Livre, par.
[5, 43]	τὴν δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ δὲ	δή	σε οὐκ ἔπειθον, ᾤμην ἐλθὼν
[5, 50]	καὶ οἱ μὲν ἐς Μοῦρκον	ἢ	Ἀηνόβαρβον, οἱ δὲ ἐς Ἀντώνιον,
[5, 12]	οἵ τε νέοι καὶ γέροντες	ἢ	αἱ γυναῖκες ἅμα τοῖς παιδίοις,
[5, 76]	ἀκολούθοις δύο, ἐς διδασκάλων διατριβὰς	ἢ	ἀκροάσεις. Καὶ τὸ δεῖπνον ἦν
[5, 27]	χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν πόλεων	ἢ	ἀναιροῦντες, τὰ τείχη σφῶν διὰ
[5, 101]	ἔφερον, ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας κατέδυεν	ἢ	ἀνεδεῖτο ἢ ἐνεπίμπρη. Θορύβου δὲ
[5, 59]	ἀρετῆς, ἀλλὰ διαλλαγὰς ἐπινοοῦντες ἀμφοτέροις	ἢ	Ἀντώνιον ἀπειθοῦντα καὶ πολεμοῦντα ἀμυνούμενοι.
[5, 133]	ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα	ἢ	Ἀντωνίῳ τάδε παρασκευάζειν. ~Ὁ δὲ
[5, 106]	πηδάλια ἀνέκλων ἢ κώπας ἀνέκοπτον	ἢ	ἀπεχώριζον ὅλως τὰ σκάφη καὶ
[5, 91]	τοῖς λειψάνοις τοῦ ναυαγίου παροῦσιν	ἢ	ἀπιοῦσι καταστάντος τοῦ κλύδωνος ἐπεχείρησεν,
[5, 44]	μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ ὕποπτος	ἢ	ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα συμβουλή, οὐκ
[5, 9]	μὲν ἐκ Περσῶν τὰ Ἰνδικὰ	ἢ	Ἀράβια, διατίθενται δ' ἐν τῇ
[5, 28]	οὐκ ἀμυνόμενος αὐτούς, εἰς ἀσθένειαν	ἢ	ἀτολμίαν, ἃ καὶ νῦν μου
[5, 93]	ἀσχολίας προύφερε καὶ δῆλος ἦν	ἢ	αὖθις ἐπιμεμφόμενός τι τῷ Ἀντωνίῳ
[5, 140]	οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε πλέον	ἢ	αὖθις ἐς τὸ μεσόγαιον ἐχώρει·
[5, 77]	ἔτι ὤφειλον αὑτῷ Πελοποννήσιοι δόντα	ἢ	αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ
[5, 62]	ἀνδροφόνων Ἀντώνιος ἐσπείσατο, οὐδὲν ἔλασσον	ἢ	αὐτὸς σὺ τὸν σὸν πατέρα
[5, 77]	Μηνοδώρου διερεθίζοντος αὐτὸν ἀνοχὰς μᾶλλον	ἢ	βεβαίους σπονδὰς εἶναι νομίζειν, ναῦς
[5, 17]	ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον	ἢ	βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ γνώμῃ,
[5, 70]	Σαρδοῦς ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶς	ἢ	βραδύνειν ἔτι, ὡς τοῦ λιμοῦ
[5, 21]	~Οὐ γιγνομένων δὲ τῶν ἄλλων	ἢ	βραδυνόντων, ἐς Πραινεστὸν ἀνεχώρει Λεύκιος,
[5, 11]	τε ἦσαν αὐτῷ ἐς ἱερὰ	ἢ	γυμνάσια ἢ φιλολόγων διατριβὰς μόναι
[5, 133]	ἐν αὐταῖς στρατὸν ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος	ἢ	δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ τάδε
[5, 2]	ἀνεπλήρουν καὶ ἐρέταις ἐκ θεραπόντων	ἢ	δεσμωτῶν, ἐπιπλέοντες δὲ ταῖς νήσοις
[5, 133]	αὖθις ἦν ἐν ἐλπίσιν ὡς	ἢ	διαδεξόμενος Ἀντώνιον, εἰ τέθνηκεν, ἢ
[5, 131]	Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν τοῖς δεσπόταις	ἢ	διαδόχοις αὐτῶν, ἀπέδωκε δὲ καὶ
[5, 106]	ὡς βραχυτέρας ἀνέκοπτον ἢ κατέσειον	ἢ	διερρήγνυον καί, ὅτε συμπλακεῖεν, ἔβαλλόν
[5, 9]	διακριδὸν ἔτι περὶ τῶν ὁσίων	ἢ	δικαίων, ἐπεὶ καὶ τὴν ἀδελφὴν
[5, 14]	ἐπιφθόνως ἱκέτευον μὴ περιιδεῖν Ἀντώνιον	ἢ	δόξης ἢ χάριτος τῆς ἐς
[5, 22]	τὰ δεδημευμένα οὐ πιπράσκοντα μᾶλλον	ἢ	δωρούμενον αὐτοῖς. Χρῆναι δέ, εἰ
[5, 55]	ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις	ἢ	ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν
[5, 121]	εἴκοσι, καὶ αἱ λοιπαὶ κατεφλέχθησαν	ἢ	ἐλήφθησαν ἢ ἐς τὴν γῆν
[5, 12]	Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον	ἢ	ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς τε
[5, 121]	οἱ διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας ἀπέσπων	ἢ	ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι δὲ ἔτι κατὰ
[5, 101]	ἢ παραπλεούσας κατέδυεν ἢ ἀνεδεῖτο	ἢ	ἐνεπίμπρη. Θορύβου δὲ πάντα μεστὰ
[5, 89]	ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐς τὴν γῆν	ἢ	ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή τε
[5, 21]	δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν κρίσιν	ἢ	ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν
[5, 21]	τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ σφῶν	ἢ	ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι. ~Αἰδουμένου
[5, 98]	οὔτε ἄγκυραι, ἀλλ' ἐς ἀλλήλας	ἢ	ἐς τὰς πέτρας ἐνηράσσοντο αἱ
[5, 121]	αἱ λοιπαὶ κατεφλέχθησαν ἢ ἐλήφθησαν	ἢ	ἐς τὴν γῆν ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν·
[5, 86]	δέον τι δρῶντας παθεῖν μᾶλλον	ἢ	ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι.
[5, 28]	ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίας ὑμῖν	ἢ	Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν αὐτῇ
[5, 62]	δ' ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον	ἢ	καὶ σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν ἀνήκεστον
[5, 23]	ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου, προδρόμοις ἄρα	ἢ	καὶ τοῖσδε κατασκόποις, συμβαλόντες ἔκτεινάν
[5, 8]	τῆς δὲ οὐκ ἀπολογουμένης μᾶλλον	ἢ	καταλογιζομένης αὐτοῖς, ὅτι καὶ τὰ
[5, 15]	διόπερ αὐτῶν καὶ τῆς ὕβρεως	ἢ	καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε ἑκὼν
[5, 106]	αὐτὰς ἐμβολαῖς ὡς βραχυτέρας ἀνέκοπτον	ἢ	κατέσειον ἢ διερρήγνυον καί, ὅτε
[5, 106]	τῶν μειζόνων ἢ πηδάλια ἀνέκλων	ἢ	κώπας ἀνέκοπτον ἢ ἀπεχώριζον ὅλως
[5, 141]	μου τὴν ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην	ἢ	λαβόντας ἄγειν ἤδη πρὸς αὐτόν.
[5, 132]	τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης	ἢ	λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνος
[5, 39]	αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις πολέμῳ μᾶλλον	ἢ	λιμῷ. ~Ὁ μὲν οὕτως εἶπε
[5, 133]	ἢ διαδεξόμενος Ἀντώνιον, εἰ τέθνηκεν,	ἢ	μεριούμενος ἐπανελθόντι· ἐνθύμιός τέ οἱ
[5, 136]	τὰ Ἀντωνίου, μηδὲν ἔτι πείρας	ἢ	μηχανῆς δεόμενον. Οἷς ὁ Ἀντώνιος
[5, 108]	ναυσὶν ἀντέσχον, τειχομαχῆσαι μᾶλλον ἔφασκεν	ἢ	ναυμαχῆσαι καὶ ὡς νενικηκότας ἐδωρεῖτο,
[5, 97]	Λεπίδῳ μήτε Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα	ἢ	ναύσταθμα γένοιτο εὔκαιρα ἐπὶ τῇ
[5, 71]	οὐκ εὐνοίᾳ τοῦ δεσπότου μᾶλλον	ἢ	ὅπως αὐτὸς ἄρχοι στρατοῦ καὶ
[5, 121]	αὐταῖς ὑπὸ ὁρμῆς οἱ διώκοντες	ἢ	ὁρμιζομένας ἀπέσπων ἢ ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι
[5, 130]	ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσας λαβεῖν	ἢ	ὅσας δοκιμάσειε· καὶ ὑπήντων ὅτι
[5, 77]	τὴν θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ μικρὸν	ἢ	οὐδὲν ἄκος τοῦ λιμοῦ γεγένητο
[5, 36]	παρούσης ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ νῦν	ἢ	παραδιδόναι σφᾶς ἢ τοῦτο χεῖρον
[5, 101]	αἳ τὸν σῖτον ἔφερον, ὁρμούσας	ἢ	παραπλεούσας κατέδυεν ἢ ἀνεδεῖτο ἢ
[5, 57]	Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ'	ἢ	παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς γιγνόμενοις ἐφήδρευεν.
[5, 130]	ἀμέτρους, ὧν αὐτὸν ἐποίουν κριτήν,	ἢ	πάσας λαβεῖν ἢ ὅσας δοκιμάσειε·
[5, 77]	ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν	ἢ	περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν. Ὁ
[5, 141]	χωρεῖν ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς	ἢ	περιμένειν ἀτρεμοῦντα ἐν Μιτυλήνῃ τὰς
[5, 106]	ἐπλεονέκτουν, καὶ ταρσοὺς τῶν μειζόνων	ἢ	πηδάλια ἀνέκλων ἢ κώπας ἀνέκοπτον
[5, 70]	Μηνόδωρος δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς ἐπέστελλεν	ἢ	πολεμεῖν ἐγκρατῶς ἢ βραδύνειν ἔτι,
[5, 41]	σπονδὰς αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας ἅπασιν	ἢ	πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ
[5, 51]	ἢ φίλῳ ἔτι ὄντι φυλάξειν	ἢ	πολεμοῦντος μεγάλην ἰσχὺν προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος
[5, 41]	ἐπανελθόντα καὶ τὸν Λεύκιον ἠξίουν	ἢ	σπονδὰς αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας ἅπασιν
[5, 111]	ἱππέες οἱ τοῦ Πομπηίου διέφθειρον	ἢ	συνελάμβανον, οἱ δ' ἐς τὸ
[5, 55]	εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν μᾶλλον	ἢ	σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει. Πλησίον
[5, 12]	τοῖς παιδίοις, ἐς τὴν ἀγορὰν	ἢ	τὰ ἱερά, ἐθρήνουν, οὐδὲν μὲν
[5, 25]	Οἱ γὰρ περὶ σφῶν δεδιότες	ἢ	τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ τὴν
[5, 17]	οὐ νόμῳ μᾶλλον αὐτῶν ἄρχοντες	ἢ	ταῖς δωρεαῖς. ~Οὕτω μὲν ἐς
[5, 102]	τῆς Καίσαρος γνώμης τι προμαθὼν	ἢ	τεκμηράμενος. Καὶ Μηνόδωρος μὲν αὖθις
[5, 25]	δεδιότες ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι	ἢ	τὴν πολιτείαν ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς
[5, 140]	ἅπαντι τῷ στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν	ἢ	τῆς γε τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν
[5, 93]	αὖθις ἐπιμεμφόμενός τι τῷ Ἀντωνίῳ	ἢ	τῆς συμμαχίας διὰ τὴν εὐπορίαν
[5, 47]	ἢ τίνος χάριτος οὐκ ἀξιωθέντες	ἢ	τί μεῖζον παρ' ἑτέρου προσδοκῶντες
[5, 47]	πυθέσθαι, τί παθόντες ἐξ ἡμῶν	ἢ	τίνος χάριτος οὐκ ἀξιωθέντες ἢ
[5, 17]	οὐδὲ τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον	ἢ	τοῖς συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ
[5, 36]	καὶ νῦν ἢ παραδιδόναι σφᾶς	ἢ	τοῦτο χεῖρον ἡγουμένους θανάτου μάχεσθαι
[5, 19]	ὑπὸ Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος	ἢ	ὑποκρινάμενος ἐφ' ἑαυτὸν καὶ τοὺς
[5, 11]	αὐτῷ ἐς ἱερὰ ἢ γυμνάσια	ἢ	φιλολόγων διατριβὰς μόναι καὶ δίαιτα
[5, 51]	τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ	ἢ	φίλῳ ἔτι ὄντι φυλάξειν ἢ
[5, 35]	διατειχίσματος, πόαν εἴ τινα εὕροιεν	ἢ	φυλλάδα χλωράν, νεμόμενοι. Καὶ τοὺς
[5, 14]	μὴ περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξης	ἢ	χάριτος τῆς ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας
[5, 106]	ταπεινοτέρας ἀφ' ὑψηλοῦ καὶ κόρακας	ἢ	χεῖρας σιδηρᾶς εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ
[5, 44]	κωλῦσαι τοὺς κινδυνεύειν ἐν τύχαις	ἢ	χρείαις ἐθελήσοντάς ποτε ὑπὲρ σοῦ,
[5, 22]	τὸν μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ'	ἢ	χρήματα μόνα ἀγείρειν ἐν ξένοις
[5, 25]	ἐς αὐτὸν ἐχώρουν μάλιστα· καὶ	ἡ	ἄλλη νεότης ὡρμημένη στρατεύεσθαι διὰ
[5, 33]	τε ἦσαν αὐτῷ πυκναὶ καὶ	ἡ	ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα διμέτωπος, ἔς
[5, 76]	διεκρίνοντο, καὶ νῆες καθείλκοντο, καὶ	ἡ	ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα συνεκινεῖτο. ~Καὶ
[5, 119]	τῶν πολεμίων ἴση μὲν ἦν	ἡ	βία τῶν ἀνδρῶν, ὁ δὲ
[5, 131]	τὴν ἐλευθερίαν ᾐτήκει Πομπήιος, καὶ	ἡ	βουλὴ καὶ αἱ συνθῆκαι δεδώκεσαν.
[5, 10]	καὶ στρατηγὸν αὐτῇ Σκαῦρον ἀποδείξαντος,	ἡ	βουλὴ μετὰ Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους
[5, 90]	πέλαγος οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι·	ἡ	γὰρ στενότης ἡ τοῦ χωρίου
[5, 10]	Συρίας τυράννων ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων.	Ἡ	γὰρ Συρία μέχρι μὲν ἐπ'
[5, 80]	μόνη τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶς	ἡ	γενομένη Καίσαρι διεφθάρη· καὶ ἔδοξε
[5, 90]	νεῶν ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ	ἡ	γῆ τοῦ κλύδωνος οὐχ ἧσσον
[5, 76]	ἦν Ἑλληνικὸν καὶ μεθ' Ἑλλήνων	ἡ	γυμνασία πανηγύρεις τε σὺν θυμηδίᾳ
[5, 14]	Λεύκιος Ἀντώνιος, ὑπατεύων τότε, καὶ	ἡ	γυνὴ τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ
[5, 11]	ἐς Αἴγυπτον ᾔει πρὸς Κλεοπάτραν.	~Ἡ	δὲ αὐτὸν ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ
[5, 93]	ἔλεγε τοῖς ἐν πορθμῷ καταλαβοῦσιν,	ἡ	δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ Μαικήνα.
[5, 27]	καὶ μείζους καὶ ἐνέδραι πολλάκις.	Ἡ	δὲ εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐς
[5, 40]	τρεῖς ἐπιλεξάμενος ἐκ τῶν ἀρίστων·	ἡ	δὲ πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ μὲν
[5, 93]	συντιθέμενον τῷ Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος,	ἡ	δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ γάμων
[5, 82]	τὸν ἔμβολον τῆς Μηνοδώρου νεώς,	ἡ	δὲ τὸν ταρσὸν τῆς Μενεκράτους·
[5, 107]	καὶ ἐς τὰ κοῖλα ἀνέρρηξεν·	ἡ	δὲ τούς τε ἐν τοῖς
[5, 62]	δὲ οὐκ ἔστι τῶν ἀνδροφόνων,	ἡ	δὲ ψῆφος αὐτῷ κατ' ὀργὴν
[5, 39]	κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ τινας	ἡ	διαβολή, καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο
[5, 3]	καὶ ὥριστο, εἰ Καίσαρι ψευδὴς	ἡ	διαβολὴ φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ
[5, 18]	ἠνώχλουν, καὶ ἠνώχλουν ἀδεῶς, καὶ	ἡ	δόξα ἐς τοὺς στρατιώτας ἐφέρετο.
[5, 99]	Μάγνου· οὐ γὰρ αὐτοὺς ἐξέλιπεν	ἡ	δόξα τοῦ ἀνδρὸς τούτου· τοὺς
[5, 53]	ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ἐστράτευον· οὕτως	ἡ	δόξα τῶν ἐν Φιλίπποις γεγονότων
[5, 130]	κίονι νεῶν ἐμβόλων. Καὶ ἕστηκεν	ἡ	εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι τὴν
[5, 97]	Καὶ τῆς ἀναγωγῆς τοῦ Καίσαρος	ἡ	ἡμέρα προείρητο πᾶσι, καὶ ἦν
[5, 89]	καὶ ξύλοις ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ	ἡ	θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων καὶ
[5, 90]	πάντα ἦν ἑκατέροις· καὶ οὐχ	ἡ	θάλασσα μόνη τοῖς ἐς αὐτὴν
[5, 110]	Παρήλαυνε δὲ τῷ Πομπηίῳ καὶ	ἡ	ἵππος, ἐς τάχος διερίζουσα τῷ
[5, 74]	δὲ ἥ τε πόλις καὶ	ἡ	Ἰταλία, ἐπαιάνιζον αὐτίκα ἅπαντες ὡς
[5, 27]	στρατῷ πόλεις ἔτι μόναι, ἀλλ'	ἡ	Ἰταλία σχεδὸν ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη
[5, 43]	οὔτε Μάνιος οὔτε Φουλβία, οὔτε	ἡ	κληρουχία τῶν ἐν Φιλίπποις πεπολεμηκότων
[5, 125]	αὐτῶν δὲ τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων	ἡ	λοιπὴ τοῦ Λεπίδου στρατιά, καὶ
[5, 83]	πάντες, ἔνθα καὶ τῆς προτέρας.	Ἡ	μὲν δὴ ναυμαχία ἐς τοῦτο
[5, 82]	ὑπὸ ῥύμης ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν	ἡ	μὲν τὸν ἔμβολον τῆς Μηνοδώρου
[5, 94]	ἐπεδείκνυτο. Οὕτως αὐτοῖς ἦν συνεχὴς	ἡ	μεταβολή, πρός τε τὰς ὑπονοίας
[5, 80]	ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν νεῶν	ἡ	ναυαρχὶς ἡ γενομένη Καίσαρι διεφθάρη·
[5, 93]	καθάπερ ὡμολόγητο. Καὶ τάδε μὲν	ἡ	Ὀκταουία, Ἀντώνιος δὲ καὶ τὸν
[5, 76]	αὖθις καὶ μετὰ τῆς ἐσθῆτος	ἡ	ὄψις ἐνηλλάσσετο, καὶ πλῆθος ἦν
[5, 65]	τε καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες ἔπαθον,	ἡ	Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ
[5, 13]	ἀρχῆς, κατεφρόνουν. Καὶ γὰρ αὐτοῖς	ἡ	πενταετία παρώδευε, καὶ τὸ ἀσφαλὲς
[5, 9]	εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ μὲν	ἡ	περὶ ἅπαντα τέως ἐπιμέλεια ἀθρόα
[5, 96]	βωμοὶ ψαύουσι τῆς θαλάσσης, καὶ	ἡ	πληθὺς αὐτοὺς περιέστηκε κατὰ ναῦν
[5, 56]	ἰσθμὸν καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ'	ἡ	πόλις χερρόνησος ἐν μηνοειδεῖ λιμένι,
[5, 1]	τοῦ μέρους τῆς ἡγεμονίας καὶ	ἡ	Ῥωμαίων ἀρχὴ πᾶσα περιῆλθεν ἐς
[5, 79]	γάρ ποτε αὐτοὺς ἀνέπαυε φόβων	ἡ	τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία) εἴτε τι
[5, 90]	ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ στενότης	ἡ	τοῦ χωρίου καὶ τὸ φύσει
[5, 13]	ἐς τὴν ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον,	ἡ	τῶν δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς
[5, 133]	ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ τὸ συμβὰν	ἡ	φήμη μειζόνως μετέφερεν, αὖθις ἦν
[5, 19]	γὰρ δὴ γυναικός τι παθοῦσα	ἡ	Φουλβία τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐς
[5, 13]	πενταετία παρώδευε, καὶ τὸ ἀσφαλὲς	ἡ	χρεία συνῆγεν ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων,
[5, 130]	τῆς νήσου διεπέρα. ~Ἐρχομένῳ δ'	ἥ	τε βουλὴ τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους,
[5, 76]	τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ,	ἥ	τε ἐσθὴς αὖθις καὶ μετὰ
[5, 12]	δὲ ἐς τὴν Ῥώμην ἐπανιόντι	ἥ	τε νόσος αὖθις ἤκμαζεν ἐν
[5, 74]	ὥδευον ἐς Ῥώμην. Πυθόμεναι δὲ	ἥ	τε πόλις καὶ ἡ Ἰταλία,
[5, 17]	ἐς ἔχθραν κοινὴν Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο·	ἥ	τε τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισις μία,
[5, 2]	καὶ Λέπιδον μεθ' ἑτέρας δυνάμεως,	ἣ	Βρούτῳ καθίστατο Κρήτην, πρὸς Μοῦρκον
[5, 59]	ὁ θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις,	ἣ	διὰ τὸν Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε
[5, 69]	ἐς νῆσον ὡρμίσθη τὰς Πιθηκούσας,	ἣ	νῦν ἐστιν Αἰναρία. Καὶ μαθὼν
[5, 98]	ὄντα συμπεφεύγει, χωρὶς ἑξήρους μιᾶς,	ἣ	περὶ τῇ ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς
[5, 137]	ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ προδοσίας κατέλαβεν,	ἣ	πολλοὺς εἶχεν Ἰταλοὺς ἐξ ἐποικίσεως
[5, 95]	χρόνος αὐτοῖς ἔληγε τῆς ἀρχῆς,	ἣ	τοῖς τρισὶν ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν
[5, 105]	δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν Στρογγύλην,	ἣ	τῶν πέντε νήσων ἐστὶ τῶν
[5, 11]	δίαιτα μεθ' Ἑλλήνων ὑπὸ Κλεοπάτρᾳ,	ᾗ	δὴ καὶ μάλιστα τὴν ἐπιδημίαν
[5, 39]	ἀνδρῶν ἀρχὴν καὶ οὐδ' ἐφ'	ᾗ	συνέστη προφάσει, Κασσίου καὶ Βρούτου
[5, 116]	καὶ Ἀρτεμισίου, πολίχνης βραχυτάτης, ἐν	ᾗ	φασι τὰς Ἡλίου βοῦς γενέσθαι
[5, 10]	μέχρι μὲν ἐπ' Ἀντίοχον τὸν	Εὐσεβῆ	καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν
[5, 91]	πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ	γῇ	διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος.
[5, 90]	ἐς βοήθειαν τοὺς ἐν τῇ	γῇ	παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν
[5, 71]	παρῆλθον ἐς τὸ πρὸς τῇ	γῇ	πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιος καὶ
[5, 82]	οἱ δὲ ἄνδρες ὥσπερ ἐν	γῇ	πόνου καὶ ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον.
[5, 90]	ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ	γῆ	τοῦ κλύδωνος οὐχ ἧσσον ἦν
[5, 81]	ὅτε βούλοιντο, καὶ σκαφῶν ἑτέρων	ἀλλαγὴ	παρὰ μέρος· οἱ δὲ ἔκαμνον
[5, 132]	Ἰταλίας περιφανῶς καὶ τῶν γιγνομένων	ἁρπαγῇ	μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ
[5, 142]	αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ τῇ	ὀργῇ	καὶ ἠδόξει, Πομπήιος ὤν, ἐπὶ
[5, 135]	αὐτῷ καὶ οὐδ' ἐν τῇ	φυγῇ	καταλιπόντος, εἰρηνεύοντι μὲν μέγα κλέος,
[5, 44]	τὸν πάντων αἴτιον. Ἀφ' ἧς	δὴ	γνώμης αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ
[5, 19]	ἀφίξεσθαι κατὰ τάχος. Τότε γὰρ	δὴ	γυναικός τι παθοῦσα ἡ Φουλβία
[5, 28]	γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν	δὴ	διὰ τάδε ὀκνῶ καὶ νῦν
[5, 109]	ἔτι παρεῖναι νομίζοι. Ἀγρίππας μὲν	δὴ	διαναπαύσας τὸν στρατόν, ἐς ὅσον
[5, 30]	τοῦ πολέμου τοιάδε. Λευκίου μὲν	δὴ	δύο τέλη περὶ Ἄλβην ἐστασίασε
[5, 80]	τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν	δὴ	καθιστάμενος ὁ Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν
[5, 126]	ἧς εἶχεν ἱερωσύνης. Ὁ μὲν	δὴ	καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκις καὶ τῶν
[5, 10]	τυράννοις τῶν Παρθυαίων· ἐσέβαλον γὰρ	δὴ	καὶ ἐς τὴν Συρίαν οἱ
[5, 54]	τε καὶ Λευκίου. Οὕτω μὲν	δὴ	καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε
[5, 11]	μεθ' Ἑλλήνων ὑπὸ Κλεοπάτρᾳ, ᾗ	δὴ	καὶ μάλιστα τὴν ἐπιδημίαν ἀνετίθει.
[5, 1]	πλείοσιν οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ	δὴ	καὶ μετὰ Κάσσιόν τε καὶ
[5, 50]	ἐνοχλούντων τὰ πεζὰ μάλιστα· ὧν	δὴ	καὶ μόνων Ἀγρίππας ἔπεισε μεταθέσθαι
[5, 67]	ὑπὲρ οἰκείας δυναστείας, ὑπὲρ ἧς	δὴ	καὶ προγραφὰς καὶ σφαγὰς καὶ
[5, 39]	πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ, ᾧ	δὴ	καὶ πρὸς τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν
[5, 92]	ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν. Ὁ μὲν	δὴ	καὶ τῆς λύπης ἀνίη καὶ
[5, 1]	οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς πω, διὸ	δὴ	καὶ τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ πλείοσιν
[5, 51]	παραδόντος ἅπαντα ἀμαχεί. Ὁ μὲν	δὴ	Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε ἔργῳ ἕνδεκα
[5, 86]	ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων. ~Ὁ μὲν	δὴ	Καῖσαρ ἐξήλατο τῆς νεὼς ἐπὶ
[5, 4]	τὴν Ἰταλίαν ὑπολελειμμένων. ~Ὁ μὲν	δὴ	Καῖσαρ ἐπὶ τὸν Ἰόνιον ᾔει,
[5, 39]	ἡμετέρων στρατηγῶν ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν	δὴ	καλῶς εἶχεν ἀγωνίσασθαι μέχρι τοῦ
[5, 32]	κατὰ σπουδὴν ὡς ἐπὶ τοῦτο	δὴ	κεφάλαιον τοῦ πολέμου, ἐν ᾧ
[5, 65]	τῆς Ἰωνίας ἐπιδραμόντα. Ἃ μὲν	δὴ	Λαβιηνός τε καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες
[5, 121]	ταῖς χροιαῖς τῶν πύργων, αἷς	δὴ	μόναις διέφερον ἀλλήλων, ὁ Ἀγρίππας
[5, 7]	ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος· τούτοις γὰρ	δὴ	μόνοις ἀδιάλλακτος ἦν. Παρηγόρει δὲ
[5, 83]	καὶ τῆς προτέρας. Ἡ μὲν	δὴ	ναυμαχία ἐς τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ
[5, 82]	αὐτῶν κρατήσειν ἔμελλεν. Αἱ μὲν	δὴ	νῆες ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης ἐνέπεσον
[5, 29]	Καῖσαρ. Καὶ τούτων οἱ μὲν	δὴ	πἅλιν ἐς τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον·
[5, 17]	τὰ ὅμοια μεταβολήν. Ὅμοια γὰρ	δὴ	πάντα ἦν, καὶ οὐδὲ ἕτερα
[5, 67]	τοὺς αὐτοὺς ἑκατέρωθεν ναυκρατοῦντας. Ἐπετίμητο	δὴ	πάντα, καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν
[5, 118]	κριθῆναι περὶ ἁπάντων. Τὰ μὲν	δὴ	πεζὰ τοῦ Καίσαρος ἐδεδίει, ταῖς
[5, 14]	συνεχώρουν ἔτι πλέον ἀδικεῖν. Ἄλλο	δὴ	πλῆθος ἦν ἑτέρων πόλεων, αἳ
[5, 53]	τὰ χωρία ἔχουσιν· ἐς γὰρ	δὴ	Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν γεωργῶν
[5, 39]	τῆς ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας. Πέμψω	δὴ	πρὸς τὸν κεκρατηκότα καὶ δεήσομαι
[5, 45]	ἐμὲ δίκαιόν ἐστι ποιεῖν· ὃ	δὴ	προτιμήσω διά τε τοὺς θεοὺς
[5, 43]	ἀμύνεσθαί με ἀδικοῦντα. Τεχνάζειν μὲν	δή	σε ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα δέ,
[5, 86]	οὐκ ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι. Τοῦτο μὲν	δὴ	συγκύρημα τοῖς ὑπολοίποις ἐκ τοῦ
[5, 69]	ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεις. Λίβων μὲν	δὴ	συνεὶς τῶν ἐχθρῶν ἐνδιδόντων ἠξίου
[5, 69]	Λίβωνι ἀνεδέχετο αὐτός. Οἱ μὲν	δὴ	ταχέως ἐπέστελλον, καὶ ὁ Πομπήιος
[5, 71]	ἐλθόντα ἐς Σικελίαν. ~Μοῦρκος μὲν	δὴ	τεθνήκει, τῶν δ' ἄλλων τὸν
[5, 49]	Βιθυνικὸς καὶ ἕτεροι. Τοῦτο μὲν	δὴ	τέλος ἦν τῆς ἐν Περυσίᾳ
[5, 38]	οἰμῴζοντας ἀπῆγεν ἄκοντας. ~Τὸ μὲν	δὴ	τέλος τῆσδε τῆς τειχομαχίας, ἐκθυμοτάτης
[5, 33]	ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκος μὲν	δὴ	τέλος τοῦ Καίσαρος ἐς Ῥώμην
[5, 49]	τοῦ Ἡφαιστείου μόνου. Τόδε μὲν	δὴ	τῇ Περυσίᾳ τέλος ἦν, δόξαν
[5, 66]	ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡς ἐπὶ	δή	τι μόνου χρῄζων καὶ εὐθὺς
[5, 2]	προεξείλεκτο ἀπὸ τῆς Ῥόδου. Ἐς	δὴ	τὸ ναυτικὸν τοῦτο ὡς ἐς
[5, 46]	ἀριθμοῦ τοῦ παρόντος. Οἱ μὲν	δὴ	τὸ σύνθημα λαβόντες τὰς φυλακὰς
[5, 68]	τοῦ κινδύνου τὸν Καίσαρα περιφανῶς	δὴ	τότε μάλιστα οὗτος ἐξείλετο καὶ
[5, 73]	Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα, τρίτον	δὴ	τότε μέλλοντας ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένους
[5, 5]	ὅμιλος ἑτέρου στρατοῦ. Ἐκ μὲν	δὴ	τοῦ πλήθους τῶν ἀνδρῶν τὸ
[5, 37]	ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι. Τότε γὰρ	δὴ	τῶν τειχῶν αὐτοὺς κατήρειψαν καὶ
[5, 132]	αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν	δὴ	τῶν τότε στάσεων ἐδόκει τέλος
[5, 16]	ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν. Οἱ μὲν	δὴ	φίλοι τῷ Καίσαρι παρῄνουν μηδὲ
[5, 8]	αὐτὴν ἐς νόσον ἐνέβαλεν, ἧς	δὴ	χάριν οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων
[5, 80]	μεταγαγεῖν ἐς Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν	δὴ	χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη
[5, 142]	δ' ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει. Τότε	δὴ	χιλίοις καὶ πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας
[5, 135]	αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ·	ἤδη	γάρ σοι καὶ ἐν χερσὶν
[5, 95]	τῷ ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς	ἤδη	γενομένης αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος δέ, εἴτε
[5, 58]	αὐτῶν τὸν ἐπίπλουν τοῦ Καίσαρος.	Ἤδη	δ' αὐτῷ καὶ τὰ μηχανήματα
[5, 137]	μεγάλοις εὐθὺς ἐστράτευε τοὺς Ἰταλούς.	Ἤδη	δὲ ἔχων ἱππέας τε διακοσίους
[5, 71]	ἐπεὶ καὶ Πομπήιον αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν	ἤδη	διὰ τὸ Μούρκου μύσος· καὶ
[5, 127]	στρατὸν ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν	ἤδη	διδούς, τά δὲ ὑπισχνούμενος, στεφάνους
[5, 22]	ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν μὲν	ἤδη	διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐς δὲ
[5, 55]	ἔπλει. Πλησίον τε ἦσαν ἀλλήλων	ἤδη,	καὶ αἱ ναυαρχίδες ἐκ τῶν
[5, 86]	καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε γὰρ	ἤδη,	καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ ἐθάρρουν
[5, 114]	τῶν ἑξῆς αὐχένων ἀπεγίνωσκον αὑτῶν	ἤδη	καὶ μεθεῖντο ὑπὸ δίψης καὶ
[5, 2]	Ῥοδίους νεωτερίζοντας εὑρών (ἐτεθνήκει γὰρ	ἤδη	καὶ ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε τὴν
[5, 99]	ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ πλησίον ἦν	ἤδη	καὶ ὁ δεύτερος ἐς Σικελίαν
[5, 54]	νῦν ὁμολογοίη περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς	ἤδη	καὶ Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ
[5, 46]	συμπλεκόμενοι, κοινωνούντων ἑκατέροις τοῦ πάθους	ἤδη	καὶ τῶν νεοστρατεύτων· οὐδὲ ἦν
[5, 125]	τὰ ὅπλα. Βολαί τε ἦσαν	ἤδη,	καὶ τῶν ὁπλοφόρων τις τῶν
[5, 81]	μὲν αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου ἐπιπλέοντος	ἤδη	Καίσαρος ᾔσθετο, πρὸς δὲ τὸν
[5, 86]	φθόρου ἐπεφαίνοντο ἐκ πόντου προσπλέοντες	ἤδη	Καλουίσιός τε καὶ Μηνόδωρος. Καὶ
[5, 121]	ναῦς ἐθάρρυνε τοὺς συνόντας ὡς	ἤδη	κατορθοῦντας· καὶ τοῖς πολεμίοις αὖθις
[5, 143]	καὶ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον	ἤδη,	λαθὼν δ' ἐπ' ἐκείνοις ἐς
[5, 21]	δὲ καὶ Φουλβία πρὸς Λέπιδον,	ἤδη	λέγουσα περὶ τοῖς τέκνοις δεδιέναι·
[5, 31]	εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων καὶ ἡγουμένων	ἤδη	λελύσθαι τὴν τῶν τριῶν ἀρχήν,
[5, 109]	ἐς Ἱεράν. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἤδη	μὲν ἐς Λευκόπετραν ἐκ τοῦ
[5, 51]	Καληνὸς ἡγεῖτο, ὁ Καῖσαρ ἐπεβούλευεν,	ἤδη	μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων
[5, 41]	αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο οὖν ἀλλήλοις	ἤδη	μετὰ τῶν φίλων καὶ περιφανεῖς
[5, 54]	τῆς πατρίδος πρὸς σέ, καίπερ	ἤδη	μοι γενόμενον εὐεργέτην. Εἰ δ'
[5, 8]	χάριν οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων	ἤδη,	ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ ὄψει
[5, 85]	πόρου τὸ πλέον καὶ Στυλίδα	ἤδη	παραπλέοντι καὶ ἐς τὸ Σκύλλαιον
[5, 80]	περιμείναντα ἐμέμφετο, τὴν δ' οὖσαν	ἤδη	παρασκευὴν ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννης
[5, 24]	καὶ πολεμεῖν ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν	ἤδη	πικροῖς κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο. Στρατὸς
[5, 27]	τὸν Καίσαρα, ὡς ἐς οἰκεῖον	ἤδη	πόλεμον ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι.
[5, 82]	ἀφ' ὑψηλοῦ βιαιότερα. Τεθνεώτων δ'	ἤδη	πολλῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων,
[5, 29]	εἶπεν, ὅτι καὶ τῶν ἔργων	ἤδη	προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 41]	καὶ τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων	ἤδη,	προλαβὼν ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ
[5, 141]	Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντας ἄγειν	ἤδη	πρὸς αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν
[5, 38]	ἔδρων. Ἐνεδίδου τε ὁ Λεύκιος	ἤδη	πρὸς διαλύσεις ἐλέῳ τοσοῦδε πλήθους
[5, 134]	ὃν συνέθετο· ἐκράτεις δ' ἂν	ἤδη	πρὸς οἷς εἶχες καὶ τῆς
[5, 85]	δύο ναῦς περὶ ἑκάστην ἐθορυβοῦντο	ἤδη,	πρός τε τὰς πέτρας ἀρασσόμεναι
[5, 37]	μηχανήματα συνέτριψαν καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν	ἤδη	σὺν καταφρονήσει. Τοῖς δὲ τὰ
[5, 142]	οὖν ὁ Πομπήιος καὶ δεδιὼς	ἤδη	τὰ οἰκεῖα, ἑαυτὸν ἄνευ σπονδῶν
[5, 15]	ἦν καὶ τὸ παροδεύειν σφίσιν	ἤδη	τὴν τῆς ἀρχῆς πενταετίαν καὶ
[5, 2]	τὸ ναυτικὸν τοῦτο ὡς ἐς	ἤδη	τινὰ ἰσχὺν συνέθεον, ὅσοι ἦσαν
[5, 101]	ἄνδρα ἀπὸ βουλῆς, μεθῆκε, μνώμενος	ἤδη	τὸ μέλλον. ~Μινδίῳ δὲ Μαρκέλλῳ,
[5, 55]	διαστήματος ἕπεσθαι κελεύσας. Καθορωμένου δὲ	ἤδη	τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί τε τῷ
[5, 99]	διορθούμενα τριάκοντα ἡμέρας ἀναλώσειν ἔμελλεν,	ἤδη	τοῦ θέρους προκόπτοντος· ὅθεν ἦν
[5, 114]	πηγὴν κατεῖχον πολέμιοι, καὶ παντελὴς	ἤδη	τοὺς τοῦ Κορνιφικίου κατεῖχον ἀθυμία,
[5, 140]	μετῆλθον. ~Ὁ δ' ἔρημος ὢν	ἤδη	φίλων ἐς τὰ μεσόγαια τῆς
[5, 36]	εἶχον τολὺν καὶ κλίμακας ἐς	εἴδη	πάντα διεσκευασμένας. Ἐφέρετο δὲ καὶ
[5, 36]	τάδε ἐγίγνετο κατὰ μέρη πολλά·	ἐπειδὴ	δέ τινας ἐς πολλὰ διαιρουμένοις
[5, 25]	νεότης ὡρμημένη στρατεύεσθαι διὰ τὰ	κέρδη	καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ'
[5, 107]	ὅσα τῆς θαλάσσης οἱ ποταμοὶ	τεναγώδη	πεποιήκεσαν. ~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων αὐτὸν
[5, 114]	μὲν ἐπιχώριοι μόνης ὁδεύουσι νυκτός,	πνιγώδη	τε οὖσαν ἀπ' ἐκείνου καὶ
[5, 7]	καὶ βασιλεῦσιν, ἐν μὲν Καππαδοκίᾳ	Ἀριαράθῃ	τε καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ
[5, 1]	στάσεως, τοῖς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον	ἐπανῃρέθη,	καὶ Λέπιδος ἐξέπεσε τοῦ μέρους
[5, 82]	βραχίονα ἐτρώθη, καὶ ὁ ὀβελὸς	ἐξῃρέθη,	ὁ δὲ Μενεκράτης τὸν μηρὸν
[5, 79]	τῇ σκηνῇ πρὸς θηρίων τις	εὑρέθη	δεδαπανημένος, ἄνευ τοῦ προσώπου μόνου,
[5, 67]	δ' ἐς αὐτὸν οὐκ ὄντων	προυτέθη	διάγραμμα, εἰσφέρειν ἐπὶ μὲν τοῖς
[5, 29]	τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος εἴτε	ἀληθῆ,	πολεμεῖν, ἐάν τις αὑτοῦ τὴν
[5, 125]	ὁ Καῖσαρ ἐς τὸν θώρακα	ἐβλήθη·	τὸ δὲ βέλος οὐκ ἐξίκετο
[5, 138]	Πομπήιον ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν ὄπισθεν	ἐξεβλήθη	τοῦ στρατοπέδου. Καὶ φεύγοντας αὐτοὺς
[5, 62]	αἰτίαν ἔχεις· εἰ γὰρ οὐκ	ἐπολεμήθη	κατὰ τὴν Ἰταλίαν, οὐδ' ἂν
[5, 142]	Τιτίῳ· ὁ δὲ νυκτὸς τὰ	συνήθη	πυρὰ καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς
[5, 100]	ὑπὸ τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν	συνήθη	τοῖς αὐτοκράτορσι χλαμύδα ἐκ φοινικῆς
[5, 58]	ἐδυσχέραινεν. Ὡς δὲ καὶ Σερουίλιος	ἀπηγγέλθη	προσιὼν τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων
[5, 49]	περιήνεγκαν ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ	ἐνεπρήσθη	χωρὶς τοῦ Ἡφαιστείου μόνου. Τόδε
[5, 61]	λογοποιούμενα οὐδὲ Ἀντώνιος ἐπίστευεν, ἕως	ἀπεκλείσθη	τοῦ Βρεντεσίου καθάπερ πολέμιος. Καὶ
[5, 98]	Λεπίδου μὲν ὁλκάδας ἀνέτρεψε πολλάς,	ὡρμίσθη	δὲ ὅμως ἐς Σικελίαν καί,
[5, 69]	δὲ ὁ Λίβων ἐς νῆσον	ὡρμίσθη	τὰς Πιθηκούσας, ἣ νῦν ἐστιν
[5, 34]	ὁ Λεύκιος μάλα προθύμως ἀγωνιζόμενος	ἀνεώσθη.	Τῶν δ' αὐτῶν ἡμερῶν ἐν
[5, 109]	μαχομένων δὲ λαμπρῶς τῶν φρουρῶν	ἐξεώσθη.	Προσεχώρησαν δ' ἕτεραι πόλεις αὐτῷ
[5, 98]	μιᾶς, ἣ περὶ τῇ ἄκρᾳ	διελύθη·	λιβὸς δὲ τὸν νότον μεταλαβόντος
[5, 38]	ἐπεῖχεν. Ὡς δὲ ὁ Καῖσαρ	ὤφθη	τοὺς αὐτομόλους φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ
[5, 20]	διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ,	ἐπράχθη	γε μὴν αὐτῶν δύο μόνα
[5, 6]	ἄλλα ἐς τὴν ἑκάστων δύναμιν	ἐπετάχθη.	~Περιιόντι δ' αὐτῷ τὰ ἔθνη
[5, 123]	αἱ νῆες ὥρμουν ἐπ' ἀγκυρῶν·	ἐλέχθη	γὰρ αὐτὰς ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδος
[5, 89]	ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς τὸ πελαγιώτερον	ἀνήχθη	καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν· ἀσθενέστερον
[5, 82]	μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ τὸν βραχίονα	ἐτρώθη,	καὶ ὁ ὀβελὸς ἐξῃρέθη, ὁ
[5, 92]	οὐδ' ἐς ἥμισυ τῶν νεῶν	περιεσώθη,	καὶ τοῦτο σφόδρα πεπονηκός. Καταλιπὼν
[5, 115]	τοῦ στρατοῦ τὸ φθάσαν μέρος	περιεσώθη	πρὸς Ἀγρίππαν ἐς Μύλας· ~ἄρτι
[5, 123]	Σικελίας, πρόφασιν ἔχων, ὅτι πρῶτος	ἐπιβαίη	τῆς νήσου καὶ πλέονας πόλεις
[5, 32]	ἱππέων, λεηλατεῖν τὰ Καίσαρος, ἵνα	ἀνασταίη.	Αὐτὸς δὲ παρῆλθεν ἐς τὴν
[5, 54]	τὸν στρατόν, ἵνα μὴ ἄναρχος	εἴη,	διὰ τῶν ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν
[5, 101]	οἷος ἐχθρός τε καὶ φίλος	εἴη,	Ῥέβιλον μὲν ἑλών, ἄνδρα ἀπὸ
[5, 1]	Ὅθεν ἄν τι καὶ Αἰγύπτιον	εἴη	τῆσδε τῆς βίβλου μέρος, ὀλίγον
[5, 38]	διδαχή τε σφίσι καὶ φόβος	εἴη	τοῖς πολεμίοις. Ἀθυμία δὲ ἐπεῖχε
[5, 41]	ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος, ἵνα ἐλεύθερον	εἴη	τῷ Λευκίῳ βουλεύεσθαί τε καὶ
[5, 115]	μὲν ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος	εἴη·	ὑπὸ δὲ ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον
[5, 63]	αὐτὸ τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα	εἰδείη	πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν οὖν
[5, 38]	ἥπτετο τοῦ Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων	ἐκδοθείη.	~Γενομένης οὖν τινος ἐς τοῦτο
[5, 8]	καὶ στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα	κωλυθείη	ὑπό τε ἀνέμου καὶ αὐτοῦ
[5, 31]	δείσας ἐπὶ τῷ Σαλουιδιηνῷ μὴ	κυκλωθείη,	Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον
[5, 3]	εἰ Καίσαρι ψευδὴς ἡ διαβολὴ	φανείη,	ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ Λεπίδῳ. Ἀφίεσαν
[5, 92]	μὲν δὴ καὶ τῆς λύπης	ἀνίη	καὶ λαμπροτέραν τῆς προτέρας παρασκευῆς
[5, 54]	τοιούτου τυχὼν αὑτοῦ μηδὲ νῦν	ὁμολογοίη	περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη καὶ
[5, 47]	τοὺς ἀπάξοντας ἐς τὰς πόλεις	δοίη.	~Καθεζόμενος δ' ἐπὶ τοῦ βήματος
[5, 80]	καὶ διὰ τοῦτο Πελοπόννησον οὐ	δοίη.	~Ὡς δὲ αὐτῷ τὰ ἐν
[5, 21]	κρινεῖν τοῖς ἄρχουσιν αὖθις, ὃ	δοκοίη	δίκαιον εἶναι, καὶ τοὺς ἀπειθοῦντας
[5, 70]	προπολεμοῦντος καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ	καραδοκοίη,	κρεισσόνων ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις
[5, 63]	τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς συμμαχίαν	καλοίη.	Τῆς δὲ μητρὸς οὐκ ἀπελπιζούσης
[5, 68]	πλήθους τὰ νεκρά, ἵνα μὴ	ἐνοχλοίη	θεωρούμενα, ἐς τὸν ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο·
[5, 57]	εἰ δ' ὁ Ἀντώνιος ἀπειθῶν	πολεμοίη,	Καίσαρι ἀμύνειν. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 52]	χρόνῳ, αὐτὸς δέ, εἰ μὲν	πολεμοίη	Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ συμμάχῳ, εἰ
[5, 136]	καὶ εἰ τῷ ὄντι ταῦτα	φρονοίη	Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον
[5, 61]	ἔφη, τοὺς μὲν ἐχθροὺς φίλους	ποιῇ,	τοὺς δὲ φίλους ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς
[5, 9]	ἐπὶ τῆς ὄχθης, εἴ τις	ἐπιχειροίη	σκευασαμένων τόξοις, πρὸς ἃ πεφύκασιν
[5, 17]	αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις ὑπὸ	ἀνάγκῃ	νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις, οὐδὲ
[5, 23]	Λεύκιον, χωρίον τε ὥριστο τῇ	δίκῃ	Γάβιοι πόλις ἐν μέσῳ Ῥώμης
[5, 23]	δύο τοῖς ἐροῦσιν ὡς ἐν	δίκῃ.	Πρότερος δ' ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν
[5, 55]	φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ τῇ	καταδίκῃ	καὶ ἐν Φιλίπποις Ἀντωνίῳ καὶ
[5, 37]	τὰ ὅπλα παταγησάντων οἷον ἐπὶ	νίκῃ,	ἐρεθισθέντες οἱ τοῦ Λευκίου τὰς
[5, 111]	μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς ἦν, ἐπὶ	νίκῃ.	~Καίσαρα δ' ἐν τοῖς ὑπηρετικοῖς
[5, 92]	ὁ Ἀντώνιος συνθέμενος συμμαχήσειν καὶ	νίκη	κατὰ Κελτῶν τῶν Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής,
[5, 3]	καὶ ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ	νίκῃ	τῇ περὶ Φιλίππους ἔθυόν τε
[5, 34]	πλῆθος τῷ πολέμῳ καὶ τῇ	νίκῃ	φανερῶς ἐπηρῶντο καὶ ἐς τὰς
[5, 145]	καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ τῇ ὁμόρῳ	Μακεδονικῇ.
[5, 110]	σύμμαχοι χωρὶς καταλόγου δισχίλιοι καὶ	ναυτικὴ	δύναμις ἐπὶ τούτοις. ~Τὰ μὲν
[5, 65]	καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες ἔπαθον, ἡ	Παρθυικὴ	δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν
[5, 69]	ἀλλήλοις ἐνδώσοντας, ὅ τι ἂν	δοκῇ·	βιασαμένου δὲ καὶ ἐς τοῦτο
[5, 22]	μέλλον, ἃ ἂν κοινῇ βουλευομένοις	δοκῇ,	μόνα πράσσειν. Οὕτω μὲν θρασέως
[5, 78]	ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ	συνδοκῇ.	~Ὁ δὲ ἦλθε μὲν ἐς
[5, 120]	ἐχρῶντο καὶ φωνῇ σχεδὸν ἅπαντες	Ἰταλῇ,	τά τε συνθήματα μιγνυμένων ἐς
[5, 36]	ἐς τὰ τείχη μεθιέντες, καὶ	βέλη	παντοῖα καὶ λίθοι, καὶ γέρρα
[5, 37]	ἐπὶ ταῖς σανίσι μαχομένων, καὶ	βέλη	πλάγια πάντοθεν ἦν ἐς αὐτοὺς
[5, 119]	ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ βοή, καὶ	βέλη	τὰ μὲν ἐκ μηχανῆς, τὰ
[5, 118]	τριακόσιαι νῆες ἑκατέρων ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο,	βέλη	τε παντοῖα φέρουσαι καὶ πύργους
[5, 33]	τὸ τῆς πόλεως λοφῶδες καὶ	σκέλη	μακρὰ ἐπὶ τὸν Τίβεριν ἐκτείνων,
[5, 50]	οὐκ εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς τρισκαίδεκα	τέλη	γεγυμνασμένα καὶ ἱππέας ἑξακισχιλίους ἐπὶ
[5, 110]	ἀγρυπνίας ἐς τὴν μάχην ἐβλάπτοντο.	Τέλη	δ' ἦν αὐτῷ τρία καὶ
[5, 5]	ἐς τὰ νικητήρια τοῦ στρατοῦ,	τέλη	δέ ἐστιν ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν
[5, 104]	Τοῦ δὲ στρατοῦ δύο μὲν	τέλη	διώλετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, καί,
[5, 137]	τε διακοσίους καὶ πεζοὺς τρία	τέλη,	ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά τε γῆν
[5, 3]	Ἀντώνιος διὰ τὴν ἀποδημίαν ἓξ	τέλη	καὶ ἱππέας μυρίους, ὁ δὲ
[5, 24]	ἐν μὲν Καπύῃ τέσσαρα ἦν	τέλη,	καὶ περὶ αὐτὸν αἱ στρατηγίδες,
[5, 25]	ἀφῖκτο αὐτῷ δύο ἄγων στρατοῦ	τέλη	καὶ τοξότας πεντακοσίους καὶ χρήματα
[5, 112]	τρία ἔχοντα ἐπὶ τοῦ πρόπλου	τέλη·	καὶ τῷδε μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν
[5, 61]	ἡμῶν. Ἐπεὶ καὶ τὰ Πλάγκου	τέλη	κατὰ σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα μὴ
[5, 127]	στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ	τέλη	μὲν ὁπλιτῶν πέντε καὶ τεσσαράκοντα
[5, 24]	ἦν Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν ἓξ	τέλη,	ὅσα αὐτὸς ἐς τὴν ὑπατείαν
[5, 20]	Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν	τέλη	παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ τὰς
[5, 3]	σὺν τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου,	τέλη	πεζῶν ἕνδεκα καὶ ἱππέες μύριοις
[5, 123]	τούτοις ἔχων δύο καὶ εἴκοσι	τέλη	πεζῶν καὶ ἱππέας πολλοὺς ἐπῆρτο
[5, 103]	ἐς Ἱππώνειον παραπλεύσας δύο μὲν	τέλη	πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν
[5, 6]	εἴπεν, ἐς ὀκτὼ καὶ εἴκοσι	τέλη	πεζῶν τὴν χάριν περιφέρων, ὅτι,
[5, 3]	δὲ Καῖσαρ ἱππέας τετρακισχιλίους καὶ	τέλη	πέντε· καὶ τῶνδε δὲ αὐτῶν
[5, 30]	τοιάδε. Λευκίου μὲν δὴ δύο	τέλη	περὶ Ἄλβην ἐστασίασε καὶ τοὺς
[5, 56]	καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δύο	τέλη	περιέσπασε τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας.
[5, 50]	μόνων Ἀγρίππας ἔπεισε μεταθέσθαι δύο	τέλη	Πλάγκου, ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ. Ἔφευγε
[5, 8]	καὶ τὰ παρὰ οἷ τέσσαρα	τέλη	πρὸς Δολοβέλλαν αὐτίκα πέμψειε, καὶ
[5, 51]	Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε ἔργῳ ἕνδεκα	τέλη	στρατοῦ καὶ χώρας τοσάσδε λαβὼν
[5, 78]	Σαρδὼ καὶ Κύρνον καὶ τρία	τέλη	στρατοῦ καὶ ψιλῶν πλῆθος ἕτερον.
[5, 23]	αὐτῶν ἑκάτεροι. ~Δύο δὲ στρατοῦ	τέλη	τὰ ἐς Ἀγκῶνα πόλιν ᾠκισμένα,
[5, 75]	ἐς Λιβύην, τὰ ὑπὸ Σεξστίῳ	τέλη	τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ
[5, 104]	ὁλκάδες τὰ λοιπὰ τοῦ στρατοῦ	τέλη	τέσσαρα. Καὶ αὐταῖς ὑπήντα πελάγιος
[5, 12]	τε προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ δύο	τέλη	τῷ Καίσαρι καὶ ἐς Λιβύην
[5, 25]	ναῦς εἶχε πολλὰς καὶ πληρώματα	ἐντελῆ.	Μοῦρκός τε ἀφῖκτο αὐτῷ δύο
[5, 132]	στάσεως σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν	ἐντελῆ	πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο
[5, 3]	δὲ καὶ τῆς στρατείας τοὺς	ἐντελῆ	χρόνον ἐστρατευμένους χωρὶς ὀκτακισχιλίων, οὓς
[5, 128]	δὲ τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν	ἀπειλῇ	τῶν πατρίων νόμων τε καὶ
[5, 106]	καὶ ῥοθίῳ νεῶν καὶ καταπλήξει	ποικίλῃ.	Ἦν δὲ καὶ τὰ σκάφη
[5, 87]	καὶ τροφῶν ἀπορίας ἐθεράπευον, ἄλλους	ἄλλῃ	διαλαβόντες, οἱ δὲ ταξίαρχοι τὸν
[5, 25]	αὐτὸν ἐχώρουν μάλιστα· καὶ ἡ	ἄλλη	νεότης ὡρμημένη στρατεύεσθαι διὰ τὰ
[5, 33]	ἦσαν αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ	ἄλλη	παρασκευὴ πᾶσα διμέτωπος, ἔς τε
[5, 76]	καὶ νῆες καθείλκοντο, καὶ ἡ	ἄλλη	παρασκευὴ πᾶσα συνεκινεῖτο. ~Καὶ Ἀντώνιος
[5, 34]	αὐτοὺς καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν·	πολλὴ	γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ
[5, 36]	καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναις σὺν	πολλῇ	θανάτου καταφρονήσει. Καὶ τάδε ἐγίγνετο
[5, 98]	Νομάσι πεντακισχιλίοις καὶ ἑτέρᾳ παρασκευῇ	πολλῇ,	Ταῦρος δ' ἐκ Τάραντος ταῖς
[5, 39]	Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ τινας ἡ	διαβολή,	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο πολεμήσοντες
[5, 66]	ὡς ἐρεθίσαντά τε Φουλβίαν ἐπὶ	διαβολῇ	Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε αἴτιον γενόμενον,
[5, 3]	ὥριστο, εἰ Καίσαρι ψευδὴς ἡ	διαβολὴ	φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ Λεπίδῳ.
[5, 48]	ὄψει πάντες οἰκτρᾷ καὶ ὀξείᾳ	μεταβολῇ.	Ἅμα δὲ ἐξῄεσαν οὗτοι τῆς
[5, 94]	Οὕτως αὐτοῖς ἦν συνεχὴς ἡ	μεταβολή,	πρός τε τὰς ὑπονοίας διὰ
[5, 12]	ἐπὶ σφίσιν αὐτοῖς καὶ τῇ	μεταβολῇ	τῆς πολιτείας τόν τε πόλεμον
[5, 131]	ἐλευθερίαν ᾐτήκει Πομπήιος, καὶ ἡ	βουλὴ	καὶ αἱ συνθῆκαι δεδώκεσαν. Οἱ
[5, 10]	στρατηγὸν αὐτῇ Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ	βουλὴ	μετὰ Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ
[5, 130]	διεπέρα. ~Ἐρχομένῳ δ' ἥ τε	βουλὴ	τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους, ὧν αὐτὸν
[5, 91]	ἑτέρωθεν ὡς ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο	ἐπιβουλή.	Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς τὴν
[5, 44]	ὕποπτος ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα	συμβουλή,	οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν σε
[5, 108]	Τῶν φίλων δ' αὐτῷ παραινούντων	μὴ	ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν
[5, 54]	αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν, ἵνα	μὴ	ἄναρχος εἴη, διὰ τῶν ἐμαυτοῦ
[5, 38]	ἐγίγνετο, δέος ἥπτετο τοῦ Λευκίου,	μὴ	ἀντιλέγων ἐκδοθείη. ~Γενομένης οὖν τινος
[5, 80]	παράλια τῆς Ἰταλίας φρουρίοις πολλοῖς,	μὴ	αὖθις αὐτὰ ὁ Πομπήιος ἐπιδράμοι.
[5, 38]	ἐτελεύτα· ὁ δὲ Καῖσαρ, ἵνα	μὴ	αὖθις ἐπιτολμήσειαν οἱ πολέμιοι τοῖς
[5, 81]	αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα	μὴ	αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ πολέμιοι, ὁ
[5, 16]	αὐτῶν ἡγούμενος τὸ μανιῶδες, εἰ	μὴ	ἀφίκοιτο, καὶ τὸν Νώνιον ἰδὼν
[5, 13]	αὐτῶν οὐ βεβαίως ἐπικρατήσοντες, εἰ	μὴ	βεβαίως ἄρχοιεν οἱ δόντες, ὑπερεμάχουν
[5, 115]	εἶδον τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα	μὴ	γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον
[5, 127]	ἔλεγεν ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι	μὴ	γένοιτο τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ
[5, 63]	τῶν Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ	μὴ	γενομένων τῶν συμβάσεων τὸν Πομπήιον
[5, 5]	τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα	μὴ	γῆς καὶ πόλσων καὶ οἰκιῶν
[5, 35]	ἐφύλασσεν αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα	μὴ	γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ
[5, 37]	ἐξείργαστο αὐτοῖς μετὰ ἀπονοίας, εἰ	μή,	γνωσθέντος οὐ πολλὰ εἶναι τὰ
[5, 62]	πολλῷ ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ	μὴ	διαλύσεσθε ὑμεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 129]	ἀπέλυε καὶ ἐξέπεμπε τῆς νήσου,	μὴ	διαφθείραιεν ἑτέρους, τοσόνδε τοῖς ἐκ
[5, 127]	καὶ πρόφασιν ἕξων διαφορᾶς, εἰ	μὴ	δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί
[5, 44]	δὴ γνώμης αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα	μὴ	δόξαιμι, σοὶ τάδε λέγων ἐκείνων
[5, 2]	διέπρησε χωρὶς τῆς ἱερᾶς, ἵνα	μὴ	δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ ὁ μὲν
[5, 58]	Βρεντεσίοις, ἀχθομένου τοῦ Καίσαρος, ὅτι	μὴ	εἶχεν ἐπαμύνειν. Περὶ δὲ ἑσπέραν
[5, 68]	τοῦ πλήθους τὰ νεκρά, ἵνα	μὴ	ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς τὸν ποταμὸν
[5, 90]	ἐξ ὀνόματος καὶ θρηνούντων, ὅτε	μὴ	ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας· ἔμπαλίν τε
[5, 91]	τῆς Ἰταλίας τὰ παρόντα πεζά,	μὴ	ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ γῇ διὰ
[5, 33]	ἵνα τι ἐς τὴν Περυσίαν	μὴ	ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε μὴν καὶ
[5, 61]	ἰδὼν ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι	μὴ	θᾶσσον ἔλθοι· Οὐ γάρ, ἔφη,
[5, 111]	ἡμέρας ἀνήγετο ἐς τὸ πέλαγος,	μὴ	καὶ τοῦδε αὐτὸν ἀποκλείσαιεν οἱ
[5, 14]	ἐπιτροπεύων τῷ Ἀντωνίῳ Μάνιος, ἵνα	μὴ	Καίσαρος δόξειε τὸ ἔργον ἅπαν
[5, 60]	ἀλλήλοις γράφοιμεν, ὄντες ἐχθροί, εἰ	μὴ	κακῶς ἀγορεύοιμεν ἀλλήλους; Ἀντέγραψα δὲ
[5, 44]	τοῦ σοῦ νόμου δυσέλπιστον σῴζεσθαι	μὴ	κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ ὕποπτος ἢ
[5, 71]	πελαγιώτερον, ὀλίγου ῥεύματος αὐτοὺς διείργοντος	μὴ	κεκραγότας ἀλλήλων ἀκούειν. Ἐπεὶ δὲ
[5, 109]	δὲ περὶ τῆς ναυμαχίας μετέγνω	μὴ	κλέπτειν ἔτι τὸν διάπλουν νενικηκώς,
[5, 133]	τοὺς ἑκατέρων δυνάστας ἐπινοῶν, εἰ	μὴ	κρατεῖ τῶν ἐνθυμουμένων, διὰ τοῦ
[5, 35]	μετὰ δυνάμεως ἔτι πλείονος, ἔδεισαν,	μὴ	κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς Φουλκίνιόν τι
[5, 31]	Καίσαρι, δείσας ἐπὶ τῷ Σαλουιδιηνῷ	μὴ	κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι
[5, 20]	πεμπομένοις ἐς τὴν Ἰβηρίαν καὶ	μὴ	κωλύειν αὐτοὺς ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα,
[5, 20]	μὲν ὑπάτους τὰ πάτρια διοικεῖν	μὴ	κωλυομένους ὑπὸ τῶν τριῶν ἀνδρῶν,
[5, 102]	Καίσαρα ἐλθόντα προσπίπτων ἠξίου συγγνῶναν	μὴ	λέγοντι τὰς αἰτίας τῆς φυγῆς·
[5, 79]	Ἔγραφέ γε μὴν τῷ Καίσαρι	μὴ	λύειν τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει
[5, 110]	θορύβου τῶν Καίσαρος, καὶ ὄκνου,	μὴ	μάχης περὶ δείλην ἑσπέραν ἄρχειν,
[5, 120]	γάρ τινα πεῖραν ἔλιπον, ὅτι	μὴ	μόνον τὸ πῦρ· τούτου δὲ
[5, 85]	ἐπιμένοντος οἷς ἀπ' ἀρχῆς διεγνώκει,	μὴ	ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ
[5, 42]	εἰς ἐμὲ τὴν ὀργὴν συναγάγῃς.	Μὴ	νομίσῃς δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ παρρησίας
[5, 74]	ἄστυ ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι περιφανῶς, εἰ	μὴ	νυκτός, ἐκκλίνοντες τὸ φορτικόν, ἔλαθον
[5, 61]	τέλη κατὰ σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα	μὴ	οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ γοῦν
[5, 89]	καὶ πρὸς τόδε ἐνίστατο καρτερᾷ	μὴ	παραφέρεσθαι, καί τινες αὐτὸν ἐμιμοῦντο
[5, 28]	συναλλάξαι μοι παρακαλῶ. Καὶ εἰ	μὴ	πείθοιντο μηδὲ νῦν, ἐκείνοις μὲν
[5, 92]	ἐς συμμαχίαν ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ	μὴ	πείσειεν, ἐπενόει τοὺς ὁπλίτας ὁλκάσιν
[5, 14]	τὰ Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως ἱκέτευον	μὴ	περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξης ἢ
[5, 134]	σοι γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν	μὴ	πολλάκις ὑπὸ Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις
[5, 135]	καὶ ἐν χερσὶν ἦν, εἰ	μὴ	Πομπήιος ἔτι ἦν ἐν μέσῳ.
[5, 33]	αὐτῶν ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσας, ἵνα	μὴ	πρὸς ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς τὴν
[5, 123]	τοὺς παρὰ τοῦ Καίσαρος ἐλευσομένους	μὴ	προσίεσθαι καὶ τὰ στενὰ πάντα
[5, 136]	ἐσχάταις ὑπὸ δέους, εἰ ἄρα	μὴ	προσοῖτο φιλίως αὐτὸν ὁ Ἀντώνιος,
[5, 142]	Καὶ τάχα ἂν ἔδρασεν, εἰ	μὴ	Σκαῦρος αὐτομολήσας ἀπ' αὐτοῦ τὴν
[5, 62]	Εἰ δ' ὡς φίλῳ Βρούτου	μὴ	συγγνῶναι νομίζοιμεν, οὐκ ἂν φθάνοιμεν
[5, 141]	λέγειν; εἰ δὲ νῦν μετέγνωκας,	μὴ	συγκρούειν μὲν ἡμᾶς τοὺς στρατηγοὺς
[5, 8]	τυχόνφος, Κασσίῳ τε δὶς ἀπειλοῦντι	μὴ	συμμαχήσειε καὶ σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν
[5, 116]	ἐς τὸ πρόσθεν ἰόντα ἠνώχλει,	μὴ	συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου δὲ νομισθέντος ἐπελεῖν
[5, 124]	τὰς σπονδὰς βεβαίους σφίσιν, εἰ	μὴ	συνθοῖτο ὁ Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντος
[5, 90]	κλύδωνος οὐχ ἧσσον ἦν ἀπορωτέρα,	μὴ	σφᾶς τὸ κῦμα συναράξειεν ἐπὶ
[5, 15]	ἐσόμενα ὄντων τῶν στρατιωτῶν, εἰ	μὴ	τὰ πρότερα ἐπινίκια λάβοιεν. Πολὺ
[5, 144]	τάδε αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον,	μὴ	τὴν αἰσίαν Ἀντωνίου καὶ Καίσαρος
[5, 53]	ὠρρώδει, ναῦς ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίας,	μὴ	τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς λιμὸν
[5, 23]	ἦσαν, ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ	μὴ	τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ
[5, 31]	δυναστείας. Καὶ οἱ μέν, ὅσοι	μὴ	τῆς ἐξαπάτης ᾔσθοντο τῆς Βαρβατίου,
[5, 65]	δὲ Πομπηίῳ μὲν Καίσαρα, εἰ	μή	τι συμβαίνοι, Παρθυαίοις δὲ Ἀντώνιον,
[5, 91]	ἐπέστελλε πᾶσι διὰ χειρὸς εἶναι,	μή	τις αὐτῷ καὶ ἑτέρωθεν ὡς
[5, 128]	ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆς ἀπειλῆς, ἵνα	μή	τις ἐκ τῶν νεολήπτων στρατῶν
[5, 23]	πάροδον τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα,	μή	τίς ποθεν ὁρῷτο ἐνέδρα. Καὶ
[5, 36]	δὲ προθύμως ἁπάντων καὶ, ἵνα	μή	τις ὡς ἐν νυκτὶ πρόφασις
[5, 44]	οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν σε	μὴ	τοὺς φιλοὺς τίνυσθαι τῆς ἐμῆς
[5, 37]	δ' αὐτοὺς ὁ Λεύκιος ἐδεῖτο	μὴ	ψυχομαχεῖν ἔτι καὶ οἰμῴζοντας ἀπῆγεν
[5, 12]	ἐν Βρεντεσίῳ μάλιστα ἐπικινδύνως, καὶ	φήμη	διήνεγκεν αὐτὸν καὶ τεθνάναι. Ῥαΐσας
[5, 133]	Ἀντώνιον καὶ τὸ συμβὰν ἡ	φήμη	μειζόνως μετέφερεν, αὖθις ἦν ἐν
[5, 54]	Λεύκιον ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε σὺν	τιμῇ	καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν
[5, 97]	ἔχουσι τοῦ μηνός, ὃν ἐπὶ	τιμῇ	τοῦ Καίσαρος τοῦ προτέρου Ἰούλιου
[5, 114]	ἐς τοὺς αὐχένας οἱ δυνάμενοι	τόλμῃ	παραβόλῳ καὶ ἐβιάζοντο τοὺς πολεμίους,
[5, 86]	ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι.	Τόλμῃ	τε παραβόλῳ πρῶτον ὁ Κορνιφίκιος
[5, 66]	~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν	ὁρμῇ	κατασχόντα Σαρδοῦς, αὖθις ἐξέβαλε τῆς
[5, 67]	καρπουμένους. Τοῦτο τὸ γράμμα σὺν	ὁρμῇ	μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμος ἀγανακτῶν,
[5, 38]	αὐτομόλους φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ πλείων	ὁρμὴ	πᾶσιν ἐς τὰς διαλύσεις ἐγίγνετο,
[5, 85]	περὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ τῇ	Κύμῃ	πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων
[5, 85]	μὴ ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου·	γνώμῃ	δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν
[5, 100]	θέρους, ἐξεπλήσσετο μὲν ὡς ἀμάχῳ	γνώμῃ	καὶ παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ
[5, 125]	εὔνους ἔτι ἦν, ἐτρέπετο τῇ	γνώμῃ.	Καὶ πρῶτοι μὲν αὖθις οἱ
[5, 39]	μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ τῇ	γνώμῃ	καὶ τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ
[5, 17]	ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ	γνώμῃ,	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις ὑπὸ
[5, 56]	ἀποκλείεσθαι πρὸς τῶν Καίσαρος φρουρῶν	γνώμῃ	Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως τὸν
[5, 39]	τὸν στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε·	Γνώμη	μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον
[5, 40]	χάριν, οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ,	γνώμῃ	μὲν ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου καὶ
[5, 141]	Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου	γνώμῃ	πολεμεῖτέ μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος
[5, 57]	Πομπήιον ἰόντας· μαθόντες δὲ Ἀντωνίου	γνώμῃ	τὰ γιγνόμενα εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα
[5, 3]	ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος αὐτόνομον ἀφιέναι	γνώμῃ	τοῦ προτέρου Καίσαρος, ὅ τε
[5, 54]	ἐς φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου	γνώμῃ	ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο,
[5, 48]	χωρὶς Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς ἐν	Ῥώμῃ	δικάζων ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου
[5, 80]	ἐπιδράμοι. Τριήρεις δὲ ἑτέρας ἐν	Ῥώμῃ	καὶ ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι
[5, 113]	τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ προγεγράφεσαν ἐν	Ῥώμῃ,	καὶ χρήματα τῷ κτείναντι καὶ
[5, 34]	Τῶν δ' αὐτῶν ἡμερῶν ἐν	Ῥώμῃ,	τοῦ σίτου τοῖς στρατευομένοις φυλασσομένου,
[5, 61]	Ἀντωνίου· αἷς καὶ Λεύκιος ἐπαρθεὶς	ἐμάνη,	καὶ Ἀσίνιος καὶ Ἀηνόβαρβος γειτονεύοντες
[5, 77]	οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά τε αὖθις	ἀφανῆ	τὴν θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ μικρὸν
[5, 92]	Ἀκυιτανῶν ἐπιφανής, ἣν Ἀγρίππας ἄγων	ἐφάνη.	Οἵ τε φίλοι καὶ τῶν
[5, 105]	τεσσαράκοντα ἀπὸ Μεσσήνης. Ἐξελεύθερον ἄγοντα	Ἀπολλοφάνη,	καὶ αὐτὸς ἐφείπετο ἄλλαις ἑβδομήκοντα.
[5, 7]	τὴν Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα	γένη	Σύρων, ἅπασιν ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας
[5, 8]	βαρυτάτης, οὔτε δείσασα Κάσσιον οὔτε	φυλαξαμένη	Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι χειμὼν τά
[5, 25]	μάλιστα· καὶ ἡ ἄλλη νεότης	ὡρμημένη	στρατεύεσθαι διὰ τὰ κέρδη καὶ
[5, 59]	δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα,	λεγομένη	μὲν ἐπὶ ταῖς Ἀντωνίου μέμψεσιν
[5, 59]	καὶ ἐς τὴν νόσον ἐμπεσεῖν,	νομιζομένη	δὲ καὶ τὴν νόσον ἑκοῦσα
[5, 19]	οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι	νομιζομένῃ,	προσκρούσματα ἐς τὸν Καίσαρα ἐγίγνετο
[5, 80]	τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶς ἡ	γενομένη	Καίσαρι διεφθάρη· καὶ ἔδοξε τοῦτ'
[5, 63]	φύγοι τὴν Ἰταλίαν καθάπερ οὐ	τευξομένη	πάντων ὡς παρ' υἱοῦ. Ὧδε
[5, 18]	τεχνῶν χρῄζοντες ἐν ἀπορούσῃ καὶ	λῃστευομένῃ	πόλει. ~Λευκίῳ δὲ ὄντι δημοτικῷ
[5, 122]	ὁ Πομπήιος ἐν πόλει καλῶς	τετειχισμένῃ,	ἔφευγεν ἐκ τῆς Μεσσήνης ἐπὶ
[5, 27]	ἡ Ἰταλία σχεδὸν ἅπασα ἀνίστατο,	φοβουμένη	τὰ ὅμοια· τούς τε τῷ
[5, 79]	Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ	σκηνῇ	πρὸς θηρίων τις εὑρέθη δεδαπανημένος,
[5, 141]	ἀρχῆς ἢ περιμένειν ἀτρεμοῦντα ἐν	Μιτυλήνῃ	τὰς ἀποκρίσεις, πολεμοῦντος δέ, ἃ
[5, 74]	ἐπαιάνιζον αὐτίκα ἅπαντες ὡς ἐπὶ	εἰρήνῃ,	πολέμου τε ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ
[5, 88]	χωρίῳ. Πομπήιος μὲν οὖν ἐν	Μεσσήνῃ	λιμένων ἔνδον ἦν, αἱ δὲ
[5, 122]	στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε τῇ	Μεσσήνῃ	παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ.
[5, 117]	Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο σιτολογῶν, καὶ	Μεσσήνῃ	παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν'
[5, 97]	δ' ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ ἐν	Μεσσήνῃ	συνεῖχεν ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω
[5, 103]	ἁπάσας καὶ τὰς ναῦς ἐν	Μεσσήνῃ	συνεῖχεν ὡς βοηθήσων, ὅποι δεήσειεν.
[5, 81]	ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν ἐν	Μεσσήνῃ	τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ καὶ
[5, 128]	ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς καὶ ἕτερα	ἔθνη	βάρβαρα, σαλεύοντα τὴν μόλις κτηθεῖσαν
[5, 10]	ἀλλὰ τὸν στρατὸν ἐς τὰ	ἔθνη	διελὼν χειμάσοντα αὐτὸς ἐς Αἴγυπτον
[5, 3]	δὲ αὖθις ὅσα καὶ πρότερον	ἔθνη	καὶ ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου· τήν
[5, 61]	τὸν στρατὸν ἀφαιρῇ καὶ τὰ	ἔθνη;	Καὶ ὁ Καῖσαρ Οὐ γάρ,
[5, 60]	φησίν, ἀποκλείων καὶ τὰ ἐμὰ	ἔθνη	καὶ τὸν Καληνοῦ στρατὸν ἀφαιρούμενος
[5, 7]	ἐπετάχθη. ~Περιιόντι δ' αὐτῷ τὰ	ἔθνη	Λεύκιός τε ὁ Κασσίου ἀδελφὸς
[5, 67]	κοινὰ ταμιεῖα κεκενωκότες καὶ τὰ	ἔθνη	σεσυληκότες καὶ τὴν Ἰταλίαν αὐτὴν
[5, 3]	δὲ Ἀντώνιος ἐς τὰ πέραν	ἔθνη,	συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς
[5, 54]	ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος τά τε	ἔθνη	τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ τὸν
[5, 65]	πρὸς ἕω πάντα τὸν Ἀντώνιον	ἔθνη	τε καὶ νήσους ἕως ἐπὶ
[5, 4]	δὲ Ἕλληνας καὶ ὅσα ἄλλα	ἔθνη	τὴν ἀμφὶ τὸ Πέργαμον Ἀσίαν
[5, 75]	Κιλικίας καὶ ἑτέρους ἐς ἕτερα	ἔθνη.	Τὸν δὲ στρατόν, ὅσος ἔμελλεν
[5, 132]	ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν· ἐς δὲ τὰ	ἔθνη	τοὺς ἡγεμόνας αὐτὸς ὁμοίως ἔπεμπε
[5, 22]	δὲ τὸ μέλλον, ἃ ἂν	κοινῇ	βουλευομένοις δοκῇ, μόνα πράσσειν. Οὕτω
[5, 129]	δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα ἐφθέγγετο,	κοινῇ	δ' ἐβόων, ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι,
[5, 23]	τοῖς ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ στρατοῦ,	κοινῇ	πάντες ἐς Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντες
[5, 7]	τε καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ	Σισίνῃ	συνέπραξεν ἐς τὴν βασιλείαν, καλῆς
[5, 7]	μὲν Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε καὶ	Σισίνῃ,	ὧν τῷ Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς
[5, 129]	τῶν δ' ἐν Φιλίπποις καὶ	Μουτίνῃ	στρατευσαμένων, ὡς χρονιωτέρων ἄρα ὄντων,
[5, 6]	τεσσαράκοντα ἦν αὐτοῖς, ὅτε ἐν	Μουτίνῃ	συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο,
[5, 80]	ἑτέρας ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν	Ῥαβέννῃ	προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν πολὺν
[5, 74]	Καὶ ἑτέρα τοῦ πλήθους ἦν	ἡδονὴ	καὶ βοαὶ ποικίλαι, τοσῶνδε οὕτως
[5, 113]	οὐ συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν ἐν	μόνῃ	τῇ μάχῃ τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν,
[5, 90]	ἑκατέροις· καὶ οὐχ ἡ θάλασσα	μόνη	τοῖς ἐς αὐτὴν ἐσελθοῦσιν καὶ
[5, 80]	δὴ χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ	μόνη	τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶς ἡ
[5, 14]	Ἀντώνιος, ὑπατεύων τότε, καὶ ἡ	γυνὴ	τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ ὁ
[5, 34]	ἐς τὰς οἰκίας ἐστρέχοντες ἐπὶ	ἐρεύνῃ	σίτου, ὅσα εὕροιεν, ἥρπαζον. ~Οἱ
[5, 46]	Καῖσαρ ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας στεψάμενος	δάφνῃ,	συμβόλῳ νίκης, προυκάθητο ἐπὶ βήματος
[5, 119]	ἦν καὶ βία ναυτῶν καὶ	τέχνη	κυβερνητῶν καὶ βοαὶ καὶ στρατηγῶν
[5, 45]	ἔτι δέομαι διελέγχειν, ὅσα σὺν	τέχνῃ	μου κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς δέ
[5, 120]	πολλὰ τοῖς αὐτοῖς ἐχρῶντο καὶ	φωνῇ	σχεδὸν ἅπαντες Ἰταλῇ, τά τε
[5, 119]	μὲν ἦν ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ	βοή,	καὶ βέλη τὰ μὲν ἐκ
[5, 106]	δ' ἐς περικύκλωσιν, σύν τε	βοῇ	καὶ ῥοθίῳ νεῶν καὶ καταπλήξει
[5, 37]	τὰ σώματα ὅλα συνεκέκοπτο, καὶ	βοὴ	σφᾶς ἐπελελοίπει, παρέμενον δ' ὅμως
[5, 89]	γῆν ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι·	βοή	τε ἦν παμμιγὴς δεδιότων ὁμοῦ
[5, 117]	ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους, τοὺς δέ,	ἀκοῇ	τῶν περὶ τῆς Αἴτνης λεγομένων,
[5, 75]	ἐπενόει πάντα διεκόσμει. Ἵστη δέ	πῃ	καὶ βασιλέας, οὓς δοκιμάσειεν, ἐπὶ
[5, 135]	περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν	ὑπολείπῃ·	ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν
[5, 125]	δὲ τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ	λοιπὴ	τοῦ Λεπίδου στρατιά, καὶ εἴ
[5, 97]	ναυτικοῦ ἐν Μεσσήνῃ συνεῖχεν ἐπεδρεῦον	ὅπῃ	δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς
[5, 80]	ἡ ναυαρχὶς ἡ γενομένη Καίσαρι	διεφθάρη·	καὶ ἔδοξε τοῦτ' ἐς τὰ
[5, 59]	τῷ χάρακι τῷ Καίσαρος κατὰ	μέρη	καὶ τοὺς συνεστρατευμένους σφίσιν ὠνείδιζον,
[5, 125]	ἦσαν παρ' αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ	μέρη·	Λεπίδου δὲ ἐς κώλυσιν αὐτοῖς
[5, 36]	καταφρονήσει. Καὶ τάδε ἐγίγνετο κατὰ	μέρη	πολλά· ἐπειδὴ δέ τινας ἐς
[5, 129]	ἐφθέγγετο, κοινῇ δ' ἐβόων, ἀνὰ	μέρη	συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν. Ὁ
[5, 2]	ἰσχὺν συνέθεον, ὅσοι ἦσαν κατὰ	μέρη	τῆς Ἀσίας ἐπὶ τῶν ὑπηρεσιῶν,
[5, 4]	ἡμεῖς ἀκίνδυνον φόρον ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ	μέρη	φέρειν τῶν ἑκάστοτε καρπῶν ἐπετάξαμεν,
[5, 29]	ἐάν τις αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν	καθαιρῇ.	Ἐρομένων δὲ τῶν ἀπὸ τῆς
[5, 45]	στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν ὀργήν,	ἀφαιρῇ	δὲ καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἣν
[5, 61]	ἀποκαλεῖς τε καὶ τὸν στρατὸν	ἀφαιρῇ	καὶ τὰ ἔθνη; Καὶ ὁ
[5, 45]	ἐπιτρεπων ἡμῖν καὶ τὸν στρατόν,	ἀφαιρῇ	μὲν πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ
[5, 87]	τῶν νεῶν ἐκπεσόντες ἐς τὰ	ὄρη	συνέφευγον καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον
[5, 101]	παραπλεούσας κατέδυεν ἢ ἀνεδεῖτο ἢ	ἐνεπίμπρη.	Θορύβου δὲ πάντα μεστὰ διὰ
[5, 5]	ἄπεισιν ἐς τὴν Ἰταλίαν, εἰ	χρὴ	τῷ λόγῳ τὸ ἔργον εἰπεῖν,
[5, 28]	τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα	χρὴ	χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι,
[5, 119]	αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν πολεμίων	ἴση	μὲν ἦν ἡ βία τῶν
[5, 38]	πολέμιοι τοῖς τείχεσι, τὴν στρατιάν,	ὅση	τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ
[5, 120]	ἐπεῖχεν ὡς ἐν πολέμῳ καὶ	θαλάσσῃ	γεμούσῃ φόνων τε καὶ ὅπλων
[5, 87]	τοῖς ἔτι οὖσιν ἐν τῇ	θαλάσσῃ	καὶ διενυκτέρευον οὕτως ἄσιτοι καὶ
[5, 104]	μὲν τέλη διώλετο ἐν τῇ	θαλάσσῃ,	καί, εἴ τινες αὐτῶν ἐξενήχοντο,
[5, 121]	στρατὸς ἐπινίκιον ἠλάλαξεν ἐν τῇ	θαλάσσῃ,	καὶ ὁ πεζὸς ἀντεβόησεν ἐπὶ
[5, 100]	ἐπιχειρεῖν ἠξίου, ἀλλ' ἔθυε μόνον	θαλάσσῃ	καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς αὐτῶν
[5, 96]	θύουσι μὲν ἑστῶτες ἐπὶ τῇ	θαλάσσῃ	καὶ τρὶς ἐπὶ σκαφῶν περιφέρουσιν
[5, 90]	διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν τῇ	θαλάσσῃ	καλούντων ἐξ ὀνόματος καὶ θρηνούντων,
[5, 15]	πολέμους, Πομπηίου μὲν ἐν τῇ	θαλάσσῃ	κρατοῦντος καὶ τὴν πόλιν κλείοντος
[5, 108]	καὶ πόνῳ μηδὲ πιστεύειν πολυχείμωνι	θαλάσσῃ,	μόλις ἑσπέρας ἀνεζεύγνυε. Καὶ οἱ
[5, 71]	ἐξ ὀλίγου διαστήματος ἐν τῇ	θαλάσσῃ,	σανίδες τοῖς σταυροῖς ἐπετέθησαν, καὶ
[5, 98]	καὶ Ἀσφαλείῳ Ποσειδῶνι καὶ ἀκύμονι	θαλάσσῃ,	συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων
[5, 120]	ὡς ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ	γεμούσῃ	φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ
[5, 132]	ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ	λανθανούσῃ	μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνος ὑπὸ Καίσαρος
[5, 18]	ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν χρῄζοντες ἐν	ἀπορούσῃ	καὶ λῃστευομένῃ πόλει. ~Λευκίῳ δὲ
[5, 11]	ἐν ἀλλοτρίᾳ τε ἀρχῇ καὶ	βασιλευούσῃ	πόλει, εἴτε τὴν χειμασίαν ὡς
[5, 49]	Περυσίᾳ τέλος ἦν, δόξαν ἀρχαιότητος	ἐχούσῃ	καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν
[5, 143]	ταῖς προγραφαῖς τῇ πόλει πανώλεθρα	πασχούσῃ	γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους τε
[5, 98]	χωρὶς ἑξήρους μιᾶς, ἣ περὶ	τῇ	ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς δὲ τὸν
[5, 54]	ἐπῄνει μὲν ἐς φιλαδελφίαν, εἰ	τῇ	Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ
[5, 91]	παρόντα πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ	τῇ	γῇ διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ
[5, 90]	καὶ ἐς βοήθειαν τοὺς ἐν	τῇ	γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ πάντα
[5, 71]	Ἀντώνιος παρῆλθον ἐς τὸ πρὸς	τῇ	γῇ πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιος
[5, 125]	τις εὔνους ἔτι ἦν, ἐτρέπετο	τῇ	γνώμῃ. Καὶ πρῶτοι μὲν αὖθις
[5, 39]	γάρ μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ	τῇ	γνώμῃ καὶ τὸ τέλος ἐποίει·
[5, 62]	οὐδὲ νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον	τῇ	γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ
[5, 74]	χωρὶς ὀλίγων, οἱ πλείους ἐν	τῇ	Δικαιαρχείᾳ τὸν Πομπήιον ἀσπασάμενοι κατέπλεον
[5, 23]	τὸν Λεύκιον, χωρίον τε ὥριστο	τῇ	δίκῃ Γάβιοι πόλις ἐν μέσῳ
[5, 87]	σύμβολα τοῖς ἔτι οὖσιν ἐν	τῇ	θαλάσσῃ καὶ διενυκτέρευον οὕτως ἄσιτοι
[5, 104]	δύο μὲν τέλη διώλετο ἐν	τῇ	θαλάσσῃ, καί, εἴ τινες αὐτῶν
[5, 121]	Καίσαρος στρατὸς ἐπινίκιον ἠλάλαξεν ἐν	τῇ	θαλάσσῃ, καὶ ὁ πεζὸς ἀντεβόησεν
[5, 96]	ἱερουργοὶ θύουσι μὲν ἑστῶτες ἐπὶ	τῇ	θαλάσσῃ καὶ τρὶς ἐπὶ σκαφῶν
[5, 90]	γῆν διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν	τῇ	θαλάσσῃ καλούντων ἐξ ὀνόματος καὶ
[5, 15]	ἔτι πολέμους, Πομπηίου μὲν ἐν	τῇ	θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ τὴν πόλιν
[5, 71]	σταυρῶν ἐξ ὀλίγου διαστήματος ἐν	τῇ	θαλάσσῃ, σανίδες τοῖς σταυροῖς ἐπετέθησαν,
[5, 4]	δὲ Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος	τῇ	θεῷ μεγαλοπρεπῶς ἔθυε καὶ τοὺς
[5, 63]	ὁ Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ ἐπέστελλε	τῇ	Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι δὲ τοῦ στρατοπέδου
[5, 28]	Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν αὐτῇ	τῇ	Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ
[5, 49]	τε καὶ χρόνιος ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι	τῇ	Ἰταλίᾳ. ~Καὶ γὰρ Ἀσίνιος αὐτίκα
[5, 56]	Ἐκέλευε δὲ καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν	τῇ	Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν, ὅ τι
[5, 55]	Καίσαρι φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ	τῇ	καταδίκῃ καὶ ἐν Φιλίπποις Ἀντωνίῳ
[5, 9]	ἱκέτην, ἐκέλευσε τοὺς Τυρίους ἐκδοῦναι	τῇ	Κλεοπάτρᾳ, ἐκδοῦναι δὲ καὶ Ἀραδίους
[5, 137]	καὶ γάρ τις ἦν ἐν	τῇ	Κυζίκῳ στρατὸς οὐ πολὺς Ἀντωνίῳ,
[5, 85]	Καῖσαρ περὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ	τῇ	Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν,
[5, 53]	γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ,	τῇ	Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος Πομπηίῳ,
[5, 113]	συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν ἐν μόνῃ	τῇ	μάχῃ τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν, παραστήσεσθαι
[5, 122]	Ναυλόχους στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε	τῇ	Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο σὺν
[5, 12]	ἀλλ' ἐπὶ σφίσιν αὐτοῖς καὶ	τῇ	μεταβολῇ τῆς πολιτείας τόν τε
[5, 52]	αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν μὲν ἐπὶ	τῇ	μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν
[5, 63]	γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ' αὐτοῦ	τῇ	μητρί, ὅτι συγγενὴς οὖσα καὶ
[5, 73]	Λέγεται δὲ Μηνόδωρος ἑστιωμένων ἐν	τῇ	νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ,
[5, 3]	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ	τῇ	νίκῃ τῇ περὶ Φιλίππους ἔθυόν
[5, 34]	τὸ πλῆθος τῷ πολέμῳ καὶ	τῇ	νίκῃ φανερῶς ἐπηρῶντο καὶ ἐς
[5, 145]	τέλος, προαναγράψαι καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ	τῇ	ὁμόρῳ Μακεδονικῇ.
[5, 142]	αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ	τῇ	ὀργῇ καὶ ἠδόξει, Πομπήιος ὤν,
[5, 8]	νενικηκότων ἤδη, ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ	τῇ	ὄψει τὴν σύνεσιν καταπλαγεὶς εὐθὺς
[5, 16]	τῷ συνειδότι σφῶν μόνῳ καὶ	τῇ	παρ' ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ δὲ
[5, 111]	περιέπλει πάντας παρακαλῶν· ἐπὶ δὲ	τῇ	παρακλήσει τὰ στρατηγικὰ σημεῖα, ὡς
[5, 17]	πρὸς τὴν μεταβολὴν ὡς πανταχοῦ	τῇ	πατρίδι βοηθοῦντας. Ἃ καὶ οἱ
[5, 17]	ὡς ἁπάντων ἐς τὰ συμφέροντα	τῇ	πατρίδι βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει πρὸς
[5, 43]	ἀλλ' ἵνα τὴν ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω	τῇ	πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ τῆς τῶν
[5, 143]	τότε δι' αὐτὸν ἦσαν ἐν	τῇ	πατρίδι. Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς
[5, 3]	ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ νίκῃ	τῇ	περὶ Φιλίππους ἔθυόν τε λαμπρῶς
[5, 52]	καὶ Ἀσίας ᾔσθετο τῶν ἐν	τῇ	Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν ἀδελφὸν
[5, 35]	ὁ Πλάγκος. Οἱ δ' ἐν	τῇ	Περυσίᾳ τὰ μὲν πυρὰ ἰδόντες
[5, 49]	Ἡφαιστείου μόνου. Τόδε μὲν δὴ	τῇ	Περυσίᾳ τέλος ἦν, δόξαν ἀρχαιότητος
[5, 18]	τε οἱ πολλοὶ νυκτὸς ἐν	τῇ	πόλει καὶ κλοπῆς ἔτι βιαιότερον
[5, 35]	καὶ κατέπιπτον ἔν τε αὐτῇ	τῇ	πόλει καὶ μέχρι τοῦ σφετέρου
[5, 80]	ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε	τῇ	πόλει καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸς
[5, 143]	μέγιστον, ἐπίκουρος ἐν ταῖς προγραφαῖς	τῇ	πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος περιέσωσεν
[5, 43]	εἴ τινα λείψανα ἔστιν, οὐ	τῇ	πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων,
[5, 37]	σφᾶς ἐπελελοίπει, παρέμενον δ' ὅμως	τῇ	προθυμίᾳ. Ὡς δὲ καὶ τὰ
[5, 9]	ἀδελφοῦ τῆς Κλεοπάτρας ἀφανοῦς ἐν	τῇ	πρὸς Καίσαρα κατὰ τὸν Νεῖλον
[5, 102]	τινὶ τῶν Καίσαρος, φίλος ἐν	τῇ	προτέρᾳ γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν
[5, 9]	ἢ Ἀράβια, διατίθενται δ' ἐν	τῇ	Ῥωμαίων) ἔργῳ δ' ἐπινοῶν τοὺς
[5, 37]	ἔχοντας ἐλεῶν ὁ Λεύκιος ἐκάλει	τῇ	σάλπιγγι ἀναχωρεῖν. Ἡσθέντων δὲ τῶν
[5, 81]	ἐν χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει	τῇ	Σικελίᾳ, αὐτὸς μὲν ἐκ Τάραντος,
[5, 78]	ὀξέως περιέπεμπεν, ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος	τῇ	Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ
[5, 97]	ἢ ναύσταθμα γένοιτο εὔκαιρα ἐπὶ	τῇ	Σικελίᾳ. Τὸ δ' ἄριστον τοῦ
[5, 97]	Ταῦρος δ' ἐκ Τάραντος ἐπιπλευσεῖσθαι	τῇ	Σικελίᾳ, ὡς ἂν αὐτὴν ἐξ
[5, 79]	δειδισάμενος. Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ	τῇ	σκηνῇ πρὸς θηρίων τις εὑρέθη
[5, 144]	ἐπείγοντα ἐπιγράφειν τὸν Ἀντώνιον καὶ	τῇ	σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον δὲ
[5, 93]	ὅμως καὶ αὖθις αὐτὸν ἐκάλει·	τῇ	τε γὰρ χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ
[5, 19]	αὐτοὺς πολεμοποιεῖν ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα	τῇ	τῶν τριῶν ἀρχῇ, δι' ἣν
[5, 29]	τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι	τῇ	τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐς γὰρ
[5, 19]	δὲ ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι	τῇ	τῶν τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ
[5, 135]	ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ' ἐν	τῇ	φυγῇ καταλιπόντος, εἰρηνεύοντι μὲν μέγα
[5, 97]	ἡμέρα προείρητο πᾶσι, καὶ ἦν	δεκάτη	τροπῶν θερινῶν, ἥν τινα Ῥωμαῖοι
[5, 70]	διά τε ἀξίωμα καὶ γνώμην	ἐγκρατῆ	βαρυνόμενος ἔτι μᾶλλον ἐκ τῶνδε
[5, 70]	πολέμια λαμπρὸν καὶ τῆς αἱρέσεως	ἐγκρατῆ	φίλον ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐς
[5, 81]	Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ	Μενεκράτη	προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ.
[5, 8]	εὐθὺς αὐτῆς μειρακιωδῶς ἑαλώκει, καίπερ	ἔτη	τεσσαράκοντα γεγονώς, λεγόμενος μὲν ὑγρότατος
[5, 42]	εὔκολον παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ	πολίτῃ	διηνέχθην καὶ ὁμοτίμῳ καὶ ὑπὲρ
[5, 98]	μετὰ πλήθους νεῶν ὀπισθοφυλακῶν εἵπετο.	Τρίτῃ	δὲ τῆς ἀναγωγῆς ἡμέρᾳ νότος
[5, 114]	πλεῖστον καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας ὑπέφευγον.	~Τετάρτῃ	δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ τὴν
[5, 48]	Περυσίας, καὶ φρουρὰ τὴν πόλιν	περιέστη.	Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον μὲν
[5, 126]	τῶν ὁρώντων. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ὑπανέστη	τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν
[5, 39]	ἀρχὴν καὶ οὐδ' ἐφ' ᾗ	συνέστη	προφάσει, Κασσίου καὶ Βρούτου τεθνεώτων
[5, 128]	ὀρθῶς λέγοι, ὁ μὲν Καῖσαρ	ἀπέστη	τοῦ βήματος δυσχεραίνων. Οἱ δὲ
[5, 128]	ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα σὺν τύχῃ	χρηστῇ,	ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς καὶ ἕτερα
[5, 75]	τἆλλα ὡς ἐπενόει πάντα διεκόσμει.	Ἵστη	δέ πῃ καὶ βασιλέας, οὓς
[5, 33]	αὐτοῦ ξυλίνους δι' ἑξήκοντα ποδῶν	ἵστη	χιλίους καὶ πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις
[5, 83]	θανάτῳ Μενεκράτους ὡς ἐπὶ ἥττῃ	μεγίστῃ	(δύο γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα
[5, 18]	τὰ ἐργαστήρια καὶ τὰς ἀρχὰς	ἐξανίστη,	ὡς οὔτε ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν
[5, 83]	τῷ θανάτῳ Μενεκράτους ὡς ἐπὶ	ἥττῃ	μεγίστῃ (δύο γὰρ οἵδε ἦσαν
[5, 43]	ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἃ ἔδοξα συνοίσειν	αὐτῇ,	βουληθέντα μέν, οὐ δυνηθέντα δὲ
[5, 56]	Καίσαρος οὖσαν καὶ τὰ ἐν	αὐτῇ	δύο τέλη περιέσπασε τὴν συμφροσύνην
[5, 10]	ἄρα τελευτὴν καὶ στάσιν ἐπ'	αὐτῇ	κατὰ πόλεις ὑπὸ τυράννων εἴχετο,
[5, 62]	μὲν Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ σὺν	αὐτῇ,	Μανιος καὶ Φουλβία καὶ Αεύκιος
[5, 114]	ἐπικλύσαι καὶ σβέσαι τὰ ἐν	αὐτῇ	νάματα. Καὶ αὐτὴν οἱ μὲν
[5, 50]	Βρεντέσιον, μετὰ τρισχιλίων ἱππέων οἳ	αὐτῇ	παρὰ τῶν στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν.
[5, 50]	μεταπέμπτων γενομένων ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ	αὐτῇ	Πλάγκος συνέπλει, τὸν ἔτι λοιπὸν
[5, 10]	αὐτὴν Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ στρατηγὸν	αὐτῇ	Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ
[5, 54]	πᾶσαν Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν	αὐτῇ	στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν
[5, 83]	τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ προῦχεν ἐν	αὐτῇ	τὰ Πομπηίου παρὰ πολύ· Δημοχάρης
[5, 28]	ἢ Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν	αὐτῇ	τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα
[5, 35]	πλῆθος καὶ κατέπιπτον ἔν τε	αὐτῇ	τῇ πόλει καὶ μέχρι τοῦ
[5, 8]	ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς τὸν Ἰόνιον	αὐτὴ	τὸν στόλον ἔχουσα πλεύσειε μετὰ
[5, 26]	τοῦδε ἥσσων ἐγένετο· ἐν δὲ	Λιβύῃ	Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν
[5, 6]	χρήματα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ	σκεύη	καὶ τοὺς κόσμους ἐσενεγκεῖν ἀντὶ
[5, 33]	αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη	παρασκευὴ	πᾶσα διμέτωπος, ἔς τε τοὺς
[5, 76]	νῆες καθείλκοντο, καὶ ἡ ἄλλη	παρασκευὴ	πᾶσα συνεκινεῖτο. ~Καὶ Ἀντώνιος μὲν
[5, 100]	μὲν ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ	παρασκευῇ	πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ μετὰ νεῶν
[5, 98]	ἱππεῦσι Νομάσι πεντακισχιλίοις καὶ ἑτέρᾳ	παρασκευῇ	πολλῇ, Ταῦρος δ' ἐκ Τάραντος
[5, 24]	Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ ἐν μὲν	Καπύῃ	τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ περὶ
[5, 76]	πολὺς γὰρ καὶ ἐς τήνδε	ἐρρύη,	ταχὺς ὢν ἐς ἔρωτας γυναικῶν.
[5, 91]	ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ	σκάφη	καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς τὸ
[5, 106]	ἀνέκοπτον ἢ ἀπεχώριζον ὅλως τὰ	σκάφη	καὶ ἔβλαπτον ἐμβολῆς οὐχ ἥσσονα·
[5, 83]	τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα τὰ	σκάφη,	μέχρι Καλουίσιος ἐκ τῆς διώξεως
[5, 106]	ποικίλῃ. Ἦν δὲ καὶ τὰ	σκάφη	Πομπηίῳ μὲν βραχύτερα καὶ κοῦφα
[5, 89]	καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ δὲ	σκάφη	τότε μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοις.
[5, 65]	δράσαντες ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει	γραφή·	~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν
[5, 61]	πατρός, ψήφῳ καὶ κρίσει καὶ	προγραφῇ	κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα μὲν τὸ
[5, 63]	δὲ πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ	ἔφη	γράψειν· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι
[5, 102]	τοῦ τὴν ἀποδημίαν Ἀγρίππᾳ διοικοῦντος.	Ἔφη	δ' ἐπανελθὼν μὲν ἰάσεσθαι λαμπροῖς
[5, 42]	τε ἀλλήλους καὶ ὁ Λεύκιος	ἔφη·	εἰ μὲν ξένος ὢν ἐπολέμησα,
[5, 47]	παρακαλούντων, Συγχωρῶ ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε,	ἔφη,	καὶ ἀφείσθωσαν ἀπαθεῖς τῶν ἡμαρτημένων,
[5, 93]	Μαικήνα. Ὁ δὲ τὸν Ἀντώνιον	ἔφη	καὶ Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐς Λέπιδον
[5, 16]	Ὁ δὲ καὶ γινώσκειν αὐτοὺς	ἔφη	καὶ κολάσειν αὐτῷ τῷ συνειδότι
[5, 128]	συνισταμένοις αὐτῷ λοιδορούμενοι. Ὁ δ'	ἔφη	καὶ μόνος ἀρκέσειν ἐπὶ οὕτω
[5, 93]	οὐκ ἐδέξατο μέν, ἀφίξεσθαι δὲ	ἔφη	καὶ συμμίξειν Ἀντωνίῳ μεταξὺ Μεταποντίου
[5, 61]	μὴ θᾶσσον ἔλθοι· Οὐ γάρ,	ἔφη,	καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν, ἵν'
[5, 61]	Καὶ ὁ Καῖσαρ Οὐ γάρ,	ἔφη,	Καληνοῦ τελευτήσαντος ἐχρῆν ἐπὶ μειρακίῳ
[5, 54]	λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι πιστεύων,	ἔφη,	Καληνοῦ τελευτήσαντος τά τε ἔθνη
[5, 62]	ἔτι ἐπικαλῶν Τὴν μὲν Ἰταλίαν,	ἔφη,	κἀμὲ σὺν αὐτῇ, Μανιος καὶ
[5, 54]	τέως ἐν θαύματι ἄγων οὐκ	ἔφη	μὲν οὐδὲ βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ
[5, 61]	ὁ Καῖσαρ οὐδὲν μὲν αὐτὸς	ἔφη	περὶ τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ
[5, 62]	γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι	ἔφη	πρὸς ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ
[5, 36]	τὴν ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως,	ἔφη,	πρῴην τῆς παρούσης ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα,
[5, 62]	λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ Σπένδεσθαι μέν,	ἔφη,	συνεχωρήσατε ἀλλήλοις, πρὸς οὓς ἂν
[5, 61]	Σικελίαν. Καὶ ὁ Κοκκήιος Ἑτέρως,	ἔφη,	τάδε λογοποιούμενα οὐδὲ Ἀντώνιος ἐπίστευεν,
[5, 128]	καὶ τιμάς. Ὁ δὲ οὐκ	ἔφη	τὰς τιμὰς οὐδὲ νῦν ἀνατίθεσθαι,
[5, 40]	ἔτι, τοὺς δὲ κληρούχους γεγυμνασμένους	ἔφη	τεχνάζων τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις
[5, 60]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος Νῦν μέν,	ἔφη,	τί ἂν ἀλλήλοις γράφοιμεν, ὄντες
[5, 108]	κουφοτέρους ὄντας περιέσεσθαι καὶ αὐτὸς	ἔφη	τι προσθήσειν ἐς τὸ τῶν
[5, 22]	λέγοντας, ὁ Μάνιος μάλα θρασέως	ἔφη	τὸν μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ'
[5, 102]	αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν ἀμφ' αὑτὸν	ἔφη	τὸν Μίνδιον βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ
[5, 61]	μοι, περιέσωσα. Ὁ δέ πῶς,	ἔφη,	τοὺς μὲν ἐχθροὺς φίλους ποιῇ,
[5, 53]	Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ Λίβωνος	ἀδελφῇ,	τοῦ κηδεύοντος Πομπηίῳ, ἵν' ἔχοι
[5, 38]	τε ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα	διδαχή	τε σφίσι καὶ φόβος εἴη
[5, 118]	μάλιστα κάμνων ὁ Πομπήιος ἔκρινε	μάχῃ	μείζονι κριθῆναι περὶ ἁπάντων. Τὰ
[5, 113]	μὲν ἀνδράσιν ἐν μόνῃ τῇ	μάχῃ	τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν, παραστήσεσθαι δ'
[5, 75]	τε καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς	πανταχῇ	περιέπεμπε καὶ τἆλλα ὡς ἐπενόει
[5, 87]	ταράχῳ διερριμμένων. Περιπέμψας δ' εὐθὺς	πανταχῇ	τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται
[5, 75]	ὡς ἂν ἐν κύκλῳ πάντας	ἔχῃ,	μέλλων αὐτὸς ἐν Ἀθήναις χειμάσειν.
[5, 26]	καὶ τοὺς Βρεντεσίους ἐς τὰ	τείχη	κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν.
[5, 36]	πύργοι πτυκτοί, σανίδας ἐς τὰ	τείχη	μεθιέντες, καὶ βέλη παντοῖα καὶ
[5, 37]	πύργους εἶχον) ἔφερον ἐς τὰ	τείχη	μετὰ ἀπονοίας, οὐδὲν ἔτι βλάπτοντες·
[5, 27]	τῶν πόλεων ἢ ἀναιροῦντες, τὰ	τείχη	σφῶν διὰ χειρὸς εἶχον καὶ
[5, 19]	ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν τριῶν	ἀρχῇ,	δι' ἣν οἱ στρατευόμενοι τὰς
[5, 29]	οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ τῶν τριῶν	ἀρχῇ·	ἐς γὰρ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν.
[5, 11]	εἴθ' ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ τε	ἀρχῇ	καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε τὴν
[5, 9]	καὶ τὸ πάθος αὐτῷ τοῦτο	ἀρχὴ	καὶ τέλος τῶν ἔπειτα κακῶν
[5, 19]	καὶ δυσχεραίνοντι τῇ τῶν τριῶν	ἀρχῇ,	οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι
[5, 13]	ὧν ἔλαβον, ἡ τῶν δεδωκότων	ἀρχὴ	παραμένουσα. Ὡς γὰρ αὐτῶν οὐ
[5, 1]	τῆς ἡγεμονίας καὶ ἡ Ῥωμαίων	ἀρχὴ	πᾶσα περιῆλθεν ἐς δύο μόνον,
[5, 132]	δήμαρχον ἐς ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα	ἀρχῇ	προτρέποντες τῆς προτέρας ἀποστῆναι. Ὁ
[5, 118]	τὰ ἐνάλια πάντα, οὐ σὺν	τύχῃ	μέχρι δεῦρο κεχρημένος αὐτοῖς, αἰσχρὸν
[5, 128]	ἐπ' ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα σὺν	τύχῃ	χρηστῇ, ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς καὶ
[5, 44]	φιλονικίαν, μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ	τύχῃ	χρώμενον, οὐ βεβαίῳ πράγματι, κωλῦσαι
[5, 84]	τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην	προσδοκῴη.	Ὡς δὲ Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην