτούντων,	Γάιος Καῖσαρ τῶν μὲν χρημάτων
[5, 92]	οὔτε εἰσφερόντων οὔτε τοὺς πόρους	ἐώντων,	οὓς ἐπινοήσειε. Δεινὸς δὲ ὢν
[5, 103]	καὶ τὰ πεζὰ αὐτῷ παρωμάρτει,	προερευνώντων	τήν τε γῆν ἱππέων καὶ
[5, 126]	συντρεχόντων ὡς ἐπὶ θέᾳ τῶν	ὁρώντων.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε
[5, 124]	δὲ αὐτὸν ὡς αὐτοκράτορα τῶν	ὁρώντων,	οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι
[5, 71]	οὕτω σοβαρῶς παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν,	ἐφορώντων	τῶν πολεμίων· ἅμα δὲ ἕῳ,
[5, 35]	πανταχόθεν αὐτοὺς περικειμένους καὶ ἐνοχλοῦντας.	Ὑπαντώντων	δ' αὐτοῖς Ἀγρίππου τε καὶ
[5, 7]	ἀδελφὸς καὶ ὅσοι ἄλλοι τῶν	δεδιότων	ἐπεὶ τῆς ἐν Ἐφέσῳ συγγνώμης
[5, 43]	τῇ πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶς	δεδιότων,	ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ τῆς
[5, 38]	δέ τινων Καίσαρος περὶ σφῶν	δεδιότων	ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς δὲ ὁ
[5, 89]	τινασσόμεναι· βοή τε ἦν παμμιγὴς	δεδιότων	ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ παρακελευόντων
[5, 85]	~ὁ δὲ Καῖσαρ περὶ τῶν	συμβεβηκότων	ἀμφὶ τῇ Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει
[5, 8]	δὴ χάριν οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι	νενικηκότων	ἤδη, ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ
[5, 55]	ἐν Φιλίπποις Ἀντωνίῳ καὶ Καίσαρι	πεπολεμηκότων)	ὅμως ἔπλει, πέντε ναυσὶν ἐπιβὰς
[5, 43]	ἡ κληρουχία τῶν ἐν Φιλίπποις	πεπολεμηκότων	οὔτε ἔλεος τῶν γεωργῶν τὰ
[5, 132]	τόλμης ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον	ἐοικότων,	Σαβῖνος ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς
[5, 53]	ᾔσθετο μὲν τῶν ἐς Ἀθήνας	διαπεπλευκότων,	τὸ δὲ τῆς ἀποκρίσεως ἀκριβὲς
[5, 13]	ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον, ἡ τῶν	δεδωκότων	ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς γὰρ αὐτῶν
[5, 88]	Καλουίσιον εἴτε αὖθις ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι	διεγνωκότων.	Ὧδε δὲ ἐχόντων ἑκατέρων, ἐκ
[5, 42]	ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν	γεγονότων	αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν
[5, 99]	καὶ ἐκ τοῦ φόβου τῶν	γεγονότων	ἀνελάμβανε. Διέδραμε δὲ καὶ ἐς
[5, 53]	ἡ δόξα τῶν ἐν Φιλίπποις	γεγονότων	ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον. Ὁ δὲ
[5, 52]	ᾔσθετο τῶν ἐν τῇ Περυσίᾳ	γεγονότων	καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ
[5, 64]	πρὸς ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι τῶν	γεγονότων	καὶ φιλίαν ἐς τὸ μέλλον.
[5, 112]	τῶν ὀρῶν ἐς πύστιν τῶν	γεγονότων	καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό τε
[5, 128]	ἵνα μή τις ἐκ τῶν	νεολήπτων	στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ ἔλεγεν
[5, 119]	πολλοῦ ταῖς ναυσὶ διὰ κουφότητα	ἐμπίπτων	καὶ ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα ὑπὸ
[5, 101]	Καίσαρι νεῶν οἷα σκηπτὸς ἀφανῶς	ἐμπίπτων	καὶ ἐς ἀφανὲς ἀναχωρῶν ᾕρει
[5, 102]	ηὐτομόλει καὶ τὸν Καίσαρα ἐλθόντα	προσπίπτων	ἠξίου συγγνῶναν μὴ λέγοντι τὰς
[5, 50]	πέντε μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ	μεταπέμπτων	γενομένων ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ
[5, 81]	μέγα ἔχων, ἐς τὴν γῆν	ἐγχρίμπτων	ἐξεώθει. Οἱ δὲ ἐξώκελλόν τε
[5, 52]	κληρουχιῶν πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας, ἔτι	ἐπικρύπτων,	ἃ ἐφρόνει, ἦρι δ' ἐκ
[5, 10]	βαρυτάτας καὶ ἐς Παλμυρηνοὺς τάδε	ἁμαρτών,	οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι τὴν χώραν
[5, 6]	πόλεσιν ἐλευθέραις ἄλλα ἐς τὴν	ἑκάστων	δύναμιν ἐπετάχθη. ~Περιιόντι δ' αὐτῷ
[5, 21]	ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ	ἑκάστων.	Καὶ οὐχ εὗρον ἐρευνώμενος, ὅ
[5, 17]	μὲν εἰκόνες ἐκ πλεόνων αἵδε	ἔστων	τῆς τότε δυσαρχίας· αἴτιον δ'
[5, 136]	ἀναγκασθέντα καὶ τῶν ἀεὶ Ῥωμαίοις	ἐχθίστων	ἀποπειρᾶσαι· δηλώσειν τ' αὐτὸν αὐτίκα,
[5, 112]	ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων τε καὶ	ὑπασπιστῶν	καὶ θεραπόντων. Καί τινες ἐκ
[5, 40]	ἔπεμπε τρεῖς ἐπιλεξάμενος ἐκ τῶν	ἀρίστων·	ἡ δὲ πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ
[5, 3]	τέλη πέντε· καὶ τῶνδε δὲ	αὐτῶν	Ἀντωνίῳ δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ
[5, 131]	Ἰταλῶν τοῖς δεσπόταις ἢ διαδόχοις	αὐτῶν,	ἀπέδωκε δὲ καὶ Σικελιώταις. Ὅσους
[5, 17]	ἔφερον, ὡς οὐ νόμῳ μᾶλλον	αὐτῶν	ἄρχοντες ἢ ταῖς δωρεαῖς. ~Οὕτω
[5, 125]	περιέπεμπεν ἐς πάντα ἐπικούρους· καὶ	αὐτῶν	δὲ τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ
[5, 61]	πρὸς Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέες	αὐτῶν	διέπλευσαν ἐς Σικελίαν. Καὶ ὁ
[5, 20]	τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν	αὐτῶν	δύο μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ
[5, 13]	δὲ καὶ ἄλλα τοῖς ἀπορουμένοις	αὐτῶν	ἐδωρεῖτο, δανειζόμενος ἐκ τῶν ἱερῶν,
[5, 78]	τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ σφῶν	αὐτῶν	εἴτε ἐς χάριν Καίσαρος, ἐξοτρύνειν
[5, 1]	τε καὶ Καίσαρα. Ἐγίνετο δὲ	αὐτῶν	ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος
[5, 33]	Σπωλήτιον συνέφυγον. Καὶ ὁ Καῖσαρ	αὐτῶν	ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσας, ἵνα μὴ
[5, 22]	ἑώρα πολεμησείοντας αὐτούς, καὶ παρεσκευάζοντο	αὐτῶν	ἑκάτεροι. ~Δύο δὲ στρατοῦ τέλη
[5, 89]	ναυσὶν αὐταῖς καί, ὅτε τις	αὐτῶν	ἐκπέσοι κύματι καὶ κλύδωνι καὶ
[5, 134]	τὸ μέρος ἀφείλετο καὶ οὐδέτερα	αὐτῶν	ἐνείματό σοι. ~Λοιπὸς δ' ἐς
[5, 140]	τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν	αὐτῶν	ἐντελῶς ἐπικρατῆσαι. Νῦν δ' ὁ
[5, 104]	τῇ θαλάσσῃ, καί, εἴ τινες	αὐτῶν	ἐξενήχοντο, καὶ τούσδε Τισιηνὸς ὁ
[5, 64]	ἀμφοτέρους, οἳ τὰ μὲν ἐγκλήματα	αὐτῶν	ἐπέσχον ὡς οὐ κρῖναι σφίσιν,
[5, 47]	ἐς τὸν Καίσαρα· καί τισιν	αὐτῶν	ἐπέτρεψέ τινας καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ
[5, 75]	βουλόμενος καὶ γυμάσαι, τοὺς μὲν	αὐτῶν	ἐπὶ Παρθηνοὺς ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος
[5, 17]	πάντα ἦν, καὶ οὐδὲ ἕτερα	αὐτῶν	ἐς ἔχθραν κοινὴν Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο·
[5, 110]	δείλην ἑσπέραν ἄρχειν, οἱ μὲν	αὐτῶν	ἐς Κόκκυνον ἄκραν ὡρμίσαντο, οἱ
[5, 33]	σὺν προθυμίᾳ χωροῦντες, ὁ μὲν	αὐτῶν	ἐς Ῥάβενναν, ὁ δ' ἐς
[5, 111]	δὲ ἐνεπίμπρασαν. Ὅσοι δ' ἐξ	αὐτῶν	ἐς τὴν γῆν ἐσενήχοντο, τοὺς
[5, 20]	ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον	αὐτῶν	ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆς Ἰταλίας,
[5, 16]	ἐπῄει μέν, ἀναθρέψειν ἔτι μᾶλλον	αὐτῶν	ἡγούμενος τὸ μανιῶδες, εἰ μὴ
[5, 34]	προθύμως ἀγωνιζόμενος ἀνεώσθη. Τῶν δ'	αὐτῶν	ἡμερῶν ἐν Ῥώμῃ, τοῦ σίτου
[5, 78]	ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ'	αὐτῶν	ἡμερῶν Φιλάδελφος, ὁ Καίσαρος ἀπελεύθερος,
[5, 64]	στρατοῦ καὶ εὐφημίαι πρὸς ἑκάτερον	αὐτῶν	ἦσαν ἄπαυστοι δι' ὅλης τε
[5, 23]	τοῖσδε κατασκόποις, συμβαλόντες ἔκτεινάν τινας	αὐτῶν.	Καὶ ἀνεχώρησε δείσας ὁ Λεύκιος,
[5, 5]	γὰρ ἂν δύναισθε) ἀλλὰ μέρος	αὐτῶν	καὶ βραχύτατον, ὃ καὶ πυθομένους
[5, 63]	καὶ Κοκκηίου ἰσχυριζομένου τε περὶ	αὐτῶν	καὶ ἐλπιζομένου τι πλέον εἰδέναι,
[5, 15]	χρῄζειν αὖθις εὐνοίας στρατοῦ· διόπερ	αὐτῶν	καὶ τῆς ὕβρεως ἢ καταφρονήσεως
[5, 68]	τῶν στρατιωτῶν καὶ ὅσοι μετ'	αὐτῶν	κακοῦργοι τὰ εὐσχήμονα μάλιστα ὡς
[5, 82]	πολέμου τιθέμενοι, ἐν ᾧ τις	αὐτῶν	κρατήσειν ἔμελλεν. Αἱ μὲν δὴ
[5, 77]	παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν	αὐτῶν.	Ὁ δὲ οὐκ ἐδέχετο μὲν
[5, 3]	μύριοις καὶ τετρακισχίλιοι. Καὶ ἔσχεν	αὐτῶν	ὁ μὲν Ἀντώνιος διὰ τὴν
[5, 2]	ἐς τὸν Ἰόνιον διέπλεον. Καὶ	αὐτῶν	οἱ μὲν ἅμα τῷ Μούρκῳ
[5, 13]	δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς γὰρ	αὐτῶν	οὐ βεβαίως ἐπικρατήσοντες, εἰ μὴ
[5, 17]	ἐν ἐμφυλίοις καὶ οἱ στρατοὶ	αὐτῶν	οὐ τοῖς πατρίοις ἔθεσιν ἐκ
[5, 46]	συνέκλαιον καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ	αὐτῶν	παρεκάλουν καὶ οὔτε βοῶντες ἔτι
[5, 51]	χώρας τοσάσδε λαβὼν τοὺς ἡγεμόνας	αὐτῶν	παρέλυε τῆς ἀρχῆς καὶ ἰδίους
[5, 65]	τὰ ἐπείγοντα τοὺς φίλους ἑκάτερος	αὐτῶν	περιέπεμπεν, Οὐεντίδιον μὲν ἐς τὴν
[5, 23]	Ἀντωνίῳ, τῆς τε ἰδίας παρασκευῆς	αὐτῶν	πυθόμενοι καὶ τὴν εἰς ἑκάτερον
[5, 141]	τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ	αὐτῶν,	τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ εἰ
[5, 68]	συνισταμένους ἔβαλλον καὶ ἠπείλουν διαρπάσειν	αὐτῶν	τὰς οἰκίας καὶ καταπρήσειν, ἕως
[5, 116]	περὶ Μύλας· καὶ ὁ Καῖσαρ	αὐτῶν	τε κατέσχε καὶ Μυλῶν καὶ
[5, 131]	ἐς Ῥώμην ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν	αὐτῶν	τε Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν τοῖς
[5, 58]	καθάπερ ἐκ Μακεδονίας ἐπιόντες, ἐφορῶντος	αὐτῶν	τὸν ἐπίπλουν τοῦ Καίσαρος. Ἤδη
[5, 129]	τῶν στρατειῶν. Ὁ δὲ Καῖσαρ	αὐτῶν	τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐξωμίλει ποικίλως,
[5, 49]	τῷ στρατῷ, Κέστιος δέ τις	αὐτῶν	ὑπομαργότερος, ἐν Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ
[5, 100]	θαλάσσῃ καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς	αὐτῶν	ὑφίστατο καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ ἄνευ
[5, 82]	ἐρρίπτουν ἐς τὸ ἐπιέναι δι'	αὐτῶν.	Ὑψηλοτέρας δ' οὔσης τῆς Μηνοδώρου
[5, 34]	ἐξέθορε νυκτὸς ἐπὶ τὰς πύλας	αὐτῶν	ὡς διεκπαίσων αὐτοὺς καὶ στρατιὰν
[5, 17]	τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις ὑπὸ ἀνάγκης	αὑτῶν	ἐς τὰ ἴδια ἐπιδεῖσθαι. Τό
[5, 114]	καὶ τῶν ἑξῆς αὐχένων ἀπεγίνωσκον	αὑτῶν	ἤδη καὶ μεθεῖντο ὑπὸ δίψης
[5, 16]	μετενόει καὶ ᾐδεῖτο καὶ κατεγίνωσκον	αὑτῶν	καὶ τοὺς ἐς τὸν Νώνιον
[5, 39]	χρόνῳ δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ'	αὑτῶν.	Ὑμῖν δ' ἐγὼ μαρτυρῶ μὲν
[5, 115]	τοιοῦτον ἔσεσθαι προσδοκῶντες ἀνέφερον αὖθις	αὑτῶν.	Ὡς δὲ καὶ τοὺς πολεμίους
[5, 65]	τὴν Ῥωμαίων αὖθις ἀρχὴν ἐφ'	ἑαυτῶν	ἐμερίσαντο ἅπασαν, ὅρον μὲν εἶναι
[5, 125]	κώλυμα τῶν ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ	ἑαυτῶν	ἐπήγοντο σημεῖα καὶ σὺν τοῖς
[5, 2]	Ἀηνοβάρβῳ καί τιν' αἵρεσιν ἐφ'	ἑαυτῶν	καθίσταντο. ~Τοιάδε μὲν ἐκ τῶν
[5, 46]	οὗ προσέταξεν ὁ Καῖσαρ, ἐφ'	ἑαυτῶν,	οἵ τε κληροῦχοι καὶ οἱ
[5, 139]	ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ	ἑαυτῶν	πίστιν ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον. ~Ὁ
[5, 40]	δὲ πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ μὲν	ἑαυτῶν	χάριν, οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ,
[5, 119]	τε χειρῶν ἦν καὶ βία	ναυτῶν	καὶ τέχνη κυβερνητῶν καὶ βοαὶ
[5, 46]	τοῦ πάθους ἤδη καὶ τῶν	νεοστρατεύτων·	οὐδὲ ἦν τι διακεκριμένον ἔτι
[5, 59]	Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον. Γιγνομένων δὲ	τούτων	ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα, λεγομένη μὲν
[5, 5]	μυριάδες ἀνδρῶν ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα, καὶ	τούτων	ἄνευθεν οἱ ἱππέες καὶ ἕτερος
[5, 77]	Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ	τούτων,	ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου χάριν. ~Ὅσοι
[5, 71]	καὶ τοῖς προγεγραμμένοις αὐτοῖς περὶ	τούτων	ἐπέστελλον, ἐλπίζοντες αὐτοῖς αὐτοὺς ἀγαπῆσειν.
[5, 29]	~Ταῦτ' εἶπεν ὁ Καῖσαρ. Καὶ	τούτων	οἱ μὲν δὴ πἅλιν ἐς
[5, 27]	ὁ Λεύκιος περιέπεμπον· πεῖραί τε	τούτων	τῶν ξεναγῶν ἦσαν ἐς ἀλλήλους
[5, 82]	βαλλόμενα ὡς ἀφ' ὑψηλοῦ βιαιότερα.	Τεθνεώτων	δ' ἤδη πολλῶν καὶ τῶν
[5, 39]	συνέστη προφάσει, Κασσίου καὶ Βρούτου	τεθνεώτων	διαλυθεῖσαν. Λεπίδου γὰρ τὸ μέρος
[5, 2]	ταῖς νήσοις καὶ ἀπὸ τῶν	νησιωτῶν.	ἦλθον δ' εἰς αὐτοὺς καὶ
[5, 14]	τε καὶ πολλὰ πρὸς τῶν	στρατιωτῶν	ἀδικούμενοι κατεβόων τοῦ Καίσαρος, ἀδικωτέρας
[5, 14]	μηδ' ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας	στρατιωτῶν	γένοιτο, τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς
[5, 15]	ἐς τὰ ἐσόμενα ὄντων τῶν	στρατιωτῶν,	εἰ μὴ τὰ πρότερα ἐπινίκια
[5, 27]	δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν	στρατιωτῶν	ἐς τὸν Καίσαρα, ὡς ἐς
[5, 68]	ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ τῶν	στρατιωτῶν	καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν κακοῦργοι
[5, 27]	δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ Βρεντέσιον	στρατιωτῶν	τέλος ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ
[5, 2]	καὶ ἐρέταις ἐκ θεραπόντων ἢ	δεσμωτῶν,	ἐπιπλέοντες δὲ ταῖς νήσοις καὶ
[5, 26]	συναγαγών τινας τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ	Λιβύων	πλῆθος ἄλλο καὶ ἑτέρους παρὰ
[5, 134]	κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ τε	κηδεύων	μετὰ συνθήκας ἐπολέμησεν ἄνευ προφάσεως,
[5, 57]	τοῦτο μάλιστα κατέπληξε τὸν Καίσαρα.	Ὁδεύων	δ' ὅμως ἐς τὸ Βρεντέσιον
[5, 88]	τε ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ	σκευῶν	ἔμπλεων τὸ πέλαγος καὶ τῶν
[5, 77]	Πελοπόννησον Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου Πομπηίῳ,	κελεύων,	ὅσα ἔτι ὤφειλον αὑτῷ Πελοποννήσιοι
[5, 113]	χάρακος εὐμαρῶς εἶχε τοὺς πολεμίους,	κινδυνεύων	δ' ἐξ ἀπορίας ἐς μάχην
[5, 140]	εἵποντο καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἕως	κινδυνεύων	ὑπὸ τῆς ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς
[5, 14]	Φουλβία καὶ ὁ τῆς ἀποδημίας	ἐπιτροπεύων	τῷ Ἀντωνίῳ Μάνιος, ἵνα μὴ
[5, 14]	ὁ τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος Ἀντώνιος,	ὑπατεύων	τότε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ
[5, 30]	οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν	ὑποπτεύων,	ἡμέρας δὲ τήν τε Σεντίαν
[5, 143]	ἐκείνοις ἐς πολὺ καὶ κρύφα	λῃστεύων	ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν συνδραμόντων
[5, 80]	ὅτι τὰς σπονδὰς ὁ Πομπήιος	λῃστεύων	τὴν θάλασσαν ἀναλύσειε καὶ τοῦθ'
[5, 54]	συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι	πιστεύων,	ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος τά τε
[5, 55]	ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα φαίνοιτο	πιστεύων,	καὶ τὰς λοιπὰς ἐκ διαστήματος
[5, 126]	προγράψας ἐπὶ θανάτῳ τοσούσδε ὁμοτίμους,	ἰδιωτεύων	καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν
[5, 98]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας,	θύων	ἅμα καὶ σπένδων ἀπὸ τῆς
[5, 80]	γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ	ἐκλύων	ἐπέστελλε τῇ πόλει καὶ τὸν
[5, 129]	ὅτε μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν δὲ	ἀπολύων	καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰς πεντακοσίας
[5, 94]	καταθορὼν ἔς τι τῶν παρορμούντων	σκαφῶν	ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα πρὸς
[5, 81]	καὶ ἐφόρμησις, ὅτε βούλοιντο, καὶ	σκαφῶν	ἑτέρων ἀλλαγὴ παρὰ μέρος· οἱ
[5, 96]	τῇ θαλάσσῃ καὶ τρὶς ἐπὶ	σκαφῶν	περιφέρουσιν ἀνὰ τὸν στόλον τὰ
[5, 88]	στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν	σκαφῶν	πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν πολεμίων,
[5, 112]	αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν δὲ	γράφων	ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν Λαρώνιον
[5, 25]	ἔξω. Πομπήιος γὰρ ἐκ τῶν	προγραφῶν	καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ καὶ
[5, 14]	ἀδικωτέρας εἶναι τὰς ἀποικίσεις τῶν	προγραφῶν·	τὰς μὲν γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖς,
[5, 5]	καὶ οἰκιῶν καὶ ἱερῶν καὶ	τάφων	ἀνίστησθε, ἐς τὰ χρήματα ἐλογισάμεθα,
[5, 87]	συμφυγόντας ὧδε ἔχοντας καμάτου καὶ	τροφῶν	ἀπορίας ἐθεράπευον, ἄλλους ἄλλῃ διαλαβόντες,
[5, 141]	πρὸς Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ' ὅτι	τροφῶν	ἐν τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος
[5, 116]	δὲ ὁ Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει,	τροφῶν	μεστὸν χωρίον καὶ εὐφυῶς ἐς
[5, 114]	μὲν αὖθις ἐβιάζοντο, πολλοὺς ἀπὸ	σφῶν	ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν πηγὴν
[5, 78]	ἐνίους τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ	σφῶν	αὐτῶν εἴτε ἐς χάριν Καίσαρος,
[5, 25]	δυνάμεως ἦρτο. Οἱ γὰρ περὶ	σφῶν	δεδιότες ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι
[5, 38]	ἐχθρῶν δέ τινων Καίσαρος περὶ	σφῶν	δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς δὲ
[5, 27]	πόλεων ἢ ἀναιροῦντες, τὰ τείχη	σφῶν	διὰ χειρὸς εἶχον καὶ πρὸς
[5, 31]	τῷ Καίσαρι κατὰ τῆς κοινῆς	σφῶν	δυναστείας. Καὶ οἱ μέν, ὅσοι
[5, 50]	ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον	σφῶν	εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ
[5, 27]	ἐς οἰκεῖον ἤδη πόλεμον ὑπὲρ	σφῶν	ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε γιγνομένων
[5, 13]	καὶ τῶν ἀρχόντων, ὡς δεομένων	σφῶν	ἐς τὸ ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς,
[5, 21]	νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ	σφῶν	ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι.
[5, 87]	διέδραμον καὶ καταλαβόντες τὸν αὐτοκράτορα	σφῶν	καὶ τοὺς συμφυγόντας ὧδε ἔχοντας
[5, 14]	Ἀντωνίου τελῶν ἠξίουν Καίσαρα παρὰ	σφῶν	λαβεῖν, τῆς μὲν συνθήκης Ἀντωνίου
[5, 16]	καὶ κολάσειν αὐτῷ τῷ συνειδότι	σφῶν	μόνῳ καὶ τῇ παρ' ὑμῶν
[5, 23]	πυθόμενοι καὶ τὴν εἰς ἑκάτερον	σφῶν	οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεις ἔπεμψαν ἐς
[5, 70]	βραδύνειν ἔτι, ὡς τοῦ λιμοῦ	σφῶν	προπολεμοῦντος καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ
[5, 120]	τῇδε καὶ αὐτοὶ περὶ τῆς	σφῶν	σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν
[5, 59]	οἱ τοῦ Καίσαρος τὴν γνώμην	σφῶν	τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι Καίσαρι
[5, 27]	παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς ὑπὲρ	σφῶν	τοῖς κληρουχουμένοις πολεμοῦντα. Καὶ οὐχ
[5, 32]	Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ διὰ	σφῶν	ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν τε πόλεμον
[5, 113]	ὑπὸ τῶν ψιλῶν τε καὶ	κούφων,	οἳ Νομάδες Λίβυες ὄντες ἠκόντιζόν
[5, 137]	φύλακες τῶν ἐκεῖ τρεφομένων αὐτῷ	μονομάχων.	Ἐς δὲ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα
[5, 33]	Καίσαρος, συμπλέκεσθαι δὲ τῶν Λευκίου	μονομάχων·	καὶ πολλοὺς ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ~Ὡς
[5, 58]	τοῖς ὀχυρώμασιν ὡς πολὺ μείονας	ἔχων	ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει δὲ τὸν
[5, 113]	ἀπὸ τῶν νεῶν διαφυγόντας ἀνόπλους	ἔχων	βαλλόμενός τε καὶ χαλεπῶς, ἐν
[5, 123]	στρατοῦ. ~Ὁ δὲ σὺν τούτοις	ἔχων	δύο καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν
[5, 11]	ἡγεμονίας, ἰδιώτου σχῆμα καὶ βίον	ἔχων,	εἴθ' ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ τε
[5, 130]	χρύσεος ἑστάναι μετὰ σχήματος οὗπερ	ἔχων	εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ κίονι νεῶν
[5, 113]	Ῥωμαίων ἀρετῆς, ὅπου Μεσσάλας, μόνον	ἔχων	ἐν τοσῇδε συμφορᾷ τὸν προγράψαντα,
[5, 138]	πόλεις, ὁ Πομπήιος ἱππέας οὐκ	ἔχων	ἐπεχείρησε τῷ τοῦ Φουρνίου στρατοπέδῳ
[5, 81]	ἐς τὸ πέλαγος οὐδὲν μέγα	ἔχων,	ἐς τὴν γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει.
[5, 137]	ἐστράτευε τοὺς Ἰταλούς. Ἤδη δὲ	ἔχων	ἱππέας τε διακοσίους καὶ πεζοὺς
[5, 76]	ἐξ ἡγεμονίας καὶ σχῆμα τετράγωνον	ἔχων	καὶ ὑπόδημα Ἀττικὸν καὶ θύρας
[5, 109]	καθαρὸν ἔγνω πολεμίων, ἔπλει στρατὸν	ἔχων,	ὅσον αἱ νῆες ἐδέχοντο, Μεσσάλαν
[5, 123]	καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίας, πρόφασιν	ἔχων,	ὅτι πρῶτος ἐπιβαίη τῆς νήσου
[5, 53]	τεσσαράκοντα πλεόνων̓ ναῦν δὲ οὐδεμίαν	ἔχων	οὐδὲ καιρὸν ἐς ναυπηγίαν ὠρρώδει,
[5, 45]	ἐπαίνῳ καὶ θαύματι τὸν Λεύκιον	ἔχων,	οὐδὲν ὡς ἐν συμφοραῖς ἀγεννὲς
[5, 87]	Καὶ αὐτοὺς ὁ Καῖσαρ, ὁμοίως	ἔχων,	παρεκάλει περιθέων ἐς τὴν ἕω
[5, 45]	ψεύσω σε τῆς προσδοκίας, ἣν	ἔχων	περὶ ἐμαυτοῦ κατελήλυθας. Ταῦτα μὲν
[5, 2]	αὐτοῖς καὶ Τουρούλιος, ἑτέρας ναῦς	ἔχων	πολλὰς καὶ χρήματα, ὅσα προεξείλεκτο
[5, 93]	μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντος, μέσον	ἔχων	ποταμὸν τὸν ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα
[5, 89]	ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν· ἀσθενέστερον δὲ	ἔχων	τὸ κῦμα διὰ τὸν βυθόν,
[5, 32]	πλέοσιν οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον	ἔχων	τὸ πλέον, οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν,
[5, 37]	κεκμηκόσι. Τότε γὰρ δὴ τῶν	τειχῶν	αὐτοὺς κατήρειψαν καὶ τὰ μηχανήματα
[5, 36]	τὸν Λεύκιον αὖθις ἀποπειρᾶσαι τῶν	τειχῶν,	ὡς διακόψοντες αὐτὰ πάντως. Ὁ
[5, 121]	ἀνῴμωξαν, καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν	Ναυλόχων	ἀναθορὼν ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο,
[5, 18]	τὰς ἀρχὰς ἐξανίστη, ὡς οὔτε	ἀρχῶν	οὔτε τεχνῶν χρῄζοντες ἐν ἀπορούσῃ
[5, 63]	στρατοπέδου τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν	ταξιάρχων	τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ.
[5, 8]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος	ἱππαρχῶν	εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ μὲν
[5, 121]	τοὺς ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς, τῶν	ἱππάρχων	παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ
[5, 58]	χιλίων καὶ πεντακοσίων ἱππέων, οὐ	κατασχὼν	τῆς ὁρμῆς ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς
[5, 62]	γὰρ ἀμελῶς ἤκουσε τοῦ τεχνάσματος)	ἐπισχὼν	ὀλίγον εἶπεν· Ἀλλ' οὐ χαιρήσει
[5, 55]	καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ τῶν	ῥαβδούχων	ὁ ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ τὴν
[5, 54]	δὲ ἐς ἀχαριστίαν, εἰ τοιούτου	τυχὼν	αὑτοῦ μηδὲ νῦν ὁμολογοίη περὶ
[5, 31]	ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ δὲ Λεύκιος	ἀποτυχὼν	ὧν ἐπενόει, πρὸς Ἀσίνιον καὶ
[5, 66]	τι μόνου χρῄζων καὶ εὐθὺς	ἐκπέμψων	αὖθις ἐς τὸν στρατόν, καὶ
[5, 67]	ὁ λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε τῶν	ἑῴων	ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου καὶ
[5, 98]	θαλάσσῃ, συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν	πατρῴων	γενέσθαι. Πρόπλοι δ' αὐτῷ τινες
[5, 39]	εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ,	ὑμῖν	δὲ ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι,